პერუფენი 

შემადგენლობა

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (200 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების - იბუპროფენის 200 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (400 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების - იბუპროფენის 400 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, პოვიდონი K-30, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი - ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას).

წარმოადგენს ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებულს. ახასიათებს ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. პრეპარატის ეფექტურობა განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან, რაც თავის მხრივ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებით მიიღწევა.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღების შემდეგ იბუპროფენი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%. ნელა აღწევს სახსრების ღრუში, ყოვნდება სინოვიალურ ქსოვილში, და ამავე დროს ქმნის უფრო მეტ კონცენტრაციას ვიდრე პლაზმაში.

ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში. ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ღ-ფორმიდან 60%-ის აბსორბციის შემდეგ ნელა ტრანსფორმირდება აქტიურ შ-ფორმაში.

იბუპროფენი გამოიყოფა შეუცვლელი (არა უმეტეს 1%) და კონიუგატების სახით შარდის გზით, უმნიშვნელო რაოდენობა - ნაღველთან ერთად. თ1/2 დაახლოებით 2 საათია.

ჩვენება

- თავის ტკივილი;

- შაკიკი;

- კბილის ტკივილი;

- ნევრალგია;

- მიალგია;

- ზურგის ტკივილი;

- რევმატიული ტკივილი;

- ალგოდისმენორეა;

- ცხელება გრიპის ან მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების დროს.

უკუჩვენება

- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები გამწვავების ფაზაში, მათ შორის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, პეპტიკური წყლული, კრონის დაავადება;

- გამოხატული გულის უკმარისობა;

- არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;

- “ასპირინული” ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, რომელიც პროვოცირებულია აცეტილსალიცილის მჟავას (სალიცილატების) ან სხვა ასას-ის მიღებით;

- მხედველობის ნერვის დაავადებები, ფერების აღქმის(ფერადი მხედველობის) დარღვევები, ამბლიოპია, სკოტომა;

- გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

- ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციური მდგომარეობები;

- ლეიკოპენია;

- ჰემორაგიული დიათეზი;

- ღვიძლის და/ან თირკმლების ფუნქციების გამოხატული დარღვევები;

- სმენის დაქვეითება, ვესტიბულური აპარატის პათოლოგია;

- ორსულობის III ტრიმესტრი;

- ლაქტაციის პერიოდი;

- 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

- იბუპროფენის ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, თუ ანამნეზში აღენიშნებათ კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ღვიძლის და/ან თირკმლის თანმდევი დაავადებები (მათ შორის ღვიძლის ციროზი პორტალური ჰიპერტენზიით, ნეფროზული სინდრომი), გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, დაუდგენელი ეტიოლოგიის სისხლის დაავადებები, ბრონქული ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა), ჰიპერბილირუბინემია, ასევე სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში (I და II ტრიმესტრი), ლაქტაციის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

უსაფრთხოების ზომები

გვერდითი ეფექტების გამოვლინებისას საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.

თუ პრეპარატის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას სიმპტომები კვლავ რჩება, პრეპარატი უნდა მოიხსნას და დაზუსტდეს დიაგნოზი.

17-კეტოსტეროიდების განსაზღვრის აუცილებლობისას, იბუპროფენი უნდა მოიხსნას გამოკვლევის ჩატარებამდე 48 საათით ადრე.

მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მიღება.

პრეპარატის ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. გასტროპათიის სიმპტომების გამოვლინებისას აუცილებელია ეზოფაგოგასტროდუედენოსკოპიური კვლევის ჩატარება, სისხლის საერთო ანალიზი (ჰემოგლობინის განსაზღვრა), ფეკალური მასის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ქმედებებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის III ტრიმესტრში. 

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მისი გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის, აჭარბებს ნაყოფზე ან ბავშვზე გავლენის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობისას უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის საკითხი. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, აქტივობის შეზღუდვა, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, ყურებში შუილი, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სუნთქვის გაჩერება.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში), აქტივირებული ნახშირის მიღება, ტუტოვანი სითხეების მიღება, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური მკურნალობა. 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

არ არის რეკომენდებული პერუფენის დანიშვნა აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა ასას-თან ერთად.

იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავას ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (პაციენტებში, რომლებიც ანტიაგრეგანტის სახით იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზებს, იბუპროფენის დანიშვნის შემდეგ შესაძლებელია მწვავე კორონარული უკმარისობის გამოვლინების სიხშირის მატება).

იბუპროფენის ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთდროულად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. 

იბუპროფენთან ერთად ცეფამანდოლის, ცეფოპერაზონის, ცეფოტეტანის, ვალპროის მჟავას, პლიკამიცინის გამოყენებისას იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების რისკი.

იბუპროფენთან ერთად დანიშვნისას ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ თირკმლებში პროსტაგლანდინების სინთეზს, რაც ნეფროტოქსიკური ეფექტის გაძლიერებას იწვევს.  

იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის ჰეპატოტოქსიკურ ეფექტს.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აბლოკირებენ მილაკოვან სეკრეციას, ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის პლაზმურ კონცენტრაციას.

იბუპროფენთან კომბინაციაში მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორები (მათ შორის ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც ზრდის მძიმე ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკს.

მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორების ინჰიბიტორები ამცირებენ იბუპროფენის ჰეპატოტოქსიკურ მოქმედებას.

ერთდროულად გამოყენებისას იბუპროფენი ამცირებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ფუროსემიდის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ნატრიურეზულ ეფექტს.

იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზული პრეპარატების ეფექტურობას და ზრდის არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების და ფიბრინოლიზური საშუალებების ეფექტურობას.

იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოსტეროიდების, გლუკოკორტიკოსტეროიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით მოვლენებს.

იბუპროფენი ზრდის პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების (სულფონილშარდოვანას წარმოებულების) და ინსულინის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.

ანტაციდები და კოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას.

იბუპროფენი სისხლში ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეტოტრექსატის კონცენტრაციას.

კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

დოზირება და მიღების წესი

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში პერუფენის საწყისი დოზა შეადგენს - 200 მგ 3-4-ჯერ დღე-ღამეში.

სწრაფი კლინიკური ეფექტის მისაღწევად დასაშვებია საწყისი დოზის გაზრდა - 400 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური დღიური დოზა - 1200 მგ.

6-12 წლის ასაკის ბავშვებში - პერუფენის 200 მგ არა უმეტეს 4-ჯერ დღე-ღამეში. გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, რომელთა წონა აღემატება 20 კგ-ს. კაფსულებს შორის მიღების ინტერვალმა უნდა შეადგინოს არანაკლებ  6 სთ. დღე-ღამეში დასაშვებია არა უმეტეს 600-800 მგ.

კაფსულები ინიშნება საკმარისი რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები

იბუპროფენის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას გვერდითი ეფექტები პრაქტიკულად არ ვლინდება. ხანგრძლივად გამოყენებისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, მჟავიანობა, ანორექსია, ეპიგასტრიუმში დისკომფორტის შეგრძნება, დიარეა, მეტეორიზმი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (ერთეულ შემთხვევაში გართულებული პერფორაციით და სისხლდენით), მუცლის ტკივილი, პირის ღრუს ლორწოვანის გაღიზიანება, სიმშრალე და ტკივილი, ღრძილების დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი, შეკრულობა, ჰეპატიტი.

ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, აგზნებადობა, ძილიანობა, დეპრესია, გონების არევა, ჰალუცინაციები; იშვიათად - ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად პაციენტებში აუტოიმუნური დაავადებებით);

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის ნერვის შექცევადი ტოქსიკური ნევრიტი, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, დიპლოპია, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივის და ქუთუთოების შეშუპება (ალერგიული გენეზის, სკოტომა); სმენის დაქვეითება, შუილი და ხმაური ყურებში;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის უკმარისობა, არტერიული წნევის მატება, ტაქიკარდია;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ნეფრიტი, პოლიურია, ცისტიტი;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური), თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ციებ-ცხელება, მულტიფორმული ექსუდაციერი ერითემა (მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი;

სხვადასხვა: ოფლდენის გაძლიერება.

დიდი დოზებით ხანგრძლივად გამოყენების შემთხვევაში: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაწყლულება, სისხლდენა (მათ შორის კუჭ-ნაწლავიდან, ღრძილებიდან, საშვილოსნოდან, ჰემოროიდული სისხლდენა), მხედველობის დარღვევა (ფერების აღქმის დარღვევა, სკოტომა, ამბლიოპია). 

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა - 3 წელი.

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 250ჩ-მდე. 

ინახება ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა

რბილი ჟელატინის კაფსულა 200 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში. 

რბილი ჟელატინის კაფსულა 400 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში. 

აფთიაქიდან გაცემის პირობები  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა ურეცეპტოდ.

პერუფენი 

შემადგენლობა

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (200 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების - იბუპროფენის 200 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (400 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების - იბუპროფენის 400 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, პოვიდონი K-30, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი - ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას).

წარმოადგენს ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებულს. ახასიათებს ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. პრეპარატის ეფექტურობა განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან, რაც თავის მხრივ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებით მიიღწევა.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღების შემდეგ იბუპროფენი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%. ნელა აღწევს სახსრების ღრუში, ყოვნდება სინოვიალურ ქსოვილში, და ამავე დროს ქმნის უფრო მეტ კონცენტრაციას ვიდრე პლაზმაში.

ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში. ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ღ-ფორმიდან 60%-ის აბსორბციის შემდეგ ნელა ტრანსფორმირდება აქტიურ შ-ფორმაში.

იბუპროფენი გამოიყოფა შეუცვლელი (არა უმეტეს 1%) და კონიუგატების სახით შარდის გზით, უმნიშვნელო რაოდენობა - ნაღველთან ერთად. თ1/2 დაახლოებით 2 საათია.

ჩვენება

- თავის ტკივილი;

- შაკიკი;

- კბილის ტკივილი;

- ნევრალგია;

- მიალგია;

- ზურგის ტკივილი;

- რევმატიული ტკივილი;

- ალგოდისმენორეა;

- ცხელება გრიპის ან მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების დროს.

უკუჩვენება

- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები გამწვავების ფაზაში, მათ შორის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, პეპტიკური წყლული, კრონის დაავადება;

- გამოხატული გულის უკმარისობა;

- არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;

- “ასპირინული” ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, რომელიც პროვოცირებულია აცეტილსალიცილის მჟავას (სალიცილატების) ან სხვა ასას-ის მიღებით;

- მხედველობის ნერვის დაავადებები, ფერების აღქმის(ფერადი მხედველობის) დარღვევები, ამბლიოპია, სკოტომა;

- გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

- ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციური მდგომარეობები;

- ლეიკოპენია;

- ჰემორაგიული დიათეზი;

- ღვიძლის და/ან თირკმლების ფუნქციების გამოხატული დარღვევები;

- სმენის დაქვეითება, ვესტიბულური აპარატის პათოლოგია;

- ორსულობის III ტრიმესტრი;

- ლაქტაციის პერიოდი;

- 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

- იბუპროფენის ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, თუ ანამნეზში აღენიშნებათ კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ღვიძლის და/ან თირკმლის თანმდევი დაავადებები (მათ შორის ღვიძლის ციროზი პორტალური ჰიპერტენზიით, ნეფროზული სინდრომი), გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, დაუდგენელი ეტიოლოგიის სისხლის დაავადებები, ბრონქული ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა), ჰიპერბილირუბინემია, ასევე სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში (I და II ტრიმესტრი), ლაქტაციის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

უსაფრთხოების ზომები

გვერდითი ეფექტების გამოვლინებისას საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.

თუ პრეპარატის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას სიმპტომები კვლავ რჩება, პრეპარატი უნდა მოიხსნას და დაზუსტდეს დიაგნოზი.

17-კეტოსტეროიდების განსაზღვრის აუცილებლობისას, იბუპროფენი უნდა მოიხსნას გამოკვლევის ჩატარებამდე 48 საათით ადრე.

მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მიღება.

პრეპარატის ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. გასტროპათიის სიმპტომების გამოვლინებისას აუცილებელია ეზოფაგოგასტროდუედენოსკოპიური კვლევის ჩატარება, სისხლის საერთო ანალიზი (ჰემოგლობინის განსაზღვრა), ფეკალური მასის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ქმედებებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის III ტრიმესტრში. 

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მისი გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის, აჭარბებს ნაყოფზე ან ბავშვზე გავლენის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობისას უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის საკითხი. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, აქტივობის შეზღუდვა, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, ყურებში შუილი, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სუნთქვის გაჩერება.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში), აქტივირებული ნახშირის მიღება, ტუტოვანი სითხეების მიღება, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური მკურნალობა. 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

არ არის რეკომენდებული პერუფენის დანიშვნა აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა ასას-თან ერთად.

იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავას ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (პაციენტებში, რომლებიც ანტიაგრეგანტის სახით იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზებს, იბუპროფენის დანიშვნის შემდეგ შესაძლებელია მწვავე კორონარული უკმარისობის გამოვლინების სიხშირის მატება).

იბუპროფენის ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთდროულად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. 

იბუპროფენთან ერთად ცეფამანდოლის, ცეფოპერაზონის, ცეფოტეტანის, ვალპროის მჟავას, პლიკამიცინის გამოყენებისას იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების რისკი.

იბუპროფენთან ერთად დანიშვნისას ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ თირკმლებში პროსტაგლანდინების სინთეზს, რაც ნეფროტოქსიკური ეფექტის გაძლიერებას იწვევს.  

იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის ჰეპატოტოქსიკურ ეფექტს.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აბლოკირებენ მილაკოვან სეკრეციას, ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის პლაზმურ კონცენტრაციას.

იბუპროფენთან კომბინაციაში მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორები (მათ შორის ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც ზრდის მძიმე ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკს.

მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორების ინჰიბიტორები ამცირებენ იბუპროფენის ჰეპატოტოქსიკურ მოქმედებას.

ერთდროულად გამოყენებისას იბუპროფენი ამცირებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ფუროსემიდის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ნატრიურეზულ ეფექტს.

იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზული პრეპარატების ეფექტურობას და ზრდის არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების და ფიბრინოლიზური საშუალებების ეფექტურობას.

იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოსტეროიდების, გლუკოკორტიკოსტეროიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით მოვლენებს.

იბუპროფენი ზრდის პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების (სულფონილშარდოვანას წარმოებულების) და ინსულინის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.

ანტაციდები და კოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას.

იბუპროფენი სისხლში ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეტოტრექსატის კონცენტრაციას.

კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

დოზირება და მიღების წესი

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში პერუფენის საწყისი დოზა შეადგენს - 200 მგ 3-4-ჯერ დღე-ღამეში.

სწრაფი კლინიკური ეფექტის მისაღწევად დასაშვებია საწყისი დოზის გაზრდა - 400 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური დღიური დოზა - 1200 მგ.

6-12 წლის ასაკის ბავშვებში - პერუფენის 200 მგ არა უმეტეს 4-ჯერ დღე-ღამეში. გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, რომელთა წონა აღემატება 20 კგ-ს. კაფსულებს შორის მიღების ინტერვალმა უნდა შეადგინოს არანაკლებ  6 სთ. დღე-ღამეში დასაშვებია არა უმეტეს 600-800 მგ.

კაფსულები ინიშნება საკმარისი რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები

იბუპროფენის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას გვერდითი ეფექტები პრაქტიკულად არ ვლინდება. ხანგრძლივად გამოყენებისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, მჟავიანობა, ანორექსია, ეპიგასტრიუმში დისკომფორტის შეგრძნება, დიარეა, მეტეორიზმი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (ერთეულ შემთხვევაში გართულებული პერფორაციით და სისხლდენით), მუცლის ტკივილი, პირის ღრუს ლორწოვანის გაღიზიანება, სიმშრალე და ტკივილი, ღრძილების დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი, შეკრულობა, ჰეპატიტი.

ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, აგზნებადობა, ძილიანობა, დეპრესია, გონების არევა, ჰალუცინაციები; იშვიათად - ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად პაციენტებში აუტოიმუნური დაავადებებით);

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის ნერვის შექცევადი ტოქსიკური ნევრიტი, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, დიპლოპია, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივის და ქუთუთოების შეშუპება (ალერგიული გენეზის, სკოტომა); სმენის დაქვეითება, შუილი და ხმაური ყურებში;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის უკმარისობა, არტერიული წნევის მატება, ტაქიკარდია;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ნეფრიტი, პოლიურია, ცისტიტი;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური), თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ციებ-ცხელება, მულტიფორმული ექსუდაციერი ერითემა (მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი;

სხვადასხვა: ოფლდენის გაძლიერება.

დიდი დოზებით ხანგრძლივად გამოყენების შემთხვევაში: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაწყლულება, სისხლდენა (მათ შორის კუჭ-ნაწლავიდან, ღრძილებიდან, საშვილოსნოდან, ჰემოროიდული სისხლდენა), მხედველობის დარღვევა (ფერების აღქმის დარღვევა, სკოტომა, ამბლიოპია). 

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა - 3 წელი.

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 250ჩ-მდე. 

ინახება ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა

რბილი ჟელატინის კაფსულა 200 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში. 

რბილი ჟელატინის კაფსულა 400 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში. 

აფთიაქიდან გაცემის პირობები  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა ურეცეპტოდ.

პერუფენი 

შემადგენლობა

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (200 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების - იბუპროფენის 200 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (400 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების - იბუპროფენის 400 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, პოვიდონი K-30, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი - ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას).

წარმოადგენს ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებულს. ახასიათებს ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. პრეპარატის ეფექტურობა განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან, რაც თავის მხრივ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებით მიიღწევა.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღების შემდეგ იბუპროფენი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%. ნელა აღწევს სახსრების ღრუში, ყოვნდება სინოვიალურ ქსოვილში, და ამავე დროს ქმნის უფრო მეტ კონცენტრაციას ვიდრე პლაზმაში.

ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში. ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ღ-ფორმიდან 60%-ის აბსორბციის შემდეგ ნელა ტრანსფორმირდება აქტიურ შ-ფორმაში.

იბუპროფენი გამოიყოფა შეუცვლელი (არა უმეტეს 1%) და კონიუგატების სახით შარდის გზით, უმნიშვნელო რაოდენობა - ნაღველთან ერთად. თ1/2 დაახლოებით 2 საათია.

ჩვენება

- თავის ტკივილი;

- შაკიკი;

- კბილის ტკივილი;

- ნევრალგია;

- მიალგია;

- ზურგის ტკივილი;

- რევმატიული ტკივილი;

- ალგოდისმენორეა;

- ცხელება გრიპის ან მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების დროს.

უკუჩვენება

- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები გამწვავების ფაზაში, მათ შორის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, პეპტიკური წყლული, კრონის დაავადება;

- გამოხატული გულის უკმარისობა;

- არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;

- “ასპირინული” ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, რომელიც პროვოცირებულია აცეტილსალიცილის მჟავას (სალიცილატების) ან სხვა ასას-ის მიღებით;

- მხედველობის ნერვის დაავადებები, ფერების აღქმის(ფერადი მხედველობის) დარღვევები, ამბლიოპია, სკოტომა;

- გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

- ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციური მდგომარეობები;

- ლეიკოპენია;

- ჰემორაგიული დიათეზი;

- ღვიძლის და/ან თირკმლების ფუნქციების გამოხატული დარღვევები;

- სმენის დაქვეითება, ვესტიბულური აპარატის პათოლოგია;

- ორსულობის III ტრიმესტრი;

- ლაქტაციის პერიოდი;

- 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

- იბუპროფენის ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, თუ ანამნეზში აღენიშნებათ კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ღვიძლის და/ან თირკმლის თანმდევი დაავადებები (მათ შორის ღვიძლის ციროზი პორტალური ჰიპერტენზიით, ნეფროზული სინდრომი), გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, დაუდგენელი ეტიოლოგიის სისხლის დაავადებები, ბრონქული ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა), ჰიპერბილირუბინემია, ასევე სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში (I და II ტრიმესტრი), ლაქტაციის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

უსაფრთხოების ზომები

გვერდითი ეფექტების გამოვლინებისას საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.

თუ პრეპარატის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას სიმპტომები კვლავ რჩება, პრეპარატი უნდა მოიხსნას და დაზუსტდეს დიაგნოზი.

17-კეტოსტეროიდების განსაზღვრის აუცილებლობისას, იბუპროფენი უნდა მოიხსნას გამოკვლევის ჩატარებამდე 48 საათით ადრე.

მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მიღება.

პრეპარატის ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. გასტროპათიის სიმპტომების გამოვლინებისას აუცილებელია ეზოფაგოგასტროდუედენოსკოპიური კვლევის ჩატარება, სისხლის საერთო ანალიზი (ჰემოგლობინის განსაზღვრა), ფეკალური მასის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ქმედებებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის III ტრიმესტრში. 

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მისი გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის, აჭარბებს ნაყოფზე ან ბავშვზე გავლენის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობისას უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის საკითხი. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, აქტივობის შეზღუდვა, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, ყურებში შუილი, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სუნთქვის გაჩერება.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში), აქტივირებული ნახშირის მიღება, ტუტოვანი სითხეების მიღება, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური მკურნალობა. 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

არ არის რეკომენდებული პერუფენის დანიშვნა აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა ასას-თან ერთად.

იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავას ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (პაციენტებში, რომლებიც ანტიაგრეგანტის სახით იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზებს, იბუპროფენის დანიშვნის შემდეგ შესაძლებელია მწვავე კორონარული უკმარისობის გამოვლინების სიხშირის მატება).

იბუპროფენის ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთდროულად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. 

იბუპროფენთან ერთად ცეფამანდოლის, ცეფოპერაზონის, ცეფოტეტანის, ვალპროის მჟავას, პლიკამიცინის გამოყენებისას იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების რისკი.

იბუპროფენთან ერთად დანიშვნისას ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ თირკმლებში პროსტაგლანდინების სინთეზს, რაც ნეფროტოქსიკური ეფექტის გაძლიერებას იწვევს.  

იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის ჰეპატოტოქსიკურ ეფექტს.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აბლოკირებენ მილაკოვან სეკრეციას, ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის პლაზმურ კონცენტრაციას.

იბუპროფენთან კომბინაციაში მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორები (მათ შორის ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც ზრდის მძიმე ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკს.

მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორების ინჰიბიტორები ამცირებენ იბუპროფენის ჰეპატოტოქსიკურ მოქმედებას.

ერთდროულად გამოყენებისას იბუპროფენი ამცირებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ფუროსემიდის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ნატრიურეზულ ეფექტს.

იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზული პრეპარატების ეფექტურობას და ზრდის არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების და ფიბრინოლიზური საშუალებების ეფექტურობას.

იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოსტეროიდების, გლუკოკორტიკოსტეროიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით მოვლენებს.

იბუპროფენი ზრდის პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების (სულფონილშარდოვანას წარმოებულების) და ინსულინის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.

ანტაციდები და კოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას.

იბუპროფენი სისხლში ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეტოტრექსატის კონცენტრაციას.

კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

დოზირება და მიღების წესი

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში პერუფენის საწყისი დოზა შეადგენს - 200 მგ 3-4-ჯერ დღე-ღამეში.

სწრაფი კლინიკური ეფექტის მისაღწევად დასაშვებია საწყისი დოზის გაზრდა - 400 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური დღიური დოზა - 1200 მგ.

6-12 წლის ასაკის ბავშვებში - პერუფენის 200 მგ არა უმეტეს 4-ჯერ დღე-ღამეში. გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, რომელთა წონა აღემატება 20 კგ-ს. კაფსულებს შორის მიღების ინტერვალმა უნდა შეადგინოს არანაკლებ  6 სთ. დღე-ღამეში დასაშვებია არა უმეტეს 600-800 მგ.

კაფსულები ინიშნება საკმარისი რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები

იბუპროფენის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას გვერდითი ეფექტები პრაქტიკულად არ ვლინდება. ხანგრძლივად გამოყენებისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, მჟავიანობა, ანორექსია, ეპიგასტრიუმში დისკომფორტის შეგრძნება, დიარეა, მეტეორიზმი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (ერთეულ შემთხვევაში გართულებული პერფორაციით და სისხლდენით), მუცლის ტკივილი, პირის ღრუს ლორწოვანის გაღიზიანება, სიმშრალე და ტკივილი, ღრძილების დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი, შეკრულობა, ჰეპატიტი.

ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, აგზნებადობა, ძილიანობა, დეპრესია, გონების არევა, ჰალუცინაციები; იშვიათად - ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად პაციენტებში აუტოიმუნური დაავადებებით);

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის ნერვის შექცევადი ტოქსიკური ნევრიტი, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, დიპლოპია, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივის და ქუთუთოების შეშუპება (ალერგიული გენეზის, სკოტომა); სმენის დაქვეითება, შუილი და ხმაური ყურებში;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის უკმარისობა, არტერიული წნევის მატება, ტაქიკარდია;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ნეფრიტი, პოლიურია, ცისტიტი;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური), თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ციებ-ცხელება, მულტიფორმული ექსუდაციერი ერითემა (მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი;

სხვადასხვა: ოფლდენის გაძლიერება.

დიდი დოზებით ხანგრძლივად გამოყენების შემთხვევაში: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაწყლულება, სისხლდენა (მათ შორის კუჭ-ნაწლავიდან, ღრძილებიდან, საშვილოსნოდან, ჰემოროიდული სისხლდენა), მხედველობის დარღვევა (ფერების აღქმის დარღვევა, სკოტომა, ამბლიოპია). 

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა - 3 წელი.

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 250ჩ-მდე. 

ინახება ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა

რბილი ჟელატინის კაფსულა 200 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში. 

რბილი ჟელატინის კაფსულა 400 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა - მუყაოს კოლოფში. 

აფთიაქიდან გაცემის პირობები  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა ურეცეპტოდ.

პერუფენი 

1. რა არის პერუფენი და რისთვის გამოიყენება
თერაპიული ჩვენება: 
რევმატოლოგია – მსუბუქი და ზომიერი რევმატული ტკივილი (ოსტეოართროზი / ოსტეოართრიტი).
ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება – პირველადი დისმენორეა, კბილის ტკივილი, ტრავმის შემდგომი ტკივილი (ამოვარდნილობა, დაჟეჟილობა, დაჭიმულობა, მოტეხილობა), მყესების მსუბუქი ან ზომიერი ტკივილი.
სიცხის დამწევი მოქმედება – ტემპერატურული რეაქცია (3 დღეზე ნაკლები).
სიცხის დასაწევად 3 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში ხანმოკლე კურსის სახით.
მკურნალობის დაწყებიდან 3 დღის შემდეგ სიმპტომების გაუარესების ან დადებითი დინამიკის არარსებობის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს. 

2. რისი ცოდნაა საჭირო პერუფენის მიღებამდე
ნუ მიიღებთ პერუფენს, თუ
- გაქვთ ალერგია იბუპროფენის ან მედიკამენტის შემადგენლობაში შემავალი სხვა კომპონენტების მიმართ (იხ. ნაწილი 6).
- თუ გაწუხებთ ან წარსულში გაწუხებდათ:
- აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით განპირობებული ასთმა, რინიტი, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება ან ბრონქოსპაზმი.
- კოაგულაციური დარღვევები (ცვლილებები სისხლის შედედების სისტემაში).
- წარსულში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებასთან დაკავშირებული სისხლდენა გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან ან პერფორაცია.
- წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება, პეპტიური წყლულები ან მორეციდივე სისხლდენები გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან (სისხლდენის ან წყლულის 2 ან მეტი დიაგნოსტირებული ეპიზოდი).
- გულის მწვავე უკმარისობა. 
- თირკმლისა და ღვიძლის მწვავე უკმარისობა.
- ორსულობის მესამე ტრიმესტრი.

სიფრთხილის ზომები:
პერუფენის მიღებამდე მიმართეთ ექიმს.
არასასურველი მოვლენების შემცირება შესაძლებელია პერუფენის მინიმალური დოზის მიღებით მოკლე პერიოდის განმავლობაში (იხ. „პერუფენის გამოყენება“ და გასტრო-ინტესტინური და კარდიო-ვასკულარული გართულებები).
კარდიო-ვასკულარული და ცერებრო-ვასკულარული ეფექტები
აღწერილ იქნა არასტეროიდების გამოყენებასთან ასოცირებული სითხის შეკავებისა და შეშუპების შემთხვევები. ამგვარად, პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერტენზია ან გულის მსუბუქი და/ან საშუალო სიმძიმის შეგუბებითი უკმარისობა, საჭიროებენ პერიოდულ მონიტორინგს.
კლინიკური და ეპიდემიოლოგიური კვლევის მონაცემები მოწმობს, რომ იბუპროფენის გამოყენება მაღალი დოზებით (2400 მგ დღეში) ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში, ასოცირდებოდა თრომბოზული გართულებების განვითარების რისკის მატებასთან (მაგ.: მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი). თუმცა, ეპიდემიოლოგიური კვლევებით იბუპროფენის დაბალი დოზებით (1200 მგ დღეში) მიღების დროს მიოკარდიუმის ინფარქტის რისკის მატება არ აღინიშნა.
პაციენტებს, რომელთაც აწუხებთ არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, გულის ქრონიკული იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების დაავადება და/ან ცერებრო-ვასკულარული პათოლოგია, იბუპროფენით მკურნალობა შეიძლება ჩაუტარდეთ მხოლოდ გულდასმით გამოკვლევის შემდეგ. მსგავსი სიფრთხილის ზომები გასათვალისწინებელია პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ ხანგრძლივ თერაპიას და გააჩნიათ გულ-სისხლძარღვოვანი რისკ-ფაქტორები (არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, დიაბეტი და არიან მწეველები). პერუფენის მსგავსი მედიკამენტების მიღება შესაძლოა ასოცირდებოდეს სტენოკარდიული შეტევების (მიოკარდიუმის ინფარქტი) და ინსულტის რისკის მცირე მატებასთან. რისკი მატულობს მაღალი დოზებისა და ხანგრძლივი კურსის შემთხვევაში. დაუშვებელია რეკომენდებული დოზისა და მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობის თვითნებური გაზრდა.
თუ გაწუხებთ გულისმხრივი პრობლემები ან გადაიტანეთ ინსულტი, ან ვარაუდობთ, რომ მიეკუთვნებით რისკ-ჯგუფს (მაგ.: გაქვთ მაღალი წნევა, დიაბეტი, ქოლესტერინის მაღალი დონე სისხლში ან ხართ მწეველი), მკურნალობის დაწყებამდე მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.
დაუშვებელია პერუფენისა და სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების, ციკლოოქსიგენაზა 2-ის სელექციური ინჰიბიტორების ჩათვლით, ერთდროული გამოყენება.
განსაკუთრებულ ყურადღებას საჭიროებენ ასთმიანი ან ანამნეზში ბრონქოსპაზმის მქონე პაციენტები, ვინაიდან იბუპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს ბრონქოსპაზმის ინიცირება, მიდრეკილ პირებში.
ყურადღებას საჭიროებენ ნატრიუმისა და წყლის შეკავებისადმი მიდრეკილი თირკმლის, ღვიძლის და გულის უკმარისობის მქონე პაციენტები, ვინაიდან ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები (ასას) იწვევენ თირკმლის ფუნქციის გაუარესებას. ამგვარ პაციენტებში იბუპროფენი უნდა დაინიშნოს მინიმალური დოზით და საჭიროა თირკმლის ფუნქციის აქტიური მონიტორინგი.
ხანდაზმული პაციენტები: გვერდითი ეფექტების, განსაკუთრებით გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან სისხლდენისა და პერფორაციის, განვითარების რისკი უფრო მაღალია ხანდაზმულ პაციენტებში და შესაძლოა ფატალური შედეგით დამთავრდეს.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენი სიფრთხილით ინიშნება ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორებს ან ანგიოტენზინის ანტაგონისტებს. ამგვარი კომბინაციის დანიშვნის შემთხვევაში, პაციენტები საჭიროებენ თირკმლის ფუნქციის შემდგომ, პერიოდულ მონიტორინგს.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენი ნიღბავს ინფექციის სიმპტომებს.
იბუპროფენი, ისევე, როგორც სხვა ასას, სიფრთხილით ინიშნება დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტებში.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენის ხანგრძლივად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის პაპილარული ნეკროზი და სხვა ტიპის დაზიანებები. ნეფროტოქსიკურობა აღინიშნა იმ პაციენტებშიც, რომელთა ორგანიზმში პროსტაგლანდინები უზრუნველყოფენ თირკმლის ნორმალური სისხლმომარაგების კომპენსატორულ შენარჩუნებას. ასეთ პაციენტებში ასას-ის დანიშვნა ამცირებს პროსტაგლანდინების დონეს და არაპირდაპირი გზით – სისხლის მიმოქცევას თირკმლებში, რამაც საბოლოო ჯამში, შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის დეკომპენსაცია. აღნიშნული მდგომარეობის განვითარების რისკის ქვეშ იმყოფებიან თირკმლის დარღვეული ფუნქციის, გულის უკმარისობის, ღვიძლის დისფუნქციის მქონე, დიურეტიკებზე და აგფ-ინჰიბიტორებზე მყოფი და ხანდაზმული პაციენტები. ასას-ის მიღების შეწყვეტა განაპირობებს მკურნალობამდე არსებული მდგომარეობის აღდგენას.
იბუპროფენის დანიშვნისას ღვიძლის ფუნქციის მონიტორინგს საჭიროებენ ღვიძლის დაზიანების სიმპტომების (ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, სიყვითლე) და/ან დარღვეული ფუნქციური სინჯების (ტრანსამინაზები, ბილირუბინი, ტუტე ფოსფატაზა, გამა-გლუტამილ-ტრანსპეპტიდაზა) მქონე პაციენტები.
ტრანსამინაზების, კონიუგირებული ბილირუბინის ან ტუტე ფოსფატაზას დონის ორჯერ მატების შემთხვევაში, მედიკამენტის მიღება დაუყოვნებლივ წყდება და ხდება მიზეზის დადგენა. იბუპროფენის განმეორებითი გამოყენება დაუშვებელია.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენი აინჰიბირებს თრომბოციტების აგრეგაციის და ზრდის სისხლდენის დროს ჯანმრთელ პაციენტებში.
გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის მატების გამო არ არის რეკომენდებული  იბუპროფენისა და აცეტილსალიცლის მჟავას, ისევე, როგორც სხვა აასს-ის კომბინირებული დანიშვნა.
იშვიათად აღინიშნა ასას-ის გამოყენებასთან ასოცირებული სერიოზული, ზოგჯერ ფატალური, კანისმიერი რეაქციები ექსფოლიაციური დერმატიტის, სტივენ-ჯონსის სინდრომის და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის სახით. მსგავსი გართულებების რისკი განსაკუთრებით მაღალია მკურნალობის დასაწყისში (ძირითადად პირველი თვის განმავლობაში). პერუფენის მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანის დაზიანების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა რეაქციების გამოვლინებისთანავე.
გასტრო-ინტესტინური სისხლდენა, ულცერაცია და პერფორაცია აღინიშნა ასას-ის გამოყენების სხვადასხვა ეტაპზე, გამაფრთხილებელი სიმპტომების ან ადრე გადატანილი სერიოზული გასტრო-ინტესტინური დაავადების არსებობით ან მათ გარეშე. გასტრო-ინტესტინური სისხლდენის, ულცერაციისა და პერფორაციის რისკი მატულობს ასას-ის დოზის ზრდასთან ერთად პაციენტებში, რომელთაც გადატანილი აქვთ პეპტიური წყლულები სისხლდენით ან პერფორაციით და ხანდაზმულ პაციენტებში. ასეთ შემთხვევებში, აუცილებელია პაციენტების გაფრთხილება, მიმართონ ექიმს დისპეფსიური სიმპტომების და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის გამოვლენისთანავე მკურნალობის დასაწყისში.
ამგვარ პაციენტებში მკურნალობა იწყება მინიმალური ეფექტური დოზით. საჭიროა კუჭის დამცავი საშუალებების (მიზოპროსტოლი, პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები) ერთდროული დანიშვნა. განსაკუთრებით, თუ პაციენტი საჭიროებს დამატებით აცეტილსალიცილის მჟავას დაბალ დოზებს ან სხვა მედიკამენტებს, რომლებიც ზრდიან წყლულოვანი გართულებებისა და სისხლდენის განვითარების რისკს: კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები (ვარფარინი), სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები, ანტიაგრეგანტები (აცეტილსალიცილის მჟავა).
პერუფენის მიღება უნდა შეწყდეს გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან სისხლდენის ან წყლულების განვითარების შემთხვევაში.
მიმართეთ ექიმს, თუ დისმენორეას თან ახლავს სხვა უჩვეულო სიმპტომები. 
იბუპროფენის ფონზე მხედველობითი დარღვევების გამოვლენის შემთხვევაში, შეწყვიტეთ მკურნალობა და მიმართეთ ოფთალმოლოგს.
პერუფენის ფონზე დაორსულება სირთულეს წარმოადგენს. მიმართეთ ექიმს, თუ გეგმავთ ორსულობას ან გაქვთ პრობლემები დაორსულებასთან დაკავშირებით. 

სხვა მედიკამენტების გამოყენება
აცნობეთ ექიმს ან ფარმაცევტს, თუ იღებთ, ახლო წარსულში იღებდით ან შესაძლოა მიიღოთ რაიმე მედიკამენტი.
ლითიუმი: ასას აქვეითებენ ლითიუმის თირკმლისმიერ კლირენსს, ზრდიან მის კონცენტრაციას პლაზმაში და იწვევენ ინტოქსიკაციას. იბუპროფენის კომბინირების შემთხვევაში ლითიუმის პრეპარატებთან, საჭიროა ლითიუმის კონცენტრაციის მონიტორინგი სისხლის პლაზმაში.
მეტოტრექსატი: ასას ზრდიან მეტოტრექსატის კონცენტრაციას პლაზმაში.
საგულე გლიკოზიდები: ასას ამწვავებენ გულის უკმარისობას, აქვეითებენ გლომერულ ფილტრაციას და ზრდიან საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციას პლაზმაში.
ქოლესტირამინი: იბუპროფენისა და ქოლესტირამინის კომბინირებული დანიშვნა აქვეითებს იბუპროფენის აბსორბციას გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან. 
ციკლოსპორინი: ასას-ის და ციკლოსპორინის ერთდროული დანიშვნა ზრდის ნეფროტოქსიკური გართულებების რისკს.
დიურეტიკები, ანგიოტენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის (ამფ) ინჰიბიტორები და ანგიოტენზინ II ანტაგონისტები: ასას აქვეითებენ დიურეტიკებისა და სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ეფექტურობას.
თირკმლის ფუნქციური დარღვევების მქონე პაციენტებში, იბუპროფენის, ამფ ინჰიბიტორებისა და ანგიოტენზინ II ანტაგონისტების ერთდროული დანიშვნა აუარესებს თირკმლის მდგომარეობას.
ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციური ინჰიბიტორები: არ არის რეკომენდებული სხვა ასას-თან, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციურ ინჰიბიტორებთან კომბინირება, გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის მატების გამო. 
კორტიკოსტერიდები: იზრდება გასტრო-ინტესტინური წყლულებისა და სისხლდენის განვითარების რისკი.
ანტიკოაგულანტები: ასას აძლიერებენ ანტიკოაგულანტების, მაგ.: ვარფარინის, ეფექტს.
აცეტილსალიცილის მჟავა: გარკვეული მედიკამენტების, როგორიცაა ანტიკოაგულანტები (აცეტილსალიცილის მჟავა, ვარფარინი, ტიკლოპიდინი), ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები (ამფ ინჰიბიტორები: კაპტოპრილი, ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორები, ანგიოტენზინ II ანტაგონისტები) და სხვ. აქვეითებს იბუპროფენის ეფექტურობას, ან პირიქით, ქვეითდება მათი ეფექტი. ამიტომ, ყოველთვის მიმართეთ ექიმს, თუ იღებთ იბუპროფენს სხვა მედიკამენტებთან კომბინაციაში. 
ანტიაგრეგანტები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები: იზრდება გასტრო-ინტესტინური სისხლდენების რისკი.
ამინოგლიკოზიდები: ასას აქვეითებენ ამინოგლიკოზიდების ელიმინაციას.
გინკგო ბილობა: იზრდება სისხლდენის რისკი.
მიფეპრისტონი: ასას აქვეითებენ მიფეპრისტონის ეფექტურობას.
ქინოლონების რიგის ანტიბიოტიკები: ასას-თან კომბინირებისას იზრდება გულყრების განვითარების რისკი.
ტაკროლიმუსი: მატულობს ნეფროტოქსიკურობის რისკი.
ზიდოვუდინი: მატულობს ჰემატოლოგიური გართულებების რისკი.
სულფანილშარდოვანას წარმოებულები: ასას ზრდიან სულფანილშარდოვანას წარმოებულების ეფექტს (აღინიშნა ჰიპოგლიკემიის იშვიათი შემთხვევები იბუპროფენთან კომბინირების დროს).
CYP2C9 ინჰიბიტორები: იზრდება იბუპროფენის მიმართ მგრძნობელობა (CYP2C9 სუბსტრატი).
პერუფენის მიღება საკვებთან ერთად
პერუფენი მიიღება ჭამის შემდეგ. 

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი
ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში, ორსულობაზე ეჭვის ან ორსულობის დაგეგმვის შემთხვევაში, მედიკამენტის მიღებამდე მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს. 
ორსულობა
პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების ორსულობის ადრეულ პერიოდში მიღებისას, ეპიდემიოლოგიური კვლევების საფუძველზე, დადგენილ იქნა აბორტის, გულის მალფორმაციების (მანკის) და გასტროსხიზის (თეთრი ხაზის თიაქარი) რისკის მატება. პერუფენი არ არის რეკომენდებული ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, სასიცოცხლო ჩვენების გარეშე. პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის მესამე ტრიმესტრში.
არ არის რეკომენდებული პერუფენის გამოყენება მშობიარობის პერიოდში. შესაძლოა სამშობიარო აქტის დაგვიანება ან გახანგრძლივება დედისა და ნაყოფის სისხლდენების განვითარების მაღალი რისკით.
ლაქტაციის პერიოდი
არ არის რეკომენდებული პერუფენის მიღება ლაქტაციის პერიოდში. 

ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარი
იბუპროფენი გავლენას ახდენს ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეზე. ამიტომ, განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის დროს.

3. პერუფენის მიღება
მედიკამენტი მიიღება გამოყენების ინსტრუქციის ან ექიმის და ფარმაცევტის მითითების შესაბამისად. ნებისმიერი ინფორმაცია გადაამოწმეთ ექიმთან.
დოზირების სქემა განსხვავდება პაციენტების, მათი ასაკის და კლინიკური სიტუაციის შესაბამისად.
5 მლ ხსნარი შეიცავს 100 მგ იბუპროფენს.
პერუფენი არ შეიცავს შაქარს და ინიშნება დიაბეტიკებში.
მოზრდილები: 
მიუხედავად იმისა, რომ მოზრდილებისთვის არსებობს იბუპროფენის 200 მგ, 400 მგ და 600 მგ ფორმები, ყლაპვის პრობლემების შემთხვევაში, შესაძლებელია დაინიშნოს პერუფენი 15 მლ (300 მგ) – 4-ჯერ დღეში.
ხანდაზმულები:
არ საჭიროებენ დოზის კორექციას, გარდა თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისა. ასეთ შემთხვევებში დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად.
თირკმლის უკმარისობა:
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა. 
თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი და საშუალო დარღვევის შემთხვევაში ხდება საწყისი დოზის შემცირება.
იბუპროფენი არ არის რეკომენდებული თირკმლისა და ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის (იხ. სიფრთხილის ზომები).
პერუფენის სუსპენზიამ შეიძლება გამოიწვიოს პირისა და ყელის წვის გარდამავალი შეგრძნება;
გამოყენებამდე ბოთლი კარგად შეანჯღრიეთ.
მიღების გზა: ორალური.
მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა:
მერყეობს პაციენტების და მათი მდგომარეობის შესაბამისად.
გამოყენება ბავშვებში:
რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 20-30 მგ/კგ ყოველ 6-8 საათში.
3-6 თვის ასაკის ბავშვები (> 5 კგ სხეულის მასით): 5 მგ/კგ - 3-ჯერ დღეში.
6 თვიდან 1 წლამდე ასაკის ბავშვები: 2,5 მლ (50 მგ) - 3-ჯერ დღეში.
1-2 წლის ასაკის ბავშვები: 2,5 მლ (50 მგ) - 3-4-ჯერ დღეში.
3-7 წლის ასაკის ბავშვები: 5 მლ (100 მგ) - 3-4-ჯერ დღეში.
8-12 წლის ასაკის ბავშვები: 10 მლ (200 მგ) - 3-4-ჯერ დღეში.
იუვენილური იდიოპათიური ართრიტის სამკურნალოდ ინიშნება იბუპროფენის უფრო მაღალი დოზები, მაგრამ არა უმეტეს 40 მგ/კგ დღეში.
იბუპროფენი არ არის რეკომენდებული 5 კგ-ზე ნაკლები სხეულის მასის მქონე ბავშვებში.

დოზის გადაჭარბება
დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს. იბუპროფენით მწვავე ინტოქსიკაციის სიმპტომებია: გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი და ძილიანობა. დოზის გადაჭარბების შემთხვეაში ხდება კუჭის ამორეცხვა და პაციენტს უტარდება სიმპტომური მკურნალობა.
სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.
დოზის გამოტოვება
ნუ მიიღებთ გაორმაგებულ დოზას გამოტოვებულის სანაცვლოდ.
დოზის გამოტოვების შემთხვევაში გააგრძელეთ მკურნალობა რეკომენდებული სქემის შესაბამისად.
დამატებითი შეკითხვების არსებობის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.

4. შესაძლო გვერდითი ეფექტები
ყველა მედიკამენტის მსგავსად, პერუფენსაც შეუძლია გვერდითი ეფექტების გამოწვევა, თუმცა არა ყველა პაციენტში.
იბუპროფენის გვერდითი ეფექტები სხვა ასას-ის მსგავსია:
ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტია გასტრო-ინტესტინური გართულებები.  აღნიშნული მედიკამენტების მიღების ფონზე აღინიშნა: გულისრევა, დისპეფსიური მოვლენები, ღებინება, სისხლიანი ღებინება, მეტეორიზმი, მუცლის ტკივილი, დიარეა, ყაბზობა, მელენა (სისხლიანი განავალი), აფთოზური სტომატიტი, გასტრო-ინტესტინური სისხლდენა, კოლიტის გამწვავება და კრონის დაავადება.
იმუნური დარღვევები
შეიძლება გამოვლინდეს არასპეციფიკური ალერგიული რეაქცია ან ანაფიალაქსია; რესპირატორული ტრაქტის რეაქტიულობის მატების (ასთმის ჩათვლით), ასთმის გაუარესების, ბრონქოსპაზმის ან დისპნოეს, კანის დაავადებების (სხვადასხვა სახის გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, პურპურა, ანგიონევროზული შეშუპება და ძალიან იშვიათად ბულოზური დერმატიტი (სტივენს-ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და მულტიფორმული ერითემა)) სახით.
გასტრო-ინტესტინური დარღვევები
იშვიათად - გასტრიტი, კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლული.
იბუპროფენის ფონზე გასტრო-ინტესტინური პერფორაცია იშვიათია.
ძალიან იშვიათად აღწერილ იქნა პანკრეატიტის შემთხვევები.
პეპტიური წყლულები და პოტენციურად საშიში გასტრო-ინტესტინური სისხლდენა ძირითადად ხანდაზმულ პაციენტებში იქნა აღწერილი.
იბუპროფენის ორალურმა სუსპენზიამ შეიძლება გამოიწვიოს პირისა და ყელის წვის გარდამავალი შეგრძნება.
ზოგადი დარღვევები
აღწერილ იქნა იბუპროფენის მიღებასთან დაკავშირებული შეშუპება და დაღლილობის შეგრძნება.
კარდიო-ვასკულარული და ცერებრო-ვასკულარული დარღვევები
აღწერილ იქნა ასას-თან ასოცირებული შეშუპება, ჰიპერტენზია და გულის უკმარისობა. 
კლინიკური და ეპიდემიოლოგიური კვლევის მონაცემები მოწმობს, რომ იბუპროფენის გამოყენება მაღალი დოზებით (2400 მგ დღეში) ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში, ასოცირდებოდა თრომბოზული გართულებების განვითარების რისკის მატებასთან (მაგ.: მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი) (იხ. სიფრთხილის ზომები). 
პერუფენის მსგავსი მედიკამენტების მიღება შესაძლოა ასოცირდებოდეს სტენოკარდიული შეტევების (მიოკარდიუმის ინფარქტი) და ინსულტის რისკის მცირე მატებასთან.
ბულოზური რეაქციები, სტივენს-ჯონსის სინდრომის და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის ჩათვლით - ძალიან იშვიათია.
სხვა, ძალიან იშვიათი მოვლენები შეიძლება გამოვლინდეს სხვადასხვა ორგანოთა სისტემის ფუნქციონირების დაქვეითებით:
ინფექციები: რინიტი და ასეპტიური მენინგიტი.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები: ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, აპლასტიური ანემია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი და ჰემოლიზური ანემია.
ფსიქიკური დარღვევები: უძილობა, აგზნება, დეპრესია და გონების დაბინდვა.
ნერვული სისტემის დარღვევები: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ძილიანობა და ოპტიკური ნევრიტი.
მხედველობის სისტემის დარღვევები: მხედველობის დარღვევა და ტოქსიკური ოპტიკური ნეიროპათია.
სმენისა და ლაბირინთული სისტემის დარღვევები: სმენის დაქვეითება, ვერტიგო (თავბრუსხვევა) და ხმაური ყურებში.
კანი და კანქვეშა ქსოვილები: ფოტოსენსიბილიზაცია.
საშარდე სისტემის დარღვევები: ნეფროტოქსიკურობა, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის უკმარისობა.
გვერდითი ეფექტების განვითარების ან ისეთი გვერდითი ეფექტების გამოვლენის შემთხვევაში, რომლებიც მოცემულ გამოყენების ინსტრუქციაში არ არის აღწერილი, მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.

5. პერუფენის შენახვის პირობები
მედიკამენტი ინახება ბავშვებისთვის ხელმიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25˚C ტემპერატურაზე.
სინათლისაგან დასაცავად შეინახე ორიგინალ შეფუთვაში.
გამოიყენეთ გახსნიდან 3 თვის განმავლობაში.
ნუ გამოიყენებთ კოლოფზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ. გამოყენების ვადად მიიჩნევა შესაბამისი თვის ბოლო დღე.
გამოუყენებელ მედიკამენტს ნუ გადააგდებთ. ჰკითხეთ ფარმაცევტს, როგორ გაანადგუროთ იგი. ამგვარად დაიცავთ გარემოს დაბინძურებისაგან.

6. გამოშვების ფორმა და სხვა ინფორმაცია
პერუფენის შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება: იბუპროფენი. პერუფენის ყოველი 5 მლ შეიცავს 100 მგ იბუპროფენს.
დამხმარე ნივთიერებები: პროპილენგლიკოლი, გლიცერინი, ქსანტანის ფისი, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის ბენზოატი, პოლისორბატი 80, ნატრიუმის საქარინი, სორბიტოლი (70% ხსნარი), ტრინატრიუმის ციტრატი, ფორთოხლის არომატიზატორი და გაწმენდილი წყალი.
პერუფენის გამოშვების ფორმა
პერუფენი წარმოადგენს თეთრი ან პრაქტიკულად თეთრი ფერის ჰომოგენურ სუსპენზიას ფორთოხლის გემოთი. 
პერუფენი გამოდის 200 მლ-იანი შუშის ბოთლში, საზომი საშუალებით.

გაცემის წესი
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

კომპანია „ავერსი“ 1994 წლის 14 ნოემბერს დაარსდა. დამფუძნებლის ინიციატივით, მის სახელწოდებად იმთავითვე იქნა შერჩეული ლათინური სიტყვა, რომლის მნიშვნელობაც ყველაზე უკეთ შეესატყვისებოდა კომპანიის განვითარების პრინციპს - უწყვეტ და თანაბარზომიერ განვითარებას, სპირალურ წინსვლას.

იხილეთ ვრცლად

20მგ გარსით დაფარული ტაბლეტი #10; ლიოფილიზირებული ფხვნილი 20მგ ტენოქსიკამი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონში გამხსნელთან ერთად (საინექციო წყალი 2მლ) #1
თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი – 90,0მგ, სახამებელი – 84,0მგ, ტალკი – 4,0მგ, მაგნიუმის სტეარატი – 2,მგ, ჰიპრომელოზა – 2,0მგ, ტალკი – 1,4მგ, ტიტანის დიოქსიდი E171 - 1,2mg, რკინის ყვითელი ოქსიდი E172 -0,4მგ.
თითოეული ფლაკონი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი – 57,33მგ, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი – 3,28მგ, ტრომეტამოლი – 3,00მგ, ნატრიუმის მეტაბისულფატი – 2,00მგ, ნატრიუმის ედეტატი – 0,2მგ.
თითოეული ამპულა შეიცავს 2მლ გამოხდილ წყალს გამხსნელის სახით.

ოქსიტენს აქვს გამოხატული და ხანგრძლივი ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და ასევე სიცხისდამწევი მოქმედება. მოქმედების მექანიზმი ვლინდება ფერმენტ ციკლოქსიგენაზას ინჰიბირებით (თრგუნავს როგორც ციკლოქსიგენაზა -1, ისე ციკლოქსიგენაზა -2-ს), რაც იწვევს არაქიდონის მჟავის მეტაბოლიზმის დარღვვას და ანთების კერასა და სხვა ქსოვილებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ბლოკირებას. ამას გარდა, ოქსიტენი ხელს უშლის ანთების კერაში ლეიკოციტების დაგროვებას. რევმატიული დაავადებებისას ამცირებს ტკივილს სახსარში მოსვენებულ მდგომარეობასა და მოძრაობისას, ამცირებს დილის შებოჭილობასა შეშუპებას.

შიგნით მიღებისას სრულად სეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა 100%-ია. Cmax მიიღწევა 2სთ-ში. განაწილების მოცულობა 0,15ლ/კგ. პრეპარატის განმასხვავებელ თავისებურებას წარმოადგენს ხანგრძლივი მოქმედება. მისი T1/2 – 60-75სთ-ია. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებს. ჰიდროქსილირდება ღვიძლში. ძირითადი ნაწილი გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტების სახით შარდით, დანარჩენი ნაწილი - ნაღველთან ერთად.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებების –ოსტეოართროზის, რევმატოიდული ართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილოართრიტის სიმპტომური მკურნალობა. ტკივილის სინდრომი: ტენდინიტი, ბურსიტი, რადიკულიტი, პერიართრიტი. ტკივილის კუპირება მწვავე პოდაგრული ართრიტისას, პირველადი დისმენორეისას.

ტაბლეტები: მიიღება ერთი ტაბლრტი ერთჯერ დღეში ჭამის შემდეგ წყალთან ერთად.
პოდაგრული ართრიტის მწვავე შეტევისას: 1-2 ინექცია დღეში 2-3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში.
სახსრების რევმატიული დაავადებისას: 1 ინექცია დღეში ერთჯერ 2 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 1 თვის განმავლობაში.
ტკივილის სინდრომისას: 20-40მგ (ინექცია ან ტაბლეტი) დღეში ერთჯერ ტკივილის გაქრობამდე.
ალგოდისმენორეისას: 1 ტაბლეტი დღეში ერთჯერ მენსტრუაციის დროს ან მის დაწყებამდე.
ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც თანმხლები მკურნალობისას ან თირკმლის, ღვიძლის ან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციათა დარღვევისას გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი იმატებს ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით.
ბავშვები: პრეპარატი ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც არ არსებობს ტენოქსიკამის ბავშვთა ასაკში გამოყენების საკმარისი მონაცემები.
სისხლის პლაზმაში ალბუმინის დაბალი კონცენტრაციისას(მაგ. ნეფროზული სინდრომისას) ან ბილირუბინის მაღალი კონცენტრაციისას ინიშნება სიფრთხილით, ტენოქსიკამის პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების ხარისხის გამო.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
მკურნალობის ხანგრძლივობა: საყრდენ-მამოძრავებელი ისიტემის მწვავე ანთებითი პროცესებისას მკურნალობის ხანგრძლივობა, ჩვეულებრივ, არ აღემატება 7 დღეს. იშვიათ შემთხვევებში მკურნალობა შესაძლოა გაგრძელდეს 14 დღე.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება(მათ შორის ულცეროგენული მოქმედება, რომელიც დაკავშირებულია კუჭის ლორწოვანში პროსტაგლანდინების სინთეზის დარღვევასთან), ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, გასტრიტის, ეზოფაგიტი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, სისხლდენა ეროზიული დაზიანებიდან, წყლულიდან, ასევე სწორი ნაწლავიდან და ჰემოროიდული კვანძებიდან.
ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ტრემორ, აგზნება, უძილობა ან ძილიანობა.
მხედველობის ორგანოს მხრივ: შესაძლებელია თვალის შეშუპება და გაღიზიანება.
ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ქავილი, ლაიელის სინდრომი, სტივენ-ჯონსის სინდრომი.
დერმატოლოდიური რეაქციები: ალოპეცია, ფოტოსენსიბილიზაცია, ფრჩხილის დაზიანება.

ჰიპერმგრძნობელობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება (მათ შორის ანამნეზში), გასტროდუოდენალური სისხლდენა (მათ შორის ანამნეზში), მძიმე მიმდინარეობის გასტრიტი; პირდაპირი ან არაპირდაპირი კავშირი ბრონქიალურ ასთმასთან, ცხვირისა და ცხვირის წიაღების რეციდივული პოლიპოზი, არასტეროიდების აუტანლობა (მათ შორის ანამნეზში) ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაცია, ღვიძლის და/ან თირკმელების უკმარისობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ანთებითი დაავადებებ, თირკმლის პროგრესირებადი დაავადებები, ღვიძლის აქტიური დაავადებები, აორტო-კორონარული შუნტირების ჩატარების შემდგომი პერიოდი; დადასტურებული ჰიპერკალემია, სმენის დაქვეითება, ვესტიბულარული აპარატის პათოლოგია, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის დეფიციტ; სისხლის დაავადებები, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი…

ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია, რამდენადაც შესაძლებელია ორსულობის ვადის გადაცილება, სამშობიარო ძალების მოქმედების სისუსტე(მიომეტრიუმის კუმშვითი აქტივობისდაქვეითების გამო, რომელიც დაკავშირებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებასთან)
ლაქტაციის პერიოდში პრაპარატის გამოყენების აუცილებლობისას ძუძუთი კვება უნდა სეწყდეს.

ოქსიტენის მიღებისას საჭიროა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციათა კონტროლი.
წყლულის ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის პირველივე ნიშნების გამოვლენისთანავე დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება. პრეპარატი სიფრთხილით მიიღება პაციენტებში რომელთაც თირკმლის (მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით განპირობებული), ასევე ღვიძლის ფუნქცია დარღვეული აქვთ, აღენიშნებათ ნეფრიტული სინდრომი, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ასევე იმ პაციენტებში რომლებიც ღებულობენ შარდმდენებს, ან პოტენციურად ნეფროტოქსიკურ პრპარატებს.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ოქსიტენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს, რაც გათვალისწინებული უნდა იყოს ოპერაციული ჩარევისას. 
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე
არ მოქმედებს ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

ანტაციდები ამცირებენ ტენოქსიკამის შეწოვის სისწრაფეს, მაგრამ არ ახდენენ გავლენას შეწოვის ხარისხზე.
ციმეტიდინთან, დაბალმოლეკულურ ჰეპარინთან, პარენტერალური გამოყენების პენიცილინებთან და ოქროს პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი უკავშირდება შრატის ალბუმინს და ისევე როგორც სხვა არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიეროს ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების ეფექტები. ანტიკოაგულანტებთან და პერორალურ გლიკემიურ საშუალებებთან ერთად ტენოქსიკამის დანიშვნისას რეკომენდებულია მონიტორინგ, განსაკუთრებით საწყის ეტაპზე. დიგოქსინთან ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი, როგორც სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები, ამცირებს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტს. საგულე გლიკოზიდებთან ერთად დანიშვნისას შესაძლებელია გულის უკმარისობის დამძიმება, გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირება, საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციის მატება სისხლში. 
სიფრთხილით ინიშნება:
-ციკლოსპორინთან (იზრდება ნეფროტოქსიურობის რისკი);
-ფტორქინოლონებთან (იზრდება კრუნჩხვების განვითარების რისკი);
-ლითიუმის პრეპარატებთან (იზრდება ლითიუმით ინტოქსიკაციის რისკი), თუ ლითიუმის პრეპარატებით მკურნალობისას საჭირო გახდა ტენოქსიკამის დანიშვნა, მაშინ აუცილებელია ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლის გახშირება და პაციენტის გაფრთხილება საკმარისი რაოდენობით სითხის მიღების შესახებ.
-დიურეტიკებთან (მცირდება დიურეტიკების ეფექტურობა, იზრდება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების რისკი);
-მეტოტრექსატთან (იზრდება ინტოქსიკაციის რისკი, რამდენადაც ასას საშუალებები ამცირებენ მეტოტრექსატის ელიმინაციას);
-კორტიკოსტეროიდებთან (იზრდება გასტროდუოდენალური სისხლდენის რისკი)
აუცილებელია ორი ან მეტი ასას საშუალების ერთდროული დანიშვნა, გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის გამო (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ).
ოქსიტენის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული სალიცილატებთან ერთად, რამდენადაც ეს უკანასკნელები ანაცვლებენ ტენოქსიკამს ცილებთან კავშირის მხრივ და შესაბამისად ზრდიან ტენოქსიკამის კლირენსსა და განაწილების მოცულობას, ასევე გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გამო.
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები არ გამოიყენება მიფეპრისტონის მიღებიდან 8-12 დღის განმავლობაში, რამდენადაც შესაძლოა გამოიწვიონ მისი ეფექტურობის შემცირება.

ინახება არაუმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
შენახვის ვადა 3 წელი

ფარმაცევტული პროდუქტის II ჯგუფი (გაიცემა რეცეპტით)

20მგ გარსით დაფარული ტაბლეტი #10; ლიოფილიზირებული ფხვნილი 20მგ ტენოქსიკამი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონში გამხსნელთან ერთად (საინექციო წყალი 2მლ) #1
თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი – 90,0მგ, სახამებელი – 84,0მგ, ტალკი – 4,0მგ, მაგნიუმის სტეარატი – 2,მგ, ჰიპრომელოზა – 2,0მგ, ტალკი – 1,4მგ, ტიტანის დიოქსიდი E171 - 1,2mg, რკინის ყვითელი ოქსიდი E172 -0,4მგ.
თითოეული ფლაკონი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი – 57,33მგ, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი – 3,28მგ, ტრომეტამოლი – 3,00მგ, ნატრიუმის მეტაბისულფატი – 2,00მგ, ნატრიუმის ედეტატი – 0,2მგ.
თითოეული ამპულა შეიცავს 2მლ გამოხდილ წყალს გამხსნელის სახით.

ოქსიტენს აქვს გამოხატული და ხანგრძლივი ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და ასევე სიცხისდამწევი მოქმედება. მოქმედების მექანიზმი ვლინდება ფერმენტ ციკლოქსიგენაზას ინჰიბირებით (თრგუნავს როგორც ციკლოქსიგენაზა -1, ისე ციკლოქსიგენაზა -2-ს), რაც იწვევს არაქიდონის მჟავის მეტაბოლიზმის დარღვვას და ანთების კერასა და სხვა ქსოვილებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ბლოკირებას. ამას გარდა, ოქსიტენი ხელს უშლის ანთების კერაში ლეიკოციტების დაგროვებას. რევმატიული დაავადებებისას ამცირებს ტკივილს სახსარში მოსვენებულ მდგომარეობასა და მოძრაობისას, ამცირებს დილის შებოჭილობასა შეშუპებას.

შიგნით მიღებისას სრულად სეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა 100%-ია. Cmax მიიღწევა 2სთ-ში. განაწილების მოცულობა 0,15ლ/კგ. პრეპარატის განმასხვავებელ თავისებურებას წარმოადგენს ხანგრძლივი მოქმედება. მისი T1/2 – 60-75სთ-ია. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებს. ჰიდროქსილირდება ღვიძლში. ძირითადი ნაწილი გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტების სახით შარდით, დანარჩენი ნაწილი - ნაღველთან ერთად.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებების –ოსტეოართროზის, რევმატოიდული ართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილოართრიტის სიმპტომური მკურნალობა. ტკივილის სინდრომი: ტენდინიტი, ბურსიტი, რადიკულიტი, პერიართრიტი. ტკივილის კუპირება მწვავე პოდაგრული ართრიტისას, პირველადი დისმენორეისას.

ტაბლეტები: მიიღება ერთი ტაბლრტი ერთჯერ დღეში ჭამის შემდეგ წყალთან ერთად.
პოდაგრული ართრიტის მწვავე შეტევისას: 1-2 ინექცია დღეში 2-3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში.
სახსრების რევმატიული დაავადებისას: 1 ინექცია დღეში ერთჯერ 2 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 1 თვის განმავლობაში.
ტკივილის სინდრომისას: 20-40მგ (ინექცია ან ტაბლეტი) დღეში ერთჯერ ტკივილის გაქრობამდე.
ალგოდისმენორეისას: 1 ტაბლეტი დღეში ერთჯერ მენსტრუაციის დროს ან მის დაწყებამდე.
ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც თანმხლები მკურნალობისას ან თირკმლის, ღვიძლის ან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციათა დარღვევისას გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი იმატებს ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით.
ბავშვები: პრეპარატი ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც არ არსებობს ტენოქსიკამის ბავშვთა ასაკში გამოყენების საკმარისი მონაცემები.
სისხლის პლაზმაში ალბუმინის დაბალი კონცენტრაციისას(მაგ. ნეფროზული სინდრომისას) ან ბილირუბინის მაღალი კონცენტრაციისას ინიშნება სიფრთხილით, ტენოქსიკამის პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების ხარისხის გამო.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
მკურნალობის ხანგრძლივობა: საყრდენ-მამოძრავებელი ისიტემის მწვავე ანთებითი პროცესებისას მკურნალობის ხანგრძლივობა, ჩვეულებრივ, არ აღემატება 7 დღეს. იშვიათ შემთხვევებში მკურნალობა შესაძლოა გაგრძელდეს 14 დღე.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება(მათ შორის ულცეროგენული მოქმედება, რომელიც დაკავშირებულია კუჭის ლორწოვანში პროსტაგლანდინების სინთეზის დარღვევასთან), ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, გასტრიტის, ეზოფაგიტი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, სისხლდენა ეროზიული დაზიანებიდან, წყლულიდან, ასევე სწორი ნაწლავიდან და ჰემოროიდული კვანძებიდან.
ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ტრემორ, აგზნება, უძილობა ან ძილიანობა.
მხედველობის ორგანოს მხრივ: შესაძლებელია თვალის შეშუპება და გაღიზიანება.
ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ქავილი, ლაიელის სინდრომი, სტივენ-ჯონსის სინდრომი.
დერმატოლოდიური რეაქციები: ალოპეცია, ფოტოსენსიბილიზაცია, ფრჩხილის დაზიანება.

ჰიპერმგრძნობელობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება (მათ შორის ანამნეზში), გასტროდუოდენალური სისხლდენა (მათ შორის ანამნეზში), მძიმე მიმდინარეობის გასტრიტი; პირდაპირი ან არაპირდაპირი კავშირი ბრონქიალურ ასთმასთან, ცხვირისა და ცხვირის წიაღების რეციდივული პოლიპოზი, არასტეროიდების აუტანლობა (მათ შორის ანამნეზში) ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაცია, ღვიძლის და/ან თირკმელების უკმარისობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ანთებითი დაავადებებ, თირკმლის პროგრესირებადი დაავადებები, ღვიძლის აქტიური დაავადებები, აორტო-კორონარული შუნტირების ჩატარების შემდგომი პერიოდი; დადასტურებული ჰიპერკალემია, სმენის დაქვეითება, ვესტიბულარული აპარატის პათოლოგია, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის დეფიციტ; სისხლის დაავადებები, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი…

ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია, რამდენადაც შესაძლებელია ორსულობის ვადის გადაცილება, სამშობიარო ძალების მოქმედების სისუსტე(მიომეტრიუმის კუმშვითი აქტივობისდაქვეითების გამო, რომელიც დაკავშირებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებასთან)
ლაქტაციის პერიოდში პრაპარატის გამოყენების აუცილებლობისას ძუძუთი კვება უნდა სეწყდეს.

ოქსიტენის მიღებისას საჭიროა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციათა კონტროლი.
წყლულის ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის პირველივე ნიშნების გამოვლენისთანავე დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება. პრეპარატი სიფრთხილით მიიღება პაციენტებში რომელთაც თირკმლის (მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით განპირობებული), ასევე ღვიძლის ფუნქცია დარღვეული აქვთ, აღენიშნებათ ნეფრიტული სინდრომი, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ასევე იმ პაციენტებში რომლებიც ღებულობენ შარდმდენებს, ან პოტენციურად ნეფროტოქსიკურ პრპარატებს.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ოქსიტენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს, რაც გათვალისწინებული უნდა იყოს ოპერაციული ჩარევისას. 
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე
არ მოქმედებს ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

ანტაციდები ამცირებენ ტენოქსიკამის შეწოვის სისწრაფეს, მაგრამ არ ახდენენ გავლენას შეწოვის ხარისხზე.
ციმეტიდინთან, დაბალმოლეკულურ ჰეპარინთან, პარენტერალური გამოყენების პენიცილინებთან და ოქროს პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი უკავშირდება შრატის ალბუმინს და ისევე როგორც სხვა არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიეროს ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების ეფექტები. ანტიკოაგულანტებთან და პერორალურ გლიკემიურ საშუალებებთან ერთად ტენოქსიკამის დანიშვნისას რეკომენდებულია მონიტორინგ, განსაკუთრებით საწყის ეტაპზე. დიგოქსინთან ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი, როგორც სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები, ამცირებს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტს. საგულე გლიკოზიდებთან ერთად დანიშვნისას შესაძლებელია გულის უკმარისობის დამძიმება, გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირება, საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციის მატება სისხლში. 
სიფრთხილით ინიშნება:
-ციკლოსპორინთან (იზრდება ნეფროტოქსიურობის რისკი);
-ფტორქინოლონებთან (იზრდება კრუნჩხვების განვითარების რისკი);
-ლითიუმის პრეპარატებთან (იზრდება ლითიუმით ინტოქსიკაციის რისკი), თუ ლითიუმის პრეპარატებით მკურნალობისას საჭირო გახდა ტენოქსიკამის დანიშვნა, მაშინ აუცილებელია ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლის გახშირება და პაციენტის გაფრთხილება საკმარისი რაოდენობით სითხის მიღების შესახებ.
-დიურეტიკებთან (მცირდება დიურეტიკების ეფექტურობა, იზრდება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების რისკი);
-მეტოტრექსატთან (იზრდება ინტოქსიკაციის რისკი, რამდენადაც ასას საშუალებები ამცირებენ მეტოტრექსატის ელიმინაციას);
-კორტიკოსტეროიდებთან (იზრდება გასტროდუოდენალური სისხლდენის რისკი)
აუცილებელია ორი ან მეტი ასას საშუალების ერთდროული დანიშვნა, გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის გამო (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ).
ოქსიტენის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული სალიცილატებთან ერთად, რამდენადაც ეს უკანასკნელები ანაცვლებენ ტენოქსიკამს ცილებთან კავშირის მხრივ და შესაბამისად ზრდიან ტენოქსიკამის კლირენსსა და განაწილების მოცულობას, ასევე გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გამო.
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები არ გამოიყენება მიფეპრისტონის მიღებიდან 8-12 დღის განმავლობაში, რამდენადაც შესაძლოა გამოიწვიონ მისი ეფექტურობის შემცირება.

ინახება არაუმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
შენახვის ვადა 3 წელი

ფარმაცევტული პროდუქტის II ჯგუფი (გაიცემა რეცეპტით)

ქვეყანა: არგენტინა

მწარმოებელი: ლაბორ. ბეტა ს.ა

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ორტოფენი 1% 40გ გელი

შემადგენლობა:

1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს: 25მგ ნატრიუმის დიკლოფენაკს;

დამხმარე ნივთიერებები:

რძის შაქარი, შაქარი, კარტოფილის სახამებელი, პოლივინილპიროლიდონი, სტეარინის მჟავა, აცეტილფატილილ ცელულოზა, ტიტანის ორჟანგი, ტროპეოლინი 0, აბუსალათინის ზეთი, ვაზელინის ზეთი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება აღწერილობა: მოყვითალო-ნარინჯისფერი ან ნარინჯისფერი ტაბლეტები.

ფარმაკოდინამიკა:

ორტოფენი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას. მას გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი ეფექტი. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია მისი მაინჰიბირებელი ზემოქმედებით პროსტაგლანდინების ბიოსინთეზზე, რომლებიც დიდ როლს თამაშობენ ტკივილის და ცხელების განვითარების პათოგენეზში. სახსრების სინდრომის დროს ორტოფენი იწვევს ანთების და ტკივილის შემცირებას და მის კუპირებას მოსვენებით მდგომარეობაში და მოძრაობისას, ამცირებს სახსრების შეშუპებას და დილის შებოჭვას, ხელს უწყობს მოძრაობის გაადვილებას. ანთებითი პროცესების დროს, რომლებიც ვითარდება ოპერაციის და ტრავმების შემდეგ, ორტოფენი ხელს უწყობს როგორც სპონტანური ტკივილის, ასევე მოძრაობასთან დაკავშირებული ტკივილის შემსუბუქებას, ამასთანავე ამცირებს ანთებით შეშუპებას.

ჩვენება:

სახსრების ანთებითი დაავადებები (რევმატოიდული ართრიტი, იუვენილური ქრონიკული ართრიტი, რევმატიზმი, მაალკილოზირებელი სპონდილიტი, ფსორიაზული ართრიტი); _ სახსრების დეგენერაციული დაავადებები (მადეფორმირებელი ოსტეოართროზი, ოსტეოქონდროზი); _ ლუმბაგო, იშიაზი, ნევრალგია, მიალგია; _ ქსოვილების სახსარგარეშე დაავადებები, პოსტტრავმული ტკივილის სინდრომი, თანმხლები ანთებით, პოსტოპერაციული ტკივილები, პოდაგრის მწვავე შეტევა, პირველადი დისმენორეა, შაკიკის შეტევა.

უკუჩვენება:

მომატებული მგრძნობელობა დიკლოფენაკის, ასპირინის ან სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიმართ. ("ასპირინული ასთმა"); - კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების სტადიაში; - ორსულობის III ტრიმესტრი; - უცნობი ეთიოლოგიის სისხლის სურათის დარღვევა; - 6 წლამდე ბავშვები.

გაფრთხილება:

ორტოფენის გამოყენება შესაძლებელია ექიმის მკაცრი დაკვირვების ქვეშ მისი სარგებლიანობის და შესაძლო რისკის შეფასების შემდეგ: - ინდუცირებული პორფირია; - სისტემური წითელი მგლურა და შერეული კოლაგენოზები; - ორსულობის I და II ტრიმესტრი; - ლაქტაციის პერიოდი. ექიმის განსაკუთრებული ყურადღება საჭიროა: - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ანთებით-წყლულოვანი დაავადების დროს (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება); - თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციების დარღვევა; - მაღალი არტერიული წნევა ან გულის უკმარისობა; - ხანდაზმული ასაკი; -მძიმე ქირურგიული ჩარევის შემდეგ. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ავადმყოფებში ბრონქული ასთმით, ალერგიული რინიტით, ცხვირის ლორწოვანი გარსის პოლიპების დროს, ასევე სასუნთქი გზების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების და ქრონიკული ინფექციების დროს, ვინაიდან შეიძლება განვითარდეს ბრონქული ასთმის შეტევა, კვინკეს შეშუპება ან ურტიკარია.

გვერდითი მოვლენები:

გვერდითი მოვლენების განვითარება დამოკიდებულია ინდივიდუალურ ამტანობაზე, პრეპარატის დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე. ორტოფენის გამოყენებისას შესაძლებელია ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, ბოყინი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ასევე თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დაღლილობა; კანის ალერგიული რეაქციები და არტერიული წნევის მომატება. ცალკეულ შემთხვევაში აღინიშნება ულცეროგენული მოქმედება. ამ გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში მკურნალი ექიმი იღებს გადაწყვეტილებას პრეპარატის დოზის შემცირების ან მოხსნის შესახებ.

მიღების წესი და დოზირება:

ორტოფენი 25მგ შემოგარსული ტაბლეტები ინიშნება პერორალურად დაუღეჭავად, სითხის დაყოლებით ჭამის ბოლოს ან მის შემდეგ. პრეპარატის დოზირებას და მის ხანგრძლივობას ადგენს მკურნალი ექიმი დაავადების სიმძიმის და მიმდინარეობის მიხედვით. რევმატული დაავადების დროს მკურნალობა ხანგრძლივია. მოზრდილებში ინიშნება 25-50მგ (1-2 ტაბლეტი) 2-3 ჯერ დღეში. მაქსიმალური დღეღამური დოზა შეადგენს 150მგ-ს. ბავშვებში 6 წლის ასაკის ზევით და მოზარდებში ინიშნება 1-2მგ/კგ სხეულის წონაზე, გაყოფილი 2-3 მიღებაზე.

გამოყენების თავისებურებები:

პრეპარატის მაღალი დოზებით გამოყენებისას შესაძლოა განვითარდეს გვერდითი მოვლენები თავბრუსხვევის, დაღლილობის სახით, ცალკეულ შემთხვევაში შეიძლება გამოიწვიოს იმ სამუშაოს შესრულების გაძნელება, რომელიც მოითხოვს ყურადღების კონცენტარაციას. აღნიშნული მოვლენები ძლიერდება ალკოჰოლთან ერთდროული გამოყენებისას.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: აღინიშნება ცვლილებები ცენტრალური ნერლული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი მომატებული აგზნება, ჰიპერვენტილაცია კრუნჩხვების განვითარებით; ბავშვებში აღინიშნება მიოკლონური კრუნჩხვები და ცვლილებები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ (მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება). შესაძლოა განვითარდეს სისხლდენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდაბნ ან თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციების დარღვევები. მკურნალობა: სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში აუცილებელია სიმპტომატური მკურნალობა.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

ორტოფენის ერთდროული გამოყენებისას: - დიგოქსინთან, ფენიტოინთან ან ლითიუმის პრეპარატებთან იწვევს მათი კონცენტრაციის მომატრებას სისხლის პლაზმაში; - დიურეზულ და ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან მცირდება მათი მოქმედების ეფექტი; - კალიუმის შემნახველ დიურეზულ საშუალებებთან იზრდება ჰიპერკალემია; - სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ან გლუკოკორტიკოიდებთან მატულობს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ; - აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინირებისას მცირდება დიკლოფენაკის კონცენტრაცია სისხლის შრატში და მატულობს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი; ციკლოსპორინთან ერთდროულად დანიშვნისას მატულობს ამ უკანასკნელის ტოქსიური ზემოქმედება თირკმელებზე; - ანტიდიაბეტურ საშუალებებთან კომბინირებისას შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემია. ასეთი კომბინაციის გამოყენებისას საჭიროა სისხლში შაქრის კონცენტრაციის მონიტორინგი; -მეტოტრექსატთან 24 საათის განმავლობაში ან მისი მიღების შემდეგ იზრდება მეტოტრექსატის კონცენტრაცია და ძლიერდება მისი ტოქსიური მოქმედება; -ანტიკოაგულანტებთან საჭიროა სისხლის შედედების რეგულარული კონტროლი.

შენახვის ვადა:

3 წელი

შენახვის პირობები:

მშრალ, სინათლისაგან და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

გამოშვების ფორმა:

0.025გ შემოგარსული ტაბლეტები შეფუთვაში 30 ცალი.

მწარმოებელი:

«მოსქიმფარმპრეპარატები», რუსეთი