საერთაშორისო დასახელება:

TICLOPIDINE

მწარმოებელი: SANOFI AVENTIS

მოქმედი ნივთიერება: ტიკლოპიდინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიაგრეგანტული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

ტიკლოპიდინის ჰიდროქლორიდი ...........   250 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოლივიდონ-შემავსებელი K30 – 7.80 მგ, უწყლო ლიმონმჟავა - 3.90 მგ, სტეარინის მჟავა - 0.975 მგ, თეთრი ოპადრი -10 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტიკლიდი წარმოადგენს თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორს. იგი იწვევს თრომბოციტების აგრეგაციის პროცესის დოზადამოკიდებულ დათრგუნვას და ზრდის სისხლდენის დროს. პრეპარატი უფრო ძლიერი აქტივობით ხასიათდება in vivo, ვიდრე in vitro. თუმცა, არ არსებობს მონაცემები სისხლმიმოქცევის სისტემაში პრეპარატის აქტიური მეტაბოლიტების არსებობის შესახებ.

ტიკლიდი თრომბოციტების აგრეგაციის პროცესზე მოქმედებს ადენოზინდიფოსფატ-დამოკიდებული ფიბრინოგენის თრომბოციტების მემბრანასთან შეკავშირების ინჰიბირების გზით. ასპირინისაგან განსხვავებით, იგი არ იწვევს ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირებას. ტიკლიდით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ავადმყოფთა უმრავლეს ნაწილს სისხლდენის დრო და თრომბოციტების ფუნქციური მდგომარეობა ნარმალურ მაჩვენებლებს უბრუნდება ერთი კვირის განმავლობაში.

თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბირების პროცესი ვითარდება 2 დღის განმავლობაში პრეპარატის 250 მგ საწყისი დოზით მიღებისას 2-ჯერ დღეში. მაქსიმალური ეფექტი ვლინდება მკურნალობის მე-5-8 დღეს.

სამკურნალო დოზებში ტიკლიდი თრგუნავს ადენოზინდიფოსფატით ინდუცირებულ თრმბოციტების აგრეგაციის პროცესს 50-70%-ით, ხოლო შედარებით დაბალ დოზებში იგი ნაკლებად აქვეითებს თრომბოციტების აგრეგაციას.

ფარმაკოკინეტიკა:

ტიკლიდის ერთჯერადი დოზით პერორალურად მიღებისას აღინიშნება მისი სწრაფი აბსორბცია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლის პლაზმაში. მაქსიმალურ კონცენტრაციას იგი აღწევს მიღებიდან 2 სთ-ის შემდეგ, რაც ადასტურებს პრეპარატის პრაქტიკულად სრულ აბსორბციას. ტიკლიდის ბიოშეღწევადობა ძლიერდება მისი ჭამის შემდეგ მიღების დროს.

პლაზმაში პრეპარატის სტაბილური მაჩვენებლები აღინიშნება მისი 7-10 დღის მიღების შემდეგ დოზით 250 მგ 2-ჯერ დღეში. ტიკლიდისს ნახევაგარმოყოფის საშუალო პერიოდი მისი სტაბილური მაჩვენებლების დროს შეადგენს დაახლოებით 30-50 სთ-ს, თუმცა, თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვის ხარისხი არ არის დამოკიდებული პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაციის მაჩვენებლებზე.

ტიკლიდი მეტაბოლიზდება ღვიძლში ერთი აქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნით.

რადიაქტიური იზოტოპით ნიშანდებული პრეპარატის პერორალურად მიღების დროს, მისი დოზის 50-60% აღმოჩენილი იქნა შარდში, ხოლო მისი კვალი - განავალში.

ჩვენებები:

• თრომბოემბოლური ან იშემიური ინსულტი, მცირე ინსულტის იშემიური ხასიათის შექცევადი ნევროლოგიური ცვლილებები, ან თავის ტვინში სისხლმიმოქცევის მოშლის გარდამავალი იშემიური ფორმა, გარდამავალი მონოკულარული სიბრმავის ჩათვლით. ხშირი იშემიური შეტევების პროფილაქტიკისათვის;
• ქვედა კიდურების არტერიების ქრონიკული მაობლიტირებელი დაავადებები (ხანგამოშვებითი კოჭლობა, შარკოს სინდრომი).
• ექსტრაკორპორული ფაქტორებით გამოწვეული თრომბოციტების ფუნქციის დარღვევის პროფილაქტიკა და კორექცია;
• ექსტრაკორპორული სისხლმიმოქცევით მიმდინარე ქირურგიული ოპერაციები;
• ქრონიკული ჰემოდიალიზი.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებს ჩვეულებრივად ენიშნებათ დოზით 250 მგ (2 ტაბ.) დღეში ჭამის შემდეგ.

! ბავშვებში პრეპარატის გამოყენება ნებადართული არ არის.

ხანდაზმულ პაციენტებში ტიკლიდის ფარმაკოკინეტიკის ცვლილების მიუხედავად, პრეპარატის ფარმაკოლოგიური და სამკურნალო აქტივობა მისი 500 მგ-იანი დოზით მიღებისას დღეში ასაკთან მიმართებაში უცვლელია.

გვერდითი მოვლენები:

ჰემატოლოგიური სურათის მხრივ: ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, პანციტოპენია.

მკურნალობის პროცესში ვითარდება ჰემორაგიული გართულებები, ძირითადად ჰემატომები ან სისხლჩაქცევები და ცხვირიდან სისხლდენა, ადგილი აქვს აგრეთვე პრე- და პოსტოპერაციულ სისხლდენას.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: დიარეა, ღებინება. აღნიშნული მოვლენები ქრება 1-2 კვირის შემდეგ პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის გარეშე. იშვიათ შემთხვევებში ადგილი აქვს ძლიერი ფაღარათით მიმდინარე კოლიტს (ლიმფოციტური კოლიტის ჩათვლით).

დერმატოლოგიური რეაქციების მხრივ: ქავილით მიმდინარე ურტიკარია და მაკულოზურ-პაპულოზური გამონაყარი. იშვიათად - პოლიმორფული ერითემა და სტივენს-ჯონსონის სინდრომი.

ღვიძლის სურათის მხრივ: ჰეპატიტი (ციტოლიზური და ქოლესტაზური).

იმუნოლოგიური რეაქციების მხრივ: ალერგიული რეაქციები, ანაფილაქსია, კვინკეს შეშუპება, ართრალგია, ვასკულიტი, წითელი მგლურა, პნევმონია.

უკუჩვენებები:

* ჰემორაგიული დიათეზი;

* სისხლდენის მიმართ მიდრეკილების მქონე ორგანული დაზიანებები (კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების აქტიური ფაზა, ან ჰემორაგიული ცერებროვასკულური ინსულტის მწვავე პერიოდი);

* სისხლდენის დროის  გახანგრძლივებით მიმდინარე სისხლის დაავადებები;

* ტიკლიდის მიმართ მომატებული ალერგიული რეაქცია ანამნეზში;

* ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია ან აგრანულოციტოზი ანამნეზში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

! პრეპარატის უსაფრთხოება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში არ არის დადგენილი, რის გამოც აბსოლუტური ჩვენების გარდა, მისი მიღება ამ დროს არ არის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული მითითებები:

კლინიკური კონტროლი

◄ პრეპარატის გვერდითი ეფექტების კლინიკური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში ყველა ავადმყოფს, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველი სამი თვის განმავლობაში, უტარდება სისტემატური კონტროლი.

◄ ავადმყოფი ინფორმირებული უნდა იყოს ნეიტროპენიით (ტემპერატურის მომატება, ყელის ტკივილი), თრომბოციტოპენიით და/ან ანომალური ჰემოსტაზით (ხანგრძლივი ან უჩვეულო სისხლდენები, სისხლჩაქცევები, პურპურა, მუქი განავალი), სიყვითლით (მუქი შეფერილობის შარდის ჩათვლით, ღია ფერის განავლით) გამოწვეული ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ.

◄ ზემოთაღწერილი რომელიმე სიმპტომის გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა მკურნალობის შეყვეტა. მკურნალობის განახლების შესახებ გადაწყვეტილების მიღება ხდება კლინიკური და ლაბორატორიული დაკვირვების შესაბამისად.

კლინიკური დიაგნოზი: თრომბოციტოპენიური აკროანგიოთრომბოზი, რომლისთვისაც დამახასიათებელია თრომბოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია, ნევროლოგიური სიმპტომები, თირკმელების დისფუნქცია და მაღალი ტემპერატურა. აღნიშნული მოვლენები იწყება მოულოდნელად, ხშირად მკურნალობის დაწყებიდან პირველი 8 კვირის განმავლობაში.

◄ სასწრაფო ქირურგიული ოპერაციის შემთხვევაში სისხლდენის თავიდან აცილების მიზნით იყენებენ 0.5-1.0 მგ/კგ მეთილპრედნიზოლონის ინექციას ვენაში., 0.2-0.4 მგ/კგ დესმოპრესინს, თრომბოციტების მასის ტრანსფუზიას.

◄ ვინაიდან ტიკლიდი ძირითადად ღვიძლში მეტაბოლიზდება, პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს ღვიძლის დარღვეული ფუნქციით.

◄ ჰეპატიტის ან სიყვითლის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობა შეწყდეს.

ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილებები

ჰემატოლოგიური: ნეიტროპენია და იშვიათად - პანციტოპენია, აგრეთვე თრომოციტოპენიის ცალკეული შემთხვევები, ან გამონაკლის შემთხვევებში - ტიკლიდის მიღებასთან დაკავშირებული ჰემოლიზური ანემია.

ღვიძლი: ტიკლიდით მკურნალობისას ხშირად ადგილი აქვს ღვიძლის ფერმენტების - ტუტე ფოსფატაზას და ტრანსამინაზების მაჩვენებლების მომატებას (ნორმალურ მაჩვენებლებთან შედარებით 2-ჯერ).

ტიკლიდით მკურნალობა იწვევს ბილირუბინის რაოდენობის მნიშვნელოვან მომატებას.

ქოლესტერინი: ტიკლიდით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს ადგილი აქვს შრატში ქოლესტერინისა და ტრიგლიცერიდების რაოდენობის მომატებას. მაღალი სიმკვრივის, დაბალი სიმკვრივის და ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (HDL-C, LDL-C, VLDL-C) და ტრიგლიცერიდების მაჩვენებლები შრატში შესაძლებელია გაიზარდოს 8-10%-ით მკურნალობიდან 1-4 კვირის შემდეგ. მკურნალობის გაგრძელებისას აღნიშნული მაჩვენებლების შემდგომი მომატება არ აღინიშნება. თანაფარდობა ლიპოპროტეინის ფრაქციებს შორის (განსაკუთრებით მაღალი სიმკვრივის - HDL და დაბალი სიმკვრივის - LDL) უცვლელი რჩება. დადგენილია, რომ აღნიშნული ეფექტი დამოკიდებული არ არის ასაკზე, სქესზე, ალკოჰოლის მიღებაზე ან შაქრიან დიაბეტზე და გავლენას არ ახდენს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადების მიმდინარეობაზე.

სიფრთხილე: მკურნალობის პირველი სამი თვის განმავლობაში საჭიროა პერიფერიული სისხლის სურათის სისტემატური კონტროლი.

◄ პაციენტებმა ანგინის, ცხელების, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის წყლულოვანი დაზიანების შემთხვევაში საჭიროა სასწრაფოდ მიმართონ მკურნალ ექიმს.

◄ გეგმიური ქირურგიული ოპერაციის ჩატარების წინ, საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა ოპერაციამდე ერთი კვირით ადრე, ჰემორაგიული გართულებების თავიდან აცილების მიზნით.

ჭარბი დოზირება:

დოზის გადაჭარბების დროს ადგილი აქვს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ მძიმე დარღვევებს. ამ დროს რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა და სიმპტომური მკურნალობის ჩატარება (ჩვენებების მიხედვით).

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ტიკლიდის კომბინაციით ჰეპარინთან, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებთან, სალიცილის მჟავას წარმოებულებთან, პირდაპირი და არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტებთან იზრდება სისხლდენის განვითარების რისკი.

- თეოფილინთან ერთად ტიკლიდის დანიშნვით იზრდება თეოფილინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

- დიგოქსინთან პრეპარატის კომბინაციის დროს მცირდება დიგოქსინის კონცენტრაცია პლაზმაში (დაახლოებით 15%-ით).

- ფენობარბიტალის ხანგრძლივი გამოყენება გავლენას არ ახდენს ტიკლიდის თრომბოციტების აგრეგაციის მაინჰიბირებელ ზემოქმედებაზე.

- პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება ფენიტოინთან კომბინაციაში, ამ დროს მიზანშეწონილი ფენიტოინის კონცენტრაციის განსაზღვრა სისხლში.

- ტიკლიდისა და ციკლოსპორინის კომბინაციის დროს საჭიროა ციკლოსპორინის რაოდენობის მაჩვენებლის კონტროლი, რადგან იშვიათად ადგილი აქვს სისხლში ციკლოსპორინის კონცენტრაციის დაქვეითებას.

- ტიკლიდის უარყოფითი ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის მართვის უნარზე და იმ პირებში, რომელთა სამუშაოც მოითხოვს ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას გამოვლენილი არ არის.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება  არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ნესტისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

LEVOMEPROMAZINE

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS PLC, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ლევომეპრომაზინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ნეიროლეფსიური სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

ლევომეპრომაზინი .........    25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის სახამებელის გლიკოლატი, მაგნიუმის სტეარატი, პოვიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, სახამებელი, ლაქტოზა, ტიტანის დიოქსიდი, ჰიპრომელოზა დიმეტიკონი.

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 1 მლ, ბლისტერზე 5 ამპ, შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 მლ

ლევომეპრომაზინი ............   25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის მეტაბისულფიტი, ასკორბინის მჟავა, და საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატის აქტიური კომპონენტი ლევომეპრომაზინი მიეკუთვნება ფენოთიაზინის წარმოებულების სახელწოდებით ცნობილ ჯგუფს. ის ძირითადად გამოიყენება მომატებული მოძრაობისა და ფსიქომოტორული აქტივობის დროს. პრეპარატი, ასევე, შეიძლება გამოიყენებოდეს შფოთვის სამკურნალოდ.

ჩვენებები:

• მწვავე ფსიქოზები ფსიქომოტორული აგზნებითა და გამოხატული შფოთვით;
• შიზოფრენიის მწვავე შეტევა;
• სხვა მწვავე ფსიქოზური მდგომარეობები.
• ადიუვანტური თერაპია ქრონიკული ფსიქოზების დროს; ქრონიკული შიზოფრენია;
• ქრონიკული ჰალუცინაციური ფსიქოზები.

მიღების წესი და დოზირება:

ტიზერცინის მიღება ყოველთვის უნდა მოხდეს მკაცრად ექიმის დანიშნულებით.

ტაბლეტები

მკურნალობის დაწყება საჭიროა დაბალი დოზით, რომლის თანდათანობითი ზრდა შეიძლება პრეპარატის ამტანობის გათვალისწინებით. პაციენტის მდგომარეობის გაუმჯობესების შემდეგ საჭიროა დოზის შემცირება შემანარჩუნებელ დოზამდე, რომლის სიდიდე განისაზღვრება ინდივიდუალურად.

ფსიქოზის დროს საწყისი დოზა შეადგენს 25-50 მგ-ს (გარსით დაფარული 1-2 ტაბლეტი) ყოველდღიურად ორ მიღებაზე. საჭიროებისამებრ, საწყისმა დღიურმა დოზამ შეიძლება მოიმატოს 150-250 მგ-მდე (2-3 მიღებაზე), პრეპარატის მოქმედების დაწყების შემდეგ კი შეიძლება დოზის შემცირება შემანარჩუნებელ დოზამდე.

! ტიზერცინის ტაბლეტების მიღების დავიწყების შემთხვევაში დაუშვებელია ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული დოზის ასანაზღაურებლად.

საინექციო ხსნარი

პარენტერალური შეყვანა გამოიყენება პრეპარატის შიგნით მიღების შეუძლებლობის შემთხვევაში.

სადღეღამისო ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 75-100 მგ (2-3 მიღებად ან ინექციად) წოლითი რეჟიმის პირობებში ან კონტროლით. კუნთში შეყვანისას პრეპარატი კუნთში ღრმად შეიყვანება. ვენაში შესაყვანად ტიზერცინი აუცილებლად უნდა კარგად განზავდეს (50-100 გ პრეპარატი 250 მლ ფიზიოლოგიურ ხსნარში ან გლუკოზის იზოტონურ ხსნარში) და წვეთოვანით ნელა შეიყვანება.

გვერდითი მოვლენები:

ავადმყოფებს, რომლებიც იღებენ ამ პრეპარატს, შეიძლება არ გაუნვითარდეთ ქვემოთ ჩამოთვლილი ყველა გვერდითი ეფექტი. ტიზერცინის ტაბლეტების მიღების დროს შეიძლება აღინიშნებოდეს ნებისმიერი ქვემოთ ჩამოთვლილი მოვლენა:

ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტები:

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ყველაზე არსებითი და ხშირი გვერდითი ეფექტია ორთოსტატული ჰიპოტენზია (თანმხლები სისუსტით, თავბრუსხვევით, გონების დაკარგვით). ასევე, შესაძლებელია ტაქიკარდია, ადამს-სტოქსის სინდრომი, QT ინტერვალის გახანგრძლივება (პროარითმოგენური ეფექტი, თითისტარისებური პარკუჭოვანი ტაქიკარდია).

სისხლის სისტემის მხრივ: პანციტოპენია, აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია, ეოზინოფილია, თრომბოციტოპენია.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: დეზორიენტაცია, გაბრუება, მხედველობითი ჰალუცინაციები, არეული მეტყველება, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (დისკინეზია, დისტონია, პარკინსონიზმი, ოპისტოტონუსი, ჰიპერრეფლექსია), ეპილეფსიური შეტევები, მაღალი ქალასშიდა წნევა, ფსიქოზური სიმპტომების რეაქტივაცია, კატატონია.

ენდოკრინული სისტემა და მეტაბოლიზმი: გალაქტორეა, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, წონის დაკლება. ზოგიერთ პაციენტს, რომლებიც იღებდნენ ფენითიაზინებს, განუვითარდათ ჰიპოფიზის ადენომა, მაგრამ ამ ფაქტისა და პრეპარტ ტიზერცინის მიზეზობრივი კავშირის დასადასტურებლად საჭიროა დამატებითს გამოკვლევები.

შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: შარდის გაუფერულება, მოშარდვის დარღვევა, ძალიან იშვიათად - საშვილოსნოს შეკუმშვები.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: პირის სიმშრალე, უსიამოვნო შეგრძნებები მუცელში, გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, ღვიძლის დაზიანება (სიყვითლე, ქოლესტაზი).

კანის რეაქციები: შუქმგრძნობელობა, ერითემა, პიგმენტური რეტინოპათია.

სხვა: ჰიპერთერმია, ვიტამინების უკმარისობა.

ნებისმიერი გვერდითი მოვლენის განვითარებისას, რომელიც არ არის მოცემული ამ ინსტრუქციაში საჭიროა ექიმის ან ფარმაცევტის კონსულტაცია.

უკუჩვენებები:

* ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან კომბინაცია (არტერიული წნევის დამწევები);

* მომატებული მგრძნობელობა ფენოთიაზინების ან ნებისმიერი სხვა ზემოთ ჩამოთვლილი კომპონენტების მიმართ;

* ცნს-ის დამთრგუნველი პრეპარატების ჭარბი დოზირება (ალკოჰოლი, ზოგადი საანესთეზიო, საძილე საშუალებები);

* დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

* შარდის შეკავება;

* პარკინსონის დაავადება;

* გაფანტული სკლეროზი;

* მიასთენია, ჰემიპლეგია;

* მძიმე კარდიომიოპათია (სისხლის მიმოქცევის უკმარისობა);

* თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციების მძიმე დარღვევა;

* კლინიკურად მნიშვნელოვანი ჰიპოტენზია (დაბალი არტერიული წნევა);

* სისხლმბადი ორგანოების დაავადებები;

* პორფირია;

*ძუძუთი კვება;

* პრეპარატი წინააღმდეგნაჩვენებია 12 წლამდე ასაკის ბავშვებისათვის.

ორსულობა და ლაქტაცია:

აღწერილია განვითარების თანდაყოლილი მანკების ზოგირთი შემთხვევა იმ ბავშვებში, რომელთა დედებიც იღებდენ ფენოთიაზინებს, თუმცა ამ გამოვლინებების კავშირი ფენოთიაზინებთან არ იყო დამტკიცებული. ვინაიდან, არ არსებობს კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების მონაცემები, არ არის მიზანშეწონილი პრეპარატის გამოყენება ორსულობის დროს იმ შემთხვევების გარდა, როდესაც გულდასმით იქნა შეფასებული ნაყოფისთვის რისკისა და დედისთვის სარგებლის მნიშვნელობა.

! ლევომეპრომაზინი გამოიყოფა დედის რძეში. ამასთან დაკავშირებით, ასევე, კონტროლირებადი კვლევების არარსებობის გამო, მისი გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია ძუძუთი კვების დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ ტიზერცინის ყოველი ტაბლეტი შეიცავს 40 მგ ლაქტოზას. ეს უნდა იყოს გათვალისწინებული პრეპარატის დანიშვნის დროს ლაქტოზის აუტანლობის მქონე ავადმყოფებისათვის.

◄ ორსულობის დროს პრეპარატის დანიშვნა საჭიროა რისკის და სარგებელის საგულდაგულო შეფასების შემდეგ.

◄ ცნს-ის დამთრგუნველ საშუალებებთან, მაო-ს ინჰიბიტორებთან და ანტიქოლინერგულ ნივთიერებებთან ერთდროული გამოყენება საჭიროებს განსაკუთრებულ სიფრთხილეს.

◄ ხანდაზმულ პაციენტებს (განსაკუთრებით დემენციით) გააჩნიათ გამოხატული მიდრეკილება ორთოსტატული ჰიპოტენზიის მიმართ, ასევე ფენოტიაზინების ანტიქოლინერგიული და სედატიური ეფექტების მიმართ. გარდა ამისა მათ განსაკუთრებით ხშირად უვითარდებათ ექსტრაპირამიდული გვერდითი ეფექტები. ამიტომ დაბალი საწყისი დოზები და დოზების ეტაპობრივი გაზრდა განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ამ ავადმყოფებში. ორთოსტატული ჰიპოტენზიის ასარიდებლად პაციენტი უნდა იწვეს ნახევარი საათის განმავლობაში პირველი დოზის შეყვანიდან. თუ პრეპარატის შეყვანის შემდეგ ხშირად ვითარდება თავბრუსხვევა, საჭიროა წოლითი რეჟიმის დაცვა ყოველი დოზის შემდეგ.

◄ შეძლებისდაგვარად ინექციის ადგილები უნდა შეიცვალოს, ვინაიდან პრეპარატს შესაძლოა გააჩნდეს ადგილობრივად გამაღიზიანებელი მოქმედება და დააზიანოს ქსოვილები. რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა პაციენტთა მკურნალობისას გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებით ანამნეზში, განსაკუთრებით ხანდაზმულ ასაკში, ასევე გულის შეგუბებითი უკმარისობით გამტარობის დარღვევებით, არითმიით, QT ინტერვალის თანდაყოლილი გახანგრძლივების სინდრომით ან სისხლის მიმოქცევის სისტემის არატტასბილური მდგომარეობით. როგორც სხვა ფენოტიაზინების შეყვანისა, ლევომეპრომაზინს შეუძლია გამოიწვიოს QT ინტერვალის გახანგრძლივება, არითმია და ძალიან იშვიათად პარკუჭოვანი ტაქიკარდია.

◄ პრეპარატ ტიზერცინის მიღებამდე საჭიროა ეკგ-ს რეგისტრირება გულ-სისხლძარღვთა დაავადების გამოსარიცხად, რომელიც შეიძლება იყოს მკურნალობის უკუჩვენება.

◄ მკურნალობის კურსის განმავლობაში ექიმს შეუძლია დანიშნოს ზოგიერთი ლაბორატორიული გამოკვლევა თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის შესამოწმებლად. გამოკვლევების შედეგებიდან გამომდინარე, დოზა შეიძლება შემცირდეს.

◄ კრეატინოფოსფოკინაზის მომატებული დონე, მიოგლობინურია და თირკმლის მწვავე უკმარისობის ნიშნები შეიძლება ადასტურებდეს ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომის განვითარებას (ანს), სხეულის ტემპერატურის მომატება, გაბრუება, არასტაბილური არტერიული წნევა, ტაქიკარდია, ოფლიანობა, კატატონია, ასევე, ანს-ის სიმპტომებია. ამ შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

◄ თუ პაციენტი მოთავსდა საავადმყოფოში ქირურგიული ოპერაციისათვის ან დადის სტომატოლოგთან, აუცილებელია მკურნალი ექიმის ინფორმირება ტიზერცინის ტაბლეტებით მკურნალობის შესახებ.

◄ პრეპარატის მოხსნა საჭიროა თანდათანობით. ბევრი ანტიფსიქოზური საშუალება მათ შორის ლევომეპრომაზინი, ამცირებს ეპილეფსიური კრუნჩხვითი მზადყოფნის საზღვარს და იწვევს ეპილეფსიფორმულ ცვლილებებს. ამიტომ პრეპარატის დოზის შერჩევისას ეპილეფსიით დაავადებულებში მუდმივად უნდა გაკონტროლდეს კლინიკური მაჩვენებლები.

◄ ქლორპრომაზინისათვის დამახასიათებელი ქოლესტაზური სიყვითლის ტიპის ჰეპატოტოქსიკური რეაქცია შესაძალოა გამოწვეული იყოს სხვა ფენოტიაზინებით, იგი დამოკიდებულია პაციენტის ინდივიდუალურ მგრძნობელობაზე და მთლიანად ქრება პრეპარატის შეყვანის შეწყვეტის შემდეგ. ამიტომ ხანგრძლივი მკურნალობისას აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული კონტროლი.

◄ აგრანულოციტოზი და ლეიკოპენია ასევე აღინიშნა ზოგიერთ ავადმყოფში ფენოტიაზინებით მკურნალობის დროს. ამიტომ ხანგრძლივი მკურნალობისას რეკომენდებულია სისხლის ფორმულის რეგულარული კონტროლი ამ მოვლენათა დაბალი სიხშირის მიუხედავად.

მკურნალობის დროს და მის დაწყებამდე რეკომენდებულია შემდეგი მაჩვენებლების რეგულარული კონტროლი:

◄ არტერიული წნევა (განსაკუთრებით პაციენტებში არასტაბილური სისხლის მიმოქცევის სისტემით და ჰიპოტენზიისადმი მიდრეკილებით);

◄ ღვიძლის ფუნქცია (განსაკუთრებით პაციენტებში ღვიძლის დაავადებით);

◄ სისხლის ფორმულა (ცხელებისა და ფარინგიტის დროს, ასევე ლეიკოპენიასა და აგრანულოციტოზზე ეჭვის შემთხვევაში, მკურნალობის კურსის დასაწყისში და ხანგრძლივი თერაპიის განმავლობაში);

◄ ეკგ (გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების დროს და ხანდაზმულ პაციენტებში).

◄მკურნალობის დროს და პრეპარატის მოქმედების განმავლობაში აუცილებელია ალკოჰოლური სასმელის აკრძალვა (პრეპარატ ტიზერცინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ 4-5 დღის მანძილზე).

ტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვა: პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვისაგან და იმ სამუშაოების შესრულებისაგან, რომლებიც დაკავშირებული უბედური შემთხვევების მაღალ რისკთან (მაგალითად: მუშაობა სამშენებლო ხარაჩოზე), ამის შემდეგ საჭიროა კონსულტაცია ექიმთან ამ სახით საქმიანობის გაგრძელების შესახებ.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: სასიცოცხლო მაჩვენებლების ცვლილებები (ხშირად ჰიპერტენზია და ჰიპერთერმია), გულის კუნთში გამტარებლობის დარღვევა (QT ინტერვალის გახანგრძლივება, პარკუჭოვანი ტაქიკარდია/ფიბრილაცია, თითისტარისებური პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, წინაგულ-პარკუჭოვანი ბლოკადა), ექსტრაპირამიდული სიმპტომები, სედატიური ეფექტი, ცენტრალური ნერვული სისტემის აგზნება (ეპილეფსიური შეტევები) და ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი.

მკურნალობა: რეკომენდებულია შემდეგი პარამეტრების მონიტორინგი: მჟავა-ტუტოვანი ბალანსი, წყალ-ელექტროლიტური ბალანსი, თირკმლის ფუნქციები, შარდის მოცულობა, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობა, ეკგ. ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომის მქონე პაციენტებისათვის საჭიროა, ასევე, სისხლის შრატის, კფკ-სა და სხეულის ტემპერატურის კონტროლი.

მონიტორინგი პარამეტრების ცვლილებების შესაბამისად, საჭიროა დაინიშნოს სიმპტომური მკურნალობა.

- ჰიპოტენზიის დროს: სითხის ინტრავენური გადასხმა, ტრენდელენბურგის მდგომარეობა, დოფამინი და/ან ნორადრენალინი (ლევომეპრომაზინის პროარითმოგენული ეფექტის არსებობასთან დაკავშირებით, საჭიროა მზად იყოს ნაკრები რეანიმაციისათვის; დოფამინის ან/და ნორადრენალინის შეყვანის დროს საჭიროა ეკგ-ის მონიტორინგი. კრუნჩხვითი მდგომარეობის დროს შეიძლება დიაზეპამის შეყვანა, ხოლო კრუნჩხვების განახლების დროს - ფენიტოინი ან ფენობარბიტალი. რაბდომიოლიზის დროს საჭირო მანიტოლის დანიშვნა. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არის ცნობილი. ფორსირებული დიურეზი, ჰემოდიალიზი და ჰემოპერფუზია არ არის ეფექტური.

არ არის რეკომენდებული ღებინების გამოწვევა, რადგან შესაძლებელია ეპილეფსიური შეტევები და თავის და კისრის დისტონიურმა რეაქციებმა შეიძლება გამოიწვიოს ნაღებინები მასის ასპირაცია. კუჭის ამორეცხვა და სასიცოცხლო მაჩვენებლების მონიტორინგი საჭიროა განხორციელდეს პრეპარატის მიღებიდან 12 საათის შემდეგაც კი, რადგან კუჭიდან შიგთავსის ევაკუაცია შენელებულია ლევომეპრომაზინის ანტიქოლინერგიული ეფექტის გამო. შეწოვის დამატებითი დაქვეითებისათვის რეკომენდებულია აქტივირებული ნახშირის და საფაღარათო საშუალების შეყვანა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ტიზერცინი არ უნდა დაინიშნოს შემდეგ პრეპარატებთან ერთად:

- ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები, გამოხატული ჰიპოტენზიის რისკის გამო;

- მაო-ს ინჰიბიტორები, რადგან შესაძლებელია პრეპარატ ტიზერცინის ეფექტის ხანგრძლივობისა და მისი გვერდითი მოვლენების სიმძიმის მომატება.

საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა პრეპარატ ტიზერცინის და შემდეგი პრეპარატების შეთავსების დროს:

- ანტიქოლინერგული პრეპარატები (ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები; H₁-ანტიჰისტამინური და ზოგიერთი ანტიპარკინსონული საშუალებები, ატროპინი, სკოპოლამინი, სუქცინილქოლინი) ანტიქოლინერგული ეფექტების გაძლიერების გამო (პარალიზური ნაწლავური გაუვალობა, შარდის შეკავება, გლაუკომა). სკოპოლამინთან, კომბინაციის დროს აღინიშნება ექსტრაპირამიდული გვერდითი მოვლენები;

- საშუალებები, რომლებიც თრგუნავენ ცნს-ს (ნარკოტიკები, ზოგადი საანესთეზიო საშუალებები, ანქსიოლიზურები, სედატიური და საძილე პრეპარატები, ტრანკვილიზატორები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) აძლიერებენ პრეპარატის მოქმედებას ცნს-ზე.

- საშუალებები, რომლებიც ასტიმულირებენ ცნს-ს (მაგალითად, ამფეტამინის წარმოებულები) ახდენენ მსუბუქ მასტიმულირებელ ეფექტს.

- ლევოდოფა ასუსტებს ამ პრეპარატის ეფექტს.

- პერორალური ანტიდიაბეტური პრეპარატები: მათი ეფექტურობა იკლებს და შეიძლება განვითარდეს ჰიპერგლიკემია.

- საშუალებები, რომლებიც ახანგრძლივებენ QT ინტერვალს (ზოგიერთი ანტიარითმიული პრეპარატი, მაკროლიდური ანტიბიოტიკები, ზოგიერთი სოკოს საწინააღმდეგო აზოლები, ციზაპრიდი, ზოგიერთი ანტიდეპრესანტი, ზოგიერთი ანტიჰისტამინური პრეპარატი, ასევე, დიურეტიკების არაპირდაპირი ეფექტი, რომელიც ამცირებენ კალიუმის დონეს); ამ ეფექტებმა შეიძლება განიცადოს სუმაცია და მოიმატოს არითმიის რისკმა.

- დილევალოლი: ეს პრეპარატი და ტიზერცინი მეტაბოლიზმის ურთიერთდამუხრუჭების გზით აძლიერებენ ერთმანეთის ეფექტს. ერთდროული შეყვანის დროს შეიძლება საჭირო გახდეს ერთი ან ორივე პრეპარატის დოზის შემცირება. არ არის გამორიცხული სხვა ბეტა-ბლოკატორებთან ანალოგიური ურთიერთქმედება.

- პრეპარატები, რომლებიც იწვევს შუქმგრძნობელობას: ეს ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს.

- ალკოჰოლი: ცნს-ის დათრგუნვა ძლიერდება ორივე ნივთიერების ზემოქმედებით და ექსტრაპირამიდული გვერდითი მოვლენების ალბათობა იზრდება;

სხვა: ვიტამინი C-თან ერთდროული შეყვანა ამცირებს ამ ვიტამინის დეფიციტს, რომელიც დაკავშირებულია პრეპარატ ტიზეცინის გამოყენებასთან.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

IMIPENEM; CILASTATIN

მწარმოებელი: MERCK SHARP & DOHME IDEA, ნიდერლანდები

მოქმედი ნივთიერება: იმიპენემი+ცილასტატინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში, შეფუთვაში 5 ც.

1 ფლ.

იმიპენემი  ..................................         500 მგ

ცილასტატინის ნატრიუმი ................     500 მგ

სხვა ინგრედიენტი: ნატრიუმი (ბიკარბონატი) ........... 37.5 მგ

ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში, შეფუთვაში 1 ც.

1 ფლ.

იმიპენემი ............................................................... 500 მგ

ცილასტატინის ნატრიუმი ..............................     500 მგ

სხვა ინგრედიენტი: ნატრიუმი (ბიკარბონატი) ..... 32 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტიენამი შედგება ორი კომპონენტისგან:

იმიპენემი, ტიენამიცინის წარმოებული, ბეტალაქტამის ჯგუფის ანტიბიოტიკების - კარბაპანემის პირველი წარმომადგენელი. იმიპენემი თრგუნავს ბაქტერიის კედლის სინთეზს და გრამდადებითი და გრამუარყოფითი ბაქტერიების, ასევე აერობების და ანაერობების მიმართ ავლენს ბაქტერიოციდულად მოქმედებს.

ცილასტატინის ნატრიუმი ფერმენტია, რომელიც თრგუნავს იმიპენემის მეტაბოლიზმს თირკმელებში და ზრდის მის კონცენტრაციას საშარდე გზებში.

ტიენამი მოქმედებს: Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis და Bacteroides fragilis,-ზე, აგრეთვე იმ ბაქტერიებზე, რომელთა მიმართაც ანტიბიოტიკები ნაკლებად ეფექტურნი არიან. ტიენამი მდგრადია ბაქტერიული ბეტა-ლაქტამაზას მოქმედების მიმართ, რის გამოც იგი ეფექტურია. მას გააჩნია მრავალი მიკროორგანიზმის მიმართ საწინააღმდეგო აქტივობა.

ტიენამის მოქმედების სპექტრი ფაქტიურად მოიცავს ყველა კლინიკურად მნიშვნელოვან ბაქტერიას. იგი in vitro აქტიურია აერობული გრამუარყოფითი მიმართ: Achromobacter spp., Acinetobacter spp. (ადრე Mima - Herellea), Aeromonas hydrophila, Alcaligenes spp., Bordetella bronchicanis, Bordetella bronchiseptica, Bordetella pertussis, Brucella melitensis, Campylobacter spp., Capnocytophaga spp., Citrobacter spp. (მათ შორის Citrobacter diversus, Citrobacter freundii), Eikenella corrodens, Enterobacter spp. (მათ შორის, Enterobacter aerogenes, Enterobacter agglomerans, Enterobacter cloacae), Escherichia coli, Gardnerella vaginalis, Haemophilus influenzae, Haemophilus ducreyi (ბეტა- ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei, Klebsiella spp. (მათ შორის Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Klebsiella ozaenae), Legionella spp., Moraxella spp., Morganella morganii (ადრე Proteus morganii), Neisseria gonorrhoeae (პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Proteus spp. (მათ შორის Proteus mirabilis, Proteus vulgaris) Plesiomonas shigelloides, Providencia spp. (მათ შორის Providencia rettgeri (ადრე Proteus rettgeri), Providencia stuartii), Pseudomonas spp. (მათ შორის Pseudomonas aeruginosa, Pseudomonas fluorescens, Pseudomonas pseudomallei, Pseudomonas putida, P.stutzeri), Salmonella spp. (მათ შორის Salmonella typhi), Serratia spp. (მათ შორის Serratia liquefaciens, Serratia marcescens), Shigella spp., Yersinia spp. (მათ შორის Yersinia enterocolitica, Yersinia pseudotuberculosis);

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმების მიმართ: Bacillus spp., Enterococcus faecalis, Erysipelothrix rhusiopathiae, Listeria monocytogenes, Staphylococcus epidermidis (პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Staphylococcus saprophyticus, Streptococcus spp. B ჯგუფის (მათ შორის. Streptococcus agalactiae), Streptococcus spp. C, G, ჯგუფიდან; Streptococcus pneumoniae, Streptococcus viridans (ალფა და გამა ჰემოლიტური შტამების ჩათვლით);

ანაერობული გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიმართ: Porph romonas asaccharolytica (ადრე Bacteroides asaccharolytica), Prevotella bivia (ადრე Bacteroides bivius), Prevotella disiens (ადრე Bacteroides disiens), Prevotella intermedia (ადრე Bacteroides intermedius), Bacteroides melaninogenicus, Bacteroides uniformis, Bilophila wadswerthia, Fusobacterium spp. (მათ შორის Fusobacterium necrophorum, Fusobacterium nucleatum), Veillonella spp.;

ანაერობული გრამდადებითი ბაქტერიების მიმართ: Actinomyces spp., Clostridium spp. (მათ შორის Clostridium perfringens), Eubacterium spp., მიკროაეროფილური სტრეპტოკოკები, Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Propionibacterium spp. (Propionibacterium acnes-ს ჩათვლით), Bifidobacterium spp., Lactobacillus spp., Mobiluncus spp., Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium smegmatis.

ტიენამი არ მოქმედებს  Xanthomonas maltophilia (ადრე Pseudomonas maltophilia) და Pseudomonas cepacia ზოგიერთი შტამები.

ტიენამი სინერგიულად მოქმედებს ამინოგლიკოზიდებთან კომბინაციაში Pseudomonas aeruginosa. -ს წინააღმდეგ.

ტიენამი ეფექტურია შერეული აერობულ-ანაერობული ინფექციების მკურნალობისა და დაავადების გამომწვევი ბაქტერიის დადგენამდე მკურნალობის დროს.

ფარმაკოკინეტიკა:

არ არის ცნობილი.

ჩვენებები:

პრეპარატისადმი მგრძნობიარე ბაქტერიებით გამოწვეული ინფექციური დაავადებები:

• მუცლის ღრუს ინფექციები;
• სასუნთქი გზების ინფექციები;
• გინეკოლოგიური ინფექციები;
• სეპტიცემია;
• შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები;
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები;
• ინფექციური ენდოკარდიტი;
• შერეული ინფექციები.

ტიენამი არ გამოიყენება მენინგიტის სამკურნალოდ. ის რეკომენდებული პოსტოპერაციული ინფექციების პროფილაქტიკისთვის.

მიღების წესი და დოზირება:

საშუალო დღიური დოზა დამოკიდებულია ინფექციის სიმძიმეზე, სხეულის წონასა და თირკმელების ფუნქციურ მდგომარეობაზე.

მოცემული დოზები გათვალისწინებულია 70 კგ წონის თირკმელბის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებზე. დოზა მცირდება ნაკლები წონისა და70 მლ/წთ/1.73 კვ.მ-ზე ნაკლები კრეატინინის კლირენსისას.

! დაუშვებელია პრეპარატის ინტრამუსკულარული ფორმის ინტრავენურად შეყვანა.

პრეპარატი ინტრავენურად გამოიყენება სეფსისის, ენდოკარდიტის, Pseudomonas aeroginosa-თი გამოწვეული პნევმონიისა და ინფექციური შოკის დროს.

ინტრავენური ინფუზიისთვის რეკომენდებულია 1-2 გ დღეში, დაყოფილი 3-4 მიღებაზე. მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს 4 გ-ს. მსუბუქი ხასიათის ინფექციებისას რეკომენდებულია ტიენამი 250 მგ ყოველ 6 საათში.

საშუალო სიმძიმის ინფექციებისას რეკომენდებულია ტიენამი 500 მგ ყოველ 8 საათში,

მძიმე ინფექციების დროს 500 მგ - 1 გ 6-8 საათის ინტერვალით.

სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების დროს 1 გ ყოველ 6 საათში. 500 მგ-ზე ნაკლები დოზის ინფუზია ხდება 20-30 წთ განმავლობაში, ხოლო 500 მგ-ზე მეტის 40-60 წთ განმავლობაში. ინფუზიის დროს გულისრევის შემთხვევაში ინფუზიის სიჩქარე ნელდება.

პოსტოპერაციული ინფექციის პროფილაქტიკისთვის რეკომენდებულია 1 გ პრეპარატის შეყვანა.

• ტიენამი არ ინიშნება 5 მლ/წთ/1.73 კვ.მ. კლირენსის დროს, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ჰემოდიალიზი ტარდება ყოველ 48 საათში. ტიენამი კეთდება ჰემოდიალიზის დასრულებიდან და 12 საათის შემდეგ.

40 კგ-ზე ნაკლები წონის და 3 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში რეკომენდებულია 15 მგ/კგ ტიენამი ყოველ 6 საათში. დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს. 40 კგ-ზე მეტი წონის დროს რეკომენდებულია იგივე დოზები, რაც მოზრდილებში.

ფლაკონის შიგთავსს უნდა დაემატოს 100 მლ გამხსნელი (ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარი, 5% დექსტროზა, 5% და 10% მანიტოლი). მიღებული ხსნარი უნდა შეინჯღრეს ერთგვაროვანი მასის მიღებამდე. ხსნარის მისაღებად არ გამოიყენება ლაქტატის შემცველი გამხსნელები.

კუნთებში პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში საშუალო დოზა შეადგენს 500-700 მგ ყოველ 12 საათში, ხოლო მაქსიმალური დღიური დოზა 1.5 გ.

Neisseria gonorrhoeae-თი გამოწვეული ურეთრიტის სამკურნალოდ გამოიყენება ტიენამი 500 მგ ერთჯერადად. ინექცია კეთდება ღრმად კუნთებში.

20 მლ/წთ/1.73 კვ.მ. კლირენსის დროს პრეპარატის დოზირება არ იცვლება.

ხსნარის მომზადება კუნთებში გამოყენებისას: ფხვნილს ემატება 2 მლ 1%-იანი ლიდოკაინი ან საინექციო წყალი.

გვერდითი მოვლენები:

ადგილობრივი რეაქციები: ინტრავენური ინფუზიის დროს - ერითემა ინფუზიის ადგილზე ტკივილი, ინფილტრატი, თრომბოფლებიტი.

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, ქავილი, ცხელება, ანაფილაქსია, ანგიონევროზული შეშუპება, დერმატიტი.

კუჭ-ნაწლავის სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ტრანსამინაზების, ბილირუბინის ზომიერად მომატება. იშვიათად აღინიშნება ფსევდომემბრანული  კოლიტი, ჰეპატიტი.

ლაბორატორიული მონაცემების მხრივ: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, კუმბსის დადებითი რეაქცია.

შარდსასქესო სისტემის მხრივ: კრეატინინის და ნარჩენი აზოტის მომატება, იშვიათად ოლიგურია/ანურია, პოლიურია, თირკმელების მწვავე უკმარისობა.

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: მიოკლონია, ფსიქიკის შეცვლა (ჰალუცინაციები, პარესთეზიები, ცნობიერების დაბინდვა, ეპილეფსიური გულყრა).

პაციენტები კარგად იტანენ ტიენამს. გვერდითი მოვლენები იშვიათად მოითხოვს მკურნალობის შეწყვეტას. მძიმე გვერდითი მოვლენები იშვიათად გვხდება.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

* ტიენამი, მომზადებული ლიდოკაინით, უკუნაჩვენებია ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის და შოკის დროს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის უსაფრთხოება ორსულებში შესწავლილი არ არის, რის გამოც ამ პერიოდში იგი სიფრთხილით გამოიყენება.

არ არის ცნობილი ტიენამი გადადის თუ არა დედის რძეში. მკურნალობის დროს სასურველია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ ტიენამი ეფექტურია იმ მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ, რომლებზედაც ცეფალოსპორინები, ამინოგლიკოზიდები და პენიცილინი არ მოქმედებს.

♦ ტიენამი გამოიყენება დაქვეითებული იმუნიტეტის მქონე ონკოლოგიურ პაციენტებში სეფსისის არსებობისას.

♦ არსებობს ჯვარედინი ალერგიის შემთხვევები ტიენამის და სხვა ბეტა-ლაქტამის ანტიბიოტიკების, პენიცილინის და ცეფალოსპორინების ერთად გამოყენებისას. მკურნალობის დაწყებამდე უნდა გამოირიცხოს ალერგიის არსებობა ბეტა-ლაქტამის ანტიბიოტიკების მიმართ. მკურნალობის პერიოდში ალერგიის შემთხვევაში პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს.

♦ ფაქტიურად ყველა ანტიბიოტიკი იწვევს ფსევდომემბრანულ კოლიტს, ამიტომ იგი სიფრთხილით ინიშნება კუჭ-ნაწლავის სისტემის დაავადებების არსებობისას. ამ დროს პირველი სიმპტომი დიარეის გამოვლენა შეიძლება იყოს.

♦ ნერვული სისტემის მხრივ მოვლენები ძირითადად ვითარდება დოზის გადაჭარბების დროს, ანამნეზში ნერვული სისტემის დაავადების და თირკმელების ფუნქციის დაქვეითების არსებობისას. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება რეკომენდებული დოზის დაცვას ასეთ პაციენტებში. ტიენამით მკურნალობის დროს კრუნჩხვების საწინააღმდეგო თერაპია არ უნდა შეწყდეს თუ ანამნეზში ეპილეფსია აღინიშნება.

♦ პრეპარატით მკურნალობის დროს ტრემორის, მიოკლონიის გამოვლენისას, საჭიროა ნევროლოგიური გამოკვლევა და შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნა. თუ სიმპტომები არ გაქრა ტიენამის დოზა მცირდება ან საერთოდ უნდა შევწყვიტოთ პრეპარატის გამოყენება.

♦ მენინგიტის შემთხვევაში ინიშნება შესაბამისი ანტიბიოტიკი. ტიენამი სიფრთხილით გამოიყენება ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში.

♦ ტიენამი გამოიყენება ბავშვებში სეფსისის დროს. მკურნალობა გრძელდება პაციენტის მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე.

♦ არ არის რეკომენდებული ტიენამის გამოყენება 3 თვემდე ასაკისა და თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ ბავშვებში.

ჭარბი დოზირება:

არ არის მონაცემები ჭარბი დოზირების შესახებ.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ტიენამის ინტრავენური საინფუზიო ხსნარი ქიმიურად შეუთავსებელია ლაქტატებთან, ამიტომ ხსნარის მოსამზადებლად ლაქტატის შემცველი გამხსნელი არ გამოიყენება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: ი/ვ -2 წელი; ი/მ -3 წელი.

საინფუზიოდ დამზადებული ხსნარი 4 საათის განმავლობაში ინახება ოთახის ტემპერატურაზე და 24 საათი მაცივარში. კუნთებში ინექციისათვის დამზადებული ხსნარი უნდა გაკეთდეს დამზადებიდან არა უმეტეს 1 საათში.

საერთაშორისო დასახელება:

ORNIDAZOL

მწარმოებელი: F.HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: ორნიდაზოლი 

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიპროტოზოული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

ორნიდაზოლი  .................  500 მგ

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 6 მლ, შეფუთვაში 5 ც.

1 ამპ.

ორნიდაზოლი   .............     1000 მგ

ვრცლად ორნისიდი (მიღების წესი, დოზირება ინდივიდუალური)

ფარმაკოლოგიური თვისებები

იგი წარმოადგენს ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებას. მას გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი მოქმედება. მისი მოქმედების მექანიზმი და ძირითადი თვისებები შეესაბამება ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული საშუალების თვისებებს. იგი არ ახდენს ზეგავლენას პროტეოგლიკანების სინთეზზე სახსრების ხრტილებში. პრეპარატი ხასიათდება მის მიმართ კარგი ტოლერანტობით ხანგრძლივი გამოყენების დროს.

ჩვენებები

• რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართრიტი, მაანკილოზებელი სპონდილიტი და საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის სხვა ანთებითი დაავადებები;
• ტკივილის სინდრომი პოსტოპერაციულ პერიოდში.

დოზირების რეჟიმი

პერორალურად 300 მგ 2-ჯერ დღეში (დილით და საღამოს).

თირკმელების მძიმე უკმარისობისას - 200 მგ 2-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები

გულისრევა, ღებინება, ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, უმადობა, გულძმარვა, სტომატიტი, მეტეორიზმი, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შუილი ყურებში, ძილიანობა, ქავილი, ურტიკარია, გამონაყარი კანზე, ფოტოსენსიბილიზაცია, ანგიონევროზული შეშუპება, თრომბოციტოპენია.

უკუჩვენებები

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;

* კუჭის და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება ანამნეზში;

* ღვიძლის და თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევა.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ავადმყოფებში ბრონქული ასთმით და მომატებული მგრძნობელობით სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ.

♦ იგი ამცირებს ნატრიურეზული და ჰიპოტენზიური საშუალებების ეფექტურობას.

♦ პრეპარატის ერთდროული გამოყენებისას არაპირდაპირ ანტიკოაგულანტებთან, სულფანილამიდებთან, ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან, ლითიუმის პრეპარატებთან, მათი მოქმედება ძლიერდება.

♦ არ არის რეკომენდებული პრეპარატის დანიშვნა ორსულობის I და III ტრიმესტრში და ლაქტაციის პერიოდში.

მწარმოებელი: GLAXOSMITHKLINE BIOLOGICALS

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

A და B ჰეპატიტის საწინააღმდეგო კომბინირებული ვაქცინა

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო სუსპენზია: მზა შპრიცში 0.5 მლ

0.5 მლ (1 დოზა)

HBsAg (რეკომბინანტი) ....................     10 მკგ

HAV ანტიგენი (ინაქტივირებული) ....... 360 EU. ELISA

ალუმინის ჰიდროქსიდი   ...................   0.23 მგ

მწარმოებელი: GLAXOSMITHKLINE BIOLOGICALS

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

A და B ჰეპატიტის საწინააღმდეგო კომბინირებული ვაქცინა

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო სუსპენზია: მზა შპრიცში 1 მლ

1 მლ (1 დოზა)

HBsAg (რეკომბინანტი) ...................    20 მკგ

HAV ანტიგენი (ინაქტივირებული)         720 EU. ELISA

ალუმინის ჰიდროქსიდი ...................    0.45 მგ

საერთაშორისო დასახელება:

TENOXICAM

მწარმოებელი: MUSTAFA NEVZAT ILACH SANAYI

მოქმედი ნივთიერება: ტენოქსიკამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება- ოქსიკამები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

ტენოქსიკამი ...........   20 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტენოქსიკამი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს. იგი ავლენს ძლიერ ანთებისსაწინააღმდეგო და ტკივილგამაყუჩებელ მოქმედებას, ნაკლებად გამოხატულ სიცხის დამაქვეითებელ მოქმედებას, ასევე აფერხებს თრომბოციტების აგრეგაციას. მოქმედების მექანიზმს საფუძვლად უდევს იზოფერმენტების ციკლოოქსიგენაზა – 1-ის და ციკლოოქსიგენაზა – 2-ის აქტივობის დათრგუნვა, რის შედეგადაც ანთების კერაში და ორგანიზმის ასევე სხვა ქსოვილებში მცირდება პროსტაგლანდინების სინთეზი. გარდა ამისა ტენოქსიკამი ანთების კერაში აქვეითებს ლეიკოციტების დაგროვებას. ტენოქსიკამის განმასხვავებელ თავისებურებას წარმოადგენს ხანგრძლივი მოქმედება და ხანგრძლივი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი – 72სთ. პრეპარატის 99% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ტენოქსიკამი კარგად აღწევს სინოვიალურ სითხეში. გამოყენებული დოზის 2/3 გამოიყოფა შარდით, 1/3 – ფეკალიებით.

ჩვენებები:

რევმატოიდული ართრიტი

არასპეციფიური ინფექციური პოლიართრიტი

ოსტეოართროზი

პოდაგრული ართრიტი

ართროზი

მაანკილოზებელი სპონდილიტი

იშალგია

ლუმბაგო

მიღების წესი და დოზირება:

ტექსამენის ტაბლეტები:

ხანმოკლე მკურნალობისთვის - 20მგ დღეში;

ხანგრძლივი მკურნალობისთვის - 10მგ დღეში.

მწვავე ართრიტი: პირველი 2 დღე - 40მგ დღეში, მომდევნო 5 დღე - 20მგ დღეში.

დანიშნული დოზა გამოყენებულ უნდა იქნას ერთ მიღებაზე.

გვერდითი მოვლენები:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: 11.4% - ტკივილი კუჭში, გულძმარვა, გულისრევა, ღებინება, დიარეა.

ნერვული სისტემის მხრივ: 2.6% - თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა.

ალერგიული რეაქციები: 2.5% - ლაიელის სინდრომი, სტივენს ჯონსონის სინდრომი, ქავილი, ერითემა, გამონაყარი.

შესაძლოა სისხლში ტრანსამინაზების დონის მომატება, ჰემოგლობინის დონის დაქვეითება. ანემია, თრომბოციტოპენია, ჰიპერგლიკემია, აზოტის, შარდოვანას და კრეატინინის შექცევითი მატება სისხლის პლაზმაში.

უკუჩვენება:

* პრეპარატი არ ინიშნება ტენოქსიკამის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას.

* კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება - გამწვავების ფაზაში, წყლულოვანი ანამნეზი, ასევე პრეპარატის დანიშვნის პირდაპირ უკუჩვენებას წარმოადგენს სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის საკმარისი მონაცემები ტენოქსიკამის გამოყენების შესახებ 18 წლამდე ასაკის პირებში, ორსულებსა და მეძუძურ ქალებში, ამიტომ ამ ჯგუფის პაციენტებში პრეპარატი ინიშნება განსაკუთრებული სიფრთხილით.

განსაკუთრებული მითითებები:

ტენოქსიკამის გამოყენებისას საჭიროა გულდასმითი ყურადღების დევნა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციაზე. ულცეროგენეზის ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის პირველივე ნიშნების აღმოჩენისთანავე აუცილებელია ტენოქსიკამის დაუყოვნებლივ მოხსნა.

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პირებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, რადგან შესაძლებელია დაქვეითდეს თირკმლის სისხლის მიმოქცევა, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობა;

ტენოქსიკამი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება დიურეზული საშუალებებით მკურნალობის ფონზე. ტენოქსიკამს შეუძლია ნატრიუმის, კალიუმის, ლითიუმის იონების, ასევე წყლის შეკავება. ამასთან დაკავშირებით არტერიული ჰიპერტონიის ან გულის უკმარისობის მქონე პირებში ტენოქსიკამმა შეიძლება დაამძიმოს ძირითადი დაავადებების მიმდინარეობა. ტენოქსიკამი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს, რაც გათვალისწინებულ უნდა იქნას ოპერაციული ჩარევისას.

არ არის საკმარისი მონაცემები ტენოქსიკამის გამოყენების შესახებ 18 წლამდე ასაკის პირებში, ორსულებსა და მეძუძურ ქალებში, ამიტომ ამ ჯგუფის პაციენტებში პრეპარატი ინიშნება განსაკუთრებული სიფრთხილით.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში აუცილებელია სიმპტომური მკურნალობის წარმოება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ტენოქსიკამის მიღება არასასურველია სალიცილატებთან ერთად.

შენახვის პირობები და ვადები:

ინახება შეფუთვაში, ოთახის ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.

ხსნარი გამოყენებულ უნდა იქნას მომზადებისთანავე.

აფთიაქში გაცემის წესი:

პრეპარატი გაიცემა რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

DISULFIRAM

მწარმოებელი: SIC BORSHCHAHIVSKIY

მოქმედი ნივთიერება: დისულფირამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ალკოჰოლიზმის სამკურნალო საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

დისულფირამი ...................   0.15 გ

ვრცლად ანტიკოლი

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ანტიბიოტიკი მოქმედების ფართო სპექტრით. ბაქტერიოსტატიკული მოქმედება განპირობებულია ცილის სინთეზის დათრგუნვით მიკროორგანიზმებში.

აქტიურია გრამდადებითი (Staphylococcus spp., პენიცილინაზას წარმომქმნელი შტამების ჩათვლით,Streptococcus spp., Clostridium spp., Listeria spp.,Bacillus anthracis) და გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიმართ (Neisseria gonorrhoeae, Bordetella spp., Salmonella spp., Schigella app.), აგრეთვე Rikketsia spp., Chlamydia spp., Mycoplasma spp., Spirochaetaceae მიმართ; ტეტრაციკლინისადმი მდგრადია Pseudomonas aeruginosa, Proteus, Serratia spp.,უმრავლესობა Bacteroides fragilis შტამები, უმრავლესობა სოკოები და მცირე ვირუსები.

ფარმაკოკინეტიკა

შიგნით მიღებული ტეტრაციკლინის 60-80% შეიწოვება კუჭ-ნაწლავიდან, სწრაფად ვრცელდება ორგანიზმის ქსოვილებსა და სითხეებში, გადის პლაცენტაში, დედის რძეში გამოიყოფა. უცვლელად გამოიყოფა შარდში და განავალში.

ჩვენებები

ტეტრაციკლინისადმი მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, მათ შორის

• პნევმონია, ბრონქიტი, პლევრის ემპიემა, ანგინა;
• ქოლეცისტიტი, პიელონეფრიტი, ნაწლავის ინფექციები;
• ენდოკარდიტი;
• ენდომეტრიტი, პროსტატიტი;
• სიფილისი, გონორეა;
• ბრუცელოზი;
• რიკეტსიოზები;
• ჩირქოვანი ინფექცია რბილ ქსოვილებში;
• ოსტეომიელიტი;
• ტრაქომა;
• კონიუნქტივიტი, ბლეფარიტი;
• აკნე (ფერიჭამია);
• ოპერაციის შემდგომ ინფექციების პროფილაქტიკა;

დოზირების რეჟიმი

შიგნით მისაღებად ზრდასრულებში - 250-500 მგ ყოველ 6 საათში.

ბავშვებში 8 წლის ასაკიდან - 25-50 მგ/კგ ყოველ 6 საათში.

გარეგანი ხმარებისათვის დღეღამეში რამდენჯერმე გამოიყენება. საჭიროებისამებრ თავისუფალი (არამჭიდრო) ნახვევი ედება.

ადგილობრივად - 3-5-ჯერ დღეღამეში.

მაქსიმალური დოზები: ზრდასრულებში შიგნით მისაღებად - 4 გ.

გვერდითი მოვლენები

მომნელებელ სისტემაში: გულისრევა, ღებინება, ანორექსია (უმადობა), ტკივილები მუცელში, ფაღარათი, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, გლოსიტი, ცვლილებები ენის ფერში, ეზოფაგიტი, სისხლში ღვიძლის ტრანსამინაზების, ტუტე ფოსფატაზის, ბილირუბინის, ნარჩენი აზოტის დროებითი მატება.

ცნს-ში: თავბრუ, თავის ტკივილი.

სისხლის წარმომქმნელ სისტემაში: ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია.

ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, ქავილი, ეოზინოფილია, კვინკეს შეშუპება.

დერმატოლოგიური რეაქციები: ფოტოსენსიბილიზაცია.

ქიმიოთერაპიული მოქმედებით გამოწვეული ეფექტები: კანდიდოზური სტომატიტი, კანდიდოზური ვულვოვაგინიტი, ნაწლავის დისბაქტერიოზი, B-ჰიპოვიტამინოზი.

ადგილობრივი რეაქციები: მტკივნეულობა შეყვანის ადგილზე.

უკუჩვენებები

ჭარბი მგრძნობელობა ტეტრაციკლინისადმი.

ორსულობა და ლაქტაცია

პლაცენტა შეღწევადია ტეტრაციკლინისადმი.

შესაძლებელია გამოიწვიოს კბილების ფერის ხანგრძლივი ცვლილებები, მინანქრის ჰიპოპლაზია, ძვლების განვითარების შეფერხება ნაყოფში.

გარდა ამისა, ტეტრაციკლინი შეიძლება ღვიძლის ცხიმოვანი ინფილტრაციის მიზეზიც გახდეს.

აღნიშნულის გამო ორსულობის დროს ტეტრაციკლინის გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია.

ლაქტაციის პერიოდში მიღების შემთხვევაში ძუძუთი კვების შეწყვეტა აუცილებელია.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ სიფრთხილით უნიშნავენ ლეიკოპენიის შემთხვევაში.

♦  ტეტრაციკლინის გამოყენება 8 წელზე უმცროსი ასაკის ბავშვებში დაუშვებელია, ვინაიდან ამ კატეგორიის ავადმყოფებში ადგილი ექნება კბილების შეფერილობაში ხანგრძლივ ცვლილებებს, მინანქრის ჰიპოპლაზიას, ხოლო ძვლების ზრდა სიგრძეში შეფერხდება.

♦  ტეტრაციკლინის მიღება რძესთან და რძის პროდუქტებთან ერთდროულად არაა მიზანშეწონილი, ვინიდან აღნიშნულ პირობებში მისი აბსორბცია (შეთვისება) შეიზღუდება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

- მეტალური იონების შემცველი პრეპარატები (ანტაციდები, რკინის, მაგნიუმის, კალციუმის შემცველი პრეპარატები) ტეტრაციკლინთან არააქტიურ ქელატებს წარმოქმნიან; ამიტომ, მათი ერთდროული მიღება არაა მიზანშეწონილი.

- მოსარიდებელია კომბინაცია პენიცილინებთან და ცეფალოსპორინებთან, რომლებიც ბაქტერიოციდულად მოქმედებს და ამიტომ ბაქტერიოსტატიკური ანტიბიოტიკების (მათ შორის ტეტრაციკლინის) ანტაგონისტებია.

- ტეტრაციკლინისა და რეტინოლის ერთდროული მიღების შემთხვევაში მოსალოდნელია ქალასშიდა ჰიპერტენზიის განვითარება.

- ქოლესტირამინთან ან ქოლესტიპოლთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში ტეტრაციკლინის დაქვეითებული შეწოვა აღინიშნება.