ფარმაკოლოგიური თვისებები

ცეფოპერაზონი წარმოადგენს III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ან ნახევრად სინთეზურ ანტიბიოტიკს. მოქმედების მექანიზმის მიხედვით იგი მიეკუთვნება ბაქტერიის უჯრედის კედლის სინთეზის ინჰიბიტორს, სადაც ტრანსპეპტიდაზას ბლოკირებით ხელს უშლის მუკოპეპტიდის მურეინის სინთეზს, რის შედეგადაც ავლენს ბაქტერიციდულ მოქმედებას.

მას გააჩნია ფართო სპექტრის ანტიმიკრობული მოქმედება გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ, როგორებიცაა:

გრამ-დადებითი მიკროორგანიზმები - Staphylococcus aureus პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი და არამაპროდუცირებელი შტამები), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyrogens (A-ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკები), Streptococcus agalactiae (B ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკები) ცეფოპერაზონის მიმართ შედარებით ნაკლებად მგრძნობიარეა Corynebacterium spp., და Streptococcus faecalis შტამები.

გრამ-უარყოფითი მიკროორგანიზმები: Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Citobacter spp., Serratia spp., Proteus mirabillis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Morganella morganii, Salmonella და Shigella spp. პრეპარატის მიმართ მაღალი მგრძნობელობით გამოირჩევა Pseudomonas aeruginosa-ს შტამების უმრავლესობა. მის მიმართ მგრძნობიარენი არიან აგრეთვე სხვა გრამუარყოფითი ბაქტერიები (Acinetobacter spp.,  და სხვა) პრეპარატი აქტიურია ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი და/ან არამაპროდუცირებელი შტამების მიმართ Haemophilus influencae, Neisseria gonorrhoeae და Neisseria meningitidis);

ანაერობები: ცეფოპერაზონი აქტიურია სპორების წარმოქმნელი (Clostridium spp.) და სპორების არწარმომქმნელი ისეთი ანაერობების მიმართ, როგორიცაა: გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები  (Peptococcus, Peptostreptococcus, Eubacterium, Lactobacillus, Fusobacterium და Bacteroides spp. ზოგიერთი სხვა სახეობები).

ფარმაკოკინეტიკა

ცეფოპერაზონი პერორალურად მიღებისას არ შეიწოვება, იგი კეთდება მხოლოდ კუნთებში და ვენაში.

0.25, 0.50 და 1.0 გ პრეპარატის კუნთებში შეყვანისას სისხლის შრატში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 1 საათის შემდეგ და შესაბამისად შეადგენს 22 მკგ/მლ-ში, 33 მგკ/მლ-ში და 65 მკგ/მლ-ში; პრეპარატის 1.0, 2.0 და 3.0 გ დოზით ვენაში 15 წუთიან ინფუზიას შეესაბამება მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში 153, 252 და 340 მკგ/მლ-ში. პრეპარატის 90% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ცეფოპერაზონის ნახევარგამოყოფის პერიოდი საშუალო შეადგენს 2 საათს, რომელიც არ არის დამოკიდებული პრეპარატის შეყვანის გზაზე;

პრეპარატი კარგად აღწევს და ასევე კარგად ნაწილდება ორგანიზმის სითხეებსა და ქსოვილში. თერაპიულ დოზებში მიღების შემთხვევაში აღინიშნება ასციტურ, პერიტონეული და  სინოვიალურ  სითხეებში, აგრეთვე ნაღველსა და ნაღვლის ბუშტის კედლებში, ნახველში, ფილტვებში, მიოკარდიუმში, თირკმელებში, შარდგამომყოფ გზებში, საკვერცხეებში. საშვილოსნოში, ფალოპის მილებში. ზურგის ტვინის სითხესა და თავის ტვინის ქსოვილში. იგი ორგანიზმიდან ელიმინირდება ძირითადად ნაღველით (70-80%) და შარდით (20-30%).

2.0 გ პრეპარატის ვენაში შეყვანის შემდეგ მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია ნაღველში აღინიშნება 3 საათის შემდეგ. პრეპარატი გამოიყოფა აქტიური ფორმის სახით (მეტაბოლიზდება 1%-ზე ნაკლები); ვინაიდან იგი ძირითადად გამოიყოფა ნაღველით, პაციენტებს, რომლებიც დაავადებულები არიან თირკმელების უკმარისობით (მძიმე ფორმის გამოკლებით), შეუძლიათ პრეპარატი მიიღონ სამკურნალო სქემის კორექციის გარეშე.

ჩვენებები

პრეპარატი გამოიყენება იმ ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ, რომელთა გამომწვევი მიკროორგანიზმები მგრძნობიარენი არიან მის მიმართ:

• ზემო და ქვემო სასუნთქი გზების ინფექციები;
• შარდ-სასქესო სისტემების ინფექციები, მათ შორის გონორეა;
• მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ინფექციები (ენდომეტრიტი და სხვა);
• პერიტონიტი, ქოლეცისტიტი და სხვა აბდომინალური ინფექციები;
• სეფსისი;
• რბილი ქსოვილებისა და კანის ინფექციური დაავადებები;
• სახსრებისა და ძვლების ინფექციები.
• პრეპარატი გამოიყენება აგრეთვე გინეკოლოგიური, აბდომინალური, ტრავმატოლოგიური, თორაკალური, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკისათვის.

დოზირების რეჟიმი

მოზრდილებში საშუალო დღეღამური დოზა შეადგენს 2-4 გ-ს, შეყვანის სიხშირეა დღეში 2-ჯერ ყოველ 12 საათში. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 7-14 დღეს და უფრო მეტ ხანს დაავადების სიმძიმის ხარისხის მიხედვით.

მძიმე ფორმის ინფექციების შემთხვევაში დოზა შესაძლოა გავზარდოთ 8 გ-მდე დღეში (მაქსიმალური). აღნიშნული დოზა თანაბრად დაყოფილი სახით შეყავთ 8-12 საათიანი ინტერვალით.

გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტის დროს, პრეპარატი კეთდება ერთჯერადად კუნთებში, დოზით 500 მგ.

ოპერაციისშემდგომი გართულებების პროფილაქტიკისათვის პრეპარატი ინიშნება ოპერაციის დაწყებამდე 30-60 წუთიანი ინტერვალით ერთჯერადად ვენაში, დოზით 1 გ ან 2 გ. პრეპარატის შეყვანა შესაძლოა გავიმეოროთ იმავე დოზით 12 საათის შემდეგ, აუცილებლობის შემთხვევაში. მაგ. კოლორექტულ მიდამოში ოპერაციის დროს. პრეპარატის შეყვანა შესაძლებელია ოპერაციის შემდეგ 3 დღის განმავლობაში ყოველ 12 საათში ერთხელ.

მძიმე ფორმის თირკმელების უკმარისობის შემთხვევაში (კრეატინინის კლირენსი

3 თვის ასაკის ზევით ბავშვებში პრეპარატი კუნთებში დღეღამის განმავლობაში შეყავთ დოზით 50-დან 200 მგ/კგ (მაქსიმალური მგ/კგ) სადღეღამისო დოზა იყოფა 2 შეყვანაზე 12 სათში ერთხელ.

3 თვემდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატს იყენებენ მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენების შემთხვევაში.

მოზრდილებში პრეპარატის ვენაში შესაყვანი მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა შეადგენს 2 გ-ს, ხოლო ბავშვებში 50 მგ/კგ წონაზე  შეყვანის ხანგრძლივობა უნდა შეადგენდეს არანაკლებ 3-5 წუთს.

- ვენაში შესაყვანი ხსნარი მზადდება ექსტემპორალურად. გამხსნელად შესაძლოა გამოვიყენოთ 5%-იანი გლუკოზა, ნატრიუმის ქლორიდის 0.9%-იანი იზოტონური ხსნარი, რინგერ-ლაქტატის ხსნარი და საინექციო სტერილური წყალი.

- წვეთოვანი სახით ვენაში შეყვანის მიზნით 1 გ პრეპარატს ხსნიან 5 მლ საინექციო სტერილურ წყალში. მიღებული ხსნარს უმატებენ საინფუზიო ხსნარს 20-100  მგ/მლ კონცენტრაციის მიღებამდე. შეყვანის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ხსნარის მოცულობაზე და შეადგენს 10-დან 30 წთ-ს და უფრო მეტს.

კუნთებში შესაყვანი ხსნარის მოსამზადებლად შესაძლოა გამოვიყენოთ შემდეგი სახის გამხსნელები: საინექციო სტერილური წყალი, 0.5%-იანი ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის და ნატრიუმის ქლორიდის 0.9%-იანი იზოტონური ხსნარი, რომელთაც უმატებენ 3 მლ მოცულობის 1 გ პრეპარატს. პრეპარატი დუნდულოს კუნთებში შეყავთ ღრმად. ცეფოპერაზონის ახლად დამზადებული ხსნარი ინახება 24 საათის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები

ცეფოპერაზონმა, ისევე როგორც სხვა ცეფლოსპორინების ჯგუფის პრეპარატებმა შესაძლოა გამოიწვიოს შემდეგი სახით გვერდითი მოვლენები: პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას: კანზე გამონაყარი, ურტიკარია, სხეულის ტემპერატურის მომატება, ეოზინოფილია. გამოხატული გვერდითი მოვლენების შემთხვევაში პრეპარატის გამოყენება უნდა შევწყვიტოთ და გამოვიყენოთ ანტიჰისტამინური პრეპარატები.

ჰემატოლოგიური მაჩვენებლების მხრივ: პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობა იწვევს შექცევად ნეიტროპენიას, ჰემოგლობინისა და ჰემატოკრიტის მაჩვენებლების მცირე დაქვეითებას, ასევე შესაძლებელია კუმბსის ცრუ-დადებითი რეაქცია.

ადგილი აქვს აგრეთვე ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის გარდამავალ მომატებას.

პრეპარატის მიღებისას შესაძლოა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ გართულებები, მადის დაკარგვა, გულისრევა, ფაღარათი, იშვიათად დიარეა, რომელიც ხშირ შემთხვევაში არ მოითხოვს პრეპარატის მიღების შეწყვეტას და დამატებითი მკურნალობის ჩატარებას.

ადგილობრივი რეაქციების მხრივ: კუნთებში შეყვანის ადგილას ტკივილის შეგრძნება. ცეფოპერაზონს, ისევე როგორც სხვა ცეფალოსპორინების ჯგუფის პრეპარატებს გააჩნია ადგილობრივი გამაღიზიანებელი მოქმედება, რის გამოც ვენაში შეყვანისას მას შეუძლია გამოიწვიოს პერიფლებიტების განვითარება.

უკუჩვენებები

* პრეპარატის მიღება წინააღმდეგნაჩვენებია ცეფალოსპორინებისა და სხვა ბეტალაქტამური ანტიბიოტიკებისადმი მომატებული მგრძნობელობის დროს.

* პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მძიმე ფორმის ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის უკმარისობა პრეპარატის მიღება წინააღმდეგნაჩვენებია.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში საჭიროა თავი შევიკავოთ ალკოჰოლური სასმელების მიღებისაგან.

♦ ვიტამინ K-ს დეფიციტის შემთხვევაში (არასრულფასოვანი კვება, საკვების შეწოვის დარღვევა, მაგ. მუკოვისციდოზის დროს, ან ხანგრძლივ პარენტერულ კვებაზე მყოფი პაციენტები), საჭიროა პროთრომბინის დროის კონტროლი და აუცილებლობის შემთხვევაში ვიტამინ K-ს დანიშვნა.

ჭარბი დოზირება

რეკომენდებული დოზებით პრეპარატის მიღების შემთხვევაში ჭარბი დოზირების მოვლენები არ აღინიშნება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

ცეფოპერაზონის შერევა ამინოკლიკოზიდებთან ერთ შპრიცში ფარმაცევტული შეუთავსებლბის გამო არ არის რეკომენდებული.

საერთაშორისო დასახელება:

CEFOPERAZONE

მწარმოებელი: ABOLMED

მოქმედი ნივთიერება: ცეფოპერაზონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბიოტიკი III თაობის ცეფალოსპორინი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში 10 მლ, შეფუთვაში 1. 5 და 50 ც.

1 ფლ.

ცეფოპერაზონი .....  500 მგ

1 ფლ.

ცეფოპერაზონი ......    1 გ

ვრცლად დარდუმი

საერთაშორისო დასახელება:

CEFOPERAZONE

მწარმოებელი: PFIZER, იტალია

მოქმედი ნივთიერება: ცეფოპერაზონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში.

1 ფლ.

ცეფოპერაზონი ...........  1 გ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ცეფობიდი წარმოადგენს სინთეზურ ცეფალოსპორინების რიგის ანტიბიოტკს პარენტერული გამოყენებისათვის. იგი მიეკუთვნება ბეტა-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებს. მისი მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია მიკრობის უჯრედის გარსის კედლის სინთეზის დარღვევით, მასში შემავალი მუკოპროტეინის-მურეინის სინთეზის ბლოკირების გამო ფერმენტ ტრანსპეპტიდაზას ინჰიბირების შედეგად.

ცეფობიდი, ისევე როგორც სხვა ბეტალაქტამური ანტიბიოტიკები ხელს უშლიან მიკრობის უჯრედის გარსში ჰეპტიდოგლიკონების პოლიმერულ ჯაჭვებს შორის კავშირების წარმოქმნას პენტაგლიცინური ხიდაკების მეშვეობით, ვინაიდან მათი სტრუქტურის ნაწილი წააგავს ბაქტერიის უჯრედის კედლის D-ალანილ-D-ალანილ-ჰეპტიდურ ჯაჭვს. აღნიშნული გარემოება უდევს საფუძვლად მათ ბაქეტიციდულ ზემოქმედებას მიკრობებზე.

in vitro იგი ხასიათდება მოქმედების ფართო სპექტრით მრავალი გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ. პრეპარატი ხასიათდება მყარი მდგრადობით ბეტა-ლაქტამაზების მოქმედების მიმართ. ცეფობიდი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ: გრამდადებითი მიკროორგანიზმები:

Staphylococcus aureus პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი ან არამაპროდუცირებელი შტამები, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (A-ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი), Streptococcus agalactiae (B ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი), Enterococcus faecalis -ის (ენტეროკოკი) მრავალი შტამები, ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკების მრავალი სხვა შტამები.

გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები:

Escherichia coli, Klebsiella spp. -ს სახეობები, Enterobacter spp., -ის სახეობები, Haemophilus influenzae ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი ან არამაპროდუცირებელი შტამები, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, (ადრეProteus morganii), Providencia rettgeri  (ადრე Proteus rettgeri) Providencia -ს სახეობები, Serratia -ს სახეობები (Serratia marcescens ჩათვლით), Salmonella spp., და Shigella spp., -ს სახეობები, Pseudomonas aeruginosa და Pseudomonas სხვა სახეობები,

ანაერობული მიკროორგანიზმები: გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები (Peptococcus, Peptostreptococcus და Veillonella spp -ს სახეობების ჩათვლით).

გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები (Clostridium spp., Eubacter spp., Lactobacillus spp -ს სახეობების ჩათვლით).

გრამუარყოფითი ჩხირები Fusobacterium spp., მრავალი შტამი Bacteroides fragilis spp., Prevotella spp. და სხვა. Bacteroides spp შტამების წარმომადგენელი).

ფარმაკოკინეტიკა:

ცეფობიდის მაღალი კონცენტრაციები სისხლში, ნაღველში და შარდში აღინიშნება მისი ერთჯერადი დოზით შეყვანისას. მისი თერაპიული კონცენტრაციები აღმოჩენილია ყველა ქსოვილსა და სითხეში.

სისხლის შრატში ცეფობიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მისი შეყვანის მიუხედავად შეადგენს დაახლოებით 2 სთ-ს. ცეფობიდი ორგანიზმიდან გამოიყოფა ნაღველთან და შარდთან ერთად. ნაღველში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება მისი შეყვანიდან ძირითადად 1-3 სთ-ის შემდეგ, რომელიც 100-ჯერ აღემატება სისხლის შრატში მის კონცენტრაციას. შარდში პრეპარატის კონცენტრაციები, რომლებიც აღემატებოდა 2200 მკგ/მლ-ს აღმოჩენილი იქნა 15 წთ-ის შემდეგ ცეფობიდის 23 გ-იანი დოზით ვენაში ინექციის შემდეგ. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება ამავე დროს იზრდება მისი შარდთან ერთად ექსკრეციაც. ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის უკმარისობის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია ცეფობიდის დაგროვება სისხლის შრატში.

ჩვენებები:

ცეფობიდი გამოიყენება მის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ:

• ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები;
• საშარდე გზების ინფექციები;
• მუცლის ღრუს ორგანოების ინფექციები - პერიტონიტი, ქოლეცისტი და სხვა ინტრააბდომინალური ინფექციები;
• სეპტიცემია;
• მენინგიტი;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები;
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები;
• მცირე მენჯის ღრუს ინფექციები: ენდომეტრიტი, გონორეა და შარდ-სასქესო სისტემის სხვა ინფექციები;
• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ქირურგიული, უროლოგიური და გინეკოლოგიური ოპერაციების შემდგომი ინფექციების გართულებების პროფილაქტკა.

ცეფობიდი ჩვენებების მიხედვით ინიშნება კომბინირებული მკურნალობის სახით სხვა ანტიბიოტიკებთან ერთად.

მიღების წესი და დოზირება:

ცეფობიდის ჩვეულებრივი სადღეღამისო დოზა მოზრდილებში შეადგენს 2-4 გ-ს დაყოფილს თანაბარ დოზებად, ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ. მძიმე ინფექციების შემთხვევაში შესაძლებელი სადღეღამისო დოზის გაზრდა 8 გ-მდე ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ.

ცეფობიდის შეყვანისას 12 გ ან 16 გ დაყოფილი თანაბარი დოზის სახით ყოველ 8 სთ-ში რაიმე გართულებები არ იქნა გამოვლენილი.

გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტის დროს პრეპარატი შეჰყავთ კუნთებში 500 მგ დოზით დღეში ერთხელ.

ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკის მიზნით ინიშნება პრეპარატის 1 გ ან 2 გ ვენაში ერთჯერადი ინექციის სახით, 30-90 წთ-ით ადრე ოპერაციის დაწყებამდე. შესაძლებელია ცეფობიდის იგივე დოზის განმეორება 12 სთ-ის შემდეგ, მაგრამ უმრავლეს შემთხვევებში არანაკლებ 24 სთ-ის განმავლობაში.

ინფიცირების მომატებული რისკის მქონე ოპერაციების დროს მაგ. კოლორექტალურ მიდამოში, გულზე ღია ოპერაციების და სახსრების პროტეზირების დროს. პრეპარატის პროფილაქტიკური მიზნით გამოყენება შესაძლებელია ოპერაციის შემდეგ 72 სთ-ის განმავლობაში.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს პრეპარატის ჩვეულებრივი სადღეღამისო დოზა შეადგენს 2-4 გ-ს. ავადმყოფებში კრეატინინის კლირენსით 18 მლ/წთ უფრო ნაკლები ცეფობიდის სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ-ს. ბავშვებში ცეფობიდის სადღეღამისო დოზა შეადგენს 50-დან 200 მგ/კგ წონაზე ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ. ახალშობილებში (>8 დღეზე) პრეპარატი შეყავთ ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ. 3 თვემდე ასაკის ბავშვებში მძიმე ინფექციების დროს, ბაქტერიული მენინგიტის ჩათვლით, პრეპარატის სადღეღამისო დოზა შეადგენს 300 მგ/კგ წონაზე.

ვენაში ინექციის დროს საჭიროა ცეფობიდის სტერილური ფხვნილის გახსნა შესაბამის ხსნარში.

პრეპარატის განზავებისათვის საჭირო ხსნარები:

შემდგომში მიღებული ხსნარის მთლიანი რაოდენობა იხსნება ვენაში შესაყვან ერთ-ერთ საინფუზიო ხსნარში.

ვენაში შესაყვანი ხსნარებისათვის საჭირო გამხსნელები:

ვენაში ინფუზიის დროს ცეფობიდის ყოველ 1 გ ან 2 გ ფლაკონს ხსნიან 20-100 მლ შესაბამის სტერილურ ხსნარში და შეყავთ 15 წთ-დან 1 სთ-ის განმავლობაში. იმ შემთხვევაში, როდესაც გამხსნელად იყენებენ სტერილურ წყალს, პრეპარატის შემცველ ფლაკონს ემატება არ აუმეტეს 20 მლ.

ვენაში უწყვეტი ინფუზიის დროს ცეფობიდის ყოველ 1 გ ხსნიან 5 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. მიღებული ხსნარი ემატება შესაბამის გამხსნელს, რომელსაც იყენებენ ვენაში ინფუზიის დროს.

მოზრდილებში ვენაში ინექციის მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა შეადგენს 2 გ-ს, ხოლო ბავშვებში 50 მგ/ კგ წონაზე. პრეპარატს ხსნიან შესაბამის გამხსნელში საბოლოო კონცენტრაციით 100 მგ/მლ-ში და შეჰყავთ 3-5 წთ-ის განმავლობაში.

კუნთებში შესაყვანი ხსნარის მოსამზადებლად შესაძლოა გამოვიყენოთ საინექციო სტერილური წყალი. იმ შემთხვევაში, როდესაც საჭიროა 250 მგ/მლ-ზე მეტი კონცენტრაციის ხსნარის მომზადება რეკომენდებულია ლიდოკაინის ხსნარის გამოყენება. აღნიშნული ხსნარის მომზადება ხდება სტერილური საინექციო წყლისა და 2% ლიდოკაინის ხსნარის კომბინაციით, რაც შეესაბამება 0.5%-იან ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის ხსნარს.

რეკომენდებულია განზავების შემდეგი ორსაფეხურიანი მეთოდი:

- თავდაპირველად ხდება საჭირო რაოდენობის სტერილური საინექციო წყლის დამატება და ფლაკონის კარგად შენჯღრევა ფხვნილის სრულ გახსნამდე.

- შემდგომში საჭიროა ლიდოკაინის 2% ხსნარის აუცილებელი რაოდენობის დამატება და შერევა.

ცეფობიდის კუნთებში ინექცია წარმოებს დუნდულო კუნთში ღრმად, ან თეძოს წინა ზედაპირზე.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული და იმუნოპათოლოგიური რეაქციები:

მაკულოპაპულოზური გამონაყარი, ურტიკარია, ეოზინოფილა და წამლისმიერი ცხელება.

სისხლის სურათის მხრივ: აღინიშნება ნეიტროფილების უმნიშვნელო დაქვეითება - ნეიტროპენია; პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობით შესაძლებელია შექცევადი ნეიტროპენია კუმბსის პირდაპირი ანტიგლობულინური სინჯი. იშვიათად - ხანმოკლე ეოზინოფილია და ჰიპოპროთრომბინემია.

ღვიძლი: ღვიძლის ტრანსამინაზების ALT,ACT და ტუტე ფოფოსფატაზას აქტივობის ზომიერი მომატება.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, დიარეა, რომელიც მალევე გაივლის სიმპტომური ან პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის შედეგად.

ადგილობრივი რეაქციები: ტკივილი ინექციის ადგილზე, ფლებიტი.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა  ცეფალოსპორინების რიგის ანტიბიოტიკების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს პრეპარატის დანიშვნა შესაძლებელია მხოლოდ განსაკუთრებული აუცილებლობის შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების პოტენციურ რისკს.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ ცეფობიდით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია ალერგოლოგიური ანამნეზის შეგროვება, განსაკუთრებით ბეტა-ლაქტამაზას ანტიბიოტიკების მიმართ მგრძნობელობაზე. ცნობილია პენიცილინებისა და ცეფალოსპორინების  ანტიბიოტიკებს შორის ჯვარედინი ალერგია. პაციენტებში პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ ალერგიული რეაქციის შემთხვევაში ანამნეზში, პრეპარატის გამოყენება ხდება განსაკუთრებული სიფრთხილით. პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის რეაქციის შემთხვევაში (რომლებიც მძიმეა და საკმაოდ ხშირად მთავრდება ლეტალური გამოსავლით), საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.

◄ სერიოზული ანაფილაქსიური რეაქციების შემთხვევაში საჭიროა ორგანიზმში ადრენალინის შეყვანა. აუცილებლობისას ჟანგბადის გამოყენება, ვენაში სტეროიდების შეყვანა და ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის ჩათვლით.

◄ ცეფობიდი ორგანიზმიდან გამოიყოფა ნაღველთან ერთად. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება. სანაღვლე გზების ობტურაციის მძიმე ფორმების ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევების შემთხვევაში საჭიროა ცეფობიდის დოზის კორექცია.

◄ ცეფობიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მნიშვნელოვნად მცირდება ჰემოდიალიზის დროს. პრეპარატის შეყვანა ხდება მხოლოდ დიალიზის დამთავრების შემდეგ.

◄ ცეფობიდით მკურნალობის დროს, ისევე როგორც სხვა ანტიბიოტიკების მიღებისას ადგილი აქვს ორგანიზმში ვიტამინების დეფიციტს. აღნიშნულ რისკს ექვემდებარება გამოფიტული ორგანიზმის მქონე ან საკვების შეწოვის დაქვეითებული უნარის მქონე პირები, მაგ კუჭქვეშა ჯირკვლის მუკოვისციდოზით დაავადებული პაციენტები, აგრეთვე პაციენტები, რომლებიც ხანგრძლივი დროის განმავლობაში იმყოფებიან პარენტერულ კვებაზე. აღნიშნულ ავადმყოფებში საჭიროა პროთრომბინის დროის სისტემატური კონტროლი, ხოლო აუცილებლობის შემთხვევაში ვიტამინების დანიშვნა.

◄ ცეფობიდით ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში მკურნალობის შედეგად, შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს მის მიმართ მდგრადი მიკროორგანიზმების სწრაფ ზრდას.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ეპილეფსიური გულყრები, იშვიათად - ანაფილაქსიური შოკი, რომელიც ხშირად პაციენტის ლეტალური გამოსავლით მთავრდება.

მკურნალობა: სიმპტომური. ეპილეფსიური გულყრების დროს ანტიკონვულსური მკურნალობა დიაზეპამის გამოყენებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- კომბინირებული მკურნალობის დროს ცეფობიდის და ამინოგლიკოზიდების ხსნარების ერთდროულად შერევა მათი ფარმაცევტული შეუთავსებლობის გამო რეკომენდებული არ არის. ცეფობიდის შეყვანა წარმოებს ამინოგლიკოზიდების შეყვანამდე.

- ალკოჰოლური სასმელების გამოყენებისას ცეფობიდით მკურნალობის პროცესში და ყველაზე გვიან მე-5 დღეს მისი შეყვანიდან, შესაძლებელია სახის ჰიპერემია, ოფლიანობა, თავის ტკივილი და ტაქიკარდია.

- შესაძლებელია შარდში ბენედიქტის ან ფელინგის ხსნარში გლუკოზის შემცველობაზე ცრუდადებითი რეაქცია.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ცეფობიდის პარენტერული ხსნარები ინახება მინის ან პლასტმასის შპრიცებში, მინის ან მყარი პლასტმასის ფლაკონებში. მაცივარში 2-8⁰C ტემპერატურაზე.

საერთაშორისო დასახელება:

CIPROFLOXACIN

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: ციპროფლოქსაცინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ფთოქინოლონების ჯგუფის ანტიბაქტერიული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ, შეფუთვაში 5 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ციპროფლოქსაცინის ჰიდროქლორიდი ....  500 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, სიმინდის სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი, გასუფთავებული ტალკი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, შემომგარსავი ნივთიერებების ნარევი Ready Mix White (ჰიპრომელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტიტანის დიოქსიდი (E171)).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ცეფლოქსი-ავერსი ფთოქინოლონების ჯგუფის სინთეზური ანტიბაქტერიული საშუალებაა. პრეპარატი ხასიათდება ანტიმიკრობული მოქმედების ფართო სპექტრით. ციპროფლოქსაცინი მიკრობის უჯრედში აინჰიბირებს ფერმენტ დნმ-ჰირაზას (II და IV ტოპოიზომერაზებს, რომლებიც უზრუნველყოფს ქრომოსომული დნმ-ის სუპერსპირალიზაციას ბირთვული რნმ-ის ირგვლი), რის შედეგადაც ირღვევა ქრომოსომული ინფორმაციის ტრანსკრიფცია და დნმ-ის ბიოსინთეზი, ბაქტერიის ზრდისა და გამრავლების პროცესი.

პრეპარატი იწვევს გამოხატულ მორფოლოგიურ ცვლილებებს (მათ შორის, უჯრედული კედლისა და მემბრანების) და ბაქტერიის უჯრედის სწრაფ კვდომას. ციპროფლოქსაცინის დაბალი ტოქსიკურობა მაკროორგანიზმის უჯრედებისადმი აიხსნება მათში დნმ-ის ჰირაზას არარსებობით.

ციპროფლოქსაცინი მოქმედებს ბაქტერიციდულად გრამუარყოფით მიკროორგანიზმებზე პროლიფერაციისა და მოსვენების ფაზებში, გრამდადებით მიკროორგანიზმებზე - მხოლოდ პროლიფერაციის ფაზაში.

In vitro ციპროფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარეა: Acinobacter calcoaceticus, Aeromonas caviae, Aeromonas hydrophyla, Alcaligenes spp., Brucella melitensis, Campylobacter coli, Campylobacter jejuni, Chlamydia trachomatis, Citrobacter diversus, Citrobacter freundii, Corynebacterium diphtheriae, Edwardsiella tarda, Enterobacter aeorogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Flavobacterium spp., Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei, Klebsiella pneumoniae, Klebsiella oxytoca, Legionella pneumophila, Listeria monocytogenes, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Morganella morganii, Mycobacterium kansasii, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium fortuitum, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia rettgeri, Providencia stuartii, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella typhi, Salmonella enteritidis, Serratia marcescens, Shigella flexneri, Shigella sonnei, Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus hominis, Staphylococcus saprophyticus, Streptococcus agalactiae, Streptococcus faecalis, Streptococcus pyogenes, Streptococcus viridans, Vibrio cholerae, Vibrio parahaemolyticus, Vibrio vulnificus, Yersinia enterocolitica.

პრეპარატის მიმართ ზომიერად მგრძნობიარეა: Enterococcus faecalis, Gardnerella spp., Mycobacterium avium intracellulare, Mycoplasma hominis, Peptococcus, Peptostreptococcus, Streptococcus pneumoniae.

პრეპარატის მიმართ რეზისტენტულია: Bacteroides spp., Clostridium difficile, Corynebacterium spp., Nocardia asteroides, Pseudomonas (Burkholderia) cepacia, Pseudomonas maltophilia, Stenotrophomonas maltophilia-ს ზოგიერთი შტამი, Streptococcus faecium, Treponema pallidum, Ureaplasma urealyticum.

ზოგიერთ შემთხვევაში ცეფლოქსი-ავერსი აქტიურია მიკროორგანიზმთა იმ შტამების მიმართ, რომლებიც რეზისტენტულია ფთორქინოლონების ჯგუფის სხვა პრეპარატებისადმი. ამავე დროს გასათვალისწინებელია, რომ სხვადასხვა ფთორქინოლონებს შორის ჯვარედინი რეზისტენტობა არსებობს. რეზისტენტობა ციპროფლოქსაცინის მიმართ ნელა და თანდათანობით ვითარდება (“მრავალსაფეხურიანი” ტიპი). ჯვარედინი რეზისტენტობა პენიცილინებთან, ცეფალოსპორინებსა და ამინოგლიკოზიდებთან არ აღინიშნება.

მჟავე არეში პრეპარატის აქტივობა მცირდება.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა: ციპროფლოქსაცინი პერორალური მიღებისას სწრაფად და თითქმის მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. აბსორბცია ძირითადად თორმეტგოჯა ნაწლავსა  და მლივ ნაწლავში ხდება. პრეპარატის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობაა 70–80%. მაქსიმალური კონცენტრაცია (C_max) სისხლის პლაზმაში 1–1.5 სთ-ში მიიღწევა და 250, 500 და 750 მგ ციპროფლოქსაცინის მიღებისას შესაბამისად 0.1, 0.2 და 0.4 მკგ/მლ-ს შეადგენს. საკვების მიღება ანელებს შეწოვას, მაგრამ ბიოშეღწევადობასა და C_max-ს არ ცვლის. პრეპარატის 20–40% უკავშირდება პლაზმის ცილებს.

განაწილება: ციპროფლოქსაცინი კარგად აღწევს ქსოვილებში, სითხეებსა და უჯრედებში. პრეპარატი მაღალ კონცენტრაციას (რომელიც აღემატება კონცენტრაციას სისხლის შრატში) ქმნის თირკმლებში, ღვიძლში, ნაღვლის ბუშტში, ნაღველში, ნუშისებრ ჯირკვლებში, ფილტვებში, ბრონქებისა და სინუსების ლორწოვან გარსში, ბრონქულ სეკრეტში, ქალის სასქესო ორგანოებში, წინამდებარე ჯირკვალში, სათესლე სითხეში, შარდში, ფაგოციტურ უჯრედებში (პოლინუკლეარები, მაკროფაგები). ციპროფლოქსაცინი ასევე აღინიშნება კანში, ცხიმოვან ქსოვილში, კუნთებში, ძვლებში, ხრტილებში, თვალის წინა საკანში, ნერწყვში, პლევრაში, პერიტონეუმში, ლიმფაში. ციპროფლოქსაცინის კონცენტრაცია ნეიტროფილებში 2-7-ჯერ მეტია, ვიდრე სისხლის შრატში. პრეპარატი მცირე რაოდენობით აღწევს თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში, სადაც მისი კონცენტრაცია სისხლის შრატში არსებული კონცენტრაციის 6-10%-ს შეადგენს. ციპროფლოქსაცინის კონცენტრაცია თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში ტვინის გარსების ანთების დროს შრატში არსებული კონცენტრაციის 14-37%-ს შეადგენს. პრეპარატი გადის პლაცენტურ ბარიერს. ციპროფლოქსაცინის განაწილების მოცულობა (Vd) არის 2-3 ლ/კგ.

მეტაბოლიზმი: პრეპარატი მეტაბოლიზდება ღვიძლში (15-30%) ნაკლებად აქტიური მეტაბოლიტების (დიეთილციპროფლოქსაცინი, სულფოციპროფლოქსაცინი, ოქსოციპროფლოქსაცინი, ფორმილციპროფლოქსაცინი) წარმოქმნით.

გამოყოფა: ციპროფლოქსაცინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი (T_1/2) 3- 5 სთ-ია. პრეპარატი ძირითადად გამოიყოფა თირკმლებით (გორგლოვანი ფილტრაციისა და მილაკოვანი სეკრეციის გზით): 40-50% - უცვლელი სახით, 15% - მეტაბოლიტების სახით. თირკმლის კლირენსია 3-5 მლ/წთ, საერთო კლირენსი - 8-10 მლ/წთ. ნაწლავებით უცვლელი სახით გამოიყოფა პრეპარატის დაახლოებით 20%, მეტაბოლიტების სახით - დაახლოებით 5-6%. ციპროფლოქსაცინი მცირე რაოდენობით გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად.

500 მგ პრეპარატის 2-ჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში მიღებისას კუმულაცია არ აღინიშნება.

ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ კლინიკურ შემთხვევებში: ღვიძლის ქრონიკული ციროზის დროს ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება. თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში T_1/2 გაზრდილია 12 სთ-მდე.

ჩვენებები:

პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები:

• სასუნთქი სისტემის ინფექციები: ფარინგიტი, მწვავე ბრონქიტი, ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება, პნევმონია, ბრონქოექტაზიური დაავადება, მუკოვისციდოზი;

• LOR-ორგანოების ინფექციები: შუა ყურის ანთება, ჰაიმორიტი, ფრონტიტი, სინუსიტი, მასტოიდიტი, ტონზილიტი;

• მუცლის ღრუს ორგანოების ინფექციები: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის, ნაღვლის ბუშტისა და სანაღვლე გზების ბაქტერიული ინფექციები, ინტრაპერიტონეალური აბსცესი, პერიტონიტი, სალმონელოზი, მუცლის ტიფი, კამპილობაქტერიოზი, იერსინიოზი, შიგელოზი, ქოლერა;

• თირკმლისა და შარდგამომყოფი გზების ინფექციები: პიელონეფრიტი, ტუბულარული აბსცესი, ცისტიტი;

• მცირე მენჯისა და სასქესო ორგანოების ინფექციები: პროსტატიტი, ადნექსიტი, სალპინგიტი, ოოფორიტი, ენდომეტრიტი, პელვიოპერიტონიტი;

• ვენერული დაავადებები: გონორეა, რბილი შანკრი, ქლამიდიოზი;

• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები: ინფიცირებული ჭრილობა, წყლული, დამწვრობა, აბსცესი, ფლეგმონა;

• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები: ოსტეომიელიტი, სეპტიკური ართრიტი;

• ბაქტერიემია, სეპტიცემია, მძიმე ინფექციები იმუნოდეფიციტისა და ნეიტროპენიის ფონზე, ინფექციის პროფილაქტიკა ქირურგიული ჩარევის დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

დოზირების რეჟიმი და მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება ინდივიდუალურად და დამოკიდებულია ინფექციის ტიპზე, ინფექციური პროცესის ლოკალიზაციაზე, ავადმყოფობის სიმძიმის ხარისხზე, ასაკზე, სხეულის მასაზე, თირკმლის ფუნქციასა და ორგანიზმის საერთო მდგომარეობაზე.

ცეფლოქსი-ავერსი ინიშნება პერორალურად 250-750მგ 2-ჯერ დღეში. ციპროფლოქსაცინი მიიღება დაუღეჭავად, საკმარისი რაოდენობის სითხესთან ერთად. პრეპარატის მიღება არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე. ციპროფლოქსაცინის უზმოზე მიღება აჩქარებს აბსორბციას.

მკურნალობის ხანგრძლივობა საშუალოდ 7-14 დღეს შეადგენს. სიმპტომების გაქრობის შემდეგ მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს სულ მცირე 3 დღე.

ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციების დროს ინიშნება 250-500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში, მძიმე შემთხვევებში - 750 მგ 2-ჯერ დღეში. მკურნალობის ხანგრძლივობაა 7-10 დღე.

LOR-ორგანოების ინფექციების დროს ინიშნება 500-750 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში (მაგ., მწვავე სინუსიტის დროს ინიშნება 500 მგ პრეპარატი 2-ჯერ დღეში 10 დღის განმავლობაში).

ინტრააბდომინალური ინფექციების (მაგ., ენტერიტი, მძიმედ მიმდინარე კოლიტი) დროს ინიშნება 500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 7-14 დღის განმავლობაში.

ინფექციური დიარეის სამკურნალოდ ინიშნება 500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 5-7 დღის განმავლობაში (ზოგჯერ 14 დღემდე).

სალმონელას მატარებლებში ინიშნება 750 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 2-4 კვირის განმავლობაში.

თირკმლისა და შარდგამომყოფი გზების გაურთულებელი ინფექციების დროს ინიშნება 250 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 3-5 დღის განმავლობაში. უროგენიტალური ტრაქტის გართულებული ინფექციების დროს ინიშნება 500 მგ პრეპარატი 2-ჯერ დღეში 1-2 კვირის განმავლობაში.

ქრონიკული პროსტატიტის დროს ინიშნება 500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 4-6 კვირის განმავლობაში, აუცილებლობის შემთხვევაში მკურნალობა შეიძლება გახანგრძლივდეს.

გინეკოლოგიური დაავადებების დროს ინიშნება 500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 7-14 დღის განმავლობაში.

გონორეის სამკურნალოდ რეკომენდებულია 250-500 მგ ციპროფლოქსაცინის ერთჯერადად მიღება.

რბილი შანკრის დროს ინიშნება 500 მგ პრეპარატი 2-ჯერ დღეში 3 დღის განმავლობაში.

კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციების დროს ინიშნება 500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში, მძიმე შემთხვევებში - 750 მგ 2-ჯერ დღეში. მკურნალობის ხანგრძლივობაა 7-14 დღე.

ძვლებისა და სახსრების ინფექციების (მაგ., ოსტეომიელიტი) დროს ინიშნება 500 მგ ციპროფლოქსაცინი 2-ჯერ დღეში 4-6 კვირის განმავლობაში, აუცილებლობის შემთხვევაში მკურნალობა შეიძლება გახანგრძლივდეს (ოსტეომიელიტის დროს არა უმეტეს 2 თვისა).

პოსტქირურგიული ინფექციების პროფილაქტიკისათვის ინიშნება 500-750 მგ ციპროფლოქსაცინი ოპერაციამდე 30-60 წთ-ით ადრე.

- სტრეპტოკოკული ინფექციების დროს გვიანი გართულებების საშიშროების გამო, ასევე ქლამიდიური ინფექციების დროს მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს არანაკლებ 10 დღისა.

- იმუნოდეფიციტის მქონე პაციენტებში მკურნალობა გრძელდება ნეიტროპენიის მთელი პერიოდის განმავლობაში.

- დაავადების ძალზე მძიმე მიმდინარეობისა და გამომწვევის დაბალი მგრძნობელობის დროს შესაძლებელია 500 მგ ციპროფლოქსაცინის 3-ჯერ დღეში დანიშვნა.

- თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში პრეპარატის ერთჯერადი დოზა საშუალო სადღეღამისო დოზის ნახევარს შეადგენს.

თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს, ასევე ხანდაზმულ პაციენტებში, პრეპარატი ინიშნება კრეატინინის კლირენსის მიხედვით.

- ჰემოდიალიზზე ან პერიტონეალურ დიალიზზე მყოფ პაციენტებში ინიშნება 250-500 მგ ციპროფლოქსაცინი ერთხელ დღეში დიალიზის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, აბდომინალური ტკივილი, ფსევდომემბრანოზული კოლიტი, მეტეორიზმი, ანორექსია, ქოლესტაზური სიყვითლე (განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც ღვიძლის დაავადება აქვთ გადატანილი), ჰეპატიტი, ჰეპატონეკროზი, ღვიძლის ტრანსამინაზების, ტუტე ფოსფატაზასა და ლაქტატდეჰიდროგენაზას აქტივობის მომატება, ბილირუბინის დონის გაზრდა;

ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დაღლილობა, ოფლიანობა, შფოთვა, ტრემორი, ქალას შიდა წნევის მომატება, პერიფერიული პარალგეზია, უძილობა, ღამის კოშმარები, ცნობიერების არევა, დეპრესია, ჰალუცინაციები და სხვა ფსიქოზური რეაქციები, სინკოპე, შაკიკი, ცერებრული არტერიების თრომბოზი;

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: გემოვნებისა და ყნოსვის შეგრძნების, მხედველობის დარღვევა (დიპლოპია, ფერების აღქმის დარღვევა), ყურებში შუილი, სმენის დაქვეითება;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ტაქიკარდია, გულის რითმის დარღვევა,  არტერიული ჰიპოტენზია;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია;

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრივ: იშვიათად - ართრალგია, ართრიტი, ტენდოვაგინიტი, მყესების გაგლეჯა;

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: კრისტალურია, ინტერსტიციული ნეფრიტი, გლომერულონეფრიტი, დიზურია, პოლიურია, ალბუმინურია, ჰემატურია, შარდოვანასა და კრეატინინის დონის გაზრდა;

ალერგიული რეაქციები: ქავილი, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი;

სხვა: საერთო სისუსტე, ფოტოსენსიბილიზაცია, კანდიდოზი.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა ციპროფლოქსაცინის ან ფთორქინოლონების ჯგუფის სხვა პრეპარატების მიმართ;

* ბავშვები და 18 წლამდე ასაკის მოზარდები.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* ცეფლოქსი-ავერსის გამოყენება ორსულობის პერიოდში უკუნაჩვენებია.

* პრეპარატი გადადის დედის რძეში, რის გამოც მკურნალობის პერიოდში საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

ჭარბი დოზირება:

დოზის გადაჭარბების სპეციფიკური სიმპტომები არ არსებობს.

ცალკეულ შემთხვევებში პრეპარატის დოზის გადაჭარბებისას აღინიშნება შექცევადი ტოქსიკური ზემოქმედება თირკმლის პარენქიმაზე.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, ღებინების გამომწვევი პრეპარატების გამოყენება, დიდი რაოდენობით სითხის შეყვანა, შარდის მჟავე რეაქციის შექმნა, მაგნიუმისა და კალციუმის იონების შემცველი ანტაციდების (ციპროფლოქსაცინის აბსორბციის შესამცირებლად) დანიშვნა, თირკმლის ფუნქციის კონტროლი, დამატებით - ჰემოდიალიზი ან პერიტონეალური დიალიზი (რის შედეგადაც გამოიყოფა პრეპარატის მხოლოდ 10%), სიმპტომური თერაპიის ჩატარება.

სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ცეფლოქსი-ავერსისა და სუკრალფატის, ციმეტიდინის, რანიტიდინის, დიდანოზინის, ანტირეტროვირუსული პრეპარატების, ასევე მაგნიუმის, ალუმინის, კალციუმის შემცველი ანტაციდური საშუალებების, რკინის, თუთიისა და ბისმუთის იონების შემცველი პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისას ციპროფლოქსაცინის აბსორბცია მცირდება. ამიტომ ცეფლოქსი-ავერსი ინიშნება ამ პრეპარატების მიღებამდე 1-2 სთ-ით ადრე ან  მიღებიდან 4 სთ-ის შემდეგ. ეს შეზღუდვა არ ვრცელდება ანტაციდებზე, რომლებიც Н₂-რეცეპტორების ბლოკატორთა კლასს მიეკუთვნება.

- ცეფლოქსი-ავერსი ამცირებს მიკროსომული დაჟანგვის პროცესების აქტივობას ჰეპატოციტებში, ზრდის თეოფილინისა და სხვა ქსანთინების (მაგ., კოფეინი) ნახევარგამოყოფის პერიოდსა და მათ კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში, რაც იწვევს ამ პრეპარატების გვერდითი ეფექტების გაძლიერებას. ციპროფლოქსაცინისა და თეოფილინის ერთდროული გამოყენებისას საჭიროა თეოფილინის კონცენტრაციის კონტროლი სისხლის პლაზმაში და მისი დოზის ადეკვატური შემცირება.

- ცეფლოქსი-ავერსისა და პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების, ვარფარინისა და სხვა არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენებისას აღინიშნება პროთრომბინული ინდექსის შემცირება.

- ციპროფლოქსაცინისა და ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენებისას ძლიერდება ციკლოსპორინის ნეფროტოქსიკური მოქმედება. ცალკეულ შემთხვევებში პაციენტებს, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ციპროფლოქსაცინსა და ციკლოსპორინს, სისხლის შრატში კრეატინინის კონცენტრაციის გაზრდა აღენიშნებათ, რის გამოც საჭიროა ამ მაჩვენებლის რეგულარული (კვირაში 2-ჯერ) კონტროლი.

- ცეფლოქსი-ავერსისა და გლიბენკლამიდის ურთიერთქმედებისას შესაძლებელია გლიბენკლამიდის მოქმედების გაძლიერება, რაც ჰიპოგლიკემიით გამოიხატება.

- ცეფლოქსი-ავერსისა და პრობენეციდის ერთდროული გამოყენებისას იზრდება ციპროფლოქსაცინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

მეტოკლოპრამიდი აჩქარებს ციპროფლოქსაცინის აბსორბციას, რაც სისხლის პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დროს ამცირებს. ამავე დროს ციპროფლოქსაცინის ბიოშეღწევადობა არ იცვლება.

- ცეფლოქსი-ავერსისა და ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების (აცეტილსალიცილის მჟავას გარდა) ერთდროული გამოყენებისას იზრდება კრუნჩხვების განვითარების რისკი.

ცეფლოქსი-ავერსის აქტივობა იზრდება ბეტა-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებთან, ამინოგლიკოზიდებთან, ვანკომიცინთან, კლინდამიცინთან, მეტრონიდაზოლთან ერთდროული გამოყენებისას.

- ცეფლოქსი-ავერსის გამოყენება შეიძლება აზლოცილინთან და ცეფტაზიდიმთან კომბინაციაში Pseudomonas spp.-ს მიერ გამოწვეული ინფექციების დროს; მეზლოცილინთან, აზლოცილინთან და სხვა ბეტა-ლაქტამურ ანტიბიოტიკებთან კომბინაციაში - სტრეპტოკოკული ინფექციების დროს; იზოქსაზოლპენიცილინებთან და ვანკომიცინთან კომბინაციაში - სტაფილოკოკური ინფექციების დროს; მეტრონიდაზოლთან და კლინდამიცინთან კომბინაციაში - ანაერობული ინფექციების დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ცეფლოქსი-ავერსი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება თავის ტვინის სისხლძარღვების ათეროსკლეროზის დროს, თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის დარღვევისას, ინსულტის, კრუნჩხვის სინდრომის, ეპილეფსიის, ფსიქიკური დაავადებების, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტის, თირკმლის ან/და ღვიძლის გამოხატული უკმარისობის დროს, ასევე ხანდაზმულ პაციენტებში.

◄ ციპროფლოქსაცინით მკურნალობის პერიოდში ან მკურნალობის შემდეგ მძიმე და ხანგრძლივი დიარეის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა ფსევდომემბრანოზული კოლიტის დიაგნოზის გამორიცხვა, რომელიც პრეპარატის დაუყოვნებელ მოხსნასა და შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნას მოითხოვს.

◄ მყესების ტკივილის შემთხვევაში ან ტენდოვაგინიტის პირველი ნიშნების განვითარებისას საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა, რადგან ფთორქინოლონებით მკურნალობის დროს მყესების ანთებისა და გაგლეჯის ცალკეული შემთხვევებია აღწერილი.

◄ ცეფლოქსი-ავერსით მკურნალობის პერიოდში კრისტალურიის განვითარების თავიდან ასაცილებლად დაუშვებელია რეკომენდებული სადღეღამისო დოზის გადაჭარბება. ნორმალური დიურეზისა და შარდის მჟავე რეაქციის შესანარჩუნებლად საჭიროა დიდი რაოდენობით სითხის მიღება.

◄ ცეფლოქსი-ავერსით მკურნალობის პერიოდში შესაძლო ფოტოსენსიბილიზაციის გამო საჭიროა მზის სხივებისათვის თავის არიდება.

საჭიროა თავის არიდება ციპროფლოქსაცინისა და კალციუმით გამდიდრებული პროდუქტების (რძე, იოგურტი, კალციუმის გაზრდილი შემცველობის წვენები) ერთდოული მიღებისაგან.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: ციპროფლოქსაცინი აქვეითებს ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს, რაც ხელს უშლის ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვასა და პოტენციურად საშიშ მექანიზმებთან მუშაობას, განსაკუთრებით ალკოჰოლთან ერთდროულად გამოყენებისას.

შენახვის პირობები:

ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:

გაიცემა რეცეპტით.

მწარმოებელი: ღია სააქციო საზოგადოება ნიჟფარმი, რუსეთი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

რექტალური სუპოზიტორები ბავშვებისათვის.

ერთი სუპოზიტორი შეიცავს: აქტიური ნივთიერება პარაცეტამოლი 50 მგ, 100 მგ, ან 250 მგ; სუპოზიტორის ფუძე: ვიტეფსოლი 1,25 მგ მასის სუპოზიტორის მისაღებად საკმარისი რაოდენობა.

აღწერილობა. თეთრი ან თეთრი მოყვითალო ან ჩალისფერი შეფერილობით ტორპედოს ფორმის სუპოზიტორები.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

გამაყუჩებელი არანარკოტიკული საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა: პარაცეტამოლს გამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი თვისებები გააჩნია. პრეპარატი აბლოკირებს ციკლოოქსიგენაზას ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში და ამით მოქმედებს ტკივილისა და თერმორეგულირების ცენტრებზე. ანთებით ქსოვილებში უჯრედის პეროქსიდაზები ანეიტრალებენ პარაცეტამოლის ზეგავლენას ციკლოოქსიგენაზაზე, რაც ხსნის ანთების საწინააღმდეგო მნიშვნელოვანი ეფექტის არარსებობას. პროსტაგლანდინების სინთეზზე მაბლოკირებელი ზეგავლენის არარსებობა პერიფერიულ ქსოვილებში განაპირობებს უარყოფითი ზეგავლენის არარსებობას წყალ-მარილოვან ცვლასა (ნატრიუმისა და წყლის შეკავება) და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანზე.

ფარმაკოკინეტიკა: აბსორბცია მაღალია, სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის პერიოდი 30-60 წუთია. აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. ბიოშეღწევადობის სიდიდე ბავშვებში და ახალშობილებში იგივეა, რაც მოზრდილებში. მეტაბოლირდება ღვიძლში. ნახევარგამოყოფის პერიოდი 2-3 საათია. 24 საათის განმავლობაში პარაცეტამოლის 85-95% გამოიყოფა თირკმელებით გლუკურონიდებისა და სულფატების სახით, უცვლელი სახით 3%. მნიშვნელოვანი ასაკობრივი სხვაობა პარაცეტამოლის ელიმინაციაში და პრეპარატის საერთო რაოდენობაში, რომელიც შარდთან ერთად გამოიყოფა, არ არის.

ჩვენებები:

გამოიყენება 3 თვიდან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში, როგორც:

• სიცხის დამწევი საშუალება მწვავე რესპირატორული დაავადებების, გრიპის, ბავშვთა ინფექციების, პოსტვაქცინური ინექციებისა და სხვა მდგომარეობების დროს, რომლებსაც ახლავს სხეულის ტემპერატურის მომატება;
• გამაყუჩებელი საშუალება მსუბუქი და საშუალო ინტენსივობის ტკივილის სინდრომის დროს, მათ შორის: თავისა და კბილის ტკივილი, კუთების ტკივილი, ნევრალგიები, ტკივილი ტრავმებისა და დამწვრობების დროს;
• 1-3 თვის ასაკის ბავშვებში შესაძლებელია პრეპარატის ერთჯერადი მიღება ვაქცინაციის შემდეგ ტემპერატურის დასაწევად, ყველა მაჩვენებლის მიხედვით, პრეპარატის გამოყენება მხოლოდ ექიმის დანიშნულებით შეიძლება.

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა, ახალშობილობის პერიოდი (1 თვემდე).

სიფრთხილით:

თირკმლისა და ღვიძლის უკმარისობა, კეთილთვისებიანი ჰიპერბილირუბინემიები (მათ შორის ჟილბერის სინდრომი), ვირუსული ჰეპატიტი, ღვიძლის ალკოჰოლური დაზიანება, ალკოჰოლიზმი, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი, გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას გენეტიკური არარსებობა, პარაცეტამოლის შემცველი სხვა პრეპარატების ერთდროული მიღება.

გამოყენების წესი და დოზები:

გამოიყენება რექტალურად, ნაწლავის თვითნებური დაცლის ან გამასუფთავებელი ოყნის გაკეთების შემდეგ სუპოზიტორები თავისუფლდება კონტურული შეფუთვისაგან და შეიყვანება ნაწლავში. პრეპარატის დოზირების გამოანგარიშება ხდება ასაკისა და სხეულის წონის მიხედვით, ცხრილის შესაბამისად. ერთჯერადი დოზა შეადგენს 10 – 15 მგ ბავშვის სხეულის წონის კგ-ზე, დღეში 2-3-ჯერ, 4-6 საათში ერთხელ. პარაცეტამოლის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ ბავშვის სხეულის წონის კგ-ზე.

მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა: 3 დღე, როგორც სიცხის დამწევი საშუალება და 5 დღე როგორც გამაყუჩებელი საშუალება. საჭიროების შემთხვევაში კურსის გახანგრძლივება ხდება ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.

გვერდითი მოქმედება:

ალერგიული რეაქციები (მათ შორის გამონაყარი კანზე).

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

ღვიძლში მაკროსომული დამჟავების მასტიმულირებლები (ფენიტოინი, ეთანოლი, ბარბიტურატები, ფლუმეცინოლი, რიმფამპიცინი, ფენილბუტაზონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები), ეთანოლი და ჰეპატოტოქსიკური სამკურნალო საშუალებები ზრდიან ჰიდროქსილირებული აქტიური მეტაბოლიტების პროდუქციას, რაც განაპირობებს მძიმე ინტოქსიკაციების განვითარების შესაძლებლობას, დოზის მცირე გადაჭარბების დროსაც კი. მიკროსომული დამჟავების ინჰიბიტორები (მ. შ. ციმეტიდინი) ამცირებენ ჰეპატოტოქსიკური მოქმედების რისკს. სალიცილატებთან ერთად გამოყენებისას იზრდება პარაცეტამოლის ნეფროტოქსიკური მოქმედება. ქლორამფენიკოლთან  კომბინირება იწვევს უკანასკნელის ტოქსიკური თვისებების მომატებას. აძლიერებს არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტების მოქმედებას, ამცირებს ურიკოზურიული პრეპარატების ეფექტურობას.

განსაკუთრებული მითითებები:

• ცხელების 3 დღეზე მეტ ხანს და ტკივილის სინდრომის 5 დღეზე მეტ ხანს გაგძელებისას აუცილებელია ექიმთან მიმართვა.
• არ შეიძლება პარაცეტამოლის შემცველ სხვა პრეპარატებთან ერთად გამოყენება, ვინაიდან ამან შეიძლება პარაცეტამოლის დოზის სიჭარბე გამოიწვიოს.
• 5 – 7 დღეზე ხანგრძლივად პრეპარატის გამოყენებისას საჭიროა პერიფერიული სისხლის მაჩვენებლებისა და ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი. პარაცეტამოლი ამახინჯებს ლაბორატორიული კვლევების მაჩვენებლებს პლაზმაში გლუკოზისა და შარდმჟავას რაოდენობრივი განსაზღვრისას.

ჭარბი დოზა:

• სიმპტომები: მიღებიდან პირველი 24 საათის განმავლობაში კანის სიფერმკრთალე. ღებინება, გულისრევა, ანორექსია, აბდომინური ტკივილი; გლუკოზის მეტაბოლიზმის დარღვევა, მეტაბოლური აციდოზი. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების სიმპტომები შეიძლება ჭარბი დოზიდან 12 – 48 საათში გამოვლინდეს. მძიმე ჭარბი დოზისას ღვიძლის უკმარისობა პროგრესირებადი ენცეფალოპათიით, კომა, სიკვდილი; თირკმლის მწვავე უკმარისობა ტუბულური ნეკროზით (მ. შ. ღვიძლის მძიმე დარღვევის არარსებობისას); არითმია, პანკრეატიტი. ჰეპატოტოქსიკური ეფექტი მოზრდილებში 10 გ და მეტის მიღებისას ვლინდება.
• მკურნალობა: SH -ჯგუფების დონატორებისა და გლუტატიონი-მეთიონინის სინთეზის წინამორბედთა შეყვანა ჭარბი დოზის მიღებიდან 8 – 9 საათში და N-აცეტილცისტეინი 12 საათში. შემდეგი თერაპიული ღონისძიებების ჩატარების საჭიროება (ეთიონინის შემდგომი შეყვანა, N-აცეტილცისტეინის ვენაში შეყვანა) განისაზღვრება სისხლში პარაცეტამოლის

კონცენტრაციის, ასევე მისი მიღების შემდეგ გასული დროის მიხედვით.

გამოშვების ფორმა. ცეფეკონი® დ რექტალური სუპოზიტორიები საბავშვო 50 მგ, 100 მგ და 250 მგ. 5 სუპოზიტორი კონტურულ უჯრედულ შეფუთვაში, ორი კონტურული უჯრედული შეფუთვა გამოყენების ინსტრუქციასთან მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები: ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას; არაუმეტეს 20⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი. ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება.

გაცემის პირობები: რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი: Cefak, Kempten/Gemany.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

კომბინირებული ფიტოპრეპარატი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

1 ამპულა აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს:

ეთანოლის ექსტრაქტი (1:1) Solidaginis herba - 1,5მგ; Sabalis serrulatae fructus - 2,5 მგ; ეთანოლის ექსტრაქტი (1:2) Sabalis serrulatae fructus - 1მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის ქლორიდი, საინექციო წყალი.

1 აბი აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს:

Solidaginis herba - 3.75მგ;

Hippocastan semen - 6,25 მგ;

Sabalis serrulatae fructus - 1.25მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მონოჰიდრატული ლაქტოზა, სახამებელი, ტალკი, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოლოგიური თვისებები განპირობებულია პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი აქტიური ნივთიერებებით.

საბალის ნაყოფის (Serenya ripens) ექსტრაქტი (ჯუჯა პალმის, Serenya ripens – მცოცავი პალმის, ან palmetto-ს) აინჰიბირებს რა 5-ალფა-რედუქტაზას, ახდენს ანტიანდროგენულ მოქმედებას, რის შედეგადაც ბლოკირდება დიჰიდროტესტოსტერონის ტესტოსტერონის ნეგატიური მოქმედება პროსტატის ფუნქციაზე.

Solidaginis herba ახდენს დიურეზულ, ანთების საწინააღმდეგო და მსუბუქ სპაზმოლიზურ მოქმედებას.

ესცინი – ცხენის წაბლის აქტიური ნივთიერებაა, რომელიც ამცირებს ვენურ შეგუბებას წინამდებარე ჯირკვალში სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესების გზით.

სამი მცენარეული კომპონენტის ერთობლივი მოქმედების შედეგად ცეფასაბალი ამცირებს შარდვის სიხშირეს, ხელს უწყობს შარდის ნაკადის გაძლიერებას და ნარჩენი შარდის რაოდენობის შემცირებას.

ჩვენებები:

დოზირება:

ამპულები:

1-2 მლ – დღეში ერთხელ ინტრამუსკულარულად, კანქვეშ ან ინტრავენურად, 30 დღე.

ტაბლეტები:

პროსტატის ადენომა – 2 აბი 3-4-ჯერ დღეში;

პროსტატიტი – 2 აბი 2-3-ჯერ დღეში;

პროფილაქტიკისთვის – 1 აბი 3-ჯერ დღეში.

მკურნალობის კურსს განსაზღვრავს კლინიკური სურათი.

უკუჩვენება:

* პრეპარატის კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

გვერდითი მოვლენები:

გამოვლენილი არ არის.

გამოშვების ფორმა:

ცეფასაბალი 1 მლ ამპულები №10,

ცეფასაბალი აბები №100.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

ანტიჰიპერპროლაქტინემიური პრეპარატი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ცეფანორმი კაფსულები №30 ბლისტერ-შეფუთვით.

1 კაფსულა აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს Agnus Castus-ის (აბრაამის ხის) ნაყოფების მშრალი ექსტრაქტის 4 მგ-ს, რაც შეესაბამება 40 მგ მცენარეულ პრეპარატს.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ცეფანორმის აქტიური ნივთიერება - Agnus Castus-ის ნაყოფების მშრალი ექსტრაქტი სელექტიურად ასტიმულირებს ჰიპოფიზის (ლაქტოგენური) უჯრედების D2-რეცეპტორებს, აინჰიბირებს პროლაქტინის გამოთავისუფლებას და აღადგენს გონადოტროპინების ფიზიოლოგიურ სეკრეციას და მენსტრუალურ ციკლს. ახდენს მარეგულირებელ ზემოქმედებას პროლაქტინის დონეზე. პროლაქტინის დაბალი დონისას მისი სეკრეცია იზრდება, მაღალი დონისას კი - ინჰიბირდება. არეგულირებს ესტროგენ-პროჟესტერინულ დისბალანსს, აინჰიბირებს ლაქტაციას, ამცირებს მასტოდინიის სიმპტომების გამოვლინებას, ასტაბილურებს და/ან აღადგენს დარღვეულ მენსტრუალურ ციკლს, ასტიმულირებს ყვითელი სხეულის განვითარებას, ხსნის სომატურ და ფსიქიურ სიმპტომებს, რომლებიც ვლინდება მენსტრუაციის ლუთეინურ ფაზაში.

ჩვენებები:

• მენსტრუალური ციკლის დარღვევები, ყვითელი სხეულის უკმარისობა, უნაყოფობა, სარძევე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი დაავადებები (მასტოდინია, მასტოპათია), პრემენსტრუალური სინდრომი, კლიმაქტერული სინდრომი.

მოხმარების წესი და დოზირება:

ცეფანორმი მოზრდილებში მიიღება 1 კაფსულა 1-ჯერ დღეში სითხის მცირე რაოდენობასთან ერთად (სასურველია ერთსა და იმავე დროს).

მკურნალობის კურსი შეადგენს - 3 თვეს (მენსტრუაციის დროს შესვენების გარეშე).

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა Agnus Castus-ის (აბრაამის ხის) ნაყოფების, ან პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ.

* ჰიპოფიზის სიმსივნეები, სარძევე ჯირკვლის კარცინომა.

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს:

არ არის რეკომენდებული ცეფანორმის მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

ცეფანორმის დოფამინის რეცეპტორების ანტაგონისტებთან ერთად დანიშვნისას შესაძლებელია მისი ეფექტურობის შემცირება.

გვერდითი მოვლენები:

იშვიათ შემთხვევაში - ვლინდება ალერგიული რეაქციები კანზე გამონაყრის სახით.

საერთაშორისო დასახელება:

CEFAZOLIN

მწარმოებელი: ECZACIBASI ILAC SANAYI

მოქმედი ნივთიერება: ცეფაზოლინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბიოტიკი, ცეფალოსპორინი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ლიოფილიზირებული ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში

1 ფლ.

ცეფაზოლინი ......... 1 გ

ვრცლად ცეფაზოლინი (აქტიური ნივთიერება)

საერთაშორისო დასახელება:

CEFTRIAXONE

მწარმოებელი: WORLD MEDICINE, აშშ

მოქმედი ნივთიერება: ცეფტრიაქსონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

III თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის სისტემური მოქმედების ანტიბაქტერიული პრეპარატი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი ინსტრამუსკულარული და ინტრავენური საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში 0.5 გ გამხსნელთან კომპლექტში, შეფუთვაში 1 ც.

1 ფლ.

ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილი .......  0.5 გ

გამხსნელი: ამპ. 2 მლ 1 ც.

1 ამპ.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი 1% .........  2 მლ

ფხვნილი ინტრამუსკულარული და ინტრავენური საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში 0.5 გ, შეფუთვაში 10 ც.

1 ფლ.

ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილი .......  0.5 გ

ფხვნილი ინტრამუსკულარული და ინტრავენური საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში 1 გ გამხსნელთან კომპლექტში, შეფუთვაში 1 ც.

1 ფლ

ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილი .....  1 გ

გამხსნელი: ამ. 3.5 მლ, 1 ც.

1 ამპ.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი 1%....... 3.5 მლ

ფხვნილი ინტრამუსკულარული და ინტრავენური საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად:

ფლაკონში 1 გ. შეფუთვაში 10 ც.

1 ფლ.

ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილი ......  1 გ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ცეფამედი წარმოადგენს მესამე თაობის ცეფალოსპორინული რიგის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს. ახდენს ბაქტერიციდულ მოქმედებას ბაქტერიების უჯრედის გარსის სინთეზის დათრგუნვით. აქტიურია უმეტესი გრამუარყოფითი, მრავალი გრამდადებითი გამომწვევისა და ზოგიერთი ანაერობის მიმართ. მდგრადია ბაქტერიებით პროდუცირებული ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ.

ცეფამედის მიმართ მგრძნობიარე გრამუარყოფითი ბაქტერიებია: Aeromonas spp., Alcaligenes spp., Branhamella catarrhalis, Citrobacter spp., Enterobacter spp. (ზოგიერთი შტამი მდგრადია), E. coli, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Klebsiella spp. (მათ შორის, Kl. pneumoniae), Moraxella spp., Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Plesiomonas shigelloides, Proteus miгаbilis, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa (ზოგიერთი შტამი მდგრადია), Salmonella spp. (მათ შორის, S. typhi), Serratia spp. (მათ შორის, S. marcescens), Shigella spp., Vibrio spp. (მათ შორის, V. choleгae), Yегsiniа spp. (მათ შორის, Y. enterocolitica).

ზემოთ ჩამოთვლილი მიკროორგანიზმების ბევრი შტამი, რომლებიც სხვა ანტიბიოტიკების მაგალითად, პირველი და მეორე თაობის პენიცილინების, ცეფალოსპორინების და ამინოგლიკოზიდების თანდასწრებით კარგად მრავლდებიან, მგრძნობიარენი არიან ცეფამედის მიმართ. კლინიკური მონაცემებით პირველადი და მეორადი სიფილისის დროს აღინიშნება პრეპარატის კარგი ეფექტურობა.

ცეფამედის მიმართ მგრძნობიარე გრამდადებითი ბაქტერიები: Streptococcus agalactiae, Staphylococcus aureus (პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Streptococcus bovis, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus viridans.

მეთიცილინის მიმართ მდგრადი Staphylococcus spp. რეზისტენტულნი არიან ცეფალოსპორინების მ.შ. ცეფამედის მიმართ.  Enterococcus spp. (მაგ., Streptococcus faecalis) შტამების უმეტესობა ასევე მდგრადნი არიან პრეპარატის მიმართ.

ანაერობული გამომწვევები: Bacteroides spp. (მ.შ. B. fragilis ზოგიერთი შტამი), Clostridium spp. (მათ შორის, Сl. difficile), Fusobacterium spp. (გარდა F. mortiferum და F. varium), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp. ზოგიერთი შტამი Bacteroides spp. (მაგ., В. fragilis), რომლებიც ბეტა-ლაქტამაზას გამოიმუშავებს, მდგრადნი არიან ცეფამედის მიმართ.

ცეფტრიაქსონი კარგად აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში.

ჩვენებები:

ცეფამედი აქტიურია ყველა ინფექციის მიმართ, რომლებიც გამოწვეულია მის მიმართ მგრძნობიარე ბაქტერიების შტამებით:

• ქვედა და ზედა სასუნთქი გზების დაავადების (მ.შ. პნევმონია, ფილტვების აბსცესი, პლევრას ემპიემა);
• მუცლის ღრუს ორგანოების ინფექციების (მ.შ. ქოლანგიტი, ნაღვლის ბუშტის ემპიემა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის, სანაღვლე გზების ანთებითი დაავადებები, პერიტონიტი);
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციების;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციების;
• საშარდე გზების ინფექციების (მ.შ. პიელონეფრიტი);
• სქესობრივი გზით გადამდები ინფექციები (მ.შ. გონორეა);
• ინფიცირებული ჭრილობებისა და დამწვრობების;
• მენინგეალური გარსების ანთების;
• სეფსისის;
• დასუსტებული იმუნიტეტის მქონე პირთა ინფექციური დაავადებების ჩათვლით;
• ოპერაციისშემდგომი ინფექციების პროფილაქტიკა.

მიღების წესი და დოზირება:

ცეფამედი შეჰყავთ კუნთში და ვენაში (ნაკადური სახით ან წვეთოვნად).

სადღეღამისო ჩვეულებრივი დოზა მოზრდილებში 1-2 გ შეადგენს. ინფექციის სახეობისა და სიმძიმის მიხედვით ეს დოზა შეყავთ დაუყოვნებლივ ან იგი იყოფა ორ თანაბარ დოზად და შეყავთ ორ მიღებად 12-საათიანი ინტერვალით. სადღეღამისო მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ.

დღის ჩვეულებრივი დოზა ბავშვებში ყველა ინფექციებისა (მენინგიტის გარდა) 50-75 მგ/კგ შეადგენს. ეს დოზა გაიყოფა ორ თანაბარ დოზად და შეყავთ ორ მიღებად 12-საათიანი ინტერვალით, ახალშობილ ბავშვებში (1-2 კვირის ასაკში, ფერმენტული მექანიზმების არასაკმარისად განვითარების გამო, უნდა დაინიშნოს 20-50 მგ/კგ დღეში. სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 50 მგ/კგ.

პრეპარატით მკურნალობის ხანგრძლივობა ინფექციის სახეობისა და სიმძიმის მიხედვით საშუალოდ 4-14 დღეს შეადგენს (მძიმე შემთხვევებში ეს დრო შეიძლება გაიზარდოს).

ცეფამედის ინექციებით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს დაავადების ნიშნების გაქრობიდან კიდევ მინიმუმ ორი დღის განმავლობაში.

მენინგიტის მკურნალობისას ინიშნება საწყისი დოზა - 100 მგ/კგ ერთჯერადად, მკურნალობის შემდეგ დღეებში ეს დოზა გაიყოფა ორ თანაბარ დოზად, რომელიც შეჰყავთ ორ მიღებად 12-საათიანი ინტერვალით. დღის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ. გაურთულებელი გონორეის მკურნალობისას ინიშნება ერთი დოზა 1 გ.

პერიოპერაციული პროფილაქტიკის დროს ინიშნება 1 გ ანტიბიოტიკი ოპერაციამდე 1/2-2 საათით ადრე.

Streptococcus pyrogens გამოწვეული ინფექცებისას მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს მინიმუმ 10 დღეს.

ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის პირობებში და ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით თირკმელების ნორმალური ფუნქციის პირობებში პრეპარატის დოზის შემცირება აუცილებელი არ არის.

ავადმყოფებში, რომლებსაც ენიშნებათ დიალიზი, ასევე ავადმყოფებში თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობით აუცილებელია განსაკუთრებული დოზების დანიშვნა.

ხანდაზმულ ავადმყოფებს ენიშნებათ მოზრდილთა დოზები.

კლინიკურმა კვლევებმა დაადასტურა ამინოგლიკოზიდებსა და ცეფტრიაქსონს შორის სინერგული ურთიერთქმედის არსებობა. კერძოდ, Pseudomonas aeruginosa-თი გამოწვეული მძიმე და სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების მკურნალობისას შეიძლება კომბინირებული დანიშნულების გამოყენება, მაგრამ, ამ პრეპარატების ფიზიკური შეუთავსებლობის გამო მათი შეყვანა ცალ-ცალკე უნდა მოხდეს.

გამოყენების წესი:

• კუნთში შესაყვანად 0.5 გ ცეფამედი განზავდება 2 მლ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის 1% ხსნარში.

• კუნთში შესაყვანად 1.0 გ ცეფამედი განზავდება 3.5 მლ ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის 1% ხსნარში.

• ვენაში შესაყვანად 0.5გ ცეფამედი განზავდება 5მლ საინექციო სტერილურ წყალში ან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში. მომზადებული ხსნარი ვენაში შეყავთ 2-4 წუთის განმავლობაში.

• ვენაში შესაყვანად 1.0 გ ცეფამედი განზავდება 10 მლ საინექციო სტერილურ წყალში ან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში. მომზადებული ხსნარი ვენაში შეყავთ 2-4 წუთის განმავლობაში.

• ვენაში წვეთოვანი სახით 2.0 გ ცეფამედი განზავდება 40 მლ საინფუზიო ხსნარში, რომელიც არ შეიცავს კალციუმის იონებს: 0.9% ნატრიუმის ქლორიდი, 0.45 % ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი, 2.5% გლუკოზის ხსნარი, 5% გლუკოზის ხსნარი, 10% გლუკოზის ხსნარი, 5% ფრუქტოზას ხსნარი და ა.შ. ვენაში ინფუზიის ხანგრძლივობა არანაკლებ 30 წუთს უნდა შეადგენდეს.

პრეპარატის ხსნარი მისი მომზადებისთანავე უნდა იქნას გამოყენებული!

გვერდითი მოვლენები:

უმეტეს შემთხვევაში ცეფამედი კარგი ამტანობით ხასიათდება. გვერდითი ეფექტები, როგორც წესი, შექცევადია და პრეპარატის გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ ქრება.

შესაძლებელია: განავლის გათხელება ან დიარეა, ღებინება, გულისრევა, სტომატიტი, გლოსიტი, ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, იშვიათად - ანემია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, ალერგიული დერმატიტი, ქავილი, ჭინჭრის ციება, ძალიან იშვიათად - ანაფილაქსიური შოკი, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა.

ერთეულ შემთხვევებში ფსევდომემბრანული კოლიტი, სისხლის შედედების დარღვევები, ვენაში შეყვანისას ტკივილის შეგრძნება ვენაში გავლისას, ფლებიტი.

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა ცეფტრიაქსონისა და ცეფალოსპორინების მიმართ.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ ცეფამედის ინექციების დანიშვნამდე აუცილებელია ავადმყოფის გამოკვლევა ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის მარილის ამტანობაზე.

◄ ცეფამედის გამოყენებისას შესაძლებელია შარდოვანას და სისხლში კრეატინინის რაოდენობის უმნიშვნელოდ მომატება.

◄ ავადმყოფებში თირკმელებისა და ღვიძლის მძიმე დარღვევებით აუცილებელია პლაზმაში ცეფტრიაქსონის რაოდენობის მუდმივი კონტროლი პრეპარატის სისხლში დაგროვების პრევენციის მიზნით.

◄ ცეფამედის გამოყენებული დღიური დოზა არავითარ შემთხვევაში არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს სისხლში კონცენტრაციის კონტროლის გარეშე.

◄ ცეფამედი სიფრთხილით ენიშნებათ ახალშობილ, განსაკუთრებით დღენაკლ ბავშვებს სისხლში ბილირუბინის მომატებული რაოდენობით.

ცეფტრიაქსონი სეკრეტირდება დედის რძეში. მიუხედავად იმისა, რომ ცეფტრიაქსონს არ გააჩნია მუტაგენური, ტერატოგენური მოქმედება, ორსულებში მისი გამოყენების უსაფრთხოების დონე საკმარისად შესწავლილი არ არის.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის ჭარბი დოზის შემთხვევების შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

პრეპარატი წარმოადგენს II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის მოქმედების ფართო სპექტრის მქონე ანტიბიოტიკს. იგი თრგუნავს ტრასპეპტიდაზას აქტივობას, რათაც არღვევს მიკროორგანიზმების უჯრედის კედლის მუკოპეპტიდის-მურეინის სინთეზს და მოქმედებს ბაქტერიციდულად. პრეპარატი აქტიურია გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ:

E.coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., (მკურნალობის დროს შეიძლება გახდეს რეზისტენტული), Haemophilus influenzae, Proteus mirabilis, Providencia rettgeri, Morganella morganii, Proteus vulgaris ზოგიერთი შტამი (მათ შორის პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი და სხვა მეტიცილინ-რეზისტენტული შტამები), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus spp.,  (გრამდადებითი და გრამუარყოფითი ანაერობები (Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Clostridium spp., Bacteroides spp., Fusobacterium spp.).

ფარმაკოკინეტიკა

პრეპარატის კუნთებში შეყვანის შემდეგ დოზით 0.5 ან 1.0 გ მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 30-120 წუთის შემდეგ და შეადგენს შესაბამისად 13 მკგ/მლ და 25 მკგ/მლ.

ინტრავენური შეყვანისას დოზით 1 გ, 2 გ და 3 გ, 10 წუთის შემდეგ პრეპარატის დონე პლაზმაში შესაბამისად შეადგენს 139, 240 და 533 მკგ/მლ (შენარჩუნებულია თერაპიული კონცენტრაციით 6 საათის განმავლობაში). პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ინტრავენური შეყვანისას შეადგენს 32 წუთს, ხოლო კუნთებში შეყვანისას - 60 წუთს.

პრეპარატის თერაპიული კონცენტრაციები აღინიშნება პლევრის და სახსრების სითხეში, ნაღველში. ძვლებში, ელიმინაცია ხორციელდება შარდით უცვლელი სახით (8 საათის განმავლობაში გამოიყოფა 65-85%). პრეპარატის 0.5 გ და 1.0 გ კუნთებში შეყვანისას მისი შემცველობა შარდში შეადგენს 254 და 1357 მკგ/მლ, ხოლო პრეპარატის 1 გ ან 2 გ ინტრავენური შეყვანისას - 750 და 1380 მკგ/მლ შესაბამისად. თირკმელების უკმარისობის დროს პრეპარატის ელიმინაცია გახანგრძლივებულია.

ჩვენებები

ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, რომლებიც გამოწვეულია პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით, მათ შორის

• აბდომინალური და გინეკოლოგიური ინფექციები;
• სეფსისი;
• მენინგიტი;
• ენდოკარდიტი;
• საშარდე გზების;
• სასუნთქი სისტემის;
• ძვლების სახსრების, კანის და რბილი ქსოვილების ინფექციები, აგრეთვე,
• პოსტოპერაციული ინფექციური გართულებების პროფილაქტიკისათვის.

დოზირების რეჟიმი

პრეპარატი შეყავთ კუნთებში და ინტრავენურად.

პრეპარატის 0.5 გ ან 1.0 გ კუნთებში შესაყვანად იხსნება 3 მლ საინექციო წყალში, ან 3 მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში.

ინტრავენური შეყვანისათვის 1.0 გ იხსნება 10 მლ საინექციო ხსნარში, ან 10 მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში.

ინტრავენურად წვეთოვანი შეყვანისათვის პრეპარატს შეურევენ გლუკოზის 10% ხსნარს, ან იზოტონურ ხსნარს.

მოზრდილებში ინიშნება 500 მგ-1 გ 4-8 საათში ერთხელ;

მძიმე ინფექციების დროს - 2 გ-მდე 4 საათში ერთეხლ (12 გ დღეში).

ბავშვებში - 50-100 მგ/კგ (მძიმე ინფექციების დროს - 150 მკგ/კგ) დღეში 6-8 საათში ერთხელ.

- ინფექციების დროს, რომლებიც გამოწვეულია ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკით, მკურნალობა გრძელდება 10 დღე.

- პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე. ინიშნება 1 გ 12 საათში ერთხელ. ინტრავენურად ან კუნთებში (თუ გამოყენებულია კუნთებში შეყვანა, ჰემოდიალიზის დამთავრებისას შეყავთ დოზის 1/3-1/2).

- პოსტოპერაციული ინფექციური გართულებების პროფილაქტიკისათვის ქირურგიულ ჩარევამდე 30-60 წუთით ადრე მოზრდილებში შეჰყავთ 1-2 გ, ბავშვებში - 50-100 მკგ/კგ (ორივე კატეგორიის პაციენტებში იმავე დოზების გამოყენებით 24-48 საათის განმავლობაში).

გვერდითი მოვლენები

გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ღვიძლის ფერმენტების და ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის გაზრდა, ფსევდომემბრანული კოლიტი, პერსისტიული ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, კუმბსის დადებითი ტესტი, კრეატინინის კლირენსის შემცირება და შარდოვანას დოზის გაზრდა (ავადმყოფებში თირკმელების უკმარისობით), დისბაქტერიოზი, სუპერინფექცია, ალერგიული რეაქციები (გამონაყარი კანზე, ურტიკარია, ეოზინოფილია, წამლისმიერი ცხელება იშვიათად - ბრონქოსპაზმი, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქსიური შოკი), ტკივილი და ინფილტრატშეყვანის ადგილას, თრომბოფლებიტი (ინტრავენური შეყვანისას).

უკუჩვენებები

მომატებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინების, პენიცილინების და კარბაპენემების მიმართ.

განსაკუთრებულრი მითითებები

♦ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ახალშობილებში, დღენაკლულ ბავშვებში, პაციენტებში თირკმელების დარღვეული ფუნქციით, კოლიტის დროს, სისხლის შედედების დარღვევის დროს, კუჭის და 12-გოჯა ნაწლავის  წყლულის შემთხვევაში, წყლულოვანი კოლიტის დროს.

♦ ხანდაზმულებში და დასუსტებულ პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მოშლისას პრეპარატის დოზის შერჩევა წარმოებს კრეატინინის კლირენსის გათვალისწინებით.

♦ ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატი ინიშნება მისი სარგებლიანობის და პოტენციური რისკის გათვალისწინებით ნაყოფისათვის და დედისთვის.

♦ დაავადების სიმპტომების გაქრობის შემდეგ მკურნალობა გრძელდება 48-72 საათის განმავლობაში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

- პრეპარატი ზრდის მარყუჟზე მოქმედი დიურეზული საშუალებების და ამინოგლიკოზიდების ნეფროტოქსიკურობას, ახანგრძლივებს ალკოჰოლის ეფექტს (იწვევს დისულფირამის მსგავს რეაქციას);

- ამინოგლიკოზიდები ზრდიან მის ანტიბაქტერიულ აქტივობას.

- პრობენეციდი ანელებს პრეპარატის ელიმინაციას, აორმაგებს მის კონცენტრაციას და ზრდის მოქმედების ხანგძლივობას.

- პრეპარატი შეუთავსებადია ამინოგლიკოზიდების ხსნარებთან (არ შეიძლება შერევა ერთ შპრიცში).

- ანტიკოაგულანტები, თრომბოლიზური და ანთების საწინაღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები მასთან ერთად მიღებისას ზრდიან სისხლდენების განვითარების რისკს.