საერთაშორისო დასახელება:

GLIMEPIRIDE

მწარმოებელი: SANOFI AVENTIS

მოქმედი ნივთიერება: გლიმეპირიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 და 120 ც.

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი 1 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, "გლიკოლიატის ნატრიუმის სახამებელი", 25000 პოლივიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, რკინის წითელი ჟანგი(E 172)

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი 2 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა "გლიკოლიატის ნატრიუმის სახამებელი", 25000 პოლივიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, რკინის ყვითელი ჟანგი (E 172) ალუმინის პუდრით პიგმენტირებული ინდიკოკარმინის ლაქი(E 132).

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი 3 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, "გლიკოლიატის ნატრიუმის სახამებელი", 25000 პოლივიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, რკინის ყვითელი ჟანგი(E 172).

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი 4 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, "გლიკოლიატის ნატრიუმის სახამებელი", 25000 პოლივიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ალუმინის პუდრით პიგმენტირებული ინდიკოკარმინის ლაქი(E 132).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

გლიმეპირიდი, ამარილის აქტიური ნივთიერება, წარმოადგენს პერორალური გამოყენების ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატს - სულფანილშარდოვანას წარმოებულს. იგი ასტიმულირებს პანკრეასის ბეტა-უჯრედების მიერ ინსულინის სეკრეციას, აძლიერებს ინსულინის გამონთავისუფლებას, მაღლა სწევს ინსულინისადმი პერიფერიული ქსოვილების მგრძნობელობას.

ფარმაკოკინეტიკა:

4 მგ სადღეღამისო დოზით პრეპარატის მრავალჯერ მიღებისას სისხლის შრატში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია( C_max) აღინიშნება დაახლოებით 2.5 საათის შემდეგ და შეადგენს 309 ნგ/მლ; არსებობს ხაზოვანი (ან წრფივი) თანაფარდობა დოზასა და C_max-ს შორის, აგრეთვე დოზასა და AUC (ფართობი მრუდისა "კონცენტრაცია-დრო") შორის. გლიმეპირიდისათვის დამახასიათებელია აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა. საკვების მიღება არ ახდენს არსებით გავლენას შეწოვაზე. გლიმეპირიდისათვის დამახასიათებელია განაწილების ძალზე დაბალი მოცულობა (8.8 ლ-მდე), რომელიც დაახლოებით ტოლია ალბუმინის განაწილების მოცულობისა; აგრეთვე პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხი (99%-ზე მეტი) და დაბალი კლირენსი (48 მლ/წთ). რადიოიზოტოპით ნიშანდებული გლიმეპირიდის დოზის ერთჯერადი მიღების შემდეგ რადიოაქტიურობის 58% აღმოჩნდა შარდში და 35% განავალში. შეუცვლელი ნივთიერება შარდში არ გამოვლინდა. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 5-8 საათს; მაღალი დოზების მიღების შემდეგ ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება. სხვადასხვა სქესისა და ასაკობრივი ჯგუფის პაციენტებს გააჩნიათ მსგავსი ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები. თირკმელების ფუნქციის დარღვევის (კრეატინინის დაბალი კლირენსი) მქონე პაციენტებს აღენიშნებოდათ გლიმეპირიდის კლირენსის მომატებისა და სისხლის შრატში მისი საშუალო კონცენტრაციების შემცირების ტენდენცია. ამგვარად, ამ კატეგორიის პაციენტებს არ ემუქრებათ პრეპარატის კუმულაციის დამატებითი საშიშროება.

ჩვენებები:

ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტის (ტიპი 2) დიეტით თერაპიისა და ფიზიკური დატვირთვების არაეფექტურობის დროს. გარდა ამისა, ამარილის გამოყენება შესაძლებელია ინსულინის პრეპარატებთან ერთად  (ტიპი 2) ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატის საწყის და შემანარჩუნებელ დოზას ადგენენ ინდივიდუალურად, სისხლში და შარდში შაქრის დონის რეგულარული კონტროლის შედეგების საფუძველზე. სისხლში და შარდში შაქრის დონეზე რეგულარული დაკვირვება საშუალებას იძლევა განვსაზღვროთ პრეპარატის მიმართ პირველადი ან მეორად რეზისტენტობა.

საწყისი დოზა და დოზის შერჩევა:

მკურნალობის დასაწყისში ინიშნება 1 მგ ამარილი დღეში ერთხელ. საჭიროების შემთხვევაში დღეღამური დოზა თანდათან შეიძლება გაიზარდოს სისხლში შაქრის დონის რეგურალური კონტროლის პირობებში (1-2 კვირის ინტერვალით) შემდეგი სქემის მიხედვით: 1 მგ, 2 მგ, 3 მგ, 4 მგ, 6 მგ და გამონაკლის შემთხვევებში 8 მგ. კარგად კონტროლირებადი შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული ავადმყოფებისათვის სადღეღამისო დოზის დიაპაზონი შეადგენს 1-დან 4 მგ-მდე. მხოლოდ ცალკეულ ავადმყოფებში აღინიშნება თერაპიული ეფექტი პრეპარატის 6 მგ-ზე მეტი სადღეღამისო დოზის მიღებით. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 8 მგ.

დოზის კორექცია:

შაქრიანი დიაბეტის კომპენსაციის მიღწევისას მატულობს მგრძნობელობა ინსულინის მიმართ. ამასთან დაკავშირებით მკურნალობის პროცესში შეიძლება შემცირდეს გლიმეპირიდზე მოთხოვნილება. ჰიპოგლიკემიის განვითარების თავიდან ასაცილებლად საჭიროა დროებით შევამციროთ დოზა ან მოვხსნათ პრეპარატი.

დოზის კორექცია საჭიროა აგრეთვე წარმოებდეს ავადმყოფის სხეულის მასის ან ცხოვრების წესის შეცვლის შემთხვევაში, ან ისეთი სხვა ფაქტორების წარმოქმნისას, რომელიც ხელს უწყობს ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემიის განვითარების რისკის მომატებას (იხ. "განსაკუთრებული მითითებები").

შაქრის დონის დამწევი სხვა პრეპარატიდან ამარილზე ავადმყოფის გადაყვანა:

არ არსებობს ზუსტი თანაფარდობა ამარილისა და შაქრის დამწევი სხვა პერორალური პრეპარატების დოზებს შორის. ამგვარი პრეპარატებიდან ამარილზე გადაყვანისას მისმა სადღეღამისო საწყისმა დოზამ უნდა შეადგინოს 1 მგ (იმ შემთხვევებშიც კი, როდესაც ავადმყოფი ამარილზე გადაჰყავთ  შაქრის დამწევი სხვა პეროლარული პრეპარატის მაქსიმალური დოზიდან). ამარილის დოზის ნებისმიერი მომატება საჭიროა მოხდეს იმ რეკომენდაციების შესაბამისად, რომელიც წარმოდგენილია ქვეთავში "საწყისი დოზა და დოზის შერჩევა". საჭიროა მხედველობაში მივიღოთ ადრე გამოყენებული შაქრის დამწევი სხვა პერორალური პრეპარატის ეფექტურობის ხარისხი და ხანგრძლივობა.ადიტიური ეფექტის თავიდან ასაცილებლად, შეიძლება საჭირო გახდეს, დროებით, მკურნალობის შეწყვეტა.  რაც ზრდის ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკს.

გამოყენება ინსულინთან კომბინაციაში:

იმ შემთხვევებში, როდესაც ამარილის მაქსიმალური დოზის მიღებით ვერ ხერხდება სისხლში შაქრის დონის ნორმალიზება, შესაძლებელია მისი კომბინაცია ინსულინთან. ასეთ შემთხვევაში, ექიმის მიერ დანიშნული ამარილის ბოლო დოზა უცვლელი რჩება. ინსულინით მკურნალობა იწყება მინიმალური დოზიდან მისი შემდგომი თანდათანობითი გაზრდით და სისხლში შაქრის დონის კონტროლით. კომბინირებული მკურნალობა საჭიროებს აუცილებელ საექიმო კონტროლს. სადღეღამისო დოზის დრო და ჯერადობა განისაზღვრება ექიმის მიერ ავადმყოფის ცხოვრების წესის გათვალისწინებით. როგორც წესი, სადღეღამისო დოზა ინიშნება ერთ მიღებაზე, უშუალოდ საუზმის წინ. თუ კი სადღეღამისო დოზა დროზე არ იქნა მიღებული, მაშინ პრეპარატი უნდა მიიღონ უშუალოდ პირველივე ნოყიერი კვების წინ.

ამარილის ტაბლეტებს იღებენ მთლიანად, დაუღეჭავად საკმარისი რაოდენობის წყალთან ერთად (დაახლოებით 100-200 მლ). ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ამარილის მიღების შემდეგ არ გამოტოვოთ საკვების მიღება.

მკურნალობის ხანგრძლივობა:

როგორც წესი, ამარილით მკურნალობა ხანგრძლივია.

პრეპარატი საჭიროა მივიღოთ დანიშნული დოზითა და დანიშნულ დროს. შეცდომები პრეპარატის გამოყენებაში, მაგალითად, მისი მიღების გამოტოვება არასდროს არ შეიძლება გამოვასწოროთ შემდგომში უფრო მაღალი დოზის მიღებით. ექიმმა და ავადმყოფმა წინასწარ უნდა მოილაპარაკონ იმ ღონისძიებების შესახებ, რომლებიც მისაღებია ამგვარი შეცდომების შემთხვევაში (მაგ. წამლის ან საკვების გამოტოვება ან ისეთ სიტუაციებში, როდესაც შეუძლებელია დადგენილ დროში პრეპარატის მორიგი დოზის მიღება. ავადმყოფმა სასწრაფოდ უნდა შეატყობინოს ექიმმა პრეპარატის ძალზე მაღალი დოზის მიღების შემთხვევაში.

გვერდითი მოვლენები:

ცვლის პროცესების მხრივ: ჰიპოგლიკემია. ჰიპოგლიკემიის შესაძლო ნიშნები: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შიმშილის გრძნობა, გაძლიერებული ოფლიანობა, ტრემორი, ტაქიკარდია, არტერიული ჰიპერტენზია, ტკივილი გულის არეში, არითმიები, გულისრევა, ღებინება, შფოთვა, ძილის დარღვევა, მოუსვენრობა, აგრესიულობა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფის დაქვეითება, აპათია, დეპრესია, ძილიანობა, მეტყველების დარღვევა, აფაზია, მხედველობის დარღვევა, მგრძნობელობის დარღვევა, პარეზები, ცენტრალური გენეზის კრუნჩხვები, ცნობიერების დაბინდვა და გონების დაკარგვა კომაში ჩავარდნამდე, ზედაპირული სუნთქვა და ბრადიკარდია. ჰიპოგლიკემიის მძიმე შეტევის კლინიკური სურათი წააგავს თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის დარღვევის სურათს. ყველა აღწერილი ნიშანი თითქმის ყოველთვის ქრება ჰიპოგლიკემიის ნიველირების შემდეგ.

მხედველობის ორგანოს მხრივ: მკურნალობის დროს (განსაკუთრებით მის დასაწყისში) შეიძლება აღინიშნოს სისხლში შაქრის დონის ცვლილებებით გამოწვეული მხედველობის ტრანზიტორული დარღვევები.

კუჭ-ნაწლავის და ღვიძლის მხრივ: ზოგჯერ შეიძლება აღინიშნოს გულისრევა, პირღებინება, ეპიგასტრიუმში სიმძიმისა და დისკომფორტის შეგრძნება, ტკივილი მუცლის არეში, დიარეა, იშვიათ შემთხვევებში - ღვიძლის ტრასამინაზების აქტივობის მომატება, ქოლესტაზი, სიყვითლე, ჰეპატიტი (ღვიძლის უკმარისობის განვითარებამდე).

სისხლმბადი სისტემის მხრივ:  იშვიათად შესაძლოა განვითარდეს თრომბოციტოპენია, გამონაკლის შემთხვევებში - ლეიკოპენია, ჰემოლიზური ანემია ან ერითროციტოპენია, გრანულოციტოპენია, აგრანულოციტოზი და პანციტოპენია (მიელოსუპრესიის შედეგად).

ალერგიული რეაქციების მხრივ: ზოგჯერ შესაძლოა აღინიშნოს ქავილი, ჭინჭრის ციება, გამონაყარი კანზე. ამგვარი რეაქციები, როგორც წესი, ზომიერად გამოხატულია, მაგრამ შესაძლოა მოხდეს პროგრესირებაც და ან დაერთოს არტერიული წნევის დაწევა, დისპნოე, ანაფილაქსიური შოკის განვითარებამდე. ჭინჭრის ციების გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ მივმართოთ ექიმს.

სხვა გვერდითი მოვლენები გამონაკლის შემთხვევებში - ალერგიული ვასკულიტი. ფოტოსენსიბილიზაცია, სისხლის შრატში ნატრიუმის დონის დაქვეითება. თუ ავადმყოფი შეამჩნევს ზემოთ ჩამოთვლილ გვერდით მოვლენებს, მან რჩევა უნდა ჰკითხოს მკურნალ ექიმს.

გამომდინარე იქიდან, რომ ცალკეულმა გვერდითმა მოვლენამ, როგორიცაა მძიმე ჰიპოგლიკემია სისხლის სურათის მხრივ სერიოზული ცვლილებები, მძიმე ალერგიული რეაქციები, ღვიძლის უკმარისობა - შეიძლება გარკვეულ გარემოებაში ავადმყოფის სიცოცხლეს საფრთხე შეუქმნას, ასევე არასასურველი მძიმე რეაქციების განვითარების შემთხვევაში ავადმყოფმა დაუყოვნებლივ უნდა აცნობოს მათ შესახებ მკურნალ ექიმს და არავითარ შემთხვევაში არ გააგრძელოს პრეპარატის მიღება მისი რეკომენდაციის გარეშე.

უკუჩვენეები:

• ინსულინდამოკიდებული (ტიპი 1) შაქრიანი დიაბეტი;
• დიაბეტური კეტოაციდოზი, დიაბეტური პრეკომა და კომა;
• მომატებული მგრძნობელობა გლიმეპირიდის ან პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ (ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების განვითარების რისკი);
• ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
• თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები (მათ შორის ჰემოდიალიზზე მყოფი ავადმყოფები).

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულ ქალებში, მოსალოდნელი ორსულობის ან დაორსულების შემთხვევაში საჭიროა ქალის გადაყვანა ინსულინით თერაპიაზე.

ექსპერიმენტული გამოკვლევებით დადგენილია, რომ გლიმეპირიდი გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად. ამას გამო არ შეიძლება ამარილის დანიშვნა ლაქტაციის პერიოდში. ავადმყოფი უნდა გადავიდეს ინსულინზე ან შეწყვიტოს ძუძუთი კვება.

განსაკუთრებული მითითებები:

ადექვატური დიეტა, რეგულარული და საკმარისი ფიზიკური ვარჯიშები და, საჭიროების შემთხვევაში, სხეულის მასის დაკლება ისეთივე მნიშვნელოვანია სისხლში შაქრის დონის ოპტიმალური კონტროლის მისაღწევად, როგორც ამარილის რეგულარული მიღება. სისხლში შაქრის დონის არასაკმარისი დაწევის კლინიკური სიმპტომებია:  შარდვის სიხშირის მომატება, ძლიერი წყურვილი, პირის სიმშრალე, კანის საფარის სიმშრალე.

მკურნალობის დასწყისში შეიძლება გაიზარდოს ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი, რაც საჭიროებს ავადმყოფებზე განსაკუთრებით მკაცრ დაკვირვებას.

ფაქტორებს, რომლებიც ხელს უწყობენ ჰიპოგლიკემიის განვითარებას, მიეკუთვნება:

• ავადმყოფის მხრიდან ექიმთან თანამშრომლობის სურვილის უქონლობა ან არასაკმარისი უნარი (განსაკუთრებით ხანდაზმულ ასაკში);
• არასასრულფასოვანი, არარეგულარული კვება, საკვების მიღების გამოტოვება;
• დისბალანსი ფიზიკურ დატვირთვასა და ნახშირწყლების მოხმარებას შორის;
• ჩვეული დიეტის შეცვლა;
• ალკოჰოლის მიღება, განსაკუთრებით თუ მას ერთვის კვების გამოტოვებაც
• თირკმლების ფუნქციის დარღვევა;
• ღვიძლი ფუნქცის მძიმე დარღვევა;
• ამარილის დოზის გადაჭარბება;
• ენდოკრინული სისტემის არაკომპესირებული დაავადებები, რომლებიც ზემოქმედებენ ნახშირწყლების ცვლაზე (მაგ. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევები ჰიპოფიზური უკმარისობა ან თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა).
• ზოგიერთი სამკურნალო საშუალების ერთდროული გამოყენება (იხ."სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება").

ექიმი ინფორმირებული უნდა იყოს ზემოთ აღნიშნული ფაქტორებისა და ჰიპოგლიკემიის ეპიზოდების შესახებ, რადგან ეს ყოველივე ითხოვს ავადმყოფის მიმართ განსაკუთრებულ ყურადღებას. ამგვარი ფაქტორების არსებობისას, რომლებიც ზრდის ჰიპოგლიკემიის განვითარების საშიშროებას, საჭიროა ამარილის დოზის ან მკურნალობის სქემის კორექტირება.

აღნიშნული საჭიროა გაკეთდეს ინტერკურენტული დაავადების ან ავადმყოფის ცხოვრების წესის შეცვლის შემთხვევაში.

ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები შეიძლება იყოს შერბილებული ან სრულიად არ ვლინდებოდეს ხანდაზმულ ავადმყოფებში; ვეგეტატური ნეიროპათიით დაავადებულ ადამიანებში, ან ავადმყოფებში, რომლებიც ერთდროულად მკურნალობენ β-ადრენობლოკატორებით, კლონიდინით, რეზერპინით, გუანეტიდინით ან სხვა მსგავსი საშუალებებით.

ჰიპოგლიკემია თითქმის ყოველთვის შეიძლება სწრაფად იქნას ნიველირებული ნახშირწყლების (გლუკოზა ან შაქარი, მაგ. შაქრის ნატეხის სახით, ხილის ტკბილი წვენი ან ჩაი) დაუყოვნებლივი მიღებით. ამასთან დაკავშირებით ავადმყოფს უნდა ჰქონდეს თან არანაკლებ 20 გ გლუკოზა. შაქრის შემცველები არაეფექტურია ჰიპოგლიკემიის მკურნალობაში.

სულფანილშარდოვანას სხვა პრეპარატების გამოყენების გამოცდილებიდან ცნობილია, რომ მიუხედავად საწყის ეტაპზე ჰიპოგლიკემიის დაძლევის წარმატებისა, მოსალოდნელია მისი რეციდივი. ამასთან დაკავშირებით, აუცილებელია მუდმივად და გულდასმით დაკვირვება ავადმყოფზე. მძიმე ჰიპოგლიკემია საჭიროებს დაუყოვნებლივ მკურნალობას ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. ხოლო გარკვეულ შემთხვევებში ავადმყოფის ჰოსპიტალიზაციას.

თუ შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულს მკურნალობენ სხვადასხვა ექიმები (მაგალითად, უბედური შემთხვევის შემდეგ საავადმყოფოში ყოფნა, გამოსასვლელ დღეებში ავადმყოფობა), მან აუცილებლად უნდა აცნობოს ექიმებს თავისი დაავადების და ჩატარებული მკურნალობის შესახებ.

სტრესულ სიტუაციებში (მაგალითად ტრავმა, ქირურგიული ჩარევა, ინფექციური დაავადებები) შეიძლება წამოიჭრას ინსულინით თერაპიაზე ავადმყოფის დროებით გადაყვანის აუცილებლობა. ამარილით მკურნალობისას საჭიროა სისხლსა და შარდში შაქრის დონის, აგრეთვე გლიკოზირებული ჰემოგლობინის კონცენტრაციის რეგულარული კონტროლი. მკურნალობის დასაწყისში, ერთი სამკურნალო საშუალებიდან მეორეზე გადასვლის, ან ამარილის არარეგულარული მიღების დროს შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემიით გამოწვეულ ყურადღების კონცენტრაციისა და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფის დაქვეითებას. მან შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ავტოტრანსპორტის ან სხვადასხვა სახის მანქანებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის ჭარბი დოზირებისას შესაძლოა ჰიპოგლიკემიის განვითარება (იხ. "განსაკუთრებული მითითებები").

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ჰიპოგლიკემიური მოქმედებების გაძლიერება და ამასთან დაკავშირებით ჰიპოგლიკემიის შესაძლო განვითარება შეიძლება აღინიშნოს ამარილისა და ინსულინის და აგრეთვე სხვა პერორალური შაქრის დამწევი საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას, მაგალითად, როგორიცაა აგფ-ის ინჰიბიტორები, ალოპურინოლი, ანაბოლური სტეროიდები და მამაკაცის სასქესო ჰორმონები, ქლორამფენიკოლი, კუმარინის წარმოებულები, ციკლოფოსფამიდი, დიზოპირამიდი, ფენფლურამინი, ფიბრატები, ფლუოქსეტინი, გუანეტიდინი, იზოფოსფამიდი, მაო-ს ინჰიბიტორები, მიკონაზოლი, პენტოქსიფილინი (მაღალი დოზებით პარენტერალური შეყვანისას), ფენილობუტაზონი, აზაპროპაზონი, ოქსიფენბუტაზონი, პრობენიციდი, ქინოლონები, სალიცილატები, სულფინპირაზონი, სულფანილამიდები, ტეტრაციკლინები, ტრიტოკვალინი.

ჰიპოგლიკემიური მოქმედების შესუსტება და მასთან დაკავშირებული სისხლში შაქრის დონის მომატება შეიძლება ამარილისა და აცეტაზოლამიდის, ბარბიტურატების, კორტიკოსტეროიდების, დიაზოქსიდის, დიურეზულების, ადრენალინისა და სიმპატომიმეტური საშუალებების, გლუკაგონის, სასაქმებელი საშუალებების (ხანგრძლივი გამოყენებისას), ნიკოტინის მჟავას (მაღალ დოზებში), ესტროგენებისა და პროგესტერონების, ფენოთიზიანების, ფენიტოინის, რიფამპიცინის, ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ერთდროული გამოყენების დროს. H₂-რეცეპტორების ბლოკატორებს, კლონიდინსა და რეზერპინს შეუძლიათ ამარილის ჰიპოგლიკემიური მოქმედების როგორც გაძლიერება, ასევე შესუსტება.

β-ადრენობლოკატორები აქვეითებს გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობას, რასაც შეუძლია შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში გამოიწვიოს ნივთიერებათა ცვლის დარღვევების კომპენსაციის გაუარესება. გარდა ამისა, β-ადრენობლოკატორებს შეუძლია ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკის გაძლიერება.

ისეთი სიმპათოლიზური საშუალებების მოქმედებით, როგორიცაა β- ადრენობლოკატორები, კლონიდინი და რეზერპინი შესაძლებელია მივაღწიოთ ჰიპოგლიკემიის კლინიკური ნიშნების შესუსტებას ან არარსებობას.

ამარილის მიღების ფონზე შეიძლება ადგილი ჰქონდეს კუმარინის წარმოებულების მოქმედების გაძლიერებას ან შესუსტებას.

ალკოჰოლის ერთჯერად ან ქრონიკულ მიღებას შეუძლია ამარილის ჰიპოგლიკემიური მოქმედების გაძლიერებაც და შესუსტებაც.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰ c ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

METAMAX წარმოადგენს ახალი თაობის ხელის ანტისეპტიკურ სადეზინფექციო საშუალებას.

უზრუნველყოფს თქვენი და თქვენი შვილების ხელების სისუფთავეს და დაცვას მიკრობებისგან, რაც ძალზედ მნიშვნელოვანია სხვადასხვა სახის სეზონური, თუ არასეზონური დაავადებების პრევენციის მიზნით.

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ყველგან და ყოველთვის (სამკურნალო-პროფილაქტიკურ, საგანმანათლებლო დაწესებულებებში, საზოგადოებრივი დანიშნულებისა და სხვა ობიექტებში), განსაკუთრებით ისეთ დროს, როდესაც ხელების დაბანის საშუალება არ გაქვთ (მოგზაურობისას, ტრანსპორტში, კვების ობიექტებში, სამსახურში, სკოლაში და ა.შ.).

გამოიყენება, როგორც მოზრდილებში, ასევე ბავშვებში. არ გააჩნია კანზე ადგილობრივი გამაღიზიანებელი ზემოქმედება.

საერთაშორისო დასახელება:

GLIMEPIRIDE; METFORMIN

მწარმოებელი: SANOFI AVENTIS

მოქმედი ნივთიერება: გლიმეპირიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები:  შეფუთვაში 30 ც.

ამარილ მ  1/250 მგ

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი ..............................         1 მგ

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი ........ 250 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზა, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, პოვიდონი K30, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კოროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, პოლიეთილენის გლიკოლი 6000, ტიტანის დიოქსიდი, კარნაუბის ცვილი, გამოხდილი წყალი.

ამარილი®მ 2/250 მგ

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი ............................    2 მგ

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი ... 500 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზა, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, პოვიდონი K30, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, პოლიეთილენის გლიკოლი 6000, ტიტანის დიოქსიდი, კარნაუბის ცვილი, გამოხდილი წყალი.

ჩვენებები:

რეკომენდირებულია მისი კომბინირება დიეტასა და ფიზიკურ დატვირთვასთან ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტის ( ტიპი 2) სამკურნალოდ:

• იმ შემთხვევაში, თუ გლიმეპირიდინისა და მეტფორმინის საშუალებით ჩატარებული მონოთერაპია არ იწვევს შესაბამის გლიკემიურ კონტროლს;
• გლიმეპირიდისა და მეტფორმინის მეშვეობით თავისუფალი კომბინირებული მკურნალობის შენაცვლებისას.

მიღების წესები და დოზირება:

ამარილ მ-ის დოზა დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობაზე. ამ პრეპარატის სწორად გამოყენებისთვის, აუცილებელია სისხლის რეგულარული ტესტირება, რაც საშუალებას მისცემს ექიმს განახორციელოს დაკვირვება სისხლში შაქრის შემცველობის დონის ცვლილებაზე და ამ გზით დანიშნოს შესაბამისი მკურნალობის კურსი. რეკომენდებულია მკურნალობის კურსის დაწყება ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით და შემდეგ მოხდეს მისი გაზრდა სისხლში შაქრის შემცველობის დონის მიხედვით.

როდესაც ხდება ცალკეული ტაბლეტების სახით არსებული გლიმეპირიდისა და მეტფორმინის კომბინირებული მკურნალობიდან გამოთიშვა, ამარილ მ-ის მიღება ხორციელდება ბოლოს მიღებული დოზის საფუძველზე.

მიღების მეთოდი და სიხშირე: ამარილ მ-ის მიღება ხდება დღეში ერთხელ ან  2-ჯერ, უშუალოდ საუზმის წინ ან მისი მიღების დროს. ტაბლეტები მიიღება დაუღეჭავად დაახლოებით ნახევარ ჭიქა წყალთან ერთად.

ამარილ მ-ის დოზის გამოტოვება:

ტაბლეტები მიიღება შემდეგი საუზმის დროს. დაუშვებელია ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული ინდივიდუალური დოზის ანაზღაურების მიზნით.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ამარილ მ-ის მიღება არაა მიზანშეწონილი პაციენტებისათვის ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში ან მათთვის, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას ან ბავშვის ძუძუთი კვებას.

გვერდითი მოვლენები:

როგორც ყველა პრეპარატს, ამარილ მ-საც ახასიათებს გვერდითი ეფექტები:

• ჰიპოგლიკემია: ამარილ მ-ის სისხლში შაქრის დონის დამწევი ეფექტის გათვალისწინებით, შესაძლებელია თავი იჩინოს ჰიპოგლიკემიამ და იგი შემდგომშიც გაგრძელდეს.

ჰიპოგლიკემიის სავარაუდო სიმპტომებია: თავის ტკივილი, შიმშილის გრძნობა, გულისრევა, ღებინება, დაღლილობა, ძილიანობა, ძილის დარღვევა, შფოთვა, აგრესიულობა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, დეპრესია, დაბნეულობა, მეტყველების დარღვევა და საერთოდ მოშლა, მხედველობის მოშლა, კანკალი, პარეზები, მგრძნობელობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, უმწეობა, თვითკონტროლის დარღვევა, დელირიუმი, ცერებრალური კრუნჩხვები, ძილიანობა და ცნობიერების დაკარგვა-კომა, ზედაპირული სუნთქვა და გულის რიტმის შენელება (ბრადიკარდია). ამასთანავე, შესაძლებელია შეინიშნოს ისეთი კლინიკური ნიშნები, როგორიცაა ოფლიანობა, კანის სისველე, შფოთვა, გულის რიტმის აჩქარება (ტაქიკარდია), ჰიპერტონია, გულის აჩქარება, სტენოკარდია და გულის არითმია. ჰიპოგლიკემიის მძიმე ფორმის კლინიკური სურათი გულის წასვლის მსგავსია. ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები ქრება ჰიპოგლიკემიის კუპირებისთანავე.

• ლაქტოაციდოზი: ზოგიერთ პაციენტს, განსაკუთრებით თირკმელების ფუნქციის დარღვეით, აღენიშნებათ ეგრეთ წოდებული ლაქტოაციდოზი (სისხლში რძემჟავის ჭარბი რაოდენობა). მისი სიმპტომებია: სიცივის ან დისკომფორტის შეგრძნება, ძლიერი გულისრევა ან პირღებინება, აბდომინალური ტკივილი, წონის სწრაფი კლება ან გახშირებული სუნთქვა. თუ პაციენტს აღენიშნება ერთ-ერთი ზემოთ აღნიშნული სიმპტომი, აუცილებელია ამარილ მ-ის შეწყვეტა და ექიმის ინფორმირება.
• თვალები: განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში შეიძლება გამოვლინდეს მხედველობის დროებითი მოშლა, რაც განპირობებულია სისხლში შაქრის დონის ცვლილებით.
• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ზოგჯერ  თავს იჩენენ ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა: გულისრევა, ღებინება, სიმძიმისა და  ეპიგასტრიუმის არეში დისკომფორტის შეგრძნება, ტკივილი მუცლის არეში და დიარეა, ყველაზე ხშირ შემხთვევაში ეს ხდება მკურნალობის კურსის დაწყებისას.

იშვიათ შემთხვევებში, მატულობს ღვიძლის ტრანსამინაზების დონე, განსაკუთრებულ შემთხვევებში ვლინდება ღვიძლის ფუნქციის მოშლა (მაგალითად, ქოლესტაზი და სიყვითლე) და ჰეპატიტი, რის შედეგადაც შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის უკმარისობა.

• სისხლი: სისხლში შეიძლება აღინიშნოს ცვლილებები: იშვიათად, თრომბოციტოპენია და განსაკუთრებული შემთხვევებში - ლეიკოპენია, ჰეპოლიზური ანემია, ერითროციტოპენია, გრანულოციტოპენია, აგრანულოციტოზი და პანციტოპენია (მაგალითად, ძვლის ტვინის ფუნქციის მოშლის მიზეზით). აღინიშნება B₁₂ ვიტამინის დონის დაქვეითება სისხლის პლაზმაში.
• სხვა გვერდითი ეფექტები: მკურნალობის კურსის დასაწყისში ზოგიერთი პაციენტი უჩივის არასასიამოვნო ან ლითონის გემოს, რაც ხშირად ქრება სპონტანურად. ზოგჯერ ვლინდება ალერგიული ან ფსევდოალერგიული რეაქციები, რომლებიც გამოიხატება ქავილის, ჭინჭრის ციების ან გამონაყარის სახით. ისინი ზომიერი ხასიათისაა, მაგრამ შესაძლებელია მათი პროგრესირება, რასაც თან ახლავს დისპნოე და არტერიული წნევის დაქვეითება, ზოგჯერ ვითარდება ანაფილაქსიური შოკი. ჭინჭრის ციების გამოხატვის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ უნდა ეცნობოს ექიმს.

განსაკუთრებულ შემთხვევებში, შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს შრატში ნატრიუმის დონის შემცირებას, სისხლძარღვის კედლის ანთებასა (ალერგიული ვასკულიტი) და ფოტოსენსიბილიზაციას.

ვინაიდან ზოგიერთი გვერდითი მოვლენა (მაგალითად, მწვავე ჰიპოგლიკემია, სისხლის სურათის სერიოზული ცვლილება, მძიმე ალერგიული და ფსევდოალეგრიული რეაქციები ან ღვიძლის უკმარისობა) ცალკეული შემთხვევებში შეიძლება სიცოცხლისათვის საშიში აღმოჩნდეს, ამგვარი მოულოდნელი და მწვავე რეაქციების არსებობის შემთხვევაში, საჭიროა ექიმის დაუყოვნებელი ინფორმირება და ექიმის რეკომენდაციამდე პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები:

დაუშვებელია ამარილ მ-ის მიღება შემდეგ შემთხვევებში:

• ინსულინდამოკიდებული დიაბეტი ( ტიპი 1 , რომელიც საჭიროებს ინსულინით მკურნალობას);
• დიაბეტური კეტოაციდოზი;
• მომატებული მგრძნობელობა (ალერგია) გლიმეპირიდის ან მეტფორმინის ან ამარილ მ-ის სხვა შემადგენელი კომპონენტების მიმართ, ან სულფანილამიდების ან სულფანილშარდოვანას სხვა წარმოებულებისა და ბიგუანიდების მიმართ;
• ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში;
• თუ პაციენტს გადატანილი აქვს ლაქტოაციდოზი;
• თირკმლის დაავადება ან თირკმლის ფუნქციის მწვავე მოშლა;
• გულის უკმარისობა;
• თუ პაციენტს ახალი გადატანილი აქვს გულის შეტევა ან აღენიშნება სისხლის მიმოქცევის მწვავე პრობლემები ან სუნთქვის გაძნელება;
• დაავადებული ღვიძლი;
• ალკოჰოლის გადაჭარბებული რაოდენობით მიღება;
• მწვავე ინფექცია ან გაუწყლოება.
• თუ პაციენტი აპირებს განსაზღვრული ტიპის რენტგენის გადაღებას შიდავენური გზით მიღებულ იოდიზირებულ კონტრასტული ნივთიერებასთან ერთად, პაციენტმა უნდა შეწყვიტოს ამარილ მ-ის მიღება პროცედურების ჩატარების დროს და მისი დასრულებიდან რამდენიმე დღის მანძილზე;
• არასაკმარისი კვება. თუ პაციენტს აღენიშნება მოდუნება ან ლორწოვანი გარსის ან ადრენალინის არასაკმარისი ოდენობა.

გაფრთხილება:

ჰიპოგლიკემია: მკურნალობის პირველ კვირაში, ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი (სისხლში შაქრის შემცველობის დონის დაწევა) შესაძლებელია გაიზარდოს, რაც მოითხოვს განსაკუთრებით ზუსტი დაკვირვების წარმოების აუცილებლობას.

ჰიპოგლიკემიის გამომწვევი ფაქტორები:

• პაციენტის მიერ გამოხატული არასაკმარისი სურვილი ან (ჩვეულებრივ ხანდაზმულ პაციენტებში) უუნარობა ექიმთან ურთიერთობისა;
• არასრულფასოვანი, არარეგულარული კვება ან საკვების გამოტოვება;
• დისბალანსი ფიზიკურ დატვირთვასა და ნახშირწყლების მოხმარებას შორის;
• დიეტის შეცვლა;
• ალკოჰოლის მოხმარება, განსაკუთრებულად არარეგულარული კვების დროს;
• თირკმლის ფუნქციის მოშლა;
• ღვიძლის ფუნქციის მწვავე მოშლა;
• ამარილ მ-ის ჭარბი დოზით მიღება;
• ენდოკრინული სისტემის განსაზღვრული არაკომპენსირებული დაავადებები: ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მოშლა. ჰიპოფიზის უკმარისობა ან თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობა;
• სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღება.

ჰიპოგლიკემიის ამგვარი რისკ-ფაქტორების არსებობის შემთხვევაში, შესაძლებელია საჭირო გახდეს ამარილ მ-ის დოზის შეცვლა.

ამ ღონისძიების განხორციელება ასევე აუცილებელია მკურნალობის დროს სხვა დაავადების წარმოშობის ან პაციენტის ცხოვრების წესის შეცვლის შემთხვევაში.

ჰიპოგლიკემიის ეს სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს უმნიშვნელოდ ან საერთოდ არ გამოვლინდეს ისეთ სიტუაციებში, როდესაც ჰიპოგლიკემია ვითარდება თანდათან, ხანშიშესულ ან ნერვულ დაავადებათა გარკვეული ტიპებით დაავადებულ პაციენტებში (ვეგეტატიური ნევროპათია) ან ისეთ პაციენტებში, რომლებიც ამავე დროს იღებენ ß-ადრენობლოკატორებს, კლონიდინს, რეზერპინს, გუანეტიდინს ან სხვა სიმპათოლიზურ პრეპარატებს.

ჰიპოგლიკემიის სწრაფი კორექცია შესაძლებელია შაქრის დაუყოვნებელი მიღებით, მაგალითად, გლუკოზის, შაქრის ნატეხის ან შაქრით დამტკბარი სასმელის ფორმით. ამიტომ  პაციენტს ყოველთვის თან უნდა ჰქონდეს სულ მცირე 20 გრამი გლუკოზა (ხელოვნური დამატკბობლების შემცველი საკვები ან სასმელი, როგორიცაა დიეტური საკვები ან სასმელები, არაეფექტურია ჰიპოგლიკემიის კონტროლის პროცესში).

მძიმე ჰიპოგლიკემია მოითხოვს დამატებით გადაუდებელ მკურნალობას და ექიმის მეთვალყურეობას და ზოგიერთ შემთხვევებში, ჰოსპიტალიზებას. ამარილ მ-ით მკურნალობის დროს აუცილებელია სისხლსა და შარდში შაქრის, ისევე როგორც გლიკოლიზირებული ჰემოგლობინის თანაფარდობის რეგულარული კონტროლი.

ლაქტოაციდოზი: ლაქტოაციდოზი წარმოადგენს იშვიათ, მაგრამ სერიოზულ მეტაბოლურ გართულებას, რასაც იწვევს ამ პრეპარატის მკურნალობის პერიოდში მეტფორმინის ჭარბი დოზით დაგროვება. ლაქტოაციდოზს ძირითადად ახასიათებს სისხლში მომატებული ლაქტატის დონე, სისხლში pH-ის დონის დაწევა. ლაქტოაციდოზის შემთხვევები ძირითადად ფიქსირდება იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის ფუნქციის მოშლა.

ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი იზრდება თირკმლის ფუნქციის მოშლილობის ხარისხისა და პაციენტის ასაკის მიხედვით. ამასთანავე, ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი მცირდება თირკმლის ფუნქციის რეგულარული დაკვირვების შედეგად. პრეპარატის მიღებისგან თავი უნდა შეიკავონ იმ პაციენტებმა, რომელთაც აღენიშნებათ ღვიძლის დაავადებები.ამ პრეპარატის მიღების დროს პაციენტები უნდა მოერიდონ ალკოჰოლის გადაჭარბებული რაოდენობით მიღებას, როგორც იშვიათად ასევე ქრონიკულად,  რადგან ალკოჰოლი აძლიერებს მეტფორმინის მოქმედებას. ამასთანავე, უნდა მოხდეს პრეპარატის მიღების დროებითი შეწყვეტა ინტრავასკულარული რადიო-კონტრასტული გამოკვლევის ჩატარებამდე ან რაიმე ქირურგიული ჩარევის დროს.

ლაქტოაციდოზის სიმპტომებია: შეუძლოდ ყოფნა, მიალგია, სუნთქვის უკმარისობა, მომატებული ძილიანობა და არასპეციფიკური აბდომინალური ტკივილი, ჰიპოთერმია, ჰიპოტენზია. თუ პაციენტს აღენიშნება ზემოთჩამოთვლილი სიმპტომებიდან რომელიმე, დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ამარილ მ-ის მიღება და მიმართოს ექიმს.

თირკმლის ფუნქცია:

ვინაიდან მეტფორმინი გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით, უნდა წარმოებდეს შრატის კრეატინინის დონის განსაზღვრა მკურნალობის კურსის დაწყებამდე და მისი შემდგომი დარეგულირება:

• სულ მცირე წელიწადში ერთხელ მაინც ნორმალური თირკმლის ფუნქციის მქონე პაციენტებში;
• სულ მცირე 2- 4-ჯერ წელიწადში იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ შრატის კრეატინინის დონის აწევა უკიდურეს ზღვრამდე და ხანშიშესულ პაციენტებში.

თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება ხანშიშესულ პაციენტებში ხშირ და ასიმპტომურ ხასიათს ატარებს. უნდა წარმოებდეს სპეცალური გამაფრთხილეებლი ზომების მიღება ისეთ სიტუაციაში, როდესაც თირკმლის ფუნქცია დარღვეულია, მაგალითად, ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებით ან დიურეზულებით მკურნალობის კურსის დაწყებისას ან მკურნალობის დაწყებისას არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მეშვეობით.

სიფრთხილის ზომების გამოყენება:

• პაციენტმა რაც შეიძლება ზედმიწევნით უნდა დაიცვას ექიმის მიერ დანიშნული დიეტა;
• ჩაატაროს ექიმის მიერ დანიშნული ან რეკომენდირებული რეგულარული ბიოლოგიური შემოწმებები;
• თავი აარიდოს ალკოჰოლისა და ალკოჰოლიური სასმელების მიღებას;

ექიმს მიმართოს შემდეგი შემთხვევებისდაფიქსირებისას :  ქირურგიული ჩარევა, სიცხე, ინფექცია, გაძნელებული ჭამა; ორსულობის სურვილი,  სხვა მედიკამენტებით მკურნალობა.

სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის შესაძლებლობა: როდესაც დიაბეტის მკურნალობის კურსი არაა ზუსტად დაბალანსებული ან ჰიპოგლიკემიის შემთხვევაში.  სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის დროს თქვენი მხედველობა, ყურადღება და რეაქციები შეიძლება შენელებული იყოს.

ჭარბი დოზირება:

ამარილ მ-ის ჭარბი დოზით მიღებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს მძიმე და ზოგიერთ შემთხვევაში, სიცოცხლისათვის საშიში ჰიპოგლიკემია, რასაც შესაძლებელია დასჭირდეს ჰოსპიტალიზაცია გამაფრთხილებელი ღონისძიების სახითაც კი. იმის გამო, რომ ეს პრეპარატი შეიცავს მეთფორმინს, მისმა მიღებამ ასევე შესაძლებელია გამოიწვიოს ლაქტოაციდოზი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

უნდა მოხდეს ზოგიერთი სამედიცინო პრეპარატის ურთიერთქმედების პრევენცია იმ შემთხვევაში, თუ ისინი მნიშვნელოვნად ცვლიან სისხლში შაქრის შემცველობის დონეს. სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტის გაძლიერება და ამასთან, ზოგიერთ შემთხვევაში, ჰიპოგლიკემიის განვითარება შეიძლება აღინიშნოს, როდესაც ადგილი აქვს ქვემოთ ჩამოთვლილი წამლებიდან ერთ-ერთის მიღებას, როგორიცა: ინსულინი ან ორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატები, აგფ ინჰიბიტორები, ალოპურინოლი, ანაბოლური სტეროიდები და მამაკაცის სასქესო ჰორმონები, ქლორამფენიკოლი, კუმარინის წარმოებულები, ციკლოფოსფამიდი დიზოპირამიდი, ფენფლურამინი, ფენირამიდოლი, ფიბრატამი, ფლუოქსეტინი, გუანეტიდინი, იზოფოსფამიდი, მაოს- ინჰიბიტორები, მიკონაზოლი, პარა-ამინოსალიცილის მჟავა, პენტოქსიფილინი (პარენტერალურად მაღალი დოზების მიღებისას), ფენილობუტაზონი, აზაპროპაზონი, ოქსიფენბუტაზონი, პრობენიციდი, ქინოლონები, სალიცილატები, სულფინპირაზონი, სულფანილამიდები, ტეტრაციკლინი, ტრიტოკვალინი, ტროფოსფამიდი.

სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტების შემცირება და, მასთან დაკავშირებული შაქრის დონის მომატება სისხლში შეიძლება აღინიშნოს როდესაც ადგილი აქვს ქვემოთ ჩამოთვლილი წამლებიდან ერთ-ერთის მიღებას, როგორიცა:  აცეტაზოლამიდი, ბარბიტურატები, კორტიკოსტეროიდები, დიაზოქსიდი, დიურეზულები, ეპინეფრინი (ადრენალინი) და სხვა სიმპათომიმეტური პრეპარატები, გლუკაგონი, საფაღარათო საშუალებები (ხანგრძლივი მიღების შემდეგ) ნიკოტინის მჟავა (მაღალი დოზებით) ესტროგენები და პროგესტოგენები, ფენოთიაზინი, ფენიტინი, რიფამპიცინი, ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები.

H₂-ბლოკატორებმა, კლონიდინმა და რეზერპინმა შეიძლება გააძლიერონ ან შეამცირონ სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევი ეფექტი.

ß-ადრენობლოკატორები ამცირებენ გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობას. რამაც შეიძლება გააუარესოს შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ნივთიერებათა ცვლის კონტროლი. გარდა ამისა, ß-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდონ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი.

ისეთი სიმპათოლიზური პრეპარატების გავლენით, როგორიცაა ß-ადრენობლოკატორები, კლონიდინი, გუანიდინი და რეზერპინი, შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპოგლიკემიის კლინიკური ნიშნების შესუსტება ან არ არსებობა.

ალკოჰოლის ერთჯერადი ან ქრონიკული მოხმარება როგორც აძლიერებს, ასევე ამცირებს ამარილ მ-ის სისხლში შაქრის შემცველობის დამწევ ეფექტს. ალკოჰოლის მიღება ზრდის ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკს.

კუმარინის წარმოებულების მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ან შემცირდეს.

შესაძლებელია ლაქტოაციდოზის განვითარება მოხდეს შემდეგი პრეპარატების ერთდროული მიღების საფუძველზე: იოდიზირებული კონტრასტული ნივთიერებები და ანტიბიოტიკები, რომელთაც ახასიათებთ თირკმლის მიმართ ძლიერი ტოქსიკურობა (მაგალითად გენტამიცინი).

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰ C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:

ტაბლეტები 2 მგ/500 მგ - 3 წელი;

ტაბლეტები 1 მგ/250 მგ - 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი  გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

METAMAX წარმოადგენს ახალი თაობის ხელის ანტისეპტიკურ სადეზინფექციო საშუალებას.

უზრუნველყოფს თქვენი და თქვენი შვილების ხელების სისუფთავეს და დაცვას მიკრობებისგან, რაც ძალზედ მნიშვნელოვანია სხვადასხვა სახის სეზონური, თუ არასეზონური დაავადებების პრევენციის მიზნით.

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ყველგან და ყოველთვის (სამკურნალო-პროფილაქტიკურ, საგანმანათლებლო დაწესებულებებში, საზოგადოებრივი დანიშნულებისა და სხვა ობიექტებში), განსაკუთრებით ისეთ დროს, როდესაც ხელების დაბანის საშუალება არ გაქვთ (მოგზაურობისას, ტრანსპორტში, კვების ობიექტებში, სამსახურში, სკოლაში და ა.შ.).

გამოიყენება, როგორც მოზრდილებში, ასევე ბავშვებში. არ გააჩნია კანზე ადგილობრივი გამაღიზიანებელი ზემოქმედება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

პრეპარატი წარმოადგენს ალფა-ადრენობლოკატორს, რომელიც უშუალოდ მოქმედებს პოსტსინაფსურ ალფა-ადრენორეცეპტორებზე. აბლოკირებს რა შარდის ბუშტის სამკუთხედსა და სფინქტერში, აგრეთვე შარდსადენში ლოკალიზებული ალფა₁-ადრენორეცეპტორებს, პრეპარატი თრგუნავს აღნიშნული სისტემის ამ კუნთების შეკუმშვას, რაც იწვევს შარდის ნაკადისადმი წინააღმდეგობის შემცირებას. იგი აქვეითებს არტერიებისა და ვენების გლუვი კუნთების ტონუსს, ამცირებს სისხლძარღვთა საერთო პერიფერიულ წინააღმდეგობას და აქვეითებს სისტემურ არტერიულ წნევას.

ჩვენებები

• პრეპარატი გამოიყენება წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის სამკურნალოდ, როდესაც შეუძლებელია ქირურგიული ჩარევა, ადენომის პროგრესირებადი კლინიკური სიმპტომატიკით, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში.

დოზირების რეჟიმი

პრეპარატი გამოიყენება შიგნით მისაღებად 2.5 მგ-ის ოდენობით 3-ჯერ დღეში. 65 წლის ასაკის ზევით პაციენტებში საწყისი დოზა შეადგენს 2.5 მგ-ს 2-ჯერ დღეში (დილას და საღამოს). შემდგომში დოზა შესაძლებელია გავზარდოთ (მაგრამ არა უმეტეს 10 მგ/დღეში).

გვერდითი მოვლენები

ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, გულისრევა, დიარეა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, გადაღლილობა. იშვიათად - პირის სიმშრალე, ძილიანობა, ტაქიკარდია, ტკივილი მკერდის ძვლის უკან, შეშუპებები, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, კანზე გამონაყარი, ქავილი.

უკუჩვენებები

* ანამნეზში ორთოსტატული ჰიპოტენზია;

* სხვა ალფა-ადრენობლოკატორებთან ერთდროული გამოყენება;

* პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება გულის იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში, აგრეთვე სტენოკარდიის დროს. იმ შემთხვევაში, თუკი აღინიშნება სტენოკარდიის მიმდინარეობის გაუარესება, უნდა შეწყდეს პრეპარატის გამოყენება.

♦ ალფუზოსინისა და ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, კოლაფსის განვითარებამდე.

♦ ზოგადი ნარკოზის ჩატარების დროს პაციენტებში, რომლებიც იყენებდნენ ალფუზოსინს, შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს არტერიული წნევის ლაბილობას.

ლაკალუტი კბილის ძაფი 50 მ

კბილის ჯაგრისი სათანადოდ ვერ ასუფთავებს კბილთაშუა სივრცეებს. კბილთაშუა სივრცეში დარჩენილი საკვები ხელს უწყობს კარიესისა და ღრძილების ანთების განვითარებას. კბილების საფუძვლიანი წმენდისთვის აუცილებელია სპეციალური ძაფის გამოყენება.