სართაშორისო დასახელება:

AMBROXOL

მწარმოებელი: PRO. MED. CS. Praha, ჩეხეთი

მოქმედი ნივთიერება: ამბროქსოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მუკოლიზური და ამოსახველებელი საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ..... 30 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ამბროსანი წარმოადგენს მოქმედების 2 მექანიზმის მქონე მუკოლიზურ პრეპარატს: იგი ახორციელებს თავის მოქმედებას ლორწოვანის სეკრეციის გაზრდით და აღნიშნული სეკრეტის გათხიერებით (სეკრეტოლიზი), აგრეთვე, ლორწოს ევაკუაციის გაძლიერებით (სეკრეტომოტორიკა).

ამბროქსოლი წარმოადგენს ბრომჰექსინის მეტაბოლიტს. იგი ხასიათდება კარგად გამოხატულ ამოსახველებელი ეფექტით.

ამბროქსოლის აქტივობის გამო, იზრდება მუკოლიზურ უჯრედებში როგორც ლიზოსომების გამოყოფის, აგრეთვე ჰიდროლიზური ენზიმების აქტივობის პროცესი, რაც იწვევს ლორწოვან გარსში ბრონქების მიერ გამოყოფილი მჟავე მუკოპოლისაქარიდების დაშლას. ამავე დროს, უფრო ნაკლებად ბლანტი ლორწოს გამოყოფის გამო, მიმდინარეობს ადენოციტების სტიმულაცია.

სასუნთქი გზების ანთებითი დაავადებების დროს, ამბროქსოლის გამოყენებით ძლიერდება ბრონქული სეკრეტის გამოყოფის პროცესი და მუკოცილიარული კლირენსი. ამასთან ერთად მცირდება ლორწოს სიბლანტე, რის გამოც ძლიერდება ფილტვების ვენტილაცია და სუსტდება ხველება.

ფარმაკოკინეტიკა:

Per-os მიღების დროს ამბროქსოლი სწრაფად და თითქმის მთლიანად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მიერ. მისი მაღალი ტროპიზმის გამო, იგი ადვილად ნაწილდება ბრონქების ლორწოვან გარსში და ფილტვის ქსოვილში. სისხლის პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 1-1.5 სთ-ის შემდეგ. პერორალურად მიღებული პრეპარატის დოზის ბიოშეღწევადობა შეადგენს 70-80%-ს.

ამბროქსოლის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ხანგრძლივია და შეადგენს 8-10 სთ-ს.

ამბროქსოლის სეკრეცია ორგანიზმიდან ძირითადად მიმდინარეობს თირკმელების საშუალებით. ბრომჰექსინისაგან განსხვავებით, ამბროქსოლი ღვიძლში არ განიცდის დამატებით ბიოტრანსფორმაციას, რაც ღვიძლის დაავადებებით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის დანიშვნის შესაძლებლობას იძლევა.

ჩვენებები:

• მწვავე ბრონქიტი, ტრაქეიტი, ლარინგიტი, ფარინგიტი;
• ქრონიკული ბრონქიტი გამწვავების ფაზაში;
• ბრონქული ასთმა;
• ბრონქოპნევმონია;
• მუკოვისციდოზი;
• ბრონქოექტაზური დაავადება;
• დიდი ქირურგიული ოპერაციების შემდგომ, ტრავმების და სხვა პერიოდში ბრონქებსა და ფილტვებში შეგუბებით მიმდინარე დაავადებების პროფილაქტიკა.

დოზირების რეჟიმი:

მოზრდილებში და ბავშვებში 12 წლის ასაკის ზემოთ პერორალურად ინიშნება 1 ტაბ. (30 მგ) 2-3-ჯერ დღეში (მძიმე შემთხვევებში შესაძლებელია სადღეღამისო დოზის გაზრდა 180 მგ-მდე).

ბავშვებში 5 წლის ასაკიდან 12 წლის ასაკამდე - 1/2 ტაბ (15 მგ) 2-3-ჯერ დღეში ყოველდღიურა;

2-5 წლამდე ( 1/4 ტაბ. (7.5 მგ) 3-ჯერ დღეში, 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 1/4 აბ. (7.5 მგ) 2-ჯერ დღეში.

ტაბლეტებს იღებენ ჭამის დროს, მცირე რაოდენობის სითხესთან ერთად.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული რეაქციები კანზე გამონაყარის, ურტიკარიის და ანგიონევროზული შეშუპების სახით აღენიშნებათ ავადმყოფთა არა უმეტეს 1%-ს.

პრეპარატის თერაპიულ და ტოქსიკურ დოზებს შორის დიაპაზონი ძალიან დიდია, ამიტომ მისი ჭარბი დოზირების შესაძლებლობა პრაქტიკულად არ არსებობს.

უკუჩვენებები:

• მომატებული მგრძნობელობა ამბროქსოლის მიმართ;
• ორსულობის I ტრიმესტრი;
• კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების სტადიაში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ამბროქსოლის და ზოგიერთი ანტიბიოტიკების - ამპიცილინის, ამოქსიცილინის და სხვა კომბინაციით ძლიერდება ანტიბაქტერიული საშუალების ეფექტურობა.

ამბროქსონის კომბინაციით თეოფილინთან იზრდება მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, რაც მკურნალობის ვადების შემცირების შესაძლებლოაბს იძლევა.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

AMBROXOL

მწარმოებელი: MERKLE, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: ამბროქსოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: მუკოლიზური

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 და 20 ც.

1 ტაბ.

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ....  30 მგ

ვრცლად ამბროსანი

კაფსულები რეტარდი: შეფუთვაში 10 და 20 ც.

1 კაფს.

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი .... 75 მგ

ვრცლად ლიზლი SR

სიროფი: ფლაკონში 100 მლ5 მლ

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ..... 15 მგ

ვრცლად ლიზლი

საინექციო ხსნარი ამპულაში 2 მლ, შეფუთვაში 5 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი .... 7,5 მგ 15 მგ

საეთაშორისო დასხელება:

CYANCOBALAMIN; DEXAMETHAZONE; PHENYLBUTAZONE

მწარმოებელი: MERKLE, გერმანია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კომპლექსური ანთების საწინააღმდეგო საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი: A და B ხსნარების კომპლექტი.

ხსნარი A: ამპულაში 2 მლ

1 ამპ.

დექსამეტაზონი ........      3.32 მგ

ფენილბუტაზონი .......    375 მგ

ხსნარი B: ამპულაში 1 მლ

1 ამ.

ციანოკობალამინი .......   2.5 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

კომბინირებული პრეპარატი, ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზიური, სიცხის დამწევი და ურიკოზურიული მოქმედებით.

დექსამეტაზონი– გლუკოკორტიკოსტეროიდი, ახდენს გამოხატულ ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას.

ფენილბუტაზონი – არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატი (პირაზოლინის წარმოებული), ახდენს ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზიურ, სიცხის დამწევ და ურიკოზურიულ ეფექტს.

ნატრიუმის სალიცილამიდოაცეტატი ხასიათდება ანალგეზიური ეფექტით, უზრუნველყოფს პრეპარატის საუკეთესო ხსნადობას.

ციანკობალამინი (ვიტამინი B₁₂) მონაწილეობს ნუკლეინის მჟავების სინთეზში, ახდენს ლიპიდების ცვლის გააქტიურებას, უზრუნველყოფს უჯრედების რეგენერაციას და ნერვული ბოჭკოების მიელინური შრის რეგენერაციას, ახდენს გამოხატულ ანტინევროლოგიურ მოქმედებას.

ლიდოკაინი ახდენს  ინექციის ადგილის ანესთეზიას.

ჩვენებები:

• სახსროვანი სინდრომი(რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართროზი, მაალკირებელი სპონდილოართრიტი, პოდაგრა).
• ტკივილის სინდრომი (ნევრიტი, ნევრალგია, რადიკულიტი, ხერხემლის დეგენერაციული დაავადებები).

მიღების წესი და დოზირება:

კუნთში (ღრმად და ნელა ავადმყოფის ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში) 1 ინექცია დღეში, ყოველდღე ან დღეგამოშვებით, არაუმეტეს 3 ინექციისა კვირაში. განმეორებითი კურსის ჩატარებისას ინტერვალი კურსებს შორის უნდა შეადგენდეს რამდენიმე კვირას.

საინექციო ხსნარის მომზადების წესი:

2 ამპულიანი კომპლექტის გამოყენებისას შპრიცში თავდაპირველად აიღება ხსნარი A, შემდეგ – ხსნარი B.

შეყვანას ახდენენ დაუყოვნებლივ ხსნარების შერევისთანავე.

მზა ხსნარის ტემპერატურა ახლოს უნდა იყოს ავადმყოფის სხეულის ტემპერატურასთან.

განსაკუთრებული მითითებები:

– გათვალისწინებული უნდა იქნას კუმულაციის შესაძლებლობა ფენილბუტაზონის დიდი T1/2–ის გამო(განსაკუთრებით ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას).

– დასუსტებულ და ხანშიშესულ ავადმყოფებს ენიშნებათ მინიმალური დოზა.

– ინექციის ადგილის გაღიზიანებისაგან დაცვის მიზნით აუცილებელია კუნთში ღრმად ჩატარდეს ინექცირება და სხვადასხვა ადგილზე.

–  ავადმყოფობის მწვავე სიმპტომების კუპირების შემდეგ რეკომენდებულია მკურნალობა გაგრძელდეს ტაბლეტების ან რექტალური სანთლების გამოყენებით.

– მკურნალობის დროს ავადმყოფის საკვები უნდა შეიცავდეს საკმარისი რაოდენობით K⁺, ცილებს, ვიტამინებს და მცირედ ცხიმებს, ნახშირწყლებს და მოხარშულ მარილს.

– აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის კონტროლი, კრეატინინის შემცველობა, შარდოვანა და ტრანსამინაზა.

– დიურეტიკების ერთდროული გამოყენებისას აუცილებელია სისხლის შრატში K⁺ კონტროლი;

– ანტიკოაგულანტები – სისხლის შემდედებელი სისტემის მაჩვენებლების კონტროლი (სისხლდენის რისკის გამო). ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის კონტროლი უნდა ჩატარდეს მკურნალობის შეწყვეტიდან 2 კვირის შემდეგ(რომ გამოირიცხოს ფენილბუტაზონის გავლენა).

– ციანკობალამინმა შეიძლება ცდომილება შეიტანოს კლინიკო–ლაბორატორიულ მაჩვენებელში ფუნქციონალური მიელოზის და/ან პერნიციოზული ანემიის დროს.

უკუჩვენებები:

* ზემგრძნობელობა;

* მწვავე გასტრიტი; კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება (მათ შორის რემისიის ფაზაში);

* მიოკარდის მწვავე ინფარქტი, გამტარობის დარღვევით, პარკუჭოვანი არითმიები;

* ღვიძლის და/ან თირკმლის უკმარისობა;

* ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევა;

* ვირუსული ინფექცია(მათ შორის ჰერპესი, წითელა, პაროტიტი, პოლიომიელიტი, გამონაკლისია დაავადების ბულბარული ფორმა);

* სისტემური მიკოზი;

* გლაუკომა, რქოვანას ტრავმები;

* ძვლის ტვინისა და სისხლის დაავადებები(მათ შორის ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ჰემოფილია), მიელოსუპრესია; გიგანტურუჯრედოვანი არტერიიტი, რევმატიული პოლიმიალგია;

* პანკრეატიტი; სტომატიტი;

* ლიმფადენიტი ბცჟ ვაქცინაციის შემდეგ;

* ქირურგიული ოპერაცია;

*გლუკოზო–6–ფოსფატ დეჰიდროგენაზას დეფიციტი;

*ორსულობა; ლაქტაციის პერიოდი;

*ბავშვთა ასაკი (14 წლამდე),

* მოხუცებულთა ასაკი;

სიფრთხილით:

შაქრიანი დიაბეტი, ტუბერკულოზი, ამებიაზი, ეპილეფსია, ფსიქიური დაავადებები, ბრონქული ასთმა, თივის ცხელება, ბაქტერიული ინფექცია, არტერიული ჰიპერტენზია, არტერიული ჰიპოტენზია, თრომბოემბოლია, ოსტეოპოროზი.

გვერდითი მოვლენები:

ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, კრუნჩხვა, ძილის დარღვევა, ეიფორია, ფსიქოზი.

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ანურია, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, მადის დაქვეითება, ტკივილი მუცელში,დიარეა, კუჭ–ნაწლავის ეროზიულ–წყლულოვანი დაზიანება; კუჭ–ნაწლავიდან სისხლდენა, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა(იშვიათად).

სისხლის შემდედებელი და ჰემოსტაზის სისტემის მხრივ: ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, აპლასტიური ანემია, პანციტოპენია.

სუნთქვის სისტემის მხრივ: ფილტვების ჰიპერვენტილაცია, სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვა.

გულ–სისხლარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია, არტერიული წნევის დაქვეითება, ორთოსტატული კოლაფსი (იშვიათად).

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობისა და სმენის დარღვევა;

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: მეტაბოლური ალკალოზი ან აციდოზი, „თირკმლისმიერი“ ტრანსამინაზების მომატება.

ალერგიული რეაქციები: ეგზანთემა, კანის ქავილი, იშვიათად – ბრონქოსპაზმი.

ადგილობრივი რეაქციები: ინექციის ადგილის ტკივილი, ქსოვილის აბსცესი და ნეკროზი (იშვიათად).

სხვა: ცხელება, შეშუპება თავის ტვინის  და/ან ფილტვების, კომა, მიკოზი, იმუნოდეპრესია (ინფექციების მიმართ წინააღმდეგობის უნარის დაქვეითება, ჭრილობების შეხორცების შეფერხება).

მკურნალობა: ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია და სხვა რეანიმაციული ღონისძიებები; ჩვენებით ანტიეპილეპტიური მკურნალობა(დიაზეპამის შეყვანა), ჰემოდიალიზი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– შესაძლებელია სულფანილამიდებისა და Li+ პრეპარატების კონცენტრაციის გაზრდა, მეტოტრექსატის ტოქსიურობის მომატება, ბარბიტურატების საძილე მოქმედების გაძლიერება, ჰიპოტენზიური სამკურნალო პრეპარატების, ჰორმონალური კონტრაცეპტივების ეფექტურობის დაქვეითება, ფენიტოინის მოქმედების გაძლიერება, სულფინპირაზონის და მილაკოვანი სეკრეციის ბლოკატორების ურიკოზურიული ეფექტის შემცირება;

– ვაქცინაციის ეფექტურობის მნიშვნელოვანი დაქვეითება.

–  ანთების საწინააღმდეგო და ეთანოლის შემცველი სამკურნალო საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას კუჭ–ნაწლავის ტრაქტიდან იზრდება სისხლდენის რისკი.

– ჰიპოგლიკემიური თერაპიის ჩატარებისას აუცილებელია სისხლში გლუკოზის კონტროლი.

– პირდაპირი და არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენებისას, დიპირიდამოლი ან სულფინპირაზონი საჭიროებს პროთრომბინული დროის კონტროლს.

– საგულე გლიკოზიდებთან ერთდროული დანიშვნისას შეიძლება შენელდეს ან დაჩქარდეს დიგიტალიზაცია.

– დიურეტიკების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია დიურეზისა და ნატრიურეზის შემცირება, ჰიპო– ან ჰიპერკალიემიის განვითარება.

– ანაბოლური სტეროიდები და მეთიფენიდატი აძლიერებენ, ხოლო ღვიძლის მიკროსომალური ფერმენტების წინამორბედი ინდუქტორები (ბარბიტურატები, პრომეტაზინი, რიფამპიცინი, ფენიტოინი) ამცირებენ პრეპარატის ეფექტს.

METAMAX წარმოადგენს ახალი თაობის ხელის ანტისეპტიკურ სადეზინფექციო საშუალებას.

უზრუნველყოფს თქვენი და თქვენი შვილების ხელების სისუფთავეს და დაცვას მიკრობებისგან, რაც ძალზედ მნიშვნელოვანია სხვადასხვა სახის სეზონური, თუ არასეზონური დაავადებების პრევენციის მიზნით.

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ყველგან და ყოველთვის (სამკურნალო-პროფილაქტიკურ, საგანმანათლებლო დაწესებულებებში, საზოგადოებრივი დანიშნულებისა და სხვა ობიექტებში), განსაკუთრებით ისეთ დროს, როდესაც ხელების დაბანის საშუალება არ გაქვთ (მოგზაურობისას, ტრანსპორტში, კვების ობიექტებში, სამსახურში, სკოლაში და ა.შ.).

გამოიყენება, როგორც მოზრდილებში, ასევე ბავშვებში. არ გააჩნია კანზე ადგილობრივი გამაღიზიანებელი ზემოქმედება.