ვაროლის ხიდის სინდრომი არის აპოპლექსიური კომის შერწყმა თვალის მოძრაობის დარღვევასთან (მოცურავე თვალის კაკლები, სიელმე), მენინგეალურ სინდრომთან, ბრადიკარდიასთან, სუნთქვის დარღვევასთან. ვითარდება ტვინის პარკუჭებში სისხლჩაქცევის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვარტენბერგის სინდრომი I
ვარტენბერგის სინდრომი I წარმოადგენს პარესთეზიურ ნევრალგიას, ბრაქიალგიის (შეტევითი, უმეტესად მუდმივი, ყრუ ან მწვავე ნევრალგიური ტკივილი მხრის სახსრის, მხრის სარტყელის ან მხრის არეში) ნაირსახეობას. მისთვის დამახასიათებელია ხელისგულების ტკივილი და დიზესთეზია გაღვიძებიდან რამდენიმე საათის შემდეგ. მოძრაობის დაწყებისას სიმპტომები ქრება. ახასიათებს წლების განმავლობაში გარდამავალი მიმდინარეობა. აღენიშნებათ უმთავრესად ასაკოვან ქალებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვარტენბერგის სინდრომი II
ვარტენბერგის სინდრომი II წარმოადგენს მცოცავ პოლინევრიტს, მცოცავ ნევრიტს. ახასიათებს მხრებისა და ხელისგულების გარდამავალი ტკივილი, ასევე - სხეულის სხვა ნაწილების ხანმოკლე ტკივილი, რაც დაკავშირებულია ბარძაყის კანის ნერვთან, ჩამკეტ და ბარძაყის ნერვთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვასერმანპოზიტიური
სინდრომი
ვასერმანპოზიტიური სინდრომის (სინონიმები: ფანკონი-ჰეგლინის სინდრომი, ჰეგლინის სინდრომი II) დროს ფილტვებში ყალიბდება ანთებითი კერები. მიმდინარეობს ვასერმანის დადებითი რეაქციით. თან ახლავს ხველა, სისუსტე, ანორექსია, სუბფებრილური სიცხე, სტვენისებური, მოგუგუნე ან სველი ხიხინი ფილტვებში. ედსი მომატებულია. უმეტესად ემართებათ ქრონიკული ბრონქიტით დაავადებულებს. მოსალოდნელია ელენთის გადიდება და ცერებრული მოვლენები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვასილენკოს
გასტროინტესტინური
სინდრომი
ვასილენკოს გასტროინტესტინური სინდრომისთვის დამახასიათებელია დისპეფსიური დარღვევები, კუჭის ეროზიები და წყლულები, კუჭიდან სისხლდენები მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვაქეზ (ვაქე)-ესმეინის
სინდრომი
ვაქეზ (ვაქე)-ესმეინის სინდრომი სუბარაქნოიდული სისხლჩაქცევის ნაირსახეობაა. თან ახლავს შაკიკი, კიდურთა დისტალური ნაწილების პარესთეზიები, დიპლოპია, რადიკულარული ტკივილი, ცალმხრივი ან ორმხრივი იშიალგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვებერის სინდრომი
ვებერის სინდრომი (სინონიმები: ვებერ-გიუბლერ-ჟანდრეს სინდრომი, მოალტერნირე პედუნკულური სინდრომი) ვითარდება თვალის მამოძრავებელი ნერვის ფესვებისა და პირამიდული გზების ტვინის ფეხების დონეზე დაზიანების დროს. მისთვის დამახასიათებელია ფთოზის (ზედა ქუთუთოების დაშვება), მიდრიაზის (გუგის გადიდება) და განზიდვითი სიელმის შერწყმა დაზიანების კერის მხარეს, მოპირდაპირე მხარეს კი ჰემიპლეგია (მოძრაობის უნარის დაკარგვა ნახევარ სხეულში), ჰემიპარეზი (თავისუფალი მოძრაობის შესუსტება ნახევარ სხეულში) და ჰემიანესთეზია (მგრძნობელობის დაკარგვა ნახევარ სხეულში).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვებერ-დიმიტრის სინდრომი
ვებერ-დიმიტრის სინდრომი წარმოადგენს მარკ-ვებერის სინდრომის იდიოტიზმსა და ეპილეფსიასთან თანდაყოლილ შერწყმას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვებერ-კოკეინის სინდრომი
ვებერ-კოკეინის სინდრომისთვის (სინონიმები: ვესერენის სინდრომი, ლუტცის სინდრომი) დამახასიათებელია ხელის მტევნებსა და ტერფებზე სხვადასხვა ზომის ბუშტუკების პერიოდული გამოყრა, უმთავრესად - ზაფხულობით. გამონაყარი ალაგდება დანაწიბურებისა და პიგმენტაციის გარეშე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვეიზენბერგ-სიკარ-რობინოს
სინდრომი
ვეიზენბერგ-სიკარ-რობინოს სინდრომი (სინონიმები: სიკარ-რობინოს სინდრომი, სიკარის სინდრომი) წარმოადგენს გლოსოფარინგულ ნევრალგიას, ენა-ხახის ნერვის ნევრალგიას. ვლინდება ენის ძირის, ხახისა და რბილი სასის მოულოდნელი ტკივილით ცხელი, ცივი ან მკვრივი საკვების მიღების, ლაპარაკის, ხველის ან მთქნარების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვეიერსის სინდრომი I
ვეიერსის სინდრომი I წარმოადგენს განვითარების ანომალიების: ჰექსოდაქტილიის, მაჯის ძვლების შეხორცების, ქვედა ყბის გაპობის - შერწყმას.
მკურნალობა ქირურგიულია.
ვეიერსის სინდრომი II
ვეიერსის სინდრომი II წარმოადგენს განვითარების ანომალიების: მიკროფთალმის, სახის ასიმეტრიის, სოლისებრი ხერხემლის მალების, ნეკნთა შეერთების ანომალიებისა და ხერხემლის გამრუდების - შერწყმას.
მკურნალობა ქირურგიულია.
ვეილ-მარკნაზის სინდრომი
ვეილ-მარკნაზის სინდრომი (სინონიმები: მარფანის გაუკუღმართებული სინდრომი, მარკენაზის სინდრომი) მემკვიდრეობითი დაავადებაა აუტოსომურ-რეცესიული ტიპის გადაცემით. მისთვის დამახასიათებელია დაბალი ტანი, განუვითარებელი კიდურები, ბრაქიდაქტილია, თვალის ცვლილებები (სფეროფაკია, მიკროფაკია, გლაუკომა, აკომოდაციის დარღვევა).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვეილერ-რეია-ეიდის
სინდრომი
ვეილერ-რეია-ეიდის სინდრომი (სინონიმები: გაილ-რობერტსონის ცრუ სინდრომი, ეიდის სინდრომი) წარმოადგენს კონსტიტუციურ არეფლექსიას, ჰუპილოტონიურ ცრუტაბესს. ახასიათებს სიმპტომოკომპლექსი, შეხამებული გუგის რეაქციის ცალმხრივ შენელებით კონვერგენციაზე - ანიზოკორიასთან და გუგის ცვლილებასთან დღის განმავლობაში. ქვედა კიდურებზე (იშვიათად - ზედაზე) მყესთა რეფლექსები შესუსტებულია ან სრულიად გამქრალი. ემართებათ უმეტესად ქალებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვეიერ-მიტჩელის სინდრომი
ვეიერ-მიტჩელის სინდრომი, იგივე ვეიერ-მიტჩელის დაავადება (სინონიმები: გერჰარდტის დაავადება, მიტჩელის სინდრომი), წარმოადგენს ერითრომელალგიას, ლოკალურ ვაზომოტორულ ნევროზს. მისთვის დამახასიათებელია ქვედა კიდურების შეტევისებური მწვავე, მწველი ტკივილები, უმთავრესად - ღამით, რბილი ქსოვილის გაწითლება და შეშუპება; დაზიანებული უბანი დანარჩენ სხეულზე თბილია, დაცვარულია ოფლით; აღინიშნება ჰიპერესთეზია; თანდათან თავს იჩენს კანის (ეროზია, მელანოზი, გამკვრივება), ფრჩხილების, თმების, ძვლების ცვლილებები. ემართებათ უმთავრესად მამაკაცებს ნერვული სისტემის ზოგიერთი დაავადებისა და ჰიპერტონიული დაავადების დროს. უშუალო მიზეზია სისხლძარღვთა გაფართოება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვესმან-ნეტერის სინდრომი
ვესმან-ნეტერის სინდრომი, იგივე ვეისმან-ნეტერის დიზოსტოზი, მემკვიდრეობითი დიზოსტოზის ნაირსახეობაა, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-რეცესიული ტიპის გადაცემით. ბავშვი ფეხს იდგამს მხოლოდ ორი-ოთხი წლის ასაკში. წვივის დიდი და მცირე ძვლები გაღუნულია საგიტალურ სიბრტყეში, დიაფიზების კორტიკული სუბსტანციები გასქელებულია, ზრდა დისპროპორციულია, ზოგჯერ ვითარდება ჯუჯობა. წელის მეხუთე მალა დეფორმირებულია, მენჯი - შენაცვლებული. ტკივილი და მოძრაობის დარღვევა არ შეინიშნება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ველანდერის სინდრომი
ველანდერის სინდრომი (სინონიმები: კუგელბერგ-ველანდერის დაავადება, ვოლფარტ-კუგელბერგ-ველანდერის სინდრომი) არის კუნთების ფსევდომიოპათიური ატროფია, კუნთების იუვენილური პროგრესირებადი ატროფია. იგი წარმოადგენს ქრონიკულად მიმდინარე მემკვიდრეობით პროქსიმულ კუნთოვან ატროფიას. გადაეცემა აუტოსომურ-დომინანტური ან რეცესიული ტიპით. დაკავშირებულია ზურგის ტვინის წინა რქების მოტონეირონების დაზიანებასთან, მათ ატროფიასთან, რომელიც ვლინდება ბავშვობის ან სქესობრივი მომწიფების ასაკში ჯერ - მხრისა და ბარძაყის, მერე კი წვივის კუნთების ატროფიით, სისუსტით და წინამხრის ფიბრილური შეკუმშვით. შესაძლოა განვითარდეს წინამხრისა და წვივის კუნთების ფსევდოჰიპერტროფიაც. შეინიშნება ჰიპერკრეატინურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერბრაიკის სინდრომი
ვერბრაიკის სინდრომისთვის დამახასიათებელია ტკივილი და დაჭიმულობის შეგრძნება ფერდქვეშა მიდამოში, შერწყმული დისპეფსიურ მოვლენებთან. აღინიშნება განივი კოლინჯის ღვიძლის კუთხესთან ნაღვლის ბუშტის შეხორცების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერდანის სინდრომი
ვერდანის სინდრომი წარმოადგენს ხელის თითების მოძრაობის შეზღუდვას (განსაკუთრებით - მოხრისას) ხელის მტევნის შეხორცებითი ტენდოვაგინიტის (სასახსრე ნაპრალების ანთება) დროს. შესაძლოა, ამგვარად გართულდეს მეხუთე თითის ამპუტაციაც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერეს (ვერნეტის) სინდრომი
ვერეს (ვერნეტის) სინდრომი (სინონიმი: ვერე-სიკარ-კოლეს სინდრომი) წარმოადგენს რბილი სასის, ხორხის, მკერდ-ლავიწ-დვრილისებრი და ტრაპეციული კუნთების დამბლის (ან პარეზის), დისფაგიის, ენის უკანა მესამედში გემოვნების დარღვევის, რბილი სასის, ხახისა და ხორხის უკანა კედლის ჰიპერესთეზიის შერწყმას. გამოწვეულია ენა-ხახის, ცთომილი და დამატებითი ნერვების დაზიანებით, რაც თან სდევს პათოლოგიურ პროცესებს ქალას ფუძისა და საუღლე ხვრელის მიდამოში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერლჰოფის მეორეული
სინდრომი
ვერლჰოფის მეორეული სინდრომი წარმოადგენს ჰემორაგიულ დიათეზს თრომბოციტოპენიური პურპურის კლინიკური სურათით. აღინიშნება ინტოქსიკაციის, ინფექციის, კოლაგენოზების, სხივური დაშავების და ზოგიერთი სხვა მდგომარეობის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერმერის სინდრომი
ვერმერის სინდრომი (სინონიმები: მეა-სინდრომი, მენ-სინდრომი) წარმოადგენს თანდაყოლილი ენდოკრინული ადენომატოზისა და წვრილი ნაწლავის პეპტიკური წყლულების შერწყმას. მისთვის დამახასიათებელია: 1. ჰიპოფიზის წინა ნაწილის კეთილთვისებიანი სიმსივნე, რომელიც შეიძლება განვითარდეს მისი ნებისმიერი უჯრედისგან; 2. პარათირეოიდული ჯირკვლების კვანძოვანი ჰიპერპლაზია, რომელშიც უპირატესად ჩართულია მთავარი უჯრედები; 3. კუჭუკანა ჯირკვლის კუნძულების მრავლობითი კეთილთვისებიანი ან ავთვისებიანი სიმსივნე; 4. პეპტიკური წყლულები ან წყლულები წვრილ ნაწლავში. საფუძვლად უდევს აპუდ-სისტემის (ნეიროენდოკრინული უჯრედები, რომლებიც გაფანტულია მთელ ორგანიზმში, უპირატესად - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, და წარმოშობს ჰორმონულად აქტიურ პოლიპეპიდებს) უჯრედებისგან განვითარებული მრავლობითი ენდოკრინული ადენომატოზი, ანუ მრავლობთი ენდოკრინული ნეოპლაზია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერნერის სინდრომი I
ვერნერის სინდრომი I, იგივე მოზრდილთა პროგერია, მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა (აუტოსომურ-რეცესიული ტიპის გადაცემით), რომელიც თავს იჩენს 20-30 წლის ასაკში. უმეტესად აღენიშნებათ მამაკაცებს. ვლინდება კანის, თვალების, ენდოკრინული, ძვლოვანი და სხვა სისტემების დაზიანებით. დამახასიათებელია მაღალი და ჩახლეჩილი ხმა. გამორიცხული არ არის ინტელექტის დაქვეითება. კიდურების კანი ფერმკრთალი, განლეული, რამდენადმე გამკვრივებულია; კანქვეშა ცხიმოვანი უჯრედები ატროფირებულია, რის გამოც კიდურები არაპროპორციულად წვრილია; სახის ნაკვეთები წაწვეტებულია, ცხვირი - ჩიტისებრი, ნიკაპი - წინ წამოწეული, პირის ხვრელი - შევიწროებული, თმა - თხელი, დისტროფიული, აღინიშნება ნაადრევი გაჭაღარავება და დიფუზური ალოპეცია; ძვალსახსროვანი სისტემის დაზიანება ოსტეოპოროზითა და ოსტეოართროზით გამოიხატება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერნერის სინდრომი II
ვერნერის სინდრომი II წარმოადგენს ინსულინრეზისტენტობის სახესხვაობას სომატური დარღვევებითა და ეპიფიზური ჰიპერპლაზიით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერნერ-მორსონის
სინდრომი
ვერნერ-მორსონის სინდრომი (სინონიმი: ალექსანდერ-მორისონის სინდრომი) სიმპტომოკომპლექსია, რომელიც თან ახლავს კუჭუკანა ჯირკვლის ინსულარული აპარატის ადენომას. მისთვის დამახასიათებელია თავსა და მთელ სხეულში სიცხის შეგრძნება, რომელიც ცუდად ექვემდებარება მკურნალობას, კოლაპტოიდური მდგომარეობები, ექსიკოზი (გაუწყლოება), ზოგჯერ - ტეტანოიდური კრუნჩხვა, ჰიპოკალიემია. ადენომის ამოკვეთის შემდეგ ეს კლინიკური ნიშნები ქრება. ცოლინგერ-ელისონის სინდრომისგან განსხვავებით, ჰიპერქლორჰიდრია და პეპტიკური წყლულები ამ დროს არ აღინიშნება.
მკურნალობა ითვალისწინებს ადენომის ამოკვეთას.
ვერნე-სიკარ-კოლეს
სინდრომი
ვერნე-სიკარ-კოლეს სინდრომი (სინონიმი: ვერნეს (ვერნეტის) სინდრომი) წარმოადგენს რბილი სასის, ხორხის, მკერდ-ლავიწ-დვრილისებრი და ტრაპეციული კუნთების დამბლის (ან პარეზის), დისფაგიის (ყლაპვის გაძნელება), ენის უკანა მესამედში გემოვნების დარღვევის, რბილი სასის, ხახისა და ხორხის უკანა კედლის ჰიპერთეზის შერწყმას. გამოწვეულია ენა-ხახის, ცთომილი და დამატებითი ნერვების დაზიანებით, რაც თან ახლავს პათოლოგიურ პროცესებს ქალას ფუძისა და საუღლე ხვრელის მიდამოში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერნიკე-მანის სინდრომი
ვერნიკე-მანის სინდრომი, იგივე ვერნიკე-მანის ჰემიპლეგია, არის ცენტრალური დამბლა შიდა კაფსულის დაზიანების დროს. მისთვის დამახასიათებელია ხელ-ფეხის, ენისა და სახის კონტრლატერალური სპასტიკური დამბლა. შუბლის მუსკულატურა, რომელიც ორმაგად ინერვირდება, ხელუხლებელი რჩება. ამის შედეგად ავადმყოფი იღებს თავისებურ იერს (ეგრეთ წოდებული ვერნიკე-მანის პოზა).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვერჰავეს სინდრომი
ვერჰავეს სინდრომისთვის დამახასიათებელია მკვეთრი ტკივილი გულმკერდში და/ან მუცლის ზედა ნაწილში, რომელიც ირადირებს ზურგში; თან ახლავს ყლაპვის მოშლა, ღებინება, სუთქვის გაძნელება, შოკი; ვითარდება საყლაპავის გასკდომის დროს.
ვესტფალ-ბერნჰარდის
სინდრომი
ვესტფალ-ბერნჰარდის სინდრომი, იგივე ქოლედოქუსის სინდრომი, წარმოადგენს იქტეროგენულ პირველად პაპილიტს. თან ახლავს ფატერის დვრილის მასტენოზებელ ანთებას და ახასიათებს სიმპტომთა ტრიადა: მორეციდივე ცხელება, ნაღვლის ჭვლები, გარდამავალი სიყვითლე. ინსტრუმენტული გამოკვლევა ნაღვლის კენჭებს არ ავლენს. დიაგნოზი დასტურდება მხოლოდ ოპერაციის დროს. მოგვიანებით ყალიბდება ღვიძლის ქოლესტაზური ციროზი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვესტფალის სინდრომი
ვესტფალის სინდრომი (სინონიმები: ოჯახური პერიოდული ჰიპოკალიემიური დამბლა, პაროქსიზმული მიოპლეგია) წარმოადგენს პაროქსიზმული დამბლის ჰიპოკალიემურ ფორმას, რომლისთვისაც დამახასიათებელია უეცარი კუნთოვანი სისუსტის ხანგრძლივი შეტევები ზედა და ქვედა კიდურების სრულ დამბლამდე. თან სდევს ვეგეტატიური დარღვევები, სუნთქვის დარღვევები და ტაქიკარდია. სისხლში კალიუმის დონე მკვეთრად არის დაქვეითებული.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვიბრაციული სინდრომი
ვიბრაციული სინდრომი, იგივე ვიბრაციული დაავადება (სინონიმები: რეინოს ცრუ დაავადება, ვიბრაციული ანგიონევროზი, თეთრი თითების სინდრომი), პროფესიული დაავადებაა, გამოწვეული ვიბრაციის ზემოქმედებით, რომელიც სხეულს ხელების ან საყრდენი ზედაპირის მეშვეობით გადაეცემა. ახასიათებს ანგიოტროფონევროზის განვითარება, რომელსაც თან სდევს ზოგიერთი ორგანოსა და სისტემის ფუნქციური დარღვევები.
მკურნალობა სიმპტომურია.
ვიდალის სინდრომი
ვიდალის სინდრომი, იგივე ასპირინის ასთმა (ასპირინით გამოწვეული ასთმა), წარმოადგენს ბრონქული ასთმის შერწყმას ბრონქონაზალურ პოლიპოზსა და ასპირინისადმი ჰიპერმგრძნობელობასთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვიდემანის სინდრომი
ვიდემანის სინდრომი (სინონიმი: ვიდემან-ლენცის სინდრომი) - ეს არის თანდაყოლილი დეფექტები ბავშვებში, რომელთა დედები ორსულობისას იღებდნენ ტელიდომიდის შემცველ (ჩვეულებრივ, საძილე) პრეპარატებს. ვიდემანის სინდრომის ნიშნებია: ამელია (ზედა და ქვედა კიდურების უქონლობა ან დაკარგვა) ან დასმელია (კიდურების განვითარების დეფექტები), დიდი თითების აპლაზია (თანდაყოლილი უქონლობა), სხივის, წვივის დიდი ძვლის ან ბარძაყის ძვლების აპლაზია. გარდა ამისა, ხშირია გულის, თირკმელების, ნაწვალთა ანომალიები და ჰემანგიომები.
მკურნალობა დეფექტის შესაბამისია.
ვიდემან-ბეკვეთის სინდრომი
ვიდემან-ბეკვეთის სინდრომი პათოლოგიაა, რომელიც ახალშობილებში ვლინდება და ახასიათებს შემდეგი ნიშნები: 3500 გ-ზე მეტი წონა, ღვიძლის, ელენთისა და გულის გადიდება, ლეთარგია (ავადმყოფური მდგომარეობა, რომელიც ჰგავს ღრმა ძილს; დამახასიათებელია უმოქმედობა, გარე გამღიზიანებლებზე რეაქციის უქონლობა და მისთ.; შეიძლება გაგრძელდეს რამდენიმე საათს ან რამდენიმე დღეს), ნისტაგმი, კონვულსიები (კრუნჩხვა). სინდრომის ეტიოპათოგენეზი უცნობია.
მკურნალობა სიმპტომურია.
ვიკის გარდამავალი
სინდრომი
ვიკის გარდამავალი სინდრომი საერთო სახელწოდებაა ფსიქოპათოლოგიური (აფექტური, ბოდვითი, ასთენიური და სხვა) სინდრომებისა, რომლებიც ვითარდება ამა თუ იმ ორგანული ფსიქოზის ჩამოყალიბებისას ცნობიერების დაბინდვამდე ან მის შემდეგ. შესაძლოა მათი მონაცვლეობაც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვილანოვა-კანიადელის
სინდრომი
ვილანოვა-კანიადელის სინდრომი, იგივე ჰიპოთირეოიდული ფრინოდერმა (ფოლიკულური კერატოზი), ავიტამინოზის გამოვლინებაა. ამ დროს გარქოვანებული უბნები დეპიგმენტური ზონებით არის გარშემორტყმული. პათოლოგიური ცვლილებები უმთავრესად ლოკალიზებულია ზურგსა და კიდურებზე, შეუღლებულია ჰიპოთირეოიდიზმის ნიშნებთან. გვხვდება ახალგაზრდებში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვილარეს სინდრომი
ვილარეს სინდრომი წარმოადგენს ჰორნერის სინდრომის შერწყმას რბილი სასის, ხორხის, ხახის, ხმის კუნთების ცალმხრივ დამბლასთან და ტრაპეციული და მკერდ-ლავიწ-დვრილისებრი კუნთების პარეზთან ან დამბლასთან. განპირობებულია ენა-ხახის, ცთომილი, დამატებითი, ენისქვეშა ნერვებისა და კისრის სიმპათიკური ნერვის ცალმხრივი დაზიანებით, რასაც ყურის ირგვლივ არსებული ანთებადი პროცესები იწვევს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვილარე-დეზუაილის
სინდრომი
ვილარე-დეზუაილის სინდრომი ზედა ყბის თანდაყოლილი ჰიპოპლაზიაა. ზოგჯერ თან ახლავს თურქული კეხის დეფორმაცია, ჰიპოფიზზე ზეწოლა და შინაგანი სეკრეციის ჯირკვლების მეორეული დისფუნქცია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
ვილდერვანკის სინდრომი I
ვილდერვანკის სინდრომი I წარმოადგენს ცერვიკულ-ოკულოფაციალურ დისტროფიას - მემკვიდრეობითი ანომალიების X ქრომოსომასთან შეჭიდულ, გადაცემის დომინანტური ტიპის კომპლექსს. მისთვის დამახასიათებელია ყრუმუნჯობა, ხერხემლის მრავლობითი ანომალია (მოკლე, ნაკლებად მოძრავი კისერი, ხერხემლის სინოსტიზი, სპინა ბიფიდა), კასრისებრი გულმკერდი, თვალის გამზიდველი ნერვის ცალმხრივი ან ორმხრივი დამბლა თვალის კაკლის რეტრაქციით, სახის ასიმეტრია, კბილებისა და თმის ანომალია. აღენიშნებათ მხოლოდ ქალებს.
მკურნალობა სიმპტომურია.
ვილდერვანკის სინდრომი II
ვილდერვანკის სინდრომი II წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კოპლექსს, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტური ტიპის გადაცემით. მისთვის დამახასიათებელია სახის დისმორფია, ჰიპერტელორიზმი, ბლეფაროფიმოზი (ქუთუთოების დამოკლება ჰორიზონტალურად, ანუ თვალების ჭრილების დავიწროება), მიკრო- და ჰიდროფთალმი (ახასიათებს თვალშიგა წნევის მომატება, თვალის კაკლების დაჭიმვა და მხედველობის ფუნქციის დარღვევები), გლაუკომა, მხედველობის ნერვის ატროფია - მხედველობის მკაფიო დაქვეითებით, ნისტაგმი, ენოფთალმი, დიდი ყურები, დიდი ცხვირი, მიკროგნატია (მცირე ზომის ზედა ყბა), მიკროგენია (ქვედა ყბის განუვითარებლობა), ჰიპოდონტია (კბილების არასაკმაო რაოდენობა), სმენის დაქვეითება, გამოწვეული შუა ყურის განვითარების ანომალიით, მაპერსისტირებელი სარძევე კბილები, გონებრივი განვითარების ანომალია, გონებრივი განვითარების შეფერხება, ზოგჯერ - ჰიპოსპადია (მამაკაცის შარდსადენისა და ასოს თანდაყოლილი ანომალია - შარდსადენის გარეთა ხვრელის არსებობა ასოს ვენტრალურ ზედაპირზე ან შორისის მიდამოში).
მკურნალობა სიმპტომურია.
ვილდერვანკ-
ბერნდორფერის
სინდრომი
ვილდერვანკ-ბერნდორფერის სინდრომი (სინონიმი: ბერნდორფის სინდრომი) წარმოადგენს თანდაყოლილ ანომალიათა კომპლექსს. კერძოდ, მისთვის დამახასიათებელია ტუჩების, ყბის, სასის, ხელის მტევნების და ტერფების გაპობა, გონებრივი ჩამორჩენილობა, სმენის დაქვეითება ან სიყრუე, ყურის ნიჟარების დისპლაზია. პროგნოზი არაკეთილსაიმედოა, ავადმყოფი კვდება სიცოცხლის პირველსავე წლებში.
მკურნალობა სიმპტომურია.
ვილენსკის სინდრომი
ვილენსკის სინდრომი, იგივე მეზენტერიალური ლიმფადენიტი, აბდომინალური ლიმფადენიტი, წარმოადგენს მუცლის ლიმფური კვანძების არასპეციფიკურ ანთებას. ახასიათებს მუცლის შეტევითი ტკივილი, ღებინება, რომელიც გრძელდება რამდენიმე დღე და რეციდივირებს, გამოხატული პალპატორული ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა არეში, ეპიგასტრიუმში, იშვიათად - მარცხენა ფერქვეშა არეში, ლეიკოციტოზი შედარებითი ლიმფოციტოზით. ლიმფურ კვანძებში - არასპეციფიკური ანთება რეტიკულოენდოთელიური ელემენტების ჰიპერპლაზიით.
