ბიოტუმი – BIOTUM – БИОТУМ

საერთაშორისო დასახელება:

CEFTAZIDIME

მწარმოებელი: BOITON SP z.o.o.,პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ცეფტაზიდიმი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბიოტიკი III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფიდან.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში

1 ფლ.

ცეფტაზიდიმის პენტაჰიდრატი ........... 250 მგ

ნატრიუმის კარბონატი .................. 118 მგ

1 ფლ.

ცეფტაზიდიმის პენტაჰიდრატი ............ 500 მგ

ნატრიუმის კარბონატი .................... 118 მგ

1 ფლ.

ცეფტაზიდიმის პენტაჰიდრატი .............. 1 გ

ნატრიუმის კარბონატი ..................... 118 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ცეფტაზიდიმი წარმოადგენს III თაობის ნახევრადსინთეზური ცეფალოსპორინები ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს. იგი აქტიურია გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების, მათ შორის გენტამიცინის და სხვა ამინოგლიკოზიდური ანტიბიოტიკების მიმართ მდგრადი შტამების მიმართ. იგი აქტიურია ბეტა-ლაქტამაზების (უმრავლესობა გრამ-უარყოფითი და გრამ-დადებითი ბაქტერიების მიერ პროდუცირებული, სხვა ცეფალოსპორინების და ამპიცილინის მიმართ მდგრადი მრავალი შტამების) მიმართ.

in vitroდა კლინიკურ პირობებში ცეფტაზიდიმი აქტიურია შემდეგი გრამ-უარყოფითი აერობული მიკროორგანიზმების მიმართ: Acinetobacter spp.,Citrobacter spp., მათ შორის Citrobacter freundii და Citrobacter diversus., Enterobacter spp., მათ შორის Enterobacter cloacae და Enterobacter aerogenes., Escherichia coli., Haemophilus influenzae, მათ შორის ამიცილინის მიმართ მდგრადი შტამები; Klebsiella spp. მათ შორის K. pneumoniae., Neisseria meningitidis., Proteus mirabilis., Proteus vulgaris., Pseudomonas spp., მათ შორის Pseudomonas aeruginosa., Serratia spp.

გრამდადებითი და აერობული მიკროორგანიზმები: Staphilococcus aureus, მათ შორის პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი და არამაპროდუცირებელი შტამები; Streptococcus agalactiae (B ჯგუფის სტრეპტოკოკები); Streptococcus pneumoniae., Streptococcus pyogenes(A ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკები).

ანაერობული მიკროორგანიზმები: Bacteroides spp., (Bacteroides fragilis-ის მრავალი შტამები რეზისტენტულია). მრავალი ბაქტერიული შტამები მგრძნობიარეა ცეფტაზიდიმის მიმართ in vitro, მაგრამ კლინიკური კვლევებით იგი დადგენილი არ არის. მაგ. Klostridium spp., Klostridium difficile-ს გარდა; Haemophilus parainfluensae., Morgenella morganii (ყოფილი Proteus morganii); Neisseria gonorrhoeae., Peptococcus spp.; Peptpstreptococcus spp.; Providencia spp. (მათ შორის Providencia rettgeri ყოფილი - Proteus rettgeri); Salmonella spp.; Shigella spp.; Staphilococcus epidremidis; Yersinia enterocolitica.

ცეფტაზიდიმი არააქტიურია მეტიცილინის მიმართ მდგრადი Staphylococcus, Streptococcus faecalis და სხვა მრავალი Enterococcus, Listeria monocytogenes,Campylobacter spp. და Klostridium difficile-ის მიმართ.

ფარმაკოკინეტიკა:

ცეფტაზიდიმის 500 მგ და 1 გ კუნთებში ინექციის შემდეგ სწრაფად (1 სთ-ის განმავლობაში) და ადვილად შეიწოვება ორგანოებსა და ქსოვილებში. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეადგენს 17-39 მგ/ლ-ში, ხოლო პრეპარატის იგივე დოზებით ვენაში ინექციის შემდეგ მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 5 წთ-ის შემდეგ და შესაბამისად შეადგენს 45-90 მგ/მლ-ში.

პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მისი ვენაში ინექციის შემდეგ შეადგენს დაახლოებით 1.9 სთ-ს, ხოლო კუნთებში ინექციის შემდეგ - დაახლოებით 2 სთ-ს.

თირკმელების ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში 1 გ ან 2 გ პრეპარატის 8 სთ-იანი ინტერვალით შეყვანისას 10 დღის განმავლობაში სისხლში ცეფტაზიდიმის დაგროვებას ადგილი არა აქვს.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ პაციენტებში 2 გ ცეფტაზიდიმის შეყვანისას 8 სთ-იანი ინტერვალით 5 დღის განმავლობაში პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლების ცვლილება არ აღინიშნება.

ცეფტაზიდიმი ორგანიზმიდან გამოიყოფა ძირითადად თირკმელების საშუალებით უცვლელი სახით 24 სთ-ის განმავლობაში (80-90%) გორგლოვანი ფილტრაციის მეშვეობით.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის შემთხვევაში ნახევარდაშლის პერიოდი მნიშვნელოვნად ხანგრძლივდება, რის გამოც საჭიროა პრეპარატის დოზის კორექცია.

პრეპარატის კავშირი პლაზმის ცილებთან შეადგენს 10%-ს. იგი კარგად აღწევს ქსოვილებში და ორგანიზმის სითხეებში. ცეფტაზიდიმის თერაპიული კონცენტრაცია აღინიშნება ძვლებში, პლევრალურ, სინოვიალურ, პერიტონულ, ცერებროსპინალურ და ძვლის ტვინის სითხეებში. აგრეთვე ნაღველში, ნერწყვში და შარდში. პრეპარატი აღწევს აგრეთვე პლაცენტაში და გამოიყოფა ქალის რძესთან ერთად.

ჩვენებები:

პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებადი დაავადებები:

სასუნთი გზების მძიმე ინფექციები, მათ შორის პნევმონია, გამოწვეული: Pseudomonas spp., Pseudomonas aeruginosa-ს ჩათვლით; Haemophilus influenzae(ამპიცილინ-გამძლე შტამების ჩათვლით); Klebsiella spp., Entrobacter spp., Proteus mirabilis; Escherichia coli; Serratia spp., Citrobacter spp. სასუნთქი გზების ინფექციები ფიბროზით დაავადებულ პაციენტებში.
კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები, გამოწვეული: Pseudomonas aeruginosa; Klebsiella spp., Escherichia coli; Proteus spp (Proteus mirabilis-ის ჩათვლით და Proteus-ის ინდოლ-დადებითი შტამები); Enterobacter spp.; Serratia spp.
საშარდე გზების გართულებული და გაურთულებელი ინფექციები, მათ შორის პროსტატიტი, გამოწვეული: Pseudomonas aeruginisa; Enterobacter spp.; Proteus spp.

(Proteus mirabilis-ის ჩათვლით და Proteus -ის ინდოლ-დადებითი შტამები); Klebsiella spp. და Escherichia coli.

სეფსისი, გამოწვეული: Pseudomonas aeruginisa; Klebsiella spp; Haemophilus influenzae; Escherichia coli; Serratia spp.
ძვლისა და სახსრების ინფექციები, გამოწვეული : Pseudomonas aeruginisa; Klebsiella spp; Enterobacter spp. გინეკოლოგიური ინფექციები, მათ შორის ენდომეტრიტი, მენჯის ცელულიტი და ქალის სასქესო ორგანოების სხვა ინფექციები, გამოწვეული ; Escherichia coli -ით.
მუცლის ღრუს ინფექციები, მათ შორის პერიტონიტი, გამოწვეული: Escheruchia coli; Klebsiella spp. და აერობული და ანაერობული ბაქტერიებით გამოწვეული შერეული ინფექციები, აგრეთვე Bacteroides spp. (Bacteriodes fragilis-ის გარდა).
ცნს-ის ინფექციები, მათ შორის მენინგიტი, გამოწვეული ; Haemophilus influenzae ; Neisseria meningitidis და Pseudomonas aeruginosa-თი. ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები, აგრეთვე ქრონიკული ჩირქოვანი ოტიტი, რომელიც შედარებით ხშირად გამოწვეულია Pseudomonas aeruginosa -თი, ინფექციები შესუსტებული იმუნიტეტის მქონე ავადმყოფებში, განსაკუთრებით კიბოთი დაავადებულ ავადმყოფებში. უცნობი ეტიოლოგიის ცხელება ავადმყოფებში ნეიტროპენის დროს.
ინფიცირებული ჭრილობები (მათ შორის ინფიცირებული დამწვრობები).

შენიშვნა: ცეფტაზიდიმი არაეფექტურია გრამუარყოფითი მიკროორგანიმზების შტამების მიმართ, რომლებიც გამოიმუშავებენ ფართო სპექტრის β-ლაქტამაზებს (ESBL)

ცეფტაზიდიმი, სხვა ცეფალოსპორინებისაგან განსხვავებით ხასიათდება დაბალი აქტივობით სტრეპტოკოკებისა და ენტეროკოკების მიმართ. მძიმე და სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების დროს, აგრეთვე იმუნოდეფიციტის შემთხვევაში, ცეფტაზიდიმის გამოყენება შესაძლებელია სხვა ანტიბიოტიკებთან ერთად.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ პარენტერალურად, დოზა ინდივიდუალარად დგინდება დაავადების სიმძიმის, გამომწვევის სახეობით. ავადმოფის ასაკის, სხეულის მასის და თირკმელების ფუნქციის მდგომარეობის გათვალისწინებით.

მაქსიმალური დღეღამური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 6 გ-ს.

მოზრდილებს ძირითადად ენიშნებათ 1 გ ვენაში ან კუნთებში ყოველ 8 ან 12 სთ-ში.

საშარდე გზების ინფექციების დროს ინიშნება 250 მგ, 500 მგ ან 1 გ ყოველ 8 ან 12 საათში ერთხელ ინფექციის სიმძიმის მიხედვით.

ოსტეოარტიკულური ინფექციების დროს - ვენაში 2 გ ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ.

პნევმონიის, კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციების დროს - ვენაში ან კუნთებში 500 მგ-დან 1 გ-მდე ყოველ 8 სთ-ში ერთხელ.

მძიმე გინეკოლოგიური და მუცლის ღრუს ორგანოების ინფექციების დროს - ვენაში 2 გ ყოველ 8 სთ-ში ერთხელ.

მენინგიტის დროს - ვენაში 2 გ ყოველ 8 სთ-ში ერთხელ.

სიცოცხლისათვის საშიში მძიმე ინფექციების დროს, განსაკუთრებით იმუნიტეტის დაქვეითების ფონზე - 2 გ ყოველ 8 ს-ში ერთხელ.

Pseudomonas aeroginosa-თი გამოწვეული პნევმონიის დროს ბუშტუკოვანი ფიბროზით და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში - ვენაში 100-150 მგ/კგ წონაზე ყოყველდღიურად 3-ჯერადი დოზით (მაქსიმუმი 9 მგ).

ხანდაზმულ პაციენტებში (განსაკუთრებით 80 წელს გადაცილებულებში) პრეპარატის დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 3 გ-ს.

პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს პრეპარატის დოზა კორექციას არ საჭიროებს.

3 თვიდან 13 წლამდე ასაკის ბავშვებში - ვენაში ან კუნთებში ინიშნება 30-100 მგ/კგ წონაზე ყოველდღიურად დაყოფილი 2-3 მიღებაზე.

2.5 წლის ასაკის ბავშვებში პრეპარატის კუნთებში ინექციების დროს მუკოვისციდოზის ან მენინგიტის შემთხვევაში, დაქვეითებული იმუნიტეტის ფონზე ენიშნებათ 15 მგ/კგ წონაზე დაყოფილი 3 მიღებაზე.

ახალშობილებს და 3 თვემდე ჩვილ ბავშვებს - ვენაში 25-60 მგ/კგ წონაზე დღეში 2 თანაბარ დოზად დაყოფილი.

ახალშობილებში ცეფტაზიდიმის ნახევარდაშლის პერიოდი სისხლის პლაზმაში მოზრდილებთან შედარებით 3-4-ჯერ უფრო ხანგრძლივია.

თირკმელების უკმარისობის დროს დასაწყისში ინიშნება პრეპარატის 1 გ, ხოლო შემდგომში თირკმელების ფუნქციის დარღვევის შემთხვევაში პრეპარატის დოზა დგინდება კრეატინინის კლირენსის ინდექსის მიხედვით.

კრეატინინის კლირენსი (მლ/წთ) დოზირების რეჟიმი:

50-31 1 გ 12 სთ-ში ერთხელ

30-16 1 გ 24 სთ-ში ერთხელ

15-6 500 მგ 24 სთ-ში ერთხელ

5-ზე ნაკლები 500 მგ 48 სთ-ში ერთხელ

პაციენტებში ჰემოდიალიზის დროს ინიშნება პრეპარატის 1 გ ყოველი ჰემოდიალიზის შემდეგ.

პაციენტებში პერიტონიული დიალიზის დროს თავდაპირველად ინიშნება პრეპარატის 1 გ, ხოლო შედგომში - 500 მგ ყოველ 24 სთ-ში.

ხსნარების მომზადება:

კუნთებში ინექციის დროს დასამატებელი საინექციო წყლის რაოდენობა: 250 მგ - 1 მლ, 500 მგ - 1.5 მლ, 1გ - 3 მლ.

ვენაში ინექციის დროს დასამატებელი საინექციო წყლის რაოდენობა: 250 მგ - 2.5 მლ, 50 მგ - 5 მლ, 1 გ - 10 მლ.

ვენაში ინფუზიის დროს დასამატებელი საინექციო წყლის რაოდენობა: 1 გ -50 მლ.

ბიოტუმი შეჰყავთ ღრმად კუნთებში შესაბამისი რაოდენობის საინექციო წყალში ან 0.5-1% ლიდოკაინის ხსნარში მისი გახსნის შემდეგ. ვენაში შეჰყავთ ნელა 3-5 წთ-ის განმავლობაში პრეპარატის შესაბამისი რაოდენობის საინექციო წყალში გახსნის შემდეგ.

ოპტიმალური პირობების გათვალისწინებით საჭიროა ახლადმომზადებული ხსნარების გამოყენება. აღნიშნული ხსნარები ინარჩუნებენ თავიანთ აქტივობას 24 სთ-ის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე და 7 დღის განმავლობაში მაცივარში.

ცეფტაზიდიმის 40 მგ/მლ-მდე კონცენტრაციით ვენაში ინფუზიის დროს იყენებენ შემდეგ ხსნარებს: ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% საინექციო ხსნარს, გლუკოზის 5% საინექციო ხსნარს, ნატრიუმის ქლორიდის 0.225% და 5% საინექციო ხსნარს, ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% და გლუკოზის 5% საინექციო ხსნარს, ნატრიუმის ქლორიდის 0.18% და გლუკოზის 4% საინექციო ხსნარს. გლუკოზის 10% საინექციო ხსნარს და რინგერის ხსნარს.

ნატრიუმის ჰიდროკარბონატის შემცველი ხსნარების გამოყენება გამხსნელად რეკომენდებული არ არის, რადგან, ცეფტაზიდიმი ნაკლებად სტაბილურია აღნიშნულ პირობებში.

შენიშვნა: ფლაკონის შიგთავსის გახსნისას გამოიყოფა ნახიშირორჟანგი. 1-2 წთ-ის შემდეგ მიიღება სუფთა ხსნარი.

გვერდითი მოვლენები:

ცეფტაზიდიმი ძირითადად ხასიათდება კარგი ტოლერანტობით.

ზოგჯერ შესაძლებელია შემდეგი ლოკალური რეაქციების განვითარება (2%-ზე უფრო ნაკლებ შემთხვევებში), ვენაში ინექციის შემდეგ - თრომბოფლებიტი; კუნთებში ინექციის შემდეგ - კანის ჰიპერემია და ინექციის ადგილას ტკივილი.

გარდა ამისა შესაძლებელია ჰიპერმგრძნობელობა: ცხელება, ქავილი და გამონაყარი (2%);

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: დიარეა, გულისრევა, ღებინება, ტკივილები მუცლის არეში (2%-ზე ნაკლები);

ცნს-ის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, სენსორული გაღიზიანება (1%-ზე ნაკლებ შემთხვევებში) შესაძლებელია კანდიდოზი, რძიანა და ვაგინიტი;

ჰემოლიზური ანემია: ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, ეოზინოფილია, თრომბოციტოპენია და ლიმფოციტოზი, ამინოტრანსფერაზას და ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის მომატება, აგრეთვე სისხლში კრეატინინისა და შარდოვანას კონცენტრაციის მომატება; ფსევდომემბრანული კოლიტი.

უკუჩვენებები:

ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმარ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის პერიოდში გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე ზემოქმედების პოტენციურ რისკს.;

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

ცეფტაზიდიმი სიფრთხილით ინიშნება:

პენიცილინიის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის დროს ჯვარედინი ალერგიული რეაქციების შესაძლებელი განვითარების გამო. ალერგიული რეაქციების მწვავე სიმპტომების განვითარების შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის დაუყოვნებლივ შეწყვეტა, ადრენალინის ინექცია - და სათანადო ღონისძიებების ჩატარება; ცეფტაზიდიმის კონცენტრაციის მომატება თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში იწვევს ეპილეფსიურ გულყრებს, ენცეფალოპათიებს და ნერვ-კუნთოვან აგზნებას.

თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის დოზის განსაზღვრა ხდება კრეატინინის კლირენსის მიხედვით.

ფართო სპექტრის სხვა ანტიბიოტიკების მოქმედების მსგავსად ცეფტაზიდიმის ხანგრძლივად გამოყენება იწვევს აღნიშნული ანტიბიოტიკის მიმართ მდგრადი შტამებისა და სოკოების ზრდას, რომლის დროსაც საჭიროა შესაბამისი მკურნალობის ჩატარება.

ცეფტაზიდიმით მკურნალობის პროცესში შესაძლებელია ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარება, რომლის მსუბუქი ფორმები ძირითადად გაივლის ანბიტიბიოტიკით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

შედარებით მძიმე ფორმების დროს საჭიროა რეჰიდრატაცია და კლინიკური ნიშნების მიხედვით ელექტროლიტებისა და პროტეინების დეფიციტის აღდგენა, აგრეთვე საჭიროა შესამისი ანტიბიოტიკების დანიშვნა C. difficile საწინააღმდეგოდ.

პრეპარატის შეყვანა არტერიაში ნებადართული არ არის არტერიის შევიწროვებისა და მისი მისი ნეკროზის განვითარების საშიშროების გამო.

ახალშობილებში და 3 თვემდე ასაკის ჩვილ ბავშვებში პრეპარატის შეყვანა წარმოებს მხოლოდ ვენაში.

ბავშვებში 2.5 წლის ასაკამდე პრეპარატის შეყვანა ლიდოკაინთან ერთად ნებადართული არ არის.

ჭარბი დოზირება:

სისხლში ცეფტაზიდიმის კონცენტრაციის შემცირება ხდება ჰემოდიალიზის საშუალებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ცეფტაზიდიმის და ქლორამფენიკოლის კომბინაცია მათი ანტაგონისტური ეფექტების გამო ნებადართული არ არის.

ლაბორატორიულ მაჩვენებლების მხრივ: პრეპარატის გამოყენებისას შესაძლებლია განვითარდეს შარდის ცრუდადებითი რეაქცია გლუკოზაზე, ეოზინოფილია. კუმბსის დადებითი სინჯი ჰემოლიზის გარეშე, იშვიათად ჰემოლიზური ანემია, თრომბოციტოზი და სისხლის შრატში ღვიძლის ფერმენტების - ALT (SGTP), ACT (SGOT), LGH, -GT და ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის გარდამავალი მომატება.

ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან ცეფტაზიდიმის კომბინაციით აღინიშნება პრეპარატის ადიტიური ეფექტი, ხოლო ზოგიერთ შტამებთან ერთად - სინერგიზმი. ამიტომ აღნიშნული ანტიბიოტიკების შერევა ერთ შპრიცში მათი დეაქტივაციის გამო ნებადართული არ არის.

ცეფტაზიდიმით და ვანკომიცინით კომპლექსური მკურნალობის დროს აღნიშნული ანტიბიოტიკების ხსნარების შერევა ერთ შპრიცში ნებადართული არ არის მათი ფიზიკური შეუთავსებლობისა და ნალექის შესაძლებელი წარმოქმნის გამო.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ტიზერცინი 0.025გ #50დრ

ტიზერცინი
TIZERCIN

ტიზერცინი გარსით დაფარული ტაბლეტები 25 მგ.
ყოველი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს აქტიური ნივთიერების – ლევომეპრომაზინის – 25 მგ-ს (33,8 მგ ლევომეპრომაზინის ჰიდრომალეინატის სახით).
სხვა კომპონენტები: ნატრიუმის სახამებელის გლიკოლატი, მაგნიუმის სტეარატი, პოვიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, სახამებელი, ლაქტოზა, ტიტანის დიოქსიდი, ჰიპრომელოზა, დიმეტიკონი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ნეიროლეფსიური სამკურნალო საშუალება.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
პრეპარატის აქტიური კომპონენტი ლევომეპრომაზინი მიეკუთვნება ფენოთიაზინის წარმოებულების სახელწოდებით ცნობილ ჯგუფს. ის ძირითადად გამოიყენება მომატებული მოძრაობისა და ფსიქომოტორული აქტივობის დროს. პრეპარატი, ასევე, შეიძლება გამოიყენებოდეს შფოთვის სამკურნალოდ.
ჩვენებები:
მწვავე ფსიქოზები ფსიქომოტორული აგზნებითა და გამოხატული შფოთვით:
- შიზოფრენიის მწვავე შეტევა;
- სხვა მწვავე ფსიქოზური მდგომარეობები;
ადიუვანტური თერაპია ქრონიკული ფსიქოზების დროს:
- ქრონიკული შიზოფრენია;
- ქრონიკული ჰალუცინატორული ფსიქოზები.
უკუჩვენებები:
- ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან კომბინაცია (არტერიული წნევის დამწევები);
- მომატებული მგრძნობელობა ფენოთიაზინების ან ნებისმიერი სხვა ზემოთ ჩამოთვლილი კომპონენტის მიმართ.
- ცნს-ის დამთრგუნველი პრეპარატების ჭარბი დოზირება (ალკოჰოლი, ზოგადი საანესთეზიო, საძილე საშუალებები);
- დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;
- შარდის შეკავება;
- პარკინსონის დაავადება;
- გაფანტული სკლეროზი;
- მიასთენია, ჰემიპლეგია;
- მძიმე კარდიომიოპათია (სისხლის მიმოქცევის უკმარისობა);
- თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციების მძიმე დარღვევა;
- კლინიკურად მნიშვნელოვანი ჰიპოტენზია (დაბალი არტერიული წნევა);
- სისხლმბადი ორგანოების დაავადებები;
- პორფირია;
- ძუძუთი კვება;
- პრეპარატი წინაამღდეგნაჩვენებია 12 წლამდე ასაკის ბავშვებისათვის.
უსაფრთხოების ზომები:
ტიზერცინის ყოველი ტაბლეტი შეიცავს 40 მგ ლაქტოზას. ეს უნდა იყოს გათვალისწინებული პრეპარატის დანიშვნის დროს ლაქტოზის აუტანლობის მქონე ავადმყოფებისათვის.
ორსულობის დროს პრეპარატის დანიშვნა საჭიროა რისკის და სარგებელის საგულდაგულო შეფასების შემდეგ. ცნს-ის დამთრგუნველ საშუალებებთან, მაო-ს ინჰიბიტორებთან და ანტიქოლინერგულ ნივთიერებებთან ერთდროული გამოყენება საჭიროებს განსაკუთრებულ სიფრთხილეს.
ხანდაზმული და დასუსტებული პაციენტებისათვის ექიმს შეუძლია დანიშნოს ტაბლეტების დაბალი დოზა.
თუ ამ პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტს აღენიშნა გონების დაკარგვა და თავბრუსხვევა, ტაბლეტების მიღების შემდეგ მიზანშეწონილია მწოლიარე მდგომარეობის მიღება ნახევარი საათის განმავლობაში.
პრეპარატ ტიზერცინის მიღებამდე საჭიროა ეკგ-ს რეგისტრირება გულ-სისხლძარღვთა დაავადების გამოსარიცხად, რომელიც შეიძლება იყოს მკურნალობის უკუჩვენება.
მკურნალობის კურსის განმავლობაში, ექიმს შეუძლია დანიშნოს ზოგიერთი ლაბორატორული გამოკვლევა თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის შესამოწმებლად. გამოკვლევების შედეგებიდან გამომდინარე, დოზა შეიძლება შემცირდეს.
კრეატინფოსფოკინაზის მომატებული დონე, მიოგლობინურია და თირკმლის მწვავე უკმარისობის ნიშნები შეიძლება ადასტურებდეს ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომის განვითარებას (ანს). სხეულის ტემპერატურის მომატება, გაბრუება, არასტაბილური არტერიული წნევა, ტაქიკარდია, ოფლიანობა, კატატონია, ასევე, ანს-ის სიმპტომებია. ამ შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუყონებლივ უნდა შეწყდეს.
თუ პაციენტი მოთავსდა სავადმყოფოში ქირურგიული ოპერაციისათვის ან დადის სტომატოლოგთან, აუცილებელია მკურნალი ექიმის ინფორმირება ტიზერცინის ტაბლეტებით მკურნალობის შესახებ.
პრეპარატის მოხსნა საჭიროა თანდათანობით.
მკურნალობის დროს და მის დაწყებამდე რეკომენდირებულია შემდეგი მაჩვენებლების რეგულარული კონტროლი:
- არტერიული წნევა (განსაკუთრებით, პაციენტებში არასტაბილური სისხლს მიმოქცევის სისიტემით და ჰიპოტენზიისადმი მიდრეკილებით);
- ღვიძლის ფუნქცია (განსაკუთრებით პაციენტებში ღვიძლის დავადებით).
- სისხლის ფორმულა (ცხელებისა და ფარინგიტის დროს, ასევე, ლეიკოპენიასა და აგრანულოციტოზზე ეჭვის შემთხვევაში, მკურნალობის კურსის დასაწყისში და ხანგრძლივი თერაპიის განმავლობაში).
- ეკგ (გულ-სისხლძარღვთა დავადებების დროს და ხანდაზმულ პაციენტებში).
მკურნალობის დროს და პრეპარატის მოქმედების განმავლობაში აუცილებელია ალკოჰოლური სასმელის აკრძალვა (პრეპარატ ტიზერცინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ 4-5 დღის მანძილზე).
ორსულობა და ძუძუთი კვება
აღწერილია განვითარების თანდაყოლილი მანკების ზოგიერთი შემთხვევა იმ ბავშვებში, რომელთა დედებიც იღებდნენ ფენოთიაზინებს, თუმცა ამ გამოვლინებების კავშირი ფენოთიაზინებთან არ იყო დამტკიცებული. ვინაიდან, არ არსებობს კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მონაცემები, არ არის მიზანშეწონილი პრეპარატის გამოყენება ორსულობის დროს იმ შემთხვების გარდა, როდესაც გულდასმით იქნა შეფასებული ნაყოფისთვის რისკისა და დედისთვის სარგებლის მნიშვნელობა.
ძუძუთი კვება
ლევომეპრომაზინი გამოიყოფა დედის რძეში. ამასთან დაკავშირებით, ასევე, კონტროლირებადი კვლევების არარსებობის გამო, მისი გამოყენება წინაღმდეგნაჩვენებია ძუძუთი კვების დროს.
ტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვა
პაცინტებმა თავი უნდა შეიკავონ, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექნიზმების მართვისგან და იმ სამუშაოების შესრულებისგან, რომლებიც დაკავშირებულია უბედური შემთხვევების მაღალ რისკთან (მაგალითად: მუშაობა სამშენებლო ხარაჩოზე). ამის შემდეგ საჭიროა კონსულტაცია ექიმთან ამ სახის საქმიანობის გაგრძელების შესახებ.
სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:
საჭიროა ექიმის ან ფარმაცევტის ინფორმირება აწმყოში ან რამდენიმე ხნის წინ გამოყენებული ნებისმიერი სამკურნალო საშუალების შესახებ, რეცეპტით თუ ურეცეპტოდ.
ტიზერცინი არ უნდა დაინიშნოს შემდეგ პრეპარატებთან ერთად:
- ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები, გამოხატული ჰიპოტენზიის რისკის გამო;
- მაო-ს ინჰიბიტორები, რადგან შესაძლებელია პრეპარატ ტიზერცინის ეფექტის ხანგრძლივობისა და მისი გვერდითი მოვლენების სიმძიმის მომატება.
საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა პრეპარატ ტიზერცინის და შემდეგი პრეპარატების შეთავსების დროს:
- ანტიქოლინერგული პრეპარატები (ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები; H1-ანტიჰისტამინური და ზოგიერთი ანტიპარკინსონული საშუალებები, ატროპინი, სკოპოლამინი, სუქცინილქოლინი) ანტიქოლინერგული ეფექტების გაძლიერების გამო (პარალიზური ნაწლავური გაუვალობა, შარდის შეკავება, გლაუკომა). სკოპოლამინთან კომბინაციის დროს აღინიშნება ექსტრაპირამიდული გვერდითი მოვლენები.
- საშუალებები, რომლებიც თრგუნავენ ცნს-ს (ნარკოტიკები, ზოგადი საანესთეზიო საშუალებები, ანქსიოლიზურები, სედატიური და საძილე პრეპარატები, ტრანკვილიზატორები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) აძლიერებენ პრეპარატის მოქმედებას ცნს-ზე.
- საშუალებები, რომლებიც ასტიმულირებენ ცნს-ს (მაგალითად, ამფეტამინის წარმოებულები) ახდენენ მსუბუქ მასტიმულირებელ ეფექტს.
- ლევოდოფა: ასუსტებს ამ პრეპარატის ეფექტს.
- პერორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატები: მათი ეფექტურობა იკლებს და შეიძლება განვითარდეს ჰიპერგლიკემია.
- საშუალებები, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს (ზოგიერთი ანტიარითმული პრეპარატი, მაკროლიდური ანტიბიოტიკები, ზოგიერთი სოკოს საწინაამღდეგო აზოლები, ციზაპრიდი, ზოგიერთი ანტიდეპრესანტი, ზოგიერთი ანტიჰისტამინური პრეპარატი, ასევე, დიურეტიკების არაპირდაპირი ეფექტი, რომელიც ამცირებენ კალიუმის დონეს); ამ ეფექტებმა შეიძლება განიცადოს სუმაცია და მოიმატოს არითმიის რისკმა.
- დილევალოლი: ეს პრეპარატი და ტიზერცინი მეტაბოლიზმის ურთიერთდამუხრუჭების გზით აძლიერებენ ერთმანეთის ეფექტს. ერთდროული შეყვანის დროს შეიძლება საჭირო გახდეს ერთი ან ორივე პრეპარატის დოზის შემცირება. არ არის გამორიცხული სხვა ბეტა-ბლოკატორებთან ანალოგიური ურთიერთქმედება.
- პრეპარატები, რომლებიც იწვევს შუქმგრძნობელობას: ეს ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს.
- ალკოჰოლი: ცნს-ის დათრგუნვა ძლიერდება ორივე ნივთიერების ზემოქმედებით და ექსტრაპირამიდული გვერდითი მოვლენების ალბათობა იზრდება.
სხვა:
ვიტამინ C-თან ერთდროული შეყვანა ამცირებს ამ ვიტამინის დეფიციტს, რომელიც დაკავშირებულია პრეპარატ ტიზერცინის გამოყენებასთან.
მიღების წესი და დოზირება
ტიზერცინის მიღება ყოველთვის უნდა მოხდეს მკაცრად ექიმის დანიშნულებით.
მკურნალობის დაწყება საჭიროა დაბალი დოზით, რომლის თანდათანობითი ზრდა შეიძლება პრეპარატის ამტანობის გათვალისწინებით. პაციენტის მდგომარეობის გაუმჯობესების შემდეგ საჭიროა დოზის შემცირება შემანარჩუნებელ დოზამდე, რომლის სიდიდე განისაზღვრება ინდივიდუალურად. ფსიქოზის დროს საწყისი დოზა შეადგენს 25-50 მგ-ს (გარსით დაფარული 1-2 ტაბლეტი) ყოველდღიურად ორ მიღებაზე. საჭიროებისამებრ, საწყისმა დღიურმა დოზამ შეიძლება მოიმატოს 150-250 მგ-მდე (2-3 მიღებაზე), პრეპარატის მოქმედების დაწყების შემდეგ კი შეიძლება დოზის შემცირება შემანარჩუნებელ დოზამდე.
ჭარბი დოზირება:
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ უახლოესი საავადმყოფოს სასწრაფო დახმარების განყოფილებაში მიმართვა. პაციენტმა თან უნდა იქონიოს ეს ინსტრუქცია და დარჩენილი ტაბლეტები ექიმის ინფორმირებისათვის.
ჭარბი დოზირების სიმპტომები:
სასიცოცხლო მაჩვენებლების ცვლილებები (ხშირად ჰიპოტენზია და ჰიპერთერმია), გულის კუნთში გამტარებლობის დარღვევა (QT ინტერვალის გახანგრძლივება, პარკუჭოვანი ტაქიკარდია/ფიბრილაცია, თითისტარისებური პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, წინაგულ-პარკუჭოვანი ბლოკადა), ექსტრაპირამიდული სიმპტომები, სედატიური ეფექტი, ცენტრალური ნერვული სისტემის აგზნება (ეპილეფსიური შეტევები) და ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი.
ჭარბი დოზირების მკურნალობა:
რეკომენდირებულია შემდეგი პარამეტრების მონიტორირება: მჟავა-ტუტოვანი ბალანსი, წყალ-ელექტროლიტური ბალანსი, თირკმლის ფუნქციები, შარდის მოცულობა, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობა, ეკგ. ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომის მქონე პაციენტებისათვის საჭიროა, ასევე, სისხლის შრატის, კფკ-სა და სხეულის ტემპერატურის კონტროლი.
მონიტორირებული პარამეტრების ცვლილებების შესაბამისად, საჭიროა დაინიშნოს სიმპტომური მკურნალობა. ჰიპოტენზიის დროს: სითხის ინტრავენური გადასხმა, ტრენდელენბურგის მდგომარეობა, დოფამინი და/ან ნორადრენალინი. (ლევომეპრომაზინის პროარითმოგენული ეფექტის არსებობასთან დაკავშირებით, საჭიროა მზად იყოს ნაკრები რეანიმაციისათვის; დოფამინის ან/და ნორადრენალინის შეყვანის დროს საჭიროა ეკგ-ს მონიტორირება). კრუნჩხვითი მდგომარეობის დროს შეიძლება დიაზეპამის შეყვანა, ხოლო კრუნჩხვების განახლების დროს – ფენიტოინი ან ფენობარბიტალი. რაბდომიოლიზის დროს საჭიროა მანიტოლის დანიშვნა.
სპეციფიკური ანტიდოტი არ არის ცნობილი. ფორსირებული დიურეზი, ჰემოდიალიზი და ჰემოპერფუზია არ არის ეფექტური.
არ არის რეკომენდირებული ღებინების გამოწვევა, რადგან შესაძლებელია ეპილეფსიური შეტევები და თავის და კისრის დისტონიურმა რეაქციებმა შეიძლება გამოიწვიოს ნაღებინები მასის ასპირაცია. კუჭის ამორეცხვა და სასიცოცხლო მაჩვენებლების მონიტორირება საჭიროა განხორციელდეს პრეპარატის მიღებიდან 12 საათის შემდეგაც კი, რადგან კუჭიდან შიგთავსის ევაკუაცია შენელებულია ლევომეპრომაზინის ანტიქოლინერგიული ეფექტის გამო. შეწოვის დამატებითი დაქვეითებისათვის რეკომენდირებულია აქტივირებული ნახშირის და საფაღარათო საშუალების შეყვანა.
ტიზერცინის ტაბლეტების მიღების დავიწყების შემთხვევაში
დაუშვებელია ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული დოზის ასასნაზღაურებლად.
გვერდითი ეფექტები :
როგორც ყველა სხვა სამკურნალო პრეპარატს, ტიზერცინს შეუძლია გვერდითი ეფექტების გამოწვევა
ნებისმიერი ქვემოთ ჩამოთვლილი მოვლენის განვითარებისას, ტიზერცინის ტაბლეტების მიღება უნდა შეწყდეს, საჭიროა დაუყოვნებლივ ექიმის კონსულტაცია ან უახლოესი საავადმყოფოს სასწრაფო დახმარების განყოფილებაში მიმართვა:
- ტუჩების ან ხახის შეშუპება, სუნთქვის და ყლაპვის გართულებით;
- კოლაფსი;
ეს გვერდითი მოვლენები ძალიან მძიმეა და ჩნდება იშვიათად. მათი გამოვლენა შეიძლება ნიშნავდეს იმას, რომ ადგილი აქვს ძალიან მძიმე ალერგიულ რეაქციას პერიტოლზე. შეიძლება საჭირო გახდეს სასწრაფო სამედიცინო დახმარება ან ჰოსპიტალიზაცია.
ავადმყოფებს, რომლებიც იღებენ ამ პრეპარატს, შეიძლება არ განუვითარდეთ ქვემოთ ჩამოთვლილი ყველა გვერდითი ეფექტი. ტიზერცინის ტაბლეტების მიღების დროს შეიძლება აღინიშნებოდეს ნებისმიერი ქვემოთ ჩამოთვლილი მოვლენა:
ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტები:
გულ-სისხლძარღვთა სისიტემა: ყველაზე არსებითი და ხშირი გვერდითი ეფექტია–ორთოსტატული ჰიპოტენზია (თანმხლები სისიუსტით, თავბრუსხვევით, გონების დაკარგვით). ასევე, შესაძლებელია ტაქიკარდია, ადამს-სტოქსის სინდრომი, QT ინტერვალის გახანგრძლივება (პროარითმოგენური ეფექტი, თითისტარისებური პარკუჭოვანი ტაქიკარდია).
სისხლის სისტემა: პანციტოპენია, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია, ეოზინოფილია, თრომბოციტოპენია.
ცენტრალური ნერვული სისტემა: დეზორიენტაცია, გაბრუება, მხედველობითი ჰალუცინაციები, არეული მეტყველება, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (დისკინეზია, დისტონია, პარკინსონიზმი, ოპისტოტონუსი, ჰიპერერეფლექსია), ეპილეფსიური შეტევები, მაღალი ქალასშიდა წნევა, ფსიქოზური სიმპტომების რეაქტივაცია, კატატონია.
ენდოკრინული სისტემა და მეტაბოლიზმი: გალაქტორეა, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, წონის დაკლება. ზოგიერთ პაციენტს, რომლებიც იღებდნენ ფენოთიაზინებს, განუვითარდათ ჰიპოფიზის ადენომა, მაგრამ ამ ფაქტისა და პრეპარატ ტიზერცინის მიზეზობრივი კავშირის დასადასტურებლად საჭიროა დამატებითი გამოკვლევები.
შარდ-სასქესო სისტემა: შარდის გაუფერულება, მოშარდვის დარღვევა, ძალიან იშვიათად – საშვილოსნოს შეკუმშვები.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: პირის სიმშრალე, უსასიამოვნო შეგრძნებები მუცელში, გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, ღვიძლის დაზიანება (სიყვითლე, ქოლესტაზი).
კანის რეაქციები: შუქმგრძნობელობა, ერითემა, პიგმენტური რეტინოპათია.
სხვა: ჰიპერთერმია, ვიტამინების უკმარისობა.
ნებისმიერი გვერდითი მოვლენის განვითარებისას, რომელიც არ არის მოცემული ამ ინსტრუქციაში საჭიროა ექიმის ან ფარმაცევტის კონსულტაცია.
გამოშვების ფორმა:
50 ტაბლეტი ყავისფერი შუშის ფლაკონში. ფლაკონი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად თავსდება მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 15°-25°C ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!
ვარგისიანობის ვადა:
ვარგისიანობის ვადა მითითებულია კოლოფზე.
არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქიდან გაცემის პირობები: რეცეპტით.
მწარმოებელი:
ფარმაცევტული ქარხანა ეგის სს
უნგრეთი

გინკოპრიმ სმარტი #30ტ

შემადგენლობა

1 აბი შეიცავს: გინკო ბილობას ექსტრაქტი 60 მგ.; DMAE (დიმეთილამინოეთანოლი) 20 მგ.; Mg 50 მგ.

მოქმედების მექანიზმი:

გინკო ბილობას ექსტრაქტი - სისხლძარღვთა გამაფართოებელი: ვაზოდილატაციური ეფექტი ვლინდება მიღებიდან 1 საათში და განპირობებულია Ca2+ დამოკიდებული K+ არხების აქტივაციით და პროსტაციკლინის გამოყოფით. ნორმაში მოჰყავს თანაფარდობა NO-ს და ენდოთელინ-1-ს შორის. სეროტონინზე მოქმედება: მნიშვნელოვნად ზრდის სეროტონინის ათვისებას (მაგრამ არა დოფამინის) თავის ტვინის ქერქში. აგრესიის საწინააღმდეგო მოქმედება მიიღწევა 5HT 2A რეცეპტორებზე მოქმედებით. კორტიკოსტერონზე მოქმედება: შეუძლია კორტიკოსტერონის კონცენტრაციის მოდერაცია. ქოლინერგული ეფექტი: ზრდის ჰიპოკამპში აცეტილქოლინის მეტაბოლიზმს და ხელს უწყობს მის ურთიერთქმედებას მუსკარინულ რეცეპტორებთან. მიტოქონდრიული ფუნქციის სტაბილიზაცია და დაცვა: მნიშვნელოვანია სხვადასხვა წარმოშობის დემენციის მქონე პაციენტების მკურნალობაში.

DMAE(დიმეთილამინოეთანოლი) - აძლიერებს ლიპოფუსცინის გამოდევნას ნეირონებიდან, თავის ტვინში ზრდის რნმ-ის კონცენტრაციას, ხელს უწყობს ქოლინის კუმულაციას და აცეტილქოლინის კონცენტრაციის ზრდას თავის ტვინში აფერხებს რა ქოლინის მეტაბოლიზმს პერიფერიულ ქსოვილებში, კონკურენტულად ხელს უშლის თავისუფალი ქოლინის მიერ ჰემატო-ენცეფალური ბარიერის გადალახვას და ასტიმულირებს აცეტილქოლინის სინთეზსს.

Mg - მონაწილეობს კუნთების მოდუნებაში და აწესრიგებს ნერვულ ფუნქციას. მისი ნაკლებობა იწვევს კუნთების უნებლიე კრუნჩხვით შეკუმშვას.

ჩვენება
ჯანმრთელი პირები: ზრდის აქტიური ყურადღების ხანგრძლივობას და კონცენტრაციის უნარს. მიღებიდან 1 საათში მნიშვნელოვნად უმჯობესდება „მეხსიერების ხარისხი“ და „ყურადღების დაძაბვა“. ეფექტი გრძელდება 4 საათი. დემენცია და მეხსიერების პრობლემები: 6-12 კვირის განმავლობაში მიღების შემდეგ მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს კოგნიტურ ფუნქციებს სხვადასხვა გენეზის მსუბუქი და საშუალო კოგნიტური დარღვევის და ნებისმიერი ხარისხით გამოხატული დემენციის მქონე პირებში. 6 კვირაზე ნაკლები ხანგრძლივობის მკურნალობა არ იძლევა გამოხატულ შედეგს. უმჯობესდება არა მარტო კოგნიტური ფუნქციები, არამედ განწყობა. ანტიქოლინესთერაზული საშუალებების ჩანაცვლება: გინკო ბილობას ექსტრაქტის მიღებისას ალცჰაიმერის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის დემენციის მკურნალობაში ავლენს მეორე თაობის ქოლინესთერაზას მაინჰიბირებელი საშუალებების (დონეზეპილი, რივასტიგმინი, მეტრიფონატი) ექვივალენტურ ეფექტურობას.

Commission E რეკომენდაციას უწევს გინკო ბილობას სტანდარტიზებული ექსტრაქტის გამოყენებას დემენციური სინდრომების შემდეგი ტიპების დროს: სისხლძარღვოვანი, პირველადად დეგენერაციული და შერეული. გაფანტული სკლეროზი: 12 კვირის განმავლობაში მიღებისას მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს კოგნიტურ ფუნქციებს. ეფექტი განსაკუთრებით თვალსაჩინოა ღრმა კოგნიტური დარღვევის მქონე პირებში. შიზოფრენია (დამხმარე საშუალება): 12 კვირის განმავლობაში კლოზაპინთან კომბინაციაში მიღებისას ზრდის სამკურნალო საშუალების ეფექტურობას და ამცირებს მის გვერდით მოვლენებს ქრონიკული, მკურნალობისადმი რეზისტენტული შიზოფრენიის მქონე პაციენტებში. ცერებრული იშემია: იცავს ქსოვილებს იშემია/რეპერფუზიული დაზიანებისგან. ეფექტი განსაკუთრებით გამოხატულია პროფილაქტიკური გამოყენებისას. მწვავე იშემიური ინსულტი: მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს ინსულტის შემდგომ მდგომარეობას. მენოპაუზის შემდგომი პერიოდი ქალებში: 1 კვირის განმავლობაში მიღების შემდეგ მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს ყურადღებას, მეხსიერებას და უზრუნველჰყოფს მენტალურ სტაბილობას. სექსუალური დისფუნქცია: პაციენტთა 84%-ში აწესრიგებს ანტიდეპრესიული საშუალებებით გამოწვეულ სექსუალურ დისფუნქციას. დადებითად მოქმედებს სექსუალური პასუხის ციკლის ოთხივე ფაზაზე ქალების 91%-ში, ხოლო მამაკაცების 76%-ში.

Federal Drug Administration (FDA) რეკომენდაციას უწევს გინკო ბილობას ექსტრაქტის გამოყენებას ერექციული დისფუნქციების დროს.

ორგაზმის განცდასთან დაკავშირებული პრობლემების მქონე ქალების 47%-ში ჩატარებული მკურნალობა მნიშვნელოვნად ზრდის ორგაზმის განცდის ალბათობას და მის სიხშირეს.

მოზარდებში ყურადღების დეფიციტის, ჰიპერაქტივობის ზრდის კონცენტრაციის ხანგრძლივობას, ზრდის ინტელექტურ აქტივობას, ამცირებს აგრესიას და 70%-ით აუმჯობესებს დასწავლის უნარს. დაუნის სინდრომი: აუმჯობესებს მენტალურ და ქცევით აქტივობას. შაკიკი: კომბინაციაში Mg-თან 42%-ით ამცირებს შაკიკის შეტევების სიხშირეს. ასევე, მნიშვნელოვნად მცირდება შეტევის ხანგრძლივობა.

გვერდითი მოვლენები
არ ახასიათებს.
ტოქსიკურობა
რეკომენდებული დოზა არ არის ტოქსიკური.

უკუჩვენება
არ ინიშნება ორსულობის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

ურთიერთქმედება სხვა საშუალებებთან
გინკო ბილობას ექსტრაქტი ქოლინერგულ საშუალებებთან კომბინაციაში ზრდის მათ აქტივობას. ანტიდეპრესიულ საშუალებებთან კომბინაციაში აუმჯობესებს მათ მიერ გამოწვეულ სექსუალურ დისფუნქციას და ძილის ხარისხს.

მიღების წესი და დოზირება
1 აბი 1-ჯერ დღეში. დღიური დოზის კორექცია რეკომენდებულია ექიმთან შეთანხმებით.

შენახვის პირობები
ინახება მშრალ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 25*С ტემპერატურაზე.

აფთიაქიდან გაცემის წესი
გაიცემა ურეცეპტოდ.

ნასენი 10მგ #20ტ

~~26.00 ლარი~~
24.44 ლარი

ქვეყანა: პოლონეთი

მწარმოებელი: პოლფარმექსი

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ვალერიანის ნაყენი 25მლ ფლ

ვალერიანის ნაყენი

სამკურნალო საშუალების შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება: 1 ფლაკონი შეიცავს ვალერიანის ფესვებისა და ფესვრების ნაყენის (1 : 5) 25 მლ-ს.
დამხმარე ნივთიერებები: ეთილის სპირტი 70%.

სამკურნალო ფორმა: ნაყენი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი. სედატური პრეპარატი.
ვალერიანის ფესვებსა და ფესურებში შემავალი ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებები (ეთერზეთი, ვალერიანის მჟავა, ბორნეოლი, ალკალოიდები, მთრიმლავი ნივთიერებები, შაქარი), ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში ამცირებენ აღგზნების პროცესებს, აძლიერებენ სედატური, საძილე, ანალგეზიური და სპაზმოლიზური სხვა საშუალებების ეფექტებს.

ჩვენებები. ვალერიანის ნაყენი გამოიყენება ცენტრალური ნერული სისტემის (მომატებული ემოციური აგზნებადობა, გაღიზიანება, ძილის დარღვევა და სხვ.), გულ-სისხლძარღვთა სისტემის (ნეიროცირკულატორული დისტონიები) აქტივობის ფუნქციური დარღვევების დროს, ასევე საჭმლის-მომნელებელი ტრაქტის ორგანოების სპაზმების დროს.

უკუჩვენებები. ვალერიანის ნაყენი უკუნაჩვენებია ავადმყოფებში დეპრესიით და სხვა დარღვევებით, რომელთაც ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა ახლავს თან, ასევე უკუნაჩვენებია პრეპარატის კომპონენტების ინდივიდუალური აუტანლობის შემთხვევაში.
ვინაიდან პრეპარატის შემადგენლობაში შედის ეთილის სპირტი, ნაყენის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ქალებში ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში, 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას.
ვალერიანის ნაყენის მიღებისას არ არის რეკომენდებული სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და პოტენციურად საშიშ მექნიზმებთან მუშაობა.

სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება.
ვალერიანის ნაყენი აძლიერებს საგულე, სედატური, საძილე, ანალგეზიური და სპაზმოლიზური საშუალებების აქტივობას.

გამოყენების მეთოდები და დოზები.
ვალერიანის ნაყენი მიიღება პერორალურად. თუ ექიმის მიერ არ არის დანიშნული მკურნალობის სხვა სქემა, რეკომენდებული გამოვიყენოთ ნაყენის 20 – 30 წვეთი 3 – 4-ჯერ დღეში სტაბილური სამკურნალო ეფექტის მიღწევამდე, ბავშვებს 12 წლის ზემოთ - 1 წვეთი 1 წელზე გადაანგარიშებით.
პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას ან ჭარბი დოზირებისას შესაძლებელია გამოხატული გვერდითი მოვლენების განვითარება: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, საერთო სისუსტე, ტკივილი მუცლის არეში, გულისრევა, მხედველობისა და სმენის დაქვეითება, გულისცემის აჩქარება.
პრეპარატის მიღების დაუყოვნებელი შეწყვეტა და ექიმის მიერ დროულად დანიშნული სასწრაფო დახმარების ღონისძიებები (კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის შეყვანა და სხვ.) და სიმპტომური მკურნალობა ხელს უწყობს ჭარბი დოზირების კლინიკური გამოვლინებების სწრაფ მოხსნას.

გვერდითი მოვლენები.
პრეპარატი, როგორც წესი კარგად გადაიტანება, თუმცა ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება აღინიშნებოდეს ემოციური რეაქციების დათრგუნვა, ძილიანობა, შრომისუნარიანობის დაქვეითება.
ინდივიდუალური ჰიპერმგრძნობელობის დროს შესაძლებელია ალერგიული რეაქციების განვითარება (კანის შეწითლება, ქავილი, გამონაყარი და სხვ).

ვარგისიანობის ვადა. პრეპარატის ვარგისიანობის ვადა შეადგენს 4 წელს.

არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ!

შენახვის პირობები.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, 8-15°C ტემპერატურის პირობებში.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები. რეცეპტის გარეშე.

შეფუთვა. 25 მლ ფლაკონ-საწვეთურებში.

მწარმოებელი. ს/ს “გალიჩფარმი”.
მისამართი. უკრაინა, 79024, ქ. ლვოვი. ოპრიშკოვსკაიას ქ. N6/8.

ბიოტრაქსონი – BIOTRAXON – БИОТРАКСОН

საერთაშორისო დასახელება:

CEFTRIAXONE

მწარმოებელი: BIOTON SP z. o. o. ,პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ცეფტრიაქსონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბიოტიკი III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფიდან.

გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში

1 ფლ.

ცეფტრიაქსონ ნატრიუმი .......... 1 გ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ცეფტრიაქსონი თრგუნავს გრამდადებითი და გრამუარყოფითი ბაქტერიების უჯრედის კედლის სინთეზს და აქტიურია β-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი მიკრობების წინააღმდეგ.

ცეფტრიაქსონი მოქმედებს შემდეგ მიკრობებზე: გრამდადებითი აერობული მიკრობები Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Str. piogenes, Str. agalactiae, Streptococcus viridans, Streptococcus bovis.

ცეფტრიაქსონი არ მოქმედებს მეტიცილინისადმი რეზისტენტულ სტაფილოკოკებზე და ენტეროკოკებზე.

გრამუარყოფითი აერობული მიკრობები:

Branhamella catarrhalis, Escherichia coli, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Plesiomonas shigeloides, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia, Salmonella, Serraita, Sigella, Vibrio, Yersinia, Aeromonas, Alkaligenes, Citrobacter, Enterobacteria, Klebsiela, Moraxella სახეები.

ცეფტრიაქსონი მოქმედებს Treponema pallidum-ზე in vitro ექსპერიმენტში პირველადი და მეორადი ათაშანგის დროსაც პრეპარატი იჩენს ეფექტურობას.

ანაეროული მიკრობები: Clostridium-ის სახეობები (Cl. difficile-ს გარდა), fusobacterium-ის სახეობები (f. mortiferum-ის გარდა), Peptococcus-ის და Peptostreptococcus-ის სახეობები.

ფარმაკოკინეტიკა:

აბსორბცია: პრეპარატს ახასიათებს სრული აბსორბცია.

განაწილება: ინტრავენური გადასხმის დროს იგი სწრაფად გადადის ინტერსტიციულ სითხეში და ინარჩუნებს ბაქტერიოციდულ მოქმედებას 24 საათის განმავლობაში.

ცეფტრიაქსონი სისხლში შექცევადად უკავშირდება ალბუმინს. იგი ხასიათდება მენინგეალურ გარსში შეღწევადობით.

50-100 მგ/კგ-ზე ცეფტრიაქსონის ინტრავენური ინექციის შემდეგ 24 საათში მენინგეალურ სითხეში აღინიშნება 1.4 მგ ლიტრზე წამლის კონცენტრაცია. მოზრდილებში 50 მგ/კგ-ზე ინექციის შემდეგ 2-24 საათში წამლის კონცენტრაცია უფრო მეტია იმ კონცენტრაციაზე, რომელიც საჭიროა პათოგენური მიკრობის დათრგუნვისათვის. ცეფტრიაქსონი აღწევს პლაცენტაში და მცირე კონცენტრაციით გადადის დედის რძეში. იგი არ განიცდის მეტაბოლიზმს ორგანიზმში.

ელიმინაცია: წამლის 50-60% შეუცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმელებით, ხოლო 40-50% - ნაღვლის საშუალებით.

მოზრდილებში წამლის ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს 8 საათს.

ჩვილებში თირკმელებით გამოიყოფა წამლის 70%. ჩვილებში და 75 წელზე მეტი ასაკის პირებში ელიმინაციის და ნახევარდაშლის პერიოდი 2-ჯერ მეტია ვიდრე მოზრდილებში.

თირკმელების და ღვიძლის დაზიანებისას ცეფტრიაქსონის ფარმაკოკინეტიკა უმნიშვნელოდ იცვლება, ისევე როგორც ელიმინაციის ხანგრძლივობა.

ჩვენებები:

გამოიყენება ცეფტრიაქსონისადმი მგრძნობიარე მიკრობებით გამოწვეული ინფექციების დროს:

სეფსისი;
მენინგიტი;
მუცლის ღრუს ინფექციები;
ძვლების, სახსრების, რბილი ქსოვილების ინფექციები;
პრეოპერაციული ინფექციის პროფილაქტივა;
იმუნოდეფიციტიან პაციენტებში ინფექციის დროს;
თირკმელების და საშარდე გზების ინფექციის დროს;
პნევმონიის, ოტიტის, ფარინგიტის დროს;
ლაიმას დაავადების მეორე სტადიაში.

მიღების წესები და დოზირება:

ცეფტრიაქსონის ინტრავენური გამოყენების დროს 250 და 500 მგ-იან ფლაკონს შეერევა 5 მლ გამხსნელი. 1 გ-იანს - 10 მლ, 2 გ-იანს - 19 მლ, ხოლო 2 გრამის ინფუზიისას - 40 მლ ხსნარი.

ინტრამუსკულური გამოყენებისას ცეფტრიაქსონი იხსნება 250 და 500 მგ-იანი 2 მლ ლიდოკაინში, ხოლო 1 გ იხსნება 3.5 მლ ლიდოკაინში. ინტრავენური ინფუზია უნდა მიმდინარეობდეს ნელა, მინიმუმ 30 წუთის განმავლობაში.

დოზირება მოზრდილებში: რეკომენდებულია 1-2 გრამი ცეფტრიაქსონი დღეში. მძიმე ინფექციის დროს დოზა შეიძლება გაიზარდოს 4 გრამამდე დღეში.

2 კვირამდე ასაკის ჩვილებში რეკომენდებულია 20-50 მგ/კგ-ზე ცეფტრიაქსონი. 3 კვირის ასაკიდან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში წამლის რეკომენდებული დოზაა 20-80 მგ/კგ-ზე.

ხანდაზმულებში რეკომენდებული დოზა არ იცვლება.

პრეპარატის მკურნალობა წყდება სიცხის ნორმალიზაციიდან 48-72 საათის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: დიარეა, გულისრევა, ღებინება, სტომატიტი.

ჰემატოლოგიური ცვლილებები: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, გრანულოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია, თრომბოციტოპენია.

კანის მხრივ: ეგზანთემა, ალერგიული დერმატიტი, ქავილი, ურტიკარია, შეშუპება, ერითემა.

სხვადასხვა: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება, ოლიგურია, კრისტალურია, კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება შრატში, ანაფილაქსიური რეაქცია.

ცალკეულ შემთხვევებში აღინიშნება ფსევდომემბრანული კოლიტი, ჰემოკოაგულაციის ცვლილებები.

ლაბორატორიული მონაცემები:

იშვიათად კუბსის დადებითი რეაქცია და შარდში შაქრის ცრუ დადებითი რეაქცია შეიძლება გამოვლინდეს.

უკუჩვენებები:

ცეფალოსპორინებისადმი და პენიცილინისადმი მომატებული მგრძნობელობა (ჯვარედინი ალერგია); ცეფტრიაქსონი სხვა ცეფალოსპორინების მსგავსად ბილირუბინს ალბუმინისაგან ათავისუფლებს, რის გამოც ჩვილებში საშიშია მისი გამოყენება შესაძლო ენცეფალოპათიის განვითარების გამო.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის პირველი მესამედში ცეფტრიაქსონით მკურნალობა რეკომენდებული არ არის.

რადგან პრეპარატი დედის რძეში გადადის მკურნალობისას ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

განსაკუთრებული მითითებები:

მენინგიტის დროს ცეფტრიაქსონის რეკომენდებული დოზა ჩვილებში და ბავშვებში შეადგენს 100 მგ/კგ-ზე დღეში. დადებითი შედეგი მიღწეულ იქნა neiserias-ს დროს 4 დღეში, Haemophilus influenzaes -ს დროს 6 დღეში, Streptococcus pneumoniaes -ს დროს 7 დღეში, ენტერობაქტერიის დროს კი 10-14 დღეში.

გონორეის დროს რეკომენდებულია წამლის ერთჯერადი დოზა 250 მგ.

პრეოპერაციული პროფილაქტიკისთვის რეკომენდებულია ცეფტრიაქსონი 1-2 გრამი (ერთჯერადი დოზა).

ლაიმას დაავადების დროს რეკომენდებულია 1-2 გ დღეში ან ყოველ 12 საათში (4 გ-მდე დღეში) 10 დღიდან 4 კვირამდე დროის განმავლობაში.

თირკმელების მძიმე დაზიანებისას (კრეატინინის კლირენსი

ღვიძლის დაზიანების დროს დოზის შეცვლა საჭირო არ არის.

სიფრთხილეა საჭირო:

არ არის რეკომენდებული ცეფტრიაქსონის სხვა წამლებთან ერთად ინფუზია.

ანაფილაქსის შემთხვევაში საჭიროა ადრენალინის და გლუკოკორტიკოიდების შეყვანა.

მკურნალობის დროს ნაღვლის ბუშტში ულტრაბგერითი გამოკვლევით დადგენილი ჩრდილები ცეფტრიაქსონის კალციუმის მარილებზე მეტყველებს, რაც კონსერვატულ მკურნალობას საჭიროებს.

საჭიროა მკურნალობის დროს სისხლის რეგულარული ანალიზი.

მძიმე დიარეა ფსევდომემბრანული კოლიტის მიზეზი შეიძლება იყოს, რაც მკურნალობის შეწყვეტას და ვანკომიცინის დანიშვნას მოითხოვს. პაციენტები ვიტამინ K-ს ნაკლებობით საჭიროებენ მკურნალობისას ამ ვიტამინის დამატებას.

ჭარბი დოზირება:

ჰემოდიალიზი და პერიტონული დიალიზი არ ამცირებს სისხლში ცეფტრიაქსონის კონცენტრაციას, ამიტომ ჭარბი დოზირებისას რეკომენდებულია სიმპტომური მკურნალობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

სიფრთხილეა საჭირო ცეფტრიაქსონის ამინოგლიკოზიდებთან და შარდმდენებთან ერთად დანიშვნის დროს.

ცეფტრიაქსონს ნ-მეთილთიოტეტრაზოლის ჯგუფი არ გააჩნია და იგი არ იწვევს ეთანოლის აუტანლობას და სისხლდენას სხვა ცეფალოსპორინებისაგან განსხვავებით.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე სინათლისგან დაცულ ადგილას.

სოლიანი 400მგ #30ტ

საერთაშორისო დასახელება - amisulpride
ათქ.კლასიფიკაციის კოდი - N05AL05

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ფსიქოტროპული საშუალებები; ნეიროლეფსიური (ანტიფსიქოზური) საშუალებები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
ტაბლეტები (100 მგ და 200 მგ დოზირება)
შემოგარს. ტაბლეტები 400 მგ დოზირება
10 ტაბლეტი ალ/პვქ ფოლგის ბლისტერში. 3 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ამისულფრიდი სელექციურად, მაღალი აფინურობით უკავშირდება დოფამინერგული რეცეპტორების D2/D3 ქვეტიპებს, თუმცა არ ახასიათებს D1, D4 და D5 რეცეპტორების მიმართ აფინურობა. კლასიკური და ატიპიური ნეიროლეფსიურებისგან განსხვავებით, ამისულფრიდს არ გააჩნია აფინურობა სეროტონინური რეცეპტორების, H1 ჰისტამინური, ალფა-ადრენერგული და ქოლინერგული რეცეპტორების მიმართ. მაღალი დოზებით გამოყენების შემთხვევაში აბლოკირებს პოსტსინაფსურ D2 რეცეპტორებს, რომლებიც ლოკალიზებულია ლიმბურ სისტემაში (არ ახდენს ზეგავლენას ანალოგიურ რეცეპტორებზე სტრიატუმში). განმეორებითი მკურნალობის შემდეგ არ იწვევს კატალეფსიას და D2-დოფამინური რეცეპტორების ჰიპერმგრძნობელობის განვითარებას. მცირე დოზებით იგი უპირატესად დოფამინის გამოთავისუფლების სტიმულირებით აბლოკირებს პრესინაფსურ D2/D3 რეცეპტორებს. ასეთ ატიპიურ ფარმაკოლოგიურ პროფილს შეუძლია მაღალ დოზებში პოსტსინაფსური დოფამინური რეცეპტორების ბლოკადის შედეგად განვითარებული ამისულფრიდის ანტიფსიქოზური ეფექტის და დაბალ დოზებში პრესინაფსური დოფამინური რეცეპტორების ბლოკადის შედეგად განვითარებული კლინიკურად ნეგატიური სიმპტომების მიმართ მისი ეფექტურობის ახსნა. აღნიშნულის გარდა, ამისულფრიდი ნაკლებად იწვევს ექსტრაპირამიდულ გვერდით ეფექტებს, რაც შეიძლება დაკავშირებული იყოს მის უპირატეს ლიმბურ აქტივობასთან. შიზოფრენიის მწვავე შეტევების მქონე ავადმყოფებში სოლიანი მოქმედებს, როგორც კლინიკურ მეორად ნეგატიურ სიმპტომებზე, ასევე, ისეთ აფექტურ სიმპტომებზე, როგორიცაა დეპრესიული მდგომარეობა და რეტარდაცია. ფარმაკოკინეტიკა ამისულფრიდს აღენიშნება ორი აბსორბციული პიკი: ერთი მიიღწევა სწრაფად, დოზის შეყვანიდან ერთ საათში, ხოლო მეორე – მიღების შემდეგ 3-4 საათის შუალედში. 50 მგ მიღების შემდეგ პლაზმაში კონცენტრაცია შეადგენს 39+3 და 54+4 ნგ/მლ შესაბამისად. განაწილების მოცულობა ტოლია 5,8 ლ/კგ. რადგან პლაზმის ცილებთან შეკავშირება დაბალია (16%), ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან ნაკლებად სავარაუდოა. სრული ბიოშეღწევადობა შეადგენს 48%. ამისულფრიდი მეტაბოლიზდება უმნიშვნელო ხარისხით (დაახლოებით 4%), იდენტიფიცირებულია ორი არააქტიური მეტაბოლიტი. ამისულფრიდის დაგროვება არ ხდება და განმეორებითი დოზების მიღების შემდეგ მისი ფარმაკოკინეტიკა უცვლელი რჩება. ამისულფრიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T1/2) შეადგენს დაახლოებით 12 საათს მისი პერორალური მიღების შემდეგ. ამისულფრიდი გამოიყოფა შარდის საშუალებით შეუცვლელი სახით. კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 330 მლ/წთ. ნახშირწყლებით გამდიდრებული საკვები აქვეითებს AUC (მრუდის ქვეშ ფართობი კონცენტრაცია/დრო), მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დროს და ამისულფრიდის მაქსიმალურ კონცენტრაციას, ხოლო ცხიმებით გამდიდრებული საკვები ზემოთაღნიშნული ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლების ცვლილებებს არ იწვევს. თუმცა, ყოვედლღიურ კლინიკურ პრაქტიკაში აღნიშნული დაკვირვებების მნიშვნელობა ცნობილი არ არის. ღვიძლის უკმარისობა იმის გამო, რომ პრეპარატი შენელებული მეტაბოლიზმით გამოირჩევა, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში არ არის აუცილებელი დოზის შემცირება. თირკმელების უკმარისობა თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იცვლება, ხოლო სისტემური კლირენსი ქვეითდება კოეფიციენტით 2,5-3. თირკმელების დაბალი ხარისხის უკმარისობის შემთხვევაში ამისულფრიდის AUC იზრდება ორჯერ, ხოლო ზომიერი უკმარისობის შემთხვევაში – ათჯერ (იხ. "გამოყენება და დოზები"). თუმცა, პრაქტიკული გამოცდილება შეზღუდულია და 50 მგ-ზე მაღალი დოზებით მიღების შედეგები არ არსებობს. ამისულფრიდი სუსტად ექვემდებარება დიალიზს. ხანდაზმული პაციენტები ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წელს ზემოთ) ფარმაკოკინეტიკური მონაცემების შეზღუდული რაოდენობა ადასტურებს, რომ პრეპარატის 50მგ შიგნით ერთჯერადი მიღების შემდეგ Cmax, T1/2 და AUC 10-30%-ით მაღალია, ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით. პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები ხანგრძლივი მკურნალობის შემთხვევაში არ მოიპოვება.

ჩვენებები
პროდუქტიული (მაგალითად: ბოდვა, ჰალუცინაციები, აზროვნების მხრივ დარღვევები) და/ან ნეგატიური (მაგალითად: აფექტური ეპიზოდები, ემოციურობის არარსებობა და ურთიერთობისგან თავის დაღწევა) დარღვევებით თანმხლები მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენიის მკურნალობა, მათ შორის ჭარბი ნეგატიური სიმპტომატიკის მქონე პაციენტებში.

მიღების წესები და დოზები
მწვავე ფსიქოტროპული ეპიზოდების შემთხვევაში რეკომენდებულია დღე-ღამეში 400-800მგ დოზის შიგნით მიღება. ცალკეულ შემთხვევებში, დღიური დოზის გაზრდა შესაძლებელია დღე-ღამეში 1200 მგ-მდე. დოზის გაზრდა შესაძლებელია პაციენტის ინდივიდუალური ამტანობის გათვალისწინებით. დღე-ღამის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 1200 მგ. შერეული ნეგატიური და პროდუქტიული სიმპტომების მქონე პაციენტებისათვის დოზების შერჩევა ხდება პრიდუქტიული სიმპტომების ოპტიმალური კონტროლის უზრუნველყოფით, საშუალოდ 400 მგ-დან 800 მგ-მდე დოზირების შერჩევით. შემანარჩუნებელი მკურნალობა ინდივიდუალურად შეირჩევა მინიმალური ეფექტური დოზების დანიშვნით. კლინიკურად ნეგატიური სიმპტომატიკის სიჭარბის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია დღე-ღამეში 50-300 მგ დოზის შიგნით მიღება. დოზების შერჩევა ინდივიდუალურია. დღე-ღამეში 400 მგ მეტი დოზა ინიშნება 2-ჯერ მიღებით. ხანდაზმული ასაკის პაციენტები ამისულფრიდი ინიშნება სიფრთხილით არტერიული ჰიპოტენზიის ან ჭარბი სედაციის შესაძლებელი განვითარების მიზეზით. თირკმელების უკმარისობა ამისულფრიდი გამოიყოფა თირკმელებით. თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებს, კრეატინინის კლირენსი (CRcl) 30-60 მლ/წთ, ენიშნებათ ნახევარი დოზა ხოლო CRcl 10-30 მლ/წთ დოზის 1/3.

გვერდითი მოვლენები
დარღვევები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ხშირად: უძილობა, მოუსვენრობა, აჟიტაცია. შესაძლებელია ექსტრაპირამიდული სიმპტომების გამოვლენა (ტრემორი, ჰიპერტონია, ჰიპერსალივაცია, აკატიზია, ჰიპოკინეზია). შემანარჩუნებელი დოზების მიღების შემთხვევაში მათი ინტენსიურობა ჩვეულებრივ ზომიერია, სიმპტომები ნაწილობრივ შექცევადი ხასიათისაა სოლიანის მიღების შეწყვეტის გარეშე ანტიქოლინერგული ანტიპარკინსონური საშუალებების დახმარებით. უპირატესად ნეგატიური სიმპტომების მკურნალობისათვის ექსტრაპირამიდული სიმპტომების გამოვლენის სიხშირე (რაც დამოკიდებულია პრეპარატის დოზებზე) ძალიან დაბალია დღე-ღამეში 50-დან 300 მგ-მდე დოზის მიღების შემთხვევაში. იშვიათად: ძილიანობა დღის განმავლობაში. ძალიან იშვიათად: მწვავე დისტონია (სპასტიური კისერმრუდობა, ოკულოგენური კრიზები, ტრიზმი და ა.შ.). აღნიშნული მდგომარეობა შექცევადი ხასიათისაა სოლიანის მიღების შეწყვეტის გარეშე ანტიქოლინერგული ანტიპარკინსონური საშუალებების დახმარებით. გვიანი დისკინეზია, რომელიც დახასიათებულია უპირატესად ენის და/ან სახის უნებლიე მოძრაობების უნარის დარღვევით, არის პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენების მიზეზი. კრუნჩხვითი შეტევები. ავთვისებიანი ნეიროლეფსური სინდრომი (იხ. “განსაკუთრებული მითითებები”). ენდოკრინული და მეტაბოლური დარღვევები ხშირად: სისხლის შრატში პროლაქტინის დონის მომატება, რომელიც შექცევადია პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ. ეს შეიძლება გახდეს გალაქტორეის, ამენორეის, გინეკომასტიის, სარძევე ჯირკვლების გადიდების, იმპოტენციის, ფრიგიდულობის მიზეზი. წონაში მომატება. კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები იშვიათად: შეკრულობა, გულისრევა, ღებინება, სიმშრალე პირის ღრუში. დარღვევები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ ძალიან იშვიათად: ჰიპოტენზია და ბრადიკარდია. QT ინტერვალის გახანგრძლივება და მოციმციმე არითმიის ძალიან იშვიათი შემთხევევბი (იხ. “განსაკუთრებული მითითებები”). ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები ძალიან იშვიათად: ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება, განსაკუთრებით ტრანსამინაზას.
ზოგადი დარღვევები
ძალიან იშვიათად: ალერგიული რეაქციები.

უკუჩვენება
- ამისულფრიდის ან პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
- თანმხლები პროლაქტინ-დამოკიდებული სიმსივნეები, მაგალითად: ჰიპოფიზის პროლაქტინომა და სარძევე ჯირკვლების კიბო.
- ფეოქრომოციტომა.
- ბავშვთა ასაკი (14 წლამდე).
- ლაქტაციის პერიოდი.
- თირკმელების მძიმე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 10 მლ/წთ დაბალი)
- სულტოპრიდთან ერთად. - დოფამინერგულ აგონისტებთან (ამანტადინი, აპომორფინი, ბრომკრიპტინი, კაბერგოლინი, ენტაკაპონი, ლისურიდი, პერგოლიდი, პირიბედილი, პრამიპექსოლი, ქინაგოლიდი, როპინიროლი, სელეჟილინი) კომბინაციაში, პარკინსონის დაავადების მქონე პაციენტების გარდა (იხ. "ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან"). სიფრთხილით – ეპილეფსია, პარკინსონიზმი, ხანდაზმული ასაკი, თირკმელების უკმარისობა.

ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობის განმავლობაში ამისულფრიდის გამოყენების უსაფრთხოება დადგენილი არ არის. აქედან გამომდინარე, ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის, იმ შემთხვევების გარდა, როდესაც პოტენციური საფრთხე გაუმართლებელია.

განსაკუთრებული მითითებები
- სხვა ნეიროლეფსიურების გამოყენების მსგავსად, შეიძლება განვითარდეს ავთვისებიანი ნეიროლეფსური სინდრომი, რომელიც ხასიათდება ჰიპერთერმიის, კუნთების რიგიდობის, პერიფერიული ნერვული სისტემის დისფუნქციის, კრეატინფოსფოკინაზას დონის მომატებით. ჰიპერთერმიის განვითარების შემთხვევაში, განსაკუთრებით პრეპარატის მაღალი დოზების მიღების ფონზე, აუცილებელია ყველა ანტიფსიქოზური პრეპარატის, განსაკუთრებით ამისულფრიდის, მიღების შეწყვეტა.
- ამისულფრიდი გამოიყოფა თირკმელებით. თირკმელების ფუნქციის სერიოზული დარღვევების მქონე პაციენტებში, აუცილებელია დოზის შემცირება და "გამოყენება და დოზების" ნაწილში აღწერილი თერაპიის სქემით ხელმძღვანელობა.
-მძიმე ფორმებში თირკმელების დარღვევების მქონე ავადმყოფებში (CRcl-პრეპარატის სუსტი მეტაბოლიზმის გამო, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების შემთხვევაში, პრეპარატის დოზა შემცირებას არ საჭიროებს.
-ამისულფრიდი აქვეითებს კრუნჩხვით მოვლენებს. ამიტომ ეპილეფსიით დაავადებული პაციენტებს ანამნეზში ამისულპირიდის თერაპიის დროს ესაჭიროებათ უწყვეტი დაკვირვება.
- სხვა ნეიროლეფსიურების მსგავსად, ხანდაზმულ ასაკში ამისულპირიდი სიფრთხილით ინიშნება არტერიული ჰიპოტენზიის ან ჭარბი სედაციის განვითარების რისკის გამო.
- პარკინსონის დაავადების შემთხვევაში, ანტიდოფამინერგული პრეპარატები და ამისულფრიდი ინიშნება სიფრთხილის დაცვით მდგომარეობის გაუარესების შესაძლებლობის გამო.
- ამისულფრიდის მიღება შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ნეიროლეფსიური თერაპიის თავიდან აცილება შეუძლებელია.
- QT ინტერვალის გახანგრძლივება: ამისულფრიდი იწვევს QT ინტერვალის დოზადამოკიდებულ გახანგრძლივებას. თავის მხრივ, ეს ზრდის სერიოზული პარკუჭოვანი არითმიების განვითარების რისკს ("torsades de pointes"-ის სინდრომი). - პრეპარატის დანიშვნის წინ და პაციენტის კლინიკურ მდგომარეობაზე დამოკიდებულებით, რეკომენდებულია რითმის შემდეგი დარღვევების განვითარების ფაქტორების კონტროლი:
- ბრადიკარდია 55-ზე ნაკლები გულისცემის სიხშირე;
- ჰიპოკალიემია;
- QT ინტერვალის თანდაყოლილი გახანგრძლივება.
გამოხატული ბრადიკარდიის (
ჭარბი დოზირება
ამისულფრიდის ჭარბი დოზით მიღების შემთხვევები შეზღუდულია. არსებობს ცნობები პრეპარატის აღნიშნული ფარმაკოლოგიური თვისებების გაძლიერების შესახებ. მათში შედის ძილიანობა და სედაცია, კომა, არტერიული ჰიპოტენზია და ექსტრაპირამიდული სიმპტომები. სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. დოზის გადაჭარბების მძიმე შემთხვევაში აუცილებელია სხვა პრეპარატებთან შესაძლო კომბინაციის შესწავლა და ზომების მიღება: ორგანიზმის სასიცოცხლო ფუნქციების საგულდაგულო კონტროლი; ელექტროკარდიოგრამაზე მონიტორული დაკვირვების ჩატარება (QT ინტერვალის გახანგრძლივების რისკი). სერიოზული ექსტრაპირამიდური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია პაციენტს დაენიშნოს ანტიქოლინერგული საშუალებები. ჰემოდიალიზი არაეფექტურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
უკუნაჩვენები კომბინაციები ლევოდოპას გარდა, დოფამინერგული აგონისტები (ამანტადინი, აპომორფინი, ბრომოკრიპტინი, კაბერგოლინი, ენტაკაპონი, ლისურიდი, პერგოლიდი, პირბედილი, პრამიპექსოლი, ქინაგოლიდი, როპინიროლი, სელეჟილინი), პარკინსონის დაავადების მქონე პაციენტების გამოკლებით. დოფამინერგული აგონისტები და ნეიროლეფსიურები ავლენს ურთიერთანტაგონიზმს. ნეიროლეპტიკებით გამოწვეული ესქტრაპირამიდული სინდრომის შემთხვევაში, დოფამინერგული აგონისტების გამოყენების ნაცვლად საჭიროა ანტიქოლინერგული პრეპარატების გამოყენება. სულტოპრიდი- იზრდება პარკუჭოვანი არითმიების, განსაკუთრებით მოციმციმე არითმიის გამოვლენის რისკი. არარეკომენდებული კომბინაციები "torsades de pointes"-ის სინდრომის გამომწვევი სამკურნალო საშუალებები: Iა ჯგუფის(ქინიდინი, ჰიდროქინიდინი, დიზოპირამიდი) და III ჯგუფის (ამიოდარონი, სოტალოლი, დოფეტილიდი, იბუტილიდი) არითმიის საწინააღმდეგო პრეპარატები, ზოგირთი ნეიროლეფსიური (ტიორიდაზინი, ქლორპრომაზინი, ლევომეპრომაზინი, ტრიფლუოპერაზინი, ციამემაზინი, სულპირიდი, ტიაპრიდი, პიმოზიდი, ჰალოპერიდოლი, დროპერიდოლი) და სხვა პრეპარატები, მაგალითად, ბეპრიდილი, ცისაპრიდი, დიფემანილი, ინტრავენური ერითრომიცინი, მიზოლასტინი, ინტრავენური ვინკამინი, ჰალოფანტრინი, სპარფლოქსაცინი, გატიფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი, პენტამიდინი, ინტრავენური სპირამიცინი. იზრდება პარკუჭოვანი არითმიების რისკი, განსაკუთრებით, "torsades de pointes"-ის განვითარება. თუ პრეპარატების ერთად დანიშვნის თავიდან აცილება არ შეიძლება, დანიშვნამდე აუცილებელია ჩატარდეს QT ინტერვალის კონტროლი და ეკგ-მონიტორინგის დაწყება. ალკოჰოლი: აძლიერებს ნეიროლეფსიურების სედატიურ ეფექტს. ალკოჰოლური სასმელების მიღება სპირტის შემცველ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში არ შეიძლება. ლევოდოპა: ლევოდოპას და ნეიროლეფსიურების მოქმედების ურთიერთანტაგონიზმი. პარკინსონის დაავადების მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია ორივე პრეპარატის მინიმალური ეფექტური დოზების დანიშვნა. სიფრთხილით დასანიშნი კომბინაციები ბრადიკარდიის გამომწვევი პრეპარატები (ბეტაადრენობლოკატორები, სოტალოლის გარდა, ბრადიკარდიის გამომწვევი კალციუმის არხების ბლოკატორები - დილთიაზემი და ვერაპამილი), კლონიდინი, გუანფაცინი; საგულე გლიკოზიდები, ქოლინესთერაზას ინჰიბიტორები: დონეპეზილი, რივასტიგმინი, ტაკრინი, ამბენონიუმი, გალანტამინი, პირიდოსტიგმინი, ნეოსტიგმინი. შენარჩუნებულია რითმის პარკუჭოვანი დარღვევების რისკი, განსაკუთრებით, "torsades de pointes"-ის განვითარება. ჰიპოკალემიის გამომწვევი პრეპარატები: კალიუმის გამომყოფი დიურეზულები, საფაღარათო საშუალებები, ამფოტერიცინი B (ინტრავენური), გლუკოკორტიკოიდები, ტეტრაკოზაქტიდი. შენარჩუნებულია რითმის პარკუჭოვანი დარღვევების რისკი, განსაკუთრებით, "torsades de pointes"- ის განვითარება. მხედველობაში მისაღები კომბინაციები: ჰიპერტენზიის საწინააღმდეგო საშუალებები: ორთოსტატური ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი (ადიტიური ეფექტი). ცენტრალური ნერვული სისტემის სხვა დეპრესანტები: მორფინის წარმოებულები (ანალგეზიურები, ხველის საწინააღმდეგო პრეპარატები): ბარბიტურატები; ბენზოდიაზეპინი და სხვა ანქსიოლიზურები; საძილე საშუალებები: სედატიური ანტიდეპრესანტები (ამიტრიპტილინი, დოქსეპინი, მიანსერინი, მირტაზაპინი, ტრიმიპრამინი); სედატიური ანტიჰისტამინები H1: ცენტრალური მოქმედების ჰიპერტენზიის საწინააღმდეგო საშუალებები; ნეიროლეფსიურები; სხვა: ბაკლოფენი; ტალიდომიდი, პიზოტიფენი. ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე გამოხატული დამთრგუნველი მოქმედების გაძლიერება. ყურადღების კონცენტრაციის დაქვეითება. აღნიშნული საფრთხეს უქმნის ტრანსპორტის მძღოლებს და მემანქანეებს. ბეტა-ბლოკატორები გულის უკმარისობის შემთხვევაში: ბისოპროლოლი, კარვედილოლი, მეტოპროლოლი: სისხლ-ძარღვების გამაფართოებელი მოქმედება, ჰიპოტენზიის რისკი, განსაკუთრებით, ორტოსტატური (ადიტიური ეფექტი).

შენახვის პირობები და ვადები
ინახება 25°C დაბალ ტემპერატურაზე, მშრალ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე. ვადა 3 წელი. არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქში გაცემის წესი
რეცეპტით

გინკო Q10 500მგ #60კაფს

გინგკო Q10 / Ginkgco Q10

საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): comb. drug

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ბიოლოგიურად აქტიური დანამატები

მწარმოებელი კომპანია: ჰერბალ პრეპარატი

მწარმოებელი ქვეყანა: საქართველო

გამოშვების ფორმა: 500მგ კაფსულა №60

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი (ურეცეპტოდ)

შემადგენლობა

ომეგა 3 - 367მგ, კოენზიმ Q10 45მგ, ვიტამინი E 18 მგ, გინკო ბილობას ფოთლის ექსტრაქტი 12 მგ

აღწერილობა

ოვალური ფორმის, ყავისფერი, რბილი კაფსულა.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ომეგა 3 -პოლიუჯერი ცხიმოვანი მჟავების ნატურალური წყარო - ახდენს სისხლში ქოლესტერინისა და ტრიგლიცერიდების თანაფარდობის ნორმალიზებას, აძლიერებს სისხლძარღვების კედლების ელასტიურობას, ხელს უშლის ათეროსკლეროზის განვითარებას, აუმჯობესებს სისხლის რეოლოგიურ თვისებებს, თრგუნავს თრომბის წარმოქმნის პროცესებს, არეგულირებს არტერიულ წნევას, არეგულირებს გულის რითმს და ამცირებს გულის უკმარისობისა და იშემიური დაავადების განვითარების რისკს, ამაღლებს შრომისუნარიანობასა და ორგანიზმის საერთო ტონუსს, აუმჯობესებს ნივთიერებათა ცვლის პროცესებს, აძლიერებს ორგანიზმის იმუნურ, ნერვულ და გულ-სისხლძარღვთა სისტემას, აუმჯობესებს თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევას, აუმჯობესებს მხედველობას, ახასიათებს გამოხატული ანტიოქსიდანტური მოქმედება, ხსნის უძილობას, მოუსვენრობას, დეპრესიასა და ქრონიკული დაღლილობის სინდრომს.

კოენზიმ Q 10 (უბიქინონი) - ძლიერი ანტიოქსიდანტი - მონაწილეობს ქსოვილოვან სუნთქვაში, აძლიერებს ნივთიერებათა ცვლის პროცესებს უჯრედებში, განსაკუთრებით მიოკარდიუმის და ჩონჩხის კუნთების უჯრედებში, იცავს მემბრანულ ლიპიდებს, ცილებს, დნმ-ს ჟანგვითი პროცესებისგან, აბრკოლებს თავისუფალი რადიკალების წარმოქმნას.

ვიტამინი E - ამცირებს სისხლძარღვების ათეროსკლეროზული ცვლილებების განვითარებას, გააჩნია ანტიოქსიდანტური მოქმედება, მონაწილეობს ჰემისა და ცილების ბიოსინთეზში და ქსოვილოვან მეტაბოლიზმში, ამცირებს კაპილარების მომატებულ განვლადობასა და მსხვრევადობას, ხელს უშლის თრომბოციტების აგრეგაციას, აუცილებელია შემაერთებელი ქსოვილის, გლუვი და ჩონჩხის კუნთების განვითარებისა და ფუნქციონირებისათვის, ააქტიურებს ფაგოციტოზს.

გინკო ბილობას ექსტრაქტი - შეიცავს ფლავანოგლიკოზიდებს, პროანტოციანიდინებს, ტერპენებს , ორგანულ მჟავებსა და C ვიტამინს. ზრდის სისხლში ატფ-ის დონეს, რაც აუცილებელია უჯრედში ენერგეტიკული ბალანსის შენარჩუნებისთვის, აძლიერებს სისხლის მიმოქცევას პერიფერიულ და თავის ტვინის სისხლძარღვებში, ელასტიურობას მატებს სისხლძარღვებს, ზრდის დოფამინისა და ნეირო-მედიატორების სინთეზს, ხელს უწყობს ნერვული იმპულსების გადაცემის სიჩქარის გაზრდას და ამით უზრუნველყოფს მეხსიერების, გონებრივი შესაძლებლობებისა და თვითკონტროლის უნარის გაუმჯობესებას, განაპირობებს თავის ტვინის ქსოვილის ჰიპოქსიისადმი გამძლეობას.

ჩვენება

არტერიული ჰიპერტენზია, სტენოკარდია, ინფარქტი, პოსტინფარქტული კარდიოსკლეროზი; გულის რითმისა და გამტარობის დარღვევა; სხვადასხვა გენეზის კარდიოდისტროფიები; ინსულტის შემდგომი პერიოდი; სისხლძარღვების ვარიკოზული გაგანიერება; თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის მწვავე და ქრონიკული მოშლა, თავბრუ და თავის ტკივილი; შაკიკი; უძილობა; მეხსიერების, სმენისა და მხედველობის დაქვეითება.

მიღების წესი და დოზირება

12 წლიდან 2 კაფსულა ერთხელ დღეში.

გვერდითი მოვლენები

ხანგრძლივი მიღებისას შესაძლებელია გამოვლინდეს დიარეა.

უკუჩვენება

ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის შემადგენელი კომპონენტების მიმართ, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი, ბავშვები 12 წლამდე.

ჭარბი დოზირება

ერთჯერადმა ან მრავალჯერადმა გადაჭარბებულმა დოზირებამ შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები, თავის ტკივილი და აზროვნების დაქვეითება.

სიფრთხილე და განსაკუთრებული მითითებები

პრეპარატი არ გამოიყენება ერთდროულად ასპირინის ხანგრძლივი თერაპიის დროს, აგრეთვე ვარფარინთან (აინჰიბირებს მის ანტიაგრეგანტულ და ანტითრომბოზულ აქტივობას) და თიაზიდურ დიურეზულებთან (აძლიერებს მათ მოქმედებას) ერთად.

შენახვის პირობები

გრილ, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, +25oC- მდე ტემპერატურის პირობებში.

ვარგისანობის ვადა

3 წელი.

ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატი არ გამოიყენება!

გაცემის წესი

გაიცემა ურეცეპტოდ.

ნანომელი 30მლ სპრეი სუბლინგვ.

ნანომელი / Nanomel spray

სავაჭრო სახელწოდება:
ნანომელი / Nanomel spray

საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება):
melatonin

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ბიოლოგიურად აქტიური დანამატები

მწარმოებელი:
Euronatural

მწარმოებელი ქვეყანა:
იტალია

გამოშვების ფორმა
სპრეი 0,125 მლ

გაცემის რეჟიმი
III ჯგუფი (ურეცეპტოდ)

შემადგენლობა

ნანომელის 1 სპრეი 0,125 მლ, შეიცავს 0,5 მგ მელატონინს. ნანოტექნოლოგიური მეთოდი, რომლითაც დამზადებულია ნანომელი, თავიდან გვაცილებს აქტიური ნივთიერების ჰიდროლიზურ ოქსიდაციას , რაც განაპირობებს მელატონინის მაქსიმალურ შეწოვას

მელატონინი წარმოადგენს ეპიფიზის ჰორმონს. აწესრიგებს ცირკადულ რიტმებს , არეგულირებს ძილის და სიფხიზლის ციკლს, ხელს უწყობს ღამის ძილის მოწესრიგებას, აჩქარებს ჩაძინებას, აუმჯობესებს ძილის ხარისხს, ამცირებს ღამის გამოღვიძებების რაოდენობას, აუმჯობესებს გუნება განწყობას, დილით გამოღვიძებისას არ ახასიათებს მოთენთილობა და უგუნებობა . ამცირებს სტრესულ რეაქციებს, ხელს უწყობს ორგანიზმის სწრაფ ადაპტირებას საათობრივი ზონების ცვლილებებზე. გააჩნია გამოხატული ანტიოქსიდანტური თვისებები , არეგულირებს გონადოტროპინების სეკრეციას, აგრეთვე, ადენოჰიპოფიზის ზემოქმედებას კორტიკოტროპინის, თირეოტროპინის და სომატოტროპინის სეკრეციაზე. არ იწვევს შეჩვევას და დამოკიდებულებას .

ნანომელის სუბლინგვალური სპრეი:

არეგულირებს ძილღვიძილის ციკლს, სხეულის ტემპერატურას
ასწორებს ძილის დარღვევებს (გადაფრენასთან დაკავშირებული სადღეღამისო ბიორიტმის დარღვევა , შეფერხებული ძილის ფაზის სინდრომი, სამუშაოსთან დაკავშირებული ძილის პრობლემები და ძილის ზოგიერთი დარღვევა ბავშვებში )
აჩქარებს ჩაძინების დროს, აუმჯობესებს საერთო ძილის დროსა და ხარისხს
წარმოადგენს ნეიროპროტექტორულ ნივთიერებას (ნეიროდეგენარაციული დარღვევებისას ამცირებს ტვინის ოქსიდაციურ დაზიანებას )
ამცირებს ბენზოდიაზეპინების „მოხსნის სინდრომის " სიმწვავეს
ამცირებს ნეიროლეპტიკების გვერდით მოვლენებს (გვიანი დისკინეზია, მეტაბოლური სინდრომი, ჰიპერტენზია )
აქვს ონკოსტატიკური ეფექტი, განსაკუთრებით ესტროგენდამოკიდებულ სიმსივნეებზე
აქვს ანტიოქსიდანტური მოქმედება (აუვნებელყოფს თავისუფალ რადიკალებს, ასტიმულირებს ანტიოქსიდანტურ ფერმენტებს , რაც იცავს უჯრედებს ოქსიდაციური დაზიანებისგან )
არეგულირებს ჰორმონების სეკრეციას ჩვენებები
სხვადასხვა დაავადებებით ან მდგომარეობებით გამოწვეული უძილობა მიღების წესი
დაძინებამდე 1 საათით ადრე 1-2 შესხურება
როგორც ადაპტოგენი საათობრივი სარტყლის ცვლისას : ფრენამდე 1 დღით ადრე და შემდეგი 2-5 დღის განმავლობაში 1-2 სპრეის შესხურება დაძინებამდე 1 საათით ადრე

ბიოტაქსიმი – BIOTAXYM – БИОТАКСИМ

საერთაშორისო დასახელება:

CEFOTAXIME

მწარმოებელი: BIOTON SP z. o. o.,პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ცეფოტაქსიმი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბიოტიკი III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფიდან.

გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში

1 ფლ.

ცეფოტაქსიმის ნატრიუმი ............. 250 მგ

1 ფლ.

ცეფოტაქსიმის ნატრიუმი ..............500 მგ

1 ფლ.

ცეფოტაქსიმის ნატრიუმი ................ 1 გ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი თრგუნავს ბაქტერიული უჯრედების მემბრანების სინთეზს. ორგანიზმში ცეფოტაქსიმის მეტაბოლიზმის დროს მიიღება აქტიური პროდუქტი - დიაცეტილფოტაქსიმი, რომელიც მნიშვნელოვნად თრგუნავს პრეპარატის ბაქტერიულ ეფექტს და ზრდის მის ანტიბაქტერიული აქტივობას.

In vitro ცეფოტაქსიმი ავლენს აქტივობას მრავალი გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ. იგი რეზისტენტულია ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ და ასევე წარმოადგენს ბეტა-ლაქტამაზების ძლიერ ინჰიბიტორს, რომლებსაც გამოიმუშავებენ ზოგიერთი გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები, კერძოდ Enterobacteriaceae.

In vitro ცეფოტაქსიმის მიმართ მგრძნობიარენი არიან გრამუარყოფითი ბაქტერიები: Enterobacteriaceae-ს ოჯახის მრავალი ბაქტერიული შტამები; Citrobacter spp.-ს, Enterobacter spp.-ს, Escherichia coli და Klebsiella spp.-ს მრავალი შტამები აგრეთვე Proteus spp. (ინდოლდადებითი და ინდოლუარყოფითი შტამები), Providencia spp., Salmonella spp., Serratia spp. პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარეა აგრეთვე Shigella spp., Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae, N. meningitis-ის შტამები.

In vitro Pseudomonas ზოგიერთი შტამები ავლენენ ცეფოტაქსიმის მიმართ მგრძნობელობას. ცეფოტაქსიმი in vitro აქტიურია განსაზღვრული გრამდადებითი ბაქტერიების, ნაწილობრივ კი სტრეპტოკოკებისა და სტაფილოკოკების მიმართ (მეტიცილინ-რეზისტენტული S. aureus რეზისტენტულია ცეფოტაქსიმის მიმართ). In vitro ზოგიერთი ანაერობები მგრძნობიარენი არიან ცეფოტაქსიმის მიმართ, მიუხედავად იმისა, რომ Bacteroides fragilis და Klostridium spp.-ს ზოგიერთი შტამები ავლენენ რეზისტენტობას პრეპარატის მიმართ.

ცეფოტაქსიმი in vitro ამინოგლიკოზიდური ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან ურთიერთქმედებისას ავლენს სინერგიზმს გრამუარყოფითი ბაქტერიების, ნაწილობრივ კი Pseudomonas aeruginosa-ს განსაზღვრული შტამების მიმართ.

ფარმაკოკინეტკა:

ჯანმრთელ მოხალისეებში ერთჯერადად 500 მგ-ის ან 1 გ ცეფოტაქსიმის შეყვანის შემდეგ შრატში მისი საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 30 წთ-ის შემდეგ და შეადგენს 11.7 და 20.5 მკგ/მლ-ში. მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1 სთ-ს. 1 გ ცეფოტაქსიმის 14 დღის განმავლობაში ყოველდღიურად ყოველ 6 სთ-ში ვენაში ინფუზიისას არ აღინიშნებოდა მისი კულმულაცია. იგი პლაზმის ცილებს უკავშირდება 20-40%-ით. პრეპარატი სწრაფად აღწევს პლაცენტურ ბარიერსა და დედის რძეში. მენინგიტის დროს მისი მაღალი დოზით შეყვანისას იგი სწრაფად აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეებში.

პრეპარატის 30-40% გამოიყოფა ღვიძლით და გარდაიქმნება აქტიურ დიაცეტილცეფოტაქსიმად, რომლის კონცენტრაცია სისხლში პრეპარატის შეყვანიდან მაქსიმუმს აღწევს 2-3 სთ-ში, მისი თერაპიული კონცენტრაცია სისხლში ნარჩუნდება 6-8 სთ-ის განმავლობაში. დიაცეტილცეფოტაქსიმის ნახევარგამოყოფის პერიოდია: მოზრდილებში 1.6 სთ, ბავშვებში 2.1 სთ, და ახალშობილებში 9.4 სთ.

ცეფოტაქსიმის დაახლოებით 60% გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდით 24 სთ-ის განმავლობაში, 20% დიაცეტილცეფოტაქსიმისა და ზოგიერთი მეტაბოლიტების სახით, ხოლო დანარჩენი 20% - ნაღველით.

ჩვენებები:

ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები, მათ შორის Streptococcus pneumoniae-თი გამოწვეული პნევმონიები (პენიცილინის მიმართ დაქვეითებული მგრძნობელობის მქონე), Escherichia coli, Klebsiella spp, Haemophilus influenzae (მათ შორის ამპიცილინის მიმართ რეზისტენტული შტამები), Proteus mirabilis,Serratia marcescens და Enterobacter spp.
Citrobacter spp., Enterobacter spp., Escherichia coli, Klebsiella spp., Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, Providencia rettgerii და Serratia marcescens -ით გამოწვეული შარდგამომყოფი ტრაქტის ინფექციები, გონორეის გართულებელი შემთხვევები, მათ შორის პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი Neiseria gonorrhoea-ს შტამებით;
მცირე მენჯის ინფექციები, მათ შორის Escherichia coli, Proteus mirabilis, ანაერობული კოკებით - Peptostreptococcus spp. -ით და Peptococcus spp-ით. აგრეთვე Bacteroides spp.-ის განსაზღვრული შტამები B. fragilis, Klostridium spp. -ის ჩათვლით;
Escherichia coli, Klebsiella spp., Serratia macescens-ის შტამებით გამოწვეული სეფსისი და ბაქტერიემია;
Escherichia coli, Enterobacter spp., , Klebsiella spp., Proteus mirabilis, Morganella morganii, Providencia rettgerii, Pseudomonas spp., Serratia macescens, Bacteroides spp.- ით, აგრეთვე ანაერობული კოკებით - Peptostreptococcus spp. -ით და Peptococcus spp.-ით გამოწვეული კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები;
Escherichia coli, Bacteroides spp -ით და Peptococcus spp -ით გამოწვეული მუცლის ღრუს ინფექციები პერიტონიტების ჩათვლით;
Haemophilus influenzae, Streptococcus spp., Proteus mirabilis ბაქტერიებით გამოწვეული ძვლებისა და სახსრების ინფექციები;
Neisseria meningitidis, haemophilis influenzae, Streptococcus pneumoniae, Klebsiella pneumoniae და Escherichia coli-ით გამოწვეული ცნს-ის ინფექციები, მენინგიტის ჩათვლით;
ქირურგიული ჩარევის შედეგად განვითარებული ინფექციების პროფილაქტიკა.

მიღების წესები და დოზირება:

მოზრდილებსა და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატი ინიშნება ჩვეულებრივ 1 გ ყოველ 12 სთ-ში ვენაში ან კუნთებში.

საშუალო და შედარებით მძიმე ფორმის ინფექციების დროს - 1-2 გ ყოველ 8 სთ-ში ვენაში ან კუნთებში.

მძიმე ფორმის ინფექციების დროს, რომლებიც მოითხოვენ პრეპარატის მაღალი დოზით გამოყენებას, მაგალითად, სეფსისის დროს - 2 გ ყოველ 6 სთ-ში ვენაში;

სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების სამკურნალოდ პრეპარატი გამოიყენება 2 გ-ის ოდენობით ყოველ 4 სთ-ში ვენაში;

გონორეის დროს - 1 გ კუნთებში.

მაქსიმალური დღიური დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 12 გ-ს.

დღენაკლულ და 7 დღეზე ნაკლები ასაკის ახალშობილებში - 50-100 მგკ/კგ სხეულის წონაზე ყოველდღიურად, დაყოფილი თანაბრად 3 დოზად.

დღენაკლულ და 7 დღეზე ნაკლები ასაკიდან 1 თვემდე ასაკის ახალშობილებში - 75-150 მგ/კგ სხეულის წონაზე ყოველდღიურად, თანაბრად დაყოფილ 2 დოზად.

12 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 100-180 მგ/სხეულის წონაზე დღეში, ვენაში, 4-6 თანაბრად განაწილებული დოზებით. ზემოთ აღნიშნული მაქსიმალური დოზა გამოყენებულ უნდა იქნეს მძიმე ფორმის ინფექციების, მენინგიტის ჩათვლით, 50 კგ-ზე ზევით სხეულის წონის მქონე ბავშვებში გამოიყენება მოზრდილებისათვის რეკომენდებული დოზა. მაქსიმალური დღიური დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 12 გ-ს.

ჩვილ და 2.5 წლის ასაკამდე ბავშვებში პრეპარატი შეყავთ ლიდოკაინთან ერთად.

პროფილაქტიკის მიზნით 1 გ პრეპარატი შეჰყავთ ოპერაციამდე 30-90 წუთ-ით ადრე. ჩვენების მიხედვით დოზა შესაძლებელია გავიმეოროთ 6-დან 12 სთ-მდე.

თირკმელების უკმარისობის დროს პრეპარატი ინიშნება კრეატინინის კლირენსის შესაბამისად. 20 მლ/წთ/1.73 კუბ.მ-ზე ნაკლები კლირენსის დროს დოზა შესაძლებელია შევამციროთ 2-ჯერ.

ხსნარის მომზადების წესი:

კუნთებში პრეპარატის შეყვანისათვის ფლაკონის შიგთავსი (250 მგ ან 50 მგ) საჭიროა გავხსნათ 2 მლ-ში, ხოლო 1 გ 4 მლ საინექციო წყალში და შევიყვანოთ ღრმად დუნდულოს კუნთებში. პრეპარატის გასახსნელად შესაძლებელია გამოვიყენოთ 1%-იანი ლიდოკაინის ხსნარი. ლიდოკაინის შემცველი ხსნარის ვენაში შეყვანა არ არის რეკომენდებული. ვენაში პრეპარატის შეყვანისათვის ფლაკონის შიგთავსს (25 მგ, 500 მგ ან 1 გ) ხსნიან არანაკლებ 10 მლ საინექციო წყალში და შეჰყავთ 3-5 წთ-ის განმავლობაში.

ვენაში წვეთოვანი გზით შეყვანისათვის ახლად დამზადებულ ხსნარს, რომელიც ვენაში შესაყვანი ხსნარის იდენტურია, დამატებით ხსნიან შემდეგ ხსნარებში: 5-10 მლ 0.9%-იანი ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში, 5% ან 10% საინექციო ხსნარში, 5% გლუკოზის და 0.45% ნატრიუმის ქლორიდის საინექციო ხსნარში, 5% გლუკოზის და 0.2% ნატრიუმის ქლორიდის საინექციო ხსნარში, რინგერის და ნატრიუმის ლაქტატების საინექციო ხსნარებში (M/6). შეყვანის ხანგრძლივობა შეადგენს 20-60 წთ-ს.

ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ხსნარები სტაბილურია 24 სთ-ის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე, ან 5 დღის განმავლობაში 2-8⁰C ტემპერატურაზე. რეკომენდებულია ხსნარის დამზადება უშუალოდ გამოყენების წინ.

ხსნარების გამოყენება რეკომენდებული ვადის გასვლის შემდეგ არ შეიძლება.

გვერდითი მოვლენები:

ცეფოტაქსიმი კარგად გადაიტანება. გვერდითი მოვლენები ვითარდება იშვიათად და ატარებენ გარდამავალ ხასიათს. ცეფოტაქსიმით მკურნალობისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი მოვლენები:

ლოკალური რეაქციები: ვენაში ინექციის შემდეგ - ფლებიტი, კუნთებში ინექციის შემდეგ - ინექციის ადგილას ტკივილი და გამკვრივება.

მომატებული მგრძნობელობა: კანზე გამონაყარი, ქავილი, ბრონქოსპაზმი, სხეულის მომატებული ტემპერატურა.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ყაბზობა, იშვიათად გულისრევა და ღებინება, ძალიან იშვიათად - ფსევდომემბრანული კოლიტი; ღვიძლის ენზიმების აქტივობის მომატება; შრატში კრეატინინის დონის გარდამავალი მომატება.

სისხლის შემადგენლობის ცვლილება: გრანულოციტოპენია, ლეიკოპენია, ეოზინოფილია, ნეიტროპენი და თრომბოციტოპენია.

სხვა: თავის ტკივილი: ვაგინალური კანდიდოზი.

უკუჩვენებები:

ცეფალოსპორინების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის I ტრიმესტრში. იმის გამო, რომ ცეფოტაქსიმი მცირე დოზით აღწევს დედის რძეში, იგი სიფრთხილით ინიშნება ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც პრეპარატის მიმართ აღენიშნებათ ალერგიული რეაქციები. მწვავე ალერგიული რეაქციების გამოვლენისას საჭიროა პრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნა.

ცეფოტაქსიმი სიფრთხილით ინიშნება აგრეთვე შემდეგი შემთხვევების დროს:

პენიცილინის მიმართ დიაგნოსტირებული ჰიპერმგრძნობელობა, ჯვარედინი რეაქციის შესაძლო განვითარების გამო;
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებები (განსაკუთრებით კოლიტის დროს).
ხანდაზმულ და თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში დოზა ინიშნება კრეატინინის კლირენსის მიხედვით.

მიუხედავად იმისა, რომ ცეფოტაქსიმი უარყოფითად არ მოქმედებს თირკმელების ფუნქციაზე, თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი.

ცეფოტაქსიმის ხანგრძლივი დროით გამოყენების შემთხვევაში გრანულოციტოპენიის წარმოშობის ალბათობის გამო, საჭირო სისხლის მორფოანალიზის ჩატარება იმ პაციენტებში, რომლებიც 1 დღეზე მეტი ხნის განმავლობაში იყენებენ ანტიბიოიტიკს.

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება იმ პაციენტებში, რომელიც იყენებენ ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებსა და/ან ძლიერმოქმედ დიურეზულ საშუალებებს.

2 თვემდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატის ვენაში შეყვანა არ არის რეკომენდებული.

ცეფოტაქსიმის ხსნარი მაქსიმალურად სტაბილური არის, როდესაც მჟავა-ტუტოვანი ბალანსი შეადგენს - 5-7 pH-ს. რის გამოც პრეპარატის ხსნარი არ მოითხოვს საჭიროებას განვაზავოთ სითხეებში, რომელთა pH 7,5-ზე მეტია. ცეფოტაქსიმით მკურნალობის პერიოდში შესაძლებელია ფსევდომემბრანოზული კოლიტის განვითარება, რომელიც განპირობებულია Clostridium difficile-ს შტამებით გამოყოფილი ტოქსინებით. სუსტად გამოხატული სხვა გვერდითი მოვლენები ჩვეულებრივ პრეპარატის მიღების შეწყვეტასთან ერთად ქრება. საშუალო და მძიმე ფორმის გვერდითი მოვლენების დროს საჭიროა ორგანიზმის ჰიდრატაცია და ცილისა და ელექტროლიტების დეფიციტის შევსება, ასევე საჭიროა შესაბამისი ანტიბიოტიკის დანიშვნა, Clostridium difficile -ს საწინააღმდეგოდ (პირველ რიგში - მეტრონიდაზოლი, არასასურველი შედეგის ან პაციენტის მდგომარეობის გაუარესების შემთხვევაში რეკომენდებულია პერორალურად ვანკომიცინის მიღება).

ცეფოტაქსიმის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს რეზისტენტული შტამების გამრავლება სოკოების სახით, რომლის დროსაც რეკომენდებულია ადექვატური მკურნალობის ჩატარება.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირების შემთხვევაში განსაკუთრებით თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში, არსებობს გარდამავალი ენცეფალოპათიის განვითარების რისკი.

მკურნალობა სიმპტომურია. შესაძლებელია გამოყენებულ იქნას ჰემოდიალიზი და პერიტონეალური დიალიზი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ცეფოტაქსიმისა და ამინოგლიკოზიდური ჯგუფის ანტიბიოტიკების, ვანკომიცინის, ანტიკუაგულანტების (კუმარინების წარმოებულები) ერთდროული გამოყენებისას ცეფოტაქსიმი მოქმედებს სინერგულად. პრობენეციდი, აზლოცილინი და მეზლოცილინი მნიშვნელოვნად თრგუნავენ ცეფოტაქსიმის მოქმედებას. ცეფოტაქსიმისა და ამინოგლიკოზიდების ხსნარების ერთ შპრიცში ან საინფუზიო სისტემაში შერევა დაუშვებელია, ვინაიდან მოსალოდნელია მათი დეზაქტივაცია. ზემოთ აღნიშნული პრეპარატების ერთდროული გამოყენების აუცილებლობისას, საჭიროა მათი შეყვანა სხეულის სხვადასხვა ადგილას. ცეფოტაქსიმი აგრეთვე შეუთავსებელია ნატრიუმის ბიკარბონატთან.

ცეფოტაქსიმის გამოყენებისას მოსალოდნელია ცრუ დადებითი შედეგი შარდში გლუკოზის შემცველობაზე ჩატარებული ლაბორატორიული კვლევის დროს. სეროლოგიურ ტესტებში შესაძლებელია ცრუ დადებითი კუმბსის რეაქცია.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

1...680681682...798 გვერდი 681 of 798