საერთაშორისო დასახელება:

NORADRENALINE

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: ნორადრენალინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადრენო- და დოფანომიმეტური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი: ამპულაში 2 მლ შეფუთვაში 5 ც.

1 მლ.

ნორადრენალინის ჰიდროტარტრატი ...........  2 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

დინატრიუმის ედეტატი, ნატრიუმის მეტაბილსულფიტი, ნატრიუმის ქლორიდი, დინატრიუმის ტარტრატის დიჰიდრატი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ნორადრენალინს ახასიათებს პირდაპირი მოქმედება ალფა₂-, და ბეტა₂--ადრენოცეპტორებზე, უმნიშვნელო მოქმედება ალფა₂- და ბეტა₂-ადრენორეცეტორებზე. იგი მცირე კონცენტარციითაც კი იწვევს სისხლძარღვების შევიწროებას და არტერიული წნევის მომატებას (სისტოლური და დიასტოლური).

მისი კარდიოტროპული მოქმედებები განპირობებულია ბეტა₁ სტიმულაციით. იგი იწვევს გულის წუთმოცულობის ზრდას, არტერიული წნევის მომატების შედეგად იზრდება პერფუზიული წნევა კორონარულ არტერიებში, აგრეთვე იზრდება სისხლძარღვების პერიფერიული წინააღმდეგობა და ცენტრალური ვენური წნევა.

ნორადრენალინის გავლენით მცირდება სისხლის მიმოქცევა თირკმლის, ღვიძლისა და მეზენტერიალურ სისხლძარღვებში.

იგი უმნიშვნელოდ მოქმედებს მიოკარდიუმის მიერ ჟანგბადის მოთხოვნაზე, რაც განაპირობებს ადრენალინთან შედარებით მცირედ გამოხატულ არითმოგენულ მოქმედებას.

ნორადრენალინს ადრენალინისგან განსხვავებით ახასიათებს უფრო ძლიერი ვაზოპრესული მოქმედება, მცირედ გამოხატული მასტიმულირებელი გავლენა გულის შეკუმშვაზე, სუსტი ბრონქოლიზური ეფექტი და ძალიან სუსტი ჰიპერგლიკემიური მოქმედება.

ფარმაკოკინეტიკა:

ინტრავენურად შეყვანისას ნორადრენალინის 50% უკავშირება პლაზმის ცილებს. ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ადრენერგულ ნეირონებში და ღვიძლში. იგი (ნორადრენალინი) წამოადგენს კომტ-ის მეტაბოლურ სუბსტრატს.

არააქტიური მეტაბოლიტები ნაწილობრივ წარმოქმნის კონიუგირებულ ნაერთებს გლუკურონმჟავას ან გოგირდმჟავასთან და ამ სახით გამოიყოფიან თირკმელების საშუალებით.

ნორადრენალინის შეყვანის შემდეგ შარდში შეინიშნება შემდეგი ნაერთები:

ნორადრენალინი - 4-24%, ნორმეთანეფრინი (ო-მეთილ-ნორადრენალინი) - 21-25%, ო-მეთილ-გლიკოლ-დეივატი- 20-23%, ვანილილნუშის მჟავა - 32-35%.

ვანილილნუშის მჟავას გამოყოფა ნორმაში შეადგენს 5 მგ-ს 24 სთ-ში უფრო მაღალი მაჩვენებლის შემთხვევაში უნდა გამოირიცხოს ფეოქრომიციტომის არსებობა).

ნორადრენალინი ვერ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერს, ადვილად გადის პლაცენტარულ ბარიერს.

ჩვენებები:

• მწვავე არტერიული ჰიპოტენზია: მიოკარდიუმის ინფარქტის, ტრავმის, ქირურგიული ჩარევის, ინტოქსიკაციის, სეპტიცემიის, პოლიომიელიტის, სპინალური ანესთეზიის, ჰემოტრანსფუზიის დროს. აგრეთვე განგლიობლოკატორების და სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების დოზის გადაჭარბებისას;
• გულის რითმის დარღვევა არტერიული ჰიპოტენზიისა და კოლაფსის ფონზე;
• არტერიული წნევის სტაბილიზაციისათვის ფეოქრომოციტომის ამოკვეთის შემდეგ

მიღების წესი და დოზირება:

პარეტანტერულად: ტარდი ინიშნება ინტრავენური ინფუზიისთვის (წვეთოვნად).

2 ამპულა (4 მლ) იხსნება 100 მლ დექსტროზის 5%-იან ხსნარში ან 5%-იანი დექსტროზისა და ფიზიოლოგიური ხსნარის ნარევში (განზავება მხოლოდ ფიზიოლოგიურ ხსნარში არ არის რეკომენდებული). მიღებული ხსნარის 1 მლ შეიცავს 8 მკგ ნორადრენალინის ჰიდროტარტრატს რაც შეესაბამება 4 მგ ნორადრენალინს.

პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს 2-3 მლ/წთ.

შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 0.5-1 მლ/წთ და დამოკიდებულია პაციენტის კლინიკურ მდგომარეობაზე. სისტოლური წნევა მიღწეული და შენარჩუნებული უნდა იქნას 80-100 მმ ვწყ.სვ.

ინტრავენური ინფუზიის სიჩქარე განისაზღვრება არტერიული წნევის მატებით საჭირო დონემდე. მკურნალობა გრძელდება სასურველი ეფექტის (ნორმოტონიის) მიღებამდე. პრეპარატის მაქსიმალური დღიური დოზა ხანგრძლივი ჰიპოტენზიისას შეადგენს 68 მგ.

მკურნალობის კურსი შეიძლება გაგრძელდეს რამოდენიმე საათიდან 6 დღემდე.

ნორადრენალინის მიღების შეწყვეტა ხდება ეტაპობრივად.

გვერდითი მოვლენები:

ინტრავენურად პრეპარატის სწრაფი შეყვანისას შეიძლება განვითარდეს გულისრევა, თავის ტკივილი, შემცივნება.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ვაგუსური ბრადიკარდა (რომელიც იხსნება ატროპინის კანქვეშ შეყვანის შემდეგ), არითმია, მიოკარდიუმის იშემია.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ბრონქოსპაზმი.

ცნს-ის მხრივ: შეიძლება განვითარდეს ჰემორაგიული ინსულტი (რაც განპირობებულია არტერიული წნევის სწრაფი მატებით);

სხვა; ღვიძლის და თირკმლის იშემია.

უკუჩვენებები:

* სრული AV ბლოკადა;

* ნარკოზი ფტოროტანით, ქლოროფორმით ან ციკლოპროპანით (არსებობს პარკუჭთა ფიბრილაციის რისკი);

* სისხლის მოცულობის შემცირებით გამოწვეული ჰიპოტენზიური მდგომარეობა (გარდა სასიცოცხლო ჩვენებისა);

* არტერიული ჰიპერტენზია;

* მეზენტერიალური ან პერიფერიული სისხლძარღვების თრომბოზი;

* ფილტვების შეშუპება, ბრონქული ასთმის შეტევა, სუნთქვის დარღვევა;

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატი არ გამოიყენება ორსულობის პერიოდში, ვინაიდან იწვევს ნაყოფის ჰიპოქსიას. მისი გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენების დროს (კოლაფსი, მიოკარდიუმის ინფარქტი).

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ ტარდის გამოყენება არ არის რეკომენდებული გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზიით მიმდინარე კარდიოგენული და ჰემორაგიული შოკის დროს, რადგან პრეპარატით გამოწვეული არტერიოლების სპაზმი კიდევ უფრო აუარესებს ქსოვილებში სისხლის მიმოქცევას.

♦ პრეპარატი არ არის რეკომენდებული ლოკალური ანესთეზიის დროს ქსოვილთა ნეკროზის თავიდან აცილების მიზნით.

♦ გამოხატული არტერიოსკლეროზის, არტერიული ჰიპერტენზიის, თირეოტოქსიკოზის დროს მისი გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებისას.

♦ ტარდი სიფრთხილით ინიშნება გულის იშემიური დაავადების, არითმიის, ტაქიკარდიის, შაქრიანი დიაბეტის, დახურულკუთხოვანი გლაუკომის მქონე პაციენტებში.

♦ პრეპარატის გამოყენებისას აუცილებელია არტერიული წნევის კონტროლი (განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში).

ჭარბი დოზირება:

შესაძლოა განვითარდეს თავის ტკივილი, ძლიერი ჰიპერტენზია, რეფლექსური ბრადიკადრია, მკვეთრად გამოხატული პერიფერიული სისხლძარღვების წინააღმდეგობის გაზრდა. სისტოლური მოცულობის შემცირება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- პრეპარატის გამოყენება მაო-ს ინჰიბიტორებთან და გუანიტიდთან ერთად აძლიერებს ნორადენალინის პრესორულ ეფექტს.

- ინჰალაციურ სანარკოზე საშუალებებთან ტარდის გამოყენება ზრდის არითმიების განვითარების რისკს.

- ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან ერთად (ამიტრიპტილინი, დეზიპრამინი, იმიპრამინი) პრეპარატის გამოყენება აძლიერებს ნორადრენალინის მოქმედებას გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე და ზრდის გულის რითმის დარღვევების, ტაქიკარდიის, არტერიული ჰიპერტენზიის რისკს.

- ლითიუმის კარბონატთან ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია ნორადრენალინის ეფექტურობის შემცირება.

- ტარდის გამოყენება რეზერპინთან ერთად აძლიერებს ნორადრენალინის ეფექტს.

- ნორადრენალინის გამოყენება შეიძლება გლუკოკოკორტიკოიდებთან ერთად.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 5-25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას. დაუშვებელია სტერილური კონცენტრატის გაყინვა.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ავერსი-რაციონალი

საერთაშორისო დასახელება:

benzydamine hydrochloride

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები გინეკოლოგიაში

მწარმოებელი: ანჟელინი ფრანჩესკო ს.პ.ა.,იტალია

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

500 მგ ვაგინალური ხსნარის მოსამზადებელი გრანულები პაკეტი №10

ვაგინალური ხსნარის მოსამზადებელ ერთ პაკეტზე:

აქტიური ნივთიერება:

ბენზიდამინის ჰიდროქლორიდი ...............   0,500 გ;

შემავსებლები: ტრიმეთილაცეტილამონიუმ-პ-ტოლუენსულფონატი - 0,1 გ,

პოვიდონი - 0,044 გ, ნატრიუმ ქლორიდი - 8,8 გ

აღწერა:

ვაგინალური ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი – ერთგვაროვანი თეთრი გრანულები .

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ბენზიდამინი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს, რომელიც მიეკუთვნება ინდაზოლების ჯგუფს. ბენზიდამინს გააჩნია ანტიბაქტერიული, ანთების საწინააღმდეგო, ანტიექსუდაციური და ანალგეტიკური მოქმედება, ასევე ახასიათებს ჰისტოპროტექტორული აქტივობა.

მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია უჯრედის მემბრანების სტაბილიზაციასთან და პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებასთან. ბენზიდამინი ახდენს ანტიბაქტერიულ მოქმედებას მიკროორგანიზმების მემბრანების გავლის ხარჯზე უჯრედების სტრუქტურის მომდევნო დაზიანებით, მეტაბოლური პროცესების და უჯრედის ლიზისის დარღვევით.

ფარმაკოკინეტიკა:

ადგილობრივად გამოყენებისას პრეპარატი კარგად შეიწოვება ლორწოვანი გარსის მიერ და სწრაფად აღწევს ანთებად  ქსოვილებში. პრეპარატის ექსკრეცია ძირითადად ხდება მეტაბოლიტების ან კონიუგაციის პროდუქტების სახით თირკმელებისა და ნაწლავების გავლით.

ჩვენებები:

• ბაქტერიული ვაგინოზი;

• სპეციფიური ვულვოვაგინიტები (კომპლექსურ თერაპიაში);

• არასპეციფიური ვულვოვაგინიტები და ცერვიკოვაგინიტები ნებისმიერი ეტიოლოგიის, ქიმიოთერაპიის და რადიოთერაპიის ფონზე ხელმეორედ განვითარებულების ჩათვლით;

• ოპერაციულ გინეკოლოგიაში ოპერაციამდელი და ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკა;

• მშობიარობის შემდგომ პერიოდში როგორც ჰიგიენური საშუალება.

მიღების წესები და დოზები:

ინტერვაგინალური.

ვაგინალური ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი: ერთი პაკეტი უნდა გაიხსნას 500 მლ წყალში.

ბაქტერიული ვაგინოზისას: უნდა მოხდეს შესხურება დღეში 1-2-ჯერ 7-10 დღის განმავლობაში;

არასპეციფიური ვულვოვაგინიტების და ნებისმიერი ეტიოლოგიის ცერვიკოვაგინიტების შემთხვევაში, ქიმიოთერაპიისა და რადიოთერაპიის ფონზე ხელმეორედ განვითარებულების ჩათვლით, სპეციფიური ვულვოვაგინიტების: კომპლექსური თერაპიით 2-ჯერ დღეში, არაუმცირეს 10 დღის განმავლობაში;

ოპერაციულ გინეკოლოგიაში ოპერაციამდე/ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკისას და მშობიარობის შემდგომ პერიოდში: როგორც ჰიგიენური საშუალების გამოყენების შემთხვევაში დღეში ერთხელ 3-5 დღის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:

ტანტუმ როზას გამოყენებისას რაიმე არასასურველი ეფექტები გამოვლენილი არ არის.

უკუჩვენება:

* პრეპარატის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა;

* ასაკი 12 წლამდე.

სიფრთხილით:

პრეპარატის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერმგრძნობელობა.

ყურადღება: არ გამოიყენოთ პრეპარატი ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში. თუ არ არის გაუმჯობესება – მიმართეთ ექიმს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისა და ლაქტაციის (ბავშვის ძუძუთი კვების) პერიოდში პრეპარატის გამოყენებისას უკუჩვენებები არ არის გამოვლენილი.

განსაკუთრებული მითითებები:

ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების დროს ტანტუმ როზას მიღება რეკომენდირებულია კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში.

ავტომანქანისა და სხვა მექნიზმების მართვის უნარზე ზემოქმედება:

პრეპარატის გამოყენება გავლენას არ ახდენს ავტოტრანსპორტის მართვის უნარზე, ან სხვა პოტენციურად საშიშ მოქმედებაზე, რომელიც მოითხოვს ყურადღების კონცენტრაციასა და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

კლინიკური თვალსაზრისით ბენზიდამინის მნიშვნელოვანი ურთიერთმოქმედება სხვა წამლებთან არ აღინიშნება.

შენახვის პირობები და ვადები:

სია ბ

ვაგინალური ხსნარი: ტემპერატურა არა უმეტეს 25^oC, სინათლისაგან დაცულ ადგილზე.

ვაგინალური ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი: ტემპერატურა არა უმეტეს 25^oC, სინათლისაგან დაცულ ადგილზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!

ვაგინალური ხსნარის მოსამზადებელი ფხვნილი – 5 წელი

აფთიაქში გაცემის წესი:

ურეცეპტოდ.

საერთაშორისო დასახელება:

benzydamine hydrochloride

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები  ოტორინოლარინგოლოგიაში

მწარმოებელი: Aziende Chimiche Riunite Angelini Francesco; იტალია

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

3 მგ საწუწნი აბი ტაბლეტი #20

0.15% 30მლ სპრეი ფლაკონში

0,15% ხსნარი 120 მლ ფლაკონში

1 საწუწნი ტაბლეტი:

აქტიური ინგრედიენტი:

ბენზიდამინ ჰიდროქლორიდი ................... 3 მგ

შემავსებლები: იზომალტოზა, მენთოლი, ასპარტამი, ლიმონმჟავის მონოჰიდრატი, პიტნის დანამატი, ლიმონის დანამატი, ქინოლინის ყვითელი ( E 104), ინდიგოტინი ( E 132).

დოზირებული 0.15 % სპრეის 100 მლ-ზე:

აქტიური ინგრედიენტი:

ბენზიდამინის ჰიდროქლორიდი ............  0.15 გ

შემავსებლები: ეთილის სპირტი, გლიცეროლი, მეთილ-რ-ჰიდროქსიბენზოატი, მენთოლის დანამატი, საქარინი, ნატრიუმის ბიკარბონატი, პოლისორბატი 20, გაწმენდილი წყალი.

ადგილობრივი გამოყენების ხსნარის 100 მლ შეიცავს:

აქტიური ინგრედიენტი:

ბენზიდამინის ჰიდროქლორიდი ...............  0.15 გ

შემავსებლები: ეთილის სპირტი, გლიცეროლი, მეთილ-რ-ჰიდროქსიბენზოატი, მენთოლის დანამატი, საქარინი, ნატრიუმის ბიკარბონატი, პოლისორბატი 20, ქინოლინის ყვითელი ( E 104), დაპატენტებული ცისფერი V (E-131), გაწმენდილი წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ბენზიდამინი წარმოადგენს ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატს. მიეკუთვნება ინდოზოლების ჯგუფს. გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო და ადგილობრივი ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება.

მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია უჯრედოვანი მემბრანების სტაბილიზაციასთან და პროსტოგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებასთან.

ადგილობრივი გამოყენებისას პრეპარატი კარგად აბსორბირდება ლორწოვანი გარსით და აღწევს ანთებით ქსოვილებში.

ბენზიდამინი გამოიდევნება თირკმელებითა და კუჭნაწლავით.

ჩვენებები:

ყელისა და პირის ღრუს ანთებითი დაავადებები:

• გინგივიტი, გლოსიტი, სტომატიტი (სხივური და ქიმიოთერაპიის შემდგომი პერიოდის ჩათვლით);
• ანგინა, ფარინგიტი, ლარინგიტი, ტონზილიტი;
• კანდიდოზი (კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში);
• კალკულოზური სანერწყვე ჯირკვლების ანთება.
• ოპერაციული ჩარევებისა და ტრავმების შემდეგ (ტონზილექტომია, ყბის მოტეხილობა და ა.შ.);
• კბილების მკურნალობისა ან ამოღების შემდეგ;
• პაროდონტოზი;

ინფექციურ-ანთებითი დაავადებებისას აუცილებელია ტანტუმ ვერდეს გამოყენება კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში.

მიღების წესები და დოზები:

საწუწნი აბები: 1 აბი 3-4 ჯერ/დღე-ღამეში. აბი უნდა გაიჩეროთ პირის ღრუში მის სრულ დადნობამდე (მეტი ეფექტისათვის სასურველია მაქსიმალურად დიდხანს).

ადგილობრივი გამოყენების ხსნარი: გამოიყენება პრეპარატის 15 მლ (1 სუფრის კოვზი) ყელისა თუ პირის ღრუს გამოსავლებად ყოველ 1.5-3 საათში ერთხელ ტკივილის მოხსნის მიზნით. გამოვლების შემდეგ ხსნარი უნდა გადმოაფურთხოთ.

დოზირებული სპრეი ადგილობრივი გამოყენებისათვის 0.15 %: მოზრდილებში და ასაკოვან ავადმყოფებში ინიშნება 4-8 დოზა (“შესხურვა”) ყოველ 1.5-3 საათში ერთხელ. 6-12 წლის ასაკის ბავშვებისათვის - 4 დოზა, 6 წლამდე ბავშვებისათვის - 1 დოზა სხეულის მასის ყოველ 4 კგ-ზე (მაქსიმუმ - 4 დოზა) ყოველ 1.5-3 საათში ერთხელ.

სპრეის გამოყენების მიზნით: მოიმარჯვეთ მოწყობილობა, შეიყვანეთ პირის ღრუში და დაუმიზნეთ ანთების არეს; დააჭირეთ თავსახურს (რომელიც აღნიშნულია ისრით).

გვერდითი მოვლენები:

ადგილობრივი რეაქციები: პირის სიმშრალე, ქსოვილების დაბუჟება და/ან წვის შეგრძნება პირის ღრუში.

ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი.

ძალიან იშვიათად: ლარინგოსპაზმი.

უკუჩვენება:

* პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* 12 წლამდე ასაკის ბავშვები (ხსნარის მიღებისათვის);

* ფენილკეტონურია (აბების მიღებისათვის).

ორსულობა და ლაქტაცია:

შესაძლებელია პრეპარატის ხსნარის, სპრეის სახით გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციისას (ძუძუთი კვების). დანარჩენ შემთხვევებში გაიარეთ კონსულტაცია მკურნალ ექიმთან.

განსაკუთრებული მითითებები:

თუ ხსნარის მიღებისას აღინიშნება წვის შეგრძნება, საჭიროა წინასწარ მისი წყლის ორმაგი რაოდენობით გაზავება. მოერიდეთ სპრეის თვალში მოხვედრას .

ავტოტრანსპორტისა და სხვა მექანიზმების მართვაზე ზემოქმედება:

პრეპარატის გარეგანი გამოყენება არ ახდენს ზემოქმედებას ავტოტრანსპორტის მართვის უნარზე ან სხვა სახის საქმიანობაზე, რომელიც საჭიროებს ყურადღების კონცენტრირებას.

ჭარბი დოზირება:

ამჟამად არ არსებობს ინფორმაცია პრეპარატ ტანტუმ ვერდეს დოზის გადაჭარბების შემთხვევების შესახებ.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არის გამოვლენილი პრეპარატ ტანტუმ ვერდეს კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთმოქმედება სხვა პრეპარატებთან.

შენახვის პირობები და ვადები:

საწუწნი აბები - ტემპერატურა არაუმეტეს 25^oC, სინათლისაგან დაცულ ადგილზე.

ადგილობრივი გამოყენების ხსნარი - ტემპერატურა არაუმეტეს 25^oC, სინათლისაგან დაცულ ადგილზე.

ადგილობრივი გამოყენების დოზირებული სპრეი - ტემპერატურა არაუმეტეს 25^oC, სინათლისაგან დაცულ ადგილზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!

საწუწნი ტაბლეტები - 4 წელი;

ადგილობრივი გამოყენების ხსნარი - 4 წელი;

დოზირებული სპრეი 0.15% ადგილობრივი გამოყენებისათვის - 4 წელი;

აფთიაქში გაცემის წესი:

ურეცეპტოდ.

საერთაშორისო დასახელება:

GINKCO BILOBA

მწარმოებელი: BEAUFOUR  IPSEN INTERNATIONAL, საფრანგეთი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

თავის ტვინისა და პერიფერიული სისხლმიმოქცევის გამაუმჯობესებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 და 90 ც

1 ტაბ.

გინკგო ბილობას სტანდარტიზებული ექსტრაქტი (EGb  761) ......  40 მგ

სხვა ინგრედიენტები:

ხსნარი პერორალურად მიღებისათვის: ფლაკონში 30 მლ

1 მლ

გინკგო ბილობას სტანდარტიზებული ექსტრაქტი (EGb  761)...... 40 მგ

სხვა ინგრედიენტები:

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტანაკანი წარმოადგენს სტანდარტიზირებულ და გატიტრულ მცენარაული წარმოშობის პრეპარატს, რომელსაც გააჩნია დადებითი ზემოქმედება უჯრედებში მიმდინარე ნივთიერებეთა ცვლის პროცესებზე, სისხლის რეოლოგიურ თვისებებზე, მიკროცირკულაციაზე და ვაზომოტორულ რეაქციებზე. პრეპარატი აუმჯობესებს თავის ტვინში სისხლმიმოქცევას, ჟანგბადისა და გლუკოზის უტილიზაციას და ხელს უშლის თრომბოციტების აგრეგაციას. იგი აძლიერებს მეტაბოლურ პროცესებს, ახასიათებს ქსოვილებზე ანტიჰიპოქსიური მოქმედება, ხელს უშლის თავისუფალი რადიკალების წარმოქმნას და უჯრედული მემბრანების არსებული ლიპიდების ზეჟანგვით დაჟანგვას. ტანაკანს ახასიათებს კარგად გამოხატული შეშუპების საწინააღმდეგო მოქმედება, როგორც თავის ტვინის დონეზე, ასევე პერიფერიაზე. იგი მონაწილეობს ნეირომედიატორების (ნორადრენალინი, დოპამინი, აცეტილქინოლინი) გამონთავისუფლების, უკუმიტაცების, კატაბოლიზმის და მემბრანულ რეცეპტორებთან მათი შეკავშირების პროცესებში.

ახასიათებს არტერიებზე, ვენებზე, კაპილარებზე ვაზომარეგულირებელი მოქმედება.

ჩვენებები:

• სხვადასხვა გენეზის დისცირკულატორული ენცეფალოპაცია (ხანდაზმულ ასაკში, თავის ტვინში სისხლჩაქცევის შემდეგ. შემდგომში მეხსიერებისა და/ან ინტელექტუალური შესაძლებლობის დაქვეითებით, ქალა-ტვინის ტრავმები, ძილის დარღვევა;
• პერიფერიული სისხლმიმოქცევის და მიკროცირკულაციის მოშლა, მათ შორის ქვედა კიდურების არტერიოპათიები, რეინოს სინდრომი;
• ნეიროსენსორული დარღევევები (თავბრუსახვევა, ყურებში შუილი, ჰიპოაკუზია, ხანდაზმულობით გამოწვეული ყვითელი ლაქას დეგენერაცია, დიაბეტური პოლინეიროპათია);
• ასთენიური მდგომარეობა, გამოწვეული თავის ტვინის ტრავმული დაზიანებით და ნევროზით გამოწვეული დეპრესია.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებს ენიშნებათ 1 ტაბლეტი ან 1 მლ ხსნარი პერორარულად მისაღებად 3-ჯერ დღეში ჭამის დროს (120 მგ/ დღეში).

ასთენიური დარღვევების მკურნალობის დროს პრეპარატის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 240 მგ - 2 ტაბლეტი, ან 2 მლ პერორალური ხსნარი 3-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

იშვიათად აღინიშნება საჭმლის მონელების დარღვევა, კანის ალერგიული რეაქციები, თავის ტკივილი.

უკუჩვენებები:

დადგენილი არ არის.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში შესაძლებელია პრეპარატის გამოყენება.

ჭარბი დოზირება:

არ ინიშნება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

დადგენილი არ არის.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: ტაბლეტები - 4 წელი;

ხსნარი - 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

TAMSULOSIN

მწარმოებელი: GEDEON RICHTER, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ტამსულოზინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: ბლისტერზე 10 კაფს, შეფუთვაში 1 ან 3 ბლისტერი.

1 კაფს.

ტამსულოზინის ჰიდროქლორიდი .........  0.4 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

კაფსულის შიგთავსი: კალციუმის სტეარატი, ტრიეთილციტრატი, ტალკი, მეტაკრილის მჟავის და ეთილაკრილატის თანაპოლიმერი (1:1), პოლისორბატ 80, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა.

ჟელატინის მყარი კაფსულა:

ზედა ნაწილი: რკინის ყვითელი ოქსიდი(C.I. 77492 E172), ტიტანის დიოქსიდი(C.I. 77891 E171), რკინის შავი ოქსიდი( C.I 77499 E172) რკინის წითელი ოქსიდი( C.I. 77491 E172); ჟელატინი.

ქვედა ნაწილი:

რკინის წითელი ოქსიდი (C.I  77491 E172); რკინის შავ ოქსიდი (C.I. 77499 E172); რკინის ყვითელი ოქსიდი( C.I.  77492 E172); ტიტანის დიოქსიდი (C.I. 77891 E171). ჟელატინი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პოსტსინაფსურ α₁ რეცეპტორების ქვეტიპ α₁a და α_1d სელექტიური კომპეტენტური დაკავშირების გზით ხელს უშლის პროსტატის გლუვი მუსკულატურის ტონუსის მომატებას. აძლიერებს შარდის მაქსიმალურ განვლადობას ურეთრის და პროსტატის გლუვი კუნთების მოდუნების ხარჯზე, ახდენს ობსტრუქციის ლიკვიდაციას.

ამცირებს ირიტაციის და ობსტრუქციის სიმპტომების გამოხატულებას, რომელთა განვითარებაში მნიშვნელოვან როლს თამაშობს შარდის ბუშტის არასტაბილურობა და შარდის გამომყოფი სისტემის ქვედა განყოფილების კუნთების მომატებული ტონუსი.

სისხლძარღვების პერიფერიული წინააღმდეგობის შემცირების ხარჯზე α₁ ბლოკატორები ამცირებენ არტერიულ წნევას. კლინიკურ პირობებში წნევის მნიშვნელოვან შემცირებას ადგილი არ ჰქონია.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა: ნაწლავებში თითქმის მთლიანად შეიწოვება. ჭამის დროს მიღებისას აბსორბცია მცირდება. პრეპარატის მიღება დღის ერთი და იგივე დროს და ერთი და იგივე საკვების შემდეგ, უზრუნველყოფს შეწოვის იდენტურ პირობებს. ბიოშეღწევადობა H^“ 100%.

კინეტიკა ატარებს ხაზოვან ხასიათს. ერთი კაფსულის მიღებისას, სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია დგება დაახლოებით 6 საათის შემდეგ. განმეორებითი მიღებისას, გაჯერების სტადია დგება მე-5 დღეს, ამასთან C_max 2/3-ით მეტია, ვიდრე ერთჯერადი მიღებისას. ეს კვლევები ტარდებოდა ხანდაზმულ პაციენტებზე; ახალგაზრდა პაციენტებშიც მოსალოდნელია მსგავსი მონაცემები. ერთჯერადი და განმეორებითი მიღებისას ადგილი აქვს პლაზმური დონეების ინდივიდუალურ ვარიაბელობას.

განაწილება: სისხლის ცილებთან კავშირი მამაკაცს ორგანიზმში 99%-ია, განაწილების მოცულობა მცირეა (0.2 ლ/კგ).

ბიოტრანსფორმაცია ხორციელდება ღვიძლში. მეტაბოლიზმი ნელია, პირველადი მეტაბოლიზმის ფაზა უმნიშვნელოა. ტამსულოზინის დიდი ნაწილი სისხლში იმყოფება შეუცვლელი სახით. ვირთაგვების ორგანიზმში მიკროსომალურ ინდუქციას თითქმის არ იწვევს. მეტაბოლიტები ნაკლებაქტიურია.

ტამსულოზინის და მისი მეტაბოლიტების გამოყოფა ხორციელდება ძირითადად შარდით, შეყვანილი დოზის 9% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით. ერთჯერადი დოზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი გაზომილი გაჯერების ფაზაში - 10-13 სთ. თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ჩვენებები:

• პროსტატის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიით განპირობებული საშარდე ტრაქტის ქვედა განყოფილების დიზურიული სიმპტომების მკურნალობა.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი მიიღება შიგნით ჭამის შემდეგ დღეში 1 კაფსულა დღის ერთი და იგივე დროს დაუღეჭავად, რადგანაც ამ დროს ირღვევა მოქმედი ნივთიერების პროლონგირებული გამოთავისუფლება.

გვერდითი მოვლენები:

ძალიან ხშირად (>1%,

ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა (1.3%).

ხშირად (>10%,

ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულისცემის სიხშირის მომატება, ორთოსტატული ჰიპოტენზია.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: რინიტი.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ყაბზობა, დიარეა, გულისრევა, ღებინება.

კანი და კანის საფარველების მხრივ: გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება.

შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: რეტროგრადული ეაკულაცია.

ზოგადი: ასთენია.

იშვიათად (>0.01%,

ნერვული სისტემის მხრივ: სინკოპე.

კანი და კანის საფარველების მხრივ: ანგიოედემა, ძალიან იშვიათად (

შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: პრიაპიზმი.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტზე.

* ანამნეზში ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ღვიძლის მწვავე უკმარისობა.

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ სხვა α₁ ბლოკატორების მსგავსად ტამსულოზინს შეუძლია არტერიული წნევის შემცირების გამოწვევა (იშვიათ შემთხვევებში გულის წასვლა), ორთოსტატიული ჰიპოტონიის პირველი ნიშნებისას (თავბრუსხვევა, სისუსტე), საჭიროა ავადმყოფის დაჯენა, სიმპტომების გაქრობამდე;

♦ ტამსულოზინით მკურნალობას წინ უნდა უძღოდეს ავადმყოფის წინასწარი გამოკვლევა პროსტატის კეთილთვისებიანი ჰიპერპრალიზიის მსგავსი ჩივილებით მიმდინარე სხვა ნებისმიერი დაავადების გამოსარიცხად. ასევე საჭიროა პროსტატის რექტალური, დიგიტალური გამოკვლევა და პროსტატის სპეციფიკური ანტიგენის (PSA) დონის გაზომვა, რომლებიც მოგვიანებით, მკურნალობის პეროიდში რეგულარულად უნდა გამეორდეს.

♦ თირკმლის მწვავე უკმარისობისას (კრეატინინის კლირენსი

ჭარბი დოზირება:

მონაცემები ჭარბი დოზირების მწვავე შემთხვევების შესახებ არ მოიპოვება. ჭარბი დოზირებისას გამორიცხული არ არის ჰიპოტონიის განვითარება.

მკურნალობა: გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხარდაჭერა. არტერიული წნევა და გულისცემის სიხშირის ნორმალიზება სხეულის ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში. აუცილებლობის შემთხვევაში  შეჰყავთ მოცირკულირე სისხლის მოცულობის აღმდგენი პრეპარატები, ვაზოპრესორები. ატარებენ თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგს; პლაზმის ცილებთან კავშირის გამო ჰემოდიალიზი არაეფექტურია.

აბსორბციის თავიდან ასაცილებლად იწვევენ ღებინებას, მაღალი დოზების მიღებისას ახდენენ კუჭის ამორეცხვას, ნიშნავენ აქტივირებულ ნახშირს, ოსმოსურ საფაღარათე საშუალებას, მაგალითად ნატრიუმის სულფატს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- არ ურთიერთქმედებს ატენოლოლთან, ენალაპრილთან, ნიფედიპინთან, თეოფილინთან.

- ციმეტიდინი ზრდის პლაზმაში ტამსულოზინის კონცენტრაციას, ფუროსემიდი იწვევს უკუეფექტს, ამასთან, ყველა სამკურნალო პრეპარატის დონე რჩება ნორმის ფარგლებში, ამიტომ დოზირების რეჟიმის შეცვლა საჭირო არ არის.

- In vitro კვლევებში ტამსულოზინის თავისუფალი ფრაქციის დონე დიაზეპამთან, პროპანოლოლთან, ტრიქლორმეთიაზიდთან, ქლორმადინონთან, ამიტრიპტილინთან, დიკლოფენაკთან,  გლიბენკლამიდთან, სიმვასტატინთან და ვარფარინთან ერთდროული მიღებისას არ იცვლება.

- ტამსულოზინი არ მოქმედებს დიაზეპამის, პროპრანოლოლის, ტრიქლორმეთიაზიდის და ქლორმადონის თავისუფალ ფრაქციაზე.

ღვიძლის მიკროსომული ფუნქციის კვლევისას in vitro (ციტოქრომ P450-თან დაკავშირებული სამკურნალო საშუალებების მეტაბოლიზმის ენზიმური სისტემა).

-ტამსულოზინი არ ურთიერთქმედებს ამიტრიპტილინთან, სალბუტამოლთან, გლიბენკლამიდთან და ფინასტერიდთან.

- დიკლოფენაკი და ვარფარინი აძლიერებენ ტამსულოზინის გამოყოფას.

გამორიცხული არ არის, რომ ტამსულოზინმა გააძლიეროს სხვა პრეპარატების (საანესთეზიო საშუალებები, α₁ ადრენობლოკატორები) ჰიპოტენზიური ეფექტი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-30⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება:

ტამსულოზინის ჰიდროქოლორიდი, Tamsulosin Hydrochloride

მწარმოებელი: “Rompharm Company S.R.L.”, Otopeni, Erloir Street 1A, Romania.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები მოდიფიცირებული გამოთავისუფლებით.

კაფსულა შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება:

ტამსულოზინის ჰიდროქლორიდი ................................  0,4 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: შაქრის ბურთულები, ოპადრა OY-29029, 25%-იანი ეთილცელულოზას წყლიანი დისპერსია, მეტაკრილის მჟავას სოპოლიმერი – 30%-იანი ეთილაკრილატის წყლიანი დისპერსია (Eudragit L30 D-55), ტალკი, ტრიეთილციტრატი.

აღწერილობა: უფერო, გამჭვირვალე, მყარი ჟელატინის კაფსულები, ზომა 1, თეთრი ან მოთეთრო გრანულების შემცველობით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

უროლოგიაში გამოსაყენებელი საშუალება.

საშუალება, რომელიც გამოიყენება წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერტროფიის დროს. ალფა-ადრენორეცეპტორების ანტაგონისტი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტამსულოზინი შერჩევითად და კონკურენტულად ბლოკავს წინამდებარე ჯირკვლის, შარდის ბუშტის ყელის, დეტრუზორისა და შარდსადენის პროსტატის ნაწილის გლუვ კუნთებში არსებულ პოსტსინაპსურ α1-ადრენორეცეპტორებს, განსაკუთრებით α1A და α1D ქვეჯგუფის რეცეპტორებს.  რაც განაპირობებს წინამდებარე ჯირკვლის, შარდის ბუშტის ყელისა და შარდსადენის პროსტატის ნაწილის გლუვი კუნთების ტონუსის შემცირებასა და შარდის დინების გაუმჯობესებას. ამასთან ერთად მცირდება წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიან ჰიპერპლაზიასთან დაკავშირებული შარდის ბუშტის ობსტრუქციის (დაცლის) და გაღიზიანების (შევსების) სიმპტომები. პრეპარატის აღწერილი გავლენა ობსტრუქციისა და გაღიზიანების სიმპტომებზე ნარჩუნდება მისი ხანგრძლივი მიღებისას.

მაღალი სელექციურობის გამო, პრეპარატი არ იწვევს არტერიული წნევის (აწ) კლინიკურად მნიშნელოვან დაქვეითებას, როგორც ნორმალური აწ-ის, აგრეთვე არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში.

თერაპიული ეფექტი, როგორც წესი, ვითარდება პრეპარატის მიღების დაწყებიდან 2 კვირაში, თუმცა, პაციენტების გარკვეულ რაოდენობას სიმპტომების გამოხატულობის შემცირება აღენიშნება პირველივე დოზის მიღების შემდეგ.

ფარმაკოკინეტიკა:

შიგნით მიღების შემდეგ ტამსულოზინი სწრაფად და პრაქტიკულად მთლიანად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან: 0.4 მგ-ის ერთჯერადი მიღებისას, სისხლის პლაზმაში ტამსულოზინის მაქსიმალური კონცეტრაცია მიიღწევა 6 საათის შემდეგ. ტამსულოზინი ხასიათდება ხაზოვანი კინეტიკით. კონცენტრაციის პლატო მიიღწევა 5 დღის შემდეგ მრავალჯერადი მიღებისას დოზით 0.4 მგ ერთხელ დღეში. ტამსულოზინი მეტაბოლიზდება ციტოქრომ P450-ის სისტემით. ნახევარგამოყოფის პერიოდი 9-15 საათს შეადგენს. 76%-მდე (ძირითადად მეტაბოლიტების სახით) გამოიყოფა თირკმელებით, 21% - ფეკალური მასებით.

ჩვენებები:

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის შემადგენელი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

გვერდითი მოქმედება:

შესაძლებელია: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ასთენია, ძილის დარღვევა (ძილიანობა ან უძილობა), რეტროგრადული ეაკულაცია, ლიბიდოს დაქვეითება, ტკივილი ზურგში, რინიტი, გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა ან დიარეა.

ერთეულ შემთხვევებში: ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, გულისცემა, ტკივილი მკერდის არეში.

უკიდურესად იშვიათ შემთხვევებში: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები (გამონაყარი კანზე, ქავილი, ანგიონევროზული შეშუპება).

გამოყენების წესი და დოზები:

პრეპარატი მიიღება შიგნით, 1 კაფსულა დღე-ღამეში, ჭამის შემდეგ (24 საათიანი ინტერვალებით), საკმარისი რაოდენობით წყალთან ერთად. კაფსულა უნდა გადაიყლაპოს, დაღეჭვის გარეშე, სხვაგვარად შესაძლებელია აქტიური კომპონენტის კონტროლირებადი, ხანგრძლივი გამოთავისუფლების დარღვევა.

მკურნალობის ხანგრძლივობა დგინდება ინდივიდუალურად.

ჭარბი დოზა:

არ დაფიქსირებულა პრეპარატის ჭარბი დოზირების მწვავე შემთხვევები.

პრეპარატის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში თეორიულად არსებობს მწვავე ჰიპოტენზიის განვითარების შესაძლებლობა, რაც საჭიროებს კარდიოტროპული თერაპიის დანიშვნას, გულ-სისხლძარღვთა სისტემისა და თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგს. პრეპარატის შემდგომი შეწოვის თავიდან აცილებისათვის ნაჩვენებია კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის ან ოსმოსური საფაღარათო საშუალებების მიღება. დიალიზის ჩატარება არ არის მიზანშეწონილი პლაზმის ცილებთან ტამსულოზინის მნიშვნელოვანი ხარისხით შეკავშირების გამო.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის მიღება ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის  ძლიერ ინჰიბიტორებთან (მაგალითად, კეტოკონაზოლთან).

ტამსაპროსტი არ უნდა იქნას დანიშნული სხვა ალფა-ადრენობლოკატორებთან ერთად.

აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა პრეპარატის ერითრომიცინთან, პაროქსეტინთან, ციმეტიდინთან, ვარფარინთან და ტერბინაფინთან მიღებისას.

არ არის აუცილებელი დოზის კორექტირება ნიფედიპინთან, ატენოლოლთან, ენალაპრილთან, დიგოქსინთან, თეოფილინთან და ფუროსემიდთან ერთდროული გამოყენებისას.

ზემოქმედება ავტომანქანებისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე:

მკურნალობის დროს აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა ავტოტრანსპორტის მართვისა და სხვა პოტენციურად საშიში საქმიანობებისგან, რომლებიც დაკავშირებულია ყურადღების კონცენტრაციისა და მომატებული ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფესთან.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით გამოიყენება შემდეგი მდგომარეობებისას: თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის ტერმინალური სტადია (კრეატინინის კლირენსის დაქვეითება 10მლ/წთ-მდე), არტერიული ჰიპოტენზია (მათ შორის ორთოსტატული), ღვიძლის მწვავე უკმარისობა.

ისევე როგორც α1-ადრენორეცეპტორების სხვა ბლოკატორების მიღებისას, ტამსულოზინით მკურნალობისას ერთეულ შემთხვევებში შეიძლება დაქვეითდეს არტერიული წნევა, ამასთან ერთად ხანდახან აღინიშნებოდა გონების დაკარგვა. ორთოსტატული ჰიპოტენზიის პირველივე ნიშნების გამოვლენისას (თავბრუსხვევა, სისუსტე) ავადმყოფი უნდა დავსვათ ან დავაწვინოთ ჰიპოტენზიის სიმპტომების გაქრობამდე, შემდეგში რეგულარულად უნდა მოხდეს აწ-ის კონტროლი.

პრეპარატის გამოყენების დაწყებამდე აუცილებელია დიაგნოზის ვერიფიცირება ისეთი დაავადებების გამორიცხვის მიზნით, რომელთა სიმპტომებიც წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიის სიმპტომების მსგავსია. მკურნალობის დაწყებამდე და თერაპიის დროს რეგულარულად უნდა ჩატარდეს რექტალური გამოკვლევა თითით და საჭიროების შემთხვევაში გაკონტროლდეს პროსტატოსპეციფიური ანტიგენის დონე.

კატარაქტის გამო ოპერაციული ჩარევისას პრეპარატის მიღების ფონზე შეიძლება განვითარდეს თვალის ფერადი გარსის ინტრაოპერაციული არასტაბილურობა (ვიწრო გუგის სინდრომი), რაც გათვალისწინებულ უნდა იქნეს ქირურგის მიერ პაციენტის წინასაოპერაციო მზადებისა და ოპერაციის მსვლელობის დროს.

შენახვის პირობები:

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:

4 წელი წარმოების თარიღიდან.

ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ გამოყენება დაუშვებელია.

აფთიაქიდან გაცემის წესი;

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II (გაცემის რეჟიმი: რეცეპტით).

საერთაშორისო დასახელება:

TAMOXIFEN

მწარმოებელი: EBEWE

მოქმედი ნივთიერება: ტამოქსიფენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალება, ანტიესტროგენი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

ტამოქსიფენი ............     10 მგ

1 ტაბ.

ტამოქსიფენი ...............  20 მგ

1 ტაბ.

ტამოქსიფენი ..............   40 მგ

ვრცლად ზიტაზონიუმი

საერთაშორისო დასახელება:

TAMOXIFEN     

მწარმოებელი: CP.Pharmaceuticals Ltd Wrexham UK

მოქმედი ნივთიერება: ტამოქსიფენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალება, ანტიესტროგენი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

ტამოქსიფენი ................   20 მგ

ვრცლად ზიტაზონიუმი

ა  გრიპით ბუნებრივი გზით დაავადებულებში ტამიფლუთი მკურნალობის III ფაზის კვლევების გაერთიანებული მონაცემები

ბ  მკურნალობის (დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში) პროფილაქტიკასთან (დღეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში) შედარების არა კონტროლირებადი კვლევა

გ  ერთეული დოზა  = ასაკზე დაფუძნებული დოზირება (იხ. 2.2 დოზირება და გამოყენება)

ჩამოთვლილია გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გამოვლინდა პაციენტების 1%-ზე მეტში გრიპის 75 მგ დღეში ორჯერ ტამიფლუთი მკურნალობისას.

ექსპოზიციის შემდგომი სახლის პირობებში პროფილაქტიკის კვლევებში მონაწილეობა მიიღეს 1-12 წლის პედიატრიულმა პაციენტებმა, როგორც საწყისმა შემთხვევებმა (n=134), ასევე კონტაქტის შემთხვევებმა (n=222). გასტროინტესტინური მოვლენები, კერძოდ გულისრევა იყო ყველაზე ხშირი. აღნიშნულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ტამიფლუს პაციენტები კარგად იტანდნენ. გვერდითი მოვლენები იგივე იყო რაც ზემოთ აღწერილი (იხ. ცხრილი N 2).

2.6.2  პოსტმარკეტინგი:

კანი და კანქვეშა ქსოვილის ცვლილებები: აღინიშნა მომატებული მგრძნობელობის, როგორიცაა კანის ალერგიული მოვლენები (დერმატიტი, წამლისმიერი გამონაყარი, ეგზემა, ურტიკარია) იშვიათი შემთხვევები და მულტიფორმული ერითემის და სტივენს-ჯონსონის სინდრომის ძალიან იშვიათი შემთხვევები. აგრეთვე დაფიქსირდა ალერგიული, ანაფილაქტური და ანაფილაქტოიდური რეაქციების იშვიათი შემთხვევები.

ფსიქიატრიული დაღვევები/ნერვული სისტემის დარღვევები: კონვულსია და დელირიუმი (მათ შორის ისეთი სიმტომები, როგორიცაა: ცნობიერების დარღვევა და დაბინდვა, არანორმალური ქცევა, ბოდვითი იდეები, ჰალუცინაციები, აჟიტაცია, შფოთვა, კოშმარები) აღინიშნა გრიპით დაავადებულებში ტამიფლუს გამოყენებისას, ძირითადად ბავშვებსა და მოზარდებში. იშვიათად ამ მოვლენების შედეგად ადგილი ჰქონდა შემთხვევით დაზიანებებს. აღნიშნული მოვლენების განვითარებაში ტამიფლუს როლი უცნობია. ეს მოვლენები აგრეთვე აღინიშნა გრიპით დაავადებულ იმ პაციენტებში, რომლებიც არ ღებულობდნენ ტამიფლუს.

2.7 დოზის გადაჭარბება:

სადღეისოდ დოზის გადაჭარბების შემთხვევები არ დაფიქსირებულა. თუმცა, დოზის გადაჭარბების მწვავე ფორმის სავარაუდო სიმპტომატიკაა გულისრევა პირღებინებით ან მის გარეშე. ტამიფლუს ერთჯერად 1000 მგ დოზას პაციენტები კარგად იტანენ, თუ არ ჩავთვლით გულისრევას და ღებინებას.

3.        ფარმაკოლოგიური თვისებები და ეფექტები:

3.1        ფარმაკოდინამიური თვისებები

3.1.1    მოქმედების მექანიზმი

ოსელტამივირის ფოსფატი პრო-წამალია. აქტიური მეტაბოლიტი (ოსელტამივირის კარბოქსილატი) A და B  გრიპის ვირუსის ნეირამინიდაზების – ვირიონის ზედაპირზე მდებარე გლიკოპროტეინის,  მაღალაქტიური და სელექტიური ინჰიბიტორია. ვირუსული ნეირამინიდაზის კლასის ფერმენტების აქტივობას გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ინფიცირებული უჯრედიდან ვირუსის ახლადფორმირებული ნაწილაკების გამონსათავისუფლებლად და, შესაბამისად, ორგანიზმში ვირუსის შემდგომი გავრცელებისათვის.

აქტიური მეტაბოლიტი თრგუნავს როგორც A ისე B ტიპის გრიპის ვირუსის ნეირამინიდაზებს. აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია, რომელიც საჭიროა ფერმენტის აქტივობის დასათრგუნად 50%-ით in vitro, ქვედა ნანომოლარულ ზღვართან იმყოფება. აქტიური მეტაბოლიტი აგრეთვე თრგუნავს გრიპის ვირუსის ზრდას in vitro და გრიპის ვირუსის რეპლიკაციასა და პათოგენობას in vivo.

3.1.2    კლინიკური / ეფექტურობის კვლევები:

ტამიფლუს ეფექტურობა დადასტურდა გრიპის ბუნებრივად შეძენილი და ექსპერიმენტულად დაინფიცირების III ფაზის კვლევებში. აღნიშნულ კვლევებში     ტამიფლუთი მკურნალობამ არ იქონია ზეგავლენა ანტისხეულების ფორმირებების ნორმალურ პროცესზე. არ არის მოსალოდნელი რომ ტამიფლუ ზეგავლენას იქონიებს ინაქტივირებული ვაქცინების მიმართ.

კვლევები გრიპით ბუნებრივად დაავადების დროს

III ფაზის კვლევებში, რომელიც ჩატარდა ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში 1997-1998 წწ. ზამთარში გრიპის ეპიდემიის დროს, პაციენტებმა დაიწყეს ტამიფლუს მიღება სიმპტომების გამოვლენიდან დაახლოებით 40 საათის შემდეგ. ამ კვლევებში პაციენტების 97% ინფიცირებული იყო A ტიპის ვირუსით, ხოლო 3% - B ტიპის ვირუსით. ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა გრიპის კლინიკური ნიშნებისა და სიმპტომების ხანგრძლივობა 32 საათით. პაციენტებში დადასტურებული გრიპით, რომლებიც ღებულობდნენ ტამიფლუს ასევე შემცირდა დაავადების სიმძიმე 38%-ით პლაცებოსთან შედარებით. უფრო მეტიც, ტამიფლუმ შეამცირა გრიპის გართულებების სიხშირე, რომლებიც ანტიბიოტიკებს საჭიროებენ, სხვა მხრივ ჯანმრთელ ახალგაზრდებში 50%-ით. ეს გართულებები მოიცავს ბრონქიტს, პნევმონიას, სინუსიტს და შუა ყურის ანთებას. III ფაზის აღნიშნულ კვლევებში დადასტურებული იყო ეფექტურობა ანტივირუსული აქტივობის მეორადი პარამეტრების მხრივ – ორგანიზმიდან ვირუსის განდევნის ხანგრძლივობის შემცირება და ვირუსული ტიტრების მრუდის (AUC) ქვეშ ფართობის შემცირება.

ხანშიშესული პაციენტების მკურნალობისას მიღებული მონაცემები აჩვენებენ, რომ ტამიფლუს (75 მგ დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში) გამოყენებას თან ახლავს დაავადების საშუალო ხანგრძლივობის კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება. ანალოგიური შედეგები იქნა მიღებული ახალგაზრდა პირებში ჩატარებულ კვლევებში. სხვა კვლევაში, 13 წლის ასაკს გადაცილებული პაციენტები გრიპით და თანდართული გულის და/ან სასუნთქი გზების ქრონიკული დაავადებით ღებულობდნენ იგივე მკურნალობას ტამიფლუთი ან პლაცებოთი. სხვაობა ჯგუფებს შორის ყველა სიმპტომის შემცირების საშუალო ხანგრძლივობის თვალსაზრისით არ იქნა ნანახი. მაგრამ, ფებრილური დაავადების ხანგრძლივობა შემცირდა დაახლოებით ერთი დღით ტამიფლუს რეციპიენტებში. პაციენტების რაოდენობა, რომელთაც განდევნეს ვირუსი მე–2 და მე–4 დღეებზე, აგრეთვე უფრო მაღალი იყო აქტიური მკურნალობის ჯგუფში. უსაფრთხოების პროფილი რისკის პოპულაციასა და ზოგად მოზრდილ პოპულაციას შორის არ განსხვავდებოდა.

გრიპის მკურნალობა ბავშვებში:

ორმაგი ბრმა, პლაცებოთი კონტროლირებადი კვლევა ჩატარდა 1-12 წლის (საშუალო ასაკი 5.3 წელი) ბავშვებში, რომელთაც აღენიშნებოდათ ცხელება (>37.8ºC) პლუს ხველა ან სურდო. მათი ჩართვა კვლევაში მოხდა როდესაც ცნობილი იყო, რომ პოპულაციაში გავრცელებულია გრიპი. ამ კვლევაში პაციენტების 67% ინფიცირებული იყო A ტიპის ვირუსით ხოლო 33% B ტიპის ვირუსით. ტამიფლუმ, რომლის მიღება დაიწყო სიმპტომების გამოვლენიდან 48 საათის ფარგლებში,  შეამცირა დაავადების ხანგრძლივობა (ხველისა და სურდოს გაქრობა და ჩვეული ჯანმრთელობისა და აქტივობის დაბრუნება) 35.8 საათით პლაცებოსთან შედარებით. ტამიფლუს ჯგუფში ბავშვების რაოდენობა, რომელთაც შუა ყურის მწვავე ანთება ჰქონდა 40%-ით ნაკლები იყო პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით. 5 წლამდე ასაკის ბავშვების ჯგუფში ტამიფლუმ შეამცირა შუა ყურის ანთების რისკი 56%-ით. ანტიბიოტიკების გამოყენების სიხშირე 40%-ით ნაკლები იყო ტამიფლუს რეციპიენტებში. ტამიფლუს რეციპიენტი ბავშვები დაუბრუნდნენ ჩვეულ აქტივობას თითქმის ორი დღით ადრე, ვიდრე პლაცებოს რეციპიენტები.

მეორე კვლევა ჩატარდა ასთმის მქონე 6-12 წლის ასაკის 334 ბავშვში, მათგან გრიპი ჰქონდა 53.6%-ს. ოსელტამივირის ჯგუფში დაავადების საშუალო ხანგრძლივობა არ შემცირებულა სარწმუნოდ. მე-6 დღისათვის (მკურნალობის უკანასკნელი დღე) FEV1 მოიმატა 10.8%-ით ოსელტამივირის ჯგუფში, ხოლო პლაცებოს ჯგუფში მატებამ 4.7% შეადგინა (p=0.0148).

გრიპის პროფილაქტიკის შემსწავლელი კვლევები:

გრიპის პროფილაქტიკა მოზრდილებსა და მოზარდებში

ტამიფლუს ეფექტურობა ბუნებრივად შეძენილი A და B ტიპის გრიპის პროფილაქტიკაში ნაჩვენები იყო სამ დამოუკიდებელ III ფაზის კვლევაში.

მოზრდილებსა და მოზარდებში ჩატარებულ III ფაზის კვლევაში ტამიფლუ დაინიშნა ოჯახში მცხოვრებ გრიპით ინფიცირებულთან კონტაქტის მქონე პირებში სიმპტომების დაწყებიდან 2 დღის ფარგლებში, რამაც კონტაქტისშემდგომი გრიპით ავადობა შეამცირა 92%-ით.

პლაცებო კონტროლირებად, ორმაგ ბრმა კვლევაში, რომელიც ჩატარდა სხვა მხრივ ჯანმთელ 18-65 წლის ასაკის მოზრდილებში, ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა გრიპის კლინიკური ფორმის ახალი შემთხვევების სიხშირე 76%-ით თემში გრიპის ეპიდემიის აფეთქების დროს. აღნიშნულ კვლევაში ტამიფლუს ღებულობდნენ 42 დღის განმავლობაში.

პლაცებო კონტროლირებად, ორმაგ ბრმა კვლევაში მოხუცებულთა სახლების ბინადრებში, რომელთაგან 80% გაკეთებული ჰქონდა გრიპის საწინააღმდეგო ვაქცინა, ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა გრიპის კლინიკური ფორმის ახალი შემთხვევების სიხშირე 92%-ით. ამავე კვლევაში ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა ბრონქიტის, პნევმონიის ან სინუსიტის სიხშირე 86%-ით. აღნიშნულ კვლევაში ტამიფლუს ღებულობდნენ 42 დღის განმავლობაში.

სამივე კლინიკურ კვლევაში, ტამიფლუს პროფილაქტიკურ მკურნალობაზე მყოფი პაციენტების დაახლოებით 1% განუვითარდა გრიპი მკურნალობის მიმდინარეობისას.

III ფაზის ამ კვლევებში ტამიფლუმ სარწმუნოდ შეამცირა ვირუსის გავრცელებისა და ოჯახის ფარგლებში ვირუსის გადაცემის სიხშირე.

გრიპის პროფილაქტიკა ბავშვებში

ტამიფლუს ეფექტურობა ბუნებრივად შეძენილი გრიპის პროფილაქტიკაში ნაჩვენები იქნა ოჯახებში ექსპოზიციის შემდგომი პროფილაქტიკის კვლევაში, რომელიც მოიცავდა 1-დან 12-წლამდე ასაკის ბავშვებს (როგორც საწყის შემთხვევების, ისე ოჯახური კონტაქტების სახით). კვლევაში ეფექტურობის პირველადი პარამტერი იყო ლაბორატორიულად დადასტურებული გრიპის ინციდენტობა. აღნიშნულ კვლევაში გამოყენებულ იქნა ტამიფლუს პერორული სუსპენზი 30 – 75 მგ დღეში ერთხეკ 10 დღის განმავლობაში. ბავშვებში, რომლებიც არ ავრცელებდნენ ვირუსს საწყისში, ლაბორატორიულად დადასტურებული გრიპის ახალი შემთხვევების სიხშირე შემცირდა 21%-დან (15/70) ჯგუფში, რომელიც არ ღებულობდა პროფილაქტიკას, 4%-მდე (2/47) ჯგუფში, რომელიც ღებულობდა პროფილაქტიკას.

რეზისტენტობა

დღემდე ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში ტამიფლუს პოსტექსპოზიციისას (7 დღე) და გრიპის ეპიდემიის დროს (42 დღე) პროფილაქტიკურ გამოყენებასთან დაკავშირებული წამლისადმი რეზისტენტობის აღმოცენების საფუძველი არ იქნა ნაჩევენები.

წამლისადმი რეზისტენტობის აღმოცენების რისკი პრეპარატის კლინიკური გამოყენებისას გრიპის მკურნალობის დროს ფართოდ იქნა შესწავლილი. ,,როში”-ს მიერ დაფინანსებულ ბუნებრივად შეძენილი ინფექციის კლინიკურ კვლევებში, მკურნალობის დოზისგან დამოუკიდებლად, ოსელტამივირისადმი რეზისტენტული ვირუსი მხოლოდ ფენოტიპირებით ნანახი იყო მოზრდილებისა და მოზარდების 0.32%-ში (4/1245), გენოტიპირებით და ფენოტიპირებით (სრული გენოტიპირება არ გაკეთებულა ყველა კვლევაში) ნანახი იყო პაციენტების 0.4%-ში (5/1245), ხოლო 1-12 წლის ასაკის ბავშვებში 4.1% (19/464) ან 5.4% (25/464) შესაბამისად. ყველა შემთხვევაში ოსელსტამივირის კარბოქსილატის მიმართ რეზისტენტული ვირუსის მატარებლობა გარდამავალი იყო. პაციენტებში ვირუსის განდევნა მოხდა ნორმალურად, კლინიკური გაუარესების ნიშნების გარეშე.

ვირუსული ნეირამინიდაზას მიერ in vitro შერჩეული რამდენიმე მუტაცია იქნა აღწერილი ,,როში”-ს კვლევებში ან გამოქვეყნებულ ლიტერატურაში. რეზისტენტული მუტაციები სუბტიპებისადმი სპეციფიური ხასიათის იყო. მგრძნობელობის დაქვეითების ხარისხი მნიშვნელოვნად მერყეობს მუტაციების მიხედვით: 20-ჯერადი N1-ის I222V მუტაციისას და 30,000-ჯერადი N2-ის R292K მუტაციისას. რეზისტენტული მუტაციები ნეირამინიდაზაში არ აღწერილა ინ ვიტრო B ტიპის გრიპის ვირუსში. კლინიკურ კვლევებში და ტამიფლუთი ნამკურნალები პაციენტებიდან მოპოვებულ ვირუსებში, N1 ნეირამინიდაზას მუტაციებს (მათ შორის H5N1 ვირუსში), რომლებიც განაპირობებენ რეზისტენტობას/დაქვეითებულ მგრძნობელობას ოსელტამივირის კარბოქსილატის მიმართ, მიეკუთვნება H274Y, N294S და E119V, R292K, ხოლო N2 ნეირამინიდაზაში აღწერილი მუტაციები იყო N294შ და SASG245-248დელ. B ტიპის გრიპის ვირუსში აღწერილ იქნა G402შ მუტაციის ერთი შემთხვევა, მგრძნობელობის 4-ჯერადი დაქვეითებით და D198N მუტაციის (10-ჯერადი დაქვეითება) ერთი შემთხვევა იმუნოკომპრომეტირებულ პაციენტში.

რეზისტენტული მუტაციების მატარებელ გენოტიპებში შეგუებლობის დაქვეითების ხარისხის ცვალებადი დაქვეითება ველურ ტიპთან შედარებით. თაგვებსა და ქრცვინებში ჩატარებული კვლევები მიუთითებენ, რომ ინფექციურობის, პათოგენობის და გადაცემის თვალსაზრისით N2-ში R292K მუტაციის მატარებელი ვირუსები ჩამორჩებიან N2-ში E119V მუტაციის და B –ში D198N მუტაციის მატარებელ ვირუსებს, და ამასთან არ განსხვავდებიან მნიშვნელოვნად ველური ტიპისგან. N1-ში H274Y მუტაციის და N2-ში N294S მუტაციის მატარებელ ვირუსებს შუალედური მდგომარეობა უჭირავთ.

3.2         ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:

3.2.1    აბსორბცია

ოსელტამივირი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან ოსელტამივირის ფოსფატის პერორული მიღების შემდეგ. იგი სწრაფად გარდაიქმნება აქტიურ მეტაბოლიტად ძირითიდად ღვიძლის ესთერაზების საშუალებით. პლაზმაში აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციის განსაზღვრა შესაძლებელია დოზის მიღებიდან 30 წუთში, ხოლო მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 2-3 საათში და მნიშვნელოვნად აღემატება (20-ჯერ) პრო-წამლის კონცენტრაციას. პერორული დოზის არანაკლებ 75% ხვდება სისტემურ სისხლისმიმოქცევაში აქტიური მეტაბოლიტის სახით. აქტიური მეტაბოლიტის პლაზმური კონცენტრაცია დოზის პროპორციულია და არ არის დამოკიდებული საკვებთან ერთად მიღებაზე (იხ. 2.2 დოზირება და გამოყენება).

3.2.2 განაწილება

ადამიანებში აქტიური მეტაბოლიტის განაწილების მოცულობა (Vss) დაახლოებით 23 ლიტრია.

როგორც ცხოველებზე ჩატარებულ ექსპერიმეტებში იყო ნაჩვენები, აქტიური მეტაბოლიტი გრიპოზული ინფექციის ყველა საკვანძო ლოკალიზაციას აღწევს. ამ კვლევებში, ოსელტამივირის ფოსფატის პერორული მიღების შემდეგ აქტიური მეტაბოლიტის ანტივირუსული კონცეტრაცია ნანახი იქნა ფილტვებში, ბრონქოალვეოლურ ლავაჟში, ცხვირის ლორწოვანში, შუა ყურში და ტრაქეაში..

აქტიური მეტაბოლიტის შეკავშირება ადამიანის პლაზმის ცილებთან ძალიან მცირეა (დაახლოებით 3%). პრო-წამლის შეკავშირება ადამიანის პლაზმის ცილებთან შეადგენს 42%-ს. აღნიშნული მაჩვენებლები არ არის საკმარისი იმისათვის, რომ განაპირობოს მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები სხვა წამლებთან.

3.2.3 მეტაბოლიზმი

ოსელტამივირის ფოსფატი თითქმის მთლიანად გარდაიქმნება აქტიურ მეტაბოლიტად ძირითადად ღვიძლში განლაგებული ესთერაზების მიერ. არც ოსელტამივირი და არც მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ წარმოადგენს ციტოქრომ P450 ძირითადი ფორმების კატალიზატორს ან ინჰიბიტორს (იხ. 2.4.3 ურთიერთქმედებები სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

3.2.3 გამოყოფა

აბსორბირებული ოსელტამივირი ძირითადად (>90%) გამოიყოფა აქტიურ მეტაბოლიტად გარდაქმნის გზით. აქტიური მეტაბოლიტის შემდგომი მეტაბოლიზმი აღარ ხდება და გამოიყოფა შარდით. პლაზმაში პიკური კოინცენტრაციის მიღწევის შემდეგ აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია პაციენტების უმრავლესობაში მცირდება 6-10 სთ-იანი ნახევრადდაშლის პერიოდით.

აქტიური წამალი მთლიანად (>99%) გამოიყოფა თირკმლებით. თირკმლოვანი კლირენსი (18.8 ლ/სთ) აჭარბებს გლომელურული ფილტრაციის სიჩქარეს (7.5 ლ/სთ) რაც მიუთითებს, რომ დამატებით ადგილი აქვს ტუბულარულ ფილტრაციას. პერორულად მიღებული მონიშნული დოზის 20%-ზე ნაკლები გამოიყოფა ფეკალიებით.

3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ შემთხვევებში:

თირკმლის დაზიანება

ტამიფლუს 100 მგ დოზის დრეში ორჯერ გამოყენებისას თირკმლის სხვადასხვა ხარისხის დაზიანების მქონე პაციენტებში ნაჩვენები იყო, რომ აქტიური მეტაბოლიტის სისტემური მისაწვდომობა თირკმლის ფუნქციის შესუსტების უკუპროპორციულია.

გრიპის მკურნალობა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო როდესაც კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ს აღემატება, მაშინ როდესაც კრეატინინის კლირენსის 10-30 მლ/წთ მაჩვენებლებისას ტამიფლუს დოზა უნდა შემცირდეს – 75 მგ დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში. დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არის პაციენტებისთვის, რომლებიც იტარებენ რუტინულ ჰემოდიალიზს და მუდმივ პერიტონეულ დიალიზს თირკმლის ტერმინალური დაავადბების გამო, აგრეთვე პაციენტებისთვის რომელთა კრეატინინის კლირენსი 10 მლ/წთ-ზე ნაკლებია (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში და 2.4 სიფრთხილის ზომები).

გრიპის პროფილაქტიკა

პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 10-30 მლ/წთ რეკომენდებულია ტამიფლუს დოზის შემცირება – 75 მგ დღეგამოშვებით ან სუსპენზიის 30 მგ ყოველდღიურად. რეკომენდაციები დოზის კორექციასთან დაკავშირებით თიკრმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებისათვის, რომლებიც იტარებენ რუტინულ ჰემოდიალიზს და მუდმივ პერიტონეულ დიალიზს ან რომლებსაც აქვთ კრეატინინის კლირენსის ≤ 10 მლ/წთ, არ არის (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში და 2.4 სიფრთხილის ზომები)

ღვიძლის დაზიანება

ცხოველებზე ჩატარებული  In vitro კვლევებით ნაჩვენები იყო, რომ არც ოსელტამივირის სისტემური ექსპოზიციის გაზრდა და არც მისი აქტიური მეტაბოლიტის სისტემური ექსპოზიციის მომატებაა მოსალოდნელი ღვიძლის დაზიანების მქონე პირებში (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში). უსაფრთხოება და ფარმაკოკინეტიკა ღვიძლის მძიმე დაზიანების მქონე პაციენტებში არ შესწავლილა.

ხანშიშესულები

აქტიური მეტაბოლიტის ექსპოზიცია 25-35%-ით უფრო მაღალი იყო ხანშიშესულებში (65-78 წელი) ახალგაზრდებთან შედარებით, რომლებიც ტამიფლუს შესაბამის დოზებს ღებულობდნენ. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი ხანშიშესულებში ახალგაზრდებში მიღებული შედეგების მსგავსი იყო. სისტემური ექსპოზიციისა და ამტანობის გათვალისწინებით დოზის კორექცია, მკურნალობისას ან პროფილაქტიკისას, ხანშიშესულებში საჭირო არ არის (იხ. 2.2.1 დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში).

ბავშვები

ტამიფლუს ფარმაკოკინეტიკა შესწავლილი იქნა 1-16 წლის ასაკის ბავშვებში ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკურ კვლევებში. მრავჯერადი დოზირების ფარმაკოკინეტიკური კვლევები 3-12 წლის ასაკის ბავშვების მცირე ჯგუფში ჩატარდა კლინიკური კვლევების ფარგლებში.

პრო-წამლისა და აქტიური მეტაბოლიტის კლირენსი უფრო სწრაფი იყო ბავშვებში მოზრდილებთან შედარებით, რაც სისტემური ექსპოზიციის ნაკლებ ხანგრძლივობაში აისახება. ოსელტამივირის კარბოქსილატის 2 მგ/კგ დოზის გამოყენებისას სისტემური ექსპოზიცია მოზრდილებში 75 მგ კაფსულის ერთჯერადი მიღებისას (დაახლოებით 1 მგ/კგ) ნაჩვენები ექსპოზციის მსგავსი იყო. ოსელტამივირის ფარმაკოკინეტიკა 12 წელს გადაცილებულ ბავშვებსა და მოზრდილებში მსგავსია.

3.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოება

პრეკლინიკური მონაცემებით, უსაფრთხოების, ფარმაკოლოგიის, განმეორებითი დოზის ტოქსიურობის და გენოტოქსიურობის ჩატარებული კვლევების საფუძველზე, ადამიანისათვის განსაკუთრებული საფრთხის მიყენების შესაძლებლობა არ იქნა გამოვლენილი.

3.3.1 კარცინოგენობა

კანცეროგენული პოტენციალის სამი კვლევით (ორწლიანი კვლევები ვირთაგვებსა და თაგვებზე ოსელტამივირის გამოყენებით და ექვსთვიანი ტრანსგენული Tg:AC თაგვების კვლევა აქტიური მეტაბოლიტის გამოყენებით) ოსელტამივირის კარცინოგენობა არ იყო გამოვლენილი.

3.3.2 მუტაგენობა

ოსელტამივირმა და მისმა აქტიურმა მეტაბოლიტმა არ აჩვენეს გენოტქსიურობა ტესტების სტანდარტულ ნაკრებზე.

3.3.3 ნაყოფიერების დარღვევა

ვირთაგვეზე ჩატარებულ ნაყოფიერების შემსწავლელ კვლევაში, რომელშიც გამოყენებულმა დოზამ შეადგინა 1500 მგ/კგ/დღეში, გვერდითი ეფექტები არ გამოვლენილა არცერთ სქესში.

3.3.4 ტერატოგენობა

ტერატოგენობის შემსწავლილი კვლევები ჩატარდა ვირთაგვებსა და ბოცვრებში, რომლებშიც გამოიყენეს 1500 მგ/კგ/დღეში და 500 მგ/კგ/დღეში დოზები შესაბამისად. უარყოფითი ზეგავლენა ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე არ აღნიშნულა. ვირთაგვებზე ჩატარებულ პრე-/პოსტნატალურ კვლევებში მშობიარობის გახანგრძლივება აღინიშნა 1500 მგ/კგ/დღეში დოზების გამოყენებისას, ამავდროულად, გასათვალისწინებელია, რომ ადამიანებში გამოყენებულ დოზასა და ვირთაგვებში მაქსიმალური ეფექტის არმქონე დოზას (500 მგ.კგ/დღეში) შორის უსაფრთხოების მარაგი ოსელტამივირსათვის 480-ჯერ და აქტიური მეტაბოლიტისათვის 44-ჯერ განსხვავდება შესაბამისად. პრეპარატის ექსპოზიციამ ნაყოფზე შეადგინა დედებში დაფიქსირებული მაჩვენებლის დაახლოებით 15-20%.

4. ფარმაცევტული თვისებები:

4.1 შენახვა

ფხვნილი პერორული სუსპენზიის დასამზადებლად.

ფხვნილი: არ შეინახოთ 25 °C-ზე მაღალ ტემპერატურაზე.

მომზადებული სხნარი: 10 დღე, არ შეინახოთ 25 °C-ზე მაღალ ტემპერატურაზე, ან 17 დღე მაცივარში (2 °C - 8 °C ტემპერატურაზე.)

4.2. გამოყენებასთან, მოპრყობასთან და გადაგდებასთან დაკავშირებული სპეციალური ინსტრუქციები

სტაბილობა

არ შეიძლება მედიკამენტის გამოყენება შეფუთვაზე მითითებული შენახვის ვადის გასვლის შემდეგ.

მოპრყობა და გადაგდება

სუსპენზიის მომზადება ტამიფლუს ფხვნილისგან

პაციენტებზე გაცემამდე რეკომენდებულია ტამიფლუს სუსპენზია მოამზადოს ფარმაცევტმა (იხ. 2.2 დოზირება და გამოყენება)

1.    მოხსენით თავსახური ფხვნილის გამოსათავისუფლებლად.

2.    გაზომეთ 52 მლ სასმელი წყალი. გამოიყენეთ მენზურა (როდესაც თან ახლავს) და შეავსეთ მითითებულ დონემდე.

3.    დაამატეთ 52 მლ წყალი ფლაკონში, ხელახლა დაახურეთ თავსახური და კარგად შეანჯღრიეთ ფლაკონი 15 წამის განმავლობაში.

4.    მოხსენით ბავშვებისგან დამცავი თავსახური და ჩადგით ადაპტერი ფლაკონში.

5.    დახურეთ ფლაკონი თავსახურით, ამით დარწმუნდებით, რომ ადაპტერი ზუსტად ერგება ფალკონს და შეამოწმებთ ბავშვებისგან დამცავი თავსახურის სტატუსს.

ინსტრუქცია და პერორული დოზის გამანაწილებელი უნდა მიეწოდოს პაციენტს. სასურველია მომზადებული სუსპენზიის შენახვის ვადა მითითებული იყოს ფლაკონის ეტიკეტზე.

ტამიფლუს მიქსტურის მომზადების წესი:

თუ კომერციულად წარმოებული ტამიფლუს სუსპენზია პერორალური მიღებისთვის არ არის ხელმისაწვდომი, ასეთ შემთხვევაში მოზრდილებმა, მოზარდებმა და ბავშვებმა, რომელთაც არ შეუძლიათ კაფსულის გადაყლაპვა, შეიძლება მიიღონ ტამიფლუს შესაბამისი დოზა კაფსულის შიგთავსის გახსნით მცირე რაოდენობით (მაქსიმუმ 1 ჩაის კოვზი) ტკბილ საკვებ პროდუქტში (მწარე გემოს დასაფარად), როგორიცაა კაკაო (შაქრიანი ან უშაქრო), თაფლი (მხოლოდ 2 წელზე მეტ ბავშვებში), შაქრიანი წყალი, დამტკბარი რძე, ვაშლის წვენი ან იოგურტი. მიქსტურა კარგად უნდა იქნეს მორეული და მიეცეს პაციენტს დამზადებისთანავე.

გაითვალისწინიეთ შემდეგი ინსტრუქციები პაციენტებისთვის, რომელთაც ესაჭიროებათ 30-60მგ ტამიფლუს დოზა:

1.    ფრთხილად გახსენით ტამიფლუს ერთი 75მგ-იანი კაფსულა და მთელი ფხვნილი ჩაყარეთ ერთ–ერთ ჯამში.

2.    ნიშნულებიანი (ანუ გრადუირებული) შპრიცით ჯამში ჩაასხით 5 მლ წყალი და მოურიეთ დაახლოებით 2 წუთის განმავლობაში.

3.    შპრიცის საშუალებით ჯამიდან ამოიღეთ მიქსტურის საჭირო რაოდენობა. იხილეთ ცხრილი ქვემოთ პაციენტის წონის მიხედვით საჭირო დოზის გამოსათვლელად. არ არის საჭირო გაუხსნელი თეთრი ფხვნილის ამოღება, ვინაიდან იგი ინერტული მასალაა. შპრიცის შიგთავსი ჩაასხით მეორე ჯამში. გადაღვარეთ გამოუყენებელილ მიქსტურის ნარჩენი.

4.    რეკომენდებული დოზაა 30მგ, 45მგ ან 60მგ 2-ჯერ დღეში 5 დღის განმავლობაში და ერთხელ დღეში პრვენციისთვის

საერთაშორისო დასახელება:

OSELTAMIVIR

მწარმოებელი: F.HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: ოსელტამივირი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ვირუსული ნეიროამინიდაზის ინჰიბიტორი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 10 ც.

1 კაფს.

ოსელტამივირის ფოსფატი ...........     75 მგ

ფხვნილი ორალური სუსპენზიის მოსამზადებლად: ფლაკონში, შეფუთვაში 1 ც.

1 მლ.

ოსელტამივირის ფოსფატი ............    12 მგ

1.5    თვისობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა:

აქტიური ნივთიერება: ოსელტამივირის ფოსფატი

75 მგ-იანი კაფსულა, რომელიც შეიცავს 98.5 მგ ოსელტამივირის ფოსფატს, შეესაბამება ოსელტამივირის 75 მგ-ს.

ფხვნილი ორალური სუსპენზიისათვის, რომელიც წყალში გახსნისას 1.2% -მდე შეიცავს 12 მგ/მლ ოსელტამივირს.

შემავსებლების ჩამონათვალი

შეიცავს სორბიტოლს და ნატრიუმის ბენზოატს

2.    კლინიკური თვისებები

2.1    ჩვენებები:

ტამიფლუ ნაჩვენებია გრიპის სამკურნალოდ მოზრდილებსა და 1 წლის ან მეტი ასაკის ბავშვებში (იხილეთ თავი 2.4 განსაკუთრებული მითითებებისათვის და თავი 3.3 --- უსაფრთხოებისათვის).

ტამიფლუ ნაჩვენებია გრიპის პროფილაქტიკისათვის მოზრდილებსა და 1 წლის ან მეტი ასაკის ბავშვებში.

2.2    მიღების წესი და დოზირება:

ტამიფლუს მიღება შესაძლებელია საკვებთან ან მის გარეშე. (იხ. ფარმაკოკინეტიკა). თუმცა, ზოგიერთ პაციენტში საკვებთან ერთად მიღებამ შესაძლოა გაზარდოს მისი ამტანობა.

თუ კომერციულად წარმოებული ტამიფლუს სუსპენზია პერორალური მიღებისთვის არ არის ხელმისაწვდომი, ასეთ შემთხვევაში მოზრდილებმა, მოზარდებმა და ბავშვებმა, რომელთაც არ შეუძლიათ კაფსულის გადაყლაპვა, შეიძლება მიიღონ ტამიფლუს შესაბამისი დოზა (იხ. მიქსტურის მომზადების წესი ინსტრუქციის ბოლოში) კაფსულის შიგთავსის გახსნით მცირე რაოდენობით (მაქსიმუმ 1 ჩაის კოვზი) ტკბილ საკვებ პროდუქტში (მწარე გემოს დასაფარად), როგორიცაა კაკაო (შაქრიანი ან უშაქრო), თაფლი (მხოლოდ 2 წელზე მეტ ბავშვებში), შაქრიანი წყალი, დამტკბარი რძე, ვაშლის წვენი ან იოგურტი. მიქსტურა კარგად უნდა იქნეს მორეული და მიეცეს პაციენტს დამზადებისთანავე. პაციენტმა მიქსტურა უნდა მიიღოს დამზადებისთანავე.

სტანდარტული დოზირება

გრიპის მკურნალობა

მკურნალობა უნდა დაიწყოს გრიპის სიმპტომების გამოვლენიდან პირველი ან მეორე დღის განმავლობაში.

მოზრდილები და მოზარდები

ტამიფლუს კაფსულების რეკომენდებული პერორალური დოზა მოზრდილებსა და ≥13 წლის და მეტი ასაკის ბავშვებში შეადგენს 75 მგ დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში. მოზრდილებს, 13 წლის და მეტი ასაკის ბავშვებს, რომელთაც უჭირთ კაფსულების გადაყლაპვა შეუძლიათ მიიღონ ტამიფლუს სუსპენზია 75 მგ დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში.

ბავშვები

ბავშვებს, რომლებიც იწონიან >40 კგ და შეუძლიათ გადაყლაპონ კაფსულა ასევე შეუძლიათ მიიღონ 75 მგ-იანი კაფსულა დღეში ორჯერ როგორც ტამიფლუს სუსპენზიის (იხ. ქვემოთ) რეკომენდებული დოზის ალტერნატივა.

≥1 ასაკის ბავშვებში ტამიფლუს სუსპენზიის შემდეგი, წონაზე-დამოკიდებული, დოზირების რეჟიმებია რეკომენდებული.

სპეციალური გამანაწილებელი 30 მგ, 45 მგ და 60 მგ დანაყოფებით თან ახლავს შეფუთვას ორალური სუსპენზიის დოზირებისათვის.

რეკომენდებულია, რომ ტამიფლუს ფხვნილი ორალური სუსპენზიისათვის პაციენტისათვის მისაცემად უნდა განაზავოს ფარმაცევტმა (იხ. თავი 4.2 გამოყენებასთან, მოპრყობასთან და გადაგდებასთან დაკავშირებული სპეციალური ინსტრუქციები).

გრიპის პროფილაქტიკა

მოზრდილები და მოზარდები

ტამიფლუს რეკომენდებული დოზა გრიპის პროფილაქტიკისათვის გრიპით დაავადებულ პირთან ახლო კონტაქტის შემდეგ შეადგენს 75 მგ-ს დღეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში. მკურნალობა უნდა დაიწყოს კონტაქტიდან ორი დღის ფარგლებში. გრიპის ეპიდემიისას ტამიფლუს რეკომენდებული პროფილაქტიკური დოზა შეადგენს 75 მგ-ს დღეში ერთხელ. უსაფრთხოება და ეფექტურობა ნაჩვენები იყო 6 კვირამდე პერიოდისათვის. დამცავი ეფექტის მოქმედების ხანგრძლივობა პრეპარატის მიღების პერიოდით შემოიფარგლება.

ბავშვები

ბავშვებს, რომლებიც იწონიან >40 კგ და შეუძლიათ გადაყლაპონ კაფსულა ასევე შეუძლიათ მიიღონ 75 მგ-იანი კაფსულა დღეში ერთხელ როგორც ტამიფლუს სუსპენზიის (იხ. ქვემოთ) რეკომენდებული დოზის ალტერნატივა.

≥1 ასაკის ბავშვებში ტამიფლუს სუსპენზიის შემდეგი წონაზე-დამოკიდებული დოზირების რეჟიმებია რეკომენდებული.

სპეციალური გამანაწილებელი 30 მგ, 45 მგ და 60 მგ დანაყოფებით თან ახლავს შეფუთვას ორალური სუსპენზიის დოზირებისათვის.

რეკომენდებულია, რომ ტამიფლუს ფხვნილი ორალური სუსპენზიისათვის პაციენტისათვის მისაცემად უნდა განაზავოს ფარმაცევტმა (იხ. თავი 4.2 გამოყენებასთან, მოპრყობასთან და გადაგდებასთან დაკავშირებული სპეციალური ინსტრუქციები).

2.2.1    დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში

პაციენტები თირკმლების დაზიანებით

გრიპის მკურნალობა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო თუ კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ს აღემატება. თუ კრეატინინის კლირენსი 10-30 მლ/წთ ფარგლებშია, მაშინ რეკომენდებულია ტამიფლუს დოზის შემცირება – 75 მგ დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში. პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით ≤ 10 მლ/წთ ან პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ან უტარდებათ მუდმივი პერიტონეული დიალიზი დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არსებობს (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში და 2.4 განსაკუთრებული მითითებები).

გრიპის პროფილაქტიკა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო თუ კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ს აღემატება. თუ კრეატინინის კლირენსი 10-30 მლ/წთ ფარგლებშია, მაშინ რეკომენდებულია ტამიფლუს დოზის შემცირება – 75 მგ დღეგამოშვებით ან სუსპენზიის 30 მგ დღეში ერთხელ. თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ან უტარდებათ პერიტონეული დიალიზი დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არსებობს (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში და 2.4 განსაკუთრებული მითითებები).

ღვიძლის ფუნქციების დარღვევების მქონე პაციენტები

გრიპის მკურნალობის ან პროფილაქტიკის დროს დოზის კორექცია არ არის საჭირო ღვიძლის ფუნქციების მსუბუქი ან საშუალო დარღვევის მქონე პაციენტებში (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში). ღვიძლის ფუნქციების მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში არ არის შესწავლილი პრეპარატის უსაფრთხოება და ფარმაკოკინეტიკა.

ხანშიშესული პაციენტები

დოზის კორექცია არ არის საჭირო ხანშიშესულ პაციენტებში ტამიფლუთი მკურნალობისას ან პროფილაქტიკური გამოყენებისას (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში).

ბავშვები

ტამიფლუს უსაფრთხოება და ეფექტურობა 1 წლის ასაკამდე ბავშვებში არ არის დადასტურებული (იხ. 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში). ამიტომ არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება 1 წლამდე ბავშვებში (იხ. 3.3 პრეკლინიკური მონაცემები).

2.3        უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა ოსელტამივირის ფოსფატის ან პრეპარატის რომელიმე კომპონენტისადმი.

2.4        სიფრთხილის ზომები

2.4.1.    ზოგადი

ტამიფლუთი მკურნალობის დროს უპირატესად ბავშვებში და მოზარდებში აღწერილია კონვულსია და ცხელების მსგავსი ნეიროფსიქიატრიული მოვლენები. იშვიათ შემთხვევებში ამ მოვლენებმა გამოიწვიეს შემთხვევითი დაზიანებები. ტამიფლუს როლი ამ მოვლენების განვითარებაში უცნობია და აღნიშნული მოვლენები ასევე აღწერილი იქნა გრიპით დაავადებულ იმ პაციენტებში, რომლებიც არ იღებდნენ ტამიფლუს (იხ. 2.6.2 პოსტ მარკეტინგი).

პაციენტებს, განსაკუთრებით კი ბავშვებს და მოზარდებს ესაჭიროებათ დაკვირვება იმისათვის, რომ არ დარჩეს უყურადღებოდ უჩვეულო ქცევის ნიშნები.

მონაცემები A და B ტიპის გრიპის ვირუსებით გამოწვეული დაავადებების გარდა სხვა მდგომარეობების სამკურნალოდ ტამიფლუს ეფექტურობის შესახებ არ არსებობს.

გრიპის სამკურნალოდ ან პროფილაქტიკისათვის იმ პაციენტებში, რომელთა კრეატინინის კლირენსი არის 10-30 მლ/წთ საჭიროა მოხდეს ტამიფლუს დოზის კორექცია. პაციენტებისათვის, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ან უტარდებათ პერიტონეული დიალიზი თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადიის დროს და პაციენტებისათვის, რომელთა კრეატინინის კლირენსი არის ≤10 მლ/წთ, ტამიფლუს  დოზირებასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები არ არსებობს (იხ. 2.2.1 დოზირებასთან დაკავშირებული ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციალურ პოპულაციებში).

30გ ტამიფლუს ფხვნილის ბოთლი ორალური სუსპენზიისათვის შეიცავს 25.713 გ სორბიტოლს. დღეში ორჯერ მიღებული 45 მგ ოსელტამივირის ერთი დოზა შეიცავს 2.6 გ სორბიტოლს. პაციენტებისათვის, რომელთაც აქვთ ფრუქტოზის თანდაყოლილი აუტანლობა აღნიშნული რაოდენობა აღემატება სორბიტოლის რეკომენდებულ დღიურ მაქსიმუმს. ტამიფლუ არ უნდა იქნას გამოყენებული 1 წლამდე ბავშვებში (იხ. 3.3 პრეკლინიკური უსაფრთხოება).

4.2 ზეგავლენა ავტომანქანის და მანქანა-დანადგარების მართვის უნარზე:

არ მიესადაგება

2.4.3 ურთიერთქმედებები სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები:

ოზელტამივირის ფარმაკოლოგიური და ფარმაკოკინეტიკური კვლევები მიუთითებენ, რომ კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები ნაკლებად სავარაუდოა.

ოზელტამივირი თითქმის ბოლომდე გარდაქიმნება აქტიურ მეტაბოლიტად (ოზელტამივირის კარბოქსილატი) ძირითადად ღვიძლში განლაგებული ესთერაზების მიერ. ესთერაზებზე კონკურენციით განპირობებული ურთიერთქმედებები ლიტერატურაში მწირადაა ასახული. ოზელტამივირისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტის ცილებთან შეკავშირების დაბალი ხარისხი გვაფიქრებინებს, რომ წამლების ჩანაცველასთან დაკავშირებული ურთიერთქმედებები ნაკლებად სავარაუდოა.

In vitro კვლევებით ნაჩვენები იყო, რომ არც ოსელტამივირი და არც მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ წარმოადგენენ სპეციფიკურ სუბსტრატს P450 სისტემის შერეული ფუქნციის მქონე ოქსიდაზებისათვის ან გლუკურონილ ტრანსფერაზებისათვის (იხ. 3.2 ფარმაკოკინეტიკა). მონაცემები პერორულ კონტრაცეპტივებთან ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებით არ მოიპოვება.

ციმეტიდინი, ციტოქრომ P450 იზოფორმების არასპეციფიური ინჰიბიტორი, რომელიც კონკურირებს ფუძე ან კათიონური ნივთიერებების რენული სეკრეციისათვის, არ ახდენს ზეგავლენას ოსელტამივირის ან მისი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციაზე პლაზმაში.

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები, რომელიც მოიცავს კონკურენციას თირკმლის სამკურნალოდ სეკრეციისათვის ნაკლებად სავარაუდოა ამ პრეპარატების უსაფრთხოების ცნობილი მონაცემების, აქტიური მეტაბოლიტის ელიმინაციის თავისებურებების (გორგლოვანი ფილტრაცია და ანიონური მილაკოვანი ფილტრაცია) და ამ გზების გამოყოფის შესაძლებლობების გათვალისწინებით. პრობენიციდის ერთდროული გამოყენება იწვევს აქტიური მეტაბოლიტის ექსპოზიციის დაახლოებით 2-ჯერ ზრდას თირკმელში აქტიური მილაკოვანი სეკრეციის დაქვეითების ხარჯზე. აქტიური მეტაბოლიტის უსაფრთხოების ფართო დიაპაზონის გამო ტამიფლუს დოზის კორექცია საჭირო არ არის მისი პრობენიციდთან ერთად გამოყენებისას. თუმცა, აქტიური მეტაბოლიტის უსაფრთხოების ფართო მარაგის ხარჯზე, დოზის კორექცია პრობენციდთან ერთდროული გამოყენებისას საჭირო არ არის.

ამოქსიცილინთან ერთდროული გამოყენება არ ახდენს ზეგავლენას არცერთი ნაერთის კონცენტრაციზე პლაზმაში, რაც მიუთითებს, რომ ანიონურ სეკრეციაზე კონკურენცია არ არის მნიშვნელოვანი.

პარაცეტამოლის ერთდროული გამოყენება არ ახდენს ზეგავლენას ოსელტამივირის, მისი აქტიური მეტაბოლიტის ან პარაცეტამოლის კონცენტრაციაზე პლაზმაში.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ აღნიშნულა ოსელტამივირის ან მისი აქტიური მეტაბოლიტის პარაცეტამოლთან, აცეტილ სალიცილის მჟავას, ციმეტიდინთან ან ანტაციდებთან (მაგნიუმის და ალუმინის ჰიდროქსიდები და კალციუმის კარბონატები) ერთად გამოყენების დროს.

III ფაზის კლინიკურ კვლევებში ტამიფლუ ინიშნებოდა სამკურნალო და პროფილაქტიკური მიზნებისათვის ხშირად გამოყენებად პრეპარატებთან ერთად, როგორიცაა აგფ ინფიბიტორები (ენალაპრილი, კაპტოპრილი), თიაზიდური შარდმდენები (ბენდროფლუაზიდი (ბენდროფლუმეთიაზიდი), ანტიბიოტიკები (პენიცილინი, ცეფალოსპორინი, აზითრომიცინი, ერითრომიცინი და დოქსიციკლინი), H2 რეცეპტორების ბლოკატორები (რანიტიდინი, ციმეტიდინი), ბეტა ბლოკატორები (პროპრანოლოლი), ქსანტინები (თეოფილინი) სიმპათომიმეტიკები (ფსევდოეფედრინი), ოპიოიდები (კოდეინი), კორტიკოსტეროიდები, ინჰალაციური ბრონქოდილატატორები და ანალგეტიკები (ასპირინი, იბუპროფენი და პარაცეტამოლი). გვერდითი მოვლენების პროფილის ან სიხშირის ცვლილება ტამიფლუსა და ამ მედიკამენტების ერთდროული გამოყენებისას არ აღნიშნულა.

2.5        გამოყენება განსაკუთრებულ პოპულაციებში:

2.5.1    ორსულობა

B კატეგორიის ორსულობა

ბოცვრებსა და ვირთაგვებზე ჩატარებულ რეპროდუქციულ კვლეებში ტერატოგენული ეფექტი არ აღნიშნულა. ოსელტამივირის გამოყენებულმა არც ერთმა დოზამ არ იქონია ზეგავლენა ფერტილობაზე. პრეპარატის ექსპოზიციამ ნაყოფზე შეადგინა დედებში დაფიქსირებული მაჩვენებლის დაახლოებით 15-20%.

ამჟამად, მონაცემები ორსული ქალების მკურნალობის შესახებ არასაკმარისია და ამგვარად, შეუძლებელია ოსელტემავირის ფოსფატის გამოყენებით გამოწვეული ნაყოფის განვითარების მანკების და გვერდითი მოვლენების რისკის შეფასება. ამიტომ ტამიფლუ ორსულობის დროს უნდა დაინიშნოს მხოლოდ მაშინ, როდესაც პოტენციური სარგებელი დედისათვის აღემატება ნაყოფისათვის პოტენციურ რისკს.

2.5.2    მეძუძური ქალები

მეძუძურ ვირთაგვებში ოსელტამივირი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი გამოიყოფა რძით. უცნობია ხვდება თუ არა ოსელტამივირი ან მისი აქტიური მეტაბოლიტი ადამიანის რძეში. ცხოველებზე მიღებული შედეგების ექსტრაპოლაციით ნაჩვენები იყო, რომ დედის რძეში ოსელტამივირის სავარაუდო კონცენტრაცია შეადგენდა 0.01 მგ/დღეში, ხოლო აქტიური მეტაბოლიტის - 0.3 მგ/დღეში. აღნიშნული ნივთიერების სავარაუდო რაოდენობა რძეში შეადგენს 0.01 მგ/დღეში, ხოლო აქტიური მეტაბოლიტის - 0.3 მგ/დღეში. ასე, რომ მეძუძურ ქალებში ტამიფლუ უნდა დაინიშნოს მხოლოდ მაშინ, როდესაც პოტენციური სარგებელი დედისათვის აღემატება პოტენციურ რისკს ჩვილისათვის.

2.5.3    გამოყენება პედიატრიაში

იხილეთ 2.2.1 დოზირების სპეციალური ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციფიურ პოპულაციებში.

2.5.4    გამოყენება გერიატრიაში

იხილეთ 2.2.1 დოზირების სპეციალური ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციფიურ პოპულაციებში.

2.5.5    თირკმლის ფუნქციის დარღვევები

იხილეთ 2.2.1 დოზირების სპეციალური ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციფიურ პოპულაციებში.

2.5.6    ღვიძლის ფუნქციის დარღვევევბი

იხილეთ 2.2.1 დოზირების სპეციალური ინსტრუქციები და 3.2.5 ფარმაკოკინეტიკა სპეციფიურ პოპულაციებში.

2.6        არასასურველი მოვლენები:

2.6.1    კლინიკური კვლევები

კლინიკური კვლევები მოზრდილებში

2107 პაციენტში (მათ შორის პლაცებოს, ტამიფლუს 75მგ და 150 მგ-ის რეციპიენტები), რომლებიც მონაწილეობდნენ მოზრდილებში გრიპის მკურნალობის III ფაზის კვლევებში ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენები იყო გულისრევა და ღებინება. აღნიშნული მოვლენები გარდამავალი იყო და როგორც წესი ვლინდებოდა პირველი დოზის მიღების შემდეგ. შემთხვევათა უმრავლესობაში მკურნალობა არ შეწყვეტილა. რეკომენდებული დოზის – 75მგ დღეში ორჯერ, გამოყენებისას სამმა პაციენტმა დატოვა კვლევა გულისრევის გამო და კიდევ სამმა პირღებინების გამო.

III ფაზის კვლევებში ზოგიერთი გვერდითი მოვლენა უფრო ხშირად განუვითადა ტამიფლუს რეციპიენტებს პლაცებოსთან შედარებით. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ყველაზე ხშირად ვითარდებოდა ტამიფლუს რეკომენდებული სამკურნალო და პროფილაქტური დოზირებისას მოცემულია 1-ელ ცხრილში. იგი მოიცავს როგორც ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოზრდილებს ასევე რისკის ქვეშ მყოფ პირებს (გრიპის გართულებების განვითარების მაღალი რისკის პაციენტები, მაგ., ხანშიშესულები და გულის ან სასუნთქი გზების ქრონიკული დაავადების მქონე პირები).

გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ვლინდებოდა 1% სიხშირით და უფრო ხშირად ტამიფლუს გამოყენებისას ვიდრე პლაცებოსი, დამოუკიდებლად მიზეზისა, იყო გულისრევა, პირღებინება, მუცლის ტკივილი და თავის ტკივილი.

ცხრილი N1     გრიპით ბუნებრივი გზით დაავადებული პაციენტების კვლევაში აღწერილი ყველაზე ხშირი არასასურველი მოვლენები

* ჩამოთვლილია გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ყველაზე ხშირად განვითარდა მკრნალობის შემსწავლელ კვლევებში ოსელტამივირის 75მგ დღეში ორჯერ მიღებისას. გვერდითი მოვლენები დალაგებულია განვითარების სიხშირის კლების მოხედვით.

მთლიანობაში, გვერდითი მოვლენების პროფილი ”რისკის” ჯგუფის პაციენტებში თვისობრივად მსგავსი იყო ჯანმრთელ ახალგაზრდა მოზრდილებში აღნიშნული პროფილისა.

პროფილაქტიკის შემსწავლელი კვლევები

3434 პირმა (მოზარდები, ჯანმრთელი მოზრდილები და ხანშიშესულები) მიიღო მონაწილეობა გრიპის პროფილაქტიკის შემსწავლელ III ფაზის კვლევებში. მათგან 1480 ღებულობდა რეკომენდებულ დოზას 75 მგ დღეში ერთხელ 6 კვირის განმავლობაში. მკურნალობის უფრო დიდი ხანგრძლივობის მიუხედავად, არასასურველი ეფექტები თვისობრივად მკურნალობის კვლევებში აღნიშნული პროფილის მსგავსი იყო (ცხრილი #1). შემდეგი არასასურველი მოვლენები პროფილაქტიკის კვლევებში უფრო ხშირად იჩენდა თავს ტამიფლუს გამოყენებისას პლაცებოსთან შედარებით, ეს მოვლნები ასევე უფრო ხშირი იყო მკურნალობის კვლევებში: ტკივილი, რინორეა, დისპეფსია და ზედა სასუნთქი გზების ინფექცია. 942 ხანშიშესულ პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ ტამიფლუს ან პლაცებოს, არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა უსაფრთხოების პროფილში ახალგაზრდა პოპულაციასთან შედარებით.

მკურნალობის შემსწავლელი კვლევები ბავშვებში

1-12 წლის ასაკის 1032 ბავშვმა (მათ შორის 1-12 წლის 698 სხვა მხრივ ჯანმრთელი ბავშვი და 6-12 წლის 334 ბავშვი ასთმით) მიიღო მონაწილეობა ოსელტამივირით გრიპის მკურნალობის შემსწავლელ III ფაზის კვლევებში. 515 ბავშვი იქნა ნამკურნალები ოსელტამივირის სუსპენზიით.

ყველაზე ხშირ გვერდით მოვლენას მიეკუთვნებოდა ღებინება. სხვა ხშირი გვერდითი მოვლენები იყო მუცლის ტკივილი, სისხლდენა ცხვირიდან, ყურის ტკივილი და კონიუქტივიტი. ეს მოვლენები ჩვეულებრივ მხოლოდ ერთხელ გამოვლინდა, განიკურნა მიუხედავად მკურნალობის გაგრძელებისა და უმრავლეს შემთხვევებში არ გახდა მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზი.

ცხრილი N2 ყველაზე ხშირად განვითარებული არასასურველი მოვლენები გრიპით ბუნებრივი გზით დაავადებული ბავშვების ≥ 1%-ში ოსელტამივირით მკურნალობის III ფაზის კვლევებში.

გაგრძელება