ტამიფლუ (გაგრძელება) – TAMIFLU – ТАМИФЛУ

ა გრიპით ბუნებრივი გზით დაავადებულებში ტამიფლუთი მკურნალობის III ფაზის კვლევების გაერთიანებული მონაცემები

ბ მკურნალობის (დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში) პროფილაქტიკასთან (დღეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში) შედარების არა კონტროლირებადი კვლევა

გ ერთეული დოზა = ასაკზე დაფუძნებული დოზირება (იხ. 2.2 დოზირება და გამოყენება)

ჩამოთვლილია გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გამოვლინდა პაციენტების 1%-ზე მეტში გრიპის 75 მგ დღეში ორჯერ ტამიფლუთი მკურნალობისას.

ექსპოზიციის შემდგომი სახლის პირობებში პროფილაქტიკის კვლევებში მონაწილეობა მიიღეს 1-12 წლის პედიატრიულმა პაციენტებმა, როგორც საწყისმა შემთხვევებმა (n=134), ასევე კონტაქტის შემთხვევებმა (n=222). გასტროინტესტინური მოვლენები, კერძოდ გულისრევა იყო ყველაზე ხშირი. აღნიშნულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ტამიფლუს პაციენტები კარგად იტანდნენ. გვერდითი მოვლენები იგივე იყო რაც ზემოთ აღწერილი (იხ. ცხრილი N 2).

2.6.2 პოსტმარკეტინგი:

კანი და კანქვეშა ქსოვილის ცვლილებები: აღინიშნა მომატებული მგრძნობელობის, როგორიცაა კანის ალერგიული მოვლენები (დერმატიტი, წამლისმიერი გამონაყარი, ეგზემა, ურტიკარია) იშვიათი შემთხვევები და მულტიფორმული ერითემის და სტივენს-ჯონსონის სინდრომის ძალიან იშვიათი შემთხვევები. აგრეთვე დაფიქსირდა ალერგიული, ანაფილაქტური და ანაფილაქტოიდური რეაქციების იშვიათი შემთხვევები.

ფსიქიატრიული დაღვევები/ნერვული სისტემის დარღვევები: კონვულსია და დელირიუმი (მათ შორის ისეთი სიმტომები, როგორიცაა: ცნობიერების დარღვევა და დაბინდვა, არანორმალური ქცევა, ბოდვითი იდეები, ჰალუცინაციები, აჟიტაცია, შფოთვა, კოშმარები) აღინიშნა გრიპით დაავადებულებში ტამიფლუს გამოყენებისას, ძირითადად ბავშვებსა და მოზარდებში. იშვიათად ამ მოვლენების შედეგად ადგილი ჰქონდა შემთხვევით დაზიანებებს. აღნიშნული მოვლენების განვითარებაში ტამიფლუს როლი უცნობია. ეს მოვლენები აგრეთვე აღინიშნა გრიპით დაავადებულ იმ პაციენტებში, რომლებიც არ ღებულობდნენ ტამიფლუს.

2.7 დოზის გადაჭარბება:

სადღეისოდ დოზის გადაჭარბების შემთხვევები არ დაფიქსირებულა. თუმცა, დოზის გადაჭარბების მწვავე ფორმის სავარაუდო სიმპტომატიკაა გულისრევა პირღებინებით ან მის გარეშე. ტამიფლუს ერთჯერად 1000 მგ დოზას პაციენტები კარგად იტანენ, თუ არ ჩავთვლით გულისრევას და ღებინებას.

3. ფარმაკოლოგიური თვისებები და ეფექტები:

3.1 ფარმაკოდინამიური თვისებები

3.1.1 მოქმედების მექანიზმი

ოსელტამივირის ფოსფატი პრო-წამალია. აქტიური მეტაბოლიტი (ოსელტამივირის კარბოქსილატი) A და B გრიპის ვირუსის ნეირამინიდაზების – ვირიონის ზედაპირზე მდებარე გლიკოპროტეინის, მაღალაქტიური და სელექტიური ინჰიბიტორია. ვირუსული ნეირამინიდაზის კლასის ფერმენტების აქტივობას გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ინფიცირებული უჯრედიდან ვირუსის ახლადფორმირებული ნაწილაკების გამონსათავისუფლებლად და, შესაბამისად, ორგანიზმში ვირუსის შემდგომი გავრცელებისათვის.

აქტიური მეტაბოლიტი თრგუნავს როგორც A ისე B ტიპის გრიპის ვირუსის ნეირამინიდაზებს. აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია, რომელიც საჭიროა ფერმენტის აქტივობის დასათრგუნად 50%-ით in vitro, ქვედა ნანომოლარულ ზღვართან იმყოფება. აქტიური მეტაბოლიტი აგრეთვე თრგუნავს გრიპის ვირუსის ზრდას in vitro და გრიპის ვირუსის რეპლიკაციასა და პათოგენობას in vivo.

3.1.2 კლინიკური / ეფექტურობის კვლევები:

ტამიფლუს ეფექტურობა დადასტურდა გრიპის ბუნებრივად შეძენილი და ექსპერიმენტულად დაინფიცირების III ფაზის კვლევებში. აღნიშნულ კვლევებში ტამიფლუთი მკურნალობამ არ იქონია ზეგავლენა ანტისხეულების ფორმირებების ნორმალურ პროცესზე. არ არის მოსალოდნელი რომ ტამიფლუ ზეგავლენას იქონიებს ინაქტივირებული ვაქცინების მიმართ.

კვლევები გრიპით ბუნებრივად დაავადების დროს

III ფაზის კვლევებში, რომელიც ჩატარდა ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში 1997-1998 წწ. ზამთარში გრიპის ეპიდემიის დროს, პაციენტებმა დაიწყეს ტამიფლუს მიღება სიმპტომების გამოვლენიდან დაახლოებით 40 საათის შემდეგ. ამ კვლევებში პაციენტების 97% ინფიცირებული იყო A ტიპის ვირუსით, ხოლო 3% – B ტიპის ვირუსით. ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა გრიპის კლინიკური ნიშნებისა და სიმპტომების ხანგრძლივობა 32 საათით. პაციენტებში დადასტურებული გრიპით, რომლებიც ღებულობდნენ ტამიფლუს ასევე შემცირდა დაავადების სიმძიმე 38%-ით პლაცებოსთან შედარებით. უფრო მეტიც, ტამიფლუმ შეამცირა გრიპის გართულებების სიხშირე, რომლებიც ანტიბიოტიკებს საჭიროებენ, სხვა მხრივ ჯანმრთელ ახალგაზრდებში 50%-ით. ეს გართულებები მოიცავს ბრონქიტს, პნევმონიას, სინუსიტს და შუა ყურის ანთებას. III ფაზის აღნიშნულ კვლევებში დადასტურებული იყო ეფექტურობა ანტივირუსული აქტივობის მეორადი პარამეტრების მხრივ – ორგანიზმიდან ვირუსის განდევნის ხანგრძლივობის შემცირება და ვირუსული ტიტრების მრუდის (AUC) ქვეშ ფართობის შემცირება.

ხანშიშესული პაციენტების მკურნალობისას მიღებული მონაცემები აჩვენებენ, რომ ტამიფლუს (75 მგ დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში) გამოყენებას თან ახლავს დაავადების საშუალო ხანგრძლივობის კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება. ანალოგიური შედეგები იქნა მიღებული ახალგაზრდა პირებში ჩატარებულ კვლევებში. სხვა კვლევაში, 13 წლის ასაკს გადაცილებული პაციენტები გრიპით და თანდართული გულის და/ან სასუნთქი გზების ქრონიკული დაავადებით ღებულობდნენ იგივე მკურნალობას ტამიფლუთი ან პლაცებოთი. სხვაობა ჯგუფებს შორის ყველა სიმპტომის შემცირების საშუალო ხანგრძლივობის თვალსაზრისით არ იქნა ნანახი. მაგრამ, ფებრილური დაავადების ხანგრძლივობა შემცირდა დაახლოებით ერთი დღით ტამიფლუს რეციპიენტებში. პაციენტების რაოდენობა, რომელთაც განდევნეს ვირუსი მე–2 და მე–4 დღეებზე, აგრეთვე უფრო მაღალი იყო აქტიური მკურნალობის ჯგუფში. უსაფრთხოების პროფილი რისკის პოპულაციასა და ზოგად მოზრდილ პოპულაციას შორის არ განსხვავდებოდა.

გრიპის მკურნალობა ბავშვებში:

ორმაგი ბრმა, პლაცებოთი კონტროლირებადი კვლევა ჩატარდა 1-12 წლის (საშუალო ასაკი 5.3 წელი) ბავშვებში, რომელთაც აღენიშნებოდათ ცხელება (>37.8ºC) პლუს ხველა ან სურდო. მათი ჩართვა კვლევაში მოხდა როდესაც ცნობილი იყო, რომ პოპულაციაში გავრცელებულია გრიპი. ამ კვლევაში პაციენტების 67% ინფიცირებული იყო A ტიპის ვირუსით ხოლო 33% B ტიპის ვირუსით. ტამიფლუმ, რომლის მიღება დაიწყო სიმპტომების გამოვლენიდან 48 საათის ფარგლებში, შეამცირა დაავადების ხანგრძლივობა (ხველისა და სურდოს გაქრობა და ჩვეული ჯანმრთელობისა და აქტივობის დაბრუნება) 35.8 საათით პლაცებოსთან შედარებით. ტამიფლუს ჯგუფში ბავშვების რაოდენობა, რომელთაც შუა ყურის მწვავე ანთება ჰქონდა 40%-ით ნაკლები იყო პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით. 5 წლამდე ასაკის ბავშვების ჯგუფში ტამიფლუმ შეამცირა შუა ყურის ანთების რისკი 56%-ით. ანტიბიოტიკების გამოყენების სიხშირე 40%-ით ნაკლები იყო ტამიფლუს რეციპიენტებში. ტამიფლუს რეციპიენტი ბავშვები დაუბრუნდნენ ჩვეულ აქტივობას თითქმის ორი დღით ადრე, ვიდრე პლაცებოს რეციპიენტები.

მეორე კვლევა ჩატარდა ასთმის მქონე 6-12 წლის ასაკის 334 ბავშვში, მათგან გრიპი ჰქონდა 53.6%-ს. ოსელტამივირის ჯგუფში დაავადების საშუალო ხანგრძლივობა არ შემცირებულა სარწმუნოდ. მე-6 დღისათვის (მკურნალობის უკანასკნელი დღე) FEV1 მოიმატა 10.8%-ით ოსელტამივირის ჯგუფში, ხოლო პლაცებოს ჯგუფში მატებამ 4.7% შეადგინა (p=0.0148).

გრიპის პროფილაქტიკის შემსწავლელი კვლევები:

გრიპის პროფილაქტიკა მოზრდილებსა და მოზარდებში

ტამიფლუს ეფექტურობა ბუნებრივად შეძენილი A და B ტიპის გრიპის პროფილაქტიკაში ნაჩვენები იყო სამ დამოუკიდებელ III ფაზის კვლევაში.

მოზრდილებსა და მოზარდებში ჩატარებულ III ფაზის კვლევაში ტამიფლუ დაინიშნა ოჯახში მცხოვრებ გრიპით ინფიცირებულთან კონტაქტის მქონე პირებში სიმპტომების დაწყებიდან 2 დღის ფარგლებში, რამაც კონტაქტისშემდგომი გრიპით ავადობა შეამცირა 92%-ით.

პლაცებო კონტროლირებად, ორმაგ ბრმა კვლევაში, რომელიც ჩატარდა სხვა მხრივ ჯანმთელ 18-65 წლის ასაკის მოზრდილებში, ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა გრიპის კლინიკური ფორმის ახალი შემთხვევების სიხშირე 76%-ით თემში გრიპის ეპიდემიის აფეთქების დროს. აღნიშნულ კვლევაში ტამიფლუს ღებულობდნენ 42 დღის განმავლობაში.

პლაცებო კონტროლირებად, ორმაგ ბრმა კვლევაში მოხუცებულთა სახლების ბინადრებში, რომელთაგან 80% გაკეთებული ჰქონდა გრიპის საწინააღმდეგო ვაქცინა, ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა გრიპის კლინიკური ფორმის ახალი შემთხვევების სიხშირე 92%-ით. ამავე კვლევაში ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა ბრონქიტის, პნევმონიის ან სინუსიტის სიხშირე 86%-ით. აღნიშნულ კვლევაში ტამიფლუს ღებულობდნენ 42 დღის განმავლობაში.

სამივე კლინიკურ კვლევაში, ტამიფლუს პროფილაქტიკურ მკურნალობაზე მყოფი პაციენტების დაახლოებით 1% განუვითარდა გრიპი მკურნალობის მიმდინარეობისას.

III ფაზის ამ კვლევებში ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა ვირუსის გავრცელებისა და ოჯახის ფარგლებში ვირუსის გადაცემის სიხშირე.

გრიპის პროფილაქტიკა ბავშვებში

ტამიფლუს ეფექტურობა ბუნებრივად შეძენილი გრიპის პროფილაქტიკაში ნაჩვენები იქნა ოჯახებში ექსპოზიციის შემდგომი პროფილაქტიკის კვლევაში, რომელიც მოიცავდა 1-დან 12-წლამდე ასაკის ბავშვებს (როგორც საწყის შემთხვევების, ისე ოჯახური კონტაქტების სახით). კვლევაში ეფექტურობის პირველადი პარამტერი იყო ლაბორატორიულად დადასტურებული გრიპის ინციდენტობა. აღნიშნულ კვლევაში გამოყენებულ იქნა ტამიფლუს პერორული სუსპენზი 30 – 75 მგ დღეში ერთხეკ 10 დღის განმავლობაში. ბავშვებში, რომლებიც არ ავრცელებდნენ ვირუსს საწყისში, ლაბორატორიულად დადასტურებული გრიპის ახალი შემთხვევების სიხშირე შემცირდა 21%-დან (15/70) ჯგუფში, რომელიც არ ღებულობდა პროფილაქტიკას, 4%-მდე (2/47) ჯგუფში, რომელიც ღებულობდა პროფილაქტიკას.

რეზისტენტობა

დღემდე ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში ტამიფლუს პოსტექსპოზიციისას (7 დღე) და გრიპის ეპიდემიის დროს (42 დღე) პროფილაქტიკურ გამოყენებასთან დაკავშირებული წამლისადმი რეზისტენტობის აღმოცენების საფუძველი არ იქნა ნაჩევენები.

წამლისადმი რეზისტენტობის აღმოცენების რისკი პრეპარატის კლინიკური გამოყენებისას გრიპის მკურნალობის დროს ფართოდ იქნა შესწავლილი. ,,როში”-ს მიერ დაფინანსებულ ბუნებრივად შეძენილი ინფექციის კლინიკურ კვლევებში, მკურნალობის დოზისგან დამოუკიდებლად, ოსელტამივირისადმი რეზისტენტული ვირუსი მხოლოდ ფენოტიპირებით ნანახი იყო მოზრდილებისა და მოზარდების 0.32%-ში (4/1245), გენოტიპირებით და ფენოტიპირებით (სრული გენოტიპირება არ გაკეთებულა ყველა კვლევაში) ნანახი იყო პაციენტების 0.4%-ში (5/1245), ხოლო 1-12 წლის ასაკის ბავშვებში 4.1% (19/464) ან 5.4% (25/464) შესაბამისად. ყველა შემთხვევაში ოსელსტამივირის კარბოქსილატის მიმართ რეზისტენტული ვირუსის მატარებლობა გარდამავალი იყო. პაციენტებში ვირუსის განდევნა მოხდა ნორმალურად, კლინიკური გაუარესების ნიშნების გარეშე.

ვირუსული ნეირამინიდაზას მიერ in vitro შერჩეული რამდენიმე მუტაცია იქნა აღწერილი ,,როში”-ს კვლევებში ან გამოქვეყნებულ ლიტერატურაში. რეზისტენტული მუტაციები სუბტიპებისადმი სპეციფიური ხასიათის იყო. მგრძნობელობის დაქვეითების ხარისხი მნიშვნელოვნად მერყეობს მუტაციების მიხედვით: 20-ჯერადი N1-ის I222V მუტაციისას და 30,000-ჯერადი N2-ის R292K მუტაციისას. რეზისტენტული მუტაციები ნეირამინიდაზაში არ აღწერილა ინ ვიტრო B ტიპის გრიპის ვირუსში. კლინიკურ კვლევებში და ტამიფლუთი ნამკურნალები პაციენტებიდან მოპოვებულ ვირუსებში, N1 ნეირამინიდაზას მუტაციებს (მათ შორის H5N1 ვირუსში), რომლებიც განაპირობებენ რეზისტენტობას/დაქვეითებულ მგრძნობელობას ოსელტამივირის კარბოქსილატის მიმართ, მიეკუთვნება H274Y, N294S და E119V, R292K, ხოლო N2 ნეირამინიდაზაში აღწერილი მუტაციები იყო N294შ და SASG245-248დელ. B ტიპის გრიპის ვირუსში აღწერილ იქნა G402შ მუტაციის ერთი შემთხვევა, მგრძნობელობის 4-ჯერადი დაქვეითებით და D198N მუტაციის (10-ჯერადი დაქვეითება) ერთი შემთხვევა იმუნოკომპრომეტირებულ პაციენტში.

რეზისტენტული მუტაციების მატარებელ გენოტიპებში შეგუებლობის დაქვეითების ხარისხის ცვალებადი დაქვეითება ველურ ტიპთან შედარებით. თაგვებსა და ქრცვინებში ჩატარებული კვლევები მიუთითებენ, რომ ინფექციურობის, პათოგენობის და გადაცემის თვალსაზრისით N2-ში R292K მუტაციის მატარებელი ვირუსები ჩამორჩებიან N2-ში E119V მუტაციის და B –ში D198N მუტაციის მატარებელ ვირუსებს, და ამასთან არ განსხვავდებიან მნიშვნელოვნად ველური ტიპისგან. N1-ში H274Y მუტაციის და N2-ში N294S მუტაციის მატარებელ ვირუსებს შუალედური მდგომარეობა უჭირავთ.

3.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:

3.2.1 აბსორბცია

ოსელტამივირი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან ოსელტამივირის ფოსფატის პერორული მიღების შემდეგ. იგი სწრაფად გარდაიქმნება აქტიურ მეტაბოლიტად ძირითიდად ღვიძლის ესთერაზების საშუალებით. პლაზმაში აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციის განსაზღვრა შესაძლებელია დოზის მიღებიდან 30 წუთში, ხოლო მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 2-3 საათში და მნიშვნელოვნად აღემატება (20-ჯერ) პრო-წამლის კონცენტრაციას. პერორული დოზის არანაკლებ 75% ხვდება სისტემურ სისხლისმიმოქცევაში აქტიური მეტაბოლიტის სახით. აქტიური მეტაბოლიტის პლაზმური კონცენტრაცია დოზის პროპორციულია და არ არის დამოკიდებული საკვებთან ერთად მიღებაზე (იხ. 2.2 დოზირება და გამოყენება).

3.2.2 განაწილება

ადამიანებში აქტიური მეტაბოლიტის განაწილების მოცულობა (Vss) დაახლოებით 23 ლიტრია.

როგორც ცხოველებზე ჩატარებულ ექსპერიმეტებში იყო ნაჩვენები, აქტიური მეტაბოლიტი გრიპოზული ინფექციის ყველა საკვანძო ლოკალიზაციას აღწევს. ამ კვლევებში, ოსელტამივირის ფოსფატის პერორული მიღების შემდეგ აქტიური მეტაბოლიტის ანტივირუსული კონცეტრაცია ნანახი იქნა ფილტვებში, ბრონქოალვეოლურ ლავაჟში, ცხვირის ლორწოვანში, შუა ყურში და ტრაქეაში..

აქტიური მეტაბოლიტის შეკავშირება ადამიანის პლაზმის ცილებთან ძალიან მცირეა (დაახლოებით 3%). პრო-წამლის შეკავშირება ადამიანის პლაზმის ცილებთან შეადგენს 42%-ს. აღნიშნული მაჩვენებლები არ არის საკმარისი იმისათვის, რომ განაპირობოს მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები სხვა წამლებთან.

3.2.3 მეტაბოლიზმი

ოსელტამივირის ფოსფატი თითქმის მთლიანად გარდაიქმნება აქტიურ მეტაბოლიტად ძირითადად ღვიძლში განლაგებული ესთერაზების მიერ. არც ოსელტამივირი და არც მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ წარმოადგენს ციტოქრომ P450 ძირითადი ფორმების კატალიზატორს ან ინჰიბიტორს (იხ. 2.4.3 ურთიერთქმედებები სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

3.2.3 გამოყოფა

აბსორბირებული ოსელტამივირი ძირითადად (>90%) გამოიყოფა აქტიურ მეტაბოლიტად გარდაქმნის გზით. აქტიური მეტაბოლიტის შემდგომი მეტაბოლიზმი აღარ ხდება და გამოიყოფა შარდით. პლაზმაში პიკური კოინცენტრაციის მიღწევის შემდეგ აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია პაციენტების უმრავლესობაში მცირდება 6-10 სთ-იანი ნახევრადდაშლის პერიოდით.

აქტიური წამალი მთლიანად (>99%) გამოიყოფა თირკმლებით. თირკმლოვანი კლირენსი (18.8 ლ/სთ) აჭარბებს გლომელურული ფილტრაციის სიჩქარეს (7.5 ლ/სთ) რაც მიუთითებს, რომ დამატებით ადგილი აქვს ტუბულარულ ფილტრაციას. პერორულად მიღებული მონიშნული დოზის 20%-ზე ნაკლები გამოიყოფა ფეკალიებით.

3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ შემთხვევებში:

თირკმლის დაზიანება

ტამიფლუს 100 მგ დოზის დრეში ორჯერ გამოყენებისას თირკმლის სხვადასხვა ხარისხის დაზიანების მქონე პაციენტებში ნაჩვენები იყო, რომ აქტიური მეტაბოლიტის სისტემური მისაწვდომობა თირკმლის ფუნქციის შესუსტების უკუპროპორციულია.

გრიპის მკურნალობა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო როდესაც კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ს აღემატება, მაშინ როდესაც კრეატინინის კლირენსის 10-30 მლ/წთ მაჩვენებლებისას ტამიფლუს დოზა უნდა შემცირდეს – 75 მგ დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში. დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არის პაციენტებისთვის, რომლებიც იტარებენ რუტინულ ჰემოდიალიზს და მუდმივ პერიტონეულ დიალიზს თირკმლის ტერმინალური დაავადბების გამო, აგრეთვე პაციენტებისთვის რომელთა კრეატინინის კლირენსი 10 მლ/წთ-ზე ნაკლებია (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში და 2.4 სიფრთხილის ზომები).

გრიპის პროფილაქტიკა

პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 10-30 მლ/წთ რეკომენდებულია ტამიფლუს დოზის შემცირება – 75 მგ დღეგამოშვებით ან სუსპენზიის 30 მგ ყოველდღიურად. რეკომენდაციები დოზის კორექციასთან დაკავშირებით თიკრმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისათვის, რომლებიც იტარებენ რუტინულ ჰემოდიალიზს და მუდმივ პერიტონეულ დიალიზს ან რომლებსაც აქვთ კრეატინინის კლირენსის ≤ 10 მლ/წთ, არ არის (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში და 2.4 სიფრთხილის ზომები)

ღვიძლის დაზიანება

ცხოველებზე ჩატარებული In vitro კვლევებით ნაჩვენები იყო, რომ არც ოსელტამივირის სისტემური ექსპოზიციის გაზრდა და არც მისი აქტიური მეტაბოლიტის სისტემური ექსპოზიციის მომატებაა მოსალოდნელი ღვიძლის დაზიანების მქონე პირებში (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში). უსაფრთხოება და ფარმაკოკინეტიკა ღვიძლის მძიმე დაზიანების მქონე პაციენტებში არ შესწავლილა.

ხანშიშესულები

აქტიური მეტაბოლიტის ექსპოზიცია 25-35%-ით უფრო მაღალი იყო ხანშიშესულებში (65-78 წელი) ახალგაზრდებთან შედარებით, რომლებიც ტამიფლუს შესაბამის დოზებს ღებულობდნენ. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი ხანშიშესულებში ახალგაზრდებში მიღებული შედეგების მსგავსი იყო. სისტემური ექსპოზიციისა და ამტანობის გათვალისწინებით დოზის კორექცია, მკურნალობისას ან პროფილაქტიკისას, ხანშიშესულებში საჭირო არ არის (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში).

ბავშვები

ტამიფლუს ფარმაკოკინეტიკა შესწავლილი იქნა 1-16 წლის ასაკის ბავშვებში ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკურ კვლევებში. მრავჯერადი დოზირების ფარმაკოკინეტიკური კვლევები 3-12 წლის ასაკის ბავშვების მცირე ჯგუფში ჩატარდა კლინიკური კვლევების ფარგლებში.

პრო-წამლისა და აქტიური მეტაბოლიტის კლირენსი უფრო სწრაფი იყო ბავშვებში მოზრდილებთან შედარებით, რაც სისტემური ექსპოზიციის ნაკლებ ხანგრძლივობაში აისახება. ოსელტამივირის კარბოქსილატის 2 მგ/კგ დოზის გამოყენებისას სისტემური ექსპოზიცია მოზრდილებში 75 მგ კაფსულის ერთჯერადი მიღებისას (დაახლოებით 1 მგ/კგ) ნაჩვენები ექსპოზციის მსგავსი იყო. ოსელტამივირის ფარმაკოკინეტიკა 12 წელს გადაცილებულ ბავშვებსა და მოზრდილებში მსგავსია.

3.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოება

პრეკლინიკური მონაცემებით, უსაფრთხოების, ფარმაკოლოგიის, განმეორებითი დოზის ტოქსიურობის და გენოტოქსიურობის ჩატარებული კვლევების საფუძველზე, ადამიანისათვის განსაკუთრებული საფრთხის მიყენების შესაძლებლობა არ იქნა გამოვლენილი.

3.3.1 კარცინოგენობა

კანცეროგენული პოტენციალის სამი კვლევით (ორწლიანი კვლევები ვირთაგვებსა და თაგვებზე ოსელტამივირის გამოყენებით და ექვსთვიანი ტრანსგენული Tg:AC თაგვების კვლევა აქტიური მეტაბოლიტის გამოყენებით) ოსელტამივირის კარცინოგენობა არ იყო გამოვლენილი.

3.3.2 მუტაგენობა

ოსელტამივირმა და მისმა აქტიურმა მეტაბოლიტმა არ აჩვენეს გენოტქსიურობა ტესტების სტანდარტულ ნაკრებზე.

3.3.3 ნაყოფიერების დარღვევა

ვირთაგვეზე ჩატარებულ ნაყოფიერების შემსწავლელ კვლევაში, რომელშიც გამოყენებულმა დოზამ შეადგინა 1500 მგ/კგ/დღეში, გვერდითი ეფექტები არ გამოვლენილა არცერთ სქესში.

3.3.4 ტერატოგენობა

ტერატოგენობის შემსწავლილი კვლევები ჩატარდა ვირთაგვებსა და ბოცვრებში, რომლებშიც გამოიყენეს 1500 მგ/კგ/დღეში და 500 მგ/კგ/დღეში დოზები შესაბამისად. უარყოფითი ზეგავლენა ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე არ აღნიშნულა. ვირთაგვებზე ჩატარებულ პრე-/პოსტნატალურ კვლევებში მშობიარობის გახანგრძლივება აღინიშნა 1500 მგ/კგ/დღეში დოზების გამოყენებისას, ამავდროულად, გასათვალისწინებელია, რომ ადამიანებში გამოყენებულ დოზასა და ვირთაგვებში მაქსიმალური ეფექტის არმქონე დოზას (500 მგ.კგ/დღეში) შორის უსაფრთხოების მარაგი ოსელტამივირსათვის 480-ჯერ და აქტიური მეტაბოლიტისათვის 44-ჯერ განსხვავდება შესაბამისად. პრეპარატის ექსპოზიციამ ნაყოფზე შეადგინა დედებში დაფიქსირებული მაჩვენებლის დაახლოებით 15-20%.

4. ფარმაცევტული თვისებები:

4.1 შენახვა

ფხვნილი პერორული სუსპენზიის დასამზადებლად.

ფხვნილი: არ შეინახოთ 25 °C-ზე მაღალ ტემპერატურაზე.

მომზადებული სხნარი: 10 დღე, არ შეინახოთ 25 °C-ზე მაღალ ტემპერატურაზე, ან 17 დღე მაცივარში (2 °C – 8 °C ტემპერატურაზე.)

4.2. გამოყენებასთან, მოპრყობასთან და გადაგდებასთან დაკავშირებული სპეციალური ინსტრუქციები

სტაბილობა

არ შეიძლება მედიკამენტის გამოყენება შეფუთვაზე მითითებული შენახვის ვადის გასვლის შემდეგ.

მოპრყობა და გადაგდება

სუსპენზიის მომზადება ტამიფლუს ფხვნილისგან

პაციენტებზე გაცემამდე რეკომენდებულია ტამიფლუს სუსპენზია მოამზადოს ფარმაცევტმა (იხ. 2.2 დოზირება და გამოყენება)

1. მოხსენით თავსახური ფხვნილის გამოსათავისუფლებლად.

2. გაზომეთ 52 მლ სასმელი წყალი. გამოიყენეთ მენზურა (როდესაც თან ახლავს) და შეავსეთ მითითებულ დონემდე.

3. დაამატეთ 52 მლ წყალი ფლაკონში, ხელახლა დაახურეთ თავსახური და კარგად შეანჯღრიეთ ფლაკონი 15 წამის განმავლობაში.

4. მოხსენით ბავშვებისგან დამცავი თავსახური და ჩადგით ადაპტერი ფლაკონში.

5. დახურეთ ფლაკონი თავსახურით, ამით დარწმუნდებით, რომ ადაპტერი ზუსტად ერგება ფალკონს და შეამოწმებთ ბავშვებისგან დამცავი თავსახურის სტატუსს.

ინსტრუქცია და პერორული დოზის გამანაწილებელი უნდა მიეწოდოს პაციენტს. სასურველია მომზადებული სუსპენზიის შენახვის ვადა მითითებული იყოს ფლაკონის ეტიკეტზე.

ტამიფლუს მიქსტურის მომზადების წესი:

თუ კომერციულად წარმოებული ტამიფლუს სუსპენზია პერორალური მიღებისთვის არ არის ხელმისაწვდომი, ასეთ შემთხვევაში მოზრდილებმა, მოზარდებმა და ბავშვებმა, რომელთაც არ შეუძლიათ კაფსულის გადაყლაპვა, შეიძლება მიიღონ ტამიფლუს შესაბამისი დოზა კაფსულის შიგთავსის გახსნით მცირე რაოდენობით (მაქსიმუმ 1 ჩაის კოვზი) ტკბილ საკვებ პროდუქტში (მწარე გემოს დასაფარად), როგორიცაა კაკაო (შაქრიანი ან უშაქრო), თაფლი (მხოლოდ 2 წელზე მეტ ბავშვებში), შაქრიანი წყალი, დამტკბარი რძე, ვაშლის წვენი ან იოგურტი. მიქსტურა კარგად უნდა იქნეს მორეული და მიეცეს პაციენტს დამზადებისთანავე.

გაითვალისწინიეთ შემდეგი ინსტრუქციები პაციენტებისთვის, რომელთაც ესაჭიროებათ 30-60მგ ტამიფლუს დოზა:

1. ფრთხილად გახსენით ტამიფლუს ერთი 75მგ-იანი კაფსულა და მთელი ფხვნილი ჩაყარეთ ერთ–ერთ ჯამში.

2. ნიშნულებიანი (ანუ გრადუირებული) შპრიცით ჯამში ჩაასხით 5 მლ წყალი და მოურიეთ დაახლოებით 2 წუთის განმავლობაში.

3. შპრიცის საშუალებით ჯამიდან ამოიღეთ მიქსტურის საჭირო რაოდენობა. იხილეთ ცხრილი ქვემოთ პაციენტის წონის მიხედვით საჭირო დოზის გამოსათვლელად. არ არის საჭირო გაუხსნელი თეთრი ფხვნილის ამოღება, ვინაიდან იგი ინერტული მასალაა. შპრიცის შიგთავსი ჩაასხით მეორე ჯამში. გადაღვარეთ გამოუყენებელილ მიქსტურის ნარჩენი.

სხეულის წონა	რეკომენდებული დოზა	ტამიფლუს მიქსტურის რაოდენობა 1 დოზისთვის
15 კგ–მდე	30მგ	2 მლ
15 – 23 კგ	45მგ	3 მლ
23 – 40 კგ	60მგ	4 მლ

4. რეკომენდებული დოზაა 30მგ, 45მგ ან 60მგ 2-ჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში და ერთხელ დღეში პრვენციისთვის

5. მკურნალობისთვის საჭირო რაოდენობის მიქსტურა ჩაასხით მეორე ჯამში და მწარე გემოს დასაფარად

მიქსტურას დაამატეთ მცირე რაოდენობით (მაქსიმუმ 1 ჩაის კოვზი) ტკბილი საკვები პროდუქტი და კარგად მოურიეთ.
6. კარგად შეურიეთ და ჯამის მთლიანი შიგთავსი მიეცით პაციენტს. მიქსტურა უნდა დაილიოს მომზადებისთანავე. თუკი ჯამში დარჩა მიქსტურა, მოავლეთ მცირე რაოდენობით წყალი და დანერჩენილი მიქსტურაც დაალევინეთ პაციენტს.

გაითვალისწინიეთ შემდეგი ინსტრუქციები პაციენტებისთვის, რომელთაც ესაჭიროებათ 75მგ ტამიფლუს დოზა:

1.   ფრთხილად გახსენით ტამიფლუს ერთი 75მგ-იანი კაფსულა და მთელი ფხვნილი ჩაყარეთ ერთ–ერთ ჯამში.
2.   მწარე გემოს დასაფარად მიქსტურას დაამატეთ მცირე რაოდენობით (მაქსიმუმ 1 ჩაის კოვზი) ტკბილი საკვები პროდუქტი და კარგად მოურიეთ.
3.   კარგად შეურიეთ და ჯამის მთლიანი შიგთვსი მიეცით პაციენტს. მიქსტურა უნდა დაილიოს მომზადებისთანავე. თუკი ჯამში დარჩა მიქსტურა, მოავლეთ მცირე რაოდენობით წყალი და დანერჩენილი მიქსტურაც დაალევინეთ პაციენტს.

გაიმეორეთ აღნიშნული პროცედურა მედიკამენტის მიღების

ტამიფლუ – TAMIFLU – ТАМИФЛУ

საერთაშორისო დასახელება:

OSELTAMIVIR

მწარმოებელი: F.HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: ოსელტამივირი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ვირუსული ნეიროამინიდაზის ინჰიბიტორი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 10 ც.

1 კაფს.

ოსელტამივირის ფოსფატი ……….. 75 მგ

ფხვნილი ორალური სუსპენზიის მოსამზადებლად: ფლაკონში, შეფუთვაში 1 ც.

1 მლ.

ოსელტამივირის ფოსფატი ………… 12 მგ

1.5 თვისობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა:

აქტიური ნივთიერება: ოსელტამივირის ფოსფატი

75 მგ-იანი კაფსულა, რომელიც შეიცავს 98.5 მგ ოსელტამივირის ფოსფატს, შეესაბამება ოსელტამივირის 75 მგ-ს.

ფხვნილი ორალური სუსპენზიისათვის, რომელიც წყალში გახსნისას 1.2% -მდე შეიცავს 12 მგ/მლ ოსელტამივირს.

შემავსებლების ჩამონათვალი

შეიცავს სორბიტოლს და ნატრიუმის ბენზოატს

2. კლინიკური თვისებები

2.1 ჩვენებები:

ტამიფლუ ნაჩვენებია გრიპის სამკურნალოდ მოზრდილებსა და 1 წლის ან მეტი ასაკის ბავშვებში (იხილეთ თავი 2.4 განსაკუთრებული მითითებებისათვის და თავი 3.3 — უსაფრთხოებისათვის).

ტამიფლუ ნაჩვენებია გრიპის პროფილაქტიკისათვის მოზრდილებსა და 1 წლის ან მეტი ასაკის ბავშვებში.

2.2 მიღების წესი და დოზირება:

ტამიფლუს მიღება შესაძლებელია საკვებთან ან მის გარეშე. (იხ. ფარმაკოკინეტიკა). თუმცა, ზოგიერთ პაციენტში საკვებთან ერთად მიღებამ შესაძლოა გაზარდოს მისი ამტანობა.

თუ კომერციულად წარმოებული ტამიფლუს სუსპენზია პერორალური მიღებისთვის არ არის ხელმისაწვდომი, ასეთ შემთხვევაში მოზრდილებმა, მოზარდებმა და ბავშვებმა, რომელთაც არ შეუძლიათ კაფსულის გადაყლაპვა, შეიძლება მიიღონ ტამიფლუს შესაბამისი დოზა (იხ. მიქსტურის მომზადების წესი ინსტრუქციის ბოლოში) კაფსულის შიგთავსის გახსნით მცირე რაოდენობით (მაქსიმუმ 1 ჩაის კოვზი) ტკბილ საკვებ პროდუქტში (მწარე გემოს დასაფარად), როგორიცაა კაკაო (შაქრიანი ან უშაქრო), თაფლი (მხოლოდ 2 წელზე მეტ ბავშვებში), შაქრიანი წყალი, დამტკბარი რძე, ვაშლის წვენი ან იოგურტი. მიქსტურა კარგად უნდა იქნეს მორეული და მიეცეს პაციენტს დამზადებისთანავე. პაციენტმა მიქსტურა უნდა მიიღოს დამზადებისთანავე.

სტანდარტული დოზირება

გრიპის მკურნალობა

მკურნალობა უნდა დაიწყოს გრიპის სიმპტომების გამოვლენიდან პირველი ან მეორე დღის განმავლობაში.

მოზრდილები და მოზარდები

ტამიფლუს კაფსულების რეკომენდებული პერორალური დოზა მოზრდილებსა და ≥13 წლის და მეტი ასაკის ბავშვებში შეადგენს 75 მგ დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში. მოზრდილებს, 13 წლის და მეტი ასაკის ბავშვებს, რომელთაც უჭირთ კაფსულების გადაყლაპვა შეუძლიათ მიიღონ ტამიფლუს სუსპენზია 75 მგ დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში.

ბავშვები

ბავშვებს, რომლებიც იწონიან >40 კგ და შეუძლიათ გადაყლაპონ კაფსულა ასევე შეუძლიათ მიიღონ 75 მგ-იანი კაფსულა დღეში ორჯერ როგორც ტამიფლუს სუსპენზიის (იხ. ქვემოთ) რეკომენდებული დოზის ალტერნატივა.

≥1 ასაკის ბავშვებში ტამიფლუს სუსპენზიის შემდეგი, წონაზე-დამოკიდებული, დოზირების რეჟიმებია რეკომენდებული.

≤ 15 კგ	30 მგ დღეში ორჯერ
15 კგ – 23 კგ	45 მგ დღეში ორჯერ
23 კგ – 40 კგ	60 მგ დღეში ორჯერ
40 კგ	75 მგ დღეში ორჯერ

სპეციალური გამანაწილებელი 30 მგ, 45 მგ და 60 მგ დანაყოფებით თან ახლავს შეფუთვას ორალური სუსპენზიის დოზირებისათვის.

რეკომენდებულია, რომ ტამიფლუს ფხვნილი ორალური სუსპენზიისათვის პაციენტისათვის მისაცემად უნდა განაზავოს ფარმაცევტმა (იხ. თავი 4.2 გამოყენებასთან, მოპრყობასთან და გადაგდებასთან დაკავშირებული სპეციალური ინსტრუქციები).

გრიპის პროფილაქტიკა

მოზრდილები და მოზარდები

ტამიფლუს რეკომენდებული დოზა გრიპის პროფილაქტიკისათვის გრიპით დაავადებულ პირთან ახლო კონტაქტის შემდეგ შეადგენს 75 მგ-ს დღეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში. მკურნალობა უნდა დაიწყოს კონტაქტიდან ორი დღის ფარგლებში. გრიპის ეპიდემიისას ტამიფლუს რეკომენდებული პროფილაქტიკური დოზა შეადგენს 75 მგ-ს დღეში ერთხელ. უსაფრთხოება და ეფექტურობა ნაჩვენები იყო 6 კვირამდე პერიოდისათვის. დამცავი ეფექტის მოქმედების ხანგრძლივობა პრეპარატის მიღების პერიოდით შემოიფარგლება.

ბავშვები

ბავშვებს, რომლებიც იწონიან >40 კგ და შეუძლიათ გადაყლაპონ კაფსულა ასევე შეუძლიათ მიიღონ 75 მგ-იანი კაფსულა დღეში ერთხელ როგორც ტამიფლუს სუსპენზიის (იხ. ქვემოთ) რეკომენდებული დოზის ალტერნატივა.

≥1 ასაკის ბავშვებში ტამიფლუს სუსპენზიის შემდეგი წონაზე-დამოკიდებული დოზირების რეჟიმებია რეკომენდებული.

სხეულის წონა	რეკომენდებული დოზა 10 დღისათვის
≤ 15 კგ	30 მგ დღეში ერთხელ
15 კგ – 23 კგ	45 მგ დღეში ერთხელ
23 კგ – 40 კგ	60 მგ დღეში ერთხელ
40 კგ	75 მგ დღეში ერთხელ

2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში

პაციენტები თირკმლების დაზიანებით

გრიპის მკურნალობა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო თუ კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ს აღემატება. თუ კრეატინინის კლირენსი 10-30 მლ/წთ ფარგლებშია, მაშინ რეკომენდებულია ტამიფლუს დოზის შემცირება – 75 მგ დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში. პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით ≤ 10 მლ/წთ ან პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ან უტარდებათ მუდმივი პერიტონეული დიალიზი დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არსებობს (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში და 2.4 განსაკუთრებული მითითებები).

გრიპის პროფილაქტიკა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო თუ კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ს აღემატება. თუ კრეატინინის კლირენსი 10-30 მლ/წთ ფარგლებშია, მაშინ რეკომენდებულია ტამიფლუს დოზის შემცირება – 75 მგ დღეგამოშვებით ან სუსპენზიის 30 მგ დღეში ერთხელ. თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ან უტარდებათ პერიტონეული დიალიზი დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არსებობს (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში და 2.4 განსაკუთრებული მითითებები).

ღვიძლის ფუნქციების დარღვევების მქონე პაციენტები

გრიპის მკურნალობის ან პროფილაქტიკის დროს დოზის კორექცია არ არის საჭირო ღვიძლის ფუნქციების მსუბუქი ან საშუალო დარღვევის მქონე პაციენტებში (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში). ღვიძლის ფუნქციების მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში არ არის შესწავლილი პრეპარატის უსაფრთხოება და ფარმაკოკინეტიკა.

ხანშიშესული პაციენტები

დოზის კორექცია არ არის საჭირო ხანშიშესულ პაციენტებში ტამიფლუთი მკურნალობისას ან პროფილაქტიკური გამოყენებისას (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში).

ბავშვები

ტამიფლუს უსაფრთხოება და ეფექტურობა 1 წლის ასაკამდე ბავშვებში არ არის დადასტურებული (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში). ამიტომ არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება 1 წლამდე ბავშვებში (იხ. 3.3 პრეკლინიკური მონაცემები).

2.3 უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა ოსელტამივირის ფოსფატის ან პრეპარატის რომელიმე კომპონენტისადმი.

2.4 სიფრთხილის ზომები

2.4.1. ზოგადი

ტამიფლუთი მკურნალობის დროს უპირატესად ბავშვებში და მოზარდებში აღწერილია კონვულსია და ცხელების მსგავსი ნეიროფსიქიატრიული მოვლენები. იშვიათ შემთხვევებში ამ მოვლენებმა გამოიწვიეს შემთხვევითი დაზიანებები. ტამიფლუს როლი ამ მოვლენების განვითარებაში უცნობია და აღნიშნული მოვლენები ასევე აღწერილი იქნა გრიპით დაავადებულ იმ პაციენტებში, რომლებიც არ იღებდნენ ტამიფლუს (იხ. 2.6.2 პოსტ მარკეტინგი).

პაციენტებს, განსაკუთრებით კი ბავშვებს და მოზარდებს ესაჭიროებათ დაკვირვება იმისათვის, რომ არ დარჩეს უყურადღებოდ უჩვეულო ქცევის ნიშნები.

მონაცემები A და B ტიპის გრიპის ვირუსებით გამოწვეული დაავადებების გარდა სხვა მდგომარეობების სამკურნალოდ ტამიფლუს ეფექტურობის შესახებ არ არსებობს.

გრიპის სამკურნალოდ ან პროფილაქტიკისათვის იმ პაციენტებში, რომელთა კრეატინინის კლირენსი არის 10-30 მლ/წთ საჭიროა მოხდეს ტამიფლუს დოზის კორექცია. პაციენტებისათვის, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ან უტარდებათ პერიტონეული დიალიზი თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადიის დროს და პაციენტებისათვის, რომელთა კრეატინინის კლირენსი არის ≤10 მლ/წთ, ტამიფლუს დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არსებობს (იხ. 2.2.1 დოზირებასთან დაკავშირებული ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში).

30გ ტამიფლუს ფხვნილის ბოთლი ორალური სუსპენზიისათვის შეიცავს 25.713 გ სორბიტოლს. დღეში ორჯერ მიღებული 45 მგ ოსელტამივირის ერთი დოზა შეიცავს 2.6 გ სორბიტოლს. პაციენტებისათვის, რომელთაც აქვთ ფრუქტოზის თანდაყოლილი აუტანლობა აღნიშნული რაოდენობა აღემატება სორბიტოლის რეკომენდებულ დღიურ მაქსიმუმს. ტამიფლუ არ უნდა იქნას გამოყენებული 1 წლამდე ბავშვებში (იხ. 3.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოება).

4.2 ზეგავლენა ავტომანქანის და მანქანა–დანადგარების მართვის უნარზე:

არ მიესადაგება

2.4.3 ურთიერთქმედებები სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები:

ოზელტამივირის ფარმაკოლოგიური და ფარმაკოკინეტიკური კვლევები მიუთითებენ, რომ კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები ნაკლებად სავარაუდოა.

ოზელტამივირი თითქმის ბოლომდე გარდაქიმნება აქტიურ მეტაბოლიტად (ოზელტამივირის კარბოქსილატი) ძირითადად ღვიძლში განლაგებული ესთერაზების მიერ. ესთერაზებზე კონკურენციით განპირობებული ურთიერთქმედებები ლიტერატურაში მწირადაა ასახული. ოზელტამივირისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტის ცილებთან შეკავშირების დაბალი ხარისხი გვაფიქრებინებს, რომ წამლების ჩანაცველასთან დაკავშირებული ურთიერთქმედებები ნაკლებად სავარაუდოა.

In vitro კვლევებით ნაჩვენები იყო, რომ არც ოსელტამივირი და არც მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ წარმოადგენენ სპეციფიკურ სუბსტრატს P450 სისტემის შერეული ფუქნციის მქონე ოქსიდაზებისათვის ან გლუკურონილ ტრანსფერაზებისათვის (იხ. 3.2 ფარმაკოკინეტიკა). მონაცემები პერორულ კონტრაცეპტივებთან ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებით არ მოიპოვება.

ციმეტიდინი, ციტოქრომ P450 იზოფორმების არასპეციფიური ინჰიბიტორი, რომელიც კონკურირებს ფუძე ან კათიონური ნივთიერებების რენული სეკრეციისათვის, არ ახდენს ზეგავლენას ოსელტამივირის ან მისი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციაზე პლაზმაში.

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები, რომელიც მოიცავს კონკურენციას თირკმლის სამკურნალოდ სეკრეციისათვის ნაკლებად სავარაუდოა ამ პრეპარატების უსაფრთხოების ცნობილი მონაცემების, აქტიური მეტაბოლიტის ელიმინაციის თავისებურებების (გორგლოვანი ფილტრაცია და ანიონური მილაკოვანი ფილტრაცია) და ამ გზების გამოყოფის შესაძლებლობების გათვალისწინებით. პრობენიციდის ერთდროული გამოყენება იწვევს აქტიური მეტაბოლიტის ექსპოზიციის დაახლოებით 2-ჯერ ზრდას თირკმელში აქტიური მილაკოვანი სეკრეციის დაქვეითების ხარჯზე. აქტიური მეტაბოლიტის უსაფრთხოების ფართო დიაპაზონის გამო ტამიფლუს დოზის კორექცია საჭირო არ არის მისი პრობენიციდთან ერთად გამოყენებისას. თუმცა, აქტიური მეტაბოლიტის უსაფრთხოების ფართო მარაგის ხარჯზე, დოზის კორექცია პრობენციდთან ერთდროული გამოყენებისას საჭირო არ არის.

ამოქსიცილინთან ერთდროული გამოყენება არ ახდენს ზეგავლენას არცერთი ნაერთის კონცენტრაციზე პლაზმაში, რაც მიუთითებს, რომ ანიონურ სეკრეციაზე კონკურენცია არ არის მნიშვნელოვანი.

პარაცეტამოლის ერთდროული გამოყენება არ ახდენს ზეგავლენას ოსელტამივირის, მისი აქტიური მეტაბოლიტის ან პარაცეტამოლის კონცენტრაციაზე პლაზმაში.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ აღნიშნულა ოსელტამივირის ან მისი აქტიური მეტაბოლიტის პარაცეტამოლთან, აცეტილ სალიცილის მჟავას, ციმეტიდინთან ან ანტაციდებთან (მაგნიუმის და ალუმინის ჰიდროქსიდები და კალციუმის კარბონატები) ერთად გამოყენების დროს.

III ფაზის კლინიკურ კვლევებში ტამიფლუ ინიშნებოდა სამკურნალო და პროფილაქტიკური მიზნებისათვის ხშირად გამოყენებად პრეპარატებთან ერთად, როგორიცაა აგფ ინფიბიტორები (ენალაპრილი, კაპტოპრილი), თიაზიდური შარდმდენები (ბენდროფლუაზიდი (ბენდროფლუმეთიაზიდი), ანტიბიოტიკები (პენიცილინი, ცეფალოსპორინი, აზითრომიცინი, ერითრომიცინი და დოქსიციკლინი), H2 რეცეპტორების ბლოკატორები (რანიტიდინი, ციმეტიდინი), ბეტა ბლოკატორები (პროპრანოლოლი), ქსანტინები (თეოფილინი) სიმპათომიმეტიკები (ფსევდოეფედრინი), ოპიოიდები (კოდეინი), კორტიკოსტეროიდები, ინჰალაციური ბრონქოდილატატორები და ანალგეტიკები (ასპირინი, იბუპროფენი და პარაცეტამოლი). გვერდითი მოვლენების პროფილის ან სიხშირის ცვლილება ტამიფლუსა და ამ მედიკამენტების ერთდროული გამოყენებისას არ აღნიშნულა.

2.5 გამოყენება განსაკუთრებულ პოპულაციებში:

2.5.1 ორსულობა

B კატეგორიის ორსულობა

ბოცვრებსა და ვირთაგვებზე ჩატარებულ რეპროდუქციულ კვლეებში ტერატოგენული ეფექტი არ აღნიშნულა. ოსელტამივირის გამოყენებულმა არც ერთმა დოზამ არ იქონია ზეგავლენა ფერტილობაზე. პრეპარატის ექსპოზიციამ ნაყოფზე შეადგინა დედებში დაფიქსირებული მაჩვენებლის დაახლოებით 15-20%.

ამჟამად, მონაცემები ორსული ქალების მკურნალობის შესახებ არასაკმარისია და ამგვარად, შეუძლებელია ოსელტემავირის ფოსფატის გამოყენებით გამოწვეული ნაყოფის განვითარების მანკების და გვერდითი მოვლენების რისკის შეფასება. ამიტომ ტამიფლუ ორსულობის დროს უნდა დაინიშნოს მხოლოდ მაშინ, როდესაც პოტენციური სარგებელი დედისათვის აღემატება ნაყოფისათვის პოტენციურ რისკს.

2.5.2 მეძუძური ქალები

მეძუძურ ვირთაგვებში ოსელტამივირი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი გამოიყოფა რძით. უცნობია ხვდება თუ არა ოსელტამივირი ან მისი აქტიური მეტაბოლიტი ადამიანის რძეში. ცხოველებზე მიღებული შედეგების ექსტრაპოლაციით ნაჩვენები იყო, რომ დედის რძეში ოსელტამივირის სავარაუდო კონცენტრაცია შეადგენდა 0.01 მგ/დღეში, ხოლო აქტიური მეტაბოლიტის – 0.3 მგ/დღეში. აღნიშნული ნივთიერების სავარაუდო რაოდენობა რძეში შეადგენს 0.01 მგ/დღეში, ხოლო აქტიური მეტაბოლიტის – 0.3 მგ/დღეში. ასე, რომ მეძუძურ ქალებში ტამიფლუ უნდა დაინიშნოს მხოლოდ მაშინ, როდესაც პოტენციური სარგებელი დედისათვის აღემატება პოტენციურ რისკს ჩვილისათვის.

2.5.3 გამოყენება პედიატრიაში

იხილეთ 2.2.1 დოზირების სპეციალური ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციფიურ პოპულაციებში.

2.5.4 გამოყენება გერიატრიაში

2.5.5 თირკმლის ფუნქციის დარღვევები

2.5.6 ღვიძლის ფუნქციის დარღვევევბი

2.6 არასასურველი მოვლენები:

2.6.1 კლინიკური კვლევები

კლინიკური კვლევები მოზრდილებში

2107 პაციენტში (მათ შორის პლაცებოს, ტამიფლუს 75მგ და 150 მგ-ის რეციპიენტები), რომლებიც მონაწილეობდნენ მოზრდილებში გრიპის მკურნალობის III ფაზის კვლევებში ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენები იყო გულისრევა და ღებინება. აღნიშნული მოვლენები გარდამავალი იყო და როგორც წესი ვლინდებოდა პირველი დოზის მიღების შემდეგ. შემთხვევათა უმრავლესობაში მკურნალობა არ შეწყვეტილა. რეკომენდებული დოზის – 75მგ დღეში ორჯერ, გამოყენებისას სამმა პაციენტმა დატოვა კვლევა გულისრევის გამო და კიდევ სამმა პირღებინების გამო.

III ფაზის კვლევებში ზოგიერთი გვერდითი მოვლენა უფრო ხშირად განუვითადა ტამიფლუს რეციპიენტებს პლაცებოსთან შედარებით. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ყველაზე ხშირად ვითარდებოდა ტამიფლუს რეკომენდებული სამკურნალო და პროფილაქტური დოზირებისას მოცემულია 1-ელ ცხრილში. იგი მოიცავს როგორც ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოზრდილებს ასევე რისკის ქვეშ მყოფ პირებს (გრიპის გართულებების განვითარების მაღალი რისკის პაციენტები, მაგ., ხანშიშესულები და გულის ან სასუნთქი გზების ქრონიკული დაავადების მქონე პირები).

გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ვლინდებოდა 1% სიხშირით და უფრო ხშირად ტამიფლუს გამოყენებისას ვიდრე პლაცებოსი, დამოუკიდებლად მიზეზისა, იყო გულისრევა, პირღებინება, მუცლის ტკივილი და თავის ტკივილი.

ცხრილი N1 გრიპით ბუნებრივი გზით დაავადებული პაციენტების კვლევაში აღწერილი ყველაზე ხშირი არასასურველი მოვლენები

გვერდითი ეფექტი	მკურნალობა *		პროფილაქტიკა
	პლაცებო n = 1050	ოსელტამივირი 75 მგ დღეში ორჯერ n = 1057	პლაცებო n = 1434	ოსელტამივირი 75 მგ დღეში ორჯერ n = 1480
გულისრევა (ღებინების გარეშე)	71 (6.8%)	113 (10.7%)	56 (3.9%)	104 (7.0%)
ღებინება	32 (3.0%)	85 (8.0%)	15 (1.0%)	31 (2.1%)
დიარეა	84 (8.0%)	58 (5.5%)	38 (2.6%)	48 (3.2%)
ბრონქიტი	52 (5.0%)	39 (3.7%)	17 (1.2%)	11 (0.7%)
მუცლის ტკივილი	21 (2.0%)	23 (2.2%)	23 (1.6%)	30 (2.0%)
თავბრუსხვევა	31 (3.0%)	20 (1.9%)	21 (1.5%)	24 (1.6%)
თავის ტკივილი	16 (1.5%)	17 (1.6%)	251 (17.5%)	298 (20.1%)
უძილობა	10 (1.0%)	11 (1.0%)	14 (1.0%)	18 (1.2%)
ხველა	12 (1.1%)	10 (0.9%)	86 (6.0%)	83 (5.6%)
ვერტიგო	6 (0.6%)	9 (0.9%)	3 (0.2%)	4 (0.3%)
სისუსტე	7 (0.7%)	8 (0.8%)	107 (7.5%)	117 (7.9%)

* ჩამოთვლილია გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ყველაზე ხშირად განვითარდა მკრნალობის შემსწავლელ კვლევებში ოსელტამივირის 75მგ დღეში ორჯერ მიღებისას. გვერდითი მოვლენები დალაგებულია განვითარების სიხშირის კლების მოხედვით.

მთლიანობაში, გვერდითი მოვლენების პროფილი ”რისკის” ჯგუფის პაციენტებში თვისობრივად მსგავსი იყო ჯანმრთელ ახალგაზრდა მოზრდილებში აღნიშნული პროფილისა.

პროფილაქტიკის შემსწავლელი კვლევები

3434 პირმა (მოზარდები, ჯანმრთელი მოზრდილები და ხანშიშესულები) მიიღო მონაწილეობა გრიპის პროფილაქტიკის შემსწავლელ III ფაზის კვლევებში. მათგან 1480 ღებულობდა რეკომენდებულ დოზას 75 მგ დღეში ერთხელ 6 კვირის განმავლობაში. მკურნალობის უფრო დიდი ხანგრძლივობის მიუხედავად, არასასურველი ეფექტები თვისობრივად მკურნალობის კვლევებში აღნიშნული პროფილის მსგავსი იყო (ცხრილი #1). შემდეგი არასასურველი მოვლენები პროფილაქტიკის კვლევებში უფრო ხშირად იჩენდა თავს ტამიფლუს გამოყენებისას პლაცებოსთან შედარებით, ეს მოვლნები ასევე უფრო ხშირი იყო მკურნალობის კვლევებში: ტკივილი, რინორეა, დისპეფსია და ზედა სასუნთქი გზების ინფექცია. 942 ხანშიშესულ პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ ტამიფლუს ან პლაცებოს, არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა უსაფრთხოების პროფილში ახალგაზრდა პოპულაციასთან შედარებით.

მკურნალობის შემსწავლელი კვლევები ბავშვებში

1-12 წლის ასაკის 1032 ბავშვმა (მათ შორის 1-12 წლის 698 სხვა მხრივ ჯანმრთელი ბავშვი და 6-12 წლის 334 ბავშვი ასთმით) მიიღო მონაწილეობა ოსელტამივირით გრიპის მკურნალობის შემსწავლელ III ფაზის კვლევებში. 515 ბავშვი იქნა ნამკურნალები ოსელტამივირის სუსპენზიით.

ყველაზე ხშირ გვერდით მოვლენას მიეკუთვნებოდა ღებინება. სხვა ხშირი გვერდითი მოვლენები იყო მუცლის ტკივილი, სისხლდენა ცხვირიდან, ყურის ტკივილი და კონიუქტივიტი. ეს მოვლენები ჩვეულებრივ მხოლოდ ერთხელ გამოვლინდა, განიკურნა მიუხედავად მკურნალობის გაგრძელებისა და უმრავლეს შემთხვევებში არ გახდა მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი.

ცხრილი N2 ყველაზე ხშირად განვითარებული არასასურველი მოვლენები გრიპით ბუნებრივი გზით დაავადებული ბავშვების ≥ 1%-ში ოსელტამივირით მკურნალობის III ფაზის კვლევებში.

გვერდითი მოვლენები	მკურნალობა ^A		მკურნალობა ^B	პროფილაქტიკა ^B
გვერდითი მოვლენები	პლაცებოN=517	ოზელტამივირი 2 მგ/კგ ორჯერ დღეში N=515	ოზელტამივირი ერთეული დოზა ^C N=158	ოზელტამივირი ერთეული დოზა ^C N=99
ღებინება	48 (9.3%)	77 (15.0%)	31 (19.6%)	10 (10.1%)
დიარეა	55 (10.6%)	49 (9.5%)	5 (3.2%)	1 (1.0%)
შუა ყურის ანთება	58 (11.2%)	45 (8.7%)	2 (1.3%)	2 (2.0%)
მუცლის ტკივილი	20 (3.9%)	24 (4.7%)	3 (1.9%)	3 (3.0%)
ასთმა (მათ შორის გამწვავებული)	19 (3.7%)	18 (3.5%)	–	1 (1.0%)
გულისრევა	22 (4.3%)	17 (3.3%)	10 (6.3%)	4 (4.0%)
სისხლდენა ცხვირიდან	13 (2.5%)	16 (3.1%)	2 (1.3%)	1 (1.0%)
პნევმონია	17 (3.3%)	10 (1.9%)	–	–
ყურის პრობლემები	6 (1.2%)	9 (1.7%)	–	–
სინუსიტი	13 (2.5%)	9 (1.7%)	–	–
ბრონქიტი	11 (2.1%)	8 (1.6%)	3 (1.9%)	–
კონიუნქტივიტი	2 (0.4%)	5 (1.0%)	–	–
დერმატიტი	10 (1.9%)	5 (1.0%)	1 (0.6%)	–
ლიმფადენოპათია	8 (1.5%)	5 (1.0%)	1 (0.6%)	–
დაფის აპკის პრობლემები	6 (1.2%)	5 (1.0%)	–	–

გაგრძელება

ტამიკი – TAMIK – ТАМИК

საერთაშორისო დასახელება:

DIHYDROERGOTAMINE MESILATE

მწარმოებელი: Laboratoires LAPHAL, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: დიჰიდროერგოტამინის მეზილატი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

შაკიკის საწინააღმდეგო საშუალება (ცენტრალური ნერვული სისტემა).

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 60 რბილი კაფსულა.

1 კაფს.

დიჰიდროერგოტამინის მეზილატი 3 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მაკროგოლი 400, გაწმენდილი წყალი, გლიცერინი, ასკორბინის მჟავა, პროპლენგლიკოლი.

კაფსულის გარსი შეიცავს: ჟელატინი, გლიცერინი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), რკინის ყვითელი ოქსიდი(E172).

კაფსულის მთლიანი წონა 450 მგ

ჩვენებები:

შაკიკის შეტევები.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება პერორალურად 1 კაფსულა 3-ჯერ დღეში ჭამის დროს წყლის დიდი რაოდენობის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები:

♦ გულისრევა, პრეპარატის უზმოზე მიღების შემთხვევაში;

♦ კიდურების სისხლძარღვთა დიამეტრის შემცირება (თითებში) ჩხვლეტის ხასიათის ტკივილის შეგრძნება, ციანოზი;

♦ ფიბროზი (ფილტვების გარშემო ან მუცლის ღრუს მემბრანის ფიბროზული გადაგვარება).

უკუჩვენებები:

* შაკიკის პროფილაქტიკა;

* ვენური ცირკულაციის დარღვევა (დაღლილობის და ტკივილის შეგრძნება ქვედა კიდურებში);

* ორთოსტატული ჰიპოტენზია (წნევის დაქვეითება თავბრუსხვევით ფეხზე წამოდგომის შემდეგ);

* ჭვავის რქის წარმოებულების მიმართ ალერგიის დროს;

* მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან კომბინაცია;

* სუმატრიპტთანთან კომბინაცია (შაკიკის შეტევების სამკურნალო საშუალება);

* რიტონავირთან კომბინაცია (შიდსის სამკურნალო საშუალება);

*ბრომოკრიპტინთან და კაბერგოლინთან კომბინაცია (პარკინსონის დაავადების სამკურნალო საშუალება და ლაქტაციის ინჰიბიტორი);

* ლაქტაციის დროს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის მიღება ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ დაუშვებელია პრეპარატის უზმოზე მიღება.

◄ აცნობეთ ექიმს ღვიძლის ან თირკმელების რაიმე სერიოზული დაავადების შესახებ ან კარდიოვასკულური დაავადების შესახებ წარსულში (კორონარული დაავადება, მძიმე ხასიათის ჰიპერტენზია).

◄ აუცილებელია სამედიცინო მეთვალყურეობა წარსულში არტერიული დაავადების არსებობის შემთხვევაში.

◄ ვენური ცირკულაციის დარღვევა: პრეპარატის ეფექტი ძლიერდება ზოგადი წესების დაცვის შედეგად კერძოდ, მოერიდეთ მზის სხივების სიმხურვალეს, ხანგრძლივად ფეხზე დგომას, ჭარბ წონას, მეტი იარეთ, თუნდაც დამხმარე ყავარჯნით.

ჭარბი დოზირება:

დამატებითი ინფორმაციისათვის მიმართეთ ექიმს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან კომბინაცია (ერითრომიცინი, ჯოზამიცინი, კლარითრომიცინი, სპირამიცინის გამოკლებით);

– სუმაპტრიპტანთან კომბინაცია (შაკიკის შეტევების სამკურნალო საშუალება). 24 საათი უნდა გავიდეს ტამიკის მიღების შეწყვეტიდან სუმატრიპტანის მიღებამდე. შესაბამისად ტამიკის მიღება დასაშვებია სუმატრიპტანის ბოლო დოზიდან 6 საათის შემდეგ;

– რიტონავირთან კომბინაცია (შიდსის სამკურნალო საშუალება);

– ბრომოკრიპტინთან და კაბერგოლინთან კომბინაცია (პარკინსონის დაავადების სამკურნალო საშუალება და ლაქტაციის ინჰიბიტორი).

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

ტალციდი – TALCID – ТАЛЦИД

საერთაშორისო დასახელება:

HYDROTALCITE

მწარმოებელი: BAYER, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: ჰიდროტალციტი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტაციდური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საღეჭი ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 2 და 5 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ჰიდროტალციტი ………………… 500 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მანიტოლი, სიმინდის სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი, ნატრიუმის საქარინატი, პიტნის არომატიზატორი, ბანანის არომატიზატორი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ჰიდროტალციტი არის ანტაციდური პრეპარატი. მას გააჩნია კრისტალური შრეობრივ-ბადობრივი სტრუქტურა ალუმინისა და მაგნიუმის დაბალი შემცველობით. ჰიდრატალციტის 1 გ-ს გააჩნია ბუფერული ტევადობა, მინიმუმ 26 მეკვ. პრეპარატი ახდენს კუჭის წვენის მარიმლჟავის სწრაფ და ხანგრძლივ ნეიტრალიზებას pH-ის ოპტიმალური დონის შენარჩუნებით 3-სა და 5 სთ-ს შორის; მას ახასიათებს გასტროპროტექტორული მოქმედება პეფსინთან, მარიმლჟავასა და ნაღვლის მჟავებთან ხანგრძლივი ბმის ხარაჯზე; იგი აგრეთვე ააქტივებს კუჭის საკუთარ დამცავ ფაქტორებს.

ფარმაკოკინეტიკა:

ტალციდის შრეობრივ-ბადობრივი სტრუქტურის წყალობით, ალუმინისა და მაგნიუმის იონების გამოთავისუფლება კუჭში ხდება თანთადანობით, pH დონის მიხედვით. დამტკიცებული ტალციდის თერაპიული დოზებით გამოყენებისას, იგი თითქმის არ აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ამავე დროს ალუმინისა და მაგნიუმის დონე სისხლის პლაზმაში რჩება ფიზიოლოგიური ნორმის ფარგლებში.

ჩვენებები:

მწვავე და ქრონიკული გასტრიტი;
კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება;
რეფლუქს-ეზოფაგიტი;
გულძმარვა და სხვა სიმპტომები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან, გამოწვეული კუჭის წვენის მომატებული მჟავიანობით.

მიღების წესი და დოზირება:

პერორალურად. ტაბლეტი უნდა დაიღეჭოს და საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება წყლის მიყოლება.

მწვავე და ქრონიკული გასტრიტის, რეფლუქს ეზოფაგიტი: 500-1000 მგ (1-2 ტაბლეტი) 1-2 საათში საკვების მიღებიდან და ძილის წინ. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 4 კვირის განმავლობაში სიმპტომების სრულ გაქრობამდე.

გულძმარვა და სხვა სიმპტომები გამოწვეული კუჭის წვენის მჟავიანობის მომატებით: 500-1000 მგ (1-2 ტაბლეტი) საჭიროების შემთხვევაში.

ჰიდროტალციტის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 6000 მგ (12 ტაბლეტი).

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატის დიდი დოზით მიღების შემთხვევაში შესაძლებელია განავლის გათხელება.

უკუჩვენებები:

ინდივიდუალური აუტანლობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

მიუხედავად იმისა, რომ ტალციდის მიღებისას ალუმინისა და მაგნიუმის დონე სისხლის პლაზმაში რჩება ნორმის ფარგლებში, ორსულობის დროს პრეპარატის მიღება შეიძლება მხოლოდ ექიმის კონსულტაციის შემდეგ.

ლაქტაციის დროს პრეპარატის მიღება არ ახდენს უარყოფით გავლენას ბავშვზე.

განსაკუთრებული მითითებები:

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის, ჰიპოფოსფატემიის, დიეტის (შემცირებული რაოდენობის ფოსფატების მიღებით) შემთხვევაში არ შეიძლება ტალციდის დიდი დოზებით მიღება, ასევე პრეპარატის ხანგრძლივი მიღებაც არ არის რეკომენდებული.

გავლენა მანქანისა და მოძრავი მექანიზმების მართვაზე: არ ახდენს გავლენას.

ჭარბი დოზირება:

ტალციდის დოზის გადაჭარბების შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

სამკურნალო პრეპარატი უნდა იქნას მიღებული 1-2 საათით ადრე ან შემდეგ ტალციდის მიღებიდან.

ერთდროული მიღების დროს ტალციდი ამცირებს ტეტრაციკლინის რიგის ანტიბიოტიკების, ფტორქინოლონების (ციპროფლოქსაცინი, ოფლოქსაცინი) და გლიკოზიდების აბსორბციას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბნელ და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

ტალიტონი® – TALLITON® – ТАЛЛИТОН®

საერთაშორისო დასახელება:

CARVEDILOL

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS PLC, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: კარვედილოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ალფა-, ბეტა-ადრენობლოკატორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 14 ტაბ., შეფუთვაში 1 ან 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

კარვედილოლი …….. 6.25 მგ

1 ტაბ.

კარვედილოლი ……….12.25 მგ

1 ტაბ.

კარვედილოლი ……. 25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზას მონოჰიდრატი, საქაროზა, უწყლო კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, პოვიდონი, კროსპოვიდონი და მაგნიუმის სტეარატი. 6.25 მგ ტაბლეტები შეიცავს ქოლინის ყვითელ არიავიტს, ხოლო 12.5 მგ ტაბლეტები შეიცავს სანსეტ ყვითელ არიავიტს.

ჩვენებები:

ესენციური ჰიპერიტონია – მონოთერაპიისათვის და დიურეტიკებთან კომბინაციაში;
ქრონიკული სტაბილური სტენოკრადია;
გულის ქრონიკული უკმარისობა (II და III კლასის NYHA მიხედვით)* კომბინაციაში დიურეტიკებთან, დიგოქსინთან ან ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან.
NYHA(New York Heart Association) – II: ავადმყოფებს ამ სტადიაში სიმშვიდის დროს სიმპტომები არ გააჩნიათ, ზომიერ ფიზიკურ დატვირთვას ახლავს დაღლილობა, გულისცემა და სუნთქვის გართულება (მოკლე შესუნთქვა).
NYHA – III: სიმშვიდის დროს სიმპტომები არ არის. მცირე ფიზიკური დატვირთვა იწვევს ზემოაღნიშნულ სიმპტომებს.

მიღების წესი და დოზირება:

ტაბლეტები მიიღება შინაგანად. ჩაიყლაპება მთლიანად მცირე რაოდენობით სითხის დაყოლებით. ავადმყოფებისათვის, რომლებსაც გულის უკმარისობა აწუხებთ, პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია ჭამის დროს ორთოსტატური სინდრომის რისკის დაქვეითების გამო.

მკურნალობა უნდა შეწყდეს დოზის თანდათან შემცირებით.

ესენციური ჰიპერტონიის დროს: რეკომენდებული საწყისი დოზა 12.5 მგ ტალიტონი დღეში ერთხელ 2 დღის განმავლობაში (ერთი 12.5 მგ ტაბლეტი დილით ან თითო 6..25 მგ ტაბლეტი დღეში 2-ჯერ – ერთი დილით, მეორე საღამოს). რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზა 25 მგ ტალიტონი (ერთი 25 მგ ტაბლეტი დილით ან თითო 12.5 მგ ტაბლეტი დღეში 2-ჯერ – ერთი დილით, მეორე საღამოს).

არადამაკმაყოფილებელი შედეგის შემთხვევაში, მაგრამ არა ადრე მკურნალობის მე-54 დღისა, დოზის გაზრდა შეიძლება მაქსიმალურამდე – 50 მგ დღეში – (თითო ტაბლეტი 25 მგ დღეში 2-ჯერ – დილით და საღამოს). მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა 25 მგ, ხოლო დღეღამის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 50 მგ.

ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდია: რეკომენდებული საწყისი დოზა – 12.5 მგ დღეში 2-ჯერ (დილას და საღამოს).

არადამაკმაყოფილებელი შედეგის შემთხვევაში, მაგრამ არა ადრე მკურნალობის მე-14 დღისა დოზის გაზრდა შეიძლება მაქსიმალურამდე – 50 მგ დღეში 2-ჯერ (ორი ტაბლეტი 25 მგ დილით და ორი ტაბლეტი საღამოს).

გულის ქრონიკული უკმარისობა: დოზა ინდივიდუალურად შეირჩევა, დოზის გაზრდის დროს ტარდება მონიტორინგი, დოზა შეირჩევა ყოველი კონკრეტული შემთხვევისათვის, ავადმყოფის მდგომარეობის კონტროლი საჭიროა 2-3 საათის განმავლობაში პირველი მიღების შემდეგ ან პირველი გაზრდილი დოზის შემდეგ.

ტალიტონის დამატებითი მიღება საჭიროებს სტაბილურ კლინიკურ მდგომარეობას. სხვა სამკურნალო საშუალებების დოზა და დანიშვნა, როგორიცაა დიგოქსინი, დიურეტიკები და ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორები, უნდა დაფიქსირდეს ტალიტონის დანიშვნამდე.

• რეკომენდებული საწყისი დოზა 3.125 მგ 2-ჯერ დღეში 14 დღის განმავლობაში (1/2 ტაბლეტი 6.25 მგ დილით და საღამოს).

თუ პაციენტი მკურნალობას კარგად იტანს და ეს აუცილებელია, მაშინ დოზის გაზრდა შეიძლება 6.25 მგ-მდე 2-ჯერ დღეში (ერთი 6..25 მგ ტაბლეტი დილას და ერთი – საღამოს). შეიძლება დოზის შემდგომი გაზრდა 12.5 მგ-მდე 2-ჯერ დღეში (ერთი 12.5 მგ ტაბლეტი დილას და საღამოს), შემდეგ 25 მგ-მდე 2-ჯერ დღეში (თითო 25 მგ ტაბლეტი დილას და საღამოს). ავადმყოფებს ენიშნებათ მაქსიმალურად ასატანი დოზა;

• მაქსიმალური რეკომენდული დოზა – 25 მგ 2-ჯერ დღეში (ერთი 25 მგ ტაბლეტი დილით და ერთი – საღამოს) ავადმყოფებისთვის სხეულის წონით 85 კგ-მდე და 50 მგ 2-ჯერ დღეში (ორი 25 მგ ტაბლეტი დილით და ორი საღამოს) ავადმყოფებისთვის სხეულის წონით 85 კგ-ზე მეტი. ავადმყოფებისათვის გულის უკმარისობით ორთოსტატიური ჰიპოტენზიის არიდების მიზნით პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია ჭამის დროს.

• მკურნალობის დასაწყისში და ტალიტონის დოზის გაზრდისას ავადმყოფთა მდგომარეობა უნდა გაკონტროლდეს, ვინაიდან შესაძლებელია გულის უკმარისობის მომატება. შეიძლება განვითარდეს სითხის შეკავება, ხოლო სისხლძარღვების გამაფართოვებელ მოქმედებასთან დაკავშირებით – ჰიპოტენზია და სისუსტე. სითხის შეკავებისას დიურეტიკების დოზა უნდა გაიზარდოს, გარდა ამისა, შესაძლებელია საჭირო გახდეს ტალიტონის დოზის შემცირება. ზოგიერთ შემთხვევაში ტალიტონის მიღება დროებით უნდა შეწყდეს. თუ პრეპარატის მიღება წყდება ორ კვირაზე მეტი ხნით, მაშინ მკურნალობის განახლება ხდება საწყისი დოზით 3.125 მგ 2-ჯერ დღეში დოზის შემდგომი თანდათანობითი გაზრდით.

გვერდითი მოვლენები:

რეკომენდებულ დოზებში პრეპარატი ჩვეულებრივ კარგად აიტანება, მაგრამ ცალკეულ შემთხვევებში შესაძლებელია გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, ძილიანობა, დაღლილობა, იშვიათად – დათრგუნვილი მდგომარეობა, ძილის დარღვევა, პარესთეზიები.

გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ორთოსტატიური ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, არტერიული წნევის გამოხატული დაწევა, სტენოკარდიის შეტევები, იშვიათად – პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევები (ცივი კიდურები), ხანგამოშვებითი კოჭლობა ან რეინოს სინდრომი, პერიფერიული შეშუპებები, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, გულის უკმარისობის პროგრესირება.

სუნთქვის ორგანოების მხრივ: ქოშინი, ბრონქოსპაზმი, იშვიათი – ცხვირის შეგუბება.

კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: სიმშრალე პირში, ღებინება, გულისრევა, დიარეა, ტკივილი მუცელში, იშვიათად – ყაბზობა, გულისრევა, სისხლის შრატის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება.

კანის მხრივ: ალერგიული ეგზანთემა, ჭინჭრის ციება, ქავილი, ფსორიატული გამონაყარის გამწვავება, ძალიან იშვიათად – ანაფილაქტოიდური რეაქციები.

სისხლის მხრივ: იშვიათად – თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია.

სხვა: იშვიათად – კიდურების ტკივილი, საცრემლე სითხის პროდუქციის შემცირება, თვალების გაღიზიანება, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, გრიპის მაგვარი სინდრომი;

როგორც სხვა ბეტა-ადრენობლოკატორების გამოყენებისას შეიძლება გამოვლინდეს ლატენტურად მიმდინარე შაქრიანი დიაბეტი ან გაძლიერდეს მისი სიმპტომატიკა.

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების კარვედილოლის ან პრეპარატის ტალიტონი სხვა ინგრედიენტების მიმართ;

* გულის დეკომპენსირებული უკმარისობა;

* გამტარობის დარღვევები (სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი, სინოატრიალური ბლოკადა, II-III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა), რითმის ხელოვნური მატარებლით ავადმყოფთა გარდა;

* გამოხატული ბრადიკადია (გულისცემის სიხშირე წუთში 50 დარტყმაზე ნაკლები);

* არტერიული ჰიპოტენზია (სისტოლიტური აწ 85 მმ. ვწყ. სვ-ზე ნაკლები);

* ბრონქიალური ასთმა, ბრონქოსპასტური სინდრომი;

* ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები;

* მეტაბოლური აციდოზი;

* ფეოქრომოციტომა (ალფა-ადრენობლოკატორების დანიშვნით სტაბილიზირებულის გარდა);

* ორსულობა;

* ლაქტაციის პერიოდი;

* ბავშვთა ასაკი – 18 წლამდე (გამოყენების) არასაკმარისი კლინიკური გამოცდილების გამო).

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება ავადმყოფებში, რომლებსაც აწუხებთ:

♦ ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადებები;

♦ პრინცმეტალის სტენოკარდია, არასტაბილური სტენოკარდია;

♦ ენდოკრინული დარღვევები: შაქრიანი დიაბეტი, ჰიპოგლიკემია, თირეოტოქსიკოზი;

♦ ფეოქრომოციტომა (სტაბილიზირებული მხოლოდ ალფა-ადრენობლოკატორების დანიშვნით);

♦ პერიფერიული სისხლმიმოქცევის მძიმე დარღვევები;

♦ გამტარობის დარღვევები (I ხარისხის ატრიოვეტრიკულარული ბლოკადა);

ფსორიაზი;

♦ თირკმელების ფუნქციის დარღვევა;

♦ მწვავე მიოკარდიტი;

♦ გულის სარქველების დაზიანებები, რომლებსაც ახლავს ჰემოდინამიური დარღვევები;

♦ როდესაც მკურნალობა ტარდება ალფა₁-ადრენობლოკატორებით ან ალფა₂-ადრენომიმეტიკებით.

♦ ავადმყოფები გულის მძიმე უკმარისობით (III ხარისხზე მეტი HYNA-ს მიხედვით), დარღვეული ელექტროლიტური ბალანსით, დაბალი არტერიული წნევით (სისტოლური აწ 100 მმ. ვწ. სვ-ზე ნაკლები) ან ხანდაზმულ ასაკში, უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ 2 საათის განმავლობაში პირველი დოზის მიღების შემდეგ ან პირველი გაზრდილი დოზის მიღების შემდეგ. არტერიული წნევის სწრაფი ვარდნის, ორთოსტატული ჰიპოტენზიის და სინკოპეს განვითარების რისკის გამო. ამ გართულებათა განვითარების რისკი მცირდება პრეპარატის მცირე დოზებით დანიშვნისას და მისი მიღებისას ჭამის დროს.

♦ პრეპარატის დოზა უნდა შემცირდეს, თუ ავადმყოფს აღენიშნება ბრადიკარდია (გულის კუმშვათა სიხშირე წუთში 55 დარტყმაზე ნაკლები).

♦ კარვედილოლი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოთ ავადმყოფებს, რომლებიც იღებენ საგულე გლიკოზიდებს, დიურეტიკებსა და/ან ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებს გულის უკმარისობის შემთხვევაში.

♦ ავადმყოფებში გულის უკმარისობით საწყისი დაბალი არტერიული წნევით ან თანმხლები დაავადებების არსებობისას, როგორიცაა გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული სისხლძარღვების დაზიანება ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, ხშირად უნდა შემოწმდეს შარდგამოყოფის სისტემის მდგომარეობა, ვინაიდან მკურნალობამ შეიძლება იმოქმედოს თირკმელების ფუნქციაზე (როგორც წესი დროებით).

ავადმყოფებში პრინცმეტალის სტენოკარდიით პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი გულმკერდის არეში მიუხედავად იმისა, რომ ალფა₁-ადრენომაბლოკირებელი ეფექტი ახდენს ამ მოქმედების არიდებას.

♦ კარვედილოლისა და კლონიდინის ერთდროულად გამოყენებისას პრეპარატების მიღების შეწყვეტა ხდება თანდათან, დაწყებული კარვედილოლიდან, რამოდენიმე დღის შემდეგ კი თანდათან ხდება კლონიდინის მიღების შეწყვეტა.

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების ან პოტენციურად სახიფათო მექანიზმების მართვის უნარზე: ტალიტონით მკურნალობის დროს (განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში და დოზირების გაზრდის დროს) რეკომენდებული არ არის ავტოტრასპორტის მართვა ან სხვა სამუშაოების შესრულება, რომლებიც საჭიროებს დიდ ყურადღებასა და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს. შემდგომში უსაფრთხო დოზის განსაზღვრა ინდივიდუალურად ხორციელდება.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: შეიძლება განვითარდეს მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, გულის უკმარისობა, კარდიოგენული შოკი, გულის გაჩერება.

მკურნალობა: კარვედილოლის ჭარბი დოზა საჭიროებს ინტენსიურ მკურნალობას, წარმატებული შეიძლება იყოს კუჭის გამორეცხვა, გაკეთებული პრეპარატის მიღებიდან რამოდენიმე საათში. ავადმყოფი უნდა იმყოფებოდეს წამოწეულ მდგომარეობაში.

ძლიერი ბრადიკარდიისა და ჰიპოტენზიის დროს ინტრავენურად ინიშნება ატროპინი, ხოლო ატროპინის მიმართ მიუღებლობისას და კარდიოგენული შოკის განვითარებისას ნაჩვენებია გლუკაგონი ინტრავენურად, ხოლო შემდეგ მისი მუდმივი ინფუზია და დობუტამინი. გლუკაგონის არაფექტურობისას გამოიყენება ორციპრენალინი ან იზოპრენალნი. ბრადიკარდიის მედიკამენტოზური, სიცოცხლისათვის საშიში თერაპიისას გამოიყენება გულის რითმის ხელოვნური მატარებლები. მძიმე ჰიპოტენზიისას ნაჩვენებია სითხისა და ვაზოპრესორული პრეპარატების პარენტერალური შეყვანა, როგორიცაა დოპამინი, ნორეპრინეფრინი ან ეპინეფრინი, რომლებიც საჭიროებისამებრ მეორედ შეიყვანება.

თუ ჭარბობს პერიფერიული სისხლძარღვების გამაფართოვებელი მოქმედება (თბილი კიდურები, მნიშვნელოვანი ჰიპოტენზიასთან ერთად) აუცილებელია ნორეპინეფრინის დანიშვნა განმეორებით დოზებში.

ბრონქოსპაზმის კუპირებისათვის ინიშნება ბეტა₂-ადრენომიმეტიკები (აეროზოლის სახით ან ინტრავენურად ან თეოფილინის წარმოებულები ინტრავენურად. კრუნჩხვების განვითარებისას რეკომენდებულია დიაზეპამის ან კლონაზეპამის ნელი ინტრავენური შეყვანა.

ინტოქსიკაციის მძიმე შემთხვევებში, როდესაც დომინირებს შოკის სიმპტომები, მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს ავადმყოფის მდგომარეობის სტაბილიზირებამდე, კარვედილოლის ნახევარსიცოცხლის პერიოდის გათვალისწინებით (6-10 საათი).

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ტალიტონი სიფრთხილით გამოიყენება შემდეგ პრეპარატებთან ერთად:

– კატექოლამინების მარაგის შემამცირებელი სამკურნალო პრეპარატები (რეზერპინი, მაო-ს ინჰიბიტორები). ვინაიდან შეიძლება განვითარდეს მძიმე ბრადიკარდია და არტერიული ჰიპოტენზია;

– კალციუმის არხების ბლოკატორები (ვერაპამილი, დილთიაზემი) და არითმიის საწინააღმდეგო საშუალებები (განსაკუთრებით I კლასის), ვინაიდან შესაძლებელია გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია, გულის უკმარისობა, ბრადიკარდია, ატრიოვენტიკულური ბლოკადა და ასისტოლია. ამ პრეპარატების ინტრავენურად შეყვანა კარვედილოლის მიღებასთან ერთად უკუნაჩვენებია;

– დიგოქსინი – ნელდება ატრიოვენტრიკულური გამტარობა;

– ინსულინი და შინაგანად მისაღები ჰიპოგლიკემიური საშუალებები – ჰიპოგლიკემიური მოქმედების გაძლიერებისა და ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების შენიღბვის გამო;

– ნიტრატები და ჰიპოტენზიური საშუალებები (კლონიდინი, გუანეტიდინი, ალფა-მეთილდოფი, გაუნფაცინი და სხვა). – ჰიპოტენზიური მოქმედების პოტენცირების გამო;

– სანარკოზე საშუალებები – მათი უარყოფითი ინოტროპული მოქმედებისა და ჰიპოტენზიური ეფექტის გამო;

– ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე მოქმედი საშუალებები (საძილე, ტრანკვილიზატორები, ტრიციკლური, ანტიდეპრესანტები და ეთილის სპირტი) – ეფექტების ურთიერთგაძლიერების გამო;

– არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები – ჰიპოტენზიური მოქმედების შემცირების გამო;

– ალფა-, ბეტა-ადრენომიმეტიკები – ჰიპერტენზიის, გამოხატული რეფლექტორული ბრადიკარდიისა და ასისტოლიის წარმოქმნის შესაძლებლობის, ასევე კარვედილოლის ბეტა-ადრენომაბლოკირებელი მოქმედების შემცირების გამო;

– ერგოტამინი – აუცილებელია ერგოტამინის სისხლძარღვების გამაფართოვებელი მოქმედების გათვალისწინება;

– ქსანტინის წარმოებულები (ამინოფილინი, თეოფილინი) _ ბეტა-ადრენომაბლოკირებელი მოქმედებების შემცირების გამო.

ვინაიდან კარვედილოლი ექვემდებარება გამამჟავიანებელ მეტაბოლიზმს, მისი ფარმაკოკინეტიკა შეიძლება შეიცვალოს P450 ციტოქრომის ფერმენტული სისტემის აქტივაციის ან დათრგუნვის დროს, ამიტომ გასათვალისწინებელია შემდეგი პრეპარატების გავლენა:

– რიფამპიცინი (ხდება სისხლის შრატში კარვედილოლის კონცენტრაციის 70% დაქვეითება);

– ბარბიტურატები (ამცირებენ კარვედილოლის მოქმედებას);

– ციმეტიდინი (კარვედილოლის ბიოშეღწევადობის გაზრდა 30%-ით);

– დიგოქსინი (იზრდება დიგოქსინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში);

– CYP2D6 იზოენზიმის ინჰიბიტორები (ქინიდინი, ფლუოქსეტინი, პაროქსეტინი, პროპაფენინი), შეიძლება დაიშვას კარვედილოლის ენანტიომერის R (⁺) კონცენტრაციის მომატება;

– ციკლოსპორინი (კარვედილოლი ახდენს ციკლოსპორინის მეტაბოლიზმის შეკავებას);

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა, ნესტისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ტალინოლოლი – TALINOLOL – ТАЛИНОЛОЛ

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ტალინოლოლი წარმოადგენს კარდიოსელექტიურ ბეტა-ადრენობლოკატორს, რომელსაც არ გააჩნია შინაგანი სიმპატომიმეტური აქტივობა. პრეპარატის დოზის და საწყისი სიმპატიკური ტონუსის მიხედვით იგი ამცირებს გულისცემას და გულის შეკუმშვის ძალას, ამასთან ერთად თრგუნავს ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას და პლაზმის რენინის აქტივობას. ზემოაღნიშნული ეფექტების საფუძველზე ადგილი აქვს არტერიული წნევის ხანგრძლივ დაქვეითებას.

ფარმაკოკინეტიკა

ინტრავენური შეყვანისას პრეპარატი სწრაფად ნაწილდება ქსოვილებში. მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ატარებს ბიექსპონენციურ ხასიათს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10.6 (7.3-18.2) საათს. პლაზმური საერთო კლირენსი შეადგენს 352 (284-415) მლ/წუთში, ხოლო განაწილების მოცულობა წონასწორული კონცენტრაციის პირობებში – 3.3 (2.5-4.3) ლ/კგ-ზე. პერორალური მიღების შემდეგ ტალინოლოლი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 3.2 (1.7-4) საათის შემდეგ. კუმულაციის ინდექსი შეადგენს 1.8. ტალინოლოლის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მნიშვნელოვნად მცირდება პერორალურად მიღებისას ჭამის შემდეგ უზმოზე გამოყენებასთან შედარებით. ამ დროს მისი ბიოშეღწევადობა მცირდება 45%-ით. პრეპარატის 60.9% (50-70%) უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს.

პრეპარატის ნაწილი უცვლელი სახით ელიმინირდება ორგანიზმიდან თირკმელებით. მისი ინტრავენური გამოყენებისას დაახლოებით 57% (37-78%) ხოლო პერორალური გამოყენებისას 30% (12-36%) ელიმინირდება შარდით. ინტრავენურად შეყვანილი ტალინოლოლის 7.5% ელიმინირდება ნაღველით.

სისხლის პლაზმიდან პრეპარატის ნახევარგამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს 11.9 (8.7-17.8) საათს.

ტალინოლოლის დრაჟეს აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 55%-ს.

ჩვენებები

ტაქიარითმია;
მძიმედ გამოხატული არასტაბილური სტენოკარდია;
მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი (აუცილებელია ჩვენების მკაცრი დადგენა).
გულის ქრონიკული იშემიური დაავადება;
არტერიული ჰიპერტენზია;
გულის ჰიპერკინეტიკური სინდრომი;

დოზირების რეჟიმი

პრეპარატის დოზირება ხორციელდება ექიმის მიერ ინდივიდუალურად, დაავადების სიმძიმის და პრეპარატზე მგრძნობელობის რეაქციის მიხედვით. პერორალური მკურნალობა იწყება დაბალი დოზებით, ანუ 50 მგ 1-2-ჯერ დღეში ან 100 მგ ერთხელ დღეში.

ჰიპერტონული დაავადების მკურნალობა:

დასაწყისში ინიშნება პრეპარატის 100-150 მგ დღეში, დილით 100 მგ ერთი დრაჟე ან 50 მგ 1-2 დრაჟე დილით და 50 მგ ერთი დრაჟე საღამოს. არასაკმარისი თერაპიული ეფექტის დროს დოზა იზრდება 300 მგ-მდე დღეში. პრეპარატით არტერიული წნევის არასაკმარისი შემცირებისას იყენებენ კალციუმის იონების ანტაგონისტების – დიჰიდროპირიდინის წარმოებულების და სალურეზული ან ვაზოდილატაციური საშუალებების კომბინაციას.

იშემიური დაავადების მკურნალობა

ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდია:

მსუბუქ შემთხვევაში პრეპარატი ინიშნება დოზით 100 მგ დღეში, დილას და საღამოს 1 დრაჟე (50 მგ) ან 100 მგ დრაჟე დილას და საღამოს, ორგანიზმის დატვირთვის ხარისხის მიხედვით. პრეპარტის საშუალო დოზა შეადგენს 50-100 მგ 2-ჯერ დღეში. შესაძლებელია დოზის გაზრდა 300 მგ-მდე. რეკომენდებულია რაც შეიძლება ადრე კომბინირებული მკურნალობის დაწყება ნიტრატებთან.

არასტაბილური სტენოკარდია:

მძიმე შემთხვევაში პრეპარატი ინიშნება ინტრავენურად წვეთოვანი სახით 10-20 მგ (1-2 ამპულა) ერთი საათის განმავლობაში ან დოზით 30-60 მგ 24 საათის განმავლობაში, რის შემდეგაც ტარდება პერორალური მკურნალობა. პრინც-მეტალის ვაზოსპასტიური სტენოკარდიის დროს პრეპარატის გამოყენება სახიფათოა (ძლიერდება გულის გვირგვინოვანი არტერიების სპაზმი).

გულის რითმის დარღვევის მკურნალობა:

მწვავე შეტევის მკურნალობა იწყება პრეპარატის ნელი ინტრავენური შეყვანით დოზით 10 მგ (ერთი ამპულა) 3-5 წუთის განმავლობაში. 10 წუთის შემდეგ შეიძლება ინექციის გამეორება. პრეპარატის შეყვანა მაღალი დოზებით, 10-20 მგ 3-ჯერ დღეში 24 საათის განმავლობაში ტარდება ეკგ-მონიტორინგის, პულსის სიხშირის და არტერიული წნევის კონტროლის ქვეშ და ამავე დროს გულის დეფიბრილაციის შესაძლებლობის ჩატარების პირობებში.

პრეპარატით ინტრავენური მკურნალობის ალტერნატივას ან გაგრძელებას წარმოადგენს მისი ინტრავენური წვეთოვანი შეყვანა დოზით 30-60 მგ 24 საათის განმავლობაში, ხოლო გადაუდებელ სიტუაციაში ინტრავენურად წვეთოვანი სახით 30 მგ 6 საათის განმავლობაში.

პრეპარატით პერორალური მკურნალობა იწყება დოზით 150 მგ დღეში, შემდგომში აუცილებლობისას დოზა იზრდება 300 მგ-მდე დღეში. არგუმენტირებულ შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის მომატება ზემოაღნიშნული მონიტორინგის ქვეშ.

გულის ჰიპერკინეტური სინდრომის მკურნალობა:

ადრენერგული სისტემის საწყისი მდგომარეობის გათვალისწინებით საკმარისია პრეპარატის შემდეგი დოზები: 50 მგ 1-2-ჯერ დღეში პერორალურად. იშვიათად აუცილებელია დოზა 300 მგ დღეში. მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მკურნალობა

მწვავე პერიოდი:

პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში ეკგ-ს პულსის სიხშირის და არტერიული წნევის კონტროლის ქვეშ. მკურნალობა იწყება ინფარქტის განვითარებიდან 12 საათის განმავლობაში.

პრეპარატის საწყისი დოზაა 10-20 მგ, რომელიც ინიშნება ინტრავენურად წვეთოვანი გზით ერთი საათის განმავლობაში. 24 საათის განმავლობაში შეჰყავთ 50 მგ-მდე, უფრო მაღალი დოზები არ ინიშნება, მეორე დღეს – დოზა მცირდება 2-ჯერ, შემდგომში გადადიან პერორალურ მკურნალობაზე დოზით 50-100 მგ 2-ჯერ დღეში (300 მგ დღეში).

მეორადი პროფილაქტიკა:

მოგვიანებით პოსტინფარქტულ პერიოდში პრეპარატი ინიშნება ისეთივე დოზებით, როგორც სტაბილური სტენოკარდიის დროს, საშუალოდ 100-200 მგ დღეში პერორალურად.

– პერორალური მკურნალობისას ინტერვალი პრეპარატის მიღებებს შორის შეადგენს 12-24 საათს.

– პრეპარატის დრაჟე ინიშნება ჭამამდე 0.5-1 საათით ადრე, დაუღეჭავად, სითხის დაყოლებით.

– პრეპარატის საინექციო ხსნარი განზავდება და შეჰყავთ ინტრავენურად ნაკადის სახით და წვეთოვანი ინფუზიის გზით.

– ინტრავენური შეყვანისათვის საინექციო ხსნარი იხსნება გამოხდილ წყალში ან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში შეფარდებით 1:1, რომელიც შეყავთ 3-5 წუთის განმავლობაში. ინტრავენური წვეთოვანი შეყვანისათვის შესაძლებელია ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარის ან ელექტროლიტური ხსნარის E153-ს გამოყენება.

რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შემდეგი განზავებით:

მოქმედი ნივთიერების რაოდენობა – 10 მგ, გამხსნელის რაოდენობა – 250 მგ, შეყვანის ხანგრძლივობა 1 სთ;

მოქმედი ნივთიერების რაოდენობა – 30 მგ, გამხსნელის რაოდენობა – 500 მლ, შეყვანის ხანგრძლივობა 24 სთ;

მოქმედი ნივთიერების რაოდენობა – 60 მგ, გამხსნელის რაოდენობა – 500 მლ, შეყვანის ხანგრძლივობა 24 სთ.

დაუშვებელია ინტრაარტერიული ან პარავენოზური გადასხმების ჩატარება სისხლძარღვების და მიმდებარე ქსოვილების დაზიანების საშიშროების გამო.

გამოყენების ხანგრძლივობა:

პრეპარატის დრაჟეს გამოყენება დამოკიდებულია დაავადების კლინიკური სურათის და პრეპარატის ამტანიანობაზე.

პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა ისევე, როგორც სხვა ბეტა-ადრენობლოკატორების, წარმოებს თანდათანობით.

პრეპარატით მკურნალობის დაგეგმილი ან აუცილებელი შეწყვეტა ტარდება 1-2 კვირის განმავლობაში, დოზის თანდათანობითი შემცირებით.

საინექციო ხსნარი:

პრეპარატის ინტრავენური შეყვანა ტარდება ხანმოკლე დროის განმავლობაში.

გამოყენების თავისებურებები:

– ავადმყოფებში ბრონქოპულმონური გზების ობსტრუქციული დაავადებებით, ტალინოლოლი დიდ დოზებში მოქმედებს ფილტვების სისხლის მიმოქცევაზე და ვენტილაციაზე. ასეთ შემთხვევაში იგი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენების მიხედვით, სასარგებლო თვისების, შესაძლებელი რისკის განსაზღვრის და ჩატარებული კონტროლის შემდეგ (მათ შორის ფილტვების ვენტილაციის მაჩვენებლები). ასეთ ავადმყოფებში ტალინოლოლი გამოიყენება პერორალურად მაქსიმალური დოზით 50 მგ 2-ჯერ დღეში. ამ ჯგუფს მიეკუთვნება ავადმყოფები ფილტვების პროფესიული დაავადებებით.

– ავადმყოფებში შაქრიანი დიაბეტით, რომლებსაც ესაჭიროებათ ჰიპოგლიკემიური თერაპიის ჩატარება, ბეტა-ადრენობლოკატორები აძლიერებენ ჰიპოგლიკემიურ რეაქციებს.

მრავალწლიანმა კლინიკურმა დაკვირვებამ არ გამოავლინა ტალინოლოლის მოქმედება სისხლში შაქრის კონცენტრაციაზე, ამიტომ გლუკოზის ხშირი შემოწმება წარმოებს ავადმყოფებში ლაბილური შაქრიანი დიაბეტით ან მიდრეკილებით ჰიპოგლიკემიისადმი.

– ტალინოლოლის მოხსნა ოპერაციის წინ დაუშვებელია (მოხსნის ფენომენის საშიშროება).

– ვინაიდან ნარკოზული საშუალებები აძლიერებენ ტალინოლოლის უარყოფით ინოტროპულ მოქმედებას, აუცილებელია ანესთეზიოლოგის ინფორმირება პრეპარატით მკურნალობის შესახებ. როგორც ყველა ბეტა-ადრენობლოკატორი;

– ტალინოლოლის მოხსნა ხორციელდება თანდათანობით. განსაკუთრებით ავადმყოფებში იშემიური დაავადებით მისი თანდათანობითი მოხსნა წარმოებს 1-2 კვირის განმავლობაში, დოზის ნელი შემცირებით, კლინიკური სურათის მწვავე გაუარესების თავიდან ასაცილებლად. ვინაიდან ტალინოლოლმა შეიძლება გააძლიეროს კათეტერიზაციით გამოწვეული კორონარული არტერიების სპაზმი, მისი მოხსნა ხორციელდება სელექტიური კორონაროგრაფიისას გულის კათეტერიზაციამდე 1-2 დღით ადრე.

– ტალინოლოლით ორსულობამდე დაწყებული ჰიპერტონიის მკურნალობა გრძელდება, ვინაიდან მას გააჩნია სუსტი მასტიმულირებლი მოქმედება საშვილოსნოს მუსკულატურაზე. ამიტომ პრეპარატი ინიშნება მცირე ეფექტური დოზებით. ტალინოლოლით ჰიპერტონიის პირველადი მკურნალობისას ორსულებში არ არის აღნიშნული უარყოფითი ეფექტები, თუმცა ამ დროს პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების ხედვით.

– ვინაიდან ტალინოლოლი გადადის დედის რძეში, მისი გამოყენებისას ლაქტაციის პერიოდში საჭიროა მეთვალყურეობა ახალშობილზე.

ტალინოლოლი ინიშნება სიფრთხილით ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებით.

– ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითების დროს ტალინოლოლის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება, რის გამოც პრეპარატის დოზის შემცირება საჭირო არ არის.

გვერდითი მოვლენები

ზოგჯერ პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში აღინიშნება: დაღლილობა, თავბრუსხვევა, დეპრესია, ჰალუცინაციები, თავის ტკივილი, ოფლიანობა, ძილის დარღვევა, კოშმარული სიზმრები. ასევე ვითარდება გართულებები კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: აღნიშნული გვერდითი მოვლენები, ძირითადად სუბიექტური ჩივილები, თავისთავად მცირდება მკურნალობის გაგრძელებისას, ეს სიმპტომები გაივლის პრეპარატის დოზის შემცირებისას. მხოლოდ იშვიათად საჭირო ხდება პრეპარატის მოხსნა.

გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია, არტერიული ჰიპოტონია, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, გულის უკმარისობის პროგრესირება. ეს სიმპტომები ხშირად აღინიშნება ავადმყოფებში გულის მოქმედების დარღვევით. ბრონქოსპაზმი აღინიშნება ავადმყოფებში მიდრეკილებით მის მიმართ.

შესაძლებელია სისუსტე და სიცივის შეგრძნება კიდურებში, კანის ეგზანთემების გაჩენა, იმპოტენცია ახალგაზრდა პირებში, ასევე ცრემლდენის შემცირება, რაც გასათვალისწინებელია იმ პირებისათვის, რომლებიც ატარებენ კონტაქტურ ლინზებს.

ცალკეულ შემთხვევაში აღინიშნება ნაწლავების გაუვალობა. აღწერილია ქოლესტაზური ჰეპატიტის ერთი შემთხვევა.

ცალკეულ ავადმყოფებში შესაძლებელია ფსორიაზის სიმპტომების გაძლიერება ან ფსორიაზული გამონაყარის გაჩენა.

უკუჩვენებები

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის და მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ;

* გულის III-IV ხარისხის უკმარისობა NYHA-ს კლასიფიკაციით;

* კარდიოგენული შოკი;

* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;

* სინოატრიული ბლოკადა და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა II და III ხარისხის;

* გამოხატული ბრადიკარდია (

* მიოკარდიუმის ახლადგადატანილი ინფარქტი გართულებებით (ბრადიკარდია, ჰიპოტონია, გულის მარცხენა პარკუჭოვანი უკმარისობა);

* არტერიული ჰიპოტონია;

* ბრონქული ასთმა;

* ფეოქრომოციტომა ალფა-ადრენობლოკატორებით მკურნალობამდე.

ორსულობა და ლაქტაცია

პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების მიხედვით.

განსაკუთრებული მითითებები

პრეპარატის საინექციო ხსნარი:

საინექციო ხსნარის შემადგენლობაში შემავალი ნატრიუმის სულფიტი ზოგიერთ ავადმყოფებში, განსაკუთრებით ბრონქული ასთმით დაავადებულებში, იწვევს პრეპარატის მიმართ მომატებულ მგრძნობელობას, რაც გამოიხატება გულისრევით, დიარეით, ქოშინით, ასთმის შეტევით, ცნობიერების დარღვევით ან შოკით. ყველა აღნიშნულ შემთხვევაში აღწერილი სიმპტომები მიმდინარეობს განსხვავებულად, ხანდახან ისინი სიცოცხლისათვის სახიფათოა.

♦ ბრონქოპულმონური სისტემის ობსტრუქციული დაავადებების დროს;

♦ პერიფერიული არტერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევის გვიანი სტადია;

♦ შაქრიანი დიაბეტი, რომელიც საჭიროებს ჰიპოგლიკემიურ თერაპიას, მიდრეკილებით ჰიპოგლიკემიის მიმართ;

♦ მეტაბოლური აციდოზი (ხანგრძლივი შიმშილობა).

♦ ავადმყოფებს, რომლებსაც პირად ან ოჯახურ ანამნეზში აღენიშნება ფსორიაზი, ბეტა-ადრენობლოკატორები ენიშნებათ მოსალოდნელი რისკის და შესაძლებელი სარგებლიანობის განსაზღვრის შემდეგ.

პრეპარატის ზემოქმედება ყურადღების კონცენტრაციაზე:

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ გვერდითი მოვლენები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ. ამ ავადმყოფებში სხვადასხვა ხარისხით ირღვევა მათი დამოუკიდებლად გადაადგილების, ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარი. აღნიშნული მოვლენა განსაკუთრებით ძლიერად ვლინდება პრეპარტით მკურნალობის დასაწყისში, ერთი პრეპარატის შეცვლისას მეორეთი და ალკოჰოლის გამოყენებისას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

– ტალინოლოლის ჰიპოტენზიური მოქმედება ძლიერდება მისი ერთდროული გამოყენებისას დიურეზულ და სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან (მაგალითად, ვაზოდილატატორებთან და ფსიქოტროპულ საშუალებებთან).

– ცენტრალური მოქმედების პრეპარატები (რეზერპინი, მეთილდოფა, კლონიდინი) აძლიერებენ ბრადიკარდიას.

– ტალინოლოლის ერთდროული გამოყენებისას ვერაპამილთან, დილთიაზემთან გასათვალისწინებელია ძლიერი კარდიოდეპრესიული ეფექტები (საჭიროა სიფრთხილე კალციუმის ანტაგონისტების ინტრავენური გამოყენებისას, ისიც მხოლოდ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში).

– ტალინოლოლის და საგულე გლიკოზიდების ერთდროული გამოყენებისას მატულობს ბრადიარითმიის, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის, ასისტოლიის განვითარების რისკი.

– ტალინოლოლის და I კლასის ანტიარითმული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას (ქინიდინი, დიზოპირამიდი, პროკაინამიდი) შესაძლებელია პოტენციურად გაძლიერდეს უარყოფითი ინოტროპული მოქმედება, განსაკუთრებით გულის არსებული უკმარისობის დროს.

– ტალინოლოლის ერთდროული გამოყენებისას ჭვავის რქის არაჰიდრირებულ ალკალოიდებთან, ერთეულ შემთხვევაში აღინიშნება პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევა.

– შაქრიანი დიაბეტის დროს, რომელიც საჭიროებს მკურნალობას ინსულინით ან სულფანილშარდოვანას წარმოებულებით, შეიძლება გაძლიერდეს ან გახანგრძლივდეს ჰიპოგლიკემია, რომელიც გამოწვეულია უკურეგულაციის დათრგუნვით.

– ალკოჰოლთან კომბინირებისას ძლიერდება მისი დამთრგუნველი მოქმედება.

– სულფასალაზანის გამოყენება იწვევს ტალინოლოლის კონცენტრაციის მომატებას სისხლში.

– საჭმლის მიღება ხელს უშლის ტალინოლოლის შეწოვას, რის გამოც იგი ინიშნება ჭამის წინ.

მითითება:

კლონიდინით დამატებითი მკურნალობა წყდება დოზის თანდათანობითი შემცირებით, თუ მანამდე რამდენიმე დღით ადრე დოზის თანდათანობითი შემცირებით მოხსნილი იქნა ბეტა-ბლოკატორი (სიმპათიკური ნერვული სისტემის ჰიპერაქტივობის თავიდან ასაცილებლად).

ვინაიდან ნატრიუმის სულფიტი წარმოადგენს ძლიერი რეაქციის მქონე შენაერთს, ამიტომ პრეპარატის ზემოქმედებით თიამინი (ვიტამინი B₁) სწრაფად იშლება ორგანიზმში.

ჭარბი დოზირება

ტალინოლოლით მოწამვლის ადრეული სიმპტომები, რომლებიც ვლინდება ლატენტური პერიოდის შემდეგ (30-240 წუთი): გულისრევა, ღებინება, არტერიული ჰიპოტონია უმეტეს შემთხვევაში ვლინდება ბრადიკარდიის ან ნორმალური გულისცემის ფონზე.

ერთდროულად ან გარკვეული დროის შემდეგ ვითარდება ცნობიერების დაბინდვა, აპათია, ძილიანობა კომის განვითარებამდე. ტონურ-კლონური კრუნჩხვები ვითარდება იშვიათად. მოწამვლის შემდგომი სურათი გამოიხატება გულის უკმარისობით დაბალი სისტოლური მოცულობის და სუნთქვის დათრგუნვის ფონზე.

გულის რითმის დარღვევა აღინიშნება პრეპარატის მაღალი დოზების (2 გ) მიღების შემდეგ და იწვევს სიცოცხლისათვის სახიფათო არითმიების განვითარებას, რაც ვლინდება სინუსური და ატრიოვენტრიკულური კვანძების ფუნქციის დარღვევით.

მოგვიანებით ვითარდება პარკუჭთაშიდა ბლოკადები.

ჰიპოგლიკემია და აციდოზი აღინიშნება ბავშვებში შემთხვევითი მოწამვლის დროს.

მოწამვლის მკურნალობა:

არასპეფიციურ ზომებთან ერთად, რომლებიც მიმართულია პრეპარატის გამოსაყვანად ორგანიზმიდან, როგორიცაა მისი შეწოვის შეწყვეტა (კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის და ნატრიუმის სულფატის მიცემა), მიმართავენ ორგანიზმიდან მის დაჩქარებულ ელიმინაციას (ფორსირებული დიურეზი, ჰემოპერფუზია, კუჭ-ნაწლავის დაცლა), მჟავა-ტუტოვანი და ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია, ჟანგბადის მიწოდება და სასიცოცხლო ფუნქციების შენარჩუნება ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.

ანტიდოტის სახით გამოყენება:

ინტრავენურად ატროპინი ერთჯერადად დოზით 0.5-2.0 მგ.

გლუკაგონი: ინტრავენურად ბოლუსის სახით 5-10 მგ, შემდგომში წვეთოვანი ინფუზიის სახით დოზით 1-5 მგ საათში გლუკოზის 5% ხსნარში. სხეულის წონის და მიღწეული თერაპიული ეფექტის მიხედვით ინიშნება ბეტა-სიმპატომიმეტური საშუალებები. ცალკეულ შემთხვევაში საწყისი უეფექტობისას შესაძლებელია დოზის მომატება.

რეკომენდებულია შემდეგი სამკურნალო საშუალებების მიღება:

იზოპრენალინი, ორციპრენალინი, ადრენალინი, დოპამინი, დობუტამინი.

ბრადიკარდიის დროს, რომელიც არ ექვემდებარება მკურნალობას, ტარდება ელექტრული დეფიბრილაცია. ბრონქოსპაზმის დროს ინტრავენურად შეყავთ ამინოფილინი. კრუნჩხვების დროს ინტრავენურად ნელა – დიაზეპამი.

ტალიზი – TALIZ – ТАЛИЗ

საერთაშორისო დასახელება:

TAMSULOSIN

მწარმოებელი: GMP, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: ტამსულოზინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ალფა₁-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორი, წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის სიმპტომური სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 30 ც.

1 კაფს.

ტამსულოზინის ჰიდროქლორიდი …………….. 0.4 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტამსულოზინი ამორჩევითად აბლოკირებს წინამდებარე ჯირკვლის, შარდის ბუშტის ყელის, ურეთრის პროსტატული ნაწილის გლუვი კუნთების პოსტსინაფსურ ალფა₁_A-ადრენორეცეპტორებს. შედეგად აღნიშნულ უბნებში მცირდება გლუვი კუნთების ტონუსი, იოლდება შარდის გამოყოფის პროცესი. ერთდროულად მცირდება პროსტატის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიით გამოწვეული ობსტრუქციისა და გაღიზიანებადობის სიმპტომები.

პრეპარატის თერაპიული ეფექტი ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან დაახლოებით 2 კვირის შემდეგ.

ტამსულოზინს მნიშვნელოვნად ნაკლებად აქვს გამოხატული სისხლძარღვების გლუვი კუნთების ალფა₁_B-ადრენორეცეტორების ბლოკირების უნარი. პრეპარატი მაღალი სელექციურობის გამო არ იწვევს არტერიული წნევის კლინიკურად მნიშვნელოვან დაქვეითებას როგორც არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულებში, ასევე ნორმალური არტერიული წნევის მქონე პაციენტებში.

ფარმაკოკინეტიკა:

მიღების შემდეგ ტამსულოზინი სწრაფად და პრაქტიკულად მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ტამსულოზინის 0.4 მგ-ის ერთჯერადად მიღების შემდეგ სისხლის პლაზმაში აქტიური ნივთიერების მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 6 საათში. მკურნალობიდან მეხუთე დღეს, როცა პლაზმაში აქტიური ნივთიერების თანაბარი რაოდენობა მიიღწევა, C_max 60-70%-ით მეტია ერთჯერადად მიღებულ დოზასთან შედარებით. პლაზმის ცილებს უკავშრდება 99%.

ტამსულოზინს არ ახასიათებს „პირველადი გავლის“ ეფექტი. ღვიძლში განიცდის ბიოტრანსფორმაციას აქტიურ მეტაბოლიტებამდე რომელთაც ალფა₁_A-ადრენორეცეპტორებისადმი შენარჩუნებული აქვთ მაღალი სელექციურობა. აქტიური ნივთიერებების უმეტესი ნაწილი სისხლში შენარჩუნებულია შეუცვლელი სახით.

ტამსულოზინი გამოიდევნება თირკმელებით, დოზის 9% – შეუცვლელი სახით. 0.45 მგ ტამსულოზინის ერთჯერადი მიღების შემდეგ T_1/2 შეადგენს 10 საათს.

ჩვენებები:

წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიით გამოწვეული ფუნქციური სიმპტომების მკურნალობა.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება საუზმის შემდეგ 1 კაფსულა დღეში ერთხელ საკმარის რაოდენობის წყალთან ერთად. კაფსულის დაღეჭვა რეკომენდებული არ არის.

გვერდითი მოვლენები:

გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: იშვიათად – თავბრუსხვევა, ორთტოსტატური ჰიპოტენზია, გულისცემის გაძლიერება.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ:

ზოგჯერ – თავის ტკივილი, ასთენია.

სასქესო სისტემის მხრივ: იშვიათად – რეტროგრადული ეაკულაცია.

უკუჩვენებები:

* ანამნეზში ორთოსტატიური ჰიპოტენზია;

* ღვიძლის მძიმე უკმარისობა;

* პრეპარატისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ ტალიზი სიფრთხილით ინიშნება ორთოსტატიური ჰიპოტენზიისადმი მიდრეკილების მქონე პაციენტებში.

♦ პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა დიაგნოზის ვერიფიცირება – პაციენტის გამოკვლევა, რათა გამოირიცხოს ისეთი დაავადებების არსებობა, რომელთაც წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის მსგავსი სიმპტომები ახასიათებთ.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის დოზის გადაჭარბების მწვავე შემთხვევები აღწერილი არ არის. დოზის გადაჭარბებამ, თეორიულად, შესაძლებლია მწვავე ჰიპოტენზია გამოიწვიოს, რაც კარდიოტროპულ თერაპიას მოითხოვს.

სიმპტომების შენარჩუნების შემთხვევაში, საჭიროა სისხლის მოცულობის შემანარჩუნებელი სითხეებისა და სისხლძარღვთა შემავიწროებელი პრეპარატების დანიშვნა.

პრეპარატის შეწოვის შესაფერხებლად რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის ან ოსმოსური საღაფარათო საშუალებების მიღება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– ტამსულოზინის ატენოლოლთან, ენალაპრილთან და ნიფედიპინთან ერთად დანიშვნისას ურთიერთქმედება არ აღინიშნება.

– ციმეტიდინთან ერთად იწვევს სისხლის პლაზმაში ტამსულოზინის კონცენტრაციის მატებას, ხოლო ფუროსემიდთან – კონცენტრაციის შემცირებას, რაც ტამსულოზინის დოზის ცვლილებას არ მოითხოვს.

– სხვა ალფა₁-ადრენობლოკატორებთან ერთად გამოყენებისას შესაძლოა ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება მოხდეს.

– დიკლოფენაკი და ვარფარინი ტამსულოზინის ელიმინაციის სიჩქარის გაზრდას იწვევენ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ მშრალ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 4 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ტაიქოლდი ჟოლოს არომატით – TAICOLD with raspberry flavou – ТАЙКОЛД с ароматом малины

მწარმოებელი: GMP, საქართველო

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

გაციებისა და გრიპის სიმპტომების სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი პერორალურად მისაღები ხსნარის მოსამზადებლად: პაკეტებში, შეფუთვაში 10 პაკეტი.

1 პაკ.

პარაცეტამოლი ………………….. 500 მგ

ქლორფენირამინის მალეატი ……… 2 მგ

ასკორბინის მჟავა (ვიტამინი C) …… 30 მგ

დამხმარე ნივთიერება: ნატურალური არომატიზატორი.

ვრცლად ტაიქოლდი ლიმნის არომატით

ტაიქოლდი ლიმნის არომატით – TAICOLD with lemon flavour – ТАЙКОЛД с ароматом лимона

მწარმოებელი: GMP, საქართველო

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

გაციებისა და გრიპის სიმპტომების სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი პერორალურად მისაღები ხსნარის მოსამზადებლად: პაკეტებში, შეფუთვაში 10 ც.

1 პაკ.

პარაცეტამოლი ………………………. 500 მგ

ქლორფენირამინის მალეატი …………. 2 მგ

ასკორბინის მჟავა (ვიტამინი C) …….. 30 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატურალური არომატიზატორი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კომბინირებული პრეპარატი.

პარაცეტამოლს ახასიათებს გამოხატული ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და სუსტი ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ჰიპოთალამუსის უპირატესად თერმორეგულაციის ცენტრში პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან.

ქლორფენირამინის მალეატი – H₁-ჰისტამინორეცეპტორების ბლოკატორი. ახასიათებს ანტიალერგიული მოქმედება, ამცირებს ზედა სასუნთქი გზების ლორწოვანი გარსების სისხლძარღვების გამტარობას, ცრემლდენას, თვალებისა და ცხვირის ქავილს.

ასკორბინის მჟავა (ვიტამინი C) ზრდის ორგანიზმის მდგრადობას ინფექციებისადმი, გრიპისა და სხვა მწვავე რესპირატორულ-ვირუსული ინფექციების დროს ავსებს C ვიტამინზე მოთხოვნილებას.

ჩვენებები:

გაციების, გრიპს და ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სიმპტომური მკურნალობა, რომელთათვისაც დამახასიათებელია ცხელება, თავის ტკივილი, მწვავე რინიტი, ცემინება, კუნთების ტკივილი.

მიღების წესი და დოზირება:

1 პაკეტის შიგთავსი უნდა გაიხსნას 1 ჭიქა ცხელ წყალში.

მოზრდილებში ინიშნება 1 პაკეტი ყოველ 4-6 საათში ერთხელ, მაგრამ არა უმეტეს 4-ჯერ 24 საათის განმავლობაში. მკურნალობა გრძელდება არა უმეტეს 5 დღე.

სასურველია პრეპარატის მიღება გრიპისა და გაციების პირველივე სიმპტომების გამოვლინისთანავე.

გვერდითი მოვლენები:

`ტაიქოლდი ლიმნის არომატით~ არ იწვევს სერიოზულ გვერდით მოვლენებს. იშვიათ შემთხვევაში შესაძლებლია პირის სიმშრალე, გულისრევა, თავბრუსხვევა.

უკუჩვენები:

დანიშვნის უკუჩვენებაა პრეპარატის კომპონენტებისადმი მაღალი მგრძნობელობა.

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ “ტაიქოლდის ლიმნის არომატით” დანიშვნა ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული.

♦ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება კორონარული არტერიების გამოხატული ათეროსკლეროზის, ჰიპერთირეოზის, შაქრიანი დიაბეტის მძიმე ფორმების და შინაგან ორგანოთა მძიმე ფუნქციური დარღვევების დროს.

♦ “ტაიქოლდი ლიმნის არომატით” მკურნალობის ფონზე მიუღებელია ალკოჰოლის, საძილე საშუალებების და ტრანკვილიზატორების დანიშვნა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– “ტაიქოლდი ლიმნის არომატით” სიფრთხილით ინიშნება მაო-ს ინჰიბიტორებთან, ბეტა-ადრენობლოკატორებთან კომბინაციაში.

– პრეპარატთან ერთად არასასურველია პარაცეტამოლის შემცველი სხვა საშულებების მიღება.

– ღვიძლის ფერმენტების მაინდუცირებელი მოქმედების სამკურნალო საშუალებები (ზოგიერთი საძილე და კრუნჩხვების საწინააღმდეგო პრეპარატი, რიფამპიცინი, ეთანოლი) პარაცეტამოლთან კომბინაციაში აძლიერებენ მის ჰეპატოტოქსიკურობას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.