საერთაშორისო დასახელება:

CINNARIZINE; PIRACETAM

მწარმოებელი: BALKANPHARMA, ბულგარეთი

მოქმედი ნივთიერება: პირაცეტამი+ცინარიზინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ნოოტროპული კომბინირებული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 60 ც.

1 კაფს.

პირაცეტამი ……….   400 მგ

ცინარიზინი ………… 25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზას მონოჰიდრატი, სილიციუმის კოლოიდური ორჟანგი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პირაცეტამი წარმოადგენს ნოოტროპულ საშუალებას. იგი დადებითად მოქმედებს თავის ტვინში მიმდინარე ნივთიერებათა ცვლის და სისხლმიმოქცევის პროცესებზე. პრეპარატი აძლიერებს გლუკოზის უტილიზაციას, აუმჯობესებს მეტაბოლურ პროცესებს და იშემიურ უბნებში მიკროცირკულაციას, აინჰიბირებს თრომბოციტების აგრეგაციას, ზრიდს თავის ტვინის რეზისტენტობას ჰიპოქსიით გამოწვეული დაზიანებების დროს.

ცინარიზინი წარმოადგენს პიპერაზინის წარმოებულ თავის ტვინის სისხლძარღვებზე კარგად გამოხატული მოქმედების მქონე კაციუმის არხების სელექტიურ ბლოკატორს. იგი ამცირებს კალციუმის იონების შეღწევას სისხლძარღვების გლუვი კუნთების უჯრედებში, იწვევს კორონარული სისხლძარღვების გაფართოვებას. აქვეითებს არტერიების კუნთების ტონუსს, ამცირებს რეაქციას სისხლძარღვთა შემავიწროვებელ ბიოგენურ ნივთიერებებზე (ადრენალინი, ნორადრენალინი, ბრადიკინინი). იგი აგრეთვე აქვეითებს ვესტიბულური აპარატის და ლაბირინთის აგზნებადობას. ცინარიზინი ზრდის ქსოვილთა მდგრადობას ჰიპოქსიის მიმართ.

პრეპარატის ცნს-ზე ზემოქმედებისას ჭარბობს ცინარიზინის სედატიური ეფექტი. პრეპარატში შემავალი კომბინაციის ტოქსიკურობა არ აღემატება ცალკეული კომპონენტების ტოქსიკურობას.

თერაპიული ეფექტი იწყება მისი მიღებიდან 1-6 სთ-ის შემდეგ.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა: ფეზამი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ცინარიზინის C_max პლაზმაში აღინიშნება 1-4 სთ-ის, ხოლო პირაცეტამის – 2-6 სთ-ის შემდეგ.

განაწილება: ცინარიზინის მაქსიმალური კონცენტრაცია 1-4 სთ-ის შემდეგ აღინიშნება ღვიძლში, თირკმელებში, გულში, ფილტვებში, ელენთაში და თავის ტვინში. ცინარიზინის პლაზმის ცილებთან კავშირი შეადგენს 91%-ს. პირაცეტამი სწრაფად ნაწილდება სასიცოცხლოდ აუცილებელ ყველა ორგანოში. იგი გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს და ძირითადად კონცენტრირდება თავის ტვინის ქერქის რუხ ნივთიერებაში და ნათხემში, აგრეთვე nucleus caudatus (კუდიან ბირთვში), hippocampus (ჰიპოკამპში), corpus medianum, geniculus lateralis და plexus choroidalis (ქოროიდულ წნულში).

გამოყოფა: პირაცეტამი ორგანიზმიდან გამოიყოფა უცველი სახით შარდთან ერთად დაახლოებით 30 სთ-ის განმავლობაში.

ცინარიზინის 60% უცვლელი სახით გამოიყოფა განავალთან ერთად, ხოლო დანარჩენი რაოდენობა შარდთან ერთად ძირითადად მეტაბოლიტების სახით, დაახლოებით 5 სთ-ის განმავლობაში.

ჩვენებები:

• სხვადასხვა გენეზის ფსიქოორგანული სინდრომი (მათ შორის თავის ტვინის სისხლძარღვების მწვავე და ქრონიკული დაავადებები. თავის ტვინის ტრავმების შემდგომი პერიოდი, ნერვული სისტემის ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები);
• თავბრუსხვევით, ყურებში შუილით, ნისტაგმით, გულისრევით და ღებინებით მიმდინარე ლაბირინთოპათია;
• მენიერის სინდრომი;
• კინეტოზების პროფილაქტიკა;
• შაკიკის შეტევების პროფილაქტიკა;
• ტვინის ინფარქტი ქვემწვავე სტადიაში და ქრონიკულ სტადიაში გადასვლის პროცესში;
• ენცეფალოპათიით მიმდინარე ქრონიკული ჰიპერტენზია;
• სისხლძარღვოვანი დემენცია;
• სისხლძარღვოვანი გენეზის აფაზია;
• ტრავმით გამოწვეული ენცეფალოპათია;
• შიზოფრენიის და დეპრესიის დროს დამხმარე საშუალების სახით. ნეიროლეფსიური და ანტიდეპრესიული საშუალების მიმართ რეზისტენტობისას;
• ფსიქოგენური გენეზის ასთენიური სინდრომი (განგაში, ემოციური დისკომფორტი, აგზნებადობა, მეხსიერების, ყურადღების დარღვევა, ემოციური ლაბილურობა);
• ინტელექტუალურად ჩამორჩენილი განვითარების მქონე ბავშვებში მეხსიერების და სწავლის გაუმჯობესების მიზნით.
• დოზირების რეჟიმი
• მოზრდილებს ენიშნებათ პრეპარატის 1-2 კაფსულა 3-ჯერ დღეში 1-3 თვის განმავლობაში დაავადების სიმძიმის მიხედვით.
• ბავშვებს – 1-2 კაფსულა 1-2-ჯერ დღეში.
• გვერდითი მოვლენები
• დერმატოლოგიური რეაქციები: იშვიათად კანზე გამონაყარი, ქავილი, ფოტოსენსიბილიზაცია.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის ან მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ღვიძლისა და/ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფებს.

◄ თირკმელების მძიმე უკმარისობის დროს, ჰემოდიალიზის შესაძლებლობის შემთხვევაშიც კი, ფეზამის დანიშვნა მაღალ დოზებში ნებადართული არ არის.

◄ ცინარიზინის შემცველობის გამო, სპორტსმენებში პრეპარატი იძლევა დადებით რეაქციას დოპინგ-ტესტზე.

◄ პრეპარატის გამოყენების დროს შესაძლებელია რადიაქტიური იოდის (კაფსულის შემადგენლობაში არსებული საღებავები შეიცავენ იოდს) განსაზღვრის შედეგების ცვლილება.

◄ ფეზამი შერჩევით ინიშნება იმ შემთხვევაში, როდესაც პირაცეტამით მონოთერაპია ავადმყოფებში იწვევს დაძაბულობას და უძილობას.

◄ ფეზამის მიღება თერაპიულ დოზებში (იმ შემთხვევაში, როდესაც ძირითადი დაავადება იძლევა ამის საშვალებას) შესაძლებელია ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა ტექნიკასთან მოითხოვს განსაკუთრებულ ყურადღებას.

ჭარბი დოზირება:

აღწერილი არ არის.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– ფეზამი აძლიერებს სედატიური პრეპარატების, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების, ნოოტროპული და ჰიპოტენზიური საშუალებების, აგრეთვე ეთანოლის მოქმედების ეფექტს.

– ვაზოდილატატორები აძლიერებენ ფეზამის მოქმედებას, ხოლო ჰიპერტენზული საშუალებები – ამცირებენ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

საერთაშორისო დაუპატენტებელი სახელწოდება ( INN):

ფლუვოქსამინი

შემადგენლობა :

აქტიური ნივთიერება : ფლუვოქსამინის ტაბლეტი – 50, 100 მგ .

დამხმარე ნივთიერებები : მანიტოლი – 152.0 მგ ,სიმინდის სახამებელი –40.0 მგ (80.0 მგ ), ჟელატინიზირებული სახამებელი – 6.0 მგ (12.0 მგ ), ნატრიუმის სტეარილფუმარატი – 1.8 მგ (3.5 მგ ), კაჟბადის დიოქსიდი კოლოიდური – 0.8 მგ (1.5 მგ ).

გარსი : ჰიდრომელოზა – 4.1 მგ (5.6 მგ ), მაკროგოლ 6000 – 1.5 მგ (2.0 მგ ), ტალკი – 0.3 მგ (0.4 მგ ), ტიტანის დიოქსიდი ( E 171) – 1.5 მგ (2.1 მგ ).

აღწერა :

ტაბლეტი “50 მგ “:

თეთრი ფერის , მრგვარი , ორმხრივ ამოზნექილი , გარსით დაფარული ტაბლეტი , ერთ მხარეზე განაყოფით , ნიშანდებით “291” გამყოფის ორივე მხარეს ; ტაბლეტის მეორე მხარეზე ს ნიშნის ზემოთ ამოტვიფრულია ” შ” .

ტაბლეტი “100 მგ “:

თეთრი ფერის , მრგვარი , ორმხრივ ამოზნექილი , გარსით დაფარული ტაბლეტი , ერთ მხარეზე განაყოფით , ნიშანდებით “313” გამყოფის ორივე მხარეს ; ტაბლეტის მეორე მხარეზე ს ნიშნის ზემოთ ამოტვიფრულია ” შ” .

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი :

ანტიდეპრესანტი .

ფარმაკოლოგიული მოქმედება:

ფარმაკოდინამიკა

ფევარინის მოქმედების მექანიზმი უკავ ­ შირ ­ დე ­ ბა თავის ტვინის ნეირონებით სეროტინის უკუმიტაცების სელექციურ ინჰიბირებას და ხასიათდება მინიმალური ზემოქმედებით ნორადრენერგულ სისტემაზე. ფევარინს ® გააჩნია α – ადრენერგულ , β – ადრენერგულ , ჰისტამინერგულ მ – ქოლინორეცეპტორებთან , დოპამინერგულ ან სეროტონინერგულ რეცეპტორებთან შეკავშირების სუსტი უნარი .

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა :

პერორალური მიღებისას ფევარინი ® მთლიანად იწოვება კუჭ – ნაწლავის ტრაქტიდან . პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება მიღებიდან 3-8 საათში . აბსოლუტური ბიო შეღწევადობა 53%- ს შეადგენს , ღვიძლში პირველადი მეტაბოლიზმის შემდეგ . ფევარინის საკვებთან ერთად მიღება ფარმაკოკინეტიკაზე გავლენას არ ახდენს.

განაწილება :

ფევარინის შეკავშირება პლაზმის ცილებთან დაახლოებით 80%- ს შეადგენს

( in vitro ), ხოლო განაწილების მოცულობა – 25 ლ / კგ .

მეტაბოლიზმი:

ფევარინის მეტაბოლიზმი, ძირითადად, ღვიძლში ხდება . მიუხედავად იმისა, რომ ფლუვოქსამინის მეტაბოლიზმში იზოფერმენტი P 450 2D6 ციტოქრომი   ძირითად როლს თამაშობს, ამ იზოფერმენტის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პირებში პრეპარატის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ბევრად არ აღემატება ნორმალური მეტაბოლიზმის მქონე პირთა იმავე მაჩვენებელს.

სისხლის პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი ერთჯერადი დოზის მიღებისას 13-15 საათს შეადგენს; მრავალჯერადი მიღებისას იგი 17-22 საათამდე იზრდება, ხოლო წონასწორული კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა , როგორც წესი , 10-14 დღეში .

ფევარინი ® ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში ( უმთავრესად – ჟანგვითი დე ­ მეთილირების გზით ) – სულ მცირე ცხრა მეტაბოლიტამდე, რომლებიც გამოიყოფა თირკმელებით. ორ მთავარ მეტაბოლიტს გააჩნია უმნიშვნელო ფარმაკოლოგიური აქტიობა. სხვა მეტაბოლიტები, სავარაუდოდ, ფარმაკოლოგიურად აქტიური არ არის .

ფლუვოქსამინი მნიშვნელოვნად თრგუნავს P 450 1 A2 ციტოქრომს, ზომიერად – P 450 2 C და P 450 3 A4 ციტოქრომებს ; P 450 2 D6 ციტოქრომის ინჰიბირება უმნიშვნელოა .

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები :

ფლუვოქსამინის ფარმაკოკინეტიკა ერთნაირია ჯანმრთელებში , ხანდაზმუ ­ ლებში , აგრეთვე თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებში . ფლუვოქსამინის მეტაბოლიზმი დაქვეითებულია ღვიძლის დაავადების შემთხვევაში.

ფლუვოქსამინის წონასწორული კონცენტრაცია პლაზმაში 6-11 წლის ბავშვებთან ორჯერ აღემატება მოზარდების (12-17 წელი ) ანალოგიურ მაჩვენებელს . პრეპარატის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მოზარდებში დაახლოებით ისეთივეა , როგორც მოზრდილებში .

ჩვენება:

• სხვადასხვა გენეზის დეპრესიები;
• ობსესურ – კომპულსური მოშლილობა .

უკუჩვენება:

1.           ტიზანიდინთან და მონოამინოქსიდაზის ინჰიბიტორებთან ერთად მიღება .

ფლუვოქსამინით მკურნალობის დაწყება შეიძლება :

–         ორ კვირაში მონოამინოქსიდაზის შეუქცევადი ინჰიბიტორის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ;

–         მონოამინოქსიდაზის შექცევადი ინჰიბიტორის მიღების შეწყვეტის მეორე დღეს .

დროის მონაკვეთი ფლუვოქსამინის მიღების შეწყვეტასა და მონოამინოქსიდაზის ნებისმიერი ინჰიბიტორით თერაპიის დაწყებას შორის უნდა შეადგენდეს სულ მცირე ერთ კვირას .

მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან პრეპარატის სხვა კომ ­ პონენტის მიმართ .

სიფრთხილით : ღვიძლისა და თირკმელების უკმარობა , კრუნჩხვები ანამნეზში , ეპილეფსია , ხანდაზმული ასაკი , სისხლდენისადმი მიდრეკილება ( თრომბოციტოპენია ), ორსულობა .

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში:

მცირე რაოდენობით არსებულმა დაკვირვებამ არ გამოავლინა ფლუვოქსამინის ნეგატიური ზემოქმედება ორსულობაზე . პოტენციური რისკი ცნობილი არ არის .

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში .

აღწერილია ცალკეული შემთხვევები ახალშობილთან მოხსნის სინდრომის გამოვლენისა , როცა ფლუვოქსამინი გამოიყენებოდა ორსულობის ბოლო პერიოდში .

ფლუვოქსამინი უმნიშვნელო რაოდენობით აღწევს დედის რძეში, ამიტომ ლაქტაციის პერიდში პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის .

ბავშვობის ასაკში გამოყენება : კლინიკური გამოცდილების არარსებობის გამო ფევარინის გამოყენება ბავშვებში დეპრესიის სამკურნალოდ რეკომენდებული არ არის .

გამოყენების წესი და დოზა:

დეპრესია :

რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 50 ან 100 მგ (ერჯერადად, საღამოს). რეკომენდებულია დოზის თანდათან გაზრდა ეფექტურ დოზამდე .

ეფექტური სადღეღამისო დოზა შეირჩევა ინდივიდუალურად, მკურნალობაზე პაციენტის რეაქციის მიხედვით; ჩვეულებრივ, იგი 100 მგ შეადგენს. სადღეღამისო დოზამ შეიძლება 300 მგ მიაღწიოს .

150 მგ – ზე მაღალი სადღეღამისო დოზა უნდა გადანაწილდეს რამდენიმე მიღებაზე.

ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის ოფიციალური რეკომენდაციის

თანახმად, ანტიდეპრესანტებით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს რემისიის პერიოდშიც,  სულ მცირე 6 თვის განმავლობაში დეპრესიული ეპიზოდის შემდეგ .

დეპრესიის რეციდივის პროფილაქტიკისათვის რეკომენდებულია ფლუვოქსამინის 100 მგ ყოველდღიურად მიღება; დღეში ერთხელ.

ობსესურ – კომპულსური მოშლილობა :

რეკომენდებულია ფევარინის მიღების 50 მგ დოზით დაწყება 3-4 დღის განმავლობაში . ეფექტური სადღეღამისო დოზა შეადგენს, როგორც წესი, 100-300 მგ . რეკომენდებულია დოზის თანდათან მომატება ეფექტურ დოზამდე, რომელიც მოზრდილებში 300 მგ არ უნდა აღემატებოდეს. 150 მგ დოზის მიღება შეიძლება დღეში ერთხელ , სასურველია საღამოს. რეკომენდებულია 150 მგ – ზე მაღალი სადღეღამისო დოზის გაყოფა ორ ან სამ მიღებაზე.

8 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებისა და მოზარდების დოზა:

ფევარინის საწყისი დოზა 50 მგ შეადგენს , ხოლო შემანარჩუნებელი დოზა დღეში 50-200 მგ – ს . სადღეღამისო დოზა 200 მგ არ უნდა აღემატებოდეს . რეკომენდებულია 100 მგ – ზე მაღალი სადღეღამისო დოზის გაყოფა ორ ან სამ მიღებაზე .

პრეპარატზე კარგი რეაქციის შემთხვევაში მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს ინდივიდუალურად შერჩეული სადღეღამისო დოზით.

თუ მკურნალობის 10 კვირის შემდეგ გაუმჯობესება არ აღინიშნა, ფლუვოქსამინი უნდა მოიხსნას. სისტემატიზებული კვლევა, რომელიც პასუხს გაგვცემდა კითხვაზე, თუ რამდენად დიდხანს შეიძლება ფლუვოქსამინით მკურნალობა, არ ჩატარებულა, მაგრამ ობსესურ – კომპულსურ მოშლილობას ქრონიკული ხასიათი აქვს, ამიტომ შეიძლება მიზანშეწონილად ჩაითვალოს ფევარინით მკურნალობის გაგრძელება 10 კვირაზე დიდხანს, თუ პაციენტს პრეპარატზე კარგი რეაქცია აქვს. მინიმალური ეფექტური შემანარჩუნებელი დოზა უნდა შეირჩეს ფრთხილად, ინდივიდუალური წესით. ზოგიერთი კლინიცისტის მიერ რეკომენდებულია შესაბამისი ფსიქოთერაპიის ჩატარება იმ პაციენტებთან, რომლებშიც პრეპარატის მიღებას კარგი შედეგი მოჰყვა.

ღვიძლის ან თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტთა მკურნალობა იწყება მინიმალური დოზით, მკაცრი საექიმო   მეთვალყურეობით.

არ შეიძლება ფევარინის ტაბლეტის დაღეჭვა, საჭიროა მისი გადაყლაპვა მთლიანად, მცირე რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოქმედება:

ფევარინის გამოყენებასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი გვერდითი სიმპტომია გულისრევა, ზოგჯერ ღებინებით. ეს გვერდითი ეფექტი, როგორც წესი , მკურნალობის პირველ ორ კვირაში ქრება.

კლინიკური გამოცდის დროს გამოვლენილი ზოგიერთი გვერდითი ეფექტი უკავშირდებოდა არა ფევარინით მკურნალობას, არამედ დეპრესიის სიმპტომებს .

ხშირად ( სიხშირე 1-10%):

ზოგადი : ასთენია , თავის ტკივილი , შეუძლოდ ყოფნა .

გულ – სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან : გულისცემა , ტაქიკარდია .

კუჭ – ნაჭლავის ტრაქტის მხრიდან : მუცლის ტკივილი , ანორექსია , ყაბზობა , დიარეა , პირის სიმშრალე , დისპეფსია .

ნერვული სისტემის მხრიდან : ნევროზულობა , შფოთვა , აჟიტირება , თავბრუსხვევა , უძილობა ან ძილიანობა , ტრემორი .

კანის მხრიდან : ოფლიანობა .

შედარებით იშვიათად ( სიხშირე

გულ – სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან : პოსტურალური ჰიპოტენზია .

ძვალ – კუნთოვანი სისტემის მხრიდან : ართრალგია , მიალგია .

ნერვული სისტემის მხრიდან : ატაქსია , ცნობიერების დაბინდვა , ექსტრაპირამიდული დარღვევები , ჰალუცინაციები .

სქესობრივი სისტემის მხრიდან : შენელებული ეაკულაცია .

კანის მხრიდან : ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია – ქავილი , გამონაყარი , ანგიონევროზული შეშუპება .

იშვიათად ( სიხშირე

კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან : ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა ( ღვიძლის ტრანსამინაზების დონის მომატება ).

ნერვული სისტემის მხრიდან : კრუნჩხვა , მანიაკალური სინდრომი .

სქესობრივი სისტემის მხრიდან : გალაქტორეა .

კანის მხრიდან : ფოტოსენსიბილიზაცია .

სხვა გვერდითი ეფექტი :

სხეულის მასის შეცვლა .

იშვიათად : სეროტონინერგული სინდრომი, ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომის მსგავსი მდგომარეობა , ჰიპონატრიემია და ანტიდიურეზული ჰორმონის არა ­ საკმარისი სეკრეციის სინდრომი ( იხ . ” განსაკუთრებული მითითება “).

ფლუვოქსამინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ შეიძლება განვითარდეს მოხსნის სიმპტომები, თუმცა წინასწარი კვლევისა და კლინიკური კვლევის შედეგად ფლუვოქსამინით მკურნალობაზე დამოკიდებულება არ გამოვლენილა .

პრეპარატის მოხსნის შემთხვევაში განვითარებული სიმპტომები: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ღებინება; შფოთვა . ამ სიმპტომების უმეტესობა გამოხატულია სუსტად და ქრება ჩარევის გარეშე. პრეპარატის მოხსნისას რეკომენდებულია დოზის თანდათან შემცირება.

ჰემორაგიული გამოვლინება, როგორიცაა ეკქიმოზი, მეწამული, კუჭ – ნაწლავიდან სისხლდენა ( იხ . ” განსაკუთრებული მითითება “).

ძალიან იშვიათად : პარესთეზია, ანორგაზმია და პირის გემოს მოშლა.

ჭარბი დოზა:

სიმპტომები :

ყველაზე ხშირ სიმპტომებს მიეკუთვნება კუჭ – ნაწლავის დისკომფორტი

( გულისრევა , ღებინება და დიარეა ), ძილიანობა და თავბრუსხვევა. გარდა ამისა , არსებობს ინფორმაცია გულის ფუნქციის ( ტაქიკარდია, ბრადიკარდია, არტერიული ჰიპოტენზია), ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის, კრუნჩხვებისა და კომის შესახებაც კი .

ფლუვოქსამინს თერაპიული დოზის ფართო დიაპაზონი გააჩნია. ამჟამად ფლუვოქსამინის ჭარბი დოზით ახსნილი სიკვდილის შემთხვევა ძალიან მცირეა. დაფიქსირებულმა ყველაზე მაღალმა ჭარბმა დოზამ (ერთი პაციენტი) 12 გრამი შეადგინა. ეს პაციენტი მთლიანად განიკურნა. უფრო სერიოზული გართულება აღინიშნება ფლუვოქსამინისა და სხვა სამკურნალო პრეპარატების დიდი დოზით შეგნებულად მიღებისას .

მკურნალობა :

სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. ჭარბი დოზის მიღებისას რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა, რომელიც უნდა ჩატარდეს რაც შეიძლება სწრაფად, აგრეთვე სიმპტომატური მკურნალობა. გარდა ამისა, რეკომენდებულია აქტივირებული ნახშირის მრავალჯერადი მიღება, საჭიროებისამებრ კი – ოსმოსური მოქმედების სასაქმებელი პრეპარატის დანიშვნა. ფორსირებული დიურეზის ან დიალიზის ჩატარება გაუმართლებელია .

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:

ფევარინის მიღება მონოამინოქსიდაზის ინჰიბიტორებთან ერთად არ შეიძლება ( იხ . ” უკუჩვენება “).

ფევარინი P 450 1 A2 ციტოქრომის მძლავრი ინჰიბიტორია , ნაკლებად – P 450 2 C და P 450 3 A4 ციტოქრომებისა . ის პრეპარატები , რომელთა მეტაბოლიზმი მნიშვნელოვანწილად წარმოებს ამ იზოფერმენტების მეშვეობით , გამოიყოფა უფრო ნელა , შეიძლება აღინიშნოს ამ პრეპარატების უფრო მაღალი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში , თუ ეს პრეპარატები ინიშნება ფლუვოქსამინთან ერთად . ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ვიწრო თერაპიული ეფექტის მქონე პრეპარატების შემთხვევაში. პაციენტს ესაჭიროება გულდასმითი მეთვარყურეობა , საჭიროებისამებრ რეკომენდებულია ამ პრეპარატების დოზის კორექცია .

ფლუვოქსამინი P 450 2 D6 ციტოქრომზე მინიმალურ მაინჰიბირებელ ეფექტს ახდენს და , როგორც ჩანს , არ ზემოქმედებს არაჟანგთვით მეტაბოლიზმზე და თირკმლისმიერ ექსრეციაზე .

ციტოქრომი P 450 1 A2 :

ფევარინთან ერთად მიღებისას აღინიშნა იმ ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ( კლომიპრამინი , იმიპრამინი , ამიტრიპტილინი ) და ნეიროლეფსიურების ( კლოზაპინი , ოლანზაპინი ) სტაბილური დონის მომატება , რომელთა მეტაბოლიზმი მნიშვნელოვანწილად წარმოებს ამ იზოფერმენტის მეშვეობით . ამის გამო რეკომენდებულია ამ პრეპარატების დოზის შემცირება .

ფევარინთან ერთად ვიწრო თერაპიული ეფექტის მქონე იმ პრეპარატების მიღებისას , რომელთა მეტაბოლიზმი ხორციელდება ციტოქრომ P 450 1 A2 მეშვეობით ( ტაკრინი , თეოფილინი , მეთადონი , მექსილეტინი ), საჭიროა გუსდასმითი დაკვირვება . საჭიროებისამებრ რეკომენდებულია ამ პრეპარატების დოზის კორექცია .

ფევარინისა და ვარფარინის კომბინაციის გამოყენებისას აღინიშნა სისხლის პლაზმაში ვარფარინის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი ზრდა და პროთრომბინული დროის გახანგრძლივება .

არსებობს ინფორმაცია კარდიოტოქსიკურობის ცალკეული შემთხვევების

შესახებ ფევარინისა და თიორიდაზინის ერთად მიღებისას.

ფევარინის ურთიერთქმედების შემსწავლელ კვლევაში აღინიშნა პროპრანოლოლის კონცენტრაციის მომატება ფევარინის შეყვანის შემდეგ . ამიტომ რეკომენდებულია პროპრანოლოლის დოზის შემცირება ფევარინთან ერთად გამოყენებისას .

ფევარინის მიღებისას კოფეინის დონე პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს. ამიტომ ფევარინით მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია კოფეინის შემცველი სასმელების მოხმარების შემცირება , თუ გამოვლინდა კოფეინის ისეთი არასასურველი ეფექტი, როგორიცაა ტრემორი, გულისცემა, გულისრევა, მოუსვენრობა, უძილობა.

ფლუვოქსამინისა და როპინიროლის ერთდროულად მიღებისას შეიძლება გაიზარდოს როპინიროლის კონცენტრაცია პლაზმაში და, ამდენად, ჭარბი დოზის მიღების რისკი. ასეთ შემთხვევაში რეკომენდებულია კონტროლი ან, საჭიროებისამებრ, როპინიროლის დოზის შემცირება მისი მოხსნა ფლუვოქსამინით მკურნალობის პერიოდში.

ციტოქრომი P 450 2 C:

ფევარინთან ერთად ვიწრო თერაპიული ეფექტის მქონე იმ პრეპარატების მი ­ ღებისას, რომელთა მეტაბოლიზმი წარმოებს ციტოქრომ P 450 C2 მეშვეობით

( ფენიტოინი ), აუცილებელია გულდასმითი მეთვალყურეობა . საჭიროებისამებრ რეკომენდებულია ამ პრეპარატების დოზის კორექცია .

ციტოქრომი P 450 3 A4 :

ტერფენადინი, ასთემიზოლი , ცისაპრიდი ( იხ “განსაკუთრებული მითითება”).

ფევარინთან ერთად ვიწრო თერაპიული ეფექტის მქონე იმ პრეპარატების მიღე ბისას , რომელთა მეტაბოლიზმი წარმოებს ციტოქრომ P 450 3 A4 მეშვეობით

(როგორიცაა კარბამაზეპინი , ციკლოსპორინი ), საჭიროა გულდასმითი დაკ ­ ვირვება . საჭიროებისამებრ რეკომენდებულია ამ პრეპარატების დოზის კორექცია .

ფევარინთან ერთად იმ ბენზოდიაზეპინების დანიშვნისას , რომლებიც განიცდის ჟანგვით მეტაბოლიზმს ( ტრიაზოლამი , მიდაზოლამი , ალპრაზოლამი და დიაზეპამი ), შესაძლებელია მათი კონცენტრაციის გაზრდა პლაზმაში . ამ ბენზოდიაზეპინების დოზა ფევარინით მკურნალობის პერიოდში უნდა შემცირდეს .

გლუკურონიზაცია

სისხლის პლაზმაში დიგოქსინის კონცენტრაციაზე გავლენას ფლუვოქსამინი არ ახდენს .

თირკმლისმიერი ექსკრეცია

ფლუვოქსამინი არ ზემოქმედებს ატენოლოლის კონცენტრაციაზე სისხლის პლაზმაში .

ფარმაკოდინამიკური რეაქცია:

სეროტონინერგულ აგენტებთან ( როგორიცაა ტრიპტანსი , ტრამადოლი , სეოტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები ) ერთად ფლუვოქსამინის მიღებისას შეიძლება გაძლიერდეს ფლუვოქსამინის სეროტონინერგული ეფექტი ( იხ . ” განსაკუთრებული მითითება “).

ფლუვოქსამინი გამოიყენებოდა ლითიუმის პრეპარატებთან კომბინაციაში იმ მძიმე ავადმყოფთა სამკურნალოდ , რომლებთანაც ფარმაკოთერაპია სასურველ შედეგს არ იძლეოდა . უნდა აღინიშნოს , რომ ლითიუმი ( და , შესაძლოა , ტრიპტოფანიც ) აძლიერებს ფლუვოქსამინის სეროტონინერგულ ეფექტს , ამიტომ ამგვარი კომბინირებული ფარმაკოთერაპია სიფრთხილეს მოითხოვს.

პერორალური ანტიკოაგულანტებისა და ფლუვოქსამინის ერთად მიღებისას შეიძლება გაიზარდოს ჰემორაგიის განვითარების რისკი. ასეთი პაციენტი ექიმის მეთვალყურეობას საჭიროებს.

განსაკუთრებული მითითება:

სხვა ფსიქოტროპული საშუალებების მსგავსად , ფლუვოქსამინით მკურნალობისას რეკომენდებული არ არის ალკოჰოლის მიღება.

დეპრესიის შემთხვევაში, როგორც წესი აღინიშნება, სუიციდის მცდელობის მაღალი რისკი, რომელიც შეიძლება შენარჩუნდეს საკმარისი რემისიის მიღწევამდე . ასეთი პაციენტი ექიმის ზედამხედველობას საჭიროებს.

ღვიძლის ან თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტთა მკურნალობა უნდა დაიწყოს მინიმალური ეფექტური დოზით, რომელიც შეირჩევა ინდივიდუალურად, მკაცრი საექიმო მეთვალყურეობით. იშვიათად ფლუვოქსამინით მკურნალობას შეიძლება თან მოჰყვეს ღვიძლის ტრანსამინაზების დონის მომატება , როგორც წესი , შესაბამისი კლინიკური სიმპტომებით . ასეთ შემთხვევაში აუცილებელია ფლუვოქსამინის მოხსნა.

შესაძლებელია სისხლში გლუკოზის დონეზე კონტროლის დარღვევა, განსაკუთრებით მკურნალობის ადრეულ სტადიაზე. შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტურ საშუალებათა დოზის კორექცია .

პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნება ანამნეზში კრუნჩხვის მქონე პაციენტებს. ფლუვოქსამინი არ უნდა დაენიშნოს პაციენტებს არასტაბილური ეპილეფსიით, ხოლო პაციენტი სტაბილური ეპილეფსიით მკაცრ დაკვირვებას საჭიროებს . ეპილეფსიური გულყრის წარმოქმნის ან მისი გახშირების შემთხვევაში ფლუვოქსამინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

აღწერილია სეროტონინერგიული სინდრომის ან ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომის მსგავსი მდგომარეობის განვითარების იშვითი შემ თხვევები , რომლებიც შეიძლება უკავშირდებოდეს ფლუვოქსამინის მიღებას სხვა სეროტონინერგიულ ანტიდეპრესანტებსა და ნეიროლეფსიურ საშუალებებთან კომბინაციაში . ვინაიდან ამ სინდრომებს შეიძლება სიცოცხლისათვის პოტენციურად საშიში მდგომარეობა მოჰყვეს , რაც ვლინდება, ჰიპერთერმიის, კუნთების რიგიდობის, მიოკლონუსის, ავტონომიური ნერვული სისტემის ლაბილურობის სახით , სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი პარამეტრების სწრაფი ცვლილებით , როგორიცაა მენტალური სტატუსის შეცვლა , მათ შორის მომატებული გაღიზიანებადობა, აჟიტაცია, ცნობიერების მოშლა, დელირიოზული აშლილობა და კომა , აუცილებელია ფლუვოქსამინით მკურნალობის შეწყვეტა . საჭიროებისამებრ ჩასატარებელია სიმპტომატური მკურნალობა.

სეროტონინის უკუმიტაცების სხვა შერჩევითი ინჰიბიტორების მსგავსად, ფლუვოქსამინის მიღების ფონზე იშვიათად შეიძლება განვითარდეს ჰიპონატრიემია , რომელიც პრეპარატის მოხსნის შემდენ უკუგანვითარებას განიცდის . ზოგიერთი ასეთი შემთხვევა გამოწვეული იყო ანტიდიურეზული ჰორმონის არასაკმარისი სეკრეციის სინდრომით. ყოველივე ეს აღინიშნა ხანდაზმულ პაციენტებში.

არსებობს ცნობები ისეთი კანქვეშა სისხლჩაქცევის წარმოქმნის შესახებ, როგორიცაა ეკქიმო ზი, აგრეთვე ჰემორაგიული გამოვლინებები ( მაგალითად, კუჭნაწლავიდან სისხლდენა ), რომელიც აღინიშნა სეროტინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორების გამოყენებისას . ამ სამკურნალო საშუალებათა გამოყენება სიფრთხილეს მოითხოვს , განსაკუთრებით ხანდაზმულთა და იმ პაციენტთა შემთხვევაში, რომელთაც ერთდროულად დაენიშნა თრომბოციტულ ფუნქციაზე მოქმედი პრეპარატები ( მაგალითად, ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებები და ფენოთიაზინები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტი, ასპირინი , არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალებები ) ან პრეპარატები , რომლებიც ზრდიან სისხლდენის განვითარების რისკს. გარდა ამისა , პაციენტებში სისხლდენით ანამნეზში და სისხლდენისადმი მიდრეკილ ( მაგალითად , ავადმყოფი თრომბოციტოპენიით ) პირებში.

ფლუვოქსამინთან კომბინირებული თერაპიისას ტერფენადინის, ასთემიზოლის ან ცისაპრიდის კონცენტრაციამ სისხლის პლაზმაში შეიძლება მოიმატოს , რაც ზრდის QT ინტერვალის გახანგრძლივების რისკს. ამიტომ ამ პრეპარატებთან ერთად ფლუვოქსამინი არ უნდა დაინიშნოს.

ხანდაზმულ და უფრო ახალგაზრდა პაციენტთა მკურნალობის შედეგების შედარებამ აჩვენა , რომ კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება მათთან გამოყენებულ სადღეღამისო დოზებს შორის არ არსებობს . ამის მიუხედავად , ხანდაზმული პაციენტის შემთხვევა ში დოზის მომატება უნდა მოხდეს უფრო ნელა და ფრთხილად .

ფერვარინმა შეიძლება გამოიწვიოს გულისცემის უმნიშვნელო შემცირება (2-6 დარტყმით წუთში ).

პრეპარატის ზემოქმედება ავტომობილისა და ტექნიკის მართვის უნარზე:

ჯანმრთელი მოხალისეებისათვის 150 მგ დოზით დანიშნული ფლუვოქსამინი ავტომობილისა და მანქანა–დანადგარის მართვის უნარზე უმნიშვნელო ზემოქმედებას ახდენდა . მაგრამ , ამასთანავე , არსე ბობს მონაცემები ძილიანო ბის შესახებ ფლუვოქსამინით მკურნალობისას . ამის გამო საჭიროა სიფრთხილე პრეპარატზე ინდივიდუალური რეაქციიის საბოლოო გარკვევამდე.

გამოშვების ფორმა:

გარსით დაფარული ტაბლეტი  50 მგ , 100 მგ ; 15 ან 20 ტაბლეტი ბლისტერში . 1, 2, 3 ან 4 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციას ­ თან ერთად მოთავსებულია მუყაოს ყუთში .

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი . არ გამოიყენოთ პრეპარატი ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ .

შენახვის პირობები:

ნუსხა ბ .

ორიგინალური შეფუთვით, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას , 15-30⁰ С ტემპერატურის პირობებში .

ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას !

აფთიაქიდან გაცემის წესი:

რეცეპტით .

ფირმა – მწარმოებლი: სოლვეი ფარმასიუტიკალზ ბ . ვ .

ს . დ . ვან ჰოუტენლაან 36,

ჰოლანდია .

საერთაშორისო დასახელება:

KETOPROFEN

მწარმოებელი: Medana Pharma S.A., პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: კეტოპროფენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება გარეგანი გამოყენებისათვის.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

გელი გარეგანი გამოყენებისათვის 2.5%: ტუბში 30 გ და 50 გ

100 გ

კეტოპროფენის ლიზინის მარილი …….. 2.5 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

პოლიეთილენგლიკოლი 200, მეთილჰიდროქსიბენზოატი, პროპილჰიდროქსიბენზოატი, კარბომერი, ტრიეთანოლამინი, გამოხდილი წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კეტოპროფენი ეკუთვნის არასტეროიდული ჰორმონების ჯგუფს, გელის სახით კარგად აღწევს კანში და ახდენს ადგილობრივი ანთების საწინააღმდეგო, ანტიექსუდაციურ და ტკივილგამაყუჩებელ მოქმედებას. ფებროფიდ გელი უზრუნველყოფს სახსრების, მყესების, იოგების, კუნთების, კანის, ვენების, ლიმფური სისხლძარღვებისა და ლიმფური კვანძების დაზიანებების ადგილობრივ მკურნალობას.

სახსრების სინდრომის დროს იწვევს ტკივილის შუსუსტებას სახსრებში უმოძრაო მდგომარეობის და მოძრაობის დროს, დილას სახსრების შებოჭილობის და შეშუპების შემცირებას. გელის ბიოშეღწევადობა არის 5%. კეტოპროფენის შეწოვილი ნაწილი ებმება სისხლის პლაზმის ცილებს დაახლოებით 99%. პრეპარატის მეტაბოლიზირება ხდება ღვიძლში. მიღებული დოზის დაახლოებით 80% გამოიყოფა შარდთან ერთად მეტაბოლიტების სახით, 10%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცვლელი სახით.

არ კუმულირდება ორგანიზმში.

ჩვენებები:

გამოიყენება ადგილობრივად, როგორც ტკივილგამაყუჩებელი და ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატი, სიმპტომური მკურნალობის დროს:

• ტკივილები ხერხემალში, ნევრალგია, მიალგია;
• საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებები (მათ შორის ართრიტი, ბურსიტი, სინოვიტი, ტენდინიტი, ლუმბაგო);
• ტრავმები გართულებების გარეშე, კერძოდ სპორტული ტრავმები, ამოვარდნები, ნაღრძობი, იოგების ან მყესთა დაჭიმვა ან გაწყვეტა, დაჟეჟილობა, ტრავმის შემდგომი ტკივილები;
• კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში ვენების (ფლებიტი, პერიფლებიტი), ლიმფური სისხლძარღვების, ლიმფური კვანძების (ლიფანგიიტი, ზედაპირული ლიმფადენიტი) ანთებითი დაავადებების დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

დღეში 2-3-ჯერ გელი მცირე რაოდენობით (3-5 სთ) დაიტანება კანზე მტკივნეულ ადგილზე და მსუბუქად შეიზილება.

არ არის საჭირო მშრალი სახვევის დადება, ვინაიდან გელი კარგად შეიწოვება კანში, არ გააჩნია სუნი, არ შეიცავს საღებავ ნივთიერებებს, არ ტოვებს ცხიმიან ლაქებს, არ სვრის ტანსაცმელს.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული რეაქციები, კანის ჰიპერემია, ფოტოსენსიბილიზაცია, კანის ეგზანთემა, პურპურა.

ყველა თანამდევი (უჩვეულო) ეფექტის წარმოშობის შესახებ, მათ შორის რომელიც არ არის მითითებული ინსტრუქციაში უნდა ეცნობოს მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა კეტოპროფენის და/ან პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ;

* მომატებული მგრძნობელობა სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ;

* სველი დერმატოზები, ეგზემა, ინფიცირებული დაჟეჟილობა, ჭრილობები, დამწვრობები;

* ორსულობა (III ტრიმესტრი), ლაქტაცია.

კეტოპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს ბრონქოსპაზმები აცეტილსალიცილის მჟავისა და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ მგრძნობიარე პაციენტებში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატის გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში.

! ორსულობის III ტრიმესტრში პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

! არ არის რეკომენდებული პრეპარატის მიღება ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ დაუშვებელია პრეპარატის მოხვედრა ლორწოვან გარსზე და თვალებში. არ  გამოიყენება კანის დაზიანებულ ადგილებზე.

♦ ხანგრძლივი გამოყენების დროს საჭიროა სიფრთხილის დაცვა ავადმყოფებში ღვიძლის და/ან თირკმელების მძიმე უკმარისობით.

♦ გამონაყარის წარმოშობის შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს და ჩატარდეს შესაბამისი თერაპია.

მოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების და მექანიკური მოწყობილობის მართვის უნარზე:

არ მოქმედებს.

ჭარბი დოზირება:

მონაცემები პრეპარატის ჭარბი დოზირების შესახებ კანზე გარეგანი გამოყენების დროს არ არსებობს.

შეცდომით პრეპარატის შინაგანი მიღების შემთხვევაში დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ ექიმს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– ხშირი და ხანგრძლივი გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება გამოვლინდეს სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედების სიმპტომები, ისევე როგორც სისტემური გამოყენების დროს.

– სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან, გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან, ეთანოლთან, კორტიკოტროპინთან ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს წყლული და სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან.

– ერთდროული დანიშვნა პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან, ჰეპარინთან, თრომბოლიტიკებთან, ანტიაგრეგანტებთან, ცეფაპერაზონთან, ცეფამანდოლთან ზრდის სისხლდენის რისკს.

– კეტოპროფენი ამცირებს ჰიპოტენზიური პრეპარატების და დიურეზული პრეპარატების მოქმედებას (პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირება), ზრდის ინსულინის და პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების ჰიპოგლიკემიურ მოქმედებას (საჭიროა დოზის კორეგირება). ერთდროულად დანიშვნა ნატრიუმ ვალპროატთან იწვევს თრომბოციტების აგრეგაციის დარღვევას. ზრდის სისხლის პლაზმაში ვერაპამილის და ნიფედიპინის კონცენტრაციას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

პრეპარატი წარმოადგენს კოაგულაციის IX ფაქტორის გაწმენდილ კონცენტრატს, რომელიც უმნიშვნელო რაოდენობით შეიცავს სხვა ფაქტორებს. პრეპარატით მკურნალობისას კოაგულაციის IX ფაქტორის კონცენტრაცია იზრდება, რაც ამცირებს სისხლდენის განვითარების რისკს.

ჩვენებები

• სისხლდენის ეპიზოდების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისათვის, რომელიც გამოწვეულია IX ფაქტორის თანდაყოლილი და შეძენილი დეფიციტით (ჰემოფილია B. IX ფაქტორის ინჰიბიტორთან ერთად, IX ფაქტორის შეძენილი დეფიციტი გამოწვეულია IX ფაქტორის ინჰიბიტორის სპონტანური განვითარებით).

დოზირების რეჟიმი

პრეპარატი დოზით 1 სე/კგ-ზე ზრდის IX ფაქტორის დონეს 0.8%-ით. სასურველი დოზა გამოითვლება ფორმულით: სხეულის წონა (კგ) X სასურველ მაჩვენებელზე(IX ფაქტორის) X 1.2 საჭიროა რეგულარული დაკვირვება IX ფაქტორის დონეზე. რათა განისაზღვროს მისი თერაპიული დოზა.

მსუბუქი ჰემართროზების, კუნთებიდან და პირის ღრუდან სისხლდენის დროს IX ფაქტორი უნდა შეადგენდეს ნორმის 20-40%-ს. იგი კეთდება 24 საათში ერთხელ სისხლდენის შეჩერებამდე.

გამოხატული ჰემართროზის და ჰემატომის დროს IX ფაქტორი უნდა უტოლდებოდეს ნორმის 30-60% რომელიც კეთდება 24 საათში ერთხელ. მკურნალობა გრძელდება 3-4 დღე.

სიცოცხლისთვის საშიში სისხლდენისას IX ფაქტორი უნდა შეადგენდეს ნორმის 60-100 %. ინფუზია ტარდება ყოველ 8-24 საათში მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე.

მცირე ოპერაციების დროს IX ფაქტორის დონე ნორმის 30-60%-ს უნდა უტოლდებოდეს, რომელიც შეჰყავთ 24 საათში ერთხელ. დიდი ოპერაციების შემთხვევაში IX ფაქტორის დონე 80-100% უნდა შეადგენდეს, რომელიც შეყავთ ყოველ 8-24 საათში 7 დღის განმავლობაში.

ორგანიზმის რეაქცია მკურნალობის მიმართ ინდივიდუალურია.

ჰემოფილიის დროს ხანგრძლივი პროფილაქტიკისთვის ინიშნება პრეპარატის 10-25 სე/კგ-ზე 3-4 დღის ინტერვალით.

მკურნალობის არაეფექტურობისას საჭიროა IX ფაქტორის ინჰიბიტორის არსებობის დადგენა. თუ ინჰიბიტორის არსებობა დგინდება, მაშინ დამატებითი დოზით IX ფაქტორის დანიშვნა გაანეიტრალებს ინჰიბიტორს. თუ ინჰიბიტორის დონე მაღალი (>10 ბეტეზდას ერთეული), საჭიროა პროთრომბინის კომპლექსის კონცენტრაციის ან გააქტივებული VII ფაქტორის გადასხმა.

დანიშვნის წესი:

ხსნარი მზადდება მხოლოდ გამოყენების წინ. იგი შეყავთ ინტრავენურად. გამოუყენებელი ხსნარი უნდა გადაიღვაროს.

განზავების წესი:

გამხსნელი თბება ოთახის ტემპერატურამდე, სპირტით ადეზინფიცირებენ გამხსნელის და კონცენტრატის რეზინის სახურავს, ხვრეტენ გამხსნელის რეზინის ხუფს ორწვერა ნემსით, მოაბრუნებენ ფლაკონს და ათავსებენ კონცენტრატს ფლაკონის ზევით. ნემსის მეორე ბოლოთი გახვრეტენ კონცენტრატის რეზინის ხუფს, რის შედეგადაც გამხსნელი შეიწოვება კონცენტრატის ფლაკონში ვაკუუმის მოქმედების გამო. მოხსნიან ნემსს და ოდანავ შეანჯღრევენ გახსნილ ფლაკონს. მეორე „საჰაერო“ ნემსით გახვრეტენ რეზინის ხუფს რის შემდეგაც ნებისმიერი ქაფი ხსნარის ზედაპირზე გაქრება. აძრობენ „საჰაერო“ ნემსს და მესამე „ფილტრიანი“ ნემსით იღებენ საჭირო რაოდენობის ხსნარს ი/ვ ინფუზიისათვის (მაქსიმალური სიჩქარე 2 მლ/წთ).

გვერდითი მოვლენები

შესაძლებელია მომატებული ზემგრძნობელობის რეაქციების განვითარება.

ალერგიული ანამნეზის და IX ფაქტორის ინჰიბიტორის არსებობის შემთხვევაში შესაძლოა ნეფროზული სინდრომის განვითარება.

იშვიათად შესაძლოა IX ფაქტორის მაინჰიბირებელი ანტისხეულების გაჩენა.

პრეპარატით მკურნალობა ნაკლებად იწვევს თრომბოემბოლურ გართულებას, თუმცა მისი მაღალი დოზებით მკურნალობის და თრომბოზების რისკის არსებობის დროს შესაძლოა თრომბოზების განვითარება.

უკუჩვენებები

პრეპარატი უკუნაჩვენებია მის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის შემთხვევაში და დისემინირებული ინტრავასკულური კოაგულაციის დროს.

ორსულობა და ლაქტაცია

კლინიკური გამოკვლევებით არ დასტურდება პრეპარატის უსაფრთხოება ორსულობის დროს. იგი ორსულებში და ლაქტაციის პერიოდში ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენების შემთხვევაში.

განსაკუთრებული მითითებები

ინექცია: ინფუზიის დროს მომატებული მგრძნობელობის გამოვლენისას ინფუზია წყდება. მსუბუქი რეაქციის შემთხვევაში გამოიყენება ანტიჰისტამინური პრეპარატები, ხოლო ჰიპოტენზიური რეაქციის დროს ტარდება შოკის საწინააღმდეგო მკურნალობა.

თრომბოზების განვითარების რისკის შემთხვევაში IX ფაქტორის დონე ნორმის 60%-ზე მეტს არ უნდა შეადგენდეს. დისემინირებულ ინტრავასკულურ კოაგულაციაზე ეჭვის დროს პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

პრეპარატი პლაზმისგან მზადდება, ამიტომ მისმა გადასხმამ შეიძლება გამოიწვიოს ინფექციური დაავადებების ტრანსმისია. ინფექციის გამოყენების გადატანის რისკის შესამცირებლად, საჭიროა პლაზმის ვირუსის არსებობაზე გამოკვლევის ჩატარება, მათი ინაქტივაცია – შესაბამისი პროცედურის ჩატარება. პროცედურა არაეფექტურია პარვოვირუს 19 შემთხვევაში, რომელიც განსაკუთრებით საშიშია იმუნოდეფიციტის და ორსულობის პირობებში.

ჭარბი დოზირება

ჭარბი დოზირების შემთხვევები არ არის ცნობილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

არ არის სასურველი სხვა პრეპარატებთან მისი შერევა ინექციის დროს.

საერთაშორისო დასახელება:

KETOPROFEN

მწარმოებელი: BERLIN-CHEMIE/MENARINI GROUP

მოქმედი ნივთიერება: კეტოპროფენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანალგეზიური, ანთების საწინააღმდეგო; ციკლოოქსიგენაზას ინჰიბიტორი და პროსტაგლანდინების სინთეზის დამამუხრუჭებელი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

გელი 2.5%: ტუბში 30 გ და 50 გ

1 გ

კეტოპროფენი …….. 25 მგ

ვრცლად ფებროფიდი

საერთაშორისო დასახელება:

CEFTRIAXONE

მწარმოებელი: FARAN LABORATORIES S.A.

მოქმედი ნივთიერება: ცეფტრიაქსონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბიოტიკი, ცეფალოსპორინების ჯგუფი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი ვენაში შესაყვანი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ყუთში 6 ბოთლი გამხსნელთან კომპლექტში.

1 ბოთლი

ცეფტრიაქსონი სოდიუმის ტრისესქვიჰიდრატი ……..   1193.2 მგ,

რაც შეესაბამება ცეფტრიაქსონის 1 გ

გამხსნელი: საინექციო წყალი ამპულაში 10 მლ.

ფხვნილი კუნთებში შესაყვანი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ყუთში 1 ბოთლი გამხსნელთან კომპლექტში.

1 ბოთლი

ცეფტრიაქსონი სოდიუმის ტრისესქვიჰიდრატი …………. 1193.2 მგ,

რაც შეესაბამება ცეფტრიაქსონის 1 გ

გამხსნელი: 1% ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ამპულაში 3 მლ.

ვრცლად როცეფინი

საერთაშორისო დასახელება:

EPIRUBICIN

მწარმოებელი: PHARMACIA & UPJOHN, იტალია

მოქმედი ნივთიერება: ეპირუბიცინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პრეპარატი წარმოადგენს სინთეზურ, ანტრაციკლინური ანტიბიოტიკების ჯგუფის ავთვისებიან სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალებას, რომლის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია სიმსივნური უჯრედის დნმ-ზე მოქმედების შედეგად მასში სტრუქტურული ცვლილებებით და ნუკლეინის მჟავების სინთეზის ინჰიბირებით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ლიოფილიზირებული ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში, შეფუთვაში 1 ც. გამხსნელთან კომპლექტში.

1 ფლ.

ეპირუბიცინის ჰიდროქლორიდი  …………. 10 მგ

1 ფლ.

ეპირუბიცინის ჰიდროქლორიდი …………  50 მგ

გამხსნელი: 5 მლ საინექციო წყალი ამპულებში.

ფარმაკოკინეტიკა:

პაციენტებში თირკმელებისა და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციით პრეპარატის ვენაში შეყვანის შემდეგ მისი ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლები აღიწერება სამფაზიანი მოდელით, ძალიან სწრაფი პირველი და ნელი ტერმინული ფაზებით. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდის საშუალო სიდიდე შეადგენს დაახლოებით 40 სთ-ს. პრეპარატი ნაწილდება ორგანიზმის ქსოვილებში და არ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. მისი საერთო კლირენსი შეადგენს 0.9 ლ/წთ-ში. იგი ძირითადად გამოიყოფა ნაღველით.

ჩვენებები:

• სარძევე ჯირკვლის კიბო;
• ავთვისებიანი ლიმფომა;
• რბილი ქსოვილების სარკომა;
• ნეირობლასტომა;
• კუჭის, კუჭქვეშა ჯირკვლის, სიგმოიდური და სწორი ნაწლავის სიმსივნე;
• თავისა და ყელის სიმსივნე;
• ფილტვის კიბო;
• საკვერცხის სიმსივნე;
• ლეიკოზი.

მიღების წესი და დოზირება:

♦ მოზრდილებში მონოთერაპიის სახით საერთო კურსობრივი დოზა შეადგენს 60-120 მგ/კვ.მ. სხეულის ზედაპირის. ვენაში პრეპარატი შეჰყავთ 3-5 წთ-ის განმავლობაში. განმეორებითი დოზის მიღება წარმოებს 21 დღის შემდეგ. პაციენტებში ძვლის ტვინის ფუნქციის დათრგუნვით რეკომენდებულია დოზის შემცირება 60-75 მგ/კვ.მ-დე. საერთო დოზა შესაძლებელია შევიყვანოთ 2-3 დღის განმავლობაში.

♦ პაციენტში ღვიძლის ფუნქციის დაზიანებით დოზა დგინდება ინდივიდუალურად და დამოკიდებულია ღვიძლის ფუნქციის ლაბორატორიულ მაჩვენებლებზე. იმ შემთხვევაში, როდესაც პლაზმაში ბილირუბინის კონცენტრაცია შეადგენს 1.4-3 მგ/100 მლ, ხოლო ბრომსულფალეინის რეტენცია – 9-15%, საჭიროა პრეპარატის დოზის 50%-ით შემცირება. თუკი პლაზმაში ბილირუბინის კონცენტრაცია 3 მგ/100 მლ-ზე მეტია, ხოლო ბრომსულფალეინის რეტენცია – 9-15% შეადგენს, მაშინ დოზას ამცირებენ 75%-ით.

♦ პრეპარატის სხვა სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალებებთან კომბინირების შემთხვევაში საჭიროა მისი დოზის შესაბამისი შემცრება.

♦ მკურნალობის კურსობრივი დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 1000 მგ/კვ.მ. ფარმორუბიცინის მაქსიმალურ კუმულაციურ დოზას ადგენენ სხვა ნებისმიერი თანხმლები თერაპიის გათვალისწინებით, პოტენციურად კარდიოტოქსიკური პრეპარატებით მკურნალობის დროს.

ხსნარის მომზადების და შენახვის წესი: პრეპარატს ხსნიან სტერილურ საინექციო წყალში.

♦ სტერილური საინექციო წყლის დამატების შემდეგ ფლაკონი უნდა შევანჯღრიოთ შიგთავსის საბოლოო გახსნამდე.

♦ პრეპარატი შეყავთ ვენაში, ფიზიოლოგიური ხსნარის შეყვანის შემდეგ. დარწმუნებული უნდა ვიყოთ, რომ ნემსი იმყოფება ვენაში.

♦ მომზადებული ხსნარი ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას 24 სთ-ის განმავლობაში, ოთახის ტემპერატურაზე ან 48 სთ-ის განმავლობაში 4-10C.

გვერდითი მოვლენები:

სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: ლეიკოპენია (ჩვეულებრივ გარდამავალია, რომელიც ყველაზე დაბალ მაჩვენებელს აღწევს 10-14 დღეებს შორის. ლეიკოციტების ნორმალური დონე აღდგენა 21-ე დღეს). თრომბოციტოპენია, ანემია.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: იშვიათად – გულზე ტოქსიკური ზემოქმედება, არტერიული ჰიპერტენზია.

საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის და ღვიძლის მხრივ: მუკოზიტი, სტომატიტი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება.

ადგილობრივი რეაქციები: ექსტრავაზაციის დროს შესაძლებელია ირგლივ მდებარე ქსოვილების ნეკროზი.

სხვადასხვა: ალოპეცია, ჰიპერთერმია.

უკუჩვენებები:

* ჰემოპოეზის სისტემის მიელოიდური დეპრესია მანამდე ჩატარებული ანტიკანცეროგენული ან სხივური თერაპიის შედეგად;

* დოქსორუბიცინისა და დაუნორუბიცინის კუმულაციური დოზებით ადრე ჩატარებული მკურნალობა;

* გულის უკმარისობა (მათ შორის ანამნეზში);

* ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;

* პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ იმ სპეციალისტების მიერ, რომელთაც გააჩნიათ ციტოსტატური პრეპარატების გამოყენების გამოცდილება.

◄ მკურნალობის დაწყებამდე და მისი მიმდინარეობის დროს საჭიროა რეგულარულად პერიფერიული სისხლის სურათის კონტროლი.

◄ მკურნალობის პერიოდში საჭიროა მიოკარდიუმის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი, რათა თავიდან ავიცილოთ გულის უკმარისობის განვითარება. მკურნალობისას რეკომენდებულია რეგულარული ელექტროკარდიოგრაფული კონტროლის ჩატარება, გულის ფუნქციის არაინვაზიცური მეთოდებით მონიტორინგი და აუცილებლობისას გულის წუთმოცულობის გამოთვლა რადიოიზოტოპური ანგიოგრაფიის მეთოდით.

◄ მკურნალობის დამთავრებიდან რამოდენიმე კვირის შემდეგ მოსალოდნელია გულის უკმარისობის განვითარება, რომლის დროსაც მკურნალობის ტრადიციული მეთოდი შესაძლოა არაეფექტური გამოდგეს.

◄ მკურნალობის დაწყებამდე და მისი მსვლელობისას რეკომენდებულია ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების კონტროლი.

◄ ფარმორუბიცინმა შესაძლოა გამოიწვიოს ჰიპერურიკემია სიმსივნური უჯრედების სწრაფი ლიზისის გამო, რის გამოც საჭიროა სისხლში შარდმჟავას საგულდაგულო მონიტორინგი.

◄ პაციენტებში, თირკმელების ფუნქციის საშუალო სიმძიმის დაზიანებით, დოზირების რეჟიმი არ საჭიროებს კორექციას.

◄ პრეპარატს გააჩნია უფრო მაღალი თერაპიული ინდექსი, ვიდრე დოქსორუბიცინს, რაც განპირობებულია ფარმორუბიცინის ნაკლები სისტემური და კარდიოტოქსიკური მოქმედებით.

◄ ექსპერიმენტული კვლევის შედეგად დადგენილია, რომ პრეპარატს გააჩნია მუტაგენური, ტერატოგენული და ემბრიოტოქსიკური თვისებები.

◄ ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული. რეპროდუქციულ ასაკში მყოფმა ქალებმა, რომლებიც იყენებენ ფარმორუბიცინს თავიდან უნდა აიცილონ ორსულობა.

◄ ფარმორუბიცინის შეყვანიდან 1-2 დღის განმავლობაში ადგილი აქვს შარდის ფერის შეცვლას.

◄ პრეპარატის ხსნარის შემთხვევით კანზე ან ლორწოვან გარსზე მოხვედრისას საჭიროა იგი მოვიცილოთ საპნისა და წყლის მეშვეობით, ხოლო კონიუქტივა უნდა მოვიბანოთ ფიზიოლოგიური ხსნარით. პრეპარატთან მომუშავე პერსონალი საჭიროებს დაცვითი ხელთათმანების გამოყენებას. ექსტრავაზაციის შემთხვევაში შესაძლებელია ქსოვილთა მძიმე ნეკროზის განვითარება.

ჭარბი დოზირება:

მოსალოდნელია დიარეა და ალოპეცია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ფარმორუბიცინის შერევა ჰეპარინის ხსნართან არ არის რეკომენდებული ქიმიური შეუთავსებლობის და პრეციპიტაციის გამო.

ფარმორუბიცინის ხსნარის სხვა სიმსივნის, საწინააღმდეგო საშუალებებთან შერევა ერთ შპრიცში წინააღმდეგნაჩვენებია.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

BENZALKONIUM CHLORIDE

მწარმოებელი: Laboratoire INNOTECH INTERNATIONAL

INNOTERA CHOUZY, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: ბენზალკონიუმის ქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჩასახვისაწინააღმდეგო ადგილობრივი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ვაგინალური სანთლები: შეფუთვაში 5 ან 10 ც.

1 სანთელი

ბენზალკონიუმის ქლორიდი ……….. 18.9 მგ

ვაგინალური კრემი 1.2%: ტუბში 72 გ (20 დოზა) და აპლიკატორ-დოზატორი.

1 გ

ბენზალკონიუმის ქლორიდი …………..     12 მგ

ვაგინალური კაფსულები: შეფუთვაში 10 ც.

1 კაფს.

ბენზალკონიუმის ქლორიდი …………  18.9 მგ

ვაგინალური ტამპონები: შეფუთვაში 2 ც.

1 ტამპონი

ბენზალკონიუმის ქლორიდი ……….   60 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმატექსი წარმოადგენს ჩასახვისსაწინააღმდეგო საშუალებას ადგილობრივი გამოყენებისათვის. ფარმატექსის აქტიური ნივთიერებაა ბენზალკონიუმის ქლორიდი, რომელიც წარმოადგენს მეოთხეულ ამონიუმს. იგი არის როგორც სპერმიციდი, ასევე ანტისეპტიკი ბაქტრიოციდული და ვირუსსაწინააღმდეგო მოქმედებით.

სპერმიციდი: აქტიური ნივთიერება ხელს უწყობს სპერმატოზოიდების დაშლას და განადგურებას. ფარმატექსის ვაგინალურ სანთლები კლინიკურად ისევე ეფექტურია, როგორც მიკროდოზირებული აბები და საშვილოსნოსშიდა სპირალი.

ანტისეპტიკი: პრეპარატს გააჩნია ანტიმიკრობული მოქმედება. იგი აქტიურად მოქმედებს ზოგიერთ ინფექციურ აგენტზე, რომლებიც იწვევენ სქესობრივი გზით გადამდებ დაავადებებს (in vitro): Neisseria gonorrhoeae, Clamydia spp., Trichomonas vaginalis, Staphilococcus aureus, Herpes simplex  მეორე ტიპის მიმართ, შიდსის ვირუსის მიმართ.

პრეპარატი არ მოქმედებს Mycoplasma spp., და სუსტად მოქმედებს Gardnerella ducrei, Treponema palidum-ზე.

პრეპარატი არ ახდენს ზეგავლენას საშოს ნორმალურ მიკროფლორაზე (მათ შორის დოდერლეინის ჩხირზე) და ჰორმონალურ ციკლზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

აქტიური ნივთიერება თანაბრად ნაწილდება საშოს ლორწოვანზე და ახდენს სპერმიციდულ, ბაქტერიოციდულ და ვირუსსაწინააღმდეგო მოქმედებას. პრეპარატი არ იწოვება საშოს ლორწოვანის ზედაპირიდან, იგი განიცდის აბსორბციას მხოლოდ საშოს კედლებზე და გამოიყოფა ნორმალური ფიზიოლოგიური გამონადენით და უბრალო წყლით ჩამობანვისას.

ჩვენებები:

ადგილობრივი კონტრაცეპცია რეპროდუქციული ასაკის ქალებისათვის, მათ შორის შემდეგ შემთხვევებში:

• პერორალური კონტრაცეპტივების ან საშვილოსნოსშიდა სპირალის მიმართ დროებითი ან აბსოლუტური უკუჩვენების დროს;
• მშობიარობის შემდეგ და ლაქტაციის პერიოდი;
• მენოპაუზის წინა პერიოდი;
• ეპიზოდური სქესობრივი კავშირების დროს;
• პერორალური კონტრაცეპტივების მუდმივი გამოყენებისას ტაბლეტის დაგვიანებული მიღების ან მისი გამოტოვების დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

ზურგზე წოლის დროს სანთელი შეყავთ ღრმად საშოში არა უგვიანეს 5 წუთისა სქესობრივი კავშირის წინ. პრეპარატი მოქმედებს შეყვანიდან 4 საათის განმავლობაში. განმეორებითი სქესობრივი კავშირის დროს  პრეპარატი გამოიყენება ხელმეორედ.

ზურგზე წოლის დროს აპლიკატორ-დოზატორის მეშვეობით კრემი შეჰყავთ ღრმად და საშოში სქესობრივი კავშირის წინ. პრეპარატის მოქმედება იწყება შეყვანისთანავე და მისი მოქმედების ხანგრძლივობაა 10 საათი.

განმეორებით სქესობრივი კავშირის დროს პრეპარატი გამოიყენება ხელმეორედ.

ზურგზე ზოლის დროს ვაგინალური კაფსულა შეყავთ ღრმად საშოში არაუგვიანეს 1 წუთისა სქესობრივი კავშირის წინ, კაფსულის დადნობის შემდეგ (8-10 წუთი) მისი მოქმედების ხანგრძლივობა 4 საათია. განმეორებითი სქეოსობრივი კავშირის დროს პრეპარატი გამოიყენება ხელმეორედ.

ზურგზე წოლის დროს წინასწარ დასველებული ტაბლეტი შეყავთ ღრმად საშოში არაუგვიანეს 10 წუთისა სქესობრვი კავშირის წინ. ტაბლეტის დადნობის შემდეგ (8-10 წუთი) მისი მოქმედების ხანგრძლივობა 3 საათია განმეორებითი სქესობრივ კავშირის დროს პრეპარატი გამოიყენება ხელმეორედ.

ტამპონი შეჰყავთ ღრმად საშოში სქესობრივი კავშირის წინ. პრეპარატი მოქმედებას იწყებს შეყვანისთანავე და მისი მოქმედების ხანგრძლივობა 24 საათია. ამ დროის მანძილზე არ არის საჭირო ტამპონის ამოღება და გამოცვლა განმეორებითი სქესობრივი კავშირის დროს.  ტამპონის ამოღება შეიძლება ბოლო სქესობრივი კავშირიდან 2 საათის შემდეგ და ჩადგმიდან არაუგვიანეს 24 საათისა.

გვერდითი მოვლენები:

რეკომენდებული დოზებით გამოყენებისას გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი მინიმალურია.

უკუჩვენებები:

ფარმატექსის ამტანობა კარგია, იგი არ გადადის სისხლში და დედის რძეში, არ ახდენს ზეგავლენას საშოს ნორმალურ მიკროფლორაზე და ჰორმონალურ ციკლზე. იშვიათად აღინიშნება მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

დაბალი სისტემური აბსორბციის გამო პრეპარატი არ გადადის სისხლში და დედის რძეში, ამიტომ შესაძლებელია პრეპარატის გამოყენება ორსულობის დროს და ლაქტაციის პერიოდში. პრეპარატი არ მოქმედებს უარყოფითად ორსულობის მიმდინარეობაზე. ფარმატექსის გამოყენების კლინიკაში და ექსპერიმენტებში არ არის გამოვლენილი ნაყოფის განვითარებაზე არასასურველი ტერატოგენული და ემბრიოტოქსიკური ზემოქმედების არც  ერთი შემთხვევაში.

განსაკუთრებული მითითებები:

ფარმატექსის გამოყენება მნიშვნელოვნად ამცირებს ორსულობის რისკს და მისი ეფექტურობა დამოკიდებულია მოხმარებისა და უსაფრთხოების მითითებული წესების მკაცრ დაცვაზე.

ყურადღება: ეს სპერმიციდი იშლება საპნის ზემოქმედებით. აღნიშნული მიზეზის გამო ბანაობა და ყველა სახის საშოს გამორეცხვა საპნით უკუნაჩვენებია. სქესობრივ კავშირამდე 2 საათით ადრე და მის შემდეგ 2 საათის განმავლობაში სასქესო ორგანოები უნდა დაიბანოთ მხოლოდ გარედან, უსაპნოდ, სუფთა წყლით ან სპეციალური ფარმატექსის ქაფიანი საშუალებით.

ჭარბი დოზირება:

არ არის აღწერილი

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– ფარმატექსის გამოყენება დასაშვებია ვაგინალურ დიაფრაგმასთან, საშვილოსნოსშიდა სპირალთან და კონდომთან ერთად.

– ფარმატექსის გამოყენება ნებისმიერი ვაგინალური მკურნალობის დროს არ არის რეკომენდებული, ვინაიდან ხდება მისი სპერმიციდული აქტივობის დაქვეითება.

– საპონი და მისი შემცველი ხსნარები იწვევენ ბენზალკონიუმის ქლორიდის სპერმიციდული მოქმედების ინაქტივაციას.

– ფარმატექსის გამოყენების მომენტში არ შეიძლება აბაზანების გამოყენება, ზღვაში, აუზებში ბანაობა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, გრილ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო გენერიული დასახელება:

დექსამეტაზონი ფოსფატი დინატრიუმის მარილი

პრეპარატის შემადგენლობა:

1 მლ შეიცავს :

დექსამეტაზონი ფოსფატი დინატრიუმის მარილი …………    1 მგ

მწარმოებელი ფირმა და ქვეყანა : “ Pharmak”,   უკრაინა

გამოშვების ფორმა: 5 მლ და 10 მლ ფლაკონში

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

კორტიკოსტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

მოქმედების მექანიზმი: დექსამეტაზონი წარმოადგენს სინთეზურ გლუკოკორტიკოიდს გამოხატული ანთების და ალერგიის საწინააღმდეგო მოქმედებით . თვალში ჩაწვეთებისას პრეპარატი აღწევს თვალის ახლომდებარე ყველა ქსოვილში .

ჩვენება:

• არაჩირქოვანი , ალერგიული კონიუნქტივიტი , ბლეფაროკონიუნქტივიტი , ბლეფარიტი , კერატიტი , უვეიტი , სკლერიტი . ( იხ . პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქცია ).

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ, თვალის ვირუსული და სოკოვანი დაავადებები, თვალის ტუბერკულოზური დაზიანება , ტრაქომა , გლაუკომა.

გვერდითი მოვლენები :

თვალის შიდაწნევის მომატება, კონიუნქტივის ჰიპერემია, ცრემლდენა , რქოვანას პერფორაცია . ( იხ . პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქცია ).

სიფრთხილე:

პრეპარატის გამოყენება გასაშვებია ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში .

( იხ . პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქცია ).

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან :

პრეპარატის ერთდროული გამოყენებისას იდოქსურიდინთან ძლიერდება რქოვანას დესტრუქციული პროცესები . ( იხ . პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქცია).

პრეპარატის დოზირება:

თითოეულ თვალში 1-2 წვეთი 3-4 ჯერ დღეში. (იხ.პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქცია).

პრეპარატის მიღების გზა:

თვალში ჩასაწვეთებლად

შენახვის პირობები :

ოთახის ტემპერატურაზე , ბნელ , მშრალ ადგილას .

შენახვის ვადა: 3 წელი .

ფარკოსოლვინის შემადგენლობა:

5 მლ სიროფი: ამბროქსოლი – HH HCL 15 მგ, გუაიფენაზინი – 30 მგ, გაუწყლოებული თეოფილინი – 60 მგ.
1 კაფსულა: ამბროქსოლი HH HCL 15 მგ,  გუაიფენაზინი  100 მგ, გაუწყლოებული თეოფილინი 50 მგ

მოქმედება:
ფარკოსოლვინის სიროფი ან კაფსულა შეიცავს ამბროქსოლს ,H გუაიფენაზინს და თეოფილინს , რომელთა სინერგული მოქმედება იწვევს მუკოლიზურ , ამოსახველებელ და ბრონქოდილატაციურ ეფექტებს .

ამბროქსოლი , მუკოლიზური საშუალება , მოქმედებს ლორწოს მუკოპოლისაქარიდების სტრუქტურაზე , ამცირებს მათ სიბლანტეს და ხელს უწყობს ლორწოს გამოყოფას სასუნთქი გზებიდან .

გუაიფენაზინი ამცირებს რესპირატორული სეკრეტის ადჰეზიურობასა და ზედაპირულ დაჭიმულობას , აძლიერებს სასუნთქი გზების სეკრეტის და ნახველის გამოყოფას , ტრაქეო – ბრონქულ ნახველზე ახდენს დემულცენტურ ეფექტს .

თეოფილინი , ფარკოსოლვინის მესამე კომპონენტი , ახდენს ბრონქების გლუვი კუნთების ეფექტურ რელაქსაციას , ააგზნებს სუნთქვის ცენტრს , აძლიერებს დიაფრაგმის შეკუმშვას და ბრონქო – პულმონური გზების მუკოცილიალურ კრილენსს .

კლინიკურად , ფარკოსოლვინი ამცირებს რესპირატორული გზების სპაზმს და სეკრეტით გამოწვეულ ხველას , ხელს უშლის სქელი ლორწოვანი ფოლაქების ჩამოყალიბებას , იწვევს ხშირი , არაპროდუქტიული ხველის გაიშვიათებას და აქცევს მას პროდუქტიულად . ეს ეფექტები განაპირობებს ფარკოსოლვინის მაღალეფექტურობას სხვადასხვა ტიპის ხველის დროს , რესპირატორული დაავადებების ხშირ შემთხვევაში როგორც მოზრდილებში , ისე ბავშვებში .

ჩვენება :

ფარკოსოლვინი (სიროფი ან კაფსულა) ნაჩვენებია სეკრეტით ან ბრონქოსპაზმით გამოწვეული პროდუქტიული და არაპროდუქტიული დროს , მწვავე და ქრონიკული დაავადებების შემთხვევაში :

– სხვადასხვა გენეზის (ინფექციური, სხვადასხვა გამღიზიანებლით გამიწვეული, მწეველთა) ტრაქეობრონქიტი და ბრონქიტი;

– ასთმური ბრონქიტი;

– პნევმონია;

– ბრონქოექტაზია;

– ბრონქოპნევმონია;

– ემფიზემა;

– ატელექტაზი.

უკუჩვენება:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ

გაფრთხილება:

ისევე როგორც თეოფილინის შემცველი სხვა პრეპარატები , ფარკოსოლვინი ინიშნება სიფრთხილით კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების, ჰიპერტენზიის, გულის, ღვიძლის და თიკმლის მწვავე დაავადებების დროს .

გვერდითი ეფექტები:
ფარკოსოლვინი უსაფრთხოა და კარგად გადაიტანება . იშვიათად მის მიღებას თან ახლავს გულისრევა ან ღებინება .

ორსულობა და ლაქტაცია :
ორსულებში და ლაქტაციის დროს ფარკოსოლვინი უნდა დაინიშნოს მხოლოდ აუცილებელი ჩვენების დროს .

დოზირება :
ბავშვები – (1-3 წლამდე ) – ½1/2-1 ჩაის კოვზი სიროფი დღეში 3-4- ჯერ;

ბავშვები – (3-12 წლამდე ) – 1-2 ჩაის კოვზი სიროფი დღეში 3-4- ჯერ მოზრდილებში და ბავშვებში 12 წლის ასაკის ზევით 1-3 ჩაის კოვზი სიროფი ან 1-2 კაფსულა დღეში 3- ჯერ .

შეფუთვა ბოთლი 120 მლ სიროფი . კოლოფი 24 რბილი ჟელატინიანი კაფსულა .

შენახვის პირობები:
ინახება 15-30 °C ტემპერატურაზე , ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას .

შენახვის ვადა :
3 წელი

გაცემის წესი :
რეცეპტით

მწარმოებელი : Pharco Pharmaceutical Kilo 31 Alexandria-Cairo Desert, Egipt