სიროფი 5 მგ/10 მლ

100 მლ სიროფი შეიცავს: 
მიკრონიზირებული დესლორატადინი 50.00 მგ
უწყლო ლიმონმჟავა 50.00 მგ
ნატრიუმის ბენზოატი 100.00 მგ
უწყლო ნატრიუმის ციტრატი 126.00 მგ
ნატრიუმის ედეტატი 25.00 მგ
პროპილენგლიკოლი 10.00 გ
ესენცია 75.00 მგ
საქაროზა 49.00 გ
სორბიტოლის 70% ხსნარი 15.00 გ
გასუფთავებული წყალი 100.00 მლ

დეზლორატადინი ავლენს ანტიჰისტამინურ, ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას. ის არის პერიფერიული H1 რეცეპტორების სელექტიური ანტაგონისტი. შიგნით მიღებისას დეზლორატადინი შერჩევითად თრგუნავს პერიფერიულ H1 რეცეპტორებს. ლაბორატორიულ კვლევებში (ძირითადად ტარდებოდა ადამიანური წარმოშობის უჯრედებში) ანტიჰისტამინურ მოქმედებასთან ერთად პრეპარატი ასევე ავლენდა ანტიალერგიულ და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას.
კვლევებმა აჩვენეს, რომ პრეპარატი აინჰიბირებს ციტოსტატურ რეაქციათა კასკადს: ანთებითი ციტოკინების გამოყოფას, მათ შორის IL-4, IL-6, IL-8 და IL-13, ასევე P- სელექტინის ადჰეზიური მოლეკულების ექსპრესიას ენდოთელურ უჯრედებში.

პრეპარატი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. პლაზმაში ვლინდება მიღებიდან 30 წუთში, ხოლო მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა დაახლოებით 3 საათში. ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 27 საათს. 
დეზლორატადინის კუმულირების ხარისხი შეესაბამება მისი ნაწილობრივი დაშლის პერიოდს (დაახლოებით 27 საათი) და მიღების სიხშირეს (დღეში ერთჯერ). ბიოშეღწევადობა მიღებული დოზის პროპორციულია (დოზის დიაპაზონი მერყეობს 5-დან 20 მგ-მდე). დეზლორატადინი ზომიერად უკავშირდება შრატის ცილებს (83%-დან 87%-მდე). ამ ეტაპზე არ არის გამოყოფილი ფერმენტი, რომელიც მონაწილეობს დეზლორატადინის მეტაბოლიზმში, შესაბამისად შეუძლებელია ზოგიერთი წამლისმიერი ურთიერთზემოქმედების სრული გამორიცხვა.
კვლევებში, სადაც სპეციფიური ინჰიბიტორის სახით გამოყენებულ იქნა CYP3A4 და CYP2D6, გამოვლინდა, რომ ეს ფერმენტები ავლენენ მნიშვნელოვან ზემოქმედებას პრეპარატის მეტაბოლიზმზე. პრეპარატი არ თრგუნავს CYP3A4 და CYP2D6. კვლევებში, ერთჯერადი 7,5 მგ დოზის გამოყენებისას, საკვების მიღება (მაღალკალორიული და ცხიმების შემცველი საუზმე) არ მოქმედებდა სამკურნალო საშუალების შეწოვაზე. დეზლორატადინის შეღწევადობაზე ასევე არ მოქმედებდა გრეიფრუტის წვენი.
პედიატრიულ პაციენებში ჩატარებულ კვლევებში ერთჯერადი რეკომენდებული დოზის გამოყენებისას, ფართი მრუდის ქვეშ მნიშვნელი (AUC) და დეზლორატადინის კონცენტრაცია იყო მოზარდებში მიღებული მონაცემების მსგავსი, რომლებიც იღებდნენ დეზლორატადინის 5 მგ სიროფს.

დელორატი® გამოიყენება სეზონური ალერგიული რინიტისა და ქრონიკული იდიოპათიური ჭინჭრის ციების სამკურნალოდ.

ბავშვები 6-დან 11 წლამდე: 5 მლ (2,5 მგ) ერთჯერ დღეში, კვების დროს ან კვებისგან დამოუკიდებლად. 
ბავშვები 2-დან 5 წლამდე: 2,5 მლ (1,25 მგ) ერთჯერ დღეში, კვების დროს ან კვებისგან დამოუკიდებლად. 
მოზრდილები და ბავშვები (≥12): 10 მლ (5 მგ) ერთჯერ დღეში, კვების დროს ან კვებისგან დამოუკიდებლად.

დეზლორატადინის გამოყენებისას შესაძლებელია გამოვლინდეს შემდეგი სახის გვერდითი ეფექტები:
ვეგეტატური ნერვული სისტემის მხრიდან: წამოხურება, ჰიპერესთეზია, იმპოტენცია, მომატებული ოფლიანობა.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრიდან: ჰიპერტონია, ჰიპოტონია, ტაქიკარდია, ვენტრიკულური ექსტრასისტოლია, სუპრავენტრიკულური ტაქიკარდია.
ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრიდან: ბლეფაროსპაზმი, ოფლიანობა, დისფონია, მეტეორიზმი, მომატებული მადა, ჰიპერტონია, შაკიკი, პარესთეზია, ტრემორი, თავბრუსხვევა.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრიდან: შებერილობა, მუცლის ტკივილი, ყაბზობა, დიარეა, გასტირი, სლოკინი, სტომატიტი, ღებინება, გემოს შეგრძნების შეცვლა, ენის ფერის შეცვლა, ენის ანთება, ცვლილებები ღვიძლის მხრიდან.
საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრიდან: ართრალგია, მიალგია, კეფის კუნთების რიგიდობა.
ფსიქიატრიული დარღვევები: აგრესიის რეაქციები, შფოთვა, აპათია, არეული გონება, ლიბიდოს შემცირება, დეპრესია, ემოციული ლაბილურობა, ეიფორია, გაღიზიანება და პარანოია.
რეპროდუქციული სისტემის მხრიდან: მასტალგია, დისმენორეა, მენორაგია, ვაგინიტი, იმპოტენცია, სისხლდენა პერიოდებს შორის. 
სასუნთქი სისტემის მხრიდან: ბრონქიტი, ბრონქოსპაზმი, ხველა, სისხლდენა ცხვირიდან, სისხლიანი ხველა, ლარინგიტი, სინუსიტი, ცხვირის შეგუბება, რესპირატორული ინფექციები. 
კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან: აკნე, ბაქტერიული ინფექცია, კანის სიმშრალე, ეგზემა, შეშუპება, ეპიდერმული ნეკროლიზი, ერითემა, ჰემატომა, ქავილი, გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, პურპურა. 
შარდ-გამომყოფი სისტემის მხრიდან: შარდის გამოყოფის დარღვევა, შარდის ფერის შეცვლა, შარდის შეუკავებლობა ან შეკავება.

ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ან ნებისმიერი დამხმარე კომპონენტის მიმართ, ორსულობა, ლაქტაცია.
დელორატის® მიღებისას დაიცავით განსაკუთრებული სიფრთხილე: 
პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება თირკმელების მძიმე უკმარისობის დროს.

მიუხედავად იმისა, რომ ცხოველებში რაიმე მუტაგენული ან ტერატოგენული ეფექტები არ გამოვლენილა, პრეპარატი არ გამოიყენება ორსულობის დროს. 
გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში: დეზლორატადინი გამოიყოფა დედის რძით. შესაბამისად, მისი გამოყენება არ არის რეკომენდებული ლაქტაციის პერიოდში.

ზემოქმედება ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მანქანებთან მუშაობის უნარზე:
პრეპარატი მცირედ ან საერთოდ არ მოქმედებს ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მანქანებთან მუშაობის უნარზე (იხ. ფარმაკოლოგიური მოქმედება).

ჭარბი დოზის შემთხვევაში დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს ან უახლოეს სასწრაფო დახმარების ცენტრს. 
ჭარბი დოზის შემთხვევაში ექიმი შეაფასებს პაციენტის კლინიკურ მდგომარეობას, ხოლო ჩატარებული მკურნალობის თანმიმდევრობა დამოკიდებული იქნება მიღებული პრეპარატის რაოდენობაზე და პერიოდზე, რომელიც გავიდა პრეპარატის მიღების შემდეგ. მკურნალობა: ღებინება ან კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირი, საფაღარათე საშუალებები. რეკომენდებულია სიმპტომატური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. კლინიკურ კვლევებში, როცა გამოიყენებოდა დეზლორატადინის 45 მგ, რაიმე მნიშვნელოვანი ეფექტები არ გამოვლენილა. დეზლორატადინი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით. პერიტონეალური დიალიზით პრეპარატის გამოყოფა შესწავლილი არ არის.

კვლევებმა აჩვენეს, რომ დელორატის® კეტოკონაზოლთან და ერითრომიცინთან ერთად მიღება კლინიკურად მნიშვნელოვან ცვლილებებს არ იწვევს.
ზრდის ციმეტიდინის კონცენტრაციას შრატში. 
კანცეროგენეზი, მუტაგენეზი, ტერატოგენეზი: დეზლორატადინი არის ლორატადინის ძირითადი აქტიური მეტაბოლიტი. დეზლორატადინისა და ლორატადინის გამოყენებისას რაიმე ხარისხობრივი ან რაოდენობრივი სხვაობა მათი ტოქსიური პროფილის მხრივ არ გამოვლენილა.
საკვებთან ერთად გამოყენება არ ახდენს გავლენას ორგანიზმში პრეპარატის შეწოვაზე. დელორატი® არ აძლიერებს ალკოჰოლის მოქმედებას ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე. პრეკლინიკურ კვლევებში დეზლორატადინის რაიმე ტოქსიური, გენოტოქსიური და რეპროდუქციული ტოქსიურობა არ გამოვლენილა. ასევე არ არის გამოვლენილი კანცეროგენული პოტენციალი.

შეინახეთ არა უმეტეს 15-30oC. ნესტისაგან დაცულ ადგილას, შეინახეთ საწყის შეფუთვაში.
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

საერთაშორისო დასახელება:

PHENYLBUTAZONE

მწარმოებელი: GEDEON RICHTER, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ფენილბუტაზონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანთების საწინააღმდეგო საშუალება ადგილობრივი გამოყენებისათვის

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

მალამო 5%: ტუბში 20 მგ.

1 გ

ფენილბუტაზონი ............ 50 მგ

შემადგენლობა: 

ერთი აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიურ ნივთიერებას: 180 მგ ფექსოფენადინის ჰიდროქლორიდს  

დამხმარე ნივთიერებები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, Avicel PH 101  (PH 102), სახამებელი 1500,ნატრიუმის კროსკარმელოზა,მაგნიუმის სტეარატი, Opadry II  85F200041 იისფერი (პოლივინილის სპირტი,ტიტანის დიოქსიდი, პოლიეთილენგლიკოლი /მაკროგოლი, ტალკი,  FD&C ცისფერი #2/ინდიგოკარმინი ალუმინის ლაქი, ჟოლოსფერი 4R  ლაქი, FD&C ყვითელი #6/ყვითელი “დაისი” FCF ალუმინის ლაქი

აღწერა: პღია იისფერი,მოგრძო ფორმის, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები,ერთი მხრიდან გრავირებით “180”

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი : HH1 ჰისტამინური რეცეპტორების ბლოკატორი

ათქ კოდი: RO6AX26

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა:

ზეფექსალი არასედაციური ანტიჰისტამინური პრეპარატია. ზემოქმედებას ახდენს პერიფერიული H1 ჰისტამინური რეცეპტორების სელექციური ბლოკირებით. არ გადის ჰემატო-ენცეფალურ ბარიერს და ამგვარად, არ აქვს გამოხატული სედაციური აქტივობა და არ იწვევს გვერდით ეფექტებს ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე. პრეპარატის მიმართ ტოლერანტობა არ არის გამოვლენილი მკურნალობიდან ერთი თვის შემდეგ.

ფარმაკოკინეტიკა: მიღების შემდეგ პრეპარატი სწრაფად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, თმახ  შეადგენს დაახლოებით 1-3 სთ. დღე-ღამეში 60, 120  ან 180 მგ-იანი დოზის ერთჯერადი  მიღების შემდეგ ჩმახ შესაბამისად შეადგენს 142ნგ/მლ, 289ნგ/მლ და 494 ნგ/მლ

განაწილება: პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 60-70%-ს.

ბიოტრანსფორმაცია: ფექსოფენადინი უმნიშვნელო ხარისხით მეტაბოლიზდება ღვიძლში.

გამოყოფა:  60მგ-ის ერთჯერადად  მიღებისას 80% გამოიყოფა ნაღველთან ერთად, 10% შარდთან ერთად. ფექსოფენადინის ნახევრადგამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს Т½ 11-16 სთ. სავარაუდოდ პრეპარატი ძირითადად ნაღველთან ერთად გამოიყოფა, ხოლო 10% გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით.

გამოყენების ჩვენებები 

ქრონიკული იდიოპათიური ჭინჭრის ციების სიმპტომური მკურნალობა მოზრდილებსა და ბავშვებში 12 წლის და  ზევით.

უკუჩვენება 

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ. 

განსაკუთრებული მითითებები 

ხანდაზმულებსა და პაციენტებს თირკმლის და ღვიძლისა უკმარისობით არ სჭირდებათ რაიმე განსაკუთრებული მითითებები პრეპარატის გამოყენებასთან დაკავშირებით. პაციენტებს გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებით (მათ შორის ანამნეზში) უნდა ეცნობოთ, რომ ანტიჰისტამინური პრეპარატების მიღებამ  შესაძლოა გამოიწვიოს გულისცემა და ტაქიკარდია.

ყოველი 180მგ ზეფექსალის ტაბლეტი შეიცავს 0,0005მმოლ-ზე ნაკლებ (0,0115მგ-ზე ნაკლები) ნატრიუმს; ასეთი რაოდენობისას არ არის მოსალოდნელი ნატრიუმთან დაკავშირებული რაიმე რეაქცია.

სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედება

ფექსოფენადინის ბიოტრანსფორმაცია  ღვიძლში არ ხდება, ამიტომ არ ურთიერთქმედებს იმ პრეპარატებთან, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან ღვიძლში. ფექსოფენადინის ჰიდროქლორიდის მიღება ერითრომიცინთან ან კეტოკონაზოლთან ერთად ზრდის ფექსოფენადინის კონცენტრაციას 2-3-ჯერ სისხლის პლაზმაში.ეს ცვლილებები არ იწვევს QT ინტერვალის შეცვლას. არ არის შემჩნეული  სხვაობა  არასასურველი რეაქციების წარმოქმნისა აღნიშნული პრეპარატების მიღებისას მონოთერაპიის სახით  და ფექსოფენადინთან ერთად.

ზემოთ აღნიშნული ფექსოფენადინის  პლაზმური კონცენტრაციების ზრდა  შესაძლოა დაკავშირებული იყოს ფექსოფენადინის აბსორბციასთან და ნაღველთან ერთად მისი გამოყოფისა და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სეკრეციის შემცირებასთან

ფექსოფენადინის და ომეპრაზოლის ურთიერთქმედება შემჩნეული არ არის.

ალუმინის ან მაგნიუმის შემცველი ანტაციდების მიღება ფექსოფენადინის მიღებამდე 15 წუთით ადრე იწვევს  მისი ბიოშეღწევადობის შემცირებას. ინტერვალი ფექსოფენადინის და ანტაციდების მიღებას შორის  უნდა შეადგენდეს არა უმცირეს 2 სთ-ს.
პრეპარატის მიღება ორსულობის და ლაქტაციის დროს:ორსულებში ფექსოფენადინის ჰიდროქლორიდის გამოყენების შესახებ ინფორმაცია არ არსებობს.ისევე როგორც სხვა სამკურნალო საშუალებებისას, მისი დანიშვნა ორსულობის დროს შესაძლებელია მაშინ, როდესაც სარგებელი დედისათვის აღემატება ნაყოფისათვის შესაძლო რისკს.

არ არის ცნობები პრეპარატის დედის რძესთან ერთად  გამოყოფის შესახებ. მაგრამ დადგენილია, რომ ტერფენადინის მიღებისას, ფექსოფენადინი აღმოჩენილი იქნა დედის რძეში. ამიტომ პრეპარატის მიღება ძუძუთი კვებისას რეკომენდებული არ არის

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების მართვის და სხვა პოტენციურად საშიშ მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე 

ფარმაკოდინამიკურ პროფილზე და გვერდითი ეფექტების შესახებ მონაცემებზე დაყრდნობით, შესაძლებელია ვივარაუდოთ, რომ პრეპარატის ტაბლეტების ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების მართვის და სხვა პოტენციურად საშიშ მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ნაკლებად სავარაუდოა. რადგან ფექსოფენადინი არ ახდენს მნიშვნელოვან  ზემოქმედებას ცნს-ის ფუნქციაზე, პრეპარატის მიღების დროს შესაძლოა სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და ისეთი  საქმის შესრულება, რომელიც მოითხოვს ყურადღების მაღალ კონცენტრაციას. პაციენტებმა სამკურნალო საშუალებების მიმართ არაჩვეულებრივი რეაქციით  რეკომენდებულია გაისინჯონ ინდივიდუალური რეაქცია პრეპარატზე მანამადე, სანამ შეუდგებიან სატრანსპორტო საშუალებების მართვას და ისეთი  საქმის შესრულებას, რომელიც მოითხოვს ყურადღების მაღალ კონცენტრაციას.

მიღების წესები და დოზირება

პრეპარატის რეკომენდებული დოზა მოზრდილებისა და ბავშვებისთვის 12 წლის და ზემოთ შეადგენს 180 მგ 1-ჯერ დღეღამეში.

დამატებითი მონაცემები დაკავშირებული ავადმყოფების სპეციალურ ჯგუფებთან

პაციენტები თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობით

კვლევებმა სპეციალური რისკის ჯგუფებში აჩვენა, რომ პაციენტები თირკმლის და ღვიძლის უკმარისობით არ საჭიროებენ დოზის კორექციას.

გამოყენება ბავშვებში: 180 მგ პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში 12 წლამდე შესწავლილი არ არის

გამოყენება ხანდაზმულ პაციენტებში: კვლევებმა სპეციალური რისკის ჯგუფებში აჩვენა, რომ ხანდაზმულ პაციენტებს დოზის კორექცია  არ სჭირდებათ.

გვერდითი მოვლენები: პლაცებო კონტროლირებადმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ გვერდითი ეფექტები პლაცებოსა და ფექსოფენადინის მიღების დროს ანალოგიურია. გვერდითი მოქმედებების განვითარების სიხშირე: ძალიან ხშირად(≥1/10); ხშირად (≥1/100-დან

იმუნური სისტემის მხრივ: 

იშვიათად: ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ისეთები როგორიცაა ერითემა, ჭინჭრის ციება, ქავილი, ანგიონევროზული შეშუპება, სუნთქვის გაძნელება, კანის ჰიპერემია, სისტემური ანაფილაქსიური რეაქციები

ნერვული სისტემის მხრივ: 

ძალიან ხშირად: თავის ტკივილი(3%) ძილიანობა(1-3%) , თავბრუსხვევა (1-3%)

ხშირად: უძილობა, ნევროზულობა, ძილის დარღვევა ან კოშმარები

გულ-სისხლძართვთა სისტემის მხრივ: 

იშვიათად: ტაქიკარდია, გულისცემა

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ:

ძალიან ხშირად: გულისრევა (1-3%)

იშვიათად: დიარეა

ცნობები საეჭვო გვერდითი რეაქციების შესახებ

სამკურნალო პრეპარატის რეგისტრაციის შემდეგ ცნობებს საეჭვო გვერდითი ეფექტების  შესახებ  დიდი მნიშვნელობა აქვს. ეს საშუალებას გვაძლევს განხორციელებულ იქნას ხანგრძლივი კონტროლი შეფარდებისა  სარგებელი/რისკი  სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას.

არასასურველი ეფექტების გამოვლენისას მიმართეთ ექიმს

დოზის გადაჭარბება

პრეპარატის დოზის გადაჭარბების შესახებ ინფორმაცია შეზღუდულია. არის ცნობები ძილიანობის, შეუძლოდ ყოფნის და პირის სიმშრალის შესახებ. ფექსოფენადინის ჰიდროქლორიდის მაქსიმალური გადასატანი დოზა დადგენილი არ არის. საჭიროა ჩატარდეს არააბსორბირებული პრეპარატის ორგანიზმიდან გამოდევნის სტანდარტული ღონისძიებები. რეკომენდებულია სიმპტომური და შემანარჩუნებელი თერაპიის ჩატარება. ფექსოფენადინის ჰიდროქლორიდის სისხლიდან გამოსაყოფად ჰემოდიალიზის ჩატარება ეფექტური არ არის.

გამოშვების ფორმა

ზეფექსალი 180 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 10 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი მოთავსებული ბლისტერზე 2 ბლისტერი (20 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი) გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად კომპლექტში შეფუთული მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები: ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, არა უმეტეს 25 oC  ორგინალ შეფუთვაში  და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე

ვარგისობის ვადა

2 წელი

არ გამოიყენება ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ

აფთიაქიდან გაცემის რეჟიმი:  

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III, გაიცემა რეცეპტის გარეშე. 

საერთაშორისო დასახელება:

HYOSCINE BUTYLBROMIDE

მწარმოებელი: BOEHRINGER INGELHEIM FRANCE, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: ჰიოსცინ-ნ-ბუტილბრომიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მ-ქოლინომაბლოკირებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

დრაჟე: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

ჰიოსცინ-ნ-ბუტილბრომიდი ............        10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

კალციუმის ორფუძიანი ფოსფატი, სიმინდის სახამებელი, ხსნადი სახამებელი, აეროსოლი 200, ტარტარის მჟავა, სტეარინის მჟავა, პოლივიდონი, საქაროზა, ტალკი, აკაცია, ტიტანის დიოქსიდი, პოლიეთილენგლიკოლი 6000, ფუტკრის თეთრი ცვილი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ბუსკოპანი კუჭ-ნაწლავის, სანაღვლე გზების და შარდსასქესო სისტემის გლუვი მუსკულატურის მიმართ ავლენს სპაზმოლიზურ მოქმედებას. იგი ვერ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში, რის გამოც ცნს-ის მხრივ არ აღინიშნება მისი ანტიქოლინერგული ზეგავლენა. პერიფერიული ანტიქოლინერგული რეაქციები განპირობებულია შინაგანი ორგანოების მ-ქოლინორეცეპტორების ბლოკადითა და პრეპარატის ანტიმუსკარინული მოქმედებით.

ჩვენებები:

პრეპარატი გამოიყენება:

• კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სპასტიური მდგომარეობის დროს;
• შარდსასქესო სისტემის სპასტიური მდგომარეობის, ასევე
• სანაღვლე გზების დისკინეზიების ან სპაზმების სამკურნალოდ.

მიღების წესები და დოზირება:

თუკი პრეპარატი არ არის ექიმის მიერ რეკომენდებული, მაშინ საჭიროა შემდეგი დოზით სარგებლობა:

მოზრდილებსა და 6 წლის ასაკის ზევით ბავშვებში 1-2 დრაჟე გამოიყენება დღეში 3-5-ჯერ.

დრაჟე უნდა გადავყლაპოთ მთლიანად წყლის მიყოლებით.

გვერდითი მოვლენები:

ანტიქოლინერგულ გვერდით მოვლენებს შორის გვხვდება პირის სიმშრალე, დისჰიდროზი, შესაძლებელია შარდის შეკავება, რომელიც ჩვეულებრივ არ არის გამოხატული და თავისით ქრება. ძალიან იშვიათად აღინიშნება კანის მხრივ გვერდითი მოვლენები, ასევე სუნთქვის გაძნელება.

უკუჩვენებები:

ბუსკოპანის გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც აწუხებთ მიასთენია და მეგაკოლინი, აგრეთვე მასში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არსებობს უარყოფითი მონაცემები ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების შესახებ, მაგრამ მიუხედავად ამისა პრეპარატის I ტრიმესტრში მიღებისას სიფრთხილეა საჭირო.

ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის უსაფრთხოების შესახებ მონაცემები არ არსებობს. ამავე დროს, ახალშობილებში არ არის აღწერილი პრეპარატის მოქმედების არასასურველი ეფექტი.

განსაკუთრებული მითითებები:

პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ნაწლავთა გაუვალობა ან საშარდე გზების ობსტრუქცია, ასევე წვრილკუთხოვანი გლაუკომა ან ტაქიკარდიის მიმართ მიდრეკილება, ანტიქოლინერგული გართულებების თავიდან აცილების მიზნით პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის ჭარბი დოზირების შესახებ მონაცემები არ არსებობს, ამიტომ სიმპტომები და რეკომენდაციები ატარებენ თეორიული ხასიათს. ამ დროს შესაძლებელია ანტიქოლინერგული სიმპტომები: შარდის შეკავება, პირის სიმშრალე, კანის სიწითლე, ტაქიკარდია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკის დათრგუნვა, მხედველობის დაქვეითება.

პრეპარატით გამოწვეული ჭარბი დოზირების კუპირება ხდება ქოლინომიმეტური საშუალებებით.

გლაუკომით დაავადებულ პაციენტებს ადგილობრივად უნიშნავენ პილოკარპინს. აუცილებლობისას არაპირდაპირი მოქმედების ქოლინომიმეტური საშუალებები შეჰყავთ სისტემით, მაგალითად, 0.5-2.5 მგ ნეოსტიგმინი შეჰყავთ კუნთებში ან ვენაში.

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების დროს ჭარბი დოზირებით გამოწვეულ გართულებებს მკურნალობენ ჩვეულებრივი თერაპიული წესებით.

სასუნთქი სისტემის მუსკულატურის პარეზის დროს საჭიროა ინტუბაციის ჩატარება, ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია.

შარდის შეკავების შემთხვევაში შარდის ბუშტში დგამენ კათეტერს. ამავე დროს ტარდება შემანარჩუნებელი თერაპია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ბუსკოპანს შესწევს უნარი გააძლიეროს ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების, ანტიჰისტამინური საშუალების ან ამანტადინის მოქმედება.

დოპამინის ანტაგონისტებისა და ბუსკოპანის ერთდროული გამოყენება იწვევს ორთავე პრეპარატის მოქმედების შესუსტებას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მიმართ.

ბუსკოპანი აძლიერებს ტაქიკარდიას, რომელიც გამოწვეულია ბეტა-ადრენომიმეტური საშუალებებით.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

შემადგენლობა:

ყოველი შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: 10 მგ ცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდს

დამხმარე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, PVP K 30, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსის შემადგენლობა: ეუდრაჟიტი E 100-55, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი, პოლიეთილენგლიკოლი 6000.

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი

ჰისტამინური H1-რეცეპტორების ბლოკატორი. ანტიალერგიული პრეპარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ტერიქსის აქტიური ნივთიერება- ცეტირიზინი წარმოადგენს H1 ჰისტამინური რეცეპტორების სელექციურ ანტაგონისტს. საშუალო თერაპიული დოზებით ტერიქსი არ გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. მხოლოდ მაღალ დოზებსა და იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება გამოიწვიოს მცირე სედაციური ეფექტი. ტერიქსი ასევე ინ ვივო აინჰიბირებს ენდოგენურ ჰისტამინის რეცეპტორებს. პრეპარატი აფერხებს კანის რეაქციების განვითარებას, რომლის მიზეზებს წარმოადგენენ ვაზოაქტიური ინტესტინური პოლიპეპტიდები (VIP) და P-ნივთიერება. ასთმიან პაციენტებში ტერიქსი ამცირებს ბრონქების ჰიპერრეაქტიულობას ჰისტამინის მიმართ. ამავე მეთოდით ამცირებს სპეციფიკურ ალერგიულ რეაქციებს.

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა: პერორალური გამოყენებისას ცეტირიზინი მაქსიმალურ კონცენტრაციას

პლაზმაში აღწევს 1 საათის შემდეგ.

განაწილება: პლაზმური მონაცემები იცვლება და დამოკიდებულია მიღებულ დოზაზე. ცეტირიზინის პლაზმის ცილებთან კავშირი შეადგენს 93%-ს.

მეტაბოლიზმი: ცეტირიზინი მცირე რაოდენობით მეტაბოლიზდება ღვიძლში

(’’პირველადი გავლის’’ეფექტი) მეტაბოლიტად, რომელსაც ახასიათებს მცირედ

გამოხატული ანტიჰისტამინური ეფექტი.

ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 8-11 საათია. ბავშვებში პლაზმური კლირენსი უფრო მაღალია, ვიდრე მოზრდილებში.

გამოყოფა: ბავშვებში, როგორც მოზრდილებში, მიღებული დოზის 2/3 თირკმლებით გამოიყოფა. პრეპარატის 70% შარდის გზით გამოიყოფა, ხოლო 10% განავლით. საერთო კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 53 მლ/წთ.

ჩვენებები

•პოლინოზი (სეზონური ალერგიული რინიტები და კონიუნქტივიტები)

•ქრონიკული ალერგიული რინიტი და სხვა ალერგიული რინოპათიები

•ალერგიული ქავილი

•იდიოპათიური ჭინჭრის ციება

•კვინკეს შეშუპება

უკუჩვენებები

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

გალაქტოზას თანდაყოლილი აუტანლობა ან გლუკოზა-გალაქტოზური მალაბსორბციის სინდრომი.

თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადია (კრეატინინის კლირენსი

ბავშვთა ასაკი 6 წლამდე.

განსაკუთრებული მითითებები

პირებისთვის, რომლებსაც სამუშაოზე მოეთხოვებათ მომატებული ყურადღება, არ შეიძლება რეკომენდებული დოზის გადაჭარბება.

თირკმლის უკმარისობით დაავადებულებს ენიშნებათ სადღეღამისო დოზის ნახევარი.

პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება:

-ღვიძლის უკმარისობის დროს,

-შარდის შეკავებისკენ მიდრეკილების დროს,

-ეპილეფსიის დროს, ასევე კრუნჩხვებისადმი მიდრეკილების დროს.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

ცხოველებზე ჩატარებული ექსპერიმენტების დროს არ გამოვლინდა არცერთი

ტერატოგენული ეფექტი. თუმცა, ორსულებისთვის და მეძუძური დედებისთვის ტერიქსი უკუნაჩვენებია.

ლაქტაცია

არ გამოიყენება ლაქტაციის პერიოდში დედის რძეში გადასვლის გამო.

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და სხვა პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვის დროს იმასთან დაკავშირებით, რომ კლინიკური კვლევების დროს, აღინიშნებოდა ძილიანობის შემთხვევები. პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ მძღოლებს და იმ პირებს, რომელთა სამუშაოც მოითხოვს დიდ ყურადღებას.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

არ არის აღმოჩენილი რაიმე სახის წამლისმიერი შეუთავსებლობა. გამოკვლევებმა, რომლებიც ჩატარდა პრეპარატის დიაზეპამთან და ციმეტიდინთან ერთობლივ გამოყენებაზე, არ გამოავლინა წამლისმიერი შეუთავსებლობა. ცეტირიზინი თერაპიული (სისხლში 0,8გ/ლ) დოზებით, არ აპოტენცირებს ალკოჰოლის მოქმედებას. ტერიქსისა და სედაციური, ანტიქოლინერგული საშუალებების ერთობლივი მიღებისას აუცილებელია სიფრთხილე, რადგან შესაძლებელია ცეტირიზინის გვერდითი მოვლენების გაძლიერება.

მიღების წესი და დოზირება

მოზრდილებსა და ბავშვებს 6 წლის ზემოთ ენიშნებათ 10მგ დღეღამეში. პრეპარატის მიღება საკვების მიღებაზე დამოკიდებული არ არის.

მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება პაციენტის ჩივილებიდან და დაავადების მიმდინარეობიდან გამომდინარე. პოლინოზის დროს მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს ძირითადად 3-6 კვირას.

გვერდითი მოვლენები

სხვადასხვა ორგანოებისა და სისტემების მხრივ გვერდითი მოვლენები გვხვდება სხვადასხვა ხარისხის. მაგალითად: თრომბოციტოპენია, სხეულის მასის მომატება, ანაფილაქსიური შოკი, აგრესია, დეპრესია, შარდის შეკავება, კრუნჩხვები, ფიქრი სუიციდზე, ამნეზია, ასევე მეხსიერების სხვა დარღვევები, მხედველობის დარღვევა, ტაქიკარდია, დისკინეზია, გემოვნების დარღვევა და სხვა.

ცეტირიზინის სედაციური ეფექტის შესაფასებელი ფსიქომოტორული ტესტების შედეგი უდრიდა პლაცებოსას. ძალიან იშვიათად შეიძლება გამოვლინდეს: მომატებული მგრძნობელობა, თავის ტკივილი, ძილიანობა, აგზნებადობა, პირის სიმშრალე და გასტროინტესტინური მოვლენები, ძირითადად სუსტად გამოხატული და გარდამავალი.

საჭიროების დროს შესაძლებელია სადღეღამისო დოზის გაყოფა ორ ტოლ მიღებად დილით და საღამოს.

მოულოდნელი ეფექტების გამოვლენისას მიმართეთ ექიმს

ჭარბი დოზირება

50მგ ტერიქსის ერთჯერადი მიღებისას პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ძილიანობა და ჰიპოტენზია. დოზის გადაჭარბებისას, სხვა ღონისძიებებთან ერთად, აუცილებელია კუჭის ამორეცხვა. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. ინტოქსიკაციის სიმპტომების დროს, რომელიც დაკავშირებულია ანტიქოლინერგულ მოქმედებასთან, შეიძლება ფიზოსტიგმინის დანიშვნა.

გამოშვების ფორმა

10 შემოგარსული ტაბლეტი ბლისტერზე. 1 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე, ორიგინალურ შეფუთვაში.

ვარგისობის ვადა

3 წელი

არ გამოიყენოთ ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III. გამოიყენება ექიმის დანიშნულების გარეშე.

საერთაშორისო დასახელება:

BUPIVACAINE

მწარმოებელი: Warsaw pharmaceutical work POLFA, პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

საანესთეზიო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 0.5%: ამპულაში 10 მლ, შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ

ბუპივაკაინი ჰიდროქლორიდი    5 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის ქლორიდი, 10% HCL, საინექციო  წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი 0.5% წარმოადგენს გახაგნგრძლივებული მოქმედების საანესთეზიო საშუალებას და გამოიყენება ლოკალური და რეგიონალური ანესთეზიისთვის ქირურგიაში, სხვადასხვა სადიაგნოსტიკო და თერაპიული პროცედურების დროს, ასევე გამოიყენება სამეანო გინეკოლოგიაში.

ბუპივაკაინი გამოიყენება შემდეგი მიზნებით: ეპიდურალური ლუმბარული ანესთეზია; კაუდალური ანესთეზია; პერიფერიული ნერვების ბლოკადა.

ჩვენებები:

პრეპარატი გამოიყენება:

• ზოგადი ნარკოზისთვის და მისი შენარჩუნებისთვის სხვა პრეპარატებთან ერთად კომბინაციაში;
• სედაციური ეფექტის გამოსაწვევად დიაგნოსტიკური მანიპულაციების ან მცირე ქირურგიული ოპერაციების დროს;
• სედაციური ეფექტის გამოსაწვევად ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის ჩატარებისას ინტენსიური თერაპის განყოფილებაში, ხანგრძლივობით 3 დღემდე.

მიღების წესები და დოზირება:

ადგილობრივი სანესთეზიო საშუალებების გამოყენება შეუძლიათ მხოლოდ იმ ექიმებს, რომელთაც გააჩნიათ მათი გამოყენების გამოცდილება და ინფორმირებულები არიან მათი პოტენციური ტოქსიკური მოქმედების შესახებ. სამკურნალო საშუალება არ შეიცავს კონსერვანტებს. ფლაკონის შემცველობის 24 საათის განმავლობაში გამოუყენებლობის შემთხვევაში საჭიროა მისი უტილიზაცია.

ბუპივაკაინის გამოყენებით ყველა სახის ანესთეზიის დროს საჭიროა სიფრთხილის ზომების მიღება, რათა თავიდან აცილებულ იქნას პრეპარატის სისხლძარღვებში შეყვანა.

შეყვანის წინ რეკომენდებულია ასპირაციის ჩატარება პრეპარატის შეყვანის წინ და ასევე, შეყვანის დროს.

ბუპივაკაინის მაღალი დოზების შეყვანის შემთხვევაში (ეპიდურალური ანესთეზია), რეკომენდებულია საცდელი დოზის გამოყენება - ბუპივაკაინის და ადრენალინის ხსნარი 3-დან 5 მლ-მდე.

სამკურნალო საშუალების არტერიულ სისხლძარღვებში გაუთვალისწინებელი შეყვანის დიაგნოსტირება შესაძლებელია განვლადი გულის შეკუმშვების რიცხვის მომატების საფუძველზე.

საცდელი დოზის შეყანის შემდეგ საჭიროა ფიზიოლოგიური ფუნქციების კონტროლი და პაციენტთან ვერბალური კონტაქტის შენარჩუნება 5 წუთის განმავლობაში.

ბუპივაკაინის ძირითადი დოზა შეყვანილ უნდა იქნას ნელა, 25 მგ-და 50 მგ/წთ-ში სიჩქარით ან ცალკეულ დოზებად. ამავდროულად, საჭიროა ფიზიოლოგიური ფუნქციების კონტროლი და პაციენტთან ვერბალური კონტაქტის შენარჩუნება. მწვავე ტოქსიკური სიმპტომების დადგომის შემთხვევაში აუცილებელია ბუპივაკაინის შეყვანის შეწყვეტა.

სამკურნალო საშუალების დოზა და კონცენტრაცია დამოკიდებულია ანესთეზიის ტექნიკაზე, გასაუტკივარებელი უბნის სიდიდეზე, მის ვასკულარიზაციაზე, გასაუტკივარებლი სეგმენტების რაოდენობაზე, ანესთეზიის სიღრმეზე, კუნთების რელაქციის საჭირო ხარისხზე, გაუტკივარების სასურველ ხანგრძლივობაზე, ასევე პაციენტის ინდივიდუალური ამტანობასა და საერთო მდგომარეობაზე.

საჭიროა ბუპივაკაინის უმცირესი ეფექტური დოზის გამოყენება.

ბავშვებში, ხანდაზმულ პირებში, პაციენტებში არადამაკმაყოფილებელი ზოგადი მდგომარეობით, გულის და ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებში საჭიროა ბუპივაკაინის დოზის შემცირება.

ბუპივაკაინის რეკომენდებული დოზები იწვევს მგრძნობელობის სრულ დაკარგვას, ამავე დროს, მოტორულ ფუნქციაზე ახდენს სხვადასხვაგვარ ზემოქმედებას, რომელიც დამოკიდებულია პრეპარატის კონცენტრაციაზე.

0,5% კონცენტრაციით ბუპივაკაინის გამოყენების შემდეგ მგრძნობელობითი ბლოკადა უფრო ძლიერია, ვიდრე მოტორული ბლოკადა, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მეანობაში ანესთეზიისთვის.

ბუპივაკაინის გამოყენებისას ანესთეზიის ხანგრძლივობა იძლევა ერთჯერადი დოზის გამოყენების საშუალებას ჩვენებათა უმრავლეს შემთხვევაში.

ბუპივაკაინის რეკომენდებული დოზები შეიძლება მოდიფიცირებულ იქნას ექიმის მიერ მისი გამოცდილების შესაბამისად, პაციენტის ზოგადი მდგომარეობის და შეყვანის ადგილიდან პრეპარატის შეწოვის გათვალისწინებით.

ბუპივაკაინის მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 150 მგ.

შემანარჩუნებელი დოზების შემთხვევკაში საჭიროა 50 მგ-მდე ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდის შეყვანა ყოველ 2 საათში.

ანესთეზიის სახე     დოზა მლ      დოზა, მგ          მოტორული ბლოკადა

1.ეპიდურალური           10-20             50-100             ნაწილობრივიდან სრულამდე

2.კაუდალური                15-30            75-150              ნაწილობრივიდან სრულამდე

3.პერიფერიული                ≤30          ≤50                  ნაწილობრივიდან სრულამდე

ნერვების ბლოკადა

ხანგრძლივი ანესთეზიის ტექნიკის შემთხვევაში შემანარჩუნებელი დოზების გამოყენება იწვევს მოტორული ბლოკადის პოტენცირებას. პირველმა შემანარჩუნებლმა დოზამ შეიძლება გამოიწვიოს მოტორული ბლოკადის დადგომა, რომელიც იძლევა ქირურგიული ჩარევის საშუალებას მუცლის ღრუში.

შენიშვნა: არ არის რეკომენდებული სამკურნალო საშუალების კომბინირება ტუტე რეაქციის მქონე ხსნარებთან, მაგალითად, ნახშირწყლებთან, ვინაიდან შეიძლება მოხდეს ნალექის წარმოქმნა.

თუკი გაჩნდება ეჭვი, რომ სამკურნალო საშუალება ბუპიკავაინის ჰიდროქლორიდი 0.5%

ზედმეტად ძლიერი ან სუსტია, საჭირო ექიმთან კონსულტაცია.

ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი 0.5% რეკომენდებულზე მეტი დოზის გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს კრუნჩხვა, სუნთქვის დათრგუნვა, არტერიული წნევის დაქვეითება, გულის გაჩერება, მაღალი ხარისხის ანესთეზია ან საერთო სპინალური ნარკოზი (რომელიც ხასიათდება სუნთქვის დეპრესიით და არტერიული წნევის დაქვეითებით).

ბუპივაკაინით ინტოქსიკაციის გენერალიზებული სიმპტომების მქონე პაციენტის მკურნალობა მდგომარეობს კრუნჩხვების კუპირებასა და პაციენტის ოქსიგენოთერაპიით უზრუნვეყოფაში, ხოლო აუცილებლობის შემთხვევაში - ხელოვნური ვენტილაციის გამოყენებაში.

კრუნჩხვების განვითარების შემთხვევაში, რეკომენდებულია 100-დან 200 მგ-მდე თიოპენტალის ან 5-დან 10 მგ-მდე დიაზეპამის შეყვანა.

ასევე შესაძლებელია ინტრავენურად 50-100 მგ-მდე სუქცინქოლინის შეყვანა. თუმცა ასეთ შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის ტრაქეის ინტუბაცია და სრული მკურნალობა, როგორც ეს ხდება პაციენტებში კუნთოვანი რელაქსაციის შემდეგ.

არტერიული წნევის დაქვეითების შემთხვევაში საჭიროა სისხლძარღვების შემავიწროვებელი პრეპარატის შეყვანა, უმჯობესია დადებითი ინოტროპული მოქმედებით, მაგალითად, 15 მგ-დან 30 გ-მდე ეფედრინი - დოზა შეიძლება განმეორდეს მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე. წნევის მომატების მიზნით ასევე შეიძლება სწრაფი ინტრავენური ინფუზიის სახით შეყვანილი იქნას ელექტროლიტური ან კოლოიდური ხსნარები.

გულის გაჩერება მოითხოვს გადაუდებელი რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარებას _ ასევე, ელექტროდეფიბრილაციის გამოყენებას. გულის ჰემოდინამიკური ფუნქციების აღდგენისთვის შეიძლება საჭირო გახდეს რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარება ხანგრძლივი პერიოდის მანძილზე.

ეპიდურალური ანესთეზიის დროს შეიძლება დადგეს მაღალი ხარისხის გაუტკივარება ან სრული სპინალური ანესთეზია, რომელთა სიმპტომები შეიძლება იყოს სუნთქვის შეჩერება და არტერიული წნევის დაქვეითება.

ასეთ შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის მიერთება ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის აპარატთან ან კონტროლირებადი ვენტილაციის ჩატარება.

გვერდითი მოვლენები:

ეპიდურალურმა ანესთეზიამ, გამოყენებული ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებისგან დამოუკიდებლად, შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოქმედებების განვითარება. მათ მიეკუთვნება:

არტერიული ჰიპოტენზია და გულის შეკუმშვათა რიცხვის შემცირება, რომლებიც გამოწვეულია სიმპათიკური ბირთვების ბლოკადით და (ან) გონების დაკარგვა, გამოწვეული ვაზო-ვაგალური რეაქციით (ცდომილი ნერვის ზეგავლენა სისხლძარღვებზე). რთულ შემთხვევებში შეიძლება მოხდეს გულის გაჩერება.

ბუპივაკაინის მაღალი დოზებით ან სისხლძარღვებში შეყვანამ შეიძლება მოახდინოს ტოქსიკური ზემოქმედება სისხლის მიმოქცევის ან ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.

ტოქსიკურობის სიმპტომები სისხლის მიმოქცევის სისტემის მხრივ დაკავშირებულია გულის და მიოკარდის გამტარ სისტემაზე ზეგავლენასთან. ამის შედეგი შეიძლება იყოს: გულის წუთობრივი მოცულობის შემცირება, მიოკარდში გამტარებლობის ბლოკადა, არტერიული წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, პარკუჭოვანი არითმიები, პარკუჭოვანი ციმციმის და გულის გაჩერების ჩათვლით.

ტოქსიკურობის სიმპტომები ცენტარლური ნერვული სისტემის მხრივ: ენის დაბუჟება, პაციენტთა შეზღუდული კონტაქტი, თავბრუსხვევა, არამკვეთრი მხედველობა, კუნთოვანი ტრემორი, ძილიანობა, კრუნჩხვები, გონების დაკარგვა და სუნთქვის შეჩერება.

უფრო ხშირად, სიმპტომები სისხლის მიმოქცევის სისტემის მხრივ წინ უძღვის ან ერთდროულად დგება ცენტრალური ნევრულ სისტემასთან დაკავშირებულ ტოქსიურობის მძიმე სიმპტომებთან.

თუკი ეპიდურალური ანესთეზიის ჩატარებისას სამკურნალო საშუალება შემთხვევით იქნა შეყვანილი სუბარაქნოიდალურ სივრცეში, შეიძლება განვითარდეს ე.წ. მაღალი სპინალური ანესთეზია, რომლის სიმპტომები შეიძლება იყოს აპნოე და სისხლის წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება.

რეგიონალური, განსაკურებით, ეპიდურალური, ანესთეზიის დროს, შეიძლება საქმე ნერვული სისტემის დაზიანებამდე მივიდეს (ზურგის ტვინის ან ნერვული ქერქების). ასეთი დაზიანებების შედეგად შეიძლება განვითარდეს მგრძნობელობის დარღვევები ან დაზიანებულ ადგილებში მგრძნობელობის გაქრობა, სუნთქვის ფუნქციების დარღვევები. სფინქტერის ფუნქციის მოშლა ან პარაპლეგია (გადამკვეთი დამბლა); ზოგიერთ შემთხვევაში ასეთ ცვლილებებს შეიძლება ჰქონდეს ხანგრძლივი სახე.

ზოგიერთ პირებში სამკურნალო საშუალება ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი 0.5%-ის გამოყენების პერიოდში შეიძლება გამოვლინდეს სხვა გვერდითი ეფექტები.

ისეთი გვერდითი მოქმედებების გამოვლენის შემთხვევაში, რომელიც არ არის მითითებული მოცემულ გამოყენების ინსტრუქიცაში, საჭიროა ეცნობოს ექიმს მათ შესახებ.

უკუჩვენებები:

პრეპარატი არ გამოიყენება:

• თუ პაციენტს აღენიშნება მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების ან ამიდების ჯგუფის სხვა ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მიმართ;
• კარდიოგენული და ჰიპოვოლემიური შოკის დროს;
• რეგიონალური ინტრავენური ანესთეზიის დროს;
• ზოგიერთი პათოლოგიური მდგომარეობის დროს, რომელთა დროსაც წინააღმდეგნაჩვენებია ეპიდურალური ანესთეზია, ისეთი, როგორიცაა: მენინიგიტი, პოლიომიელიტი, ქალასშიდა ჰემორაგია, პერნიციოზური ანემია ნევროლოგიური სიმპტომატიკით. ტვინის და ზურგის ტვინის სიმსივნეები, ხერხემლის ტუბერკულოზი, კანის ჩირქოვანი ინფექციები კანის იმ ნაწილზე, სადაც საჭიროა პრეპარატის შეყვანა, კოაგულაციის დარღვევების ან ანტიკოაგულაციური მკურნალობის მიმდინარეობის დროს;
• მიასთენიით დაავადებული პაციენტები (Myastenia gravis);
• პარაცერვიკალური ანესთეზია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება ორსულობის ადრეულ პერიოდში, გამონაკლისი შეიძლება იყოს მხოლოდ ის შემთხვევები, როცა ექიმის აზრით, დედისთვის სარგებელი აღემატება ნაყოფისთვის პოტენციალურ რისკს.

სამკურნალო საშუალების გამოყენების წინ საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

ბუპივაკაინი ისეთი რაოდენობით გადადის დედის რძეში, რომ არ ახდენს ზეგავლენას ჩვილზე.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი ორგანიზმში უნდა შეიყვანონ მხოლოდ გამოცდილმა სპეციალისტებმა, რომელთაც იციან გაუტკივარების ტექნიკა და მომზადებულები არიან ბუპივაკაინის ჰიპერდოზირების დიაგნოსტიკისა და მკურნალობის საკითხებში.

რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარების გადაწყვეტილების მიღებაში შეყოვნება, ჰიპოქსია ან ბუპივაკაინზე რეაქციის გამოვლენა შეიძლება გახდეს აციდოზის დადგომის ან გულის გაჩერების მიზეზი. ასევე, აღნიშნულია სიკვდილის შემთხვევები ბუპივაკაინის გამოყენებისას ეპიდურალური ანესთეზიის ან პერიფერიული ნერვების ბლოკადის დროს. ზოგიერთ შემთხვევაში გულის კუნთას ჰემოდინამიური ფუნქციის აღდგენა ხდებოდა მხოლოდ ხანგრძლივი რეანიმაციული ღონისძიებების შედეგად.

საჭიროა უზრუნველყოფილ იქნას სარეანიმაციო აპარატურის, ჟანგბადის და სხვა აუცილებელი პრეპარატების, ბლოკადების და ქირურგიული ჩარევების წინ პაციენტის ვენის ხელმისაწვდომობა.

სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას აუცილებელია გულის და სუნთქვის სისტემის, ცნობიერების მდგომარეობის და სხვა სასიცოცხლო ფუნქციის მონიტორინგი, აუცილებელია ბუპივაკაინის სისხლძარღვებში შეყვანა (მაგალითად, თავის და კისრის არეში, დიდი ნერვული ღერძების გაუტკივარების დროს), ვინაიდან შეიძლება დადგეს მწვავე ინტოქსიკაციის სიმპტომები. ბუპივაკაინის წინასწარი გათვლის გარეშე სისხლძარღვებში შეყვანისას ადგილი ჰქონდა მოწამვლას, კრუნჩხვებს, გულის გაჩერების ჩათვლით.

ბუპივაკაინი სიფრთხილით გამოიყენება თავის და კისრის არეში გაუტკივარებისას, სამკურნალო საშუალების არტერიის შიგნით შეყვანის გამო მომატებული რისკის გათვალისწინებით.

საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა დიდი ნერვული ღერძების ანესთეზიისას, სამკურნალო საშუალების დიდი დოზის გამოყენების საჭიროების და ასევე მოცემული უბნების კარგი ვასკულარიზაციის გათვალისწინებით, რაც ზრდის სამკურნალო საშუალების სისხლძარღვების შიგნით შეყვანის რისკს.

სამკურნალო საშუალების მორიგი შემანარჩუნებელი დოზები იწვევენ პლაზმაში მისი კონცენტრაციის თანდათანობით ზრდას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს კუმულაცია ორგანიზმში, განსაკუთრებით, ღვიძლის მძიმე დაავადებების მქონე პაციენტებში.

ბუპივაკაინის გამოყენების შემდეგ არ შეიძლება ალერგიული რეაქციების გამორიცხვა.

თუმცა იმ პირებში, რომელთაც გამოუვლინდათ ალერგიული რეაქციები ეთერული ჯგუფის ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებებზე (მაგალითად პროკაინი, ტეტრაკაინი), არ არის დადგენილ ალერგიული რეაქციები ამიდების ჯგუფის (მაგალითად, ბუპივაკაინი) სამკურნალო საშუალების შეყვანის შემდეგ.

აღწერილია სუნთქვის შეჩერების შემთხვევები რეტრობულბარული ანესთეზიისთვის ბუპივაკაინის გამოყენების დროს.

სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში სისხლის მიმოქცევის სისტემის უკმარისობით (განსაკუთრებით, ეპიდურალური ანესთეზიის დროს), გულის დაავადებებით, ვინაიდან ისინი განსაკუთრებით მგრძნობიარენი არიან ბუპივაკაინის ტოქსიკური მოქმედების მიმართ. ამ პირთათვის საჭიროა ბუპივაინის დოზის შემცირება.

სისხლის მიმოქცევის სისტემის უკმარისობის მქონე პაციენტებში საჭიროა კლინიკურად გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზიის თავიდან აცილება მათი ორგანიზმის კომპენსატორული მექანიზმების დარღვევის გათვალისწინებით.

სიფთხილეა საჭირო ღვიძლის და თირკმლების დაავადების მქონე პაციენტებში.

პაციენტებში, რომელთაც შემცირებული აქვთ მოცირკულირე სისხლის მოცულობა (რომელიც არის შედეგი, მაგალითად: დეჰიდრატაციის, სისხლდენის, ვენოზური დაბრუნების დარღვევის, ასციტის, მუცლის ღრუში დიდი სიმსივნის, ორსულობის გვიანი სტადიის), განსაკუთრებით, ეპიდურალური ანესთეზიის დროს, რამდენადაც შეიძლება მნიშვნელოვნად დაეცეს არტერიული წნევა და დადგეს ბრადიკარდია;

ექსუდატით პლევრალურ ღრუში, ეპიდურალური ანესთეზიის შემდეგ, შეიძლება დაირღვეს სუნთქვითი ფუნქციები;

სეფსისით, ეპიდურალური ანესთეზიის შემდეგ, პოსტოპერაციულ პერიოდში მატულობს ეპიდურალური აბსცესის განვითარების რისკი.

ჰიპერთირეოზით.

საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია, თუნდაც ზემოთ აღნიშნული გაფრთხილებები ეხებოდეს სიტუაციებს, რომელთაც ადგილი ჰქონდათ წარსულში.

ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი 0.5%-ის გამოყენება ბავშვებში: ბავშვებში ბუპივაკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.

ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი 0.5%-ის გამოყენება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციების დარღვევებით: სამკურნალო საშუალება გამოყენებულ უნდა იქნას ფრთხილად, მცირე დოზებით იმის გათვალისწინებით, რომ არის მისი ბიოლოგიურ სითხეებში კონცენტრაციის გადაჭარბების და კუმულაციის შესაძლებლობა (მრავალჯერადი დოზის გამოყენების შედეგად).

ბუპივაკაინის ჰიდროქლორიდი 0.5%-ის გამოყენება ხანდაზმულ პაციენტებში: ხანდაზმულ პაციენტებში არადამაკმაყოფილებელი საერთო მდგომარეობის დროს საჭიროა დოზის შემცირება.

სამკურნალო საშუალებების ზეგავლენა ავტოსატრანსპორტო საშუალებების, მექანიმზმების მართვის და სხვა ფსიქომოტორულ უნარებზე:

დოზირების მიხედვით ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებებს შეუძლიათ უმნიშვნელო ზეგავლენის მოხდენა ტრანსპორტის მართვის და მექანიზმების მომსახურების უნარზე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

საჭიროა ეცნობოს ექიმს ყველა იმ პრეპარატის შესახებ, რომელსაც უკანასკნელ პერიოდში იყენებდა პაციენტი, მათ შორის, ურეცეპტოდ გასაცემი პრეპარატების შესახებ.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედების სიმპტომები შეიძლება დადგეს ბუპივაკაინის შემდეგ სამკურნალო საშუალებებთან ერთდროული გამოყენებისას:

• ცენტრალური ნერვული სისტემის დამთრგუნავი სამკურნალო საშუალებები, მაგალითად, ქირურგიული ჩარევის დროს პრემედიკაციის მიზნით გამოყენებული, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე დამთრგუნავი ეფექტის პოტენცირება;
• მაოს- ინჰიბიტორები და ფურაზოლიდონი - შეიძლება მკვეთრად დაქვეითდეს არტერიული წნევა. მოცემული სამკურნალო საშუალებები უნდა მოიხსნას ოპერაციამდე 1 დღით ადრე;
• ოპიატები, ეპიდურალური ანესთეზიის დროს, რამდენადაც ასეთი კომბინაციის გამოყენების დროს შეიძლება დადგეს არტერიალური ჰიპოტენზია.

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებები:

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების სწრაფმა შეწოვამ შეიძლება გამოიწვიოს მიორელაქსანტების მოქმედების პროლონგირება და პოტენცირება. ასევე შეიძლება გაძლიერდეს გულის რითმზე მოქმედი სამკურნალო საშუალებების მოქმედება, ხოლო ეპინეფრინთან და ფენილეფრინთან კომბინაციამ შეიძლება გამოიწვიოს გულის არითმია.

ბუპივაკაინის გამოყენებისას სიფრთხილეა საჭირო იმ პაციენტებში, რომელთაც უკეთდებათ ისეთი საშუალებები, როგორიცაა ჰალოტანი, ციკლოპროპანი, ტრიქლორეთილენი ან სხვა მსგავსი პრეპარატები, რომელთაც შეუძლიათ გულის რითმის სერიოზული დარღვევების გამოწვევა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰Cტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას, დაუშვებელია გაყინვა.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.