ვალუდორმი ფორტე #30კაფს

ValuDorm Forte

ვალუდორმი ფორტე

შემადგენლობა: 1 კაფსულა შეიცავს -მელატონინი – 3მგ., მელისას (ბარამბო)1% მშრალი ექსტრაქტი – 80მგ., კატაბალახას მშრალი ექსტრაქტი – 80მგ., მაგნიუმი – 60მგ., პასიფლორას 0,5% მშრალი ექსტრაქტი – 40მგ., ცაცხვის მშრალი ექსტრაქტი – 40მგ., კრაზანას მშრალი ექსტრაქტი -20მგ., აბზინდას მშრალი ექსტრაქტი – 20მგ., ვიტამინი B6 -10მგ.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: დამამშვიდებელი და საძილე საშუალება, ფიტოპრეპარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

მელატონინი წარმოადგენს ეპიფიზის ჰორმონს, რომელიც აწესრიგებს ჩაძინების პროცესს და ძილის ფაზებს, ხსნის უძილობას, აქვს სედაციური მოქმედება. მელატონინი ასევე ამაღლებს იმუნიტეტს და ცნობილია, როგორც ყველაზე ძლიერი ბუნებრივი ანტიოქსიდანტი.

პასიფლორას აქვს დამამშვიდებელი, მსუბუქი საძილე, ასევე შფოთვის საწინააღმდეგო მოქმედება. ხსნის შინაგანი ორგანოების ნეიროგენული წარმოშობის სპაზმს.

ცაცხვის ყვავილს გააჩნია ნერვული აგზნების, კრუნჩხვების საწინააღმდეგო მოქმედება, ასევე აქვს გამოხატული საძილე ეფექტი.

მაგნიუმი უზრუნველყოფს ნეირონების მიერ ნერვულ იმპულსთა მიღება-გატარებას და მისი დეფიციტი ორგანიზმში განაპირობებს აგზნებადობას,სტრესისადმი მიდრეკილებას.

მელისას(ბარამბო) გააჩნია დამამშვიდებელი, სპაზმოლიტური მოქმედება. ამცირებს გულისცემის სიხშირეს და იწვევს არტერიული წნევის დაქვეითებას.

კატაბალახა ამცირებს ცენტრალური ნერვული სისტემის აგზნებადობას. გააჩნია სპაზმოლიტური მოქმედება. აძლიერებს სხვა საძილე საშუალებების მოქმედებას.

აბზინდა აძლიერებს საჭმლის მომნელებელი ჯირკვლების სეკრეციას, აძლიერებს ნაღვლის და კუჭქვეშა ჯირკვლის წვენის გამოყოფას. შესაბამისად აძლიერებს საჭმლის მონელების პროცესს.

კრაზანა გამოიყენება, როგორც ნაღვლმდენი საშუალება ნაღვლის ბუშტის დისკინეზიის და ნაღვლის ბუშტის კენჭოვანი დაავადების საწყისი სტადიის დროს. ასევე ნაჩვენებია გასტრიტების და მეტეორიზმის სამკურნალოდ.

B6 ვიტამინი (პიროდოქსინი) – მონაწილეობს ნერვული სისტემის აქტივობის რეგულაციაში. ასევე მონაწილეობს ჰემოგლობინის სინთეზში და ერითროციტების რეგენერაციაში.

ჩვენებები:

მოუსვენრობა, შფოთვა
მომატებული აგზნებადობა, გაღიზიანებადობა
ძილის მოშლა
ნევრასთენიის მსუბუქი ფორმები, სტრესის შემდგომი მდგომარეობა, შიში ან დათრგუნვა
კუჭ-ნაწლავის ფუნქციური დარღვევები

უკუჩვენება: 6 წლამდე ასაკის ბავშვები. ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი. მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

მიღების წესი და დოზირება: 1 ან 2 კაფსულა ძილის წინ 30 წუთით ადრე.

გამოშვების ფორმა: №30კაფსულა

შენახვის წესები: ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე. მშრალ და სინათლისაგან დაცულ ადგილას. ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

მწარმოებელი: ValueMED pharma S.r.l. (იტალია)

ბისოპროლოლი – BISOPROLOL – БИСОПРОЛОЛ

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ბისოპროლოლი წარმოადგენს ბეტა-ბლოკატორს, რომელიც თანაბრად არის აღჭურვილი ლიპოფილურ-ჰიდროფილური თვისებებით. ბისოპროლოლს გააჩნია სელექტიურობა ბეტა₁-ადრენორეცეპტორების (კარდიოსელექციურობა) მიმართ, შინაგანი სიმპატომიმეტური აქტიურობის და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მემბრანომასტაბილიზირებელი თვისებების გარეშე.

იგი ამცირებს გულის კუმშვადობის სიხშირეს და მის ძალას, მიოკარდის ჟანგბადზე მოთხოვნილებას, ანელებს ატრიოვენტრიკულურ გამტარობას, ამცირებს თირკმელების მიერ რენინის გამოყოფას და მის აქტივობას სისხლის პლაზმაში.

პრეპარატი სუსტად აბლოკირებს ბრონქებისა და სისხლძარღვების ბეტაადრენობლოკატორებს, ხასიათდება ჰიპოტენზიური, ანტიანგინალური და ანტიარითმული ეფექტებით.

ფარმაკოკინეტიკა

პრეპარატის პერორალური მიღებისას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან შეიწოვება მისი 90%-ზე მეტი. საკვების მიღება არ მოქმედებს მის შეწოვაზე. ღვიძლში „პირველი გასვლისას“ მეტაბოლიზმს განიცდის პრეპარატის 10%. პლაზმის ცილებთან მისი შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 30%-ს. ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტიკური თვისებები არ იცვლება სარწმუნოდ პლაზმის ცილების პათოფიზიოლოგიური მოდიფიკაციის დროს, მაგალითად, ალფა-1 გლიკოპროტეინის მომატებული დონის შემთხვევაში. ბისოპროლოლს გააჩნია საშუალო ლიპოფილობა, რის გამოც მას ახასიათებს განაწილების საშუალო მოცულობა პლაზმის ცილების დაბალი მაჩვენებელის დროს.

ბისოპროლოლი განიცდის ელიმინაციას 2 თანაბარი ეფექტური გზით (50% ღვიძლში გარდაიქმნება არააქტიურ მეტაბოლიტებად, ხოლო დანარჩენი 50% გამოიყოფა თირკმელებით უცვლელი სახით). ამიტომ ავადმყოფებში, სუსტი და ზომიერად გამოხატული თირკმელების ფუნქციის უკმარისობით არ არის აუცილებელია პრეპარატის დოზის კორეგირება. პაციენტებში თირკმელებისა და ღვიძლის გამოხატული უკმარისობით პრეპარატის სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატოს 10 მგ-ს. ბისოპროლოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10-12 საათს. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება მიღებიდან 1-3 საათის შემდეგ.

ჩვენებები

ესენციალური ჰიპერტენზია;
გულის იშემიური დააავადება/დაძაბვის სტენოკარდია.

დოზირების რეჟიმი

დასაწყისში პრეპარატს ნიშნავენ დაბალი დოზით, რომელსაც ზრდიან თანდათანობით. ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარატი ინიშნება ინდივიდუალურად, პულსის სიხშირის და თერაპიული ეფექტის შესაბამისად.

– ესენციული ჰიპერტონია:

ზომიერი ჰიპერტენზიის დროს პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ დღეში (დისტოლური წნევა 105 მმ ვწყ.სვ-მდე). აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10 მგ-მდე. დოზის შემდეგი მომატება შესაძლებელია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

– გულის იშემიური დაავადება: დაძაბვის სტენოკარდია: ამ დროს ინიშნება 5 მგ დღეში, აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10 მგ დღეში. დოზის შემდგომი გაზრდა დასაშვებია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

– დოზირება ღვიძლის და თირკმელების უკმარისობის დროს:

ავადმყოფებში, ღვიძლის და თირკმელების სუსტად და ზომიერად გამოხატული უკმარისობით, როგორც წესი, არ არის აუცილებელი დოზის შერჩევა. ავადმყოფებშში თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 20 მლ/წუთში) და პაციენტებში ღვიძლის მძიმე დაზიანებით, პრეპარატის სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 10 მგ-ს.

ტაბლეტები ინიშნება დილით უზმოზე, ან საუზმის დროს. ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს დაუღეჭავად.

მკურნალობის ხანგრძლივობა არ არის დროში შეზღუდული და დამოკიდებულია დაავადების ფორმასა და მის სიმძიმეზე.

– დაძაბვის სტენოკარდიის დროს პრეპარატის მოხსნა წარმოებს თანდათანობით (7-10 დღის განმავლობაში), ვინაიდან პრეპარატის უეცარი მოხსნა იწვევს დაავადების გამწვავებას.

გვერდითი მოვლენები

ცნს-ის მხრივ:

ხანდახან აღინიშნება დაღლილობის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, დეპრესიული მდგომარეობა, დეზორიენტაცია, „კოშმარული“ სიზმრები, ძილის დარღვევა, ჰალუცინაციები.

მხედველობის მხრივ:

ხანდახან – კონიუნქტივიტი, შემცირებული ცრემლდენა (გასათვალისწინებელია, თუ ავადმყოფი იყენებს ლინზებს).

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:

არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება, ორთოსტატული დისრეგულაცია, ბრადიკარდია, ატრიოვენტრიკულური გამტარებლობის დარღვევა, ან გულის უკმარისობის გაძლიერება პერიფერიული შეშუპებით და ქოშინით. ავადმყოფებში პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევით აღინიშნება დაავადების გამწვავება.

სასუნთქი სისტემის მხრივ:

ავადმყოფებში ბრონქოსპაზმისადმი მიდრეკილებით (განსაკუთრებით სასუნთქი გზების ობსტრუქციული დაავადებებით, ბრონქული ასთმა), აღინიშნება სუნთქვის ფუნქციის მოშლა.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:

ანორექსია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა (გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა ან ფაღარათი, ტკივილი).

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრივ:

კუნთების სისუსტე, კუნთების სპაზმი, ცალკეულ შემთხვევაში სახსრების დაავადებები (ართროპათია), ერთი ან რამდენიმე სახსრის (მონო- ან -პოლიართრიტი) დაზიანებით.

კანის მხრივ:

კანის ალერგიული რეაქციები (ერითემა, ქავილი, ალერგიული ეგზანთემა მზის სხივების ზემოქმედებისას), ოფლიანობა.

შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ:

ლიბიდოს და პოტენციის დაქვეითება.

ნივთიერებათა ცვლის მხრივ:

ლატენტურად მიმდინარე შაქრიანი დიაბეტის შესაძლო კლინიკური მანიფესტაცია, ხოლო არსებული დიაბეტის მიმდინარეობის გაუარესება. ხანგრძლივი შიმშილი და ინტენსიური ფიზიკური ვარჯიშები იწვევს ჰიპოგლიკემიას, რომლის პირველი სიმპტომები (ტაქიკარდია, ოფლიანობა, ტრემორი) შეიძლება იყოს შენიღბული პრეპარატის მოქმედების ფონზე.

შესაძლებელია ლიპიდების დონის მომატება სისხლში (ქოლესტერინი, ტრიგლიცერიდები). ავადმყოფებში ჰიპერთირეოზით, ბისოპროლოლი იწვევს თირეოტოქსიკოზის (ვენტრიკულური ტაქიკარდია, ტრემორი) მოვლენების შენიღბვას. იშვიათ შემთხვევაში აღინიშნება ტრანსამინაზების დონის მომატება და ჰეპატიტის განვითარება.

უკუჩვენებები

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;

* კლინიკურად გამოხატული გულის უკმარისობა;

* კარდიოგენური შოკი;

* მეორე ხარისხის ან სრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა;

* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;

* სინოატრიული ბლოკადა;

* ბრადიკარდია (მკურნალობამდე პულსი მოსვენების მდგომარეობაში 50 დარტყმაზე წთ-ში უფრო ნაკლები);

* ჰიპოტენზია (სისტოლური წნევა 90 მმ ვწყ. სვ. ნაკლები);

* მეტაბოლური აციდოზი;

* ბრონქოპულმონური დაავადება (ობსტრუქციული დაავადებები, ბრონქული ასთმა);

* პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევის გვიანი სტადია;

* მაო-ს ინჰიბიტორების თანმხლები დანიშვნა (მაო B-ის ინჰიბიტორების გამოკლებით);

* ბავშვებში (თერაპიული გამოყენების მონაცემები არ მოიპოვება).

* ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა I ხარისხის;

* კლინიკურად გამოხატულ ან ფარულად მიმდინარე შაქრიანი დიაბეტი (შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოგლიკემია, რომლის სიმპტომი არ მანიფესტირდება, აუცილებელია სისხლში შაქრის დონის რეგულარული კონტროლი);

* ხანგრძლივი შიმშილობა და მძიმე ფიზიკური ვარჯიშები (შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოგლიკემია);

* ავადმყოფები ფეოქრომოციტომით (პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ ალფა-ადრენობლოკატორების დანიშვნის შემდეგ);

* პრინცმეტალის სტენოკარდია.

ორსულობა და ლაქტაცია

კლინიკური კვლევის მონაცემები არ მოიპოვება, რის გამოც ორსულობის დროს არ არის რეკომენდებული პრეპარატის დანიშვნა. ვინაიდან არსებობს ბრადიკარდიის, ჰიპოტენზიის, და სუნთქვის დარღვევის განვითარების რისკი ახალშობილებში, პრეპარატის მკურნალობა უნდა შეწყდეს მშობიარობამდე 48-72 საათით ადრე. თუ აღნიშნული ვერ ხერხდება, ახალშობილი იმყოფება მეთვალყურეობის ქვეშ მშობიარობიდან 48-72 საათის განმავლობაში.

არ არსებობს მონაცემები პრეპარატის გადასვლის შესახებ დედის რძეში, მაგრამ ვინაიდან იგი აღმოჩენილია ექსპერიმენტული ცხოველების რძეში, ჩვილები უნდა იმყოფებოდნენ მონიტორინგის ქვეშ, ან ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ ცალკეულ შემთხვევაში ბეტა-ადრენობლოკატორები ხელს უწყობენ ფსორიაზის განვითარებას, აუარესებენ ფსორიაზის მაგვარი ეგზანთემის მიმდინარეობას.

♦ ბეტა-ადრენობლოკატორები ზრდიან მგრძნობელობას ალერგენების მიმართ. ამძიმებენ ანაფილაქსიურ რეაქციებს. ავადმყოფებში მძიმე ალერგიული რეაქციით ანამნეზში და პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ მადესენსიბილიზირებელი თერაპია, შეიძლება განვითარდეს მძიმე ანაფილაქსიური რეაქციები.

♦ შესაძლებელია თმის ცვენა, სმენის დაქვეითება, შუილი ყურებში, სხეულის წონის დაკლება და მეხსიერების ხანმოკლე დარღვევა, ალერგიული რინიტი, პეირონის დაავადება.

♦ ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმელების დაავადებით აუცილებელია ყურადღება მიექცეს პრეპარატის დოზირებას.

♦ ავადმყოფებში ფსორიაზითა და ამ დაავადების არსებობით ანამნეზში, ბეტა-ადრენობლოკატორი ინიშნება სარგებლიანობის ან მოსალოდნელი რისკის თანაფარდობის შეფასების შემდეგ.

♦ ბეტა-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდონ მგრძნობელობა ალერგენების მიმართ და დაამძიმონ ანაფილაქსიური რეაქციების მიმდინარეობა. ამიტომ ავადმყოფებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ალერგიული რეაქციები და ავადმყოფებში, რომლებიც იტარებენ მადესენსიბილიზირებელ თერაპიას, პრეპარატის დანიშვნა ხდება მკაცრი ჩვენებების მიხედვით. ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოპროლოლს, არ ინიშნება ინტრავენურად კალციუმის ანტაგონისტები, მაგალითად, ვერაპამილი და დილთიაზემი, ან სხვა ანტიარითმული საშუალებები (დიზოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი).

♦ ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარატი მოქმედებს ტრანსპორტის მართვის უნარზე. განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭირო მკურნალობის დასაწყისში, როდესაც პრეპარატის დოზას ზრდიან, იყენებენ სხვა საშუალებებს, ან ალკოჰოლს.

ჭარბი დოზირება

ინტოქსიკაციის სიმპტომები: მძიმე ჰიპოტონია, ბრადიკარდია გულის გაჩერებამდე, გულის უკმარისობა, კარდიოგენული შოკი. შესაძლებელია სუნთქვის გაძნელება, ბრონქოსპაზმი, ღებინება, ცნობიერების დარღვევა, გენერალიზებული კრუნჩხვები.

ინტოქსიკაციის მკურნალობა: ჭარბი დოზირების, ან პულსის მკვეთრი გაიშვიათების შემთხვევაში პრეპარატის მიღება წყდება.

მიღებული უნდა იქნას ზომები მისი ორგანიზმიდან გამოსადევნად (ღებინების გამოწვევა, კუჭის ამორეცხვა), ასევე ღონისძიებები, რომლებიც ამცირებენ მის შეწოვას (გააქტივებული ნახშირი, ღებინების გამომწვევი საშუალებები). ინტენსიური თერაპიის პირობებში წარმოებს სასიცოცხლო ფუნქციების კონტროლი: წყლის და ელექტროლიტური ბალანსის, მეტაბოლური აციდოზის, სისხლში შაქრის, შარდის შემადგენლობის.

აუცილებლობის შემთხვევაში ტარდება შესაბამისი კორექცია, ხანდახან მიმართავენ ხელოვნურ სუნთქვას.

ანტიდოტები:

ატროპინი: 0.5-2.0 მგ. ინტრავენურად.

გლუკაგონი: დასაწყისში 1-10 მგ ინტრავენურად, შემდგომში 2-2.5 მგ ყოველ საათში წვეთოვანი სახით.

სიმპოტომატური პრეპარატების დანიშვნა: დოპამინი, დობუტამინი, იზოპრენალინი, ორციპრენალინი, ადრენალინი, დამოკიდებულია სხეულის წონაზე და სასურველ ეფექტზე.

მკურნალობის მიმართ რეზისტენტული ბრადიკარდიის დროს იყენებენ პეისმეიკერს. ბრონქოსპაზმის დროს ინიშნება ბეტა-2-სიმპატომიმეტური საშუალებები აეროზოლის სახით (ეფექტის არარსებობისას ისინი შეჰყავთ ინტრავენურად ან კეთდება ამინოფილინის ინტრავენური ინექცია).

გენერალიზებული კრუნჩხვების განვითარების დროს რეკომენდებულია ინტრავენურად დიაზეპამის ნელა შეყვანა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

– პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებით დიურეზული საშუალებით, ვაზოდილატატორებით ბარბიტურატებით, ფენოთიაზინებით, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებით.

– ბისოპროლოლის და კალციუმის ანტაგონისტების ერთდროული გამოყენება, მაგალითად ნიფედიპინის, იწვევს არტერიული წნევის მკვეთრ დაქვეითებას, რაც ცალკეულ შემთხვევაში ხელს უწყობს გულის უკმარისობის განვითარებას.

– ბისოპროლოლის ერთდროული გამოყენებისას კალციუმის ანტაგონისტებთან – ვერაპამილთან ან დილთიაზემთან, ან სხვა ანტიარითმულ საშუალებებთან (დიზოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი) აუცილებელია მონიტორინგი, ვინაიდან შესაძლებელია ჰიპოტენზიის, ბრადიკარდიის, არითმიის და გულის უკმარისობის განვითარება.

– კალციუმის ანტაგონისტების (ვერაპამილი, დილთიაზემი) და სხვა ანტიარითმული საშუალებების (დიზოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი) ინტრავენური გამოყენება ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოპროლოლს, წინააღმდეგნაჩვენებია ინტენსიური თერაპიის გარდა.

– ბისოპროლოლის კარდიოდეპრესიული მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ანტიარითმული საშუალებებით.

– ბისოპროლოლის ერთდროულმა გამოყენებამ რეზერპინთან, ალფა-მეთილდოპასთან, გუანფაცინთან, კლონიდინთან, ან საგულე გლიკოზიდებთან შეიძლება გამოიწვიოს გულისცემის გაიშვიათება ან გულის გამტარებლობის დათრგუნვა.

– კლონიდინის და ბისოპროლოლის უეცარი მოხსნა იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. ამიტომ კლონიდინის მოხსნა შესაძლებელია მხოლოდ ბისოპროლოლის მოხსნიდან რამდენიმე დღის შემდეგ.

– ბისოპროლოლის და ნორადრენალინის, ადრენალინის ან სხვა სიმპათომიმეტური საშუალებების (რომლებიც შედიან ხველების საწინააღმდეგო, ცხვირის, თვალის წვეთების შემადგენლობაში) ერთდროულად დანიშვნა იწვევს არტერიული წნევის მომატებას.

– ჭვავის რქის წარმოებულის (ერგოტამინის) და ბისოპროლოლის ერთდროული მიღება ამძიმებს პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევას.

– მაო-ს ინჰიბიტორების და ბისოპროლოლის ერთდროული გამოყენება საგრძნობლად ზრდის არტერიულ წნევას.

ბისოპროლოლს შეუძლია გააძლიეროს, გაახანგრძლივოს, ან შეამციროს ინსულინის, პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების მოქმედების ეფექტი. მის ფონზე ჰიპერგლიკემიის პირველი სიმპტომები (ტაქიკარდია, ოფლიანობა, ტრემორი) შეიძლება იყოს შენიღბული, ან ნაკლებად გამოხატული. აუცილებელია შაქრის დონის კონტროლი სისხლში.

– რიფამპიცინი ამცირებს პრეპარატის ანტიჰიპერტენზულ ეფექტს, ხოლო ციმეტიდინი და ჰიდრალაზინი აძლიერებენ მას.

– ზოგადი საანესთეზიო საშუალებები აძლიერებენ ბისოპროლოლის ანტიჰიპერტენზულ ეფექტს, რის გამოც ანესთეზიოლოგი უნდა იყოს ინფორმირებული ბისოპროლოლის მიღების შესახებ.

ჰალოპერიდოლი 5მგ 1მლ #5ა

საერთაშორისო დასახელება – haloperidoli

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი – ფსიქოტროპული საშუალებები; ნეიროლეფსიური (ანტიფსიქოზური) საშუალებები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
საინექციო ხსნარი 5 მგ/1 მლ: ამპ. 5 ც.

1მლ ამპულა შეიცავს;
ჰალოპერიდოლი 5მგ.
1 ტაბლეტი შეიცავს:
ჰალოპერიდოლი 1,5მგ; 5მგ.
10მლ ხსნარი (10წვეთი=1მგ) შეიცავს:
ჰალოპერიდოლი 20მგ;

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ჰალოპერიდოლი წარმოადგენს ნეიროლეფსიურ საშუალებას, რომელიც თავისი ქიმიური სტრუქტურით მიეკუთვნება ბუტიროფენონის წარმოებულებს. მას გააჩნია ანტიფსიქოზური და გამოხატული ანტიემეტური მოქმედება. მისი ანტიფსიქოზური მოქმედების მექანიზმი ძირითადად განპირობებულია დოფამინო-2 რეცეპტორების ბლოკადით.

ჩვენებები
პათოლოგიური მდგომარეობა, როდესაც აღინიშნება ფსიქომოტორული აგზნება: მანია, დემენცია, ოლიგოფრენია, ფსიქოპათია, მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენია, ალკოჰოლიზმი. ბოდვები და ჰალუცინაციები: მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენია, პარანოიდული შიზოფრენია, მწვავე კონფუზია. ჰანტინგტონის ქორეა, ჟილ დე ლა ტურეტის სინდრომი.
სხვა ჩვენებები ტაბლეტების და წვეთების გამოყენებისათვის:
აგზნება მოხუცებულ ასაკში, აგრესიულობა, იძულებითი მიგრაცია. ენაბლუობა, ღებინება. ქცევის და ხასიათის ცვალებადობა ბავშვებში.
ქრონიკული ტკივილის შემცირების დროს პრეპარატი წარმოადგენს დამხმარე საშუალებას ძლიერად მოქმედი ანალგეტიკებისათვის.
პრეპარატის საინექციო სახით გამოყენება ნაჩვენებია სწრაფი ჩარევისათვის (მაგალითად, ფსიქომოტორული მოუსვენრობა, ან თუ პრეპარატის პერორალური გამოყენება შეუძლებელია). მწვავე მოუსვენრობა მთვრალ მდგომარეობაში, აგზნება თეთრი ცხელების დროს, აგზნების მწვავე ფსიქოზური მდგომარეობა და სხვა).

მიღების წესები და დოზები
პრეპარატის დოზირება ინდივიუალურია და საწყისი დოზა დგინდება ავადმყოფის ასაკის, სიმპტომების სიმძიმის ხარისხის და ავადმყოფის რეაქციით სხვა ნეიროლეფსიურ პრეპარატებზე. მოხუცებულ და დასუსტებულ ავადმყოფებში ინიშნება დაბალი დოზები. ბავშვებში ჰალოპერიდოლი ინიშნება მხოლოდ წვეთების სახით.
ტაბლეტების და წვეთების დოზირება:
მოზრდილებში:
საწყისი დოზა მწვავე ფაზაში _ 2,25-18მგ დღეში, ½1/2-4 ტაბლეტი 3 ჯერ დღეში, ან 7-60 წვეთი 3 ჯერ დღეში.
მისი ნეიროლეფსიური მოქმედების გამოყენებისას ინიშნება პრეპარატის დიდი დოზები, ფსიქომოტორული აგზნებისას _ დაბალი დოზები.
ბავშვებში გამოყენება მხოლოდ წვეთების სახით:
მხოლოდ ფსიქოზების სამკურნალოდ _ საწყისი დოზა შეადგენს:
3 წლის ასაკიდან 5 წლამდე _ 2 წვეთი 2 ჯერ დღეში (დილით და საღამოს);
5 წლის ასაკიდან 15 წლამდე _ 5 წვეთი 2 ჯერ დღეში (დილით და საღამოს).
საბავშვო დოზის განსაზღვრა: 0,1მგ/3 კგ სხეულის წონაზე, 2-3 ჯერ დღეში. თუ აუცილებელია, საწყისი დოზა იზრდება სამკურნალო ეფექტის მიღებამდე, შემდეგ მცირდება ეფექტურ შემანარჩუნებელ დოზამდე. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას ნეიროლეფსიური საშუალების სახით ინიშნება 1-3მგ ორალურად 3 ჯერ დღეში, არა უმეტეს 10-20მგ-სა 3 ჯერ დღეში. ფსიქომოტორული აგზნების საწინააღმდეგოდ ინიშნება 0,5-1მგ 3 ჯერ დღეში, არა უმეტეს 2-3მგ-სა 3 ჯერ დღეში.
თუ კლინიკური გაუმჯობესება არ აღინიშნება, პრეპარატით მკურნალობა გრძელდება 1 თვე.
საინექციო პრეპარატის დოზირება:
მწვავე ფსიქოზის დროს:
მოზრდილებში: 5-10მგ (1-2 ამპულა) ინტრავენურად ან კუნთებში. შესაძლებელია აღნიშნული დოზის განმეორება ყოველ 30-60 წუთში 1-2 ჯერ სასურველი ეფექტის მიღებამდე, ხოლო არა უმეტეს 15-40მგ-სა (გამონაკლის შემთხვევაში შესაძლებელია 100მგ-მდე).
თუ დღეღამური დოზის შეყვანა წარმოებს ერთჯერადად, იგი შეყავთ ინტრავენური ინფუზიის სახით 6 საათის განმავლობაში.
ბავშვებში 10 წლის ასაკის ზევით, ინდივიდუალური მიდგომით: ინტრავენურად ან კუნთებში 2,5-5მგ (1/2-1 ამპულა).
2. ალკოჰოლიზმი:
მწვავე ალკოჰოლური ფსიქოზის დროს _ 5-10მგ (1-2 ამპულა) კუნთებში. აუცილებლობის შემთხვევაში დოზა მეორდება, მაქსიმალურად 15-60მგ დღეში. თეთრი ცხელების დროს აგზნების საწინააღმდეგოდ ინიშნება 10-20მგ (2-4 ამპულა) ინტრავენურად. ამაზე მეტი დოზა შეყავთ ინტრავენური ინფუზიის სახით.
3. დაუოკებელი ღებინების დროს ან ღებინების პროფილაქტიკისათვის ოპერაციული ჩარევის შემდეგ ინიშნება 2,5-5მგ (1/2-1 ამპულა) ინტრავენურად ან კუნთებში. ინტრავენური ინფუზიის სიჩქარე შეადგენს 5მგ/წუთში, ან 5მგ/30წამში, ან 10მგ/წუთში. სასურველი ეფექტი ვლინდება 10-40 წუთის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები
პრეპარატის საინექციო ხსნარის ხანმოკლე ვადით, 1-2 ჯერ დღეში, გამოყენება გვერდითი მოვლენების განვითარებას იწვევს ძალიან იშვიათად.
ექსტრაპირამიდული რეაქციები:
აღინიშნება პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას აკინეზიის, ტრემორის, აკატიზიის, კუნთების ჰიპერტონიის ან სხვა პარკინსონისმსგავსი სიმპტომების სახით. პრეპარატის დოზის შემცირების ან მკურნალობის დროებითი შეწყვეტის დროს აღნიშნული მოვლენები გაივლის, ან, ანტიპარკინსონული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას, მცირდება. ანტიქოლინერგული ტიპის ანტიპარკინსონული საშუალებების რუტინული გამოყენება დაუშვებელია, მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში, რათა ეს ამცირებს ჰალოპერიდოლის ეფექტურობას.
ტარდივური დისკინეზია (ტდ):
იგი ვითარდება ნებისმიერი ანტიფსიქოზური საშუალების გამოყენებისას, განსაკუთრებით ხანგრძლივად და მოხუცებულ პაციენტებში დიდი დოზების დანიშვნისას და ძირითად ავადმყოფ ქალებში.
მდგომარეობა ხასიათდება ენის, სახის, პირის და ყბის რითმული მოძრაობით. ამ მდგომარეობის პირველი ნიშანია ენის უნებლიე მოძრაობა. ასეთ შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ წყდება, რათა სინდრომი სრულად არ განვითარდეს.
ტარდივური დისკინეზიის განვითარების შემთხვევაში გადადიან სხვა პრეპარატზე.
ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომი (ნას):
იგი ხასიათდება ჰიპერთერმიით, კუნთების რიგიდობით, ავტონომური არასტაბილურობით, ცნობიერების გარდამავალი დაბინდვით, კომატოზური მდგომარეობით და კრეატინინ-ფოსფოკინაზას კონცენტრაციის მომატებით პლაზმაში. პროდრომალური ნიშნებია: ტაქიკარდია, ლაბილური არტერიული წნევა, ოფლიანობა ჰიპერთერმიის წინ. ასეთ შემთხვევაში მკურნალობა დაუყოვნებლივ წყდება. რეკომენდებულია დოფამინის აგონისტების გამოყენება, მაგალითად, ბრომოკრიპტინის.
სხვა გვერდითი მოვლენები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ:
დაღლილობა, სედაციური ან დეპრესიული ეფექტი, ძილიანობა, ძილის დროებითი დარღვევა, თავის ტკივილი, აშლილობა, ეპილეფსიური შეტევის გრანდ მალ-ს ტიპის განმეორება ავადმყოფებში, რომლებიც ადრე მკურნალობდნენ ეპილეფსიური საშუალებებით; ფსიქოზური სიმპტომები, მაგალითად, ჰალუცინაციების აღდგენა.
ჩივილები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:
იშვიათად: გულისრევა, უმადობა. შესაძლებელია როგორც წონის მომატება, ასევე _ დაკლება. ენდოკრინული მოქმედება:
დოფამინზე ანტაგონისტური მოქმედების გამო შესაძლებელია პროლაქტინის კონცენტრაციის მომატება შრატში, გალაქტორეა, გინეკომასტია, ოლიგო- ან ამენორეა.
იშვიათად აღინიშნება ჰიპოგლიკემია და ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის გამოყოფის შემცირება.
გვერდითი მოვლენები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:
შესაძლებელია განვითარდეს ტაქიკარდია და ჰიპოტენზია.
დიდი დოზა ან ავადმყოფის მიდრეკილება იშვიათად იწვევს პარკუჭოვანი არითმიების განვითარებას.
სხვა იშვიათად განვითარებული გვერდითი მოვლენები:
ერითროციტოზი, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, სიყვითლე, ერექციის და ეაკულაციის დარღვევა.
იშვიათად აღინიშნება ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია: გამონაყარი კანზე, ურტიკარია, ანაფილაქსია, ყაბზობა, შარდვის გაძნელება, პირის სიმშრალე, მხედველობის დარღვევა, პერიფერიული შეშუპება, გაძლიერებული ოფლიანობა. განსაკუთრებით მოხუცებულ ავადმყოფებში იწვევს წვრილკუთხოვანი გლაუკომის შეტევას. უნდა აღინიშნოს უეცარი სიკვდილის შემთხვევა ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ჰალოპერიდოლს, თუმცა იგი არ წარმოადგენს ნამდვილ გვერდით მოვლენას და მისი მეზეზობრივი კავშირი ჰალოპერიდოლთან დადგენილი არ არის.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;
კომატოზური მდგომარეობა;
ნევროლოგიური დაავადებები თამნხლები პირამიდალური და ექსტრაპირამიდული სიმპტომებით;
ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა, გამოწვეული ალკოჰოლის მიღებით ან სხვა პრეპარატების დამთრგუნველი მოქმედებით. ბაზალური განგლიების დაზიანება.

შედარებითი წინააღმდეგჩვენება:
ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;
10 წლამდე ასაკის ბავშვებში;
ენდოგენური დეპრესიის დროს საჭიროა განისაზღვროს საინექციო ხსნარის გამოყენების მოსალოდნელი სარგებლინობა და პოტენციური რისკი.

განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ღვიძლის, თირკმელების და გულის დაავადება; პარკინსონის დაავადება;
დეპრესიული მდგომარეობა;
ფეოქრომოციტომა;
თირეოტოქსიკოზი;
ეპილეფსია ან მიდრეკილება ეპილეფსიის ან კონვულსიების მიმართ (მაგალითად, თავის ტვინის დაავადება, ანტიალკოჰოლური მკურნალობა).
თუ ავადმყოფმა წინასწარ ჩაიტარა მკურნალობა სედაციური მოქმედების ნეიროლეფსიური საშუალებით, მისი მოხსნა წარმოებს თანდათანობით.
პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას რეკომენდებულია სისხლის სურათის და ღვიძლის ფუნქციის კონტროლი.
თიროქსინი აძლიერებს ჰალოპერიდოლის ტოქსიურობას. ამიტომ ავადმყოფებში ჰიპერთირეოზით ჰალოპერიდოლით მკურნალობას ემატება შესაბამისი თირეოსტატური პრეპარატი.
დეპრესიის და ფსიქოზის ერთდროული არსებობისას საჭიროა ჰალოპერიდოლის კომბინაცია ანტიდეპრესიულ საშუალებასთან.
თუ ანტიპარკინსონული საშუალების ელიმინაცია მიმდინარეობს უფრო სწრაფად, ვიდრე ჰალოპერიდოლის, ანტიპარკინსონული მკურნალობა გრძელდება ჰალოპერიდოლის მიღების შეწყვეტის შემდეგ, რაც ხელს უწყობს ექსტრაპირამიდული სიმპტომების პროფილაქტიკას. პრეპარატის მოხსნა წარმოებს თანდათანობით, რათა შეიძლება განვითარდეს რეციდივი ან ძალიან იშვიათად _ მოხსნის სიმპტომები (გულისრევა, ღებინება, უძილობა). გამოყენების პირველი ფაზა _ ინდივიდუალურად განსაზვრული დროის მანძილზე _ ავტომობილის მართვა და მუშაობა მექანიზმებთან, რომლებიც საჭიროებენ მომატებულ ყურადღებას, დაუშვებელია.
შემდგომში აკრძალვის დრო განისაზღვრება ინდივიდუალურად. პრეპარატით მკურნალობის დროს ალკოჰოლის მიღება დაუშვებელია.

ჭარბი დოზირება
ძირითადი სიმპტომები: მძიმე პირამიდული რეაქცია, ჰიპოტენზია, სედაციური ეფექტი. ექსტრაპირამიდული რეაქცია ვლინდება კუნთების რიგიდობით, ზოგადი და ლოკალიზებული კანკალით. შეიძლება განვითარდეს ჰიპერტენზია. იშვიათად: კომატოზური მდგომარეობა და სუნთქვის დათრგუნვა თანმხლები ჰოპოტენზიით, რაც იწვევს შოკური მდგომარეობის განვითარებას. შესაძლებელია განვითარდეს პარკუჭოვანი არითმია QT ინტერვალის გახანგრძლივებით.
სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. ტაბლეტების ან წვეთების გამოყენებისას რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა და იძულებითი ღებინება, ამის შემდეგ ინიშნება გააქტივებული ნახშირი (გამონაკლისია კომატოზური მდგომარეობა ან კრუნჩხვები). როდესაც ავადმყოფი იმყოფება კომატოზურ მდგომარეობაში, სუნთქვითი გამტარობის აღდგენა წარმოებს ენდოტრაქეალური მილის მეშვეობით.
სუნთქვითი დეპრესიის დროს საჭიროა ხელოვნური სუნთქვის ჩატარება. ჰიპოტენზიის და სისხლმიმოქცევის კოლაფსის სამკურნალოდ ინიშნება ინტრავენურად პლაზმის ან ალბუმინის კონცენტრატი და ვაზოპრესული ნორადრენალინი (ეპინეფრინის , ანუ ადრენალინის, გამოყენება დაუშვებელია).
ექსტრაპირამიდული სიმპტომების შესამცირებლად საჭიროა ანტიპარკინსონური საშუალებების პარენტერალური შეყვანა (მაგალითად, ბენზტროპინის მეზილატი 1-2მგ კუნთებში ან ინტრავენურად).
ნორმალური მაჩვენებლების მიღებამდე აუცილებელია ეკგ-მონიტორინგი. მძიმე არითმიის დროს საჭიროა შესაბამისი ანტიარითმული პრეპარატის გამოყენება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
პრეპარატმა შეიძლება გააძლიეროს ცენტრალური ნერვული სისტემის დეპრესანტების ეფექტი, როგორიცაა ალკოჰოლი, სედაციური და საძილე საშუალებები, ძლიერი მოქმედების ანალგეტიკები და ასევე გამოიწვიოს სუნთქვის დათრგუნვა. ეს გასათვალისწინებელია პრეპარატის გამოყენებისას მოხუცებულებში _ დოზის შერჩევისას.
პრეპარატის კომბინაცია მეთილდოპასთან აძლიერებს მის მოქმედებას ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.
შეიძლება შემცირდეს მეთილდოპას ანტიპარკინსონული ეფექტი.
პრეპარატი იწვევს ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების მეტაბოლიზმის დათრგუნვას და ამით იზრდება მათი კონცენტრაცია პლაზმაში და ტოქსიურობა. ჰალოპერიდოლის კომბინაცია კარბამაზეპინის ხანგრძლივ თერაპიასთან იწვევს პრეპარატის კონცენტრაციის შემცირებას პლაზმაში. ასეთ დროს შესაბამისად იზრდება ჰალოპერიდოლის დოზა, ხოლო კარბამაზეპინის მოხსნის შემდეგ დოზა მცირდება. პრეპარატის კომბინაცია ლითიუმის შემცველ პრეპარატებთან იშვიათად იწვევს ენცეფალოპათიის მსგავს სინდრომს. თუ ავადმყოფებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ჰალოპერიდოლს და ლითიუმის პრეპარატებს, აღინიშნება ნეიროტოქსიურობა, მკურნალობა დაუყოვნებლივ წყდება. პრეპარატი ამცირებს ორალური ანტიკოაგულანტების ეფექტს. მათი ერთდროული გამოყენებისას, ან ჰალოპერიდოილის მოხსნის შემდეგ, საჭიროა პრეპარატის დოზის თავიდან დადგენა.
პრეპარატი იწვევს ადრენალინის და სხვა სიმპტომატური საშუალებების ეფექტის ანტაგონიზირებას.
იგი ამცირებს ადრენერგული ბლოკატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს (მაგალითად, გუანეტიდინის).

შენახვის პირობები და ვადები
ჰალოპერიდოლი ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას, ოთახის ტემპერატურაზე.
შენახვის ვადა: 5 წელი.

აფთიაქში გაცემის წესი
ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
გედეონ რიხტერი
უნგრეთი

დილოქსი 125მგ #30ტ

დილოქსი
(DILOX)

ზოგადი დახასიათება:
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: –
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
თეთრიდან მოთეთრო ფერამდე, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ზედაპირის მქონე, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

შემადგენლობა:
აპკიანი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:
2-ეთილ-6-მეთილ-3-ჰიდროქსიპირიდინის სუქცინატს – 125 მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, შემომგარსავი ნივთიერებების ნარევი Spraycel-3181 white (ჰიპრომელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E 171), აეროსილი).

გამოშვების ფორმა:
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 125 მგ;

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანტიოქსიდანტური საშუალება. ათქ-კოდი: NO7XX.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა:
დილოქსი წარმოადგენს ჰეტეროარომატულ ანტიოქსიდანტს. ხასიათდება ანტიჰიპოქსიური, მემბრანოპროტექტორული, ნოოტროპული, კრუნჩხვის საწინააღმდეგო და ანქსიოლიზური თვისებებით. პრეპარატი ზრდის ორგანიზმის რეზისტენტობას სხვადასხვა მავნე ფაქტორების, ჟანგბად-დამოკიდებული პათოლოგიური მდგომარეობების (შოკი, ჰიპოქსია და იშემია, თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის დარღვევა, ალკოჰოლით და ანტიფსიქოზური პრეპარატებით/ნეიროლეფსიური საშუალებებით ინტოქსიკაცია) ზემოქმედების მიმართ.
პრეპარატი აუმჯობესებს თავის ტვინის სისხლით მომარაგებას და მეტაბოლიზმს, მიკროცირკულაციას და სისხლის რეოლოგიურ ფუნქციებს; ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას; ახდენს სისხლის უჯრედების (ერითროციტების და თრომბოციტების) მემბრანის სტაბილიზაციას ჰემოლიზის დროს; ახასიათებს ჰიპოლიპიდემიური მოქმედება, ამცირებს საერთო ქოლესტერინისა და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების შემცველობას. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია მისი ანტიჰიპოქსიური, ანტიოქსიდანტური და მემბრანოპროტექტორული მოქმედებით; აინჰიბირებს ცხიმების დაჟანგვას, ზრდის სუპეროქსიდაზას აქტივობას და ლიპიდებისა და პროტეინების თანაფარდობას; ამცირებს მემბრანის სიბლანტეს და ზრდის მის განვლადობას. დილოქსი ახდენს მემბრანასთან დაკავშირებული ფერმენტების (კალციუმ-დამოუკიდებელი ფოსფოდიესთერაზა, ადენილატციკლაზა, აცეტილქოლინესთერაზა) და რეცეპტორული კომპლექსების (ბენზოდიაზეპინური, გაემ და აცეტილქოლინური) აქტივობის მოდულირებას, რაც აძლიერებს ლიგანდებთან მათი შეკავშირების უნარს, ხელს უწყობს ბიომემბრანების სტრუქტურულ-ფუნქციური ორგანიზების შენარჩუნებას, ნეირომედიატორების ტრანსპორტს და სინაფსური გადაცემის გაუმჯობესებას. დილოქსი ზრდის თავის ტვინში დოფამინის კონცენტრაციას. აძლიერებს აერობული გლიკოლიზის კომპენსატორულ აქტივაციას და იშემიის პირობებში ამცირებს ჟანგვითი პროცესების დათრგუნვას კრებსის ციკლში ატფ-ისა და კრეატინფოსფატის შემცველობის გაზრდით; ააქტიურებს მიტოქონდრიის ენერგომასინთეზირებელ ფუნქციებს, ახდენს უჯრედის მემბრანის სტაბილიზებას.

ფარმაკოკინეტიკა:
დილოქსი პერორალური მიღებისას სწრაფად შეიწოვება. მაქსიმალური კონცენტრაცია 400-500 მგ დოზის მიღებისას შეადგენს 3,5-4,0 მკგ/მლ-ს. სწრაფად გადანაწილდება ორგანოებსა და ქსოვილებში. პრეპარატის ორგანიზმში დაყოვნების დრო საშუალოდ შეადგენს 4,9-5,2 სთ-ს. მეტაბოლიზდება ღვიძლში და წარმოქმნის გლუკურონკონიუგირებულ პროდუქტს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი (Т1/2) შეადგენს 2,0-2,6 სთ-ს. სწრაფად გამოიყოფა ორგანიზმიდან შარდით, ძირითადად მეტაბოლიტების სახით და უმნიშვნელო რაოდენობით – უცვლელი სახით. შედარებით ინტენსიურად ექსკრეტირდება პრეპარატის მიღებიდან პირველი 4 სთ-ის განმავლობაში. შარდით ექსკრეციის მაჩვენებლებსა და მათ კონიუგირებულ მეტაბოლიტებს ახასიათებს მნიშვნელოვანი ინდივიდუალური ვარიაბელობა.

ჩვენება:
• თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის მწვავე დარღვევა;
• ქალა-ტვინის ტრავმა, ქალა-ტვინის ტრავმის შედეგები;
• დისცირკულატორული ენცეფალოპათია;
• ვეგეტატიური დისტონიის სინდრომი;
• ათეროსკლეროზული გენეზის მსუბუქი კოგნიტიური დარღვევები;
• შფოთვა ნევროტული და ნევროზის მსგავსი მდგომარეობების დროს;
• გულის იშემიური დაავადება კომპლექსური თერაპიის შემადგენლობაში;
• ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომის კუპირება (უპირატესად ნევროზის მსგავსი მდგომარეობები და ვეგეტატიურ-სისხლძარღვოვანი დისფუნქციით მიმდინარე);
• მწვავე ინტოქსიკაცია ანტიფსიქოზური საშუალებებით;
• მუცლის ღრუს მწვავე ჩირქოვან-ანთებითი პროცესები (მწვავე ნეკროზული პანკრეატიტი, პერიტონიტი) კომპლექსური თერაპიის შემადგენლობაში.

მიღების წესი და დოზირება:
დილოქსი მიიღება პერორალურად 125-250 მგ 3-ჯერ დღეში. საწყისი დოზა შეადგენს 125-250 მგ-ს (1-2 ტაბ.) 1-2-ჯერ დღეში დოზის თანდათან მატებით თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 800 მგ (6 ტაბ.). მკურნალობის ხანგრძლივობა არის 2-6 კვირა. გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში მკურნალობის კურსი შეადგენს არანაკლებ 1.5-2 თვეს. განმეორებითი კურსი (ექიმის რეკომენდაციით) სასურველია ჩატარდეს გაზაფხულისა და შემოდგომის პერიოდებში.
ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომის კუპირებისთვის მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 5-7 დღეს. მკურნალობა სრულდება დოზის თანდათან დაკლებით 2-3 დღის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:
გულისრევა, პირის სიმშრალე, ძილიანობა, ალერგიული რეაქციები.

იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული გამოყენების ინსტრუქციაში, პაციენტმა უნდა მიმართოს მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენება:
თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციების მწვავე დარღვევა; მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; ბავშვთა ასაკი; ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.

ურთიერთქმედება სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედება:
დილოქსი აძლიერებს ბენზოდიაზეპინების ჯგუფის ანქსიოლიზური საშუალებების (ფენაზეპამი, დიაზეპამი), კრუნჩხვის საწინააღმდეგო (კარბამაზეპინი) და ანტიპარკინსონული (ლევოდოპა) საშუალებების მოქმედებას; ამცირებს ეთილის სპირტის ტოქსიკურ ეფექტს.

ჭარბი დოზირება:
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს ძილიანობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:
დილოქსის გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს და ძუძუთი კვების პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:
ზოგ შემთხვევებში, განსაკუთრებით ბრონქული ასთმის მქონე პაციენტებში, რომელთაც აქვთ მომატებული მგრძნობელობა სულფიტებისადმი, შესაძლოა განვითარდეს მძიმე ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
დილოქსით მკურნალობის პერიოდში სასურველია ავტოტრანსპორტისა და სხვა მექანიზმების მართვისაგან თავის არიდება.

შეფუთვა:
10 ტაბლეტი ბლისტერში, 3 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები:
ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვიზუალური დათვალიერების შედეგად აღმოჩენილი რაიმე სახის დეფექტის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.

ვარგისობის ვადა:
2 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი:
შპს “ავერსი-რაციონალი” (საქართველო).

მისამართი:
საქართველო 0198, თბილისი, ჭირნახულის ქ. 14.
www.aversi.ge

ვალუდორმი 30მლ წვეთები

ValuDorm

ვალუდორმი

შემადგენლობა: 20 წვეთის შემცველობა: მელატონინი – 1მგ, პასიფლორა – 25მგ. ცაცხვის ყვავილი – 25მგ. გვირილა – 25მგ. ეშოლცია – 25მგ. მაგნიუმი – 22,5მგ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ცაცხვის ყვავილს გააჩნია ნერვული აგზნების, კრუნჩხვის საწინააღმდეგო მოქმედება, ასევე აქვს გამოხატული საძილე ეფექტი.

გვირილას გააჩნია ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება და გამოიყენება ბავშვებში მუცლის ტკივილის დასაამებლად. უძილობა ბავშვებში ხშირად კუჭ-ნაწლავის დისფუნქციით არის განპირობებული, ამიტომ თანამედროვე მიდგომებით, გვირილას შემცველობა მეტად მნიშვნელოვანია საძილე პრეპარატებში.

ალკალოიდების დიდი რაოდენობით შემცველობის გამო, ეშოლციას გააჩნია დამამშვიდებელი, სპაზმოლიზური და ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება.

მაგნიუმი უზრუნველყოფს ნეირონების მიერ ნერვულ იმპულსთა მიღება-გატარებას და მისი დეფიციტი ორგანიზმში განაპირობებს აგზნებას, სტრესისადმი მიდრეკილებას.

ჩვენებები:

მოუსვენრობა, შფოთვა
მომატებული აგზნებადობა, გაღიზიანებადობა
ძილის მოშლა
ნევრასთენიის მსუბუქი ფორმა, სტრესის შემდგომი მდგომარეობა, შიში ან დათრგუნვა
კუჭ-ნაწლავის ფუნქციური დარღვევები

უკუჩვენება: 3 თვემდე ასაკის ბავშვები. მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

მიღების წესი და დოზირება:

ბავშვებში 2 წლამდე 10-15 წვეთი ძილის წინ 30 წუთით ადრე, ერთხელ დღეში.
2 წლის ზემოთ ბავშვებში 15-20 წვეთი ძილის წინ 30 წუთით ადრე, 1-2ჯერ დღეში.

რეკომენდებულია პრეპარატი ჩავაწვეთოთ წყალში, რძეში, ან დავაწვეთოთ შაქრის ნატეხზე.

გამოშვების ფორმა: 30მლ. წვეთები, მარწყვის არომატით.

მწარმოებელი: ValueMED pharma S.r.l. (იტალია)

ბისოკორი – BISOCOR – БИСОКОР

საერთაშორისო დასახელება:

BISOPROLOL

მწარმოებელი: NICHE GENERICS LIMITED, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: ბისოპროლოლი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სელექტიური ბეტა-1 ადრენობლოკატორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 14 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი

1 ტაბ.

ბისოპროლოლის ჰემიფუმარატი …………. 5 მგ

1 ტაბ.

ბისოპროლოლის ჰემიფუმარატი ………….. 10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზის მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი და კროსპოვიდონი. 5 მგ-იანი ტაბლეტები შეიცავენ ყვითელი პიგმენტის ნარევს 22812 (რომლის შემადგენლობაში შედის ლაქტოზა და რკინის ოქსიდი ყვითელი (E172), 10 მგ-იანი ტაბლეტები შეიცავენ მოყვითალო-მოყავისფრო საღებავის ნარევს 27215 (რომლის შემადგენლობაში შედის ლაქტოზა და რკინის ოქსიდი ყვითელი და წითელი (E172).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სელექტიური ბეტა-1 ადრენობლოკატორი, რომელიც თანაბრადაა აღჭურვილი ლიპოფილურ-ჰიდროფილური თვისებებით. თერაპიული დოზით გამოყენებისას არ ახასიათებს შინაგანი სიმპატომიმეტური აქტივობა და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მემბრანომასტაბილიზირებელი თვისებები.

ბისოკორს გააჩნია ანტიანგინალური მოქმედება. გულის შეკუმშვათა სიხშირის და ძალის შემცირების არტერიული წნევის დაქვეითების შედეგად მცირდება მიოკარდიუმის მოთხოვნა ჟანგბადზე. მიოკარდიუმის ჟანგბადით მომარაგება უმჯობესდება საბოლოო დიასტოლური წნევის შემცირებისა და დიასტოლის გახანგრძლივების ხარჯზე.

ბისოკორს ახასიათებს ჰიპოტენზიური მოქმედება: გულის შეკუმშვათა ძალის შემცირების, თირკმელების მიერ რენინის სეკრეციის დათრგუნვის, აორტის რკალისა დ კაროტიდული სინუსის ბარორეცეპტორებზე ზემოქმედების შედეგად პრეპარატის ხანგრძლივი დროის მანძილზე მიღებისას მცირდება თავდაპირველად მომატებული საერთო პერიფერიული სისხლძარღვოვანი წინაღობა.

გულის ქრონიკული უკმარისობის დროს ბისოკორი თრგუნავს დაავადების პროგრესირების გამომწვე სიმპატო-ადრენალურ და რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტეონის სისტემის აქტივობას. ერთჯერადი მიღებისას ბისოკორის მოქმედების ხანგრძლივობა 24 საათია.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა და განაწილება: პერორალური მიღებისას პრეპატი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 90%-ს და არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე. სისხლში მაქსიმალურ კონცენტრაციას აღწევს მიღებიდან 1-3 სთ-ში. პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 30%-ს.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა: ღვიძლში „პირველი გასვლის“ ეფექტი უმნიშვნელოდაა გამოხატული (10%-ზე ნაკლები). მიღებული დოზის დაახლოებით 50% ღვიძლში განიცდის ბიოტრანსფორმაციას არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით; დაახლოებით 98% გამოიყოფა ორგანიზმიდან თირკმელების საშუალებით, 50% – შეუცვლელი სახით; დაახლოებით 2% – ნაწლავების საშუალებით. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10-12 საათს.

ფარმაკოკინეტიკა: განსაკუთრებულ კლინიკურ შემთხვევებში: ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტიკა სწორხაზოვანია, მისი მაჩვენებელი არაა დამოკიდებული ასაკზე.

ღვიძლის და თირკმელების მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის დარღვევების მქონე პაციენტებს პრეპარატის დოზის კორექცია არ სჭირდებათ.

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზია;
გულის იშემიური დაავადება (სტენოკარდია);

მიღების წესები და დოზირება:

მკურნალობის დასაწყისში ნიშნავენ დაბალი დოზით, რომელსაც ზრდიან თანდათანობით. ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარატი ინიშნება ინდივიდუალურად პულსის სიხშირის და თერაპიული ეფექტის შესაბამისად.

ესენციური ჰიპერტენზია: ზომიერი ჰიპერტენზიის დროს პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ-ს დღეში (დიასტოლური წნევა 105 მმ ვწყ. სვ-მდე). აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 1 მგ-მდე. დოზის შემდგომი მომატება შესაძლებელია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

გულის იშემიური დაავადება; დაძაბვის სტენოკარდია: 5 მგ დღეში, აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10 მგ-მდე დღეში. დოზის შემდგომი გაზრდა დასაშვებია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

დოზირება ღვიძლის და თირკმლის უკმარისობის დროს: ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმლის სუსტად ან ზომიერად გამოხატული უკმარისობით როგორც წესი, არ არის აუცილებელი დოზის ინდივიდუალური შერჩევა. ავადმყოფებში თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 20 მლ/წთ) და პაციენტებში ღვიძლის მძიმე დაზიანებით პრეპარატის დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 10 მგ-ს.

ბისოკორი ენიშნებათ ზომიერად გამოხატული და გულის მძიმე ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებს დაქვეითებული სისტოლური ფუნქციით (ექოკარდოგრაფიით განდევნის ფრაქცია 35%), რომელთა მდგომარეობა სტაბილურია და ბოლო ექვსი კვირის განმავლობაში არ აღენიშნებოდათ გამწვავება.

გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებს ბისოკორი ენიშნებათ აგფ-ინჰიბიტორებთან (ან სხვა ვაზოდილატატორებთან, აგფ-ინჰიბიტორების აუტანლობის შემთხვევაში), დიურეტიკებთან და აუცილებლობის შემთხვევაში, საგულე გლიკოზიდებთან ერთად.

გულის ქრონიკული უკმარისობისას რეკომენდებულია დოზირების შემდეგი რეჟიმი: ბისოკორის საწყისი დოზა 1.25 მგ დღეში ერთხელ პირველი კვირის განმავლობაში. მეორე კვირის განმავლობაში ინიშნება 2.5 მგ დღეში. მკურნალობის მესამე კვირას დოზირება შეადგენს 3.75 მგ-ს დღეში. მეოთხე კვირიდან მერვე კვირამდე ინიშნება 5 მგ. შემდგომ ხდება დოზის გაზრდა 7,5 მგ-მდე (მერვე კვირიდან მეთორმეტე კვირამდე). მკურნალობის მეთორმეტე კვირიდან ინიშნება ბისოკორის მაქსიმალური დოზა 10 მგ. ექიმს შეუძლია დოზირების კორექცია პრეპარატის ინდივიდუალური ამტანობის გათვალისწინებით. გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტები ბისოკორით მკურნალობის დაწყებიდან (1.25 მგ დოზით) პირველი ოთხი საათის განმავლობაში უნდა იყოს გამოკვლეული (არტერიული წნევა, გულის შეკუმშვათა სიხშირე, გამტარებლობის დარღვევა, გულის უკმარისობის სიმპტომების გაუარესება). პრეპარატის აუტანლობის ან დოზის მომატების პროცესში გულის უკმარისობის სიმპტომების გაუარესებისას, რეკომენდებულია, პირველ რიგში, ბისოკორის დოზის შემცირება. ან პრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა (გამოხატული ჰიპოტონიისას, გულის უკმარისობის სიმპტომების გაუარესებისას, რომელსაც თან ახლავს ფილტვების მწვავე შეშუპება, კარდიოგენული შოკი, ბრადიკარდია ან ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა).

მიღების წესი და ხანგრძლივობა: ტაბლეტები ინიშნება დილით უზმოზე, ან საუზმის დროს. ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს დაუღეჭავად. მკურნალობის ხანგრძლივობა არ არის დროში შეზღუდული და დამოკიდებულია დაავადების ფორმასა და მის სიმძიმეზე. დაძაბვის სტენოკარდიის დროს პრეპარატის მოხსნა ხდება თანდათანობით (7-10 დღის განმავლობაში), ვინაიდან პრეპარატის უეცარი მოხსნა იწვევს დაავადების გამწვავებას.

აგრეთვე გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტების მკურნალობის დროს (ავადმყოფებში დოზის შემცირება უნდა ხდებოდეს ორჯერ ყოველკვირეულად). ყველა შემთხვევაში მკურნალობის ხანგრძლივობას განსაზღვრავს ექიმი.

გვერდითი მოვლენები:

ნერვული სისტემის მხრივ: განსაკუთრებით მკურნალობის კურსის დაწყებისას შესაძლოა განვითარდეს დარღვევები ცნს-ის მხრივ, მაგალითად, დაღლილობის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილის დარღვევა, აგრეთვე ფსიქიური დარღვევები (დეპრესია, იშვიათად ჰალუცინაციები). ამ მოვლენებს ჩვეულებრივ, მსუბუქი ხასიათი აქვს და როგორც წესი, ისინი ქრებიან მკურნალობის დაწყებიდან 1-2 კვირის შემდეგ.

მხედველობის ორგანოების მხრივ: იშვიათად აღინიშნება მხედველობის დარღვევა, ცრემლწარმოქმნის შემცირება (გასათვალისწინებელია იმ პირთათვის, ვინც კონტაქტურ ლინზებს ატარებს), კონიუნქტივიტი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ცალკეულ შემთხვევებში აღინიშნება ორთოსტატური ჰიპოტონია, ბრადიკარდია, ატრიოვენტრიკულური გამტარებლობის დარღვევა, გულის უკმარისობის დეკომპენსაცია პერიფერიული შეშუპების განვითარებით, პარესთეზიები, რეინოს სინდრომითა და ხანგამოშვებითი კოჭლობით დაავადებულ პაციენტებში, თერაპიის დასაწყისში, აღწერილია სიმპტომატიკის გაძლიერების შემთხვევები.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ავადმყოფებში, რომლებიც მიდრეკილნი არიან ბრონქოსპაზმისკენ, მაგალითად ასთმური ბრონქიტი, იშვიათად აღინიშნება ქოშინი.

საჭლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ: ერთეულ შემთხვევებში აღინიშნება დიარეა, ყაბზობა, გულისრევა, ტკივილი მუცლის არეში, ჰეპატიტი.

საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის მხრივ: ცალკეულ შემთხვევებში აღინიშნება კუნთების სისუსტე, კრუნჩხვები, სახსრების დაავადებები (ართროპათია), ერთი ან რამოდენიმე სახსრის დაზიანებით (მონო- ან პოლიართრიტი).

დერმატოლოგიური რეაქციები: ხანდახან – ქავილი; იშვიათად – კანის შეწითლება, ოფლიანობა, გამონაყარი.

შარდსასქესო ორგანოების მხრივ: ძალიან იშვიათად – პოტენციის დარღვევა.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: სისხლში ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება AST, ALT). თანმხლები (ლატენტური) შაქრიანი დიაბეტის დროს შესაძლებელია გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითება და ჰიპოგლიკემიის ნიშნების (მაგალითად, გახშირებული პულსი) შენიღბვა.

უკუჩვენებები:

არ არის რეკომენდებული ბისოკორის გამოყენება – შოკის, II და III ხარისხის არტიოვენტრიკულური ბლოკადის სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომის, გამოხატული სინოატრიალური ბლოკადის, ბრადიკარდიის (გულის შეკუმშვათა სიხშირე წუთში 50-ზე ნაკლები), ბრონქოსპაზმისკენ მიდრეკილების (ბრონქული ასთმა, სასუნთქი გზების ობსტრუქციული დაავადებები), პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევის გვიანი სტადიების, მაო-ინჰიბიტორების ერთდროული მიღების (გამონაკლისია მაო-B-ს ინჰიბიტორი) დროს.

ფსორიაზის არსებობისას პაციენტის ან მისი ნათესავების ანამნეზში ბეტა-ბლოკატორების (მაგალითად, ბისოკორის) დანიშვნა უნდა ხდებოდეს მოსალოდნელი რისკისა და სარგებლობის ზედმიწევნით შეფასების შემდეგ.

ბისოკორის დანიშვნა ავადმყოფებისათვის, რომელთაც აღენიშნება ფეოქრომოციტომა, შეიძლება მხოლოდ ალფა-ადრენობლოკატორების მიღების შემდეგ.

გულის ქრონიკული უკმარისობის მქონე ავადმყოფებისათვის გულის უკმარისობის გამწვავებისას ან გულის უკმარისობის დეკომპენსაციის ეპიზოდების დროს, რომლის დროსაც აუცილებელია ინოტროპული პრეპარატების ინტრავენური შეყვანა, ბისოკორის გამოყენება არ არის რეკომენდებული. გარდა ამისა, ბისოკორის გამოყენება უკუნაჩვენებია გულის უკმარისობის მქონე ისეთი ავადმყოფებისათვის, რომელთა აღენიშნებათ ბრადიკარდია (თუ პულსი 60 დარტყმაზე ნაკლებია წუთში) და ჰიპოტენზია (თუ სისტოლური არტერიული წნევა 100 მმ. ვწყ.სვ.-ზე ნაკლებია).

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის რეკომენდებული ბისოკორის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში;

აგრეთვე არ შეიძლება პრეპარატის დანიშვნა ბავშვებისათვის, ვინაიდან არ არსებობს სარწმუნო კვლევები და გამოცდილება.

თუ გამონაკლის შემთხვევაში, ბისოკორი გამოიყენება ორსულობის დროს, მისი მიღება უნდა შეწყდეს მშობიარობის სავარაუდო ვადამდე 72 საათით ადრე, რათა თავიდან იქნას აცილებული ახალშობილში პულსის გაიშვიათების, სისხლში შაქრის დონის შემცირებისა და სუნთქვის დათრგუნვის განვითარება. თუ ეს შეუძლებელია, მაშინ ახალშობილი უნდა იმყოფებოდეს ექიმის განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების განვითარება, ჩვეულებრივ, პირველი 3 დღის განმავლობაშია მოსალოდნელი.

განსაკუთრებული მითითებები:

ცალკეულ შემთხვევებში ბეტა-ადრენობლოკატორებმა (მაგალითად, ბისოკორმა) შესაძლოა გამოიწვიოს ფსორიაზის განვითარება, გააუარესოს ან მოგვცეს ფსორიაზის მსგავსი გამონაყარი კანზე. იმ პაციენტებს, რომლებიც ღებულობენ ბეტა-ადრენობლოკატორებს, შეიძლება განუვითარდეთ ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციების გაცილებით მძიმე ფორმები.

ბეტა-ადრენობლოკატორებით მკურნალობისას ცალკეულ შემთხვევებში შეიძლება აღინიშნოს: თმის ცვენა, სმენის დარღვევა ან ყურებში ხმაური, სხეულის მასის მომატება, გუნება-განწყობის შეცვლა, მეხსიერების ხანმოკლე დაკარგვა, ალერგიული რინიტი.

ბისოკორით არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობა ექიმის რეგულარულ კონტროლს მოითხოვს. ინდივიდუალური ხასიათის სხვადასხვა რეაქციის შედეგად შეიძლება დაქვეითდეს სატრანსპორტო საშუალებებისა ან ხელსაწყოების მართვის უნარი. ეს უფრო მეტად ეხება მკურნალობის საწყის ეტაპსა და პრეპარატის შეცვლის პერიოდს, ასევე ალკოჰოლის მიღებას.

საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა შემდეგ შემთხვევებში:

შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტების მკურნალობისას, რომელთაც სისხლშიც გლუკოზის დონე მნიშვნელოვნად მერყეობს, შესაძლებელია ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების შენიღბვა;
მკაცრი დიეტის დაცვისას;
მეტაბოლური აციდოზის მქონე ავადმყოფთა მკურნალობისას;
ისეთი ავადმყოფების მკურნალობისას, რომელთაც ანამნეზში ჰიპერმგრძნობელობის მძიმე რეაქციები აღენიშნებათ;
მადესენსიბილიზირებელი თერაპიის ჩატარებისას;
I ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადისას;
ვაზოსპასტიური სტენოკარდიის დროს (პრინცმეტალის სტენოკარდია).

ჭარბი დოზირება:

ბისოკორის დოზირების გადაჭარბებისას, რომელიც გამოიხატება ბრადიკარდიით არტერიული ჰიპოტონიით, გულის უკმარისობით, ბრონქოსპაზმით ან გულის შეკუმშვათა სიხშირის სახიფათო შენელებით, ბისოკორით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ამ შემთხვევაში საჭირო კუჭის ამორეცხვა, გააქტივებული ნახშირის მიღება და დაუყოვნებელი კონსულტაცია ექიმთან.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ბისოკორის ერთდროული დანიშვნისას სხვა ჰიპოტენზიურ პრეპარატებთან ერთად შეიძლება ამ უკანასკნელთა ეფექტი გაძლიერდეს: რეზერპინით, ალფა-მეთილდოფათი, კლონიდინით, სათითურას პრეპარატებით ან გუანფაცინით ერთდროული მკურნალობისას შესაძლოა გაცილებით მკვეთრად დაქვეითდეს გულისცემის სიხშირე. გარდა ამისა, კლონიდინმა, სათითურას პრეპარატებმა და გუანფაცინმა შეიძლება გამოიწვიონ აგზნების გატარების შეფერხება. ბისოკორთან ერთად სიმპტომური საშუალებების (მაგალითად, ხველების საწინააღმდეგო საშუალებებში, ცხვირისა და თვალის წვეთებში შემავალი) ერთდროული გამოყენებისას ბისოკორის მოქმედება სუსტდება.

ნიფედიპინის ან დიჰიდროპირიდინის ტიპის კალციუმის ანტაგონისტების ერთდროული მიღებისას შესაძლოა გაძლიერდეს ბისოკორის ჰიპოტენზიური მოქმედება.

ვერაპამილის ან დილთიაზემის ჯგუფის კალციუმის ანტაგონისტებთან ან სხვა ანტიარითმიულ პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას აუცილებელია პაციენტი იმყოფებოდეს ექიმის განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ, რადგანაც შესაძლებელია არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება, გულის შეკუმშვათა სიხშირის მკვეთრი შემცირება, გულის რითმის სხვა დარღვეების და/ან გულის უკმარისობის განვითარება, ამიტომ ბისოკორის მკურნალობის დროს არაა რეკომენდებული კალციუმის ანტაგონისტებისა და ანტიარითმიული პრეპარატების ინტრავენური შეყვანა.

კლონიდინით ერთდროული მკურნალობისას წამლის მოხსნა შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ რამოდენიმე დღით ადრე პაციენტმა შეწყვიტა ბისოკორის მიღება. სხვა შემთხვევაში შესაძლებელია არტერიული წნევის მკვეთრი გაზრდა.

ერგოტამინის წარმოებულებისა (მაგალითად შაკიკის საწინააღმდეგო ერგოტამინის შემცველი საშუალებები) და ბისოკორის ერთდროულმა მიღებამ შეიძლება გააძლიეროს პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევა.

ბისოკორისა და რიფამპიცინის ერთდროული მიღებისას შესაძლოა უმნიშვნელოდ შემცირდეს ბისოპროლოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდი. დოზის გაზრდა, ჩვეულებრივ, საჭირო არაა.

ბისიკორის ინსულინთან ან სხვა პერორალურ ანტიდიაბეტურ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება გაძლიერდეს ამ უკანასკნელთა მოქმედება. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები (კერძოდ, გახშირებული პულსი) შეიძლება შეინიღბოს ან შემსუბუქდეს. ამიტომ შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტები საჭიროებენ სისხლში შაქრის დონის მუდმივ კონტროლს.

რადგანაც ნარკოზის გამო შესაძლებელია გულის ფუნქციური მდგომარეობის გაუარესება, ამიტომ ქირურგიული ჩარევის წინ ექიმი-ანესთეზიოლოგი ინფორმირებული უნდა იქნეს პაციენტის ბისოკორით მკურნალობის შესახებ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

ჰალოპერიდოლი 5მგ #48ტ (სომხ)

ჰალოპერიდოლი

5 მგ ტაბლეტები შინაგანი მიღებისთვის

Haloperidol

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ჰალოპერიდოლი

პრეპარატის საერთაშორისო (არაპატენტირებული) დასახელება: ჰალოპერიდოლი (haloperidol)

სამკურნალო ფორმა: ტაბლეტები შინაგანი მიღებისთვის

ზოგადი დახასიათება

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები

მრგვალი, ბრტყელი, თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის ტაბლეტები, შედარებით მუქი ფერის პატარა წინწკლებით, ერთ მხარეზე ღარით და ორივე მხრიდან წაკვეთილი კიდეებით.

შემადგენლობა

ერთი ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: ჰალოპერიდოლი – 5 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კალციუმის ორჩანაცვლებული ფოსფატი, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი და ათქ კოდი

ნეიროლეფსიური საშუალება; N05AD01.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება

ჰალოპერიდოლი – ნეიროლეფსიური საშუალებაა, რომელიც ბუტიროფენონის წარმოებულებს მიეკუთვნება. ახორციელებს გამოხატულ ანტიფსიქოზურ და ღებინების საწინააღმდეგო ეფექტს. ჰალოპერიდოლის მოქმედება უკავშირდება თავის ტვინის მეზოკორტიკალურ და ლიმბურ სტრუქტურებში ცენტრალური დოფამინური (D₂) და α-ადრენერგული რეცეპტორების ბლოკადას. ჰიპოთალამუსის D₂-რეცეპტორების ბლოკადა სხეულის ტემპერატურის დაქვეითებას და გალაქტორეას (პროლაქტინის გამომუშავების მომატება) იწვევს. ღებინების ცენტრის ტრიგერულ ზონაში დოფამინური რეცეპტორების დათრგუნვა ღებინების საწინააღმდეგო მოქმედებას უდევს საფუძვლად. ექსტრაპირამიდული სისტემის დოფამინერგულ სტრუქტურებთან ურთიერთქმედებამ შესაძლოა ექსტრაპირამიდული დარღვევები გამოიწვიოს. გამოხატული ანტიფსიქოზური მოქმედება ზომიერ სედაციურ ეფექტთან არის შეხამებული (მცირე დოზებით გამააქტივებელ მოქმედებას ახდენს).

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა: ჰალოპერიდოლი, ძირითადად, წვრილ ნაწლავში, პასიური დიფუზიის გზით შეიწოვება.

მეტაბოლიზმი და განაწილება: მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში. დაახლოებით 92% პლაზმის ცილებს უკავშირდება. ფართოდ ნაწილდება ორგანიზმის ყველა ქსოვილში და აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. გამოიყოფა დედის რძეში.

გამოყოფა: ორგანიზმიდან შარდთან და ნაღველთან ერთად გამოიყოფა, ექვემდებარება ღვიძლში რეცირკულაციას. ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) 12-38 სთ-ს შეადგენს.

ჩვენებები

– სხვადასხვა ფსიქოზები, მათ შორის, შიზოფრენია, მანია, ჰიპომანია.

– ქცევის დარღვევები, გონებრივი დარღვევები (აგრესია, ჰიპერაქტიურობა, თავის ტვინის ორგანული დაზიანება).

– ჟილ დე ლა ტურეტის სინდრომი.

– მძიმე ტიკები.

– თერაპიის მიმართ ხანგრძლივი მდგრადი სლოკინი.

– ბავშვებში ფსიქომოტორული აგზნების, აგრესიულობის, ყურადღების დარღვევის, გუნება-განწყობის ცვალებადობის ხანმოკლე მკურნალობა.

გამოყენების წესი და დოზები

დგინდება ინდივიდუალურად, ასაკის, კლინიკური სურათის და სხვა ნეიროლეფსიურ საშუალებებზე ავადმყოფის რეაქციების მიხედვით.

მოზრდილებში ფსიქოზების და ქცევის მათთან დაკავშირებული დარღვევების სამკურნალოდ საწყისი დოზა შეადგენს 1,5 – 3 მგ 2-3-ჯერ დღეში ან 3 – 5 მგ 2-3-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში, აღნიშნული დოზა შეიძლება დღეში 30 მგ-მდე გაიზარდოს. შემანარჩუნებელი დოზაა 5 – 10 მგ დღეში.

ბავშვებში ფსიქოზების მკურნალობისას საშუალო დღიური დოზა შეადგენს 0,025 – 0,05 მგ/კგ სხეულის მასაზე, განაწილებულს 2 მიღებაზე. საჭიროების შემთხვევაში აღნიშნული დოზა შეიძლება გაიზარდოს. ბავშვებისთვის მაქსიმალური დღიური დოზაა – 10 მგ. საწყისი დოზა ჟილ დე ლა ტურეტის სინდრომის და მძიმე ტიკების დროს შეადგენს 0,5 – 1,5 მგ 3-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში, აღნიშნული დოზა შეიძლება დღეში 10 მგ-მდე გაიზარდოს.

ხანგრძლივი სლოკინის დროს ინიშნება 1,5 მგ 3-ჯერ დღეში, ეფექტის მიხედვით.

ხანდაზმულ და მოხუცებულ პაციენტებში მკურნალობა უნდა დაიწყოს მოზრდილთა საშუალო დოზის ½-ით, რაც თანდათანობით გაიზრდება მიღწეული ეფექტის და ამტანობის მიხედვით.

უკუჩვენებები

– ცნს-ის დაავადებები, რომლებიც პირამიდული ან ექსტრაპირამიდული დარღვევების თანხლებით მიმდინარეობს.

– ორსულობა, ლაქტაცია.

– კომატოზური მდგომარეობები.

– ფეოქრომოციტომა.

– ძვლის ტვინის დათრგუნვა.

– პროლაქტინ-დამოკიდებული სიმსივნეები.

– მომატებული მგრძნობელობა ჰალოპერიდოლის მიმართ.

გვერდითი მოქმედება

გვერდით ეფექტებს დოზაზე დამოკიდებული ხასიათი აქვს.

ჰალოპერიდოლი იწვევს ნაკლებად გამოხატულ ძილიანობას, ჰიპოტენზიას ან ანტიმუსკარინულ ეფექტებს, მაგრამ უფრო მეტად გამოხატულ ექსტრაპირამიდულ ეფექტებს. ჰალოპერიდოლი დიდი სიფრთხილით უნდა მიიღონ ბავშვებმა და მოზარდებმა, რომლებსაც მძიმე დისტონური რეაქციების განვითარების მაღალი რისკი აღენიშნებათ. რისკის ჯგუფს ასევე, მიეკუთვნებიან ჰიპერთიროიდიზმის მქონე პაციენტები.

ექსტრაპირამიდული დარღვევები: მწვავე დისტონია, პარკინსონიზმის ანალოგიური სინდრომი, აკათიზია, გვიანი დისკინეზია, პერიორალური ტრემორი, ავთვისებიანი ნეროლეფსიური სინდრომი.

ანტიმუსკარინული მოქმედებით გამოწვეული გვერდითი ეფექტები: პირის სიმშრალე, შეკრულობა, შარდვის გაძნელება, მხედველობის დარღვევა, მიდრიაზი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, ეკგ-ის ცვლილებები (კერძოდ, Q- და T-ინტერვალების გადახრები), იშვიათად – არითმია.

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ექსფოლიაციური დერმატიტი, ექსუდაციური მულტიფორმული ერითემა, სისტემური წითელი [სისტემური ერითემატოზური] მგლურა (ძალიან იშვიათად), სიყვითლე (იმუნოლოგიური წარმოშობის), ხანგრძლივი თერაპიის დროს – კანის და თვალების პიგმენტაცია.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, აპლაზიური ანემია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, ეოზინოფილია, აგრანულოციტოზი, ხანგრძლივი თერაპიის დროს – ზომიერი ლეიკოპენია.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ამენორეა, გალაქტორეა, გინეკომასტია (ჰიპერპროლაქტინემიის შედეგად), წონის მომატება, ჰიპერგლიკემია, ჰიპერქოლესტერინემია.

სხვა: ცნობიერების დარღვევა, აჟიტაცია, იშვიათად – კატატონური ტიპის მდგომარეობები, უძილობა, ძილიანობა, კოშმარები, დეპრესია, მიოზი, ელექტროენცეფალოგრამის ცვლილებები, კრუნჩხვები, ცხვირის არხის დაცობა, ღვიძლის ფუნქციის ტესტების უმნიშვნელო ცვლილებები, ეაკულაციის დათრგუნვა, იმპოტენცია, პრიაპიზმი, თერმორეგულაციის დარღვევები.

განსაკუთრებული მითითებები

პრეპარატი სიფრთხილით ან საერთოდ არ უნდა გამოიყენოთ გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების (მათ შორის, სტენოკარდიის), გულის კუნთის გამტარობის დარღვევის, თირკმელების, ღვიძლის, სუნთქვის სისტემის მძიმე დაავადებების, დახურულკუთხოვანი გლაუკომის, სიყვითლის, პარკინსონიზმის, შაქრიანი დიაბეტის, ჰიპერთირეოზის (თირეოტოქსიკოზის), ბულბოსპინალური დამბლის, ნაწლავის ფუნქციური გაუვალობის, წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერპლაზიის ან შარდის შეკავების დროს.

სიფრთხილით უნდა დაენიშნოთ ანამნეზში კრუნჩხვების მქონე პირებს, ვინაიდან ჰალოპერიდოლი კრუნჩხვით ზღურბლს ამცირებს.

სიფრთხილეა საჭირო სუბარაქნოიდული სისხლჩაქცევების და ნივთიერებათა ცვლის დარღვევების (ჰიპოკალემია, ჰიპოკალცემია, ჰიპომაგნიემია) დროს.

ღვიძლის და თირკმლის დაავადებების მქონე პაციენტებში მკურნალობა მცირე დოზებით უნდა დაიწყოს, ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციის მუდმივი კონტროლით.

ჰალოპერიდოლის გამოყენების პერიოდში ალკოჰოლის მოხმარება იკრძალება.

ჰალოპერიდოლის და არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, ჰალოპერიდოლის მოხსნისას ანტიკოაგულანტის დოზის კორექციაა საჭირო.

ჰალოპერიდოლის მიღებისას განვითარებული ძილიანობა და პარკინსონიზმის სიმპტომები სპონტანურად ქრება პრეპარატის დოზის შემცირებისას ან მკურნალობის დროებით შეწყვეტისას. გვიანი დისკინეზიის განვითარების შემთხვევაში, საჭიროა თანდათანობით შემცირდეს ჰალოპერიდოლის დოზა და სხვა პრეპარატი დაინიშნოს.

ჰალოპერიდოლის ღებინების ცენტრზე მოქმედებამ შესაძლებელია ზოგიერთი სამკურნალო პრეპარატის დოზის გადაჭარბების ან ზოგიერთი დაავადების, მაგალითად, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ობსტრუქციის სიმპტომები შენიღბოს.

მაღალ ტემპერატურაზე გამოყენება შეიძლება სახიფათო იყოს, ვინაიდან ჰალოპერიდოლის ზემოქმედებით თერმორეგულაცია ირღვევა.

ხანგრძლივი გამოყენებისას აუცილებელია თვალების მუდმივი კონტროლი. რეკომენდებულია ერიდოთ მზეზე ყოფნას.

სიფრთხილის დაცვაა საჭირო მწვავე ინფექციების ან ლეიკოპენიის დროს. საჭიროა სისხლის კონტროლი, თუ ავადმყოფს გაურკვეველი ინფექცია ან ციებ-ცხელება უვითარდება.

ჰალოპერიდოლით მკურნალობა თანდათანობით უნდა შეწყდეს.

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე: ჰალოპერიდოლის მიმღებმა პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ პოტენციურად სახიფათო საქმიანობებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს მოითხოვს.

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: კუნთების რიგიდულობა, ზოგადი ან ლოკალური ტრემორი, ძილიანობა, არტერიული ჰიპოტენზია, ზოგჯერ – არტერიული ჰიპერტენზია. უკიდურესად მძიმე შემთხვევებში – კომატოზული მდგომარეობა, სუნთქვის დათრგუნვა, შოკი.

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. თუ ავადმყოფის მდგომარეობა საშუალებას იძლევა, შეიძლება კუჭის ამორეცხვა, შემდეგ კი აქტივირებული ნახშირის დანიშვნა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში, უნდა მიმართოთ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციას. სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესების მიზნით, ი/ვ შეიყვანება პლაზმა ან ალბუმინის ხსნარი, ასევე ნორადრენალინი. ასეთ შემთხვევებში ადრენალინის გამოყენება კატეგორიულად იკრძალება! ექსტრაპირამიდული სიმპტომების გამოხატულების შემცირების მიზნით, პარენტერალურად უნდა მოხდეს ანტიპარკინსონული საშუალების, მაგალითად, ბენზტროპინის მეზილატის შეყვანა.

წამლებთან ურთიერთქმედება

ჰალოპერიდოლი აძლიერებს ცნს-ზე ოპიოიდური ანალგეზიური საშუალებების, საძილე საშუალებების, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების, ზოგადი ანესთეზიის საშუალებების და ალკოჰოლის დამთრგუნველ მოქმედებას.

აძლიერებს პერიფერიული მ-ქოლინობლოკატორების და ჰიპოტენზიური საშუალებების უმრავლესობის მოქმედებას (ამცირებს გუანეტიდინის მოქმედებას, მისი α-ადრენერგული ნეირონებიდან გამოდევნის და ამ ნეირონების მიერ მისი მიტაცების დათრგუნვის შედეგად).

ანტიქოლინერგულმა, ანტიჰისტამინურმა (1-ელი თაობის), ანტიდისკინეზიურმა საშუალებებმა შეიძლება ჰალოპერიდოლის ანტიქოლინერგული გვერდითი ეფექტების გაძლიერება და ანტიფსიქოზური ეფექტის შემცირება გამოიწვიოს.

კარბამაზეპინის ხანგრძლივად დანიშვნისას პლაზმაში ჰალოპერიდოლის დონე ეცემა (საჭიროა დოზის გაზრდა).

ჰალოპერიდოლის ლითიუმთან ერთად დანიშვნამ, განსაკუთრებით, დიდი დოზებით, შეიძლება შეუქცევადი ნეიროინტოქსიკაცია გამოიწვიოს, ასევე, ექსტრაპირამიდული სიმპტომატიკა გააძლიეროს.

ჰალოპერიდოლი ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების და მაო-ინჰიბიტორების მეტაბოლიზმს ანელებს, რის შედეგადაც პლაზმაში მათ დონე იზრდება და ტოქსიკურობა იმატებს.

ჰალოპერიდოლის ანტიპარკინსონულ პრეპარატებთან (ლევოდოფა და სხვ.) ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია ამ საშუალებების თერაპიული მოქმედების დაქვეითება, დოფამინერგულ სტრუქტურებზე ანტაგონისტური ზემოქმედების გამო.

მეთილდოფასთან ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია განვითარდეს დეზორიენტაცია, აზროვნების პროცესების გაძნელება და შენელება.

ანტიკონვულსიურ პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენებისას (მათ შორის, ბარბიტურატები და მიკროსომული ჟანგვის სხვა ინდუქტორები), ამ უკანასკნელთა დოზები უნდა გაიზარდოს, ვინაიდან ჰალოპერიდოლი კრუნჩხვითი აქტივობის ზღურბლს ამცირებს; აგრეთვე, შეიძლება შრატში ჰალოპერიდოლის კონცენტრაცია მცირდებოდეს. კერძოდ, ჩაისთან ან ყავასთან ერთად გამოყენებისას, ჰალოპერიდოლის მოქმედება შეიძლება შემცირდეს.

ჰალოპერიდოლის ფლუოქსეტინთან ერთად გამოყენებისას, ცნს-ზე გვერდითი მოქმედების, განსაკუთრებით, ექსტრაპირამიდული რეაქციების, რისკი იზრდება.

ჰალოპერიდოლმა შეიძლება ბრომოკრიპტინის მოქმედება შეამციროს.

შენახვის პირობები

პრეპარატი უნდა შეინახოთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ, მშრალ, სინათლისგან დაცულ ადგილზე, 15°C – 25°C ტემპერატურაზე.

შენახვის ვადა

3 წელი.

არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

შეფუთვა

მუყაოს შეფუთვა 48 ტაბლეტის შემცველობით: 2 ბლისტერი, თითოეულში 24 ტაბლეტით.

მწარმოებელი

ღსს „არპიმედი“

სომხეთის რესპუბლიკა, კოტაიკი მარზი, ქ. აბოვიანი, მე-2 მიკრორაიონი, შენ. 19

ტელ.: 374 (222) 21703, 21740; ფაქსი: 374 (222) 21924

ელ.ფოსტა: [email protected]

ელ.მისამართი: www.arpimed.am

სლიფნიდი 5მგ #100ტ

სლიფნიდი ტაბლეტები

(საკვები დანამატი)

მელატონინი 5 მგ.

შემადგენლობა:
მელატონინი ———————— 5 მგ.
დამხმარე ნივთიერებები: —————— Q.S.

ჩვენება:
გამოიყენება
• ძილის რითმის დარღვევა
• უძილობა
• საათობრივი სარტყელის ცვლილებისას ძილის დარღვევა

მოქმედების მექანიზმი:
მელატონინის საძილე მოქმედება და ძილი/გაღვიძება რითმის რეგულირება განპირობებულია მელატონინის მოქმედებით ცნს-ში ჰიპოთალამუსის სუპრაჰიაზმური ბირთვების MT(1) და MT(2) მელატონინერგულ რეცეპტორებზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალური მიღებისას სლიფნიდი აბსორბირდება საჭმლის მომნელებელ სისტემაში. მეტაბოლიზდება ქსოვილებში. გამოიყოფა ნაღვლით და შარდით.

გვერდითიმოვლენები:
თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, კუჭ-ნაწლავის მხრივ დისკომფორტი.

სიფრთხილის ზომები:

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

თუ გაქვთ რაიმე სახის ალერგია აცნობეთ მკურნალ ექიმს.

წამლებთან ურთიერთქმედება:

ურთიერთქმედებს ანტიბიოტიკებთან, ასპირინთან, ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებებთან.

წინააღმდეგ ჩვენება:

აქტიურ ინგრედიენტზე ან დამატებით ნივთიერებებზე ჰიპერმგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

სლიფნიდის ტაბლეტები არ არის უსაფრთხო ლაქტაციის და ორსულობის დროს.

დოზირება:

ჩვეულებრივ 1-2 ტაბლეტი დღეში, ან ექიმის დანიშნულების მიხედვით.

ჭარბი დოზირება:

თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შფოთვა.

შეფუთვა:

10 ტაბლეტი ბლისტერზე, 10 ბლისტერი კოლოფში.

შენახვის წესი:

შეინახეთ მშრალ ადგილას არაუმეტეს 30⁰ C ტემპერატურაზე.

შენახვის ვადა:

3 წელი

მწარმოებელი: WEST COAST Pharmaceutical Works, ინდოეთი

ბისოგამა – BISOGAMMA – БИСОГАМА

საერთაშორისო დასახელება:

BISOPROLOL

მწარმოებელი: WORWAG PHARMA, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: ბისოპროლოლი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ბეტა – ადრენერგული რეცეპტორების კარდიოსელექტიური ბლოკერი; ესენციური ჰიპერტონიის, გულის იშემიური დაავადების სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 და 50 ც

1 აბ.

ბისოპროლოლი …… 5 მგ

1 ტაბ.

ბისოპროლოლი ….. 10 მგ

ვრცლად ბისოკორი

დემანტინი 10მგ #30ტ

დემანტინი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

მემანტინის ჰიდროქლორიდი . . . . . . 10 მგ

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი

დემენციის (ალცჰაიმერის ტიპის) სამკურნალო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

გლუტამატერგული ნეირიოტრანსმისიის დისფუნქცია (განსაკუთრებით N-მეთილ-D-ასპარტატის (NMDA) რეცეპტორების დონეზე), როგორც ფიქრობენ, მონაწილეობს ალცჰეიმერის დაავადების სიმპტომატიკის განვითარებასა და თვითონ დაავადების პროგრესირებაში.

მემანტინი, როგორც ანტიდემენციური საშუალება, არის NMDA რეცეპტორების პოტენციური ანტაგონისტი. მემანტინი აბლოკირებს გლუტამატის დონის პათოლოგიურ ზრდას, რომელიც იწვევს ნეირონულ დისფუნქციას.

ფარმაკოკინეტიკა

მემანტინის ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 100%-ს. პრეპარატის თმახ მაჩვენებელი არის 3-8 საათი. საკვების მიღება გავლენას არ ახდენს მემანტინის შეწოვაზე. მემანტინის მყარი კონცენტრაციები (70-150 ნგ/მლ) მიიღწევა 20 მგ დღიური დოზებით და ეს მაჩვენებლები ვარირებს ინდივიდუალურად. ცერებროსპინალურ სითხეში და სისხლის შრატში აქტიური ინგრედიენტის კონცენტრაციების შეფარდება არის 0.52, 5-30 მგ დღიური დოზების მიღების ფონზე. მემანტინის განაწილების მოცულობაა 10 ლ/კგ და პლაზმის პროტეინებით შებოჭვის კოეფიციენტი – 45%.

პერორალური მიღების შემდეგ მიღებული დოზის 80% უცვლელი ფორმით გვხვდება სისხლში. მემანტინის ძირითადი მეტაბოლიტია N-3.5-დიმეთილ-გლუდანტანი, -4 და –6 ჰიდროქსი მემანტინის შერეული იზომერი და 1-ნიტროზო- 3,5-დიმეთილ ადამანტანი. აღნიშნულ მეტაბოლიტებს არა აქვთ ანტი-NMDA აქტივობა. Iნ ვიტრო კვლევებში ციტოქრომ P450 სისტემით კატალიზებული მემანტინის მოტაბოლოზმის რეაქციები გამოვლენილი არ არის.

მემანტინის ტერმინალური ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს (T_1/2) 60 – 100 საათს. მიღებული დოზის 84% გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით. მემანტინის თირკმლისმიერი კლირენსი გაშუალედებურია ტუბულარული სეკრეციით და ტუბულარული აბსორბციით. ტუტე შარდის შემთხვეავაში (პH=7-9), მემანტინის ექსკრეცია შეიძლება შემცირდეს. შარდის გატუტიანების მიზეზი შეიძლება იყოს კვების რეჟიმის რადიკალური შეცვლა (მაგ. ხორცით მდიდარი დიეტიდან გადასვლა ბოსტნეულით მდიდარ დიეტაზე, ან ანტაციდების ჭარბი გამოყენება).

განსაკუთრებული პოპულაციები

კვლევებში, რომლებშიც მონაწილეობდნენ ხანდაზმული მოხალისეები, თირკმლის ნორმალური ან დაქვეითებული ფუნქციით, (კრეატინინის კლირენსი 50-100 მლ/წთ/1.73 მ2), მნიშვნელოვანი კორელაცია არ აღნიშნულა კრეატინინის კლირენსსა და მემანტინის ტოტალურ რენულ კლირენსს შორის.

მემანტინი ექვემდებარება მცირე მეტაბოლიზმს ღვიძლში და მის მეტაბოლიტებს არ აქვთ ანტი-NMDA აქტივობა. ღვიძლის ფუნქციების მსუბუქი და საშუალო დარღვევების დროს მემანტინის ფარმაკოკინეტიკაში მნიშვნელოვანი ცვლილებები მოსალოდნელი არ არის.

ფარმაკოკინეტიკა/ფარმაკოდინამიკის კორელაცია

მემანტინის დღეში 20 მგ დოზა საკმარისია მისი ადეკვატური კონცენტრაციის მისაღწევად ცერებრო-სპინალურ სითხეში.

ჩვენებები

დემანტინი გამოიყენება ალცჰაიმერის დაავადების საშუალო და მძიმე ფორმების დროს.

დოზირების რეჟიმი

ტაბლეტები

მოზრდილები: მაქსიმალური დღიური დოზა არის 20 მგ. რეკომენდებული საწყისი დოზა პირველი კვირის მანძილზე არის 5 მგ ერთხელ დღეში (ნახევარი ტაბლეტი ყოველ დილით) გვერდითი ეფექტის რისკის შესამცირებლად. დოზა უნდა გაიზარდოს 5 მგ-ობით 10 მგ-მდე (ნახევარი ტაბლეტი დღეში 2-ჯერ) მეორე კვირის განმავლობაში და 15 მგ-მდე/დღეში (1 ტაბლეტი დილით და ნახევარი ტაბლეტი საღამოს) მესამე კვირაში. მკურნალობა გრძელდება 20 მგ-მდე დოზის გაზრდით (1 ტაბლეტი 2-ჯერ დღეში) მეოთხე კვირიდან.

დემანტინის მიღება შეიძლება უზმოზეც და ჭამის შემდეგაც.

ხანდაზმულები: რეკომენდებული დღიური დოზა 65 წელს გადაცილებულ Pპაციენტებში არის 20 მგ (1 ტაბლეტი 2-ჯერ დღეში).

ბავშვები და 18 წელზე ნაკლები ასაკის მოზარდები: ბავშვებში არ არის შესწავლილი მემანტინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება.

თირკმლის უკმარისობა: დოზის შემცირება არ არის საჭირო თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევის (კრეატინინის დონე სისხლში 130 მოლ/ლ) მქონე პაციენტებში. დღიური დოზა თირკმლის საშუალო ხარისხის უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი 40-60 მლ/წთ/1.73 მ2) არის 10 მგ. ადექვატური მონაცემები არ მოიპოვება თირკმლის მძიმე უკმარისობის დროს პრეპარატის გამოყენების შესახებ.

ღვიძლის უკმარისობა: ასეთ კონტინგენტში პრეპარატის გამოყენების შესახებ ადექვატური მონაცემები არ მოიპოვება.

გვერდითი მოვლენები

მემანტინით მკურნალობისას საშუალო და მძიმე დემენციის მქონე პაციენტში გვერდითი ეფექტების სიხშირე პრაქტიკულად არ განსხვავდება პლაცებოსგან და აღნიშნული გვერდითი მოვლენები, როგორც წესი არის მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის.

მემანტინის ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტებია (>4%):

	მემანტინი n=299 (%)	Pპლაცებო n=288 (%)
შფოთვა შარდის შეუკავებლობა	27(9)	50(17.4)
დაზიანება	20(6.7)	20(6.9)
შარდის შეუკავებლობა	17(5.7)	21(7.3)
დიარეა	16(5.4)	14(4.9)
ინსომნია	16(5.4)	14(4.9)
თავბრუსხვევა	15(5)	8(2.8)
თავის ტკივილი	15(5)	9(3.1)
ჰალუცინაცია	15(5)	6(2.1)
დაცემა	14(4.7)	14(4.9)
ყაბზობა	12(4)	13(4.5)
ხველა	12(4)	17(5.9)

მემანტინის გამოყენებისას გამოვლენილი ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტებია (1-10% ფარგლებში და პლაცებოსთან შედარებით უფრო ხშირი): ჰალუცინაციები, გონების დაბინდვა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი და სისუსტე.

მემანტინის გამოყენებისას გამოვლენილი ყველაზე არახშირი გვერდითი ეფექტებია (0.1-1% ფარგლებში და პლაცებოსთან შედარებით უფრო ხშირი): აღგზნებულობა, ჰიპერტონია, გულისრევა, ცისტიტი და ლიბიდოს გაძლიერება.

გულყრები აღინიშნა ძირითადად იმ პაციენტებში, რომელთაც ანამნეზში ჰქონდათ კონვულსიები და ეპილეფსიისადმი განწყობა.

არასასურველი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს.

უკუჩვენებები

დემანტინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ჰიპერმგრძნობელობა მემანტინის ჰიდროქლორიდისადმი ან პრეპარატის სხვა კომპონენტებისადმი.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა (კატეგორია B). ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში აღინიშნა ფეტალური განვითარების შეფერხება მემანტინის ადამიანების დოზების ექვივალენტური ან ოდნავ უფრო მაღალი დოზებით გამოყენებისას. ცნობილი არ არის რამდენად ასახავს ეს მონაცემები რისკს ადამიანებში. შესაბამისად, მემანტინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულებში, თუ არ არის აუცილებელი ჩვენება.

მემანტინის მიღებისას რეკომენდებულია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები

თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ეპილეფსიის მქონე პაციენტებში მისი ფარმაკოლოგიური თვისებებიდან და ცალკეული შემთხვევებიდან გამომდინარე.

დემანტინი არ გამოიყენება სხვა NMDA ანტაგონისტებთან ერთად, როგორიცაა ამანტადინი, კეტამინი და დექსტრომეთორფანი. აღნიშნული სუბსტანციებიც მოქმედებენ იმავე რეცეპტორებზე, რომელზეც მემანტინი, რამაც შეიძლება გამოირვიოს გვერდითი მოვლენები (განსაკუთრებით ცნს მხრივ).

შარდის pH გაზრდის შემთხვევაში (ხორცით მდიდარი დიეტიდან გადასვლა ბოსტნეულით მდიდარ დიეტაზე, ან ანტაციდების ჭარბი გამოყენება, ან ტუბულარული აციდოზი ან პროტეუსით გამოწვეული საშარდე სისტემის სერიოზული ინფექცია) პაციენტებს შესაძლოა დასჭირდეთ ინტენსიური მონიტორინგი.

პაციენტები ახალგადატანილი მიოკრადიუმის ინფარქტით, ან შეგუბებითი გულის უკმარისობით (NYHA III-IV) ან არაკონტროლირებადი ჰიპერტენზიით არ იყვნენ ჩართულები მემანტინის კვლევებში. ამიტომ ამ კონტინგენტში მემანტინის გამოყენების შესახებ მონაცემები არასაკმარისია. პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში ეს პაციენტები საჭიროებენ ინტენსიურ მონიტორინგს.

პედიატრიული პაციენტები: ბავშვებში მემანტინის ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ ადექვატური და კონტროლირებული კლინიკური კვლევების მონაცემები არ მოიპოვება.

გავლენა ავტომობილისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: მემანტინით მკურნალობის დროს პაციენტის რაქციები შეიძლება შეიცვალოს, რაც მოქმედებს ავტომობილისა და მექანიზმების მართვაზე.

ჭარბი დოზირება

ჭარბი დოზირების შემთხვევაში მკურნალობა სიმპტომურია.

მემანტინის ჭარბი ორალური დოზირების ერთი შემთხვევის დროს (400 მგ) პაციენტს აღენიშნა ჩივილები ცნს მხრივ (შფოთვა, ფსიქოზი, მხედველობითი ჰალუცინაციები, კონვულსიის წინა მდგომარება, სომნოლენცია, სტუპორი და ცნობიერების დაკარგვა). პაციენტი გამოჯანმრთელდა პერმანენტული გართულებების გარეშე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

მემანტინთან ერთად მიღებისას შეიძლება გაიზარდოს L-დოპას, დოპამინერგული აგონისტების და ანტიქოლინერგული აგენტების ეფექტი. ბარბიტურატებისა და ნეიროლეპტიკების ეფექტი შეიძლება შემცირდეს მემანტინთან ერთად მიღებისას. ერთდროული მიღებისას მემანტინმა შეიძლება გაზარდოს ანტისპაზმური აგენტების, დანტროლენის ან ბაკლოფენის ეფექტი, და ასეთ შემთხვევაში საჭიროა ამ აგენტების დოზის კორექცია.

არ არის სასურველი მემანტინის დანიშვნა სხვა NMDA ანტაგონისტებთან ერთად, როგორიცაა ამანტადინი, კეტამინი და დექსტრომეთორფანი, ფარმაკოტოქსიკური ფსიქოზის განვითარების რისკის არსებობის გამო .

წამლები, რომლებიც იყენებენ იგივე რენულ კათიონურ სისტემას (ციმეტიდინი, რანიტიდინი, პროკაინამიდი, ქინიდინი, ქინინი და ნიკოტინი) ურთიერთქმედებს მემანტინთან და ზრდის სისხლში მის დონეს. მემანტინთან ერთად გამოყენებისას მცირდება ჰიდროქლორთიაზიდის ექსკრეცია

In vitro კვლევებში მემანტინი არ აინჰიბირებს CYP 1A2, 2A6, 2C9, 2D6, 2E1, 3A, ფლავინ მონოქსიდაზას და ჰიდროლაზა ეპოქსიდ ფერმენტებს და სულფატირების პროცესს.

შეუთავსებლობა: არ ახასიათებს.

შენახვის ვადა

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა – 5 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

1...676677678...798 გვერდი 677 of 798