ქვეყანა: პორტუგალია
მწარმოებელი: ბლუფარმა ინდუს ტრია
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
ლიდოკაინი-ლიქვო ეპინეფ.2% 20მლ
ლიდოკაინი-ლიქვო ეპინეფრინით 2%
პრეპარატის სავაჭრო დასახელება:
ლიდოკაინი-ლიქვო ეპინეფრინით
სინონიმები: ლიგნოკაინი, ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი, ქსილოკაინი, ლიდოკარტი.
პრეპარატის ფორმა:
საინექციო ხსნარი 2% და 1%
შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება:
ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი 20 მგ/მლ და 10 მგ/მლ
დამხმარე ნივთიერებები:
ნატრიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის მეტაბისულფიტი, ლიმონმჟავა;
კონსერვანტი – ბენზალკონიუმის ქლორიდი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ლიდოკაინი წარმოადგენს აცეტანილიდის წარმოებულს, რომელსაც გააჩნია ადგილობრივი საანესთეზიო და ანტიარითმული მოქმედება. იგი იწვევს ადგილობრივი ანესთეზიის ყველა სახეს: ტერმინალურს, ინფილტრაციულს და გამტარებლობითს. ლორწოვანი გარსიდან საკმაოდ სწრაფად შეიწოვება და შეიძლება გამოიწვიოს სისტემური მოქმედება. პრეპარატის ადგილობრივი საანესთეზიო მოქმედებას განაპირობებს ნეირონული მემბრანების სტაბილიზაცია, აგრეთვე ნატრიუმის იონების მიმართ მისი გამტარებლობის დაქვეითება, რაც ხელს უშლის მოქმედების პოტენციალის წარმოშობასა და იმპულსების გამტარებლობას.
ლიდოკაინი სწრაფად ჰიდროლიზდება ქსოვილების მცირედ ტუტოვან არეში და ხანმოკლე ლატენტუროვანი პერიოდის შემდეგ მოქმედებს 60-90 წუთის განმავლობაში. ქსოვილოვანი აციდოზის დროს პრეპარატის საანესთეზიო აქტივობა მცირდება. პრეპარატი ლორწოვანი გარსიდან შეიწოვება სწრაფად და შეიძლება გამოიწვიოს სისტემური მოქმედება.
ეპინეფრინი წარმოადგენს ადრენომიმეტურ, სისხლძარღვების შემავიწროვებელ და ლიდოკაინის ეფექტის გამახანგრძლივებელ საშუალებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
პრეპარატი მეტაბოლიზდება ღვიძლში და წარმოქმნის ფარმაკოლოგიურად აქტიურ ორ მეტაბოლიტს.
იგი ელიმინირდება შარდში მეტაბოლიტების სახით და აღწევს პლაცენტურ ბარიერში.
ჩვენებები:
ტერმინალური, ინფილტრაციული, გამტარებლობითი, აგრეთვე ადგილობრივი ანესთეზიისათვის სტომატოლოგიაში, ოფთალმოლოგიაში, ოტორინოლარინგოლოგიაში, მეან-გინეკოლოგიაში, ქირურგიაში, დერმატოლოგიაში. პერიფერიული ნერვებისა და ნერვული კვანძების ბლოკადისათვის.
მეანობაში: ეპიზიოტომიის წინ და ნაკერების დადების დროს.
მიღების წესი და დოზირება:
დოზირების რეჟიმი დგინდება ინდივიდუალურად და დამოკიდებულია პრეპარატის გამოყენების ჩვენებაზე, კლინიკურ სიტუაციასა და სამკურნალო ფორმაზე. ადგილობრივი ანესთეზიის დროს ლიდოკაინ-ეპინეფრინის მაქსიმალური დოზა შეადგენს 500 მგ.
გვერდითი მოვლენები:
თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, მოუსვენრობა. პრეპარატის მაღალი დოზით გამოყენებისას შესაძლებელია ბრადიკარდია, გულის გამტარებლობის შენელება, არტერიული ჰიპოტენზია.
წინააღმდეგჩვენებები:
პრეპარატის და ამიდების ჯგუფის სხვა საანესთეზიო საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: ფსიქომოტორული აგზნება, ტრემორი, კრუნჩხვები, კოლაფსი, ცნს-ის დათრგუნვა.
მკურნალობა:
ვენაში ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატების შეყვანა, ბენზოდიაზეპინების ჯგუფის ტრანკვილიზატორების დანიშვნა. აუცილებლობის შემთხვევაში პაციენტს ასუნთქებენ ჟანგბადს, ატარებენ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციას, მიმართავენ აგრეთვე რეანიმაციურ სხვა ღონისძიებებს. სისხლმიმოქცევის აღსადგენად შესაძლებელია გამოვიყენოდ ვაზოპრესორები.
განსაკუთრებული მითითებები:
სიფრთხილით უნიშნავენ პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტონია, ღვიძლის ან თირკმლების ფუნქციის გამოხატული დარღვევა, პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა, სინუსური ბრადიკარდია, შოკი, ჰიპოვოლემია.
ანესთეზიის გამოსაწვევად ლიდოკაინის დიდ დოზებში შეყვანამდე 1 საათით ადრე უნიშნავენ ბარბიტურატებს. ლიდოკაინის ფონზე არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარებისას ინტრავენურად შეჰყავთ სიმპატომიმეტური საშუალებები; ბრადიკარდიის დროს უნიშნავენ 0,5-1 მგ ატროპინს ინტრავენურად.
ლიდოკაინის ხსნარი, რომელიც შეიცავს ეპინეფრინს არ შეიძლება გამოვიყენოთ როგორც ანტიარითმული საშუალება.
ორსულობა და ლაქტაცია:
ორსულობის და ლაქტაციის დროს პრეპარატი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენებების შემთხვევაში. ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
ლიდოკაინის და საძილე ან სედატიური საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას მოსალოდნელია ცნს-ის დამთრგუნველი მოქმედების გაძლიერება.
ინტრავენურად ჰექსენალის და თიოპენტალ ნატრიუმის შეყვანამ ლიდოკაინის მოქმედების ფონზე შეიძლება გამოიწვიოს სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვა.
მაო-ს ინჰიბიტორების ზემოქმედებით სავარაუდოა ლიდოკაინის ადგილობრივი საანესთეზიო მოქმედების გაძლიერება.
შენახვის პირობები:
ინახება მშრალ, სინათლესაგან და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას, 8-25° C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა:
2 წელი.
შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
გაიცემა რეცეპტით.
გამოშვების ფორმა:
ლიდოკაინი-ლიქვო ეპინეფრინით 2% მინის 20 მლ ფლაკონებში.
ლიდოკაინი-ლიქვო ეპინეფრინით 1% მინის 20 მლ ფლაკონებში.
მწარმოებელი ფირმა:
ლიქვორ-ფარმაცევტიკალი
სომხეთი
ლოზატენზი 100მგ/25მგ #30ტ
32.95 ლარი
30.97 ლარი
ქვეყანა: პორტუგალია
მწარმოებელი: ბლუფარმა ინდუს ტრია
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
გინო-ფასტი #7კაფს ვაგ.
GYNO-FAST
(გინო-ფასტი)
(კლინდამიცინი/კლოტრიმაზოლის რბილი ჟელატინის კაფსულები ვაგინური გამოყენებისთვის)
სამკურნალო საშუალების დასახელება
GYNO-FAST (გინო-ფასტი)
გენერიკული (საერთაშორისო არაპატენტირებული) დასახელება
კლინდამიცინი, კლოტრიმაზოლი
სამკურნალო ფორმა
რბილი ჟელატინის ვაგინური კაფსულები
შემადგენლობა
ერთი რბილი ჟელატინის ვაგინალური კაფსულა შეიცავს: | გინო-ფასტი |
კლინდამიცინის ფოსფატს BP, კლინდამიცინის ევივალეტურს | 100 მგ-ს |
კლოტრიმაზოლს | 200 მგ-ს |
კაფსულის შემავსებელი: ფუტკრის ცვილი, მინერალური ზეთი.
კაფსულის გარსის შემადგენელი ნივთიერებები: ჟელატინი, სორბიტოლი, გლიცერინი, მეთილჰიდროქსიბენზოატი, პროპილჰიდროქსიბენზოატი, ტიტანის დიოქსიდი, საღებავი “პონსო 4R”, გასუფთავებული წყალი.
ATC კოდი G01A
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
ანტისეპტიკური და ანტიმიკრობული საშუალებები გინეკოლოგიური დაავადებების სამკურნალოდ
კლინიკური ფარმაკოლოგია
ფარმაკოდინამიკა. კლინდამიცინი უერთდება ბაქტერიული რიბოსომების, ასევე მაკროლიდების 50S სუბერთეულს და აინჰიბირებს ცილების სინთეზის ადრეულ სტადიას. კლინდამიცინის მოქმედება ძირითადად ბაქტერიოსტატიკურია, თუმცა მაღალ კონცენტრაციებში იგი ბაქტერიციდულად მოქმედებს მგრძნობიარე შტამებზე.
კლოტრიმაზოლი წარმოადგენს იმიდაზოლის ჯგუფის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებას, რომელიც აფერხებს ერგოსტეროლის სინთეზს და ზრდის სოკოს უჯრედული მემბრანის გამტარობას. კლინიკურად მიღწეული კონცენტარაციებით ფუნგისტატიკურია.
ფარმაკოკინეტიკა. ფარმაკოკინეტიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ვაგინალური გამოყენებისას კლოტრიმაზოლის და კლინდამიცინის მხოლოდ მცირე რაოდენობა შეიწოვება ორგანიზმში.
ჩვენებები
GYNO-FAST-ი გამოიყენება შემდეგი დაავადებების სამკურნალოდ: ტრიქომონიაზი, კანდიდოზური ვულვიტი, ვაგინური მიკოზი, ვაგინური კანდიდოზი, ბაქტერიული ვაგინიტი, ინფექციური ლეიკორეა, შერეული ვაგინური ინფექციები და არასპეციფიკური ვაგინიტი.
გამოყენების წესი და დოზირება
1 კაფსულა თავსდება ინტრავაგინურად. პრეპარატი გამოიყენება 7 დღის განმავლობაში, უპირატესად ძილის წინ. მკურნალობა არ უნდა დაემთხვეს მენსტრუაციის პერიოდს.
გამოყენების წესი:
1. გამოყენების წინ და გამოყენების შემდეგ საჭიროა ხელის დაბანა.
2. კაფსულა უნდა მოთავსდეს რაც შეიძლება ღრმად საშოშო, ამისათვის პაციენტი წვება ზურგზე და მუხლებში მოხრილი ფეხები მიაქვს მუცელთან.
3. კაფსულის მოთავსების შემდეგ ფეხზე დგომა, სიარული ან სირბილი არ არის სასურველი. ამიტომ პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებულია ძილის წინ.
4. შედეგის მისაღწევად საჭიროა თერაპიის სრული, 7 დღიანი კურსის ჩატარება. დაუშვებელია მკურნალობის შუა გზაზე შეწყვეტა.
5. მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი შეიძლება იყოს ძლიერი ადგილობრივი გაღიზიანება, მხოლოდ ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.
6. მორიგი დოზის გამოტოვების შემთხვევაში პრეპარატის გამოყენება საჭიროა რაც შეიძლება სწრაფად.
გვერდითი მოვლენები
GYNO-FAST–ის ვაგინალურ კაფსულებს კარგი ამტანობა ახასიათებს. ერთეულ შემთხვევებში გამოვლინდა ვაგინალური გაღიზიანება, ქავილი, წვა, დისპარეუნია; იშვიათად _ გახშირებული შარდვა, წვა შარდვის დროს, მტკივნეულობა სექსუალურ პარტნიორთან ურთიერთობისას. ძალზე იშვიათად პაციანტისათვის ეს გაღიზიანება შეიძლება იყოს აუტანლი, რის გამოც მკურნალობა უნდა შეწყდეს. შეიძლება გამოვლინდეს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები.
უკუჩვენებები
მომატებული მგრძნობელობა კლოტრიმაზოლის (ან აზოლების ჯგუფის), ასევე კლინდამიცინის (ან ლინკომიცინის ჯგუფის) მიმართ. GYNO-FAST–ი ასევე უკუნაჩვენები ქალებში, რომელთაც აქვთ რეგიონალური ენტერიტი, არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი ან ანტიბიოტიკებთან ასოცირებული კოლიტი (ფსევდომემბრანოზული კოლიტი).
ჭარბი დოზირება
ვაგინური გამოყენების დროს მცირე აბსორბციის გამო პრეპარატის ჭარბი დოზირების შესახებ ინფორმაცია არ მოიპოვება.
კაფსულის შეცდომით პერორალურმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღებინება ან ფაღარათი. პაციანტმა უნდა მიიღოს დიდი რაოდენობის წყალი ან ლიმონათი აქტივირებულ ნახშირთან ერთად, ასევე საფაღარათე საშუალებები. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დაინიშნოს სიმპტომური თერაპია.
ორსულობა და ლაქტაცია
ექსპერიმენტულმა და კლინიკურმა კვლევებმა არ გამოავლინა არანაირი მავნე ზემოქმედება დედაზე ან ჩვილზე GYNO-FAST–ის გამოყენებისას ორსულობისას და ძუძუთი კვების პერიოდში. თუმცა სასურველია GYNO-FAST–ის გამოყენება ორსულობისას მხოლოდ მკურნალი ექიმის დანიშნულების შემთხვევაში.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ვაგინურად კლოტრიმაზოლის და პერორალურად ტაკროლიმუსის (FK-506 იმუნოდეპრესანტი) ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში ტაკროლიმუსის კონცენტრაციის გაზრდა. საჭიროა ასეთი პაციენტების მონიტორინგი, ტაკროლიმუსის ჭარბი დოზირების სიმპტომების გამოვლენა და პლაზმაში ტაკროლიმუსის კონცენტრაციის კონტროლი.
განსაკუთრებული მითითებები
პაციენტი უნდა იყოს ინფორმირებული, რომ კლინდამიცინით მკურნალობისას არ გამოიყენოს ვაგინალური თერაპიის სხვა კურსი ან სხვა ვაგინალური პროდუქტი, როგორიცაა ტამპონები, ასევე გამორეცხვა. GYNO-FAST–ის მკურნალობის დაბალი შედეგის შემთხვევაში სასურველია განმეორებით ჩატარდეს შესაბამისი მიკრობლიოლოგიური გამოკვლევები ზუსტი დიაგნოზის დასადგენად და გამოირიცხოს სხვადასხვა პათოგენები თერაპიის მომდევნო კურსის დაწყებამდე. კლინდამიცინი ძალიან მცირე დოზითაა აღმოჩენილი შრატში (
კლორტიმაზოლის ინტრავაგინური გამოყენებისას აღინიშნა უმნიშვნელო აბსორბირება (3-10%), მეტრონიდაზოლის დონე შრატში ინტრავაგინური გამოყენების დროს შეადგენს 20%-ს. GYNO-FAST–ს უმნიშვნელო სისტემური ეფექტი ახასიათებს.
GYNO-FAST-ი გამოიყენება ინტრავაგინურად და არაპერორალურად.
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
პრეპარატი არ მოქმედებს სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარსა და ყურადღების კონცენტრაციაზე.
შეფუთვა
7 კაფსულა ბლისტერში. 1 ბლისტერი კოლოფში.
შენახვის პირობები
ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
ვარგისობის ვადა
2 წელი.
შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე.
მწარმოებელი
შ.პ.ს “ეს ერ ს ფარმაცეუტიკალს” პვტ.
მისამართი: C-125, TTC ინდასტირლა ერია, მაჰაპე, ნავი მუმბაი ზანე 400 705, მაჰარაშტრას შტატი, ინდოეთი
ლიდოკაინი-ლიქვო 2% 20მლ ფლ
ლიდოკაინი-ლიქვო 2%-იანი 20მლ
პრეპარატის სავაჭრო დასახელება:
ლიდოკაინი-ლიქვო
სინონიმები: ლიგნოკაინი, ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი, ქსილოკაინი, ლიდოკარტი.
პრეპარატის ფორმა:
საინექციო ხსნარი 2% და 1%
შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება:
ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი 20 მგ/მლ და 10 მგ/მლ
დამხმარე ნივთიერებები:
ნატრიუმის ქლორიდი.
აღწერილობა:
პრეპარატი წარმოადგენს უფერო ან ოდნავ მოყვითალო გამჭვირვალე სითხეს.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ადგილობრივი საანესთეზიო, I-ბ ჯგუფის ანტიარითმული საშუალება.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ლიდოკაინი წარმოადგენს აცეტანილიდის წარმოებულს, რომელსაც გააჩნია ადგილობრივი საანესთეზიო და ანტიარითმული მოქმედება. იგი იწვევს ადგილობრივი ანესთეზიის ყველა სახეს: ტერმინალურს, ინფილტრაციულს და გამტარებლობითს. ლორწოვანი გარსიდან საკმაოდ სწრაფად შეიწოვება და შეიძლება გამოიწვიოს სისტემური მოქმედება.
ლიდოკაინი წარმოადგენს I-ბ ჯგუფის ანტიარითმულ პრეპარატს, იგი ეფექტურია პარკუჭოვანი არითმიებისა და ექსტრასისტოლიების დროს. ლიდოკაინი ავლენს მემბრანომასტაბილიზირებელ მოქმედებას. მიოკარდიუმის უჯრედებში აბლოკირებს ნატრიუმის არხებს, რაც იწვევს მიოკარდიუმში ექტოპიური კერების ავტომატიზმის დათრგუნვას. იგი არ მოქმედებს მიოკარდის გამტარებლობაზე. ლიდოკაინი ხელს უწყობს კალიუმის იონების გამოსვლას მიოკარდიუმის უჯრედებიდან და აჩქარებს უჯრედული მემბრანების რეპოლარიზაციის პროცესს, ამასთანავე ამცირებს მოქმედების პოტენციალს და ეფექტურ რეფრაქტერულ პერიოდს.
ლიდოკაინი საშუალო თერაპიული დოზები გამოყენებისას პრაქტიკულად არ თრგუნავს გულის შეკუმშვის ძალას და არ იწვევს ატრიოვენტრიკულური გამტარებლობის შემცირებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
შეწოვა:
ლიდოკაინის ხსნარის პარენტერულად გამოყენებისას მისი აბსორბცია დამოკიდებულია ინექციის ადგილზე, პრეპარატის დოზაზე, ადრენალინის არსებობაზე. პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება მისი შეყვანიდან 5 წთ-ის შემდეგ.
განაწილება:
პრეპარატი ნაწილდება ორგანიზმის ყველა ქსოვილში, ძირითადად – სისხლით კარგად მომარაგებულ ორგანოებში, როგორიცაა: გული, თირკმელები, ტვინი, ღვიძლი, ელენთა, შემდგომში ცხიმოვან და კუნთოვან ქსოვილებში. მისი ცილებთან კავშირი შეადგენს დაახლოებით 50%-ს. იგი აღწევს პლაცენტურ ბარიერში.
მეტაბოლიზმი:
პრეპარატი მეტაბოლიზდება ღვიძლში და წარმოქმნის ფარმაკოლოგიურად აქტიურ ორ მეტაბოლიტს. მისი უმნიშვნელო ნაწილი ექვემდებარება ღვიძლშიდა ცირკულაციას.
გამოყოფა:
პრეპარატი ელიმინირდება შარდში მეტაბოლიტების სახით. მისი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-3 სთ-ს. ლიდოკაინის გამოყოფა მცირდება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის, გულის უკმარისობისა და შოკის დროს, აგრეთვე 70 წლის ასაკის ზევით ბავშვებში.
ჩვენებები:
პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლია და ტაქიკარდია, განსაკუთრებით მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე პერიოდში, პარკუჭების ფიბრილაციის პროფილაქტიკა, გლიკოზიდური ინტოქსიკაცია, კარდიოქირურგია.
ტერმინალური, ინფილტრაციული, გამტარებლობითი; აგრეთვე ადგილობრივი ანესთეზიისათვის სტომატოლოგიაში, ოფთალმოლოგიაში, ოტორინოლარინგოლოგიაში, მეან-გინეკოლოგიაში, ქირურგიაში, დერმატოლოგიაში, პერიფერიული ნერვებისა და ნერვული კვანძების ბლოკადა.
მეანობაში: ეპიზიოტომიის წინ და ნაკერების დადების დროს.
მიღების წესი და დოზირება:
კარდიოლოგიური პრაქტიკა:
პრეპარატის შეყვანას იწყებენ ინტრავენური ბოლუსით დოზით 1 მგ/კგ. სისხლში მისი თერაპიული კონცენტრაციის შესანარჩუნებლად ლიდოკაინის ვენაში შეყვანას იმეორებენ დოზით 0,5 მგ/კგ ყოველ 8-10 წთ-ში, აუცილებლობის შემთხვევაში საერთო დოზით – 3 მგ/კგ. პირველი დოზის შეყვანის შემდეგ იწყებენ შემანარჩუნებელ ინფუზიას, 2-4 მგ/წთ (30-50 მკგ/კგ/წთ); წვეთოვანი ინფუზია შესაძლებელია 24-36 სთ-ის განმავლობაში.
ინფუზიისათვის 2%-იანი ლიდოკაინი-ლიქვორის ხსნარს ანზავებენ 2-4 მგ/მლ კონცენტრაციამდე ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში. გულის უკმარისობის, შოკის, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისა და 70 წლის ასაკის ზევით პაციენტებში საწყის ან შემანარჩუნებელ დოზას ამცირებენ 50%-მდე. ასეთი შემთხვევის დროს, ხანგრძლივი ინფუზიისას აუცილებელია სისხლის პლაზმაში ლიდოკაინის კონცენტრაციის დინამიკური შემოწმება. ენდოტრაქეალურად და კუნთებში შეყვანისას იყენებენ მხოლოდ მაშინ, როდესაც შეუძლებელია ვენაში შეყვანა.
ლიდოკაინი კუნთებში შეჰყავთ დოზით 2-4 მგ/კგ (მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა შეადგენს 200 მგ-ს) 4-6 სთ-იანი ინტერვალით. მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს ჰოსპიტალიზაციამდე 4 მგ/კგ (მაქსიმალურად – 200-300 მგ). პრეპარატის ქირურგიაში და მეანობაში, სტომატოლაგიაში, ყელ-ყურ-ცხვირის პრაქტიკაში გამოსაყენებლად დოზირების რეჟიმი დგინდება ინდივიდუალურად ჩვენების, კლინიკური სიტუაციისა და გამოყენებული სამკურნალო ფორმის მიხედვით. ლიდოკაინის ხსნარი შეთავსებადია ეპინეფრინთან. აუცილებლობის შემთხვევაში 10 მლ პრეპარატს უმატებენ (უშუალოდ გამოყენების წინ) 0,1 % ეპინეფრინის ჰიდროქლორიდის ხსნარის 1 წვეთს და არაუმეტეს 5 წვეთისა მთელ ხსნარზე. ადგილობრივი ანესთეზიის დროს პრეპარატის მაქსიმალური დოზა შეადგენს 200 მგ-ს, ეპინეფრინთან – 500 მგ.
გვერდითი მოვლენები:
თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, მოუსვენრობა. მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში პრეპარატის ვენაში სწრაფი შეყვანისას შესაძლებელია კრუნჩხვები, ტრემორი, პარესთეზიები, ეიფორია, დეზორიენტაცია, ყურებში შუილი, მეტყველების შენელება.
პრეპარატის მაღალი დოზით გამოყენებისას შესაძლებელია ბრადიკარდია, გამტარებლობის შენელება, არტერიული ჰიპოტენზია.
წინააღმდეგჩვენებები:
გამოხატული ბრადიკარდია, ჰიპოვოლემია, გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია, სინოატრიალური, ატრიოვენტრიკულური ან პარკუჭშიდა ბლოკადები, კარდიოგენული შოკი, გულის ქრონიკული უკმარისობის მძიმე ფორმები, პრეპარატის და/ან სხვა ამიდების ჯგუფის ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, ადამს-სტოკსისა და ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი;
ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: ფსიქომოტორული აგზნებადობა, ტრემორი, კრუნჩხვები, კოლაფსი, ცნს-ის დათრგუნვა.
მკურნალობა:
ვენაში ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატების შეყვანა, ბენზოდიაზეპინების ჯგუფის ტრანკვილიზატორების გამოყენება, აუცილებლობის შემთხვევაში პაციენტს ასუნთქებენ ჟანგბადს, ატარებენ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციას, მიმართავენ აგრეთვე რეანიმაციურ სხვა მეთოდებს. სისხლმიმოქცევის აღსადგენად შესაძლებელია გამოვიყენოდ ვაზოპრესორები.
განსაკუთრებული მითითებები:
სიფრთხილით უნიშნავენ პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტონია, ღვიძლის ან თირკმლების ფუნქციის გამოხატული დარღვევა, პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა, სინუსური ბრადიკარდია, შოკი, ჰიპოვოლემია.
ანესთეზიის გამოსაწვევად ლიდოკაინის მაღალ დოზებში შეყვანამდე 1 საათით ადრე უნიშნავენ ბარბიტურატებს. ლიდოკაინის ფონზე არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარებისას ინტრავენურად შეჰყავთ სიმპატომიმეტური საშუალებები; ბრადიკარდიის დროს უნიშნავენ 0,5-1 მგ ატროპინს ინტრავენურად.
ლიდოკაინის ხსნარი, რომელიც შეიცავს ეპინეფრინს არ შეიძლება გამოვიყენოთ როგორც ანტიარითმული საშუალება.
ორსულობა და ლაქტაცია:
ორსულობის და ლაქტაციის დროს პრეპარატი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენებების შემთხვევაში. ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
ლიდოკაინის და ბეტა-ადრენობლოკატორის ერთდროულად დანიშვნისას შესაძლოა ლიდოკაინის ეფექტის გაძლიერება (მათ შორის ტოქსიკურობის). ამიტომ ასეთ შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.
არარაციონალურია ლიდოკაინის დანიშვნა ერთდროულად აიმალინთან, ამიოდარონთან, ვერაპამილთან, ქინიდინთან, დიფენინთან ერთად, კარდიოდეპრესული მოქმედების გაძლიერებასთან დაკავშირებით.
ლიდოკაინის ნოვოკაინამიდთან ერთად დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს ცნს-ის აგზნება, ჰალუცინაციები.
ინტრავენურად ჰექსენალის და თიოპენტალ ნატრიუმის შეყვანამ ლიდოკაინის მოქმედების ფონზე შეიძლება გამოიწვიოს სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვა.
ლიდოკაინისა და ფენიტოინის კომბინაციისას სიფრთხილეა საჭირო, ვინაიდან ამ დროს მოსალოდნელია არასასურველი კარდიოდეპრესული ეფექტის განვითარება.
მაო-ს ინჰიბიტორების ზემოქმედებით სავარაუდოა ლიდოკაინის ადგილობრივი საანესთეზიო მოქმედების გაძლიერება.
ლიდოკაინისა დ პოლიმიქსინის ერთდროული გამოყენებისას, ამ უკანასკნელის ურთიერთქმედებით შესაძლებელია ლიდოკაინით, რომელიც გამოიყენება როგორც ანტიარითმული საშუალება, ნერვ-კუნთოვანი გამტარებლობის დათრგუნვა, ამიტომ ამ შემთხვევაში აუცილებელია პაციენტის სუნთქვის ფუნქციის კონტროლი.
ლიდოკაინისა და საძილე ან სედატიური საშუალებების კომბინაციისას შესაძლებელია ცნს-ზე დამთრგუნველი მოქმედება.
ლიდოკაინის ინტრავენურად შეყვანისას ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ციმეტიდინს, შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ძილიანობას, ბრადიკარდიას, პარესთეზიებს და სხვა. ამ შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.
შენახვის პირობები:
ინახება მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას, 8-25ოჩ ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა:
2 წელი.
შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
გაიცემა რეცეპტით.
გამოშვების ფორმა:
ლიდოკაინი-ლიქვო 2% მინის 20 მლ ფლაკონებში.
ლიდოკაინი-ლიქვო 1% მინის 20 მლ ფლაკონებში.
მწარმოებელი ფირმა:
ლიქვორ-ფარმაცევტიკალი
სომხეთი
ივაკარდი 5მგ #56ტ
65.70 ლარი
61.76 ლარი
ქვეყანა: ესპანეთი
მწარმოებელი: ჯ.ურიაჩ ი კომპანია
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
გინელა სილვერ კეფს #10ვაგ კაფს
73.84 ლარი
69.42 ლარი
ქვეყანა: იტალია
მწარმოებელი: ნმ ტეხ იტალია
გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო
ლიზპრესს ფორტე 20მგ/12.5მგ#20ტ
22.50 ლარი
21.15 ლარი
ქვეყანა: ავსტრია
მწარმოებელი: გენერიკონ ფარმა
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
ლიდოკაინი-ლიქვო 1% 20მლ ფლ
ლიდოკაინი-ლიქვო 1%-იანი 20მლ
პრეპარატის სავაჭრო დასახელება:
ლიდოკაინი-ლიქვო
სინონიმები: ლიგნოკაინი, ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი, ქსილოკაინი, ლიდოკარტი.
პრეპარატის ფორმა:
საინექციო ხსნარი 2% და 1%
შემადგენლობა:
აქტიური ნივთიერება:
ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი 20 მგ/მლ და 10 მგ/მლ
დამხმარე ნივთიერებები:
ნატრიუმის ქლორიდი.
აღწერილობა:
პრეპარატი წარმოადგენს უფერო ან ოდნავ მოყვითალო გამჭვირვალე სითხეს.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ადგილობრივი საანესთეზიო, I-ბ ჯგუფის ანტიარითმული საშუალება.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ლიდოკაინი წარმოადგენს აცეტანილიდის წარმოებულს, რომელსაც გააჩნია ადგილობრივი საანესთეზიო და ანტიარითმული მოქმედება. იგი იწვევს ადგილობრივი ანესთეზიის ყველა სახეს: ტერმინალურს, ინფილტრაციულს და გამტარებლობითს. ლორწოვანი გარსიდან საკმაოდ სწრაფად შეიწოვება და შეიძლება გამოიწვიოს სისტემური მოქმედება.
ლიდოკაინი წარმოადგენს I-ბ ჯგუფის ანტიარითმულ პრეპარატს, იგი ეფექტურია პარკუჭოვანი არითმიებისა და ექსტრასისტოლიების დროს. ლიდოკაინი ავლენს მემბრანომასტაბილიზირებელ მოქმედებას. მიოკარდიუმის უჯრედებში აბლოკირებს ნატრიუმის არხებს, რაც იწვევს მიოკარდიუმში ექტოპიური კერების ავტომატიზმის დათრგუნვას. იგი არ მოქმედებს მიოკარდის გამტარებლობაზე. ლიდოკაინი ხელს უწყობს კალიუმის იონების გამოსვლას მიოკარდიუმის უჯრედებიდან და აჩქარებს უჯრედული მემბრანების რეპოლარიზაციის პროცესს, ამასთანავე ამცირებს მოქმედების პოტენციალს და ეფექტურ რეფრაქტერულ პერიოდს.
ლიდოკაინი საშუალო თერაპიული დოზები გამოყენებისას პრაქტიკულად არ თრგუნავს გულის შეკუმშვის ძალას და არ იწვევს ატრიოვენტრიკულური გამტარებლობის შემცირებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
შეწოვა:
ლიდოკაინის ხსნარის პარენტერულად გამოყენებისას მისი აბსორბცია დამოკიდებულია ინექციის ადგილზე, პრეპარატის დოზაზე, ადრენალინის არსებობაზე. პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება მისი შეყვანიდან 5 წთ-ის შემდეგ.
განაწილება:
პრეპარატი ნაწილდება ორგანიზმის ყველა ქსოვილში, ძირითადად – სისხლით კარგად მომარაგებულ ორგანოებში, როგორიცაა: გული, თირკმელები, ტვინი, ღვიძლი, ელენთა, შემდგომში ცხიმოვან და კუნთოვან ქსოვილებში. მისი ცილებთან კავშირი შეადგენს დაახლოებით 50%-ს. იგი აღწევს პლაცენტურ ბარიერში.
მეტაბოლიზმი:
პრეპარატი მეტაბოლიზდება ღვიძლში და წარმოქმნის ფარმაკოლოგიურად აქტიურ ორ მეტაბოლიტს. მისი უმნიშვნელო ნაწილი ექვემდებარება ღვიძლშიდა ცირკულაციას.
გამოყოფა:
პრეპარატი ელიმინირდება შარდში მეტაბოლიტების სახით. მისი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-3 სთ-ს. ლიდოკაინის გამოყოფა მცირდება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის, გულის უკმარისობისა და შოკის დროს, აგრეთვე 70 წლის ასაკის ზევით ბავშვებში.
ჩვენებები:
პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლია და ტაქიკარდია, განსაკუთრებით მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე პერიოდში, პარკუჭების ფიბრილაციის პროფილაქტიკა, გლიკოზიდური ინტოქსიკაცია, კარდიოქირურგია.
ტერმინალური, ინფილტრაციული, გამტარებლობითი; აგრეთვე ადგილობრივი ანესთეზიისათვის სტომატოლოგიაში, ოფთალმოლოგიაში, ოტორინოლარინგოლოგიაში, მეან-გინეკოლოგიაში, ქირურგიაში, დერმატოლოგიაში, პერიფერიული ნერვებისა და ნერვული კვანძების ბლოკადა.
მეანობაში: ეპიზიოტომიის წინ და ნაკერების დადების დროს.
მიღების წესი და დოზირება:
კარდიოლოგიური პრაქტიკა:
პრეპარატის შეყვანას იწყებენ ინტრავენური ბოლუსით დოზით 1 მგ/კგ. სისხლში მისი თერაპიული კონცენტრაციის შესანარჩუნებლად ლიდოკაინის ვენაში შეყვანას იმეორებენ დოზით 0,5 მგ/კგ ყოველ 8-10 წთ-ში, აუცილებლობის შემთხვევაში საერთო დოზით – 3 მგ/კგ. პირველი დოზის შეყვანის შემდეგ იწყებენ შემანარჩუნებელ ინფუზიას, 2-4 მგ/წთ (30-50 მკგ/კგ/წთ); წვეთოვანი ინფუზია შესაძლებელია 24-36 სთ-ის განმავლობაში.
ინფუზიისათვის 2%-იანი ლიდოკაინი-ლიქვორის ხსნარს ანზავებენ 2-4 მგ/მლ კონცენტრაციამდე ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში. გულის უკმარისობის, შოკის, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისა და 70 წლის ასაკის ზევით პაციენტებში საწყის ან შემანარჩუნებელ დოზას ამცირებენ 50%-მდე. ასეთი შემთხვევის დროს, ხანგრძლივი ინფუზიისას აუცილებელია სისხლის პლაზმაში ლიდოკაინის კონცენტრაციის დინამიკური შემოწმება. ენდოტრაქეალურად და კუნთებში შეყვანისას იყენებენ მხოლოდ მაშინ, როდესაც შეუძლებელია ვენაში შეყვანა.
ლიდოკაინი კუნთებში შეჰყავთ დოზით 2-4 მგ/კგ (მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა შეადგენს 200 მგ-ს) 4-6 სთ-იანი ინტერვალით. მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს ჰოსპიტალიზაციამდე 4 მგ/კგ (მაქსიმალურად – 200-300 მგ). პრეპარატის ქირურგიაში და მეანობაში, სტომატოლაგიაში, ყელ-ყურ-ცხვირის პრაქტიკაში გამოსაყენებლად დოზირების რეჟიმი დგინდება ინდივიდუალურად ჩვენების, კლინიკური სიტუაციისა და გამოყენებული სამკურნალო ფორმის მიხედვით. ლიდოკაინის ხსნარი შეთავსებადია ეპინეფრინთან. აუცილებლობის შემთხვევაში 10 მლ პრეპარატს უმატებენ (უშუალოდ გამოყენების წინ) 0,1 % ეპინეფრინის ჰიდროქლორიდის ხსნარის 1 წვეთს და არაუმეტეს 5 წვეთისა მთელ ხსნარზე. ადგილობრივი ანესთეზიის დროს პრეპარატის მაქსიმალური დოზა შეადგენს 200 მგ-ს, ეპინეფრინთან – 500 მგ.
გვერდითი მოვლენები:
თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, უძილობა, მოუსვენრობა. მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში პრეპარატის ვენაში სწრაფი შეყვანისას შესაძლებელია კრუნჩხვები, ტრემორი, პარესთეზიები, ეიფორია, დეზორიენტაცია, ყურებში შუილი, მეტყველების შენელება.
პრეპარატის მაღალი დოზით გამოყენებისას შესაძლებელია ბრადიკარდია, გამტარებლობის შენელება, არტერიული ჰიპოტენზია.
წინააღმდეგჩვენებები:
გამოხატული ბრადიკარდია, ჰიპოვოლემია, გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია, სინოატრიალური, ატრიოვენტრიკულური ან პარკუჭშიდა ბლოკადები, კარდიოგენული შოკი, გულის ქრონიკული უკმარისობის მძიმე ფორმები, პრეპარატის და/ან სხვა ამიდების ჯგუფის ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, ადამს-სტოკსისა და ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი;
ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: ფსიქომოტორული აგზნებადობა, ტრემორი, კრუნჩხვები, კოლაფსი, ცნს-ის დათრგუნვა.
მკურნალობა:
ვენაში ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატების შეყვანა, ბენზოდიაზეპინების ჯგუფის ტრანკვილიზატორების გამოყენება, აუცილებლობის შემთხვევაში პაციენტს ასუნთქებენ ჟანგბადს, ატარებენ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციას, მიმართავენ აგრეთვე რეანიმაციურ სხვა მეთოდებს. სისხლმიმოქცევის აღსადგენად შესაძლებელია გამოვიყენოდ ვაზოპრესორები.
განსაკუთრებული მითითებები:
სიფრთხილით უნიშნავენ პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტონია, ღვიძლის ან თირკმლების ფუნქციის გამოხატული დარღვევა, პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა, სინუსური ბრადიკარდია, შოკი, ჰიპოვოლემია.
ანესთეზიის გამოსაწვევად ლიდოკაინის მაღალ დოზებში შეყვანამდე 1 საათით ადრე უნიშნავენ ბარბიტურატებს. ლიდოკაინის ფონზე არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარებისას ინტრავენურად შეჰყავთ სიმპატომიმეტური საშუალებები; ბრადიკარდიის დროს უნიშნავენ 0,5-1 მგ ატროპინს ინტრავენურად.
ლიდოკაინის ხსნარი, რომელიც შეიცავს ეპინეფრინს არ შეიძლება გამოვიყენოთ როგორც ანტიარითმული საშუალება.
ორსულობა და ლაქტაცია:
ორსულობის და ლაქტაციის დროს პრეპარატი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენებების შემთხვევაში. ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
ლიდოკაინის და ბეტა-ადრენობლოკატორის ერთდროულად დანიშვნისას შესაძლოა ლიდოკაინის ეფექტის გაძლიერება (მათ შორის ტოქსიკურობის). ამიტომ ასეთ შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.
არარაციონალურია ლიდოკაინის დანიშვნა ერთდროულად აიმალინთან, ამიოდარონთან, ვერაპამილთან, ქინიდინთან, დიფენინთან ერთად, კარდიოდეპრესული მოქმედების გაძლიერებასთან დაკავშირებით.
ლიდოკაინის ნოვოკაინამიდთან ერთად დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს ცნს-ის აგზნება, ჰალუცინაციები.
ინტრავენურად ჰექსენალის და თიოპენტალ ნატრიუმის შეყვანამ ლიდოკაინის მოქმედების ფონზე შეიძლება გამოიწვიოს სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვა.
ლიდოკაინისა და ფენიტოინის კომბინაციისას სიფრთხილეა საჭირო, ვინაიდან ამ დროს მოსალოდნელია არასასურველი კარდიოდეპრესული ეფექტის განვითარება.
მაო-ს ინჰიბიტორების ზემოქმედებით სავარაუდოა ლიდოკაინის ადგილობრივი საანესთეზიო მოქმედების გაძლიერება.
ლიდოკაინისა დ პოლიმიქსინის ერთდროული გამოყენებისას, ამ უკანასკნელის ურთიერთქმედებით შესაძლებელია ლიდოკაინით, რომელიც გამოიყენება როგორც ანტიარითმული საშუალება, ნერვ-კუნთოვანი გამტარებლობის დათრგუნვა, ამიტომ ამ შემთხვევაში აუცილებელია პაციენტის სუნთქვის ფუნქციის კონტროლი.
ლიდოკაინისა და საძილე ან სედატიური საშუალებების კომბინაციისას შესაძლებელია ცნს-ზე დამთრგუნველი მოქმედება.
ლიდოკაინის ინტრავენურად შეყვანისას ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ციმეტიდინს, შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ძილიანობას, ბრადიკარდიას, პარესთეზიებს და სხვა. ამ შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.
შენახვის პირობები:
ინახება მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას, 8-25ოჩ ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა:
2 წელი.
შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
გაიცემა რეცეპტით.
გამოშვების ფორმა:
ლიდოკაინი-ლიქვო 2% მინის 20 მლ ფლაკონებში.
ლიდოკაინი-ლიქვო 1% მინის 20 მლ ფლაკონებში.
მწარმოებელი ფირმა:
ლიქვორ-ფარმაცევტიკალი
სომხეთი
ლერონი 40მგ/5მგ #50ტ
ლერონი
(Leron)
ზოგადი დახასიათება:
არაპატენტირებული საერთაშორისო დასახელება: ფუროსემიდი და ამილორიდი.
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
თეთრიდან ღია ყვითელ ფერამდე, მრგვალი ფორმის, ბრტყელი ზედაპირის მქონე შემოუგარსავი ტაბლეტები ნაზოლითა და ჭდით.
შემადგენლობა:
1 შემოუგარსავი ტაბლეტი შეიცავს:
ფუროსემიდს – 40 მგ, ამილორიდის ჰიდროქლორიდს – ექვივალენტურს ამილორიდის ჰიდროქლორიდის ანჰიდრიდის 5 მგ-სა.
დამხმარე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი.
გამოშვების ფორმა:
შემოუგარსავი ტაბლეტები 125 მგ.
ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
კომბინირებული დიურეზული საშუალება.
C03EB01.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფუროსემიდი წარმოადგენს ძლიერმოქმედ მარყუჟოვან შარდმდენს, რომელიც ხელს უშლის ნატრიუმისა და ქლორის იონების რეაბსორბციას ჰენლეს მარყუჟის აღმავალ ნაწილში, აძლიერებს კალიუმის, კალციუმისა და მაგნიუმის იონების გამოყოფას, ასევე აძლიერებს წყლის ექსკრეციას.
ამილორიდი წარმოადგენს პიროზინოილგუანიდინის წარმოებულ კალიუმის შემნახველ შარდმდენ პრეპარატს, რომელიც ძირითადად მოქმედებს თირკმლის დისტალურ მილაკებზე, აძლიერებს ნატრიუმისა და ქლორის იონების გამოყოფას და ამცირებს კალიუმის გამოდევნას.
ფუროსემიდისა და ამილორიდის კომბინაცია მოსახერხებელია სასურველი დიურეზის მისაღებად, იგი საშუალებას იძლევა თავიდან ავიცილოთ ფუროსემიდით გამოწვეული ჰიპოკალიემია და კალიუმის შემცვლელი პრეპარატებით გამოწვეული დისკომფორტი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში.
ფარმაკოკინეტიკა:
ამილორიდი არასრულად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მიღებიდან 3-4 სთ-ში პლაზმაში აღწევს კონცენტრაციის პიკს. ერთჯერადად მიღების შემდეგ ამილორიდით გამოწვეული ნატრიურეზი გრძელდება 24 სთ. ამილორიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 6 სთ-ს, მისი გამოყოფა ორგანიზმიდან ხდება შეუცვლელი სახით შარდთან ერთად.
ფუროსემიდის პერორალურად მიღების შემდეგ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან შეიწოვება პრეპარატის 60-70%. თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის შემთხვევაში ან გულის ქრონიკული უკმარისობის დროს აბსორბციის ხარისხი მცირდება. პლაზმის ცილებს, ძირითადად ალბუმინებს უკავშირდება პრეპარატის 95-99%. მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში, მისი 88% გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით, 12% _ ნაღველთან ერთად. ფუროსემიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 0.5-1 სთ-ს, ანურიის დროს 1.5 – 2.5 სთ-ს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეიძლება გახანგრძლივდეს ღვიძლისა და თირკმლის უკმარისობის დროს.
ჩვენება:
• გულის უკმარისობით გამოწვეული შეშუპება;
• ასციტით მიმდინარე ღვიძლის უკმარისობა;
• არტერიული ჰიპერტენზია;
• ნეფროზული სინდრომი;
• ორგანიზმში სითხის შეკავების ისეთი მდგომარეობა, როდესაც საჭიროა კალიუმის შენარჩუნება.
მიღების წესი და დოზირება:
მოზრდილთათვის რეკომენდებულია 1 ტაბლეტი ლერონის მიღება საუზმის ან სადილის დროს მცირე რაოდენობით წყალთან ერთად. საჭიროების შემთხვევაში დოზა შეიძლება გაიზარდოს 2 ტაბლეტამდე დღეში.
მოხუცებში, ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევის დიდი რისკის გამო ლერონი გამოიყენება განსაკუთრებულ შემთხვევებში.
გვერდითი მოვლენები:
ფუროსემიდი:
წყლისა და ელექტროლიტური ბალანსის მხრივ: პრეპარატის ხანგრძლივი დროით მიღების შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს ჰიპოვოლემია და ჰიპონატრიემია, რომელიც ვლინდება ზოგადი სისუსტით, წვივის კუნთების კრუნჩხვით. დამახასიათებელია არტერიული წნევის დაქვეითება, ორთოსტატური ჰიპოტენზია, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, მიდრეკილება თრომბოზების მიმართ.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: პანკრეატიტი, სიყვითლე (ღვიძლშიდა ქოლესტაზი), ანორექსია, ლორწოვანი გარსების გაღიზიანება, ტკივილი ეპიგასტრიუმის მიდამოში, ფაღარათი, გულისრევა, ღებინება.
ნივთიერებათა ცვლის მხრივ: ჰიპერურიკემია (პოდაგრის შესაძლო გამწვავების რისკის მქონე პაციენტებში), ჰიპერგლიკემია, გლუკოზურია, შაქრიანი დიაბეტის სიმპტომების გაძლიერება, შაქრიანი დიაბეტის მიმდინარეობის გაუარესება, ქოლესტეროლისა და ტრიგლიცერიდების კონცენტრაციის, ასევე შარდოვანასა და კრეატინინის დონის გარდამავალი მომატება სისხლის პლაზმაში.
ნერვული სისტემის მხრივ: ყურებში შუილი, სმენის დაქვეითება, პარესთეზია, მხედველობის დაქვეითება.
სისხლმბადი სისტემის მხრივ: აპლაზიური ანემია, ჰემოლიზური ანემია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია.
დერმატოლოგიური რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, კანის შეშუპება.
ამილორიდი:
წყლისა და ელექტროლიტური ბალანსის მხრივ: პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, ლერონის ხანგრძლივი გამოყენება იწვევს ჰიპერკალიემიას, რაც ვლინდება კუნთების სისუსტითა და გულის რიტმის მოშლით.
ენდოკრინული და სასქესო სისტემის მხრივ: ქალებში _ მენსტრუალური ციკლის დარღვევები, ამენორეა, ჰირსუტიზმი. მამაკაცებში _ პოტენციის დარღვევები, გინეკომასტია.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ტკივილი მუცელში, გულისრევა, ღებინება, გასტრიტი, კუჭის წყლული, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: ძილიანობა, პარესთეზია, ტრემორი, თავის ტკივილი, ცნობიერების დარღვევა, ატაქსია, ლიბიდოს დაქვეითება.
სხვა: აგრანულოციტოზი, გამონაყარი კანზე, ცხელება.
უკუჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, ჰიპერკალიემია, გამოხატული ჰიპოკალიემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპოვოლემია, ღვიძლის უკმარისობა თანდართული კომით, ღვიძლის ციროზით გამოწვეული პრეკომა, ლაქტაცია, ბავშვთა ასაკი.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:
კალიუმის პრეპარატებთან ან კალიუმის შემნახველ შარდმდენებთან, ასევე ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან ერთად გამოყენებისას პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკალიემია. გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან ან საფაღარათო საშუალებებთან ერთად ამილორიდის ერთდროული გამოყენება ზრდის ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკს.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები ამცირებენ ამილორიდის მოქმედების ეფექტს.
ფუროსემიდი ამცირებს ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების, პრესორული ამინების ეფექტურობას, ასევე აძლიერებს სალიცილატების, თეოფილინის, ლითიუმის პრეპარატებისა და არამადეპოლარიზებელი მიორელაქსანტების მოქმედებას.
ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენებისას შეძლება განვითარდეს ჰიპერკალიემია.
ჰიპერდოზირება:
ჰიპერდოზირებისას ვლინდება დეჰიდრატაცია, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება, არტერიული ჰიპოტენზია, ელექტროლიტური დისბალანსი, ჰიპოკალიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი.
მკურნალობა სიმპტომურია, საჭიროა მოცირკულირე სითხისა და ელექტროლიტების მოცულობის შევსება. ჰემოდიალიზი არ აჩქარებს ფუროსემიდის გამოდევნას ორგანიზმიდან.
ორსულობა და ლაქტაცია:
ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
გამოყენების თავისებურებები:
ლერონით მკურნალობის პერიოდში საჭიროა რეგულარულად არტერიული წნევის, დიურეზის, სითხისა და ელექტროლიტების კონტროლი, რათა თავიდან იქნას აცილებული სითხის მასიური დაკარგვა.
ხანგრძლივი მკურნალობის დროს საჭიროა შრატში კალიუმის, ნატრიუმის, კრეატინინისა და შარდოვანას კონტროლი.
მოხუცებულებში პრეპარატი გამოიყენება განსაკუთრებული სიფრთხილით, ასევე საშარდე გზების ობსტრუქციის დროს.
ფუროსემიდი იწვევს ჰიპერგლიკემიის განვითარებას, ამის გამო საჭიროა ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების დოზის შეცვლა.
ფუროსემიდმა შეიძლება მოახდინოს ჰიპერურიკემიის და პოდაგრის პროვოცირება.
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
პრეპარატის გამოყენებისას საჭიროა თავის არიდება იმ ქმედებებისაგან, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღებასა და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს.
შეფუთვა:
10 ტაბლეტი კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში, 5 კონტურული შეფუთვა მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები:
ინახება გრილ, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა :
3 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
აფთიაქიდან გაცემის პირობა:
გაიცემა რეცეპტით.
მწარმოებელი:
შპს “ავერსი-რაციონალი” (საქართველო).
მისამართი:
საქართველო 0198, თბილისი, ჭირნახულის ქ. 14.
