დევიკის სინდრომი ზურგის ტვინისა და მხედველობის ნერვის დემიელინიზებადი დაზიანებების შერწყმაა, მაგრამ არა ყოველთვის ერთდროული; ვლინდება მხედველობის დაქვეითებით სიბრმავემდე, დამბლებით, მგრძნობელობისა და მენჯის ორგანოთა ფუნქციის დარღვევით. რიგ შემთხვევაში წარმოადგენს გაფანტული სკლეროზის კლინიკურ ვარიანტს, ზოგიერთი შემთხვევა დამოუკიდებელ დაავადებად (დევიკის დაავადება) განიხილება.
დელ კასტილიო-აუმადას
სინდრომი
დელ კასტილიო-აუმადას სინდრომისთვის (სინონიმები: აუმადას სინდრომი, არგონე-დელ კასტილიოს სინდრომი, ფორბე-ოლბრაიტის სინდრომი) დამახასიათებელია ენდოკრინულ დარღვევათა ტრიადა: ამენორეა (მენსტრუაციის არარსებობა), გალაქტორეა (სარძევე ჯირკვლებიდან რძის თავისთავადი გამოყოფა), შარდში გონადოტროპინთა შემცველობის დაქვეითება. უმეტესად მემკვიდრეობითი წარმოშობისაა და უკავშირდება ჰიპოფიზის ადენომატოზს ან სიმსივნეს. გადაეცემა აუტოსომურ-დომინანტური გზით. ვლინდება ახალგაზრდა ქალებში, რომელთაც არ გადაუტანიათ ორსულობა და მშობიარობა.
მკურნალობა გულისხმობს გამომწვევი პათოლოგიის მკურნალობას.
დელბანკოს სინდრომი
დელბანკოს სინდრომის მიზეზია სასქესო ასოს თავის მორეციდივე ანთება და სასქესო ჯირკვლების ფუნქციის მოშლა. კლინიკურად ვლინდება სასქესო ასოს თავის პროგრესიული ატროფიით, შარსადინარის გარეთა ხვრელის დავიწროებითა და ლეიკოპლაკიის სიმპტომებით. როცა ზემოაღნიშნულის მიზეზი სასქესო ასოზე ოპერაციული ჩარევაა, შტუმერის სინდრომზე საუბრობენ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დელეი-დენიკერის
სინდრომი
დელეი-დენეკერის სინდრომი, იგივე ნეიროლეპტიკური სინდრომი, წარმოადგენს ექსტრაპირამიდული ნეიროლეპტიკური სინდრომის ვარიანტს, რომელიც ვითარდება როგორც ნეიროლეპტიკური საშუალებებით მკურნალობის გართულება (ხშირად - თერაპიული კურსის დასაწყისში). ახასიათებს ნევროლოგიური, ფსიქიკური და ვეგეტატიური მოშლილობების თანაარსებობა, კერძოდ, კუნთოვანი ტონუსის ჰიპერკინეტიკურ-ჰიპერტონული ცვლილებები და აკინეზიის მოვლენები: მოუსვენრობა, სხეულის მდებარეობის მუდმივი ცვლისკენ მიდრეკილება, ტაქიკინეზია (მოძრაობისა და სიარულის დაუოკებელი სურვილი). ფსიქიკური სფეროს დარღვევები გამოიხატება გულჩათხრობილობით, გარშემო მყოფთა მიმართ ინტერესის დაკარგვით, გუნება-განწყობის დაქვეითებით, ბრადიფრენიით, ცუდი ძილით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დელიუსის სინდრომი
დელიუსის სინდრომი არის ნეიროცირკულარული დისტონია, რომელიც ვითარდება პერიფერიული სისხლჩაქცევის დისრეგულარული მოშლის შედეგად. ამ დროს გამოიხატება ცვალებადი ერითემა სახეზე, კისერსა და მკერდზე ლაქების სახით, რასაც წინ უძღვის აკროციანოზი, კიდურების გაცივება, ტერფებისა და ხელისგულების ჰიპერჰიდროზი. ანგიოგრაფიულად დასტურდება პერიფერიული სისხლძარღვების სპაზმი ან გაფართოება.
სინდრომი მეორეულია ან წარმოადგენს სხვა დაავადების, მაგალითად, ჰიპერტენზიული დაავადების, წინარე სტადიას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დემარკე-რიშეს სინდრომი
დემარკე-რიშეს სინდრომი განვითარების მემკვიდრეობითი ანომალიაა, რომელიც პირის მიდამოს უპირატესი დაზიანებით გამოიხატება. დამემკვიდრება ხდება აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. პირის მიდამოს დაზიანებებიდან აღსანიშნავია კურდღლის ტუჩი, მგლის სასა, ქვედა ტუჩის ფისტულა, ჰიპოდონტია. სხვა ნიშნებია ტანმორჩილობა, გულის მანკები, წელის მალების საკრალიზაცია.
მკურნალობა ოპერაციულია.
დემაჟ-ოპენჰეიმის
სინდრომი
დემაჟ-ოპენჰეიმის სინდრომი ან დაავადება ქვედა სპასტიკური პარაპარეზია. აღწერილია თავის ტვინის სისხლძარღვთა დიფუზური სკლეროზის დროს ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფებში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დემონ-მეიგს-კოსის
სინდრომი
დემონ-მეიგს-კოსის სინდრომის (სინონიმები: დემონ-მეიგსის სინდრომი, კოს-მეიგსის სინდრომი, მეიგს-კოსის სინდრომი, მეიგსის სინდრომი ანუ ტრიადა) დროს დასტურდება სითხის დაგროვება პერიტონიუმსა და პლევრის ღრუში და საკვერცხის ფიბრომა. ანალოგიური ნიშნები შესაძლოა გამოიხატოს საკვერცხის სხვა კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეების დროსაც. გვხვდება უმთავრესად ხანში შესულ ქალებში. საკვერცხის სიმსივნის ამოკვეთის შემდეგ პლევრისა და მუცლის ღრუში სითხე ქრება.
დელ კასტილიოს
სინდრომი
დელ კასტილიოს სინდრომი (სინონიმი: ტესტიკულარული დისგენეზიის სინდრომი) ასპერმიისა და სათესლეების შემცირების თანაარსებობაა. პათოლოგია მემკვიდრეობითია, დამემკვირდება ხდება X ქრომოსომასთან შეჭიდული რეცესიული ტიპით.
სიმპტომები: მამაკაცი ფიზიკურად და სქესობრივად ნორმალურად არის განვითარებული, სათანადოდ აქვს გამოხატული მეორეული სასქესო ნიშნები, მაგრამ აღენიშნება სათესლე ჯირკვლების ჰიპოპლაზია და უნაყოფობა (აზოოსპერმია).
შარდში დაქვეითებულია 17-კს-ის (კეტოსტეროიდები) შემცველობა (17-კს ჰორმონია, რომელიც წარმოადგენს ანდროგენების (მამაკაცის ჰორმონების) დაშლის პროდუქტს და გამოიყოფა შარდთან ერთად). ბიოფსია ავლენს სპერმატოგენეზის სრულ არარსებობას და ტერმინალური ეპითელიუმის აპლაზიას. სერტოლისა და ლეიდიგის უჯრედები ნორმაშია (სერტოლის უჯრედები - სათესლე კლაკნილი მილაკების ეპითელიუმის ტროფიკული და საყრდენი უჯრედები, რომლებიც უზრუნველყოფს მამრობითი სასქესო უჯრედების განვითარებას; ლეიდიგის უჯრედები - მეზენქიმური წარმოშობის ეპითელური უჯრედები, რომლებიც მდებარეობს სათესლის კლაკნილ მილაკებს შორის შემაერთებელქსოვილოვან შუა შრეებში; ვარაუდობენ, რომ ეს უჯრედები გამოიმუშავებს მამაკაცის სასქესო ჰორმონს).
დელ კასტილიოს სინდრომზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა დიფერენცირება კლაინ-ფელტერის სინდრომისა და ჰიპოგონადიზმის სხვა ფორმებისგან.
მკურნალობა არ ტარდება, ვინაიდან უპერსპექტივოა.
დემპინგსინდრომი
დემპინგსინდრომი, იგივე ოპერირებული კუჭის სინდრომი (სინონიმები: პოსტგასტრექტომიური სინდრომი, მლივი ნაწლავის სინდრომი, ალბატროს სინდრომი) უვითარდება ზოგიერთ ავადმყოფს კუჭის ნაწილობრივი ან სრული ამოკვეთის შემდეგ. განპირობებულია ნაწლავში საკვების დაჩქარებული ევაკუაციით, სისხლში შაქრის კონცენტრაციის დაქვეითებით.
განასხვავებენ ადრეულ და გვიან დემპინგსინდრომს.
ადრეული დემპინგსინდრომი აღენიშნება ოპერირებულ პაციენტთა უმრავლესობას ოპერაციის შემდგომ უახლოეს პერიოდში ან მოგვიანებით. პაციენტთა 30%-ს მსუბუქად უვლინდება, 10%-ს - მძიმედ. განვითარება და ინტენსივობა ოპერაციის ხასიათზეა დამოკიდებული: მაქსიმალურია ბილროტ-I-ის მეთოდით ჩატარებული რეზექციის დროს, შედარებით ნაკლებადაა გამოხატული ბილროტ II-ის დროს და ყველაზე ნაკლებად - ვაგოტომიის შემთხვევაში. დემპინგ-რეაქციის განვითარების მიზეზია გადაუმუშავებელი საკვების სწრაფი გადასვლა წვრილი ნაწლავის ზედა ნაწილში, რაც იწვევს ნაწლავის სანათურში უჯრედგარე სითხის გადანაცვლებას, ნაწლავის კედლის გაჭიმვას და ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერების (ჰისტამინის, სეროტონინის, კინინების) გამოყოფას. ამ პროცესების შედეგად მცირდება მოციკულირე სისხლის მოცულობა, ვითარდება ვაზოდილატაცია და ძლიერდება ნაწლავთა პერისტალტიკა.
სიმპტომები და მიმდინარეობა. საკვების, უპირატესად - ტკბილეულისა და რძის ნაწარმის მიღებიდან 10-15 წუთის შემდეგ თავს იჩენს სისუსტე, თავბრუხვევა, თავის ტკივილი, ტკივილი გულის არეში, გულის ფრიალი, ოფლიანობა, სიცხის შეგრძნება, სიმძიმის შეგრძნება ეპიგასტრიუმში, ყურყური, კოლიკისებრი (ჭვლისებრი) ტკივილი და ფაღარათი. გამოხატული დემპინგსინდრომის დროს ავადმყოფები იძულებულნი არიან, ჭამის შემდეგ მიიღონ ჰორიზონტალური მდგომარეობა. დიაგნოსტირება ხდება კლინიკისა და საჭმლის მომნელებელი სისტემის რენტგენოლოგიური კვლევის მონაცემების საფუძველზე.
გვიანი დემპინგსინდრომი (ჰიპოგლიკემიური) საკვების მიღებიდან 2-3 საათის შემდეგ ვითარდება. იგი უკავშირდება ადრეული დემპინგ-რეაქციის დროს ინსულინის ჭარბ გამოყოფას, რასაც სისხლში შაქრის მომატება ახლავს თან. ინსულინის გამოყოფის მატება სისხლში შაქრის დონის დაქვითებას განაპირობებს.
სიმპტომები და მიმდინარეობა: აღსანიშნავია სისუსტე, შიმშილის ძლიერი შეგრძნება, მწვავე ტკივილი ეპიგასტრიუმში, კანკალი, თავბრუხვევა, გულის ფრიალი, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, სიფითრე, ოფლიანობა. მცირე რაოდენობის საკვების (განსაკუთრებით - ნახშირწყლოვანის) მიღების შემდეგ ეს სიმპტომები გაივლის, ამიტომ ავადმყოფები ხშირად თან ატარებენ შაქარს, ნამცხვარს და ჰიპოგლიკემიის პირველივე სიმპტომების შემჩნევისას ჭამენ.
დიაგნოზი ეფუძნება კლინიკურ სიმპტომებს, შეტევის დროს სისხლში შაქრის დონის დაწევას.
დემპინგსინდრომის კლასიფიკაცია სიმძიმის ხარისხის მიხედვით:
- მსუბუქი დემპინგრეაქცია წარმოიშობა მხოლოდ რძისა და ტკბილი პროდუქტების მიღებისას. ახასიათებს უმნიშვნელო სისუსტე, პულსის გახშირება 10-15 დარტყმამდე წუთში. შეტევა ნახევარ საათამდე გრძელდება, სხეულის მასის დეფიციტი არ აღემატება 5 კგ-ს, შრომისუნარიანობა შენარჩუნებულია.
- საშუალო სიმძიმის დემპინგრეაქცია წარმოიშობა ყოველგვარი საკვების მიღებისას. რეაქციის პიკზე ავადმყოფი იძულებულია დაწვეს. პულსი იმატებს წუთში 20-30 დარტყმით, არტერიული წნევა მიდრეკილია სისტოლური მაჩვენებლის მომატებისკენ. შეტევა გრძელდება დაახლოებით 1 საათს. მასის დეფიციტი შეადგენს 10 კგ-ს. შრომისუნარიანობა დაქვეითებულია.
- მძიმე დემპინგსინდრომი ყოველგვარი საკვების მიღებისას ვითარდება. ავადმყოფი მწოლიარე ჭამს და 2-3 საათს ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში რჩება. პულსი წუთში 30 დარტყმით იმატებს, არტერიული წნევა ლაბილურია, ზოგჯერ აღინიშნება ბრადიკარდია, ჰიპოტენზია, კოლაფსი. სხეულის მასის დეფიციტი აღემატება 10 კგ-ს, შრომისუნარიანობა ძლიერ დაქვეითებულია.
მკურნალობა. დემპინგსინდრომს მკურნალობენ როგორც კონსერვატიული, ისე ქირურგიული მეთოდებით.
კონსერვატიული მკურნალობა გულისხმობს ცილებით მდიდარ და ნახშირწყლებით (განსაკუთრებით - მარტივით) ღარიბ დიეტას. კვება უნდა იყოს 5-6-ჯერადი, თხიერი და მაგარი საკვების მიღება ცალ-ცალკე და მცირე ულუფებით უნდა ხდებოდეს. წვრილ ნაწლავში საკვების სწრაფად გადასვლის შესაფერხებლად ინიშნება ნოვოკაინი, ანესთეზინი, ანტიჰისტამინური პრეპარატები (პიპოლფენი, სუპრასტინი), რეზერპინი, ინსულინი ჭამის წინ. ნაჩვენებია ჩანაცვლებითი თერაპია: კუჭის წვენი, მარილმჟავა, პანზინორმი, ფესტალი, ვიტამინები.
ქირურგიულ მკურნალობას შედარებით იშვიათად მიმართავენ. იგი ნაჩვენებია მძიმე დემპინგსინდრომის დროს სამკურნალო კვებისა და ხანგრძლივი მედიკამენტური მკურნალობის უეფექტობის შემთხვევაში.
დენდი-უოკერის სინდრომი
დენდი-უოკერის სინდრომი დიზრაფიული სტატუსის ერთ-ერთი გამოვლინებაა. მისთვის დამახასიათებელია ტრიადა: ჰიდროცეფალია, ნათხემის ჭიის აპლაზია ჰიპოპლაზიისა და უკანა ფოსოს კისტის (ზოგჯერ - მე-4 პარკუჭში ჩაზრდით) სახით. კლინიკურად ვლინდება ჩვილებში - ჰიდროცეფალიით, კეფის ძვლის დამახასიათებელი გამოდრეკით, უკანა ფოსოს დაზიანების ნიშნებით (ბულბური ნერვების პარეზი, ნისტაგმი, სხეულის ატაქსია). სხვა კლინიკური სიმპტომებია ქალაშიდა წნევის მომატება, ქალას ნერვების დაზიანება, ატაქსია. მოსალოდნელია გონებრივი ჩამორჩენა. არცთუ იშვიათად თან ახლავს გულ-სისხლძარღვთა სისტემისა და შარდსასქესო სისტემის განვითარების მანკები. რენტგენოლოგიურად ვლინდება კეფის ძვლების გამოდრეკით და მკვეთრი გათხელებით. ადრე მას მაჟანდისა და ლუშკას ხვრელების შეხორცებას უკავშირებდნენ. ამჟამად საერთო დიზრაფიული სტატუსის კერძო გამოვლინებად მიიჩნევენ. ამრიგად, შეიძლება შეგვხვდეს როგორც იზოლირებულად, ისე სხვა დიზრაფიულ მოვლენებთან (სინდაქტილია, პოლიდაქტილია და სხვ.) შერწყმით.
მკურნალობა ქირურგიულია.
დენი-ბრაუნის სინდრომი I
დენი-ბრაუნის სინდრომი I (სინონიმი: ეატონ ლამბერტის სინდრომი) ვითარდება ნელა პროგრესირებადი წვრილუჯრედოვანი ბრონქოკარცინომის დროს. ვლინდება კუნთების სისუსტით, განსაკუთრებით - მენჯის, ბარძაყის მიდამოში, ადვილად დაღლით, პირის სიმშრალით, პარესთეზიებით, მყესთა ღრმა რეფლექსების მოშლით, ატაქსიით, ნისტაგმით, დიზართრიით, ინტენსიური კანკალით, თავბრუთი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დენი-ბრაუნის სინდრომი II
დენი-ბრაუნის სინდრომი II - ცერებრული წარმოშობის ნეირომიოპათია კიბოს დროს (უპირატესად - ბრონქოგენური კიბოს შემთხვევაში), რომელიც შეიძლება შეგვხვდეს მეტასტაზების არსებობის გარეშეც. მიზეზად მიიჩნევენ ნერვულ სისტემაზე სიმსივნის ქიმიურ და ტოქსიკურ ზემოქმედებას, ვიტამინების ათვისების დარღვევას, ჰორმონულ დარღვევებს, იმუნურ ძვრებს, ვირუსულ ზემოქმედებას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დენი-ბრაუნის სინდრომი III
დენი-ბრაუნის სინდრომი III, იგივე კაროტიდული სინდრომი, ნევროლოგიური სიმპტომოკომპლექსი, ვითარდება საძილე არტერიის სტენოზის ან დახშობის დროს. აღინიშნება უეცარი ცალმხრივი ამავროზი, კონტრლატერალური ჰემიპარეზი და ჰომონიმური ჰემინოფსია, ხშირია აფაზია, აგრაფია, აკალკულია, ალექსია, აუტოტიპაგნოზია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დენი-კორბელის სინდრომი
დენი-კორბელის სინდრომი თირკმლის, ტვინისა და თვალის მემკვიდრეობით ანომალიათა შერწყმაა. თირკმლის პროქსიმული მილაკების ფუნქციის მოშლას თან ახლავს ჰიპერკალციურია, ჰიპერფოსფატურია, აციდოზი, ჰიპოკალიემია, ზომიერი ჰიპოკალციემია, გონებრივი ჩამორჩენილობა, დაბალი ან ჯუჯა ტანი, ჰიდროფთალმი, მეორეული გლაუკომა, მხედველობის დაქვეითება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დენი მარფანის სინდრომი
დენი მარფანის სინდრომი თანდაყოლილი სიფილისური დამბლაა. საფუძვლად უდევს ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანება თანდაყოლილი ათაშანგით დაავადებულ ბავშვებში. ახასიათებს კიდურების სპასტიკური დამბლა, გონებრივი განუვითარებლობა, ციება, კრუნჩხვები, ნისტაგმი, კატარაქტა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დენტ-ფრიდმენის სინდრომი
დენტ-ფრიდმენის სინდრომი (სინონიმი: ვროლიკის დაავადება) მემკვიდრეობითი იდიოპათიური იუვენილური ოსტეოპოროზია. გადაცემა ხდება აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. ვლინდება მკვეთრი ოსტეოპოროზით ჯერ კიდევ ბავშვობის ასაკში, სკლერების მოცისფრო შეფერილობით და არასრულყოფილი ოსტეოგენეზით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დენტოპულმონური
სინდრომი
დენტოპულმონური სინდრომი (სინონიმი: ვენეკლაასის სინდრომი, დენტობრონქული სინდრომი) წარმოადგეს ქრონიკულ ბრონქიტს, რომელიც აღინიშნება კბილების გამოხატული ინფექციის დროს. ახასიათებს ხანგრძლივი ხველა, დილაობით - შეტევის სახით, ქრონიკული ხანგრძლივი ინფექცია, პაროდონტოზი, ლიმფატიკურ-ექსუდაციური დიათეზი, ნორმალური ან მომატებული ედსი, შედარებითი ლიმფოციტოზი, რენტგენოლოგიურად - ფილტვის კარის სიმეტრიული გამკვრივება ფილტვების გაძლიერებული სურათით. უმეტესად ავადმყოფობენ ბავშვები, რომლებსაც სარძევე კბილები ჯერ არ მოუცვლიათ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟანის სინდრომი
დეჟანის სინდრომი აღინიშნება თვალბუდის ფსკერზე მიმდინარე პათოლოგიური პროცესის დროს. ვლინდება ეგზოფთალმით, მხედველობის გაორებით, ზედა ყბის ძლიერი ტკივილით და მგრძნობელობის დაკარგვით სამწვერა ნერვის პირველი და მეორე ტოტის საინერვაციო ზონაში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟერინის სინდრომი I
დეჟერინის სინდრომი I, იგივე დიფტერიული ფსევდოტაბესი - ვლინდება ატაქსიითა და ღრმა მგრძნობელობის დარღვევით დიფტერიის დროს.
დეჟერინის სინდრომი II
ცნობილია გარდამავალი სიკოჭლის სახელწოდებითაც. უკავშირებენ ზურგის ტვინში სისხლის მიმოქცევის მოშლას სიფილისის, მაობლიტირებელი ენდარტერიიტის დროს. კლინიკურად დამახასიათებელია გარდამავალი დამბლა ან პარეზი. როგორც წესი, დასაწყისში უფრო მკვეთრად ვლინდება ერთ-ერთ ქვედა კიდურზე, თუმცა საბოლოოდ შესაძლოა მყარი ქვედა პარაპლეგია ჩამოყალიბდეს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟერინ-კლიუმბეკის
სინდრომი
დეჟერინ-კლიუმბეკის სინდრომი, იგივე დეჟერინ-კლიუმბეკის დამბლა, მხრის წნულის ქვედა ნაწილის სინდრომი - მაჯისა და წინამხრის ხელისგულის მხარის კუნთების პერიფერიული დამბლაა. ერთდროულად აღინიშნება მგრძნობელობითი მოშლილობა იდაყვისა და შუა ნერვების საინერვაციო ზონაში. ხელის დისტალურ ნაწილში ვაზომოტორული დარღვევებია. ვითარდება კისრის VII და VIII ნერვებისა და გულმკერდის I ზურგტვინის ნერვის დაზიანების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟერინ-თომას სინდრომი
დეჟერინ-თომას სინდრომი, იგივე დეჟერინ-თომას დაავადება, ოლივოპონტოცერებრული დისტროფია, ოლივოპონტოცერებრული ატროფია - ნერვული სისტემის ქრონიკული პროგრესული დაავადებაა. ახასიათებს დისტროფიული პროცესი უმთავრესად ნათხემის თეთრ ნივთიერებაში, ვაროლის ხიდში, ხიდის საკუთარ ბირთვებსა და ქვედა ოლივების განგლიოზურ უჯრედებში. ვლინდება ნათხემის დაზიანების ნიშნებით, კუნთის ტონუსის ექსტრაპირამიდული ცვლილებებით, ინტელექტის დაქვეითებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟერინ-დავალ-პიგშეფის
სინდრომი
დეჟერინ-დავალ-პიგშეფის სინდრომი, იგივე ალკოჰოლური ფსევდოტაბესი, ალკოჰოლური პოლინევრიტია. მისთვის დამახასიათებელია ტკივილი, პარესთეზია, ღრმა მგრძნობელობის გამოვარდნა, ფსევდოტაბესური ატაქსია, ფსიქიკის შეცვლა (მეხსიერების დაქვეითება - ახლო წარსულში მომხდარი მოვლენების გახსენების სირთულე).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟერინ-რუსის სინდრომი
დეჟერინ-რუსის სინდრომი (მხედველობის ბორცვის სინდრომი, თალამური სინდრომი) აღინიშნება თალამუსის დაზიანების დროს. ჩვეულებრივ, იგი სისხლძარღვოვანი გენეზისაა. ვლინდება სხეულის ნახევარში მგრძნობელობის მოშლით, მსუბუქი პარეზითა და კოორდინაციის დარღვევით, საგნების შეცნობის უნარის სრული ან თითქმის სრული დაკარგვით. თან ახასიათებს მუდმივი ინტენსიური ტკივილები პარალიზებულ კიდურებში, ხელისა და ფეხის უნებლიე, ქორეოათეტოზური მოძრაობები დაზიანებულ მხარეს, ხელების ატიპური მდებარეობა (თალამური ხელი), მიმიკის დარღვევა სიცილისა და ტირილის დროს (მიმიკური კუნთების თვითნებური მოძრაობები შენარჩუნებულია).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დეჟერინ-სუკა-სიკარის
სინდრომი
დეჟერინ-სუკა-სიკარის სინდრომი (სინონიმი - მუხლისებრი კვანძის სინდრომი) წარმოადგენს ყურის მწვავე ტკივილის შერწყმას გამონაყართან გარეთა სასმენ ხვრელში და გემოვნების მოშლასთან ენის 2/3-ში. ვითარდება, როდესაც შიგნითა ყურის მიდამოში მიმდინარე პათოლოგიურ პროცესს თან სდევს მუხლისებრი კვანძის დაზიანება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
დერკუმის სინდრომი
დერკუმის სინდრომი (სინონიმები - დერკუმის დაავადება, მტკივნეული ლიპომატოზი) ნეიროენდოკრინული დაავადებაა, რომლის დროსაც კანქვეშა უჯრედებში ჩნდება მრავლობითი მტკივნეული 0,5-5 სმ ზომის ლიპომა - დიფუზურად ლოკალიზებული ცხიმოვანი წარმონაქმნი. ეს წარმონაქმნები უმეტესად ტანსა და კიდურებზეა ლოკალიზებული. დამახასიათებელია ტკივილი ცხიმის დაგროვების მიდამოში, კანის ქავილი, ადინამია, ასთენია, აპათია, ემოციური ლაბილურობა, რეაქტიული დეპრესია, მეხსიერების დაქვეითება, იპოქონდრია, ზოგჯერ - დემენცია.
დერკუმის სინდრომი იშვიათია. ავადდებიან უპირატესად ჭარბწონიანი ქალები საშუალო და ხანდაზმულ ასაკში (კლიმაქსის შემდგომ პერიოდში). ამ დროს, ჩვეულებრივ, აღინიშნება ამენორეა და ეკქიმოზიც.
სინდრომი უკავშირდება ჰიპოთალამური არის დაზიანებას ან მენოპაუზის თანმხლებ ჰორმონულ დარღვევებს. ლიპომები ნელ-ნელა, წლობით იზრდება. უმეტესად თავისთავად ქრება, მაგრამ არც მათი გაავთვისებიანებაა გამორიცხული. ამ ფონზე ხშირად ვითარდება გულის უკმარისობა, რაც პროგნოზს ამძიმებს.
დერკუმის სინდრომის დროს რეკომენდებულია ცხიმებისა და ნახშირწყლების შეზღუდვა. ინიშნება ფსიქოტროპული საშუალებები (ტრანკვილიზატორები და სხვა). ზოგჯერ საჭირო ხდება ქირურგიული ჩარევა.
