კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
შარდსადენი გზების გლუვი კუნთის ტონუსზე მოქმედი საშუალებები; სპაზმოლიზური საშუალებები მ-ქოლინომაბლოკირებელი და მიოტროპული მოქმედებით

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა

5მგ გარსით დაფარული ტაბლეტი №30

ერთი 5მგ ტაბლეტი შეიცავს: ბირთვი – აქტიური ნივთიერება – სოლიფენაცინის სუქცინატი 5მგ, დამხმარე ნივთიერება – ლაქტოზის მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, ჰიპრომელოზა 3 мПа.с, მაგნიუმის სტეარატი, გამოხდილი წყალი; აპკიანი გარსის შემადგენლობა: ყვითელი ოპადრაი 03F12967 (ჰიპრომელოზა 6 мПа.с, მაკროჰოლი 8000, ტიტანის დიოქსიდი, რკინის ყვითელი ოქსიდი).

აღწერილობა:
5 მგ ტაბლეტი – მრგვალი ორმხრივამოზნექილი, ღია ყვითელი ფერის გარსით დაფარული ტაბლეტი, რომელსაც აქვს მარკირება “150” და კომპანიის ლოგოტიპი ერთ მხარეს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
in vitro და in vivo ჩატარებულმა ფარმაკოლოგიურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ სოლიფენაცინი წარმოადგენს მუსკარინული რეცეპტორების სპეციფიურ კონკურენტულ ინჰიბიტორს, განსაკუთრებით კი M3 ქვეტიპის. ასევე დადგინდა, რომ სოლიფანეცინს გააჩნია დაბალი ან საერთოდ არ გააჩნია მსგავსება სხვა რეცეპტორებთან და იონურ არხებთან.
5 მგ და 10 მგ დოზის ვეზიკარის ეფექტურობა, რომელიც შესწავლილი იქნა რამდენიმე ორმაგი ბრმა, რანდომიზირებულ, კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში მამაკაცებში და ქალებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ ჰიპერაქტიური შარდის ბუშტის სინდრომი, შეიმჩნეოდა მკურნალობის უკვე პირველ კვირაში და სტაბილიზდებოდა მკურნალობის შემდგომი 12 კვირის განმავლობაში. ვეზიკარის მაქსიმალური ეფექტი შეიძლება გამოვლინდეს 4 კვირის შემდეგ. ეფექტურობა ნარჩუნდება ხანგრძლივი გამოყენების პერიოდში (სულ მცირე 12 თვე).

ფარმაკოკინეტიკა
ზოგადი მახასიათებლები
აბსორბცია:
მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში (Cmax) მიიღწევა 3-8 საათის შემდეგ. მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო (tmax) არ არის დამოკიდებული დოზაზე. Cmax და მრუდქვეშა ფართობის დამოკიდებულება დროზე იზრდება მომატებული დოზის პროპორციულად 5-დან 40 მგ-მდე. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა არის 90%. საკვების მიღება არ ახდენს ზეგავლენას სოლიფენაცინის Cmax და მრუდქვეშა ფართობზე.
განაწილება:
სოლიფენაცინის განაწილების მოცულობა ინტრავენური შეყვანის შემდეგ, შეადგენს დაახლოებით 600ლ-ს. სოლიფენაცინი მნიშვნელოვანი ხარისხით (დაახლოებით 98%) დაკავშირებულია პლაზმის პროტეინებთან, განსაკუთრებით α1-მჟავა გლიკოპროტეინებთან.
მეტაბოლიზმი:
სოლიფენაცინი აქტიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში, უპირატესად ციტოქრომ P450 3A4 (CYP3A4). თუმცა არსებობს ალტერნატიული მეტაბოლური გზები, რომელთა საშუალებითაც შეიძლება განხორციელდეს სოლიფენაცინის მეტაბოლიზმი. სოლიფენაცინის სისტემური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 9.5 ლ/საათს, ხოლო ნახავარგამოყოფის საბოლოო პერიოდი 45-68 საათს. პრეპარატის შიგნით მიღების შემდეგ პლაზამში სოლიფენაცინთან ერთად იდენტიფიცირებული იყო შემდეგი მეტაბოლიტები: ერთი, ფარმაკოლოგურად აქტიური (4R- ჰიდროქსისოლიფენაცინი) და სამი, არააქტიური (N- გლუკორონიდი, N-ოქსიდი და 4R- ჰიდროქსი -N- სოლიფენაცინის ოქსიდი).
გამოყოფა:
10მგ 14C- მარკირებული სოლიფენაცინის ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ რადიოქატივობის დაახლოებით 70% აღმოჩენილი იქნა შარდში და 23% განავალში. შარდში რადიაოქტივობის დაახლოებით 11% აღმოჩენილი იქნა შეუცვლელი არააქტიური ნივთიერების, დაახლოებით 18% N- ოქსიდური მეტაბოლიტის, 9% 4R- ჰიდროქსი -N- ოქსიდური მეტაბოლიტის და 8% 4R- ჰიდროქსი მეტაბოლიტის სახით (აქტური მეტაბოლიტი).
სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკა დოზის თერაპიულ დიაპაზონში ხაზობრივია.
ფარმაკოკინეტიკს თავისებურებანი პაციენტების გარკვეულ კატეგორიებში
ასაკი: არ არის საჭირო დოზის კორექცია ავადმყოფის დოზაზე დამოკიდებულების მიხედვით. კვლევების მიხედვით, მრუდქვეშა ფართობის სახით გამოხატული სოლიფენაცინის (5 და 10 მგ) ექსპოზიცია მსგავსი იყო ჯანმრთელი ხანდაზმული ინდივიდების (65-80 წელი) და ჯანმრთელ ახალგაზრდა ინდივიდების ( სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკა ბავშვებში და მოზარდებში განსაზღვრული არ არის.
სქესი: სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკა არ არის დამოკიდებული პაციენტის სქესზე.
რასა: რასული კუთვნილება არ ახდენს ზეგაველენას სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკაზე.
თირკმლის უკმარისობა: სოლიფენაცინის მრუდქვეშა ფართობი და Cmax იმ პაციენტებში, რომელბსაც აღენიშნებათ თირკმლის სუსტი და ზომიერი უკმარისობა, უმნივნელოდ განსხავავდება ჯანმრთელი მოხალისეების იგივე მაჩვენებლებისგან. თირკმლის მწვავე უკმარისობის პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი ≤ 30 მლ/წთ) სოლიფენაცინის ექსპოზიცია მნიშვნელოვნად მაღალია – Cmax mატება შეადგენს დაახლოებით 30%-ს, მრუდქვეშა ფართობი – -100%-ზე მეტს და t1/2 -60%-ზე მეტს. აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთკავშირი კრეატინინის კლირენსსა და სოლიფენაცინის კლირენსს შორის. ჰემოდიალიზს დაქვემდებარებული პაციენტების ფარმაკოკინეტიკა არ არის შესწავლილი.
ღვიძლის უკმარისობა: პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ღვიძლის ზომიერი უკმარისობა (ჩაილდ-პიუს მაჩვენებელი 7-დან 9-მდე) Cmax სიდიდე არ იცვლება. მრუდქვეშა ფართობი – იზრდება 60%-ით და t1/2 – ორჯერ. ღვიძლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტების ფარმაკოკინეტიკა არ არის განსაზღვრული.

ჩვენებები
შარდის ურგენტული (იმპერატიული) შეუკავებლობის, შარდის გახშირებული გამოყოფის და შარდის ურგენტული (იმპერატიული) გამოყოფის მკურნალობა, რომელიც დამახასიათებელია ჰიპერაქტიური შარდის ბუშტის სინდრომთან.

მიღების წესები და დოზები
5მგ დღეში ერთხელ შიგნით მისაღებად. სითხესთაან ერთად, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად. საჭიროებისას შეიძელბა დოზის გაზრდა 10მგ-მდე დღეში ერთხელ.

გვერდითი მოვლენები
ვეზიკარმა შეიძლება გამოიწვიოს ანტიქოლინერგულ მოქმდებასთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტები, უმეტესწილად სუსტი ან ზომიერი გამოხატულების. ამ არასასურველი ეფექტების სიხშირე დამოკიდებულია დოზაზე. ვეზიკარის ყველაზე ხშირად გამოხატული გვერდითი ეფექტი არის პირის სიმშრალე. ეს შეიმჩნევა პაციენტების 11%-ში, რომლებიც იღებენ 5მგ დოზას დღეში, პაციენტების 22%-ში, რომლებიც იღებენ 10მგ-ს დღეში და 4%-ში, რომლებიც იღებენ პალაცებოს. პირის სიმშრალის გამოხატულება ჩვეულებრივ იყო სუსუტი და მხოლოდ იშვიათ შემთხვევბში საჭიროებდა მკურნალობის შეწყვეტას. მთლიანობაში დაქვემედებარება (თავსებადობა) იყო ძალიან მაღალი. ცხრილში მოცემულია დანარჩენი გვერდითი ეფექტები რომლებიც დარეგისტრირდა ვეზიკარის კლინიკური გამოკვლევისას:

                
ალერგიული რეაქციები კლინიკური კველვების დროს არ აღნიშნულა. თუმცა ალერგიული რეაქციების შესაძლებლობა არ უნდა გამოირიცხოს.

უკუჩვენება
• შარდის გამოყოფის შეკავება
• კუჭ-ნაწლავის მწვავე დაავადებები (მათ შორის ტოქსიური მეგაკოლონი)
• miastenia gravis.
• დახურულკუთხიანი გლაუკომა
• ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.
• ჰემოდიალიზზე ყოფნა
• ღვიძლის მწვავე უკმარისობა
• თირკმლის მწვავე უკმარისობა ან ღვიძლის ზომიერი უკმარისობა CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორებით, მაგალითად კეტოკონაზოლით მკურნალობისას.

ორსულობა და ლაქტაცია
არ არსებობს კლინიკური მონაცემები იმ ქალების შესახებ, რომლებიც დაფეხმძიმდნენ სოლიფენაცინის გამოყენების დროს. ცხოველებში ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა პირდაპირი არასასურველი ზეგავლენა ფერტილობაზე, ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე და მშობიარობაზე. სიფრთხილის დაცვაა საჭირო მოცემული პრეპარატის გამოყენებისას ორსულ ქალებში.
არ არსებობს მონაცემები სოლიფენაცინის დედის რძეში გამოყოფის შესახებ. ვეზიკარის გამოყენება არ არის რეკომენდირებული ძუძუთი კვების პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები
• ვეზიკარით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა დადგინდეს არის თუ არა შარდის გახშირებული გამოყოფის სხვა მიზეზი (გულის უკმარისობა ან თირკმელების დაავადება). თუ გამოვლენილია საშარდე გზების ინფექცია, საჭიროა შესაბამისი ანტიბაქტერიული მკურნალობის დაწყება.
• ვეზიკარი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში:
• შარდის ბუშტის გამომავალი ხვრელის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ობსტრუქციით, რომელიც იწვევს შარდის შეკავების განვითარების რისკს;
• კუჭ-ნაწლავის ობსტრუქციული დაავადებებით;
• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის შემცირებული მოტორიკის რისკით;
• თირკმლის მწვავე უკმარისობის პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი ≤ 30 მლ/წთ) და ღვიძლის ზომიერი უკმარისობის (ჩაილდ-პუჰის მაჩვენებელი 7-დან 9-მდე). ამ პაციენტების დოზებმა არ უნდა გადააჭარბოს 5 მგ-ს.
• იმავდროულად მიღებული CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორებით, მაგალითად კეტოკონაზოლით მკურნალობისას.
• დიაფრაგმის საყლაპავის ხვრელის თაიქრით, გასტროეზოფაგეალური რეფლუქსით და პაციენტებში, რომლებიც იმავდროულად იღებენ სამკურნალო საშუალებებს (მაგალითად ბიფოსფონატები), რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონნ ან გააძლიერონ ეზოფაგიტი.
• ავტონომიური ნეიროპათით.
• პაციენტებმა გალაქტოზის აუტანლობის თანდაყოლილი იშვიათი დარღვევებით, ლოპარების (საამების) ლაქტაზური უკმარისობით, გლუკოზო-გალაქტოზური მალაბსორბციით არ უნდა მიიღონ პრეპარატი.

პრეპარატის ზეგავლენა ავტომანქანის და სხვა მექანიზმების მართვაზე.
სოლიფენაცნმა სხვა ანტიქოლინერგული პრეაპარტების მსგავსად შეიძლება გამიწვიოს მხედველობის სიმახვილის დარღვევა, ასევე (იშვიათად) ძილიანობა და დაღლილობის შეგრძნება, რომელიც შეიძლება უარყოფითად აისახოს ავტომანქანის და სხვა მექანიზმების მართვაზე.

ჭარბი დოზირება
სოლიფენაცინის ყველაზე მაღალი დოზა რომელიც გამოიყენებოდა მოხალისეების მიერ, შეადგენდა 100მგ-ს ერთჯერადი დოზის სახით. ასეთი დოზის შემთხვევაში ხშირად აღინიშნებოდა შემდეგი გვერდითი ეფექტები: თავის ტკივილი (მსუბუქი), პირის სიმშრალე (ზომიერი), თავბრუსხვევა (ზომიერი), ძილიანობა (მსუბუქი) და მხედველობის სიმახვილის დარღვევა (ზომიერი). დოზის მწვავე გადაჭარბების შესახებ მონაცემები არ არსებობს. დოზის გადაჭარბებისას საჭიროა აქტივირებული ნახშირის დანიშვნა, კუჭის ამორეცხვა, მაგრამ არ არის რეკომენდირებული ღებინების პროვოცირება. ისევე როგორც სხვა ანტიქოლინერგული პრეპარატებით დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში სიმტომების განკურნება ხდება შემდეგი სახით:
• ცენტრალური მოქმედების ანტიქოლინერგული პრეპარატების მწვავე ეფექტების დროს (ჰალუცინაციები, გამოხატული აგზნებადობა) – ფიზოსტიგმინი ან კარბახოლი.
• კრუნჩხვების ან გამოხატული აღგზნებადობის დროს – ბენზოდიაზეპინები
• რესპირატორული უკმარისობის დროს – ხელოვნური სუნთქვა
• ტაქიკარდიის დროს – ბეტა-ბლოკატორები
• შარდის გამოყოფის შეკავებისას –კათეტერიზაცია
• მიდრიაიზის დროს – პილოკარპინის ჩაწვეთება თვალში ან/და ავადმყოფის მოთავსება ბნელ შენობაში.
ისევე როოგორც სხვა ანტიქოლინერგული პრეპარატების დოზის მწვავე გადაჭარბების შემთხვევაში, განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს იმ პაციენტებს, რომლებსაც დადგენილი აქვთ QT ინტერვალის გახანგრძლივება (მათ შორის ჰიპოკალიემია, ბრადიკარდია ან ისეთი პრეპარატების იმავდროულად მიღება, რომლებიც იწვევვენ QT ინტერვალის გახანგრძლივებას) და პაციენტებს, გულის დაავადებებით (მიოკარდის იშემია, არითმიები, გულის კონგესტიური უკმარისობა)

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ფარმაკოლოგიური ურთიერთქმედება
ანტოქოლინერგული თვისებების მქონე პრეპარატებით თანმხლებმა მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს უფრო მკვეთრად გამოხატული თერაპიული და არასასურველი ეფექტები. სოლიფენაცინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ უნდა გაკეთდეს მიახლოებით ერთკვირიანი შესვენება, სანამ დაიწყება მკურნალობა სხვა ანტიქოლინერგული პრეპარატებით. თერაპიული ეფექტი შეიძლება დაქვეითდეს ქოლინერგული რეცეპტორების აგონისტების მიღების შემთხვევაში. სოლიფენაცინმა შეიძლება დასწიოს სამკურმალო პრეპარატების ეფექტი, რომლებიც ასტიმულირებენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკას, მაგალითად – მეტოკლოპრამიდის და ციპრაზიდის.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქემდება.
In vitro გამოკვლევებმა გვაჩვენეს, რომ თერაპიული კონცენტრაციებით სოლიფენიცინი არ აინჰიბირებს CYP1A ½, 2C9, 2C19, 2D6 და 3A4, რომლებიც გამოიყოფიან ადამიანის ღვიძლის მიკროსომებიდან. ამის გამო, ნაკლებ სავრაუდოა, რომ სოლიფენიცინი შეცვლის იმ პრეპარტების კლირენსს, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან ამ – CYP ფერმენტებით.

სხვა სამკურნალო საშუალებების ზემოქმედება სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკაზე
სოლიფენაცინი მეტაბოლიზდება CYP3A4- ით. კეტოკონაზოლის (200 მგ დღეში) და ძლიერი ინჰიბირტორის CYP3A4-ის ერთდროული შეყვანა იწვევდა მრუდქვეშა ფართობის კონცენტრაციის ორმაგ გაზრდას სოლეფინიცინის დროსთან დამოკიდებულებით, ხოლო 400 მგ/დღე დოზით –სამმაგ გაზრდას. ამის გამო ვეზიკარის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 5 მგ-ს, თუ ავადმყოფი ერთდროულად იღებს კეტოკონაზოლს ან სხვა ძლიერი CYP3A4- ის ინჰიბიტორების თერაპიულ დოზებს (როგორიცაა რიტონავირი, ნელფინავირი, იტრაკონაზოლი). სოლიფენაცინით და ძლიერი ინჰიბიტორით CYP3A4 ერთდროული მკურნალობა უკუნაჩვენებია თირკმლის მწვავე უკამრისობის ან ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში. იმდენად რამდენადაც სოლიფენაცინი მეტაბოლიზდება CYP3A4- ით, შესაძლებელია ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება CYP3A4- ის სხვა სუბსტრატებთან უფრო მაღალი მსგავსებით (ვერაპამილი, დილთიაზემი) და CYP3A4- ის ინდუქტორებთან (რიფამპიცინი, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი).

სოლიფენაცინის ზემოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოკინეტიკაზე
პერორალური კონტრაცეპტივები: არ არის გამოვლენილი სოლიფენაცინის და კომბინირებული პერორალური კონტრაცეპტივების (ეთინილესტრადიოლი /ლევონორგესტროლი) ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება.
ვარფარინი: ვეზიკარის მიღებამ არ გამოიწვია R- ვარფარინის და S- ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკის ცვლილება. ან მათი ზემოქმედების ცვლილება პროთრომბინის დროზე.
დიგოქსინი: ვეზიკარის მიღებამ არ მოახდინა რაიმე ზეგავლენა დიგოქსინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

შენახვის პირობები და ვადები
ინახება არა უმეტეს 25ºC ბავშვებისგან მიუწვდომელ ადგილას.
შენახვის ვადა 3 წელი
არ შეიძლება პრეპარატის მიღება შეფუთვაზე მითითებული შენახვის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქში გაცემის წესი
ექიმის რეცეპტით.
მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
ასტელლას ფარმა იუროპ ბ.ვ
ნიდერლანდები

თვის შეთავაზება

მხოლოდ 150 ლარად – გულმკერდის ღრუს (ფილტვების, ბრონქების, საყლაპავის, გულმკერდის მალების, სარძევე ჯირკვლების) კომპიუტერული ტომოგრაფია!

დუტაპროსი

შემადგენლობა:

1 კაფსულა შეიცავს: ტამსულოზინის ჰიდროქლორიდი – 0,4 მგ; დუტასტერიდი – 0,5 მგ;

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
დუტასტერიდი – წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის სამკურნალო საშუალება. თრგუნავს 5ά-რედუქტაზას 1 და 2 ტიპის იზოფერმენტების აქტივობას, რომლებიც ახორციელებენ ტესტოსტერონის გარდაქმნას 5ά-დიჰიდროტესტოსტერონად. დიჰიდროტესტოსტერონი წარმოადგენს ძირითად ანდროგენს, პასუხისმგებელს წინამდებარე ჯირკვლის ჯირკვლოვანი ქსოვილის ჰიპერპლაზიაზე.
დუტასტერიდის მაქსიმალური გავლენა დიჰიდროტესტოსტერონის კონცენტრაციის შემცირებაზე არის დოზადამოკიდებული და ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან 1-2 კვირის შემდეგ. დუტასტერიდის 0,5 მგ/დღეში დოზით მიღების შემდეგ 1-2 კვირაში დიჰიდროტესტოსტერონის კონცენტრაციის საშუალო მაჩვენებელი შრატში მცირდება 85%-90%-ით. 
დუტასტერიდი ხელს უწყობს წინამდებარე ჯირკვლის ზომების შემცირებას, აუმჯობესებს შარდის გამოყოფას ამცირებს შარდის მწვავე შეკავების რისკს და ქირურგიული მკურნალობის აუცილებლობას.
ტამსულოზინი – უროდინამიკის კორექტორი; ანტიდიზურიული საშუალება, გამოიყენება შარდვის პროცესის დარღვევებისას, რომლებიც დაკავშირებულია წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიან ჰიპერპლაზიასთან (ადენომა); არის სელექტური კონკურენტული ალფა 1ა და ალფა 1დ ადრენორეცეპტორების ბლოკატორი. 
ტამსულოზინი არჩევითად და კონკურენტულად აბლოკირებს პოსტსინაფსურ ალფა 1ა/1დ ადრენორეცეპტორებს, რომლებიც მდებარეობენ წინამდებარე ჯირკვლის, შარდის ბუშტის ყელის და ურეთრის პროსტატის ნაწილის გლუვ მუსკულატურაში.
ტამსულოზინით მკურნალობის ფონზე აღინიშნება ფუნქციონალური და დიზურიული სიმპტომების გამოხატული დადებითი დინამიკა: შარდის ბუშტის დაცლის გაუმჯობესება, ნარჩენი შარდის მოცულობის შემცირება, შარდვის პროცესის შემსუბუქება, რომლებიც განპირობებულია წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიით (ადენომით).

ჩვენებები:
წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის მკურნალობა და პროფილაქტიკა. (ამცირებს პროსტატის ზომებს, აუმჯობესებს შარდვის პროცესს, ამცირებს შარდის მწვავე შეკავების რისკს და ქირურგიული მკურნალობის აუცილებლობას.)

მიღების წესები და დოზები:
დუტაპროსი ინიშნება პერორალურად თითო კაფსულა დღეში, საუზმის მიღების შემდეგ 30 წთ-ში, წყლის მიყოლებით. კაფსულა არ იღეჭება. მკურნალობის კურსი – არა ნაკლებ 6 თვე.

გვერდითი მოვლენები:
გულ-სისხლძარღვთა სისტემა: თავბრუსხვევა, გულისცემის შეგრძნება, ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია (იშვიათ შემთხვევებში). ცენტრალური ნერვული სისტემა: ასთენია, თავის ტკივილი (ერთეული შემთხვევა). შარდ-სასქესო სისტემა: რეტროგრადული ეაკულაცია (იშვიათად). ალერგიული რეაქციები: ქავილი, გამონაყარი (ცალკეულ შემთხვევებში), შესაძლებელია ანგიონევროზული შეშუპება. საჭმლის მომნელებელი სისტემა: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შეკრულობა.

უკუჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატში შემავალი კომპონენტების და სხვა 5ά-რედუქტაზას ინჰიბიტორების მიმართ, ანამნეზში ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია, ღვიძლის და/ან თირკმლის გამოხატული უკმარისობა დუტაპროსი აკრძალულია ქალებისა და ბავშვებისათვის.

განსაკუთრებული მითითებები:
დუტაპროსი აბსორბირდება კანიდან, ამიტომ ქალები და ბავშვები უნდა მოერიდონ დაზიანებულ კაფსულებს. კონტაქტის შემთხვევაში აუცილებელია სასწრაფოდ კანის შესაბამისი ადგილის ჩამობანა საპნით და წყლით. ახდენს გავლენას პროსტატის სფეციფიკურ ანტიგენის და წინამდებარე ჯირკვლის კიბოს გამოვლენაზე. პაციენტებში წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიით, აუცილებელია, მკურნალობის დაწყებამდე და პერიოდულად მკურნალობის განმავლობაში, ჩატარდეს წინამდებარე ჯირკვლის საჭირო გამოკვლევები, რათა თავიდან ავიცილოთ წინამდებარე ჯირკვლის კიბოს განვითარება.

ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: შესაძლებელია მწვავე ჰიპოტენზია. მკურნალობა: ავადმყოფს ათავსებენ ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში, შეჰყავთ პლაზმის შემცვლელი ხსნარები; საჭიროა კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის მიღება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
დუტაპროსის ერთდროულად გამოყენებამ სხვა ალფა-1-ადრენობლოკატორებთან შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება. ციმეტიდინი ზრდის, ფუროსემიდი კი ამცირებს პრეპარატის კონცენტრაციას სისხლში, დიკლოფენაკი და ვარფარინი იწვევს დუტაპროსის გამოყოფის სიჩქარის მატებას. დუტაპროსის გამოყენება არ შეიძლება CYP3A4- ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან ერთად.

შენახვის პირობები და ვადები:
პრეპარატი ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას არა უმეტეს 25°С.
ვარგისიანობის ვადა 3 წელი. არ გამოიყენოთ ვარგისობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქში გაცემის წესი:
გაიცემა რეცეპტით.

თვის შეთავაზება

მხოლოდ 150 ლარად – გულმკერდის ღრუს (ფილტვების, ბრონქების, საყლაპავის, გულმკერდის მალების, სარძევე ჯირკვლების) კომპიუტერული ტომოგრაფია!

ზიმონტი 5მგ/10მგ #30ტ

1. სამკურნალო პრეპარატის სახელწოდება

ზიმონტი 5/10მგ გარსიანი აპკით დაფარული ტაბლეტი

2. თვისობრივი და რაოდენობრივი შემცველობა
Aაქტიური სუბსტანცია:
ლევოცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდი 5 მგ
მონტელუკასტი (10.40 მგ მონტელუკასტ ნატრიუმის ექვივალენტური) 10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები
უწყლო ლაქტოზა DC 63 მგ
ლეციტინი (სოიოსი) (E 322) 0.175 მგ
დამხმარე ნივთიერებების სრული სია იხილეთ თავში 6.1.

3. ფამრაცევტული ფორმა
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები
ვარდისფერი, წაგრძელეული, ორმხრივ ამოზმექილი, აპკიანი გარსით დაფარული ორშრიანი ტაბლეტები

4. კლინიკური თავისებურებები
4.1. თერაპიული ჩვენება

ზიმონტი ნაჩვენებია ალერგიული რინიტის (სურდო) და ალერგიული რინიტით მიმდინარე ასთმის სამკურნალოდ და სიმპტომების მოსახსნელად.
ზიმონტი გამოიყენება ანტიჰისტამინების მიმართ რეზისტენტული ალერგიით გამოწვეული კანის დაავადებების (ქრონიკული იდიოპატიური ჭინჭრის ციება) სამკურნალოდ 15 წლიდან პაციენტებში.

4.2. პოზოლოგია და მიღების წესი
პოზოლოგია/ მიღების სიხშირე და პერიოდულობა:

რეკომენდებული დოზა არის ერთი ტაბლეტი დღეში, 15 წლიდან მოზარდებსა და ზრდასრულ პაციენტებში (5 მგ ლევოცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდი და 10 მგ მონტელუკასტი).
ექიმი განსაზღვრავს მკურნალობის პერიოდს ჩივილების ტიპების და ხანგრძლივობის მიხედვით.

პატიენტები რომლებიც იღებენ როგორც ლევოცეტირიზეინს ასევე მონტელუკსტს ცალ-ცალკე, შეუძლიათ გადაერთონ ზიმონტით მკურნალობაზე.

ზიმონტის თერაპიული ეფექტი ალერგიული რინიტის სიმპტომებზე და ალერგიით გამოწვეულ ასთმაზე, ვლინდება იმავე დღეს. პაციენტმა აუცილბლად უნდა მიიღო პრეპარატი ალერგიული ფაქტორის არსებობის შემთხვევაში.

მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკირებულია ტიპზე, ხანგრძლიობასა და ჩივილების ხანგრძლივობაზე. 3-6 კვირა და ერთი კვირა ჩვეულებრივ საკმარისია სეზონური ალერგიული რინიტის და ხანმოკლე მტვრით გამოწვეული ალერგიის დროს შესაბამისად.
გარდამავალი ალერგიული რჰინიტის დროს (სიმპტომები გრძლედება 4 დღეზე ნაკლები პერიოდით კვირაში ან 4 კვირაზე ნაკლები პერიოდი წელიწადში) შესწავლილი უნდა იყოს პაციენტის ისტორია და მკურნალობა უნდა ჩაუტარდეს ზიმონტით ამ მიმართულებით. მკურნალბა შეიძლება შეწყდეს სიმპტომების გაქრობის შემდეგ და შესაძლოა განახლდეს სიმპტომების გამოვლანისას.
მდგრადი ალერგიული რინიტის დროს (სიმპტომები ვლინდება 4 დღეზე მეტ ხანს კვირაში და 4 კვირაზე მეტ ხანს თვეში), გახანგრძლივებული მკურნალობა არის რეკომენდებული ალერგიული რეაქციის დროს.

მიღების გზა და მეთოდი:
ზიმონტის მიიღება პერორალურად მთლიანად წყალთან ერთად. არ ჩაღეჭოთ ან დაფხვნათ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციის შესახებ
თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობა:
პაციენტებში რომლებსაც აქვთ თირკმლის უკმარისობა, დოზირების ინტერვალის შერჩევა უნდა მოხდეს ინდივიდულარუად, თრიკმლის ფუნქციის და ქვემოთ მოცემული ცხრილის შესაბამისად. გამოყენებული უნდა ოყოს დოზირების ინტერვალის ცხრილი და კრეატინინის ქლირენსი მაჩვენებელი (ჩLცრ) მლ/წთ. კრატინინის ქლირესნსის (მლ/წთ) განსაზღვრა შეძლება შრატის კრატეინინის მიხედვით (მგ/დღე), შემდეგი ფორმულით:

[140 – ასაკი (წლებში)] × წონა (კგ)
CL_cr = —————————————————– (× 0.85 ქალებისთვის)
72 × შრატის ქლირენსი (მგ/დღე)

დოზის შერჩევა თირკმლის უკმარისობის მქონე მოზრდილ პაციენტებში

დოზის კორექცია რეკომენდებულია ორივე შემთხვევაში, როგორც თირკმლის ისე ღვიძლის უკმარისობის დროს.

დოზის კორექცია არ არის საჭირო პაციენტებში, რომლებთაც აქვთ მსუბუქი ან საშუალო დონის ღვიძლის უკმარისობა.
მონაცემები არ არის იმ პაციენტების შესახებ, ვისაც აქვს მწვავე ღვიძლის უკმარისობა.

პედიატრიული პოპულაცია:

არ არის საკმარისი ინფორმაცია უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ 15 წლამდე პაციენტებში.
პერიატრიული პოპულაცია:
რეკომენდებულია დოზის კორექცია ასაკოვან პაციენტებში, ვისაც აქვს საშუალო ან მწვავე თირკმლის უკმარისობა (იხ. “თირკმლის/ ღვიძლის უკმარისობა”).

ზიმონტით გამოიყენება ასთმის კომბინირებული მკორნალობის დროს.
ზიმონტი შეიძლება დაემატოს მკურნალობის უკვე არსებულ სქემას.

დოზის შემცირება კომბინირებული მკურნალობის დროს
ბრონქოდილატაციური თერაპია:
ზიმონტი შეიძლება დაემატოს, როდესაც არ ხდება მკურნალობის ადექვატური კონტროლი მხოლოდ ერთი ბრონქოდიალტატორის მიღება.
როდესაც კლინიკური პასუხი მიღებულია (ჩვეულებრივ პირველი დოზის შემდეგ), ბრონქოდილატაციული მკურალობა პაციენტში უნდა მოხდეს მანამ ეს საჭიროა.

საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდები:
ზიმონტით მკურნალობა დამატებით კლინიკურად სასარგებლოა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ინჰალაციური კორტიკოსტეროიდებით. კორტიკო¬სტე-როიდების დოზის შემცირება უნდა მოხდეს რამდენადაც ეს შესაძლებელია. საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდების შემცირება უნდა მოხდეს საფეხურეობრი-ვად, სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდების მიღება შესაძლოა ნელ-ნელა საერთოდ შეწყდეს ზოგიერთ პაციენტში. ზოგიერთ პაციენტში არ შეიძლება ინჰალაციური კორტიკოსტეროიდების შეწყვეტა და მათი ჩანაცვლება ზიმონტით.

4.3. უკუჩვენებები
• მომატებული მგრძნობელობა ლევოცეტირიზინის, მონტელუკასტის, ნე¬ბის-მიე¬რი პიპერაზინის ნაწარმის ან/და სხვა ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.
• პაციენტებში, რომელთა კრატინინის ქლირენსი ნაკლებია 10 მლ/წთ.
• პაციენტებში ვისაც აქვს მწვავე თირკმლის უკმარისობა.
ზიმონტი შიცავს ლეციტინს (სოიოს (E 322)). არ მიიღოთ ეს პრეპარატი თუ გაქვთ ალერგია არაქისსა და სოიოზე.

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და გამოყენების ზომები
ძირითადი

ზიმონტის გამოყენება 15 წლამდე ბავშვებში არ არის რეკომენდებული, რადგან აპკით დაფარული ტაბლეტები არ იძლევა დოზის კორექციის საშუალებას.
სიფრთხილეა საჭირო ალკოჰოლთან ერთად მიღებისას (იხ. გნყოფილება 4.5 ურთიერთქმედება)
სიფრთხილით ინიშნება პრეპარატი პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ შარდის შეკავების წინასწარგანწყობა (მაგ. ზურგის ტვინის დაზაინება, პროსტატის ჰიპერპლაზია), ვინაიდან ლევოცეტირიზინმა შესაძლოა გაზარდოს შარდის შეკავების რისკი.
ზიმონტის მიღება არ შეიძლება მწვავე ასთმური შეტევის დროს; აუცილებელია შესაბამისი მედიკამენტების მუდმივად თან ტარება.

ხანმოკლე მოქმედების ბეტა აგონისტების გამოყენება არ შეიძლება შეტევის დროს. თუ იზრდება ხანმოკლე ბეტა აგონისტების გამოყენების საჭიროება, პაციენტმა აუცილებლად უნდა გაიაროს კონსულტაცია ექიმთან, რაც შეიძლება მალე.
ზიმონტის მიღება არ შეიძლება საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდების შეწყვეტის მომენტში.
არ არის მონაცემები, რომ ორალური კორტიკოსტეროიდების მიღება შეიძლება ზიმონტთან ერთად.
ნეიროფსიქიატრიული შემთხვევები:
ზიმონტის მიღების ფონზე აღინიშნა ნეიროფსიქიატრიული შემთხვევები, მოზრდილებში, მოზარდებსა და პედიატრიულ პაციენტებში.

• პოსტმარკეტინგული კვლევების მიხედვით ზიმონტით მკურნალობისას მოსალოდნელია ხასიათის ცვალებადობა აგზნებული მდგომარეობა, აგრესიული ქცევა ან არაკეთილგანწყობილების შეგრძნება, შფოთვა, დეპრესია, პათოლოგიური სიზმრები, ჰალუცინაციები, უძილობა, მოუსვენრობა, მოძრაობა, ძილში სიარული, სუიციდური აზრები და ქცევები (მათ შორის თვითმკვლელობის მცდელობა) და კანკალი. აცნობეთ ექიმს თუ შენიშნავთ ასეთ ცვლილებებს. არსებობს მუდმივი ურთიერთკავშირი პოსტმარკეტინგული კლინიკურ მაჩვენებლებსა და ზიმონტის შესახებ გვერდითი ეფექტების შესახებ.
პაცინტებმა და ექიმებმა დაუყოვნებლივ უნდა გააკეთონ შეტყობინება ნეუროფსიქიატრიული შემთხვევების შესახებ. პაციენტები აუცილბლად უნდა იყვნენ გაფრთხილებული, რომ მაშინათვე აცნობონ ექიმს თუ ასეთ ცვლილებებს შემჩნევენ. ექიმმა ყურადღებით უნდა შეაფასოს ზიმონტის მკურნალობის გაგრძელების მოსალოდნელი რისკი და სარგებელი, ასეთი შემთხვევის დროს.

ეოზინოფილია
იშვიათ შემთხვევებში, პაციენტები რომლებიც იღებენ ზიმონტს შეიძლება ჰქონდეთ სისტემური ეოზინოფილია, ზოგჯერ ვასკულიტის სიმპტომები ჩურგ-შტრაუსის სინდრომის დროს, ამ მდგომარეობაში იყენებენ სისტემურ კორტიკოსტეროიდულ მკურნალობას, რომლის ნაწილია მონტელუკასტი. ასეთი შემთხვევები ხშირად, მაგრამ არა ყოველთვის ასოცირებულია კორტიკოსტეროიდების დოზის შესამცირებლად ან საერთოდ ამოსაღებად მკურნალობის სქემიდან.
შესაძლო ასოციაცია ლეიკოტრიენ რეცეპტორების ანტაგონისტებისა და ჩურგ-შტრაუსის სინდრომის გამოვლინებას შორის არ არის გამორიცხული, თუმცა არც დამტიკიცებული არ არის. Eქიმებს მარტებთ ყურადღება და უნდა დააკვირდნენ ისეთი სიმპრომების გამოვლინებას როგორიცაა ეოზინოფილია, ვასკულარული გამონაყარი, ფილტვისმიერი პრობლემები, გულის პრობლემები და/ან ნევროპათია თავიანთ პაციენტებში. პაციენტებს რომლებსაც გამოუვლინდათ ეს სიმპტომების, მათი მკურნალობის სქემა უნდა გადაიხედოს.
პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ მომატებული მგრძნობელობა ასპირინის მიმართ, არ უნდა მიიღონ ასპირინი ან სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება ზიმოტთან ერთად.
ზიმონტი შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ იშვიათი გენეტიკური პრობლემა და ვერ ახდენენ გალაქტოზის გადამუშავებას, ასევე ლაპების ლაქტოზის დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის ცუდი აბსორბციის უნარი, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

4.5 ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ფარმაცევტულ ფორმებთან
სიფრთხილეა საჭირო სხვა პრეპარატებთან ერთდროული მიღების დროს, როდესაც არ ჩატარებულა კვლევა ლევოცეტირიზინის ურთიერქმედების შესახებ (CYP3A4 ინდუქტორებთან ურთიერთქმედების ჩათვლით); ცეტირიზინის რაცემული ნარევის კვლევებმა აჩვენებს, რომ არ არის რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერქმედება სხვა პრეპარატებთან (ფსევდოეფედრინთან, ციმეტიდინთან, კეტოკონაზოლთან, ერიტრომიცინთან, აზიტრომიცინთან, გლიპიზიდთან და დიაზეპამთან). ცეტირიზინის ქლირენსის მცირეოდენი შემცირება (16%) შეინიშნება მრავალჯერადი მიღებისას თეოფილინთან ერთად (400 მგ დღეში ერთხელ) კომბინაციაში; თუმცა თეოფილინის მახასიათებლები არ შეცვლილა ცეტირიზინთან ერთდროული მიღების დროს. გაიზარდა ცეტირიზინის (10 მგ/დღეში) დონე (40%) რიტონავირთან მრავალჯერადი მიღების ფონზე (600 მგ ორჯე დრეში); ამ დროს რიტონავირის მახასიათებლები არ შეცვლილა ცეტირიზინთან ერთდროული მიღების ფონზე. Lლევოცეტირიზინის აბსორბციის მოცულობაზე ზეგავლენას არ ახდენს საკვები, თუმცა ამცირებს აბსორბციის ხარისხს.
მგრძნობიარე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ცეტირიზინს ან ლევოცეტირიზინს ალკოჰოლთან ან სხვა რომელიმე ცნს დეპრესანტთან ერთად, შესაძლოა იქონიოს ეფექტი ცენტრალური ნერვული სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებაზე და გამოიწვიოს სიფხიზლის და შრომისუნარიანობის დაქვეითება.
ურთიერთქმედება მონტელუკასტთან
მონტელუკასტის დანიშვნა შეიძლება სხვა პრეპარატებტან ერთად რომლებიც გამოიყენება ქრონიკული ასთმის პროფილაქტიკისა და მკურნალობის მიზნით. წამლთა ურთიერთქმედების კვლევის დროს, მონტელუკასტის რეკომენდებულმა კლინიკურმა დოზამ არ გამოავლინა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი შემდეგი პრეპარატების ფარმაკოკინეტიკურ მახასიათებლებზე: თეოფილინი, პრედნიზონი, პრედნიზოლონი, ორალური კონტრაცეპტივები (ეთილ ესტრადიოლი/ ნორეტინდრონი 35/1), ტეფენადინი, დიგოქსინი და ვარფარინი.
მონტელუკასტის პლაზმის კონცენტრაციის შესაბამისი მრუდქვეშა ფართობი შემცირდა დაახლოებით 40 %-ით, როდესაც მისი მიღება ხდებოდა ფენობარბიტალთან ერთად. ვინაიდან მონტელუკასტი მეტაბოლიზმს განიცდის CYP 3A4, 2C8 და 2C9-ით, ყურადღება უნდა მიექცეს, განსაკუთრებით ბავშვებში, თუ მონტელუკასტი ინიშნება CYP 3A4, 2C8 და 2C9 სხვა ინდუქტორთან ერთად, მაგალითად როგორიცაა ფენიტოინი, ფენობარბიტალი და რიფამპიცინი.
ინ ვიტრო კვლევებმა აჩვენა, რომ მონტელუკასტი არის CYP 2C8 ძლიერი ინჰიბიტორი. თუმცა კლინიკური წამალი-წამალი ურთიერთქმედების შესწავლი-სას, რომელშიც კვლევის ობიექტი იყო მონტელუკასტი და როსიგლიტაზონი (საანალიზო სუბსტრატები, რომელთა ძირითადი მეტაბოლიზმი CYP 2C8-ით ხდება) აჩვენა რომ მონტელუკასტი არ იწვევს CYP 2C8-ის ინჰიბირებას ინ ვივო შემთხვევაში. ამდენად არ არის მოსალოდნელი, რომ მონტელუკასტი მნიშვნელოვნად შეცვლის იმ პრეპარატების მეტაბოლიზმს, რომლებიც ამ ენზიმით განიცდიან ბიოტრანსფორმაციას (მაგ. პაკლიტაქსელი, როსიგლიტაზონი და რეპაგლინიდი).
ინ ვიტრო კვლევების მიხედვით მონტელუკასტი არის ენზიმ CYP 2C8-ის სუბსტრატი, ნაკლებად 2C9-ის და 3A4-ისა. წამალი-წამლი ურთიერთქმედების შესწავლისას, რომელშიც კვლევის ობიექტი იყო მონტელუკასტი და გემფიბროზილი (CYP 2C8-ის და 2C9-ის ინჰიბიტორი) გემფიბროზილმა 4.4-ჯერ გაზარდა მონტელუკასტის დონე სისტემაში. რაიმე რუტინული დოზის კორექციის სქემა არ არსებობს მონტელუკასტის და გემფიბროზილის ერთდროული დანიშვნის დროს, მაგრამ ექიმმა მუდმივად თვალყური უნდა ადევნოს, გვერდითი ეფექტების დონის ზრდის შესაძლო რისკს.
ინ ვიტრო მონაცემებზე დაყრდნობით, წამალთა ურთიერთქმედება ნაკლები ძალის CYP 2C8 ინჰიბიტორთან (მაგ. ტრიმეტოპრიმი) არ არის მოსალოდნელი. მონტელუკასტის დანიშვნისას ინტრაკონაზოლთან ერთად, რომელიც არის CYP 3A4-ის ძლიერი ინჰიბიტორი, მნიშვნელოვნად არ ცვლის მონტელუკასტის დონეს სისტემაში.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია
ძირითადი რეკომენდაციები
ორსულობის კატეგორია: C
ქალები რომლთაც შეუძლიათ ბავშვის გაჩენა/ ორსულობის კონტროლი (კონტრაცეფცია)
არ არის მონაცემები რეპროდუქციულ და ბავშვის გაჩენის უნარზე გავლენის შესახებ.
ორსულობა
არ არის საკმარისი მონაცემები ზიმონტის ორსულობის პერიოდში გამოყენების შესახებ. ცხოველებში კვლევებმა აჩვენა, რომ პროდუქტი ავლენს რეპროდუქ¬ციულ ტოქსიკურობას (იხ. 5.3). პოტენციური რისკი ადამიანებში უცნობია.
ზიმონტის გამოყენება ორსულობის პერიოდში უნდა მოხდეს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში
ლაქტაცია
ცნობილი არ არის მონტელუკასტი გადადის თუ არა დედის რძეში, ცეტირიზინი კი გადადის.
ზიმონტის გამოყენება ძუძუთი კვების დროს არ არის რეკომენდებული
ფერტილობა
ფერტილობის კვლევა ხდებოდა მდედრ ვირთაგვებში, რომლებსაც აძლევდნენ მონტელუკასტის დოზას 200 მგ/კგ (გამოთვლილი დოზა განისაზღვრა დაახლოებით 70-ჯერ, მოზრდილების დღიური რეკომენდებული დოზის მრუდქვეშა ფართობის მიხედვით), შემცირდა შობადობა და ნაყოფიერება. შობადობაზე და ნაყოფიერებაზე არანაირი გავლენა არ მოუხდენია 100 მგ ორალურ დოზას მდედერებში (გამოთვლილი დოზა განისაზღვრა დაახლოებით 20-ჯერ, მოზრდილების დღიური რეკომენდებული დოზის მრუდქვეშა ფართობის მიხედვით). 800 მგ/კგ და მეტ ორალურ დოზას მამრ ვირთაგვაში არანაირი ზეგავლენა არ მოუხდენია ფერტილობაზე (გამოთვლილი დოზა განისაზღვრა დაახლოებით 160-ჯერ, მოზრდილების დღიური რეკომენდებული დოზის მრუდქვეშა ფართობის მიხედვით).
ცხოველებში კვლევებმა აჩვენა, რომ ლევოცეტრირიზინს არანაირი გავლენა არ აქვს ფერტილობაზე. არ არის რაიმე სარწმუნო მონაცემები ადამინების რეპროდუქციულ სისტემზე ზეგავლენის შესახებ.

4.7. მანქანების მართვასა და გამოყენებაზე ზეგავლენა
მონტელუკასტს არ აქვს ან აქვს უმნიშვნელო ზეგავლენა მანქანების მართვის ან გამოყენების უნარზე. თუმცა ზოგიერთ ინდივიდში გამოვლინდა შემთხვევაში ძალიან იშვიათად აღინიშნა ისეთი გვერდითი ეფექტები როგორიცაა თავბრუსხვევა და ძილიანობა, რამაც შესაძლოა იმოქმედოს ტრანსპორტის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე.
შედარებითმა კლინიკურმა კვლევებმა გამოავლინა, რომ ლევოცეტირიზინს რეკომენდებულ დოზაში არ აქვს რაიმე გამოხატული გავლენა გონებრივ მუშაობაზე, რეაქციის უნარზე ან მართვის უნარზე.
მიუხედავად ამისა ზოგიერთ პაციენტს შეიძლება გამოუვლინდეს ძილიანობა, დაღლილობა და ასთენია ლევოცეტირიზინის მკურნალობის დროს. ამდენად პაციენტები, რომლებიც ასრულებენ პოტენციურად საშიშ ოპერაციებს ან მართავენ ან მუშაობენ სხვადასხვა მანქანა-დანადგარებზე, აუცილბლად უნდა გაითვალისწინონ თავიანთი რეაქცია პრეპარატზე.

4.8. არასასურველი ეფექტები
ლევოცეტირიზინი
12-71 ასაკის ქალებისა და მამაკაცების თერაპიული კვლევების დროს, პაცეინტების 15.1%, რომლებიც იღებდნენ ლევოცეტირიზინის 5 მგ, გამოუვლინდათ ერთი გვერდითი ეფექტი მაინც, ხოლო პლაცებოს მიმღებ ჯგუფის 11.3%. ამ გვერდითი ეფექტების 91.6% იყო მსუბუქი და საშუალო სირთულის.
თერაპიული კვლევების დროს, გვედრითი რეაქციების გადარჩევის კოეფიციენტი იყო 1.0% (9/935) 5 მგ ლევოცეტირიზინის გამოყენების დროს, ხოლო 1.8% (14/771) პლაცებოს შემთხვევაში.
კლინიკურ-თერაპიული კვლევების დროს ლევოცეტირიზინის 5 მგ რეკომნდებულ დღიურ დოზას იღებდა 935 სუბიექტი. ამ კვლევების დროს გამოვლინდა შემდეგი გვერდითი ეფექტები რომელთა რაოდენობა იყო 1% და მეტი (ხშირად: ≥1/100,

ასევე ნაკლებად ხშირად გამოვლინდა გვერდითი რეაქციების (ნაკლებად ხშირი: 1/1000, წამლისმიერი სედაციური გვერდითი ეფექტი, როგორიცაა ძილიანობა, დაღლა და ასთენია, ყველა ერთად იყო შედარებით უფრო ხშირად გამოვლენილი (8.1 %) 5 მგ ლევოცეტირიზინის ფონზე, ვიდრე პლაცებოს შემთხვევაში (3.1%).

პედიატრიული პოპულაცია
ორ პლაცებო კონტროლირებადი კვლევაში 6-11 თვე და 1-დან 6 წლამდე პედიატრიულ პაციენტებში, ჩართული იყო 159 სუბიექტი რომელიც იღებდა 1.25 მგ ლევოცეტირიზინს 2 კვირის განმავლობაში და 1.25 მგ ორჯერ დღეში შესაბამისად. 1 % და მეტი რაოდენობით დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი ეფექტები ლევოცეტორიზინის და პლაცებოთი მკურნალობის დროს.

6-12 წლამდე ბავშვებში ორმაგი ბრმა პლაცებო კონტროლირებადი კვლევებში ჩართული იყო 243 ბავშვი, რომელიც იღებდა 5 მგ ლევოცეტირიზინს დღიურად სხვადასხვა პერიოდით 1-დან 13 კვირამდე. შემდეგი გვერდითი ეფექტები დაფიქსირდა, რომელთ რაოდენობა იყო 1% და მეტი, ლევოცეტირიზინით და პლაცობოთი მკურნალობის ფონზე

პოსტმარკეტინგული გამოცდილება

გვერდითი ეფექტები პოსტმარკეტინგული ან/და კლინიკური გამოცდილება ეფუძნება MedDRA-ს სისტემას, ორგანოთა კლასს, სიხშირეს.
შემდეგი ტერმინოლოგია იქნა გამოყენებული, არასასურველი ეფექტების კლასიფიცირების მიზნით.
ძალიან ხშირად (≥1/10)
ხშირად (≥1/100 ტო ნაკლებად ხშირად (≥1/1,000 ტო იშვიათად (≥1/10,000 ტო ძალიან იშვიათად (≤1/10,000)
სიხშირე უცნობია: სიხშირე ვერ განისაზღვრა არსებულ მონაცემებზე დაყრდნობით

იმუნური სისტემის დარღვევები
ძალიან იშვიათად: მომატებული მგრძნობელობა (ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით)
უცნობი სიხშირე: მომატებული მგრძნობელობა ანაფილაქსიის ჩათვლით

მეტაბოლიზმი და კვებითი დარღვევები
უცნობი სიხშირე: გაზრდილი მადა

ფსიქიატრიული დარღვევები

უცნობი სიხშირე: აგრესია, აგზნება, ჰალუცინაციები, დეპრესია, უძილობა, ფიქრი თვითმკვლელობაზე.
ნერვული სისტემის დარღვევები

ხშირად: ძილიანობა, თავის ტკივილი
უცნობი სიხშირე: კრუნჩხვა, თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ვერტიგო, გულის წასვლა, კანკალი, დისგევზია.

თვალის დარღვევები
უცნობი სიხშირე: ხედვის პრობლემები, ბუნდოვანი მხედველობა, ოკულოგირაცია.

ყურის და ყურის ლოკოკინას ნახევრადრკალოვანი არხებით, დარღვევები
უცნობი სიხშირე: ვერტიგო

გულის დარღვევები
ძალიან იშვიათად: პალპიტაცია, ტაქიკარდია

სუნთქვის, თორაკალური და მედიასტინალური დარღვევები
უცნობი სიხშირე: ქოშინი

კუჭ-ნაწლავის სისტემის დარღვევები

ხშირად: პირის სიმშრალე
ნაკლებად ხშირად: მუცლის ტკივილი
უცნობი სიხშირე: გულისრევა, ღებინება

ღვიძლის დარღვევები
უცნობი სიხშირე: ჰეპატიტი

კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

უცნობი სიხშირე: კვინკეს შეშუპება, Aანგიონერვოზული ედემა, წამლისმიერი გამონაყარი, ქავილი, კანზე გამონაყარი, ჭინჭრის ციება

ძვალკუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილის და ძვლის დარღვევები
უცნობი სიხშირე: მიალგია

თირკმლის და საშარდე გზის დარღვევები
უცნობი სიხშირე: დიზურია, შარდის შეკავება

ზოგადი დარღვევევები მიღების წესის მიხედვით
ხშირად: დაღლა
შედარებით იშვიათად: ასთენია
უცნობი სიხშირე: შეშუპება

კვლევები
უცნობი სიხშირე: წინის დაკარგვა, ღვიძლის ფუნქციის ცვლილებები

მონტელუკასტი

კლინიკური კვლევების შესაბამისად მონტელუკასტი შეფასდა შემდეგნაირად: 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები დაახლოებით 4000 ასთმიან მოზრდილ და 15 წელს ზემოთ ასთმიან პაციენტებში.

10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები დაახლოებით 400 ასთმიან მოზრდილ და 15 წელს ზემოთ ასთმიან პაციენტებში რომლებსაც აქვთ სეზონური ალერგია.
წამალთან ასოცირებული (≥1/100,

ნერვული სისტემის დარღვევები
ხშირად: თავის ტკივილი

კუჭ-ნაწლავის სისტემის დარღვევები

ხშირად: მუცლის ტკივილი

პოსტმარკეტინგული გამოცდილება
გვერდითი ეფექტები რომლებიც დაფიქსირდა პოსტმარკეტინგულ პერიოდში მოცემულია ორგანოთა სისტემების კლასების და არასასურველი შემთხვევების მიხედვით. სიხშირის კატეგორიები დაფუძნებულია შედარებით კლინიკურ კვლევებზე. სიხშირის კატეგორია: განისაზღვრება, როგორც კლინიკური კვლევის დროს მონაცემთა ბაზაში დაფიქსირებული შეტყობინების რაოდენობა: ძალიან ხშირად (≥1/10), ხშირად (≥1/100 ტო

ინფექციები და ინფიცირება
ძალიან ხშირად: ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები*

შისხლის და ლიმფური სისტემის დარღვევები
იშვიათად: სისხლდენის მომატებული რისკი

იმუნური სისტემის დარღვევები
ნაკლებად ხშირად: მომატებული მრძნობელობა ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით
ძალიან იშვიათად: ეოზინოფილური ინფილტრაცია ღვიძლში

ფსიქიატრიული დარღვევები:
ნაკლებად ხშირად: ძილის დარღვევა კოშმარების ჩათვლით, ძილის აღკვეთა, გაღიზიანება, შფთვა, დისკომფორტი, აგზნება ან მტრული დამოკიდებულება აგრესიული ქცევის ჩათვლით, დეპრესია, მთვარეულის სინდრომი.
იშვიათად: კანკალი, უყურადღებობა, დისმნეზია
ძალიან იშვიათად: ჰალუცინაციები, თვითმკლელობაზე ფიქრი ან ქმედება, ქცევითი ცვლილება

ნერვული სისტემის ცვლილება
ნაკლებად ხშირად: ვერტიგო, ლითარგია, პარესთეზია/ჰიპესთეზია, გულყრა

გულის დარღვევები
იშვიათად: პალპიტაცია

სუნთქვის, თორაკალური და მედიასტინალური დარღვევები
ნაკლებად ხშირად: ცხვირიდან სისხლდენა
ძალიან იშვიათად: ჩურგ-შტრაუსის სინდრომი (CSS) (იხ. თავი 4.4.), ფილტვისმიერი ეოზინოფილი

კუჭ-ნაწლავის სისტემის დარღვევები
ხშირად: დიარეა**, გულისრევა**, ღებინება**
ნაკლებად ხშირად: პირის სიმშრალე, დისპეპსია

ჰეპატობილიარული სისტემა

ხშირად: შრატის ტრანსამინაზების დონის მატება (ALT, AST)
ძალიან იშვიათად: ჰეპატიტი (ქოლესტაზური ჰეპატიტის, ჰეპატოცელულარული და შერეული ღვიძლის დაზიანება)

კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები
ხშირად: კანზე გამონაყარი**
ნაკლებად ხშირად: სისხლჩაქცევები, ჭინჭრის ციება, ქავილი
იშვიათად: კვინკეს შეშუპება
ძალიან იშვიათად: კვანძოვანი ერითემა, მულტიფორმული ერითემა

ძვალკუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილის და ძვლის დარღვევები
ნაკლებად ხშირად: ართრალგია, კუნთებში კრუნჩხვები, მიალგიის ჩათვლით,

ზოგადი დარღვევევები მიღების წესის მიხედვით
ხშირად: პირექსია**
ნაკლებად ხშირად: დაღლა/გამოფიტვა, განგაშის შეგრძნება, შეშუპება

*ეს არასაურველ მოვლენა, რომელიც ძალიან ხშირად აღინიშნება მონტე-ლუკასტით მკურნალობის დროს, ასევე აღინიშნება პლაცებოთი ნამკურნალებ პაციენტებში.
**ეს არასაურველი მოვლენა, რომელიც ხშირად აღინიშნება მონტელუკასტით მკურნალობის დროს, ასევე აღინიშნება პლაცებოთი ნამკურნალებ პაციენტებში.

4.9 დოზის გადაჭარბება

ზიმონტით მკურნალობისას დოზის გადაჭარბების შემთხვევა ჯერ არ დაფიქსირებულა

ლევოცეტირიზინი
სიმპტომები: დოზის გადაჭარბებამ შეიძლება გამოიწვიოს ძილიანობა მოზრდილებში, ხოლო ბავშვებში თავიდან აგზნება და ღელვა, რომელსაც მოსდევს ძილიანობა.

დოზის გადაჭარბების მართვა
არ არსებობს ლევოცეტირიზინის სპეციფიური ანტიდოტი.
დოზის გადაჭარბების შემთვევაში, მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი. კუჭის ამორეცხვას უნდა მოსდევდეს ხანმოკლე დროით ნაწლავის ამორეცხვა. ლევოცეტირიზინის ეფექტური გამოყოფა არ ხდება ჰემოდიალიზის გზით.

მონტელუკასტი
არ არსებობს რაიმე სპეფიციური ინფორმაცია, მონტელუკასტით დოზის გადაჭარბების შესახებ ქრონიკული ასთმის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ მონტელუკასტს 200 მგ/დღეში დოზით 22 კვირის განმავლობაში და ასევე ხანმოლე კვლევების დროს არ აღინიშნა, რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები; ასევე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნე 900 მგ/ მლ მონელუკასტს დაახლოებით ერთი კვირის განმავლობაში.
პოსტმარკეტინგული და კლინიკური კვლევების დროს დაფიქსირდა დოზის გადაჭარბების მწვავე შემთხვევა მონტელუკასტით მკურნალობის დროს. ეს შემთხვევები დაფიქსირდა როგორც მოზრდილებში, ისე ბავშვებში, რომლებმაც მიიღეს 1000 მგ დოზაზე მეტი (დაახლოებით 61 მგ/კგ-ზე 42 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში), კლინიკური და ლაბორატორიული მონაცემები თანხვედრაში იყო პრეპარატის უსაფრთხოების პროფილთან როგორც მოზრდილებში, ისე ბავშვებში. დოზის გადაჭარბების უმრავლეს შემთხვევაში რაიმე გვერდით ეფექტებს ადგილი არ ჰქონია.
ყველზე ხშირად დაფიქსირებული გვერდითი ეფექტები, რომელიც თავსებადია მონტელუკასტის უსაფრთხოების პროფილთან, არის მუცლის ტკივილი, ძილიანობა, წყურვილი, თავის ტკივილი, ღებინება და ფსიქომოტორული ჰიპერაქტიურობა.
არ არის ცნობილი შეიძლება თუ არა მონტელუკასტის პერიტონიალური- ან ჰემოდიალიზი.

5. ფარმაკოლოგიური მახასიათებელბი.
5.1. ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლები
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სისტემური გამოყენების ანტიჰისტამი. კომბინირებული ანტიჰისტამინური საშუალება
ლევოცეტირიზინი
ლევოცეტირიზინი, ცეტირიზინის (R) ენანტიომერი არის პოტენციური და პერიფერიული C რეცეპტორების სელექტიური¬ ანტაგონისტი.
ბრმა ცდებმა Aგამოავლინა, რომ ლევოცეტირიზინს ახასითებს უფრო მაღალი აფინურობა ადამიანების H1-რეცეპტორების მიმართ (Ki=3.2 ნმოლ/ლ). ლევოცე-ტირიზინს ახასიათებს 2-ჯერ უფრო მეტი აფინურობა ცეტირიზინთან შედარებით (Ki = 6.3 ნმოლ/ლ).
ლევოცეტირიზინის დისოცაცია H1-რეცეპტორებიდან ხდება ნახევარგამოყოფის პერიოდით 115 ± 38 წთ. ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ ლევოცეტირიზინს ახასიათებს რეცეპტორების 90% შეკავშირება 4 სთ განმავლობაში და 57% 24 სთ განმავლობაში.
ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ დოზის ნახევარის შემთხვევაში, ლევოცეტირიზინს აქვს კონკურენტული აქტიურობა ცეტირიზინთან შედარებით, როგორც კანზე ისე ცხვირზე.
ლევოცეტირიზინის ფამრაკოდინამიკური აქტივობის შესწავლა მოხდა რანდომიზებული, კონტროლირებადი კვლევებით: კვლევის დროს ხდებოდა 5 მგ ლევოცეტირიზინის, 5 მგ დესლორატადინის და პლაცებოს შედარება ჰისტამინით გამოწვეული წყლულებისა და დაფოთვლის სამკურნალოდ, ლევოცეტირიზინით მკურნალობამ მნიშვნელოვნად შეამცირა წყლულები და აალაგა წითელი ლაქები კანიდან, ეფექტი ყველაზე მაღალი იყო პირველი 12 საათის განმავლობაში და გრძელდებოდა 24 სთ (pL5 მგ ლევოცეტირიზინის მოქმედება ყვავილის მტვრით გამოწვეული ალერგიული სიმპტომების სამკურნალოდ იწყებოდა პრეპარატის მიღებიდან 1 საათის შემდეგ, კვლევა იყო პლაცებო კონტროლირებადი მოდელურ ალერგენ-გამომწვევის კამერაში.
ინ ვიტრო კვლევებში (ბოიდენის კამერა და უჯრედოვანი ფენის ტექნიკა) აჩვენა რომ ლევოცეტირიზინი იწვევს ეოტაქსინით ინდუცირებულ ეოზინოფილ ტრანსენდოთელიალური მიგრაციის ინჰიბირებას როგორც კანის ისე ფილტვის უჯრედებში. ინ ვივო, ექსპერიმენტული, ფარმაკოდინამიკური კვლევების დროს (კანის კამერის ტექნიკა) 5 მგ ლევოცეტირიზინის მიღების შემდეგ, პირველი 6 საათის განმავლობაში პრეპარატმა მოგვცა სამი ძირითადი მაინჰიბირებელი ეფექტი რეაქციაზე, რაც გამოწვეული იყო ყვავილის მტვერით, შედეგი შედარებული იყო პლაცებოსთან 14 მოზრდილ პაციენტში. ეს ეფექტებია: VCAM-1 გამონთავისუფლების ინჰიბირება, ვასკულარული გამტარებლობის მოდულირება და ეოზინოფილების შეკრება.
ლევოცეტირიზინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება დამტკიცებულია სხვადასხვა ორმაგი ბრმა, პლაცებო კონტროლირებადი, კლინიკური კვლევებით, მოზრდილ პაციენტებში, რომლებიც იტანჯებიან სეზონური ალერგიული რინიტით, მუდმივი ალერგიული რინიტით, ან ალერგიული რინიტით სეზონისგან დამოუკიდებლად. ლევოცეტირიზინმა აჩვენა რომ ის მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს ალერგიული რინიტის სიმპტომებს, ცხვირის ობსტრუქციის ჩათვლით, ზოგიერთი კვლევის თანახმად.
6 თვიანი კლინიკური კვლევა 551 მოზრდილ პაციენტებში (276 ლევოცეტი-რიზინით ნამკურნალებ პაციენტში) რომლებიც იტანჯებიან მუდმივი ალერგიული რინიტით (სიმპტომები გრძელდება 4 დღე კვირაში, არანაკლებ 4 კვირა წელიწადში) და მგრნობიარეა სახლის მტვერის ტკიპების და ბალახის მტვირის მიმართ, 5 მგ ლევოცეტირიზინის მიღებამ აჩვენა მნიშვნელოვანი კლინიკური გაუმჯობესება პლაცებოსთან შედარებით, მთელი კვლევს განმავლობაში, ნებისმიერი ტაქიფილაქსიის გარეშე. ლევოცეტირიზინით მკურნალობის მთლიანი პერიოდის განმავლობაში მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა პაციენტის მდგომარეობა.
ჰისტამინით გამოწვეული კანის რეაქციებზე პრეპარატის ეფექტი არ არის შესაბამისობაში პლაზმის კონცენტრაციასთან.
Eლექტროკარდიოგრამამ აჩვენა, რომ ლევოცეტირიზინის არ იძლევა შესაბამის ეფექტს QT ინტერვალზე.

მონტელუკასტი
ცისტეინური ლეიკოტრიენები (LTC_4, LTD₄, LTE₄) არიან ძლიერი ანთების ეკოზანოიდები, რომლებიც გამონთავისუფლდებიან სხვადასხა უჯრედებიდან მასტოციტების და ეოზინოფილების ჩათვლით. ეს მნიშვნელოვანი პრო-ასთმური მედიატორები ბოჭავენ ცისტეინილ ლეიკოტრიენულ (CysLT) რეცეპტორებს.
CysLT ტიპი-1 (CysLTs1) არის ადამინის სასუნთქ სისტემაში (სასუნთქი გზების გლუვ კუნთებსა და მაკროფაგებში) და სხვა პრო-ანთების უჯრედებში (მათ შორის ეოზინოფილების და მიელოიდურ ღეროვან უჯრედებში). CysLTs კავშირშია ასთმისა და ალერგიული რინიტის პათოფიზიოლოგიასთან. ასთმის დროს, ლეიკოტრიენ-მედიატორული ეფექტი მოიცავს ბრონქოკონსტრიქციას, ლორწოს გამონთავისუფლებას, სისხლძარღვთა გამტარებლობას და ეოზინოფილების შეკავებას. ალერგიული რინიტის დროს, CysLTs გამონთავისუფლდება ცხვირის ლორწოვანთან ერთად ალლერგენის ზემოქმედების შემდეგ ორივე ადრეული და გვიანი ფაზეს რეაქციების დროს და ასოცირდება ალერგიული რინიტის სიმპტომებთან. CysLTs გამოწვეული ინტრანაზალური სტიმულაცია ამცირებს ცხვირის გაჭედვის ხარისხს.
ლევოცეტირიზინი / მონტელუკასტი
32 კვირიანი, რანდომიზებული, ორმაგად-ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებადი, ჯვარედინი კვლევა ჩატარდა 20 პაციენტში, რომლებსაც ჰქონდა ალერგიული რინიტი და იღებდნენ მონტელუკასტს 10 მგ/დღეში და/ან ლევოცეტირიზინი 5 მგ/დღეში ან პლაცებოს. მკურნალობა დაიყო ორკვირიანი გამორეცხვის პერიოდით. პლაცებოს შემდეგ, კარგად ყოფნის (ე.წ. ცხოვრების ხარისხი) საშუალო ხარისხი იყო 1.78, ლევოცეტირიზინისა 1.38, მონტელუკასტის ფონზე კი – 1.36, და მონტელუკასტი და ლევოცეტირიზინი ერთად 1.26. მონტელუკასტის კომბინაციამ ლევოცეტირიზინთან მოგვცა დამატებითი სარგებელი, თითოეულის ინდივიდულაურ გამოყენებასთან შედარებით, პაციენტებში, რომლებიც იტანჯე-ბიან მუდმივი ალერგიული რინიტით.
6 კვირიანი, რანდომიზებული, ორმაგად ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, ჯვარედინი კვლევა ჩატარდა 20 პაციენტში, რომლებსაც აწუხებდათ მუდმივი ალერგიული რინიტი; ისინი იღებდნენ 10 მგ/დღეში და/ან ლევოცეტირიზინი 5 მგ/დღეში ან პლაცებოს. მკურნალობა დაიყო ორკვირიანი გამორეცხვის პერიოდით. მკურნალობის პირველ და ბოლო დღეს მოხდა სიმპტომების შეფასება, კანის ტესტირება, სპირომეტრია, რინომეტრია და ცხვირის გამორეცხვა. ეოზინოფილების კათიონური ცილის დონის შეფასება ხდებოდა ცხვირის გამორეცხვით. საშუალო (+/- შD) ცხვირის სიმპტომის ქულა მკურნალობამდე იყო 7.95 +/- 0.68; 3.02 +/- 0.64 ლევოცეტირიზინით მკურნალობის შემდეგ, 3.44 +/- 0.55 მონტელუკასტით მკურნალობის შემდეგ და 2.14 +/- 0.39 მონტელუკასტი და ლევოცეტირიზინის ერთდროული გამოყენების დროს. ყველაზე კარგი ცხვირის სიმპტომების გაუმჯობესება მოგვცა კომბინაციურმა მკურნალობამ. ეოზინოფილების კათიონური ცილის დონის შემცირება იყო უფრო მაღალი ერთდროული გამოყენების დროს, ვიდრე მონტელუკასტის და ლევოცეტირიზინის ცალ-ცალკე გამოყენებისას.

5.2. ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები
ძირითადი მახასიათებლები
ლევოცეტირიზინის და მონტელუკასტის მაქსიმალური კონცეტრაცია პლაზმაში მიიღწევა ზიმონტის მიღებიდან 3 სთ-ის შემდეგ. ზიმონტის აბსორბციის ხარისხი და რაოდენობა არის ლევოცეტირიზინის და მონტელუკასტის ექვივალენტური, თითოეულის ინდივიდულაური გამოყენების დროს.

ლევოცეტირიზინი
ლევოცეტირიზინის ფარმაკოკინეტიკა არის სწორხაზოვანი დოზა და დროის დამოკიდებულების გათვალისწინებით, რაც ითვალისწინებს დაბალი ხარისხით მცირეოდენ ვარიაბელობას. ფარმაკოკინეტიკური პროფილი არის იგივე როცა პაციენტს ეძლევა ერთი ენანტიომერი ან როცა ეძლევა როგორც ცეტირიზინი. ქირალურ ინვერსიას არ აქვს ადგილი აბსორბციისა და ელიმინაციის დროს.

აბსორბცია:
ლევოცეტირიზინი სწრაფად და ინტენსიურად შეიწოვება ორალური მიღების შემდეგ. პლაზმაში კონცენტრაციის პიკი აღწევს დოზის მიღებიდან 0.9 სთ-ში. სტაციონალური მდგომარეობის მიიღწეოდა ორ დღეში. პიკის კონცენტრაცია ტიპიურად არის 270 ნგ/მლ და 308 ნგ/მლ ერთჯერადი 5 მგ დოზის მიღების შემდეგ შესაბამისად. აბსორბცია არ არის დამოკიდებული დოზაზე და არ იც¬ვ-ლე¬ბა საკვების ზეგავლენით, თუმცა საკები ამცირებს პლაზამის მაქსიმალურ კონცენტრციას.

განაწილება:
ადამიანის ქსოვილებში განაწილების მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი, ლევოცეტირიზინი ვერ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. ვირთაგვებსა და ძაღლებში ქსოვილებში ყველაზე მაღალი კონცენტრაციითაა თირკმელსა და ღვიძლში, ყველაზე ცნს-ში. ადამიანებში, ლევოცეტირიზინი 90% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ლევოცეტირიზინის განაწილება არის შეზღუდული, ვინაიდან განაწილების მოცულობა არის 0.4 ლ/კგ.
ბიოტრანსფორმაცია: ლევოცეტირიზინის მეტაბოლიზმის ხარისხი ადამიანებში არის დოზის 14 % და შესაბამისად გენეტიკურ პოლიმორფიზმსა ან ენზიმების ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებას პრაქტიკულად უმნიშვნელო ზეგავლენა აქვს პრეპარატის მეტაბოლიზმზე.
მეტაბოლიზმის გზა მოიცავს არომატულ ჟანგვა, N- და O- დეალკილირება და ტაურინთან კონიუგაცია. დეალკილირების გზა მოიცავს პირველადად CYP 3A4 შუამოვლობას, როცა არომატული დაჟანგვა ჩართულია მრავალჯერადი და/ან არაიდენტიფიცირებული CYP იზოფორმებში. ლევოცეტირიზინი არ მოქმედებს CYP-ის იზოენზიმებზე 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 და 3A4, როდესაც დოზა მნიშვნელოვნად აღემატება 5 მგ ორალური დოზით მიღებულ მაქსიმალურ კონცენტრაციას.
მეტაბოლიზმის დაბალი ხარისხის გამო და დაბალი მეტაბოლური ინჰიბირების უნარის გამო, ლევოცეტირიზინის ურთიერთქმედება სხვა ნივთიერებებთან ან პირიქით, ნაკლებად საალბათოა.
ელიმინაცია
პლაზმის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მოზრდილებში არის 7.9±1.9 სთ. ნახევარ-გამო¬ყოფის პერიოდი არის ხანმოკლე ბავშვებში. საერთო ქლირენსი არის 0.63 მლ/წთ/კგ. ძირითადი გზა ლევოცეტირიზინის ექსკრეციისა არის შარდთან ერთად გამოიყოფა. მეტაბოლიტების და ნატიური ლევოცეტირიზინის ექსკრეცია ხდება შარდთან ერთად, დაახლოებით 85.4 % დოზის. ხოლო ფეკალურ მასებთან ერთად გამოიყოფა საშუალოდ 12.9%. ლევოცეტირიზინის ექსკრეცია ხდება როგორც გლომელური ფილტრაციით ისე აქტიური მილაკოვანი ფილტრაციით.

პროცესის სწორხაზოვნება:
ლევოცეტირიზინის ფარმაკოკინეტიკა არის სწორხაზოვანი

მონტელუკასტი
აბსორბცია
მონტელუკასტი სწრაფად შეიწოვება ორალური დოზის მიღების შემდეგ. 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების პლაზმაში საშულაო (ჩმახ) კონცენ¬ტრა-ცია მიიღწევა 3 სთ-ში (თმახ) მოზრდილებში მშიერ კუჭზე. საშუალო ორალური ბიოშეღწევადბა არის 64 %. Oრალური ბიოშერწევადობაზე და ჩმახ არ მოქმედებს სტანდარტული საკვები.
პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადასტურებულია კლინიკური კვლევებით, სადაც 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის მიღება ხდებოდა საკვების მიღების დროების გათვალისწინებით.
5 მგ საღეჭი ტაბლეტების შემთხვევაში ჩმახ მიიღწევა 2 სთ-ში მზრდილებში მშიერ კუჭზე. საშუალი ორალური ბიოშეღწევადობა არის 73% და მცირდება 63%-მდე სტანდარტული საკვების ფონზე.

განაწილება
მონტელუკასტის 99%-ზე მეტი უკავშირდება პლაზმის ცილებს. მონტელუკასტის სტაციონარული განაწილების მოცულობა არის 8-11 ლიტრი. ვირთაგვებში რადიოაქტიური მონტელუკასტის კველვამ აჩვენა, რომ შეღწევადობა ჰემატო-ენცეფალურ ბარიერში არის მინიმალური. ასევე, რადიოაქტიური მასალის კონცენტრაცია 24 სთ-ში, ყველა სხვა ქსოვილში იყო მინიმალური.

ბიოტრანსფორმაცია
მონტელუკასტი განიცდის ინტენსიურ მეტაბოლიზმს, თერაპიული დოზით შესწავლის დროს, მეტაბოლიტების პლაზმაში განსაზღვრა შეუძლებელია სტაციონარული მდგომარეობის დროს მოზრდილებსა და ბავშვებში. ციტოქრომ P 450 2C8 არის ძირითადი ენზიმი, რომელიც პასუხისმგებელია მონტელუკასტის მეტაბოლიზმზე. ასევე CYP 3A4 და 2C9 შესაძლოა ჰქონდეთ მინორული წვლილი, თუმცა იტრკონაზოლმა, რომელიც არის CYP 3A4 და 2C9 ინჰიბიტორი, არ შეცვალა მონტელუკასტის ფარმაკოკინეტიკა ჯანმრთელ მოხალისეებში, რომლებიც იღებდნენ 10 მგ დღიურ დოზას.
ადამიანის ღვიძლის მიკროსომების ინ ვიტრო მონაცემების მიხედვით, მონტელუკასტის პლაზმაში თერაპიული კონცენტრაცია არ იწვევს ციტოქრომ P450 3A4, 2C9, 1A2, 2A6, 2C19 ან 2D6 ინჰიბირებას. მეტაბოლიტების თერაპიული ეფექტი არის მინიმალური.
ელიმინაცია
მონტელუკასტის პლაზმის ქლირენსი არის დაახლოებით 45 მლ/წთ ჯანმრთელ მოხალისეებში. რადიოაქტიური იზოტოპით მონიშნული მონტელუკასტის ორა-ლუ¬რი დოზის 86% გამოიყო ფეკალურ მასებთან ერთად, ხოლო 0.2 % და ნაკლები, შერდით. მონტელუკასტის ორალური დოზის ბიოშეწევადობის გათვალისწინებით ზემოთაღნიშნული მიუთითებს, რომ მონტელუკასტის გამოყოფა ძირითადად ხდება ნაღველთან ერთად.
პროცესი სწორხაზოვნება
მონტელუკასიტის ფარმაკოკინეტიკა არის პრაქტიკულად სწორხაზოვანი 50 მგ ორალური დოზის დროსაც კი. ერთჯერადი 10 მგ დღიური დოზის ფონზე შესაძლებელია უმნიშვნელო (14%) დაგროვება.

დამახიასიათებელი ნიშნები პაციენტებში

რასა:
ვიმედოვნებთ, რომ ეთნიკური წარმოშობას გავლენას არ ახდენს ფარმაკოკინეტი¬კურ პარამეტრებზე მისი აბსორბციისა და ბიოტრანსფორმაციის მახასიათებლე¬ბის მიხედვით

სქესი:
ლევოცეტირიზინის პლაზმის კონცენტრაციის მაქსიმუმი და საერთო აბსორბციის 20%-ია და 15 %-ით მეტია ქალებში მამაკაცებთან შედარებით. ჩვეულებრივ, ნახევრგამოყოფის პერიოდი როგორც წესი ქალებში ნაკლებია (7.1 სთ) მამაკა¬ცებ¬თან შედარებით (8.6 სთ). ასევე, ქლირენსი ქალების წონაზე გადა-თ¬ვ¬ლით (0.67 მლ/წთ/კგ) წონაზე გადათვლით არის მამაკაცის ქლირესის შესაბამისი (0.59 მლ/წთ/კგ). ეს განსხვავება კლინიკურად უმნიშვნელოა, ამრიგად ქალისა და მამაკაცისთვის მსგავსი დღიური დოზის და დოზებს შორის ინტერვალის გამოყენება მისაღებია

თირკმლის/ ღვიძლის უკმარისობა
ორგანიზმის საერთო ქლირენსი კორელაციაში არის კრეატინინის ქლირენსთან. შესაბამისად აუცილებელია ლევოცეტირიზინის დოზის ინტერვალის ადაპტირება კრეატინინის ქლირენსთან პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ საშუალო და მწვავე თირკმლის უკმარისობა. თირკმლის დაავადების დროს ანურეზის საბოლოო სტადიაზე, საერთო ორგანიზმის ქლირენსი იკლებს დაახლოების 80%-ით, ნორმალურ მდგომარეობასთან შედარებით. ლევოცეტორიზინის რაოდენობა რომელიც გამოიყო 4 საათიანი სტანდარტული ჰემოდილიზის შემდეგ იყო 10%.
დოზის კორექცია არ არის საჭირო ასაკოვან პაციენტებში და მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის ღვიძლის უკმარისობის დროს.
არ არის მონტელუკასტის ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები პაციენტებში, რომლებმასაც აწუხებთ მწვავე ღვიძლის უკმარისობა (ჩაილდ-პიუს ქულა>9).
მონტელუკასტის მაღალი დოზების დროს (20 და 60-ჯერ მეტი მოზრდილების რეკომენდებულ დოზაზე), შეიმჩნევა თეოფილინის კონცენტრაციის შემცირება. ეს ეფექტი არ შეიმჩნევა 10 მგ დღეში რეკომნდებული დოზის ფონზე.

5.3. წინაკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები
ლევოცეტირიზინი
არაკლინიკურ კვლევებს არ გამოუვლენია რაიმე განსაკუთრებული დამაზია¬ნე-ბე¬ლი მოქმედება ადამინის ორგანიზმზე, რაც ემყარება ფარმაკოლოგიის, განმეო¬რებადი ტოქსიკური დოზის, გენოტოქსიკურობის, სიმსივნის გამომწვევი პოტენ¬ცია¬ლის, რეპროდუქციული სისტემის ტოქსიკურობის ტრადიციული მეთოდებით შესწავლას.

მონტელუკასტი
ცხოველებში ტოქსიკურობის შესწავლისას იყო ტრანსამინაზების, გლუკოზის, ფოსფორის და ტრიგლიცერიდების დონის უმნიშვნელო ბიოქიმიური ცვლი-ლებები, რაც როგორც წესი გარდამავალია. ტოქსიკურობის ნიშნები ცხოვე-ლებ¬ში იყო შემდეგი: ნერწყვის ჭარბი გამოყოფა, კუჭ-ნაწლავის სიტემის დარღვევები, თხელი განავალი და იონური დისბალანსი. ეს ეფექტები გამოვლინდა კლინიკური დოზის სისტემაში 17 ჯერადი შეყვანის ფონზე. მაიმუნებში გვერდი¬თი ეფექტები გამოვლინდა 150 მგ/კგ/დღეში დოზის დროს (სისტემაში 232-ზე მეტჯერ შეყვანის ფონზე).
ცხოველებში კვლევების დროს, მონტელუკასტი არ მოქმედებს ფერტილობაზე ან რეპროდუციულ უნარზე, 24-ზე მეტი მიღების შემთხვევაშიც კი. უმნიშვნელო წონის კლება შეიმჩნეოდა ვირთაგვების ნაშიერებში, ფერტილობის შესწავლის დროს, როდესაც დოზა იყო 200 მგ/კგ/დღეში (69-ზე მეტი მიღების შემთხვევაში). კურდღლებში კვლევებმა აჩვენა, რომ პრეპარატის ფონზე ნაკლები იყო გაძვა-ლების პროცესი საკონტრლო ცხოველებთან შედარებით, 24-ზე მეტი კლინიკური დოზის გამოყენების დროს. რაიმე არანორმალურ ცვლილებებს ვირ¬თაგ¬ვებ¬ში ადგილი არ ჰქონია. მონტელუკასტი გაივლის პლაცენტარულ ბარიერს და გადადის დედის რძეში.
სიკვდილიანობა არ დაფიქსირებულა მონტელუკასტის ნატრიუმის მარილის 5000 მგ/კგ დოზის მიწოდების შემდეგაც კი თაგვებსა და ვირთაგვებში (15 000 მგ/მ2 და 30 000 მგ/მ2 თაგვებსა და ვირთაგვებში შესაბამისად), რაც შეესაბამება მაქსიმალურ დოზას. ეს დოზა არის 25 000 ჯერ მეტი, ვიდრე რეკომენდებული დღიური დოზა მოზრდილებში (მოზრდილის წონა არის 50 კგ). ასევე დადგინდა, რომ მონტელუკასტი არ არის ფოტოტოქსიკური თაგვებში, ულტრაიისფერი (UVA, UVB) ან ხლვადი სპექტრის პირობებში, რომლის დოზა მეტია 500 მგ/კგ/დღეში (აახლოებით 200 მეტი სისტემური გამოყენება).
როგორც ინ ვიტრო ისე ინ ვივო კვლევებმა დაადასტურა რომ მონტელუკასტი არი არის მუტაგენური და ონკოგენური მღრღნელებში.

6. ფარმაცევტული თავისებურებები
6.1 დამხმარე ნივთიერებები
მიკროკრისტალური ცელულოზა
უწყლო ლაქტოზა DC
სილიციუმის დიოქსიდი, კოლოიდური
მაგნიუმის სტეარატი
მანითოლი SD 200 (E 421)
წითელი რკინის ოქსიდი (E 172)
ნატრიუმის კროსკარმელოზა
ჰიდროქსილ პროპილ ცელულოზა
L-ლეიცინი
ოპადრაი II 85G34784, ვარდისფერი შემადგენლობა [პოლივინილის სპირტი, ტალკი, ტიტანიუმის დიოხიდი (E 171), მაკროგოლ/PEG 3350, ლეციტინი (სოიოს) (E 322), წითელი რკინის ოქსიდი (E 172) და FD&C ლურჯი ნო:2 ინდიგო კარმინ ალუმინის ლაქსაღებავი (E 132)]

6.2 შუთავსებლობა
არ განიხილება

6.3 ვარგისობის ვადა
2 წელი

6.4 შენახვის პირობები
შეინახეთ არაუმეტეს 25°C. მოარიდეთ ნესტს და სინათლეს.

6.5 შესაფუთი მასალის ბუნება და შემდგენლობა
30 ან 90 აპკით დაფარული ტაბლეტი შეფუთული PA/AL/PVC – ალუმნის ბლისტერში, რომელიც მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად

6.6. გაფრთხილება განადგურების ან სხვა დამუშავების შესახებ
გამოუყენებელი პრეპარატის ან მასალის განადგურება უნდა მოხდეს “სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის რეგულაციების” და “შესაფუთი მასალის და შესაფუთი მასალის ნარჩენების კონტროლის რეგულაციის” მიხედვით.
გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

7. ლიცენზიის მფლობელი
ნეუტექ ილაჩ სან. ტიკ. ა.შ. (Nეუტეც İლაç შან. თıც. A.Ş.)
ესენლერ/საკარია/თურქეთი

ჰედელიქსი
(HEDELIX)

აქტიური ნივთიერება: სუროს ფოთლების თხევადი ექსტრაქტი

წვეთები შიგნით მისაღებად: 50მლ ფლაკონში.

შემადგენლობა
100 შეიცავს:  სუროს ფოთლების თხევად ექსტრაქტს 4,0გ
დამხმარე ნივთიერება: პროპილენგლიკოლი 83.690; გლიცეროლი 20.000გ; არომატიზატორი 0.130გ; წყალში ხსნადი პიტნის ზეთი 0.030გ
1 მლ (31 წვეთი)

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
მცენარეული წარმოშობის, ხველების საწინააღმდეგო (ამოსახველებელი) საშუალება.

ჩვენება
ზემო სასუნთქი გზების ანთებითი დაავადებები, ბრონქების ქრონიკული ანთებითი დაავადებების სიმპტომური მკურნალობა.

უკუჩვენება
პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, მათ შორის პიტნის ზეთის მიმართ.
ბრონქული ასთმა
ლარინგოსპაზმისადმი წინასწარგანწყობა
არგინინსუქცინატ_სინთეტაზის დეფიციტი
ჩვილი და 2 წლამდე ასაკის ბავშვები(ლარინგოსპაზმის განვითარების საფრთხე)

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში
პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში(არასაკმარისი კლინიკური მონაცემების გამო)

ჭარბი დოზირება
შესაძლებელია გულისრევა, ღებინება, დიარეა, გასტროენტერიტი, რაც აიხსნება პრეპარატში საპონინების შემცველობით.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან
არ შეიძლება ჰედელიქსის ხველების საწინააღმდეგო  პრეპარატებთან ერთად მიღება, რადგან ფერხდება ნახველის გამოყოფა.

დოზირება
თუ ექიმმა არ დანიშნა სხვა დოზირება, ჰედელიქსი მიიღება 3-ჯერ დღეში:

 
                                        ერთჯერადი დოზა     დღიური დოზა
    
მოზრდილები და 10 წლის
ასაკის ზევით ბავშვები                  31 წვეთი              93 წვეთი
4_10 წლის ბავშვები                     21 წვეთი              63წვეთი
2_4 წლის ბავშვები                      16 წვეთი              48 წვეთი

ჰედელიქსი მიიღება განუზავებლად.

გამოყენების ხანგრძლივობა
გამოყენების ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების სახესა და სიმძიმეზე, მაგრამ სასუნთქი გზების დაავადებების იოლი ფორმების დროსაც მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს არაუმცირეს 7 დღისა. პრეპარატით მკურნალობას აგრძელებენ დაავადების სიმპტომების გაქრობიდან  2_3 დღის განმავლობაში.

გვერდითი ეფექტები
ალერგიული რეაქციები,  გულისრევა, იშვიათად შესაძლებელია ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში.

სიფრთხილე
თუ პაციენტის მდგომარეობა არ უმჯობესდება ან მოგუდვის შეტევის, ჩირქოვანი ნახველის ან ტემპერატურის მომატების შემთხვევაში სასწრაფოდ მიმართეთ ექიმს!

მითითება შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული პაციენტებისათვის
შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ადამიანებს შეუძლიათ ჰედელიქსის მიღება, რადგან იგი არ შეიცავს ეთანოლს და შაქარს.

გამოშვების ფორმა
ჰედელიქსის წვეთები 50მლ-იან ფლაკონებში.

შენახვის პირობები
ინახება +5°C _ +25°C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შენახვის ვადა
4 წელი.
არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის ამოწურვის შემდეგ!
გახსნილი ფლაკონის ვარგისიანობის ვადაა 6 თვე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა
გაიცემა ექიმის რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი
კრეველ მოიზელბახ გმბხ.
კრეველშტრასეე 2,
53783 აიტორფი, გერმანია.  

ქვეყანა: ინდოეთი

მწარმოებელი: ვასუ ჰელსქეა

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო