ქვეყანა: უკრაინა

მწარმოებელი: ბორშაგოვკა ქფქ

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

აღწერილობა:

შიგნით მისაღები წვეთები: გამჭვირვალე ან ოდნავ შემღვრეული, მოყვითალო-მოყავისფრო სითხე. 

დრაჟე: ფორთოხლისფერი, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი და გლუვი ზედაპირით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კანეფრონ® N–ში შემავალი ინგრედიენტები ხასიათდებიან შარდმდენი, სპაზმოლიზური, ანთების საწინააღმდეგო და ანტიბაქტერიული თვისებებით.

გამოყენების ჩვენებები:

პრეპარატი გამოიყენება შარდის ბუშტისა (ცისტიტი) და თირკმელების (პიელონეფრიტი) ქრონიკული ანთებითი დაავადებების კომპლექსური  მკურნალობისა და თირკმელების ქრონიკული არაინფექციური დაავადებების (გლომერულონეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი) დროს, ასევე შარდის გამომყოფ სისტემაში კენჭების წარმოქმნის ხელისშემშლელ საშუალებად (ასევე მათი გამოძევების შემდეგ). 

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ნივთიერებების ან დამატებითი ინგრედიენტების მიმართ.

მწვავე პეპტიური წყლული.

გვერდითი მოვლენები:

მომატებული მგრძნობელობა/ალერგიული რეაქციები და გასტროენტერალური დარღვევები (გულისრევა, პირღებინება, ფაღარათი) შეიძლება განვითარდეს იშვიათ შემთხვევებში. მომატებული მგრძნობელობის/ალერგიული რეაქციების პირველი ნიშნების გამოვლენისთანავე კანეფრონი® N მიღება უნდა შეწყდეს.

გამოყენების წესი და დოზირება:

მოზრდილები:                50 წვეთი ან 2 დრაჟე 3-ჯერ დღეში;

სკოლის ასაკის ბავშვები:     25 წვეთი ან 1 დრაჟე 3-ჯერ დღეში;

ბავშვები 1 წლის ასაკიდან:   15 წვეთი 3-ჯერ დღეში;

დაავადების მწვავე პერიოდის გავლის შემდეგ საჭიროა კანეფრონ® N-ით მკურნალობის გაგრძელება 2 - 4 კვირის განმავლობაში.

საჭიროების შემთხვევაში, მაგალითად ბავშვებისათვის მისი მწარე გემოს შესამცირებლად, შესაძლებელია წვეთების მიღება სხვა სითხეებთან ერთად.

დრაჟე მიიღება დაღეჭვის გარეშე, მცირე რაოდენობის წყალთან ერთად. 

დოზის გადაჭარბება:

დოზის გადაჭარბების არცერთი შემთხვევა არ არის აღწერილი.

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, საჭიროა სიმპტომური მკურნალობის ჩატარება. 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალწამლო საშუალებებთან:

ანტიბაქტერიულ სამკურნალო პრეპარატებთან კომბინაცია შესაძლებელია და მიზანშეწონილია. ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან ცნობილი არ არის. 

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული დოზის მიღების შემთხვევაში არ არსებობს მტკიცებულება პრეპარატის საზიანო ზემოქმედების შესახებ. თუმცა, კანეფრონი® N -ის, ისევე როგორც სხვა ნებისმიერი პრეპარატის დანიშვნა ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში ხდება მკურნალი ექიმის მიერ, მხოლოდ პრეპარატის მიღების რისკისა და სარგებლიანობის განსაზღვრის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ არის რეკომენდებული კანეფრონი® Nდრაჟეს მიღება 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში და კანეფრონი® N შიგნით მისაღები წვეთების გამოყენება 1 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

კანეფრონი®N-ის მიღების წინ გთხოვთ მიმართოთ ექიმს კონსულტაციისათვის ქვემოჩამოთვლილ შემთხვევებში:

_ თირკმელების ფუნქციის დაქვეითება 

_ თირკმელების ანთებითი დაავადებები

_ შეშუპებისას, რომელიც გამოწვეულია გულის ან თირკმლის უკმარისობით.

შარდში სისხლის გაჩენის, შარდის გამოყოფის გაძნელების ან შარდის მწვავე შეკავების შემთხვევაში დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს.

კანეფრონი® N –ის დრაჟე შეიცავს გლუკოზას, საქაროზას და ლაქტოზას. თუ გაქვთ რომელიმე ამ შაქრის აუტანლობა პრეპარატის  მიღებამდე დაუკავშირდით მკურნალ ექიმს.

კანეფრონი® N -ის შიგნით მისაღები წვეთები შეიცავს 19% (მოცულობით) ეთანოლს. ალკოჰოლის შემცველობის გამო პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება ალკოჰოლიზმით დაავადებულ პაციენტებში და ასევე წარმატებული ანტიალკოჰოლური მკურნალობის შემდეგ. ღვიძლის დაავადებების დროს პრეპარატის მიღება შესაძლებელია ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.

კანეფრონი® N -ით მკურნალობის დროს რეკომენდებულია დიდი რაოდენობით სითხის მიღება. გამოყენებისას ფლაკონი დაიჭირეთ ვერტიკალურად. შესაძლებელია ხსნარის მსუბუქად შემღვრევა ან უმნიშვნელო ნალექის წარმოქმნა, რაც გავლენას არ ახდენს პრეპარატის ეფექტურობაზე. გამოყენების წინ ფლაკონი შეანჯღრიეთ. პრეპარატი არ ახდენს ზეგავლენას ავტომობილის მართვასა და მექანიკურ დანადგარებთან მუშაობის უნარზე.

შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულთა საყურადღებოდ: 

ათვისებადი ნახშირწყლების შემცველობა 1 დრაჟეში შეადგენს დაახლოებით 0.02 „პურის ერთეულს“. 

გამოშვების ფორმა:

დრაჟე: ბლისტერები, 20 დრაჟე თითოეულზე; შეფუთვა: 60 და 120 დრაჟე;

შიგნით მისაღები წვეთები: 50 და 100 მლ ფლაკონები

შენახვის პირობები:

შეინახეთ მშრალ და სინათლისაგან დაცულ ადგილას, ტემპერატურაზე არაუმეტეს 25Oc. შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:  

შიგნით მისაღები წვეთები: 24 თვე.

დრაჟე: 3 წელი. 

გახსნილი ფლაკონის გამოყენება შესაძლებელია 6 თვის განმავლობაში.

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ!

აფთიაქიდან გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის III ჯგუფი – გამოყენება შესაძლებელია ექიმის დანიშნულების გარეშე.

ქვეყანა: ბულგარეთი

მწარმოებელი: სოფარმა

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ქვეყანა: მაკედონია

მწარმოებელი: რეპლეკ ფარმა

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

აღწერილობა:

შიგნით მისაღები წვეთები: გამჭვირვალე ან ოდნავ შემღვრეული, მოყვითალო-მოყავისფრო სითხე. 

დრაჟე: ფორთოხლისფერი, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი და გლუვი ზედაპირით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კანეფრონ® N–ში შემავალი ინგრედიენტები ხასიათდებიან შარდმდენი, სპაზმოლიზური, ანთების საწინააღმდეგო და ანტიბაქტერიული თვისებებით.

გამოყენების ჩვენებები:

პრეპარატი გამოიყენება შარდის ბუშტისა (ცისტიტი) და თირკმელების (პიელონეფრიტი) ქრონიკული ანთებითი დაავადებების კომპლექსური  მკურნალობისა და თირკმელების ქრონიკული არაინფექციური დაავადებების (გლომერულონეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი) დროს, ასევე შარდის გამომყოფ სისტემაში კენჭების წარმოქმნის ხელისშემშლელ საშუალებად (ასევე მათი გამოძევების შემდეგ). 

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ნივთიერებების ან დამატებითი ინგრედიენტების მიმართ.

მწვავე პეპტიური წყლული.

გვერდითი მოვლენები:

მომატებული მგრძნობელობა/ალერგიული რეაქციები და გასტროენტერალური დარღვევები (გულისრევა, პირღებინება, ფაღარათი) შეიძლება განვითარდეს იშვიათ შემთხვევებში. მომატებული მგრძნობელობის/ალერგიული რეაქციების პირველი ნიშნების გამოვლენისთანავე კანეფრონი® N მიღება უნდა შეწყდეს.

გამოყენების წესი და დოზირება:

მოზრდილები:                50 წვეთი ან 2 დრაჟე 3-ჯერ დღეში;

სკოლის ასაკის ბავშვები:     25 წვეთი ან 1 დრაჟე 3-ჯერ დღეში;

ბავშვები 1 წლის ასაკიდან:   15 წვეთი 3-ჯერ დღეში;

დაავადების მწვავე პერიოდის გავლის შემდეგ საჭიროა კანეფრონ® N-ით მკურნალობის გაგრძელება 2 - 4 კვირის განმავლობაში.

საჭიროების შემთხვევაში, მაგალითად ბავშვებისათვის მისი მწარე გემოს შესამცირებლად, შესაძლებელია წვეთების მიღება სხვა სითხეებთან ერთად.

დრაჟე მიიღება დაღეჭვის გარეშე, მცირე რაოდენობის წყალთან ერთად. 

დოზის გადაჭარბება:

დოზის გადაჭარბების არცერთი შემთხვევა არ არის აღწერილი.

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში, საჭიროა სიმპტომური მკურნალობის ჩატარება. 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალწამლო საშუალებებთან:

ანტიბაქტერიულ სამკურნალო პრეპარატებთან კომბინაცია შესაძლებელია და მიზანშეწონილია. ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან ცნობილი არ არის. 

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული დოზის მიღების შემთხვევაში არ არსებობს მტკიცებულება პრეპარატის საზიანო ზემოქმედების შესახებ. თუმცა, კანეფრონი® N -ის, ისევე როგორც სხვა ნებისმიერი პრეპარატის დანიშვნა ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში ხდება მკურნალი ექიმის მიერ, მხოლოდ პრეპარატის მიღების რისკისა და სარგებლიანობის განსაზღვრის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ არის რეკომენდებული კანეფრონი® Nდრაჟეს მიღება 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში და კანეფრონი® N შიგნით მისაღები წვეთების გამოყენება 1 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

კანეფრონი®N-ის მიღების წინ გთხოვთ მიმართოთ ექიმს კონსულტაციისათვის ქვემოჩამოთვლილ შემთხვევებში:

_ თირკმელების ფუნქციის დაქვეითება 

_ თირკმელების ანთებითი დაავადებები

_ შეშუპებისას, რომელიც გამოწვეულია გულის ან თირკმლის უკმარისობით.

შარდში სისხლის გაჩენის, შარდის გამოყოფის გაძნელების ან შარდის მწვავე შეკავების შემთხვევაში დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს.

კანეფრონი® N –ის დრაჟე შეიცავს გლუკოზას, საქაროზას და ლაქტოზას. თუ გაქვთ რომელიმე ამ შაქრის აუტანლობა პრეპარატის  მიღებამდე დაუკავშირდით მკურნალ ექიმს.

კანეფრონი® N -ის შიგნით მისაღები წვეთები შეიცავს 19% (მოცულობით) ეთანოლს. ალკოჰოლის შემცველობის გამო პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება ალკოჰოლიზმით დაავადებულ პაციენტებში და ასევე წარმატებული ანტიალკოჰოლური მკურნალობის შემდეგ. ღვიძლის დაავადებების დროს პრეპარატის მიღება შესაძლებელია ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.

კანეფრონი® N -ით მკურნალობის დროს რეკომენდებულია დიდი რაოდენობით სითხის მიღება. გამოყენებისას ფლაკონი დაიჭირეთ ვერტიკალურად. შესაძლებელია ხსნარის მსუბუქად შემღვრევა ან უმნიშვნელო ნალექის წარმოქმნა, რაც გავლენას არ ახდენს პრეპარატის ეფექტურობაზე. გამოყენების წინ ფლაკონი შეანჯღრიეთ. პრეპარატი არ ახდენს ზეგავლენას ავტომობილის მართვასა და მექანიკურ დანადგარებთან მუშაობის უნარზე.

შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულთა საყურადღებოდ: 

ათვისებადი ნახშირწყლების შემცველობა 1 დრაჟეში შეადგენს დაახლოებით 0.02 „პურის ერთეულს“. 

გამოშვების ფორმა:

დრაჟე: ბლისტერები, 20 დრაჟე თითოეულზე; შეფუთვა: 60 და 120 დრაჟე;

შიგნით მისაღები წვეთები: 50 და 100 მლ ფლაკონები

შენახვის პირობები:

შეინახეთ მშრალ და სინათლისაგან დაცულ ადგილას, ტემპერატურაზე არაუმეტეს 25Oc. შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:  

შიგნით მისაღები წვეთები: 24 თვე.

დრაჟე: 3 წელი. 

გახსნილი ფლაკონის გამოყენება შესაძლებელია 6 თვის განმავლობაში.

არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ!

აფთიაქიდან გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის III ჯგუფი – გამოყენება შესაძლებელია ექიმის დანიშნულების გარეშე.

დიგოქსინი
DIGOXINUM

სამკურნალო ფორმა: ტაბლეტები 0,25 მგ
თეთრი ბრტყელცილინდრული ტაბლეტები გამყოფი ხაზით

შემადგენლობა
1 ტაბლეტი შეიცავს 0,25 მგ დიგოქსინს
დამხმარე ნივთიერებები. საქაროზა (24,60 მგ), კარტოფილის სახამებელი, გლუკოზის მონოჰიდრატი (8,50 მგ), ტალკი, კალციუმის სტეარატი, ვაზელინის ზეთი.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
დიგოქსინი გრინდექსი მიეკუთვნება საგულე გლიკოზიდების ჯგუფს, წარმოადგენს გულის ენერგეტიკული რესურსების აღმდგენ და გულის კუნთის შეკუმშვის გასაუმჯობესებელ პრეპარატს.

ჩვენება:
გულის უკმარისობა, სუპრავენტრიკულური ტაქიარითმიები (განსაკუთრებით მოციმციმე არითმია).

უკუჩვენებები:
დიგოქსინი გრინდექსის გამოყენება უკუნაჩვენებია შემდეგი დაავადებებისა და მდგომარეობების დროს:
•    გლიკოზიდების ჭარბი დოზირების  უმნიშვნელი სიმპტომების დროს (იხ. ჭარბი დოზირება);
•    ობსტრუქციული ჰიპერტროფული კარდიომიოპათია ან გულის კუნთის დაავადებები, რომელსაც ახასიათებს გულის კედლის გასქელება
•    ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი ან პარკუჭების ნაადრევი შეკუმშვა, რომელიც განპირობებულია დამატებითი გამტარი გზის არსებობით. კლინიკურად ხასიათდება ტაქიკარდიით (გულის შეკუმშვათა სიხშირე- 150- 280/წუთში);
•    ვენტრიკულური ტაქიკარდია (შეტევითი გახშირებული გულის მოქმედება), რომლის დროს არსებობს რითმის პათოლიგიური კერა და გულისცემის სიხშირე- 120-170/წუთში ან პარკუჭების ფიბრილაცია (პარკუჭების არარეგულარული ან არასრული შეკუმშვები, განპირობებული მრავლობითი რითმის კერებით);
•    პერიოდული სრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა ან მე-2 ხარისხის AV ბლოკადა (წინაგულიდან პარკუჭში აგზნების გატარების შეფერხება ან სრული ბლოკირება)
•    მომატებული მგრძნობელობა დიგოქსინის ან სხვა გლიკოზიდების მიმართ

სიფრთხილე:
დიგოქსინი გრინდექსი სიფრთხილით ინიშნება:
•    გულის კუნთის მწვავე დაზიანების დროს (მაგ. გულის კუნთის ანთება, მიოკარდიუმის ინფარქტი, თანხლებული გულის რითმის დარღვევით)
•    იმ შემთხვევაში, თუ 10-14 დღის განმავლობაში მიმდანარეობდა გლიკოზიდებით მკურნალობა
•    გულის უკმარისობის მძიმე ფორმა;
•    ღვიძლის და თირკმლის უკმარისობის მძიმე ფორმა
•    დიგოქსინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს გეგმიური კარდიოვერსიის ჩატარების 24-48 საათით ადრე (სახიფათო რითმის დარღვევის თავიდან ასაცილებლად)
•    პრეპარატის სამკურნალო დოზების გამოყენებისას ეკგ-ზე შეიძლება აღმოცენდეს გარდამავალი ბუნებრივი ცვლილებები, გამოწვეული სამკურნალო პრეპარატის მოქმედების მექანიზმით.
თუ თქვენ გაქვთ რომელიმე ზემოჩამოთვლილი დაავადება ან მდგომარეობა, აცნობეთ ექიმს!

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
დიგოქსინი გრინდექსის  მოქმედების გაძლიერებას ახდენენ შემდეგი პრეპარატები:
•    თიაზიდები, თიაზიდის მსგავსი და მარყუჟოვანი დიურეზული საშუალებები (სხვადასხვა პრეპარატები, რომლებიც აძლიერებენ შარდის გამოყოფას და გამოიყენება შეშუპების მოსახსნელად),
•    გლუკოკორტიკოსტეროიდები (რომელიც გამოიყენება თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის, მწვავე და ქრონიკული ანთების, ალერგიული მდგომარეობებისა და მომატებული იმუნორეაქტიულობის სამკურნალოდ)
•    ლითიუმის მარილები (გამოიყენება მანიაკალურ-დეპრესიული მოშლილობების დროს)
•    ამფოტერიცინ B (სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატი)
•    კალციუმის მარილები;
•    ქინიდინი, პროპაფენონი და ამიოდარონი (გულის რითმის დარღვევის სამკურნალო პრეპარატები)
•    ვერაპამილი, ნიფედიპინი (გულის და სისხლძარღვების დაავადებების სამკურნალო პრეპარატები)
•    ბეტა-ბლოკატორები (გულის რითმის მარეგულირებელი პრეპარატები)
•    იტრაკონაზოლი (სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატი)
•    ზოგიერთი ანტიბიოტიკები (ერითრომიცინი, ტეტრაციკლინი, გენტამიცინი)
•    ტრიმეტოპრიმი
•    აგფ-ინჰიბიტორები (კაპტოპრილი)
•    ანგიოტენზინ-II-რეცეპტორის ბლოკატორი (ტელმისარტრანი)
•    პროტონური ტუმბოს ბლოკატორები (ომეპრაზოლი)
•    არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (ინდომეტაცინი)

დიგოქსინის, ვერაპამილის და/ან ბეტა-ბლოკატორების ერთდროულმა მიღებამ შესაძლოა გაზარდოს AV ბლოკადის რისკი (აგზნების გატარების დარღვევა, რაც იწვევს გულის მუშაობის შენელებას ან ბლოკადას).

დიგოქსინი გრინდექსის  მოქმედების შემცირებას ახდენენ შემდეგი პრეპარატები:
•    ქოლესტირამინი და ქოლესტიპოლი (ქოლესტერინის შემცველობის შესამცირებელი პრეპარატები)
•    მაგნიუმის შემცველი საფაღარათე საშუალებები
•    კუჭის მჟავიანობის შესამცირებელი პრეპარატები (ალუმინის, კალციუმის, მაგნიუმის და ბისმუტის შემცველი)
•    მეტოკლოპრამიდი (პრეპარატი, რომელიც ამცირებს გულისრევას, ღებინებას, აძლიერებს ნაწლავის მოტორიკას)
•    რიფამპიცინი (ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო პრეპარატი)
•    სულფასალაზინი (პრეპარატი, რომელიც გამოიყენება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების და რევმატიზმის სამკურნალოდ)
•    სუკრალფატი (წყლულოვანი დაავადების სამკურნალო პრეპარატი)
•    ნეომიცინი (ანტიბიოტიკი)
აცნობეთ ექიმს ყველა პრეპარატზე, რომელსაც იღებთ!

ორსულობა და ლაქტაცია:
მოქმედი ნივთიერება- დიგოქსინი- გაივლის პლაცენტურ ბარიერს და მცირე რაოდენობით გამოიყოფა დედის რძეში. მონაცემები ტერატოგენობაზე არ არსებობს.
თერაპიული დოზების გამოყენებისას ნაყოფს ან ახალშობილს არ აღენიშნება გვერდითი მოვლენები. ორსულობის პერიოდში დიგოქსინის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ახალშობილის პატარა წონა. დიგოქსინის ჭარბმა დოზირებამ ორსულობის დროს შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის სიკვდილიც.
აცნობეთ ექიმს თუ თქვენ ორსულად ხართ, გეგმავთ დაორსულებას ან აჭმევთ ბავშვს!

სარტანსპორტო საშუალებების მართვასა და მექანიზმების მომსახურების უნარზე ზემოქმედება
პრეპარატი არ ახდენს გავლენას ტრანსპორტის მართვის და ტექნიკურ მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

მიღების წესი და დოზირება:
დიგოქსინით მკურნალობისას განასხვავებენ მკურნალობის “მზარდ” და ”შემანარჩუნებელ” ფაზას. მკურნალობის “მზარდ” ფაზაში მოქმედი ნივთიერება - დიგოქსინი - მიიღება დოზებში, რომელიც უზრუნველყოფს სისხლში სამკურნალო კონცენტრაციის მიღწევას დროის გარკვეული მონაკვეთში, “შემანარჩუნებელ” ფაზაში დიგოქსინის კონცენტრაცია ორგანიზმში სამკურნალო დონეზე რჩება.

პრეპარატის დოზები პაციენტის ასაკის, სხეულის მასის, თირკმლების ფუნქციის, დაავადების სირთულისა და სხვა მაჩვენებლების შესაბამისად ინიშნება. ამიტომ დოზებს ყოველთვის ექიმი ნიშნავს!
ტაბლეტები. “მზარდი” დოზა  მოზრდილებისათვის  - 2-4 ტაბლეტი (0,5-1,0 მგ), რომლის შემდეგ იღებენ 1 ტაბლეტს ყოველ 6 საათში სასურველი სამკურნალო ეფექტის მიღწევამდე. Yყველაზე მაღალი სადღეღამისო დოზა - 6 ტაბლეტი (1,5 მგ). იმ შემთხვევაში, თუ სწრაფი ეფექტის მიღწევა არ არის აუცილებელი შესაძლებელია მიიღოთ თითო ტაბლეტი (0,25 მგ) დღეში 1-2 ჯერ. პლაზმაში მუდმივი კონცენტრაცია ჩვეულებრივ მიიღწევა 7 დღის განმავლობაში. სამკურნალო ეფექტის მიხედვით ხდება დოზის კორექცია. საშუალო ”შემანარჩუნებელი” დოზა- 1/2- 1 ტაბლეტი (0,125- 0,25 მგ) დღეში.
ბავშვები. ტაბლეტები პედიატრიულ პრაქტიკაში არ გამოიყენება.
გადაწყვეტილებას დოზის შერჩევასა და მკურნალობის ხანგრძლივიობაზე იღებს ექიმი!

ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: მადის დაკარგვა, გულისრევა, ღებინება, სლოკინი, მუცლის შეტევითი ტკივილები, ფაღარათი და შარდის გამოყოფის შემცირება, თავის ტკივილი, სისუსტე, პულსის შენელება და რითმის დარღვევა. შეიძლება გაჩნდეს მხედველობის დარღვევები: გაორება, სინათლის შიში და სხვა.
მკურნალობა ჭარბი დოზირებისას:  კუჭის გამორეცხვა აქტივირებული ნახშირის (20-30 გ აქტივირებული ნახშირი 1 ლიტრ წყალზე) გამოყენებით, მარილოვანი საფაღარათო საშუალებების (მაგნიუმის სულფატი ან მწარე მარილი, ნატრიუმის სულფატი) გამოყენება (15-30 გ მარილი გახსენით 1 ჭიქა თბილ წყალში). არ შეიძლება ღებინების პროვოცირება.
შასაძლებელია ანტიდოტის გამოყენება (ანტისხეულები) - ფრაგმენტების F (ab) (Digibind)
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს! თან იქონიეთ პრეპარატის შეფუთვა!

გვერდითი მოქმედება
გვერდითი მოვლენები უფრო ხშირია დიდი დოზების მიღებისას. ყოველი მოულოდნელი სიმპტომი დიგოქსინით მკურნალობის დროს შეიძლება მოწამვლის დაწყებაზე მიუთითებდეს. გვერდითი მოვლენები შეიძლება ჩნდებოდეს ერთეულად, გარკვეული რიგითობის გარეშე, ზოგი მათგანი (განსაკუთრებით ის გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გულის მუშაობასთან არ არის დაკავშირებული) შეიძლება არ არსებობდეს მწვავე ფორმით მოწამვლის დროსაც კი (განსაკუთრებით პატარა ბავშვებში).
დიგოქსინით მოწამვლის ნიშნებია - გულის რითმის სხვადასხვა დარღვევები.
სხვა გვერდითი მოვლენები:
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: მადის დაკარგვა, გულისრევა, ღებინება და ფაღარათი.
შეიძლება გაჩნდეს სისუსტე, დაღლილობა, აპათია, თავის ტკივილი, მხედველობის დარღვევები (გაორება, სინათლის შიში), დეპრესია და ფსიქოზიც. დიგოქსინით ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ შეინიშნებოდა სარძევე ჯირკვლის მომატება მამაკაცებში. მეტად იშვიათი გვერდითი მოქმედებების სახით აღწერილია კანის ქავილი, ჭინჭრის გამონაყარი და თრომბოციტოპენია (სისხლში თრომბოციტების ნაკლებობა). თრომბოციტოპენიისას კანში და ლორწოვან გარსში შესაძლებელია  სისხლჩაქცევები. ჭინჭრის ციების დროს კანზე სწრაფად წარმოიქმნება და ასევე სწრაფად ქრება სხვადასხვა ზომის წყლიანი ბუშტუკები.
ბავშვები. ძალიან იშვიათად ჩნდება ბავშვებში ის გვერდითი მოქმედებები, რომლებიც გულის მუშაობასთან არ არის დაკავშირებული. დიგოქსინით მოწამვლის ძირითად ნიშანს წარმოადგენს გულის რითმის სხვადასხვა დარღვევები.
გვერდითი მოქმედებების (ასევე ჩამოუთვლელი გვერდითი მოქმედებების) გაჩენისას და/ან თვითშეგრძნების ნებისმიერ სხვა გაუარესებისას შეწყვიტეთ მკურნალობა და დაუყოვნებლივ დაუკავშირდით ექიმს.

შენახვის პირობები
ინახება სინათლისგან დაცულ ადგილას არა უმეტეს 25ºC  ტემპერატურაზე. შეინახეთ ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას!
ვარგისობის ვადა 5 წელი.
არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვადის ამოწურვის შემდეგ!

გაცემის პირობები
რეცეპტით

შეფუთვა
25 ტაბლეტი ბლისტერში.  2 ბლისტერი მუყაოს შეკვრაში

სარეგისტრაციო მოწმობის მფლობელი და მწარმოებელი
სს “გრინდექსი
კრუსტპილსის ქ. 53, რიგა LV-1057 ლატვია
ტელ: (371) 7083 205
ფაქსი: (371) 7083 505

ინდაპამიდი
(Indapamide)

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ინდაპამიდი

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: ინდაპამიდი

სამკურნალწამლო ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა
აპკიანი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს მოქმედი ნივთირება: ინდაპამიდი 2.5მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი, პოვიდონი-K30, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ტალკი; გარსი: ჰიპრომელოზა, მაკროგოლი 6000, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი E171.

აღწერა
მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი, აპკიანი გარსით დაფარული თეთრი ტაბლეტები.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: დიურეზული საშუალება.
ათქ კოდი: [C03BA11].

ფარმაკოლოგიური მოქმედება
ფარმაკოდინამიკა
ჰიპოტენზიური საშუალება (დიურეზული, ვაზოდილატატორი).  ფარმაკოლოგიური მახასიათებლებით ახლოა თიაზიდურ დიურეტიკებთან (ნატრიუმის იონების რეაბსორბციის დარღვევა ჰენლეს მარყუჟის კორტიკალურ სეგმენტში). ზრდის შარდთან ერთად ნატრიუმის, ქლორის, მცირე რაოდენობით კალიუმის და მაგნიუმის იონების გამოყოფას. მცირებს არტერიების კედლების“ ტონუსს  და აქვეითებს პერიფერიულ სისხლძარღვოვან წინააღმდეგობას. იწვევს გულის მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის შემცირებას. არ მოქმედებს სისხლის პლაზმაში ლიპიდების შემცველობაზე (ტრიგლიცერიდები, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები, მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები); არ მოქმედებს ნახშირწყლოვან ცვლაზე (მათ შორის თანმხლები შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში). აქვეითებს სისხლძარღვის კედლის მგრძნობელობას ნორადრენალინის და ანგიოტენზინ II-ს მიმართ, ასტიმულირებს  E2 პროსტაგლანდინის სინთეზს, აქვეითებს თავისუფალი და სტაბილური დამჟანგავი რადიკალების პროდუქციას.
ჰიპოტენზიური ეფექტი ვითარდება პრიველი კვირის ბოლოსთვის, ინახება 24 საათის განმავლობაში ერთჯერადი მიღების ფონზე.
ფარმაკოკინეტიკა.
შიგნით მიღების შემდეგ სწრაფად და სრულად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან; ბიომისაწვდომლობა - მაღალი (93%). საკვების მიღება ოდნავ ანელებს აბსორბციის სიჩქარეს, მაგრამ არ მოქმედებს  შეწოვილი ნივთიერების რაოდენობაზე. შიგნით მიღების შემდეგ პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1-2 სათში. განმეორებითი მიღებებისას პლაზმაში პრეაპრატის კონცენტრაციის მერყეობა ორ დოზას შორის ინტერვალში მცირდება. წონასწორული კონცენტრაცია მყარდება რეგულარული მიღებიდან 7 დღის შემდეგ. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 12-24 საათს (საშუალოდ 18 საათი), პლაზმის ცილებთან კავშირი - 79%. უკავშირდება აგრეთვე სიხლძარღვის კედლის გლუვი კუნთების ელასტინს. აქვს მაღალი განაწილების მოცულობა, აღწევს ჰისტოჰემატურ ბარიერებში (მათ შორის პლაცენტურში), აღწევს დედის რძეში. მეტაბოლიზდება ღვიძლში. თირკმელებით გამოიყოფა 60-80% მეტაბოლიტების სახით (უცვლელი სახით გამოიყოფა დაახლოებით 5%), ნაწლავით  - 20%. თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება. არ კუმულირდება.

მიღების ჩვენება
არტერიული ჰიპერტენზია.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ან სულფონამიდის სხვა წარმოებულების მიმართ, ლაქტოზის აუტანლობა, გალაქტოზემია, გლკოზის/გალაქტოზის შეწოვის დარღვევის სინდრომი; თირკმლის მძიმე უკმარისობა (ანურიის სტადია), ჰიპოკალიემია, ღვიძლის გამოხატული უკმარისობა (მათ შორის ენცეფალოპათიით), ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი, 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის); ერთდროული მიღება QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელ პრეაპრატებთან.

სიფრთხილით: ინიშნება  ღვიძლის ან/და თირკმლის ფუნქციის, ასევე,   წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევისას, ჰიპერპარათირეოზისას, ეკგ-ზე QT ინტერვალის გახანგრძლივების მქონე პაციენტებში ან იმ პირებში, რომლებიც იღებენ დამხმარე თერაპიას სხვა ანტიარითმული საშუალებებით, შაქრიანი დიაბეტისას დეკომპენსაციის სტადიაში, ჰიპერურიკემიისას (განსაკუთრებით, თანმხლები პოდაგრისა და ურატული ნეფროლითიაზისას).

გამოყენების მეთოდი და დოზები
შიგნით, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად, საკმარისი რაოდენობის სითხესთან ერთად. პრეპარატის მიღება უმჯობესია დილით. დოზა შეადგენს 2.5მგ (1 ტაბლეტი) დღეში. თუ 4-8 კვირის შემდეგ მკურნალობა არ იწვევს სასურველ თერაპიულ ეფექტს, პრეპარატის დოზის მომატება რეკომენდებული არ არის (იზრდება გვედითი მოვლენების განვითარების რისკი  ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების გაძლიერების გარეშე). ამის მაგივრად მედიკამენტური მკურნალობის სქემაში რეკომენდებულია სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალების ჩართვა, რომელიც დიურეტიკს არ წარმაოდგენს. როცა მკურნალობის დაწყება აუცილებელია ორი პრეპარატით, ინდაპამიდის დოზა რჩება 2,5მგ დილით დღეში ერთხელ.

გვერდითი მოქმედება
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ანორექსია, პირის სიმშრალე, გასტრალგია, ღებინება, დიარეა, შეკრულობა, ტკივილი მუცელში, შესაძლებელია ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათიის განვითარება, იშვიათია პანკრეატიტი.
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: ასთენია, ნევროზულობა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ვერტიგო, უძილობა, დეპრესია; იშვიათად-მომატებული დაღლილობა, საერთო სისუსტე, შეუძლოდ ყოფნა, კუნთების სპაზმი, დაჭიმულობა, გაღიზიანებადობა, შფოთვა. 
სასუნთქი სისტემის მხრივ: ხველა, ფარინგიტი, სინუსიტი, იშვიათად-რინიტი.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე (ჰიპოკალიემია), არითმიები, გულისცემის აჩქარება.
საშარდე სისტემის მხრივ: ხშირი ინფექციები, ნიქტურია, პოლიურია.
ალერგიული რეაქციები: კანის გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ჰემორაგიული ვასკულიტი.
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ჰიპერურიკემია, ჰიპერგლიკემია, ჰიპოკალიემია,  ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალციემია, სისხლის პლაზმაში შარდოვანას აზოტის მომატება, ჰიპერკრეატინინემია, გლუკოზურია.
სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, ძვლის ტვინის აპლაზია და ჰემოლიზური ანემია.
სხვა: სისტემური წითელი მგლურას გამწვავება.

ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: გულისრევა, ღებინება, სისუსტე, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა, წყალ-ელექტრულიტური ბალანსის დარღვევები, ზოგიერთ შემთხვევაში - არტერიული წნევის უზომო დაქვეითება, სუნთქვის დათრგუნვა. ღვიძლის ციროზით დაავადებულებში შესაძლებელია ღვიძლისმიერი კომის განვითარება.
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია, სიმპტომური თერაპია. სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
სალურეტიკები, საგულე გლიკოზიდები, გლუკო და მინერალ-კორტიკოიდები, ტეტრაკოზაკტიდი, ამფოტერიცინ B (ი/ვ), საფაღარათო საშუალებები ზრდიან ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკს. საგულე გლიკოზიდებთან ერთდროული მიღებისას იზრდება დიგიტალისური ინტოქსიკაციის განვითარების რისკი; კალციუმის პრეპარატებთან ერთად - ჰიპერკალციემიის. მეტფორმინთან -შესაძლებელია რძემჟავა აციდოზის გაღრმავება.
ზრდის სისხლის პლაზმაში ლითიუმის იონების კონცენტრაციას (აქვეითებს შარდით გამოყოფას), ლითიუმი ახდნეს ნეფროტოქსიკურ მოქმედებას.
ასტემიზოლი, ერითრომიცინი ი/ვ, პენტამიდინი, სულტოპრიდი, ტერფენადინი, ვინკამინი, ანტიარითმიული პრეპარატები I ა კლასის (ქინიდინი, დიზოპირამიდი) და III კლასის (ამიოდარონი, ბრეტილის ტოზილატი, სოტალოლი) შეიძლება იწვევდნენ არითმიის განვითარებას “პირუეტის” სახით, “ტორსადეს დე პოინტეს”.
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები,  გლუკოკორტიკოსტეროიდული საშუალებები, ტეტრაკოზაქტიდი, სიმპათომიმეტიკები აქვეითებენ ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ბაკლოფენი - ზრდის.
კალიუმდამზოგველ დიურეტიკებთან კომბინაცია შეიძლება ეფექტური იყოს ზოგიერთი კატეგორიის ავადმყოფში, თუმცა, ამასთან სრულად გამორიცხული არ არის ჰიპო ან ჰიპერკალიემიის რისკი, განსაკუთრებით შაქრიანი დიაბეტისა და თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.
ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორები აძლიერებენ არტერიული ჰიპოტენზიის ან/და თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარების რისკს (განსაკუთრებით თირკმლის არტერიის სტენოზის შემთხვევაში).
ზრდის თირკმლის ფუნქციის დარღვევის განვითარების რისკს იოდშემცველი საკონტრასტო ნივთიერებების მაღალი დოზების გამოყენებისას (ორგანიზმის გაუწყლოება). იოდშემცველი საკონტრასტო ნივთიერებების მიღებამდე ავადმყოფებში აუცილებელია სითხის დანაკარგის აღდგენა.
იმიპრამინური (ტრიციკლური) ანტიდეპრესანტები და ანტიფსიქოზური სამკურნალწამლო საშუალებები (ნეიროლეპტიკები) ზრდიან ჰიპოტენზიურ მოქმედებას და ორთოსტატული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკს. 
ციკლოსპორინი ზრდის ჰიპერკრეატინინემიის განვითარების რისკს.
აქვეითებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ეფექტს (კუმარინის ან ინდანდიონის წარმოებულები) შედედების ფაქტორების კონცენტრაციის მომატებით მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებით და ღვიძლში მათი პროდუქციის მომატებით (შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის კორექცია).
ზრდის ნერვ-კუნთოვანი გადაცემის ბლოკადას, რომელიც ვითარდება არამადეპოლიზირებელი მიორელაქსანტების მოქმედებით.

განსაკუთრებული მითითებები
ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ საგულე გლიკოზიდებს, საფაღარათე პრეპარატებს, ჰიპერალდოსტერონიზმის ფონზე, ასევე ხანდაზმული ასაკის პირებში ნაჩვენებია კალიუმის იონებისა და კრეატინინის შემცველობის კონტროლი. 
ინდაპამიდის მიღების ფონზე საჭიროა სისხლის პლაზმაში  კალიუმის, ნატრიუმის, მაგნიუმის იონების სისტემატური კონტროლი (შეიძლება განვითარდეს ელექტროლიტური დარღვევები), pH-ის გლუკოზის კონცენტრაციის, შარდმჟავას და ნარჩენი აზოტის განსაზღვრა.
მეტ-ნაკლებად ინტენსიური კონტროლი ნაჩვენებია ღვიძლის ციროზით დაავადებულ პაციენტებში (განსაკუთრებით განვითარებული შეშუპებებით ან ასციტით-მეტაბოლური ალკალოზის, ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათიის რისკი), გულის იშემიური დაავადებისას, ასევე ხანდაზმულ პირებში.
მომატებული რისკის ჯგუფს ასევე მიეკუთვნება QT ინტერვალის გახანგრძლივების მქონე პაციენტები (თანდაყოლილი ან რაიმე პათოლოგიური პროცესის ფონზე განვითარებული).
კალიუმის კონცენტრაციის პირველი გასინჯვა სისხლში უნდა ჩატარდეს მკურნალობის პირველ კვირას.
ინდაპამიდის მიღების ფონზე ჰიპერკალციემია შეიძლება იყოს შედეგი ადრე არადიაგნოსტირებული ჰიპერპარათირეოზისა.
შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში ძალიან მნიშვნელოვანია სისხლში გლუკოზის კონტროლი, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიის არსებობისას.
მნიშვნელოვანმა დეჰიდრატაციამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის მწვავე უკმარისობა (გორგლოვანი ფილტრაციის დაქვეითება).
ავადმყოფებში აუცილებელია წყლის დანაკარგის კომპენსირება და მკურნალობის დასაწყისში თირკმელების ფუნქციის კონტროლი.
ინდაპამიდი შეიძლება დადებით რეაქციას იძლეოდეს დოპინგ-კონტროლის ჩატარებისას.
არტერიული ჰიპერტენზიისა და ჰიპონატრიემიის მქონე პაციენტებში (დიურეტიკების მიღების ფონზე) აუცილებელია აგფ ინჰიბიტორების მიღების დაწყებამდე 3 დღით ადრე დიურეზულების მიღების შეწყვეტა (აუცილებლობისას დიურეტიკების მიღება შეიძლება განახლდეს ოდნავ მოგვიანებით), ან დაინიშნოს აგფ ინჰიბიტორების საწყისი მცირე დოზები.
სულფონამიდის წარმოებულებმა შეიძლება გაამწვავონ სისტემური წითელი მგლურას მიმდინარეობა (აუცილებელია მხედველობაში ჰქონდეთ ინდაპამიდის დანიშვნისას).
ბავშვებში ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.

გავლენა ავტომობილებისა და სხვა მექანიზმების მართვაზე
ზოგიერთ შემთხვევაში შესაძლებელია ინდივიდუალური რეაქციები, რომლებიც დაკავშირებულია არტერიული წნევის ცვლილებებთან, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში და სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალების დამატებისას. ამის შედეგად შეიძლება დაქვეითდეს ავტომობილების მართვის და მექამიზმებთან მუშაობის შესაძლებლობა, რომელიც მოითხოვს მომატებულ ყურადღებას.

გამოშვების ფორმა
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები 2,5მგ.
აპკიანი გარსით დაფარული 10 ტაბლეტი ბლისტერში პვქ-ალ 3 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები
სია ბ.
ინახება მშრალ, სინათლისგან დაცულ ადგილას, 15-25ºC ტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისობის ვადა
3 წელი. გამოყენება არ შეიძლება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
რეცეპტით.

მწარმოებელი:
ჰემოფარმი, ა.დ სერბეთი
26300 ქ. ვრაშცი, ბეოგრადსკის გზა ბბ, სერბეთი
ტელ.: 13/803100, ფაქსი: 13/803424
წარმომადგენლობა რუსეთის ფედერაციაში/მომხმარებელთა პრეტენზიების მიმღები ორგანიზაცია:
129272, ქ.მოსკოვი, ტრიფონოსვკის ქუჩა, სახლი 45ბ. ტელ. (495) 221-70-40, 221-70-46.

100 მგ ბეტალოკ ზოკ: მრგვალი ორმხრივამობურცული თეთრი ან მოთეთრო შემოგარსული ტაბლეტი; ერთ მხარეს გადატეხის ზოლი და მეორე მხარეს A გრავირება

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სელექტური ბეტა 1- ადრენობლოკატორი
ათქ კოდი: NC 07AB02

ფარმაკოლოგიური თვისება
ფარმაკოდინამიკა
მეტოპროლოლი არის β1 –ადრენობლოკატორი, რომელიც აბრკოლებს β1 – რეცეპტორებს უფრო დაბალი დოზით, ვიდრე საჭიროა β2 –რეცეპტორების ბლოკირებისათვის.
მეტოპროლოლს გააჩნია უმნიშვნელო მემბრანომასტაბილიზირებელიი ეფექტი და იგი არ ავლენს ნაწილობრივი აგონისტის თვისებებს. მეტოპროლოლი ამცირებს ან აინჰიბირებს აგონისტურ მოქმედებას, რომელსაც ავლენენ ნერვული და ფიზიკური სტრესების დროს გამოყოფილი კატექოლამინები გულზე მოქმედებით, რაც გულისხმობს, რომ მეტოპროლოლს შესწევს უნარი დააქვეითოს გულისცემის სიხშირის გაზრდა, გულის წუთმოცულობისა და მისი  შეკუმშვის გაძლიერება და აგრეთვე, კატექოლამინების სწრაფი ეფექტით გამოწვეული არტერიალური წნევის მომატება.
სელექტური β1 –ადრენობლოკატორების ჩვეულებრივი ტაბლეტირებული სამკურნალო ფორმებისგან განსხვავებით (მეტოპროლოლ ტარტრატის ჩათვლით), პრეპარატი ბეტალოკ ზოკის გამოყენების დროს სისხლის პლაზმაში აღინიშნება პრეპარატის მუდმივი კონცენტრაცია რითაც უზრუნველყოფილია მდგრადი კლინიკური ეფექტი (β1 –ბლოკადა) 24 საათზე მეტი დროის განმავლობაში. პლაზმაში გამოხატული პიკური კონცენტრაციის არ არსებობის გამო, β1 –ადრენობლოკატორების ჩვეულებრივ ტაბლეტირებულ ფორმებთან შედარებით ბეტალოკ ზოკს კლინიკურად უფრო გამოხატული β1 –სელექტურობა ახასიათებს. ამის გარდა, მნიშვნელოვნად მცირდება გვერდითი ეფექტების გამოვლენის პოტენციური რისკი, რომლებიც აღინიშნება პრეპარატის პლაზმაში პიკური კონცენტრაციების დროს, მაგალითად, ბრადიკარდია და სიარულის დროს სისუსტე ქვემო კიდურებში.
ფილტვების ობსტრუქციული დაავადებების სიმპტომების მქონე პაციენტებს საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დაენიშნოთ ბეტალოკ ზოკი β2 – ადრენომიმეტურებთან ერთად. β2 –ადრენომიმეტურების და ბეტალოკ ზოკის ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში ბეტალოკ ზოკი თერაპიულ დოზებში უფრო ნაკლებად მოქმედებს β2 –ადრენომიმეტურებით გამოწვეულ ბრონქოდილატაციაზე, ვიდრე არასელექტური β–ადრენობლოკატორები. ინსულინის და ნახშირწყლების მეტაბოლიზმზე მეტოპროლოლი მოქმედებს ნაკლებად, ვიდრე არასელექტიური β–ადრენობლოკატორები. არასელექტიურ β–ადრენობლოკატორებთან შედარებით ჰიპოგლიკემიის პირობებში პრეპარატის მოქმედება გულ-სისხლძარღვთა სისტემის რეაქციაზე ნაკლებად გამოხატულია. არტერიალური ჰიპერტენზიის დროს პრეპარატი ბეტალოკ ზოკის გამოყენება იწვევს არტერიალური წნევის მნიშვნელოვნად დაქვეითებას 24 საათზე მეტი დროის განმავლობაში, როგორც მწოლიარე და ფეხზე დგომის მდგომარეობაში, ასევე დატვირთვის დროს. მეტოპროლოლით თერაპიის დასაწყისში აღინიშნება პერიფერიულ სისხლძარღვთა წინააღმდეგობის გაზრდა, თუმცა მისი ხანგრძლივი მიღების დროს შესაძლებელია არტერიალური წნევის დაქვეითება სისხლძარღვთა წინააღმდეგობის შემცირების გარეშე.
MERIT-HF-ში - ქრონიკული გულის უკმარისობის დროს სიცოცხლისუნარიანობის კვლევით, NYHA კლასიფიკაციით II-IV კლასი), გულის განდევნის ფრაქციის შემცირებისას (ფარმაკოკინეტიკა
სითხესთან კონტაქტში პრეპარატის ტაბლეტები სწრაფად იშლებიან. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში ადგილი აქვს აქტიური ნივთიერების დისპერგირებას. აქტიური ნივთიერების გამოთავისუფლების სიჩქარე დამოკიდებულია გარემოს მჟავიანობაზე. პრეპარატ ბეტალოკ ზოკის სამკურნალო ფორმით მიღების შემდეგ (შენელებული გამოთავისუფლების ტაბლეტები) თერაპიული ეფექტის ხანგრძლივობა შეადგენს 24 საათზე მეტს, ამასთან აქტიური ნივთიერების შენელებული გამოთავისუფლების მუდმივი სიჩქარე მიიღწევა 20 საათის განმავლობაში. ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს საშუალოდ 3,5 საათს. ბეტალოკ ზოკის სრულად აბსორბირების შემდეგ, ერთჯერადი დოზის მიღებისას სისტემური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 30-40%-ს. ღვიძლში მეტოპროლოლი განიცდის ჟანგვით მეტაბოლიზმს. მეტოპროლოლის სამმა ძირითადმა მეტაბოლიტმა არ გამოავლინა კლინიკურად მნიშვნელოვანი β– ბლოკირებადი ეფექტი. პრეპარატის პერორალური დოზის დაახლოებით 5% გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით, პრეპარატის დანარჩენი ნაწილი გამოიყოფა მეტაბოლიტის სახით. კავშირი სისხლის პლაზმის ცილებთან დაბალია, დაახლოებით 5-10%.

ჩვენება
· არტერიალური ჰიპერტენზია.
· სტენოკარდია.
· გულის სტაბილური სიმპტომური ქრონიკული უკმარისობა მარცხენა პარკუჭის სისტოლური ფუნქციის დარღვევით (გულის ქრონიკული უკმარისობის ძირითადი მკურნალობის დამატებითი თერაპია).
· სიკვდილიანობის და მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე ფაზის შემდეგ განმეორებითი ინფარქტის სიხშირის შემცირება.
· გულის რითმის დარღვევები, პარკუჭზედა ტაქიკარდიის ჩათვლით, პარკუჭების შეკუმშვის სიხშირის შემცირება წინაგულის ფიბრილაციის და პარკუჭების ექსტრასისტოლების დროს.
· გულის მოქმედების ფუნქციონალური დარღვევები, ტაქიკარდიის თანხლებით
· შაკიკის შეტევების პროფილაქტიკა

უკუჩვენება
II და III ხარისხის ატრიოვენტრიკულარული ბლოკადა, დეკომპენსაციის სტადიის გულის უკმარისობა, პაციენტები, რომლებიც იღებენ ინოტროპული საშუალებებით ხანგრძლივ და ხანგამოშვებით თერაპიის, რომელიც მოქმედებს ბეტაადრენორეცეპტორებზე, კლინიკურად მნიშვნელოვანი სინუსური ბრადიკარდია, სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი, კარდიოგენური შოკი, პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის გამოხატული დარღვევები, არტერიალური ჰიპოთენზია. ბეტალოკი უკუნაჩვენებია მიოკარდის მწვავე ინფარქტის მქონე ავადმყოფებში, რომელთა გულის შეკუმშვის სიხშირე შეადგენს წუთში 45 –ზე ნაკლებს PQ ინტერვალი 0,24 წამზე ნაკლებია, ხოლო სისტოლური არტერიალური წნევა 100 მმ ვ.წყ.სვ. მეტოპროლოლის და მისი კომპონენტების ან სხვა β –ადრენობლოკატორების მიმართ ცნობილი მომატებული მგრძნობელობა. განგრენის საშიშროების შემთხვევაში პერიფერიული სისხლძარღვების მძიმე დაავადებების დროს.  პაციენტებში, რომლებიც იღებენ β–ადრენობლოკატორებს, უკუნაჩვენებია ვერაპამილის ტიპის კალციუმის “ნელი” არხების ბლოკატორების ინტრავენურ შეყვანა. 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის).
სიფრთხილით: I ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, პრინცმეტალის სტენოკარდია, ბრონქული ასთმა, ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადებები, შაქრიანი დიაბეტი, თირკმელების მძიმე უკმარისობა, ღვიძლის მძიმე უკმარისობა, მეტაბოლური აციდოზი, გულის გლიკოზიდებთან ერთდროულად დანიშვნა.

გამოყენება ფეხმძიმობის და ლაქტაციის პერიოდში
როგორც პრეპარატების უმრავლესობის, ბეტალოკ ზოკის დანიშვნა ფეხმძიმობის და ლაქტაციის პერიოდში არ შეიძლება, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი აჭარბებს ნაყოფისათვის დაან ბავშვისათვის პოტენციურ რისკს. როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიურმა საშუალებებმა, β –ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გამოიწვიონ გვერდითი ეფექტები, მაგალითად, ბრადიკარდია ნაყოფში, ძუძუთი კვებაზე მყოფ ახალშობილებში ან ბავშვებში. დედის რძესთან გამოყოფილი მეტოპროლოლის რაოდენობა და ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვებში β –მაბლოკირებელი მოქმედება (დედის მიერ თერაპიული დოზებით მეტოპროლოლის მიღების დროს) უმნიშვნელოა.

გამოყენება და დოზირება
ბეტალოკ ზოკი ინიშნება დღეში ერთხელ ყოველდღიურად, რეკომენდებულია პრეპარატის დილით მიღება. ბეტალოკ ზოკის ტაბლეტი მიიღება სითხის დაყოლებით. არ შეიძლება ტაბლეტის (ან ორად გაყოფილი ტაბლეტის) დაღეჭვა ან დაფშვნა. საკვების მიღება არ მოქმედებს პრეპარატის ბიოშეღწევადობაზე. დოზის შერჩევის დროს საჭიროა ბრადიკარდიის განვითარების თავიდან აცილება.
არტერიალური ჰიპერტენზია
50-100 მგ დღეში ერთხელ. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დოზის 100 მგ-მდე გაზრდა ან სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალების დამატება, უმჯობესია დიურეზული და დიჰიდროპირიდინული რიგის კალციუმის ანტაგონისტი.
სტენოკარდია
100-200 მგ ბეტალოკ ზოკი მიიღება ერთხელ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში ამ პრეპარატით თერაპიას შეიძლება დაემატოს სხვა ანტიანგინალური პრეპარატი. გულის ქრონიკული სტაბილური უკმარისობა მარცხენა პარკუჭის სისტოლური ფუნქციის დარღვევით პაციენტებს უნდა აღენიშნებოდეთ გულის ქრონიკული სტაბილური უკმარისობის სტადიაში ბოლო 6 კვირის განმავლობაში გამწვავების ეპიზოდების გარეშე და ბოლო 2 კვირის განმავლობაში ძირითად თერაპიაში ცვლილებების გარეშე. ხანდახან ბეტა-ადრენობლოკატორებით გულის უკმარისობის თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს სიმპტომატური სურათის დროებითი გაუარესება. ზოგ შემთხვევაში შესაძლებელია თერაპიის გაგრძელება ან დოზის შემცირება, რიგ შემთხვევაში შეიძლება აუცილებელი გახდეს პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტა. გულის ქრონიკული სტაბილური უკმარისობა, II ფუნქციონალური კლასი პირველი 2 კვირა ბეტალოკ ზოკის რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ ერთხელ დღეში. 2 კვირის თერაპიის შემდეგ დოზა შეიძლება გაიზარდოს 50 მგმდე დღეში ერთხელ, და შემდეგ შეიძლება გაორმაგდეს ყოველ 2 კვირაში. ხანგრძლივი მკურნალობისათვის შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს ბეტალოკ ზოკის 200 მგ ერთხელ დღეში. გულის ქრონიკული სტაბილური უკმარისობა, III-IV ფუნქციონალური კლასი პირველი 2 კვირა ბეტალოკ ზოკის რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 12,5 მგ (25 მგ ტაბლეტის ნახევარი) ერთხელ დღეში. დოზა შეირჩევა ინდივიდუალურად. დოზის გაზრდის პერიოდში პაციენტი უნდა იყოს ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ,  რადგან ზოგ პაციენტებში გულის უკმარისობის სიმპტომები შეიძლება გაუარესდეს. 1-2 კვირის შემდეგ ბეტალოკ ზოკის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 25 მგ-მდე დღეში ერთხელ. შემდგომში, 2 კვირის გასვლის შემდეგ დოზა შეიძლება გაიზარდოს 50 მგ-მდე დღეში ერთხელ. პაციენტებში, რომლებიც კარგად იტანენ პრეპარატს, შეიძლება დოზის გაორმაგება ყოველ 2 კვირაში, ბეტალოკ ზოკის 200 მგ
მაქსიმალური დოზის დღეში ერთხელ მიღწევამდე.
არტერიალური ჰიპოთენზიის და/ან ბრადიკარდიის შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს თანმხლები თერაპიის შემცირება ან ბეტალოკ ზოკის დოზის დაქვეითება. არ არის აუცილებელი, რათა თერაპიის დასაწყისში არტერიალური ჰიპოტენზია მიუთითებდეს იმაზე, რომ ბეტალოკ ზოკის მოცემული დოზა არ არის ტოლერანტული შემდგომი ხანგრძლივი თერაპიის დროს. დოზის მომატება არ შეიძლება მდგომარეობის სტაბილიზირებამდე. შეიძლება საჭირო გახდეს თირკმელების ფუნქციის კონტროლი.
გულის რითმის დარღვევები
100-200 მგ ბეტალოკ ზოკი დღეში ერთხელ.
მიოკარდის ინფარქტის შემდგომი შემანარჩუნებელი მკურნალობა
200 მგ ბეტალოკ ზოკი დღეში ერთხელ.
გულის ფუნქციის დარღვევები ტაქიკარდიით
100 მგ ბეტალოკ ზოკი დღეში ერთხელ. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა დღეში 200 მგ-მდე.
შაკიკის შეტევების პროფილაქტიკა
100-200 მგ ბეტალოკ ზოკი ერთხელ დღეში.
თირკმელების ფუნქციის დარღვევები
თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში დოზის კორექტირება საჭირო არ არის.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები
ჩვეულებრივ პლაზმის ცილებთან დაბალი ხარისხის შეკავშირის გამო მეტოპროლოლის დოზის კორექცია არ არის საჭირო. თუმცა, ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევების შემთხვევაში (ღვიძლის ციროზის მძიმე ფორმები და პორტოკავალური ანასტომოზი) შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის შემცირება.
ხანდაზმულები
ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექტირება საჭირო არ არის.
ბავშვები
პრეპარატი ბეტალოკ ზოკის ბავშვებში გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.

გვერდითი ეფექტები
ბეტალოკ ზოკი კარგი ამტანობით ხასიათდება პაციენტების მიერ, ძირითადი გვერდითი ეფექტები მსუბუქი და შექცევადია.
შემთხვევების სიხშირის შესაფასებლად გამოიყენება შემდეგი კრიტერიუმები:
ძალიან ხშირად (>10%), ხშირად (1-9,9%), ნაკლები სიხშირით (0,1-0,9%), იშვიათად
(0,01-0,09%) და ძალიან იშვიათად (გულ-სისხლძარღვთა სისტემა
ხშირად: ბრადიკარდია, ორტოსტატული ჰიპოტენზია (ძალიან იშვიათად თან ახლავს გულის შეწუხება), კიდურების გაცივება, ტაქიკარდია;
ნაკლები სიხშირით: გულის უკმარისობის სიმპტომების დროებითი გაძლიერება, I ხარისხის AV ბლოკადა; მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მქონე პაციენტებში კარდიოგენური შოკი.
იშვიათად: გულის გამტარობის სხვა დარღვევები, არითმიები.
ძალიან იშვიათად: განგრენა პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის მძიმე დარღვევების მქონე პაციენტებში.
ცენტრალური ნერვული სისტემა
ძალიან ხშირად: მომატებული დაღლილობა;
ხშირად: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი;
იშვიათად: მომატებული ნერვული აგზნებადობა, მღელვარება, იმპოტენცია/სექსუალური დისფუნქცია;
ნაკლები სიხშირით: პარესთეზიები, კრუნჩხვა, დეპრესია, ყურადღების გაფანტვა, ძილიანობა ან უძილობა, ღამის კოშმარები;
ძალიან იშვიათად: ამნეზია/მეხსიერების დაკარგვა, სიმძიმის შეგრძნება გულის არეში, ჰალუცინაციები.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი
ხშირად: გულისრევა, ტკივილები მუცლის არეში, დიარეა, შეკრულობა;
ნაკლები სიხშირით: ღებინება;
იშვიათად: პირის სიმშრალე.
ღვიძლი
იშვიათად: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები;
ძალიან იშვიათად: ჰეპატიტი.
კანის საფარი
ნაკლები სიხშირით: გამონაყარი (ჭინჭრის ციების სახით), მომატებული ოფლიანობა.
იშვიათად: თმის ცვენა;
ძალიან იშვიათად: ფოტოსენსიბილიზაცია, ფსორიაზის გამწვავება.
სასუნთქი ორგანოები
ხშირად: ქოშინი ფიზიკური დატვირთვის დროს;
ნაკლები სიხშირით: ბრონქოსპაზმი
იშვიათად: რინიტი
მგრძნობელობის ორგანოები
იშვიათად: მხედველობის დარღვევა, თვალის სიმშრალე და/ან გაღიზიანება, კონიუნქტივიტი;
ძალიან იშვიათად: ყურებში შუილი, გემოს შეგრძნების დარღვევები;
ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ
ძალიან იშვიათად: ართრალგია
ნივთიერებათა ცვლა
ნაკლები სიხშირით: სხეულის წონის მომატება
სისხლი
ძალიან იშვიათად: თრომბოციტოპენია.
მითითება
ვერაპამილის ტიპის კალციუმის “ნელი” არხების ბლოკატორის მიღება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ β –ადრენობლოკატორებს, არ შეიძლება.
რეკომენდებული არ არის β –ადრენობლოკატორების დანიშვნა ფილტვების ობსტრუქციული დაავადებების მქონე პაციენტებისათვის. სხვა ანტიჰიპერტენზიური საშუალებების ცუდი ამტანობის ან მათი არაეფექტურობის შემთხვევაში შეიძლება მეტოპროლოლის დანიშვნა, რადგან იგი სელექტური პრეპარატია. საჭიროა დაინიშნოს მინიმალური ეფექტური დოზა, აუცილებლობის შემთხვევაში კი β2 – ადრენომიმეტიკი.
პრინცმეტალის სტენოკარდიის მქონე პაციენტებში არასელექტური β – ადრენობლოკატორების დანიშვნა რეკომენდებული არ არის. პაციენტების ამ ჯგუფს არასელექტური β –ადრენობლოკატორები ენიშნებათ სიფრთხილით. β1 –ადრენობლოკატორების გამოყენების დროს მისი მოქმედება ნახშირწყლოვან ცვლაზე ან ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების მასკირების შესაძლებობაზე მნიშვნელოვნად ნაკლებია, ვიდრე არასელექტური β –ადრენობლოკატორების გამოყენების შემთხვევაში.
გულის ქრონიკული უკმარისობის დეკომპენსაციის სტადიაში მქონე ავადმყოფებმა უნდა მიაღწიონ კომპენსაციის სტადიას პრეპარატით მკურნალობამდე და მკურნალობის პერიოდში. ძალიან იშვიათად AV გამტარობის დარღვევების მქონე პაციენტებში შეიძლება ადგილი ჰქონდეს მდგომარეობის გაუარესება (შესაძლებელია - AV ბლოკადა). იმ შემთხვევაში, თუ მკურნალობის ფონზე განვითარდა ბრადიკარდია, საჭიროა პრეპარატის დოზის შემცირება ან პრეპარატის მიღების თანდათან შეწყვეტა. მეტოპროლოლს შეუძლია გამოიწვიოს პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევების სიმპტომები ძირითადად არტერიალური წნევის დაქვეითების შედეგად. აუცილებელია პრეპარატის სიფრთხილით დანიშვნა თირკმელების მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში, მეტაბოლური აციდოზის დროს, გულის გლიკოზიდებთან კომბინირების შემთხვევაში. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ β –ადრენობლოკატორებს ანაფილაქსიური შოკი მიმდინარეობს უფრო მძიმე ფორმით. ეპინეფრინის თერაპიული დოზებით მიღების შემთხვევაში მეტოპროლოლის მიღების ფონზე ყოველთვის არ მიიღწევა სასურველი კლინიკური ეფექტი. ფეოქრომოციტომის მქონე პაციენტებს პრეპარატი ბეტალოკ ზოკის პარალელურად ენიშნებათ ალფა-ადრენობლოკატორი. ქირურგიული ჩარევის შემთხვევაში საჭიროა ექიმ-ანესთეზიოლოგის ინფორმირება იმის შესახებ, რომ პაციენტი იღებს ბეტალოკ ზოკს. რეკომენდებული არ არის β – ადრენობლოკატორებით მკურნალობის შეწყვეტა პაციენტებისათვის, რომლებსაც ამზადებენ ქირურგიული ჩარევისთვის. სიმპტომატური გულის სტაბილური მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (IV კლასი NAYA კლასიფიკაციით) ეფექტურობის და უსაფრთხოების კლინიკური გამოკვლევების მონაცემები შეზღუდულია. ამ პაციენტებს მკურნალობა შეიძლება ჩაუტაროს მხოლოდ სპეციალური ცოდნის და გამოცდილების მქონე ექიმებმა. მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტით და არასტაბილური სტენოკარდიით სიმპტომატიკით გულის უკმარისობის მქონე პაციენტები არ მონაწილეობდნენ იმ გამოკვლევებში, რომელთა საფუძველზე განისაზღვრება გამოყენების ჩვენება. პაციენტების ამ ჯგუფისათვის პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება აღწერილი არ არის. დეკომპენსაციის სტადიაში არასტაბილური გულის უკმარისობის შემთხვევაში გამოყენება უკუნაჩვენებია. პრეპარატის გამოყენების უეცრად შეწყვეტა არ შეიძლება. პრეპარატის მიღების შეწყვეტის აუცილებლობის შემთხვევაში, შეწყვეტა უნდა მოხდეს თანდათანობით. პაციენტების უმრავლესობისათვის პრეპარატის მიღების შეწყვეტა შეიძლება 14 დღის განმავლობაში. პრეპარატის დოზას ამცირებენ თანდათანობით, რამოდენიმე მიღებაზე, საწყის დოზამდე დღეში 25 მგ –მდე დაყვანამდე.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა ფორმის ურთიერთობები
მეტოპროლოლი CYP2D6 სუბსტრატია, რის გამოც CYP2D6 მაინჰიბირებელ პრეპარატებს (ქინიდინი, ტერბინაფინი, პაროქსეტინი, ფლუოქსეტინი, სერტრალინი, ცელეკოქსიბი, პროპაფენონი და დიფენჰიდრამინი) შეუძლიათ იმოქმედოს მეტოპროლოლის პლაზმურ კონცენტრაციაზე. არ არის მიზანშეწონილი ბეტალოკ ზოკის და შემდეგი სამკურნალო საშუალებების ერთად დანიშვნა:
ბარბიტურის მჟავას წარმოებელები: ბარბიტურატები (გამოკვლევები ჩატარდა პენტობარბიტალით) აძლიერებენ მეტოპროლოლის მეტაბოლიზმს, ფერმენტების ინდუქციის შედეგად.  პროპაფენონი: მეტოპროლოლით მკურნალობის დროს 4 პაციენტში პროპაფენონის დანიშვნისას, აღინიშნებოდა მეტოპროლოლის პლაზმური კონცენტრაციის მომატება 2-5 ჯერ, ამასთან ორ პაციენტს აღენიშნებოდა მეტოპროლოლისათვის  დამახასიათებელი გვერდითი ეფექტები. ეს ურთიერთქმედება დამტკიცებულია 8 მოხალისეზე გამოკვლევების მსვლელობაში. შესაძლოა, ეს ურთიერთქმედება განპირობებულია პროპაფენონის მიერ, ქინიდინის მსგავსად, მეტოპროლოლის მეტაბოლიზმის ციტოქრომ P4502D6 სისტემის ინჰიბირებით. იმ ფაქტის გათვალისწინება, რომ პროპაფენონს გააჩნია β –ადრენობლოკატორის თვისებები, მეტოპროლოლის და პროპაფენონის ერთდროული დანიშვნა არ არის მიზანშეწონილი. ვერაპამილი: β –ადრენობლოკატორების (ატენოლოლის, პროპრანოლოლის და პინდოლოლის) კომბინაციამ შეიძლება გამოიწვიოს ბრადიკარდია და არტერიალური წნევის შემცირება. ვერაპამილს და β–ადრენობლოკატორს გააჩნიათ ურთიერთდამატებითი მაინჰიბირებელი ეფექტი ატრიოვენტიკულურ გამტარებლობაზე და სინუსური კვანძის ფუნქციაზე.
ბეტალოკ ზოკის და შემდეგი სამკურნალო საშუალებების ერთად დანიშვნის შემთხვევაში საჭიროა მისი დოზის კორექცია:
ამიოდარონი: ამიოდარონთან ერთდროულად გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება ადგილი ჰქონდეს გამოხატულ სინუსურ ბრადიკარდიას. ამიოდარონის ნახევრად გამოყოფის საკმაოდ ხანგრძლივი პერიოდის (50 დღე) გათვალისწინებით, საჭიროა ამიოდარონის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ხანგრძლივი დროის შემდეგ შესაძლებელი ურთიერთქმედების განსაზღვრა. I კლასის ანტიარითმული საშუალებები: I კლასის ანტიარითმული საშუალებებმა და β–ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გამოიწვიონ გულზე უარყოფითი ინოტროპული ეფექტის სუმირება, რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული ჰემოდინამიური გვერდითი ეფექტები მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში. ამგვარი კომბინაციის თავიდან არიდება საჭიროა სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომის და AV გამტარობის დარღვევის მქონე პაციენტებში. ურთიერთქმედება აღწერილია დიზოპირამიდის მაგალითზე. არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატები: არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატები ასუსტებენ β –ადრენობლოკატორების ანტიჰიპერტენზილ ეფექტს. მოცემული ურთიერთქმედება დოკუმენტირებულია ინდომეტაცინისათვის. შესაძლებელია, აღწერილი ურთიერთქმედება არ აღინიშნება სულინდაკთან ურთიერთქმედების დროს. უარყოფითი ურთიერთქმედება აღინიშნა დიკლოფენაკთან ჩატარებულ გამოკვლევებში.
დიფენჰიდრამინი: დიფენჰიდრამინი ამცირებს მეტოპროლოლის კლირენსს β-ჰიდროქსიმეტოპროლოლამდე 2,5 ჯერ. ერთდროულად აღინიშნება მეტოპროლოლის მოქმედების გაძლიერება. დილტიაზემი: დილტიაზემი და β –ადრენობლოკატორები ერთად აძლიერებენ AV გამტარობის და სინუსური კვანძის ფუნქციის მაინჰიბირებელ ეფექტს. მეტოპროლოლის დილტიაზემთან კომბინაციის დროს აღინიშნება გამოხატული ბრადიკარდიის შემთხვევები. ეპინეფრინი (ადრენალინი): არასელექტიური β–ადრენობლოკატორების (პინდოლოლის და პროპრანოლოლის ჩათვლით) და ეპინეფრინის (ადრენალინის) მიღების შემთხვევაში, ცნობილია გამოხატული არტერიალური ჰიპერტენზიის 10 შემთხვევა. ურთიერთქმედება აღინიშნა ჯანმრთელ მოხალისეების ჯგუფში. იგულისხმება, რომ ამგვარი რეაქციები აღინიშნება ეპინეფრინის ადგილობრივ
ანესთეტიკებთან ერთად გამოყენების შემთხვევაში სისხლძარღვის კალაპოტში შემთხვევით მოხვედრის შედეგად. იგულისხმება, რომ ეს საშიშროება უფრო დაბალია კარდიოსელექტიური β –ადრენობლოკატორების გამოყენების დროს. ფენილპროპანოლამინი: ფენილპროპანოლამინის (ნორეფედრინის) 50 მგ ერთჯერადმა დოზამ ჯანმრთელ მოხალისეებში შეიძლება გამოიწვიოს დიასტოლური არტერიული წნევის მომატება პათოლოგიურ მნიშვნელობამდე. პროპრანოლოლი ძირითადად ხელს უშლის ფენილპროპანოლამინით გამოწვეული არტერიალური წნევის გაზრდას. β –ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გამოიწვიოს არტერიალური ჰიპერტენზიის პაროდოქსული რეაქციები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფენილპროპანოლამინის მაღალ დოზებს. ცნობილია, ფენილპროპანოლამინის მიღების ფონზე ჰიპერტონული კრიზის განვითარების რამოდენიმე შემთხვევა. ქინიდინი: ქინიდინი აინჰიბირებს მეტოპროლოლის მეტაბოლიზმს სწრაფი ჰიდროქსილირებით პაციენტების განსაკუთრებულ ჯგუფში (შვედეთში მოსახლეობის დაახლოებით 90%), რაც იწვევს, ძირითადად, მეტოპროლოლის პლაზმური კონცენტრაციის მნიშვნელოვნად მომატებას და β – ბლოკადის გაძლიერებას. დადგენილია, რომ ამგვარი ურთიერთქმედება დამახასიათებელია სხვა β –ადრენობლოკატორებისათვის, რომელთა მეტაბოლიზმში მონაწილეობს ციტოქრომ P4502D6.
კლონიდინი: β –ადრენობლოკატორებთან ერთობლივად მიღების დროს კლონიდინის მიღების მკვეთრად შეწყვეტის შემთხვევაში შეიძლება გაძლიერდეს ჰიპერტენზიური რეაქციები. ერთდროულად გამოყენების დროს, კლონიდინის მიღების შეწყვეტის შემთხვევაში, β –ადრენობლოკატორების მიღების შეწყვეტა უნდა დაიწყოს კლონიდინის მიღების შეწყვეტამდე რამოდენიმე დღით ადრე. რიფამპიცინი: რიფამპიცინმა შეიძლება გააძლიეროს მეტოპროლოლის მეტაბოლიზმი, მეტოპროლოლის პლაზმური კონცენტრაციის შემცირებით. პაციენტები, რომლებიც ერთდროულად იღებენ მეტოპროლოლს და სხვა β – ადრენობლოკატორებს (თვალის წვეთებს) ან მონოამინოოქსიდაზების ინჰიბიტორებს, უნდა იყვნენ საგულდაგულო მეთვალყურეობის ქვეშ. β – ადრენობლოკატორების მიღების ფონზე საინჰალაციო ანესთეტიკები  აძლიერებენ კარდიოდეპრესიულ მოქმედებას. β –ადრენობლოკატორების მიღების ფონზე ჰიპოგლიკემიური საშუალებების მიღების დროს პაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ ბოლოს აღნიშნული დოზის კორექცია. მეტოპროლოლის პლაზმური კონცენტრაცია შეიძლება გაიზარდოს ციმეტიდინის ან ჰიდრალაზინის მიღების დროს. β –ადრენობლოკატორებთან ერთდროულად მიღების შემთხვევაში გულის გლიკოზიდებმა შეიძლება გაზარდონ ანტიოვენტრიკულარული გამტარობის დრო და გამოიწვიოს ბრადიკარდია.

ჭარბი დოზა
ტოქსიკურობა: 7,5 გ დოზით მეტოპროლოლმა მოზრდილში გამოიწვია ინტოქსიკაცია ლეტალური შედეგით. 5 წლის ბავშვს, რომელმაც მიიღო 100 მგ მეტოპროლოლი, კუჭის გამორეცხვის შემდეგ, არ აღენიშნებოდა ინტოქსიკაციის ნიშნები. 12 წლის მოზარდის მიერ 450 მგ მეტოპროლოლის მიღებამ გამოიწვია ზომიერი ინტოქსიკაცია. 1,4 გ და 2,5 გ მეტოპროლოლის მოზრდილის მიერ მიღებამ გამოიწვია ზომიერი და გამოხატული ინტოქსიკაცია, ხოლო 7,5 გ დოზის მიღებამ კი მძიმე ინტოქსიკაცია.
სიმპტომები: მეტოპროლოლის ჭარბი დოზით მიღების შემთხვევაში უფრო გამოხატულია სერიოზული სიმპტომები გულ-სისხლძრღვთა სისტემის მხრივ, თუმცა ხანდახან ბავშვებში და მოზარდებში შეიძლება ჭარბობდეს ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ გამოვლენილი სიმპტომები, ასევე ფილტვის ფუნქციის დაქვეითება, ბრადიკარდია, I-III ხარისხის AV ბლოკადა, ასისტოლია, არტერიალური წნევის გამოხატული დაწევა, შემცირებული პერიფერიული პერფუზია, გულის უკმარისობა, კარდიოგენული შოკი; აპნოე, აგრეთვე, გაძლიერებული დაღლილობა, ცნობიერების მოშლა, გონების დაკარგვა, ტრემორი, კრუნჩხვა, მომატებული ოფლდენა, პარესთეზიები, ბრონქოსპაზმი, გულისრევა, ღებინება, შესაძლებელია ეზოფაგალური სპაზმი, ჰიპოგლიკემია (განსაკუთრებით ბავშვებში) ან ჰიპერგლიკემია, ჰიპერკალიემია; თირკმელებზე ზემოქმედება; ტრანზიტორული მიასთენიური სინდრომი; ალკოჰოლის, ანტიჰიპერტენზიური საშუალებების, ქინიდინის ან ბარბიტურატების თანმხლებმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს პაციენტის მდგომარეობის გაუარესება. დოზის გადაჭარბების პირველი ნიშნები შეიძლება აღინიშნოს პრეპარატის მიღებიდან 2 წთ - 2 საათის შემდეგ. მკურნალობა: აქტივირებული ნახშირის დანიშვნა, საჭიროების შემთხვევაში კუჭის გამორეცხვა.
მნიშვნელოვანია: ატროპინი (0,25-0,5 მგ ი/ვ მოზრდილებში, 10-20 მკგ/კგ ბავშვებისათვის) უნდა დაინიშნოს კუჭის გამორეცხვამდე (ცთომილი ნერვის სტიმულირების რისკის გამო). საჭიროების შემთხვევაში სასუნთქი გზების გამტარობის შენარჩუნება (ინტუბაცია) და ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის და გლუკოზის ინფუზიის შევსება. ეკგ კონტროლი. ატროპინის ი/ვ 1,0-2,0 მგ, საჭიროების შემთხვევაში განმეორებითი შეყვანა (განსაკუთრებით ვაგუსური სიმპტომების დროს). მიოკარდის ინფარქტის შემთხვევაში ნაჩვენებია დობუტამინის ან დოპამინის ინფუზიური შეყვანა. შეიძლება აგრეთვე 50-150 მკგ/კგ გლუკაგონის ი/ვ შეყვანა 1 წთ ინტერვალით. ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება ეფექტური აღმოჩნდეს ჩატარებულ თერაპიაზე ადრენალინის დამატება. არითმიის და ფართო პარკუჭოვანი კომპლექსის (QRS) შემთხვევაში ინფუზიურად შეჰყავთ ნატრიუმის ქლორიდი ან ბიკარბონატი. შესაძლებელია რითმის ხელოვნური მატარებლის დაყენება. ჭარბი დოზის შედეგად გულის გაჩერების შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს სარეანიმაციო  ღონისძიებები რამოდენიმე საათის განმავლობაში. ბრონქოსპაზმის კუპირებისათვის შეიძლება გამოყენებული იქნას ტერბუტალინი (ინექციურად ან ინჰალაციის მეშვეობით). ტარდება სიმპტომატური მკურნალობა. ავტომობილის და სხვა მექანიზმების მართვის შესაძლებლობაზე მოქმედება ავტოტრანსპორტის მართვის და ყურადღების მომატებული კონცენტრაციის და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფის საჭიროების შემთხვევაში პოტენციურად საშიში საქმიანობის შესრულების დროს საჭიროა იმის გათვალისწინება, რომ ბეტალოკ ზოკის მიღების დროს შეიძლება აღინიშნოს თავბრუსხვევა და დაღლილობა.

გამოშვების ფორმა
25 მგ, 50 მგ და 100 მგ ხანგრძლივი გამოთავისუფლების შემოგარსული ტაბლეტები.
25 მგ ტაბლეტები: 14 ტაბლეტი ალუმინი/ პოლივინიქლორიდის ბლისტერში და გამოყენების ინსტრუქცია მუყაოს კოლოფში.
50 მგ და 100 მგ ტაბლეტები: 30 ტაბლეტი პლასტიკურ ფლაკონში ხრახნილიანი პლასტიკური თავსახურით პირველი გახსნის კონტროლით, 1 ფლაკონი და გამოყენების ინსტრუქცია მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები
არა უმეტეს 30ºC ტემპერატურაზე.
ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.

შენახვის ვადა:
3 წელი. არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის წესი:
რეცეპტით.
მწარმოებელი-ფირმის მისამართი:
ასტრაზენეკა АБ, S- 151 85 სოდერტალიე, შვედეთი
ბეტალოკი სავაჭრო მარკა – კომპანია ასტრაზენეკას საკუთრება

აკუზიდი 20მგ/12.5მგ #30ტ
(quinapril+ hydrochlorothiazide)

გამოშვების ფორმა, შეფუთვა:
1. ოვალური ფორმის, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი შემოგარსული ტაბლეტები, ცალ მხარეს აქვს მარკირება "PD 222". 1 ტაბლეტი შიცავს 10 მგ ქვინაპრილს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. გაყიდვაში გამოდის მუყაოს  შეფუთვით, რომელშიც მოთავსებულია 10-10 ტაბლეტიანი 3 ბლისტერი.
2. სამკუთხა ფორმის, ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი შემოგარსული ტაბლეტები, ცალ მხარეს აქვს მარკირება "PD 220". 1 ტაბლეტი შიცავსვ 20 მგ ქვინაპრილს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. გაყიდვაში გამოდის მუყაოს  შეფუთვით, რომელშიც მოთავსებულია 10-10 ტაბლეტიანი 3 ბლისტერი.
3. მრგვალი  ორმხრივამოზნექილი, ვარდისფერი შემოგარსული ტაბლეტები, ცალ მხარეს აქვს მარკირება "PD 223". 1 ტაბლეტი შიცავს 20 მგ ქვინაპრილს და 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. გაყიდვაში გამოდის მუყაოს  შეფუთვით, რომელშიც მოთავსებულია 10-10 ტაბლეტიანი 3 ბლისტერი.

შემადგენლობა:
ქვინაპრილი  და ჰიდროქლორთიაზიდი (quinapril+ hydrochlorothiazide);

მწარმოებელი:
GOEDECKE, GmbH (გერმანია);

კლინიკო-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატი.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
აკუზიდი არის კომბინირებული ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატი, რომლის შემადგენლობაში სამი სხვადასხვანაირი თანაფარდობით შედის ანგიოტენზინ-გარდამქნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორი ქვინაპრილი და თიაზიდური დიურეტიკი ჰიდროქლორთიაზიდი.
ქვინაპრილი წარმოადგენ აგფ ინჰიბიტორს. აგფ კატალიზატორის როლს ასრულებს ანგიოტენზინ II-ის წარმოქმნის პროცესში. ანგიოტენზის II აქვს სისხლძარღვების შემავიწროვებელი მოქმედება და აკონტროლებს სისხლძარღვების ტონუსს, მათ შორის თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის მიერ ალდოსტერონის სეკრეციის სტიმულაციის ხარჯზე. ქვინაპრილი ახდენს მოცირკულირე და ქსოვილოვანი აგფ-ის ინჰიბირებას და იწვევს ვაზომოტორული აქტიურიბის და ალდოსტერონის სეკრეციის დაქვეითებას. ანგიოტენზინ II-ის უარყოფითი გავლენის მოხსნა მოქმედებს რენინის სეკრეციაზე და იწვევს სისხლის პლაზმაში მისი აქტიურობის ზრდას. ამასთან, არტერიული წნევის დაქვეითებას ახლავს პერიფერიული სისხლძარღვების საერითო წინააღმდეგობის  და თირკმლის სისხლძარღვების წინააღმდეგობის შემცირება, მაშინ როცა გულის შეკუმშვათა სიხშირე, განდევნის ფრაქცია, თირკმელებში სისხლის მიმოქცევა, თირკმელების ფილტრაციის ფუნქცია უნიშვნელოდ იცვლება. გარდა ამისა, ქვინაპრილი რამდენადმე აქვეითებს ჰიდროქლორთიაზიდის მოქმედებით გამოწვეულ კალიუმის კარგვას, რომელიც (ჰიდროქლორთიაზიდი) თავისი დიურეტიკული მოქმედების ხარჯზე ასევე მაღლა სწევს სისხლის პლაზმაში რენინის აქტიურობას, ალდოსტერონის სეკრეციას, აქვეითებს კალიუმის დონეს შრატში და ზრდის მის შარდით გამოყოფას.
ჰიდროქლორთიაზიდი არის დიურეტიკი, რომელიც პირდაპირ მოქმედებს თირკმელებზე, ზრდის ნატრიუმის იონების, ქლორიდები, წყლის, კალიუმისა და ბიკარბონატის იონების გამოყოფას, აქვეითებს კალციუმის იონების  გამოყოფას. მართალია დიურეტიკების ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების მექანიზმი ბოლომდე არ არის შესწავლილი, მაგრამ მათი ხანგრძლივი გამოყენების შემთხვევში  აღინიშნება პერიფერიული სისხლძარღვების წინააღმდეგობის  დაქვეითება, რაც სავარაუდოდ დაკავშირებულია ნატრიუმის იონების ცვლის შეცვლაზე. ამგვარად, ქვინაპრილი + ჰიდროქლორთიაზიდი კომბინაციის იწვევს არტერიული წნევის უფრო გამოხატულ დაქვეითებას, ვიდრე თითოეული პრეპარატი ცალ-ცალკე.

ფარმაკოკინეტიკა:
ქვინაპრილი  და ჰიდროქლორთიაზიდი არ ახდენენ ერთმანეთის ფარმაკოკინეტიკაზე გავლენას.
ქვინაპრილი
შინაგანი მიღების შემდეგ ქვინაპრილი C_max მიიღწევა 1 საათში. ქვინაპრილი   სწრაფად მეტებოლიზდება ქვინაპრილატად, რომელიც წარმოადგენს აგფ-ის ძლიერ ინჰიბიტორს. ქვინაპრილის შეწოვის ხარისხი დაახლოებით 60%-ს შეადგენს. ქვინაპრილის  C_max   სისხლის პლაზმაში შინაგანი მიღებიდან 2 საათში აღწევს.
მიღებული  ქვინაპრილის დაახლოებით 38% ცირკურილებს ქვინაპრილატის სახით. ქვინაპრილის და ქვინაპრილატის  დაახლოებით 97% სისხლის პლაზმაში ცირკურილებს ცილეთან შეკავშირებულ მდგმარეობაში. ქვინაპრილი და მიაი მეტაბოლიტები ვერ გადალახვენ ჰემატოენცეფალურ ბარიერს.
სისხლის პლაზმაში ქვინაპრილის T1/2 შეადგენს 1 სთ. ქვინაპრილატი გამოიყოფა ძირითადა შარდთან ერთად და მისი T1/2 შეადგენს  3 საათს.
ჰიდროქლორთიაზიდი
ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა რამდენადმე ნელა ხდება, C_max აღწევს 1-2,5 საათში. შეწოვის ხარისხი 50-80%-ია.
ჰიდროქლორთიაზიდი გადის პლაცენტარულ ბარიერს და გამოიყოფა დედის რძეში, მაგრამ იგი ვარ გადალახავს ჰემატოენცეფლურ ბარიერეს.
ჰიდროქლორთიაზიდი არ მეტაბოლიზდება ღვიძლში და გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით. მისი  T1/2 შეადგენს 4-15 სთ. შინაგანად მიღებული პრეპარატის დაახლოებით 61% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით 24 საათის განმავლობაში.

ჩვენება:
აკუზიდი განკუთვნილია ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ იმ პაციენტებში, რომლებშიც ნაჩვენებია ქვინაპრილისა და ბიურეტიკების კომბინაციით მკურნალობა.

დოზირებისა და მიღების რეჟიმი:
იმ პაციენტებისთვის, რომლებიც ამჟამად დიურეტიკებს არ იღებენ, მაგრამ იტარებენ ქვინაპრილით მონოთერაპიას აკუზიდის-10/12.5 მგ რეკომენდებული საწყისი დოზა აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება გაიზარდოს 20/12.5 მგ-მდე ან 20/25 მგ-მდე. ჩვეულებრივი დამხმარე დოზა 10/12.5 მგ-20/12.5 მგ.
ამ კომბინირებული პრეპარატის დოზის (ქვინაპრილი/ჰიდროქლორთიაზიდი) ვარიაციები  შესაძლებლობას იძლევა მოქნილად შეათანხმონ კომპონენტები კლინიკური ჩვენებების მიხედვით.
იმ პაციენტებში, რომლებიც დიურეტიკს იღებენ, ქვინაპრილის რეკომენდებული საწყისი დოზაა 5 მგ, წნევის გადაჭარბებული დაქვეითების მინიმუმამდე შემცირებისთვის.
დოზის შერჩევა თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში: აკუზიდის გამოყენება არ შეიძლება საწყისი თერაპიის სახით თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში. თირკმლის ზომიერი უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში თერაპიას იწყებენ ქვინაპრილის 5 მგ-დან და შემდეგ არჩევენ  შესაბამის დოზას.

გამოყენება ხანშიშესულებში:
ერთი და იგივე დღიური დოზის თერაპიული ეფექტები ერთნაირად ვლინდება როგორც ხანშიშესულებში (>65 წელი), ისე უფრო ახალგაზრდა პაციენტებში. ხანშიშესულ პაციენტებში ნეგატიური გვერდითი ეფექტების ზრდა არ აღინიშნება.

გამოყენება ბავშვებში:
პედიატრულ პაციენტებში უსაფრთხოება და ეფექტურობა შემოწმებული არ არის.

გვერდითი მოვლენები:
კლინიკურ გამოკვლევებში მეტნაკლებად ხშირი გვერდითი ეფექტების კონტროლისას (1%) ქვინაპრილისა და ჰიდროქლორთიაზიდის ნებისმიერი კომბინაციისას გამოვლინდა შემდეგი: თავის ტკივილი (6.7%), თავბრუსხვევა (4.8%), ხველა (3.2%), დაღლილობა (2.9%). აუცილებელია აღინიშნოს, რომ ხველა ხასიათდებოდა არაპროდუქტიულობით, მუდმივობით და თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ ქრებოდა. საერთო ჯამში, არასასურველი ეფექტები ზომიერი იყო და ტრანზიტორული ხასიათი ქონდათ. არ აღინიშნა გვერდითი ეფექტების დამოკიდებულება ასაკზე, სქესზე, რასასა და თერაპიის ხანგრძლივობაზე. გვერდითი ეფექტების გამო თერაპიის შეწყვეტა საჭირო გახდა პაციენტების 2%-ში. წამლის მოხსნის მეტნაკლებად ხშირი მიზეზი იყო თავის ტკივილი (0.5%), მას მოსდევდა ხველა და გულისრევა და/ან ღებინება (0.2%).

უკუჩვენება:
-კუზიდი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ, იმ პაციენტების ჩათვლით, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ კვინკეს შეშუპება, რომელიც დაკავშირებულია აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობასთან.
-ჰიდროქლორთიაზიდის შემცველობის გამო ეს პრეპარატები უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აღენიშნებათ ანურია ან მომატებული მგრძნობელობა სულფონამიდის წარმოებული სხვა პრეპარატების მიმართ.
-რეპროდუქციული ასაკის ქალები ინფორმირებულები უნდა იყვნენ აგფ ინჰიბიტორების მიღების შემდგომ მოვლენებზე ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში. ამ პაციენტებს აფრთხილებენ, რომ ორსულობის შესახებ დაუყოვნებლივ აცნობონ ექიმს. ორსულობის შემთხვევაში საჭიროა აკუზიდის დაუყოვნებლივ მოხსნა.
-ახალშობილისთვის პოტენციური სერიოზული რეაქციების გათვალისწინებით აუცილებელია არჩევანის გაკეთება - შეწყდეს ძუძუთი კვება ან შეწყდეს აკუზიდის მიღება, ამ შემთხვევაში არ უნდა გამოირიცხოს დედის ჯანმრთელობისთვის წამლის მნიშვნელობა.

განსაკუთრებული მითითებები:
სპეციალური გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები პრეპარატის მიღებისას:
კვინკეს შეშუპება: აგფ ინჰიბიტორის მიღებისას შეიძლება განვითარდეს კვინკეს შეშუპება, ხორხის შეშუპების ჩათვლით, განსაკუთრებით პრეპარატის პირველი დოზის მიღების შემდეგ. პაციენტები უნდა გააფრთხილონ, რომ მათ ექიმს უნდა შეატყობინონ სიმპტომების შესახებ, რომლებიც წინ უძღვის კვინკეს დაავადებას (სახის, კიდურების, თვალების, ტუჩების, ენის შეშუპება, ყლაპვის ან სუნთქვის გაძნელება) და შეწყვიტონ აკუზიდის  მიღება.
ნაწლავის ანგიონევროზული შეშუპება: პაციენტებს აღენიშნებოდათ ტკივილი მუცელში (გულისრევასა და ღებინებასთან ერთად ან მათ გარეშე) აგფ ინჰიბიტორების მოხსნის შემდეგ აღნიშნული დარღვევის სიმპტომები გაქრა. ანგიონევროზული შეშუპება უნდა ჩაერთოს დიფერენციალურ დიაგნოზში იმ პაციენტებისთვის, რომლებიც აგფ ინჰიბიტორებს იღებენ და უჩივიან მუცლის ტკივილს.
ანაფიქალსიური რეაქციები
დესენსილიბიზაცია: პაციენტებს, რომლებიც აგფ ინჰიბიტორებს იღებდნენ ფუტკრის შხამით მკურნალობის პროცესში აღენიშნებოდათ მყარი, სიცოცხლისთვის სახიფათო ანაფილაქსიური რეაქციები. ამავე პაციენტებში ეს რეაქციები ქრებოდა აგფ ინჰიბიტორის მოხსნისას, მაგრამ ისინი ხელახლა ჩნდებოდა თუ დაუდევრობის გამო პრეპარატის მიღება გრძელდებოდა.
დსლპ აფერეზი: ცნობილია ანაფილაქსიური რეაქციების შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებსაც დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების აფერეზი აღენიშნებოდათ დექსტრან სულფატის აბსორბციით, აგფ ინჰიბიტორებით თანმხლები მკურნალობისას.
ჰემოდიალიზი:
არსებობს კლინიკური მტკიცებულებები, რომ ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებს გარკვეული სიმაღლის სიმკვრივის მემბრანების გამოყენებისას (როგორიცაა პოლიაკრილინტრილის მემბრანები) აგფ ინჰიბიტორების თანმხლები მიღებისას უვითარდებათ ანაფილაქსიური რეაქციები. შეიძლება ამ კომბინაციის თავიდან აცილება, ალტერნატიული ჰიპოტენზიური წამლის გამოყენებით, ან ჰემოდიალიზისთვის სხვა მემბრანების გამოყენებით.
ჰიპოტენზია: პაციენტები უნდა გააფრთხილონ შესაძლო თავბრუსხვევის შესახებ, განსაკუთრებით აკუზიდის პირველი დოზის მიღებისას. პაციენტმა უნდა იცოდეს, რომ ნამდვილი შოკის შემთხვევაში მან უნდა შეწყვიტოს წამლის მიღება ექიმის კონსულტაციამდე.
ყველა პაციენტი უნდა გააფრთხილონ, რომ სითხის არაადექვატურმა მოხმარებამ, ოფლის ან სითხის გამოყოფის გაძლიერებამ შეიძლება ამოიწვიოს წნევის მკვეთრი დაცემა სითხის მოცულობის შემცირების გამო. სითხის მოცულობის შემცირების სხვა მიზეზები შეიძლება იყოს ღებინება ან დიარეა, რასაც აგრეთვე შეუძლია გამოიწვიოს წნევის დაცემა. ამგვარ შემთხვევებში პაციენტებს ურჩევენ, რომ მიმართონ ექიმს.
ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი: პაციენტებს ატყობინებენ, რომ მათ ექიმს უნდა აცნობონ ინფექციაზე ნებისმიერი ეჭვის შესახებ (მაგალითად: ანთებადი ყელი, ცხელება) რადგან ეს შეიძლება იყოს ნეიტროპენიის ნიშანი.
სისტემური წითელი მგლურა: არსებობს მონაცემები, რომ თიაზიდური დიურეტიკები იწვევენ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავებას ან აქტივაციას.
თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება: აკუზიდის სიფრთხილით გამოყენება საჭიროა თირკმლის მძიმე დაავადებების მქონე პაციენტებში. ჰიპერტენზიით დაავადებული პაციენტების დაკვირვებას ყოველთვის უნდა ახლდეს თირკმლის ფუნქციის შეფასება.
ღვიძლის ფუნქციის უკმარისობა: აკუზიდის სიფრთხილით გამოყენება საჭიროა ღვიძლის უკმარისობის ან ღვიძლის პროგრესირებადი დაავადებების მქონე პაციენტებში.
ჰიპერკალიემია: პაციენტებს უნდა აცნობონ, რომ მათ ექიმის კონსულტაციის გარეშე არ უნდა მიიღონ კალიუმის დანამატები ან სუფრის მარილის კალიუმის შემცველი შემცვლელები.
კალციუმის ექსკრეცია თიაზიდებით ითრგუნება: თიაზიდის ხანგრძლივი მკურნალობისას რამდენიმე პაციენტში აღინიშნა პარათირეოიდული ჯირკვლების პათოლოგიური ცვლილებები. ჰიპოპარათირეოიდიზმის უფრო მძიმე გართულებები (თირკმლის ლითიაზი, ძვლების რეზორბცია და კუჭის წყლული) არ აღინიშნა.
სხვა მეტაბოლური დარღვევები: თიაზიდებს აქვთ ტენდენცია გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითებისა და შრატში ქოლესტერინის ტრიგლიცერიდებისა და შარდის მჟავას მომატებისკენ. ჩვეულებრივ ეს ეფექტები უმნიშვნელოა, მაგრამ ჩვეულებრივი პოდაგრა ან დიაბეტი შეიძლება გამწვავდეს.
ჰიპოგლიკემია და დიაბეტი: აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებას დიაბეტით დაავადებულებში შეიძლება ახლდეს ჰიპოგლიკემია.
ხველა: არსებობს მონაცემები აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას (აკუზიდის ჩათვლით) ხველის შესახებ. ეს ხველა შეიძლება დახასიათდეს როგორც არაპროდუქტიული, მუდმივი და წარმავალი თერაპიის ჩატარების შემდეგ.
ქირურგია/ანესთეზია: თუ იგეგმება პაციენტის ოპერაცია/ანესთეზია მან ექიმი უნდა გააფრთხილოს, რომ იღებს აგფ ინჰიბიტორებს:
აკუზიდი 10/12.5 შეიცავს 0.032348გ. ლაქტოზას. რეკომენდებული დოზირების დაცვისას ყოველ დოზასთან ერთად იღებენ 0.032348გ ლაქტოზას. აკუზიდი 20/12.5 შეიცავს 0.077196გ ლაქტოზას. რეკომენდებული დოზირების დაცვისას ყოველ დოზასთან ერთად იღებენ 0.077196გ ლაქტოზას.
მიღება არ შეიძლება ლაქტოზის უკმარისობისას, გალაქტოზემიისას, გლუკოზის/გალაქტოზის შეწოვის დაქვეითებისას.
გავლენა ავტომობილების და სხვა მექანიზმების მართვაზე: ავტომობილებისა და სხვა სატრანსპორტო საშუალების მართვის შესაძლებლობა შეიძლება დაიქვეითდეს, განსაკუთრებით თერაპიის დასაწყისში.

ჰიპერდოზირება:
ადამიანში აკუზიდის დოზის გადაჭარბების მონაცემები არ არსებობს.
ჰემოდიალიზი და პერიტონეალური დიალიზი უმნიშვნელოდ მოქმედებენ ქვინაპრილსა და ქვინაპრილატის ელიმინაციაზე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
ტეტრაციკლინი და სხვა წამლები, რომლებიც მაგნიუმთან ურთიერთქმედებენ: ეს ურთიერთქმედება აუცილებლად უნდა გაითვალისწინონ აკუზიდითა და ტეტრაციკლინით ან იმ სხვა პრეპარატებით თერაპიისას, რომლებიც მაგნიუმთან ურთიერთქმედებენ.
ლითიუმი: აკუზიდი სიფრთხილით უნდა მიიღონ და რეკომენდებულია შრატში ლითიუმის დონის საათობრივი კონტროლი.
სხვა აგენტები: ქვინაპრილის მიღებისას ისეთი პრეპარატები თანმხლები მკურნალობისას როგორიცაა პროპრანოლოლი, ჰიდროქლორთიაზიდი, დიგოქსინი ან ციმეტიდინი არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება.
ვარფარინის ერთჯერადი დოზის ანტიკოაგულანტური ეფექტი (იზომება პროთრომბინის დროით) მნიშვნელოვნად არ იცვლება დღეში ორჯერ ქვინაპრილის თანხმლები მიღებისას. თანადროული მიღებისას შემდეგი პრეპარატები შეიძლება ურთიერთქმედებდნენ თიაზიდის დიურეტიკებთან: ალკოჰოლი, ბარბიტურანტები ან ნარკოტიკები: შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ორთოსტაზული ჰიპოტენზიის პოტენცირებას.
ანტიდიაბეტური წამლები (ორალური ჰიპოგლიკემიური აგენტები და ინსულინი): შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური პრეპარატების დოზის დაზუსტება.
სხვა ანტიჰიპერტენზიული წამლები: დამატებითი ეფექტი ან გაძლიერება.
კორტიკოსტეროიდები, აკტჰ: აძლიერებენ ელექტროლიტების დაქვეითებას განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიას.
ვაზოპრესორული ამინები (მაგალითად ნორეპინეფრინი): შესაძლებელია ვაზოპრესორულ ამინებზე პასუხის დაქვეითება, მაგრამ არა იმდენად, რომ გამოირიცხოს მათი გამოყენება.
არადეპოლარიზებადი მიორელაქსანტები (მაგალითად ტუბოკურარინი): შესაძლებელია საპასუხო რეაქაციის გაძლიერება კუნთოვან რელაქსანტებზე.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები: იმ შემთხვევებში, როცა აკუზიდი გამოიყენება ანთებისსაწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებთან ერთად, აუცილებელია აკუზიდით მკურნალობის ეფექტზე ინტენსიური დაკვირვება.
პრეპარატები, რომლებიც ზრდიან შრატში კალიუმის დონეს: რადგანაც აკუზიდი შეიცავს ჰიდროქლორთიაზიდს, რეკომენდებული არ არის კალიუმდამზოგველი დიურეტიკის დამატებითი მიღება.
იონების ცვლაში მონაწილე: ჰიდროქლორთიაზიდის აბსორბცია ქვეითდება ქოლესტერამინისა და კოლექსიპოლის თანადროული არსებობისას. ერთჯერადი დოზა იკავშირებს ჰიდროქლორთიაზიდს და აქვეითებს მის აბსორბციას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან 85%-იდან 43%-მდე.

შენახვის პირობები და ვარგისიანობის ვადა: 
პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას და ვარგისიანია 3 წელი.