საერთაშორისო დასახელება:

CIPROFLOXACIN

მწარმოებელი: ბიოფარმა ილაჩ სანაი ვე თიჯარეთ, თურქეთი.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ფტორქინოლონების ჯგუფის პრეპარატები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

500მგ 14ც ტაბლეტი

ყოველი ტაბლეტი შეიცავს:

ციპროფლოქსაცინს - 500 მგ (583 ციპროფლოქსაცინის მონოჰიდრატის ნიტრო-ლურჯ ტეტრაზოლიუმს).

საღებავი: ტიტანის დიოქსიდი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ციპროფლოქსაცინი წარმოადგენს სინთეზურ ფტორქინოლონს, გააჩნია ბაქტერიციდული თვისებები. მინიმალური მაინჰიბირებელი კონცენტრაცია უმეტესი ბაქტერიებისათვის მერყეობს 0,005 - 2,0 მკგ/მლ. ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარეა Escherichia coli, Salmonella spp, Shigella spp, Enterobacter spp, Citrobacter spp, Proteus spp, Providencia spp, Morganella morganii, Haemophilus influenzae, Klebsiella pneumoinae, Yersenia enterocolitica, Campylobacter jejuni, Aeromonas hydrophilia, Elkenella corrodens, Neiseria gonorhoea, Vibrio spp, Neiseria meningitis, Branhamalla cataralis, Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter spp, Staphylococcus aureus (მგრძნობიარე ან მდგრადი მეტიცილინის მიმართ), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes, Enterococcus, Streptococcus viridans, Listeria monocytogenes, Chlamydia trachomatis, Corinebacterium spp, Peptostreptococcus spp, Gardnerella vaginalis, Mycobacterium spp, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium avium-intracelulare, Mycobacterium kansasii.

ციპროფლოქსაცინის მიმართ ზომიერად მგრძნობიარეა Pseudomonas maltophilia, Streptococcus pneumoniae da Streptococcus faecalis.

პრაპარატის ბაქტერიოციდული მოქმედება ვლინდება სწრაფად და ნარჩუნდება ხანგრძლივი დროის განმავლობაში. მოქმედების მექანიზმი მოიცავს ბაქტერიის დნმ-ის ზედაპირზე მდებარე დნმ-ჰირაზის (ტოპოიზომერაზა II) ინჰიბირებას. რეზისტენტობა პრეპარატის მიმართ გამომუშავდება იშვიათად. ციპროფლოქსაცინი არ ავლენს ჯვარედინ რეზისტენტობას ამინოგლიკოზიდებთან, β-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებთან, ტეტრაციკლინთან და ფოლის მჟავას ანტაგონისტებთან.

ფარმაკოკინეტიკა:

ციპროფლოქსაცინი კარგად შეიწოვება პერორალური მიღებისას და 1,5 საათის განმავლობაში აღწევს თავის მაქსიმალურ კონცენტრაციას. მიღებული დოზის 55% გამოიყოფა შარდთან ერთად. მათი უმეტესობის ელიმინირება ხდება პირველი 24 საათის განმავლობაში. თირკმლის მიერ ელიმინაცია წარმოებს გორგლოვანი ფილტრაციის და მილაკოვანი სეკრეციის მეშვეობით. ციპროფლოქსაცინის 80% გამოიყოფა უცვლელი სახით. ციპროფლოქსაცინის უჯრედშიდა შეღწევის უნარის გამო, იგი დადებითად მოქმედებს ინფექციების დროს, რომლებიც გამოწვეულია უჯრედშიდა პათოგენების მიერ, როგორიცაა Brucella melitentis, Legionella spp. da Mikoplasma hominis.

ჩვენებები:

ციპროფლოქსაცინი გამოიყენება მის მიმართ მგრძნობიარე გამომწვევებით გამოწვეული დაავადებების სამკურნალოდ.

ყელ-ყურ-ცხვირის ორგანოების ინფექციები: შუა ყურის იტიტი, სინუსიტი, ფარინგიტი, ტონზილიტი.

შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები: ცისტიტი, პიელიტი, პიელონეფრიტი, პროსტატიტი, სემინალური ვეზიკულიტი, გონორეა, ურეთრიტი, პელვიოპერიტონიტი, სალპინგიტი, ენდომეტრიტი, ვულვოვაგინიტი.

ინტრააბდომინალური ინფექციები: ქოლეცისტიტი, პერიტონიტი, ქოლანგიტი, აპენდიციტი, გამჭოლი ჭრილობები, ინტრააბდომინალური აბსცესი.

გასტროინტესტინური ინფექციები: ენტერიტი, ენტეროკოლიტი, დიარეა.

კანის და რბილი ქსოვილების ინფექციები: დერმატიტი, ინფიცირებული ჭრილობები, ლიმფანგიტი, აბსცესი, ფლეგმონა, ცელულიტი.

ძვლების და სახსრების ინფექციები: ოსტეომიელიტი, სეფსისური ართრიტი.

ზოგადი ინფექციები: სეპტიცემია და ბაქტერიემია.

მიღების წესები და დოზები:

საშარდე სისტემის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის ინფექციების დროს, რეკომენდებული დოზა მოზრდილთათვის – 250 მგ ყოველ 12 საათში (1/2 ტაბლეტი), ინფექციების მძიმე და კომბინირებული ფორმის დროს, დოზა მოზრდილთათვის შეადგენს 500 მგ ყოველ 12 საათში.

სასუნთქი გზების, კანის და რბილი ქსოვილების, სახსრების მწვავე ინფექციების დროს, რეკომენდებული დოზა – 500 მგ ყოველ 12 საათში. მწვავე ინფექციების უკიდურესად მძიმე ფორმების დროს, რეკომენდებულია მიიღოთ 2-ჯერ დღეში 750 მგ.

დოზები განისაზრვრება ინდივიდუალურად, მხედველობაში მიიღება ინფექციური პროცესის სიმძიმე, თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობა.

ციპროფლოქსაცინის რეკომენდებული დოზა სეპტიცემიის ტიპის მწვავე ინფექციის, აბსცესის, პნევმონიის, ენდოკარდიტის და ოსტეომიელიტის დროს – 750 მგ ყოველ 12 საათში. გონორეის დროს რეკომენდებული ერთჯერადი დოზა – 250 მგ (1/2½ტაბლეტი). კლინიკური და ბაქტერიოლოგიური სინჯების გაუმჯობესების შემთხვევაში, რეკომენდებულია მკურნალობის გაგრძელება 2-3 დღის განმავლობაში.

ქვემოთ მოყვანილი დოზირების სქემა

თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფები:

ციპროფლოქსაცინის დოზირება თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში უნდა შეირჩეს ქვემოთ მოყვანილი ცხრილის თანახმად.

კრეატინინის კლირენსი ( მლ/ წთ) დოზა

გვერდითი მოვლენები:

ჩვეულებრივ ციპროფლოქსაცინი ხასიათდება კარგი ამტანობით. დღეისათვის სერიოზული ტოქსიკური მოქმედების შემთხვევები არ აღინიშნება. იშვიათად ვლინდება შემდეგი გვერდითი მოქმედება:

კუჭ - ნაწლავის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, ფაღარათი, მუცლის ტკივილი, დისპეფსია, ანორექსია, მადის დაქვეითება, მეტეორიზმი.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავი ტკივილი, შფოთვა, დაღლილობა, შაკიკი, მხედველობის დაქვეითება, ქალასშიდა წნევის შექცევადი მომატება ბავშვებში.

სისხლის მიმოქცევის მხრივ: ვაზოდილატაცია, ტაქიკარდია, მომატებული არტერიული წნევა.

ალერგია: ერითემა, ქავილი, შეშუპება.

სხვა: სახსრების ტკივილი, სისუსტი, ტენდინიტი, მსუბუქი ფოტომგრძნობელობა, თიკმელების ფუნქციის დროებითი დაქვეითება ან თირკმლის უკმარისობა, სმენის დაქვეითება, ღვიძლის ნეკროზი. თუმცა ასეთი გვერდითი მოვლენები იშვიათად აღინიშნებოდა.

გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის უკმარისობის დროს შესაძლებელია ჰემოლიზური ანემიის განვითარება. ყველა ასეთი მოვლენა დროებითია და შექცევად ხასიათს ატარებს. აღინიშნებოდა კრეატინინის, ბილირუბინის, ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდების, თრომბოციტების, ტრანსამინაზების (ალანინამინოტრანსფერაზა, ასპარტატამინოტრანსფერაზა) დონის აწევა, შარდში სისხლის და მონოციტოზის არსებობა.

მოულოდნელი ეფექტების აღმოჩენის შემთხვევაში, მიმართეთ მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენება:

ორსულობა, ლაქტაცია (ძუძუთი კვება), ბავშვთა ასაკი 15 წლამდე. მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ.

განსაკუთრებული მითითებები:

1. რადგან ციპროფლოქსაცინი პირველ რიგში, თირკმელებში ხვდება, თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ან დიალიზზე მყოფმა ავადმყოფებმა უნდა შეამცირონ დოზა 1/3 – 1/2 -ით. შეძლებისდაგვარად, საჭიროა განისაზღვროს კონცენტრაციის მრუდი.

2. ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება მოახდინოს გავლენა ავადმყოფთა რეაქციების სისწრაფეზე. პაციენტებმა, რომლებიც ღებულობენ ციპროს, უნდა დაიცვან სიფრთხილე ავტომობილის მართვის დროს ან იმ საქმიანობის დროს, რომელიც მომატებულ ყურადღებას მოითხოვს.

3. ციპროფლოქსაცინის მიღების შემდეგ შეიძლება გამოვლინდეს სუპერინფექციები. ენტეროკოლიტით დაავადებულ ავადმყოფებისათვის რეკომენდებულია ტესტის ჩატარება მგრძნობელობაზე და განავლის ანალიზი. უკუნაჩვენებია დიარეის საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღება.

4. გერიატრიაში საჭიროა ზედმიწევნით შეირჩეს დოზა, განსაკუთრებით თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს.

5. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროსაც, საჭიროა ზედმიწევნით შეირჩეს დოზა, საჭიროების შემთხვევაში დოზა უნდა გადაიხედოს. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას, რეკომენდებულია თირკმელების, ღვიძლის ფუნქციის და სისხლის მაჩვენებლების სისტემატური კონტროლის ჩატარება. ფოტოსენსიბილიზაციის გამოვლენის დროს, საჭიროა შევწყვიტოთ პრეპარატის მიღება.

6. ანტაციდები აქვეითებენ ციპროფლოქსაცინის ბიოლოგიურ აქტივობას, თუმცა აბსორბციის სიჩქარეზე გავლენას არ ახდენენ. ანტაციდების და ციპროფლოქსაცინის მიღებებს შორის საჭიროა 2 საათიანი ინტერვალის დაცვა.

7. იშვიათ შემთხვევაში აღინიშნება კრუნჩხვები, ფტორქინოლონებმა შეიძლება გამოიწვიონ გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრიდან დარღვევებით არის განპირობებული, როგორიცაა: კანკალი, შფოთვა, დეზორიენტაცია, ჰალუცინაციები, მაშასადამე, ეპილეფსიით და ცერებრალური ათეროსკლეროზით დაავადებულთათვის პრეპარატის დანიშვნა ხდება სიფრთხილით.

8. კრისტალიზაციის რისკის არსებობისას, არ დაიშვება შარდის ზედმეტად გატუტიანება, რეკომენდებულია ყურადღება მიექცეს სითხის საკმარისი რაოდენობით მიღებას.

9. აღინიშნა ფსევდომემბრანული ენტეროკოლიტის გამოვლინება, რომელიც დამახასიათებელია ანტიბიოტიკების ოჯახის ყველა პრეპარატისათვის. თუ პრეპარატის მიღების შეწყვეტის დროს აღინიშნება ავადმყოფის მდგომარეობის გაუმჯობესება, მაშინ ამ შემთხვევებში, ნაჩვენებია ვანკომიცინის გამოყენება პერორალურად ან ინტრავენური სითხეების და ელექტროლიტების გამოყენება.

10. უკუნაჩვენებია პრეპარატის დანიშვნა ორსულობის და ლაქტაციის დროს, ასევე პრეპარატის მიღება რეკომენდებული არ არის ბავშვებში და მოზარდებში.

11. ცალკეულ შემთხვევებში, პრეპარატის პირველი დოზის მიღების დროს აღინიშნება ანაფილაქსიური რეაქციები. ამ შემთხვევაში, საჭიროა შევწყვიტოთ პრეპარატის მიღება და მივიღოთ საჭირო ზომები.

ჭარბი დოზირება:

დღეისათვის ჭარბი დოზირების შემთხვევები გამოვლენილი არ არის. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა, რის შემდეგ საჭიროა მიიღოთ აქტივირებული ნახშირი. სპეციალური ანტიდოტი არ არსებობს. პრეპარატის მხოლოდ 10% შეიძლება გამოიყოს ჰემოდიალიზის და პერიტონეალური დიალიზის მეშვეობით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

1. ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება გამოიწვიოს თეოფილინის კონცენტრაციის მომატება შრატში და შეაფერხებს მისი გამოყოფას ორგანიზმიდან. ამ მიზეზის გამო შესაძლებელია თეოფილინის ტოქსიკურობის მომატება, რის გამოც რეკომენდებული არ არის მათი ერთდროული გამოყენება.

2. ციპროფლოქსაცინმა შეიძლება გამოიწვიოს კლირენსის დაქვეითება და გაზარდოს მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი.

3. ციპროფლოქსაცინის გამოყენებისას შესაძლებელია კრეატინინის შემცველობის დროებითი მომატება სისხლის პლაზმაში.

4. რადგან ფტორქინოლონების ჯგუფის პრეპარატებმა შეიძლება გააძლიერონ ანტიკოაგულანტების მოქმედება, საჭიროა პროთრომბინის დროის გაკონტროლება.

5. პრობენიციდმა, რომელიც ციპროფლოქსაცინის რენულ - ტუბულარული სეკრეციის ინჰიბირებას ახდენს, შეიძლება გამოიწვიოს მისი კონცენტრაციის დონის მომატება პლაზმაში.

შენახვის პირობები და ვადები:

შეინახება შეფუთვაში 30ºC ქვემოთ ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.

3 წელი

აფთიაქში გაცემის წესი:

რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

CIPROFLOXACIN

მწარმოებელი: KRKA, სლოვენია

მოქმედი ნივთიერება: ციპროფლოქსაცინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ფტორქინოლონების ჯგუფის ანტიბაქტერიული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 1 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ციპროფლოქსაცინი ........    250 მგ

1 ტაბ.

ციპროფლოქსაცინი ..........  500 მგ

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 1 ტაბ. შეფუთვაში 1 და 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ციპროფლოქსაცინი .........   750 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის სახამებელ გლიკოლატი, პოვიდონი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა, სილიციუმის კოლოიდური დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა (ჰიპრომელოზა), პროპილენგლიკოლი, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E171).

კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ამპულაში 10 მლ, შეფუთვაში 5 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ციპროფლოქსაცინი ........    10 მგ 100 მგ

(ლაქტატის სახით)

კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში 50 მლ

1 მლ 1 ფლ.

ციპროფლოქსაცინი ........   2 მგ 100 მგ

(ლაქტატის სახით)

კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში 100 მლ

1 მლ 1 ფლ.

ციპროფლოქსაცინი .........   2 მგ 200 მგ

(ლაქტატის სახით)

დამხმარე ნივთიერებები:

რძემჟავა, მარილმჟავა, დინატრიუმის ედეტატი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ციპრინოლი - ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტური სინთეტიკური ქიმიოთერაპიული საშუალებაა, რომელიც განეკუთვნება მიკრობების საწინააღმდეგო ფართო სპექტრის მოქმედების მქონე ქინოლონების ჯგუფს. ბაქტერიული გირაზას სუბერთეულის ინჰიბირებით, ციპრინოლი ანელებს ბაქტერიული დნმ-ს რეპლიკაციას, რომელიც აუცილებელია ცილების სინთეზისათვის.

პრეპარატს გააჩნია ბაქტერიციდული მოქმედება უმეტესი გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ ისევე, როგორც სხვა ანტიბიოტიკების მოქმედებაზე მდგრადი მიკროორგანიზმების მიმართ. ციპროფლოქსაცინის in vitro მიმართ მგრძნობიარენი არიან შემდეგი გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები: ენტერობაქტერიები (Escherichia coli, Salmonella spp., Shigella spp., Citrobacter spp., Klebsiella spp., Enterobacter spp., Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Serratia marcescens, Hafnia alvei, Edwardsiella tarda, Providencia spp., Morganella morganii, Vibrio spp., Yersinia spp.), სხვა.

გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები (Haemophilus spp., Pseudomonas aeruginosa, Moraxella catarrhalis, Aeromonas spp., Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Campylobacter jejuni, Neisseria spp.), ზოგიერთი შიდაუჯრედული გამაღიზიანებელი - Legionella pneumophila, Brucella spp., Chlamydia trachomatis, Listeria monocytogenes, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium kansasii, Corynebacterium diphtheriae;

გრამ-დადებითი აერობული ბაქტერიები: Staphylococcus spp. (Staphylococcus aureus, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus hominis, Staphylococcus saprophyticus), Streptococcus spp. (Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae). მეთიცილინის მიმართ მდგრადი სტაფილოკოკთა უმეტესობა, მდგრადნი არიან ციპროფლოქსაცინის მიმართაც.

მგრძნობელობა Streptococcus pneumoniae, Enterococcus faecalis, Mycobacterium avium (მოთავსებული უჯრედი შიგნით) - ზომიერია (მათ დასათრგუნად საჭიროა დიდი კონცენტრაციები). პრეპარატის მიმართ რეზისტენტულია: Bacteroides fragilis, Pseudomonas cepacia, Pseudomonas maltophilia, Ureaplasma urealyticum, Clostridium difficile, Nocardia asteroides. არაეფექტურია Treponema pallidum-ის მიმართ.

ფარმაკოკინეტკა:

პერორალური მიღებისას პრეპარატი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. საკვების მიღება ანელებს შეწოვას, მაგრამ არ ცვლის ბიოშეღწევადობას და მაქსიმალურ კონცენტრაციას. პრეპარატის ბიოშეღწევადობა 50-85% შეადგენს, პერორალური მიღებისას (ჭამის წინ) ჯანმრთელ პირებში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1-1.5 საათში და შეადგენს 0.76; 1.6; 2.5 და 3.4 მკგ/მლ შესაბამისად.

პერორალურად მიღებული ციპროფლოქსაცინი ნაწილდება ორგანიზმის ქსოვილებში და სითხეებში. პრეპარატის მაღალი კონცენტრაცია აღინიშნება ნაღველში, ფილტვებში, ღვიძლში, ნაღვლის ბუშტში, საშვილოსნოში, სპერმაში, პროსტატის სითხეში, ნუშურებში, ენდომეტრიუმში, ფალოპის მილებში და საკვერცხეებში. ციპროფლოსაქცინი ასევე კარგად აღწევს ძვლებში, თვალის სითხეში, ბრონქიალურ სეკრეტში, ნერწყვში, კანში, კუნთებში, პლევრაში, მუცლის ფარში, ლიმფაში. მცირე რაოდენობით აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეში, სადაც მისი კონცენტრაცია არაანთებითი თავის ტვინის გარსებისას აღწევს 6-10%-ს შრატთან შედარებით, ხოლო ანთების დროს - 14-37% შეადგენს. ციპროფლოქსაცინი ასევე კარგად გაივლის პლაცენტას.

ციპროფლოქსაცინის აკუმულაციური კონცენტრაცია ნეიტროფილებში 2-7-ჯერ მეტია, ვიდრე პლაზმაში. აქტივობა მცირდება pH-ის მჟავე რეაქციისას.

ორგანიზმში განაწილების მოცულობა შეადგენს 2-3.5 ლ/კგ. ცილებით შებოჭვის ხარისხი შეადგენს 30%-ს.

მეტაბოლიზირდება ღვიძლში (15-30%) და წარმოქმნის ნაკლებაქტიურ მეტაბოლიტებს (დიმეთილციპროლოქსაცინი, სულფოციპროფლოქსაცინი, ოქსიციპროფლოქსაცინი, ფორმილციპროფლოქსაცინი).

ინფუზიის დაწყებიდან 60 წუთში 200 მგ და 400 მგ დოზირებისას პრეპარატის კონცენტრაცია შრატში შეადგენს 2.1 გ/მლ ან 4.6 გ/მლ. პრეპარატის კონცენტრაცია შარდში მიღებიდან პირველი ორი საათის განმავლობაში თითქმის 100-ჯერ მეტია, ვიდრე შრატში. ნახევარგამოყოფის პერიოდი თითქმის 3-5 საათის შეადგენს, დოზის დაახლოებით 50-70% უცვლელი სახით შარდთან ერთად გამოიყოფა, თითქმის 10% მეტაბოლიტის სახით და დაახლოებით 15% შლაკებთან ერთად.

ჩვენებები:

ინფუზიები ვენაში იმ შემთხვევებში გამოიყენება, როდესაც მკურნალობა პერორალურად შეუძლებელია. მკურნალობა ტარდება ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციების წინააღმდეგ:

• საშარდე გზების ინფექციები, შარდის გამოყოფის სისტემის ქვედა და ზედა ნაწილების გართულებული და გაურთულებელი ინფექციები, სასუნთქი გზების ინფექციები;
• პნევმონიები (პნევმოკოკურის გარდა), მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ბრონქოექტაზები, გამწვავებები ავადმყოფებში კისტოზური ფიბროზით (განსაკუთრებით, თუ გამღიზიანებელია P.aeruginosa);
• ყურის, ყელისა და ცხვირის ინფექციები; შუაყურის მწვავე ინფექცია, სინუსიტი, მასტოიდიტი გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმებით დაინფიცირების დროს P.aeruginosa.
• მენჯის ორგანოების ინფექციები: ქალის სასქესო ორგანოების ინფექციები (სალპინგიტი, ენდომეტრიტი, ოოფორიტი, ტუბულური აბსცესი და მენჯის პერიტონიტი);
• აბდომინალური და ჰეპატობილიარული ინფექციები: პერიტონიტი, აბსცესები მუცლის ღრუში, ქოლეცისტიტი, ქოლანგიტი (კომბინაციაში მეტრონიდაზოლთან ან კლინდამიცინთან);
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები, ოსტეომიელიტი, სეფსისური ართრიტი; კანისა და სხვა რბილი ქსოვილების ინფექციები: ინფიცირებული წყლულები, ინფიცირებული ჭრილობები, აბსცესები, ცელულიტი, ინფიცირებული დამწვრობები;
• მძიმე სისტემური ინფექციები: სეფსისი, ინფექციები ნეიროპენიით დაავადებულ პაციენტებში (სხვა ანტიბიოტიკებთან კომბინაციაში); ბაცილამატარებლების S. typhi და სხვა სალმონელების მკურნალობა;

• ინფექციური დიარეები: თუ გამაღიზიანებლები არიან ენტეროტოქსიკური შტამები. E.coli და Campylobacter jejuni მიკრობების საწინააღმდენო თერაპია ნამდვილად საჭიროა;
• ინფექციების პროფილაქტიკა ქირურგიული ჩარევების დროს ძირითადად უროლოგიაში, გასტროენტეროლოგიაში (მეტრონიდაზოლთან კომბინაციაში) და ორთოპედიაში.

მიღების წესი და დოზირება:

ვენაში შესაყვანად ყველაზე კარგია ხანმოკლე ინფუზიის გამოყენება (იგი 60 წუთი უნდა გრძელდებოდეს). რეკომენდებულია შემდეგი დოზები:

♦ ზედა საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები: 200 მგ დღეში 2-ჯერ.

♦ ზედა საშარდე გზების გართულებული ინფექციები: 400 მგ დღეში 2-ჯერ.

♦ მძიმე ინფექციები (პნევმონია, ოსტეომიელიტი): 400 მგ დღეში 2-ჯერ.

♦ სხვა ინფექციები: 200-400 მგ დღეში 2-ჯერ. ძალიან მძიმე ინფექციებისა და გამაღიზიანებლის სუსტი მგრძნობელობის დროს (მაგ., ინფექცია, გამოწვეული P.aeruginosa ფიბროზული კისტოზის დროს). სადღეღამისო დოზის გაზრდა შეიძლება 400 მგ-მდე 3-ჯერ დღეში ვენაში.

♦ მწვავე გონორეის მკურნალობის დროს საკმარისია 100 მ-ის ერთჯერადად ვენაში შეყვანა.

♦ ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის შემცირება შეიძლება კრეატინინის კლირენსის, დაავადების სახეობისა და სიმძიმის მიხედვით.

ქირურგიული ჩარევების დროს ინფექციების პრევენციისათვის ინიშნება 200-400 მგ ვენაში 1/2-1 საათით ადრე ოპერაციამდე. ოპერაციის 4 საათზე მეტი გაგრძელებისას დოზა მეორდება.

♦ ავადმყოფებში, რომლებსაც თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები აწუხებთ, 20 მლ/წთ-ზე ნაკლები კრეატინინის კლირენსით (0.33 მლ/წმ; კრეატინინის კონცენტრაცია შრატში 400  მოლი/ლ-ზე მეტი) ინიშნება ან ჩვეულებრივი ერთჯერადი სადღეღამისო დოზა ან დოზის ნახევარი დღეში 2-ჯერ.

♦ ავადმყოფებში თირკმლის ტერმინალური უკმარისობით, რომლებიც მუდმივად ქრონიკულ ჰემოდიალიზე იმყოფებიან, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 500 მგ-ს დღეში. ჰემოდიალიზის დროს პრეპარატის უმნიშვნელო დანაკარგის შედეგად, მისი ჩატარების შემდეგ ციპრინოლის ანაზღაურება საჭირო არ არის.

♦ ამბულატორულ პერიტონულ ჰემოდიალიზზე მყოფ პერიტონიტით დაავადებულ ავადმყოფებში რეკომენდებულია 50 მგ/ლ ციპროფლოქსაცინის დიალიზატის მუცლის ღრუში დღეში 4-ჯერ შეყვანა.

მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე, კლინიკური და ბაქტერიოლოგიური ანალიზების სიმძიმეზე, ინფუზიით საწყისი მკურნალობის გაგრძელება ტაბლეტებით თერაპიით შეიძლება. მკურნალობა გრძელდება ჩვეულებრივ 3-14 დღე, ხოლო ქრონიკული პროსტატიტისა და ოსტეომიელიტის დროს - 4-6 კვირა და მეტი.

საინფუზიო ხსნარის მომზადება: გამოყენების წინ საინფუზიო კონცენტრატი აუცილებლად უნდა განზავდეს შესაბამისი საინფუზიო სითხით: ფიზიოლოგიური ხსნარით, რინგერის ან ჰარტმანის ხსნარით, 5% ან 10%იანი გლუკოზათი, ფრუქტოზას 10% ხსნარით და გლუკოზას 5% ხსნარით 0.225% NaCl ან 0.45% NaCl (მინიმალური მოცულობა 50 მლ).

არ შეიძლება ციპრინოლის შერევა საინფუზიო ხსნარებთან და ინექციებთან, რომლებსაც pH 3-4 ფიზიკური და ქიმიური არასტაბილურობა გააჩნიათ.

გვერდითი მოვლენები:

კუჭ-ნაწლავის სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ფსევდომემბრანული კოლიტი, მეტეორიზმი, უმადობა, ქოლესტაზური სიყვითლე (განსაკუთრებით ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებში), ჰეპატიტის, ჰეპატონეკროზი.

ცნს-ის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, მომატებული დაღლა, ტრემორი, ცნობიერების არევა, დეპრესია, ძილის დარღვევა, კოშმარები, ჰალუცინაციები, გულის წასვლა, იშვიათად შაკიკის ტიპის თავის ტკივილი, ცერებრული არტერიების თრომბოზი.

მგრძნობელობის სისტემის მხრივ: გემოვნების და ყნოსვის დარღვევა, მხვედლობის დარღვევა (გაორება ფერების აღქმის დარღვევა), ყურებში შუილი, სმენის დაქვეითება.

საშარდე სისტემის მხრივ: კრისტალურია, ინტერსტიციალური ნეფრიტი, გლომერულონეფრიტი, დიზურია, პოლიურია, ალბუმინურია, ჰემატურია.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოპენია.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ტაქიკარდია, გულისცემის რითმის დარღვევა, არტერიული ჰიპოტენზია.

ალერგიული რეაქციები: კანის ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, სტივენს-ჯონსის სინდრომი, ართრალგია. იშვიათად - აწეული მგრძნობელობა სინათლის მიმართ.

ქიმიოთერაპიულ მოქმედებასთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტები: კანდიდოზი.

ლაბორატორიული მაჩვენებლის მხრივ ცვლილებები: ღვიძლის ტრანსამინაზების, ტუტე ფოსფატაზების, ლაქტატდეჰიდროგენაზას აქტივობის, ბილირუბინის, შარდოვანას კონცენტრაციის, კრეატინინის მატება.

სხვა: იშვიათად - ართრიტი, ტენდოვაგინიტი, მყესების გახლეჩვა, ზოგადი სისუსტე.

უკუჩვენებები:

* ორსულობა და ლაქტაცია;

* ბავშვები და მოზარდები 18 წლამდე;

* ციპროფლოქსაცინის მიმართ ან ფტორქინოლონიის ჯგუფის ნებისმიერი პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

სიფრთხილით ინიშნება: თავის ტვინის სისხლძარღვების გამოხატული ათეროსკლეროზი, თავის ტვინის სისხლმიმოქცევის მოშლა, ფსიქიური დაავადებების, ეპილეფსიური სინდრომი, ეპილეფსია, თირკმლის ან/და ღვიძლის გამოხატული უკმარისობა, ხანდაზმული ასაკი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ციპრინოლის გამოყენება ორსულობის პერიოდში დაიშვება მხოლოდ მაშინ, როდესაც მოსალოდნელი სარგებელი დედისათვის აღემატება პოტენციურ რისკს ნაყოფისათვის.

! ციპრინოლი აღწევს დედის რძეში, ამიტომ ლაქტაციის პერიოდში მისი გამოყენება რეკომენდებული არ არის. თუ ციპრინოლით მკურნალობა აუცილებელია, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄სიფრთხილის დაცვა საჭიროა პრეპარატის გამოყენებისას ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში ან პაციენტებში ცენტრალური ნერვული სისტემის დარღვევებით (ეპილეფსია, კრუნჩხვის უნარის დაქვეითება, კრუნჩხვები ანამნეზში, ტვინის სისხლით მომარაგების დაქვეითება, ალოპეცია, ფსიქიკური დაავადები), ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევებით, თირკმლის ყველა ფორმის უკმარისობით, გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის უკმარისობით. ციპრინოლით მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია ყურადღების მიქცევა შარდის მჟავიანობაზე და მზის სხივების მორიდება.

◄ ციპრინოლით მკურნალობის დაწყებამდე და მის დროს აუცილებელია ავადმყოფის შესაბამისი ჰიდრატაციის უზრუნველყოფა.

◄ ქინოლონებით მკურნალობის დროს არის მყესების ანთების ან დაწყვეტის ცალკეული შემთხვევები. თუმცა ამის პრეპარატთან კავშირი დამტკიცებული არ არის, რეკომენდებულია მკურნალობის შეწყვეტა მყესების ტკივილის წარმოქმნის ან მყესების ანთების პირველი ნიშნების გამოვლინების შემთხვევაში.

◄ მკურნალობის მიმდინარეობისას ან უშუალოდ მის შემდეგ ავადმყოფი უნდა მოერიდოს ძლიერი ფიზიკურ დატვირთვას. მკურნალობის პერიოდში რეკომენდებული არ არის ალკოჰოლის მიღება.

ზეგავლენა ფსიქოფიზიკურ უნარებზე: სტანდარტული დოზირებით ციპრინოლს შეუძლია შეამციროს სწრაფი რეაქციის უნარი, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ ავადმყოფი მას ალკოჰოლთან ერთად იღებს. ექიმმა და ფარმაცევტმა ამის შესახებ აცნობონ, თუ მკურნალობის დროს ავადმყოფი ავტოტრანსპორტს მართავს ან დაზგებთან მუშაობს.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზის შედეგი შეიძლება იყოს ღებინება, გულისრევა, დიარეა, თავის ტკივილი და გულყრა, უფრო მძიმე შემთხვევებში შფოთვა, აღელვება, ჰალუცინაციები და კრუნჩხვები. დოზები უნდა შემცირდეს ან დროებით შეწყდეს ინფუზია.

მკურნალობა სიმპტომატურია. მნიშვნელოვანია კარგი ჰიდრატაცია. მოწამვლისას ჰემოდიალიზი არაეფექტურია.

სპეციფიკური ანტიდოტი უცნობია. აუცილებელია ავადმყოფის მდგომარეობის კონტროლი. კუჭის ამორეცხვა, გადაუდებელი თერაპიის ჩვეული ღონისძიებები, სითხის მიწოდება. ჰემო და პერიტონეალური დიალიზის გზით გამოიყოფა მხოლოდ მცირე (10%-ზე ნაკლები) რაოდენობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ციპროფლოქსაცინის და დიდანოზინის გამოყენება ამცირებს ციპროფლოქსაცინის შეწოვას, ვინაიდან დიდოზინის შემცველობაში არსებული ალუმინის და მაგნიუმის მარილები ამცირებენ ციპროფლოქსაცინის კომპლექსების წარმოქმნას. მიკროსომალური ჟანგვითი პროცესების აქტივობის დათრგუნვის გამო ჰეპატოციტებში იზრდება თეოფილინის კონცენტრაცია და მისი ნახევარგამოყოფის დრო.

- ციპროფლოქსაცინის და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალების, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენება ხელს უწყობს პროთრომბინის ინდექსის დაქვეითებას.

- არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთად მისი გამოყენება (გამონაკლისია აცეტილსალიცილის მჟავა) ზრდის კრუნჩხვების განვითარების რისკს.

- ანტაციდების და ალუმინის, თუთიის, რკინის ან მაგნიუმის შემცველი პრეპარატების მიღება შესაძლებელია თანდართული იყოს ციპროფლოქსაცინის შეწოვის დაქვეითებით, ამიტომ ამ პრეპარატების მიღება საჭიროა 4 საათის დაყოვნებით.

- ციპროფლოქსაცინის და ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენება ზრდის უკანასკნელის ნეფროტოქსიკურ მოქმედებას.

- მეტოკლოპრამიდი ზრდის ციპროფლოქსაცინის აბსორბციას, რაც იწვევს მისი კონცერტრაციის მაქსიმალური რაოდენობის სწრაფ ზრდას სისხლში.

- ურიკოზურიული პრეპარატების ერთდროული მიღება იწვევს ციპროფლოქსაცინის გამოყოფის შემცირებას (50%-მდე) და პლაზმაში მისი კონცენტრაციის ზრდას.

- სხვა ანტიმიკრობულ მედიკამენტებთან (ბეტალაქტამები, ამინოგლიკოზიდები, კლინდამიცინი, მეტრონიდაზოლი) ერთად მისი მიღება იწვევს, ჩვეულებრივ, სინერგიზმს: პრეპარატი შეიძლება გამოყენებულ იქნეს აზლოცილინთან და ცეფტაზიდიმომთან კომბინაციაში Pseudomonas spp.,-ით გამოწვეული ინფექციტაბლეტისას. სტრეპტოკოკებით გამოწვეული ინფექციებისას ეფექტურია კომბინაცია მეზლოცინებთან, აზლოცილინთან და სხვა ბეტა-ლაქტამებთან; სტაფილოკოკური ინფექციებისას - იზოქსაზოლპენიცილინთან და ვანკომიცინთან, ანაერობული ინფექციებისას - მეტრონიზადოლთან და კლინდამიცინთან.

- ციპროფლოქსაცინისა და თეოფილინის ან კოფეინის ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში თეოფილინის ან კოფეინის კონცენტრაციის მომატება და მათი გამოყოფის დროის გახანგრძლივება. ციპრინოლისა და ციკლოსპორინის ერთად მიღება ციკლოსპრინის ნეფროტოქსიკურობას ზრდის. რეკომენდებულია შრატში თეოფილინისა და ციკლოსპორინის კონცენტრაციის ხშირი კონტროლის ჩატარება. ციპრინოლისა და ანტიკოაგულანტების კომბინირებისას შესაძლოა გახანგრძლივდეს სისხლდენის დრო, რის შედეგადაც აუცილებელია პროთრომბინული დროის კონტროლი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

ESESCITALOPRAM

მწარმოებელი: H. LUNDBECK, დანია

მოქმედი ნივთიერება: ესციტალოპრამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიდეპრესანტი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 14 და 28 ც.

1 ტაბ.

ესციტალოპრამის ოქსალატი (რომელიც შეესაბამება ესციტალოპრამის) .....5 მგ

1 ტაბ.

ესციტალოპრამის ოქსალატი (რომელიც შეესაბამება ესციტალოპრამის). .20 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ტალკი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კოლოიდური უწყლო სილიციუმი, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსი: ჰიპრომელოზა, მაკროგოლი 400, ტიტანიუმის ორმაგი მჟავა (E171) .

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ციპრალექსი წარმოადგენს ანტიდეპრესანტს, შექცევადი მოქმედების სეროტონინის სელექტიურ ინჰიბიტორს. სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბირება იწვევს სინაფსურ ნაპრალში ან ნეირომედიატორის კონცენტრაციის ზრდას, პოსტსინაფსური რეცეპტორულ უბნებზე ახდენს მოქმედების გაძლიერებასა და პროლონგირებას. ესციტალოპრამს არ აქვს ან ძალიან სუსტი უნარი გააჩნია დაუკავშირდეს რეცეპტორების რიგს, მათ შორის: 5-HTIa, 5-HT2 რეცეპტორებს დოფამინის D1 და D2 რეცეპტორებს, α_1,α_2, β-ადრენო რეცეპტორებს, ჰისტამინურ H_1- მუსკარინულ ქოლინორეცეპტორებს, ბენზოდიაზეპინურ და ოპიატურ რეცეპტორებს.

ფარმაკოკინეტიკა:

მისი შეწოვა არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე. ესციტალოპრამის ბიო-შეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 80%. სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის საშუალო დრო შეადგენს (T_max) დაახლოებით 4 საათს მრავალჯერადი გამოყენების შემდეგ. განაწილების სავარაუდო მოცულობა (Vd, β/F) პერორალურად მიღების შემდეგ შეადგენს 12-დან 26 ლ/კგ-მდე, ესციტალოპრამისა და მისი ძირითადი მეტაბოლიტების დაკავშირება სისხლის პლაზმის ცილებთან 80%-ზე ნაკლებია. ესციტალოპრამი მეტაბოლიზდება ღვიძლში დემეთილირებულ და დიდემეთილირებულ მეტაბოლიტებამდე. ისინი არიან ფარმაკოლოგიურად აქტიურები. ძირითადი სუბსტანცია და მისი მეტაბოლიტები ნაწილობრივად გამოიყოფა გლუკურონიდების სახით.

მრავალჯერადი გამოყენების შემდეგ დემეთილ და დიდემეთილ-მეტაბოლიტების საშუალო კონცენტრაცია, როგორც წესი შეადგენს 28-31% და არანაკლებ 5%-ისა, ესციტალოპრამის კონცენტრაციიდან. ესციტალოპრამის ბიოტრანსფორმაცია დემითილირებულ მეტაბოლიტებად ძირითადად ხდება ციტოქრომის P4502C19 მეშვეობით. შესაძლებელია იზოფერმენტების P4503A4 და P4502D6-ით გარკვეული მონაწილეობა. პაციენტებში P4502C19-ს სუსტი აქტიურობით ესციტალოპრამის კონცენტრაცია შეიძლება 2-ჯერ მეტი იყოს, ვიდრე ამ იზოფერმენტის მაღალი აქტიურობისას. P4502D6 იზოფერმენტის სუსტი აქტიურობისას პრეპარატის კონცენტრაციაში მნიშვნელოვანი ცვლილებები არ აღინიშნება.

ნახევრად გამოყოფის პერიოდი (T_1/2) პრეპარატის მრავალჯერადი გამოყენების შემდეგ შეადგენს დაახლოებით 30 საათს. პერორალური გამოყენებისას კლირენსი (CLoral) შეადგენს დაახლოებით 0.6 ლ/წთ. ესციტალოპრამის ძირითად მეტაბოლიტებს ნახევრად გამოყოფის პერიოდი უფრო ხანგრძლივი აქვთ. ესციტალოპრამი და მისი ძირითადი მეტაბოლიტები გამოიყოფა ღვიძლით (მეტაბოლური გზა) და თირკმელებით. უდიდესი ნაწილი გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით შარდთან ერთად.

ესციტალოპრამის კინეტიკა ხაზოვანია. წონასწორული კონცენტრაცია -(C_ss) მიიღწევა დაახლოებით 1 კვირაში. საშუალო C_ss 50 ნმოლ/ლ მიიღწევა სადღეღამისო დოზით 10 მგ-ის მიღებისას.

ხანდაზმულებში (65 წლის ზემოთ) ესციტალოპრამი შეყვანილი უნდა იქნას უფრო ნელა, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტების შემთხვევაში. სუბსტანციის რაოდენობა, რომელიც იმყოფება სისტემაში გამოთვლილია ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლის მეშვეობით “მრუდით AUC ფართობის ქვეშ”,  რომელიც ხანდაზმულებში 50%-ით მეტია, ვიდრე ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში.

ჩვენებები:

• ნებისმიერი სიმძიმის დეპრესიული ეპიზოდები;
• პანიკური დარღვევები, რომელთაც თან სდევს აგორაფობია ან მის გარეშე.

მიღების წესი და დოზირება:

ციპრალექსი ინიშნება დღე-ღამეში ერთხელ, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

დეპრესიული ეპიზოდები:

დღეში, როგორც წესი, ინიშნება 10 მგ. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციიდან გამომდინარე დოზა შეიძლება მაქსიმალურამდე იქნას გაზრდილი - 20 მგ/დღე-ღამეში.

ანტიდეპრესიული ეფექტი, როგორც წესი, ვითარდება მკურნალობის დაწყებიდან 2-4 კვირის შემდეგ. დეპრესიის სიმპტომების გაქრობის შემდეგ. მინიმუმ კიდევ 6 თვის განმავლობაში აუცილებელია თერაპიის გაგრძელება, რათა მიღებული ეფექტი განმტკიცდეს.

პანიკური დარღვევები, რომელთაც თან სდევს აგორაფობია ან მის გარეშე: მკურნალობის პირველი კვირის განმავლობაში რეკომენდებულია დოზა 5 მგ-ის ოდენობით დღეში, რომელიც შემდეგ უნდა გაიზარდოს 10 მგ-მდე დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციის შესაბამისად დოზა შეიძლება გაიზარდოს მაქსიმალურამდე - 20 მგ დღეში. მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი მიიღწევა მკურნალობის დაწყებიდან დაახლოებით 3 თვეში. თერაპია გრძელდება რამდენიმე თვის განმავლობაში.

ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წლის ასაკის ზევით): რეკომენდებული ჩვეულებრივი დოზის ნახევარის გამოყენება (ანუ სულ 5 მგ დღეში) და უფრო დაბალი მაქსიმალური დოზის გამოყენება (10 მგ დღეში).

თირკმელების ფუნქცის დაქვეითების დროს: თირკმელების მსუბუქი და საშუალო უკმარისობისას დოზა არ მოითხოვს კორექციას. პაციენტების გამოხატული თირკმელების უკმარისობით (CLcr მლ/მინ ქვემოთ) ციპრალექსი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს.

ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითებისას მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში რეკომენდებული დოზა შეადგენს 5 მგ-ს დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციიდან გამომდინარე დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე დღეში.

ციტოქრომის P4502C19 დაქვეითებული აქტიურობისას: პაციენტებში რომელთაც აქვთ იზოფერმენტ P4502C19-ს სუსტი აქტიურობა, მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ-ს დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური რეაქციიდან გამომდინარე დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე დღეში.

მკურნალობის შეწყვეტა: ციპრალექსით მკურნალობის შეწყვეტისას დოზა ნელ-ნელა უნდა შემცირდეს 1-2 კვირის განმავლობაში, რათა თავიდან იქნას აცილებული მოხსნის სინდრომი.

გვერდითი მოვლენები:

გვერდითი მოვლენები, როგორც წესი, თავს იჩენენ მკურნალობის 1 ან 2 კვირის  განმავლობაში, შემდეგ მათი ინტენსიურობა ნელ-ნელა კლებულობს და ისინი უფრო იშვიათად იჩენენ თავს ხანგრძლივი თერაპიისას.

შედარებით ხშირია: გულისრევა, მადის დაქვეითება, ფაღარათი, ყაბზობა, უძილობა ან ძილიანობა, თავბრუსხვევა, სისუსტე, გაძლიერებული ოფლიანობა, ჰიპერთერმია, სინუსიტები, ლიბიდოს დაქვეითება იმპოტენცია, ეაკულაციის დარღვევა, ანორგაზმია (ქალებში).

შედარებით იშვიათად შეიმჩნევა გემოს რეცეპტორების ფუნქციონირების დაქვეითება და უძილობა.

ასევე შესაძლებელია: ორთოსტატური ჰიპოტენზია, ანტიდიურეზული ჰორმონის არასაკმარისი სეკრეცია, მხედველობის დარღვევა, პირღებინება, სიმშრალე პირის ღრუში, ანაფილაქსიური რეაქციები, ღვიძლის ფუნქციონირების ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვალებადობა, ართრალგია, მიალგია, კრუნჩხვითი შეტევები, ტრემორი, მოძრაობის დარღვევები, სეროტონინური სინდრომი, ჰალუცინაციები, მანია, ცნობიერების დაბინდვა, აგზნება, შფოთვა, დეპერსონალიზაცია, პანიკური შეტევები, გაძლიერებული გაღიზიანებადობა, შარდის შეკავება, გალაქტორეა, კანზე გამონაყარი, ქავილი, ეკიმოზი, პურპურა, ანგიონევროზული შეშუპება.

ამის გარდა,

ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ ციპრალექსით თერაპიის უცებ შეწყვეტამ ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება გამოიწვიოს მოხსნის სინდრომის წარმოქმნა. ესციტალოპრამის მიღების სწრაფად შეწყვეტამ შეიძლება ასევე გამოიწვიოს ისეთი არასასურველი რეაქციები, როგორიცაა თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი და პირღებინება, რომლებიც არ არის მკვერთად გამოხატული და მათი ხანგრძლიობა ასევე შეზღუდულია.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის და მისი კომპონენტების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა;

* ბავშვებში (15 წლამდე);

* მონოამინოქსიდაზის ინჰიბიტორებთან ერთად ერთდროული მიღება, ორსულობა, ძუძუთი კვების პერიოდი.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ ესციტალოპრამი არ შეიძლება დაინიშნოს მაოს ინჰიბიტორებთან ერთად.

◄ ესციტალოპრამი შეიძლება დაინიშნოს მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ 14 დღეში და A-ტიპის მაოს- ინჰიბიტორის მოკლობემიდის თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ მინიმუმ 1 დღეში. უნდა გავიდეს მინიმუმ 7 დღე ესციტალოპრამით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ და მხოლოდ ამის შემდეგაა შესაძლებელი არასელექტიური მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის დაწყება.

ავტომანქანისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე მოქმედება: თუმცა ესციტალოპრამი არ მოქმედებს ფსიქომოტორულ აქტივობაზე, მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ავტომობილის და მექანიზმების მართვა.

◄ სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებით (სუი) თერაპიული ჯგუფის პრეპარატების გამოყენებისას, ესციტალოპრამის ჩავლით, ყურადღება უნდა მიაქციოთ შემდეგს: ზოგიერთი პაციენტი პანიკური აშლილობით სეროტონინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებით (სუი) მკურნალობის საწყის ეტაპზე შეიძლება შეაწუხოს გაძლიერებულმა შფოთვამ. ამგვარი პარადოქსალური რეაქცია, როგორც წესი, ქრება მკურნალობის ორი კვირის განმავლობაში.

◄ ანქსიოგენული ეფექტის წარმოქმნის საშიშროების შესამცირებლად რეკომენდებულია დაბალი საწყისი დოზების გამოყენება.

◄ პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს, თუ განვითარდა კრუნჩხვითი შეტევები. არ არის რეკომენდებული იმ პაციენტებში გამოყენება, რომელთაც აწუხებთ არასტაბილური ეპილეფსია; იმ შეტევებისას რომლებიც ექვემდებარება კონტროლს, აუცილებელია დეტალური დაკვირვება. კრუნჩხვითი შეტევების ზრდის შემთხვევაში, მკურნალობა სუი-ით, ესციტალოპრამის ჩათვლით, უნდა შეწყდეს.

◄ ესციტალოპრამი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს ავადმყოფებს, რომელთაც აწუხებთ ანამნეზში მანია/ჰიპომანია. მანიაკალური მდგომარეობის განვითარებისას ესციტალოპრამის მიღება უნდა შეწყდეს.

◄ პაციენტებში, რომელთაც აწუხებთ შაქრიანი დიაბეტი, ესციტალოპრამმა შეიძლება შეამციროს გლუკოზის დონე სისხლში. ამიტომ შეიძლება აუცილებელი გახდეს ინსულინის და/ან პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების დოზის კორექცია.

◄ ესციტალოპრამისა და სხვა სუი-ს კლინიკური გამოყენების გამოცდილებამ, სუიციდის რისკის შესაძლებელ ზრდასთან დაკავშირებით, გამოავლინა დასახელებული რისკის შესაძლებლობა თერაპიის დასაწყისში. ამ პერიოდში ძალიან მნიშვნელოვანია დიდი ყურადღება მიექცეს პაციენტებს.

◄ ჰიპონატრიემია, რომელიც შეიძლება იყოს დაკვშირებული ანტიდიურეზული ჰორმონის სეკრეციის დარღვევასთან, ესციტალოპრამის მიღების ფონზე თავს იშვიათად იჩენს და როგორც წესი, ქრება თერაპიის შეწყვეტისთანავე.

◄ ესციტალოპრამი და სხვა სუი, სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს, რომლებიც შედიან ჰიპონატრიემიის განვითარების საშიშროების ჯგუფში: ხანდაზმულები, ღვიძლის ციროზით დაავადებული პაციენტები და პაციენტები, რომლებიც იღებენ პრეპარატებს, რომელთაც შეუძლიათ ჰიპონატრიემიის გამოწვევა.

◄ ესციტალოპრამის მიღებისას შესაძლებელია კანზე სისხლჩაქცევების განვითარება (ეკქიმოზი და პურპურა). ესციტალოპრამი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს, რომელთაც მიდრეკილება აქვთ სისხლდენისკენ, და ასევე იმ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ პერორალურ ანტიკოაგულანტებს და პრეპარატებს, რომლებიც მოქმედებენ სისხლის შედედებაზე. რადგანაც ესციტალოპრამისა და ეცტ-ს ერთდროული გამოყენების კლინიკური გამოცდილება შეზღუდულია, ამ შემთხვევებში დანიშვნა სიფრთხილით უნდა მოხდეს.

◄ ესციტალოპრამისა და A ტიპის მაო-ს ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული სეროტონინური სინდრომის განვითარების საშიშროების გამო.

◄ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ ესციტალოპრამს სხვა სუი-ს სეროტონინერგულ პრეპარატებთან ერთდროულად, იშვიათ შემთხვევაში შეიძლება განუვითარდეთ სეროტონინური სინდრომი. აუცილებელია სიფრთხილით გამოვიყენოთ ესციტალოპრამი იმ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომელთაც გააჩნიათ სეროტონინერგული მოქმედება. ისეთ სიმპტომებთან კომბინაცია, როგორიცაა აჟიტირება, ტრემორი, მიოკლონუსი, ჰიპერთერმია, მიუთითებს სეროტონინური სინდრომის განვითარებაზე. თუ ეს მოხდა, სუი-ს ტიპის სეროტონინერგული პრეპარატების მიღება უნდა შეწყდეს და უნდა დაინიშნოს სიმპტომატური მკურნალობა.

◄ ესციტალოპრამისა და ალკოჰოლის ერთდროული მიღება არ რის  რეკომენდებული.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: თავბრუსხვევა, ტრემორი, აგზნება, ძილიანობა, ცნობიერების დაბინდვა, კრუნჩხვითი შეტევები, ტაქიკადრია, ელექტრო კარდიოგრამის ცვლილება ST-T-ის ცვლილებები (QRS კომპლექსის გაფართოება, QT ინტერვალის გახანგრძლივება), არითმია, სუნთქვის დათრგუნვა, გულისრევა, რაბდომიოლიზი, მეტაბოლური აციდოზი, ჰიპოკალემია.

მკურნალობა: არ არსებობს სპეციფიკური ანტიდოტი. სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობისას: კუჭის ამორეცხვა, ადექვატური ოქსიგენაცია, გულისა და სისხლძარღვების და სასუნთქი სისტემის ფუნქციების მონიტორინგი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ფარმაკოდინამიური ურთიერთქმედება

მაო-ს ინჰიბიტორები:

შესაძლებელია სერიოზული არასასურველი რეაქციების წარმოქმნა ციპრალექსისა და მაო-ს ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენებისას. ასევე მაო-ს ინჰიბიტორების მიღებისას იმ პაციენტების მიერ, რომლებმაც მხოლოდ ცოტა ხნის წინ შეწყვიტეს ციპრალექსის მიღება. ამგვარ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს სეროტონინური სინდრომი.

სეროტონინერგული პრეპარატები:

ერთდროულმა გამოყენებამ სეროტონინერგულ პრეპარატებთან ერთად (მაგალითად, ტრამადოლთან, სუმატრიპტანთან და სხვა ტრიპტანინებთან) შეიძლება გამოიწვიოს სეროტონინული სინდრომის განვითარება.

- ციპრალექსმა შეიძლება შეამციროს კრუნჩხვების ზღურბლი. უნდა იქნას გამოჩენილი სიფრთხილე ციპრალექსისა და იმ პრეპარატების ერთდროული დანიშვნისას, რომლებიც ამცირებენ კრუნჩხვების ზღურბლს.

ლითიუმი, ტრიპტოფანი:

ვინაიდან აღნიშნულია შემთხვევები ციპრალექსისა და ლითიუმის ან ტრიპტოფანის ერთდროული დანიშვნისას მათი მოქმედების გაძლიერება, ამიტომ რეკომენდებულია სიფრთხილე მათი ერთდოული დანიშვნისას.

კრაზანა:

ციპრალექსისა და იმ პრეპარატების ერთდროულმა დანიშვნამ, რომლებიც შეიცავენ კრაზანას (Hypericum perforatum) შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი ეფექტების რიცხვის ზრდა

ანტიკოაგულანტები და საშუალებები, რომლებიც მოქმედებენ სისხლის შედედებაზე:

სისხლის შედედების დარღვევა შეიძლება წარმოიქმნას ესციტალოპრამისა და პერორალური ანტიკოაგულანტების და წამლების მიღებისას, რომლებიც მოქმედებენ სისხლის შედედებაზე (მაგალითად, ატიპიურ ანტიფსიქოზურებთან და ფენოთიაზინებთან, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების უმრავლესობასთან, აცეტილსალიცილის მჟავასთან და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან, ტიკლოპიდინთან და დიპირიდამოლთან) ერთდროული დანიშვნისას. ამგვარ შემთხვევებში ესციტალოპრამით თერაპიის დაწყებისას ან დასრულებისას, აუცილებელია სისხლის შედედების დეტალური მონიტორინგი.

ალკოჰოლი:

ესციტალოპრამი არ შედის ალკოჰოლთან ფარმაკოდინამიკურ ან ფარმაკოკინეტიკურ ურთიერთქმედებაში. მაგრამ, ისევე როგორც სხვა ფსიქოტროპული პრეპარატების შემთხვევაში, ესციტალოპრამისა და ალკოჰოლის ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება:

სხვა პრეპარატების მოქმედება ესციტალოპრამის ფარმაკოკინეტიკაზე:

მისმა ერთდროულმა გამოყენებამ პრეპარატებთან, რომლებიც აინჰიბირებენ ციტოქრომ P4502C19-ს, შეიძლება გამოიწვის სისხლის პლაზმაში ესციტალოპრამის კონცენტრაციის ზრდა. სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ესციტალოპრამი ამგვარ პრეპარატებთან, მაგალითად ომეპრაზოლთან ერთად. ამ დროს შეიძლება საჭირო გახდეს ესციტალოპრამის დოზის შემცირება.

სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ესციტალოპრამის მაღალი დოზები ციმეტიდინის, რომელიც წარმოადგენს ციტოქრომების P4502D6, P4503A4 და P4501A2-ის ინჰიბიტორს, მაღალ დოზებთან ერთად.

ესციტალოპრამის მოქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატების ფარმაკოკინეტიკაზე:

ესციტალოპრამი წარმოადგენს იზოფერმენტ P4502D6 ინჰიბიტორს. ესციტალოპრამი სიფრთხლით უნდა დაინიშნოს სხვა იმ სამედიცინო პრეპარატებთან ერთდროულად, რომლებიც მეტაბოლიზდება ზემოთ დასახელებული იზოფერმენტის მეშვეობით და რომელთაც აქვთ მცირე თერაპიული ინდექსი. მაგალითად როგორიცაა ფლეკაინიდა, პროპაფენონი და მეტოპროლოლი ან იმ პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც ძირითადად მეტაბოლიზდება P4502D6-ის მეშვეობით და მოქმედებენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე, მაგალითად, დეზიპრამინის ტიპის ანტიდეპრესანტებთან, კლომიპრამინთან, ნორტრიპტილინთან ერთად. ან რისპერიდონის, თიორიდაზინის, ჰალოპერიდოლის ანტიფსიქოზურების გამოყენებისას. ამ შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის კორექცია.

ესციტალოპრამისა და დეზიპრამინის ან მეტოპროლოლის ერთდროული დანიშვნა იწვევს ბოლო ორი პრეპარატის კონცენტრაციის ორმაგ ზრდას.

ესციტალოპრამმა შეიძლება უმნიშვნელოდ მოახდინოს იზოფერმენტ P4502C19 იზოფერმენტის ინჰიბირება. ამიტომ, რეკომენდებულია სიფრთხილის გამოჩენა ესციტალოპრამისა და იმ პრეპარატების ერთდროული დანიშვნისას, რომელიც მეტაბოლიზდება P4502C19.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არაუმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

CIPROFLOXACIN

მოქმედი ნივთიერება: ციპროფლოქსაცინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ფტორქინოლონების ჯგუფის ანტიბაქტერიული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები:

1 ტაბ.

ციპროფლოქსაცინი .......... 250 მგ;  500 მგ

საინფუზიო ხსნარი:

1 მლ 1 ფლ.

ციპროფლოქსაცინი ........   2 მგ 100 მგ

ვრცლად ციპრინოლი

საერთაშორისო დასახელება:

zinc sulfate

მწარმოებელი: Worwag Pharma GmbH &co .KG, გერმანია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მინერალური ნივთიერებები; მიკროელემენტები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

10 მგ შუშუხუნა ტაბლეტი # 20

ჩვენებები:

თუთია წარმოადგენს ორგანიზმისთვის ძალიან მნიშვნელოვან მიკროელემენტს, რომელსაც ორგანიზმი იღებს გარემოდან, იმდენად რამდენადაც ორგანიზმს არ შეუძლია მისი წარმოქმნა. იგი წარმოადგენს მრავალი ბიოკატალიზატორის (ენზიმის) შემადგენელ კომპონენტს, და ამდენად ძირითადი ცვლის პროცესებში მონაწილეობას ღებულობს. ორგანიზმში მიმდინარე მრავალ პროცესში მონაწილეობის გამო, მისი დეფიციტით გამოწვეული სიმპტომები მრავალფერვანია.

თუთიის უკმარისობამ შეიძლება გამოიწვიოს ინფექციების მიმართ მდგრადობის დაქვეითება. გარდა ამისა, ორგანიზმში თუთიის დეფიციტმა შეიძლება გამოიწვიოს ჭრილობების შეხორცების შენელება. აგრეთვე თუთიის დეფიციტმა შეიძლება გამოიწვიოს მთელი რიგი დარღვევები: ზრდის პროცესის შეფერხება, ქათმის სიბრმავე, შრომის უნარიანობის დაქვეითება, თმის ცვენა, მეხსიერების დაქვეითება. ორგანიზმში თუთიის დეფიციტი დაკავშირებულია როგორც არასაკმარისი რაოდენობით მიღებით - არაბალანსირებული დიეტით, არასწორი კვებით, ასევე ნაწლავებიდან თუთის შეწოვის დარღვევით, და მისი ჭარბი გამოყოფით, მაგალითად ალკოჰოლიზმის დროს, ქრონიკული დიარეის შემთხვევაში (სასაქმებელი საშუალებების ან სხვა მედიკამენტების მიღების პერიოდში).

ადამინთა გარკვეულ ჯგუფს, მაგალითად ორსულებს, მეძუძური დედებს, სპორტსმენებს, მოზარდებსა და ვეგეტარიანელებს გააჩნიათ თუთიის მიმართ მომატებული მოთხოვნილება, რამაც საკვებიდან არასაკმარისი რაოდენობის მიღების შედეგად შეიძლება გამოიწვიოს თუთიის დეფიციტი.

მიღების წესები და დოზები:

მოზრდილებში 1 ტაბლეტი უნდა გაიხსნას 200 მლ წყალში დღეში ერთხელ ჭამის დროს. კურსის ხანგრძლივობა უნდა შეადგენდეს 1 თვეს. განმეორებითი კურსი უნდა ჩატარდეს წელიწადში 2-3–ჯერ.

უკუჩვენება:

ბად-ის კომპონენტების მიმართ ინდივიდუალური აუტანლობა. პრეპარატის გამოყენებამდე აუცილებელია ექიმტან კონსულტაცია. ორსულებსა და მეძუძურ დედებში პრეპარატის გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ ექიმთან შეთანხმებით.

შენახვის პირობები და ვადები:

შეინახეთ ოთახის ტემპერატურაზე ბავშვებისათვის მიუწვდომელ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

საერაშორიდო დასახელება:

Comb. drug

მწარმოებელი:

Marion Biotech Private Ltd, ინდოეთი

საერთო დახასიათება:

ყოველი ტაბლეტის შემადგენლობაში შედის:

ნატრიუმის დიკლოფენაკი ............ 50მგ

პარაცეტამოლი ............................ 500მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ცინეპარი არის ტკივილგამაყუჩებელი და ანთების საწინააღმდეგო კომბინირებული პრეპარატი.

დიკლოფენაკი წარმოადგენს ძლიერმოქმედ არასტეროიდულ ანთებისსაწინააღმდეგო საკურნალო საშუალებას.

პარაცეტამოლი წარმოადგენს დიდი ხნის მანძილზე გამოყენებულ და აფთიაქიდან ურეცეპტოდ გასაცემ სიცხის დამწევ და ტკივილგამაყუჩებელ საშაულებას. მათი ერთდროული გამოყენებისას პარაცეტამოლის მოქმედება იწყება ადრე და  და ამცირებს ტკივილს მანამდე სანამ იწყება ნატრიუმის დიკლოფენაკის მოქმედება.

გამოყენება:

• თავის ტკივილი;
• სტომატოლოგიური ტკივილი;
• ცხელება;
• რევმატიზმი;
• ართრიტი;
• სპორტული და საგზაო ტრავმები;
• დისმენორეა;
• ლუმბაგო და ბურსიტი.

უკუჩვენებები:

პარაცეტამოლის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, პეპტიური წყლულის აქტიური ფორმა ან  ეჭვი მასზე, სისხლდენა კუჭ–ნაწლავიდან. ადრე აღნიშნული მგრძნობელობა ნატრიუმის დიკლოფენაკის მიმართ, ასთმით დაავადებულები, რომელთაც აქვთ ასთმის შეტევები, ჭინჭრის ციება ან ასპირინით ან სხვა ანტისტეროიდული საშუალებებით გამოწვეული მწვავე რინიტი, პროსტაგლანდინების სინთეზზე მაინჰიბირებელი გავლაენის გამო.

სიფრთხილით:

ცინეპარი სიფრთხილით უნდა მიეცეს ავადმყოფებს თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით, ასევე, ავადმყოფებს, რომლებიც ღებულობენ ღვიძლზე მოქმედ სხვა სამკურნალო საშუალებებს.

დოზირება:

მოზრდილები და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები:  1 ტაბლეტი 2–3 –ჯერ დღეში ჭამის შემდეგ ან ექიმის მითითებით.

შენახვა:

პრეპარატი ინახება მშრალ , გრილ ბნელ ადგილზე.

საერთაშორისო დასახელება:

extractum Cynara

მწარმოებელი: Pharm. Fabrik Montavit Ges.m.b.H, ავსტრია.

კლინიკურ- ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ნაღველმდენი საშუალებები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტი #24

შემადგენლობა

- აქტიური ნივთიერება: არტიშოკეს ფოთლის ექსტრაქტი 1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს 55მგ არტიშოკეს ფოთლის მშრალ ექსტრაქტს. ( Cynarae ფოთლის ექსტრაქტს, DER Eჭეშმარიტი = 4-6 : 1, საექსტრაქციო გამხსნელი: გასუფთავებული წყალი), სტანტარტიზირებული to at least 2,5% caffeoylquinic acids.

- სხვა ინგრედიენტებია: 58,6მგ ლაქტოზა, 106,6მგ საქაროზა, მალტო- დექსტრინი, კვარცი, კოლოიდური უწყლო, cellactose ( ცელულოზა, ლაქტოზა), კოპოვიდონი, კროსპოვიდონი, ტალკი, მაგნიუმის სტეა- რატი, ტიტანის დიოქსიდი, ( E-171 ), აკაცია, მეთილცელულოზა, კალციუმის კარბონატი, პოვიდონი, გლიცერინი 85%, FD & C ლურჯი #2 (ფერის ინდექსი #73015), D&C ყვითელი # 10 (ფერის ინდექსი # 47005:1), Eudragite E 12,5, მონტაგლიკოლის ცვილი.

ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების აღწერილობა

მწვანე შემოგარსული ტაბლეტები ბლისტერზე, რომელიც შეიცავს 24 და 60 ერთეულს, გარედან შეფუთულია მეორეულ შეფუთვაში. ასევე არსებობს შეფუთვა - 300 შემოგარსული ტაბლეტი ფართოყელიან კონტეინერში.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ეს წამალი არის ნაღველმდენი საშუალება, რომელიც ასტიმულირებს ნაღვლის გამომუშავებას.

მოქმედების მექანიზმი:

სტანდარტიზირებული არტიშოკეს ფოთლის ექსტრაქტი ასტიმულირებს ნაღვლის გამომუშავებას და აძლიერებს პანკრეასის ფერმენტების სეკრეციას რომლებიც აუცილებელია საჭმლის მონელებისათვის.

ჩვენებები:

მცენარეული სამკურნალო საშუალება.

მიღების წესები და დოზები:

ყოველთვის მიიღეთ ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტები ექიმის დანიშნულებისამებრ. რაიმე გაურკვევლობის არსებობისას აუცილებლად დაუკავშირდით ექიმს.

თუ ექიმმა არ შეარჩია განსხვავებული დოზა, ჩვეულებრივი დოზა არის: უფროსები და მოზარდები 12 წლის ზემოთ: 1-2 შემოგარსული ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში.

მიიღეთ ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტები კვებამდე ცოტა ხნით ადრე, დიდ რაოდენობა არაალკოჰოლურ სასმელთან ერთად (მაგ. 1 ჭიქა წყალი).

არ არსებობს ბავშვებში გამოყენების შემთხვევა.

ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების მიღების ხანგრძლივობას გასაზღვრავს ექიმი ან ფარმაცევტი. აცნობეთ ექიმს თუ სიმპტომები არ გაუმჯობესდა 2 კვირიანი შეუწყვეტელი მკურნალობის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები:

ყველა წამლის მსგავსად, ცინარიქსის შემოგარსულმა ტაბლეტებმაც შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები, თუმცა არა ყოველთვის. თუ რომელიმე გვერდითი მოვლენა გართულდა, ან თუ შეამჩნევთ ისეთ გვერდით მოვლენას, რომელიც არ არის აღნიშნული ინსტრუქციაში გთხოვთ აცნობოთ თქვენს ექიმს ან ფარმაცევტს.

აღინიშნება ძალიან იშვიათი და უმნიშვნელო დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ (უმნიშვნელო დიარეა, ზედა აბდომინალური დარღვევები, გულისრევა, კუჭის წვა).

ორსულობა და ლაქტაცია:

მიმართეთ რჩევისთვის ექიმს ან ფარმაცევტს სანამ მიიღებთ რაიმე წამალს. ორსულებში არტიშოკეს ფოთლის ექსტრაქტის გამოყენების შემსწავლელი კვლევები არ ჩატარებულა. არ არის ცნობილი არტიშოკეს ფოთლის ექსტრაქტის აქტიური ნივთიერებები თუ გადადის დედის რძეში.

ორსულობისას და ლაქტაციისას აუცილებელია სიფრთხილე ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების მიღებისას. თქვენმა ექიმმა უნდა განსაზღვროს მკურნალობის სარგებელი და რისკი.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ მიიღოთ ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტები :

თუ თქვენ ხართ ალერგიული არტიშოკეს ფოთლის ექსტრაქტის მიმართ, ან ღიღილოსებრთა ოჯახის სხვა მცენარეების მიმართ, ან ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების სხვა რომელიმე ინგრედიენტის მიმართ.

თუ თქვენ გაქვთ ჩამოთვლილთაგან რომელიმე დარღვევა:

- ღვიძლის მწვავე  უკმარისობა;

- ნაღვლის დახშული  სადინარი;

- ნაღვლის ბუშტის ემპიემა.

დაიცავით განსაკუთრებული სიფრთხილე ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების მიღებისას;

- მიმართეთ ექიმს თუ სიმპტომები გაუარესდა ან არ გაუმჯობესდა 14 დღეში.

- არ არსებობს ცინარიქსის შემოგარსული ტალეტების გამოყენების მონაცემები 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა:

ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტები არ ახდენს გავლენას ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირების შემთხვევები არ გამოვლენილა.

ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების მიღების გამოტოვება:

არ მიიღოთ ორმაგი დოზა გამოტოვებული დოზის შესავსებად.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

გთხოვთ აცნობოთ თქვენს ექიმს ან ფარმაცევტს თუ ღებულობთ ან ადრე ღებულობდით რაიმე სხვა წამალს, ურეცეპტოდ გასაცემი წამლების ჩათვლით.

ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტების მიღება საკვებთან და სითხესთან ერთად ურთიერთქმედება არ აღინიშნება დღემდე.

შენახვის პირობები და ვადები:

შეინახეთ ცინარიქსის შემოგარსული ტაბლეტები პირველად შეფუთვაში.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ნუ გამოიყენებთ პრეპარატს კოლოფზე არნიშნული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ. ვარგისიანობის ვადა არის ამა თვის ბოლო დღემდე.

საერთაშორისო დასახელება:

CINNARIZINE

მწარმოებელი: Warsaw pharmaceutical work POLFA, პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ცინარიზინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

Ca²⁺ არხების ბლოკატორი; ნოოტროპული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 25 ც., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ცინარიზინი ........    25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზა, კარტოფილის სახამებელი, საქაროზა, მაგნიუმის სტეარატი, პოლივინილპიროლიდონი (პოლლიდონ 25).

ჩვენებები:

• პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევა (რეინოს სინდრომი, ხანგამოშვებითი კოჭლობა, კუნთების სპაზმი);
• ცნს-ში სისხლის მიმოქცევის დარღვევა მაგ., ხერხემლის ბაზალურ არტერიაში სისხლის მიმოქცევის დარღვევა);
• იშემიური სინდრომები ოფთალმოლოგიაში;
• კინეტოზის დროს პროფილაქტიკის მიზნით.
• ლაბირინთული დარღვევისას (თავბრუსხვევა, ყურებში შუილი, გულისრევა, ღებინება), მაგალითად მენიერის სინდრომი.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი გამოიყენება ჭამის დროს.

თავბრუსხვევისა და იშემიური ხასიათის სხვა დარღვევების დროს პრეპარატი ინიშნება 1 ტაბლეტის ოდენობით 3-ჯერ დღეში (სადღეღამისო დოზა შეადგენს 75 მგ-ს). მკურნალობის დასაწყისში დასაშვებია პრეპარატის მიღება ორმაგი დოზით.

კინეტოზის პროფილაქტიკის დროს პრეპარატი გამოიყენება 1 ტაბლეტის ოდენობით მგზავრობამდე 2 სთ-ით ადრე, ხოლო შემდგომში მგზავრობისას 1 ტაბლეტი ყოველ 8 სთ-ში.

მკურნალობის კურსი არ უნდა აჭარბებდეს 3 თვეს.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატის გამოყენებისას შესაძლებელია აღინიშნოს ძილიანობა, მოძრაობის კოორდინაციის დარღვევა, პირის სიმშრალე, აკომოდაციის მოშლა, დიზურია.

იშვიათად ვითარდება საერთო სისუსტის სიმპტომები, გადაღლილობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა, კანზე ალერგიული რეაქციები.

პრეპარატის ხანგრძლივად და 150 მგ-ზე მეტი დოზით გამოყენებისას შესაძლებელია ექსტრაპირამიდული მოშლილობები და არტერიული წნევის დაქვეითება.

იშვიათად აღინიშნება: თავის ტკივილი, სხეულის წონის მომატება, გაძლიერებული ოფლდენა. ბრტყელი ლიქენის განვითარება, კანის ლუპოიდური ცვლილება და ქოლესტაზური სიყვითლე. ინტენსიური, არასასურველი მოვლენების განვითარებისას საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

უკუჩვენებები:

* პარკინსონის დაავადება ან სხვა ექსტრაპირამიდული დარღვევები;

* აგზნებით მიმდინარე ფსიქიური დარღვევები;

* ცინარიზინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული.

ორსულობის პერიოდში პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე ზემოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄პრეპარატის გამოყენებისას მოსალოდნელი თავბრუსხვევის გამო პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ტრანსპორტის მართვისა და იმ სამუშაოების შესრულებისაგან, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

◄ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერტროფიის, პილოროსტენოზის დროს, აგრეთვე გლაუკომით, ეპილეფსიითა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემით დაავადებულ პაციენტებში.

◄ ცინარიზინის გამოყენების უსაფრთხოება ბავშვებში არ არის დადგენილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ცინარიზინი აძლიერებს იმ სამკურნალო საშუალებების მოქმედებას, რომლებიც დამთრგუნველად მოქმედებენ ცნს-ზე:

- დამამშვიდებელი, საძილე, ანქსიოლიზური საშუალებები და ალკოჰოლი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, მშრალ და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

შემადგენლობა:

1 ტაბლეტში (250 მგ) შედის:

აქტიური ნივთიერებები:

Cinnabaris (ვერცხლისწლის გოგირდოვანი ნაერთი)trit D3 ............ 25 mg,

Echinacea (ექინაცეა) trit D1 ...................................................... 25 mg,

Hydrastis (ძირყვითელა) trit D3 .................................................. 25 mg,

Kalium bichromicum (კალიუმის ბიქრომატი) trit D3 ....................... 25 mg;

სხვა ინგრედიენტები (შემავსებლები): ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი, ხორბლის სახამებელი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი :

ჰომეოპათიური სამკურნალო საშუალება

ჩვენებები:

• ცხვირის დანამატი ღრუების მწვავე და ქრონიკული ანთება (სინუსიტი).

უკუჩვენებები :

პრეპარატის დანიშვნა არ შეიძლება ქრომის, ეხინაცეა, სხვა რთულყვავილოვანთა ან რომელიმე შემადგენელი ინგრედიენტის მიმართ გამოვლენილი ჰიპერმგრძნობელობის შემთხვევაში.

პრინციპული მოსაზრებებით, ცინაბსინის დანიშვნა არ შეიძლება პროგრესირებადი სისტემური დაავადებების, მაგალითად, ტუბერკულოზის, ლეიკემიის, ლეიკოზების, კოლაგენოზების, აუტოიმუნური დაავადებების, გაფანტული სკლეროზის, შიდს-ის, აივ-ინფექციისა და სხვა ქრონიკული ვირუსული დაავადებების დროს.

ცინაბსინის გამოყენება მიზანშეწონილია გლუტეინური ენტეროპათიებით დაავადებულ ავადმყოფთათვის. პრეპარატი არ ინიშნება სახამებლის მიმართ ალერგიის დროს (ეს დაავადება გლუტეინური ენტეროპათიისგან სრულიად განსხვავებულია).

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან :

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ცნობილი არ არის.

ჰომეოპათიური პრეპარატებით მკურნალობა სხვა სამკურნალო საშუალებების მიღებას არ გამორიცხავს.

განსაკუთრებული გაფრთხილება და სიფრთხილის განსაკუთრებული ზომები:

თუ ექიმმა გითხრათ, რომ რომელიმე შაქრის აუტანლობა გაქვთ, ცინაბსინის მიღების დაწყებამდე საკონსულტაციოდ ექიმს მიმართეთ.

ყველა სხვა ფარმაცევტული პრეპარატის ანალოგიურად, ცინაბსინის მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში ექიმთან წინასწარი კონსულტაციის შემდეგაა დასაშვები.

2 წლამდე ასაკის ბავშვთა მკურნალობისთვის ცინაბსინის გამოყენება ექიმთან წინასწარი კონსულტაციის შემდეგაა დასაშვები.

დოზირების რეჟიმი და მიღების გზები:

სხვა მითითებათა არარსებობისას ცინაბსინის მიღება შემდეგნაირად ხდება:

დაავადების მწვავე მიმდინარეობის დროს: 2-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებს 1 ტაბლეტს ყოველ 2 საათში (დღეში არაუმეტეს 8 ტაბლეტი), გაუმჯობესების დადგომამდე აძლევენ; შემდეგ, აღნიშნული ასაკის პაციენტები 1 ტაბლეტს დღეში 3-ჯერ, დაავადების სიმპტომების გაქრობამდე იღებენ.

მოზრდილებმა და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებმა 1 ტაბლეტი ყოველ საათში (დღეში არაუმეტეს 12 ტაბლეტი) მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე უნდა მიიღონ. ამის შემდეგ, დაავადების სიმპტომების გაქრობამდე 1-2 ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში ინიშნება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ჰისტამინური H₂-რეცეპტორების ბლოკატორი, H₂-ანტაგონისტების I თაობიდან; ციმეტიდინის გავლენით ითრგუნება მარილმჟავას გამომუშავება როგორც ბაზალური, ისე საკვებით გამოწვეული, აგრეთვე - ჰისტამინით, გასტრინითა და ნაკლებად, აცეტილქოლინით გამოწვეული სეკრეცია. მარილმჟავას დაქვეითებული გამოყოფისა და მომატებული pH გამო პეპსინის აქტივობა მცირდება. ციმეტიდინით ღვიძლში მიკროსომული ფერმენტებიც ითრგუნება.

ჩვენებები

• კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების ფაზაში;
• წყლულოვანი დაავადების გამწვავების პროფილაქტიკა;
• სიმპტომატური წყლულები;
• ეროზიული და რეფლუქს-ეზოფაგიტი;
• ცოლინგერ-ელისონის სინდრმი;
• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა მონაკვეთებში ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანების პროფილაქტიკა;
• კუჭ-ნაწლავის ზედა განყოფილებებიდან სისხლდენის რეციდივების პროფილაქტიკა და პოსტოპერაციული პერიოდში სისხლდენის პროფილაქტიკა.

დოზირების რეჟიმი

დგინდება ინდივიდუალურად. ავადმყოფს უნიშნავენ 200-400 მგ 3-4-ჯერ დღეში და კიდევ 400-600-800 მგ ძილის წინ.

კუნთებში შესაყვანი ერთჯერადი დოზაა 200 მგ; საჭიროებისამებრ შეჰყავთ ნაკადურად ან წვეთოვანი გადასხმით 75-100 მგ/სთ; აღნიშნულ შემთხვევაში მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 1.5 გ არ აღემატება.

გვერდითი მოვლენები

მოსალოდნელი თავის ტკივილი, დაღლილობა, ძილიანობა, ყაბზობა, ფაღარათი, მეტეორიზმი, გულისრევა, ღებინება, მიალგია, კანზე გამონაყარი; იშვიათად - ღვიძლის ტრანსამინაზების მომატებული აქტივობა (დროებითი) და კრეატინინის მაღალი დონე სისხლში, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია, პარესთეზიები, დეპრესია;

ცალკეულ შემთხვევებში - ჰიპერპროლაქტინემია, გინეკომასტია, გალაქტორეა, იმპოტენცია.

უკუჩვენებები

ჭარბი მგრძნობელობა (ჰიპერსენზიტივობა) ციმეტიდინისადმი.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ სიფრთხილეა საჭირო ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციებში პათოლოგიური გადახრის შემთხვევებში.

♦ მკურნალობის დაწყებამდე უნდა გამოირიცხოს ავთვისებიანი სიმსივნე საყლაპავში, კუჭში და თორმეტგოჯა ნაწლავში.

♦ ციმეტიდინით მკურნალობის უეცარი შეწყვეტა არაა სასურველი წყლულოვანი დაავადების მოსალოდნელი რეციდივის გამო.

♦ ხანგრძლივი მიღების შემთხვევაში აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობისა და პერიფერიული სისხლის სისტემატური კონტროლი.

♦ პლაცენტარული ბარიერი შეღწევადია ციმეტიდინისადმი, იგი რძეშიც გადადის. ამიტომ, მისი მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის (ძუძუთი კვების) პერიოდში არაა რეკომენდებული.

♦ ბავშვებში და 14 წლის ასაკამდე მოზარდებში გამოყენებაც არაა რეკომენდებული.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

- ციმეტიდინისა და რიგი პრეპარატების ერთდროული მიღების შემთხვევაში, რომლებიც ღვიძლში გარდაიქმნება (პროპრანოლოლი, ვერაპამილი, ბენზოდიაზეპინები, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტები, ამინოფილინი, გლიპიზიდი, გლიბურიდი, მეტოპროლოლი, მეტრონიდაზოლი, ლიდოკაინი, პროკაინამიდი, ციკლოსპორინი) სისხლში მათი კონცენტრაციის მატებაა მოსალოდნელი;

- იტროკონაზოლთან ან კეტოკონაზოლთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში - მათი შეთვისების მნიშვნელოვანი დაქვეითება აღინიშნება;

- სუკრალფატთან ან ანტაციდებთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში - თვით ციმეტიდინის შეთვისება მცირდება. ციმეტიდინის მიღება სისხლის წარმოქმნის დამთრგუნველ პრეპარატებთან ერთდროულად არაა რეკომენდებული.