ბისომორი 5 მგ

მწარმოებელი კომპანია: ეჯ ფარმა

მწარმოებელი ქვეყანა: ინდოეთი

გამოშვების ფორმა: 5მგ ტაბლეტი #30

გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)

შემადგენლობა

აპკისებრი გარსით დაფარული 5 მგ 1 ტაბლეტი შეიცავს:

ბირთვი: აქტიური ნივთიერება: ბისოპროლოლის ჰემიფუმარატი (ბისოპროლოლის ფუმარატი (2:1)) – 5 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის ჰიდროფოსფატი, უწყლო; სიმინდის სახამებელი, წვრილი ფხვნილი; კრემნიუმის უწყლო, კოლოიდური დიოქსიდი; მიკროკრისტალური ცელულოზა; კროსპოვიდონი; მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სელექტიური ბეტა-1 ადრენობლოკატორი

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

სელექტიური ბეტა-1 ადრენობლოკატორი, შინაგანი სიმპათომიმეტიკური აქტივობის გარეშე, არ გააჩნია მემბრანომასტიმულირებელი მოქმედება. გააჩნია ბრონქების და სისხლძარღვების გლუვი მუსკულატურის ბეტა-2 ადრენორეცეპტორებისადმი  მხოლოდ უმნიშვნლო ერთგაროვნება. ასევე მეტაბოლიზმის რეგულაციაში მონაწილე ბეტა-2 რეცეპტორებთან. ამგვარად ბისოპროლოლი ზოგადად არ ახდენს გავლენას სასუნთქი გზების წინააღმდეგობაზე და მეტაბოლურ პროცესებზე, რომლებშიც ჩართულია ბეტა-2 ადრენორეცეპტორები.

ბეტა-1 ადრენორეცეპტორებზე პრეპარატის ამორჩევითი მოქმედება ნარჩუნდება თერაპიულ დიაპაზონს მიღმაც.

ბისოპროლოლს არ გააჩნია გამოხატული უარყოფითი ინოტროპული მოქმედება. პრეპარატის მაქსიმალური ეფექტი მიიღწევა შიგნით მიღებიდან 3-4 საათის შემდეგ. ბისოპროლოლის  დღეღამეში ერთხელ დანიშვნის შემთხვევაშიც კი, მისი თერაპიული ეფექტი ნარჩუნდება 24 საათის განმავლობაში, სისხლის პლაზმიდან 10-12 საათიანი ნახევარგამოყოფის პერიოდის გამო. როგორც წესი, არტერიული წნევის მაქსიმალური დაქვეითება მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან 2 კვირის შემდეგ. 

ბისოპროლოლი აქვეითებს სიმპათოადრენალური სისტემის (სას) აქტივობას, გულის ბეტა-1 ადრენორეცეპტორების ბლოკირებით.

შიგნით ერთჯერადად მიღებისას, პაციენტებში გულის იშემიური დაავადებით (გიდ) გულის ქრონიკული უკმარისობის (გქუ) ნიშნების გარეშე ბისოპროლოლი აიშვიათებს გულის შეკუმშვათა სიხშირეს (გშს), ამცირებს გულის დარტყმით მოცულობას და როგორც შედეგი, ამცირებს განდევნის ფრაქციას და მიოკარდიუმის მოთხოვნას ჟანგბადზე. ხანგრძლივი თერაპიისას, მკურნალობის დასაწყისში მომატებული საერთო პერიფერიული სისხლძარღვოვანი წინააღმდეგობა (სპსწ) ქვეითდება. სისხლის პლაზმაში რენინის აქტივობის დაქვეითება განიხილება როგორც ბეტა-ადრენობლოკატორების ჰიპოტენზიური მოქმედების ერთ-ერთი კომპონენტთაგანი.  

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა. ბისოპროლოლი თითქმის მთლიანად  (90% მეტი) შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. შიგნით მიღების შემდეგ, “ღვიძლში პირველი გავლისას” (დაახლოებით 10% დონეზე) უმნიშვნელო მეტაბოლიზაციის შედეგად მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 90%. საკვების მიღება ბიოშეღწევადობაზე გავლენას არ ახდენს.  ბისოპროლოლი ახდენს ხაზოვანი კინეტიკის დემონსტრირებას, ამასთან სისხლის პლაზმაში მისი კონცენტრაციები მიღებული დოზების პროპორციულია 5-დან 20 მგ-მდე დიაპაზონში. სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 2-3 საათში. განაწილება. ბისოპროლოლი საკმაოდ ფართოდ ნაწილდება. განაწილების მოცულობა შეადგენს 3,5 ლ/კგ. შეკავშირება სისხლის პლაზმის ცილებთან აღწევს დაახლოებით 30%

მეტაბოლიზმი. მეტაბოლიზდება ჟანგვის გზით, შემდგომი კონიუგაციის გარეშე. ყველა მეტაბოლიტი პოლარულია (წყალში ხსნადი) და გამოიყოფა თირკმლებით. ძირითადი მეტაბოლიტები, რომლებიც ვლინდება სისხლის პლაზმაში და შარდში, არ ავლენენ ფარმაკოლოგიურ აქტივობას. ექსპერიმენტების შედეგად ადამიანის ღვიძლის მიკროსომებით ინ ვიტრო მიღებული მონაცემები აჩვენებენ, რომ ბისოპროლოლი პირველ რიგში მეტაბოლიზდება CYP3A4 იზოფერმენტის მეშვეობით (დაახლოებით 95%), ხოლო იზოფერმენტი CYP2D6 მხოლოდ უმნიშვნელო როლს ასრულებს.

გამოყოფა. ბისოპროლოლის კლირენსი განისაზღვრება თირკმლების მიერ შეუცვლელი სახით გამოყოფასა (დაახლოებით 50%) და ღვიძლში მეტაბოლიტებამდე, რომლებიც ასევე გამოიყოფიან თირკმლებით (დაახლოებით 50%) მეტაბოლიზმს შორის თანაფარდობით საერთო კლირენსი შეადგენს 15 ლ/სთ. ნახევარგამოყოფის პერიოდი – 10-12 საათი.

არ არის ინფორმაცია ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ პაციენტებში ქგუ-ით და ერთდროულად ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევით. 

მიღების ჩვენებები

- არტერიული ჰიპერტენზია

- გულის იშემიური დაავადება: სტაბილური სტენოკარდია

- გულის ქრონიკული უკმარისობა

წინააღმდეგჩვენებები

• მომატებული მგრძნობელობა ბისოპროლოლის ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ (იხ. ნაწილი “შემადგენლობა”),

• გულის მწვავე უკმარისობა, გულის ქრონიკული უკმრისობა დეკომპენსაციის სტადიაში, რომელიც საჭიროებს ინოტროპულ თერაპიის ჩატარებას,

• კარდიოგენური შოკი,

• II და III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური (AV) ბლოკადა ელექტროკარდიოსტიმულატორის გარეშე,

• სინუსის კვანძის სისუსტე,

• სინოატრიალური ბლოკადა,

• გამოხატული ბრადიკარდია (გშს ნაკლები 60 დარტყმა/წუთში),

• გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია (სისტოლური აწ ნაკლები 100 მმ. ვწყ. სვ.),

• ბრონქული ასთმის ან ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების მძიმე ფორმები,

• პერიფერიული არტერიული სისხლის მიმოქცევის გამოხატული დარღვევები, ან რეინოს სინდრომი,

• ფეოქრომოციტომა (ალფა-ადრენობლოკატორების ერთდოული გამოყენების გარეშე),

• მეტაბოლური აციდოზი

• 18 წლამდე ასაკი (მოცემულ ასაკობრივ ჯგუფში ეფექტურობი და უსაფრთხოების შესახებ მონაცემები არასაკმარისია)

სიფრთხილით: დესენციბილიზაციური თერაპიის ჩატარება, პრინცმეტალეს სტენოკარდია, ჰიპერთირეოზი, შაქრიანი დიაბეტი სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციების მნიშვნელოვანი მერყეობით, I ხარისხის AV ბლოკადა, თირკმლის გამოხატული უკმარისობა (კკ ნაკლები 20 მლ/წთ), ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევები, ფსორიაზი, რესტრიქციული კარდიომიოპათია, გულის თანდაყოლილი მანკები, ან გულის სარქვლის მანკი, გამოხატული ჰემოდინამიკური დარღვევებით. გქუ მიოკარდიუმის ინფარქტით უკანასკნელი 3 თვის განმავლობაში, მკაცრი დიეტა.

გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში

ორსულობის პერიოდში პრეპარატი ბისომორი  რეკომენდებულია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც სარგებელი დედისთვის აღემატება ნაყოფისათვის და/ან ბავშვისთვის გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკს.

როგორც წესი, ბეტა-ადრენობლოკატორები აქვეითებენ სისხლის ნაკადს პლაცენტაში და შეიძლება გავლენა მოახდინონ ნაყოფის განვითარებაზე. საჭიროა დაკვირვება სისხლის ნაკადზე პლაცენტასა და საშვილოსნოში, ასევე ბავშვის ზრდასა და განვითარებაზე და ორსულობის და/ან ნაყოფის მხრივ არასასურველი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში, თერაპიის ალტერნატიული მეთოდის გამოყენება.

მშობიარობის შემდეგ, საჭიროა ახალშობილის გულმოდგინე გამოკვლევა. სიცოცხლის პირველი სამი დღის განმავლობაში შეიძლება განვითარდეს ბრადიკარდიის და ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები.

ქალის რძეში ბისოპროლოლის გასვლის შესახებ, მონაცემები არ არის. ამიტომ, ძუძუთი კვების პერიოდში პრეპარატ კონკორის გამოყენება, რეკომენდებული არ არის. თუ ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება აუცილებელია, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

მიღების წესი და დოზირება

პრეპარატ ბისომორის ტაბლეტები უნდა მიიღოთ ერთხელ დღე-ღამეში, მცირე რაოდენობის სითხესთან ერთად, დილით, საუზმემდე, ჭამის დროს, ან მის შემდეგ. ტაბლეტები არ უნდა დაიღეჭოს ან დაიფხვნას.

გვერდითი მოვლენები

ქვემოთ მოყვანილი გვერდითი რეაქციების სიხშირე განისაზღვრა შემდეგნაირად:

- ძალიან ხშირი  ≥ 1/10;

- ხშირი  ≥ 1/100,

- არახშირი  ≥ 1/1000,

- იშვიათი  ≥ 1/10 000,

- ძალიან იშვიათი

ცენტრალური ნერვული სისტემა

ხშირი: თავბრუსხვევა*, თავის ტკივილი*.

იშვიათი: ცნობიერების დაკარგვა.

ზოგადი დარღვევები

ხშირი: ასთენია (პაციენტებში ქგუ-ით), მომატებული დაღლილობა*.

არახშირი: დეპრესია, უძილობა.

იშვიათი: ჰალუცინაციები, ღამის კოშმარები.

მხედველობის ორგანოების მხრივ

იშვიათი: ცრემლდენის შემცირება (საჭიროა გაითვალისწინოთ კონტაქტური ლინზების ტარებისას).

ძალიან იშვიათი: კონიუნქტივიტი.

სმენის ორგანოების მხრივ

იშვიათი: სმენის დარღვევა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ

ძალიან ხშირი: ბრადიკარდია (პაციენტებში ქგუ-ით).

ხშირი: ქგუ-ის სიმპტომების გაუარესება (პაციენტებში ქგუ-ით), კიდურებში სიცივის ან დაბუჟების შეგრძნება, არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, განსაკუთრებით პაციენტებში ქგუ-ით.

არახშირი: AV გამტარებლობის დარღვევა; ბრადიკარდია (პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით ან სტენოკარდიით); ქგუ-ის სიმპტომების გაუარესება (პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით ან სტენოკარდიით); ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია.

სასუნთქი სისტემის მხრივ:

არახშირი: ბრონქოსპაზმი პაციენტებში ბრონქული ასთმით, ნა ანამნეზში სასუნთქი სისტემის ობსტრუქციით.

იშვიათი: ალერგიული რინიტი.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ

ხშირი: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შეკრულობა.

იშვიათი: ჰეპატიტი.

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ

არახშირი: კუნთების ტკივილი, კრუნჩხვები.

კანის საფარველის მხრივ

იშვიათი: მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, როგორიცაა კანის ქავილი, გამონაყარი, კანის საფარველის ჰიპერემია.

ძალიან იშვიათი: ალოპეცია. ბეტა-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გამოიწვიოს ფსორიაზის სიმპტომების გამწვავება, ან ფსორიაზული გამონაყარი.

რეპროდუქციული სისტემის მხრივ

იშვიათი: პოტენციის დარღვევა

ლაბორატორიული მონაცემები

იშვიათი: სისხლში ტრიგლიცერიდების და “ღვიძლის” ტრანსამინაზების (ასპარტატამინოტრანსფერაზის (ასტ), ალანინამინოტრანსფერაზის (ალტ) აქტივობის მომატება).

*პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით, ან სტენოკარდიით მოცემული სიმპტომები განსაკუთრებით ხშირად ვითარდება მკურნალობის კურსის დასაწყისში. ჩვეულებრივ, ამ მოვლენებს აქვთ მსუბუქი ხასიათი და როგორც წესი, გაივლის მკურნალობის დაწყებიდან 1-2 კვირაში. 

დოზის გადაჭარბება

სიმპტომები

დოზის გადაჭარბების შედარებით ხშირი სიმპტომები: AV ბლოკადა, გამოხატული ბრადიკარდია, აწ-ის გამოხატული დაქვეითება, ბრონქოსპაზმი, გულის მწვავე უკმარისობა და ჰიპოგლიკემია.

მგრძნობელობა ბისოპროლოლის მაღალი დოზის ერთჯერად მიღებაზე ცალკეულ პაციენტებში მკვეთრად ვარირებს და სავარაუდოდ პაციენტებს ქგუ-ით აქვთ მაღალი მგრძნობელობა.

მკურნალობა

დოზის გადაჭარბებისას, უპირველეს ყოვლისა აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და შემანარჩუნებელი სიმპტომური მკურნალობა.

ზელენინის წვეთები
Guttae Zelenini

 
შემადგენლობა: შმაგას ნაყენი;  შროშანას ნაყენი; კატაბალახას ნაყენი; მენთოლი;
პრეპარატში შემავალი მცენარეები შეიცავს ბიოლოგიურად აქტიურ ნივთიერებათა კომპლექსს: ეთერზეთებს, ფლავონოიდებს, საგულე გლიკოზიდებს, კუმარინებს, ვალეპოტრიატებს, ტროპანის ჯგუფის ალკალოიდებს (ჰიოსციამინი, სკოპოლამინი).

ფარმაკოლოგიური მოქმედება: აქვს სედაციური, სპაზმოლიზური მოქმედება. ამცირებს რეფლექტორულ აგზნებას ნერვული სისტემის ცენტრალურ ნაწილებში, ახანგრძლივებს საძილე პრეპარატების მოქმედებას, აფართოებს კორონარულ სისხლძარღვებს, ხსნის ნეიროგენულ არითმიებს. აქვეითებს სანერწყვე, კუჭის, საოფლე ჯირკვლების სეკრეციას, ანელებს ნაწლავების პერისტალტიკას.

ჩვენება:
> ვეგეტონევროზი, კლიმაქტერული ნევროზი;
> ნეიროგენული ბრადიარითმიები, ბრადიკარდია;
> კუჭ-ნაწლავის  ტრაქტის სპასტიური მდგომარეობა;
> ჰიპერაციდული გასტრიტი;
> კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებები;

გვერდითი მოვლენები: დიდი დოზით მიღება იწვევს ძილიანობას, შრომის უნარის დაქვეითებას, ჰიპოტენზიას.

მიღების წესი და დოზირება:
პერორულად: მოზრდილთათვის 10-20 წვეთი 2-3-ჯერ დღეში ჭამამდე.

გამოშვების ფორმა:  25 მლ ნარინჯისფერი  მინის ან პოლიმერული მასალის ფლაკონებში საწვეთურით და მიხრახნილი სახურავით.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

შენახვა: მშრალ, გრილ ადგილას.

აფთიაქიდან გაცემის წესი: ურეცეპტოდ.

ქვეყანა: საქართველო

მწარმოებელი: ჯი.ემ.პი

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ბისოგამმა 10

გენერიული დასახელება: ბისოპროლოლი გემიფურატი 

შემადგენლობა: 1 ტაბლეტი შეიცავს: ბისოპროლოლი გემიფურატი 5მგ; 10მგ
სხვა კომპონენტები: კროსპოლივიდონი, სიმინდის სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა,მაგნიუმის სტეარატი, ტალკი, მაკროგოლო 600, პოლისორბატი 20,კალციუმის კარბონატი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ბეტა-ადრენობლოკატორი

ფორმა: ტაბლეტები

ფარმაკოლოგიური თვისებები: ბისოპროლოლი წარმოადგენს ბეტა-ბლოკატორს, რომელსაც უკავია შუალედური მდგომარეობა ლიპოფილურ-ჰიდროფილური თვისებების მიმართ. ბისოპროლოლს გააჩნია შერჩევითობა ბეტა-1-ადრენერგიული რეცეპტორების  (კარდიოსელექციურობა) მიმართ შინაგანი სიმპატომიმეტური აქტიურობის და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მემბრანომასტაბილიზირებელი თვისებების გარეშე. სიმპატური სისტემის ტონუსის მიხედვით ბისოპროლოლი ამცირებს გულის კუმშვადობის სიხშირეს და ძალას, ანელებს ატრიოვენტრიკულურ გამტარობას, ამცირებს თირკმელების მიერ რენინის გამოყოფას. პრეპარატი თრგუნავს ბეტა-2-ადრენობლოკატორების რეცეპტორების აქტივობას, რის გამოც უმნიშვნელოდ მცირდება გლუვი მუსკულატურის ტონუსი. რადგანაც პრეპარატის გამოყოფის ნახევარ პერიოდი  უდრის 10-12 საათს, მისი მოქმედება შენარჩუნებულია 1 საათის განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა: პრეპარატის პერორალური მიღებისას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან შეიწოვება მისი 90%-ზე მეტი. საკვების პრეპარატის შეწოვაზე არ მოქმედებს. ღვიძლში პირველი გასვლისას მეტაბოლიზაციას განიცდის პრეპარატის 10%. პლაზმის ცილებთან შეკავშირებას განიცდის 30%, ამიტომ არ ხდება ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან შემაკავშირებელი ცილებიდან გამოსადევნად. ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტური თვისებები მდგრადია პლაზმის ცილების პატოფიზიოლოგიური მოდიფიკაციის მიმართ, მაგალითად, ალფა-1 გლიკოპროტეინის მომატებული დონის მიმართ. ბისოპროლოლს გააჩნია საშუალო ლიპოფილობა, ამიტომ ახასიათებს განაწილების საშუალო მოცულობა შემაკავშირებელი პლაზმის ცილების დაბალი მაჩვენებელის დროს. ბისოპროლოლი განიცდის ელიმინაციას 2 თანაბარი ეფექტური გზით (50% ღვიძლში გარდაიქმნება არააქტიურ მეტაბოლიტებათ, დანარჩენი 50% გამოიყოფა თირკმელებით უცვლელი სახით). ამიტომ ავადმყოფებში სუსტი და ზომიერად გამოხატული თირკმელების დაავადებით არ არის აუცილებელი დოზის შერჩევა. ავადმყოფებში გამოხატული თირკმელების და ღვიძლის უკმარისობით დღეღამის დოზა არ უნდა აღემატოს 10მგ-ს. ბისოპროლოლის გამოყოფის ნახევარ გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10-12 საათს. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 1-3 საათის შემდეგ.

ჩვენება: ესენციალური ჰიპერტენზია; გულის იშემიური დაავადება/დაძაბვის სტენოკარდია.

წინააღმდეგჩვენება: მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; კლინიკურად გამოხატული გულის უკმარისობა; კარდიოგენური შოკი; სრული ან მეორე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა; სინუსური ცინდრომი; სინოატრიული ბლოკადა; ბრადიკარდია (მკურნალობამდე პულსი მოსვენების მდგომარეობაში 50-ზე ნაკლებია); ჰიპოტენზია (სისტოლური წნევა 90მმ ვერ. სვ. ნაკლები); მეტაბოლური აციდოზი; ბრონქების დაავადება (ობსტრუქციული დაავადება, ასთმა); პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევის გვიანი სტადია; მაოს- ინჰიბიტორების თანმხლები დანიშვნა (მაოს-B ინჰიბიტორების გამოკლებით); ბავშვებში (თერაპიული გამოყენების  მონაცემები არ არის).
ექიმის მეთვალყურეობა აუცილებელია: ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა I ხარისხის; კლინიკურად გამოხატული ან ფარული შაქრიანი დიაბეტი (შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოგლიკემია, რომლის სიმპტომი არ მჟღავნდება, აუცილებელია სისხლიში შაქრის დონის რგულარული კონტროლი); ხანგრძლივი შიმსილობა და მძიმე ფიზიკური ვარჯიშები (შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოგლიკემია); ავადმყოფები ფეოქრომოციტომით (პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ ალფა-ადრენობლოკატორების დანიშვნის შემდეგ); პრინცმეტალის სტენოკარდია. ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმელების დაავადებებით აუცილებელია ყურადღება უნდა მიექცეს დოზირებას. ავადმყოფებში ფსორიაზით და ამ დაავადების არსებობით ანამნეზში ბეტა-ადრენობლოკატორი ინიშნება პრეპარატის სარგებლიანობის და მისი რისკის შეფასების შემდეგ.
ბეტა-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდოს მგრძნობელობა ალერგენების მიმართ და დაამძიმოს ანაფილაქსიური რეაქციები. ამიტომ ავადმყოფებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ალერგიული რეაქციები და ავადმყოფებში, რომლებიც იტარებენ მადესენსიბილიზირებელ თერაპიას, ბისოგამმას დანიშვნა ხდება მკაცრი ჩვენებების მიხედვით. ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოგამმას, არ ინიშნება ინტრავენურად კალციუმის ანტაგონისტები, მაგალითად, ვერაპამილი და დილთიაზემი, ან სხვა ანტიარითმული საშუალებები (დისოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი).   

დოზირება და მიღების წესი: დასაწყისში პრეპარატის დოზირება უნდა იქნას დაბალი და გაიზარდოს თანდათანობით. ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარაი ინიშნება ინდივიდუალურად პულსის სიხშირის  და თერაპიული ეფექტის შესაბამისად.
ესენციული ჰიპერტონია: 5მგ დღეში (ბისოგამმა 5 1 ტაბლეტის ექვივალენტი ან ბისოგამმა 10-ს  1/2 ტაბლეტი). ზომიერი ჰიპერტენზიის დროს (დიასტოლური წნევა 105 მმ-მდე ვერ. სვ.) 2,5მგ  დღეში (ბისოგამმა 5-ს 1/2 ტაბლეტი). აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10მგ-მდე (ბისოგამმა 5-ს 2 ტაბლეტი, ბისოგამმა 10-ს 1 ტაბლეტი). დოზის შემდეგი გაზრდა შესაძლებელია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.
გულის იშემიური დავადება/დაძაბვის სტენოკარდია: 5მგ დღეში (ბისოგამმა 5-ს 1 ტაბლეტი, ან ბისოგამმა 10-ს 1/2 ტაბლეტი). აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10მგ დღეში (ბისოგამმა 5-ს 2 ტაბლეტი, ან ბისოგამმა 10-ს 1/2 ტაბლეტი). დოზის შემდგომი გაზრდა დასაშვებია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.
დოზირება თვიძლის და თირკმელების უკმარისობის დროს: ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმელების სუსტად და ზომიერად გამოხატული უკმარისობით, როგორც წესი, არ არის აუცილებელი დოზის შერჩევა. ავადმყოფებში თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 20მლ/წუთში), ხოლო ავადმყოფებში ღვიძლის მძიმე დაზიანებით დღიური დოზა არ უნდა აღემატოს 10მგ-ს. ტაბლეტების ინიშნება დილით უზმოზე, ან საუზმის დროს. ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს დაუღეჭავად. მკურნალობის ხანგრძლივობა არ არის დღოში შეზღუდული და დამოკიდებულია დაავადების სახეობასა და სიმძიმეზე.
დაძაბვის სტენოკარდიის დროს პრეპარატის მოხსნა ხდება თანდათანობით (7-10 დღის განმავლობაში), რადგანაც პრეპარატის მკვეთრი მოხსნა იწვევს დაავადების გამწვავებას.

გვერდითი მოვლენები: ნერვული სისტემა: ხანდახან აღინიშნება ცენტრალური ნერვული სისტემის დარღვევები: დაღლილობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, დეპრესიული მდგომარეობა, დიზორიენტაცია, კოშმარები, გაძლიერებული სიზმრიანობა, ძილის დარღვევა, ჰალუცინაციები.
თვალები:  ხანდახან მხედველობის დარღვევა, კონიუნქტივიტი, შემცირებული ცრემლდენა (გასათვალისწინებელია, თუ ავადმყოფი ხმარობს ლინზებს).
გულ-სისხლძარღვის სისტემა: არტერიული წნევის მკვეთრი დაცემა, ორტოსტატული დისრეგულაცია, ბრადიკარდია, ატრიოვენტრიკულური გამტარობის დარღვევამდე, ან გულის უკმარისობის გაძლიერება პერიფერიული შეშუპებით და ქოშინით. ავადმყოფებში პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევით აღინიშნება დაავადების გამწვავება.
სასუნთქი სისტემა: ავდმყოფებში მიდრეკილებით ბრონქოსპაზმისკენ (განსაკუთრებით სასუნთქი გზების ობსტრუქციული დაავადებებით, ბრონქული ასთმა) აღინიშნება სუნთქვის მოშლა.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ანორექსია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევები (გულისრევა, Eრბინება, შეკრულობა, ფაღარათი, ტკივილი.
საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემა: კუნთების სისუსტე, კუნთების სპაზმი, ცალკეულ შემთხვევაში სახსრების დაავადებები (ართროპათია), რომლის დროსაც ზიანდება ერთი ან რამდენიმე სახსარი (მონო-ან -პოლიართრიტი).
კანი: კანის ალერგიული რეაქციები (ერითემა, ქავილი, ალერგიული ექზანტემა  მზის შუქზე, ჭინჭრის ცხელება), ოფლიანობა.
შარდ-სასქესო სისტემა: ლიბიდოს და პოტენციის დაქვეითება.
ნივთიერებათა ცვლა: ლატენტური დიაბეტი შეიძლება გამოვლინდეს კლინიკურად, ხოლო არსებული დიაბეტის მიმდინარეობა შეიძლება დამძიმდეს. ხანგრძლივი შიმშილი და ინტენსიური ფიზიკური ვარჯიშები იწვევს ჰიპოგლიკემიას, რომლის პირველი სიმპტომები (ტაქიკარდია, ტრემორი) შეიძლება იყოს დაფარული.
ლიპიდების დონის მომატება სისხლში (ქოლესტერინი, ტრიგლიცერიდები).
ავადმყოფებში ჰიპერთირეოზით ბისოგამმა იწვევს თიროტოქსიკოზის მოვლენების მასკირებას (ვენტრიკულური ტაქიკარდია, ტრემორი). იშვიათად შემთხვევაში აღინიშნება ტრანსამინაზების დონის მომატება და ჰეპატიტის განვითარება.

გაფრთხილება და გაფრთხილების ზომები: ცალკეულ შემთხვევაში ბეტა-ადრენობლოკატორები იწვევს ფსორიაზს, აუარესებს ფსორიზის მაგვარი ექზანტემის მიმდინარეობას. ბეტა-ადრენობლოკატორები ზრდიან მგრძნობელობას ალერგენების მიმართ, ამძიმებენ ანაფილაქსიურ რეაქციებს. ავადმყოფებში მძიმე ალერგიული რეაქციით ანამნეზში და ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ მასენსიბილიზირებელ თერაპიას, შეიძლება განვითარდეს მძიმე ანაფილაქსიური რეაქციები. შესაძლებელია თმის ცვენა, სმენის დაქვეითება, ხმაური ყურებში, წონის და მეხსიერების მოკლევადიანი დაკარგვა, ალერგიული რინიტი, პეირონის დაავადება.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი: კლინიკური კვლევის მონაცამები არ მოიპოვება. ამიტომ ორსულობის დროს არ არის რეკომენდებული ამ პერიოდში. რადგანაც არსებობს ბრადიკარდიის, ჰიპოტენზიის, და სუნთქვის დარღვევის განვითარების რისკი ახალშობილებში, ამიტომ პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწუდეს მშობიარობამდე 48-72 საათით ადრე. თუ ამის გაკეთება ვერ ხერხდება, ახალშობილი იმყოფება მეთვალყუერობის ქვეშ მშობიარობიდან 48-72 საათის განმავლობაში. პრეპარატის მოხვედრა დედის რძეში შესწავლილი არ არის, მაგრამ რადგანაც იგი აღმოჩენილია ცხოველების რძეში, ახალშობილები იმყოფებიან კონტროლის ქვეშ.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან: პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენთით, დიურეტიკებით, ვაზოდილატატორებით, ბარბიტურატებით, ფენოთიაზინამით, სამციკლური ანტიდეპრესანტებით. ბისოგამმას და კალციუმის ანტაგონისტების ერთდროული გამოყენება, მაგალითად, ნიფედიპინის, იწვევს არტერიული წნევის მკვეთრ დაცემას, რაც ცალკეულ შემთხვევაში ანვითარებს გულის უკმარისობას. ბისოგამმას ერთდროული გამოყენების კალციუმის ამტაგონისტებთან ვერაპამილთან  ან  დილთიაზემთან ან სხვა ანტიარითმულ საშუალებებთან (დისოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი) აუცილებელია დაკვირვება, იმიტომ რომ შესაძლებელია ჰიპოტონიის, ბრადიკარდიის, არითმიის და გულის უკმარისობის განვითარება. კალციუმის ანტაგონისტების (ვერაპამილი, დილთიაზემი) და სხვა ანტიარითმული საშუალებების (დისოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი) ინტრავენური გამოყენებისას ავდმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოგამმა, წინააღმდეგნაჩვენებია, ინტენსიური თერაპიის გარდა. ბისოგამმას კარდიოდეპრესიული მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ანტიარითმული საშუალებებით. ბისოგამმას ერთდროულმა გამოყენებამ რეზერპინთან, ალფა-მეტილდოპასთან, გუანფაცინთან, კლონიდინთან ან საგულე გლიკოზიდებთან შეიძლება გამოიწვიოს გულის ცემის გაიშვიათებაან გულის გამტარობის სისტემის დათრგუნვას. კლონიდინის და ბისოგამმას მკვეთრი მოხსნა იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. ამიტომ კლონიდინის მოხსნა შესაძლებელია ბისოგამმას მოხსნიდან რამდენიმე დღის შემდეგ. ბისოგამმას და ნორადრენალინის, ადრენალინის ან სხვა სიმპატომიმეტიკების (რომლებიც შედის ხველების საწინააღმდეგო საშუალებების, ცხვირის, თვალის წვეთების) ერთდროული დანიშვნა იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. ერგოტამინის წარმოებულის და ბისოგამმას ერთდროული დანიშვნა ამძიმებს პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევას. მაოს ინჰიბიტორების და ბისოგამმას ერთდროული დანიშვნა საგრძნობლად ზრდის არტერიულ წნევას. ბისოგამმას შეუძლია გააძლიეროს, გაახანგრძლივოს ან შეამციროს ინსულინის, პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების ეფექტურობა. ჰიპოგლიკემიის პირველი სიმპტომები (ტაქიკარდია, ტრემორი) შეიძლება იყოს დამალული ან ნაკლებად გამოხატული. აუცილებელია შაქრის დონის კონტროლი სისხლში. რიფამპიცინი ამცირებს პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს, ხოლო ციმეტიდინი, ჰიდრალაზინი აძლიერებს ამ ეფექტს. ანესთეზიოლოგიური საშუალებები აძლიერებს ბისოგამმას ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს, ამიტომ ანესთეზიოლოგი უნდა იქნას ინფორმირებული ამის შესახებ.

ჭარბი დოზირება: ინტოქსიკაციის სიმპტომები: მძიმე ჰიპოტონია, ბრადიკარდია, რომელიც იწვევს გულის გაჩერებას, გულის უკმარისობა, კარდიოგენური შოკი. შესაძლებელია სუნთქვის გაძნელება, ბრონქოსპაზმი, ღებინება, ცნობიერების დარღვევა, გენერალიზებული კრუნჩხვები.
ინტოქსიკაციის მკურნალობა: ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ან პულსის მკვეთრი ვარდნის შემთხვევაში პრეპაატის მიღება წყდება. თუ პრეპარატი ადრე იქნა მიღებული, მიღებული უნდა იყოს ზომები მისი ორგანიზმიდან გამოსაყვანად (ღებინების პროვოკაცია, კუჭის ამორეცხვა), ასევე ზომები, რომლებიც ამცირებს მის შეწოვას (აქტივირებული ნახშირი, სსაქმებელი საშუალებები).
ინტენსიური თერაპიის პირობებში ხდება სასიცოცხლო ფუნქციების კონტროლი: წულის და ელექტროლიტური ბალანსი, მეტაბოლური აციდოზი, შაქარი სისხლში, შარდის შემადგენლობა.
აუცილებლობის შემთხვევაში ტარდება შესაბამისი კორექცია. ხანდახან ტარდება ხელოვნური სუნთქვა.
ანტიდოტები: ატროპინი: 0,5-2,0მგ, ინტრავენურად ბოლუსის სახით.
გლუკაგონი: დასაწყისში 1-10მგ ინტრავენურად, შემდგომ 2-2,5მგ ყოველ საათში წვეთოვნად. სიმპტომატური პრეპარატების დანიშვნა ადმოკიდებულია სხეულის წონაზე და სასურველ ეფექტზე: დოპამინი, დობუტამინი, იზოპერნალინი, ორსიპრენალინი, ადრენალინი. მკურნალობის მიმართ რეზისტენტული ბრადიკარდიის დროს უნდა გამოიყენონ პეისმეიკერი. ბრონქოსპაზმის დრსო ინიშნება ბეტა-2-სიმპატომიმეტიკები აეროზოლის სახით (უეფექტობის დროს ისინი შეყავთ ინტრავენურად) ან ინტრავენურად ამინოფილინი. გენერალიზებული კრუნჩხვების განვიტარების დროს რეკომენდებულია ინტრავენურად ნელა დიაზეპამის შეყვანა.
ტრანსპორტის  მართვა და სამუშაოს შესრულება, რომელიც საჭიროებს ყურადღების კონცენტრაციას:
აუცილებელია ექიმის რეგულარული დაკვირვება. ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარატი მოქმედებს ტრანსპორტის მართვაზე. განსაკუთრებული ყურადღება საჭიროა მკურნალობის დასაწყისში, როდესაც დოზა იზრდება, იყენებენ სხვა საშუალებებს ან ალკოჰოლს.

შენახვის პირობები: არა უმეტეს 25ºC. ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
არ შეიძლება ვადაგასული პრეპარატის გამოყენება.

შენახვის ვადა: 3 წელი

შეფუთვა: 30, 50, 100 გარსიანი ტაბლეტები შეფუთვაში.

მწარმოებელი: WEORVAG FARMA, გერმანია

კარლონ პლიუსი
(Enalapril maleate, Hydrochlorthiazide)

შემადგენლობა:
კარლონ პლიუსის ყოველი ტაბლეტი შეიცავს ენალაპრილ მალეატის 20 მგ-სა და ჰიდროქლორთიაზიდის 12.5 მგ-ს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
კარლონ პლიუს ტაბლეტი წარმოადგენს ენალაპრილ მალეატის, ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციას. ის თიაზიდური ჯგუფის შარდმდენია. კომბინაციაში გამოყენებისას, ენელაპრილ მალეატსა და ჰიდროქლორთიაზიდს დამატებითი ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება გააჩნიათ.
ენალაპრილ მალეატი

მოქმედების მექანიზმი: ენალაპრილი ძლიერი, ხანგრძლივად მოქმედი პრეპარატია, რომელიც ანგიოტენზინ გარდამქმნელ ფერმენტს აინჰიბირებს და გამოიყენება ჰიპერტენზიისა და გულის შეგუბებითი უკმარისობის მკურნალობაში.

მისი მოქმედების მექანიზმი ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბირებას ეფუძნება, რომელიც ხელს უწყობს არააქტიური ანგიოტენზინ I-ს გარდაქმნას ანგიოტენზინ II-ად, რომელიც ძლიერი ვაზოკონსტრიქტორია და ალდოსტერონის სეკრეციას ასტიმულირებს.

ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბირება აქვეითებს ანგიოტენზინ II-ის პლაზმურ დონეს, რომელიც თავის მხრივ იწვევს ვაზოპრესორული მოქმედებისა და ალდოსტერონის სეკრეციის შემცირებას. მიუხედავად იმისა, რომ ალდოსტერონის სეკრეციის შემცირება სუსტია, ის მსუბუქად ზრდის შრატში კალიუმის დონეს. პაციენტებში, რომლებიც ენალაპრილსა და თიაზიდ-წარმოებულ შარდმდენებს ღებულობენ, შრატში კალიუმის დონე უცვლელი რჩება. ანგიოტენზინ II-ის დათრგუნვა იწვევს პლაზმაში რენინის აქტივაციის მომატებას უარყოფითი უკუმექანიზმის მეშვეობით. ენალაპრილი ანტიჰიპერტენზიული საშუალებაა, რომელიც ეფექტურია პაციენტებში რენინის როგორც მაღალი, ასევე დაბალი დონით.

მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც მონოთერაპიას ენალაპრილის რეკომენდებული დოზით იტარებენ, ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეიძლება შემცირდეს დოზებს შორის ინტერვალის ბოლოსკენ, ეს იშვიათია ენალაპრილ მალეატისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციური თერაპიის დროს.  

ფარმაკოკინეტიკა და მეტაბოლიზმი: პერორალური მიღების შემდეგ, ენალაპრილ მალეატის დაახლოებით 60-70% შეიწოვება საჭმლის მომნელებელ ტრაქტში. აბსორბციის შემდეგ, ღვიძლში გარდაიქმნება ენალაპრილატად, უფრო ძლიერ ანგიოტენზინ მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორად. ენალაპრილ მალეატის ერთი პერორალური დოზის მიღების შემდეგ, შრატში ენელაპრილატის მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 3-4 საათში. ენელაპრილატი უკავშირდება პლაზმის ცილებს 50-60%-ით. ენელაპრილატის ნახევრად დაშლის პერიოდი 11 საათია. პრეპარატის 6% შარდში გამოიყოფა, ხოლო 33% განავალში ენალაპრილისა და ენალაპრილატის სახით.   
 
ფარმაკოდინამიკა: ენალაპრილ მალეატის დანიშვნა პაციენტებში მსუბუქი, საშუალო ან მძიმე ჰიპერტენზიით იწვევს წნევის დაქვეითებას, როგორც ვერტიკალურ, ასევე ჰორიზონტალურ პოზიციაში, ჩვეულებრივ ორთოსტატული კომპონენტის გარეშე. სიმპტომატური პოსტურალური ჰიპოტენზია იშვიათია პაციენტებში, რომლებიც მხოლოდ ენალაპრილით მკურნალობენ, თუმცა შეიძლება განვითარდეს ჰიპოვოლემიურ პაციენტებში, რომლებიც შარდმდენებს ღებულობენ.  

გამოკვლეული პაციენტების უმრავლესობაში, ენალაპრილ მალეატის ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ, ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება ერთ საათში იწყება, წნევის მაქსიმალური შემცირება მიიღწევა ოთხიდან ექვს საათში.

რეკომენდებული დოზების მიღებისას, ენალაპრილ მალეატის მონოთერაპიის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება ნარჩუნდება სულ ცოტა 24 საათის განმავლობაში. ზოგიერთ პაციენტში ეფექტი შეიძლება შემცირდეს დოზებს შორის ინტერვალის ბოლოს; ეს უფრო იშვიათად აღინიშნებოდა ენალაპრილ მალეატისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინაციური თერაპიის დროს.

ზოგიერთ პაციენტში არტერიული წნევის ოპტიმალურ დაქვეითებას ენალაპრილით თერაპიის რამდენიმე კვირა სჭირდება.

ენალაპრილის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ნარჩუნდება ხანგრძლივი თერაპიისას. ენელაპრილის სწრაფი მოხსნა არ არის დაკავშირებული არტერიული წნევის სწრაფ მომატებასთან.

ჰემოდინამიკური კვლევების დროს პაციენტებში ესენციური ჰიპერტენზიით, ენალაპრილით გამოწვეული არტერიული წნევის შემცირებას თან ახლდა პერიფერიული არტერიული რეზისტენტობის შემცირება გულის წუთმოცულობის გაზრდით და გულისცემის სიხშირის ცვლილებების გარეშე. ენალაპრილ მალეატის მიღების შემდეგ, თირკმელში სისხლის მიმოქცევა მატულობს; გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე არ იცვლება. მოქმედება მსგავსია პაციენტებში რენოვასკულარული ჰიპერტენზიით.

ჰიდროქლორთიაზიდი

მოქმედების მექანიზმი: ჰიდროქლორთიაზიდი თიაზიდწარმოებული შარდმდენია, რომელიც ჰიპერტენზიისა და შეშუპების სამკურნალოდ გამოიყენება. მისი მოქმედების მექანიზმი დაფუძნებულია მის მოქმედებაზე თირკმლის დისტალურ მილაკებზე, რომელიც ამცირებს ნატრიუმისა და ქლორიდის იონების რეაბსორბციას და ამის შედეგად წყლის რეაბსორბციასაც. ამას შეიძლება თან ახლდეს კალიუმის, ბიკარბონატებისა და მაგნიუმის ექსკრეცია.

ამავდროულად, თიაზიდური ჯგუფის შარდმდენებს შეიძლება ჰქონდეს ჰიპოტენზიური ეფექტი, რომელიც დაკავშირებული იქნება პერიფერული რეზისტენტობის ნაწილობრივ შემცირებასთან. ამ ჯგუფის შარდმდენებმა შეიძლება სხვა ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები გააძლიერონ.

ფარმაკოკინეტიკა და მეტაბოლიზმი: პერორალური მიღების შემდეგ, ჰიდროქლორთიაზიდი საკმაოდ სწრაფად შეიწოვება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან. მისი ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 65-70%-ია. პლაზმაში მისი ნახევრად დაშლის პერიოდი 5.6-დან 14.8 საათამდეა. მისი შარდმდენი ეფექტი იწყება პერორალური მიღებიდან 2 საათის განმავლობაში, და მაქსიმალურ დონეს დაახლოებით 4 საათში აღწევს და 6-დან 12 საათამდე ნარჩუნდება. ჰიდროქლორთიაზიდის მეტაბოლიზმი არ ხდება. მიღებული დოზის სულ ცოტა 61% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით შარდთან ერთად 24 საათის განმავლობაში.

ჩვენებები:
კარლონ პლიუს ტაბლეტი ნაჩვენებია ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებისთვისაც შესაფერისია კომბინაციური თერაპია.

უკუჩვენებები:
კარლონ პლიუს ტაბლეტი უკუნაჩვენებია ენალაპრილ მალეატის, ჰიდროქლორთიაზიდის ან სულფონამიდწარმოებული პრეპარატების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის შემთხვევაში; პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში ანგიონევროზული შეშუპება აქვთ ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორით მკურნალობასთან დაკავშირებით და პაციენტებში ანურიით.

გაფრთხილება/უსაფრთხოების ზომები:

ენელაპრილ მალეატი

ჰიპოტენზია: გაურთულებელ ჰიპერტენზიულ პაციენტებში, ჭარბი ჰიპოტენზია იშვიათად არის ნაჩვენები. თუმცა, პაციენტებში მძიმე ჰიპოვოლემიითა და ჰიპონატრიემიით, რომლებიც დიდი რაოდენობით შარდმდენებს ღებულობენ და დიალიზზე იმყოფებიან, ჰიპოტენზია არის ენელაპრილის მიღების შესაძლო შედეგი.

პაციენტებს გულის მძიმე შეგუბებითი უკმარისობით თირკმლის თანხმლები უკმარისობით ან მის გარეშე, ჭარბი ჰიპოტენზია შეიძლება განვითარდეს, რასაც თან ახლავს ოლიგურია, პროგრესული აზოტემია, და იშვიათად, თირკმლის მწვავე უკმარისობა და სიკვდილი.

ასეთი პაციენტების მონიტორინგი საჭიროა თერაპიის პირველი 2 კვირის განმავლობაში და ენალაპრილის და/ან შარდმდენის დოზის მომატების შემთხვევაში.

იგივე ზომები უნდა იქნეს მიღებული პაციენტებში გულის იშემიური დაავადებისა და ცერებროვასკულური დაავადების დროს, ვინაიდან არტერიული წნევის მკვეთრმა დაქვეითებამ შეიძლება გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ცერებროვასკულური შეტევის განვითარება.

ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში, პაციენტი უნდა მოთავსდეს ჰორიზონტალურ პოზიციაში, და საჭიროების შემთხვევაში უნდა გაკეთდეს ფიზიოლოგიური ხსნარის ინტრავენური ინფუზია. დროებითი ჰიპოტენზია არ საჭიროებს პრეპარატის მოხსნას.

ანგიონევროზული შეშუპება: პაციენტებში, რომლებიც ანგიოტენზინ გარდამქმნელიფერმენტის ინჰიბიტორებით მკურნალობენ, ენელაპრილის ჩათვლით, აღინიშნებოდა სახის, კიდურების, ენის, ტუჩებს, სახმო ნაპრალის და/ან ხორხის ანგიონევროზული შეშუპება. ასეთ შემთხვევებში პრეპარატი სასწრაფოდ უნდა მოიხსნას და დაიწყოს შესაბამისი მკურნალობა და მონიტორინგი. თუ შეშუპება მხოლოდ კისრითა და ტუჩით შემოიფარგლება, ასეთ შემთხვევაში ეს მოვლენები მკურნალობის გარეშეც გაქრება. თუმცა ანგიონევროზული შეშუპება, რომელიც ხორხის შეშუპებასთან არის დაკავშირებული შეიძლება სიცოცხლისათვის სახიფათო აღმოჩნდეს. თუ ჩართულია ენა, სახმო ხვრელი და ხორხი, აუცილებელია შესაბამისი მკურნალობა, როგორიც არის კანქვეშ ეპინეფრინის ხსნარის 1:1000 (0.3-0.5 მლ) შეყვანა და სასუნთქი გზების გათავისუფლება, ვინაიდან ამ ორგანოების ჩართვამ შეიძლება ობსტრუქცია გამოიწვიოს.

ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი: პაციენტებში თირკმლისა და კოლაგენური სისხლძარღვოვანი დაავადებებით, აგრანულოციტოზისა და ნეიტროპენიის შესაძლო განვითარების გამო, უნდა განხორციელდეს სისხლის თეთრი უჯრედების რეგულარული კონტროლი.
თირკმლის დისფუნქცია: პაციენტებში გულის მძიმე შეგუბებითი უკმარისობით, რომელთა თირკმლის ფუნქციები დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივობაზე, ენალაპრილით მკურნალობის დროს შეიძლება განვითარდეს ოლიგურია, პროგრესული აზოტემია და იშვიათად თირკმლის უკმარისობა და სიკვდილი. პაციენტებში თირკმლის ცალმხრივი ან ორმხრივი არტერიული სტენოზით, მკურნალობის პირველი რამდენიმე კვირის განმავლობაში უნდა განხორციელდეს მონიტრინგი. პაციენტებში ჰიპერტენზიით ან გულის უკმარისობით, სისხლში შარდოვანას ან შრატში კრეატინინის დონემ შეიძლება მოიმატოს განსაკუთრებით.

ჰიპერკალიემია: მიუხედავად იმისა, რომ ჰიპერკალიემიის განვითარების საშიშროება შედარებით იშვიათია ენალაპრილისა და ჰიდროქლორთიაზიდის ერთობლივი გამოყენებისას, კარლონ პლიუს ტაბლეტის მიღებისას სიფრთხილეა საჭიროა იმ შემთხვევაში, როცა არსებობს ისეთი ფაქტორები, როგორებიცაა თირკმლის უკმარისობა, შაქრიანი დიაბეტი, კალიუმის შემნახველი შარდმდენები, კალიუმის დანამატები ან კალიუმის შემცველი მარილები, რომლებიც ჰიპერკალიემიას იწვევენ.

ხველა: ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს შეიძლება აღინიშნებოდეს მშრალი და პერსისტული ხველა. პრეპარატის მოხსნის შემდეგ ეს მდგომარეობა ალაგდება.

ქირურგია/ანესთეზია: მნიშვნელოვანი ქირურგიული ოპერაციებისა და ჰიპოტენზიური საშუალებებით ანესთეზიის დროს, ენელაპრილს შეუძლია დათრგუნოს ანგიოტენზინ II-ის წარმოქმნა, რისი მიზეზიც არის რენინის კომპენსატორული გამოყოფა. ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში მისი მკურნალობა შეიძლება მოცულობის შემავსებლებით.

ჰიდროქლორთიაზიდი

პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით, თიაზიდური ჯგუფის შარდმდენების გამოყენებისას სიფრთხილეა საჭირო. თიაზიდურმა შარდმდენებმა შეიძლება ხელი შეუწყონ აზოტემიის განვითარებას. პაციენტებში ღვიძლის დარღვეული ფუნქციით, სიფრთხილეა საჭიროა ვინაიდან ელექტროლიტური ბალანსის ნებისმიერმა ცვლილებამ შეიძლება დააჩქაროს ღვიძლისმიერი კომის განვითარება.

თიაზიდური ჯგუფის შარმდენების მკურნალობისას შეიძლება განვითარდეს, წყალ-მარილოვანი ბალანსის დარღვევა, როგორიცაა ჰიპონატრიემია, ჰიპოკალიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი და ჰიპერკალციემია. ვინაიდან ენალაპრილი ამცირებს ალდოსტერონის წარმოქმნას, ჰიდროქლორთიაზიდით გამოწვეული კალიუმის დანაკარგი მცირდება კომბინირებული თერაპიის დროს.

თიაზიდური ჯგუფის შარმდენებით მკურნალობისას შეიძლება განვითარდეს ჰიპერგლიკემია, რაც საჭიროებს ინსულინისა და პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების დოზირების რეგულირებას.

გამოყენება ბავშვებში

ვინაიდან კარლონ პლიუს ტაბლეტის გამოყენების ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებში არ არის დადგენილი, მისი გამოყენება ბავშვებში არ არის რეკომენდებული.

კარლონ პლიუს ტაბლეტის მიღება არ შეიძლება ორსული ქალებისათვის, ვინაიდან აგფ ინჰიბიტორს შეუძლია გამოიწვიოს ნაყოფის ან ჩვილის დაავადება და სიკვდილი, ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში გამოყენების დროს.

ენალაპრილი, ენალაპრილატი და თიაზიდური შარდმდენები გამოიყოფა დედის რძეში. მეძუძურ ბავშვებში გვერდითი მოვლენების შესაძლო განვითარების გამო, გადაწყვეტილება უნდა გაკეთდეს, რომელი ჯობია ძუძუთი კვების თუ პრეპარატის მიღების შეწყვეტა, მხედევლობაში უნდა მივიღოთ თუ რამდენად მნიშვნელოვანია დედისათვის ეს პრეპრატი.   

გვერდითი მოვლენები:

კარლონ პლიუს ტაბლეტი კარგად აიტანება. პაციენტების უმრავლესობაში, გვერდითი მოვლენები მსუბუქი და გარდამავალია და არ საჭიროებენ მკურნალობის შეწყვეტას. ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენებია თავბრუ, თავის ტკივილი, სისუსტე და ხველა. სხვა იშვიათი გვერდითი მოვლენებია:

-  კარდიოვასკულარული სისტემა: ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ძლიერი გულისცემა, ტაქიკარდია

-  კუჭ-ნაწლავის სისტემა: გულისრევა, ღებინება, დისპეპსია, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, ფაღარათი, მუცლის ტკივილი, ღვიძლის ფერმენტებისა და შრატის ბილირუბინის დონის მომატება

-  ნერვული სისტემა: უძილობა, გაღიზიანებადობა, პარესთეზიები, ძილიანობა

-  საშარდე სისტემა: სისხლში შარდოვანასი და კრეატიტინინის დონის ტრანზიტორული მომატება, საშარდე ტრაქტის ინფექცია

-  კანი: გამონაყარი, სიწითლე

-  სხვა: გულმკერდის ტკივილი, გულის წასვლა, ქოშინი, წელის ტკივილი, ართრალგია, ოფლიანობა, იმპოტენცია, დაქვეითებული ლიბიდო, ხმაური ყურებში, ანგიონევროზული შეშუპება, სპაზმები კუნთებში, ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის დონის შემცირება.

წამლებთან ურთიერთქმედება:

ენალაპრილ მალეატი

პაციენტებში, რომლებიც შარდმდენებით მკურნალობენ, ენალაპრილით მკურნალობის დაწყების შემდეგ არტერიული წნევა შეიძლება ძალიან დაქვეითდეს. ასეთი ეფექტი შეიძლება შევამციროთ მარილის მიღებით ან შარმდენებით მკურნალობის შეწყვეტით. თუ შარმდენებით მკურნალობის შეწყვეტა შეუძლებელია, მაშინ უნდა მოხდეს პაციენტის სათანადო მონიტორინგი.

ვინაიდან ენელაპრილისა და კალიუმის შემნახველი შარდმდენების ან კალიუმის მარილების ერთად მიღების შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს ჰიპერკალიემია, ამიტომ აუცილებელია შრატში კალიუმის დონის ხშირი კონტროლი.
ვინაიდან ლითიუმისა და აგფ ინჰიბიტორების ერთობლივი გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ლითიუმით ინტოქსიკაცია, აუცილებელია ლითიუმის დონის ხშირი კონტროლი.
   
ჰიდროქლორთიაზიდი

ალკოჰოლთან, ბარბიტურატებთან და ნარკოტიკულ ანალგეტიკებთან ერთობლივი გამოყენებისას შესაძლებელია ორთოსტატული ჰიპოტენზიის გაძლიერება.

ანტიდიაბეტური პრეპარატების (როგორც პერორალური საშუალებები და ინსულინი) ერთობლივი მიღება საჭიროებს ანტიდიაბეტური დოზირების მოწესრიგებას.

ვინაიდან ნაღვლის მჟავების შემაკავშირებელი ნივთიერებებს (ქოლესტირამინი და კოლესტიპოლი) შეუძლიათ ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვის დაქვეითება, მათი კომბინაციაში გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

თიაზიდურმა დიურეტიკებმა შეიძლება ლითიუმით ინტოქსიკაცია გამოიწვიოს, რისი მიზეზიც არის ლითიუმის თირკმლის კლირენსის შემცირება.

კორტიკოსტეროიდებისა და ATCH (ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის) გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ელექტროლიტური დარღევევები, განსაკუთრების ჰიპოკალიემია.

ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს ღებულობენ, თიაზიდური შარდმდენების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტურობა შეიძლება შესუსტდეს.

დოზირება და გამოყენების მეთოდები:

კარლონ პლიუს ტაბლეტი პერორალურად მიიღება. მისი მიღება შეიძლება ჭამამდე ან ჭამის შემდეგ. თუ არ არის ექიმის რაიმე განსაკუთრებული დანიშნულება, სასურველია შემდეგი დოზირების გამოყენება:

-    პაციენტები თირკმლის ნორმალური ფუნქციით: კარლონ პლიუსის ერთი ტაბლეტი დღეში ერთხელ.
-    პაციენტები თირკმლის დარღვეული ფუნქციით: პაციენტების კრეატინინის კლირენსით 30-80 მლ/წთ, კარლონ პლიუსის ჩვეულებრივი საწყისი დოზა არის ½ ტაბლეტი დღეში ერთხელ. თუ კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლებია, მაშინ კარლონ პლიუს ტაბლეტების მიღება არ არის რეკომენდებული.  

ჭარბი დოზირება:

კარლონ პლიუს ტაბლეტის ჭარბი დოზით მიღების შემთხვევაში, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს, აუცილებელია პაციენტზე სათანადო ზედამხედველობა, და უნდა დაიწყოს სიმპტომატური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. შეიძლება შესრულდეს პირღებინება და კუჭის გამორეცხვა; თერაპიული მიდგომა გულისხმობს ჰიპოტენზიის, ელექტროლიტური ბალანსის და დეჰიდრატაციის კორექციას. ენელაპრილატის ორგანიზმიდან გამოდევნა შესაძლებელია ჰემოდიალიზის მეშვეობით.    

შენახვის პირობები:

შეინახეთ 25ºC-ზე ნაკლები ტემპერატურის პირობებში, თავის ორიგინალურ შეფუთვაში. შეინახეთ სინათლისაგან და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

გაცემის წესი:
რეცეპტით.

შეფუთვა:
კარლონ პლიუს ტაბლეტები:           20 ტაბლეტიანი შეფუთვა.
 
ლიცენზიის მფლობელი        : NOBEL İLAÇ SANAYİİ VE TICARET A.Ş.
    ბარბაროსის გამზ. 76 – 78                                  34353 ბეშიქტაში/ სტამბული

ბისოგამმა 5

გენერიული დასახელება: ბისოპროლოლი გემიფურატი 

შემადგენლობა: 1 ტაბლეტი შეიცავს: ბისოპროლოლი გემიფურატი 5მგ; 10მგ
სხვა კომპონენტები: კროსპოლივიდონი, სიმინდის სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა,მაგნიუმის სტეარატი, ტალკი, მაკროგოლო 600, პოლისორბატი 20,კალციუმის კარბონატი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ბეტა-ადრენობლოკატორი

ფორმა: ტაბლეტები

ფარმაკოლოგიური თვისებები: ბისოპროლოლი წარმოადგენს ბეტა-ბლოკატორს, რომელსაც უკავია შუალედური მდგომარეობა ლიპოფილურ-ჰიდროფილური თვისებების მიმართ. ბისოპროლოლს გააჩნია შერჩევითობა ბეტა-1-ადრენერგიული რეცეპტორების  (კარდიოსელექციურობა) მიმართ შინაგანი სიმპატომიმეტური აქტიურობის და კლინიკურად მნიშვნელოვანი მემბრანომასტაბილიზირებელი თვისებების გარეშე. სიმპატური სისტემის ტონუსის მიხედვით ბისოპროლოლი ამცირებს გულის კუმშვადობის სიხშირეს და ძალას, ანელებს ატრიოვენტრიკულურ გამტარობას, ამცირებს თირკმელების მიერ რენინის გამოყოფას. პრეპარატი თრგუნავს ბეტა-2-ადრენობლოკატორების რეცეპტორების აქტივობას, რის გამოც უმნიშვნელოდ მცირდება გლუვი მუსკულატურის ტონუსი. რადგანაც პრეპარატის გამოყოფის ნახევარ პერიოდი  უდრის 10-12 საათს, მისი მოქმედება შენარჩუნებულია 1 საათის განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა: პრეპარატის პერორალური მიღებისას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან შეიწოვება მისი 90%-ზე მეტი. საკვების პრეპარატის შეწოვაზე არ მოქმედებს. ღვიძლში პირველი გასვლისას მეტაბოლიზაციას განიცდის პრეპარატის 10%. პლაზმის ცილებთან შეკავშირებას განიცდის 30%, ამიტომ არ ხდება ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან შემაკავშირებელი ცილებიდან გამოსადევნად. ბისოპროლოლის ფარმაკოკინეტური თვისებები მდგრადია პლაზმის ცილების პატოფიზიოლოგიური მოდიფიკაციის მიმართ, მაგალითად, ალფა-1 გლიკოპროტეინის მომატებული დონის მიმართ. ბისოპროლოლს გააჩნია საშუალო ლიპოფილობა, ამიტომ ახასიათებს განაწილების საშუალო მოცულობა შემაკავშირებელი პლაზმის ცილების დაბალი მაჩვენებელის დროს. ბისოპროლოლი განიცდის ელიმინაციას 2 თანაბარი ეფექტური გზით (50% ღვიძლში გარდაიქმნება არააქტიურ მეტაბოლიტებათ, დანარჩენი 50% გამოიყოფა თირკმელებით უცვლელი სახით). ამიტომ ავადმყოფებში სუსტი და ზომიერად გამოხატული თირკმელების დაავადებით არ არის აუცილებელი დოზის შერჩევა. ავადმყოფებში გამოხატული თირკმელების და ღვიძლის უკმარისობით დღეღამის დოზა არ უნდა აღემატოს 10მგ-ს. ბისოპროლოლის გამოყოფის ნახევარ გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10-12 საათს. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 1-3 საათის შემდეგ.

ჩვენება: ესენციალური ჰიპერტენზია; გულის იშემიური დაავადება/დაძაბვის სტენოკარდია.

წინააღმდეგჩვენება: მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; კლინიკურად გამოხატული გულის უკმარისობა; კარდიოგენური შოკი; სრული ან მეორე ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა; სინუსური ცინდრომი; სინოატრიული ბლოკადა; ბრადიკარდია (მკურნალობამდე პულსი მოსვენების მდგომარეობაში 50-ზე ნაკლებია); ჰიპოტენზია (სისტოლური წნევა 90მმ ვერ. სვ. ნაკლები); მეტაბოლური აციდოზი; ბრონქების დაავადება (ობსტრუქციული დაავადება, ასთმა); პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევის გვიანი სტადია; მაოს- ინჰიბიტორების თანმხლები დანიშვნა (მაოს-B ინჰიბიტორების გამოკლებით); ბავშვებში (თერაპიული გამოყენების  მონაცემები არ არის).
ექიმის მეთვალყურეობა აუცილებელია: ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა I ხარისხის; კლინიკურად გამოხატული ან ფარული შაქრიანი დიაბეტი (შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოგლიკემია, რომლის სიმპტომი არ მჟღავნდება, აუცილებელია სისხლიში შაქრის დონის რგულარული კონტროლი); ხანგრძლივი შიმსილობა და მძიმე ფიზიკური ვარჯიშები (შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპოგლიკემია); ავადმყოფები ფეოქრომოციტომით (პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ ალფა-ადრენობლოკატორების დანიშვნის შემდეგ); პრინცმეტალის სტენოკარდია. ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმელების დაავადებებით აუცილებელია ყურადღება უნდა მიექცეს დოზირებას. ავადმყოფებში ფსორიაზით და ამ დაავადების არსებობით ანამნეზში ბეტა-ადრენობლოკატორი ინიშნება პრეპარატის სარგებლიანობის და მისი რისკის შეფასების შემდეგ.
ბეტა-ადრენობლოკატორებმა შეიძლება გაზარდოს მგრძნობელობა ალერგენების მიმართ და დაამძიმოს ანაფილაქსიური რეაქციები. ამიტომ ავადმყოფებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ალერგიული რეაქციები და ავადმყოფებში, რომლებიც იტარებენ მადესენსიბილიზირებელ თერაპიას, ბისოგამმას დანიშვნა ხდება მკაცრი ჩვენებების მიხედვით. ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოგამმას, არ ინიშნება ინტრავენურად კალციუმის ანტაგონისტები, მაგალითად, ვერაპამილი და დილთიაზემი, ან სხვა ანტიარითმული საშუალებები (დისოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი).   

დოზირება და მიღების წესი: დასაწყისში პრეპარატის დოზირება უნდა იქნას დაბალი და გაიზარდოს თანდათანობით. ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარაი ინიშნება ინდივიდუალურად პულსის სიხშირის  და თერაპიული ეფექტის შესაბამისად.
ესენციული ჰიპერტონია: 5მგ დღეში (ბისოგამმა 5 1 ტაბლეტის ექვივალენტი ან ბისოგამმა 10-ს  1/2 ტაბლეტი). ზომიერი ჰიპერტენზიის დროს (დიასტოლური წნევა 105 მმ-მდე ვერ. სვ.) 2,5მგ  დღეში (ბისოგამმა 5-ს 1/2 ტაბლეტი). აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10მგ-მდე (ბისოგამმა 5-ს 2 ტაბლეტი, ბისოგამმა 10-ს 1 ტაბლეტი). დოზის შემდეგი გაზრდა შესაძლებელია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.
გულის იშემიური დავადება/დაძაბვის სტენოკარდია: 5მგ დღეში (ბისოგამმა 5-ს 1 ტაბლეტი, ან ბისოგამმა 10-ს 1/2 ტაბლეტი). აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10მგ დღეში (ბისოგამმა 5-ს 2 ტაბლეტი, ან ბისოგამმა 10-ს 1/2 ტაბლეტი). დოზის შემდგომი გაზრდა დასაშვებია განსაკუთრებულ შემთხვევაში.
დოზირება თვიძლის და თირკმელების უკმარისობის დროს: ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმელების სუსტად და ზომიერად გამოხატული უკმარისობით, როგორც წესი, არ არის აუცილებელი დოზის შერჩევა. ავადმყოფებში თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 20მლ/წუთში), ხოლო ავადმყოფებში ღვიძლის მძიმე დაზიანებით დღიური დოზა არ უნდა აღემატოს 10მგ-ს. ტაბლეტების ინიშნება დილით უზმოზე, ან საუზმის დროს. ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს დაუღეჭავად. მკურნალობის ხანგრძლივობა არ არის დღოში შეზღუდული და დამოკიდებულია დაავადების სახეობასა და სიმძიმეზე.
დაძაბვის სტენოკარდიის დროს პრეპარატის მოხსნა ხდება თანდათანობით (7-10 დღის განმავლობაში), რადგანაც პრეპარატის მკვეთრი მოხსნა იწვევს დაავადების გამწვავებას.

გვერდითი მოვლენები: ნერვული სისტემა: ხანდახან აღინიშნება ცენტრალური ნერვული სისტემის დარღვევები: დაღლილობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, დეპრესიული მდგომარეობა, დიზორიენტაცია, კოშმარები, გაძლიერებული სიზმრიანობა, ძილის დარღვევა, ჰალუცინაციები.
თვალები:  ხანდახან მხედველობის დარღვევა, კონიუნქტივიტი, შემცირებული ცრემლდენა (გასათვალისწინებელია, თუ ავადმყოფი ხმარობს ლინზებს).
გულ-სისხლძარღვის სისტემა: არტერიული წნევის მკვეთრი დაცემა, ორტოსტატული დისრეგულაცია, ბრადიკარდია, ატრიოვენტრიკულური გამტარობის დარღვევამდე, ან გულის უკმარისობის გაძლიერება პერიფერიული შეშუპებით და ქოშინით. ავადმყოფებში პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევით აღინიშნება დაავადების გამწვავება.
სასუნთქი სისტემა: ავდმყოფებში მიდრეკილებით ბრონქოსპაზმისკენ (განსაკუთრებით სასუნთქი გზების ობსტრუქციული დაავადებებით, ბრონქული ასთმა) აღინიშნება სუნთქვის მოშლა.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ანორექსია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევები (გულისრევა, Eრბინება, შეკრულობა, ფაღარათი, ტკივილი.
საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემა: კუნთების სისუსტე, კუნთების სპაზმი, ცალკეულ შემთხვევაში სახსრების დაავადებები (ართროპათია), რომლის დროსაც ზიანდება ერთი ან რამდენიმე სახსარი (მონო-ან -პოლიართრიტი).
კანი: კანის ალერგიული რეაქციები (ერითემა, ქავილი, ალერგიული ექზანტემა  მზის შუქზე, ჭინჭრის ცხელება), ოფლიანობა.
შარდ-სასქესო სისტემა: ლიბიდოს და პოტენციის დაქვეითება.
ნივთიერებათა ცვლა: ლატენტური დიაბეტი შეიძლება გამოვლინდეს კლინიკურად, ხოლო არსებული დიაბეტის მიმდინარეობა შეიძლება დამძიმდეს. ხანგრძლივი შიმშილი და ინტენსიური ფიზიკური ვარჯიშები იწვევს ჰიპოგლიკემიას, რომლის პირველი სიმპტომები (ტაქიკარდია, ტრემორი) შეიძლება იყოს დაფარული.
ლიპიდების დონის მომატება სისხლში (ქოლესტერინი, ტრიგლიცერიდები).
ავადმყოფებში ჰიპერთირეოზით ბისოგამმა იწვევს თიროტოქსიკოზის მოვლენების მასკირებას (ვენტრიკულური ტაქიკარდია, ტრემორი). იშვიათად შემთხვევაში აღინიშნება ტრანსამინაზების დონის მომატება და ჰეპატიტის განვითარება.

გაფრთხილება და გაფრთხილების ზომები: ცალკეულ შემთხვევაში ბეტა-ადრენობლოკატორები იწვევს ფსორიაზს, აუარესებს ფსორიზის მაგვარი ექზანტემის მიმდინარეობას. ბეტა-ადრენობლოკატორები ზრდიან მგრძნობელობას ალერგენების მიმართ, ამძიმებენ ანაფილაქსიურ რეაქციებს. ავადმყოფებში მძიმე ალერგიული რეაქციით ანამნეზში და ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ მასენსიბილიზირებელ თერაპიას, შეიძლება განვითარდეს მძიმე ანაფილაქსიური რეაქციები. შესაძლებელია თმის ცვენა, სმენის დაქვეითება, ხმაური ყურებში, წონის და მეხსიერების მოკლევადიანი დაკარგვა, ალერგიული რინიტი, პეირონის დაავადება.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი: კლინიკური კვლევის მონაცამები არ მოიპოვება. ამიტომ ორსულობის დროს არ არის რეკომენდებული ამ პერიოდში. რადგანაც არსებობს ბრადიკარდიის, ჰიპოტენზიის, და სუნთქვის დარღვევის განვითარების რისკი ახალშობილებში, ამიტომ პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწუდეს მშობიარობამდე 48-72 საათით ადრე. თუ ამის გაკეთება ვერ ხერხდება, ახალშობილი იმყოფება მეთვალყუერობის ქვეშ მშობიარობიდან 48-72 საათის განმავლობაში. პრეპარატის მოხვედრა დედის რძეში შესწავლილი არ არის, მაგრამ რადგანაც იგი აღმოჩენილია ცხოველების რძეში, ახალშობილები იმყოფებიან კონტროლის ქვეშ.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან: პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენთით, დიურეტიკებით, ვაზოდილატატორებით, ბარბიტურატებით, ფენოთიაზინამით, სამციკლური ანტიდეპრესანტებით. ბისოგამმას და კალციუმის ანტაგონისტების ერთდროული გამოყენება, მაგალითად, ნიფედიპინის, იწვევს არტერიული წნევის მკვეთრ დაცემას, რაც ცალკეულ შემთხვევაში ანვითარებს გულის უკმარისობას. ბისოგამმას ერთდროული გამოყენების კალციუმის ამტაგონისტებთან ვერაპამილთან  ან  დილთიაზემთან ან სხვა ანტიარითმულ საშუალებებთან (დისოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი) აუცილებელია დაკვირვება, იმიტომ რომ შესაძლებელია ჰიპოტონიის, ბრადიკარდიის, არითმიის და გულის უკმარისობის განვითარება. კალციუმის ანტაგონისტების (ვერაპამილი, დილთიაზემი) და სხვა ანტიარითმული საშუალებების (დისოპირამიდი, ქინიდინი, ამიოდარონი) ინტრავენური გამოყენებისას ავდმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოგამმა, წინააღმდეგნაჩვენებია, ინტენსიური თერაპიის გარდა. ბისოგამმას კარდიოდეპრესიული მოქმედება შეიძლება გაძლიერდეს ანტიარითმული საშუალებებით. ბისოგამმას ერთდროულმა გამოყენებამ რეზერპინთან, ალფა-მეტილდოპასთან, გუანფაცინთან, კლონიდინთან ან საგულე გლიკოზიდებთან შეიძლება გამოიწვიოს გულის ცემის გაიშვიათებაან გულის გამტარობის სისტემის დათრგუნვას. კლონიდინის და ბისოგამმას მკვეთრი მოხსნა იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. ამიტომ კლონიდინის მოხსნა შესაძლებელია ბისოგამმას მოხსნიდან რამდენიმე დღის შემდეგ. ბისოგამმას და ნორადრენალინის, ადრენალინის ან სხვა სიმპატომიმეტიკების (რომლებიც შედის ხველების საწინააღმდეგო საშუალებების, ცხვირის, თვალის წვეთების) ერთდროული დანიშვნა იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. ერგოტამინის წარმოებულის და ბისოგამმას ერთდროული დანიშვნა ამძიმებს პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევას. მაოს ინჰიბიტორების და ბისოგამმას ერთდროული დანიშვნა საგრძნობლად ზრდის არტერიულ წნევას. ბისოგამმას შეუძლია გააძლიეროს, გაახანგრძლივოს ან შეამციროს ინსულინის, პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების ეფექტურობა. ჰიპოგლიკემიის პირველი სიმპტომები (ტაქიკარდია, ტრემორი) შეიძლება იყოს დამალული ან ნაკლებად გამოხატული. აუცილებელია შაქრის დონის კონტროლი სისხლში. რიფამპიცინი ამცირებს პრეპარატის ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს, ხოლო ციმეტიდინი, ჰიდრალაზინი აძლიერებს ამ ეფექტს. ანესთეზიოლოგიური საშუალებები აძლიერებს ბისოგამმას ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს, ამიტომ ანესთეზიოლოგი უნდა იქნას ინფორმირებული ამის შესახებ.

ჭარბი დოზირება: ინტოქსიკაციის სიმპტომები: მძიმე ჰიპოტონია, ბრადიკარდია, რომელიც იწვევს გულის გაჩერებას, გულის უკმარისობა, კარდიოგენური შოკი. შესაძლებელია სუნთქვის გაძნელება, ბრონქოსპაზმი, ღებინება, ცნობიერების დარღვევა, გენერალიზებული კრუნჩხვები.
ინტოქსიკაციის მკურნალობა: ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ან პულსის მკვეთრი ვარდნის შემთხვევაში პრეპაატის მიღება წყდება. თუ პრეპარატი ადრე იქნა მიღებული, მიღებული უნდა იყოს ზომები მისი ორგანიზმიდან გამოსაყვანად (ღებინების პროვოკაცია, კუჭის ამორეცხვა), ასევე ზომები, რომლებიც ამცირებს მის შეწოვას (აქტივირებული ნახშირი, სსაქმებელი საშუალებები).
ინტენსიური თერაპიის პირობებში ხდება სასიცოცხლო ფუნქციების კონტროლი: წულის და ელექტროლიტური ბალანსი, მეტაბოლური აციდოზი, შაქარი სისხლში, შარდის შემადგენლობა.
აუცილებლობის შემთხვევაში ტარდება შესაბამისი კორექცია. ხანდახან ტარდება ხელოვნური სუნთქვა.
ანტიდოტები: ატროპინი: 0,5-2,0მგ, ინტრავენურად ბოლუსის სახით.
გლუკაგონი: დასაწყისში 1-10მგ ინტრავენურად, შემდგომ 2-2,5მგ ყოველ საათში წვეთოვნად. სიმპტომატური პრეპარატების დანიშვნა ადმოკიდებულია სხეულის წონაზე და სასურველ ეფექტზე: დოპამინი, დობუტამინი, იზოპერნალინი, ორსიპრენალინი, ადრენალინი. მკურნალობის მიმართ რეზისტენტული ბრადიკარდიის დროს უნდა გამოიყენონ პეისმეიკერი. ბრონქოსპაზმის დრსო ინიშნება ბეტა-2-სიმპატომიმეტიკები აეროზოლის სახით (უეფექტობის დროს ისინი შეყავთ ინტრავენურად) ან ინტრავენურად ამინოფილინი. გენერალიზებული კრუნჩხვების განვიტარების დროს რეკომენდებულია ინტრავენურად ნელა დიაზეპამის შეყვანა.
ტრანსპორტის  მართვა და სამუშაოს შესრულება, რომელიც საჭიროებს ყურადღების კონცენტრაციას:
აუცილებელია ექიმის რეგულარული დაკვირვება. ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარატი მოქმედებს ტრანსპორტის მართვაზე. განსაკუთრებული ყურადღება საჭიროა მკურნალობის დასაწყისში, როდესაც დოზა იზრდება, იყენებენ სხვა საშუალებებს ან ალკოჰოლს.

შენახვის პირობები: არა უმეტეს 25ºC. ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
არ შეიძლება ვადაგასული პრეპარატის გამოყენება.

შენახვის ვადა: 3 წელი

შეფუთვა: 30, 50, 100 გარსიანი ტაბლეტები შეფუთვაში.

მწარმოებელი: WEORVAG FARMA, გერმანია

ეტაციზინი 
(ETACIZIN)

ზოგადი დახასიათება:
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: 2-კარბეთოქსიამინო-10-(3-დიეთილამინოპროპიონილ)-ფენოთიაზინის ჰიდროქლორიდი;
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
ყვითელი ფერის, მრგვალი ფორმის, შაქრიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები; 
შემადგენლობა: 
1 შაქრიანი გარსის მქონე ტაბლეტი შეიცავს:
2-კარბეთოქსიამინო-10-(3-დიეთილამინოპროპიონილ)-ფენოთიაზინის ჰიდროქლორიდს – 50 მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: კარტოფილის სახამებელი, მეთილცელულოზა, კალციუმის სტეარატი, საქაროზა; გარსის შემადგენლობა: საქაროზა, პოლივინილპოვიდონი, კალციუმის კარბონატი, მაგნიუმის ჰიდროქსიკარბონატი, უწყლო კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, კარნაუბას ცვილი, ტიტანის დიოქსიდი (E 171), Quinoline Yellow (E 104), Sunset Yellow FCF (E 110).

გამოშვების ფორმა:
შაქრიანი გარსის მქონე ტაბლეტები, 50 მგ.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანტიარითმული საშუალება.
ათქ-კოდი: C01BC.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ეტაციზინი წარმოადგენს IC კლასის ანტიარითმულ საშუალებას (მემბრანის სტაბილიზატორი). მას გააჩნია გამოხატული და ხანგრძლივი ანტიარითმული მოქმედება. ეტაციზინი ანელებს აგზნების გატარებას მიოკარდიუმში. იგი არ ცვლის გულისცემის სიხშირეს და არ მოქმედებს არტერიულ წნევაზე. Mმიოკარდიუმის კუმშვადობა დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე. პრეპარატს გააჩნია ზომიერი ანტიიშემიური მოქმედება. არითმოგენული ეფექტი თერაპიული დოზების გამოყენებისას ვითარდება იშვიათად.

ფარმაკოკინეტიკა: 
ეტაციზინი პერორალური გამოყენებისას სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად. მიღებიდან 30-60 წთ-ის შემდეგ განისაზღვრება სისხლში. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში (C_max) მიიღწევა 2.5 სთ-ში. ბიოშეღწევადობა შეადგენს 40%-ს. პლაზმის ცილებს უკავშირდება ეტაციზინის 90%. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) ) შეადგენს დაახლოებით 2.5 სთ-ს. ეტაციზინი განიცდის ინტენსიურ მეტაბოლიზმს ღვიძლში ”პირველადი გავლის” დროს. ზოგიერთ წარმოქმნილ მეტაბოლიტს გააჩნია ანტიარითმული აქტივობა. ეტაციზინი გაივლის პლაცენტარულ ბარიერს, ვლინდება დედის რძეში. ორგანიზმიდან გამოიყოფა შარდით მეტაბოლიტების სახით. ხანგრძლივი მიღებისას კუმულაცია არ აღინიშნება.

ჩვენება:
- ვენტრიკულური და სუპრავენტრიკულური ექსტრასისტოლია;
- ვენტრიკულური და სუპრავენტრიკულური ტაქიკარდია (არაპაროქსიზმული და პაროქსიზმული);
- მოციმციმე არითმიის პაროქსიზმები;
- შესაძლებელია მისი გამოყენება მიოკარდიუმის გადატანილი ინფარქტის შემდეგ, რომელიც გართულებულია გულის რითმის დარღვევით.

მიღების წესი და დოზირება:
ეტაციზინი ინიშნება პერორალურად საწყისი დოზით 50 მგ 2-3-ჯერ დღეში საკვების მიღებისაგან დამოუკიდებლად.
არასაკმარისი ეფექტის შემთხვევაში დოზა იზრდება (აუცილებლად ეკგ-ს კონტროლის ქვეშ) 50 მგ-მდე 4-ჯერ დღეში (200 მგ/დღეში) ან 100 მგ 3-ჯერ დღეში (300 მგ/დღეში). მყარი ანტიარითმული ეფექტის მიღწევისას ტარდება შემანარჩუნებელი თერაპია ინდივიდუალურად შერჩეული მინიმალური ეფექტური დოზებით. ანტიარითმული ეფექტი ვითარდება პერორალური მიღებიდან მეორე-მესამე დღეს. Mმკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია არითმიის ფორმაზე, მკურნალობის ეფექტურობაზე და ამტანიანობაზე.

გვერდითი მოვლენები: 
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: AV ბლოკადა, პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა, მიოკარდიუმის კუმშვადობის შემცირება, კორონარული სისხლის მიმოქცევის შემცირება, არითმია, ცვლილებები ეკგ-ზე: PQ ინტერვალის გახანგრძლივება, P კბილისა და QRS კომპლექსის გაფართოება;
ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუ, წონასწორობის დარღვევა;
მხედველობის ორგანოს მხრივ: აკომოდაციის დარღვევა (მკურნალობის დასაწყისში);
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში;
გვერდითი მოვლენების გამოვლინება დამოკიდებულია დოზაზე, რის გამოც საჭიროა თავის შეკავება მაქსიმალური დოზის დანიშვნისაგან. 
იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული გამოყენების ინსტრუქციაში, პაციენტმა უნდა მიმართოს მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ, მიოკარდიუმის გამტარებლობის დარღვევა, II ხარისხის სინოატრიული ბლოკადა, II და III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა; პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა; მარცხენა პარკუჭის გამოხატული ჰიპერტროფია; პოსტინფარქტული კარდიოსკლეროზი; კარდიოგენული შოკი; არტერიული ჰიპერტენზია; გულის ქრონიკული უკმარისობა (II-III ფუნქციური კლასი); ღვიძლის და/ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევა; ორსულობა; ლაქტაცია; ბავშვთა ასაკი 18 წლამდე; ეტაციზინი სიფრთხილით ინიშნება სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომის დროს, I ხარისხის AV ბლოკადის, ჰისის კონის არასრული ბლოკადის, დახურულკუთხოვანი გლაუკომის, წინამდებარე ჯირკვლის ადენომის დროს.

ურთიერთქმედება სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედება:
IС კლასის ანტიარითმული პრეპარატების (ეთმოზინი, ენკაინიდი, ფლეკაინიდი, დორკაიმიდი, პროპაფენონი) ერთდროული გამოყენება დაუშვებელია.
IС კლასის ანტიარითმული პრეპარატების გამოყენება IA კლასის ანტიარითმულ პრეპარატებთან ასევე დაუშვებელია.
ეტაციზინი არ ინიშნება მაო-ს ინჰიბიტორებთან.
ბეტა-ბლოკატორების კომბინაცია IС კლასის ანტიარითმულ პრეპარატებთან აძლიერებს ანტიარითმულ ეფექტს, განსაკუთრებით იმ არითმიების მიმართ, რომლებიც გამოწვეულია ფიზიკური დატვირთვით ან სტრესით. ასეთი კომბინაცია საშუალებას იძლევა დაინიშნოს ანტიარითმული პრეპარატები მცირე დოზებით. იგი ნაჩვენებია პაროქსიზმული ტაქიკარდიების, (მათ შორის პარკუჭოვანი), მკურნალობისთვის და პროფილაქტიკისათვის. შესაძლებელია ეტაციზინის კომბინაცია ამიოდარონთან (III კლასის ანტიარითმული პრეპარატი). ასეთ შემთხვევაში ორივე პრეპარატის დოზა მცირდება. პარკუჭების ფიბრილაციის ან პარკუჭოვანი პაროქსიზმული ტაქიკარდიის პროფილაქტიკისათვის შესაძლებელია ეტაციზინის კომბინაცია მექსილეტინთან და ანაპრილინთან.
ეტაციზინის და დიგოქსინის ერთდროული გამოყენებისას ძლიერდება ორივე პრეპარატის ანტიარითმული მოქმედება და უმჯობესდება მიოკარდიუმის კუმშვადობა. Aმათი ერთობლივი გამოყენებისას შესაძლებელია განვითარდეს გულისრევა, მადის დაქვეითება, რაც დაკავშირებულია დიგოქსინის კონცენტრაციის მომატებასთან სისხლში. Aამ დროს საჭიროა დიგოქსინის დოზის შემცირება. გლუტამინის მჟავას და ეტაციზინის ერთდროული დანიშვნა იწვევს ეტაციზინის კარდიოდეპრესიული მოქმედების ნიველირებას ავადმყოფებში სისხლის მიმოქცევის საწყისი დარღვევით. ეტაციზინით მკურნალობისას დაუშვებელია ალკოჰოლის გამოყენება.

ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: Pღ ინტერვალის გახანგრძლივება და Qღშ კომპლექსის გაფართოება, T კბილის ამპლიტუდის გაზრდა, ბრადიკარდია, სინოატრიალური და AV ბლოკადა, ასისტოლია, პოლიმორფული და მონომორფული პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის პაროქსიზმი, მიოკარდიუმის კუმშვადობის შემცირება, მყარი ჰიპოტენზია, თავბრუ, მხედველობის დაბინდვა, თავის ტკივილი, 
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გაღიზიანება.
მკურნალობა: სიმპტომური. პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის დროს არ შეიძლება IA და IC კლასის ანტიარითმული პრეპარატების გამოყენება. Qღშ კომპლექსის გაფართოება, ბრადიკარდია და არტერიული ჰიპოტენზია შესაძლებელია მოიხსნას ნატრიუმის ჰიდროკარბონატით.

ორსულობა და ლაქტაცია:
პრეპარატის დანიშვნისას ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში გასათვალისწინებელია პოტენციური სარგებლიანობა დედისათვის და მოსალოდნელი რისკი ნაყოფისათვის. Aპრეპარატი გაივლის პლაცენტარულ ბარიერს და გადადის დედის რძეში. ძუძუთი კვების პერიოდში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.

განსაკუთრებული მითითებები:
ეტაციზინს, როგორც სხვა ანტიარითმულ პრეპარატებს, ახასიათებს არითმოგენული მოქმედება. მისი დანიშვნისას გათვალისწინებული უნდა იქნას:
- უკუჩვენება პრეპარატის გამოყენების მიმართ;
- წინასწარ გამოვლინდეს ჰიპოკალემია და მიღებული იქნას მისი საწინააღმდეგო ზომები;
- დაუშვებელია ეტაციზინის კომბინაცია IA კლასის სხვა ანტიარითმულ პრეპარატებთან;
- პრეპარატით მკურნალობა უნდა დაიწყოს სტაციონარში (განსაკუთრებით პირველი 3-5 დღის
განმავლობაში ეკგ-ს მონიტორინგის ქვეშ);
- ექტოპური პარკუჭოვანი კომპლექსების გახშირების, ბლოკადების ან ბრადიკარდიის განვითარების შემთხვევაში პრეპარატით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. ეტაციზინით მკურნალობა ასევე უნდა შეწყდეს პარკუჭოვანი კომპლექსის გაგანიერების შემთხვევაში >25%-ით, მათი ამპლიტუდის შემცირებისას, P კბილის 0.12 წამზე მეტი ხანგრძლივობისას;
- არითმოგენული ეფექტის განვითარების რისკის ფაქტორს წარმოადგენს გულის ორგანული დაზიანება (განსაკუთრებით მიოკარდიუმის გადატანილი ინფარქტი), გულის მიერ გადმოსროლილი სისხლის ფრაქციის შემცირება, მყარი პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, პრეპარატის მაქსიმალური დოზა. ეტაციზინი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით.
პრეპარატი შეიცავს საქაროზას, რის გამოც არ ინიშნება პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით, ფრუქტოზას თანდაყოლილი აუტანლობით, გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციით ან საქაროზა-იზომალტაზას დეფიციტით.
პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
ეტაციზინით მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს თავბრუ, მხედველობის დარღვევა, რის გამოც არ შეიძლება მექანიზმების მართვა ან სხვა პოტენციურად საშიში აქტივობით დაკავება.

შეფუთვა:
10 ტაბლეტი ბლისტერში, 5 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები: 
ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. 
ვიზუალური დათვალიერების შედეგად აღმოჩენილი რაიმე სახის დეფექტის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუშვებელია.

ვარგისობის ვადა: 3 წელი. 
შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II – (გაიცემა ფორმა #3 რეცეპტით)

მწარმოებელი: 
შპს “ავერსი-რაციონალი” (საქართველო).
მისამართი:
საქართველო 0198, თბილისი,
ჭირნახულის ქ. 14.
www. aversi.ge

ქვეყანა: გერმანია

მწარმოებელი: დენკ ფარმა გერმანია

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

დიგოქსინი

რას წარმოადგენს დიგოქსინ სოფარმა და რისთვის გამოიყენება

დიგოქსინ სოფარმა მიეკუთვნება სამკურნალო პრეპარატების ჯგუფს, რომლებიც ცნობილია როგორც დიგიტალისის გლიკოზიდები. ახდენს დადებით გავლენას გულის ზოგიერთ ძირითად ფუნქციაზე: ზრდის გულის შეკუმშვების ძალას, ანელებს გულის შეკუმშვების სიხშირეს. ამ პრეპარატების მოქმედების შედეგად უმჯობესდება სისხლის ცირკულაცია და ქსოვილებში ჟანგბადის მიწოდება, მცირდება შეშუპებები, ხდება გულის რითმის დარღვევის ნორმალიზება. 

პრეპარატი გამოიყენება გულის უკმარისობის და გულის რითმის ზოგიერთი დარღვევების სამკურნალოდ.  

დიგოქსინ სოფარმას გამოყენების წინ

თქვენმა მკურნალმა ექიმმა არ უნდა გამოიყენოს დიგოქსინ სოფარმა შემდეგ შემთხვევებში:

-თუ თქვენ გაქვთ ალერგია (ჰიპერმგრძნობელობა) დიგოქსინის, სხვა გულის გლიკოზიდების ან პრეპარატის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ; 

-დიგიტალისის ჭარბი დოზირების არსებობის ან ეჭვის შემთხვევაში;

-თუ გაქვთ გულის სხვა დაავადება, რომელმაც გამოიწვია გულის კუნთის გაზრდა (ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია);

-მწვავე ინფარქტის დროს (გულის შეტევა) პირველ 1-2 დღეს;

-გულის რითმის შენელებისას 45-50 დარტყმამდე წუთში;

-თუ გაქვთ გულის გამტარობის დარღვევები (I, II, III ხარისხის წინაგულ-პარკუჭოვანი ბლოკადა);

-თუ ლაბორატორიულმა კვლევებმა აჩვენეს, რომ თქვენ გაქვთ გამოხატული ჰიპოკალიემია (სისხლში კალიუმის შემცირებული შემცველობა) და ჰიპპერკალციემია (სისხლში კალციუმის მომატებული დონე);

-კალციუმის პრეპარატებით მკურალობის დროს;

-გულის კუნთის მომატებული აღგზნებადობა;

-სიცოცხლისათვის საშიში გულის რითმის დარღვევები.

დაიცავით განსაკუთრებული სიფრთხილე დიგოქსინ ფარმას გამოყენების დროს 

შეატყობინეთ თქვენს მკურნალ ექიმს, თუ გაქვთ სხეულის უფრო დაბალი მასა, გულის სერიოზული დაავადებები, როგორცაა პერიკარდიტი (გულის გარსის დაავადება), ამილოიდოზი (ნივთიერება ამიოლიდის დაგროვება), ფილტვისმიერი გული (ფილტვების მძიმე დაავადების შედეგად) ან ჰიპოთირეოდიზმი (ფარისებრი ჯირკვლის დაქვეითებული ფუნქცია), თირკმელების უკმარისობა ან ღვიძლის მძიმე უკმარისობა. 

ამ შემთხვევებში ექიმი შეაფასებს და მოახდენს დიგოქსინის ნებისმიერი დოზის კორექტირებას. 

დიგოქსინით მკურნალობის დროს თქვენი მკურნალი ექიმი პერიოდულად დაგინიშნავთ ლაბორატორიულ კვლევებს სისხლში ელექტროლიტების დონის (ნატრიუმი, კალიუმი, კალციუმი) და თირკმელების ფუნქციის მაჩვენებლების (კრეატინინის შრატისმიერი დონე)  განსაზღვრისათვის. ნებისმიერი მაჩვენებლის ცვლილების დროს მას შეუძლია დიგოქსინ სოფარმას დოზის კორექტირება.

სხვა სამკურნალო პრეპარატების გამოყენება

გთხოვთ მოახდინოთ თქვენი მკურნალი ექიმის ინფორმირება, თუ ღებულობთ ან ახლახან იღებდით სხვა სამკურნალო პრეპარატებს, რეცეპტის გარეშე გაცემულის ჩათვლით.

დიგოქსინის მოქმედება შეიძლება მნიშვნელოვნად შეიცვალოს სხვა წამლებთან ერთდროულად გამოყენების დროს, რომლებიც ცვლიან მის დონეს სისხლში. ასეთებს წარმოადგენენ კალციუმის ანტაგონისტები და ანგიოთენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორები (მომატებული არტერიული წნევის სამკურნალოდ), სალბუტამოლი (ბრონქიალური ასთმის სამკურნალოდ), სულფასალაზინი (კოლიტის სამკურნალოდ), ნეომიცინი, რიფამპიცინი (ანტობიოტიკები, რომელთაგან უკანასკნელი არის ტუბერკულოზის სამკურნალოდ), ზოგი ციტოსტატიკები (რომლებითაც ხდება სისმსივნური დაავადებების მკურნალობა), ფენიტოინი (ეპოლეფსიის სამკურნალოდ), მეტოკლოპრამიდი (ღებინების საწინააღმდეგო სამკურნალო პრეპარატი); ქინიდინი, პროპაფერონი, ამიოდარონი (სამკურნალო პრეპარატი დარღვეული გულის რითმის დროს); მაკროლიდური ანტიბიოტიკები, სამკურნალო პრეპარატები დეპრესიის სამკურნალოდ.

კალციუმის პრეპარატების გამოყენებამ, განსაკუთრებით სწრაფი ინტრავენური შეყვანის დროს, შეიძლება გამოიწვიონ გულის რითმის მძიმე დარღვევები დიგოქსინით ნამკურნალებ პაციენტებში. 

სამკურნალო პრეპარატებს, რომლებიც ამცირებენ სისხლში კალიუმის დონეს, შეუძლიათ დიგოქსინისადმი მგრძნობელობის მომატება. ასეთი მოქმედება გააჩნია დიურეტიკებს, ლითიუმის მარილებს (ფსიქიკური დაავადებების სამკურნალოდ), კორტიკოსტეროიდებს (ჰორმონალური პრეპარატები), კარბენოქსოლონს.     

პარათირეოიდული ჰორმონი და D ვიტამინი ზრდიან სისხლში კალციუმის დონეს, და ამით შეუძლიათ გულის კუნთის მგრძნობელობის გაზრდა დიგოქსინის მიმართ. 

ორსულობა და ძუძუთი კვება

ნებისმიერი სამკურნალო პრეპარატის გამოყენების წინ მიმართეთ კონსულტაციისათვის თქვენს მკურნალ ექიმს ან ფარმაცევტს. 

დიგოქსინ სოფარმას გამოყენება ორსულობის დროს არ არის უკუნაჩვენები.

თერაპიულმა გამოცდილებამ დიგიტალისის გლიკოზიდებით დღემდე ვერ წარმოადგინა მტკიცებულებანი ემბრიონზე ან ნაყოფზე არასასურველი ზემოქმედების შესახებ სამკურნალო დოზების გამოყენებისას. 

დიგოქსინის განსაკუთრებული სიფრთხილით გამოიყენება მეძუძურ დედებში. 

სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და მანქანებთან მუშაობა

დიგოქსინით მკურნალობის დროს შეიძლება იგრძნოთ თავბრუსხვევა, დაღლილობა ან ბუნდოვანი ხედვა. ამ შემთხვევაში თქვენ არ უნდა მართოთ სატრანსპორტო საშუალებები ან იმუშავოთ მანქანებთან.

მნიშვნელოვანი ინფორმაცია დოგოქსინ სოფარმას ზოგიერთი შემადგენელი ნაწილის შესახებ

ეს სამკურნალო პრეპარატი შეიცავს ეთანოლის (ალკოჰოლს) მცირე რაოდენობას 100 მგ-ზე ნაკლები ერთ დოზაში. 

როგორ გამოვიყენოთ დიგოქსინ სოფარმა

საინფუზიო ხსნარი დიგოქსინ სოფარმა უპირატესად ინტრავენურად გამოიყენება, ნელი წვეთოვანი ინფუზიის სახით კვალიფიცირებული სამედიცინო სპეციალისტების მიერ. არ არის რეკომენდირებული ინტრამუსკულარული შეყვანა ძლიერი ტკივილის და კუნთების ნეკროზის მომატებული რისკის გამო. თქვენი ექიმი დაადგენს დოზირებას და მკურნალობის ხანგრძლივობას თქვენი საერთო მდგომარეობის, ასაკის, წონის, თირკმელების ფუნქციის, თანმხლები დაავადებების, სხვა სამკურნალო პრეპარატების ერთდროულად გამოყენების დროს. 

თუ გაქვთ ამ სამკურნალო პრეპარატის გამოყენებასთან დაკავშირებული დამატებითი კითხვები, გთხოვთ კითხოთ ამის შესახებ თქვენს მკურნალ ექიმს ან ფარმაცევტს. 

თუ თქვენ იღებდით დოზას, რომელიც აღემატებოდა დიგოქსინ სოფარმას საჭირო დოზას

დიგიტალისის ინტოქსიკაციის გამოვლინებები შეიძლება იყოს შემდეგი სიმპტომები: გულისრევა, ღებინება, თავბრუსხვევა. დიგიტალისის მძიმე ინტოქსიკაციის დროს აღინიშნება რითმის გამოხატული დარღვევები და ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე. სიმპტომების გაჩენის შემთხვევაში დიგოქსინის მიღება წყდება და ტარდება ჭარბი დოზირების გადაუდებელი მკურნალობა სტაციონარულ პირობებში.

შესაძლო გვერდითი მოქმედებები

როგორც სხვა სამკურნალო პრეპარატებს, დიგოქსინ სოფარმასაც შეუძლია გვერდითი მოქმედებების გამოწვევა, მიუხედავად იმისა, რომ ისინი არ ვლინდება ყველა პაციენტში.

გვერდითი მოქმედებები კლასიფიცირებულია სიხშირის და სისტემების მიხედვით: ძალიან ხშირი (რომლებიც ეხება 10-დან 1 ადამიანს); ხშირი (რომელიც ეხება ერთზე ნაკლებს 10-დან  1-ზე მეტამდე 100 ადამიანიდან); არახშირი (რომელიც ეხება ერთზე ნაკლებს 10-დან  1-ზე მეტამდე 1000 ადამიანიდან); იშვიათი (რომელიც ეხება ერთზე მეტს 10000-დან  1-ზე ნაკლებს 1000 ადამიანიდან); ძალიან იშვიათი (რომლებიც ეხება ერთზე ნაკლებს 10000 პაციენტიდან), ერთეული შეტყობინებების ჩათვლით.  

აღინიშნებოდა შემდეგი გვერდითი მოქმედებები, კლასიფიცირებული სისტემების მიხედვით:

გულის დარღვევები

ხშირი: გულის რითმის შენელება, გამტარობის მსუბუქი დარღვევები, გულის რითმის დარღვევები; იშვიათი: გამტარობის მაღალხარისხოვანი დარღვევები, რითმის მძიმე დარღვევები. 

დარღვევები სისხლის და ლიმფური სისტემის მხრივ

ძალიან იშვიათი: თრომბოციტების დაბალი მნიშვნელობები.

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ

ხშირი: თავბრუსხვევა, იშვიათი: თავის ტკივილი.

დარღვევები თვალის მხრივ

ხშირი: ბუნდოვანი ხედვა ან ხედვა ყვითელ ფერში, მუქი ლაქები. 

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

ხშირი: გულისრევა, ღებინება, დიარეა.

ძალიან იშვიათი: ნაწლავებისთვის სისხლის მიწოდების დარღვევები.

დარღვევები კანის და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ

ხშირი: დამახასიათებელი კანის გამონაყარი.

ფსიქიური დარღვევები

არახშირად: დათრგუნვა.

ძალიან იშვიათად: არაადეკვატურობა, გონების არევა, აპათია.

დარღვევები რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების მხრივ

ძალიან იშვიათი: გინეკომასტია (ხანგრძლივი გამოყენების დროს).

ზოგადი დარღვევები და ეფექტი გამოყენების ადგილას

ძალიან იშვიათი: სისუსტე, დაღლილობა.

ბავშვებში

გვერდითი მოქმედების ადრეული სიმპტომები აღინიშნება უპირატესად გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრის - გულის რიტმის აჩქარება ან შენელება.  

თუ ნებისმიერი გვერდითი მოქმედება მიიღებს სერიოზულ ხასიათს ან თქვენ შენიშნავთ სხვა, ამ ჩანართ-ფურცელში აღუწერელ გვერდით მოვლენებს, გთხოვთ შეატყობინეთ ამის შესახებ თქვენს მკურნალ ექიმს ან ფარმაცევტს. 

დოზირება და გამოყენების წესი

პარენტერალურად, რეკომენდირებულია ინტრავენური ინფუზია. დიგოქსინი საინექციო/საინფუზიო ხსნარი გამოიყენება განზავებული 4-ჯერად ან უფრო დიდი რაოდენიბის საინექციო სტერილიზებულ წყალში, 0,9 % ნატირუმის ქლორიდის ხსნარში ან 5% გლუკოზაში. უფრო ნაკლები რაოდენობის გამხსნელით განზავებამ შეიძლება გამოიწვიოს დიგოქსინის პრეციპიტაცია. რეკომენდირებულია მომზადებული ხსნარის დაუყოვნებლივ გამოყენება. ამჯობინებენ დიგოქსინის ნელ ინტრავენურ ინფუზიას (10-20 წუთის განმავლობაში) ბოლუსური ინექციის გამოყენების წინ. 

დიგოქსინით მკურნალობიდან ეფექტის მიღების მიზნით საჭიროა დასაწყისში ნაჯერი დოზის გამოყენება (დიგიტალიზაცია), რის შემდეგაც გამოიყენება შემანარჩუნებელი დოზა. 

მოზრდილებში

სწრაფი დიგიტალიზაცია (24 საათი). საერთო დოზა (70 კგ წონის პაციენტისათვის და სასურველი პიკური კონცენტრაციებით ორგანიზმში 8-დან 12 მკგ/კგ-მდე) - 0,8-1,2-მდე მგ. საწყისი ინტრავენური ინფუზია - 0,25-0,5 მგ და ამის შემდეგ 0,125-0,25 მგ 6-8 საათის შემდეგ კარგი კლინიკური ეფექტის მიღწევამდე. დიგიტალიზაციის ეს სახეობა გამოიყენება უფრო ხშირად პარკუჭზედა ტაქიკარდიების შეტევების, ციმციმის ან თრთოლვის შესაწყვეტად. 

დიგოქსინს საინექციო/საინფუზიო ხსნარს ხშირად იყენებენ სწრაფი დიგიტალიზაციის მისაღწევად, რის შემდეგაც გადადიან დიგოქსინზე ტაბლეტების ფორმით შემანარჩუნებელი მკურნალობისათვის. 

ნელი დიგიტალიზაცია. დიგოქსინი არის არჩევანის საშუალება დიგიტალისით ნელი გაჯერების მიღწევის დროს. მკურნალობა იწყება უშუალოდ შემანარჩუნებელიო დოზით, არ გამოიყენებენ რა უფრო მაღალ საწყის დოზას. დღეში 0,25 მგ გამოყენების დროს 7-10 დღის შემდეგ მიიღწევა ფარმაკოლოგიური წონასწორობა ეფექტური თერაპიული კონცენტრაციისას.   

შემანარჩუნებელი დიგიტალიზაცია. დღიური შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს გაჯერების საერთო დოზის დაახლოებით 1/8-1/10. რეკომენდირებულია შემანარჩუნებელი პერიოდი პაუზის დღეების გარეშე. ავადმყოფების ნაწილში შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 0,25 მგ, დანარჩენებში - 0,125 მგ დღეში. 

ბავშვებში

ქვეყანა: გერმანია

მწარმოებელი: დენკ ფარმა გერმანია

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული