ზიტმაკი 500 მგ
(Zitmac 500მგ)
 შემოგარსული ტაბლეტები

ფორმულა:
ზიტმაკის ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი, რომელსაც შუაზე გაყოფისას ნაჭდევებიანი კიდეები აქვს, შეიცავს აზიტრომიცინის დიჰიდრატს და ასევე ტიტანის დიოქსიდს საღებავი საშუალების სახით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკური თვისებები:
აზითრომიცინი ერითრომიცინის წარმოებულია და მაკროლიდური ანტიბიოტიკების ქვეკლასს, აზალიდების ჯგუფს მიეკუთვნება. აზიტრომიცინი მოქმედებს მგრძნობიარე მიკროორგანიზმის 50S რიბოსომულ ქვეერთეულთან შეკავშირების გზით და არღვევს მიკრობული ცილის სინთეზს. ზეგავლენას არ ახდენს ნუკლეინური მჟავის სინთეზზე. აზითრომიცინი კონცენტრირდება ფაგოციტებსა და ფიბრობლასტებში, როგორც ეს in vitro ინკუბაციის მეთოდებით გამოვლინდა. ასეთი მეთოდოლოგიის გამოყენებით, ერთსაათიანი ინკუბაციის შემდეგ უჯრედშიდა და უჯრედგარეთა კონცენტრაციების თანაფარდობა > 30 იყო. In vivo კვლევბი მიუთითებენ, რომ კონცენტრაციამ ფაგოციტებში შეიძლება ხელი შეუწყოს ანთებით ქსოვილებში წამლის დისტრიბუციას.
ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:
პერორალური გამოყენების შემდეგ, აზითრომიცინი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში და ფართოდ ვრცელდება მთელ ორგანიზმში. სწრაფი განაწილების თვისების გამო აზითრომიცინის უფრო მაღალი კონცენტრაციები ქსოვილებში ვლინდება, ვიდრე პლაზმაში თუ შრატში. ერთჯერადი 500 მგ-იანი დოზის პერორალურად მიღების შემდეგ Cmax მაჩვენებელი 0.5 მკგ/მლ მიღწეულ იქნა 2..2 საათში (= Tmax). ორმხრივ ჯვარედინ კვლევაში, რომელშიც პირები ღებულობდნენ აზითრომიცინის ერთჯერად დოზას 500 მგ ცხიმიან საკვებთან ერთად ან მის გარეშე, საკვები ზრდიდა Cmax 23%-ით, თუმცა ზეგავლენას არ ახდენდა AUC-ზე. აზითრომიცინის განაწილება ქალებსა და მამაკაცებში მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება. 65-დან 85 წლამდე ჯანმრთელი პირების კვლევისას, აზითრომიცინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები ხანდაზმულ მამაკაცებში იგივე იყო, რაც ახალგაზრდებში; თუმცა, ხანდაზმულ ქალებში, მიუხედავად იმისა, რომ უფრო მაღალი მაქსიმალური კონცენტრაციები აღინიშნებოდა (გაიზარდა 30-დან 50%-მდე), მნიშვნელოვანი აკუმულაცია არ განვითარებულა. განაწილების აშკარა მდგრადი მოცულობა დაახლოებით 31.1 ლ/კგ. შრატის ცილებთან აზითრომიცინის შეკავშირება ცვალებადია და მცირდება 51%-დან 0.02 მკგ/მლ-ისას 7%-მდე 2 მკგ/მლ-ისას. ერთჯერადი 500 მგ-იანი დოზის პერორალური და ინტრავენური დოზირების შემდეგ აზითრომიცინის პლაზმური კონცენტრაციები შემცირდა პოლიფაზური წესით საშუალო პლაზმური კლირენსით 630 მლ/წთ და ტერმინალური ნახევრად დაშლის პერიოდით 68 საათი. გახანგრძლივებული ნახევრად დაშლის პერიოდი განპირობებულია ექსტენსიური შთანთქვით და პრეპარატის ქსოვილებიდან შემდგომი გამოყოფით. აზიტრომიცინის ელიმინაციის ძირითადი გზა არის ბილიარული ექსკრეცია, უმთავრესად შეუცვლელი სახით. კვირის განმავლობაში, მიღებული დოზის დაახლოებით 6% ვლინდება შარდში შეუცვლელი სახით. აზიტრომიცინის ფარმაკოკინეტიკა პირებში ღვიძლის და თირკმლების ფუნქციის დარღვევებით არ არის დადგენილი. პირველ დღეს 500 მგ-ის და 4 დღის განმავლობაში 250 მგ მიცემისას, მხოლოდ ძალიან დაბალი კონცენტრაციები აღინიშნებოდა თავზურგტვინის სითხეში (

მიკრობიოლოგია:
აზიტრომიცინი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ, როგორც in vitro კვლევებისას, ასევე კლნიკური ინფექციების დროს:
აერობული გრამ-დადებითი მიკროორგანიზმები
Staphylococcus areus, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, სტრეპტოკოკები (C, F, G ჯგუფები), Viridans ჯგუფის სტრეპტოკოკები.
შენიშვნა: ერითრომიცინ რეზისტენტულ გრამ-დადებით შტამებთან აზიტრომიცინი ჯვარედინ-რეზისტენტობას ავლენს. Enterococcus faecalis და მეთიცილინ რეზისტენტული სტაფილოკოკების შტამების უმეტესობა  რეზისტენტულია აზიტრომიცინის მიმართ.
აერობული გრამ-უარყოფითი მიკროორგანიზმები
Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Bordetella pertussis, Campylobacter jejuni, Legionella pneumophila
ანაერობული მიკროორგანიზმები
Bacteroides bivius, Clostridium perfiringens, Peptostreptococcus სახეობები
“სხვა” მიკროორგანიზმები
Chlamydia pneumoniae, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma pneumoniae, Borrelia burgdorferi, Mycoplasma pneumoniae, Treponema pallidum, Ureaplasma urealyticum
სქესობრივი გზით გადამდემი დაავადებების გამომწვევი მიკროორგანიზმები
აზიტრომიცინს შედარებითი ეფექტურობა გააჩნია Chlamydia trachomatis, Treponema pallidum, Neisseria gonorrhoeae და Haemophilus ducreyi-წინააღმდეგ.
ბეტა-ლაქტამაზას წარმოქმნა ზეგავლენას არ ახდენს აზიტრომიცინის აქტივობაზე.

ჩვენებები:
ზიტმაკის შემოგარსული ტაბლეტები ნაჩვენებია აღნიშნული მიკროორგანიზმების მგრძნობიარე შტამებით გამოწვეული მსუბუქი და ზომიერი ინფექციების სამკურნალოდ
ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების ბაქტერიული გამწვავება, რომლის გამომწვევებია Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis ან Streptoccus pneumoniae.
მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis ან Streptoccus pneumoniae.
შეძენილი პნევმონია:Chlamydia pneumoniae, Haemophilus influenzae, Mycoplasma pneumoniae ან Streptoccus pneumoniae.
ფარინგიტი/ტონზილიტი, რომლის გამომწვევია Streptococcus pyogenes, როგორც პირველი რიგის თერაპიის ალტერნატივა.
კანისა და კანის სტრუქტურის გაურთულებელი ინფექციები: Staphylococcus aureus Streptococcus pyogenes, ან Streptoccus agalactiae, Propionibacterium acne.
ურეთრიტი და ცერვიციტი: Chlamydia trachomatis ან Neisseria gonorrhoeae.
გენიტალური წყლულოვანი დაავადება: Haemophilus ducreyi (შანკროიდი).

უკუჩვენებები:
ზიტმაკის შემოგარსული ტაბლეტები უკუნაჩვენებია პაციენტებში აზიტრომიცინის, ერითრომიცინის ან ნებისმიერი მაკროლიდური ანტიბიოტიკის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობით.

განსაკუთრებული მითითებანი:
პაციენტებში, რომლებიც აზიტრომიცინით მკურნალბას გადიან იშვიათად აღინიშნება მძიმე ალერგიული რეაქციები, ანგიოედემის ჩათვლით, და დერმატოლოგიური რეაქციები სტივენს-ჯონსონის სინდრომისა და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის ჩათვლით. მიუხედავად დასაწყისში ალერგიული სიმპტომების წარმატებული მკურნალობისა, სიმპტომატური მკურნალობის შეწყვეტისას, ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც აზიტრომიცინს უკვე აღარ ღებულობდნენ, ალერგიული სიმპტომები კვლავ განვითარდა. ასეთი პაციენტები საჭიროებდნენ დაკვირვების ხანგრძლივ პერიოდსა და სიმპტომატურ მკურნალობას.
აზიტრომიცინი ასევე უსაფრთხო და ეფექტურია Chlamydia pneumoniae, Haemophilus influenzae, Mycoplasma pneumoniae ან Streptococcus pneumoniae-თი გამოწვეული არაჰოსპიტალური პნევმონიის  მკურნალობისას. აზიტრომიცინი აღარ გამოიყენება პნევმონიით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებშიც პერორალური მკურნალობა შეუძლებელია ზომიერი ან მძიმე დაავადებების ან რისკ ფაქტორების არსებობის გამო. ასეთი პაციენტებია: პაციენტები კისტოზური ფიბროზით, პაციენტები ნოზოკომიალურად შეძენილი ინფექციებით, პაციენტები ცნობილი ან მოსალოდნელი ბაქტერიემიით, პაციენტები, რომლებიც ჰოსპიტალიზაციას საჭიროებენ, ხანდაზმულები ან დასუსტებული პაციენტები, ან პაციენტები ჯანმრთელობის მნიშვნელოვანი პრობლემებით, რომლებშიც დარღვეულია უნარი უპასუხონ მათ დაავადებას (იმუნოდეფიციტის ან ფუნქციური ასპლენიის ჩათვლით). 
თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენებისას აღინიშნება ფსევდომემბრანული კოლიტი, რომელიც შეიძლება იყოს ზომიერი ან სიცოცხლისათვის სახიფათო. ამიტომ, მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ ეს დიაგნოზი პაციენტებში, რომლებსაც ანტიბაქტერიული საშუალების გამოყენების შემდგომ ფაღარათი განუვითარდათ. 
ვინაიდან აზიტრომიცინი ძირითადად ღვიძლის საშუალებით გამოიყოფა, აზიტრომიცინის დანიშვნისას პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით სიფრთხილეა საჭირო. შეზღუდული მონაცემების გამო პირებში გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარით (GFR) ისევე როგორც ნებისმიერი ანტიბაქტერიული მკურნალობისას, რეკომენდებულია გამოიკვლიოს პაციენტი არაბაქტერიული წარმოშობის (სოკოს ჩათვლით) მეორადი ინფექციის არსებობაზე.  

ტერატოგენული ეფექტები:
ორსულობა კატეგორია B: ორსულებში ადექვატური და კარგად-კონტროლირებადი კვლევები არ ჩატარებულა.  ვინაიდან ცხოველებზე ჩატარებული რეპროდუქციული კვლევები ადამიანის რეაქციის პროგნოზირებას ვერ ახდენენ, აზიტრომიცინი ორსულობის პერიოდში მხოლოდ მკაცრი ჩვენებების დროს გამოიყენება. 

მეძუძური დედები:
არ არის ცნობილი გამოიყოფა თუ არა აზიტრომიცინი დედის რძეში. რადგანაც დედის რძეში მრავალი პრეპარატი გამოიყოფა, მეძუძურ დედებში    აზიტრომიცინის დანიშვნისას სიფრთხილეა საჭირო.

ხანდაზმულებში გამოყენება:
ხუთდღიანი თერაპიული რეჟიმის დროს ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები ხანდაზმულ მოხალისეებში (65-85 წლის) იგივეა, რაც ახალგაზრდებში (18-40 წლის). ხანდაზმულები, ღვიძლისა და თირკმლის ნორმალური ფუნქციით, დოზის კორექციას არ საჭიროებენ

ბავშვებში გამოყენება:
აზიტრომიცინის გამოყენება პედიატრიაში შესწავლილ იქნა 6 თვიდან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში. ბავშვებში რეკომენდებულია აზითრომიცინის სუსპენზიის გამოყენება.

ათაშანგის მკურნალობისას აზითრომიცინი არ იძლევა სრულ გარანტიას. არაგონოკოკური ურეთრიტის ან ცერვიციტის ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში ანტიმიკრობული საშუალებების მაღალი დოზებით მკურნალობამ შეიძლება შენიღბოს ან დააყოვნოს ათაშანგის ინკუბაციური სიმპტომები. ყველა პაციენტს სქესობრივად გადამდები ურეთრიტით ან ცერვიციტით უნდა ჩაუტარდეს სეროლოგიური ტესტი ათაშანგზე და გონორეის შესაბამის კულტურებზე. ინფექციის დადასტურების შემთხვევაში უნდა დაიწყოს ამ დაავადებების შესაბამისი ანტიმიკრობული მკურნალობა და შემდგომი დაკვირვების ტესტები. მკურნალობის დაწყებამდე უნდა შესრულდეს შესაბამისი კულტურებისა და მგრძნობელობის ტესტები გამომწვევი ორგანიზმისა და მისი აზითრომიცინის მიმართ მგრძნობელობის დასადგენად.

გვერდითი მოვლენები:
კლინიკურ კვლევებში, გვერდითი მოვლენები მსუბუქი ან ზომიერი იყო და ქრებოდა პრეპარატის მიღების შეწყვეტისას. პაციენტების დაახლოებით 70%-მა (უფროსები და ბავშვები) ხუთდღიანი მრავალჯერადი დოზირების კლინიკურ კვლევაში შეწყვიტა აზითრომიცინით მკურნალობა, მკურნალობასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების გამო. გვერდითი მოვლენების უმეტესობა, რამაც მკურნალობის შეწყვეტა გამოიწვია დაკავშირებული იყო კუჭ-ნაწლავის ტრაქტთან, მაგ., გულისრევა, ღებინება, ფაღარათი ან მუცლის ტკივილი. პოტენციურად მძიმე გვერდითი მოვლენა ანგიოედემა და ქოლესტაზური სიყვითლე იშვიათად აღინიშნებოდა.

მკურნალობასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენა უფროს პაციენტებში, რომლებიც აზითრომიცინის მრავალჯერად დოზირებას ღებულობდნენ დაკავშირებული იყო კუჭ-ნაწლავის სისტემასთან ფაღარათით/თხელი განავლით (5%), გულისრევით (3%) და მუცლის ტკივილით (3%).
პაციენტებში, რომლებიც მრავალჯერად დოზას ღებულობდნენ, მკურნალობით გამოწვეული ქვემოთ მითითებული გვერდითი მოვლენები არ განვითარებულა 1%-ზე მეტი სიხშირით, როგორიცაა: ძლიერი პულსაცია, გულმკერდის არეში ტკივილი, დისპეფსია, მეტეორიზმი, ღებინება, მელენა, ქოლესტაზური სიყვითლე, ვაგინიტი, ნეფრიტი, თავბრუ, თავის ტკივილი, ძილიანობა, სისუსტე, გამონაყარი, ქავილი, ფოტომგრძნობელობა და ანგიოედემა.

არასასურველი მოვლენისას მიმართეთ თქვენს ექიმს
    
წამლებთან ურთიერთქმედება:
ანტაციდები: აზითრომიცინის AUC არ შეცვლილა აზითრომიცინის კაფსულებთან ალუმინისა და მაგნიუმის ჰიდროქსიდის შემცველი ანტაციდების ერთდროული გამოყენებისას; თუმცა; Cmax შემცირდა 24%-ით. პაციენტები გაფრთხილებულნი უნდა იყვნენ არ მიიღონ ერთდროულად ალუმინისა და მაგნიუმის შემცველი ანტაციდები და ზიტმაკის შემოგარსული ტაბლეტები. 

ციმეტიდინი: აზითრომიცინის მიღებამდე ციმეტიდინის (800 მგ) გამოყენებას აზითრომიცინის შეწოვაზე ზეგავლენა არ აქვს.

თეოფილინი: თერაპიული დოზების გამოყენებისას, თეოფილინის ფარმაკოკინეტიკაზე (ინტრავენური და პერორალური) აზითრომიცინს ზომიერი ზეგავლენა გააჩნია.

ვარფარინი: აზითრომიცინი ზეგალენას არ ახდენს პროთრომბინის დროზე ვარფარინის ერთჯერადი დოზის საპასუხოდ. მიუხედავად ამისა, აზითრომიცინითა და ვარფარინით ერთდროული მკურნალობისას სამედიცინო პრაქტიკა პროთრომბინის დროის სათანადო მონიტორინგს კარნახობს.

დიგოქსინი: ერთდროული გამოყენებისას აზითრომიცინი იწვევს დიგოქსინის კონცენტრაციების მომატებას.

ერგოტამინი ან დიჰიდროერგოტამინი: თანხმლები მკურნალობის გამო შეიძლება განვითარდეს მწვავე ტოქსიურობა, რომელიც ხასიათდება მძიმე პერიფერული ვაზოსპაზმითა და დიზესთეზიით. პაციენტები გაფრთხილებულნი უნდა იყვნენ არ მიიღონ ერთდოულად ერგოტამინი ან დიჰიდროერგოტამინი და ზიტმაკის შემოგარსული ტაბლეტები.

წამლებთან ურთიერთქმედებები, რომლებიც ქვემოთ არის მოყვანილი არ აღინიშნებოდა კლინიკურ კვლევებში; თუმცა, წამალი-წამალთან ურთიერთქმედების უნარის შესაფასებლად სპეციფიკური კვლევები არ ჩატარებულა. მიუხედავად ამისა, ის მაკროლიდურ პროდუქტებთან აღინიშნება. მანამ სანამ შემდგომი მონაცემები არ იქნება მოპოვებული აზიტრომიცინისა და ამ პრეპარატების ურთიერთქმედების შესახებ, რეკომენდებულია პაციენტების სათანადო მონიტორინგი: ტერფენადინი, ციკლოსპორინი, ჰექსობარბიტალი და ფენიტოინი.  

ლაბორატორიულ ტესტებთან ურთიერთქმედება: კლინიკური კვლევების დროს აღინიშნებოდა შემდეგი კლინიკურად მნიშვნელოვანი მოვლენები: 1%-ზე მეტი სიხშირით: დაქვეითებული ჰემოგლობინი, ჰემატოკრიტი, ლიმფოციტები, ნეიტროფილები და სისხლის გლუკოზა; მომატებული შრატის კრეატინინ ფოსფოკინაზა, კალიუმი, ალტ, გამა-GT, ასტ, BUN, კრეატინინი, გლუკოზა სისხლში, თრომბოციტები, ლიმფოციტები, ნეიტროფილები და ეოზინოფილები; 1%-ზე ნაკლები სიხშირით: ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, დაქვეითებული ნატრიუმი, კალიუმი, თრომბოციტები, მომატებული მონოციტები, ბაზოფილები, ბიკარბონატი, შრატის ტუტე ფოსფატაზა, ბილირუბინი, ლდჰ და ფოსფატი.
შემდგომი დაკვირვებისას, აღმოჩნდა, რომ ლაბორატორიული ტესტები შექცევადია.

დოზირება და გამოყენების მეთოდები:
უფროსები და 16 წელს ზემოთ ასაკის მოზარდები:

 
ზიტმაკის შემოგარსული ტაბლეტები შეიძლება მივიღოთ საკვებთან ერთად ან საკვების გარეშე.

დოზირება ბავშვებში:
6 თვის ასაკიდან ბავშვებში პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებულია შემდეგი დოზით - 10მგ/კგ გადაანგარიშებით დღეში ერთხელ 3 დღის განმავლობაში. ბავშვებში რეკომენდებულია პრეპარატის სუსპენზიის ფორმით გამოყენება.

ჭარბი დოზირება:
ინფორმაცია ჭარბი დოზირების შესახებ საკმარისი არ არის. რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა და ზოგადი შემანარჩუნებელი მკურნალობა.

შეფუთვა:
ზიტმაკის შემოგარსული ტაბლეტები წარმოდგენილია ბლისტერებში, თითო ბლისტერში 3 ტაბლეტი.

შენახვის პირობები:
ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურის პირობებში, ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:
აღნიშნულია შეფუთვაზე, რომლის ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
 
გაცემის რეჟიმი:
რეცეპტით

ლიცენზიის მფლობელი:  
NOBEL İLAÇ SANAYİİ VE TİCARET A.Ş.  
ბარბაროსის ბულვარი 76-78
34353 ბეშიკტაში – სტამბული/თურქეთი

ზირომინი
(ZIROMIN)

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება:
აზითრომიცინი, Azithromycin
 
წამლის ფორმა:
შემოგარსული ტაბლეტები.
აღწერილობა: კაფსულის ფორმის თეთრი ფერის ტაბლეტები გრავირებით
“AZN 500” ცალ მხარეს და გამყოფი ნაჭდევით მეორე მხარეს.
 
შემადგენლობა:
ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: აზითრომიცინი (დიჰიდრატის სახით) 500 მგ
დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატი, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი (K30), მაგნიუმის სტეარატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ნატრიუმის სახამებელ-გლიკოლატი
გარსის შემადგენლობა: ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა (E5), ტიტანის დიოქსიდი, პროპილენგლიკოლი, გასუფთავებული ტალკი, პოლიეთილენგლიკოლი 6000.
 
პრეპარატის ათქ კოდი: J01FA10
 
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ანტიმიკრობული პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის.
მაკროლიდები და აზალიდები.
 
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა
ზირომინი (აზითრომიცინი) არის მაკროლიდური ანტიბიოტიკების ქვეჯგუფის _
აზალიდების წარმომადგენელი, გააჩნია ანტიბაქტერიული მოქმედების ფართო სპექტრი. რიბოსომების 50S-სუბერთეულთან შეკავშირების გზით აზითრომიცინი თრგუნავს მიკრობის უჯრედში ცილის სინთეზს.
აზითრომიცინი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ:
- გრამდადებითი მიკროორგანიზმები: Streptococcuspneumoniae, Str. pyogenes, Str. agalactiae, Str. viridans, C, F და G ჯგუფის სტრეპტოკოკები, Staphylococcusaureus, Stap. epidermidis, Corynebacteriumdiphtheriae.
- გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები: Haemophilusinfluenzae, H. parainfluenzae, H. ducreyi, Moraxellacatarrhalis, Bordetellapertussis, B. parapertussis, Neisseriagonorrhoeae, N. meningitidis, Brucellamelitensis, Helicobacterpylori, Gardnerellavaginalis.
- ანაერობული მიკროორგანიზმები: Clostridiumspp., Peptostreptococcusspp., Peptococcusspp.
- უჯრედშიდა და სხვა მიკროორგანიზმები: Legionellapneumophila, Chlamydiatrachomatis, C. pneumoniae, Mycoplasmapneumoniae, Mycoplasmahominis, Mycoplasmaavium, Ureaplasmaurealyticum, Lysteriamonocytogenes, Treponemapallidum, Borreliaburgdorferi, Toxoplasmagondii.
 
ფარმაკოკინეტიკა:
აზითრომიცინი სწრაფად გადადის სისხლის შრატიდან ქსოვილებში და მთელს ორგანიზმში ნაწილდება, აღწევს მაღალ და სტაბილურ კონცენტრაციებს. არჩევითად გროვდება ინფექციის კერებში ფაგოციტების მეშვეობით ტრანსპორტირების გზით.
 
აზითრომიცინის ფარმაკოკინეტიკა მიღებული დოზის პირდაპირპროპორციულია.
პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 65-72 საათს.
 
გამოყენების ჩვენებები:
- ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები: ფარინგიტი/ტონზილიტი, სინუსიტი, შუა ოტიტი;
- ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: ბრონქიტი, ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება, ჰოსპიტალური და არაჰოსპიტალური პნევმონიები;
- კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები: ქრონიკული მიგრირებადი ერითემა (ლაიმის დაავადების საწყისი სტადია), წითელი ქარი, იმპეტიგო, მეორადი პიოდერმატოზები;
- სასქესო სისტემის ინფექციები;
- სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებები (მათ შორის, გენიტალური და ექსტრაგენიტალური ქლამიდიოზი);
- Helicobacterpylori-სთან ასოცირებული კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის დაავადებები.
 
უკუჩვენებები:
- მომატებული მგრძნობელობა მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ.
 
განსაკუთრებული მითითებები:
პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება თირკმლის და ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.
 
გვერდითი მოქმედება:
შეიძლება აღინიშნოს მსუბუქი, დროებითი ხასიათის მოვლენები, რომლებიც არ ქმნიან მკურნალობის შეწყვეტის აუცილებლობას.
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ:
დიარეა, გულისრევა, ტკივილი მუცლის არეში, მეტეორიზმი, პირღებინება, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება;
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:
გულისცემის შეგრძნება, ტკივილი გულმკერდის არეში;
ნერვული სისტემის მხრივ:
თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ვერტიგო, ძილიანობა;
შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ:
ვაგინალური კანდიდომიკოზი, ნეფრიტი;
ალერგიული რეაქციები:
გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, კანის ქავილი, ანგიონევროტული შეშუპება;
სხვა:
ასთენია, ფოტოსენსიბილიზაცია.
 
მიღების წესი და დოზები:
პრეპარატი მიიღება შიგნით ჭამამდე 1 საათით ადრე ან ჭამიდან 2 საათის შემდეგ.
მოზრდილებში:
ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციების დროს:
500 მგ/დღე-ღამეში 1 მიღებაზე 3 დღის განმავლობაში.
კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციებისას (ქრონიკული მიგრირებადი ერითემის გარდა):
500 მგ/დღე-ღამეში 1 მიღებაზე 3 დღის განმავლობაში.
ქრონიკული მიგრირებადი ერითემის დროს:
1000 მგ/დღე-ღამეში პირველ დღეს 1 მიღებაზე, შემდეგ მეორედან მეხუთე დღის ჩათვლით 500 მგ ყოველდღიურად.
სქესობრივი გზით გადამდები ინფექციებისას:
გაურთულებელი ურეთრიტი/ცერვიციტი – ერთჯერადად 1000 მგ; გართულებული, ხანგრძლივად მიმდინარე ურეთრიტი/ცერვიციტი, გამოწვეული Chlamydia trachomatis-ით – 1000 მგ/დღე-ღამეში სულ 3-ჯერ 7-დღიანი ინტერვალებით.
Helicobacter pylori -სთან ასოცირებული კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებისას: 1000 მგ/დღე-ღამეში 3 დღის განმავლობაში ანტისეკრეტორულ და სხვა პრეპარატებთან ერთად.
ბავშვებში 6 თვის ასაკის ზევით:
ინიშნება 10 მგ/კგ სხეულის წონაზე გადაანგარიშებით დღე-ღამეში 3 დღის განმავლობაში ან პირველ დღეს 10 მგ/კგ სხეულის წონაზე, ხოლო შემდეგ 5-10 მგ/კგ სხეულის წონაზე დღე-ღამეში 3 დღის განმავლობაში.
ქრონიკული მიგრირებადი ერითემის დროს: სადღეღამისო დოზა შეადგენს 20 მგ/კგ სხეულის წონაზე პირველ დღეს და 10 მგ/კგ სხეულის წონაზე მეორედან მეხუთე დღის ჩათვლით.
 
ჭარბი დოზა:
აზითრომიცინის ჭარბი დოზის შესახებ მონაცემები არ არსებობს.
მაკროლიდური ანტიბიოტიკების ჭარბი დოზის ტიპური სიმპტომებია სმენის დროებითი დაქვეითება, გულისრევა, პირღებინება და დიარეა. მკურნალობა სიმპტომურია.
 
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
აზითრომიცინი აძლიერებს კარბამაზეპინის, ვალპროის მჟავის, ფენიტოინის, დიზოპირამიდის, თეოფილინის, ქსანტინების, პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების მოქმედებას, აგრეთვე, ჭვავის რქის ალკალოიდების, დეჰიდროერგოტამინის ეფექტს. ტეტრაციკლინები და ქლორამფენიკოლი აძლიერებენ აზითრომიცინის მოქმედებას, ხოლო ლინკოზამინები – ამცირებენ. აზითრომიცინი აძლიერებს პლაზმაში ციკლოსპორინის, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, მეთილპრედნიზოლონის, ფელოდიპინის კონცენტრაციებს.
 
პრეპარატის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს:
ორსულობის დროს პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება პოტენციურ რისკს.
ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენებისას აუცილებელია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.
 
გამოშვების ფორმა:
შემოგარსული ტაბლეტები. 3 ტაბლეტი ბლისტერში.
1 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.
 
შენახვის წესი:
ინახება მშრალ ადგილას, არაუმეტეს 25ºC-ზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
 
ვარგისიანობის ვადა:
3 წელი წარმოების თარიღიდან.
პრეპარატი არ გამოიყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
 
აფთიაქიდან გაცემის წესი:
გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

World Medicine, ინგლისი

ზირომინი
ZIROMIN

სავაჭრო დასახელება
ზირომინი, ZIROMIN

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება
აზითრომიცინი, Azithromycin

წამლის ფორმა
ფხვნილი შიგნით მისაღები სუსპენზიის მოსამზადებლად.
აღწერილობა:
თეთრი ფერის ერთგვაროვანი ფხვნილი ალუბლის და ბანანის დამახასიათებელი სუნით; წყალში გახსნის შემდეგ – თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის ერთგვაროვანი სუსპენზია ალუბლის და ბანანის დამახასიათებელი სუნით.

შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება:              1 ფლაკონი             სუსპენზიის 5 მლ
აზითრომიცინი                    1200 მგ                            200 მგ
(აზითრომიცინის დიჰიდრატის ფორმით)
დამხმარე ნივთიერებები: საქაროზა, სამფუძიანი ნატრიუმის ფოსფატი დოდეკაჰიდრატი, ნატრიუმის ბენზოატი, ჰიდროქსიპროპილცელულოზა, ქსანტანის გუმფისი, არომატიზატორი “ალუბალი”, არომატიზატორი “ბანანი”.

პრეპარატის АТХ  J01FA10

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანტიმიკრობული პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის. მაკროლიდები და აზალიდები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ზირომინი (აზითრომიცინი) არის მაკროლიდური ანტიბიოტიკების _
აზალიდების ჯგუფის წარმომადგენელი, გააჩნია ანტიბაქტერიული მოქმედების
ფართო სპექტრი. რიბოსომის 50შ-სუბერთეულთან შეკავშირების გზით
ტრანსლაციის სტადიაში თრგუნავს პეპტიდტრანსლოკაზას და ცილის
სინთეზს მიკრობის უჯრედში.
აზითრომიცინი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ:
- გრამდადებითი მიკროორგანიზმები: Streptococcus pneumoniae, Str. pyogenes, Str. agalactiae, Str. viridans,С, F , G, Staphylococcus aureus и Stap. epidermidis, Corynebacteriumdiphtheriae..
- გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები: Haemophilus influenzae, H.parainfluenzae , H. ducreyi, Moraxella catarrhalis, Bordetella pertussis, В.parapertussis, Neisseriagonorrhoeae , N. meningitidis, Brucella melitensis, Helicobacter pylori, Gardnerella vaginalis. 
- ანაერობული მიკროორგანიზმები: Clostridium spp., Peptostreptococcus spp. и Peptococcus spp.
- უჯრედშიდა და სხვა მიკროორგანიზმები: Legionella pneumophila, Chlamydia trachomatis и С.pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Mycoplasma avium, Ureaplasma urealyticum, Lysteria monocytogenes, Treponema pallidum, Borrelia burgdorferi, Toxoplasma gondii.
ფარმაკოკინეტიკა
შიგნით მიღების შემდეგ ბიოშეღწევადობა შეადგენს 37%, მაქსიმალური კონცენტრაცია (ჩმახ) სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 2-3 საათში, განაწილების მოცულობა – 31,1 ლ/კგ. შეკავშირება სისხლის პლაზმის ცილებთან სისხლში კონცენტრაციის უკუპროპორციულია და შეადგენს 12-52%. აღწევს უჯრედების მემბრანებში (ეფექტურია ინფექციებისას, რომლებიც გამოწვეულია უჯრედშიდა გამომწვევებით). ტრანსპორტირდება ფაგოციტებით, პოლიმორფულბირთვული ლეიკოციტებით და მაკროფაგებით ინფექციის კერაში, სადაც გამოთავისუფლდება ბაქტერიების თანაარსებობისას. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებში და შედის ქსოვილებში. კონცენტრაცია ქსოვილებსა და უჯრედებში 50-ჯერ მეტია, ვიდრე პლაზმაში, ხოლო ინფექციის კერაში – 24-34%-ით მეტია, ვიდრე ჯანმრთელ ქსოვილებში.
ნელა გამოიყოფა ქსოვილებიდან და გააჩნია ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდი _ 2-4 დღე. აზითრომიცინის თერაპიული კონცენტრაცია ნარჩუნდება უკანასკნელი დოზის მიღებიდან 5-7 დღემდე. აზითრომიცინი გამოიყოფა ძირითადად შეუცვლელი სახით – 50% ნაწლავებით, 12% თირკმელებით. ღვიძლში დემეთილირდება და კარგავს აქტივობას.
პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი (კკ) ნაკლები 10 მლ/წთ-ზე), აზითრომიციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება 33%-ით.

გამოყენების ჩვენებები
- ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები: ფარინგიტი/ტონზილიტი, სინუსიტი, შუა ოტიტი;
- ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: ბრონქიტი, ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება, ჰოსპიტალური და არაჰოსპიტალური პნევმონიები;
- კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები: ქრონიკული მიგრირებადი ერითემა (ლაიმის დაავადების საწყისი სტადია), წითელი ქარი, იმპეტიგო, მეორადი პიოდერმატოზები;
- სასქესო სისტემის ინფექციები;
- სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებები (მათ შორის, გენიტალური და ექსტრაგენიტალური ქლამიდიოზი);
- Hელიცობაცტერ პყლორი-სთან ასოცირებული კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის დაავადებები.

მიღების წესი და დოზები
ზირომინი სუსპენზია მიიღება შიგნით, 1-ჯერ დღე-ღამეში, ჭამამდე 1 საათით ადრე ან ჭამიდან 2 საათის შემდეგ.
ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების, კანის და რბილი ქსოვილების ინფექციებისას: პრეპარატი ინიშნება გაანგარიშებით 10 მგ/კგ 1-ჯერ დღე-ღამეში 3 დღის განმავლობაში; თერაპიული კურსი მოიცავს 30 მგ/კგ.
პრეპარატ ზირომინის დოზირების რეკომენდებული რეჟიმი ბავშვის წონიდან გამომდინარე მოცემულია ცხრილში:

სხეულის მასა სუსპენზიის აუცილებელი მოცულობა 1 მიღებაზე
10-14 კგ 2,5 მლ (100 მგ აზითრომცინი)
15-24 კგ 5,0 მლ (200 მგ აზითრომცინი)
25-34 კგ 7,5 მლ (300 მგ აზითრომცინი)
35-44 კგ 10,0 მლ (400 მგ აზითრომცინი)
არანაკლებ 45 კგ-ისა 12,5 მლ (500 მგ აზითრომცინი)
(შეესაბამება მოზრდილი პაციენტების დოზას)

ქრონიკული მიგრირებადი ერითემისას: პირველ დღეს დოზით 20 მგ/კგ/დღე-ღამეში, შემდეგ მე-2 დღიდან მე-5 დღის ჩათვლით დოზით 10 მგ/კგ/დღე-ღამეში; თერაპიული კურსი მოიცავს – 60 მგ/კგ.
ხელიცობაცტერ პყლორი-სთან ასოცირებული კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის დაავადებებისას: 20 მგ/კგ სხეულის მასაზე ერთჯერადად დღეში ანტისეკრეტორულ საშუალებებთან და სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად ექიმის რეკომენდაციით.
სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებებისას: გაურთულებელი ურეთრიტი/ცერვიციტი – 10 მგ/კგ სხეულის მასაზე ერთჯერადად; გართულებული, ხანგრძლივად მიმდინარე ურეთრიტი/ცერვიციტი, რომელიც გამოწვეულია cHLAMIDIA ტრაცჰომატის-ით – 10 მგ/კგ სხეულის მასაზე სამჯერ 7 დღიანი ინტერვალით (1-7-14).
პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით: თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას (კკ მეტი 40 მლ/წთ-ზე) დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით: ღვიძლის ფუნქციის ზომიერი დარღვევისას დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
სუსპენზიის მომზადება:
30 მლ სუსპენზიის მოსამზადებლად ფლაკონში, რომელიც შეიცავს 1200 მგ აზითრომიცინს, საზომი ჭიქის საშუალებით უმატებენ 15 მლ წყალს.
მომზადებული სუსპენზია უნდა შეინახოთ 25ºС ტემპერატურის პირობებში არაუმეტეს 5 დღისა.
ყოველი მიღების წინ ფლაკონის შიგთავსი გულმოდგინედ შეანჯღრიეთ ერთგვაროვანი სუსპენზიის მიღებამდე.
მზა სუსპენზიის დოზირებისათვის იყენებენ დოზირებულ შპრიცს, რომელიც გრადუირებულია 5 მლ, საზომ კოვზს, რომელიც გრადუირებულია 1,25 მლ, 2,5 მლ და 5 მლ და საზომ ჭიქას, რომელიც გრადუირებულია 15 მლ.
სუსპენზიის მიღების შემდეგ ბავშვს აძლევენ რამდენიმე ყლუპ ჩაის ან წვენს დასალევად, რათა ჩაირეცხოს და გადაიყლაპოს პირის ღრუში დარჩენილი სუსპენზიის დარჩენილი რაოდენობა.
გამოყენების შემდეგ საზომ ჭიქას და საზომ კოვზს რეცხავენ გამდინარე წყლით, აშრობენ და ინახავენ პრეპარატთან ერთად.

წინააღმდეგჩვენებები
- ჰიპერმგრძნობელობა აზითრომიცინის, სხვა მაკროლიდების ან პრეპარატის სხვა კომპონეტების მიმართ;
- ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები.

გვერდითი მოვლენები
აღნიშნული გვერდითი მოვლენების უმრავლესობა შექცევადია მკურნალობის კურსის დასრულების ან პრეპარატის მოხსნის შემდეგ.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: დიარეა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, მეტეორიზმი, ღებინება, შეკრულობა, ქოლესტაზური სიყვითლე, მადის დაქვეითება, გასტრიტი.
ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, კანის ქავილი, ანგიონევროზული შეშუპება.
ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: ეოზინოფილების რაოდენობის მომატება, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის შექცევადი მომატება; ეს მაჩვენებლები ნორმალურ დონეს უბრუნდება თერაპიის დასრულებიდან 2-3 კვირაში.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულისცემის შეგრძნება, ტკივილი გულმკერდის არეში.
ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ვერტიგო, ძილიანობა; ბავშვებში – თავის ტკივილი (შუა ოტიტის თერაპიისას), ნევროზი, შფოთვა, ჰიპერკინეზია, ძილის დარღვევები.
შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: ვაგინალური კანდიდოზი, ნეფრიტი.
სხვა: კონიუნქტივიტი, ფოტოსენსიბილიზაცია, მომატებული დაღლილობა.

განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატის ერთი დოზის გამოტოვების შემთხვევაში გამოტოვებული დოზა უნდა მიიღოთ რაც შეიძლება მალე, ხოლო მომდევო – 24 საათიანი ინტერვალით.
ზირომინი უნდა მიიღოთ სიფრთხილით ღვიძლის ფუნქციის ზომიერი დარღვევისას; თირკმლის ფუნქციის ზომიერი დარღვევისას (კკ > 40 მლ/წთ);  არითმიების დროს ან არითმიებისადმი და Qთ ინტერვალის გახანგრძლივებისადმი წინასწარგანწყობისას.
შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციეტებში პრეპარატის გამოყენებისას, ასევე დაბალკალორიული დიეტისას, აუცილებელია გაითვალისწინოთ, რომ სუსპენზიის შემადგელობაში შედის საქაროზა (908,3547 მგ/გ-ზე სუსპენზიის მოსამზადებელი ფხვნილისა).

გავლენა ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე
ნერვული სისტემის და მხედველობის ორგანოების მხრივ არასასურველი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა ავტოტრანსპორტის მართვისას და სხვა პოტენციურად საშიში ქმედებების შესრულებისას, რომლებიც საჭიროებს ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს.

გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში
ზირომინის გამოყენება ორსულობისას შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მოსალოდნელი სარგებელი დედისთვის აღემატება ნაყოფისათვის მოსალოდნელი გართულებების რისკს. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობისას საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

გამოყენება პედიატრიაში
ბავშვებში პრეპარატ ზირომინის სუსპენზია გამოიყენება 6 თვის ასაკიდან. 6 თვემდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატი უნდა დაინიშოს სუსპენზიის მოსამზადებელი ფხვნილის სახით კონცენტრაციით 100 მგ/5მლ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
აზითრომიცინი აძლიერებს კარბამაზეპინის, ვალპროის მჟავის, ფენიტოინის, დიზოპირამიდის, თეოფილინის, ქსანტინების, პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების მოქმედებას, აგრეთვე, ჭვავის რქის  ალკალოიდების, დეჰიდროერგოტამინის ეფექტს. ტეტრაციკლინები და ქლორამფენიკოლი აძლიერებენ აზითრომიცინის მოქმედებას, ხოლო ლინკოზამინები – ამცირებენ. აზითრომიცინი აძლიერებს პლაზმაში ციკლოსპორინის, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, მეთილპრედნიზოლონის, ფელოდიპინის კონცენტრაციებს.

დოზის გადაჭარბება
სიმპტომები: გულისრევა, სმენის დროებითი დაკარგვა, ღებინება, დიარეა, აბდომინური ტკივილი, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, სიმპტომური თერაპია (აქტივირებული ნახშირის მიღება), სასიცოცხლო მნიშვნელობის ფუნქციების კონტროლი.

გამოშვების ფორმა
ფხვნილი შიგნით მისაღები სუსპენზიის 200 მგ/5 მლ მოსამზადებლად 60 მლ მოცულობის პოლიეთილენის ფლაკონში პოლიპროპილის თავსახურით, რომელიც აღჭურვილია თეთრი ფერის ინდუქციური ფოლგით.
1 ფლაკონი დოზირებულ შპრიცთან, საზომ კოვზთან, საზომ ჭიქასთან და გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები
შეინახეთ არაუმეტეს 25°С ტემპერატურის პირობებში.
შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას!
მომზადებული სუსპენზია ინახება არაუმეტეს 5 დღისა.

ვარგისიანობის ვადა
3 წელი წარმოების თარიღიდან.
არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
გაიცემა ფორმა #3 რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება - cefuroxime
ათქ.კლასიფიკაციის კოდი - J01DA06

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ბეტა ლაქტამური ანტიბიოტიკები (პენიცილინები და ცეფალოსპორინები); მეორე თაობის ცეფალოსპორინები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად 750 მგ: ფლ.

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში
1 ფლ.
ცეფუროქსიმი
(ნატრიუმის მარილის სახით). . . 750 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ზინაცეფი წარმოადგენს II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს პარენტერალური გამოყენებისათვის. ზინაცეფის ბაქტერიოციდული მოქმედება განპირობებულია პრეპარატით მიკროორგანიზმების უჯრედის კედლის სინთეზის ინჰიბირებით. იგი მდგრადია უმრავლესი ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ.
ზინაცეფი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ: Staphylococcus aureus (პენიცილინის მიმართ მდგრადი შტამების ჩათვლით, მეტიცილინის მიმართ რეზისტენტული იშვიათი შტამების გარდა); Staphylococcus epidermidis, Haemophilus influenzae, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Streptococcus pyogenes, Escherichia coli, Streptococcus mitis (ჯგუფი viridans ), Clostridium spp., Proteus mirabilis, Proteus rettgeri, Salmonella typhi, S. typhimurium და სხვა სახეობის Salmonella spp., Shigella spp., Neisseria spp., (ბეტა-ლაქტამაზების მაპროდუცირებელი N. gonorrhoeae შტამების ჩათვლით) და Bordetella pertusis. პრეპარატი აგრეთვე აქტიურია Pr. Vulgaris, Pr. morganii შტამების მიმართ. Bacteroides fragilis – ის უმეტესი შტამები პრეპარატისადმი მგრძნობიარენი არ არიან. იგი არაა აქტიური Pseudomonas, Campilobacter, Acinobacter calcoaceticus, და Serratia, Clostridium difficile- ს უმეტესი შტამების მიმართ.

ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა: ზინაცეფის ინტრამუსკულური ინექციისას ცეფუროქსიმის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 30-45 წთ-ის შემდეგ.
განაწილება: პრეპარატი გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. გამოყოფა: პრეპარატის ნახევრადდაშლის პერიოდი, ინტრამუსკულური და ინტრავენური ინექციის შემდეგ შეადგენს დაახლოებით 70 წთ-ს (ახალშობილებში შესაძლებელია 3-5-ჯერ უფრო მაღალი მაჩვენებელი). ცეფუროქსიმი უცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით.

ჩვენებები
ზინაცეფი გამოიყენება პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ:
- სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ინფიცირებული ბრონქოექტაზია, ბაქტერიული პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, გულმკერდის ღრუს ორგანოების ოპერაციის შემდგომი ინფექციები);
- ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (სინუსიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი);
- შარდ-სასქესი სისტემის ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, ასიმპტომური ბაქტერიურია, მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ანთებითი დაავადებები);
- რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის ცელულიტი, წითელი ქარი, ჭრილობის ინფექციები);
- ძვალ-სახსროვანი სისტემის ინფექციები (მათ შორის ოსტეომიელიტი, სეპტიური ართრიტი);
- გონორეა (განსაკუთრებით პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს);
- პერიტონიტი; - სეპტიცემია;
- მენინგიტი;
- ზინაცეფი აგრეთვე გამოიყენება პოსტოპერაციული ინფექციების პროფილაქტიკისათვის მცირე მენჯისა და მუცლის ღრუს ორგანოებზე, ორთოპედიული, გულის, ფილტვების, საყლაპავის და სისხლძარღვებზე ჩატარებული ოპერაციების დროს.

მიღების წესები და დოზები
მოზრდილებს კუნთებში ან ვენაში შეყვანის დროს პრეპარატი ენიშნებათ 0.75-1.5 გ 3-ჯერ დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია ინექციებს შორის ინტერვალის შემცირება 6 სთ-მდე; პრეპარატის სადღეღამისო დოზა შეადგენს 3-6 გ-ს.
ბავშვებს ენიშნებათ 30-100 მკგ/კგ 3-4-ჯერ დღეში. უმრავლეს შემთხვევებში ინფექციებისათვის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 60 მგ/კგ-ზე.
ახალშობილებს ენიშნებთ 30-100 მგ/კგ 2-3 მიღებაზე დღეში. ახალშობილებში პირველი კვირის განმავლობაში ზინაცეფის ნახევრადდაშლის პერიოდი სისხლის შრატში 3-5-ჯერ მეტია მოზრდილებთან შედარებით.
გონორეის დროს პრეპარატი ინიშნება 1.5 გ დოზით ერთჯერადი ინექციის სახით ან 750 მგ ორივე დუნდულოს მიდამოში ორი ინექციის სახით.
მენინგიტის დროს მოზრდილებს ენიშნებათ 3 გ ვენაში ინექციის სახით ყოველ 8 სთ-ში; 1 წლამდე ასაკის ბავშვებს და შედარებით მოზრდილ ასაკში _ 200-400 მგ/კგ ვენაში 3-4 შეყვანაზე დღეში. ოპტიმალური სამკურნალო ეფექტის მიღწევის შემთხვევაში შესაძლებელია პრეპარატის დოზის შემცირება 100 მგ/კგ-მდე დღეში. ახალშობილებს პრეპარატი ენიშნებათ ვენაში საწყისი სადღეღამისო დოზით 100 მგ/კგ. ოპტიმალური სამკურნალო ეფექტის მიღწევის შემთხვევაში შესაძლებელია პრეპარატის ინტრავენური დოზის შემცირება 50 მგ/კგ/დღეში.
აბდომინალური, მენჯის ღრუს და ორთოპედიული ოპერაციების შემდგომი ინფექციების პროფილაქტიკის მიზნით პრეპარატი შეჰყავთ ვენაში საშუალოდ 1.5 გ ერთდროულად სანარკოზო საშუალებებთან ერთად. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია პრეპარატის დამატებითი დოზების შეყვანა კუნთებში _ 750 მგ ოპერაციის შემდეგ 8 და 16 სთ-ში. გულის, ფილტვების, საყლაპავის და სისხლძარღვების ოპერაციების შემდგომი ინფექციების პროფილაქტიკის მიზნით პრეპარატი შეჰყავთ ვენაში საშუალოდ 1.5 გ, სანარკოზო საშუალებებთან ერთად, შემდეგი 24-48 საათის განმავლობაში _ 750 მგ 3-ჯერ დღეში. სახსრის სრული შეცვლის დროს თხევადი მონომერის დამატებამდე შეიძლება ზინაცეფის ფხვნილის შერევა პოლიმერ- მეთილ-მეტაკრილატის ცემენტის თითოეულ პაკეტზე.
თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებს, კრეატინინის კლირენსით 10-20 მლ/წთ-ში, ენიშნებათ 750 მგ პრეპარატის შეყვანა 2-ჯერ დღეში; როდესაც კრეატინინის კლირენსი პრეპარატის 750 მგ-ს ხსნიან 3 მლ სტერილურ საინექციო წყალში და ფრთხილად ანჯღრევენ გამჭვირვალე ნარევის წარმოქმნამდე.
ვენაში შეყვანის წინ პრეპარატს ხსნიან სტერილურ საინექციო წყალში შემდეგი თანაფარდობით: 750 მგ-ს არანაკლებ 6 მლ-ში და 1.5 გ-ს კი _ 15 მლ-ში.
ხანმოკლე ინფუზიის დროს (მაგ. 30 წთ-მდე) პრეპარატის 1.5 გ-ს ხსნიან არანაკლებ 50 მლ საინექციო წყალში.

გვერდითი მოვლენები
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, აღწერილია ფსევდომემბრანული კოლიტის შემთხვევები.
სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია, ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია.
ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: ღვიძლის ტრანსამინაზების შემცველობის ტრანზიტორული მომატება, სისხლის პლაზმაში ბილირუბინის, ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის მომატება. ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, ქავილი, ურტიკარია, ცხელება. იშვიათად _ ანაფილაქსიური შოკი.
ადგილობრივი რეაქციები: ინექციის ადგილას ტკივილი, ვენაში ინექციის დროს _ თრომბოფლებიტი. ზოგიერთ ავადმყოფებში აღინიშნება კუმბსის დადებითი რეაქცია.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა ზინაცეფისა და სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება შესწავლილი არ არის, ამიტომ მისი დანიშვნა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია რეკომენდებული, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე უარყოფითი მოქმედების პოტენციურ რისკს.
იგი ექსკრეგირებს დედის რძეში, ამიტომ ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა შეწყდეს ძუძუთი კვება.

განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.
ზინაცეფის ფონზე, სისხლში გლუკოზის დონის განსაზღვრისათვის რეკომენდებულია გლუკოზოკინაზას ან ჰექსოკინაზას გამოყენება.
პრეპარატი არ ახდენს გავლენას ტუტე პიკრატით კრეატინინის განსაზღვრის ტესტის შედეგზე.

ჭარბი დოზირება
ინფორმაცია ზინაცეფის დოზის გადაჭარბების შესახებ არ მოიპოვება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ზინაცეფის ამინოგლიკოზიდური ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან და მეტრონიდაზოლთან ერთდროული გამოყენება შესაძლებელია.
სიფრთხილით ინიშნება ზინაცეფი ფუროსემიდთან კომბინაციაში.

შენახვის პირობები და ვადები
პრეპარატი ინახება მშრალ ადგილას არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

მწარმოებელი ქვეყანა
დიდი ბრიტანეთი

ქვეყანა: ინგლისი

მწარმოებელი: გლაქსო ოპერეიშენს უკ ლიმიტედ

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი - ბეტა ლაქტამური ანტიბიოტიკები (პენიცილინები და ცეფალოსპორინები); მეორე თაობის ცეფალოსპორინები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
შემოგარსული ტაბ. 125 მგ: 10 ც.
შემოგარსული ტაბ. 250 მგ: 10 ც
გრანულები, პერორალური სუსპენზიის მოსამზადებლად 125 მგ /5მლ: ფლ. 50 მლ

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.
1 ტაბ.
ცეფუროქსიმის აქსეტილი. . . . 125 მგ
შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.
1 ტაბ.
ცეფუროქსიმის აქსეტილი. . . . 250 მგ
გრანულები პერორალური სუსპენზიის მოსამზადებლად: ფლაკონში 50 მლ
5 მლ.
ცეფუროქსიმი
(ცეფუროქსიმის აქსეტილის სახით). . . 125 მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
პოვიდონ 30, სტეარინის მჟავა, საქაროზა, არომატიზატორი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ზინატი წარმოადგენს II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს პერორალური გამოყენებისათვის. ზინატის ბაქტერიოციდული მოქმედება განპირობებულია მიკროორგანიზმების უჯრედის კედლის სინთეზის ინჰიბირებით. იგი მდგრადია უმრავლესი ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ. in vitro ცეფუროქსიმი აქტიურია გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis (პენიცილინის მიმართ მდგრადი შტამების ჩათვლით, მეტიცილინის მიმართ რეზისტენტული იშვიათი შტამების გარდა); Haemophilus influenzae (ამპიცილინისადმი მდგრადი შტამების ჩათვლით), Klebsiella spp., Enterobacter spp., Streptococcus pyogenes, Escherichia coli, Streptococcus mitis (jgufi viridans), Clostridium spp., Proteus mirabilis, Proteus rettgeri, Salmonella typhi, S. typhimurium და sxva saxeobis Salmonella spp., Shigella spp., Neisseria spp., (ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი N. gonorrhoeae შტამების ჩათვლით) და Bordetella pertusis. პრეპარატი აქტიურია აგრეთვე Pr. Vulgaris, Pr. morganii შტამების მიმართ. Bacteroides fragilis- ის უმეტესი შტამები პრეპარატისადმი მგრძნობიარენი არ არიან.
იგი არაა აქტიური Pseudomonas, Campilobacter, Acinobacter calcoaceticus და Serratia, Clostridium difficile- ს უმეტესი შტამების მიმართ.in vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ ცეფუროქსიმის ამინოგლიკოზიდური ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან კომბინაციისას, აღინიშნება ადიტიური ეფექტი, ხოლო ზოგიერთ შემთხვევაში – სინერგიზმი.

ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა: ზინატის პერორალური მიღებისას, ცეფუროქსიმის აქსეტილი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და სწრაფად ჰიდროლიზდება ნაწლავის ლორწოვან გარსსა და სისხლში, სისხლის მიმოქცევის სისტემაში ცეფუროქსიმის გამოთავისუფლებით. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 2-3 სთ-ის შემდეგ. საკვების მიღება აჩქარებს შეწოვის პროცესს.
განაწილება: პრეპარატის სისხლის ცილებთან შეკავშირების მაჩვენებელი შეადგენს 33%-დან 50%-მდე. მეტაბოლიზმი და გამოყოფა: ზინატი ორგანიზმში ბიოტრანსფორმაციას არ განიცდის, იგი საშარდე გზებით უცვლელი სახით გამოიყოფა. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-1.5 სთ-ს.

ჩვენებები
ზინატი გამოიყენება პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ:
- სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ინფიცირებული ბრონქოექტაზია, ბაქტერიული პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, გულმკერდის ღრუს ორგანოების ოპერაციის შემდგომი ინფექციები);
- ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (სინუსიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი);
- შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, ურეთრიტი, ასიმპტომური ბაქტერიურია, მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ანთებითი დაავადებები);
- რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის ფურუნკულოზი, პიოდერმია, იმპეტიგო);
- ძვალ-სახსროვანი სისტემის ინფექციები (მათ შორის ოსტეომიელიტი, სეპტიური ართრიტი);
- გონორეა (მათ შორის მწვავე გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი);
- ლაიმის დაავადების მკურნალობა ადრეულ სტადიაში და დაავადების გვიანი სიმპტომების პროფილაქტიკა მოზრდილებსა და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

მიღების წესები და დოზები
მოზრდილებში უმრავლესი ინფექციებისათვის პრეპარატის ერთჯერადი დოზა საშუალოდ შეადგენს 250 მგ-ს, 2-ჯერ დღეში.
ქვემო სასუნთქი გზების მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციები – 250 მგ 2-ჯერ დღეში.
ქვემო სასუნთქი გზების მძიმე ინფექციები (მაგ. პნევმონია) _ 500 მგ 2-ჯერ დღეში.
საშარდე გზების ინფექციები _ 125 მგ 2-ჯერ დღეში, პიელონეფრიტის დროს _ 250 მგ 2-ჯერ დღეში.
გაურთულებელი გონორეის დროს _ 1 გ დღეში ერთხელ.
ლაიმის დაავადების დროს მოზრდილებსა და 12 წლის ასაკის ზევით ბავშვებში - 500 მგ 2-ჯერ დღეში 20 დღის განმავლობაში.
2 წლამდე ასაკის ბავშვებს უმრავლესი ინფექციებისათვის ენიშნებათ საშუალოდ 125 მგ (ერთი ტაბ. 125 მგ ან 5 მლ სუსპენზია) 2-ჯერ დღეში.
ბავშვებს 2 წლის ასაკის ზევით და შუა ოტიტის დროს ენიშნებათ 250 მგ 2-ჯერ დღეში.
მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციების დროს ერთჯერადი დოზა შეადგენს 10 მგ/კგ.

  
შუა ოტიტისა და მძიმე ინფექციების დროს ინიშნება 15 მგ/კგ 2-ჯერ დღეში.

მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 500 მგ-ს.
პაციენტებს თირკმლის უკმარისობით, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე, ენიშნებათ 1 გ დღეში. მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა საშუალოდ შეადგენს 7 დღეს (5-10 დღემდე).
ზინატის მიღება რეკომენდებულია ჭამის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შესაძლებელია ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის ტრანზიტორული მომატება, სიყვითლე, აღწერილია ფსევდომემბრანული კოლიტის შემთხვევები. სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.
ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, ქავილი, ურტიკარია, ცხელება, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, შრატის დაავადება. იშვიათად _ ანაფილაქსიური შოკი.
ცნს-ის მხრივ: თავის ტკივილი. სხვა გვერდითი მოვლენები: ზოგიერთ ავადმყოფებში აღინიშნება კუმბსის დადებითი რეაქცია.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინული ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია
ზინატი, სხვა ანტიბიოტიკების მსგავსად, სიფრთხილით ინიშნება ორსულობის I ტრიმესტრში და ლაქტაციის პერიოდში.
ექსპერიმენტულ კვლევებში პრეპარატის ემბრიოტოქსიკური და ტერატოგენული ეფექტი არაა დადგენილი.

განსაკუთრებული მითითებები
პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.
ზინატის ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლებელია პრეპარატის მიმართ მდგრადი მიკროორგანიზმების (Candida, Enterococci, Clostridium difficile) გაძლიერებული ზრდა, რის გამოც შესაძლებელია აუცილებელი გახდეს პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
ანტიბიოტიკების მიღების ფონზე (მათ შორის ზინატის მიღების შემთხვევაშიც) დიარეის განვითარების შემთხვევაში ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარება მოიაზრება.
ზინატით ლაიმას დაავადების მკურნალობისას იშვიათად აღინიშნება იარიშ-ჰერცჰეიმერის რეაქცია. აღნიშნული რეაქცია წარმოადგენს ზინატის ბაქტერიოციდული მოქმედების პირდაპირ შედეგს დაავადების გამომწვევის სპიროქეტა Borrelia burgdorferi- ის მიმართ, რაც ჩვეულებრივ და ხშირ მოვლენას წარმოადგენს და თავისთავად მალევე გაივლის.
ზინატის ფონზე სისხლში გლუკოზის დონის განსაზღვრისათვის რეკომენდებულია გლუკოზოკინაზას ან ჰექსოკინაზას გამოყენება.
პრეპარატი არ ახდენს გავლენას ტუტე პიკრატით კრეატინინის განსაზღვრის ტესტის შედეგზე. გრანულების პერორალური სუსპენზიის მოსამზადებლად ან უკვე დამზადებული სუსპენზიის შერევა ცხელ სითხეებთან რეკომენდებული არ არის.

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: ცვლილებები ცნს-ის მხრივ _ აგზნებადობა, კრუნჩხვები. მკურნალობა: სიმპტომური. ზინატი ორგანიზმიდან გამოიყოფა ჰემოდიალიზისა და პერიტონეალური დიალიზის საშუალებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ზინატის პრობენეციდთან კომბინაციაში გამოყენებისას 50%-ით იზრდება ცეფუროქსიმის მრუდი “კონცენტრაცია-დრო”- ფართი.
ანტაციდები აქვეითებენ ზინატის სუსპენზიის ბიოშეღწევადობას.

შენახვის პირობები და ვადები
ტაბლეტები ინახება მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა _ 3 წელი.