საერთაშორისო დასახელება:
CLINDAMYCIN
მწარმოებელი: PHARMACIA,ბელგია
მოქმედი ნივთიერება: კლინდამიცინი
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ლინკოზამიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი ამპულაში 1 მლ, 2 მლ და 4 მლ
1 მლ 1 ამპ.
კლინდამიცინის ფოსფატი ............ 150 მგ 150 მგ
1 მლ 1 ამპ.
კლინდამიცინის ფოსფატი ................ 150 მგ 300 მგ
1 მლ ამპ.
კლინდამიცინის ფოსფატი ............ 150 მგ 600 მგ
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
პრეპარატ დალაცინის აქტიური ნივთიერება კლინდამიცინი წარმოადგენს ლინკოზამიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკს, რომელიც თრგუნავს მიკრობის უჯრედში ცილის სინთეზს. რიბოსომების 50S-სუბერთეულებთან ურთიერთქმედების შედეგად იგი ავლენს ბაქტერიოსტატურ, ხოლო შედარებით მაღალ დოზებში ზოგიერთი მიკროორგანიზმების მიმართ -ბაქტერიოციდულ მოქმედებას.
აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ: აერობული გრამდადებითი კოკები, ანაერობული გრამუარყოფითი ბაქტერიები, ანაერობული გრამდადებითი სპორების არწარმომქმნელი ბაქტერიები და ანაერობული გრამდადებითი კოკები. დალაცინ C-ს მიმართ მგრძნობიარეა Chlamidia trchomatis და Clostridium perfringens-ის შტამების უმრავლესობა. პრეპარატის მიმართ ხშირად მდგრადია Clostridium sporogenes, Clostridium tertium. არსებობს მონაცემები კლინდამიცინისა და ლიკონიმიცინის მიმართ მიკროორგანიზმების ჯვარედინი რეზისტენტობის შესახებ.
ფარმაკოკინეტიკა:
პრეპარატის კუნთებში დოზით 600 მგ შეყვანის შემდეგ მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის შრატში (9 მკგ/მლ) აღინიშნება 1-3 სთ-ის შემდეგ.
ვენაში 300 მგ-ის გადასხმის შემდეგ 10 წთ-ის განმავლობაში ან 600 მგ-ის 20 წთ-ის განმავლობაში გადასხმისას პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია (7 მკგ/მლ და 10 მკგ/მლ შესაბამისად) აღინიშნება შეყვანის ბოლოს. წონასწორული კონცენტრაცია აღინიშნება მხოლოდ მესამე შეყვანის შემდეგ.
პერორალურად მიღების შემდეგ პრეპარატი სწრაფად და თითქმის მთლიანად (90%-მდე) აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.
მოზრდილებში პერორალურად 150 მგ-ის მიღების შემდეგ კლინდამიცინის მაქსიმალური კონცენტრაცია (2.5 მკგ/მლ) სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 45 წთ-ის შემდეგ. 3 სთ-ის შემდეგ კონცენტრაცია შეადგენს 1,5 მკგ/მლ-ში, ხოლო 6 სთ-ის შემდეგ - 0.7 მკგ/მლ-ში.
ბავშვებში სიროფის დოზით 2.3 და 4 მგ/კგ სხეულის წონის მიხედით პერორალურად მიღების შემდეგ ყოველ 6 სთ-ში სისხლის შრატში კლინდამიცინის მაქსიმალური კონცენტრაცია 60 წთ-ის შემდეგ მისი პირველი მიღებიდან შესაბამისად შეადგენს 1.2; 2.2 და 2.4 მკგ/მლ-ში. წონასწორული კონცენტრაცია პლაზმაში აღინიშნება მხოლოდ მეხუთე მიღების შემდეგ. პლაზმის ცილებთან მისი კავშირი შეადგენს 40-90%-ს.
ორგანიზმში პრეპარატის კუმულაცია არ აღინიშნება, იგი ადვილად აღწევს ორგანიზმის სითხეებსა და ქსოვილებში. პრეპარატის კონცენტრაცია ძვლოვან ქსოვილში საშუალოდ შეადგენს მისი სისხლის შრატში კონცენტრაციის 40%-ს.
დედის რძეში პრეპარატის კონცენტრაცია უტოლდება მისი შრატში კონცენტრაციის 50-10-ს, სინოვიალურ სითხეში - 50%-ს, ნახველში - 30-75%-ს, პერიტონეალურ სითხეში - 50%-ს, ნაყოფის სისხლში - 40%-ს, პლევრალურ სითხეში - 50-%-ს. პრეპარატი არ აღწევს ზურგის ტვინის სითხეში.
დალაცინი C თითქმის მთლიანად მეტაბოლიზდება ღვიძლში (70-80%). მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1.5-დან 3.5-მდე სთ-ს. პრეპარატი გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტის სახით უშუალოდ ფეკალიებით, ხოლო 10-20% - თირკმელებით.
ჩვენებები:
- ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, მათ შორის ტონზილიტი, ფარინგიტი, სინუსიტი, ოტიტი, ქუნთრუშა;
- ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები, მათ შორის ბრონქიტი, პნევმონია, პლევრის ემპიემა და ფილტვის აბსცესი;
- კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები, მათ შორის აკნე, ფურუნკულები, ცელულიტი, იმპეტიგო, პანარიციუმი, აბსცესები, ინფიცირებული ჭრილობები, კანისა და რბილი ქსოვილების სპეციფიური ინფექციური პროცესები (წითელი ქარი);
- ძვლებისა და სახსრების ინფექციები, მათ შორის ოსტეომიელიტი და სეპტიური ართრიტი;
- გინეკოლოგიური ინფექციები. მათ შორის საშვილოსნოს ყელის ინფექციები, ენდომეტრიტი, მილებისა და საკვერცხეების აბსცესები, სალპინგიტი და პელვიოპერიტონიტი;
- მუცლის ღრუს ინფექციური დაავადებები, მათ შორის პერიტონიტი და მუცლის ღრუს ორგანოების აბცესები;
- სეპტიცემია და ენდოკარდიტი; პირის ღრუს ინფექციები. მათ შორის პერიოდონტალური აბსცესი. პერიტონიტისა და მუცლის ღრუს აბსცესის პროფილაქტიკისათვის პერფორაციის შედეგად კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში.
მიღების წესები და დოზირება:
მიღების წესი და დოზირება დგინდება ინდივიდუალურად დაავადების სიმძიმის, პაციენტის მდგომარეობის და გამომწვევის მგრძნობელობის მიხედვით.
მოზრდილებში მუცლის ღრუს ინფექციისათვის, ისევე როგორც სხვა მძიმე ინფექციების და გართულებების დროს პრეპარატი მიიღება ინექციის სახით გამოყოფილი 2-3-4 შეყვანაზე დღე-ღამეში დოზით 2.4-2.7 გ. არსებობს გამოცდილება დღე-ღამეში 4.8 გ პრეპარატის წარმატებით გამოყენების შესახებ. შედარებით მსუბუქი ინფექციის დროს პრეპარატი გამოიყენება მცირე დოზით - 1.2-1.8 გ/დღე-ღამეში (3-4 შეყვანა). პრეპარატის კუნთებში 600 მგ-ზე მეტი დოზით ერთჯერადად გამოყენება არ არის რეკომენდებული.
ადნექსიტ/პელვიოპერიტონიტის სამკურნალოდ პრეპარატი შეყავთ ვენაში წვეთოვანი გზით ყოველ 8 სთ-ში დოზით 900 მგ (ერთდროულად გრამუარყოფით ფლორაზე მოქმედ ანტიბიოტიკებთან ერთად). ვენაში პრეპარატი თავდაპირველად შეჰყავთ 4 დღის განმავლობაში, ხოლო პაციენტის მდგომარეობის გაუმჯობესების შემდეგ - 48 სთ-ის განმავლობაში. სასურველი ეფექტის მიღწევის შემდეგ შესაძლებელია პრეპარატის პერორალური ფორმის მიღება 450 მგ ყოველ 6 სთ-ში 10-14 დღის განმავლობაში. პრეპარატი პერორალურად მიიღება ასევე საშუალო და მსუბუქი ფორმის ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ.
მოზრდილებში პრეპარატი მიიღება ყოველ 6 სთ-ში 150-450 მგ. მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა დგინდება ინდივიდუალურად, ხოლო ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკით გამოწვეული ინფექციური დაავადების დროს მკურნალობა უნდა გავახანგრძლივოთ არა ნაკლებ 10 დღის განმავლობაში.
საშვილოსნოს ყელის ინფექციების სამკურნალოდ, რომლებიც გამოწვეულია Chlamidia trachomatis -ით, პრეპარატი მიიღება 4-ჯერ დღეში 450 მგ-ის ოდენობით 10-14 დღის განმავლობაში.
1 თვის ასაკის ზევით ბავშვებში პრეპარატი პარენტერალურად შეჰყავთ დღე-ღამეში 20-40 მგ/კგ სხეულის წონის მიხედვით მწვავე საჭიროების შემთხვევაში.
საინექციო ხსნარის მომზადების წესი:
გამხსნელად გამოიყენება საინექციო წყალი, ფიზიოლოგიური ხსნარი, 5% დექსტროზა. მომზადებული ხსნარი აქტიურია 24 სთ-ის განმავლობაში. ხსნარში პრეპარატის კონცენტრაცია არ უნდა აჭარბებდეს 12 მგ/მლ-ში, ხოლო გადასხმის სიჩქარე - 3 მგ/წთ-ში. გადასხმის ხანგრძლივობაა 10-60 წთ. პრეპარატის ორგანიზმში მოხვედრის სასურველი სიჩქარის მისაღწევად რეკომენდებულია 50 მლ ხსნარის 6 მგ/მლ კონცენტრაციით შეყვანა 10 წთ-ის განმავლობაში. 50 მლ 12 მგ/მლ კონცენტრაციის ხსნარი - 20 წთ-ის განმავლობაში; 100 მლ ხსნარი 9 მგ/მლ კონცენტრაციით - 30 წთ-ის განმავლობაში. 100 მლ ხსნარის 12 მგ/მლ კონცენტრაციით შეყვანისას საჭიროა 4 წთ. არ არის რეკომენდებული პრეპარატის 1.2 გ-ზე მაღალი დოზით გამოყენება 1 სთ-ის განმავლობაში გადასხმის დროს.
გვერდითი მოვლენები:
კუჭ-ნაწლავისა და ღვიძლის მხრივ: ტკივილი ეპიგასტრალურ მიდამოში, გულისრევა, ღებინება, დიარეა. ეზოფაგიტის მოვლენები. არსებობს მონაცემები სიყვითლის და სისხლში ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატების შესახებ. აღწერილია ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების შემთხვევები.
ალერგიული რეაქციები: მაკულოპაპულოზური სახის გამონაყარი, ურტიკარია, ქავილი. იშვიათად - ექსფოლიტური და ვეზიკულობულოზური დერმატიტი. ვითარდება ასევე ეოზინოფილია და ანაფილაქტოიდური რეაქციები.
სისხლმბადი სისტემების მხრივ: ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი და თრომბოციტოპენია.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ვენაში პრეპარატის ძალიან სწრაფი შეყვანისას იშვიათად გულის მუშაობის და სუნთქვის გაჩერების შემთხვევები, ასევე არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარება.
სასქესო სისტემის მხრივ: ცერვიციტი, ვაგინიტი, ვულვის გაღიზიანება.
ადგილობრივი რეაქციების მხრივ: კუნთებში პრეპარატის შეყვანის ადგილას შესაძლებელია გაღიზიანება, ტკივილი და აბსცესების წარმოშობა. ვენაში პრეპარატის შეყვანისას ხანდახან აღინიშნებოდა თრომბოფლებიტის ნიშნები.
სხვადასხვა: იშვიათად მოსალოდნელია ნევრ-კუნთოვანი გადაცემის დარღვევები. აღწერილია სუპერინფექციის განვითარების შემთხვევები, ნაწილობრივ სოკოვანი.
უკუჩვენებები:
*ანტიბიოტიკების გამოყენების შედეგად გამოწვეული კოლიტი, ასევე ლინკომიცინისა და კლინდამიცინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
ორსულობა და ლაქტაცია:
პრეპარატის უსაფრთხოება არ არის დადგენილი ორსულებში. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ მკაცრი აუცილებლობის შემთხვევაში.
განსაკუთრებული მითითებები:
პაციენტებში, რომლებსაც დარღვეული აქვთ თირკმელებისა და ღვიძლის ფუნქცია, რომლის თანმხლებია მეტაბოლიზმის მნიშვნელოვანი ცვლილება, პრეპარატის დოზა დგინდება სიფრთხილით, მხოლოდ მისი მაღალი დოზით დანიშვნისას აუცილებელია სისხლის შრატში კლინდამიცინის კონცენტრაციის შემოწმება.
პრეპარატის ხანგრძლივი დროით გამოყენებისას აუცილებელია თირკმელებისა და ღვიძლის ფუნქციის სისტემატური კონტროლი. დოზა სიფრთხილით დგინდება ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის დაზიანებისას (განსაკუთრებით კოლიტის დროს). პრეპარატის გამოყენებისას მოსალოდნელია მძიმე ფორმის ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარება, როგორც მკურნალობს დროს, ასევე მისი დასრულებიდან 2-3 კვირის განავლობაში.
მსუბუქი ფორმის კოლიტის განვითარებისას შესაძლებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა, ხოლო მძიმე ფორმის არსებობისას კი რეკომენდებულია ვანკომიცინის 4-ჯერ დღე-ღამეში დოზით 125-500 მგ-ი ან 25 000 სე ბაციტრაცინის 4-ჯერ დღე-ღამეში მიღება 7-10 დღის განმავლობაში. ასევე მეტრონიდაზოლის გამოყენება 3-ჯერ დღე-ღამეში 500 მგ-ის ოდენობით. ჰომეოსტაზის დარღვევის კორექციისათვის რეკომენდებულია ელექტროლიტების, პლაზმის შემცველი საშუალებების, ცილოვანი ხსნარების შეყვანა.
ადგილობრივი გვერდითი მოვლენების წარმოშობის რისკი მცირდება პრეპარატის კუნთებში ღრმად შეყვანისას და ვენაში კათეტერის იშვიათად გამოყენებისას.
პრეპარატის უსაფრთხოება არ არის დადგენილი ახალშობილებში. პრეპარატის საინექციო ხსნარის გამოყენებისას აღწერილია ბავშვებში "სულხუთვის" სინდრომის განვითარება, რაც დაკავშირებული უნდა იყოს პრეპარატში ბენზილის სპირტის შემცველობასთან.
აუცილებლობის შემთხვევაში პრეპარატი ახალშობილებში ინიშნება 3-4-ჯერ დოზით 15-20 მგ/კგ სხეულის წონაზე. ზოგიერთ შემთხვევაში შედარებით მცირე დოზის გამოყენებისას შესაძლებელია მიღებულ იქნეს სასურველი შედეგი.
ჭარბი დოზირება:
მონაცემები ჭარბი დოზირების შესახებ ნაკლებად მოიპოვება. მწვავე შემთხვევაში საჭიროა ადექვატური ოქსიგენაცია და ფილტვების ვენტილაცია. სასუნთქი გზების გამავლობის აღდგენა, კუჭის ამორეცხვა, გააქტივებული ნახშირის და საფაღარათო საშუალებების გამოყენება, სასურველია ეკგ მონიტორირება არითმიის გამოსავლენად. ზელდოქსს არ გააჩნია ანტიდოტი, რის გამოც მისი ჭარბი დოზირების შემთხვევაში მკურნალობა სიმპტომურია: სიმპათომიმეტური საშუალებებისა და სითხის ინტრავენური შეყვანა.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
პრეპარატის და ამინოგლიკოზიდების ერთდროული გამოყენებისას მოსალოდნელია ანტიმიკრობული სპექტრის მოქმედების გაფართოვება. პრეპარატსა და ერითრომიცინს შორის არსებობს ანტაგონისტური ურთიერთქმედება.
პრეპარატის ხსნარი შეთავსებადია შემდეგ ანტიბიოტიკებთან: ამიკაცინთან, აზტრეონამთან, ცეფამანდოლთან, ცეფაზოლინთან, ცეფოტაქსიმთან, გენტამიცინთან, ნეტილმიცინთან, პიპერაცილინთან და ტობრამიცინთან. პრეპარატის ხსნარი ფიზიკურად შეუთავსებელია: ამპიცილინთან, ფენიტოინთან, ბარბიტურატებთან, ეუფილთან, კალციუმის გლუკონატთან და მაგნიუმის სულფატთან.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.
