21.88 ლარი
20.57 ლარი
ქვეყანა: თურქეთი
მწარმოებელი: ვოლდ მედიცინ ილაჩ სან ვე
გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო
ციპრო-დენკი 500მგ #10ტ
ციპრო-დენკი
შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება: ერთი შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს 582 მგ ციპროფლოქსაცინის ჰიდროქლორიდს, რაც ექვივალენტურია 500 მგ ციპროფლოქსაცინისა.
დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, მცირედ ჩანაცვლებული ჰიდროქსიპროპილის ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა, მაკროგოლ 400 ტიტანის დიოქსიდი (E 171).
როგორც ფტორქინოლონის ანტიბაქტერიული ჯგუფის წარმომადგენელი, ციპროფლოქსაცინი მოქმედებს დნმ-ჰირაზას კომპლექსზე და ტოპოიზომერაზა IV - ზე. ციპროფლოქსაცინი ეფექტურად მოქმედებს ბევრ აერობულ გრამ - დადებით ბაქტერიაზე, მათ შორის გრამდადებით სპორების წარმომქმნელ ორგანიზმებზე, როგორიც არის bacillus anthracis და აგრეთვე გრამ-უარყოფით ბაქტერიებზე.ციპროფლოქსაცინი უფრო ეეფქტურია გრამ - უარყოფითი ბაქტერიების, ვიდრე გრამ - დადებითი ბაქტერიების წინააღმდეგ. Pneumococci, Mycoplasma pneumoniae, Clamydophila pneumoniae და Clamydia trachomatis მხოლოდ მცირედ არიან მგრძნობიარენი პრეპარატის მიმართ. ციპროფლოქსაცინი აგრეთვე ეფექტურად მოქმედებს Micobacterium teberculosis, M.fortuitum, M.kansasii და M. chelonae-ს ზოგიერთი შტამის წინააღმედგ.
ციპროფლოქსაცინი ნაწილობრივ არაეფექტურია Stenotrofomonas maltophilia, Burkolderia cepacia, Serratia -ს და Acinetobacter - ის ზოგიერთი ტიპის და Campylobacter jejuni - ს წინააღმდეგ.
რეზისტენტულები არიან შემდეგი ბაქტერიები:Clostridia - ს (მაგალითად Clostridium difficile) და Bacteroides- ის ზოგიერთი შტამი, , Nocardia asterides, Ureaplasma urealyticum, Borrelia და Spirochaeta.
აგრეთვე რეზისტენტულია Pseudomonas და Enterococci-ს ზოგიერთი შტამები. Staphylococcus aureus ჩვეულებრივ რეზისტენტულია.
ციპროფლოქსაცინი არაეფექტურია Treponema pallidumi -ის მიმართ.
აბსორბცია:
შიგნით მიღების შემდეგ ციპროფლოქსაცინი ძირითადად შეიწოვება თორმეტგოჯა ნაწლავიდან და მლივ ნაწლავის ზედა ნაწილიდან. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლში აღინიშნება 60-90 წუთში. 250 მგ და 500 მგ-ს მიღების შემდეგ,Cmax საშუალოდ შეადგენს 0.8- 2.0 მგ/ლ-ს ან 1.5-2.9 მგ/ლ-ს.
აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 70-80%-ს. Cmax და AUC იზრდება დოზის პროპორციულად.
საკვების მიღება არ მოქმედებს ციპროფლოქსაცინის პლაზმის კონცენტრაციაზე.
განაწილება
წონასწორულ ფაზაში ციპროფლოქსაცინის განაწილების მოცულობა შეადგენს 2-3 ლ/კგ-ს.რადგან ციპროფლოქსაცინი მხოლოდ მცირედ უერთდება პლაზმის ცილებს (20-30%) და პრეპარატი ძირითადად წარმოდგენილია პლაზმაში არა-იონიზებული სახით, ამის გამო მიღებული დოზა მთლიანად და თავისუფლად დიფუნდირებს ექსტრავასკულურ სივრცეში. ამის შედეგად ორგანიზმის ზოგიერთ სითხეში და ქსოვილში არსებული პრეპარატის კონცენტრაცია შესაძლებელია მნიშვნელოვნად აჭარბებდეს პლაზმის კონცენტრაციას.
მეტაბოლიზმი / ელიმინაცია
ციპროფლოქსაცინი ძირითადად გამოიყიფა უცვლელი სახით, უმეტესი ნაწილი გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით. თირკმლის კლირენსი საშუალოდ შეადგენს 3-5 მლ/წთ/კგ-ს, ხოლო ტოტალური კლირენსი შეადგენს 8-10 მლ/ წთ/ კგ-ს.ციპროფლოქსაცინის ელიმინაციაში მონაწილეობს როგორც გლომერულური ფილტრაცია, ასევე ტუბულარული სეკრეცია. მიღებული დოზის 1% გამოიყიფა ნაღვლის გზით.
მცირე რაოდენობით დადგენილია შემდეგი 4 მეტაბოლიტი:დესეთილენის ციპროფლოქსაცინი (M1), სულფოციპროფლოქსაცინი (M2), ამოქსიპროფლოქსაცინი (M3), და ფორმილციპროფლოქსაცინი (M4). M1და M3-ს გააჩნია ანტიბაქტერიული ეფექტი, რაც მსგავსია ან ოდნავ ჩამოუვარდება ნადილექსის მჟავის ეფექტს. M4-ს, რომელიც გამოიყოფა მცირე რაოდენობით, გააჩნია ანტიბაქტერიული თვისებები, რაც ძალიან მსგავსია ნორფლოქსაცინის ეფექტისა.
როგორც პერორალური ასევე ინტრავენური მიღების შემდეგ ციპროფლოქსაცინის ნახევარგამყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 3-5 საათს. რადგან ციპროფლოქსაცინი გამოიყოფა არა მარტო თირკმელებით, არამედ ფეკალური მასების საშუალებითაც, ამის გამო მხოლოდ თირკმლის ფუნქციის ძლიერი დარღვევა იწვევს პრეპარატის ნახევარგამყოფის პერიოდის გაზრდას 12 სთ-მდე.
ციპრო-დენკ 500 არის ანტიბიოტიკი.ციპროფლოქსაცინი მიეკუთვნება ქინოლონის ნაერთების კლასს. აღნიშნული ანტიბიოტიკი ძირითადად მოქმედებს ბაქტერიულ ფერმენტზე (ჰირაზა), რომელიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ბაქტერიის პროლიფერაციაში. აღნიშნული ფერმენტის დაინჰიბირებით ციპროფლოქსაცინი ბაქტერიციდულად მოქმედებს პათოგენზე.
ციპრო-დენკ 500 გამოიყენება მოზრდილებში შემდეგი მიზნით:
ციპროფლოქსაცინისადმი მგრძნობიარე პათოგენებით გამოწვეული ინფექციების მკურნალობა:
ინფექციები
- სასუნთქი გზების; გრამ-უარყოფითი ბაქტერიებით გამოწვეული ფილტვების ანთება (ციპროფლოქსაცინი წარმოადგენს არჩევის პრეპარატს).
- შარდის ბუშტის (მწვავე და გაურთულებელი შარდის ბუშტის ინფექციები ცისტიტი). - საშარდე გზების გართულებული ინფექციები და პიელონეფრიტი (თირკმლის ანთების ფორმა).
- რეპროდუქციული ორგანოების, მათ შორის მწვავე ანთება გაურთულებელი გონორეა, პროსტატის ანთება(პროსტატიტი)
- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის: კუჭ-ნაწლავის მწვავე ანთება (გასტროენტერიტი)
- კანის და რბილი ქსოვილების
- ძვლების და სახსრების.
მძიმედ მიმდინარე პროცესები, რომლებიც მოქმედებენ მთელ ორგანიზმზე, მაგალითად ბაქტერიის პენეტრაცია სისხლში (სეპტიცემია); პერიტონიუმის ანთება (პერიტონიტი) პერიტონიტის შემთხვევაში ინიშნება დამატებით სხვა ანტიბიოტიკი, რადგან ზოგიერთი ბაქტერია (ანაერობი) უფრო ნაკლებად არის მგრძნობიარე ციპროფლოქსაცინის მიმართ. ინფექციები სუსტი რეზისტენტობის მქონე პაციენტებში (პაციენტები, რომელთაც მკურნალობენ იმუნსუპრესიული პრეპარატებით).
ინჰალაციური ციმბირის წყლულის მკურნალობა მის გამომწვევ პათოგენთან - Bacillus anthracis -თან კონტაქტის შემდეგ.
ბავშვები და მოზარდები:
ინჰალაციური ციმბირის წყლულის მკურნალობა მის გამომწვევ პათოგენთან - Bacillus anthracis -თან კონტაქტის შემდეგ.
ციპრო-დენკ 500 მიიღება ექიმის დანიშნულების შესაბამისად.
შემოგარსული ტაბლეტი უნდა გადაიყლაპოს საკმარისი რაოდენობით სითხესთან ერთად (მაგალითად ჭიქა წყალი, მაგრამ არა რძე ან ხილის წვენი). ტაბლეტები არ მიიღება საკვებთან ერთად.პრეპარატის მიღება მშიერ კუჭზე აძლიერებს მისი აქტიური ნივთიერების აბსორბციას.
თუ დანიშნულია 2-ჯერ დღეში, ასეთ შემთხვევაში პრეპარატი მიიღება 12 საათიანი ინტერვალებით (დილით და საღამოს).
დოზის მიღების სიხშირე და მკურნალობის ხანგრძლივობა:
ციპროფლოქსაცინის დოზა დამოკიდებულია ინფექციის ტიპზე და სიმძიმეზე, აგრეთვე მიკროორგანიზმების მგრძნობელობაზე, პაციენტის ასაკზე, წონაზე და თირკმლის ფუნქციაზე.
დაავადების სიმძიმიდან და მიმდინარეობიდან გამომდინარე ექიმი თავად გადაწყვეტს მკურნალობის ხანგრძლივობას.
ზოგადად მკურნალობა გრძელდება ტემპერატურის და სიმპტომების გაქრობიდან სულ მცირე 3 დღის განმავლობაში.
თუ არ არის სხვა დანიშნულება, მაშინ რეკომენდირებულია შემდეგი გაიდლაინები:
| ინფექციის ადგილი დოზა და მკურნალობის | საშუალო ხანგრძლივობა |
| ზედა და ქვედა საშარდე გზების ინფექციები | |
| მწვავე და გაურთულებელი შარდის ბუშტის ანთება ქალებში | 100-250 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ.1/2 ტაბლეტისა 2- ჯერ დღეში) 3 დღის განმავლობაში |
| ქვედა საშარდე გზების გართულებული ინფექციები და ზედა საშარდე გზების ინფექციები (პიელონეფრიტი) | 250-500 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ. 1/2 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში) 7-14 დღის განმავლობაში |
| შარდსაწვეთის და გენიტალური ორგანოების გონორეა (მწვავე გაურთულებელი უროგენიტალური გონორეა) | 250-500 მგ ერთი დოზის სახით (ექვივალენტ.1/2 ტაბლეტი). |
| პროსტატის ანთება (პროსტატიტი) | 500მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ.1ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში) 28 დღის განმავლობაში |
| ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება | 500 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ. 1 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში) 7-14 დღის განმავლობაში. |
| გრამ-უარყოფითი ბაქტერიებით გამოწვეული პნევმონია | 500 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ. 1 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში) 7-14 დღის განმავლობაში. |
| გრამ-უარყოფითი ბაქტერიებით გამოწვეული კანის, რბილი ქსოვილებისა და ძვლების (ოსტეომიელიტი) ინფექციები | 500-750 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ.1-11/2 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში). კანის და რბილი ქსოვილების მკურნალობა გრძელდება 5-10 დღე ოსტეომიელიტის მკურნალობა გრძელდება 4-6 კვირა. |
| ნაწლავის მძიმე ბაქტერიული ინფექცია (ენტერიტი) | 500 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ. 1 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში) როგორც წესი 3-7 დღის განმავლობაში. |
| გრამ-უარყოფითი ბაქტერიებით გამოწვეული მძიმე სისტემური ინფექციები; იმუნოსუპრესიულ პაციენტებში განვითარებული ინფექციები | 500-750 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ.1-11/2 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში). |
| ციმბირის წყლული | მოზრდილები: 500 მგ 2-ჯერ დღეში (ექვივალენტ.1 ტაბლეტისა 2-ჯერ დღეში) 60 დღის განმავლობაში ბავშვები: 15 მგ/კგ 2-ჯერ დღეში. მაქსიმალურმა დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 500 მგ-ს (ექვივალენტური 1 ტაბლეტისა). |
შენიშვნა: ინფექციის სიმწვავიდან და თირკმლის ფუნქციიდან (კრეატინინის კლირენსი) გამომდინარე ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება რაც შეიძლება დაბალი დოზა.
ღვიძლის და / ან თირკმლის დაქვეითებული ფუნქცია:
შრატში ციპროფლოქსაცინის დონის კონტროლი წარმოადგენს ყველაზე მისაღებ გზას, რაც საჭიროა დოზის დასარეგულირებლად შემდეგ შემთხვევებში:
მოზრდილები:
თირკმლის დარღვეული ფუნქცია:
ზომიერად ან ძლიერ დარღვეული თირკმლის ფუნქცია:
- თუ კრეატინინის კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 31-60 მლ/წთ/1.73 მ2- ს (თუ შრატის კრეატინინი შეადგენს დაახლოებით 120-170 მიკრომოლს; 1,4 – 1,9 მგ/დლ), მაშინ მაქსიმალური დოზა შეადგენს 1000მგ/დღეში.
- თუ კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 175 მიკრომოლს; >2.0 მგ/დლ), მაშინ მაქსიმალური დოზა შეადგენს 500 მგ/დღეში.
პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს დაკვირვების ქვეშ. ნორმალური თირკმლის ფუნქციის მქონე პაციენტებში დოზირების ინტერვალები იგივე რჩება.
თირკმლის დარღვეული ფუნქცია + ჰემოდიალიზი:
რეკომენდირებული დოზა: 500 მგ/დღე ერთი დოზის სახით ჰემოდიალიზის შემდეგ. თირკმლის დარღვეული ფუნქცია + მუდმივი ამბულატორიული პერიტონიუმის ჰემოდიალიზი (მაპჰ):
რეკომენდირებული დოზა: 500 მგ/დღეში ერთი დოზის სახით მაპჰ-ის შემდეგ.
ღვიძლის დარღვეული ფუნქცია:
დოზის დარეგულირება არ არის საჭირო მსუბუქი და საშუალო ხარისხის ღვიძლის უკმარისობის დროს, თუმცა შესაძლებელია საჭირო გახდეს ღვიძლის მძიმე უკმარისობის დროს.
თირკმლის და ღვიძლის დარღვეული ფუნქცია:
დოზა უნდა დარეგულირდეს როგორც მოცემულია პუნქტში „თირკმლის დარღვეული ფუნქცია“ და ამავდროულად სისხლში უნდა გაკონტროლდეს ციპროფლოქსაცინის დონე.
ბავშვები და მოზარდები (5-17 წლის ასაკი)
არ არსებობს მონაცემები პრეპარატის გამოყენების შესახებ თირკმლის და/ ან ღვიძლის დარღვეული ფუნქციის მქონე ბავშვებში.
პრეპარატის მიღება საკვებთან და სასმელთან ერთად.
არ შეიძლება ციპრო-დენკ 500-ის მიღება რძესთან, რძის პროდუქტებთან (მაგალითად იორგუტი) ან მაგნიუმის და კალციუმის შემცველ ხილის წვენებთან ერთად.ციპრო-დენკ 500 არ მიიღება მსგავსი ტიპის საკვების მიღებამდე 1-2 საათით ადე და მისი მიღებიდან სულ მცირე 4 საათის განმავლობაში. ციპრო-დენკ 500-ის მკურნალობის დროს არ არის სასურველი ალკოჰოლის მიღება.
ისევე როგორც სხვა პრეპარატებს, ციპრო-დენკ 500 შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები:
გვერდითი ეფექტების შესაფასებლად ჩვეულებრივ გამოიყენება შემდეგი კლასიფიკაცია:
| ძალიან ხშირი: | 10 პაციენტში ერთ შემთხვევაზე ხშირად |
| ხშირი: | 1 /10-ზე იშვიათად, მაგრამ 1/100-ზე ხშირად |
| არა ხშირი: | 1/100-ზე იშვიათად, მაგრამ 1/1000-ზე ხშირად |
| იშვიათი: | 1/1000-ზე იშვიათდ, მაგრამ 1/10000-ზე ხშირად |
| ძალიან იშვიათად: | 1/10000-ზე ან უფრო ნაკლები,ინდივიდუალური შემთხვეების ჩათვლით. |
ციპროფლოქსანის მკურნალობის დროს გვერდითი ეფექტები გამოვლინდა პაციენტთა 5-14%-ში.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:
ხშირად: გულისრევა, დიარეა, ღებინება, დისპეპსია, მუცლის ტკივილი, გაზების დაგროვება და მადის დაქვეითება.
იშვიათად: ფსევდომემბრანული კოლიტი (იხ.“სიფრთხილით“).
ნერვული სისტემის მხრივ:
ხშირად:თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, დაღლილობა, შფოთვა, კანკალი და გონების დაბინდვა.
იშვიათად:უძილობა, ხელ-ფეხის დაბუჟება, ოფლიანობა, სიარულის დარღვევა, გულყრა, ინტრაკრანიალური წნევის მომატება, ფობია, ღამის კოშმარები, დეპრესია და ჰალუცინაციები.
ძალიან იშვიათად: ქცევის პათოლოგიური დარღვევა (ფსიქიკური რეაქცია), მათ შორის სხვა ადამიანისათვის ზიანის მიყენება (იხ.“სიფრთხილით“).
გრძნობის ორგანოების მხრივ:
ძალიან იშვიათად: გემოვნების და ყნოსვის დარღვევა ან დაქვეითება, თუმცა აღნიშნული მოვლენა აღდგება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.მხედველობის დარღვევა (მაგალითად მხედველობის გაორება, ფერების გარჩევის უნარის დარღვევა), ყურებში შუილი, გარდამავალი სიყრუე (განსაკუთრებით მაღალ რეგისტრში), სიყრუე.
ალერგიული რეაქციები:
ზოგიერთი ალერგიული რეაქცია ვლინდება ციპროფლოქსაცინის პირველი დოზის მიღებისთანავე:
ხშირად:კანის რეაქციები, როგორიც არის გამონაყარი, ქავილი და წამლისმიერი ცხელება. ძალიან იშვიათად:
- პეტექიური დერმატორაგია (პეტექიები), სისხლიანი ბუშტუკების წარმოქმნა (ჰემორაგიული ბუშტუკები) და მცირე კვანძები (პაპულები), რომლებიც ზემოდან იკეთებენ ფუფხს, რაც წარმოადგენს სისხლძარღვების დაზიანების ნიშანს (ვასკულიტი), ჭინჭრის ციება (ურტიკარია), კანის ზომიერი ხარისხის ალერგიული რეაქციები, მაგალითად კვანძოვანი ცხელება (კვანძოვანი ერითემა), დისკოსებრი ეროთემა (მულტიფორმული აქსდაციური მცირე ერითემა0 ან მძიმე ფორმები (სტივენ-ჯონსონის სინდრომი), ლაილის სინდრომი.
- ინტერსტიციული ნეფრიტი (თირკმლის ანთების ერთერთი ტიპი), ღვიძლის ანთება (ჰეპატიტი), ღვიძლის უჯრედების ნევროზი (ღვიძლის დაზიანების ერთერთი ტიპი) ან სიცოცხლისთვის საშიში ღვიძლის უკმარისობა.
- ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური (ალერგიული) რეაქციები, მათ შორის სახის, სისხლძარღვების და ხორხის შეშუპება, სუნთქვის გაძნელება და თვით შოკიც კი. აღნიშნული ეფექტები შეიძლება გამოვლინდეს პირველი დოზის შეყვანის დროსაც.
ნებისმიერი ალერგიული რეაქციის გამოვლენისთანავე ციპრო-დენკი 500-ის მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ;
არა ხშირად: გულის ფრიალი.
ძალიან იშვიათად: პერიფერიული შეშუპება (ხელ-ფეხის შეშუპება), ალები, შაკიკი, გულის ბლოკადა და ტაქიკარდია.
ძვალ-სახსროვანი სისტემის მხრივ:
არა ხშირად: სახსრების ტკივილი და შეშუპება.
ძალიან იშვიათად: კუნთების ტკივილი და ტენოსინოვიტი (ტენდოვაგინიტი) ძალიან იშვიათ შემთხვევებში ფტორქინოლონთან ერთად კომბინიერბული მკურნალობის დროს შესაძლებელია გამოვლინდეს მყესის ანთება (ტენდინიტი) და მყესის გაგლეჯა (იხ.“სიფრთხილით“).
ძალიან იშვიათ შემთხვევებში შესაძლებელია გაუარესდეს მიასთენიის სიმპტომები (დამბლის სიმპტომებით მიმდინარე კუნთების დაავადება).
სისხლის და სისხლის კომპონენეტების მხრივ:
არა ხშირად: სისხლის ზოგიერთი უჯრედის რაოდენობის მომატება (ეოზინოფილია) ან შემცირება (ლეიკოპენია, გრანულოციტოპენია, თრომბოციტოპენია); ანემია.
ძალიან იშვიათად: სისხლის ზოგიერთი უჯრედის რაოდენობის მომატება (ლეიკოციტოზი, თრომბოციტოზი) ან შემცირება (ჰემოლიზური ანემია, პანციტოპენია, აგრანულოციტოზი) ან შემცირება (ჰემოლიზური ანემია, პანციტოპენია, აგრანულოციტოზი) ; პროთრომბინის მაჩვენებლების შეცვლა (სისხლის კოაგულაციური ფაქტორი).
ლაბორატოტიული პარამეტრების /შარდის მაჩვენებლების მხრივ:
თუ პაციენტს მკურნალობამდე ჰქონდა ღვიძლის დაავადება, ასეთ შემთხვევაში მოსალოდნელია ღვიძლის ფერმენტების მაჩვენებლების დროებითი მომატება (ტრანსამინაზები, ტუტე ფოსფატაზა) სიყვითლის განვითარება (ღვიძლის სტაზის შედეგად განვითარებული ქოლესტაზური სიყვითლე). აგრეთვე შეიძლება დროებით მოიმატოს შარდოვანას და სისხლის ცილების მაჩვენებლებმა.
ძალიან იშვიათ შემთხვევებში გამოვლინდა სისხლში შაქრის დონის მომატება (ჰიპერგლიკემია), შარდში კრისტალების ექსკრეცია (კრისტალურია) ან სისხლი შარდში (ჰემატურია).
სხვა გვერდითი მოვლენები:
არა ხშირად: ფილტვის ემბოლია, სუნთქვის დარღვევა (დისპნოე), ფილტვებში სითხის დაგროვება (ფილტვის შეშუპება), ცხვირიდან სისხლდენა (ეპისტაქსისი), სისხლიანი ხველა (ჰემოპტოზი) და სლოკინი.
ძალიან იშვიათად: საერთო სისუსტე, თირკმლის ფუნქციის გარდამავალი დარღვევა (შეიძლება განვითარდეს თირკმლის გარდამავალი უკმარისობა), ფოტოსენსიტიურობა (იხ. „სიფრთხილით“).
ხანგრძლივმა ან განმეორებითმა მკურნალობამ შესაძლებელია ხელი შეუწყოს რეზისტენტული ბაქტერიით ან სოკოთი გამოწვეული მეორადი ინფექციის განვითარებას.
ციპრო-დენკ 500 არ გამოიყენება:
- თუ პაციენტი მგრძნობიარეა (ალერგიულია) ციპროფლოქსაცინის ან პრეპარატში შემავალი ნებისმიერი ინგრედიენტის მიმართ.
- ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდში.
- თუ პაციენტს აქვს ჩივილები სახსრების მხრივ, რაც უკავშირდება იმავე კლასის ანტიბიოტიკებში შემავალი ნივთიერებების მიღებას.
- ბავშვებში და მოზარდებში ზრდის ფაზაში (5-17 წელი), რადგან არ არსებობს მონაცემები ამ ასაკში პრეპარატის გამოყენების შესახებ. გამონაკლისს წარმოადგენს ინჰალაციური ციმბირის წყლულის მკურნალობა მის გამომწვევ პათოგენთან - Bacillus anthracis -თანკონტაქტის შემდეგ.ცხოველებძე ჩატარებული კვლევებიდან გამოვლინდა,რომ პრეპარატის მიღებამ ზრდის ფაზაში შესაძლებელია გამოიწვიოს სახსრების დაზიანება.
- 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში.
ორსულობა: რადგან მცირე მონაცემები არსებობს ჩვილ ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების შესახებ, ამის გამო არ შეიძლება ციპრო-დენკ 500-ის მიღება ორსულობის პერიოდში. ლაქტაციის პერიოდი: ციპრო-დენკ 500 არ გამოიყენება არც ლაქტაციის პერიოდში, რადგან ციპროფლოქსაცინი გადადის დედის რძეში და შესაძლებელია ზეგავლენა მოახდინოს ბავშვზეც.
სიფრთხილით:
ციპრო-დენკ 500 მიიღება განსაკუთრებული სიფრთხილით შემდეგ შემთხვევებში:
- კრუნჩხვა (ეპილეფსია) ან ცენტრალური ნერვული სისტემის სხვა დაავადებები (მაგალითად ეპილეფსიის შემცირებული ზღურბლი, თუ ანამნეზში აღინიშნება კრუნჩხვის ეპიზოდები.თავის ტვინის შემცირებული პერფუზია, თავის ტვინის სტრუქტურის შეცვლა ან ინსულტი). ასეთ შემთხვევაში შესაძლებელია გამოვლინდეს გვერდითი ეფექტები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ.
-გლუკოზა-6-ფოსფატ დეჰიდროგენაზას ნაკლებობა (სისხლის უჯრედების თანდაყოლილი მატაბოლური დარღვევა) ან თუ ოჯახურ ანამნეზში აღინიშნება ეს დაავადება, ასეთ შემთხვევაში ციპროფლოქსაცინმა შესაძლებელია გამოიწვიოს წითელი უჯრედების დაშლა (ჰემოლიზი).
-კუნთის დაავადების ზოგიერთი ტიპი, რომელთაც თან ახლავთ დამბლის სიმპტომები (მიასთენია). მკურნალი ექიმი განსაკუთრებული სიფრთხილით შეარჩევს სასურველ დოზას და ყურადღებით გააკონტროლებს დაავადების მიმდინარეობას.
თუ მკურნალობის დროს ან მისი დასრულების შემდეგ განვითარდა მძიმე ან მუდმივი დიარეა, ეს შესაძლებელია მიუთითებდეს მსხვილი ნაწლავის ანთებაზე (ფსევდომემბრანული კოლიტი). ასეთ შემთხვევაში ციპრო-დენკ 500-ის მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, ხოლო ექიმმა უნდა დანიშნოს შესაბამისი მკურნალობა. არ შეიძლება პერისტალტიკის დამთრგუნველი პრეპარატების მიღება.
ზოგი მონაცემებით ციპროფლოქსაცინის მიღებისას შარდში გამოვლინდა კრისტალები (კრისტალურია).ციპრო-დენკი 500-ის მიღებისას პაციენტმა უნდა მიიღოს დიდი რაოდენობით წყალი, აგრეთვე არ არის სასურველი შარდის ჭარბი ალკალიზაცია.
იშვიათ შემთხვევებში ციპროფლოქსაცინმა შესაძლებელია გამოიწვიოს ფოტოსენსიტიურობა. შესაბამისად პაციენტი უნდა მოერიდოს მზის სხივებს და ულტრაიისფერ გამოსხივებას (სოლარიუმს). თუ ეს ვერ ხერხდება, ასეთ შემთხვევაში პაციენტმა უნდა მიიღოს სიფრთხილის ზომები (მაგალითად მზისგან დამცავი პროდუქტების გამოყენება). თუ მიუხედავად ასეთი სიფრთხილის ზომებისა პაციენტს მაინც აწუხებს ფოტოსენსიტიურობის სიმპტომები (მაგალითად მზის დაწვრობის მსგავსი რეაქციები), ასეთ შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს.
მყესის ანთება და/ან მყესის გაგლეჯვა (განსაკუთრებით აქილევსის მყესის) გამოვლინდა პაციენტებში, რომლებიც ერთად ღებულობენ კორტიკოიდებს და ციპროფლოქსაცინს. ტკივილის ან ანთების ნიშნების გამოვლენისთანავე მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, ხოლო დაზიანებული კიდური უნდა იყოს მოსვენებულ მდგომარეობაში. თუ სიმპტომები გამოვლინდება აქილევსის მყესის მხრივ, ასეთ შემთხვევაში მყესის გაწყდომის თავიდან ასაცილებლად საჭიროა ორივე კიდურზე გარკვეული ზომების მიღება, (მაგალითად ორივე აქილევსის მყესზე შინების დადება ან ორივე ქუსლის გამაგრება (საყრდენის დადება) (იხ.აგრეთვე „უკუჩვენება“).
ზემოქმედება ავტომობილისა და სხვა ტექნიკის მართვაზე:
შესაბამისი დოზების მიღების დროსაც კი შესაძლებელია, რომ ციპრო-დენკ 500 იმოქმედოს რეაგირების უნარზე და ასევე ავტომობილის და სხვა მექანიზმების მართვაზე. ეს განსაკუთრებით ეხება მკურნალობის საწყის პერიოდს, დოზის მომატებას, მედიკამენტის შეცვლას და პრეპარატის მიღებას ალკოჰოლთან ერთად.
დოზის გადაჭარბების სიმპტომები უმნიშვნელოა. 12 გრ-ის მიღების შედეგად განვითარებული ინტოქსიკაციის სიმპტომებია: თავბრუსხვევა, კანკალი, თავის ტკივილი, დაღლილობა, კრუნჩხვა, ჰალუციცნაციები, გონების დაბინდვა, ჩივილები კუჭ-ნაწლავის სისტემის მხრივ, ღვიძლის დათირკმლის ფუნქციის დარღვევა, მცირე კრისტალების ექსკრეცია და სისხლი შარდში (კრისტალურია, ჰემატურია).
დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში დაუყოვნებლივ უნდა მიემართოს მკურნალ ექიმს.პაციენტის სიმპტომებიდან გამომდინარე ექიმი თავად გადაწყვეტს, თუ რა ღონისძიებები უნდა ჩატარდეს: დოზის გადაჭარბებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს თირკმლის შექცევადი უკმარისობა.შესაძლებელია საჭირო გახდეს პრეპარატის ელიმინაციისთვის საჭირო ზომების მიღება. ციპროფლოქსაცინის აბსორბციის შესამცირებლად რეკომენდირებულია გააქტიურებული ნახშირის და მაგნიუმის და კალციუმის შემცველი ანტაციდების მიღება. სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობის დროს პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს დაკვირვების ქვეშ. საჭიროა თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი. ჰემოდიალიზის და პერიტონიალური დიალიზის სასუალებით (თირკმლის დიალიზი ან პერიტონეალური დიალიზი) გამოიყოფა ციპროფლოქსაცინის მხოლოდ მცირე ნაწილი ( ციპრო-დენკ 500-ის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში არ შეიძლება გაორმაგებული დოზის მიღება გამოტოვებულის სანაცვლოდ. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს დოზირების რეჟიმის შესაბამისად.
მცირე დოზის მიღების, პრეპარატის არარეგულარულად მიღების ან მკურნალობის ნაადრევად შეწყვეტის შემთხვევაში, შესაძლებელია განვითარდეს დაავადების რეციდივი, რისი მკურნალობაც გაცილებით ძნელია. საჭიროა ექიმის რეკომენდაციების დაცვა.
მედეოკლავი125+31.25მგ/5მლ100მლ
18.00 ლარი
16.92 ლარი
ქვეყანა: ინდოეთი
მწარმოებელი: მედეორ ლაიფ
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
მედეოკლავი 250+62.5მგ/5მლ100მლ
25.00 ლარი
23.50 ლარი
ქვეყანა: ინდოეთი
მწარმოებელი: მედეორ ლაიფ
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
ციპრო-G 500მგ #10ტ
10.65 ლარი
10.01 ლარი
ქვეყანა: საქართველო
მწარმოებელი: ჯი.ემ.პი
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
მედეოდექსი 1გ+5მლ გამხ#1ა
მედეოდექსი
ცეფტრიაქსონი 1 გ / 1% ლიდოკაინის ხსნარი 5 მლ
III თაობის ცეფალოსპორინი
მედეოდექსი წარმოადგენს მესამე თაობის ცეფალოსპორინული რიგის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს. ახდენს ბაქტერიციდულ მოქმედებას ბაქტერიების უჯრედის გარსის სინთეზის დათრგუნვით. აქტიურია უმეტესი გრამუარყოფითი და გრამდადებითი აერობისა და ზოგიერთი ანაერობის მიმართ.
მედეოდექსის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმები:
გრამუარყოფითიაერობები: Aeromonas spp., Alcaligenes spp., Branhamella catarrhalis, Citobacter spp., Enterobacter spp. (ზოგიერთი შტამი მდგრადია), E. coli, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp. (m.S., Kl. pneumoniae), Moraxella spp., Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa (ზოგიერთი შტამი მდგრადია), Salmonella spp. (მ.შ., S. typhi), Serratia spp. (მ.შ., S. marcescens), Shigella spp., Vibrio spp. (მ.შ., V. cholerae), Yersinia spp. (მ.შ., Y. enterocolitica).
გრამდადებითი აერობები: Streptococcus agalactiae, Staphylococcus aureus (პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Streptococcus bovis, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus viridans.
ანაერობული გამომწვევები: Bacteroides spp. (ზოგიერთი შტამი), Clostridium spp. Fusobacterium spp. (F. mortiferum და F. varium გარდა), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.
- მედეოდექსი მდგრადია პათოგენური მიკროორგანიზმების მიერ პროდუცირებული ბეტა-ლაქტამაზას ჰიდროლიზური მოქმედების მიმართ
- არ ახასიათებს ნეფრო და ჰეპატოტოქსიურობა. გააჩნია გამოყოფის ორმაგი
კომპენსატორული მექანიზმი, რაც საშუალებას იძლევა პრეპარატი გამოყენებული იქნას ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევების დროს
- ხასიათდება სწრაფი და მაღალი ბიოშეღწევადობით ორგანოებსა და ქსოვილებში, გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს.
- გამოირჩევა 24 საათის განმავლობაში შენარჩუნებული ბაქტერიციდული მოქმედებით
- მედეოდექსი წარმატებით გამოიყენება ხანდაზმულ და დაქვეითებული იმუნური სისტემის მქონე პაციენტებში
ჩვენებები:
- ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: ბრონქიტი, პნევმონია, ბრონქოპნევმონია, ფილტვის აბსცესი, პლევრის ემპიემა
- ოტორინოლარინგოლოგიური ინფექციები: ფარინგიტი, ტონზილიტი, შუა ყურის ანთება, სინუსიტი
- მენინგიტი, სეფსისი, სეპტიცემია
- შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები: ცისტიტი, პროსტატიტი, პიელონეფრიტი, ენდომეტრიტი, გონორეა, ვულვოვაგინიტი
- ინტრააბდომინალური ინფექციები: პერიტონიტი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და სანაღვლე გზების ინფექციები: კოლეცისტიტი, ქოლანგიტი
- ძვლ-სასროვანი სისტემის ინფექციები, ყბა-სახის მიდამოს ინფექციები
- კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები: ფურუნკულოზი, აბსცესი, პიოდერმია, ლიმფადენიტი, ლიმფანგიტი, ინფიცირებული ჭრილობები და დამწვრობები
- დაქვეითებული იმუნური სისტემის მქონე პირთა ინფექციური დაავადებები.
- ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკა.
გამოყენების წესი და დოზირება
ი/მ შეყვანის დროს მედეოდექსის ფლაკონის შიგთავსი 1.0 გ უნდა განზავდეს 1% ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარის 3.5 მლ-ში. არ შეიძლება ლიდოკაინის ვენაში შეყვანა.
მედეოდექსით მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაძღვრება ინფექციის სახეობისა და სიმძიმის მიხედვით. ( საშუალოდ შეადგენს 4-14 დღეს, მძიმე შემთხვევებში ეს ვადა შეიძლება გაიზარდოს).
12 წლიდან სტანდარტული თერაპიული დოზა 1 გ დღეში ერთხელ.
მძიმე ინფექციების დროს ინიშნება 2-4 გ დღე-ღამეში, ერთი დოზის სახით ან გაყოფილი ორ თანაბარ დოზად 12 საათიანი ინტერვალით.
12 წლამდე ასაკის ბავშვები: 20-50 მგ/კგ სხეულის წონაზე დღე-ღამეში ერთხელ.
მძიმე ინფექციებისას შეიძლება დღე-ღამეში 80 მგ-ს შეყვანა კგ სხეულის წონაზე, გარდა დღენაკლული ახალშობილებისა, რომლებშიც არ შეიძლება კგ-ზე 50 მგ სადღეღამისო დოზის გადამეტება. 50 კგ ან მეტი სხეულის წონის ბავშვებში გამოიყენება ჩვეულებრივი დოზირება.
ეს დოზები არ საჭიროებს ცვლილებას ხანდაზმულ პაციენტებში
ორსულობა, ლაქტაცია:
ცეფტრიაქსონი გაივლის პლაცენტარულ ბარიერს და მცირე კონცენტრაციით გადადის დედის რძეში.
უკუჩვენება: ჰიპერმგრძნობელობა ცეფტრიაქსონისა და ცეფალოსპორინების მიმართ.
გვერდითი მოქმედება: როგორც წესი, შექცევადია და პრეპარატის მოხსნისთანავე ქრება.
შესაძლებელი გვერდითი ეფექტებია: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ - თხელი განავალი ან დიარეა, გულისრევა, ღებინება. იშვიათად –ალერგიული დერმატიტი, ქავილი, ძალიან იშვიათად –თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა.
გამოშვების ფორმა: ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად. N1
ყოველი შეფუთვა შეიცავს: 1 ფლაკონი - ცეფტრიაქსონი 1 გრ, 1 ამპულა - 1% ლიდოკაინის ხსნარი 5მლ.
მწარმოებელი: Medeor Life Care LLP.
ციპრო 500მგ #14ტ
საერთაშორისო დასახელება - ciprofloxacin
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ფტორქინოლონების ჯგუფის პრეპარატები
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
500მგ 14ც ტაბლეტი
ყოველი ტაბლეტი შეიცავს:
ციპროფლოქსაცინს - 500 მგ (583 ციპროფლოქსაცინის მონოჰიდრატის ნიტრო-ლურჯ ტეტრაზოლიუმს).
საღებავი: ტიტანის დიოქსიდი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ციპროფლოქსაცინი წარმოადგენს სინთეზურ ფტორქინოლონს, გააჩნია ბაქტერიციდული თვისებები. მინიმალური მაინჰიბირებელი კონცენტრაცია უმეტესი ბაქტერიებისათვის მერყეობს 0,005 - 2,0 მკგ/მლ. ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარეა Escherichia coli, Salmonella spp, Shigella spp, Enterobacter spp, Citrobacter spp, Proteus spp, Providencia spp, Morganella morganii, Haemophilus influenzae, Klebsiella pneumoinae, Yersenia enterocolitica, Campylobacter jejuni, Aeromonas hydrophilia, Elkenella corrodens, Neiseria gonorhoea, Vibrio spp, Neiseria meningitis, Branhamalla cataralis, Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter spp, Staphylococcus aureus (მგრძნობიარე ან მდგრადი მეტიცილინის მიმართ), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes, Enterococcus, Streptococcus viridans, Listeria monocytogenes, Chlamydia trachomatis, Corinebacterium spp, Peptostreptococcus spp, Gardnerella vaginalis, Mycobacterium spp, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium avium-intracelulare, Mycobacterium kansasii.
ციპროფლოქსაცინის მიმართ ზომიერად მგრძნობიარეა Pseudomonas maltophilia, Streptococcus pneumoniae da Streptococcus faecalis.
პრაპარატის ბაქტერიოციდული მოქმედება ვლინდება სწრაფად და ნარჩუნდება ხანგრძლივი დროის განმავლობაში. მოქმედების მექანიზმი მოიცავს ბაქტერიის დნმ-ის ზედაპირზე მდებარე დნმ-ჰირაზის (ტოპოიზომერაზა II) ინჰიბირებას. რეზისტენტობა პრეპარატის მიმართ გამომუშავდება იშვიათად. ციპროფლოქსაცინი არ ავლენს ჯვარედინ რეზისტენტობას ამინოგლიკოზიდებთან, β-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებთან, ტეტრაციკლინთან და ფოლის მჟავას ანტაგონისტებთან.
ფარმაკოკინეტიკა
ციპროფლოქსაცინი კარგად იწოვება პერორალური მიღებისას და 1,5 საათის განმავლობაში აღწევს თავის მაქსიმალურ კონცენტრაციას. მიღებული დოზის 55% გამოიყოფა შარდთან ერთად. მათი უმეტესობის ელიმინირება ხდება პირველი 24 საათის განმავლობაში. თირკმლის მიერ ელიმინაცია წარმოებს გორგლოვანი ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის მეშვეობით. ციპროფლოქსაცინის 80% გამოიყოფა უცვლელი სახით. ციპროფლოქსაცინის უჯრედშიდა შეღწევის უნარის გამო, იგი დადებითად მოქმედებს ინფექციების დროს, რომლებიც გამოწვეულია უჯრედშიდა პათოგენების მიერ, როგორიცაა Brucella melitentis, Legionella spp. da Mikoplasma hominis.
ჩვენებები
ციპროფლოქსაცინი გამოიყენება მის მიმართ მგრძნობიარე გამომწვევებით გამოწვეული დაავადებების სამკურნალოდ.
ყელ-ყურ-ცხვირის ორგანოების ინფექციები: შუა ყურის იტიტი, სინუსიტი, ფარინგიტი, ტონზილიტი.
შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები: ცისტიტი, პიელიტი, პიელონეფრიტი, პროსტატიტი, სემინალური ვეზიკულიტი, გონორეა, ურეთრიტი, პელვიოპერიტონიტი, სალპინგიტი, ენდომეტრიტი, ვულვოვაგინიტი.
ინტრააბდომინალური ინფექციები: ქოლეცისტიტი, პერიტონიტი, ქოლანგიტი, აპენდიციტი, გამჭოლი ჭრილობები, ინტრააბდომინალური აბსცესი.
გასტროინტესტინური ინფექციები: ენტერიტი, ენტეროკოლიტი, დიარეა.
კანის და რბილი ქსოვილების ინფექციები: დერმატიტი, ინფიცირებული ჭრილობები, ლიმფანგიტი, აბსცესი, ფლეგმონა, ცელულიტი.
ძვლების და სახსრების ინფექციები: ოსტეომიელიტი, სეფსისური ართრიტი.
ზოგადი ინფექციები: სეპტიცემია და ბაქტერიემია.
მიღების წესები და დოზები
საშარდე სისტემის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციების დროს, რეკომენდებული დოზა მოზრდილთათვის – 250 მგ ყოველ 12 საათში (1/2 ტაბლეტი), ინფექციების მძიმე და კომბინირებული ფორმის დროს, დოზა მოზრდილთათვის შეადგენს 500 მგ ყოველ 12 საათში. სასუნთქი გზების, კანის და რბილი ქსოვილების, სახსრების მწვავე ინფექციების დროს, რეკომენდებული დოზა – 500 მგ ყოველ 12 საათში. მწვავე ინფექციების უკიდურესად მძიმე ფორმების დროს, რეკომენდებულია მიიღოთ 2-ჯერ დღეში 750 მგ. დოზები განისაზრვრება ინდივიდუალურად, მხედველობაში მიიღება ინფექციური პროცესის სიმძიმე, თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობა. ციპროფლოქსაცინის რეკომენდებული დოზა სეპტიცემიის ტიპის მწვავე ინფექციის, აბსცესის, პნევმონიის, ენდოკარდიტის და ოსტეომიელიტის დროს – 750 მგ ყოველ 12 საათში. გონორეის დროს რეკომენდებული ერთჯერადი დოზა – 250 მგ (1/2½ტაბლეტი). კლინიკური და ბაქტერიოლოგიური სინჯების გაუმჯობესების შემთხვევაში, რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება 2-3 დღის განმავლობაში.
ქვემოთ მოყვანილი დოზირების სქემა
| ინფექციები | ფორმები/სტადიები | დოზა/12 საათი | მკურნალობის ვადა |
| შაქრდ-სასქესო სისტემა | ა) მწვავე | 100 მგ | 3 დღე |
| ბ) მსუბუქი | 250 მგ | 7 - 14 დღე | |
| გ) მძიმე, გართულებებით | 500 მგ | 7 - 14 დღე | |
| სასუნთქი გზები კანი და სხვა რბილი ქსოვილები |
ა) მსუბუქი/ საშუალო სიმძიმის |
500 მგ | 7 - 14 დღე |
| ბ) მძიმე, გართულებებით | 750 მგ | 7 - 14 დღე | |
| სახსრები და ძვლები |
ა) მსუბუქი/ საშუალო სიმძიმის |
500 მგ | 4 – 6 კვირა |
| ბ) მძიმე, გართულებებით | 750 მგ | 4 – 6 კვირა | |
| დიზენტერია | მსუბუქი/ საშუალო სიმძიმის/მძიმე | 500 მგ | 5 – 7 დღე |
| ურო-ცერვიკალური გონოკოკური ინფექციები | გართულებების გარეშე | 250 მგ ერთჯერადად |
1 დღე |
თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფები:
ციპროფლოქსაცინის დოზირება თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში უნდა შეირჩეს ქვემოთ მოყვანილი ცხრილის თანახმად.
კრეატინინის კლირენსი ( მლ/ წთ) დოზა
| > 50 | გამოიყენება |
| ჩვეულებრივი დოზით | 250—500 მგ |
| 30 – 50 | |
| ყოველ 12 საათში 5 – 29 |
250—500 მგ |
| ყოველ 18 საათში ჰემოდიალიზი და პერიტონეალური დიალიზი ყოველ 24 საათში |
250—500 მგ |
| დიალიზის შემდეგ | ყოველი |
გვერდითი მოვლენები
ჩვეულებრივ ციპროფლოქსაცინი ხასიათდება კარგი ამტანობით. დღეისათვის სერიოზული ტოქსიკური მოქმედების შემთხვევები არ აღინიშნება. იშვიათად ვლინდება შემდეგი გვერდითი მოქმედება:
კუჭ - ნაწლავის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, ფაღარათი, მუცლის ტკივილი, დისპეფსია, ანორექსია, მადის დაქვეითება, მეტეორიზმი.
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავი ტკივილი, შფოთვა, დაღლილობა, შაკიკი, მხედველობის დაქვეითება, ქალასშიდა წნევის შექცევადი მომატება ბავშვებში.
სისხლის მიმოქცევის მხრივ: ვაზოდილატაცია, ტაქიკარდია, მომატებული არტერიული წნევა.
ალერგია: ერითემა, ქავილი, შეშუპება.
სხვა: სახსრების ტკივილი, სისუსტე, ტენდინიტი, მსუბუქი ფოტომგრძნობელობა, თიკმელების ფუნქციის დროებითი დაქვეითება ან თირკმლის უკმარისობა, სმენის დაქვეითება, ღვიძლის ნეკროზი. თუმცა ასეთი გვერდითი მოვლენები იშვიათად აღინიშნებოდა.
გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის უკმარისობის დროს შესაძლებელია ჰემოლიზური ანემიის განვითარება. ყველა ასეთი მოვლენა დროებითია და შექცევად ხასიათს ატარებს. აღინიშნებოდა კრეატინინის, ბილირუბინის, ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდების, თრომბოციტების, ტრანსამინაზების (ალანინამინოტრანსფერაზა, ასპარტატამინოტრანსფერაზა) დონის აწევა, შარდში სისხლის და მონოციტოზის არსებობა.
მოულოდნელი ეფექტების აღმოჩენის შემთხვევაში, მიმართეთ მკურნალ ექიმს.
უკუჩვენება
ორსულობა, ლაქტაცია (ძუძუთი კვება), ბავშვთა ასაკი 15 წლამდე. მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ.
განსაკუთრებული მითითებები
1. რადგან ციპროფლოქსაცინი პირველ რიგში, თირკმელებში ხვდება, თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ან დიალიზზე მყოფმა ავადმყოფებმა უნდა შეამცირონ დოზა 1/3 – 1/2 -ით. შეძლებისდაგვარად, საჭიროა განისაზღვროს კონცენტრაციის მრუდი.
2. ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება მოახდინოს გავლენა ავადმყოფთა რეაქციების სისწრაფეზე. პაციენტებმა, რომლებიც ღებულობენ ციპროს, უნდა დაიცვან სიფრთხილე ავტომობილის მართვის დროს ან იმ საქმიანობის დროს, რომელიც მომატებულ ყურადღებას მოითხოვს.
3. ციპროფლოქსაცინის მიღების შემდეგ შეიძლება გამოვლინდეს სუპერინფექციები. ენტეროკოლიტით დაავადებულ ავადმყოფებისათვის რეკომენდებულია ტესტის ჩატარება მგრძნობელობაზე და განავლის ანალიზი. უკუნაჩვენებია დიარეის საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღება.
4. გერიატრიაში საჭიროა ზედმიწევნით შეირჩეს დოზა, განსაკუთრებით თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს.
5. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროსაც, საჭიროა ზედმიწევნით შეირჩეს დოზა, საჭიროების შემთხვევაში დოზა უნდა გადაიხედოს. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას, რეკომენდებულია თირკმელების, ღვიძლის ფუნქციის და სისხლის მაჩვენებლების სისტემატური კონტროლის ჩატარება. ფოტოსენსიბილიზაციის გამოვლენის დროს, საჭიროა შევწყვიტოთ პრეპარატის მიღება.
6. ანტაციდები აქვეითებენ ციპროფლოქსაცინის ბიოლოგიურ აქტივობას, თუმცა აბსორბციის სიჩქარეზე გავლენას არ ახდენენ. ანტაციდების და ციპროფლოქსაცინის მიღებებს შორის საჭიროა 2 საათიანი ინტერვალის დაცვა.
7. იშვიათ შემთხვევაში აღინიშნება კრუნჩხვები, ფტორქინოლონებმა შეიძლება გამოიწვიონ გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრიდან დარღვევებით არის განპირობებული, როგორიცაა: კანკალი, შფოთვა, დეზორიენტაცია, ჰალუცინაციები, მაშასადამე, ეპილეფსიით და ცერებრალური ათეროსკლეროზით დაავადებულთათვის პრეპარატის დანიშვნა ხდება სიფრთხილით.
8. კრისტალიზაციის რისკის არსებობისას, არ დაიშვება შარდის ზედმეტად გატუტიანება, რეკომენდებულია ყურადღება მიექცეს სითხის საკმარისი რაოდენობით მიღებას.
9. აღინიშნა ფსევდომემბრანული ენტეროკოლიტის გამოვლინება, რომელიც დამახასიათებელია ანტიბიოტიკების ოჯახის ყველა პრეპარატისათვის. თუ პრეპარატის მიღების შეწყვეტის დროს აღინიშნება ავადმყოფის მდგომარეობის გაუმჯობესება, მაშინ ამ შემთხვევებში, ნაჩვენებია ვანკომიცინის გამოყენება პერორალურად ან ინტრავენური სითხეების და ელექტროლიტების გამოყენება.
10. უკუნაჩვენებია პრეპარატის დანიშვნა ორსულობის და ლაქტაციის დროს, ასევე პრეპარატის მიღება რეკომენდებული არ არის ბავშვებში და მოზარდებში.
11. ცალკეულ შემთხვევებში, პრეპარატის პირველი დოზის მიღების დროს აღინიშნება ანაფილაქსიური რეაქციები. ამ შემთხვევაში, საჭიროა შევწყვიტოთ პრეპარატის მიღება და მივიღოთ საჭირო ზომები.
ჭარბი დოზირება
დღეისათვის ჭარბი დოზირების შემთხვევები გამოვლენილი არ არის. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა, რის შემდეგ საჭიროა მიიღოთ აქტივირებული ნახშირი. სპეციალური ანტიდოტი არ არსებობს. პრეპარატის მხოლოდ 10% შეიძლება გამოიყოს ჰემოდიალიზის და პერიტონეალური დიალიზის მეშვეობით.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
1. ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება გამოიწვიოს თეოფილინის კონცენტრაციის მომატება შრატში და შეაფერხებს მისი გამოყოფას ორგანიზმიდან. ამ მიზეზის გამო შესაძლებელია თეოფილინის ტოქსიკურობის მომატება, რის გამოც რეკომენდებული არ არის მათი ერთდროული გამოყენება.
2. ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება გამოიწვიოს კლირენსის დაქვეითება და გაზარდოს მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი.
3. ციპროფლოქსაცინის გამოყენებისას შესაძლებელია კრეატინინის შემცველობის დროებითი მომატება სისხლის პლაზმაში.
4. რადგან ფტორქინოლონების ჯგუფის პრეპარატებმა შეიძლება გააძლიერონ ანტიკოაგულანტების მოქმედება, საჭიროა პროთრომბინის დროის გაკონტროლება.
5. პრობენიციდმა, რომელიც ციპროფლოქსაცინის რენულ - ტუბულარული სეკრეციის ინჰიბირებას ახდენს, შეიძლება გამოიწვიოს მისი კონცენტრაციის დონის მომატება პლაზმაში.
შენახვის პირობები და ვადები
შეინახება შეფუთვაში 30ºC ქვემოთ ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.
3 წელი
აფთიაქში გაცემის წესი
რეცეპტით
მწარმოებელი ფირმა, ქვეყანა
ბიოფარმა ილაჩ სანაი ვე თიჯარეთ
თურქეთი
ციპრინოლი 500მგ #10ტ
საერთაშორისო არაპანტენტირებული დასახელება
ციპროფლოქსაცინი, Ciprofloxacin
მედიკამენტის ფორმა
ტაბლეტები დაფარული გარსით.
შემადგენლობა
მოქმედი ნივთიერება: ციპროფლოქსაცინის მონოჰიდრატის ჰიპროქლორიდი, რომელიც შეესაბამება 250მგ, 500მგ, 750მგ ციპროფლოქსაცინს.
დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის სახამებელ გლიკონატი, პოვიდონი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, სილიციუმის კოლოიდური დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა (ჰიპრომელოზა), პროპილენგლიკოლი, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E171).
აღწერილობა
ტაბლეტები 250მგ – მრგვალი, თეთრი, ორმხრივამობურცული აპკისებური გარსით დაფარული, ბოლოებში მომრგვალებული, ერთ მხარეს ნაჭდევით.
ტაბლეტები 500მგ – ოვალური, თეთრი, ორხრივამობურცული, ერთ მხარეს ნაჭდევით, დაფარული აპკისებური გარსით.
ტაბლეტები 750მგ – ოვალური ტაბლეტები, თეთრი ან თითქმის თეთრი შეფერილობის ერთ მხარეს ნაჭდევით.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანტიმიკრობული საშუალება, ფტორქინოლონი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ანტიმიკრობული პრეპარატი მოქმედების ფართე სპექტრით ფთორქინოლინების ჯგუფიდან. მოქმედებს ბაქტერიციდულად. პრეპარატი ახდენს ბაქტერიის ფერმენტ დნმ-ჰირაზას ინჰიბირებას. ციპროფლოქსაცინის მიღების ფონზე არ ხდება პარალელური მდგრადობის განვითარება სხვა ანტიბიოტიკების მიმართ, რომლებიც არ მიეკუთვნებიან ჰირაზის ინჰიბიტორების ჯგუფს. ეს ზრდის მის ეფექტურობას იმ ბექტერიების მიმართ, რომლებიც მდგრადი არიან სხვა ანტიბიოტიკების, მაგალითად ამინოგლიკოზიდების, პენიცილინების, ცეფალოსპორინების, ტეტრაციკლინების და მრავალი სხვა მედიკამენტის მიმართ. ციპროფლოქსაცინი მოქმედებს როგორც გამრავლებად, ასევე მოსვენების ფაზაში მყოფ ბაქტერიებზე. ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარე არიან გრამუარყოფითი აერობულ ბაქტერიები: ენტერობაქტერიები(Escherichia coli, Salmonella spp., Shigella spp., Citrobacter spp., Klebsiella sppp., Enterobacter spp., Proterusmirtabletilis, Proteus vulgaris, Serratia marcescens, Hafnia alvei, Edwardsiella tarda, Providencia spp., Morganella morganii, Vibrio spp., Yersinia spp.) სხვა გრამუარყოფით ბაქტერიებზე(Haemophilus spp., Pseudomonas aeruginosa, Moraxella catarrhalis, Aeromonas spp., Pasteurella multicida, Plesiomonas shigelloides, Campilobacter jejuni, Neisseria spp.,) ზოგიერთ უჯრედშიდა გამომწვევებს:Legionella pneumphila, brucella spp., Chlamydia trachomatis, Listeria monocytogenes, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium kansasii, Mycobacterium avium-intracellulare.
ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარეა აგრეთვე გრამდადებითი აერობული ბაქტერიები:Staphylococcus spp., (S. aureus , S. haemolyticus, S. hominis, S. saprophyticus), Stresptococcus spp., (St. pyogenes, St. agalactiae). სტაფილოკოკოების უმრავლესობა, რომელებიც მდგრადია მეთიცილინის მდრგადია აგრეთვე ციპროფლოქსაცინის მიმართაც.
Streptococcus pneumoniae, Enterococcus faecalis მგრძნობელობა ზომიერადაა გამოხატული.
პრეპარატის მიმართ რეზისტენტულიაCorybacterium spp., Bacteroides fragilis, Pseudomonas cepacia, Pseudomonas maltophilia, Ureaplasma urialyticum, Clistridium difficile, Nocardia asteroides. Treponema pallidumis მგრძნობელობა არასაკმარისადაა გამოკვლეული.
ფარმაკოკინეტიკა
პერორალური მიღებისას პრეპარატი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. საკვების მიღება ანელებს შეწოვას, მაგრამ არ ცვლის ბიოშეღწევადობას და მაქსიმალურ კონცენტრაციას. პრეპარატის ბიოშეღწევადობა 50-85% შეადგენს. პერორალური მიღებისას (წამის წინ) ჯანმრთელ პირებში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1-1,5 საათში და შეადგენს 0,76; 1,6; 2,5 და 3,4 მკგ/მლ შესაბამისად.
პერორალურად მიღებული ციპროფლოქსაცინი ნაწილდება ორგანიზმის ქსოვილებში და სითხეებში. პრეპარატის მაღალი კონცენტრაცია აღინიშნება ნაღველში, ფილტვებში, ღვიძლში, ნაღვლის ბუშტში, საშვილოსნოში, სპერმაში, პროსტატეს სითხეში, ნუშურებში, ენდომეტრიუმში, ფალოპის მილებში და საკვერცხეებში. ციპროფლოქსაცინი ასევე კარგად აღწევს ძვლებში, თვალის სითხეში, ბრონქიალურ სეკრეტში, ნერწყვში, კანში, კუნთებში, პლევრაში, მუცლის ფარში, ლიმფაში. მცირე რაოდეონბით აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეში, სადავ მისი კონცენტრაცია არანათებითი თავის ტვინის გარსებისას აღწევს 6-10%-ს შრატთან შედარებით, ხოლო ანთების დროს – 14-37% შეადგენს. ციპროფლოქსაცინი ასევე კარგად გაივლსი პლაცენტას.
ციპროფლოქსაცინის აკუმულაციური კონცენტრაცია ნეიტროფილებში 2-7-ჯერ მეტია ვიდრე პლაზმაში. აქტივობა მცირდება pH-ის მჟავე რეაქციისას.
ორგანიზმში განაწილების მოცულობა შეადგენს 2-3.5 ლ/კგ. ცილებით შებოჭვის ხარისხი შეადგენს 30%-ს.
მეტაბოლიზირდება ღვიძლში (15-30%) და წარმოქმნის ნაკლებაქტიურ მეტაბოლიტებს (დიეთილციპროლოქსაცინი, სულფოციპროფლოქსაცინი, ოქსიციპროფლოქსაცინი, ფორმილციპროფლოქსიცინი).
ციპროფლოქსაცინის გამოყენის ძირითადი გზაა თირკმელები. შარდით გამოიყოფა 50-70 %. 15-30%- გამოიყება განავლით. თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 3-5 საათს. თირკმლის ქრონიკული უკმარისობისას – 12 სთ-მდე.
თირკმლის მძიმე ფორმის უკმარისობისას (კრეატინინის კლიერენსი 20მლ/წთ/1, 73 მ2) აუცილებელია დღიური დოზის ნახევრის დანიშვნა.
სამკურნალო საშუალების ჩვენებები, მიღების წესი:
პრეპარატი გამოიყენება ინფექციების სამკურნალოდ, რომლების გამოწვეულია ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგძნობიარე მიკროორგანიზმებით.
• საშარდე სისტემის ინფექციები: საშარდე სისტემის ზემო და ქვემო განყოფილების გაურთულებელი და გართულებული ინფექციები (ურეთრიტი, ცისტიტი, ეპიდიდიმიტი, პროსტატიტი, პიელონეფრიტი);
• სასუნთქი სისტემის ინფექციები: პნევმონია (პნევმოკოკური პნევმონიის გარდა), მწვავე ბრონქიტი ან ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება, ბრონქოექტაზიები, კისტოზური ფიბროზის გამწვავება (თუ გამომწვევია გრამუარყოფითი ბაქტერია, განსაკუთებით P.aeruginosa);
• ყელის, ყურის და ცხვირის ინფექციები: გრამუარყოფითი ბაქტერიებით გამოწვეული (P.aeruginosa-ს ჩათვლით) სინუსიტი, მასტოიდიტი;
• მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ინფექციები რეპროდუქციული სისტემის ინფექციები (სალპინგიტი, ენდომეტრიტი, ოოფორიტი, მილოვანი აბსცესი, მენჯის პერიტონიტი);
• აბდომინური ინფექციები: პერიტონიტი, მუცლის აბსცესი, ქოლეცისტიტი, ქოლანგიტი (მეტრონიდაზოლთან ან კლინდამიცინთან კომბინაციაში);
• ძვლების და სახსრების ინფექციები: ოსტეომიელიტი, სეპტიური ართრიტი;
• კანის და რბილი ქსოვილების ინფექციები: დაინფიცირებული წყლულები და ჭრილობები, აბსცესები, ანთება, გარეთა სამენი მილის ანთება, დაინფიცირებული დამწვრობები;
• ბაქტერიამტარებლობის მკურნალობა. S. typhi და სხვა სალმონელები.
• ინფექციური დიარეა: ანტიმიკრობული თერაპიის განსაზვრულობისას და თუ გამომწვევი არ არის E. coli 0157:H7 ხშირია მოგზაურობისას
• ქირურგიული ჩარევებისას ინფექციების პროფილაქტიკა, (ძირითადად უროლოგიურის და საჭმლის მომნელებელ ტრაქტზე – მეტრონიდაზოლთან კომბინაციაში) ასევე ორთოპედიული ოპერაციების დროს;
• ნეიტროპენიის მქონე პაციენტების ინფექციების პროფილაქტიკა;
• ციმბირის წყლული (ციმბირის წყლულის სამივე ფორმის მკურნალობა და და ინფექცცის პროფილაქტიკა იმ პირებში, რომლებიც იმყოფებოდნენ ჰაერში გაფრქვეული ციმბირის წყლულის ჩხირის (Bacillus anthracis) მოქმედების ქვეშ.
მძიმე ინფექციების მკურნალობა იწყება, ციპროფლოქსაცინის პარენტერალური ფორმით. შემდეგ, თუ პაციენტის მდგონარეობა იძლევა ამის შესაძლებლობას ინიშნება პერორალური ფორმა.
უკუჩვენებები
• ორსულობა;
• ლაქტაცია;
• ბავშვები და მოზარდები 18 წლამდე;
• ციპროფლოქსაცინის მიმართ ან ფტორქინოლინის ჯგუფის ნებისმიერი პრეპარატის მიმართ აწეული მგრძნობელობა
სიფრთხილით ინიშნება: თავის ტვინის სისხლძარღვების გამოხატული ათეროსკლეროზი, თავის ტვინის სისხლისმიმოქცევის მოშლა, ფსიქიური დაავადებების, ეპილეფსიური სინდრომი, ეპილეფსია, თირკმლის ან/და ღვისძლის გამოხატული უკმარისობა, ხანდაზმული ასაკი.
გვერდითი მოქმედება
კუჭ-ნაწლავის სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ფსევდომემბრანული კოლიტი, მეტეორიზმი, უმადობა, ქოლესტაზური სიყვითლე (განსაკუთრებით ღვისძლის დაავადების მქონე პაციენტებში), ჰეპატიტის, ჰეპატონეკროზი.
ცნს-ს მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუხვევა, მომატებული დაღლა, ტრემორი, ცნობიერების არევა, დეპრესია, ძილის დარღვევა, კოშმარები, ჰალუცინეციები, გულის წასვლა, იშვიათად შაკიკის ტიპის თავის ტკივილი, ცერებრული არტერიების თრომბოზი.
მგრძნობელობის სისტემის მხრივ: გემოვნების და ყნოსვის დარღვევა, მხედველობის დარღვევა (გაორება, ფერების აღქმის დარღვევა), ყურებში შუილი, სმენის დაქვეითება.
საშარდე სისტემის მხრივ: კრისტალურია, ინტერსტიციალური ნეფრიტი, გლომერულონეფრიტი, დიზურია, პოლიურია, ალბუმინურია, ჰემატურია.
სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოპენია.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ტაქიკარდია, გულისცემის რითმის დაღვევა, არტერიული ჰიპოტენზია.
ალერგიული რეაქციები: კანის ქავილი, ჭინჭრის ციება, ქვინკეს შეშუპება, სტივენს-ჯონსის სინდრომი, ართრალგია, იშვითად აწეული მგრძნობელობა სინათლის მიმართ.
ქიმიოთერაპიულ მოქმედებასთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტები: კანდიდოზი;
ლაბორატორიული მაჩვენებელის მხრივ ცვლილებები: ღვიძლის ტრანსამინაზების, ტუტე ფოსფატაზების, ლაქტატდეჰიდროგენაზას აქტივობის, ბილირუბინის, შარდოვანას კონცენტრაციის, კრეატინინის მატება.
სხვა: იშვიათად- ართრიტი, ტენდოვაგინიტი, მყესების გახლეჩვა, ზოგადი სისუსტე.
ჭარბი დოზირება
სპეციფიკური ანტიდოტი უცნობია. აუცილებელია ავადმყოფის მდგომარეობის კონტროლი, კუჭის ამორეცხვა, გადაუდებელი თერაპიის ჩვეული ღონიძიებები, სითხის მიწოდება. ჰემო- და პერიტონეალური დიალიზის გზით გამოიყოფა მხოლოდ მცირე (10% ნაკლები) რაოდენობა.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან
ციპროფლოქსაცინის და დიდანოზინის გამოყენება ამცირებს ციპროფლოქსაცინის შეწოვას, ვინაიდან დიდოზინის შემცველობაში არსებული ალუმინის და მაგნიუმის მარილები ამცირებენ ციპროფლოქსაცინის კომპლექსების წარმოქმნას. მიკროსომალური ჟანგვითი პროცესების აქტივობის დათრგუნვის გამო ჰეპატოციტებში იზრდება თეოფილინის კონცენტრაცია და მისი ნახევარგამოყოფის დრო ( და სხვა ქსანტინები).
ციპროფლოქსაცინის და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენება ხელს უწყობს პროთრომბინის ინდექსის დაქვეითებას.
არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთად მისი გამოყენება (გამონაკლისია აცეტილსალიცილის მჟავა) ზრდის კრუნჩხვების განვითარების რისკს.
ანტაციდების და ალუმინის, თუთიის, რკინის ან მაგნიუმის შემცველი პრეპარატების მიღება შესაძლებელია თანდართული იყოს ციპროფლოქსაცისნი შეწოვის დაქვეითებით, ამიტომ ამ პრეპარატების მიღება საჭიროა 4 საათის დაყოვნებით.
ციპროფლოქსაცინის და ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენება ზრდის უკანასკნელის ნეფროტოქსიურ მოქმედებას.
მეტოკლოპრამიდი ზრდის ციპროფლოქსაცინის აბსორბციას, რაც იწვევს მისი კონცენტრაციის მაქსიმალური რაოდენობის სწრაფ ზრდას სისხლში.
ურიკოზურიული პრეპარატების ერთდროული მიღება იწვევს ციპროფლოქსაცინის გამოყოფის შემცირებას (50%-მდე) და პლაზმაში მისი კონცენტრაციის ზრდას.
სხვა ანტიმიკრობულ მედიკამენტებთან (ბეტალაქტამები, ამინოგლიკოზიდები, კლინდამიცინი, მეტრონიდაზოლი) ერთად მისი მიღება იწვევს, ჩვეულებრივ, სინერგიზმს: პრეპარატი შეიძლება გამოყენებულ იქნეს აზლოცილინთან და ცეფტაზიდიმომთან კომბინაციაში Pseudomonas spp-თი გამოწვეული ინფექციტაბლეტისას; სტრეპტოკოკებით გამოწვეული ინფექციებისას ეფექტურია კომბინაცია მეზლოცინებთან, აზლოცილინთან და სხვა ბეტალაქტამებთან; სტაფილოკოკური ინფექციებისას – იზოქსაზოლპენიცილინთან დავანკომიცინთან, ანაერობული ინფექციებისას – მეტრონიდაზოლთან და კლინდამიცინთან.
განსაკუთრებული მითითებები
ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის ან მის შემდეგ არსებული მდგრადი, მძიმე დიარეის შემთხვევაში აუცილებელია ფსევდომემბრანოზული კოლიტის გამორიცხვა, რომლეიც ითხოვს პრეპარატის დაუყოვნებელ მოხსნას და შესაბამისი მკურნალობის დაწყებას. მყესებში ტკივილის წარმოქმნისას ან ტენდოვაგინიტის პირველივე ნიშნებისას აუცილებელია მკურნალობის შეწყვეტა, რადგან აღწერილია იშვიათ შემთხვევაში მყესების ანთება და ზოგჯერ მათი გაწყვეტაც კი. ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის პერიოდში საჭიროა პაზიენტი მოერიდოს მზის პირდაპირ სხივებთან კონტაქტს.
ინფორმაცია ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის შესახებ
პაციენტაბმა ციპროფლოქსაცინის გამოყენებისას უნდა გამოიჩინონ სიფრთხილე მანქანის მართვისას და აგრეთვე პოტენციურად საშიში ქმედებებისას, რომელიც ითხოვენ ყურდღების კონცენტრირებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს (განსაკუთრებით ალკოჰოლის მიღებისას).
გამოშვების ფორმა
აპკისებრი გარსით დაფარული ტაბლეტები 250მგ და 500 მგ. 10 ტაბლეტი თითოეულ ფირფიტაზე, 1 ფირფიტა ერთ მუყაოს ყუთში.
აპკისებრი გარსით დაფარული 750 მგ. 10 ტაბლეტი თითოეულ ფირფიტაზე, 1 ან 2 ფირფიტა ერთ მუყაოს ყუთში თანდართული ინსტრუქციით.
შენახვის პირობები
სინათლისაგან და ნესტისაგან დაცულ ადგილას არაუმეტეს 250C-ზე.
შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელა დგილას.
შენახვის ვადა
5 წელი
არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ, რომელიც მითითებულია ყუთზე.
აფთიაქიდან გაცემის ფორმა
ექიმის რეცეპტით.
მწარმოებელი
KRKA ნოვო მესტო, სლოვენია
მეგასეფი 750მგ+გამხს. ფლ
მეგასეფი 750 მგ ი.მ / ი.ვ ინექცია
MEGASEF 750 მგ IM/IV FOR INJECTION
შემადგენლობა:
მეგასეფი 750 მგ ი.მ/ი.ვ ინექციისათვის შეიცავს უწყლო ცეფუროქსიმის ნატრიუმს, რაც 750 მგ ცეფუროქსიმისა და 42მგ (1.8 მმოლი) ნატრიუმის ექვივალენტურია. 750 მგ ამპულის შემცველობის გახსნის შემდეგ მიიღება 0.53 მლ.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ცეფუროქსიმის ნატრიუმი არის მოთეთრო-მოყვითალო ფერის ფხვნილი. საინექციო წყლის შესაბამის რაოდენობასთან შერევის შემდეგ ცეფუროქსიმის ნატრიუმი ხდება მონაცრისფრო-მოთეთრო ფერის სუსპენზია ან მოყვითალო ხსნარი. ფერის შეცვლა გავლანას არ ახდენს პრეპარატის უსაფრთხოებასა და ეფექტურობაზე.
ფარმაკოდინამიკური თვისებები:
ცეფუროქსიმი არის ნახევრად სინთეზური, ფართო სპექტრის, მეორადი გენერაციის ცეფალოსპორინის ანტიბიოტიკი პარენტერალური მიღებისათვის. ის ასევე რეზისტენტულია ბეტა-ლაქტამაზების ფართო სპექტრის მიმართ. In vitro ცეფუროქსიმს გააჩნია ბაქტერიციდული აქტივობა გრამუარყოფითი და გრამდადებითი მიკროორგანიზმების ფართო სპექტრის მიმართ. ის სტაბილურია ბეტალ-ლაქტამაზების არსებობისას და ამის შედეგად, ცეფუროქსიმი აქტიურია იმ ორგანიზმების უმრავლესობის წინააღმდეგ, რომლებიც რეზისტენტულნი არიან ამპიცილინისა და ამოქსიცილინის მიმართ. ცეფუროქსიმის ბაქტერიციდულ მოქმდებას განაპირობებს უჯრედთა კედლის სინთეზის ინჰიბირება.
ფარმაკოკინეტიკა:
ცეფუროქსიმის 750 მგ დოზის ინტრამუსკულარული ინექციის შემდეგ, შრატში საშუალო უმაღლესი კონცენტრაცია (Cmax) შეადგენს 27 მკგ/მლ-ს. პლაზმაში უმაღლეს კონცენტრაციას (tmax) აღწევს დაახლოებით 45 წუთში. ინტრამუსკულარული თუ ინტრავენური ინექციების შემდეგ შრატში ნახევარგამოყოფის პერიოდი (t1/2) არის დაახლოებით 80 წუთი. ცეფუროქსიმის დაახლოებით 50% უკავშირდება შრატისმიერ პროტეინებს. ცეფუროქსიმის კონცენტრაციები ვლინდება პლევრალურ სითხეში, სახსართა სითხეში, ნაღველში, ნახველში, ძვლისა და წყლოვან სინოტივეში. ცეფუროქსიმის დოზის დაახლოებით 89% გამოიყოფა თირკმლებით უცვლელად 8 საათში, რაც იწვევს შარდში მის მაღალ კონცენტრაციებს. პრობენიციდისა და ცეფუროქსიმის ერთდროული პერორალური მიღება იწვევს არხისმიერ სეკრეციას, ზრდის შრატში უმაღლეს კონცენტრაციას დაახლოებით 40%-ით და შრატში ნახევარგამოყოფის პერიოდს დაახლოებით 30%-ით. მენინგიტის შემთხვევაში, ცეფუროქსიმი კვეთს ჰემატოენცეფალურ ბარიერს.
მიკრობიოლოგია:
ჩვეულებრივ, ცეფუროქსიმი in vitro აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ:
აერობები, გრამნეგატიურები:
Citrobacter spp., Enterobacter spp., Escherichia coli; Klebsiella spp. (Klebsiella pneuminiae-ს ჩათვლით), Haemophilus influenzae (ამპიცილინ-რეზისტენტული შტამების ჩათვლით), Haemophilus parainfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis (ამპიცილინ- და ცეფალოტინ-რეზისტენტული შტამების ჩათვლით), Morganella morganii; Neisseria gonorrhoeae (პენიცილინაზას და არაპენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Neisseria meningitides; Proteus mirabilis, Providencia rettgeri, Salmonella spp., Shigella spp.
in vitro ცდებით დადდგინდა, რომ Morganella morganii (Proteus morganii), Enterobacter cloacae და Citrobacter spp. რეზისტენტულები არიან ცეფუროქსიმისა და სხვა ცეფალოსპირონების მიმართ, ხოლო PPseudomonas, Camphylobacter, Serretia spp., Acinetobacter calcoaceticus და Proteus vulgaris რეზისტენტულები არიან პირველადი და მეორადი გენერაციის ცეფალოსპორინების უმრავლესობის მიმართ.
აერობები, გრამდადებითები:
Staphylococcus aureus; Streptococcus pneumoniae; Streptococcus pyogenes (და სხვა Streptococcus spp.)
ენტეროკოკის უმრავლესი შტამები, მაგ. Enterococcus faecalis (Streptococcus faecalis) რეზისტენტულები არიან ცეფუროქსიმის მიმართ, Staphylococci - მეთიცილინის მიმართ და Listeria monocytogenes - ცეფუროქსიმის მიმართ.
ანაერობები:
გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები ((Peptococcus და Peptostreptococcus spp.-ს ჩათვლით); გრამდადებითი ბაცილები (Clostridium spp.-ს ჩათვლით); გრამუარყოფითი ბაცილები (Vacterioides და Fusobacterium spp.-ს ჩათვლით); Propionibacterium spp.
Clostridium difficile და bacteriocides fragilis შტამების უმრავლესობა რეზისტენტულები არიან ცეფუროქსიმის მიმართ.
სხვები:
Borrelia burgdorferi.
ჩვენებები და გამოყენების წესი
საინექციო მეგასეფი ნაჩვენებია მიკროორგანიზმების მგრძნობიარე შტამებით გამოწვეული შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ:
ქვედა სასუნთქი გზის ინფექციები: მათ შორის, მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ინფექციური ბრონქოექტაზი, პნევმონია, ფილტვის აბსცესი და პოსტოპერაციული პულმონური ინფექციები გამოწვეული შემდეგი შტამებით: Streptococcus pneuminiae, Haemophilus influenzae (ამპიცილინ-რეზისტენტული შტამების ჩათვლით), Klebsiella spp., Staphylococcus aureus (პენიცილინაზას და არაპენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამები), Streptococcus pyogenes და Escherichia coli..
შარდ-სასქესო გზების ინფექციები: მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, Escherichia coli და Klebsiella spp-ს მიერ გამოწვეული ასიმპტომატური ბაქტერურია.
კანისა და კანის სტრუქტურის ინფექციები: მათ შორის ცელულიტი, წითელი ქარი და წყლულოვანი ინფექციები გამოწვეული Staphylococcus aureus-ით (პენიცილინაზას და არაპენიცილიანაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Streptococcus pyogenes, Escherichia coli, Klebsiella spp. და Enterobacter spp.-ით.
სეპტიცემია: გამოწვეული შემდეგი შტამებით: taphylococcus aureus (პენიცილინაზას და არაპენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Streptococcus pneumoniae, Escherichia coli. Haemophilus influebzae (ამპიცილინ-რეზისტენტული შტამების ჩათვლით), Klebsiella spp.
მენინგიტი: გამოწვეული შემდეგი შტამებით: Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae (ამპიცილინ-რეზისტენტული შტამების ჩათვლით), Neisseria meningitidis და Staphylococcus aureus (პენიცილინაზას და არაპენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით).
გონორეა: განსაკუთრებით იმ შემთხვევებში, როდესაც პენიცილინი არაადექვატურია. Neisseria gonorrhoeae-თი (პენიცილინაზას და არაპენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით) გამოწვეული გაურთულებელი და დისემინირებული გონოკოკური ინფექციები.
ძვალ-სახსართა ინფექციები: მათ შორის Staphylococcus aureus-ით (პენიცილინაზას და არაპენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით) გამოწვეული ოსტეომიელიტი და სეპტიკური ართრიტი.
პროფილაქტიკისათვის: ცეფუროქსიმი გამოიყენება წინაოპერაციულ პერიოდში აბდომინალური, პელვური, ორთოპედიული, გულის, ფილტვის, საყლაპავი მილისა და გულსისხლძარღვთა ქირურგიის დროს ინფექციების მომატებული საშიშროებისას.
უკუჩვენებები:
პრეპარატი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ანტიბიოტიკების ცეფალოსპორინების ჯგუფის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
გაფრთხილებები/სიფრთხილის ზომები:
მიუხედავად იმისა, რომ ცნობილია ანტიბიოტიკების ცეფალოსპორინებისა და პენიცილინის ჯგუფს შორის არსებული ჰიპერმგრძნობელობითი რეაცქიების შესახებ, ანტიბიოტიკების ცეფალოსპორინების ჯგუფის გამოყენება უსაფრთხოდ შეიძლება პენიცილინის მიმართ მგრძნობიარე პაციენტებში. თუმცა, ანტიბიოტიკების ცეფალოსპორინების ჯგუფის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით პენიცილინის მიმართ მგრძნობიარე პაციენტებში.
ცეფალოსპორინების მაღალი დოზები სიფრთხილით გამოიყენება იმ პაციენტებში, რომლებიც იმავდროულად გადიან მკურნალობას ამინოგლიკოზიდებით და ძლიერი დიურეტიკებით, როგორიცაა ფუროსემიდი, ვინაიდან აღნიშნული რეჟიმები უარყოფით გავლენას ახდენენ თირკმლის ფუნქციაზე. კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მნიშვნელოვანი პრობლემა არ წარმოიშვება პრეპარატის რეკომენდებული დოზების მიღებისას. როგორც სხვა ანტიბიოტიკების შემთხვევაში, პრეპარატის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების ჭარბი ზრდა. მნიშვნელოვანია პაციენტებზე დაკვირვება.
თუ თერაპიის განმავლობაში განვითარდა სუპერინფექცია, მიღებულ უნდა იქნეს შესაბამისი ზომები. როგორც მენინგიტის მკურნალობისას გამოყენებული სხვა თერაპიული რეჟიმების შემთხვევაში, იმ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ცეფუროქსიმით, აღინიშნება სმენის ზომიერი და საშუალო დაქვეითება. ისევე როგორც სხვა ანტიბიოტიკური თერაპიისას, ცეფუროქსიმის ინექციის დროს 18-36 საათში ცერებროსპინალური სითხის კულტურებში ასევე აღინიშნება დადებითი Haemophilus influenzae. თუმცა, ამის კლინიკური რელევანტობა არ არის ცნობილი.
ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები სიფრთხილით ინიშნება იმ პირებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ კუჭ-ნაწლავის დაავდება, კერძოდ კოლიტი.
ალერგიული რეაქციის გამოვლენისას, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს.
მწვავე მომატებული მგრძნობელობის რეაცქიების შემთხვევაში გამოიყენება ეპინეფრინი და სხვა საგანგებო ზომები.
არ არის ცნობილი ცეფუროქსიმი გავლენას ახდენს თუ არა ავტომობილების მართვისა და მექანიზმებით სარგებლობის უნარზე.
პრეპარატის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს:
B კატეგორიის ორსულობა. ცხოველებზე ჩატარებულმა რეპროდუქციულმა კვლევებმა არ გამოავლინა რაიმე ეფექტი, რომელიც უკავშირდება ნაყოფზე ცეფუროქსიმით გამოწვეულ ზიანს. თუმცა, ადექვატური და კარგად კონტროლირებული კვლევები ორსულ ქალებში არ ჩატარებულა.
კლინიკურმა კველევებმა არ აჩვენა ცეფუროქსიმის კარცინოგენური და მუტაგენური აქტივობა. მიუხედავად ამისა, ცეფუროქსიმი, ისევე როგორც სხვა პრეპარატები, სიფრთხილით მიიღება ორსულობის საწყის ეტაპზე.
ვინაიდან ცეფუროქსიმი გამოიყოფა დედის რძეში, სიფრთხილის გამოჩენა არის საჭირო პრეპარატის მიღებისას მეძუძური ქალების მიერ.
გვერდითი ეფექტები/არასასურველი ეფექტები:
საინექციო მეგასეფი ჩვეულებრივ კარგად გადაიტანება.
ინტრავენური მიღების შემდეგ ყველაზე ხშირად აღინიშნება ადგილობრივი რეაქციები.
სხვა სახის არასასურველი რეაქციები იშვიათად ვლინდება.
ადგილობრივი რეაქციები: ინტრავენური მიღების შემდეგ 60 პაციენტში გამოვლინდა თრომბოფლებიტი.
რეაქციები კუჭ-ნაწლავის მხრივ: აღინიშნება დიარეა, გულისრევა და ღებინება. ფსევდომემბრანული კოლიტის დაწყება შეიძლება აღინიშნოს ანტიბაქტერიული მკურნალობის დროს ან შემდეგ.
ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები: ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები აღინიშნა 1%-ზე ნაკლებ პაციენტში. ქავილი, ურტიკარია და «Commbs»-ის ტესტებზე დადებითი მაჩვენებლები სხვა ცეფალოსპირინების პარალელურია. ასევე იშვიათად აღინიშნება ანაფილაქსია, პრეპარატით გამოწვეული ცხელება, მრავალფორმული ერითემა, ინტერსტიციალური ნეფრიტი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და სტივენ-ჯონსონის სინდრომი.
სისხლის მხრივ: აღინიშნება ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის შემცირება დროებითი ეოზინოფილიით. ნაკლებად ხშირად ვლინდება ნეიტროპენია და ლეიკოპენია. როგორც სხვა ცეფალოსპორინების შემთხვევაში, იშვიათად აღინიშნება თრომბოციტოპენია.
ღვიძლის მხრივ: აღინიშნება SGOT, SGPT, LDH და ბილირუბინის დონეების დროებითი მომატება.
თირკმლის მხრივ: აღინიშნება შრატისმიერი კრეატინინის და/ან სისხლში შარდოვანას აზოტის მომატება და შემცირებული კრეატინინი, მაგრამ მათი ურთიერთობა ცეფუროქსიმთან არ არის ცნობილი.
არასასურველი რეაცქიები კლინიკური კვლევებისას: კრუნჩხვა და ანგიოშეშუპება.
არასასურველი რეაქციის გამოვლენის შემთხვევაში, მიმართეთ ექიმს.
პრეპარატის ურთიერთქმედება და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები:
იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ცეფუროქსიმს, რეკომენდებულია სისხლის პლაზმაში გლუკოზის დონეების განსაზღვრის მიზნით გამოყენებული იყოს გლუკოზის ოქსიდაზას ან ჰექსოკინაზას მეთოდი. სპილენძის მარედუცირებელ ანალიზებში შესაძლებელია შარდში გლუკოზის ცრუ დადებითი რეაქციის გამოვლენა (ბენედიქტი, ფელინგი, კლინიტესტი), თუმცა ეს არ ხდება გლიკოზურიის ფერმენტებზე დაფუძნებული ანალიზებისას. ის არ იწვევს ცრუ დადებით შედეგენს განსხვავებით სხვა ცეფალოსპორინებისა.
ცეფუროქსიმი გავლენას არ ახდენს შრატისმიერი და შარდისმიერი კრეატინინის განსაზღვრაზე ტუტოვანი პიკრატის მეთოდით.
დოზირება და მიღების წესი:
გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ექიმი ნიშნავს განსხვავებულ დოზირებას, გამოყენებული უნდა იყოს დოზირების შემდეგი რეჟიმი:
მოზრდილები: მოზრდილებში დოზა მერყეობს 750მგ - 1.5გ-მდე ყოველ 8 საათში, ჩვეულებრივ 5-10 დღის განმავლობაში.
საშარდე ტრაქტის გაურთულებელი ინფექციების, კანისა და კანის სტრუქტურის ინფექციების, დისემინირებული გონოკოკური ინფექციებისა და გაურთულებელი პნევმონიის დროს, რეკომენდებულია 750 მგ დოზის მიღება ყოველ 8 საათში.
მწვავე და გართულებული ინფექციების დროს რეკომენდებული დოზა შეადგენს 1.5 გ-ს ყოველ 8 საათში.
ძვალ-სახსართა ინფექციების დროს რეკომენდებული დოზა შეადგენს 1.5 გ-ს ყოველ 8 საათში.
სიცოცხლისათვის საშიში და ნაკლებად მგრძნობიარე საშუალებებით გამოწვეული ინფექციების დროს მიიღება 1.5 გ ყოველ 6 საათში.
ბაქტერიული მენინგიტის დროს დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 3გ-ს ყოველ 8 საათში.
რეკომენდებული დოზა გაურთულებელი გონოკოკური ინფექციის დროს არის 1.5 გ, რომელიც მიიღება ინტრამუსკულარულად ერთჯერადი დოზის სახით 2 განსხვავებულ ადგილას 1 გ პრობენიციდთან ერთად.
პროფილაქტიკისათვის ქირურგიული ოპერაციების დროს ინტრავენურად კეთდება 1.5 გ ოპერაციის დაწყებამდე (პირველ გაჭრამდე დაახლოებით ნახევარი-ერთი საათით ადრე). ამის შემდეგ მიიღება 750 მგ ინტრავენურად ან ინტრამუსკულარულად ყოველ 8 საათში ხანგრძლივი ოპერაციის შემთხვევაში.
გულის ღია ოპერაციის დროს პროფილაქტიკისათვის შიდავენურად კეთდება 1.5 გრამი ანესთეზიის ინდუქციის დროს და შემდეგ ყოველ 12 საათში. საერთო მიღებული დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 6 გრამს.
თირკმლის უკმარისობა:
თირკმლის უკმარისობის დროს აუცილებელია დოზის შემცირება. დოზა უნდა განისაზღვროს თირკმლის უკმარისობის ხარისხისა და მიკროორგანიზმების მგრძნობელობის მიხედვით. ვიდრე კრეატინინის კლირენსი არ შემცირდება 20მლ/წთ-მდე, დოზის კორექცია არ არის საჭირო.
საინექციო მეგასეფის დოზა მოზრდილებში თირკმლის უკმარისობის დროს
კრეატინინის კლირენსი დოზა სიხშირე
(მლ/წთ)
>20 750-1500მგ 8სთ.
10-20 750 მგ 12სთ
* ვინაიდან ცეფუროქსიმი დიალიზებადია, ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებს დიალიზის ბოლოს უნდა მიეცეთ შემდგომი დოზა.
ჩვილები და ბავშვები 3 თვიდან:
50-100მგ/კგ დოზა დღეში, რომელიც იყოფა თანაბრად და მიიღება ყოველ 6-8 საათში წარმატებულია ცეფუროქსიმის მიმართ მგრძნობიარე უმრავლესი ინფექციების მიმართ. უფრო მაღალი 100მგ/კგ დოზა დღეში გამოიყენება შედარებით მწვავე და სერიოზული ინფექციების დროს.
ძვალ-სახსართა ინფექციების დროს რეკომენდებულია 150მგ/კგ დოზა დღეში, რომელიც იყოფა 4 თანაბარ დოზად.
ბაქტერიული მენინგიტის დროს, რეკომენდებული დღიური დოზა შეადგენს დღეში 200-240 მგ/კგ-ს ინტრავენურად, რომელიც იყოფა თანაბარ დოზებად და მიიღება ყოველ 6-8 საათში.
თირკმლის უკმარისობის მქონე ბავშვებში, დოზის მიღების სიხშირე უნდა შეიცვალოს მოზრდილებისათვის განკუთვნილი რეკომენდაციების შესაბამისად.
ახალშობილები: 30-100მგ/კგ დღეში, რომელიც იყოფა 3 თანაბარ დოზად. შრატში ცეფუროქსიმის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეიძლება იყოს 3-5-ჯერ მეტი, ვიდრე მოზრდილებში.
დამატებითი ინფორმაცია: ცეფუროქსიმს (საინექციო მეგასეფს) აქვს ცეფუროქსიმის აქსეტილის ეთერი (მეგასეფის ტაბლეტი), რომელიც შესაფერისია პერორალური მიღებისათვის.
მიღების წესი:
ინტრამუსკულარულად: 250 მგ საინექციო მეგასეფის ყოველი ფლაკონი უნდა გაიხსნას 1.0 მლ სტერილურ საინექციო წყალში, ხოლო 750 მგ საინექციო მეგასეფის ყოველი ფლაკონი – 3.0 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. ამის შემდეგ ფლაკონი უნდა შეინჯღრეს და იქიდან სრულად უნდა იქნას ამოღებული საინექციო სუსპენზია. მეგასეფის მიღება შეიძლება ღრმა ინტრამუსკულარული ინექციით.
ინტრავენურად: ყოველი 250 მგ საინექციო მეგასეფი, 750 მგ საინექციო მეგასეფი და 1500 მგ საინექციო მეგასეფი უნდა გაიხსნას მინიმუმ 2 მლ, 6 მლ და 15 მლ სტერილურ საინექციო წყალში შესაბამისად და მომზადდეს სუსპენზია. სუსპნეზია კეთდება ნელი ინექციით 3-5 წუთის განმავლობაში ან ინტრავენურად 30 წუთის განმავლობაში, ასევე კუბულაჟის სისტემით, რომლითაც პაციენტი ასევე იღებს სხვა პარენტერალურ ხსნარებს. მიღების ინტრავენური გზის გამოყენება სასურველია იმ პაციენტებისათვის, რომლებსაც აღენიშნებათ ბაქტერიული სეპტიცემია ან სიცოცხლისათვის საშიში სხვა ინფექციები, ასევე მათთვის, რომლებიც იმყოფებიან რისკის ქვეშ დაბალი რეზისტენტობის გამო, განსაკუთრებით შოკის არსებობისას ან მოლოდინისას.
შეთავსებადობა და სტაბილურობა:
ფარმაცევტული პრევენციები: საინექციო მეგასეფი, ბეტა-ლაქტამების უმრავლესი ანტიბიოტიკების მსგავსად არ უნდა დაემატოს ამინოგლიკოზიდური ანტიბიოტიკების ხსნარებს. საინექციო ფლაკონები წყალში გახსნის შემდეგ დაუყოვნებლივ უნდა იქნას გამოყენებული. სუსპენზია დამაკმაყოფილებელ სიძლიერეს ინარჩუნებს 8 საათის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე (25ºC) და 48 საათის მანძილზე მაცივარში (2-8ºC).
საინექციო მეგასეფის ამპულის ხსნარი სტაბილურია შემდგომი გაზავების შემდეგ 1 და 30 მგ/მლ კონცენტრაციბს შორის და კარგავს აქტივობის არაუმეტეს 10%-ს 8 საათის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე (25ºC) და 48 საათის მანძილზე მაცივარში (2-8ºC).
საინექციო მეგასეფის ფლაკონი ინარჩუნებს სიძლიერეს 24 საათის განმავლობაში მაცივარში (2-8ºC) შემდეგ ხსნარებში:
0.9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი, 1/6 M ნატრიუმის ლაქტატის ხსნარი, რინგერის ხსნარი, ლაქტაზირებული რინგერის ხსნარი, 5%-იანი დექსტროზა და 0.09%-იანი ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი, 5%-იანი დექსტროზა და 0.225%-იანი ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი, 10%-იანი დექსტროზას ხსნარი, 0.18%-იანი ნატრიუმის ქლორიდი და 5%-იანი დექსტროზას ხსნარი.
საინექციო მეგასეფი ასევე შეთავსებადია 24 საათის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე, როდესაც მისი შერევა ხდება ინტრავენურ ინფუზიაში ჰეპარინთან (10 და 50 უ/მლ) 0.9%-იან ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში და კალიუმის ქლორიდთან (10 და 40 mEq/l) ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში.
ნატრიუმის ბიკარბონატის ხსნარით საინექციო მეგასეფის გაზავება არ არის რეკომენდებული.
ჭარბი დოზა:
ცეფალოსპორინების ჭარბი დოზის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ცერებრალური გაღიზიანება, რასაც შეიძლება მოჰყვეს კრუნჩხვები. ცეფუროქსიმის შრატისმიერი დონეების შემცირება შესაძლებელია ჰემოდიალიზითა და პერიტონეალური დიალიზით.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება 25ºC ტემპერატურის პირობებში სინათლისაგან დაცულ ადგილას.
შეფუთვა:
750 მგ მეგასეფი ინტრამუსკულარული/ინტრავენური ინექციისათვის: 1 ფლაკონი 750 მგ ცეფუროქსიმით + ამპულა 6მლ სტერილური საინექციო წყლით მუყაოს კოლოფში.
სხვა ფარმაცევტული ფორმები:
მეგასეფი 250 მგ ი.მ/ი.ვ საინექციო: 1 ფლაკონი შეიცავს 250 მგ ცეფუროქსიმს + 2 მლ-იან ამპულას სტერილური საინექციო წყლით, ფლაკონი მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.
მეგასეფი 1500 მგ ი.მ/ი.ვ საინექციო: 1 ფლაკონი შეიცავს 1500 მგ ცეფუროქსიმს + 15 მლ-იან ამპულას სტერილური საინექციო წყლით, ფლაკონი მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.
მეგასეფი 250 მგ შემოგარსული ტაბლეტი: 10 და 20 შემოგარსული ტაბლეტი ბლისტერში.
მეგასეფი 500 მგ შემოგარსული ტაბლეტი: 10 და 20 შემოგარსული ტაბლეტი ბლისტერში.
ლიცენზიის მფლობელი: ნობელ ილაჯ სანაი ვე ტიკარეტ ა.ს.
ბარბაროს ბულვარი 76-78
34353 ბესიკტასი, ისტანბული
პრეპარატი გაიცემა რეცეპტით.
პრეპარატის მიღებამდე კონსულტაციისათვის მიმართეთ ექიმს.
მეგასეფი 500მგ #20ტ
მეგასეფი
500 მგ შემოგარსული ტაბლეტი
MEGASEF 500 mg
შემადგენლობა:
მეგასეფის ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი აქტიური ინგრედიენტის სახით შეიცავს ცეფუროქსიმის აქსეტილს, რომელიც 500 მგ ცეფუროქსიმის ექვივალენტია, ხოლო საღებავის სახით შეიცავს ტიტანის დიოქსიდს.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა
ცეფუროქსიმის ბაქტერიციდული აქტივობა in vivo გამოწვეულია საწყისი ნაერთით ცეფუროქსიმით. ცეფუროქსიმს გააჩნია ბაქტერიციდული აქტივობა ჩვეულებრივი პათოგენების, მათ შორის მრავალი ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი შტამების ფართო სპექტრის მიმართ.
ცეფუროქსიმი სტაბილურია მრავალი ბაქტერიული ბეტა-ლაქტამაზის მიმართ და შესაბამისად ის არის აქტიური ამპიცილინისა და ამოქსიცილინის მდგრადი შტამების მიმართ. ცეფუროქსიმის ბაქტერიციდულ მოქმდებას განაპირობებს უჯრედთა კედლის სინთეზის ინჰიბირება.
მიკრობიოლოგიური თვისებები:
ცეფუროქსიმი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ in vitro:
მიკროორგანიზმები, გრამ-უარყოფითი:
Haemophilus influenzae (მათ შორის ამპიცილინის მიმართ მდგრადი შტამების ჩათვლით);
Haemophilus parainfluenzae;
Moraxella catarrhalis;
Escherichia coli;
Klebsiella species;
Proteus mirabilis;
Proteus inconstans;
Providencia species;
Proteus rettgeri;
Neisseria gonorrhoeae (პენიცილინების და არაპენიცილინების მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით)
რამოდენიმე შტამი Norganella morganii, ენტერო ბაქტერიების სახეობები და ციტრო ბაქტერიების სახეობები ნაჩვენებია in vitro ანალიზებში, რომლებიც მდგრადია ცეფუროქსიმის და სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ.
მიკროორგანიზმები, გრამ-დადებითი:
Staphylococcus aureus (პენიცილინების მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით, მაგრამ მეთიცილინებზე მდგრადი შტამების გარეშე).
Staphylococcus epidermidis, (პენიცილინების მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით, მაგრამ მეთიცილინებზე მდგრადი შტამების გარეშე).
Streptococcus pyogenes (და სხვა ბეტაემოლიტიკური სტრეფტოკოკები)
Streptococcus pneumoniae B ჯგუფის სტრეფტოკოკები (შტრეპტოცოცცუს აგალაცტიაე) და პროპიონბაქტერიების სახეობები.
ზოგიერთი ენტეროკოკის შტამები, მაგ.: Streptococcus faecalis არის მდგრადი.
მიკროორგანიზმები, გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები (მათ შორის Peptococcus და Peptostreptococcus სახეობები);
გრამდადებითი ბაცილები (მათ შორის ჩლოსტრიდიუმ სახეობები );
გრამუარყოფითი ბაცილები (მათ შორის Bacteroides და Fusobacterium სახეობები);
მრავალი შტამები Bacteroides fragilis არიან მდგრადები.
სხვა ორგანიზმები Borrelia burgdorferi.
ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:
ორალური მიღების შემდეგ ცეფუროქსიმის აქსეტილი აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და სწრაფად ჰიდროლიზდება ცეფუროქსიმად არასპეციფიური ესტერაზებით ნაწლავის გარსსა და სისხლში.
ჭამის შემდეგ მიღებისას, პლაზმაში 125მგ, 250მგ და 500 მგ-ს უმაღლესი კონცენტრაციები შეადგენს 2,1 მკგ/მლ, 4,1 მკგ/მლ და 7მკგ/მლ-ს შესაბამისად მიღებიდან 3 საათის შემდეგ. ნახევარგამოყოფის პერიოდია დაახლოებით 1,2 საათი.
ჩვენებები
მეგასეფი შემოგარსული ტაბლეტი ნაჩვენებია მგრძნობიარე ბაქტერიებით გამოწვეული შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ:
ქვედა სასუნთქი გზის ინფექციები: მაგ, მწვავე ბრონქიტი, ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავებები და პნევმონია.
ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები: მაგ, ყურის, ცხვირისა და ყელის ინფექციები, როგორიცაა შუა ყურის ანთება, სინუსიტი, ტონზილიტი და ფარინგიტი.
შარდ-სასქესო გზის ინფექციები: მაგ. პიელონეფრიტი, ცისტიტი და ურეთრიტი.
კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები: მაგ. ფრონკულოზი, პიოდერმია და იმპეტიგო.
გონორეა: მწვავე გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი.
ადრეული ლიმის დაავადების და გვიანი ლიმის დაავადების შემდგომი პრევენციის მკურნალობა მოზარდებში და ბავშვებში, რომლებიც არიან 12 წლის და ზევით.
ცეფუროქსიმის გამოყენება დაშვებულია ნატრიუმის მარილის (მეგასეფი) სახით პარენტერალური გამოყენებისათვის. ყოველივე ეს გვაძლევს იმის საშუალებას, რათა გამოყენებულ იქნას შემდგომი თერაპია ანტიბიოტიკებით, როდესაც კლინიკურად ნაჩვენებია პარენტერალურიდან ორალურ თერაპიაზე გადასვლა.
როდესაც შესაბამისი მეგასეფი არის ეფექტური, მაშინ გამოიყენება პარენტერალური მეგაცეფი (ცეფუროქსიმის ნატრიუმი) ფილტვების ანთების და მწვავე ქრონიკული ბრონქიტის მკურნალობის დროს.
უკუჩვენებები
ცეფუროქსიმის აქსეტილის პრეპარატები უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებიც ალერგიულნი არიან ცეფალოსპორინის ჯგუფის ბაქტერიების მიმართ.
გაფრთხილებები/სიფრთხილის ზომები
საერთოდ, ცეფალოსპორინის ანტიბიოტიკების მიღება უსაფრთხოა იმ პაციენტებში, რომლებიც ჰიპერმგრძნობიარენი არიან პენიცილინების მიმართ, თუმცა აღინიშნება ჯვარედინი რეაქციები. განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო იმ პაციენტებში, რომლებსაც ადრე აღენიშნათ ანაფილაქტური რეაქციები პენიცილინის მიმართ. თუ ცეფუროქსიმის მიმართ გამოვლინდა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ალერგიული რეაქცია, უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება და დაიწყოს შესაბამისი თერაპია. სერიოზული მწვავე ჰიპერმგრძნობელობითი რეაცქიების შემთხვევაში, შეიძლება საჭირო გახდეს ეპინეფრინით მკურნალობა და სხვა გადაუდებელი ზომების მიღება, მათ შორის კლინიკური ჩვენების მიხედვით, ჟანგბადის, ინტრავენური სითხეების, ინტრავენური ანტიჰისტამინების, კორტიკოსტეროიდების, პრესორული ამინების გამოყენება და საჰაერო გზების მართვა.
როგორც სხვა ანტიბიოტიკების ფართო-სპექტრის შემთხვევაში, ცეფუროქსიმის აქსეტილის ხანგრძლივად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმების (მაგ. Candida, Enterococci, Clostridium difficile) ჭარბი ზრდა, რის გამოც შეიძლება საჭირო გახდეს მკურნალობის შეწყვეტა. ფსევდომემბრანული კოლიტი ვლინდება ანტიბიოტიკების ფართო სპექტრის გამოყენებისას. ამდენად, იმ პაციენტებში, რომლებშიც განვითარდება დიარეა ანტიბიოტიკების მიღების დროს ან ამის შემდეგ, გათვალისწინებული უნდა იყოს აღნიშნული დიაგნოზი.
ფეხმძიმობა და ლაქტაცია
არ არსებობს ცეფუროქსიმის აქსეტილთან დაკავშირებული ემბრიოპათური ან ტერატოგენური ეფექტების კლინიკური მონაცემები. თუმცა, როგორც სხვა პრეპარატების შემთხვევაში, მისი მიღება ხდება სიფრთხილით ორსულობის პირველი თვეების განმავლობაში. ცეფუროქსიმი გამოიყოფა დედის რძეში და შესაბამისად, სიფრთხილეა საჭირო მეძუძური დედების მიერ ცეფუროქსიმის აქსეტილის მიღებისას.
ეფექტები ავტომობილების მართვასა და მანქანა-დანადგარებით სარგებლობაზე
ამ სამკურნალო საშუალებამ შეიძლება გამოიწვიოს თავბრუსხვევა, არ შეიძლება ავტომობილის მართვა და მანქანა-დანადგარებთან მუშაობა.
გვერდითი ეფექტები
ცეფუროქსიმის აქსეტილის არასასურველი ეფექტები საერთოდ ზომიერი და დროებითი ხასიათისაა.
გვერდითი რეაქციები კლინიკური კვლევებისას: (მრავალჯერადი დოზები):
დაავადებების კოეფიციენტი: >/=1%: დიარეა, ღებინება, ეუზინოფილია.
დაავადებების კოეფიციენტი: 0.1%: აბდომინალური ტკივილი, აბდომინალური სპაზმები, შებერილობა, დისპეპსია, თავის ტკივილი, ვაგინიტი, სასქესო ორგანოს ქავილი, სიწითლე, დიზურია, ციებ-ცხელება, გულმკერდის ტკივილი, სუნთქვის უკმარისობა, პირის ღრის წყლული, ანორექსია, ენის შესიება, უძილობა, «ჩოომბს»-ის ტესტებზე დადებითი მაჩვენებლები.
გამოცდილება
ძირითადი: შემდეგი ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციები: ანაფილაქსია, კვინკეს შეშუპება, ქავილი, სიწითლე, ჭინჭრის ციებ-ცხელება, შრატისმიერი დაავადების მსგავსი რეაქციები;
კუჭ-ნაწლავის მხრივ: ფსევდომემბრანული კოლიტები;
ჰემატოლოგიური: ჰემოლიტური ანემია, ლეიკოპენია, პანციტოპენოა, თრომბოციტოპენია, და მომატებული პროთრომბინი.
ღვიძლის მხრივ: მათ შორის ჰეპატიტები, ქოლესტაზი, სიყვითლე.
ნევროლოგიის მხრივ: პაროქსიზმი;
კანის მხრივ: მრავალფორმული ერითემა; სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.
ცეფალოსპორინების ჯგუფის გვერდითი რეაქციები:
იმ გვერდითი რეაქციების გარდა, რომლებიც ზევით იყო აღნიშნული პაციენტებში, რომლებიც მკუნალობდნენ ცეფუროქსიმის აცეტილით, შემდეგმა გვერდითმა რეაქციებმა და შეცვლილმა ლაბორატორიულმა ანალიზებმა დაადასტურეს ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკები: ტოქსიკური ნეფროპათია, აპლასტიკური ანემია, ბუასილი, მომატებული BUN, მომატებული კრეატინინი, მომატებული ალკალინის ფოსფატაზა, ნეუტროპენია, მომატებული ბილირუბინი და აგრანულოციტოზი.
ზოგიერთი ცეფალოსპორინები მიიღება საწყისი ეპილეფსიური შეტევების დროს, მათ შორის იმ პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ თირკმლის უკმარისობა და როდესაც დოზირება არ იყო შემცირებული. თუ ეპილეფსიური შეტევა წამლით თერაპიას ემთხვევა, მაშინ წამლის მიღება უნდა შეწყდეს და უნდა განხორციელდეს კრუნჩვის საწინააღმდეგო თერაპია თუ ეს კლინიკურად ნაჩვენებია.
პრეპარატის ურთიერთქმედება და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები
პრობენიციდი კონკურენციას უწევს ცეფუროქსიმს თირკმლის არხისმიერ სეკრეციაში, რაც იწვევს პლაზმაში ცეფუროქსიმის კონცენტრაციების უფრო მაღალ დონესა და ხანგრძლივობას.
იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ცეფუროქსიმის აქსეტილს, სისხლში/პლაზმაში გლუკოზის დონეების განსაზღვრისათვის რეკომენდებულია გლუკოზის ოქსიდაზას ან ჰექსოკინაზას მეთოდის გამოყენება.
ცეფუროქსიმის არსებობა ხელს არ უშლის შრატისმიერი და შარდისმიერი კრეატინინის რაოდენობით განსაზღვრას ტუტოვანი პიკრატის მეთოდით.
დოზირება და მიღება
რეკომენდებული დოზა მოზრდილებსა და ბავშვებში 12 წლის ზევით
ფარინგიტი/ტონზილიტი 250 მგ ს/წ 10
მწვავე ბაქტერიული მაქსილარული სინუსიტი 250 მგ ს/წ 10
მწვავე ბაქტერიული ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება 250 მგ ან 500 მგ ს/წ 10
მეორადი ბაქტერიული ინფექციების მწვავე ბრონქიტი 250 მგ ან 500 მგ ს/წ 5-10
კანის სტრუქტურის მსუბუქი ინფექციები 250 მგ ან 500 მგ ს/წ 10
შარდსადენი გზების მსუბუქი ინფექციები 250 მგ ს/წ 7-10
მსუბუქი გონორეა 1,000 ერთხელ ერთჯერადი დოზა
ადრეული ლიმის დაავადება 500 მგ ს/წ 20
დოზირება ბავშვებში
ჩვეულებრივი დოზა 125მგ სხეულის წონაზე ან 10 მგ/კგ სხეულის წონაზე შეადგენს 250 მგ-ს დღიურად. შუა ყურის ანთებისას ბავშვებში 2 წელზე ქვევით ჩვეულებრივი დოზა არის 125მგ სხეულის წონაზე ან 10 მგ/კგ სხეულის წონაზე შეადგენს 250 მგ-ს დღიურად და ბავშვებში 2 წელზე ზევით 250მგ სხეულის წონაზე ან 15 მგ/კგ სხეულის წონაზე შეადგენს 500 მგ-ს დღიურად. 3 თვის ასაკის ბავშვებში კვლევა არ არის ჩატარებული.
ხანდაზმულები და პაციენტები თირკმლის უკმარისობით.
არ არის განსაკუთრებული გაფრთხილებები იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის უკმარისობა. ხანდაზმულებში დოზირების მაქსიმუმი შეადგენს 1 გ. დღეში.
ცეფუროქსიმის აქსეტილის ტაბლეტების მიღება ხდება ჭამის სემდეგ ოპტიმალური აბსორბციის მიზნით.
ჭარბი დოზირება
ცეფალოსპორინების ჭარბი დოზის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ცერებრალური გაღიზიანება, რასაც მოჰყვება კრუნჩხვები. ცეფუროქსიმის შრატისმიერი დონეების შემცირება შესაძლებელია ჰემოდიალიზითა და პერიტონეალური დიალიზით.
შენახვის პირობები
პრეპარატი ინახება 25ºC ტემპერატურის პირობებში საკუთარ შეფუთვაში სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
შეფუთვა
მეგასეფი 500 მგ შემოგარსული ტაბლეტი. ბლისტერში მოთავსებულია 10, 14 და 20 ტაბლეტი.
სხვა ფარმაცევტული ფორმები
მეგასეფი 250 მგ შემოგარსული ტაბლეტი. ბლისტერში მოთავსებულია 10, 14 და 20 ტაბლეტი.
ლიცენზიის მფლობელი: ნობელ ილაჯ სანაი ვე ტიკარეტ ა.ს.
ბარბაროს ბულვარი 76-78
34353 ბესიკტასი, ისტანბული
პრეპარატი გაიცემა სამედიცინო რეცეპტით.
პრეპარატის მიღებამდე კონსულტაციისათვის მიმართეთ ექიმს.
