ქვეყანა: დანია

მწარმოებელი: ლუნდბეკი

გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული

ბიორითმ - ანტისტრესი^R

24 საათი

შემადგენლობა: ტაბლეტი  „დღე“  შავბალახას ექსტრაქტი 40 მგ, ბარამბოს ექსტრაქტი 20მგ, კრაზანას ექსტრაქტი 40 მგ, ვიტამინი: B1-1,5მგ, B6-2მგ, რუტინი 8მგ.

ტაბლეტი „ღამე“ ეშოლციას ექსტრაქტი 100მგ, პასიფლორას ექსტრაქტი 55მგ,  პანტოთენის მჟავა 5მგ. რუტინი 7მგ.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება: «ბიორითმ-ანტისტრესიR» — 24 საათიანი დაცვა სტრესისგან. სტრესის მართვის ინოვაციური მიდგომა.

დილის ტაბლეტი -იცავს სტრესისგან, ეხმარება ორგანიზმს სტრესთან გამკლავებაში და ნერვული დაძაბულობის მოხსნაში. დამამშვიდებლად მოქმედებს ცენტრალურ და პერიფერიულ ნერვულ სისტემაზე.

ღამის ტაბლეტი - უზრუნველყოფს სწრაფ ჩაძინებას და ჯანსაღ ძილს. ეხმარება ორგანიზმს მოდუნებაში და ემოციური დაძაბულობის მოხსნაში. ეტაპობრივი მოქმედების შედეგად  იხსნება დაღლილობა და გაღიზიანება რაც უზრუნველყოფს ჯანსაღ და ღრმა ძილს.

მიღების შემდეგ რეგულირდება ფიზიოლოგიური ძილი, რაც განაპირობებს მხნე და ენერგიულ გაღვიძებას.

დილა/საღამოს მიღება ხელს უწყობს სრულფასოვან ცხოვრებას, სტრესის და ნერ­ვული დაძაბულობის გარეშე.  აუმჯობესებს გუნება-განწყობას.

ბიორითმ - ანტისტრესი^R შეიძლება გამოვიყენოთ სტრესული და დეპრესიული მდგომარეობისას (პროფილაქტიკა, მკურნალობა), კლიმაქტერული სინდრომის დროს (უძილობა, დეპრესია, შფოთვა) ნევროზის და შფოთვით მიმდინარე დაავა­დებების, ქრონიკული დაღლილობის სინდრომის შემთხვევაში.

ფიზიოლოგიური ძილის გასაუმჯობესებლად (აჩქარებს ჩაძინებას, აუმჯობესებს ძილის ხარისხს, ამცირებს ღამის გამოღვიძების რაოდენობას, აუმჯობესებს გუნება-განწყობას. დილით, გამოღვიძებისას არ იწვევს უხალისობას, დაღლილობას). არ ახასიათებს მოხსნის და შეჩვევის სინდრომი.

მიღების წესი და ხანგრძლივობა:  1 ტაბლეტი დილით და საღამოს. მიღების ხანგრძლივობა 20 დღე. შესაძლებელია რეგულარული მიღება 10 დღიანი შუალედით.

უკუჩვენება: კომპონენტების მიმართ ინდივიდუალური აუტანლობა, ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი, 16   წლამდე ასაკი.

გამოშვების  ფორმა:  N 32  ტაბლეტი.

ბიორითმ-ანტისტრესი^R  ბიოლოგიურად აქტიური დანამატი.

აფთიქში გაცემის წესი:  გაიცემა ურეცეპტოდ.

შენახვის პირობები:  ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას არაუმეტეს 25 С.

შენახვის ვადა: 3 წელი

სახელმწიფო რეგისტრაციის მოწმობა: № RU.77.99.32.003.E.000538.01.15 от 20.01.2015 г.ТУ.9100-324-21428156-14

მწარმოებელი:©  ფარმაცევტული კომპანია ЗАО «Эвалар », 2003-2017

659332 რუსეთი  ალთაის მხარე, ქ. ბიისკი, 119590, რუსეთი, მოსკოვი დოვჟენკოს ქუჩა N4 კ N1

აციპრექსი 10მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
ესციტალოპრამი სეროტონინის  სელექტიური უკუმიტაცების ინჰიბიტორია. 5HT რეცეპტორების უკუმიტაცების ინჰიბირება განაპირობებს ესციტალოპრამის ფარმაკოლოგიურ და კლინიკურ ეფექტებს.

ესციტალოპრამი პრაქტიკულად არ ურთიერთქმედებს სეროტონინის 5-HT1A, 5-HT2A და დოპამინის D1 და D2, ადრენერგულ α1, α2, და β, ჰისტამინურ H1, მუსკარინულ, ბენზოდიაზეპინურ და ოპიოიდურ რეცეპტორებთან.

აციპრექსის  ანტიდეპრესიული მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში სეროტონინერგული აქტივობის პოტენცირებასთან. კვლევების მიხედვით აციპრექსი არის სეროტონინის უკუმიტაცების მძლავრი სელექტიური ინჰიბიტორი, რომელსაც ახასიათებს მინიმალური ზეგავლენა ნორეპინეფრინის და დოპამინის ნეირონალურ უკუმიტაცებაზე.  

აციპრექსი ასევე არ უკავშირდება ან თითქმის არ უკავშირდება Na+, K+, CI+ და Ca++ არხებს.

ფარმაკოკინეტიკა:
აციპრექსის ორალური ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 100%-ია და მის აბსორბციაზე საკვები არ ახდენს გავლენას. კონცენტრაციის პიკი პლაზმაში მიიღწევა 4 საათში. აციპრექსის ძირითადი მეტაბოლიტების ცილებთან კავშირის მაჩვენებელი 80%-ზე ნაკლებია. ესციტალოპრამი მეტაბოლიზდება ღვიძლში დემეთილციტალოპრამად და დიდემეთილციტალოპრამად. ორივე მეტაბოლიტი ფარმაკოლოგიურად აქტიურია. შეუცვლელი ესციტალოპრამი არის დომინანტური სტრუქტურა პლაზმაში. მას ახასიათებს ხაზოვანი კინეტიკა. პლაზმაში სტაბილური კონცენტრაცია მიიღწევა დაახლოებით ერთ კვირაში.

აციპრექსის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 30 საათს და კლირენსი არის დაახლოებით 0.6 ლ/წთ. 

გამოყოფა უმთავრესად ხორციელდება შარდით და განავლით.

ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წლის ან მეტი) ესციტალოპრამი შედარებით ნელა ელიმინირდება.

ღვიძლის მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის დარღვევების მქონე პაციენტებში ესციტალოპრამის ნახევარდაშლის პერიოდი არის დაახლოებით ორჯერ ხანგრძლივი. თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას  ესციტალოპრამის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ორმაგდება.

ჩვენებები:
ü  დიდი დეპრესიული აშლილობა;
ü  პანიკური აშლილობა აგორაფობიით ან მის გარეშე;
ü  სოციალური შფოთვითი აშლილობა.

დოზირების რეჟიმი:
აციპრექსის მიღება ხდება დღეში ერთხელ, დღის ნებისმიერ დროს საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

დიდი დეპრესიული აშლილობა: 10 მგ დღეში ერთხელ, დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 20 მგ-მდე  პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროებისა და დეპრესიის სიმძიმის შესაბამისად.

შფოთვითი აშლილობა აგორაფობიით და აგორაფობიის გარეშე: ესციტალოპრამით მკურნალობა იწყება 5 მგ-ით დღეში პირველი კვირის განმავლობაში და როგორც წესი იზრდება 10 მგ-მდე დღეში. მოგვიანებით დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 20 მგ-მდე. მაქსიმალური ეფექტი მიიღწევა 3 თვეში. მკურნალობა გრძელდება რამდენიმე თვე.

სოციალური შფოთვითი აშლილობა: ჩვეულებრივ ინიშნება 10 მგ დღეში. სიმპტომთა შესამსუბუქებლად საჭიროა 2-4 კვირიანი მკურნალობის პერიოდი. პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით შეიძლება დოზის შემცირება 5 მგ-მდე ან გაზრდა მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზა - 20 მგ-მდე.

გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა: ჩვეულებრივ ინიშნება 10 მგ დღეში. პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით შეიძლება დოზის გაზრდა მაქსიმუმ - 20 მგ-მდე.

ხანდაზმული პაციენტები (>65 წელი): მკურნალობის საწყის ეტაპზე ინიშნება რეკომენდებული დოზის ნახევარი, ხოლო თერაპიის შესანარჩუნებლად - ყველაზე დაბალი მაქსიმალური დოზა.

ბავშვები და მოზარდები (წელი):

პრეპარატის გამოყენება ბავშვებში არ არის რეკომენდებული, რადგან უცნობია მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა.

დოზის რეგულირება არ არის აუცილებელი მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის თირკმლის უკმარისობის დროს.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას: მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში რეკომენდებულია აციპრექსის 5 მგ საწყისი დოზა. შემდეგ დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 10 მგ-მდე პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროების მიხედვით.

მკურნალობის შეწყვეტა: აბსტინენციის შესაძლო რეაქციების პრევენციის მიზნით მკურნალობის დასრულებისას პრეპარატის დოზის კლება უნდა მოხდეს თანდათანობით 1-2 კვირის განმალობაში.

გვერდითი მოვლენები:
არასასურველი გვერდითი ეფექტები აციპრექსის გამოყენების დროს მსუბუქია და დროებით ხასიათს ატარებს. ისინი გვხვდება მკურნალობის დაწყებიდან პირველი 1-2 კვირის განმავლობაში.

უკუჩვენებები:
მომატებული მგრძნობელობა ესციტალოპრამის ან სხვა ნებისმიერი ინგრედიენტის მიმართ. აციპრექსის  გამოყენება უკუნაჩვენებია მონოამინოოქსიდაზას (მაო) ინჰიბიტორებთან ერთად

ორსულობა და ლაქტაცია:
ესციტალოპრამის უსაფრთხოება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში უცნობია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
ესციტალოპრამი ფრთხილად უნდა გამოვიყენოთ ცნს-ზე მოქმედ სხვა წამლებთან ერთად.

ასერტინი 50მგ #30ტ

შემადგენლობა

1 ტაბ. 
სერტრალინი (ჰიდროქლორიდის სახით). . . . . . . . . 50 მგ 
დამხმარე ნივთიერებები: 
ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ცელულოზა მიკროკრისტალური, პოვიდონი K30, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა 6 (ასერტინი 50), ჰიპრომელოზა 6 და ჰიპრომელოზა 15 (ასერტინი 100), ტალკი, პროპილენის გლიკოლი, ტიტანის დიოქსიდი (E171).

1 ტაბ.
სერტრალინი (ჰიდროქლორიდის სახით). . . . . . . . . 100მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ცელულოზა მიკროკრისტალური, პოვიდონი K30, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა 6 (ასერტინი 50), ჰიპრომელოზა 6 და ჰიპრომელოზა 15 (ასერტინი 100), ტალკი, პროპილენის გლიკოლი, ტიტანის დიოქსიდი (E171).

• დეპრესია და დეპრესიის რეციდივების პროფილაქტიკა (უფროსებში),
• სოციალური შიშის სინდრომი (უფროსებში),
• პოსტრავმული სტრესის სინდრომი (PTSD) (უფროსებში).
• პანიკური აშლილობანი თანმხლები აგორაფობიით ან მის გარეშე,
• ობსესიურ-კომპულსური აშლილობანი (ZO-K) (უფროსებში და ბავშვებში და 6-დან 17 წლამდე ახალგაზრდებში).
დეპრესია დაავადებაა, რომელსაც თან ახლავს შემდეგი ნიშნები: მოწყენილობა, ძილის პრობლემები და სიცოცხლის ხალისის დაკარგვა.
ობსესიურ-კომპულსური აშლილობანი და პანიკური შეტევები შიშთან დაკავშირებული დაავადებებია. მათ თან ახლავს მუდმივი შფოთვის გრძნობა ძლიერი წარმოსახვის გამო (ობსესიები), რაც იწვევს შინაგან იძულებას შეასრულოს გარკვეული განმეორებითი რიტუალები (კომპულსური მოქმედებები).

ასერტინი 50, ასერტინი 100 ყოველთვის მიიღეთ ექიმის რეკომენდაციების შესაბამისად. ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა ექიმთან ან ფარმაცევტთან კიდევ ერთი კონსულტაცია. 
ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის ტაბლეტების მიღება შეიძლება საკვებთან ერთად ან საკვების გარეშე, 
წამალი მიიღება დღეში ერთხელ, დილით ან საღამოს.
ეჭვის შემთხვევაში აუცილებელია მკურნალ ექიმთან ან ფარმაცევტთან დაკავშირება.
უფროსები:
დეპრესია და ობსესიურ-კომპულსური აშლილობა
ZO-K და დეპრესიის მკურნალობაში ეფექტური სტანდარტული დოზა შეადგენს 50 მგ/დღეში. დღიური დოზა შეიძლება თანდათანობით გაიზარდოს (რამდენიმე კვირის განმავლობაში) 50 მგ-ით სულ მცირე ერთი კვირის ინტერვალით. 
მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა არის 200 მგ დღეში. 
პანიკური აშლილობა, სოციალური შიშისა და პოსტტრავმული სტრესის (PTSD) სინდრომები და პანიკური აშლილობის, სოციალური შიშის და პოსტტრავმული სტრესის (PTSD) სინდრომების მკურნალობა უნდა დაიწყოს 25 მგ/დღეში დოზით (ასერტინ 50-ის ნახევარი ტაბლეტი), მისი გაზრდით დღეში 50 მგ-მდე ერთ კვირაში. დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 50 მგ-ით რამდენიმე კვირის განმავლობაში. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა შეადგენს 200 მგ-ს დღეში. 
ბავშვები და მოზარდები:
ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის მიღება შეიძლება 6-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და მოზარდებში მხოლოდ ობსესიურ-კომპულსური აშლილობების დროს.
ობსესიურ-კომპულსური აშლილობანი
6-დან 12 წლამდე ბავშვები: რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ-ს დღეში (ასერტინ 50-ის ნახევარი ტაბლეტი). ერთი კვირის შემდეგ ექიმმა შეიძლება ურჩიოს დოზის მომატება 50 მგ-მდე დღეში. მაქსიმალური დოზას შეადგენს 200 მგ-ს დღეში. 
13-დან 17 წლამდე ასაკის მოზარდები: რეკომენდებული საწყისი დოზას შეადგენს 50 მგ-ს დღეში. მაქსიმალური დოზა არის 200 მგ დღეში.
პაციენტებმა თირკმლის ან ღვიძლის დაავადებებით, უნდა აცნობონ ექიმს მათ შესახებ და შემდგომში მოიქცნენ მისი რეკომენდაციების შესაბამისად.
ექიმი აუხსნის პაციენტს, რამდენი ხანი უნდა მიიღოს წამალი. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების ხასიათსა და მკურნალობაზე პაციენტის საპასუხო რეაქციის ხარისხზე. სიმპტომატიკის შემცირება შეიძლება დაიწყოს მკურნალობის მხოლოდ რამდენიმე კვირის შემდეგ. 
ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მიღების გამოტოვება
დოზის გამოტოვების შემთხვევაში არ უნდა მიიღოთ გამოტოვებული ტაბლეტ. აუცილებლად უნდა მიიღოთ მორიგი ტაბლეტ თავის დროზე. 
ნუ მიიღებთ ორმაგ დოზას გამოტოვებული დოზის კომპენსაციის მიზნით. 
ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მიღების შეწყვეტა
ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მოხსნა არ შეიძლება მკურნალ ექიმთან წინასწარი კონსულტაციის გარეშე. ექიმმა თანდათანობით უნდა შეამციროს ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის დოზა რამდენიმე კვირის განმავლობაში, მისი მიღების სრულ შეწყვეტამდე. წამლის უეცარმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები, მაგ. თავბრუ, გაშეშება, ძილის დარღვევა, აღგზნება ან შიშები, თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება და კუნთების ტრემორი. იმ შემთხვევაში, თუ ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მოხსნისას გამოვლინდა ზემოთ ჩამოთვლილი რომელიმე გვერდითი რეაქცია ან ნებისმიერი სხვა გვერდითი მოვლენა, აუცილებლად უნდა მიმართოთ მკურნალ ექიმს. 
წამლის მიღებასთან დაკავშირებული ეჭვების შემთხვევაში, აუცილებლად უნდა მიმართოთ ექიმს ან ფარაცევტს.

ყველა წამლის მსგავსად ასერტინ 50, ასერტინ 100-მა შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები, თუმცა არა ყოველთვის. იმ შემთხვევაში, თუ რომელიმე გვერდითი მოვლენა გაძლიერდა ან გამოვლინდა ისეთი გვერდითი მოვლენა, რომელიც არ არის აღწერილი მოცემულ ინსტრუქციაში, აუცილებლად უნდა დაცნობოთ ექიმს ან ფარმაცევტს ამის შესახებ.
ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენა არის გულისრევა. გვერდითი მოვლენები დამოკიდებულია მიღებულ დოზაზე და ხშირად ქრებიან შემდგომი მკურნალობისას.
აუცილებელია სასწრაფოდ ექიმის ინფორმირება:
თუ წამლის - ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მიღების პროცესში გამოვლინდა რომელიმე ქვემოთ მოცემულ სიმპტომთაგანი (ეს სიმპტომები შეიძლება მძიმე იყოს):
• ძლიერი გამონაყარი კანზე, რომელიც იწვევე ბუშტუკების წარმოქმნას (მრავალფორმული ერითემა); ბუშტუკები შეიძლება გაჩნდეს პირის ღრუში და ენაზე. ეს შეიძლება იყოს მდგომარეობის სიმპტომები, რომელიც ცნობილია, როგორც სტივენს-ჯონსონის სინდრომი ან ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TNN). ასეთ შემთხვევაში ექიმი მკურნალობის შეწყვეტას ურჩევს. 
• ალერგიული რეაქციები ან ალერგიები, რომლებიც იწვევენ ისეთ სიმპტომებს, როგორებიცაა: კანზე გამონაყარი ქავილით, სუნთქვის გაძნელება, მსტვინავი სუნთქვა, ქუთუთოების, სახისა და ტუჩების შეშუპება.
• აღგზნება, ცნობიერები დაბინდვა, ფაღარათი, მაღალი ტემპერატურა და მომატებული არტერიული წნევა, ჭარბი ოფლიანობა, ტაქიკარდია. ყველაფერის ეს – სეროტონინული სინდრომის ნიშნებია. იშვიათ შემთხვევებში ეს სინდრომი შეიძლება გამოვლინდეს პაციენტებში, რომლებიც გარკვეულ პრეპარატებს ღებულობენ ერთდროულად სერტრალინთან ერთად. ასეთ შემთხვევაში, ექიმმა შეიძლება რეკომენდაცია გაუწიოს მკურნალობის შეწყვეტას. 
• კანის საფარისა და თვალების გაყვითლება, რაც შეიძლება ღვიძლის დაზიანებას ნიშნავდეს.
• დეპრესიის ნიშნები თანმხლები ფიქრებით თვითმკვლელობაზე.
• მოძრაობითი შფოთვა და ერთ ადგილზე გაჩერების შეუძლებლობა ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მიების შემდეგ. აუცილებელია მკურნალი ექიმის ინფორმირება მოძრაობითი მოუსვენრობის პირველი ნიშნების შესახებ. 
უფროსი პაციენტების კლინიკურ კვლევებში აღინიშნებოდა შემდეგი გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ქვემოთ აღწერილი სიხშირით ვლინდებოდა:

ძალიან ხშირად:
უძილობა, თავბრუ, ძილიანობა, თავის ტკივილი, ფაღარათი, გულისრევა, პირის სიმშრალე, ეაკულაციის დარღვევა, დაღლილობა. 
ხშირად:
ტკივილი ყელში, ანორექსია, მომატებული მადა, დეპრესია, უცნაური თვითშეგრძნება, ღამის კოშმარები, შიში, აღგზნება, ნერვიულობა, დაქვეითებული ლიბიდო, კბილების კრაჭუნი, გახევება და ჟრუანტელი, კუნთების ტრემორი, კუნთების მომატებული დაძაბულობა, გემოს დარღვევა, კონცენტრაციის დაქვეითება, მხედველობის დარღვევა, ხმაური ყურებში, გულისმების აჩქარება, ცხელი ალები. მთქნარება, ტკივილი მუცელში, შეკრულობა, დარღვევები კუჭის მხრიდან, მეტეორიზმი, გამონაყარი, ჭარბი ოფლიანობა, ტკივილი კუნთებში, სექსუალური ფუნქციების დარღვევა, ერექტილური დისფუნქცია, ტკივილი გულმკერდში. 
არც ისე ხშირად
გაციება, კატარი, ჰალუცინაციები, ეიფორიის შეგრძნება, გულგრილობა, აზროვნების დარღვევა, კრუნჩხვები, კუნთების უნებლიე შეკუმშვა, კოორდინაციის დარღვევა, მომატებული მოძრაობები, მეხსიერების დარღვევა, ჰიპოესთეზიები, მეტყველების დარღვევა, თავბრუ ადგომისას, ყურების ტკივილი, ტაქიკარდია, ჰიპერტონია, ცხელი ალები, სუნთქვის გაძნელება, ხმაურიანი სუნთქვა, ზედაპირული სუნთქვა, ცხვირიდან სისხლდენა, საყლაპავთან დაკავშირებული პრობლემები, ყლაპვის გაძნელება, ბუასილი, მომატებული ნერწყვდენა, ენის დაზიანება, ბოყინი, თვალების შეშუპება, კანზე იისფერი ლაქები, თმების ცვენა, ცივი ოფლი, კანის სიმშრალე, ჭინჭრის ციება, მადეფორმირებელი ოსტეოართროზი, ჰიპოდინამია, წელის ტკივილი, კუნთების ტიკები, შარდვა ღამით, შარდვის გართულება, გაძლიერებული შარდვა, ხშირი შარდვა, დარღვეული შარდვა, სისხლდენა საშოდან, ქალებში სექსუალური ფუნქციის დარღვევა, ცუდი თვითშეგრძნება, შემცივნება, ტემერატურის მომატება, სისუსტე, მომატებული წყურვილი, სხეულის მასის შემცირება, სხეულის მასის მომატება……
იშვიათად:
ნაწლავის მხრიდან დარღვევა, ყურის ინფექცია, სიმსივნური წარმონაქმნი, ჯირკვლების შესიება, ქოლესტერინი მომატებული კონცენტრაცია, სისხლში გლუკოზის დაბალი კონცენტრაცია, სტრესი ან ემოციებით გამოწვეული ფიზიკური სიმპტომები, წამალზე დამოკიდებულება, ფსიქოზური დარღვევები, აგრესია, პარანოა, თვითმკვლელობაზე ფიქრები, ლუნატიზმი, ნაადრევი ეაკულაცია, კომა, ანომალური მოძრაობები, გადაადგილები გაძნელება, სენსორული მგრძნობელობის მომატება, მგრძნობელობის დარღვევა, გლაუცომა, ცრემლდენის დარღვევა, ბალიშები თვალის ქვეშ, გაორება თვალებში, თვალებზე მავნე ზეგავლენის შეგრძნება, სისხლჩაქცევა თვალის მიდამოში, გუგის გაფართოება, მიოკარდიუმი ინფარქტი, ბრადიკარდია, დარღვევები გულის მხრიდან, ქვედა და ზედა კიდურებში სისხლის მიმოქცევის დარღვევა, სასუნთქი გზების შევიწროება, გახშირებული სუნთქვა, შენელებული სუნთქვა, მეტყველების დარღვევა, სლოკინი, სისხლიანი განავალი, ტკივილი პირის ღრუში, ენის დაწყლულება, დარღვებები კბილების მხრივ, ენასთან დაკავშირებული პრობლემები, დაწყლულება პირის ღრუში, ღვიძლის მხრივ დარღვევები, კანის დაზიანება, მათ შორის ბუშტუკების წარმოქმნით, კანის თმიან ნაწილზე გამონაყარი, თმის ანომალური სტრუქტურა, კანის ანომალური სუნი, ძვლების დაავადებები, გამოყოფილი შარდის რაოდენობის შემცირება, შარდის შეუკავლობა, შარდვის შეკავება, საშოდა ჭარბი სისხლდენა, საშოს სიმშრალე, მტკივნეული წითელი სასქესო ორგანო, ხანგრძლივი ერექცია, გამონადენი დვრილიდან, თიაქარი, ნაწიბურების წარმოქმნა ინიექციის ადგილას, წამლის ტოლერანტობის დაქვეითება, სიაურლის პრობლემები, ლაბორატორიული კვლევების შედეგების გადახრები, სპერმის ანომალია, ტრავმები, სისხლძარღვების ატონია. 
სერტრალინის ბაზარზე ჩაშვების შემდეგ აღინიშნებოდა შემდეგი გვერდითი მოვლენები:
სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობის შემცირება, თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება, ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების კონცენტრაციის შემცირება, ენდოკრინული დარღვევები, სისხლში მარილის კონცენტრაციის შემცირება, ღამის კოშმარები, სუიციდუალური ქცევა, ანომალური მოძრაობები (მაგ. მომატებული მოძრაობითი აქტივობა, კუნთების მომატებული ტონუსი და სიარულის გაძნელება), გონების დაკარგვა, მხედველობის დარღვევა, ჰემორაგიული დარღვევები (ცხვირიდან სისხლდენა, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა ან ჰემატურია), კუჭქვეშა ჯირკვლის ანთება, ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები, სიყვითლე, კანის შეშუპება, კანის რეაქცია მზეზე, ქავილი, სახსრების ტკივილი, კუნთების სპაზმები, მკერდის გადიდება, არარეგულარული მენსტრუაციები, ქვედა კიდურების შეშუპება, სისხლის შედედების პრობლემები და მძიმე ალერგიული რეაქციები. 
პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ამ ჯგუფის პრეპარატებს (სეროტონინის მეორადი უკუ-მიტაცების ინჰიბიტორები ან ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები), აღინიშნებოდა ძვლების მოტეხილობების მომატებული რისკი. 
გვერდითი მოვლენები ბავშვებსა და მოზარდებში
კლინიკურ კვლევებში ბავშვებისა და მოზარდების მონაწილეობით გვერდითი მოვლენები პრინციპში ისეთი იყო, რაც უფროსებში (იხ. ზემოთ). ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენები ბავშევბსა და მოზარდებში იყო: თავის ტკივილი, უძილობა, ფაღარათი და გულისრევა.

როდის არ შეიძლება ასერტინ 50, ასერტინ 100 მიღება
• თუ პაციენტს აღენიშნება ჰიპერმგრძნობელობა (სენსიბილიზაცია) სერტრალინის ან წამლის ნებისმიერი სხვა შემადგენელი კომპონენტის მიმართ,
• თუ პაციენტი ღებულობს ან ღებულობდა მონოამინოოქსიდაზას ინჰიბიტორების ჯგუფის წამალი (ნაო ინჰიბიტორები, მაგ. სელეგილინი, მოკლობემიდი) ან მაო მონოამინოოქსიდაზას ინჰიბიტორების მსგავს წამლებს (მაგ. ლინეზოლიდი). სერტრალინით მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში საჭირო სულ მცირე ერთი კვირის ლოდინი მაო ინჰიბიტორებით მკურნალობის დაწყებამდე. მაო ინჰიბიტორბით მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში საჭირო სულ მცირე 2 კვირის ლოდინი სერტრალინით მკურნალობის დაწყებამდე,
• თუ პაციენტი ღებულობს პიმოზიდს (ანტიფსიქოზური საშუალება). 
პრეპარატ ასერტინ 50, ასერტინ 100 მიღების წინ აუცილებლად უნდა აცნობოთ ექიმს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი სიტუაციების შესახებ, მაშინაც კი, თუ ისინი წარსულში იყო ან ამჟამად აღინიშნება. 
• სეროტონინის სინდრომი. იშვიათ შემთხვევებში ეს სინდრომი შეიძლება გამოვლინდეს პაციენტებში, რომლებიც სერტრალნთან ერთად გარკვეულ წამლებს ღებულობდნენ (ნიშნები, იხ. პუნქტი 4.: შესაძლო გვერდითი მოვლენები). ექიმმა უნდა უთხრას პაციენტს, თუ წარსულში ჰქონდა სეროტონინის სინდრომი.
• სისხლში ნატრიუმის დაქვეითებული კონცენტრაცია, ვინაიდან შეიძლება ეს განვითარდეს ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის მიღების შედეგად. აუცილებლად უნდა ეცნობოს ექიმს განსაზღვრული წამლების მიღების შესახებ, რომლებიც ინიშნება არტერიული ჰიპერემიის მკურნალობის დროს, ვინაიდან ამ დროს შეიძლება შეიცვალოს ნატრიუმის კონცენტრაცია სისხლში. 
• ხანდაზმული ასაკის პირები; სისხლში ნატრიუმის კონცენტრაციის დაქვეითების რისკი (იხ. ზემოთ) ასეთ პირებში უფრო გამოხატულია
• ღვიძლის დაავადება; ექიმმა უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება პრეპარატ ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის დოზის შემცირების შესახებ.
• შაქრიანი დიაბეტი; პრეპარატმა ასერტინი50, ასრტინი 100 შეიძლება ზეგავლენა იქონიოს სისხლში გლუკოზას კონცენტრაციის შეცვლაზე, ამიტომ შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური პრეპარატების დოზის შეცვლა.
• ეპილეფსია ან კრუნჩხვითი შეტევები ანამნეზში. შეტევის (ეპილეფსიური) გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებლად დაუყოვნებლივ უნდა დაუკავშირდეთ ექიმს. 
• წარსულში არსებული მანიაკალურ-დეპრესიული (ბიპოლარული) ფსიქოზი ან შიზოფრენია. მანიაკალური ეპიზოდის გამოვლენისას აუცილებლად უნდა მიმართოთ ექიმს. 
• ამჟამად ან წარსულში თვითმკვლელობის შესაზებ ფიქრები (იხ. ქვევით – თვითმკვლელობაზე ფიქრები და შიშების ან დეპრესიული დარღვევების გაძლიერება).
• ჰემორაგიული აშლილობანი ან წარსულში ანტიჰემორაგიული პრეპარატების (მაგ. აცეტილსალიცილის მჟავა ან ვარფარინი) ან სისხლდენების რისკის გამაძლიერებელი პრეპარატების მიღება. 
• ბავშვები და 18 წლამდე ასაკის მოზარდები. წამალი ასერტინი 50, ასერტინი 100 შეიძლება დაინიშნოს ბავშვებისა და 6-დან 17 წლამდე ასაკს მოზარდების სამკურნალოდ მხოლოდ ობსესიურ-კომპულსური აშლილობების დროს. ამ დაავადების გამო ნამკურნალევი პაციენტები, ექვემდებარებიან ექიმის მკაცრ მეთვალყურეობას (იხ. ქვევით გამოყენება ბავშევსა და მოზარდებში).
• ელექტროშოკით მკურნალობა. 
შფოთვა/აქატიზია
სერტრალინის გამოყენება დაკავშირებულია აქატიზიის გამოვლენასთან (შემაწუხებელი მდგომარეობა, რომელსაც ახასიატებს მოძრაობითი შფოთვა და იძულებითი მოძრაობები – ხშირად ადგილზე ჯდომის და დგომის შეუძლებლობა). ამ სიმპტომების გამოვლენა ყველაზე მეტად შესაძლებელია მკურნალობის პირველი კვირეების განმავლობაში. პაციენტებში, ასეთი სიმპტომების არსებობისას, წამლის დოზის მომატებამ შეიძლება მავნე ზეფავლენა იქონიოს. 
მოხსნის სინდრომი:
ხშირად აღინიშნება მოხსნის სინდრომი, განსაკუთრებით წამლის უეცარი შეწყვეტის დროს (იხ. პუნქტი 4 შესაძლო გვერდითი მოვლენები). მოხსნის სინდრომის გამოვლენა დაკავშირებულია მკურნალობის ხანგრძლივობაზე, დოზასა და დოზის შემცირების სიჩქარეზე. ხშირად ზემოთ აღწერილი სიმპტომები ძლიერდებიან სუსტად ან ზომიერად, თუმცა ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება გამოხატულობის მძიმე ხარისხსაც მიაღწიონ. ჩვეულებრივ ისინი გამოვლინდებიან მკურნალობის შეწყვეტიდან პირველი რამდენიმე დღის განმავლობაში. ამ სახის ნიშნები, როგორც წესი, დამოუკიდებლად ქრებიან 2 კვირის განმავლობაში. ზოგიერთ პაციენტში, შეიძლება უფრო დიდ ხანს შენარჩუნდენ (2-3 თვე ან მეტი). 
ამასთან დაკავშირებით, წამალი ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის სრულის მოხსნის წინ რეკომენდებულია დოზის თანდათანობითი შემცირება რამდენიმე კვირის ან თვის განმავლობაში – პაციენტის მოთხოვნილებების შესაბამისად. თვითმკვლელობაზე ფიქრები, დეპრესიის ან მშფოთვარე აშლილობები გაძლიერება 
პირებს დეპრესიით ან მშფოთვარე აშლილობებით, შეიძლება ჰქონდეთ თვითდაზიანების ან თვითმკვლელობის შესახებ ფიქრები. ასეთი სიმპტომები ან ასეთი ქცევა შეიძლება გაძლიერდეს ანტიდეპრესანტების მიღების დასაწყისში, ვინაიდან ასეთი წამლები მოქმედებას 2 კვირის შემდეგ, ზოგჯერ კი უფრო გვიანაც იწყებენ. 
თვითმკვლელობაზე, თვითდაზიანებაზე ფიქრების გამოვლენა ან თვითმკვლელობის მცდელობები ყველაზე მეტად შესაძლებელია, თუ:
• პაციენტს წარსულში აღენიშნებოდა თვითმკლელობაზე ფიქრები ან თვით დაზიანების სურვილი,
• პაციენტი – ახალგაზრდა ადამიანია; კლინიკური კვლევების მონაცემები უჩვენებენ, რომ თვითმკვლელობის ტენდენციების გამოვლენის რისკი მომატებულია 25 წლამდე პირებში ფსიქიკური დარღვევებით, რომლებიც ანტიდეპრესანტებით მკურნალობდნენ. 
თუ პაციენტს აღენიშნება თვითმკვლელობაზე ან თვითდაზიანებაზე ფიქრები, დაუყოვნებლივ უნდა დაუკავშირდეთ ექიმს ან მიმართოთ საავადმყოფოს. 
კარგი დახმარება იქნება ახლობლებისა და მეგობრების ინფორმირება დეპრესიისა თუ მშფოთვარე აშლილობების შესახებ და თხოვნა, წაიკითხონ ეს ინსტრუქცია. პაციენტს შეუძლია დახმარებისათვის მიმართოს ახლობლებსა და მეგობრებს და სთხოვოს უთხრან მას, თუ შეამჩნევენ, რომ დეპრესია ან შფოთვა ძლიერდება ან მის ქცევაში ჩნდება შემაშფოთებელი ცვლილებები. 
ბავშვებსა და მოზარდებში გამოყენება
სერტრალინის გამოყენება არ შეიძლება ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში, გარდა პაციენტებისა ობსესიურ-კომპულსური აშლილობებით. 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში აღწერილი ჯგუფიდან წამლების გამოყენებისას, აღინიშნება ისეთი გვერდითი რეაქციების გამოვლენის მომატებული რისკი, როგორებიცაა თვითმკვლელობაზე ფიქრები და მტრული განწყობილება (უმთავრესად აგრესიული ქცევა, ბუნტი და სიბრაზე). მიუხედავად ამისა ექიმმა შეიძლება მიიღოს გადაწყვეტილება ასერტინ 50, ასერტინ 100 –ის დანიშვნის შესახებ 18 წლამდე ასაკის პაციენტში, იმ შემთხვევაში თუ ეს პაციენტის ინტერესში იქნება. თუ ექიმი გამოუწერს ასერტინ 50, ასერტინ 100 18 წლამდე ასაკის პაციენტს, ხოლო ბავშვის მეურვეს მოუნდება ამის განხილვა, აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია. 
გარდა ამისა, თუ ასერტინ 50, ასერტინ 100 მიღების დროს 18 წლამდე ასაკის პაციენტში გამოვლინდა ან გაძლიერდა რომელიმე ზემოთ აღწერილი ნიშანთაგანი, აუცილებლად საჭიროა ამის შესახებ ექიმის ინფორმირება. 
არ არის დამტკიცებული ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის ხანგრძლივი გამოყენების უსაფრთხოება, მისი ზეგავლენა ზრდაზე, მომწიფებაზე, ქცევასა და შემეცნებით ფუნქციებზე.

ყველა წამლის მიღებამდე აუცილებელია ექიმის ან ფარმაცევტის კონსულტაცია. 
აუცილებლად უნდა დარწმუნდეთ, რომ მეანმა და (ან) ექიმმა იცის, რომ პაციენტი ღებულობს ასერტინს. ორსულობის დროს ისეთი წამლების მიღებამ, როგორიცაა ასერტინი, განსაკუთრებით ბოლო ტრიმესტრის დროს, შეიძლება გაზარდოს ბავშვში მძიმე დარღვევის, ე.წ. ახალშობილებში პერსისტული ფილტვისმიერი ჰიპერტენზიის განვითარების რისკი (PPHN), რომელიც გამოვლინდება გახშირებული სუნთქვით და ახალშობილის კანის შეფერადებით. ეს ნიშნები ჩვეულებრივ ვლინდება დაბადებინა პირველი 24 საათის განმავლობაში. თუ ახალშობილს გამოუვლინდა, რომელიმე ზემოთ აღწერილი ნიშანთაგანი, დაუყოვნებლივ უნდა აცნობოთ ამის შესახებ მეანს და/ან ექიმს. 
სერტრალინის გამოყენების უსაფრთხოება ქალებში ორსულობის დროს არ არის ბოლომდე დადასტურებული. ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის გამოყენება ორსულობის დროს შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, თუ ექიმის შეფასებით მისი სარგებელი ჭარბობს შესაძლო რისკს ნაყოფისათვის. რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა, სერტრალინის მიღების დროს, უნდა გამოიყენონს ეფექტური ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებები. 
არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ სერტრალინი გადადის დედის რძეში. სერტრალინი გამოყენება მეძუძურ დედებში შეიძლება მხოლოდ მაშინ, თუ მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება შესაძლო რისკს ნაყოფისათვის.

წამლის ზოგიერთი შემადგენელი ნაწილის შესახებ მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
ასერტინი 50, ასერტინი 100 შეიცავს ლაქტოზას. თუ პაციენტს ადრე გამოუვლინდა ზოგიერთი შაქრის აუტანლობა, საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

ასერტინი 5, ასერტინი 100-ის ძალიან დიდი რაოდენობის შემთხვევით მიღების შესახებ აუცილელად უნდა აცნობოთ ექიმს ან მიმართოთ უახლოეს საავადმყოფოს. აუცილებლად თან უნდა წაიღოთ წამლის შეფუთვა ეტიკეტთან ერთად, მიუხედავად იმისა არის მასში წამალი თუ არა. 
უფროსებში ჭარბი დოზირების ნიშნებია: ძილიანობა, გულისრევა, ღებინება, გულისცემა, ტრემორ, აღგზნება, თავბრუ, იშვიათ შემთხვევებში გონების დაკარგვა.

ექიმმა აუცილებლად უნდა იცოდეს ბოლო დროს გამოყენებული ყველა წამლის შესახებ, ურეცეპტოდ გაცემული წამლების ჩათვლით. 
ზოგიერთმა წამალმა შეიძლება ზეგავლენა იქონიოს ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის აქტივობაზე; ან პირიქით შეიძლება შეამციროს ერთდროულად მიღებული წამლების ეფექტურობა. 
ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის ერთდროულმა მიღებამ შემდეგ პრეპარატებთან შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე გვერდითი მოვლენები:
• მონოამინოოქსიდაზას ინჰიბიტორების (მაო) ჯგუფის წამლები, მაგ. მოკლობემიდი (გამოიყენება დეპრესიის სამკურნალოდ), სელეგილინი (გამოიყენება პარკინსონისმ დაავადების მკურნალობაში) და ანტიბიოტიკი ლინეზოლიდი. ასერტინი 50, ასერტინი 100 არ გამოიყენება მაო ინჰიბიტორებთან ერთად.
• ფსიქოზური დარღვევების დროს გამოყენებული პრეპარატები (პიმოზიდი). არ შეიძლება ასერტინ 50, ასერტინ 100-ის გამოყენება პიმოზიდთან ერთად. 
მკურნალმა ექიმმა უნდა იცოდეს შემდეგი პრეპარატების მიღების შესახებ:
• კრაზანას (Hypericum perforatum) ფოთლებისა და ყვავილების შემცველი მცენარეული პრეპარატები. კრაზანას ფოთლებისა და ყვავილების მოქმედება ნარჩუნდება 1-2 კვირის განმავლობაში. საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია
• ტრიფტოფანის ამინომჟავას შემცველი პრეპარატები
• გამოხატული ტკივილის სამკურნალოდ გამოყენებული წამლები (მაგ. ტრამადოლი)
• შაკიკის მკურნალობაში გამოყენებული წამლები (მაგ. სუმატრიპტანი). 
• შედედების საწინააღმდეგო პრეპარატები (ვარფარინი).
• სახსრების ტკივილის/ანთების მკურნალობაში გამოყენებული წამლები (არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები - ძ), მაგ. იბუპროფენი, სალიცილის მჟავა.
• დამამშვიდებელი პრეპარატები (დიაზეპამი).
• შარდმდენი პრეპარატები. 
• ეპილეფსიის სამკურნალო პრეპარატები (ფენიტოინი).
• შაქრიანი დიაბეტის სამკურნალო წამლები (ტოლბუტამიდი)
• კუჭის წვენის ჰიპერსეკრეციისა და წყლულოვანი დაავადების სამკურნალო პრეპარატები (ციმეტიდინი).
• მანიისა და დეპრესიის მკურნალობაში გამოყენებული წამლები (ლითიუმი). 
• სხვა ანტიდეპრესანტული პრეპარატები (ამიტრიპტილინი, ნორტრიპტილინი).
• შიზოფრენიისა და სხვა ფსიქოზური დარღვევების მკურნალობაში გამოყენებული წამლები (მაგ. პერფენაზინი, ლევომეპრომაზინი და ოლანზაპინი). 
ასერტინი 50, ასერტინი 100 – ის მიღება საკვებთან და სასმელთან ერთად
ასერტინი 50, ასერტინი 100 –ით მკურნალობისას არ შეიძლება ალკოჰოლის მიღება. ასერტინი 50, ასერტინი 100-ის მიღება შეიძლება საკვების გარეშე ან საკვებთან ერთად. 
სატრანსპორტო საშუალებების და მოძრავი მექნიზმების მართვა:
ფსიქოტროპულმა საშუალებებმა, რასაც სერტრალინი განეკუთვნება, შეიძლება ზეგავლენა იქონიონ სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე. არ შეიძლება სატრანსპორტო საშუალებების მართვა, არც მოძრავ მექნიზმებთან მუშაობა, თუ ცნობილი იქნება, თუ როგორ ზეგავლენას ახდენს წამალი ამ ქმედებების შესრულების უნარზე.

ანაფრანილის ფარმაკოლოგიური თვისებები

ანაფრანილის ფარმაკოდინამიკა

ითვლება, რომ ანაფრანილის თერაპიული მოქმედება ხორციელდება მის მიერ ნორადრენალინისა და სეროტონინის (5-HT) ნეირონული უკუმიტაცების ინჰიბირების უნარით, ამასთანავე, ყველაზე მნიშვნელოვანია სეროტონინის უკუმიტაცების დათრგუნვა.
გარდა ამისა, ანაფრანილისათვის დამახასიათებელია სხვა ფარმაკოლოგიული მოქმედების უფრო ფართო სპექტრი: ალფა 1-ადრენოლიზური, ანტიქოლინერგული, ანტიჰისტამინური და ანტისეროტონინერგული (5-HT-რეცეპტორების ბლოკადა).
ანაფრანილი მოქმედებს დეპრესიულ სინდრომზე, განსაკუთრებით კი მის ისეთ ტიპიურ გამოვლენაზე, როგორიც არის ფსიქომოტორული შეფერხება, დათრგუნული ხასიათი და შფოთვა. ჩვეულებრივ, კლინიკური ეფექტი ვლინდება 2-3 კვირიანი მკურნალობის შემდეგ.
ანაფრანილი ასევე ავლენს სპეციფიურ მოქმედებას ობსესურ-კომპულსიური აშლილობისას, რაც განსხვავდება მისი ანტიდეპრესიული ეფექტისაგან.
ქრონიკული ტკივილის სინდრომისას, რომელიც განპირობებულია ან არ არის განპირობებული სომატური დაავადებით, ანაფრანილის მოქმედება დაკავშირებულია სეროტონინით და ნორადრენალინით განპირობებული ნერვული იმპულსის გადაცემის გაუმჯობესებით.

ანაფრანილის ფარმაკოკინეტიკა

ანაფრანილის შეწოვა

კლომიპრამინი მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. სისტემური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 50% და დაკავშირებულია გამოხატულ მეტაბოლიზმთან ღვიძლიდან პირველი გასვლისას, რაც იწვევს აქტიური მეტაბოლიტის, N-დესმეთილკლომიპრამინი, წარმოქმნას. საკვების მიღება მნიშვნელოვნად არ მოქმედებს კლომიპრამინის ბიოშეღწევადობაზე. შესაძლებელია გამოვლინდეს მისი შეწოვის შენელება, და შესაბამისად გაიზარდოს სისხლში მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო.
სხვადასხვა პაციენტში პრეპარატის მუდმივი დოზის შიგნით მიღების შემდეგ, კლომიპრამინის წონასწორული კონცენტრაცია სისხლის შრატში მნიშვნელოვანი ხარისხით ვარირებს. პრეპარატის 75მგ/დღ დოზით ყოველდღიური დანიშვნისას, მისი წონასწორული კონცენტრაცია შრატში მერყეობს 20-დან 175მგ/მლ-მდე დიაპაზონში.
აქტიური მეტაბოლისტის N-დესმეთილკლომიპრამინის წონასწორული კონცენტრაციის მნიშვნელი არის ანალოგიურ დიაპაზონში. მიუხედავად ამისა, დღეში 75მგ ანაფრანილის დანიშვნისას, ეს მნიშვნელი, კლომიპრამინის კონცენტრაციასთან შედარებით, არის 40-85%-ით მეტი.

ანაფრანილის განაწილება

კლომიპრამინის კავშირი სისხლის შრატის ცილებთან შეადგენს 97,6%. განაწილების მოჩვენებითი მოცულობა შეადგენს სხეულის წონის დაახლოებით 12-17 ლ/კგ. ზურგტვინოვან სითხეში კლომიპრამინის კონცენტრაცია შეადგენს სისხლის შრატში მისი დონიდან დაახლოებით 2%. კლომიპრამინი აღწევს დედის რძეში. კონცენტრაცია არის სისხლის შრატში კონცენტრაციის მსგავსი.

ანაფრანილის მეტაბოლიზმი

კლომიპრამინის მეტაბოლიზმის ძირითადი გზა არის აქტიური მეტაბოლიტის N-დესმეთილკლომიპრამინის წარმოქმნით მიმდინარე დემეთილირება. N-დესმეთილკლომიპრამინი შესაძლებელია წარმოიქმნს P450 რამდენიმე ფერმენტით, ძირითადად CYP3A4, CYP2C19 და CYP1A2. კლომიპრამინის და N-დესმეთილკლომიპრამინი ჰიდროქსილირდება 8-ჰიდროქსიკლომიპრამინისა და 8-ჰიდროქსი-N-დესმეთილკლომიპრამინის წარმოქმნით. 8-ჰიდროქსიმეტაბოლუტების აქტიურობა in vivo არ განსაზღვრულა. კლომიპრამინი ასევე ჰიდროქსილირდება 2 პოზიციით და N-დესმეთილკლომიპრამინი შემდგომში შესაძლებელია დემეთილირდეს დიდესმეთილკლომიპრამინის წარმოქმნით. 2 – და 8-ჰიდროქსიმეტაბოლიტები გამოიყოფა შარდით, გლუკორონიდების სახით. აქტიური კომპონენტების, კლომიპრამინისა და N-დესმეთილკლომიპრამინის გამოყოფა, 2 – და 8-ჰიდროქსიკლომიპრამინის წარმოქმნით, კატალიზდება CYP2D6.

ანაფრანილის გამოყოფა

სისხლიდან კლომიპრამინის ნაწილობრივად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს საშუალოდ 21 სთ (დიაპაზონი მერყეობს 12-დან 36 სთ-მდე), დესმეთილკლომიპრამინისა კი – საშუალოდ 36 სთ.
კლომიპრამინის ერთჯერადი დოზის დაახლოებით 2/3 გამოიყოფა შარდით, წყალში ხსნადი კონიუგატების სახით და დოზის დაახლოებით 1/3 – განავლით. შეუცვლელი სახით შარდით გამოიყოფა კლომიპრამინის მიღებული დოზის დაახლოებით 2% და დესმეთილკლომიპრამინის დაახლოებით 0,5%.
ფარმოკინეტიკა პაციენტთა ცალკეულ ჯგუფებში
ახალგაზრდა ასაკის პირებთან შედარებით, ხანდაზმულებში, ანაფრანილის გამოყენებული დოზისგან დამოუკიდებლად, კლომიპრამინის მეტაბოლიზმის ინტენსივობის შემცირების გამო შრატში მისი კონცენტრაცია არის უფრო მაღალი. თირკმლებისა და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას ზემოქმედება კლომიპრამინის ფარმაკოკინეტიკაზე შესწავლილი არ არის.

ანაფრანილის ჩვენებები

მოზრდილები:
სხვადასხვა სიმპტომატიკით მიმდინარე, სხვადასხვა ეტიოლოგიის დეპრესიული მდგომარეობების მკურნალობა:
- დეპრესიის ენდოგენური, რეაქტიული, ნევროზული, ორგანული, ფარული, ინვოლუციური ფორმები;
- დეპრესია შიზოფრენიისა და ფსიქოპათიის მქონე პირებში;
- ხანში შესულებში განვითარებული დეპრესიული სინდრომები; ქრონიკული ტკივილის სინდრომით ან ქრონიკული სომატური დაავადებებით გამოწვეული დეპრესიული მდგომარეობები; ხასიათის რეაქტიული, ნევროზული ან ფსიქოპათიული ბუნების დეპრესიული დარღვევები;
- ობსესიურ-კომპულსიური სინდრომები;
- ფობიები და პანიკური აშლილობები (შეტევები);
- თანმხლები კატალეფსია, რომელიც თან ახლავს ნარკოლეფსიას;
- ქრონიკული ტკივილის სინდრომი (იდიოპათიური და ნეიროპათიური ტკივილის სინდრომები, სპეციფიური ტკივილის სინდრომი სიმსივნის დროს)
ბავშვები:
- ობსესიურ-კომპულსიური სინდრომები;
- ღამის ენურეზი (მხოლოდ 6 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში და დაავადების ორგანული მიზეზის გამორიცხვის შემთხვევაში).
რაც შეეხება ანაფრანილის გამოყენებას ბავშვებში სხვადასხვა ეტიოლოგიის დეპრესიული მდგომარეობების დროს, (ფობიები, პანიკური დარღვევები, ნარკოლეფსიის თანმხლები კატალეფსია, ქრონიკული ტკივილის სინდრომი) ჯერ–ჯერობით ბოლომდე შესწავლილი არ არის, ამიტომ ბავშვებში აღნიშნული სიმპტომების დროს ანაფრანილი არ გამოიყენება.

ანაფრანილის მიღების წესები და დოზები

მოზრდილები:
პრეპარატის დოზა ირჩევა ინდივიდუალურად, პაციენტის მდგომარეობის გათვალისწინებით. მკურნალობის მიზანია – პრეპარატის მაქსიმალურად მცირე დოზის გამოყენების ფონზე ოპტიმალური ეფექტის მიღწევა, ასევე დოზის ფრთხილი გაზრდა, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პირებში და მოზარდებში, რომლებიც, შუალედური ასაკობრივი ჯგუფის პაციენტებთან შედარებით, უფრო მგრძნობიარენი არიან ანაფრანილის მიმართ. QT-ინტერვალის გახანგრძლივებისა და სეროტონინერგული ტოქსიურობის პრევენციისათვის მიზანშეწონილია ანაფრნილის დანიშვნა რეკომენდებული დოზებით, ხოლო მაღალი დოზების აუცილებლობისას საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე, მითუმეტეს თუ პაციენტი ღებულობს სხვა პრეპარატებსაც, რომლებიც QT-ინტერვალს ახანგრძლივებენ.
დეპრესია,
ობსესიურ-კომპულსიური სინდრომი და ფობიები მკურნალობა იწყება 25მგ კლომიპრამინის შემცველი 1 ტაბლეტის დანიშვნით, დღეში 2-3-ჯერ. შემდეგ, მკურნალობის პირველი კვირის განმავლობაში, პრეპარატის დოზას თანმიმდევრობით ზრდიან, მაგალითად 25 მგ-ით რამდენიმე დღის შემდეგ (ამტანობის შესაბამისად), სადღეღამისო დოზის მიღწევამდე, რომელიც შეადგენს 25 მგ-იან 4-6 ტაბლეტს. მძიმე შემთხვებში, სადღეღამისო დოზა შესაძლებელია გაიზარდოს მაქსიმალურ დოზამდე, რომელიც შეადგენს 250მგ. მკვეთრად გამოხატული გაუმჯობესების მიღწევის შემდეგ, ირჩევა პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზა, 25 მგ-იან 2-4 ტაბლეტი.
პანიკური აშლილობები,
აგრაფობია მკურნალობა იწყება დოზით – დღეში 10მგ კლომიპრამინი, შესაძლებელია კომბინაცია ბენზოდიაზეპინის ჯგუფის პრეპარატებთან. შემდეგ, პრეპარატის ამტანობის შესაბამისად, მისი დოზა იზრდება სასურველი ეფექტის მიღწევამდე; ამის შემდეგ, თანდათანობით ხსნიან ბენზოდიაზეპინის ჯგუფის პრეპარატებს. სხვადასხვა პაციენტებში გამოსაყენებელი სადღეღამისო დოზა მნიშვნელოვანი ხარისხოთ მერყეობს 25-დან 100მგ დიაპაზონში. საჭიროებისას ის შესაძლებელია გაიზარდოს 150მგ-მდე. მკურნალობის გაგრძელება რეკომენდებული სულ მცირე 6 თვის განმავლობაში, ამ პერიოდის განმავლობაში ხდება პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზის ნელა შემცირება.
კატალეფსია, რომელიც თან ახლავს ნერკოლეფსიას, სადღეღამისო დოზა შეადგენს 25-75 მგ. ქრონიკული ტკივილის სინდრომი
დოზა ირჩევა ინდივიდუალურად (დღეში 10-150 მგ), ანალგეტიკური საშუალებების თანმხლები გამოყენების გათვალისწინებით (და მათი გამოყენების შემცირების შესაძლებლობის გათვალისწინებით).
ხანდაზმული პირები მკურნალობა იწყება დღეში 10მგ დოზით. შემდეგ, სადღეღამისო დოზა იზრდება ოპტიმალურ დონემდე, რომელიც შეადგენს 30-50მგ, და ამ დონეზე ნარჩუნდება მკურნალობის დასრულებამდე.

ანაფრანილი – ბავშვები და მოზარდები

ობსესიურ–კომპულსიური სინდრომი:
საწყისი დოზა – დღეში 25მგ, ზრდის ინდივიდუალური გრაფიკით 3მგ/კგ ან 100მგ პირველი 2 კვირის განმავლობაში. დოზა შესაძლებელია გაიზარდოს შემდეგი რამდენიმე კვირის განმავლობაში 3 მგ/კგ ან 200 მგ-მდე.
ღამის ენურეზი
6-8 წლის ასაკის ბავშვებში საწყისი დოზა შეადგენს 20-30მგ; 9-12 წლის ასაკის ბავშვებში – 25 მგ-იანი 1-2 ტაბლეტი; უფროსი ასაკის ბავშვებში – 25 მგ-იანი 1-3 ტაბლეტი. უფრო მაღალი დოზების გამოყენება ნაჩვენებია 1 კვირის შემდეგ კლინიკური ეფექტის არარსებობის შემთხვევაში. ჩვეულებრივ, პრეპარატის მთელი სადღეღამისო დოზა ინიშნება ერთ მიღებად ვახშმის შემდეგ, მაგრამ იმ შემთხვევაში, თუ უნებლიე შარდვა აღინიშნება ღამის პირველ ნახევარში, დოზის ნაწილი ინიშნება ადრე (16 საათზე). სასურველი ეფექტის მიღწევისას მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 1-3 თვის განმავლობაში, დოზის თანდათანობითი შემცირებით. 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში ანაფრანილის გამოყენების გამოცდილება არ არის. არ არსებობს დადასტურებული ინფორმაცია ამ პრეპარატის გამოყენების შესახებ სხვადასხვა ეტიოლოგიის დეპრესიული სინდრომების დროს (ფობიები, პანიკური შეტევები, კატალეფსიით თანმხლები ნარკოლეფსია, ქრონიკული ტკივილის სინდრომი). ამიტომ 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში ანაფრანილის დანიშვნა რეკომენდებული არ არის.

ანაფრანილის გვერდითი მოვლენები

გამოვლენილი არასასურველი მოვლენები ჩვეულებრივ არიან სუსტად გამოხატულნი და ტრანზიტორული და გაივლიან მკურნალობის გაგრძელებისას ან ანაფრანილის დოზის შემცირების შემდეგ. გვერდითი ეფექტების გამოვლენა ყოველთვის არ არის დაკავშირებული სისხლის შრატში პრეპარატის აქტიური ნივთიერების დონესთან ან მის დოზასთან. ხშირად, რთულია დეპრესიის გამოვლენისა და ისეთი არასასურველი მოვლენების გარჩევა, როგორიც არის საერთო სისუსტე, ძილის დარღვევა, შფოთვა, ყაბზობა, პირის სიმშრალე.
ნერვული სისტემის ან ფსიქიკური სტატუსის მხრიდან სერიოზული გვერდითი რეაქციის განვითარების შემთხვევაში, ანაფრანილის გამოყენება წყდება.
ასაკოვანი პირები განსაკუთრებით მგრძნობიარენი არიან ნერვული სისტემის, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის, ფსიქიკური სფეროს ცვლილების მიმართ, ასევე ანაფრანილის ანტიქოლინერგული მოქმედების მიმართ. ხანდაზმულებში, სამკურნალო საშუალების მეტაბოლიზმი და გამოყენება შესაძლებელია შენელდეს, რაც, საშუალო თერაპიული დოზების გამოყენების შემთხვევაშიც კი, იწვევს პრეპარატის კონცენტრაციის ზრდას სისხლის შრატში. გვერდითი რეაქციების გამოვლენა ფასდებოდა შემდეგი სიხშირით: „ძალიან ხშირად“ – ≥10%, „ხშირად“ – ≥1%-დან ≤10%-მდე, „ზოგჯერ“ – ≥0.1%-დან ≤1%-მდე, „იშვიათად“ – ≥0.01%-დან ≤0.1%-მდე, „ძალიან იშვიათად“ – ფსიქიკური სფეროს მხრივ:
ძალიან ხშირად – ძილიანობა, საერთო სისუსტე, აფორიაქება, მადის მომატება; ძალიან ხშირად – დაბნეულობა, დეზორიენტაცია, ჰალუცინაციები (განსაკუთრებით, ასაკოვან და პარკინსონის დაავადებების მქონე პირები), აფორიაქება, აგზნებადობა, ძილის დარღვევა, მანიაკალური მდგომარეობა, აგრესიულობა, მეხსიერების დარღვევა, დეპერსონალიზაცია, დეპრესიის გაძლიერება, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, უძილობა, ღამის კოშმარები, მთქნარება; ზოგჯერ ფსიქოზის სიმპტომების აქტივაცია.
ნევროლოგიური სფეროს მხრივ:
ძალიან ხშირად – თავბრუსხვევა, ტრემორი, თავის ტკივილი, მიოკლონუსი; ხშირად – დელირია, მეტყველების დარღვევა, პარესთეზია, კუნთოვანი სისუსტე, კუნთების ტონუსის მატება; ზოგჯერ – კრუნჩხვები, ატაქსია; ძალიან იშვიათად – ცვლილებები ელექტროენცეფალოგრამაზე, ჰიპერპირექსია.
ანტიქოლინერგული ეფექტები:
ძალიან ხშირად – პირის სიმშრალე, ოფლიანობა, ყაბზობა, აკომოდაციის დარღვევა, მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება, შარდის გამოყოფის დარღვევა; ხშირად – წამოხურება, მიდრიაზი, ძალიან იშვიათად – გლაუკომა, შარდის შეკავება.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:
ხშირად – სინუსური ტაქიკარდია, გულისცემა, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, კლინიკურად უმნიშვნელო ცვლილებები ეკგ-ზე (მაგალითად, ST ინტერვალის ან T კბილის) პაციენტებში, რომელბსაც არ აწუხებთ გულის დაავადებები; ზოგჯერ – არითმია, არტერიული წნევის მომატება; ძალიან იშვიათად – გულშიდა გამტარობის დარღვევა (მაგალითად, QRS კომპლექსის გაფართოება, QT ინტერვალის გახანგრძლივება,PQ ინტერვალის ცვლილება, ჰისის კონის ფეხის ბლოკადა, ორმხრივმიმართული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიის მქონე პირებში).
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:
ძალიან იშვიათად – გულისრევა, ხშირად – ღებინება, დისკომფორტი მუცლის არეში, დიარეა, ანორექსია.
ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ:
ხშირი – სისხლში ტრანსამინაზების დონის მატება; ძალიან იშვიათად – სიყვითლით ან სიყვითლის გარეშე მიმდინარე ჰეპატიტი.
დერმატოლოგიური რეაქციები:
ხშირი – ალერგიული რეაქციები (გამონაყარი, ჭინჭრის ციება),ფოტოსენსიბილიზაცია, ქავილი; ძალიან იშვიათად – შეშუპება (ადგილობრივი ან საერთო), თმების ცვენა.
საშარდე სისტემის მხრივ: ძალიან ხშირად–შარდის გამოყოფის დარღვევა, ძალიან იშვიათად – შარდის შეკავება, ორგანიზმში სითხის შეკავება
ენდოკრინული სისტემის და ნივთიერებათა ცვლის მხრივ:
ძალიან ხშირად – სხეულის წონის მატება, ლიბიდოს და პოტენციის დარღვევა; ხშირად – გალაქტორეა, სარძევე ჯირკვლების ზომის მატება; ძალიან იშვიათად – ანტიდიურეზული ჰორმონის არაადექვატური სეკრეციის სინდრომი. იმუნური სისტემის მხრივ:
ძალიან ხშირი – ეოზინოფილიით ან მის გარეშე მიმინარე ალერგიული ალევეოლიტი (პნევმონიტი), სისტემური ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ჰიპოტენზიის ჩათვლით.
სისხლმბადი სისტემის მხრივ:
ძალიან იშვიათად – ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ეოზინოფილია, პურპურა.
გრძნობათა ორგანოების მხრივ:
ხშირად – გემოვნების დარღვევა, ხმაური ყურებში.

ანაფრანილი – სხვა

ანაფრანილის უეცარი მოხსნის ან დოზის სწრაფი შემცირებისას შესაძლებელია გამოვლინდეს შემდეგი სიმპტომები: გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, დიარეა, უძილობა, თავის ტკივილი, გაღიზიანებადობა, შფოთვა.
პერედოზირება:
ანაფრანილის შიგნით მიღების შემდეგ განვითარებული ჭარბი დოზის სიმპტომები და ჩივილები არის სხვა ანტიდეპრესანტებით გამოწვეული და აღწერილი ჭარბი დოზის მსგავსი. მთავარი გართულებები არის დარღვევები გულის მუშაობის მხრიდან და ნევროლოგიური აშლილობები. ბავშვების მიერ პრეპარატის შიგნით შემთხვევით მიღება, გამოყენებული დოზის მიუხედავად, ფასდება როგორც სერიოზული შემთხვევა, რომელიც შესაძლებელია დასრულდეს ლეტალურად.
ჩივილები და სიმპტომები
სიმპტომები ჩვეულებრივ ვლინდებს პრეპარატის მიღებიდან 4 საათის განმავლობაში და მაქსიმალურ გამოხატულებას აღწევს 24 საათის გასვლისას. შენელებული შეწოვის (პრეპარატის ანტიქოლინერგული მოქმედება), ნაწილობრივად გამოყოფის გახანგრძლივებული პერიოდისა და აქტიური ნივთიერების ჰეპატოენტერალური რეცირკულაციის გამო, დროის ეს პერიოდი, როცა პაციენტი იმყოფება „საშიშროების ზ
ონაში“, შეადგენს 4-6 დღეს. შესაძლებელია გამოვლინდეს შემდეგი ჩივილები და სიმპტომები: ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ:
ძილიანობა, გაშეშება, კომა, ატაქსია, ფორიაქი, აგზნებადობა, რეფლექსების გაძლიერება, კუნთების რეგიდულობა, ქორეოათეტოიდული მოძრაობები, კრუნჩხვები. გარდა ამისა, შესაძლებელია გამოვლინდეს სეროტონინის სინდრომთან დაკავშირებით სიმპტომები (მაგალითად, ჰიპერპირექსია, მიოკლონუსი, დელირია და კომა). გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, არითმია, QTc ინტერვალის გახანგრძლივება და ორმხრივმიმართული პარკუჭოვანი ტაქიკარდიით მიმდინარე არითმია, გამტარობის დარღვევა, შოკი, გულის უკმარისობა; ძალიან იშვიათ შემთხვევაში – გულის გაჩერება. გარდა ამისა, შესაძლებელია გამოვლინდეს სუნთქვის დათრგუნვა, ციანოზი, ღებინება, ცხელება, მიდრიაზი, ოფლიანობა, ოლიგურია ან ანურია.
მკურნალობა სპეციალური ანტიდოტი არ არსებობს, მკურნალობა არის ძირითადად სიმპტომატური და შემანარჩუნებელი

ანაფრანილის უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა კლომიპრამინის ან პრეპარატის სხვა ნებისმნიერი ინგრედიენტის მიმართ, ჯვარედინი ჰიპერმგრძნობელობა დიბენზაზეპინის ჯგუფის ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების მიმართ.
მაო-ს ინჰიბიტორების ერთდროული დანიშვნა, ასევე, მათ გამოყენებამდე ან გამოყენების შემდეგ 14 დღეზე ნაკლები პერიოდი. ასევე უკუნაჩვენებია მოკლობემიდის მსგავსი შექცევადი მოქმედების მაო-ა სელექტიური ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენება.
უახლოეს წარსულში გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტი,
გახანგრძლივებული QT ინტერვალის თანდაყოლილი სინდრომი.
ანაფრანილი არ ინიშნება შემდეგ სიტუაციებში:
- მწვავე ინტოქსიკაცია ცნს–ის დეპრესანტებით (ანალგეტიკები, ფსიქოტროპული და საძილე საშუალებები, ასევე ალკოჰოლი);
- შარდის მწვავე შეკავება;
- მწვავე დელირი;
- არანამკურნალები დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;
- პროსტატის ჰიპერტროფია შარდის შეკავებით;
- პილოროსტენოზი;ნაწლავთა პარალიზური გაუვალობა;
ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობის პერიოში ანაფრანილის გამოყენება ბოლომდე შესწავლილი არ არის. ანაფრანილი არ გამოიყენება ორსულობის პერიოდში, ვინაიდან ცნობილია ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების გამოყენებასა და ნაყოფის განვითარების დარღვევებს შორის შესაძლო კავშირის ცალკეული შემთხვევა, გამონაკლისია შემთხვევები, როცა დედის მკურნალობის მოსალოდნელი ეფექტი აღემატება ნაყოფისათვის პოტენციურ საშიშროებას. ორსულობის პერიოდში, მშობიარობამდე ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას, ახალშობილებში, პირველი რამდენიმე დღის ან საათის განმავლობაში, ვლინდებოდა მოხსნის სინდრომი, რაც გამოიხატებოდა ქოშინით, ძილიანობით, კოლიკებით, გაღიზიანებადობადით, ჰიპოტენზიით ან ჰიპერტენზიით, ტრემორით ან სპასტიური მოვლენებით. მსგავსი სინდრომის თავიდან აცილების მიზნით, ანაფრანილი თანდათანობით უნდა მოიხსნას მოსალოდნელ მშობიარობამდე, სულ მცირე, 7 კვირით ადრე.
გამოყენება ბავშვებში:
6 წლამდე ასაკის ბავშვებში ანაფრანილის გამოყენების გამოცდილება არ არის. არ არსებობს დადასტურებული ინფორმაცია ამ პრეპარატის გამოყენების შესახებ სხვადასხვა ეტიოლოგიის დეპრესიული სინდრომების დროს (ფობიები, პანიკური შეტევები, კატალეფსიით თანმხლები ნარკოლეფსია, ქრონიკული ტკივილის სინდრომი). ამიტომ 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში ანაფრანილის დანიშვნა რეკომენდებული არ არის.
განსაკუთრებული მითითებები
გამოყენების თავისებურებანი: სუიციდის რისკი:
გამოხატული დეპრესიებისათვის დამახასიათებელია სუიციდური მოქმედების საშიშროება, რაც შესაძლებელია შენარჩუნდეს რემისიის მიღწევამდე. ამასთან დაკავშირებით, მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია ნაჩვენები იყოს ანაფრანილისა და ბენზოდიაზეპინის ჯგუფის პრეპარატების ან ნეიროლეპსიური საშუალებების კომბინაცია. ცნობილია, რომ სხვა ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან შედარებით, ანაფრანილის პერედოზირების შემთხვევაში, ლეტალური შემთხვევები ნაკლებია.
ფსიქიკური ეფექტები:
ანაფრანილით მკურნალობის დაწყებისას, პანიკური შეტევების მქონე პაციენტთა უმრავლესობაში იზრდება აფორიაქება. აფორიაქების ასეთი პაროდოქსული გაძლიერება უფრო მეტად გამოხატულია თერაპიის პირველ დღეებში და ჩვეულებრივ გაივლის ორი კვირის განმავლობაში. ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას, შიზოფრენიის მქონე პირებში ზოგჯერ აღინიშნება ფსიქოზის აქტივაცია.
ცნობილია, რომ ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების გამოყენებისას, ციკლურაფექტური აშლილობის მქონე პირებში, დეპრესიული ფაზის პერიოდში შესაძლებელია გამოვლინდეს მანიაკალური ან ჰიპომანიაკალური მდგომარეობა. ასეთ შემთხვევაში, შესაძლებელია საჭირო გახდეს ანაფრანილის მოხსნა ან დოზის შემცირება და ანტიფსიქოზური საშუალებების დანიშვნა. აღნიშნული მდგომარეობის კუპირების შემდეგ, შესაბამისი ჩვენების არსებობისას, შესაძლებელია განახლდეს ანაფრანილის მკურნალობა დაბალი დოზებით.სხვა ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ წამლისმიერი ფსიქოზების პროვოცირება ფსიქიკური აშლილობების მიმართ მიდრეკილებისა მქონე პირებში და ხანდაზმულებში, ძირითადად ღამის საათებში. აღნიშნული აშლილობები გაივლიან სამკურნალო პრეპარატის მოხსნიდან რამდენიმე დღის განმავლობაში.
მოქმედება გულ–სისხლძარღვთა სისტემაზე:
ანაფრანილი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების მქონე პირებში, პირველ რიგში, გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობის, გულშიდა გამტარობის დარღვევების (მაგალითად, I-III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა) ან არითმიის მქონე პირებში. ასეთ პაციენტებში, ხანდაზმული პაციენტების მსგავსად, საჭიროა გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის მაჩვენებლებისა და ეკგ-ს რეგულარული კონტროლი.
კლომიპრამინის მაღალი თერაპიული დოზების ან თერაპიული კონცენტრაციებისას, ასევე სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიურ ინჰიბიტორებთან ან სეროტონინ-ნორადრენალინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებთან ერთდროული დანიშვნისას არსებობს QT ინტერვალის გახანგრძლივების საშიშროება. შესაბამისად, დაუშვებელია იმ პრეპარატების ერთდროული დანიშვნა, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ კლომიპრამინის დაგროვება. ასევე, არ არის რეკომენდებული იმ პრეპარატების ერთდროული დანიშვნა,რომლებმაც შესაძლებელია გაახანგრძლივონ QT-ს ინტერვალი. ამ მოვლენების საფუძველია – ჰიპოკალიემია. შესაბამისად, ანაფრანილის ან სეროტონინის ინჰიბიტორებთან, სეროტონინ-ნორადრენერგულ ინჰიბიტორებთან ან დიურეტიკებთან ერთად ანაფრანილის დანიშვნამდე, აუცილებელია სისხლში კალიუმუს განსაზღვრა და მისი ნაკლოვანების შემთხვევაში კორექცია.
ანაფრანილით თერაპიის დაწყებამდე რეკომენდებულია არტერიული წნევის გაზომვა, ვინაიდან ორთოსტატული ჰიპოტენზიის ან სისხლძარღვთა სისტემის ლაბილურობის მქონე პირებში შესაძლებელია გამოვლინდეს არტერიული წნევის მკვეთრი დაწევა.
სეროტონინერგული სინდრომი:
თუ ერთდროულად დანიშნულია სხვა სეროტონინოგენური პრეპარატი, სეროტონინოგენური ტოქსიურობის განვითარების საშიშროების გამო, მიზანშეწონილია რეკომედებული დოზების გამოყენება და დოზის სიფრთხილი გაზრდა. სეროტონინის სინდრომი, რომელსაც თან ახლავს ისეთი ნიშნები, როგორიც არის ჰიპერპირექსია, მიოკლონუსი, აჟიტაცია, შეტევები, დელირია და კომა, შესაძლებელია განვითარდეს იმ შემთხვევაში, თუ ერთდროულად დაინიშნება კლომიპრამინი და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები, ან სეროტონინ-ნორადრენალინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები ან ლითიუმის პრეპარატები. ფლუოქსეტინისათვის გამორეცხვის პერიოდი შეადგენს 2-და 3 კვირამდე. ამ პერიოდის დაცვა რეკომენდებული ფლუოქსეტინით მკურნალობის დაწყებამდე ან მკურნალობის შემდეგ.
კრუნჩხვები:
ცნობილია, რომ ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები აქვეითებენ კრუნჩხვითი მზადყოფნის ზღურბლს, შესაბამისად ანაფრანილი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება ეპილეფსიის მქონე პირებში, ასევე სხვა კრუნჩხვითი სინდრომის ფაქტორების განვითარების მიდრეკილების არსებობისას, მაგალითად, თავის ტვინის ნებისმიერი ეტიოლოგიის დაზიანება, ნეიროლეპტიური საშუალებების ერთდროული გამოყენება, ალკოჰოლურ სასმელზე უარის თქმისა და კრუნჩხვის საწინააღმდეგო მოქმედების პრეპარატების (მაგალითად, ბენზოდიაზეპინების) მოხსნის პერიოდში. ითვლება, რომ ანაფრანილის გამოყენების პერიოდში კრუნჩხვების განვითარება დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე. ამასთან დაკავშირებით, ანაფრანილის სადღეღამისო დოზის გადაჭარბება არ არის რეკომენდებული.
ანტიქოლინერგული მოქმედება:
ვინაიდან პრეპარატი ავლენს ანტიქოლინერგულ მოქმედებას, იგი განსაკუთრებული სიფრთხილით გამოიყენება ანამნეზში მომატებული თვალშიდა წნევის, დახურულკუთხოვანი გლაუკომის და შარდის შეკავების (მაგალითად, წინამდებარე ჯირკვლის დაავადების შედეგად) მქონე პაციენტებში. ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებისათვის დამახასიათებელი ანტიქოლინერგული მოქმედების შედეგად შესაძლებელია შემცირდეს ცრემლის გამოყოფა, რამაც შესაძლებელია გამოიწვიოს რქოვანას ეპითელის დაზიანება პირებში, რომლებიც ატარებენ კონტაქტურ ლინზებს.
პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები:
ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებით მკურნალობისას საჭიროა სიფრთხილის ზომების დაცვა ღვიძლის მძიმე დაავადებების, ასევე თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვანი შრის სიმსივნის (მაგალითად, ფეოქრომოციტომა, ნეირობლასტომა) მქონე პირებში, ვინაიდან, ასეთ შემთხვევაში, მოცემულმა პრეპარატებმა, შესაძლებელია მოახდინონ ჰიპერტონული კრიზის განვითარების პროვოცირება. სიფრთხილის ზომების დაცვაა საჭიროა იმ პაციენტთა მკურნალობისას, რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერთირეოზი ან იყენებენ ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების პრეპარატებს; არსებობს კარდიოტპოქსიური ეფექტის განვითარების საშიშროება.
ღვიძლის დაავადებების მქონე პირებისათვის რეკომენდებულია ღვიძლისმიერი ფერმენტების აქტივობის პერიოდული კონტროლი.
ანაფრანილი სიფრთხილით გამოიყენება ქრონიკული ყაბზობის მქონე პირებში. ტრიციკლურმა ანტიდეპრესანტებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ ნაწლავის პარალიზური გაუვალობა, ძირითადად ხანდაზმულ პირებში ან წოლით რეჟიმის დაცვისას.
ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებით ხანგრძლივი მკურნალობისას ცნობილია კბილის კარიესის განვითარების შემთხვევები. შესაბამისად, ანაფრანილით ხანგრძლივი თერაპიისას რეკომენდებულია რეგულარული ვიზიტი სტომატოლოგთან.
ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები: არის მონაცემები ანაფილაქსიური შოკის ცალკეული შემთხვევების შესახებ. ამიტომ საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე ანაფრანილის ინტრავენური შეყვანის დროს.
სისხლის ანალიზის ცვლილებები:
მიუხედავად იმისა, რომ ანაფრანილით მკურნალობის პერიოდში, ლეიკოციტების დონის ცვლილებასთან დაკავშირებით მხოლოდ ცალკეული შემთხვევებია ცნობილი, რეკომენდებულია პერიფერიული სისხლის შემადგენლობის პერიოდული კვლევა და ყურადღების მიქცევა ისეთი სიმპტომების მიმართ, როგორიც არის ცხელება და ყელის ტკივილი, განსაკუთრებით თერაპიის პირველი რამდენიმე თვის განმავლობაში ან პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენების პერიოდში.
ანესთეზია:
ზოგადი ან ადგილობრივი ანესთეზიის გამოყენებამდე საჭიროა ანესთიზიოლოგის გაფრთხილება, რომ პაციენტი იყენებს ანაფრანილს.
სხვა ეფექტები:
რამოდენიმე პაციენტში, რომლებიც ანაფრანილთან ერთად ნეიროლეპტიკებსაც ღებულობდნენ, აღინიშნა ჰიპერთერმია და ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი.
პრეპარატის მოხსნა:
ანაფრილინის მკვეთრმა მოხსნამ შესაძლებელია გამოიწვიოს გვერდითი რეაქციების განვითარება.
ლაქტოზისა და საქაროზის შემცველობა: გალაქტოზისა და ფრუქტოზის აუტანლობის დროს, ან ლაქტაზა