შემადგენლობა: პრეპარატის 1 ფლაკონი შეიცავს: ტენოქსიკამი 20 მგ. დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი, დინატრიუმის ედეტატი, ასკორბინის მჟავა, ტრომეტამოლი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, მარილმჟავა. გამხსნელი: საინექციო წყალი 2 მლ.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო და ანტირევმატიული საშუალებები. ოქსიკამები.

ჩვენებები: საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებები, რომლებსაც თან ახლავს ტკივილის სინდრომი: რევმატოიდული ართრიტი, პოდაგრული ართრიტი, მაანკილიზებელი სპონდილიტი – ბეხტერევის დაავადება; ინფექციური არასპეციფიკური პოლიართრიტი; ოსტეოართროზი, ოსტეოქონდროზი; ტენდინიტები, ბურსიტები, მიოზიტები, პერიართრიტი; ართრალგია, ნევრალგია, მიალგია, იშიალგია, ლუმბაგო; ტრავმები, დაჭიმულობები, ამოვარდნილობები და რბილი ქსოვილების სხვა დაზიანებები.

დოზირება და მიღების წესი: რევიანოქსის შეყვანის გზებია კუნთშიდა ან ინტრავენური ინექცია. ინიშნება დოზით 20 მგ ერთხელ დღეში. არ გამოიყენება უფრო მაღალი დოზები, რადგან ამ დროს ყოველთვის არ მიიღწევა უფრო მნიშვნელოვნად გამოხატული თერაპიული ეფექტი, ხოლო გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი იზრდება. საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის მწვავე დაავადებების მკურნალობისას, მკურნალობის პერიოდი როგორც წესი, არ აღემატება 7 დღეს, მაგრამ მძიმე შემთხვევებში მკურნალობა შესაძლებელია გაგრძელდეს 14 დღემდე.

გვერდითი მოვლენები: გულისრევა, ღებინება, ფაღარათი, შეკრულობა, გულძმარვა, დესპეფსია, მუცლის ტკივილი, მელენა, ეპიგასტრალური დისტრესი, ჰემატემეზისი, მეტეორიზმი, წყლულოვანი სტომატიტები, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან, გასტრიტი; იშვიათი – პეპტიური წყლული, ან სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ღვიძლის ანთება, სიყვითლე, შესაძლებელია სისხლში ტრანსამინაზების დონის მომატება. თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიული პურპურა, ნეიტროპენია; აგრანულოციტოზი, აპლასტიური ანემია, ან ჰემოლიზური ანემია, ჰემოგლობინის დონის დაქვეითება, რომელიც არ არის დაკავშირებული სისხლდენასთან; ლეიკოპენია, ეოზინოფილია. სისხლში გლუკოზის დონის მომატება, სხეულის მასის მომატება, ან შემცირება. აგზნება, მხედველობის ნერვის ანთება, მგრძნობელობის მოშლა, დეპრესია, ნევროტულობა, ჰალუცინაციები, ძილიანობა, ან უძილობა, ძილის დარღვევა, ყურებში ხმაური, შეუძლოდ ყოფნა, საერთო სისუსტე, მომატებული დაღლილობის შეგრძნება; ძალიან იშვიათი – თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა. თვალების გაღიზიანება და შეშუპება, მხედველობის დაბინდვა. შეშუპებები, ქოშინი, ტაქიკარდია. შესაძლებელია აასს-თი მკურნალობასთან ასოცირებული გულის უკმარისობის, არტერიული ჰიპერტენზიის განვითარება. თირკმლისმიერი ტოქსიკურობა, ინტერსტიციული ნეფრიტის, ნეფროზული სინდრომის და თირკმლის უკმარისობის ჩათვლით. ალერგიული რეაქციები, ანაფილაქსიური რეაქციები, სასუნთქი გზების რეაქტიულობა, ბრონქული ასთმის, ბრონქოსპაზმის, ან დისპნოეს ჩათვლით; კანზე გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება, ბულოზური დერმატიტი, შესაძლებელია თმის ცვენა, სინათლის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. ნებისმიერი გვერდითი მოვლენის განვითარების შემთხვევაში, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

უკუჩვენებები: მომატებული მგრძნობელობა ტენოქსიკამის, ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ. რევიანოქსი უკუნაჩვენებია ასევე პაციენტებში, რომლებსაც ადრე აღენიშნებოდათ მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები – ბრონქული ასთმის, რინიტის, ანგიონევროზული შეშუპების, ან ჭინჭრის ციების სიმპტომები, სხვა აასს-ს მიმართ, იბუპროფენის და ასპირინის ჩათვლით, ტენოქსიკამისადმი ჯვარედინი მგრძნობელობის პოტენციალის არსებობის გამო; აქტიური პეპტიური წყლული ან სისხლდენა, ან ანამნეზში მორეციდივე პეპტიური წყლულის ან სისხლდენის არსებობა, წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება, მძიმე ხარისხის გასტრიტი, ანამნეზში კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, ან პერფორაცია, რომელიც დაკავშირებულია აასს გამოყენებით წინამორბედ თერაპიასთან; მძიმე ხარისხის გულის, ღვიძლის და თირკმლის უკმარისობა; სისხლის დაავადება; ორსულობის III ტრიმესტრი.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან: ტენოქსიკამმა შეიძლება გააძლიეროს ვარფარინის და სხვა ანტიკოაგულანტების ანტიკოაგულაციური მოქმედება. ანტიაგრეგაციული საშუალებები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები: კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის რისკის მომატება. ტენოქსიკამმა და სხვა აასს შესაძლოა შეასუსტოს ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ეფექტები. საგულე გლიკოზიდების პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას, აასს შესაძლოა გაამწვავოს გულის უკმარისობა, დააქვეითოს გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარე. ციკლოსპორინი: ზრდის ნეფროტოქსიკურობის რისკს. კორტიკოსტეროიდები: იზრდება წყლულის, ან კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის განვითარების რისკი. შარდმდენები: ქვეითდება დიურეზული ეფექტი. აასს შეუძლია გამოიწვიოს ნატრიუმის, კალიუმის და სითხის შეკავება და დიურეტიკების ნატრიურეზული მოქმედების დარღვევა. ლითიუმი: საჭიროა ლითიუმის დონის მონიტორინგის სიხშირის გაზრდა სისხლში, პაციენტის გაფრთხილება საკმაო რაოდენობის სითხის მიღების შესახებ და ლითიუმით მოწამვლის სიმპტომების ამოცნობის სწავლება. მეთოტრექსატი: იზრდება მეთოტრექსატის ტოქსიკურობის რისკი. მიფეპრისტონი: აასს არ უნდა იქნას მიღებული მიფეპრისტონის გამოყენებიდან 8-12 დღის განმავლობაში. აასს, ციკლოოქსიგენაზა-2 სელექტიური ინჰიბიტორები, სალიცილატები: საჭიროა თავის შეკავება ორი, ან მეტი აასს ერთდროულ გამოყენებას, რადგან ამან შესაძლოა გააძლიეროს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი. ქინოლინური ანტიბიოტიკები: აასს შეიძლება გააძლიერონ კრუნჩხვების განვითარების რისკი. ტაკროლიმუსი: შესაძლებელია ნეფროტოქსიკურობის რისკის მომატება. ზიდოვუდინი: იზრდება ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობის რისკი.

განსაკუთრებული მითითებები: როგორც სხვა აასს შემთხვევაში, ხანდაზმულ პაციენტებში პრეპარატ რევიანოქსის გამოყენებისას საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა. ხანდაზმული პაციენტები იმყოფებიან სერიოზული გვერდითი ეფექტების განვითარების მომატებული რისკის ქვეშ. ერთდროულად სხვა სამკურნალო საშუალებების გამოყენების, ღვიძლის, თირკმლის, ან გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობის არსებობის ალბათობა მათ ასევე უფრო მაღალი აქვთ. აასს გამოყენების აუცილებლობისას, საჭიროა უმცირესი ეფექტური დოზის და მკურნალობის მინიმალური შესაძლო პერიოდის დანიშვნა. აასს თერაპიისას, აუცილებელია პაციენტების მონიტორინგი კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენაზე. არ არის რეკომენდირებული პრეპარატის გამოყენება ღვიძლის უკმარისობის დროს, ხოლო თირკმლის უკმარისობის დროს კრეატინინის კლირენსის მიხედვით დოზას ადგენს ექიმი. პრეპარატ რევიანოქსის გამოყენებისას, აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა პაციენტებში კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების ანამნეზით; პეპტიური წყლულის, ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის პირველი ნიშნების გამოვლენისას, აუცილებელია პრეპარატის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა. აასს გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობის განვითარება. ღვიძლის ფერმენტების მნიშვნელოვანი, ან მდგრადი გადახრისას, საჭიროა რევიანოქსის მიღების შეწყვეტა და განმეორებითი ანალიზების ჩატარება. მკურნალობისას, აუცილებელია განსაკუთრებული სიფრთხილე პაციენტებში ღვიძლის არსებული დაავადებებით. იშვიათ შემთხვევებში არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შესაძლოა გამოიწვიონ ინტერსტიციული ნეფრიტი, გლომერულონეფრიტი, პაპილარული ნეკროზი და ნეფროზული სინდრომი. უფრო მაღალ რისკს მიეკუთვნებიან პაციენტები თირკმლის არსებული დაავადებებით, ნეფროზული სინდრომით, უჯრედშორისი სითხის მომატებული მოცულობით, ღვიძლის დაავადებებით, გულის უკმარისობით, ასევე პაციენტები, რომლებიც პარალელურად მკურნალობენ შარდმდენებით, ან პოტენციურად ნეფროტოქსიკური საშუალებებით. ასეთ პაციენტებზე უნდა დაწესდეს თირკმლის, ღვიძლის და გულის ფუნქციის გულმოდგინე კონტროლი. მიღებული დოზა უნდა იყოს მინიმალური. აასს სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში გულის უკმარისობით, ან არტერიული ჰიპერტენზიით ანამნეზში. ტენოქსიკამი აქვეითებს თრომბოციტების აგრეგაციას და შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის დრო. პაციენტებში სისტემური წითელი მგლურით და შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადებებით, შეიძლება გაიზარდოს ასეპტიკური მენინგიტის განვითარების რისკი. პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება 18 წელზე ნაკლები ასაკის პირებში.

ორსულობა და ლაქტაცია: ორსულობის მესამე ტრიმესტრში უკუნაჩვენებია. რევიანოქსის გამოყენება ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში და მშობიარობისას შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც პოტენციური სარგებელი პაციენტისთვის აღემატება ნაყოფისთვის პოტენციურ რისკს. პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში, საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

მანქანისა და სხვა მექანიზმების მართვა: პრეპარატ რევიანოქსით მკურნალობის პერიოდში, აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა ავტოტრანსპორტის მართვისა და სხვა პოტენციურად საშიში ქმედებების შესრულებისას, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს.

ჭარბი დოზირება: სიმპტომები: გვერდითი მოვლენების გამოხატულების გაძლიერება. მკურნალობა: სიმპტომური თერაპია. აუცილებელია საკმარისი შარდის გამოყოფის უზრუნველყოფა და თირკმლების და ღვიძლის ფუნქციის გულმოდგინე მონიტორინგი. პაციენტზე დაკვირვება უნდა გაგრძელდეს პოტენციურად ტოქსიკური დოზის მიღებიდან არანაკლებ 4 საათი.

გარეგნული სახე და შეფუთვა: ლიოფილიზებული ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად გამხსნელთან კომპლექტში. ლიოფილიზებული ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად უფერო მინის ფლაკონში; 3 ფლაკონი ლიოფილიზებული ფხვნილით და 3 ამპულა 2 მლ გამხსნელით გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები: ინახება არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები: რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი: „ვეგაფარმ ლლპ“, დიდი ბრიტანეთი.

რევიანოქსი

Revianox

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება:

Tenoxicam (ტენოქსიკამი)

წამლის ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

შემადგენლობა

1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს: ტენოქსიკამი 20 მგ (აქტიური ნივთიერება)

არააქტიური ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, PVP K-30, ნატრიუმის ბენზოატი, გასუფთავებული ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, რკინის ყვითელი ოქსიდი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა.

პრეპარატის ათქ კოდი  M01AC02

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები. ოქსიკამები.

მოქმედები სმექანიზმი

ფარმაკოდინამიკა

ეფექტური ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას), ძლიერი  ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზიური და ზომიერი სიცხის დამწევი მოქმედებით. პრეპარატის თვისებები განპირობებულია ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ორივე იზოფორმის ინჰიბირებით, რაც იწვევს არაქიდონის მჟავას მეტაბოლიზმის დარღვევას და პროსტალგანდინების სინთეზის ბლოკადას.

ანთების საწინააღმდეგო ეფექტი განპირობებულია კაპილარების განვლადობის შემცირებით (ზღუდავს ექსუდაციას), ლიზოსომური მემბრანების სტაბილიზებით (ხელს უშლის ქსოვილების დამაზიანებელი ლიზოსომური ფერმენტების გამოთავისუფლებას), ანთების მედიატორების (პროსტაგლანდინები, ჰისტამინი, ბრადიკინინი, ლიმფოკინები, კომპლემენტის ფაქტორები) სინთეზის დათრგუნვით ან ინაქტივაციით. პრეპარატი ანთების კერაში ამცირებს თავისუფალი რადიკალების რაოდენობას, ამცირებს ქემოტაქსისს და ფაგოციტოზს; აფერხებს ანთების პროლიფერაციული ფაზის განვითარებას; ამცირებს ქსოვილების პოსტანთებით სკლეროზირებას; ახასიათებს ქონდროპროტექტული მოქმედება.

პრეპარატი კუპირებას ახდენს ან ამცირებს ნებისმიერი ეტიოლოგიის ტკივილის სინდრომს, ამცირებს დილის შებოჭილობას, ზრდის დაზიანებული სახსრების  მოძრაობის დიაპაზონს. ხანგრძლივი გამოყენებისას გააჩნია მადესენსიბილიზებელი მოქმედება.

ფარმაკოკინეტიკა

ტენოქსიკამი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, საკვების და ანტაციდების მიღება ანელებს აბსორბციის პროცესს, შეწოვის ხარისხზე ზეგავლენის გარეშე. Cmax მიიღწევა 2 საათში. ბიოშეღწევადობა შეადგენს 100%-ს. პრეპარატი 99%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ტენოქსიკამის განმასხვავებელ თვისებას წარმოადგენს მოქმედების ხანგრძლივობა და ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდი – 72 საათი. ტენოქსიკამი კარგად აღწევს სინოვიურ სითხეში. ადვილად გადალახავს ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. ტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით. ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს 60-75 საათს. ექსკრეცია ხდება ძირითადად შარდით და ნაწილობრივ ნაღველით.

ჩვენება

საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებები, თანმხლები ტკივილის სინდრომით:

– სახსროვანი სინდრომი პოდაგრის, რევმატიული ართრიტის, ოსტეოართროზის, მაანკილოზებელი სპონდილიტის, ოსტეოქონდროზის, რევმატიზმის სახსროვანი ფორმის (ტენდინიტი, ბურსიტი, მიოზიტი) დროს;

– ტკივილი ხერხემალში, ნევრალგია, მიალგია, იშიალგია;

– ალგოდისმენორეა.

დოზირება და მიღების წესი

შიგნით მისაღებად.

პრეპარატი ინიშნება დოზით 20 მგ ერთხელ დღე-ღამეში ერთი და იგივე დროს.

მწვავე პოდაგრული ართრიტისას ინიშნება 40 მგ ერთხელ დღე-ღამეში, 2 დღის განმავლობაში, შემდეგ – 20 მგ ერთხელ დღე-ღამეში, 5 დღის განმავლობაში.

უკუჩვენება

– მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების,  აცეტილსალიცილის მჟავის ან სხვა ასას-ების მიმართ;

– კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები;

– სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან;

– მძიმე მიმდინარეობის გასტრიტი;

– ღვიძლის და თირკმლების გამოხატული დარღვევები;

– არტერიული ჰიპერტენზია, გულის უკმარისობა, შეშუპება;

– ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი.

გვერდითი მოვლენები

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: დისპეფსია, (გულისრევა, ღებინება, გულძმარვა, დიარეა, მეტეორიზმი), ტკივილი და უსიამოვნო შეგრძნება მუცელში, სტომატიტი, ანორექსია; მაღალ დოზებში ხანგრძლივი გამოყენებისას კუჭ-ნაწლავის ეროზიულ-წყლულოვანი გართულებები.

ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დეპრესია, მომატებული აგზნებადობა.

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ქავილი, ერითემა, სტივენს-ჯონსისა და ლაილის სინდრომები.

სხვა: თირკმლების ფუნქციის დარღვევა, პლაზმაში კრეატინინის, აზოტის, შარდოვანას, ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება, სისხლდენის დროის გახანგრძლივება.

უსაფრთხოების ზომები

სიფრთხილით ინიშნება ასაკოვან პირებში, დიურეზულების, ნეფროტოქსიკური პრეპარატების მიღებისას, უშუალოდ ქირურგიული ჩარევის შემდგომ. ქირურგიულ ჩარევამდე რამდენიმე დღით ადრე უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება.

ხანგრძლივი მკურნალობისას საჭიროა ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციის, სისხლში პროთრომბინული ინდექსის, გლუკოზის შემცველობის კონტროლი. მკურნალობის ფონზე კუწ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანების ან სისხლდენის შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნა.

უსაფრთხოება ბავშვებში გამოყენებისას არ არის დადგენილი.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

ორსულობის დროს პრეპარატი უკუნაჩვენებია.

ტენოქსიკამი და მისი მეტაბოლიტები აღწევენ დედის რძეში, ამიტომ ძუძუთი კვების დროს პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

გამოყენება პედიატრიაში

უსაფრთხოება ბავშვებში გამოყენებისას არ არის დადგენილი.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

პრეპარატი არ ინიშნება სალიცილატების ჯგუფის პრეპარატებთან, აგრეთვე არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან და კორტიკოსტეროიდებთან ერთადად.

რევიანოქსი თანმხლები გამოყენებისას აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების და სულფონილშარდოვანას წარმოებულების მოქმედებას.

პრობენეციდმა შეიძლება გააძლიეროს ტენოქსიკამის გამოყოფა.

ერთდროული გამოყენებისას, ტენოქსიკამი რამდენადმე აქვეითებს საგულე გლიკოზიდების დონეს სისხლის პლაზმაში.

რევიანოქსი ერთდროულად არ გამოიყენება დიურეზულ საშუალებებთან, აგრეთვე – პოტენციურ ნეფროტოქსიკურ პრეპარატებთან.

რევიანოქსი არ ენიშნებათ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ სეროტონინული რეცეპტორების და ანტიაგრეგაციული საშუალებების ანტაგონისტებს.

ტენოქსიკამი აძლიერებს მეთოტრექსატის და ლითიუმის პლაზმურ კონცენტრაციებს.

ანტაციდური სამკურნალო პრეპარატები ამცირებენ ტენოქსიკამის აბსორბციას.

ტენოქსიკამის ქინოლონურ ანტიბიოტიკებთან თანმხლები გამოყენებისას აღინიშნება კრუნჩხვების განვითარების რისკი.

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: აღინიშნება გვერდითი ეფექტების გაძლიერება.

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. ტენოქსიკამით ჭარბ დოზირებაზე ეჭვის არსებობისას რეკომენდებულია სიმპტომური თერაპია.

გამოშვების ფორმა

შემოგარსული ტაბლეტები.

10 ტაბლეტი ბლისტერში.

1 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა – 3 წელი.

ინახება არა უმეტეს 25⁰С ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილას.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი: შპს“ბიოპოლუსი“, საქართველო

სავაჭროლი ცენზიის მფლობელი: შპს“ვეგაფარმი”, საქართველო

ანთების საწინააღმდეგო იბუპროფენის 5% გელი

რადიან B შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება არის 5% იბუპროფენი.
დამატებითი ნივთიერებები: ჰიდროქსიეთილცელულოზა, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ბენზილის სპირტი, იზოპროპილის სპირტი და გამოხდილი წყალი.

ჩვენება:
იბუპროფენი მიეკუთვნება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ჯგუფს.
ისინი ხსნიან ტკივილს და ამცირებენ ანთებას.
რადიან B გამოიყენება ზურგის ტკივილის, რევმატიული და კუნთების ტკივილის ან მყესების
დაჭიმვის და სპორტული დაზიანებების დროს.

რადიან B არ გამოიყენება:
– თუ პაციენტი ალერგიულია იბუპროფენის ან რადიან B შემადგენლობაში შემავალი
ნებისმიერი ინგერდიენტის მიმართ.
– თუ პაციენტს აღენიშნებოდა ალერგიული რეაქცია, მათ შორის ასთმა, ცხვირის ანთება
(რინიტი) ან ჭინჭრის ციება (ურტიკარია) გამოწვეული ასპირინის, იბუპროფენის ან სხვა
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებით.
– თუ პაციენტს აქვს თირკმლის უკმარისობა.
დაუშვებელია რადიან B გამოყენება პლასტირებთან ან სხვა სახვევებთან ერთად.

განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები რადიან B გამოყენების დროს:
დაუშვებელია რადიან B მოხვედრა გაღიზიანებულ ან დაზიანებულს კანზე, თვალზე, ცხვირზე და მგრძნობიარე ადგილზე.

სხვა პრეპარატების მიღება:
უნდა ეცნობოს მკურნალ ექიმს, თუ პაციენტი იღებს შემდეგ პრეპარატს:
– ასპირინი;
– სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (მსგავსი
ტკივილგამაყუჩებლები);
რადგან შეიძლება გაიზარდოს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი
დაუშვებელია რადიან B გამოყენება ორსულობის დროს. პრეპარატს შეუძლია ორსულობის და მშობიარობის დროის გახანგრძლივება. პრეპარატის გამოყენების დროს ლაქტაცია
დასაშვებია.

რადიან B გამოყენების წესი
რადიან B გამოიყენება კანზე.

დოზირება
მოზრდილები, ხანდაზმულები და 14 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები:
– ტუბიდან უნდა გამოვიდეს 5-დან 10 სმ-მდე გელი (შეიცავს 50-100 მგ იბუპროფენს) და
მსუბუქად შეიზილება დაზიანებულ ადგილას მის სრულ შეწოვამდე.
პროცედურა შეიძლება განმეორდეს ყოველ 4 საათში ერთხელ საჭიროების შესაბამისად,
მაგრამ არ შეიძლება 24 საათის განმავლობაში 4 დოზაზე მეტის გამოყენება. ყოველი
გამოყენების შემდეგ საჭიროა ხელების დაბანა. დაუშვებელია განსაზღვრული დოზის
გადაჭარბება.
ექიმის მითითების გარეშე დაუშვებელია პრეპარატის გამოყენება 14 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

რადიან B დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში
გადაჭარბებული დოზის სიმპტომებია თავის ტკივილი, ღებინება, უძილობა და დაბალი
არტერიული წნევა.

შესაძლო გვერდითი მოვლენები
– უეცრად განვითარებული ხიხინი;
– სუნთქვის გაძნელება;
– ქუთუთოების, სახის ან ტუჩების შეშუპება, გამონაყარი ან ქავილი, რაც შეიძლება მოიცავდეს მთელ სხეულს;
– კანის აქერცვლა ან დაწყლულება.
იშვიათად აღინიშნა შემდეგი სახის გვერდითი მოვლენები:
– გამოყენების ადგილას კანის რეაქციები, გამონაყარი, ქავილი;
– მუცლის ტკივილი;
– დისპეპსია
– თირკმელის უკმარისობა (ძალიან იშვიათად)
– ანამნეზში ასთმიან ან ალერგიულ პაციენტებში ასთმის სიმპტომები

რადიან B შენახვის წესი
რადიან B ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე და გამოყენების შემდეგ საჭიროა თავსახურის კარგად დახურვა. არ გამოიყენება შეფუთვაზე
მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

რადიან B შეფუთვა:
რადიან B იბუპროფენის გელი მოთავსებულია 30 გ, 50 გ ან 100 გ ალუმინის ტუბში.

სავაჭრო ლიცენზიის მფლობელი და მწარმოებელი:
თჰრონტონ ღოსს Lტდ., გაერთიანებული სამეფო.

პერუფენი 

შემადგენლობა

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (200 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების – იბუპროფენის 200 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (400 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების – იბუპროფენის 400 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, პოვიდონი K-30, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი – ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას).

წარმოადგენს ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებულს. ახასიათებს ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. პრეპარატის ეფექტურობა განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან, რაც თავის მხრივ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებით მიიღწევა.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღების შემდეგ იბუპროფენი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%. ნელა აღწევს სახსრების ღრუში, ყოვნდება სინოვიალურ ქსოვილში, და ამავე დროს ქმნის უფრო მეტ კონცენტრაციას ვიდრე პლაზმაში.

ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში. ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ღ-ფორმიდან 60%-ის აბსორბციის შემდეგ ნელა ტრანსფორმირდება აქტიურ შ-ფორმაში.

იბუპროფენი გამოიყოფა შეუცვლელი (არა უმეტეს 1%) და კონიუგატების სახით შარდის გზით, უმნიშვნელო რაოდენობა – ნაღველთან ერთად. თ1/2 დაახლოებით 2 საათია.

ჩვენება

– თავის ტკივილი;

– შაკიკი;

– კბილის ტკივილი;

– ნევრალგია;

– მიალგია;

– ზურგის ტკივილი;

– რევმატიული ტკივილი;

– ალგოდისმენორეა;

– ცხელება გრიპის ან მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების დროს.

უკუჩვენება

– კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები გამწვავების ფაზაში, მათ შორის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, პეპტიკური წყლული, კრონის დაავადება;

– გამოხატული გულის უკმარისობა;

– არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;

– “ასპირინული” ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, რომელიც პროვოცირებულია აცეტილსალიცილის მჟავას (სალიცილატების) ან სხვა ასას-ის მიღებით;

– მხედველობის ნერვის დაავადებები, ფერების აღქმის(ფერადი მხედველობის) დარღვევები, ამბლიოპია, სკოტომა;

– გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

– ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციური მდგომარეობები;

– ლეიკოპენია;

– ჰემორაგიული დიათეზი;

– ღვიძლის და/ან თირკმლების ფუნქციების გამოხატული დარღვევები;

– სმენის დაქვეითება, ვესტიბულური აპარატის პათოლოგია;

– ორსულობის III ტრიმესტრი;

– ლაქტაციის პერიოდი;

– 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

– იბუპროფენის ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, თუ ანამნეზში აღენიშნებათ კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ღვიძლის და/ან თირკმლის თანმდევი დაავადებები (მათ შორის ღვიძლის ციროზი პორტალური ჰიპერტენზიით, ნეფროზული სინდრომი), გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, დაუდგენელი ეტიოლოგიის სისხლის დაავადებები, ბრონქული ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა), ჰიპერბილირუბინემია, ასევე სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში (I და II ტრიმესტრი), ლაქტაციის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

უსაფრთხოების ზომები

გვერდითი ეფექტების გამოვლინებისას საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.

თუ პრეპარატის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას სიმპტომები კვლავ რჩება, პრეპარატი უნდა მოიხსნას და დაზუსტდეს დიაგნოზი.

17-კეტოსტეროიდების განსაზღვრის აუცილებლობისას, იბუპროფენი უნდა მოიხსნას გამოკვლევის ჩატარებამდე 48 საათით ადრე.

მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მიღება.

პრეპარატის ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. გასტროპათიის სიმპტომების გამოვლინებისას აუცილებელია ეზოფაგოგასტროდუედენოსკოპიური კვლევის ჩატარება, სისხლის საერთო ანალიზი (ჰემოგლობინის განსაზღვრა), ფეკალური მასის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ქმედებებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის III ტრიმესტრში. 

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მისი გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის, აჭარბებს ნაყოფზე ან ბავშვზე გავლენის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობისას უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის საკითხი. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, აქტივობის შეზღუდვა, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, ყურებში შუილი, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სუნთქვის გაჩერება.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში), აქტივირებული ნახშირის მიღება, ტუტოვანი სითხეების მიღება, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური მკურნალობა. 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

არ არის რეკომენდებული პერუფენის დანიშვნა აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა ასას-თან ერთად.

იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავას ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (პაციენტებში, რომლებიც ანტიაგრეგანტის სახით იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზებს, იბუპროფენის დანიშვნის შემდეგ შესაძლებელია მწვავე კორონარული უკმარისობის გამოვლინების სიხშირის მატება).

იბუპროფენის ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთდროულად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. 

იბუპროფენთან ერთად ცეფამანდოლის, ცეფოპერაზონის, ცეფოტეტანის, ვალპროის მჟავას, პლიკამიცინის გამოყენებისას იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების რისკი.

იბუპროფენთან ერთად დანიშვნისას ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ თირკმლებში პროსტაგლანდინების სინთეზს, რაც ნეფროტოქსიკური ეფექტის გაძლიერებას იწვევს.  

იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის ჰეპატოტოქსიკურ ეფექტს.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აბლოკირებენ მილაკოვან სეკრეციას, ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის პლაზმურ კონცენტრაციას.

იბუპროფენთან კომბინაციაში მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორები (მათ შორის ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც ზრდის მძიმე ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკს.

მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორების ინჰიბიტორები ამცირებენ იბუპროფენის ჰეპატოტოქსიკურ მოქმედებას.

ერთდროულად გამოყენებისას იბუპროფენი ამცირებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ფუროსემიდის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ნატრიურეზულ ეფექტს.

იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზული პრეპარატების ეფექტურობას და ზრდის არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების და ფიბრინოლიზური საშუალებების ეფექტურობას.

იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოსტეროიდების, გლუკოკორტიკოსტეროიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით მოვლენებს.

იბუპროფენი ზრდის პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების (სულფონილშარდოვანას წარმოებულების) და ინსულინის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.

ანტაციდები და კოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას.

იბუპროფენი სისხლში ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეტოტრექსატის კონცენტრაციას.

კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

დოზირება და მიღების წესი

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში პერუფენის საწყისი დოზა შეადგენს – 200 მგ 3-4-ჯერ დღე-ღამეში.

სწრაფი კლინიკური ეფექტის მისაღწევად დასაშვებია საწყისი დოზის გაზრდა – 400 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური დღიური დოზა – 1200 მგ.

6-12 წლის ასაკის ბავშვებში – პერუფენის 200 მგ არა უმეტეს 4-ჯერ დღე-ღამეში. გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, რომელთა წონა აღემატება 20 კგ-ს. კაფსულებს შორის მიღების ინტერვალმა უნდა შეადგინოს არანაკლებ  6 სთ. დღე-ღამეში დასაშვებია არა უმეტეს 600-800 მგ.

კაფსულები ინიშნება საკმარისი რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები

იბუპროფენის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას გვერდითი ეფექტები პრაქტიკულად არ ვლინდება. ხანგრძლივად გამოყენებისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, მჟავიანობა, ანორექსია, ეპიგასტრიუმში დისკომფორტის შეგრძნება, დიარეა, მეტეორიზმი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (ერთეულ შემთხვევაში გართულებული პერფორაციით და სისხლდენით), მუცლის ტკივილი, პირის ღრუს ლორწოვანის გაღიზიანება, სიმშრალე და ტკივილი, ღრძილების დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი, შეკრულობა, ჰეპატიტი.

ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, აგზნებადობა, ძილიანობა, დეპრესია, გონების არევა, ჰალუცინაციები; იშვიათად – ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად პაციენტებში აუტოიმუნური დაავადებებით);

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის ნერვის შექცევადი ტოქსიკური ნევრიტი, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, დიპლოპია, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივის და ქუთუთოების შეშუპება (ალერგიული გენეზის, სკოტომა); სმენის დაქვეითება, შუილი და ხმაური ყურებში;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის უკმარისობა, არტერიული წნევის მატება, ტაქიკარდია;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ნეფრიტი, პოლიურია, ცისტიტი;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური), თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ციებ-ცხელება, მულტიფორმული ექსუდაციერი ერითემა (მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი;

სხვადასხვა: ოფლდენის გაძლიერება.

დიდი დოზებით ხანგრძლივად გამოყენების შემთხვევაში: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაწყლულება, სისხლდენა (მათ შორის კუჭ-ნაწლავიდან, ღრძილებიდან, საშვილოსნოდან, ჰემოროიდული სისხლდენა), მხედველობის დარღვევა (ფერების აღქმის დარღვევა, სკოტომა, ამბლიოპია). 

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა – 3 წელი.

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 250ჩ-მდე. 

ინახება ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა

რბილი ჟელატინის კაფსულა 200 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფში. 

რბილი ჟელატინის კაფსულა 400 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფში. 

აფთიაქიდან გაცემის პირობები  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა ურეცეპტოდ.

პერუფენი 

შემადგენლობა

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (200 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების – იბუპროფენის 200 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (400 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების – იბუპროფენის 400 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, პოვიდონი K-30, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი – ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას).

წარმოადგენს ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებულს. ახასიათებს ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. პრეპარატის ეფექტურობა განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან, რაც თავის მხრივ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებით მიიღწევა.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღების შემდეგ იბუპროფენი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%. ნელა აღწევს სახსრების ღრუში, ყოვნდება სინოვიალურ ქსოვილში, და ამავე დროს ქმნის უფრო მეტ კონცენტრაციას ვიდრე პლაზმაში.

ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში. ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ღ-ფორმიდან 60%-ის აბსორბციის შემდეგ ნელა ტრანსფორმირდება აქტიურ შ-ფორმაში.

იბუპროფენი გამოიყოფა შეუცვლელი (არა უმეტეს 1%) და კონიუგატების სახით შარდის გზით, უმნიშვნელო რაოდენობა – ნაღველთან ერთად. თ1/2 დაახლოებით 2 საათია.

ჩვენება

– თავის ტკივილი;

– შაკიკი;

– კბილის ტკივილი;

– ნევრალგია;

– მიალგია;

– ზურგის ტკივილი;

– რევმატიული ტკივილი;

– ალგოდისმენორეა;

– ცხელება გრიპის ან მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების დროს.

უკუჩვენება

– კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები გამწვავების ფაზაში, მათ შორის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, პეპტიკური წყლული, კრონის დაავადება;

– გამოხატული გულის უკმარისობა;

– არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;

– “ასპირინული” ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, რომელიც პროვოცირებულია აცეტილსალიცილის მჟავას (სალიცილატების) ან სხვა ასას-ის მიღებით;

– მხედველობის ნერვის დაავადებები, ფერების აღქმის(ფერადი მხედველობის) დარღვევები, ამბლიოპია, სკოტომა;

– გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

– ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციური მდგომარეობები;

– ლეიკოპენია;

– ჰემორაგიული დიათეზი;

– ღვიძლის და/ან თირკმლების ფუნქციების გამოხატული დარღვევები;

– სმენის დაქვეითება, ვესტიბულური აპარატის პათოლოგია;

– ორსულობის III ტრიმესტრი;

– ლაქტაციის პერიოდი;

– 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

– იბუპროფენის ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, თუ ანამნეზში აღენიშნებათ კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ღვიძლის და/ან თირკმლის თანმდევი დაავადებები (მათ შორის ღვიძლის ციროზი პორტალური ჰიპერტენზიით, ნეფროზული სინდრომი), გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, დაუდგენელი ეტიოლოგიის სისხლის დაავადებები, ბრონქული ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა), ჰიპერბილირუბინემია, ასევე სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში (I და II ტრიმესტრი), ლაქტაციის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

უსაფრთხოების ზომები

გვერდითი ეფექტების გამოვლინებისას საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.

თუ პრეპარატის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას სიმპტომები კვლავ რჩება, პრეპარატი უნდა მოიხსნას და დაზუსტდეს დიაგნოზი.

17-კეტოსტეროიდების განსაზღვრის აუცილებლობისას, იბუპროფენი უნდა მოიხსნას გამოკვლევის ჩატარებამდე 48 საათით ადრე.

მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მიღება.

პრეპარატის ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. გასტროპათიის სიმპტომების გამოვლინებისას აუცილებელია ეზოფაგოგასტროდუედენოსკოპიური კვლევის ჩატარება, სისხლის საერთო ანალიზი (ჰემოგლობინის განსაზღვრა), ფეკალური მასის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ქმედებებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის III ტრიმესტრში. 

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მისი გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის, აჭარბებს ნაყოფზე ან ბავშვზე გავლენის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობისას უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის საკითხი. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, აქტივობის შეზღუდვა, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, ყურებში შუილი, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სუნთქვის გაჩერება.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში), აქტივირებული ნახშირის მიღება, ტუტოვანი სითხეების მიღება, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური მკურნალობა. 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

არ არის რეკომენდებული პერუფენის დანიშვნა აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა ასას-თან ერთად.

იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავას ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (პაციენტებში, რომლებიც ანტიაგრეგანტის სახით იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზებს, იბუპროფენის დანიშვნის შემდეგ შესაძლებელია მწვავე კორონარული უკმარისობის გამოვლინების სიხშირის მატება).

იბუპროფენის ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთდროულად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. 

იბუპროფენთან ერთად ცეფამანდოლის, ცეფოპერაზონის, ცეფოტეტანის, ვალპროის მჟავას, პლიკამიცინის გამოყენებისას იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების რისკი.

იბუპროფენთან ერთად დანიშვნისას ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ თირკმლებში პროსტაგლანდინების სინთეზს, რაც ნეფროტოქსიკური ეფექტის გაძლიერებას იწვევს.  

იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის ჰეპატოტოქსიკურ ეფექტს.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აბლოკირებენ მილაკოვან სეკრეციას, ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის პლაზმურ კონცენტრაციას.

იბუპროფენთან კომბინაციაში მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორები (მათ შორის ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც ზრდის მძიმე ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკს.

მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორების ინჰიბიტორები ამცირებენ იბუპროფენის ჰეპატოტოქსიკურ მოქმედებას.

ერთდროულად გამოყენებისას იბუპროფენი ამცირებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ფუროსემიდის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ნატრიურეზულ ეფექტს.

იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზული პრეპარატების ეფექტურობას და ზრდის არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების და ფიბრინოლიზური საშუალებების ეფექტურობას.

იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოსტეროიდების, გლუკოკორტიკოსტეროიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით მოვლენებს.

იბუპროფენი ზრდის პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების (სულფონილშარდოვანას წარმოებულების) და ინსულინის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.

ანტაციდები და კოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას.

იბუპროფენი სისხლში ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეტოტრექსატის კონცენტრაციას.

კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

დოზირება და მიღების წესი

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში პერუფენის საწყისი დოზა შეადგენს – 200 მგ 3-4-ჯერ დღე-ღამეში.

სწრაფი კლინიკური ეფექტის მისაღწევად დასაშვებია საწყისი დოზის გაზრდა – 400 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური დღიური დოზა – 1200 მგ.

6-12 წლის ასაკის ბავშვებში – პერუფენის 200 მგ არა უმეტეს 4-ჯერ დღე-ღამეში. გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, რომელთა წონა აღემატება 20 კგ-ს. კაფსულებს შორის მიღების ინტერვალმა უნდა შეადგინოს არანაკლებ  6 სთ. დღე-ღამეში დასაშვებია არა უმეტეს 600-800 მგ.

კაფსულები ინიშნება საკმარისი რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები

იბუპროფენის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას გვერდითი ეფექტები პრაქტიკულად არ ვლინდება. ხანგრძლივად გამოყენებისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, მჟავიანობა, ანორექსია, ეპიგასტრიუმში დისკომფორტის შეგრძნება, დიარეა, მეტეორიზმი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (ერთეულ შემთხვევაში გართულებული პერფორაციით და სისხლდენით), მუცლის ტკივილი, პირის ღრუს ლორწოვანის გაღიზიანება, სიმშრალე და ტკივილი, ღრძილების დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი, შეკრულობა, ჰეპატიტი.

ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, აგზნებადობა, ძილიანობა, დეპრესია, გონების არევა, ჰალუცინაციები; იშვიათად – ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად პაციენტებში აუტოიმუნური დაავადებებით);

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის ნერვის შექცევადი ტოქსიკური ნევრიტი, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, დიპლოპია, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივის და ქუთუთოების შეშუპება (ალერგიული გენეზის, სკოტომა); სმენის დაქვეითება, შუილი და ხმაური ყურებში;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის უკმარისობა, არტერიული წნევის მატება, ტაქიკარდია;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ნეფრიტი, პოლიურია, ცისტიტი;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური), თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ციებ-ცხელება, მულტიფორმული ექსუდაციერი ერითემა (მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი;

სხვადასხვა: ოფლდენის გაძლიერება.

დიდი დოზებით ხანგრძლივად გამოყენების შემთხვევაში: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაწყლულება, სისხლდენა (მათ შორის კუჭ-ნაწლავიდან, ღრძილებიდან, საშვილოსნოდან, ჰემოროიდული სისხლდენა), მხედველობის დარღვევა (ფერების აღქმის დარღვევა, სკოტომა, ამბლიოპია). 

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა – 3 წელი.

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 250ჩ-მდე. 

ინახება ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა

რბილი ჟელატინის კაფსულა 200 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფში. 

რბილი ჟელატინის კაფსულა 400 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფში. 

აფთიაქიდან გაცემის პირობები  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა ურეცეპტოდ.

პერუფენი 

შემადგენლობა

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (200 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების – იბუპროფენის 200 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

პერუფენის ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა (400 მგ) შეიცავს აქტიური ნივთიერების – იბუპროფენის 400 მგ-ს. დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი, სორბიტანის მონოოლეატი, პოვიდონი K-30, კალიუმის ჰიდროქსიდი, გაწმენდილი წყალი.

მოქმედების მექანიზმი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი – ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (ასას).

წარმოადგენს ფენილპროპიონის მჟავას წარმოებულს. ახასიათებს ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. პრეპარატის ეფექტურობა განპირობებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან, რაც თავის მხრივ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებით მიიღწევა.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღების შემდეგ იბუპროფენი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%. ნელა აღწევს სახსრების ღრუში, ყოვნდება სინოვიალურ ქსოვილში, და ამავე დროს ქმნის უფრო მეტ კონცენტრაციას ვიდრე პლაზმაში.

ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში. ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ღ-ფორმიდან 60%-ის აბსორბციის შემდეგ ნელა ტრანსფორმირდება აქტიურ შ-ფორმაში.

იბუპროფენი გამოიყოფა შეუცვლელი (არა უმეტეს 1%) და კონიუგატების სახით შარდის გზით, უმნიშვნელო რაოდენობა – ნაღველთან ერთად. თ1/2 დაახლოებით 2 საათია.

ჩვენება

– თავის ტკივილი;

– შაკიკი;

– კბილის ტკივილი;

– ნევრალგია;

– მიალგია;

– ზურგის ტკივილი;

– რევმატიული ტკივილი;

– ალგოდისმენორეა;

– ცხელება გრიპის ან მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების დროს.

უკუჩვენება

– კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები გამწვავების ფაზაში, მათ შორის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი, პეპტიკური წყლული, კრონის დაავადება;

– გამოხატული გულის უკმარისობა;

– არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;

– “ასპირინული” ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, რომელიც პროვოცირებულია აცეტილსალიცილის მჟავას (სალიცილატების) ან სხვა ასას-ის მიღებით;

– მხედველობის ნერვის დაავადებები, ფერების აღქმის(ფერადი მხედველობის) დარღვევები, ამბლიოპია, სკოტომა;

– გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

– ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციური მდგომარეობები;

– ლეიკოპენია;

– ჰემორაგიული დიათეზი;

– ღვიძლის და/ან თირკმლების ფუნქციების გამოხატული დარღვევები;

– სმენის დაქვეითება, ვესტიბულური აპარატის პათოლოგია;

– ორსულობის III ტრიმესტრი;

– ლაქტაციის პერიოდი;

– 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

– იბუპროფენის ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, თუ ანამნეზში აღენიშნებათ კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ღვიძლის და/ან თირკმლის თანმდევი დაავადებები (მათ შორის ღვიძლის ციროზი პორტალური ჰიპერტენზიით, ნეფროზული სინდრომი), გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, დაუდგენელი ეტიოლოგიის სისხლის დაავადებები, ბრონქული ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა), ჰიპერბილირუბინემია, ასევე სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის პერიოდში (I და II ტრიმესტრი), ლაქტაციის პერიოდში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

უსაფრთხოების ზომები

გვერდითი ეფექტების გამოვლინებისას საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის კონსულტაცია.

თუ პრეპარატის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას სიმპტომები კვლავ რჩება, პრეპარატი უნდა მოიხსნას და დაზუსტდეს დიაგნოზი.

17-კეტოსტეროიდების განსაზღვრის აუცილებლობისას, იბუპროფენი უნდა მოიხსნას გამოკვლევის ჩატარებამდე 48 საათით ადრე.

მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მიღება.

პრეპარატის ხანგრძლივად მიღების შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. გასტროპათიის სიმპტომების გამოვლინებისას აუცილებელია ეზოფაგოგასტროდუედენოსკოპიური კვლევის ჩატარება, სისხლის საერთო ანალიზი (ჰემოგლობინის განსაზღვრა), ფეკალური მასის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე.

ავტომობილისა და სხვა მექანიკური საშუალებების მართვაზე გავლენა

პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ქმედებებისგან, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის III ტრიმესტრში. 

ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მისი გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის, აჭარბებს ნაყოფზე ან ბავშვზე გავლენის პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობისას უნდა გადაწყდეს ძუძუთი კვების შეწყვეტის საკითხი. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, აქტივობის შეზღუდვა, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, ყურებში შუილი, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, წინაგულების ფიბრილაცია, სუნთქვის გაჩერება.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან 1 საათის განმავლობაში), აქტივირებული ნახშირის მიღება, ტუტოვანი სითხეების მიღება, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური მკურნალობა. 

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

არ არის რეკომენდებული პერუფენის დანიშვნა აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა ასას-თან ერთად.

იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავას ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (პაციენტებში, რომლებიც ანტიაგრეგანტის სახით იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავას მცირე დოზებს, იბუპროფენის დანიშვნის შემდეგ შესაძლებელია მწვავე კორონარული უკმარისობის გამოვლინების სიხშირის მატება).

იბუპროფენის ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთდროულად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. 

იბუპროფენთან ერთად ცეფამანდოლის, ცეფოპერაზონის, ცეფოტეტანის, ვალპროის მჟავას, პლიკამიცინის გამოყენებისას იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების რისკი.

იბუპროფენთან ერთად დანიშვნისას ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ თირკმლებში პროსტაგლანდინების სინთეზს, რაც ნეფროტოქსიკური ეფექტის გაძლიერებას იწვევს.  

იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის ჰეპატოტოქსიკურ ეფექტს.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც აბლოკირებენ მილაკოვან სეკრეციას, ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის პლაზმურ კონცენტრაციას.

იბუპროფენთან კომბინაციაში მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორები (მათ შორის ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც ზრდის მძიმე ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარების რისკს.

მიკროსომალური დაჟანგვის ინდუქტორების ინჰიბიტორები ამცირებენ იბუპროფენის ჰეპატოტოქსიკურ მოქმედებას.

ერთდროულად გამოყენებისას იბუპროფენი ამცირებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, ფუროსემიდის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ნატრიურეზულ ეფექტს.

იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზული პრეპარატების ეფექტურობას და ზრდის არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების და ფიბრინოლიზური საშუალებების ეფექტურობას.

იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოსტეროიდების, გლუკოკორტიკოსტეროიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით მოვლენებს.

იბუპროფენი ზრდის პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების (სულფონილშარდოვანას წარმოებულების) და ინსულინის ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს.

ანტაციდები და კოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას.

იბუპროფენი სისხლში ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეტოტრექსატის კონცენტრაციას.

კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

დოზირება და მიღების წესი

მოზრდილებში და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში პერუფენის საწყისი დოზა შეადგენს – 200 მგ 3-4-ჯერ დღე-ღამეში.

სწრაფი კლინიკური ეფექტის მისაღწევად დასაშვებია საწყისი დოზის გაზრდა – 400 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური დღიური დოზა – 1200 მგ.

6-12 წლის ასაკის ბავშვებში – პერუფენის 200 მგ არა უმეტეს 4-ჯერ დღე-ღამეში. გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, რომელთა წონა აღემატება 20 კგ-ს. კაფსულებს შორის მიღების ინტერვალმა უნდა შეადგინოს არანაკლებ  6 სთ. დღე-ღამეში დასაშვებია არა უმეტეს 600-800 მგ.

კაფსულები ინიშნება საკმარისი რაოდენობის წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები

იბუპროფენის 2-3 დღის მანძილზე მიღებისას გვერდითი ეფექტები პრაქტიკულად არ ვლინდება. ხანგრძლივად გამოყენებისას შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტების გამოვლინება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, მჟავიანობა, ანორექსია, ეპიგასტრიუმში დისკომფორტის შეგრძნება, დიარეა, მეტეორიზმი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები (ერთეულ შემთხვევაში გართულებული პერფორაციით და სისხლდენით), მუცლის ტკივილი, პირის ღრუს ლორწოვანის გაღიზიანება, სიმშრალე და ტკივილი, ღრძილების დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი, შეკრულობა, ჰეპატიტი.

ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, აგზნებადობა, ძილიანობა, დეპრესია, გონების არევა, ჰალუცინაციები; იშვიათად – ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად პაციენტებში აუტოიმუნური დაავადებებით);

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის ნერვის შექცევადი ტოქსიკური ნევრიტი, მხედველობის სიმკვეთრის დაქვეითება, დიპლოპია, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივის და ქუთუთოების შეშუპება (ალერგიული გენეზის, სკოტომა); სმენის დაქვეითება, შუილი და ხმაური ყურებში;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის უკმარისობა, არტერიული წნევის მატება, ტაქიკარდია;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ნეფრიტი, პოლიურია, ცისტიტი;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური), თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ციებ-ცხელება, მულტიფორმული ექსუდაციერი ერითემა (მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი;

სხვადასხვა: ოფლდენის გაძლიერება.

დიდი დოზებით ხანგრძლივად გამოყენების შემთხვევაში: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაწყლულება, სისხლდენა (მათ შორის კუჭ-ნაწლავიდან, ღრძილებიდან, საშვილოსნოდან, ჰემოროიდული სისხლდენა), მხედველობის დარღვევა (ფერების აღქმის დარღვევა, სკოტომა, ამბლიოპია). 

ვარგისობა და შენახვის პირობები

პრეპარატის ვარგისობის ვადა – 3 წელი.

ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 250ჩ-მდე. 

ინახება ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

გამოშვების ფორმა

რბილი ჟელატინის კაფსულა 200 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფში. 

რბილი ჟელატინის კაფსულა 400 მგ; 10 ან 20 კაფსულა ბლისტერებში, მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფში. 

აფთიაქიდან გაცემის პირობები  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა ურეცეპტოდ.

პერუფენი 

1. რა არის პერუფენი და რისთვის გამოიყენება
თერაპიული ჩვენება: 
რევმატოლოგია – მსუბუქი და ზომიერი რევმატული ტკივილი (ოსტეოართროზი / ოსტეოართრიტი).
ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება – პირველადი დისმენორეა, კბილის ტკივილი, ტრავმის შემდგომი ტკივილი (ამოვარდნილობა, დაჟეჟილობა, დაჭიმულობა, მოტეხილობა), მყესების მსუბუქი ან ზომიერი ტკივილი.
სიცხის დამწევი მოქმედება – ტემპერატურული რეაქცია (3 დღეზე ნაკლები).
სიცხის დასაწევად 3 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში ხანმოკლე კურსის სახით.
მკურნალობის დაწყებიდან 3 დღის შემდეგ სიმპტომების გაუარესების ან დადებითი დინამიკის არარსებობის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს. 

2. რისი ცოდნაა საჭირო პერუფენის მიღებამდე
ნუ მიიღებთ პერუფენს, თუ
– გაქვთ ალერგია იბუპროფენის ან მედიკამენტის შემადგენლობაში შემავალი სხვა კომპონენტების მიმართ (იხ. ნაწილი 6).
– თუ გაწუხებთ ან წარსულში გაწუხებდათ:
– აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით განპირობებული ასთმა, რინიტი, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება ან ბრონქოსპაზმი.
– კოაგულაციური დარღვევები (ცვლილებები სისხლის შედედების სისტემაში).
– წარსულში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღებასთან დაკავშირებული სისხლდენა გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან ან პერფორაცია.
– წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება, პეპტიური წყლულები ან მორეციდივე სისხლდენები გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან (სისხლდენის ან წყლულის 2 ან მეტი დიაგნოსტირებული ეპიზოდი).
– გულის მწვავე უკმარისობა. 
– თირკმლისა და ღვიძლის მწვავე უკმარისობა.
– ორსულობის მესამე ტრიმესტრი.

სიფრთხილის ზომები:
პერუფენის მიღებამდე მიმართეთ ექიმს.
არასასურველი მოვლენების შემცირება შესაძლებელია პერუფენის მინიმალური დოზის მიღებით მოკლე პერიოდის განმავლობაში (იხ. „პერუფენის გამოყენება“ და გასტრო-ინტესტინური და კარდიო-ვასკულარული გართულებები).
კარდიო-ვასკულარული და ცერებრო-ვასკულარული ეფექტები
აღწერილ იქნა არასტეროიდების გამოყენებასთან ასოცირებული სითხის შეკავებისა და შეშუპების შემთხვევები. ამგვარად, პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერტენზია ან გულის მსუბუქი და/ან საშუალო სიმძიმის შეგუბებითი უკმარისობა, საჭიროებენ პერიოდულ მონიტორინგს.
კლინიკური და ეპიდემიოლოგიური კვლევის მონაცემები მოწმობს, რომ იბუპროფენის გამოყენება მაღალი დოზებით (2400 მგ დღეში) ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში, ასოცირდებოდა თრომბოზული გართულებების განვითარების რისკის მატებასთან (მაგ.: მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი). თუმცა, ეპიდემიოლოგიური კვლევებით იბუპროფენის დაბალი დოზებით (1200 მგ დღეში) მიღების დროს მიოკარდიუმის ინფარქტის რისკის მატება არ აღინიშნა.
პაციენტებს, რომელთაც აწუხებთ არაკონტროლირებადი არტერიული ჰიპერტენზია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, გულის ქრონიკული იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიების დაავადება და/ან ცერებრო-ვასკულარული პათოლოგია, იბუპროფენით მკურნალობა შეიძლება ჩაუტარდეთ მხოლოდ გულდასმით გამოკვლევის შემდეგ. მსგავსი სიფრთხილის ზომები გასათვალისწინებელია პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ ხანგრძლივ თერაპიას და გააჩნიათ გულ-სისხლძარღვოვანი რისკ-ფაქტორები (არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია, დიაბეტი და არიან მწეველები). პერუფენის მსგავსი მედიკამენტების მიღება შესაძლოა ასოცირდებოდეს სტენოკარდიული შეტევების (მიოკარდიუმის ინფარქტი) და ინსულტის რისკის მცირე მატებასთან. რისკი მატულობს მაღალი დოზებისა და ხანგრძლივი კურსის შემთხვევაში. დაუშვებელია რეკომენდებული დოზისა და მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობის თვითნებური გაზრდა.
თუ გაწუხებთ გულისმხრივი პრობლემები ან გადაიტანეთ ინსულტი, ან ვარაუდობთ, რომ მიეკუთვნებით რისკ-ჯგუფს (მაგ.: გაქვთ მაღალი წნევა, დიაბეტი, ქოლესტერინის მაღალი დონე სისხლში ან ხართ მწეველი), მკურნალობის დაწყებამდე მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.
დაუშვებელია პერუფენისა და სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების, ციკლოოქსიგენაზა 2-ის სელექციური ინჰიბიტორების ჩათვლით, ერთდროული გამოყენება.
განსაკუთრებულ ყურადღებას საჭიროებენ ასთმიანი ან ანამნეზში ბრონქოსპაზმის მქონე პაციენტები, ვინაიდან იბუპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს ბრონქოსპაზმის ინიცირება, მიდრეკილ პირებში.
ყურადღებას საჭიროებენ ნატრიუმისა და წყლის შეკავებისადმი მიდრეკილი თირკმლის, ღვიძლის და გულის უკმარისობის მქონე პაციენტები, ვინაიდან ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები (ასას) იწვევენ თირკმლის ფუნქციის გაუარესებას. ამგვარ პაციენტებში იბუპროფენი უნდა დაინიშნოს მინიმალური დოზით და საჭიროა თირკმლის ფუნქციის აქტიური მონიტორინგი.
ხანდაზმული პაციენტები: გვერდითი ეფექტების, განსაკუთრებით გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან სისხლდენისა და პერფორაციის, განვითარების რისკი უფრო მაღალია ხანდაზმულ პაციენტებში და შესაძლოა ფატალური შედეგით დამთავრდეს.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენი სიფრთხილით ინიშნება ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორებს ან ანგიოტენზინის ანტაგონისტებს. ამგვარი კომბინაციის დანიშვნის შემთხვევაში, პაციენტები საჭიროებენ თირკმლის ფუნქციის შემდგომ, პერიოდულ მონიტორინგს.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენი ნიღბავს ინფექციის სიმპტომებს.
იბუპროფენი, ისევე, როგორც სხვა ასას, სიფრთხილით ინიშნება დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტებში.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენის ხანგრძლივად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის პაპილარული ნეკროზი და სხვა ტიპის დაზიანებები. ნეფროტოქსიკურობა აღინიშნა იმ პაციენტებშიც, რომელთა ორგანიზმში პროსტაგლანდინები უზრუნველყოფენ თირკმლის ნორმალური სისხლმომარაგების კომპენსატორულ შენარჩუნებას. ასეთ პაციენტებში ასას-ის დანიშვნა ამცირებს პროსტაგლანდინების დონეს და არაპირდაპირი გზით – სისხლის მიმოქცევას თირკმლებში, რამაც საბოლოო ჯამში, შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის დეკომპენსაცია. აღნიშნული მდგომარეობის განვითარების რისკის ქვეშ იმყოფებიან თირკმლის დარღვეული ფუნქციის, გულის უკმარისობის, ღვიძლის დისფუნქციის მქონე, დიურეტიკებზე და აგფ-ინჰიბიტორებზე მყოფი და ხანდაზმული პაციენტები. ასას-ის მიღების შეწყვეტა განაპირობებს მკურნალობამდე არსებული მდგომარეობის აღდგენას.
იბუპროფენის დანიშვნისას ღვიძლის ფუნქციის მონიტორინგს საჭიროებენ ღვიძლის დაზიანების სიმპტომების (ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, სიყვითლე) და/ან დარღვეული ფუნქციური სინჯების (ტრანსამინაზები, ბილირუბინი, ტუტე ფოსფატაზა, გამა-გლუტამილ-ტრანსპეპტიდაზა) მქონე პაციენტები.
ტრანსამინაზების, კონიუგირებული ბილირუბინის ან ტუტე ფოსფატაზას დონის ორჯერ მატების შემთხვევაში, მედიკამენტის მიღება დაუყოვნებლივ წყდება და ხდება მიზეზის დადგენა. იბუპროფენის განმეორებითი გამოყენება დაუშვებელია.
სხვა ასას-ის მსგავსად, იბუპროფენი აინჰიბირებს თრომბოციტების აგრეგაციის და ზრდის სისხლდენის დროს ჯანმრთელ პაციენტებში.
გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის მატების გამო არ არის რეკომენდებული  იბუპროფენისა და აცეტილსალიცლის მჟავას, ისევე, როგორც სხვა აასს-ის კომბინირებული დანიშვნა.
იშვიათად აღინიშნა ასას-ის გამოყენებასთან ასოცირებული სერიოზული, ზოგჯერ ფატალური, კანისმიერი რეაქციები ექსფოლიაციური დერმატიტის, სტივენ-ჯონსის სინდრომის და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის სახით. მსგავსი გართულებების რისკი განსაკუთრებით მაღალია მკურნალობის დასაწყისში (ძირითადად პირველი თვის განმავლობაში). პერუფენის მიღება უნდა შეწყდეს კანზე გამონაყარის, ლორწოვანის დაზიანების ან ჰიპერმგრძნობელობის სხვა რეაქციების გამოვლინებისთანავე.
გასტრო-ინტესტინური სისხლდენა, ულცერაცია და პერფორაცია აღინიშნა ასას-ის გამოყენების სხვადასხვა ეტაპზე, გამაფრთხილებელი სიმპტომების ან ადრე გადატანილი სერიოზული გასტრო-ინტესტინური დაავადების არსებობით ან მათ გარეშე. გასტრო-ინტესტინური სისხლდენის, ულცერაციისა და პერფორაციის რისკი მატულობს ასას-ის დოზის ზრდასთან ერთად პაციენტებში, რომელთაც გადატანილი აქვთ პეპტიური წყლულები სისხლდენით ან პერფორაციით და ხანდაზმულ პაციენტებში. ასეთ შემთხვევებში, აუცილებელია პაციენტების გაფრთხილება, მიმართონ ექიმს დისპეფსიური სიმპტომების და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის გამოვლენისთანავე მკურნალობის დასაწყისში.
ამგვარ პაციენტებში მკურნალობა იწყება მინიმალური ეფექტური დოზით. საჭიროა კუჭის დამცავი საშუალებების (მიზოპროსტოლი, პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები) ერთდროული დანიშვნა. განსაკუთრებით, თუ პაციენტი საჭიროებს დამატებით აცეტილსალიცილის მჟავას დაბალ დოზებს ან სხვა მედიკამენტებს, რომლებიც ზრდიან წყლულოვანი გართულებებისა და სისხლდენის განვითარების რისკს: კორტიკოსტეროიდები, ანტიკოაგულანტები (ვარფარინი), სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები, ანტიაგრეგანტები (აცეტილსალიცილის მჟავა).
პერუფენის მიღება უნდა შეწყდეს გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან სისხლდენის ან წყლულების განვითარების შემთხვევაში.
მიმართეთ ექიმს, თუ დისმენორეას თან ახლავს სხვა უჩვეულო სიმპტომები. 
იბუპროფენის ფონზე მხედველობითი დარღვევების გამოვლენის შემთხვევაში, შეწყვიტეთ მკურნალობა და მიმართეთ ოფთალმოლოგს.
პერუფენის ფონზე დაორსულება სირთულეს წარმოადგენს. მიმართეთ ექიმს, თუ გეგმავთ ორსულობას ან გაქვთ პრობლემები დაორსულებასთან დაკავშირებით. 

სხვა მედიკამენტების გამოყენება
აცნობეთ ექიმს ან ფარმაცევტს, თუ იღებთ, ახლო წარსულში იღებდით ან შესაძლოა მიიღოთ რაიმე მედიკამენტი.
ლითიუმი: ასას აქვეითებენ ლითიუმის თირკმლისმიერ კლირენსს, ზრდიან მის კონცენტრაციას პლაზმაში და იწვევენ ინტოქსიკაციას. იბუპროფენის კომბინირების შემთხვევაში ლითიუმის პრეპარატებთან, საჭიროა ლითიუმის კონცენტრაციის მონიტორინგი სისხლის პლაზმაში.
მეტოტრექსატი: ასას ზრდიან მეტოტრექსატის კონცენტრაციას პლაზმაში.
საგულე გლიკოზიდები: ასას ამწვავებენ გულის უკმარისობას, აქვეითებენ გლომერულ ფილტრაციას და ზრდიან საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციას პლაზმაში.
ქოლესტირამინი: იბუპროფენისა და ქოლესტირამინის კომბინირებული დანიშვნა აქვეითებს იბუპროფენის აბსორბციას გასტრო-ინტესტინური ტრაქტიდან. 
ციკლოსპორინი: ასას-ის და ციკლოსპორინის ერთდროული დანიშვნა ზრდის ნეფროტოქსიკური გართულებების რისკს.
დიურეტიკები, ანგიოტენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის (ამფ) ინჰიბიტორები და ანგიოტენზინ II ანტაგონისტები: ასას აქვეითებენ დიურეტიკებისა და სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ეფექტურობას.
თირკმლის ფუნქციური დარღვევების მქონე პაციენტებში, იბუპროფენის, ამფ ინჰიბიტორებისა და ანგიოტენზინ II ანტაგონისტების ერთდროული დანიშვნა აუარესებს თირკმლის მდგომარეობას.
ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციური ინჰიბიტორები: არ არის რეკომენდებული სხვა ასას-თან, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციურ ინჰიბიტორებთან კომბინირება, გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის მატების გამო. 
კორტიკოსტერიდები: იზრდება გასტრო-ინტესტინური წყლულებისა და სისხლდენის განვითარების რისკი.
ანტიკოაგულანტები: ასას აძლიერებენ ანტიკოაგულანტების, მაგ.: ვარფარინის, ეფექტს.
აცეტილსალიცილის მჟავა: გარკვეული მედიკამენტების, როგორიცაა ანტიკოაგულანტები (აცეტილსალიცილის მჟავა, ვარფარინი, ტიკლოპიდინი), ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები (ამფ ინჰიბიტორები: კაპტოპრილი, ბეტა-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორები, ანგიოტენზინ II ანტაგონისტები) და სხვ. აქვეითებს იბუპროფენის ეფექტურობას, ან პირიქით, ქვეითდება მათი ეფექტი. ამიტომ, ყოველთვის მიმართეთ ექიმს, თუ იღებთ იბუპროფენს სხვა მედიკამენტებთან კომბინაციაში. 
ანტიაგრეგანტები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები: იზრდება გასტრო-ინტესტინური სისხლდენების რისკი.
ამინოგლიკოზიდები: ასას აქვეითებენ ამინოგლიკოზიდების ელიმინაციას.
გინკგო ბილობა: იზრდება სისხლდენის რისკი.
მიფეპრისტონი: ასას აქვეითებენ მიფეპრისტონის ეფექტურობას.
ქინოლონების რიგის ანტიბიოტიკები: ასას-თან კომბინირებისას იზრდება გულყრების განვითარების რისკი.
ტაკროლიმუსი: მატულობს ნეფროტოქსიკურობის რისკი.
ზიდოვუდინი: მატულობს ჰემატოლოგიური გართულებების რისკი.
სულფანილშარდოვანას წარმოებულები: ასას ზრდიან სულფანილშარდოვანას წარმოებულების ეფექტს (აღინიშნა ჰიპოგლიკემიის იშვიათი შემთხვევები იბუპროფენთან კომბინირების დროს).
CYP2C9 ინჰიბიტორები: იზრდება იბუპროფენის მიმართ მგრძნობელობა (CYP2C9 სუბსტრატი).
პერუფენის მიღება საკვებთან ერთად
პერუფენი მიიღება ჭამის შემდეგ. 

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი
ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში, ორსულობაზე ეჭვის ან ორსულობის დაგეგმვის შემთხვევაში, მედიკამენტის მიღებამდე მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს. 
ორსულობა
პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების ორსულობის ადრეულ პერიოდში მიღებისას, ეპიდემიოლოგიური კვლევების საფუძველზე, დადგენილ იქნა აბორტის, გულის მალფორმაციების (მანკის) და გასტროსხიზის (თეთრი ხაზის თიაქარი) რისკის მატება. პერუფენი არ არის რეკომენდებული ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, სასიცოცხლო ჩვენების გარეშე. პერუფენი უკუნაჩვენებია ორსულობის მესამე ტრიმესტრში.
არ არის რეკომენდებული პერუფენის გამოყენება მშობიარობის პერიოდში. შესაძლოა სამშობიარო აქტის დაგვიანება ან გახანგრძლივება დედისა და ნაყოფის სისხლდენების განვითარების მაღალი რისკით.
ლაქტაციის პერიოდი
არ არის რეკომენდებული პერუფენის მიღება ლაქტაციის პერიოდში. 

ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარი
იბუპროფენი გავლენას ახდენს ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეზე. ამიტომ, განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის დროს.

3. პერუფენის მიღება
მედიკამენტი მიიღება გამოყენების ინსტრუქციის ან ექიმის და ფარმაცევტის მითითების შესაბამისად. ნებისმიერი ინფორმაცია გადაამოწმეთ ექიმთან.
დოზირების სქემა განსხვავდება პაციენტების, მათი ასაკის და კლინიკური სიტუაციის შესაბამისად.
5 მლ ხსნარი შეიცავს 100 მგ იბუპროფენს.
პერუფენი არ შეიცავს შაქარს და ინიშნება დიაბეტიკებში.
მოზრდილები: 
მიუხედავად იმისა, რომ მოზრდილებისთვის არსებობს იბუპროფენის 200 მგ, 400 მგ და 600 მგ ფორმები, ყლაპვის პრობლემების შემთხვევაში, შესაძლებელია დაინიშნოს პერუფენი 15 მლ (300 მგ) – 4-ჯერ დღეში.
ხანდაზმულები:
არ საჭიროებენ დოზის კორექციას, გარდა თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისა. ასეთ შემთხვევებში დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად.
თირკმლის უკმარისობა:
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა. 
თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი და საშუალო დარღვევის შემთხვევაში ხდება საწყისი დოზის შემცირება.
იბუპროფენი არ არის რეკომენდებული თირკმლისა და ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისთვის (იხ. სიფრთხილის ზომები).
პერუფენის სუსპენზიამ შეიძლება გამოიწვიოს პირისა და ყელის წვის გარდამავალი შეგრძნება;
გამოყენებამდე ბოთლი კარგად შეანჯღრიეთ.
მიღების გზა: ორალური.
მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა:
მერყეობს პაციენტების და მათი მდგომარეობის შესაბამისად.
გამოყენება ბავშვებში:
რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 20-30 მგ/კგ ყოველ 6-8 საათში.
3-6 თვის ასაკის ბავშვები (> 5 კგ სხეულის მასით): 5 მგ/კგ – 3-ჯერ დღეში.
6 თვიდან 1 წლამდე ასაკის ბავშვები: 2,5 მლ (50 მგ) – 3-ჯერ დღეში.
1-2 წლის ასაკის ბავშვები: 2,5 მლ (50 მგ) – 3-4-ჯერ დღეში.
3-7 წლის ასაკის ბავშვები: 5 მლ (100 მგ) – 3-4-ჯერ დღეში.
8-12 წლის ასაკის ბავშვები: 10 მლ (200 მგ) – 3-4-ჯერ დღეში.
იუვენილური იდიოპათიური ართრიტის სამკურნალოდ ინიშნება იბუპროფენის უფრო მაღალი დოზები, მაგრამ არა უმეტეს 40 მგ/კგ დღეში.
იბუპროფენი არ არის რეკომენდებული 5 კგ-ზე ნაკლები სხეულის მასის მქონე ბავშვებში.

დოზის გადაჭარბება
დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს. იბუპროფენით მწვავე ინტოქსიკაციის სიმპტომებია: გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი და ძილიანობა. დოზის გადაჭარბების შემთხვეაში ხდება კუჭის ამორეცხვა და პაციენტს უტარდება სიმპტომური მკურნალობა.
სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.
დოზის გამოტოვება
ნუ მიიღებთ გაორმაგებულ დოზას გამოტოვებულის სანაცვლოდ.
დოზის გამოტოვების შემთხვევაში გააგრძელეთ მკურნალობა რეკომენდებული სქემის შესაბამისად.
დამატებითი შეკითხვების არსებობის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.

4. შესაძლო გვერდითი ეფექტები
ყველა მედიკამენტის მსგავსად, პერუფენსაც შეუძლია გვერდითი ეფექტების გამოწვევა, თუმცა არა ყველა პაციენტში.
იბუპროფენის გვერდითი ეფექტები სხვა ასას-ის მსგავსია:
ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტია გასტრო-ინტესტინური გართულებები.  აღნიშნული მედიკამენტების მიღების ფონზე აღინიშნა: გულისრევა, დისპეფსიური მოვლენები, ღებინება, სისხლიანი ღებინება, მეტეორიზმი, მუცლის ტკივილი, დიარეა, ყაბზობა, მელენა (სისხლიანი განავალი), აფთოზური სტომატიტი, გასტრო-ინტესტინური სისხლდენა, კოლიტის გამწვავება და კრონის დაავადება.
იმუნური დარღვევები
შეიძლება გამოვლინდეს არასპეციფიკური ალერგიული რეაქცია ან ანაფიალაქსია; რესპირატორული ტრაქტის რეაქტიულობის მატების (ასთმის ჩათვლით), ასთმის გაუარესების, ბრონქოსპაზმის ან დისპნოეს, კანის დაავადებების (სხვადასხვა სახის გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, პურპურა, ანგიონევროზული შეშუპება და ძალიან იშვიათად ბულოზური დერმატიტი (სტივენს-ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და მულტიფორმული ერითემა)) სახით.
გასტრო-ინტესტინური დარღვევები
იშვიათად – გასტრიტი, კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლული.
იბუპროფენის ფონზე გასტრო-ინტესტინური პერფორაცია იშვიათია.
ძალიან იშვიათად აღწერილ იქნა პანკრეატიტის შემთხვევები.
პეპტიური წყლულები და პოტენციურად საშიში გასტრო-ინტესტინური სისხლდენა ძირითადად ხანდაზმულ პაციენტებში იქნა აღწერილი.
იბუპროფენის ორალურმა სუსპენზიამ შეიძლება გამოიწვიოს პირისა და ყელის წვის გარდამავალი შეგრძნება.
ზოგადი დარღვევები
აღწერილ იქნა იბუპროფენის მიღებასთან დაკავშირებული შეშუპება და დაღლილობის შეგრძნება.
კარდიო-ვასკულარული და ცერებრო-ვასკულარული დარღვევები
აღწერილ იქნა ასას-თან ასოცირებული შეშუპება, ჰიპერტენზია და გულის უკმარისობა. 
კლინიკური და ეპიდემიოლოგიური კვლევის მონაცემები მოწმობს, რომ იბუპროფენის გამოყენება მაღალი დოზებით (2400 მგ დღეში) ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში, ასოცირდებოდა თრომბოზული გართულებების განვითარების რისკის მატებასთან (მაგ.: მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი) (იხ. სიფრთხილის ზომები). 
პერუფენის მსგავსი მედიკამენტების მიღება შესაძლოა ასოცირდებოდეს სტენოკარდიული შეტევების (მიოკარდიუმის ინფარქტი) და ინსულტის რისკის მცირე მატებასთან.
ბულოზური რეაქციები, სტივენს-ჯონსის სინდრომის და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის ჩათვლით – ძალიან იშვიათია.
სხვა, ძალიან იშვიათი მოვლენები შეიძლება გამოვლინდეს სხვადასხვა ორგანოთა სისტემის ფუნქციონირების დაქვეითებით:
ინფექციები: რინიტი და ასეპტიური მენინგიტი.
სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები: ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, აპლასტიური ანემია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი და ჰემოლიზური ანემია.
ფსიქიკური დარღვევები: უძილობა, აგზნება, დეპრესია და გონების დაბინდვა.
ნერვული სისტემის დარღვევები: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ძილიანობა და ოპტიკური ნევრიტი.
მხედველობის სისტემის დარღვევები: მხედველობის დარღვევა და ტოქსიკური ოპტიკური ნეიროპათია.
სმენისა და ლაბირინთული სისტემის დარღვევები: სმენის დაქვეითება, ვერტიგო (თავბრუსხვევა) და ხმაური ყურებში.
კანი და კანქვეშა ქსოვილები: ფოტოსენსიბილიზაცია.
საშარდე სისტემის დარღვევები: ნეფროტოქსიკურობა, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის უკმარისობა.
გვერდითი ეფექტების განვითარების ან ისეთი გვერდითი ეფექტების გამოვლენის შემთხვევაში, რომლებიც მოცემულ გამოყენების ინსტრუქციაში არ არის აღწერილი, მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.

5. პერუფენის შენახვის პირობები
მედიკამენტი ინახება ბავშვებისთვის ხელმიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25˚C ტემპერატურაზე.
სინათლისაგან დასაცავად შეინახე ორიგინალ შეფუთვაში.
გამოიყენეთ გახსნიდან 3 თვის განმავლობაში.
ნუ გამოიყენებთ კოლოფზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ. გამოყენების ვადად მიიჩნევა შესაბამისი თვის ბოლო დღე.
გამოუყენებელ მედიკამენტს ნუ გადააგდებთ. ჰკითხეთ ფარმაცევტს, როგორ გაანადგუროთ იგი. ამგვარად დაიცავთ გარემოს დაბინძურებისაგან.

6. გამოშვების ფორმა და სხვა ინფორმაცია
პერუფენის შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება: იბუპროფენი. პერუფენის ყოველი 5 მლ შეიცავს 100 მგ იბუპროფენს.
დამხმარე ნივთიერებები: პროპილენგლიკოლი, გლიცერინი, ქსანტანის ფისი, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის ბენზოატი, პოლისორბატი 80, ნატრიუმის საქარინი, სორბიტოლი (70% ხსნარი), ტრინატრიუმის ციტრატი, ფორთოხლის არომატიზატორი და გაწმენდილი წყალი.
პერუფენის გამოშვების ფორმა
პერუფენი წარმოადგენს თეთრი ან პრაქტიკულად თეთრი ფერის ჰომოგენურ სუსპენზიას ფორთოხლის გემოთი. 
პერუფენი გამოდის 200 მლ-იანი შუშის ბოთლში, საზომი საშუალებით.

გაცემის წესი
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

კომპანია „ავერსი“ 1994 წლის 14 ნოემბერს დაარსდა. დამფუძნებლის ინიციატივით, მის სახელწოდებად იმთავითვე იქნა შერჩეული ლათინური სიტყვა, რომლის მნიშვნელობაც ყველაზე უკეთ შეესატყვისებოდა კომპანიის განვითარების პრინციპს – უწყვეტ და თანაბარზომიერ განვითარებას, სპირალურ წინსვლას.

იხილეთ ვრცლად