საერთაშორისო დასახელება:

PIPERACILIN

მწრმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: პიპერაცილინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პენიცილინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში.

1 ფლ.

ნატრიუმის პიპერაცილინი ………      1 გ

1 ფლ.

ნატრიუმის პიპერაცილინი …………..   2 გ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პიპერაცილინი წრამოადგენს ნახევრადსინთეზური პენიცილინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს პარენტერული გამოყენებისათვის. გააჩნია ბაქტერიციდული მოქმედება. ეფექტურია გრამდადებითი და გრამუარყოფითი, აერობული და ანაერობული მიკროორგანიზმების მიმართ. აბლოკირებს ტრანსპეპტიდაზას, იწვევს უჯრედული კედლის პეპტიდოგლიკანის სინთეზის დარღვევას, მიკროორგანიზმების ლიზისს.

სტეპტენი in vitro აქტიურია:

გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიმართ – Escherichia coli, Proteus mirabilis და Proteus spp., (ინდოლდადებითი), Salmonella spp., Pseudomonas aeruginosa, Pseudomonas spp., Serratia spp. Acinetobacter spp. Klebsiella pneumoniae, Haemophilus influenzae (ბეტა-ლაქტამაზას არამაპროდუცირებელი შტამები), Enterobacter spp., Citrobacter spp., Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae  გრამდადებითი ბაქტერიების მიმართ – Enterococcus spp. (Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium), Streptococcus viridans, Staphylococcus aureus  (ბეტა-ლაქტამაზას არამაპროდუცირებლი შტამები), Streptococcus pyogenes A ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი), Streptococcus agalactiae, (B ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი), Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus epidermidis (ბეტა-ლაქტამაზას არამაპროდუცირებელი შტამები); ანაერობების მიმართ – ბაქტერიები: Bacteroides spp. (Bacteroides fragilis, Bacteroides ovatus და სხვ.), Fusobacterium nucleatum; Clostridum spp. (Clostridum perfringens-სა და Clostridium difficile-ს ჩათვლით), Peptostreptococcus spp., Eubacter spp., Veillonella spp., Actinomyces spp.

პიპერაცილინი იშლება სტაფილოკოკების და ზოგიერთი გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიერ პროდუცირებული ბეტა-ლაქტამაზებით, მაგრამ აქტიურია ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი გონოკოკების მიმართ.

გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების შტამები, Pseudomonas-ს სახეობების ჩათვლით, რომლებიც რეზისტენტული არიან ამპიცილინის, კარბენიცილინის, ცეფალოტინის ან ამინოგლიკოზიდების მოქმედების მიმართ. მგრძნობიარე არიან პიპერაცინილინისადმი.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალური მიღების შემდეგ პიპერაცილინი არ აბსორბირდება.

2 გ სტეპტენის კუნთში შეყვანის შემდეგ მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია (36.4 მკგ/მლ) აღინიშნება 30 წთ-ის შემდეგ. 4 და 6 გ პიპერაცილინის ინტრავენური 30-წუთიანი ინფუზიისას მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია შეადგენს 244.5 და 353 მკგ/მლ შესაბამისად. პლაზმის ცილებს უკავშირდება დაახლოებით 16%. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებს, ჰემატოენცეფალური ბარიერის ჩათვლით (ტვინის გარსების ანთების დროს), აღწევს ორგანიზის სითხეებსა და ქსოვილებში (ძვლების, წინამდებარე ჯირკვლის, გულის, ნაღვლის ჩათვლით). ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 36-72 წთ-ს; თირკმლის ზომიერი უკმარისობის დროს, ნახევარგამოყოფის პერიდი იზრდება 2-ჯერ, ხოლო მძიმე უკმარისობისას – 5-6-ჯერ. პრეპარატი გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით (გლომერულული ფილტრაციისა და ტუბულარული სეკრეციის მეშვეობით) უცვლელი სახით, ნაწილობრივ – ნაღველთან ერთად. დაახლოებით 60-80% განიცდის ექსკრეციას 24 სთ-ის განმავლობაში. და ქმნის მაღალ კონცენტრაციას შარდში. მცირე ნაწილი გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად.

ჩვენებები:

სტეპტენი გამოიყენება ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ, რომლებიც გამოწვეულია პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროოორგანიზმებით;

• ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, პლევრის ემპიემა;
• ოტორინოლარინგოლოგიური ინფექციები, პირის ღრუს ინფექციები;
• ინტრააბდომინალური ინფექციები: ჰეპატობილიარული ინფექციები, პერიტონიტი, ინტრააბდომინალური აბსცესები;
• შარდ-სასქესო გზების ინფექციები: მწვავე და ქრონიკული პიელიტი, ცისტიტი, პიელონეფრიტი, პროსტატიტი, ეპიდიდიმიტი, ურეთრიტი (გონოკოკური ურეთრიტის ჩათვლით);
• მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ინფექციები: აბსცესები, ენდომეტრიტი, სალპინგიტი, ადნექსიტი, მშობიარობის შემდგომი ინფექციები;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები (ინფიცირებული ჭრილობებისა და დამწვრობების ჩათვლით);
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები;
• სეპტიცემია;
• ენდოკარდიტი;
• პოსტოპერაციული ინფექციური გართულებების პროფილაქტიკა.

მიღების წესი და დოზირება:

სტეპტენი შეჰყავთ ინტრამუსკულარულად (14 წლის ზევით პაციენტებში) ან ინტრავენურად (ნაკადურად 3-5 წთ-ის განმავლობაში ან წვეთოვნად 20-30 წთ-ის განმავლობაში.

პიპერაცილინის ერთჯერადი დოზა მძიმე ინფექციების დროს შეადგენს 3-4 გ-ს ყოველ 4-6 სთ-ში ერთხელ 20-30 წუთიანი ინფუზიის სახით. მოზრდილებსა და 14 წლის ზევით პაციენტებში სადღეღამისო დოზა შეადგენს:

– სეპტიცემია, ნოზოკომიალური პნევმონია, შარდსასქესო სისტემის, კანისა და რბილი ქსოვილების ინტრააბდომინალური მძიმე ინფექციები – 12-16 გ ინტრავენურად (200-300 მგ/კგ/დღეში) თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 სთ-ში ერთხელ (მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა – 24 გ);

– საშარდე გზების გართულებული ინფექციები – 8-16 გ ინტრავენურად (125-200 მგ/კგ-დღეში) თანაბრად დაყოფილი დოზერით ყოველ 6-8 სთ-ში ერთხელ;

– სასუნთქი გზების და საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები _ 6-8 გ კუნთშით ან ვენაში (100-125 მგ/კგ-დღეში) თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6-12 სთ-ში ერთხელ;

– გაურთულებელი გონორეა – 2 გ კუნთში ერთჯერადად (1 გ პრობენეციდი ინიშნება ინექციამდე 1/2 სთ-ით ადრე).

– თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში საჭიროა სტეპტენის დოზის კორექცია. თუ კრეატინინის კლირენსია 40-80 მლ/წთ, პრეპარატის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 16 გ-ს (4 გ 6 სთ-ში ერთხელ), თუ 20-40 მლ/წთ -12 გ-ს (4 გ 8 სთ-ში ერთხელ), ხოლო თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 20 მლ/წთ – 8 გ-ს (4 გ 12 სთ-ში ერთხელ).

– ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 6 გ-ს (2გ 8 სთ-ში ერთხელ), რადგან, ჰემოდიალიზის დროს გამოიყოფა პიპერაცილინის 30-50%, ყოველი დიალიზის სეანსის შემდეგ დამატებით შეყავთ პიპერაცილინის 1 გ.

14 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და მოზარდებში სადღეღამისო დოზა შეადგენს 100-20 მგ/კგ თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6-8 სთ-ში ერთხელ ინტრავენურად;

მძიმე და გართულებული ინფექციების დროს (სეპტიცემია, სასუნთქი გზების, შარდ-სასქესო სისტემის ინტრააბდომინალური, კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები) – 200-300 მგ/კგ, თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6-8 სთ-ში ერთხელ, ინტრავენურად.

თირკმლის უკმარისობის დროს რეკომენდებულია შემდეგი დოზირების რეჟიმი:

კრეატინინის კლირენსი 40 მლ/წთ

საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები:

არ საჭიროებს კორექციას.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციები:

არ საჭიროებს კორექციას.

მძიმე ინფექციები: არ საჭიროებს კორექციას.

კრეატინინის კლირენსი 20-40 მლ/წთ

საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები: არ საჭიროებს კორექციას.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციები:

150 მგ/კგ-დღეში.

მძიმე ინფექციები: 200 მგ/კგ-დღეში.

კრეატინინის კლირენსი 20 მლ/წთ

საშარდე გზების გართულებელი ინფექციები: 75 მგ/კგ/დღეში.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციები:

100 მგ/კგ/დღეში.

მძიმე ინფექციები: 133 მგ/კგ/დღეში.

ახალშობილებში დოზირება დადგენილი არ არის.

მკურნალობის ხანგრძლივობა საშუალოდ შეადგენს 7-10 დღეს და დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმის ხარისხზე. კლინიკური სიმპტომატიკის გაქრობის შემდეგ მკურნალობა გრძელდება მინიმუმ 48-72 სთ.

პოსტოპერაციული ინფექციების პროფილაქტიკის მიზნით სტეპტენი ინიშნება ანესთეზიამდე 20-30 წუთიანი ინტრავენური ინფუზიის სახით. ინტრააბდომინალური ქირურგიული ჩარევის დროს: ოპერაციის წინ შეყავთ 2 გ, ოპერაციის დროს -2 გ და ოპერაციიდან ყოველი 6 სთ-ის შემდეგ -2 გ (არაუმეტეს 4 შეყვანისა) ინტრავენურად;

საკეისრო კვეთის დროს: ჭიპლარის გადაკვანძვის შემდეგ შეჰყავთ 2 გ და 2-3 გ პირველი შეყვანიდან 4 და 8 სთ-ის შემდეგ ინტრავენურად;

ვაგინალური ჰისტერექტომიის დროს: ოპერაციის წინ – 2 გ, 2-2 გ პირველი შეყვანიდან 6 და 12 სთ-ის შემდეგ ინტრავენურად.

აბდომინალური ჰისტერექტომიის დროს: 2 გ შეჰყავთ ოპერაციის წინ, 2 გ ოპერაციის შემდეგ და 2 გ 6 სთ-ის შემდეგ ინტრავენურად. პიპერაცილინის პროფილაქტიკური გამოყენება უნდა შეწყდეს 24 სთ-ის შემდეგ.

ინტრავენური შეყვანა

ინტრავენური ინექციისათვის პიპერაცილინის ყოველი 1 გ იხსნება 5 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. მომზადებული ხსნარი შეჰყავთ ნელა, 3-5 წთ-ის განმავლობაში.

ინტრავენური ინფუზიისათვის პიპერაცილინის ყოველი 1 იხსნება 5 მლ სტერილურ საინექციო წყალში, ხოლო შემდეგ მიღებული ხსნარი განზავდება სასურველ მოცულობამდე (არანაკლებ 50 მლ). გამხსნელის სახით შეიძლება გამოყენებული იქნას საინექციო წყალი, დექსტროზის 5%-იანი ხსნარი, ნატრიუმის ქლორიდის 0.9%-იანი ხსნარი, რინგერის ხსნარი. მიღებული ხსნარი შეყავთ 20-30 წთ-ის განმავლობაში ან წყვეტილი ინფუზიის სახით 30 წთ-იდან 2 სთ-მდე.

ინტრამუსკულარული შეყვანა.

პიპერცილინის ყოველი 1 გ იხსნება 2 მლ ლიდოკაინის (ადრენალინის გარეშე) 0.5-1.0%-იან ხსნარში ან სტერილურ საინექციო წყალში. ერთ დუნდულოში შეყვანილი პრეპარატის რაოდენობა არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ჰიპერემია, ქავილი, გამონაყარი კანზე, ცხელება, ბრონქოსპაზმი, კვინკეს შეშუპება, რინიტი, კონიუნქტივიტი, ეოზინოფილია, იშვიათად _ ანაფილაქსიური შოკი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი;

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: იშვიათად – გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, დიარეა, სისხლიანი განავალი, ფსევდომემბრანული კოლიტი, დისბაქტერიოზი, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მატება ჰიპერბილირუბინემია, ქოლესტაზური სიყვითლე;

სისხლის სურათის მხრივ: პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას – შექცევადი ნეიტროპენია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია, კუმბსის დადებითი რეაქცია;

ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, გადაღლილობა, ძილიანობა, პარესთეზიები, ნერვ-კუნთოვანი აგზნებადობის მომატება, კრუნჩხვები (ინტრავენურად მაღალი დოზების შეყვანისას);

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, შარდოვანას აზოტის და კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება, იშვიათად – ინტერსტიციული ნეფრიტი;

ადგილობრივი რეაქციები: შესაძლებელია ტკივილი ინექციის ადგილას, ერითემა, ინფილტრატი, ჰემატომა, ფლებიტი;

სხვა: სუპერინფექცია (კანდიდოზის ჩათვლით), ჰიპოკალემია, ჰემორაგიული გამოვლინებები.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პენიცილინების, ცეფალოსპორინების და სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ;

* ინფექციური მონონუკლეოზი.

* ლიდოკაინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის  დროს მისი გამხსნელის სახით გამოყენება ინტრამუსკულარული ინექციისას დაუშვებელია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

მონაცემები პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოებაზე ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში არ არსებოს; პრეპარატის გამოყენება ორსულობის პერიოდში შესაძლებლია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოსალოდნელი უარყოფითი მოქმედების რისკს.

* პიპერაცილინი მცირე რაოდენობით გადადის დედის რძეში, ამიტომ ძუძუთი კვების პერიოდში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ სიფრთხილით ინიშნება ანამნეზში ალერგიული რეაქციების მქონე პაციენტებში, პენიცილინებისადმი მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია აღინიშნებოდეს ჯვარედინი ალერგიული რეაქციები ცეფალოსპორინების მიმართ. ალერგიული რეაქციის განვითარებისას სტეპტენის მიღება უნდა შეწყდეს და დაინიშნოს ანტიალერგიული საშუალებები.

◄ სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის (სისხლდენების რისკის ზრდა) და ღვიძლის (მცირდება კალიუმის დონე სისხლის შრატში), ფუნქციის დარღვევა. თირკმლის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში საჭიროა დოზირების რეჟიმის კორექცია. პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობისას აუცილებელია კალიუმის  რაოდენობის სისტემატური კონტროლი, განსაკუთრებით იმ პირებში, რომლებიც იღებენ ციტოტოქსიკურ ან დიურეზულ საშუალებებს.

◄ სეფსისით შეპყრობილ პაციენტებში სტეპტენის გამოყენებისას შესაძლებელია ბაქტერიოლიზის რეაქციის განვითარება (იარიშ-ჰერკსჰეიმერის რეაქცია).

◄ ანტიმიკრობული პრეპარატების მაღალი დოზების გამოყენებამ დროის მოკლე მონაკვეთში გონორეის მკურნალობისთვის შეიძლება ხელი შეუწყოს სიფილისის ფარულ მიმდინარეობას. ამის გამო გონორეის მკურნალობის დაწყებისას რეკომენდებულია რომ პაციენტმა გაიაროს შემოწმება სიფილისის არსებობაზე.

◄ ისევე, როგორც სხვა ანტიბიოტიკების შემთხვევაში, პიპერაცილინის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ნაწლავის ნორმალური მიკროფლორის დათრგუნვა და Clostridium difficile-ს ჭარბი ზრდა, რაც ხშირად ხდება დიარეისა და ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების მიზეზი. შესაბამისად, სტეპტენი სიფრთხილით გამოიყენება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების, განსაკუთრებით კოლიტის მქონე პაციენტებში.

◄ პრეპარატის უსაფრთხოება 12 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და მოზარდებში დადგენილი არ არის.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში ტარდება სიმპტომური მკურნალობა;

სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. შრატში პიპერაცილინის მაღალი კონცენტრაციის შემცირება ხდება დიალიზის საშუალებით.

ნერვ-კუნთოვანი აგზნებადობის მომატების, კრუნჩხვების შემთხვევაში (ინტრავენურად პრეპარატის მაღალი დოზის შეყვანისას) ინიშნება ანტიკონვულსიური თერაპია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– პიპერაცილინი ახანგრძლივებს არამადეპოლარიზებელი მიორელაქსანტების მიერ გამოწვეულ მიორელაქსაციას.

– ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ მდგრადი ამინოგლიკოზიდები, პენიცილინები, ცეფალოსპორინები აძლიერებს პრეპარატის ანტიბაქტერიულ ეფექტს.

– ციტოტოქსიკურ ან დიურეზულ საშუალებებთან სტეპტენის ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპოკალემიის განვითარება.

– პიპერაცილინის ერთდროული გამოყენებისას ანტიკოაგულანტებთან და სხვა პრეპარატებთან, რომლებიც აქვეითებს თრომბოციტების აგრეგაციას, მატულობს სისხლდენის განვითარების რისკი.

– პიპერაცილინის შერევა ამინოგლიკოზიდებთან ერთ შპრიცში ან საინფუზიო ხსნარში დაუშვებელია (იწვევს ამინოგლიკოზიდების ინაქტივაციას).

– ხსნარები, რომლებიც შეიცავს მხოლოდ ნატრიუმის ბიკარბონატს, ინტრავენური შეყვანისას არ გამოიყენება პიპერაცილინთან ერთად.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ლათინური სახელი: Anatoxinum staphylococcus
აქტიური ნივთიერება: სტაფილოკოკური ანატოქსინი
(Anatoxinum staphylococcus)
მწარმოებელი: Medgamal, (რუსეთი)
შემადგენლობა: პრეპარატის შემადგენლობაში შედის სტაფილოკოკური ანატოქსინი. წამალი არ შეიცავს კონსერვანტებს ან ანტიბიოტიკებს.
გამოშვების ფორმა:
პრეპარატი გამოდის ამპულებში. თეთრი ფერის ხსნარი.
ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
მოცემული სამკურნალო საშუალება ემსახურება გამომწვევსა და მის ტოქსინების მიმართ ორგანიზმის იმუნური პასუხის ინდუცირებას.
ფარმაკოდინამიკა და ფარმაკოკინეტიკა:
ანატოქსინი -ეს იმუნობიოლოგიურია საშუალებაა, რომელიც გამოიყენება აქტიური იმუნიტეტის გამოსამუშავებლად აცრილებში. მას იყენებენ სხვადასხვა დაავადებების პროფილაქტიკისთვის.
ანატოქსინი მიიღება ბაქტერიების ეგზოტოქსინების სპეციალური დამუშავებით, იგი არ ხასიათდება გამოხატული ტოქსიკური მოქმედებით, მაგრამ შეუძლია მოახდინოს ტოქსინის მიმართ ანტისხეულების გამომუშავების ინდუცირება.
ჩვეულებრივ, ანატოქსინები ეს პრეპარატებია, რომელსაც ამზადებენ გაწმენდილი კონცენტირებული ხსნარების სახით. სტაფილოკოკური ანატოქსინი სწორედ ასეთია.
მისი გამოყენება რეკომენდებულია არა მხოლოდ ინფექციის პროფილაქტიკის მიზნით, არამედ იმუნოდეფიციტური მდგომარეობისასაც.
როდესაც ანატოქსინი შეყავთ სისხლში, გამომუშავდება სპეციფიკური ანტისხეულები, ამის შედეგად განმეორებითი ავადობა თითქმის არ ხდება. როგორც მინიმუმი, მოცემული პათოლოგიის განვითარების ალბათობა მნიშვნელოვნად კლებულობს.
აღინიშნება ასევე, პრეპარატის აქტიობა არამონათესავე ანტიგენების მიმართ. ამ მიზეზით, მისი გამოყენება შეიძლება რიგი დაავადებების დროს, რომელიც პროვოცირებულია სხვადასხვა გამომწვევით.
გამოყენების ჩვენება:
მოცემული სამკურნალო საშუალება ნაჩვენებია სპეციფიური იმუნოთერაპიისთვის მწვავე და ქრონიკული სტაფილოკოკური ინფექციების დროს ზრდასრულ პაციენტებში.
უკუჩვენებები:
პრეპარატი უკუნაჩვენებია შემდეგი მდგომარეობებისას:

• არაინფექციური წარმოშობის ქრონიკული დაავადებების გამწვავება;

• მძიმე ალერგიული მდგომარეობა;

• თავის ტვინის ინსულტი;

• ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადები;

• ღვიძლის უკმარისობის გართულებული მდგოამრეობა;

• კუჭქვეშა ჯირკვლისა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის პათოლოგიები;

• ბრონქული ასთმა;

• სტენოკარდია;

• ჰიპერტონული დაავადება (III სტადია);

• ორსულობა;

• ინფარქტის ადრეული სტადია.

გვერდითი მოქმედება:
სტაფილოკოკური ანატოქსინის გამოყენების დროს შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები და შეყვანის ადგილის მტკივნეული შეშუპება.
გარდა ამისა, შესალოა გამოვლინდეს ისეთი გვერდითი რეაქციები, როგორიცაა უღონობა, ტემპერატურის მომატება, საერთო სისუტე, ძირითადი ინფექციის გამწვავება. ამ სიმპტომების გაჩენის შემთხვევაში არ არის მკურნალობის შეწყვეტის აუცილებლობა, თუმცა ზოგ შემთხვევაში სასურველია ინექციებს შორის შუალედების გაზრდა დროებით.
გამოყენების წესი და დოზირება:
პრეპარატი შეიყვანება კანქვეშ, ბეჭის ქვედა კუთხეში; ყოველი ინექცია მონაცვლეობით მარჯვენა და მარცხენა მხარეს. არ შეიძლება წამლის გამოყენება თუ ამპულის მთლიანობა დარღვეულია ან დარღვეული იყო შენახვის პირობები. ამპულის გახსნა და ინექციის გაკეთება უნდა მოხდეს ასეპტიკის წესების ზუსტი დაცვით.
კურსი გათვლილია შვიდ (7) ინქციაზე, 2დღის შუალედით, დოზის თანდათან მატებით. თავდაპირველად შეყავთ 0,1მლ პრეპარტი. ყოველ ჯერზე დოზა იზრდება 0,2მლ-ით; მას შემდეგ რაც მიიღწევა 0,9მლ დოზა, შემდეგი დოზა იქნება 1,2მლ, შემდეგი -1,5მლ.
სწრაფი კლინიკური ეფექტის შემთხვევაში კურსი შეიძლება შემცირდეს 5 ინექციამდე.
ჭარბი დოზირება:
დოზის გადაჭრბებაზე მონაცემები არ არის წარმოდგენილი.
ურთიერთქმედება:
პრეპარტის გამოყენება შესაძლებელია სხვა ზოგად და ადგილობრივ თარაპიასთან ერთად. მაგრამ არ შეიძლება მასთან ერთად იმუნოგლობულინებისა და ანტისტაფილოკოკური პლაზმის გამოყენება.

გაცემის პირობები:

პრეპარატი აფთიაქიდან არ გაიცემა. ის ვრცელდება ამბულატორიული და სტაციონარული ტიპის სამკურნალო დაწესებულებაში.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი უნდა ინახებოდეს მშრალ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ, ბნელ ადგილზე. შენახვის ტემპერატურა -2-8 °С, დაუშვებელია ამპილის გაინვა.
შენახვის ვადა:
2 წელი. ვადის გასვლის შემდეგ დაუშვებელია ამპულის გამოყენება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა
ტაბლეტები 0,32გ:  შეფუთვაში 60 ც.
1 ტაბ.
ზღვის ღრუბელას ექსტრაქტი (SPONGIA MARINA TOSTA IVERTA). . . . . . . . . D6
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი
პოლივიტამინური პრეპარატი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
პრეპარატის მიღებისას სიმაღლეში ზრდა მიმდინარეობს ორგანიზმში ნივთიერებათა ცვლისა და ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მოწესრიგების გზით. პრეპარატი დამზადებულია ბუნებრივ სუბსტანციაზე და მისი მოქმედების მექანიზმი არ არის დაკავშირებული ორგანიზმში არასასურველ ჰორმონულ ცვლილებებთან. სტატურანი ინიშნება 15 წლამდე გოგონებსა და 18 წლამდე ასაკის ვაჟებში. 18 წლის ზემოთ პრეპარატი მიიღება, თუ ორგანიზმში ოსიფიკაციის პროცესი არ არის დასრულებული (რენტგენოლოგიურად დადასტურებულია, რომ გაძვალების ცენტრები არ არის დახურული).
ჩვენებები
სიმაღლეში ზრდის შეფერხება.
დოზირები რეჟიმი
სტატურანი მიიღება კვებამდე 30 წუთით ადრე. 7 წლამდე: 1 ტაბლეტი ერთხელ დღეში. 7 წლის ზემოთ: 2 ტაბლეტი ერთხელ დღეში.
პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია 6 კვირის განმავლობაში, 2 – კვირიანი ინტერვალის შემდეგ სავალდებულოა პრეპარატის მიღების განმეორება ისევ 6 კვირა. საჭიროების შემთხვევაში პრეპარატის მიღების კურსი მეორდება ანალოგიური სქემის მიხედვით. სიმაღლეში ზრდა შეიმჩნევა კურსის ბოლოს ან 2 – კვირიანი შესვენების პერიოდში. ზრდის დინამიკა შეადგენს საშუალოდ 2 სმ-მდე თვეში.
უკუჩვენებები
არ არის გამოვლენილი.
გვერდითი მოვლენები
არ არის დადგენილი.

საერთაშორისო დასახელება:

SIMVASTATIN

მწრმოებელი: SPECIFAR S.A.

მოქმედი ნივთიერება: სიმვასტატინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჰიპოლიპიდემიური საშუალება. ჰმგ-კო A-რედუქტაზას ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

სიმვასტატინი ……………..  20 მგ

ვრცლად სტატიკორი

საერთაშორისო დასახელება:

SIMVASTATIN

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: სიმვასტატინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჰიპოლიპიდემიური საშუალება. ჰმგ-კო A-რედუქტაზას ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 3 ბლისტერი.

1 ტაბ.

სიმვასტატინი ……….     10 მგ

1 ტაბ.

სიმვასტატინი …………    20 მგ

ვრცლად სტატიკორი

საერთაშორისო დასახელება:

SIMVASTATIN

მწრმოებელი: DARNITSA

მოქმედი ნივთიერება: სიმვასტატინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჰიპოლიპიდემიური საშუალება. ჰმგ-კო A-რედუქტაზას ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: კონტურულ შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

სიმვასტატინი ……………   0.01 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, სიმინდის სახამებელი, ბუთილჰიდროქსიტოლუოლი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, გასუფთავებული ტალკი, შემომგარსავი ნივთიერებების ნარევი Tabcoat TC Orange (ჰიპრომელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), საღებავი Sunset Yellow FCF და Tabcoat TC Brown ჰიპრომელოზა, პოლეთილენგლიკოლი, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), რკინის ოქსიდი წითელი (E172).

ფარმაკოლოგიურ თვისებები:

სტატიკორი ჰიპოლიპიდემიური პრეპარატია, რომელიც მიიღება სინთეზური გზით Aspergillus terreus-ის ფერმენტაციის პროდუქტიდან. ორგანიზმში იგი წარმოადგენს არააქტიურ ლაქტონს და განიცდის ჰიდროლიზს, რის შედეგადაც წარმოიქმნება ძირითადი მეტაბოლიტი _ ჰიდროქსიმჟავას წარმოებული, რომელიც აინჰიბირებს ჰმგ-კო A-რედუქტაზას (3-ჰიდროქსი-3-მეთილ-გლუტარილ-კოენზიმ A-რედუქტაზა).

ეს ფერმენტი წარმოადგენს ქოლესტერინის სინთეზის, როგორც საწყისი სტადიის კატალიზატორს, ასევე ამ პროცესის სიჩქარის დამთრგუნველს. იგი ამცირებს სისხლის პლაზმაში საერთო ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდების, დაბალი (დსლპ) და ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (ძდსლპ) რაოდენობას, ხოლო მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (მსლპ) რაოდენობას ზომიერად ზრდის. ამის შედეგად მცირდება შეფარდება დსლპ/მსლპ და საერთო ქოლესტერინი/მსლპ. სიმვასტატინის აქტიური მეტაბოლიტი წარმოადგენს ჰმგ-კო A-რედუქტაზას სპეციფიკურ ინჰიბიტორს. იგი ჰმგ-კო A-სგან მევალონატის წარმოქმნის აქციის კატალიზატორია. რადგან ჰმგ-კო A-ს მევალონატად კონვერსიის პროცესი წარმოადგენს ქოლესტერინის ბიოსინთეზის ადრეულ ეტაპს, ამიტომ პრეპარატის გამოყენება არ იწვევს ორგანიზმში პოტენციურად ტოქსიკური სტეროლების დაგროვებას. გარდა მისა, ჰმგ-კო A ადვილად მეტაბოლიზდება აცეტილ-კო A -მდე, რომელიც მონაწილეობს ორგანიზმში მიმდინარე ბიოსინთეზის მრავალ პროცესში.

პრეპარატი აქვეითებს საერთო ქოლესტერინის და დსლპ-ის დონეს ჰეტეროზიგოტური ოჯახური და არაოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის და შერეული ჰიპერქოლესტერინემიის დროს, როდესაც ქოლესტერინის რაოდენობის მომატება ითვლება რისკის ფაქტორად.

შესამჩნევი თერაპიული ეფექტი მიიღება 2 კვირაში, ხოლო მაქსიმალური ეფექტი _ 4-6 კვირის განმავლობაში. მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში საერთო ქოლესტერინის რაოდენობა უბრუნდება საწყის დონეს, რაც აღინიშნებოდა მკურნალობის დაწყებამდე.

ფარმაკოკინეტიკა:

სტატიკორს ახასიათებს მაღალი ხარისხის აბსორბცია. პერორალურად მიღებისას C_max სისხლის პლაზმაში აღინიშნება დაახლოებით 1.3-2.4 სთ-ის შემდეგ, ხოლო კონცენტრაციის დაახლოებით 90%-ით დაქვეითება ხდება 12 სთ-ის შემდეგ, სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს დაახლოებით 95%-ს. ღვიძლის ქსოვილში შეღწევისას განიცდის `პირველადი გავლის~ ეფექტს. ჰიდროლიზდება აქტიური წარმოებულის _ ბეტა-ჰიდროქსიმჟავას წარმოქმნით; აღმოჩენილია ასევე სხვა აქტიური და არააქტიური მეტაბოლიტები.

აქტიური მეტაბოლიტების T_1/2 შეადგენს 1.9 სთ-ს, გამოიყოფა ძირითადად ფეკალურ მასასთან ერთად (60%) მეტაბოლიტების სახით. დაახლოებით 10-15% გამოიყოფა თირკმელებით არააქტიური მეტაბოლიტების სახით.

ჩვენებები:

გულის იშემიური დაავადების დროს პრეპარატი გამოიყენება:

• ზოგადი სიკვდილიანობის შესამცირებლად, გულის იშემიური დაავადებით გამოწვეული სიკვდილიანობის შემცირების ხარჯზე;
• კორონარული და სისხლძარღვოვანი გართულებების რისკის შესამცირებლად და მიოკარდიუმის ინფარქტის პროფილაქტიკისთვის;
• ინსულტის და თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის გარდამავალი მოშლის რისკის შესამცირებლად;
• კორონარული სისხლის მომარაგების აღსადგენად მიმართული ოპერაციული ჩარევის რისკის შესამცირებლად (აორტო-კორონარული შუნტირება ტრანსლუმინალური კორონარული ანგიოპლასტიკა);
• კორონარული ათეროსკლეროზის პროგრესირების შესაჩერებლად.

ჰიპერქოლესტერინემიის დროს პრეპარატი გამოიყენება:

• საერთო ქოლესტერინის და ქოლესტერინ/დსლპ-ის შეფარდების შესამცირებლად პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიის დროს, როდესაც დიეტოთერაპია და სხვა არამედიკამენტური ღონისძიებები არაეფექტურია;
• კომბინირებული ჰიპერქოლესტერინემიის და ჰიპერტრიგლიცერიდემიის დროს ქოლესტერინის დონის შესამცირებლად, როდესაც ჰიპერქოლესტერინემია წარმოადგენს რისკის ფაქტორს.

მიღების წესი და დოზირება:

სტატიკორის საწყისი დოზა განისაზღვრება პლაზმაში ქოლესტერინის შემცველობის მიხედვით და შეადგენს 5-10 მგ-ს დღე-ღამეში. დოზის მომატების შემთხვევაში უნდა იქნას დაცული 4 კვირიანი ინტერვალი. სტატიკორის სადღეღამისო დოზა, როგორც წესი, შეადგენს 40 მგ-ს. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა _ 80 მგ-ს. ოპტიმალური ეფექტი პაციენტების უმრავლესობაში მიიღწევა პრეპარატის მიღებისას დოზით 20 მგ დღე-ღამეში.

ჰომოზიგოტური მემკვიდრეობით ჰიპერქოლესტერინემიის დროს რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 40 მგ-ს (ერთჯერადად საღამოს) ან 80 მგ-ს სამ მიღებაზე (20 მგ დილით, 20 მგ შუადღისას და 40 მგ საღამოს). არასაკმარისი ეფექტურობისას და/ან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ რისკის ფაქტორის (შაქრიანი დიაბეტი, გადატანილი ინსულტი ან რომელიმე სხვა ცერებრო-ვასკულარული დაავადება, პერიფერიული სისხლძარღვოვანი უკმარისობა და სხვა) არსებობისას, როგორც ჰიპერქოლესტერინემიით, ასევე მის გარეშე, დასაშვებია დოზის გაზრდა 80 მგ-მდე დღე-ღამეში.

გულის იშემიური დაავადების დროს საწყისი დოზა შეადგენს 20 მგ-ს დღე-ღამეში. აუცილებელობის შემთხვევაში დოზას თანდათანობით ზრდიან 4 კვირის განმავლობაში 40 მგ-მდე.

თუ დსლპ-ის შემცველობა 75 მგ/დლ-ზე (1.94 მმოლი/ლ) და საერთო ქოლესტერინის შემცველობა 140 მგ/დლ-ზე (3.6 მმოლი/ ლ) ნაკლებია, საჭიროა დოზის შემცირება.

ხანდაზმული პაციენტები და ასევე პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ მსუბუქი და ზომიერი ხარისხის თირკმლის უკმარისობა, არ საჭიროებენ დოზის შემცირებას.

მძიმე ხარისხის თირკმლის უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი

მიმდინარე დოზის გამოტოვების შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატის მიღება რაც შეიძლება სწრაფად.

თუ შემდეგი დოზის მიღების დროა, დოზის გაორმაგება საჭირო არ არის.

მკურნალობის დაწყებამდე და მის პროცესში პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს ჰიპოქოლესტერინულ დიეტაზე.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატი ხასიათდება კარგი ამტანობით. გვერდითი მოვლენები, როგორც წესი, გარდამავალი ხასიათისაა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: დიარეა, მეტეორიზმი, გულძმარვა, მოვლითი ტკივილები მუცლის არეში, მადის დაქვეითება, გულისრევა, ღებინება. იშვიათად _  ჰეპატიტი, სიყვითლე, ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება, ღვიძლის ცხიმოვანი გადაგვარება, პანკრეატიტი;

ცენტრალური და პერიფერიულ ნერვული სისტემის მხრივ: ასთენიური სინდრომი, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, უძილობა, პარესთეზიები, პერიფერიული ნეიროპათია, დეპრესია, ტრემორი, წონასწორობის  დარღვევა, ფსიქიკური აშლილობა;

საყრდენ–მამოძრავებელი სისტემის მხრივ: მიოპათია, მიალგია, კუნთოვანი სისუსტე ან კრუნჩხვა, რაბდომიოლიზი, ართრალგია;

დერმატოლოგიური რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ქავილი, თმის ცვენა, კანის სიმშრალე, პიგმენტაციის დარღვევა;

მხედველობის ორგანოს მხრივ: მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება, კატარაქტის პროგრესირება, თვალის კუნთების სისუსტე;

ალერგიული რეაქციები: ანგიონევროზული შეშუპება, მგლურასმაგვარი სინდომი, რევმატიული პოლიმიალგია, ვასკულიტი, ჭინჭრის ციება, ფოტოსენსიბილიზაცია, ცხელება, კანის ჰიპერემია;

ჰემატოლოგიური რეაქციები: ანემია, თრომბოციტოპენია, ეოზინოფილია, ედს-ის მომატება;

სხვა: გულისცემის შეგრძნება, დისპნოე, თირკმლის მწვავე უკმარისობა (რაბდომიოლიზის მიერ გამოწვეული), კფკ-ს დონის მომატება, სხეულის მასის მომატება, პოტენციის დაქვეითება.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის შემადგენელი კომპონენტების ან სხვა ჰმგ-კო A–რედუქტაზას ინჰიბიტორების მიმართ;

* ღვიძლის მწვავე და ქრონიკული დაავადებები, შრატის ტრანსამინაზების მომატება დაუდგენელი მიზეზებით;

* ორსულობა და ლაქტაცია;

* პორფირიის დროს უსაფრთხოება დადგენილი არ არის;

* 18 წლის ასაკამდე უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

ორსულობა და ლაქტაცია:

სტატიკორის გამოყენება ორსულობის დროს დაუშვებელია. არ არსებობს მონაცემები სიმვასტატინის გამოყოფის შესახებ დედის რძესთან ერთად, ამიტომ სტატიკორის გამოყენება ლაქტაციის დროს არ არის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული მითითებები:

სტატიკორი სიფრთხილით ინიშნება ქრონიკული ალკოჰოლიზმის დროს;

ანამნეზში ღვიძლის დაავადებების არსებობისას ორგანოს ტრანსპლანტაციის დროს, იმუნოდეპრესანტებით მკურნალობისას (რაბდომიოლიზისა და თირკმლის უკმარისობის განვითარების მომატებული რისკის გამო);

მდგომარეობებისას, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ მძიმე ხარისხის თირკმლის უკმარისობა (მათ შორის არტერიულ ჰიპოტენზია, მძიმედ მიმდინარე მწვავე ინფექციური დაავადები, მძიმე მეტაბოლური და ენდოკრინული დარღვევები, წყლისა და ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევები, ქირურგიული სტომატოლოგიურ ჩარევები, ტრავმები);

დაუდგენელი ეტიოლოგის კუნთოვანი სისუსტისა და მომატებული ტონუსის დროს;

ეპილეფსიის დროს;

18 წლის ასაკამდე.

პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია ღვიძლის ტრანსამინაზების გარდამავალი მომატება. ღვიძლის ფუნქციის კონტროლი ტარდება მკურნალობის დაწყებამდე და რეგულარულად მიმდინარეობს მკურნალობის პროცესში, აგრეთვე პრეპარატის დოზის გაზრდისას. დოზის 80 მგ-მდე მომატებისას აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის კონტროლი ყოველ 3 თვეში ერთხელ. ტრანსამინაზების აქტივობის მდგრადი მომატებისას (3-ჯერ მეტი, ვიდრე თავდაპირველად) პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს.

ჰიპოთირეოზის, ნეფროზული სინდრომის დროს, ქოლესტერინის დონის მომატებისას თავდაპირველად ტარდება ძირითადი დაავადების მკურნალობა.

მიოპათიის განვითარების დროული დიაგნოსტირების მიზნით მკურნალობის დროს რეკომენდებულია კფკ-ს შემცველობის რეგულარული კონტროლი. მიალგიის, მიასთენიის და/ან კფკ-ს აქტივობის მნიშვნელოვანი მომატებისას პრეპარატის მიღებას წყვეტენ. პაციენტმა უნდა აცნობოს ექიმს კუნთოვანი სისტემის მხრივ რაიმე გამოვლინების შესახებ.

თირკმლის მძიმე უკმარისობის დროს სტატიკორით მკურნალობა ტარდება თირკმლის ფუნქციის კონტროლის ქვეშ.

პრეპარატი არ გამოიყენება როდესაც აღინიშნება I, IV და V ტიპის ჰიპერტრიგლიცერიდემია ფრედრიქსონის კლასიფიკაციით.

გრეიფრუტის წვენის მიღებამ შეიძლება გააძლიეროს სტატიკორით გამოწვეული გვერდითი ეფექტების გამოვლენის ხარისხი, ამიტომ მათი ერთდროული გამოყენება მიზანშეწონილი არ არის.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: პრეპარატის მიღება არ ახდენს გავლენას სატრანსპორტო საშუალებებისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე. გამოკვლევების საფუძველზე მიღებული ინფორმაციის თანახმად პრეპარატის მიღებისას იშვიათად ვითარდება თავბრუსხვევა, რამაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს სატრანსპორტო საშუალების და მექანიზმების მართვის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

აღწერილა დოზის გადაჭარბების რამოდენიმე შემთხვევა. კლინიკური თვალსაზრისით რაიმე მნიშვნელოვანი სიმპტომები არ აღინიშნებოდა. მკურნალობა სიმპტომურია: ღებინების გამოწვევა, გააქტივებული ნახშირი, მნიშვნელოვანი სასიცოცხლო ფუნქციების კონტროლი, ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი, შრატში კფკ-ს დონის განსაზღვრა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– სტატიკორის იტრაკონაზოლთან, კეტოკონაზოლთან, ერითრომიცინთან, კლარითრომიცინთან, ტელითრომიცინთან, აივ-პროტეაზას ინჰიბიტორებთან (ინდინავირი, რიტონავირი, ნელფინავირი) და ნეფაზოდონთან ერთდროული გამოყენებისას მცირდება სიმვასტატინის მეტაბოლიტების გამოყოფის სიჩქარე, შედეგად იზრდება მიოპათიის განვითარების რისკი.

– ციკლოსპორინთან, დანაზოლთან, ამიოდარონთან, ვერაპამილთან, დილთიაზემთან სტატიკორის მაღალი დოზით მიღებისას ასევე შესაძლებელია მიოპათიის და რაბდომიოლიზის განვითარება.

– პრეპარატის გამოყენება სხვა ჰიპოლიპიდემიურ პრეპარატებთან, რომლებსაც თავის მხრივ შეუძლიათ გამოიწვიონ მიოპათია მონოთერაპიის დროს  (ჰემიფიბროზილი, სხვა ფიბრატები ან ნიაცინის დიდი დოზა), შესაბამისად იწვევს მიოპათიის განვითარების რისკის ზრდას. სტატიკორის

– ციკლოსპორინთან, ფიბრატებთან და ნიკოტინის მჟავასთან ერთდროული გამოყენებისას პრეპარატის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 10 მგ-ს დღე-ღამეში, ხოლო ამიოდარონთან და ვერაპამილთან ერთდროული გამოყენებისას _ 20 მგ-ს დღე-ღამეში.

სიმვასტატინისა და დიგოქსინის ერთდროული გამოყენება იწვევს სისხლის პლაზმაში დიგოქსინის კონცენტრაციის ზრდას.

– სიმვასტატინისა და არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას შესაძლებელია ანტიკოაგულანტური ეფექტის გაძლიერება. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კუმარინულ ანტიკოაგულანტებს სიმვასტატინით მკურნალობის დაწყებამდე წინასწარ უნდა იქნას განსაზღვრული პროთრომბინის დრო. მკურნალობის დასაწყისში საჭიროა პროთრომბინის დროის მონიტორინგის ხშირი ჩატარება. შემდგომში, როდესაც დადგენილი იქნება პროთრომბინის დროის სტაბილურობა, მონიტორინგი ტარდება იმ ინტერვალით, რაც რეკომენდებულია პაციენტებისათვის, რომლებიც მკურნალობენ არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტებით.

– სტატიკორი ეფექტურია როგორც მონოთერაპიის სახით, ასევე ნაღვლის მჟავას სეკვესტრანტებთან ერთად. პრეპარატი მიღებული უნდა იქნას კოლესტირამინის და კოლესტიპოლის მიღებამდე 1 სთ-ით ადრე ან მათი მიღებიდან 4 სთ-ის შემდეგ. მათი ერთდროული გამოყენების შედეგად შესაძლებელია სტატიკორის ბიოშეღწევადობის დაქვეითება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

NATEGLINIDE

მწარმოებელი: NOVARTIS PHARMA

მოქმედი ნივთიერება: ნატეგლინიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჰიპოგლიკემიური საშუალება პერორალური მიღებისათვის

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 12 და 84 ც.

1 ტაბ.

ნატეგლინიდი …………    60 მგ

1 ტაბ

ნატეგლინიდი …………. 120 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალება, ფენილალანინის წარმოებული, აღადგენს ინსულინის ადრეულ სეკრეციას, რაც იწვევს კვების შემდეგ სისხლში გლუკოზის შემცელობისა და გლიკოზირილირებული Hb შემცირებას. გლუკოზის სტიმულაციის პასუხად ინსულინის ადრეული სეკრეცია – სიცოცხლისათვის მნიშვნელოვანო მექანიზმია, რომელიც უზრუნველყოფს სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის შენარჩუნებას. შაქრიანი დიაბეტის, ტიპი 2, დროს აღინიშნიბა ამ ფაზის დარღვევა ან არ არსებობა, ხოლო ნატეგლიდინის გავლენით – ის აღდგება. ამ მოვლენის მექანიზმი მდგომარეობს სწრაფ, შექცევად და შერჩევით ურთიერთქმედებაში პრეპარატისა კუჭქვეშა ჯირკვლის ბეტა უჯრედების   ატფ–დამოკიდებულ კალიუმის  არხებთან.

განსხვავებით სხვა პერორალური ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებებისაგან იწვევს  ინსულინის გამოხატულ სეკრეციას პირველი 15 წუთში საჭმლის მიღების შემდეგ, რის შემდეგაც წესრიგდება სისხლში გლუკოზის შემცველობის მერყეობა. შემდგომი 3–4 საათის მანზილზე ინსულინის კონცენტრაცია უბრუნდება საწყის მნიშვნელობას, ე.ი. ჰიპერინსულინემია არ ვითარდება, რომელიც გამოიწვევდა უმწვავეს ჰიპოგლიკემიას.

კუჭქვეშა ჯირკვლის ბეტა– უჯრედების მიერ ინსულინის სეკრცია, გამოწვეული ნატეგლინიდით, დამოკიდებულია სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციაზე– მისი შემცირების კვლდაკვალ ინსულინის სეკრეცია მცირდება.საკვების ან დექსტროზის ხსნარის ინფუზია იწვევს ინსულინის სეკრეციის გამოხატულ მომატებას. ნატეგლინიდს შეუძლია სისხლში გლუკოზის დაბალი კონცენტრაციისას უმნიშვნელო გავლენა მოახდინოს ინსულინის სეკრეციაზე, რაც დამატებითი ფაქტორია, მოსალოდნელი ჰიპოგლიკემიის განვითარების (მათ შორის კვების გამოტოვებისას).

ჩვენებები:

შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2, დიეტოთერაპიის უეფექტობისა და ფიზიკური დატვირთვის დროს (მონოთერაპიის და სხვა მექანიზმის ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან კომბინაციისას, მაგალითად მეტფორმითან).

მიღების წესი და დოზირება:

შიგნით, უშუალოდ ჭამის წინ (პრეპარატის მიღებასა და ჭამას შორის შუალედი არ უნდა აჭარბებდეს 30 წთ).

მონოთერაპიისას რეკომენდებული დოზა – 120მგ 3–ჯერ დღეში (საუზმის, სადილის და ვახშმის წინ). თუ სასურველ ეფექტი არ დადგა, ერთჯერადი დოზა იზრდება 180მგ–მდე. დოზირების კორექტირება ხდება გლიკოზილირებული ჰემოგლობინის Hb რეგულარული კონტროლით.

გასათვალისწინებელია, რომ პრეპარატის ეფექტურობის შესაფასებლად ყურადღება ექცევა ჭამის შემდეგ, აგრეთვე ჭამიდან 1–2 სთ–ის შემდეგ  სისხლში გლუკოზის შემცველობას.

კომბინირებული თრაპიისას ნატეგლინადი ინიშნება 120მგ დოზით 3–ჯერ დღეში მეტფორმინთან კომბინაციაში; თუ გლიკოზირილებული ჰემოგლობინის მნიშვნელობა უახლოვდება სასურველს (7.5% ნაკლებს), დოზა შეიძლება დაქვეითდეს 60მგ–მდე 3–ჯერ დღეში.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევისას დოზირების რეჟიმი კორექციას არ საჭიროებს.

განსაკუთრებული მითითებები:

მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი ნატეგლინადის მიღების ფონზე, ისე როგორც სხვა ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებებისა, უფრო მაღალია ხანდაზმულებში, მცირე კვებისას, თირკმელზედას ან ჰიპოფიზის უკმარისობისას.

სისხლში გლუკოზის შემცველობის დაქვეითება შეიძლება პროვოცირებული იყოს ეთანოლის მიღებით, გაძლიერებული ფიზიკური დატვირთვით, ასევე სხვა ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღებით.

ავადმყოფები, რომლებიც მუშაობენ მექანიზმებთან და მართავენ ავტოტრანსპორტს, ყურადღება უნდა მიქციონ ჰიპოგლიკემიის პროფილაქტიკას.

უკუჩვენებები:

ჰიპერმგრძნობელობა;

შაქრიანი დიაბეტი  ტიპი 1;

დიაბეტური კეტოაციდოზი;

ორსულობა, ლაქტაცია.

სიფრთხილით: თირკმელზედა ან ჰიპოფიზური უკმარისობა, ალკოჰოლიზმი, მომატებული ფიზიკური დატვირთვა, კომბინირებული თერაპია ჰიპოგლიკემიური საშუალებებით, ხანდაზმულობა, მცირე კვება.

ბავშვებში და ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული  დარღვევისას პრეპარატის უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შესწავლილი.

გვერდითი მოქმედება:

ჰიპოგლიკემიის სიმტომები (მომატებული ოფლიანობა, კანკალი, თავბრუსხვევა, მადის გაძლიერება, გულისცემის გაძლიერება, გულისრევა, სისუსტე, უძლურება); „ღვიძლის“ტრანსამინაზების აქტიობის გარდამავალი მომატება სისხლში; ალერგიული რეაქციები (გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება).

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: სხვადასხვა სიმძიმით კლინიკურად გამოხატული ჰიპოგლიკემიის პოტენციური გაღრმავების შესაძლებლობა.

მკურნალობა: საშუალო სიმძიმის დროს – დექსტროზის ხსნარის/შაქრის დანიშვნა შიგნით მისაღებად, პრეპარატის დოზის კორექცია და/ან საკვების მიღება;

მძიმე ჰიპოგლიკემიისას, მიმდინარე ნევროლოგიური გამოვლინებით (კომა, კრუნჩხვა) ვენაში შეყავთ დექსტროზის ხსნარი, სიმპტომატური თერაპია.

ჰემოდიალიზი არაეფექტურია პრეპარატის  პლაზმის ცილებთან  მაღალი შეჭიდულობის გამო.

განსაკუთრებული მითითებები:

მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი ნატეგლინადის მიღების ფონზე, ისე როგორც სხვა ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებებისა, უფრო მაღალია ხანდაზმულებში, მცირე კვებისას, თირკმელზედას ან ჰიპოფიზის უკმარისობისას.

სისხლში გლუკოზის შემცველობის დაქვეითება შეიძლება პროვოცირებული იყოს ეთანოლის მიღებით, გაძლიერებული ფიზიკური დატვირთვით, ასევე სხვა ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღებით.

ავადმყოფები, რომლებიც მუშაობენ მექანიზმებთან და მართავენ ავტოტრანსპორტს, ყურადღება უნდა მიქციონ ჰიპოგლიკემიის პროფილაქტიკას.

ურთიერთქმედება:

თრგუნავს ტოლბუტამიდის მეტაბოლიზმს. არ ურთიერთქმედებს ვარფარინთან, დიკლოფენაკთან, ტროგლიტაზონთან და დიგოქსინთან, მეტფორმინთან და გლიბენკლამიდთან. ბეტა– ადრენობლოკატორებს შეუძლიათ ჰიპოგლიკემიის გამოვლენის შენიღბვა. რამდენადაც ნატეგლინიდს აქვს მაღალი სწრაფვა პლაზმის ცილებისადმი, in vitro ცდებში შესწავლილი იქნა მისი ურთიერთქმედება რიგ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ინტენსიურად უკავშირდებიან პლაზმის ცილებს (ფუროსემიდი, პროპრანოლოლი, კაპტოპრილი, ნიკარდიპინი, პრავასტატინი, ვარფარინი, ფენიტოინი, აცეტილსალიცილის მჟავა, გლიბენკალმიდი და მეტფორმინი), ამ დროს კლინიკური მნიშვნელობის ურთიერთქმედება არ იქნა დადგენილი. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (მათ შორის სალიცილატები), მაო–ს ინჰიბიტორები, არასელექტიური ადრენობლოკატორები და ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებები ნეტაგლინადის ეფექტს აძლიერებენ; თიაზიდური დიურეტიკები, გლუკოკორტიკოსტეროიდები, ადრენოსტიმულატორები, თირეოიდული სამკურნალო საშუალებები – აქვეითებენ.

საერთაშორისო დასახელება:

Amlodipine Besilate

მწარმოებელი:

Dr.Reddy,s Laboratories LSD.,ინდოეთი.

შემადგენლობა:

სტამლო-5 მგ:

ყოველი უგარსო ტაბლეტი შეიცავს:

ამლოდიპინ ბესილატს, რომელიც შეესაბამება აქტიური ამლოდიპინის ფუძეს.     5 მგ

სტამლო-10 მგ:

ყოველი უგარსო ტაბლეტი შეიცავს:

ამლოდიპინ ბესილატს, რომელიც შეესაბამება აქტიური ამლოდიპინის ფუძეს.     10 მგ

აღწერილობა:

წარმოადგენს დიჰიდროპირიდინის ჯგუფის კალციუმის ანტაგონისტს, ხანგრძლივი მოქმედებით, რომელიც გამოიყენება ჰიპერტენზიისა და სტენოკარდიის დროს. ის აინჰიბირებს კარდიალურ და გლუვ უჯრედებში კალციუმის იონების ტრანსმემბრანულ მოდინებას.

მოქმედება:

ამლოდიპინის ძირითადი ეფექტები განპირობეულია ვაზოდილატაციით. ამლოდიპინი აქვეითებს პერიფერიულ სისხლძარღვთა რეზისტენტობას რეფლექსური ტაქიკარდიის გამოწვევის გარეშე. ერთჯერადი დღიური დოზით ამლოდიპინი ეფექტურია ჰიპერტენზიის მართვისათვის სისხლის სისტოლური და დიასტოლური წნევის დაქვეითების კონტროლით. გარდა ამისა, ამლოდიპინით მკურნალობის დროს გამოვლენილია თირკმლის სისხლძარღვების დილატაცია, რაც იწვევს გორგლოვანი ფილტარციის სიჩქარის ზომიერ მომატებას. ამლოდიპინი ასევე დოზადამოკიდებული სახით იძლევა მისი ხანგრძლივი გამოყენების შესაძლებლობას პაციენტებში კორონარული არტერიების დაავადებით.

ფარმაკოკინეტიკა:

ამლოდიპინი სწრაფად შეიწოვება ორალური მიღების შემდეგ რომლის დროსაც ამლოდიპინის პიკური პლაზმა კონცენტრაცია მიიღწევა საშუალოდ 7–8 საათში. ერთჯერადი დოზირების შემდეგ მისი ეფექტურობა მერყეობს 52 და 88%-ს შორის, რომელიც უფრო მაღალია კალციუმის არხების სხვა ბლოკატორებით განპირობებულ ეფექტურობასთან შედარებით. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 35.7±6.1 საათს ერთჯერადი პერორალური დოზის მიღების შემდეგ და 44.7±8.6 საათს დღიური დოზირების შემდეგ 14 დღიანი მკურნალობის კურსის დროს.

ჩვენებები:

• ჰიპერტენზია, ქრონიკული და ვაზოსპასტიური ტიპის სტენოკარდიები.

დოზირება:

5-10 მგ ერთხელ დღეში.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპრატში შემავალი კომპონენტების მიმართ.

სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედება:

პოტენციურად საშიში ურთიერთქმედება არ არის აღნიშნული.

პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ნორმალური ფუნქციით ამლოდიპინის ერთდროული გამოყენება ბეტა-ბლოკატორებთან აღწერილია მნიშვნელოვანი გვერდითი ეფექტების გარეშე. ხოლო პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის დარღვევით არ არის მიზანშეწონილი ამლოდიპინის კომბინაცია ბეტა-ბლოკატორებთან და კალციუმის სხვა ანტაგონისტებთან.

სხვა მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება:

დიგოქსინი:

ამლოდიპინისა და დიგოქსინის ურთიერთქმედების არარსებობა დადასტურებული იქნა ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულ საკონტროლო კლინიკური კვლევებით.

ციმეტიდინი:

ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ არ არსებობს რაიმე სახის ურთიერთქმედება ამლოდიპინსა და ციმეტიდინს შორის.

ვარფარინი:

კლინიკური კვლევებით, რომელიც ჩატარდა ჯანმრთელ მოხალისეებში, დადასტურდა, რომ ამლოდიპინი  მნიშვნელოვნად არ ცვლის  ვარფარინის ეფექტს პროთრომბინის დროზე.

საკვები:

საკვები არ ცვლის ამლოდიპინის აბსორბციის ხარისხს და კოეფიციენტს.

შენახვის პირობები:

ინახება მშარალ, გრილ ადგილას.

შენახვის ვადა:

36 თვე.

გაცემის რეჟიმი:

რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

CLOPIDOGREL

მწრმოებელი: GMP, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: კლოპიდოგრელი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ც.

1 ტაბ.

კლოპიდოგრელი ……………..     75 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კლოპიდოგრელი ამორჩევითად აბლოკირებს ადენოზინდიფოსფატის (ადფ) მიერთებას თრომბოციტების შესაბამის რეცეპტორებთან, ასევე _ ადფ-ის მოქმედებით გამოწვეული GPIIb/IIa კომპლექსის აქტივაციას.

კლოპიდოგრელი ასევე აინჰიბირებს სხვა აგონისტებით გამოწვეული თრომბოციტების აგრეგაციას, რაც ადფ-ით გამოთავისუფლებული თრომბოციტების აქტივობის ბლოკადით მიიღწევა.

კლოპიდოგრელი შეუქცევადად უერთდება თრომბოციტების ადფ-რეცეპტორებს და შესაბამისად თრომბოციტები არააქტიურნი ხდებიან ადფ-ის მიმართ მთელი სასიცოცხლო ციკლის განმავლობაში. თრომბოციტების ნორმალური ფუნქციის აღდგენის სისწრაფე შეესაბამება მათი განახლების სისწრაფეს.

თრომბოციტების აგრეგაციის მნიშვნელოვნად დათრგუნვის ეფექტი ვლინდება პრეპარატის მიღების პირველივე დღიდან, იგი ძლიერდება და სტაბილურ მდგომარეობას აღწევს 3-7 დღის შემდეგ.

ყოველდღიურად კლოპიდოგრელის 75 მგ მიღებისას, თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბირების საშუალო მაჩვენებელი 40-60%-ია. თრომბოციტების აგრეგაცია და სისხლდენის დრო საწყის მაჩვენებლებს უბრუნდება პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტიდან საშუალოდ 5 დღის შემდეგ.

კლოპიდოგრელს ახასიათებს კორონაროგამაფართოებელი მოქმედება. სისხლძარღვთა ათეროსკლეროზული დაზიანების დროს, პროცესის ლოკალიზაციის მიუხედავად (ცერებროვასკულური, კარდიოვასკულური თუ პერიფერიული დაზიანება) ხელს უშლის ათეროთრომბოზის განვითარებას.

კლოპიდოგრელი პერორალური მიღების შემდეგ სწრაფად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ღვიძლში განიცდის ბიოტრანსფორმაციას. ძირითადი მეტაბოლიტი, რომელიც პლაზმაში მოცირკულირე შენაერთების 85%-ს შეადგენს, არაქტიურია. აქტიური მეტაბოლიტი კლოპიდოგრელის 2-ოქსი-კლოპიდოგრელამდე დაჟანგვით და მისი შემდგომი ჰიდროლიზით მიიღება. აქტიური მეტაბოლიტი პლაზმაში არ აღინიშნება.

ჩვენებები:

იშემიური დარღვევების პროფილაქტიკა პაციენტებში ათეროსკლეროზული ცვლილებით, მათ შორის:

• მიოკარდიუმის ინფარქტის გადატანის შემდგომ პერიოდში, იშემიური ინსულტის ან პერიფერიული არტერიების დავადებების დროს;
• მწვავე კორონარული სინდრომით შეპყრობილ პაციენტებში ST-სეგმენტის სიმაღლის მომატების გარეშე (არასტაბილური სტენოკარდია ან  მიოკარდიუმის ინფარქტი პათოლოგიური Q კბილის გარეშე) აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინაციაში.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებსა და ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება 75 მგ (1 ტაბლეტი) დღეში ერთხელ, საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.;

მწვავე კორონარული სინდრომით შეპყრობილ პაციენტებში ST სეგმენტის სიმაღლის მომატების გარეშე (არასტაბილური სტენოკარდია ან მიოკარდიუმის ინფარქტი პათოლოგიური Q-კბილის გარეშე) მკურნალობა იწყება ერთჯერადი დოზით 300 მგ (4 ტაბლეტი), შემდეგ გრძელდება 75 მგ (1 ტაბლეტი) დღეში ერთხელ (აცეტილსალიცილის მჟავასთან ერთად).

ვინაიდან აცეტილსალიცილის მჟავას დიდი დოზით გამოყენება სისხლდენის განვითარების მნიშვნელოვან რისკ-ფაქტორს წარმოადგენს, აცეტილსალიცილის მჟავას რეკომენდებულმა დოზამ არ უნდა გაადაჭარბოს 100 მგ-ს.

პრეპარატით მკურნალობა ინფარქტის გადატანის შემდეგ იწყება რამდენიმე დღიდან _ 35 დღის პერიოდში, ხოლო იშემიური ინსულტის შემთხვევაში _ 7 დღიდან 6 თვემდე პერიოდში.

გვერდითი მოვლენები:

სისხლის შემდედებელი სისტემის მხრივ: სისხლჩაქცევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, რომელიც ძალიან იშვიათად მოითხოვს პაციენტის ჰოსპიტალიზაციას, უფრო ხშირად _ ჰემატომები, ჰემატურია ან სისხლჩაქცევა კონიუნქტივაში;

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია;

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: აბდომინალური ტკივილი, დისპეფსია, გასტრიტი, ყაბზობა, ფაღარათი ან გულისრევა;

დერმატოლოგიური რეაქციები: კანზე გამონაყარი, ქავილი;

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, პარესთეზიები;

ღვიძლისა და სანაღვლე სისტემის მხრივ: იშვიათად ღვიძლის ფუნქციური სინჯების ნორმიდან გადახრა;

ძალიან იშვიათად ვლინდება: ბრონქოსპაზმი, ანგიონევროზული შეშუპება, ანაფილაქსიური რეაქცია.

უკუჩვენებები:

* ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები;

* მწვავე სისხლდენა, გამოწვეული პეპტიური წყლულით ან თავის ტვინში სისხლჩაქცევით;

* ჰიპერფიბრინოლიზი;

* კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების ფაზაში;

* არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი;

* ტუბერკულოზი;

* ფილტვის კიბო;

* ორსულობისა და ლაქტაცის პერიოდი;

* 18 წლამდე ასაკის პაციენტები (არ არის დადგენილი უსაფრთხოება და ეფექტურობა);

* პრეპარატის შემადგენელი კომპონენტებისადმი მაღალი მგრძნობელობა;

* პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ღვიძლისა და თირკმელების დააავებების დროს (ღვიძლის ან თირკმლის საშუალო სიმძიმის უკმარისობა),

* ტრავმებისა და ოპერაციის წინა პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄სისხლდენის განვითარებისა და ჰემალოგიური ხასიათის გვერდითი მოვლენების რისკის არსებობის გამო, კლინიკური სიმპტომების გამოვლინებისთანავე საჭირო სისხლისა (თრომბოციტების რაოდენობა, თრომბოციტების ფუნქციური აქტივობის ტესტები და სხვა) და ღვიძლის ფუნქციური აქტივობის ანალიზების ჩატარება.

◄ ქირურგიული ჩარევების წინ კლოპიდოგრელი უნდა მოიხსნას ოპერაციამდე 7 დღით ადრე. პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში სისხლდენის (განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში და თვალშიდა სისხლდენა) რისკით.

◄ პაციენტები ინფორმირებულნი უნდა იყვნენ კლოპიდოგრელით მკურნალობის ფონზე სისხლდენის ნებისმიერი გამოვლინებისთანავე მიმართონ ექიმს.

◄ მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტისა (პათოლოგიური Q-კბილით) და იშემიური ინსულტის დროს კლოპიდოგრელით მკურნალობის დაწყება დაავადების მწვავე პერიოდში არ არის რეკომენდებული.

◄ აცეტილსალიცილის მჟავა არ მოქმედებს კლოპიდოგრელის ეფექტზე, ხოლო კლოპიდოგრელი ზრდის აცეტილსალიცილის მჟავას მოქმედებას თრომბოციტების კოლაგენ-ინდუცირებულ აგრეგაციაზე. კლოპიდოგრელისა და აცეტილსალიცილის მჟავას ერთდროულად ხანგრძლივი პერიოდით გამოყენების უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.

◄ კლოპიდოგრელი არ ცვლის ჰეპარინის მოთხოვნილებასა და სისხლის შემდედებელ სისტემაზე მის მოქმედებას. ასევე არ ახდენს გავლენას ჰეპარინი კლოპიდოგელის მაინჰიბირებელ ეფექტზე. თუმცა, ამ ორი პრეპარატის ერთდროულად გამოყენების უსაფრთხოება შესწავლილი არ არის და მათი კომბინაცია მოითხოვს სიფრთხილეს.

◄ კლოპიდოგრელისა და ფიბრინოლიზური საშუალებების ერთდროულად გამოყენების უსაფრთხოება დადგენილი არ არის, ამიტომ მათი კომბინაცია მოითხოვს სიფრთხილეს.

◄ კლოპიდოგრელისა და ვარფარინის ერთდროული გამოყენება მოსალოდნელი სისხლდენის განვითარების გამო არ არის რეკომენდებული.

◄ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების (ასას) კლოპიდოგრელთან კომბინაცია მოითხოვს სიფრთხილეს.

◄ კლოპიდოგრელი კლინიკური მნიშვნელობის გავლენას არ ახდენს ატენოლოლზე, ნიფედიპინზე, ფენობარბიტალზე, ციმეტიდინზე, ესტროგენებზე, დიგოქსინზე, თეოფილინზე, ფენიტოინზე, ტოლბუტამიდსა და ანტაციდურ საშუალებებზე.

◄ გლიკოპროტეინ IIb/IIIa ინჰიბიტორებთან ერთად კლოპიდოგრელი სიფრთხილით ინიშნება.

◄ კლოპიდოგრელით მკურნალობის პირველ კვირაში სისხლის ანალიზი ტარდება კლოპიდოგრელისა და აცეტილსალიცილის მჟავას, ასას-ს, ჰეპარინის, გლიკოპროტეინ IIb/IIIa ინჰიბიტორების ან ფიბრინოლიზური საშუალებების კომბინაციის შემთხვევაში. ასევე _ პაციენტებში სისხლდენის რისკით, დაკავშირებული ტრავმებთან, ქირურგიულ ჩარევებსა და სხვა პათოლოგიურ მდგომარეობებთან.

◄ პრეპარატი არ მოქმედებს სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარსა და ყურადღების კონცენტრაციაზე.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის მაღალი დოზით გამოყენებისას არ არის დადგენილი, სერიოზული გვერდითი მოვლენები. გახანგრძლივებული სისხლდენის დროის სწრაფი კორექციის მიზნით, რეკომენდებულია თრომბოციტული მასის გადასხმა. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.

შენახვის პირობები:

პრეპრატი ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი: OMEGA PHARMA, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: პირეტრუმას ექსტრაქტი+პიპერონილის ბუტოქსიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ბოქვენის პედიკულოზის სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

აეროზოლი გარეგანი გამოყენებისათვის:

ბალონში 12 გ

1 ბალონი

პირეტრუმას ექსტრაქტი ………………   160 მგ

პიპერონილის ბუტოქსიდი …………..   320 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ბოქვენის ტილებისა და წილების საწინააღმდეგო საშუალებას. პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი პირეტრინები წარმოადგენენ ნეიროტოქსიურ შხამს მწერებისთვის. მისი მოქმედების მექანიზმი მდგომარეობს მწერების ნერვული უჯრედების მემბრანების კათიონური ცვლის მოშლაში. პიპერონილის ბუტოქსიდი აძლიერებს პირეტრუმის მოქმედებას, ვინაიდან ახდენს მწერების მიერ გამოყოფილი დეტოქსიკაციური ფერმენტების ბლოკირებას.

ჩვენებები:

ბოქვენის პედიკულოზი.

მიღების წესი და დოზირება:

სპრეი-პაქსის ერთჯერადი გამოყენება საკმარისა ბოქვენის ტილებისა და წილების სრული განადგურებისათვის.

გამოყენების წესი:

_ ბალონზე ხანმოკლე ზეწოლით შეასხურეთ პრეპარატი ბოქვენის მთელი თმიანი ზედაპირის სრულ დასველებამდე;

_ დატოვეთ პრეპარატი დასამუშავებელ ზედაპირზე 30 წთ-ის განმავლობაში, შემდეგ დაიბანეთ საპნით და თბილი წყლით.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატმა ზოგიერთ პაციენტებში შეიძლება გამოიწვიოს მეტ-ნაკლებად გამოხატული გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა: კანის გაღიზიანება წვის ან ჩხვლეტის შეგრძნება.

უკუჩვენებები:

ალერგია პრეპარატის ერთ-ერთი კომპონენტის მიმართ.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი შეიცავს აალებად ნივთიერებებს (ბუტანი, პროპანი), ამიტომ არ შეიძლება მისი გამოყენება ცეცხლთან ანდა გავარვარებულ საგნებთან.

უსაფრთხოების ზომები: არ გადაყლაპოთ. პრეპარატის მოხვედრისას თვალში ან ლორწოვან გარსზე აუცილებელია მისი გამორეცხვა წყლის დიდი რაოდენობით. არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება თუ კანზე ნაკაწრები ინფიცირებულია. ასეთ შემთხვევაში რჩევისათვის მიმართეთ ექიმს. რეკომენდებულია დასნებოვნებული პარტნიორების ერთდროული მკურნალობა, ქვედა საცვლების, ლოგინის თეთრეულის და ტანსაცმლის დამუშავება პრეპარატით A-პარი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი უნდა ინახებოდეს ოთახის ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

ბალონი იმყოფება წნევის ქვეშ. დაიცავით მზის სხივების მოხვედრისა და 50⁰C მეტი ტემპერატურის ზემოქმედებისაგან. არ ჩაჩხვლიტოთ და არ დაწვათ თუნდაც ცარიელი ბალონი.