1 შემოუგარსავი ტაბლეტი შეიცავს:
კეტოტიფენის ფუმარატს, 1 მგ კეტოტიფენის ეკვივალენტურს.
დამხმარე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პრეჟელატინიზირებული სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი.
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
თეთრი ფერის, მრგვალი ფორმის, ბრტყელი ზედაპირის მქონე, შემოუგარსავი ტაბლეტები, ნაზოლითა და ჭდით;

მონტოფი წარმოადგენს ალერგიის საწინააღმდეგო საშუალებას. მისი მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია პოხიერი უჯრედების მემბრანების სტაბილიზაციასთან, ჰისტამინის, ლეიკოტრიენების და სხვა ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებების გამოთავისუფლების შემცირებასთან ნეიტროფილებიდან და ბაზოფილებიდან. იგი თრგუნავს ანტიგენის პირველად ზემოქმედებას ეოზინოფილებზე და, ამის შედეგად, ეოზინოფილების დაგროვებას სასუნთქ გზებში. ამცირებს სასუნთქი გზების ჰიპერრეაქტიულობის განვითარებას, რომელიც გამოწვეულია თრომბოციტების აქტივაციის ფაქტორის მოქმედებით ან ალერგენთან კონტაქტით. კეტოტიფენს გააჩნია ჰისტამინური H1-რეცეპტორების ზომიერი ბლოკირების უნარი. იგი ხელს უშლის ბრონქოსპაზმის განვითარებას, არ გააჩნია ბრონქოდილატაციური ეფექტი. იწვევს ფოსფოდიესთერაზას ინჰიბირებას, რის შედეგადაც იზრდება ცამფ-ის რაოდენობა ცხიმოვანი ქსოვილის უჯრედებში.
მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი მიიღება მკურნალობის დაწყებიდან 1.5-2 თვეში.

პერორალურად მიღების შემდეგ კეტოტიფენი პრაქტიკულად მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ღვიძლში “პირველადი გავლის” ეფექტის გამო ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 50%-ს. მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 2-4 სთ-ის განმავლობაში. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 75%. კეტოტიფენი გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს, გადადის დედის რძეში.
პრეპარატი განიცდის მეტაბოლიზმს ღვიძლში. გამოიყოფა თირკმლებით მეტაბოლიტების სახით (მთავარი მეტაბოლიტი – კეტოტიფენ-N-გლუკურონიდი ფარმაკოლოგიურად არააქტიურია). 48 სთ-ის განმავლობაში შარდით გამოიყოფა პრეპარატის 1% უცვლელი სახით და 60-70% – მეტაბოლიტების სახით. კეტოტიფენს ახასიათებს ორფაზიანი ელიმინირება – ხანმოკლე, პირველი ფაზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2) შეადგენს 3-5 სთ-ს, უფრო ხანგრძლივი, მეორე ფაზის – 21 სთ-ს. 
ფარმაკოკინეტიკა 3 წლის ზევით ასაკის ბავშვებსა და მოზრდილებს შორის არ განსხვავდება.

მონტოფი ინიშნება ალერგიული დაავადებების პროფილაქტიკის და სიმპტომური მკურნალობის დროს:
• ბრონქული ასთმა (პრეპარატი არ გამოიყენება ბრონქოსპაზმის შეტევის კუპირების მიზნით);
• ალერგიული ბრონქიტი;
• თივის ცხელება;
• ალერგიული რინიტი;
• ალერგიული კონიუნქტივიტი;
• ატოპიური დერმატიტი;
• ჭინჭრის ციება.

მიიღეთ ტაბლეტი ჭამის დროს, დააყოლეთ წყალი.
მოზრდილები: 
ინიშნება 1 ტაბლეტი დღეში 2-ჯერ, დილით და საღამოს. პრეპარატის სედატიური ეფექტისადმი მგრძნობიარე პაციენტების შემთხვევაში მკურნალობა იწყება ორჯერ უფრო ნაკლები დოზით, რომელიც შემდგომ თანდათან იზრდება სრულ თერაპიულ დოზამდე მკურნალობის პროცესში. საჭიროებისას დასაშვებია დოზის გაზრდა 2 მგ-მდე დღეში 2-ჯერ (მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა – 4 მგ).
3 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები: 
1 ტაბლეტი დღეში 2-ჯერ, დილით და საღამოს.
ბავშვები 6 თვიდან 3 წლამდე: 
ტაბლეტის გამოყენება ამ ასაკის ბავშვის სამკურნალოდ რეკომენდებული არ არის. გამოიყენეთ კეტოტიფენი სიროფის სახით. 
ხანდაზმულ პაციენტებში პრეპარატის გამოყენება განსაკუთრებულ რეკომენდაციებს არ მოითხოვს. პრეპარატის მოხსნა უნდა მოხდეს თანდათან, 2-4 კვირის განმავლობაში, წინააღმდეგ შემთხვევაში მოსალოდნელია ასთმური სიმპტომების რეციდივი. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე და შეადგენს დაახლოებით 2-3 თვეს.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუ, ძილიანობა, ფსიქიკური რეაქციების შენელება (რომლებიც მკურნალობის დაწყებიდან რამდენიმე დღეში იხსნება); აგზნებადობა, გაღიზიანებადობა, უძილობა (განსაკუთრებით ბავშვებში), დაღლილობის შეგრძნება, იშვიათად – კრუნჩხვები;
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: პირის სიმშრალე, მადის მომატება, გულისრევა, ღებინება, გასტრალგია, ყაბზობა, იშვიათად – ჰეპატიტი, ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება;
შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: იშვიათად – ცისტიტი, დიზურია;
ალერგიული რეაქციები: იშვიათად – მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, კანის მძიმე რეაქციები;
სხვა: თრომბოციტოპენია, სხეულის წონის მატება.
იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული გამოყენების ინსტრუქციაში, პაციენტმა უნდა მიმართოს მკურნალ ექიმს.

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ; პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებებით ნამკურნალები შაქრიანი დიაბეტი.

ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

მონტოფის გამოყენების დაწყების წინ არ არის სასურველი უეცარი მოხსნა იმ სამკურნალო საშუალებების (ბეტა-ადრენოსტიმულატორები, გლუკოკორტიკოსტეროიდები, ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონი), რომლებიც ადრე იყო გამოყენებული ბრონქული ასთმის და ბრონქოსპასტიური სინდრომის სამკურნალოდ, რადგან ამ კატეგორიის ავადმყოფებში შესაძლებელია თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის განვითარება. 
პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ მონტოფს პერორარულ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან ერთად, საჭიროა პერიფერიულ სისხლში თრომბოციტების რაოდენობის კონტროლი.
პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება ეპილეფსიისა და ღვიძლის უკმარისობის დროს.
მონტოფი არ ინიშნება ბრონქული ასთმის შეტევის კუპირების დროს.
პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ ლაქტოზა-გალაქტოზას მიმართ მემკვიდრეობითი აუტანლობის მქონე პაციენტებში მონტოფის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ბავშვებში გამოყენება – კლინიკური მონაცემები შეესაბამება ფარმაკოკინეტიკურ მონაცემებს და გვიჩვენებს, რომ მკურნალობის ოპტიმალური შედეგების მისაღებად ბავშვებს შეიძლება დასჭირდეთ მოზრდილებთან შედარებით უფრო მაღალი დოზები (მგ/კგ-ზე სხეულის მასაზე), რომელთა ამტანობა ისეთივეა, როგორც დაბალი დოზების. 
ბავშვებში, რომლებისთვისაც პრეპარატის ტაბლეტირებული ფორმის მიღება არ არის მოსახერხებელი, რეკომენდებულია სხვა სამკურნალო ფორმის გამოყენება. 
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
პრეპარატის გამოყენებისას საჭიროა თავის არიდება ისეთი ქმედებებისაგან, რომელიც მოითხოვს ყურადღებასა და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციას.

სიმპტომები: ძილიანობა, გონების დაბინდვა, დეზორიენტაცია, თავის ტკივილი, ნისტაგმი, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, არტერიული ჰიპოტენზია, ქოშინი, ციანოზი, შექცევადი კომა, განსაკუთრებით ბავშვებში – მომატებული აგზნებადობა, კრუნჩხვები.
მკურნალობა: სიმპტომური. კუჭის ამორეცხვა, გააქტივებული ნახშირის დანიშვნა (თუ მიღების მომენტიდან გავიდა ხანმოკლე დრო); საჭიროების მიხედვით რეკომენდებულია გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციური პარამეტრების მონიტორინგი და სიმპტომური მკურნალობა; კრუნჩხვითი სინდრომის განვითარებისას ინიშნება ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატები ან ბენზოდიაზეპინები. დიალიზი არაეფექტურია.

მონტოფი აძლიერებს სედატიური, საძილე, ანტიჰისტამინური პრეპარატებისა და ალკოჰოლის მოქმედებას.
კეტოტიფენის და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების ერთდროული გამოყენება იწვევს შექცევადი თრომბოციტოპენიის განვითარებას.

ინახება არა უმეტეს 30ºC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
ვიზუალური დათვალიერების შედეგად აღმოჩენილი რაიმე სახის დეფექტის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.
ვარგისობის ვადა:
3 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

II ჯგუფი (გაიცემა რეცეპტით).

ზოგადი დახასიათება:

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: ქვიფენადინი;

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:

მრგვალი ფორმის, თეთრი ან მოთეთრო ფერის, ბრტყელი ზედაპირის მქონე ტაბლეტები ნაზოლით; 

შემადგენლობა:

1 ტაბლეტი შეიცავს:

ქვიფენადინის ჰიდროქლორიდს – 10 მგ ან 25 მგ.  

დამხმარე ნივთიერებები: შაქარი, კარტოფილის სახამებელი, კალციუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სხვა ანტიჰისტამინური პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის. ათქ-კოდი:  ღ06AX31.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფენკაროლი წარმოადგენს ანტიჰისტამინურ საშუალებას, რომელიც ამცირებს ჰისტამინის ზემოქმედებას ორგანოებზე და სისტემებზე. ქვიფენადინის ჰიდროქლორიდს, განსხვავებით ამ ჯგუფის სხვა კლასიკური პრეპარატებისაგან, გააჩნია განსაკუთრებული მოქმედების მექანიზმი. იგი აბლოკირებს ჰისტამინურ H1-რეცეპტორებს პერიფერიულ ქსოვილებში, ასევე ააქტიურებს ფერმენტ დიამინოქსიდაზას, რის შედეგადაც ქსოვილებში მცირდება ჰისტამინის  შემცველობა. სწორედ ამით აიხსნება ფენკაროლის მოქმედების ეფექტურობა იმ პაციენტებში, რომლებიც რეზისტენტულნი არიან სხვა ანტიჰისტამინური საშუალებების მოქმედების მიმართ. ქვიფენადინის ჰიდროქლორიდი ცუდად აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერს, მცირედ მოქმედებს თავის ტვინის ქსოვილებში სეროტონინის დეზამინირების პროცესებზე და მონოამინოქსიდაზას აქტივობაზე. იგი აქვეითებს ჰისტამინის ტოქსიკურ მოქმედებას, ხსნის ან ამცირებს მის ბრონქოკონსტრიქციულ და ნაწლავის გლუვ კუნთებზე სპაზმურ მოქმედებას, ასუსტებს ჰისტამინის ჰიპოტენზიურ მოქმედებას და მის ზემოქმედებას კაპილარების შეღწევადობაზე. პრეპარატს გააჩნია ზომიერად გამოხატული ანტისეროტონინული და სუსტად გამოხატული ქოლინოლიზური მოქმედება, არ გააჩნია ადრენოლიზური აქტივობა. 

ფენკაროლი ავლენს მკვეთრად გამოხატულ ქავილის საწინააღმდეგო და მადესენსიბილიზირებელ მოქმედებას.

ფარმაკოკინეტიკა: 

ქვიფენადინის ჰიდროქლორიდის 45% სწრაფად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და 30 წთ-ის შემდეგ აღმოჩნდება ორგანიზმის ქსოვილებში.

პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია (ჩმახ) სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 1 სთ-ის შემდეგ. ღვიძლში, ფილტვებში და თირკმლებში აღინიშნება აქტიური ნივთიერების მაქსიმალური კონცენტრაცია, ხოლო ყველაზე  ნაკლები _ თავის ტვინის ქსოვილებში. 

პრეპარატს გააჩნია დაბალი ლიპოფილურობა. მისი შემცველობა მცირეა თავის ტვინის ქსოვილებში (0.05%-ზე ნაკლები), რითაც აიხსნება ცნს-ზე მისი დამთრგუნველი გავლენის არარსებობა, მაგრამ ინდივიდუალურად მომატებული მგრძნობელობის დროს შესაძლოა გამოვლინდეს სუსტი სედაციური ეფექტი.

ქვიფენადინის ჰიდროქლორიდი მეტაბოლიზდება ღვიძლში.

მეტაბოლიტები და მიღებული დოზის შეუცვლელი ნაწილი გამოიყოფა შარდთან და ნაღველთან ერთად 48 სთ-ის განმავლობაში. 

ჩვენება:

• პოლინოზი;

• მწვავე და ქრონიკული ჭინჭრის ციება;

• თივის ციება;

• ალერგიული რინიტი;

• ალერგიული კონიუნქტივიტი;

• ანგიონევროზული შეშუპება;

• დერმატოზები (ეგზემა, ნეიროდერმიტი, კანის ქავილი და სხვ.);

• ალერგიული რეაქციები, დაკავშირებული წამლის ან საკვების მიღებასთან.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი მიიღება პერორალურად უშუალოდ ჭამის შემდეგ. 

ფენკაროლი 25 მგ: პრეპარატის დოზა მოზრდილებში შეადგენს 25-50 მგ-ს 2-4-ჯერ დღეში. მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს 200 მგ-ს დღეში.

ბავშვებში 12 წლის ასაკის ზემოთ _ 25 მგ 2-3-ჯერ დღეში. მკურნალობის კურსი შეადგენს 10-20 დღეს. 

აუცილებლობის შემთხვევაში მკურნალობის კურსი მეორდება.

ფენკაროლი 10 მგ: პრეპარატის დოზა 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში შეადგენს 5 მგ-ს (ტაბლეტის ნახევარი) 2-3-ჯერ დღეში; 3-დან 7 წლამდე _ 10 მგ-ს 2-ჯერ დღეში;  

7-დან 12 წლამდე _ 10-15 მგ-ს 2-3-ჯერ დღეში.

მიმდინარე დოზის გამოტოვების შემთხვევაში პრეპარატი მიღებულ უნდა იქნას გახსენებისთანავე, მაგრამ იმ შემთხვევაში, თუ ახლოვდება მომდევნო დოზის მიღების დრო, საჭიროა დოზის გამოტოვება.    

გვერდითი მოვლენები:

მომატებული მგრძნობელობისას ან დოზის გადაჭარბებისას შესაძლოა გამოვლინდეს პირის ღრუს ზომიერი სიმშრალე, იშვიათად – დისპეფსიური მოვლენები (გულისრევა, ღებინება), თავის ტკივილი, რომლებიც დოზის შემცირების ან პრეპარატის მიღების შეწყვეტისას ქრება. 

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების მქონე პაციენტებში იზრდება გვერდითი მოვლენების განვითარების შესაძლებლობა. რიგ შემთხვევებში შესაძლოა გამოვლინდეს სუსტი სედაციური ან დამამშვიდებელი ეფექტი.

იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული გამოყენების ინსტრუქციაში, პაციენტმა უნდა მიმართოს მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენება:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ; ორსულობის I ტრიმესტრი.  

ურთიერთქმედება სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედება:

ფენკაროლი არ აძლიერებს ალკოჰოლისა და საძილე საშუალებების დამთრგუნველ მოქმედებას ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე. Mმას გააჩნია სუსტად გამოხატული მ-ქოლინომაბლოკირებელი თვისებები, მაგრამ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკის დაქვეითების შემთხვევაში ნელა აბსორბირებადი მედიკამენტების შეწოვა მისი ზემოქმედებით შესაძლოა გაძლიერდეს (მაგ., არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტები _ კუმარინები).

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატით მოწამვლის შემთხვევები არ გამოვლენილა.

სიმპტომები: ლორწოვანი გარსის სიმშრალე, თავის ტკივილი, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, დისპეფსიური მოვლენები.

მკურნალობა: საჭიროა ექიმის მოსვლამდე ადსორბენტების მიღება (გააქტივებული ნახშირი და სხვ.), დიდი რაოდენობით სითხის მიღება, გამწმენდი ოყნა. რეკომენდებულია დეტოქსიკაციის საყოველთაოდ მიღებული ზომების ჩატარება და სიმპტომური თერაპია. სპეციალური ანტიდოტი არ არსებობს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის პერიოდში ფენკაროლის გამოყენება არ არის რეკომენდებული. ორსულობის I ტრიმესტრში პრეპარატის მიღება უკუნაჩვენებია. პრეპარატის გამოყენება ძუძუთი კვების პერიოდში არ არის რეკომენდებული, რადგან არ არსებობს გამოკვლევები დედის რძეში ქვიფენადინის შეღწევადობის შესახებ. 

განსაკუთრებული მითითებები:

ფენკაროლი სიფრთხილით გამოიყენება გულ-სისხლძარღვთა სისტემის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის, ღვიძლისა და/ან თირკმლის მძიმე დაავადებების დროს. 

სიფრთხილით გამოიყენება ფრუქტოზას იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობის, გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციის ან ლაქტაზა-იზომალტაზას დეფიციტის მქონე პაციენტებში.

პრეპარატი შეიცავს შაქარს, რაც გასათვალისწინებელია შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: 

პაციენტებს, რომელთა სამუშაო მოითხოვს სწრაფ ფიზიკურ ან ფსიქიკურ რეაქციებს, საჭიროა წინასწარ დაუდგინდეს (პრეპარატის ხანმოკლე დანიშვნით), ახდენს თუ არა პრეპარატი სედაციურ მოქმედებას. თუ პაციენტს აღენიშნება ძილიანობა, არ არის რეკომენდებული სატრანსპორტო საშუალებებისა და პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვა.

შეფუთვა:

10 ტაბლეტი ბლისტერში, 2 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები: 

ინახება არა უმეტეს 25oC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვიზუალური დათვალიერების შედეგად აღმოჩენილი რაიმე სახის დეფექტის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.

ვარგისობის ვადა :

5 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა: 

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი  III ჯგუფი, გაიცემა რეცეპტის გარეშე

საერთაშორისო დასახელება: comb.drug

მწარმოებელი: SANOFI AVENTIS

კლინიკურ – ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მუკოლიზური და ამოსახველებელი მცენარეული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სამკურნალო ფორმა: TP ელექსირი

100 გ ელექსირი შეიცავს:

ბექქონდარა ბალახის თხევადი ექსტრაქტი …………… 5,0 გ

(ექსტრაქტის ექსტრაგენტის მიმართ შეფარდება = 1:2-2,5)

ექსტრაგენტის შემადგენლობა:

10% ამიაკის ხსნარი, 85% გლიცერინი, ეთანოლი 90-%, წყალი შეფარდებით (1:20:70:109) ფურისულას ძირის თხევადი ექსტრაქტი – 2,5 გ (ექსტრაქტის ექსტრაგენტის მიმართ შეფარდება = 1:2-2,5).

ექსტრაგენტი: ეთანოლი (70%).

დამხმარე ნივთიერებები:

სპეციალური შაქრის სიროფი; ნატრიუმ ბენზოატი, წყალი გაწმენდილი.

სამკურნალო ფორმა: S სიროფი.

100 მლ სიროფი შეიცავს:

ბექქონდარას ბალახის თხევადი ექსტრაქტი ………… 15გ; (ექსტრაქტის ექსტრაგენტის მიმართ შეფარდება =1:2-2.5)

ექსტრაგენტის შემადგენლობა:

10% ამიაკის ხსნარი, 85% გლიცერინი, ეთანოლი 90%, წყალი შეფარდებით (1:20:70:109)

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმ ბენზოატი, წყალი გაწმენდილი, ვარდის ზეთი, თაფლის არომატიზატორი, ალუბლის კონცენტრირებული წვენი, ინვერტული სიროფი 74/95, თხევადი დექსტროზა (თხევადი გლუკოზა), საქაროზას ხსნარი 67%, ლიმონის მჟავას მონოჰიდრატი.

სამკურნალო ფორმა: S პასტილები.

1 პასტილი შეიცავს:

ბეგქონდარას ბალახის თხევადი ექსტრაქტი ……… 100, 000 მგ;

(ექსტრაქტის ესტრაგენტის მიმართ შეფარდება =1:2-2,5)

ექსტრაგენტის შემადგენლობა:

10% ამიაკის ხსნარი, 85% გლიცერინი, ეთანოლი 90%, წყალი შეფარდებით (1:20:70:109)

დამხმარე ნივთიერებები:

საქაროზა, პოლივიდონი, მენთოლი, აკაციის გუმფისი, ცინეოლი, სტეარინმჟავა, სილიციუმის დიოქსიდი, კოლოიდური უწყლო, მაგნიუმის სტეარატი.

ჩვენებები:

• ზედა სასუნთქი გზების ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, ნახველის ამოღების გაძნელებით და ხველებით (სიმპტომური თერაპია).
• ზედა სასუნთქი გზების კატარალური ანთება, ბრონქიტის სიმპტომები და სპაზმური ხველა, ხველა, ბრონქიტი, ბრონქების ლორწოვანის ობსტრუქცია.

მიღების წესები და დოზირება:

ელექსირი:

იმ შემთხვევაში, თუ ექიმმა არ დანიშნა დოზირების სხვა რეჟიმი, უმცროსი ასაკის ბავშვები (1-4 წელი): თითო მიღებაზე 2,5 მლ (1/2 ჩაის კოვზი) დღეში დაახლოებით 6-ჯერ;

უფროსი ასაკის ბავშვები (4-1 – წელი): თითო მიღებაზე 5 მლ (1 ჩაის კოვზი) დღეში დაახლოებით 6-ჯერ;

მოზრდილები და მოზარდები (12 წელს ზემოთ): თითო მიღებაზე 5 მლ (1 ჩაის კოვზი) დღეში დაახლოებით 6-ჯერ.

ელექსირის მიღებებს შორის შუალედი მკაცრად განსაზღვრულია.

პრეპარატის გამოყენების ხანგრძლივობა განისაზღვრება თერაპიული აუცილებლობის მიხედვით და არ არის დროში შეზღუდული.

სიროფი:

მოზრდილებს ენიშნებათ 2 ჩაის კოვზი (10 მლ) სიროფი 3-ჯერ დღეში;

ბავშვებს (4-12 წელი) – 1,5 ჩაის კოვზი (8 მლ) 3-ჯერ დღეში;

უმცროსი ასაკის ბავშვებს (1-4 წელი) – 1 ჩაის კოვზი (5 მლ) 3-ჯერ დღეში;

ბუნებრივ კვებაზე მყოფ ბავშვებს – 0,5 ჩაის კოვზი (2,5 მლ) 3-ჯერ დღეში.

ხველების საწინააღმდეგო სიროფის მიღებებს შორის შუალედი მკაცრად განსაზღვრულია.

პასტილები:

თუ არ არის ექიმის სხვა დანიშნულება, 1-2 პასტილა ნელი წუწვნით დღეში რამდენიმეჯერ. მკურნალობის კურსი დგინდება თერაპიული აუცილებლობის და დაავადების ხანგრძლივობის მიხედვით.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ინფორმაცია შაქრიანი დიაბეტით შეპყრობილი პაციენტებისათვის: 1 სუფრის კოვზი (15 მლ) შეესაბამება 1 პურის ერთეულს (პე), 1 ჩაის კოვზი (5 მლ) შეესაბამება 0.33პე-ს. 5 მლ (1 ჩაის კოვზი) ბრონხიკუმის ელიქსირი შეესაბამება 0.34 პე-ს.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები. ძალიან იშვიათად აღინიშნება კუჭის ლორწოვანი გარსის გაღიზიანება (მუცლის ზედა ნაწილში ტკივილი, გულისრევა, კუჭის ავსების შეგრძნება).

განსაკუთრებული მითითებები:

ფლაკონის მთელი მოცულობის მიღებისას (100 მლ ან 250 მლ), ორგანიზმში აღწევს 1.4 გ და 3.5 გ ალკოჰოლი.

ჭარბი დოზირება:

არ აღინიშნება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ აღინიშნება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, გრილ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი, ფლაკონის გახსნის შემდეგ  3 თვე.

შემადგენლობა
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
თეთრი ფერის, მრგვალი ფორმის, ორმხრივამოზნექილი ზედაპირის მქონე, შემოგარსული ტაბლეტები; 
შემადგენლობა:
1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:
ცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდს – 10 მგ.
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, კალციუმის ჰიდროფოსფატი, სიმინდის სახამებელი, მეთილპარაბენი, პროპილპარაბენი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა, დიეთილფთალატი, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (Е 171).

ცეტეკი ანტიჰისტამინური პრეპარატია, რომელიც სელექტიურად ბლოკავს ჰისტამინის პერიფერიულ Н1-რეცეპტორებს. ცეტირიზინი ხელს უშლის ალერგიული რეაქციების განვითარებას და ამსუბუქებს მათ მიმდინარეობას. მას აქვს ქავილის საწინააღმდეგო და ანტიექსუდაციური მოქმედება. პრეპარატი მოქმედებს ალერგიული რეაქციის ადრეულ ჰისტამინდამოკიდებულ სტადიაზე, ასევე თრგუნავს მედიატორების გამოთავისუფლებას, რომლებიც ალერგიული რეაქციის გვიან სტადიაში მონაწილეობს. ცეტირიზინი ამცირებს ეოზინოფილების, ნეიტროფილებისა და ბაზოფილების მიგრაციას ალერგენის შეყვანის საპასუხოდ. იგი ამცირებს ადჰეზიის მოლეკულების (ICAM-1, VCAM-1) ექსპრესიას, თრგუნავს ჰისტამინის სეკრეციის სხვა მედიატორებისა და ინდუქტორების (თრომბოციტების გამააქტივებელი ფაქტორი და სუბსტანცია P) მოქმედებას. ცეტირიზინი ამცირებს ქსოვილების ჰიპერემიასა და შეშუპებას, ხსნის გლუვი მუსკულატურის სპაზმს. პრეპარატს პრაქტიკულად არ აქვს ანტიქოლინერგული და ანტისეროტონინული მოქმედება.
ცეტეკი აფერხებს კანის რეაქციების (ბებერები და ჰიპერემია) განვითარებას ჰისტამინისა და სპეციფიკური ალერგენების შეყვანისას, ასევე პაციენტებში სიცივის მიმართ გამოხატული ჭინჭრის ციებითა და დერმოგრაფიზმით. თერაპიული ეფექტი ვლინდება პრეპარატის მიღებიდან 1_2 სთ-ის განმავლობაში და 24 სთ-ზე მეტხანს გრძელდება. ჰისტამინის მიმართ კანის რეაქტიულობის აღდგენა 3 დღის განმავლობაში ხდება. პრეპარატი ამსუბუქებს ალერგიული რინიტის სიმპტომებს (ცემინება, სურდო, ცხვირის ლორწოვანი გარსის შეშუპება, ქავილი, ცრემლდენა), ამცირებს ჰისტამინით ინდუცირებულ ბრონქოსპაზმს მსუბუქი მიმდინარეობის ბრონქული ასთმის დროს. ცეტირიზინი ასუსტებს ჰისტამინის მოქმედებას სისხლძარღვებზე, ამცირებს კაპილარების გამტარობას. პრეპარატის 7 დღის განმავლობაში გამოყენებისას დოზით, რომელიც 6-ჯერ აღემატება თერაპიულ სადღეღამისო დოზას, არ აღინიშნება QT ინტერვალის გახანგრძლივება ეკგ-ზე და კარდიოტოქსიკური მოქმედების სხვა ნიშნები. ხანგრძლივი გამოყენებისას ტოლერანტობა პრეპარატის ანტიჰისტამინური მოქმედების მიმართ არ აღინიშნება. თერაპიულ დოზებში ცეტირიზინს პრაქტიკულად არ აქვს სედატიური ეფექტი.

შეწოვა: 
ცეტირიზინი პერორალური მიღებისას სწრაფად და თითქმის მთლიანად (არანაკლებ 70%-ისა) შეიწოვება. მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) სისხლის პლაზმაში და ‘კონცენტრაცია-დრო“-ს დამოკიდებულების მრუდქვეშა ფართობი (AUC) მიღებული დოზის პროპორციულია. 10 მგ პრეპარატის მიღებისას Cmax პლაზმაში 1 სთ-ში მიიღწევა და 0.3 მკგ/მლ-ს შეადგენს. საკვების მიღება მნიშვნელოვნად არ მოქმედებს შეწოვაზე, მაგრამ თმახ-ს 1.7 სთ-ით ახანგრძლივებს და Cmax – ს 23%-ით ამცირებს.
განაწილება:
ცეტირიზინის 93% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. პლაზმაში პრეპარატის სტაბილური დონე მიღებიდან 3 დღის შემდეგ მიიღწევა. მრავალჯერადი გამოყენების შემდეგ ცეტირიზინის კონცენტრაცია კანსა და შრატში ეკვივალენტურია. პრეპარატის Cmax თავის ტვინში სისხლის პლაზმაში არსებული Cmax-ის არა უმეტეს 10%-ს შეადგენს. ცეტირიზინის განაწილების მოცულობა (Vd) არის 0.56 ლ/კგ. 
მეტაბოლიზმი და გამოყოფა:
პრეპარატი მინიმალურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში არააქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნით და უცვლელი სახით, უპირატესად თირკმლებით გამოიყოფა. 10 ან 20 მგ ცეტირიზინის ერთჯერადად მიღებისას ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2) 7–11 სთ-ია (2-12 წლის ბავშვებში T1/2 შემოკლებულია 5-6 სთ-მდე). 24 სთ-ის განმავლობაში შარდით გამოიყოფა მიღებული დოზის 60%, განავლით _ 10%. პრეპარატის კლირენსია 54 მლ/წთ. პრეპარატი გადადის დედის რძეში. 10 მგ ცეტირიზინის 10 დღის განმავლობაში მიღებისას კუმულაცია არ აღინიშნება.
ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ კლინიკურ შემთხვევებში: 
თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას (კრეატინინის კლირენსი 11-31 მლ/წთ) და ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი

• სეზონური და ქრონიკული ალერგიული რინიტი (სიმპტომური თერაპიის სახით);
• პოლინოზი;
• ალერგიული კონიუნქტივიტი;
• ქრონიკული იდიოპათიური ჭინჭრის ციება;
• კანის ქავილი;
• ანგიონევროზული შეშუპება (კვინკეს შეშუპება);
• ატოპიური დერმატიტის, ქრონიკული ეგზემის, ბრონქული ასთმის კომპლექსური თერაპია.

მოზრდილებსა და მოზარდებში 12 წლის ასაკის ზემოთ რეკომენდებულია 10 მგ (1 ტაბლეტი) ცეტირიზინის დღეში ერთხელ მიღება, უმჯობესია საღამოს. 
6-დან 12 წლამდე ასაკისა და 30 კგ-ზე მეტი სხეულის მასის ბავშვებში ინიშნება 10 მგ (1 ტაბლეტი) პრეპარატი საღამოს. შესაძლებელია 5 მგ (1/2 ტაბლეტი) ცეტირიზინის დღეში 2-ჯერ მიღება (დილით და საღამოს). 6-დან 12 წლამდე ასაკისა და 30 კგ-ზე ნაკლები სხეულის მასის ბავშვებში ინიშნება 5 მგ (1/2 ტაბლეტი) პრეპარატი საღამოს.
2-დან 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში რეკომენდებულია 2.5 მგ (1/4 ტაბლეტი) ცეტირიზინის დღეში 1_2-ჯერ მიღება; მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 5 მგ. 
თირკმლის უკმარისობის დროს, ასევე ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში საჭიროა რეკომენდებული დოზის 2-ჯერ შემცირება. 
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს საჭიროა დოზის ინდივიდუალურად შერჩევა, განსაკუთრებული სიფრთხილით _ ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციების ერთდროული დარღვევის დროს. 
თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის. 
მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება ინდივიდუალურად და საშუალოდ 2_4 კვირას შეადგენს. 
სეზონური ალერგიული რინიტის დროს თერაპიის ხანგრძლივობა მოზრდილებში, ჩვეულებრივ, შეადგენს 3_6 კვირას, 6 წლის ასაკის ზემოთ ბავშვებში _ 2_4 კვირას, ალერგენის ხანმოკლე ზემოქმედებისას საკმარისია პრეპარატის 1 კვირის განმავლობაში მიღება. ქრონიკული ალერგიული რინიტის და ქრონიკული იდიოპათიური ჭინჭრის ციების დროს მკურნალობის ხანგრძლივობა შეიძლება 1 წელს შეადგენდეს. ცეტეკი მიიღება დაუღეჭავად, საკმარისი რაოდენობის სითხესთან ერთად, უპირატესად საღამოს. პრეპარატის მიღება არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: პირის სიმშრალე (5%), გემოს შეგრძნების შეცვლა ან არარსებობა, მადის მომატება, ენის ფერის შეცვლა და შეშუპება, გაძლიერებული სალივაცია, დისპეფსია, ღებინება, მეტეორიზმი, დიარეა, შეკრულობა, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა; 
ნერვული სისტემისა და გრძნობათა ორგანოების მხრივ: ძილიანობა (14%), დაღლილობა (6%), თავის ტკივილი, თავბრუხვევა, ემოციური ლაბილობა, ოტოტოქსიკურობა;
სასუნთქი სისტემის მხრივ: რინიტი, ბრონქული სეკრეციის გაზრდა, ჰიპერვენტილაცია;
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ძალზე იშვიათად _ ტაქიკარდია, არტერიული ჰიპერტენზია;
შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: შარდვის შეკავება, შეშუპება, პოლიურია, დიზურია, ჰემატურია; 
საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის მხრივ: ართრალგია, ზურგის ტკივილი, კუნთების სისუსტე;
კანის საფარველის მხრივ: კანის სიმშრალე, გამონაყარი, ანგიონევროზული შეშუპება. 
პრეპარატს, ჩვეულებრივ, კარგი ამტანობა ახასიათებს. გვერდითი მოვლენები იშვიათად ვითარდება და გარდამავალი ხასიათისაა.

• მომატებული მგრძნობელობა ცეტირიზინის ან პრეპარატის შემადგენელი სხვა კომპონენტების მიმართ;
• მომატებული მგრძნობელობა ჰიდროქსიზინის მიმართ; 
• მძიმე ნეფროპათია.

ცეტეკის გამოყენება ორსულობის პერიოდში უკუნაჩვენებია. პრეპარატი გადადის დედის რძეში, რის გამოც ლაქტაციის პერიოდში ცეტეკის დანიშვნის აუცილებლობისას საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება თირკმლის საშუალო და მძიმე ხარისხის ქრონიკული უკმარისობისა და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს, ასევე ხანდაზმულ პაციენტებში (გორგლოვანი ფილტრაციის მოსალოდნელი შემცირების გამო). 
მიუხედავად იმისა, რომ ცეტეკი არ აძლიერებს ალკოჰოლის ეფექტს, მათი ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის. 
ალერგენებზე დაგეგმილი კანის სინჯის ჩატარებისას საჭიროა რამდენიმე დღით ადრე პრეპარატის მიღების შეწყვეტა. 

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: 
პრეპარატი დოზით 20_25 მგ დღეში არ მოქმედებს ფსიქომოტორული რეაქციის დროსა და ყურადღების კონცენტრირების უნარზე.

ერთჯერადად 50 მგ-ზე მეტი ცეტეკის მიღებისას აღინიშნება შემდეგი სიმპტომები: სისუსტე, დაღლილობა, ძილიანობა, შფოთვა, გაღიზიანება, ტრემორი, თავის ტკივილი, პირის სიმშრალე, მიდრიაზი, ტაქიკარდია, ქავილი, გამონაყარი კანზე, შარდვის შეკავება, შეკრულობა.
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, ადსორბენტების (გააქტივებული ნახშირი) დანიშვნა და სიმპტომური მკურნალობის ჩატარება. ჰემოდიალიზი არაეფექტურია. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.

თეოფილინთან (400 მგ ერთხელ დღეში) ერთდროული გამოყენება იწვევს ცეტირიზინის საერთო კლირენსის 16%-ით შემცირებას (თეოფილინის კინეტიკა არ იცვლება). 
ცეტირიზინის ოტოტოქსიკური ეფექტის მქონე საშუალებებთან (მაგ., გენტამიცინი) ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება შეინიღბოს ოტოტოქსიკურობის ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა ყურებში შუილი და თავბრუხვევა.
ცეტეკისა და ცნს-ზე დამთრგუნველად მოქმედი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა:
3 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

გაიცემა ურეცეპტოდ.

საერთაშორისო დასახელება:

BROMHEXINE

მწარმოებელი: BROMHEXINE – DARNITSA, უკრაინა

მოქმედი ნივთიერება: ბრომჰექსინი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მუკოლიტური(სეკრეტოლიტური) საშუალება; მედიკამენტი ამოსახველებელი და სუსტად გამოხატული ხველის საწინააღმდეგო ეფექტით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10, 20 და 50 ც.

1 ტაბ.

ბრომჰექსინის ჰიდროქლორიდი ………….. 8 მგ

ვრცლად ბრომჰექსინი ბერლინ–ხემი (დრაჟე, ხსნარი)