(გაგრძელება)
ტარკას გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების შემთხვევების შესახებ ცნობები არ ყოფილა, მაგრამ ისინი დამახასიათებელია აგფ ინჰიბიტორებისთვის.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრიდან: ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის დონის დაწევა, ერთეულ შემთხვევებში – აგრანულოციტოზი. ცნობილია ჰემოლიზური ანემიის ერთეული შემთხვევები პაციენტებში თანდაყოლილი გლუკოზა-6-ფოსფატ-დეჰიდროგენაზის (G-6-PDH) უკმარისობით.
ფსიქიკის მხრიდან: ხანდახან – არეული ცნობიერება.
ნერვული სისტემის მხრიდან: იშვიათად - ძილის დარღვევა.
სმენის ორგანოსა მხრიდან და ლაბირინთული მოშლილობები: იშვიათად -წონასწორობის შეგრძნების დარღვევა, ყურებში ხმაური.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არითმიის, მიოკარდის ინფარქტის და ტრანზიტორული იშემიური დარტყმების განვითარების ცალკეული შემთხვევები, რომლებიც ასოცირდება არტერიულ ჰიპოტენზიასთან.
სასუნთქი სისტემის, გულ-მკერდისა და შუასაყარის მხრიდან: იშვიათად – სინუსიტი, რინიტი, გლოსიტი და ბრონქოსპაზმი.
კნტ მხრიდან: იშვიათად – საჭმლის მონელების დარღვევა; ერთეულ შემთხვევებში - ნაწლავის გაუვალობა, ასევე ცნობილი იყო ნაწლავური შეშუპების შესახებ.
ჰეპატობილიაური სისტემის მხრიდან: ერთეულ შემთხვევებში – ქოლესტაზური სიყვითლე.
კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: ზოგჯერ წარმოიქმნება ალერგიული რეაქციები და ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ისეთი როგორიცაა სტივენს- ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზი. ამ მდგომარეობას თან შეიძლება ახლდეს ციებ-ცხელება, მიალგია, ართრალგია, ეოზინოფილია და/ან ანტინუკლეარული ანტისხეულების ტიტრის (ANA) მომატება.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ზოგჯერ სისხლის პლაზმაში შარდისა და კრეატინინის შემცველობის მომატება, სიმპტომატური ან მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია.
ტარკას გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების შემთხვევების შესახებ ცნობები არ ყოფილა, მაგრამ ისინი დამახასიათებელია კალციუმის არხების ფენილალკილამინებული ბლოკატორებისათვის.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: არტიოვენტრიკულური ბლოკადა (I, II ან III ხარისხის), სინუსური კვანძის გაჩერება, გულის უკმარისობა.
ნერვული სისტემის მხრიდან: ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (პარკინსონის დაავადება, ქორეოათეტოზი, დისტონიური სინდრომი); ერთჯერადი ცნობები მიასთენიის გრავის, ლამბერტ-იტონის სინდრომის გამწვავებისა და დუშენის კუნთების დისტროფიის პროგრესირების შესახებ.
კნტ მხრიდან: გინგივიტური ჰიპერპლაზია, ტკივილი და დისკომფორტი მუცელში.
კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: სტივენს-ჯონსის სინდრომის და ერითრომელალგიის შემთხვევების აღწერა. ერთეულ შემთხვევებში წარმოიქმნა კანის ალერგიული რეაქციები ერითემის ტიპის მიხედვით.
რეპროდუქციული სისტემებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრიდან: ჰიპერპროლაქტინემიისა და გალაქტორეის განვითარების აღწერა.
რეგისტრირებული იყო დამბლა (ტეტრაპარეზის) ერთდაერთი შემთხვევა პოსმარკეტინგული დაკვირვების დროს, ვერაპამილისა და კოლხიცინის კომბინირებულ გამოყენებასთან დაკავშირებით. ეს შეიძლება გამოწვეული ყოფილიყო კოლხიცინის შეღწევით ჰემატოენცეფალურ ბარიერში, რაც შესაძლო გახდა CYP3A4 და P-გლიკოპროტეინის (P-gp) ვერაპამილის ინჰიბირების მეშვეობით. ვერაპამილისა და კოლხიცინის კომბინირებული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
უკუჩვენება:
* ჰიპერმგრძნობელობა ტრანდოლაპრილის მიმართ ან რომელიმე სხვა აგფ ინჰიბიტორების მიმართ და/ან ვერაპამილის ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
* ანგიონევროზული შეშუპება, დაკავშირებული ანამნეზში აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობასთან.
* მემკვიდრეობითი / იდიოპათიური ანგიონევროზული შეშუპება.
* კარდიოგენური შოკი.
* მიოკადის მწვავე ინფარქტი, გართულებებით.
* მეორე ან მესამე ხარისხის ანტრიოვენტრიკულური ბლოკადა რითმის ხელოვნური წამყვანის გარეშე.
* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი პაციენტებში რითმის ხელოვნური წამყვანის გარეშე.
* დეკომპენსირებული გულის უკმარისობა.
* წინაგულების ფიბრილაცია/ციმციმი დამატებითი გამტარი გზების არსებობისას (მაგალითად, ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი).
* ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.
* ერთდროულად ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორების (ინტენსიური თერაპიის ჩატარების გამოკლებით) ინტრავენური მიღება.
ორსულობა და ლაქტაცია:
ტარკას გამოყენება ორსულობის პერიოდში უკუნაჩვენებია. ორსულობის პერიოდში ტარკას უსაფრთხო გამოყენება არ დასტურდება. ამას გარდა, იყო შემთხვევები ფილტვების ნეონატალური ჰიპოპლაზიის, მუცლად ყოფნის დროს ნაყოფის განვითარების შეჩერების, ღია არტერიული სადინარისა და ქალას ჰიპოპლაზიის შესახებ, როგორც ნაყოფზე აგფ ინჰიბიტორების მოქმედების შედეგი.
ეპიდემილოგიური მონაცემები ტერატოგენურობის რისკის განვითარების შესახებ, გამოწვეული აგფ ინჰიბიტორების ზემოქმედებით ორსულობის I ტრიმესტრის დროს, არ იყო დამაჯერებლი; ამას გარდა, რისკის უმნიშვნელო გაზრდა არ შეიძლება გამორიცხული იყოს.
პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას, აუცილებელია შეცვალონ აღნიშნული პრეპარატი სხვა ანტიჰიპერტენზიული სამკურნალო საშუალებით, ორსულობისას უსაფრთხო გამოყენების პროფილი, რომელიც დადგენილია, იმ შემთხვევების გამოკლებით, როცა აგფ ინჰიბიტორების თერაპიის გაგრძელება აუცილებელია. ორსულობის დადგენისას აუცილებელია აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობა დაუყოვნებლივ შეწყდეს და აუცილებლობის შემთხვევაში დაინიშნოს ალტერნატიული მკურნალობა. ცნობილია, რომ აგფ ინჰიბიტორების გამოყენება ორსულობის II და III ტრიმესტრის დროს, შეიძლება გამოიწვიოს ადამიანში ფეტოტოქსიურობა (თირკმელების ფუნქციის გაუარესება, ოლიგოჰიდრამნიონი, ქალას ოსიფიკაციის შეჩერება) და ნეონატალური ტოქსიკურობა (თირკმელის უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტენზია, ჰიპერკალიემია). ტრანდორაპრილის გამოყენებისას ორსულობის II ტრიმესტრში აუცილებელია ჩატარდეს თირკმელების ფუნქციისა და ქალის ძვლების ულტრაბგერითი გამოკვლევა. ჩვილები, რომელთა მშობლები იყენებდნენ აგფ ინჰიბიტორებს, უნდა იყვნენ გასინჯულნი არტერიული ჰიპოტენზიის გამოვლენის შემთხვევაზე.
ტარკას გამოყენება ლაქტაციის დროს უკუნაჩვენებია.
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდი გამოიყოფა ადამიანის რძეში. ინფორმაცია ტრანდორაპრილის გამოყენების შესახებ ძუძუთი კვების დროს არ არის მოცემული. ძუძუთი კვების დროს მისაღებია იმ სამკურნალო საშუალებების გამოყენება, რომლებიც შედარებით უსაფრთხოა, განსაკუთრებით ახალდაბადებულის ან დღენაკლული ბავშვების მოვლის პერიოდში.
ბავშვები.
ტარკას გამოყენება ბავშვებში და მოზარდებში (
განსაკუთრებული მითითებები:
პრეპარატ ტარკაში ტრანდორაპრილის არსებობის გამო ის არ უნდა გამოვიყენოთ აორტალური სტენოზის ან სისხლის მიმოქცევის ობსტრუქციული დარღვევის დროს.
ღვიძლის მძიმე უკმარისობა.
ვინაიდან ტრანდორაპრილი მეტაბოლიზდება ღვიძლში თავის აქტიურ მეტაბოლიტამდე, განსაკუთრებულ ყურადღებასა და საგულდაგულო მონიტორინგს საჭიროებენ პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით.
სიმპტომური ჰიპოტენზია.
სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია აღენიშნებათ პაციენტებს, არტერიული ჰიპერტენზიის გართულების გარეშე, ტრანდოლაპრილის საწყისი დოზის გამოყენების შემდეგ ან გაზრდით. ამ მდგომარეობის განვითარების რისკი იზრდება წყალ-მარილოვანი ბალანსის დარღვევის დროს დიურეტიკების მიღების შემდეგ, უმარილო დიეტის დაცვით, დიალიზისას, დეჰიდრატაციისას, დიარეისას ან ღებინებისას. ასეთ ავადმყოფებს მკურნალობის დაწყების წინ უნდა აღუდგეთ სისხლის ცირკულაციის მოცულობა (სცმ) და მარილოვანი დონე.
ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი.
ნეიტროპენიის განვითარების რისკი დამოკიდებულია დოზაზე და პაციენტის საერთო მდგომარეობაზე. ნეიტროპენია იშვიათად შეინიშნება პაციენტებში თანმხლები დაავადებების გარეშე, მაგრამ შეიძლება წარმოიშვას პაციენტებშიც თირკმელის უკმარისობით, განსაკუთრებით კოლაგენური დაავადებებისა (მაგალითად, სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია) და იმუნოდეპრესანტებით თერაპიის დროს.
ნეიტროპენია არის შექცევადი აგფ ინჰიბიტორების გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ.
ანგიონევროზული შეშუპება.
ტრანდოლაპრილმა შეიძლება გამოიწვიოს ანგიონევროზული შეშუპება. იყო მოხსენიებული მუქკანიანი რასის პაციენტებში ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების სიხშირის შესახებ აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას, ევროპელებთან შედარებით. ასევე იყო ნათქვამი ინტესტინალურ შეშუპებაზე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ აგფ ინჰიბიტორებით. ამ რეაქციის განვითარების შესაძლებლობა უნდა იქნეს გათვალისწინებული პაციენტებშიც მუცლის არეში ტკივილით (ღებინების ან გულისრევის გარეშე).
გულის უკმარისობა.
პრეპარატ ტარკაში ვერაპამილის შემადგენლობის გამო უნდა ვერიდოთ მის გამოყენებას პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის მძიმე დარღვევით (მაგალითად, განდევნის ფრაქცია
სხვა
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის არსებობის გამო საჭიროა ტარკას სიფრთხილით გამოყენება შემდეგ მდგომარეობებში: I ხარისხის AV-ბლოკადისას, ჰიპოტენზიისას, ბრადიკარდიისას, ღვიძლის მძიმე უკმარისობისას. ვერაპამილის გამოყენებამ პაციენტებში მძიმე არტერიული ჰიპოტენზიით სტენოკარდიისა და გულ-სისხლძაღვთა დაავადებების ფონზე შეიძლება მიიყვანოს მიოკარდის ინფარქტამდე ან ინსულტამდე.
თირკმელების ფუნქციის დარღვევა.
ავადმყოფებს, როცა კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 30 მლ/წთ, აუცილებელია შეუმცირდეს ტრანდოლაპრილის დოზა.
ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის ზომიერი დარღვევით საჭიროა დაკვირვება თირკმელების ფუნქციაზე.
თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევის საფრთხე (თირკმელის მწვავე უკმარისობა) არსებობს პაციენტებში თირკმელის ფუნქციის დარღვევისას ან გულის ქრონიკული უკმარისობისას.
ტარკას გამოყენების გამოცდილება მეორადი ჰიპერტენზიის, განსაკუთრებით რენოვასკულარული ჰიპერტენზიის დროს შეზღუდულია. ტარკა არ უნდა გამოიყენონ პაციენტებმა თირკმელის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, ერთი მოქმედი თირკმელით (მაგალითად, ავადმყოფები გადანერგილი თირკმელით), თირკმელების ფუნქციის დაკარგვის საფრთხის გამო.
ქირურგიული ჩარევა/ ანესთეზია
პაციენტებს ქირურგიული ჩარევის დროს ან საერთო ანესთეზიის დროს, საშუალებებით, რომლებიც იწვევენ არტერიულ ჰიპოტენზიას, ტრანდორაპრილს შეუძლია მოახდინოს ანგიოტენზინის II წარმოქმნის ბლოკირება რენინის კომპენსატორული აწევის პასუხად.
დაავადებები, რომლის დროსაც ზიანდება ნეიროკუნთოვანი გადაცემა
ტარკა უნდა მიიღონ სიფრთხილით იმ პაციენტებმა, რომლებსაც დარღვეული აქვთ ნეიროკუნთოვანი გადაცემა (მიასთენია gravis, ლამბერტ-იტონის სინდრომი, დუშენის პროგრესირებული კუნთების დისტროფია).
ხველა
აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს შეიძლება წარმოიქმანს მშრალი არაპროდუქტიული ხველა, რომელიც პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ქრება.
დესენსიბილიზაცია
ანაფილაქსიური რეაქციები (ზოგიერთ შემთხვევაში სიცოცხლისათვის საშიში) შეიძლება წარმოიშვას აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას და თან ახლავს დესენსიბილიზაცია ცხოველური შხამების წარმოშობისკენ.
დსლპ-აფერეზი
სიცოცხლისათვის საშიში ანაფილაქსიური რეაქციები აღენიშნებოდათ პაციენტებს, რომლებიც გადიოდნენ დსლპ-აფერეზს და ამავდროულად ღებულობდნენ აგფ ინჰიბიტორებს.
ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექნიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე ზემოქმედების უნარი:
გამოკლვლევა ზემოქმედების უნარზე ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე არ ჩატარებულა, მაგრამ უნდა გავითვალისწონოთ ისეთი არასასურველი ეფექტების განვითარება, როგორიცაა თავბრუსხვევა და დაღლილობა.
ჭარბი დოზირება:
ტარკას ჭარბი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას შემდეგი ნიშნები და სიმპტომები, განპირობებული ვერაპამილით: არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, არტიოვენტრიკულური ბლოკადა, ასისტოლია და ნეგატიური ინოტროპული მოქმედება. ჭარბი დოზის შედაგად დაფიქსირებული იყო სიკვდილის შემთხვევები.
ტარკას ჭარბი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას შემდეგი ნიშნები და სიმპტომები, განპირობებული ტრანდოლაპრილით: მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია, შოკი, სტუპორი, ბრადიკარდია, ელექტროლიტური დარღვევები, თირკმელის უკმარისობა, ჰიპერვენტილაცია, ტაქიკარდია, გულისცემის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, ღელვა და ხველა.
მკურნალობა.
ტარკას ჭარბი დოზის მიღების დროს მკურნალობა უნდა დავიცვათ. ვერაპამილით ჰიდროქლორიდის ჭარბი დოზის მკურნალობა მოიცავს კალციუმის პრეპარატების პარენტერალურ შეყვანას, ბეტა-ადრენერგიულ სტიმულაციასა და კნტ გამორეცხვას.
ვერაპამილის შენელებული გათავისუფლების შესაძლო გაგრძელებული აბსორბაციის დროს პაციენტებს შესაძლოა დასჭირდეთ სამედიცინო მეთვალყურეობა და ჰოსპიტალიზაცია 48 საათის განმავლობაში. ვერაპამილის ჰიდროქლორიდი არ გამოდის ჰემოდიალიზის მეშვეობით.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
ვერაპამილის ჰიდროქლორიდის მეტაბოლიზმის in vitro გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ის მეტაბოლიზდება ციტოქრომ - P450, CYP3A4, CYP1A2, CYP2A8, CYP2A9 და CYP2A18. ვერაპამილი ჩნდება, როგორც ფერმენტების CYP3A4 და P- გლიკოპროტეინის (P-gp) ინჰიბიტორი. ცნობილი იყო კლინიკურად მნიშვნელოვან ურთიერთმოქმედებაზე ინჰიბიტორთან CYP3A4, რომელიც იწვევდა ვერპამილის დონის გაზრდას სისხლის პლაზმაში, იმ დროს როცა CYP3A4 ინდუქტორები იწვევდნენ ვერაპამლის დონის დაწევას სისხლის პლაზმაში, ამიტომაც აუცილებელია მონიტორინგი ურთიერთმოქმედების საგანზე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.
არარეკომენდებული შეთავსება
კალიუმშემნახველი დიურეტიკები ან საკვები მინარევები კალიუმთან – ჰიპერკალიემიის გამო.
კოლხიცინი – სუბსტრატი CYP3A და სატრანსპორტო P- გლიკოპროტეინის (P-gp). ცნობილია, რომ ვერაპამილი არის CYP3A და P-gp ინჰიბიტორი. ვერაპამილისა და კოლხიცინის ერთდროულად მიღებისას P-gp და/ან CYP3A ინჰიბირებამ ვერაპამილით შეიძლება გამოიწვიოს კოლხიცინის ექსპოზიცია. კომბინირებული მიღება რეკომენდებული არ არის.
დანტრონელი: პაციენტებს კორონარული არტერიების დაავადებით, რომლებიც იღებდნენ ვერაპამილს დანტრონელის დანიშვნის შემდეგ განუვითარდათ ჰიპერკალიემია და მიოკარდის ფუნქციის დათრგუნვა. ამ პრეპარატების კომბინირებული მიღება რეკომენდებული არ არის.
სიფრთხილე გამოყენებისას
ანტიჰიპერტენზიული სამკურანლო საშუალება: აძლიერებს ტარკას ჰიპოტენზიურ ეფექტს.
დიურეტიკები: ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს, განსაკუთრებით წყალ-მარილოვანი ბალანსის დარღვევისას, აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება მეტისმეტად დაეცეს არტერიული წნევა (იხ. განყოფილება “გამოყენების განსაკუთრებულობა”).
ლითიუმი: აგფ ინჰიბიტორების მიღებამ ერთდროულად ლითიუმთან შეიძლება გამოიწვიოს ორგანიზმში ლითიუმის შეჩერება. ასეთ შემთხვევბში საჭიროა ლითიუმის ხშირი კონტროლი.
ანესთეტიკი: ტარკას შეუძლია გააძლიეროს ზოგიერთი ანესთეთიკების ჰიპოთენზიური ეფექტი.
ნარკოტიკული/ფსიქოტროპული საშუალებები: შეიძლება წარმოიქმანს პოსტურული ჰიპოტენზია.
– ალოპურინოლი, ციტოსტატიკი ან იმუნოდეპრესანტები, სისტემური კორტიკოსტეროიდები ან პროკაინამიდები: ლეიკოპენიის განვითარების რისკის გაზრდა.
– კარდიოდეპრესანტები: ვერაპამილის კარდიოდეპრესანტებთან ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება მიგვიყვანოს არასასურველ (ბეტა-ადრენობლოკატორები, არითმიის საწინააღმდეგო საშუალებები, საინჰალაციო ანესთეთიკები) ადიტიურ ეფექტამდე.
– ქინიდინი: ერთდროული გამოიყენებამ per os ვერაპამილისა და ქინიდინის ზოგიერთ შემთხვევაში, გამოიწვია არტერიული ჰიპოტენზია და ფილტვების შეშუპება პაციენტებში ჰიპერტროპული (ობსტრუქციული) კარდიომიოპათიით.
– დიგოქსინი: დიგოქსინისა და ვერაპამილის ერთდროულად გამოყენებას მივყავართ დიგოქსინის მომატებულ კონცენტრაციამდე სისხლის პლაზმაში 50-70% - ით, რაც ითხოვს დიგოქსინის დოზის შემცირებას.
– მიორელაქსანტი: მიორელაქსანტების გაძლიერებული ეფექტი (ისეთები, როგორიცაა ნეიროკუნთოვანი ბლოკატორები).
– ტრანკვილიზატორები, ნეიროლეპტიკები, ანტიდეპრესანტები: როგორც სხვა შემთხვევებში ყველა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან, არსებობს ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის განვითარების დიდი რისკი ტარკას ტრანკვილიზატორებთან, ნეიროლეპტიკებთან ან ანტიდეპრესანტებთან შეთავსებით, რომლებიც შეიცავენ იმიპრამინს.
– ანტიმიკრობული საშუალებები:
კლარითრომიცინი, ერითრომიცინი, ტელითრომიცინი: შესაძლოა ვერაპამილის დონის მომატება.
– რიფამიცინი: AUC ვერაპამილის (~92%), C max (~94%) დაწევა, ბიოშეღწევადობა პერორალური მიღების შემდეგ (~92%), შეიძლება შეამციროს ჰიპოტენზიური ეფექტი.
ყურადღება უნდა მიექცეს
– არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს): აასს გამოყენებამ შეიძლება მიგვიყვანოს აგფ ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიური ეფექტის შესუსტებისაკენ. ამას გარდა, აღწერილია, რომ აასს და აგფ ინჰიბიტორები ავლენენ ადეკვატურ ეფექტს სისხლის შრატში კალიუმის გაზრდასთან დაკავშირებით და თირკმელის ფუნქციის დაწევით. ჩვეულებრივ ეს ეფექტები შექცევადია და აღენიშნებათ პაციენტებს თირკმელების ფუნქციის დარღვევით.
– აცეტილსალიცილის მჟავა: აცეტილსალიცილის მჟავის ერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს აცეტილსალიცილის მჯავის გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკი (სისხლდენის წარმოქმნის რისკი).
– ანტაციდები: ამცირებს აგფ ინჰიბიტორების ბიოშეღწევადობას.
სიმპატომიმეტიკები: შეუძლიათ შეამცირონ აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი. საჭიროა საგულდაგულო დაკვირვება პაციენტის მდგომარეობაზე, რათა დავრწმუნდეთ სასურველი კლინიკური ეფექტის მიღწევაში. ალკოჰოლი: აძლიერებს ჰიპოტენზიურ ეფექტს.
– ვერაპრამილს შეუძლია მაღლა აწიოს კარბამაზეპინის, ციკლოსპორინის და თეოფილინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, იმავდროულად ამ საშუალებების რისკის მომატებით.
– ევეროლიმუსი, სიროლიმუსი, ტაკროლიმუსი: შესაძლოა ამ პრეპარატების დონის მომატება სისხლის პლაზმაში.
– რიფამიცინი, ფენიტოინი და ფენობარბიტალი ამცირებენ ვერაპამილის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში.
– ვერაპამილს შეუძლია გაზარდოს პრაზოზინის კონცენტაცია სისხლის პლაზმაში. ინჰიბიტორები ჰმჰ-კოა-რედუქტაზები: იყო შეტყობინება სიმვასტატინის დონის მომატების შესახებ (მეტაბოლიზდება CYP3A4 მეშვეობით) შრატში მისი ვერაპამილთან ერთდროულად მიღებისას. შეტყობინებების თანახმად ერთდროულად ვერაპამილისა და დიდ დოზებში სიმვასტატინის გამოყენება ზრდის მიოპათიის/რაბდომიოლიზის განვითარების რისკს. ჰმჰ-კოა-რედუქტაზები ინჰიბიტორებით მკურნალობა (ისეთებით როგორიცაა სიმვასტატინი, ატორვასტატინი ან ლოვასტატინი) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ვერაპამილს, უნდა დაიწყოს უმცირესი შესაძლო დოზით და უნდა მოხდეს მისი გაზრდა. ვერაპამილით მკურნალობა ენიშნებათ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ HHჰმჰ-კოა-რედუქტაზების ინჰიბიტორებს (სიმვასტატინი, ატორვასტატინი ან ლოვასტატინი), სტატინის დოზა აუცილებლად უნდა შემცირდეს და დადგინდეს სისხლის შრატში ქოლესტერინის კონცენტრაცია.
– ატორვასტატინი: შესაძლოა ატორვასტატინის დონის მომატება. ატორვასტატინი ზრდის ვერაპამილის AUC დაახლოებით 42,8%- ით.
ლოვასტატინი: შესაძლოა ლოვასტატინის დონის მომატება.
სიმვასტატინი: ზრდის სიმვასტატინის AUC დაახლოებით 2,6 – ჯერ, სიმვასტატინის C max – 4, 6 – ჯერ.
– ფლუვასტატინი, პრავასტატინი და როზუვასტატინი არ მეტაბოლოზდება ციტოქრომთან CYP3A4 და არ ურთიერთმოქმედებს ვერაპამილთან.
– ანტიდიაბეტური საშუალებები: ცალკეულ შემთხვევბში, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, ავადმყოფებს შაქრიანი დიაბეტით შეიძლება დასჭირდეთ დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების ან ტარკას დოზის შერჩევა სისხლში გლუკოზის მომატებული უტილიზაციის გამო.
– გრეიფრუტის წვენი: გრეიფრუტის წვენი ამაღლებს ვერაპამილის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში. გრეიფრუტის წვენი არ უნდა გამოვიყენოთ ტარკასთან ერთად.
შენახვის პირობები და ვადები:
ვარგისიანობის ვადა. 3 წელი.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არა უმეტეს 25oC ტემპერატურისა.
აფთიაქში გაცემის წესი:
რეცეპტით.
