საერთაშორისო დასახელება:

ursodeoxycholic acid

რაოდენობრივი და თვისობრივი შემადგენლობა:

ყოველი 150მგ-იანი კაფსულა შეიცავს

აქტიურ ინგრედიენტს ურსოდეოქსიქოლიურ მჟავას -150მგ

წამლის ფორმა: 150 მგ კაფსულა; 250 მგ კაფსულა; 300 მგ ტაბლეტი

თერაპიული ჩვენება:

ნაღვლის წარმოქმნის რაოდენობრივი და თვისობრივი ცვლილებები, აგრეთვე ქოლესტერინის მაღალი შემცველობა ნაღველში – ახდენს ქოლესტერინის კენჭების წარმოქმნის ინჰიბირებას, აგრეთვე ქმნის კენჭების დაშლისათვის საჭირო გარემოს.

• ამ წამლის ჩვენებას წარმოადგენს მოფუნქციონირე ნაღვლის ბუშტში კენჭის არსებობა ან ნაღვლის საერთო სადინარში კენჭის მოხვედრა, ან კვლავწარმოქმნა ოპერაციის შემდგომ. ბილიარული დისპეპსია.

გამოყენების წესი:

ხანგრძლივი დროის განმავლობაში: იმისათვის რომ შემცირდეს ნაღვლის ლითოგენური თვისებები, დღიური დოზა უნდა იყოს 5-10მგ/კგ დღეში 2-3-ჯერ.

არსებული კენჭების დაშლისათვის საჭირო გარემოს შესაქმნელად – 4-6 თვის განმავლობაში, 12-თვემდე. დისპეპსიური სინდრომის დროს და შემანარჩუნებელი თერაპიის შემთხვევაში, გაყოფილი დღეში 2-3 მიღებად განაწილებული 300მგ დღიური დოზა არის საკმარისი. ოპტიმალური დოზა შეიძლება იყოს შერჩეული მკურნალი ექიმის მიერ, პროდუქტის მაღალი ტოლერანტობა იძლევა შედარებით მაღალი დოზის დანიშვნის შესაძლებლობას. პრეპარატი უნდა იქნეს მიღებული ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ.

უკუჩვენება:

* ურსობილი უკუნაჩვენებია პროდუქტის მიმართ ანამნეზში ჰიპერმგრძნობელობის არსებობის შემთხვევაში.

* უკუნაჩვენებია ორსულებსა და კუჭისა და თორმეტგოჯას წყლულით დაავადებულ პაციენტებში.

ჰიპერდოზირება:

4გ-ზე მეტი დოზის მიღების შემთხვევა არ არის ცნობილი.

დაუდევრობის შედეგად დიდი დოზის მიღების შემთხვევაში, ნაჩვენებია დეზინტოქსიაციისათვის საჭირო ზომების მიღება, და ქოლესტირამინის დანიშვნა, რადგან ამ ნივთიერებას ბაქტერიული მჟავების ქელატირების უნარი აქვს.

შეუთავსებლობა:

სხვა პრეპარატებთან შეუთავსებლობა არ აღინიშნება

ვარგისიანობა:

კაფსულა 150 მგ: 60 თვე
კაფსულა 250 მგ: 60 თვე

ტაბლეტი 300 მგ: 36 თვე

მწარმოებელი: „ბიოფარმი“ საქართველო

ძირითადი ფიზიკურ–ქიმიური თვისებები: მწვანე ჟელატინის კაფსულები მოყავისფრო ფხვნილით.

შემედგენლობა: 1 კაფსულა შეიცავს შემდეგი მცენარეების ექსტრაქტს: ჩაგირი  (Bergenia ligulata)-  90მგ, პოლპალა (Aerva lanata) – 90მგ, კრატევა (Crataeva nurvala)  – 50მგ, ბერავია (Boerhaavia diffusa) – 25 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, სილიციუმის დიოქსიდი, ნატრიუმის მეთილპარაბენი, ნატრიუმის პროპილპარაბენი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი.

გამოშვების ფორმა:

კაფსულები.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ფიტოპრეპარატი ანთების საწინააღმდეგო, დიურეზული და სპაზმოლიზური მოქმედებით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

უროჰერბი წარმოადგენს კომბინირებულ მცენარეულ სამკურნალო საშუალებას, რომლის თერაპიული ეფექტი განპირობებულია მასში შემავალი აქტიური ინგრედიენტების ფარმაკოლოგიური თვისებებით, პრეპარატი შეიცავს მცენარეების მშრალ ექსტრაქტებს, რომელთაც გააჩნიათ შემდეგი თვისებები:

ჩაგირის ექსტრაქტი  (Bergenia ligulata) გამოიყენება როგორც ლითოლიზური აგენტი თირკმლის კენჭოვანი დაავადებების დროს. ჩაგირის უროლითიაზური ეფექტი განპირობებულია კალციუმის ოქსალატების კრისტალების წარმოქმნის ინჰიბირებით. ჩაგირს ასევე გააჩნია დიურეზული და ანტიოქსიდანტური ეფექტი. ყველა ეს თვისება საშუალებას იძლევა იგი გამოვიყენოთ თირკმელ კენჭოვანი დავადების (ნეფროლითიაზი), ასევე ცისტიტის, სამკურნალოდ.

პოლპალას ექსტრაქტი (Aerva lanata) ეს არის ტრადიციული მედიკამენტი, რომელიც გამოიყენება როგორც სპაზმოლიზური, დიურეზული და ტკივილგამაყუჩებელი საშუალება.

მას ასევე წარმატებით იყენებენ ბერგენიასთან ერთად უროლითიაზის დროს, წვის შეგრძნების მოსახსნელად. იგი ასევე მნიშვნელოვნად აწესრიგებს შარდის ფიზიკო–ქიმიურ თვისებებს, გონორეისა და მისი მსგავსი ინფექციური პათოლოგიების დროს.

კრატევა (Crataeva nurvala) გამოიყენება საშარდე გზების კალკულოზური დაავადების, განსაკუთრებით თირკმლის კენჭოვანი დაავადების დროს. იგი ხელს უწყობს კენჭების დაშლას უფრო მცირე ზომის კონკრემენტებად, რითაც ამარტივებს მათ გამოდევნას ორგანიზმიდან. მისი ლითოლიზური ეფექტი ვრცელდება სხვადასვა ტიპის ქვებზე.

კრატევა ასევე ეფექტურია კრისტალურიის დროს, მას ასევე ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება გააჩნია.

ბერავია (Boerhaavia diffusa) ორიგინალური მცენარეა, რომელსაც საუკუნეების განმავლობაში იყენებენ საშარდე გზების პათოლოგიების დროს ტკივილისა და წვის შეგრძნების მოსახსნელად. ბერავია ასევე ხელს უწყობს კენჭების დაშლას.

ბერევია ის უიშვიათესი მცენარეა, რომელიც შეიცავს კალიუმის მარილებს, რისი მეშვეობითაც იგი ბუნებრივი კალიუმის შემნახველი დიურეზულია.

ბერევია ასევე ავლენს ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას.

ბერევიას ყველა ეს უნიკალური თვისება განაპირობებს მის გამოყენებას შეშუპებისა და თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს.

ჩვენება:

უროჰერბი გამოიყენება საშარდე გზების : შარდის ბუშტის (ცისტიტი), თირკმლის (პიელონეფრიტი) მწვავე და ქრონიკული ინფექციური დაავადებების კომპლექსურ თერაპიაში, ასევე თირკმლის ქროინიკული არაინფექციური დაავადებების კომპლექსურ თერაპიაში, ასევე თირკმლის ქრონიკული არაინფექციური გენეზის ანთების დროს: გლომერულო ნეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი.

უროჰერბი ასევე გამოიყენება როგორც კენჭების წარმოქმნის საწინააღმდეგო საშუალება (ასევე პოსტოპერაციულად ახალი კენჭების წარმოქმნის საწინააღმდეგოდ)

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებში: 2 კაფსულა 2–ჯერ დღეში ან ექიმის დანიშნულების მიხედვით.

ბავშვებში: 1 კაფსულა ერთხელ ან ორჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

მითითებული დოზირების დაცვის შემთხვევაში გამოვლენილი არ არის.

უკუჩვენება:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის შემადგენელი კომპონენტების მიმართ.

ჰიპერდოზირება:

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაზე მონაცემები არ არსებობს.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვაზე: არ ახდენს გავლენას სატრანსპორტო საშუალებებისა ან პოტენციურად საშიში სამუშაოების შესრულებაზე.

ორსულობა და ლაქტაცია:

მიუხედავად იმისა, რომ პრეპარატში შემავალი კომპონენტები უსაფრთხოა ორსულებისათვის, მისი გამოყენება ორსულობის პირველ ტრიმესტრში არ არის სასურველი, ხოლო ორსულობის მოგვიანებით ვადებზე ასევე მეძუძურ დედებში ინიშნება ექიმის რეკომენდაციით მისი მეთვალყურეობის ქვეშ.

შენახვის პირობები:

ინახება არა უმეტეს 25^°C ტემპერატურაზე. მშრალ სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემა:

გაიცემა ურეცეპტოდ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

პრეპარატი წარმოადგენს ჰორმონულ, ფოლიკულომასტიმულირებელ საშუალებას. იგი იწვევს საკვერცხეების ფოლიკულების ზრდის და მომწიფების სტიმულაციას. ესტროგენების კონცენტრაციის მატებას,  ენდომეტრიუმის პროლიფერაციის სტიმულირებას. მას არ გააჩნია მალუთეინიზირებელი მოქმედება.

ჩვენებები

• პრერარატი ინიშნება საკვერცხების ფოლიკულების ზრდის სტიმულაციისათვის ქალებში უნაყოფობის დროს ჰიპოთლამოჰიპოფიზური დარღვევებით (ერთი მადომინირებელი ფოლიკულის ზრდის სტიმულაციით);
• დამხმარე რეპროდუქციული ღონისძიებების ჩატარებისას ჩასახვამდე (მრავალი ფოლიკულების ზრდის სტიმულაცია).

დოზირების რეჟიმი

ინდივიდუალურია. პრეპარატის ოპტიმალური დოზა და მკურნალობის ხანგრძლივობა დგინდება საკვერცხების ულტრაბგერითი კვლევის, ასევე სისხლში და შარდში ესტროგენების კონცენტრაციის კვლევის და კლინიკური დაკვირვების საფუძველზე. პრეპარატის საწყისი დზა მერყეობს 75 სე-დან 375 სე-მდე. იგი შეჰყავთ კუნთებში.

გვერდითი მოვლენები

შესაძლებელია განვითარდეს დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში და საზარდულის მიდამოში, საკვერცხეების ზომიერი (გაურთულებელი) ჰიპერტროფია და საკვერცხეების კისტების წარმოქმნა, გულისრევა, ღებინება, სხეულის წონის მომატება (საკვერცხეების სტიმულაციის ადრეული ნიშანი);

ჰიპოვოლემია, ჰემოკონცენტრაცია, ელექტროლიტების დისბალანსი, ასციტი, ჰემოპერიტონიუმი, ჰიდროთორაქსი, თრომბოემბოლური სინდრომი, ციება, ართრალგია, სარძევე ჯირკვლების ტკივილი, ტკივილი ინექციის ადგილას.

უკუჩვენებები

* ანამნეზში მომატებული მგრძნობელობა მენოტროპინის და ასევე პრეპარატების მიმართ, რომლებიც შეიცავენ ფოლიკულმასტიმულირელ და მალუთეინეიზირებელ ჰორმონებს;

* საკვერცხეების ზომაში პერსისტირებადი მომატება და საკვერცხეების კისტების წარმოქმნა, რომელიც არ არის გამოწვეული საკვერცხეების პოლიკისტოზური სინდრომით;

* სასქესო ორგანოების ანომალური განვითარება ან საშვილოსნოს მიომა, რომელიც შეუთავსებადია ორსულობასთან;

* უცნობი ეტიოლოგიის გინეკოლოგიური სისხლდენები;

* საკვერცხეების, საშვილოსნოს ან სარძვე ჯირკვლის კიბო;

* საკვერცხეების პირველადი უკმარისობა;

* ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ პრეპარატის მკურნალობის დაწყების წინ რეკომენდებულია სქესობრივი პარტნიორის სპერმის ანალიზის ჩატარება;

♦ საჭიროების შემთხვევაში ჰიპოთიეროზის, თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობის, ჰიპერპროლაქტინემიის ჰიპოფიზის და ჰიპოთალამუსის სიმსივნის მკურნალობა.

♦ პაციენტის გინეკოლოგიური შემოწმება ჰიპერტროფიული საკვერცხეებით ტარდება სიფრთხილით, რათა თავიდან ავიცილოთ საკვერცხის კისტის გასკდომა, რის გამოც არ არის რეკომენდებული სქესობრივი კავშირი.

♦ ფოლიკულების მომწიფების და ოვულაციის შემდეგ მატულობს მრავალნაყოფიანი ორსულობის არსებობის ალბათობა ბუნებრივი განაყოფიერების პირობებში.

♦ ხელოვნური განაყოფიერების პირობებში მრავალნაყოფიანი ორსულობა დამოკიდებულია შეყვანილი ოოციტების რაოდენობაზე.

♦ შესაძლებელია ექტოპური ორსულობის არსებობა, განსაკუთრებით ანამნეზში არსებული საშვილოსნოს მილების დაავადებით. სპონტანური აბორტების სიხშირე უფრო მაღალია პრეპარატით მკურნალობის დროს, ვიდრე ჯანმრთელ პაციენტებში.

♦ საკვერცხეების ჰიპერსტიმულაციის სინდრომი უფრო ხშირად ვითარდება ოვულაციიდან მე-7-10 დღეს, რომლის სტიმულაცია ხორციელდება ადამიანის ქორიონული გონადოტროპინის შეყვანით (იგი შეიძლება განვითარდეს უფრო ადრე სხვა დამხმარე რეპროდუქციული ღონისძიების ჩატარებისას),

♦ საკვერცხეების ჰიპერსტიმულაციის სინდრომის განვითარება ქალებში „სუპეროვულაციის“ დროს, რომელიც გამოწვეულია დამხმარე რეპროდუქციული ღონისძიებების ჩატარებით, შესაძლოა შემცირდეს, თუ ტარდება ყველა ფოლიკულის შიგთავსის ასპირაცია ოვულაციის დაწყებამდე.

საერთაშორისო დასახელება:

RUFLOXACIN

მწარმოებელი: M&H MANUFACTURING Co, ტაილანდი

მოქმედი ნივთიერება: რუფლოქსაცინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბაქტერიული საშუალება, ფტორქინოლონი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 2 და 6 ც.

1 ტაბ.

რუფლოქსაცინის ჰიდროქლორიდი ....... 200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, ხორბლის სახამებელი, ლაქტოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზი, პრეჟელატინიზირებული ხორბლის სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი, მეთილოჰიდროქსიპროპილის ცელულოზა, ტიტანიუმის დიოქსიდი, პოლიეთილენის გლიკოლი 400.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

უროფლოქსი (რუფლოქსაცინი) წარმოადგენს სპეციფიკურად საშარდე გზების ინფექციებისთვის (სგი) შექმნილ ახალ ფტოროქინოლონს. რუფლოქსაცინს აქვს ფართე სპექტრის ანტიბაქტერიული მოქმედება და მაღალი აქტივობა აერობული გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ, განსაკუთრებით საშარდე სისტემის პათოგენების ფართო სპექტრის მიმართ. რუფლოქსაცინი ხასიათდება ხანგრძლივი ნახევარდაშლის პერიოდით (დაახლოებით 35 სთ), რაც ნიშნავს, რომ ის შეიძლება დაინიშნოს დღეში ერთხელ.

უროფლოქსს აქვს ბაქტერიოციდული მოქმედება, რომელიც გრძელდება ბოლო მიღებიდან 4 დღის განმავლობაში. მისი მოქმედების მექანიზმი დაფუძნებულია ბაქტერიული დნმ-ჰირაზას, ორგანიზმში დნმ-ის ჯაჭვის სპირალიზაციის პროცესში მონაწილე ფერმენტის, დათრგუნვაში. ეს იწვევს მიკროორგანიზმში დნმ-ის დაგროვებას დესპირალიზირებული ფორმით, რაც ხელს უშლის ბაქტერიის სიცოცხლისუნარიანობას.

როგორც მოეთხოვება სგი-ის სპეციფიურ წამალს, მისი აქტიური მეტაბოლიტი უნდა იყოს ლიმიტირებული ბიოტრანსფორმაციის ფარგლებში (არ უნდა აჭარბებდეს 10%-ს). უროფლოქსაცინის თირკმლისმიერი გამოყოფა შეადგენს დანიშნული დოზის დაახლოებით 50%-ს, რის გამოც შარდში გროვდება აქტიური წამლის მაღალი დოზა.

რუფლოქსაცინის ერთი დოზის (400 მგ) მიღების შემდეგ შარდში ბაქტერიოციდული მოქმედება გრძელდება 23 დღემდე. 400 მგ დარტყმით დოზის შემდეგ ინიშნება ყოველდღიურად 200 მგ, რაც შარდში უზრუნველყოფს რუფლოქსაცინის ბაქტერიოციდული კონცენტრაციის შენარჩუნებას 10 დღიანი კურსის დამთავრებიდან 4 დღის განმავლობაში.

გარდა ამისა რუფლოქსაცინი ადვილად და სწრაფად აღწევს პროსტატის ქსოვილის ზედაპირულ, საშუალო და ღრმა ფენებში და პროსტატის სითხეში, 4 სთ-ში უროფლოქსის რაოდენობა 1.5-ჯერ და 2.5-ჯერ აღემატება პლაზმაში მის კონცენტრაციას.

ჩვენებები:

• უროფლოქსი ნაჩვენებია საშარდე გზების ყველა ინფექციების სამკურნალოდ, როგორიცაა მწვავე ცისტიტი გართულებული ცისტიტი, ზედა საშარდე გზების ინფექციები, პიელონეფრიტი და ქრონიკულ პროსტატიტი.

მიღების წესი და დოზირება:

პირველ დღეს ორი ტაბლეტი ერთ მიღებაზე და ამის შემდეგ ერთი ტაბლეტი ყოველდღიურად. მკურნალობის ხანგრძლივობა უნდა დარეგულირდეს ინფექციის სიმწვავის, კლინიკური და ბაქტერიული კურსის შესაბამისად. ხშირად მკურნალობის ხუთდღიანი კურსი საკმარისია;

პერსისტენტული შემთხვევაში მკურნალობა შეიძლება გახანგრძლივდეს 20 დღემდე, სამედიცინო მითითების თანახმად. ხანგრძლივი ნახევარდაშლის პერიოდის გათვალისწინებით (დაახლოებით 35 სთ) ანტიბაქტრიოციდული ზემოქმედება გრძელდება მკურნალობის შეწყვეტიდან 3-4 დღის განმავლობაში. შესაბამისად არ არის საჭირო მკურნალობის გაგრძელება მას შემდეგ, რაც პაციენტი ხდება აფებრილური და უქრება სიმპტომები.

მწვავე ცისტიტი: ორი ტაბლეტი ერთ მიღებაზე - დარტყმითი თერაპია.

საშარდე გზების სხვა ინფექციებისას: დარტყმითი დოზა 2 ტაბლეტი პირველ დღეს, შემდგომში 1 ტაბლეტი ყოველდღიურად დანარჩენი 4 დღის განმავლობაში.

პერსისტენტულ შემთხვევებში თერაპია შეიძლება გახანგრძლივდეს 20 დღემდე სამედიცინო ჩვენების თანახმად.

ქრონიკული პროსტატიტი: დარტყმითი დოზა 2 ტაბლეტის სახით, შემდეგ 1 ტაბლეტი 4 კვირის განმავლობაში.

ხანდაზმულ პაციენტებში: თუ თირკმელი ფუნქციონირებს პაციენტის ასაკის შესაბამისად, დოზის რეგულირება საჭირო არ არის.

თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის შემთხვევაში: მიღების სიხშირე უნდა შემცირდეს თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის ხარისხის შესაბამისად.

ღვიძლის მძიმე უკმარისობისას: გამოიყენება ფრთხილად, სასურველია დოზის შემცირება.

რეკომენდებული დოზა ბავშვებისათვის

უროფლოქსი არ უნდა დაინიშნოს პედიატრიულ პაციენტებში და ჩამოუყალიბებელი ჩონჩხის მქონე მოზარდებში.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატს ახასიათებს კარგი ათვისების უნარი. კლინიკურ კვლევებში გვერდითი მოვლენები გამოვლინდა 1%-ზე ნაკლებ შემთხვევაში. კლინიკური კვლევებისას გამოვლინდა შემდგომი გვერდითი ეფექტები:

კუჭ-ნაწლავის მხრივ: ეპიგასტრიული ტკივილი, გულისრევა, გულძმარვა, დისპეფსია, ღებინება. მკურნალობისას ან მკურნალობის შემდეგ ძლიერი შეუჩერებელი დიარეის შემთხვევაში ექიმს უნდა ეცნობოს დაუყოვნებლივ, რათა შეაფასოს ფსევდომემბრანული კოლიტის აღმოცენების ალბათობა. იგი წარმოადგენს სერიოზულ გართულებას, ამიტომ წამლის მიღება უნდა შეწყდეს და დაწყებულ იქნას შესაბამისი თერაპია (მაგ. 250 მგ. ვანკომიცინი  პერორალურად).

ცნს-ის მხრივ: აგზნება, ძილის დარღვევა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, კანკალი, დაღლილობა.

მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები: იშვიათ შემთხვევებში კანის რეაქციები (ეკზანთემა, ერითემა, გამონაყარი) და ქავილი იქნა დაფიქსირებული.

ძალიან იშვიათად შეიძლება განვითარდეს მწვავე ანაფილაქსიური რეაქცია (ენის და საყლაპავის შეშუპება, ქოშინი, არტერიული ჰიპოტენზია).

უროფლოქსის უსაფრთხოების ზომები მსგავსია სხვა ქინოლონებისა, ამიტომაც, მკურნალობისას არ შეიძლება გამოირიცხოს სხვა ქინოლონებისათვის დამახასიათებელი გვერდითი ეფექტების გამოვლენა.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა რუფლოქსაცინისა და სხვა ქინოლონების მიმართ.

* უროფლოქსი არ  უნდა დაენიშნოთ ეპილეფსიით დაავადებულ ან კრუნჩხვის ეპიზოდების ისტორიის მქონე პაციენტებს.

* უროფლოქსი არ ინიშნება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში, ჩამოუყალიბებელი ჩოჩხის მქონე ბავშვებში და მოზარდ პაციენტებში.

* უროფლოქსი არ გამოიყენება ფტორქინოლონით გამოწვეული ტენოპათიების მქონე პაციენტებში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

! უროფლოქსის უსაფრთხოება არ არის დადგენილი, განსაკუთრებით კი არ გამორიცხავს განვითარებადი ორგანიზმის სახსრების ხრტილის დაზიანების ალბათობას. შესაბამისად უროფლოქსი არ უნდა დაინიშნოს ორსულობისა და ლაქტაციის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ მიუხედავად იმისა, რომ უროფლოქსის გამოყენებისას არ დაფიქსირებულა აქილევსის მყესის (კოჭთან) ტკივილის ან შეშუპების შემთხვევები, მათი გამოვლენისას რეკომენდებულია დასვენება, ექიმის კონსულტაცია და დაუყოვნებლივი შესაბამისი თერაპია.

◄ რადგანაც უროფლოქსი ძირითადად გამოიყოფა თირკმელებით, ფრთხილად უნდა გამოვიყენოთ თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტებში. 30 მლ/მნ-ზე დაბალი გლომერულარული ფილტრაციის სიჩქარის მქონე პაციენტებში, უროფლოქსი უნდა დაინიშნოს დღეგამოშვებით.

◄ როგორც სხვა ფტორქინოლონები, უროფლოქსი ფრთხილად გამოიყენება მოხუცებულებში, ღვიძლის დაქვეითებული ფუნქციის და ლაბილური ნერვული სისტემის მქონე პაციენტებში. ნერვულ პაციენტებში შეიძლება გამოიწვიოს აღგზნება.

◄ თუმცა უროფლოქსთან არ არის ნახსენები, ფოტოსენსიბილიზაცია, რაც შემჩნეულია ამავე კლასის სხვა მედიკამენტებთან. სიფრთხილის თვალსაზრისით მკურნალობის დროს პაციენტები უნდა მოერიდონ მზის პირდაპირ სხივებს და ულტრაიისფერ გამოსხივებას (სოლარიუმს).

ჭარბი დოზირება:

მონაცემები დოზის გადაჭარბების შესახებ არ მოიპოვება. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში უნდა იქნას მიღებული შესაბამისი ზომები.

კუჭის ამორეცხვა უნდა მოხდეს ხელოვნური ღებინების გამოწვევით ან კუჭის ზონდის საშუალებით; პაციენტი უნდა იყოს დაკვირვების ქვეშ და შენარჩუნდეს სითხის ადექვატური მიწოდება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- სხვა ქინოლონების მსგავსად, ანტაციდებმა და სუკრალფატმა შესაძლებელია შეაფერხოს უროფლოქსის ბიოშეღწევადობა. შესაბამისად ისინი უნდა დაინიშნოს უროფლოქსის მიღებამდე 2 საათით ადრე ან გვიან.

- პლაზმაში თეოფილინის კონცენტრაციის მონიტორირება შეიძლება საჭირო გახდეს უროფლოქსით გახანგრძლივებული თერაპიისას, თანმხლები თერაპიის  დროს სხვა წამალთა შორის რეაქციები არ არის ცნობილი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, გრილ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

PIIPEMIDIC ACID

მწარმოებელი: M&H MANUFACTURING Co

მოქმედი ნივთიერება: პიპემიდინის მჟავა 

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული საშუალება; ქინოლონი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

პიპემიდინის მჟავა  ......... 400მგ.

ვრცლად პალინი

საერთაშორისო დასახელება: (აქტიური ნივთიერება): silodosin

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: უროლოგია, ნეფროლოგია წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის (ადენომის) დროს გამოსაყენებელი საშუალებები პრეპარატები წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის მკურნალობისათვის

მწარმოებელი კომპანია: RECORDATI

მწარმოებელი ქვეყანა: იტალია

გამოშვების ფორმა: 8მგ კაფსულა №5;№10;№20;№30№50;№100.

4მგ კაფსულა №5;№10;№20;№30№50;№100

გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)

შემადგენლობა კაფსულები: შეფუთვაში 30ც.

1 ტაბ.

სილოდოზინი ......................4 მგ

1 ტაბ.

სილოდოზინი ...................... 8მგ

დამხმარე ნივთიერებები: მანიტოლი 132.4 მგ (264.8 მგ), პრეჟელატინიზირებული სახამებელი (სახამებელი 1500TM) 9მგ (18 მგ), პრეჟელატინიზირებული სახამებელი (სახამებელი PCSTM PC-10) 26 მგ (52 მგ), ნატრიუმის ლაურილსულფატი 1.8 მგ (3.6 მგ), მაგნიუმის სტეარატი 1.8 მგ (3.6 მგ).

ჟელატინის კაფსულების შემადგენლობა: ჟელატინი 47.434 მგ (98.0 მგ), ტიტანის დიოქსიდი 0.48 მგ (2 მგ), რკინის ყვითელი ოქსიდი (E-172) 0.086 მგ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სილოდოზინი, ალფა1A-ადრენორეცეპტორების მაღალსელექციური კონკურენტული ანტაგონისტი თრგუნავს წინამდებარე ჯირკვლის, შარდის ბუშტის ყელის, შარდის გამომყოფი არხის გლუვი კუნთების პოსტსინაპტიკურ ალფა1A-ადრენორეცეპტორებს. ამცირებს წინამდებარე ჯირკვლის გლუვი კუნთების, შარდის ბუშტის ყელის და შარდის გამომყოფი არხის ტონუსს, აადვილებს შარდის გამოყოფის პროცესს. ამავდროულად ამცირებს ობსქტრუქციის და კანკალის სიმპტომებს, რაც უკავშირდება წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიას. შარდის ბუშტის ალფა1A-ადრენორეცეპტორებთან შედარებით, 162-ჯერ აღემატება მისი ურთიერთქმედება სისხლძარღვების გლუვ კუნთებში განლაგებულ ალფა1ბ-ადრენორეცეპტორებთან. მაღალი სელექციურობის წყალობით არ იწვევს არტერიული წნევის კლინიკურად მნიშვნელოვან დაწევას იმ პაციენტებში, რომელთაც ნორმალური არტერიული წნევა აქვთ.

ფარმაკოკინეტიკა:

სილოდოზინი პერორალურად მიღებისას კარგად აბსორბირდება. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 32%-ს. საკვები მაქსიმალურ კონცენტრაციას დაახლოებით (Cmax) 30%-ით ამცირებს, ზრდის რა მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დროს (Tmax) დაახლოებით 1სთ-ით და მინიმალურად მოქმედებს მრუდის ქვეშ ფართობზე კონცენტრაცია-დროზე. Cmax 87±51 მგ/მლ, თმახ-2,5სთ, საშუალო კონცენტრაცია შარდში 433±286 მგ*სთ/მგ.

სილოდოზინის კარბამო გლუკურონიდი განაწილების მოცულობა შეადგენს 0.81 ლ/კგ, ხოლო პლაზმის ცილებს უკავშირდება 96,6%. სილიდოზინის კარბამო გლუკურონიდის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 91%.

სილოდოზინი მეტაბოლიზირდება გლუკურონიდაციის მეშვეობით (UGT2B7 მონაწილეობით), ალკოჰოლდეჰიდროგენაზას და ალდეჰიდ დეჰიდროგენაზას მონაწილეობით, დაჟანგვის გზით, ძირითადად CYP3A4-ით. პლაზმაში ძირითადი აქტიური მეტაბოლიტი კარბამო გლუკურონიდის (KMD-3213G) პლაზმურ კონცენტრაციას აღწევს 4-ჯერ უფრო მეტად ვიდრე სილოდოზინი. სილოდოზინს არ გააჩნია ინდუქციის ან ციტოქრომა P450 იზოფერმენტების ინჰიბირების შესაძლებლობა.

სილოდოზინის 33.5% გამოიყოფა თირკმელებით და 54.9% ნაწლავებიდან. სილოდოზინის კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 23.1 ლ/სთ. სილოდოზინი გამოიყოფა ძირითადად მეტაბოლიტების სახით და ძალიან მცირე რაოდენობით უცვლელი სახით შარდში.

სილოდოზინის და კარბამო გლუკურონიდის T1/2 შეადგენს 11-18 სთ.

ხანდაზმული პაციენტები: სოლოდოზინის და მეტაბოლიტების ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ არის დამოკიდებული ასაკზე. სილოდოზინის კლირენსი არ შეცვლილა >75 წლის პაციენტებში.

პაციენტები, რომელთაც დარღვეული აქვთ ღვიძლის ფუნქცია: პაციენტებში, რომელთაც დარღვეული აქვთ ღვიძლის ფუნქცია (7-9 ბალი ჩაილდ პიუს შკალის მიხედვით) სილოდოზინის ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ იცვლება. ღვიძლის მწვავე უკმარისობის მქონე პაციენტებში სილოდოზინის გამოყენება არ არის შესწავლილი.

პაციენტები, რომელთაც დარღვეული აქვთ თირკმლის ფუნქცია: თირკმლის საშუალო სიმძიმის უკმარისობის მქონე პირებში არ მოითხოვება დოზის შემცირება. თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს არ არის რეკომენდირებული სილოდოზინის დანიშვნა.

ჩვენებები:

წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზია.

მიღების წესები და დოზები:

რეკომენდირებული დოზა-8 მგ ერთხელ, კვების დროს, დღის ერთიდაიგივე მონაკვეთში. კაფსულა აუცილებლად უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, სასურველია წყალთან ერთად.

პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის საშუალო სირთულის უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი >30 -

გვერდითი მოვლენები:

არასასურველი რეაქციები მათი სიხშირის მიხედვით: ძალიან გავრცელებული: ³10; გავრცელებული: ³1/100-

ნერვული სისტემის მხრივ: გავრცელებული –თავბრუსხვევა; სიხშირე არ არის ცნობილი –სინკოპე. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გავრცელებული -ორთოსტატური ჰიპოტენზია.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: გავრცელებული –ფაღარათი; ნაკლებად გავრცელებული -გულისრევა, პირის სიმშრალე.

რეპროდუქციული სისტემის მხრივ: ძალიან გავრცელებული -რეტროგრადული ეაკულაცია, ანეაკულაცია; ნაკლებად გავრცელებული -ლიბიდოს დაქვეითება, ერექციული დისფუნქცია.

ინტრაოპერაციული სინდრომის მხრივ: სიხშირე არ არის დადგენილი -თვალის ფერადი გარსის არასტაბილურობის სინდრომი კატარაქტის ოპერაციის დროს.

უკუჩვენება:

- პრეპარატის აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა ან მათი აუტანლობა;

- 18 წლამდე ასაკის ბავშვები;

- თირკმლის მწვავე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი

- ღვიძლის მწვავე უკმარისობა (არასაკმარისი კლინიკური მონაცემები).

სიფრთხილით გამოიყენება: თირკმლის მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30-50მლ/წთ).

ორსულობა და ლაქტაცია:

სილოდოზინი ინიშნება მხოლოდ მამაკაცებში.

განსაკუთრებული მითითებები:

როგორც სხვა ალფა-ადრენობლოკატორების გამოყენებისას სილოდოზინით მკურნალობის პერიოდში შესაძლებელია აღინიშნოს არტერიული წნევის დავეითება, ორთოსტატური ჰიპოტენზია.

ორთოსტატური ჰიპოტენზიის პირველივე სიმპტომების (თავბრუსხვევა, სისუსტე) პაციენტი უნდა დაჯდეს, დაწვეს ან იმავე მდგომარეობაში გაჩერდეს მანამდე სანამ სიმპტომები არ გაივლის. წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიას და შეშუპებას აქვთ მსგავსი სიმპტომები და შესაძლებელია ერთდროულად განვითარდეს. პრეპარატის დანიშვნამდე საჭიროა გამოკვლევის ჩატარება, რომ გამოირიცხოს წინამდებარე ჯირკვლის შეშუპება.

ურორეკით მკურნალობა ამცირებს სათესლე სითხის გამოყოფას, რამაც შესაძლებელია გავლენა მოახდინოს მამაკაცის ფერტილურობაზე. ეს ეფექტი ქრება პრეპარატის შეწყვეტის შემდეგ. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ან ღებულობდენ ალფა1-ადრენობლოკატორებს კატარაქტის ოპერაციის პერიოდში შესაძლებელია განვითარდეს თვალის ფერადი გარსის არასტაბილურობის სინდრომი, რამაც შესაძლებელია გართულება გამოიწვიოს ოპერაციის დროს. ალფა1-ადრენობლოკატორების მიღება უნდა შეწყდეს ოპერაციამდე 1-2 კვირით ადრე. პაციენტებში, რომელთაც დანიშნული აქვთ კატარაქტის ოპერაცია არ არის რეკომენდირებული ურორეკით მკურნალობის დაწყება.

არ არის ჩატარებული კვლევები ახდენს თუ არა პრეპარატი გავლენას ტრანსპორტის მართვისა და სხვა მექანიზმების გამოყენების უნარზე. პაციენტები უნდა იყვნენ ინფორმირებულნი, რომ შესაძლებელია გამოვლიდეს ისეთი სიმპტომები, რაც დაკავშირებულია ორთოსტატულ ჰიპოტენზიასთან (მაგ: თავბრუსხვევა), ასევე პაციენტებს უნდა მიეცეთ გაფრთხილება, რომ თავი შეიკავონ ტრანსპორტის მართვისაგან და სხვა მექანიზმების გამოყენებისაგან მანამდე სანამ არ გაირკვევა ინდივიდუალური ამტანობა პრეპარატ ურორეკის მიმართ.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, კომპენსატორული ტაქიკარდია. მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის მიღება ან სიმპტომატური მკურნალობა, რომლის მიზანიც არის ცირკულაციური სისხლის მოცულობის გაზრდა, სისხლძარღვების შემავიწროვებელი საშუალებების მიღება. თირკმელების ფუნქციის გაკონტროლება. დიალიზი ნაკლებად ეფექტურია, რადგან პრეპარატი ინტენსიურად უკავშირდება პლაზმის ცილებს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არის რეკომენდირებული სხვა ალფა-ადრენობლოკატორებთან ერთად გამოყენება ეფექტის გაძლიერების მიზნით.

იზოფერმენტ CYP3A4 ინჰიბიტორებთან (კეტოკონაზოლი, კლარითრომიცინი, იტრაკონაზოლი, რიტონავირი) ერთად გამოყენება არ არის რეკომენდირებული, რადგან იზრდება სინოდოზინის კონცენტრაცია პლაზმაში.

ფოსფოდიესთერაზა-5-ის ინჰიბიტორებთან (სილდეჰაფილი, ტადალაფილი) ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია თავბრუსხვევის რისკი გაიზარდოს.

ორთოსტატური ჰიპოტენზია ძლიერდება ჰიპოტენზიურ პრეპარატებთან, კალციუმის ანტაგონისტებთან ერთად, რაც მოქმედებს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე, შარდმდენებთან ერთად გამოყენებისას.

შენახვის პირობები და ვადები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30^oC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა - 2წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

PIPEMIDIC ACID

მწარმოებელი: ITALFARMACO

მოქმედი ნივთიერება: პიპემიდინის მჟავა

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული საშუალება; ქინოლონი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

პიპემიდინის მჟავა ............. 400 მგ

ვრცლად პალინი

საერთაშორისო დასახელება:

OXYBUTYNIN

მწარმოებელი: KOCAK ILAC

მოქმედი ნივთიერება: ოქსიბუტინინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მ-ქოლინობლოკატორი; მიოტროპული სპაზმოლიტიკი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

1 ტაბ.

ოქსიბუტინინის ჰიდროქლორიდი ........ 5 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

M–ქოლინობლოკატორი მესამეული ამინების ჯგუფიდან, ზომიერი M–ქოლინომაბლოკირებელი აქტიობის გვერდით ახასიათებს უნარი დაუყოვნებლივ მოახდინოს გავლენა შინაგანო ორგანოების გლუვ მუსკულატურაზე (მიოტროპული სპაზმოლიტური მოქმედება). იცავს სპაზმებისაგან და აქვეითებს შინაგანი ორგანოების გლუვი კუნთების ტონუსს: კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის, ნაღვლის გამომყოფი გზების, საშვილოსნოსი, საშარდე გზების, მათ შორის შარდის ბუშტის.

ნეიროგენულ შარდის ბუშტში ოქსიბუტინინი დეტრუზორს ადუნებს, ამცირებს დეტრუზორის სპონტანურ შეკუმშვებს, ზრდის შარდის ბუშტის ტევადობას, ამცირებს შარდვისას ჭინთვების სიხშირეს.

ფარმაკოკინეტიკა:

შიგნით მიღების შემდეგ Cmax მიიღწევა 45წთ–ის შემდეგ, კონცენტრაციის სიდიდე პროპორციულია მიღებული დოზის. T1/2 შეადგენს 2 საათს. ხანდაზმულებში – T1/2 იზრდება.

ჩვენებები:

შარდის შეუკავებლობა, განპირობებული შარდის ბუშტის ფუნქციის ნეიროგენული ხასითის  არასტაბილურობით(დეტრუზორის ჰიპერრეფლექსია, მაგალითად გაფანტული სკლეროზის დროს ან spina bifida) ან იდიოპათიური ბუნებით;

5 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში ღამის ენურეზი (მონოთერაპიის სახით სხვა სამკურნალო საშუალებებთნ კომბინაციაში).

დოზირება:

მიიღება პერორალურად.

მოზრდილებში – 5 მგ 2–3–ჯერ დღეში.

ხანდაზმულებში მკურნალობის დასწყისში 2.5–3მგ 2–ჯერ დღეში, შემდეგ აუცილებლობისას დოზას თანდათან ზრდიან 5 მგ–მდე 2–ჯერ დღეში.

5 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში – საწყისი დოზა 2.5–3მგ 2–ჯერ დღეში, აუცილებლობისას დოზას თანდათან ზრდიან  5მგ–მდე 2–3–ჯერ/დღ.

ღამის ენურეზის დროს ბოლო დოზა უშუალოდ ძილის წინ მიიღება.

გვერდითი მოქმედება:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: შესაძლებელია პირის სიმშრალე, გულისრევა, ყაბზობა, აბდომინალური დისკომფორტი, დიარეა.

ცნს–ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, ძილიანობა, თავბრუსხვევა, მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება.

დერმატოლოგიური რეაქციები: შესაძლებელია კანის საფარველის სიმშრალე.

სხვა: შესაძლებელია „ალები“ ( ხშირად ბავშვებში), გაძნელებული შარდვა, შარდის შეკავება, არითმია.

უკუჩვენებები:

ოქსიბუტინინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. ღია და დახურულკუთხოვანი გლაუკომა, კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის ობსტრუქცია, ნაწლავის პარალიტური გაუვალობა; ნაწლავის ატონია; მძიმე წყლულოვანი კოლიტი; მიასთენია; ლაქტაცია; 5 წლამდე ბავშვთა ასაკი;

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს პრეპარტის მიღება ხდება მხოლოდ მკაცრი მაჩვენებლებით, როცა დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი სჭარბობს პოტენციალურ რისკს ნაყოფისათვის.

ოქსიბუტინინი უკუნაჩვენებია ლაქტაციის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით მიიღება ხანდაზმულ პაციენტებში, ნეიროცირკულატორული დისტონის, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის, თირეოტოქსიკოზის, არითმიის, გულის იშემიური დაავადების, გულის ქრონიკული ნაკოლოვანების, არტერიული ჰიპერტენზიის, წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის საწყისი გამოვლინების დროს, არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი, პაციენტებში ილეოსტომა, კოლოსტომა, ასევე დიაფრაგმის ხვრელის საყლაპავის თიაქრი მიმდინარე რეფლუქს–ეზოფაგიტით მოითხოვს ყურადღებას პრეპარატის გამოყენებისას.

გავლენა ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:

მკურნალობის პერიოდში სიფრთხილეა საჭირო ავტომანქანის მართვისა და სხვა პოტენციურად საშიში სამუშაობის შესრულებისას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ანტოქოლინერგული მოქმედების სხვა წამლებთან ერთდროული მიღებისას შესაძლებელია  ოქსიბუტინინის მოქმედების გაძლიერება. იტრაკონაზოლთან მიღებისას მატულობს ოქსიბუტინინის კონცენტრაცია პლაზმაში. ეთანოლი და სედატიური სამკურნალო საშუალებები აძლიერებენ თავბრუსხვევას და ძილიანობას.

აქტიური ნივთიერება: მესნა

მწარმოებელი: BAXTER ONCOLOGY GmbH, გერმანია

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

უროპროტექტორი

შემადგენლობა: 4მლ საინექციო ხსნარი შეიცავს 400მგ მესნას.

სხვა კომპონენტები: ნატრიუმის ედეტატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, საინექციო წყალი.

ჩვენება:

უროთელიალური ტოქსიურობის პროფილაქტიკა ოქსაზაფოსფორინების გამოყენებთ გამოწვეული.

ურომიტექსანი ყოველთვის უნდა დაინიშნოს ჰოლოქსანთან ერთად სისმსივნის სამკურნალოდ;

როდესაც ენდოქსანი და იქსოტენი გამოიყენება სიმსივნის მკურნალობისათვის, ურომიტექსანი უნდა დაინიშნოს ბოლუსის სახით (10მგ/კგ–ზე მეტი) ციტოსტატიკურ საშუალებებთან ერთად, ყველა იმ პაციენტში, რომლებიც იმყოფებიან განსაკურებული რისკის ქვეშ. ციტოსტატიკურ საშუალებებთან ძირითად რისკ–ფაქტორებს წარმოადგენენ: ჩატარებული სხივური თერაპია, ჰოლოქსანით ჩატარებული ცისტიტის მკურნალობა, ენდოქსანით ან იქსოტენით ჩატარებული თერაპია ან საშარდე გზების გადატანილი ფუნქციური დარღვევები.

უკუჩვენება:

მესნას ან სხვა თიოლის შემცველი კომპონენტების მიმართ გამოვლენილი მაღალი მგრძნობელობა.

გაფრთხილებები:

– მაღალმგრძნობელობითი რეაქციები (ჰიპერერგიული რეაქციები), ურომიტ ექსანით მკურნალობის შედეგად, უფრო მეტად გამოვლენილი იქნა იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებოდათ აუტოიმუნური დარღვევები;

– სიმსივნით დაავადებულ სხვა პაციენტებთან შედარებით გამოვლენილ იქნა კანისა და ლორწოვანის გარსისი გაღიზიანება (გამონაყარი, ურტიკარია, ეგზანთემა, ენანთემა), ღვილში ტრანსამინაზების დონის მომატება და არასპეციფიკური დამახასიათებელი სიმპტომები, როგორიცაა ცხელება, დაღლილობის შეგრძნება, ღებინების შეგრძნება და პირღებინება;

– ასევე დადგენილი იქნა სისხლის მიმოქცევის დარღვევები, როგორიცაა ჰიპოტანზიის და ტაქიკარდიის ცალკეული შემთხვევები. – ურომიტექსანის საშუალებით საშარდე გზების პროფილაქტიკა უნდა განხორციელდეს მხოლოდ იმ პაციენტებში, რომელთაც განსაზღვრული აქვთ რისკ–სარგებლობის ანალიზი და იმყოფებიან სამედიცინო მეთვალყურების ქვეშ.

– ურომიტექსანი გამოიყენება, როგორც უროპროტექტორი ოქსაზაფოსფორინებით ციტოსტატური მკურნალობის დროს, მისი გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში ასევე განპირობებულია ანალოგიური კრიტერიუმებით.

ცხოველებზე ჩაატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა ურომიტექსანის ემბრიოტოქსიური და ტერატოგენლი ეფექტი.

ურომიტექსანის დამცავი მოქმედება ვრცელდება მხოლოდ საშარდე გზებზე. ყველა სხვა რეკომენდებული სიფრთხილის ზომები არ ეხება მის გამოყენებას და მასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები გათვალისწინებული უნდა იქნას.

გვერდითი მოვლენები:

აღწერილ იქნა მაღალმგრძნობელობითი რეაქციების (ჰიპერერგიული რეაქციები) ცალკეული შემთხვევებში. მაგ; კანისა და ლორწოვანი გარსის სხვადასხვა ხარისხისა და სირთულის რეაქციები (ქავილი, სიწითლე, წყლულოვანი გამონაყარი), ადგილობრივად ქსოვილების შესიება (ურტიკარიული სისხლჩაქცევა), იშვიათ შემთხვევებში სისხლის წნევის დაცემა და გახშირებული გულისცემა წუთში 100–ზე მეტი (ტაქიკარდია). ასევე აღწერილი იქნა ღვიძლის ფუნქციის ზოგიერთი ტესტის  (ტრანსამინაზების) გარდამავალი მატება. იშვით შემთხვევებში გამოვლინდა ვენების გაღიზიანება ინექციის არეში. გამძლეობაზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მესნას ინტარავენური და პერორალური დოზების გამოყენებისას 60მგ/კგ და მეტი სხეულის მასაზე, ერთჯერადი დოზის მიღება დაკავშირებულია გულისრევის შეგრძნებასთან, ღებინებასთან, ფაღართთან, თავის, კიდურების ტკივილთან, სისხლის წნევის დაცემასთან. ტაქიკარდიასთან, კანის რეაქციებთან, დაღლილობის შეგრძნებასთან, სისუსტესთან;

მკურნალობის პერიოდში ზემოხსენებული გვერდითი ეფექტები ყოველთვის შეიძლება არ განსხვავდებოდეს ოქსაზაფოსფორინებით (ჰოლოქსანი, ენდოქსანი, იქსოტენი) ან სხვა სახის თანმხლები მედიკამენტებით გამოწვეული გვერდითი ეფექტებისაგან.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

მესნა ლაბორატორიულ პირობებში შეუთავსებადია ცისპლატინთან, კარბოპლატინთან და აზოტოვანიპრიტთან.

დოზირება და მიღების წესი:

თუ არ არსი სპეციალური მითითება ურომიტექსანი მიიღება ინტრავენურად, ნაკადური წესით ნელა. ურომიტექსანის ერთჯერადი დოზა შეადგენს ოქსაზასფორინის ერთჯერადი დოზის 20%–ს. პირვალად შეყვანას ახორციელებენ ოქსაზასფორინთან ერთად. ხოლო მეორე და მესამე დოზა შეჰყავთ ოქსაზაფოსფორინის შეყვანიდან 4 და 8 სთ–ში.

ოქსაზასფორონის ინექციასთან ერთად ურომიტექსანის მიღების სქემა:

ბავვებში ჩატარებულმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მიზანშეწონილია ურომიტექსანის ხანმოკლე ინტერვალებით შეყვანა (მაგ; ყოველ 3 სთ–ში). ციტოსტატიკური მკურნალობისას ოქსაზაფოსფორინის ძალინ მაღალი დოზის შემთხვევაში (მაგ; ძვლის ტვინის ტრანსპლანტირებამდე) ურომიტექსანის მთლიანი დოზა შეიძლება გაიზარდოს ოქსაზაფოსფორინის დოზის 120% და 160%–მდე. რეკომენდებულია ურომიტექსანის დოზის 20% მიღების შემდეგ (ოქსაზაფსფორინის მთლიან დოზასთან მიმართებით, დროის ათვლით) დანარჩენი გადაანგარიშებული დოზა მიღებულ იქნას უწყვეტლივ ინტრავენური გზით. 24 სთ–ის განმავლობაში პერფუზორის გამოყენებით. ალტერნატიულ შემთხვევაში დასაშვებია შენაცვლებით ბოლუს ინექცია: მოზრდილებში 3 X 40% (0, 4, 8, საათის პერიოდებით) ან X 40% (0, 3, 6, 9 საათის პერიოდებით ) შესაბამისად.

ბავშვებში შარდის შარდის უფრო ხშირი გამოყოფის გამო ბოლუს ინექცია ყოველთვის უნდა დაინიშნოს 3 სთ–ის ინტერვალით (მაგ; 20% 0, 1,  3, 6, 9, 12 საათი). ბოლუს ინექციის სანაცვლოდ დასაშვებია 15 წთ–იანი ინფუზია.

იფოსფამიდით  (ჰოლოქსანი) ხანგრძლივი ინფუზიისას ურომიტექსანის მიღება საწყისი დროის ათვლით 20% ბოლუს ინექციის (ინფუზიის დაწყება – დრო 0) შემდეგ საჭიროა იფოსფამიდის დოზის 100%–მდე ინფუზია. იფოსფამიდის ინფუზიის შემდეგ უროპროტექცია გრძელდება 6–12 სთ.

24 სთ–იანი იფოსფამიდის ინფუზიასთნ ერთად ურომიტექსანის მიღების ნიმუში:

შენახვის პირობები:

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომრლ ადგილას.

ვადა: არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითეული ვადის გასვლის შემდეგ

ვარგისიანობა 5 წელი.

აფთიაქიდან გაცემა: გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი: АО «ГАЛИЧФАРМ », УКРАИНА

ძირითადი ფიზიკო - ქიმიური თვისებები:

მომწვანო-მოყავისფრო, ან მოყავისფრო ფერის სითხე, პიტნის დამახასიათებელი სუნით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

100 მლ სითხე შეიცავს:

სოჭის ზეთი .....................................................     8გ;

ბაღი პიტნის ზეთი ............................................     2გ;

აბუსალათინის ზეთი .........................................     11გ;

ფერისცვალას ნაყოფის თხიერი ექსტრაქტი ..........     23გ;

სვიას გირჩების თხიერი ექსტრაქტი ....................     32,995გ;

თავშავას ბალახის თხიერი ექსტრაქტი...................    23გ;

ტრილონი ბ.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

სპაზმოლიზური საშუალება, რომელიც მოქმედებს საშარდე და სანაღვლე გზებზე.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

უროლესანი მიეკუთვნება სამკურნალო საშუალებების ჯგუფს, რომლებიც ხელს უწყობენ შარდის კონკრემენტების ელიმინაციას (ასევე ნაღვლის კონკრემენტების ელიმინაციას). ამის გარდა პრეპარატის ინგრიდიენტებს, მათ შორის  მრავალ ქიმიურ შენაერთს, გააჩნია სპაზმოლიზური, ანთების საწინააღმდეგო, ანტისეპტიკური აქტივობა, იწვევს ნაღველის წარმოქმნის გაზრდას, აძლიერებს ნაღვლის გამოყოფას.

ჩვენება:

• ნეფროლითიაზის და ქოლელითიაზის დროს, მწვავე და ქვემწვავე კალკულოზური პიელონეფრიტი და ქოლეცისტიტი, სანაღვლე გზების დისკინეზია.

დოზირება და მიღების წესი:

პრეპარატი ინიშნება პერორალურად, ჭამის წინ. მოზრდილებში – 8-10 წვეთი შაქრის ნატეხზე 3 ჯერ დღეში. მკურნალობის ხანგრძლივობაა 5-30 დღე. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია განმეორებითი კურსის ჩატარება. თირკმელების და ნაღვლის ბუშტის ჭვალის დროს ერთჯერადი დოზა შეადგენს 15-20 წვეთს.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატის ჭარბი დოზირების და მის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს აღინიშნება გულისრევა, თავბრუსხვევა, დისპეფსიური მოვლენები.

წინააღმდეგჩვენება:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ.

ჭარბი დოზირება:

ამ დროს ინიშნება თბილი სასმელი დიდი რაოდენობით.

შენახვის ვადა და პირობები:

პრეპარატი ინახება სინათლისაგან და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს 20°C. ვარგისიანობა - 2 წელი.

გაცემის წესი: ურეცეპტოდ