საერთაშორისო დასახელება - haloperidoli

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ფსიქოტროპული საშუალებები; ნეიროლეფსიური (ანტიფსიქოზური) საშუალებები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
საინექციო ხსნარი 5 მგ/1 მლ: ამპ. 5 ც.

1მლ ამპულა შეიცავს;
ჰალოპერიდოლი 5მგ.
1 ტაბლეტი შეიცავს:
ჰალოპერიდოლი 1,5მგ; 5მგ.
10მლ ხსნარი (10წვეთი=1მგ) შეიცავს:
ჰალოპერიდოლი 20მგ;

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ჰალოპერიდოლი წარმოადგენს ნეიროლეფსიურ საშუალებას, რომელიც თავისი ქიმიური სტრუქტურით მიეკუთვნება ბუტიროფენონის წარმოებულებს. მას გააჩნია ანტიფსიქოზური და გამოხატული ანტიემეტური მოქმედება. მისი ანტიფსიქოზური მოქმედების მექანიზმი ძირითადად განპირობებულია დოფამინო-2 რეცეპტორების ბლოკადით.

ჩვენებები
პათოლოგიური მდგომარეობა, როდესაც აღინიშნება ფსიქომოტორული აგზნება: მანია, დემენცია, ოლიგოფრენია, ფსიქოპათია, მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენია, ალკოჰოლიზმი. ბოდვები და ჰალუცინაციები: მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენია, პარანოიდული შიზოფრენია, მწვავე კონფუზია. ჰანტინგტონის ქორეა, ჟილ დე ლა ტურეტის სინდრომი.
სხვა ჩვენებები ტაბლეტების და წვეთების გამოყენებისათვის:
აგზნება მოხუცებულ ასაკში, აგრესიულობა, იძულებითი მიგრაცია. ენაბლუობა, ღებინება. ქცევის და ხასიათის ცვალებადობა ბავშვებში.
ქრონიკული ტკივილის შემცირების დროს პრეპარატი წარმოადგენს დამხმარე საშუალებას ძლიერად მოქმედი ანალგეტიკებისათვის.
პრეპარატის საინექციო სახით გამოყენება ნაჩვენებია სწრაფი ჩარევისათვის (მაგალითად, ფსიქომოტორული მოუსვენრობა, ან თუ პრეპარატის პერორალური გამოყენება შეუძლებელია). მწვავე მოუსვენრობა მთვრალ მდგომარეობაში, აგზნება თეთრი ცხელების დროს, აგზნების მწვავე ფსიქოზური მდგომარეობა და სხვა).

მიღების წესები და დოზები
პრეპარატის დოზირება ინდივიუალურია და საწყისი დოზა დგინდება ავადმყოფის ასაკის, სიმპტომების სიმძიმის ხარისხის და ავადმყოფის რეაქციით სხვა ნეიროლეფსიურ პრეპარატებზე. მოხუცებულ და დასუსტებულ ავადმყოფებში ინიშნება დაბალი დოზები. ბავშვებში ჰალოპერიდოლი ინიშნება მხოლოდ წვეთების სახით.
ტაბლეტების და წვეთების დოზირება:
მოზრდილებში:
საწყისი დოზა მწვავე ფაზაში _ 2,25-18მგ დღეში, ½1/2-4 ტაბლეტი 3 ჯერ დღეში, ან 7-60 წვეთი 3 ჯერ დღეში.
მისი ნეიროლეფსიური მოქმედების გამოყენებისას ინიშნება პრეპარატის დიდი დოზები, ფსიქომოტორული აგზნებისას _ დაბალი დოზები.
ბავშვებში გამოყენება მხოლოდ წვეთების სახით:
მხოლოდ ფსიქოზების სამკურნალოდ _ საწყისი დოზა შეადგენს:
3 წლის ასაკიდან 5 წლამდე _ 2 წვეთი 2 ჯერ დღეში (დილით და საღამოს);
5 წლის ასაკიდან 15 წლამდე _ 5 წვეთი 2 ჯერ დღეში (დილით და საღამოს).
საბავშვო დოზის განსაზღვრა: 0,1მგ/3 კგ სხეულის წონაზე, 2-3 ჯერ დღეში. თუ აუცილებელია, საწყისი დოზა იზრდება სამკურნალო ეფექტის მიღებამდე, შემდეგ მცირდება ეფექტურ შემანარჩუნებელ დოზამდე. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას ნეიროლეფსიური საშუალების სახით ინიშნება 1-3მგ ორალურად 3 ჯერ დღეში, არა უმეტეს 10-20მგ-სა 3 ჯერ დღეში. ფსიქომოტორული აგზნების საწინააღმდეგოდ ინიშნება 0,5-1მგ 3 ჯერ დღეში, არა უმეტეს 2-3მგ-სა 3 ჯერ დღეში.
თუ კლინიკური გაუმჯობესება არ აღინიშნება, პრეპარატით მკურნალობა გრძელდება 1 თვე.
საინექციო პრეპარატის დოზირება:
მწვავე ფსიქოზის დროს:
მოზრდილებში: 5-10მგ (1-2 ამპულა) ინტრავენურად ან კუნთებში. შესაძლებელია აღნიშნული დოზის განმეორება ყოველ 30-60 წუთში 1-2 ჯერ სასურველი ეფექტის მიღებამდე, ხოლო არა უმეტეს 15-40მგ-სა (გამონაკლის შემთხვევაში შესაძლებელია 100მგ-მდე).
თუ დღეღამური დოზის შეყვანა წარმოებს ერთჯერადად, იგი შეყავთ ინტრავენური ინფუზიის სახით 6 საათის განმავლობაში.
ბავშვებში 10 წლის ასაკის ზევით, ინდივიდუალური მიდგომით: ინტრავენურად ან კუნთებში 2,5-5მგ (1/2-1 ამპულა).
2. ალკოჰოლიზმი:
მწვავე ალკოჰოლური ფსიქოზის დროს _ 5-10მგ (1-2 ამპულა) კუნთებში. აუცილებლობის შემთხვევაში დოზა მეორდება, მაქსიმალურად 15-60მგ დღეში. თეთრი ცხელების დროს აგზნების საწინააღმდეგოდ ინიშნება 10-20მგ (2-4 ამპულა) ინტრავენურად. ამაზე მეტი დოზა შეყავთ ინტრავენური ინფუზიის სახით.
3. დაუოკებელი ღებინების დროს ან ღებინების პროფილაქტიკისათვის ოპერაციული ჩარევის შემდეგ ინიშნება 2,5-5მგ (1/2-1 ამპულა) ინტრავენურად ან კუნთებში. ინტრავენური ინფუზიის სიჩქარე შეადგენს 5მგ/წუთში, ან 5მგ/30წამში, ან 10მგ/წუთში. სასურველი ეფექტი ვლინდება 10-40 წუთის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები
პრეპარატის საინექციო ხსნარის ხანმოკლე ვადით, 1-2 ჯერ დღეში, გამოყენება გვერდითი მოვლენების განვითარებას იწვევს ძალიან იშვიათად.
ექსტრაპირამიდული რეაქციები:
აღინიშნება პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას აკინეზიის, ტრემორის, აკატიზიის, კუნთების ჰიპერტონიის ან სხვა პარკინსონისმსგავსი სიმპტომების სახით. პრეპარატის დოზის შემცირების ან მკურნალობის დროებითი შეწყვეტის დროს აღნიშნული მოვლენები გაივლის, ან, ანტიპარკინსონული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას, მცირდება. ანტიქოლინერგული ტიპის ანტიპარკინსონული საშუალებების რუტინული გამოყენება დაუშვებელია, მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში, რათა ეს ამცირებს ჰალოპერიდოლის ეფექტურობას.
ტარდივური დისკინეზია (ტდ):
იგი ვითარდება ნებისმიერი ანტიფსიქოზური საშუალების გამოყენებისას, განსაკუთრებით ხანგრძლივად და მოხუცებულ პაციენტებში დიდი დოზების დანიშვნისას და ძირითად ავადმყოფ ქალებში.
მდგომარეობა ხასიათდება ენის, სახის, პირის და ყბის რითმული მოძრაობით. ამ მდგომარეობის პირველი ნიშანია ენის უნებლიე მოძრაობა. ასეთ შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ წყდება, რათა სინდრომი სრულად არ განვითარდეს.
ტარდივური დისკინეზიის განვითარების შემთხვევაში გადადიან სხვა პრეპარატზე.
ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომი (ნას):
იგი ხასიათდება ჰიპერთერმიით, კუნთების რიგიდობით, ავტონომური არასტაბილურობით, ცნობიერების გარდამავალი დაბინდვით, კომატოზური მდგომარეობით და კრეატინინ-ფოსფოკინაზას კონცენტრაციის მომატებით პლაზმაში. პროდრომალური ნიშნებია: ტაქიკარდია, ლაბილური არტერიული წნევა, ოფლიანობა ჰიპერთერმიის წინ. ასეთ შემთხვევაში მკურნალობა დაუყოვნებლივ წყდება. რეკომენდებულია დოფამინის აგონისტების გამოყენება, მაგალითად, ბრომოკრიპტინის.
სხვა გვერდითი მოვლენები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ:
დაღლილობა, სედაციური ან დეპრესიული ეფექტი, ძილიანობა, ძილის დროებითი დარღვევა, თავის ტკივილი, აშლილობა, ეპილეფსიური შეტევის გრანდ მალ-ს ტიპის განმეორება ავადმყოფებში, რომლებიც ადრე მკურნალობდნენ ეპილეფსიური საშუალებებით; ფსიქოზური სიმპტომები, მაგალითად, ჰალუცინაციების აღდგენა.
ჩივილები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:
იშვიათად: გულისრევა, უმადობა. შესაძლებელია როგორც წონის მომატება, ასევე _ დაკლება. ენდოკრინული მოქმედება:
დოფამინზე ანტაგონისტური მოქმედების გამო შესაძლებელია პროლაქტინის კონცენტრაციის მომატება შრატში, გალაქტორეა, გინეკომასტია, ოლიგო- ან ამენორეა.
იშვიათად აღინიშნება ჰიპოგლიკემია და ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის გამოყოფის შემცირება.
გვერდითი მოვლენები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:
შესაძლებელია განვითარდეს ტაქიკარდია და ჰიპოტენზია.
დიდი დოზა ან ავადმყოფის მიდრეკილება იშვიათად იწვევს პარკუჭოვანი არითმიების განვითარებას.
სხვა იშვიათად განვითარებული გვერდითი მოვლენები:
ერითროციტოზი, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, სიყვითლე, ერექციის და ეაკულაციის დარღვევა.
იშვიათად აღინიშნება ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია: გამონაყარი კანზე, ურტიკარია, ანაფილაქსია, ყაბზობა, შარდვის გაძნელება, პირის სიმშრალე, მხედველობის დარღვევა, პერიფერიული შეშუპება, გაძლიერებული ოფლიანობა. განსაკუთრებით მოხუცებულ ავადმყოფებში იწვევს წვრილკუთხოვანი გლაუკომის შეტევას. უნდა აღინიშნოს უეცარი სიკვდილის შემთხვევა ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ჰალოპერიდოლს, თუმცა იგი არ წარმოადგენს ნამდვილ გვერდით მოვლენას და მისი მეზეზობრივი კავშირი ჰალოპერიდოლთან დადგენილი არ არის.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;
კომატოზური მდგომარეობა;
ნევროლოგიური დაავადებები თამნხლები პირამიდალური და ექსტრაპირამიდული სიმპტომებით;
ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა, გამოწვეული ალკოჰოლის მიღებით ან სხვა პრეპარატების დამთრგუნველი მოქმედებით. ბაზალური განგლიების დაზიანება.

შედარებითი წინააღმდეგჩვენება:
ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;
10 წლამდე ასაკის ბავშვებში;
ენდოგენური დეპრესიის დროს საჭიროა განისაზღვროს საინექციო ხსნარის გამოყენების მოსალოდნელი სარგებლინობა და პოტენციური რისკი.

განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ღვიძლის, თირკმელების და გულის დაავადება; პარკინსონის დაავადება;
დეპრესიული მდგომარეობა;
ფეოქრომოციტომა;
თირეოტოქსიკოზი;
ეპილეფსია ან მიდრეკილება ეპილეფსიის ან კონვულსიების მიმართ (მაგალითად, თავის ტვინის დაავადება, ანტიალკოჰოლური მკურნალობა).
თუ ავადმყოფმა წინასწარ ჩაიტარა მკურნალობა სედაციური მოქმედების ნეიროლეფსიური საშუალებით, მისი მოხსნა წარმოებს თანდათანობით.
პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას რეკომენდებულია სისხლის სურათის და ღვიძლის ფუნქციის კონტროლი.
თიროქსინი აძლიერებს ჰალოპერიდოლის ტოქსიურობას. ამიტომ ავადმყოფებში ჰიპერთირეოზით ჰალოპერიდოლით მკურნალობას ემატება შესაბამისი თირეოსტატური პრეპარატი.
დეპრესიის და ფსიქოზის ერთდროული არსებობისას საჭიროა ჰალოპერიდოლის კომბინაცია ანტიდეპრესიულ საშუალებასთან.
თუ ანტიპარკინსონული საშუალების ელიმინაცია მიმდინარეობს უფრო სწრაფად, ვიდრე ჰალოპერიდოლის, ანტიპარკინსონული მკურნალობა გრძელდება ჰალოპერიდოლის მიღების შეწყვეტის შემდეგ, რაც ხელს უწყობს ექსტრაპირამიდული სიმპტომების პროფილაქტიკას. პრეპარატის მოხსნა წარმოებს თანდათანობით, რათა შეიძლება განვითარდეს რეციდივი ან ძალიან იშვიათად _ მოხსნის სიმპტომები (გულისრევა, ღებინება, უძილობა). გამოყენების პირველი ფაზა _ ინდივიდუალურად განსაზვრული დროის მანძილზე _ ავტომობილის მართვა და მუშაობა მექანიზმებთან, რომლებიც საჭიროებენ მომატებულ ყურადღებას, დაუშვებელია.
შემდგომში აკრძალვის დრო განისაზღვრება ინდივიდუალურად. პრეპარატით მკურნალობის დროს ალკოჰოლის მიღება დაუშვებელია.

ჭარბი დოზირება
ძირითადი სიმპტომები: მძიმე პირამიდული რეაქცია, ჰიპოტენზია, სედაციური ეფექტი. ექსტრაპირამიდული რეაქცია ვლინდება კუნთების რიგიდობით, ზოგადი და ლოკალიზებული კანკალით. შეიძლება განვითარდეს ჰიპერტენზია. იშვიათად: კომატოზური მდგომარეობა და სუნთქვის დათრგუნვა თანმხლები ჰოპოტენზიით, რაც იწვევს შოკური მდგომარეობის განვითარებას. შესაძლებელია განვითარდეს პარკუჭოვანი არითმია QT ინტერვალის გახანგრძლივებით.
სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. ტაბლეტების ან წვეთების გამოყენებისას რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა და იძულებითი ღებინება, ამის შემდეგ ინიშნება გააქტივებული ნახშირი (გამონაკლისია კომატოზური მდგომარეობა ან კრუნჩხვები). როდესაც ავადმყოფი იმყოფება კომატოზურ მდგომარეობაში, სუნთქვითი გამტარობის აღდგენა წარმოებს ენდოტრაქეალური მილის მეშვეობით.
სუნთქვითი დეპრესიის დროს საჭიროა ხელოვნური სუნთქვის ჩატარება. ჰიპოტენზიის და სისხლმიმოქცევის კოლაფსის სამკურნალოდ ინიშნება ინტრავენურად პლაზმის ან ალბუმინის კონცენტრატი და ვაზოპრესული ნორადრენალინი (ეპინეფრინის , ანუ ადრენალინის, გამოყენება დაუშვებელია).
ექსტრაპირამიდული სიმპტომების შესამცირებლად საჭიროა ანტიპარკინსონური საშუალებების პარენტერალური შეყვანა (მაგალითად, ბენზტროპინის მეზილატი 1-2მგ კუნთებში ან ინტრავენურად).
ნორმალური მაჩვენებლების მიღებამდე აუცილებელია ეკგ-მონიტორინგი. მძიმე არითმიის დროს საჭიროა შესაბამისი ანტიარითმული პრეპარატის გამოყენება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
პრეპარატმა შეიძლება გააძლიეროს ცენტრალური ნერვული სისტემის დეპრესანტების ეფექტი, როგორიცაა ალკოჰოლი, სედაციური და საძილე საშუალებები, ძლიერი მოქმედების ანალგეტიკები და ასევე გამოიწვიოს სუნთქვის დათრგუნვა. ეს გასათვალისწინებელია პრეპარატის გამოყენებისას მოხუცებულებში _ დოზის შერჩევისას.
პრეპარატის კომბინაცია მეთილდოპასთან აძლიერებს მის მოქმედებას ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.
შეიძლება შემცირდეს მეთილდოპას ანტიპარკინსონული ეფექტი.
პრეპარატი იწვევს ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების მეტაბოლიზმის დათრგუნვას და ამით იზრდება მათი კონცენტრაცია პლაზმაში და ტოქსიურობა. ჰალოპერიდოლის კომბინაცია კარბამაზეპინის ხანგრძლივ თერაპიასთან იწვევს პრეპარატის კონცენტრაციის შემცირებას პლაზმაში. ასეთ დროს შესაბამისად იზრდება ჰალოპერიდოლის დოზა, ხოლო კარბამაზეპინის მოხსნის შემდეგ დოზა მცირდება. პრეპარატის კომბინაცია ლითიუმის შემცველ პრეპარატებთან იშვიათად იწვევს ენცეფალოპათიის მსგავს სინდრომს. თუ ავადმყოფებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ჰალოპერიდოლს და ლითიუმის პრეპარატებს, აღინიშნება ნეიროტოქსიურობა, მკურნალობა დაუყოვნებლივ წყდება. პრეპარატი ამცირებს ორალური ანტიკოაგულანტების ეფექტს. მათი ერთდროული გამოყენებისას, ან ჰალოპერიდოილის მოხსნის შემდეგ, საჭიროა პრეპარატის დოზის თავიდან დადგენა.
პრეპარატი იწვევს ადრენალინის და სხვა სიმპტომატური საშუალებების ეფექტის ანტაგონიზირებას.
იგი ამცირებს ადრენერგული ბლოკატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს (მაგალითად, გუანეტიდინის).

შენახვის პირობები და ვადები
ჰალოპერიდოლი ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას, ოთახის ტემპერატურაზე.
შენახვის ვადა: 5 წელი.

აფთიაქში გაცემის წესი
ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
გედეონ რიხტერი
უნგრეთი

დილოქსი
(DILOX)

ზოგადი დახასიათება:
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: -
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
თეთრიდან მოთეთრო ფერამდე, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ზედაპირის მქონე, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

შემადგენლობა:
აპკიანი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:
2-ეთილ-6-მეთილ-3-ჰიდროქსიპირიდინის სუქცინატს - 125 მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, შემომგარსავი ნივთიერებების ნარევი Spraycel-3181 white (ჰიპრომელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E 171), აეროსილი).

გამოშვების ფორმა:
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 125 მგ;

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანტიოქსიდანტური საშუალება. ათქ-კოდი: NO7XX.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა:
დილოქსი წარმოადგენს ჰეტეროარომატულ ანტიოქსიდანტს. ხასიათდება ანტიჰიპოქსიური, მემბრანოპროტექტორული, ნოოტროპული, კრუნჩხვის საწინააღმდეგო და ანქსიოლიზური თვისებებით. პრეპარატი ზრდის ორგანიზმის რეზისტენტობას სხვადასხვა მავნე ფაქტორების, ჟანგბად-დამოკიდებული პათოლოგიური მდგომარეობების (შოკი, ჰიპოქსია და იშემია, თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის დარღვევა, ალკოჰოლით და ანტიფსიქოზური პრეპარატებით/ნეიროლეფსიური საშუალებებით ინტოქსიკაცია) ზემოქმედების მიმართ.
პრეპარატი აუმჯობესებს თავის ტვინის სისხლით მომარაგებას და მეტაბოლიზმს, მიკროცირკულაციას და სისხლის რეოლოგიურ ფუნქციებს; ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას; ახდენს სისხლის უჯრედების (ერითროციტების და თრომბოციტების) მემბრანის სტაბილიზაციას ჰემოლიზის დროს; ახასიათებს ჰიპოლიპიდემიური მოქმედება, ამცირებს საერთო ქოლესტერინისა და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების შემცველობას. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია მისი ანტიჰიპოქსიური, ანტიოქსიდანტური და მემბრანოპროტექტორული მოქმედებით; აინჰიბირებს ცხიმების დაჟანგვას, ზრდის სუპეროქსიდაზას აქტივობას და ლიპიდებისა და პროტეინების თანაფარდობას; ამცირებს მემბრანის სიბლანტეს და ზრდის მის განვლადობას. დილოქსი ახდენს მემბრანასთან დაკავშირებული ფერმენტების (კალციუმ-დამოუკიდებელი ფოსფოდიესთერაზა, ადენილატციკლაზა, აცეტილქოლინესთერაზა) და რეცეპტორული კომპლექსების (ბენზოდიაზეპინური, გაემ და აცეტილქოლინური) აქტივობის მოდულირებას, რაც აძლიერებს ლიგანდებთან მათი შეკავშირების უნარს, ხელს უწყობს ბიომემბრანების სტრუქტურულ-ფუნქციური ორგანიზების შენარჩუნებას, ნეირომედიატორების ტრანსპორტს და სინაფსური გადაცემის გაუმჯობესებას. დილოქსი ზრდის თავის ტვინში დოფამინის კონცენტრაციას. აძლიერებს აერობული გლიკოლიზის კომპენსატორულ აქტივაციას და იშემიის პირობებში ამცირებს ჟანგვითი პროცესების დათრგუნვას კრებსის ციკლში ატფ-ისა და კრეატინფოსფატის შემცველობის გაზრდით; ააქტიურებს მიტოქონდრიის ენერგომასინთეზირებელ ფუნქციებს, ახდენს უჯრედის მემბრანის სტაბილიზებას.

ფარმაკოკინეტიკა:
დილოქსი პერორალური მიღებისას სწრაფად შეიწოვება. მაქსიმალური კონცენტრაცია 400-500 მგ დოზის მიღებისას შეადგენს 3,5-4,0 მკგ/მლ-ს. სწრაფად გადანაწილდება ორგანოებსა და ქსოვილებში. პრეპარატის ორგანიზმში დაყოვნების დრო საშუალოდ შეადგენს 4,9-5,2 სთ-ს. მეტაბოლიზდება ღვიძლში და წარმოქმნის გლუკურონკონიუგირებულ პროდუქტს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი (Т1/2) შეადგენს 2,0-2,6 სთ-ს. სწრაფად გამოიყოფა ორგანიზმიდან შარდით, ძირითადად მეტაბოლიტების სახით და უმნიშვნელო რაოდენობით – უცვლელი სახით. შედარებით ინტენსიურად ექსკრეტირდება პრეპარატის მიღებიდან პირველი 4 სთ-ის განმავლობაში. შარდით ექსკრეციის მაჩვენებლებსა და მათ კონიუგირებულ მეტაბოლიტებს ახასიათებს მნიშვნელოვანი ინდივიდუალური ვარიაბელობა.

ჩვენება:
• თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის მწვავე დარღვევა;
• ქალა-ტვინის ტრავმა, ქალა-ტვინის ტრავმის შედეგები;
• დისცირკულატორული ენცეფალოპათია;
• ვეგეტატიური დისტონიის სინდრომი;
• ათეროსკლეროზული გენეზის მსუბუქი კოგნიტიური დარღვევები;
• შფოთვა ნევროტული და ნევროზის მსგავსი მდგომარეობების დროს;
• გულის იშემიური დაავადება კომპლექსური თერაპიის შემადგენლობაში;
• ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომის კუპირება (უპირატესად ნევროზის მსგავსი მდგომარეობები და ვეგეტატიურ-სისხლძარღვოვანი დისფუნქციით მიმდინარე);
• მწვავე ინტოქსიკაცია ანტიფსიქოზური საშუალებებით;
• მუცლის ღრუს მწვავე ჩირქოვან-ანთებითი პროცესები (მწვავე ნეკროზული პანკრეატიტი, პერიტონიტი) კომპლექსური თერაპიის შემადგენლობაში.

მიღების წესი და დოზირება:
დილოქსი მიიღება პერორალურად 125-250 მგ 3-ჯერ დღეში. საწყისი დოზა შეადგენს 125-250 მგ-ს (1-2 ტაბ.) 1-2-ჯერ დღეში დოზის თანდათან მატებით თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 800 მგ (6 ტაბ.). მკურნალობის ხანგრძლივობა არის 2-6 კვირა. გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში მკურნალობის კურსი შეადგენს არანაკლებ 1.5-2 თვეს. განმეორებითი კურსი (ექიმის რეკომენდაციით) სასურველია ჩატარდეს გაზაფხულისა და შემოდგომის პერიოდებში.
ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომის კუპირებისთვის მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 5-7 დღეს. მკურნალობა სრულდება დოზის თანდათან დაკლებით 2-3 დღის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:
გულისრევა, პირის სიმშრალე, ძილიანობა, ალერგიული რეაქციები.

იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული გამოყენების ინსტრუქციაში, პაციენტმა უნდა მიმართოს მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენება:
თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციების მწვავე დარღვევა; მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; ბავშვთა ასაკი; ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.

ურთიერთქმედება სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედება:
დილოქსი აძლიერებს ბენზოდიაზეპინების ჯგუფის ანქსიოლიზური საშუალებების (ფენაზეპამი, დიაზეპამი), კრუნჩხვის საწინააღმდეგო (კარბამაზეპინი) და ანტიპარკინსონული (ლევოდოპა) საშუალებების მოქმედებას; ამცირებს ეთილის სპირტის ტოქსიკურ ეფექტს.

ჭარბი დოზირება:
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს ძილიანობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:
დილოქსის გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს და ძუძუთი კვების პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:
ზოგ შემთხვევებში, განსაკუთრებით ბრონქული ასთმის მქონე პაციენტებში, რომელთაც აქვთ მომატებული მგრძნობელობა სულფიტებისადმი, შესაძლოა განვითარდეს მძიმე ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
დილოქსით მკურნალობის პერიოდში სასურველია ავტოტრანსპორტისა და სხვა მექანიზმების მართვისაგან თავის არიდება.

შეფუთვა:
10 ტაბლეტი ბლისტერში, 3 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები:
ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვიზუალური დათვალიერების შედეგად აღმოჩენილი რაიმე სახის დეფექტის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.

ვარგისობის ვადა:
2 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი:
შპს “ავერსი-რაციონალი” (საქართველო).

მისამართი:
საქართველო 0198, თბილისი, ჭირნახულის ქ. 14.
www.aversi.ge

ValuDorm

ვალუდორმი

შემადგენლობა: 20 წვეთის შემცველობა: მელატონინი - 1მგ, პასიფლორა - 25მგ. ცაცხვის ყვავილი - 25მგ. გვირილა - 25მგ. ეშოლცია - 25მგ. მაგნიუმი - 22,5მგ.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:  დამამშვიდებელი და საძილე საშუალება, ფიტოპრეპარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

მელატონინი წარმოადგენს ეპიფიზის ჰორმონს, რომელიც აწესრიგებს ჩაძინების პროცესს და ძილის ფაზებს, ხსნის უძილობას, აქვს სედაციური მოქმედება. მელატონინი ასევე ამაღლებს იმუნიტეტს და ცნობილია, როგორც ყველაზე ძლიერი ბუნებრივი ანტიოქსიდანტი.

პასიფლორას აქვს დამამშვიდებელი, მსუბუქი საძილე, ასევე შფოთვის საწინააღმდეგო მოქმედება. ხსნის შინაგანი ორგანოების ნეიროგენული წარმოშობის სპაზმს.

 ცაცხვის ყვავილს გააჩნია ნერვული აგზნების, კრუნჩხვის საწინააღმდეგო მოქმედება, ასევე აქვს გამოხატული საძილე ეფექტი.

 გვირილას გააჩნია ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება და გამოიყენება ბავშვებში მუცლის ტკივილის დასაამებლად. უძილობა ბავშვებში ხშირად კუჭ-ნაწლავის დისფუნქციით არის განპირობებული, ამიტომ თანამედროვე მიდგომებით, გვირილას შემცველობა მეტად მნიშვნელოვანია საძილე პრეპარატებში.

ალკალოიდების დიდი რაოდენობით შემცველობის გამო, ეშოლციას გააჩნია დამამშვიდებელი, სპაზმოლიზური და ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება.

მაგნიუმი უზრუნველყოფს ნეირონების მიერ ნერვულ იმპულსთა მიღება-გატარებას და მისი დეფიციტი ორგანიზმში განაპირობებს აგზნებას, სტრესისადმი მიდრეკილებას.

ჩვენებები: 

• მოუსვენრობა, შფოთვა
• მომატებული აგზნებადობა, გაღიზიანებადობა
• ძილის მოშლა
• ნევრასთენიის მსუბუქი ფორმა, სტრესის შემდგომი მდგომარეობა, შიში ან დათრგუნვა
• კუჭ-ნაწლავის ფუნქციური დარღვევები

უკუჩვენება: 3 თვემდე ასაკის ბავშვები. მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

მიღების წესი და დოზირება:    

• ბავშვებში 2 წლამდე 10-15 წვეთი ძილის წინ 30 წუთით ადრე, ერთხელ დღეში.
• 2 წლის ზემოთ ბავშვებში 15-20 წვეთი ძილის წინ 30 წუთით ადრე, 1-2ჯერ დღეში.

რეკომენდებულია პრეპარატი ჩავაწვეთოთ წყალში, რძეში,  ან დავაწვეთოთ შაქრის ნატეხზე.       

გამოშვების ფორმა: 30მლ. წვეთები, მარწყვის არომატით.

შენახვის წესები: ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე. მშრალ და სინათლისაგან დაცულ ადგილას. ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

მწარმოებელი: ValueMED pharma S.r.l. (იტალია)

ჰალოპერიდოლი

5 მგ ტაბლეტები შინაგანი მიღებისთვის

Haloperidol

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ჰალოპერიდოლი

პრეპარატის საერთაშორისო (არაპატენტირებული) დასახელება: ჰალოპერიდოლი (haloperidol)

სამკურნალო ფორმა: ტაბლეტები შინაგანი მიღებისთვის

ზოგადი დახასიათება

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები

მრგვალი, ბრტყელი, თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები, შედარებით მუქი ფერის პატარა წინწკლებით, ერთ მხარეზე ღარით და ორივე მხრიდან წაკვეთილი კიდეებით.

შემადგენლობა

ერთი ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება:  ჰალოპერიდოლი - 5 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კალციუმის ორჩანაცვლებული ფოსფატი, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი და ათქ კოდი

ნეიროლეფსიური საშუალება; N05AD01.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება

ჰალოპერიდოლი - ნეიროლეფსიური საშუალებაა, რომელიც ბუტიროფენონის წარმოებულებს მიეკუთვნება. ახორციელებს გამოხატულ ანტიფსიქოზურ და ღებინების საწინააღმდეგო ეფექტს. ჰალოპერიდოლის მოქმედება უკავშირდება თავის ტვინის მეზოკორტიკალურ და ლიმბურ სტრუქტურებში ცენტრალური დოფამინური (D₂) და α-ადრენერგული რეცეპტორების ბლოკადას. ჰიპოთალამუსის D₂-რეცეპტორების ბლოკადა სხეულის ტემპერატურის დაქვეითებას და გალაქტორეას (პროლაქტინის გამომუშავების მომატება) იწვევს. ღებინების ცენტრის ტრიგერულ ზონაში დოფამინური რეცეპტორების დათრგუნვა ღებინების საწინააღმდეგო მოქმედებას უდევს საფუძვლად. ექსტრაპირამიდული სისტემის დოფამინერგულ სტრუქტურებთან ურთიერთქმედებამ შესაძლოა ექსტრაპირამიდული დარღვევები გამოიწვიოს. გამოხატული ანტიფსიქოზური მოქმედება ზომიერ სედაციურ ეფექტთან არის შეხამებული (მცირე დოზებით გამააქტივებელ მოქმედებას ახდენს).

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა: ჰალოპერიდოლი, ძირითადად, წვრილ ნაწლავში, პასიური დიფუზიის გზით შეიწოვება.

მეტაბოლიზმი და განაწილება: მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში. დაახლოებით 92% პლაზმის ცილებს უკავშირდება. ფართოდ ნაწილდება ორგანიზმის ყველა ქსოვილში და აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. გამოიყოფა დედის რძეში.

გამოყოფა: ორგანიზმიდან შარდთან და ნაღველთან ერთად გამოიყოფა, ექვემდებარება ღვიძლში რეცირკულაციას. ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) 12-38 სთ-ს შეადგენს.

ჩვენებები

- სხვადასხვა ფსიქოზები, მათ შორის, შიზოფრენია, მანია, ჰიპომანია.

- ქცევის დარღვევები, გონებრივი დარღვევები (აგრესია, ჰიპერაქტიურობა, თავის ტვინის ორგანული დაზიანება).

- ჟილ დე ლა ტურეტის სინდრომი.

- მძიმე ტიკები.

- თერაპიის მიმართ ხანგრძლივი მდგრადი სლოკინი.

- ბავშვებში ფსიქომოტორული აგზნების, აგრესიულობის, ყურადღების დარღვევის, გუნება-განწყობის ცვალებადობის ხანმოკლე მკურნალობა.

გამოყენების წესი და დოზები

დგინდება ინდივიდუალურად, ასაკის, კლინიკური სურათის და სხვა ნეიროლეფსიურ საშუალებებზე ავადმყოფის რეაქციების მიხედვით.

მოზრდილებში ფსიქოზების და ქცევის მათთან დაკავშირებული დარღვევების სამკურნალოდ საწყისი დოზა შეადგენს 1,5 – 3 მგ 2-3-ჯერ დღეში ან 3 – 5 მგ 2-3-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში, აღნიშნული დოზა შეიძლება დღეში 30 მგ-მდე გაიზარდოს. შემანარჩუნებელი დოზაა 5 – 10 მგ დღეში.

ბავშვებში ფსიქოზების მკურნალობისას საშუალო დღიური დოზა შეადგენს 0,025 – 0,05 მგ/კგ სხეულის მასაზე, განაწილებულს 2 მიღებაზე. საჭიროების შემთხვევაში აღნიშნული დოზა შეიძლება გაიზარდოს. ბავშვებისთვის მაქსიმალური დღიური დოზაა - 10 მგ. საწყისი დოზა ჟილ დე ლა ტურეტის სინდრომის და მძიმე ტიკების დროს შეადგენს 0,5 – 1,5 მგ 3-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში, აღნიშნული დოზა შეიძლება დღეში 10 მგ-მდე გაიზარდოს.

ხანგრძლივი სლოკინის დროს ინიშნება 1,5 მგ 3-ჯერ დღეში, ეფექტის მიხედვით.

ხანდაზმულ და მოხუცებულ პაციენტებში მკურნალობა უნდა დაიწყოს მოზრდილთა საშუალო დოზის ½-ით, რაც თანდათანობით გაიზრდება მიღწეული ეფექტის და ამტანობის მიხედვით.

უკუჩვენებები

- ცნს-ის დაავადებები, რომლებიც პირამიდული ან ექსტრაპირამიდული დარღვევების თანხლებით მიმდინარეობს.

- ორსულობა, ლაქტაცია.

- კომატოზური მდგომარეობები.

- ფეოქრომოციტომა.

- ძვლის ტვინის დათრგუნვა.

- პროლაქტინ-დამოკიდებული სიმსივნეები.

- მომატებული მგრძნობელობა ჰალოპერიდოლის მიმართ.

გვერდითი მოქმედება

გვერდით ეფექტებს დოზაზე დამოკიდებული ხასიათი აქვს.

ჰალოპერიდოლი იწვევს ნაკლებად გამოხატულ ძილიანობას, ჰიპოტენზიას ან ანტიმუსკარინულ ეფექტებს, მაგრამ უფრო მეტად გამოხატულ ექსტრაპირამიდულ ეფექტებს. ჰალოპერიდოლი დიდი სიფრთხილით უნდა მიიღონ ბავშვებმა და მოზარდებმა, რომლებსაც მძიმე დისტონური რეაქციების განვითარების მაღალი რისკი აღენიშნებათ. რისკის ჯგუფს ასევე, მიეკუთვნებიან ჰიპერთიროიდიზმის მქონე პაციენტები.

ექსტრაპირამიდული დარღვევები: მწვავე დისტონია, პარკინსონიზმის ანალოგიური სინდრომი, აკათიზია, გვიანი დისკინეზია, პერიორალური ტრემორი, ავთვისებიანი ნეროლეფსიური სინდრომი.

ანტიმუსკარინული მოქმედებით გამოწვეული გვერდითი ეფექტები: პირის სიმშრალე, შეკრულობა, შარდვის გაძნელება, მხედველობის დარღვევა, მიდრიაზი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, ეკგ-ის ცვლილებები (კერძოდ, Q- და T-ინტერვალების გადახრები), იშვიათად - არითმია.

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ექსფოლიაციური დერმატიტი, ექსუდაციური მულტიფორმული ერითემა, სისტემური წითელი [სისტემური ერითემატოზური] მგლურა (ძალიან იშვიათად), სიყვითლე (იმუნოლოგიური წარმოშობის), ხანგრძლივი თერაპიის დროს - კანის და თვალების პიგმენტაცია.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, აპლაზიური ანემია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, ეოზინოფილია, აგრანულოციტოზი, ხანგრძლივი თერაპიის დროს - ზომიერი ლეიკოპენია.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ამენორეა, გალაქტორეა, გინეკომასტია (ჰიპერპროლაქტინემიის შედეგად), წონის მომატება, ჰიპერგლიკემია, ჰიპერქოლესტერინემია.

სხვა: ცნობიერების დარღვევა, აჟიტაცია, იშვიათად - კატატონური ტიპის მდგომარეობები, უძილობა, ძილიანობა, კოშმარები, დეპრესია, მიოზი, ელექტროენცეფალოგრამის ცვლილებები, კრუნჩხვები, ცხვირის არხის დაცობა, ღვიძლის ფუნქციის ტესტების უმნიშვნელო ცვლილებები, ეაკულაციის დათრგუნვა, იმპოტენცია, პრიაპიზმი, თერმორეგულაციის დარღვევები.

განსაკუთრებული მითითებები

პრეპარატი სიფრთხილით ან საერთოდ არ უნდა გამოიყენოთ გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების (მათ შორის, სტენოკარდიის), გულის კუნთის გამტარობის დარღვევის, თირკმელების, ღვიძლის, სუნთქვის სისტემის მძიმე დაავადებების, დახურულკუთხოვანი გლაუკომის, სიყვითლის, პარკინსონიზმის, შაქრიანი დიაბეტის, ჰიპერთირეოზის (თირეოტოქსიკოზის), ბულბოსპინალური დამბლის, ნაწლავის ფუნქციური გაუვალობის, წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერპლაზიის ან შარდის შეკავების დროს.

სიფრთხილით უნდა დაენიშნოთ ანამნეზში კრუნჩხვების მქონე პირებს, ვინაიდან ჰალოპერიდოლი კრუნჩხვით ზღურბლს ამცირებს.

სიფრთხილეა საჭირო სუბარაქნოიდული სისხლჩაქცევების და ნივთიერებათა ცვლის დარღვევების (ჰიპოკალემია, ჰიპოკალცემია, ჰიპომაგნიემია) დროს.

ღვიძლის და თირკმლის დაავადებების მქონე პაციენტებში მკურნალობა მცირე დოზებით უნდა დაიწყოს, ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციის მუდმივი კონტროლით.

ჰალოპერიდოლის გამოყენების პერიოდში ალკოჰოლის მოხმარება იკრძალება.

ჰალოპერიდოლის და არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, ჰალოპერიდოლის  მოხსნისას ანტიკოაგულანტის დოზის კორექციაა საჭირო.

ჰალოპერიდოლის  მიღებისას განვითარებული ძილიანობა და პარკინსონიზმის სიმპტომები სპონტანურად ქრება პრეპარატის დოზის შემცირებისას ან მკურნალობის დროებით შეწყვეტისას. გვიანი დისკინეზიის განვითარების შემთხვევაში, საჭიროა თანდათანობით შემცირდეს ჰალოპერიდოლის დოზა და სხვა პრეპარატი დაინიშნოს.

ჰალოპერიდოლის ღებინების ცენტრზე მოქმედებამ შესაძლებელია ზოგიერთი სამკურნალო პრეპარატის დოზის გადაჭარბების ან ზოგიერთი დაავადების, მაგალითად, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ობსტრუქციის სიმპტომები შენიღბოს.

მაღალ ტემპერატურაზე გამოყენება შეიძლება სახიფათო იყოს, ვინაიდან ჰალოპერიდოლის ზემოქმედებით თერმორეგულაცია ირღვევა.

ხანგრძლივი გამოყენებისას აუცილებელია თვალების მუდმივი კონტროლი. რეკომენდებულია ერიდოთ მზეზე ყოფნას.

სიფრთხილის დაცვაა საჭირო მწვავე ინფექციების ან ლეიკოპენიის დროს. საჭიროა სისხლის კონტროლი, თუ ავადმყოფს გაურკვეველი ინფექცია ან ციებ-ცხელება უვითარდება.

ჰალოპერიდოლით მკურნალობა თანდათანობით უნდა შეწყდეს.

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე: ჰალოპერიდოლის მიმღებმა პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ პოტენციურად სახიფათო საქმიანობებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს მოითხოვს.

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: კუნთების რიგიდულობა, ზოგადი ან ლოკალური ტრემორი, ძილიანობა, არტერიული ჰიპოტენზია, ზოგჯერ - არტერიული ჰიპერტენზია. უკიდურესად მძიმე შემთხვევებში - კომატოზული მდგომარეობა, სუნთქვის დათრგუნვა, შოკი.

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. თუ ავადმყოფის მდგომარეობა საშუალებას იძლევა, შეიძლება კუჭის ამორეცხვა, შემდეგ კი აქტივირებული ნახშირის დანიშვნა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში, უნდა მიმართოთ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციას. სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესების მიზნით, ი/ვ შეიყვანება პლაზმა ან ალბუმინის ხსნარი, ასევე ნორადრენალინი. ასეთ შემთხვევებში ადრენალინის გამოყენება კატეგორიულად იკრძალება! ექსტრაპირამიდული სიმპტომების გამოხატულების შემცირების მიზნით, პარენტერალურად უნდა მოხდეს ანტიპარკინსონული საშუალების, მაგალითად, ბენზტროპინის მეზილატის შეყვანა.

წამლებთან ურთიერთქმედება

ჰალოპერიდოლი აძლიერებს ცნს-ზე ოპიოიდური ანალგეზიური საშუალებების, საძილე საშუალებების, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების, ზოგადი ანესთეზიის საშუალებების და ალკოჰოლის  დამთრგუნველ მოქმედებას.

აძლიერებს პერიფერიული მ-ქოლინობლოკატორების და ჰიპოტენზიური საშუალებების უმრავლესობის მოქმედებას (ამცირებს გუანეტიდინის მოქმედებას, მისი α-ადრენერგული ნეირონებიდან გამოდევნის და ამ ნეირონების მიერ მისი მიტაცების დათრგუნვის შედეგად).

ანტიქოლინერგულმა, ანტიჰისტამინურმა (1-ელი თაობის), ანტიდისკინეზიურმა საშუალებებმა შეიძლება ჰალოპერიდოლის ანტიქოლინერგული გვერდითი ეფექტების გაძლიერება და ანტიფსიქოზური ეფექტის შემცირება გამოიწვიოს.

კარბამაზეპინის ხანგრძლივად დანიშვნისას პლაზმაში ჰალოპერიდოლის დონე ეცემა (საჭიროა დოზის გაზრდა).

ჰალოპერიდოლის ლითიუმთან ერთად დანიშვნამ, განსაკუთრებით, დიდი დოზებით, შეიძლება შეუქცევადი ნეიროინტოქსიკაცია გამოიწვიოს, ასევე, ექსტრაპირამიდული სიმპტომატიკა გააძლიეროს.

ჰალოპერიდოლი ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების და მაო-ინჰიბიტორების მეტაბოლიზმს ანელებს, რის შედეგადაც პლაზმაში მათ დონე იზრდება და ტოქსიკურობა იმატებს.

ჰალოპერიდოლის ანტიპარკინსონულ პრეპარატებთან (ლევოდოფა და სხვ.) ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია ამ საშუალებების თერაპიული მოქმედების დაქვეითება, დოფამინერგულ სტრუქტურებზე ანტაგონისტური ზემოქმედების გამო.

მეთილდოფასთან ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია განვითარდეს დეზორიენტაცია, აზროვნების პროცესების გაძნელება და შენელება.

ანტიკონვულსიურ პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენებისას (მათ შორის, ბარბიტურატები და მიკროსომული ჟანგვის სხვა ინდუქტორები), ამ უკანასკნელთა დოზები უნდა გაიზარდოს, ვინაიდან ჰალოპერიდოლი კრუნჩხვითი აქტივობის ზღურბლს ამცირებს; აგრეთვე, შეიძლება შრატში ჰალოპერიდოლის კონცენტრაცია მცირდებოდეს. კერძოდ, ჩაისთან ან ყავასთან ერთად გამოყენებისას, ჰალოპერიდოლის მოქმედება შეიძლება შემცირდეს.

ჰალოპერიდოლის ფლუოქსეტინთან ერთად გამოყენებისას, ცნს-ზე გვერდითი მოქმედების, განსაკუთრებით, ექსტრაპირამიდული რეაქციების, რისკი იზრდება.

ჰალოპერიდოლმა შეიძლება ბრომოკრიპტინის მოქმედება შეამციროს.

შენახვის პირობები

პრეპარატი უნდა შეინახოთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ, მშრალ, სინათლისგან დაცულ ადგილზე, 15°C - 25°C ტემპერატურაზე.

შენახვის ვადა

3 წელი.

არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

შეფუთვა

მუყაოს შეფუთვა 48 ტაბლეტის შემცველობით: 2 ბლისტერი, თითოეულში 24 ტაბლეტით.

მწარმოებელი

ღსს „არპიმედი“

სომხეთის რესპუბლიკა, კოტაიკი მარზი, ქ. აბოვიანი, მე-2 მიკრორაიონი, შენ. 19

ტელ.: 374 (222) 21703, 21740; ფაქსი: 374 (222) 21924

ელ.ფოსტა: [email protected]

ელ.მისამართი: www.arpimed.am

სლიფნიდი  ტაბლეტები  

(საკვები დანამატი)   

მელატონინი 5 მგ.

შემადგენლობა: 
მელატონინი ------------------------ 5 მგ.
დამხმარე ნივთიერებები: ------------------ Q.S.

ჩვენება:  
გამოიყენება
• ძილის რითმის დარღვევა
• უძილობა
• საათობრივი სარტყელის ცვლილებისას  ძილის დარღვევა

მოქმედების მექანიზმი:  
მელატონინის საძილე მოქმედება და ძილი/გაღვიძება რითმის რეგულირება განპირობებულია მელატონინის მოქმედებით ცნს-ში ჰიპოთალამუსის სუპრაჰიაზმური ბირთვების MT(1) და  MT(2) მელატონინერგულ რეცეპტორებზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალური მიღებისას სლიფნიდი აბსორბირდება საჭმლის მომნელებელ სისტემაში. მეტაბოლიზდება ქსოვილებში. გამოიყოფა ნაღვლით და შარდით.

გვერდითიმოვლენები:
თავის ტკივილი,  თავბრუსხვევა, კუჭ-ნაწლავის მხრივ დისკომფორტი.

სიფრთხილის ზომები:

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

თუ გაქვთ რაიმე სახის ალერგია აცნობეთ მკურნალ ექიმს.

წამლებთან ურთიერთქმედება:

ურთიერთქმედებს ანტიბიოტიკებთან, ასპირინთან, ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებებთან.

წინააღმდეგ ჩვენება:

აქტიურ ინგრედიენტზე ან დამატებით ნივთიერებებზე  ჰიპერმგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

სლიფნიდის ტაბლეტები არ არის უსაფრთხო ლაქტაციის და ორსულობის დროს.

დოზირება:

ჩვეულებრივ 1-2 ტაბლეტი დღეში,  ან ექიმის დანიშნულების მიხედვით.

ჭარბი დოზირება:

თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შფოთვა.

შეფუთვა:

10 ტაბლეტი ბლისტერზე, 10 ბლისტერი კოლოფში.

შენახვის წესი:

შეინახეთ მშრალ ადგილას არაუმეტეს  30⁰ C ტემპერატურაზე.

შენახვის ვადა:

3 წელი

მწარმოებელი: WEST COAST Pharmaceutical Works, ინდოეთი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

მემანტინის ჰიდროქლორიდი . . . . . . 10 მგ

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი

დემენციის (ალცჰაიმერის ტიპის) სამკურნალო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

გლუტამატერგული ნეირიოტრანსმისიის დისფუნქცია (განსაკუთრებით N-მეთილ-D-ასპარტატის (NMDA) რეცეპტორების დონეზე), როგორც ფიქრობენ, მონაწილეობს ალცჰეიმერის დაავადების სიმპტომატიკის განვითარებასა და თვითონ დაავადების პროგრესირებაში.

მემანტინი, როგორც ანტიდემენციური საშუალება, არის NMDA რეცეპტორების პოტენციური ანტაგონისტი. მემანტინი აბლოკირებს გლუტამატის დონის პათოლოგიურ ზრდას, რომელიც იწვევს ნეირონულ დისფუნქციას.

ფარმაკოკინეტიკა

მემანტინის ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 100%-ს. პრეპარატის თმახ მაჩვენებელი არის 3-8 საათი. საკვების მიღება გავლენას არ ახდენს მემანტინის შეწოვაზე.  მემანტინის მყარი კონცენტრაციები (70-150 ნგ/მლ) მიიღწევა 20 მგ დღიური დოზებით და ეს მაჩვენებლები ვარირებს ინდივიდუალურად. ცერებროსპინალურ სითხეში და სისხლის შრატში აქტიური ინგრედიენტის კონცენტრაციების შეფარდება არის 0.52, 5-30 მგ დღიური დოზების მიღების ფონზე. მემანტინის განაწილების მოცულობაა 10 ლ/კგ და პლაზმის პროტეინებით შებოჭვის კოეფიციენტი – 45%.

პერორალური მიღების შემდეგ მიღებული დოზის 80% უცვლელი ფორმით გვხვდება სისხლში. მემანტინის ძირითადი მეტაბოლიტია N-3.5-დიმეთილ-გლუდანტანი, -4 და –6 ჰიდროქსი მემანტინის შერეული იზომერი და 1-ნიტროზო- 3,5-დიმეთილ ადამანტანი. აღნიშნულ მეტაბოლიტებს არა აქვთ ანტი-NMDA აქტივობა. Iნ ვიტრო კვლევებში ციტოქრომ P450 სისტემით კატალიზებული მემანტინის მოტაბოლოზმის რეაქციები გამოვლენილი არ არის.

მემანტინის ტერმინალური ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს (T_1/2) 60 – 100 საათს. მიღებული დოზის 84% გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით. მემანტინის თირკმლისმიერი კლირენსი გაშუალედებურია ტუბულარული სეკრეციით და ტუბულარული აბსორბციით. ტუტე შარდის შემთხვეავაში (პH=7-9), მემანტინის ექსკრეცია შეიძლება შემცირდეს. შარდის გატუტიანების მიზეზი შეიძლება იყოს კვების რეჟიმის რადიკალური შეცვლა (მაგ. ხორცით მდიდარი დიეტიდან გადასვლა ბოსტნეულით მდიდარ დიეტაზე, ან ანტაციდების ჭარბი გამოყენება).

ვალოსედი
Valosedum

შემადგენლობა:
კატაბალახას ნაყენი - 8 მლ; შავბალახას ნაყენი - 8 მლ; პიტნის ნაყენი – 4 მლ; სვიის ნაყენი - 2 მლ; კუნელის ნაყენი - 4 მლ; ბარამბოს ნაყენი - 4 მლ;
«ვალოსედი» შეიცავს ბიოლოგიურად აქტიურ ნივთიერებათა კომპლექსს: ეთერზეთებს (ბორნეოლიზოვალერიანატი, ბორნეოლი, იზოვალერიანის მჟავა, მენთოლი), ვალეპოტრიატებს, ფლავონოიდებს (ქვერცეტინი, რუტინი, ქვინკველოზიდი) ტრიტერპენულ საპონინებს, ვიტამინებს, ტანინებს, მწარე გლიკოზიდებს, ლუპულინს, ჰუმულონს, ლუპულონს, ურსულის და ოლეინის მჟავებს.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
სედაციური, სპაზმოლიზური სამკურნალო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
პრეპარატს აქვს სედაციური, სპაზმოლიზური, ჰიპოტენზიური, კარდიოტონული, კრუნჩხვების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება, აძლიერებს შეკავების პროცესებს თავის ტვინის კორტიკალური და სუბკორტიკალური სტრუქტურების ნეირონებში, ამცირებს რეფლექტო¬რ¬ულ აგზნებას ნერვული სისტემის ცენტრალურ ნაწილებში, ახანგრძლივებს საძილე პრეპარატების მოქმედებას, ამცირებს სპონტანური მოქმედების აქტივობას, ხსნის ნეიროგენული წარმოშობის არითმიებს, რეფლექსურად აფართოებს თავის ტვინის სისხლძარღვებს, ამცირებს შინაგანი ორგანოების გლუვი კუნთების სპაზმს, აძლიერებს ნაღვლდენას, საჭმლის მომნელებელი ჯირ¬კვლების სეკრეციას, პერისტალტიკას. ხელს უწყობს ცხიმებისა და წყალ-მარილოვანი ცვლის რეგულაციას.

ჩვენება:

- სხვადასხვა ფორმის ნევროზები, მათს შორის - კლიმაქტერული ნევროზი;
- აგზნებულობა, შიში, დაძაბულობა;
- შაკიკის მსგავსი თავის ტკივილები;
- ნეიროგენული არითმიები;
- ჰიპერტონული დაავადება (I, II სტადია);
- ღვიძლის და სანაღვლე გზების დაავადებები (ქოლეცისტიტი, ქოლანგიტი);
- კუჭ-ნაწლავის სეკრეციული ფუნქციის დარღვევები;
- მეტეორიზმი, გულისრევა;
- ნეიროგენული წარმოშობის ყაბზობა;
- ესტროგენული ჰორმონის უკმარისობა;

გვერდითი მოვლენები:
დიდი დოზით და ხანგრძლივად მიღებისას პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ძილიანობა, თავბრუსხვევა, შრომის უნარის დაქვეითება.

მიღების წესი:
პერორულად 20-25 წვეთი 3-ჯერ დღეში ჭამის შემდეგ.

გამოშვების ფორმა:
25 მლ ნარინჯისფერ მინის ან პოლიმერული მასალის ფლაკონებში საწვეთურით და მიხრახნილი სახურავით. ფლაკონი თავსდება მუყაოს კოლოფში ინსტრუქციასთან ერთად.

ვარგისიანობის ვადა:
2 წელი.

შენახვის პირობები:
მშრალ, გრილ ადგილზე.

აფთიაქიდან გაცემის წესი:
ურეცეპტოდ.

ფსიქოლეპტი ტაბ. 25მგ

Fsiqolept Tab. 25mg 

კვეტიაპინი  

აქტიური ფარმაცევტული ინგრედიენტები ტაბლეტში

ფსიქოლეპტი ტაბ. 25მგ: კვეტიაპინის ფუმარატი   .......  28.78 მგ (25 მგ კვეტიაპინი)

*შემავსებლების სრული ჩამონათვალი იხ. პარაგრაფში ფარმაცევტული მახასიათებლები-1) შემავსებლების ჩამონათვალი

აღწერა

ფსიქოლეპტი ტაბ. 25მგ: ნარინჯისფერი მრგვალი, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი

ჩვენება და გამოყენება

1. შიზოფრენიის მკურნალობა.

2. ბიპოლარული აშლილობის მკურნალობა:

-ბიპოლარული აშლილობის საშუალო და მძიმე მანიაკალური ეპიზოდების მკურნალობა

-ბიპოლარული აშლილობის დიდი დეპრესიული ეპიზოდების მკურნალობა

-ბიპოლარული აშლილობის რეციდივის პრევენცია პაციენტებში, რომლებშიც კვეტიაპინის გამოყენებისას აღინიშნა პასუხი დიდი დეპრესიული ეპიზოდების, შერეული ან მანიაკალური ეპიზოდების დროს.

დოზირება და გამოყენება

ხანდაზმულები

როგორც სხვა ანტიფსიქოზური საშუალებები კვეტიაპინი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ ხანდაზმულებში, განსაკუთრებით დოზირების საწყის პერიოდში. დაიწყეთ დღეში 25მგ-ით და დოზა თანდათან გაზარდეთ 25-დან -50მგ-მდე.

პედიატრული პოპულაცია

ამ მედიკამენტის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებსა და მოზარდებში დადგენილი არ არის.

თირკმლის და ღვიძლის დაზიანება

კვეტიაპინის პერორალური მიღების შემდეგ  კლირენსი დაახლოებით 25%-ით მცირდება თირკმლის და ღვიძლის დაზიანების მქონე პირებში. კვეტიაპინი ექსტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში. აქედან გამომდინარე კვეტიაპინი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ ღვიძლის დაზიანების მქონე პაციენტებში.  საწყისი დოზაა 25მგ/დღეში. დოზა თანდათან უნდა გაიზარდოს 25-50მგ-ით დღეში ეფექტური დოზის მიღწევამდე, ინდივიდუალური პაციენტის კლინიკური პასუხის და ტოლერანტობის მიხედვით.

უკუჩვენება და უსაფრთხოების ზომები

1.უკუჩვენება

1) ჰიპერმგრძნობელობა: სიფრთხილით გამოიყენეთ ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებში.

2) კომა: აღწერილია კვეტიაპინით კომის გაუარესების ძალიან იშვიათი შემთხვევები.

3) ცნს-ის დამთრგუნველი მედიკამენტები: კვეტიაპინის ცნს-ის დამთრგუნველ მედიკამენტებთან ერთად გამოყენებამ, როგორიცაა ბარბიტურატები, შეიძლება გაზარდოს კვეტიაპინისადმი ფარმაკოდინამიკური პასუხი.

4) კვეტიაპინი არ გამოიყენოთ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ეპინეფრინს.

5) კვეტიაპინი არ გამოიყენოთ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერგლიკემია და შაქრიანი დიაბეტი.

6) კვეტიაპინი არ უნდა მიიღონ პაციენტებმა, რომლებსაც აღენიშნებათ გალაქტოზას აუტანლობა, ლაპ-ლაქტაზის დეფიციტი   ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია.

2. გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები

1)სუიციდი და ანტიდეპრესანტული პრეპარატები: პლაცებოსთან შედარებით ანტიდერპესანტებმა გაზარდა სუიციდური აზრების და ქცევის (სუიციდი) სიხშირე ბავშვებში, მოზარდებში და მცირე ასაკის ბავშვებში დიდი დეპრესიული დარღვევის (MDD) და სხვა ფსიქიატრული დარღვევების ხანმოკლე კვლევაში. ყველამ ვინც ფსიქოლეპტის გამოყენებას განიხილავს ბავშვებში, მოზარდებში და მცირე ასაკის ბავშვებში უნდა დააბალანსოს რისკი და კლინიკური საჭიროება. ხანმოკლე კვლევებმა არ აჩვენა პლაცებოსთან შედარებით ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას სუიციდის მომატება 24 წელზე უფროსი ასაკის მოზრდილებში. პლაცებოსთან შედარებით ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას, რისკი მცირდებოდა 65 წელზე უფროსი ასაკის ხანდაზმულებში. დეპრესია და ზოგიერთი სხვა ფსიქიატრიული დარღვევა თავად დაკავშირებულია სუიციდის რისკის მომატებასთან. ყველა ასაკის პაციენტისთვის, რომლებიც იწყებენ ანტიდეპრესანტებით მკურნალობას, საჭიროა შესაბამისი მონიტორინგი და ინტენსიური დაკვირვება კლინიკური გაუარესების, სუიციდის ან ქცევის უჩვეულო ცვლილების გამოსავლენად. ოჯახის წევრებს და მომვლელებს უნდა აუხსნან დაკვირვების და ექიმთან კომუნიკაციის აუცილებლობა. კვეტიაპინი განკუთვნილი არ არის ათ წლამდე ასაკის პაციენტებში გამოყენებისთვის.

2) ჰიპერგლიკემია და შაქრიანი დიაბეტი: პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ატიპიური ანტიფსიქოზური პრეპარატებით კვეტიაპინის ჩათვლით, აღწერილია ჰიპერგლიკემია, ზოგ შემთხვევაში ექსტრემალური და დაკავშირებული კეტოაციდოზთან ან ჰიპეროსმოლარულ კომასთან ან სიკვდილთან. ატიპიურ ანტიფსიქოზურ საშუალებებს და გლუკოზურ ანომალიებს შორის კავშირის შეფასება გაძნელებულია შიზოფრენიით დაავადებულ პაციენტებში, შაქრიანი დიაბეტის მაღალი რისკის და საერთო მოსახლეობაში დიაბეტის მაღალი რისკის გამო. ამ ფაქტორების გათვალისწინებით, კავშირი ატიპიურ ანტიფსიქოზურ საშუალებებს და ჰიპერგლიკემიის გვერდით მოვლენებს შორის, ბოლომდე გარკვეული არ არის. თუმცა ეპიდემიოლოგიური კვლევები აჩვენებს მკურნალობასთან დაკავშირებული ჰიპერგლიკემიის გვერდითი მოვლენების გაზრდილ რისკს პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებებით. პაციენტებში, რომლებიც ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებებით მკურნალობენ, ჰიპერგლიკემიასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების ზუსტი რისკი ცნობილი არ არის. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებებით მკურნალობას იწყებენ, საჭიროა რეგულარული მონიტორინგი, გლუკოზის კონტროლის გაუარესების გამოსავლენად. პაციენტებში რომლებსაც აღენიშნებათ შაქრიანი დიაბეტის რისკ-ფაქტორები (სიმსუქნე, დიაბეტის ოჯახური ანამნეზი), მკურნალობამდე და შემდგომში მკურნალობის პერიოდში, უნდა გაკეთდეს უზმოზე სისხლში გლუკოზის ტესტი. ნებისმიერ პაციენტში, რომელიც მკურნალობს არატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებებით, საჭიროა მონიტორინგი ჰიპერგლიკემიის სიმპტომების გამოსავლენად, როგორიცაა პოლიდიფსია, პოლიურია, პოლიფაგია და სისუსტე. პაციენტებმა, რომლებსაც ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებებით მკურნალობის დროს განუვითარდებათ ჰიპერგლიკემიის სიმპტომები, უნდა ჩაიტარონ უზმოზე გლუკოზის ტესტი. ზოგ შემთხვევაში ჰიპერგლიკემია გაქრა ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებების მოხსნის შემდეგ. თუმცა ზოგიერთ პაციენტში საეჭვო პრეპარატის მოხსნის მიუხედავად საჭირო იყო ანტიდიაბეტური მკურნალობის გაგრძელება. კლინიკურ კვლევებში ზოგიერთ პაციენტში აღინიშნა ერთზე მეტი მეტაბოლური პარამეტრის გაუარესება, როგორიცაა წონა, სისხლში გლუკოზის და ლიპიდების დონე. ამ პარამეტრების ცვლილების მენეჯმენტი უნდა მოხდეს კლინიკური პარამეტრებით.

3) ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი (NMS): ანტიფსიქოზური პრეპარატების გამოყენებისას კვეტიაპინის ჩათვლით აღწერილია პოტენციურად ფატალური სიმპტომოკომპლექსი, ზოგჯერ განმარტებული როგორც ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი (NMS). კვეტიაპინის გამოყენებისას აღწერილია NMS იშვიათი შემთხვევები. NMS-ს კლინიკური გამოვლინებაა  ჰიპერპირექსია, კუნთების რიგიდობა, დაზიანებული მენტალური სტატუსი, ავტონომიური არასტაბილურობის მტკიცებულება (არარეგულარული პულსი ან სისხლის წნევა, ტაქიკარდია, დიაფორეზი და გულის დისრითმია). დამატებითი ნიშნები შეიძლება მოიცავდეს კრეატინ-ფოსფოკინაზას მომატებას, მიოგლობინურიას (რაბდომიოლიზი) და თირკმლის მწვავე უკმარისობას. NMS-ის მონიტორინგი უნდა მოიცავდეს შემდეგს: 1) ანტიფსიქოზური პრეპარატის და იმ მედიკამეტების დაუყოვნებლივ მოხსნა, რომლებიც აუცილებელი არ არის მიმდინარე თერაპიისთვის; 2)სიმპტომების ინტენსიური მკურნალობა და სამედიცინო მონიტორინგი. თუ პაციენტს NMS-ის მოხსნის შემდეგ ესაჭიროება ანტიფსიქოზური მკურნალობა პრეპარატის ხელახლა დანიშვნისას უნდა დაიცვან სიფრთხილე. საჭიროა პაციენტის ინტენსიური მონიტორინგი, რადგან აღწერილია NMS-ის რეციდივი.

4) გვიანი დისკინეზია და ექსტრაპირამიდული სიმპტომები: პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ  ანტიფსიქოზური პრეპარატებით კვეტიაპინის ჩათვლით შეიძლება აღინიშნოს პოტენციურად შეუქცევადი, უნებლიე, დისკინეზიური მოძრაობების სინდრომი. თუ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კვეტიაპინს, ვითარდება გვიანი დისკინეზიის ნიშნები და სიმპტომები, უნდა გაითვალისწინონ პრეპარატის მოხსნა. ზოგ შემთხვევაში სინდრომი შეიძლება განვითარდეს ან გამწვავდეს მკურნალობის მოხნის შემდეგ. მიუხედავად იმისა, რომ სიმპტომების სიხშირე ყველაზე მაღალია ხანდაზმულებში, განსაკუთრებით ხანადზმულ ქალებში, გავრცელების მიხედვით მკურნალობის დასაწყისში შეუძლებელია იმის პროგნოზირება  თუ რომელ პაციენტს განუვითარდება სინდრომი. გვიანი  დისკინეზიის განვითარების და მისი შეუქცევადობის რისკი იზრდება მკურნალობის ხანგრძლივობის და პაციენტის საერთო კუმულაციური დოზის მატებასთან ერთად. თუმცა სინდრომი შედარებით ნაკლები სიხშირით შეიძლება განვითარდეს უფრო ხანმოკლე და დაბალი დოზებით მკურნალობისას. ბიპოლარული დეპრესიის მკურნალობის ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ  კლინიკურ კვლევაში პრეპარატის გამოყენებისას, ექსტრაპირამიდული სიმპტომების სიხშირე პლაცებოსთან შედარებით იყო უფრო მაღალი.

5) გაზრდილი სიკვდილიანობა დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზით დაავადებულ ხანდაზმულ პაციენტებში: ფსიქოლეპტი (კვეტიაპინი) განკუთვნილი არ არის დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზის მკურნალობისთვის. მეტა-ანალიზის შედეგების მიხედვით სიკვდილის რისკი მომატებულია დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზით დაავადებულ ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიფსიქოზურ პრეპარატებს. ტიპიური, 10 კვირიანი კონტროლირებული კვლევის მიმდინარეობისას (710 პაციენტი, საშუალო ასაკი 83 წელი, ასაკი 56-99) პრეპარატით ნამკურნალებ პაციენტებში გარდაცვალების სიხშირე იყო 5.5%, პლაცებოს ჯგუფში - 3.2%. დაკვირვებითი კვლევები მიუთითებს, რომ ატიპიური ანტიფსიქოზური პრეპარატების მსგავსად, სტანდარტული ანტიფსიქოზური პრეპარატებით მკურნალობამ შეიძლება გაზარდოს სიკვდილიანობა. მასშტაბი, რომლითაც კვლევებში აღნიშნული მომატებული სიკვდილიანობა შეიძლება ანტიფსიქოზურ პრეპარატებს დაუკავშირონ, პაციენტის მახასიათებლების საპირისპიროდ, უცნობია. სიკვდილის მიზეზი სხვადასხვა იყო, დადგენილი არ არის მიზეზობრივი კავშირი სიკვდილს და ამ პრეპარატს შორის. დაკვირვებითი კლინიკური კვლევების მიხედვით ატიპიური ანტიფსიქოზური პრეპარატები აგრეთვე დაკავშირებულია სიკვდილიანობის ზრდასთან.

6) მწვავე ნეიტროპენია: კლინიკურ კვლევებში იშვიათად აღწერილია ფსიქოლეპტთან დაკავშირებული მწვავე ნეიტროპენიის შემთხვევები (

7) ცერებროვასკულური დაავადება ან მდგომარეობა: რანდომიზებული პლაცებო-კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების ანალიზმა, რომლებიც ჩატარდა დემენციით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც ანტიფსიქოზურ პრეპარატებს იღებდნენ, გამოავლინა, რომ ცერებროვასკულური დაავადების ან მდგომარეობის რისკი პრეპარატით ნამკურნალებ პაციენტებში სამჯერ მაღალი იყო პლაცებოს ჯგუფში სიკვდილის რისკთან შედარებით. ცერებროვასკულური დაავადების ან მდგომარეობის გამომწვევი მიზეზი უცნობია. საჭიროა ინსულტის რისკ-ფაქტორების მქონე პაციენტების მონიტორინგი.

8) ფლებოთრომბოზის რისკი: კვეტიაპინის გამოყენებისას აღწერილია ფლებოთრომბიტი. პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ფლებოთრომბიტის შეძენილი რისკ-ფაქტორები საჭიროა მონიტორინგი თერაპიის დაწყებამდე და მკურნალობის განმავლობაში.

9) კვეტიაპინი განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ კარდიოვასკულური დაავადება, ცერებროვასკულური დაავადება ან მდგომარეობები, რომლებიც პაციენტებს ჰიპოტენზიისკენ განაწყობს. მკურნალობის პირველი რამდენიმე თვის განმავლობაში კვეტიაპინმა შეიძლება გამოიწვიოს ორთოსტატული ჰიპოტენზია.

გვერდითი რეაქციები

კვეტიაპინის ყველაზე ხშირად აღწერილი გვერდითი რეაქციებია (ADR) (≥10%): ძილიანობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, პირის სიმშრალე, მოხსნის სიმპტომები, შრატში ტრიგლიცერიდების დონის მომატება, საერთო ქოლესტეროლის (ძირითადად  LDL ქოლესტეროლის) დონის მომატება,   HDL  ქოლესტეროლის დაქვეითება, წონაში მატება, ჰემოგლობინის დაქვეითება და ექსტრაპირამიდული სიმპტომები.

კვეტიაპინით თერაპიასთან დაკავშირებული გვერდითი რეაქციების სიხშირე (ADR) მოცემულია ქვემოთ ცხრილში (ცხრილი 1). სამედიცინო მეცნიერებების საერთაშორისო  ორგანიზაციების საბჭოს მიერ რეკომენდებული ფორმატის მიხედვით (CIOMS III სამუშაო ჯგუფი, 1995).

ცხრილი 1: კვეტიაპინით თერაპიასთან დაკავშირებული ADR

გვერდითი რეაქციების სიხშირე განსაზღვრულია შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100-

1) შეიძლება განვითარდეს ძილიანობა, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში, ჩვეულებრივ ქრება კვეტიაპინის მუდმივი გამოყენებისას.

2) შრატში ტრანსამინაზების (ალტ, ასტ) ან გამა-GT დონის ასიმპტომური მომატება (გადახრა ნორმიდან>3X ULN-მდე ნებისმიერ დროს) აღწერილია ზოგიერთ პაციენტში, რომელიც იღებს კვეტიაპინს. ეს მომატება ჩვეულებრივ შექცევადი იყო კვეტიაპინით მკურნალობის გაგრძელებისას.

3) როგორც ალფა-ადრენერგული მაბლოკირებელი მოქმედების სხვა ანტიფსიქოზური პრეპარატები, კვეტიაპინი შეიძლება ხშირად იწვევდეს ორთოსტატურ ჰიპოტენზიას, რომელიც დაკავშირებულია თავბრუსხვევასთან, ტაქიკარდიასთან და ზოგ პაციენტში სინკოპესთან განსაკუთრებით დოზირების ტიტრაციის საწყის პერიოდში.

4) ამ ADR-ს სიხშირე განსაზღვრულია მხოლოდ პოსტ-მარკეტინგული მონაცემებიდან.

5) უზმოდ გლუკოზა ≥126 მგ/დლ (≥7.0 მმოლ/ლ) ან არაუზმოდ გლუკოზა ≥200 მგ/დლ (≥11.1 მმოლ/ლ) მინიმუმ ერთხელ.

6) პლაცებოსთან შედარებით დისფაგიის სიხშირის ზრდა კვეტიაპინის გამოყენებისას აღინიშნა მხოლოდ ბიპოლარული დეპრესიის კლინიკურ კვლევებში.

7) საწყისთან შედარებით წონის >7% მომატება. ვითარდება ძირითადად მოზრდილების მკურნალობის ადრეული კვირების განმავლობაში.

8) მოხსნის შემდეგი სიმპტომები ყველაზე ხშირად აღინიშნა მწვავე პლაცებო-კონტროლირებად მონოთერაპიის კლინიკურ კვლევებში, რომლებიც აფასებდა მოხსნის სიმპტომებს: უძილობა, გულისრევა, თავის ტკივილი,  დიარეა, ღებინება, თავბრუსხვევა და გაღიზიანება. ამ რეაქციების სიხშირე მნიშვნელოვნად დაქვეითდა გამოყენებიდან 1 კვირის შემდეგ.

9) ტრიგლიცერიდები ≥200 მგ/დლ (≥2.258 მმოლ/;) (პაციენტების ასაკი ≥18 წელი) ან ≥150 მგ/დლ (≥1.694 მმოლ/ლ (პაციენტების ასაკი

10) ქოლესტეროლი ≥240 მგ/დლ (≥6.2064 მმოლ/ლ) (პაციენტების ასაკი ≥18 წელი) ან ≥200 მგ/დლ (≥5,172 მმოლ/ლ) (პაციენტების ასაკი

11) თრომბოციტები ≤100X10⁹ლ მინიმუმ ერთხელ.

12) კლინიკურ კვლევაში აღწერილი სისხლში კრეატინფოსფოკინაზას მომატების საფუძველზე, რომელიც დაკავშირებული არ იყო ავთვისებიან ნეიროლეფსიურ  სინდრომთან.

13) პროლაქტინის დონე (პაციენტების ასაკი >18 წელი): ≥20 მკგ/ლ (>869,56 პმოლ/ლ მამაკაცები; ≥30 მკგ/ლ (>1304.34 პმოლ/ლ)

14) შეიძლება გამოიწვიოს დაცემა

15) HDL ქოლესტეროლი:

16) პაციენტების სიხშირე, რომლებსაც აღენიშნებათ QTc გადახრა

17) გადახრა 132 მმოლ/ლ-დან ≤132 მმოლ/ლ-მდე მინიმუმ ერთხელ.

18) კვეტიაპინით თერაპიისას ან მკურნალობის დასრულებიდან მოკლე პერიოდში აღწერილია სუიციდური აზრის და სუიციდური ქცევის შემთხვევები.

19) ჰემოგლობინის დაქვეითება ≤13 გ/დლ-მდე (8.07 მმოლ/ლ) მამაკაცებში; ≤12მ გ/დლ (7.45 მმოლ/ლ) ქალებში მინიმუმ ერთხელ განვითარდა კვეტიაპინით ნამკურნალები პაციენტების 11%-ში ყველა კვლევაში ღიას ჩათვლით. ამ პაციენტებისთვის ჰემოგლობინის მაქსიმალური საშუალო დაქვეითება ნებისმიერ დროს იყო -1.50 გ/დლ.

20) ხშირად აღწერილია ტაქიკარდია, თავბრუსხვევა, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, და/ან თანმხლები გულის/რესპირატორული დაავადება

21) დაფუძნებულია გადახრაზე ნორმალური საბაზისო მაჩვენებლიდან პოტენციურად კლინიკურად მნიშვნელოვან მაჩვენებლამდე ნებისმიერ დროს-ყველა კვლევაში. საერთო T₄-ის, თავისუფალი T₄-ის, საერთო T₃-ის და თავისუფალი T₃-ის გადახრა განსაზღვრულია როგორც

22) დაფუძნებულია ხანდაზმულებში (≥65 წელი) ღებინების მომატებულ რისკზე.

23) დაფუძნებულია ნეიტროფილების გადახრაზე საბაზისო მაჩვენებლიდან ->1.5X10⁹ლ-დან  9ლ-მდე-მდე მკურნალობის დროს და დაფუძნებულია პაციენტებზე, რომლებსაც აღენიშნებათ მწვავე ნეიტროპენია (9ლ) და ინფექცია კვეტიაპინის ყველა კლინიკურ კვლევაში.

24) დაფუძნებულია ნორმალური საბაზისო მაჩვენებლის გადახრაზე პოტენციურად კლინიკურად მნიშვნელოვან მაჩვენებლამდე ნებისმიერ დროს ყველა კვლევაში. ეოზინოფილების გადახრა განსაზღვრულია როგორც >1X10⁹ უჯრედი/ლ ნებისმიერ დროს.

25) დაფუძნებულია ნორმალური საბაზისო მაჩვენებლის გადახრაზე პოტენციურად კლინიკურად მნიშვნელოვან მაჩვენებლამდე ნებისმიერ დროს ყველა კვლევაში. WBC გადახრა განსაზღვრულია როგორც ≤3X10⁹  უჯრედი/ლ ნებისმიერ დროს.

26) დაფუძნებულია მეტაბოლური სინდრომის გვერდით მოვლენებზე კვეტიაპინის ყველა კლინიკურ კვლევაში.

27) ზოგიერთ პაციენტში კლინიკურ კვლევებში აღწერილი იყო ერთზე მეტი მეტაბოლური ფაქტორის გაუარესება როგორიცაა წონა, სისხლში გლუკოზის და ლიპიდების დონე

28) შეიძლება განვითარდეს მკურნალობის დროს ან მისი დაწყების ახლო პერიოდში და შეიძლება დაკავშირებული იყოს ჰიპოტენზიასთან და/ან სინკოპესთან. ხშირად დაფუძნებულია ბრადიკარდიაზე და მასთან დაკავშირებულ მოვლენებზე კვეტიაპინის ყველა კლინიკურ კვლევაში.

კანის მძიმე გვერდითი რეაქციები (SCAR), სტივენს-ჯონსონის სინდრომის (SJS), ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზის (TEN) ჩათვლით, პრეპარატზე რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS) აღწერილია კვეტიაპინით მკურნალობასთან დაკავშირებით.

QT გახანგრძლივების, პარკუჭოვანი არითმიის, უეცარი სიკვდილის, გულის გაჩერების და torsades des pointes შემთხვევები აღწერილია ნეიროლეპტიკების გამოყენებისას და მიჩნეულია კლასის ეფექტებად.

პედიატრული პოპულაცია

ბავშვებში და მოზარდებში უნდა გაითვალისწინონ მოზრდილებში აღწერილი ADR. შემდეგი ცხრილი აჯამებს ADR-ს, რომლებიც უფრო მაღალი სიხშირით ვითარდება ბავშვებსა და მოზარდებში (10-17 წელი) ვიდრე მოზრდილ პოპულაციაში ან ADR- რაც იდენტიფიცირებული არ არის მოზრდილ პოპულაციაში.

ცხრილი 2: კვეტიაპინით მკურნალობასთან დაკავშირებული ADR ბავშვებსა და მოზარდებში, რომელბიც ვითარდება მოზრდილებზე მაღალი სიხშირით ან იდენტიფიცირებული არ არის მოზრდილთა პოპულაციაში.

გვერდითი რეაქციების სიხშირე განსაზღვრულია შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100-

1. პროლაქტინის დონე (პაციენტების ასაკი 869,56 პმოლ/ლ) მამაკაცები; ≥26 მკგ/ლ (>1330.428 პმოლ/ლ) ქალებში ნებისმიერ დროს. პაციენტების 1%-ზე ნაკლებში პროლაქტინის დონის მომატება იყო  >100 მკგ/ლ.

2. დაფუძნებულია კლინიკურად მნიშვნელოვანი ზღვარის გადაცილებაზე (ადაპტირებულია ჯანმრთელობის კრიტერიუმების ნაციონალური ინსტიტუტისგან) > 20 mmHg მომატება სისტოლური ან >10mmHg დიასტოლური წნევისთვის ნებისმიერ დროს ორ მწვავე  (3-6 კვირა) პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში ბავშვებსა და მოზარდებში.

3. შენიშვნა: სიხშირე იგივეა რაც მოზრდილებში, მაგრამ შეიძლება დაკავშირებული იყოს განსხვავებულ კლინიკურ ქვეტექსტებთან ბავშვებსა და მოზარდებში.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

პირველი ტრიმესტრი

ექსპოზირებული ორსულობის (300-1000 ორსულობის გამოსავალი), ინდივიდუალური შემთხვევების და ზოგიერთი დაკვირვებით კვლევის გამოქვეყნებული მონაცემები  არ მიუთითებს მკურნალობის გამო მალფორმაციების მომატებულ რისკზე, თუმცა ყველა ხელმისაწვდომი მონაცემის საფუძველზე შეუძლებელია მკაფიო დასკვნის გაკეთება. ცხოველების კვლევებმა აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიურობა. აქედან გამომდინარე ორსულობის დროს კვეტიაპინი უნდა გამოიყენონ მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ სარგებელი აჭარბებს პოტენციურ რისკს.

მესამე ტრიმესტრი

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში ანტიფსიქოზური პრეპარატებისადმი ექსპოზირებულ ახალშობილებში (კვეტიაპინის ჩათვლით) არსებობს გვერდითი რეაქციების რისკი ექსტრაპირამიდული და/ან მოხსნის სიმპტომების ჩათვლით, რომლებიც შეიძლება ვარირებდეს სიმძიმისა და ხანგრძლივობის მიხედვით მშობიარობის შემდეგ.  აღწერილია აჟიტირება, ჰიპერტონია, ჰიპოტონია, ტრემორი, ძილიანობა, რესპირატორული დისტრესი, კვების დარღვევა. შესაბამისად საჭიროა ახალშობილების ინტენსიური მონიტორინგი.

ლაქტაცია

დედის რძეში  კვეტიაპინის ექსკრეციის ძალიან შეზღუდული მონაცემების საფუძველზე, თერაპიულ დოზებში კვეტიაპინის ექსკრეცია შეუთავსებელია. მყარი მონაცემების ნაკლებობის გამო უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტა ან კვეტიაპინის მოხსნა, უნდა გაითვალისწინონ ბავშვისთვის ძუძუთი კვების და ქალისთვის თერაპიის სარგებელი.

ფერტილობა

ადამიანის ფერტილობაზე კვეტიაპინის ეფექტი შეფასებული არ არის. პროლაქტინის დონის მომატებასთან დაკავშირებული ეფექტები აღწერილია ვირთაგვებში, თუმცა ეს ადამიანისთვის პირდაპირ მნიშვნელოვანი არ არის.

ურთიერთქმედება სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

კვეტიაპინის ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე ძირითადი ეფექტების გამო მისი გამოყენება საჭიროა სიფრთხილით, სხვა ცენტრალურად მოქმედ სამედიცინო პროდუქტებთან და ალკოჰოლთან კომბინაციაში. ციტოქრომ P450 (CYP) 3A4 არის ენზიმი, რომელიც ძირითადად პასუხისმგებელია კვეტიაპინის ციტოქრომ P450-ით მედიატირებულ მეტაბოლიზმზე. ჯანმრთელი მოხალისეების ურთიერქმედების კვლევაში კვეტიაპინის (დოზა 25მგ) და CYP3A4 ინჰიბიტორის კეტოკონაზოლის,  ერთად გამოყენებამ გამოიწვია კვეტიაპინის AUC-ს 5-8 პუნქტით ზრდა. ამის საფუძველზე კვეტიაპინის და CYP3A4 ინჰიბიტორების ერთობლივი გამოყენება უკუნაჩვენებია. კვეტიაპინით თერაპიის დროს აგრეთვე რეკომენდებული არ არის გრეიპფრუტის წვენის მოხმარება.  

მრავლობითი დოზირების კვლევაში პაციენტებში კვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკის შესაფასებლად, რომელიც გამოიყენებოდა კარბამაზეპინით მკურნალობამდე და მისი გამოყენების დროს (ღვიძლის ენზიმის ცნობილი ინდუქტორი), კარბამაზეპინის მიღებამ მნიშვნელოვნად გაზარდა კვეტიაპინის კლირენსი. კლირენსის ზრდამ შეამცირა კვეტიაპინის სისტმეური ექსპოზიცია (გაზომილი AUC-ით) ექსპოზიციის საშუალოდ 13%-მდე მხოლოდ კვეტიაპინის გამოყენებისას; თუმცა ზოგიერთ პაციენტში აღინიშნა უფრო დიდი ეფექტითც. ამ ურთიერთქმედების შედეგად შეიძლება განვითარდეს პლაზმაში უფრო დაბალი კონცენტრაცია, რამაც შეიძლება იმოქმედოს ეფექტურობაზე. კვეტიაპინის და ფენიტოინის (სხვა მიკროსომალური ენზიმის ინდუქტორი) ერთად გამოყენებამ გამოიწვია კვეტიაპინის კლირენსის მნიშვნელოვანი ზრდა, დაახლოებით 450%-ით. პაციენტებში, რომლებიც  იღებენ ღვიძლის ენზიმის ინდუქტორებს,  კვეტიაპინით მკურნალობა უნდა დაიწყოს მხოლოდ მაშინ თუ ექიმი მიიჩნევს, რომ კვეტიაპინის სარგებელი აჭარბებს ღვიძლის ენზიმის ინდუქტორის მოხსნის რისკს. მნიშვნელოვანია ინდუქტორის ნაწილობრივი ცვლილება, საჭიროებისას მისი ჩანაცვლება არა-ინდუქტორით (მაგ., ნატრიუმის ვალპროატი),

კვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ იცვლებოდა ანტიდეპრესანტების იმიპრამინის (CYP 2D6 ცნობილი ინჰიბიტორი) ან ფლუოქსეტინის (CYP 3A4 და CYP 2D6 ინჰიბიტორი) გამოყენებისას.

კვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ იცვლებოდა ანტიფსიქოზური საშუალებების, რისპერიდონის ან ჰალოპერიდოლის გამოყენებისას. კვეტიაპინის და თორიდაზინის გამოყენებამ გამოიწვია კვეტიაპინის კლირენსის დაახლოებით 70%-ით ზრდა.

კვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლებოდა ციმეტიდინის გამოყენებისას.

ლითიუმის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლებოდა კვეტიაპინთან ერთად გამოყენებისას.

6 კვირიან, რანდომიზებულ კვლევაში, რომელიც აფასებდა ლითუმის და კვეტიაპინის გახანგრძივებულ გამოყოფას, პლაცებოსთან და კვეტიაპინთან შედარებით, მწვავე მანიით დაავადებულ მოზრდილ პაციენტებში, ლითიუმის ჯგუფში პლაცებოსთან შედარებით, აღინიშნა ექსტრაპირამიდული მოვლენების (კერძოდ ტრემორი), ძილიანობის და წონაში მატების უფრო მაღალი სიხშირე.

ნატრიუმის ვალპროატის და კვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა კლინიკურად მნიშვნელოვნად არ იცვლებოდა, მათი ერთად გამოყენებისას. ბავშვების და მოზარდების რეტროსპექტულმა კვლევამ, რომლებიც იღებდნენ ვალპროატს, კვეტიაპინს ან ორივეს, გაომავლინა ლეიკოპენიის და ნეიტროპენიის უფრო მაღალი სიხშირე, კომბინაციურ ჯგუფში, მონოთერაპიასთან შედარებით.

ფორმალური ურთიერთქმედების კვლევები ხშრად გამოყნეებულ კარდიოვასკულურ პროდუქტებთან არ ჩატარებულა.

სიფრთხილეა საჭირო კვეტიაპინის ისეთ პროდუქტებთან ერთად გამოყნებისას, რომლებიც იწვევს ელექტროლიტების დისბალანსს ან  QT ინტერვალის გაზრდას.

პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ კვეტიაპინს, აღწერილია ცრუ-დადებითი შედეგები ენზიმების იმუნოშეფასებისას, მეთადონის და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებისთვის. საეჭვო იმუნოშეფასების სკრინინგის შედეგების დადასტურება რეკომენდებულია შესაბამისი ქრომატოგრაფიული ტექნიკით.

ეფექტები ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე ეფექტების გამო, კვეტიაპინმა შეიძლება იმოქმედოს მოქმედებებზე, რომლებიც საჭიროებენ მენტალურ სიფხიზლეს. აქედან გამომდინარე პაციენტებს უნდა ურჩიონ ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენებისგან თავის შეკავება, სანამ ცნობილი არ იქნება ინდივიდუალური მგრძნობელობა.

ჭარბი დოზირება

სიმპტომები

ზოგადად აღწერილი ნიშნები და სიმპტომები განპირობებული იყო აქტიური ნივთიერების ცნობილი ფარმაკოლოგიური ეფექტის გაძლიერებით, როგორიცაა ძილიანობა და სედაცია, ტაქიკარდია და ჰიპოტენზია და ანტი-ქოლინერგული ეფექტები.

დოზის გადაჭარბებამ შეიძლება გამოიწვიოს QT-გახანგრძლივება, კრუნჩხვა, ეპილეფსიური სტატუსი, რაბდომიოლიზი, რესპირატორული დეპრესია, შარდის შეკავება, დაბნეულობა, ცხელება და/ან აჟიტირება, კომა და სიკვდილი. პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მწვავე კარდიოვასკულური დაავადება მომატებულია დოზის გადაჭარბების ეფექტების რისკი.

დოზის გადაჭარბების მენეჯმენტი

კვეტიაპინის სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. მწვავე ნიშნების შემთხვევაში უნდა გაითვალისწინონ რამდენიმე პრეპარატის ჩართვის შესაძლებლობა, რეკომენდებულია ინტენსიური მკურნალობის პროცედურები პაციენტის სასუნთქი გზების შენარჩუნების, ადექვატური ოქსიგენაციის და ვენტილაციის უზრუნველყოფის, კარდიოვასკულური სისტემის მონიტორინგის და დახმარების ჩათვლით.

ლიტერატურის საფუძველზე, პაციენტებში რომლებსაც აღენიშნებათ ცხელება და აჟიტირება და აშკარა ანტიქოლინერგული სინდრომი შესაძლებელია 1-2 მგ ფსიქოსტიგმინით მკურნალობა (ეკგ-ს მუდმივი მონიტორინგის ქვეშ). რეკომენდებული არ არის სტანდარტული მკურნალობის სახით გულის გამტარებლობაზე ფსიქოსტიგმინის პოტენციურად ნეგატიური ეფექტის გამო. ფსიქოსტიგმინის გამოყენება შესაძლებელია თუ არ არსებობს ეკგ აბერაციები. ფსიქოსტიგმინი არ უნდა გამოიყენონ დისრითმიის, გულის ბლოკის ნებისმიერი ხარისხის ან QRS გაფართოების დროს.

მიუხედავად იმისა, რომ დოზის გადაჭარბების დროს აბსორბციის პრევენცია გამოკვლეული არ არის, კუჭის ლავაჟი შეიძლება ნაჩვენები იყოს მწვავე მოწამვლისას თუ მისი ჩატარება შესაძლებელია მიღებიდან ერთი საათის განმავლობაში. უნდა გაითვალისწინონ აქტივირებული ნახშირის გამოყენება.

კვეტიაპინის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში რეფრაქტერული ჰიპოტენზიის მკურნალობა საჭიროა ადექვატური ზომებით, როგორიცაა ინტრავენურად სითხეები და/ან სიმპათომიმეტური აგენტები. უნდა მოერიდონ ეპინეფრინის და დოფამინის გამოყენებას, რადგან ბეტა სტიმულაციამ შეიძლება გააუარესოს ჰიპოტენზია კვეტიაპინით გამოწვეული ალფა ბლოკადის დროს.

ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები

- ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ფსიქოლეპტიკები, დიაზეპინები, ოქსაზეპინები, თიაზეპინები და ოქსეპინები;

ათქ კოდი:  N05AH04.

მოქმედების მექანიზმი

კვეტიაპინი არის ატიპიური ანტიფსიქოზური აგენტი. კვეტიაპინი და ადამიანის პლაზმაში აქტიური მეტაბოლიტი, ნორკვეტიაპინი მოქმედებს მრავალ ნეიროტრანსმიტერულ რეცეპტორზე.

კვეტიაპინი და ნორკვეტიაპინი აფინობას ავლენს ტვინში სეროტონინის (5HT2) და დოფამინის D1- და D2-რეცეპტორებზე. რეცეპტორების ანტაგონიზმის კომბინაცია ხასიათდება უფრო მაღალი სელექციურობით 5HT2 რეცეპტორებისადმი D2-თან შედარებით, მიიჩნევა რომ ხელს უწყობს კლინიკურ ანტიფსიქოზურ მახასიათებლებს და დაბალ ექსტრაპირამიდულ გვერდით ეფექტებს (EPS) ტიპიურ ანტიფსიქოზურ საშუალებებთან შედარებით. კვეტიაპინს და ნორკვეტიაპინს არ გააჩნია აფინობა ბენზოდიაზეპინის რეცეტორებისადმი, მაგრამ მაღალი აფინობა გააჩნია ჰისტამინერგული და ადრენერგული ალფა1 რეცეპტორებისდამი, საშუალო აფინობა ადრენერგული ალფა2 რეცეპტორებისადმი და საშუალო ან მაღალი აფინობა, რამდენიმე მუსკარინული რეცეპტორისადმი. NET ინჰიბირება და ნაწილობრივი აგონისტური მოქმედება 5HT1A ადგილებზე, ნორკვეტიაპინის მიერ შეიძლება ხელს უწყობდეს კვეტიაპინის თერაპიულ ეფექტურობას, ანტიდეპრესანტის სახით.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები:

კვეტიაპინი აქტიურია ანტიფსიქოზური აქტივობის ტესტებში, როგორიცაა პირობითი არიდება. აგრეთვე ბლოკავს დოფამინის აგონისტების მოქმედებას, რაც იზომება ქცევით ან ელექტროფიზიოლოგიურად და ზრდის დოფამინის მეტაბოლიტის კონცენტრაციას, D2-რეცეპტორის ბლოკადის ნეიროქიმიურ ინდექსს. წინაკლინიკურ ტესტებში, რომლებიც განსაზღვრავდა EPS-ს, კვეტიაპინი ნაკლებსავარაუდო ტიპიური ანტიფსიზოქური საშუალებაა და გააჩნია ატიპიური პროფილი. კვეტიაპინი არ იწვევს დოფამინ D2-რეცეპტორის სუპერსენსიტიურობას ქრონიკული გამოყენების შემდეგ. კვეტიაპინი იწვევს მხოლოდ სუსტ კატალეფსიას, ეფექტური დოფამინ D2-რეცეპტორების  მაბლოკირებელი დოზებით. კვეტიაპინი სელექციურობას ავლენს ლიმბურ სისტემაზე, იწვევს მეზოლიმბური სისტემის დეპოლარიზაციულ ბლოკადას მაგრამ არა ნიგროსტრიატულ დოფამინ-შემცველ ნეირონებს ქრონიკული გამოყენების შემდეგ. კვეტიაპინი აინჰიბირებს მინიმალურ დისტონიურ საიმედოობას ჰალოპერიდოლ-სენსიტიურ ან ცებუს მაიმუნებში რომლებსაც არ მიუღიათ პრეპარატი, კრიტიკული და ქრონიკული გამოყენების შემდეგ.

კლინიკური ეფექტურობა:

შიზოფრენია

სამ პლაცებო კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევაში, შიზოფრენიით დაავადებულ პაციენტებში, კვეტიაპინის სხვადასხვა დოზის გამოყენებისას, არ აღინიშნა განსხვავება კვეტიაპინის და პლაცებოს ჯგუფში, EPS სიხშრის მხრივ ან ანტიქოლინერგული საშუალებების ერთობლივი გამოყენებისას. პლაცებო-კონტორლირებულმა კვლევამ, რომელიც აფასებდა კვეტიაპინის ფიქსირებულ დოზებს 75-750 მგ/დღე-ღამეში არ გამოავლინა EPS მომატება ან ანტიქოლინერგული საშუალებების ერთობლივი გამოყენებისას. კვეტიაპინის ხანგრძლივი ეფექტურობა, უშუალო გამოყენება შიზოფრენიის რეციდივის პროფილაქტიკისას, ბრმა კლინიკურ კვლევაში შემოწმებული არ არის. ღია კვლევებში შიზოფრენიით დაავადებულ პაციენტებში კვეტიაპინი ეფექტური იყო კლინიკური გაუმჯობესების შენარჩნებაში თერაპიის გაგრძელებისას, პაციენტებში, რომლებმაც დასაწყისში გამოავლინეს მკურანლობაზე პასუხი, რაც მიუთითებს ხანგრძლივ ეფექტურობაზე.

ბიპოლარული დარღვევა

ოთხ პლაცებო კონტროლირებულ კვლევაში, რომლებიც აფასებდა კვეტიაპინის 800 მგ-დე/დღე-ღამეში დოზას საშუალო და მწვავე მანიაკალური ეპიზოდების მკურნალობისთვის, ორი იყო მონოთერაპიული და ლითუმთნ ან დივალპროექსთან კომბინირებული თერაპია, არ აღინიშნა განსხვავება კვეტიაპინით და პლაცებოთი ნამკურნალებ ჯგუფებს შორის, EPS სიხშირეში ან ანტიქოლინერგული საშუალებების ერთობლივი გამოყენებისას.

საშუალო და მწვავე მანიური ეპიზოდების მკურნალობისას, კვეტიაპინმა გამოავლინა პლაცებოზე მეტი ეფექტურობა მანიის სიმპტომების შემცირებისას, მე-3 და მე-12 კვირაზე, ორ მონოთერაპიულ კვლევაში. არ არსებობს ხანგრძლივი კვლევების მონაცემები, რომლებიც აჩვენებს კვეტიაპინის ეფექტურობას, მომდევნო მანიური ან დეპრესიული ეპიზოდების დროს. კვეტიაპინის მონაცემები დივალპროექსთან ან ლითიუმთან კომბინაციაში, საშუალო ან მწვავე მანიური ეპიზოდების დროს მე-3 და მე-6 კირაზე, შეზღუდულია, თუმცა კომბინირებული თერაპია კარგად აიტანებოდა. მონაცემებმა აჩვენა დამატებითი ეფექტი მე-3 კვირას. მეორე კვლევამ არ გამოავლინა დამატებით ეფექტი მე-6 კვირას.

ბოლო კვირაში კვეტიაპინის საშუალო დოზა მოპასუხეებში იყო დაახლოებით 6 მმგ/დღე-ღამეში და მოპასუხეების დაახლოებით 85%-ში, დოზა შეადგენდა 400-800 მგ-ს დღე-ღამეში.

4 კლინიკურ 8 კვირიან კვლევაში, პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ საშუალო ან მძიმე დეპრესიული ეპიზოდები ბიპოლარ I ან ბიპოლარ II დარღვევისას, დაუყოვნებელი გამოთავისუფლების 300 მგ და 600 მგ მნიშვნელოვნად ეფექტური იყო პლაცებოთი ნამკურნალებ პაციენტებთან შედარებით, მნიშვნელოვანი გამოსავლის პარამეტრების მხრივ:  MADRS საშუალო გაუმჯობესება განსაზღვრული როგორც მინიმუმ 50%-იანი გაუმჯობესება MADRS-ს შკალის საწყის მაჩვენებელთან შედარებით. ეფექტის მაგნიტუდის განსხვავება არ აღინიშნა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ კვეტიაპინის 300 მგ დაუყოვნებელი გამოთავისუფლების პრეპარატს და 600 მგ დოზას.

ამ კვლევებიდან ორის გაგრძელების ფაზაში ნაჩვენები იყო, რომ იმ პაციენტების ხანგრძლივი მკურნალობა, რომლებიც რეაგირებდნენ დაუყოვნებელი გამოთავისუფლების კვეტიაპინის 300 ან 600 მგ-ზე პლაცებოზე ეფექტური იყო დეპრესიული სიმპტომების მხრივ მაგრამ არა მანიის სიმპტომების მხრივ.

რეციდივის პრევენციის ორ კვლევაში, რომელიც აფასებდა კვეტიაპინს განწყობის მასტაბილიზებლებთან კომბინაციაში, მანიაკალური, დეპრესიული ან შერეული ეპიზოდების პაციენტებში, კვეტიაპინთან კომბინაცია უპირატესი იყო განწყობის მასტაბილიზებლებით მონოთერაპიასთან შედარებით, რეციდივამდე, დროის გაზრდაში ნებისმიერი მოვლენისას (მანიაკალური, შერეული ან დეპრესიული). კვეტიაპინის გამოყენება ხდებოდა დღე-ღამეში ორჯერ, საერთო ჯამში 400 და 800 მგ ლითუმთან ან ვალპროატთან კომბინაციაში.

6 კვირიან რანდომიზებულ კვლევაში, რომელიც ადარებდა ლითიუმს და ხანგრძლივი გამოთავისუფლების კვეტიაპინს და პლაცებოს და ხანგრძლივი გამოთავისუფლების კვეტიაპინს, მწვავე მანიით დაავადებულ მოზრდილ პაციენტებში, ლითიუმის ჯგუფში YMRS საშუალო გაუმჯობესების განსხვავება, ლითიუმის და პლაცებოს ჯგუფში იყო 2.8 პუნქტი და მოპასუხეების % განსხვავება (განსაზღვრული, როგორც დასაწყისთან შედარებით YMRS-ს 50%-იანი გაუმჯობესება) იყო 11% (79% ლითიუმის ჯგუფში და 68% პლაცებოს ჯგუფში).

ერთ ხანგრძლივ კვლევაში (2 წლამდე), რომელიც აფასებდა რეციდივის პრევენციას მანიაკალური, დეპრესიული ან შერეული ეპიზოდების მქონე პაციენტებში, კვეტიაპინი პლაცებოზე ეფექტური იყო, რეციდივამდე დროის გაზრდაში ნებისმიერი მოვლენისას (მანიაკალური, შერეული ან დეპრესიული) პაციენტებში, ბიპოლარული I დარღვევით. განწყობის მოვლენით პაციენტების რაოდენობა იყო  91 (22.5%) კვეტიაპინის ჯგუფში, 208 (51.5%) პლაცებოს ჯგუფში და 95 (26.1%) ლითიუმის ჯგუფში პაციენტებში, რომლებიც კვეტიაპინზე რეაგირებდნენ კვეტიაპინით თერაპიის შედარებისას ლითიუმზე გადასვლასთან შედეგები მიუთითებდა, რომ ლითიუმზე გადასვლა დაკავშირებული არ იყო რეციდივამდე დროის გაზრდასთან.

კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ კვეტიაპინი ეფექტურია შიზოფრენიის და მანიის დროს, დღე-ღამეში ორჯერ გამოყენებისას, თუმცა კვეტიაპინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით შეადგენს 7 საათს. ამას ამყარებს პოზიტრონულ-ემისიური ტომოგრაფიული (PET) კვლევის შედეგები, რომლებმაც აჩვენა, რომ კვეტიაპინისთვის 5HT2- და D2-რეცეპტორის დაკავება ნარჩუნდება 12 საათამდე. დღე-ღამეში 800 მგ-ზე მეტი დოზის უსაფრთხოება და ეფექტურობა შეფასებული არ არის.

კლინიკური უსაფრთხოება

ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევაში შიზოფრენიის და ბიპოლარული მანიის დროს ექსტრაპირამიდული სიმპტომების აგრეგაციული სიხშირე იყო პლაცებოს მსგავსი (შიზოფრენია 7.8%, კვეტიაპინისთვის და 8.0% პლაცებოსთვის; ბიპოლარული მანია: 11.2% კვეტიაპინისთვის და 11.4% პლაცებოსთვის).

ექსტრაპირამიდული სიმპტომების უფრო მაღალი სიხშირე აღინიშნა კვეტიაპინით ნამკურნალებ პაციენტებში, პლაცებოსთან შედარებით, ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში MDD და ბიპოლარული დეპრესიის დროს. ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ ბიპოლარული დეპრესიის კვლევებში, ექსტრაპირამიდული სიმპტომების აგრეგატული სიხშირე იყო 8.9% კვეტიაპინისთვის და 3.8% პლაცებოსთვის. ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ მონოთერაპიის კლინიკურ კვლევებში, დიდი დეპრესიული დარღვევების დროს, ექსტრაპირამიდული სიმპტომების აგრეგატული სიხშირე იყო 5.4%, გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კვეტიაპინისთვის და 2.3% პლაცებოსთვის. ბიპოლარული დეპრესიის და MDD დროს ინდივიდუალური გვერდითი მოვლენების სიხშირე (მაგ., აკათიზია, ექსტრაპირამიდული დარღვევები, ტრემორი, დისკინეზია, დისტონია, მოუსვენრობა, კუნთების უნებლიე შეკუმშვა, ფსიქომოტორული ჰიპერაქტიურობა და კუნთების რიგიდობა) არ აჭარბებდა 4%-ს მკუნრალობის არც ერთ ჯგუფში.

ხანმოკლე, ფიქსირებული დოზების (5მგ/დღე-ღამეში-800მგ/დღე-ღამეში) პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევებში (3-8 კვირა) წონის საშუალო მატება კვეტიაპინით ნამკურნალებ პაციენტებში, მერყეობდა 0.8 კგ-დან დღე-ღამეში, 5 მგ დოზისთვის 1.4 კგმ-მდე დღე-ღამეში, 600მგ დოზისთვის (უფრო დაბალი მატება 800მგ დოზისთვის), პლაცებოთი ნამკურნალებ ჯგუფებში კი 0.2კგ-ს შეადგენდა. კვეტიაპინით ნამკურნალები პაციენტების პროცენტული რაოდენობა, რომლებმაც მოიმატეს წონის ≥7% მერყეობდა 5.3-% დან დღე-ღამეში 50 მგ დოზისთვის 15.5%-ამდე დღე-ღამეში 400 მგ დოზისთვის (უფრო დაბალი მატება 600 და 800 მგ დოზისთვის), პლაცებოთი მაკურნალებ პაციენტებში შეადგენდა 3.7%-ს.  

6-კვირიან, რანდომიზებულ, ლითიუმის და გახნაგძლივებული გამოთავისუფლების კვეტიაპინის კვლევაში, მოზრდილ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ მწვავე მანია, გამოჩნდა, რომ გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების  კვეტიაპინის ლითიუმთან კომბინაცია იწვევს უფრო მეტ გვერდით მოვლენებს  (63% და 48% გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კვეტიაპინის ჯგუფში და პლაცებოს ჯგუფში). უსაფრთხოების შედეგებმა აჩვენა ექსტრაპირამიდული სიმპტომების უფრო მაღალი სიხშირე, 16.8%-ში ლითიუმის ჯგუფში და 6.6% პლაცებოს ჯგუფში, უმრავლესობა მოიცავდა ტრემორს, რომელიც აღინიშნა 1.56%-ში, ლითიუმის ჯგუფში და 4.9%-ს პლაცებოს ჯგუფში. ძილიანობის სიხშირე უფრო მაღალი იყო გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კვეტიაპინის ჯგუფში (12.7%), კვეტიაპინის და პლაცებოს ჯგუფებთან შედარებით (5.5%). დამატებით, ლითიუმის ჯგუფში პაციენტების მეტმა რაოდენობამ (8.5) მოიმატა წონაში (≥7%) მკურნალობის ბოლოს, პლაცებოსთან შედარებით (4.7%).

უფრო ხანგრძლივი რეციდივის პრევენციის კვლევებს ქონდა ღია პერიოდი (4-36 კვირა), რომლის განმავლობაშიც პაციენტები მკურნალობდნენ კვეტიაპინით, შემდეგ იყო რანდომიზებული მოხსნის პერიოდი, რომლის განმავლობაშიც ხდებოდა რანდომიზაცია კვეტიაპინით ან პლაცებოთი. პაციენტებისთვის, რომელთა რანდომიზაციაც მოხდა კვეტიაპინისთვის ღია პერიოდში, წონაში საშუალო მატება იყო 2.56 კგ და რანდომიზაციის 48-ე კვირისთვის წონაში მატება იყო 3.22 კგ, ღია კვლევასთან შედარებით. პაციენტებში, რომელთა რანდომიზაციაც მოხდა პლაცებოთი, წონაში მატება ღია პერიოდში იყო 2.39 კგ და რანდომიზაციის პერიოდის 48-ე კვირისთვის წონაში საშუალო მატება იყო 0.89 კგ ღია დასაწყისთან შედარებით.

დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზის მქონე ხანდაზმული პაციენტების პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევაში ცერებროვასკულური გვერდითი მოვლენების სიხშირე 100 პაციენტზე წელიწადში უფრო მაღალი იყო კვეტიაპინით ნამკურნალებ პაციენტებში პლაცებოსთან შედარებით.

ყველა ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ მონოთერაპიის კვლევაში, პაციენტებში, რომლებსაც დასაწყისში ნეიტროფილების რიცხვი ქონდათ 0.5-

კვეტიაპინით მკურნალობა დაკავშირებული იყო ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების დოზა-დამოკიდებულ დაქვეითებასთან. TSH გადახრის სიხშირე იყო 3.2 კვეტიაპინით ნამკურნალებ პაციენტებში და 2.7 % პლაცებოსთვის. რეციპროკული, პოტენციურად კლინიკურად მნიშვნელოვანი გადახრა  T3 ან T4 დაTSH-ში ამ კვლევებში იყო იშვიათი, მაგრამ ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონის დონის ცვლილება დაკავშირებული არ იყო კლინიკურად მნიშვნელოვან ჰიპოთირეოზთან.

ტოტალური და თავისუფალი  T4 შემცირება მაქსიმალური იყო კვეტიაპინით მკურნალობის პირველი 6 კვირის განმავლობაში, შემდგომი შემცირების გარეშე ხანგრძლივი მკურნალობისას. შემთხვევათა დაახლოებით 2/3-ში კვეტიაპინით მკურნალობის შეწყვეტა დაკავშირებული იყო ეფექტის შექცევადობასთან, ტოტალური და თავისუფალი T4-ს დონეზე, მკურნალობის ხანგრძლივობის მიუხედავად.

კატარაქტა/ბროლის გაუმჭვირვალობა

კლინიკურ კვლევაში, რომელიც აფასებდა კვეტიაპინის კატარაქტოგენურ პოტენციალს (200-800 მგ/დღე-ღამეში) რისპერიდონთან შედარებით (2-8 მგ/დღეში), შიზოფრენიით ან შიზოაფექტური დარღვევის მქონე პირებში, პაციენტების პროცენტული რაოდენობა ლინზის გაუმჭვირვალობის გაზრდილი ხარისხით უფრო მაღალი არ იყო კვეტიაპინისთვის (4%) რისპერიდონთან შედარებით (10%), პაციენტებისთვის მინიმუმ 21 თვიანი ექსპოზიციით.

პედიატრიული პოპულაცია

კლინიკური ეფექტურობა

კვეტიაპინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება შესწავლილი მანიის 3 კვირიან, პლაცებო-კონტროლირებულ კვლევაში (n=284 პაციენტები, აშშ-დან, ასაკი 10-17 წელი), პაციენტების პოპულაციის დაახლოებით 45%-ს ქონდა დამატებით ADHD დიაგნოზი, დამატებით ჩატარდა შიზოფრენიის მკურნალობის 6 კვირიანი პლაცებო-კონტროლირებული კვლევა  (n=222 პაციენტები, ასაკი 13-17). ორივე კვლევაში გამოირიცხნენ პაციენტები, რომლებშიც აღინიშნებოდა კვეტიაპინზე პასუხის ნაკლებობა. კვეტიაპინით მკურნალობა დაიწყო დღე-ღამეში 50მგ-ს გამოყენებით და მე-2 დღეს დღე-ღამეში 100მგ-მდე გაიზადა; შემდეგ დოზის ტიტრაცია მოხდა სამიზნე მაჩვენებლამდე (მანია 400-600მგ დღე/ღამეში; შიზოფრენია 400-800მგ/დღე-ღამეში), 100მგ დღეში ინკრემენტი გამოიყენებოდა ორ-სამჯერ დღე-ღამეში.

მანიის კვლევაში LS საშუალო ცვლილება დასაწყისთან შედარებით YMRS ტოტალურ სკალაში (აქტიური მინუს პლაცებო) იყო 5.21 დღე-ღამეში 400მგ კვეტიაპინისთვის და – 6.56 დღე-ღამეში 600მგ კვეტიაპინისთვის. პასუხის სიხშირე s (YMRS გაუმჯობესება ≥50%) იყო 64დღე-ღამეში 400მგ კვეტიაპინისთვის 58% დღე-ღამეში 600მგ კვეტიაპინისთვის და 37% პლაცებოსთვის.

შიზოფრენიის კვლევაში LS საშუალო ცვლილების განსხვავება დასაწყისთან შედარებით PANSS ტოტალურ შკალაში (აქტიური მინუს პლაცებო) იყო  –8.16 დღე-ღამეში 400მგ კვეტიაპინისთვის. –9.29 დღე-ღამეში 800მგ კვეტიაპინისთვის. კვეტიაპინის დაბალი (დღე-ღამეში 400მგ) ან მაღალი (დღე-ღამეში 800მგ დოზა არ აღემატებოდა პლაცებოს მოპასუხე პაციენტების მხრივ, რაც განისაზღვრა როგორც ≥30% შემცირება საწყის მაჩვენებელთან შედარებით PANSS ტოტალურ შკალაში. მანიის და შიზოფრენიის დროს უფრო მაღალმა დოზებმა გამოიწვია რაოდენობრივად პასუხის დაბალი სიხშირე.

მესამე, ხანმოკლე, პლაცებო-კონტროლირებულ მონოთერაპიის კვლევაში, გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კვეტიაპინის ბავშვებსა და მოზარდებში გამოყენებისას (10-17 წელი), რომლებსაც აღენიშნებოდათ ბიპოლარული დეპრესია, ეფექტურობა არ გამოვლინდა.

ამ ასაკობრივ ჯგუფში რეციდივის პრევენციის შენარჩუნებაზე ეფექტის მონაცემები არ არის.

კლინიკური უსაფრთხოება

ზემოაღწერილ კვეტიაპინის ხანმოკლე პედიატრიულ კვლევებში,  EPS სიხშირე აქტიური ხაზში პლაცებოსთან შედარებით იყო 12.9% და 5.3% შიზოფრენიის კვლევაში,  i3.6% vs. 1.1% ბიპოლარული მანიის კვლევაში და   1.1% vs. 0% ბიპოლარული დეპრესიის კვლევაში. წონის მატების სიხშირე შიზოფრენიის და ბიპოლარული მანიის კვლევებში და 12.5% vs. 6% ბიპოლარული დეპრესიის კვლევებში. სუიციდთან დაკავშირებული მოვლენების სიხშირე აქტიურ ხაზში პლაცებოსთან შედარებით იყო 1.4% vs. 1.3% შიზოფრენიის კვლევაში 1.0% vs. 0% ბიპოლარული მანიის კვლევაში, 1.1% vs. 0% ბიპოლარული დეპრესიის კვლევაში. ბიპოლარული დეპრესიი კვლევის გაფართოებულ მკურნალობის შემდგომ დაკვირვების ფაზაში აღინიშნა ორი, სუიციდთან დაკავშირებული მოვლენა ორ პაციენტში: მოვლენის დროს ერთი მკურნალობდა კვეტიაპინით.

ხანგრძლივი უსაფრთხოება

მწვავე კვლევების 26 კვირიან ღია გაფართოებულ კვლევებში (n=380 პაციენტი), კვეტიაპინის 400—800მგ დღე/ღამეში დოზირებისას, გამოვლინდა უსაფრთხოების დამატებითი მონაცემები. სისხლის წნევის ზრდა აღინიშნა ბავშვებსა და მოზარდებში და ამ კატეგორიაში მოზრდილებთან შედარებით, უფრო ხშირი იყო მადის მომატება, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები და შრატში პროლაქტინის მომატება. წონის მატების გამო, ხანგრძლივი დროის განმავლობაში ნორმალური ზრდის შეფასებისას, სხეულის მასის ინდექსის (სმი) მინიმუმ 0.5-ის სტანდარტული გადახრა გამოყენებული იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილების გაზომვისთვის. ეს კრიტერიუმი დააკმაყოფილა პაციენტების 18.3%-მა, რომლებიც მინიმუმ 26 კვირა მკურნალობდნენ კვეტიაპინით.

ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები

აბსორბცია

კვეტიაპინი კარგად შეიწოვება და ექსტენსირუად მეტაბოლიზდება ორალური გამოყენების შემდეგ. კვეტიაპინის ბიოშეღწევადობა მნიშვნელოვნად არ იცვლება საკვების მიღებით. მყარ მდგომარეობაში აქტიური მეტაბოლიტის,  ნორკვეტიაპინის პლაზმაში მოლური კონცეტრაციის პიკი, შეადგენს კვეტიაპინის 35%-ს.

ხაზოვნება/არახაზოვნება

კვეტიაპინის და ნორკვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა ხაზოვანია, დასაშვები დოზირების ფარგლებში.

განაწილება

კვეტიაპინი დაახლოებით 83% უკავშირდება პლაზმის ცილებს.

ბიოტრანსფორმაცია

კვეტიაპინი ექსტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში, საწყისი პრეპარატის 5%-ზე ნაკლები გამოიყოფა უცლველად შარდით და განავლით. რადიონიშნული კვეტიაპინის მიღების შემდეგ. In vitro გამოკვლევებმა დაადგინა, რომ   CYP3A არის ძირითადი ენზიმი, რომელიც პასუხისმგებელია კვეტიაპინის ციტოქრომ P450-ით მედიატირებულ მეტაბოლიზმზე. ნორკვეტიაპინი ძირითადად წარმოიქმნება და გამოიყოფა  CYP3A4-ით. რადიოაქტივობის დაახლოებით 73% გამოიყოფა შარდით და 21% განავლით. კვეტიაპინი და მისი რამდენიმე მეტაბოლიტი (ნორკვეტიაპინის ჩათვლით) არის ადამიანის ცოტოქრომ P450 1A2, 2C9, 2C19, 2D6 და 3A4 აქტივობის სუსტი ინჰიბიტორი in vitro. In vitro CYP ინჰიბირება აღინიშნება მხოლოდ კონცეტრაციისას, რომელიც დაახლოებით 5-50 პუნქტით მეტია, დღე-ღამეში 300-800მგ-ს მიღების დროს აღნიშნულ მაჩვენებელზე, ადამიანებში. ამ in vitro შედეგების საფუძველზე ნაკლებსავარაუდოა, რომ კვეტიაპინის და სხვა პრეპარატების ერთად მიღება გამოიწვევს სხვა პრეპარატის ციტოქრომ P450-ით მედიატირებული მეტაბოლიზმის კლინიკურად მნიშვნელოვან ინჰიბირებას. ცხოველების კვლევიდან ვლინდება, რომ კვეტიაპინს შეუძლია იყოს ციტოქრომ  P450 ინდუქტორი. ფსიქოზური პაციენტების სპეციფიკური ურთიერთქმედების კვლევაში არ აღინიშნა ციტოქრომ  P450 აქტივობის ზრდა კვეტიაპინის გამოყენების შემდეგ.

ელიმინაცია

კვეტიაპინის და ნორკვეტიაპინის ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 7 და 12 საათს. თავისუფალი კვეტიაპინის და ადამიანის პლაზმაში მისი აქტიური მეტაბოლიტის ნორკვეტიაპინის საშალო მოლარული დოზის ფრაქცია

განსაკუთრებული პოპულაციები

სქესი

კვეტიაპინის კინეტიკა მამაკაცებში და ქალებში არ განსხვავდება.

ხანდაზმულები

ხანდაზმულებში კვეტიაპინის საშუალო კლირენსი დაახლოებით 30-50%-ით დაბალია ვიდრე 18-65 წლის მოზრდილებში.

თირკმლის დაზიანება

პლაზმაში კვეტიაპინის საშუალო კლირენსი დაახლოებით 25%-ით შემცირებული იყო თირკმლის მწვავე უკმარისობით დაავადებულ სუბიექტებში (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ/1.73მ2-ზე ნაკლები), მაგრამ კლირენსის ინდივიდუალური მაჩვენებლები ნორმალური სუბიექტების ფარგლებშია.

ღვიძლის დაზიანება

პლაზმაში კვეტიაპინის კლირენსი დაახლოებით 25%-ით ქვეითდება ღვიძლის დაზიანების მქონე პირებში (სტაბილური ალკოჰოლური ციროზი). რადგან კვეტიაპინი ექსტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში, პლაზმაში დონის მომატება მოსალონდელია ღვიძლის დაზიანების დროს. ამ პაციენტებში დოზის ცვლილება აუცილებელი არ არის.

პედიატრიული პოპულაცია

ფარმაკოკინეტიკური მონაცემების ნიმუშები შედგა 10-12 წლის 9 ბავშვში და 12 მოზარდში, რომლებიც იტარებდნენ მყარ მდგოამრეობაში მკურნალობას 400-მგ დოზით დღე-ღამეში ორჯერ. მყარ მდგომარეობაში საწყისი შენაერთის დოზა-ნორმალიზებული დონე პლაზმაში ბავშვებში და მოზრდილებში (10-17 წელი) ზოგადად მოზრდილების მსგავსი იყო თუმცა უფრო მაღალი სიხშირე აღინიშნა მოზრდილებში. აქტიური მეტაბოლიტის ნორკვეტიაპინის AUC და Cmax უფრო მაღალი იყო, შეადგენდა დაახლოებით 62 და 49%-ს ბავშვებში (10-12 წელი) და 28%-ს და 14%-ს მოზარდებში (13-17 წელი) მოზრდილებთან შედარებით.

წინაკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

გენოტოქსიკურობის მტკიცებულება არ აღინიშნა in vitro და in vivo გენოტოქსიკურობის კვლევების სერიებში. ლაბორატორიულ ცხოველებში კლინიკურად მნიშვნელოვანი ექსპოზიციისას, აღნიშნა შემდეგი გადახრები, მაგრამ არ დადასტურდა ხანგრძლივი კლინიკური კვლევით.

ვირთაგვებში აღინიშნა ფარისებრ ჯირკვალში პიგმენტის დალექვა; ცინომოლგუსის მაიმუნებში ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულური უჯრედების ჰიპერტროფია, პლაზმაში  T3 დონის დაქვეითება, ჰემოგლობინის კონცენტრაციის დაქვეითება და სისხლის წითელი და თეთრი უჯრედების რაოდენობის დაქვეითება; ძაღლებში ბროლის შემღვრევა და კატარაქტა.

ბოცვრების ემბრიოფეტალური ტოქსიკურობის კვლევაში გაიზარდა კარპალ/ტარზალური ნაკეცის სიხშირე. ეს ეფექტი განვითარდა დედის ღია ეფექტისას, როგორიც არის წონაში მატების შემცირება. ეს ეფექტები ვლინდება დედის ექსპოზიციის დონისას, რომელიც ადამიანის მაქსიმალურ დონეს აღემატება. ადამიანისთვის ამ აღმოჩენების მნიშვნელობა უცნობია.  

ვირთაგვების ფერტილობის კვლევაში აღინიშნა მამრების ფერტილობის მარგინალური შემცირება და ფსევდოორსულობა, დიესტრუსის პერიოდები, გაზრდილი პრეკოიტალური ინტერვალი და მაკეობის შემცირებული სიხშირე. ეს ეფექტები დაკავშირებულია პროლაქტინის დონის მომატებასთან და პირდაპირ დაკავშირებული არ არის ადამიანთან რეპდორუქციის ჰორმონული კონტროლის სახეობათაშორისი განსხვავებების გამო.

ფარმაცევტული მახასიათებლები

1) შემავსებლების ჩამონათვალი

ლაქტოზის ჰიდრატი

მიკროკრისტალური ცელულოზა

მსუბუქი უწყლო სილიციუმის მჟავა

პოვიდონი

ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი

კალციუმის ორფუძიანი ფოსფატის ჰიდრატი

მაგნიუმის სტეარატი

ტალკი

ოპადრაი ნარინჯისფერი 80W43116

2) შეუთავსებლობა

უცნობია

3) განსაკუთრბეული უსაფრთხოების ზომები შენახვისთვის

ეს სამედიცინო პროდუქტი არ საჭიროებს შენახვის განსაკუთრებულ პირობებს.

4) კონტეინერის აღწერა და შემადგენლობა

ბლისტერული შეფუთვა (პვქ/ალ): 10 ტაბლეტი/პტპ X 3 კოლოფში (30ტ/კოლოფში)

ბაზარზე შეიძლება ხელმისაწვდომი არ იყოს ყველა ზომის შეფუთვა

5) განსაკუთრებული უსაფრთხოების ზომები განადგურებისთვის და შენახვისთვის 

განსაკუთრებული მოთხოვნები არ არსებობს.

შენახვა: ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე მჭიდრო კონტეინერში.

6) შენახვის ვადა: 36 თვე წარმოების თარიღიდან.

წარმოებულია Whan In Pharm. Co., Ltd. მიერ

50, გონგდან-რო, ანსეონგ-სი, გიეონგი-დო, კორეის რესპუბლიკა.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.