კარბამაზეპინი – CARBAMAZEPIN – КАРБАМАЗЕПИН

საერთაშორისო დასახელება:

CARBAMAZEPINE

მწარმოებელი: BALKANPHARMA, ბულგარეთი

მოქმედი ნივთიერება: კარბამაზეპინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიეპილეფსიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

კარბამაზეპინი ...............200 მგ

დამხმარე საშუალებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოლივიდონი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, კროსპოვიდონი, გლიცერინი.

ჩვენებები:

პრეპარატი ეფექტურია ეპილეფსიის კეროვანი და გენერალიზებული ყველა ფორმის, მისი ფსიქომოტორული ექვივალენტის და მიოკლონური გულყრების დროს.
იგი მოქმედებს ტკივილის სინდრომზე სამწვერა ნერვის ნევრალგიის, გლოსოფარინგული ნევრალგიის და მტკივნეული ტიკების დროს. ეფექტურია ნევრალგიური ტკივილების tabes dorsalis დროს, ნევრალგიური ტკივილების, რომლებიც დაკავშირებულია მრავლობით სკლეროზთან, მწვავე იდიოპათური ნევრიტის (Guillain-Bare-სინდრომი), დიაბეტური პერიფერიული ნეიროპათიის, ფანტომური ტკივილების არსებობისას, კიდურებში, პოსტტრავმული ნეიროპათიის, ან ნევრალგიის, ჰემიფასციური სპაზმის შემთხვევაში.
პრეპარატს იყენებენ ზოგიერთი ფსიქიური დარღვევის დროს, მათ შორის შიზოაფექტური მდგომარეობების ჩათვლით.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება ჭამის დროს, რადგანაც იწვევს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გაღიზიანებას. თუ მისაღები დოზა გამოტოვებული იქნა, აუცილებელია პრეპარატის მიღება შესაძალებლობის გაჩენის შემთხვევაში, მაგრამ არ შეიძლება დოზის გაორმაგება.

გვერდითი მოვლენების თავიდან ასაცილებლად მკურნალობა იწყება დაბალი დოზით, რომელსაც ზრდიან ყოველ კვირას ადექვატურ დოზამდე. თუ მკურნალობა იწყება სხვა ანტიკონვულსიური თერაპიის ფონზე, საჭიროა მკურნალობა დაიწყოს დაბალი დოზით და იგი თანდათანობით გაიზარდოს. ამავე დროს ამცირებენ სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალების დოზას. გამონაკლისია ფენიტოინი, რომლის დოზას ხანდახან ზრდიან.

შემანარჩუნებელ დოზას ხანდახან ზრდიან, რათა თავიდან ავიცილოთ პრეპარატის დაბალი კონცენტრაცია სისხლში.

რეკომენდებულია დოზის თანდათანობითი შემცირება, რათა არ გაძლიერდეს კრუნჩხვითი შეტევები ეპილეფსიური სტატუსის განვითარებით. ტკივილის სინდრომის დროს, თუ ტკივილი მცირდება, მაშინ დოზას ამცირებენ ერთი თვის განმავლობაში ტკივილის გაქრობამდე.

ეპილეფსიის სამკურნალოდ მკურნალობა იწყება დოზით 100 მგ-დან, ან 200 მგ-დან (1/2 ან 1 ტაბლეტი) 2-ჯერ დღეში, რომელსაც ყოველ კვირას ზრდიან შესაბამისად 100 მგ და 200 მგ დღეში შემანარჩუნებელი დოზის მიღწევამდე. შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 600 მგ-დან 1.6 გ დღეში.

ნევრალგიის დროს - 100 მგ (1/2 ტაბლეტი) 2-ჯერ დღეში, ყოველ კვირას დოზის გაზრდით 200 მგ-მდე, აუცილებლობის შემთხვევაში 12 საათში ერთხელ უმატებენ 100 მგ-ს ტკივილის გაქრობამდე.

როგორც ანტფისიქოზური საშუალება - 200-400 მგ (1-2 ტაბლეტი) დღეში, გაყოფილი თანაბარ მიღებაზე დოზის თანდათანობითი გაზრდით 1.6 გ-მდე დღეში.

ბავშვებში 12-15 წლის ასაკი - დოზა არ უნდა აღემატოს 1 გ დღეში.

15 წლის ასაკი და ზევით - 1.2 გ, ზოგიერთ შემთხვევაში მოზრდილებში - 1.6 გ.

ბავშვებში 6 წლამდე - 10-20 მკ/კგ, გაყოფილი 2-3 მიღებაზე. დოზა იზრდება 100 მგ-ით დღეში, კარგი ტოლერანტობის შემთხვევაში 250-350 მგ-მდე დღეში (დოზა არ უნდა აღემატოს 35 მგ/კგ დღეში).

ბავშვებში 6-12 წლამდე - 100 მგ დღეში, დოზის ყოველკვირეული გაზრდით 100 მგ-ით დღეში მინიმალური სამკურნალო დოზის მიღწევამდე. შემანარჩუნებელი დოზა - 400-800 მგ დღეში. დღიური დოზა შეადგენს 1 გ-ს. შეძლებისდაგვარად პრეპარატი ინიშნება დაყოფილი სახით 3-4 მიღებაზე დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

ხშირად აღინიშნება ძილიანობა, ვერტიგო, ატაქსია, დიპლოპია, გულისრევა, ღებინება, შეშუპება.

შესაძლებელია კრუჩხვების რიცხვის გაზრდა მაღალი დოზების დროს.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;

* ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა;

* სისხლის სურათის გამოხატული ცვლილებების დროს (ანემია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია), ან ანამნეზში მწვავე - გარდამავალი პორფირიის არსებობისას;

* მაო-ს ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის რეკომენდებული ამ დროს პრეპარატის დანიშვნა.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით გამოიყენება:

* ალკოჰოლიზმის (აძლიერებს დეპრესიას, ანელებს პრეპარატის მეტაბოლიზმს), ქცევითი ცვლილებების დროს - ლატენტური ფსიქოზები, მოზრდილებში - აგზნება განსაკუთრებით სხვა პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენებისას;

* შაქრიანი დიაბეტის (შეიძლება ხელი შეუწყოს შაქრის მომატებას სისხლში);

* გლაუკომის (თვალის შიდა წნევის მომატება. მისი სუსტი ანტიქოლინერგული მოქმედების გამო);

* ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას;

* ჰემატოლოგიური რეაქციების შემთხვევაში, რომლებიც გამოწვეულია სხვა პრეპარატებით;

* თირკმელების ფუნქციის დარღვევის;

* შარდის რეტენციის;

* ჰიპონატრიემიის დროს, რომელიც გამოწვეულია ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადექვატური სეკრეცისიის სინდრომით, ან სხვა მდგომარეობით, როგორიცაა: ჰიპოპიტუიტარიზმი, ჰიპოთირეოიდიზმი.

გაფრთხილება და გაფრთხილების ზომები:

პრეპარატი არ გამოიყენება ბავშვებში 6 წლამდე. სიფრთხილით ინიშნება ხანდაზმულ ასაკში.

კარბაპაზეპინის მიერ გამოწვეული ლეიკოპენიის და თრომბოციტოპენიის გამო ავადმყოფებში აღინიშნება ინფექციების განვითარება, სისხლდენები ღრძილებიდან და ჭრილობების შეხორცების შენელება. ამასთან დაკავშირებრით პაციენტებმა უნდა დაიცვან პირის ღრუს მკაცრი ჰიგიენა. შესაძლებელია ფოტომგრძნობელობის განვითარება.

პრეპარატმა შეიძლება იმოქმედოს ზოგიერთ ტესტებზე - ორსულობის, ღვიძლის სინჯებზე, ქოლესტერინზე, ტრიგლიცერიდებზე, პროტეინებზე, თირეოდიულ ჰორმონებზე და სხვა.

ტრანპორტის მართვა და სამუშაოს შესრულება, რომელიც საჭიროებს ყურადღების კონცენტრაციას არ არის რეკომენდებული პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზის დადგენამდე, იმ შემთხვევაში, თუ დაავადება იძლევა ამის საშუალებას (ტკივილის სინდრომი), ავადმყოფებში ეპილეფსიით ეს საქმიანობა შეზღუდულია.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირებისას შეიძლება განვითარდეს სტუპორი, კომა, გაღიზიანება, კრუნჩხვები, სუნთქვის დათრგუნვა, ანურია, ოლიგურია, შარდის რეტენცია, კარდიოვასკულური დარღვევები, მათ შორის ტაქიკარდია, კუნთოვანი სპაზმი, ტიკები, ატაქსია, ატეტოზური მოძრაობები, ოპისტოტონუსი, მიდრიაზი.

პირველი დახმარება ჭარბი დოზირებიას: ღებინების გამოწვევა, კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის და საფაღარათო საშუალებების გამოყენება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

კარბამაზეპინი ურთიერთქმედებს ბევრ სამკურნალო საშუალებასთან.

- მისი ერთდროული გამოყენება სხვა ანტიკონვულსანტებთან (ფენიტოინი, ფენობარბიტალი, ჰიდანტოინი, ვალპროის მჟავა, ვალპროატი, ბარბიტურატები) იწვევს მეტაბოლიზმის ურთიერთგაძლიერებას ღვიძლის მიკროსომული ფერმენტული სისტემების ინდუცირების გამო. ამ შემთხვევაში სწორი მკურნალობის ჩასატარებლად აუცილებელია სისხლში პრეპარატის კონცენტრიციის მონიტორირება დოზის დასადგენად.

- კარბამაზეპინის მეტაბოლიზმი ითრგუნება პროპოქსიფენით, ერითრომიცინით, რაც იწვევს მისი ტოქსიკურობის გაძლიერებას.

- კარბამაზეპინი ზრდის ღვიძლში ქსანტინების მეტაბოლიზმს, რის გამოც იზრდება თეოფილინის ინდექსი. ღვიძლის მიკროსომული ფერმენტული სისტემების ინდუქციის და მეტაბოლიზმის გაძლიერების გამო მცირდება ანტიკოაგულანტების ეფექტი. ამ შემთხვევაში აუცილებელია პროთრომბინული დროის მონიტორირება ზუსტი დოზის დასადგენად.

- პრეპარატი ამცირებს კორტიკოსტეროიდების ეფექტს.

- ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები - დოქსეპინი, ისევე როგორც მაპროტილინი და ჰალოპერიდოლი, ფენოთიაზინები და თიოქსანტანები აძლიერებენ კრუნჩხვების საწინააღმდეგო მოქმედებას, იწვევენ ანტიქოლინერგული ეფექტების პოტენცირებას.

- აცეტამინოფენთან კარბამაზეპინის ერთდროული გამოყენებისას იზრდება ჰეპატოტოქსიკურობის განვითარების რისკი, ისევე როგორც ძლიერდება ციმეტიდინის ტოქსიკურობა.

- კარბამაზეპინის ტოქსიკურობა ძლიერდება მისი კომბინაციით დილთიაზემთან, ვერაპამილთან, ესტროგენულ პრეპარატებთან და კონტრაცეპტულ საშუალებებთან.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისგან დაცულ ადგილას. არ შეიძლება პრეპარატის გაყინვა.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

კაპტოსპესი+H – CAPTOSPES+H – КАПТОСПЕС+H

საერთაშორისო დასახელება:

CAPTOPRIL; HYDROCHLOROTHIAZIDE

მწარმოებელი: SPECIFAR S.A

მოქმედი ნივთიერება: კაპტოპრილი+ჰიდროქლორთიაზიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

კაპტოპრილი ........................ 50 მგ

ჰიდროქლორთიაზიდი .......... 25 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კაპტოპრილი:

კაპტოპრილი წარმოადგენს ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორს. ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტი (აგფ) არის პეპტიდილ დიპეპტიდაზა, რომელიც გარდაქმნის ანგიოტენზინ I-ს ვაზოკონსტრიქციული ეფექტის მქონე ანგიოტენზინ II-ად. აგფ-ს ინჰიბირებით მცირდება ალდოსტერონის სეკრეცია და იზრდება შრატში კალიუმის კონცენტრაცია. რენინის სეკრეციაზე ანგიოტენზინ II-ის ნეგატიური უკუკავშირის მოხსნა იწვევს შრატში პლაზმის რენინის მოქმედების გაზრდას. რადგან აგფ ასევე შლის ვაზოდეპრესორულ პეპტიდს, ბრადიკინინს, მისი ინჰიბირების შედეგად იზრდება მოცირკულირე და ლოკალური კალიკრეინ-კინინური სისტემის მოქმედება (და შესაბამისად პროსტაგლანდინების სისტემის გააქტიურება. სავარაუდოდ ეს მექანიზმი ჩართულია როგორც აგფ-ს ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიურ ეფექტში, ასევე წამლის ზოგიერთ გვერდით მოვლენაში.

ჰიდროქლოროთიაზიდი:

ჰიდროქლოროთიაზიდი არის ბენზოთიადიაზინის დერივატი. უშუალოდ თირკმელზე მოქმედებით, თიაზიდი ზრდის როგორც ნატრიუმის ქლორიდის, ასევე მასთან დაკავშირებულ წყლის ექსკრეციას. თიაზიდები ძირითადად მოქმედებენ თირკმლის ადრეულ დისტალურ ტუბულებზე. ისინი თრგუნავენ სანათურის უჯრედის მემბრანაზე განლაგებულ ელექტრონეიტრალურ Na-Cl- ის კოტრანსპორტერს. კალიუმი და მაგნიუმი გამოიყოფა დიდი რაოდენობით, ხოლო კალციუმი კი პირიქით – მცირე რაოდენობით. ჰიდროქლოროთიაზიდი ამცირებს წყალბადკარბონატის ექსკრეციას, ხოლო ქლორის ექსკრეცია აჭარბებს ნატრიუმის ექსკრეციას. შესაბამისად ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს მეტაბოლური ალკალოზი.

ჰიდროქლოროთიაზიდი აქტიურად გამოიყოფა პროქსიმალურ ტუბულებში. დიურეზული ეფექტი შენარჩუნებულია მეტაბოლური აციდოზის ან ალკალოზის შემთხვევაში.

შეცვლილი ნატრიუმის ბალანსი, პლაზმის მოცულობის ექსტრაცელულარული წყლის მოცულობის შემცირება, თირკმლის სისხლძარღვთა რეზისტენტობის შეცვლა და ადრენალინსა და ანგიოტენზინ II-ზე რეაქციის დაქვეითება არის ის სავარაუდო მექანიზმები, რითაც ჰიდროქლოროთიაზიდები იწვევენ ანტიდიურეზულ ეფექტს.

ფარმაკოკინეტიკა:

კაპტოპრილი:

კაპტოპრილი ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში ამცირებს არტერიულ წნევას პულსის სიხშირის კომპენსაციური გაზრდის გარეშე.

კაპტოპრილის ჰემოდინამიკურ კვლევებში გამომჟღავნდა პერიფერიული არტერიული რეზისტენტობის მნიშვნელოვანი შემცირება. კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები თირკმელში სისხლის მიმოქცევის და გლომერულარული ფილტრაციის სიჩქარის მხრივ არ იქნა დაფიქსირებული.

პაციენტთა უმეტესობაში ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ვლინდება კაპტოპრილის ორალური მიღებიდან 20-30 წთ-ს შემდეგ, ხოლო მაქსიმალური ეფექტი ჩვეულებრივ მიიღწევა 60-90 წთ-ს შემდეგ. კაპტოპრილის განსაზღვრული დოზის მაქსიმალური ეფექტი ჩვეულებრივ ვლინდებოდა 3-4 კვირის შემდეგ.

რეკომენდირებული დღიური დოზის გამოყენებისას ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ასევე გრძელდება ხანგრძლივი თერაპიის დროსაც. კაპტოპრილის მიღების უეცარი შეწყვეტა არ იწვევს არტერიული წნევის სწრაფ და ჭარბ მომატებას (მოხსნის ეფექტი).

ჰიდროქლოროთიაზიდი:

ჰიდროქლოროთიაზიდის ეფექტი (ელექტროლიტების და წყლის ექსკრეცია) ვლინდება 2 სთ-ის შემდეგ, მაქსიმუმს აღწევს 3-6 სთ-ის შემდეგ და გრძელდება 6-12 სთ. ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი ყალიბდება 3-4 დღის შემდეგ და შეიძლება გაგრძელდეს თერაპიის დამთავრებიდან 1 კვირის განმავლობაში.

ჩვენებები:

კაპტოპრილი:

ჰიდროქლოროთიაზიდი:

მიღების წესები და დოზები:

როგორც წესი, ჰიპერტენზიის მკურნალობა უნდა დაიწყოს ერთი ინგრედიენტით და დაბალი დოზის ფარგლებში (ეტაპობრივად).

კაპტო-ჰქთ დენკ 50/25 ფიქსირებული კომბინაციის დანიშვნა გამართლებულია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მანამდე მოხდა ინდივიდუალური წამლების (ე.ი. კაპტოპრილის და ჰიდროქლოროთიაზიდის) ინდივიდუალური დოზის დარეგულირება (ტიტრაცია). თუ კლინიკურად გამართლებულია, შეიძლება მოხდეს მონოთერაპიის კურსიდან გადასვლა ფიქსირებულ კომბინაციაზე.

პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ კომბინირებული მკურნალობა, ნორმალური დღიური დოზა შეადგენს 1/2-1 ტაბლეტს კაპტოპრილი +ჰქთ დენკ 50/25 (რაც ექვივალენტურია კაპტოპრილის 25-50 მგ და ჰიდროქლოროთიაზიდის 12.5-25 მგ-ს).

შენიშვნა:

როდესაც ხდება კაპტოპრილის მონოთერაპიიდან გადასვლა კომბინირებულ კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25 თერაპიაზე, განსაკუთრებით კი ისეთ პაციენტებში ვისაც აღენიშნება დეჰიდრატაციის ნიშნები (მაგ: გულისრევა/ღებინება, მანამდე იღებდნენ შარდმდენებს), მძიმე გულის უკმარისობა, თირკმლისმიერი ჰიპერტონია, მოსალოდნელია ჭარბი ჰიპოტენზიური ეფექტი და სასურველია მათი მონიტორინგი 2 სთ-ის განმავლობაში. დოზა თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 30-60 მლ/წთ-ს და/ან შრატის კრეატინინი აღწევს 1.8 მგ/დლ-მდე) და ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წელზე უფროსები).

დოზა უნდა დარეგულირდეს ყურადღებით (ინდივიდუალური კომპონენტების ტიტრაციით).

კაპტო-ჰქთ-დენკ 50/25-ის მიღება არ არის აუცილებელი ჭამის დროს. დღიური დოზა მიიღება დილას, ერთჯერადი დოზის სახით და უნდა მიაყოლოთ საკმარისი რაოდენობით სითხე (დაახლოებით 1 ჭიქა წყალი). ექიმი წყვეტს, თუ რამდენ ხანს გაგრძელდება მკურნალობა.

გვერდითი მოვლენები:

კარდიოვასკულარული სისტემა:

შემთხვევით, განსაკუთრებით თერაპიის დაწყებისას, ისევე როგორც დეჰიდრატაციის შემთხვევებში (მაგ: ღებინება, ფაღარათი, შარდმდენებით მკურნალობა) გულის უკმარისობის ისტორიის მქონე, ასევე თირკმლისმიერ ჰიპერტონიის მქონე პაციენტებში კაპტო-ჰქთ-დენკ 50/25 დოზის მომატების შემთხვევაში მოსალოდნელია ჭარბი ჰიპოტენზიური ეფექტი (ორთოსტაზი), რომელსაც ახასიათებს ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა თავბრუსხვევა, სისუსტე, მხედველობის დარღევევა, იშვიათად აღინიშნება გონების დაკარგვა (სინკოპე).

ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობისას ხშირია ჰიპოკალემიით გამოწვეული ეკგ ცვლილებები და არითმიები. ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირდა ძლიერ ჰიპოტენზიასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები: ტაქიკარდია, გულის ფრიალი, ტკივილი გულ-მკერდის არეში, სტენოკარდია, გულის ინფარქტი, გარდამავალი იშემიური შეტევა, ცერებრალური აპოპლექსია.

თირკმელი:

თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება ან დარღვევა იშვიათია, მაგრამ ინდივიდუალურ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

იშვიათ შემთხვევებში დაფიქსირდა პროტეინურია, რაც ზოგჯერ თან ახლდა თირკმლის ფუნქციის დარღვევას.

ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობისას გამოვლინდა აბაქტერიული ინტერსტიციული ნეფრიტის ინდივიდუალური შემთხვევები თირკმლის მწვავე უკმარობის განვითარებით.

სასუნთქი სისტემა:

მშრალი გამაღიზიანებელი ხველა და ბრონქიტი ხშირია. იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს გაძნელებული სუნთქვა, სინუსიტი და რინიტი. ასევე შეიძლება იყოს ბრონქიტის, გლოსიტის, პირის სიმშრალის და წყურვილის ერთეული შემთხვევები.

ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირდა კაპტოპრილთან დაკავშირებული ალერგიული ალვეოლიტი (ეოზინოფილური პნევმონია).

ინდივიდუალურ შემთხვევებში, ასევე უეცრად განვითარდა ფილტვის შეშუპება, რასაც თან ახლდა შოკის სიმპტომები. ფიქრობენ, რომ ეს იყო ალერგიული რეაქცია ჰიდროქოროთიაზიდზე.

ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირდა აგფ ინჰიბიტორების შემცველი წამლებით გამოწვეული ანგიონევროზული შეშუპება, რომელიც მოიცავდა ხახას, ხორხს და/ან ენას.

კუჭ-ნაწლავის სისტემა/ღვიძლი:

გულისრევა, კუჭ-ნაწლავის ზედა ტრაქტის ნაწილის მხრივ ჩივილები და მონელების გაძნელება იშვიათია. ასევე იშვიათად შეიძლება განვითარდეს ღებინება, ფაღარათი, ყაბზობა, მადის დაქვეითება, პანკრეატიტი და განსაკუთრებით ქოლეცისტიტი, თუ პაციენტს უკვე გააჩნია ქოლელითიაზი.

იშვიათ შემთხვევაში პაციენტებში, ვინც იტარებდა აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიას, გამოვლინდა სინდრომი, რომელიც იწყება ქოლესტაზური სიყვითლით ღვიძლის ნეკროზამდე (ზოგჯერ ფატალური გამოსავლით).

მისი კავშირი მედიკამენტის მიღებასთან უცნობია.

ინდივიდუალურ შემთხვევებში გამოვლინდა ღვიძლის ფუნქციის, ღვიძლის ანთების და ნაწლავის ობსტრუქციის (ნაწილობრივი და სრული გაუვალობის) შემთხვევები.

კანი და სისხლძარღვები:

კანის ალერგიული რეაქციები, როგორიცაა ეგზანთემა, იშვიათია. იშვიათ შემთხვევებში გამოვლინდა ურტიკარია, ქავილი, ისევე როგორც ტუჩების, სახის და/ან კიდურების ანგიონევროზული შეშუპება.

ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირდა კანის მძიმე რეაქციები, როგორიცაა: მულტიფორმული ერითემა და პემფიგოიდური რეაქციები, წითელი მგლურა (ჰიდროქლოროთიაზიდის გამო). ზემოთ ჩამოთვლილ ცვლილებებთან შეიძლება დაკავშირებული იყოს: სიცხე, მიალგია, ართრალგია, ვასკულიტი, ეოზინოფილია, ლეიკოციტოზი და/ან მომატებული ANA-ს ტიტრი, ან მომატებული ედსი.

იშვიათად, ჰიდროქლოროთიაზიდის მაღალი დოზებით მიღებისას სითხის დაკარგვის შედეგად შეიძლება განვითარდეს თრომბოზი და ემბოლია. განსაკუთრებით შეიძლება განუვითარდეთ ხანდაზმულებს და მათ, ვისაც აწუხებს ვენური სისტემის დაავადებები. ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობისას იშვიათად შეიძლება აღინიშნოს ცრემლდენის დაქვეითება.

ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირდა ფსორიაზისმაგვარი კანის ცვლილებები, ფოტოსენსიტიურობა, წამოწითლება, ოფლიანობა, ალოპეცია, ონიქოლიზისი, გინეკომასტია და რეინოს სინდრომის გაუარესება.

ნერვული სისტემა:

წყლის და ელექტროლიტების დისბალანსით გამოწვეული თავის ტკივილი, დაღლილობა, ძილიანობა, სისუსტე, აპათია იშვიათია. ასევე იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს დეპრესია, თავბრუსხვევა, უძილობა, იმპოტენცია, პარესთეზია, ბალანსის დარღვევა, გონების დაბინდვა, ხასიათის ცვლილებები, ხმაური ყურებში, მხედველობის დაბინდვა, გემოვნების შეგრძნების გარდამავალი დაქვეითება.

ძვალ-სახსროვანი სისტემა:

იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს კუნთების სპაზმი, ჩონჩხის კუნთების სისუსტე, კუნთების ტკივილი და ჰიპოკალემიით გამოწვეული პარეზი.

ლაბორატორიულ-სადიაგნოსტიკო პარამეტრები:

ჰემოგლობინის, ჰემატოკრიტის ან თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება არ არის ხშირი. იშვიათად, განსაკუთრებით თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის, კოლაგენოზით გამოწვეული ვასკულარული დაავადების მქონე პაციენტებში ან მათ, ვინც იტარებს ალოპურინოლის, პროკაინამიდის, ან ზოგიერთი იმუნოსუპრესიული წამლების თანმხლებ თერაპიას, შეიძლება გამოვლინდეს ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, ეოზინოფილია და ინდივიდუალურ შემთხვევებში – აგრანულოციტოზი და პანციტოპენია.

ასევე ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირდა G-6, PDH- ის დეფიციტთან დაკავშირებული ჰემოლიზი/ჰემოლიზური ანემია. თუმცა მისი კავშირი აგფ ინჰიბიტორებთან არ არის დამტკიცებული. იშვიათად, ჰიდროქლოროთიაზიდის კომპონენტს შეუძლია გამოიწვიოს ჰიპოკალემია, ჰიპოქლორემია, ჰიპომაგნიემია, ჰიპერკალცემია, გლუკოზურია და მეტაბოლური ალკალოზი. შრატში დაფიქსირდა შაქრის, ქოლესტეროლის, ტრიგლიცერიდების, შარდოვანას და ამილაზის მაჩვენებლების მომატება. იშვიათ შემთხვევაში, განსაკუთრებით თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტების შრატში შარდოვანას, კრეატინინის და კალიუმის მაჩვენებლები იზრდება, ხოლო ნატრიუმის კონცენტრაცია მცირდება. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში შრატის კალიუმის კონცენტრაცია იზრდება, ასევე შეიძლება მოიმატოს შარდში ცილების ექსკრეციამ. ინდივიდუალურ შემთხვევებში შეიძლება გაიზარდოს ბილირუბინის და ღვიძლის ფერმენტების კონცენტრაცია.

შენიშვნა:

ზემოთ ჩამოთვლილი სისხლის ტესტები რეგულარულად უნდა გადამოწმდეს თერაპიამდე და მკურნალობის დროს.

იმ შემთხვევაში, თუ გამოვლინდა წამლის გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღნიშნული ინსტრუქციაში, აცნობეთ თქვენს ექიმს ან ფარმაცევტს.

უკუჩვენებები:

- მომატებული მგრძნობელობა კაპტოპრილის, თიაზიდების ან სულფონამიდების მიმართ. (შესაძლებელია ჯვარედინი რეაქცია);

- მიდრეკილება ქსოვილთა შეშუპებისკენ (ანგიონევროზული ედემა);

- თირკმლის ფუნქციის მძიმე მოშლა (შრატის კრეატინინი შეადგენს 1.8 მგ/დლ და კრეატინინის კლირენსი

- დიალიზი საჭიროებისას;

- თირკმლის არტერიის შევიწროება;

- ვისაც ჩაუტარდა თირკმლის ტრანსპლანტაცია;

- ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი აორტის ან ორკარიანი სარქველის სტენოზი, რაც ხელს უშლის სისხლის მიმოქცევას ან მარცხენა პარკუჭის სხვა ობსტრუქციული დაავადებები (მაგ: ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათიები).;

- შრატის ალდოსტერონის დონის პირველადი მომატება;

- ღვიძლის მძიმე დისფუნქცია (პრეკომა/ღვიძლისმიერი კომა) ან ღვიძლის პერველადი დაავადება;

- კლინიკურად მნიშვნელოვანი ელექტროლიტების დისბალანსი (ჰიპერკალციემია, ჰიპერნატრიემია, ჰოპოკალიემია);

- ორსულებში, ბავშვებში და მეძუძურებში არ გამოიყენება.

- კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის მიღება ნებადართულია მხოლოდ ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ. განსაკუთრებული სიფრთხილე მართებს პაციენტებს, ვისაც აღენიშნება შემდეგი დაავადებები:

- კლინიკურად მნიშვნელოვანი პროტეინურია (დღეში 1 გრ-ზე მეტი);

- დაქვეითებული იმუნური სისტემა ან კოლაგენოზით გამოწვეული ვასკულარული დაავადება (მაგ. წითელი მგლურა, სკლეროდერმია);

- ერთდროულად იმუნოსუპრესიული პრეპარატების მიღებისას (მაგ. კორტიკოსტეროიდები/ ციტოსტატური საშუალებები, ანტიმეტაბოლიტები) ან ალოპერინოლის, პროკაინამიდის ან ლითიუმის გამოყენებისას;

- პოდაგრა;

- ჰიპოვოლემია;

- ცერებროვასკულარული ცირკულაციის პრობლემები;

- გულის კორონარული დაავავადებები;

- მანიფესტირებული ან ლატენტური შაქრიანი დიაბეტი;

- ღვიძლის დაქვეითებული ფუნქცია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის მკურნალობის დროს ფერტილური ასაკის ქალებში დაორსულება არ შეიძლება. მკურნალობისას საჭიროა ჩასახვის საწინააღმდეგო ზომების მიღება. თუ პაციენტი მაინც დაორსულდა, მან უნდა შეცვალოს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატი და გადავიდეს სხვა, ბავშვისთვის ნაკლებ სარისკო პრეპარატზე, რადგან კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-მა შეიძლება დააზიანოს ნაყოფი, განსაკუთრებით ორსულობის ბოლო 6 თვის განმავლობაში, რასაც შეიძლება ფატალური შედეგიც კი მოჰყვეს.

კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25 გამოიყოფა დედის რძეში.

ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს მკურნალობის დაწყებამდე.

ზეგავლენა მანქანისა და სხვა მექანიზმების მართვაზე:

ამ წამლების მიღებისას აუცილებელია ჩატარდეს რეგულარული სამედიცინო შემოწმება. სხვადასხვა რეაქციებმა ადამიანზე შეიძლება ისე იმოქმედოს, რომ უსაფრთხოდ ვეღარ გააგრძელოს მანქანის ან მექანიზმის მართვა. ყოველივეს განსაკუთრებული ადგილი უკავია მკურნალობის დაწყებისას, პრეპარატის შეცვლის ან ალკოჰოლთან ერთად გამოყენების შემთხვევაში.

განსაკუთრებული მითითებები:

კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის მიღებამდე უნდა შეფასდეს პაციენტის თირკმლის ფუნქცია. წყალმარილოვანი დარღვევები უნდა შესწორდეს თერაპიის დაწყებამდე.

განსაკუთრებით კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის თერაპიის დაწყება აუცილებელია სამედიცინო ზედამხედველობის ქვეშ. ამავე დროს უნდა მოხდეს არტერიული წნევის და ლაბორატორიული სადიაგნოსტიკო პარამეტრების ინტენსიური მონიტორინგი იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ:

- თირკმლის დაქვეითებული ფუნქცია (შრატის კრეატინინი აღწევს 1,8მგ/100 მლ და ან კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 30-60 მლ/წთ-ს);

- თირკმლისმიერი ჰიპერტენზია;

- 65 წელზე უფროსი ასაკი;

- უკვე გამოვლენილი გულის უკმარობა.

შრატის ელექტროლიტების, შრატის კრეატინინის, გლუკოზის მაჩვენებლები, ისევე როგორც სისხლის საერთო ანალიზი მოკლე ხანში აუცილებლად უნდა გადამოწმდეს რისკის მქონე პაციენტებში (თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციის, შაქრიანი დიაბეტის, კოლაგენოზის დროს ვასკულარული დაავადებებისას და ხანდაზმულ პაციენტებში) და მათში, ვინც იღებს იმუნოსუპრესულ და ციტოსტატურ წამლებს ან ალოპურინოლს, პროკაინამიდს, დიგიტალისის გლიკოზიდებს, გლუკოკორტიკოიდებს, საფაღარათო საშუალებებს, ასევე საყურადღებოა მკურნალობის საწყისი პერიოდი.

თუ კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25 თერაპიისას ვლინდება ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა სიცხე, ლიმფური კვანძების შეშუპება და/ან ყელის ტკივილი, აუცილებელია სასწრაფოდ გადამოწმდეს სისხლის ლეიკოციტების რაოდენობა.

კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25 მკურნალობის დროს დიალიზის ან ჰემოფილტრაციის ჩატარება (პოლი აკრილონიტრილი, ნატრიუმ-2-მეთალილსულფონატი) მაღალი ნაკადის მემბრანებით (მაგ: "AN 69") არ შეიძლება, რადგან არსებობს ჰიპერსენსიტიული რეაქციის განვითარების საშიშროება (ანაფილაქსიური რეაქცია), რაც ზოგჯერ დაკავშირებულია ლეტალურ გამოსავალთან. გადაუდებელი დიალიზის ან ჰემოფილტრაციის შემთხვევაში აუცილებელია პროცედურამდე ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების შეცვლა (მაგრამ არა აგფ ინჰიბიტორებით) ან დიალიზის სხვა მემბრანების გამოყენება.

LDL- ის (დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები) დექსტრანის სულფატით აფერეზის დროს (მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის შემთხვევაში), შეიძლება განვითარდეს ჰიპერსენსიტიური რეაქცია, თუ პაციენტი გადის აგფ ინჰიბიტორების თერაპიას.

მწერის ნაკბენის (მაგ: ფუტკარი ან კრაზანა) წინააღმდეგ დესენსიტიზაციური თერაპიის ჩატარება აგფ ინჰიბიტორებთან ერთად იწვევს ჰიპერსენსიტიულ და ზოგჯერ სიცოცხლისთვის საშიშ რეაქციებს (მაგალითად არტერიული წნევის დაქვეითება, სუნთქვის გაძნელება, ღებინება, კანის ალერგიული რეაქციები). თუ LDL- ის აფერეზის ან დესენსიტიზაციური თერაპიის ჩატარება აუცილებელია, კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25 უნდა შეიცვალოს დროებით სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებით (მაგრამ არა აგფ ინჰიბიტორებით).

ჭარბი დოზირება:

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში შემდეგი სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს: მუდმივი დიურეზი, ელექტროლიტური დისბალანსი, ძლიერი ჰიპოტენზია, გონების დაკარგვა (კომის ჩათვლით), კრუნჩხვა, პარეზი, არითმია, ბრადიკარდია, კარდიოგენული შოკი, თირკმლის უკმარისობა, პარალიზური გაუვალობა. დოზის გადაჭარბებაზე ეჭვის მიტანის შემთხვევაში სასწრაფოდ საჭიროა ექიმთან მიმართვა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

თუ პაციენტი ღებულობს ან იღებდა უახლოესი პერიოდის განმავლობაში რაიმე პრეპარატს, ურეცეპტოდ გაცემული წამლის ჩათვლით, მან ამის შესახებ უნდა აცნობოს ექიმს ან ფარმაცევტს. უნდა იქნას გათვალისწინებული, რომ ეს ინფორმაცია ასევე ეხება იმ წამალს, რომელსაც პაციენტი იღებდა უახლოეს პერიოდში.

* ფიზიოლოგიური ხსნარი: ამცირებს კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის ჰიპოტენზიურ ეფექტს.

* ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები (მაგ: სხვა შარდმდენები, ბეტა ბლოკატორები), ნიტრატები, ვაზოდილატატორები, ბარბიტურატები, ფენოთიაზინი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები: ზრდიან კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის ჰიპოტენზიურ ეფექტს.

* ანალგეტიკები, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (მაგ: სალიცილის მჟავის დერივატები, ინდომეტაცინი): სავარაუდოდ ამცირებენ კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის ჰიპოტენზიურ ეფექტს. განსაკუთრებით ჰიპოვოლემიის შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს თირკმლის მწვავე უკმარობა.

* სალიცილატის მაღალი დოზით მიღება: ჰიდროქლოროთიაზიდი ზრდის სალიცილატებით გამოწვეულ ტოქსიკურ ეფექტებს ც.ნ.ს-ზე.

კალიუმი, კალიუმდამზოგველი შარდმდენები (მაგ: სპირონოლაქტონი, ამიოდარონი, ტრიამტერინი) და ასევე სხვა წამლები, რომლებიც შრატში ზრდიან კალიუმის დონეს (მაგ: ჰეპარინი): კაპტოპრილი ზრდის შრატში კალიუმის კონცენტრაციას.

* ლითიუმი: შრატში ლითიუმის დონის მომატება (საჭიროა რეგულარული კონტროლი!) ზრდის ლითიუმით გამოწვეულ კარდიალურ და ნეიროტოქსიკურ ეფექტებს.

* ალკოჰოლი: იზრდება ალკოჰოლის ეფექტი; იზრდება კაპტო+ჰქთ დენკ 50/25-ის ჰიპოტენზიური ეფექტი.

* დიგიტალისის გლიკოზიდები: დიგიტალისის გლიკოზიდების ეფექტები და გვერდითი მოვლენები შეიძლება გაიზარდოს იმ შემთხვევაში, თუ მანამდე არსებობდა კალიუმის და მაგნიუმის დეფიციტი.

* ორალური ანტიდიაბეტური საშუალებები (მაგალითად: სულფანილ შარდოვანა/ბიგუანიდი), ინსულინი: შესაძლებელია შემცირდეს ჰიდროქლორიდის ეფექტი ან გაიზარდოს კაპტოპრილით გამოწვეული ჰიპოგლიკემიური ეფექტი.

* კატექოლამინები (მაგ: ადრენალინი): მცირდება ჰიდროქლოროთიაზიდის ეფექტი.

შარდმდენები (მაგ: ფუროსემიდი), გლუკოკორტიკოიდები, აკტჰ, კარბენოქსოლონი, ამფოტერიცინი B, პენიცილინი G, სალიცილატები ან საფაღარათო საშუალებები: ჰიდროქლოროთიაზიდი ზრდის კალიუმის და მაგნიუმის ექსკრეციას.

* ალოპურინოლი, ციტოსტატური საშუალებები, იმუნოსუპრესული წამლები, სისტემური კორტიკოსტეროიდები, პროკაინამიდი: სისხლში მცირდება ლეიკოციტების რაოდენობა (ლეიკოპენია).

* ციტოსტატიური საშუალებები (ციკლოფოსფამიდი, ფლუოროურაცილი, მეთოტრექსატი): ჰიდროქლოროთიაზიდი ზრდის ძვლის ტვინის ტოქსიკურობას (განსაკუთრებით ვლინდება გრანულოციტოპენია).

* ჰიპნოზური და საანესთეზიო საშუალებები, ნარკოტიკები: ზრდიან ჰიპოტენზიას. ქოლესტირამინი და ქოლესტიპოლი: ამცირებს ჰიდროქლოროთიაზიდის აბსორბციას. კურარეს ტიპის მიორელაქსანტები: ჰიდროქლოროთიაზიდი ზრდის და ახანგრძლივებს მიორელაქსაციურ ეფექტს.

* მეთილდოპა: ჰემოდიალიზის ინდივიდუალურ შემთხვევებში ჰიდროქლოროთიაზიდის წინააღმდეგ წარმოიქმნება ანტისხეულები.

შენახვის პირობები და ვადები:

პრეპარატს ინახავენ 25^o C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე, სინათლისაგან მოშორებით. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ინახება 5 წელი.

პრეპარატი არ უნდა იქნას გამოყენებული შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქში გაცემის წესი:

რეცეპტით

კაპტოპრილი (აქტიური ნივთიერება) – CAPTOPRIL – КАПТОПРИЛ

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორი. სავარაუდოდ, ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება აგფ-ს კონკურენტული დათრგუნვითა და ამის შედეგად ანგიოტენზინ I-ის ანგიოტენზინ II-ის გარდაქმნის შეფერხებითაა განპირობებული;

ანგიოტენზინ II მძლავრი სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი მოქმედებით გამოირჩევა. ანგიოტენზინ II კონცენტრაციის დაქვეითება მეორადად იწვევს რენინის გააქტივებას სისხლში, ვინაიდან გამოყოფის მაკონტროლირებელი უარყოფითი უკუკავშირი ისპობა; ერთდროულად დაქვეითებულია ალდოსტერონის სეკრეციაც, რომლისთვისაც ანგიოტენზინ II-ით სტიმულაციაა საჭირო. კაპტოპრილის გავლენა ვრცელდება, სავარაუდოდ, კინინ-კალიკრეინის სისტემაზეც და ხელს უშლის ბრადიკინინის დაშლას.

სისხლძარღვთა გამაფართოებელი მოქმედების გამო მცირდება სისტემური სისხლძარღვოვანი წინაღობა (პოსტდატვირთვა, უკუდატვირთვა), წნევა ფილტვის კაპილარულ სისტემაში (წინადატვირთვა) და სისხლძარღვოვანი წინაღობაც ფილტვებში; ამის შედეგად გულის წუთმოცულობა იზრდება და უმჯობესდება ტოლერანტობა დატვირთვისადმი. ხანგრძლივი მიღების პირობებში კაპტოპრილის გავლენით მარცხენა პარკუჭში მიოკარდიუმის ჰიპერტროფია მცირდება, გულის უკმარისობა არ ღრმავდება, მარცხენა პარკუჭის დილატაცია ყოვნდება. თირკმელებში კაპტოპრილის გავლენით მცირდება გამომტანი არტერიოლების ტონუსი, რითაც უმჯობესდება ჰემოდინამიკა კაპილარულ გორგლებში და დიაბეტური ნეფროპათია აღარ ვითარდება.

ფარმაკოკინეტიკა

მიღებული კაპტოპრილის არანაკლებ 75% სწრაფად იწოვება ნაწლავიდან; საკვების ერთდროულმა მიღებამ შეწოვა შეიძლება 30-55%-ით დააქვეითოს; სისხლში მაქსიმალური კონცენტრაცია 30-90 წუთში აღინიშნება; ცილებთან, ძირითადად ალბუმინებთან შებმა 25-30% აღწევს. გარდაიქმნება ღვიძლში; ელიმინაციის ნახევარპერიოდი 3 საათზე ნაკლებია, მაგრამ გახანგრძლივებულია თირკმლის უკმარისობის შემთხვევებში (3,5-32 სთ). თირკმელებით 95%-მდე გამოიყოფა, აქედან 40-50% უცვლელად, დანარჩენი მეტაბოლიტების ფორმით.

ჩვენებები

არტერიული ჰიპერტენზია (რენოვასკულარული);
გულის ქრონიკული უკმარისობა (კომბინირებული თერაპია);
მოშლილობა მარცხენა პარკუჭის ფუნქციაში მიოკარდის გადატანილი ინფარქტის შემდეგ (კლინიკურად სტაბილურ მდგომარეობაში);
დიაბეტური ნეფროპათია ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტის შემთხვევაში.

დოზირების რეჟიმი

მიღებას იწყებენ 6,25-12,5 მგ დოზით 2-3-ჯერ დღეში; თუ სასურველი ეფექტი არ გამოვლინდა დოზას ადიდებენ თანდათან 25-50 მგ-მდე 3-ჯერ დღეში, საშუალო სადღეღამისო დოზაა 150 მგ.

თირკმლის ფუნქციური მოშლილობის შემთხვევებში სადღეღამისო დოზას ამცირებენ.

მაქსიმალური დოზაა: 450 მგ/დღეღამეში.

გვერდითი მოვლენები

ცნს-ში: თავბრუ, თავის ტკივილი, დაღლილობა, ასთენია.

სისხლის მიმოქცევის სისტემაში: ორთოსტატიკური ჰიპოტენზია; იშვიათად - ტაქიკარდია.

მომნელებელ სისტემაში: გულისრევა, დაქვეითებული მადა; იშვიათად - მუცლის ტკივილი, ფაღარათი, თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება, ღვიძლის ტრანსამინაზების გააქტივება და ბილირუბინის მომატებული დონე სისხლში.

სისხლის წარმომქმნელ სისტემაში: იშვიათად ნეიტროპენია; ძალზე იშვიათად - აუტოიმუნური დაავადებების მქონე პაციენტებში - აგრანულოციტოზი.

ნივთიერებათა ცვლაში: ჰიპერკალიემია.

შარდის გამომყოფ სისტემაში: პროტეინურია.

სუნთქვის ორგანოთა სისტემაში: მშრალი ხველება.

ალერგიული რეაქციები: შესაძლებელია გამონაყარი კანზე; იშვიათად - კვინკეს შეშუპება, ბრონქოსპაზმი.

უკუჩვენებები

* კვინკეს შეშუპება (ანამნეზში სხვა აგფ მიღების შემთხვევაშიც), გამოხატული დარღვევები თირკმლის ფუნქციაში;

* ჰიპერკალიემია, თირკმლის არტერიების ორმხრივი სტენოზი ან ერთადერთ თირკმელში არტერიის სტენოზი და ერთდროული აზოტემია;

* თირკმლის პოსტტრანსპლანტაციური მდგომარეობა;

* აორტის შესართავის სტენოზი და სისხლის ნაკადის დამაბრკოლებელი ანალოგიური მოვლენები;

* თანდაყოლილი კვინკეს შეშუპება;

* ორსულობა;

* ჭარბი მგრძნობელობა კაპტოპრილისა და სხვა აგფ-სადმი.

ორსულობა და ლაქტაცია

გასათვალისწინებელია, რომ ორსულობის II და III ტრიმესტრებში კაპტოპრილმა შეიძლება ნაყოფის განვითარებაში დარღვევები და მისი დაღუპვაც გამოიწვიოს. ორსულობის დადგენისთანავე მისი მიღება უნდა შეწყდეს.

კაპტოპრილი დედის რძეში გადადის; ამიტომ, აუცილებელი მიღების შემთხვევაში ბავშვის ხელოვნურ კვებაზე გადაყვანაა მიზანშეწონილი.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო აუტოიმუნური დაავადების შემთხვევებში ნეიტროპენიისა და აგრანულოციტოზის მომატებული რისკის გამო. სისხლში ლეიკოციტების რაოდენობა მკურნალობის პირველი 3 თვის განმავლობაში ყოველ 2 კვირაში უნდა შემოწმდეს, ხოლო შემდეგ - ყოველ 2 თვეში.

♦ კაპტოპრილით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია წყლისა და მარილების დანაკარგის აღდგენა. ვინაიდან გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზიის გამოვლინებებია მოსალოდნელი; ერთდროულად და შემდეგ სისტემატურად მკურნალობის პროცესში თირკმლის ფუნქციაზე დაკვირვებაა აუცილებელი.

♦ გულის ქრონიკული უკმარისობით დაავადებულებში კაპტოპრილის მიღება სამედიცინო კონტროლის გარეშე დაუშვებელია.

♦ თუ კაპტოპრილით მკურნალობის პერიოდში ქირურგიულმა ჩარევამ არტერიული ჰიპოტენზია გამოიწვია, მდგომარეობა შესაბამისი მოცულობის სითხეების გადასხმით უნდა გამოსწორდეს. ავადმყოფი უნდა მოერიდოს კალიუმდაზოგველი დიურეტიკებისა და კალიუმის პრეპარატების მიღებას, განსაკუთრებით თირკმლის უკმარისობისა და შაქრიანი დიაბეტის შემთხვევებში.

♦ შარდში აცეტონზე სინჯის მსვლელობაში მიღებულმა კაპტოპრილმა შეიძლება ცრუდადებითი რეაქცია წარმოშვას.

♦ ბავშვებში კაპტოპრილის გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც სხვა პრეპარატები უეფექტოა.

გავლენა ავტოტრანსპორტის მართვასა და მექანიზმებთან მუშაობაზე:

სიფრთხილეა საჭირო სატრანსპორტო საშუალებათა მართვაში ან სხვა სამუშაოთა შესრულების დროს, რომლებიც მომატებულ ყურადღებას მოითხოვს, ვინაიდან მოსალოდნელია თავბრუ, განსაკუთრებით კაპტოპრილით მკურნალობის დასაწყისში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

- კაპტოპრილთან ერთდროულად მიღებული დიურეტიკები, ვაზოდილატორები, განგლიობლოკატორები და ბეტა-ადრენობლოკატორები ჰიპოტენზიურ მოქმედებას აძლიერებს;

- ინდომეტაცინმა ან სხვა აასს-ებმა შეიძლება ჰიპოტენზიური ეფექტი შეასუსტონ;

- პრობენეციდმა - შარდში კაპტოპრილის გამოყოფა შეაფერხოს;

- ლითიუმის მარილებთან ერთდროული მიღების შემთხვევაში სისხლში ლითიუმის კონცენტრაცია გაიზრდება და ლითიუმით ინტოქსიკაციის მოვლენები განვითარდება.

- კალიუმდაზოგველ დიურეტიკებთან, კალიუმის პრეპარატებთან, კალიუმის დიეტურ დანამატებთან ერთდროულმა მიღებამ, ან სუფრის მარილის შენაცვლებამ კალიუმის შემცველი პრეპარატებით შეიძლება ჰიპერკალიემია გამოიწვიოს.

- ჰემატოლოგიურ გართულებათა რისკი იზრდება კაპტოპრილისა და იმუნოდეპრესანტების (მაგალითად აზათიოპრინი ან ციკლოფოსფამიდი) ერთდროული მიღების შემთხვევაში.

კაპტოპრილი – CAPTOPRIL – КАПТОПРИЛ

საერთაშორისო დასახელება:

CAPTOPRIL

მწარმოებელი: WORLD MEDICINE, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: კაპტოპრილი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

კაპტოპრილი ........ 25 მგ

1 ტაბ.

კაპტოპრილი...........50 მგ

დამხმარე ნითიერებები:

ლაქტოზას მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოვიდონი 25, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სისხლძარღვების გამაფართოებელი მოქმედების წყალობით, კაპტოპრილი აქვეითებს არტერიულ წნევას, ამცირებს პერიფერიული სისხლძარღვების საერთო წინაღობას (პოსტდატვირთვას), ფილტვების კაპილარებში წნევას (წინადატვირთვა) და წინაღობას ფილტვების სისხლძარღვებში. აძლიერებს კორონარულ და თირკმელების სისხლის მიმოქცევას.

კაპტოპრილის ხანგრძლივი გამოყენებისას მცირდება მარცხენა პარკუჭის მიოკარდიუმისა და რეზისტენტული ტიპის არტერიების კედლების ჰიპერტროფიის გამოხატულობა, ფერხდება გულის პროგრესირებადი უკმარისობის განვითარება, ნელდება მარცხენა პარკუჭის დილატაციის განვითარება, იზრდება გულის წუთმოცულობა და დატვირთვის მიმართ ტოლერანტობა.

არ მოქმედებს ლიპიდების ცვლაზე.

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზია (მათ შორის რენოვასკულარული);
გულის ქრონიკული უკმარისობა (კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში);
გულის იშემიური დაავადება (მარცხენა პარკუჭის ფუნქციიის დარღვევა გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ სტაბილური კლინიკური მდგომარეობის მქონე პაციენტებში).

მიღების წესი და დოზირება:

კაპტოპრილი ინიშნება ჭამამდე ერთი საათით ადრე.

დოზირების რეჟიმი დგინდება ინდივიდუალურად.

არტერიული ჰიპერტენზიის დროს: პრეპარატი ინიშნება საწყისი დოზით 25 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში. საჭიროების შემთხვევაში დოზას თანდათანობით (2-4 კვირის ინტერვალით) ზრდიან ოპტიმალური ეფექტის მიღწევამდე.

მსუბუქი ან ზომიერი არტერიული ჰიპერტენზიის დროს: საწყისი დოზა შეადგენს 12.5 მგ-ს 2-ჯერ დღე-ღამეში (საჭიროების შემთხვევაში დოზას ზრდიან ყოველ 2-4 კვირაში), ჩვეულებრივი შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 25 მგ-ს 2-ჯერ დღე-ღამეში; მაქსიმალური დოზა - 50 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში. მძიმე არტერიული ჰიპერტენზიის დროს: მაქსიმალური დოზა - 50 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. სადღეღამისო მაქსიმალური დოზა - 150 მგ;

კაპტოპრილის გამოყენებისას კომბინირებული ანტიჰიპერტენზიული თერაპიის შემადგენლობაში მისი დოზა ინდივიდუალურად შეირჩევა.

გულის უკმარისობის მკურნალობისას: კაპტოპრილის საწყისი დოზა შეადგენს 6.25 მგ-ს 3-ჯერ დღე-ღამეში (საჭიროების შემთხვევაში დოზას ზრდიან ყოველ 2 კვირაში). საშუალო შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 25 მგ-ს 2-3-ჯერ დღე-ღამეში. შემდგომში, საჭიროების შემთხვაში დოზას თანდათანობით (სულ მცირე 2 კვირის ინტერვალით) ზრდიან. დღეღამის მაქსიმალური დოზა - 150 მგ.

გულის იშემიური დაავადების დროს პრეპარატის მიღების დაწყება შესაძლებელია მიოკარდის ინფარქტის გადატანიდან უკვე 3 დღის შემდეგ. საწყისი დოზა შეადგენს 6,25 მგ-ს 3-ჯერ დღე-ღამეში დოზის თანდათანობითი მომატებით 75 მგ-მდე დღე-ღამეში (25 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში), საჭიროების შემთხვევაში დოზას თანდათანობით ზრდიან მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზამდე 150 მგ (50 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში).

პაციენტებში თირკმლის დარღვეული ფუნქციით: თირკმლის ფუნქციის ზომიერად გამოხატული დარღვევისას (კრეატინინის კლირენსი არა ნაკლებ 30 მლ/წთ/1.73 კვ.მ) კაპტოპრილის დანიშვნა შეიძლება დოზით 75-100 მგ/დღე-ღამეში. თირკმელების ფუნქციის გამოხატული დარღვევებისას (კკ 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები 1.73 კვ.მ.) საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს არა უმეტეს 12.5-25 მგ/დღე-ღამეში;

შემდგომში საჭიროების შემთხვევაში, საკმარისად ხანგრძლივი ინტერვალით კაპტოპრილის დოზას თანდათანობით ზრდიან, მაგრამ გამოიყენებენ ჩვეულებრივზე მცირე სადღეღამისო დოზას. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა დამოკიდებულია კრეატინინის კლირენსზე:

კლირენსისას:

- 35-139 მლ/წთ/1.73 კვ.მ. - - - - - - - - - 150 მგ;

- 20-35 მლ/წთ/1.73 კვ.მ. - - - - - - - - - - 75 მგ;

- 20 მლ/წთ/1.73 კვ.მ.-ზე ნაკლები - - - - 37.5 მგ.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში დოზა ინდივიდუალურად შეირჩევა. რეკომენდებულია მკურნალობის დაწყება ყველაზე დაბალი თერაპიული დოზით და შემდგომში ყველაზე მცირე ეფექტური დოზის შენარჩუნება.

გვერდითი მოვლენები:

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტერიული ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, პერიფერიული შეშუპებები.

სისხლის წარმოქმნის სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად ნეიტროპენია, ანემია, თრომბოციტოპენია, აგრანულოციტოზი.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: მშრალი ხველა, ფილტვების შეშუპება, ბრონქოსპაზმი.

ცნს-სა და პერიფერული ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ატაქსია, პარესთეზიები, დაღლილობა, ძილიანობა, ასთენია, მხედველობის დარღვევა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: პირის სიმშრალე, აფტოზური სტომატიტი, გულის რევა, მადის დაქვეითება, იშვიათად ფაღარათი, ტკივილი მუცელში, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება, ჰეპატოცელულარული დაზიანებისა და ქოლესტაზის ნიშნები (იშვიათ შემთხვევებში).

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: პროტეინურია, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა (სისხლში შარდოვანასა და კრეატინინის დონის მომატება).

წყალ-ელექტროლიტური და მჟავე-ტუტოვანი ბალანსის მხრივ: ჰიპერკალიემია, ჰიპონატრიემია, აციდოზი.

ალერგიული და იმუნოპათოლოგიური რეაქციები: ანგიონევროზული შეშუპება, შრატისმიერი დაავადება, ლიმფოადენოპათია, იშვიათ შემთხვევებში - სისხლში ანტიბირთვული ანტისხეულების გამოვლენა.

დერმატოლოგიური რეაქციები: გამონაყარი, ჩვეულებრივ მაკულო-პაპულოზური ხასიათის, უფრო იშვიათად ვეზიკულარული ან ბულოზური ხასიათის, ქავილი, მომატებული ფოტომგრძნობელობა, ერითემა (სტივენს-ჯონსონის სინდრომის ჩათვლით).

უკუჩვენებები:

კაპტოპრილი არ გამოიყენება ქვემოაღნიშნული მდგომარეობების დროს:

* ჰიპერმგძნობელობა კაპტოპრილის და აგფ-ს სხვა ინჰიბიტორების მიმართ;

* კვინკეს შეშუპება (მათ შორის მემკვიდრეობითი ან დაკავშირებული აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებასთან ანამნეზში);

* თირკმლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევები, აზოტემია, ჰიპერკალიემია, თირკმლის არტერიების ორმხრივი სტენოზი ან თირკმლის არტერიის ცალმხრივი სტენოზი პროგრესირებადი აზოტემიით, მდგომარეობა თირკმელის გადანერგვის შემდეგ, პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი;

* ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევები;

* აორტის კარის სტენოზი, მიტრალური სტენოზი, სხვა დაბრკოლებები, რაც ხელს უშლის გულის მარცხენა პარკუჭიდან სისხლის გადინებას;

* არტერიული ჰიპოტენზია;

* კარდიოგენული შოკი;

* ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;

*18 წლამდე ბავშვთა ასაკი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

* გულის ქრონიკული უკმარისობის დროს პრეპარატი გამოიყენება სამედიცინო მეთვალყურეობის პირობებში.

* კაპტოპრილი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში კოლაგენოზით ნეიტროპენიის და აგრანულოციტოზის განვითარების საშიშროების ზრდის გამო; ავადმყოფებში, რომლებიც იმუნოდეპრესანტებს ღებულობენ, განსაკუთრებით თირკმელის ფუნქციის დარღვევის არსებობისას (მძიმე ინფექციების განვითარების საშიშროება, რომლებიც არ ექვემდებარებიან ანტიბიოტიკებით მკურნალობას). ასეთ შემთხვევებში კაპტოპრილის გამოყენების დაწყებამდე, ყოველ 2 კვირაში, თერაპიის პირველი 30 თვის განმავლობაში და პერიოდულად - მკურნალობის მომდევნო პერიოდში საჭიროა პერიფერიული სისხლის სურათის კონტროლი.

* პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება ალოპურინოლის ან პროკაინამიდით მკურნალობის ფონზე, ასევე იმუნოდეპრესანტების (აზათიოპრინის, ციკლოფოსფამიდის) მკურნალობის ფონზე, განსაკუთრებით თირკმლის ფუნქციების დარღვევების მქონე პაციენტებში.

* მკურნალობის დაწყებამდე, და ასევე რეგულარულად პრეპარატ კაპტოპრილით მკურნალობის პროცესში საჭიროა თირკმლის ფუნქციის კონტროლი.

* სიფრთხილით გამოიყენება ანამნეზში თირკმლის დაავადებების მქონე პაციენტებში, ვინაიდან მატულობს პროტეინურიის განვითარების საშიშროება. ასეთ შემთხვევებში პრეპარატის მკურნალობის პირველი 9 თვის განმავლობაში საჭიროა ყოველთვიურად შარდში ცილის შემცველობის კონტროლი. თუ შარდში ცილის დონე აღემატება 1 გ/დღე-ღამეში, საჭიროა გადაწყდეს საკითხი პრეპარატის შემდგომი გამოყენების მიზანშეწონილობის შესახებ. მკურნალობის პროცესში არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შესაძლებლობა შეიძლება შემცირდეს, თუ კაპტოპრილით მკურნალობის დაწყებამდე 4-7 დღით ადრე შევწყვეტთ დიურეზულების გამოყენებას ან საგრძნობლად შევამცირებთ მათ დოზას.

* კაპტოპრილის გამოყენების შემდეგ სიმპტომატური არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში პაციენტმა უნდა მიიღოს ჰორიზონტალური მდგომარეობა ზემოთ აწეული ფეხებით. გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზიის დროს დადებითი ეფექტი აღინიშნება ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარის ვენაში შეყვანისას.

* ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების შემთხვევაში პრეპარატი უნდა მოიხსნას და საჭიროა სათანადო სამედიცინო მეთვალყურეობა. თუ შეშუპება ლოკალიზდება სახეზე, სპეციალური მკურნალობა ჩვეულებრივ საჭირო არ არის (სიმპტომების გამოხატულობის შესამცირებლად შეიძლება გამოყენებულ იქნას ანტიჰისტამინური პრეპარატები); იმ შემთხვევაში, თუ შეშუპება ვრცელდება ენაზე, ხახასა და ხორხზე და არსებობს სასუნთქი გზების ობსტრუქციის საშიშროება, საჭიროა კანქვეშ დაუყოვნებლივ შევიყვანოთ ადრენალინი (0.5 მლ 1:1000 განზავებით).

* რეკომენდებულია ალკოჰოლური სასმელების მიღების შეწყვეტა მკურნალობის დროს.

გამოყენება პედიატრიაში:

ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების ეფექტურობა და უსაფრთხოება შესწავლილი არ არის.

ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის მართვასა და ტექნიკასთან მუშაობის უნარზე: პრეპარატის გამოყენებისას აუცილებელია სიფრთხილე სატრანსპორტო საშუალების მართვისა და სხვა სამუშაოების შესრულებისას, რომლებიც მოითხოვს ყურადღებას, ვინაიდან შესაძლებელია რეაქციათა განვითარება, რომლებიც ზეგავლენას ახდენს საგზაო-სატრანსპორტო მოძრაობაში აქტიური მონაწილეობის უნარზე, მანქანებისა და ტექნიკის მომსახურებაზე, ასევე სამუშაოების ჩატარებაზე, რომლებიც მოითხოვს სწრაფ რეაქციებს.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია.

მკურნალობა: ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარის ან სხვა პლაზმის შემცველი ხსნარების შეყვანა, ჰემოდიალიზი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- დიურეზული საშუალებები, ვაზოდილატატორები, განგლიობლოკატორები, ადრენობლოკატორები აძლიერებენ კაპტოპრილის ჰიპოტენზიურ მოქმედებას.

- კაპტოპრილის გამოყენებისას ერთდროულად ინდომეტაცინთან (და შესაძლოა სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების შემთხვევაშიც), კლონიდინთან ერთად შეიძლება აღინიშნებოდეს ჰიპოტენზიური მოქმედების შემცირება.

- ერთდროულმა გამოყენებამ კალციუმის შემანარჩუნებელ დიურეზულებთან ან კალიუმის პრეპარატებთან ერთად შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკალიემია.

- ლითიუმის მარილების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია სისხლის შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის მომატება.

- კაპტოპრილის გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ალოპურინოლს ან პროკაინამიდს, ზრდის ნეიტროპენიის და/ან სტივენს-ჯონსონის სინდრომის განვითარების საშიშროებას.

- პრობენეციდის ერთდროული გამოყენებისას მცირდება კაპტოპრილის გამოყოფა შარდთან ერთად.

- კაპტოპრილის გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც იმუნოდეპრესანტებს ღებულობენ (მაგალითად, ციკლოფოსფაცინი ან აზათიოპრინი) ზრდის ჰემატოლოგიური დარღვევების განვითარების საშიშროებას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

კაპტი – CAPT – КАПТ

საერთაშორისო დასახელება:

CAPTOPRIL

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი,საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: კაპტოპრილი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიჰიპერტენზიული საშუალება. ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 5 ბლისტერი.

1 ტაბ.

კაპტოპრილი ........... 12.5 მგ

1 ტაბ.

კაპტოპრილი.......................25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზა, მაგნიუმის სტეარატი, პოვიდონი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

კაპტი წარმოადგენს ანგიოტენზინგარდამქნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორს, რომელიც ხელს უშლის ანგიოტენზინ I-ის გარდაქმნას ანგიოტენზინ II-ად, რაც თავის მხრივ თრგუნავს თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქოვან შრეში ალდოსტერონის სეკრეციას.

კაპტი ხელს უშლის ანგიოტენზინ I-ის პროდუქციას, რომელსაც გააჩნია ძლიერი სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი მოქმედება. ამის გამო კაპტი ამცირებს სისხლძარღვთა სისტემურ წინააღმდეგობას, გლომერული ფილტრაციის სიჩქარის ცვლილებების გარეშე ზრდის სისხლის მიმოქცევას თირკმელებში. ამცირებს წნევას მარჯვენა პარკუჭსა და სისხლის მიმოქცევის მცირე წრეში, ხელს უშლის გულის უკმარისობის პროგრესირების პროცესს. არ იწვევს ორგანიზმში სითხის შეკავებას.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალურად მიღების შემდეგ კაპტი სწრაფად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პრეპარატის 75% გადადის სისხლში და მიღებიდან ერთ საათში აღწევს მაქსიმალურ კონცენტრაციას. საკვები ამცირებს წამლის შეწოვას 30-40%-ით, ამის გამო პრეპარატი მიიღება ჭამამდე 1 სთ-ით ადრე.

დაახლოებით 25-30% უკავშირდება პალზმის ცილებს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2 სთ-ს, კაპტი მეტაბოლიზდება ღვიძლში. შეწოვილი დოზის 95% ელიმინირდება ორგანიზმიდან თირკმელების საშუალებით, აქედან 50% უცვლელი სახით, ხოლო დანარჩენი - აქტიური მეტაბოლიტების სახით. თირკლის ფუნქციის დარღვევის დროს პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ხანგრძლივდება, რის გამოც საჭიროა დოზის შემცირება.

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზია;
გულის ქრონიკული უკმარისობა;
დიაბეტური ნეფროპათია;
მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომი პერიოდი.

მიღების წესი და დოზირება:

არტერიული ჰიპერტენზია: მსუბუქი/საშუალო სიმძიმის ჰიპერტონული დაავადების დროს კაპტით მკურნალობის საწყისი დოზა შეადგენს 12.5 მგ-ს 2-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დოზის თანდათანობითი გაზრდა ყოველ 2 კვირაში ერთხელ. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 50 მგ-ს 2-ჯერ დღეში.

მძიმე ფორმის ჰიპერტონული დაავადების დროს კაპტით მკურნალობის საწყისი დოზა შეადგენს 12.5 მგ-ს 2-ჯერ დღეში, მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა - 50 მგ-ს სამჯერ დღეში.

გულის ქრონიკული უკმარისობა: კაპტით მკურნალობა იწყება ექიმის მკაცრი კონტროლით, საწყისი დოზა შეადგენს 6.25 მგ-ს სამჯერ დღეში, საჭიროების შემთხვევაში, ექიმის მეთვალყურეობით, დოზა შეიძლება გაიზარდოს 25 მგ-მდე სამჯერ დღეში (მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა - 150 მგ).

დიაბეტური ნეფროპათია: რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შედაგენს 75-100 მგ-ს, გაყოფილს 2-3 მიღებაზე.

მიოკარდიუმის ინფრაქტის შემდგომი პერიოდი: კაპტით მკურნალობის დაწყება შეიძლება მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარებიდან მესამე დღეს, მკურნალობა იწყება 6.25 მგ დოზით 2-3-ჯერ დღეში. ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა დოზის შემცირება.

კაპტის გამოყენება ბავშვებში არ არის რეკომენდებული, რადგანაც არ არსებობს კლინიკური მონაცემები პრეპარატის პედიატრულ პრაქტიკაში გამოყენების შესახებ.

გვერდითი მოვლენები:

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ბრონქიტი, ბრონქოსპაზმი, მშრალი ხველა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ცალკეულ შემთხვევებში შეიძლება აღინიშნებოდეს ტკივილი ეპიგასტრიუმის მიდამოში, გულისრევა, საჭმლის მონელების დარღვევა, გემოს შეგრძნების დარღვევა, პირის სიმშრალე, აფთოზური სტომატიტი.

კანის მხრივ: ქავილი, მაკულო-პაპულოზური გამონაყარი.

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: დაღლილობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილის დარღვევა.

შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: შეიძლება განვითარდეს თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, პროტეინურია, სისხლში შარდოვანას, აზოტისა და კრეატინინის მომატება.

იდიოსინკრაზია: ანგიონევროზული შეშუპება, ალერგიული რეაქციები, ჭინჭრის ციება, ფოტოსენსიბილიზაცია.

ელექტროლიტური ბალანსის მხრივ: ჰიპერკალიემია, ჰიპონატრიემია, აციდოზი.

სისხლის შედედების სისტემის მხრივ: იშვიათად ნეიოტროპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ანემია.

უკუჩვენებები:

*აგფ ინჰიბიტორების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* თირკმლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა, თირკმლის არტერიების ორმხრივი სტენოზი ან პროგრესირებადი აზოტემიით მიმდინარე ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზი, თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდგომი პერიოდი;

* ჰიპერკალემია;

* ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია;

* აორტის სტენოზი;

* კვინკეს შეშუპება;

* პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

*ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ არის რეკომენდებული კაპტით მკურნალობა აორტის სტენოზის დროს, ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში. სიფრთხილით ინიშნება თირკმლის ბილატერალური არტერიების სტენოზის დროს.

კაპტი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება კოლაგენოზებით დაავადებულ პაციენტებში, ნეიტროპენიისა და აგრანულოციტოზის განვითარების რისკის გაზრდის გამო. ასევე იმუნოდეპრესანტებით მკურნალობისას, განსაკუთრებით თირკმლის პათოლოგიებით მიმდინარე დაავადებების დროს.

კაპტის დიდი დოზებით მკურნალობისას საჭიროა შარდში ცილების კონტროლი, რადგან პრეპარატს შეუძლია გამოიწვიოს აზოტისა და კრეატინინის დონის გარდამავალი მომატება.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:

პრეპარატის გამოყენებისას საჭიროა თავის არიდება იმ ქმედებებისაგან, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღებასა და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს.

ჭარბი დოზირება:

კაპტით ჰიპერდოზირება ვლინდება ჰიპოტენზიით, შოკით, ბრადიკარდიით, წყლისა და ელექტროლიტების ბალანსის დარღვევით.

არტერიული წნევის ნორმალიზებისათვის საჭიროა ინტრავენურად პლაზმის შემცვლელი ხსნარების ინფუზია, შრატის ელექტროლიტებისა და კრეატინინის რეგულარული კონტროლი.

ჰიპერდოზირების დროს კაპტი ადვილად გამოიდევნება ორგანიზმიდან ჰემოდიალიზის საშუალებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ერთდროული გამოყენებისას კაპტი აძლიერებს ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების მოქმედებას, განსაკუთრებით დიურეზულ საშუალებებთან და ანგლიობლოკატორებთან კომბინაციაში.

- მინიმალური სინერგული ეფექტი ვლინდება ბეტა-ბლოკატორებთან კომბინაციაში.

- ჰიპერკალემიის განვითარების საშიშროების გამო პრეპარატი არ ინიშნება კალიუმის შემნახველ შარდმდენებთან ერთად (სპირონოლაქტონი, ამილორიდი, ტრიამტერენი).

- კაპტი აძლიერებს პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების ეფექტს.

- ნიტრატებთან კომბინაციაში საჭიროა მათი დოზის შემცირება.

- არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (ინდომეტაცინი, ასპირინი) ამცირებენ კაპტოპრილის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტს.

- ალოპურინოლთან და პროკაინამიდთან კომბინაციაში კაპტმა შეიძლება გამოიწვიოს ნეიტროპენია და სტივენს-ჯონსონის სინდრომი. თირკმლებიდან მისი გამოყოფის შეფერხების გზით პრობენეციდი ზრდის კაპტის კონცენტრაციას სისხლში.

- ლითიუმის მარილებთან კომბინაციაში იზრდება ლითიუმის კონცენტრაცია და მასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების განვითარების სიხშირე.

- იმუნოდეპრესანტებთან კომბინაციაში იზრდება ჰემატოლოგიური დაავადებების განვითარების რისკი.

- კაპტით მკურნალობის შედეგად ზოგადი ანესთეზიით მიმდინარე ქირურგიული ოპერაციების დროს შეიძლება განვითარდეს არტერიული ჰიპოტონია, რისი კორექციაც შესაძლებელია პლაზმის შემცველი პრეპარატების საშუალებით.

- არ არის მიზანშეწონილი კაპტით მკურნალობის პროცესში ალკოჰოლური სასმელების მიღება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

კაპსიკამი – KAPSIKAM – КАПСИКАМ

სამკურნალო პრეპარატის მწარმოებელი: ს.ს. “ტალინის ფარმაცევტული ქარხანა”, ესტონეთი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

მალამო გარეგანი გამოყენებისათვის

1 გ მალამო კაპსიკამი® შეიცავს:

დიმეთილსულფოქსიდი ........... 50 მგ

რაცემულ ქაფური ................... 30 მგ

სკიპიდარი ............................. 30 მგ

ბენზილნიკოტინატი ............... 20 მგ

ნონივამიდი .......................... 2 მგ

სხვა კომპონენტები:

ემულგირებადი ცეტოსტეარილის სპირტი (A ტიპი), ნატრიუმის ცეტილსთეარილსულფატი, პოლისორბატ 80, ბრონოპილი და გაწმენდილი წყალი.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მალამო კაპსიკამი® პრეპარატი გარეგანი გამოყენებისათვის სახსროვანი და კუნთოვანი ტკივილების დროს.

პრეპარატი შეიცავს ნივთიერებებს, რომელთაც გააჩნიათ სისხლძარღვების გამაფართოვებელი და მგრძნობიარე ნერვული დაბოლოვებების გამაღიზიანებელი მოქმედება, რის გამოც იგი ახდენს ადგილობრივ გამაღიზიანებელ, გამახურებელ და ტკივილგამაყუჩებელ მოქმედებას.

ჩვენება:

პრეპარატი გამოიყენება, როგორც ტკივილგამაყუჩებელი და გამახურებელი საშუალება სახსრებისა და კუნთოვანი ტკივილის დროს.

სიფრთხილე:

მალამო კაპსიკამი® არ დაიტანება დაზიანებულ კანზე. ძლიერი გაღიზიანების თავიდან ასაცილებლად არ უნდა მოხვდეს ლორწოვან გარსზე და თვალში.

ხმარების წინ რეკომენდებულია მალამოს მცირე ოდენობით დატანა კანზე მგრძნობელობის დასადგენად.

უკუჩვენებები:

მალამო კაპსიკამი® არ გამოიყენება კანის დაავადებების, კანის საფარის მთლიანობის დარღვევის და მასში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს. თუ თქვენ გაგაჩნიათ რომელიმე ზემოაღნიშნული სიმპტომი, აუცილებლად აცნობეთ ექიმს!

სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან ურთიერთქმედება:

არ გააჩნია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისა და ლაქტაციის დროს, პრეპარატის უსაფრთხოებაზე კლინიკური მონაცემების არარსებობის გამო, არ გამოიყენება. შეატყობინეთ ექიმს ორსულობაზე და ბავშვის ძუძუთი კვების შესახებ!

მიღების წესი და დოზირება:

გამახურებელი ეფექტის მისაღებად სპორტსმენებში: 2-3 გრამი მალამო კაპსიკამი აპლიკატორის მეშვეობით დაიტანება და შეიზილება კუნთოვან მიდამოში კანის სუსტ გაწითლებამდე. ვარჯიშის შემდეგ მალამო უნდა ჩამოიბანოს გრილი წყლით.

ტკივილის შესამსუბუქებლად: მტკივნეულ ადგილას მალამო დაიტანება 1-3გ ოდენობით დღეში 2-3-ჯერ (ტკივილის ინტენსიობის მიხედვით), რის შემდეგაც აფიქსირებენ ნახვევით გამახურებელი ეფექტის გასაძლიერებლად.

მკურნალობის კურსის დროს რეკომენდებულია 1-2 ტუბი (50-100 გ) მალამოს გამოყენება.

ყოველი პროცედურის შემდეგ რეკომენდებულია ხელების დაბანა საპნითა და ნელ თბილი წყლის მეშვეობით.

დაავადების სიმპტომების შენარჩუნების შემთხვევაში მიიღეთ ექიმის კონსულტაცია

ჭარბი დოზირება:

მალამოს დიდი დოზით დატანების შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს კანის გაწითლება, მსუბუქი გარდამავალი ქავილი ან წვის შეგრძნება.

მალამოს შემთხვევითი ჩაყლაპვის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს. თან იქონიეთ პრეპარატის შეფუთვა.

გვერდითი მოვლენები:

მალამო კაპსიკამი®-ს შემადგენელი რომელიმე კომპინენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის შემთხვევაში მოსალოდნელია ქავილი, შეშუპება და ურტიკარია. ამ შემთხვევაში უნდა შეწყდეს მისი გამოყენება და ჩამოიბანოს მალამო კანიდან. აღნიშნული ნიშნები პრეპარატის მიღების შეწყვეტიდან 8-12 საათის შემდეგ ქრება.

გვერდითი მოვლენების თავიდან აცილების მიზნით, ხმარების წინ, რეკომენდირებულია მალამოს მცირე ოდენობით დატანება კანზე მგრძნობელობის დასადგენად. გვერდითი მოვლენების გამოჩენისას მიიღეთ ექიმის კონსულტაცია.

ვარგისიანობის ვადა:

2 წელი. ვარგისიანობის ვადა მითითებულია შეფუთვაზე. შეფუთვაზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.

შენახვის პირობები:

მალამო კაპსიკამი ინახება ტემპერატურაზე არაუმეტეს 25°C. არ შეინახოთ მაცივარში და საყინულეში. ინახება ბავშვებისაგან დაცულ ადგილზე.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III (გაიცემა ექიმის რეცეპტის გარეშე ინსტრუქციის შესაბამისად).

კანეფრონი H – CANEPHRON H – КАНЕФРОН H

მწარმოებელი ქვეყანა და ფირმა: Bionorica, გერმანია.

პრეპარატის ფორმა: 20 დრაჟე ბლისტერში, 3,4 ბლისტერი შეფუთვაში.

ხსნარი - 50მლ და 100მლ ფლაკონები.

შემადგენლობა:

1 დრაჟე შეიცავს:

ასისთავა 18 მგ;

ცისკარას ფესვები 18 მგ;

როზმარინის ფოთლები 18მგ.

დამხმარე ნივთიერებები:

კალციუმის კარბონატი, ჟელატინი, გლუკოზას სიროფი, სტეარფინის მჯავა, პოლივიდონი, სორბიტი, საქაროზა, რიბოფლავინი, მაგნიუმის სტარატი.

წყალ-სპირტოვანი ექსტრაქტი:

100გრ შეიცავს:

ასისთავა 0,6გრ

ცისკარას ფესვები 0,6 გრ

როზმარინის ფოთლები 0,6 გრ

გაწმენდილი წყალი 71,9 გრ

ეთანოლის შემცველობა 16,0-19,5%.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: დიურეზული საშუალება

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

მცენარეული წარმოშობის კომბინირებული პრეპარატი, ანთების საწინააღმდეგო, სპაზმოლიტური, ანტისეპტიური და დიურეტული მოქმედების. აუმჯობესებს თირკმელების მიერ აზოტის გამოყოფის ფუნქციას.

ჩვენება:

ცისტიტი, პიელონეფრლონეფრიტი (მათ შორის ორსულობის დროს, ექიმის რეკომენდაციით), გლომერულონეფრიტი, ნეფროუროლითიაზი (პროფილაქტიკა).

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ, კუჭის წყლულოვანი დაავადება.

სიფრთხილით ინიშნება ღვიძლის დაავადებების დროს.

გვერდით მოვლენები: ალერგიული რექციები.

სიფრთხილის ზომები:

პრეპარტის გამოყნება დასაშვებია შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებებში. და გათვალისწინებული უნდა იყოს რომ ერთი დრაჟე შეიცავს 0,04 პურის ერთეულს.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან: აძლიერებს ანტიბიოტიკების მოქმედებას.

დოზირების რეჟიმი:

დრაჟე: 2-2 დრაჟე 3-ჯერ დღეში.

წვეთები:
მოზრდილები: 50წვეთი 3-ჯერ დღეში;

სასკოლო ასაკის ბავშვები: 25 წვეთი 3-ჯერ დღეში;

სკოლამდელი ასაკის ბავშვები: 15 წვეთი;

ჩვილები: 10 წვეთი 3-ჯერ დღეში.

მდგომარეობის გაუმჯობესების შემდეგ პრეპარტის მიღება უნდა გაგრძელდეს 4-6 კვირის მანძილზე.

პრეპარატის მიღების გზა:
პერორალური. დრაჟე მიიღება დაუღეჭავად მცირე რაოდენობით წყალთან ერთად. ხსნარი იხსნება მცირე რაოდენობის წყალში. ბავშვებში შესაძლებელია ნებისმიერ ხსნართან ერთად მიღება პრეპარატის მწარე გემოს შესარბილებლად.

შენახვის პირობები: ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, სინათლისაგან და ბავშვებისგან დაცულ ადგილას.

შენახვის ვადა : 3 წელი.

კანდიბენე – CANDIBENE – КАНДИБЕНЕ

საერთაშორისო დასახელება:

CLOTRIMAZOLE

მწარმოებელი: MERCKLE

მოქმედი ნივთიერება: კლოტრიმაზოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკოზური საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კრემი 1%: ტუბში 30 გ

1 გ

კლოტრიმაზოლი .......... 10 მგ

ხსნარი 1%: ფლაკონში 40 მლ

1 მლ

კლოტრიმაზოლი .............10 მგ

ვაგინალური ტაბლეტები: შეფუთვაში 6 ც.

1 ტაბ.

კლოტრიმაზოლი .............100 მგ

ვაგინალური ტალეტები: შეფუთვაში 3 ც.

1 ტაბ.

კლოტრიმაზოლი .............200 მგ

ვრცლად კლოტრიმაზოლი (მიღების წესი, დოზირება ინდივიდუალური)

კანამიცინი (აქტიური ნივთიერება) – KANAMYCIN – КАНАМИЦИН

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკი ამინოგლიკოზიდების ჯგუფიდან. მოქმედებს ბაქტერიციდულად. აქტიურია Mycobacterium tuberculosis მიმართ. პრეპარატს ახასიათებს მაღალი ბაქტერიციდული აქტივობა რიგი გრამუარყოფითი აერობების მიმართ: Escherichia coli, Shigella spp., Salmonella spp., Proteus spp., Klebsiella spp., Enterobacter spp., Providencia spp., ასევე ზოგიერთ გრამდადებით მიკროორგანიზმების მიმართ: Staphylococcus spp.

ჩვენებები

ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, გამოწვეული პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით,
ტუბერკულოზი.

დოზირების რეჟიმი

არატუბერკულოზური ინფექციის დროს მოზრდილებში კუნთებში ან ინტრავენურად 500 მლ ყოველ 8-12 საათში ერთხელ. სადღეღამისო დოზა 1-1.5 გ. მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა შეადგენს 1 გ. ინტერვალი შეყვანის შორის 12 საათი. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა - 2 გ. მკურნალობის კურსი - 5-7 დღე.

ბავშვებში პრეპარატი შეყავთ მხოლოდ კუნთებში, მაქსიმალური დღეღამური დოზა - 15 მგ/კგ 2-3-ჯერ დღეში.

ტუბერკულოზის დროს მოზრდილებში - 1 გ ერთხელ დღეში; ბავშვებში - 15 მგ/კგ.

პრეპარატი შეჰყავთ ყოველდღე 6 დღის განმავლობაში, მე-7 დღეს - შესვენებით. მკურნალობის კურსი განისაზღვრება ინდივიდუალურად.

პლევრის და სახსრის ღრუში შეყავთ 10-50 მლ 0.25% ხსნარი.

პერიტონეალური დიალიზის ჩატარებისას პრეპარატის 1-2 გ იხსნება 500 მლ სადიალიზო სითხეში. თირკმელების უკმარისობის დროს საჭიროა დოზის შემცირება და შეყვანებს შორის ინტერვალების გაზრდა.

გვერდითი მოვლენები

ხანგრძლივი გამოყენებისას აღინიშნება სმენის ნერვის ნევრიტი, მიკროჰემატურია, ალბუმინურია.

უკუჩვენებები

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;

* თირკმელების ფუნქციის დარღვევა;

* სმენის ნერვის ნევრიტი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

არ შეიძლება კანამიცინის დანიშვნა სტრეპტომიცინთან, მონომიცინთან, ნეომიცინთან, გენტამიცინთან, ფლორიმიცინთან.