სინდრომი ბანტის – ბეხჩეტის

ბანტის სინდრომი მოძველებული სახელწოდებაა, რომელსაც მხოლოდ ისტორიული მნიშვნელობა აქვს. მისი სინონიმებია ჰეპატოლიენური ფიბროზი, სპლენომეგალია, სპლენოგენური ანემია. დაავადება აღწერილია "სპლენომეგალია - ღვიძლის ციროზის" სახელწოდებით და ახასიათებს ელენთის პირველადი და ღვიძლის მეორეული დაზიანება.
ბანტის სინდრომის მიზეზი გაურკვეველია. არ არსებობს სპეციფიკური გამომწვევი. არცთუ იშვიათად დაავადება ვითარდება პარენტერალური ინფექციების (მალარია, სიფილისი, ნაწლავური ინფექცია, ბრუცელოზი, ვისცერული ლეიშმანიოზი, ჭიპისმიერი სეფსისი ბავშვებში) ფონზე. მართალია, ელენთა და ღვიძლი პროცესში თითქმის ერთდროულად ერთვება, მაგრამ ბანტის სინდრომი გამოირჩევა ელენთაში პროლიფერაციის მნიშვნელოვანი სიჭარბით და შემდგომ - ტოქსიკური ზემოქმედებით ღვიძლსა და ძვლის ტვინზე. სავარაუდოა, რომ ელენთის მიერ გამომუშავებული ტოქსინი (სპლენოტოქსინი) ხვდება ღვიძლში და იწვევს ქრონიკულ მეზენქიმურ ჰეპატიტს, რის შედეგადაც ღვიძლის ატროფიული ციროზი ვითარდება. ძვლის ტვინის ფუნქციობის სპლენოგენური ხასიათის შეფერხება (ჰიპერსპლენია) განაპირობებს პანციტოპენიას (სისხლის ყველა ფორმიანი ელემენტის დაბალ შემცველობას). სპლენექტომია (ელენთის ამოკვეთა) აუმჯობესებს მდგომარეობას ღვიძლის ქრონიკული ჰეპატიტის მიმდინარეობისა და ძვლის ტვინის ფუნქციობის მხრივ.
სიმპტომები: ბანტის სინდრომის პირველი (სპლენომეგალიური) სტადია რამდენიმე წელი გრძელდება და ახასიათებს ელენთის მნიშვნელოვანი გადიდება, ზომიერი ანემია და ლეიკოპენია ნიტროპენიით. ღვიძლი გადიდებული არ არის. საერთო მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელია.
მეორე (პრეასციტურ) სტადიას ახასიათებს ღვიძლის გადიდება და მისი ფუნქციის დარღვევის ნიშნები (ურობილინურია, ბილირუბინურია გამოხატული სიყვითლის გარეშე).
მესამე (ასციტური ანუ ციროზული) სტადიისთვის ღვიძლის გამკვრივება და დაპატარავებაა დამახასიათებელი. ჩნდება პორტული ჰიპერტენზიის ნიშნები: ასციტი, საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერება, კუჭ-ნაწლავური სისხლდენა (ეს უკანასკნელი შესაძლოა ავადმყოფის სიკვდილის მიზეზადაც კი იქცეს). სისხლში აღინიშნება პანციტოპენია ანუ მზარდი ანემია, ლეიკოპენია შედარებითი ლიმფომონოციტოზით და თრომბოციტოპენია.
დაავადების უკანასკნელ სტადიაში ავადმყოფი გამოფიტულია, შეშუპებული, აქვს სისხლდენები (პეტექიები - წინწკლოვანი სისხლჩაქცევები, ეკქიმოზები - კანქვეშა სისხლჩაქცევები და ცხვირიდან სისხლდენა).
დიაგნოზს სვამენ სპლენომეგალიის, ღვიძლის პორტული ციროზის, პანციტოპენიისა და ჰემორაგიული სინდრომების საფუძველზე.
თუ ელენთა დროულად ამოიკვეთა, დაავადების პირველ სტადიას შედარებით კეთილსაიმედო პროგნოზი აქვს. მესამე სტადია არაკეთილსაიმედოა.
ბანტის სინდრომის პირველ და მეორე სტადიებში ნაჩვენებია ელენთის ამოკვეთა. ინიშნება რკინის პრპერატები, სისხლის გადასხმა. მესამე სტადიაში მკურნალობენ ისე, როგორც ღვიძლის ციროზის დროს.

ბარ-პიკის
სინდრომი

ბარ-პიკის სინდრომი (სინონიმი: პანკრეატობილიარული სინდრომი) წარმოადგენს სიმპტომთა კომპლექსს, რომელსაც იწვევს ნაღვლის სადინარებზე პანკრეასის გადიდებული თავის ზეწოლა. ამ სინდრომის მიზეზია პანკრეასის თავის კიბო, რის შედეგადაც ზიანდება ნაღვლის ბუშტი, ღვიძლი და ფატერის დვრილი.
სიმპტომებია მუცლის მუდმივი ტკივილი, ფაღარათი. ვითარდება შაქრიანი დიაბეტი, ქრონიკული სიყვითლით, მოგვიანებით - კიბოსმიერი ინტოქსიკაცია.
მოითხოვს დიფერენცირებას ქოლეცისტიტისგან, პანკრეატიტისა და ღვიძლის დაავადებებისგან.
მკურნალობის მეთოდი (ოპერაცია, ქიმიოთერაპია) დაავადების სტადიაზეა დამოკიდებული.

ბარე-ლიეუს
სინდრომი

ბარე-ლიეუს სინდრომს (სინონიმები: კისრის შაკიკი, ხერხემლის არტერიის სინდრომი, ხერხემლის ნერვის სინდრომი) ახასიათებს ტკივილი, რომელიც ხარხემლის არტერიისა და ხერხემლის ნერვის ცვლილებებით არის განპირობებული, თვით ამ ცვლილებათა მიზეზი კი ხერხემლის კისრის ნაწილში მიმდინარე პათოლოგიური პროცესებია - სპონდილოზი, ოსტეოქონდროზი, ტრავმა, სიმსივნე და სხვა.
სიმპტომები: ბარე-ლიეუს სინდრომი ვლინდება კისრის მიდამოსა და თავის ცალმხრივი ან ორმხრივი ტკივილით. ტკივილი შეიძლება იყოს შეტევითიც (გრძელდება რამდენიმე წუთიდან რამდენიმე საათამდე) და მუდმივიც (პერიოდული გამწვავებებით). დამახასიათებელია ვესტიბულური, სმენითი და მხედველობითი დარღვევებიც. ტკივილს შესაძლოა ახლდეს პარესთეზიები, თავის შეკუმშვის, თვალის გამოვარდნის, სიცივის, წვის შეგრძნება, მგრძნობელობის დარღვევა სამწვერა ნერვის ინერვაციის უბნებში. თავის მოძრაობისას სიმპტომები ძლიერდება.
მკურნალობა ინიშნება სინდრომის გამომწვევი პათოლოგიური პროცესის ხასიათისა და მიმდინარეობის გათვალისწინებით.

ბარტერის
სინდრომი

ბარტერის სინდრომი (სინონიმები: ჰიპერალდოსტერონიზმი, ჰიპოკალიემიური ალკალოზი და გლომელურული ჰიპერტენზია) თანდაყოლილი პათოლოგიაა. დამემკვიდრება ხდება აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. ბარტერის სინდრომი წარმოადგენს ჰიპერალდოსტერონიზმის ფორმას, რომლის დროსაც ვითარდება თირკმელების გლომერულური აპარატის ჰიპერპლაზია და რეზისტენტობა ანგიოტენზინ II-ის სისხლძარღვების შემავიწროებელი თვისებების მიმართ. ახასიათებს ჰიპოკალიემია, ნორმალური ან დაქვეითებული არტერიული წნევა და ჰიპოქლორემიული მეტაბოლური ალკალოზი.
ბარტერის სინდრომის მიზეზი იმ ცილების მაკოდირებელი გენების მუტაციაა, რომლებიც თირკმლის მილაკებში იონების ტრანსპორტს უზრუნველყოფს. პათოგენეზის პირველი რგოლია თირკმელების კალიუმის შემაკავებელი უნარის დაკარგვა. ამის მიზეზი შესაძლოა იყოს თირკმლის მილაკების ფუნქციის დარღვევა, ქლორიდების რეადსორბციის დარღვევა, ჰიპომაგნიემია. კალიუმის კარგვა, თავის მხრივ, მრავალ მეტაბოლურ და ჰორმონულ დარღვევას იწვევს: ირღვევა უჯრედული მემბრანიდან ნივთიერებათა ტრანსპორტი, ძლიერდება სისხლძარღვების გამაფართოებელი პროსტაგლანდინების პროდუქცია, მცირდება ალდოსტერონის სეკრეცია.
სიმპტომები: ბარტერის სინდრომი უმთავრესად ბავშვობის ასაკში ვლინდება. პატარები ჩამორჩებიან ფიზიკური და გონებრივი განვითარებით. ავადმყოფებს აწუხებთ თავის ტკივილი, დაქანცულობა, კუნთების სისუსტე, პოლიურია, პოლიდიფსია. შეშუპება და ჰიპერტენზია არ შეინიშნება. სამაგიეროდ, გამოიხატება ჰიპოკალიემიური ნეფროპათიის სინდრომი: ჰიპოიზოსტენურია, ჰემატურია, ჰიალინური ცილინდრები. სისხლის შრატში დასტურდება ჰიპერნატრიემია, ჰიპოკალიემია, ჰიპერალდოსტერონიზმი, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი. თირკმელების ბიოფსია ავლენს იუქსტრაგლომერულური აპარატის ჰიპერპლაზიას.
მოითხოვს დიფერენცირებას კონის სინდრომისა და მეორეული ჰიპერალდოსტერონიზმისგან.
მკურნალობა: ინიშნება კალიუმის პრეპარატები და ორგანიზმში კალიუმის შემაკავებელი საშუალებები.

ბარშონ-ტეშენდორფის
სინდრომი

ბარშონ-ტეშენდორფის სინდრომი (სინონიმები: მრავლობითი ცრუ დივერტიკული, მრავლობითი ფუნქციური დივერტიკული, დაკლაკლინი საყლაპავი) საყლაპავის პათოლოგიაა, რომელსაც საყლაპავის კედლების სპასტიკური შეკუმშვები ახასიათებს. ამ სინდრომის ეტიოლოგია ბოლომდე არ არის გარკვეული. უპირატესად ზრდასრულ ასაკში გვხვდება.
სიმტომები: მთავარი სიმპტომია საყლაპავის კედლის მრავლობითი სპასტიკური შეკუმშვა. ვითარდება დისფაგია, ზოგჯერ მკერდის ძვლის უკან თავს იჩენს პერიოდული ტკივილი, რომელიც სტენოკარდიას მოგვაგონებს (სტენოკარდიის სიმულაცია).
ბარშონ-ტეშენდორფის სინდრომის დიაგნოზს საყლაპავის კონტრასტული რენტგენოლოგიური კვლევის საფუძველზე სვამენ. რენტგენოლოგიური სურათის ცვლილება ატროპინის, მეტაცინის, პაპავარიბის მიღების შემდეგ (საყლაპავის გამავლობის აღდგენა) დიაგნოზს ადასტურებს.
მკურნალობა სიმპტომურია.

ბეკის
სინდრომი

ბეკის სინდრომი თანდაყოლილი პათოლოგიაა, რომლის დამემკვიდრება ხდება აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. იგი მოიცავს განსაზღვრული კერატოზის სიმპტომებს.
სიმპტომები: დამახასიათებელია ხელისგულებისა და ფეხისგულების კერატოზი და ჰიპერჰიდროზი. სქელდება ეპდერმისის ყველა შრე და დერმის დვრილისებრი შრე, ხდება მათი ქრონიკული ანთებითი ინფილტრაცია. შეინიშნება ნაადრევი გაჭაღარავება და კბილების განვითარების ანომალიები.
მკურნალობა სიმპტომურია.

ბენიამინის
სინდრომი

ბენიამინის სინდრომი უცნობი ეტიოლოგიის მემკვიდრეობითი დაავადებაა, რომელიც დღენაკლულ ბავშვებში ვლინდება.
სიმპტომები. დამახასიათებელია ჰიპოქრომული ანემია, რომელსაც ერთვის ჰიპოპლაზიის ნიშნები, შინაგანი სეკრეციის ზოგიერთი ჯირკვლის სიმცირე და ჰიპოფუნქცია (ჰიპოთირეოზი, ჰიპოგონადიზმი, ჰიპოკორტიციზმის მოვლენები და სხვა). ფიზიკურთან ერთად ხშირად შეინიშნება გონებრივი ჩამორჩენაც.
ბენიამინის სინდრომზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა დიფერენცირება ჰიპოგონადიზმისა და ნანიზმის სხვა ფორმებისგან.
მკურნალობა გულისხმობს გამოვლენილი დეფექტის ჰორმონით ჩანაცვლებით თერაპიას.

ბერარდინელის
სინდრომი

სინონიმებია: აკრომეგალიური გიგანტიზმი, ჰიპოთალამური გენეზის თანდაყოლილი ჰიპერპიტუიტარიზმი.
სიმპტომებია: ზრდის დაჩქარება, აკრომეგალიური შტრიხები, ჩონჩხის კუნთების ჰიპერტროფია, ფლებომეგალია, ლიპოდისტროფია. ხშირად ყოველივე ეს გენერალიზებული ხასიათისაა. შეინიშნება გარეგანი სასქესო ორგანოების გადიდება, რასაც ერწყმის ჰიპოგონადიზმის კლინიკური სურათი და მეორეული სასქესო ორგანოების არასაკმარისი განვითარება. შესაძლოა რქოვანა გარსის შემღვრევაც. შინაგანი ორგანოების მხრივ ვლინდება ცხიმოვანი ჰეპატოზი, ელენთის გადიდება და შაქრიანი დიაბეტი.
დიაგნოზს ადასტურებს ლაბორატორიული მონაცემები: ჰიპერტრიგლიცერინემია, შემღვრეული სისხლის შრატი (მასში ცხიმების სიჭარბის გამო), ჰიპერგლიკემია, 17-კეტოსტეროიდების ექსკრეციის მატება (შარდში - დიდი რაოდენობით).
მოითხოვს დიფერენცირებას ლორენსის სინდრომისგან, აკრომეგალიისა და ჰიპერლიპიდემიის სხვადასხვა ფორმისგან.
მკურნალობის მიზანია ჰორმონული კომპენსაციის მიღწევა და ჰიპერლიპიდემიის მკურნალობა.

ბერნ-კუნკელის
სინდრომი

ბერნ-კუნკელის სინდრომი უცნობი ეტიოლოგიის პათოლოგიაა, რომელიც ვლინდება პუბერტატულ ასაკში, მეტწილად ქალებში.
სიმპტომები: ბერნ-კუნკელის სინდრომის დროს შეინიშნება მზარდი სიყვითლით მიმდინარე ჰეპატიტის მოვლენები. ქალებს ერღვევათ მენსტრუალური ციკლი (ოპსომენორეა, ამენორეა), უვითარდებათ კუშინგის ტიპის სიმსუქნე და ჰირსუტიზმი, რასაც ღვიძლში კორტიზოლის მეტაბოლიზმის დარღვევა განაპირობებს. ზოგჯერ შეინიშნება კოლიტის მოვლენები.
ლაბორატორიული კვლევის მონაცემებიდან მნიშვნელოვანია ჰიპერპროტეინემია, ჰიპერგამაგლობულინემია, ჰიპერბილირუბინემია.
მოითხოვს დიფერენცირებას ღვიძლის ციროზისგან, სხვადასხვა გენეზის მენსტრუალური ციკლის დარღვევისგან.
მკურნალობა სიმპტომურია.

ბერნარ-ჰორნერის
სინდრომი

ბერნარ-ჰორნერის სინდრომს თვალის სიმპათიკური ინერვაციის მოშლა განაპირობებს. ამ სინდრომის განვითარებაში დიდ როლს ასრულებს სირინგომიელია და სირინგობულბია, ზურგისა და თავის ტვინის სიმსივნე, ტვინის ღეროს სისხლის მიმოქცევის მოშლა, დაზიანება ხერხემლის კისრის ნაწილისა და მხრის წნულის დასაწყისში. ბერნარ-ჰორნერის სინდრომი შეიძლება განვითარდეს შინაგანი ორგანოების (განსაკუთრებით - ფილტვებისა და პლევრის) დაავადებების უშუალო ან რეფლექტორული ზემოქმედებით სიმპათიკური ღეროს სხვადასხვა ნაწილზე, ძირითადად - მის კისრის უბანზე.
სიმპტომები: ბერნარ-ჰორნერის სინდრომის სიმპტომოკომპლექსი მოიცავს სამ ძირითად ნიშანს: მიოზს, ფსევდომიოზსა და ენდოფთალმს. არცთუ იშვიათად მათ ერწყმის შემდეგი ნიშნებიც: ფერადი გარსის დეპიგმენტაცია, ცრემლის გამოყოფის დარღვევა, სისხლძარღვების გაფართოება, კანის ტემპერატურის მატება და ოფლის გამოყოფის დარღვევა სახისა და თავის შესატყვის მხარეს.
მკურნალობა მიმართულია ძირითადი (ამ სინდრომის განმაპირობებელი) პათოლოგიის წინააღმდეგ.

ბერნერ-სერჟანის
სინდრომი

ბერნარ-სერჟანის სინდრომი ვითარდება მაპროვოცირებელი ფაქტორების (ინფექცია, სტრესი, არაადეკვატური მკურნალობა ან მკურნალობის არარსებობა) ფონზე ჰიპერკორტიციზმის ან თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქში გლუკოკორტიკოიდებისა და მინერალკორტიკოიდების ფუნქციური უკმარისობის დროს.
სიმპტომები: ბერნარ-სერჟანის სინდრომი გამოიხატება მწვავე ჰიპოკორტიციზმის სურათით - მკვეთრი სისუსტით, ადინამიით, კოლაფსით, ჰიპოტონიით, ღებინებით, ფაღარათით.
მკურნალობა გლუკოკორტიკოიდებით ჩანაცვლებით თერაპიას გულისხმობს.

ბერნეტის
სინდრომი

ბერნეტის სინდრომი (რძეტუტოვანი სინდრომი, რძით მოწამვლა) არის ჰიპერკალციემიის სინდრომი მეტაბოლური ალკალოზითა და კონიუნქტივაში, თვალის ბადურასა და სხვა ქსოვილებში კალციუმის ჩალაგებით. მას საკვების მეშვეობით ტუტეების (კალციუმისა და მაგნიუმის კაბონატების) და რძის ხანგრძლივი მიღება განაპირობებს. ეს სინდრომი უფრო ხშირად მამაკაცებს აღენიშნებათ (მაშინ, როდესაც წყლულოვანი დაავადების გამო დიდხანს იმყოფებიან რძის დიეტაზე).
სიმპტომები:
1. ზიზღი რძიანი პროდუქტებისადმი, გულისრევა, ღებინება;
2. საერთო სისუსტე, აპათია, რეაქციების შენელება, კანის ქავილი; მძიმე შემთხვევებში ვლინდება ატაქსია და გონების დაბინდვა;
3. თირკმელების დაზიანება მისი უკმარისობის ნიშნებით და ხშირად - მეორეული პიელონეფრიტის გამოვლინებით (ჰიპერაზოტემია ყოველთვის არ იჩენს თავს);
განსაკუთრებით ხშირი და მუდმივი სიმპტომია კალციუმის ჩალაგება რქოვანაში, კონიუნქტივაში, ასევე - თირკმლის მილაკებში. კალციუმის სახსრებში ჩალაგებისას ვითარდება ართრალგია (სახსრების ტკივილი).
განასხვავებენ ბერნეტის სინდრომის ორ სტადიას:
I სტადია (აღწერა კოუპმა) - რძისა და ტუტე პროდუქტების რაციონიდან ამოღების შემდეგ ხდება პათოლოგიის სრული უკუგანვითარება;
II სტადია (აღწერა ბერნეტმა) - სრული უკუგანვითარება არ ხდება, რძისა და ტუტეების რაციონიდან ამოღების შემდეგ სინდრომი კიდევ მრავალ წელს გასტანს.
ლაბორატორიული მონაცემები: დასტურდება ჰიპერკალცემია ნორმალური ან მომატებული ფოსფატემიისა და ჰიპერკალციურიის არარსებობის ფონზე.
ბერნეტის სინდრომზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა დიფერენცირება მეორეული ჰიპერპარათირეოიდოზისგან, დჰიპერვიტამინოზისა და მიელომური დაავადებისგან.
მკურნალობა: აუცილებელია დიეტა, კვების რაციონიდან ადვილად ასათვისებელი ტუტეებისა და რძის გამორიცხვა.

ბერ-ფრანჩესკეტის
სინდრომი

ბერ-ფრანჩესკეტის სინდრომი (სინონიმები: ყბა-სახის დიზოსტოზი) თანდაყოლილი პათოლოგიაა, რომლის დამემკვიდრებაც ხდება დომინანტური ტიპით.
სიმპტომები: ქვედა ყბისა და ყვრიმალის ძვლების ჰიპოპლაზია,  მაკროსტომია (თევზის ან ჩიტის სახე), თვალის ჭრილების შორიშორ, ალმაცერად განლაგება, ქუთუთოების ამობრუნება და ქვემოთ დახრა; ტუჩის კუთხეებიდან ყურებისკენ ჩნდება დახურული ფისტულები, ლოყებზე აღინიშნება ენისებური თმიანობა, კბილების განვითარება დარღვეულია, ყურის ნიჟარები - დეფორმირებული. ზოგჯერ შეინიშნება შუა ან შიდა ყურის დეფორმაციაც, რასაც თან ახლავს სიყრუე, რომელიც ქირურგიულ მკურნალობას ემორჩილება.
ბერ-ფრანჩესკეტის სინდრომზე ეჭვის შემთხვევაში უნდა მოხდეს დიფერენცირება აპერასა და კრუზონის სინდრომებისგან.
მკურნალობა ოპერაციულია (შეძლებისდაგვარად).

ბერიესონის
სინდრომი

ბერიესონის სინდრომი (სინონიმი - ბერიესონ-ფორსმან-ლემანის სინდრომი) ენდოკრინული ბუნების თანდაყოლილი პათოლოგიაა, რომლის დამემკვიდრებაც ხდება სქესთან შეჭიდული რეცესიული ტიპით. ეს სინდრომი უფრო მძიმედ მამაკაცებში მიმდინარეობს.
სიმპტომები: ბერიესონის სინდრომი ვლინდება ადრეული ბავშვობის ასაკში და ახასიათებს ცხიმების ჭარბი ჩალაგება, განსაკუთრებით - თეძოებში, ზრდის შეფერხება და ჰიპოთირეოზის მოვლენები. შეინიშნება მნიშვნელოვანი ცვლილებები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: ფსიქიკური განვითარების ჩამორჩენა, ოლიგოფრენია, არცთუ იშვიათად - კრუნჩხვები და ეპილეფსია.
ბერიესონის სინდრომზე ეჭვის შემთხვევაში უნდა მოხდეს დიფერენცირება ლორენს-მუნ-ბიდლის სინდრომისგან.
მკურნალობა გულისხმობს ჩანაცვლებით ჰორმონულ თერაპიას (თირეოიდინით), სიმსუქნის მკურნალობას და კრუნჩხვების საწინააღმდეგო თერაპიას.

ბეხტერევის
სინდრომი

ბეხტერევის სინდრომი (სინონიმი - ფსევდოპოლიმიელია) პათოლოგიაა, რომელიც ყალიბდება თავის მარჯვენა ნახევარსფეროს სისხლძარღვოვანი დაზიანების, თავისა და ზურგის ტვინის დაზიანების დროს (როცა პათოლოგიურ პროცესში ჩართულია კუნთ-სახსრის ღრმა გამტარი და სხვა სახის მგრძნობელობები, ასევე - პირამიდული და ექსტრაპირამიდული სისტემის სტრუქტურები.
სიმპტომები: ბეხტერევის სინდრომისთვის დამახასიათებელია კიდურებზე რამდენიმე მოჩვენებითი შეგრძნება (პარალიზების შეგრძნების გარდა), მაგალითად, კიდურების უმოძრაობისა ან მოძრაობისა, მდებარეობის შეცვლისა, დაბუჟებისა, გაცივებისა. თუ ავადმყოფმა ყურადღება სხვა რამეზე გადაიტანა, ეს შეგრძნებები სუსტდება, მაგრამ არ ქრება, მაშინაც კი, როდესაც ავადმყოფი საკუთარი თვალით ხედავს, რომ სინამდვილეში კიდურებს არაფერი მოსდის. შემდგომ ეს შეგრძნებები გაივლის ან მოძრაობითი და მგრძნობელობითი დარღვევების ფონზე მცირდება, ანდა თანდათანობით იკარგება ავადმყოფის საერთო მდგომარეობის გაუარესების ფონზე მიმდინარე ფსიქიკის პროგრესული ცვალებადობის კვალდაკვალ.
მკურნალობა ძირითადი დაავადების მკურნალობას გულისხმობს.

ბეხჩეტის
სინდრომი

ბეხჩეტის სინდრომი ქრონიკული პათოლოგიაა. მისი ეტიოლოგია ბოლომდე არ არის გარკვეული. არსებობს ცნობები ამ სინდრომის ოჯახის რამდენიმე თაობაში გამოვლენის შესახებ, რაც საფუძველს გვაძლევს, ვივარაუდოთ გენეტიკური ფაქტორების როლი. არსებობს ვირუსული თეორიაც.
სიმპტომები: ბეხჩეტის სინდრომისთვის დამახასიათებელია რეციდიული მიმდინარეობა სხვადასხვა ხანგრძლივობის რემისიით. იგი იწყება შემდეგი ტრიადის მწვავე ჩამოყალიბებით:
1. პირის ლორწოვანი გარსის (ტუჩები, ღრძილები, ლოყები, მაგარი სასა, ენა, იშვიათად - ხახა, საყლაპავი) დაზიანება ზედაპირული მტკივნეული აფთოზური პროცესით, ანდა ღრმა წყლულებითა და შეხორცებითი ნაწიბურებით;
2. ანალოგიური ხასიათის დაზიანებები სასქესო ორგანოებზე (სათესლეებზე, იშვიათად - ასოზე, საშვილოსნოს ყელზე, შორისის არეში);
3. თვალის დაზიანება - კონიუნქტივიტი, კერატიტი, ირიტი, უვეიტი, ირიდოციკლიტი, რომლებმაც შესაძლოა გამოიწვიოს მხედველობის ნერვის ატროფია, მეორეული გლაუკომა და მხედველობის დაქვეითება სიბრმავემდეც კი.
ზოგჯერ სიმპტომთა ეს ტრიადა სრული არ არის - ზიანდება მხოლოდ პირის ლორწოვანი გარსი და სასქესო ორგანოები, ანდა პირისა და თვალების ლორწოვანი გარსი.
სიმპტომთა ამ ტრიადასთან ერთად შეინიშნება: კვანძოვანი ან ერითემული გამონაყარი კანზე, ფოლიკულიტი, ფრჩხილქვეშა აბსცესი, მსხვილი (მუხლის, წვივ-ტერფის, სხივ-მაჯის, იდაყვის) სახსრების მონო- და ოლიგოართრიტი დეფორმაციის გარეშე, მენინგოენცეფალიტი (თავის ტკივილი, ცხელება, მენინგეალური მოვლენები, ატაქსია, პარეზი, მხედველობის დარღვევა), ფილტვების, თირკმელების, მიოკარდის ვასკულიტი, ცხელება. ავადმყოფები იკლებენ წონას.
ლაბორატორიული მონაცემები: აქტიურ ფაზაში აღინიშნება ედსის მატება, არამკვეთრი ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი, ზომიერი ანემია, C-რეაქტიული ცილის დონის მატება, ფიბრინოგენისა და ალფა2-გლობულინის დონის მატება. ხშირად აღმოაჩენენ პოლიკლონურ ჰიპერგამაგლობულინემიას და იმუნოგლობულინების ცალკეული კლასების დონის მატებას.
ბეხჩეტის სინდრომზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა დიფერენცირება რეიტერის დაავადებისგან, მარვალფორმული ექსუდაციური ერითემისგან, სტივენს-ჯონსონის სინდრომისგან.
მკურნალობა კომპლექსურია; შინაგანად მისაღებად ინიშნება, კორტიკოსტეროიდები (პრედნიზოლონი), B ჯგუფის ვიტამინები, კალიუმის პრეპარატები, ასკორუტინი და ანტიბიოტიკები, გარეგანი მოხმარებისთვის - მადეზინფიცირებელი ხსნარი, კორტიკოსტეროიდული კრემი.