ესციტამი ასინო

(ESCITAM ACINO)

სავაჭრო დასახელება: ესციტამი ასინო

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: ესციტალოპრამი

სამკურნალწამლო ფორმა:

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

შემადგენლობა:

1 ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: ესციტალოპრამის ოქსალატი (12,775 მგ ან 25,55 მგ) 10 მგ ან 20 მგ ესციტალოპრამის ეკვივალენტი;

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა (ჰიპრომელოზა), სილიციუმის დიოქსიდი კოლოიდური უწყლო, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი;

გარსი ოპადრაი II თეთრი: პოლივინილის სპირტი, ტიტანის დიოქსიდი (E 171), პოლიეთილენგლიკოლი (მაკროგოლი), ტალკი.

აღწერილობა

ტაბლეტები 10 მგ: აპკიანი გარსით დაფარული, ორმხრივამოზნექილი, მრგვალი ფორმის, თეთრი ტაბლეტები, გამყოფი ხაზით.

ტაბლეტები 20 მგ: აპკიანი გარსით დაფარული ორმხრივამოზნექილი, მრგვალი ფორმის, თეთრი ტაბლეტები.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ანტიდეპრესანტები. სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები (სუმსი).

ათქ კოდი: N06AB10.

ფარმაკოლოგიური თავისებურებები

ფარმაკოკინეტიკა

აბსორბცია

აბსორბცია თითქმის სრულია და არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა მიღებიდან 4 საათის შემდეგ. ესციტალოპრამის ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 80%-ს შეადგენს.

განაწილება

განაწილების ხილული მოცულობა (Vd, β/F), პერორალური მიღების შემდეგ, შეადგენს 12-დან 26 ლ/კგ-მდე.

ესციტალოპრამისა და მისი ძირითადი მეტაბილოტების შეკავშირება სისხლის ცილებთან ნაკლებია 80%-ზე.

ესციტალოპრამი მეტაბოლიზდება ღვიძლში დემიეთილირებულ და დიდემეთილირებულ მეტაბოლიტებამდე. ორივე მეტაბოლიტი ფარმაკოლოგიურად აქტიურია. აზოტს ასევე შეუძლია დაჟანგვა ნ-ოქსიდურ მეტაბოლიტამდე. მეტაბოლიტებიცა და საწყისი ნივთიერებაც ნაწილობრივ გამოიყოფა გლუკურონიდების სახით. მრავალჯერადი მიღების შემდეგ, დემეთილ- და დიდემეთილმეტაბოლიტების საშუალო კონცენტრაცია, ჩვეულებრივ, 28-31% შეადგენს და ესციტალოპრამის კონცენტრაციის 5%-ზე ნაკლებია. ესციტალოპრამის ბიოტრანსფორმაცია დემეთილირებულ მეტაბოლიტამდე ხდება, ძირითადად, ციტოქრომ CYP2C19 საშუალებით. შესაძლოა პროცესში უმნიშვნელოდ მონაწილეობდნენ იზოფერმენტები CYP3A4 და CYP2D6.

გამოყოფა:

ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) შეადგენს დაახლოებით 30 საათს. კლირენსი (Cl_oral), პერორალური მიღების შემდეგ, დაახლოებით 0,6 ლ/წთ-ია. ძირითადი მეტაბოლიტების ნახევარგამოყოფის პერიოდი უფრო ხანგრძლივია. ესციტალოპრამი და მისი ძირითადი მეტაბოლიტები გამოიყოფა ღვიძლით (მეტაბოლური გზა) და თირკმელებით. დოზის დიდი ნაწილი გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით შარდთან ერთად.

სწორხაზოვნება:

ესციტალოპრამი ხასიათდება ხაზოვანი კინეტიკით. წონასწორული კონცენტრაცია მიიღწევა დაახლოებით 1 კვირაში. საშუალო წონასწორული კონცენტრაცია 50 ნმოლ/ლ (20-125 ნმოლ/ლ) მიიღწევა 10 მგ სადღეღამისო დოზით პრეპარატის მიღების შემთხვევაში.

ხანდაზმული პაციენტები (65 წლის და მეტი ასაკის)

ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში (65 წლიდან) ესციტალოპრამი ახალგაზრდებზე ნელა გამოიყოფა. სისტემური ექსპოზიცია (AUC) ასაკოვან პაციენტებში 50%-ით აღემატება ახალგაზრდა ჯანმრთელი მოხალისეების ანალოგიურ მაჩვენებელს.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები:

ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის დარღვევის შემთხვევაში (A და B კლასი ჩაილდ-პიუს მიხედვით), ნახევარგამოყოფის პერიოდი 2-ჯერ ხანგრძლივი იყო, ექსპოზიცია, კი - 60%-ით მეტი, ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები:

თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტებში (Cl_cr 10-53 მლ/წთ), რაცემული ციტალოპრამის მიღების დროს, აღინიშნა ნახევარგამოყოფის პერიოდისა და ექსპოზიციის გახანგრძლივება. მეტაბოლიტების კონცენტრაცია პლაზმაში გამოკვლეული არ არის, თუმცა შეიძლება მომატებული იყოს.

პოლიმორფიზმი:

ფერმენტ CYP2C19 მეტაბოლური ფუნქციის დაქვეითების მქონე პაციენტების პლაზმაში ესციტალოპრამის კონცენტრაცია 2-ჯერ აღემატებოდა CYP2C19 ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებისას. ექსპოზიციის მნიშვნელოვანი ცვლილება ფერმენტ CYP2D6 ფუნქციის დაქვეითებისას არ აღინიშნა.

ფარმაკოდინამიკა:

მოქმედების მექანიზმი

ესციტალოპრამი წარმოადგენს სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიურ ინჰიბიტორს (სუმსი), რომელსაც აქვს მაღალი აფინურობა ბმის პირველადი საიტის მიმართ. ესციტალოპრამი ასევე უკავშირდება სეროტონინის ტრანსპორტერი ცილის ბმის ალოსტერულ საიტს, ათასჯერ ნაკლები აფინურობით.

ესციტალოპრამს საერთოდ არა აქვს ან აქვს ძალიან სუსტი უნარი რიგ რეცეპტორებთან დასაკავშირებლად, მათ შორის სეროტონინულ 5 HT_1A-, 5 HT₂- რეცეპტორებთან, დოფამინურ D₁ და D₂ რეცეპტორებთან, α₁, α₂, β ადრენერგულ რეცეპტორებთან, ჰისტამინურ H₁-, M- ქოლინორეცეპტორებთან, ბენზოდიაზეპინურ და ოპიატურ რეცეპტორებთან.

სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბირება არის მოქმედების ერთადერთი შემოთავაზებული მექანიზმი, რომლითაც აიხსნება ესციტალოპრამის ფარმაკოლოგიური და კლინიკური ეფექტები.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ორმაგად ბრმა პლაცებო-კონტროლირებად ეკგ კვლევაში ჯანმრთელი მოხალისეების მონაწილეობით, QTc–ის ცვლილებამ (კორექცია ფრიდერიჩის ფორმულის მიხედვით) საწყის მონაცემებთან შედარებით შეადგინა 4.3 მწმ (90% ნდობის ინტერვალი: 2.2; 6.4) დოზირებისათვის 10 მგ/დღეში, და 10.7 მწმ (90% ნდობის ინტერვალი: 8.6; 12.8) დოზირებისათვის 30 მგ/დღეში, რომელიც აღემატებოდა თერაპიულს. 

კლინიკური ეფექტურობა

დიდი დეპრესიული ეპიზოდები. აღმოჩენილი იქნა  ესციტალოპრამის ეფექტურობა დიდი დეპრესიული ეპიზოდების გადაუდებელ მკურნალობაში ოთხიდან სამ ორმაგად ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად მოკლევადიან (8-კვირიანი) კვლევაში. რეციდივის პროფილაქტიკის გრძელვადიანი კვლევის დროს 274 პაციენტი, რომლებმაც დაასრულეს ღია კვლევის საწყისი 8–კვირიანი ფაზა და ღებულობდნენ ესციტალოპრამს დოზით 10 ან 20 მგ დღეში, იყვნენ რანდომიზებული და შემდგომ ღებულობდნენ ესციტალოპრამს იმავე დოზირებით ან პლაცებოს მაქსიმუმ 36 კვირის განმავლობაში. მთელი ამ კვლევის განმავლობაში, პაციენტებმა, რომლებმაც განაგრძეს ესციტალოპრამის მიღება, არ განიცადეს რეციდივი უფრო ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში მომდევნო 36 კვირის მანძილზე პლაცებოს მიმღებ პაციენტებთან შედარებით.

სოციალური ფობია. ესციტალოპრამმა აჩვენა თავისი ეფექტურობა როგორც სამი მოკლევადიანი (12-კვირიანი) კვლევის განმავლობაში, ასევე სოციალური ფობიის მქონე პაციენტებში რეციდივის პროფილაქტიკის 6-თვიან კვლევებში. დოზის შერჩევის 24–კვირიანი კვლევის დროს გამოვლენილი იქნა ესციტალოპრამის ეფექტურობა 5, 10 და 20 მგ დოზებზე.

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა. ესციტალოპრამმა დღეში 10 და 20 მგ დოზით აჩვენა თავისი ეფექტურობა ოთხიდან ოთხ პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში.

სამი ანალოგიური კვლევის შედეგების ჯამურმა ანალიზმა, რომელშიც მონაწილეობდა 421 ესციტალოპრამის მიმღები პაციენტი და 419 პლაცებოს მიმღები პაციენტი, აჩვენა, რომ მკურნალობაზე პასუხი აღენიშნა პაციენტების 47.5% და 28.9%-ს, შესაბამისად, პაციენტების 37.1% და 20.8%-ში დაავადება გადავიდა რემისიის სტადიაში. მდგრადი თერაპიული ზემოქმედება დაფიქსირდა მკურნალობის დაწყებიდან 1 კვირის შემდეგ.

ესციტალოპრამის თერაპიული ეფექტურობის შენარჩუნება დღეში 20 მგ დოზირებით დემონსტრირებული იქნა 24-76–კვირიანი რანდომიზებული კვლევის ფარგლებში, რომელიც მიზნად ისახავდა 373 პაციენტის მონაწილეობით ჩატარებული მკურნალობის ეფექტურობის შენარჩუნებას, რომლებშიც აღინიშნა გაუმჯობესება თავდაპირველი 12–კვირიანი ღია კვლევის განმავლობაში.

ობსესიურ-კომპულსური აშლილობა. რანდომიზებულ ორმაგად ბრმა კლინიკურ კვლევაში ესციტალოპრამის თერაპიული მოქმედება 20 მგ დღეში დოზით შედარებული იქნა პლაცებოსთან იელ-ბრაუნის ობსესიურ-კომპულსური შკალით გამოანგარიშების საფუძველზე 12 კვირის შემდეგ. 24 კვირის შემდეგ ესციტალოპრამმა დოზირებით 10 და 20 მგ დღეში აჩვენა უფრო მაღალი ეფექტურობა პლაცებოსთან შედარებით.

რეციდივების პროფილაქტიკის ეფექტურობა დემონსტრირებული იქნა  ესციტალოპრამის 10 და 20 მგ დღეში დოზით მიღებისას იმ პაციენტების მიერ, რომლებისთვისაც ესციტალოპრამით მკურნალობამ აჩვენა წარმატებული შედეგები 16-კვირიანი ღია კვლევის დროს, და რომლებიც მონაწილეობდნენ 24–კვირიან რანდომიზებულ ორმაგად ბრმა პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში.

გამოყენების ჩვენებები:

დიდი დეპრესიული ეპიზოდების, აგორაფობიით ან მის გარეშე მიმდინარე პანიკური აშლილობების, სოციალური შფოთვითი აშლილობების (სოციალური ფობია), გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობების, ობსესიურ-კომპულსური აშლილობების მკურნალობა.

მიღების წესი და დოზირება:

20 მგ-ზე მეტი სადღეღამისო დოზის მიღებისას უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.

ესციტალოპრამი გამოიყენება მოზრდილებში ერთხელ დღეში შიგნით მისაღებად, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

დიდი დეპრესიული ეპიზოდი.

ჩვეულებრივ ინიშნება 10 მგ ერთხელ დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური მგრძნობელობის შესაბამისად, დასაშვებია სადღეღამისო დოზის გაზრდა მაქსიმალურ - 20 მგ დოზამდე.

ანტიდეპრესიული ეფექტი, ჩვეულებრივ, დგება 2-4 კვირის შემდეგ. ეფექტის შენარჩუნების მიზნით, მიზანშეწონილია მკურნალობის გაგრძელება სიმპტომების გაქრობიდან 6 თვის განმავლობაში.

აგორაფობიით ან მის გარეშე მიმდინარე პანიკური აშლილობები.

პირველი კვირის განმავლობაში რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ დღეში, რის შემდეგაც სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე. შემდგომში, პაციენტის ინდივიდუალური მგრძნობელობის შესაბამისად, დასაშვებია სადღეღამისო დოზის მაქსიმალურ - 20 მგ-მდე გაზრდა.

პანიკური აშლილობების დროს მაქსიმალური ეფექტი 3 თვეში მიიღწევა. მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა რამდენიმე თვეს შეადგენს და დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე.

სოციალური შფოთვითი აშლილობები (სოციალური ფობია).

ჩვეულებრივ, ინიშნება 10 მგ დღეში ერთხელ. სიმპტომების შემსუბუქება, როგორც წესი, ხდება მკურნალობის დაწყებიდან 2-4 კვირაში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის შესაბამისად, დასაშვებია სადღეღამისო დოზის 5 მგ-მდე შემცირება ან მაქსიმალურ - 20 მგ-მდე გაზრდა.

ვინაიდან სოციალური შფოთვითი აშლილობა ქრონიკულ დაავადებას წარმოადგენს, მიღწეული შედეგის შესანარჩუნებლად, რეკომენდებულია მკურნალობის კურსის გაგრძელება 12 კვირის განმავლობაში.

რეციდივის პროფილაქტიკის მიზნით, დაავადების ინდივიდუალური გამოვლინებების გათვალისწინებით, კურსის ხანგრძლივობა 6 თვეს შეადგენს; საჭიროა მკურნალობის ეფექტურობის მუდმივი შეფასება.

სოციალური შფოთვითი აშლილობა წარმოადგენს სპეციფიკური აშლილობის ზუსტად განსაზღვრულ დიაგნოსტიკურ ტერმინოლოგიას, რომელიც არ უნდა აგვერიოს ზედმეტ მორცხვობაში. მედიკამენტოზური მკურნალობა ნაჩვენებია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ეს აშლილობა მნიშვნელოვნად უშლის ხელს პროფესიულ და სოციალურ საქმიანობაში.

მედიკამენტოზური თერაპიისა და კოგნიტურ-ქცევითი თერაპიის ეფექტურობის შედარება არ ჩატარებულა.  მედიკამენტოზური მკურნალობა წარმოადგენს საერთო თერაპიული სტრატეგიის ნაწილს.

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობები.

ჩვეულებრივ, ინიშნება 10 მგ დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური მგრძნობელობის  შესაბამისად, დასაშვებია სადღეღამისო დოზის მაქსიმუმ - 20 მგ-მდე გაზრდა.

იმ პაციენტების ხანგრძლივი თერაპია, რომლებმაც უპასუხეს მკურნალობას, შეისწავლებოდა მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში 20 მგ/დღეში დოზის მიღებისას. რეკომენდებულია რეგულარულად ჩატარდეს მკურნალობის სარგებლობისა და დანიშნული დოზის შეფასება.

ობსესიურ-კომპულსური აშლილობები (ოკა).

ჩვეულებრივ, ინიშნება 10 მგ დღეში ერთხელ. პაციენტის ინდივიდუალური მგრძნობელობის შესაბამისად, დასაშვებია სადღეღამისო დოზის 20 მგ-მდე გაზრდა. ოკდ - ქრონიკული დაავადებაა, რომლის მკურნალობაც საკმარისად ხანგრძლივი დროის, რამდენიმე თვის განმავლობაში უნდა გაგრძელეს, რათა მოხდეს სიმპტომების სრული კუპირება. რეკომენდებულია რეგულარულად ჩატარდეს მკურნალობის სარგებლობისა და დანიშნული დოზის შეფასება.

ხანდაზმული პაციენტები (65 წლის და მეტი ასაკის)

საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის შესაბამისად, დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე დღეში. პრეპარატ ესციტამი ასინოს ეფექტურობა სოციალური შფოთვითი აშლილობის დროს ხანდაზმულ პაციენტებში შესწავლილი არ ყოფილა.

პედიატრიული პოპულაცია:

პრეპარატი ესციტამი ასინო არ უნდა იქნას გამოყენებული ბავშვებისა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდების მკურნალობის დროს.

თირკმლის უკმარისობა.

თირკმლის მსუბუქი ან ზომიერი უკმარისობის შემთხვევაში პაციენტისთვის დოზის კორექციის საჭიროება არ არსებობს. სიფრთხილეა საჭირო თირკმლის მძიმე უკმარისობის (კრეატინინის კლირენსი

ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითება:

ღვიძლის მსუბუქი ან ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში რეკომენდებული საწყისი დოზა მკურნალობის პირველი 2 კვირის განმავლობაში შეადგენს 5 მგ დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის შესაბამისად, დასაშვებია დოზის გაზრდა 10 მგ-მდე დღეში. ღვიძლის სერიოზული უკმარისობის შემთხვევაში სიფრთხილეა საჭირო დოზის შერჩევისა და ტიტრაციის დროს.

CYP2C19 იზოფერმენტის აქტივობის დაქვეითება.

CYP2C19 იზოფერმენტის დაქვეითებული აქტივობის მქონე პაციენტებისთვის რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ დღეში მკურნალობის პირველი 2 კვირის განმავლობაში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის შესაბამისად, დასაშვებია დოზის გაზრდა 10 მგ-მდე დღეში.

მკურნალობის შეწყვეტა:

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის უეცარი შეწყვეტა. მოხსნის სიმპტომების თავიდან ასაცილებლად, პრეპარატით ესციტამი ასინო მკურნალობის შეწყვეტისას დოზის შემცირება უნდა მოხდეს თანდათან, 1-2 კვირის განმავლობაში. თუ დოზის შემცირების შემდეგ ან მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ განვითარდება აუტანელი სიმპტომები, შეიძლება განხილული იქნას ადრე დანიშნული დოზის განახლების საკითხი. შემდგომში ექიმმა შეიძლება განაგრძოს დოზის შემცირება, მაგრამ უფრო ზომიერი ტემპით.

გვერდითი ეფექტები:

ყველაზე ხშირად, გვერდითი ეფექტები მკურნალობის დაწყებიდან პირველი ან მეორე კვირის განმავლობაში აღინიშნება და, ჩვეულებრივ, მათი სიხშირე და ინტენსივობა თანდათან მცირდება შემდგომ მკურნალობასთან ერთად. სუმსი-ს კლასის პრეპარატებისა და ესციტალოპრამისთვის დამახასიათებელი გვერდითი ეფექტები, რომლებიც აღინიშნა პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში ან მათი სამედიცინო გამოყენების დროს, მოყვანილია ქვემოთ ორგანოთა სისტემებისა და გამოვლენის სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100,

სისხლის მიმოქცევისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: სიხშირე უცნობია - თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათი - ანაფილაქსიური რეაქციები.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: სიხშირე უცნობია - ანტიდიურეზული ჰორმონის სეკრეციის დარღვევა.

მეტაბოლიზმისა და ნივთიერებათა ცვლის მხრივ: ხშირი - მადის დაქვეითება ან გაძლიერება, სხეულის მასის მატება; ზომიერი სიხშირის - სხეულის მასის დაქვეითება; სიხშირე უცნობია - ჰიპონატრიემია, ანორექსია².

ფსიქიკის მხრივ: ხშირი - შფოთვა, მოუსვენრობა, ანომალური სიზმრები, ლიბიდოს დაქვეითება მამაკაცებსა და ქალებში, ანორგაზმია ქალებში; ზომიერი სიხშირის - კბილების კრაჭუნი, აჟიტაცია, ნევროზულობა, პანიკური შეტევები, ცნობიერების დაბინდვა; იშვიათი - აგრესია, დეპერსონალიზაცია, ჰალუცინაციები; სიხშირე უცნობია - მანია, სუიციდური აზრები, სუიციდური ქმედება¹.

ნერვული სისტემის მხრივ: ძალიან ხშირი - თავის ტკივილი; ხშირი - უძილობა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ტრემორი; ზომიერი სიხშირის - გემოს გაუკუღმართება, ძილის დარღვევა, გულის წასვლა; იშვიათი - სეროტონინული სინდრომი; სიხშირე უცნობია - დისკინეზია, მოძრაობის დარღვევა, კრუნჩხვები, ფსიქომოტორული შფოთვა/აკატიზია².

მხედველობის ორგანოების მხრივ: ზომიერი სიხშირის - გუგის გაფართოება, მხედველობის დაბინდვა.

სმენის ორგანოების მხრივ: ზომიერი სიხშირის - ხმაური ყურებში.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ზომიერი სიხშირის - ტაქიკარდია; იშვიათი - ბრადიკარდია; სიხშირე უცნობია - QT ინტერვალის გახანგრძლივება ეკგ-ზე, პარკუჭოვანი არითმია, torsade de pointes ჩათვლით, სიხშირე უცნობია - ორთოსტატიული ჰიპოტენზია. 

რესპირატორული დარღვევეები: ხშირი - სინუსიტები, მთქნარება; ზომიერი სიხშირის - სისხლდენა ცხვირიდან.

კუჭ-ნაწლავის სისტემის მხრივ: ძალიან ხშირი – გულისრევა; ხშირი – დიარეა, ყაბზობა, ღებინება, პირის სიმშრალე; ზომიერი სიხშირის - სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (მათ შორის რექტალური).

ღვიძლისა და ნაღველ-გამომყოფი სისტემის მხრივ: სიხშირე უცნობია - ჰეპატიტი, ღვიძლის ფუნქციური ტესტების ცვლილება.

კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრივ: ხშირი - გაძლიერებული ოფლიანობა; ზომიერი სიხშირის - გამონაყარი, სიმელოტე, ჭინჭრის ციება, ქავილი; სიხშირე უცნობია - სისხლჩაქცევები, შეშუპებები.

ჩონჩხ-კუნთოვანი დარღვევები: ხშირი - ართრალგია, მიალგია.

თირკმლისა და შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: სიხშირე უცნობია - შარდის შეკავება.

რეპროდუქციული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: ხშირი - მამაკაცებში: ეაკულაციის დარღვევა, იმპოტენცია; ზომიერი სიხშირის - ქალებში: მეტრორაგია, მენორაგია; სიხშირე უცნობია - გალაქტორეა, მამაკაცებში - პრიაპიზმი.

ზოგადი დარღვევები: ხშირი - დაღლილობა, პირექსია; ზომიერი სიხშირის - შეშუპება.

¹ სუიციდური აზრებისა და ქმედების შესახებ მონაცემები აღინიშნა ესციტალოპრამით მკურნალობის პერიოდში ან მისი დასრულებიდან მოკლე პერიოდში.

² ასეთი შემთხვევები აღწერილია სუმსი-ს კლასის ყველა წარმომადგენლისთვის.

QT-ინტერვალის გახანგრძლივება

QT-ინტერვალის გახანგრძლივებისა და პარკუჭოვანი არითმიის, torsade de pointes ჩათვლით, განვითარების შემთხვევები აღინიშნა პრეპარატის სამედიცინო გამოყენების დროს ძირითადად მდედრობითი სქესის პაციენტებში, ჰიპოკალიემიით ან გადატანილი QT-ინტერვალის გახანგრძლივებით, ან გულის სხვა დაავადებებით.

კლასის ეფექტი

არსებობს მონაცემები, რომ ეპიდემიოლოგიურმა კვლევებმა, 50 წლის და მეტი ასაკის პაციენტების მონაწილეობით, გამოავლინა ძვლების მოტეხილობების მომატებული რისკი სუმსი-ს, ესციტალოპრამის ჩათვლით და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების მიღების დროს. ამგვარი ეფექტის მექანიზმი უცნობია.

მოხსნის სიმპტომები

სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების / სეროტონინის და ნორადრენალინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (სუმსი/სნუმსი) მიღების შეწყვეტა (განსაკუთრებით უეცარი) ჩვეულებრივ იწვევს მოხსნის სიმპტომების განვითარებას. თავბრუსხვევა, სენსორული დარღვევები (მათ შორის პარესთეზია და დენის დარტყმის შეგრძნება), ძილის დარღვევა (მათ შორის უძილობა და სიზმრიანობა), აჟიტაცია ან შფოთვა, გულისრევა და/ან ღებინება, ტრემორი, ცნობიერების დაბინდვა, ძლიერი ოფლიანობა, თავის ტკივილი, დიარეა, გულისცემის გაძლიერება, ემოციური არასტაბილურობა, გაღიზიანებადობა და მხედველობის დარღვევა ყველაზე ხშირ რეაქციებს წარმოადგენენ. ჩვეულებრივ, ეს სიმპტომები მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმით გამოვლინდება და წარმავალია, თუმცა ზოგ პაციენტს შეიძლება აღენიშნოს მძიმე და/ან ხანგრძლივი ეფექტები. ამგვარად, რეკომენდებულია ესციტალოპრამით მკურნალობის თანდათან შეწყვეტა, დოზის შემცირების გზით.

უკუჩვენებები

მომატებული მგრძნობელობა ესციტალოპრამის ან პრეპარატის შემადგენელი სხვა კომპონენტების მიმართ; უკუნაჩვენებია მონოამინოქსიდაზას არასელექტიური შეუქცევადი ინჰიბიტორებით (მაო-ს ინჰიბიტორები) მკურნალობა, სეროტონინული სინდრომის განვითარების გამო აჟიტაციით, ტრემორით, ჰიპერთერმიით და ა.შ.

ესციტალოპრამის კომბინაცია A ტიპის შექცევად მაო-ს ინჰიბიტორებთან (მაგალითად, მოკლობემიდთან) ან შექცევად არასელექტიურ მაო-ს ინჰიბიტორ - ლინეზოლიდთან უკუნაჩვენებია სეროტონინული სინდრომის განვითარების რისკის გამო.

ესციტალოპრამი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ანამნეზში გახანგრძლივებული QT ინტერვალი ან თანდაყოლილი გახანგრძლივებული QT ინტერვალის სინდრომი. ესციტალოპრამი უკუნაჩვენებია ერთობლივად იმ სამკურნალო საშუალებებთან,  რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს.

დოზის გადაჭარბება

ტოქსიკურობა: მონაცემები ესციტალოპრამის დოზის გადაჭარბების შესახებ მწირია. შემთხვევათა უმრავლესობა გამოწვეულია სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთდროული დოზის გადაჭარბებით. სიმპტომები, ძირითადად, მსუბუქი იყო ან აღინიშნა უსიმპტომო ჰიპერდოზირება. აღნიშნულ იქნა ესციტალოპრამით გამოწვეული ჰიპერდოზირების ლეტალური გამოსავლის გამონაკლისი შემთხვევები, რომელთა უმეტესობა განპირობებული იყო სხვა მედიკამენტების ერთდროული ჰიპერდოზირებით. 400-800 მგ დოზის მიღება არ იწვევდა მძიმე სიმპტომების განვითარებას.

სიმპტომები: ესციტალოპრამის დოზის გადაჭარბება, ძირითადად, ცნს-ის (თავბრუსხვევიდან, ტრემორიდან და აჟიტაციიიდან დაწყებული, სეროტონინული სინდრომის, კრუნჩხვებისა და კომის იშვიათი შემთხვევებით დამთავრებული), კუჭ-ნაწლავის სისტემის (გულისრევა/ღებინება), გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივი სიმპტომებით (არტერიული ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, QT ინტერვალის გახანგრძლივება, არითმია) და ელექტროლიტურ/სითხოვანი ბალანსის დარღვევით (ჰიპოკალიემია, ჰიპონატრიემია) გამოვლინდება.

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. საჭიროა სასუნთქი გზების გამავლობის, ადეკვატური ოქსიგენაციის უზრუნველყოფა და რესპირატორული ფუნქციის შენარჩუნება. უნდა მოხდეს კუჭის ამორეცხვა და გააქტივებული ნახშირის მიღება. კუჭის ამორეცხვა საჭიროა პრეპარატის ორალური მიღებიდან რაც შეიძლება უმოკლეს პერიოდში. აუცილებელია გულისა და სიცოცხლისათვის მნიშვნელოვანი სხვა ფუნქციების მუდმივი მონიტორინგი, სიმპტომურ შემანარჩუნებელ მკურნალობასთან ერთად.

რეკომენდებულია ეკგ-ს კონტროლი დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში პაციენტებში გულის შეგუბებითი უკმარისობით/ბრადიარითმიებით, პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ QT ინტერვალის გამახანგრძლივებელ საშუალებებს, ან მეტაბოლიზმის ცვლილებების, მაგალითად, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში.

განსაკუთრებული მითითებები

ქვემოთ მოყვანილი გამოყენების თავისებურებები ეხება სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (სუმსი) მთელ თერაპიულ ჯგუფს.

ბავშვთა პოპულაცია: პრეპარატი ესციტამი ასინო არ უნდა იქნას გამოყენებული პედიატრიული პოპულაციის სამკურნალოდ. სუიციდთან დაკავშირებული ქცევა (სუიციდის მცდელობა და სუიციდური აზრები) და მტრულობა (უპირატესად აგრესია, ოპოზიციური ქცევა და სიბრაზე) უფრო ხშირად შეინიშნებოდა კლინიკურ კვლევებში პედიატრიულ პოპულაციაში, რომლებსაც მკურნალობდნენ ანტიდეპრესანტებით,  მათთან შედარებით, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. ამასთან, თუ კლინიკური აუცილებლობის საფუძველზე მიღებულია გადაწყვეტილება მკურნალობაზე, პაციენტი ყურადღებით უნდა გაკონტროლდეს სუიციდური სიმპტომების განვითარების მხრივ. გარდა ამისა, პედიატრიულ პოპულაციაში არ არსებობს უსაფრთხოების გრძელვადიანი მონაცემები ზრდის, მომწიფების, კოგნიტური და ქცევითი განვითარების შესახებ.

პარადოქსული შფოთვა: პანიკური აშლილობების მქონე ზოგ პაციენტს, სუმსი-თ მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება აღენიშნოს შფოთვის გაძლიერება. ამგვარი პარადოქსული რეაქცია, ჩვეულებრივ, ქრება მკურნალობის დაწყებიდან 2 კვირის განმავლობაში. ანქსიოგენური ეფექტის ალბათობის შესამცირებლად, რეკომენდებულია დაბალი საწყისი დოზების გამოყენება.

კრუნჩხვითი შეტევები: პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს, თუ პაციენტს პირველად განუვითარდა კრუნჩხვითი შეტევა, ან შეტევები გახშირდა (ეპილეფსიის დიაგნოზის მქონე პაციენტებში). არ არის სასურველი სუმსი-ს გამოყენება არასტაბილური ეპილეფსიის მქონე პაციენტებში, კონტროლირებადი ეპილეფსიის შემთხვევაში, კი, საჭიროა პაციენტზე საფუძვლიანი დაკვირვების უზრუნველყოფა.

მანიები: სუმსი სიფრთხილით მიიღება ანამნეზში მანიების/ჰიპომანიების მქონე პაციენტებში. მანიაკალური მდგომარეობის გამოვლენისთანავე სუმსი-ს მიღება უნდა შეწყდეს.

შაქრიანი დიაბეტი: შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში სუმსი-ს გამოყენებამ შესაძლოა გავლენა მოახდინოს გლიკემიური კონტროლზე (ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემიის განვითარება). შესაძლოა საჭირო გახდეს ინსულინის და/ან ორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალების დოზის კორექცია.

სუიციდი, სუიციდური აზრები ან კლინიკური მდგომარეობის გაუარესება: დეპრესია დაკავშირებულია სუიციდური აზრების, თვითდაზიანებისა და სუიციდის (სუიციდური ქცევა) მომატებულ რისკთან. ამგვარი რისკი არსებობს მდგრადი რემისიის მიღწევის პირობებშიც კი. ვინაიდან მდგომარეობის გაუმჯობესება შეიძლება არ იქნას მიღწეული მკურნალობის პირველი კვირების ან უფრო მეტი დროის განმავლობაში, მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე, საჭიროა პაციენტებზე საფუძვლიანი დაკვირვება. ცნობილია, რომ სუიციდის რისკი შეიძლება გაიზარდოს გამოჯანმრთელების ადრეულ სტადიებზე.

სხვა ფსიქიკური მდგომარეობებიც, რომელთა დროსაც ხდება ესციტალოპრამის გამოყენება, შეიძლება დაკავშირებული იყოს სუიციდური ქცევის მომატებულ რისკთან. გარდა ამისა, ასეთი მდგომარეობები შეიძლება დიდი დეპრესიული აშლილობის კომორბიდს წარმოადგენდეს. ამიტომაც, სხვა ფსიქიკური აშლილობების მქონე პაციენტების მკურნალობისას უნდა დაცული იქნას იგივე სიფრთხილის ზომები, როგორიც დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე პაციენტების მკურნალობისას.

ანამნეზში სუიციდური ქცევის მქონე პაციენტებისთვის, ან მათთვის ვინც მნიშვნელოვანი ხარისხით ავლენენ სუიციდური აზრებს, მკურნალობის დაწყებამდეც კი, დამახასიათებელია სუიციდური აზრების ან მცდელობების მაღალი რისკი და საჭიროებენ ყურადღებით დაკვირვებას მკურნალობის პროცესში. ფსიქიატრიული დარღვევების მქონე ზრდასრულ პაციენტებში პრეპარატ – ანტიდეპრესანტების გამოყენების პლაცებო-კონტროლირებადი კვლევების მეტაანალიზმა გამოავლინა სუიციდური ქცევის მომატებული რისკი 25 წლამდე ასაკის პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ანტიდეპრესანტებს, განსხვავებით პლაცებოს ჯგუფისგან. საფუძვლიანი მეთვალყურეობა ძირითადად მაღალი რისკის პაციენტებზე საჭიროა მკურნალობის დასაწყისში და დოზის ტიტრაციის დროს.

აუცილებელია პაციენტებისა და მათი მომვლელი პირების გაფრთხილება, ყურადღება გაამახვილონ მდგომარეობის ნებისმიერ გაუარესებაზე, სუიციდურ ქცევასა ან აზრებზე და ქცევის უჩვეულო ცვლილებებზე, ასევე სასწრაფოდ მიმართონ ექიმს ამგვარი სიმპტომების გამოვლენისთანავე.

აკატიზია/ფსიქომოტორული შფოთვა: სუმსი/სნუმსი-ს გამოყენება დაკავშირებულია აკატიზიის განვითარებასთან - მდგმარეობა, რომელიც ხასიათდება შფოთვის უსიამოვნო, დამღლელი შეგრძნებით და მოძრაობის მოთხოვნილებით და ხშირად თან ახლავს ერთ ადგილას ჯდომის ან დგომის უუნარობა. ამგვარი მდგომარეობა უფრო ხშირია მკურნალობის პირველი კვირების განმავლობაში. დოზის გაზრდამ შესაძლოა გამოიწვიოს მდგომარეობის გაუარესება ზემოთ მოყვანილი სიმპტომების მქონე პაციენტებში.

ჰიპონატრიემია: სავარაუდოდ, ანტიდიურეზული ჰორმონის სეკრეციის დარღვევის შედეგად განვითარებული ჰიპონატრიემია, სუმსი-ს მიღების ფონზე იშვიათად ვითარდება და, ჩვეულებრივ, თერაპიის შეწყვეტისთანავე გაივლის. სუმსი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს რისკის ჯგუფის პაციენტებში (ხანდაზმული ასაკი, ღვიძლის ციროზი ან ჰიპონატრიემიის განმაპირობებელი პრეპარატების ერთდროული გამოყენება).

სისხლჩაქცევები: სუმსი-ს მიღების ფონზე შესაძლოა სისხლჩაქცევების (ექკიმოზი და პურპურა) განვითარება კანზე. სიფრთხილეა საჭირო სუმსი-ს მიღების დროს პაციენტებში, განსაკუთრებით რომლებიც ღებულობენ ანტიკოაგულანტებს და მედიკამენტებს, რომლებიც გავლენას ახდენენ თრომბოციტების ფუნქციაზე (მაგ.: ატიპიური ანტიფსიქოზური საშუალებები, ფენოთიაზინები, უმეტესობა ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, აცეტილსალიცილის მჟავა და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, დიპირიდამოლი და ტიკლოპიდინი), ასევე სისხლდენისადმი მიდრეკილ პაციენტებში.

ECT (ელექტროკონვულსიური თერაპია (ეკთ)): მწირია მონაცემები სუმსი-სა და ეკთ-ის ერთდროული გამოყენების შესახებ, ამიტომ სიფრთხილეა საჭირო მათი კომბინირების შემთხვევაში.

სეროტონინული სინდრომი: სიფრთხილეა საჭირო ესციტალოპრამის კომბინირებისას პრეპარატებთან, რომლებიც სეროტონინერგული მოქმედებით ხასიათდება, როგორიცაა სუმატრიპტანი ან სხვა ტრიპტანები, ტრამადოლი და ტრიპტოფანი.

პაციენტებს, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ სუმსი-ს და სეროტონინერგულ პრეპარატებს, ერთეულ შემთხვევებში, შეიძლება განუვითარდეთ სეროტონინული სინდრომი. მის არსებობაზე მიუთითებს ისეთი სიმპტომების კომბინაცია, როგორიცაა აჟიტაცია, ტრემორი, მიოკლონუსი, ჰიპერთერმია. ამგვარი მდგომარეობის განვითარების შემთხვევაში, საჭიროა სუმსი-სა და სეროტონინერგული პრეპარატების დაუყოვნებლივ მოხსნა და სიმპტომური მკურნალობის დანიშვნა.

კრაზანა: სუმსი-სა და კრაზანას (Hypericum perforatum) შემცველი მცენარეული პრეპარატების ერთდროული მიღების დროს შესაძლოა გაიზარდოს გვერდითი ეფექტების სიხშირე.

მოხსნის სიმპტომები: ხშირია მოხსნის სიმპტომების განვითარების შემთხვევები მკურნალობის დასრულების, განსაკუთრებით უეცარი შეწყვეტის დროს. ცნობილია, რომ კვლევებში მკურნალობის შეწყვეტისას, გვერდითი ეფექტები განუვითარდათ პაციენტების დაახლოებით 25%-ს რომლებიც ღებულობდნენ ესციტალოპრამს და პაციენტების 15%-ს რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. მოხსნის სიმპტომების განვითარების რისკი შესაძლოა დამოკიდებული იყოს რამდენიმე ფაქტორზე, მათ შორის მკურნალობის ხანგრძლივობასა და პრეპარატის დოზაზე, დოზის შემცირების სიჩქარეზე. თავბრუსხვევა, სენსორული დარღვევები (მათ შორის პარესთეზიები, დენის დარტყმის შეგრძნება), ძილის დარღვევა (მათ შორის უძილობა და სიზმრიანობა), აჟიტაცია ან შფოთვა, გულისრევა და/ან ღებინება, ტრემორი, ცნობიერების დაბინდვა, მომატებული ოფლიანობა, თავის ტკივილი, დიარეა, გულისცემის გაძლიერება, ემოციური არასტაბილურობა, გაღიზიანებადობა და მხედველობის დარღვევა ყველაზე ხშირ რეაქციებს წარმოადგენენ. ჩვეულებრივ, ეს სიმპტომები მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმით გამოვლინდება, თუმცა ზოგ პაციენტს შეიძლება აღენიშნოს უფრო მძიმე ეფექტები. ჩვეულებრივ, ისინი მკურნალობის შეწყვეტიდან პირველი რამდენიმე დღის განმავლობაში ჩნდება, თუმცა აღწერილია მსგავსი სიმპტომების ძალიან იშვიათი შემთხვევები პაციენტებში, რომლებმაც შემთხვევით გამოტოვეს დოზა. მოხსნის სიმპტომები, როგორც წესი, 2 კვირის განმავლობაში გაივლის, თუმცა ზოგ პაციენტს შეიძლება უფრო გაუხანგრძლივდეს (2-3 თვე და მეტი). ამგვარად, რეკომენდებულია ესციტალოპრამით მკურნალობის თანდათან შეწყვეტა დოზის შემცირების გზით, რამდენიმე კვირის ან თვის განმავლობაში, პაციენტის მდგომარეობის შესაბამისად.

სქესობრივი დისფუნქცია: სუმსი/სნუმსი-ს გამოყენების ფონზე შესაძლოა განვითარდეს სქესობრივი დისფუნქციის სიმპტომები (იხ. “გვერდითი ეფექტები”). ზოგ შემთხვევაში აღინიშნა აღნიშნული სიმპტომების გახანგრძლივება სუმსი/სნუმსი-ს მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

გულის იშემიური დაავადება: კლინიკური გამოყენების შეზღუდული გამოცდილების გამო, გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებმა ეს სამკურნალო საშუალება უნდა მიიღონ სიფრთხილით.

QT ინტერვალის გახანგრძლივება: აღმოჩნდა, რომ ესციტალოპრამი იწვევს QT ინტერვალის დოზაზე დამოკიდებულ გახანგრძლივებას. QT ინტერვალის გახანგრძლივებისა და პარკუჭოვანი არითმიების შემთხვევები, torsade de pointes ჩათვლით, იქნა რეგისტრირებული პოსტ--მარკეტინგულ პერიოდში, ძირითადად მდედრობითი სქესის პაციენტებში, ჰიპოკალიემიით ან ადრე არსებული QT ინტერვალის გახანგრძლივებით ან გულის სხვა დაავადებებით.

საჭიროა სიფრთხილე მნიშვნელოვანი ბრადიკარდიის მქონე პაციენტებში; ან ბოლო დროს გადატანილი მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტით ან გულის არაკომპენსირებული უკმარისობით. ელექტროლიტური დარღვევები, როგორიცაა ჰიპოკალიემია და ჰიპომაგნიემია, ზრდიან ავთვისებიანი არითმიების განვითარების რისკს და უნდა აღმოიფხვრას ესციტალოპრამით მკურნალობის დაწყებამდე. თუ პაციენტები სტაბილური გულის დაავადებით გადიან მკურნალობას, მკურნალობის დაწყებამდე უნდა ჩატარდეს ეკგ გამოკვლევა. თუ ესციტალოპრამით მკურნალობის დროს განვითარდება გულის არითმიების ნიშნები, მკურნალობა უნდა შეწყდეს და გადაღებული იქნას ეკგ.

დახურულკუთხოვანი გლაუცომა: სუმსი–ებს, ესციტალოპრამის ჩასთვლით, შეუძლიათ მოახდინონ გავლენა გუგის ზომაზე და გამოიწვიონ მიდრიაზი. ამ მიდრიაზულმა ეფექტმა შეიძლება დაავიწროვოს თვალის კუთხე, რაც იწვევს თვალისშიდა წნევის მომატებას და დახურულკუთხოვან გლაუკომას, განსაკუთრებით იმ პაციენტებში, რომლებსაც მანამადე ჰქონდათ მიდრეკილება. ამიტომაც, ესციტალოპრამი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დახურულკუთხოვანი გლაუკომა ან გლაუკომა ანამნეზში.

მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.

ორსულობა. კლინიკური მონაცემები ესციტალოპრამის გამოყენების შესახებ ორსულებში შეზღუდულია. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა გამოავლინა რეპორდუქციული ტოქსიკურობა.

პრეპარატი ესციტამი ასინო არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულებში, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა თანაფარდობის “რისკი/სარგებელი” საფუძვლიანი შეფასების  შემდეგ დადასტურდა პრეპარატის დანიშვნის აშკარა აუცილებლობა. რეკომენდებულია იმ ახალშობილთა საფუძვლიანი გამოკვლევა, რომელთა დედები ორსულობის პერიოდში, განსაკუთრებით მესამე ტრიმესტრში, ღებულობდნენ ესციტამი ასინოს. არ არის რეკომენდებული პრეპარატის მიღების უეცარი შეწყვეტა ორსულობის პერიოდში.

ახალშობილებს, რომელთა დედები ორსულობის გვიან სტადიებზე ღებულობდნენ სუმსი/სნუმსი-ს, შეიძლება განუვითარდეთ შემდეგი სიმპტომები: რესპირატორული დისტრეს სინდრომი, ციანოზი, აპნოე, კრუნჩხვები, სხეულის ტემპერატურის მერყეობა, პრობლემები კვების დროს, ღებინება, ჰიპოგლიკემია, ჰიპერტონია, ჰიპოტონია, ჰიპერრეფლექსია, ტრემორი, ნერვული აგზნება, გაღიზიანებადობა, აპათიურობა, მუდმივი ტირილი, ძილიანობა და ძილის დარღვევა. აღნიშნული სიმპტომები შეიძლება განვითარდეს, როგორც სეროტონინერგული ეფექტების შედეგად, ისე წარმოადგენდეს მოხსნის სინდრომის ნიშანს. შემთხვევათა უმეტესობაში გართულებები მშობიარობის შემდეგ მალევე ან მცირე დროის შემდეგ (

ეპიდემიოლოგიური მონაცემები მიუთითებს, რომ სუმსი-ს მიღებამ ორსულებში, განსაკუთრებით გვიან სტადიებზე, შესაძლოა გაზარდოს მდგრადი ფილტვისმიერი ჰიპერტენზიის განვითარების რისკი ახალშობილებში (5 შემთხვევამდე ყოველ 1000 ორსულზე). საერთო პოპულაციაში ვითარდება 1 - 2 შემთხვევა 1000 ორსულზე.

ლაქტაციის პერიოდი. ვინაიდან ესციტალოპრამი გადადის დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული. 

ფერტილობა. ზოგი სუმსი გავლენას ახდენს სპერმის ხარისხზე. მონაცემები ზოგი სუმსი-ს გამოყენების თაობაზე მიუთითებს, რომ მათი გავლენა ადამიანის სპერმის ხარისხზე შექცევადია. ფერტილობაზე გავლენა ადამიანებში, დღემდე არ არის აღწერილი.

გავლენა რეაქციის სისწრაფეზე ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის დროს

ზოგადად, ესციტალოპრამი არ ახდენს გავლენას ინტელექტუალურ ფუნქციებსა და ფსიქომოტორულ რეაქციებზე, თუმცა გასათვალისწინებელია, რომ ნებისმიერმა ფსიქოაქტიურმა საშუალებამ შეიძლება დაარღვიოს საღი აზროვნების უნარი და შესაძლებლობა. საჭიროა პაციენტების გაფრთხილება ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე შესაძლო გავლენის შესახებ.

მედიკამენტებთან ურთიერთქმედება

ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედებები.

აკრძალულიკომბინაციები:

არასელექტიური შეუქცევადი მაო-ს ინჰიბიტორები. აღწერილია სერიოზული რეაქციების შემთხვევები პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ სუმსი-ს მაო-ს არასელექტიურ შეუქცევად ინჰიბიტორებთან ერთად და პაციენტებში, რომლებმაც სუმსი-ს მიღების დასრულებისთანავე დაიწყეს მაო-ს ინჰიბიტორების მიღება. ზოგ შემთხვევაში აღინიშნა სეროტონინული სინდრომის განვითარება. ესციტალოპრამის კომბინირება არასელექტიურ შეუქცევად მაო-ს ინჰიბიტორებთან უკუნაჩვენებია. ესციტალოპრამით მკურნალობის დაწყება უნდა მოხდეს შეუქცევადი მაო-ს ინჰიბიტორების გამოყენების შეწყვეტიდან 14 დღის შემდეგ. არასელექტიური, შეუქცევადი მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის დაწყება შესაძლებელია ესციტალოპრამის მიღების შეწყვეტიდან არაუადრეს 7 დღისა.

A ტიპის სელექტიური, შექცევადი მაო-ს ინჰიბიტორი (მოკლობემიდი). სეროტონინული სინდრომის განვითარების რისკის გამო, ესციტალოპრამის კომბინირება A ტიპის მაო-ს ინჰიბიტორთან, როგორიცაა მოკლობემიდი, უკუნაჩვენებია. თუ ამგვარი კომბინაციის აუცილებლობა დამტკიცებულია, დასაწყისში საჭიროა მედიკამენტების მინიმალური რეკომენდებული დოზების გამოყენება საფუძვლიანი კლინიკური კონტროლის ქვეშ.

შექცევადი, არასელქტიური მაო-ს ინჰიბიტორი (ლინეზოლიდი). ანტიბიოტიკი ლინეზოლიდი არის შექცევადი არასელექტიური მაო-ს ინჰიბიტორი, რომელიც არ უნდა დაენიშნოთ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ ესციტალოპრამს. თუ კომბინაცია აუცილებელი აღმოჩნდება, ის უნდა მიეცეს მინიმალური დოზებით და საფუძვლიანი კლინიკური დაკვირვების ქვეშ.

B ტიპის სელექტიური, შეუქცევადი მაო-ს ინჰიბიტორი (სელეგილინი). სეროტონინული სინდრომის განვითარების რისკის გამო, კომბინაცია სელეგილინთან (B ტიპის შეუქცევადი მაო-ს ინჰიბიტორი) სიფრთხილეს საჭიროებს. სელეგილინი დოზებში 10 მგ-მდე/დღეში უსაფრთხოდ გამოიყენება რაცემულ ციტალოპრამთან ერთად.    

QT ინტერვალის გახანგრძლივება: არ ჩატარებულა ფარმაკოკინეტიკური და ფარმაკოდინამიკური კვლევები ესციტალოპრამზე კომბინციაში სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს. ესციტალოპრამის და ამ სამკურნალო პრეპარატების ადიტიური  ეფექტი გამორიცხული ვერ იქნება. შესაბამისად, უკუნაჩვენებია ესციტალოპრამის ერთობლივი გამოყენება სამკურნალო პრეპარატებთან, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს, როგორიცაა მაგალითად, IA და III კლასის ანტიარითმული პრეპარატები, ანტიფსიქოზური პრეპარატები (მაგალითად, ფენოთიაზიინის წარმოებულები, პიმოზიდი, ჰალოპერიდოლი), ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, ზოგიერთი ანტიმიკრობული საშუალებები (მაგალითად, სპარფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი, ერითრომიცინი IV, პენტამიდინი, ანტიმალარიული საშუალებები, განსაკუთრებით ჰალოფანტრინი), ზოგიერთი ანტიჰისტამინური პრეპარატები (მაგალითად, ასტემიზოლი, მიზოლასტინი).

კომბინაციები, რომლებიც საჭიროებს სიფრთხილეს.

სეროტონინერგული საშუალებები. სეროტონინერგულ სამკურნალო საშუალებებთან (მაგალითად, ტრამადოლი, სუმატრიპტანი და სხვა ტრიპტანები) კომბინაციამ შესაძლოა სეროტონინული სინდრომის განვითარება გამოიწვიოს.

კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლის დამაქვეითებელი საშუალებები. სუმსი-მა შესაძლოა დააქვეითოს კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლი. სიფრთხილეა საჭირო კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლის დამაქვეითებელი მედიკამენტების, მაგ.: ანტიდეპრესანტები (ტრიციკლური, სუმსი) ნეიროლეპტიკები (ფენოთიაზინები, თიოქსანტენები, ბუტიროფენონები), მეფლოქინი, ბუპროპიონი და ტრამადოლი, კომბინაციაში გამოყენების დროს.

ლითიუმი, ტრიპტოფანი. აღწერილია თერაპიული ეფექტის გაძლიერების შემთხვევები სუმსი-სა და ლითიუმის ან ტრიპტოფანის ერთდროული გამოყენების დროს. ამიტომ, სიფრთხილეა საჭირო მათი კომბინაციის დანიშვნის შემთხვევაში.

კრაზანა. სუმსი-სა და კრაზანას (Hypericum perforatum) შემცველი მცენარეული საშუალებების კომბინაციამ შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი ეფექტრების სიხშირის გაზრდა.

ანტიკოაგულანტები. შესაძლოა ორალური ანტიკოაგულანტების ეფექტის ცვლილება ესციტალოპრამთან კომბინაციის შემთხვევაში. პაციენტებს, რომლებიც ღებულობენ ორალურ ანტიკოაგულანტებს, აუცილებლად უნდა ჩაუტარდეთ სისხლის შედედების სისტემის საფუძვლიანი მონიტორინგი ესციტალოპრამის გამოყენებამდე და მის შემდეგ.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროული გამოყენება ზრდის სისხლდენისამი მიდრეკილებას.

ალკოჰოლი. ესციტალოპრამი არ შედის ფარმაკოდინამიკურ ან ფარმაკოკინეტიკურ ურთიერთქმედებაში ალკოჰოლთან. თუმცა, ისევე, როგორც სხვა ფსიქოტროპულ სამკურნალო საშუალებებთან, ალკოჰოლთან კომბინაცია არასასურველია.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც იწვევენ ჰიპოკალიემიას / ჰიპომაგნიემიას. საჭიროა სიფრთხილე იმ სამკურნალო პრეპარატების გამოყენებისას, რომლებიც იწვევენ ჰიპოკალიემიას / ჰიპომაგნიემიას, რადგანაც ეს მდგომარეობები ზრდიან ავთვისებიანი არითმიების განვითარების რისკს.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედებები.

სხვა სამკურნალო საშუალებების გავლენა ესციტალოპრამის ფარმაკოკინეტიაზე.

ესციტალოპრამის მეტაბოლიზმი, ძირითადად განპირობებულია CYP2C19-ით. CYP3A4 და CYP2D6-მ ასევე შეიძლება ხელი შეუწყოს მეტაბოლიზმს, მაგრამ უფრო ნაკლები ხარისხით. ძირითადი მეტაბოლიტი S-DCT-ის მეტაბოლიზმი (დემეთილირებული ესციტალოპრამი), როგორც ჩანს, ნაწილობრივ კატალიზირდება CYP2D6-ის საშუალებით.

ესციტალოპრამისა და ომეპრაზოლის 30მგ დღეში ერთხელ დოზით (CYP2C19 ინჰიბიტორი) ერთდროული დანიშვნა განაპირობებს ესციტლოპრამის კონცენტრაციის ზომიერ (დაახლოებით 50%-ით) მატებას სისხლის პლაზმაში.  

ესციტალოპრამისა და ციმეტიდინის 400მგ დღეში ორჯერ დოზით (ფერმენტების ზომიერი საერთო ინჰიბიტორი) ერთდროული დანიშვნა განაპირობებს ესციტლოპრამის კონცენტრაციის დაახლოებით 70%-ით მატებას სისხლის პლაზმაში. სიფრთხილეა საჭირო ესციტალოპრამისა და ციმეტიდინის ერთდროული დანიშვნისას. შესაძლოა საჭირო გახდეს დოზის კორექცია.

ამგვარად, სიფრთხილეა საჭირო ესციტალოპრამის CYP2C19 ინჰიბიტორებთან (მაგ., ომეპრაზოლი, ეზომეპრაზოლი, ფლუკონაზოლი, ფლუვოქსამინი, ლანსოპრაზოლი, ტიკლოპიდინი) ან ციმეტიდინთან კომბინირების შემთხვევაში. ზემოთხსენებულ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, შესაძლოა საჭირო გახდეს ესციტალორამის დოზის შემცირება გვერდითი ეფექტების მონიტორინგის საფუძველზე.

ესციტალოპრამის გავლენა სხვა სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოკინეტიკაზე.

ესციტალოპრამი წარმოადგენს იზოფერმენტ CYP2D6 –ის ინჰიბიტორს.

სიფრთხილეა საჭირო ესციტალოპრამის ერთდროული გამოყენების დროს ისეთ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ძირითადად ამ იზოფერმენტით მეტაბოლიზდება და ვიწრო თერაპიული ინდექსით ხასიათდება, მაგ.: ფლეკაინიდი, პროპაფენონი და მეტოპროლოლი (გულის უკმარისობის დროს) ან ზოგ საშუალებებთან, რომლებიც გავლენას ახდენენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე და უპირატესად CYP2D6-ით მეტაბოლიზდება, მაგ.: ისეთი ანტიდეპრესანტები, როგორიცაა დეზიპრამინი, კლომიპრამინი და ნორტრიპტილინი, ისეთი ანტიფსიქოზური საშუალებები, როგორიცაა რისპერიდონი, თიორიდაზინი და ჰალოპერიდოლი. ამ შემთხვევაში შესაძლებელია საწირო გახდეს დოზის კორექცია.

დეზიპრამინთან ან მეტოპროლოლთან კომბინაცია განაპირობებდა ამ ორი სამკურნალო საშუალების დოზის გაორმაგებას სისხლის პლაზმაში.

სიფრთხილეა საჭირო ისეთ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინირების დროს, რომლებიც უპირატესად CYP2C19-ით მეტაბოლიზდება.

გამოშვების ფორმა

10 ტაბლეტი ბლისტერზე; 3 ან 6 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები:

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას. ინახება ორიგინალურ შეფუთვაში, არაუმეტეს 25˚C ტემპერატურაზე.

ვარგისობის ვადა:

3 წელი.

გაცემის რეჟიმი:  ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

მწარმოებელი:

სს “ფარმა სტარტი”,

უკრაინა, 03124, ქ. კიევი, ვ. გაველის ბულვ., 8.

ორგანიზაციის მისამართი, რომელიც ღებულობს მომხმარებლებისგან სამკურნალო საშუალებების ხარისხზე პრეტენზიებს და პასუხისმგებელია სამკურნალო საშუალების უსაფრთხოებაზე პოსტ-რეგისტრაციული დაკვირვების განხორციელებაზე საქართველოს ტერიტორიაზე.

ასინო ფარმა ეი ჯი-ს (შვეიცარიის კონფედერაცია) წარმომადგენლობა საქართველოში

თბილისი, კ. მარჯანიშვილის ქ. 5 / დ. უზნაძის ქ. 16-18, 0102, საქართველო.

ტელ.: +995 32 220 69 42

ელ-ფოსტა: [email protected]

ორგანიზაციის მისამართი, რომელიც ღებულობს მომხმარებლებისგან სამკურნალო საშუალებების ხარისხზე პრეტენზიებს და პასუხისმგებელია სამკურნალო საშუალების უსაფრთხოებაზე პოსტ-რეგისტრაციული დაკვირვების განხორციელებაზე სომხეთის რესპუბლიკის ტერიტორიაზე.

ასინო ფარმას ეი ჯი-ს (შვეიცარიის კონფედერაცია) წარმომადგენლობა

სომხეთის რესპუბლიკა, 0014, ერევანი, ადონცის ქ. 6/1 – 54.

ტელ.: +37460670170

ელ-ფოსტა: [email protected]

ქვეყანა: თურქეთი

მწარმოებელი: ნობელი

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ქვეყანა: თურქეთი

მწარმოებელი: ნობელი

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ესპა 10მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ესციტალოპრამი- ციტალოპრამის S-ენანთიომერი, სეროტონინის(5HT) უკუმიტაცების მძლავრი სელექტიური ინჰიბიტორია.  მისი ანტიდეპრესიული მექნიზმი დაკავშირებულია ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში სეროტონინერგული აქტივობის პოტენცირებასთან:

ესციტალოპამი უკავშირდება სეროტონინის ტრანსპორტერის ( SERT) როგორც პირველად (ორთოსტერულ) ცენტრს,  ასევე მის ალოსტერულ ცენტრს. სეროტონინის ტრანსპორტერის ალოსტერული მოდულაცია აძლიერებს ესციტალოპრამის შეკავშირებას მის ორთოსტერულ ცენტრთან, რასც განაპირობებს სეროტონინის უკუმიტაცების თითქმის  სრულ ინჰიბირებას. [1]

სეროტონინის უკუმიტაცებისი ნჰიბირება იწვევს სინაფსურ ნაპრალში სეროტონინის კონცენტრაციის ზრდას, პოსტსინაფსურ რეცეპტორულ უბნებზე მისი მოქმედების გაძლიერებასა და პროლონგირებას. 

ესციტალოპრამი პრაქტიკულად არ ურთიერთქმედებს სეროტონინის 5-HT1A, 5-HT2-დადოფამინის D1დაD2, ადრენერგულα1-, α2-, დაβ, ჰისტამინურ Н1, მუსკარინულ, ბენზოდიაზეპინურ და ოპიოიდურ რეცეპტორებთან..

ესციტალოპრამი ასევე არ უკავშირდება ან თითქმის არ უკავშირდება Na+, K+, CI+ და Ca++ არხებს.

ესციტალოპამი ციტალოპრამის R-ენანთიომერთან შედარებით 100-ჯერ უფროეფექტურია, 5-HT უკუმიტაცების და 5-HT ნეირონულიაგზნებადობის დონის ინჰიბირების მიხედვით.

ფარმაკოკინეტიკა

ესცატილოპრამის ორალური ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 100%-ია და მის აბსორბციაზე საკვები არ ახდენს გავლენას. კონცენტრაციის პიკი პლაზმაში მიიღწევა 4 საათში. ისევე როგორც რაცემიული ციტალოპრამის შემთხვევაში, ესციტალოპრამის ძირითადი მეტაბოლიტების ცილებთან კავშირის მაჩვენებელი 70%-ზე ნაკლებია. ესციტალოპრამი მეტაბოლიზდება ღვიძლში დემეთილციტალოპრამად და დიდემეთილციტალოპრამად. ორივე მეტაბოლიტი ფარმაკოლოგიურად აქტიურია. შეუცვლელი ესციტალოპრამი არის დომინანტური სტრუქტურა პლაზმაში. მას ახასიათებს ხაზოვანი კინეტიკა. პლაზმაში სტაბილური კონცენტრაცია მიიღწევა დაახლოებით ერთ კვირაში. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 30 საათს და კლირენსი არის დაახლოებით 0.6ლ/წთ. გამოყოფა უმთავრესად ხორციელდება შარდით და განავლით. მიღებული დოზის უმეტესი ნაწილი გამოიყოფა შარდში მისი მეტაბოლიტების სახით.

ჩვენება:

- ნებისმიერი სიმძიმის დეპრესიული ეპიზოდები

- დიდი დეპრესიული აშლილობა

- პანიკური აშლილობა აგორაფობიით ან მის გარეშე

- სოციალური შფოთვითი აშლილობა.

- გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა

- ობსესურ-კომპულსური დარღვევები

მიღების წესები და დოზები:

პრეპარატის მიღება ხდება დღეში ერთხელ, მისი მიღება შეიძლება დღის ნებისმიერ დროს საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

არ არის დადგენილი მისი უსაფრთხოება 20 მგ-ზე მაღალი დღიური დოზის მიღების შემთხვევაში.

დიდი დეპრესიული აშლილობა: ჩვეულებრივ იღებენ 10 მგ დღეში ერთხელ, დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 20 მგ-მდე პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროებისა და დეპრესიის სიმძიმის შესაბამისად

ანტიდეპრესიული ეფექტი ჩვეულებრივ 2-4 კვირაში მიიღწევა. ანტიდეპრესანტებით მკურნალობა სიმპტომურია, ამიტომ პრეპარატი რეციდივების საპროფილაქტიკოდ 6 ან მეტი თვის განმავლობაში უნდა იქნას გამოყენებული.

შფოთვითი აშლილობა აგორაფობიით და აგორაფობიის გარეშე:  ესციტალოპრამით მკურნალობა იწყება 5 მგ-ით დღეში პირველი კვირის განმავლობაში და როგორც წესი იზრდება 10 მგ -მდე დღეში. მოგვიანებით დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 20 მგ-მდე დღეში პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროებისა შესაბამისად.

მაქსიმალური ეფექტი მიიღწევა 3 თვეში. მკურნალობა გრძელდება რამდენიმე თვე.

სოციალური შფოთვითი აშლილობა (სოციალური ფობია): ჩვეულებრივ ინიშნება 10 მგ დღეში. სიმპტომთა შესამსუბუქებლად საჭიროა 2-4 კვირიანი მკურნალობის პერიოდი. პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით შეიძლება დოზის შემცირება 5 მგ-მდე ან გაზრდა მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზამდე-20 მგ. 

სოციალური შფოთვითი აშლილობა არის ქრონიკული დაავადება და რეკომენდებულია 12 კვირიანი მკურნალობის შემდეგ შეფასდეს პაციენტის პასუხი. რეციდივების საპროფილაქტიკოდ 6 ან მეტი თვის განმავლობაში უნდა იქნას გამოყენებული. მკურნალობის ეფექტურობა უნდა გადაისინჯოს რეგულარული დროის ინტერვალებით.

სოციალური შფოთვითი აშლილობა არის სპეციფიური დარღვევის კარგად განსაზღვრული დიაგნოსტიკური ტერმინოლოგია და არ უნდა ავურიოთ ჰიპერთიმიაში. პრეპარატით მკურნალობა ინიშნება მხოლოდ მაშინ თუ დაავადება მნიშვნელოვან ზეგავლენას ახდენს პროფესიულ და სოციალურ მოღვაწეობაზე. 

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: ჩვეულებრივ ინიშნება 10 მგ (20 წვეთი) დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით შეიძლება დოზის გაზრდა მაქსიმუმადე-20 მგ (40 წვეთი). გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა არის ქრონიკულად მიმდინარე დაავადება და რეკომენდებულია ხანგრძლივი მკურნალობა რეციდივის პრევენციის მიზნით.

ობსესურ-კომპულსური დარღვევა: საწყისი დოზაა 10მგ დღეში ერთხელ.  პაციენტის ინდივიდუალური პასუხის მიხედვით დოზა შესაძლოა გაიზარდოს მაქსიმუმ 20მგ-მდე დღეში. ვინაიდან  მოცემული დაავადება ქრონიკულია,  პაციენტების მკურნლობა უნდა მოხდეს სათანადო პერიოდის განმავლობაში, ვიდრე არ მოხდება სიმპტომების გაქრობა. მკურნალობის წარმატება და დოზა უნდა შეფასდეს რეგულარულად.

ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წლის ასაკის ზევით): რეკომენდებული ჩვეულებრივი დოზის ნახევარის გამოყენება (ანუ სულ 5 მგ დღეში) და უფრო დაბალი მაქსიმალური დოზის გამოყენება (10 მგ დღეში).

თირკმლის უკმარისობა: დოზის რეგულირება არ არის აუცილებელი მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის თირკმლის უკმარისობის დროს. არ არსებობს ინფორმაცია თირკმლის ფუნქციის მძიმე უკმარისობის დროს. (კრეატინინის კლირენსი

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა:

მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში რეკომენდებულია 5 მგ საწყისი დოზა. შემდეგ დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით.

პაციენტები CYP2C19 –ს არასაკამარისი მეტაბოლიზმით: იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ CYP2C19 –ს დაქვეითებული მეტაბოლიზმი, მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში რეკომენდებულია 5 მგ საწყისი დოზა. შემდეგ დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე  პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით.

მკურნალობის შეწყვეტა: აბსტინენციის შესაძლო რეაქციების პრევენციის მიზნით მკურნალობის დასრულებისას პრეპარატის დოზის კლება უნდა მოხდეს თანდათანობით 1-2 კვირის განმავლობაში.

უკუჩვენება:

• მომატებული მგრძნობელობა ესციტალოპრამის ან სხვა ნებისმიერი ინგრედიენტის მიმართ. 

• 18 წლამდე ასაკი

• პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია მონოამინოოქსიდაზას (მაო) ინჰიბიტორებთან ერთად 

გვერდითი მოვლენები:

არასასურველი გვერდითი ეფექტები ესპას გამოყენების დროს მსუბუქია და დროებით ხასიათს ატარებს. ისინი გვხვდება მკურნალობის დაწყებიდან პირველი 1-2 კვირის განმავლობაში და ჩვეულებრივ მცირდება დეპრესიული მდგომარეობის გაუმჯობესებისთანავე.

განსაკუთრებული  მითითებები:

ესციტალოპრამი შეიძლება დაინიშნოს მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ 14 დღეში და A-ტიპის მაოს- ინჰიბიტორის მოკლობემიდის თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ მინიმუმ 1 დღეში. უნდა გავიდეს მინიმუმ 7 დღე ესციტალოპრამით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ და მხოლოდ ამის შემდეგაა შესაძლებელი არასელექტიური მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის დაწყება.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ესციტალოპრამის უსაფრთხოება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში უცნობია. პრეპარატი დედის რძეში ძალიან დაბალი კონცენტრაციით აღწევს. ამ მიზეზით პრეპარატის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული, თუ კლინიკური სარგებლიანობა არ აღემატება პოტენციურ რისკს.

გულყრები:  პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს ყველა პაციენტში, რომელსაც განუვითარდა კრუნჩხვა. SSRI- ები არ გამოიყენება არასტაბილური ეპილეფსიის მქონე პაციენტებში, ხოლო კონტროლირებულ ეპილეფსიურ პაციენტებში მხოლოდ საგულდაგულო მონიტორინგის ფონზე შეიძლება SSRI -ის მიღება. 

დიაბეტი: სეროტონონის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორებით მკურნალობამ შეიძლება შეცვალოს გლიკემიური კონტროლი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში და საჭირო გახდეს ინსულინის ან/და ორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატის დოზის კორექცია.

დუქსეტი 60 მგ

Duxet 60 mg 

გასტრორეზისტენტული კაფსულა

ფორმულა:

ყოველი კაფსულა შეიცავს დულოქსეტინის ჰიდროქლორიდს, რაც წარმოადგენს 60 მგ დულოქსეტინის ექვივალენტურს, კრისტალურ შაქარს დამატებითი კომპონენტის სახით, ტიტანის დიოქსიდს (E171), ინდიგო კარმინს (E132) და ყვითელი რკინის ოქსიდს (E172) საღებავი ნივთიერების სახით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სხვა ანტიდეპრესანტები. 

ათქ კოდი: N06AX21

ფარმაკოდინამიკური თვისებები

მოქმედების მექანიზმი

დულოქსეტინი წარმოადგენს სეროტონინის (5-HT) და ნორადრენალინის (NA) უკუმიტაცების კომბინირებულ ინჰიბიტორს. ის სუსტად აინჰიბირებს დოპამინის უკუმიტაცებას, ყოველგვარი მნიშვნელოვანი აფინიტეტის გარეშე ჰისტამინერგული, დოპამინერგიული, ქოლინერგული და ადრენერგული რეცეპტორების მიმართ. დულოქსეტინი დოზის მიხედვით ზრდის სეროტონინის და ნორადრენალინის უჯრედგარე დონეებს ცხოველთა ტვინის სხვადასხვა არეალში.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

დულოქსეტინმა დაარეგულირა ტკივილის ზღვარი ნეიროპათიული და ანთებითი ტკივილის რამდენიმე პრეკლინიკურ მოდელში და უწყვეტი ტკივილის მოდელში შეასუსტა ტკივილის ინტენსივობა. დულოქსეტინის ტკივილის მაინჰიბირებელი ეფექტი მიიჩნევა ცენტრალური ნერვული სისტემის ფარგლებში ტკივილის მაინჰიბირებელი გზების დაქვეითების პოტენციალის შედეგად.

ფარნაკოკინეტიკური თვისებები

დულოქსეტინი მიიღება ერთი ენანთიომერის სახით. დულოქსეტინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება მჟანგავი ფერმენტების მიერ (CYP1A2 და პოლიმორფული CYP2D6), რასაც მოჰყვება კონიუგაცია. დულოქსეტინის ფარმაკოკინეტიკით ვლინდება მნიშვნელოვანი სუბიექტთაშორისი ვარიაბელობა (როგორც წესი, 50-60%), ნაწილობრივ სქესის, ასაკის, მწეველობის სტატუსისა და CYP2D6 მეტაბოლიზატორის სტატუსის გამო.

აბსორბცია: დულოქსეტინი კარგად აბსორბირდება პერორალური მიღების შემდგომ, მაქსიმალური კონცენტრაცია C_max მიიღწევა დოზის მიღებიდან 6 საათის შემდეგ. დულოქსეტინის პერორალური მიღებისას აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა მერყეობს 32%-დან 80%-მდე (საშუალოდ 50%). საკვების მიღება ახანგრძლივებს პიკური კონცენტრაციის მიღწევას 6-დან 10 საათამდე და უმნიშვნელოდ ამცირებს აბსორბციის ხარისხს (დაახლოებით 11%-ით). ამ ცვლილებებს რაიმე კლინიკური მნიშვნელობა არა აქვს.

განაწილება: დულოქსეტინი დაახლოებით 96%-ით უკავშირდება ადამიანის პლაზმის ცილებს. დულოქსეტინი უკავშირდება როგორც ალბუმინს, ასევე ალფა1-მჟავურ გლიკოპროტეინს. ცილებთან შეკავშირებაზე გავლენას არ ახდენს თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობა.

ბიოტრანსფორმაცია: დულოქსეტინი აქტიურად მეტაბოლიზდება და მეტაბოლიტები ძირითადად გამოიყოფა შარდის მეშვეობით. ორივე ციტოქრომა P450-2D6 და 1A2 უზრუნველყოფს ორი ძირითადი მეტაბოლიტის წარმოქმნის კატალიზებას: 4-ჰიდროქსიდულოქსეტინის გლუკორონის კონიუგატი და 5-ჰიდროქსი, 6 მეთოქსიდულოქსეტინის სულფატის კონიუგატი. in-vitro კვლევების საფუძველზე, დულოქსეტინის მოცირკულირე მეტაბოლიტები ფარმაკოლოგიურად არააქტიურად ითვლება. დულოქსეტინის ფარმაკოკინეტიკა იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ არასაკმარისი მეტაბოლიზატორი CYP2D6, არ არის სპეციალურად შესწავლილი. შეზღუდული მტკიცებულებები მიუთითებს, რომ აღნიშნულ პაციენტებში პლაზმაში დულოქსეტინის შემცველობის დონე მაღალია.

გამოყოფა: დულოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მერყეობს 8 საათიდან 17 საათამდე (საშუალოდ 12 საათი). ინტრავენური დოზის შეყვანის შემდეგ, დულოქსეტინის პლაზმური კლირენსი მერყეობს 22 ლ/სთ-დან 46 ლ/სთ-მდე (საშუალოდ 36 ლ/სთ). პერორალური დოზის მიღების შემდეგ, დულოქსეტინის აშკარა პლაზმური კლირენსი მერყეობს 33 ლ/სთ-დან 261 ლ/სთ-მდე (საშუალოდ 101 ლ/სთ).

ჩვენება და პრეპარატის მიღება:

დიდი დეპრესიული აშლილობის მკურნალობა

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილის მკურნალობა

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მკურნალობა

ფიბრომიალგიის მკურნალობა

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილის მკურნალობა. აღნიშნული დადგინდა წელის ქვედა არის ქრონიკული ტკივილის და ოსტეოართრიტით გამოწვეული ტკივილის მქონე პაციენტებზე ჩატარებულ კვლევაში.

დუქსეტი ნაჩვენებია მოზრდილ პაციენტებში მისაღებად.

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან პრეპარატის ნებისმიერი დამატებითი კომპონენტის მიმართ, რომლებიც ჩამოთვლილია პუნქტში „დამატებითი კომპონენტების ჩამონათვალი“.

დუქსეტის მიღება არ შეიძლება მონოამინოოქსიდაზას  (მაო-ს) არასელექციურ, შეუქცევად ინჰიბიტორებთან ერთად (იხილეთ პუნქტი - „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

ღვიძლის დაავადება იწვევს ღვიძლის უკმარისობას (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“).

დუქსეტის მიღება არ შეიძლება CYP1A2 ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ფლუვოქსამინი, ციპროფლოქსაცინი ან ენოქსაცინი, რადგან აღნიშნული კომბინაცია იწვევს დულოქსეტინის კონცენტრაციის გაზრდას პლაზმაში (იხილეთ პუნქტი - „ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

თირკმლის მწვავე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი

დუქსეტით მკურნალობის დაწყება უკუნაჩვენებია უკონტროლო ჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტებში, ვინაიდან აღნიშნული აყენებს პაციენტებს ჰიპერტენზიულ კრიზისის პოტენციური რისკის წინაშე (იხილეთ პუნქტი „სპეციალური გაფრთხილება და სათანადო სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“).

გაფრთხილება / სიფრთხილის ზომები:

მანია და კრუნჩხვები

დუქსეტი სათანადო სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ანამნეზში მანიის ან ბიპოლარული აშლილობის დიაგნოზის და/ან კრუნჩხვების მქონე პაციენტებში.

მიდრიაზი

მიდრიაზი აღინიშნა დულოქსეტინის მიღებისას, შესაბამისად აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა დუქსეტის დანიშვნისას იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული ინტრაოკულური წნევა ან იმ პაციენტებში, რომლებიც დგანან მწვავე დახურულკუთხოვანი გლაუკომის განვითარების რისკის წინაშე.

არტერიული წნევა და გულისცემის სიხშირე

დულოქსეტინი უკავშირდებოდა არტერიული წნევის გაზრდას და კლინიკურად მნიშვნელოვან ჰიპერტენზიას ზოგიერთ პაციენტში. ეს შეიძლება გამოწვეული იყოს დულოქსეტინის ნორადრენერგიული ეფექტით. ჰიპერტენზიული კრიზისის შემთხვევები დაფიქსირდა დულოქსეტინის მიღებისას, განსაკუთრებით იმ პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებოდათ ჰიპერტენზია. აღნიშნულიდან გამომდინარე, ჰიპერტენზიის და/ან გულის სხვა დაავადებების მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია არტერიული წნევის მონიტორინგი, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში. დულოქსეტინის მიღება უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით იმ პაციენტებში, რომელთა მდგომარეობა შესაძლებელია რისკის ქვეშ აღმოჩნდეს გულისცემის სიხშირის გაზრდის ან არტერიული წნევის მომატების გამო. საჭიროა სათანადო სიფრთხილის დაცვა დულოქსეტინის მიღებისას იმ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებმაც შეიძლება გააუარესონ მეტაბოლიზმი (იხილეთ პუნქტი - „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“). იმ პაციენტებში, რომლებიც განიცდიან დულოქსეტინის მიღების დროს არტერიული წნევის მდგრად გაზრდას, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული დოზის შემცირება ან პრეპარატის მიღების ეტაპობრივი შეწყვეტა (იხილეთ პუნქტი - „გვერდითი ეფექტები“). დულოქსეტინით მკურნალობის დაწყება არ შეიძლება უკონტროლო ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში (იხილეთ პუნქტი - „უკუჩვენებები“).

თირკმლის უკმარისობა

ჰემოდიალიზზე მყოფი, თირკმლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი

სეროტონინის სინდრომი

როგორც სხვა სეროტონერგული ნივთიერებების შემთხვევაში, დულოქსეტინის მიღებისას შეიძლება განვითარდეს სეროტონინის სინდრომი - სიცოცხლისათვის პოტენციურად სახიფათო მდგომარეობა, განსაკუთრებით სხვა სეროტონერგული ნივთიერებების (განსაკუთრებით სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI), სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI), ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ან ტრიპტანების) პარალელურად მიღებისას იმ ნივთიერებებთან, რომლებმაც შეიძლება დაარღვიოს სეროტონინის, როგორიცაა მაო-ს ინჰიბიტორები, მეტაბოლიზმი ან ანტიფსიქოზურ ან სხვა დოპამინების ანტაგონისტებთან ერთად მიღებისას, რომლებმაც შეიძლება გავლენა იქონიოს ნეიროტრანსმიტერების სეროტონერგულ სისტემებზე (იხილეთ პუნქტები - „უკუჩვენებები“ და „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

სეროტონინის სინდრომის სიმპტომები შეიძლება ითვალისწინებდეს ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილებას (მაგალითად, აგზნებადობა, ჰალუცინაციები, კომა), ვეგეტატიური არასტაბილურობის (მაგალითად, ტაქიკარდია, ლაბილური არტერიული წნევა, ჰიპერთერმია), ნეირო-კუნთოვან დარღვევებს (მაგალითად, ჰიპერრეფლექსია, მოძრაობის კოორდინაციის დარღვევა) და/ან კუჭ-ნაწლავის სიმპტომებს (მაგალითად, გულისრევა, პირღებინება, დიარეა).

იმ შემთხვევაში, თუ თანმხლები მკურნალობა დულოქსეტინით და სხვა სეროტონერგული ნივთიერებებით, რომლებსაც შეუძლია გავლენა მოახდინონ სეროტონერგულ ან/და დოპამინერგიულ, ნეიროგადამცემ სისტემაზე, კლინიკურად არის გამართლებული, რეკომენდირებულია დაკვირვება პაციენტზე, განსაკუთრებით მკურნალობის დაწყებისას და დოზის გაზრდისას.

კრაზანა

გვერდითი რეაქციები შეიძლება უფრო გამოხატული იყოს დუქსეტისა და იმ მცენარეული პრეპარატების კომბინირებული გამოყენებისას, რომლებიც შეიცავს კრაზანას (Hypericum perforatum).

სუიციდი

დიდი დეპრესიული აშლილობა და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: დეპრესია დაკავშირებულია სუიციდური აზრების, თვით-დაზიანების და თვითმკვლელობის (თვითმკვლელობასთან დაკავშირებული შემთხვევების) რისკის გაზრდასთან. ეს რისკი არსებობს მანამ, სანამ თავს იჩენს მნიშვნელოვანი რემისია. იმის, გამო, რომ მდგომარეობა შეიძლება არ გაუმჯობესდეს მკურნალობის დაწყებიდან პირველი რამდენიმე კვირის ან მეტი დროის განმავლობაში, პაციენტები უნდა დაექვემდებარონ ახლო მონიტორინგს, სანამ მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება. არსებობს ზოგადი კლინიკური გამოცდილება, რომ თვითმკვლელობის რისკი შეიძლება გაიზარდოს მდგომარეობის აღდგენის ადრეულ ეტაპებზე.

სხვა ფსიქიატრიული ჩვენებები, რომელთა სამკურნალოდაც ინიშნება დუქსეტი, შესაძლებელია აგრეთვე დაკავშირებული იყოს სუიციდური შემთხვევების რისკის ზრდასთან. გარდა ამისა, აღნიშნულ ჩვენებებს შეიძლება თან ახლდეს დიდი დეპრესიული აშლილობა. დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე პაციენტების მკურნალობისას აუცილებელია იგივე სიფრთხილის ზომებისთვის მიმართვა, როგორც სხვა ფსიქიკური დარღვევების მქონე პაციენტების შემთხვევაში.

ანამნეზში სუიციდური შემთხვევების მქონე პაციენტები ან მნიშვნელოვნად გამოხატული სუიციდური აზრების მქონე პაციენტები მკურნალობის დაწყების წინ იმყოფებიან სუიციდური აზრების ან ქცევების მზარდი რისკის წინაშე და აუცილებელია მათი სათანადო მონიტორინგის ქვეშ ყოფნა მკურნალობის დროს. ფსიქიატრიული დარღვევების დროს დეპრესიის სამკურნალო პრეპარატების პლაცებო-კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მეტა-ანალიზმა აჩვენა, რომ 25 წლამდე ასაკის პაციენტებში პლაცებოსთან შედარებით ანტიდეპრესიული საშუალებების მიღებასთან დაკავშირებული სუიციდური ქცევის რისკი იზრდება.

სუიციდური აზრებისა და სუიციდური ქცევების შემთხვევები გამოვლინდა დულოქსეტინით მკურნალობის დროს ან მკურნალობის შეწყვეტიდან მალევე (იხილეთ პუნქტი - „გვერდითი ეფექტები“).

სამკურნალო პრეპარატებით თერაპია მოითხოვს პაციენტების, კერძოდ კი, მაღალი რისკის ჯგუფში მყოფი პირების სათანადო სიფრთხილით დაკვირვებას, განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპზე და დოზის ცვლილებების შემდეგ. პაციენტები (და პაციენტთა მომვლელები) უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი ნებისმიერი კლინიკური მდგომარეობის გაუარესების, სუიციდური ქცევის ან აზრებისა და ქცევის უჩვეულო ცვლილებების მონიტორინგის აუცილებლობის შესახებ და მათ უნდა მიმართონ ექიმს აღნიშნული სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში.

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილი

როგორც მსგავსი ფარმაკოლოგიური მოქმედების მქონე სხვა სამკურნალო პრეპარატების  (ანტიდეპრესანტების) შემთხვევაში, დულოქსინით მკურნალობისას ან მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ მალევე აღინიშნა სუიციდური აზრებისა და სუიციდური ქცევის იზოლირებული შემთხვევები. დეპრესიისადმი მიდრეკილი პაციენტების წინაშე არსებული რისკ-ფაქტორები აღწერილია ზემოთ. ექიმებმა უნდა გააფრთხილონ პაციენტები, რომ აცნობონ მათ ნებისმიერი შემაშფოთებელი აზრისა ან გრძნობების შესახებ ნებისმიერ დროს.

პრეპარატის გამოყენება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში

დუქსეტის დანიშვნა არ შეიძლება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდების სამკურნალოდ. სუიციდური ქცევები (თვითმკვლელობის მცდელობა და სუიციდური აზრები) და მტრული დამოკიდებულება (ძირითადად აგრესია, წინააღმდეგობრივი ქცევა და აღშფოთება) ხშირად აღინიშნებოდა იმ ბავშვებსა და მოზარდებში ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში, რომლებიც ღებულობდნენ ანტიდეპრესანტებს, პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტებთან შედარებით. თუ მიუხედავად ყოველივე აღნიშნულისა, მკურნალობის გადაწყვეტილება მიღებულია კლინიკური საჭიროებიდან გამომდინარე, პაციენტი უნდა დაექვემდებაროს სათანადო კონტროლს სუიციდური სიმპტომების გამო (იხილეთ პუნქტი - „ფარმაკოდინამიკური თვისებები“). გარდა ამისა, ბავშვებსა და მოზარდებში გრძელვადიანი უსაფრთხოების მონაცემები საკმარისი არ არის ზრდის, მოწიფულობისა და შემეცნებითი და ქცევითი განვითარების თვალსაზრისით (იხილეთ პუნქტი - „გვერდი ეფექტები“).

სისხლჩაქცევები

აღინიშნა სპონტანური სისხლდენების შემთხვევები, როგორიცაა სისხლჩაქცევები, პურპურა და კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) და სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI), მათ შორის დულოქსეტინის მიღებისას. რეკომენდებულია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ანტიკოაგულანტებს და/ან სამკურნალო პრეპარატებს, რომლებიც გავლენას ახდენენ თრომბოციტების ფუნქციაზე (მაგალითად, არასტეროიდული, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები და აცეტილსალიცილის მჟავა (ASA)), ასევე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მიდრეკილება სისხლდენის მიმართ.

ჰიპონატრიემია

დულოქსეტინის მიღებისას აღინიშნა ჰიპონატრიემიის შემთხვევები, მათ შორის 110 მმოლ/ლ-ზე ნაკლები კონცენტრაციით ნატრიუმის შრატთან ერთდროულად მიღების შემთხვევები. ჰიპონატრიემია შეიძლება დაკავშირებული იყოს ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადეკვატური სეკრეციის სინდრომთან (SNADH). ჰიპონატრიემიის შემთხვევების უმეტესობა გამოვლინდა ხანდაზმულ პაციენტებში, განსაკუთრებით სითხის ბალანსში ცვლილებების ანამნეზთან ან წინასწარ განსაზღვრულ ფაქტორებთან დაკავშირებით. საჭიროა სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ჰიპონატრიემიის განვითარების მზარდი რისკის წინაშე მყოფ პაციენტებში, როგორიცაა ხანდაზმულები, ღვიძლის ციროზის მქონე ან დეჰიდრატირებული პაციენტები, ასევე პაციენტები, რომლებიც მკურნალობენ დიურეზული საშუალებებით.

მკურნალობის შეწყვეტა

მკურნალობის შეწყვეტისას ხშირად აღინიშნება ის სიმპტომები, რომლებიც თან ახლავს პრეპარატის მიღების შეწყვეტას, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც შეწყვეტა ხდება მკვეთრად (იხილეთ პუნქტი - „გვერდითი ეფექტები“). კლინიკურ კვლევებში მკურნალობის მკვეთრი შეწყვეტით გამოწვეული გვერდითი ეფექტები დაფიქსირდა პაციენტთა დაახლოებით 45%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ დულოქსეტინს და იმ პაციენტთა 23%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს.

სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) და სეროტონინის/ ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორების (SNRI) მიღებისას გამოვლენილი პრეპარატის მიღების სიმპტომების რისკი დამოკიდებულია რამდენიმე ფაქტორზე, მათ შორის მკურნალობის ხანგრძლივობასა და დოზაზე და დოზის შემცირების სიჩქარეზე. ყველაზე ხშირად გამოვლენილი რეაქციები ჩამოთვლილია პუნქტში „გვერდითი ეფექტები“. როგორც წესი, აღნიშნული სიმპტომები სუსტად ან ზომიერად არის გამოხატული; თუმცა, ზოგიერთ პაციენტში ისინი შეიძლება ძალზედ ინტენსიური იყოს. ისინი, როგორც წესი, თავს იჩენს მკურნალობის შეწყვეტიდან პირველი რამდენიმე დღის განმავლობაში, მაგრამ არსებობს ამგვარი სიმპტომების ძალზედ იშვიათი შემთხვევები იმ პაციენტებში, რომლებიც შემთხვევით გამოტოვებენ დოზას. როგორც წესი, ეს სიმპტომები საკმაოდ თვით-შეზღუდულ ხასიათს ატარებს და, ჩვეულებრივ, 2 კვირაში გაქრება, თუმცა ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება უფრო გახანგრძლივდეს (2-3 თვე ან მეტი). აღნიშნულიდან გამომდინარე, რეკომენდებულია დულოქსეტინის დოზის ეტაპობრივი შემცირება მკურნალობის პერიოდის დასრულების შემდეგ მინიმუმ 2 კვირის განმავლობაში, პაციენტის მოთხოვნილებების გათვალისწინებით (იხილეთ პუნქტი - „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“).

ხანდაზმული პაციენტები

მონაცემები 120 მგ დულქსეტინის მიღების შესახებ დიდი დეპრესიული აშლილობისა და გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში შეზღუდულია. აღნიშნულიდან გამომდინარე, აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა მაქსიმალური დოზით ხანდაზმულების მკურნალობის შემთხვევაში (იხილეთ პუნქტები - „პოზოლოგია და პრეპარატის მიღების მეთოდი“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“).

აკათიზია / ფსიქომოტორული მოუსვენრობა

დულოქსეტინის მიღება უკავშირდება აკათიზიის განვითარებას, რომელიც ხასიათდება უსიამოვნო ან შემაშფოთებელი მოუსვენრობითა და გადაადგილების მოთხოვნით, ხშირად თან ახლავს მშვიდად ჯდომის ან დგომის უუნარობა. ეს, როგორც წესი, თავს იჩენს მკურნალობის პირველი რამდენიმე კვირის განმავლობაში. იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ეს სიმპტომები, დოზის გაზრდა შეიძლება საზიანო აღმოჩნდეს.

დულოქსეტინის შემცველი სამკურნალო პრეპარატები

დულოქსეტინი მზადდება სხვადასხვა სავაჭრო ნიშნით სხვადასხვა ჩვენებისთვის (დიაბეტური ნეიროპათიული ტკივილის, დიდი დეპრესიული აშლილობის, გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის, ფიბრომიალგიის, საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილის და სტრესული შარდის შეუკავებლობის მკურნალობა). თავიდან უნდა იქნას აცილებული ერთდროულად ერთზე მეტი ამ პროდუქტის მიღება.

ჰეპატიტი / ღვიძლის ფერმენტების მომატება

ღვიძლის დაზიანების შემთხვევები, მათ შორის ღვიძლის ფერმენტებში მნიშვნელოვნად მომატება (დასაშვებ ზღვარზე >10-ჯერ მეტად), ჰეპატიტი და სიყვითლე აღინიშნა დულოქსეტინის მიღებისას (იხილეთ პუნქტი „გვერდითი ეფექტები“). მათი უმრავლესობა გამოვლინდა მკურნალობის პირველი თვეების განმავლობაში. ღვიძლის სტრუქტურის დაზიანება უპირატესად ჰეპატოცელულარული ხასიათის იყო. დულოქსეტინის მიღება უნდა მოხდეს სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვით იმ პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ მკურნალობას ღვიძლის დაზიანებასთან დაკავშირებული სხვა პრეპარატებით.

საქაროზა

დუქსეტის კაფსულები შეიცავს საქაროზას. ფრუქტოზას მიმართ აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემების, გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბციის ან საქაროზა-იზომალტაზას დეფიციტის მქონე პაციენტებმა  არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

პრეპარატის მიღება ორსულობის და ლაქტაციის დროს:

ფერტილობა

ცხოველებში ჩატარებულ კვლევებში, დულოქსეტინს არ მოუხდენია უარყოფითი ეფექტი ხვად ცხოველებში, ხოლო ძუ ცხოველებში ეფექტები აშკარა იყო მხოლოდ იმ დოზებზე, რომლებმაც გამოიწვია დედის ტოქსიკურობა.

ორსულობა

ორსულ ქალებში დულოქსეტინის მიღებასთან დაკავშირებით მონაცემები საკმარისი არ არის. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ რეპროდუქციული ტოქსიკურობა დულოქსეტინის სისტემური ექსპოზიციის დონეზე (AUC) დაბალი იყო მაქსიმალურ კლინიკურ ზემოქმედებაზე (იხილეთ პუნქტი - „პრეკლინიკური უსაფრთხოების შესახებ მონაცემები“).

ადამიანებზე პოტენციური რისკი უცნობია. ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ცხადყოფს, რომ ორსულობის დროს, განსაკუთრებით კი ორსულობის ბოლო პერიოდში, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორების (SSRI) მიღებამ შეიძლება გაზარდოს ხანგრძლივი ფილტვისმიერი ჰიპერტენზიის რისკი ახალშობილებში (PPHN). მიუხედავად იმისა, რომ კვლევა არ ჩატარებულა PPHN-ს კავშირზე სეროტონინის/ ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორებით (SNRI) მკურნალობასთან, დულოქსეტინის ასეთი პოტენციური რისკი არ შეიძლება გამოირიცხოს, მისი მოქმედების მექანიზმის (სეროტონინის უკუმიტაცების დათრგუნვის) გათვალისწინებით.

როგორც სხვა სეროტონერგული სამკურნალო საშუალებების შემთხვევაში, მკურნალობის შეწყვეტასთან დაკავშირებული სიმპტომები შესაძლებელია აღინიშნოს ახალშობილში, დედის მიერ ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში დულოქსეტინის მიღების შემდგომ. დულოქსეტინთან დაკავშირებით მკურნალობის შეწყვეტის სიმპტომებია ჰიპოტონია, ტრემორი, კვების გართულება, სასუნთქი გზების დისტრეს-სინდრომი და კრუნჩხვები. შემთხვევების უმეტესობამ თავი იჩინა დაბადებისას ან დაბადებიდან რამდენიმე დღეში.

ორსულობის დროს დუქსეტის მიღება დასაშვებია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი აღემატება პოტენციურ რისკს ნაყოფზე. ქალებმა უნდა შეატყობინონ მათ ექიმს, თუ დაორსულდებიან ან გეგმავენ ორსულობას მკურნალობის დროს.

ძუძუთი კვება

დულოქსეტინი ძალზედ სუსტად გამოიყოფა დედის რძეში, რაც დასტურდება 6 მეძუძურ პაციენტზე ჩატარებული კვლევით, რომლებიც ძუძუთი არ კვებავდნენ მათ ჩვილებს. ჩვილის სადღეღამისო დოზა მგ/კგ-ში შეადგენდა დედის დოზის დაახლოებით 0.14%-ს (იხილეთ პუნქტი -„ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“). ვინაიდან ჩვილებში დულოქსეტინის გამოყენების უსაფრთხოება არ არის ცნობილი, რეკომენდებული არ არის ძუძუთი კვების დროს დუქსეტის მიღება.

ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მანქანა-დანადგარების გამოყენების შესაძლებლობაზე:

არ ჩატარებულა კვლევა ავტომობილების მართვისა და მანქანა-დანადგარების გამოყენების შესაძლებლობაზე. დუქსეტმა შესაძლებელია გამოიწვიოს სედატიური ეფექტი და თავბრუსხვევა. პაციენტებს უნდა მიეწოდოთ ინფორმაცია, რომ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი განიცდიან სედატიურ ეფექტს ან თავბრუსხვევა, მათ თავი უნდა აარიდონ ისეთ პოტენციურად საშიშ ქმედებებს, როგორიცაა ავტომობილის მართვა ან მანქანა-დანადგარების გამოყენება.

გვერდითი მოვლენები/არასასურველი ეფექტები:

ა.უსაფრთხოების პროფილის მოკლე დახასიათება

ყველაზე ხშირ გვერდით რეაქციებს დულოქსეტინით ნამკურნალევ პაციენტებში წარმოადგენდა გულისრევა, თავის ტკივილი, პირის სიმშრალე, ძილიანობა და თავბრუსხვევა. თუმცა, ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენების უმეტესობა გამოიხატებოდა მსუბუქი და ზომიერი ხარისხით, და, როგორც წესი, თავს იჩენდა მკურნალობის ადრეულ ეტაპებს და ქრებოდა მისი გაგრძელებისას.

ბ. გვერდითი რეაქციების შეჯამების ცხრილი

პირველი ცხრილი აჯამებს სპონტანური ანგარიშებიდან მიღებული და პლაცებო-კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში გამოვლენილ გვერდით რეაქციებს.

ცხრილი 1: გვერდითი რეაქციები

სიხშირის შეფასება: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100,

ყოველი სიხშირის ჯგუფში არასასურველი ეფექტები წარმოდგენილია სიმძიმის შემცირების წესით.

კონსულტაციისთვის მიმართეთ თქვენს ექიმს, თუ შეამჩნევთ რაიმე არასასურველ ეფექტს

პრეპარატების ურთიერთქმედება და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები:

მონოამინოოქსიდაზას (მაო-ს) ინჰიბიტორები

სეროტონინის სინდრომის განვითარების რისკის გამო, დულოქსეტინის მიღება არ შეიძლება მონოამინოოქსიდაზას არა-სელექციურ, შეუქცევად (მაო-ს) ინჰიბიტორებთან ერთად ან მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის შეწყვეტიდან მინიმუმ 14 დღის განმავლობაში. დულოქსეტინის ნახევარგამოყოფის პერიოდის საფუძველზე, მინიმუმ 5 დღე უნდა იქნას გათვალისწინებული დუქსეტის მიღების შეწყვეტის შემდგომ მაო-ს ინჰიბიტორების დაწყებამდე (იხილეთ პუნქტი „უკუჩვენებები“).

დუქსეტის პარალელური მიღება  მაო-ს სელექციურ, შექცევად ინჰიბიტორებთან ერთად, როგორიცაა მოკლობემიდი, არ არის რეკომენდებული (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“). ანტიბიოტიკი ლინეზოლიდი წარმოადგენს მაო-ს შექცევად, არასელექციურ ინჰიბიტორს და არ უნდა მიეცეთ დუქსეტით ნამკურნალევ პაციენტებს (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

CYP1A2 ინჰიბიტორები

ვინაიდან CYP1A2 ჩართულია დულოქსეტინის მეტაბოლიზმში, დულოქსეტინის პარალელური მიღება CYP1A2-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან სავარაუდოდ გაზრდის დულოქსეტინის კონცენტრაციას. ფლუვოქსამინი (100 მგ დღეში ერთხელ), CYP1A2-ის ძლიერი ინჰიბიტორი, ამცირებს დულოქსეტინის პლაზმურ კლირენსს დაახლოებით 77%-ით და ზრდის AUC_O-t-ს 6-ჯერ. აღნიშნულიდან გამომდინარე, დუქსეტი არ უნდა დაინიშნოს CYP1A2-ის ძლიერ ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ფლუვოქსამინი (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც ზემოქმედებას ახდენენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე

დუქსეტის გამოყენების რისკი სხვა ცნს-აქტიურ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში სისტემატიურად არ შეფასებულა, გარდა წინამდებარე პუნქტში აღწერილი შემთხვევებისა. შედეგად დუქსეტი სათანადო სიფრთხილით უნდა იქნას მიღებული სხვა ცენტრალურად მოქმედ სამკურნალო საშუალებებთან ან ნივთიერებებთან, მათ შორის ალკოჰოლთან და სედაციურ პრეპარატებთან (მაგალითად, ბენზოდიაზეპინებთან, მორფინომეტიკებთან, ანტიფსიქოზურ საშუალებებთან, ფენობარბიტალთან, სედატიური ანტიჰისტამინურ საშუალებებთან) კომბინაციაში.

სეროტონერგული ნივთიერებები

იშვიათ შემთხვევებში, სეროტონინის სინდრომი აღინიშნა იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიურ ინჰიბიტორებს (SSRI) / სეროტონინის/ნორადრენალინის მშთანთქმელ ინჰიბიტორებს (SNRI) სეროტონერგულ ნივთიერებებთან ერთად. რეკომენდებულია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა დუქსეტის მიღებისას ისეთ სეროტონერგულ ანტიდეპრესანტებთან ერთად, როგორიცაა სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები (SSRI), სეროტონინის/ ნორადრენალინის მშთანთქმელი ინჰიბიტორები (SNRI), ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, როგორიცაა კლომიპრამინი ან ამიტრიპტილინი, მაო-ს ინჰიბიტორები, როგორიცაა მოკლობემიდი ან ლინეზოლიდი, კრაზანა (Hypericum Perforatum) ან ტრიპტანები, ტრამადოლი, პეთიდინი და ტრიფტოფანი (იხილეთ პუნქტი - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომების დაცვა“).

დულოქსეტინის ეფექტი სხვა სამკურნალო პრეპარატებზე

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP1A2-ს მიერ: CYP1A2 სუბსტრატის - თეოფილინის ფარმაკოკინეტიკაზე მნიშვნელოვნად არ იმოქმედა დულოქსეტინის (60 მგ ორჯერ დღეში) პარალელურად მიღებამ.

სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP2D6-ს მიერ: დულოქსეტინი წარმოადგენს CYP2D6-ის ზომიერ ინჰიბიტორს. 60 მგ დულოქსეტინის დღეში ორჯერ მიღებისას CYP2D6-ის სუბსტრატის - დეზიპრამინის ერთჯერად დოზასთან ერთად, დეზიპრამინის AUC სამჯერ გაიზარდა. დულოქსინის (40 მგ ორჯერ დღეში) პარალელურად მიღება ზრდის ტოლტეროდინის სტაბილიზებულ AUC-ს (2 მგ დღეში ორჯერ) 71%-ით, მაგრამ არ მოქმედებს მისი აქტიური 5-ჰიდროქსიმეტაბოლიტის ფარმაკოკინეტიკაზე და დოზის რეგულირება არ არის რეკომენდებული. დუქსეტი უნდა იქნას გამოყენებული სათანადო სიფრთხილით იმ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც უმეტესად მეტაბოლიზდება CYP2D6-ით (რისპერიდონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები [TCA], როგორიცაა ნორტრიპტილინი, ამიტრიპტილინი და იმიპრამინი), განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ მათ აქვთ ვიწრო თერაპიული ჩვენება (მაგალითად, ფლეკაინიდი, პროპაფენონი და მეტოპროლოლი).

პერორალური კონტრაცეფტივები და სხვა სტეროიდული საშუალებები: In vitro კვლევის შედეგებმა აჩვენა, რომ დულოქსეტინი არ იწვევს CYP3A-ის კატალიზურ აქტივობას. პრეპარატის ურთიერთქმედებაზე სპეციფიკური in vivo კვლევები არ ჩატარებულა.

ანტიკოაგულანტები და ანტითრომბოციტული საშუალებები:  აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა დულოქსეტინის პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ან ანტითრომბოციტულ საშუალებებთან კომბინირებული მიღებისას ფარმაკოდინამიკურ ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებული სისხლდენის განვითარების მზარდი რისკის გამო. გარდა ამისა, საერთაშორისო ნორმალიზებული მნიშვნელობების ზრდა აღინიშნა დულოქსეტინის პარალელური მიღებისას იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვარფარინს. თუმცა დულოქსეტინის ერთდროულად მიღებამ ვარფარინთან სტაბილურ პირობებში, ჯანმრთელ მოხალისეებში, კლინიკური ფარმაკოლოგიური კვლევის სახით, არ გამოიწვია კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილება საერთაშორისო ნორმალიზებული მნიშვნელობების მხრივ საბაზისო დონიდან ან R- ან S-ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკაში.

სხვა სამკურნალო საშუალებების მოქმედება დულოქსეტინზე

ანტაციდები და H2 ანტაგონისტები: დულოქსეტინის კომბინირებული გამოყენებისას ალუმინის და მაგნიუმის შემცველ ანტაციდებთან ან დულოქსეტინით კომბინირებული გამოყენებისას ფამოტიდინთან არ აღინიშნა მნიშვნელოვანი ეფექტი დულოქსეტინის შეწოვის სიხშირეზე ან მოცულობაზე 40 მგ პერორალური დოზის მიღების შემდეგ.

CYP1A2 ინდუქტორები: ფარმაკოკინეტიკური კვლევების ანალიზმა აჩვენა, რომ მწეველებს დულოქსეტინის თითქმის 50%-იანი პლაზმური კონცენტრაცია აღენიშნებათ არამწეველებთან შედარებით.

დოზირება და მიღების წესი:

პოზოლოგია

დიდი დეპრესიული აშლილობა: რეკომენდებული საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. დღეში ერთხელ 60 მგ-ზე მეტი დოზა დღეში ერთხელ 120 მგ მაქსიმალურ დოზამდე შეფასდა კლინიკურ კვლევებში უსაფრთხოების თვალსაზრისით. თუმცა, არ არსებობს კლინიკური მტკიცებულება იმისა, რომ პაციენტებმა, რომლებიც არ რეაგირებენ თავდაპირველ რეკომენდებულ დოზაზე, შეიძლება ისარგებლონ დოზის ტიტრირებით.

თერაპიული ეფექტი ჩვეულებრივ აღინიშნება მკურნალობის 2-4 კვირის შემდეგ.

ანტიდეპრესიული რეაქციის კონსოლიდაციის შემდეგ რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება რამდენიმე თვის განმავლობაში რეციდივის თავიდან აცილების მიზნით. იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ რეაგირება დულოქსეტინზე და ანამნეზში აქვთ დიდი დეპრესიის განმეორებითი ეპიზოდები, შესაძლებელია მხედველობაში იქნას მიღებული შემდგომი ხანგრძლივი მკურნალობა 60-დან 120 მგ/დღეში დოზით.

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: რეკომენდებული საწყისი დოზა გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის მქონე პაციენტებში შეადგენს 30 მგ-ს დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. არასაკმარისი რეაქციის მქონე პაციენტებში, დოზა უნდა გაიზარდოს 60 მგ-მდე, რაც ჩვეულებრივ წარმოადგენს შემანარჩუნებელ დოზას პაციენტებისთვის.

თანმხლები დიდი დეპრესიული აშლილობის მქონე პაციენტებში, საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ (აგრეთვე იხილეთ დოზასთან დაკავშირებით ზემოთ წარმოდგენილი რეკომენდაციები).

დღეში 120 მგ-მდე დოზის ეფექტურობა აღინიშნა და შეფასდა კლინიკურ კვლევებში უსაფრთხოების თვალსაზრისით. 60 მგ პრეპარატის მიმართ არასაკმარისი რეაქციის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია განხილულ იქნას დოზის გაზრდა 90 მგ-მდე ან 120 მგ-მდე. დოზის გაზრდა უნდა ეფუძნებოდეს კლინიკურ რეაქციას და ამტანობას.

რეაგირების კონსოლიდაციის შემდეგ, რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება რამდენიმე თვის განმავლობაში, რათა თავიდან იქნას აცილებული რეციდივი.

დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილი: რეკომენდებული საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. დღეში ერთხელ 60 მგ-ზე მეტი დოზა დღეში ერთხელ 120 მგ მაქსიმალურ დოზამდე, რომლებიც წარმოდგენილია თანაბრად განაწილებული დოზების სახით, შეფასდა კლინიკურ კვლევებში უსაფრთხოების თვალსაზრისით. პლაზმაში დულოქსეტინის კონცენტრაცია მიუთითებს ინდივიდთა მიხედვთ ვრცელ ცვალებადობაზე (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“). აღნიშნულიდან გამომდინარე, პაციენტებმა, რომელთაც ახასიათებთ არასაკმარისი რეაქცია 60 მგ-ს მიმართ დღეში ერთხელ, შესაძლებელია მიიღონ მეტი ეფექტი უფრო მაღალ დოზაზე.

მკურნალობის ეფექტურობა უნდა შეფასდეს 2 თვის შემდეგ. არასათანადო საწყისი რეაქციის მქონე პაციენტებში, დამატებითი რეაქცია აღნიშნული დროის შემდეგ ნაკლებად სავარაუდოა.

თერაპიული ეფექტი რეგულარულად უნდა შეფასდეს (ყოველ სამ თვეში ერთხელ მაინც) (იხილეთ პუნქტი „ფარმაკოდინამიკური თვისებები“).

ფიბრომიალგია: დულოქსეტინის რეკომენდებული დოზა წარმოადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ. მკურნალობა უნდა დაიწყოს 30 მგ-ით დღეში ერთხელ ერთი კვირის განმავლობაში, რათა პაციენტებს მიეცეთ პრეპარატთან შეჩვევის შესაძლებლობა დოზის 60 მგ-მდე გაზრდამდე დღეში ერთხელ. ზოგიერთ პაციენტს შესაძლებელია აღენიშნოთ რეაგირება საწყის დოზაზე. არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ 60 მგ/დღეში მაღალი დოზა უზრუნველყოფს დამატებით სარგებელს იმ პაციენტებშიც კი, რომლებიც არ რეაგირებენ 60 მგ დოზაზე და უფრო მაღალი დოზა დაკავშირებული იქნება გვერდითი რეაქიების განვითარების უფრო მაღალ სიხშირესთან.

ფიბრომიალგია აღიარებულია ქრონიკულ მდგომარეობად. დულოქსეტინის ეფექტურობა ფიბრომიალგიის მკურნალობაში ნაჩვენებია პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში 3 თვემდე. დულოქსეტინის ეფექტურობა არ იქნა ნაჩვენები უფრო ხანგრძლივ კვლევებში; თუმცა მკურნალობის გაგრძელება შესაძლებელია განისაზღვროს პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის მიხედვით.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის ქრონიკული ტკივილი: დულოქსეტინის რეკომენდებული დოზა წარმოადგენს 60 მგ-ს დღეში ერთხელ. მკურნალობა უნდა დაიწყოს 30 მგ დოზით დღეში ერთხელ ერთი კვირის განმავლობაში, რათა პაციენტებს მიეცეთ პრეპარატთან შეჩვევის შესაძლებლობა დოზის 60 მგ-მდე გაზრდამდე დღეში ერთხელ. არ არსებობს მტკიცებულება იმისა, რომ უფრო მაღალი დოზა უზრუნველყოფს დამატებით სარგებელს იმ პაციენტებშიც კი, რომლებიც არ რეაგირებენ 60 მგ დოზაზე და უფრო მაღალი დოზა დაკავშირებული იქნება გვერდითი რეაქიების განვითარების უფრო მაღალ სიხშირესთან.

დულოქსეტინის ეფექტურობა არ არის დადგენილი პლაცებო-კონტროლირებად კვლევებში 13 კვირაზე მეტად.

პაციენტების სპეციალური ჯგუფები

ხანდაზმულები

დოზის კორექცია რეკომენდებულია ხანდაზმულ პაციენტებში მხოლოდ ასაკის საფუძველზე. თუმცა, როგორც ნებისმიერი სხვა პრეპარატის მიღების შემთხვევაში, აუცილებელია სათანადო სიფრთხილის ზომების დაცვა ხანდაზმულთა მკურნალობისას, განსაკუთრებით 120 მგ დუქსეტის დღეში ერთხელ მიღებისას დიდი დეპრესიული აშლილობის ან გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის შემთხვევაში, რასთთან დაკავშირებითაც არსებობს შეზღუდული მონაცემები (იხილეთ პუნქტები „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“) .

ღვიძლის უკმარისობა

დუქსეტი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებში, რაც გამოწვეულია ღვიძლის უკმარისობის შედეგად (იხილეთ პუნქტები - „უკუჩვენებები“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“).

თირკმლის უკმარისობა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის თირკმლის მსუბუქიდან ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 30-დან 80 მლ/წთ). დუქსეტი არ უნდა იქნეს გამოყენებული თირკმლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი

პედიატრიული ასაკის პაციენტები

დულოქსეტინის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული ბავშვებსა  და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში დიდი დეპრესიული აშლილობის სამკურნალოდ უსაფრთხოებასა და ეფექტურობასთან დაკავშირებული მოსაზრებების მიზეზით (იხილეთ პუნქტი „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“, 4.8 და 5.1).

დულოქსეტინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა 7-17 წლის ასაკის პედიატრიულ პაციენტებში გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობის სამკურნალოდ არ არის დადგენილი. ამჟამად ხელთ არსებული მონაცემები აღწერილია პუნქტებში „არასასურველი ეფექტები“, „ფარმაკოდინამიკური თვისებები“ და „ფარმაკოკინეტიკური თვისებები“.

დულოქსეტინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიული ტკივილის სამკურნალოდ არ არის შესწავლილი. ამ საკითხთან დაკავშირებული მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი.

მკურნალობის შეწყვეტა

თავიდან უნდა იქნას აცილებული მკურნალობის მკვეთრი შეწყვეტა. დუქსეტით მკურნალობის შეწყვეტისას დოზა თანდათან უნდა შემცირდეს მინიმუმ 1-2 კვირის განმავლობაში, რათა მინიმუმამდე დავიდეს პრეპარატის შეწყვეტით გამოწვეული რეაქციების განვითარების რისკი (იხილეთ პუნქტები - „სპეციალური გაფრთხილება და სიფრთხილის ზომები პრეპარატის მიღებისას“ და „არასასურველი ეფექტები“). იმ შემთხვევაში, თუ თავს იჩენს აუტანლობის სიმპტომები დოზის შემცირების შემდეგ ან მკურნალობის შეწყვეტისთანავე, შესაძლებელია მხედველობაში იქნას მიღებული ადრე დანიშნული დოზის განახლება. ამის შემდეგ, ექიმმა შეიძლება გააგრძელოს დოზის შემცირება, მაგრამ კიდევ უფრო ეტაპობრივი სიჩქარით.

პრეპარატის მიღების მეთოდი

პერორალური გამოყენებისთვის.

ჭარბი დოზირება:

დულოქსინის დოზის გადაჭარბების შემთხვევები 5400 მგ დოზით გამოვლინდა ინდივიდუალურად ან სხვა პრეპარატებთან ერთად. აღინიშნა ფატალური შემთხვევები, უპირველეს ყოვლისა, ძირითადად შერეული ჭარბი დოზების მიღებისას, მაგრამ აგრეთვე მხოლოდ დულოქსეტინის მიღებისას დაახლოებით 1000 მგ დოზით. დოზის გადაჭარბების ნიშნები და სიმპტომები (მხოლოდ დულოქსეტინი ან სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში) მოიცავდა ძილიანობას, კომას, სეროტონინის სინდრომს, კრუნჩხვებს, პირღებინებს და ტაქიკარდიას.

დულოქსეტინთან დაკავშირებით არ არის ცნობილი სპეციფიკური ანტიდოტი, მაგრამ თუ აღინიშნება სეროტონინის სინდრომი, შეიძლება მხედველობაში იქნას მიღებული კონკრეტული მკურნალობა (მაგალითად, ციფროჰეპტადინი და/ან ტემპერატურის კონტროლი). უზრუნველყოფილი უნდა იყოს თავისუფალი რესპირატორული ტრაქტი. რეკომენდებულია გულის და სხვა სასიცოცხლო ორგანოების მონიტორინგი შესაბამისი სიმპტომური და დამხმარე ღონისძიებებით. კუჭის ამორეცხვა შეიძლება აღინიშნოს, საკვების მიღებიდან მალევე ან სიმპტომურ პაციენტებში. შესაძლებელია სასარგებლო იყოს აქტივირებული ნახშირი აბსორბციის შესაზღუდად. დულოქსეტინთან დაკავშირებით აღინიშნება დიდი რაოდენობით განაწილება და იძულებითი დიურეზი, ჰემოპერფუზია, და გაცვლითი პერფუზია ნაკლებად სავარაუდოა, რომ იყოს სასარგებლო.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე, ორიგინალ შეფუთვაში. პრეპარატი მოარიდეთ ბავშვებს!

შეფუთვის შიგთავსი:

დუქსეტის 60 მგ გასტრორეზისტენტული კაფსულა: გამჭვირვალე PVC/PE/PVDC-ალუმინი, 28 (2x14) გასტრორეზისტენტული კაფსულა მუყაოს შეფუთვებში.

სხვა ფარმაცევტული ფორმები:

დუქსეტის 30 მგ გასტრორეზისტენტული კაფსულა: გამჭვირვალე PVC/PE/PVDC-ალუმინი, 28 (2x14) გასტრორეზისტენტული კაფსულა მუყაოს შეფუთვებში.

ვარგისობის ვადა: 2 წელი

გაცემის წესი:  ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

ლიცენზიის მფლობელი: NOBEL İLAҪ PAZARLAM ve SANAYİİ  LTD Ş.

სტამბოლი, თურქეთი

მწარმოებელი: NOBEL İLAҪ SANAYİİ ve TİCARET A.Ş.

დუზჯე, თურქეთი