საერთაშორისო დასახელება:

GLICLAZIDE

მწარმოებელი: MILPHARM, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: გლიკლაზიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჰიპოგლიკემიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 28 და 60 ც

1 კაფს

გლიკლაზიდი  ............         80 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

გლიმილი - ჰიპოგლიკემიური საშუალება, II თაობის სულფანილშარდოვანას წარმოებული. გლიმილი ასტიმულირებს კუჭქვეშა ჯირკვლის ბეტა-უჯრედების მიერ ინსულინის სეკრეციას; ამაღლებს პერიფერიული ქსოვილების მგრძნობელობას ინსულინისადმი; ასტიმულირებს უჯრედშიდა ფერმენტების აქტივობას, ამცირებს საკვების მიღებასა და ინსულინის სეკრეციას შორის დროის შუალედს. გლიმილი აღადგენს ინსულინის სეკრეციის ადრეულ პიკს.

გლიმილი ამცირებს თრომბოციტების ადჰეზიას და აგრეგაციას, ანელებს კედლის ამყოლი თრომბის განვითარებას, აუმჯობესებს სისხლძარღვების გამტარობას და ფიბრინოლიზურ აქტივობას. აუმჯობესებს მიკროცირკულაციას და ამცირებს სისხლძარღვების მგრძნობელობას ადრენალინის მიმართ.

დიაბეტური ნეფროპათიის დროს გლიმილის ხანგრძლივი მიღების ფონზე აღინიშნება პროტეინურიის შემცირება. პრეპარატი არ იწვევს წონის მატებას, რადგან იგი უპირატესად მოქმედებს ინსულინის სეკრეციის ადრეულ პიკზე და არ იწვევს ჰიპერინსულინემიას.

გლიმილს ახასიათებს ანტიათეროგენული მოქმედება: ამცირებს სისხლში ქოლესტერინის და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების დონეს, ამაღლებს მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაციას და ამცირებს თავისუფალი რადიკალების რაოდენობას.

ფარმაკოკინეტიკა:

პრეპარატი მიღების შემდეგ სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. სისხლში მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება ერთჯერადი დოზის (80 მგ) მიღებიდან 4 სთ-ში. პრეპარატის 94,2% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. გლიმილი მეტაბოლიზდება ღვიძლში და წარმოქმნის 8 მეტაბოლიტს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 12 სთ-ს. ძირთადად გამოიყოფა თირკმელებით მეტაბოლიტების სახით. 1%-ზე ნაკლები გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით.

ჩვენებები:

• ინსულინ-დამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი (II ტიპი) დიაბეტურ მიკროანგიოპათიის დაწყებითი ფორმით;
• მიკროცირკულაციის დარღვევის პროფილაქტივა (კომბინირებული თერაპია სულფანილშარდოვანას სხვა წარმოებულებთან).

მიღების წესები და დოზირება:

საწყისი სადღეღამისო დოზა შეადგენს 80 მგ-ს, საშუალო სადღეღამისო დოზაა 160-320 მგ, მიღების სიხშირე 2-ჯერ დღეში ჭამის წინ. დოზირება ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია გლიკემიის დონეზე უზმოზე და ჭამიდან 2 სთ-ის შემდეგ, აგრეთვე დაკავშირებულია კლინიკურ გამოვლინებებთან.

გვერდითი მოვლენები:

იშვიათად აღინიშნება ალერგიული რეაქციები (შესაძლოა განვითარდეს გამონაყარი კანზე და ქავილი), ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, თრომბოციტოპენია, აგრანულოციტოზი ან ლეიკოპენია, ანემია. ჰიპერდოზირებისას შეიძლება განვითარდეს ჰიპოგლიკემია.

უკუჩვენებები:

*ინსულინ-დამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი (I ტიპის);

*კეტოაციდოზი, დიაბეტური კომა და პრეკომა;

*თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა;

*სულფანილშარდოვანას წარმოებულების და სულფანილამიდების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობა;

*გლიკლაზიდისა და იმიდაზოლის (მათ შორის მიკონაზოლის) წარმოებულების ერთდროულად გამოყენება.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის რეკომენდებული გლიკლაზიდის გამოყენება ფეხმძიმობის და ლაქტაციის პერიოდში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

გლიმილის, მიკონაზოლის, ფლუკონაზოლის, ეთანოლისა და ეთანოლის შემცველი პრეპარატების ერთდროული გამოყენება ზრდის მძიმე ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკს, როს  გამოც აღნიშნული კომბინაციები წინააღმდეგნაჩვენებია.

გლიმილით და ბეტა-ადრენობლოკატორებით ერთდროულმა მკურნალობამ შესაძლებელია შენიღბოს ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები, როგორიცაა: გულისცემა და ტაქიკარდია;

არაკარდიოსელექტიური ბეტა-ადრენობლოკატორები ზრდიან ჰიპოგლიკემიის სიხშირეს და გამოხატულებას. აგფ-ინჰიბიტორების (ენალაპრილი, კაპტოპრილი) და გლიმილის ერთდროულმა დანიშვნამ შეიძლება გააძლიეროს ამ უკანასკნელის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი (უმჯობესდება გლუკოზისადმი ტოლერანტობა).

დანაზოლის და გლიმილის ერთდროული გამოყენება ამცირებს ამ უკანასკნელის ეფექტურობას (პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყოს გლუკოზის მკაცრი თვითკონტროლის აუცილებლბის შესახებ როგორც სისხლში, ისე შარდში). შესაძლებელია საჭირო გახდეს გლიმილის დოზის კორექცია დანაზოლით თერაპიის დროს და მისი შეწყვეტისას.

ქლორპროპამიდის მაღალი დოზების (100 მგ/დღეში) და გლიმილის ერთდროულმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს გლუკოზის დონის მომატება სისხლის პლაზმაში, რაც ინსულინის გამონთავისუფლების შემცირების შედეგია.

გლუკოკორტიკოიდები (როგორც გარეგანი, ასევე სისტემური მოხმარებისთვის) და ტეტრაკოზაქტრინი ზრდიან სისხლში გლუკოზის დონეს (შესაძლებელია კეტოაციდოზის განვითარება). გლიმილის და პროგესტაგენების, სალბუტამოლის, ტერბუტალინის (ინტრავენური გამოყენებისათვის) ერთდროული გამოყენებისას საჭიროა გავითვალისწინოთ მათი მაღალი დოზების დიაბეტოგენური ეფექტი.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია შეფუთვაზე.

საერთაშორისო დასახელება:

IMATINIB

მწარმოებელი: NOVARTIS PHARMA AG, შვეიცარია

მოქმედი ნივთიერება: იმატინიბის მეზილატი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პროტეინ-თიროზინკინაზას ინჰიბიტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 და 60 ც.

1 ტაბ.

იმატინიბის მეზილატი ............   100 მგ

1 ტაბ

იმატინიბის მეზილატი .........     400 მგ

ჩვენებები:

• ქრონიკული მიელოლეიკოზი აქსელერაციის, ბლასტური კრიზის ფაზაში, აგრეთვე ქრონიკულ ფაზაში ალფა-ინტერფერონით წარუმატებელი თერაპიის შემდეგ;
• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის არაოპერირებული და/ან მეტასტაზური ავთვისებიანი სტრომალური სიმსივნის (GIST) მკურნალობა ზრდასრულ პაციენტებში;
• დიაგნოსტირებული ქრონიკული მიელოიდური ლეიკემიით დაავადებულ პაციენტთა მკურნალობა;
• ქრონიკული მიელოიდური ლეიკემიით დაავადებული ბავშვების მკურნალობა განვითარების ნებისმიერ სტადიაში.

მიღების წესები და დოზირება:

მიელოლეიკემიის დროს ქრონიკულ ფაზაში რეკომენდებულია გლივეკის გამოყენება დოზით 400 მგ/დღეში.

მიელოლეიკემიის დროს მწვავე ფაზაში ან ბლასტური კრიზის დროს გლივეკი ინიშნება დოზით 600 მგ/დღეში.

დანიშნული დოზა ინიშნება პერორალურად, ერთხელ დღეში საჭმელთან ერთად ერთი ჭიქა წყლის დაყოლებით.

მკურნალობის ხანგრძლივობა ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია პაციენტის მდგომარეობაზე. პაციენტებში ქრონიკული ფაზის დროს შესაძლებელია დოზის გაზრდა 400 მგ-დან 600-მგ-მდე, ხოლო მწვავე ფაზაში ან ბლასტური კრიზის დროს შეიძლება დაინიშნოს 600 მგ-დან 80 მგ-მდე (400 მგ 2-ჯერ დღეში), თუ არ აღინიშნება სერიოზული გვერდითი მოვლენები და მძიმე ლეიკემია-დამოუკიდებელი ნეიტროპენია და თრომბოციტოპენია.

გვერდითი მოვლენები:

ლეიკემია-დამოუკიდებელი გვერდითი მოვლენები:

გლივეკის მიღების შედეგად თუ აღინიშნება ლეიკემია-დამოუკიდებელი სერიოზული გვერდითი მოვლენები, საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა, ვიდრე არ დადგინდება რამდენად სერიოზულია ეს მოვლენა და შესაძლებელია თუ არა მკურნალობის გაგრძელება.

ჰემატოლოგიური გვერდითი მოვლენები:

მძიმე ნეიტროპენიის და თრომბოციტოპენიის დროს საჭიროა დოზის შემცირება ან მკურნალობის შეწყვეტა (იხილეთ ქვემოთ მოყვანილი სქემა).

რეკომენდებული დოზა ნეიტროპენიის და თრომბოციტოპენიის დროს:

მიელოლეიკემის ქრონიკული ფაზა (საწყისი დოზა 400 მგ) ნეიტროფილების რაოდენობა 9/ლ და/ან/ თრომბოციტები 9/ლ^:

1. საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა სანამ არ აღინიშნება შემდეგი მონაცემები: ნეიტროფილების რაოდენობა >1.5x10⁹/ლ და/ან თრომბოციტები >75x10⁹/ლ.

2. შემდგომში საჭიროა მკურნალობის აღდგენა დოზით 400 მგ.

3. თუ ისევ განმეორდა მონაცემები: ნეიტროფილების რაოდენობა 9/ლ და/ან თრომბოციტები 9/ლ, საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა სანამ არ აღინიშნება შემდეგი მონაცემები: ნეიტროფილების რაოდენობა >1.5x10⁹/ლ და/ან თრომბოციტები >75x10⁹/ლ, შემდგომში კი მკურნალობის აღდგენა დოზით 300 მგ.

მიელოლეიკემიის დროს მწვავე ფაზა და ბლასტური კრიზი  (საწყისი დოზა 600 მგ) ნეიტროფილების რაოდენობა 9/ლ და/ან თრომბოციტები 10x10⁹/ლ:

1. აღნიშნეთ თუ ციტოპენია დამოკიდებულია ლეიკემიაზე (ძვლის ტვინის ასპირაცია ან ბიოფსია).

2. თუ ციტოპენია დამოუკიდებელია ლეიკემიისგან, საჭიროა გლივეკის დოზის შემცირება 400 მგ-მდე.

3. თუ ციტოპენია გრძელდება 2 კვირის განმავლობაში და დამოუკიდებელია ლეიკემიისგან, საჭიროა გლივეკის მკურნალობის შეწყვეტა, სანამ არ აღდგება ანალიზის მონაცემები: ნეიტროფილების რაოდენობა >1x10⁹/ლ და/ან თრომბოციტები >20x10⁹/ლ. შემდგომში შეიძლება მკურნალობის გაგრძელება დოზით 300 მგ.

გამოყენება პედიატრიაში:

ბავშვებში წამლის ეფექტურობა და უსაფრთხოება არ არის შესწავლილი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს ნებადართული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები:

გლივეკი ინიშნება საჭმელთან ერთად ერთი ჭიქა წყლის დაყოლებით, რათა შემცირდეს გასტროინტესტინური გართულებების რისკი.

გლივეკის მიღებისას შესაძლებელია ღვიძლის ფუნქციის დაზიანება, რის გამოც იგი სიფრთხილით გამოიყენება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას. არ არის დადგენილი სპეციალური დოზირება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს. სითხის დაგროვება (პლევრის ღრუში, ფილტვების შეშუპება, ასციტი) აღინიშნებოდა 1-2% პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ გლიკევეკს. ამიტომ აუცილებელია წონის რეგულარული მონიტორინგი.

გლივეკის გამოყენებისას აუცილებელია სისხლის ანალიზის პერიოდული კონტროლი.

როგორც ცნობილია კრეატინინის კლირენსი მცირდება ასაკთან ერთად. პაციენტის ასაკი მნიშვნელოვნად არ მოქმედებს გლივეკის კინეტიკაზე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

პრეპარატები, რომლებიც ცვლიან გლივეკის კონცენტრაციას პლაზმაში:

ზოგიერთმა საშუალებამ შეიძლება გაზარდოს გლივეკის კონცენტრაცია პლაზმაში: პრეპარატებს, რომლებიც აინჰიბირებენ ციტოქრომ P450 ფერმენტული სისტემის აქტივობას შეუძლიათ შეამცირონ მეტაბოლიზმი და გაზარდონ გლივეკის კონცენტრაცია. CYP3A4 ინჰიბიტორს მიეკუთვნება კეტოკონაზოლი, რომელთან კომბინაციაშიც გლივეკსი სიფრთხილით გამოიყენება.

ზოგიერთმა პრეპარატებმა შეიძლება შეამცირონ გლივეკის კონცენტრაცია პლაზმაში: პრეპარატები, რომლებიც ზრდიან CYP3A4 აქტივობას აჩქარებენ მეტაბოლიზმს და ამცირებენ გლივეკის კონცენტრაციას პლაზმაში, მაგალითად დექსამეტაზონი.

გლივეკი ზრდის სიმვასტატინის C_max, პიკურ კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში და მრუდის "კონცენტრაცია დრო"-ს ქვეშ არსებულ ფართს AUC-ს. გლივეკი სიფრთხილით გამოიყენება პრეპარატებთან, რომლებიც შეიცავენ პარაცეტამოლს.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

საერთაშორისო დასახელება:

GLIMEPRIDE

მწარმოებელი:

POLPHARMA,პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: გლიმეპირიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატი.

შეადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი .........         1 მგ

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი ........     2 მგ

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი ........    3 მგ

1 ტაბ.

გლიმეპირიდი ........    4 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილსახამებელი, ლაქტოზა პოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი.

ამის გარდა 1 მგ-იანი ტაბლეტი შეიცავს: რკინის წითელი ოქსიდი (E 172);

2 მგ-იანი ტაბლეტები: რკინის ყვითელი ოქსიდი (E 172 და ინდიგოკარმინი( E 132);

3 მგ-იანი ტაბლეტი: რკინის ყვითელი ოქსიდი (E 172)

4 მგ-იანი ტაბლეტები: ინდიგოკარმინი(E 172).

აღწერილობა: წაგრძელებული ტაბლეტი ორივე მხარეზე გამყოფი ზოლით. 1 მგ-იანი ტაბლეტი - ვარდისფერი;  2 მგ-იანი ტაბლეტი - მწვანე;  3 მგ-იანი ტაბლეტი - კრემისფერი;  4 მგ-იანი ტაბლეტი - ცისფერი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

გლიბეტიკი, შეიცავს გლიმეპირიდს, რომელიც შიგნით მიღებისას ამცირებს სისხლში გლუკოზის კონცენტრაცაის. იგი მიეკუთვნება სულფანილშარდოვანას წარმოებულების ჯგუფს. შიგნით შეყვანილი გლიმეპირიდის ბიოშეღწევადობა სრულია, საკვების მიღება- შეწოვაზე მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს, შეუძლია მხოლოდ შეწოვის სიჩქარის შემცირება. პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში, მიიღწევა შიგნით მიღებიდან დაახლოებით 2.5 საათის შემდეგ.

ცხოველებში გლიმეპირიდი გამოიყოფა რძეში. აღწევს პლაცენტარულ ბარიერს. ჰემატოენცეფალურ ბარიერში შეღწევადობა უმნიშვნელოა. შრატიდან ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი, პრეპარატის მრავალჯერადი მიღების დროს შეადგენს დაახლოებით 5-დან 8 საათს. რადიაქტიურად აღნიშნული გლიმეპირიდის ერთჯერადი შეყვანისას, რადიაქტივობის 58% აღინიშნება შარდში და 35% განავალში.

ჩვენებები:

გლიბეტიკი ნაჩვენებია II ტიპის შაქრიანი დიაბეტის სამკურნალოდ, იმ შემთხვევებში, როდესაც დიეტა, ფიზიკური ვარჯიში, ასევე სხეულის მასის დაკლება არ იძლევა საკმარის ეფექტს.

სამკურნალო პრეპარატი შეიძლება გამოვიყენოთ მეტაფორმინთან და ინსულინთან კომბინაციაში.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ ექიმის რეკომენდაციის შესაბამისად. დოზები სხვადასხვა პაციენტისათვის ირჩევა ინდივიდუალურად. ეფექტური მკურნალობის საფუძველს წარმოადგენს შესაბამისი დიეტა, რეგულარული ფიზიკური ვარჯიში და ასევე სისხლის და შარდის რეგულარული ანალიზი. თუ პაციენტი არ იცავს რეკომენდებულ დიეტას ანტიდიაბეტური პერორალური საშუალებები და ინსულინი არაეფექტურია.

დოზირება დამოკიდებულია სისხლში და შარდში გლუკოზის კონცენტრაციაზე.

ძირითადად გლიმეპირიდის ერთჯერადი დოზა საკმარისია. სამკურნალო პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია საუზმის დროს ან ოდნავ ადრე, ასევე (თუ საუზმე გამოტოვებულია) საკვების პირველი ძირითადი მიღებისას ან ოდნავ ადრე. თუ თქვენ დაგავიწყდათ დოზის მიღება, არ გაზარდოთ სამკურნალო პრეპარატის შემდეგი დოზა.

ტაბლეტები მიიღება მთლიანად, მცირე რაოდენობა წყლის დაყოლებით.

დასაწყისში გლიმეპირიდი შეიყვანება დოზით 1 მგ დღე-ღამეში. თუ ასეთი დოზა უზრუნველყოფს გლიკემიის კარგ კონტროლს, მაშინ ის მიიღება როგორც შემანარჩუნებელი დოზა.

დამაკმაყოფილებელი კონტროლის არარსებობისას, ახდენენ სადღეღამისო დოზის თანდათანობით ზრდას 1-2 კვირიანი ინტერვალებით გლიმეპირიდის 2, 3 ან 4 მგ დოზამდე.

გლიმეპირიდის 4 მგ-ზე მეტი დოზა უფრო უკეთეს თერაპიულ შედეგებს იძლევა მხოლოდ გამონაკლის შემთხვევებში.

გლიმეპირიდის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 6 მგ-ს.

პაციენტებში, რომლებშიც მეტფორმინის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზის მიღებისას არ არის მიღწეული დამაკმაყოფილებელი ეფექტი, შესაძლებელია გლიმეპირიდთან კომბინირებული მკურნალობა. მეტფორმინის დოზის შენარჩუნებით, გლიმეპირიდის შეყვანა უნდა დაიწყოს მცირე დოზებით, რომლებიც გლუკოზის კონცენტრაციის კონტროლით იზრდება მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზებამდე. კომბინირებული მკურნალობა უნდა ჩატარდეს ექიმის მკაცრი კონტროლის ქვეშ.

პაციენტებში, რომლებშიც გლიმეპირიდის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზების მიღების შემდეგ არ მიიღწევა დამაკმაყოფილებელი ეფექტი, აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება დაიწყოს ინსულინით ერთროული მკურნალობა. გლიმეპირიდის დოზის შენარჩუნებით ინსულინის შეყვანა უნდა დაიწყოს მცირე დოზებით, რომლებიც გლუკოზის კონცენტრაციის კონტროლით იზრდება მაქსიმალურ სადღეღამისო დოზამდე. კომბინირებული მკურნალობა უნდა ჩატარდეს ექიმის მკაცრი კონტროლის ქვეშ. 1 მგ გლიმეპირიდის მიღების შემდეგ პაციენტში ჰიპოგლიკემიის განვითარება, არ ნიშნავს იმას, რომ გლიკემიის გაკონტროლება შეიძლება მხოლოდ დიეტის მეშვეობით.

მკურნალობის დროს, როდესაც შაქრიანი დიაბეტის კონტროლის გაუმჯობესების შედეგად იზრდება ინსულინზე მგრძნობელობა მოთხოვნილება გლიმეპირიდზე შეიძლება შემცირდეს. ამის გათვალისწინებით ჰიპოგლიკემიის თავიდან ასაცილებლად, საჭიროა განხილულ იქნას დოზის შემცირების ან სამკურნალო პრეპარატის მოხსნის საკითხი. დოზირების შეცვლის საკითხი ასევე უნდა განიხილოს სხეულის მასის ცვლილების ან პაციენტის ცხოვრების წესის შეცვლის შემთხვევაში, ასევე ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემიის რისკის ამწევი სხვა ფაქტორების განვითარებისას.

სხვა ჰიპოგლიკემიური სამკურნალო საშუალებების შეცვლა გლიბეტიკით.

მკურნალობის გლიმეპირიდით შეცვლისას ყურადღება უნდა მიექცეს დოზას, ასევე ადრე მიღებული სამკურნალო პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდს. იმ  შემთხვევებში, როდესაც ადრე მიღებულ პრეპარატს გააჩნია ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდი სამკურნალო პრეპარატების კომბინირებული მოქმედებით გამოწვეული ჰიპოგლიკემიური რეაქციის რისკის მინიმიზაციისათვის, მისი ორგანიზმიდან გამოსაყოფად, საჭიროა რამოდენიმედღიანი შესვენება. გლიმეპირიდის რეკომენდებული საწყისი დოზაა 1 მგ-დღე-ღამეში.

მკურნალობაზე რეაქციიდან გამომდინარე, გლიმეპირიდის დოზა შეიძლება თანდათან გაიზარდოს ზემოაღნიშნული რეკომენდაციებით.

ინსულინის შეცვლა გლიბეტიკით

პაციენტებში II ტიპის შაქრიანი დიაბეტით, რომელებიც იტარებენ მკურნალობას ინსულინით, გამონაკლის შემთხვევებში შეიძლება ნაჩვენები იყოს მკურნალობის შეცვლა გლიმეპირიდით. მკურნალობის მეთოდის შეცვლა უნდა მოხდეს ექიმის მკაცრი კონტროლის ქვეშ.

თუ გექმნებათ შთაბეჭდილება, რომ სამკურნალო პრეპარატის მოქმედება ზედმეტად ძლიერი ან სუსტია, მიმართეთ ექიმს. არ შეიძლება დოზირების თვითნებური შეცვლა.

გვერდითი მოვლენები:

ისევე როგორც სხვა პრეპარატებმა, გლიბეტიკმაც შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოქმედება. მიღებულია გვერდითი მოვლენების განვითარების სიხშირის შემდეგი კლასიფიკაცია:

- ძალიან ხშირი (>1/10): აღნიშნული არ არის;

- ხშირი (>1/100-დან

- არც ისე ხშირი (>1/1000-დან

- იშვიათი (>1/10000-დან

- ძალიან იშვიათი (

სამკურნალო პრეპარატის გამოყენებისას ზოგიერთ პაციენტს შეიძლება გავნუვითარდეს სხვა გვერდითი მოვლენები. რომელიმე გვერდითი ეფექტის განვითარების შემთხვევაში, საჭიროა ეცნობოს ექიმს.

უკუჩვენებები:

გლიბეტიკი არ გამოიყენება შემდეგ შემთხვევებში:

გლიმეპირიდზე, სულფანილშადოვანას წარმოებულებზე, სულფონამიდებზე ან სამკურნალო პრეპარატის რომელიმე სხვა კომპონენტზე მომატებული მგრძნობელობა;

I ტიპის შაქრიანი დიაბეტი (ინსულინდამოკიდებული);

*დიაბეტური კომა;

*კეტოაციდოზი;

*ორსულობა და ლაქტაცია;

*თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციების მწვავე დარღვევა.

თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციების მწვავე დარღვევის შემთხვევაში აუცილებელია, პრეპარატის ინსულინით შეცვლა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენებამდე საჭიროა ექიმის კონსულტაცია. გლიბეტიკი ორსულობის დროს უკუნაჩვენებია. ორსულობის დროს საჭიროა ინსულინის გამოყენება. პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულობას კონსულტაცია უნდა გაიარონ ექიმთან.

სამკურნალო პრეპარატი გლიბეტიკი ლაქტაციის დროს უკუნაჩვენებია.

განსაკუთრებული მითითებები:

სამკურნალო პრეპარატის - გლიბეტიკის მიღებისას საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე. საკვების არარეგულარული მიღებისას შეიძლება განვითარდეს ჰიპოგლიკემია.

ჰიპოგლიკემიის სიმპტომები შეიძლება იყოს: თავის ტკივილი, მოვლითი ხასიათის შიმშილის შეგრძნება, გულისრევა, პირღებინება, დაღლილობის შეგრძნება, ძილიანობა, ძილის მოშლა, მოძრაობითი მოუსვენრობა, აგრესიულობა, კონცენტრაციის, მგრძნობელობის და რეაქციის დროის დაქვეითება, დეპრესია, დეზორიენტაცია, მეტყველების და მხედველობის დარღვევა, აფაზია, კუნთების ტრემორი, პარეზი, თავბრუსხვევა, უძლურობის შეგრძნება, მგრძნობელობის დარღვევა, თვითკონტროლის დაკარგვა, დელირიები, ცენტრალური გენეზის კრუნჩხვები, ძილიანობა, ცნობიერების დაკარგვა - რომელიც შეიძლება გადაიზარდოს კომაში, ზედაპირული სუნთქვა, ასევე ბრადიკარდია. ამის გარდა შეიძლება განვითარდეს,

ადრენერგული სისტემის რეგულაციის დარღვევის სიმპტომები, ისეთები, როგორიცაა: ოფლის გაძლიერებული გამოყოფა, ნესტიანი კანი, განგაშის შეგრძნება, ტაქიკარდია, სისხლის წნევის მომატება, პალპიტაცია, სტენოკარდია, ასევე არითმია.

მძიმე ჰიპოგლიკემიისას კლინიკური სურათი მოგვაგონებს მწვავე ინსულტს. დაუყოვნებელი შეყვანით ხელოვნური დამატკბობელი საშუალებები არაეფექტურია. სულფანილშარდოვანას სხვა წარმოებულების მაგალითზე ცნობილია, რომ საწყისი სავარაუდო ეფექტურობის მიღწევის მიუხედავად, შესაძლებელია ჰიპოგლიკემიის რეციდივის განვითარება. მძიმე ან ხანგრძლივი ჰიპოგლიკემია, რომელიც კომპენსირებულია ჩვეულებრივ მიღებადი შაქრის რაოდენობით, საჭიროებს ექიმის დაუყოვნებლივ ჩარევას და ზოგჯერ ჰოსპიტალიზაციას.

ფაქტორები, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინონ ჰიპოგლიკემიის განვითარებაზე:

*ექიმთან თანამშრომლობის შეუძლებლობა ან სურვილის არქონა (უმეტესად ხანდაზმულ ასაკში);

*საკვების დაუმთავრებლობა, საკვების არარეგულარული ან გამოტოვებული მიღება, მარხვის დაცვა;

*ფიზიკურ დატვირთვასა და მიღებულ ნახშირწყლებს შორის ბალანსის დარღვევა;

*დიეტის შეცვლა;

*ალკოჰოლის გამოყენება, განსაკუთრებით საკვებთან ერთად;

*თირკმლის ფუნქციის დარღვევა;

*ღვიძლის ფუნქციების მწვავე დარღვევა;

*გლიმეპირიდის ჰიპერდოზირება;

*ზოგიერთი არაკომპენსირებული ენდოკრინული დარღვევა (ან უმკურნალები დაავადებები), რომლებიც იწვევენ ნახშირწყლოვანი ბალანსის დარღვევებს ან შაქრიანი დიაბეტის დეკომპენსაცაის (მაგ. ფარისებრი ჯირკვლის და ჰიპოფიზის წინა წილის ფუნქციების ზოგიერთი დარღვევა, ასევე თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობა);

*სხვა სამკურნალო პრეპარატების ერთდროული გამოყენება (იხილეთ გამოყენება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად).

გლიმეპირით მკურნალობა მოითხოვს სისხლში და შარდში შაქრის კონცენტრაციის, ღვიძლის ფუნქციების, ასევე სისხლის ფორმულის (განსაკუთრებით ლეიკოციტების და თრომბოციტების რაოდენობის განსაზღვრა) რეგულარულ კონტროლს. ამის გარდა რეკომენდირებულია გლიკოლიზირებული ჰემოგლობინის განსაზღვრა.

სტრესულ სიტუაციებში (მაგალითად, უბედური შემთხვევა, სერიოზული ოპერაცია, ცხელების თანხლებით მიმდინარე ინფექციური დაავადებები) შესაძლებლია ნაჩვენები იყოს სამკურნალო პრეპარატის დროებით ინსულინით შეცვლა.

პაციენტებმა, გლუკოზის გენეტიკური აუტანლობის, ლაქტაზის დეფიციტით, ან გლუკოზის და ლაქტოზის შეწოვის დარღვევით, სამკურნალო პრეპარატი გლიბეტიკი არ უნდა მიიღონ.

გამოყენება საკვებთან და სითხეებთან ერთად: პრეპარატი გამოიყენება უშუალოდ საუზმის წინ ან საუზმის დროს ან ასეთივე გზით, სხვა ძირითადი კვებისას. ტაბლეტები იყლაპება მთლიანად, წყლის დაყოლებით.

პრეპარატის გამოყენება ღვიძლის ან/და თირკმლის ფუნქციების დარღვევისას: მონაცემები გლიბეტიკის გამოყენების შესახებ, პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევეით, ასევე ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში, არ არსებობს. ასეთ შემთხვევებში ნაჩვენებია პრეპარატის შეცვლა ინსულინით.

მნიშვნელოვანი ცნობები სამკურნალო პრეპარატი გლიბეტიკის ზოგიერთ შემადგენელზე: პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზას თუ პაციენტი ექიმის მიერ ინფორმირებულია, რომელიმე ნახშირწყლის აუტანლობის თაობაზე, მაშინ გლიბეტიკის მიღებამდე მან კონსულტაცია უნდა გაიაროს მკურნალ ექიმთან.

სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და მექანიზმების მომსახურება: ჰიპოგლიკემიის, ჰიპერგლიკემისიის, ასევე მხედველობის დარღვევის შედეგად პაციენტის კონცენტრაცია და რეაქციის სიჩქარე შეიძლება დაირღვეს, რასაც შეიძლება ჰქონდეს არასასურველი გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვაზე და მექანიზმების მომსახურებაზე. ამ გარემოების გამო, საჭიროა დაფიქრება, მიზანშეწონილია თუ არა სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და მექანიზმების მომსახურება.

ჭარბი დოზირება:

რეკომენდირებულზე უფრო მეტი დოზის მიღებისას საჭიროა ექიმის დაუყოვნებელი კონსულტაცია, რომელიც მიიღებს აუცილებელ ზომებს.

ჭარბი დოზის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპოგლიკემია, რომელიც შეიძლება გაგრძელდეს 12-დან 72 საათამდე. სიმპტომები შეიძლება განვითარდეს სამკურნალო პრეპარატის ჭარბი დოზის მიღებიდან 24 საათის შემდეგ. დოზის მნიშვნელოვანი გადაჭარბებისას შეიძლება კუჭის ამორეცხვა და პაციენტისთვის აქტივირებული ნახშირის მიცემა. თუ ჰიპოგლიკემიის სიმპტომების მქონე პაციენტი გრძნობაზეა, საჭირო ხელოვნური ღებინების გამოწვევა აქტივირებული ნახშირის მიცემა წყალთან ან ლიმონათთან ერთად, საფაღარათო საშუალების სახით ნატრიუმის სულფატი, ასევე ნახშიწყლების (შაქარი) მიცემა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

საჭიროა, რომ ეცნობოს ექიმს, ბოლო დროს მიღებული ყველა სამკურნალო საშუალების შესახებ. (მათ შესახებაც კი, რომლებიც გაიცემა ურეცეპტოდ).

გლიბეტიკის ერთდროულმა მიღებამ ზოგიერთ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, შეიძლება გამოიწვიოს გლიმეპირიდის ჰიპოგლიკემიური ეფექტის როგორც გაძლიერება, ისე შესუსტება. ამიტომ სხვა სამკურნალო პრეპარატების მიღება შეიძლება მხოლოდ ექიმის ნებართვით ან დანიშნულებით.

ზოგიერთ შემთხვევაში ჰიპოგლიკემიის განმაპირობებელი შაქრის კონცენტრაციის დამწევი მოქმედების პოტენცირება შეიძლება განვითარდეს გლიმეპირიდის კომბინირებული გამოყენების შედეგად, ქვემოთჩამოთვლილ ერთ-ერთ სამკურნალო პრეპარატთან: ფენილბუტაზონი, აზაპროპაზონი, ასევე ოქსიფენბუტაზონი, სულფინპირაზონი; ინსულინი, ასევე დიაბეტის საწინააღმდეგო პერორალური სამკურნალო პრეპარატები, გახანგძლივებული მოქმედების ზოგიერთი სულფონამიდები; მეტფორმინი; ტეტრაციკლინი; სალიცილატები, ასევე რ-ამინოსალიცილის მჟავა.; მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორები; ანაბოლარული სტეროიდები და მამაკაცის სასქესო ჰორმონები; ქინოლების ჯგუფის ანტიბიოტიკები; ქლორამფენიკოლი; პრობენეციდი; მიკონაზოლი; ფენფლურამინი; პენტოქსიფილინი (მაღალი დოზების პერორალური შეყვანისას); ფიბრატები; ტრიტოქვალინი; ანგიოტენზინ-კონვერტაზის ინჰიბიტორები; ფლუოქსეტინი; ალოპურინოლი; სიმპათიკოლიტიკები; ციკლოფოსფამიდი, ტროფოსფამიდი და იფოსფამიდი; ფლუკონაზოლი.

ზოგიერთ შემთხვევაში სისხლში შაქრის კონცენტრაციის დამწევი მოქმედების შესუსტება შეიძლება განვითარდეს გლიმეპირიდის კომბინირებული გამოყენების შედეგად, ქვემოჩამოთვლილ ერთ-ერთ სამკურნალო პრეპარატთან: ესტროგენები და პროგესტრონები; სალურეტიკები, თიაზიდური დიურეტიკები; ფარისებური ჯირკლის მასტიმულირებელი სამკურნალო პრეპარატები; გლუკოკორტიკოსტეროიდები; ფენოთიაზინის წარმოებულები, ქლორპრომაზინი; ადრენალინი და სიმპატომიმეტიკები; ნიკოტინის მჟავა (მაღალ დოზებში), ასევე ნიკოტინის მჟავის წარმოებულები; საფაღარათო სამკურნალო პრეპარატები (ხანგრძლივი გამოყენებისას); ფენიტოინი, დიაზოკსიდი; გლუკაგონი, ბარბიტურატები, ასევე რიფამპიცინი; აცეტაზოლამიდი.

H₂-რეცეპტორების ანტაგონისტებს, ბეტაადრენერგული რეცეპტორების ბლოკატორებს, კლონიდინს, ასევე რეზერპინს შეუძლიათ ჰიპოგლიკემიური მოქმედების როგორც გაძლიერება, ისე შესუსტება.

ალკოჰოლს შეუძლია გლიმეპირიდის ჰიპოგლიკემიური მოქმედების უპროგნოზო გაძლიერება ან შემცირება.

გლიმეპირიდს შეუძლია კუმარინის წარმოებულების მოქმედების როგორც გაძლიერება, ისე შესუსტება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

GLIBENCLAMIDE

მწარმოებელი: G.A. of SCEINCES INSTITUTE of PHARMACOCHEMISTRY

მოქმედი ნივთიერება: გლიბენკლამიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიდიაბეტური (ჰიპოგლიკემიური) საშუალება პერორალური მიღებისათვის; II თაობის სულფანილშარდოვანას ჯგუფი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 5 ც.

1 ტაბ.

გლიბენკლამიდი ..........  5 მგ

ვრცლად მანინილი

საერთაშორისო დასახელება:

CHOLINE ALPHOSCERATE

მწარმოებელი: იტალფარმაკო, იტალია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

თავის ტვინის მეტაბოლიზმის გასაუმჯობესებელი საშუალებები;  ნოოტროპული პრეპარატები

შემადგანლობა და გამოშვების ფორმა:

400მგ კაფსულა N14

1000მგ/4მლ ი.ვ და ი.მ საინექციო ხსნარი ამპულა N3

საინექციო ხსნარის ერთი ამპულა (4 მლ) შეიცავს:

აქტიური ინგრედიენტი: ქოლინის ალფოსცერატი – 1000 მგ

არააქტიური ინგრედიენტები: საინქეციო წყალი ქ.ს. 4 მლ-მდე.

ერთი რბილი ჟელატინის კაფსულა შეიცავს:

აქტიური ინგრედიენტი: ქოლინის ალფოსცერატი – 400 მგ

არააქტიური ინგრედიენტები: გაწმენდილი წყალი – 140 მგ, გლიცერინი – 50 მგ

კაფსულის გარსის შემადგენლობა: ჟელატინი 152 მგ, ეზიტოლი – 41 მგ, სორბიტანი – 33 მგ, ნატრიუმის ეთილ-p-ჰიდროქსიბენზოატის – 0,8 მგ, ატრიუმის პროპილ- p -ჰიდროქსიბენზოატის – 0,4 მგ, ტიტანის დიოქსიდი (E171) – 2,4 მგ, რკინის (III) მეტაჰიდროქსიდი (E172) – 1,1 მგ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

გლიატილინი წარმოადგენს ახალ ორიგინალურ ნაერთს, რომელიც მიეკუთვნება ცენტრალური ქოლინომიმეტიკების ჯგუფს და ახდენს ზემოქმედებას ცნს-ზე. პრეპარატის შემადგენლობაში შედის 40,5% მეტაბოლურად დაცული ქოლინი. მეტაბოლური დაცვა უზრუნველყოფს თავის ტვინში ქოლინის გამონთავისუფლებას.

გამოკვლევებმა აჩვენეს, რომ გლიატილინი ახდენს მნიშვნელოვან დადებით მოქმედებას მეხსიერების ფუნქციებსა და შესაძლებლობებზე, ასევე ემოციონალური მდგომარეობის და მოქმედების მაჩვენებლებზე, რომლებიც გაუარესებული იყო თავის ტვინის ინვოლუციური პათოლოგიის განვითარებით.

მოქმედების მექანიზმი ეფუძვნება შემდეგს: ორგანიზმში მოხვედრის შემდეგ ქოლინალფოსცერატი იშლება ფერმენტების მოქმედების გამო ქოლინად და გლიცეროფოსფატად: ქოლინი მონაწილეობს ნერვული აღგზნების ერთ-ერთი ძირითადი მედიატორის - აცეტილქოლინის (AX) ბიოსინთეზში –

გლიცეროფოსფატი წარმოადგენს ფოსფოლიპიდების (ფოსფატიდილქოლინი) ნეირონული მემბრანის წინამორბედს. ამგვარად, გლიატილინი აუმჯობესებს ქოლინერგულ ნეირონებში ნერვული იმპულსების გადაცემას, დადებითად მოქმედებს ნეირონული მემბრანების პლასტიურობაზე და რეცეპტორების ფუნქციაზე. გლიატილინი აუმჯობესებს ცერებრალურ სისხლის ნაკადს, აძლიერებს თავის ტვინში მეტაბოლურ პროცესებს, ახდენს თავის ტვინის რეტიკულარული ფორმაციის სტრუქტურის აქტივაციას და აღადგენს ცნობიერებას თავის ტვინის ტრავმატული დაზიანებისას.

ფარმაკოდინამიკა:

ექსპერიმენტულმა გამოკვლევებმა აჩვენეს, რომ გლიატილინი ახდენს დოზაზე დამოკიდებული აცეტილქოლინის გამოყოფის სტიმულირებას ნეიროტრანსმისიის ფიზიოლოგიურ პირობებში.

გლიატილინი, წარმოადგენს რა, ერთის მხრივ, ქოლინის დონორს, ზრდის აცეტილქოლინის სინთეზს, რაც თავის მხრივ დადებითად მოქმედებს ნეიროტრანსმისიაზე, მეორეს მხრივ, წარმოადგენს გლიცეროფოსფატის დონორს, რომელიც მონაწილეობს ფოსფატიდილქოლინის სინთეზში (მემბრანული ფოსფოლიპიდი), შედეგად უმჯობესდება მემბრანული ელასტიურობა და რეცეპტორების ფუნქცია, რაც დადებით ზეგავლენას ახდენს სინაპტიკურ ტრანსმისიაზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

შიგნით მიღებისას საშუალოდ აბსორბირდება შეყვანილი დოზის 88%. ნაერთების ელიმინაცია ხდება, ძირითადად, ფილტვებით – ნახშირბადის დიოქსიდის (CO2) სახით. პრეპარატის დაახლოებით 15% გამოიყოფა თირკმელებით და ნაწლავებით.

ჩვენებები:

მიღების წესები და დოზები:

მწვავე მდგომარეობებისას გლიატილინი შეჰყავთ კუნთში, ან ვენაში (ნელა) 1,0 გ (1 ამპ.) დღეში.

ქრონიკული ცერებროვასკულარული უკმარისობისას და დემენციის სინდრომებისას გლიატილინი ინიშნება 2-3-ჯერ დღეში 400 მგ (1 კაფსულა), სასურველია ჭამამდე. მკურნალობის ხანგრძლიობა შეადგენს 3-6 თვეს.

გვერდითი მოვლენები:

ქოლინის ალფოსცერატი, როგორც ბიოლოგიური კომპონენტების წინამორბედი, ჩვეულებრივ კარგად გადაიტანება ხანგრძლივი გამოყენების შემთხვევაშიც კი. შესაძლოა გულისრევა (რაც ალბათ დაკავშირებულია მეორად დოპამინერგულ აქტივაციასთან), რომლის კუპირებისათვის შეიძლება აუცილებელი გახდეს პრეპარატის დოზის შემცირება.

უკუჩვენება:

დადგენილი ინდივიდუალური მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის გამოყენება ორსულობისას და ლაქტაციის პერიოდში უკუნაჩვენებია.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ ახდენს ზემოქმედებას ავტომანქანის და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არის გამოვლენილი

შენახვის პირობები:

შეინახეთ ტემპერატურაზე, რომელიც არ აღმატება 25° C

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!

ვარგისიანობის ვადა: ამპულები – 5 წელი. კაფსულები – 3 წელი.

აფთიაქში გაცემის წესი:

ექიმის რეცეპტით