საერთაშორისო დასახელება:

Valsartan/Hydrochlorthiazide

შემადგენლობა:

პრეპარატის ერთი ტაბლეტი შეიცავს

ვალსარტანი ................................... 80 მგ

ჰიდროქლორთიაზიდი ..................  12.5 მგ.

ან პრეპარატის ერთი ტაბლეტი შეიცავს:

ვალსარტანი .................................... 160 მგ

ჰიდროქლორთიაზიდი ..................... 12.5 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსკარმელოზა ნატრიუმი, ჰიდროქსიპროპილცელულოზა, პოლივინილპიროლიდონი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, მაგნიუმის სტეარატი.

მოქმედების მექანიზმი:

კომბინირებული ჰიპოტენზიური საშუალება (შეიცავს ვალსარტანსა და ჰიდროქლორთიაზიდს), რომლის მოქმედება დამყარებულია შემადგენელი კომპონენტების თერაპიულ ეფექტურობაზე.

ვალსარტანი ანგიოტენზინ-II რეცეპტორების სპეციფიკური ანტაგონისტია. ამორჩევითად აინჰიბირებს AT1 ქვეტიპის რეცეპტორებს, რომელიც პასუხისმგებელია ანგიოტენზინ II-ის ეფექტზე. ვალსარტანი აბლოკირებს ანგიოტენზინით გამოწვეული სისხლძარღვების შევიწროვებასა და ალდოსტერონის გამოყოფას.

პრეპარატის მიღების შემდეგ, პლაზმაში ანგიოტენზინ II-ის გაზრდილმა დონემ შესაძლოა მოახდინოს AT2 რეცეპტორების სტიმულირება, თუმცა ვალსარტანის აფინურობა AT1 რეცეპტორების მიმართ 20000-ჯერ მეტია AT2 რეცეპტორებთან შედარებით.

პრეპარატის ერთჯერადად მიღებისას ჰიპოტენზიური ეფექტი 2 საათში მიიღწევა, მაქსიმუმს აღწევს 4-6 საათში და შენარჩუნებული რჩება 24 საათის განმავლობაში. განმეორებითი დოზირების შემთხვევაში მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი მიიღწევა მკურნალობიდან 2-4 კვირაში და შენარჩუნებული რჩება ხანგრძლივი თერაპიის შემთხვევაში.

პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემთხვევაში არ ვითარდება მოხსნის სინდრომი. პრეპარატი არ მოქმედებს ანგიოტენზინის გარდამქმნელ ფერმენტზე, არ ხდება ბრადიკინინის დეგრადაცია და შესაბამისად, მცირეა ხველის განვითარების რისკი.

ჰიდროქლორთიაზიდი - თიაზიდური დიურეტიკი. დიურეზულ მოქმედებასთან ერთად ამცირებს ცირკულირებადი პლაზმის მოცულობას, რის შედეგადაც იზრდება რენინის აქტივობა, ალდოსტერონის სეკრეცია და შესაბამისად, კალიუმის კარგვა ორგანიზმიდან. ხოლო ვალსარტანთან ერთად კომბინაციაში მცირდება თიაზიდის ზემოქმედებით გამოწვეული კალიუმის დანაკარგი.

პერორალურად მიღებული ვალსარტანი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პრეპარატის ბიოშეღწევადობა 23%-ია. 94-97% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. მიღებული პრეპარატის ნაწილი (70%) გამოიყოფა ფეკალურ მასებთან ერთად, ხოლო 30% შეუცვლელი სახით – შარდთან ერთად.

ჰიდროქლორთიაზიდის მიღებული დოზის 60-80% აბსორბირდება. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია 2 სთ-ში მიიღწევა და მისი მოქმედება 6-15 სთ-მდე გრძელდება. მიღებული დოზის 95% შეუცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმლების საშუალებით.

ჰიდროქლორთიაზიდისა და ვალსარტანის ერთდროული მიღება მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს ამ უკანასკნელის ფარმაკოკინეტიკაზე და აღნიშნული კომბინაციის ეფექტურობაზე.

ჩვენება:

- არტერიული ჰიპერტონიის მკურნალობა;

კო-ვალტანი ინიშნება, როგორც მეორე რიგის არჩევის პრეპარატი, როდესაც მონოთერაპია არაეფექტურია.

უკუჩვენება:

- პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა;

- ორსულობა;

- ღვიძლის ფუნქციის მძიმე ხარისხის დარღვევა, ბილიარული ციროზი და ქოლესტაზი;

- ანურია, თირკმლის ფუნქციის მძიმე ხარისხის დარღვევა (კრეატინინის კლირენსი

- რეფრაქტერული ჰიპოკალიემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალციემია და სიმპტომური ჰიპერურიკემია.

უსაფრთხოების ზომები:

- ელექტროლიტური ბალანსის ცვლილება პლაზმაში.

კო-ვალტანი სიფრთხილით ინიშნება კალიუმის მარილებთან ერთად, კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებთან კომბინაციაში და ასევე ისეთ პრეპარატებთან კომბინაციაში, რომლებიც ზრდიან კალიუმის დონეს სისხლის პლაზმაში (მაგ.: ჰეპარინი). თიაზიდური დიურეტიკებით მკურნალობის პროცესში შესაძლოა განვითარდეს ჰიპოკალემია, ასევე ჰიპონატრემია და ჰიპოქლორემიული ალკალოზი, რის შედეგადაც იზრდება არითმიისა და გლიკოზიგური ინტოქსიკაციის განვითარების რისკი. რეკომენდებულია კალიუმის დონის ხშირი კონტროლი სისხლში.

- ნატრიუმის ან მოცირკულირე სისხლის მოცულობის დეფიციტი ორგანიზმში.

კო-ვალტანით მკურნალობის საწყის ეტაპზე, პაციენტებში ნატრიუმის ან სისხლის მოცირკულირე მოცულობის დეფიციტით, შესაძლოა განვითარდეს კლინიკურად გამოხატული არტერიული ჰიპოტონია. ამიტომ მკურნალობის დაწყებამდე უნდა მოხდეს ნატრიუმისა ან სისხლის მოცირკულირე მოცულობის დეფიციტის კორექცია, როგორიცაა დიურეტიკის დოზის შემცირება. ჰიპოტონიის განვითარების შემთხვევაში პაციენტმა უნდა მიიღოს ჰორიზონტალური მდგომარეობა და საჭიროების მიხედვით მოხდეს ფიზიოლოგიური ხსნარის ი/ვ ინფუზია. არტერიული წნევის დარეგულირების შემთხვევაში შესაძლებელია კო-ვალტანით მკურნალობის გაგრძელება.

- თირკმლის არტერიის სტენოზი.

პრეპარატის უსაფრთხოება თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზის დროს დადგენილი არ არის.

– პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით (>30 მლ/წთ) დოზის კორექციას არ საჭიროებენ.

– პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება, თუმცა არ საჭიროებს დოზის კორექციას, პაციენტებში ქოლესტაზის გარეშე მიმდინარე ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან საშუალო ხარისხის დარღვევის დროს.

– თიაზიდურმა დიურეტიკებმა შესაძლოა გამოიწვიონ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავება, შეცვალონ ორგანიზმის ტოლერანტობა გლუკოზის მიმართ, ასევე ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდებისა და შარდოვანას კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში.

– სხვა ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან ერთდროული მიღებისას შესაძლოა გაძლიერდეს კო-ვალტანის ჰიპოტონური ეფექტი.

– კო-ვალტანის ლითიუმის პრეპარატებთან ერთდროული მიღება აძლიერებს ამ უკანასკნელის ტოქსიურ ეფექტს, ამიტომ მსგავსი კომბინაციების დანიშვნისას რეკომენდებულია ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლი შრატში.

– ვალსარტანის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, როგორიცაა ციმეტიდინი, ვარფარინი, ფუროსემიდი, დიგოქსინი, ატენოლოლი, ინდომეტაცინი, ჰიდროქლორთიაზიდი, ამიოდარონი და გლიბენკლამიდი, კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება გამოვლენილი არ არის.

– კო-ვალტანის ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან (ასას.) - სალიცილის მჟავა და ინდომეტაცინი, ერთდროული მიღებისას შესაძლოა შემცირდეს პრეპარატის დიურეზული და ჰიპოტონური ეფექტი.

ჰიპოკალიემიის რისკი იზრდება კო-ვალტანის ისეთ პრეპარატებთან ერთდროული მიღებისას, როგორიცაა სალურეტიკები, კორტიკოსტეროიდები, ადენოკორტიკოსტეროიდები, ამფოტერიცინი, კარბენოქსოლონი, პენიცილინ G და სალიცილის მჟავას წარმოებულები.

– თიაზიდური დიურეტიკები ზრდიან ალოპურინოლის მიმართ მგრძნობელობას; ამანტადინის გვერდითი მოვლენების გამოვლენის რისკს; აძლიერებენ დიაზოქსიდის ჰიპერგლიკემიურ ეფექტს; ამცირებენ თირკმლების მიერ ციტოტოქსიური პრეპარატების გამოყოფას (როგორიცაა ციკლოფოსფამიდი, მეტოტრექსატი) და შესაბამისად, აძლიერებენ მათ მიელოსუპრესიულ ეფექტს. კო-ვალტანით მკურნალობის ფონზე, შესაძლოა საჭირო გახდეს ინსულინისა და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების დოზის კორექცია.

– მეთილდოფასა და თიაზიდური დიურეტიკების ერთდროული მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს ჰემოლიზური ანემია. ქოლესტირამინი ამცირებს ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვას.

–                    ვიტამინი D ან კალციუმის მარილებთან კო-ვალტანის ერთდროულმა მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს პლაზმაში კალციუმის დონის მატება, ხოლო ციკლოსპორინთან ერთდროული მიღებისას შესაძლოა განვითარდეს ჰიპერურიკემია ან პოდაგრას მსგავსი სიმპტომები.

– კო-ვალტანი სიფრთხილით ინიშნება მექანიკური საშუალებებისა და ავტოტრანსპორტის მართვისას.

დოზის გადაჭარბება:

იშვიათად შესაძლოა განვითარდეს გამოხატული არტერიული ჰიპოტონია.

მკურნალობა: ღებინების ინდუცირება (თუ პრეპარატი მიღებულია მცირე ხნის წინ), ჰიპოტენზიის შემთხვევაში რეკომენდებულია ი/ვ ფიზიოლოგიური ხსნარის ინფუზია. ჰიდროქლორთიაზიდისაგან განსხვავებით, ვალსარტანი არ ექვემდებარება ჰემოდიალიზს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული. ხოლო მკურნალობის პერიოდში პაციენტის დაორსულების შემთხვევაში პრეპარატი რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოიხსნას.

დოზირება და მიღების წესი:

კო-ვალტანის რეკომენდებული დოზაა 1 ტაბლეტი (80 მგ ვალსარტანი / 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდი) ერთხელ დღეში, ყოველდღიურად.

ხოლო პაციენტებს, რომლებიც არტერიული წნევის დასარეგულირებლად საჭიროებენ მეტ დოზას, ენიშნებათ 160 მგ ვალსარტანი/12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდი ერთხელ დღეში, ყოველდღიურად.

მაქსიმალური ჰიპოტენზიური ეფექტი მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 2-4 კვირაში.

პიციენტები თირკმლის მსუბუქი ან საშუალოდ გამოხატული ფუნქციის დარღვევით (კკ >30 მლ/წთ) დოზის კორექციას არ საჭიროებენ. ასევე, დოზის კორექციას არ საჭიროებენ პაციენტები, ქოლესტაზის გარეშე მიმდინარე არაბილიარული გენეზის ღვიძლის მსუბუქი და საშუალოდ გამოხატული უკმარისობის დროს.

პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებში დადგენილი არ არის.

გვერდითი მოვლენები:

გამოვლენილი გვერდითი ეფექტები სუსტი და გარდამავალი ხასიათისაა.

ხშირად: თავის ტკივილი, თავბრუს ხვევა, ნაზოფარინგიტი, დაღლილობა, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, ხველა, დიარეა, ართრალგია, წელის ტკივილი, ჭინჭრის ციება და სხვა სახის გამონაყარი, უმადობა, გულისრევა, ღებინება, კრეატინინისა და აზოტის დონის მატება, პოსტურალური ჰიპოტენზია, რომლის გამოვლენის რისკი იზრდება ალკოჰოლური, სედატიური და სანარკოზე საშუალებებთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში.

იშვიათად: კუჭის ტკივილი, შფოთვა, ართრიტი, ასთენია, ბრონქიტი, ტკივილი გულ-მკერდის არეში, დისპეფსია, პირის სიმშრალე, დისპნოე, ჰიპოტონია, გასტროეზოფაგიტი, შეშუპება, შუა ყურის ანთება, პარესთეზია, ტემპერატურის მატება, ძილიანობა, ტაქიკარდია, საშარდე სისტემის ინფექციები, ვერტიგო, მხედველობის დარღვევები, ფოტოსენსიბილიზაცია, ქოლესტაზი, სიყვითლე, დეპრესია, ჰიპოკალიემია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.

ძალიან იშვიათად: ანგიონევროზული შეშუპება, ქავილი და სხვა სახის ზემგრძნობელობის/ალერგიული რეაქციები, ვასკულიტი, მიალგია, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, სისტემური წითელი მგლურას მსგავსი სიმპტომები, ძვლის ტვინის სუპრესია, ჰემოლიზური ანემია, პანკრეატიტი.

ვარგისიანობა და შენახვის პირობები:

პრეპარატის ვარგისიანობის ვადაა 3 წელი, ინახება არაუმეტას 30°C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, მშრალ, ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

ექიმის რეცეპტით!

- ალოპურინოლის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის რეაქციების სიხშირის გაზრდა, ამანტადინის გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გაზრდა; დიაზოქსიდის ჰიპერგლიკემიური მოქმედების გაძლიერება; თირკმლებით ციტოსტატური პრეპარატების გამოყოფის შემცირება (მაგალითად, ციკლოფოსფამიდის, მეტოტრექსატის) და მათი მიელოსუპრესორული მოქმედების პოტენცირება.

- თიაზიდური დიურეზულების ბიოშეღწევადობის მომატება აღინიშნება ქოლინობლოკატორების ერთდროული დანიშვნის დროს (მაგალითად, ატროპინის ბიპერიდენის), რაც, როგორც ჩანს, უკავშირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოძრაობითი აქტიურობის შემცირებას და კუჭის შიგთავსის დაცლის შენელებას.

- არსებობს ცნობები ჰემოლიზური ანემიის განვითარების შესახებ თიაზიდური დიურეზულის და მეთილდოფას ერთდროული დანიშვნის დროს. ქოლესტირამინი ამცირებს თიაზიდური დიურეზულების შეწოვას.

თიაზიდური დიურეზულების და D ვიტამინის ან კალციუმის მარილების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია შრატში კალციუმის კონცენტრაციის მომატების პოტენცირება.

- ციკლოსპორინის ერთდროულმა დანიშვნამ შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპერურიკემიის განვითარების რისკის მომატება და პოდაგრის გამწვავების მსგავსი სიმპტომების გაჩენა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: პრეპარტის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ () რომელიც აღნიშნულია შეფუთვაზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

VALSARTAN, HIDROXILTIAZID

მწარმოებელი: NOVARTIS PHARMA AG, შვეიცარია

მოქმედი ნივთიერება: ვალსარტანი+ჰიდროქსილთიაზიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანგიოტენზინ II ანტაგონისტი, დიურეზული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 14 ც.

1 ტაბ.

ვალსარტანი ..........................    80 მგ

ჰიდროქსილთიაზიდი.............   12.5 მგ

1 ტაბ.

ვალსარტანი ..........................     160 მგ

ჰიდროქსილთიაზიდი................   12.5 მგ

1 ტაბ.

ვალსარტანი ...........................  160 მგ

ჰიდროქსილთიაზიდი................  25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

კოლოიდური სილიციუმის ორჟანგი, კროსპოვიდონი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტალკი, ტიტანის ორჟანგი(E171), რკინის წითელი ოქსიდი(E172), რკინის ყვითელი ოქსიდი(E172);

160/12.5 მგ ტაბლეტი არ შეიცავს რკინის ყვითელ ოქსიდს;

160/25 მგ ტაბლეტი დამატებით შეიცავს რკინის შავ ოქსიდს(E172).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ანგიოტენზინ II წარმოადგენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონული სისტემის (რაას) აქტიურ ჰორმონს, რომელიც წარმოიქმნება ანგიოტენზინ I-დან აგფ მონაწლეობით. ანგიოტენზინი II უკავშირდება სხვადასხვა ქსოვილებში უჯრედულ მემბრანებზე განლაგებულ სპეციფიკურ რეცეპტორებს.

მას გააჩნია ფიზიოლოგიური ეფექტების ფართო სპექტრი, რომელშიც პირველ რიგში შედის მისი როგორც უშუალო, ასევე არაპირდაპირი მონაწილეობა არტერიული წნევის რეგულაციაში. წარმოადგენს რა, სისხლძარღვთა შემავიწროვებელ ძლიერ საშუალებას, ანგიოტენზინ II იწვევს პირდაპირ ვაზოსპრესულ ეფექტს. გარდა ამისა, იგი ახდენს ალდოსტერონის სეკრეციის სტიმულაციას და ხელს უწყობს ნატრიუმის შეკავებას.

ვალსარტანი - ანგიოტენზინ II რეცეპტორების აქტიური და სპეციფიკური ანტაგონისტია, რომელიც გამოიყენება შიგნით მისაღებად. იგი არჩევითად მოქმედებს AT₁ რეცეპტორებზე, რომლებიც პასუხისმგებლები არიან ანგიოტენზინ II ცნობილ ეფექტებზე ვალსარტანით AT₁ რეცეპტორების ბლოკადის შედეგად ანგიოტენზინ II-ის შრატისმიერი დონეების გაზრდამ შესაძლებელია გამოიწვიოს თავისუფალი AT₂ რეცეპტორების სტიმულირება, რაც აწონასწორებს AT₁ რეცეპტორების ეფექტს. ვალსარტანი AT₁ რეცეპტორების მიმართ რაიმე გამოხატულ აგონისტურ აქტიურობას არ ამჟღავნებს. AT₁ რეცეპტორებისადმი ვალსარტანის აფინურობა დაახლოებით 20 000-ჯერ მეტია, ვიდრე AT₂ რეცეპტორებისადმი.

ვალსარტანი არ აინჰიბირებს აგფ, რომელიც ცნობილია ასევე კინინაზა II სახელწოდებით, რომელიც გარდაქმნის ანგიოტენზინ I ანგიოტენზინ II-ად და შლის ბრადიკინინს. ბრადიკინინით განპირობებული რაიმე გვერდითი ეფექტები არ აღინიშნება.

კლინიკურ გამოკვლევებში, რომლებშიც ტარდებოდა ვალსარტანის შედარება აგფ-ის ინჰიბიტორთან, მშრალი ხველის განვითარების სიხშირე ნაკლები იყო (p

ვალსარტანი ურთიერთქმედებებში არ შედის და არ აბლოკირებს სხვა ჰორმონების რეცეპტორებს ან იონურ არხებს, რომელთაც დიდი მნიშვნელობა აქვთ გულ-სისხლძარღვთა სისტემის რეგულაციაში. არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულებში ვალსარტანით მკურნალობის დროს აღინიშნება არტერიული წნევის დაქვეითება, რასაც თან არ ახლავს პულსის სიხშირის ცვლილება.

პრეპარატის ერთჯერადი დოზის შიგნით მიღების შემდეგ ავადმყოფთა უმრავლესობაში ანტჰიპერტენზული მოქმედების დაწყება აღინიშნება 2 საათის განმავლობაში, ხოლო არტერიული წნევის მაქსიმალური დაქვეითება - 4-6 საათის განმავლობაში. პრეპარატის მიღების შემდეგ ანტიჰიპერტენზული მოქმედება გრძელდება 24 საათზე მეტ ხანს. პრეპარატის განმეორებითი მიღებისას მიუხედავად მიღებული დოზისა, არტერიული წნევა მაქსიმალურ დაქვეითებას აღწევს ჩვეულებრივ 2-4 კვირის განმავლობაში და აღნიშნულ დონეზე რჩება ხანგრძლივი თერაპიის მსვლელობისას. ჰიდროქლორთიაზიდთან კომბინირებისას ადგილი აქვს არტერიული წნევის დამატებით დაქვეითებას. თიაზიდური დიურეტიკების მოქმედების შეხების წერტილს წარმოადგენს თირკმლის დისტალური კლაკნილი მილაკების ქერქული ნაწილი, სადაც განლაგებულია დიურეზულების მოქმედების მიმართ მაღალმგრძნობიარე რეცეპტორები, და სადაც ხდება NaCl იონების ტრანსპორტის დათრგუნვა. თიაზიდების მოქმედების მექანიზმი უკავშირდება Na⁺Cl^- ტუმბოს დათრგუნვას, რაც, როგორც ჩანს, ხდება Cl^- ტრანსპორტის ადგილის კონკურენციის ხარჯზე. ამის შედეგად, ნატრიუმისა და ქლორის იონების ექსკრეცია დაახლოებით ერთნაირად მატულობს. დიურეზული მოქმედების შედეგად აღინიშნება ცირკულირებადი პლაზმის მოცულობის შემცირება, რის გამოც მატულობს რენინის აქტივობა, ალდოსტერონის სეკრეცია, შარდთან კალიუმის გამოყოფა და, შესაბამისად, კალიუმის კონცენტრაციის შემცირება შრატში. რენინსა და ალდოსტერონს შორის ურთიერთკავშირი ხორცილდება ანგიოტენზინ II, ამიტომ ანგიოტენზინ II-ის რეცეპტორების ანტაგონისტის დანიშვნა შეამცირებს კალიუმის დანაკარგს, რომელიც უკავშირდება თიაზიდური დიურეზულის მიღებას.

ფარმაკოკინეტიკა:

ვალსარტანი: პრეპარატის შიგნით მიღების შემდეგ ვალსარტანი სწრაფად შეიწოვება, თუმცა შეწოვის ხარისხი ვარირებს ფართო საზღვრებში. ბიოშეღწევადობის საშუალო სიდიდე შეადგენს 23%-ს. ვალსარტანის ფარამკოკინეტიკურ მრუდს გააჩნია დაღმავალი მულტიექსპონენციალური ხასიათი (T_1/2 1/2 დაახლოებით 9 სთ).

შესწავლილი დოზების დიაპაზონში ვალსარტანის კინეტიკას აქვს ხაზოვანი ხასიათი. პრეპარატის განმეორებითი მიღებისას კინეტიკური მაჩვენებლების ცვლილებები არ აღნიშნულა. პრეპარატის მიღებისას დღეში ერთხელ კუმულაცია უმნიშვნელოა. პრეპარატის კონცენტრაცია ქალისა და მამაკაცის სისხლის პლაზმაში ერთნაირია.

ვალსარტანი მნიშვნელოვანი ხარისხით (94-97%) უკავშირდება სისხლის შრატის ცილებს, უპირატესად ალბუმინებს. განაწილების წონასწორული მოცულობა დაბალია (დაახლოებით 17 ლ) თირკმლის სისხლმიმოქცევასთან შედარებით (დაახლოებით 30 ლ/სთ), ვალსარტანის პლაზმური კლირენსი შედარებით დაბალია (დაახლოებით 2ლ/სთ). ვალსარტანის განავალთან გამოყოფა შეადგენს 70%-ს (შიგნით მიღებული დოზის სიდიდის); შარდთან გამოიყოფა დაახლოებით 30%. უპირატესად შეუცვლელი სახით.

საკვებთან ვალსარტანის მიღების დროს, მრუდის “კონცენტრაცია - დროს”(AUC) ქვევით მდებარე ფართი მცირდება 48%-ით, თუმცა პრეპარატის მიღებიდან 8 საათის შემედგ ვალსარტანის კონცენტრაციები პლაზმაში, როგორც მისი  მიღებისას უზმოზე, ასევე საკვებთან ერთად, - ერთნაირია. ამასთანავე, მრუდის “კონცენტრაცია - დროს” ფართის შემცირებას თან არ ახლავს თერაპიული ეფექტის კლინიკურად მნიშვნელოვანი დაქვეითება.

ჰიდროქლორთიაზიდი: შიგნით მიღების შემდეგ ჰიდროქლორთიაზიდი სწრაფად შეიწოვება (t_max - დაახლოებით 2 საათი). განაწილებისა და გამოყოფის ფაზებში პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკა გამოისახება ბიექსპონენციალური დაღმავალი მრუდით; საბოლოო ფაზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 6-15 საათს.

დოზების თერაპიულ დიაპაზონში AUC საშუალო სიდიდე პირდაპირ პროპორციულად მატულობს დოზის გაზრდასთან ერთად. განმეორებითი მიღებისას ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება; დღეში ერთხელ მიღების დროს კუმულაცია უმნიშვნელოა.

შიგნით მიღების დროს ჰიდროქლორთიაზიდის ბიოშეღწევადობა შეადგენს 60-80%-ს. გამოიყოფა შარდთან: დოზის 95%-ზე მეტი შეუცვლელი სახით და დაახლოებით 4% - ჰიდროლიზატის - 2-ამინო-4-ქლორო-მ-ბენზენედისულფონამიდის სახით.

ჰიდროქლორთიაზიდის საკვებთან ერთად მიღებისას აღინიშნა მისი სისტემური ბიოშეღწევადობის როგორც მომატება, ასევე დაქვეითება (უზმოზე მისი მიღების შესაბამის მაჩვენებლებთან შედარებით). ამ მაჩვენებლების დიაპაზონი დიდი არ არის და კლინიკურად უმნიშვნელოა.

ვალსარტანი/ჰიდროქლორთიაზიდი: ვალსარტანთან ერთად მიღებისას ჰიდროქლორთიაზიდის ბიოშეღწევადობა კლებულობს დაახლოებით 30%-ით. ჰიდროქლორთიაზიდის მიღება თავის მხრივ, არსებით გავლენას არ ახდენს ვალსარტანის კინეტიკაზე. აღნიშნული ურთიერთქმედება გავლენას არ ახდენს ვალსარტანისა და ჰიდროქლორთიაზიდის კომბინირებული მიღების ეფექტურობაზე. კონტროლირებად კლინიკურ გამოკვლევებში გამოვლინდა მოცემული კომბინაციის გამოხატული ანტიჰიპერტენზული ეფექტი, რომელიც აღემატებოდა ცალკე აღებული თითოეული კომპონენტის ეფექტს, ასევე პლაცებოს ეფექტს.

ფარმაკოკინეტიკა ავადმყოფთა ცალკეულ ჯგუფებში:

ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფები: ხანდაზმული ასაკის ზოგიერთ ავადმყოფთან ვალსარტანის სისტემური ზემოქმედება რამდენადმე უფრო გამოხატულია, ვიდრე ახალგაზრდა ავადმყოფებში. თუმცა იგი კლინიკურად უმნიშვნელოა. არამრავალრიცხოვანი მონაცემები საშუალებას იძლევიან ვივარაუდოთ, რომ ხანდაზმულ ავადმყოფებში (როგორც ჯანმრთელებში, ასევე არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულებში) ჰიდროქლორთიაზიდის სისტემური კლირენსი დაბალია, ვიდრე ჯანმრთელ ახალგაზრდა მოხალისეებში.

ავადმყოფებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით: ავადმყოფებს კრეატინინის კლირენსით 30-70 მლ/წთ, დოზის კორექცია არ ესაჭიროებათ. ამჟამად არა გვაქს მონაცემები კო-დიოვანის გამოყენების შესახებ ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმელების ფუნქციის გამოხატული დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლებია) და იმ ავადმყოფებში, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე. ვალსარტანი ხასიათდება პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხით და ჰემოდიალიზის დროს გამოიყოფა ორგანიზმიდან.

თირკმლებით ჰიდროქლორთიაზიდის გამოყოფა ხდება პასიური ფილტრაციის და აქტიური სეკრეციის გზით თირკმლის მილაკებში. თირკმლების ფუნქციის მდგომარეობა დიდ როლს ასრულებს ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკაში, რაც სავსებით გასაგებია, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ეს პრეპარატი გამოიყოფა მხოლოდ თირკმელებით.

ავადმყოფები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით: ვალსარტანის სისტემური ზემოქმედება ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის სუსტად (n=6) და ზომიერად გამოხატული (n=5) დარღვევებით, 2-ჯერ უფრო მეტია, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში (ფარმაკოკინეტიკური გამოკვლევების შედეგების მიხედვით). ამჟამად არა გვაქვს მონაცემები ვალსარტანის გამოყენების შესახებ ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები.

ღვიძლის დაავადებები არსებით გავლენას არ ახდენენ ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკაზე, ამიტომ მისი დოზების შემცირება საჭირო არ არის.

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობა.

• კო-დიოვანი ნაჩვენებია არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ იმ ავადმყოფთა მკურნალობისათვის, რომლებთანაც ვერ ხერხდება არტერიული წნევის ადექვატური კონტროლი მონოთერაპიის დროს.

მოცემული კომბინაციები, კომპონენტების ფიქსირებული დოზებით, საჭიროა გამოვიყენოთ როგორც არჩევის მეორე რიგის თერაპია.

მიღების წესი და დოზირება:

კო-დიოვანის რეკომენდებული დოზაა 1 ტაბლეტი დღეში ერთხელ ყოველდღიურად.

კლინიკური აუცილებლობიდან გამომდინარე, შესაძლებელია 80 მგ ვალსარტანის და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდის შემცველი ტაბლეტის მიღება, ან ტაბლეტის, რომელიც შეიცავს 160 მგ ვალსარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს, ან ტაბლეტის მიღება, რომელიც შეიცავს 320 მგ ვალსარტანს და 12.5 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია 160 მგ ვალსარტანის და 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდის შემცველი ტაბლეტის მიღება, ან ტაბლეტის, რომელიც შეიცავს 320 მგ ვალსარტანს და 25 მგ ჰიდროქლორთიაზიდს.

ანტიჰიპერტენზული ეფექტი მაქსიმუმს აღწევს მკურნალობის პირველი 2-4 კვირის განმავლობაში. თირკმლის ფუნქციის სუსტად ან ზომიერად გამოხატული დარღვევების მქონე ავადმყოფებთან (კრეატინინის კლირენსი >30მლ/წთ) პრეპარატის დოზის შეცვლა საჭირო არ არის. ასევე საჭირო არ არის პრეპარატის დოზის შეცვლა ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებათ არაბილიარული გენეზის სუსტად ან ზომიერად გამოხატული ღვიძლის უკმარისობა ქოლესტაზის თანხმლები მოვლენების გარეშე.

ბავშვებში კო-დიოვანის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ჯერჯერობით დადგენილი არ არის.

გვერდითი მოვლენები:

არასასურველ მოვლენებს მთლიანობაში ჰქონდა სუსტად გამოხატული და გარდამავალი ხასიათი. 1% სიხშირით და მეტად აღინიშნა ისეთი არასასურველი მოვლენები, როგორიცაა თავის ტკივილ, თავბრუსხვევა, ნაზოფარინგიტი (ფარინგიტისა და რინიტის ჩათვლით), დაღლილობის გრძნობა, სასუნთქი გზების ზედა ნაწილების ინფექციები, ხველა, დიარეა, ართრალგია, ტკივილი ზურგში.

1%-ზე ნაკლები სიხშირით აღინიშნა ისეთი არასასურველი მოვლენები, როგორიცაა ტკივილი მუცელში, მოუსვენრობა, ართრალგია, ართრიტი, ასთენია, ბრონქიტი, მწვავე ბრონქიტი, ტკივილი მკერდში, თავბრუსხვევა, დისპეფსია, ქოშინი, პირის ღრუს სიმშრალე, იმპოტენცია, გასტროენტერიტი, გაძლიერებული ოფლდენა, ჰიპოესთეზია, ჰიპოკალიემია, ჰიპოტონია, გრიპი, უძილობა, კუნთების კრუნჩხვა, კუნთების გაჭიმვა, გულისრევა, ცხვირის გაჭედვა, ტკივილი კისერში, შეშუპება, პერიფერიული შეშუპება, შუა ოტიტი, ტკივილი ფეხში, გულისცემის გახშირება, პარესთეზია, ხახა-სასულეს ტკივილი, პოლაკიურია, ტემპერატურის მომატება, სინუსიტი, ძილიანობა, იოგების დაჭიმვა, ტაქიკარდია, ხმაური ყურებში. შარდგამომყოფი გზების ინფექციები, ვერტიგო, ვირუსული ინფექციები, მხედველობის დარღვევა. ცნობილი არ არის ჰქონდა თუ არა ამ ეფექტებს მიზეზობრივი კავშირი თერაპიასთან.

პოსტმარკეტინგული გამოკვლევების მონაცემებით საკმაოდ იშვიათია ანგიონევროზული შეშუპების, გამონაყრის, ქავილის და ჰიპერმგრძნობელობის/ალერგიის სხვა რეაქციების შემთხვევები, მათ შორის შრატისმიერი დაავადებისა და ვასკულიტების ჩათვლით. არსებობს მონაცემები თირკმლის ფუნქციის დარღვევებისა და მიალგიის ძალზე იშვიათი შემთხვევების შესახებ. ასევე დაფიქსირდა ფილტვის შეშუპების რამოდენიმე შემთხვევა გრანულოციტური ინფილტრაციით და ალვეოლურ მემბრანებში lgG დეპონირებით, გამოწვეული ჰიდროქლორთიაზიდის მიღებით. ფილტვების არაკარდიოგენური შეშუპება შესაძლებელია იმუნოლოგიურად განპირობებული იყოს ჰიდროქლორთიაზიდზე იშვიათი იდიოსინკრაზიული რეაქციით.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ავადმყოფთა 3.7%-ში რომლებიც ღებულობდნენ კო-დიოვანს, შრატში კალიუმის კონცენტრაცია შემცირდა 20%-ზე მეტად (ამ მაჩვენებლის დაქვეითება ავადმყოფთა ჯგუფში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს, შეადგინა 3.1%).

კონტროლირებად კლინიკურ გამოკვლევებში კრეატინინის და სისხლის შარდოვანას აზოტის (BUN) დონეების მომატება აღინიშნა შესაბამისად 1.9% და 14.7% შემთხვევაში, პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ კო-დიოვანს, და 0.4 და 6.3%, შესაბამისად, პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. ნეიტროპენია აღინიშნა 0.1% პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ კო-დიოვანს, 0.4% პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს.

ვალსარტანი: ვალსარტანით მონოთერაპიის კლინიკურ გამოკვლევებში აღნიშნული სხვა გვერდითი ეფექტები, მიუხედავად მათი მიზეზობრივი კავშირისა გამოსაკვლევ პრეპარატთან, გვხვდებოდა 1%-ზე მეტი სიხშირით; 1%-ზე ნაკლები სიხშირით: ლიბიდოს დაქვეითება, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების იშვიათი მომატება.

ჰიდროქლორთიაზიდი: ჰიდროქლორთიაზიდი ფართოდ გამოიყენება მრავალი წლის განმავლობაში, ამასთან, იმაზე მეტი დოზით, რაც შედის კო-დიოვანის შემადგენლობაში. თიაზიდური დიურეტიკებით მონოთერაპიის დროს, მათ შორის ჰიდროქლორთიაზიდით, შესაძლებელია შემდეგი გვერდითი ეფექტები:

წყალ-ელექტროლიტური წონასწორობის დარღვევა და მეტაბოლური პროცესების მოშლა (იხ. “განსაკუთრებული მითითებები”). ხშირად - ჭინჭრის ციება და სხვა სახის გამონაყარი, მადის დაკარგვა, ზომიერად გამოხატული გულისრევა და ღებინება, პოსტურალური ჰიპოტენზია, რომლის გამოხატულება მატულობს ალკოჰოლის, სანარკოზე საშუალებების ან სედატიური საშუალების მიღებისას, იმპოტენცია;

იშვიათად - ფოტოსენსიბილიზაცია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევა, ყაბზობა, დიარეა, ქოლესტაზი ან სიყვითლე, არითმიები, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილის მოშლა, დეპრესია, პარესთეზიები, მხედველობის დარღვევა, თრომბოციტოპენია, ზოგჯერ პურპურით;

ძალიან იშვიათად - ნეკროზული ვასკულიტი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, კანისმიერი რეაქციები, რომლებიც მოგვაგონებენ სისტემურ წითელ მგლურას, ასევე სისტემური წითელი მგლურას კანისმიერი გამოვლინებების გამწვავებას, პანკრეატიტი, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, ძვლის ტვინის დეპრესია, ჰემოლიზური ანემია, მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, დარღვევები სასუნთქი სისტემის მხრივ, მათ შორის პნევმონიტი და ფილტვების შეშუპება.

უკუჩვენებები:

* კო-დიოვანის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* ორსულობა;

- ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები, ბილიარული ციროზი და ქოლესტაზი;

* ანურია, თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი

* რეფრაქტერული ჰიპოკალიემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალციემია და სიმპტომური ჰიპერურიკემია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ანგიოტენზინ II ანტაგონისტების მოქმედების მექანიზმის გათვალისწინებით, არ გამოირიცხება რისკი ნაყოფისათვის. ცნობილია, რომ ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორების მოქმედება საშვილოსნოზე, მათი მიღებისას ორსულობის II და III ტრიმესტრში, იწვევს ნაყოფის დაზიანებას ან სიკვდილს.

თიაზიდური დიურეზულის შეყვანა საშვილოსნოს ღრუში იწვევს თრომბოციტოპენიის განვითარებას ნაყოფში ან ნეონატალურ პერიოდში, ასევე სხვა არასასურველი მოვლენების განვითარებას, რომლებიც აღენიშნებათ შემდგომში მოზრდილებს. არსებობს ცნობები თვითნებური აბორტის, წყალმცირობის და ახალშობილებში თირკმლის დისფუნქციის შესახებ, როდესაც ორსულმა ქალებმა შემთხვევით მიიღეს ვალსარტანი, ამიტომ კო-დიოვანი, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა პრეპარატი, რომელიც უშუალოდ გავლენას ახდენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონული სისტემაზე არ გამოიყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდებში. თუკი ორსულობა გამომჟღავნდა კო-დიოვანით მკურნალობის პერიოდში, საჭიროა პრეპარატის სასწრაფოდ მოხსნა.

* ცნობილი არ არის, აღწევს თუ არა ვალსარტანი დედის რძეში. ჰიდროქლორთიაზიდი აღწევს პლაცენტაში, ასევე გამოიყოფა დედის რძეში. ამიტომ რეკომენდებული არ არის კო-დიოვანის გამოყენება მეძუძურ დედებში.

განსაკუთრებული მითითებები:

შრატის ელექტროლიტების წონასწორობის ცვლილება:

- საჭიროა სიფრთხილე კო-დიოვანის ერთდროული გამოყენებისას კალიუმის მარილებთან, კალიუმშემნახავ დიურეტიკებთან, სუფრის მარილის კალიუმშემცველ შემცველელებთან, ასევე იმ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებმაც შესაძლოა გამოიწვიონ სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის გაზრდა (მაგალითად, ჰეპარინთან).

- არსებობს ცნობები ჰიპოკალიემიის განვითარების შესახებ თიაზიდური დიურეზულებით მკურნალობის დროს. რეკომენდებულია სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის ხშირი კონტროლი.

- თიაზიდური დიურეზულების გამოყენების დროს შესაძლებელია განვითარდეს ჰიპონატრიემია და ჰიპოქლორემიული ალკალოზი. თიაზიდები იწვევენ შარდთან მაგნიუმის ექსკრეციის მომატებას, რამაც შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰიპომაგნიემია.

ორგანიზმში ნატრიუმის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის დეფიციტი.

ავადმყოფებში, რომლებსაც ორგანიზმში აღენიშნებათ ნატრიუმის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის გამოხატული დეფიციტი, მაგალითად, დიურეზულების მაღალი დოზების მიღებისას იშვიათ შემთხვევებში კო-დიოვანით მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია წარმოიქმნას არტერიული ჰიპოტენზია კლინიკური გამოვლინებებით. კო-დიოვანით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ჩატარდეს ორგანიზმში ნატრიუმის შემცველობის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის კორექცია.

ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტი დავაწვინოთ და, საჭიროების მიხედვით ჩავატაროთ ფიზიოლოგიური ხსნარის ინტრავენური ინფუზია. არტერიული წნევის სტაბილიზაციის შემდეგ კო-დიოვანით მკურნალობა შესაძლებელია გაგრძელდეს.

თირკმლის არტერიის სტენოზი:

კო-დიოვანის გამოყენების უსაფრთხოება ავადმყოფებში, თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზით, დადგენილი არ არის.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევები.

თირკმლის ფუნქციის  დარღვევების მქონე ავადმყოფებთან, როდესაც კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 30 მლ/წთ-ზე მეტს, პრეპარატის დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

საჭირო არ არის კო-დიოვანის დოზის შეცვლა ავადმყოფებთან ღვიძლის სუსტად და ზომიერად გამოხატული დარღვევებით ქოლესტაზის მოვლენების არ არსებობისას, თუმცა რეკომენდებულია გარკვეული სიფრთხილე. ღვიძლის დაავადებები არსებითად არ ცვლიან ჰიდროქლორთიაზიდის ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებს.

სისტემური წითელი მგლურა:

არსებობს ცნობები, რომ თიაზიდურმა დიურეზულებმა შესაძლოა გამოიწვიონ სისტემური წითელი მგლურას გამწვავება.

სხვა მეტაბოლური დარღვევები:

თიაზიდურმა დიურეზულებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ გლუკოზის ტოლერანტობის ცვლილება, ასევე სისხლის შრატში ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდებისა და შარდმჟავას კონცენტრაციების მომატება.

ავტომანქანის ტარების და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე გავლენა: კო-დიოვანის, ისევე როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზული საშუალებების დანიშვნის დროს, რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა ავტომობილის ტარებისა და მექანიზმების მართვის დროს.

ჭარბი დოზირება:

ვალსარტანის დოზის გადაჭარბებამ შესაძლოა გამოიწვიოს გამოხატული ჰიპოტენზია, რამაც თავის მხრივ შესაძლებელია გამოიწვიოს ცნობიერების დონის დაქვეითება, გულის უკმარისობა და/ან შოკი. თუკი პრეპარატის მიღებიდან დიდი დრო არ არის გასული, საჭიროა ღებინების გამოწვევა. ჰიპოტენზიის დროს თერაპიის ჩვეული მეთოდით ვენაში ფიზიოლოგიური ხსნარის შეყვანა.

არ შეიძლება ვალსარტანის ორგანიზმიდან გამოდევნა ჰემოდიალიზის დახმარებით, პლაზმის ცილებთან მისი მნიშვნელოვანი შეკავშირების გამო. ამავე დროს ორგანიზმიდან ჰდროქლორთიაზიდის გამოსადევნად ჰემოდიალიზი ეფექტურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- შესაძლებელია ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაძლიერება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენების დროს.

- კალიუმის მარილების, კალიუმშემნახავი დიურეზულების, სუფრის მარილის კალიუმშემცველი შემცვლელების ან ნებისმიერი სხვა სამკურნალო პრეპარატის ერთდროული მიღება, რომლებმაც შესაძლებელია გამოიწვიონ სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის მომატება (მაგალითად, ჰეპარინის), მოითხოვს უსაფრთხოების ზომების დაცვას და სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის ხშირ განსაზღვრას.

- ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული დანიშვნისას აგფ ინჰიბიტორებთან ან თიაზიდურ დიურეზულებთან, აღინიშნა შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის შექცევადი მომატება და ამასთან დაკავშირებით ტოქსიკური მოვლენების გაძლიერება. ვალსარტანის და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული გამოყენების გამოცდილება ჯერჯერობით არ არსებობს, ამიტომ ასეთ შემთხვევაში რეკომენდებულია შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლი.

- კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები აღნიშნული არ ყოფილა ვალსარტანით მონოთერაპიის ჩატარების დროს შემდეგი სამკურნალო საშუალებების გამოყენების ფონზე: ციმეტიდინი, ვარფარინი, ფუროსემიდი, დიგოქსინი, ატენოლოლი, ინდომეტაცინი, ჰიდროქლორთიაზიდი, ამლოდიპინი, გლიბენკლამიდი.

ვინაიდან კო-დიოვანის შემადგენლობაში შედის თიაზიდური დიურეზული, პოტენციურად შესაძლებელია შემდეგი წამლისმიერი ურთიერთქმედებები:

- თიაზიდები იწვევენ კურარესმაგარი მიორელაქსანტების მოქმედების პოტენცირებას; შესაძლებელია კო-დიოვანის თიაზიდური კომპონენტის დიურეზული და ანტიჰიპერტენზული მოქმედების შემცირება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთდროული გამოყენებისას (მაგალითად, სალიცილის მჟავას წარმოებულებთან, ინდომეტაცინთან). თანმხლებმა ჰიპოვოლემიამ შესაძლებელია გამოიწვიოს თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარება.

- ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკი მატულობს სალურეზულების, კორტიკოსტეროიდების, აკტჰ, ამფოტერიცინის, კარბენოქსოლონის, პენიცილინი G და სალიცილის მჟავას წარმოებულების ერთდროული გამოყენების დროს.

- თიაზიდურმა დიურეზულებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ ისეთი არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ჰიპოკალიემია ან ჰიპომაგნიემია, რომლებიც თავის მხრივ, ზრდიან არითმიის განვითარების რისკს გლიკოზიდური ინტოქსიკაციის დროს.

- შესაძლებელია საჭირო გახდეს ინსულინის ან შაქრის დონის დამწევი პერორალური პრეპარატის დოზის კორექცია.

თიაზიდური დიურეტიკების ერთდროულმა დანიშვნამ შესაძლებელია გამოიწვიოს შემდეგი მოვლენები:

გაგრძელება

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ანტიესტროგენული პრეპარატი არასტეროიდული სტრუქტურით. იწვევს ოვულაციის სტიმულირებას; აბლოკირებს ჰიპოთალამუსსა და საკვერცხეებში ლოკალიზებულ ესტროგენულ რეცეპტორებს და უკუკავსირის მეშვეობით აძლიერებს ჰიპოფიზის მიერ გონადოტროპული ჰორმონების სეკრეციას, კერძოდ მალუთეინიზებელი და ფოლიკულომასტიმულირებელი ჰორმონის სეკრეციას.

ფარმაკოკინეტიკა:

შიგნით მიღებისას სწრაფად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. კლოფიტის მიღებიდან 5დღის შემდეგ მიღებული დოზის კუმულაციური გამოყოფა 50%-ია (შარდით 7,8%, ფეკალური მასებით 42,4%), მკურნალობის 31-51 დღეებში შარდითა და ფეკალურ მასებით ყოველდღიურად გამოიყოფა კლოფიტის დოზის 1%-ზე ნაკლები.

საერთაშორისო დასახელება:

CLONIDINUM

მწარმოებელი: DARNITSA

მოქმედი ნივთიერება: კლონიდინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ცენტრალური ალფა-2 ადრენომიმეტიკი; იმიდაზოლინის წარმოებული; ანტიჰიპერტენზიული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

კლონიდინი ............ 0.15 მგ

ვრცლად ქლოფაზოლინი

საერთაშორისო დასახელება:

CLONIDINE

მწარმოებელი: HALYCHPHARM JSC

მოქმედი ნივთიერება: კლონიდინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ცენტრალური ალფა-2 ადრენომიმეტიკი; იმიდაზოლინის წარმოებული; ანტიჰიპერტენზიული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

კლონიდინი ............ 0.75 მგ

ვრცლად კლონიდინი

სახელი, გვარი ^*

მიმართულება ^*
აირჩიე

კლინიკა ^*
აირჩიე

საერთაშორისო დასახელება:

CLOTRIMAZOLE

მწარმოებელი: Medana Pharma S.A., პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: კლოტრიმაზოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკოზური პრეპარატი გარეგანი გამოყენებისათვის.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი გარეგანი გამოყენებისათვის 1%: ფლაკონში 15 მლ

1 მლ 1 ფლ

კლოტრიმაზოლი ....................       10 მგ 150 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

იზოპროპილის მირისტატი, 100 მლ-მდე უწყლო ეთანოლი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კლოტრიმაზოლი წარმოადგენს იმიდაზოლის ჯგუფის სოკოს საწინააღმდგეო საშუალებას გარეგანი გამოყენებისათვის. პრეპარტი მცირე დოზებში ავლენს ფუნგისტატურ მოქმედებას (Epidermophyton spp.,Trichophyton spp., Microsporum spp.). მის მიმართ მგრძნობიარეა საფუარას მსგავსი სოკოები, ობის სოკოები, დიმორფული სოკოები. პრეპარატი მაღალ კონცენტრაციებში ავლენს ფუნგიციდურ, აგრეთვე სუსტად გამოხატულ ანტიბაქტერიულ მოქმედებას.

კანიდან შეწოვა არ აჭარბებს 1%-ს. ლორწოვანიდან - 3%-ს.

ჩვენებები:

• პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის კანდიდოზი;
• ონიქომიკოზი;
• თავის, ტანის, საზარდულის მიდამოს, ხელისგულის და ფეხის ტერფის დერმატომიკოზები;
• ტრიქოფიტია;
• შემომსალტველი ლიქენი და ერითრაზმები.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატის რამდენიმე წვეთი შეიზილება კანის დაზიანებულ უბანზე 2-3-ჯერ დღეში. მწვავე სიმპტომების გაქრობის შემდეგ მკურნალობა გრძელდება 4 კვირის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:

იშვიათად ალერგიული რეაქციები: წვა, ქავილი, კანის გაღიზიანება, ეპიდერმისის აქერცვლა.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი კომპონენტების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა.

პრეპარატის გამოყენება თვალის მიდამოში დაუშვებელია.

განსაკუთრებული მითითებები:

* 11 წლამდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატი გამოიყენება ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.

* ორსულობის პირველ ტრიმესტრში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული. ლაქტაციის პერიოდში ინიშნება სიფრთხილით.

ჭარბი დოზირება:

ჰიპერდოზირება ნაკლებად სავარაუდოა პრეპარატის მცირე აბსორბციის უნარის გამო.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

გარეგანი გამოყენების სოკოს საწინააღმდეგო სხვა საშუალებებთან, ასევე დექსამეტაზონთან ერთდროული გამოყენება ამცირებს პრეპარატის ეფექტს.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბნელ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

საერთაშორისო დასახელება:

CLOMIFENE

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS PLC., უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: კლომიფენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანტიესტროგენული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

კლომიფენ ციტრატი ..........   50 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ჟელატინი, ლაქტოზა, მაგნიუმის სტეარატი, კარტოფილის სახამებელი, სტეარინის მჟავა, ტალკი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კლოსტილბეგიტი ხელს უწყობს ჰიპოთალამუსისა და ჰიპოფიზის მიერ გონადოტროპული ჰორმონების გამოყოფის სტიმულაციას.

ზომიერ ესტროგენულ მოქმედებასთან ერთად, კლოსტილბეგიტს ახასიათებს გამოხატული ანტიესტროგენული ეფექტი. აღნიშნული თვისების გამო პრეპარატი “აძევებს” ბუნებრივ ესტროგენს რეცეპტორებიდან და აქვეითებს უკუკავშირის ეფექტს.

ჩვენებები:

• პრეპარატის აქტიური ნივთიერება ესტროგენების ანტაგონისტია, რომელიც ახდენს ოვულაციის სტიმულირებას.
• გამოიყენება ქალებში უშვილობის ზოგიერთი სახის სამკურნალოდ და ორსულობის ინდუქციისთვის.
• პრეპარატი, ასევე გამოიყენება მენსტრუალური ფუნქციის დარღვევის ზოგიერთი სახის სამკურნალოდ.
• კლოსტილბეგიტი შეიძლება გამოიყენებოდეს ოლიგოსპერმიის სამკურნალოდ.

მიღების წესი და დოზირება:

მკურნალობის ხანგრძლივობა და დოზა მკაცრად ინდივიდუალურია, ვინაიდან ეფექტი დამოკიდებულია საკვერცხეების მგრძნობელობაზე (რეაქტიულობაზე). შენარჩუნებული მენსტრუალური ციკლის შემთხვევაში რეკომენდებულია მკურნალობის დაწყება ციკლის მე-5 დღიდან (ან ადრეული ოვულატორული: ფოლიკულური ფაზის მე-13 დღეს 12 დღეზე ნაკლები ხანგრძლივობით). ამენორეის შემთხვევაში მკურნალობა შეიძლება დაიწყოს ნებისმიერ დღეს.

მკურნალობის I კურსი: 50 მგ 5 დღის განმავლობაში საკვერცხეების რეაქციის კონტროლით, კლინიკური და ლაბორატორიული გამოკვლევების საშუალებით. ჩვეულებრივ, ოვულაცია ხდება ციკლის მე-11 და მე-15 დღეებს შორის.

მკურნალობის II კურსი: მკურნალობის I კურსის წარუმატებლობის შემთხვევაში ინიშნება II კურსი: კლოსტილბეგიტი - 100 მგ ყოველდღიუად 5 დღის განმავლობაში, დაწყებული შემდეგი ციკლის მე-5 დღიდან. ოვულაციის არ არსებობის შემთხვევაში საჭიროა იგივე კურსის განმეორება (100 მგ-ით). 3-თვიანი შესვენების შემდეგ შესაძლებელია დამატებითი 3-თვიანი კურსის ჩატარება დადებითი ეფექტის არ არსებობის შემთხვევაში, მკურნალობის შემდგომ გაგრძელებას არ აქვს აზრი. მკურნალობის I კურსის განმავლობაში მიღებული დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 750 მგ-ს.

საკვერცხეების პოლიკისტოზის სინდრომისას ჰიპერსტიმულაციისადმი ტენდენციის გამო, საწყისი დოზა უნდა იყოს შემცირებული (25 მგ დღე-ღამეში).

პოსტკონტრაცეპტიული ამენორეის შემთხვევაში ინიშნება 50 მგ დღე-ღამეში, ხუთდღიანი კურსი.

ოლიგოსპერმიის დროს ინიშნება 50 მგ დღეში 6 კვირის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:

ხშირი გვერდითი მოვლენები: ალები, გულისრევა, ღებინება, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დაღლილობა, მხედველობის დარღვევა (ფოტოფსიები, მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება, ფოტოფობია), სარძევე ჯირკვლების მტკივნეულობა მენჯისა და მუცლის ღრუს ორგანოების ტკივილი, დისმენორეა, აციკლური სისხლდენა, საკვერცხეების გადიდება.

იშვიათი გვერდითი მოვლენები: ყაბზობა, ფაღარათი, დაღლილობა, დაძაბულობის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, დეპრესია, უძილობა, გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, ალერგიული დერმატიტი, თმის შექცევადი ცვენა, მადის გაძლიერება, წონის მომატება ან დაკლება, საშოს სიმშრალე, შარდის გამოყოფის გაძლიერება ან ხშირი შარდდენა.

ალები წყდება პრეპარატის მოხსნის შემდეგ. შეიძლება აღინიშნებოდეს საკვერცხეების კისტოზური გადიდება, განსაკუთრებით შტეინლევენტალის სინდრომისას. საკვერცხეები შეიძლება გადიდდეს 4-8 სმ-მდე; ასეთ შემთხვევებში საჭიროა სხეულის ბაზალური ტემპერატურის კონტროლი და მკურნალობის შეწყვეტა ტემპერატურის ორფაზიანი მრუდის გამოვლენისას.

ნებისმიერი გვერდითი მოვლენის განვითარების შემთხვევაში, რომელიც არ არის მითითებული ამ ინსტრუქციაში, გთხოვთ მიმართოთ ექიმს ან ფარმაცევტს.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა (ალერგია) პრეპარატის აქტიური ან სხვა რომელიმე კომპონენტის მიმართ;

* ორსულობა;

*ღვიძლის დაავადება ან მისი ფუნქციის მოშლა;

* საკვერცხეების კისტა (საკვერცხეების პოლიკისტოზის სინდრომის გარდა);

* ჰიპოფიზის ფუნქციის დაქვეითება;

* ფარისებრი ჯირკვლის ან თირკმელზედა ჯირკვლიის ფუნქციის დარღვევა;

* გაურკვეველი წარმოშობის სისხლდენა;

* მხედველობის დარღვევა (ახლახან განვითარებული ან აღნიშნული ანამნეზში);

* ახალწარმონაქმნები.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* დაორსულების შემდეგ საჭიროა კლოსტილბეგიტის შეწყვეტა.

კლომიფენი გამოიყოფა დედის რძეში. მისი მიღება ძუძუთი კვების დროს საჭიროებს რისკისა და სარგებელის ზედმიწევნით ანალიზს.

განსაკუთრებული მითითებები:

* საჭიროა ღვიძლის ფუნქციის, ჰორმონალური სტატუსისა და გონადოტროპინების შარდით ექსკრეციის კონტროლი, რეკომენდებულია სრულყოფილი გინეკოლოგიური გამოკვლევა კლოსტილბეგიტის დანიშვნამდე.

* პაციენტმა ექიმის რეკომენდაციით უნდა ჩაიტაროს ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული გამოკვლევები და საკვერცხეების ზომების კონტროლი. ეს საკონტროლო გამოკვლევები მნიშვნელოვანია მკურნალობის ეფექტურობის შესაფასებლად.

* მკურნალობა უნდა წარიმართოს მხოლოდ გინეკოლოგის მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ.

* მუცლის არეში ტკივილის არსებობის შემთხვევაში აუცილებელია ექიმის კონსულტაცია. იგი განსაზღვრავს პრეპარატის შემდგომ მისაღებ დოზას და მკურნალობის ხანგრძლივობას.

* პრეპარატ კლოსტილბეგიტით მკურნალობის წარმატებულად დასრულების შემდეგ შეიძლება დაინიშნოს პროგესტერონი.

* თითო ტაბლეტი შეიცავს ლაქტოზის 100 მგ-ს. ეს უნდა გათვალისწინებულ იქნას ლაქტოზის აუტანლობის შემთხვევაში.

* ტაბლეტები მიიღება დღეში ერთხელ ჭამამდე.

ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვა: მკურნალობის კურსის დასაწყისში შესაძლებელია მხედველობის დაქვეითება, ამიტომ არ არის რეკომენდებული სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვა.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: გულისრევა, ღებინება, ვაზომატორული წამოხურებები, მხედველობის დარღვევა (მხედველობის სიმახვილის დარღვევა, სცინტილირებადი სკოტომა), საკვერცხეების ზომაში მატება და მენჯისა და მუცლის ღრუს ორგანოების ტკივილი.

აქტიური ნივთიერების მოხსნის შემდეგ რეკომენდებულია შემანარჩუნებელი მკურნალობა.

მონაცემები დიალიზის საშუალებით პრეპარატის ორგანიზმიდან გამოდევნის შესახებ არ არის.

კლოსტილბეგიტის მიღების დავიწყებისას: არ შეიძლება ორმაგი დოზის მიღება გამოტოვებული დოზის ასანაზღაურებლად.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

ZUCLOPENTHIXOL

მწარმოებელი: H.LUNDBECK, დანია

მოქმედი ნივთიერება: ზუკლოპენტიქსოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიფსიქოზური (ნეიროლეფსიური) საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ზეთოვანი ხსნარი კუნთქვეშა შეყვანისათვის: 1 მლ შუშის ამპულა 1 ტიპის, შეფუთვაში 1 და 5 ც.

1 მლ

ზუკლოპენტიქსოლის დეკანოატი ..........           200 მგ

საინექციო ზეთოვანი ხსნარი კუნთქვეშა შეყვანისათვის: 1 მლ შუშის ამპულა 1 ტიპის, შეფუთვაში 5 ც.

1 მლ

ზუკლოპენტიქსოლის დეკანოატი .................500 მგ

დამხმარე ნივთიერება: ტრიგლიცერიდები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კლოპიქსოლ დეპო წარმოადგენს ანტიფსიქოზურ საშუალებას (ნეიროლეფსიური), რომელიც ნაწარმოებია თიოქსანტენისგან.

კლოპიქსოლ დეპოს გააჩნია გამოხატული ანტიფსიქოზური და სპეციფიკური შემაკავებელი მოქმედება. არასპეციფიკური სედატიური ეფექტი სუსტდება მკურნალობის დაწყებიდან რამდენიმე კვირაში.

ნეიროლეფსიური საშუალებების ანტიფსიქოზური მოქმედებას, როგორც წესი, უკავშირებენ დოფამინური რეცეპტორების ბლოკადას, რომელიც სავარაუდოდ, იწვევს ჯაჭვურ რეაქციას, რომელშიც ჩართულია სხვა მედიატორული სისტემებიც. კლოპიქსოლ დეპოს სპეციფიკური შემაკავებელი მოქმედება განსაკუთრებით კარგ შედეგებს იწვევს ფსიქოზური ავადმყოფების მკურნალობისას, რომლებსაც აწუხებთ აჟიტაცია, მოუსვენრობა, აგრესიულობა.

კლოპიქსოლ დეპოს თერაპიული მოქმედება გაცილებით პროლონგირებულია კლოპიქსოლთან შედარებით. ეს საშუალებას იძლევა ჩატარდეს კლოპიქსოლ დეპოთი უწყვეტი ანტიფსიქოზური მკურნალობა, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია პაციენტთათვის, რომლებიც არ ასრულებენ ექიმს დანიშნულებას. კლოპიქსოლ დეპო ხელს უშლის ხშირი რეციდივების განვითარებას, რომლებიც დაკავშირებულნი არიან პაციენტის მიერ პერორალური პრეპარატების მიღების შეწყვეტასთან.

ფარმაკოკინეტიკა:

კლოპიქსოლ დეპოს ფარმაკოკინეტიკურმა და კლინიკურმა გამოცდამ აჩვენა, რომ კლოპიქსოლ დეპოს გამოყენება განსაკუთრებით მიზანშეწონილია 2-4 კვირის ინტერვალით. შეყვანის შემდეგ ზუკლოპენტიქსოლის დეკანოატი ფერმანენტურად იხსნება აქტიურ კომპონენტ ზუკლოპენტიქსოლად და დეკანოვის მჟავად. სისხლის შრატში ზუკლოპენტიქსოლი მაქსიმალურ კონცენტრაციას აღწევს ინექციის შემდეგ კვირის ბოლო პერიოდში. ირიბი კონცენტრაცია ექსპონენციალურად კლებულობს გამოყოფის პერიოდთან ერთად, რომელიც უდრის 19 დღეს, რაც ასახავს დეპოსგან განთავისუფლების სისწრაფეს. ზუკლოპენტიქსოლი უმნიშვნელოდ აღწევს პლაცენტარული ბარიერის გავლით და მცირე რაოდენობით გამოიყოფა რძესთან ერთად. მეტაბოლიტებს არ გააჩნიათ ნეიროპელტიკური აქტიობა და გამოიყოფა, ძირითადად განავალთან და ნაწილობრივ შარდთან ერთად.

კლოპიქსოლ დეპოს ფარმაკოკინეტიკური დოზა 200 მგ 2 კვირაში ერთხელ ექვივალენტურია კლოპიქსოლ დეპოს 25 მგ-იანი პერორალური დოზის 2 კვირის განმავლობაში.

ჩვენებები:

• მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენია და სხვა ფსიქოზური მოშლილობები, განსაკუთრებით ჰალუცინაციებთან, პარანოიდულ ბოდვასთან და ცნობიერების მოშლილობასთან ერთად, ასევე აჟიტაციური მდგომარეობისას გაძლიერებული მოუსვენრობისა და აგრესიულობისას.

მიღების წესი და დოზირება:

კლოპიქსოლ დეპო შეიყვანება ღრმად კუნთქვეშ საჯდომის არეში გარე ზემოთა ოთხკუთხედში (ადგილობრივად ადვილად შეითვისება). ინექციებს შორის ინტერვალი და დოზირება უნდა განისაზღვროს ინდივიდუალურად პაციენტის მდგომარეობის შესაბამისად.

კლოპიქსოლ დეპო 200 მგ/მლ: მხარდამჭერი მკურნალობისას დოზირების დიაპაზონი, როგორც წესი, შეადგენს 200-400 მგ (1-2 მლ) ყოველ 2-4 კვირაში. ზოგიერთ პაციენტს შეიძლება დასჭირდეს უფრო დიდი დოზები ან ინექციებს შორის უფრო ხანმოკლე ინტერვალები. თუ კუნთქვეშ შესაყვანი ხსნარის მოცულობა (200 მგ/ მლ) აღემატება 2-3 მლ-ს, მაშინ სასურველია გამოიყენოთ უფრო მაღალი კონცენტრაციის ხსნარი (კლოპიქსოლ დეპო 500 მგ/მლ).

კლოპიქსოლ დეპო 500 მგ/მლ: როგორც წესი შეიყვანება 250-750 მგ (0.5-1.5 მლ) ყოველ 1-4 კვირაში.

კლოპიქსოლით ან კლოპიქსოლ-აკუფაზით პერორალური მკურნალობიდან გადასვლისას კლოპიქსოლ დეპოთი მხარდამჭერ მკურნალობაზე უნდა იხელმძღვანელოთ შემდეგი სქემით: პერორალური კლოპიქსოლიდან კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპოზე გადასვლისას:

დღიური პერორალური დოზა კლოპიქსოლის (მგ) X 8 = კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპო (მგ)-ს 2 კვირაში.

პაციენტებმა უნდა განაგრძონ პერორალურად კლოპიქსოლის მიღება ინექციის შემდგომი პირველი კვირის განმავლობაში, მაგრამ შემცირებული დოზით.

კუნთქვეშა კლოპიქსოლ-აკუფაზიდან კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპოზე გადასვლა:

კლოპიქსოლ-აკუფაზის ბოლო ინექციასთან ერთდროულად უნდა დაინიშნოს კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპო 200-400 მგ (1-2 მლ). კლოპიქსოლ დეპოს განმეორებითი ინექციები უნდა ჩატარდეს 2 კვირაში ერთხელ. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება იქნას გამოყენებული უფრო დიდი დოზები ან ინექციებს შორის ნაკლები ინტერვალები.

გვერდითი მოვლენები:

ნერვული სისტემის მხრივ: შესაძლებელია ექსტრაპირამიდული სიმპტომების განვითარება, განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპზე. უმრავლეს შემთხვევაში ისინი კორიგირდება დოზირების შემცირებით და/ან ანტიპარკინსონური პრეპარატების დანიშვნით. მაგრამ დასახელებული პრეპარატების რეგულარული პროფილაქტიკური გამოყენება არ არის რეკომენდებული. იშვიათ შემთხვევებში ხანგრძლივი თერაპიისას პაციენტს შეიძლება განუვითარდეს დაგვიანებული დისკინეზია. ანტიპარკინსონული პრეპარატები არ აუქმებენ მის სიმპტომებს. რეკომენდებულია დოზირების შემცირება, ან თუ ეს შესაძლებელია, თერაპიის შეწყვეტა.

ფსიქიკური მოქმედების მხრივ: ძილიანობა საწყის სტადიაზე.

ვეგეტატიური ნერვული სისტემისა და გულისა და სისხლძარღვების სისტემის მხრივ: სიმშრალე პირის ღრუში, აკომოდაციის დარღვევა, შარდის შეკავება, ყაბზობა, ტაქიკარდია, ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია და თავბრუსხვევა.

ღვიძლის მხრივ: იშვიათად შეიმჩნევა მცირე ცვლილებები ღვიძლის სინჯებში.

უკუჩვენებები:

* ალკოჰოლით მწვავე მოწამვლა, ბარბიტურატებით და ოპიატებით;

* კომატოზური მდგომარეობა.

* კლოპიქსოლ-დეპო არ უნდა დაენიშნოს ორსულ ქალებს ან ბავშვის ძუძუთი კვების დროს.

სიფრთხილის ზომები: კლოპიქსოლ დეპო სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს კრუნჩხვითი სინდრომით, ქრონიკული ჰეპატიტით და გულის სისხლძარღვების დაავადებების შემთხვევაში.

განსაკუთრებული მითითებები:

ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი (ანს) წარმოადგენს იშვიათ, მაგრამ შესაძლებელ გართულებას ლეტალური შედეგით ნეიროლეფსიურების გამოყენებისას. ანს-ის ძირითად სიმპტომებს წარმოადგენს: ჰიპერტენზია, კუნთების რიგიდობა და ცნობიერების დარღვევა, რომლებსაც თან სდევს ვეგეტატური ნერვული სისტემის (ლაბილური არტერიული წნევა, ტაქიკარდია, გაძლიერებული ოფლიანობა) დისფუნქცია. პრეპარატის მიღების დაუყოვნებელი შეწყვეტის გარდა აუცილებელია გამოყენებულ იქნას სასიცოცხლო ფუნქციის ზოგადი შემანარჩუნებელი ზომები და სიმპტომატური მკურნალობა.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ძილიანობა, ჰიპო- ან ჰიპერთერმია, ჰიპოტენზია, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები, კრუნჩხვები შოკი, კომა.

მკურნალობა: სიმპტომატიური და შემანარჩუნებელი, რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოხდეს კუჭის გამორეცხვა, რეკომენდებულია სორბენტის გამოყენება. უნდა იქნას გამოყენებული ზომები, რომლებიც მიმართული იქნება, სასუნთქი, გულისა და სისხლძარღვების სისტემის მოქმედების მხარდასაჭერად. არ არის სასურველი  ადრენალინის გამოიყენება, რადგანაც ამან შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის შემდგომი დაქვეითება; კრუნჩხვები შეიძლება შეჩერდეს დიაზეპამით, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები კი ბიპერიდენით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

კლოპიქსოლმა შეიძლება გააძლიეროს ალკოჰოლის სედატიური მოქმედება.

ბარბიტურატების და ცენტრალური ნერვული სისტემის სხვა ინჰიბიტორების მოქმედება.

არ არის რეკომენდებული კლოპიქსოლის დანიშვნა გუანეტიდინთან და მსგავსი მოქმედების საშუალებებთან ერთად, რადგანაც ნეიროლეფსიურებმა შეიძლება შეამცირონ მათი ჰიპოტენზიური მოქმედება.

კლოპიქსოლმა შეიძლება დააქვეითოს ლევოდოპისა და სხვა ადრენერგული საშუალებების მოქმედება,

მეტოკლოპრამიდთან და პიპერაზინთან კომბინაცია კი ზრდის ექსტრაპირამიდული სიმპტომების გაზრდის საშიშროებას.

კლოპიქსოლ დეპო შეიძლება შეურიოთ კლოპიქსოლ-აკუფაზას, რომელიც შეიცავს იმავე სახით ზეთს Viscoleo.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: კლოპიქსოლ დეპო 200 მგ/მლ - 3 წელი; კლოპიქსოლ დეპო 500 მგ/კ/ - 4 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.