ართროკოლი 200მგ #10კაფს

ართროკოლი
ARTROCOL

სავაჭრო დასახელება
ართროკოლი, Artrocol
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება
კეტოპროფენი, Ketoprofen
წამლის ფორმა
პროლონგირებული მოქმედების კაფსულები.
აღწერილობა: მყარი ჟელატინის კაფსულები, ზომა #0, მქრქალი მოწითალო-ყავისფერი თავსახური, მქრალი ვარდისფერი კორპუსი, შეიცავს თეთრ ან თითქმის თეთრი ფერის პელეტების.

შემადგენლობა
პროლონგირებული მოქმედების კაფსულა შეიცავს
აქტიური ნივთიერება: კეტოპროფენი 200 მგ.
დამხმარე ნივთიერებები: ნეიტრალური პელეტები, მაკროგოლი, ეთილცელულოზა, სტეარინის მჟავა, შელაკი, ტალკი, ამონიუმის მეტაკრილატის სოპოლიმერი ტიპი B; კაფსულა: ჟელატინი, ტიტანის დიოქსიდი, რკინის ოქსიდი წითელი.
პრეპარატის ათქ კოდი M01AE03
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები. პროპიონის მჟავას წარმოებულები.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ართროკოლი - არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება, პროპიონის მჟავას წარმოებული. ახდენს ანალგეზიურ, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევ მოქმედებას. მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ციკლოოქსიგენაზა-1-ის და ციკლოოქსიგენაზა-2-ის აქტივობის დათრგუნვასთან და პროსტაგლანდინების ბიოსინთეზის შემცირებასთან, რომლებიც მთავარ როლს თამაშობენ ანთების, ტკივილისა და ცხელების პათოგენეზში.
კეტოპროფენის გამოხატული ანალგეზიური მოქმედება განპირობებულია ორი მექანიზმით: პერიფერიულით – მეორადად, პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის ხარჯზე და ცენტრალურით _ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირების გზით ცენტრალურ და პერიფერიულ ნერვულ სისტემაში, აგრეთვე სხვა ნეიროტროპული სუბსტანციების ბიოლოგიურ აქტივობაზე მოქმედებით, რომლებიც გადამწყვეტ როლს თამაშობენ ზურგის ტვინში ტკივილის მედიატორების გამოთავისუფლებაში. გარდა ამისა, კეტოპროფენს გააჩნია ანტიბრადიკინინური აქტივობა, ახდენს ლიზოსომური მემბრანების სტაბილიზაციას, ნეიტროფილების აქტივობის მნიშვნელოვნად შეფერხებას რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში. თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას.
ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა
პერორალური მიღების შემდეგ კეტოპროფენი თითქმის სრულად შეიწოვება ნაწლავური ტრაქტიდან, ახასიათებს ღვიძლში “პირველი გავლის” ეფექტი.
მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 200 მგ დოზის პერორალური მიღებიდან 6-8 საათში. არ კუმულირდება ორგანიზმში. საკვები გავლენას არ ახდენს კეტოპროფენის საერთო ბიოლოგიურ შეღწევადობაზე.
განაწილება
კეტოპროფენი 99%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს. კეტოპროფენი შეაღწევს სინოვიურ სითხეში, სადაც პლაზმასთან შედარებით უფრო დიდი კონცენტრაცია მიიღწევა. უმნიშვნელო რაოდენობებით გადალახავს პლაცენტარულ ბარიერს.
მეტაბოლიზმი
კეტოპროფენის ბიოტრანსფორმაცია მიმდინარეობს ორი ძირითადი გზით: ჰიდროქსილირებისა და აგრეთვე გლუკურონის მჟავასთან მიერთების გზით; ეს უკანასკნელი წარმოადგენს მეტაბოლიზმის მთავარ გზას.
კეტოპროფენის მიღებული დოზის 1%-ზე ნაკლები ვლინდება უცვლელი სახით შარდში, დანარჩენი ნაწილი მეტაბოლიტებია, რომელთა 65-75%-ს გლუკურონის მჟავას მეტაბოლიტები შეადგენს.
გამოყოფა
კეტოპროფენი გამოიყოფა თირკმელებით.
ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) შეადგენს დაახლოებით 8 საათს.
მიღებიდან 5 დღის განმავლობაში დოზის 70-90% გამოიდევნება შარდით, ხოლო 1-8% _ განავლით.
ხანდაზმულ პაციენტებში კეტოპროფენის ელიმინაციის პერიოდი მცირდება, ხოლო T_1/2 იზრდება, ხოლო თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში T_1/2 იზრდება თირკმელების ფუნქციის დარღვევების ხარისხის მიხედვით.
გამოყენების ჩვენებები
ტკივილისა და ანთების თანხლებით მიმდინარე სხვადასხვა გენეზის პროცესების სიმპტომური თერაპია:
- რევმატოიდული ართრიტი;
- მაანკილოზებელი სპონდილიტი;
- ფსორიაზული ართრიტი;
- რეაქციული ართრიტი;
- პოდაგრა, ფსევდოპოდაგრა;
- ოსტეოართროზი;
- კისრის სპონდილიტი;
- წელის ტკივილი (დაჭიმულობა, ლუმბაგო, იშიასი, ფიბროზიტი);
- მწვავე რევმატიზმი სახსრის დაზიანებით და სახსრის დაზიანების გარეშე (ტენდინიტი, ბურსიტი, მხრის კაფსულიტი, სინოვიტი).
ტკივილის სინდრომი (მათ შორის, პოსტოპერაციული და პოსტტრავმული ტკივილები, თავის ტკივილი, ალგოდისმენორეა, ტკივილები სისმსივნური მეტასტაზების დროს).
გამოყენების წესი და დოზები
პრეპარატი მიიღება შიგნით, უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ, წყლის ან რძის მიყოლებით (სითხის მოცულობა უნდა იყოს არანაკლებ 100 მლ-ისა).
მოზრდილებისთვის სტანდარტული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 100-200 მგ-ს (ავადმყოფის სხეულის მასისა და სიმპტომების სიმძიმის მიხედვით).
კეტოპროფენის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 200 მგ-ს. 200 მგ სადღეღამისო დოზით მკურნალობის დაწყებამდე ყურადღებით უნდა შეფასდეს შესაძლო რისკი და სარგებელი. უფრო მაღალი დოზების გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები
ხანდაზმულ პაციენტებში მომატებულია არასასურველი რეაქციებით გამოწვეული სერიოზული შედეგების რისკი, ამიტომ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები გამოყენებული უნდა იყოს უმცირესი დოზით რაც შეიძლება ხანმოკლე დროის განმავლობაში. პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს დაკვირვების ქვეშ, აუცილებელია გასტროინტესტინური სისხლდენების განვითარების რეგულარული კონტროლი.
თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტები
ართროკოლი სიფრთხილით გამოიყენება თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციების მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის დარღვევების მქონე პაციენტებში. ღვიძლის ან თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევებისას პრეპარატი უკუნაჩვენებია.
წინააღმდეგჩვენებები
- ჰიპერმგრძნობელობა კეტოპროფენის ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ;
- ბრონქოსპაზმი, ასთმის შეტევები, რინიტი, ანგიონევროზული შეშუპება ან ჭინჭრის ციება, გამოწვეული აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების გამოყენებით (მძიმე ანაფილაქსიური რეაქციების განვითარების შესაძლებლობის გამო);
- კუჭის წყლულოვანი დაავადება, გასტროინტესტინური სისხლდენა, დაწყლულება ან პერფორაცია;
- ჰემორაგიული დიათეზი;
- გულის უკმარისობა;
- ღვიძლის ან თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
- ორსულობის III ტრიმესტრი.
არასასურველი რეაქციები
არასასურველი რეაქციების სიხშირე განისაზღვრება შემდეგნაირად: ხშირად (≥ 1/100, მაგრამ არასასურველი რეაქციები ჩვეულებრივ ტრანზიტორული ხასიათისაა. ყველაზე ხშირად ვლინდება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის დარღვევები.
კეტოპროფენის მიღებისას აღინიშნა შემდეგი არასასურველი რეაქციები მოზრდილებში:
სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: იშვიათად – ჰემორაგიული ანემია; სიხშირე უცნობია – აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ძვლის ტვინის დაზიანება, ნეიტროპენია.
იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად – ანაფილაქსიური რეაქციები (ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით).
ფსიქიკის დარღვევები: სიხშირე უცნობია – განწყობის ცვლილება.
ნერვული სისტემის მხრივ: არახშირად _ თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა; იშვიათად – პარესთეზია; სიხშირე უცნობია – კონვულსიები, დისგევზია, დეპრესია, ჰალუცინაციები, შეუძლოდ ყოფნა, ძილიანობა, ცნობები ასეპტიკური მენინგიტის შესახებ (განსაკუთრებით ანამნეზში აუტოიმუნური დაავადებების მქონე პაციენტებში, როგორიცაა სისტემური წითელი მგლურა, შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებები), ისეთი სიმპტომებით, როგორიცაა კისრის კუნთების რიგიდობა, თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ცხელება ან დეზორიენტაცია.
მხედველობის ორგანოს მხრივ: იშვიათად – მხედველობის დაბინდვა; სიხშირე უცნობია – რეტრობულბარული ნევრიტი.
სმენის ორგანოსა და წონასწორობის მხრივ: იშვიათად – ხმაური ყურებში.
გულის მხრივ: სიხშირე უცნობია – გულის უკმარისობა, შეშუპება.
სისხლძარღვების მხრივ: სიხშირე უცნობია – ჰიპერტენზია, ვაზოდილატაცია.
სუნთქვის ორგანოების, გულ-მკერდისა და შუასაყარის მხრივ: იშვიათად – ასთმა, ასთმის შეტევები; სიხშირე უცნობია – ბრონქოსპაზმი (განსაკუთრებით აცეტილსალიცილმჟავას და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ დადასტურებული ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებში), რინიტები, არასპეციფიკური ალერგიული რეაქციები, ქოშინი.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ხშირად – დისპეფსია, გულისრევა, მუცლის ტკივილი, ღებინება; არახშირად – ყაბზობა, დიარეა, მეტეორიზმი, გასტრიტი; იშვიათად – სტომატიტი, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული; ძალიან იშვიათად – პანკრეატიტი; სიხშირე უცნობია – კოლიტის გამწვავება და კრონის დაავადება, გასტროინტესტინური სისხლდენა და პერფორაცია, გასტრალგია, მელენა, სისხლიანი ღებინება. დარღვევები კუჭ-ნაწლავის მხრივ ზოგჯერ შეიძლება იყოს სასიკვდილო, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში.
ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მხრივ: იშვიათად – ჰეპატიტი, ტრანსამინაზების დონის მომატება, შრატისმიერი ბილირუბინის მომატება, განპირობებული ჰეპატიტით; სიხშირე უცნობია – ღვიძლის ფუნქციის ნორმიდან გადახრა, სიყვითლე.
კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: არახშირად – გამონაყარი, ქავილი; სიხშირე უცნობია – ფოტომგრძნობელობის რეაქციები, გამელოტება, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება, ბულოზური გამონაყარი, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ექსფოლიაციური და ბულოზური დერმატიტი (მათ შორის, ეპიდერმული ნეკროლიზი, ერითემის სხვადასხვა ფორმები), ჰემორაგიული გამონაყარი.
თირკმელებისა და შარდგამომყოფი გზების მხრივ: სიხშირე უცნობია – თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევა, ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, ჰემატურია (ხშირად ვითარდება იმ პირებში, რომლებიც ხანგრძლივად იღებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს და დიურეტიკებს).
ზოგადი მდგომარეობები: არახშირად – შეშუპება, დაღლილობა; სიხშირე უცნობია – თავის ტკივილი, გემოს დარღვევა.
სხვა დარღვევები: იშვიათად – სისხლიანი ხველა, მენომეტრორაგია.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: კეტოპროფენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას; ღვიძლის ფერმენტების დონის ტრანზიტორული მომატება; იშვიათად – ანემია, თრომბოციტოპენია, აგრანულოციტოზი, პურპურა.
განსაკუთრებული მითითებები
არასასურველი რეაქციები შეიძლება მინიმუმამდე იქნას დაყვანილი მინიმალური ეფექტური დოზის ხანმოკლე პერიოდში გამოყენებისას.
თავიდან უნდა იქნას აცილებული კეტოპროფენის გამოყენება სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციურ ინჰიბიტორებთან ერთად.
ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში მომატებულია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებისას არასასურველი რეაქციების განვითარების რისკი, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენისა და პერფორაციის, რომლებიც შეიძლება იყოს სასიკვდილო.
მკურნალობის დაწყებისას აუცილებელია თირკმელების ფუნქციაზე დაკვირვება პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გულის უკმარისობა, ციროზი და ნეფროზი, პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ მკურნალობას დიურეტიკებით, პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ თირკმელების ქრონიკული უკმარისობა, განსაკუთრებით, ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში. აღნიშნულ პაციენტებში კეტოპროფენის შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელებში სისხლის მიმოქცევის დაქვეითება, პროსტაგლანდინების ინჰიბირების შედეგად, რასაც შესაძლოა მოჰყვეს თირკმლის დეკომპენსაცია.
მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ჰიპერტონიის და/ან გულის შეგუბებითი უკმარისობის მქონე პაციენტებში აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა ართროკოლის გამოყენებისას, ვინაიდან ასეთ პაციენტებში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებისას აღინიშნა სითხის შეკავება და შეშუპებები.
ანამნეზში ღვიძლის ანომალური სინჯის ან ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებში პერიოდულად უნდა ჩატარდეს ტრანსამინაზების დონეების შეფასება, განსაკუთრებით ხანგრძლივი თერაპიისას. აღწერილია სიყვითლისა და ჰეპატიტის იშვიათი შემთხვევები კეტოპროფენის მიღებისას (ეს უკანასკნელი ეხება მხოლოდ მყარ ფორმებს და სიროფებს).
კლინიკური კვლევებითა და ეპიდემიოლოგიური მონაცემებით ვლინდება, რომ ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების გამოყენება (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი მკურნალობისას) დაკავშირებულია არტერიული თრომბოზული გართულებების (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი) რისკის ზრდასთან. არ არსებობს საკმარისი მონაცემები კეტოპროფენის შემთხვევაში ამგვარი რისკის გამოსარიცხად.
ისევე როგორც არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებისას, ართროკოლით მკურნალობისას აუცილებელია განსაკუთრებული კონტროლი იმ პაციენტებისათვის, რომლებსაც აქვთ არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, გულის დადგენილი იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების და/ან თავის ტვინის სისხლძარღვთა დაავადებები, აგრეთვე გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების რისკის ფაქტორების (მაგალითად, ჰიპერტონია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევა) მქონე პაციენტების ხანგრძლივი მკურნალობის დაწყებამდე.
პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ასთმასთან ერთად ასევე ქრონიკული რინიტი, ქრონიკული სინუსიტი და/ან ცხვირში პოლიპები, უფრო მაღალია ასპირინზე და/ან არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებზე ალერგიების განვითარების რისკი. ართროკოლის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ასთმის შეტევები ან ბრონქოსპაზმი, განსაკუთრებით ასპირინზე ან არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებზე ალერგიის მქონე პაციენტებში.
კეტოპროფენი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის დაავადებების მქონე პაციენტებში. სისხლდენები, დაწყლულება და პერფორაცია შეიძლება განვითარდეს უეცრად, წინმსწრები სიმპტომების გარეშე.
გასტროინტესტინური სისხლდენების, დაწყლულების ან პერფორაციის რისკი უფრო მაღალია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების დოზების გაზრდისას ანამნეზში წყლულოვანი დაავადების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით სისხლდენით ან პერფორაციით გართულებისას, აგრეთვე ხანდაზმულ პაციენტებში. ასეთ პაციენტებში მკურნალობა უნდა დაინიშნოს ყველაზე დაბალი დასაშვები დოზით. ასეთ პაციენტებში განხილული უნდა იყოს დამცავი საშუალებებით (მაგალითად, მიზოპროსტოლი ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები) კომბინირებული თერაპია.
პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის დაავადებების (არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება) მქონე პაციენტებში, ამ მდგომარეობების შესაძლო გაუარესების გამო.
იმ პაციენტებმა, რომლებსაც ადრე განუვითარდათ არასასურველი რეაქციები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, განსაკუთრებით ხანდაზმულებმა, ექიმს უნდა აცნობონ ნებისმიერი უჩვეულო აბდომინალური სიმპტომის შესახებ (პირველ რიგში, გასტროინტესტინური სისხლდენების შესახებ), განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპებზე.
სისხლდენის ან დაწყლულების განვითარებისას იმ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ კეტოპროფენით, თერაპია უნდა შეწყდეს.
პრეპარატის გამოყენებისას შეიძლება აღინიშნოს ასეპტიკური მენინგიტის რისკის ზრდა სისტემური წითელი მგლურას და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებების მქონე პაციენტებში.
კეტოპროფენის გამოყენებამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ქალთა რეპროდუქციულ ფუნქციაზე, ამიტომ, კეტოპროფენი არ გამოიყენება იმ ქალებში, რომლებიც გეგმავენ დაორსულებას. ქალებმა, რომლებიც ვერ ფეხმძიმდებიან ან გადიან გამოკვლევას უნაყოფობის გამო, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყვიტონ.
ცალკეულ შემთხვევებში, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისას აღინიშნა კანისმიერი მძიმე რეაქციები, მათ შორის ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი. ამ რეაქციების უმეტესობა ვითარდება თერაპიის კურსის დასაწყისში (უმეტეს შემთხვევებში, მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში). კეტოპროფენის მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანი გარსების დაზიანებების ან ჰიპერმგრძნობელობის ნებისმიერი სხვა პირველივე ნიშნების გამოვლენისას. კეტოპროფენმა, ისევე როგორც სხვა არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა, რომლებსაც გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი ეფექტები, შეიძლება შენიღბოს ინფექციური დაავადებების ნიშნები და სიმპტომები.
კეტოპროფენით მკურნალობისას აუცილებელია იმ პაციენტებზე მკაცრი დაკვირვება, რომლებსაც აქვთ მომატებული მგრძნობელობა მზის სინათლის მიმართ ან ფოტოტოქსიკური რეაქციები ანამნეზში.
მხედველობის დარღვევების განვითარებისას, როგორიცაა მაგალითად, მხედველობის დაბინდვა, აუცილებელია კეტოპროფენით მკურნალობის შეწყვეტა.
ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე
ართროკოლის მიღებისას შეიძლება განვითარდეს ძილიანობა, თავბრუსხვევა, კრუნჩხვები, თავბრუსხვევა ძილის დროს, დაღლილობა, მხედველობის დარღვევა. აღნიშნული სიმპტომების განვითარებისას რეკომენდებული არ არის ავტოტრანსპორტის ან სხვა მექანიზმების მართვა.
გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს
პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვა შეიძლება უარყოფითად აისახოს ორსულობაზე და/ან ნაყოფის ან ემბრიონის განვითარებაზე. მომატებულია მუცლის მოშლის და გულის მანკისა და გასტროშიზისის განვითარების რისკი ორსულობის ადრეულ ვადებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორის გამოყენების შემდეგ. რისკი მატულობს დოზისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის გაზრდასთან ერთად. კეტოპროფენის გამოყენების უსაფრთხოება ოსრულობის პერიოდში დადგენილი არ არის, ამიტომ, პრეპარატის გამოყენება ორსულობის I და II ტრიმესტრებში შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი დედისათვის აღემატება რისკს ნაყოფისათვის. ასეთ შემთხვევაში, დოზა უნდა იყოს მაქსიმალურად დაბალი, ხოლო მკურნალობის ხანგრძლივობა, რაც შეიძლება მცირე.
ორსულობის III ტრიმესტრში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფში კარდიოპულმონური ტოქსიკურობის (არტერიული სადინრის ნაადრევი დახურვით და ფილტვისმიერი ჰიპერტენზიის განვითარებით) მოვლენები, თირკმელების დისფუნქცია, რაც შეიძლება პროგრესირდეს თირკმლისმიერ უკმარისობამდე ოლიგოჰიდრამნიოზის თანხლებით.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ უშუალოდ მშობიარობის წინ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლდენის დროის გახანგრძლივება, საშვილოსნოს შეკუმშვის დათრგუნვა და შედეგად, მშობიარობის შეფერხება.
მონაცემები კეტოპროფენის დედის რძეში გამოყოფის შესახებ არ არსებობს. კეტოპროფენის გამოყენება ორსულობის III ტრიმესტრში და ძუძუთი კვების პერიოდში უკუნაჩვენებია.
გამოყენება პედიატრიაში
ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების ეფექტიანობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
თავიდან უნდა იქნას აცილებული კეტოპროფენის გამოყენება სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან და სალიცილატებთან, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციურ ინჰიბიტორებთან, ვინაიდან მატულობს კუჭ-ნაწლავის მხრივ სისხლდენების ან დაწყლულების განვითარების რისკი.
ანტიკოაგულანტები (ჰეპარინი, ვარფარინი) და თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები (ტიკლოპიდინი, კლოპიდოგრელი) კეტოპროფენთან ერთად გამოყენებისას ზრდიან კუჭ-ნაწლავური სისხლდენების განვითარების რისკს. თუ შეუძლებელია მათი ერთდროული გამოყენების თავიდან აცილება, პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს მკაცრი დაკვირვების ქვეშ.
ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას მცირდება ლითიუმის გამოყოფა, მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მატულობს ტოქსიკურ დონეებამდე. აუცილებლობისას, უნდა მოხდეს პლაზმაში ლითიუმის დონეების კონტროლი და ლითიუმის დონეების რეგულაცია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის დროს და შემდგომ.
მეთოტრექსატთან ერთად კეტოპროფენის გამოყენების შემდეგ (კვირაში 15 მგ-ზე მაღალი დოზებით) აღინიშნა მძიმე, ზოგჯერ ლეტალური ტოქსიკურობა, განპირობებული სისხლის პლაზმაში მეთოტრექსატის კონცენტრაციების მომატებით და პროლონგირებით. აუცილებელია ყოველკვირეულად სისხლის სრული ანალიზის ჩატარება 15 მგ-ზე ნაკლები დოზებით კომბინირებული მკურნალობის პირველი კვირების განმავლობაში. თუ აღინიშნება რაიმე ცვლილება თირკმელების ფუნქციის მხრივ ან თუ პაციენტი არის ხანდაზმული ასაკის, უფრო ხშირად უნდა ჩატარდეს სისხლის ფორმიანი ელემენტების მონიტორინგი.
დიურეტიკებს შეუძლიათ გაზარდონ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ნეფროტოქსიკურობის რისკი. იმ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს, უნდა ჩაუტარდეთ რეჰიდრატაცია კეტოპროფენის დანიშვნამდე და მკურნალობის დროს თირკმელების ფუნქციის მკაცრი მონიტორინგი.
აგფ ინჰიბიტორები და ანგიოტენზინ II-ის ანტაგონისტები კეტოპროფენთან ერთად მიღებისას თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში (მაგალითად, გაუწყლოებული პაციენტები, ხანდაზმული ასაკის პაციენტები) ზრდიან ნეფროტოქსიკურობის რისკს თირკმლის მწვავე უკმარისობის შესაძლო განვითარებით. კორტიკოსტეროიდებთან ერთად გამოყენება ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ დაწყლულების ან სისხლდენის რისკს.
კეტოპროფენის ერთდროული გამოყენებისას პენტოქსიფილინთან მატულობს სისხლდენების რისკი. აუცილებელია სისხლის შედედების სისტემის მდგომარეობის კონტროლის ჩატარება.
კეტოპროფენმა შეიძლება შეასუსტოს ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების (ბეტა-ბლოკატორები, აგფ ინჰიბიტორები) და დიურეტიკების ეფექტები, პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირების შედეგად.
კეტოპროფენის გამოყენება თრომბოლიტიკებთან და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციურ ინჰიბიტორებთან ერთად ზრდის გასტროინტესტინური სისხლდენების რისკს.
პრობენეციდის ერთდროულმა დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში კეტოპროფენის კლირენსის მნიშვნელოვანი შემცირება.
კეტოპროფენი უკავშირდება სისხლის ცილებს. ცილებთან შეკავშირებად სხვა პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას, მაგალითად, ანტიკოაგულანტებთან, სულფონამიდებთან, ჰიდანტოინებთან, შეიძლება საჭირო გახდეს დოზების კორექცია ამ პრეპარატების დონეების მომატების თავიდან ასაცილებლად, სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების კონკურენციის გამო.
კალიუმის მარილებმა, კალიუმდამზოგველმა დიურეტიკებმა, აგფ ინჰიბიტორებმა, არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა, ჰეპარინებმა (დაბალმოლეკულური ან არაფრაქციონირებული), ციკლოსპორინმა, ტაკროლიმუსმა და ტრიმეტოპრიმმა შეიძლება გამოიწვიონ ჰიპერკალიემია.
კეტოპროფენი აძლიერებს პერორალური ანტიდიაბეტური და კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების (ფენიტოინი) ეფექტებს.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და საგულე გლიკოზიდების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის უკმარისობის გამწვავება, გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარის შემცირება და სისხლის პლაზმაში გლიკოზიდების დონის მომატება.
ციკლოსპორინთან, ტაკროლიმუსთან ერთად გამოყენებისას მატულობს ნეფროტოქსიკურობის რისკი, განსაკუთრებით ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში.
არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება შეამცირონ მიფეპრისტონის ეფექტიანობა. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღება უნდა დაიწყოს მხოლოდ მიფეპრისტონის მოხსნიდან 8-12 დღის შემდეგ.
ცხოველებში ჩატარებული კვლევებით დადგინდა, რომ არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გაზარდონ კრუნჩხვების რისკი, რაც დაკავშირებულია ქინოლონური ანტიბიოტიკების მიღებასთან. იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს და ქინოლონებს, მატულობს კრუნჩხვების განვითარების რისკი.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ზიდოვუდინთან ერთად გამოყენებისას მატულობს ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობის რისკი. აივ (+) მქონე პაციენტებში ჰემოფილიით, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ზიდოვუდინსა და იბუპროფენს, ვლინდება ჰემატომებისა და სახსარშიგა სისხლდენების რისკის მომატება.
ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების შემთხვევაში, კეტოპროფენის ჭარბი დოზის მიღებისას შეიძლება აღინიშნოს გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, სისხლიანი ღებინება, მელენა, ცნობიერების დარღვევა, სუნთქვის დათრგუნვა, კრუნჩხვები, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა და თირკმლის უკმარისობა.
მკურნალობა: ჭარბი დოზირებისას ნაჩვენებია კუჭის ამორეცხვა და აქტივირებული ნახშირის დანიშვნა, სიმპტომური მკურნალობა. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტზე კეტოპროფენის ზემოქმედების შესუსტება შეიძლება H₂-რეცეპტორების ანტაგონისტებით, პროტონის ტუმბოს ინჰიბიტორებით. უნდა ჩატარდეს სუნთქვისა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემების მუშაობის მონიტორინგი. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს, ჰემოდიალიზი ნაკლებად ეფექტიანია.
გამოშვების ფორმა
პროლონგირებული მოქმედების კაფსულები.
10 კაფსულა ბლისტერში.
1, 2, 3 ან 5 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები
ინახება ტენისა და სინათლისაგან დაცულ ადგილას არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას!
ვარგისიანობის ვადა
3 წელი წარმოების თარიღიდან.
არ გამოიყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქიდან გაცემის წესი
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.
წარმოებულია
,,უორლდ მედიცინ ილაჩ სან. ვე ტიჯ. ა.შ.”, თურქეთი
(ბაგჯილარ ილჩესი, გიუნეშლი, ევრენ მახალესი, ჯამი იოლუ ჯად. # 50 კ. 1ბ ზემინ 4-5-6, სტამბული)

"World Medicine İlaç San. ve Tic. A.Ş.", Turkey

(Bağcılar İlçesi, Güneşli, Evren Mahallesi, Cami Yolu Cad. No:50 K.1B Zemin 4-5-6, İstanbul).