20მგ გარსით დაფარული ტაბლეტი #10; ლიოფილიზირებული ფხვნილი 20მგ ტენოქსიკამი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონში გამხსნელთან ერთად (საინექციო წყალი 2მლ) #1
თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი – 90,0მგ, სახამებელი – 84,0მგ, ტალკი – 4,0მგ, მაგნიუმის სტეარატი – 2,მგ, ჰიპრომელოზა – 2,0მგ, ტალკი – 1,4მგ, ტიტანის დიოქსიდი E171 – 1,2mg, რკინის ყვითელი ოქსიდი E172 -0,4მგ.
თითოეული ფლაკონი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი – 57,33მგ, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი – 3,28მგ, ტრომეტამოლი – 3,00მგ, ნატრიუმის მეტაბისულფატი – 2,00მგ, ნატრიუმის ედეტატი – 0,2მგ.
თითოეული ამპულა შეიცავს 2მლ გამოხდილ წყალს გამხსნელის სახით.

ოქსიტენს აქვს გამოხატული და ხანგრძლივი ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და ასევე სიცხისდამწევი მოქმედება. მოქმედების მექანიზმი ვლინდება ფერმენტ ციკლოქსიგენაზას ინჰიბირებით (თრგუნავს როგორც ციკლოქსიგენაზა -1, ისე ციკლოქსიგენაზა -2-ს), რაც იწვევს არაქიდონის მჟავის მეტაბოლიზმის დარღვვას და ანთების კერასა და სხვა ქსოვილებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ბლოკირებას. ამას გარდა, ოქსიტენი ხელს უშლის ანთების კერაში ლეიკოციტების დაგროვებას. რევმატიული დაავადებებისას ამცირებს ტკივილს სახსარში მოსვენებულ მდგომარეობასა და მოძრაობისას, ამცირებს დილის შებოჭილობასა შეშუპებას.

შიგნით მიღებისას სრულად სეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა 100%-ია. Cmax მიიღწევა 2სთ-ში. განაწილების მოცულობა 0,15ლ/კგ. პრეპარატის განმასხვავებელ თავისებურებას წარმოადგენს ხანგრძლივი მოქმედება. მისი T1/2 – 60-75სთ-ია. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებს. ჰიდროქსილირდება ღვიძლში. ძირითადი ნაწილი გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტების სახით შარდით, დანარჩენი ნაწილი – ნაღველთან ერთად.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებების –ოსტეოართროზის, რევმატოიდული ართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილოართრიტის სიმპტომური მკურნალობა. ტკივილის სინდრომი: ტენდინიტი, ბურსიტი, რადიკულიტი, პერიართრიტი. ტკივილის კუპირება მწვავე პოდაგრული ართრიტისას, პირველადი დისმენორეისას.

ტაბლეტები: მიიღება ერთი ტაბლრტი ერთჯერ დღეში ჭამის შემდეგ წყალთან ერთად.
პოდაგრული ართრიტის მწვავე შეტევისას: 1-2 ინექცია დღეში 2-3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში.
სახსრების რევმატიული დაავადებისას: 1 ინექცია დღეში ერთჯერ 2 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 1 თვის განმავლობაში.
ტკივილის სინდრომისას: 20-40მგ (ინექცია ან ტაბლეტი) დღეში ერთჯერ ტკივილის გაქრობამდე.
ალგოდისმენორეისას: 1 ტაბლეტი დღეში ერთჯერ მენსტრუაციის დროს ან მის დაწყებამდე.
ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც თანმხლები მკურნალობისას ან თირკმლის, ღვიძლის ან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციათა დარღვევისას გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი იმატებს ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით.
ბავშვები: პრეპარატი ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც არ არსებობს ტენოქსიკამის ბავშვთა ასაკში გამოყენების საკმარისი მონაცემები.
სისხლის პლაზმაში ალბუმინის დაბალი კონცენტრაციისას(მაგ. ნეფროზული სინდრომისას) ან ბილირუბინის მაღალი კონცენტრაციისას ინიშნება სიფრთხილით, ტენოქსიკამის პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების ხარისხის გამო.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
მკურნალობის ხანგრძლივობა: საყრდენ-მამოძრავებელი ისიტემის მწვავე ანთებითი პროცესებისას მკურნალობის ხანგრძლივობა, ჩვეულებრივ, არ აღემატება 7 დღეს. იშვიათ შემთხვევებში მკურნალობა შესაძლოა გაგრძელდეს 14 დღე.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება(მათ შორის ულცეროგენული მოქმედება, რომელიც დაკავშირებულია კუჭის ლორწოვანში პროსტაგლანდინების სინთეზის დარღვევასთან), ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, გასტრიტის, ეზოფაგიტი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, სისხლდენა ეროზიული დაზიანებიდან, წყლულიდან, ასევე სწორი ნაწლავიდან და ჰემოროიდული კვანძებიდან.
ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ტრემორ, აგზნება, უძილობა ან ძილიანობა.
მხედველობის ორგანოს მხრივ: შესაძლებელია თვალის შეშუპება და გაღიზიანება.
ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ქავილი, ლაიელის სინდრომი, სტივენ-ჯონსის სინდრომი.
დერმატოლოდიური რეაქციები: ალოპეცია, ფოტოსენსიბილიზაცია, ფრჩხილის დაზიანება.

ჰიპერმგრძნობელობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება (მათ შორის ანამნეზში), გასტროდუოდენალური სისხლდენა (მათ შორის ანამნეზში), მძიმე მიმდინარეობის გასტრიტი; პირდაპირი ან არაპირდაპირი კავშირი ბრონქიალურ ასთმასთან, ცხვირისა და ცხვირის წიაღების რეციდივული პოლიპოზი, არასტეროიდების აუტანლობა (მათ შორის ანამნეზში) ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაცია, ღვიძლის და/ან თირკმელების უკმარისობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ანთებითი დაავადებებ, თირკმლის პროგრესირებადი დაავადებები, ღვიძლის აქტიური დაავადებები, აორტო-კორონარული შუნტირების ჩატარების შემდგომი პერიოდი; დადასტურებული ჰიპერკალემია, სმენის დაქვეითება, ვესტიბულარული აპარატის პათოლოგია, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის დეფიციტ; სისხლის დაავადებები, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი…

ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია, რამდენადაც შესაძლებელია ორსულობის ვადის გადაცილება, სამშობიარო ძალების მოქმედების სისუსტე(მიომეტრიუმის კუმშვითი აქტივობისდაქვეითების გამო, რომელიც დაკავშირებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებასთან)
ლაქტაციის პერიოდში პრაპარატის გამოყენების აუცილებლობისას ძუძუთი კვება უნდა სეწყდეს.

ოქსიტენის მიღებისას საჭიროა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციათა კონტროლი.
წყლულის ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის პირველივე ნიშნების გამოვლენისთანავე დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება. პრეპარატი სიფრთხილით მიიღება პაციენტებში რომელთაც თირკმლის (მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით განპირობებული), ასევე ღვიძლის ფუნქცია დარღვეული აქვთ, აღენიშნებათ ნეფრიტული სინდრომი, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ასევე იმ პაციენტებში რომლებიც ღებულობენ შარდმდენებს, ან პოტენციურად ნეფროტოქსიკურ პრპარატებს.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ოქსიტენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს, რაც გათვალისწინებული უნდა იყოს ოპერაციული ჩარევისას. 
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე
არ მოქმედებს ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

ანტაციდები ამცირებენ ტენოქსიკამის შეწოვის სისწრაფეს, მაგრამ არ ახდენენ გავლენას შეწოვის ხარისხზე.
ციმეტიდინთან, დაბალმოლეკულურ ჰეპარინთან, პარენტერალური გამოყენების პენიცილინებთან და ოქროს პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი უკავშირდება შრატის ალბუმინს და ისევე როგორც სხვა არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიეროს ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების ეფექტები. ანტიკოაგულანტებთან და პერორალურ გლიკემიურ საშუალებებთან ერთად ტენოქსიკამის დანიშვნისას რეკომენდებულია მონიტორინგ, განსაკუთრებით საწყის ეტაპზე. დიგოქსინთან ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი, როგორც სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები, ამცირებს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტს. საგულე გლიკოზიდებთან ერთად დანიშვნისას შესაძლებელია გულის უკმარისობის დამძიმება, გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირება, საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციის მატება სისხლში. 
სიფრთხილით ინიშნება:
-ციკლოსპორინთან (იზრდება ნეფროტოქსიურობის რისკი);
-ფტორქინოლონებთან (იზრდება კრუნჩხვების განვითარების რისკი);
-ლითიუმის პრეპარატებთან (იზრდება ლითიუმით ინტოქსიკაციის რისკი), თუ ლითიუმის პრეპარატებით მკურნალობისას საჭირო გახდა ტენოქსიკამის დანიშვნა, მაშინ აუცილებელია ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლის გახშირება და პაციენტის გაფრთხილება საკმარისი რაოდენობით სითხის მიღების შესახებ.
-დიურეტიკებთან (მცირდება დიურეტიკების ეფექტურობა, იზრდება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების რისკი);
-მეტოტრექსატთან (იზრდება ინტოქსიკაციის რისკი, რამდენადაც ასას საშუალებები ამცირებენ მეტოტრექსატის ელიმინაციას);
-კორტიკოსტეროიდებთან (იზრდება გასტროდუოდენალური სისხლდენის რისკი)
აუცილებელია ორი ან მეტი ასას საშუალების ერთდროული დანიშვნა, გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის გამო (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ).
ოქსიტენის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული სალიცილატებთან ერთად, რამდენადაც ეს უკანასკნელები ანაცვლებენ ტენოქსიკამს ცილებთან კავშირის მხრივ და შესაბამისად ზრდიან ტენოქსიკამის კლირენსსა და განაწილების მოცულობას, ასევე გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გამო.
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები არ გამოიყენება მიფეპრისტონის მიღებიდან 8-12 დღის განმავლობაში, რამდენადაც შესაძლოა გამოიწვიონ მისი ეფექტურობის შემცირება.

ინახება არაუმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
შენახვის ვადა 3 წელი

ფარმაცევტული პროდუქტის II ჯგუფი (გაიცემა რეცეპტით)

20მგ გარსით დაფარული ტაბლეტი #10; ლიოფილიზირებული ფხვნილი 20მგ ტენოქსიკამი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონში გამხსნელთან ერთად (საინექციო წყალი 2მლ) #1
თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი – 90,0მგ, სახამებელი – 84,0მგ, ტალკი – 4,0მგ, მაგნიუმის სტეარატი – 2,მგ, ჰიპრომელოზა – 2,0მგ, ტალკი – 1,4მგ, ტიტანის დიოქსიდი E171 – 1,2mg, რკინის ყვითელი ოქსიდი E172 -0,4მგ.
თითოეული ფლაკონი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: 20მგ ტენოქსიკამი
დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი – 57,33მგ, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი – 3,28მგ, ტრომეტამოლი – 3,00მგ, ნატრიუმის მეტაბისულფატი – 2,00მგ, ნატრიუმის ედეტატი – 0,2მგ.
თითოეული ამპულა შეიცავს 2მლ გამოხდილ წყალს გამხსნელის სახით.

ოქსიტენს აქვს გამოხატული და ხანგრძლივი ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და ასევე სიცხისდამწევი მოქმედება. მოქმედების მექანიზმი ვლინდება ფერმენტ ციკლოქსიგენაზას ინჰიბირებით (თრგუნავს როგორც ციკლოქსიგენაზა -1, ისე ციკლოქსიგენაზა -2-ს), რაც იწვევს არაქიდონის მჟავის მეტაბოლიზმის დარღვვას და ანთების კერასა და სხვა ქსოვილებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ბლოკირებას. ამას გარდა, ოქსიტენი ხელს უშლის ანთების კერაში ლეიკოციტების დაგროვებას. რევმატიული დაავადებებისას ამცირებს ტკივილს სახსარში მოსვენებულ მდგომარეობასა და მოძრაობისას, ამცირებს დილის შებოჭილობასა შეშუპებას.

შიგნით მიღებისას სრულად სეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა 100%-ია. Cmax მიიღწევა 2სთ-ში. განაწილების მოცულობა 0,15ლ/კგ. პრეპარატის განმასხვავებელ თავისებურებას წარმოადგენს ხანგრძლივი მოქმედება. მისი T1/2 – 60-75სთ-ია. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებს. ჰიდროქსილირდება ღვიძლში. ძირითადი ნაწილი გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტების სახით შარდით, დანარჩენი ნაწილი – ნაღველთან ერთად.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ანთებით-დეგენერაციული დაავადებების –ოსტეოართროზის, რევმატოიდული ართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილოართრიტის სიმპტომური მკურნალობა. ტკივილის სინდრომი: ტენდინიტი, ბურსიტი, რადიკულიტი, პერიართრიტი. ტკივილის კუპირება მწვავე პოდაგრული ართრიტისას, პირველადი დისმენორეისას.

ტაბლეტები: მიიღება ერთი ტაბლრტი ერთჯერ დღეში ჭამის შემდეგ წყალთან ერთად.
პოდაგრული ართრიტის მწვავე შეტევისას: 1-2 ინექცია დღეში 2-3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში.
სახსრების რევმატიული დაავადებისას: 1 ინექცია დღეში ერთჯერ 2 დღის განმავლობაში, შემდეგ 1 ტაბლეტი ერთჯერ დღეში 1 თვის განმავლობაში.
ტკივილის სინდრომისას: 20-40მგ (ინექცია ან ტაბლეტი) დღეში ერთჯერ ტკივილის გაქრობამდე.
ალგოდისმენორეისას: 1 ტაბლეტი დღეში ერთჯერ მენსტრუაციის დროს ან მის დაწყებამდე.
ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც თანმხლები მკურნალობისას ან თირკმლის, ღვიძლის ან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციათა დარღვევისას გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი იმატებს ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით.
ბავშვები: პრეპარატი ინიშნება სიფრთხილით, რამდენადაც არ არსებობს ტენოქსიკამის ბავშვთა ასაკში გამოყენების საკმარისი მონაცემები.
სისხლის პლაზმაში ალბუმინის დაბალი კონცენტრაციისას(მაგ. ნეფროზული სინდრომისას) ან ბილირუბინის მაღალი კონცენტრაციისას ინიშნება სიფრთხილით, ტენოქსიკამის პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების ხარისხის გამო.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
მკურნალობის ხანგრძლივობა: საყრდენ-მამოძრავებელი ისიტემის მწვავე ანთებითი პროცესებისას მკურნალობის ხანგრძლივობა, ჩვეულებრივ, არ აღემატება 7 დღეს. იშვიათ შემთხვევებში მკურნალობა შესაძლოა გაგრძელდეს 14 დღე.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება(მათ შორის ულცეროგენული მოქმედება, რომელიც დაკავშირებულია კუჭის ლორწოვანში პროსტაგლანდინების სინთეზის დარღვევასთან), ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, გასტრიტის, ეზოფაგიტი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, სისხლდენა ეროზიული დაზიანებიდან, წყლულიდან, ასევე სწორი ნაწლავიდან და ჰემოროიდული კვანძებიდან.
ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ტრემორ, აგზნება, უძილობა ან ძილიანობა.
მხედველობის ორგანოს მხრივ: შესაძლებელია თვალის შეშუპება და გაღიზიანება.
ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ქავილი, ლაიელის სინდრომი, სტივენ-ჯონსის სინდრომი.
დერმატოლოდიური რეაქციები: ალოპეცია, ფოტოსენსიბილიზაცია, ფრჩხილის დაზიანება.

ჰიპერმგრძნობელობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება (მათ შორის ანამნეზში), გასტროდუოდენალური სისხლდენა (მათ შორის ანამნეზში), მძიმე მიმდინარეობის გასტრიტი; პირდაპირი ან არაპირდაპირი კავშირი ბრონქიალურ ასთმასთან, ცხვირისა და ცხვირის წიაღების რეციდივული პოლიპოზი, არასტეროიდების აუტანლობა (მათ შორის ანამნეზში) ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაცია, ღვიძლის და/ან თირკმელების უკმარისობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ანთებითი დაავადებებ, თირკმლის პროგრესირებადი დაავადებები, ღვიძლის აქტიური დაავადებები, აორტო-კორონარული შუნტირების ჩატარების შემდგომი პერიოდი; დადასტურებული ჰიპერკალემია, სმენის დაქვეითება, ვესტიბულარული აპარატის პათოლოგია, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის დეფიციტ; სისხლის დაავადებები, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი…

ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია, რამდენადაც შესაძლებელია ორსულობის ვადის გადაცილება, სამშობიარო ძალების მოქმედების სისუსტე(მიომეტრიუმის კუმშვითი აქტივობისდაქვეითების გამო, რომელიც დაკავშირებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებასთან)
ლაქტაციის პერიოდში პრაპარატის გამოყენების აუცილებლობისას ძუძუთი კვება უნდა სეწყდეს.

ოქსიტენის მიღებისას საჭიროა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციათა კონტროლი.
წყლულის ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის პირველივე ნიშნების გამოვლენისთანავე დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება. პრეპარატი სიფრთხილით მიიღება პაციენტებში რომელთაც თირკმლის (მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით განპირობებული), ასევე ღვიძლის ფუნქცია დარღვეული აქვთ, აღენიშნებათ ნეფრიტული სინდრომი, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ასევე იმ პაციენტებში რომლებიც ღებულობენ შარდმდენებს, ან პოტენციურად ნეფროტოქსიკურ პრპარატებს.
თირკმლის უკმარისობისას, როცა კრეატინინის კლირენსი>25მლ/წთ, საჭიროა ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობა დოზის კორექციის გარეშე. თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 25მლ/წთ-ში გამოიყენება სიფრთხილით ასეთ პაციენტებში ტენოქსიკამის გამოყენების არასაკმარისი ინფორმაციის გამო.
ოქსიტენი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს, რაც გათვალისწინებული უნდა იყოს ოპერაციული ჩარევისას. 
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე
არ მოქმედებს ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

ანტაციდები ამცირებენ ტენოქსიკამის შეწოვის სისწრაფეს, მაგრამ არ ახდენენ გავლენას შეწოვის ხარისხზე.
ციმეტიდინთან, დაბალმოლეკულურ ჰეპარინთან, პარენტერალური გამოყენების პენიცილინებთან და ოქროს პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი უკავშირდება შრატის ალბუმინს და ისევე როგორც სხვა არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიეროს ვარფარინისა და სხვა ანტიკოაგულანტების ეფექტები. ანტიკოაგულანტებთან და პერორალურ გლიკემიურ საშუალებებთან ერთად ტენოქსიკამის დანიშვნისას რეკომენდებულია მონიტორინგ, განსაკუთრებით საწყის ეტაპზე. დიგოქსინთან ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.
ტენოქსიკამი, როგორც სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები, ამცირებს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტს. საგულე გლიკოზიდებთან ერთად დანიშვნისას შესაძლებელია გულის უკმარისობის დამძიმება, გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირება, საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციის მატება სისხლში. 
სიფრთხილით ინიშნება:
-ციკლოსპორინთან (იზრდება ნეფროტოქსიურობის რისკი);
-ფტორქინოლონებთან (იზრდება კრუნჩხვების განვითარების რისკი);
-ლითიუმის პრეპარატებთან (იზრდება ლითიუმით ინტოქსიკაციის რისკი), თუ ლითიუმის პრეპარატებით მკურნალობისას საჭირო გახდა ტენოქსიკამის დანიშვნა, მაშინ აუცილებელია ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლის გახშირება და პაციენტის გაფრთხილება საკმარისი რაოდენობით სითხის მიღების შესახებ.
-დიურეტიკებთან (მცირდება დიურეტიკების ეფექტურობა, იზრდება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების რისკი);
-მეტოტრექსატთან (იზრდება ინტოქსიკაციის რისკი, რამდენადაც ასას საშუალებები ამცირებენ მეტოტრექსატის ელიმინაციას);
-კორტიკოსტეროიდებთან (იზრდება გასტროდუოდენალური სისხლდენის რისკი)
აუცილებელია ორი ან მეტი ასას საშუალების ერთდროული დანიშვნა, გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის გამო (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ).
ოქსიტენის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული სალიცილატებთან ერთად, რამდენადაც ეს უკანასკნელები ანაცვლებენ ტენოქსიკამს ცილებთან კავშირის მხრივ და შესაბამისად ზრდიან ტენოქსიკამის კლირენსსა და განაწილების მოცულობას, ასევე გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გამო.
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები არ გამოიყენება მიფეპრისტონის მიღებიდან 8-12 დღის განმავლობაში, რამდენადაც შესაძლოა გამოიწვიონ მისი ეფექტურობის შემცირება.

ინახება არაუმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
შენახვის ვადა 3 წელი

ფარმაცევტული პროდუქტის II ჯგუფი (გაიცემა რეცეპტით)

ქვეყანა: არგენტინა

მწარმოებელი: ლაბორ. ბეტა ს.ა

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ორტოფენი 1% 40გ გელი

შემადგენლობა:

1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს: 25მგ ნატრიუმის დიკლოფენაკს;

დამხმარე ნივთიერებები:

რძის შაქარი, შაქარი, კარტოფილის სახამებელი, პოლივინილპიროლიდონი, სტეარინის მჟავა, აცეტილფატილილ ცელულოზა, ტიტანის ორჟანგი, ტროპეოლინი 0, აბუსალათინის ზეთი, ვაზელინის ზეთი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება აღწერილობა: მოყვითალო-ნარინჯისფერი ან ნარინჯისფერი ტაბლეტები.

ფარმაკოდინამიკა:

ორტოფენი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას. მას გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი ეფექტი. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია მისი მაინჰიბირებელი ზემოქმედებით პროსტაგლანდინების ბიოსინთეზზე, რომლებიც დიდ როლს თამაშობენ ტკივილის და ცხელების განვითარების პათოგენეზში. სახსრების სინდრომის დროს ორტოფენი იწვევს ანთების და ტკივილის შემცირებას და მის კუპირებას მოსვენებით მდგომარეობაში და მოძრაობისას, ამცირებს სახსრების შეშუპებას და დილის შებოჭვას, ხელს უწყობს მოძრაობის გაადვილებას. ანთებითი პროცესების დროს, რომლებიც ვითარდება ოპერაციის და ტრავმების შემდეგ, ორტოფენი ხელს უწყობს როგორც სპონტანური ტკივილის, ასევე მოძრაობასთან დაკავშირებული ტკივილის შემსუბუქებას, ამასთანავე ამცირებს ანთებით შეშუპებას.

ჩვენება:

სახსრების ანთებითი დაავადებები (რევმატოიდული ართრიტი, იუვენილური ქრონიკული ართრიტი, რევმატიზმი, მაალკილოზირებელი სპონდილიტი, ფსორიაზული ართრიტი); _ სახსრების დეგენერაციული დაავადებები (მადეფორმირებელი ოსტეოართროზი, ოსტეოქონდროზი); _ ლუმბაგო, იშიაზი, ნევრალგია, მიალგია; _ ქსოვილების სახსარგარეშე დაავადებები, პოსტტრავმული ტკივილის სინდრომი, თანმხლები ანთებით, პოსტოპერაციული ტკივილები, პოდაგრის მწვავე შეტევა, პირველადი დისმენორეა, შაკიკის შეტევა.

უკუჩვენება:

მომატებული მგრძნობელობა დიკლოფენაკის, ასპირინის ან სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიმართ. (“ასპირინული ასთმა”); – კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების სტადიაში; – ორსულობის III ტრიმესტრი; – უცნობი ეთიოლოგიის სისხლის სურათის დარღვევა; – 6 წლამდე ბავშვები.

გაფრთხილება:

ორტოფენის გამოყენება შესაძლებელია ექიმის მკაცრი დაკვირვების ქვეშ მისი სარგებლიანობის და შესაძლო რისკის შეფასების შემდეგ: – ინდუცირებული პორფირია; – სისტემური წითელი მგლურა და შერეული კოლაგენოზები; – ორსულობის I და II ტრიმესტრი; – ლაქტაციის პერიოდი. ექიმის განსაკუთრებული ყურადღება საჭიროა: – კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ანთებით-წყლულოვანი დაავადების დროს (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება); – თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციების დარღვევა; – მაღალი არტერიული წნევა ან გულის უკმარისობა; – ხანდაზმული ასაკი; -მძიმე ქირურგიული ჩარევის შემდეგ. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ავადმყოფებში ბრონქული ასთმით, ალერგიული რინიტით, ცხვირის ლორწოვანი გარსის პოლიპების დროს, ასევე სასუნთქი გზების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების და ქრონიკული ინფექციების დროს, ვინაიდან შეიძლება განვითარდეს ბრონქული ასთმის შეტევა, კვინკეს შეშუპება ან ურტიკარია.

გვერდითი მოვლენები:

გვერდითი მოვლენების განვითარება დამოკიდებულია ინდივიდუალურ ამტანობაზე, პრეპარატის დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე. ორტოფენის გამოყენებისას შესაძლებელია ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, ბოყინი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ასევე თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დაღლილობა; კანის ალერგიული რეაქციები და არტერიული წნევის მომატება. ცალკეულ შემთხვევაში აღინიშნება ულცეროგენული მოქმედება. ამ გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში მკურნალი ექიმი იღებს გადაწყვეტილებას პრეპარატის დოზის შემცირების ან მოხსნის შესახებ.

მიღების წესი და დოზირება:

ორტოფენი 25მგ შემოგარსული ტაბლეტები ინიშნება პერორალურად დაუღეჭავად, სითხის დაყოლებით ჭამის ბოლოს ან მის შემდეგ. პრეპარატის დოზირებას და მის ხანგრძლივობას ადგენს მკურნალი ექიმი დაავადების სიმძიმის და მიმდინარეობის მიხედვით. რევმატული დაავადების დროს მკურნალობა ხანგრძლივია. მოზრდილებში ინიშნება 25-50მგ (1-2 ტაბლეტი) 2-3 ჯერ დღეში. მაქსიმალური დღეღამური დოზა შეადგენს 150მგ-ს. ბავშვებში 6 წლის ასაკის ზევით და მოზარდებში ინიშნება 1-2მგ/კგ სხეულის წონაზე, გაყოფილი 2-3 მიღებაზე.

გამოყენების თავისებურებები:

პრეპარატის მაღალი დოზებით გამოყენებისას შესაძლოა განვითარდეს გვერდითი მოვლენები თავბრუსხვევის, დაღლილობის სახით, ცალკეულ შემთხვევაში შეიძლება გამოიწვიოს იმ სამუშაოს შესრულების გაძნელება, რომელიც მოითხოვს ყურადღების კონცენტარაციას. აღნიშნული მოვლენები ძლიერდება ალკოჰოლთან ერთდროული გამოყენებისას.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: აღინიშნება ცვლილებები ცენტრალური ნერლული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი მომატებული აგზნება, ჰიპერვენტილაცია კრუნჩხვების განვითარებით; ბავშვებში აღინიშნება მიოკლონური კრუნჩხვები და ცვლილებები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ (მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება). შესაძლოა განვითარდეს სისხლდენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდაბნ ან თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციების დარღვევები. მკურნალობა: სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში აუცილებელია სიმპტომატური მკურნალობა.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

ორტოფენის ერთდროული გამოყენებისას: – დიგოქსინთან, ფენიტოინთან ან ლითიუმის პრეპარატებთან იწვევს მათი კონცენტრაციის მომატრებას სისხლის პლაზმაში; – დიურეზულ და ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან მცირდება მათი მოქმედების ეფექტი; – კალიუმის შემნახველ დიურეზულ საშუალებებთან იზრდება ჰიპერკალემია; – სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ან გლუკოკორტიკოიდებთან მატულობს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ; – აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინირებისას მცირდება დიკლოფენაკის კონცენტრაცია სისხლის შრატში და მატულობს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი; ციკლოსპორინთან ერთდროულად დანიშვნისას მატულობს ამ უკანასკნელის ტოქსიური ზემოქმედება თირკმელებზე; – ანტიდიაბეტურ საშუალებებთან კომბინირებისას შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემია. ასეთი კომბინაციის გამოყენებისას საჭიროა სისხლში შაქრის კონცენტრაციის მონიტორინგი; -მეტოტრექსატთან 24 საათის განმავლობაში ან მისი მიღების შემდეგ იზრდება მეტოტრექსატის კონცენტრაცია და ძლიერდება მისი ტოქსიური მოქმედება; -ანტიკოაგულანტებთან საჭიროა სისხლის შედედების რეგულარული კონტროლი.

შენახვის ვადა:

3 წელი

შენახვის პირობები:

მშრალ, სინათლისაგან და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

გამოშვების ფორმა:

0.025გ შემოგარსული ტაბლეტები შეფუთვაში 30 ცალი.

მწარმოებელი:

«მოსქიმფარმპრეპარატები», რუსეთი

ქვეყანა: უკრაინა

მწარმოებელი: ვიტამინი პჯსც

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო

კომპანია „ავერსი“ 1994 წლის 14 ნოემბერს დაარსდა. დამფუძნებლის ინიციატივით, მის სახელწოდებად იმთავითვე იქნა შერჩეული ლათინური სიტყვა, რომლის მნიშვნელობაც ყველაზე უკეთ შეესატყვისებოდა კომპანიის განვითარების პრინციპს – უწყვეტ და თანაბარზომიერ განვითარებას, სპირალურ წინსვლას.

იხილეთ ვრცლად

ქვეყანა: ბულგარეთი

მწარმოებელი: რამკოფარმი/კონცეპტ ფარმა

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო

ნუროფენ ფორტე
(Ibuprofen)

საერთაშორისო დასახელება – Ibuprofen
ათქ.კლასიფიკაციის კოდი – M01AE01

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი 
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, პროპიონის მჟავას წარმოებული პრეპარატები გამოხატული ანალგეზიური ეფექტით
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
400 მგ 12 ტაბლეტი

ერთი გარსით გაფარული ტაბლეტი შეიცავს აქტიურ ნივთიერებას – იბუპროფების 400 მგ და დამხმარე ნივთიერებებს: ნატრიუმის კროსკარმელოზას, ნატრიუმის ლაურილსულფატს, ნატრიუმის ციტრატს, სტეარინის მჟავას, სილიციუმის კოლოიდურ ანჰიდრინს, ნატრიუმის კარმელოზას, ტალკს, აკაციას, საქაროზას, ტიტანის დიოქსიდს, მაგროგოლი 600-ს, ოპაკოდ S-1-9460 HV ყავისფერ სამრეწველო მეთილირებულ სპირტს, გამოხდილ წყალს.

აღწერა
ტაბლეტები 1,25 მგ და 10 მგ; თეთრი მრგვალი ორმხრივად ამოზნექილი ტაბლეტი, ერთგვაროვანი სტრუქტურით, ტაბლეტის ერთ მხარეს წითელი ფერის წარწერით: „Nurofen 400“.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
პრეპარატი მიეკუთვნება არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს. გააჩნია ტკივილგამაყუჩებელი, სიცხის დამწევი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. ახდენს ცოგ1-ისა და ცოგ2-ის არასელექციურ ბლოკადას. იბუპროფენის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია პროსტაგლანდინების-ტკივილის, ანთებისა და ჰიპერთერმული რეაქციის მედიატორების- სინთეზის დათრგუნვით.
ფარმაკოკინეტიკა
მისი აბსორბცია მაღალია. T 1/2 ნახევარგამოყოფის პერიოდი – 2 საათი; პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი – 90%. ნელა აღწევს სახსრების შიგნით, სადაც ხდება მისი შეკავება სინოვიალურ ქსოვილში, რომელშიც მისი კონცენტრაცია უფრო მარალია, ვიდრე პლაზმაში. აბსორბციის შემდეგ ფარმაკოლოგიურად არააქტიური R-ფორმის დაახლოებით 60% ნელა გარდაიქმნება აქტიურ S- ფორმად. განიცდის მეთაბოლიზმს. ელიმინირება თირკმლებით (უცვლელი სახით- არაუმეტეს 1%-სა) ხორციელდება, ნაკლებად- ნაღველთან ერთად.

ჩვენებები
თავის და კბილის ტკივილი, შაკიკი, მტკივნეული მენსტრუაცია, ნევრალგია, ზურგის ტკივილი, კუნთების ტკივილი, რევმატული ტკივილი და სხვა სახის ტკივილი; ციებ-ცხელება გრიპისა და გაცივების დროს.

მიღების წესები და დოზები
მოზრდილებისა და 12 წლამდე ასაკის ბავშვები – 1 ტაბლეტი წყალთან ერთად. საჭიროებისამებრ შეიძლება 1 ტაბლეტის მიღება ყოველ 4 საატში ერთხელ. დაუშვებელია 24 საათში 3 ტაბლეტზე მეტის მიღება. მოზრდილების მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 1200 მგ-ს შეადგენს, ხოლო 12-17 წლის ასაკის ბავშვებისა- 1000 მგ.
თუ პრეპარატის მიღებისას სიმპტომები 2-3 დღის განმავლობაში მაინც აღინიშნება, აუცილებელია მკურნალობის შეწყვეტა და ექიმთან მიმართვა.

გვერდითი მოვლენები
2-3 დღის განმავლობაში ნუროფენ ფორტეს მიღებისას გვერდითი მოქმედება პრაქტიკულად არ აღინიშნება. ხანგრძლივი გამოყენებისას შეიძლება გაჩნდეს შემდეგი გვერდითი ეფექტები:
 კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი:
გასტროპათია (აბდომინალური ტკივილი, გულის რევა, ღებინება, ძმარვა, მადის დაქვეითება, დიარეა, მეტეორიზმი, ყაზბობა; იშვიათად – კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანის დაწყლულება, რომელიც რიგ შემთხვევაში გართულებულია პერფორმაციითა და სისხლდენით); პირის ღრუს ლორწოვანას გაღიზიანება ან სიმშრალე, ტკივილი პირის ღრუს არეში, ღრძილების ლორწოვანის დაწყლულება, აფტოზური სტომატიტი, პანკრეატიტი.
 ჰეპატობილიარული სისტემა:
ჰეპატიტი.
 სასუნთქი სისტემა:
ქოშინი, ბრონქოსპაზმი.
 გრძნობათა ორგანოები
სმენის დარღვევა: სმენის დაქვეითება, ხმაური ყურში; მხედველობის დარღვევა: მხედველობითი ნერვის ტოქსიკური დაზიანება, ბუნდოვანი მხდეველობა ან გაორება, სკოტომა, თვალის სიმშრალე და გაღიზიანება, კონიუნქტივისა და ქუთუთოების შეშუპება ( ალერგიული გენეზისა).
 ცენტრალური და პერეფერიული ნერვული სისტემა:
თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, შფოთვა, ნერვიულობა და გაღიზიანება, ფსიქომოტორული აგზნება, ძილიანობა, დეპრესია, ცნობიერების მოშლა, ჰალუცინაციები, იშვითად- ასეპტიკური მენინგიტი (ხშირად-პაციენტებთან აუტოიმუნური დაავადებებით).
 გულ-სისხლძარღვთა სისტემა:
გულის უკმარისობა, ტაქიკარდია, არტერიული წნევის მომატება.
 შარდსასქესო სისტემა:
თირკმლების მწვავე უკმარისობა, ალერგიული ნეფრიტი, ნეფროლოგიური სინდრომი (შეშუპება), პოლიურია, ცისტიტი.
 ალერგიული რეაქციები:
გამონაყარი კანზე (ჩვეულებრივ ერითემატოზული ან ჭინჭრის გამონაყარი), კანის ქავილი, კვიკეს შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსიური შოკი, ბრონქოსპაზმი ან დისპნოე, ციებ-ცხელება, მრავალფორმული ექსუდაციური ერითემა ( მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი), ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), გამონაყარი, კონიუნქტივიტი, ფოტოსენსიბილიზაცია, ეოზინოფილია, ალერგიული რინიტი.
 სისხლწარმომქმნელი ორგანოები:
ანემია (მათ შორის ჰემოლიზური, აპლასტიური); თრომბოციტოპენია, თრომბოპენიური პურპურა, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია.
 ლაბორატორიული მაჩვენებლები:
– სისხლდენის დროს (შეიძლება გაიზარდოს);
– შრატში გლუკოზის კონცენტრაცია (შეიძლება შემცირდეს);
– კრეატინის კლირენსი (შეიძლება შემცირდეს);
– ჰემატოკრიტი ან ჰემოგლობინი (შეიძლება შემცირდეს);
– შრატში კრეატინის კონცენტაცია (შეიძლება გაიზარდოს);
– ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობა (შეიძლება გაიზარდოს).
გვერდითი ეფექტების წარმოქმნისას აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმთან მიმართვა.

უკუჩვენება
 კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება გამწვავების სტადიაში, მათ შორის წყლულოვანი კოლიტი;
 არტერიული ჰიპერტენზიის მძიმე მიმდინარეობა;
 მომატებული მგრძნობელობა იბუპროფენისა ან პრეპარატის კომპონენტთა მიმართ;
 „ასპირინული“ ბრონქული ასთმა, ჭინჭრის ციება, რინიტი, პროვოცირებული აცეტილსალიცილის მჟავით (სალიცილატებით);
 მხედველობის ნერვის დაავადებები; ფერადი მხედველობის დარღვევა, ამბლიოპია, სკოტომა;
 გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიროგენაზის დეფიციტი, ჰემოფილია, ჰიპოკოაგულაციის მდგომარეობა, ლეიკოპენია;
 ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი
 ღვიძლის ან/და თირკმლების ფუნქციის დარღვევა
 სმენის დაქვეითება, ვესტიბულარული აპარატის პათოლოგია;
 12 წლამდე ასაკის ბავშვები.

სიფრთხილით
ანამნეზში კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული, გასტრიტი, ენტერიტი, კოლიტი, ანამნეზში სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, ღვიძლისა ან/და თირკმლების თანმხლები დაავადებები, ნეფროზული სინდრომი; ქრონიკული გულის უკმარობა; სისხლის დაავადებები გაურკვეველი ეთიოლოგიისა; ჰიპერბილირუბინიემია.

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, შენელებული მოძრაობები, ძილიანობა, დეპრესია, თავის ტკივილი, შუილი ყურებში, მეტაბოლური აციდოზი, კომა, თირკმლების მწვავე უკმარისობა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, ტაქიკარდია,მოციმციმე არითმია, სუნთქვის გაჩერება.
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა (მხოლოდ მიღებიდან ერთი საათის განმავლობაში), გააქტივირებული ნახშირი, ტუტე სითხეები პერორალურად, ფორსირებული დიურეზი, სიმპტომური თერაპია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
რეკომენდებულიარ არის ნუროფენ ფორტეს მიღება აცეტილსალიცილის მჟავასთან და სხვა სალიცილატებთან ერთად. ერთდროულად დანიშვნისას იბუპროფენი ამცირებს აცეტილსალიცილის მჟავის ანთების საწინააღმდეგო და ანტიაგრეგანტულ მოქმედებას (იბუპროფენის მიღების დაწყებას შეიძლება მოჰყვეს მწვავე კორონალური უკმარისობის განვითარების სიხშირის ზრდა იმ ავადმყოფთა შორის, რომლებიც ანტიაგრეგანტული საშუალებების სახით იღებენ აცეტილსალიცინის მჟავის მცირე დოზებს). იბუპროფენის დანიშვნისას ანტიკოაგულანტურ და თრომბოლიზურ სამკურნალო საშუალებებთან (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა) ერთად იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი. სეროტინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებთან (ციტალოპრამი, ფლუოქსეტინი, პაროქსეტინი, სერტრალინი) ერთად იბუპროფენის მიღება ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სერიოზული სისხლდენის განვითარების რისკს.
ცეფამანდოლი, ცეფაპერაზონი, ცეფოტეტანი, ვალპროის მჟავა, პლიკამიცინი ზრდიან ჰიპოპროთრომბინემიის განვითარების სიხშირეს. ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები აძლიერებენ იბუპროფენის გავლენას პროსტოგლანდინების სინთეზზე თირკმლებში, რაც ვლინდება ნეფროტოქსიკურობის გაზრდით. იბუპროფენი ზრდის ციკლოსპორინის კონცენტრაციას პლაზმაში და ჰემატოტოქსიური ეფექტების განვითარების ალბათობას. თირკმლის მილაკოვანი სეკრეციის მაბლოკირებელი საშუალებები ამცირებენ იბუპროფენის გამოყოფას და ზრდიან მის კონცენტრაციას პლაზმაში. მიკროსომულრი ჟანგვის ინდუქტორები ( ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას და, შესაბამისად, მძიმე ინტოქსიკაციის განვითარების რისკს. მიკროსომულრი ჟანგვის ინჰიბიტორები ამცირებენ ჰეპატოტოქსიკური მოქმედების რისკს. იბუპროფენი აქვეითებს ვაზოდილატატორების ჰიპოტენზიურ აქტივობას, ფუროსემიდისა და ჰიდროქლორთიაზიდის ნატრიურეზულ აქტივობას. იბუპროფენი ამცირებს ურიკოზურიული პრეპარაეტების ეფექტურობას, აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიაგრეგანტების, ფიბრინოლიზურ მოქმედებას. იბუპროფენი აძლიერებს მინერალოკორტიკოიდების, გლუკოკორტიკოიდების, ესტროგენების, ეთანოლის გვერდით ეფექტებს, აგრეთვე პეროლარული ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებებისა და ინდულინის, სულფანილშარდოვანას წარმოებულების ეფექტს. ანტაციდები და ქოლესტირამინი ამცირებენ იბუპროფენის აბსორბციას. იბუპროფენი ზრდის დიგოქსინის, ლითიუმის პრეპარატების, მეთოტრექსატის კონცენტრაციას სისხლში. კოფეინი აძლიერებს იბუპროფენის ანალგეზიურ ეფექტს.

შენახვის პირობები და ვადები
შეინახეთ მშრალ ადგილას, + 25ºC-მდე ტემპერატურის პირობებში, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას!
ვარგისიანობის ვადა
3 წელი. არ გამოყენოთ შეფუთვაზე მითითებულ თარიღზე გვიან.

აფთიაქში გაცემის წესი
რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
რეკიტ ბენკიზერ ჰელსქერ ინტერნეიშნლ შპს, დიდი ბრიტანეთი

ქვეყანა: დიდი ბრიტანეთი

მწარმოებელი: რეკიტ ბენკისერ

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო

შემადგენლობა:
ერთი ტაბლეტი შეიცავს აქტიურ ნივთიერებას – 200 მგ იბუპროფენს, ibuprofen
დამხმარე ნივთიერებები:
სიმინდის სახამებელი, სტეარინის მჟავა, კალციუმის სულფატი, ნატრიუმის კარბოქსიცელულოზა, აკაცია, თეთრი ოპალუქსი, ოპაგლოსი,
არაბული გომიზი.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
იბუპროფენი მიეკუთვნება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებას. იბუპროფენის მოქმედების მექანიზმი დამყარებულია ტკივილის, ანთებისა და ტემპერატურული რეაქციების მედიატორების – პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვასთან.

ჩვენებები:
ნუროფენი გამოიყენება თავისა და კბილის ტკივილის, შაკიკის, დისმენორეის, ნევრალგიის, კუნთებისა და რევმატული ხასიათის, ზურგის არეში, ტკივილების დროს, აგრეთვე გრიპისა და გაცივებით გამოწვეული ცხელებისას.

მიღების წესი და დოზირება:
რეკომენდებულია მოზრდილებსა და 12 წლის ასაკის ზევით ასაკის ბავშვებში. მიიღება 1-2 ტაბლეტი ყოველ 4-6 საათში. რეკომენდებული საწყისი დოზაა 2 ტაბლეტი. ტაბლეტი მიიღეთ წყალთან ერთად. არასასურველია 6 ტაბლეტზე (1200მგ) მეტის მიღება დღე-ღამის განმავლობაში.

უკუჩვენებები:
პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის, აცეეტილსალიცილის მჟავასა და სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სასუალების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;
კუჭის წყლულოვანი დაავადება;
ბრონქული ასთმა გამწვავების ფაზაში;
12 წლამდე ასაკის ბავშვები.

სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედება:
ნუროფენი სიფრთხილით ინიშნებე ჰიპოტენზიურ, საგულე პრეპარატებსა, ორალურ ანტიკოაგულანტებსა, სალიცილის მჟავასა და სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებთან ერთად.

უსაფრთხოების ზომები:
ექიმის კონსულტაციით ინიშნება პრეპარატი:
გულის, თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობის, ბრონქული ასთმისა და ალერგიული დაავადებების დროს, აგრეთვე ასაკოვან პაციენტებში, ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში. ნუ გადააჭარბებთ მითითებულ დოზას.

გვერდითი მოქმედება:
პაციენტთა უმრავლესობაში ნუროფენი არ იწვევს გვერდით მოვლენებს.
შესაძლებელია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ დისკომფორტი, კუჭის წყლულოვანი დაავადებების გამწვავება, ღვიძლისა და თირკმელის ფუნქციების დარღვევები, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, სმენის დროებითი დაქვეითება, იშვიათად კანზე გამონაყარი და თრომბოციტოპენია.

განსაკუთრებული ჩვენებები:
თუ სიმპტომები (მაღალი ტემპერატურა, თავის ტკივილი და სხვა მოვლენები) ნარჩუნდება, მიმართეთ ექიმს.

დოზის გადაჭარბება:
იბუპროფენის დოზის გადაჭარბება ვლინდება გულისრევის შეგრძნების, ღებინების, იშვიათად გონების დაკარგვის სახით.

შენახვის პირობები:
ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე, არაუმეტეს +25⁰C.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.
დაუშვებელია პრეპარატის გამოყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაიცემა ურეცეპტოდ.