დიპრივანი (გაგრძელება) – DIPRIVAN – ДИПРИВАН

ე. სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია – დიპრივანის შეყვანა მოზრდილებში სამიზნე კონცენტრაციის საინფუზიო სისტემა “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით:

დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით შეზღუდულია ინდუქციის პერიოდებით და მოზრდილებში ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნებით. რეკომენდირებული არ არის ინტენსიურ თერაპიაში სედაციისათვის გამოყენება, სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისთვის გონებაზე ყოფნის შენარჩუნებით ან ბავშვებში.

დიპრივანის შეყვანა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიის მეთოდით შესაძლებელია მხოლოდ “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით, რომელიც მოიცავს “დიპრიფუზორ” პროგრამულ უზრუნველყოფას. ეს სისტემები ფუნქციონირებს მხოლოდ მომზადებულ დიპრივანით შევსებულ მინის შპრიცზე ელექტრონული ნიშნის გამორკვევის შემდეგ. სისტემა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” ავტომატურად დაარეგულირებს დიპრივანის იმ კონცენტრაციის შეყვანის სიჩქარეს, რომელიც დაადგინა სისტემამ. სპეციალისტი უნდა გაეცნოს საინფუზიო ტუმბოს მუშაობის ინსტრუქციას, დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიის მეთოდით შეყვანას, შპრიცის გამოცნობის სისტემის სწორად გამოყენებას, რაც ასახულია კომპანია ასტრაზენეკას მიერ წარმოდგენილ სასწავლო სახელმძღვანელოში. მოცემული სისტემა ანესთეზიოლოგს შესაძლებლობას აძლევს რათა მიაღწიოს ინდუქციის სასურველ სიჩქარეს და ნარკოზის სიღრმეს და მართოს იგი პროპოფოლის მიზნობრივი (კონტროლირებადი) კონცენტრაციის დადგენით და რეგულირებით პაციენტის სისხლში. სისტემა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” გულისხმობს, რომ პროპოფოლის საწყისი კონცენტრაცია პაციენტის სისხლში შეადგენს 0-ს. აქედან გამომდინარე, პაციენტებისათვის, რომლებიც პროპოფოლს იღებდნენ ადრე, საჭიროა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიისათვის “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით, საჭიროა დიპრივანის შეყვანის დასაწყისში უფრო დაბალი საწყისი მიზნობრივი კონცენტრაციის ამორჩევა. აგრეთვე რეკომენდირებული არ არის ჩვეულებრივ რეჟიმში “დიპრიფუზორი”-ს მუშაობის გაგრძელება მისი გამორთვის შემდეგ.

პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაციის არჩევის ინსტრუქცია თანდართულია ქვემოთ.პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ ან არ უტარდებათ პრემედიკაცია იღებენ,პროპოფოლის ფარმაკოკინეტიკის და ფარმაკოდინამიკის ინდივიდუალურ განსხვავებასთან დაკავშირებული პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია უნდა ვარირებდეს პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით ანესთეზიის საჭირო სიღრმის მისაღწევად. 55 წლამდე ასაკში პაციენტებში ანესთეზიის, ინდუქციისათვის როგორც წესი, შეიძლება პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაციის შყვანა 4-დან 8 მკგ/მლ-მდე. პროპოფოლის საწყისი სამიზნე კონცენტრაცია 4 მკგ/მლ რეკომენდირებულია პაციენტებისათვის, რომლებსაც უტარდებათ პრემედიკაცია. პრემედიკაციის გარეშე რეკომენდირებულია 6 მკგ/მლ კონცენტრაცია. ინდუქციის დრო მოცემული სამიზნე კონცენტრაციის შემთხვევაში შეადგენს, როგორც წესი, 60-120 წამს. უფრო მაღალი მნიშვნელობა გამოიწვევს ანესთეზიის უფრო სწრაფ ინდუქციას, რომელიც შეიძლება უკავშირდებოდეს ჰემოდინამიკის და სუნთქვის ფუნქციის გამოხატულ დათრგუნვას. ნაკლები საწყისი სამიზნე კონცენტრაციის გამოყენება საჭიროა 55 წელს ზემოთ და 3 და 4 ჯგუფის ASA პაციენტებში. სამიზნე კონცენტრაციის გაზრდა შესაძლებელია თანდათანობით 0,5-დან 1,0 მკგ/მლ-მდე 1 წუთის ინტერვალით ანესთეზიისთანდათანობითი ინდუქციის მისაღწევად. როგორც წესი, საჭიროა დამატებითი ანალგეზია, ხოლო ნარკოზის შესანარჩუნებლად სამიზნე კონცენტრაციის შემცირების სიდიდე დამოკიდებული იქნება დამატებით შეყვანილი ანალგეზიური საშუალებების ოდენობაზე.

პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია ხელს უწყობს 3-დან 6 მკგ/მლ-ის ფარგლებში საერთო ანესთეზიის საკმარისი დონის შენარჩუნებას. გაღვიძების დროს პროპოფოლის პროგნოზირებადი კონცენტრაცია, ძირითადად მერყეობს 1,0-2,0 მკგ/მლ-ის ფარგლებში და იგი დამოკიდებულია ნარკოზის შენარჩუნების პერიოდში ანალგეზიის დონეზე. ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა: ჩვეულებრივ საჭიროა პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია სისხლში 0,2-2,0 მკგ/მლ დიაპაზონით.

დიპრივანის შეყვანა შეიძლება დაიწყოს დაბალი სამიზნე კონცენტრაციით და დოზისტიტრირებით პაციენტის რეაქციაზე დამოკიდებით სედაციის სასურველი სიღრმის მისაღწევად.

ზოგადი

როგორც წესი, ანესთეზიის ინდუქცია მიმდინარეობს შეუფერხებლად, აგზნების მინიმალური ნიშნებით. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გვხვდება უფრო ხშირად და წინასწარ არის მხედველობაში მისაღები. მსგავსია ზოგადი ანესთეზიის ნებისმიერი საშუალების გვერდითი ეფექტების, მაგალითად, როგორიცაა ჰიპოტენზია. შემთხვევები, რომლებიც აღინიშნება ანესთეზიასთან და ინტენსიურ თერაპიასთან  დაკავშირებით, შეიძლება უკავშირდებოდეს მიღებულ პროცედურებს ან პაციენტის მდგომარეობას.

(1) შეყვანის ადგილზე ტკივილის შესამცირებლად შეიძლება პრეპარატის შეყვანით ზომით უფრო დიდ ვენაში წინამხარში ან იდაყვის მოხრის

ადგილზე. ტკივილის შეგრძნება შეიძლება შემცირდეს დიპრივანი 1% ლიგნოკაინთან ერთად შეყვანის დროს. (იხ. “გამოყენების წესი და დოზები” ნაწილი დ)

(2) ჰიპოტენზიამ შეიძლება საჭირო გახადოს სითხის ინტრავენური შეყვანა და დიპრივანის შეყვანის სიჩქარის შემცირება.

(3) ბრადიკარდიის სერიოზული შემთხვევები გვხვდება იშვიათად. არსებობს ცალკეული ცნობები ბრადიკარდიის პროგრესირებისას ასისტოლიის შესახებ.

(4) იგი ვლინდება ინტენსიური თერაპიის დროს დიპრივანის გამოყენების უეცარი შეწყვეტის შემთხვევაში.

(5) ინტენსიური თერაპიის დროს სედაციისათვის დიპრივანის 4 მგ/კგ/სთ დოზის გამოყენების შემთხვევაში ცნობილია რაბდომიოლიზის ძალიან იშვიათი შემთხვევების შესახებ.ანესთეზიის ინდუქციისათვის ახალშობილებში დიპრივანის გამოყენებამ (დაურეგისტრირებელი ჩვენება) შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი და გულსისხლძარღვთასისტემის ფუნქციის დათრგუნვა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულსისხლძარღვების სისტემის მოქმედების დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავის ქვემოთ დაწევა, მძიმე შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელები და პრესორული საშუალებები.

შემთხვევითი დოზის გადაჭარბება შეიძლება გახდეს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების და სუნთქვის დათრგუნვის მიზეზი. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულ–სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავის დაბლა დაწევა, მძიმე შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელი და პრესორული საშუალებების შეყვანა.

დიპრივანის გამოყენება შეიძლება სპინალურ და ეპიდურალურ ანესთეზიასთან, პრემედიკაციის საშუალებებთან, მიორელაქსანტებთან, ინჰალაციური საანესთეზიოებთან და ანალგეზიურებთან კომბინაციაში; ფარმაკოლოგიური შეუთავსებლობა აღწერილი არ არის. დიპრივანის უფრო დაბალი დოზები შეიძლება საჭირო გახდეს, როდესაც ზოგადი ანესთეზია გამოიყენება რეგიონალური ანესთეზიის მეთოდის დამატების სახით.

არ შეიძლება გამოყენების წინ დიპრივანის შერევა ნებისმიერ სხვა საინექციო ან საინფუზიო ხსნარებთან, გარდა პოლივინიქლორიდის პაკეტებში ან გადასასხმელი მინის ფლაკონებში 5% დექსტროზის ხსნართან, პლასტმასის შპრიცებში საინექციო ლიგნოკაინთან ან საინექციო ალფენტანილთან ერთად. წინასწარ გამორეცხვის გარეშე, მიორელაქსანტების - ატრაკურიუმის და მივაკურიუმის შეყვანის დროს არ გამოიყენება იგივე საინფუზიო ხაზი, რაც დიპრივანის დროს.

დიპრივანი უნდა იქნას გამოყენებული ანესთეზიის სფეროში მომზადების მქონე პერსონალის მიერ (ან, შესაბამის სიტუაციებში, ექიმების მიერ, რომლებმაც გაიარეს ინტენსიური თერაპიის დროს ავადმყოფებისათვის დახმარების გაწევის მომზადება). აუცილებელია ავადმყოფებზე განხორციელდეს მუდმივი მონიტორინგი, სასუნთქი გზების თავისუფალი გამავლობის შესანარჩუნებელი, ხელოვნური ვენტილაციის ჩასატარებელი, ჟანგბადით გამდიდრების მოწყობილობების და აგრეთვე სხვა სარეანიმაციო საშუალებების მზად ყოფნის პირობებში. დიპრივანი არ უნდა შეიყვანოს პირმა, რომელიც ასრულებს დიაგნოსტიკურ ან ქირურგიულ პროცედურას. გონების შენარჩუნებით სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს დიპრივანის გამოყენების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტებზე მუდმივი მეთვალყურეობა. ჰიპოთენზიის ადრეული ნიშნების, სასუნთქი გზების ობსტრუქციის და სისხლის ჟანგბადით არასაკმარისი გაჯერების გამოსავლენად. როგორც სხვა სედატიური პრეპარატების გამოყენების შემთხვევაში, სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის შეყვანის დროს  ოპერატიული ჩარევის შემთხვევაში შესაძლებელია პაციენტის უნებლიე მოძრაობები. პროცედურების დროს, რომლებიც ითხოვენ უმოძრაობას, ამგვარი მოქმედებებიშეიძლება იყოს სახიფათო ოპერაციული ჩარევის პერიოდში. აუცილებელია პაციენტზე მეთვალყურეობისათვის ადექვატური პერიოდი ზოგადი ანესთეზიის შემდეგ სრული აღდგენის უზრუნველყოფისათვის. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დიპრივანის გამოყენების შემდეგ ოპერაციის შემდგომ პერიოდში შესაძლებელია უგონოდ ყოფნა, რასაც შეიძლება მოჰყვეს კუნთების ტონუსის მომატება. ხანდახან გონების დაკარგვას შეიძლება ადგილი ჰქონდეს სიფხიზლის

პერიოდის შემდეგ. სპონტანური გამოფხიზლების მიუხედავად, უგონო მდგომარეობაში მყოფ ავადმყოფზე უნდა განხორციელდეს სათანადო მეთვალყურეობა. დიპრივანს გააჩნია მსუბუქი ვაგოლიზური აქტივობა, რის გამოც მის გამოყენებას უკავშირებენ ბრადიკარდიის (რომელიც ხანდახან ატარებს სერიოზულ ხასიათს) და, აგრეთვე, ასისტოლიის შემთხვევებს. მიზანშეწონილია ანესთეზიის ინდუქციის ან მისი შენარჩუნების პერიოდში ანტიქოლინერგული საშუალებების ინტრავენური შეყვანა, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, როდესაც ვლინდება ვაგუსური ტონუსის სიჭარბე, ან როდესაც დიპრივანს იყენებენ სხვა საშუალებებთან ერთად, რომლებიც იწვევენ  ბრადიკარდიას. იმ შემთხვევაში, თუ დიპრივანი უკეთდება ეპილეფსიის მქონე ავადმყოფებს, ჩნდება კრუნჩხვების საშიშროება.სათანადო ყურადღებას საჭიროებენ ავადმყოფები, რომლებსაც დარღვეული აქვთ ლიპიდების მეტაბოლიზმი, და აგრეთვე სხვა მდგომარეობაში ყოფნის დროს, როდესაც საჭიროა ლიპიდური ემულსიების სიფრთხილით გამოყენება. რეკომენდირებულია სისხლში ლიპიდების დონის მონიტორინგის ჩატარება დიპრივანის დანიშვნის დროს პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ ლიპიდების დაგროვების განსაკუთრებული საშიშროება. იმ შემთხვევაში, როდესაც მონიტორინგი მოწმობს ორგანიზმიდან ცხიმების არასაკმარის გამოყოფას, საჭიროა დიპრივანის შეყვანის სათანადო კორექტირება. ლიპიდური სხვა საშუალების ერთდროული ინტრავენური შეყვანის დროს საჭიროა მისი დოზის შემცირება, დიპრივანის შემადგენლობაში შეყვანილი ლიპიდების რაოდენობის გათვალისწინებით; 1,0 მკდიპრივანი შეიცავს დაახლოებით 0,1 გ ცხიმს ანესთეზიის ინდუქციისათვის ახალშობილებში დიპრივანის გამოყენებამ (დაურეგისტრირებელი ჩვენება) შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი და გულსისხლძარღვთა სისტემების მოქმედების დათრგუნვა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით.

გულ-სისხლძარღვების სისტემის მოქმედების დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავი ქვემოთ დაწევა, მძიმე შემთხვევებში კი შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელების და პრესორული საშუალებების გამოყენება.

დღენაკლულ ახალშობილებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების შესახებ ცნობები არ მოიპოვება. კრუპით და ეპიგლოტიტით დაავადებულ ბავშვებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების კლინიკური გამოკვლევები არ ჩატარებულა.

„ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა“ აღინიშნება მეტაბოლური აციდოზის, რაბდომიოლიზის, ჰიპერკალიემიის და/ან გულის უკმარისობის ძალიან იშვიათი შემთხვევები, ზოგიერთ შემთხვევაში სიკვდილით მძიმე ავადმყოფებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების შემთხვევაში. ეს ცნობები გვიჩვენებენ, რომ ხდებოდა ქსოვილების ჟანგბადით არასაკმარისი უზრუნველყოფა. ამ შემთხვევებსა და დიპრივანის გამოყენების შორის მიზეზობრივი კავშირი დადგენილი არ არის. ყველა სედატიური და სხვა პრეპარატი, რომელიც გამოიყენება  ინტენსიური თერაპიის დროს (დიპრივანის ჩათვლით), უნდა ტიტრირდებოდეს ჟანგბადით ქსოვილების ოპტიმალური მომარაგების და ოპტიმალური ჰემოდინამიკური პარამეტრების შესანარჩუნებლად. პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ედტა ქმნის ჰელატურ კომპლექსებს

ლითონის იონებთან, მათ შორის თუთიის იონებთან. საჭიროა განხილულ იქნას თუთიის დამატებითი დანიშვნის შესაძლებლობა დიპრივანის ხანგრძლივი გამოყენების დროს, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ თუთიის დეფიციტისადმი მიდრეკილება, მაგალითად, დამწვრობის, დიარეის და/ან სეფსისის დროს. დიპრივანი არ შეიცავს ანტიმიკრობულ კონსერვანტებს და შეიძლება ხელსაყრელი გარემო იყოს მიკროორგანიზმების ზრდისათვის. დიპრივანით სტერილური შპრიცის ან საინფუზიო ხაზის შევსების შემთხვევაში საჭიროა ასეპტიკის წესების დაცვა; პრეპარატი ივსება ამპულის გახსნის შემდეგ და დაუყონებლივ იწყება შეყვანა. ასეპტიური პირობები უნდა იყოს უზრუნველყოფილი მთელი საინფუზიო პერიოდის მსვლელობის დროს, როგორც დიპრივანის, ასევე შეყვანის აპარატურის მიმართ. ნებისმიერი საინფუზიო ხსნარი, რომელიც ემატება საინფუზიო ხაზს დიპრივანთან ერთად, უნდა შეყვანილ იქნას რაც შეიძლება ახლოს კანულის ადგილთან. არ შეიძლება დიპრივანის შეყვანა მიკრობიოლოგიური ფილტრით.

დიპრივანის შპრიცი არის ერთჯერადი და განკუთვნილია ერთ პაციენტზე გამოყენებისათვის. სხვა ლიპიდური ემულსიებისათვის დადგენილი წესების შესაბამისად, დიპრივანის განუწყვეტელი ინფუზიის ხანგრძლივობა არ უნდა აჭარბებდეს 12 საათს. პრეპარატის ინფუზიის ან 12 საათიანი პერიოდის დასრულების შემდეგ აუცილებელია როგორც დიპრივანით ტევადობის, აგრეთვე საინფუზიო ხაზის შეცვლა. საჭიროა დიპრივანის ტევადობის გამოყენების წინ შენჯღრევა. ნებისმიერი რაოდენობით დარჩენილი ტევადობის შემადგენლობა უნდა გაუქმდეს. ასეპტიური პირობები უნდა იყოს უზრუნველყოფილი, როგორც დიპრივანის, ასევე შეყვანის აპარატურის მიმართ. მოქმედება მანქანის მართვისა და ტექნიკაზე მუშაობის შესაძლებლობაზე:

საჭიროა პაციენტების ინფორმირება, რომ ზოგადი ანესთეზიას შემდეგ, დროის გარკვეულ პერიოდში არ შეიძლება, მაგალითად მანქანის მართვა და ტექნიკასთან მუშაობა.

20 მლ მინის, გამჭირვალე ამპულებში. 5 ამპულა პლასტიკურ ფიქსატორში მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

50 მლ მინის შპრიცში პოლიპროპილენის პლუნჟერით და ლუერის კონექტორით.

შპრიცი დაფასოებულია კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში. ერთი კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

2-დან 25ºC-მდე ტემპერატურაზე, არ გაყინოთ.

არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!

ამპულები: 3 წელი.

შპრიცები: 2 წელი

რეცეპტით.