საერთაშორისო დასახელება:

Dorzolamide + Timolol

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

დორზასოპტის თვალის წვეთები გამოდის 5 მლ-იანი პლასტმასის ფლაკონში საწვეთურით და ხრახნიანი დამცავი რგოლით. ფლაკონი მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

აღწერილობა: უფერო ან თითქმის უფერო, გამჭვირვალე, ოდნავ ბლანტი ხსნარი.

პრეპარატის 1 მლ შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება:
დორზოლამიდი (ჰიდროქლორიდის სახით) ………… 20 მგ

თიმოლოლი (მალეატის სახით) ………………………….  5 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ჰიდროქსიეთილცელულოზა,მანიტოლი, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, მარილმჟავა, ბენზალკონიუმის ქლორიდი, გასუფთავებული წყალი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

გლაუკომის საწინააღმდეგო საშვალება, ადგილობრივი გამოყენებისათვის.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დორზასოპტი – გლაუკომის საწინააღმდეგო, კომბინირებული პრეპარატი. პრეპარატის მოქმედება მიმართულია მომატებული თვალშიგა წნევის დასაქვეითებლად, რომელიც წარმოადგენს წამყვან რისკ ფაქტორს მხედველობის ნერვის დაზიანების და მხედველობის ფუნქციების გლაუკომატოზური გაუარესების  (მხედველობის ველის გამოვარდნა) პათოგენეზში.

დორზოლამიდი – კარბოანჰიდრაზას სელექტიური ინჰიბიტორი, II ტიპი. ცილიარულ სხეულში, კარბოანჰიდრაზას ინჰიბირება ბიკარბონატის იონების წარმოქმნის შემცირების გზით, ხელს უწყობს ნატრიუმისა და სითხის გადასვლის შენელებას, რაც იწვევს თვალშიგა სითხის სეკრეციის შემცირებას. არ იწვევს აკომოდაციის სპაზმს, მიოზს, ჰემერალოპიას. ადგილობრივი გამოყენებისას დორზოლამიდი აღწევს სისხლში.

თიმოლოლი წარმოადგენს არასელექტიურ ბეტა-ადრენობლოკატორს, მას არ გააჩნია შინაგანი სიმპათომიმეტური და მემბრანომასტაბილიზირებელი აქტივობა, არ ახდენს პირდაპირ დეპრესიულ გავლენას მიოკარდზე და არ გააჩნია მემბრანომასტაბილიზირებელი თვისებები. თიმოლოლის მოქმედება დაკავშირებულია წამწამოვან ეპითელიუმში წყალწყალა ნამის წარმოქმნის შემცირებასთან. ადგილობრივი გამოყენებისას თიმოლოლი აღწევს სისხლში.

აღნიშნული ნივთიერებების ერთდროული გამოყენება იწვევს მკვეთრად გამოხატულ თერაპიულ ეფექტს. თვალშიგა წნევის დაქვეითება აღინიშნება ინსტილაციიდან 20 წუთში, მაქსიმუმს აღწევს 2 საათში და გრძელდება არანაკლებ 24 საათისა.

გამოყენების ჩვენებები:

– მომატებული თვალშიგა წნევა;

– ღიაკუთხიანი გლაუკომა (მათ შორის ფსევდოექსფოლიაციური გლაუკომა და მეორადი ღიაკუთხიანი გლაუკომის სხვა სახეები).

უკუჩვენებები:

– მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ;

– თირკმელების მძიმე უკმარისობა (კკ 30 მლ/წთ ნაკლები);

– ჰიპერქლორემიული აციდოზი;

– სინუსური ბრადიკარდია, II და III ხარისხის AV ბლოკადა, გამოხატული გულის უკმარისობა, კარდიოგენური შოკი;

– დისტროფიული პროცესები რქოვანაში;

– ბრონქული ასთმა (მათ შორის ანამნეზში), ფილტვების ქრონიკული        ობსტრუქციული დაავადება;

– ბავშვთა და მოზარდთა ასაკი;

– ორსულობის პერიოდი.

გვერდითი მოვლენები:

მთლიანობაში  პრეპარატი კარგად გადაიტანება. კლინიკური კვლევებით, აღნიშნული კომბინირებული პრეპარატის გვერდითი ეფექტები არ გამოვლენილა. გვერდითი რეაქციები შემოიფარგლებოდა დორზოლამიდ ჰიდროქლორიდის და/ან თიმოლოლ მალეატის ცნობილი გვერდითი ეფექტებით. ძირითადად, სისტემური გვერდითი ეფექტები იყო სუსტად გამოხატული და პრეპარატის შეცვლას არ საჭიროებდა.

ცნობილია პრეპარატის კომპონენტების შესაძლო შემდეგი გვერდითი ეფექტები:

–    დორზოლამიდის ჰიდროქლორიდი:

მხედველობის ორგანოს მხრივ: ქუთუთოს ანთება, ქუთუთოს გაღიზიანება და დესკვამაცია, ირიდოციკლიტი, წერტილოვანი კერატიტი, ტრანზიტორული მიოპია (რომელიც ქრება პრეპარატის მოხსნის შემდეგ);

ცნს და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, ასთენია/დაღლილობა, პარესთეზიები.

ალერგიული რეაქციები: ანგიონევროზული შეშუპება, ბრონქოსპაზმი, ჭინჭრის ციება, ქავილი;

სხვა: ცხვირიდან სისხლდენა, ხახის გაღიზიანება, პირის სიმშრალე, გამონაყარი.

– თიმოლოლის მალეატი:

ადგილობრივი გამოყენებისას:

მხედველობის ორგანოს მხრივ: კონიუნქტივიტი, ბლეფარიტი, კერატიტი, მგრძნობელობის დაქვეითება რქოვანაზე, სიმშრალე, მხედველობის სიმახვილის დარღვევა, რომელიც მოიცავს სხივის გარდატეხის უნარის ცვლილებას(რიგ შემთხვევაში მიოტიკების მოხსნის გამო), დიპლოპია, ფტოზი;

ცნს და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: შუილი ყურებში, პარესთეზიები, თავის ტკივილი, ასთენია, დაღლილობა, თავბრუსხვევა, დეპრესია, უძილობა, მეხსიერების დაქვეითება;

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არითმია, ჰიპოტენზია, გულისწასვლა, რითმის დარღვევა, გულის გაჩერება, შეშუპება, რეინოს სინდრომი, კიდურებში ტემპერატურის დაქვეითება;

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ბრონქოსპაზმი (უპირატესად ბრონქოობსტრუქციული პათოლიგიის მქონე პაციენტებში), ხველა, ტკივილი გულმკერდის არეში.

დერმატოლოგიური რეაქციები: ალოპეცია, ფსორიაზის მსგავსი გამონაყარი ან ფსორიაზის გამწვავება;

ალერგიული რეაქციები: ანაფილაქსია, ანგიონევროზული შეშუპება, ჭინჭრის ციება, გენერალიზებული გამონაყარი.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: დიარეა, დისპეფსია, პირის სიმშრალე.

სხვა: ლიბიდოს დაქვეითება, პეირონის დაავადება, სისტემური წითელი მგლურა.

სისტემური გამოყენებისას:

კიდურების ტკივილი, ტოლერანტობის შემცირება ფიზიკური დატვირთვისას, II და III ხარისხის AV – ბლოკადა, სინოაურიკულარული ბლოკადა, ფილტვების შეშუპება, სტენოკარდიის გაუარესება, ვაზოდილატაცია, ქავილი, მომატებული ოფლიანობა, ექსფოლიაციური დერმატიტი, თავბრუსხვევა, სისუსტე, ყურადღების კონცენტრაციის დაქვეითება, მომატებული ძილიანობა,ღებინება, ჰიპერგლიკემია, ჰიპოგლიკემია, ართრალგია, იმპოტენცია.

ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: თიმოლოლის სისტემური მიღებისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები იშვიათად აღინიშნებოდა. აღწერილია ნარჩენი აზოტის, კალიუმის დონის, შარდმჟავას და სისხლის პლაზმის ტრიგლიცერიდების მცირედი მომატება. ჰემოგლობინის, ჰემატოკრიტის, ქოლესტერინის, მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების მცირედი დაქვეითება, მაგრამ აღნიშნულმა ცვლილებებმა პროგრესი არ განიცადა და კლინიკურად არ გამოვლინდა.

ბეტა-ადრენობლოკატორების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ფსევდოპარალიზური მიასთენიის გამწვავება.

მიღების წესი და დოზები:

მხოლოდ ადგილობრივი გამოყენებისათვის.

დორზასოპტს აწვეთებენ დაავადებული თვალის კონიუნქტივალურ პარკში თითო წვეთს 2-ჯერ დღე-ღამეში.

სხვა ადგილობრივი ოფთალმოლოგიური საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას, ინსტილაციებს შორის შუალედი უნდა აღემატებოდეს 10 წუთს.

თუ სხვა ოფთალმოლოგიური პრეპარატით მკურნალობიდან გადადიან დორზასოპტზე, მაშინ პრეპარატი მოიხსნება ჩვეული ყოველდღიური დოზირების შემდეგ და მეორე დღეს იწყება მკურნალობა პრეპარატ დორზასოპტით.

არ დაუშვათ საწვეთურის წვერის რაიმე ზედაპირთან შეხება ფლაკონის შიგთავსის მიკრობული დაინფიცირების თავიდან აცილების მიზნით.

ჭარბი დოზირება:

დორზასოპტის შემთხვევით ან განზრახ ჭარბი დოზირების შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

აღწერილია თიმოლოლის მალეატის თვალის წვეთების არა განზრახ ჭარბი დოზირების შემთხვევები, ბეტა-ადრენობლოკატორების ჭარბი დოზირების სისტემური ეფექტების განვითარებით სისტემური გამოყენებისათვის: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ქოშინი, ბრადიკარდია, ბრონქოსპაზმი, გულის გაჩერება.

დორზოლამიდის ჭარბი დოზირების ყველაზე მოსალოდნელ სიმპტომებს წარმოადგენს  ელექტროლიტური დისბალანსი, აციდოზის განვითარება, შესაძლო გვერდითი ეფექტები ცნს-ის მხრივ.

მკურნალობა: ტარდება სიმპტომური და შემანარჩუნებელი თერაპია. საჭიროა ელექტროლიტების დონის (პირველ რიგში ნატრიუმის) და სისხლის პლაზმის pH-ის კონტროლი. კვლევებით ასევე დადგინდა, რომ თიმოლოლი არ გამოიყოფა დიალიზის დროს.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

დორზასოპტის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედების სპეციფიკური კვლევა არ ჩატარებულა.

β-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორებთან ერთობლივი გამოყენებისას შესაძლებელია როგორც ადგილობრივი მოქმედების (თვალშიგა წნევის დაწევა), ასევე სისტემური მოქმედების (გავლენა გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე) გაძლიერება. თუ თვალის წვეთები ერთდროულად გამოიყენება ანტიჰიპერტენზიულ და სხვა კარდიოლოგიურ საშუალებებთან (მაგალითად, კალციუმის ანტაგონისტებთან, რეზერპინთან, β-ადრენორეცეპტორების ბლოკატორებთან), შესაძლებელია განვითარდეს არტერიული ჰიპოტენზია და ბრადიკარდია. აღნიშნული გასათვალისწინებელია იმ საშუალებების მიმართაც, რომლებიც ადრე იყო გამოყენებული და ვერ მოხდა მათი სრული ელიმინაცია.

თიმოლოლის და CYP1D6 ინჰიბიტორების (მაგალითად, ქინიდინი ან სეროტონინის უკუმიტაცემის სელექტიური ინჰიბიტორები) ერთობლივი გამოყენებისას აღინიშნებოდა β-ადრენორეცეპტორების სისტემური ბლოკადის პოტენცირებული ეფექტი (მაგალითად, გულის კუმშვადობის სიხშირის შემცირება, დეპრესია).

სისტემური მოქმედების ბეტა-ადრენობლოკატორებს შეუძლიათ გააძლიერონ დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატების ჰიპოგლიკემიური ეფექტი და არტერიული ჰიპერტენზია, რომელიც კლონიდინის მოხსნის ეფექტს წარმოადგენს.

მიუხედავად იმისა, რომ პრეპარატით მონოთერაპიის დროს ეფექტი გუგაზე მინიმალურია ან არ არის გამოვლენილი, თიმოლოლის მალეატის და ადრენალინის ერთდროული გამოყენებისას არსებობს მიდრიაზის განვითარების ერთეული მაგალითები.

სალიცილმჟავას და დორზასოპტის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს აციდოზის განვითარება.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენება ორსულობის პერიოდში უკუნაჩვენებია.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებებისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე:

საჭიროა სიფრთხილის ზომების მიღება პაციენტებში, რომლებიც მართავენ სატრანსპორტო საშუალებებს და დაკავებულნი არიან პოტენციურად საშიში საქმიანობით, რაც თხოულობს მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს.

განსაკუთრებული მითითებები:

პაციენტები, რომლებიც ატარებენ რბილ კონტაქტურ ლინზებს, პრეპარატ დორზასოპტის გამოყენებამდე საჭიროა კონტაქტური ლინზების მოხსნა და მათი ხელახლა ჩასმა შესაძლებელია წამლის ინსტილაციიდან  15 წუთის შემდეგ.

პრეპარატ დორზასოპტის გამოყენების თავისებურებანი ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში გამოვლენილი არ არის (გამოიყენება სიფრთხილით).

პრეპარატ დორზასოპტის გამოყენების წინსაჭიროა უზრუნველყოთ გულის უკმარისობის ადეკვატური კონტროლი. ანამნეზში გულის მძიმე პათოლოგიით შეპყრობილი და გულის უკმარისობის მქონე პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის კონტროლის ქვეშ.

ოპერაციული ჩარევის შემთხვევაში, რომელიც ტარდება ზოგადი ანესთეზიით საჭიროა 48 საათით ადრე შეწყდეს პრეპარატის გამოყენება, რადგან თიმოლოლი აძლიერებს მიორელაქსანტების და ზოგადი ანესთეტიკების მოქმედებას.

შენახვის პირობები:

შეინახეთ არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:

2 წელი წარმოების თარიღიდან.

პრეპარატი გამოიყენეთ ფლაკონის გახსნიდან 4 კვირის განმავლობაში.

არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:

II ჯგუფი (გაცემის რეჟიმი: რეცეპტით).

საერთაშორისო დასახელება:

Dorzolamide
მწარმოებელი: “რომფარმ კომპანი ს.რ.ლ.”, ოტოპენი, რუმინეთი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
2%-იანი დორზამედის თვალის წვეთები გამოდის 5 მლ-იან პლასტმასის ფლაკონში საწვეთურით და ხრახნიანი დამცავი რგოლით. ფლაკონი მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

პრეპარატის 1 მლ შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება:

დორზოლამიდი (ჰიდროქლორიდის ფორმით) ……….   20 მგ
დამხმარე ნივთიერებები: ჰიდროქსიეთილცელულოზა, მანიტოლი, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ბენზალკონიუმის ქლორიდი, გასუფთავებული წყალი.
კლინიკურ– ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
გლაუკომის საწინააღმდეგო საშუალება.
კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
დორზამედი – გლაუკომის საწინააღმდეგო საშუალება. ცილიარულ სხეულში კარბოანჰიდრაზას ინჰიბირება ხელს უწყობს ბიკარბონატების იონების წარმოქმნის შემცირებას, ფერხდება ნატრიუმისა და სითხის გადასვლა, რის შედეგადაც მცირდება თვალშიგა სითხის სეკრეცია. დორზოლამიდის 2%-იანი ოფთალმოლოგიური ხსნარის ადგილობრივი გამოყენება ამცირებს თვალშიგა წნევას, რომელიც წარმოადგენს წამყვან რისკ ფაქტორს მხედველობის ნერვის დაზიანების და მხედველობის ფუნქციის გლაუკომატოზური გაუარესების (მხედველობის ველის გამოვარდნა) პათოგენეზში. არ იწვევს აკომოდაციის სპაზმს, მიოზს, ჰემერალოპიას. ადგილობრივი გამოყენებისას დორზოლამიდი აღწევს სისხლში.
ჩვენება:

• მომატებული თვალშიდა წნევა;
• ღიაკუთხიანი გლაუკომა (მათ შორის, ფსევდოექსფოლიაციური გლაუკომა და

მეორადი ღიაკუთხოვანი გლაუკომის სხვა ტიპები).
უკუჩვენება:
* ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ;
* თირკმელების მძიმე უკმარისობა (კკ 30 მლ/წთ ნაკლები).

გვერდითი მოვლენები:
ადგილობრივი რეაქციები: წვა, ჩხვლეტის შეგრძნება, თვალების ქავილი, მხედველობის დაბინდვა, ქუთუთოების გაღიზიანება, ბლეფარიტი, იშვიათად – ირიდოციკლიტი.
სხვა: მწარე გემო პირში, ღებინება, თავის ტკივილი, პარესთეზია, ასთენია, გამონაყარი კანზე.
გამოყენების წესი და დოზირება:
მხოლოდ ადგილობრივი გამოყენებისათვის. კონიუნქტივურად.
მონოთერაპიისას, დორზამედი ინიშნება – 1 წვეთი დაზიანებულ თვალში 3-ჯერ დღეში.
ადგილობრივი გამოყენების ბეტა-ადრენობლოკატორებთან კომბინაციაში პრეპარატი ინიშნება – 1 წვეთი დაზიანებულ თვალში 2-ჯერ დღეში. სხვა ადგილობრივ ოფთალმოლოგიურ საშუალებებთან ერთდროული გამოყენებისას, ინსტილაციებს შორის შუალედი უნდა აღემატებოდეს 10 წუთს.
დორზამედზე გადასვლისას, წინა პრეპარატის ჩვეულებრივი დღიური დოზის ჩაწვეთების შემდეგ, მისი გამოყენება წყდება და მომდევნო დღეს მკურნალობა იწყება დორზამედით.
ჭარბი დოზირება:
შესაძლებელია განვითარდეს აციდოზი, ელექტროლიტური დისბალანსი, დარღვევები ცნს-ის მხრიდან.
მკურნალობა სიმპტომური. შემთხვევით ან განზრახ ჭარბი დოზირებისას აუცილებელია ექიმის კონსულტაცია.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:
დორზოლამიდი გავლენას ახდენს სხვა გლაუკომის საწინააღმდეგო პრეპარატების ეფექტზე. აცეტაზოლამიდის გამოყენებისას იზრდება დორზამედის სისტემური გვერდითი ეფექტების განვითარების საშიშროება.
დორზამედის და სისტემური მოქმედების პრეპარატების (მაგალითად, აგფ ინჰიბიტორები, კალციუმის არხების ბლოკატორები, დიურეზული საშუალებები, აასს, ესტროგენები, ინსულინი, თიროქსინი) ერთდროული გამოყენებისას რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება დადგენილი არ არის.
ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებებისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე.
საჭიროა სიფრთხილის ზომების მიღება პაციენტებში, რომლებიც მართავენ სატრანსპორტო საშუალებებს და  დაკავებულნი არიან პოტენციურად საშიში საქმიანობით, რაც თხოულობს მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს.
განსაკუთრებული მითითებები:
პაციენტები, რომლებიც ატარებენ რბილ კონტაქტურ ლინზებს, პრეპარატი დორზამედის გამოყენებამდე საჭიროა მოიხსნან ლინზები, ხოლო მათი ხელახალი ჩასმა შესაძლებელია წამლის ინსტილაციიდან 15 წუთის შემდეგ.
ღვიძლის ფუნქციების გამოხატული დარღვევების მქონე პაციენტებში, პრეპარატი დორზამედის გამოყენების თავისებურებები დადგენილი არ არის (გამოიყენება სიფრთხილით).
ადგილობრივი გამოყენებისას დორზოლამიდი აღწევს სისხლში. ამასთან დაკავშირებით, განვითარებული გვერდითი ეფექტები შეიძლება იყოს სულფონამიდებისათვის დამახასიათებელი რეაქციების ანალოგიური. ასეთი მოვლენების ან პრეპარატის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის განვითარებისას მისი გამოყენება წყდება.
გამოყენება პედიატრიაში:
ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება არ არის დადგენილი, შესაბამისად რეკომენდებული არ არის პრეპარატის გამოყენება პედიატრიაში.
ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს გამოყენება:
დორზამედის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება ნაყოფისათვის პოტენციურ რისკს.
ლაქტაციის პერიოდში დორზამედის დანიშვნისას საჭიროა განიხილოს ბუნებრივი კვების შეწყვეტის საკითხი.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, 15-დან 25°C ტემპერატურამდე.
ვარგისიანობის ვადა:
2 წელი წარმოების თარიღიდან.
ფლაკონის გახსნის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება შეიძლება 4 კვირის განმავლობაში.
ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება.
აფთიაქიდან გაცემის პირობები:
რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

SPIRAMYCIN

მწარმოებელი: WORLD MEDICINE, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: სპირამიცინი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბაქტერიული საშუალება. მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 5 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

სპირამიცინი ………………..   3 მლნ. სე

დამხმარე ნივთიერებები:

კოლოიდური უწყლო სილიციუმი, სიმინდის სახამებელი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსი: ჰიდროქსიმეთილცელულოზა, ტიტანის დიოქსიდი, ტალკი, პოლიეთილენგლიკოლი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დორამიცინი წარმოადგენს მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკს. იგი მოქმედებს ბაქტერიოსტატულად უჯრედშიდა ცილის სინთეზის დარღვევის გზით. აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ: სტრეპტოკოკები, მეთილცილინმგრძნობიარე სტაფილოკოკები, ენტეროკოკები,  Rhodococcus equi, Branhamella catarrhalis, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori, Campylobacter jejuni, Legionella spp., Corynebacterium diphtheriae, Moraxella spp., Mycoplasma pneumoniae, Coxiella spp., Chlamydia spp., Treponema pallidum, Borrelia burgdorferi, Leptospira spp., Propionibacterium acnes, Actinomyces spp., Eubacterium spp., Porphyromonas spp., Mobiluncus spp., Bacteroides spp., Peptostreptococcus spp., Prevotella spp., Neisseria gonorrhoeae, Ure-aplasma urealyticum, Clostridium perfringens., Toxoplasma gondii.

სპირამიცინის მიმართ მდგრადია მიკროორგანიზმები: მეთილცილინრეზისტენტული სტაფილოკოკები ,Enterobacter spp., Pseudomonas spp., Acinetobacter spp., Nocardia spp., Fusobacterium spp., Haemophilus spp., Mycoplasma hominis.

ჩვენებები:

ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, გამოწვეული პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით;

• მწვავე არაჰოსპიტალური პნევმონია (მ.შ. ატიპიური, გამოწვეული Legionella pneumophila, Mycoplasma pneumoniae, Clamidia spp.);
• ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება;
• ყელ-ყურ-ცხვირის დაავადებები (სინუსიტები, ტონზილიტი, ოტიტი);
• ოსტეომიელიტები და ართრიტები;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები (წითელი ქარი, მეორადი დაინფიცირებული დერმატოზები, აბსცესები და ფლეგმონები, მ.შ. სტომატოლოგიაში);
• სასქესო სისტემის ინფექციები (არაგონორეული ეტიოლოგიის);
• სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებები (მ.შ. გენიტალური და ექსტრაგენიტალური ქლამიდიოზი);
• ტოქსოპლაზმოზი (მ.შ. ორსულებში).
• მენინგოკოკური მენინგიტის პროფილაქტიკა იმ პირებში, რომელთაც კონტაქტი ჰქონდათ ავადმყოფთან დიაგნოზის დასმამდე 10 დღით ადრე.
• რევმატიზმის რეციდივების პროფილაქტიკა.

მიღების წესები და დოზირება:

მოზრდილებში პერორალურად ინიშნება 2-3 ტაბლეტი (3 მლნ. სე სპირამიცინის შემცველი) დღე-ღამეში 2 ან 3 მიღებად (ე.ი. 6-9 მლნ. სე). მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 9 მლნ.სე.

დორამიცინის 3 მლნ. სე ტაბლეტები ბავშვებში არ გამოიყენება.

ბრონქებისა და ფილტვების მწვავე დაავადებებისას მოზრდილებში ინიშნება 1.5 მლნ. სე ყოველ 8 საათში (4.5 მლნ. სე დღე-ღამეში), მძიმე შემთხვევებში შესაძლებელია დოზის 2-ჯერ გაზრდა.

მენინგოკოკური მენინგიტის პროფილაქტიკისათვის მოზრდილებში ინიშნება

6 მლნ. სე დღე-ღამეში 4 მიღებად.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტები, დორამიცინის დაბალი თირკმელისმიერი ექსკრეციის გამო დოზის კორექციას არ საჭიროებენ.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია ღებინება, გულისრევა, დიარეა, გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, ქავილი.

უკუჩვენებები:

დორამიცინი უკუნაჩვენებია:

*სპირამიცინისა და პრეპარატის სხვა კომპონენტებზე ჰიპერმგრძნობელობისას;

*ღვიძლის ფუნქციების გამოხატული დარღვევების დროს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

დორამიცინის გამოყენება ორსულობის დროს შესაძლებელია ჩვენების მიხედვით.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნისას ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს, ვინაიდან შესაძლებელია სპირამიცინის გამოყოფა დედის რძესთან ერთად.

განსაკუთრებული მითითებები:

ღვიძლის დარღვეული ფუნქციების მქონე პაციენტები პრეპარატის გამოყენების პერიოდში საჭიროებენ ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების კონტროლს.

ავტომობილისა და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე ზემოქმედება: პრეპარატი არ იწვევს პაციენტის ფსიქოფიზიკური მდგომარეობის შეცვლას, არ აქვეითებს ავტოტრანსპორტის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარს.

გამოყენება პედიატრიაში:

დორამიცინის 3 მლნ. სე ბავშვებში არ გამოიყენება.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: თავბრუსხვევა, დიარეა, ღებინება, გულისრევა.

მკურნალობა: საჭიროების შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური მკურნალობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ლევოდოპისა და კარბიდოპის შემცველ პრეპარატებთან კომბინირებული გამოყენებისას, პლაზმაში ლევოდოპის შემცველობის შემცირება აღინიშნა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

DOMPERIDONE

მწარმოებელი: WORLD MEDICINE, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: დომპერიდონი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პროკინეტიკი. ღებინების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

დომპერიდონი …………………. 10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, სიმინდის სახამებელი, ლაურილის ნატრიუმის სულფატი, პოვიდონი, აეროსილი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დოპროკინი არის ღებინების საწინააღმდეგო პრეპარატი. კუჭ-ნაწლავის მოტორიკის სტიმულატორი. პრეპარატი განკუთვნილია პერორალური გამოყენებისათვის.

ფარმაკოდინამიკა:

დომპერიდონი დოფამინის ანტაგონისტია, რომელსაც მეტოკლოპრამიდისა და სხვა ნეიროლეფსიურების მსგავსად, გააჩნია ღებინების საწინააღმდეგო მოქმედება. ხოლო მათგან განსხვავებით, დომპერიდონი ცუდად აღწევს ჰემატო-ენცეფალურ ბარიერს.

დომპერიდონის მიღებას იშვიათად ახლავს თან ექსტრაპირამიდული გვერდითი ეფექტები, განსაკუთრებით, მოზრდილებში.

დომპერიდონი ასტიმულირებს ჰიპოფიზიდან პროლაქტინის გამოყოფას. მისი ღებინების საწინააღმდეგო მოქმედება შესაძლოა, განპირობებულია პერიფერიული (გასტროკინეტიკური) მოქმედებითა და ქემორეცეპტორულ ტრიგერულ ზონაში დოფამინის რეცეპტორების მიმართ ანტაგონიზმის უნარით.

პერორალური გამოყენებისას, დომპერიდონი აძლიერებს  ანტრალური და დუოდენალური შეკუმშვების ხანგრძლივობას, აჩქარებს კუჭის დაცლას თხევადი და ნახევარდმყარი ფრაქციებისაგან ჯანმრთელებში, ხოლო მყარი ფრაქციებისაგან იმ ავადმყოფებში, რომელთაც შეფერხებული ჰქონდათ ეს პროცესი. პრეპარატი ხელს უწყობს ასევე საყლაპავის ქვედა სფინქტერის ტონუსის მომატებას.

დომპერიდონი გავლენას არ ახდენს კუჭის წვენის სეკრეციაზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

დომპერიდონი სწრაფად აბსორბირდება უზმოზე პერორალური მიღებისას. პლაზმაში მაქსიმალურ კონცენტრაციას იგი აღწევს დაახლოებით 1 საათში. დომპერიდონის პერორალურად მიღებისას მისი დაბალი აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა (დაახლოებით 15%) განპირობებულია ნაწლავის კედელსა და ღვიძლში მისი პირველადი ექსტენსიური მეტაბოლიზმით. თუმცა, ჯანმრთელი ადამიანების შემთხევაში, დომპირედონის ბიოშეღწევადობა მატულობს პრეპარატის ჭამის შემდეგ მიღებისას.

პაციენტებმა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტთან დაკავიშერბული პრობლემებით დომპერიდონი უნდა მიიღონ ჭამამდე 15-30 წუთით ადრე. კუჭის წვენის ჰიპოაციდურობა ამცირებს დომპერიდონის აბსორბციას.

მისი პერორალური ბიოშეღწევადობა მცირდება თუ პაციენტს მანამდე მიღებული აქვს ციმეტიდინი ან ნატრიუმის ბიკარბონატი. ჭამის შემდეგ მიღებისას, დომპერიდონის მაქსიმალურ აბსობრციას მეტი დრო სჭირდება, ხოლო AUC უფრო იზრდება. პერორალური მიღებისას დომპერიდონი არ კუმულირდება და არ იწვევს საკუთარი ცვლის პროცესების ინდუცირებას; დღეში 30 მგ დომპერიდონის 2 კვირის განმავლობაში პერორალურად მიღებისას, მისი მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია (21 ნგ/მლ) მიღებიდან 90 წთ-ში თითქმის იგივე იყო, რაც დომპერიდონის ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ (18 ნგ,/მლ).

დომპერიდონი 91-93%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს. მეძუძური დედების რძეში დომპერიდონის კონცენტრაცია პლაზმურ კონცენტრაციაზე 4-ჯერ უფრო დაბალია. დომპერიდონი მეტაბოლიზდება ღვიძლში ჰიდროქსილირებსა და N-დეზალკილირების გზით. გამოყოფა შარდისა და განავლის მეშვეობით შეადგენს პერორალური დოზის 31 და 66%-ს. დომპერიდონის გამოყოფა შეუცვლელი სახით უმნიშვნელო პროცენტს შეადგეს (10% განავლით და დაახლოებით 1% შარდით). ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი ჯანმრთელებში 7-9 საათის ტოლია, ხოლო თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ეს პერიოდი გახანგრძლივებულია.

ჩვენებები:

I დისპეფსიური სიმპტომების კომპლექსი, რომელიც ხშირად ასოცირდება კუჭის შენელებულ დაცლასთან, გასტროეზოფაგურ რეფლუქსთან და ეზოფაგიტთან:

• გადავსების შეგრძნება ეპიგასტიუმის არეში, მუცლის შებერილობის შეგრძნება, ტკივილი მუცლის ზედა ნაწილში;
• გულისრევა, ღებინება;
• ბოყინი;
• გულძმარვა.

II ფუნქციური, ორგანული, ინფექციური წარმოშობის ღებინება და გულისრევა, გამოწვეული რადიოთერაპიით, წამლის მიღებით ან დიეტის დარღვევით.

• სპეციფიკური ჩვენებაა ღებინება და გულისრევა, რომელიც გამოწვეულია დოფამინის აგონისტებით (L-დოპა, ბრომოკრიპტინი) მკურნალობით პარკინსონის დაავადების დროს.

III პედიატრიულ პრაქტიკაში:

• ამოქაფების სინდრომი, ციკლური ღებინება, გასტროეზოფაგური რეფლუქსი და კუჭის მოტორიკის სხვა დარღვევები.

მიღების წესები და დოზირება:

1. ქრონიკული დისპეფსია

მოზრდილებში: 1 მგ (1 ტაბლეტი) 3-ჯერ დღე-ღამეში, ჭამამდე 15-30 წუთით ადრე და საჭიროებისამებ, ძილის წინ.

ბავშვებში: 2.5 მგ სხეულის მასის 10 კგ-ზე 3-ჯერ დღე-ღამეში ჭამამდე 15-30 წუთით ადრე და საჭიროებისამებრ, ძილის წინ. საჭიროების შემთხვევაში დასაშვებია დოზის გაზრდა.

2. მწვავე და ქვემწვავე მდგომარეობები (უპირველეს ყოვლისა, გულისრევა და ღებინება)

მოზრდილებში: 20 მგ (2 ტაბლეტი) 3-4-ჯერ დღე-ღამეში ჭამამდე 15-30 წუთით ადრე და საჭიროებისამებ, ძილის წინ.

ბავშვებში: 5 მგ სხეულის მასის 10 კგ-ზე 3-4-ჯერ დღე-ღამეში ჭამამდე, 15-30 წუთით ადრე და საჭიროების შემთხვევაში, ძილის წინ.

შენიშვნა: დოპროკინის პერორალური მიღება რეკომენდებულია ჭამამდე. პრეპარატის ჭამის შემდეგ მიღების შედეგად ნელდება აბსორბციის პროცესი; თირკმლის უკმარისობის დროს რეკომენდებულია პრეპარატის მიღების სიხშირის შემცირება.

გვერდითი მოვლენები:

გვერდითი ეფექტები იშვიათად ვლინდება; აღნიშნულ იქნა კუჭ-ნაწლავის გარდამავალი სპაზმის იშვიათი შემთხვევები. ექსტრაპირამიდული მოვლენები იშვიათად ვლინდება ბავშვებში და გამონაკლისს წარმოადგენს მოზრდილების შემთხვევაში. ეს მოვლენები შექცევადია და სპონტანურად ქრება მკურნალობის დასრულებისთანავე.

იმის გამო, რომ ჰიპოფიზი ჰემატოენფეცეფალური ბარიერის გარეთაა, დოპროკინს შეუძლია პლაზმაში პროლაქტინის დონის ამაღლების ინდუცირება. იშვიათ შემთხვევებში, ჰიპერპროლაქტინემიამ შეიძლება გამოიწვიოს ნეირო-ენდოკრინული დარღვევები.

ჩამოუყალიბებელი ჰემატო-ენცეფალური ბარიერის შემთხვევაში (მაგალითად ბავშვებში) ან მისი ფუნქციის მოშლისას, ბოლომდე არ შეიძლება გამოირიცხოს  ნევროლოგიური ხასიათის გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი.

გამოვლენილია, იშვიათად, ალერგიული რეაქციები, როგორიცაა გამონაყარი და ჭინჭრის ციება.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრნობელობა დომპერიდონის მიმართ.

*არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება კუჭის მამოძრავებელი ფუნქციის სტიმულაციის მიზნით კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენის, მექანიკური გაუვალობის ან პერფორაციის დროს.

*დოპროკინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ჰიპოფიზის პროლაქტინ-მაპროდუცირებელი სიმსივნით (პროლაქტინომა).

ორსულობა და ლაქტაცია:

ცხოველებზე ჩატარებული ექსპერიმენტის დროს, დღე-ღამეში 160 მგ/კგ წონაზე დომპერიდონის შეყვანა არ იწვევდა ტერატოგენურ მოქმედებას. თუმცა, მრავალი სამკურნალო საშუალებების მსგავსად ორსულობის პირველი ტრიმესტრის დროს, დოპროკინის დანიშვნა მიზანშეწონილია მხოლოდ მოსალოდნელი თერაპიული სარგებლის შემთხვევაში.

დღესდღეობით არ არსებობს მონაცემები ადამიანებში განვითარების მანკების რისკის გაზრდის შესახებ.

მეძუძური დედების რძეში დომპერიდონის კონცენტრაცია 4-ჯერ უფრო დაბალია, ვიდრე შესაბამისი კონცენტრაცია პლაზმაში. ცნობილი არ არის, ახდენს თუ არა ეს მაჩვენებელი რაიმე უარყოფით ზეგავლენას ახალშობილზე, ამიტომ, თუ დედა ღებულობს დოპროკინს, რეკომენდებული არ არის ძუძუთი კვება, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება ახალშობილზე მოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

*დოპროკინის ანტაციდებთან ან ანტისეკრეციულ პრეპარატებთან ერთროულად დანიშვნისას ეს უკანასკნელნი მიღებული უნდა იქნას ჭამის შემდეგ და არა საკვების მიღებამდე ანუ სასურველი არაა ჭამამდე მათი დოპროკინთან ერთად მიღება.

*გამოყენება ჩვილ ბავშვებში: იმის გამო, რომ პირველ თვეებში ჩვილ ბავშვს ჰემატო-ენცეფალური ბარიერი ბოლომდე არა აქვს ჩამოყალიბეული ნებისმიერი პრეპარატი უნდა დაენიშნოს განსაკუთრებლი სიფრთხილით, თვით ჩვილი კი ექიმის მუდმიკი კონტროლის ქვეშ უნდა იმყოფებოდეს. ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე დოპროკინის მოქმედების არარსებობა მის მიერ ჰემატო-ენცეფალური ბარიერის ცუდი განვლადობით აიხსნება.

*პრეპარატის მიღება ღვიძლის დაავადების დროს: დომპერიდონის ღვიძლში მეტაბოლიზმის მაღალი მაჩვენებლის გათვალისწინებით, დოპროკინი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებს.

*პრეპარატის მიღება თირკმელების დაავადების დროს: თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (შრატის კრეატინინი >6 მგ/100 მალ ანუ >0.6 მმოლ/ლ), დომპერიდონის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდებოდა 7,4-დან 20.8 საათამდე, ხოლო პლაზმაში მისი კონცენტრაცია ნაკლები იყო, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში. იმის გამო, რომ თირკმელების მეშვეობით შეუცვლელი სახით დომპერიდონის მხოლოდ უმნიშვნელო ნაწილი გამოიყოფა, თირკმლის დაავადების მქონე პაციენტებში ერთჯერადი დოზის კორექცია სავალდებულო არ არის. თუმცა, პრეპარატის განმეორებითი დანიშვნისას, მიღების სიხშირე თირკმლის უკმარისობის სიმძიმის გათვალისწინებით შემცირებულ უნდა იქნას – დღე-ღამეში ერთ ან ორჯერად მიღებამდე. შესაძლოა, გაჩნდეს დოზის შემცირების აუცილებლობაც. ხანგრძლივი თერაპიის დროს საჭიროა ავადმყოფი იმყოფებოდეს ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ძილიანობა, ორიენტაციის მოშლა და ექსტრაპირამიდული დარღვევები, განსაკუთრებით ბავშვებში.

მკურნალობა: გააქტივებული ნახშირის გამოყენება. პაციენტი ექიმის კონტროლის ქვეშ უნდა იმყოფებოდეს. ანტიქოლინერგული საშუალებები, პრეპარატები, რომელიც პარკინსონიზმის სამკურნალოდ გამოიყენება ან ანტიჰისტამინური პრეპარატები, ეფექტურია ესტრაპირამიდული გართულებების შემთხვევაში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ანტიქოლინერგულ პრეპარატებს შეუძლიათ დოპროკინის ანტიდისპეფსიური მოქმედების ნეიტრალიზება. რეკომენდებული არ არის დოპროკინის ანტაციდურ და ანტისეკრეციულ პრეპარატებთან ერთდროული მიღება, რადგან, პერორალურად მიღებისას ისინი ამცირებენ მის ბიოშეღწევადობას.

დომპერიდონის გარდაქმნა ძირითადად ციტოქრომ P450 სისტემის CYP3A4 ფერმენტების მონაწილეობით ხდება. in vitro გამოკვლევების საფუძველზე შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ დოპროკინის იმ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად მიღებამ, რომლებიც მნიშვნელოვნად აინჰიბირებენ ამ ფერმენტს, პლაზმაში დომპერიდონის დონის მომატება შეიძლება გამოიწვიოს. CYP3A4 ფერმენტის ინჰიბიტორებს შემდეგი პრეპარატები წარმოადგენენ: აზოლის რიგის ანტიფუნგალური პრეპარატები; მაკროლიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკები; აივ-პროტეაზას ინჰიბიტორები; ნეფაზოდონი.

დოპროკინის გასტროკინეტიკური მოქმედებიდან გამომდინარე, მას შეუძლია გავლენა მოახდინოს სხვა პერორალური პრეპარატების აბსორბციაზე – კერძოდ იმ პრეპარატებზე, რომლებიც ხასიათდებიან აქტიური ნივთიერებების შენელებული გამოთავისუფლებით ან პრეპარატებზე, რომლებიც დაცულნი არიან ენტერო-ხსნადი გარსით. თუმცა, დომპერიდონის გამოყენება პარაცეტამოლის ან დიგოქსინით თერაპიის ფონზე არ ახდენდა გავლენას სისხლში ამ პრეპარატების დონეზე.

დოპროკინი კარგად შეთავსებადია ასევე:

– ნეიროლეფსიურ პრეპარატებთან, რომელთა მოქმედებასაც დომპერიდონი არ აძლიერებს.

– დოფამინერგული რეცეპტორების აგონისტებთან (ბრომოკრიპტინი, L-დოპა), რომელთა არასასურველ პერიფერიულ ეფექტებსაც, როგორიცაა საჭმლის მონელების მოშლა, ღებინება, გულისრევა – იგი ხსნის მათი ძირითადი თვისების ნეიტრალიზების გარეშე.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-20⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი;

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

DOPAMINE

მწარმოებელი: ORION PHARMA,ფინეთი

მოქმედი ნივთიერება: დოპამინი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

დოფამინომიმეტური და ადრენომიმეტური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კონცენტრატი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ამპულაში 5 მლ, შეფუთვაში 5 ც.

1 მლ. 1 ამპ.

დოპამინის ჰიდროქლორიდი  ……………    40 მგ 200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის მეტაბისულფიტი ……………      10 მგ

საინექციო წყალი …………………………….     1 მლ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დოპმინი წარმოადგენს სიმპათომიმეტურ ამინს, რომელიც ნორადრენალინის უშუალო წინამორბედია ორგანიზმში. პერორალურად მიღების დროს დოპმინი არ ხასიათდება კარდიოვასკულური მოქმედებით.

დოპმინი მცირე დოზებში (0.5-2 მკგ/კგ/წთ) D1-დოფამინო რეცეპტორების სტიმულირების გზით (ამ დროს იზრდება უჯრედშიდა ცამფ-ის კონცენტრაცია) ხასიათდება თირკმელების მეზენტერიულ და კორონალურ სისხლძარღვებზე გამაფართოვებელი მოქმედებით.

დოპმინი აძლიერებს თირკმელებში სისხლმიმოქცევას, გლომერულურ ფილტრაციას და თირკმელის მიერ ექსკრეციას.

დოპმინი საშუალო დოზებში (1-2 მკგ/კგ/წთ) ხასიათდება დადებითი ინოტროპული მოქმედებით გულის კუნთზე.

მის კარდიალურ ეფექტს განაპირობებს ბეტა₁-ადრენორეცეპტორების სტიმულაცია და ნორადრენალინის გამოყოფის ზრდა.

მაღალ დოზებში დოპმინი ასტიმულირებს ალფა₁-ადრენორეცეპტორებს, რაც იწვევს ვაზოკონსტრიქციას.

იგი ზრდის გულის მიერ გადასროლილი სისხლის მოცულობას, აგრეთვე სისხლის სისტოლურ და პულსურ წნევას. მცირე დოზებში დიასტოლური წნევა უმნიშვნელოდ იზრდება, თუმცა დოზის ზრდასთან ერთად მატულობს პერიფერიული წინააღმდეგობა, რაც შესაბამისად ზრდის დისტოლურ წნევას.

დოპმინი არ წარმოადგენს ძლიერი ტაქიკარდიის მიზეზს, იზოპრენალინისაგან განსხვავებით.

ფარმაკოკინეტიკა:

დოპმინის მოქმედების ეფექტი იწყება ინფუზიიდან 1-5 წთ-ის შემდეგ. იგი სწრაფად ნაწილდება ორგანიზმში (Vd _ 089 ლ/კგ), სუსტად გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-2 წთ. მოქმედების ეფექტი ჩვეულებრივ წყდება ინფუზიის დამთავრებიდან 10 წთ. შემდეგ.

დოპმინის უმეტესი ნაწილი განიცდის მეტაბოლიზმს მონოამინოქსიდაზისა (მაო) და კატექოლ-o-მეთილტრანსფერაზის (კომტ) მეშვეობით ღვიძლში და თირკმელებში ჰომოვანილის მჟავისა და 3.4-დიჰიდროქსიფენილაცეტატის წარმოქმნით.

დოპმინის დაახლოებით 25% გარდაიქმნება ნორადრენალინად.

პრეპარატის დიდი ნაწილი ჰომოვანილინის მჟავას, აგრეთვე სულფატური და გლუკურონიდების ნაერთების სახით ორგანიზმიდან გამოიყოფა შარდთან ერთად.

პრეპარატის დოზის არანაკლებ 10% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით. დოპმინის საერთო კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 4.4 ლ/კგ/სთ.

ჩვენებები:

• კარდიოგენული ან ენდოტოქსინ-ინდუცირებული ჰიპოტენზია;
• ჰიპოვოლემიური შოკი, რომელიც ცირკულაციაში მყოფი სისხლის მოცულობის კორექციის მიუხედავად არ ექვემდებარება მკურნალობა;
• მკვეთრად გამოხატული გულის უკმარისობა;

პრეპარატის გამოყენება ხდება ექიმის მკაცრი კონტროლის ქვეშ სტაციონარულ პირობებში.

მიღების წესები და დოზირება:

განზავების შემდეგ დოპმინი ინფუზიის სახით შეყავთ ვენაში.

დოპმინის საწყისი დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 2-5 მკგ/კგ/წთ-ში, შესაძლებელია მისი გაზრდა 5-10 მკგ/კგ/წთ-მდე შესაბამისად რეაქციის მიხედვით.

დომპინის 20 მკგ/კგ/წთ მეტი დოზით ჩვეულბურივ არ იყენებენ, თუმცა მძიმე შემთხვევებში შესაძლებელია მისი 50 მკგ/კგ/წთ მეტი დოზით გამოყენება.

იმ შემთხვევაში, როდესაც ერთი ამპულა (5 მლ) დოპმინის საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებელი კონცენტრაცია (40 მგ/მლ) გახსნილია 100 მლ 0.9% ნატრიუმის ქლორიდის ან 5% გლუკოზას ხსნარში, მიღებული ხსნარის 1 წვეთი შეიცავს დაახლოებით 80 მკგ დოპმინს; 1 მლ=20 წვეთს.

გვერდითი მოვლენები:

ხშირად: ძლიერი გულისცემა, ექტოპიური რითმი, ტაქიკარდია, ტკივილი მკერდის ძვლის არეში, ჰიპერტენზია, ვაზოკონსტრიქცია, გულისრევა, ღებინება, ქოშინი, თავის ტკივილი.

იშვიათად: AV-ბლოკადა, QRS კომპლექსის გაფართოება, ჰიპოტენზია, განგაშის შეგრძნება, პოლიერექცია.

უკუჩვენებები:

*ფეოქრომოციტომა;

*ტაქიკარდია;

*პარკუჭების ფიბრილაციისადმი მიდრეკილება;

*ალერგიული რეაქცია სულფიტზე.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს პრეპარატის დანიშვნა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

დოპმინით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ჰიპოვოლემიის სხვადასხვა ტიპის კორექცია.

ინფუზიის პერიოდში საჭიროა სისხლის წნევის, ელექტროკარდიოგრაფიული, შარდის გამოყოფის სისწრაფის მუდმივი მონიტორინგი. ჰიპოქსია, ჰიპერკაპნია და აციდოზი აქვეითებენ დომპინის ეფექტურობას და აძლიერებენ გვერდით მოვლენებს, რის გამოც დოპმინით მკურნალობასთან ერთად აწარმოებენ აღნიშნული მდგომარეობების კორექციას.

არტერიული ჰიპერტენზიის, დიურეზის შემცირების და არითმიის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა დოპმინის ინფუზიის შემცირება ან სრულიად შეწყვეტა.

პრეპარატის შემთხვევით მოხვედრით სისხლძარღვებიდან ქსოვილში შესაძლებელია ადგილობრივი ნეკროზის განვითარება. ამ დროს საჭიროა დაუყოვნებლივ ფენტოლამინის მარილიანი ხსნარით (5-10 მლ ფენტოლამინი 10-15 მლ 0.9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში) ლოკალური ინფილტრაცია.

დღეისათვის არ არსებობს ინფორმაცია ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების ოპტიმალური დოზის შესახებ.

ჭარბი დოზირება:

დაკავშირებულია დოპმინის სიმპათომიმეტურ ჰიპერაქტივობასთან. ვინაიდან დოპმინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ძალზე ხანმოკლეა, ინფუზიის შეწყვეტა საკმარისია იმისათვის, რომ თავიდან იქნას აცილებული დოზის გადაჭარბებით გამოწვეული სიმპტომები.

აუცილებლობის შემთხვევაში ძლიერი ვაზოკონსტრიქციისა და ჰიპერტენზიის კუპირებისათვის შეჰყავთ ფენტოლამინი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

მონოამინოქსიდაზას (მაო) ინჰიბიტორები: მაო-ს ინჰიბიტორები აძლიერებენ და ახანგრძლივებენ დოპმინის მოქმედებეს ეფექტს, რის გამოც დოპმინი სიფრთხილით ენიშნებათ პაციენტებს, რომლებიც იღებენ მაოს-ინჰიბიტორებს.

ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები და მაპროტილინი: დოპმინი ზრდის ნევრული დაბოლოებებიდან გამოყოფილი ნორადრენალინის რაოდენობას. ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები აინჰიბირებენ ნერვული დაბოლოებებიდან ნორადრენალინის უკუმიტაცებას, რაც აძლიერებს დოპმინის მოქმედების ეფექტს. ამიტომ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიდეპრესანტებს, დომპინის დოზის შემცირება წარმოებს მისი მოქმედების ეფექტის მიხედვით.

ჰალოტანი და ციკლოპროპანი: დოპმინთან ჰალოტანის, ციკლოპროპანის და ზოგიერთი სხვა ზოგადი საანესთეზიო საშუალებების კომბინაციით, რომლებიც ზრდიან გულის კუნთის მგრძნობელობას მის მიმართ, ადგილი აქვს პარკუჭოვან არითმიას და ჰიპერტენზიას. ამიტომ საჭიროა ამ პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისაგან თავის შეკავება.

ფენიტოინი: დოპმინის ინფუზიასთან ერთად ფენიტოინის შეყვანის დროს საჭიროა სიფრთხილე, ვინაიდან ამ დროს ვითარდება ჰიპერტენზია და ბრადიკარდია.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

comb.drug

მწარმოებელი: QUEISSER PHARMA,გერმანია

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პრეპარატი ზოგადი საერთო გამაჯანსაღებელი და სედატიური მოქმედებით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი პერორალური მიღებისათვის: ფლაკონში 250 მლ

100 მლ

კრაზანას ფოთლები და ყვავილების ექსტრაქტი …………….       100 მგ

სვის გირჩების ექსტრაქტი          ……………………………….        100 მგ

კატაბალახის ძირების ექსტრაქტი   ……………………………           20მგ

ბარამბოს ფოთლების ექსტრაქტი     …………………………..           50 მგ

ჟენშენის ფესვების ექსტრაქტი   ………………………………..           50 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

პროპილენგლიკოლი, გლიცეროლი, მაკროგოლიცეროლჰიდროქსისტეარიტი, მენთოლი, მანდარინის არომატი, სორბინის მჟავა, გამოხდილი წყალი და სხვა.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დოპელჰეცრი ვიტალოტონიკი ნატურალური პრეპარატია, რომელიც შედგება ძირითადად 5 მცენარეული კომპონენტისაგან. ერთდროულად არის ზოგადგამაჯანსაღებელი და მატონიზირებული საშუალება, დადებითად მოქმედებს გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე, აწყნარებს ნერვულ სისტემას, გამოიყენება ასთენიის, ნევრასთენიის, გადაღლილობის (ფიზიკური და გონებრივი), გადატანილი დაავადების შემდგომ კომპლექსურ თერაპიაში.

კრაზანა: აძლიერებს სისხლის მიმოქცევას გულისა და ტვინის სისხლძარღვებში, გამოირჩევა ანტი ათეროსკლეროზული თვისებებით, აუმჯობესებს ვენების არტერიებისა და კაპილარების კედლების ელასტიურობას.

სვია: დამამშვიდებლად მოქმედებს ცნს-ზე, დადებითად მოქმედებს მეტაბოლიზმზე, ცხიმოვან, მინერალურ და  წყლის ცვლაზე. მის დამამშვიდებელ ეფექტს იყენებენ ცნს აგზნების დროს, ძილის დარღვევისას. ვეგეტო-სისხლძარღვოვანი დისტონიების და ჰიპერტონული დაავადების ადრეულ სტადიაზე.

ბარამბო: ავლენს დამამშვიდებელ და გამაჯანსაღებელ მოქმედებას ცნს-ზე; მისი რეგულარული გამოყენების დროს მცირდება ტკივილი გულის არეში, ქოშინი, ქვეითდება სისხლის წნევა, მცირდება გულის კუმშვათა რიცხვი.

კატაბალახა: ამშვიდებს და აჯანსაღებს ნერვულ სისტემას, ახასიათებს ტრანკვილიზაციური მოქმედება ცნს-ზე, არეგულირებს გულის მუშაობას, ახდენს დადებით და ნეირორეგულატორულ გავლენას გულის კუნთის მუშაობაზე და გამტარებელ სისტემაზე. ახასიათებს სისხლისძარღვთა გამაფართოებელი და ჰიპოტეზიური მოქმედება.

ჟენშენი: აზიაში მას ტრადიციულად “სიცოცხლის ფესვს” უწოდებენ. მისი ძირითადი ფარმაკოლოგიური თვისებაა მატონიზირებელი და ზოგადგამაჯანსაღებელი მოქმედება ორგანიზმზე. ის ამაღლებს შრომისუნარიანობის დონეს, აძლიერებს ორგანიზმის წინააღმდეგობას სტრესული სიტუაციების და გარემოს მავნე მოქმედების მიმართ. მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს ორგანიზმის საერთო მდგომარეობას, ქრება მოთენთილობა, სწრაფი დაღლა, თავის ტკივილი, უმჯობესდება მადა, მატულობს საერთო ტონუსი.

მიღების წესები და დოზირბა:

თითო სუფრის კოვზი 3-ჯერ დღეში ჭამის წინ და ძილის წინ.

განსაკუთრებული მითითებები:

მითითება დიაბეტიკებისათვის: ეს არის იდეალური პრეპარატი, რომელიც არ შეიცავს შაქარს და ალკოჰოლს! არ შეიცავვს პურის ერთეულს (BE).

მითითები მძღოლებისა და სპორტსმენებისათვის: დოპელჰერცი ვიტალოტონიკი შეგიძლიათ მიიღოთ განუსაზღვრელი რაოდენობით! არ შეიცავს ალკოჰოლს!

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება გრილ ადგილას.

ჩვენს შესახებ

ვიდალი არის ქართული სამედიცინო პორტალი სადაც შეგიძლიათ მიიღოთ ინფორმაცია მედიკამეტების,
კლინიკების, ექიმების და ჯანმრთელობის შესახებ.

საერთაშორისო დასახელება:

comb.drug

მწარმოებელი: QUEISSER PHARMA, გერმანია

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პოლივიტამინები მიკროელემენტებით და ბუნებრივი წარმოშობის კომპონენტებით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ელექსირი პერორალური მიღებისათვის: ფლაკონში 250 მლ

100 მლ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დოპელჰერცი ენერგოტონიკი კომბინირებული პრეპარატია, რომლის მოქმედება განპირობებულია მის შემადგენლობაში შემავალი ვიტამინებით, მიკროელემენტებით და მცენარეული წარმოშობის კომპონენტებით. მონაწილეობას ღებულობს ნივთიერებათა ცვლის ძირითად პროცესში, დადებითად მოქმედებს ნერვულ და გულ-სისხლძარღვთა სისტემებზე, აძლიერებს ორგანიზმის არასპეციფიკურ რეზისტენტობას.

ჩვენებები:

• ჰიპოვიტამინოზების პროფილაქტიკა და მკურნალობა;
• ინტენსიური ფიზიკური, გონებრივი და ემოციური დატვირთვა;
• ვიტამინების ზედმეტი მოთხოვნილება გადატანილი დაავადებების და ოპერაციის შემდგომ პერიოდში;
• ქრონიკული დაავადებები (კომპლექსური თერაპიის დროს);
• ანემია (კომპლექსური თერაპია);
• ზოგადგამაჯანსაღებელი და მატონიზირებელი საშუალება ძლიერი სისუსტის დროს;
• შრომისუნარიანობის ამაღლება და ყურადღების კონცენტრაციის გამახვილება.

მიღების წესები და დოზირება:

მოზარდები და ბავშვები 12 წლის ასაკის ზევით: თითო სუფრის კოვზი 3-4-ჯერ დღეში ჭამის წინ და ძილის წინ.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები პრეპარაიტს კომპონენტების მიმართ. იშვიათ შემთხვევაში შესაძლებელია კანის მომატებული მგრძნობელობა შუქის მიმართ, განსაკუთრებით ღია ფერის კანის მქონე ადამიანებს შორის. პრეპარატი რკინის შემცველობის გამო იწვევს განავლის შავად შეფერადებას, რაც ფიზიოლოგიური პროცესია.

უკუჩვენებები:

*ზედმეტი მგრძნობელობა პრეპარატში შემავალი კომპონენტების მიმართ;

*ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციების დარღვევა;

*ორსულობა;

*ლაქტაციის პერიოდი;

*ბავშვები 12 წლამდე;

*რკინის მაღალი შემცველობა ორგანიზმში;

*რკინის შეწოვის დარღვევა.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი შეიცავს 15% ალკოჰოლს. დოზირების დაცვის შემთხვევაში პრეპარატის თითოეული დოზის მიღებაზე ორგანიზმში ხვდება 2.5 გ-მდე ალკოჰოლი. რისკის ჯგუფს წარმოადგენენ ღვიძლით, ქრონიკული ალკოჰოლიზმით, ქალა-ტვინის ტრამვით დაავადებული პაციენტები.

მითითება დიაბეტიკებისათვის:

20 მლ დოპელჰერცი ენერგოტონიკი შეესაბამება 0.32 პურის ერთეულს.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

აქვს ნეიტრალური გემო და სუნი

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე.

საერთაშორისო დასახელება:

METHYLDOPA

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS PLC. უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ალფა-მეთილდოფა

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიჰიპერტენზიული საშუალება. ცენტრალური ალფა₂-ადრონორეცეპტორების სტიმულატორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

ალფა-მეთილდოპა ………… 250 მგ

დამხმარე ნივთიერეები: მეთილცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, სიმინდის სახამებელი, სტეარინის მჟავა, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, ტალკი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ალფა-მეთილდოფას ახასიათებს ცენტრალური ჰიპოტენზიური მოქმედება. იგი გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს და მეტაბოლიზდება აქტიური მეტაბოლიტის -ალფა-მეთილ-ნორადრენალინის წარმოქმნით, რომელიც იწვევს არტერიულ წნევის დაქვეითებას რამოდენიმე გზით:

• დოფა-დეკარბოქსილაზას ბლოკადა ნორადრენალინის სინთეზის პროცესში;
• ცრუ ტრანსმიტერის წარმოქნა;
• ცენტრალური ალფა-რეცეპტორების (α₂-რეცეპტორების) სტიმულაცია;
• სისხლის პლაზმაში რენინის აქტივობის დაქვეითება.

პრეპარატი იწვევს არტერიული წნევის დაქვეითებას, როგორც ვერტიკალურ, ასევე ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში მყოფ ავადმყოფებში.

ფარმაკოკიტენიკა:

პერორალური მიღებისას აბსორბირდება პრეპარატის დაახლოებით 50%. სისხლის ცილებს უკავშირდება პრეპარატის დაახლოებით 20%. მიღებული დოზის 10%-ზე ნაკლები მეტაბოლიზდება ალფა-მეთილდოფას  და შემდეგ ალფა-ნორადრენალინის წარმოქმნით. მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი ვლინდება 2 სთ-ის შემდეგ და გრძელდება 6-8 სთ.

პრეპარატს იყენებენ, როგორც ცალკე, ასევე სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში. იგი ექსკრეტირდება ძირითადად თირკმელების საშუალებით. აბსორბირებული პრეპარატის დაახლოებით 70% გამოიყოფა შარდთან ერთად მეთილდოფას და მისი სულფოკონიუგატების სახით.

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზიის სხვადასხვა ფორმები.

მიღების წესები და დოზირება:

მოზრდილებში საწყისი დოზა შეადგენს 250 მგ დღეში. დოზის მომატება შეიძლება 250 მგ-ით დღეში. ყოველ 2 დღეში, სასურველი ჰიპოტენზიური ეფექტის მიღწევამდე. შემდგოში საჭიროა დოზის შემცირება ყოველ 2 დღეში შემანარჩუნებელ სამკურნალო დოზამდე.

მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 2000 მგ-ს.

ბავშვებში რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 1 მგ/კგ წონაზე 2-3-ჯერ  დღეში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 65 მგ/კგ.

გვერდითი მოვლენები:

ცნს-ის მხრივ: სედაცია, თავის ტკივილი, საერთო სისუსტე, თავბრუსხვევა.

მაღალი დოზის შემთხვევაში:

პარკინსონიზმი, ბრადიკარდია, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ჩივილები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, ჰემატოლოგიური დარღვევები (კუმბსის დადებითი ტესტი, ჰემოლიზური ანემია), ღვიძლის უკმარისობა, იმპოტენცია, ალერგიული რეაქციები.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;

* ფეოქრომოციტომა, დეპრესია, ჰეპატიტის აქტიური ფორმა, ღვიძლისა და თირკმელების უკმარისობა.

აკრძალულია მეთილდოფას გამოყენება შემდეგ პრეპარატებთან ერთად:

*ლევოდოპა;

*მაოს- ინჰიბიტორები.

განსაკუთრებული მითითებები:

მკურნალობის კურსის პირველი 6-10 კვირის განმავლობაში საჭიროა კუმბსის ტესტის ჩატარება. შემდგომი მკურნალობის ყოველ 6 თვეში -ჰემოლიზური ანემიის შესაძლო განვითარებაზე კონტროლი.

პრეპარატი იწვევს კატექლამინების მაჩვენებლების მხრივ ცვლილებებს, რაც ნიღბავს ფეოქრომოციტომის არსებობას ორგანიზმში და ხელს უშლის სწორ დიაგნოსტიკას. სითხის გამოყოფის შეფერხების შემთხვევაში შესაძლებელია შეშუპების განვითარება, რომელიც მალევე გაივლის დიერეზული პრეპარატების გამოყენების შემდეგ. შეშუპების პროგრესირების ან გულის უკმარისობის ჩამოყალიბების შემთხვევაში, საჭიროა შეწყდეს პრეპარატის მიღება.

ზოგადი ნარკოზის გამოყენების შემთხვევაში, ინჰალაციური სანარკოზო საშუალებებით ადგილი აქვს ღვიძილს დაზიანებას და ნარკოზის მოქმედების ინტენსივობის გაძლიერებას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ალფა-მეთილდოპას კომბინაციით სხვა ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან, საჭიროა ამ უკანასკნელთა დოზის შემცირება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია კოლოფზე.