ფორმა, შეფუთვა: საინექციო ხსნარი  0,1%. 1 ამპულაში 1 მლ ხსნარია და შეიცავს 1 მგ ადრენალინს. კოლოფში მოთავსებულია 10 ამპულა.

შემადგენლობა: Epinephrine

მწარმოებელი: პოლონეთი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ადრენერგული და დოფამინერგული აგენტი

ფარმაკოლოგიური მოქმედება: ადრენალინი წარმოადგენს ორგანიზმში წარმოებულ თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვანი შრის ჰორმონს. მისი ზემოქმედებით ხდება კანისა და ვისცერული სისხლძარღვების შევიწროება, იმატებს გულის შეკუმშვის ძალა, იზრდება გულის გამტარობისა და შეკუმშვების სიხშირე, ჟანგბადზე გულის კუნთის მოთხოვნის მომატება. დაბალი დოზებით მიღებისას საერთო პერიფერიული რეზისტენტობის შემცირებას იწვევს. გულის ფუნქციის სტიმულაცია და პერიფერული რეზისტენტობის მომატება იწვევს სისტოლური წნევის მომატებას. ადრენალინი იწვევს ბრონქების, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და სანაღვლე გზების გლუვი კუნთების რელაქსაციას და გავლენას ახდენს ნახშირწყლების მეტაბოლიზმზე. იგი ასევე ზრდის სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციას.

ჩვენება:

• გულის უეცარი გაჩერების დროს ინოტროპული საშუალების სახით (როდესაც სხვა მსგავსი საშუალებები არაეფექტურია);
• ანაფილაქსიური შოკის და სხვა ალერგიული რეაქციების დროს;
• ბრონქული ასთმის შეტევისას ბრონქოსპაზმის მოსახსნელად;
• ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების ადიუვანტის სახით, მათი შეწოვის შენელების მიზნით.

დოზირებისა და მიღების რეჟიმი: პრეპარატი გამოიყენება ექიმის მითითებების შესაბამისად. რაიმე ეჭვის შემთხვევაში, აუცილებელია ექიმთან კონსულტაციაც. მოზრდილებში ადრენალინი ინიშნება ამგვარად:

• გულის უეცარი გაჩერების დროს: ვენებში კეთდება სწრაფი ინექცია (ბოლუსური) დოზით 0,5-1,0 მგ ყოველ 3-5 წუთში. საჭიროებისას ადრენალინი მიიღება ინტრატრაქეალურად პაციენტის ინტუბაციის შემდეგ. ამ მიზნით 1 მგ უნდა განზავდეს 10 მლ 0,9%-იან ნატრიუმის ქლორიდში ან გამოხდილ წყალში.
• ინოტროპული საშუალების სახით მიღებისას: 5 მგ ადრენალინი (5 მლ) უნდა გაზავდეს 500 მლ 5%-იან გლუკოზაში. ინექციის გაკეთება იწყება სწრაფად - 2-8 მკგ/წთ, ხოლო შემდეგ ინფუზია 1-20 მკგ/წუთში.
• ანაფილაქსიური შოკის და სხვა ალერგიული რეაქციების დროს: ჰიპოტენზიის შემთხვევაში ვენებში კეთდება 0,1 მგ (0,1 მლ). ნორმალური არტერიული წნევის შემთხვევაში კანქვეშ ან კუნთებში კეთდება 0,3-0,5 მგ. ანაფილაქსიური შოკის დროს კანქვეშ დოზების გამეორება შეიძლება ყოველ 10-15 წუთში.
• ბრონქული ასთმის შეტევისას ბრონქოსპაზმის მოსახსნელად: კანქვეშ ან კუნთებში: 0,3-0,5 მგ. დოზების გამეორება შეიძლება 20 წთ-4 სთ ინტერვალებით.
• ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების ადიუვანტის სახით: ხსნარი 1:200000-1:100000 უნდა შეერიოს ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებას (0,1 მგ ადრენალინი უნდა განზავდეს 20 მლ ანესთეზიურ საშუალებასთან, რის შედეგადაც მიიღება ხსნარი 1:200000 ან 5 მკგ/მლ). მაქსიმალური დოზა 250 მკგ (3-5 მკგ/კგ).

ბავშვებში გამოყენებული  დოზირება:

კანქვეშ და კუნთებში: ახალშობილები და ჩვილები 3 თვემდე: 0,005-0,1 მლ ერთჯერადი დოზა. 4 თვიდან 14 წლამდე: 0,2-0,3 მლ ერთჯერადი დოზა. 15-დან 18 წლამდე: 0,4 მლ ერთჯერადი დოზა. ანაფილაქსიური შოკის დროს კანქვეშ და კუნთებში ინექციის გამეორება შეიძლება 3-ჯერ ყოველ 5-20 წუთში.

გულის უეცარი გაჩერებისას: ვენაში ნელა კეთდება 10 მკგ/კგ სხეულის წონაზე, ხოლო საჭიროებისას 3 წუთის შემდეგ 10-100 მკგ/კგ წონაზე. ანაფილაქსიური შოკის დროს ვენებში კეთდება ნელი ინექცია დოზით 10-30 მკგ/კგ/სხეულის წონაზე. თუ პაციენტი შენიშნავს, რომ პრეპარატის ეფექტი ძალიან ძლიერი ან სუსტია, აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

გვერდითი მოვლენები: არტერიული წნევის მომატება, გულის არიტმიები, ტაქიკარდია, რეტროესტერნული ტკივილები და ზოგჯერ სინკოპე. ასევე შეიძლება განვითარდეს:  ტრემორი, აგზნება, გაღიზიანება, თავის ტკივილი, უძილობა, დისპნოე, ჭარბი ნერწყვდენა, ოფლიანობა, გლუკოზის მეტაბოლიზმის დარღვევა, გლუკოზისა და შარდმჟავას კონცენტრაციის მომატება შრატში.

უკუჩვენება:

• მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ან სხვა რომელიმე ნივთიერების მიმართ;
• ჰიპოვოლემიური შოკი;
• ვიწროკუთხოვანი გლაუკომა;
• პროსტატის ჰიპერპლაზია.
• ლაქტაციის პერიოდი.

განსაკუთრებული მითითებები: ადრენალინი არ გამოიყენება ინტრაკარდიულად კორონარული სისხლძარღვების შესაძლო დაზიანების გამო. ორსულობისა და ლაქტაციის დროს მოცემული პრეპარატის გამოყენებამდე აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია - ადრენალინის გამოყენება ორსულობისას დასაშვებია, თუ, ექიმის აზრით, მოსალოდნელი სარგებელი დედისათვის აღემატება ნაყოფისათვის შესაძლო რისკს.

განსაკუთრებული სიფრთხილე მოეთხოვებათ ადრენალინის მიღებისას:

• პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ გულის იშემიური დაავადება, ჰიპერტენზია ან გულის არიტმია, ვინაიდან ეს პრეპარატი ასტიმულირებს სიმპათიკურ ტონუსს;
• პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერთიროიდიზმი,  თირკმლის უკმარისობა, ჰიპერკალიემია, ჰიპერკალციემია და დიაბეტი;
• როდესაც ეს პრეპარატი გამოიყენება ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებებთან ერთად, ვინაიდან იგი ახანგრძლივებს ანესთეზიას და აფერხებს ანესთეტიკების აბსორბციას.
• დაუშვებელია ხსნარის ინექცია სხეულის დისტალურ ნაწილებში (თითები, ყურები, ცხვირი, მამაკაცის სასქესო ორგანო);
• პრეპარატის გამოყენებამდე უნდა შემოწმდეს ხსნარის ფერი; სითხე უნდა იყოს უფერო ან თითქმის უფერო გამჭვირვალე (პრეპარატი არ გამოიყენება, თუ ხსნარი შეიცვლის ფერს ან ამპულაში გაჩნდება ნალექები).

ადრენალინი იწვევს ფსიქოფიზიკური მდგომარეობის ხანმოკლე მოშლას და ამდენად უარყოფითად მოქმედებს ავტომობილების მართვისა და მანქანა-დანადგარებთან მუშაობის უნარზე.

ზედოზირება: ჭარბი დოზის სიმპტომებია - გულის შეკუმშვათა სიხშირის მომატება, არიტმია, არტერიული წნევის მომატება, მიდრიაზი, კანის სიფერმკრთალე, თავის ტკივილი, კუნთების ტრემორი, აგზნება, ფსიქომოტორული აგზნება. ჭარბი დოზის შედეგები ხანმოკლეა და არ საჭიროებს თერაპიას. გამონაკლის შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს ვენებში ისეთი სწრაფმოქმედი ნივთიერების შეყვანა, რომელიც თრგუნავს ბეტაადრენერგიულ რეცეპტორებს (მაგ., პროპრანოლოლი). ასევე შესაძლებელია ნიტროგლიცერინის გამოყენება ენის ქვეშ. რეკომენდებულზე მაღალი დოზების მიღებისას აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება: პაციენტმა ექიმს უნდა აცნობოს ყველა იმ პრეპარატის შესახებ, რომლებსაც ის ამჟამად იღებს ან წარსულში იღებდა. საინჰალაციო საანესთეზიო საშუალებებთან (მაგ., ჰალოტანი) ერთად ადრენალინის გამოყენებისას შეიძლება აღინიშნოს გულის არიტმიები, მათ შორის ვენტრიკულური ფიბრილაცია. ადრენალინი არ გამოიყენება დიგიტალისის, საგულე გლიკოზიდებისა და ქინიდინის მაღალ დოზებთან ერთად, ვინაიდან ამ პრეპარატებმა შეიძლება გამოიწვიონ გულის კუნთის სენსიტიზაცია ბეტაადრენერგული პრეპარატების მიმართ და გულის არიტმიები. ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, გუანეთიდინი, მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორები, ანტიჰისტამინები და ლევოთიროთქსინ ნატრიუმი ზრდიან ადრენალინის ეფექტს. ადრენალინი ასუსტებს პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების ეფექტს.

შენახვის პირობები და ვადა: ინახება მშრალ, სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე. ვადა მითითებულია შეფუთვაზე.

ფორმა, შეფუთვა: შემოგარსული ტაბლეტები. ერთი ტაბლეტი შეიცავს 5მგ ან 10 მგ აქტიურ ნივთიერებას. მუყაოს კოლოფში მოთავსებულია 10-10-ტაბლეტიანი 3 ცალი ბლისტერი.

შემადგენლობა: ამლოდიპინი AMLODIPINE

მწარმოებელი: საქართველო

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: კალციუმის არხების ბლოკატორი. ჰიპოტენზიური საშუალება.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება: III თაობის კალციუმის არხების ბლოკატორი. ამლოდიპინის ჰიპოტენზიური ეფექტი განპირობებულია სისხლძარღვთა კედლის გლუვ კუნთებზე მისი პირდაპირი ზემოქმედებით, ხოლო ანტიანგინალური ეფექტი - პერიფერიული არტერიოლების გაფართოებით, რაც იწვევს საერთო პერიფერიული სისხლძარღვოვანი წინააღმდეგობის შემცირებას, ისე, რომ არ ხდება რეფლექტორული ტაქიკარდიის წარმოქმნა. ყოველივე ამის შედეგად, მცირდება მიოკარდიუმის მოთხოვნილება ჟანგბადზე და ენერგიის მოხმარება. მეორე მხრივ,  ამლოდიპინი აფართოებს მიოკარდიუმის ინტაქტური და იშემიური უბნების მსხვილი კალიბრის კორონარულ არტერიებსა და არტერიოლებს, აუმჯობესებს კოლატერალურ სისხლის მიმოქცევას და ამით ხელს უწყობს კორონარული არტერიების სპაზმის დროს მიოკარდიუმში ჟანგბადის მიწოდების გაუმჯობესებას.

ფარმაკოკინეტიკა: შინაგანი მიღებისას პრეპარატი ნელა და თითქმის მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა - 60-65%; მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა საშუალოდ 6-12 სთ-ში. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 97-98%. T1/2  შეადგენს 35-50 სთ-ს. ამლოდიპინი მეტაბოლიტების (60%) და შეუცვლელი სახით (10%) გამოიყოფა ძირითადად თირკმელების საშუალებით.

ჩვენება:

• არტერიული ჰიპერტენზია (კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაშიც);
• სტაბილური სტენოკარდია;
• არასტაბილური სტენოკარდია (მათ შორის - პრინცმეტალის სტენოკარდია);
• გულის უკმარისობა.

დოზირებისა და მიღების რეჟიმი: რეკომენდებული საწყისი დღიური დოზაა 5 მგ დღეში ერთხელ. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის მიხედვით შეიძლება დღიური დოზის გაზრდა. მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს 10 მგ-ს.

გვერდითი მოვლენები:
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: პერიფერიული შეშუპება, გულისცემის გაძლიერება, სახის წამოწითლება.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დაღლილობა, ძილიანობა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: დისპეფსიური მოვლენები, შესაძლებელია ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მატება.

ალერგიული რეაქციები: კანის ქავილი, კანზე გამონაყარი, მულტიფორმული ერითემა.

უკუჩვენება:

• ჰიპერმგრძნობელობა,
• აორტის სარქვლის გამოხატული სტენოზი,
• გულის მძიმე უკმარისობა,
• არტერიული ჰიპოტონია,
• ტაქიკარდია,
• კოლაფსი,
• სისხლძარღვოვანი და კარდიოგენული შოკი,
• მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის პირველი კვირა,
• ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები,
• ორსულობა და ლაქტაცია.

განსაკუთრებული მითითებები: პრეპარატის მოქმედება პედიატრიაში შესწავლილი არ არის. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ღვიძლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტებში. ხანდაზმული ასაკის პაციენტები და თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფები დოზის შემცირებას არ საჭიროებენ. ადიპინით დასაშვებია როგორც მონოთერაპია, ასევე სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში დანიშვნა.

ზედოზირება: დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს არტერიული ჰიპოტონია. მკურნალობა გულისხმობს შემდეგს: კუჭის ამორეცხვა, სისხლძარღვების შემავიწროებელი საშუალებებისა და კალციუმის გლუკონატის შეყვანა, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
ადიპინის მიღება უსაფრთხოა თიაზიდურ დიურეტიკებთან, ამფ-ის ინჰიბიტორებთან, ალფა-ადრენობლოკატორებთან, ბეტა-ადრენობლოკატორებთან, პროლონგირებული მოქმედების ნიტრატებთან, ნიტროგლიცერინთან, არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან, ანტიბიოტიკებთან და პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებთან კომბინაციაში. დიდი სიფრთხილით ინიშნება ადიპინისა და ბეტა-ადრენობლოკატორების კომბინაცია  მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის მნიშვნელოვანი დაქვეითების დროს. ადიპინი არ ახდენს გავლენას დიგოქსინის და ციმეტიდინის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე.

შენახვის პირობები და ვარგისიანობის ვადა: პრეპარატი ინახება 10-25^oC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას. იგი ვარგისიანია 3 წელი.

ფორმა, შეფუთვა: თეთრი დრაჟეები. ერთი დრაჟე შეიცავს 200 მგ აქტიურ ნივთიერებას. მუყაოს კოლოფში დევს 1 ან 2 ბლისტერი, რომელზეც  10  ცალი დრაჟეა.

შემადგენლობა: იბუპროფენი (Ibuprofen)

მწარმოებელი: იტალია.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება

ფარმაკოლოგიური მოქმედება: პრეპარატის ფარმაკოლოგიური თვისებები ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სამკურნალო საშუალება იბუპროფენის მოქმედებით არის განპირობებული. კერძოდ, მას აქვს ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი სწრაფი და ეფექტური მოქმედება.

ჩვენება:

• თავის (შაკიკი, რევმატული) და სახსრების ტკივილი, კუნთებისა და ზურგის ტკივილი, ნევრალგიები, კბილის ტკივილი, მენსტრუალური ციკლის დროს არსებული ტკივილი, ანთებები, ცხელება, გაცივება და გრიპის სიმპტომები.

დოზირებისა და მიღების რეჟიმი: მოზრდილებსა და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში საწყისი დოზაა 2 დრაჟე. მიღება სასურველია ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ. აუცილებლობის შემთხვევაში ინიშნება 1 ან 2 დრაჟე 4-6 საათში ერთხელ.

• 12 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის ექიმის კონსულტაციის გარეშე პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული.
• მიღებათა შორის ინტერვალი უნდა შეადგენდეს 6 სთ-ს. სასურველია ყველაზე მცირე ეფექტური დოზის გამოყენება. იმ შემთხვევაში, როდესაც დაავადების სიმპტომები შენარჩუნებულია 7 დღის განმავლობაში, ხოლო ცხელების - 3 დღეზე მეტხანს, საჭიროა ამის შესახებ ექიმის ინფორმირება.

გვერდითი მოვლენები: იშვიათია. მოსალოდნელია გულისრევა, კუჭის არეში ტკივილი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა, იშვიათად ალერგიული რეაქციები (კანის ქავილი და სხვა); აღნიშნული გვერდითი მოვლენები პრეპარატის მიღების შეწყვეტისთანავე ქრება. ძალიან იშვიათად აღინიშნება: კუჭის წყლული და მუქი ფერის განავალი. ასთმით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის გამოყენებისას აღინიშნება სუნთქვის გაძნელება.

უკუჩვენება:

• კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება;
• ასპირინთან ან სხვა ტკივილგამაყუჩებელ საშუალებებთნ კომბინაცია;
• იბუპროფენის, ასპირინის და/ან სხვა ტკივილგამაყუჩებელი სამკურნალო საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;
• ორსულობის ბოლო ტრიმესტრი;
• მხედველობის ნერვის დაავადება.

განსაკუთრებული მითითებები: ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში, აგრეთვე ანტიკოაგულანტების, დიურეზული და ჰიპოტენზიური საშუალებების რეგულარული გამოყენების, გულ-სისხლძარღვთა, თირკმელების, ღვიძლის დაავადებებისა და ასთმის შემთხვევაში პრეპარატის მიღებამდე საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

ზედოზირება: ჭარბი დოზირების ნიშნებია თავის ტკივილი, ძილიანობა, გულისრევა ან წნევის დაქვეითება, რომლის დროსაც აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

შენახვის პირობები და ვადა: ინახება მშრალ, სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას 25⁰C-მდე ტემპერატურაზე.

ფორმა, შეფუთვა:

• 0,1%-იანი თეთრი ან თითქმის თეთრი გაუმჭვირვალე კრემი. 1 გ კრემი შეიცავს 1 მგ აქტიურ ნივთიერებას. მუყაოს კოლოფში დევს 15 გ ადვანტანის შემცველი ალუმინის ტუბი.
• 0,1%-იანი თეთრიდან მოყვითალომდე ფერის გაუმჭვირვალე, ჰომოგენური მალამო. 1 გ მალამო შეიცავს 1 მგ აქტიურ ნივთიერებას. მუყაოს კოლოფში დევს 15 გ ან 50 გ ადვანტანის შემცველი ალუმინის ტუბი.
• 0,1%-იანი თეთრიდან მოყვითალომდე ფერის ნახევრად გამჭვირვალე ცხიმიანი მალამო. 1 გ მალამო შეიცავს 1 მგ აქტიურ ნივთიერებას. მუყაოს კოლოფში დევს 15 გ ადვანტანის შემცველი ალუმინის ტუბი.
• 0,1%-იანი თეთრი, გაუმჭვირვალე ემულსია. 1 გ ემულსია შეიცავს 1 მგ აქტიურ ნივთიერებას. მუყაოს კოლოფში დევს 20 გ ადვანტანის შემცველი ალუმინის ტუბი.

მოქმედი ნივთიერება: მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატი (methylprednisolone aceponate)

მწარმოებელი: INTENDIS MANUFACTURING, S. P. A. იტალია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გარეგანი მოხმარების გლუკოკორტიკოსტეროიდი

ფარმაკოლოგიური მოქმედება: ადვანტანი წარმოადგენს არაჰალოგენიზებულ სინთეტიკურ სტეროიდს. გარეგანი მოხმარების დროს თრგუნავს კანის ანთებით და ალერგიულ რეაქციებს, ასევე - პროლიფერაციის გაძლიერებასთან დაკავშირებულ რეაქციებს, რაც იწვევს ობიექტური სიმპტომების (ერითემა, შეშუპება, ლიქენიფიკაცია) და სუბიექტური შეგრძნებების (ქავილი, გაღიზიანება, ტკივილი) შესუსტებას. გარეგანი მოქმედების მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატის გამოყენებისას სისტემური მოქმედება მინიმალურად არის გამოხატული. კანის დიდ ფართობზე (საერთო ზედაპირის 40-60%) მრავალჯერადი გამოყენებისას, ასევე - ოკლუზიური სახვევის ქვეშ გამოყენებისას თირკმელზედა ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევა არც ბავშვებსა და არც ზრდასრულებში არ  შეიმჩნევა. სისხლის პლაზმაში კორტიზოლის დონე და მისი ცირკადული რიტმი ნორმის ფარგლებში რჩება, სადღეღამისო შარდში კორტიზოლის დონე არ მცირდება. მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატი (განსაკუთრებით - მისი ძირითადი მეტაბოლიტი 6 ალფა-მეთილპრედნიზოლონ-17-პროპიონატი) უკავშირდება უჯრედშიდა გლუკოკორტიკოსტეროიდულ რეცეპტორებს, სტეროიდულ-რეცეპტორული კომპლექსი, თავის მხრივ, უკავშირდება დნმ-ს განსაზღვრულ ნაწილებს და ამგვარად ხდება ბიოლოგიური ეფექტების სერიის გამოწვევა. კერძოდ, სტეროიდულ-რეცეპტორული კომპლექსის დნმ-სთან კავშირი იწვევს მაკროკაროტინის სინთეზის ინდუცირებას. მაკროკაროტინი აფერხებს არაქნოიდული მჟავების გამოთავისუფლებას და ამის შედეგად პროსტაგლანდინებისა და ლეიკოტრიენების ტიპის ანთებითი მედიატორების წარმოქმნას. გლუკოკორტიკოსტეროიდის მიერ ვაზოდილატაციური პროსტაგლანდინის ინჰიბირება და ადრენალინის სისხლძარღვთა შემავიწროებელი მოქმედების პოტენცირება იწვევს ვაზოკონსტრიქციულ ეფექტს.

ფარმაკოკინეტიკა: ადვანტანის კანიდან შეწოვის ინტენსივობა დამოკიდებულია კანის მდგომარეობაზე, წამლის ფორმასა და მოხმარების წესზე (კანის ღია უბანზე ისმება თუ ოკლუზიური სახვევის ქვეშ). მალამოს, კრემისა და ცხიმიანი მალამოს გამოყენებისას კანიდან ადსორბცია  ნეიროდერმიტებითა და ფსორიაზით დაავადებულ მოზარდებსა და ზრდასრულებში შეადგენს 2,5%-ს. ემულსიის გამოყენებისას კანიდან ადსორბცია დაავადების შემთხვევაში 0,27%-ია (რაც დაბალი მაჩვენებელია). რქოვანა გარსს მოშორებული კანიდან ადსორბცია გაცილებით მაღალია - 15%-ს უტოლდება. მთელი სხეულის დამუშავების შემთხვევაში (მაგალითად, მზის დამწვრობის დროს) სისტემური დოზა შეადგენს დაახლოებით 4 მკგ/კგ-ს დღეში, რაც სისტემურ ეფექტებს გამორიცხავს. მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატი ჰიდროლიზდება ეპიდერმასა და დერმაში. მთავარ და ყველაზე აქტიურ მეტაბოლიტს წარმოადგენს 6 ალფა-მეთილპრედნიზოლონ-17-პროპიონატი. სისხლის მიმოქცევის სისტემაში მოხვედრის შემდეგ 6 ალფა-მეთილპრედნიზოლონ-17-პროპიონატი სწრაფად გარდაიქმნება გლუკურონის  მჟავად და ამგვარად ინაქტივაციას განიცდის. მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატის მეტაბოლიტები (განსაკუთრებით - მისი ძირითადი მეტაბოლიტი  6 ალფა-მეთილპრედნიზოლონ-17-პროპიონატი) ძირითადად თირკმელებით გამოიყოფა. მისი ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს 16 საათს. მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატისა და მისი მეტაბოლიტების კუმულაცია ორგანიზმში არ ხდება.

ჩვენება:

მალამო, კრემი, ცხიმიანი მალამო: ზრდასრულებსა და 4 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში კანის დაავადებები (მათ შორის - ქრონიკულიც), რომლებიც ექვემდებარება გარეგანი მოხმარების გლუკოკორტიკოსტეროიდებით მკურნალობას:

• ატოპიური დერმატიტი, ნეიროდერმატიტი;
• ჭეშმარიტი ეგზემა;
• კონტაქტური დერმატიტი;
• დისჰიდროზული ეგზემა;
• მიკრობული ეგზემა;
• დეგენერაციული ეგზემა.

გარეგანი მოხმარების ემულსია: ზრდასრულებსა და 4 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში -

კანის მწვავე დაავადებები:

• ატოპიური ტერმატიტი, ნეიროდერმატიტი;
• კონტაქტური დერმატიტი;
• ჭეშმარიტი ეგზემა;
• სებორეული ეგზემა;
• დისჰიდროზული ეგზემა;
• დეგენერაციული ეგზემა;
• მზისმიერი დერმატიტი.

დოზირებისა და მიღების რეჟიმი: პრეპარატს ისვამენ თხელ ფენად კანის დაზიანებულ უბანზე დღეში ერთხელ. კრემის, მალამოსა და ცხიმიანი მალამოს ფორმით ადვანტანის ყოველდღიური გამოყენება ზრდასრულებისთვის შესაძლებელია მაქსიმუმ 12 კვირის განმავლობაში, ბავშვებისთვის - 4 კვირის განმავლობაში. ემულსიის ფორმით ადვანტანის მკურნალობის კურსი შეადგენს არა უმეტეს 2 კვირას. ადვანტანის კრემი შეიცავს მცირე რაოდენობით ცხიმს და დიდი რაოდენობით წყალს, ამიტომ რეკომენდებულია მწვავე ანთებითი პროცესებისა და ეგზემის სველი სტადიის სამკურნალოდ (ძალიან ცხიმიან კანზე), პროცესის როგორც გლუვ კანზე, ისე თმიან უბნებზე ლოკალიზაციის შემთხვევაში. მალამო ინიშნება კანის ისეთი დაავადებების დროს, რომლებსაც არ ახლავს სისველე, მაგრამ იწვევს ინფილტრატების წარმოქმნას, რომელთა დროსაც აუცილებელია ისეთი წამლისმიერი ფორმის დანიშვნა, რომელიც გაასწორებდა ცხიმისა და წყლის თანაფარდობას. მალამოს სახით გამოყენებული ადვანტანი კანს ოდნავ აცხიმიანებს, მაგრამ არ ინარჩუნებს სითბოსა და სინოტივეს. ცხიმიანი მალამოს გამოყენება ნაჩვენებია ძალიან მშრალ კანზე პროცესების არსებობისა და კანის ქრონიკული დაავადებების დროს, როდესაც საჭიროა პრეპარატის უწყლო ფორმა. ცხიმიანი მალამოს ოკლუზიური ეფექტი უზრუნველყოფს  მკვეთრად გამოხატულ სამკურნალო ეფექტს. ემულსიას იცხებენ კანზე და მსუბუქად იზელენ. მზისმიერი დამწვრობის შემთხვევაში ის დღეში მაქსიმუმ 2-ჯერ შეიძლება იქნეს გამოყენებული. თუ კანის საფარველი ემულსიის  ან კრემის ხანგრძლივი მოხმარების შემთხვევაში მეტისმეტად გამოშრა, პაციენტი გადაჰყავთ უფრო მეტი ცხიმის შემცველ წამლისმიერ ფორმაზე (მალამოზე ან ცხიმიან მალამოზე).

გვერდითი მოვლენები: ცალკეულ შემთხვევებში შესაძლოა თავი იჩინოს ქავილმა, წვამ, ერითემამ, პრეპარატის წასმის ადგილას გაჩნდეს ბუშტუკები. იშვიათია დერმატიტი და ალერგიული რეაქცია.

უკუჩვენება:

• კანის ტუბერკულოზი და პრეპარატის წაცხების ადგილას სიფილისის კანისმიერი გამოვლინება;
• პრეპარატის წაცხების ადგილას კანის ვირუსული დაზიანება (მაგალითად, ჩუტყვავილა, სირსველი);
• პრეპარატის წაცხების ადგილას როზაცეა, პერორალური დერმატიტი;
• ვაქცინაციაზე კანისმიერი რეაქცია;
• პრეპარატის კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობისას და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში გულდასმით უნდა აიწონ-დაიწონოს დედისთვის მოსალოდნელი სარგებლობა და  ნაყოფისთვის ან ჩვილისთვის პოტენციური რისკი. ამ კატეგორიის პაციენტებისთვის არ არის რეკომენდებული პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენება კანის დიდ ფართობზე წასასმელად.

მეძუძურმა დედებმა პრეპარატი არ უნდა წაისვან სარძევე ჯირკვლებზე.

განსაკუთრებული მითითებები: ბაქტერიული დერმატოზის და/ან დერმატომიკოზის დროს ადვანტანით თერაპიის პარალელურად აუცილებელია სპეციფიკური ანტიბიოტიკოთერაპია ან სოკოს საწინააღმდეგო მკურნალობა. არ შეიძლება ემულსიის წასმა ოკლუზიური სახვევის ქვეშ. გასათვალისწინებელია, რომ პამპერსმა შესაძლოა შექმნას ოკლუზიური ეფექტი. არ შეიძლება პრეპარატის თვალში მოხვედრა! როგორც სისტემური კორტიკოსტეროიდების, ასევე გარეგანი მოხმარების გლუკოკორტიკოსტეროიდების გამოყენების შემთხვევაში (კერძოდ, დიდი დოზით ან ხანგრძლივად მოხმარებისას, ოკლუზიური სახვევის გამოყენებისას, თვალის ირგვლივ ხმარებისას) შესაძლოა განვითარდეს გლაუკომა.

ზედოზირება: მეთილპრედნიზოლონის აცეპონატის ერთჯერადი ზედოზირების შემთხვევაში გარეგანი ან შემთხვევითი შინაგანი მოხმარებისას მწვავე ინტოქსიკაცია არ აღრიცხულა. მეტისმეტად ხანგრძლივი ან ინტენსიური ადგილობრივი გამოყენებისას შესაძლოა განვითარდეს კანის ატროფია (კანის გაცრეცა, ტელეანგიოექტაზიები, სტრიები). ამ დროს აუცილებელია, პრეპარატის მოხმარება შეწყდეს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება: ადვანტანის სხვა წამლებთან ერთად გამოყენება საშიში არ არის.

შენახვის პირობები და ვადა: მალამო, კრემი და ემულსია უნდა ინახებოდეს არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას. ვარგისია 3 წელი. ცხიმიანი მალამო უნდა ინახებოდეს არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას. ვარგისია 5 წელი.

მწარმოებელი: Star Laboratories (Pvt) Ltd., პაკისტანი.

შემადგენლობა: ინექცია შეფუთულია ორ ორმაგ ამპულად;

ყოველი 1მლ–იანი ამპულა შეიცავს:

აქტიურ ინგრედიენტებს: ციანკობალამინს  (USP)     1000მკგ

არააქტიურ ინგრედიენტებს:

მეთილპარაბენი (BP)                            1,49 მგ

პროპელ პარაბენი (BP)                         0,2მგ

ნატრიუმის ქლორიდი (USP)                8 მგ

წყალი ინექციისათვის (USP)                1მლ

ყოველი 2მლ ამპულა შეიცავს:

ადენოზინ ტრიფოსფატი    (MS)        10მგ

თიამინის   HCl  (USP)                    100მგ.

პირიდოქსინის   HCl  (USP)           100მგ.

ნიკოტინამიდი (BP)                             60მგ

არააქტიური ინგრედიენტები:

ბენზილის სპირტი (MS)                   40მგ

მანიტოლი (BP)                                  50მგ

დიეთანოლამინი  HCl  (USP)          25მგ

წყალი ინექციისათვის (USP)          2მლ

აღწერილობა:

B1, B6 და B12 ნეიროტროპული ვიტამინების კომბინაცია. ადენოზინ ტრიფოსფატსა და ნიკოტინ ამიდთან ერთად. ადენოფორტი გამოიყენება როდესაც წყალში ხსნადი ვიტამინების ნაკლებობაა ან მათზე მოთხოვნაა გაზრდილი.

მოქმედება:

ვიტამინები: B1, B6 და B12 და ატფ აუცილებელია ნორმალური მეტაბოლიზმის მიმდინარეობისათვის. განსაკუთრებით ნერვულ უჯრედებში.

ATP–ს კომბინაცია 3 ვიტამინ B ფაქტორთან ხშირად მნიშვნელოვან თერაპიულ ეფექტს განაპირობებს. იგი განსაკუთრებით ეფექტურია მწვავე შემთხვევებში, როდესაც სასურველია სწრაფი შედეგი.

ადენოზინ ტრიფოსფატი წარმოადგენს უჯრედის ენერგიის წყაროს და ამ მიზეზით ატფ ჩვეულებრივ ენერგიის აკუმულატორად (დამგროვებლად) მიიჩნევა. იგი ორგანიზმს ამარაგებს ფოსფორის მჟავით, რომელიც მნიშვნელოვანია კუნთების შეკუმშვისათვის, განსაკუთერებით გულის კუნთის შემთხვევაში. ატფ ხელს უწყობს ცხიმებისა და ვიტამინების ტრანსფორმაციას (გარდაქმნას) მათ აქტიურ ფორმად. ატფ ასევე მონაწილეობს ნუკლეინის მჟავების სინთეზში, მოქმედებს უშუალოდ კუნთებზე, არტერიულ სისტემაზე, ვაზომოტორულ ცენტრებზე ზემოქმედების გარეშე. მას გააჩნია უშუალო მასტიმულირებელი მოქმედება თირკმელზედა ჯირკვალის ქერქზე, რითაც ხელს უწყობს სტეროიდული ჰორმონების ბიოსინთეზს, ატფ მოქმედებს, როგორც ცხიმის მეტაბოლიზმის კატალიზატორი, მისი ეფექტურობა მნიშვნელოვნად იზრდება ვიტამინ B–კომპლექსთან ურთიერთობაში.

ჩვენებები:

• ნევრიტი და სხვადასხვა გენეზის ნევრალგიები, ტოქსიკური და არატოქსიკური წარმოშობის პოლინევრიტი, რადიკულიტი,ლუმბაგო; მიალგია, იშიალგია, ბურსიტები და ტენდინიტები: პერნიციოზული ანემია, ალკოჰოლური პერიფერიული ნევრიტი. დიაბეტური ნევრიტი, ხერხემლის დეგენერაციული დაავადებები, ოპერაციის შემდგომი მდგომარეობა.

მიღების წესი და დოზირება:

შეჰყავთ კუნთებში თითოეული ამპულა ცალ–ცალკე 10 ინექცია 2–3 დღიანი ინტერვალით. შემდგომში 1 ინექცია 1–2 თვეში ერთხელ.

უკუჩვენებები:

* იგი უკუნაჩვენებია თიამინის ან ციანკობალამინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას.

* არ უნდა გამოიყენონ პაცოენტებმა, რომელბიც იტარებენ ლევოდოპით თერაპიას.

გვერდითი ეფექტები:

შესაძლოა აღინიშნოს ჰიპერმგრძნობელობა იმ ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა თიამინისა და ციანკობალმინის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის მიზანშეწონილი სასიცოცხლო ჩვენების გარდა.

სიფრთხილე: ერთ შპრიცში მოხვედრა (ვიტამინ B1+ B6+ B12) თავიდან უნდა იქნას აცილებული შესაძლო ალერგიული რეაქციების და მათ მოქმედების  ურთიერთინაქტივაციის გამო.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ვიტამინი B6 ამცირებს ლევოდოპას თერაპიულ ეფექტს, თუ პაციენტს ასევე მიღებული აქვს დოპადეკარბოქსილაზას იჰიბიტორი. ნეომიცინმა, ქლორამფენიკოლმა, ამინოსალიცილის მჟავამ და ჰისტამის H2–ბლოკატორმა შესაძლოა შეამციროს მისი შეთვისების უნარი.

შენახვის პირობები:

ინახება: +8⁰C       +15⁰C ტამპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შენახვის ვადა:

2 წელი.

გაცემის წესი:

რეცეპტით.