საერთაშორისო დასახელება:

DICLOFENAC

მწარმოებელი: MERCKLE

მოქმედი ნივთიერება: დიკლოფენაკი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სანთლები: შეფუთვაში 6 ც.

1 სანთელი

დიკლოფენაკ ნატრიუმი ................   25 მგ

1 სანთელი

დიკლოფენაკ ნატრიუმი ...............    50 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები

დიკლოფენაკი მიეკუთვნება არასტეროიდულ, ანთების საწინააღმდეგო ტკივილგამაყუჩებელ საშუალებას, რომლის ეფექტურობაც დამტკიცებულია ცხოველებში ჩატარებული ცდებით. კერძოდ, ის თრგუნავს პროსტაგლანდინების სინთეზს. ადამიანებში დიკლოფენაკი აქვეითებს ტკივილს ანთებითი პროცესების დროს, ამცირებს შესიებასა და ტემპერატურას. დიკლოფენაკი ასევე ზღუდავს ადენოზინდიფსფატით და კოლაგენით გამოწვეულ თრომბოციტების აგრეგაციას.

ფარმაკოდინამიკა:

დიკლოფენაკის შემოგარსული ტაბლეტების ორალურად მიღების შემდეგ, იგი მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დისტალური ნაწილიდან. მაქსიმალური პლაზმის დონე მიიღწევა 1-16 სთ-ის განმავლობაში, ეს დამოკიდებულია იმაზე, თუ რამდენ ხანს ანდომებს წამალი კუჭიდან შეწოვას. საშუალოდ მაქსიმალური დონე მიიღწევა 2-3 საათში.

ინტრამუსკულარული შეყვანის შემდეგ პლაზმის მაქსიმალური დონე მიიღწევა 10-20 წთ-ში,

ხოლო რექტალური გამოყენებისას კი - 30 წთ-ში.

ორალურად მიღების შემთხვევაში დიკლოფენაკი აშკარად განიცდის ღვიძლის ბარიერის გადალახვის პირველ ზემოქმედებას, რადგან შეწოვოლი აქტიური ნივთირებების მხოლოდ 35-70% აღწევს პოსტ-ჰეპატურ ცირკულაციიდან უცვლელი სახით. აქტიური ნივთიერების დაახლოებით 30% მეტაბოლიზირდება და გამოიყოფა ფეკალურ მასებთან ერთად. ღვიძლის მეტაბოლიზმის შემდეგ (ჰიდროქსილირება და კონიუგაცია) დაახლოებით 70% ელიმინირდება თირკმელების მეშვეობით ფარმაკოლოგიურად არააქტიური ნივთიერებების სახით. ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციისგან დამოუკიდებლად, ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 სთ-ს. წამლის დაახლოებით 99% ბმულია პლაზმის ცილებთან.

ბიოათვისებულობა

უსაფრთხოების პრეკლინიკური მონაცემები:

ტოქსიკოლოგიური თვისებები

ა) ხანმოკლე ტოქსიკური ეფექტი

ხანმოკლე ეფექტების გამოსავლენად ჩატარებულ ცხოველთა კვლევებს რაიმე სპეციფიური მგრძნობელობა არ გამოუვლენიათ. ინტოქსიკაციის სიმპტომებისთვის მიმართეთ ნაწილს “გადაუდებელი ზომები, დოზის გადაჭარბების სიმპტომები და ანტიდოტები”.

ბ) ხანგრძლივი ტოქსიკური ეფექტი

ქრონიკული ტოქსიკური ეფექტები გამოიკვლიეს ვირთხებზე, ძაღლებსა და მაიმუნებზე. ტოქსიურ დოზაზე, რაც შეადგენს 0.5-2.0 მგ/კგ-ს სახეობის გათვალისწინებით გამოვლინდა წყლულები და სისხლის მაჩვენებლის შეცვლა.

გ) მუტაგენურობის და კარცენოგენობის ალბათობა

მუტაგენურობაზე ჩატარებულმა In-vitro და in-vivo კვლევებმა გამორიცხეს დიკლოფენაკის სავარაუდო მუტაგენური პოტენციალი. ვირთხებსა და თაგვებში დიკლოფენაკის სიმსივნის წარმომქმნელი პოტენციალის გამოსავლენად ჩატარებულმა კვლევებმა ტუმოროგენობისკენ მიდრეკილება ვერ გამოავლინეს.

დ) რეპროდუქციული ტოქსიკურობა

დიკლოფენაკის ემბრიოტოქსიკურობის ალბათობა გამოიკვლიეს ცხოველთა სამ სახეობაზე (თაგვებში, ვირთხებსა და კურდღლებში). დედის მიერ ტოქსიკური დოზის მიღების შემდეგ გამოვლინდა ნაყოფის სიკვდილიანობა და ზრდა-განვითარებაში ჩამორჩენა. სიმახინჯეები არ დაფიქსირებულა. დიკლოფენაკის მიღებისას იზრდება ორსულობის და მშობიარობის ხანგრძლივობა. ფერტილობაზე არ მოქმედებს უარყოფითად. დედის მიერ წამლის არატოქსიკური დოზის მიღებისას, იგი არ მოქმედებს ბავშვის პოსტ-ნატალურ განვითარებაზე.

ჩვენებები:

ტკივილის და ანთებითი პროცესების სიმპტომური მკურნალობა ისეთ შემთხვევებში როგორიცაა:

- სახსრების მწვავე ანთებითი პროცესი (ართრიტები), პოდაგრის მწვავე შემთხვევები;

- სახსრების ქრონიკული ანთებითი პროცესი (ქრონიკული ართრიტი, ქრონიკული პოლიართრიტი/რევმატიული ართრიტი);

- ბეხტერევის დაავადება (ანკილოზური სპონდილიტი) და ხერხემლის სხვა ანთებითი რევმატიული დაავადებები;

- სახსრების და ხერხემლის დეგენერაციული დაავადებებისას განვითარებული მწვავე ანთებითი პროცესები;

- რბილი ქსოვილების რევმატიზმი;

- ტრავმის შემდგომი შეშუპება და ანთება.

მოცემულმა დოზირებამ შეიძლება შეაფერხოს აქტიური ნივთიერების გამოთავისუფლება, ამიტომ არ არის რეკომენდირებული მისი დანიშვნა იმ პაციენტებში, ვისაც ესაჭიროება დაუყოვნებელი ეფექტი.

მიღების წესი და დოზირება:

დიკლოფენაკის დოზა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე. დიდებისთვის დიკლოფენაკის ყუველდღიური რეკომენდირებული დოზა შეადგენს 50-150 მგ.-ს. დიდებმა ყოველდღიურად უნდა გამოიყენონ 1 სანთელი (რაც შეესაბამება დიკლოფენაკ ნატრიუმის 100 მგ.-ს.)

ყურადღება: იმ პაციენტებისთვის, რომელთა რეკომენდირებული ყოველდღიური დოზა აჭარბებს 150 მგ.-ს, შესაძლებელია დამატებითი დოზის დანიშვნაც დიკლოფენაკ ნატრიუმის 25-50 მგ-ს სახით.

გთხოვთ, კონსულტაციისთვის მიმართეთ თქვენს ექიმს. ანუსიდან დიკლობენეს შეყვანა უმჯობესია დეფეკაციის შემდეგ. პრეპარატის გამოყენების ხანგრძლივობა უნდა დადგინდეს თქვენი ექიმის მიერ.

გვერდითი მოვლენები:

უნდა გვახსოვდეს, რომ გვერდითი ეფექტების გამოვლენა ძირითადად დოზაზე დამოკიდებულია და განსხვავებული სხვადასხვა ინდივიდში. განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენების რისკი (წყლული, ლორწოვანის დეფექტები, კუჭის ლორწოვანი გარსის ანთება) დამოკიდებულია დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: საკმაოდ ხშირია ( > 10 %) გულისრევა, ღებინება, დიარეა, უმნიშვნელო სისხლდენების შემთხვევები, რამაც ინდივიდუალურ შემთხვევაში შეიძლება გამოიწვიოს ანემია.

ხშირად შესაძლებელია ( ≥1% -

ძალიან იშვიათად ( ≥0.1% -

ძალიან იშვიათად ( > 0.01 %) გვხვდება სტომატიტი, გლოსიტი, საყლაპავის დაზიანება, ჩივილები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ქვედა ნაწილში (მაგ. მსხვილი ნაწლავის არასპეციფიური სისხლდენები, კრონის დაავადება და წყლულოვანი კოლიტი).

ლოკალური რეაქციები გაღიზიანების, სისხლიანი ლორწოვანი სეკრეციის და მტკივნეული დეფეკაციის ჩათვლით.საკმაოდ ხშირია.

ცენტრალური ნერვული სისტემა და სენსორული ორგანოები

ხშირია ( ≥ 1 % -

ძალიან იშვიათია (

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დიკლოფანაკის გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ასეპტიური მენინგიტის სიმპტომები, კისრის რიგიდობის, თავის ტკივილის, გულისრევის, ღებინების, სიცხის და დეზორიენტაციის ჩათვლით.

კანი

შესაძლებელია გამოვლინდეს ( ≥ 1 % -

თირკმელი

ძალიან იშვიათად (

ღვიძლი

ხშირია ( ≥ 1 % -

იშვიათია ( ≥ 0.1 % -

პანკრეასი

ძალიან იშვიათად (

სისხლი

იშვით შემთხვევებში ( ≥ 0.1 % -

ძალიან იშვიათ შემთხვევაში (

სისხლძარღვთა სისტემა

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში (

სისტემური რეაქციები და სხვა ორგანოები

შესაძლებელია მწვავე ჰიპერსენსიტიული რეაქციების გამოვლენა: სახის ან ენის შეშუპება, ხორხის შეშუპება სასუნთქი გზების შევიწროვებასთან ერთად, სუნთქვის გაძნელება და ასთმის განვითარება, გულის ფრიალი, არტერიული წნევის დაცემა შოკის დონემდე. აუცილებელია გადაუდებელი სამედიცინო დახმარების გაწევა. მოცემული სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს წამლის პირველივე მიღებისას.

ხანდახან ( ≥ 0.1 % -

ძალიან იშვიათ შემთხვევებში (

ძალიან იშვიათ შემთხვევაში (

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა დიკლოფენაკის ნატრიუმის და მისი კომპონენტებისადმი;

* უცნობი მიზეზით სისხლწარმომქმნელი ფუნქციის დარღვევა, კოაგულაციის დარღვევა;

* კუჭის და/ან დუოდენალური წყლული;

* ცერებრალური ჰემორაგიები, კუჭ-ნაწლავის და სხვა სისტემის სისხლდენები;

* ბავშვები და 15 წლამდე ასაკის მოზარდები

ორსულობა და ლაქტაცია:

ნატრიუმის დიკლოფენაკი არ გამოიყენება ორსულობის ბოლო ტრიმესტრში.

ორსულებში დიკლოფენაკის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია. ამის გამო ნატრიუმის დიკლოფენაკი გამოიყენება ორსულობის პირველი 6 თვის განმავლობაში, ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.

მისი მოქმედების გამო ნატრიუმის დიკლოფენაკი თრგუნავს სამშობიარო მოქმედებას, ასევე შეიძლება გამოიწვიოს ბოტალის სადინარის ნაადრევი დახურვა, ზრდის დედის და ბავშვის მიდრეკილებას სისხლდენებისკენ და დედის შეშუპების რისკს.

აქტიური ინგრედიენტი - დიკლოფენაკი და მისი მეტაბოლიტები უმნიშვნელო რაოდენობით გადადიან დედის რძეში. რადგან დიკლოფენაკის ხანმოკლე გამოყენებისას ბავშვებში არ გამოვლენილა გვერდითი ეფექტები, ამიტომ არ არის აუცილებელი ძუძუთი კვების შეწყვეტა. პრეპარატის ხანგრძლივად და დიდი დოზით გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში, საჭიროა განხილულ იქნას ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

გავლენა მანქანის და სხვა მექანიზმების მართვაზე:

ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება შემცირდეს მოქმედების სისწრაფე, რის გამოც შესაძლებელია მანქანის მართვის და/ან მუშაობის უნარის გაუარესება. ამიტომ დიკლოფენაკის მიღებისას სასურველია მოერიდოთ მანქანის მართვას, მუშაობას და ასევე ისეთი სამუშაოს შესრულებას, რომელიც საჭიროებს სწრაფ რეაქციებს. არ არის რეკომენდირებული ალკოჰოლის მიღება.

განსაკუთრებული მითითებები:

ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებების დროს დიკლობენეს გამოყენებისას დიდი სიფრთხილე უნდა გამოიჩინოთ (დოზებს შორის დიდი ინტერვალებით ან დოზის დაქვეითებით), შესაბამისად მკურნალობა უნდა მიმდინარეობდეს სპეციალისტის დაკვირვების ქვეშ:

- პორფირიას;

- კუჭ-ნაწლავის დარღვევების, კუჭისა და ნაწლავის წყლულის ნიშნების ან ნაწლავის ანთების (წყლულოვანი კოლიტის, კრონის დაავადების) ისტორიის მქონე პაციენტებში;

- მაღალი არტერიული წნევა, გულის და თირკმლის უკმარობა;

- ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დაზიანება;

- უახლოეს პერიოდში ჩატარებული ქირურგიული ჩარევა;

- სისტემური დაავადებები (სისტემური წითელი მგლურა) და ასევე შემაერთებელი ქსოვილების სხვა დიფუზური დაავადებები.

სიფრთხილე გამოყენებისას

პრეპარატით მკურნალობისას საჭიროა ექიმის მკაცრი კონტროლი იმ პაციენტებში ვისაც აწუხებს: ჭინჭრის ციება, ცხვირის ღრუს შეშუპება (ცხვირის პოლიპი), სასუნთქი სისტემის ქრონიკული დაავადებები (ასთმა) ან სასუნთქი სისტემის ქრონიკული ინფექციური დაავადებები, აგრეთვე იმ ავადმყოფებში ვისაც ახასიათებს ალერგიული რეაქციები არასტეროიდული ანთების საწინაამდეგო და ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებების მიმართ. ასეთი პაციენტები განსაკუთრებულად არიან მიდრეკილები ისეთი ზემგრძნობიარე რეაქციებისადმი, როგორიცაა ასთმური შეტევები (ასპირინით გამოწვეული ასთმა), კვინკეს შეშუპება ან ჭინჭრის ციება. საჭიროა პრეპარატის გამოყენება სიფრთხილით ისეთ პაციენტებში, ვისაც ახასიათებს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები კანზე გამონაყარის, ქავილის და ჭინჭრის ციების სახით.

კომბინირებული თერაპიისას ისეთ წამლებთან ერთად, რომლებიც ამცირებენ სისხლის შედედების უნარს ან სისხლში გლუკოზის დონეს, საჭიროა სისხლის შედედების და გლუკოზის დონის კონტროლი. დიკლოფენაკს შეუძლია დროებით შეაფერხოს სისხლის შედედება. სისხლის შედედებითი დაავადებების მქონე პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ მკაცრი კონტროლის ქვეშ. ლითიუმის (გონებრივი და ფსიქიკური დარღვევების მქონე ავადმყოფებში) ან სპეციფიურ დეჰიდრატაციულ თერაპიასთან (კალიუმდამზოგველი შარდმდენები) ერთად კომბინირებული თერაპიისას საჭიროა სისხლში ლითიუმის და კალიუმის დონის კონტროლი.

დიკლოფენაკის ხანგრძლივი გამოყენებისას მუდმივად უნდა ხდებოდეს ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციების და სისხლის გადამოწმება.

იმ შემხვევაში, თუ პრეპარატი გამოიყენება ქირურგიულ ჩარევამდე, აუცილებელია მკურნალი ექიმის ან სტომატოლოგის ინფორმირება ამის შესახებ.

ხანგრძლივი დროით პრეპარატის მაღალი დოზებით გამოყენებისას ტკივილგამაყუჩებელი საშუალების არასწორმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს თავის ტკვილი, რომელიც არ ქრება დოზის მომატების დროსაც კი.

ტკივილგამაყუჩებელი საშუალების გამოყენებამ ან რამდენიმე ანალგეზიური საშუალების ერთდროულმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის პერმანენტული დაზიანება თირკმლის უკმარისობის დონემდე (ანალგეზიური ნეფროპათია).

ჭარბი დოზირება:

დოზის გადაჭარბების სიმპტომები შეიძლება გამოვლინდეს ცენტრალური ნერვული სისტემის დარღვევის სახით, როგორიცაა თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, გონების დაკარგვა. ბავშვებში შეიძლება განვითარდეს მიოკლონური კრუნჩხვები, მუცლის ტკივილი, გულისრევა და ღებინება. ასევე მოსალოდნელია სისხლდენა კუჭ- ნაწლავიდან, ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციის დარღვევა. სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

გთხოვთ მიმართოთ ექიმს ან ფარმაცევტს, თუ თქვენ იღებთ რომელიმე სხვა პრეპარატს. გთხოვთ გაითვალისწინოთ, რომ ეს ინფორმაცია ასევე ეხება იმ პრეპარატებსაც, რომლებსაც იღებდით უახლოეს პერიოდში.

კომბინირებული მიღებისას დიკლობენეს შეუძლია გაზარდოს ლითიუმის, ფენიტოინის, დიგოქსინის პლაზმური კონცენტრაცია. აუცილებელია სისხლში ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლი.

მას შეუძლია შეამციროს დეჰიდრატაციული და არტერიულ წნევაზე მოქმედი (შარდმდენი და ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების) პრეპარატების ეფექტი.

ნატრიუმის დიკლოფენაკს შეუძლია შეამციროს ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტების ინჰიბიტორების (გულის უკმარისობის და არტერიული წნევის დამაქვეითებელი საშუალებების) ეფექტურობა. ერთდროულმა დანიშვნამ შეიძლება ასევე გაზარდოს თირკმლის ფუნქციის დარღვევის რისკი. კალიუმის დამზოგველ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს შრატში კალიუმის მომატება.

მკურნალობა გლუკოკორტიკოიდებთან ან სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთად ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაზიანების რისკს (იხ. გვერდითი ეფექტები).

თუ დიკლობენეს შეიყვანენ მეტოტრექსატის მიღებამდე 24 სთ-ით ადრე ან გვიან, იზრდება მეტოტრექსატის კონცენტრაცია და მისი არასასურველი ეფექტები.

პრობენეციდის ან სულფინპირაზონის შემცველ პრეპარატებს (პოდაგრის სამკურნალო პრეპარატები) შეუძლიათ შეაფერხონ დიკლოფენაკის გამოყოფა. ამან შეიძლება ორგანიზმში გამოიწვიოს დიკლოფენაკის ნატრიუმის კონცენტრაციის ზრდა და პრეპარატის გვერდითი ეფექტების გამოვლენა.

კლინიკურ პრაქტიკაში დღემდე არ გამოვლენილა დიკლოფენაკის და სისხლის შედედებაზე მოქმედი პრეპარატების ურთიერთმოქმედება. თუმცა მათი ერთობლივი გამოყენებისას რეკომენდირებულია სისხლის შედედების პარამეტრების კონტროლი.

არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს (როგორიც არის ნატრიუმის დიკლოფენაკი) შეუძლიათ გაზარდონ ციკლოსპორინით გამოწვეული თირკმლის ტოქსიურობა.

ინდივიდუალურ შემთხვევებში დაფიქსირებულია, რომ დიკლოფენაკის მიღებამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს შაქრის დონეზე, რაც მოითხოვს ანტიდიაბეტური საშუალებების დოზის დარეგულირებას. შესაბამისად, მათი ერთდროული გამოყენებისას რეკომენდირებულია სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლი. დიკლოფენაკის და პროსტაგლანდინების ანალოგების ერთდროული გამოყენებისას ერთეულ შემთხვევებში დაფიქსირდა მიოკარდიუმის ინფარქტი და ანაფილაქსიური შოკი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატს ინახავენ მშრალ ადგილას, 25⁰C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე.

მოარიდეთ სინათლეს, სიცხეს და სინესტეს.

ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შენახვის ვადა:

ინახება 3 წელი. პრეპარატი არ გამოიყენება მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქში გაცემის წესი:

რეცეპტით

საერთაშორისო დასახელება:

DICLOFENAC

მწარმოებელი: HEXAL AG, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: დიკლოფენაკი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

ნატრიუმის დიკლოფენაკი .................           50 მგ

ტაბლეტები ^ID75mg გახანგრძლივებული მოქმედებით: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

სწრაფად გამოთავისუფლებადი ნატრიუმის დიკლოფენაკი ..........      12.5 მგ

ნელა გამოთავისუფლებადი ნატრიუმის დიკლოფენაკი .................     62.5 მგ

ტაბლეტები ^ID150mg გახანგრძლივებული მოქმედებით: შეფუთვაში 20 და 100 ც.

1 ტაბ.

სწრაფად გამოთავისუფლებადი ნატრიუმის დიკლოფენაკი .......            25 მგ.

ნელა გამოთავისუფლებადი ნატრიუმის დიკლოფენაკი ....................   125 მგ

გელი გარეგანი გამოყენებისათვის 5%: ტუბში.

1 გ.

ნატრიუმის დიკლოფენაკი ..................            50 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დიკლოფენაკი წარმოადგენს ფენილძმარჟმავას წარმოებულ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებას. ახასიათებს კარგად გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და ზომიერი სიცხის დამწევი მოქმედება.

პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ინჰიბირებით და არაქიდონის მჟავას მეტაბოლიზმის შედეგად წარმოქმნილი პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვით, რომლებიც ძირითად როლს თამაშობენ ორგანიზმში ანთებითი პროცესების განვითარებაში.

პრეპარატის ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი განპირობებულია ორი მექანიზმით: პერიფერიული (განპირობებულია პროსტაგლანდინების სითნეზის დათრგუნვით) და ცენტრალური (ცენტრალურ და პერიფერიულ ნერვულ სისტემაში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებით). რევმატიული დაავადების დროს პრეპარატი ამცირებს ტკივილებს სახსრებში მოსვენებულ მდგომარეობაში და მოძრაობის პროცესში, აგრეთვე დილის შებოჭილობის შეზღუდვას და სახსრების შეშუპებას. იგი ხელს უწყობს მოძრაობის ფუნქციის გაძლიერებას.

ტრავმული და ოპერაციის შემდგომი ტკივილების დროს პრეპარატი ამცირებს ტკივილის შეგრძნებას მოსვენებულ მდგომარეობაში და მოძრაობის პროცესში, აგრეთვე ამცირებს ანთებით შეშუპებას, ხელს უწყობს თრომბოციტების აგრეგაციის პროცესის დათრგუნვას. ხანგრძლივი გამოყენების დროს ახასიათებს მასენსიბილიზირებელი მოქმედება.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალურად მიღებისას იგი ადვილად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. საკვების მიღება ანელებს პრეპარატის შეწოვის პროცესს, თუმცა ამ დროს აბსორბიციის ხარისხი უცვლელია.

პრეპარატის აქტიური ნივთიერების 50% მეტაბოლიზდება ღვიძლში "პირველი გავლის"დროს. პერორალურად მიღებისას იგი მაქსიმალურ კონცენტრაციას აღწევს 2-4 სთ-ში, აქტიური ნივთიერების კონცენტრაცია პლაზმაში პირადაპირ პროპორციულ დამოკიდებულებაშია მიღებული დოზის სიდიდესთან.

პრეპარატი არ ხასიათდება კუმულაციის თვისებებით. პლაზმის ცილებთან მისი შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 99.7% (ძირითადად ალბუმინებთან). იგი აღწევს სინოვილუარ სითხეში, სადაც მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 2-4 სთ-ით უფრო გვიან, ვიდრე პლაზმაში. დიკლაკი ძირითადად მეტაბოლიზდება რამდენიმე მეტაბოლიტის წარმოქმნით, რომელთა შორის ორი ფარმაკოლოგიურად აქტიურია, მაგრამ შედარებით უფრო ნაკლები ხარისხით. ვიდრე დიკლოფენაკი.

აქტიური ნივთიერების სისტემური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 263 მლ/წთ-ში. პლაზმიდან პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდია 1-2 სთ, ხოლო სინოვიალური სითხიდან - 3-6 სთ.

დიკლოფენაკის დოზის დაახლოებით 60% ორგანიზმიდან გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით თირკმელების საშუალებით, 1%-ზე ნაკლები უცვლელი სახით ექსკრეტირდება შარდთან ერთად, ხოლო დანარჩენი - ღვიძლის მიერ მეტაბოლიტების სახით.

ჩვენებები

• რევმატოიდული ართრიტის, ოსტეოართრიტის, მაანკილიზირებელი სპონდილიტის, პოდაგრის-სახსროვანი სინდრომი;
• საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის დეგენერაციული და ქრონიკულად მიმდინარე დაავადებები (ოსტეოქონდროზი, ოსტეოართროზი, პერიართროპათიები);რბილი ქსოვილების და საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის (დაჭიმულობა, დაჟეჟილობა) ტრავმისშემდგომი ანთებები;
• ტკივილები ხერხემლის არხში, ნევრალგიები, მიალგიები, ართრალგიები;
• ოპერაციიის და ტრავმის შედეგად გამოწვეული ტკივილის და ანთების სინდრომი;
• ტკივილის სინდომი პოდაგრის დროს;
• შაკიკით გამოწვეული თავის ტკივილი;
• ალგოდისმენორეა, ადნექსიტი, პროქტიტი, ქოლელითიაზი და ნეფროლითიაზი, ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციური ანთებითი დაავადებით გამოწვეული ტკივილის სინდრომი;
• ადგილობრივად იყენებენ: კატარაქტას ოპერაციების, არაინფექციური წარმოშობის თვალის ანთებითი დაავადების დროს, აგრეთვე ბროლის იმპლანტაცის და მის შეცვლის პროცესთან დაკავშირებული ცისტოიდური მაკულარული შეშუპების პროფილაქტიკის მიზნით.

მიღების წესები და დოზირება:

გამოყენების წინ გაეცანით პრეპარატის ინსტრუქციას.

ტაბლეტები

დღიური დოზაა 100-150 მგ.

1 (50 მგ) ტაბლეტი 1-2-ჯერ დღეში.

1 (75 მგ) ტაბლეტი 1-2-ჯერ დღეში.

1 (150 მგ) ტაბლეტი 1 დღეში.

პრეპარატის მიღება მიზანშეწონილია საკვების მიღების დროს ან მის შემდეგ, საკმარისი რაოდენობის წყალთან ერთად.

დიკლაკი გელი 5%

წაისვით მტკივნეულ ადგილებზე 2-3-ჯერ დღეში. პრეპარატის საჭირო რაოდენობა დამოკიდებულია მტკივნეული ზონის სიდიდეზე, ერთჯერადი დოზა საშუალოდ 2 გრამია (დაახლოებით 4 სმ-იანი ზოლი ტუბის სავსე ყელიდან). გელის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ღია ჭრილობაზე.

გვერდითი მოვლენები:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, ანორექსია, ტკივილები და უსიამოვნო შეგრძნება ეპიგასტრიუმის მიდამოში, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დიარეა, ცალკეულ შემთხვევებში - ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებები, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა და პერფორაცია;

იშვიათად - ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკვილი, აგზნება, უძილობა, გაღიზიანება, დაღლის შეგრძნება, იშვიათად - პარესთეზიები, მხედველობის დარღვევა (დიპლოპია, მხედველობის დაბინდვა), ყურებში შუილი, ძილის დარღვევა, კრუნჩხვები, ტრემორი, ფსიქიური დარღვევები, დეპრესიები;

შარდ-გამომყოფი სისტემის მხრივ: იშვიათად - თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, ზოგიერთ პაციენტებში - შეშუპების განვითარებისადმი მიდრეკილება, დერმატოლოგიური რეაქციები - თმის ცვენა;

ალერგიული რეაქციები: შესაძლებელია გამონაყარი კანზე, ქავილი;

გარეგანი მიღებისას - ქავილი, სიწითლე, გამონაყარი, წვა.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრძნობელობა დიკლოფენაკის ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო სხვა პრეპარატების მიმართ;

*კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაავადებები _ გამწავების პროცესში;

*"ასპირინული ტრიადა";

*უცნობი ეტიოლოგიის სისხლის წარმოქმნის პროცესის დარღვევა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

გამოყენება შესაძლებელია მაშინ, როდესაც დედისათვის სასარგებლო სამკურნალო ეფექტი ბევრად აღემატება ნაყოფზე ან ახალშობილზე უარყოფითი მოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით ენიშნებათ ღვიძლის და თირკმლების ფუნქციის დარღვევით გამოწვეული დაავადებების, ანამნეზში - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადების, დისპეფსიური მოვლენების, ბრონქული ასთმის, არტერიული ჰიპერტონიის, გულის უკმარისობის დროს, ქირურგიული ოპერაციების შედგომ პერიოდში, აგრეთვე ხანშიშესულ ავადმყოფებში.

მკურნალობის პროცესში საჭიროა ალკოჰოლური სასმელების მიღებისგან თავის შეკავება. რადგან მკურნალობის დროს ადგილი აქვს ფსიქომოტორული რეაქციების დაქვეითებას, პრეპარატის მიღება ეკრძალებათ ავტოტრანსპორტის მძღოლებს და იმ პირებს, რომელთა მუშაობა მოითხოვს განსაკუთრებულ ყურადღებას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

დიკლოფენაკის და კალიუმის შემნახველი დიურეზული საშუალებების ერთდროული დანიშვნით შესაძლებელია სისხლში კალიუმის კონცენტრაციის მომატება.

დიკლოფენაკი, ლითიუმთან და დიგოქსინთან კომბინაციით იწვევს მათი კონცენტრაციის მომატებას სისხლის პლაზმაში.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 1 წელი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

მიეკუთვნება I A ჯგუფის ანტიარითმულ საშუალებას, რომელიც ხასიათდება მემბრანომასტაბილიზებელი მოქმედებით. აბლოკირებს ნატრიუმის სწრაფ არხებს, ახანგრძლივებს ეფექტურ რეფრაქტერულ პერიოდს და მოქმედების პოტენციალს წინაგულებსა და პარკუჭებში, ამცირებს მიოკარდის აგზნებადობას და კუმშვადობას, თრგუნავს ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას და სინუსის კვანძის ავტომატიზმს. ამასთან ერთად გააჩნია ანტიქოლინერგული ეფექტი.

ჩვენებები

ძირითადად გამოიყენება პარკუჭოვანი არითმიების და ექსტრასისტოლების სამკურნალოდ, ან მათი პრევენციის მიზნით (ასევე მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომ პერიოდში ინტრავენურად);

წარმოადგენს მეორე რიგის პრეპარატს სუპრავენტრიკულური ტაქიკარდიის სამკურნალოდ (წინაგულების ციმციმი და თრთოლვა).

გამოიყენება აგრეთვე სინუსური რითმის შესანარჩუნებლად მედიკამენტოზური ან ელექტრული კარდიოვერსიის დროს;

არითმიის პროფილაქტიკისათვის კორონარული არტერიების კათეტერიზაციის დროს.

დოზირების რეჟიმი

300-800 მგ პერორალურად (4 წლის ასაკამდე ბავშვებში 10-20 მგ/კგ; 4-6 წლამდე 6-15 მგ/კგ) დღის განმავლობაში განაწილებული დოზით ინტრავენურად 1-2 მგ/კგ (5 წთ-ზე მეტი დროის განმავლობაში შესაყვანად) მაქსიმალურად 150 მგ, შემდგომი პერორალური მიღებით.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს „დამტვირთავი“ დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 200 მგ-ს, შემანარჩუნებელი დოზაა 100 მგ 1-2-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები

ანტიმუსკარინული ეფექტები - პირის სიმშრალე, მხედველობის დაბინდვა, შარდის შეკავება, იმპოტენცია და ყაბზობა. ყველაზე სერიოზული გართულება შარდის შეკავება.

მოვლენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ნაკლებად დამახასიათებელია; უძილობა და დეპრესია; გულის მუშაობის დათრგუნვა, გულის უკმარისობა და ჰიპოტონია, პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, გულის გამტარებლობის შეფერხება გულის ბლოკადა პერიფერიული ნეიროპათია, ეგზემა, ფოტოსენსიბილიზაცია; ხანგრძლივად გამოყენებისას - ჰიპერგლიკემია. იმპოტენცია.

უკუჩვენებები

გულის ბლოკადა, გულის მწვავე უკმარისობა, გლაუკომა, შოკი, ჰიპოტონია, პროსტატის ადენომა.

განსაკუთრებული მითითებები

თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას, აგრეთვე AV გამტარებლობის შემაფერხებელი პრეპარატებით წინათ ჩატარებული მკურნალობისას სიფრთხილეა საჭირო დიზოპირამიდის გამოყენების დროს.

საერთაშორისო დასახელება:

ESTRADIOL

მწარმოებელი: ORION PHARMA, ფინეთი

მოქმედი ნივთიერება: ესტრადიოლის ჰემიჰიდრატი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ესტროგენი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

გელი გარეგანი გამოყენებისათვის: შეფუთვაში 28 პაკეტი.

1 პაკ.

ესტრადიოლის ჰემიჰიდრატი ..................    0.5 მგ

1 პაკ.

ესტრადიოლის ჰემიჰიდრატი ...............     1 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

კარბომერები (კარბოპოლი 974), ტროლამინი, პროპილენგლიკოლი, ეთილის სპირტი (96%), გასუფთავებული  წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

აქტიური ინგრედიეტი, სინთეზური 17β-ესტრადიოლი, ქიმიურადაც და ბიოლოგიურადაც იდენტურია ადამიანის ენდოგენური ესტრადიოლისა (რომელსაც ქალის ორგანიზმში წარმოქმნის საკვერცხეები პირველი მენსტრუაციიდან მოყოლებული მენოპაუზამდე).

იმ ორგანოების უჯრედებში, რომლებიც წარმოადგენენ ჰორმონების მოქმედების სამიზნეს, ესტროგენები წარმოქმიან კომპლექსს სპეციფიკურ რეცეპტორებთან, რომლებიც მოიპოვება სხვადასხვა ორგანოში - საშვილოსნოში, საშოში, შარდსაწვეთში, სარძევე ჯირკვალში, ღვიძლში, ჰიპოთალამუსსა და ჰიპოფიზში.

ლიგანდ-რეცეპტორების კომპლექსი ურთიერთქმედებს გენომის ესტოროგენ-ეფექტორულ ელემენტებსა და შიდაუჯრედულ პროტეინებთან, რითაც გამოათავისუფლებს ზრდის ფაქტორებს. იგი ორგანიზმზე ახდენს მაფემინიზირებელ ზემოქმედებას. ხელს უწყობს საშვილოსნოს, საშვილოსნოს მილების, საშოს, სტრომისა და სარძევე ჯირკვლის სადინრების განვითარებას, დვრილებისა და სასქესო ორგანოების პიგმენტაციას, მეორადი სქესობრივი ნიშნების განვითარებას ქალებში. გრძელი ლულოვანი ძვლების ეპიფიზების ზრდასა და დასრულებას.

ხელს უწყობს ენდომეტრიუმის დროულ დესქვამაციას და რეგულარულ სისხლდენას. მაღალ დოზებში იწვევს ენდომეტრიუმის ჰიპერპლაზიას, აფერხებს ლაქტაციას და ძვლოვანი ქსოვილის რეზორბციას.

ასტიმულირებს ფიბრიონოგენისა და რიგი ცილების სინთეზს (სატრანსპორტო): გლობულინი, ტრანსკორიტინი, ტრანსფერინი, პროტეინი, სქესობრივი ჰორმონები. ახდენს პროკოაგულანტურ ზემოქმედებას, ზრდის ღვიძლში ვიტამინი K-ის სინთეზს, რაც განაპირობებს სისხლის შედედებას (II, VII, IX, X), ამცირებს ანტითრომბინის (III) კონცენტრაციას.

სისხლში ზრდის თიროქსინის, რკინის, სპილენძის და ა.შ. კონცენტრაციას. ავლენს ანტიათეროსკლეროზულ ზემოქმედებას, ამასთან ერთად ამცირებს ქოლესტერინის რაოდენობას (იზრდება ტრიგლიცერიდების რაოდენობა).

ახდენს პროგესტერონის მიმართ რეცეპტორების მგრძნობელობის და გლუვკუნთოვანი ტონუსის სიმპათიკური რეგულაციის მოდულირებას.

ასტიმულირებს ინტრავასკულარული სითხის გადასვლას ქსოვილებში და იწვევს ნატრიუმისა და წყლის ერთდროულად შეკავებას.

მისი მაღალ დოზებში გამოყენება იწვევს ენდოგენური კატექოლამინების დეგრადაციის შეფერხებას.

მენოპაუზის შემდგომ პერიოდში ორგანიზმში წარმოიქმნება ესტრადოლის მხოლოდ უმნიშვნელო რაოდენობა (რომელიც გარდაიქმნება ესტრონად ღვიძლსა და ცხიმოვან ქსოვილებში). საკვერცხების მიერ გამომუშავებული ესტრადიოლის შემცირებას უმრავლეს შემთხვევაში თან ახლავს სისხლძარღვოვანი ტონუსისა და თერმორეგულაციის სტაბილურობა (სახის კანზე სისხლის მოწოლა), უძილობა, ასევე შარდ-სასქესო სისტემის ორგანობის პროგრესირებადი ატროფია.

ესტროგენების დეფიციტის შედეგად ვითარდება ოსტეოპოროზი (ძირთადად ლულოვანი ძვლების). პრეპარატის დიდი რაოდენობით პერორალურად მიღების შემდეგ ესტრადიოლი სისხლში მოხვედრამდე მეტაბოლიზდება (მიკროფლორით) ნაწლავის კედლებსა და ღვიძლშიც (რაც იწვევს პლაზმაში ესტრადიოლის არაფიზიოლოგიურად მაღალი კონცენტრაციის წარმოშობას, ხოლო ხანგრძლივი მკურნალობის შემთხვევაში - ესტრონისა და ესტრონის სულფატის კუმულაციას). ორგანიზმში ხანგრძლივი დროის განმავლოაში ამ მეტაბოლიტების დაგროვების შედეგები ჯერ არ არის გამოკვლეული.

ცნობილია, რომ ესტროგენების პერორალური მიღება იწვევს ცილების (მათ შორის რენინის) სინთეზის მომატებას. დივიგელი არის გარეგანი მოხმარების სპირტის შემცველი გელი. კანზე აპლიკაციის შემდეგ სპირტი სწრაფად ორთქლდება და დარჩენილი ესტრადიოლი კანიდან შეწოვის შემდეგ უშუალოდ სისხლში ხვდება. დივიგელის წასმა 200-400 კვ.სმ-ის ფართობზე (ერთი ან ორი ხელის მტევნის ზომა) არ ახდენს გავლენას შეწოვილი ესტრადიოლის რაოდენობაზე. იმ შემთხვევაში, თუ დივიგელის აპლიკაცია მოხდება დიდ ფართობზე, შეწოვის დონე (ხარისხი) მნიშვნელოვნად მცირდება. ესტრადიოლის გარკვეული რაოდენობის შეკავება ხდება კანქვეშა ქსოვილებში, საიდანაც ის თანდათანობით გადადის სისხლში. ტრანსდერმული გამოყენებით ადგილი აქვს ღვიძლში მეტაბოლიზმის პირველი სტადიის თავიდან აცილებას, რის გამოც დივიგელით მკურნალობისას სისხლის პლაზმაში ესტროგენის კონცენტრაცია უმნიშვნელოდ მერყეობს.

ფარმაკოკინეტიკა:

მეტაბოლიზმი ბუნებრივი ესტროგენების მსგავსია. სისხლში ის თითქმის მთლიანად უკავშირდება სატრანსპორტო ცილებს. ღვიძლში "პირველი გავლის" შემდეგ იგი მეტაბოლიზდება ნაკლებად აქტიურ პროდუქტებად ესტრონად და ესტრიოლად. გამოიყოფა ნაღველით წვრილ ნაწლავში და ხელმეორედ შეიწოვება. ღვიძლში გლუკურონის მჟავის მოქმედების შედეგად საბოლოოდ კარგავს აქტიურობას. სულფატებისა და გლუკურონიდების სახით ძირითადად გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით.

შარდში აგრეთვე შეიძლება აღმოჩნდეს მცირე რაოდენობის ესტრადიოლი, ესტრონი და ესტრიოლი. დივიგელით მკურნალობის პერიოდში ესტრადიოლ-ესტერონის თანაფარდობა ნარჩუნდება 0.4-0.7. დივიგელის ბიოშეღწევადობა 82%. დივიგელის ტრანსდერმული გამოყენება 1.0 მგ ესტრადიოლის დოზით (რაც 1.0 გ დივიგელს შეესაბამება) სისხლის პლაზმაში ქმნის მის მაქსიმალურ კონცენტრაციას C_max დაახლოებით 157 პიკომოლ/ლ ოდენობით. შესაბამისი საშუალო კონცენტრაცია Ccp დოზირებული ინტერვალებით შეადგენს 112 პიკომოლ/ლ. საშუალო თავისუფალი კონცენტრაცია C_max სისხლის პლაზმაში შეადგენს 82 პიკომოლ/ლ. არ კუმულირდება.

ჩვენებები:

• ესტროგენების დეფიციტის სიმპტომების დროს ჩანაცვლებითი ჰორმონალური მკურნალობა;
• კლიმაქტერიული სინდრომის მკურნალობა, რომელიც უკავშირდება ბუნებრივ თუ ხელოვნურ მენოპაუზას (გამოწვეული ქირურგიული ჩარევის შედეგად).

მიღების წესები და დოზირება:

დივიგელი - გელი ტრანსდერმული გამოყენებისთვის, გამოიყენება ხანგრძლივად ციკლური მკურნალობისათვის. ჩვეულებრივი საწყისი დოზა შეადგენს დღეში 1.0 მგ ესტრადიოლს (შესაბამიისად 1.0. გ გელი). თუმცა საწყისი დოზის არჩევა დამოკიდებულია გამოვლენილ სიმპტომებზე, კლინიკური სურათის მიხედვით შეიძლება დოზის შეცვლა 2-3 ციკლის შემდეგ ინდივიდუალურად 0.5გ. - 1.5 გ-მდე დღეში. რაც შეასაბამება 0.5გ.-1.5 მგ-მდე ესტრადიოლს დღე-ღამეში. რეკომენდებულია, რომ პაციენტებს"ინტაქტური"საშვილოსნოთი დივიგელით მკურნალობისას ყოველ ციკლში 10-12 დღის განმავლობაში დაენიშნოს გესტაგენი (მაგ., მედროქსიპროგესტერონის აცეტატი, ნორეთისტერონი, ნორეთისტერონის აცეტატი ან დიჰიდროგესტერონი).

გესტაგენით მკურნალობის ყოველი კურსის შემდეგ ვლინება მენსტრუაციის მსგავსი  სისხლდენა. რიგგარეშე და/ან გახანგრძლივებული სისხლდენის შემთხვევაში აუცილებლად უნდა დადგინდეს მისი გამომწვევი მიზეზი. პაციენტებს მენოპაუზის შემდგომ პერიოდში ციკლი შეიძლება გაუხანგრძლივდეთ 3 თვემდე.

ჩვეულებრივ, გელს იყენებენ დღე-ღამეში ერთხელ სუფთა კანზე მუცლის წინა კედლის ქვედა ნაწილში, ასევე წელის არეში, მხრებზე, წინამხრებზე და/ან რიგ-რიგობით მარჯვენა და მარცხენა დუნდულოზე, რათა ყოველდღიურად შეიცვალოს აპლიკაციის ადგილი, რომელიც უნდა იყოს 1-2 ხელის გულის ფართობის. გელის აპლიკაციის შემდეგ საჭიროა გელის შეშრობა (2-3 წუთი).

იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს დაავიწყდა პრეპარატის წასმა, რაც შეიძლება სწრაფად უნდა გააკეთოს ეს, მაგრამ არა უგვიანეს 12 სთ-სა, დანიშნულებისამებრ მისი წასმის შემდეგ. თუკი უკვე გავიდა 12 სთ, მაშინ დივიგელის გამოყენება უნდა გადავადდეს სხვა დროისათვის. პრეპარატის არარეგულარულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს მენსტრუაციის მსგავსი სისხლდენა საშვილოსნოდან.

გვერდითი მოვლენები:

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, დეპრესია, ქორეა, შაკიკი;

გულ-სისხლძარღვოვანი სისტემის მხრივ: არტერიული წნევის მომატება, თრომბოფლებიტი;

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, მეტეორიზმი, ტკივილი ეპიგასტრალურ არეში, მუცლის ჭვალი;

კანზე ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, კანის გაღიზიანება, კანის ჰიპერემია გელის წასმის ადგილებში, კონტაქტური დერმატიტი;

რეპროდუქციული სისტემის მხრივ: სისხლდენა საშვილოსნოდან (მეტრორაგია), ვაგინალური კანდიდოზი, სისხლიანი გამონაყოფი, საშვილოსნოს ლეომიომის ზომების გაზრდა, ენდომეტრიუმის ჰიპერპლაზია (პროგესტერონთან კომბინაციის გარეშე დანიშვნის შემთხვევაში), ენდომეტრიუმის კარცინომა (მენოპაუზის შემდგომ პერიოდში პაციენტებში ინტაქტური საშვილოსნოთი) ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ საკვერცხეების სკლეროზი, ლიბიდოს შეცვლა;

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: სარძევე ჯირკვლების გაუხეშება (დაჭიმვა და/ან გადიდება), სხეულის მასის გაზრდა, ნახშირწყლების მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითება;

ღვიძლის ფუნქციისა და ნაღველმდენი სისტემის მხრივ: ქოლესტაზური სიყვითლე, ქოლელითიაზი, პორფირიის შეტევები;

წყლისა და მარილების ცვლის მხრივ აღინიშნება Na⁺, Ca²⁺ და წყლის შეკავება პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენების დროს (შეშუპებები);

სხვა: მხედველობის დარღვევა (რქოვანას სიმრუდის ცვლილებები), ქლოაზმა, მელანოდერმია, ვაგინალური კანდიდოზი.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრძნობელობა ესტრადიოლისა და/ან პრეპარატის რომელიმე ინგრედიენტის მიმართ;

*სარძევე ჯირკვლის კიბო (დიაგნოსტირებული, სავარაუდო ან ანამნეზში);

*საკვერცხეების, საშვილოსნოსა და ენდომეტრიუმის დიაგნოსტირებული ან სავარაუდო ესტროგენ-დამოკიდებული ავთვისებიანი სიმსივნე.

*60 წლამდე ასაკის ქალებში სასქესო ორგანოებისა და სარძევე ჯირკვლების კეთილთვისებიანი წარმონაქმნები (საშვილოსნოს სხეულისა და ყელის კიბო, საშვილოსნოს მიომა, ვულვის კიბო, საკვერცხეების კიბო);

*გაურკვეველი ეტიოლოგიის ვაგინალური სისხლდენა და მიდრეკილება საშვილოსნოდან სისხლდენისადმი;

*ენდომეტრიუმის ჰიპერპლაზია;

*ჰიპოფიზის სიმსივნე;

*შემაერთებელი ქსოვილის დიფუზური დაავადებები,

*ქალის სასქესო ორგანოების ანთებითი დაავადებები (სალპინგოოფორიტი, ენდომეტრიტი); კლიმაქტერული პერიოდის ჰიპერესტროგენული სტადია;

*ვენების სპონტანური თრომბოემბოლიური დაავადება, მათ შორის ანამნეზში. ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის ემბოლია, მათ შორის ანამნეზში; თრომბოფლებიტი და მწვავე თრომბოფლებიტი, მათ შორის ანამნეზში;

*თანდაყოლიდი ჰიპერბილირუბინემია (ჟილბერის, დუბინ-ჯონსონისა და როტორის სინდრომი); ღვიძლის სიმსივნე (ჰემანგიომა, ღვიძლის კიბო);

*სისხლის მიმოქცევის დარღვევა თავის ტვინში (იშემიური და ჰემორაგიული ინსულტი); *

შაქრიანი დიაბეტი,

*რეტინოპათია;

*ნამგლისებრ-უჯრედოვანი ანემია;

*ცხიმების ცვლის მოშლა;

*ქოლესტაზური სიყვითლე ან ძლიერი ქოლესტაზური გენეზის ქავილი (განსაკუთრებით ძლიერდება ორსულობის პერიოდსა და სტეროიდული პრეპარატების მიღების ფონზე);

*ოტოსკლეროზი (გამწვავებული ოტოსკლეროზი ორსულობის დროს).

*განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა მოხდეს დივიგელის დანიშვნა ისეთი დაავადებების დროს, როგორიცაა: ბრონქული ასთმა, ეპილეფსია, შაკიკი, არტერიული ჰიპერტენზია, გულის უკმარისობა, გულის იშემიური დაავადებები, თირკმლის და/ან ღვიძლის უკმარისობა, ენდომეტრიოზი, ფიბროზულ-კისტოზური მასტოპათია, პორფირია. 65 წლის ასაკის ზევით ქალებში პრეპარატი ნაკლებად გამოიყენება. დივიგელის აპლიკაცია არ შეიძლება სარძევე ჯირკვლებზე, სახეზე, გენიტალიებსა და კანის გაღიზიანებულ ნაწილებზე.

განსაკუთრებული მითითებები:

საჭიროა სამედიცინო გამოკვლევის ჩატარება, რათა გამოვლენილ იქნას უკუჩვენებები და მიღებულ იქნას ზომები პრეპარატის მიღების დროს გართულებების თავიდან ასაცილებლად (მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების და სარძევე ჯირკვლების ჩათვლით).

მკურნალობის პროცესში რეკომენდებულია პერიოდული გამოკვლევების ჩატარება, ამ გამოკვლევების სიხშირე და მეთოდები ყოველ კონტრეტულ შემთხვევაში ინდივიდუალურია. მამოგრაფია უნდა ჩატარდეს მიღებული ნორმების შესაბამისად.

მდგომარეობა, რომელიც მოითხოვს დაკვირვებას: თუ რომელიმე ქვემოთ ჩამოთვლილი პირობებიდან სახეზეა, ადრე გვხვდებოდა და/ან მოხდა მათი გამწვავება ორსულობის ან ჰორმონული თერაპიის დროს, პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ. საყურადღებოა, რომ იშვიათ შემთხვევებში ეს პირობები შეიძლება განმეორდეს ან გამწვავდეს დივიგელით (მკურნალობის პერიოდში, კერძოდ, ლეომიომა (საშვილოსნოს ფიბრომიომა) ან ენდომეტრიოზი; თრომლოემბოლიური დაავადება ანამნეზში ან მათთვის რისკის ფაქტორი; ესტროგენ-დამოკიდებული სიმსივნეების რისკის ფაქტორი (სარძევე ჯირკვლების პირველი ხარისხის მემკვიდრეობითი კიბო); არტერიული ჰიპერტენზია; ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა (ადენომა); შაქრიანი დიაბეტი სისხლძარღვების დაზიანებით ან მის გარეშე; ქოლელითიაზი; შაკიკი და/ან თავის ტკივილი (ძლიერი); სისტემური წითული მგლურა; ენდომეტრიუმის ჰიპერპლაზია ანამნეზში; ეპილეფსია; ასთმა; ოტოსკლეროზი.

მკურნალობის დაუყოვნებლივ შეწვეყტის მიზეზები: მკურნალობა უნდა შეწყეს თუ გამოვლინდა უკუჩვენებები და/ან შემდეგ შემთხვევებში: სიყვითლე ან ღვიძლის ფუნქციის გაუარესება. არტერიული წნევის მკვეთრი გაზრდა; შაკიკის მაგვარი თავის ტკივილის შეტევები; ორსულობა, ენდომეტრიუმის ჰიპერპლაზია, ენდომეტრიუმის ჰიპერპლაზიისა და კარცინომის ჩამოყალიბების რისკი იზრდება ესტროგენის ხანგრძილვი მიღების შემთხვევაში. რისკის შესამცირებლად აუცილებელია ესტროგენებით თერაპია კომბინირებული იქნას პროგესტერონთან იმ ქალებში, რომლებსაც არა აქვთ საშვილოსნო ამოკვეთილი. მკურნალობის ციკლის პერიოდში სულ მცირე 12 დღის განმავლობაში. დივიგელის მიღებისას რამდენიმე თვის შემდეგ სისხლდენის ან მცირე სისხლიანი გამონადენების შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს გამოკვლევები მათი გამომწვევი მიზეზების დასადგენად. ამ გამოკვლევების დროს შესაძლებელია გამოყენებულ იქნას ენდომეტრიუმის ბიოფსია (ენდომეტრიუმის მალიგნიზაციის გამოსარიცხად).

ქალებში, რომელსაც ენდომეტრიოზის გამო ამოკვეთილ აქვთ საშვილოსნო (განსაკუთრებით ნარჩენი ენდომეტრიოზის შემთხვევაში) რეკომენდებულია ესტროგენულ თერაპიასთან ერთად პროგესტერონის დამატება. რადგან, ესტროგენული სტიმულაციის დროს ადგილი აქვს ენდომეტრიოზული კერების პრემალიგნურ და მალიგნურ ტრანსფორმაციას;

სარძევე ჯირკლის კიბო: ხანგრძლივი ჩანაცვლებით ჰომონული თერაპიის დროს იზრდება სარძევე ჯირკვლის კიბოს განვითარების რისკი. ეს მომატებული რისკი აღინიშნება ძირითადად გამხდარ ან ნორმალური აღნაგობის ქალებში. სრული აღნაგობის ქალებში (რომლებსაც აქვთ მომატებული მიდრეკილება სარძევე ჯირკვლის კიბოს განვითარებისადმი) ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპია არ ზრდის საძევე ჯირკვლის კიბოს განვითარების რისკს. სარძევე ჯირკვლის კიბოს განვითარების დამატებით რისკი იზრდება ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპიის მიღების ხანგრძლვობასთან ერთად და საწყის დონეს უბრუნდება მკურნალობის შეწყვეტიდან 5 წლის მანძილზე.

კომბინირებული ესტროგენ-პროგესტაგენული ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპია იწვევს მსგავს ან უფრო მაღალი რისკს ესტროგენულ თერაპიასთან შედარებით.

თრომბოფლებიტი: ქალებს, რომლებმაც გაირეს ჩანაცვლებითი ჰორმონალური თერაპიის კურსი, აღენიშნებათ ვენების თრომბოემბოლიური დაავადების განვითარების მაღალი რისკი (ქვედა კიდურების ღრმა ვენებისა და ფილტვის ვენების თრომბოზი). ეს რისკი 2-3-ჯერ მეტია იმ ქალებთან შედარებით, რომლებსაც არ ჩაუტარდათ ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპია. ალბათობა (რისკი) უფრო დიდია მკურნალობის პირველ წელს, ვიდრე მომდევნო წლებში. რისკის ძირითადი ფაქტორებია: ინდივიდუალური ან ოჯახური ანამნეზი, გამოხატული სიმსუქნე (სხეულის მასის ინდექსი მეტია 30 კგ/კვ.მ) სისტემური წითელი მგლურა. პაციენტებს, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ თრომბოებოლია, სპონტანური აბორტები, აუცილებელია ჩაუტარდეთ დამატებითი გამოკლევა თრომბოფლებიტისადმი მიდრეკილების გამორიცხვის მიზნით. ამ შემთხვევში ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპიის დაწყება შესაძლებელია ანტიკოაგულანტური თერაპიის დაწყებისა და თრომბოფლებიტის ფაქტორების სრული შეფასების შემდეგ.

ხანგრძლივი მობილიზაციის, მძიმე ტრავმებისა და ქირურგიული ჩარევების შედეგად რისკი მატულობს. ჩანაცვლებითი ჰორმონალური თერაპია უნდა შეწყდეს 4-6 კვირით ადრე თუ დანიშნულია მუცლის ღრუს ორგანოებზე ქირურგიული ოპერაცია ან ქვედა კიდურებზე ორთოპედიული ოპერაციები. მკურნალობა შეიძლება განახლებულ იქნას მოძრაობითი უნარის სრულად აღდგენის შემდეგ.

თრომბოებოლიური სიმპტომების განვითარების შემთხვევაში (უეცარი ტკივილები გულმკერდის არეში, დისპნოე), აუცილებელია დაუყოვნებლივ კონსულტაცია მკურნალ ექიმთან. შესაძლოა საჭირო გახდეს ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპიის შეწყვეტა.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა: ესტროგენები იწვევენ სითხის შეკავებას ორგანიზმში. რადგან სისხლში ამ დროს მატულობს ესტრადიოლისა და მისი მეტაბოლიტების დონე, პაციენტები, თირკმლის პერიოდული უკმარისობით აუცილებლად უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ.

შაქრიანი დიაბეტი: ესტროგენები განაპირობებენ ორგანიზმის  მგრძნობელობის გაზრდას ინსულინის მიმართ და ზრდიან მის გამოყოფას. ჩანაცვლებითი ჰორმონული თერაპიის პირველ დღეებში შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებმა მუდმივად უნდა აკონტროლონ სისხლში გლუკოზის დონე.

ნაღველ-კენჭოვანი დაავადება: ესტროგენების მიღება ზრდის ქირურგიულად დამოწმებული ნაღველ-კენჭოვანი დაავადების ჩამოყალიბების რისკს.

ჰიპერტრიგლიცერიდემია: იშვიათ შემთხვევებში სისხლში ტრიგლიცერიდების დონის მომატება ესტროგენის მიღების ფონზე შეიძლება გახდეს პანკრეატიტის განვითარების მიზეზი.

ფარისებრი ჯირკვლის დაავადება. ესტროგენები ზრდიან თირეოიდ-მაკავშირებელი გლობულინის დონეს. ფარისებრი ჯირკვლის ცირკულაციაში მყოფი ჰორმონების საერთო რაოდენობის გაზრდას.

ერიდეთ გელის მოხვედრას სარძევე ჯირკვლებზე, ვულვისა და საშოს ლორწოვანზე.

მანქანის მართვისა და მექანიზმების მართვის უნარზე ზემოქმედება: არ მოქმედებს.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ტკივილი სარძევე ჯირკვლების არეში, შებერილობა მუცლისა და მენჯის ღრუში, აფორიაქება, გაღიზიანებადობა, გულისრევა, ღებინება, ზოგიერთ შემთხვევაში -მეტრორაგია.

მკურნალობა: სიმპტომური. სიმპტომები ქრება დოზის შემცირების ან პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შედეგად.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ესტრადიოლი: ზრდის ჰიპოლიპიდემიური საშუალების ეფექტურობას; ამცირებს მამაკაცის სასქესო ჰორმონული, ჰიპოგლიკემიური, დიურეზული, ჰიპოტენზიური საშუალებისა და ანტიკოაგულანტების ეფექტს;  აქვეითებს გლუკოზისადმი ტოლერანტობას (რაც მოითხოვს ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების დოზის კორექციას).

ესტრადიოლის მეტაბოლიზმი ჩქარდება შემდეგ პრეპარატებთან კომბინაციისას: ბარბიტურატები, ტრანკვილიზატორები (ანქსიოლიზურები), ნარკოტიკული ანალგეტიკები, სანარკოზო საშუალებები (კარბამაზეპინი და ფენიტოინი), ღვიძლის მიკროსომული ფერმენტების ინდუქტორები მცენარეული პრეპარატები ("წმინდა ჯონის ბალახი"). სისხლში ესტრადიოლის კონცენტრაცია ქვეითდება ფენილბუტაზონისა და ზოგიერთი ანტიბიოტიკის (ამპიცილინი, რიფამპიცინი, რიფაბუტინი, ნევირაპინი, ეფავირენზი) ერთდროული მიღებისას. ეს დაკავშირებულია ნაწლავის მიკროფლორის შეცვლასთან.

ესტრადიოლის მოქმედება იზრდება ფოლის მჟავისა და ფარისებრი ჯირკვლის პრეპარატების მიღების ფონზე.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 5⁰C ტემპერატურაზე ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

XYLOMETAZOLINE

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ალფა-ადრენომიმეტური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ცხვირის წვეთები 0.05%: ფლაკონში საწვეთურით 10 მლ.

1 მლ

ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდი ..........            0.5 მგ

ცხვირის წვეთები 0.1%: ფლაკონში საწვეთურით 10 მლ.

1 მლ

ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდი  .............           1 მგ

ცხვირის აეროზოლი 0.05%: ფლაკონში დოზატორით 15 მლ.

1 მლ

ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდი  .............           0.5 მგ

ცხვირის აეროზოლი 0.1%: ფლაკონში დოზატორით 15 მლ.

1 მლ

ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდი .............           1 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ბენზალკონიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის ჰიდროფოსფატი უწყლო, დინატრიუმის ედეტატი, ნატრიუმის დიჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი, ნატრიუმის ქლორიდი, გასუფთავებული წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ქსილომეტაზოლინი ადგილობრივი გამოყენების, სისხლძარღვთა შემავიწროებელი საშუალებაა, რომელსაც ალფა-ადრენომიმეტური მოქმედება ახასიათებს. იგი იმიდაზოლინის წარმოებულია.

პრეპარატი იწვევს ცხვირის ლორწოვანი გარსის სისხლძარღვების შევიწროებას, ხსნის ცხვირისა და ცხვირ-ხახის ლორწოვანი გარსის შეშუპებასა და ჰიპერემიას, ამცირებს ექსუდაციას, რინიტების დროს აადვილებს ცხვირით სუნთქვას, აღადგენს დანამატი წიაღებისა და ევსტაქის მილის გამტარობას. ქსილომეტაზოლინი თერაპიული კონცენტრაციით არ იწვევს ლორწოვანი გარსის გაღიზიანებას და არ არღვევს წამწამოვანი ეპითელუმის ფუნქციას.

პრეპარატის ხანგრძლივმა (2 კვირაზე მეტი ხნით) გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლძარღვების მეორეული გაფართოება (მედიკამენტური რინიტი), რისი მიზეზიც შეიძლება იყოს პრესინაფსური α₂-ადრენორეცეპტორების აგზნების გზით ნერვულ დაბოლოებებში ნორადრენალინის გამოთავისუფლების შეკავება.

პრეპარატის მოქმედება იწყება გამოყენებიდან რამდენიმი წუთში და 10-12 სთ-ის განმავლობაში გრძელდება.

ფარმაკოკინეტიკა:

ქსილომეტაზოლინი ადგილობრივი გამოყენებისას პრაქტიკულად არ აბსორბირდება და არ ახდენს სისტემურ მოქმედებას.

ჩვენებები:

• ვირუსული ან ბაქტერიული წარმოშობის მწვავე რინიტი;
• მწვავე ალერგიული რინიტი;
• პოლინოზი;
• მწვავე სინუსიტი ან ქრონიკული სინუსიტის გამწვავება;
• ევსტაქიიტი;
• შუა ყურის ანთება (კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში ცხვირ-ხახის ლორწოვანი გარსის შეშუპების შესამცირებლად და ევსტაქის მილის გამტარობის აღსადგენად);
• რინოსკოპიის ჩატარების გასაადვილებლად.

მიღების წესები და დოზირება:

ცხვირის წვეთები:

0.05% ცხვირის წვეთები 2-დან 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში: 1-2 წვეთი თითოეულ ნესტოში 1-2-ჯერ დღეში. გამოიყენება არაუმეტეს 3-ჯერ დღეში.

0.05% ცხვირის წვეთები 6-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში: 1-3 წვეთი თითოეულ ნესტოში 2-3-ჯერ დღეში. გამოიყენება არაუმეტეს 3-ჯერ დღეში. დიდროფის 0.05% ცხვირის წვეთების 1 წვეთი შეიცავს 0.025 მგ ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდს.

0.1% ცხვირის წვეთები მოზრდილებსა და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში: 2-3 წვეთი თითოეულ ნესტოში 2-3-ჯერ დღეში. გამოიყენება არა უმეტეს 3-ჯერ დღეში. დიდროფის 0.1% ცხვირის წვეთების 1 წვეთი შეიცავს 0.05 მგ ქსილომეტაზოლინს.

ცხვირის აეროზოლი:

0.05% ცხვირის აეროზოლი 2-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებისათვის: აეროზოლის 1 შესხურება თითოეულ ნესტოში 1-3-ჯერ დღეში. დიდროფის 0.05% ცხვირის აეროზოლის 1 გამოსხურება შეიცავს 35 მკგ ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდს.

0.1% ცხვირის აეროზოლი მოზრდილებსა და 12 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებისათვის: აეროზოლის 1 შესხურება თითოეულ ნესტოში 2-3-ჯერ დღეში. გამოიყენება არა უმეტეს 3-ჯერ დღეში. დიდროფის 0.1% ცხვირის აეროზოლის 1 გამოსხურება შეიცავს 140 მკგ ქსილომეტაზოლინის ჰიდროქლორიდს.

პრეპარატი გამოიყენება არა უმეტეს 7 დღისა.

გვერდითი მოვლენები:

დიდროფის ხშირი ან/და ხანგრძლივი გამოყენებისას აღინიშნება ცხვირ-ხახის ლორწოვანი გარსის გაღიზიანება ან/და სიმშრალე, წვისა და ჩხვლეტის შეგრძნება, ცემინება, ჰიპერსეკრეცია;

იშვიათად - ცხვირის ლორწოვანი გარსის შეშუპება, არტერიული წნევის მომატება, არითმია, ძილის დარღვევა, თავის ტკივილი, ღებინება, სისუსტე, მხედველობის გარდამავალი დარღვევა;

მაღალი დოზებით ხანგრძლივი გამოყენებისას - დეპრესია.

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა ქსილომეტაზოლინის ან პრეპარატის შემადგენელი სხვა კომპონენტების მიმართ.

*ატროფიული რინიტი;

*ტრანსფენოიდალური ჰიპოფიზექტომია (ანამნეზში), ქირურგიული ჩარევა ტვინის გარსებზე (ანამნეზში);

*არტერიული ჰიპერტენზია, გამოხატული ათეროსკლეროზი, ტაქიკარდია;

*თვალის შიდა წნევის მომატება, დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

*ჰიპერთირეოზი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

დიდროფის ორსულობის პერიოდში გამოყენება არ არის რეკომენდებული. პრეპარატის ორსულობის დროს გამოყენება დასაშვებია იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე უარყოფითი მოქმედების პოტენციურ რისკს.

მონაცემები ქსილომეტაზოლინის დედის რძეში ექსკრეციის შესახებ არ მოიპოვება. მიუხედავად ამისა, პრეპარატის გამოყენება ძუძუთი კვების პერიოდში არ რის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული მითითებები:

დიდროფი სიფრთხილით გამოიყენება შაქრიანი დიაბეტის, ფეოქრომიციტომის, წინამდებარი ჯირკვლის ჰიპერპლაზიის მქონე პაციენტებში.

პრეპარატის ხანგრძლივი (2 კვირაზე მეტი ხინთ) გამოყენება რეკომენდებული არ არის. დიდროფის ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლებელია პრეპარატის მოქმედების შესუსტება, ცხვირის ლორწოვანი გარსის ატროფია, რეაქტიული ჰიპერემია მედიკამენტური (იატროგენული) რინიტით, ასევე ლორწოვანი ეპითელიუმის დაზიანება და მისი აქტივობის ინჰიბირება.

ფლაკონი განკუთვნილია ინდივიდუალური გამოყენებისათვის; დაუშვებელია მისი სხვა პირებისათვის გადაცემა ინფექციის შესაძლო გავრცელების თავიდან ასაცილებლად. პირველად გამოყენების წინ საჭიროა ფლაკონის პიპეტის გახვრეტა. ამისათვის ფლაკონს თავსახური მჭიდროდ მოუჭირეთ, რის შედეგადაც თავსახურის შიგნითა ზედაპირზე მოთავსებული ნემსი ხვრეტს პიპეტს.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: ქსილომეტაზოლინის ჭარბი დოზით ხანგრძლივი გამოყენებისას არ გამოირიცხება მისი ზემოქმედება გულ-სისხლძარღვთა სისტემასა და ცნს-ზე. ამ შემთხვევაში შესაძლებელია სატრანსპორტო საშუალებების ან მექანიზმების მართვის უნარის დაქვეითება.

ჭარბი დოზირება:

დიდროფის დოზის მნიშვნელოვანი გადაჭარბებისას ან შემთხვევით პერორალურად მიღებისას, განსაკუთრებით  ბავშვების მიერ, მოსალოდნელია გვერდითი ეფექტების გაძლიერება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

დიდროფი არ გამოიყენება ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებით და მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის პერიოდში, ვინაიდან ამ პრეპარატების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მატება.

დიდროფი არ გამოიყენება ასევე მაოს-ინჰიბიტორებით მკურნალობის დასრულებიდან 10 დღის განმავლობაში.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

პრეპარატის გაყინვა დაუშვებელია. ფლაკონის გახსნის შემდეგ პრეპარატი გამოყენებისათვის ვარგისია 30 დღის განმავლობაში.

საერთაშორისო დასახელება:

DIGOXIN

მწარმოებელი: Warsaw pharmaceutical work POLFA, პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: დიგოქსინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

საგულე გლიკოზიდი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

დიგოქსინი .......................   0.25 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დიგოქსინი წარმოადგენს სათითურას ჯგუფის საგულე გლიკოზიდს. მიოკარდიუმზე თავისი უშუალო ზემოქმედებით იგი ზრდის მისი შეკუმშვის ძალას, იწვევს გულის სისტორულ და წუთმოცულობის მომატებას, აძლიერებს სისტოლას, ახანგრძლივებს რეფრაქტერულ პერიოდს და ანელებს გულისცემის სიხშირეს. დიგოქსინი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. იგი ელიმინირდება თირკმელებით. მისი მოქმედება აღინიშნება შეყვანიდან 1-2 საათის შემდეგ და აღწევს მაქსიმუმს შეყვანიდან 6-8 საათის შემდეგ.

ჩვენებები:

• გულის უკმარისობის დროს არსებული წინაგულების მოციმციმე არითმიის ტაქისისტოლური ფორმა;
• გულის უკმარისობის შორს წასული ფორმის დროს სხვა საშუალებებთან კომბინაციაში.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატის დოზირება ინდივიდუალუარია. დოზირებისას ყურადსაღებია ავადმყოფის სხეულის წონა, კრეატინინის კლირენსი, დაავადების სიმძიმე.

მოზრდილებში:

პირველი დოზა შეადგენს 0.5 მგ-დან 0.75 მგ-მდე, შემდგომში ყოველ 6-8 საათში ერთხელ ინიშნება 0.125 მგ-დან 0.375 მგ-მდე, კლინიკური გაუმჯობესების სიმპტომების მიღებამდე. ავადმყოფებისათვის სხეულის წონით 70 კგ საერთო დატვირთვის დოზა შეადგენს 0.75 მგ-დან 1.25 მგ-მდე.

ბავშვებში:

2-დან 5 წლამდე ასაკის: საერთო დოზა შეადგენს 30-40 მკგ/კგ, შემანარჩუნებელი - საერთო დოზის 25-35%.

5 წლის ასაკიდან 10 წლამდე: საერთო დოზა შეადგენს 20-35 მკგ/კგ, შემანარჩუნებელი -საერთო დოზის 25-35%.

10 წლის ასაკის ზევით: საერთო დოზა შეადგენს 10-15 მკგ/კგ, შემანარჩუნებელი - საერთო დოზის 25-35%.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატის გამოყენების დროს შესალებელია განვითარდეს გულის რითმის დარღვევა (ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, პარკუჭოვანი ესტრასტოლები, პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, წინაგულების ციმციმი და თრთოლვა), ბრადიკარდია.

ასევე შესაძლებელია განვითარდეს: გულისრევა, ღებინება, უმადობა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, კოლაფსი, სისუსტე, უძილობა, მხედველობის დარღვევა (სქანტოფსია ან არამკაფიო მხედველობა), ფსიქიური დარღვევები, დეპრესია, კრუნჩხვები, იშვიათად ვითარდება კანის ალერგიული რეაქციები.

აღნიშნული სიმპტომები მოწმობს ჭარბი დოზირების შესახებ. ბავშვებში გვერდითი მოვლენები კუჭ-ნაწლავის მხრივ აღინიშნება უფრო იშვიათად, ვიდრე მოზრდილებში. უფრო ხშირად ვითარდება გულის რითმის დარღვევა და ცვლილებები ცენტრალური ნევრული სისტემის მხრივ.

სხვა გვერდითი მოვლენების განვითარების დროს მიმართეთ მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ;

*სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი, ანტრივენტრიკულური ბლოკადა II და III ხარისხის;

*პარკუჭოვანი ტაქიკარდია და პარკუჭების ციმციმი;

*ჰიპოკალიემია და ჰიპერკალციემია;

*უახლოესი 1-2 დღის განმავლობაში გათვალისწინებული ელექტროკარდიოვერსია;

*ჰიპერტროფული კარდიომიოპათია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის პერიოდში პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე ზემოქმედების პოტენციურ რისკს. დიგოქსინი გადადის დედის რძეში. დედის რძეში მისი სიმცირის მიუხედავად იგი ინიშნება სიფრთხილით. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს ექიმი.

განსაკუთრებული მითითებები:

პაციენტი ვალდებულია შეატყობინის ექიმს არსებული დავადებების შესახებ (მაგალითად, მიოკარდიუმის მწვავე დაზიანება, გულისა და ფილტვების ქრონიკული უკმარისობა, მიოკარდიუმის გადატანილი ინფარქტი, წინაგულების ციმციმი, ჰიპოთირეოზი).

მოხუცებულ ავადმყოფებში სხეულის მცირე წონით ან თირკმელების უკმარისობით საჭიროა პრეპარატის დოზების კორექცია.

პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ანტიბიოტიკებს (მაგალითად, მაკროლიდები), საჭიროა აცნობონ ამის შესახებ ექიმს, ვინაიდან ამ დროს მატულობს დიგოქსინის ბიოშეღწევადობა.

იშვიათად, დიგოქსინის გამოყენების დროს, შესაძლებელია ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა, მაგალითად, დიარეის დროს. რაც იწვევს საგულე გლიკოზიდების მოქმედების გაძლიერებას.

ავადმყოფებში, რომლებიც იტარებენ მკურნალობას დიგოქსინით, დაუშვებელია ინტრავენურად კალციუმის მარილების შეყვანა.

პრეპარატის მოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების მართვაზე და მექანიზმებთან მუშაობაზე: პრეპარატი არ მოქმედებს ყურაღდების კონცენტრაციაზე.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირების დროს აღინიშნება გვერდითი მოვლენების გაძლიერება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

კალციუმის და სხვა საშუალებების, რომლებიც ამცირებენ კალიუმის კონცენტრაციას სისხლის შრატში (ჰიდროქლოროთიაზიდი, ფუროსემიდი, კორტიკოსტეროიდები) ინტრავენური შეყვანა იწვევს გულის რითმის დარღვევას.

ბეტა-ადრენოლიზური საშუალებები და კალციუმის ანტაგონისტები დიგოქსინთან ერთად იწვევენ ბრადიკარდიას.

ადრენალინი, ორციპრენალინი, სალბუტამოლი და სხვა სიმპათომიმეტიკური ამინები, იწვევენ სინუსური კვანძის აგზნებას, ხოლო დიგოქსინით ნამკურნალებ ავადმყოფებში -გულის რითმის დარღვევას.

არ არის რეკომენდებული დიგოქსინთან ისეთ პრეპარატების კომბინაცია, რომლებიც მოქმედებენ კალციუმის ცვლაზე, მაგალითად. პარათირეოიდული ჯირკვლების ჰორმონები, მათი სინთეზური ანალოგები, ან ვიტამინ D-ს მაღალი დოზები.

ამიოდარონი, ქინიდინი, პროპაფენონი, ვერაპამილი, ინდომეტაცინი და იტრაკონაზოლი იწვევენ დიგოქსინის კონცენტრაციის მომატებას სისხლში.

პერისტალტიკის დამთრგუნველი პრეპარატები აძლიერებენ დიგოქსინის შეწოვას.

მანეიტრალიზებელი საშუალებები: კოალინი, ნეომიცინი და კოლესტირამინი თრგუნავენ დიგოქსინის შეწოვას.

ავადმყოფებს, რომლებიც იღებენ დიგოქსინს, აღენიშნებათ ცვლილებები ეკგ-ზე.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისგან დაცულ ადგილას.

საერთაშორისო დასახელება: GLIMEPIRID

მწარმოებელი: ლეკ ს.ა., სტრიკოვი, პოლონეთი.

შემადგენლობა:

აქტიური ნივთიერება: გლიმეპირიდი

დამხმარე ნივთიერებები:

-    1 მგ ტაბლეტი: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი (ტიპი ა), პოვიდონი K30, რკინის წითელი ოქსიდი (E 172), მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი.

-    2 მგ ტაბლეტი: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი (ტიპი ა), პოვიდონი K30, რკინის ყვითელი ოქსიდი (E 172), ინდიგო კარმინი (E 132), მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი.

-    3 მგ ტაბლეტი: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი (ტიპი ა), პოვიდონი K30, რკინის ყვითელი ოქსიდი (E 172), მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი.

-    4 მგ ტაბლეტი: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი (ტიპი ა), პოვიდონი K30, რკინის ყვითელი ოქსიდი (E 172), ინდიგო კარმინი (E 132), მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი.

შეფუთვა: კოლოფებში 30, 60 ან 90 ტაბლეტი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ერთი ტაბლეტი შეიცავს 1 მგ, 2 მგ, 3 მგ ან 4 მგ გლიმეპირიდს.

გლიმეპირიდი განეკუთვნება შიგნით მისაღები ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებების ჯგუფს და სულფონილშარდოვანას წარმოებულია. ამ ჯგუფის სამკურნალო პრეპარატები ხელს უწყობენ სისხლის შაქრის დონის კონტროლირებას ორგანიზმში საკუთარი ინსულინის გამოთავისუფლების სტიმულირების გზით.

ჩვენება:

გლიმეპირიდი გამოიყენება  ტიპი 2 ინსულინდამოუკიდებული დიაბეტის (შაქრიანი დიაბეტის) სამკურნალოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც დიეტისა და წონის დაკლებისაკენ მიმართული ფიზიკური ვარჯიშების რეჟიმის დაცვა არასაკმარისია.

უკუჩვენებები:

•    ალერგიული რეაქცია გლიმეპირიდზე, ტაბლეტის ნებისმიერ კომპონენტზე, სულფონილშარდოვანას ნებისმიერ წარმოებულზე (მაგ., გლიბენკლამიდი, გლიკლაზიდი, ტოლბუტამიდი) ან სულფანილამიდებზე (მაგ., სულფამეტოქსაზოლი). ალერგიული რეაქციის ნიშნები შეიძლება იყოს გამონაყარი, ქავილი, სუნთქვის გაძნელება ან სახის, ტუჩების, ყელის ან ენის შეშუპება.

•    ინსულინდამოკიდებული დიაბეტი  ტიპი 1.

•    “კეტოაციდოზი” (სუნთქვისას ამოდის “დამპალი ვაშლის სუნი”).

•    თირკმელების ან ღვიძლის სერიზული პრობლემები.

გლიმეპირიდის მიღება დიაბეტური კომის დროს არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება.

დიბიგლიმის® მიღებისას განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს:

გლიმეპირიდით მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლში შაქრის შემცირება (ჰიპოგლიკემია).

დიბიგლიმის® გამოყენებისას აუცილებელია სისხლის ანალიზის კონტროლი.

ფაქტორები, რომლებიც ზრდიან ჰიპოგლიკემიის რისკს:

•    საკვების მიღების გამოტოვება, საკვების არარეგულარულად მიღება ან შიმშილის პერიოდები.

•    დისბალანსი ფიზიკურ დატვირთვასა და ნახშირწყლების მიღებას შორის;

•    ცვლილებები დიეტაში;

•    დიდი რაოდენობით ალკოჰოლის მიღება, განსაკუთრებით საკვების მიღებათა გამოტოვებასთან კომბინაციაში;

•    თირკმელების ფუნქციის დარღვევა;

•    ღვიძლის სერიოზული პრობლემები;

•    ძალიან დიდი რაოდენობით გლიმეპირიდის მიღება;

•    დიბიგლიმის® მიღება სხვა წამლებთან ერთად;

•    გარკვეული პრობლემები ფარისებრი ჯირკვლის მხრივ და სხვა ჰორმონალური პრობლემები.

სისხლში შაქრის ძალიან დაბალი დონის ნიშნები (ჰიპოგლიკემია):

•    თავის ტკივილი, „მგლის“ მადა, ღებინება, გულისრევა, დაღლილობა, ძილის დარღვევა, შფოთვა, აგრესია, ყურადღების კონცენტრირების უნარის დაქვეითება, მოძრაობებისა და რეაქციების კოორდინაციის დარღვევა, დეპრესია, გონების დაბინდვა, მხედველობის დარღვევა, მეტყველების გაძნელება ან მეტყველების გაგების გაძნელება, კანკალი, სუსტი ან არასრული დამბლა, მგრძნობელობის დარღვევა, თავბრუსხვევა, სისუსტე, თვითკონტროლის დაკარგვა, კრუნჩხვითი შეტევები, ძილიანობა და გულყრა კომამდე, ზედაპირული სუნთქვა და გულის ნელი რითმი.

გარდა ამისა, შეიძლება იყოს: ოფლიანობა, სველი კანი, შფოთვა, გულის აჩქარებული რითმი, მაღალი არტერიული წნევა, გულისცემა (გულის არარეგულარული შეკუმშვა) და ტკივილი მკერდის არეში.

სიმპტომების აღმოფხვრა შეიძლება საკვებად დაუყოვნებლივ შაქრის მიღებით (მაგრამ არა ხელოვნური დამატკბობლებით).

თუ შაქრის მიღება ვერ აღმოფხვრავს ჰიპოგლიკემიის სიმპტომებს, ან აღმოფხვრავს მხოლოდ ხანმოკლე დროით, აუცილებელია სასწრაფოდ ექიმთან ან საავადმყოფოსთან დაკავშირება.

ექიმს უნდა ეცნობოს, თუ პაციენტს ელის ქირურგიული ჩარევა, ასევე თუ პაციენტი დაავადდა, ინფექციების, უბედური შემთხვევების ან სხვა სტრესული სიტუაციების დროს. შესაძლოა საჭირო გახდეს სასწრაფოდ ინსულინზე გადასვლა.

სხვა წამლების მიღება:

ნებისმიერი სხვა წამლის შესახებ, რომელსაც პაციენტი იღებს ამჟამად ან იღებდა ცოტახნით ადრე, უნდა ეცნობოს ექიმს.

აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა შემდეგი წამლების მიღებისას:

ზოგიერთ წამალსა და დიბიგლიმს® შეუძლიათ ურთიერთქმედება. დიბიგლიმის® გამოყენებამდე ექიმს უნდა ეცნობოს შემდეგი წამლების გამოყენების შესახებ:

გლიმეპირიდთან ერთად გამოყენებისას შაქრის დაბალი დონის (ჰიპოგლიკემიის) გამოწვევა შემდეგ წამლებს შეუძლიათ:

•    აგფ-ს ინჰიბიტორები (მაგ., კაპტოპრილი, ენალაპრილი, ლიზინოპრილი, რამიპრილი)

•    ანაბოლური სტეროიდები და მამაკაცის სასქესო ჰორმონები (მაგ., ტესტოსტერონი);

•    ალოპურინოლი (გამოიყენება პოდაგრის სამკურნალოდ);

•    ასპირინი;

•    აზაპროპაზონი (გამაყუჩებელი / ანთების საწინააღმდეგო საშუალება);

•    ქლორამფენიკოლი (ანტიბიოტიკი);

•    კუმარინის ანტიკოაგულანტები;

•    ციკლო-, ტრი- და იფოსფამიდები (გამოიყენება კიბოს სამკურნალოდ);

•    ფენფლურამინი (ანორექსიგენი);

•    ფიბრატები (მაგ., ფენოფიბრატი, ბეზაფიბრატი);

•    ფლუკონაზოლი (სოკოს საწინააღმდეგო სამკურნალო საშუალება);

•    ფლუოქსეტინი (გამოიყენება დეპრესიის და ობსესიურ-კომპულსიური დარღვევების სამკურნალოდ);

•    ინსულინი და დიაბეტის საწინააღმდეგო შიგნით მისაღები პრეპარატები;

•    მეტფორმინი (დიაბეტის საწინააღმდეგო პრეპარატი);

•    მიკონაზოლი (სოკოს საწინააღმდეგო სამკურნალო პრეპარატი);

•    მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორები (მაგ., ფენელზინი, იზოკარბოქსაზიდი);

•    ოქსიფენბუტაზონი (ართრიტის სამკურნალო და ანთების საწინაღმდეგო საშუალება);

•    პენტოქსიფილინი (გამოიყენება სისხლის მიკროცირკულაციის გასაუმჯობესებლად);

•    ფენილბუტაზონი (ართრიტის სამკურნალო საშუალება);

•    პრობენეციდი (გამოიყენება პოდგრის სამკურნალოდ);

•    ქინოლონური რიგის ანტიბიოტიკები (მაგ., ციპროფლოქსაცინი, ლევოფლოქსაცინი, ნორფლოქსაცინი);

•    სულფინპირაზონი (გამოიყენება პოდაგრის სამკურნალოდ);

•    სულფანილამიდები (მაგ., სულფადიაზინი);

•    სიმპათომიმეტურები (ეს სამკურნალო პრეპარატების დიდი ჯგუფია, რომელიც ხშირად გამოიყენება არტერიული წნევის დასაწევად ან გულის მუშაობის დასარეგულირებლად);

•    ტეტრაციკლინები (მაგ., დოქსიციკლინი, ტეტრაციკლინი);

•    ტრიტოკვალინი (ანტიჰისტამინური პრეპარატი).

გლიმეპირიდთან ერთად გამოყენებისას შაქრის მაღალი დონის (ჰიპერგლიკემიის) გამოწვევა შემდეგ წამლებს შეუძლიათ:

•    აცეტაზოლამიდი (გამოიყენება გლაუკომის სამკურნალოდ, თვალში სითხის შეგუბებისას, ასევე ეპილეფსიისას);

•    ასთმის დროს გამოყენებადი (მაგ., სალბუტამოლი) და ის სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც ასტიმულირებენ გულის მუშაობას ან ზრდიან არტერიულ წნევას;

•    ბარბიტურატები (ნატრიუმის ამილატი);

•    დიაზოქსიდი (გამოიყენება ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ);

•    გლუკაგონი (გამოიყენება ჰიპოგლიკემიის სამკურნალოდ);

•    გლუკოკორტიკოიდები (ბეთამეტაზონი);

•    საფაღარათე საშუალებების ხანგრძლივად გამოყენება (ბისაკოდილი, სენა;)

•    ნიკოტინის მჟავა (ლიპიდების შემამცირებელი საშუალება);

•    ესტროგენები და პროგესტაგენები (ჩანაცვლებითი ჰორმონალური თერაპია ქალებში ან ჩასახვის საწინააღმდეგო “ტაბლეტი”);

•    ფენოთიაზინის წარმოებულები (ქლორპრომაზინი, ტრიფლუოპერაზინი, პერიციაზინი);

•    ფენიტოინი (კრუნჩხვითი შეტევების პროფილაქტიკისათვის);

•    რიფამპიცინი (ანტიბიოტიკი);

•    სიმპათომიმეტური საშუალებები (სამკურნალო პრეპარატების დიდი ჯგუფია, რომელიც ხშირად გამოიყენება როგორც დეკონგესტანტი (მაგ., ფსევდოეფედრინი);

•    თიაზიდური დიურეზულები (ბენდროფლუმეთიაზიდი, ქლორტალიდონი, მეტოლაზონი);

•    ფარისებრი ჯირკვლის სამკურნალო პრეპარატები (თიროქსინი).

სამკურნალო საშუალებები, რომლებსაც შეუძლიათ შეცვალონ სისხლში შაქრის დონე (გაზარდოს ან შეამციროს), ასევე შენიღბოს სისხლში შაქრის დაბალი დონე:

•    მაღალი არტერიული წნევის სამკურნალო საშუალებები, როგორიცაა ბეტა-ბლოკატორები (ატენოლოლი, ლაბეტალოლი, პროპრანოლოლი), კლონიდინი და რეზერპინი

•    H2-რეცეპტორების ანტაგონისტები (ციმეტიდინი, ფამოტიდინი, რანიტიდინი)

•    ალკოჰოლის გამოყენება

პრეპარატის მიღება საკვებთან ან სასმელებთან ერთად:

•    ტაბლეტები მიიღება უშუალოდ სრულყოფილი საუზმის წინ ან მის დროს ან უშუალოდ ძირითადი კვების წინ ან მის დროს.

•     წამალთან ერთად ალკოჰოლის მიღება არ შეიძლება, მას შეუძლია წინასწარ განუსაზღვრელად შეცვალოს პრეპარატის მოქმედება.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება. ექიმს უნდა ეცნობოს ორსულობის ან მისი დაგეგმვის შესახებ და იგი მკურნალობას სასწრაფოდ გადაიყვანს ინსულინზე.

მექანიზმების მართვა:

ეს წამალი იწვევს გვერდით ეფექტებს, რომლებიც აძნელებენ ყურადღების კონცენტრაციას ან ანელებენ რეაქციებს.

ამის მიზეზი შეიძლება გახდეს სისხლში ძალიან ცოტა ან ძალიან მომატებული შაქარი. სხვა ეფექტებს შეიძლება მიეკუთვნოს მხედველობის პრობლემები, თავბრუსხვევა, სისუსტე, თვითკონტროლის დაკარგვა.

მნიშვნელოვანი ინფორმაცია პრეპარატის ზოგიერთი დამხმარე ნივთიერების შესახებ:

დიბიგლიმი® შეიცავს ლაქტოზას.

ზოგიერთი შაქრის მიმართ აუტანლობისას აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

მიღების წესი და დოზირება:

დიბიგლიმის® მიღება ყოველთვის უნდა მოხდეს ექიმის დანიშნულების მიხედვით. დიბიგლიმის® ტაბლეტები მიიღება დღეში ერთხელ უშუალოდ სრულყოფილი საუზმის წინ ან მის დროს ან უშუალოდ ძირითადი კვების წინ ან მის დროს.

ექიმი გააკონტროლებს სისხლში შაქრის რაოდენობას. საჭიროების შემთხვევაში იგი დაეხმარება პაციენტს დოზის გაზრდაში 1 მგ-ით კვირაში ან ორ კვირაში ერთხელ. ამიტომ პაციენტის ჩვეულებრივი დოზა შეიძლება უფრო მაღალი იყოს (2 მგ, 3 მგ ან 4 მგ დღეში).

მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზა შეადგენს 6 მგ. თუ უმაღლესი დოზაც შესაძლებელს ვერ ხდის სისხლში შაქრის კონტროლირებას, მაშინ ექიმი ინსულინით მკურნალობას დანიშნავს.

ავადმყოფს როდესაც შეუძლია მეტფორმინის მაქსიმალური დოზის მიღება იგი ასევე შეიძლება საჭიროებდეს გლუმეპირიდის მიღებას დიაბეტის კონტროლისათვის.

თუ დროთა განმავლობაში დიაბეტი მართვადია, ავადმყოფმა დაიკლო წონაში ან შეიცვალა ცხოვრების წესი, შესაძლოა საჭირო გახდეს გლიმეპირიდის დოზის შეცვლა.

თუ გლიმეპირიდის ყველაზე მცირე დოზა 1 მგ დღეში საკმაოდ სწრაფად ცვლის შაქრის დონეს (ჰიპოგლიკემია), მაშინ ექიმს შეუძლია მიიღოს გადაწყვეტილება მხოლოდ დიეტის მეშვეობით შაქრის გაკონტროლების შესახებ.

ჭარბი დოზის მიღების შემთხვევაში საჭიროა:

ამ შემთხვევაში აუცილებელია ექიმთან მიმართვა იმ შემთხვევაშიც კი, თუ პაციენტი თავს კარგად გრძნობს. ტაბლეტების ძალიან დიდი რაოდენობის მიღებიდან შეიძლება გავიდეს 24 საათი, სანამ ჰიპოგლიკემია დაიწყება.

გამოტოვებული დოზა:

პრეპარატის ერთი მიღების გამოტოვებისას მისი გამოყენება უნდა მოხდეს გახსენებისთანავე საკვების მიღებასთან ერთად. ორმაგი დოზის მიღება არ შეიძლება. სამკურნალო საშუალების გამოყენება უნდა გაგრძელდეს დანიშნულების მიხედვით.

გვერდითი ეფექტები:

ყველა სხვა სამკურნალო პრეპარატის მსგავსად დიბიგლიმსაც® შეუძლია გვერდითი ეფექტების გამოწვევა.

შესაძლო მძიმე გვერდითი ეფექტები

•    ალერგიული რეაქცია: გამონაყარი კანზე, სახის, ტუჩების, ენის ან ყელის შეშუპება ან სუნთქვის ან ყლაპვის გაძნელება.

•    გაყვითლებას იწყებს კანი და თვალები.

რომელიმე მძიმე გვერდითი ეფექტის გამოვლინებისას აუცილებელია დაუყოვებლივ ექიმთან ან საავადმყოფოში მიმართვა:

ეს ძალიან იშვიათი გვერდითი მოვლენებია (გვხვდება 10000 ნამკურნალები პაციენტიდან 1-ზე ნაკლებში). შესაძლოა საჭირო გახდეს სასწრაფო სამედიცინო დახმარება ან ჰოსპიტალიზება.

სხვა შესაძლო გვერდითი ეფექტები მკურნალობის დროს:

არახშირი გვერდითი ეფექტები (გვხვდება 100 ნამკურნალები პაციენტიდან 1-ზე ნაკლებში):

•    მხედველობის დროებითი პრობლემები;

•    ღვიძლის ფერმენტების დონის მომატება (განსაზღვრული სისხლის ანალიზში);

•    კანის ალერგიული რეაქცია, როგორიცაა ქავილი, გამონაყარი ან ქავილა გამონაყარი;

იშვიათი გვერდითი ეფექტები (გვხვდება 1000 ნამკურნალები პაციენტიდან 1-ზე ნაკლებში):

•    სისხლის უჯრედების რაოდენობისა და სახეობის შეცვლა;

•    სისხლში შაქრის დაბალი შემცველობა (ჰიპოგლიკემია);

ძალიან იშვიათი გვერდითი ეფექტები (გვხვდება 10000 ნამკურნალები პაციენტიდან 1-ზე ნაკლებში):

•    არასიჯანსაღის შეგრძნება ან არაჯანსაღი მდგომარეობა, დიარეა, მუცლის შებერილობა ან ტკივილი;

•    კანის ჰიპერმგრძნობელობა გარუჯვის მიმართ;

•    სისხლის ნატრიუმის დაბალი დონე (განსაზღვრული სისხლის ანალიზში).

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არაუმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე

ვარგისიანობის ვადა:

2 წელი. შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება.

გაცემის პირობები:

რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

BENDAZOL

მწარმოებელი: DARNITSA

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ვაზოდილატაციური საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 1%: ამპულაში 1 მლ და 5 მლ, შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ

ბენდაზოლი ..................... 10 მგ

ვრცლად დიბაზოლი

საერთაშორისო დასახელება:

BENDAZOL

მწარმოებელი: BIOPHARM

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ვაზოდილატაციური საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 1% ამპულაში 5 მლ, შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ბენდაზოლი ........................... 10 მგ 50 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ვაზოდილატაციური საშუალება; ხასიათდება ჰიპოტენზიური, სისხლძარღვთა გამაფართოებელი მოქმედებით, ასტიმულირებს ზურგის ტვინს, გააჩნია ზომიერი იმუნომასტიმულირებელი აქტიობა. შინაგანი ორგანოების და სისხლძარღვების გლუვ კუნთებზე ახდენს უშუალო სპაზმოლიტურ მოქმედებას. აადვილებს სინაპსურ გადაცემებს ზურგის ტვინში. იმუნოსტიმულაციური აქტიობა დაკავშირებულია ცამფ–ისა და ცგმფ–ის თანაფარდობითი კონცენტრაცისს რეგულაციასთან, რაც იწვევს მომწიფებული სენსიბილიზებული Tდა B ლიმფოციტების პროლიფერაციას, ურთიერთმარეგულირებელი ფაქტორის სეკრეციას მათ მიერ, კოოპერატიულ რეაქციას და უჯრედის საბოლოო ეფექტური ფუნქციის აქტივაციას.

ახასიათებს ხანმოკლე (2–3სთ) და ზომიერი ჰიპოტენზიური ეფექტი, კარგი ამტანობა. იწვევს ტვინის სისხლძარღვების ხანმოკლე გაფართოებას და ამიტომ უფრო მეტად ნაჩვენებია ტვინში ადგილობრივად სისხლისმიმოქცევის დარღვევით განპირობებული (ცერებრალური არტერიის სკლეროზი) ტვინის ჰიპოქსიით გამოწვეული არტერიული ჰიპერტენზიისას.

ჩვენებები:

• პერიფერიული არტერიების სპაზმი: კორონაროსპაზმი, არტერიალური ჰიპერტენზია (მათ შორის ჰიპერტონული კრიზი);
• შინაგანი ორგანოების გლუვი კუნთების სპაზმი: კუჭისა და 12–გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, ნაწლავის კოლიკა, თირკმლის და ღვიძლის ჭვალი;
• პოლიომოელიტის ნარჩენი მოვლენები, სახის ნერვის პერიფერიული დამბლა, პოლინევრიტი.

მიღების წესი და დოზირება:

ჰიპერტონული კრიზი – ვენაში ან კუნთში – 3–4 მლ 1% ან 6–8 მლ 0.5% ხსნარი;

არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი მომატებისას კრიზის გარეშე – 2–4 მლ 1% ან 4–8 მლ 0.5% ხსნარი 2–3–ჯერ დღეში.

განსაკუთრებული მითითებები:

არტერიული ჰიპერტენზიისას არ არის რეკომენდებული ამ პრეპარატით ხანგრძლივად მკურნალობა, განსაკუთრებით ასაკოვან პაციენტებში.

უკუჩვენებები:

ჰიპერმგრძნობელობა; სიფრთხილით გამოიყენება მოხუცებში.

გვერდითი მოქმედება:

ალერგიული რეაქცია. მაღალ დოზებში გამოყენებისას – სიცხის შეგრძნება, ოფლის გამოყოფის გაძლიერება, თავბრუსხვევა, გულისრევა, თავის ტკივილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

იცავს საერთო პერიფერიული სისხლძარღვოვანი წინააღმდეგობის მომატებისგან, განპირობებულს არასელექტიური ბეტა– ადრენობლოკატორებით.

აძლიერებს ჰიპოტენზიური და დიურეზული სამკურნალო საშუალებების ჰიპოტენზიურ მოქმედებას.

ფენტოლამინი აძლიერებს ბენდაზოლის ჰიპოტენზიურ მოქმედებას.

საერთაშორისო დასახელება:

comb.drug

მწარმოებელი: HEEL, გერმანია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

დიარეის საწინააღმდეგო ჰომეოპათიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სუბლინგვალური ტაბლეტები შეფუთვაში 50 და 250 ც.

1 ტაბ.

Argentum Nitricum D₈....................       30 მგ

Acidum arsenicum D₈ .....................      30 მგ

Colchicum D₆ ................................      30 მგ

Colocinthis D₆ ................................    30 მგ

Hidrargirum bichloratum D₈ ..............     30 მგ

Podophilum D₆ ...............................    30 მგ

Veratrum D₄ .................................     30 მგ

Tormentilla D₂ ..............................      60 მგ

ჩვენებები:

• მწვავე და ქრონიკული დიარეა, გასტროენტერიტი, დისპეფსია, დიზენტერია, მეტეორიზმი, რომლის მიზეზედაც გვევლინება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის, ღვიძლის და კუჭქვეშა ჯირკვლის დაავადებები;
• როგორც დამხმარე საშუალება, ქრონიკული პანკრეატიტის, კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის, ქოლანგიტის, ქოლესცისტიტის, ნაღველ-კენჭოვანი დაავადების დისბაქტერიოზების დროს.

მიღების წესები და დოზირება:

ჩვეულებრივ ინიშნება 1 ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში, მწვავე შემთხვევებში თითო ტაბლეტი ყოველ 15 წუთში ერთხელ. არა უმეტეს 2 საათის განმავლობაში.

დამატებითი ინფორმაცია: ტოქსინების გამოსადევნად Diarrleel S-ის ტაბლეტების მიღებიდან 30 წუთის შემდეგ, დამატებით რეკომენდებულია გააქტივებული ნახშირის მიღება.

გამოყენების წესი: ჭამის წინ ნახევარი საათით ადრე სუბლინგვალურად სრულ გაწოვამდე წყლის მიყოლების გარეშე.

გვერდითი მოვლენები:

მომატებული ნერწყვდენა, რის შემდეგაც პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს.

უკუჩვენებები:

არ არის გამოვლენილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არის დადგენილი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, მშრალ, მზის სხივების პირდაპირი ზემოქმედებისა და გადახურებისაგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.