1.55 ლარი
1.49 ლარი
ქვეყანა: საქართველო
მწარმოებელი: თბილქიმფარმი (ჯი ემ თი ფარმა)
გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო
ასკოფენი ,,P’ – ASCOPHENUM ,,P’ – АСКОФЕН ,,P’’
მწარმოებელი: ნეოფარმი, საქართველო
კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
არანარკოტიკული ანალგეტიკები; არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
ერთი ტაბლეტის შემადგენლობა:
აცეტილსალიცილის მჟავა .............. 0,2გ
პარაცეტამოლი ........................ 0,2გ
კოფეინი ............................ 0,037გ.
ლიმონმჟავა .................... 0,0025გ.
ფარმაკოლოგიური მოქმედება: ასკოფენი კომბინირებული პრეპარატია, რომლის ფარმაკოლოგიური მოქმედება განპირობებულია შემადგენელი კომპონენტებით.
აცეტილსალიცილის მჟავა აინჰიბირებს პროსტაგლანდინების სინთეზის პროცესს, რის შედეგადაც ავლენს ტკივილგამაყუჩებელ, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევ მოქმედებას.
პარაცეტამოლი ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი საშუალებაა.
კოფეინი მოქმედებს თავის ტვინის სისხლძარღვების ტონუსზე, აგრეთვე აძლიერებს აცეტილსალიცილის მჟავას და პარაცეტამოლის მოქმედების ეფექტს.
ჩვენებები:
სხვადასხვა ეთიოლოგიის ზომიერად გამოხატული ტკივილის სინდრომი:
თავის ტკივილი, შაკიკი, კბილის ტკივილი, ნევრალგია, მიალგია, ალგოდისმენორეა; ცხელებით მიმდინარე რევმატიული დაავადებები და გაციება.
უკუჩვენება:
* კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების ფაზაში, სისხლდენა კუჭ–ნაწლავიდან (მათ შორის ანამნეზში), ჰემორაგიული დიათეზი, ორსულობა და ლაქტაცია, მაღალი მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტებისადმი.
გვერდითი მოვლენები:
გულისრევა, გულძმარვა, ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, სისხლდენა, ალერგიული რეაქციები.
დოზირება და მიღების წესი:
1 ტაბლეტი 2-3-ჯერ დღეში.
გაცემის წესი:
ურეცეპტოდ.
შეფუთვა:
6 ან 10 ტაბლეტი ლამინირებული ქაღალდის ან პოლიეთილენის ბლისტერში.
შენახვის პირობები:
ინახება მშრალ ადგილას
ვარგისიანობის ვადა: 4 წელი.
ნოვოკაინი 0.5% 200მლ ფლ
ნოვოკაინის 0,25%, 0,5% საინექციო ხსნარი
ქიმიური დასახელება:
პროკაინი – (ბეტა-დიეთილამინოეთილის ეთერის პარაამინო მჟავას ჰიდროქლორიდი).
ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები:
პრეპარატი წარმოადგენს უფერო, გამჭვირვალე სითხეს.
შემადგენლობა:
1 მლ ხსნარი შეიცავს 0,0025 ან 0,005 გ ნოვოკაინს
დამხმარე ნივთიერებები: საინექციო წყალი.
გამოშვების ფორმა:
0,25% და 0,5% საინექციო ხსნარი.
ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ამინობენზოის მჟავას ეთერის ჯგუფის ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება.
ათქ კოდი N01BA02
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
პრეპარატის საანესთეზიო მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებული ნატრიუმის არხების ბლოკადასთან, კალიუმის დენის დათრგუნვასთან, კალციუმის იონებთან კონკურენციასთან. აგრეთვე ფოსფოლიპიდური მემბრანის ზედაპირული დაჭიმულობის დაქვეითებასთან, ჟანგვა აღდგენითი პროცესების და იმპულსების გენერაციასთან და დათრგუნვასთან. პრეპარატი სისხლში მოხვედრისას ამცირებს აცეტილქოლინის წარმოქმნას, აქვეითებს პერიფერიული ქოლინორეაქტიული სისტემების აგზნებას, ავლენს ვეგეტატიურ განგლიებზე მაბლოკირებელ მოქმედებას, აქვეითებს გულის კუნთის და თავის ტვინის ქერქის მოტორული ზონის აგზნებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
ორგანიზმში მოხვედრისას იგი შედარებით სწრაფად ჰიდროლიზდება და წარმოქმნის პარა-ამინობენზოის მჟავასა და დიეთილამინოეთანოლს.
გამოყენების ჩვენება:
პრეპარატი გამოიყენება როგორც ადგილობრივი ტკივილგამაყუჩებელი საშუალება – ძირითადად ინფილტრაციული ანესთეზიის და სამკურნალო ბლოკადის სახით. ზედაპირული ანესთეზიის დროს პრეპარატი სუსტად აღწევს დაუზიანებელ ლორწოვან გარსში, რის გამოც ამ მიზნით მისი გამოყენება არ არის მიზანშეწონილი. ცალკეულ შემთხვევებში პრეპარატი შეიძლება გამოყენებულ იქნას კუჭისა და ნაწლავების წყლულოვანი დაზიანების დროს.
მიღების წესი და დოზირება:
ადგილობრივი საანესთეზიო მოქმედებისათვის პრეპარატის დოზა დამოკიდებულია მის კონცენტრაციაზე, ოპერაციული ჩარევის ხასიათზე, შეყვანის წესსზე, პაციენტის მდგომარეობასა და ასაკზე.
პარანეფრალური ბლოკადის დროს მოზრდილებში პრეპარატი შეჰყავთ 50-80 მლ 0,5% ან 100-150 მლ 0,25% ნოვოკაინის ხსნარი. ვაგოსიმპათიკური ბლოკადის დროს მოზრდილებში შეჰყავთ 30-100 მლ 0,25% ხსნარი. მოზრდილებში პრეპარატი შეჰყავთ 10-15 მლ 0,25-0,5% ხსნარის ოდენობით, რომელიც განზავებულია ფიზიოლოგიურ ხსნარში. ეგზემების, ნეიროდერმიტების და იშიაზის დროს ცირკულარული ან პარავერტებრალური ბლოკადის დროს იყენებენ 0,25-0,5%-იან ხსნარს. ვენაში შესაყვანი მაქსიმალური დოზა მოზარდებში შეადგენს 0,25 %-იან ხსნარს – 20 მლ ერთჯერადად (40 მლ - სადღეღამისო). მოზარდებში ინფილტრაციული ანესთეზიისათვის მაქსიმალური ერთჯერადი დოზაა 0,25% -ანი ხსნარის - 500 მლ, ხოლო 0,5%-ის - 150 მლ.
გვერდითი მოქმედება:
ნოვოკაინი როგორც წესი კარგი ტოლერანტობით ხასიათდება., მაგრამ მიუხედავად ამისა, მისი გამოყენებისას სიფრთხილეა საჭიროა, ვინაიდან ზოგიერთ პაციენტებში მოსალოდნელია პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა (გონების დაბინდვა, საერთო სისუსტე, არტერიული წნევის დაქვეითება, კოლაფსი, შოკი). შესაძლებელია განვითარდეს ალერგიული რეაქციები კანის მხრივ (დერმატიტები, შეშუპება).
წინააღმდეგჩვენება:
პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:
პრეპარატი ნერვ-კუნთოვან გადაცემაზე ამცირებს ანტიქოლინესთერაზული საშუალებების ზემოქმედებას. ნოვოკაინის ვენაში შეყვანა აძლიერებს იმ სამკურნალო საშუალებების მოქმედებას, რომლებიც გამოიყენებიან სანარკოზედ. ნოვოკაინის ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებად გამოყენების მიზნით, რათა თავიდან ავიცილოთ პრეპარატით გამოწვეული გამონაყარის განვითარება, აგრეთვე იმისათვის, რომ გავახანგრძლივოთ მისი მოქმედება, 2-5- 10 მლ ნოვოკაინის ხსნარის 1 წვეთი უნდა განვაზავოთ 0,1% ადრენალინის ჰიდროქლორიდის ხსნარში. პერიფერიული სპაზმის მოსახსნელად და მოყინვით გამოწვეული მიკროცირკულაციის გასაუმჯობესებლად გამოიყენება 0,25% 10 მლ ნოვოკაინის, 2 მლ 2% პაპავერინის ჰიდროქლორიდის, 2 მლ 1% ნიკოტინის მჟავას და 10000 სე ჰეპარინის ნარევი.
ჭარბი დოზირება:
ჭარბი დოზირების შემთხვევაში პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. პრეპარატით ადგილობრივი ანესთეზიის დროს შეყვანის ადგილი შესაძლებელია დავამუშავოთ ადრენალინით. პრეპარატის ვენაში შეყვანას აწარმოებენ ფორსირებული დიურეზის შემდეგ. მკურნალობა სიმპტომატურია.
განსაკუთრებული მითითება:
პრეპარატი სიფრთხილით შეჰყავთ გულის ბლოკადის, არითმიის, ბრადიკარდიის, ალერგიების, აგრეთვე ლაქტაციის დროს. გვერდითი მოვლენების გამოვლენის მიზნით ნოვოკაინი დასაწყისში გამოიყენება მცირე დოზებით. გვერდითი მოვლენების შესამცირებლად და მათ აღმოსაფხვრელად, საჭიროა ანტიჰისტამინური საშუალებებისა და კორტიკოსტეროიდების გამოყენება.
შენახვის პირობები და ვადა:
ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას
ვარგისიანობის ვადა - 2 წელი
გაცემის წესი:
რეცეპტით
შეფუთვა:
200 მლ ფლაკონებში ან 400 მლ ბოთლში.
მწარმოებელი:
შპს “იურია -ფარმა”
უკრაინა
ასკორუტინი – АСКОРУТИН – ASCORUTIN
საერთაშორისო დასახელება: Ascorbic acid+ Rutoside
მოქმედი ნივთიერება: ასკორბინის მჟავა+რუტინი
გამოშვების ფორმა: მრგვალი ფორმის ტაბლეტები მომწვანო-მოყვითალო ფერის წინწკლებით, ბრტყელი ზედაპირით ხაზითა და ნაზოლით.
შემადგენლობა: 1 ტაბლეტი შეიცავს ასკორბინის მჟავას გადაანგარიშებით 100% ნივთიერებაზე – 50 მგ, რუტინი გადაანგარიშებით 100% მშრალ ნივთიერებაზე – 50 მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: კარტოფილის სახამებელი, შაქარი, ტალკი, კალციუმის სტეარატი.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი.
კაპილარების მასტაბილიზირებელი საშუალებები, ვიტამინები
ფარმაკოლოგიური თვისებები. ფარმაკოდინამიკა. კომბინირებული სამკურნალო საშუალება, რომლის მოქმედება განპირობებულია მის შემადგენლობაში შემავალი კომპონენტების მიერ. რუტინი (ვიტამინი P) ხელს უწყობს ასკორბინის მჟავას გარდაქმნას დეჰიდროასკორბინის მჟავად და ხელს უშლის უკანასკნელის შემდგომ ტრასფორმირებას დიკეტოგულონმჟავაში. ამიტომ რუტინის ეფექტთა უმეტესობა ხდება C ვიტამინის მეშვეობით.
რუტინი ასკორბინის მჟავასთან ერთად ამცირებს კაპილარების გამტარობასა და “მტვრევადობას”, ამაგრებს სისხლძარღვის კედელს, ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას, გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო ეფექტი (მათ შორის ჰიალურონიდაზას აქტივობის დათრგუნვის ხარჯზე), ანტიოქსიდანტური თვისებები, მონაწილეობს ჟანგვა-აღდგენით პროცესებში.
გარდა ამისა, რუტინისათვის დამახასიათებელია ისეთი ეფექტები, როგორიცაა პლაზმის თხვადი ნაწილის ექსუდაციის და სისხლის უჯრედების დიაპედეზის სისხლძარღვის კედელში შემცირება; ნაღველმდენი და მსუბუქი ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები.
ავადმყოფებში ქრონიკული ვენოზური უკმარისობით რუტინი იწვევს შეშუპებისა და ტკივილის სინდრომების, ტროფიული დარღვევების შემცირებას, პარესთეზიებისა და კრუნჩხვების შემცირებას ან აღმოფხვრას. ხელს უწყობს სხივური თერაპიის გვერდითი ეფექტების გამოხატულობის შემცირებას (ცისტიტი, ენტეროპროქტიტი, დისფაგია, კანის ერითემა), ასევე ანელებს დიაბეტური რეტინოპათიის პროგრესირებას.
ფარმაკოკინეტიკა. პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი თითოეული ვიტამინი განიცდის მისთვის დამახასიათებელ გარდაქმნებს. ასკორბინის მჟავა სწრაფად შეიწოვება ძირითადად თორმეტგოჯა და წვრილ ნაწლავებში. მიღებიდან 30 წუთში სისხლში ასკორბინის მჟავას შემცველობა მნიშვნელოვნად მატულობს, ამ დროს იგი თავიდან გარდაიქმნება დეჰიდროასკორბინის მჟავად, რომელიც აღწევს უჯრედების მემბრანებში ენერგეტიკული დანახარჯების გარეშე და სწრაფად აღდგება უჯრედში. ასკორბინის მჟავა ქსოვილებში იმყოფება თითქმის მხოლოდ უჯრედის შიგნით, განისაზღვრება სამი ფორმით – ასკორბინის, დეჰიდროასკორბინის მჟავას და ასკორბიგენის ფორმით (შეკავშირებული ასკორბინის მჟავა). ორგანოებს შორის არათანაბრად ნაწილდება. იგი დიდი რაოდენობით არის შიდა სეკრეციის ჯირკვლებში, განსაკუთრებით თირკმელზედა ჯირკვლებში, უფრო ცოტა – თავის ტვინში, თირკმელებში, ღვიძლში, გულისა და ჩონჩხის კუნთებში.
ლეიკოციტებსა და თრომბოციტებში ასკორბინის შემცველობა უფრო მეტია, ვიდრე სისხლის პლაზმაში. იგი მეტაბოლიზირდება და 90% ექსკრეტირდება თირკმელებით ოქსალატის ფორმით, ნაწილობრივ – თავისუფალი ფორმით.
საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან შეწოვისას, რუტინი ხელს უწყობს ასკორბატის ტრანსპორტირებასა და დეპონირებას. გამოიყოფა უცვლელი სახით და მეტაბოლიტების სახით, ძირითადად ნაღვლის წვენთან ერთად, და ნაკლებად შარდთან ერთად.
ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10-25 საათს.
გამოყენების ჩვენები. ჰიპო- და P ავიტამინოზის პროფილაქტიკა და მკურნალობა. დაავადებების კომპლექსური თერაპიის შემადგენლობებში, რომლებსაც ახლავს სისხლძარღვების გამტარობის მომატება, ჰემორაგიული დიათეზები, კაპილაროტოქსიკოზები, სხივური დაავადება, ალერგიული დაავადებები, თრომბოციტოპენიური პურპურა, გლომერულონეფრიტი, სისხლჩაქცევა თვალის ბადურაში, სეპტიური ენდოკარდიტი, არტერიული ჰიპერტენზია, რევმატიზმი, ქოლესტაზი, ინფექციური დაავადებები (ქუნთრუშა, პარტახტიანი ტიფი). პროფილაქტიკისა და მკურნალობის მიზნით – კაპილარების დაზიანებებისას, განპირობებულის ანტიკოაგულანტების, სალიცილატების გამოყენებით.
გამოყენების წესი და დოზირება:
პრეპარატი მიიღება შიგნით ჭამის შემდეგ. სამკურნალოდ მოზრდილებში ინიშნება 1 ტაბლეტი 2-3-ჯერ დღე-ღამეში; 3 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში 1 ტაბლეტი ორჯერ დღე-ღამეში. როგორც პროფილაქტიკური საშუალების-პრეპარატის მიღება რეკომენდებულია: მოზრდილებში 1 ტაბლეტი ორჯერ დღე-ღამეში, ხოლო 3 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში 1 ტაბლეტი დღე-ღამეში.
მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა შეადგენს 3-4 კვირას (დაავადების ხასიათისა და მკურნალობის ეფექტურობის მიხედვით).
გვერდითი მოქმედება:
ალერგიული რეაქციები, დისპეფსიური მოვლენები (ღებინება, გულისრევა, ანორექსია, ტკივილები ეპიგასტრალურ არეში, ნაწლავის სპაზმები, დიარეა), თავის ტკივილი, არტერიული წნევის მომატება, თრომბოციტოზი, ლეიკოციტოზი, მაღალი აგზნებადობა, ძილის დარღვევა.
უკუჩვენება:
ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ. სისხლის გაძლიერებული შედედება, თრომბოფლებიტი, მიდრეკილება თრომბოზების მიმართ, 3 წლამდე ასაკის ბავშვები.
ფრთხილად ინიშნება დიაბეტის და თირკმელების დაავადების დროს.
ჭარბი დოზირება: პრეპარატის ჭარბმა დოზამ შეიძლება გამოიწვიოს ღებინება, გულისრევა, ფაღარათი, თავის ტკივილი, არტერიული წნევის მომატება, თრომბის წარმოქმნა.
განსაკუთრებული მითითებები:
პრეპარატის ერთდროულად გამოყენება ტუტე სასმელებთან, ახალი ხილის ან ბოსტნეულის წვენებთან, ამცირებს C ვიტამინის შეწოვას.
პრეპარატის გამოყენება შეიძლება ლაქტაციის პერიოდში.
არ არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ ასკორუტინი უარყოფითად მოქმედებს მძღოლებსა და ტექნიკასთან მომუშავე ადამიანებზე.
პრეპარატს შეუძლია შეცვალოს ლაბორატორიული ანალიზების მაჩვენებლები სისხლში ბილირუბინის შემცველობის, ტრანსამინაზების აქტივობის შესახებ.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:
ასკორბინის მჟავა ზრდის პენიცილინის, რკინის შეწოვას, ამცირებს ჰეპარინის, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ანტიბიოტიკების ეფექტურობას. აცეტილსალიცილის მჟავა, პერორალური კონტრაცეპტივები აქვეითებენ პრეპარატის შეწოვასა და ათვისებას.
ზრდის აცეტილსალიცილის მჟავას, ბენზილპენიცილინის, ეთინილესტრადიოლის, ტეტრაციკლინის კონცენტრაციას სისხლში.
ხანგრძლივი გამოყენებისას (4 კვირაზე მეტ ხანს) რუტინი არ უნდა დაინიშნოს ერთდროულად საგულე გლიკოზიდებთან, ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ან არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან, ვინაიდან მას შეუძლია მათი მოქმედების გაძლიერება.
შენახვის პირობები:. მშრალ, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა: 4 წელი.
გაცემის პირობები: რეცეპტის გარეშე.
ნაროპინი 10მგ/მლ 10მლ #5ა
ნაროპინი
NAROPIN
საერთაშორისო დაუპატენტებელი დასახელება: როპივაკაინი
სამკურნალო ფორმა: საინექციო ხსნარი.
შემადგენლობა
1 მლ ხსნარი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: როპივაკაინის ჰიდროქლორიდი – 2; 7,5; 10 მგ.
დამხმარე ნივთიერება: ნატრიუმის ქლორიდი (8,6; 7,5 და 7,1 მგ, შესაბამისად), ქლორწყალბად მჟავა ან ნატრიუმის ჰიდროქსიდი (PH 4-6-მდე), საინექციო წყალი.
აღწერა. გამჭვირვალე უფერული ხსნარი.
დახასიათება. ნაროპინის ხსნარი არის სტერილური იზოტონური წყლის ხსნარი, რომელიც არ შეიცავს კონსერვანტებს და დანიშნულია მხოლოდ ერთჯერადი გამოყენებისათვის. როპივოკაინის pKa 8,1; განაწილების კოეფიციენტი – 141 (ნოქტანოლი/ფოსფატის ბუფერი pH 7,4 25ºC-ზე).
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება
ათქ კოდი: N01BB09
ფარმაკოლოგიური თვისება
ფარმაკოდინამიკა
როპივაკაინი არის ამიდური ტიპის ხანგრძლივი მოქმედების პირველი ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება, რომელიც სუფთა ენანტიომერია. გააჩნია როგორც საანესთეზიო, ასევე ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება. პრეპარატის მაღალი დოზები გამოიყენება ქირურგიული ჩარევების დროს ადგილობრივი ანესთეზიისათვის, ხოლო პრეპარატის დაბალი დოზები უზრუნველყოფენ ანალგეზიას (სენსორულ ბლოკს) მინიმალური და არაპროგნოზირებადი მოტორული ბლოკით.
როპივაკაინით გამოწვეული ბლოკადის ხანგრძლივობაზე და ინტენსიურობაზე ადრენალინის დამატება არ ახდენს ზეგავლენას. ვოლტაჟ-დამოკიდებული ნატრიუმის არხების შექცევადი ბლოკირებით იგი აფერხებს მგრძნობიარე ნერვულ დაბოლოებებში იმპულსების გენერაციას და ნერვულ ბოჭკოებში მათ გატარებას. როგორც სხვა ადგილობრივ საანესთეზიოებს, მას შეუძლია მოქმედების გამოვლენა სხვა აგზნებად უჯრედულ მემბრანებზე (მაგალითად, თავის ტვინში და მიოკარდში). იმ შემთხვევაში, თუ ადგილობრივი საანესთეზიოს ჭარბი რაოდენობა
დროის ხანმოკლე პერიოდში აღწევს სისტემურ სისხლმიმოქცევას, შესაძლებელია სისტემური ტოქსიკური ნიშნების გამოვლენა. ტოქსიკურობის გამოვლენა ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ წინ უსწრებს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ ტოქსიკურობის ნიშნების გამოვლენას, ვინაიდან აღინიშნება პლაზმაში პრეპარატის უფრო დაბალი კონცენტრაციის დროს. (იხ. “ჭარბი დოზა”). ადგილობრივი საანესთეზიოს პირდაპირი მოქმედება გულზე იწვევს მასში გამტარობის შენელებას, უარყოფით ინოტროპულ ეფექტს, ხოლო დოზის გადაჭარბების დროს არითმიების განვითარებას და გულის გაჩერებას. როპივაკაინის მაღალი დოზების ინტრავენური შეყვანა იწვევს იგივე ეფექტებს გულზე.
როპივაკაინის ჯანმრთელ მოხალისეებში ინტრავენურმა ინფუზიებმა გამოავლინა მის მიმართ კარგი ამტანობა.
არაპირდაპირი გულ-სისხლძარღვოვანი ეფექტები (არტერიული წნევის შემცირება, ბრადიკარდია), რომლებიც შეიძლება გამოვლინდეს როპივაკაინის ეპიდურული შეყვანის შემდეგ, განპირობებულია სიმპათიკური ბლოკადით.
ფარმაკოკინეტიკა
როპივაკაინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში დამოკიდებულია დოზაზე, შეყვანის გზაზე და ინექციის ადგილის ვასკულარიზაციის ხარისხზე. როპივაკაინის ფარმაკოკინეტიკა ხაზოვანია, მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) შეყვანილი დოზის პროპორციულია.
ეპიდურული შეყვანის შემდეგ როპივაკაინი სრულად აბსორბირდება. აბსორბცია ატარებს ორფაზიან ხასიათს. ნახევრად გამოყოფის პერიოდი (T½) ორი ფაზისთვის შეადგენს შესაბამისად 14 წუთს და 4 საათს. როპივაკაინის ელიმინაციის შენელება ანპირობებულია მისი ნელი აბსორბციით, რაც ახსნება მისი უფრო ხანგრძლივი T½ ეპიდურული შეყვანისას ინტრავენურ შეყვანასთან შედარებით. როპივაკაინის საერთო პლაზმური კლირენსი 440 მლ/წთ-ია, ხოლო მისი ავისუფალი ფრაქციის - 8 ლ/წთ. თირკმელების კლირენსი - 1 მლ/წთ, განაწილების მოცულობა წონასწორულ მდგომარეობაში - 47 ლ, ღვიძლის ქსტრაქციის მაჩვენებელი – დაახლოებით 0,4 T½ - 1,8 სთ. როპივაკაინი ინტენსიურად უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს (ძირითადად α1-მჟავე გლიკოპროტეინებს). მისი თავისუფალი ფრაქცია შეადგენს დაახლოებით 6%-ს.
როპივაკაინის ხანგრძლივი ეპიდურული ინფუზია იწვევს სისხლის პლაზმაში პრეპარატის საერთო კონცენტრაციის გაზრდას, რაც განპირობებულია სისხლში მჟავე გლიკოპროტეინების დონის მომატებით ქირურგიული ოპერაციების შემდეგ. ამასთან, პრეპარატის თავისუფალი ფრაქციის ფარმაკოლოგიურად აქტიური ფორმის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში იცვლება უფრო ნაკლებად, ვიდრე პრეპარატის საერთო კონცენტრაცია. როპივაკაინი აღწევს პლაცენტურ ბარიერს, თავისუფალი ფრაქციის წონასწორული კონცენტრაციის სწრაფი მიღწევით. სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი ნაყოფისათვის უფრო დაბალია, ვიდრე დედისათვის, რაც იწვევს ნაყოფის პლაზმაში პრეპარატის უფრო დაბალ კონცენტრაციას დედის სისხლის პლაზმაში პრეპარატის საერთო კონცენტრაციასთან შედარებით. როპივაკაინი აქტიურად მეტაბოლიზდება ორგანიზმში, ძირითადად არომატული ჰიდროქსილირების გზით. 3-ჰიდროქსი-როპივაკაინი (კონიუგირებული + არაკონიუგირებული) აღმოჩენილია სისხლის პლაზმაში. 3-ჰიდროქსი და 4- ჰიდროქსი-როპივაკაინს როპივაკაინთან შედარებით გააჩნიათ უფრო მსუბუქი ადგილობრივი საანესთეზიო მოქმედება. ინტრავენური შეყვანის შემდეგ როპივაკაინის 86% გამოიყოფა შარდთან ერთად. პრეპარატის მხოლოდ 1% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით. როპივაკაინის ძირითადი მეტაბოლიტის, 3-ჰიდროქსი-როპივაკაინის დაახლოებით 37% გამოიყოფა შარდით ძირითადად კონიუგირებული ფორმით.
როპივაკაინის 1-3% გამოიყოფა შარდით შემდეგი მეტაბოლიტების სახით: 4- ჰიდროქსი-როპივაკაინი, N-დეალკილირებადი მეტაბოლიტები და 4-ჰიდროქსიდეალკილირებადი როპივაკაინი. როპივაკაინის ინ ვივო რაცემიზაციის შესახებ ცნობები არ მოიპოვება.
ჩვენება
ანესთეზია ქირურგიული ჩარევების დროს:
- ეპიდურული ბლოკადა ქირურგიული ჩარევების დროს, საკეისრო კვეთის ჩათვლით;
- მსხვილი ნერვების და ნერვული წნულის ბლოკადა;
- ცალკეული ნერვების ბლოკადა და ინფილტრაციული ანესთეზია.
მწვავე ტკივილის სინდრომის კუპირება:
- გახანგრძლივებული ეპიდურული ინფუზია ან პერიოდული ბოლუსური შეყვანა, მაგალითად, ოპერაციის შემდგომი ტკივილის გაყუჩება ან მშობიარობის გაუტკივარება;
- ცალკეული ნერვების ბლოკადა და ინფილტრაცია;
- პერიფერიული ნერვების გახანგრძლივებული ბლოკადა;
- სახსარშიდა ინექცია.
უკუჩვენება
ცნობილი მომატებული მგრძნობელობა ამიდური ტიპის ადგილობრივი საანესთეზიოების მიმართ. საბავშვო ასაკი (1 წლამდე) კლინიკური მონაცემების არ არსებობის გამო. სიფრთხილით: პრეპარატის შეყვანა სიფრთხილით ესაჭიროებათ დაუძლურებულ ხანდაზმულ პაციენტებს ან იმ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ მძიმე თანმხლები დაავადებები, როგორიცაა გულის ბლოკადა (სინოატრიაული, ატრიოვენტრიკულური, პარკუჭშიდა), ღვიძლის პროგრესირებადი ციროზი, თირკმელების მძიმე ქრონიკური უკმარისობა. პაციენტების ამ ჯგუფისთვის უპირატესობას წარმოადგენს რეგიონული ანესთეზია. მძიმე არახელსაყრელი მოვლენების განვითარების რისკის დაწევის მიზნით დიდ ფართობზე ბლოკადების ჩატარების დროს რეკომენდებულია პაციენტის მდგომარეობის წინასწარი ოპტიმიზირება, და აგრეთვე საანესთეზიო საშუალებების დოზის კორექტირება.
ფეხმძიმობა და ლაქტაცია
ფეხმძიმობა
როპივაკაინის გავლენა რეპროდუქციულ ფუნქციაზე და აგრეთვე მისი ტერატოგენული ეფექტი არ არის გამოვლენილი. ქალებში ნაყოფის განვითარებაზე როპივაკაინის შესაძლებელი მოქმედების შეფასების მიზნით კვლევები ჩატარებული არ არის.
ფეხმძიმობის დროს ნაროპინის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ეს გამართლებულია კლინიკური სიტუაციით (მეანობაში ანესთეზიისათვის ან ანალგეზიისათვის პრეპარატის გამოყენება კარგად არის დასაბუთებული). კვლევები პრეპარატის მოქმედების შესახებ რეპროდუქციულ ფუნქციაზე ჩატარდა ცხოველებზე. ვირთაგვებზე კვლევის დროს როპივაკაინმა არ გამოავლინა გავლენა რეპროდუქციაზე ორ თაობაში. ფეხმძიმე ვირთაგვებში პრეპარატის მაქსიმალური დოზის შეყვანის დროს აღინიშნებოდა შთამომავლობის სიკვდილიანობის გაზრდა მშობიარობის შემდეგ პირველ სამ დღეში, რაც შესაძლოა აიხსნას დედაზე როპივაკაინის ტოქსიკური ეფექტით, რაც იწვევს დედობრივი ინსტინქტის დარღვევას. ბოცვრებზე და ვირთაგვებზე ტერატოგენურობის კვლევამ არ გამოავლინა ორგანოგენეზსა ან ნაყოფის განვითარების ადრეულ სტადიებზე როპივაკაინის გვერდითი ეფექტები. აგრეთვე, პრეპარატის მაქსიმალურად ამტანი დოზის მიღების დროს ვირთაგვებზე პერინატალური და პოსტნატალური კვლევების მსვლელობაში გვერდითი ეფექტები ნაყოფის განვითარების ბოლო სტადიაზე, სამშობიარო ქმედებაზე, ლაქტაციაზე, სიცოცხლისუნარიანობაზე ან შთამომავლობის ზრდაზე არ აღინიშნა. როპივაკაინის ბუპივაკაინთან პერინატალური და პოსტნატალური შედარებითი კვლევების მსვლელობაში ნაჩვენებია, რომ როპივაკაინისგან განსხვავებით ბუპივაკაინის ტოქსიკური გავლენა აღინიშნა პრეპარატის მნიშვნელოვნად დაბალი დოზების დროს და სისხლში შეუკავშირებელი ბუპივაკაინის უფრო დაბალი კონცენტრაციის დროს.
ლაქტაცია
დედის რძეში როპივაკაინის და მისი მეტაბოლიტების გამოყოფა შესწავლილი არ არის. ექსპერიმენტული მონაცემებიდან გამომდინარე პრეპარატის დოზა, რომელსაც იღებენ ახალშობილები შეადგენს დედისთვის შესაყვანი დოზის დაახლოებით 4% (რძეში პრეპარატის კონცენტრაცია/პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაცია). როპივაკაინის საერთო დოზა, რომელიც მოქმედებს ბავშვზე ლაქტაციის პერიოდში, მნიშვნელოვნად დაბალია დოზაზე, რომელიც შეიძლება მოხვდეს ნაყოფში მშობიარობის დროს დედისთვის მისი შეყვანის შემთხვევაში. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა დედისათვის პოტენციური სარგებლობის და ჩვილისათვის შესაძლო რისკის შეფარდების განსაზღვრა.
გამოყენების წესი და დოზირება
ნაროპინი გამოიყენება მხოლოდ რეგიონული ანესთეზიის დროს საკმარისი გამოცდილების მქონე სპეციალისტების მიერ, ან მათი მეთვალყურეობით. მოზრდილები და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები საერთოდ ქირურგიული ჩარევების დროს ანესთეზიისათვის (მაგალითად, ეპიდურული შეყვანის დროს) საჭიროა უფრო მაღალი დოზები და პრეპარატის უფრო მეტად კონცენტრირებული ხსნარები. გაუტკივარების დროს (მაგალითად, ეპიდურული შეყვანა ტკივილის სინდრომის კუპირებისათვის) რეკომენდებულია პრეპარატის უფრო დაბალი დოზები და კონცენტრაციები. ცხრილში მოცემული დოზები საკმარისია საიმედო ბლოკადის მისაღწევად და გამოიყენება მოზრდილებში პრეპარატის გამოყენების საორიენტაციოდ, რადგან არსებობს ბლოკის განვითარების და მისი ხანგრძლივობის სიჩქარის ინდივიდუალური ვარეაბელობა. მოცემული ცხრილი წარმოადგენს პრეპარატის დოზირების საორიენტაციო სახელმძღვანელოს ხშირად გამოყენებული ბლოკადების ჩასატარებლად. პრეპარატის დოზის შერჩევის დროს საჭიროა კლინიკურ გამოცდილებაზე
დაყრდნობა პაციენტის ფიზიკური სტატუსის გათვალისწინებით.
მოზრდილთათვის პრეპარატ ნაროპინის დოზირების რეკომენდაციები
| პრეპარატის კონცენტრაცია (მგ/მლ) | ხსნარის მოცულობა (მლ) | დოზა (მგ) | მოქმედების დაწყება (წთ) | მოქმედების ხანგრძლივობა (სთ) | |
| ანესთეზია ქირურგიული ჩარევების დროს: | |||||
| ეპიდურული ანესთეზია წელის დონეზე: | |||||
| ქირურგიული ჩარევები | 7,5 | 15-25 | 113-188 | 10-20 | 3-5 |
| 10,0 | 15-20 | 150-200 | 10-20 | 4-6 | |
| საკეისრო კვეთა | 7,5 | 15-20 | 113-150 | 10-20 | 3-5 |
| ეპიდურული ანესთეზია მკერდის დონეზე: | |||||
| ოპერაციის შემდგომი გაუტკივარება | 7,5 | 5-15 | 38-113 | 10-20 | - |
| ბლოკადა | |||||
| მსხვილი ნერვული წნულის ბლოკადა: | |||||
| მაგალითად, მხრის წნულის ბლოკადა | 7,5 | 10-40 | 75-300 | 10-25 | 6-10 |
| გამტარი და ინფილტრაციული ანესთეზია | 7-5 | 1-30 | 7,5-225 | 1-15 | 2-6 |
| მწვავე ტკივილის სინდრომის კუპირება: | |||||
| ეპიდურული შეყვანა წელის დონეზე: | |||||
| ბოლუსი | 2,0 | 10-20 | 20-40 | 10-15 | 0,5-1,5 |
| პერიოდული შეყვანა (მაგალითად, მშობიარობის გაუტკივარების დროს) | 2,0 | 10-15 (მინიმალური ინტერვალი -30 წთ) | 20-30 | ||
| გახანგრძლივებული ინფუზია: -მშობიარობის გაუტკივარების დროს | 2,0 | 6-10 მლ/სთ | 12-20 მგ/სთ | - | - |
| -ოპერაციისშემდგომი გაუტკივარების დროს | 2,0 | 6-14 მლ/სთ | 12-28 მგ/სთ | - | - |
| პერიფერიული ნერვების ბლოკადა: | |||||
| ბარძაყის ნერვის ბლოკადა (ინფუზია ან ინექცია) | 2,0 | 5-10 მლ/სთ | 10-20 მგ/სთ | - | - |
| ეპიდურული შეყვანა მკერდის დონეზე: | |||||
| გახანგრძლივებული ინფუზია (მაგალითად, ოპერაციისშემდგომი გაუტკივარების დროს) | 2,0 | 6 -14 მლ/სთ | 12-28 მგ/სთ | - | - |
| გამტარი ბლოკადა და ინფილტრაცია | 2,0 | 1-100 | 2-200 | 1-5 | 2-6 |
| სახსარშიდა შეყვანა | |||||
| მუხლის სახსრის ართროსკოპია | 7,5 | 20 | 150* | - | 2-6 |
*-თუ ნაროპინი დამატებით გამოიყენება ანესთეზიის სხვა სახეობებისათვის, მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 225 მგ.
ცალკეული ბლოკადების შესრულების მეთოდზე გავლენის მქონე ფაქტორების და პაციენტების კონკრეტული ჯგუფისათვის წარდგენილი მოთხოვნების შესწავლის მიზნით საჭიროა სტანდარტული სახელმძღვანელოს გამოყენება. საანესთეზიო საშუალების სისხლძარღვში მოხვედრის თავიდან ასაცილებლად აუცილებელია პრეპარატის შეყვანამდე და შეყვანის პროცესში ასპირაციული სინჯის ჩატარება. თუ ნავარაუდებია პრეპარატის მაღალი დოზებით გამოყენება, რეკომენდებულია ტესტ-დოზის შეყვანა – 3-5 მლ ლიდოკაინი ადრენალინით. შემთხვევითი სისხლძარღვის შიგნით შეყვანა ხასიათდება გულის შეკუმშვების სიხშირის დროებითი მომატებით, ხოლო შემთხვევითი ინტრათეკალური შეყვანა – სპინალური ბლოკის ნიშნებით. ნაროპინის შეყვანამდე და შეყვანის დროს (შეყვანა საჭიროა ნელა ან პრეპარატის შეყვანილი დოზების თანმიმდევრულად გაზრდის გზით 25-50 მგ/წთ სიჩქარით) საჭიროა პაციენტების სასიცოცხლო მნიშვნელოვანი ფუნქციების საგულდაგულო კონტროლი და მათთან ვერბალური კონტაქტის შენარჩუნება. ტოქსიკური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ შეწყდეს პრეპარატის შეყვანა. ეპიდურული ბლოკადის დროს როპივაკაინის 250 მგ დოზის ერთჯერადი შეყვანა ქირურგიული ჩარევის ჩატარებისთვის პაციენტების მიერ ჩვეულებრივ კარგი ამტანობით ხასიათდება. გახანგრძლივებული ინფუზიის ან განმეორებითი ბოლუსური შეყვანის გზით ბლოკადის ხანგრძლივად ჩატარების დროს საჭიროა სისხლში მისი ტოქსიკური კონცენტრაციის შექმნის და ნერვის ადგილობრივი დაზიანების შესაძლებლობის გათვალისწინება. ჯამში 800 მგ-მდე 24 საათის განმავლობაში როპივაკაინის შეყვანას ქირურგიული ჩარევის დროს და ოპერაციისშემდგომი გაუტკივარებისთვის, და, აგრეთვე, 72 სთ განმავლობაში 28 მგ/სთ სიჩქარით ოპერაციის შემდეგ გახანგრძლივებული ეპიდურულ ინფუზიას კარგად იტანენ მოზრდილი პაციენტები.
ოპერაციისშემდგომი ტკივილის კუპირებისათვის რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენების შემდეგი სქემა: თუ ოპერაციული ჩარევის დროს ეპიდურული კათეტერი არ იყო დაყენებული, მისი დაყენების შემდეგ ჩატარდება ეპიდურული ბლოკადა ნაროპინით (7,5 მგ/მლ). ანალგეზია შენარჩუნებულია ნაროპინის ინფუზიით (2 მგ/მლ). უმეტეს შემთხვევაში ოპერაციისშემდგომ ტკივილის კუპირებისათვის ზომიერიდან გამოხატულამდე, 6-14 მლ/სთ (12-28 მგ/სთ) სიჩქარის ინფუზია უზრუნველყოფს ადექვატურ ანალგეზიას მინიმალურ არაპროგრესირებად ბლოკადასთან ერთად (მოცემული მეთოდიკის გამოყენების დროს აღინიშნებოდა ოპიოდური ანალგეტიკების საჭიროების მნიშვნელოვანი დაქვეითება). ოპერაციისშემდგომი გაუტკივარებისთვის ნაროპინის (2 მგ/მლ) შეყვანა შესაძლებელია განუწყვეტლივ ეპიდურული ინფუზიის სახით 72 სთ განმავლობაში ფენტანილის გარეშე ან მასთან კომბინაციაში (1-4 მკგ/მლ). 2 მგ/მლ (6-14 მლ/სთ) ნაროპინის გამოყენების დროს პაციენტების უმრავლესობისთვის უზრუნველყოფილი იყო ადექვატური გაუტკივარება. ნაროპინის და ფენტანილის კომბინაცია ახდენდა გაუტკივარების გაუმჯობესებას, და ამასთან იწვევდა ოპიოიდებისათვის დამახასიათებელ გვერდით ეფექტებს. ნაროპინის 7,5 მგ/მლ-ზე მაღალი კონცენტრაციის გამოყენება საკეისრო კვეთის დროს შესწავლილი არ არის.
1 წლიდან 12 წლამდე ბავშვებში პრეპარატი ნაროპინის დოზირების რეკომენდაციები
| პრეპარატის კონცენტრაცია (მგ/მლ) | ხსნარის მოცულობა (მლ/კგ) | დოზა (მგ) | ||
| მწვავე ტკვილის სინდრომის კუპირება (წინასაოპერაციო და ოპერაციის შემდგომი): | ||||
| კაუდალური ეპიდურული შეყვანა: | ||||
| 25 კგ-მდე წონის ბავშვებში T12 ქვემო არეში ბლოკადა | 2,0 | 1 | 2 | |
ცხრილში მოყვანილი დოზები საკმარისია საიმედო ბლოკადის მისაღწევად და საორიენტაციოდ ითვლება პრეპარატის ბავშვებში გამოყენების დროს, რადგან არსებობს ბლოკის განვითარების სიჩქარის და მისი ხანგრძლივობის ინდივიდუალური ვარეაბელობა. ჭარბწონიან ბავშვებს ხშირად ესაჭიროებათ პრეპარატის დოზის თანმიმდევრული დაქვეითება; ამასთან ერთად საჭიროა პაციენტის “იდეალური” წონით ხელმძღვანელობა. ცალკეული ბლოკადების შესრულების მეთოდებზე მოქმედი ფაქტორების და პაციენტების კონკრეტული ჯგუფების მიმართ წაყენებული მოთხოვნების შესახებ ცნობებისათვის საჭიროა სტანდარტული სახელმძღვანელოს გამოყენება.
საანესთეზიოს სისხლძარღვში შემთხვევით მოხვედრის თავიდან ასაცილებლად აუცილებელია პრეპარატის შეყვანამდე და შეყვანის პროცესში ასპირაციული სინჯის ჩატარება. პრეპარატის შეყვანის დროს საჭიროა პაციენტის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ფუნქციების საგულდაგულო კონტროლი. ტოქსიკური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ შეწყდეს პრეპარატის შეყვანა. ოპერაციის შემდგომი კაუდალური ანალგეზიისათვის 2 მგ/მლ დოზით როპივაკაინის ერთჯერადი შეყვანა (2 მგ/კგ გათვლით, ხსნარის მოცულობა 1 მლ/კგ) უმეტეს პაციენტებში T12 დონის ქვემოთ უზრუნველყოფს ადექვატურ გაუტკივარებას.
ანესთეზიის ტიპის მიუხედავად, რეკომენდებულია პრეპარატის გათვლილი დოზის დოზირებული შეყვანა.
საკმაო რაოდენობის კლინიკური მონაცემების არ არსებობის გამო 1 წლამდე ბავშვებში ნაროპინის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.
ხსნარის გამოყენების ინსტრუქცია ხსნარი არ შეიცავს კონსერვანტებს და დანიშნულია მხოლოდ ერთჯერადი გამოყენებისათვის.
კონტეინერში დარჩენილი ხსნარის ნებისმიერი რაოდენობა უნდა იყოს განადგურებული. ხსნარის გაუხსნელი კონტეინერი არ უნდა იყოს ავტოკლავირებული. გაუხსნელი ბლისტერის შეფუთვა უზრუნველყოფს კონტეინერის გარე ზედაპირის სტერილურობას და უპირატესობას ანიჭებენ სტერილურობის მოთხოვნის პირობებში.
გვერდითი ეფექტები
ნაროპინზე არასასურველი რეაქციები სხვა ამიდური ტიპის ადგილობრივი საანესთეზიოებზე რეაქციების ანალოგიურია და სწორად გამოყენების შემთხვევაში (დოზის სწორად შეყვანის და სისხლძარღვში შეყვანის დროს) გვხვდება ძალიან იშვიათად. საჭიროა მათი გარჩევა ეპიდურულ ფონზე ნერვების ბლოკადის გამო გამოვლენილი ეფექტებისგან, მაგალითად არტერიალური წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია. დოზის სისტემური გადაჭარბების და სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანის დროს შესაძლებელია სერიოზული გართულებები (იხ. „ჭარბი დოზა“)
ალერგიული რეაქციები
ალერგიული რეაქციები (ანაფილაქსიური შოკი – ყველაზე მძიმე შემთხვევაში) აღინიშნება იშვიათად.
ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ
შესაძლებელია ნეიროპათია და ზურგის ტვინის ფუნქციის დარღვევა (წინა სპინალური არტერიის სინდრომი, არაქნოიდიტი, „ცხენის კუდის“ სინდრომი) ჩვეულებრივ დაკავშირებულია რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების ტექნიკაზე, და არა პრეპარატის მოქმედებაზე.
მწვავე სისტემური ტოქსიკურობა
პრეპარატის სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანის ან ჭარბი დოზით შეყვანის დროს მაღალი დოზების გამოყენების ან სისხლში კონცენტრაციის სწრაფად მომატების შემთხვევაში ნაროპინმა შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე სისტემური ტოქსიკური რეაქციები (იხ. “ფარმაკოლოგიური თვისებები” და “ჭარბი დოზა”).
ხშირად გამოვლენილი გვერდითი ეფექტები
ცნობილია პრეპარატით გამოწვეული სხვადასხვა გვერდითი ეფექტები, რომელთა უმრავლესობა დაკავშირებულია არა გამოყენებული საანესთეზიოს მოქმედებაზე, არამედ რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების ტექნიკასთან. უფრო ხშირად (> 1%) აღინიშნება შემდეგი გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შეფასებულია როგორც კლინიკური მნიშვნელობის მქონე, მიუხედავად იმისა იყო თუ არა დადგენილი საანესთეზიოს გამოყენების მიზეზობრივ-შედეგობრივი კავშირი: არტერიალური წნევის შემცირება, გულისრევა, ბრადიკარდია, ღებინება, პარესთეზია, სხეულის ტემპერატურის მომატება, თავის ტკივილი, შარდის შეკავება, თავბრუსხვევა, შეციება, არტერიალური წნევის აწევა, ტაქიკარდია, ჰიპოესთეზია, მოუსვენრობა.
| ძალიან ხშირი (>1/10) | გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ჰიპოტენზია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა |
| ხშირი (>1/100) | ნერვული სისტემის მხრივ: პარესთეზია, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია, ტაქიკარდია, ჰიპერტენზია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ღებინება შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: შარდის შეკავება ზოგადი: ტკივილი ზურგის არეში, შეციება, სხეულის ტემპერატურის მომატება |
| ნაკლებად სიხშირე (>1/1000) | ნერვული სისტემის მხრივ: მოუსვენრობა, ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ტოქსიკურობის სიმპტომები (კონვულსიები, დიზართრია, ენის დაბუჟება, ყურებში შუილი, ტრემორი, კუნთების სისუსტე, ჰიპოესთეზია, პარესთეზია) გულ-სისსხლძარღვთა სისტემის მხრივ: სინკოპე სასუნთქი სისტემის მხრივ: ქოშინი, სუნთქვის გაძნელება ზოგადი: ჰიპოთერმია |
| იშვიათი ( | გულ-სისსხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის არითმია, მიოკარდუმის ინფარქტი ზოგადი: ალერგიული რეაქციები, ანგიოედემა, ჭინჭრის ციება |
ჭარბი დოზა
მწვავე სისტემური ტოქსიკურობა საანესთეზიოს სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანამ შეიძლება დაუყოვნებლივ გამოიწვიოს ტოქსიკური რეაქცია. რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების დროს დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია შეიძლება იყოს მიღწეული შეყვანიდან 1-2 საათის შემდეგ, შეყვანის ადგილზე დამოკიდებით, რის შედეგადაც ტოქსიკურობის ნიშნების გამოვლენა შეიძლება შეფერხდეს. სისტემური ტოქსიკურობა შეიძლება გამოვლინდეს სიმპტომებით ცენტრალური ნერვული სისტემის და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ.
ცენტრალური ნერვული სისტემა
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ სისტემური ტოქსიკურობის გამოვლენა ატარებს დისკრეტულ ხასიათს: დასაწყისში ვლინდება მხედველობის და სმენითი დარღვევები, პირის გარშემო დაბუჟება, თავბრუსხვევა, ჩხვლეტის შეგრძნება, პარესთეზიები. დიზართრია, კუნთების ტონუსის მომატება, კუნთოვანი ფასციკულაცია არის სისტემური ტოქსიკურობის უფრო სერიოზული გამოვლენა და შეიძლება წინ უსწრებდეს გენერალიზირებული კრუნჩხვების გამოვლენას (ეს ნიშნები არ უნდა იყოს განხილული როგორც პაციენტის ნევროტული ქცევის მიზეზი). ინტოქსიკაციის პროგრესირების დროს შეიძლება აღინიშნოს გონების დაკარგვა, კრუნჩხვითი შეტევები რამოდენიმე წამიდან რამოდენიმე წუთის ხანგრძლივობით, სუნთქვის დარღვევით, კუნთების მომატებული აქტივობის გამო ჰიპოქსიის და ჰიპერკაპნიის სწრაფი განვითარებით. მძიმე შემთხვევებში შეიძლება მოხდეს სუნთქვის გაჩერება. საანესთეზიოს ტოქსიკურ ეფექტს აძლიერებს რესპირატორული და მეტაბოლური აციდოზი. შემდგომში, ცენტრალური ნერვული სისტემიდან საანესთეზიოს პრეპარატის გადანაწილების და მისი შემდგომი მეტაბოლიზმის და ექსკრეციის გამო, წარმოებს ფუნქციების საკმაოდ სწრაფი აღდგენა, თუ არ იყო შეყვანილი პრეპარატის დიდი დოზა.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემა
დარღვევები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტერიალური წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, არითმია და, რიგ შემთხვევებში გულის გაჩერება შეიძლება გამოვლინდეს ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მაღალ კონცენტრაციებში გამოყენების შედეგად. მოხალისეებზე ჩატარებული კვლევების დროს როპივაკაინის ინტრავენური ინფუზია იწვევდა გულის გამტარობას. გულსისხლძარღვთა სისტემის მხრივ სიმპტომებს ჩვეულებრივ წინ უსწრებს ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ტოქსიკურობის ნიშნები, რაც ვლინდება იმ შემთხვევაში, თუ ავადმყოფი ღებულობს სედატიურ საშუალებებს (ბენზოდიაზეპინები ან ბარბიტურატები) ან ზოგად საანესთეზიო პრეპარატებს. მწვავე ტოქსიკურობის მკურნალობა მწვავე სისტემური ტოქსიკურობის გამოვლენის პირველივე ნიშნების დროს საჭიროა დაუყოვნებლივ შეწყდეს პრეპარატის შეყვანა. კრუნჩხვების გამოვლენის დროს ავადმყოფს ესაჭიროება მკურნალობა, რომლის მიზანია ოქსიგენაციის შენარჩუნება, კრუნჩხვების კუპირება, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების შენარჩუნება. აუცილებელია ჟანგბადით ოქსიგენაციის უზრუნველყოფა, ხოლო საჭიროების შემთხვევაში ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის ჩატარება (ტომრის ან ნიღბის დახმარებით). იმ შემთხვევაში, თუ 15- 20 წამის შემდეგ კრუნჩხვა არ შეწყდება, საჭიროა კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება: ტიოპენტალ ნატრიუმით 100-150 მგ ინტრავენური შეყვანა (უზრუნველყოფს კრუნჩხვების სწრაფ კუპირებას) ან 5 დიაზეპამის 5-10 მგ ინტრავენური შეყვანა (თიოპენტალის მოქმედებასთან შედარებით ეფექტი ვითარდება უფრო ნელა). სუქსამეთონიუმი სწრაფად სპობს კრუნჩხვებს, მაგრამ მისი გამოყენების დროს პაციენტი უნდა იქნეს ინტუბირებული და უნდა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების (ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია) დათრგუნვის დროს საჭიროა 5-10 მგ ეფედრინის ვენაში შეყვანა, რომელიც საჭიროების შემთხვევაში უნდა განმეორდეს 2-3 წთ-ში. გულის გაჩერების შემთხვევაში საჭიროა სტანდარტული რეანიმაციული ღონისძიებების დაუყოვნებლივ დაწყება. სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია სისხლის ოპტიმალური ოქსიგენაციის, ვენტილაციის და ცირკულაციის შენარჩუნება, და აგრეთვე აციდოზის კორექტირება. მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო ხანგრძლივი რეანიმაციური ღონისძიებების ჩატარება.
ავტომობილის და სხვა მექანიზმების მართვის შესაძლებლობაზე ზემოქმედება
დოზაზე დამოკიდებულებით ადგილობრივმა საანესთეზიოებმა შეიძლება მოახდინონ უმნიშვნელო ზეგავლენა მენტალურ ფუნქციებზე და კოორდინაციაზე ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ტოქსიკური გამოვლენების არ არსებობის დროს და დროებით შეიძლება დაარღვიონ მოძრაობითი ფუნქცია და დააქვეითონ ყურადღების კონცენტრაცია.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა ფორმის ურთიერთობები
სხვა ადგილობრივ საანესთეზიოებთან და ამიდური ტიპის ადგილობრივი საანესთეზიოების სტრუქტურულად მსგავს პრეპარატებთან ერთდროული დანიშვნის შემთხვევაში შესაძლებელია ტოქსიკური ეფექტების სუმირება. ციტოქრომ P4501A2 ძლიერ კონკურენტულ ინჰიბიტორთან ფლუვოქსამინთან ერთდროული დანიშვნის შემთხვევაში ბუპივაკაინის კლირენსი მცირდება 30%-ით.
ფლუვოქსამინის მოქმედების ფონზე მსგავსი ურთიერთქმედების შესაძლებლობის გამო საჭიროა ნაროპინის ხანგრძლივი გამოყენების თავიდან აცილება. ხსნარის pH 6,0-ზე უფრო მეტად გაზრდამ შეიძლება გამოიწვიოს პრეციპიტატის წარმოშობა ამგვარ პირობებში როპივაკაინის ცუდი ხსნადობის გამო.
მითითებები
რეგიონული ანესთეზია უნდა ჩატარდეს გამოცდილი სპეციალისტის მიერ. რეანიმაციული ღონისძიებების ჩასატარებლად აუცილებელია შესაბამისი ხელსაწყოების და სამკურნალო საშუალებების არსებობა. დიდ ფართობზე ბლოკადების შესრულების დაწყებამდე ინტრავენურად უნდა იქნას ჩადგმული კათეტერი. პერსონალი, რომელიც ატარებს ანესთეზიას, უნდა იყოს შესაბამისად მომზადებული და გაცნობილი შესაძლო გვერდითი ეფექტების, სისტემური ტოქსიკური რეაქციების და სხვა შესაძლებელი გართულებების დიაგნოსტიკას და მკურნალობას (იხ. “ჭარბი დოზა”). ადგილობრივ საანესთეზიოებთან დაკავშირებულია ზოგიერთი პროცედურები, როგორიცაა ინექციები თავის და კისრის არეში, რომელთაც შეიძლება თან ახლდეს სერიოზული გვერდითი ეფექტების განვითარება, გამოყენებული ადგილობრივი საანესთეზიო ტიპის მიუხედავად. ეპიდურულმა ანესთეზიამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიალური წნევის შემცირება და ბრადიკარდია. სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი პრეპარატების შეყვანამ ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის გაზრდამ შეიძლება შეამციროს ამგვარი გვერდითი ეფექტების განვითარების საშიშროება. არსებობს ცნობები ხანდაზმულ და თანმხლები გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების მქონე პაციენტებში მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების ერთეული შემთხვევების შესახებ ეპიდურული ანესთეზიისათვის ან პერიფერიული ნერვების ბლოკადისათვის ნაროპინის გამოყენებისას, განსაკუთრებით პრეპარატის სისხლძარღვში შემთხვევით მოხვედრის დროს. რიგ შემთხვევაში რეანიმაციური ღონისძიებების ჩატარება გაძნელებულია. როგორც წესი, მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა უფრო ხანგრძლივი რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარება. რადგან ნაროპინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში, საჭიროა სიფრთხილე ღვიძლის მძიმე
დაავადებების მქონე ავადმყოფებში პრეპარატის გამოყენების დროს; ზოგ შემთხვევებში შენელებული ელიმინაციის გამო შეიძლება საჭირო გახდეს საანესთეზიო საშუალებების განმეორებით შეყვანილი დოზის შემცირების აუცილებლობა. ჩვეულებრივ ღვიძლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფები პრეპარატის ერთხელ შეყვანის დროს ან დროის მცირე პერიოდში პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში დოზის კორექტირებას არ საჭიროებენ. მაგრამ, აციდოზი და სისხლის პლაზმაში ცილების კონცენტრაციის შემცირება, რაც ხშირად ვითარდება ღვიძლის ქრონიკული უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში, ზრდის პრეპარატის სისტემური ტოქსიკური მოქმედების რისკს (იხ. “გამოყენება და დოზები”).
საჭიროა ჰიპოტენზიის დროულად კორექტირება 5-10 მგ ეფედრინის ვენაში შეყვანით, საჭიროების შემთხვევაში განმეორებითი.
გამოშვების ფორმა
2 მგ/მლ, 7,5 მგ/მლ, 10 მგ/მლ საინექციო ხსნარი. 10 მლ ან 20 მლ პილიპროპილენის დარჩილული ამპულები. თითოეული ამპულა მოთავსებულია კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში. 5 კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა და გამოყენების ინსტრუქცია მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.
შენახვის პირობები:
30ºC ტემპერატურაზე დაბლა. გაყინვა არ შეიძლება. ავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე. შენახვის ვადა: 3 წელი. არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.
აფთიაქიდან გაცემის პირობა: რეცეპტით.
მწარმოებელი-ფირმის მისამართი: ასტრაზენეკა AБ, SE 151 85 სოდერტალიე,
შვედეთი
ასკორგემი® – ASCORGEM® – АСКОРГЕМ®
საერთაშორისო დასახელება:
ASCORBIC ACID
მწარმოებელი: P.P.F. "GEMI", პოლონეთი
მოქმედი ნივთიერება: ასკორბინის მჟავა
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
C ვიტამინი.
პერორალურად მისაღები წვეთები: ფლაკონში წვეთსაზომით 20 მლ (1 წვეთი=5 მგ)
1 მლ
ასკობინის მჟავა ......... 100 მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
საქაროზა, ლიმონმჟავა, წყალი.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ასკორბინის მჟავას გააჩნია გამოხატული აღმდგენი თვისებები, მონაწილეობს ნახშირწყლების ცვლის, ჟანგვა-აღდგენითი პროცესების სისხლის შედედების, კაპილარების გამტარობის, ქსოვილების რეგენერაციის რეგულირებაში, სტეროდიული ჰორმონების, კოლაგენის, პროკოლაგენის სინთეზში. მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ორგანიზმის იმუნურ ფუნქციაში, ჭრილობების შეხორცებაში. რკინის ათვისების მექანიზმში. ასკორბინის მჟავა ადვილად შეიწოვება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან. ვიტამინი C-ს ზედმეტი რაოდენობა ორგანიზმიდან სწრაფად გამოიყოფა თირკმელებით, შარდის pH-ის უმნიშვნელო დაქვეითებით.
ჩვენებები:
მისი გამოყენება რეკომენდებულია C ვიტამინის დამატებით შეყვანის აუცილებლობასთან დაკავშირებული ყველა კლინიკური სიტუაციის პროფილაქტიკასა და მკურნალობაში: რეკონვალესცენციის პერიოდში, დაბალკალორიული ან საკვები ნივთიერებებით ღარიბი დიეტის დროს, ახალშობილების ხელოვნური კვების დროს; პრეპარატი განსაკუთრებით ნაჩვენებია ბავშვებისათვის.
მიღების წესები და დოზირება:
პრეპარატის გამოყენება შეიძლება სუფთა სახით ან წვენთან, რძესთან და ა.შ. ერთად.
ახალშობილი და ჩვილი ბავშვები: პედიატრის დანიშნულებით.
1 წელზე უფროსი და 6 წლამდე ასაკის ბავშვები: 10 წვეთი დღეში.
6 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები და მოზრდილები: 15-20 წვეთი დღეში.
გვერდითი მოვლენები:
ვიტამინი C კარგი ამტანობით ხასიათდება. იშვიათ შემთხვევებში ხანგრძლივი გამოყენებისას ასკორბინის მჟავას დიდი დოზებით (დღეში 1 გ-ზე მეტი) გამოყენებისას შესაძლოა აღინიშნოს დარღვევები კუჭის მხრივ (გულძმარვა, ფაღარათი), შარდის მჟავე რეაქცია, რაც ხელს უწყობს კონკრემენტების წარმოქმნას (შარდმჟავა, მჟაუნმჟავა ან ფოსფატური დიათეზი), ასევე შეიძლება აღინიშნოს კუჭქვეშა ჯირკვლის ინსულარული აპარატის ფუნქციის დათრგუნვა და კორტოკოსტეროიდული ჰორმონების წარმოქმნაზე მასტიმულირებელი მოქმედება.
უკუჩვენებები:
მომატებული მგრძნობელობა ასკორბინის მჟავას მიმართ. არ შეიძლება დღეში 1 გ-ზე მაღალი დოზით მიღება შარდკენჭოვანი დაავადების ან შარდში ოქსალატების მაღალი კონცენტრაციის დროს; არ შეიძლება შარდმჟავა დიათეზისა და ცისტინურიის დროს გამოყენება.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
ასკორბინის მჟავა ამცირებს ჰეპარინის, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების მოქმედებას, ზრდის კრისტალურიის წარმოქმნის რისკს სალიცილატებით მკურნალობისას. აძლიერებს რკინის შეწოვას. ის სინერგულად მოქმედებს ფლავონურ გლიკოზიდებთან.
შენახვის პირობები და ვადა:
პრეპარატი ინახება 15-200C ტემპერატურაზე. დახურულ ფლაკონში, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას. დაუშვებელია გაყინვა.
ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.
მენოვაზინი 40მლ
1.30 ლარი
1.25 ლარი
ქვეყანა: უკრაინა
მწარმოებელი: ფიტოფარმი
გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო
ასკორბინის მჟავა – ASCORBIC ACID – АСКОРБИНОВАЯ КИСЛОТА
საერთაშორისო დასახელება:
ASCORBIC ACID
მწარმოებელი: BIOPHARM, პოლონეთი
მოქმედი ნივთიერება: ასკორბინის მჟავა
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ვიტამინები; უპირატესად ქსოვილოვან ცვლაზე მოქმედი საშუალება; ანტიოქსიდანტი
გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი 5%. ამპულაში 1 მლ და 2 მლ, შეფუთვაში 10 ც.
1 მლ
ასკორბინის მჟავა .......... 50 მგ
საინექციო ხსნარი 10%. ამპულაში 2 მლ, შეფუთვაში 10 ც.
1 მლ
ასკორბინის მჟავა ........ 100 მგ
ვრცლად ვიტამინი C(მიღების წესი, დოზირება განსხვავებული)მენოვაზანი 40გ მალამო ტუბ.
4.25 ლარი
4.08 ლარი
ქვეყანა: უკრაინა
მწარმოებელი: დკპ ჟიტომირის ფ/ფ
გაცემის ფორმა: III ჯგუფი ურეცეპტო
ასკილის ზეთი – Oleum Rosae – МАСЛО ШИПОВНИКА
მწარმოებელი: ნეოფარმი, საქართველო
კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
პარასამკურნალო საშუალება; გამოიყენება როგორც ეპითელიუმისა და ლორწოვანი გარსების ქსოვილთა მასტიმულირებელი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
50 მლ ნარინჯისფერ მინის ან პოლიმერული მასალის ფლაკონებში.
დამზადებულია ასკილის ნაყოფებისა და თესლისაგან. შეიცავს ნაჯერ და უჯერ ცხიმოვანმჟავებს, კაროტინოიდებს, ტოკოფეროლებს.
ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
ახასიათებს ანთების საწინააღმდეგო, ანტიბაქტერიული, ანტიოქსიდანტური და ციტოპროტექტორული მოქმდება. ხელს უწყობს კანისა და ლორწოვანი გარსების რეგენერაციას და რეპარაციული პროცესების სტიმულაციას.
ჩვენება:
- გარეგანი:
- ნაწოლები;
- ტროფიკული წყლულები;
- დერმატოზები;
- ძუძუს თავის ნახეთქები მეძუძურ ქალებში;
- ოზენა;
- არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი (ოყნის სახით).
- ეროზიულ-წყლულოვანი პროქტიტი;
- საშვილოსნოს ყელის ეროზია
- ღრძილების ანთებითი პროცესი.
მიღების წესი და დოზირება:
გარეგანად: ზეთით გაჟღენთილ საფენს დაიტანენ დაზიანებულ უბანზე.
ოზენას დროს: ტამპონების სახით ცხვირის ღრუებში 2-ჯერ დღეში.
არასპეციფიკური კოლიტის შემთხვევაში: 50 მლ ზეთი რექტალურად (ოყნის სახით) ყოველდღე ან დღე-გამოშვებით.
დერმატოზების დროს: ადგილობრივ მკურნალობასთან ერთად პრეპარატი
ინიშნება შიგნით მისაღებად 1 ჩაის კოვზი 2-ჯერ დღეში.
ვარგისიანობის ვადა:
2 წელი
შენახვა:
მშრალ, გრილ ადგილზე.
