შემადგენლობა:

ტუმბოს მოქმედებაში მოყვანით მიეწოდება 100 მგ სუსპენზიას , რაც 50 მკგ უწყლო მომეტაზონ ფუროატის ექვივალენტურია .

1 გ შეიცავს 500 მკგ მომეტაზონ ფუროატს აქტიური ინგრედიენტის სახით (517.5 მკგ მომეტაზონ ფუროატის მონოჰიდრატის სახით ); ცელულოზა 65 ცპს, გლიცერინი, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის ციტრატის დიჰიდრატი , პოლისორბატი 80, ბენზალკონიუმის ქლორიდი , გასუფთავებული წყალი ქ.ს.

ერთი ბოთლი შეიცავს 140 შესხურებისათვის საკმარის სუსპენზიას .

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოდინამიკური თვისებები:

მომეტაზონ ფუროატი ადგილობრივი გლუკოსტეროიდია, რომელიც ამჟღავნებს ადგილობრივ ანთების საწინააღმდეგო თვისებებს სისტემურად არაეფექტური დოზებით . მომეტაზონ ფუროატის ანტი – ალერგიული და ანთების საწინააღმდეგო ეფექტის მექანიზმი განპირობებულია მისი მაინჰიბირებელი ზემოქმედებით ალერგიული რეაქციის მედიატორებზე . მომეტაზონი მნიშვნელოვნად აინჰიბირებს ალერგიული პაციენტების ლეიკოციტებიდან ლეიკოტრინების გამონთავისუფლებას.

ქსოვილოვან კულტურაში , მომეტაზონ ფუროატს გააჩნია ძლიერი უნარი მოახდინოს IL-1, IL-5, IL-6 და TNFα – ს ინჰიბირება და გამოთავისუფლება; იგი ასევე ლეიკოტრინების წარმოქმნის ძლიერი ინჰიბიტორია. გარდა ამისა, იგი აინჰიბირებს ადამიანის СВ 4+ T უჯრედებიდან TH2 ციტოკინების, IL-4 და IL-5 წარმოქმნას .

ცხვირში ანტიგენის შეყვანის ტესტში, მომეტაზონ ფუროატმა ალერგიული რეაქციის საწყის და მოგვიანებით ფაზებში ანთებისსაწინააღმდეგო ეფექტი გამოავლინა. ეს გამოვლინდა ჰისტამინისა და ეოზინოფილების აქტივობის შემცირებით ( პლაცებოსთან შედარებით ), და ეოზინოფილების , ნეიტროფილებისა და ეპითელური უჯრედების ადჰეზიური ცილების დაქვეითებით (ძირითადთან შედარებით ).

პაციენტებში სეზონური ალერგიული რინიტით , მომეტაზონ ფუროატი ავლენს კლინიკურად მნიშვნელოვან ეფექტს პირველი დოზის მიღებიდან 12 საათის შემდეგ .

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:

შეწოვა : მომეტაზონ ფუროატს , შეყვანილი ნაზალური გზით , გააჩნია უმნიშვნელო სისტემური ბიოშეღწევადობა (

განაწილება : in vitro მომეტაზონ ფუროატის შეკავშირება ცილებთან იყო 98-99% კონცენტრაციით 5-500 ნგ / მლ .

მეტაბოლიზმი : კვლევებით U დადგინდა , რომ მომეტაზონ ფუროატი განიცდის ინტენსიურ მეტაბოლიზმს მრავალ მეტაბოლიტად . პლაზმაში ძირითადი მეტაბოლიტები არ ვლინდება . Iნ ვიტრო ინკუბაციის დროს წარმოქმნილი ერთერთი უმნიშვნელო მეტაბოლიტია 6 β – ჰიდროქსიმომეტაზონ ფუროატი . ადამიანის ღვიძლის მიკროსომებში , მეტაბოლიტის წარმოქმნა რეგულირდება ციტოქრომ P-450 3A4 (CYP3A4)- ით .

გამოყოფა : ინტრავენური შეყვანის შემდეგ , მომეტაზონ ფუროატის პლაზმაში ნახევრად დაშლის პერიოდი 5.8 საათია . ნებისმიერი შეწოვილი პრეპარატი გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით ნაღველში , და შეზღუდული რაოდენობით შარდში .

ჩვენებები:

ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეი ნაჩვენებია სეზონური ალერგიისა და ხანგრძლივი ალერგიული რინიტის სამკურნალოდ , ასევე მოზრდილებში და 3 წელზე უფროს ბავშვებში სეზონური ალერგიული რინიტის პროფილაქტიკისათვის .

უკუჩვენებები;

ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეის ნებისმიერი ინგრედიენტის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა . ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეი არ გამოიყენება ცხვირის ლორწოვანი გარსის ლოკალიზებული არანამკურნალევი ინფექციის არსებობისას .

ჭრილობის შეხორცებაზე კორტიკოსტეროიდების მაინჰიბირებელი ეფექტის გამო , ნაზალური კორტიკოსტეროიდი არ გამოიყენება პაციენტებში , ცხვირზე ოპერაციის ან ტრავმის გადატანის შემდეგ , ჭრილობის შეხორცებამდე .

განსაკუთრებული მითითებანი:

საჭიროების შემთხვევაში , ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეი სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში სასუნთქი გზების აქტიური ან ლატენტური ტუბერკულოზური ინფექციით , ან არანამკურნალევი სოკოვანი , ბაქტერიული , სისტემური ვირუსული ინფექციებით ან თვალის მარტივი ჰერპესის ინფექციით .

მომეტაზონ ფუროატით 12 თვიანი მკურნალობის შემდეგ , არ აღინიშნებოდა ცხვირის ლორწოვანის ატროფიის ნიშნები : ასევე , მომეტაზონ ფუროატს შეუძლია ცხვირის ლორწოვანი დაუბრუნოს ნორმალურ ჰისტოლოგიურ ფენოტიპს .

ისევე როგორც ნებისმიერი ხანგრძლივი მკურნალობის დროს , პაციენტები ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეის რამდენიმე თვის ან უფრო ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში გამოყენებისას , გამოკვლეული უნდა იყვნენ ცხვირის ლორწოვანის შესაძლო ცვლილებების გამო .   ცხირში ან ცხვირხახაში ლოკალიზებული სოკოვანი ინფექციის განვითარებისას , შეიძლება საჭირო გახდეს ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეით მკურნალობის შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნა . ნაზოფარინგიალური გაღიზიანების არსებობისას საჭიროა ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეით მკურნალობის შეწყვეტა .

მაშინ როდესაც უმეტესობა პაციენტში ნაზალური სიმპტომები ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეით კონტროლდება , სხვა სიმპტომებისა და განსაკუთრებით თვალის სიმპტომების შესამსუბუქებლად მკურნალობაში შეიძლება სასარგებლო აღმოჩნდეს სხვა წამლების დამატება .

ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეით ხანგრძლივი მკურნალობისას ჰიპოთალამუს – ჰიპოფიზის – თირკმელზედა ჯირკვლის ( HPA ) ღერძის დათრგუნვა არ აღინიშნება . თუმცა პაციენტები , რომლებიც სისტემურად აქტიური კორტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივი მკურნალობიდან გადავიდნენ ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეიზე , სათანადო მეთვალყურეობას საჭიროებენ . ასეთ პაციენტებში სისტემური კორტიკოსტეროიდების მოხსნამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა რამდენიმე თვის განმავლობაში , HPA ღერძის ფუნქციის აღდგენამდე . თუ ასეთ პაციენტებს თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის ნიშნები და სიმპტომები გამოუვლინდათ , სისტემური კორტიკოსტეროიდების მიღება უნდა განახლდეს და დაიწყოს სხვა სახის თერაპიისა და შესაბამისი ღონისძიებების გატარება .

სისტემური კორტიკოსტეროიდებიდან ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეიზე გადასვლისას პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ სისტემურად აქტიური კორტიკოსტეროიდების მოხსნის სიმპტომები ( მაგ . სახსრების და / ან კუნთების ტკივილი , აპათია და დეპრესია ) ნაზალური სიმპტომების შემსუბუქების მიუხედავად და ამიტომ საჭიროა ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეით მკურნალობის გაგრძელება . ასეთმა გადასვლამ შეიძლება გამოავლინოს ადრე არსებულ ალერგიულ მდგომარებებს , როგორიცაა ალერგიული კონიუქტივიტი და ეგზემა , და რომლებიც სისტემური კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობით იყო დათრგუნული .

პაციენტები , რომლებიც კორტიკოსტეროიდებს ღებულობენ და შესაძლოა დათრგუნული იმუნიტეტი ჰქონდეთ , გაფრთხილებულნი უნდა იყვნენ ზოგიერთი ინფექციის ( მაგ . ჩუტყვავილა , წითელა ) განვითარების რისკის შესახებ .

ინტრანაზალური კორტიკოსტეროიდების გამოყენების შემდეგ , ძალიან იშვიათად აღინიშნება ცხვირის ძგიდის პერფორაცია ან მომატებული თვალშიდა წნევა .

მკურნალობის სრული ეფექტის მიღწევას შეიძლება 48 საათი დასჭირდეს .

ორსულობისა და ლაქტაციის დროს გამოყენება:

ორსულობა კატეგორია C. ორსულებში სათანადო და კარგად კონტროლირებული კვლევები არ ჩატარებულა . პაციენტებში მაქსიმალურად რეკომენდებული კლინიკური დოზის ინტრანაზალურად გამოყენების შემდეგ , მომეტაზონის პლაზმური კონცენტრაციები არ იზომება ; ამიტომ ნაყოფის ექსპოზიცია უმნიშვნელოა და რეპროდუქციული ტოქსიურობის შესაძლებლობა ძალიან დაბალია.

სხვა ნაზალური კორტიკოსტეროიდების მსგავსად , ორსულებში , მეძუძურებსა თუ დაორსულების რისკის მქონე ქალებში   ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეი გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში , როდესაც პოტენციური სარგებელი აღემატება პოტენციურ რისკს.

ორსულობის დროს კორტიკოსტეროიდების გამოყენების შემთხვევაში , დაბადებულ ბავშვებში გამოკვლეული უნდა იქნას თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ფუნქცია .

გვერდითი მოვლენები:

კლინიკური კვლევების დროს მკურნალობასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები მოიცავს : თავის ტკივილი (8%), ცხვირიდან სისხლდენა (8%), ფარინგიტი (4%), ცხვირში წვის შეგრძნება (2%), ცხვირის გაღიზიანება (2%) და დაწყლულება (1%), ეს მოვლენები ტიპიურად ვლინდება კორტიკოსტეროიდული ნაზალური სპრეის გამოყენების შემდეგ . ცხვირიდან სისხლდენა სპონტანურად ქრება და ძირითადად მსუბუქი ხარისხისაა . იგი უფრო მაღალი სიხშირით ვითარდება პლაცებოსთან შედარებით , თუმცა უფრო დაბალი სიხშირით აქტიურ კორტიკოსტეროიდებთან შედარებით (15%- მდე ). სხვა გვერდითი მოვლენების განვითარების სიხშირე იყო ისეთივე , რაც პლაცებოს გამოყენების დროს .

ბავშვებში , გვერდითი მოვლენების სიხშირე , მაგ . თავის ტკივილი (3%), ცხვირიდან სისხლდენა (2%) და ცემინება (2%) პლაცებოს მსგავსი იყო .

იშვიათად მომეტაზონ ფუროატ მონოჰიდრატის ინტრანაზალური გამოყენების შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები .

ნებისმიერი გვერდითი მოვლენის განვითარების შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს კონსულტაციისათვის .

წამლებთან ურთიერთქმედება:

მომეტაზონ ფუროატი არის CYP3A4- ის სუბსტრატი ,

სისტემურ კორტიკოსტეროიდებთან გამოყენების შესახებ იხ . ” განსაკუთრებულ მითითებანში “.

მომეტაზონ ფუროატის გამოყენებისას ლორატიდინთან ერთად , ლორატიდინის ან მისი მთავარი მეტაბოლიტების პლაზმურ კონცენტრაციებზე აშკარა ზეგავლენა არ აღინიშნებოდა, მომეტაზონ ფუროატის პლაზმური კონცენტრაციები არ იდენტიფიცირდება . კომბინაციური თერაპია კარგი ამტანობით ხასიათდება .

დოზირება და გამოყენების მეთოდები:

მოზრდილებში ( ხანდაზმული პაციენტების ჩათვლით ) და 12 წელს ზემოთ ბავშვებში:

ჩვეული რეკომენდებული დოზა პროფილაქტიკისა და მკურნალობისათვის არის 200 მკგ დღეში 2 შესხურებით 50 მკგ თითო ნესტოში დღეში ერთხელ . სიმპტომების კონტროლის შემდეგ , შემანარჩუნებელი დოზა შეიძლება შემცირდეს 100 მკგ – მდე დღეში ერთი შესხურებით თითოეულ ნესტოში .

თუ სიმპტომების კონტროლი ვერ ხერხდება , მაქსიმალური დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 400 მკგ – მდე , ოთხი შესხურებით თითო ნესტოში . დოზის შემცირება რეკომენდებულია სიმპტომების კონტროლის შემდეგ .

3- დან 11 წლამდე ასაკის ბავშვებში

ჩვეული რეკომენდებული დოზა არის 100 მკგ ერთი შესხურება (50 მკგ ) თითო ნესტოში დღეში ერთხელ .

ზოგიერთ პაციენტში , კლინიკურად მნიშვნელოვანი მოქმედების დაწყება ხდება პირველი დოზიდან 12 საათში .

სრული თერაპიული ეფექტის მისაღწევად , რეკომენდებულია პრეპარატის რეგულარული გამოყენება .

ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეით პროფილაქტიკის დაწყება რეკომენდებულია ალერგიული სეზონის დაწყებამდე 2-4 კვირით ადრე .

გამოყენების მეთოდები:

კარგად შენაჯღრიეთ ბოთლი და მოაცილეთ გამჭვირვალე თავსახურავი .

პირველი გამოყენების ან 14 დღის განმავლობაში გამოუყენლობის შემთხვევაში სპრეის ტუმბო მოქმედებაში მოიყვანეთ და შეასრულეთ 6-7   შეხურება წვრილი ნაკადის გაჩენამდე .

კარგად გაისუფთავეთ ცხვირი .

ერთ ნესტოზე დაჭერით მოათავსეთ სპრეი ტუმბოს ბოლო მეორე ნესტოში .

ისუნთქეთ ცხვირით და სუნთქვისას შეისხურეთ ცხვირში თითებით ქვემოთ დაჭერით ( სურ . 2).

შემდგომ ამოისუნთქეთ პირით . გაიმეორეთ მე -5 საფეხური მეორე ნესტოში კიდევ ერთხელ .

მოაშორეთ ბოთლი ნესტოს და ამოისუნთქეთ პირით .

გაიმეორეთ 4-7 საფეხურები მეორე ნესტოში .

სპრეის გამოყენების შემდეგ , კარგად გაწმინდეთ იგი სუფთა ტილოთი და გამოცვალეთ თავსახური .

ჭარბი დოზირება და მისი მკურნალობა:

ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეის უმნიშვნელო სისტემური ბიოშეღწევადობის გამო (შეფუთვა:

ნაზოსტერი ® 0.05% ნაზალური სპრეი მოთავსებულია დოზირებულ კონტეინერში , რომელიც შეიცავს 18 გ სუსპენზიას 140 შესხურებისათვის .

შენახვის პირობები:

შეინახეთ ოთახის ტემპერატურაზე არა უმეტეს 250 ჩ ტემპერატურის პირობებში ორიგინალურ შეფუთვაში , ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას . ნუ გაყინავთ .

ვარგისობის ვადა

2 წელი

გაიცემა რეცეპტით

ლიცენზიის მფლობელის და მწარმოებლი:

SANTA FARMA ILAC SANAYII A.S.

სტამბული; თურქეთი

ქვეყანა: თურქეთი

მწარმოებელი: დროგსან ილაჩლარი სან.ვე ტიკ

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო

მომერატი 

შემადგენლობა: 
თითოეული ფლაკონი შეიცავს

აქტიური ნივთიერება:  0.05% მომეტაზონის ფუროატის მონოჰიდრატი.

დამხმარე ნოვთიერებები: გლიცერინი, გასუფთავებული წყალი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
გლუკოკორტიკოიდული საშუალებები ადგილობრივი გამოყენებისათვის.

მომეტაზონის ფუროატი არის ადგილობრივი გლუკოკორტიკოსტეროიდი ლოკალური ანთების საწინააღმდეგო, ანტიალერგიული მოქმედებით.

ჩვენებები და დოზირება:

*შესხურება ხდება თოთოეულ ნესტოში, ვერტიკალურ მდგომარეობაში, შესუნთქვასთან ერთად.

პირველი დოზის მიღებამდე, კონტეინერი კარგად შეანჯღრიეთ და გაასხურეთ რამდენჯერმე (ვიდრე არ მიიღება ერთგვაროვანი გაფრქვევა). თუ ტუმბო არ გამოყენებულა 14 დღეზე მეტ ხანს, მომართეთ ტუმბო 2 გასხურებით, ვიდრე არ შეინიშნება ერთგავროვანი გაფრქვევა. კონტეინერი კარგად შეანჯღრიეთ ყოველი გამოყენების წინ. პრეპარატი ვარგისია პირველი გამოყენებიდან 2 თვის მანძილზე.

უკუჩვენებები: 
ჰიპერმგრძნობელობა მომერატის ინგრედიენტების მიმართ.

ცხვირის ოპერაციის ან ტრავმის შემთხვევაში, არ გამოიყენება ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდები, ჭრილობის სრულ შეხორცებამდე.

ორსულობის კატეგორია:   
არ გამოიყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში. 

ჭარბი დოზირება:
ვინაიდან მომერატის სისტემური ბიოშეღწევადობა

შენახვის პირობები: 
ინახება არუმეტეს 25°C -ზე. დაიცავით სინათლისგან, არ გაყინოთ.

გამოშვების ფორმა: 
მომერატი 0.05% ცხვირის აეროზოლი პლასტმასის ფლაკონში, შეიცავს 140 დოზას.

გაცემის წესი: 
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

ქვეყანა: ინდოეთი

მწარმოებელი: ზიმ ლაბორატორიეს

გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო

მოვალისი 15მგ/1,5 მლ
MOVALIS

გენერიული დასახელება:
Meloxicam

ქიმიური დასახელება:
4-ჰიდროქსი-2-მეთილ-N-(5-მეთილ-2-თიაზოლილ)-2H-1,2-ბენზოთიაზინ-3-კარბოქსამიდ-1,1-დიოქსიდი

შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება
მელოქსიკამი-15მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
N-მეთილ-D-გლუკამინი, გლუკოფუროლი, პლურონიკ Ф 68, ნატრიუმის ქლორიდი, გლიცინი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი.
პრეპარატი წარმოადგენს მოყვითალო-მომწვანო ფერის გამჭვირვალე ხსნარს.
 
ფორმა:
საინექციო ხსნარი ამპულებში

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა:
მოვალისი წარმოადგენს ენოლის მჟავას წარმოებულ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას. მას ახასიათებს კარგად გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილდამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი მოქმედება.
მოვალისი თრგუნავს ანთების მედიატორების-პროსტაგლანდინების სინთეზს. მისი მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ანთებით პროცესებში მონაწილე  სპეციფიური ფერმენტის ცოგ-2 (ციკლოოქსიგენაზა-2-ის) სელექტიურ ინჰიბირებასთან.
ფარმაკოკინეტიკა:
პრეპარატის კავშირი პლაზმის ცილებთან შეადგენს 99%-ს. იგი გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს, აღწევს სინოვიალურ სითხეში. სინოვიალურ სითხეში მოვალისის კონცენტრაცია პლაზმური კონცენტრაციის 50%-ის ტოლია. პრეპარატის მეტაბოლიზმი მიმდინარეობს ღვიძლში არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით. ორგანიზმიდან გამოიყოფა ნაწლავების და თირკმელების საშუალებით(დაახლოვებით თანაბარი პროპორციით), შეუცვლელი სახით სადღეღამისო დოზის-5% (ნაწლავებიდან). T12 სთ-ს შეადგენს, ხოლო პლაზმური კლირენსი საშუალოდ უტოლდება 8მლწთ-ში (რომელიც მცირდება ხანდაზმულ ასაკში).
მელოქსიკამი ორგანიზმიდან ძირითადად გამოიყოფა ღვიძლისმიერი მეტაბოლიზმის გზით. პრეპარატის რაოდენობის დაახლოვებით 23, რომელიც  მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში, იშლება ციტოქრომ P450 სისტემის ფერმენტების მიერ (მეტაბოლიზმის ძირითადი გზა-ციტოქრომ 2C9, დამატებითი-ციტოქრომ 3A4). პრეპარატის დაახლოვებით 13 მეტაბოლიზდება სხვა სისტემების მიერ, მაგ, ზეჟანგვითი დაჟანგვის გზით. მელოქსიკამის და იმ პრეპარატების კომბინაციით, რომლებიც ამცირებენ მელოქსიკამის აქტივობას ან მეტაბოლიზდებიან ციტოქრომ 2C9 –ის  ან ციტოქრომ 3A4 –ის საშუალებით შესაძლებელია მათი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება.

ჩვენება:
რევმატოიდული ართრიტის, ოსტეოართროზის, მაანკილიზებელი სპონდილიტის სიმპტომატური მკურნალობა.

წინააღმდეგჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა მელოქსიკამის ან პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.
შესაძლებელია ჯვარედინი ალერგიული რეაქციების განვითარება აცეტილსალიცილის მჟავას და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.
პაციენტებს, რომლებსაც აცეტილსალიცილის მჟავას და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნისას ანამნეზში აღენიშნებათ ბრონქული ასთმის სიმპტომები, პოლიპები, ანგიონევროზული შეშუპება, ურტიკარია მოვალისის დანიშვნა ნებადართული არ არის.
პრეპარატის საინექციო ხსნარის დანიშვნა პაციენტებში ანტიკოაგულანტების მიღების შემთხვევაში, კუნთებში ჰემატომების განვითარების შესაძლებელი რისკის გამო რეკომენდებული არ არის.
პეპტიური წყლული გამწვავების ფაზაში.
თირკმელების მწვავე უკმარისობა დიალიზის ჩატარების გარეშე.
15 წლამდე ასაკის ბავშვებში.
ორსულობა და ლაქტაცია.
პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ხანდაზმულ პაციენტებს.

ორსულობა და ლაქტაცია:
მიუხედავად ტერატოგენული ეფექტის არ არსებობისა მოვალისის გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში ნებადართული არ არის.

სიფრთხილე:
მოვალისის საინექციო ხსნარის გამოყენება ვენაში ინექციის სახით ნებადართული არ არის.
სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მსგავსად მოვალისი სიფრთხილით ენიშნებათ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილების დაავადებით შეპყრობილ, აგრეთვე პაციენტებს ანტიკოაგულანტებით მკურნალობის შემთხვევაში.
პრეპარატით მკურნალობის დროს შესაძლებელია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის, პეპტიური წყლულის ან პერფორაციის განვითარება. აღნიშნულ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში აღნიშნული გართულებები შედარებით მძიმედ მიმდინარეობს.
მოვალისი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში კანისა და ლორწოვანის მხრივ წარმოქმნილი არასასურველი ეფექტების შემთხვევაში. აღნიშნულ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევენ თირკმელებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებას, რომლებიც ხელს უწყობენ თირკმელებში სისხლმიმოქცევის საკმარისი დონის შენარჩუნებას აღნიშნული პრეპარატების დანიშვნით პაციენტებში თირკმელებში სისხლის მიმოქცევის და მიკროცირკულაციაში მყოფი სისხლის მოცულობის დაქვეითების შემთხვევაში შესაძლებელია თირკმელების დეკომპენსაციის დაჩქარება, ხოლო არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში თირკმელების ფუნქცია ჩვეულებრივ აღდგება ნორმალურ მაჩვენებლებამდე.
აღნიშნული რეაქციების განვითარების რისკი განსაკუთრებით ძლიერია დეჰიდრატაციის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის, ღვიძლის ციროზის, ნეფროზული სინდრომის და თირკმელების მძიმე დაავადებების, დიურეზული საშუალებებით მკურნალობის, აგრეთვე მნიშვნელოვანი ქირურგიული ოპერეციების გადატანის შემთხვევაში, რომლებიც მთავრდება ჰიპოვოლემიით. აღნიშნულ პაციენტებში მკურნალობის დასაწისში აუცილებელია დიურეზის და თირკმელების ფუნქციის სისტემატური კონტროლი.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით  მკურნალობისას იშვიათად შესაძლებელია ინტერსტიციული ნეფრიტის, გლომერულონეფრიტის, თირკმელების ტვინოვანი ნივთიერების ნეკროზის ან ნეფროზული სინდრომის განვითარება.
იშვიათად ადგილი აქვს ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობის მახასიათებელი შრატისმიერი ტრანსამინაზების ან სხვა მაჩვენებლების აქტივობის ტრანზიტორულ მომატებას. უმეტეს შემთხვევებში აღნიშნული მაჩვენებლების ნორმიდან გადახრა უმნიშვნელო და გარდამავალი ხასიათისაა. 
იმ შემთხვევაში, როდესაც აღნიშნული მაჩვენებლების ნორმიდან გადახრა მკვეთრად გამოხატული ან მუდმივი ხასიათისაა საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა და საკონტროლო ლაბორატორიული გამოკვლევების ჩატარება. 
კლინიკურად ღვიძლის არაპროგრესირებადი ციროზით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის დოზა კორექციას არ საჭიროებს. 

დასუსტებული და დაუძლურებული ავადმყოფები შედარებით მძიმედ იტანენ პრეპარატის მოქმედებით გამოწვეულ გვერდით მოვლენებს, ამიტომ აუცილებელია აღნიშნული ავადმყოფების სისტემატური მეთვალყურეობა.
სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მსგავსად მოვალისი განსაკუთრებული სიფრთხილით ენიშნებათ თირკმელების, ღვიძლის, ან გულის ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ ხანდაზმულ პაციენტებს.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები ხელს უწყობენ ნატრიუმის, კალიუმის და წყლის შეფერხებას ორგანიზმში და ასუსტებენ დიურეზული საშუალებების ნატრიურეზულ მოქმედებას, რომლის დროსაც არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნა,  შესაბამისი ფაქტორების არსებობისას, ხელს უწყობს გულის უკმარისობის განვითარებას და ჰიპერტენზიის პროგრესირებას.

ისეთი გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში როგორიცაა: მხედველობის დარღვევა, თავბრუსხვევა ან  ძილიანობა პრეპარატის მიღება ეკრძალებათ ავტოტრანსპორტის მძღოლებს და იმ პირებს, რომელთა მუშაობა მოითხოვს განსაკუთრებულ ყურადღებას.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
-სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, მათ შორის სალიცილატები მაღალ დოზებში: ერთზე მეტი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო
პრეპარატის ერთდროული დანიშვნით, მათი სინერგიზმის გამო, შესაძლებელია წყლულის წარმოქმნის ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის განვითარების რისკის გაძლიერება.
-ლითიუმი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევენ ლითიუმის კონცენტრაციის მომატებას სისხლის პლაზმაში. ამიტომ პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში და ბოლოს რეკომენდებულია პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის განმეორებითი განსაზღვრა, ისევე როგორც მოვალისის დოზის ცვლილებისას.
-მეტოტრექსატი: სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად მოვალისი აძლიერებს მეტოტრექსატის ჰემატოლოგიურ ტოქსიურობას. აღნიშნულ შემთხვევაში აუცილებელია სისხლის უჯრედების რაოდენობის მონიტორინგი.
-კონტრაცეპცია: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ამცირებენ კონტრაცეპციული საშუალებების ეფექტურობას.
-დიურეზული საშუალებები: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობისას შესაძლებელია თირკმელების მწვავე უკმარისობის განვითარება დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტებში. მოვალისის და დიურეზული საშუალებების კომბინაციის დროს საჭიროა პაციენტების მიერ საკმარისი რაოდენობის სითხის მიღება და პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია თირკმელების ფუნქციური მდგომარეობის განსაზღვრა.
-ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები (მაგ, ბეტა-ბლოკატორები, აგფ ინჰიბიტორები, ვაზოდილატატორები, დიურეზული საშუალებები): არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობისას აღინიშნება ვაზოდილატატორული პროსტაგლანდინების ბლოკირებით გამოწვეული ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტურობის შემცირება.
-ქოლესტირამინი ბოჭავს მელოქსიკამს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, რაც აჩქარებს პრეპარატის გამოყოფის პროცესს ორგანიზმიდან.
-ციკლოსპორინები: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და ციკლოსპორინის კომბინაციით შესაძლებელია ამ უკანასკნელის ტოქსიური მოქმედება თირკმელებზე. ამიტომ აღნიშნული კომბინაციის დროს აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის პერიოდული კონტროლი.
-პერორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატების კომბინაციით მელოქსიკამთან ვითარდება ჰიპო ან ჰიპერგლიკემია. აღნიშნული კომბინაციის დროს საჭიროა სისხლში შაქრის სისტემატური კონტროლი.
-არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები ხელს უწყობენ ნატრიუმის, კალიუმის და წყლის შეკავებას ორგანიზმში და ასუსტებენ დიურეზული საშუალებების ნატრიურეზულ მოქმედებას, რომლის დროსაც არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნა,  შესაბამისი ფაქტორების არსებობისას, ხელს უწყობს გულის უკმარისობის განვითარებას და ჰიპერტენზიის პროგრესირებას.
-არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტებთან, ტიკლოპიდინთან, ჰეპარინთან, თრომბოლიზურ საშუალებებთან პრეპარატის კომბინაციით მოსალოდნელია სისხლდენის რისკის გაძლიერება.
მელოქსიკამთან ანტაციდების, ციმეტიდინის, დიგოქსინის, ფუროსემიდის კომბინაციისას არავითარი წამლისმიერი ურთიერთქმედება გამოვლენილი არ არის.

მიღების წესი და დოზირება:
მოვალისის კუნთებში ინექციები შესაძლებელია გამოყენებულ იქნას მხოლოდ მკურნალობის დაწყებიდან პირველი რამოდენიმე დღის განმავლობაში. შემდგომში საჭიროა პრეპარატის პერორალური ფორმების გამოყენება (ტაბლეტები და კაფსულები).
მელოქსიკამის რეკომენდებული დოზა, ტკივილის ინტენსივობის და ანთებითი რეაქციის სიმძიმის მიხედვით შეადგენს 7,5 ან 15 მგ-ს დღეში ერთხელ.
პრეპარატის შეყვანა წარმოებს კუნთებში ღრმად.
შესაძლებელი შეუთავსებლობის გათვალისწინებით ამპულის შიგთავსის შერევა ერთ შპრიცში სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად ნებადართული არ არის.
მელოქსიკამის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა ამპულებში ჰემოდიალიზზე მყოფ თირკმელების მძიმე უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში  არ უნდა აღემატებოდეს 7,5მგ-ს.
პრეპარატს იყენებენ მხოლოდ მოზრდილებში.
მელოქსიკამის კომბინირებული გამოყენება:
მოვალისის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა კაფსულების, ტაბლეტების, სანთლების და შიგნით მისაღები სუსპენზიის სახით არ უნდა აღემატებოდეს 15მგ-ს.

სპეციალური მითითება:
გვერდითი ეფექტების მომატებული რისკის მქონე ავადმყოფებში პრეპარატით მკურნალობას იწყებენ 7,5მგ-იანი დოზით. თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის ტერმინალურ სტადიაში ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში პრეპარატის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 7,5მგ-ს დღეღამეში.

შენახვის ვადა:
5 წელი

შენახვის პირობები:
ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

შეფუთვა:
15მგ1,5მლ  N3 და N5 ამპულები

მწარმოებელი:
“BOEHRINGER INGELHEIM”
ესპანეთი

მოვალისი 15მგ/1,5 მლ
MOVALIS

გენერიული დასახელება:
Meloxicam

ქიმიური დასახელება:
4-ჰიდროქსი-2-მეთილ-N-(5-მეთილ-2-თიაზოლილ)-2H-1,2-ბენზოთიაზინ-3-კარბოქსამიდ-1,1-დიოქსიდი

შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება
მელოქსიკამი-15მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
N-მეთილ-D-გლუკამინი, გლუკოფუროლი, პლურონიკ Ф 68, ნატრიუმის ქლორიდი, გლიცინი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი.
პრეპარატი წარმოადგენს მოყვითალო-მომწვანო ფერის გამჭვირვალე ხსნარს.
 
ფორმა:
საინექციო ხსნარი ამპულებში

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა:
მოვალისი წარმოადგენს ენოლის მჟავას წარმოებულ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას. მას ახასიათებს კარგად გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილდამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი მოქმედება.
მოვალისი თრგუნავს ანთების მედიატორების-პროსტაგლანდინების სინთეზს. მისი მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ანთებით პროცესებში მონაწილე  სპეციფიური ფერმენტის ცოგ-2 (ციკლოოქსიგენაზა-2-ის) სელექტიურ ინჰიბირებასთან.
ფარმაკოკინეტიკა:
პრეპარატის კავშირი პლაზმის ცილებთან შეადგენს 99%-ს. იგი გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს, აღწევს სინოვიალურ სითხეში. სინოვიალურ სითხეში მოვალისის კონცენტრაცია პლაზმური კონცენტრაციის 50%-ის ტოლია. პრეპარატის მეტაბოლიზმი მიმდინარეობს ღვიძლში არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით. ორგანიზმიდან გამოიყოფა ნაწლავების და თირკმელების საშუალებით(დაახლოვებით თანაბარი პროპორციით), შეუცვლელი სახით სადღეღამისო დოზის-5% (ნაწლავებიდან). T12 სთ-ს შეადგენს, ხოლო პლაზმური კლირენსი საშუალოდ უტოლდება 8მლწთ-ში (რომელიც მცირდება ხანდაზმულ ასაკში).
მელოქსიკამი ორგანიზმიდან ძირითადად გამოიყოფა ღვიძლისმიერი მეტაბოლიზმის გზით. პრეპარატის რაოდენობის დაახლოვებით 23, რომელიც  მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში, იშლება ციტოქრომ P450 სისტემის ფერმენტების მიერ (მეტაბოლიზმის ძირითადი გზა-ციტოქრომ 2C9, დამატებითი-ციტოქრომ 3A4). პრეპარატის დაახლოვებით 13 მეტაბოლიზდება სხვა სისტემების მიერ, მაგ, ზეჟანგვითი დაჟანგვის გზით. მელოქსიკამის და იმ პრეპარატების კომბინაციით, რომლებიც ამცირებენ მელოქსიკამის აქტივობას ან მეტაბოლიზდებიან ციტოქრომ 2C9 –ის  ან ციტოქრომ 3A4 –ის საშუალებით შესაძლებელია მათი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება.

ჩვენება:
რევმატოიდული ართრიტის, ოსტეოართროზის, მაანკილიზებელი სპონდილიტის სიმპტომატური მკურნალობა.

წინააღმდეგჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა მელოქსიკამის ან პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.
შესაძლებელია ჯვარედინი ალერგიული რეაქციების განვითარება აცეტილსალიცილის მჟავას და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.
პაციენტებს, რომლებსაც აცეტილსალიცილის მჟავას და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნისას ანამნეზში აღენიშნებათ ბრონქული ასთმის სიმპტომები, პოლიპები, ანგიონევროზული შეშუპება, ურტიკარია მოვალისის დანიშვნა ნებადართული არ არის.
პრეპარატის საინექციო ხსნარის დანიშვნა პაციენტებში ანტიკოაგულანტების მიღების შემთხვევაში, კუნთებში ჰემატომების განვითარების შესაძლებელი რისკის გამო რეკომენდებული არ არის.
პეპტიური წყლული გამწვავების ფაზაში.
თირკმელების მწვავე უკმარისობა დიალიზის ჩატარების გარეშე.
15 წლამდე ასაკის ბავშვებში.
ორსულობა და ლაქტაცია.
პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ხანდაზმულ პაციენტებს.

ორსულობა და ლაქტაცია:
მიუხედავად ტერატოგენული ეფექტის არ არსებობისა მოვალისის გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში ნებადართული არ არის.

სიფრთხილე:
მოვალისის საინექციო ხსნარის გამოყენება ვენაში ინექციის სახით ნებადართული არ არის.
სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მსგავსად მოვალისი სიფრთხილით ენიშნებათ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილების დაავადებით შეპყრობილ, აგრეთვე პაციენტებს ანტიკოაგულანტებით მკურნალობის შემთხვევაში.
პრეპარატით მკურნალობის დროს შესაძლებელია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის, პეპტიური წყლულის ან პერფორაციის განვითარება. აღნიშნულ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში აღნიშნული გართულებები შედარებით მძიმედ მიმდინარეობს.
მოვალისი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში კანისა და ლორწოვანის მხრივ წარმოქმნილი არასასურველი ეფექტების შემთხვევაში. აღნიშნულ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევენ თირკმელებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებას, რომლებიც ხელს უწყობენ თირკმელებში სისხლმიმოქცევის საკმარისი დონის შენარჩუნებას აღნიშნული პრეპარატების დანიშვნით პაციენტებში თირკმელებში სისხლის მიმოქცევის და მიკროცირკულაციაში მყოფი სისხლის მოცულობის დაქვეითების შემთხვევაში შესაძლებელია თირკმელების დეკომპენსაციის დაჩქარება, ხოლო არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში თირკმელების ფუნქცია ჩვეულებრივ აღდგება ნორმალურ მაჩვენებლებამდე.
აღნიშნული რეაქციების განვითარების რისკი განსაკუთრებით ძლიერია დეჰიდრატაციის, გულის შეგუბებითი უკმარისობის, ღვიძლის ციროზის, ნეფროზული სინდრომის და თირკმელების მძიმე დაავადებების, დიურეზული საშუალებებით მკურნალობის, აგრეთვე მნიშვნელოვანი ქირურგიული ოპერეციების გადატანის შემთხვევაში, რომლებიც მთავრდება ჰიპოვოლემიით. აღნიშნულ პაციენტებში მკურნალობის დასაწისში აუცილებელია დიურეზის და თირკმელების ფუნქციის სისტემატური კონტროლი.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით  მკურნალობისას იშვიათად შესაძლებელია ინტერსტიციული ნეფრიტის, გლომერულონეფრიტის, თირკმელების ტვინოვანი ნივთიერების ნეკროზის ან ნეფროზული სინდრომის განვითარება.
იშვიათად ადგილი აქვს ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობის მახასიათებელი შრატისმიერი ტრანსამინაზების ან სხვა მაჩვენებლების აქტივობის ტრანზიტორულ მომატებას. უმეტეს შემთხვევებში აღნიშნული მაჩვენებლების ნორმიდან გადახრა უმნიშვნელო და გარდამავალი ხასიათისაა. 
იმ შემთხვევაში, როდესაც აღნიშნული მაჩვენებლების ნორმიდან გადახრა მკვეთრად გამოხატული ან მუდმივი ხასიათისაა საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა და საკონტროლო ლაბორატორიული გამოკვლევების ჩატარება. 
კლინიკურად ღვიძლის არაპროგრესირებადი ციროზით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის დოზა კორექციას არ საჭიროებს. 

დასუსტებული და დაუძლურებული ავადმყოფები შედარებით მძიმედ იტანენ პრეპარატის მოქმედებით გამოწვეულ გვერდით მოვლენებს, ამიტომ აუცილებელია აღნიშნული ავადმყოფების სისტემატური მეთვალყურეობა.
სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მსგავსად მოვალისი განსაკუთრებული სიფრთხილით ენიშნებათ თირკმელების, ღვიძლის, ან გულის ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ ხანდაზმულ პაციენტებს.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები ხელს უწყობენ ნატრიუმის, კალიუმის და წყლის შეფერხებას ორგანიზმში და ასუსტებენ დიურეზული საშუალებების ნატრიურეზულ მოქმედებას, რომლის დროსაც არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნა,  შესაბამისი ფაქტორების არსებობისას, ხელს უწყობს გულის უკმარისობის განვითარებას და ჰიპერტენზიის პროგრესირებას.

ისეთი გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში როგორიცაა: მხედველობის დარღვევა, თავბრუსხვევა ან  ძილიანობა პრეპარატის მიღება ეკრძალებათ ავტოტრანსპორტის მძღოლებს და იმ პირებს, რომელთა მუშაობა მოითხოვს განსაკუთრებულ ყურადღებას.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
-სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, მათ შორის სალიცილატები მაღალ დოზებში: ერთზე მეტი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო
პრეპარატის ერთდროული დანიშვნით, მათი სინერგიზმის გამო, შესაძლებელია წყლულის წარმოქმნის ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის განვითარების რისკის გაძლიერება.
-ლითიუმი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევენ ლითიუმის კონცენტრაციის მომატებას სისხლის პლაზმაში. ამიტომ პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში და ბოლოს რეკომენდებულია პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის განმეორებითი განსაზღვრა, ისევე როგორც მოვალისის დოზის ცვლილებისას.
-მეტოტრექსატი: სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მსგავსად მოვალისი აძლიერებს მეტოტრექსატის ჰემატოლოგიურ ტოქსიურობას. აღნიშნულ შემთხვევაში აუცილებელია სისხლის უჯრედების რაოდენობის მონიტორინგი.
-კონტრაცეპცია: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ამცირებენ კონტრაცეპციული საშუალებების ეფექტურობას.
-დიურეზული საშუალებები: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობისას შესაძლებელია თირკმელების მწვავე უკმარისობის განვითარება დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტებში. მოვალისის და დიურეზული საშუალებების კომბინაციის დროს საჭიროა პაციენტების მიერ საკმარისი რაოდენობის სითხის მიღება და პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია თირკმელების ფუნქციური მდგომარეობის განსაზღვრა.
-ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები (მაგ, ბეტა-ბლოკატორები, აგფ ინჰიბიტორები, ვაზოდილატატორები, დიურეზული საშუალებები): არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობისას აღინიშნება ვაზოდილატატორული პროსტაგლანდინების ბლოკირებით გამოწვეული ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ეფექტურობის შემცირება.
-ქოლესტირამინი ბოჭავს მელოქსიკამს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, რაც აჩქარებს პრეპარატის გამოყოფის პროცესს ორგანიზმიდან.
-ციკლოსპორინები: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და ციკლოსპორინის კომბინაციით შესაძლებელია ამ უკანასკნელის ტოქსიური მოქმედება თირკმელებზე. ამიტომ აღნიშნული კომბინაციის დროს აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის პერიოდული კონტროლი.
-პერორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატების კომბინაციით მელოქსიკამთან ვითარდება ჰიპო ან ჰიპერგლიკემია. აღნიშნული კომბინაციის დროს საჭიროა სისხლში შაქრის სისტემატური კონტროლი.
-არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები ხელს უწყობენ ნატრიუმის, კალიუმის და წყლის შეკავებას ორგანიზმში და ასუსტებენ დიურეზული საშუალებების ნატრიურეზულ მოქმედებას, რომლის დროსაც არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნა,  შესაბამისი ფაქტორების არსებობისას, ხელს უწყობს გულის უკმარისობის განვითარებას და ჰიპერტენზიის პროგრესირებას.
-არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტებთან, ტიკლოპიდინთან, ჰეპარინთან, თრომბოლიზურ საშუალებებთან პრეპარატის კომბინაციით მოსალოდნელია სისხლდენის რისკის გაძლიერება.
მელოქსიკამთან ანტაციდების, ციმეტიდინის, დიგოქსინის, ფუროსემიდის კომბინაციისას არავითარი წამლისმიერი ურთიერთქმედება გამოვლენილი არ არის.

მიღების წესი და დოზირება:
მოვალისის კუნთებში ინექციები შესაძლებელია გამოყენებულ იქნას მხოლოდ მკურნალობის დაწყებიდან პირველი რამოდენიმე დღის განმავლობაში. შემდგომში საჭიროა პრეპარატის პერორალური ფორმების გამოყენება (ტაბლეტები და კაფსულები).
მელოქსიკამის რეკომენდებული დოზა, ტკივილის ინტენსივობის და ანთებითი რეაქციის სიმძიმის მიხედვით შეადგენს 7,5 ან 15 მგ-ს დღეში ერთხელ.
პრეპარატის შეყვანა წარმოებს კუნთებში ღრმად.
შესაძლებელი შეუთავსებლობის გათვალისწინებით ამპულის შიგთავსის შერევა ერთ შპრიცში სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად ნებადართული არ არის.
მელოქსიკამის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა ამპულებში ჰემოდიალიზზე მყოფ თირკმელების მძიმე უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში  არ უნდა აღემატებოდეს 7,5მგ-ს.
პრეპარატს იყენებენ მხოლოდ მოზრდილებში.
მელოქსიკამის კომბინირებული გამოყენება:
მოვალისის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა კაფსულების, ტაბლეტების, სანთლების და შიგნით მისაღები სუსპენზიის სახით არ უნდა აღემატებოდეს 15მგ-ს.

სპეციალური მითითება:
გვერდითი ეფექტების მომატებული რისკის მქონე ავადმყოფებში პრეპარატით მკურნალობას იწყებენ 7,5მგ-იანი დოზით. თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის ტერმინალურ სტადიაში ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში პრეპარატის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 7,5მგ-ს დღეღამეში.

შენახვის ვადა:
5 წელი

შენახვის პირობები:
ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

შეფუთვა:
15მგ1,5მლ  N3 და N5 ამპულები

მწარმოებელი:
“BOEHRINGER INGELHEIM”
ესპანეთი

მოვალისი 15მგ #20ტ

შემადგენლობა 
აქტიური ნივთიერება
1 ტაბ . შეიცავს 7.5 მგ და 15.0 მგ მელოქსიკამს ;
დამხმარე ნივთიერებები
ნატრიუმის ციტრატი , ლაქტოზა , მიკროკრისტალური ცელულოზა , პოლივიდონი , სილიციუმისკოლოიდური დიოქსიდი , კროსპოვიდონი , მაგნიუმის სტეარატი .
1 სანთელი შეიცავს 7.5 მგ და 15.0 მგ მელოქსიკამს .
დამხმარე ნივთიერებები : სანთლის მასა ( სუპოცირი BP) , მაკროგოლის გლიცერილსტეარატი (პოლიეთილენგლიკოლის გლიცერილჰიდროქსი – სტეარატი ).
აღწერილობა : სანთლები – გლუვი , მოყვითალო – მომწვანო ფერის სანთლები ფუძეზე ჩაღრმავებით .
ტაბლეტები – მრგვალი , ღია ყვითელი ფერის ტაბლეტები . ერთი მხარე გამობერილი , დამრეცი კიდეებით, გამობერილ მხარეს ფირმის ლოგოტიპი ; მეორე მხარეს – ჩაღრმავებული ნაზოლი , რომლის ორივემხარეს აღინიშნება გრავიურა “59 D ” 7.5 მგ – იანი ტაბლეტებისთვის ან “77 C ” 15 მგ – იანიტაბლეტებისთვის .  

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება .

ფარმაკოლოგიური თვისებები 
მოვალისი ანთების საწინააღმდგო არასტეროიდული პრეპარატია , რომელიც განეკუთვნება ენოლონის მჟავასწარმოებულებს . იგი ავლენს ანთების საწინააღმდეგო , ტკივილგამაყუჩებელ და სიცხის დამწევ მოქმედებას .მელოქსიკამის გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება დადგენილია ანთების ყველა სტანდარტულ მოდელზე. მელოქსიკამის მოქმედების მექნიზმს პროსტაგლანდინების   – ანთების ცნობილი მედიატორების სინთეზისინჰიბირების მისი უნარი წარმოადგენს .
In vivo მელოქსიკამი პროსტალგანდინების სინთეზის ინჰიბირებას ანთების კერაში უფრო მეტად , ვიდრე კუჭისლორწოვან გარსში ან თირკმელებში .
ეს განსხვავება დაკავშირებულია ციკლოოქსიგენაზა -2- ის ( ცოგ -2) შედარებით სელექტიურ ინჰიბირებაზეციკლოოქსიგენაზა -1- თან ( ცოგ -1) შედარებით . ითვლება , რომ ცოგ -2- ის ინჰიბირება უზრუნველყოფს ასაპ – ისთერაპიულ ეფექტს , მაშინ , როდესაც მუდმივად არსებული იზოფერმენტის ცოგ -1- ის ინჰიბირება შეიძლება იყოსკუჭისა და თირკმელების მხრივ გვერდითი მოქმედების მიზეზი .
მელოქსიკამის სელექტიურობა ცოგ -2- ის მიმართ დადასტურებულია სხვადასხვა ტესტ – სისტემებით , როგორც in vitro, ასევე  in vivo . მელოქსიკამის ცოგ -2- ის ინჰიბირების სელექტიური უნარი , მოახდინოს ცოგ -2- ის ინჰიბირება ,  ნაჩვენებია in vitro ადამიანის სისხლის ტესტ – სისტემების კვლევისთვის .  in vivo დადგენილია , რომ მელოქსიკამი (დოზებში 7.5 და 15 მგ )   აქტიურად ახდენს ცოგ -2- ის ინჰიბირებას , ახდენს ლიპოპოლისაქარიდებითსტიმულირებულ პროსტალგანდინი E 2 – ს პროდუქციის ინჰიბირებას ( რეაქცია , რომელიც კონტროლდება ცოგ -2- ით) და შედარებით ნაკლებად თრომბოქსანის ინჰიბირებას , რომელიც მონაწილეობს სისხლის შედედების პროცესში ( ცოგ-1 კონტროლირებადი რეაქცია ). ეს ეფექტები დამოკიდებული იყო დოზის სიდიდეზე .  in vivo ნაჩვენებია , რომმელოქსიკამი რეკომენდებულ დოზებში არ მოქმედებდა თრომბოციტების აგრეგაციაზე და სისხლდენისხანგრძლივობაზე ინდომეტაცინის , დიკლოფენაკის , იბუპროფენისა და ნაპროქსენისაგან განსხვავებით , რომელთამოქმედება იწვევს თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვას და   სისხლდენის დროის გაზრდას , არ იცვლება .
კლინიკურ კვლევებში გვერდითი ეფექტები კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ვითარდებოდა უფრო იშვიათად 7.5 და 15მგ მელოქსიკამის მიღებისას , სხვა ასაპ – ების გამოყენებასთან შედარებით . ეს განსხვავება გვერდითი ეფექტების ხშირგამოვლენასთან დაკავშირებით ძირითადად დამოკიდებულია იმაზე , რომ მელოქსიკამის მიღებისას იშვიათია ისეთიმოვლენები , როგორიცაა დისპეფსია , ღებინება , გულისრევა და აბდომინური ტკივილი .

ფარმაკოკინეტიკა
მელოქსიკამი კარგად შეიწოვება კუჭ – ნაწლავის ტრაქტიდან , რაც მიუთითებს მის მაღალ , აბსოლუტურბიოშეღწევადობაზე პერორალური მიღებისას (89%).
ერთჯერადი მიღებისას ტაბლეტების სახით საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 5-6საათის შემდეგ . მრავალჯერადი მიღებისას ფარმაკოკინეტიკის მდგრადი მდგომარეობა მიიღწევა 3- დან 5 დღემდე .
P პრეპარატის მაქსიმალურ (Cmax) და ბაზალურ კონცენტრაციებს (Cmax)
შორის დიაპაზონი ფარმაკოკინეტიკის მდგრადი მდგომარეობის პერიოდში მისი დღეში ერთჯერადი მიღების შემდეგშედარებით მცირეა და შეადგენს 0.4-1.0 მკგ / მლ _7.5 მგ – იანი დოზისთვის და 0.8-2.0 მკგ / მლ – 15 მგ – იანიდოზისთვის . მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში მდგრადი ფარმაკოკინეტუკური მდგომარეობის დროს მიიღწევა 5-6 საათის შემდეგ ტაბლეტების მიღებიდან .
პრეპარატის კონცენტრაცია მუდმივი მიღების შემდეგ 1 წლის განმავლობაში   ემსგავსება იმ კონცენტრაციას , რომელიცაღინიშნება ფარმაკოკინეტიკის პირველი მდგრადი მდგომარეობის მიღწევისას .
საკვების ერთდროული მიღება   არ მოქმედებს პრეპარატის შეწოვაზე .
სანთლები
ნაჩვენებია , რომ სანთლები ტაბლეტების ბიოექვივალენტურია . P პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაშიფარმაკოკინეტიკური   მდგრადი მდგომარეობის პერიოდში მიიღწევა დაახლოებით   5 საათში   პრეპარატისმიღებიდან . პრეპარატის მაქსიმალურ (Cmax) და ბაზალურ კონცენტრაციებს (Cmax) შორის დიაპაზონი ტაბლეტებისმსგავსია .  
განაწილება
მელოქსიკამი კარგად უკავშირდება   პლაზმის ცილებს ( ალბუმინებს 99%).   იგი აღწევს სინოვიურ სითხეში , სადაცმისი კონცენტრაცია   შეადგენს პლაზმაში კონცენტრაციის დაახლოებით 50%.
განაწილების მოცულობა მცირეა , საშუალოდ 11 ლ . ინდივიდუალური ამპლიტუდა – 30-40%.
მეტაბოლიზმი
მელოქსიკამი თითქმის სრულად მეტაბოლიზდება ღვიძლში და ქმნის 4 ფარმაკოლოგიურად არააქტიური მეტაბოლიტს. ძირითადი მეტაბოლიტი 5’- კარბოქსიმელოქსიკამი ( დოზის სიდიდის 60%) წარმოიქმნება შუალედური მეტაბოლიტის5’- ჰიდროქსიმელოქსიკამის დაჟანგვით ; ეს უკანასკნელი ექსტრაგირდება ,   მაგრამ უფრო მცირე რაოდენობით (დოზის 9%). in vitro კვლევებმა აჩვენა , რომ ამ მეტაბოლურ გარდაქმნაში მნიშვნელოვან როლს ასრულებს CYP 2C9 ,დამატებითი მნიშვნელობა აქვს იზოფერმენტ CYP   3A4. ორი სხვა მეტაბოლიტის წამოქმნაში ( რომლებიც შეადგენსშესაბამისად დოზის 16% და 14%) მონაწილეობს პეროქსიდაზა , რომლის აქტივობა , როგორც სჩანს ,ინდივიდუალურად ვარირებს .
გამოყოფა
თანაბრად გამოიყოფა შარდთან და ფეკალურ მასებთან ერთად , უპირატესად მეტაბოლიტების სახით . უცვლელისახით ფეკალურ მასებთან ერთად გამოიყოფა სადღეღამისო დოზის 5%- ზე ნაკლები , ხოლო შარდში პრეპარატისძალიან მცირე რაოდენობაა . M მელოქსიკამის საშუალო ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი 20 საათს შეადგენს .
პლაზმის კლირენსი საშუალოდ 8 მლ / წთ შეადგენს . M მელოქსიკამი , დოზებში – 7.5-15 მგ , ავლენს პირდაპირფარმაკოკინეტიკას პერორალური მიღებისას .
ღვიძლის და / ან თირკმელების ფუნქციის უკმარისობა
ღვიძლის ფუნქციის უკმარისობა , ასევე , მცირედ ან საშუალოდ გამოხატული თირკმლის უკმარისობა მელოქსიკამისფარმაკოკინეტიკაზე არსებით ზეგავლენას არ ახდენს . თირკმლის ტერმინალური უკმარისობისას , განაწილებისგაზრდილი მოცულობა   შეიძლება თანხლებული იყოს თავისუფალი მელოქსიკამის   შედარებით მაღალიკონცენტრაციით . A ამიტომ , ასეთ პაციენტებში სადღეღამისო დოზა 7.5 მგ – ს არ უნდა აღემატებოდეს .
ხანდაზმული პაციენტები
ხანდაზმულ პაციენტებში საშუალო კლირენსი ფარმაკოკინეტიკური მდგრადობის მდგომარეობის პერიოდში ,შედარებით მცირე აქვთ , ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებს .

ჩვენება
სიმპტომური მკურნალობა :
რევმატოიდული ართრიტი , ოსტეოართროზი , მაალკილოზებელი სპონდილიტი ,

უკუჩვენება 
მომატებული მგრძნობელობა მელოქსიკამის ან მის შემადგენლობაში არსებული სხვა კომპონენტების მიმართ . A არსებობს ჯვარედინი მგრძნობელობის   შესაძლებლობა აცეტილსალიცილის მჟავის   და სხვაარასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო   პრეპარატების მიმართ .  
პრეპარატის დანიშვნა არ შეიძლება იმ პაციენტებისთვის , რომელთაც აცეტილსალიცილის მჟავის ან სხვაარასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების ადრე გამოყენებისას , აღენიშნებოდათ ბრონქულიასთმის , ცხვირის პოლიპოზის , ანგიონევროზული შეშუპების ან ჭინჭრის ციების გამოვლინება .
კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების ფაზაში ;
ღვიძლის ფუნქციის მძიმე უკმარისობა ;
თირკმლის მძიმე   უკმარისობა ( თუ არ ტარდება ჰემოდიალიზი );
კუჭ – ნაწლავიდან სისხლდენა , ცერებროვასკულური სისხლდენა ან სხვა სისხლდენა ;
12 წლამდე ასაკის ბავშვებში ;
ორსულობა და ლაქტაცია .
სანთლები არ გამოიყენება იმ პაციენტებში , რომლებსაც აღენიშნებათ სწორი ნაწლავის ან უკანა ტანისანთებითი დაავადებები ან სისხლდენა .
სიფრთხილით : ხანდაზმულ ასაკში , კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ – წყლულოვანი დაზიანების დროს .

ორსულობა და ლაქტაცია
მოვალისი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს . P პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირება შეიძლებააღმოჩნდეს არასასურველი გვერდითი მოვლენების მიზეზი ნაყოფის განვითარების მხრივ . Eეპიდემიოლოგიური მონაცემები მიუთითებს თვითნებური აბორტების და გულის მანკების განვითარებაზენაყოფში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების მიღების შემდეგ . G გულის მანკის განვითარებისაბსოლუტური რისკი   იზრდება 1%- დან 1.5%- მდე . ასეთი რისკი იზრდება დოზის და მკურნალობისხანგრძლივობის პროპორციულად .
ორსულობის III ტრიმესტრში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენება შეიძლებათანხლებული იყოს ნაყოფის განვითარების დარღვევით :
– არტერიული ნაკადის ადრეული დახურვით ან ფილტვის ჰიპერტენზიით გულ – ფილტვის სისტემაზეტოქსიკური მოქმედების გამო .
 თირკმელების დისფუნქცია , შემდგომში თირკმლის უკმარისობის განვითარებით და ამნიონური სითხისრაოდენობის შემცირებით ;
დედას , მშობიარობის დროს შეიძლება აღენიშნოს სისხლდენის გახანგრძლივება   და საშვილოსნოსკუმშვადობის შემცირება და ამის შედეგად მშობიარობის დროის გახანგრძლივება .
ცნობილია , რომ   არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები აღწევს ლაქტატში , რის გამოცმოვალისი არ არის რეკომენდებული ლაქტაციის პერიოდში .

განსაკუთრებული მითითებები
სიფრთხილეა საჭირო ( ისევე , როგორც სხვა აასპ – ს ) მიღებისასკუჭ – ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების მქონეპაციენ ტებში და ანტიკოაგულანტებზე მყოფ პაციენტებში . პაციენტები , რომლებიც აღნიშნავენ კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივ სიმპტომებს , რეგულარულად უნდა იქნენ გამოკვლეული . კუჭ – ნაწლავის ტრაქტისწყლულოვანი დაზიანების წარმოქმნისას , აუცილებელია მოვალისის მოხსნა .
კნტ – დან სისხლდენა , წყლულები და პერფორაცია , პოტენციურად საშიშია ავადმყოფისთვის და შესაძლოააღმოცენდეს მკურნალობის პროცესში ნებისმიერ დროს , როგორც საგანგაშო სიმპტომების ან ანამნეზში კუჭ -ნაწლავის მხრიდან სერიოზული გართულებების არსებობისას , ასევე , უსიმპტომო პაციენტებში . უფროხშირად აღნიშნული გართულებები ვლინდება ხამდაზმულ ასაკში .
განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭირო იმ პაციენტებში , რომლებსაც გააჩნიათ კანის და ლორწოვანი გარსებისმხრივ გვერდითი მოვლენები . ამ შემთხვევაში უნდა განიხილოს საკითხი მოვალისის მოხსნის თაობაზე .
აასპ ახდენს თირკმელში პროსტაგლანდინების ინჰიბირებას . ეს უკანასკნელნი კი , მონაწილეობენთირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებაში . აასპ – ს გამოყენებამ თირკმლის სისხლის მიმოქცევის დაქვეითებისპირობებში , შესაძლებელია ხელი შეუწყოს ფარულად მიმდინარე თირკმლის უკმარისობის დეკომპენსაციას .  აასპ – ს მოხსნისას , თირკმლის ფუნქცია , როგორც წესი , აღდგება საწყის დონემდე .   უპირატესიხარისხით ამ რეაქციის განვითარების   რისკი არის მოხუცებულთა ასაკში , ასევე , ავადმყოფები , რომელთაცაღენიშნებათ დეჰიდრატაცია , გულის შეგუბებითი უკმარისობა , ღვიძლის ციროზი , ნეფროზული სინდრომიან თირკმლის გამოხატული დაავადებები და პაციენტები , რომლებიც იღებენ დიურეზულ საშუალებებს , აგფ -ს ინჰიბიტორებს , ანგიოტენსინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებს , ასევე სერიოზული ქირურგიული ჩარევისშემდეგ , რომელიც თანდართულია ჰიპოვოლემიით . ასეთ პაციენტებს თერაპიის დასაწყისში , აუცილებელიაჩაუტარდეთ დიურეზის და თირკმლის ფუნქციის კონტროლი .
იშვიათ შემთხვევებში , აასპ შეიძლება გახდეს ინტერსტიციული ნეფრიტის , გლომერულონეფრიტის ,მედულარული თირკმლის ნეკროზის ან ნეფროზული სინდრომის განვითარების მიზეზი .
თირკმლის ტერმინალური უკმარისობის მქონე პაციენტებში , რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე , პრეპარატმოვალისის დოზა არ უნდა აჭარბებდეს   7.5 მგ – ს .   თირკმლის საშუალო ან მცირედ გამოხატულიუკმარისობისას ( ანუ როდესაც კრეატინინის კლირენსი მეტია 25 მლ / წთ – ზე ) დოზის შემცირება არ არისაუცილებელი .
მოვალისის გამოყენებისას ( ისევე , როგორც აასპ – ს უმრავლესობა ) აღინიშნება ტრანსამინაზების ანღვიძლის სხვა მაჩვენებლების ფუნქციის მომატება სისხლში . უმრავლეს შემთხვევაში ეს მატება მცირეა დაგარდამავალი . თუ გამოვლენილი ცვლილებები მნიშვნელოვანია ან არ მცირდება დროთა განმავლობაში ,საჭიროა მოვალისის მოხსნა და დაკვირვების წარმოება შესაბამისი ლაბორატორიული კვლევებით .
დასუსტებული ან გამოფიტული პაციენტები შეიძლება უარესად იტანდნენ გვერდით მოვლენებს , ამიტომასეთ პაციენტებში აუცილებელია გულმოდგინე დაკვირვება . სიფრთხილე უნდა დავიცვათ ხანდაზმულიპაციენტების მკურნალობისას , რომლებსაც აქვთ თირკმლის და ღვიძლის      ფუნქციის დარღვევის დაგულის დაავადებების განვითარების მომატებული რისკი .
აასპ – ს გამოყენება დიურეზულებთან ერთად , შეიძლება გახდეს ნატრიუმის , კალიუმის და სითხისშეკავების მიზეზი და გავლენა იქონიოს შარდმდენების ნატრიურეზულ ეფექტზე . ამის შედეგად ,მიდრეკილ პაციენტებში მძიმდება გულის უკმარისობა ან ჰიპერტენზია .
მელოქსიკამმა შეიძლება შენიღბოს   ინფექციური დაავადებების სიმპტომები .
მელოქსიკამის გამოყენება , ისევე , როგორც პროსტაგლანდინების ციკლოოქსიგენაზის სინთეზის სხვაინჰიბიტორების გამოყენება , შეიძლება მოქმედებდეს ქალის ფერტილურ ფუნქციაზე .   ამიტომ არ არისრეკომენდებული ორსულობის სურვილის შემთხვევაში , ჩასახვის უნარის დარღვევის დროს ან უნაყოფობისგამოკვლევის პერიოდში აუცილებელია მელოქსიკამის მოხსნის საკითხის განხილვა .

ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის შესაძლებლობაზე გავლენის შესახებ სპეციალურიგამოკვლევები არ ჩატარებულა . სიფრთხილე მართებთ იმ პაციენტებს , რომლებსაც აღენიშნებათმხედველობის დარღვევები , ძილიანობის ან ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ სხვა რაიმე სიმპტომები .    

გვერდითი მოვლენები
კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის მხრივ :  
პაციენტების 1%- ზე მეტს – დისპეფსია , გულისრევა , ღებინება , ტკივილი მუცლის არეში , ყაბზობა ,მეტეორიზმი , დიარეა ;
პაციენტების 0.1-1%- ს – ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების ტრანზიტორული ცვლილებები ( მაგ .ტრანსამინაზების ან ბილირუბინის მაჩვენებლების მომატება ), ეზოფაგიტი , კუჭისა და 12- გოჯა ნაწლავისწყლული , კუჭიდან და ნაწლავებიდან ფარული და ღია სისხლდენები ;
პაციენტების კუჭ – ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა , ეროზიულ – გასტრიტული დაზიანება და კუჭის წყლულისპერფორაცია , პოტენციურად შეიძლება საშიში გახდეს სიცოცხლისათვის .
ჰემატოლოგიური :
პაციენტების 1%- ზე მეტს – ანემია ;
პაციენტების 0.1-1%- ს – პერიფერიული სისხლის სურათის ცვლილებები , მათ შორის ლეიკოპენია დათრომბოციტოპენია . მიელოტოქსიკური პრეპარატების , კერძოდ მეტოტრექსატის ერთდროული დანიშვნაიწვევს ციტოპენიას .
კანის და ლორწოვანი გარსების მხრივ :
პაციენტების 1%- ზე მეტს – ქავილი , კანზე გამონაყარი ;
პაციენტების 0.1-1%- ჭინჭრის ციება ;
პაციენტების 1%- ზე ნაკლებს – ფოტოსენსიბილიზაცია . იშვიათად შესაძლებელია ბულოზური რეაქციები ,მულტიფორმული ერითემა , სტივენს – ჯონსის სინდრომი , ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი .
 სასუნთქი სისტემის მხრივ :
პაციენტების 1%- ზე ნაკლებს – ასპირინის და სხვა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღების დროს ,მოვალისის ჩათვლით , ცალკეულ შემთხვევებში აღენიშნება ბრონქული ასთმის მწვავე შეტევები .
გულ – სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ :
პაციენტების 1%- ზე მეტს – შეშუპება .
პაციენტების 0.1-1%- არტერიული წნევის მომატება , ტაქიკარდია , სახის ჰიპერემია .
 ც . ნ . ს – ის მხრივ :
პაციენტების 1%- ზე მეტს – თავის ტკივილი , გაბრუება
პაციენტების 0.1-1%- თავბრუსხვევა , ყურებში შუილი , ძილიანობა .
შარდ – სასქესო სისტემის მხრივ :
პაციენტების 0.1-1%- თირკმელების მაჩვენებლების ცვლილებები ( კრეატინინის   და ან სისხლში შარდოვანასმაჩვენებლების მომატება ).
პაციენტების 0.1%- ზე ნაკლებს – თირკმელების მწვავე უკმარისობა .
შეიძლება განვითარდეს ინტერსტიციული ნეფრიტი , ალბუმინურია და ჰემატურია , თუმცა ამ ცვლილებების კავშირიმელოქსიკამის გამოყენებასთან დადგენილი არ არის .
 ალერგიული რეაქციები :
პაციენტების 0.1%- ზე ნაკლებს – ანგიონევროზული შეშუპება , დაუყოვნებლივი ტიპის ალერგიული რეაქციები ,ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციების ჩათვლით .
მხედველობის ორგანოების მხრივ :
კონიუნქტივიტი , მხედველობის დარღვევა , მათ შორის მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება .

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან
მოვალისის და აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებისერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის . არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტებთან პრეპარატისკომბინაციით მოსალოდნელია სისხლის შედედების საწინააღმდეგო ეფექტის გაძლიერება .
მოვალისი ლითიუმთან კომბინაციით , იწვევს ამ უკანასკნელების კონცენტრაციის მომატებას სისხლის პლაზმაში .
მოვალისი აძლიერებს მეტოტრექსატის ჰემატოლოგიურ აქტივობას . ამ შემთხვევაში აუცილებელია სისხლის სურათისპერიოდული კონტროლი .
მოვალისის და კალიუმის შემცველი დიურეტიკების ერთდროული დანიშვნით , შესაძლებელია სისხლში კალიუმისკონცენტრაციის მომატება .
მოვალისის და კონტრაცეპტივების კომბინაციით ქვეითდება ამ უკანასკნელთა მოქმედების ეფექტი .
მოვალისის და ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ერთდროულად დანიშვნისას , პროსტაგლანდინ -ვაზოდილატატორების ბლოკირებით ქვეითდება მათი ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების ეფექტი .
ქოლესტირამინი კუჭ – ნაწლავის ტრაქტში   იწვევს მელოქსიკამთან შეკავშირებას , რაც იწვევს ორგანიზმიდან მისიგამოყოფის პროცესის დაჩქარებას .
მოვალისის და ციკლოსპორინების ერთდროული დანიშვნით , ადგილი აქვს ამ უკანასკნელის ნეფროტოქსიურობისგაძლიერებას , რის გამოც საჭიროა თირკმელების ფუნქციის პერიოდული კონტროლი .
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევს ნატრიუმის , კალიუმის , სითხის გამოყოფისშეფერხებას და სალურეზული საშუალებების მოქმედების შესუსტებას , რაც ხელს   უწყობს გულის უკმარისობის დაარტერიული ჰიპერტენზიის განვითარებას .

მიღების წესი და დოზირება
რევმატოიდული ართრიტი :
15 მგ დღეში . თერაპიული ეფექტის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის შემცირება 7.5 მგ – მდე დღეღამეში .
ოსტეოართროზი -7.5 მგ დღეში . აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის გაზრდა 15 მგ – მდე დღეღამეში .
მაალკილიზირებელი სპონდილიტი -15 მგ დღეღამეში . თერაპიული ეფექტის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზისშემცირება 7.5 მგ – მდე დღეღამეში .
გვერდითი მოვლენების მომატებული რისკის   და თირკმელების გამოხატული უკმარისობის დროს , როდესაც ტარდება   ჰემოდიალიზი , სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 7.5 მგ – ს .
მოზარდებში
მაქსიმალური დოზა შეადგენს 0.25 მგ / კგ – ზე .
მოვალისის მაქსიმალური რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს   15 მგ – ს .
ტაბლეტებს იღებენ ჭამის დროს წყალთან ან სხვა სითხეებთან ერთად .
რექტალური სანთლები რეკომენდებულია 7.5 მგ დოზით ერთხელ დღეში . მძიმე შემთხვევებში შეიძლება სანთლებისდოზის გაზრდა 15 მგ – მდე .
რექტალურად პრეპარატი გამოიყენება რაც შეიძლება ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში და გასათვალისწინებელიაადგილობრივი ტოქსიკურობის და სისტემური მოქმედების სუმირება .
კომბინირებული გამოყენება :
მოვალისის სუმარული დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 15 მგ – ს .

ჭარბი დოზირება
ამ დროს საჭიროა კუჭის ამორეცხვა და სიმპტომატური მკურნალობა .
სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს .
დადგენილია , რომ ქოლესტირამინი აჩქარებს ორგანიზმიდან მელოქსიკამის გამოყოფის პროცესს .

შენახვის ვადა 
ტაბლეტები -5 წელი
სანთლები -3 წელი

შენახვის პირობები 
ტაბლეტები : მშრალ ადგილას არაუმეტეს 25°C – მდე ტემპერატურაზე .
სანთლები : არაუმეტეს 300 C – ტემპერატურაზე .
ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას .

შეფუთვა
N10 პვქ / ალ ფოლგის ბლისტერში . 1 ან 2 ბლისტერი ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში .
N6    ან N12 სანთელი ალუმინის ფოლგაში 7.5 მგ და 15 მგ . მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფი .

გაცემის რეჟიმი
რეცეპტის გარეშე