კორდარონი
(CORDARONE)

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.
1 ტაბ.
ამიოდარონის ჰიდროქლორიდი...........................200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:
ლაქტოზის მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, პოლივიდონი K90F, სილიციუმის უწყლო კოლოიდური ორჟანგი, მაგნიუმის სტეარატი

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 3 მლ., შეფუთვაში 6 ც.
1 მლ 1 ამპ.
ამიოდარონის ჰიდროქლორიდი........50 მგ 150 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:
ბენზილის სპირტი, პოლისორბატი, საინექციო წყალი.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
ანტიარითმიული საშუალება

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ანტიარითმიული თვისებები:
- კორდარონი აბლოკირებს კალიუმის არხებს, ახანგრძლივებს რეპოლარიზაციის ფაზას და აქედან გამომდინარე ხელს უწყობს გულის კუნთის მოქმედების პოტენციალის მე-3 ფაზის პროლონგირებას (ანტიარითმიული საშუალებების III ჯგუფი Vaughan Williams -ის კლასიფიკაციის მიხედვით); მოქმედების პოტენციული პროლონგირება გავლენას არ ახდენს გულის მუშაობის რითმზე.
- იგი ამცირებს სინუსურ ავტომატიზმს ბრადიკარდიამდე, რომელიც შედარებით რეზისტენტულია ატროპინის მიმართ.
- ხასიათდება პარციული ალფა- და ბეტა-მაბლოკირებელი თვისებებით.
- ანელებს სინოატრიულ, წინაგულოვან და ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას, რომელიც უფრო მკვეთრადაა გამოხატული გულის ხშირი რითმის დროს. არ ცვლის პარკუჭთაშიდა გამტარებლობას.
- ზრდის რეფრაქტერულ პერიოდს და ამცირებს მიოკარდის აგზნებას წინაგულოვან, ატრიოვენტრიკულურ და პარკუჭოვან დონეზე.
- აფერხებს გამტარებლობას და ახანგრძლივებს რეფრაქტერულ პერიოდს წინაგულოვან-პარკუჭოვან გზებში.
ანტიიშემიური თვისებები:
- იწვევს სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის და გულის რითმის ზომიერად დაქვეითებას, რაც ამცირებს მის მოთხოვნილებას ჟანგბადის მიმართ.
- ხასიათდება პარციული ალფა- და ბეტა-მაბლოკირებელი მოქმედებით.
- კორონარულ არტერიებზე პირდაპირი ზემოქმედებით აძლიერებს კორონარული სისხლმიმოქცევის პროცესს.
- აორტაში წნევის შემცირების და სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის დაქვეითების გზით ხელს უწყობს გულის სისტოლური მოცულობის სტაბილიზაციას.
სხვა ეფექტები:
- არსებითი უარყოფითი ინოტროპული ეფექტი არ ახასიათებს.

ფარმაკოკინეტიკა
კორდარონი პერორალურად მიღებისას ნელა და სხვადასხვა ხარისხით შეიწოვება.
იგი ხასიათდება სხვადასხვა ადგილებში დაგროვების დიდი უნარით (ცხიმოვანი ქსოვილი, მაღალ პერფუზირებული ორგანოები, ისეთები, როგორიცაა: ღვიძლი, ფილტვები და ელენთა).
სხვადასხვა ავადმყოფებში პერორალური ამიოდარონის ბიოშეღწევადობა მერყეობს 30-დან 80%-ის ფარგლებში (საშუალო მაჩვენებელი შეადგენს დაახლოებით 50%-ს).
სისხლის პლაზმაში ამიოდარონის მაქსიმალური კონცენტრაციები აღინიშნება 3-7სთ-ის შემდეგ მისი ერთჯერადი დოზით მიღებისას.
სამკურნალო ეფექტი  ძირითადად ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის შემდეგ  (რამოდენიმე დღიდან ორ კვირამდე).
პრეპარატი ხასიათდება ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდით (20-100 დღე).
მკუნალობის პირველ დღეებში პრეპარატი გროვდება თითქმის ყველა ქსოვილებში, განსაკუთრებით-ცხიმოვან ქსოვილში.
ელიმინაცია იწყება რამოდენიმე დღის შემდეგ და ავადმყოფთა ინდივიდუალური თავისებურებების გათვალისწინებით სისხლის პლაზმაში პრეპარატის სტაბილური კონცენტრაციები აღინიშნება ერთიდან-რამოდენიმე თვის განმავლობაში.
აღნიშნულიდან გამომდინარე, სამკურნალო ეფექტის მისაღწევად, კორდარონის ქსოვილებში დაგროვების მიზნით საჭიროა მიღებულ იქნას პრეპარატის საწყისი (დარტყმითი) დოზები.

ჩვენებები
ვენტრიკულური ტაქიკარდიის მკურნალობა: წინაგულოვანი არითმია პარკუჭოვანი ტაქიკარდიით, WPW -სინდრომით გამოწვეული ტაქიკარდია, სინუსური ტაქიკარდია და ექსტრასისტოლიები.

დოზირების რეჟიმი
მოზრდილებს პრეპარატი ენიშნებათ დარტყმით დოზებში 600-დან 1000 მგ-მდე 8-10 დღის განმავლობაში.
მინიმალურ ეფექტურ თერაპიულ დოზას შეადგენს 100 მგ-დან 400 მგ-მდე დღეში.
რადგან კორდარონი ხასიათდება ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდით, მისი მიღება შეიძლება ყოველ მეორე დღეს 200 მგ-იანი დოზით. (ხოლო ყოველდღე 100 მგ-იანი დოზით). აგრეთვე შესაძლებელია კვირაში 2 დღიანი შესვენება.
ვენაში ინფუზია
საწყისი დოზა: პრეპარატი შეჰყავთ ძირითადად 5 მგ/კგ-იანი დოზით გლუკოზის 250 მლ 5% ხსნართან ერთად, 20 წთ-იდან 2 სთ-ის განმავლობაში, შესაძლებელია ინფუზიის განმეორება 2-3-ჯერ 24 სთ-ის განმავლობაში. ინფუზიის სისწრაფის კორექცია ხდება მიღებული შედეგიდან გამომდინარე.
მკურნალობის ეფექტი აღინიშნება ინფუზიიდან რამოდენიმე წთ-ში და ქრება თანდათან.
შემანარჩუნებელი მკურნალობა: 10-20 მგ/კგ დღეში (საშუალოდ 600-800 მგ/დღეში და 1200 მგ/მდე დღეში) გლუკოზის 250 მლ 5%-იან ხსნართან ერთად რამოდენიმე დღის განმავლობაში.
ინფუზიის პირველი დღიდანვე საჭიროა პრეპარატის პერორალურ მიღებაზე თანდათან გადასვლა.
ვენაში ინექციის დროს პრეპარატი 5 მგ/კგ შეჰყავთ 3 წთ-ის განმავლობაში. ერთ შპრიცში კორდარონის და სხვა პრეპარატების შერევა ნებადართული არ არის.

გვერდითი მოვლენები
- მკურნალობის პროცესში ადგილი აქვს სხვადასხვა სახის არასასურველ რეაქციებს, რომლებიც დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე. ამ მოვლენების თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შედარებით დაბალ დოზებში;
- ზოგიერთ ავადმყოფებში ადგილი აქვს ბრადიკარდიის განვითარებას (55 დარტყმა წთ-ში);
- კანის მგრძნობელობის მომატება და პიგმენტაცია;
- იშვიათად-გულისრევა, ღებინება, დიარეა, გემოვნების შესუსტება ან დაკარგვა;
ნევროლოგიური დაავადებებით შეპყრობილ ავადმყოფებში-ძილის დარღვევა, თავის ტკივილი, კუნთებში სისუსტის შეგრძნება.

უკუჩვენებები
- სინუსური ბრადიკარდია და სინოატრიული ბლოკი;
- სინუსური უკმარისობის სინდრომი, რითმის მატარებლით კორექციის შემთხვევების გარდა (სინუსური კვანძის გაჩერების საშიშროება);
- ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, II და III ხარისხის ბლოკადა, რომელიც არ ექვემდებარება კორექტირებას რითმის მატარებლით;
- გულ-სისხლძარღვოვანი კოლაფსი; მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია;
- იმ პრეპარატებთან კომბინაცია, რომელთაც ძალუძთ გამოიწვიონ პაროქსიზმული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია;
- ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია;
- იოდის ან კორდარონის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია
რადგან იგი გადადის ნაყოფის ფარისებრ ჯირკვალში, ორსულობის დროს მისი გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია.
პრეპარატი მნიშვნელოვანი რაოდენობით ექსკრეტირდება დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები
კორდარონით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ელექტროკარდიოგრაფიული გამოკვლევის ჩატარება, შრატში კალიუმის რაოდენობის განსაზღვრა.
არ არსებობს მისი უარყოფითი მოქმედების შესახებ მონაცემები ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა ტექნიკასთან მოითხოვს მომატებულ ყურადღებას.

ჭარბი დოზირება
სინუსური ბრადიკარდია, გულის გაჩერება, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიები, პაროქსიზმული ტაქიკარდია, ”ტორსადე დე პოინტეს”, სისხლმიმოქცევის მოშლა და ღვიძლის დაზიანება.
მკურნალობა სიმპტომურია. კორდარონი და მისი მეტაბოლიტები დიალიზის გზით არ გამოიდევნება ორგანიზმიდან.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
კორდარონი სიფრთხილით ენიშნებათ კალციუმის ანტაგონისტებთან (ვერაპამილი და დილტიაზემი),  ბეტა-ბლოკატორებთან (პროპრანოლოლი) და დიურეზულ საშუალებებთან კომბინაციაში. იგი აძლიერებს დიგოქსინის მოქმედებას, აგრეთვე ვარფარინის და აცენოკუმაროლის შედედების საწინააღმდეგო ეფექტს.
კორდარონის და I ჯგუფის ანტიარითმიული (ქინიდინი, პროკაინამიდი, ფლეკაინიდი) საშუალებების ერთდროული გამოყენებით, მნიშვნელოვნად ძლიერდება მათი მოქმედების ეფექტი.

შენახვის პირობები და ვადა
პრეპარატი ინახება არაუმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა - 3 წელი.

Sanofi Winthrop industrie FRANCE FOR SANOFI-AVENTIS

კორდარონი
(CORDARONE)

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.
1 ტაბ.
ამიოდარონის ჰიდროქლორიდი...........................200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:
ლაქტოზის მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, პოლივიდონი K90F, სილიციუმის უწყლო კოლოიდური ორჟანგი, მაგნიუმის სტეარატი

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 3 მლ., შეფუთვაში 6 ც.
1 მლ 1 ამპ.
ამიოდარონის ჰიდროქლორიდი........50 მგ 150 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:
ბენზილის სპირტი, პოლისორბატი, საინექციო წყალი.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
ანტიარითმიული საშუალება

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ანტიარითმიული თვისებები:
- კორდარონი აბლოკირებს კალიუმის არხებს, ახანგრძლივებს რეპოლარიზაციის ფაზას და აქედან გამომდინარე ხელს უწყობს გულის კუნთის მოქმედების პოტენციალის მე-3 ფაზის პროლონგირებას (ანტიარითმიული საშუალებების III ჯგუფი Vaughan Williams -ის კლასიფიკაციის მიხედვით); მოქმედების პოტენციული პროლონგირება გავლენას არ ახდენს გულის მუშაობის რითმზე.
- იგი ამცირებს სინუსურ ავტომატიზმს ბრადიკარდიამდე, რომელიც შედარებით რეზისტენტულია ატროპინის მიმართ.
- ხასიათდება პარციული ალფა- და ბეტა-მაბლოკირებელი თვისებებით.
- ანელებს სინოატრიულ, წინაგულოვან და ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას, რომელიც უფრო მკვეთრადაა გამოხატული გულის ხშირი რითმის დროს. არ ცვლის პარკუჭთაშიდა გამტარებლობას.
- ზრდის რეფრაქტერულ პერიოდს და ამცირებს მიოკარდის აგზნებას წინაგულოვან, ატრიოვენტრიკულურ და პარკუჭოვან დონეზე.
- აფერხებს გამტარებლობას და ახანგრძლივებს რეფრაქტერულ პერიოდს წინაგულოვან-პარკუჭოვან გზებში.
ანტიიშემიური თვისებები:
- იწვევს სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის და გულის რითმის ზომიერად დაქვეითებას, რაც ამცირებს მის მოთხოვნილებას ჟანგბადის მიმართ.
- ხასიათდება პარციული ალფა- და ბეტა-მაბლოკირებელი მოქმედებით.
- კორონარულ არტერიებზე პირდაპირი ზემოქმედებით აძლიერებს კორონარული სისხლმიმოქცევის პროცესს.
- აორტაში წნევის შემცირების და სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის დაქვეითების გზით ხელს უწყობს გულის სისტოლური მოცულობის სტაბილიზაციას.
სხვა ეფექტები:
- არსებითი უარყოფითი ინოტროპული ეფექტი არ ახასიათებს.

ფარმაკოკინეტიკა
კორდარონი პერორალურად მიღებისას ნელა და სხვადასხვა ხარისხით შეიწოვება.
იგი ხასიათდება სხვადასხვა ადგილებში დაგროვების დიდი უნარით (ცხიმოვანი ქსოვილი, მაღალ პერფუზირებული ორგანოები, ისეთები, როგორიცაა: ღვიძლი, ფილტვები და ელენთა).
სხვადასხვა ავადმყოფებში პერორალური ამიოდარონის ბიოშეღწევადობა მერყეობს 30-დან 80%-ის ფარგლებში (საშუალო მაჩვენებელი შეადგენს დაახლოებით 50%-ს).
სისხლის პლაზმაში ამიოდარონის მაქსიმალური კონცენტრაციები აღინიშნება 3-7სთ-ის შემდეგ მისი ერთჯერადი დოზით მიღებისას.
სამკურნალო ეფექტი  ძირითადად ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის შემდეგ  (რამოდენიმე დღიდან ორ კვირამდე).
პრეპარატი ხასიათდება ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდით (20-100 დღე).
მკუნალობის პირველ დღეებში პრეპარატი გროვდება თითქმის ყველა ქსოვილებში, განსაკუთრებით-ცხიმოვან ქსოვილში.
ელიმინაცია იწყება რამოდენიმე დღის შემდეგ და ავადმყოფთა ინდივიდუალური თავისებურებების გათვალისწინებით სისხლის პლაზმაში პრეპარატის სტაბილური კონცენტრაციები აღინიშნება ერთიდან-რამოდენიმე თვის განმავლობაში.
აღნიშნულიდან გამომდინარე, სამკურნალო ეფექტის მისაღწევად, კორდარონის ქსოვილებში დაგროვების მიზნით საჭიროა მიღებულ იქნას პრეპარატის საწყისი (დარტყმითი) დოზები.

ჩვენებები
ვენტრიკულური ტაქიკარდიის მკურნალობა: წინაგულოვანი არითმია პარკუჭოვანი ტაქიკარდიით, WPW -სინდრომით გამოწვეული ტაქიკარდია, სინუსური ტაქიკარდია და ექსტრასისტოლიები.

დოზირების რეჟიმი
მოზრდილებს პრეპარატი ენიშნებათ დარტყმით დოზებში 600-დან 1000 მგ-მდე 8-10 დღის განმავლობაში.
მინიმალურ ეფექტურ თერაპიულ დოზას შეადგენს 100 მგ-დან 400 მგ-მდე დღეში.
რადგან კორდარონი ხასიათდება ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდით, მისი მიღება შეიძლება ყოველ მეორე დღეს 200 მგ-იანი დოზით. (ხოლო ყოველდღე 100 მგ-იანი დოზით). აგრეთვე შესაძლებელია კვირაში 2 დღიანი შესვენება.
ვენაში ინფუზია
საწყისი დოზა: პრეპარატი შეჰყავთ ძირითადად 5 მგ/კგ-იანი დოზით გლუკოზის 250 მლ 5% ხსნართან ერთად, 20 წთ-იდან 2 სთ-ის განმავლობაში, შესაძლებელია ინფუზიის განმეორება 2-3-ჯერ 24 სთ-ის განმავლობაში. ინფუზიის სისწრაფის კორექცია ხდება მიღებული შედეგიდან გამომდინარე.
მკურნალობის ეფექტი აღინიშნება ინფუზიიდან რამოდენიმე წთ-ში და ქრება თანდათან.
შემანარჩუნებელი მკურნალობა: 10-20 მგ/კგ დღეში (საშუალოდ 600-800 მგ/დღეში და 1200 მგ/მდე დღეში) გლუკოზის 250 მლ 5%-იან ხსნართან ერთად რამოდენიმე დღის განმავლობაში.
ინფუზიის პირველი დღიდანვე საჭიროა პრეპარატის პერორალურ მიღებაზე თანდათან გადასვლა.
ვენაში ინექციის დროს პრეპარატი 5 მგ/კგ შეჰყავთ 3 წთ-ის განმავლობაში. ერთ შპრიცში კორდარონის და სხვა პრეპარატების შერევა ნებადართული არ არის.

გვერდითი მოვლენები
- მკურნალობის პროცესში ადგილი აქვს სხვადასხვა სახის არასასურველ რეაქციებს, რომლებიც დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე. ამ მოვლენების თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შედარებით დაბალ დოზებში;
- ზოგიერთ ავადმყოფებში ადგილი აქვს ბრადიკარდიის განვითარებას (55 დარტყმა წთ-ში);
- კანის მგრძნობელობის მომატება და პიგმენტაცია;
- იშვიათად-გულისრევა, ღებინება, დიარეა, გემოვნების შესუსტება ან დაკარგვა;
ნევროლოგიური დაავადებებით შეპყრობილ ავადმყოფებში-ძილის დარღვევა, თავის ტკივილი, კუნთებში სისუსტის შეგრძნება.

უკუჩვენებები
- სინუსური ბრადიკარდია და სინოატრიული ბლოკი;
- სინუსური უკმარისობის სინდრომი, რითმის მატარებლით კორექციის შემთხვევების გარდა (სინუსური კვანძის გაჩერების საშიშროება);
- ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, II და III ხარისხის ბლოკადა, რომელიც არ ექვემდებარება კორექტირებას რითმის მატარებლით;
- გულ-სისხლძარღვოვანი კოლაფსი; მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია;
- იმ პრეპარატებთან კომბინაცია, რომელთაც ძალუძთ გამოიწვიონ პაროქსიზმული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია;
- ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია;
- იოდის ან კორდარონის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია
რადგან იგი გადადის ნაყოფის ფარისებრ ჯირკვალში, ორსულობის დროს მისი გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია.
პრეპარატი მნიშვნელოვანი რაოდენობით ექსკრეტირდება დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები
კორდარონით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ელექტროკარდიოგრაფიული გამოკვლევის ჩატარება, შრატში კალიუმის რაოდენობის განსაზღვრა.
არ არსებობს მისი უარყოფითი მოქმედების შესახებ მონაცემები ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა ტექნიკასთან მოითხოვს მომატებულ ყურადღებას.

ჭარბი დოზირება
სინუსური ბრადიკარდია, გულის გაჩერება, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიები, პაროქსიზმული ტაქიკარდია, ”ტორსადე დე პოინტეს”, სისხლმიმოქცევის მოშლა და ღვიძლის დაზიანება.
მკურნალობა სიმპტომურია. კორდარონი და მისი მეტაბოლიტები დიალიზის გზით არ გამოიდევნება ორგანიზმიდან.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
კორდარონი სიფრთხილით ენიშნებათ კალციუმის ანტაგონისტებთან (ვერაპამილი და დილტიაზემი),  ბეტა-ბლოკატორებთან (პროპრანოლოლი) და დიურეზულ საშუალებებთან კომბინაციაში. იგი აძლიერებს დიგოქსინის მოქმედებას, აგრეთვე ვარფარინის და აცენოკუმაროლის შედედების საწინააღმდეგო ეფექტს.
კორდარონის და I ჯგუფის ანტიარითმიული (ქინიდინი, პროკაინამიდი, ფლეკაინიდი) საშუალებების ერთდროული გამოყენებით, მნიშვნელოვნად ძლიერდება მათი მოქმედების ეფექტი.

შენახვის პირობები და ვადა
პრეპარატი ინახება არაუმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა - 3 წელი.

Sanofi Winthrop industrie FRANCE FOR SANOFI-AVENTIS

კო-ირდა
300მგ/12,5მგ შემოგარსული ტაბლეტი
Co-Irda

შემადგენლობა:
კო-ირდას 150 მგ/ 2.5 მგ ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს 150 მგ ირბესარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. აგრეთვე, საღებავი ნივთიერებების სახით შეიცავს ტიტანის დიოქსიდს, რკინის ყვითელ ოქსიდს, რკინის წითელ ოქსიდს, კარმიზინსა და ინდიგო კარმინს.

კო-ირდას 300 მგ/12.5 მგ ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს 300 მგ ირბესარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. აგრეთვე, საღებავი ნივთიერებების სახით შეიცავს ტიტანის დიოქსიდს, რკინის ყვითელ ოქსიდს, რკინის წითელ ოქსიდს, კარმიზინსა და ინდიგო კარმინს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
კო-ირდას აქტიური ინგრედიენტების კომბინაციას დამატებითი ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი გააჩნია, ის სისხლის არტერიულ წნევას უფრო ეფექტურად აქვეითებს, ვიდრე ცალკე აღებული კომპონენტი.

ფარმაკოდინამიკა:
ირბესარტანი ძლიერი, ორალურად აქტიური, ანგიოტენზინ –II რეცეპტორის (AT1 ქვეტიპი) სელექტიური ანტაგონისტია. ანგიოტენზინ II ძლიერი ვაზოკონსტრიქტორია, რომელიც ანგიოტენზინ I- გან წარმოიქმნება ანგიოტენზინ მაკონვერტირებელი ფერმენტის (ამფ, ACE კინინაზა II) მიერ კატალიზებულ რეაქციაში. ანგიოტენზინ II რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის (RAS) ძირითადი პრესორული საშუალებაა, რომელიც ასევე ალდოსტერონის სინთეზსა და თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის სეკრეციას, გულის კუმშვადობას, თირკმლების მიერ ნატრიუმის შეწოვას, სიმპატიკური ნერვული სისტემის აქტივობასა და გლუვი კუნთების უჯრედების ზრდას ასტიმულირებს. ირბესარტანი აბლოკირებს ვაზოკონსტრიქციას და ანგიოტენზინ II-ის ალდოსტერონის მასეკრეტირებელ ეფექტს AT1 ანგიოტენზინ II რეცეპტორების სელექტიურად შეკავშირების გზით.
ირბესარტანი AT1 რეცეპტორების სპეციფიკური კონკურენტული ანტაგონისტია უფრო დიდი აფინიტეტით (800-ჯერ უფრო მეტი) AT1 რეცეპტორებისათვის ვიდრე AT2  რეცეპტორებისათვის, აგონისტური აქტივობის გარეშე.
AT1 რეცეპტორების ბლოკადა ხსნის ანგიოტენზინ II-ის უარყოფით ზეგავლენას რენინის სეკრეციაზე, მაგრამ მომატებული პლაზმური რენინის აქტივობა და მოცირკულირე ანგიოტენზინ II ვერ ერევიან ირბესარტანის ეფექტს სისხლის წნევაზე.
ირბესარტანი ამფ-ს ან რენინს არ აინიჰიბირებს და ზეგავლენას არ ახდენს სხვა ჰორმონალურ რეცეპტორებსა თუ იონთა არხებზე, რომლებიც სისხლის წნევის კარდიოვასკულარულ რეგულაციას და ნატრიუმის ჰომეოსტაზში მონაწილეობენ. ვინაიდან ირბესარტანი არ აინჰიბირებს ამფ-ს, ის ზეგავლენას არ ახდენს ბრადიკინინის პასუხზე.

ჰიდროქლორთიაზიდი არის თიაზიდური შარდმდენი. პერორალური მიღების შემდეგ, დიურეზი იწყება 2 საათში, და მაქსიმალური ეფექტი 4 საათში ვითარდება, მაშინ როდესაც აქტივობა გრძელდება დაახლოებით 6-12 საათი. თიაზიდი ზეგავლენას ახდენს ელექტროლიტების რეაბსორბციის თირკმლის მილაკოვან ნაწილზე, პირდაპირ ზრდის რა ნატრიუმის და ქლორის ექსკრეციას დაახლოებით თანაბარი რაოდენობით. ჰიდროქლორთიაზიდის დიურეზული მოქმედება აქვეითებს პლაზმის მოცულობას, ზრდის პლაზმაში რენინის აქტივობას, ზრდის ალდოსტერონის სეკრეციას, ამის შედეგად ზრდის შარდში კალიუმისა და ბიკარბონატების დაკარგვას, და ამცირებს შრატის კალიუმს. რენინ-ალდოსტერონის კავშირი გაშუალებულია ანგიოტენზინ II-ით, ასე რომ ანგიონტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების კოადმინისტრაცია იწვევს ამ შარდმდენებთან ასოცირებული კალიუმის დანაკარგის აღდგენას. თიაზიდების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის მექანიზმი არ არის ბოლომდე შესწავლილი.

ფარმაკოკინეტიკა:
ირბესარტანი ორალურად აქტური საშუალებაა, რომელიც არ საჭიროებს აქტიურ ფორმად ბიოტრანსფორმაციას. ირბესარტანის პერორალური აბსორბცია სწრაფი და სრულია საშუალო აბსოლუტური ბიოამთვისებლობით 60-80%. ირბესარტანის პერორალურად მიღების შემდეგ მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა დოზირებიდან 1.5-2სააში. საკვები ირბესარტანის ბიოამთვისებლობაზე ზეგავლენას არ ახდენს. თერაპიულ დოზათა ფარგლებში ირბესარტანი ხაზოვან ფარმაკოკინეტიკას ამჟღავნებს. ირბესარტანის ნახევრად დაშლის პერიოდი აღწევს 11-15 საათს. წონასწორული კონცენტრაციები მიიღწევა 3 დღის განმავლობაში. ირბესარტანის შეზღუდული აკუმულაცია (ირბესარტანი მეტაბოლიზდება გლუკურონის კონიუგაციის და დაჟანგვის გზით. 14C–მარკირებული ირბესარტანის პერორალურად ან ინტრავენურად მიღების შემდეგ, მოცირკულირე პლაზმური რადიოაქტიურობის დაახლოებით 80%, შეიძლება, მიეწეროს შეუცვლელ ირბესარტანს. ძირითადი მოცირკულირე მეტაბოლიტი არის არააქტიური ირბესარტანის გლუკურონის კონიუგატი (დაახლოებით 6%). დანარჩენი ოქსიდაციური მეტაბოლიტები ირბესარტანის ფარმაკოლოგიური აქტივობისთვის უმნიშვნელოა.  
ირბესარტანი და მისი მეტაბოლიტები გამოიყოფა სანაღვლე და საშარდე გზებით. ¹⁴C –მარკირებული ირბესარტანის პერორალურად ან ინტრავენურად მიღების შემდეგ, რაქდიოაქტივობის დაახლოებით 20% აღდგება შარდში, ხოლო დანარჩენი განავალში, ირბესარტანის ან ირბესარტან გლუკურონის სახით.
ციტოქრომ P450 იზოფერმენტით ირბესარტანის ჟანგვის in vitro კვლევებმა უჩვენა, რომ ირბესარტანი ძირითადად 2C9-თი იჟანგება; 3A4-ით მეტაბოლიზმი უმნიშვნელოა. ირბესარტანი არც მეტაბოლიზდება, არც მნიშვნელოვნად ასტიმულირებს ან აინჰიბირებს წამლის მეტაბოლიზმთან ხშირად ასოცირებულ ფერმენტებს (1A1, 1A2, 2A6, 2B6, 2D6, 2E1). 3A4-ის სტიმულირება ან ინჰიბირება
არ აღინიშნებოდა.
ირბესარტანის 90% შეკავშირებულია შრატის ცილებთან (ძირითადად ალბუმინთან და  α1-მჟავა გლიკოპროტეინთან) სისხლის უჯრედული კომპონენტების უმნიშვნელო შეკავშირებით. განაწილების საშუალო მოცულობა არის 53-93 ლიტრი. საერთო პლაზმური და თირკმლოვანი კლირენსი არის 157-176-სა და 3.0-3.5 მლ/ლ ფარგებლში შესაბამისად. განმეორებითი დოზირებისას, ც კლინიკურად უმნიშვნელოდ აკუმულირდება.
ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები უჩვენებენ, რომ რადიოლოგიურად მონიშნული ირბესარტანი სუსტად გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერსა და პლაცენტაში. ირბესარტანი გამოიყოფა მეძუძური ვირთხების რძეში.
        
ჰიდროქლორთიაზიდი: პლაზმური დონის 24 საათის განმავლობაში დაკვირვებისას, პლაზმური ნახევრად დაშლის პერიოდი ვარირებს 5.6-სა და 14.8 საათს შორის. ჰიდროქლორთიაზიდი არ მეტაბოლიზდება, თუმცა სწრაფად გამოიყოფა თირკმლების საშუალებით. პერორალური დოზის სულ მცირე 61% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით 24 საათის განმავლობაში. ჰიდროქლორთიაზიდი კვეთს პლაცენტას და არა ჰემატოენცეფალურ ბარიერს და გამოიყოფა დედის რძეში.

ჩვენებები:
კო-ირდა ნაჩვენებია ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ. ამ ფიქსირებული დოზის კომბინაცია არ არის ნაჩვენები მკურნალობის დასაწყისისთვის.

უკუჩვენებები:
კო-ირდა უკუნაჩვენებია პაციენტებში ამ პროდუქტის ნებისმიერი კომპონენტის მიერ ჰიპერმგრძნობელობის არსებობისას. ჰიდროქლორთიაზიდური კომპონენტის გამო, ეს საშუალება უკუნაჩვენებია პაციენტებში ანურიით ან სხვა სულფანილამიდწარმოებული პრეპარატების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობით.       

უსაფრთხოების ზომები:
ნაყოფის/ახალშობილთა ავადობა და სიკვდილიანობა:
წამლებს, რომლებიც პირდაპირ მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე ორსულ ქალებში გამოყენების შემთხვევაში შეუძლიათ, გამოიწვიონ ნაყოფისა და ჩვილის ავადობა და სიკვდილი. მსოფლიო ლიტერატურაში არის  რამდენიმე ათეული შემთხვევის შესახებ ინფორმაცია პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ანგიოტენზინმაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს,
ორსულობის დადასტურებისას, პრეპარატი სასწრაფოდ უნდა მოიხსნას.
ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში წამლების გამოყენება, რომლებიც პირდაპირ მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე ასოცირებულია ნაყოფისა და ახალშობილის დაზიანებებთან, ჰიპოტენზიის, ქალას ჰიპოპლაზიის, ანურიის, თირკმლების შექცევადი და შეუქცევადი ნაკლოვანების და ლეტალობის ჩათვლით. ასევე აღინიშნებოდა ოლიგოჰიდრამნიონი, რომელიც, სავარაუდოდ, გამოწვეული იყო ნაყოფის თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებით; ამ შემთხვევაში ოლიგოჰიდრამნიონი დაკავშირებულია ნაყოფის კიდურების კონტრაქტურებთან, ქალა-სახის დეფორმაციასთან და ფილტვების ჰიპოპლაზიურ განვითარებასთან. ასევე აღინიშნებოდა დღენაკლულობა, საშვილოსნოს შიგნით ზრდაში ჩამორჩენა და ductus arteriosus, თუმცა წამალთან მიზეზობრივი კავშირი დადგენილი არ არის.

ეს გვერდითი მოვლენები არ ჩანს, რომ გამოწვეული საშვილოსნოსშიდა წამლის ექსპოზიით, რომელიც შეზღუდული იყო პირევლ ტრიმესტრზე. დედები, რომელთა ემბრიონები და ნაყოფები განიცდიდნენ ანგიოტენზინ II რეცეპტორები ანტაგონისტების მიმართ ექსპოზიციას, მხოლოდ პირველ ტრიმესტრში უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი. მიუხედავად ამისა, პაციენტის დაორსულებისას, ექიმმა რაც შეიძლება სწრაფად უნდა შეაწყვეტინოს მას კო-ირდას მიღება.

იშვიათად (ალბათ ერთ შემთხვევაზე ნაკლები ყოველ ათას ორსულეზე), რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი წამლის ალტერნატივა არ მოიპოვება. ასეთ იშვიათ შემთხვევებში, პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყო ნაყოფისათვის პოტენციური საშიშროებების შესახებ და მრავალი ულტრბგერითი გამოკვლევა უნდა შესრულდეს ინტრამნიონური გარემოს შესაფასებლად.

ოლიგოჰიდრამნიონის აღმოჩენისას, კო-ირდას მიღება უნდა შეწყდეს, თუ ამას დედისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობა არ აქვს. შეკუმშვის დაძაბვის ტესტ (CST), არა-დაძაბვის ტესტი (NST), ან ბიოფიზიკური პროფილირება (BPP) შეიძლება, გამოჩნდეს, რაც დამოკიდებულია ორსულობის კვირაზე. პაციენტებმა და ექიმებმა უნდა იცოდნენ, რომ ოლიგოჰიდრამნიონი შეიძლება, არ გამოჩნდეს მანამ სანამ ნაყოფი შექუცევად დაზიანებას არ განიცდის.

უნდა მოხდეს ახალშობილების სათანადო დაკვირვება ჰიპოტენზიაზე, ოლიგურიასა და ჰიპერკალემიაზე, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებით ინ  უტერო ექსპოზიციის ისტორიით. ოლიგურიის განვითარების შემთხვევაში, საყურადღებოა არტერიული წნევისა და თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნება. ჰიპოტენზიის სამკურნალოდ და/ან თირკმლის დარღვეული ფუნქციის აღსადგენად შეიძლება, საჭირო გახდეს გაცვლითი ტრანსფუზია ან დიალიზი.

თიაზიდები გადიან პლაცენტარულ ბარიერში და ვლინდებიან ჭიპლარის სისხლში. არსებობს ნაყოფის ან ახალშობილთა სიყვითლის, თრომბოციტოპენიის და შესაძლოა სხვა  გვერდითი მოვლენების განვითარების საშიშროება.

ჰიპოტენზია ჰიპოვოლემიურ და მარილის დეფიციტიან პაციენტებში:
არტერიული წნევის ძლიერი დაქვეითება იშვიათად აღინიშნებოდა პაციენტებში გაურთულებული ჰიპერტენზიით, რომლებიც მხოლოდ ირბესარტანით (ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში, პაციენტი უნდა მოთავსდეს ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში და თუ საჭიროა, გაუკეთდეს ნორმალური მარილიანი ხსნარის ინტრავენური ინფუზია. გარდამავალი ჰიპოტენზიური ეფექტი მკურნალობის გაგრძელებისათვის უკუჩვენება არ არის, სისხლის წნევის მოწესრიგების შემდეგ ის ყოველგვარის სირთულის გარეშე შეიძლება, გაგრძელდეს.

ჰიდროქლორთიაზიდი:
ღვიძლი:
თიაზიდები სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით ან ღვიძლის პროგრესირებადი დაავადებით, ვინაიდან სითხისა და ელექტროლიტების ბალანსის მცირე ცვლილებამაც კი შეიძლება,დააჩქაროს ღვიძლიმიერი კომის განვითარება.
ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები:
ჰიდროქლორთიაზიდის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები შეიძლება, განვითარდეს პაციენტებში ანამნეზში ალერგიის ან ბრონქული ასთმის ისტორიით ან ისტორიის გარეშე, თუმც უფრო ხშირად ვითარდება პაციენტებში ასეთი ისტორიით.
სისტემური წითელი მგლურა:
თიაზიდური შარდმდენები იწვევენ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავებას.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა:
მგრძნობიარე პირებში, რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის დათრგუნვის შედეგად, მოსალოდნელია თირკმლის ფუნქციის ცვლილებები. პაციენტებში, რომლებშიც თირკმლის ფუნქცია დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივობაზე (მაგ. პაციენტები გულის მძიმე შეგუბებითი უკმარისობით), ანგიოტენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტით მკურნალობა დაკავშირებულია ოლიგურია და/ან პროგრესულ აზოტემიასთან და (იშვიათად) თირკმლის მწვავე უკმარისობა და/ან სიკვდილთან. ირბესარტანი სავარაუდოდ მსგავსად იქცევა. ამფ ინჰიბიტორების შესწავლისას პაციენტებში თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, აღინიშნებოდა შრატის კრეატინინის ან BUN-ის მომატება. არ არის ცნობილი ირბესარატნის გამოყენების შესახებ პაციენტებში თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, თუცმა ისეთივე შედეგია მოსალოდნელი.

ბავშვებში გამოყენება:
ბავშვებში გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

ხანდაზმულებში გამოყენება:
ირბესარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის კლინიკური კვლევები არ მოიცავენ საკმარის მონაცამებს 65 წლის პირებისათვის და ზემოთ, რათა დადგინდეს მკურნალობის ეფექტი ახალგაზრდებთან შედარებით. სხვა კლინიკური კვლევები ხანდაზმულებისა და ახალგაზრდების კლინიკური ეფექტს შორის განსხვავებას ვერ პოულობენ. ზოგადად, ხანდაზმული პაციენტისათვის დოზის შერჩევა საფრთხილო უნდა იყოს, უნდა დაიწყოს ჩვეულებრივ ყველაზე დაბალი დოზით.

ორსულობა და ლაქტაცია:
ორსულობის კატეგორიები C (პირველი ტრიმესტრი) და D (მეორე და მესამე ტრიმესტრები)
არ არის ცნობილი გამოიყოფა თუ არ ირბესარტანი დედის რძეში, თუმცა ირბესარტანი და მისი ზოგიერთი მეტაბოლიტი სეკრეტირდება მეძუძური ვირთხების რძეში დაბალი კონცენტრაციებით. ჩვილისათვის შესაძლო მავნე ზეგავლენის გამო, მიღებულ უნდა იქნეს გადაწყვეტილება ძუძუთი კვების გაგრძელების ან წამლის მოხსნის შესახებ, დედისათვის წამლის მნიშვნელობის გათვალისწინებით.

ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა:
ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენის შემსწავლელი კვლევები არ ჩატარებულა. მის ფარმაკოდინამიკურ თვისებებზე დაყრდნობით, შეიძლება ითქვას, რომ ირბესარტანი ნაკლებად იმოქმედებს ამ უნარზე. ავტომობილის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობისას, გასათვალისწინებულია მკურნალობის დროს თავბრუს და მოთენთილობის შესაძლო განვითარება.

გვერდითი მოვლენები:
ჩვეულებრივ, ირბესარტანის და ჰიდროქლოთიაზიდის კომბინაცია კარგად აიტანება. ძირითადად გვერდითი მოვლენები მსუბუქი და ტრანზიტორული იყო და არ საჭიროებდნენ მკურნალობის შეწყვეტას. პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევებში პაციენტებში ჰიპერტენზიით, გვერდითი მოვლენების განვითარების სიხიშირე ირბესარტან/ჰიდროქლოთიაზიდის და პლაცებო ჯგუფებში არ განსხვდებოდა.
კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში, ირბესარტანისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციური მკურნალობის შეწყვეტა, გვერდითი მოვლენების გამო საჭირო იყო მხოლოდ 3.6%-ში. ეს სიხშირე გაცილებით ნაკლები იყო (p=0.023), ვიდრე პლაცებოთი ნამკურნალევი პაციენტების 6.8%, რომლებმაც მკურნალობა შეწყვიტეს.  

ამ პლაცებო კონტროლირებულ კვლევებში, ირბესარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციური თერაპიისას შემდეგი გვერდითი მოვლენები აღინიშნებოდა პაციენტებში >=1%-ში:
ზოგადი: გულმკერდის ტკივილი 2%, სისუსტე 7%, გრიპი 3%
კარდიოვასკულარული: შეშუპება 1%, ტაქიკარდია 1%
საჭმლის-მონელება: მუცლის ტკივილი 2%, დისპეფსია/გულძმარვა 2%, გულისრევა / ღებინება 3%
იმუნოლოგია: ალერგია 1%
საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემა: ჩონჩხკუნთოვანი ტკივილი 7%
ნერვული სისტემა: თავბრუ 8%, ორთოსტაზული თავბრუ 1%
შარდგამომყოფია სისტემა: პათოლოგიური შარდვა 2%

შემდეგი გვერდითი მოვლენები აღინიშნებოდა 1% სიხშირით ან მეტიმ თუმცა უფრო ხშირი იყო პლაცებო ჯგუფში:
თავის ტკივილი, სინუსური დარღვევები, ხველა, ზედა სასუნთქი ინფექციები, ფარინგიტი, ფაღარათი, რინიტი, საშარდე გზების ინფექცია, გამონაყარი, შფოთვა/აღგზნებადობა და კუნთოვანი სპაზმები.

შემდეგი გვერდითი მოვლენები აღინიშნებოდა პოსტ-მარკეტინგულ კვლევებში:
ჭინჭრის ციება; ანგიოედება (სახის, ტუჩების, ხორხის და/ან ენის შეშუპების ჩათვლით). ჰიპერკალიემია აღინიშნებოდა იშვიათად.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები
კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში, სტანდარტული ლაბორატორიული პარამეტრების კლინიკური მნიშვნელობის ცვლილებები იშვიათად იყო დაკავშირებული  ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის გამოყენებასთან.

კრეატინინი, სისხლის შარდოვანას აზოტი (BUN): პაციენტებში ესენციური ჰიპერტენზიით მხოლოდ ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციით მკურნალობისას, BUN-ისა და შრატის კრეატინინს მცირე მომატება აღინიშნებოა 2.3 და 1.1 %-ში შესაბამისად.

ჰემოგლობინი: დაახლოებით 0.2 გრ/დლ კლინიკურად უმნიშვნელო საშუალო დაქვითება აღინიშნებოდა პაციენტებში მხოლოდ ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციით მკურნალობისას, შედარებით 0.4 გრ/დლ დაქვეითებისა პაციენტებში, რომლებიც პლაცებოს ღებულობდნენ.  

ღვიძლის ფუნქციური სინჯები: აღინიშნებოდა ღვიძლის ფერმენტებისა და/ან შრატის ბილირუბინის იშვიათი მომატება.

გვერდითი მოვლენის შემჩნევის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს

წამლებთან ურთიერთქმედება:
ირბესარტანი
ჰიდროქლორთიაზიდთან ,დიგოქსინთან, ვარფარინთან და ნიფედიპინთან ურთიერთქმედების შესწავლისას ფარმაკოკინეტიკური (ან ფარმაკოდინამიკური) ურთიერთქმედებები არ აღინიშნებოდა.

ჰიდროქლორთიაზიდი
ერთად გამოყენებისას შემდეგ წამლებს შეუძლიათ თიაზიდურ შარდმდენებთან ურთიერთქმედება:
ალკოჰოლი, საძილე საშუალებები ან ნარკოტიკები: შეიძლება განვითარდეს ორთოსტატული ჰიპოტენზიის გაძლიერება.
ანტიდიაბეტური წამლები (პერორალური საშუალებები და ინსულნინი): შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური წამლების დოზების კორექცია.
სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები: დამატებითი ან გამაძლიერებელი ეფექტი.
ქოლესტერამინი და კოლესტიპოლის რეზინები: ანიონური ცვლის  არსებობისა ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა დარღვეული. ქოლესტერამინის ან კოლესტიპოლის ერთჯერადი დოზა უკავშირდება ჰიდროქლორთიაზიდს და ამცირებს მის შეწოვას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან 85 და 43%-ით შესაბამისად
კორტიკოსტეროიდები, ACTH:  ელექტროლიტების გაძლიერებულიოლევა, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემია.
პრესორული ამინები (მაგ. ნორეპინეფრინი): პრესორული ამინების დაქვეითებული ეფექტი, თუმცა არასაკმარისი მათ მოსახსნელად.
ჩონჩხის კუნთების რელაქსანტები, არამადეპოლარიზებული საშუალებები (მაგ. ტუბოკურარინი): შესაძლო მომატებული ეფექტი.
ლითიუმი: ჩვეულებრივ არ გამოიყენება შარდმდენებთან. შარდმდენი საშუალებები ამცირებენ ლითიუმის თირკმლისმიერ კლირენსს და ზრდიან ლითიუმის ტოქსიურობის საშიშროებას.
არასტეოიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები: ზოგიერთ პაციენტში, არატსეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ შეიძლება შეამციროს მარუჟოვანი, კალიუმ-შემნახველი და თიაზიდური შარდმდენების დიურეზული, ნატრიურეზული და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები. ამიტომ, კო-ირდასა და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთად გამოყენებისას, აუცილებელია პაციენტის სათანდო კონტროლი, იმის დასადგენად, მიიღწევა თუ არა სასურველი ეფექტი.
 
დოზირება და გამოყენების მეთოდები:
კო-ირდას რეკომენდებული საწყისი დოზა არის 150 მგ დღეში. პაციენტებისათვის, რომლებიც არტერიული წნევის შემდგომ დაქვითებას საჭიროებენ, საჭიროა ტიტრირება 300 მგ-მდე დღეში ერთხელ.
ირბესარტანის უფრო დაბალი საწყისი დოზა (75 მგ) რეკომენდებულია პაციენტებში ინტრავასაკულარული მოცულობის სიმცირით (მაგ. პაციენტები, რომლებიც ძლიერ შარდმდენებს ღებულობენ ან ჰემოდიალიზზე არია) (იხ. ჰიპოტენზია ჰიპოვოლემიურ ან მარილის დეფიციტის მქონე პაციენტებში). პაციენტები, რომლებიც უშედეგოდ მკურნალობენ მაქსიმალური დოზით 300 მგ დღეში ერთხელ, უფრო მაღალი დოზისაგან ალბათ უფრო მეტ სარგებელს ვერ მიიღებენ.

ჰიდროქლორთიაზიდი ეფექტურია დოზირებით 12.5-დან 50 მგ-მდე დღეში ერთხელ.

დოზა-დამოუკიდებელი გვერდითი მოვლენების შესამცირებლად, კომბინაციური თერაპიის დაწყება უმჯობესია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტმა მონოთერაპიით შედეგს ვერ მიაღწია.

კო-ირდას გამოყენება შეიძლება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან.
კო-ირდას მიღება შეიძლება საკვებთან ერთად ან საკვების გარეშე.

დოზის ტიტრირება კლინიკური ეფექტის მიხედვის
პაციენტი, რომლის არტერიული წნევა არაადექვატურად კონტროლდება მხოლოდ ირბესარტანით ან ჰიდროქლორთიაზიდით შეიძლება გადავიდეს კო-ირდას დღეში ერთხელ მიღებაზე. ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის რეკომენდებული დოზა, საშუალო ეფექტის გაზრიდ მიზნით არის 150მგ/12.5მგ, 300 მგ/12.5 მგ და 300 მგ./25 მგ. კო-ირდას დოზის შეცვლის შემდეგ არტერიული წნევის სტაბლიზაციას 2-4 კვირა სჭირდება.

დღეში ერთხელ 300 მგ ირბესარტანის / 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდის დოზაზე (კო-ირდას შემოგარსული 2 ტაბლეტი/დღეში) უფრო მაღალი დოზები რეკომენდებული არ არის.

ხანდაზმულ პაციენტებში, ისევე როგორც პაციენტებში ღვიძლის დარღვევებით დოზის რეგულირება აუცილებელი არ არის.

გამოყენება პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით
კო-ირდას თერაპიის ჩვეული რეჟიმი უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ პაციენტის კრეატინინის კლირენსი არის > 30 მლ/წთ. პაციენტებში თირკმლის უფრო მძიმე დარღვევებით, მარყუჟოვანი შარდმდენების გამოყენება უმჯობესია, ასე რომ კო-ირდა არ არის რეკომენდებული.

ჭარბი დოზირება:
ირბესარტანი
ადამიანებში ჭარბი დოზირების შესახებ მონაცემები არ მოიპოვება. თუმცა, 900 მგ დღიური დოზები 8 კვირის განმავლობაში კარგად აიტანება. ჭარბი დოზირების ყველაზე სავარაუდო გამოვლინება მოსალოდნელია იყოს ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია; ჭარბი დოზირებისას შეიძლება ასევე განვითარდეს ბრადიკარდია. ირბესარტანი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით.

ჰიდროქლორთიაზიდი
ჭარბი დოზირების ყველაზე ხშირი ნიშანი და სიმპტომი ადამიანებში გამოწვეულია ელექტროლიტების განლევით (ჰიპოკალიემი, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია) და დეჰიდრატაციით, რაც ჭარბი დიურეზის შედეგია. დიგიტალისების გამოყენებისას, ჰიპოკალიემიამ შეიძლება გაამწვავოს გულის არითმიები. ჰემოდიალიზით ჰიდროქლორთიაზიდის მოცილების ხარისხი დადგენილი არ არის.
         
შენახვის პირობები:
ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 25º-მდე თავის ორიგინალურ შეფუთვაში. შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა

კო-ირდა 150მგ/12,5მგ შემოგარსული ტაბლეტი 28 შემოგარსული ტაბლეტი შეფუთვაში.
კო-ირდა 300მგ/12,5მგ შემოგარსული ტაბლეტი 28 შემოგარსული ტაბლეტი შეფუთვაში.

ლიცენზიის მფლობელი: NOBEL İLAÇ SANAYİİ ve TİCARET A.Ş.
                                                 Barbaros bulvari 76-78
                                                 34553 ბეშიკტაში/სტამბული

გაიცემა ექიმის რეცეპტით

კორგლიკონი
 (CORGLYCONUM)

ზოგადი დახასიათება:
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე სითხე ოდნავ მოყვითალო ფერის, სუსტი სპეციფიური სუნით;
შემადგენლობა: 1 მლ შეიცავს 0.0006 გ კორგლიკონს;
დამხმარე ნივთიერებები: ქლორობუტანოლჰიდრატი, საინექციო წყალი.

:: გამჭვირვალე სითხე ოდნავ მოყვითალო ფერის, სუსტი სპეციფიური სუნით;: 1 მლ შეიცავს 0.0006 გ კორგლიკონს;დამხმარე ნივთიერებები: ქლორობუტანოლჰიდრატი, საინექციო წყალი.

გამოშვების ფორმა. საინექციო ხსნარი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე მოქმედი საშუალებები. საგულე გლიკოზიდები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები.
ფარმაკოდინამიკა. კორგლიკონი შროშანას გლიკოზიდების ნარევია. კორგლიკონის ძირითად ფარმაკოდინამიკურ ეფექტებს წარმოადგენს დადებითი ინოტროპული, უარყოფითი დრომოტროპული და ქრონოტროპული ეფექტები. საგულე გლიკოზიდები აძლიერებენ გულის სისტოლურ შეკუმშვას, ახანგრძლივებენ დიასტოლას, ანელებენ გულის რითმს, აქვეითებენ გულის გამტარი სისტემის აგზნებადობას. მიოკარდის კუმშვადობის გაძლიერება მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს სისხლის მიმოქცევას. კორგლიკონის გულზე მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ნატრიუმ-კალიუმის ტუმბოს სტიმულირებასთან და მიოკარდში კატექოლამინების დონის მომატებასთან, რაც დადებით ინოტროპულ ეფექტს იწვევს. გარდა ამისა, კორგლიკონის ზეგავლენით მცირდება ფოსფოდიესთერაზას აქტივობა, რაც იწვევს ციკლური ადენოზინმონოფოსფატის მატებას.

ფარმაკოკინეტიკა. კორგლიკონი ღვიძლში ბიოტრანსფორმაციას განიცდის, მაგრამ ორგანიზმიდან მისი გამოყოფა შეიძლება შეიცვალოს სანაღვლე გზების ფუნქციის დარღვევისას. ასეთ შემთხვევებში იზრდება კორგლიკონის ექსკრეცია შარდთან ერთად. პრეპარატის კუმულაცია შეიძლება წარმოიქმნას მხოლოდ ნაღვლისა და შარდის გამოყოფის სერიოზული დარღვევების არსებობისას ავადმყოფის ორგანიზმში, რომელსაც გულის უკმარისობა აწუხებს. ფარმაკოლოგიური ეფექტი ვითარდება 3-5 წუთში პრეპარატის ვენაში შეყვანის შემდეგ, მოქმედების მაქსიმუმი აღინიშნება 25-30 წუთის შემდეგ.

გამოყენების ჩვენებები. გულის მწვავე და ქრონიკული უკმარისობა, წინაგულების ციმციმის ტაქისისტოლური ფორმა, სუპრავენტრიკულარული პაროქსიზმული ტაქიკარდიის სამკურნალოდ.

გამოყენების წესი და დოზები. კორგლიკონი შეჰყავთ ვენაში. შეყვანა ტარდება ნელა 5-6 წუთის განმავლობაში, 10-20 მლ გლუკოზის 20% ან 40% ხსნარით 1-2-ჯერ დღე-ღამეში. მოზრდილებში შეიყვანება ერთჯერადი დოზით 0.5-1 მლ, 2-5 წლის ბავშვებში – 0.2-0.5 მლ, 6-12 წლის ბავშვებში – 0.5-0.75 მლ. დღე-ღამეში ორჯერ შეყვანისას ინექციებს შორის ინტერვალი უდრის 8-10 საათს.
უმაღლესი დოზები მოზრდილებისათვის ვენაში: ერთჯერადი – 1.0 მლ, დღე-ღამის – 2.0 მლ.

გვერდითი მოქმედება. იშვიათია ალერგიული რეაქციები. კორგლიკონის სხვა გვერდითი ეფექტები ძირითადად დაკავშირებულია მის ჭარბ დოზასთან ან პაციენტის ჰიპერმგრძნობელობასთან საგულე გლიკოზიდების მიმართ.

უკუჩვენებები. კორგლიკონის გამოყენება არ შეიძლება გულისა და სისხლძარღვების მნიშვნელოვანი ორგანული ცვლილებების, ენდოკარდიტის, ადამს-სტოქს-მორგანის სინდრომის, გლიკოზიდური ინტოქსიკაციის, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის, II და III ხარისხის AV-ბლოკადის, გამოხატული ბრადიკარდიის, ჰიპერკალციემიის, ჰიპოკალიემიის, იზოლირებული მიტრალური სტენოზის, ჰიპერტროფიული ობსტრუქციული კარდიომიოპათიის, კაროტიდული სინუსის სინდრომის, გულმკერდის აორტის ანევრიზმის, WPW სინდრომის დროს, მიოკარდის ინფარქტის მწვავე პერიოდში.

ჭარბი დოზა. კორგლიკონის ჭარბი დოზის სიმპტომები (გლიკოზიდური ინტოქსიკაციის) სხვადასხვანაირია. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არითმიები, მათ შორის ბრადიკარდია, AV-ბლოკადა, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიები ან ექსტრასისტოლია, პარკუჭების ფიბრილაცია. საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ: ანორექსია, ღებინება, გულისრევა, დიარეა. ცნს-სა და გრძნობის ორგანოების მხრივ: თავის ტკივილი, დაღლილობა, თავბრუსხვევა, იშვიათად – გარშემო მყოფი საგნების ხედვა მწვანე და ყვითელ ფერებში, მხედველობის დაქვეითება, მაკრო- და მიკროფსია, ძალიან იშვიათად – გონების დაბინდვა, სინკოპალური მდგომარეობები.
მოწამვლის მკურნალობა. არითმიის წარმოქმნისას ვენაში წვეთოვანი სახით შეიყვანება 2-2.4 გ კალიუმის ქლორიდი 10 ერთ. ინსულინით 500 მლ გლუკოზას 5% ხსნარში (შეყვანა წყდება სისხლის შრატში კალიუმის კონცენტრაციისას 5 მექვ/ლ). კალიუმის შემცველი საშუალებები უკუნაჩვენებია წინაგულოვან-პარკუჭოვანი გამტარობის დარღვევისას. გამოხატული ბრადიკარდიისას ინიშნება ატროპინის სულფატის ხსნარი. ნაჩვენებია ოქსიგენოთერაპია. როგორც დეზინტოქსიკაციის საშუალება ასევე ინიშნება უნითიოლი სქემის მიხედვით. არტერიული წნევის დაწევისას – ტრანსფუზიური თერაპია.

გამოყენების განსაკუთრებულობანი. თირკმელების გამომყოფი ფუნქციის დარღვევისას აუცილებელია პრეპარატის დოზის შემცირება გლიკოზიდური ინტოქსიკაციის განვითარების პრევენციისათვის.
გლიკოზიდური ინტოქსიკაციის განვითარების შესაძლებლობა ასევე მატულობს ჰიპოკალიემიის, ჰიპომაგნიემიის, ჰიპერკალციემიის, გულის ღრუების გამოხატული დილატაციის, ალკალოზის დროს, ხანდაზმულ ადამიანებში.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.
ადრენომიმეტური საშუალებები. ეფედრინის ჰიდროქლორიდთან, ადრენალინის ჰიდროქლორიდთან ან ნორადრენალინის ჰიდროტარტრატთან, ასევე სელექტიური ბეტა-ადრენომიმეტურ საშუალებებთან ერთად საგულე გლიკოზიდების გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს გულის არითმიის განვითარება.
ამინაზინი და ფენოთიაზინის სხვა წარმოებულები. საგულე გლიკოზიდების მოქმედება მცირდება.
ანტიქოლინესთერაზული პრეპარატები. ანტიქოლინესთერაზული პრეპარატებისა და საგულე გლიკოზიდების ერთად გამოყენებისას ძლიერდება ბრადიკარდია. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება მისი შეჩერება ან შესუსტება ატროპინის სულფატის შეყვანით.
გლუკოკორტიკოსტეროიდები. გლუკოკორტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივი მკურნალობის შედეგად ჰიპოგლიკემიის განვითარებისას შესაძლებელია საგულე გლიკოზიდების არასასურველი ეფექტების მომატება.
დიურეზული საშუალებები. დიურეზული საშუალებებისა (იწვევენ ჰიპოკალიემიას და ჰიპომაგნიემიას, მაგრამ სისხლში ზრდიან კალციუმის იონების კონცენტრაციას) და საგულე გლიკოზიდების ერთად გამოყენებისას ძლიერდება საგულე გლიკოზიდების მოქმედება. მათი ერთად გამოყენებისას უნდა მოხდეს ოპტიმალური დოზირების დაცვა. პერიოდულად შეიძლება დაინიშნოს კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზულები (სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი), რომლებიც ამცირებენ ჰიპოკალიემიას, თუმცა ამ დროს შეიძლება განვითარდეს ჰიპონატრიემია.
კალიუმის პრეპარატები. კალიუმის პრეპარატების ზეგავლენით საგულე გლიკოზიდების არასასურველი ეფექტები მცირდება.
კალციუმის პრეპარატები. საგულე გლიკოზიდებით მკურნალობისას კალციუმის პრეპარატების პარენტერალური გამოყენება სახიფათოა, ვინაიდან ძლიერდება კარდიოტოქსიკური ეფექტები (გულის არითმიები და სხვ.).
ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავას დინატრიუმის მარილი. აღინიშნება საგულე გლიკოზიდების ეფექტურობისა და ტოქსიკურობის შემცირება.
კორტიკოტროპინის პრეპარატები. საგულე გლიკოზიდების მოქმედება კორტიკოტროპინის ზეგავლენით შეიძლება შემცირდეს.
ქსანტინის წარმოებულები. კოფეინისა და თეოფილინის პრეპარატები ზოგჯერ ხელს უწყობს გულის არითმიის განვითარებას.
ნატრიუმის ადენოზინტრიფოსფატი. ნატრიუმის ადენოზინტრიფოსფატის საგულე გლიკოზიდებთან ერთად დანიშვნა არ შეიძლება.
ერგოკალციფეროლი. ერგოკალციფეროლით გამოწვეული ჰიპერვიტამინოზის დროს შესაძლებელია საგულე გლიკოზიდების მოქმედების გაძლიერება, რომელიც განპირობებული იქნება ჰიპერკალციემიის განვითარებით.
ნარკოტიკული ანალგეზიურები. ფენტანილისა და საგულე გლიკოზიდების კომბინაციამ შეიძლება ჰიპოტენზია გამოიწვიოს.
ნაპროქსენი. ჯანმრთელ ადამიანებში საგულე გლიკოზიდებისა და ნაპროქსენის ერთად გამოყენება არ მოქმედებს ფსიქოლოგიური ტესტირების შედეგებზე.
პარაცეტამოლი. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა საკმარისად შესწავლილი არ არის, მაგრამ არსებობს მონაცემები პარაცეტამოლის ზეგავლენით თირკმელებით საგულე გლიკოზიდების გამოყოფის შემცირების შესახებ.

შენახვის პირობები და ვადა. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას. შენახვის ვადა – 3 წელი.

გაცემის პირობები. რეცეპტით.

შეფუთვა. 1 მლ ამპულებში, 10 ამპულა კოლოფში.

დომისინი MR

(DOMISIN MR)

შემადგენლობა:
მოქმედი ნივთიერება: ტრიმეტაზიდინი;
1 ტაბლეტი შეიცავს: ტრიმეტაზიდინის დიჰიდროქლორიდს – 35 მგ.
დამხმარე ნივთიერებები: მანიტი (E 421), მიკროკრისტალური ცელულოზა, გლიკოლის მონტანას ცვილი, მაგნიუმის სტეარატი, ამონიუმ-მეტაკრილატის სოპოლიმერი (ტიპი B), შემომგარსავი ნივთიერება Opadry II Pink (რკინის ოქსიდი წითელი E 172, პოლიეთილენგლიკოლი, რკინის ოქსიდი ყვითელი E 172, პოლივინილის სპირტი, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი E 171, რკინის ოქსიდი შავი E 172).
გამოშვების ფორმა:
შემოგარსული ტაბლეტები, მოდიფიცირებული გამოთავისუფლებით.
 
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
კარდიოლოგიური პრეპარატები. ტრიმეტაზიდინი. ათქ-კოდი:  C01EB15.

კლინიკური მახასიათებლები:
ჩვენება:
კარდიოლოგია: სტენოკარდიის ხანგრძლივი მკურნალობა – სტენოკარდიის შეტევათა პროფილაქტიკა მონოთერაპიით ან სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში;
ოტორინოლარინგოლოგია: იშემიური წარმოშობის ვესტიბულურ-კოხლეარული დარღვევების მკურნალობა, ისეთების, როგორებიცაა თავბრუსხვევა, ყურებში ხმაური, სმენის დაქვეითება;
ოფთალმოლოგია: იშემიით გამოწვეული ქორინორეტინული დარღვევები.

უკუჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის შემადგენელი ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.

მიღების წესი და დოზირება:
დომისინი MR მიიღება 1 ტაბლეტი 2-ჯერ დღეში, დილას და საღამოს, ჭამის დროს, საკმაო რაოდენობის წყალთან ერთად. პრეპარატი განკუთვნილია ხანგრძლივად მიღებისათვის. მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობას ადგენს მკურნალი ექიმი დაავადების მიმდინარეობის მიხედვით. აუცილებლობის შემთხვევაში მკურნალობის სქემა შესაძლოა გადაიხედოს 3 თვის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები:
ჩვეულებრივ, დომისინი MR-ით მკურნალობა კარგად გადაიტანება, თუმცა მისი მიღების შემთხვევაში შეიძლება აღინიშნოს:
- საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, დისპეფსია, დიარეა, გულისრევა და ღებინება;
- ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი;
 ძალზე იშვიათად – ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (ტრემორი, რიგიდობა, აკინეზია, არამდგრადი წონასწორობა), განსაკუთრებით პარკინსონით დაავადებულ პაციენტებში, რაც მცირდება პრეპარატის შეწყვეტის შემდგომ;
- სისხლძარღვოვანი დარღვევები: იშვიათად – ორთოსტატული ჰიპოტონია, სახის წამოწითლება;
- კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება;
- ზოგადი სახის დარღვევები: ასთენია, ანგიონევროზული შეშუპება.

ჭარბი დოზირება:
პრეპარატის დიდი თერაპიული დიაპაზონის გამო ინტოქსიკაციის შემთხვევები ნაკლებად სავარაუდოა. ჰიპერდოზირების შემთხვევაში (პრეპარატის დიდი რაოდენობის მიღება) შესაძლოა განვითარდეს სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის შემცირება, შედეგად - არტერიული ჰიპოტონია და სახის წამოწითლება. ასეთ შემთხვევაში ნაჩვენებია სიმპტომური თერაპია.

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში:
კლინიკური მონაცემების არარსებობის გამო, პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში.

ბავშვები:
პრეპერატის მიღება არ არის რეკომენდებული ბავშვთა ასაკში ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ მონაცემების არარსებობის გამო.

გამოყენების თავისებურებები:
პრეპარატი მოწოდებულია სტენოკარდიის ბაზისური თერაპიისთვის და არ გამოიყენება სტენოკარდიული შეტევის კუპირებისთვის.
ხანდაზმულ ასაკში პრეპარატით მკურნალობა არ საჭიროებს დოზის კორექციას.
დომისინი MR –ის მიღება არ არის რეკომენდებული თირკმლის უკმარისობის დროს, როდესაც კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 15 მლ/წთ-ზე, ასევე ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევების დროს.
აქტიური სუბსტანციის მოდიფიცირებული (ნელი) გამოთავისუფლებისთვის შემუშავებულია ტაბლეტის სპეციალური სტრუქტურა (მატრიცა). დომისინი MR-ის მოქმედი ნივთიერება, რაც უზრუნველყოფს პრეპარატის თერაპიულ ეფექტს, თანდათანობით გამოთავისუფლდება ტაბლეტიდან მისი გავლისას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. თუმცა, ზოგიერთ შემთხვევაში შესაძლოა მატრიცის კარკასული სტრუქტურა ორგანიზმიდან გამოიყოს კვლავ ტაბლეტის ფორმით. აღნიშნული თავისებურება არ ახდენს გავლენას პრეპარატის თერაპიულ თვისებებზე.

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის დროს გასათვალისწინებელია ისეთი გვერდითი მოვლენის განვითარების შესაძლებლობა, როგორიცაა თავბრუსხვევა.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედება:
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ცნობილი არ არის.
პრეპარატი შეიძლება დაინიშნოს ჰეპარინთან, კალციპარინთან, K ვიტამინის ანტაგონისტებთან, პერორალურ ჰიპოლიპიდემიურ პრეპარატებთან, აცეტილსალიცილის მჟავასთან, ბეტა-ბლოკერებთან, კალციუმის ანტაგონისტებთან, დიგიტალისის პრეპარატებთან (ტრიმეტაზიდინი არ მოქმედებს დიგოქსინის დონეზე სისხლში) და სხვა ანტიანგინალურ საშუალებებთან კომბინაციაში.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ანტიანგინალური, ანტიიშემიური საშუალება.
ფარმაკოდინამიკა.
ჰიპოქსიის ან იშემიის პირობებში უჯრედების ენერგეტიკული მეტაბოლიზმის შენარჩუნების გზით ტრიმეტაზიდინი ხელს უშლის უჯრედშიდა ატფ-ის კონცენტრაციის შემცირებას, რითიც უზრუნველყოფს იონური ტუმბოებისა და ტრანსმემბრანული ნატრიუმ-კალიუმის არხების ნორმალურ ფუნქციონირებას, უჯრედული ჰომეოსტაზის შენარჩუნებით. პრეპარატის მეშვეობით მიოკარდიუმში ენერგეტიკული ცვლის ოპტიმიზაცია წარმოადგენს ცხიმოვანი მჟავების ჟანგვის ნაწილობრივი დათრგუნვის შედეგს, რაც ხორციელდება გრძელჯაჭვიანი 3-კეტოაცილ CoA თიოლაზას (3-კათ) ინჰიბირებით. აღნიშნული იწვევს გლუკოზის დაჟანგვის გაძლიერებას და გლიკოლიზისა და გლუკოზის ჟანგვის პროცესების გაუმჯობესებულ შეფარდებას, რაც უზრუნველყოფს მიოკარდიუმის დაცვას იშემიის პირობებში. ამასთანავე, ტრიმეტაზიდინი აძლიერებს ფოსფოლიპიდების ცვლას და მათ ჩართვას უჯრედულ მემბრანაში, რითიც ასევე უზრუნველყოფს მემბრანის დაცვას დაზიანებისგან.
ტრიმეტაზიდინის ანტიანგინალური მოქმედება აიხსნება ენერგეტიკული ცვლის გადართვით ცხიმოვანი მჟავების დაჟანგვიდან გლუკოზის ჟანგვის შედეგად ენერგიის წარმოქმნაზე, რაც წარმოადგენს მეტად ეფექტურ ენერგეტიკულ მექანიზმს, განსაკუთრებით ჰიპოქსიისა და იშემიის პირობებში.
კარდიოლოგიაში:
სტენოკარდიით დაავადებულ პაციენტებში ტრიმეტაზიდინი:
- ზრდის კორონარულ რეზერვს, დატვირთვით გამოწვეული იშემიის განვითარების შეფერხებით, მკურნალობის დაწყების მე-15 დღიდან;
- აფერხებს არტერიული წნევის მკვეთრ მერყეობას გულის შეკუმშვათა სიხშირის არსებითი ცვლილების გარეშე;
- მნიშვნელოვნად ამცირებს სტენოკარდიულ შეტევათა სიხშირეს;
- განაპირობებს ტრინიტროგლიცერინის გამოყენების აუცილებლობის მნიშვნელოვან შემცირებას.
ოტორინოლარინგოლოგიაში:
ტრიმეტაზიდინი ეფექტურად ამცირებს თავბრუსხვევის ხარისხს, ხანგრძლივობასა და სიხშირეს ანტიიშემიური ეფექტისა და ვესტიბულური ნეირონების დაცვის გზით, რასაც განაპირობებს ჭარბი რაოდენობით ექსციტოტოქსიკური ამინომჟავების ტოქსიკური ზემოქმედება. ტრიმეტაზიდინი არ წარმოადგენს ვესტიბულოსუპრესორს და ამგვარად, განაპირობებს ვესტიბულური კომპენსაციის მექანიზმს; ამცირებს ყურებში ხმაურის განვითარების ინტენსივობასა და პერიოდულობას და აფერხებს რეციდივებს. პერცეპტული სიყრუის დროს ტრიმეტაზიდინი განაპირობებს ბგერის მიღების დიაპაზონის გაზრდას დეციბელებში და ამცირებს სმენასთან დაკავშირებულ პრობლემებს.
ოფთალმოლოგიაში:
ტრიმეტაზიდინი:
- აუმჯობესებს ელექტრორეტინოგრამაზე იშემიის მიმართ მგრძნობიარე b –ტალღების ამპლიტუდას, ასევე ბადურას ფუნქციის აღდგენის პროგნოზს;
- აუმჯობესებს მხედველობის სიმახვილესა და ველს, რაც დაკავშირებულია კეთილსაიმედო ანატომიური ცვლილებებით. აღნიშნული იწვევს ბადურას პათოლოგიის ფუნქციონალური სიმპტომების შემცირებას, განსაკუთრებით ყვითელი ხალის ასაკობრივი დეგენერაციის დროს.
ფარმაკოკინეტიკა.
ტრიმეტაზიდინის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან საშუალოდ 5 საათის შემდეგ. დღეღამის მანძილზე პლაზმაში კონცენტრაცია სტაბილურია: ტაბლეტის მიღებიდან 11 საათის მანძილზე ტრიმეტაზიდინის კონცენტრაცია პლაზმაში არის 75% ან მეტი.
სტაბილური კონცენტრაცია მყარდება, ყველაზე გვიან, მე-60 საათისათვის.
საკვების მიღება არ ახდენს გავლენას დომისინი MR –ის ფარმაკოკინეტიკურ მახასიათებლებზე. განაწილების მოცულობა შეადგენს - 4,8 ლ/კგ, ცილებთან კავშირი მცირეა და შეადგენს 16%-ს.
ტრიმეტაზიდინი ძირითადად გამოიყოფა შარდთან ერთად, უმეტესი ნაწილი შეუცვლელი სახით. 65 წელზე მეტი ასაკის პირებში პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 12 სთ-ს. პრეპარატის სრული გამოყოფა არის თირკმლის კლირენსის შედეგი, რაც პირდაპირ კავშირშია კრეატინინის კლირენსთან და ნაკლებად არის დაკავშირებული ღვიძლის კლირენსთან, რაც ასაკთან ერთად ქვეითდება.

ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები:
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
მრგვალი ფორმის, ორმხრივამოზნექილი ზედაპირის მქონე, ვარდისფერი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

ვარგისიანობის ვადა:  3 წელი.

შენახვის პირობები: ინახება ორიგინალური შეფუთვით, არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა:
10 ტაბლეტი ბლისტერზე; 6 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა: გაიცემა რეცეპტით.
 
მწარმოებელი: შპს “ფარმა სტარტი”, უკრაინა.

მისამართი:
უკრაინა, 03124, ქ. კიევი, ი. ლეპსეს ბულვ, 8.

კო-ირდა
150მგ/12,5მგ შემოგარსული ტაბლეტი
Co-Irda

შემადგენლობა:
კო-ირდას 150 მგ/ 2.5 მგ ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს 150 მგ ირბესარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. აგრეთვე, საღებავი ნივთიერებების სახით შეიცავს ტიტანის დიოქსიდს, რკინის ყვითელ ოქსიდს, რკინის წითელ ოქსიდს, კარმიზინსა და ინდიგო კარმინს.

კო-ირდას 300 მგ/12.5 მგ ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს 300 მგ ირბესარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. აგრეთვე, საღებავი ნივთიერებების სახით შეიცავს ტიტანის დიოქსიდს, რკინის ყვითელ ოქსიდს, რკინის წითელ ოქსიდს, კარმიზინსა და ინდიგო კარმინს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
კო-ირდას აქტიური ინგრედიენტების კომბინაციას დამატებითი ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი გააჩნია, ის სისხლის არტერიულ წნევას უფრო ეფექტურად აქვეითებს, ვიდრე ცალკე აღებული კომპონენტი.

ფარმაკოდინამიკა:
ირბესარტანი ძლიერი, ორალურად აქტიური, ანგიოტენზინ –II რეცეპტორის (AT1 ქვეტიპი) სელექტიური ანტაგონისტია. ანგიოტენზინ II ძლიერი ვაზოკონსტრიქტორია, რომელიც ანგიოტენზინ I- გან წარმოიქმნება ანგიოტენზინ მაკონვერტირებელი ფერმენტის (ამფ, ACE კინინაზა II) მიერ კატალიზებულ რეაქციაში. ანგიოტენზინ II რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის (RAS) ძირითადი პრესორული საშუალებაა, რომელიც ასევე ალდოსტერონის სინთეზსა და თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის სეკრეციას, გულის კუმშვადობას, თირკმლების მიერ ნატრიუმის შეწოვას, სიმპატიკური ნერვული სისტემის აქტივობასა და გლუვი კუნთების უჯრედების ზრდას ასტიმულირებს. ირბესარტანი აბლოკირებს ვაზოკონსტრიქციას და ანგიოტენზინ II-ის ალდოსტერონის მასეკრეტირებელ ეფექტს AT1 ანგიოტენზინ II რეცეპტორების სელექტიურად შეკავშირების გზით.
ირბესარტანი AT1 რეცეპტორების სპეციფიკური კონკურენტული ანტაგონისტია უფრო დიდი აფინიტეტით (800-ჯერ უფრო მეტი) AT1 რეცეპტორებისათვის ვიდრე AT2  რეცეპტორებისათვის, აგონისტური აქტივობის გარეშე.
AT1 რეცეპტორების ბლოკადა ხსნის ანგიოტენზინ II-ის უარყოფით ზეგავლენას რენინის სეკრეციაზე, მაგრამ მომატებული პლაზმური რენინის აქტივობა და მოცირკულირე ანგიოტენზინ II ვერ ერევიან ირბესარტანის ეფექტს სისხლის წნევაზე.
ირბესარტანი ამფ-ს ან რენინს არ აინიჰიბირებს და ზეგავლენას არ ახდენს სხვა ჰორმონალურ რეცეპტორებსა თუ იონთა არხებზე, რომლებიც სისხლის წნევის კარდიოვასკულარულ რეგულაციას და ნატრიუმის ჰომეოსტაზში მონაწილეობენ. ვინაიდან ირბესარტანი არ აინჰიბირებს ამფ-ს, ის ზეგავლენას არ ახდენს ბრადიკინინის პასუხზე.

ჰიდროქლორთიაზიდი არის თიაზიდური შარდმდენი. პერორალური მიღების შემდეგ, დიურეზი იწყება 2 საათში, და მაქსიმალური ეფექტი 4 საათში ვითარდება, მაშინ როდესაც აქტივობა გრძელდება დაახლოებით 6-12 საათი. თიაზიდი ზეგავლენას ახდენს ელექტროლიტების რეაბსორბციის თირკმლის მილაკოვან ნაწილზე, პირდაპირ ზრდის რა ნატრიუმის და ქლორის ექსკრეციას დაახლოებით თანაბარი რაოდენობით. ჰიდროქლორთიაზიდის დიურეზული მოქმედება აქვეითებს პლაზმის მოცულობას, ზრდის პლაზმაში რენინის აქტივობას, ზრდის ალდოსტერონის სეკრეციას, ამის შედეგად ზრდის შარდში კალიუმისა და ბიკარბონატების დაკარგვას, და ამცირებს შრატის კალიუმს. რენინ-ალდოსტერონის კავშირი გაშუალებულია ანგიოტენზინ II-ით, ასე რომ ანგიონტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების კოადმინისტრაცია იწვევს ამ შარდმდენებთან ასოცირებული კალიუმის დანაკარგის აღდგენას. თიაზიდების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის მექანიზმი არ არის ბოლომდე შესწავლილი.

ფარმაკოკინეტიკა:
ირბესარტანი ორალურად აქტური საშუალებაა, რომელიც არ საჭიროებს აქტიურ ფორმად ბიოტრანსფორმაციას. ირბესარტანის პერორალური აბსორბცია სწრაფი და სრულია საშუალო აბსოლუტური ბიოამთვისებლობით 60-80%. ირბესარტანის პერორალურად მიღების შემდეგ მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა დოზირებიდან 1.5-2სააში. საკვები ირბესარტანის ბიოამთვისებლობაზე ზეგავლენას არ ახდენს. თერაპიულ დოზათა ფარგლებში ირბესარტანი ხაზოვან ფარმაკოკინეტიკას ამჟღავნებს. ირბესარტანის ნახევრად დაშლის პერიოდი აღწევს 11-15 საათს. წონასწორული კონცენტრაციები მიიღწევა 3 დღის განმავლობაში. ირბესარტანის შეზღუდული აკუმულაცია (ირბესარტანი მეტაბოლიზდება გლუკურონის კონიუგაციის და დაჟანგვის გზით. 14C–მარკირებული ირბესარტანის პერორალურად ან ინტრავენურად მიღების შემდეგ, მოცირკულირე პლაზმური რადიოაქტიურობის დაახლოებით 80%, შეიძლება, მიეწეროს შეუცვლელ ირბესარტანს. ძირითადი მოცირკულირე მეტაბოლიტი არის არააქტიური ირბესარტანის გლუკურონის კონიუგატი (დაახლოებით 6%). დანარჩენი ოქსიდაციური მეტაბოლიტები ირბესარტანის ფარმაკოლოგიური აქტივობისთვის უმნიშვნელოა.  
ირბესარტანი და მისი მეტაბოლიტები გამოიყოფა სანაღვლე და საშარდე გზებით. ¹⁴C –მარკირებული ირბესარტანის პერორალურად ან ინტრავენურად მიღების შემდეგ, რაქდიოაქტივობის დაახლოებით 20% აღდგება შარდში, ხოლო დანარჩენი განავალში, ირბესარტანის ან ირბესარტან გლუკურონის სახით.
ციტოქრომ P450 იზოფერმენტით ირბესარტანის ჟანგვის in vitro კვლევებმა უჩვენა, რომ ირბესარტანი ძირითადად 2C9-თი იჟანგება; 3A4-ით მეტაბოლიზმი უმნიშვნელოა. ირბესარტანი არც მეტაბოლიზდება, არც მნიშვნელოვნად ასტიმულირებს ან აინჰიბირებს წამლის მეტაბოლიზმთან ხშირად ასოცირებულ ფერმენტებს (1A1, 1A2, 2A6, 2B6, 2D6, 2E1). 3A4-ის სტიმულირება ან ინჰიბირება
არ აღინიშნებოდა.
ირბესარტანის 90% შეკავშირებულია შრატის ცილებთან (ძირითადად ალბუმინთან და  α1-მჟავა გლიკოპროტეინთან) სისხლის უჯრედული კომპონენტების უმნიშვნელო შეკავშირებით. განაწილების საშუალო მოცულობა არის 53-93 ლიტრი. საერთო პლაზმური და თირკმლოვანი კლირენსი არის 157-176-სა და 3.0-3.5 მლ/ლ ფარგებლში შესაბამისად. განმეორებითი დოზირებისას, ც კლინიკურად უმნიშვნელოდ აკუმულირდება.
ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები უჩვენებენ, რომ რადიოლოგიურად მონიშნული ირბესარტანი სუსტად გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერსა და პლაცენტაში. ირბესარტანი გამოიყოფა მეძუძური ვირთხების რძეში.
        
ჰიდროქლორთიაზიდი: პლაზმური დონის 24 საათის განმავლობაში დაკვირვებისას, პლაზმური ნახევრად დაშლის პერიოდი ვარირებს 5.6-სა და 14.8 საათს შორის. ჰიდროქლორთიაზიდი არ მეტაბოლიზდება, თუმცა სწრაფად გამოიყოფა თირკმლების საშუალებით. პერორალური დოზის სულ მცირე 61% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით 24 საათის განმავლობაში. ჰიდროქლორთიაზიდი კვეთს პლაცენტას და არა ჰემატოენცეფალურ ბარიერს და გამოიყოფა დედის რძეში.

ჩვენებები:
კო-ირდა ნაჩვენებია ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ. ამ ფიქსირებული დოზის კომბინაცია არ არის ნაჩვენები მკურნალობის დასაწყისისთვის.

უკუჩვენებები:
კო-ირდა უკუნაჩვენებია პაციენტებში ამ პროდუქტის ნებისმიერი კომპონენტის მიერ ჰიპერმგრძნობელობის არსებობისას. ჰიდროქლორთიაზიდური კომპონენტის გამო, ეს საშუალება უკუნაჩვენებია პაციენტებში ანურიით ან სხვა სულფანილამიდწარმოებული პრეპარატების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობით.       

უსაფრთხოების ზომები:
ნაყოფის/ახალშობილთა ავადობა და სიკვდილიანობა:
წამლებს, რომლებიც პირდაპირ მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე ორსულ ქალებში გამოყენების შემთხვევაში შეუძლიათ, გამოიწვიონ ნაყოფისა და ჩვილის ავადობა და სიკვდილი. მსოფლიო ლიტერატურაში არის  რამდენიმე ათეული შემთხვევის შესახებ ინფორმაცია პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ანგიოტენზინმაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს,
ორსულობის დადასტურებისას, პრეპარატი სასწრაფოდ უნდა მოიხსნას.
ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში წამლების გამოყენება, რომლებიც პირდაპირ მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე ასოცირებულია ნაყოფისა და ახალშობილის დაზიანებებთან, ჰიპოტენზიის, ქალას ჰიპოპლაზიის, ანურიის, თირკმლების შექცევადი და შეუქცევადი ნაკლოვანების და ლეტალობის ჩათვლით. ასევე აღინიშნებოდა ოლიგოჰიდრამნიონი, რომელიც, სავარაუდოდ, გამოწვეული იყო ნაყოფის თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებით; ამ შემთხვევაში ოლიგოჰიდრამნიონი დაკავშირებულია ნაყოფის კიდურების კონტრაქტურებთან, ქალა-სახის დეფორმაციასთან და ფილტვების ჰიპოპლაზიურ განვითარებასთან. ასევე აღინიშნებოდა დღენაკლულობა, საშვილოსნოს შიგნით ზრდაში ჩამორჩენა და ductus arteriosus, თუმცა წამალთან მიზეზობრივი კავშირი დადგენილი არ არის.

ეს გვერდითი მოვლენები არ ჩანს, რომ გამოწვეული საშვილოსნოსშიდა წამლის ექსპოზიით, რომელიც შეზღუდული იყო პირევლ ტრიმესტრზე. დედები, რომელთა ემბრიონები და ნაყოფები განიცდიდნენ ანგიოტენზინ II რეცეპტორები ანტაგონისტების მიმართ ექსპოზიციას, მხოლოდ პირველ ტრიმესტრში უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი. მიუხედავად ამისა, პაციენტის დაორსულებისას, ექიმმა რაც შეიძლება სწრაფად უნდა შეაწყვეტინოს მას კო-ირდას მიღება.

იშვიათად (ალბათ ერთ შემთხვევაზე ნაკლები ყოველ ათას ორსულეზე), რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი წამლის ალტერნატივა არ მოიპოვება. ასეთ იშვიათ შემთხვევებში, პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყო ნაყოფისათვის პოტენციური საშიშროებების შესახებ და მრავალი ულტრბგერითი გამოკვლევა უნდა შესრულდეს ინტრამნიონური გარემოს შესაფასებლად.

ოლიგოჰიდრამნიონის აღმოჩენისას, კო-ირდას მიღება უნდა შეწყდეს, თუ ამას დედისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობა არ აქვს. შეკუმშვის დაძაბვის ტესტ (CST), არა-დაძაბვის ტესტი (NST), ან ბიოფიზიკური პროფილირება (BPP) შეიძლება, გამოჩნდეს, რაც დამოკიდებულია ორსულობის კვირაზე. პაციენტებმა და ექიმებმა უნდა იცოდნენ, რომ ოლიგოჰიდრამნიონი შეიძლება, არ გამოჩნდეს მანამ სანამ ნაყოფი შექუცევად დაზიანებას არ განიცდის.

უნდა მოხდეს ახალშობილების სათანადო დაკვირვება ჰიპოტენზიაზე, ოლიგურიასა და ჰიპერკალემიაზე, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებით ინ  უტერო ექსპოზიციის ისტორიით. ოლიგურიის განვითარების შემთხვევაში, საყურადღებოა არტერიული წნევისა და თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნება. ჰიპოტენზიის სამკურნალოდ და/ან თირკმლის დარღვეული ფუნქციის აღსადგენად შეიძლება, საჭირო გახდეს გაცვლითი ტრანსფუზია ან დიალიზი.

თიაზიდები გადიან პლაცენტარულ ბარიერში და ვლინდებიან ჭიპლარის სისხლში. არსებობს ნაყოფის ან ახალშობილთა სიყვითლის, თრომბოციტოპენიის და შესაძლოა სხვა  გვერდითი მოვლენების განვითარების საშიშროება.

ჰიპოტენზია ჰიპოვოლემიურ და მარილის დეფიციტიან პაციენტებში:
არტერიული წნევის ძლიერი დაქვეითება იშვიათად აღინიშნებოდა პაციენტებში გაურთულებული ჰიპერტენზიით, რომლებიც მხოლოდ ირბესარტანით (ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში, პაციენტი უნდა მოთავსდეს ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში და თუ საჭიროა, გაუკეთდეს ნორმალური მარილიანი ხსნარის ინტრავენური ინფუზია. გარდამავალი ჰიპოტენზიური ეფექტი მკურნალობის გაგრძელებისათვის უკუჩვენება არ არის, სისხლის წნევის მოწესრიგების შემდეგ ის ყოველგვარის სირთულის გარეშე შეიძლება, გაგრძელდეს.

ჰიდროქლორთიაზიდი:
ღვიძლი:
თიაზიდები სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით ან ღვიძლის პროგრესირებადი დაავადებით, ვინაიდან სითხისა და ელექტროლიტების ბალანსის მცირე ცვლილებამაც კი შეიძლება,დააჩქაროს ღვიძლიმიერი კომის განვითარება.
ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები:
ჰიდროქლორთიაზიდის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები შეიძლება, განვითარდეს პაციენტებში ანამნეზში ალერგიის ან ბრონქული ასთმის ისტორიით ან ისტორიის გარეშე, თუმც უფრო ხშირად ვითარდება პაციენტებში ასეთი ისტორიით.
სისტემური წითელი მგლურა:
თიაზიდური შარდმდენები იწვევენ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავებას.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა:
მგრძნობიარე პირებში, რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის დათრგუნვის შედეგად, მოსალოდნელია თირკმლის ფუნქციის ცვლილებები. პაციენტებში, რომლებშიც თირკმლის ფუნქცია დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივობაზე (მაგ. პაციენტები გულის მძიმე შეგუბებითი უკმარისობით), ანგიოტენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტით მკურნალობა დაკავშირებულია ოლიგურია და/ან პროგრესულ აზოტემიასთან და (იშვიათად) თირკმლის მწვავე უკმარისობა და/ან სიკვდილთან. ირბესარტანი სავარაუდოდ მსგავსად იქცევა. ამფ ინჰიბიტორების შესწავლისას პაციენტებში თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, აღინიშნებოდა შრატის კრეატინინის ან BUN-ის მომატება. არ არის ცნობილი ირბესარატნის გამოყენების შესახებ პაციენტებში თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით, თუცმა ისეთივე შედეგია მოსალოდნელი.

ბავშვებში გამოყენება:
ბავშვებში გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

ხანდაზმულებში გამოყენება:
ირბესარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის კლინიკური კვლევები არ მოიცავენ საკმარის მონაცამებს 65 წლის პირებისათვის და ზემოთ, რათა დადგინდეს მკურნალობის ეფექტი ახალგაზრდებთან შედარებით. სხვა კლინიკური კვლევები ხანდაზმულებისა და ახალგაზრდების კლინიკური ეფექტს შორის განსხვავებას ვერ პოულობენ. ზოგადად, ხანდაზმული პაციენტისათვის დოზის შერჩევა საფრთხილო უნდა იყოს, უნდა დაიწყოს ჩვეულებრივ ყველაზე დაბალი დოზით.

ორსულობა და ლაქტაცია:
ორსულობის კატეგორიები C (პირველი ტრიმესტრი) და D (მეორე და მესამე ტრიმესტრები)
არ არის ცნობილი გამოიყოფა თუ არ ირბესარტანი დედის რძეში, თუმცა ირბესარტანი და მისი ზოგიერთი მეტაბოლიტი სეკრეტირდება მეძუძური ვირთხების რძეში დაბალი კონცენტრაციებით. ჩვილისათვის შესაძლო მავნე ზეგავლენის გამო, მიღებულ უნდა იქნეს გადაწყვეტილება ძუძუთი კვების გაგრძელების ან წამლის მოხსნის შესახებ, დედისათვის წამლის მნიშვნელობის გათვალისწინებით.

ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა:
ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენის შემსწავლელი კვლევები არ ჩატარებულა. მის ფარმაკოდინამიკურ თვისებებზე დაყრდნობით, შეიძლება ითქვას, რომ ირბესარტანი ნაკლებად იმოქმედებს ამ უნარზე. ავტომობილის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობისას, გასათვალისწინებულია მკურნალობის დროს თავბრუს და მოთენთილობის შესაძლო განვითარება.

გვერდითი მოვლენები:
ჩვეულებრივ, ირბესარტანის და ჰიდროქლოთიაზიდის კომბინაცია კარგად აიტანება. ძირითადად გვერდითი მოვლენები მსუბუქი და ტრანზიტორული იყო და არ საჭიროებდნენ მკურნალობის შეწყვეტას. პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევებში პაციენტებში ჰიპერტენზიით, გვერდითი მოვლენების განვითარების სიხიშირე ირბესარტან/ჰიდროქლოთიაზიდის და პლაცებო ჯგუფებში არ განსხვდებოდა.
კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში, ირბესარტანისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციური მკურნალობის შეწყვეტა, გვერდითი მოვლენების გამო საჭირო იყო მხოლოდ 3.6%-ში. ეს სიხშირე გაცილებით ნაკლები იყო (p=0.023), ვიდრე პლაცებოთი ნამკურნალევი პაციენტების 6.8%, რომლებმაც მკურნალობა შეწყვიტეს.  

ამ პლაცებო კონტროლირებულ კვლევებში, ირბესარტანის და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციური თერაპიისას შემდეგი გვერდითი მოვლენები აღინიშნებოდა პაციენტებში >=1%-ში:
ზოგადი: გულმკერდის ტკივილი 2%, სისუსტე 7%, გრიპი 3%
კარდიოვასკულარული: შეშუპება 1%, ტაქიკარდია 1%
საჭმლის-მონელება: მუცლის ტკივილი 2%, დისპეფსია/გულძმარვა 2%, გულისრევა / ღებინება 3%
იმუნოლოგია: ალერგია 1%
საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემა: ჩონჩხკუნთოვანი ტკივილი 7%
ნერვული სისტემა: თავბრუ 8%, ორთოსტაზული თავბრუ 1%
შარდგამომყოფია სისტემა: პათოლოგიური შარდვა 2%

შემდეგი გვერდითი მოვლენები აღინიშნებოდა 1% სიხშირით ან მეტიმ თუმცა უფრო ხშირი იყო პლაცებო ჯგუფში:
თავის ტკივილი, სინუსური დარღვევები, ხველა, ზედა სასუნთქი ინფექციები, ფარინგიტი, ფაღარათი, რინიტი, საშარდე გზების ინფექცია, გამონაყარი, შფოთვა/აღგზნებადობა და კუნთოვანი სპაზმები.

შემდეგი გვერდითი მოვლენები აღინიშნებოდა პოსტ-მარკეტინგულ კვლევებში:
ჭინჭრის ციება; ანგიოედება (სახის, ტუჩების, ხორხის და/ან ენის შეშუპების ჩათვლით). ჰიპერკალიემია აღინიშნებოდა იშვიათად.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები
კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში, სტანდარტული ლაბორატორიული პარამეტრების კლინიკური მნიშვნელობის ცვლილებები იშვიათად იყო დაკავშირებული  ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის გამოყენებასთან.

კრეატინინი, სისხლის შარდოვანას აზოტი (BUN): პაციენტებში ესენციური ჰიპერტენზიით მხოლოდ ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციით მკურნალობისას, BUN-ისა და შრატის კრეატინინს მცირე მომატება აღინიშნებოა 2.3 და 1.1 %-ში შესაბამისად.

ჰემოგლობინი: დაახლოებით 0.2 გრ/დლ კლინიკურად უმნიშვნელო საშუალო დაქვითება აღინიშნებოდა პაციენტებში მხოლოდ ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციით მკურნალობისას, შედარებით 0.4 გრ/დლ დაქვეითებისა პაციენტებში, რომლებიც პლაცებოს ღებულობდნენ.  

ღვიძლის ფუნქციური სინჯები: აღინიშნებოდა ღვიძლის ფერმენტებისა და/ან შრატის ბილირუბინის იშვიათი მომატება.

გვერდითი მოვლენის შემჩნევის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს

წამლებთან ურთიერთქმედება:
ირბესარტანი
ჰიდროქლორთიაზიდთან ,დიგოქსინთან, ვარფარინთან და ნიფედიპინთან ურთიერთქმედების შესწავლისას ფარმაკოკინეტიკური (ან ფარმაკოდინამიკური) ურთიერთქმედებები არ აღინიშნებოდა.

ჰიდროქლორთიაზიდი
ერთად გამოყენებისას შემდეგ წამლებს შეუძლიათ თიაზიდურ შარდმდენებთან ურთიერთქმედება:
ალკოჰოლი, საძილე საშუალებები ან ნარკოტიკები: შეიძლება განვითარდეს ორთოსტატული ჰიპოტენზიის გაძლიერება.
ანტიდიაბეტური წამლები (პერორალური საშუალებები და ინსულნინი): შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური წამლების დოზების კორექცია.
სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები: დამატებითი ან გამაძლიერებელი ეფექტი.
ქოლესტერამინი და კოლესტიპოლის რეზინები: ანიონური ცვლის  არსებობისა ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა დარღვეული. ქოლესტერამინის ან კოლესტიპოლის ერთჯერადი დოზა უკავშირდება ჰიდროქლორთიაზიდს და ამცირებს მის შეწოვას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან 85 და 43%-ით შესაბამისად
კორტიკოსტეროიდები, ACTH:  ელექტროლიტების გაძლიერებულიოლევა, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემია.
პრესორული ამინები (მაგ. ნორეპინეფრინი): პრესორული ამინების დაქვეითებული ეფექტი, თუმცა არასაკმარისი მათ მოსახსნელად.
ჩონჩხის კუნთების რელაქსანტები, არამადეპოლარიზებული საშუალებები (მაგ. ტუბოკურარინი): შესაძლო მომატებული ეფექტი.
ლითიუმი: ჩვეულებრივ არ გამოიყენება შარდმდენებთან. შარდმდენი საშუალებები ამცირებენ ლითიუმის თირკმლისმიერ კლირენსს და ზრდიან ლითიუმის ტოქსიურობის საშიშროებას.
არასტეოიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები: ზოგიერთ პაციენტში, არატსეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებამ შეიძლება შეამციროს მარუჟოვანი, კალიუმ-შემნახველი და თიაზიდური შარდმდენების დიურეზული, ნატრიურეზული და ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები. ამიტომ, კო-ირდასა და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთად გამოყენებისას, აუცილებელია პაციენტის სათანდო კონტროლი, იმის დასადგენად, მიიღწევა თუ არა სასურველი ეფექტი.
 
დოზირება და გამოყენების მეთოდები:
კო-ირდას რეკომენდებული საწყისი დოზა არის 150 მგ დღეში. პაციენტებისათვის, რომლებიც არტერიული წნევის შემდგომ დაქვითებას საჭიროებენ, საჭიროა ტიტრირება 300 მგ-მდე დღეში ერთხელ.
ირბესარტანის უფრო დაბალი საწყისი დოზა (75 მგ) რეკომენდებულია პაციენტებში ინტრავასაკულარული მოცულობის სიმცირით (მაგ. პაციენტები, რომლებიც ძლიერ შარდმდენებს ღებულობენ ან ჰემოდიალიზზე არია) (იხ. ჰიპოტენზია ჰიპოვოლემიურ ან მარილის დეფიციტის მქონე პაციენტებში). პაციენტები, რომლებიც უშედეგოდ მკურნალობენ მაქსიმალური დოზით 300 მგ დღეში ერთხელ, უფრო მაღალი დოზისაგან ალბათ უფრო მეტ სარგებელს ვერ მიიღებენ.

ჰიდროქლორთიაზიდი ეფექტურია დოზირებით 12.5-დან 50 მგ-მდე დღეში ერთხელ.

დოზა-დამოუკიდებელი გვერდითი მოვლენების შესამცირებლად, კომბინაციური თერაპიის დაწყება უმჯობესია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტმა მონოთერაპიით შედეგს ვერ მიაღწია.

კო-ირდას გამოყენება შეიძლება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან.
კო-ირდას მიღება შეიძლება საკვებთან ერთად ან საკვების გარეშე.

დოზის ტიტრირება კლინიკური ეფექტის მიხედვის
პაციენტი, რომლის არტერიული წნევა არაადექვატურად კონტროლდება მხოლოდ ირბესარტანით ან ჰიდროქლორთიაზიდით შეიძლება გადავიდეს კო-ირდას დღეში ერთხელ მიღებაზე. ირბესარტან-ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციის რეკომენდებული დოზა, საშუალო ეფექტის გაზრიდ მიზნით არის 150მგ/12.5მგ, 300 მგ/12.5 მგ და 300 მგ./25 მგ. კო-ირდას დოზის შეცვლის შემდეგ არტერიული წნევის სტაბლიზაციას 2-4 კვირა სჭირდება.

დღეში ერთხელ 300 მგ ირბესარტანის / 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდის დოზაზე (კო-ირდას შემოგარსული 2 ტაბლეტი/დღეში) უფრო მაღალი დოზები რეკომენდებული არ არის.

ხანდაზმულ პაციენტებში, ისევე როგორც პაციენტებში ღვიძლის დარღვევებით დოზის რეგულირება აუცილებელი არ არის.

გამოყენება პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით
კო-ირდას თერაპიის ჩვეული რეჟიმი უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ პაციენტის კრეატინინის კლირენსი არის > 30 მლ/წთ. პაციენტებში თირკმლის უფრო მძიმე დარღვევებით, მარყუჟოვანი შარდმდენების გამოყენება უმჯობესია, ასე რომ კო-ირდა არ არის რეკომენდებული.

ჭარბი დოზირება:
ირბესარტანი
ადამიანებში ჭარბი დოზირების შესახებ მონაცემები არ მოიპოვება. თუმცა, 900 მგ დღიური დოზები 8 კვირის განმავლობაში კარგად აიტანება. ჭარბი დოზირების ყველაზე სავარაუდო გამოვლინება მოსალოდნელია იყოს ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია; ჭარბი დოზირებისას შეიძლება ასევე განვითარდეს ბრადიკარდია. ირბესარტანი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით.

ჰიდროქლორთიაზიდი
ჭარბი დოზირების ყველაზე ხშირი ნიშანი და სიმპტომი ადამიანებში გამოწვეულია ელექტროლიტების განლევით (ჰიპოკალიემი, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია) და დეჰიდრატაციით, რაც ჭარბი დიურეზის შედეგია. დიგიტალისების გამოყენებისას, ჰიპოკალიემიამ შეიძლება გაამწვავოს გულის არითმიები. ჰემოდიალიზით ჰიდროქლორთიაზიდის მოცილების ხარისხი დადგენილი არ არის.
         
შენახვის პირობები:
ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 25º-მდე თავის ორიგინალურ შეფუთვაში. შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა

კო-ირდა 150მგ/12,5მგ შემოგარსული ტაბლეტი 28 შემოგარსული ტაბლეტი შეფუთვაში.
კო-ირდა 300მგ/12,5მგ შემოგარსული ტაბლეტი 28 შემოგარსული ტაბლეტი შეფუთვაში.

ლიცენზიის მფლობელი: NOBEL İLAÇ SANAYİİ ve TİCARET A.Ş.
                                                 Barbaros bulvari 76-78
                                                 34553 ბეშიკტაში/სტამბული

გაიცემა ექიმის რეცეპტით

მოცემული პრეპარატის გამოყენებამდე ყურადღებით წაიკითხეთ შეფუთვის ჩანართის შინაარსი.

• შეინახეთ ჩანართი. თქვენ შესაძლოა გაგიჩნდეთ მისი გადაკითხვის საჭიროება.
• თუ თქვენ გაქვთ რაიმე შეკითხვები, ჰკითხეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.
• ეს წამალი გამოწერილია თქვენთვის. არ გადასცეთ ის სხვებს. მან შესაძლოა მათ ზიანი მიაყენოს, თუნდაც მათი სიმპტომები ისეთივეა, როგორც თქვენი.
• თუ შეიცვალა გვერდითი ეფექტების სიმძიმე ან გაჩნდა გვერდითი ეფექტები, რომლებიც არ არის ჩამოთვლილი ამ ჩანართში, გთხოვთ, შეატყობინოთ ამის შესახებ ექიმს ან ფარმაცევტს.

შინაარსი:
1. რა არის ბისოპროლოლი ლეკი და რისთვის გამოიყენება იგი
2. ბისოპროლოლი ლეკის გამოყენების წინ
3. როგორ უნდა მიღებულ იქნას ბისოპროლოლი ლეკი
4. შესაძლო გვერდითი ეფექტები
5. შენახვის პირობები

ბისოპროლოლი ლეკი® 5 მგ
ბისოპროლოლი ლეკი® 10 მგ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები
Bisoprolol

შემადგენლობა
5 მგ: ერთი ტაბლეტი შეიცავს 5 მგ ბისოპროლოლის ფუმარატს.
10 მგ: ერთი ტაბლეტი შეიცავს 10 მგ ბისოპროლოლის ფუმარატს.
დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატი (უწყლო), მიკროკრისტალური ცელულოზა, წინასწარ ჟელატინიზირებული სიმინდის სახამებელი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, სილიციუმის კოლოიდური უწყლო დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი, E 171, მაკროგოლი 4000;
რკინის ოქსიდი, E 172.
შეფუთვის შიგთავსი
ბლისტერში, 30 ტაბლეტი მუყაოს კოლოფში.
სარეგისტრაციო მოწმობის მფლობელი
ლეკ დ.დ., ვეროვშკოვის 57, ლუბლიანა, სლოვენია.

აწარმოებს
სალუტას ფარმა გმბჰ, ბარლებენ, გერმანია.
1. რა არის ბისოპროლოლი ლეკი® და რისთვის გამოიყენება იგი
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სელექტიური β1-ადრენობლოკატორები.
ათქ-კოდი: C07AB07.
ბისოპროლოლი წარმოადგენს ბეტა-ბლოკატორს ზომიერი ლიპოფილურობით/ ჰიდროფილურობით. ბისოპროლოლს გააჩნია გამოხატული β1-სელექციურობა ("კარდიოსელექციურობა") შიდა სიმპატომიმეტური აქტივობისა და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მემბრანის მასტაბილიზებელი მოქმედების გარეშე.
იგი იცავს გულს გადატვირთვისგან.
გამოყენების ჩვენებები
− არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობა;
− გულის იშემიური დაავადების (სტენოკარდიის) მკურნალობა;
− გულის ქრონიკული კომპენსირებული გულის უკმარისობის მკურნალობა;
− ჰიპერკინეტიკური კარდიალური სინდრომის მკურნალობა;
− პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლიის მკურნალობა.
2. ბისოპროლოლ ლეკის მიღების წინ
უკუჩვენებები
− ბისოპროლოლის ან პრეპარატის დამხმარე ნივთიერებების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა;
− გულის მწვავე უკმარისობა ან გულის უკმარისობის დეკომპენსაციის ეპიზოდები, რომელთა დროსაც საჭიროა ინოტროპული საშუალებების ინტრავენური შეყვანა;
− კარდიოგენული შოკი;
− მეორე ან მესამე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა;
− სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;
− სინოატრიული ბლოკადა;
− სიმპტომური ბრადიკარდია;
− სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია;
− ბრონქული ასთმის ან ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების მძიმე ფორმა;
− პერიფერიული არტერიების მაობლიტირებელი დაავადებების მძიმე ფორმები ან რეინოს სინდრომის მძიმე ფორმები;
− არანამკურნალები ფეოქრომოციტომა (იხ. "განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენების დროს");
− მეტაბოლური აციდოზი.
განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენების დროს

გაფრთხილებები
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
თუ ბისოპროლოლით მკურნალობის შეჩერების აბსოლუტური საჭიროება არ არსებობს, პრეპარატის მოხსნა არ უნდა იყოს მკვეთრი, განსაკუთრებით გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში, რადგან მიღების მკვეთრმა შეწყვეტამ შესაძლოა გამოიწვიოს გულის ფუნქციის წარმავალი გაუარესება.
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
ბისოპროლოლით კომპენსირებული გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობა უნდა იწყებოდეს დოზის ტიტრირების ფაზიდან.
სიფრთხილის ზომები
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის და თანმხლები გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ბისოპროლოლი უნდა გამოყენებულ იქნას სიფრთხილით.
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
კომპენსირებული ქრონიკული გულის უკმარისობის ბისოპროლოლით თერაპიის დასაწყისში და შეწყვეტისას საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის რეგულარული კონტროლი.
შემდეგი დაავადებებისა და მდგომარეობების მქონე პაციენტებში გულის უკმარისობის ბისოპროლოლით მკურნალობის თერაპიული გამოცდილება არ არსებობს:
− ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი (ტიპი I);
− თირკმლების ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
− ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
− რესტრიქციული კარდიომიოპათია;
− გულის თანდაყოლილი მანკი;
− ჰემოდინამიურად მნიშვნელოვანი სარქველების ორგანული დაზიანება;
− მიოკარდიუმის ინფარქტი ბოლო სამი თვის განმავლობაში.
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
ბისოპროლოლი ლეკი უნდა გამოყენებულ იქნას სიფრთხილით შემდეგი მდგომარეობების დროს:
− ბრონქოსპაზმი (ბრონქული ასთმა, ფილტვების ობსტრუქციული დაავადებები);
− შაქრიანი დიაბეტი სისხლში გლუკოზის დონის მერყეობით. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები შესაძლოა შენიღბული იყოს;
− მკაცრი შიმშილობა;
− დესენსიბილიზაციის თერაპიის ჩატარება. სხვა ბეტა-ბლოკატორების მსგავსად, ბისოპროლოლს შეუძლია ალერგენების მიმართ მგრძნობელობისა და ანაფილაქსიური რეაქციების სიმძიმის მომატება. ადრენალინის გამოყენება ყოველთვის არ ახდენს მოსალოდნელ თერაპიულ ზემოქმედებას;
− პირველი ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა;
− პრინცმეტალის სტენოკარდია;
− პერიფერიული არტერიების მაობლიტირებელი დაავადებები. შესაძლებელია სიმპტომების გაუარესება, განსაკუთრებით თერაპიის დასაწყისში.
იმ პაციენტებში, რომლებსაც ფსორიაზი აწუხებთ ან რომლებსაც ანამნეზში აქვთ ფსორიაზი, ბეტა-ბლოკატორები (კერძოდ, ბისოპროლოლი) უნდა დანიშნულ იქნას მხოლოდ სარგებლისა და რისკის გულმოდგინე შეფასების შემდეგ.
ბისოპროლოლ ლეკით მკურნალობამ შესაძლოა შენიღბოს თირეოტოქსიკოზის სიმპტომები.
ფეოქრომოციტომის მქონე პაციენტებისთვის ბისოპროლოლ ლეკი დასაშვებია დანიშნულ იქნას მხოლოდ ალფა-ადრენორეცეპტორების ბლოკადის უზრუნველყოფის შემდეგ.
ზოგად ანესთეზიის ჩატარების დროს ანესთეზიოლოგს უნდა აცნობონ ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკადის შესახებ. თუ ოპერაციამდე არსებობს ბეტა-ბლოკატორების მოხსნის აუცილებლობა, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყვეტილ იქნას თანდათან და დასრულდეს ანესთეზიამდე დაახლოებით 48 საათით ადრე.
ბრონქული ასთმისა და ფილტვის სხვა ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადებების დროს შესაძლო კლინიკური გამოვლინებებით რეკომენდირებულია თანმხლები ბრონქოდილატაციური თერაპია. ზოგჯერ ასთმის მქონე პაციენტებში შეიძლება გაჩნდეს სასუნთქი გზების წინააღმდეგობა, ამიტომ შესაძლოა საჭირო გახდეს β2-სტიმულატორების დოზის გაზრდა.
სპორტსმენები გაფრთხილებულ უნდა იქნან იმის შესახებ, რომ მოცემული პრეპარატი შესაძლოა დადებითი შედეგების მომცემი იყოს დოპინგ-ტესტის ჩატარების დროს.
თუ ზემოთ ჩამოთვლილიდან რაიმე გეხებათ ან გეხებოდათ თქვენს წარსულში, პრეპარატის მიღებამდე გაიარეთ ექიმთან კონსულტაცია.
სამკურნალწამლო და სხვა ურთიერთქმედებები
ბისოპროლოლმა შესაძლოა ზეგავლენა მოახდინოს სხვა წამლების მიღებაზე და პირიქით:
კომბინაციები, რომლებიც არ არის რეკომენდირებული:
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
I კლასის ანტიარითმული საშუალებები: შესაძლებელია ატრიოვენტრიკულური გატარების დროზე ზემოქმედების გაძლიერება და უარყოფითი ინოტროპული მოქმედების გაძლიერება.
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
კალციუმის ანტაგონისტები ვერაპამილის და, ნაკლები ხარისხით, დილთიაზემის რიგიდან: შეკუმშვის უნარზე და ატრიოვენტრიკულურ გამტარობაზე უარყოფითი ზემოქმედება. ვერაპამილის ინტრავენური შეყვანა პაციენტებისთვის, რომლებიც მკურნალობას იღებენ ბეტა-ბლოკატორებით, შესაძლოა გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოტენზია და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა.
ცენტრალური მოქმედების ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები: მათმა ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის შეკუმშვის სიხშირისა და გულის განდევნის ფრაქციის დაქვეითება და, ასევე ვაზოდილატაცია. პრეპარატის მკვეთრმა მოხსნამ შესაძლოა გაზარდოს „რიკოშეტული არტერიული ჰიპერტენზიის" რისკი.
კომბინაციები, რომლებიც უნდა გამოყენებულ იქნას სიფრთხილით
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
I კლასის ანტიარითმული საშუალებები: შესაძლებელია ატრიოვენტრიკულური გატარების დროზე ზემოქმედების გაძლიერება და უარყოფითი ინოტროპული მოქმედების გაძლიერება.
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
დიჰიდროპირიდინის რიგის კალციუმის ანტაგონისტები: ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი, გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში კი არ არის გამორიცხული პარკუჭების ტუმბოს ფუნქციის შემდგომი გაუარესების რისკი.
III კლასის ანტიარითმული საშუალებები: შესაძლებელია ატრიოვენტრიკულური გატარების დროზე ზემოქმედების გაძლიერება.
პარასიმპატომიმეტური საშუალებები: ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ატრიოვენტრიკულური გატარების დროის ზრდა და ბრადიკარდიის რისკი.
ადგილობრივმა ბეტა-ბლოკატორებმა (მაგალითად, თვალის წვეთები გლაუკომის მკურნალობისთვის) შესაძლოა გაზარდონ ბისოპროლოლის სისტემური მოქმედება.
ინსულინი და პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებები: ჰიპოგლიკემიური ეფექტის გაძლიერება. ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკადა შესაძლოა ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების შენიღბვას ახდენდეს.
საანესთეზიო საშუალებები: რეფლექტორული ტაქიკარდიის შესუსტება და არტერიული ჰიპოტენზიის რისკის მომატება.
საგულე გლიკოზიდები: ატრიოვენტრიკულური გატარების დროის გაზრდა, გულის შეკუმშვათა სიხშირის დაქვეითება.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს): შეუძლია ბისოპროლოლის ჰიპოტენზიური ეფექტის დაქვეითება.
ბეტა-სიმპატომიმეტური საშუალებები: ბისოპროლოლთან ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა შეამციროს ორივე პრეპარატის ეფექტი.
სიმპატომიმეტური საშუალებები, რომლებიც ახდენენ, როგორც ბეტა-, ასევე ალფა-ადრენორეცეპტორების აქტივაციას: ბისოპროლოლთან კომბინაციამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მომატება.
ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან და არტერიული წნევის დაწევის პოტენციალის მქონე სხვა პრეპარატებთან თანმხლებმა გამოყენებამ, შესაძლოა გაზარდოს არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი.
კომბინაციები, რომლებიც გამოყენების მიზანშეწონილობის შეფასებას მოითხოვს
მეფლოხინი: ბრადიკარდიის რისკის მომატება.
მონოამინოოქსიდაზის ინჰიბიტორები (МАО-В ინჰიბიტორების გარდა): ბეტა-ბლოკატორების ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება ჰიპერტონული კრიზის რისკის ერთდროული მომატების დროს.
თუ თქვენ იღებთ ან ცოტა ხნის წინ იღებდით რომელიმე სხვა წამლებს, ურეცეპტოს ჩათვლით, გთხოვთ, შეატყობინეთ ამის შესახებ ექიმს ან ფარმაცევტს.
საკვები და სასმელები
ალკოჰოლს შეუძლია ბისოპროლოლ ლეკის მოქმედებაზე ზეგავლენა.
ორსულობა და ძუძუთი კვება
ორსულობა
მოცემულმა პრეპარატმა შესაძლოა ორსულობაზე და (ან) ნაყოფზე/ახალშობილზე ნეგატიურად იმოქმედოს. არ შეიძლება ორსულობის დროს მისი გამოყენება ექიმთან წინასწარი კონსულტაციის გარეშე.
ძუძუთი კვება
ბისოპროლოლ ლეკით მკურნალობის დროს ძუძუთი კვება არ არის რეკომენდირებული.
ნებისმიერი წამლის მიღებამდე იკითხეთ ექიმის ან ფარმაცევტის რჩევა.
სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა
მოცემული პრეპარატის მიღებამ შესაძლოა უარყოფითი ზეგავლენა მოახდინოს სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, დოზის მომატების დროს, თერაპიის ცვლილებისას და ალკოჰოლის თანხლებით.
ინფორმაცია ზოგიერთი დამხმარე ნივთიერების შესახებ
პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზის მონოჰიდრატს. რომელიმე შაქრის აუტანლობის შემთხვევაში პრეპარატის მიღებამდე გაიარეთ ექიმის კონსულტაცია.
3. როგორ უნდა მიღებულ იქნას ბისოპროლოლ ლეკი
ზუსტად დაიცავით ექიმის მითითებები.
პრეპარატის მოქმედება ხანგრძლივია: დღე-ღამეში ერთხელ გამოყენების დროს მიიღწევა 24 საათიანი ეფექტი.
დოზა და გამოყენების წესი
არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობა
მოზრდილები
ორივე ჩვენების დროს ინიშნება 5 მგ ბისოპროლოლი დღე-ღამეში ერთხელ. საჭიროებისას დოზა შეიძლება გაზრდილ იქნას 10 მგ-მდე დღე-ღამეში ერთხელ.
მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 20 მგ დღე-ღამეში ერთხელ.
ყველა შემთხვევაში დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად, კერძოდ, პულსის სიხშირისა და თერაპიული ეფექტიანობის გათვალისწინებით.
გულის კომპენსირებული ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობა
ბისოპროლოლით მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტის მდგომარეობა უნდა იყოს სტაბილური (მწვავე უკმარისობის გარეშე).
თერაპიის ჩატარება რეკომენდირებულია ქრონიკული გულის უკმარისობის მკურნალობის გამოცდილების მქონე მკურნალი ექიმის მიერ.
დოზის ტიტრირების ფაზა
კომპენსირებული ქრონიკული გულის უკმარისობის მკურნალობა ბისოპროლოლით ითხოვს დოზის ტიტრირების ფაზას.
რეკომენდირებული საწყისი დოზა შეადგენს 1,25 მგ ბისოპროლოლს დღე-ღამეში ერთხელ. ინდივიდუალურ ამტანიანობაზე დამოკიდებულებით დოზა იზრდება 2,5 მგ-მდე, 3,75 მგ-მდე, 5 მგ-მდე, 7,5 მგ-მდე და 10 მგ-მდე დღე-ღამეში ერთხელ ორკვირიანი ან უფრო ხანგრძლივი ინტერვალებით.
თუ დოზის მომატება ცუდად აიტანება, მხარდამჭერი დოზა შეიძლება ნაკლები იყოს.
მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 10 მგ ერთხელ დღე-ღამეში.
დოზის გაზრდის დროს რეკომენდირებულია სასიცოცხლო მაჩვენებლებისა (გულის შეკუმშვების სიხშირის, არტერიული წნევის) და გულის უკმარისობის გაუარესების სიმპტომების გულმოდგინე კონტროლი.
თერაპიის მოდიფიკაცია
თუ მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა ცუდად აიტანება, შესაძლებელია დოზის თანდათანობითი დაქვეითების განხილვა.
გულის უკმარისობის, არტერიული ჰიპოტენზიის ან ბრადიკარდიის წარმავალი გაუარესების დროს რეკომენდირებულია თანმხლები სამკურნალო პრეპარატების დოზის გადახედვა. ასევე შესაძლოა საჭირო გახდეს ბისოპროლოლის დოზის დროებითი დაქვეითება ან მისი მოხსნა.
პაციენტის მდგომარეობის სტაბილიზაციის შემდეგ ყოველთვის უნდა განიხილოს ბისოპროლოლით მკურნალობის განახლების და (ან) მისი დოზის მომატების მიზანშეწონილობა.
ყველა ჩვენების მიხედვით მკურნალობის ხანგრძლივობა
ბისოპროლოლით მკურნალობა, როგორც წესი, ხანგრძლივია.
ბისოპროლოლით მკურნალობის მკვეთრი მოხსნა დაუშვებელია, რადგან შესაძლებელია მდგომარეობის წარმავალი გაუარესება. მკურნალობა არ უნდა შეწყვეტილ იქნას უეცრად, განსაკუთრებით გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში. რეკომენდირებულია სადღეღამისო დოზის თანდათანობითი დაქვეითება.
პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები
თირკმლების ან ღვიძლის ფუნქციების დარღვევის მქონე პაციენტები
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
პაციენტებს ღვიძლის ან თირკმლების ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევებით, როგორც წესი, დოზის კორექცია არ სჭირდება. თირკმლების (კრეატინინის კლირენსი იმ პაციენტებში, რომლებიც გადიან თირკმლის დიალიზს, ბისოპროლოლის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია; თუმცა დოზირების რეჟიმის ცვლილების საჭიროების მოწმობები არ არსებობს.
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
ქრონიკული გულის უკმარისობისა და ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ ინფორმაცია არ არსებობს. ამიტომ დოზის ტიტრირება პაციენტების ამ ჯგუფში უნდა ჩატარებულ იქნას განსაკუთრებული სიფრთხილით.
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები
დოზის კორექცია არ არის საჭირო.
ბავშვები
ბავშვებში ბისოპროლოლის გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს, ამიტომ მისი გამოყენება ამ ასაკობრივ ჯგუფში არ არის რეკომენდირებული.

გამოყენების წესი
შიგნით მისაღებად. პრეპარატს იღებენ დილით საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად. ტაბლეტები გადაიყლაპოს მთლიანად წყლის დაყოლებით. ტაბლეტების დაღეჭვა არ შეიძლება.

ტაბლეტის გატეხვა

იმისთვის, რომ გატეხოთ ტაბლეტი, მოათავსეთ ის ბრტყელ ზედაპირზე ნაჭდევით ზემოთ. ბისოპროლოლი ლეკი 5 მგ და 10 მგ: ნახევრებად გატეხვისთვის დააჭირეთ დიდი თითით ტაბლეტის ცენტრს. ტაბლეტის ოთხი ნაწილის მიღებისთვის დიდი თითით დააჭირეთ თითოეული ნახევრის ცენტრს.
მიღების გამოტოვება
მიღების გამოტოვებისას არ მიიღოთ ორმაგი დოზა გამოტოვებულის საკომპენსაციოდ. გააგრძელეთ მიღება დოზირების ჩვეულებრივი რეჟიმის შესაბამისად.
ჭარბი დოზირება
15 მგ სადღეღამისო დოზის 7,5 მგ სანაცვლოდ მიღებისას აღინიშნებოდა მესამე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, გულის ცემის დაქვეითება და თავბრუსხვევა. მთლიანობაში, შესაძლებელია შემდეგი სიმპტომები: გულის ცემის დაქვეითება, დაქვეითებული არტერიული წნევა, ბრონქოსპაზმები, გულის მწვავე უკმარისობა და სისხლში გლუკოზის შემცველობის შემცირება.
ბისოპროლოლის მაღალი დოზების ერთჯერადი მიღებისადმი აღინიშნება ინდივიდთაშორისი მგრძნობელიბის დიდი ცვალებადობა. ამასთან დაკავშირებით ამ კატეგორიის პაციენტებში თერაპიის დაწყება აუცილებელია დოზის თანდათანობითი მომატების გზით დოზირების შესახებ ნაწილში წარმოდგენილი სქემის შესაბამისად.
ჭარბი დოზირებისას რეკომენდირებულია ბისოპროლოლით მკურნალობის შეჩერება და მხარდამჭერი და სიმპტომური თერაპიის დანიშვნა. ბისოპროლოლი ძნელად გამოიყოფა დიალიზის მეშვეობით. ბრადიკარდიის დროს რეკომენდირებულია ატროპინის დანიშვნა ინტრავენურად, ხოლო არასაკმარისი რეაქციის შემთხვევაში, სიფრთხილით იქნას დანიშნული იზოპრენალინი ან დადებითი ქრონოტროპული ეფექტის მქონე სხვა საშუალება. ზოგიერთი გარემოებებისას შესაძლოა საჭირო გახდეს რითმის მმართველის ტრანსვენური იმპლანტაცია. ჰიპოტენზიის დროს რეკომენდირებულია სითხისა და სისხლძარღვთა შემავიწროებელი საშუალებების ინტრავენური შეყვანა, ჰლუკაგონის ინტრავენური შეყვანა შესაძლოა სასარგებლო აღმოჩნდეს. მეორე ან მესამე ხარისხის ავ-ბლოკადის დროს საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის გულმოდგინე კონტროლი და იზოპრენალინის ინფუზია ან დროებითი კარდიოსტიმულაცია. გულის უკმარისობის გამწვავების დროს ინტრავენურად ინიშნება დიურეზული საშუალებები, ინოტროპული საშუალებები და ვაზოდილატატორები, ბრონქოსპაზმის დროს – იზოპრენალინი, ბეტა2-ადრენორეცეპტორებზე მოქმედი სიმპატომიმეტიკები, და (ან) ამინოფილინი, ჰიპოგლიკემიის დროს – გლუკოზის ინტრავენური შეყვანა.
4. შესაძლო გვერდითი ეფექტები
ყველა სამკურნალო საშუალების მსგავსად, ბისოპროლოლ ლეკს შეუძლია გვერდითი ეფექტების გამოწვევა, თუმცა ისინი ყველას არ უვითარდება.
გვერდითი ეფექტების სიხშირე შემდეგნაირად განისაზღვრება:

• o ძალიან ხშირი (უჩნდება 10 პაციენტიდან ერთზე მეტს, >1/10);
• o ხშირი (უჩნდება 100 პაციენტიდან ერთზე მეტს და არანაკლებ ერთს 10 პაციენტიდან, >1/100,
• o არახშირი (უჩნდება 1 000 პაციენტიდან ერთზე მეტს და არანაკლებ ერთს 100 პაციენტიდან, >1/1 000,
• o იშვიათი (უჩნდება 10 000 პაციენტიდან ერთზე მეტს და არანაკლებ ერთს 1 000 პაციენტიდან, >1/10 000,
• o ძალიან იშვიათი (უჩნდება 10 000 პაციენტიდან ერთზე ნაკლებს,

ლაბორატორიული ანალიზები
იშვიათი: ტრიგლიცერიდების დონის მომატება, ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება (ალანინამინოტრანსფერაზა, ასპარტატამინოტრანსფერაზა).
დარღვევები გულის მხრივ
ძალიან ხშირი: ბრადიკარდია (გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში).
ხშირი: არსებული გულის უკმარისობის გაუარესება (გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში).
არახშირი: ატრიოვენტრიკულური გამტარობის დარღვევები; არსებული გულის უკმარისობის გაუარესება (არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში); ბრადიკარდია (არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში).
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ
ხშირი: თავბრუსხვევა*, თავის ტკივილი*.
იშვიათი: გულის წასვლა.
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ
იშვიათი: ცრემლის გამოყოფის დაქვეითება
ძალიან იშვიათი: კონიუნქტივიტი.
დარღვევები სმენის ორგანოსა და ლაბირინთის მხრივ
იშვიათი: სმენის დარღვევა.
დარღვევები სასუნთქი, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ
არახშირი: ბრონქოსპაზმი ბრონქული ასთმის ან ანამნეზში ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების მქონე პაციენტებში.
იშვიათი: ალერგიული რინიტი.
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ
ხშირი: ჩივილები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, ისეთი, როგორიცაა გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ყაბზობა.
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ
იშვიათი: მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, ისეთი, როგორიცაა ქავილი, სიცხის შეგრძნება, გამონაყარი.
ძალიან იშვიათი: ალოპეცია. ბეტა-ბლოკატორებს შეუძლიათ ფსორიაზის განვითარების ან გამწვავების პროვოცირება, ან გამოიწვიოს ფსორიაზის მსგავსი გამონაყარის გაჩენა.
დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი სისტემისა და შემაერთებელი ქსოვილების მხრივ
არახშირი: კუნთების სისუტე, კუნთების სპაზმები.
დარღვევები სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ
ხშირი: სიცივის შეგრძნება ან კიდურების დაბუჟება, არტერიული ჰიპოტენზია.
იშვიათი: ორთოსტატული ჰიპოტენზია.
სისტემური დარღვევები
ხშირი: ასთენია (გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში),
დაღლილობა*.
არახშირი: ასთენია (არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში).
დარღვევები ღვიძლისა და ნაღვლის გამომყოფი გზების მხრივ
იშვიათი: ჰეპატიტი.
დარღვევები რეპროდუქციული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ
იშვიათი: პოტენციის დარღვევები.
ფსიქიკური დარღვევები
არახშირი: დეპრესია, ძილის დარღვევები.
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
* ეს სიმპტომები განსაკუთრებით დამახასიათებელია მკურნალობის დასაწყისში. როგორც წესი, ისინი სუსტად არიან გამოხატულნი და ჩვეულებრივ 1-2 კვირაში ქრებიან.
თუ შეიცვალა გვერდითი ეფექტების სიმძიმე ან გაჩნდა გვერდითი ეფექტები, რომლებიც არ არის ჩამოთვლილი ამ ჩანართში, გთხოვთ, შეატყობინეთ ამის შესახებ ექიმს ან ფარმაცევტს.
5. შენახვის პირობები
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.
ინახება არაუმეტეს 25 C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.
ვარგისიანობის ვადის გასვლის თარიღი აღნიშნულია შეფუთვაზე.
არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
არ გადაყაროთ სამკურნალო საშუალებები კანალიზაციაში ან საყოფაცხოვრებო ნაგავში. იკითხეთ აფთიაქში, თუ როგორ შეიძლება ზედმეტი წამლების მოშორება. ამ ზომებს შეუძლია გარემოს დაცვაში დახმარების გაწევა.
გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

მოცემული პრეპარატის გამოყენებამდე ყურადღებით წაიკითხეთ შეფუთვის ჩანართის შინაარსი.

• შეინახეთ ჩანართი. თქვენ შესაძლოა გაგიჩნდეთ მისი გადაკითხვის საჭიროება.
• თუ თქვენ გაქვთ რაიმე შეკითხვები, ჰკითხეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.
• ეს წამალი გამოწერილია თქვენთვის. არ გადასცეთ ის სხვებს. მან შესაძლოა მათ ზიანი მიაყენოს, თუნდაც მათი სიმპტომები ისეთივეა, როგორც თქვენი.
• თუ შეიცვალა გვერდითი ეფექტების სიმძიმე ან გაჩნდა გვერდითი ეფექტები, რომლებიც არ არის ჩამოთვლილი ამ ჩანართში, გთხოვთ, შეატყობინოთ ამის შესახებ ექიმს ან ფარმაცევტს.

შინაარსი:
1. რა არის ბისოპროლოლი ლეკი და რისთვის გამოიყენება იგი
2. ბისოპროლოლი ლეკის გამოყენების წინ
3. როგორ უნდა მიღებულ იქნას ბისოპროლოლი ლეკი
4. შესაძლო გვერდითი ეფექტები
5. შენახვის პირობები

ბისოპროლოლი ლეკი® 5 მგ
ბისოპროლოლი ლეკი® 10 მგ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები
Bisoprolol

შემადგენლობა
5 მგ: ერთი ტაბლეტი შეიცავს 5 მგ ბისოპროლოლის ფუმარატს.
10 მგ: ერთი ტაბლეტი შეიცავს 10 მგ ბისოპროლოლის ფუმარატს.
დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატი (უწყლო), მიკროკრისტალური ცელულოზა, წინასწარ ჟელატინიზირებული სიმინდის სახამებელი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, სილიციუმის კოლოიდური უწყლო დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი, E 171, მაკროგოლი 4000;
რკინის ოქსიდი, E 172.
შეფუთვის შიგთავსი
ბლისტერში, 30 ტაბლეტი მუყაოს კოლოფში.
სარეგისტრაციო მოწმობის მფლობელი
ლეკ დ.დ., ვეროვშკოვის 57, ლუბლიანა, სლოვენია.

აწარმოებს
სალუტას ფარმა გმბჰ, ბარლებენ, გერმანია.
1. რა არის ბისოპროლოლი ლეკი® და რისთვის გამოიყენება იგი
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სელექტიური β1-ადრენობლოკატორები.
ათქ-კოდი: C07AB07.
ბისოპროლოლი წარმოადგენს ბეტა-ბლოკატორს ზომიერი ლიპოფილურობით/ ჰიდროფილურობით. ბისოპროლოლს გააჩნია გამოხატული β1-სელექციურობა ("კარდიოსელექციურობა") შიდა სიმპატომიმეტური აქტივობისა და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მემბრანის მასტაბილიზებელი მოქმედების გარეშე.
იგი იცავს გულს გადატვირთვისგან.
გამოყენების ჩვენებები
− არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობა;
− გულის იშემიური დაავადების (სტენოკარდიის) მკურნალობა;
− გულის ქრონიკული კომპენსირებული გულის უკმარისობის მკურნალობა;
− ჰიპერკინეტიკური კარდიალური სინდრომის მკურნალობა;
− პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლიის მკურნალობა.
2. ბისოპროლოლ ლეკის მიღების წინ
უკუჩვენებები
− ბისოპროლოლის ან პრეპარატის დამხმარე ნივთიერებების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა;
− გულის მწვავე უკმარისობა ან გულის უკმარისობის დეკომპენსაციის ეპიზოდები, რომელთა დროსაც საჭიროა ინოტროპული საშუალებების ინტრავენური შეყვანა;
− კარდიოგენული შოკი;
− მეორე ან მესამე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა;
− სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;
− სინოატრიული ბლოკადა;
− სიმპტომური ბრადიკარდია;
− სიმპტომური არტერიული ჰიპოტენზია;
− ბრონქული ასთმის ან ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების მძიმე ფორმა;
− პერიფერიული არტერიების მაობლიტირებელი დაავადებების მძიმე ფორმები ან რეინოს სინდრომის მძიმე ფორმები;
− არანამკურნალები ფეოქრომოციტომა (იხ. "განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენების დროს");
− მეტაბოლური აციდოზი.
განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენების დროს

გაფრთხილებები
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
თუ ბისოპროლოლით მკურნალობის შეჩერების აბსოლუტური საჭიროება არ არსებობს, პრეპარატის მოხსნა არ უნდა იყოს მკვეთრი, განსაკუთრებით გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში, რადგან მიღების მკვეთრმა შეწყვეტამ შესაძლოა გამოიწვიოს გულის ფუნქციის წარმავალი გაუარესება.
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
ბისოპროლოლით კომპენსირებული გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობა უნდა იწყებოდეს დოზის ტიტრირების ფაზიდან.
სიფრთხილის ზომები
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის და თანმხლები გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ბისოპროლოლი უნდა გამოყენებულ იქნას სიფრთხილით.
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
კომპენსირებული ქრონიკული გულის უკმარისობის ბისოპროლოლით თერაპიის დასაწყისში და შეწყვეტისას საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის რეგულარული კონტროლი.
შემდეგი დაავადებებისა და მდგომარეობების მქონე პაციენტებში გულის უკმარისობის ბისოპროლოლით მკურნალობის თერაპიული გამოცდილება არ არსებობს:
− ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი (ტიპი I);
− თირკმლების ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
− ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
− რესტრიქციული კარდიომიოპათია;
− გულის თანდაყოლილი მანკი;
− ჰემოდინამიურად მნიშვნელოვანი სარქველების ორგანული დაზიანება;
− მიოკარდიუმის ინფარქტი ბოლო სამი თვის განმავლობაში.
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
ბისოპროლოლი ლეკი უნდა გამოყენებულ იქნას სიფრთხილით შემდეგი მდგომარეობების დროს:
− ბრონქოსპაზმი (ბრონქული ასთმა, ფილტვების ობსტრუქციული დაავადებები);
− შაქრიანი დიაბეტი სისხლში გლუკოზის დონის მერყეობით. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები შესაძლოა შენიღბული იყოს;
− მკაცრი შიმშილობა;
− დესენსიბილიზაციის თერაპიის ჩატარება. სხვა ბეტა-ბლოკატორების მსგავსად, ბისოპროლოლს შეუძლია ალერგენების მიმართ მგრძნობელობისა და ანაფილაქსიური რეაქციების სიმძიმის მომატება. ადრენალინის გამოყენება ყოველთვის არ ახდენს მოსალოდნელ თერაპიულ ზემოქმედებას;
− პირველი ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა;
− პრინცმეტალის სტენოკარდია;
− პერიფერიული არტერიების მაობლიტირებელი დაავადებები. შესაძლებელია სიმპტომების გაუარესება, განსაკუთრებით თერაპიის დასაწყისში.
იმ პაციენტებში, რომლებსაც ფსორიაზი აწუხებთ ან რომლებსაც ანამნეზში აქვთ ფსორიაზი, ბეტა-ბლოკატორები (კერძოდ, ბისოპროლოლი) უნდა დანიშნულ იქნას მხოლოდ სარგებლისა და რისკის გულმოდგინე შეფასების შემდეგ.
ბისოპროლოლ ლეკით მკურნალობამ შესაძლოა შენიღბოს თირეოტოქსიკოზის სიმპტომები.
ფეოქრომოციტომის მქონე პაციენტებისთვის ბისოპროლოლ ლეკი დასაშვებია დანიშნულ იქნას მხოლოდ ალფა-ადრენორეცეპტორების ბლოკადის უზრუნველყოფის შემდეგ.
ზოგად ანესთეზიის ჩატარების დროს ანესთეზიოლოგს უნდა აცნობონ ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკადის შესახებ. თუ ოპერაციამდე არსებობს ბეტა-ბლოკატორების მოხსნის აუცილებლობა, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყვეტილ იქნას თანდათან და დასრულდეს ანესთეზიამდე დაახლოებით 48 საათით ადრე.
ბრონქული ასთმისა და ფილტვის სხვა ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადებების დროს შესაძლო კლინიკური გამოვლინებებით რეკომენდირებულია თანმხლები ბრონქოდილატაციური თერაპია. ზოგჯერ ასთმის მქონე პაციენტებში შეიძლება გაჩნდეს სასუნთქი გზების წინააღმდეგობა, ამიტომ შესაძლოა საჭირო გახდეს β2-სტიმულატორების დოზის გაზრდა.
სპორტსმენები გაფრთხილებულ უნდა იქნან იმის შესახებ, რომ მოცემული პრეპარატი შესაძლოა დადებითი შედეგების მომცემი იყოს დოპინგ-ტესტის ჩატარების დროს.
თუ ზემოთ ჩამოთვლილიდან რაიმე გეხებათ ან გეხებოდათ თქვენს წარსულში, პრეპარატის მიღებამდე გაიარეთ ექიმთან კონსულტაცია.
სამკურნალწამლო და სხვა ურთიერთქმედებები
ბისოპროლოლმა შესაძლოა ზეგავლენა მოახდინოს სხვა წამლების მიღებაზე და პირიქით:
კომბინაციები, რომლებიც არ არის რეკომენდირებული:
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
I კლასის ანტიარითმული საშუალებები: შესაძლებელია ატრიოვენტრიკულური გატარების დროზე ზემოქმედების გაძლიერება და უარყოფითი ინოტროპული მოქმედების გაძლიერება.
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
კალციუმის ანტაგონისტები ვერაპამილის და, ნაკლები ხარისხით, დილთიაზემის რიგიდან: შეკუმშვის უნარზე და ატრიოვენტრიკულურ გამტარობაზე უარყოფითი ზემოქმედება. ვერაპამილის ინტრავენური შეყვანა პაციენტებისთვის, რომლებიც მკურნალობას იღებენ ბეტა-ბლოკატორებით, შესაძლოა გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოტენზია და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა.
ცენტრალური მოქმედების ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები: მათმა ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის შეკუმშვის სიხშირისა და გულის განდევნის ფრაქციის დაქვეითება და, ასევე ვაზოდილატაცია. პრეპარატის მკვეთრმა მოხსნამ შესაძლოა გაზარდოს „რიკოშეტული არტერიული ჰიპერტენზიის" რისკი.
კომბინაციები, რომლებიც უნდა გამოყენებულ იქნას სიფრთხილით
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
I კლასის ანტიარითმული საშუალებები: შესაძლებელია ატრიოვენტრიკულური გატარების დროზე ზემოქმედების გაძლიერება და უარყოფითი ინოტროპული მოქმედების გაძლიერება.
ყველა ჩვენების მიხედვით გამოყენების დროს
დიჰიდროპირიდინის რიგის კალციუმის ანტაგონისტები: ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი, გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში კი არ არის გამორიცხული პარკუჭების ტუმბოს ფუნქციის შემდგომი გაუარესების რისკი.
III კლასის ანტიარითმული საშუალებები: შესაძლებელია ატრიოვენტრიკულური გატარების დროზე ზემოქმედების გაძლიერება.
პარასიმპატომიმეტური საშუალებები: ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ატრიოვენტრიკულური გატარების დროის ზრდა და ბრადიკარდიის რისკი.
ადგილობრივმა ბეტა-ბლოკატორებმა (მაგალითად, თვალის წვეთები გლაუკომის მკურნალობისთვის) შესაძლოა გაზარდონ ბისოპროლოლის სისტემური მოქმედება.
ინსულინი და პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებები: ჰიპოგლიკემიური ეფექტის გაძლიერება. ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკადა შესაძლოა ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების შენიღბვას ახდენდეს.
საანესთეზიო საშუალებები: რეფლექტორული ტაქიკარდიის შესუსტება და არტერიული ჰიპოტენზიის რისკის მომატება.
საგულე გლიკოზიდები: ატრიოვენტრიკულური გატარების დროის გაზრდა, გულის შეკუმშვათა სიხშირის დაქვეითება.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (აასს): შეუძლია ბისოპროლოლის ჰიპოტენზიური ეფექტის დაქვეითება.
ბეტა-სიმპატომიმეტური საშუალებები: ბისოპროლოლთან ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა შეამციროს ორივე პრეპარატის ეფექტი.
სიმპატომიმეტური საშუალებები, რომლებიც ახდენენ, როგორც ბეტა-, ასევე ალფა-ადრენორეცეპტორების აქტივაციას: ბისოპროლოლთან კომბინაციამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მომატება.
ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან და არტერიული წნევის დაწევის პოტენციალის მქონე სხვა პრეპარატებთან თანმხლებმა გამოყენებამ, შესაძლოა გაზარდოს არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი.
კომბინაციები, რომლებიც გამოყენების მიზანშეწონილობის შეფასებას მოითხოვს
მეფლოხინი: ბრადიკარდიის რისკის მომატება.
მონოამინოოქსიდაზის ინჰიბიტორები (МАО-В ინჰიბიტორების გარდა): ბეტა-ბლოკატორების ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება ჰიპერტონული კრიზის რისკის ერთდროული მომატების დროს.
თუ თქვენ იღებთ ან ცოტა ხნის წინ იღებდით რომელიმე სხვა წამლებს, ურეცეპტოს ჩათვლით, გთხოვთ, შეატყობინეთ ამის შესახებ ექიმს ან ფარმაცევტს.
საკვები და სასმელები
ალკოჰოლს შეუძლია ბისოპროლოლ ლეკის მოქმედებაზე ზეგავლენა.
ორსულობა და ძუძუთი კვება
ორსულობა
მოცემულმა პრეპარატმა შესაძლოა ორსულობაზე და (ან) ნაყოფზე/ახალშობილზე ნეგატიურად იმოქმედოს. არ შეიძლება ორსულობის დროს მისი გამოყენება ექიმთან წინასწარი კონსულტაციის გარეშე.
ძუძუთი კვება
ბისოპროლოლ ლეკით მკურნალობის დროს ძუძუთი კვება არ არის რეკომენდირებული.
ნებისმიერი წამლის მიღებამდე იკითხეთ ექიმის ან ფარმაცევტის რჩევა.
სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა
მოცემული პრეპარატის მიღებამ შესაძლოა უარყოფითი ზეგავლენა მოახდინოს სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, დოზის მომატების დროს, თერაპიის ცვლილებისას და ალკოჰოლის თანხლებით.
ინფორმაცია ზოგიერთი დამხმარე ნივთიერების შესახებ
პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზის მონოჰიდრატს. რომელიმე შაქრის აუტანლობის შემთხვევაში პრეპარატის მიღებამდე გაიარეთ ექიმის კონსულტაცია.
3. როგორ უნდა მიღებულ იქნას ბისოპროლოლ ლეკი
ზუსტად დაიცავით ექიმის მითითებები.
პრეპარატის მოქმედება ხანგრძლივია: დღე-ღამეში ერთხელ გამოყენების დროს მიიღწევა 24 საათიანი ეფექტი.
დოზა და გამოყენების წესი
არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობა
მოზრდილები
ორივე ჩვენების დროს ინიშნება 5 მგ ბისოპროლოლი დღე-ღამეში ერთხელ. საჭიროებისას დოზა შეიძლება გაზრდილ იქნას 10 მგ-მდე დღე-ღამეში ერთხელ.
მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 20 მგ დღე-ღამეში ერთხელ.
ყველა შემთხვევაში დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად, კერძოდ, პულსის სიხშირისა და თერაპიული ეფექტიანობის გათვალისწინებით.
გულის კომპენსირებული ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობა
ბისოპროლოლით მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტის მდგომარეობა უნდა იყოს სტაბილური (მწვავე უკმარისობის გარეშე).
თერაპიის ჩატარება რეკომენდირებულია ქრონიკული გულის უკმარისობის მკურნალობის გამოცდილების მქონე მკურნალი ექიმის მიერ.
დოზის ტიტრირების ფაზა
კომპენსირებული ქრონიკული გულის უკმარისობის მკურნალობა ბისოპროლოლით ითხოვს დოზის ტიტრირების ფაზას.
რეკომენდირებული საწყისი დოზა შეადგენს 1,25 მგ ბისოპროლოლს დღე-ღამეში ერთხელ. ინდივიდუალურ ამტანიანობაზე დამოკიდებულებით დოზა იზრდება 2,5 მგ-მდე, 3,75 მგ-მდე, 5 მგ-მდე, 7,5 მგ-მდე და 10 მგ-მდე დღე-ღამეში ერთხელ ორკვირიანი ან უფრო ხანგრძლივი ინტერვალებით.
თუ დოზის მომატება ცუდად აიტანება, მხარდამჭერი დოზა შეიძლება ნაკლები იყოს.
მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 10 მგ ერთხელ დღე-ღამეში.
დოზის გაზრდის დროს რეკომენდირებულია სასიცოცხლო მაჩვენებლებისა (გულის შეკუმშვების სიხშირის, არტერიული წნევის) და გულის უკმარისობის გაუარესების სიმპტომების გულმოდგინე კონტროლი.
თერაპიის მოდიფიკაცია
თუ მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა ცუდად აიტანება, შესაძლებელია დოზის თანდათანობითი დაქვეითების განხილვა.
გულის უკმარისობის, არტერიული ჰიპოტენზიის ან ბრადიკარდიის წარმავალი გაუარესების დროს რეკომენდირებულია თანმხლები სამკურნალო პრეპარატების დოზის გადახედვა. ასევე შესაძლოა საჭირო გახდეს ბისოპროლოლის დოზის დროებითი დაქვეითება ან მისი მოხსნა.
პაციენტის მდგომარეობის სტაბილიზაციის შემდეგ ყოველთვის უნდა განიხილოს ბისოპროლოლით მკურნალობის განახლების და (ან) მისი დოზის მომატების მიზანშეწონილობა.
ყველა ჩვენების მიხედვით მკურნალობის ხანგრძლივობა
ბისოპროლოლით მკურნალობა, როგორც წესი, ხანგრძლივია.
ბისოპროლოლით მკურნალობის მკვეთრი მოხსნა დაუშვებელია, რადგან შესაძლებელია მდგომარეობის წარმავალი გაუარესება. მკურნალობა არ უნდა შეწყვეტილ იქნას უეცრად, განსაკუთრებით გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში. რეკომენდირებულია სადღეღამისო დოზის თანდათანობითი დაქვეითება.
პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები
თირკმლების ან ღვიძლის ფუნქციების დარღვევის მქონე პაციენტები
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
პაციენტებს ღვიძლის ან თირკმლების ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევებით, როგორც წესი, დოზის კორექცია არ სჭირდება. თირკმლების (კრეატინინის კლირენსი იმ პაციენტებში, რომლებიც გადიან თირკმლის დიალიზს, ბისოპროლოლის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია; თუმცა დოზირების რეჟიმის ცვლილების საჭიროების მოწმობები არ არსებობს.
მხოლოდ გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
ქრონიკული გულის უკმარისობისა და ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ ინფორმაცია არ არსებობს. ამიტომ დოზის ტიტრირება პაციენტების ამ ჯგუფში უნდა ჩატარებულ იქნას განსაკუთრებული სიფრთხილით.
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები
დოზის კორექცია არ არის საჭირო.
ბავშვები
ბავშვებში ბისოპროლოლის გამოყენების გამოცდილება არ არსებობს, ამიტომ მისი გამოყენება ამ ასაკობრივ ჯგუფში არ არის რეკომენდირებული.

გამოყენების წესი
შიგნით მისაღებად. პრეპარატს იღებენ დილით საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად. ტაბლეტები გადაიყლაპოს მთლიანად წყლის დაყოლებით. ტაბლეტების დაღეჭვა არ შეიძლება.

ტაბლეტის გატეხვა

იმისთვის, რომ გატეხოთ ტაბლეტი, მოათავსეთ ის ბრტყელ ზედაპირზე ნაჭდევით ზემოთ. ბისოპროლოლი ლეკი 5 მგ და 10 მგ: ნახევრებად გატეხვისთვის დააჭირეთ დიდი თითით ტაბლეტის ცენტრს. ტაბლეტის ოთხი ნაწილის მიღებისთვის დიდი თითით დააჭირეთ თითოეული ნახევრის ცენტრს.
მიღების გამოტოვება
მიღების გამოტოვებისას არ მიიღოთ ორმაგი დოზა გამოტოვებულის საკომპენსაციოდ. გააგრძელეთ მიღება დოზირების ჩვეულებრივი რეჟიმის შესაბამისად.
ჭარბი დოზირება
15 მგ სადღეღამისო დოზის 7,5 მგ სანაცვლოდ მიღებისას აღინიშნებოდა მესამე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, გულის ცემის დაქვეითება და თავბრუსხვევა. მთლიანობაში, შესაძლებელია შემდეგი სიმპტომები: გულის ცემის დაქვეითება, დაქვეითებული არტერიული წნევა, ბრონქოსპაზმები, გულის მწვავე უკმარისობა და სისხლში გლუკოზის შემცველობის შემცირება.
ბისოპროლოლის მაღალი დოზების ერთჯერადი მიღებისადმი აღინიშნება ინდივიდთაშორისი მგრძნობელიბის დიდი ცვალებადობა. ამასთან დაკავშირებით ამ კატეგორიის პაციენტებში თერაპიის დაწყება აუცილებელია დოზის თანდათანობითი მომატების გზით დოზირების შესახებ ნაწილში წარმოდგენილი სქემის შესაბამისად.
ჭარბი დოზირებისას რეკომენდირებულია ბისოპროლოლით მკურნალობის შეჩერება და მხარდამჭერი და სიმპტომური თერაპიის დანიშვნა. ბისოპროლოლი ძნელად გამოიყოფა დიალიზის მეშვეობით. ბრადიკარდიის დროს რეკომენდირებულია ატროპინის დანიშვნა ინტრავენურად, ხოლო არასაკმარისი რეაქციის შემთხვევაში, სიფრთხილით იქნას დანიშნული იზოპრენალინი ან დადებითი ქრონოტროპული ეფექტის მქონე სხვა საშუალება. ზოგიერთი გარემოებებისას შესაძლოა საჭირო გახდეს რითმის მმართველის ტრანსვენური იმპლანტაცია. ჰიპოტენზიის დროს რეკომენდირებულია სითხისა და სისხლძარღვთა შემავიწროებელი საშუალებების ინტრავენური შეყვანა, ჰლუკაგონის ინტრავენური შეყვანა შესაძლოა სასარგებლო აღმოჩნდეს. მეორე ან მესამე ხარისხის ავ-ბლოკადის დროს საჭიროა პაციენტის მდგომარეობის გულმოდგინე კონტროლი და იზოპრენალინის ინფუზია ან დროებითი კარდიოსტიმულაცია. გულის უკმარისობის გამწვავების დროს ინტრავენურად ინიშნება დიურეზული საშუალებები, ინოტროპული საშუალებები და ვაზოდილატატორები, ბრონქოსპაზმის დროს – იზოპრენალინი, ბეტა2-ადრენორეცეპტორებზე მოქმედი სიმპატომიმეტიკები, და (ან) ამინოფილინი, ჰიპოგლიკემიის დროს – გლუკოზის ინტრავენური შეყვანა.
4. შესაძლო გვერდითი ეფექტები
ყველა სამკურნალო საშუალების მსგავსად, ბისოპროლოლ ლეკს შეუძლია გვერდითი ეფექტების გამოწვევა, თუმცა ისინი ყველას არ უვითარდება.
გვერდითი ეფექტების სიხშირე შემდეგნაირად განისაზღვრება:

• o ძალიან ხშირი (უჩნდება 10 პაციენტიდან ერთზე მეტს, >1/10);
• o ხშირი (უჩნდება 100 პაციენტიდან ერთზე მეტს და არანაკლებ ერთს 10 პაციენტიდან, >1/100,
• o არახშირი (უჩნდება 1 000 პაციენტიდან ერთზე მეტს და არანაკლებ ერთს 100 პაციენტიდან, >1/1 000,
• o იშვიათი (უჩნდება 10 000 პაციენტიდან ერთზე მეტს და არანაკლებ ერთს 1 000 პაციენტიდან, >1/10 000,
• o ძალიან იშვიათი (უჩნდება 10 000 პაციენტიდან ერთზე ნაკლებს,

ლაბორატორიული ანალიზები
იშვიათი: ტრიგლიცერიდების დონის მომატება, ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება (ალანინამინოტრანსფერაზა, ასპარტატამინოტრანსფერაზა).
დარღვევები გულის მხრივ
ძალიან ხშირი: ბრადიკარდია (გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში).
ხშირი: არსებული გულის უკმარისობის გაუარესება (გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში).
არახშირი: ატრიოვენტრიკულური გამტარობის დარღვევები; არსებული გულის უკმარისობის გაუარესება (არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში); ბრადიკარდია (არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში).
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ
ხშირი: თავბრუსხვევა*, თავის ტკივილი*.
იშვიათი: გულის წასვლა.
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ
იშვიათი: ცრემლის გამოყოფის დაქვეითება
ძალიან იშვიათი: კონიუნქტივიტი.
დარღვევები სმენის ორგანოსა და ლაბირინთის მხრივ
იშვიათი: სმენის დარღვევა.
დარღვევები სასუნთქი, გულმკერდისა და შუასაყრის ორგანოების მხრივ
არახშირი: ბრონქოსპაზმი ბრონქული ასთმის ან ანამნეზში ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების მქონე პაციენტებში.
იშვიათი: ალერგიული რინიტი.
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ
ხშირი: ჩივილები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, ისეთი, როგორიცაა გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ყაბზობა.
დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ
იშვიათი: მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, ისეთი, როგორიცაა ქავილი, სიცხის შეგრძნება, გამონაყარი.
ძალიან იშვიათი: ალოპეცია. ბეტა-ბლოკატორებს შეუძლიათ ფსორიაზის განვითარების ან გამწვავების პროვოცირება, ან გამოიწვიოს ფსორიაზის მსგავსი გამონაყარის გაჩენა.
დარღვევები ძვალ-კუნთოვანი სისტემისა და შემაერთებელი ქსოვილების მხრივ
არახშირი: კუნთების სისუტე, კუნთების სპაზმები.
დარღვევები სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ
ხშირი: სიცივის შეგრძნება ან კიდურების დაბუჟება, არტერიული ჰიპოტენზია.
იშვიათი: ორთოსტატული ჰიპოტენზია.
სისტემური დარღვევები
ხშირი: ასთენია (გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში),
დაღლილობა*.
არახშირი: ასთენია (არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში).
დარღვევები ღვიძლისა და ნაღვლის გამომყოფი გზების მხრივ
იშვიათი: ჰეპატიტი.
დარღვევები რეპროდუქციული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ
იშვიათი: პოტენციის დარღვევები.
ფსიქიკური დარღვევები
არახშირი: დეპრესია, ძილის დარღვევები.
მხოლოდ არტერიული ჰიპერტენზიის ან სტენოკარდიის მკურნალობისთვის გამოყენების დროს
* ეს სიმპტომები განსაკუთრებით დამახასიათებელია მკურნალობის დასაწყისში. როგორც წესი, ისინი სუსტად არიან გამოხატულნი და ჩვეულებრივ 1-2 კვირაში ქრებიან.
თუ შეიცვალა გვერდითი ეფექტების სიმძიმე ან გაჩნდა გვერდითი ეფექტები, რომლებიც არ არის ჩამოთვლილი ამ ჩანართში, გთხოვთ, შეატყობინეთ ამის შესახებ ექიმს ან ფარმაცევტს.
5. შენახვის პირობები
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.
ინახება არაუმეტეს 25 C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.
ვარგისიანობის ვადის გასვლის თარიღი აღნიშნულია შეფუთვაზე.
არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
არ გადაყაროთ სამკურნალო საშუალებები კანალიზაციაში ან საყოფაცხოვრებო ნაგავში. იკითხეთ აფთიაქში, თუ როგორ შეიძლება ზედმეტი წამლების მოშორება. ამ ზომებს შეუძლია გარემოს დაცვაში დახმარების გაწევა.
გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

კო-ვალტანი
Valsartan/Hydrochlorthiazide

შემადგენლობა
პრეპარატის ერთი ტაბლეტი შეიცავს ვალსარტანის 80 მგ-სა და ჰიდროქლორთიაზიდის 12.5 მგ-ს ან პრეპარატის ერთი ტაბლეტი შეიცავს ვალსარტანის 160 მგ-სა და ჰიდროქლორთიაზიდის 12.5 მგ-ს.
დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსკარმელოზა ნატრიუმი, ჰიდროქსიპროპილცელულოზა, პოლივინილპიროლიდონი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, მაგნიუმის სტეარატი.

მოქმედების მექანიზმი
კომბინირებული ჰიპოტენზიური საშუალება (შეიცავს ვალსარტანსა და ჰიდროქლორთიაზიდს), რომლის მოქმედება დამყარებულია შემადგენელი კომპონენტების თერაპიულ ეფექტურობაზე.
ვალსარტანი ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების სპეციფიკური ანტაგონისტია. ამორჩევითად აინჰიბირებს AT1 ქვეტიპის რეცეპტორებს, რომელიც პასუხისმგებელია ანგიოტენზინ II-ის ეფექტზე. ვალსარტანი აბლოკირებს ანგიოტენზინით გამოწვეული სისხლძარღვების შევიწროვებასა და ალდოსტერონის გამოყოფას. პრეპარატის მიღების შემდეგ, პლაზმაში ანგიოტენზინ II-ის გაზრდილმა დონემ შესაძლოა მოახდინოს AT2 რეცეპტორების სტიმულირება, თუმცა ვალსარტანის აფინურობა AT1 რეცეპტორების მიმართ 20000-ჯერ მეტია AT2 რეცეპტორებთან შედარებით.
პრეპარატის ერთჯერადად მიღებისას ჰიპოტენზიური ეფექტი 2 საათში მიიღწევა, მაქსიმუმს აღწევს 4-6 საათში და შენარჩუნებული რჩება 24 საათის განმავლობაში. განმეორებითი დოზირების შემთხვევაში მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი მიიღწევა მკურნალობიდან 2-4 კვირაში და შენარჩუნებული რჩება ხანგრძლივი თერაპიის შემთხვევაში.
პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემთხვევაში არ ვითარდება მოხსნის სინდრომი. პრეპარატი არ მოქმედებს ანგიოტენზინის გარდამქმნელ ფერმენტზე, არ ხდება ბრადიკინინის დეგრადაცია და შესაბამისად, მცირეა ხველის განვითარების რისკი.
ჰიდროქლორთიაზიდი - თიაზიდური დიურეტიკი. დიურეზულ მოქმედებასთან ერთად ამცირებს ცირკულირებადი პლაზმის მოცულობას, რის შედეგადაც იზრდება რენინის აქტივობა, ალდოსტერონის სეკრეცია და შესაბამისად, კალიუმის კარგვა ორგანიზმიდან. ხოლო ვალსარტანთან ერთად კომბინაციაში მცირდება თიაზიდის ზემოქმედებით გამოწვეული კალიუმის დანაკარგი.
პერორალურად მიღებული ვალსარტანი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პრეპარატის ბიოშეღწევადობა 23%-ია. 94-97% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. მიღებული პრეპარატის ნაწილი (70%) გამოიყოფა ფეკალურ მასებთან ერთად, ხოლო 30% შეუცვლელი სახით _ შარდთან ერთად.
ჰიდროქლორთიაზიდის მიღებული დოზის 60-80% აბსორბირდება. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია 2 სთ-ში მიიღწევა და მისი მოქმედება 6-15 სთ-მდე გრძელდება. მიღებული დოზის 95% შეუცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმლების საშუალებით.
ჰიდროქლორთიაზიდისა და ვალსარტანის ერთდროული მიღება მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს ამ უკანასკნელის ფარმაკოკინეტიკაზე და აღნიშნული კომბინაციის ეფექტურობაზე.

ჩვენება
- არტერიული ჰიპერტონიის მკურნალობა;
კო-ვალტანი ინიშნება, როგორც მეორე რიგის არჩევის პრეპარატი, როდესაც მონოთერაპია არაეფექტურია.

უკუჩვენება
- პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა;
- ორსულობა;
- ღვიძლის ფუნქციის მძიმე ხარისხის დარღვევა, ბილიარული ციროზი და ქოლესტაზი;
- ანურია, თირკმლის ფუნქციის მძიმე ხარისხის დარღვევა (კრეატინინის კლირენსი - რეფრაქტერული ჰიპოკალიემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალციემია და სიმპტომური ჰიპერურიკემია.

უსაფრთხოების ზომები
- ელექტროლიტური ბალანსის ცვლილება პლაზმაში.
კო-ვალტანი სიფრთხილით ინიშნება კალიუმის მარილებთან ერთად, კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებთან კომბინაციაში და ასევე ისეთ პრეპარატებთან კომბინაციაში, რომლებიც ზრდიან კალიუმის დონეს სისხლის პლაზმაში (მაგ.: ჰეპარინი). თიაზიდური დიურეტიკებით მკურნალობის პროცესში შესაძლოა განვითარდეს ჰიპოკალემია, ასევე ჰიპონატრემია და ჰიპოქლორემიული ალკალოზი, რის შედეგადაც იზრდება არითმიისა და გლიკოზიგური ინტოქსიკაციის განვითარების რისკი. რეკომენდებულია კალიუმის დონის ხშირი კონტროლი სისხლში.
- ნატრიუმის ან მოცირკულირე სისხლის მოცულობის დეფიციტი ორგანიზმში.
კო-ვალტანით მკურნალობის საწყის ეტაპზე, პაციენტებში ნატრიუმის ან სისხლის მოცირკულირე მოცულობის დეფიციტით, შესაძლოა განვითარდეს კლინიკურად გამოხატული არტერიული ჰიპოტონია. ამიტომ მკურნალობის დაწყებამდე უნდა მოხდეს ნატრიუმისა ან სისხლის მოცირკულირე მოცულობის დეფიციტის კორექცია, როგორიცაა დიურეტიკის დოზის შემცირება. ჰიპოტონიის განვითარების შემთხვევაში პაციენტმა უნდა მიიღოს ჰორიზონტალური მდგომარეობა და საჭიროების მიხედვით მოხდეს ფიზიოლოგიური ხსნარის ი/ვ ინფუზია. არტერიული წნევის დარეგულირების შემთხვევაში შესაძლებელია კო-ვალტანით მკურნალობის გაგრძელება.
- თირკმლის არტერიის სტენოზი.
პრეპარატის უსაფრთხოება თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზის დროს დადგენილი არ არის.
პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით (>30 მლ/წთ) დოზის კორექციას არ საჭიროებენ.
პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება, თუმცა არ საჭიროებს დოზის კორექციას, პაციენტებში ქოლესტაზის გარეშე მიმდინარე ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან საშუალო ხარისხის დარღვევის დროს.
თიაზიდურმა დიურეტიკებმა შესაძლოა გამოიწვიონ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავება, შეცვალონ ორგანიზმის ტოლერანტობა გლუკოზის მიმართ, ასევე ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდებისა და შარდოვანას კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.
სხვა ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან ერთდროული მიღებისას შესაძლოა გაძლიერდეს კო-ვალტანის ჰიპოტონური ეფექტი.
კო-ვალტანის ლითიუმის პრეპარატებთან ერთდროული მიღება აძლიერებს ამ უკანასკნელის ტოქსიურ ეფექტს, ამიტომ მსგავსი კომბინაციების დანიშვნისას რეკომენდებულია ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლი შრატში.
ვალსარტანის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, როგორიცაა ციმეტიდინი, ვარფარინი, ფუროსემიდი, დიგოქსინი, ატენოლოლი, ინდომეტაცინი, ჰიდროქლორთიაზიდი, ამიოდარონი და გლიბენკლამიდი, კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება გამოვლენილი არ არის.
კო-ვალტანის ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან (ასას.) - სალიცილის მჟავა და ინდომეტაცინი, ერთდროული მიღებისას შესაძლოა შემცირდეს პრეპარატის დიურეზული და ჰიპოტონური ეფექტი.
ჰიპოკალიემიის რისკი იზრდება კო-ვალტანის ისეთ პრეპარატებთან ერთდროული მიღებისას, როგორიცაა სალურეტიკები, კორტიკოსტეროიდები, ადენოკორტიკოსტეროიდები, ამფოტერიცინი, კარბენოქსოლონი, პენიცილინ G და სალიცილის მჟავას წარმოებულები.
თიაზიდური დიურეტიკები ზრდიან ალოპურინოლის მიმართ მგრძნობელობას; ამანტადინის გვერდითი მოვლენების გამოვლენის რისკს; აძლიერებენ დიაზოქსიდის ჰიპერგლიკემიურ ეფექტს; ამცირებენ თირკმლების მიერ ციტოტოქსიური პრეპარატების გამოყოფას (როგორიცაა ციკლოფოსფამიდი, მეტოტრექსატი) და შესაბამისად, აძლიერებენ მათ მიელოსუპრესიულ ეფექტს. კო-ვალტანით მკურნალობის ფონზე, შესაძლოა საჭირო გახდეს ინსულინისა და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების დოზის კორექცია.
მეთილდოფასა და თიაზიდური დიურეტიკების ერთდროული მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს ჰემოლიზური ანემია. ქოლესტირამინი ამცირებს ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვას. ვიტამინი D ან კალციუმის მარილებთან კო-ვალტანის ერთდროულმა მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს პლაზმაში კალციუმის დონის მატება, ხოლო ციკლოსპორინთან ერთდროული მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს ჰიპერურიკემია ან პოდაგრას მსგავსი სიმპტომები.
კო-ვალტანი სიფრთხილით ინიშნება მექანიკური საშუალებებისა და ავტოტრანსპორტის მართვისას.

დოზის გადაჭარბება
იშვიათად შესაძლოა განვითარდეს გამოხატული არტერიული ჰიპოტონია.
მკურნალობა: ღებინების ინდუცირება (თუ პრეპარატი მიღებულია მცირე ხნის წინ), ჰიპოტენზიის შემთხვევაში რეკომენდებულია ი/ვ ფიზიოლოგიური ხსნარის ინფუზია. ჰიდროქლორთიაზიდისაგან განსხვავებით, ვალსარტანი არ ექვემდებარება ჰემოდიალიზს.

ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული. ხოლო მკურნალობის პერიოდში პაციენტის დაორსულების შემთხვევაში პრეპარატი რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოიხსნას.

დოზირება და მიღების წესი
კო-ვალტანის რეკომენდებული დოზაა 1 ტაბლეტი (80 მგ ვალსარტანი / 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდი) ერთხელ დღეში, ყოველდღიურად. ხოლო პაციენტებს, რომლებიც არტერიული წნევის დასარეგულირებლად საჭიროებენ მეტ დოზას, ენიშნებათ 160 მგ ვალსარტანი/12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდი ერთხელ დღეში, ყოველდღიურად. მაქსიმალური ჰიპოტენზიური ეფექტი მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 2-4 კვირაში.
პიციენტები თირკმლის მსუბუქი ან საშუალოდ გამოხატული ფუნქციის დარღვევით (კკ >30 მლ/წთ) დოზის კორექციას არ საჭიროებენ. ასევე, დოზის კორექციას არ საჭიროებენ პაციენტები, ქოლესტაზის გარეშე მიმდინარე არაბილიარული გენეზის ღვიძლის მსუბუქი და საშუალოდ გამოხატული უკმარისობის დროს.
პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებში დადგენილი არ არის.

გვერდითი მოვლენები
გამოვლენილი გვერდითი ეფექტები სუსტი და გარდამავალი ხასიათისაა.
ხშირად: თავის ტკივილი, თავბრუს ხვევა, ნაზოფარინგიტი, დაღლილობა, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, ხველა, დიარეა, ართრალგია, წელის ტკივილი, ჭინჭრის ციება და სხვა სახის გამონაყარი, უმადობა, გულისრევა, ღებინება, კრეატინინისა და აზოტის დონის მატება, პოსტურალური ჰიპოტენზია, რომლის გამოვლენის რისკი იზრდება ალკოჰოლური, სედატიური და სანარკოზე საშუალებებთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში.
იშვიათად: კუჭის ტკივილი, შფოთვა, ართრიტი, ასთენია, ბრონქიტი, ტკივილი გულ-მკერდის არეში, დისპეფსია, პირის სიმშრალე, დისპნეა, ჰიპოტონია, გასტროეზოფაგიტი, შეშუპება, შუა ყურის ანთება, პარესთეზია, ტემპერატურის მატება, ძილიანობა, ტაქიკარდია, საშარდე სისტემის ინფექციები, ვერტიგო, მხედველობის დარღვევები, ფოტოსენსიბილიზაცია, ქოლესტაზი, სიყვითლე, დეპრესია, ჰიპოკალიემია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.
ძალიან იშვიათად: ანგიონევროზული შეშუპება, ქავილი და სხვა სახის ზემგრძნობელობის/ალერგიული რეაქციები, ვასკულიტი, მიალგია, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, სისტემური წითელი მგლურას მსგავსი სიმპტომები, ძვლის ტვინის სუპრესია, ჰემოლიზური ანემია, პანკრეატიტი.

ვარგისიანობა და შენახვის პირობები
პრეპარატის ვარგისიანობის ვადაა 3 წელი, ინახება არაუმეტას 30°C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, მშრალ, ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა
ტაბლეტი 80 მგ ვალსარტანი / 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდი; 14 ტაბლეტი ბლისტერებში; მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში.
ტაბლეტი 160 მგ ვალსარტანი / 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდი; 14 ტაბლეტი ბლისტერებში; მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
ექიმის რეცეპტით!