Aviabiletebi avia.ge
მთავარი წაკითხვა გვერდი 341

სინდრომი ნათხემის ნადების – ნუნანის

ნათხემის ნადების
სინდრომი

ნათხემის ნადების სინდრომი, იგივე ტენტორიალური სინდრომი (სინონიმი: ბურდენკო-კრამერის სინდრომი) წარმოადგენს თავის ტკივილის შერწყმას თვალის კაკლების ტკივილთან, სინათლის შიშთან, ბლეფაროსპაზმთან, ცრემლდენასა და მენინგეალურ სიმპტომოკომპლექსთან. აღინიშნება ნათხემის ჭიის სიმსივნის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნაღვლით ღებინების
სინდრომი

ნაღვლით ღებინების სინდრომი, იგივე დუოდენობილიარული სინდრომი (სინონიმი: მომტანი მარყუჟის სინდრომი) ვითარდება კუჭის რეზექციის შემდეგ (ბილროთ მეორით). მიზეზია მარყუჟის გადაგრეხა, გრძელი მარყუჟი, შეხორცებითი პროცესი, სტენოზი, ძირითადი ნიშანია შებერვა. აღინიშნება ტკივილი ეპიგასტრიუმში და ღებინება ნაღვლით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნაღვლის კალციფიკაციის
სინდრომი

ნაღვლის კალციფიკაციის სინდრომის ეტიოლოგია უცნობია. შესაძლოა, მიზეზი იყოს ფოსფორისა და კალციუმის მეტაბოლიზმის ადგილობრივი ან კოლოიდური წონასწორობის დარღვევა, ანდა ფერმენტთა აქტივობის დაქვეითება. რენტგენოლოგიურად შემთხვევათა 90%-ს ნაღველკენჭოვანი დაავადების თანხვედრა წარმოადგენს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნაცრისფერი
თრომბოციტების
სინდრომი

ნაცრისფერი თრომბოციტების სინდრომის კლინიკური სიმპტომებია: თრომბოციტოპენია, სპლენომეგალია, რუხი ფერის აგრანულირებული თრომბოციტები, დამახასიათებელია დიფუზური ფიბროზი ძვლის ტვინში, ელექტრონული მიკროსკოპი აჩვენებს თრომბოციტებში ალფა-გრანულების არარსებობას. ელექტროფორეზით პოლიაკრილამიდურ გულში, ასევე იმუნოელექტროფორით თრომბოციტებში არ ვლინდება თრომბოციტული თრომბოსპონდინი და ფიბრონექტინი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეგელის სინდრომი
ნეგელის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ხასიათის ჰემორაგიულ დიათეზს, რომლიც თრომბოციტების აგლუტინაციის პროცესების დარღვევასთან არის დაკავშირებული. ახასიათებს სისხლდენის ხანგრძლივობისა და სისხლის კოლტის რეტრაქციის მკვეთრი მატება სისხლის შედედების ნორმალური მაჩვენებლის ფონზე. მემკვიდრეობის ტიპი აუტოსომურ-დომინანტურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეგელი-იადასონის
სინდრომი

ნეგელი-იადასონის სინდრომი – ინკონტინენცია – პიგმენტის ნაირსახეობა, რომლის დროსაც სიცოცხლის მეორე წელს ბავშვს უვითარდება სიმეტრიულ კერატოდერმიასთან შერწყმული ბადისებრი იერის პიგმენტური ლაქები. მემკვიდრეობის ტიპი აუტოსომურ-დომინანტურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნევერგელტის
სინდრომი

ნევერგელტის სინდრომი წარმოადგენს კიდურთა განვითარების მემკვიდრეობით მანკს გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ხშირია მშობლების ახლო ნათესაობისას. დამახასიათებელია იდაყვის სახსრების დისპლაზია, სხივ-იდაყვის სინოსტოზი, სხივისა და იდაყვის ძვლების ამოვარდნილობა, წვივის ძვლების დისპლაზია, ტერფის დიდი თითის დეფორმაცია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნევინის სინდრომი
ნევინის სინდრომი უცნობი გენეზის პრესენილური ენცეფალოპათიაა. სიმპტომები თავს იჩენს 50-70 წლის ასაკში. დამახასიათებელია: მხედველობის პროგრესული დარღვევა – სიბრმავემდე, მოძრაობებისა და მეტყველების მოშლა, ნათხემისებრი ნიშნები, ინტელექტის დაქვეითება, მიოკლონიურ კრუნჩხვათა შეტევები, მორფოლოგიურად – ტვინის უჯრედების ატროფია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეზელოფას სინდრომი
ნეზელოფას სინდრომი (ლიმფოციტური აპლაზია, ლიმფოციტური დისგენეზია, იმუნოპარეზის ფრანგული ტიპი) მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა, რომელსაც ახასიათებს უჯრედული იმუნიტეტის რეაქციის არარსებობა. გამოწვეულია ლიმფოციტების რაოდენობრივი უკმარისობითა და ხარისხობრივი არასრულყოფილებით (სისხლის პლაზმაში იმუნოგლობულინების ნორმალური შემცველობისას). მემკვიდრეობის ტიპი აუტოსომურ-რეცესიულია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეიროდერმატოზული
სინდრომი

ნეიროდერმატოზული სინდრომისთვის (სინონიმები: დებრეს სინდრომი II, ჟულიენ-დებრეს სინდრომი) დამახასიათებელია მცოცავი ტკივილი მთელ სხეულში (განსაკუთრებით კიდურებში), რბილი დამბლები, ჰიპორეფლექსია, მასიური გენერალიზებული შეშუპება. გრძელდება 2-3 კვირა და შემდეგ უკუიქცევა. გვხვდება სკოლამდელი ასაკის ბავშვებში ბანალური ინფექციის შემდეგ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეიროკუტანული
სინდრომი

ნეიროკუტანული სინდრომი, იგივე ენცეფალოტრიგემინული ანგიომატოზი, ნევოიდული ამენცია, თანდაყოლილი ნეიროეგზოდერმული დისპლაზიაა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია ნერვული სისტემის სხვა დარღვევები, გლაუკომა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეიროლეპტიკური
სინდრომი

ნეიროლეპტიკური სინდრომი (სინონიმი: დილვია-დენეკერის სინდრომი) თანაარსებობაა ნევროლოგიური, ფსიქიკური და ვეგეტატიური მოშლილობებისა, რომლებიც წარმოიშობა ნეიროლეპტიკური საშუალებებით მკურნალობის პერიოდში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეიროშეშუპებითი
ეპიდემიური
სინდრომი

ნეიროშეშუპებითი ეპიდემიური სინდრომისთვის (სინონიმი: დებრე-მარის დაავადება) დამახასიათებელია თავდაპირველად შეტევითი ტკივილი, ხველა, ლარინგიტი, რომელიც 3-15 დღე გრძელდება, შემდეგ იმატებს ტემპერატურა, ვითარდება შეშუპება და დამბლები (ქვედა კიდურებისა, მენჯის სარტყლისა და ხერხემლის კუნთებისა), მყესთა რეფლექსები შენარჩუნებულია, ზურგტვინის სითხე ნორმულ მდგომარეობაშია. აღინიშნება სუნთქვისა და გულისცემის დარღვევა. გრძელდება 3-4 კვირა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნელსონის სინდრომი
ნელსონის სინდრომი ჰიპოფიზის ქრომოფილური სიმსივნეა, განვითარებული ორმხრივი ადრენალაქტომიის შემდეგ (კუშინგის სინდრომის გამო). მისთვის დამახასიათებელია: სიმსუქნე, ამენორეა, ქალებში – ჰიპერტრიქოზი, არტერიული ჰიპერტენზია, პოლიციტემია, კუნთების სისუსტე, კანის გათხელება და პროგრესული პიგმენტაცია. სისხლში მომატებულია აკტ-ის შემადგენლობა და კატექოლამინები. თურქული კეხი რენტგენოლოგიურად შეცვლილია. უვითარდება ოპერირებულ ავადმყოფთა 10%-ს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნერი-ბარეს სინდრომი

ნერი-ბარეს სინდრომი (სინონიმი: ბარე-ლიუეს სინდრომი, კისრის შაკიკი, კისრის უკანა ნაწილის სიმეტრიული სინდრომი, ხერხემლის ნერვის სინდრომი, ხერხემლის არტერიის სინდრომი) წარმოადგენს ტკივილისა და პარათეზიის შერწყმას (უმეტესად – ცალმხრივს) კისრისა და თავის არეში გარდამავალი თავბრუხვევით, ყურებში შულით, მხედველობის დაქვეითებით. აღინიშნება კისრის ოსტეოქონდროზის, კისრის ტრავმის ან სიმსივნის დროს, რაც იწვევს ზეწოლას ხერხემლის არტერიასა და მის სიმპათიკურ წნულზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეფროზული სინდრომი
ნეფროზული სინდრომი წარმოადგენს მასიურ პროტეინურიას (ცილის დღიური დანაკარგი – 3,5 გ და მეტი), ჰიპო- და დისპროტეინემიას, რომელსაც თან ახლავს სახისა და სხეულის შეშუპება. აღინიშნება თირკმელების დაავადებების, სისტემური დაავადებების და სხვათა დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნეცელოფის სინდრომი
ნეცელოფის სინდრომი (სინონიმი: დე ჟორჟეს სინდრომი) თანდაყოლილ ანომალიათა კომპლექსია აუტოსომურ-რეცესიული გადაცემით. შემადგენელი დაზიანებებია: პარაფარისებრი ჯირკვლებისა და თიმუსის აპლაზია, აორტის რკალის ანომალია, იმუნური სისტემის სისუსტე, კრუნჩხვები. სისხლში აღინიშნება ლიმფოციტოპენია, ჰიპოკალციემია, ჰიპოგამაგლობულინემია. შესაძლოა დაერთოს კატარაქტა, საზარდულის თიაქარი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნივერგელტის სინდრომი
ნივერგელტის სინდრომი (სინონიმი: ნივერველტერბის სინდრომი) წარმოადგენს ჩონჩხის კიდურთა განვითარების სისტემურ თანდაყოლილ, მემკვიდრეობით მანკებს. დამახასიათებელია: მხრის სახსრების განუვითარებლობა, სინოსტოზი სხივისა და იდაყვის ძვლებს შორის, ამოვარდნილობები მხრის სახსარში, წვივის განუვითარებლობა, ფეხმრუდობა, დიდი თითების დეფორმაცია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნიკოლა-მუტო-შარდეს
სინდრომი

ნიკოლა-მუტო-შარდეს სინდრომი წარმოადგენს ეპიდერმისის აშრევების თანდაყოლილ ფორმას. ზოგიერთი ბუშტუკის ძირი წყლულდება ან განიცდის მეჭეჭოვან პროლიფერაციას. ბუშტუკები შესაძლოა გაჩნდეს ზედა სასუნთქ გზებში ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილში, რამაც შესაძლოა მათი დავიწროება გამოიწვიოს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნილსენის სინდრომი I
ნილსენის სინდრომი I (ნილსენის თანდაყოლილი დისტროფია) წარმოადგენს ხერხემლის განვითარების მრავლობითი ანომალიის, მისი კისრის ნაწილის მოძრაობის შეზღუდულობის შეუღლებას ბეჭის ძვლების მაღლა დგომასა და კასრისებურ გულმკერდთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნილსენის სინდრომი II
ნილსენის სინდრომი II წარმოადგენს გადაჭარბებული ფიზიკური დატვირთვის შედეგად განვითარებულ თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობას. მისთვის დამახასიათებელია: ძლიერი სისუსტე, ფიზიკური უძლურება, ფსიქომოტორული მოუსვენრობა, კუნთების ფასციკულური მოძრაობები, ეიფორია. დასვენების შემდეგ სიმპტომები ქრება. პროგნოზი კარგია.

ნირჰოფ-ჰუბრენის
სინდრომი

ნირჰოფ-ჰუბრენის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ენქონდრული მეტაფიზული დიზოსტოზის ვარიანტს გადაცემის, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. დამახასიათებელია მიკრომელია, კრუნჩხვის შეტევები, ჰიპერაზოტემია. რენტგენოლოგიურად – ლულოვანი ძვლების, ნეკნებისა და ხერხემლის მეტაეპიზარულ  ნაწილთა განვითარების დარღვევა. შედეგი ლეტალურია.

ნიფერგელტის სინდრომი
ნიფერგელტის სინდრომი მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ვლინდება იდაყვის სახსრის დისპლაზიით, სხივ-იდაყვის სინოსტოზით, სხივისა და იდაყვის ძვლების ამოვარდნილობითა და ქვეამოვარდნილობით, წვივის დისპლაზიით, მისი მცირე ძვლის შედარებითი შემცირებით, ტერფის გამრუდებით და დიდი თითების დეფორმაციით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნიფციგერის სინდრომი
ნიფციგერის სინდრომი (წინა კიბისებრი კუნთის სინდრომი, კიბისებრი კუნთის სინდრომი, სკალენუეს სინდრომი) წარმოადგენს კისრის არეში ტკივილის შერწყმას მხარის ზემოთ და ხელში, იდაყვის მხარეს, ტკივილთან, ხელის პერიფერიულ პარეზთან (უპირატესად – დისტალურ ნაწილებში), მტკივნეულობასთან პალპაციის დროს წინა კიბისებრი კუნთის მიმაგრების ადგილას, სხივის არტერიაზე პულსის დასუსტებასთან, ადგილობრივ ვეგეტატიურ სისხლძარღვოვან დარღვევებთან. გამოწვეულია ლავიწქვეშა არტერიაზე ზეწოლით და მხრის წნულის ლავიწქვეშა ნაწილის კისრის მალებქვეშ ზეწოლით ან ანომალიურად განლაგებული პირველი ნეკნითა და შეკუმშული კიბისებრი კუნთით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნოაკის სინდრომი
ნოაკის სინდრომი – I ტიპის აკროცეფალოპოლისინდაქტილია, აკროცეფალია, პოლიპლუსდაქტილია, პლუს სინდაქტილია – მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა, ახასიათებს აკროცეფალია, სინდაქტილია და გადიდებული ქვედა კიდურთა თითების გაორება. მემკვიდრეობის ტიპი აუტოსომურ-დომინანტურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნოთნაგელის სინდრომი
ნოთნაგელის სინდრომი გამოიხატება ნათხემისებური ატაქსიით, თვალის მამოძრავებელი ნერვის დამბლით, ცენტრალური წარმოშობის ცალმხრივი ან ორმხრივი სიყრუით. ზოგჯერ თან ახლავს ქორეოფორმული ან ატეტოიდური ტიპის ჰიპერკინეზი, ქვედა კიდურების პარეზი ან დამბლა ან თავის VII-XII წყვილი ნერვის ცენტრალური პარეზი. გვხვდება შუამდებარე ტვინის სახურავის ამა თუ იმ პათოლოგიური პროცესით (სისხლძარღვოვანი, სიმსივნური, ანთებითი) დაზიანებისას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნოკემანის სინდრომი
ნოკემანის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების ერთობლიობას, სავარაუდოდ, გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. დაავადება მჟღავნდება ორი-ოთხი წლის ასაკში ხელისგულებისა და ფეხისგულების კერატოზით, ხელის მტევნების, იდაყვებისა და მუხლების ძვლებზე მეჭეჭოვანი წარმონაქმნებით. შემდეგ ამას ემატება სხვა ძვლების ცვლილებები, ღარები ხელისა და ფეხის თითებზე, სმენის დაქვეითება (მიზეზია შუა ყურის ანომალია), თვით სიყრუემდეც კი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნონეს კომპრესიული
სინდრომი

ნონეს კომპრესიული სინდრომი (სინონიმები: ფროენის სინდრომი, ფროენ-ნონეს სინდრომი), იგივე ლიქვორული ბლოკადის სინდრომი, წარმოადგენს ზურგტვინის სითხეში ცილის მომატების შეუღლებას ქსანთოქრომიასთან და ზოგჯერ – უმნიშვნელო ციტოზთან. გამოწვეულია ზურგის ტვინის სუბარაქნოიდულ სივრცეში გამტარობის დარღვევით. ვითარდება, მაგალითად, ექსტრამედულარული სიმსივნეების, პაქიმენინგიტის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნორის სინდრომი
ნორის სინდრომი მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა რეცესიული ტიპის სქესთან შეჭიდული გადაცემით. ვლინდება მხოლოდ ახალშობილ ბიჭუნებში, ხშირად აქვს ოჯახური ხასიათი. ვლინდება თვალის პათოლოგიით (თვალის ბუშტის შიგნითა გარსის განვითარების მანკი), სიყრუით და გონებრივი ჩამორჩენილობით. თანდათანობით ვითარდება კატარაქტა, უვეიტი, თვალის კაკლის ატროფია, რქოვანას შემღვრევა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნორმალური
კორონარული არტერიის
სპაზმის სინდრომი

ნორმალური კორონარული არტერიის სპაზმის სინდრომი – ამ დიაგნოზს უსვამენ ავადმყოფებს, რომელთაც კლინიკურად აქვთ სტენოკარდიის ესა თუ ის ფორმა, მაგრამ გამოკვლევით კორონარულ სისხლძარღვთა სკლეროზი არ უდასტურდებათ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ნუნანის სინდრომი
ნუნანის სინდრომი (სინონიმები: ტერნერის მცირე სინდრომი, ულრიფის მცირე სინდრომი, ულრიჰ-ტერნერის ფსევდოსინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია: ფილტვის არტერიის სარქვლების სტენოზი, ტანდაბლობა, ჰიპერტელორიზმი, ქუთუთოების ფთოზი, ეპიკანთუსი, კრიპტორქიზმი, მუცლის სწორი კუნთების დიასტაზი, ჩონჩხების დეფორმაცია, გონებრივი ჩამორჩენილობა, ანდროტროპიზმი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი მორგანის – მხრის წნულის

მორგანის სინდრომი I
მორგანის სინდრომი I წარმოადგენს სირინგომიელიის ფორმას, რომელიც გამოიხატება ნევრალგიით, შემდგომი პარეზებით, მგრძნობელობის დარღვევით, მრავლობითი უმტკივნეულო პანარიციუმით, რასაც მოჰყვება ფალანგების განგრენა, დამახინჯება, ცვლილებები სახსრებში, ხერხემლის რიგიდულობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მორგანის სინდრომი II
მორგანის სინდრომი II წარმოადგენს ქვედა კიდურების სპასტიკურ დამბლას, რომელიც მიმდინარეობს მგრძნობელობისა და მენჯის ორგანოთა ფუნქციების დარღვევის გარეშე. ეს სინდრომი უვითარდებათ ბავშვებს 4-დან 12 წლამდე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მორგანის სინდრომი III
მორგანის სინდრომი III-ისთვის დამახასიათებელია საერთო კუნთოვანი სისუსტე, ფიბრილური მოძრაობები უპირატესად წვივის კუნთებში, ვეგეტატიური დარღვევები (ოფლიანობა, ტაქიკარდია, არტერიული წნევის მომატება), ფსიქიკური დარღვევები (დეპრესიული მდგომარეობა, შიში, სუიციდური ტენდენციები). აღინიშნება ზოგიერთი ინფექციური დაავადების, რევმატიზმის, ინტოქსიკაციების დროს. იგივეა, რაც მორგანის ქორეა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მორიაკის სინდრომი
მორიაკის სინდრომი უვითარდებათ მხოლოდ ბავშვებსა და მოზარდებს (ზრდის პერიოდში). გამოიხატება მძიმედ მიმდინარე შაქრიანი დიაბეტით, აციდოზისა და ინსულინრეზისტენტობისკენ მიდრეკილებით. დათრგუნულია ზრდის პროცესი, სქესობრივი განვითარება. თან ახლავს ღვიძლის გადიდება (გლიკოგენის და ცხიმის დიდი რაოდენობით ჩალაგების გამო), ოსტეოპოროზი. ხშირად წარმოადგენს არასწორად ნამკურნალევი შაქრიანი დიაბეტის შედეგს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მორისის სინდრომი
მორისის სინდრომი (სინონიმები: გოლდბერგ-მაქსველის სინდრომი, გოლდბერგ-მორისის სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობით მამრობით ფსევდოჰერმაფროდიტიზმს. გამოიხატება მდედრობითი ფენოტიპით,  პირველადი ამენორეით, სასქესო გათმიანების უქონლობით. გარეთა სასქესო ორგანოების განვითარება ქალურია, მოკლე და ბრმა ვაგინით, შიდა სასქესო ორგანოები – მამრობითი, სათესლე მილაკების ინფანტილური განვითარებით. სქესობრივი ქრომატინი მამრობითია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მორკიოს სინდრომი
მორკიოს სინდრომი (სინონიმები: ბრეილსფირდ-მორკიოს სინდრომი, ულრი-მორკიოს სინდრომი) მუკოპოლისაქარიდოზია. მიეკუთვნება მემკვიდრეობით დაავადებათა რიცხვს გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. კლინიკურად გამოიხატება დისპროპორციული დაბალი ან ჯუჯისებრი ტანით, მოკლე კისრითა და წელით, ქათმის მკერდით, კიფოზით, კიფოსკოლიოზით, X-ისმაგვარი ფეხებითა და ბრტყელტერფიანობით; დაზიანებულია კბილის მინანქარი. გენეტიკური დეფექტი პირველად რეალიზაციას პოვებს შემაერთებელ ქსოვილში მუკოპოლისაქარიდების მოჭარბებული ჩალაგებით და შარდთან კერატანსულფატისა და დერმანტასულფატის გამოყენების ზრდით, რასაც თან სდევს ეპიფიზური ხრტილების დაშლა, ლულოვანი ძვლების მეტაფიზების გაგანიერება და დამოკლება, ხერხემლის მალების გაბრტყელება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მორტენსენის სინდრომი
მორტენსენის სინდრომი (სინონიმი: რევოლის დაავადება ანუ სინდრომი) წარმოადგენს ესენციურ ჰემორაგიულ თრომბოციტემიას, ჰიპერთრომბოციტულ მიელოზს, ესენციური თრომბოციტემიისა და ჰემორაგიული დიათეზის შეუღლებას. მისთვის დამახასიათებელია: სისხლდენა ცხვირიდან, კუჭიდან და ნაწლავებიდან, სპლენომეგალია, თრომბოზები და თრომბოფლებიტები, ჰიპერპროტეინემია, ერითროციტოზი, ჰიპერჰემოგლობინემია, ლეიკოციტოზი, თრომბოციტოზი, მეტაკარიოციტოზი. უვლინდება ხანში შესულებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მოურიენ-კუნის სინდრომი
მოურიენ-კუნის სინდრომი წარმოადგენს თანდაყოლილ ტრაქეობრონქომეგალიას დივერტიკულოზით. ეს არის ტრაქეისა და მთავარი ბრონქების გაფართოება, რომლის დროსაც ხშირია ქოშინი, ქრონიკული განმეორებითი (მორეციდივე) პნევმონია. შესაძლოა სპონტანური პნევმოთერაპიაც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

“მოუღუნავი ადამიანის”
სინდრომი
“მოუღუნავი ადამიანის” სინდრომი უცნობი ეტიოლოგიის პათოლოგიაა. ახასიათებს კუნთების პროგრესული რიგიდულობა, უპირატესად – ტანის კუნთების მტკივნეული სპაზმით, რასაც მოძრაობის, უპირველესად კი ხერხემლის შეზღუდვამდე მივყავართ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მოხსნის სინდრომი
მოხსნის სინდრომი – ეს არის ორგანიზმის რეაქციათა კომპლექსის კლინიკური გამოვლინება ზოგიერთი სამკურნალო საშუალების მოხსნის პასუხად. მაგალითად, კოტიკოსტეროიდებით ხანგრძლივი მკურნალობისას მათი მიღების სწრაფი ან უეცარი შეწყვეტისას მოსალოდნელია განვითარდეს თირკმელზედა ჯირკვლების მწვავე უკმარისობა (`გაზარმაცებული~ ჯირკვალი ვერ ასწრებს ფუნციური აქტივობის დროულ აღდგენას).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მრავლობითი
პროლაბირების სინდრომი
მრავლობითი პროლაბირების სინდრომი ეწოდება ორკარიანი, სამკარიანი და აორტული სარქვლების ერთდროულ პროლაბირებას. მეოთხე სარქვლის იმავდროული პროლაბირება ლიტერატურაში არ არის აღწერილი. ამ დროს მოსალოდნელია სხვადასხვა გართულება (უმეტესად – ინფიცირება).

მსხვილი ნაწლავის
გაღიზიანების სინდრომი
მსხვილი ნაწლავის გაღიზიანების სინდრომისთვის კლინიკურად დამახასიათებელია კუჭის მოქმედების დარღვევა (ფაღარათისა და შეკრულობის მონაცვლეობა), აირის მომატებული რეფლექსი წვრილი ნაწლავიდან კუჭში, მტკივნეული შეგრძნებები მუცელში, ტკივილის დროს მიდრეკილება ფაღარათისკენ, მდგომარეობის გაუმჯობესება კუჭის მოქმედების შემდეგ, მუცლის შებერვა და სხვა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მუნიე-კუნის სინდრომი
მუნიე-კუნის სინდრომი გამოიხატება კანის სისხლძარღვთა მსხვრევადობითა და კუნთების სისუსტით. წარმოადგენს ელერს-დანლოსის სინდრომის ტიპს, როცა სახსარში ამოვარდნილობას, მოძრაობის მომატებასა და კანის ელასტიკურობის გაძლიერებას ერთვის შინაგან ორგანოთა ისეთი დაზიანებანი, როგორიცაა დიაფრაგმის თიაქარი, საყლაპავისა და სასუნთქი ტრაქტის ექტაზია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მუნის სინდრომი
მუნის სინდრომი (სინონიმები: ჰეტჩინსონის სინდრომი, ბიმონდის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ბიდლ-როზაბალის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ბიდლის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ჰეტჩინსონის სინდრომი, როზაბალის სინდრომი) ვლინდება თანდაყოლილი სქესობრივი და ცხიმოვანი ცვლის დარღვევებით (ფრეილიხის ადიპოზოგენიტალური დისტროფიის მსგავსად – პიგმენტური რეტინიტით, სინდაქტილიით ან პოლიდაქტილიით, გონებრივი განუვითარებლობით (ოლიგოფრენიით). თან ახლავს განვითარების მრავალი სხვა დეფექტიც მხედველობის მხრივ (სიბრმავემდე), გულის თანდაყოლილი მანკები, სმენის დაქვეითება, სიყრუე, ქვედა კიდურთა სპასტიკური დამბლები, სახსრებში მოძრაობის სიფართის მომატება, მემკვიდრეობითი დიენცეფალურ-რეთინული დეგენერაცია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მურის სინდრომი
მურის სინდრომი (აბდომინალური შაკიკი, მუცლის შაკიკი, მუცლის ეპილეფსია) – ეს არის ნაწლავის შეტევითი გაძლიერებული მოტორიკა თავის ტვინის გაღიზიანების შედეგად. მისთვის დამახასიათებელია: მუცლის პაროქსიზმული გაფანტული ტკივილი, პროდრომულ პერიოდში – გულისრევა, ღებინება, ფაღარათი, სიფითრე, ყურყური მუცელში, შეტევის დროს მუცლის კუნთების კლინური შეკუმშვა. შეტევის შემდეგ – ძილიანობა, მოთენთილობა. ელექტროენცეფალოგრამაზე ვლინდება ცერებრული დიზრიტმია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მუხლის სახსრის
ფუნქციური სინდრომი
მუხლის სახსრის ფუნქციური სინდრომი – ახალგაზრდა ქალები არცთუ იშვიათად მიმართავენ ექიმს მუხლის სახსრის ტკივილის გამო. ხშირად ეს სინდრომი სპონტანურად ქრება 25-30 წლის ასაკში. როგორც გამოკვლევებმა აჩვენა, ამის მიზეზი ის არის, რომ ახალგაზრდა ქალები მოძრაობის დროს საკმარისად არ ტვირთავენ იმ კუნთებს, რომლებიც უზრუნველყოფს გარეთა როტაციას.
ერთადერთი სამკურნალო საშუალებაა მანუალური კინეზითერაპია.

მწვავე აბდომინური
სინდრომი
მწვავე აბდომინური სინდრომი მოიცავს საკმაოდ ბევრ სინდრომს, რომელთა გამო საავადმყოფოში მოჰყავთ მუცლის ღრუს ორგანოთა მწვავე ქირურგიული დაავადებების კლინიკით. ასეთებია: კუჭის კომური ატონია, დიაბეტური გასტროპარეზი, ცრუ მწვავე მუცლის სინდრომი, კუჭ-ნაწლავის ჰემორაგიული სინდრომი, მწვავე წყლული, დიაბეტური კომის კუჭ-ნაწლავის ფორმა და სხვა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მხარ-ბეჭის სინდრომი
მხარ-ბეჭის სინდრომისთვის დამახასიათებელია ნეიროვასკულარული დარღვევები, მამოძრავებელი აპარატის ტროფიკული ფუნქციის პათოლოგიური გამოვლინებები მარცხენა მხრის სახსარზე, კუნთებსა და მყესებზე. კლინიკურად გამოიხატება მარცხენა მხრის, გულმკერდის კუნთებისა და ხელის ინტენსიური ტკივილით. ტკივილი ძლიერდება ხელის მოძრაობისას, სიცივეზე, პალპაციისას. საჭიროა დიფერენცირება სტენოკარდიისა და პოსტინფარქტული სინდრომისგან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მხარ-ხელ-ტერფის
სინდრომი
მხარ-ხელ-ტერფის სინდრომი (სინონიმი: სტეინბროკერის სინდრომი) წარმოადგენს ტკივილისა და ვეგეტატიური ტროფიკული ძვრების შერწყმას მხრის სახსარსა და ხელის მტევანში. ვითარდება კისრის ოსტეოქონდროზის, მხრის სახსრის პერიართრიტის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მხედველობის ბორცვის
სინდრომი
მხედველობის ბორცვის სინდრომი (სინონიმი – დეჟერან-რუსის სინდრომი, თალამური სინდრომი) წარმოადგენს მძაფრი მუდმივი ან შეტევისმაგვარი მზარდი ტკივილის შერწყმას ჰიპერპათიასთან, ზედაპირული მგრძნობელობის დაქვეითებასა და მგრძნობელობის ღრმა გამოვარდნასთან, სენსიტიურ ჰემიატაქსიასთან, ხელების ატიპურ მდგომარეობასთან (თალამური ხელი), მიმიკის დარღვევებთან სიცილისა და ტირილის დროს, მაშინ როდესაც მიმიკური კუნთების თვითნებური მოძრაობები შენარჩუნებულია. აღინიშნება თალამუსის დაზიანების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მხრის სინდრომი
მხრის სინდრომი პოსტინფარქტული სინდრომის ნაირსახეობაა. მისთვისდამახასიათებელია ტკივილი მხრის სახსარში, უმეტესად – მარცხნივ. ზოგჯერ ერთდროულად შეინიშნება მხრის სახსრის კუნთების ზომიერი ატროფია და სახსრის ზედაპირის დისტროფიული ცვლილებები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მხრის წნულის
ქვედა ნაწილის
სინდრომი
მხრის წნულის ქვედა ნაწილის სინდრომი (სინონიმი: დეჟერინ-კლუმპკეს დამბლა ანუ სინდრომი) წარმოადგენს მაჯისა და წინამხრის ხელისგულის მხრის კუნთების პერიფერიულ დამბლას. გამოხატულია მგრძნობელობითი მოშლილობა იდაყვისა და შუა ნერვების ინერვაციის ზონაში. ხელის დისტალურ ნაწილში ვაზომოტორული დარღვევები შეინიშნება. ვითარდება კისრის VII და VIII და გულმკერდის I ზურგტვინის ნერვის დაზიანების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი მიულერის – მონტანდონის

მიულერის სინდრომი
მიულერის სინდრომის დროს კუნთების კონსტიტუცია არაერთგვაროვანია. მათი ზოგიერთი კონა სხვებისგან გამოირჩევა დაჭიმულობითა და სიმკვრივით, როგორც სპაზმის დროს, მათ გვერდით კი კუნთების კონები დუნე და მომჩვარულია. ამ დაჭიმულობას მიულერმა ჰიპერტონუსი უწოდა. გვხვდება კუნთების იმ დაავადებების დროს, რომელთათვისაც დამახასიათებელია შეკუმშვის ფუნქციის დარღვევა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიულერ-მეტცგერის
სინდრომი

მიულერ-მეტცგერის სინდრომი არის ენდოკრინულ-ოფთალმოლოგიური სინდრომი. მისთვის დამახასიათებელია: ჰიპოფიზის ჰორმონული დარღვევები, აკრომეგალიური ტიპის სახის ცალმხრივი ცვლილებები და გლაუკომა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიულერ-რიბინგ-კლემენტის
სინდრომი

მიულერ-რიბინგ-კლემენტის სინდრომი (სინონიმი: რიბინგ-მიულერის სინდრომი) არის სახარების ეპიფიზთა იზოლირებული დიზოსტოპი. მისი ნიშნებია: ძვლების ეპიფიზთა დეფორმაცია და “შეჭმუხვნილობა” ოსტეომალაციისადმი მიდრეკილებით, იშვიათად – ჯუჯის სიმაღლე, სუბიექტურად – ტკივილი და შეზღუდულობა სახსრებში (უპირატესად – მენჯ-ბარძაყისა და მუხლის სახსრებში), ჩვეულებრივ, ვლინდება ბავშვობაში, ზოგჯერ თან ახლავს ჰიპოთირეოზის სიმპტომები. გადაცემის ტიპი, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიუნჰაუზენის
სინდრომი

მიუნჰაუზენის სინდრომი ფსიქონევროზული სიმპტომოკომპლექსია: ავადმყოფი გამუდმებით მიმართავს სამედიცინო დაწესებულებებს სხვადასხვა ანამნეზური (უმთავრესად – მწვავე) სიმპტომატიკით, რასაც ობიექტური ორგანული პათოლოგია არ უდევს საფუძვლად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიშელინ-მანის
სინდრომი

მიშელინ-მანის სინდრომი (სინონიმები: ბუშკეს იატროგენული დაავადება), ჩვეულებრივ, გვხვდება ბავშვთა ასაკში. დამახასიათებელია მოულოდნელი დასაწყისი სასუნთქი გზების ინფექციის შემდეგ. მისი ნიშნებია: სხეულის ზედა ნაწილში მოძრაობის შეკავება, კანისა და კანქვეშა ქსოვილის გასქელება, ცხელება, ედსის აჩქარება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიშერის სინდრომი I

მიშერის სინდრომი I წარმოადგენს შავი აკანთოზის, შაქრიანი დიაბეტის, ჰიპერტრიქოზის, დაკლაკნილი კანის, თანკბილვის დარღვევის, ინფანტილიზმისა და გონებრივი განუვითარებლობის შერწყმას. ეტიოლოგია უცნობია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიშერის სინდრომი II
მიშერის სინდრომი II ტუჩების პარენქიმული გრანულომური ანთებაა. იწვევს ერთი ან ორივე ტუჩის გადიდებას, შესქელებას, გამკვრივებას. მიაკუთვნებენ ბენიე-ბეკ-შაუმანის სარკოიდოზის სისტემურობის გარეშე ნაირსახეობათა რიცხვს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიშერის სინდრომი III
მიშერის სინდრომი III წარმოადგენს კანისა და ჩონჩხის მრავლობითი ანომალიის ოლიგოფრენიასთან შერწყმას. მისთვის დამახასიათებელია: ტანდაბლობა ან ჯუჯისებრი სიმაღლე, ზედა კიდურთა მოხრითი კონტრაქტურა, ლინოდაქტილია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიშერ-შტორკის
სინდრომი

მიშერ-შტორკის სინდრომი, იგივე მიშერ-შტორკის მიკრობიდი, ჰემორაგიული ვასკულიტი, კლინიკურად ვლინდება მომცრო ერითემული ან ერითემულ-ჰემორაგიული ლაქებით ქვედა კიდურებზე (იშვიათად – ზედაზე). ახასიათებს ქრონიკულად მიმდინარე ინფექციური პროცესების (მაგალითად, ქრონიკული ტონზილიტის) გამწვავება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიხალოვსკის
სინდრომი

მიხალოვსკის სინდრომი წარმოადგენს სანერწყვე ჯირკვლების გადაადგილებას ქვედა ტუჩში და მზით გამოწვეულ ქეილიტს. სანერწყვე ჯირკვლების ქვედა ტუჩში გადაადგილება იწვევს ტუჩის გასქელებას, რაც ხელს უწყობს ქეილიტის განვითარებას, მით უმეტეს – თუ ადამიანი ზემგრძნობიარეა მზის სხივების მიმართ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მკერდის წინა კედლის
სინდრომი

მკერდის წინა კედლის სინდრომი – გულმკერდში რამდენიმე საათის განმავლობაში მიმდინარე ტკივილის შეტევა, რომელიც ჰგავს სტენოკარდიულს, მაგრამ მისგან იმით განსხვავდება, რომ არ ახასიათებს ტკივილის ირადიაცია, ვეგეტატიური რეაქციები, ელექტროკარდიოგრაფიული ცვლილებები და ამ დროს ნიტროგლიცერინი არ ახდენს სამკურნალო ეფექტს, მაშინ როდესაც ეფექტურია ანალგეზიური საშუალებები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მოალტერნირე
პედუნკულური
სინდრომი

მოალტერნირე პედუნკულური სინდრომი (სინონიმები: ვებერ-გიუბლერ-ჟანდრეს სინდრომი, ვებერის სინდრომი) ვითარდება თვალის მამოძრავებელი ნერვის ფესვებისა და პირამიდული გზების ტვინის ფეხების დონეზე დაზიანების დროს. მისთვის დამახასიათებელია ფთოზის, მიდრიაზისა და განზიდვითი სიელმის შერწყმა დაზიანების კერის მხარეს, მოპირდაპირე მხარეს კი ჰემიპლეგია, ჰემიპარეზი და ჰემიანესთეზია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მობიტცის სინდრომი

მობიტცის სინდრომი წარმოადგენს პარასისტოლიას, რომელიც განპირობებულია გულში რიტმის ორი მატარებლის მაკონკურირებელი ფუნქციობით, კერძოდ, სინუსურსა და ატრიოვენტრიკულურ კვანძებში. ვითარდება მიოკარდიტის დროს საგულე გლიკოზიდებით ინტოქსიკაციის შემთხვევაში, ხან კი იდიოპათიური ხასიათისაა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მოინიჰინის სინდრომი
მოინიჰინის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს. გადაცემის ტიპი, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-რეცესიულია. დამახასიათებელია ალოპეცია, თმა ზრდას იწყებს ორიდან ოთხ წლამდე ასაკში, თმიანობა მეჩხერია, აღინიშნება კრუნჩხვითი შეტევები, გონებრივი განვითარების შეფერხება, ცვლილებები ელექტროენცეფალოგრამაზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მოკლე კისრის
სინდრომი

მოკლე კისრის სინდრომი (სინონიმი: კლიპელ-ფეილის დაავადება) წარმოადგენს განვითარების ანომალიას – ხერხემლის კისრის მალების (ზოგჯერ – გულმკერდის ზედა მალებისაც) შეერთებას (შეხორცებას) და გამკვრივებას. გამოიხატება კისრის დამოკლებით, თავის მოძრაობის შეზღუდვით, კისრის ფესვების სინდრომით. ხშირია სხვა ანომალიებიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მომტანი მარყუჟის
სინდრომი

მომტანი მარყუჟის სინდრომი, იგივე ნაღვლით ღებინების სინდრომი, დუოდენობილიარული სინდრომი – ვითარდება კუჭის რეზექციის შემდეგ (ბილროთ მეორით). ახასიათებს მომტანი მარყუჟის შიგთავსის ევაკუაციის დარღვევა. განპირობებულია მარყუჟის გადაგრეხით, გრძელი მარყუჟით, შეხორცებითი პროცესით, სტენოზით. მთავარი ნიშანია შებერვა. თან ახლავს ტკივილი ეპიგასტრიუმში და ღებინება ნაღვლით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მონეის სინდრომი
მონეის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობით ანომალიათა კომპლექსს: სმენის ზომიერ დაქვეითებას, რაც დაკავშირებულია შიდა ყურის ანომალიებთან, ახლომხედველობას, მეტყველების განვითარების ჩამორჩენილობას ნორმალური ფსიქომოტორული განვითარების დონეზე, აუტიზმს; მოგვიანებით ვითარდება სრული ამავროზი და სიყრუე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მონკრიფის სინდრომი

მონკრიფის სინდრომი წარმოადგენს ნახშირწყლოვანი ცვლის თანდაყოლილ მოშლას გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. გამოიხატება ალიმენტური გლიკოზურიით (სახაროზოურია, ლაქტოზოურია, ფრუქტოზოურია), რასაც თან ახლავს ფიზიკური და გონებრივი განუვითარებლობა, დიაფრაგმული თიაქრის ჩამოყალიბება. მოსალოდნელია თავის ტვინის განვითარების ანომალიებიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მონტანდონის
სინდრომი

მონტანდონის სინდრომი – ეს არის დისფაგიის ხანგრძლივი შეტევები საყლაპავის ზედა ნაწილის მიოგენური სტენოზის ნაიდაგზე. მოვლენები დროთა განმავლობაში პროგრესირებს და მოგვიანებით სტადიებში ავადმყოფი სითხესაც ვერ ყლაპავს. გვხვდება უპირატესად ასაკგადაცილებულ პირებში. ეზოფაგოსკოპია ავლენს სფინქტერის მსუბუქ ან ზომიერ სპაზმს. ლორწოვანი უცვლელია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი მაფუჩის – მიტჩელის

მაფუჩის
სინდრომი

მაფუჩის სინდრომი (სინონიმი: მაფუჩკასტის სინდრომი) წარმოადგენს მეზოდერმული წარმოშობის ქსოვილთა განვითარების იშვიათ დარღვევას დისქონდრომატოზითა და მრავლობითი ანგიომატოზით. გადაცემის ტიპი აუტოსომურ-დომინანტურია. დამახასიათებელია ძვლების ასიმეტრიული ქონდრომატოზი ან ცალმხრივი დიქონდროპლაზია კიდურების მნიშვნელოვანი დამახინჯებით, კანისა და შინაგან ორგანოთა მრავლობითი ანგიომატოზი, კანის უბნების დეპიგმენტაციითა და ხალებით. არცთუ იშვიათად რთულდება ავთვისებიანი სიმსივნური პროცესით – ქონდროსარკომით, ანგიოსარკომით, ლიმფანგიომით, გლიომით, ოვარიული ტერატომით. მოსალოდნელია მოტეხილობები, ვენების ვარიკოზული გაგანიერება, ფლებიტი, ანდროტროპიზმი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მახის სინდრომი
მახის სინდრომი წარმოადგენს შეშუპებისა და ჰიპერალდოსტერონურიის შერწყმას. გვხვდება ქალებში. მისთვის დამახასიათებელია შეშუპება დღეში ოთხ გრამზე მეტი სუფრის მარილის მიღების შემთხვევაში, ზომიერი ჰიპერალდოსტერონურია. გულის, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციები ნორმალურია. სუფრის მარილით დატვირთვა ალდოსტერონურიას არ ამცირებს. ჰიპოკალიემია არ შეინიშნება. ხშირია სიმსუქნე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეა-სინდრომი
მეა-სინდრომი (სინონიმი: ვერმერის სინდრომი) წარმოადგენს თანდაყოლილი ენდოკრინული ადენომატოზისა და წვრილი ნაწლავის პეპტიკური წყლულების შეუღლებას. გამოიხატება: ჰიპოფიზის წინა ნაწილის კეთილთვისებიანი სიმსივნით (რომელიც შეიძლება წარმოიშვას მისი ნებისმიერი უჯრედისგან); პარათირეოიდული ჯირკვლების კვანძოვანი ჰიპერპლაზიით (რომელშიც უპირატესად ჩართულია მთავარი უჯრედები); კუჭუკანა ჯირკვლის კუნძულების მრავლობითი კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნით; პეპტიკური წყლულებით წვრილ ნაწლავში. ამ სინდრომს საფუძვლად უდევს აპუდ-სისტემის უჯრედებისგან განვითარებული მრავლობითი ენდოკრინული ადენომატოზი (მეა) ანუ მრავლობითი ენდოკრინული ნეოპლაზიები (მენ).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მებიუსის სინდრომი I
მებიუსის სინდრომი I ხასიათდება ერთ-ერთი ან ორივე თვალის კაკლის გვერდითი მოძრაობის შეზღუდვით და სახის ნერვის პარეზით ან დამბლით. გაძნელებულია კონვერგენცია, აღინიშნება კონვერგენციული სიელმე. ზოგჯერ თან ახლავს ენისქვეშა ნერვის პარეზი, პოლიდაქტილია, განვითარების სხვა მანკები და გონებრივი ჩამორჩენილობა. სიმპტომთა პათოგენეზში წამყვან როლს მიაკუთვნებენ ცენტრალურ ბირთვზედა და პერიფერიული ინერვაციის მოშლას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მებიუსის სინდრომი II
მებიუსის სინდრომი II ანუ დაავადება წარმოადგენს ოფთალმოპლეგიურ შაკიკს. თვალის მამოძრავებელი ნერვის დამბლა. უვითარდებათ პერიოდული შაკიკის მქონე ავადმყოფებს. მისთვის დამახასიათებელია: თავის ძლიერი ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ოფთალმოდენია, მიდრიაზი, თვალი არ მოძრაობს. თანდათანობით ყველა სიმპტომი ქრება. ყველაზე მეტხანს რჩება მიდრიაზი. როგორც ჩანს, ამ სინდრომს იწვევს შეშუპებული ქსოვილის ან გადავსებული სისხლძარღვების ნერვზე ზეწოლა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მედიასტინული
სინდრომი

მედიასტინული სინდრომი გამოიხატება გულმკერდის ტკივილით, პერიფერიული ლიმფოსტაზით, სტენოზური სუნთქვით. გამოწვეულია შუასაყრის ორგანოებზე, მაგალითად, სიმსივნის, ანთებადი ინფილტრატის, აორტის ანევრიზმის ზეწოლით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მედოკის
სინდრომი

მედოკის სინდრომი წარმოადგენს ჰიპოფიზის გონადო- და ადრენოკორტიკოტროპული ფუნქციების უკმარისობას თირეოტროპული ფუნქციის შენარჩუნებით. მისთვის დამახასიათებელია: თმიანობის გაქრობა სიმფიზის ზევით და იღლიებში, ფიზიკური და ფსიქიკური სისუსტე, სიგამხდრე, ღამით – უძილობა, დღისით – ძილიანობა, სიფითრე, კანის ნაადრევი დაბერება. შარდში შესამჩნევადაა დაქვეითებული 17 კეტოსტეროიდების რაოდენობა. გონადოტროპინი არ არის. სისხლში ცილებთან შეკავშირებული იოდის რაოდენობა ნორმალურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეია-ჰეგლინის
სინდრომი

მეია-ჰეგლინის სინდრომი ლეიკოციტების მემკვიდრეობითი ანომალიაა გადაცემის დომინანტური ტიპით. ამ სინდრომის დროს ყველა ლეიკოციტი, განსაკუთრებით კი ნეიტროფილები და ეოზინოფილები, შეიცავს ბაზოფილების შემოფარგლულ უბნებს, რომელთაც დაკარგული აქვთ მარცვლოვნება. ერთდროულად შეინიშნება თრომბოციტოპენია (4000-3000-ის ფარგლებში) და გიგანტური თრომბოციტები. არცთუ იშვიათია ერითრობლასტოზი. კლინიკურად ვლინდება ჰემორაგიული სინდრომით, როდესაც სისხლის კოლტის რეტრაქციის დრო გახანგრძლივებულია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეირე-ბეტცის
სინდრომი

მეირე-ბეტცის სინდრომი (იგივე პარალიზური მიოპათია, მეირე-ბეტცის დაავადება) წარმოადგენს მიოპათიის სინდრომების ერთდროული არსებობისა და შექცევადი მიოგლობინურიის შერწყმას. კუნთების (უპირატესად – ქვედა კიდურების კუნთთა) სისუსტისა და მტკივნეულობის შემდეგ ვითარდება მიოგლობინურია, რასაც თან სდევს ალბუმინურია, ლეიკოციტურია, ერითროციტურია, ცილინდრურია. შეტევები აღმოცენდება სპონტანურად ან ხანგრძლივი კუნთოვანი დაძაბვის შემდეგ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეირ-შვიკერატის
სინდრომი

მეირ-შვიკერატის სინდრომი წარმოადგენს ექტომეზოდერმულ დისპლაზიას, რომელიც გამოიხატება მიკროფთალმით, კბილის მინანქრის ჰიპოპლაზიით და ყავისფერი შეფერილობით, მოკლე თითებით ოთხივე კიდურზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეკელის
სინდრომი

მეკელის სინდრომი (სინონიმები: გრუბერის სინდრომი, ჰანჰარტის სინდრომი) წარმოადგენს სპლანქნოკისტოზურ დიზენცეფალიას – მემკვიდრეობით დაავადებას, რომლისთვისაც დამახასიათებელია თავის ქალას, ხერხემლის, შარდსასქესო ორგანოთა განვითარების ანომალიები, პოლიდაქტილია თირკმელებში, უფრო იშვიათად – ღვიძლში, პანკრეასში, საკვერცხეებში კისტების წარმოშობა. გადაცემის ტიპი აუტოსომურ-რეცესიულია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეკერენ-ელერს-დანლოსის
სინდრომი

მეკერენ-ელერს-დანლოსის სინდრომი (სინონიმები: ელერს-დანლოსის სინდრომი, ჩერნოგუბოვის სინდრომი, ლეგერის მეზენქიმატოზი, ელასტიკური ფიბროდისპლაზია, თანდაყოლილი მეზოდერმული დისტროფია) წარმოადგენს შემაერთებელი ქსოვილის მემკვიდრეობით პათოლოგიას. მისთვის დამახასიათებელია: სახსართა ჰიპერმობილურობა, ხშირი ამოვარდნილობა; კანის ელასტიკურობის მომატება, სისხლძარღვებისა და კანის სიმყიფე, კუნთების ჰიპოტონია. მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მელერის
სინდრომი

მელერის სინდრომი (სინონიმები: ჰუნტერის ენა, ანუ გლოსიტი, მიხელსონის გლოსიტი, მელერ-ჰუნტერის გლოსიტი) წარმოადგენს ანემიის ნიადაგზე განვითარებულ ქრონიკულ გლოსიტს. ახასიათებს ენის წვა და ტკივილი, ღია წითელი, კარგად შემოფარგლული ოვალური, V-სებრი ან Y-ისებრი ლაქები. პალპაციისას მტკივნეულია. ენის გამოყოფისას ლაქები ფერს კარგავს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მელკერსონ-როზენტალის
სინდრომი

ძირითადი ნიშანია სახის მყარი, მორეციდივე შეშუპება, უმეტესად – ტუჩების მიდამოში. ის მთლიანად არ ქრება და ყოველი ახალი კრიზი სახეს უფრო და უფრო ამახინჯებს, ტუჩებს ადიდებს და ამკვრივებს. ზოგჯერ თან ახლავს სახის ნერვის პარეზი და ენის დანაოჭება. ძირითადი მიზეზია ინფექცია და ალერგიული მდგომარეობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მელორი-ვეისის
სინდრომი

მელორი-ვეისის სინდრომი წარმოადგენს საყლაპავის კარდიული ნაწილის ლორწოვანი შრის სპონტანურ მრავლობით დაწყლულებას. თან ახლავს სისხლდენა და სისხლიანი პირღებინება. ეტიოლოგია უცნობია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მენდელსონის
სინდრომი

მენდელსონის სინდრომი არის ასთმოიდური მდგომარეობა და ფილტვის შეშუპება ნარკოზის დროს ასპირირებული კუჭის შიგთავსის ნიადაგზე. ვითარდება ნარკოზიდან 2-5 საათის შემდეგ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მენდეს სინდრომი

მენდეს სინდრომი წარმოადგენს ნაწილობრივი ალბინიზმის შერწყმას მონგოლოიდურ იერთან. მემკვიდრეობს აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. დამახასიათებელია: ნაწილობრივი ალბინიზმი კანისა და თმის პიგმენტური ანომალიებით, თანდაყოლილი ყრუმუნჯობა, მონგოლოიდური სახე, ჩვეული ბლეფარიტი, ტანდაბლობა, გახლეჩილი ზედა ტუჩი, ბრაქიცეფალია, ჭკუასუსტობა, კბილების დაგვიანებული ამოსვლა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მენეჯერის
სინდრომი

მენეჯერის სინდრომი წარმოადგენს ნეიროცირკულურ დისტონიას მამაკაცებში, განვითარებულს ფსიქიკური, უფრო იშვიათად – ფიზიკური გადაძაბვის შედეგად. ემართებათ უპირატესად ხელმძღვანელ თანამდებობაზე მყოფ პირებს 40-60 წლის ასაკში. მისთვის დამახასიათებელია: შრომისუნარიანობის, ინიციატივის დაქვეითება, ადვილად დაღლა, დეპრესია, ძილის დარღვევა, სქესობრივი ლტოლვისა და პოტენციის დაქვეითება, ქოშინი უმნიშვნელო ფიზიკური დატვირთვის შემდეგაც კი, სტენოკარდია, პერიფერიული სისხლის მიმოქცევის დარღვევა, რადიკულური ტკივილი, მიდრეკილება გულის კუნთის ინფარქტისა და  თავის ტვინში სისხლჩაქცევისადმი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მენინგეალური
სინდრომი

მენინგეალური სინდრომი გამოიხატება მყარი, დიფუზური თავის ტკივილით, რასაც, ჩვეულებრივ, თან ახლავს გულისრევა და ღებინება, კანის საერთო ჰიპერესთეზია და მომატებული მგრძნობელობა სინათლისა და ბგერით გაღიზიანების მიმართ, ავადმყოფისათვის დამახასიათებელი პოზა, კეფის კუნთების რიგიდულობა და სხვ. გამოწვეულია თავის ტვინის გარსების გაღიზიანებით, მაგალითად, მენინგიტის დროს, ან სუბარაქნოიდული სისხლჩაქცევისას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მენკებერგის
სინდრომი
მენკებერგის სინდრომი ანუ სკლეროზი გვხვდება ათეროსკლეროზის დროს და გამოიხატება ქვედა კიდურების საშუალო კალიბრის არტერიების კალციფიკაციით. არ არის გამორიცხული ამგვარი ცვლილებები საფეთქლის, საშვილოსნოსა და საკვერცხეების არტერიებშიც. თან ახლავს კიდურების გაცივების, დაბუჟების, ჭიანჭველების ცოცვის ან ტკივილის შეგრძნება. ასევე შესაძლოა განვითარდეს ლუმბალური სიმპატექტომიის შედეგად. ხშირია შაქრიანი დიაბეტის დროსაც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მენკესის
სინდრომი

მენკესის სინდრომი ანუ ხუჭუჭა თმის სინდრომი მემკვიდრეობითი დაავადებაა, გამოწვეული სპილენძის ათვისებისა და ტრანსპორტირების დარღვევით. გამოვლინდება ადრეულ ბავშვობაში მიკროცეფალიით, კრუნჩხვით, ხუჭუჭა უპიგმენტო თმით, მათი კეროვანი ცვენით. მემკვიდრეობის ტიპი რეცესიულია, X-ქრომოსომასთან შეჭიდული.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.


მენცელის სინდრომი

მენცელის სინდრომი მოიცავს სიმპტომთა ტრიადას, რომელიც ვითარდება სასულეს ავთვისებიანი სიმსივნის ზოგიერთ შემთხვევაში: კისრის ლიმფური კვანძების გადიდებას, სმენის დაქვეითებას და სამწვერა ნევრალგიას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მერშ-ვოლტმენის
სინდრომი

მერშ-ვოლტმენის სინდრომი წარმოადგენს გაურკვეველი წარმოშობის კუნთების ტკივილს. მისთვის დამახასიათებელია კუნთების მტკივნეული პროგრესირებადი შებოჭილობა. იწყება კიდურებიდან, კეფიდან, ბეჭებიდან, რამდენიმე დღეში (უფრო იშვიათად – კვირებისა და თვეების შემდეგ) პროცესი გადადის სხვა კუნთებზეც, რასაც საბოლოოდ კუნთების საერთო რიგიდულობამდე მივყავართ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეტცენაუერ-პოლანდის
სინდრომი

მეტცენაუერ-პოლანდის სინდრომი (სინონიმები: დრაუერ-ველშის აკნე, ბესნიერ-რენოს ურტიკარია) არის დისმენორეული სიმეტრიული დერმატოზი, ნეკროზული აკნე, განგრენოზული ურტიკარია, დისჰორმონული დერმატოზის გამოვლინება. მისთვის დამახასიათებელია: სპონტანური სიმეტრიული, მკაფიოდ შემოფარგლული ერითემა, ფოლიკულური ეროზიები, ვაზომოტორული მოშლილობანი. აღნიშნული ცვლილებები რეგულარულად მეორდება, რაც უკავშირდება მენსტრუალურ ციკლს. ხშირია დისმენორეის მქონე ახალგაზრდა ქალებში, ასევე კლიმაქსამდელ პერიოდში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მეცხრე დღის
სინდრომი

მეცხრე დღის სინდრომი (სინონიმი: მილიანას სინდრომი) ანუ მეცხრე დღის ცხელება, სალვარსანის ცხელება, არის პათოლოგიური მდგომარეობა, რომელიც ზოგჯერ ყალიბდება დარიშხანის პრეპარატების პარენტერალური შეყვანის მეცხრე დღეს. ახასიათებს ცხელება 39-40 გრადუსამდე, გულისრევა, ღებინება, ხახის ჰიპერემია, სახსრების ტკივილი, ელენთისა და ღვიძლის ტკივილი და გადიდება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მზის წნულის
სინდრომი

მზის წნულის სინდრომი ანუ სპლანქნიკუსის სინდრომი – ეს არის ეპიგასტრიუმში ძლიერი ტკივილის შეტევები, რომელიც ზურგში ირადირებას განიცდის. თან ახლავს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, არტერიული წნევის მერყეობა, ადინამია, სევდა და შიში. გამოწვეულია მზის წნულის დაზიანებით, მაგალითად, მუცლის ტრავმის, მუცლის ღრუს ორგანოთა დაავადებების, სოლარიტების შედეგად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიელოსპაზმური
სინდრომი

მიელოსპაზმური სინდრომისთვის დამახასიათებელია პანციტოპენია, ძვლის ტვინის ჰიპერსკლეროზულობა და ხარისხობრივი ცვლილებები სისხლის წარმოშობის სამივე შტოში. გამოყოფილია ხუთი მორფოლოგიური ქვეჯგუფი: 1. რეფრაქტული ანემია; 2. რეფრაქტული ანემია მრგვალი სიდეორბლასტებით; 3. რეფრაქტული ანემია ზედმეტი ბლასტებით; 4. რეფრაქტული ანემია ზედმეტი ბლასტებით ტრანსფორმაციის სტადიაში და 5. ქრონიკული მიელომონოციტური ლეიკოზი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მიკულიჩის
სინდრომი

მიკულიჩის სინდრომისთვის (სინონიმი: მიკულიჩ-ჰეერფორდტის სინდრომი) დამახასიათებელია საცრემლე ჯირკვლებისა და ყველა სანერწყვე ჯირკვლის გადიდება მათი სეკრეტორული ფუნქციის დაქვეითებით. აღინიშნება ლეიკოზის, ლიმფოგრანულომატოზის, ტუბერკულოზის, ათაშანგის, ენდოკრინული დარღვევების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილერის სინდრომი

მილერის სინდრომი წარმოადგენს თირკმლის ავთვისებიანი სიმსივნის (ვილმსის სიმსივნის) შეუღლებას მრავლობით ანომალიასთან. არ გამორიცხავენ მემკვიდრეობის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპის გადაცემას. ვლინდება ანიროდიით, კატარაქტით, გლაუკომით, ტანის ჰემიჰიპერტროფიით, პიგმენტური ხალებით, მრავლობითი ჰემანგიომით, ჰიპოსპადიით, კრიპტორქიზმით, მიკროცეფალიით, ჯუჯობით, გონებრივი ჩამორჩენილობით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილერ-ტაუსინგის
სინდრომი

მილერ-ტაუსინგის სინდრომი წარმოადგენს ტუჩებზე განვითარებულ მწვავე ანთებით ცვლილებებს. მისთვის დამახასიათებელია წვა და ქავილი ტუჩსაცხის წასმიდან რამდენიმე საათის შემდეგ. ყველაზე ხშირად გამოწვეულია წყალში ხსნადი საღებავებით (ეოზინი, როდამინ B, ტოლუ-საფრანინი), უფრო იშვიათად – ცხიმში ხსნადით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილერ-უაიტ-ლევის
სინდრომი

მილერ-უაიტ-ლევის სინდრომი წარმოადგენს გულისა და მსხვილი სისხლძარღვების თანდაყოლილ ანომალიებს. სავარაუდოა მემკვიდრეობითი ხასიათი. გამოიხატება: პარკუჭთაშუა ძგიდის დეფექტით, აორტის დექსტროპოზიციით, მარჯვენა პარკუჭის ჰიპერტროფიით, ფალოს ტეტრადისგან განსხვავებით, ფილტვის არტერიის გაფართოება, სისტოლურ-დიასტოლური შუილი გულის ყველა მოსასმენ წერტილში. ეკგ – მარჯვენა კათეტერიზაცია: წნევის მომატება მარჯვენა პარკუჭში, წნევის დაცემა ფილტვის არტერიაში, შერეული არტერიოვენური შუნტი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილზის დაავადება
ანუ სინდრომი

მილზის დაავადება ანუ სინდრომი წარმოადგენს პროგრესირებად აღმავალ დამბლას. ჩვეულებრივ, იწყება ცალი ფეხიდან, მოგვიანებით გადადის მეორეზე. პათოლოგანატომიური გამოკვლევით ადგენენ თავის ტვინის პარკუჭთა გაფართოებას, თავის ტვინის დიდი ჰემოსფეროების წინა ცენტრალურ და შუბლის წილების ხვეულთა ატროფიას. იგივეა, რაც მილზის ჰემიპლეგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილზის სინდრომი I

მილზის სინდრომი I გამოიხატება ნათხემის დაზიანების სიმპტომებთან ერთად ზერელე მგრძნობელობის დისოცირებული ხასიათის მოშლილობებით მოპირდაპირე მხარის კიდურებსა და სხეულზე, ზოგჯერ – ქორეული ჰიპერკინეზით ზედა კიდურებზე. აღინიშნება ნათხემის ზედა არტერიის დახშვისას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილზის სინდრომი II
მილზის სინდრომი II არის ნელა პროგრესირებადი ზურგტვინოვანი წარმოშობის ჰემიპლეგია.

მილიარ-გუბლერის

ალტერნაციული
სინდრომი

პათოლოგიური კერის მხარეზე აღინიშნება სახის ნერვის პერიფერიული დამბლა, ხოლო მოპირდაპირე მხარეზე – ჰემიპარეზი. გვხვდება პათოლოგიური, უფრო მეტად სისხლძარღვოვანი პროცესების დროს ვაროლის ხიდში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილის სინდრომი

მილის სინდრომი (სინონიმები: შტურგე-ვებერ-დიგიტრის სინდრომი, შტურგე-ვებერ-კრაბეს სინდრომი, პარკეს-ვებერ-ოსლერ-დიმიტრის დაავადება, შტურგე-ვებერის დაავადება) – მისი სიმპტომებია: ცალმხრივი თანდაყოლილი სისხლძარღვოვანი ხალი სახესა და ლორწოვან გარსებზე, ანგიომა თვალის სისხლძარღვოვან გარსზე, ბადურას სისხლძარღვთა კლაკნილობა, გლაუკომა, ტვინში – გაკირული უბნები. ნევროლოგიური ნიშნებია ეპილეფსია, პარეზები. არის ფსიქიკური დარღვევები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილიკენ-ზიკერტის
სინდრომი

გარდამავალი თავბრუ, თვალებში გაორება, ზოგჯერ – გონის ხანმოკლე დაკარგვით. გამოწვეულია თავის ტვინის ბაზილარული ვენის აუზსა და ხერხემლის სისტემაში სისხლის მიმოქცევის დარღვევით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილიუს-ჰეერფორდტის
სინდრომი

მილიუს-ჰეერფორდტის სინდრომი (სინონიმები: ლორეზ-მილკმენის დაავადება, ლორეზ-დებრეიზ-მილკმენის სინდრომი) ქვემწვავე ფებრილური უვეოპაროტიტია. მისთვის დამახასიათებელია ხანგრძლივი სუბფებრილიტეტი, გახდომა, კვანძოვანი ირიდოციკლიტი, ქრონიკული პაროტიტი, შესაძლოა სასქესო ჯირკვლების ანთებაც, მენინგოენცეფალიტი, სარკოიდოზისმაგვარი ცვლილებები ფილტვების მხრივ, რის გამოც არ გამორიცხავენ, ეს სინდრომი სარკოიდოზის ერთ-ერთი ვარიანტი იყოს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

მილროი-მეჯის
სინდრომი

მილროი-მეჯის დაავადება ანუ სინდრომი წარმოადგენს წვივის მემკვიდრეობით ტროფიკულ შეშუპებას. თეთრი, მკვრივი, უმტკივნეულო შეშუპება რამდენიმე წლის განმავლობაში. ვლინდება ოჯახის წევრების რამდენიმე თაობაში. ეტიოლოგია უცნობია. სავარაუდოა ზურგის ტვინის სათანადო ტროფიკული ცენტრების მემკვიდრეობითი დარღვევა.

მინკოვსკის სინდრომი

მინკოვსკის სინდრომი – საკონცენტრაციო ბანაკების სინდრომი, “ემოციური ანესთეზია” – ხანგრძლივი ფსიქიკური ტრავმისა და მუდმივი არასრული შიმშილის შედეგია. მისი ნიშნებია: სისუსტე, სიგამხდრე, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის აშლილობა, განმარტოებისკენ მიდრეკილება, უინტერესობა, ფსიქიკის სხვა ცვლილებები, ინფექციებისადმი მდგრადობის დაქვეითება. პირობების გაუმჯობესებისას ეს ავადმყოფური მდგომარეობა ქრება, მაგრამ რჩება შრომისუნარიანობის დაქვეითება. რიგ შემთხვევაში სიცოცხლის ხანგრძლივობა შემცირებულია.

მინორის სინდრომი

მინორის სინდრომი – ოჯახური ესენციური კანკალი გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. დაავადება იწყება ბავშვობის ასაკში, გვხვდება შედარებით მოზრდილებშიც. მისთვის დამახასიათებელია: კიდურების, თავისა და ენის ინტერმიტირებული კანკალი, რომელიც ძლიერდება ემოციური დაძაბვის დროს, კუნთების საერთო ჰიპოტონია.
მკურნალობა სიმპტომურია.

მიტჩელის სინდრომი
მიტჩელის დაავადება ანუ სინდრომი (სინონიმები: ვეიერ-მიტჩელის სინდრომი, გერჰარდტის დაავადება) წარმოადგენს ერითრომელალგიას, ლოკალურ ვაზომოტორულ ნეკროზს. დამახასიათებელია შეტევისებრი მწვავე, ჩვეულებრივ, ღამის ტკივილი ქვედა კიდურებზე, რბილი ქსოვილის გაწითლება და შეშუპება. დაზიანებული უბანი უფრო თბილია, დაფარულია ოფლით, აღინიშნება ჰიპერესთეზია. თანდათან ჩნდება ცვლილებები კანზე (ეროზია, მელანოზი, გამკვრივება), ფრჩხილებზე, თმასა და ძვალზე. უპირატესად აღენიშნებათ მამაკაცებს ნერვული სისტემის სნეულებებისა და ჰიპერტონიული დაავადების დროს. გამოწვეულია სისხლძარღვთა გაფართოებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი ლიდეს – ლოფორდის

ლიდეს სინდრომი
ლიდეს სინდრომი ეწოდება არტერიული ჰიპერტენზიის შეუღლებას ჰიპოკალციემიასთან, ჰიპორენინემიასთან, პლაზმაში ალდოსტერონის კონცენტრაციის შემცირებასა და ნატრიუმის შეკავებასთან. ვლინდება ადრეულ ბავშვობაში, დაკავშირებულია თირკმლის მილაკებში კალიუმისა და ნატრიუმის იონების ტრანსმემბრანული ტრანსპორტიორების მემკვიდრეობით ცვლილებასთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიდლის სინდრომი
ლიდლის სინდრომი ფსევდოალდოსტერონიზმია, მემკვიდრეობითი ტუბულოპათიის ნაირსახეობა, გადაცემის, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტური ან რეცესიული ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია: სისტოლურ-დიასტოლური ჰიპერტენზია, რომელიც ბავშვობაშივე ვლინდება, სისხლის პლაზმაში რენინის, ანგიოტენზინისა და ალდესტერონის დონის დაქვეითება, ნატრიუმის შეკავება, ჰიპოკალიემია. პათოლოგიის არსია მილაკებში კალიუმისა და ნატრიუმის მემბრანული ტრანსპორტირების დარღვევა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლინიაკის სინდრომი
ლინიაკის სინდრომი (სინონიმები: აბდერჰალდენ-კაუფმან-ლინიაკის სინდრომი, აბდერჰალდენ-ფანკონის სინდრომი, ლინიაკ-ფანკონის სინდრომი) მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის რეცესიული ტიპით. გამოწვეულია ცისტინის ცვლის დარღვევით და მისი კრისტალების ჩალაგებით ძვლის ტვინის რეტიკულურ უჯრედებში, ღვიძლში, ელენთასა და ლიმფურ სისტემაში, რქოვანას უჯრედებსა და კონიუნქტივაში. დამახასითებელია ზრდაში ჩამორჩენა, ძვლებში რაქიტისებური ცვლილებები, მხედველობის დარღვევა, ამინოაციდურია, გლიკოზურია, ჰიპოფოსფატემია და ანემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლინჩის სინდრომი
ლინჩის სინდრომი (სინონიმი: ლინჩ-ვირსმის სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის რეცესიული, X ქრომოსომასთან შეკავშირებული ტიპით. დამახასიათებელია: გამშლელი ზედაპირის კიდურთა კანის უპირატესი დაზიანება – იქთიოზი, ევნუქოიდიზმი, მაღალი ტანი, სასქესო ასოს ჰიპოპლაზია, კრიპტორქიზმი, სტერილურობა, მაღალი, ინფანტილური ხმა, ზომიერი სიმსუქნე, კიფოზი. სათესლე ჯირკვლების ბიოფსიით – საერთო ატროფია, სპერმატოგენეზის დარღვევა, ლეიდიგის უჯრედების აპლაზია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიონეს სინდრომი
ლიონეს სინდრომი წარმოადგენს ვირუსული ენცეფალიტისა და მიელიტის მწვავე ფორმას. იწყება ფსიქიკური მოვლენებით, გონების დაბინდვით, ჰალუცინაციებითა და სუბფიბრილიტეტით; შემდეგ ყალიბდება მხედველობის ნერვის ანთება, დვრილის შეშუპება, მხედველობის დაქვეითება, 4-5 კვირაში ტვინისმხრივი სიმპტომები ნელდება და ქრება, მაგრამ მხედველობა არ უმჯობესდება და შესაძლოა უსინათლობამდეც მივიდეს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლისაუერის სინდრომი

ლისაუერის სინდრომი წარმოადგენს სულიერ სიბრმავეს, საგნების შეცნობის უნარის დაკარგვას მხედველობის სიმახვილის, სინათლისა და ფერების შეგრძნების შენარჩუნებით. შენარჩუნებულია შეხებით საგნების შეცნობის უნარიც. გვხვდება პათოლოგიური, უმეტესად – სისხლძარღვოვანი, პროცესის კეფის წილში ლოკალიცაზიისას ან კეფისა და საფეთქლის წილებს შორის კავშირის დარღვევის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიტლ-სლოუპერ-დე
ვორდენერის სინდრომი

ლიტლ-სლოუპერ-დე ვორდენერის სინდრომი წარმოადგენს თირკმლის პერიფერიული არტერიების ანომალიის მქონე ავადმყოფებისთვის დამახასიათებელ სიმპტომოკომპლექსს. შესაძლოა იყოს თანდაყოლილიც. გამოიხატება წელის არეში შეტევითი ტკივილით, ჰემატურიით, გარდამავალი ცხელებით. თირკმლის ფუნქციური სინჯები, ინტრავენური უროგრაფია და იზოტოპური ნეფროგრაფია ნორმიდან გადახრას არ აჩვენებს. თირკმელების ანგიოგრაფია ავლენს შედარებით მცირე ზომის არტერიების სისხლსავსეობის ნაკლოვანებას. მორფოლოგიურად დასტურდება არტერიოლების ინტიმის პროლიფერაცია და ინტერსტიციული ფიბროზის მცირე უბნები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიუისის სინდრომი

ლიუისის სინდრომი (იგივე ვაზოვაგალური სინდრომი, ბრადიკარდიულ-ჰიპოტონიური სინდრომი) წარმოადგენს ბრადიკარდიის შერწყმას კანის სიფერმკრთალესთან, არტერიულ ჰიპერტენზიასთან, გულის დარტყმითი მოცულობის შემცირებასთან. გამოწვეულია ცდომილი ნერვის ტონუსის რეფლექტორული მომატებით და ვითარდება როგორც პირველი ხანმოკლე ფაზა ორგანიზმის რეაქციისა სისხლის მწვავე მასიურ დაკარგვაზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიქვორული ბლოკადის
სინდრომი

ლიქვორული ბლოკადის სინდრომი (სინონიმები: ფრუენის სინდრომი, ფრუენი-ნონეს სინდრომი, ნონეს კომპრესული სინდრომი) წარმოადგენს ზურგტვინის სითხეში ცილის სიჭარბის შეუღლებას უმნიშვნელო ციტოზთან ან ქსანტიქრომიასთან. გამოწვეულია ზურგის ტვინის სუბარაქნოიდულ სივრცეში გამტარობის დარღვევით. ვითარდება, მაგალითად, ექსტრამედულარული სიმსივნეების, პაქიმენინგიტის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიხტენშტაინის სინდრომი
ლიხტენშტაინის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. დამახასიათებელია იმუნიტეტის დეფექტები – ნეიტროფილოპენია, იმუნოგლობულინ A-ს პროდუქციის დაქვეითება, ინფექციით ხშირი ავადობა, ძვლების ანომალიები – პერიფერიული ოსტეოპოროზი, მიდრეკილება მოტეხილობებისადმი, სახის სხვადასხვა ანომალია, კისტები ფილტვებში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიხტენშტერნის სინდრომი
ლიხტენშტერნის სინდრომი (სინონიმი: სტრიუმპელ-ლიხტენშტერნის ენცეფალიტი) წამოადგენს ჰემორაგიულ მენინგოენცეფალიტს, პირველად ჰემორაგიულ მწვავე ენცეფალიტს, ინფექციურ მენინგოენცეფალიტს. ინფექციურ-ალერგიული ბუნებისაა, ახასიათებს მრავლობითი სისხლჩაქცევა თავის ტვინსა და მის გარსებში, მძაფრი დასაწყისი და მიმდინარეობა კომატოზური მდგომარეობით, თავის ტვინის ღეროს დაზიანების ნიშნებით, ცერებროსპინალურ სითხეში – სისხლი. უმეტესად იწვევს გრიპის ვირუსი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიხტჰაიმის სინდრომი
ლიხტჰაიმის სინდრომი (სინონიმები: დეინეს სინდრომი, პუტნამ-დეინეს სინდრომი), იგივე ფუნიკულური მიელოზი, წარმოადგენს ნევროლოგიურ და ფსიქიკურ დარღვევათა მძიმედ მიმდინარე კომპლექსს B12 ვიტამინდეფიციტური ანემიის დროს (იხ. ადისონ-ბირმერის დაავადება). დამახასიათებელია პარესთეზიები, ღრმა მგრძნობელობის მოშლა სპინალური ატაქსიით, ჰიპოტონია, მყესთა რეფლექსების და მოტორიკის ზოგადი დაქვეითება, პათოლოგიური რეფლექსები (ბაბინსკის, როსოლიმოს). მოსალოდნელია მანიაკური ან დეპრესიული მდგომარეობა, პარანოიდული ან დელირიოზული ნიშნები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლობშტეინის
არასრულყოფილი
ოსტეოგენეზი ანუ
სინდრომი

ლობშტეინის არასრულყოფილი ოსტეოგენეზი ანუ სინდრომი (სინონიმი: ლობშტეინ-ეკმანის სინდრომი) გამოიხატება არასრულყოფილი შენელებული ოსტეოგენეზით. გამოვლინდება პოსტნატალურ პერიოდში, ხშირად მოზრდილებშიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლონუა-კლერეტ-ლანჟერონის სინდრომი

ლონუა-კლერეტ-ლანჟერონის სინდრომი (სინონიმები: ბაბინსკი-ფრელიხის სინდრომი, ფრელიხის სინდრომი) წარმოადგენს ადიპოგენიტალურ დისტროფიას, ჰიპოფიზურ ადიპოგენიტალურ სინდრომს. მისთვის დამახასიათებელია მეზენცეფალონის დაზიანება და ჰიპოფიზის ჰორმონული დარღვევები. სიმპტომებიდან აღსანიშნავია სიმსუქნე მენჯის მიდამოში და სასქესო ორგანოების განუვითარებლობა. გვხვდება უმეტესად სქესობრივი მომწიფების პერიოდში, უპირატესად – ვაჟებში. მოზრდილებში აღინიშნება მესამეული სასქესო ნიშნების განუვითარებლობა, ამენორეა, სქესობრივი სისუსტე. მიზეზი უმეტესად სიმსივნეა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლორენ-ლევის სინდრომი

ლორენ-ლევის სინდრომი (სინონიმი: ბერგმანის სინდრომი) გამოიხატება სქესობრივი მომწიფების შენელებით, ჯუჯისებრი სიმაღლითა და კანის პიგმენტაციის დარღვევით, იღლიებში და ბოქვენზე თმიანობის არარსებობით, ფრჩხილებისა და კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის დისტროფიით და სხვ. მიზეზია პუბერტატულ პერიოდში ჰიპოფიზის წინა ნაწილის უკმარისობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლორენსის სინდრომი I

ლორენსის სინდრომი I წარმოადგენს ნივთიერებათა ცვლის დარღვევათა კომპლექსს. მისთვის დამახასიათებელია: ლიპოდისტროფია, ღვიძლის ციროზი, ზრდის აჩქარება, ბავშვობაში იწყება კანქვეშა ცხიმის გაქრობა, ვითარდება ინსულინრეზისტენტული დიაბეტი კეტოზისადმი მიდრეკილების გარეშე, ჰეპატომეგალია, მუცლის გადიდება, პორტული ციროზი, საერთო კუნთოვანი ჰიპერტროფია, ძირითადი ცვლის მომატება ჰიპერთირეოზის ნიშნების გარეშე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლორენსის სინდრომი II

ლორენსის სინდრომი II (სინონიმები: ლორენს-მუნ-ბიდლ-ბარდეტის სინდრომი, ლორენს-მუნ-როზაბალ-ბიდლის სინდრომი, ბიდლის სინდრომი, ლორენსის სინდრომი II, ჰეტჩინსონის სინდრომი, ბომონდის სინდრომი, ბარდეს სინდრომი, მუნის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ჰეტჩინსონის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ბიდლ-კალმან-ბარდეს სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობით დიენცეფალურ-რეთინულ დეგენერაციას, რომელიც გამოიხატება ოლიგოფრენიით, თანდაყოლილი სიმსუქნით, ჰიპოტროფიული გენიტალიებით, ტანმაღლობით. თან ახლავს მხედველობის დაქვეითება ან სიბრმავე, სმენის დაქვეითება ან სიყრუე, პოლისინდაქტილია, თავის ქალას ანომალიები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კანის მრავლობითი პიგმენტური ლაქითა და ჰიპერგლიკემიით. უვითარდებათ ასთენიური კონსტიტუციისა და ჰიპერგლიკემიის მქონე პირებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეშ-ნაიაჰანის სინდრომი
ლეშ-ნაიაჰანის სინდრომი წარმოადგენს ჰიპერურიკემიას, ნივთიერებათა ცვლის მემკვიდრეობით მოშლას გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. განპირობებულია ფერმენტ ჰიპოქსანტინფოსფორიბოზილტრანსფერაზის დეფიციტით. გამოიხატება გონებრივი ჩამორჩენილობით, ქორეოატეტოზით, აგრესიული თვითდაზიანების შეტევებით, შარდში შარდმჟავას შემცველობის მომატებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიან-სიგიე-ველტის
სინდრომი

ლიან-სიგიე-ველტის სინდრომი წარმოადგენს დიაფრაგმული თიაქრის, რეფლუქსეზოფაგიტის, ოთხივე კიდურის მორეციდივე თრომბოფლებიტის, სისხლძარღვთა თრომბოზის და არცთუ იშვიათად რკინადეფიციტური ანემიის შერწყმას. პათოგენეზი უცნობია.

ლიბოვის სინდრომი

ლიბოვის სინდრომი (სინონიმები: როზენის სინდრომი, როზენ-კასტლმენ-ლაბოვის სინდრომი) წარმოადგენს ფილტვის ალვეოლების პროტეინოზს, პნევმოფსევდოფიბროზის გამოხატულებას. მისთვის დამახასიათებელია: ხველა, ლორწოვანი ნახველი, ქოშინი, ჰემაპტოე, დოლის ჯოხების მაგვარი თითები, ფილტვის ქვედა წილებში კრეპიტაცია ან სველი ხიხინი, რენტგენოლოგიურად – ორმხრივი სიმეტრიული დაჩრდილვა. დამახასიათებელია პროცესის მიგრაცია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიდეს სინდრომი
ლიდეს სინდრომი ეწოდება არტერიული ჰიპერტენზიის შეუღლებას ჰიპოკალციემიასთან, ჰიპორენინემიასთან, პლაზმაში ალდოსტერონის კონცენტრაციის შემცირებასა და ნატრიუმის შეკავებასთან. ვლინდება ადრეულ ბავშვობაში, დაკავშირებულია თირკმლის მილაკებში კალიუმისა და ნატრიუმის იონების ტრანსმემბრანული ტრანსპორტიორების მემკვიდრეობით ცვლილებასთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიდლის სინდრომი

ლიდლის სინდრომი ფსევდოალდოსტერონიზმია, მემკვიდრეობითი ტუბულოპათიის ნაირსახეობა, გადაცემის, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტური ან რეცესიული ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია: სისტოლურ-დიასტოლური ჰიპერტენზია, რომელიც ბავშვობაშივე ვლინდება, სისხლის პლაზმაში რენინის, ანგიოტენზინისა და ალდესტერონის დონის დაქვეითება, ნატრიუმის შეკავება, ჰიპოკალიემია. პათოლოგიის არსია მილაკებში კალიუმისა და ნატრიუმის მემბრანული ტრანსპორტირების დარღვევა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლინიაკის სინდრომი

ლინიაკის სინდრომი (სინონიმები: აბდერჰალდენ-კაუფმან-ლინიაკის სინდრომი, აბდერჰალდენ-ფანკონის სინდრომი, ლინიაკ-ფანკონის სინდრომი) მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის რეცესიული ტიპით. გამოწვეულია ცისტინის ცვლის დარღვევით და მისი კრისტალების ჩალაგებით ძვლის ტვინის რეტიკულურ უჯრედებში, ღვიძლში, ელენთასა და ლიმფურ სისტემაში, რქოვანას უჯრედებსა და კონიუნქტივაში. დამახასითებელია ზრდაში ჩამორჩენა, ძვლებში რაქიტისებური ცვლილებები, მხედველობის დარღვევა, ამინოაციდურია, გლიკოზურია, ჰიპოფოსფატემია და ანემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლინჩის სინდრომი
ლინჩის სინდრომი (სინონიმი: ლინჩ-ვირსმის სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის რეცესიული, X ქრომოსომასთან შეკავშირებული ტიპით. დამახასიათებელია: გამშლელი ზედაპირის კიდურთა კანის უპირატესი დაზიანება – იქთიოზი, ევნუქოიდიზმი, მაღალი ტანი, სასქესო ასოს ჰიპოპლაზია, კრიპტორქიზმი, სტერილურობა, მაღალი, ინფანტილური ხმა, ზომიერი სიმსუქნე, კიფოზი. სათესლე ჯირკვლების ბიოფსიით – საერთო ატროფია, სპერმატოგენეზის დარღვევა, ლეიდიგის უჯრედების აპლაზია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიონეს სინდრომი

ლიონეს სინდრომი წარმოადგენს ვირუსული ენცეფალიტისა და მიელიტის მწვავე ფორმას. იწყება ფსიქიკური მოვლენებით, გონების დაბინდვით, ჰალუცინაციებითა და სუბფიბრილიტეტით; შემდეგ ყალიბდება მხედველობის ნერვის ანთება, დვრილის შეშუპება, მხედველობის დაქვეითება, 4-5 კვირაში ტვინისმხრივი სიმპტომები ნელდება და ქრება, მაგრამ მხედველობა არ უმჯობესდება და შესაძლოა უსინათლობამდეც მივიდეს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლისაუერის სინდრომი

ლისაუერის სინდრომი წარმოადგენს სულიერ სიბრმავეს, საგნების შეცნობის უნარის დაკარგვას მხედველობის სიმახვილის, სინათლისა და ფერების შეგრძნების შენარჩუნებით. შენარჩუნებულია შეხებით საგნების შეცნობის უნარიც. გვხვდება პათოლოგიური, უმეტესად – სისხლძარღვოვანი, პროცესის კეფის წილში ლოკალიცაზიისას ან კეფისა და საფეთქლის წილებს შორის კავშირის დარღვევის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიტლ-სლოუპერ-დე
ვორდენერის სინდრომი

ლიტლ-სლოუპერ-დე ვორდენერის სინდრომი წარმოადგენს თირკმლის პერიფერიული არტერიების ანომალიის მქონე ავადმყოფებისთვის დამახასიათებელ სიმპტომოკომპლექსს. შესაძლოა იყოს თანდაყოლილიც. გამოიხატება წელის არეში შეტევითი ტკივილით, ჰემატურიით, გარდამავალი ცხელებით. თირკმლის ფუნქციური სინჯები, ინტრავენური უროგრაფია და იზოტოპური ნეფროგრაფია ნორმიდან გადახრას არ აჩვენებს. თირკმელების ანგიოგრაფია ავლენს შედარებით მცირე ზომის არტერიების სისხლსავსეობის ნაკლოვანებას. მორფოლოგიურად დასტურდება არტერიოლების ინტიმის პროლიფერაცია და ინტერსტიციული ფიბროზის მცირე უბნები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიუისის სინდრომი

ლიუისის სინდრომი (იგივე ვაზოვაგალური სინდრომი, ბრადიკარდიულ-ჰიპოტონიური სინდრომი) წარმოადგენს ბრადიკარდიის შერწყმას კანის სიფერმკრთალესთან, არტერიულ ჰიპერტენზიასთან, გულის დარტყმითი მოცულობის შემცირებასთან. გამოწვეულია ცდომილი ნერვის ტონუსის რეფლექტორული მომატებით და ვითარდება როგორც პირველი ხანმოკლე ფაზა ორგანიზმის რეაქციისა სისხლის მწვავე მასიურ დაკარგვაზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიქვორული ბლოკადის
სინდრომი

ლიქვორული ბლოკადის სინდრომი (სინონიმები: ფრუენის სინდრომი, ფრუენი-ნონეს სინდრომი, ნონეს კომპრესული სინდრომი) წარმოადგენს ზურგტვინის სითხეში ცილის სიჭარბის შეუღლებას უმნიშვნელო ციტოზთან ან ქსანტიქრომიასთან. გამოწვეულია ზურგის ტვინის სუბარაქნოიდულ სივრცეში გამტარობის დარღვევით. ვითარდება, მაგალითად, ექსტრამედულარული სიმსივნეების, პაქიმენინგიტის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიხტენშტაინის სინდრომი

ლიხტენშტაინის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. დამახასიათებელია იმუნიტეტის დეფექტები – ნეიტროფილოპენია, იმუნოგლობულინ A-ს პროდუქციის დაქვეითება, ინფექციით ხშირი ავადობა, ძვლების ანომალიები – პერიფერიული ოსტეოპოროზი, მიდრეკილება მოტეხილობებისადმი, სახის სხვადასხვა ანომალია, კისტები ფილტვებში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიხტენშტერნის სინდრომი

ლიხტენშტერნის სინდრომი (სინონიმი: სტრიუმპელ-ლიხტენშტერნის ენცეფალიტი) წამოადგენს ჰემორაგიულ მენინგოენცეფალიტს, პირველად ჰემორაგიულ მწვავე ენცეფალიტს, ინფექციურ მენინგოენცეფალიტს. ინფექციურ-ალერგიული ბუნებისაა, ახასიათებს მრავლობითი სისხლჩაქცევა თავის ტვინსა და მის გარსებში, მძაფრი დასაწყისი და მიმდინარეობა კომატოზური მდგომარეობით, თავის ტვინის ღეროს დაზიანების ნიშნებით, ცერებროსპინალურ სითხეში – სისხლი. უმეტესად იწვევს გრიპის ვირუსი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიხტჰაიმის სინდრომი

ლიხტჰაიმის სინდრომი (სინონიმები: დეინეს სინდრომი, პუტნამ-დეინეს სინდრომი), იგივე ფუნიკულური მიელოზი, წარმოადგენს ნევროლოგიურ და ფსიქიკურ დარღვევათა მძიმედ მიმდინარე კომპლექსს B12 ვიტამინდეფიციტური ანემიის დროს (იხ. ადისონ-ბირმერის დაავადება). დამახასიათებელია პარესთეზიები, ღრმა მგრძნობელობის მოშლა სპინალური ატაქსიით, ჰიპოტონია, მყესთა რეფლექსების და მოტორიკის ზოგადი დაქვეითება, პათოლოგიური რეფლექსები (ბაბინსკის, როსოლიმოს). მოსალოდნელია მანიაკური ან დეპრესიული მდგომარეობა, პარანოიდული ან დელირიოზული ნიშნები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლობშტეინის
არასრულყოფილი
ოსტეოგენეზი ანუ
სინდრომი

ლობშტეინის არასრულყოფილი ოსტეოგენეზი ანუ სინდრომი (სინონიმი: ლობშტეინ-ეკმანის სინდრომი) გამოიხატება არასრულყოფილი შენელებული ოსტეოგენეზით. გამოვლინდება პოსტნატალურ პერიოდში, ხშირად მოზრდილებშიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლონუა-კლერეტ-ლანჟერონის
სინდრომი

ლონუა-კლერეტ-ლანჟერონის სინდრომი (სინონიმები: ბაბინსკი-ფრელიხის სინდრომი, ფრელიხის სინდრომი) წარმოადგენს ადიპოგენიტალურ დისტროფიას, ჰიპოფიზურ ადიპოგენიტალურ სინდრომს. მისთვის დამახასიათებელია მეზენცეფალონის დაზიანება და ჰიპოფიზის ჰორმონული დარღვევები. სიმპტომებიდან აღსანიშნავია სიმსუქნე მენჯის მიდამოში და სასქესო ორგანოების განუვითარებლობა. გვხვდება უმეტესად სქესობრივი მომწიფების პერიოდში, უპირატესად – ვაჟებში. მოზრდილებში აღინიშნება მესამეული სასქესო ნიშნების განუვითარებლობა, ამენორეა, სქესობრივი სისუსტე. მიზეზი უმეტესად სიმსივნეა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლორენ-ლევის სინდრომი

ლორენ-ლევის სინდრომი (სინონიმი: ბერგმანის სინდრომი) გამოიხატება სქესობრივი მომწიფების შენელებით, ჯუჯისებრი სიმაღლითა და კანის პიგმენტაციის დარღვევით, იღლიებში და ბოქვენზე თმიანობის არარსებობით, ფრჩხილებისა და კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის დისტროფიით და სხვ. მიზეზია პუბერტატულ პერიოდში ჰიპოფიზის წინა ნაწილის უკმარისობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლორენსის სინდრომი I

ლორენსის სინდრომი I წარმოადგენს ნივთიერებათა ცვლის დარღვევათა კომპლექსს. მისთვის დამახასიათებელია: ლიპოდისტროფია, ღვიძლის ციროზი, ზრდის აჩქარება, ბავშვობაში იწყება კანქვეშა ცხიმის გაქრობა, ვითარდება ინსულინრეზისტენტული დიაბეტი კეტოზისადმი მიდრეკილების გარეშე, ჰეპატომეგალია, მუცლის გადიდება, პორტული ციროზი, საერთო კუნთოვანი ჰიპერტროფია, ძირითადი ცვლის მომატება ჰიპერთირეოზის ნიშნების გარეშე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლორენსის სინდრომი II

ლორენსის სინდრომი II (სინონიმები: ლორენს-მუნ-ბიდლ-ბარდეტის სინდრომი, ლორენს-მუნ-როზაბალ-ბიდლის სინდრომი, ბიდლის სინდრომი, ლორენსის სინდრომი II, ჰეტჩინსონის სინდრომი, ბომონდის სინდრომი, ბარდეს სინდრომი, მუნის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ჰეტჩინსონის სინდრომი, ლორენს-მუნ-ბიდლ-კალმან-ბარდეს სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობით დიენცეფალურ-რეთინულ დეგენერაციას, რომელიც გამოიხატება ოლიგოფრენიით, თანდაყოლილი სიმსუქნით, ჰიპოტროფიული გენიტალიებით, ტანმაღლობით. თან ახლავს მხედველობის დაქვეითება ან სიბრმავე, სმენის დაქვეითება ან სიყრუე, პოლისინდაქტილია, თავის ქალას ანომალიები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.


ლორწოვანი გარსების
ნევრომების სინდრომი

ლორწოვანი გარსების ნევრომების სინდრომი იგივეა რაც, მრავლობითი ენდოკრინული ნეოპლაზიის ტიპი IIO ანუ ტიპი III. მისთვის,  ტიპი II-ისგან, ანუ სპილოს სინდრომისგან (იხ.) განსხვავებით, დამახასიათებელია სხვადასხვა ორგანოსა და ქსოვილის დაზიანების ფართო სპექტრი. ავთვისებიან პროცესში ჩართულია არა მარტო შინაგანი სეკრეციის ჯირკვლები, არამედ პერიფერიული ნერვული სისტემაც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლოუვეს ანუ ლოვეს
სინდრომი

ლოუვეს ანუ ლოვეს სინდრომი იგივეა, რაც ცერებროოკულორენული სინდრომი, ოკულოცერებრორენული სინდრომი. ამ დროს დე ტონ-დებრე-ფანკონის სინდრომს ემატება თვალებისმხრივი მოვლენები (სინათლის შიში, ნისტაგმი, თანდაყოლილი გლაუკომა, რქოვანას შემღვრევა, ორმხრივი კატარაქტა, მხედველობის დაკარგვა), რასაც მოსდევს თირკმლის მილაკების დაზიანება, ჰიპერამიდოაციდურია. ავადდებიან მხოლოდ ვაჟები. გადაცემის ტიპი უპირატესად რეცესიულია, შეკავშირებული X ქრომოსომასთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლოუის-კონის
სინდრომი

ლოუის-კონის სინდრომი წარმოადგენს პირველად ალდოსტერონიზმს, რომელიც განვითარებულია თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქოვანი შრის სიმსივნის ან ჰიპერპლაზიის ნაიდაგზე. პათოგენეზური მნიშვნელობა აქვს ნატრიუმისა და წყლის შეკავებას, კალიუმის მომატებულ გამოყოფას შარდით, ჰიპოკალიემიას. კლინიკურ სურათში წამყვანია არტერიული ჰიპერტენზია, კუნთების სისუსტე, შესაძლოა ტეტანია. დიაგნოზი ზუსტდება სუპრარენორენტგენოგრაფიით, სისხლსა და შრატში ალდოსტერონის განსაზღვრით. სადიფერენციაციო მნიშვნელობა აქვს სისხლში რენინის კონცენტრაციის განსაზღვრას, რომელიც ამ დროს, მეორეული ალდოსტერონიზმისგან განსხვავებით, მომატებული არ არის.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლოუნ-ჯენონ-ლევინის სინდრომი
ლოუნ-ჯენონ-ლევინის სინდრომი (სინონიმი: კლერკ-ლევი-კრისტესკოს სინდრომი) არის პარკუჭების ნაადრევი აღგზნების სინდრომი, რომელიც მიმდინარეობს პარკუჭშიდა გამტარობის დარღვევის გარეშე. მოსალოდნელია პარკუჭზედა ტაქიკარდიების განვითარებისკენ მიდრეკილების დროს. ელექტროგრამაზე აღინიშნება PQ ინტერვალის ხანგრძლივობის შემცირება (მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლოუ-ტერეი-მაკლაჰლანის
სინდრომი

ლოუ-ტერეი-მაკლაჰლანის სინდრომი, იგივე ოკულოცერებრორენული სინდრომი, წარმოადგენს თირკმელების მილაკოვან მემკვიდრეობით უკმარისობას გონებრივი ჩამორჩენილობით, კატარაქტითა და გლაუკომით. ვლინდება ჩვილ ასაკში. დამახასიათებელია ფიზიკური და ფსიქიკური ჩამორჩენილობა, პროპორციული ჯუჯა ტანი, კრიპტორქიზმი, ორმხრივი თანდაყოლილი კატარაქტა და გლაუკომა, ჰიდროფთალმი. შარდში დასტურდება ზომიერი ალბუმინურია, ამინოაციდურია, გლიკოზურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლოუტიტეს ანუ ლუტის
სინდრომი

ლოუტიტეს ანუ ლუტის დაავადება ანუ სინდრომი წარმოადგენს ქრონიკულად, დუნედ, კრიზების გარეშე მიმდინარე ჰემოლიზურ ანემიას. ამ დროს კანი სანთლისფერია, ბილირუბინი სისხლში მომატებული არ არის, ელენთა გადიდებულია, აღინიშნება სფეროციტოზი და რეტიკულოციტოზი, ერითროციტების ოსმოსური რეზისტენტობა დაქვეითებულია, ედსი – აჩქარებული, კუმბსის რეაქცია – დადებითი. ვითარდება მიელომური დაავადების, ინფექციური მონონუკლეოზის, ბენიე-ბეკ-შაუმანის დაავადების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლოფორდის
სინდრომი

ლოფორდის სინდრომი მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსია, სავარაუდოდ, გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ან რეცესიული ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია: სახის ანგიომატოზი (სისხლძარღვოვანი ხალი), თვალის სისხლძარღვოვანი გარსის ანომალიები, გვიანი გლაუკომა. წარმოადგენს სტერვებერის სინდრომის არასრულ ფორმას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი ლაიტვუდის – ლიბოვის

ლაიტვუდის სინდრომი
ლაიტვუდის სინდრომი წარმოადგენს ლაიტვუდ-ოლბრაიტის სინდრომის ვარიანტს, რომელიც თირკმლის მილაკების პროქსიმული ნაწილის ბიკარბონატების ანიონთა რეაბსორბციის უუნარობის შედეგია. გვხვდება უპირატესად ბავშვებში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლაიტვუდ-ოლბრაიტის
სინდრომი

ლაიტვუდ-ოლბრაიტის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ჰიპოპარათირეოზის ერთ-ერთ ფორმას. გადაცემის ტიპი აუტოსომურ-რეცესიულია. გამოიხატება პოლიურიით, მძიმე მოგვიანებითი რაქიტით, ძვლების გამრუდებითა და სპონტანური მოტეხილობებით, დიფუზური ოსტეოპოროზით, ნეფროკალცინოზით, ნეფროლითიაზით და მჟავატუტოვანი წონასწორობის დარღვევით. ჩვილებში შედარებით მსუბუქად მიმდინარეობს, ხოლო მოზრდილებსა და ზრდასრულებში – მძიმედ. განასხვავებენ სინდრომის ორ ფორმას: ლაიტვუდის სინდრომს და ბატლერ-ლაიტვუდ-ოლბრაიტის სინდრომს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლამბერტ-იტონის  ტიპის
მიასთეზიური სინდრომი

მიასთეზიური სინდრომის  ლამბერტ-იტონის ტიპისთვის დამახასიათებელია მოძრაობითი დარღვევების ტიპობრივი ლოკალიზაცია, მყესთა რეფლექსების დაკნინება, დადებითი რეაქცია გუანიდინის შეყვანაზე. შესაძლოა ამ სინდრომის შეუღლება ფილტვის კიბოსთან და ნათხემის ატროფიასთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლამბლინგის სინდრომი

ლამბლინგის სინდრომი იგივე პოსტგასტროექტომიური სინდრომია, რომელიც წარმოადგენს გასტროექტომიის მოგვიანებით გართულებას და საყლაპავიდან საკვების უშუალოდ ნაწლავში გადასვლის შედეგია. ამ დროს ირღვევა მონელების პროცესი. ვლინდება ძლიერი და სწრაფი გახდომით, დიარეით, შეშუპებით, ანემიით, ჰიპოპროტეინემიით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლამი-მაროტის სინდრომი

ლამი-მაროტის სინდრომი (სინონიმები: ლამის სინდრომი, მუკოპოლისაქარიდოზი VI) წარმოადგენს მემკვიდრეობით ქონდროზს – ტროფიკული დიზოსტინიის ნაირსახეობას (ე.წ. დისტროფიული ქონდრისკაცობა). გადაცემის ტიპი აუტოსომურ-რეცესიულია. დამახასიათებელია: დისპროპორციული ჯუჯა სიმაღლე კიდურთა პროქსიმული ნაწილების უპირატესი დამოკლებით, ტერფის ანომალიები, იზოდაქტილია, თორაკალური სკოლიოზი, სასის გაპობა.

ლანგერ-გიდიონის
სინდრომი

ლანგერ-გიდიონის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობით ანომალიათა კომპლექსს. დამახასიათებელია გონებრივი განუვითარებლობა, მიკროცეფალია, მრავლობითი ექზოსტოზი, დანაოჭებული კანი, სახსრებში მოძრაობის მომატება, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციისადმი მომატებული მიდრეკილება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლანდრის აღმავალი
დამბლა ანუ სინდრომი

ლანდრის აღმავალ დამბლას ანუ სინდრომს განსაკუთრებით სწრაფი მიმდინარეობა ახასიათებს. პროცესი იწყება კიდურების რბილი დამბლით, შემდეგ გადადის ხელებზე, ბოლოს აღწევს თავის ტვინის ბულბურ ნაწილს და რამდენიმე დღეში სრულდება სიკვდილით სუნთქვის დამბლისა და გულის მუშაობის მოშლის გამო. შესაძლოა განვითარდეს პოლიომიელიტის, პოლირადიკულიტის და სხვა დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლანდრი-გილენ-ბარეს
სინდრომი

ლანდრი-გილენ-ბარეს სინდრომი (სინონიმები: გილენ-ბარე-შტროლის სინდრომი, გილენ-ბარეს (გიიენ-ბარეს) სინდრომი) წარმოადგენს პირველად მწვავე იდიოპათიურ პოლირადიკულონევრიტს (პოლირადიკულიტი), რომლისთვისაც დამახასიათებელია კუნთების პერიფერიული დამბლები და ცერებროსპინალურ  სითხეში ცილისა და უჯრედთა დისიოციაცია ზედაპირული მგრძნობელობის შენარჩუნებით. შესაძლოა ჰქონდეს აღმავალი ხასიათი სახის, ხორხისა და ხახის კუნთების ჩათრევით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლანეს სინდრომი
ლანეს სინდრომი წარმოადგენს თანდაყოლილ დისპლაზიას ღვიძლის ციროზის დროს. არცთუ იშვიათად გვხვდება პალმალური და პლანტარული ერითემები, რაც პერიფერიულ სისხლძარღვთა გაფართოების შედეგია. ასეთი ერითემები გვხვდება ფილტვების ქრონიკული ტუბერკულოზის, რევმატოიდული ართრიტის, ავთვისებიანი სიმსივნეებისა და სხვა ქრონიკული დაავადებების დროსაც, როდესაც ერთდროულად აღინიშნება კვების მოშლა და ჰიპოპროტეინემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლანელონგ-აშარის
სინდრომი

ლანელონგ-აშარის სინდრომი წარმოადგენს თანდაყოლილ ელეფანტიაზს ანუ გასპილოვნებას. მისთვის დამახასიათებელია: ქვედა კიდურების გადიდება ლიმფური სადინარების გაფართოების, კანისა და კანქვეშა ქსოვილების ინფილტრაციის გამო, ცვლილებებს აქვს პოლიკისტოზური ხასიათი. ძვლები უცვლელია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლარსენის სინდრომი

ლარსენის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს, რომლის გადაცემის ტიპი უმეტესად აუტოსომურ-დომინანტურია, იშვიათად – რეცესიული. მისთვის დამახასიათებელია: ბრტყელი სახე, წინ წამოწეული თითები, გაპობილი სასა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლარსენ-იოჰანსენის
სინდრომი

ლარსენ-იოჰანსენის სინდრომი წარმოადგენს კვირისტავის გაძვალების დარღვევას. ვლინდება მისი შესივებით და მტკივნეულობით პალპაციის დროს, მუხლის სახსრის მორეცედივე ჰიდრართროზით, ძირითადად გვხვდება სიყმაწვილეში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლარუელის სინდრომი

ლარუელის სინდრომი (იგივე კეფის ხვრელის სინდრომი) გამოიხატება შეტევითი ხასიათის თავის ტკივილით, კისრის კუნთების ხანმოკლე კრუნჩხვებით ან მათი მყარი კონტრაქტურით, სახისა და კისრის ვაზომოტორული დარღვევებით, პროგრესირებადი ტაქიპნოეთი და საყლაპავის სპასტიკური შეკუმშვებით. ვითარდება თავის ქალას უკანა ფოსოს სიმსივნის დროს, თავის ტვინის ჩაჭედვის შემთხვევაში კეფის ნახვრეტში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლასთენი დე ფერჟოლის
სინდრომი

ლასთენი დე ფერჟოლის სინდრომი (სახელწოდება დაკავშირებულია ფრანგული ლიტერატურის ერთ-ერთ პერსონაჟთან) პიროვნების ფსიქოპათიური სტრუქტურის გამოვლინებაა. ავადმყოფები ხელოვნურად იწვევენ სისხლდენას (ცხვირიდან, ბუასილის კვანძებიდან, ჭრილობიდან და ა.შ.), ანდა სპეციალურად უშლიან ხელს მის შეჩერებას. აქედან გამომდინარეობს ჰიპოქრომული ანემია თავისი სიმპტომებით. ჩვეულებრივ, აღინიშნება ქალებში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლაურელ-ერიკსონის
სინდრომი

ლაურელ-ერიკსონის სინდრომი წარმოადგენს ფილტვების მემკვიდრეობით ემფიზემას გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია ბავშვობიდან ფილტვების დიფუზური ობსტრუქციული ემფიზემა, პროგრესიული ქოშინი. ქრონიკული ბრონქიტის სიმპტომები არ შეინიშნება. სისხლში დაქვეითებულია ან საერთოდ არ არის ალფა-პირველი გლობულინი და ალფა-პირველი ანტიტრიფსინი. არ დასტურდება ანემია. ზოგჯერ გვხვდება ღვიძლის ციროზი და კატარაქტა, გინეკოტროპიზმი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლაფტის სინდრომი

ლაფტის სინდრომი წარმოადგენს განივზოლიანი კუნთების მიტოქონდრიების მემკვიდრეობითი ანომალიების სიმპტომოკომპლექსს. გადაცემის ტიპი აუტოსომურ-რეცესიულია. ახასიათებს: პროფუზული ოფლი, პოლიდიფსია პოლიურიის გარეშე, პოლიფაგია, პროგრესიული სიგამხდრე, ასთენია, კუნთების სისუტე და ატროფია, პათოლოგიური ელექტრომიოგრამა, მყესთა ღრმა რეფლექსების გაქრობა. მნიშვნელოვნად არის მომატებული ძირითადი ცვლა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლაქტორეა-ამენორეის
სინდრომი

ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომი  არის პათოლოგია, რომლის კლინიკური სიმპტომატიკა გაპირობებულია ჰიპოფიზის წინა ნაწილის მიერ პროლაქტინის მოჭარბებული პროდუქციით.
ჰიპერპროლაქტინემია ვითარდება ნეიროტრანსმიტერული კონტროლის (ძირითადად – კატექოლამინურისა, ნაკლებად – სეროტონინულისა), ჰიპოთალამურ ჰორმონთა სეკრეციის, ჰიპოფიზის მიერ პროლაქტინის პროდუქციის შემაკავშირებელი და გამათავისუფლებელი მოქმედების დარღვევათა შედეგად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლებლოვიტცის სინდრომი
ლებლოვიტცის სინდრომი (სინონიმი: იაკობის სტომატიტი) პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის მორეციდივე აფთების ნაირსახეობაა. მიმდინარეობს მსუბუქად, აფთები, ჩვეულებრივ, ერთ კვირაში ქრება, მაგრამ მალევე ვითარდება რეციდივი. იწვევს მარტივი ჰერპესის ვირუსთან ახლო მდგომი ვირუსი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლედერჰოზის სინდრომი
ლედერჰოზის სინდრომი ე. წ. მცირე კოლაგენოზის ნაირსახეობაა. ახასიათებს  ქვედა კიდურებზე, თითების ფუძესთან, ერთი ან რამდენიმე ზეთისხილისოდენა ან უფრო პატარა წითელი, შეხებისას უმტკივნეულო ან ოდნავ მგრძნობიარე შესქელება. ზოგჯერ ვითარდება სპონტანური რეგრესია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლედის სინდრომი
ლედის სინდრომი წარმოადგენს წვრილი  ნაწლავის ფიქსაციის თანდაყოლილ მანკს, რომელსაც ნაწლავთა გაუვალობამდე მივყავართ. რენტგენოლოგიურად დასტურდება კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის ძლიერი გაფართოება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლევანდოვსკის სინდრომი

ლევანდოვსკის სინდრომი წარმოადგენს თანდაყოლილ პიგმენტურ ხალს, რომელსაც აქვს წინ წამოწეული პაპულების ფორმა. პაპულები 2-3 მმ დიამეტრისაა, მოთეთრო-მოყვითალო, მკვრივი, გარს ახვევია ფერნაცვალი კანი. უმეტესად ლოკალიზებულია მკერდის ცალ მხარეს. ჰისტოლოგიურად წარმოადგენს შემაერთებელი ქსოვილის ჰიპერპლაზიას.

ლევენ-როთის სინდრომი
ლევენ-როთის სინდრომი აღენიშნებათ ჯალღუზისებრი სხეულის მარცვლოვანი გადაგვარების მქონე ავადმყოფებს. მისთვის დამახასიათებელია: ჯუჯისებრი ტანი, ჰიპოთირეოზი, გონებრივი ჩამორჩენილობა. სიმპტომები ვლინდება ბავშვობაში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლევენფელდ-ჰენებერგის
სინდრომი

ლევენფელდ-ჰენებერგის სინდრომი (აფექტური ადინამია, ემოციური ტონუსის ბლოკადა) წარმოადგენს კატაპლექსიას – კუნთების ტონუსის ხანმოკლე პაროქსიზმულ დაკარგვას, რის გამოც ადამიანი ეცემა, თუმცა გონს არ კარგავს. უმეტესად დაკავშირებულია ძლიერ ემოციურ გაღიზიანებასთან. კიდევ ერთი დამახასიათებელი ნიშანია ნარკოლეფსიის ან ჟელინიის დაავადებისა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეიდენ-მებიუს-ციმერლინის
სინდრომი

ლეიდენ-მებიუს-ციმერლინის სინდრომი წარმოადგენს კუნთთა პროგრესიული ატროფიის ფორმას, რომლის დროსაც ატროფირებულია მენჯის სარტყლისა და ბარძაყის კუნთები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეიდიგის სინდრომი
ლეიდიგის სინდრომი გამოიხატება  ვაჟებში სქესობრივი განვითარების დარღვევით. დამახასიათებელია სათესლე ჯირკვლების გლანდულოციტების (ლეიდიგის უჯრედების) არასრულყოფილება სხვა სტრუქტურათა შენარჩუნებით. გამოიხატება ღარიბი თმიანობითა და გინეკომასტიით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეინის სინდრომი

ლეინის სინდრომის დროს პირის ღრუში შეინიშნება გალვანიზაციის მოვლენები, რასაც კბილების ხელოვნური გვირგვინები ან სხვადასხვა მეტალის ბჟენები იწვევს. დამახასიათებელია: წვა და ტკივილი პირის ღრუში, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ეროზიები, თავის ტკივილი, ლაბილური არტერიული წნევა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეიტნერის სინდრომი
ლეიტნერის სინდრომი წარმოადგენს ლიმფური კვანძების გენერალიზებულ კაზეოზურ ტუბერკულოზს ატიპური მიმდინარეობით. დამახასიათებელია: ტემპერატურის მომატება, ცუდი საერთო თვითშეგრძნება, ლიმფური კვანძების გადიდება, პანციტოპენია, ედს-ის მნიშვნელოვანი აჩქარება, კაზეოზური ტუბერკულოზური ცვლილება სხვა ორგანოებში (ფილტვები, თირკმელები, ძვლები). პროგნოზი გაურკვეველია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეიტონ-ტორნბულ-ბრეტონის
სინდრომი

ლეიტონ-ტორნბულ-ბრეტონის სინდრომი წარმოადგენს თიმუსის მაკროგენიტოსომიას, ჰორმონული დარღვევები მსგავსია კუშინგის სინდრომისა. დამახასიათებელია ბავშვებში სიმსუქნე და კუნთების ზომაზე მეტი განვითარება. გამოწვეულია მკერდუკანა ჯირკვლის პირველადი სიმსივნით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლემან-რობინგ-მიულერის
სინდრომი

ლემან-რობინგ-მიულერის სინდრომი (სინონიმები: რიბანგის სინდრომი I, მიულერ-რიბინგ-კლემენტის სინდრომი) სახსრების ეპიფიზთა იზოლირებული დიზოსტოზია. ახასიათებს: სხვადასხვა ძვლის ეპიფიზთა დეფორმაცია და შეჭმუხვნა ოსტეომალაციისადმი მიდრეკილებით, იშვიათად – ჯუჯის სიმაღლე, სუბიექტურად – ტკივილი და შეზღუდულობა სახსრებში. ჩვეულებრივ, ვლინდება ბავშვობაში, ზოგჯერ აღინიშნება ჰიპოთირეოზის სიმპტომები. გადაცემის ტიპი, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლემიურ-ბოლტანსკი-ჟიუსტინ-ბეზანსონის
სინდრომი

ლემიურ-ბოლტანსკი-ჟიუსტინ-ბეზანსონის სინდრომი წარმოდგენს  ალკოჰოლური პოლინევრიტის ფორმას. გვხვდება უმეტესად ფილტვის ტუბერკულოზით დაავადებულ ქალებში. ხშირად კორსაკოვის სინდრომი ერწყმის ღვიძლის ცვლილებებს. დამახასიათებელია ფილტვების ტუბერკულოზის სწრაფი განვითარება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლენგერ-გიდიონის  
სინდრომი

ლენგერ-გიდიონის  სინდრომი წარმოდგენს  მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს. გადაცემის ტიპი, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-დომინანტურია. დამახასიათებელია: გონებრივი განვითარების შეჩერება, მიკროცეფალია, მრავლობითი ეგზოსტოზი, დაკეცილი კანი, სახსართა გადაჭიმვა, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციებისადმი მიდრეკილება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლენდინგ-ოპენჰეიმერის
სინდრომი

ლენდინგ-ოპენჰაიმერის სინდრომი მემკვიდრეობითი ლიპოიდოზის ნაირსახეობაა. გადაცემის ტიპი, სავარაუდოდ, აუტოსომურ-რეცესიულია. ახასიათებს: ინფექციებისადმი მომატებული მგრძნობელობა, ფაღარათი, ღვიძლის პროგრესირებადი უკმარისობა, ღვიძლში, ელენთასა და ნაწლავთა ლორწოვან გარსში ცეროიდის ჩალაგება (პიგმენტაცია), რომელიც ახლოსაა ლიპოფუსცინთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლენდორფის სინდრომი

ლენდორფის სინდრომი გარდამავალი ანემიაა, როგორც ჩანს, ალერგიული ბუნებისა. აღენიშნებათ ახალშობილებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლენობლ-ობინოს  
სინდრომი

ლენობლ-ობინოს სინდრომი წარმოადგენს ნისტაგმ-მიოკლონიას. ეს მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა, რომელიც გადაეცემა დომინანტური ტიპით და მიმდინარეობს ნერვული სისტემის უპირატესი დაზიანებით. გამოიხატება თანდაყოლილი ნისტაგმით, კუნთების ფასციკულარული შეკუმშვით, თავისა და ხელების ტრემორით, ჰიპერრეფლექსიით, ვაზომოტორული დარღვევებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლენცის სინდრომი
ლენცის სინდრომი წარმოადგენს მემკვიდრეობით ანომალიათა კომპლექსს, რომლის გადაცემა ხდება რეცესიული, X-ქრომოსომასთან შეკავშირებული ტიპით. მისთვის დამახასითებელია: თვალების ანომალიები (მიკროფთალმი, ენოფთალმი), ჩონჩხის ანომალიები (გრძელი გულმკერდი, ლორდოზი, ხელ-ფეხის ცალკეული თითების დამოკლება, დაბალი ტანი, ვიწრო მხრები), ზოგიერთი კბილის აგენეზია, ორმხრივი კრიპტორქიზმი, ჰიპოსპადია, შარდსაწვეთების გაფართოება, თირკმელების დისპლაზია, გონებრივი ჩამორჩენილობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეოპოლდ-ლევის
სინდრომი

ლეოპოლდ-ლევის სინდრომი წარმოადგენს ინტერმისიულ თირეოტოქსიკოზს. ეს არის ტოქსიკური ჩიყვის ნაირსახეობა, რომლის დროსაც ფარისებრი ჯირკვლის გამოხატული ჰიპერფუნქციის პერიოდებს ეუთირეოზისა ცვლის.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეოტის სინდრომი
ლეოტის სინდრომი წარმოადგენს სუბჰემატურ პერივისცერიტს (გულმკერდისა და მუცლის ღრუს ორგანოთა გარემომცველი ქსოვილების ანთებას, რომელიც მათი ფორმისა და ფუნქციის დარღვევით მიმდინარეობს). ამ სინდრომისთვის დამახასიათებელია ღვიძლქვეშა პერივისცერიტის კლინიკური სურათი: ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა არეში, არცთუ იშვიათად – ჭვლის სახით, გულისრევა, მეტეორიზმი, ქრონიკული ქოლეცისტიტისა და აპენდიციტის ნიშნები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეპეს სინდრომი

ლეპეს სინდრომი, იგივე ენტეროოქსალურიული სინდრომი, მჟაუნჟავას მემკვიდრეობითი დიათეზი, მემკვიდრეობითი ბუნებისაა. გადაცემის ტიპი აუტოსომურ-რეცესიულია. ლეპეს სინდრომისთვის დამახასიათებელია: ქრონიკული დისპეფსია, მეტეორიზმი, ცალკეული პროდუქტების მოუნელებლობა (ისპანახი, კვერცხი, ბრინჯი), ჰეპატომეგალია, ანამნეზში სიყვითლე, სანაღვლე გზების დისკინეზია ან ქოლელითიაზი, კუჭუკანა ჯირკვლის უკმარისობა, ნაწლავების ანომალიები (დივერტიკულოზი, გაფართოება), ნეფროლითიაზი (ოქსალატური კენჭები), ჰიპეროქსალემია, ჰიპეროქსალურია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლერის სინდრომი
ლერის დაავადება ანუ სინდრომი I, იგივე მელორეოსტოზი, მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია ერთი ან რამდენიმე ძვლის, უპირატესად – ზედა ან ქვედა კიდურების ძვლების, ძვლოვანი სტრუქტურის მკვეთრი გამსხვილება. დაავადება დაკავშირებულია ოსტეოგენეზის ანომალიასთან. ავადმყოფები უჩივიან ტკივილებს, რომლებიც ძლიერდება ღამით. ახალგაზრდებს აღენიშნებათ დაზიანებული კიდურის სისუსტე, გაურკვეველი სიმძიმის შეგრძნება, კუნთების ატროფია. მოგვიანებით ამას ერთვის სახსრებში მოძრაობის გაძნელება, რომელიც თანდათანობით პროგრესირებს. ექვემდებარება მკურნალობას. პროგნოზი კეთილსაიმედოა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლერის პლეონოსტეოზი
ანუ სინდრომი II

ლერის პლეონოსტეოზი ანუ სინდრომი II წარმოადგენს მემკვიდრეობით პოლიპოზურ დიზოსტომიას გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ამ დროს ირღვევა ჩონჩხის განვითარება: ტორსი მოკლეა, თავის ქალა – დიდი, დეფორმირებულია ძვლების სასახრე დაბოლოებანი, სახსრებსა და ხერხემალში მოძრაობა შეზღუდულია, თითები მსხვილია, ძეხვისებური, ფიქსირებულია მოხრილ მდგომარეობაში პირველ ფალანგთაშორის სახსარში. ხასიათდება დაბალი ტონით, დამახასიათებელია ტიპური მონგოლოიდური სახე, გონებრივი ჩამორჩენილობა, ანთროტროპიზმი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლერის სინდრომი III

ლერის სინდრომი III (სინონიმი: ლერი-მოლინ-დე ტეისიეს სინდრომი) ვითარდება ფილტვის მწვერვალის ტუბერკულოზის დროს ნერვულ ელემენტებზე გადიდებული ლიმფური კვანძების ზეწოლის შედეგად. მისთვის დამახასიათებელია ძლიერი ტკივილი და მგრძნობელობის დარღვევა მხრის მიდამოში. შესაძლოა ამ მიდამოს მსუბუქი პარეზიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლერის სინდრომი IV
ლერის სინდრომი IV, იგივე პოლიტოპური დიზოსტოზი (სინონიმი: ლერი-ვეილის სინდრომი) განეკუთვნება თანდაყოლილ ენქონდრულ დიზოსტოზთა რიცხვს გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია ჩონჩხის განვითარების დარღვევა – გრძელი ლულოვანი ძვლების დამოკლება, გასქელება და გამრუდება, კისრის მალების დეფორმაცია, ლორდოზი, მრავლობითი ეგზოსტოზი. ინტელექტი შენარჩუნებულია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლერი-კინდბერგის
სინდრომი

ლერი-კინდბერგის სინდრომისთვის დამახასიათებელია ინფილტრატი ფილტვებში, გამოხატული ლეიკოციტოზი და ეოზინოფილია. იწყება მწვავედ, მიმდინარეობს მაღალი სეპტიკური ციებ-ცხელებით, ოფლდენით, პლევრის ღრუში ზომიერი გამონაჟონით. პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლერი-ზუდეკის
სინდრომი

ლერი-ზუდეკის სინდრომი (სინონიმი: ზუდეკის სინდრომი) წარმოადგენს ძვლის ქსოვილის მწვავე ატროფიას, რომელიც განვითარებულია ძვალ-სახსართა მექანიკური დაზიანების ან ანთებითი პროცესის შედეგად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეტულის სინდრომი

ლეტულის სინდრომი წარმოადგენს კისტოიდურ ლიმფანგიომას. მიეკუთვნება ლიმფური სისტემის თანდაყოლილი ანომალიების რიცხვს. მისთვის დამახასიათებელია კისტოიდური ლიმფომა, წარმოშობილი ლიმფური ძარღვების გაფართოებისა და შეერთების შედეგად. ასეთივე ანომალიები ყალიბდება კისერზე, ენასა და ტუჩებზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეფლერის სინდრომი
ლეფლერის სინდრომი, იგივე კარტაგენერის სინდრომი, ლეფლერის ეოზინოფილია ანუ სინდრომი (იხ.)

ლეფლერის სინდრომი II
ლეფლერის სინდრომი II, იგივე ლეფლერის ენდოკარდიტი, წარმოადგენს პარიეტალური ენდოკარდიუმის ანთებას ეოზინოფილიით. კლინიკურად გამოიხატება პროგრესირებადი გულის უკმარისობითა და ეოზინოფილიით (50-70%). ტემპერატურული რეაქცია თან არ ახლავს. პათანატომურად აღინიშნება მარჯვენა გულის ჰიპერტროფია, მარჯვენა პარკუჭის ენდოკარდიუმში – ფიბროზი. მიზეზი უცნობია. არ არის გამორიცხული ალერგიული ან ვირუსული ეტიოლოგიის ანთება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეფლერის სინდრომი III

ლეფლერის სინდრომი III გამოიხატება ჰილუსის ლიმფური კვანძების ორმხრივი გადიდებით, კანის კვანძოვანი ერითემის ტიპის დაზიანებითა და ცხელებით. ეტიოლოგია დაუდგენელია. სადღეისოდ ეს სინდრომი მიჩნეულია მწვავე სარკოიდოზის ერთ-ერთ კლინიკურ ვარიანტად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეშკეს დაავადება
ანუ სინდრომი I

ლეშკეს დაავადება ანუ სინდრომი I მემკვიდრეობითი პიგმენტური დისტროფიაა. მისთვის დამახასიათებელია კანის მრავლობითი ქაოსურად განლაგებული პიგმენტური ლაქა, ფიზიკური და ფსიქიკური განუვითარებლობა, ნივთიერებათა ცვლის მოშლა, დარღვევები ენდოკრინული (გენიტალიური დისტროფია, ჰიპოფიზური სიმსუქნე, თირკმელზედა ჯირკვლის დისფუნქცია ადინამიითა და ჰიპოტონიით) და ვეგეტატიური ნერვული სისტემების მხრივ. ცნობილია აგრეთვე როგორც ვებერის სინდრომი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეშკეს სინდრომი II
ლეშკეს სინდრომი II წარმოადგენს აბორტული მიმდინარეობის ნეიროფიბრომატოზს (იხ. რეკლინჰაუზენის დაავადება). გამოიხატება გლიკემიის მქონე პირებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლეშ-ნაიაჰანის სინდრომი
ლეშ-ნაიაჰანის სინდრომი წარმოადგენს ჰიპერურიკემიას, ნივთიერებათა ცვლის მემკვიდრეობით მოშლას გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. განპირობებულია ფერმენტ ჰიპოქსანტინფოსფორიბოზილტრანსფერაზის დეფიციტით. გამოიხატება გონებრივი ჩამორჩენილობით, ქორეოატეტოზით, აგრესიული თვითდაზიანების შეტევებით, შარდში შარდმჟავას შემცველობის მომატებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

ლიან-სიგიე-ველტის
სინდრომი

ლიან-სიგიე-ველტის სინდრომი წარმოადგენს დიაფრაგმული თიაქრის, რეფლუქსეზოფაგიტის, ოთხივე კიდურის მორეციდივე თრომბოფლებიტის, სისხლძარღვთა თრომბოზის და არცთუ იშვიათად რკინადეფიციტური ანემიის შერწყმას. პათოგენეზი უცნობია.

ლიბოვის სინდრომი
ლიბოვის სინდრომი (სინონიმები: როზენის სინდრომი, როზენ-კასტლმენ-ლაბოვის სინდრომი) წარმოადგენს ფილტვის ალვეოლების პროტეინოზს, პნევმოფსევდოფიბროზის გამოხატულებას. მისთვის დამახასიათებელია: ხველა, ლორწოვანი ნახველი, ქოშინი, ჰემაპტოე, დოლის ჯოხების მაგვარი თითები, ფილტვის ქვედა წილებში კრეპიტაცია ან სველი ხიხინი, რენტგენოლოგიურად – ორმხრივი სიმეტრიული დაჩრდილვა. დამახასიათებელია პროცესის მიგრაცია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი კურვაზიეს – კუშინგის

კურვაზიეს სინდრომი
კურვაზიეს სინდრომი ანუ პანკრეასულ-ბილიარული სინდრომი (სინონიმები: კურვაზიე-ტერიეს სინდრომი, ბარ-პიკის სინდრომი, პიკის სინდრომი). ახასიათებს პანკრეასის კიბოს ნიშნების (ტკივილი ეპიგასტრიუმში, ნივთიერებათა ცვლის დარღვევა და სხვა) შეუღლება სანაღვლე გზების სადინართა ზეწოლასთან, სიყვითლე, ღვიძლისა და ნაღვლის ბუშტის გადიდება და სხვა. განპირობებულია სიმსივნის ლოკალიზაციით ფატერის დვრილთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კურთ-ოლენდორფის
სინდრომი

კურთ-ოლენდორფის სინდრომი შავი აკანთოზის კეთილთვისებიანი ნაირსახეობაა. გვხვდება სიმსუქნით დაავადებულ ქალებში. მისთვის დამახასიათებელია კანის ცვლილებები, რომლებიც იღლიისქვეშა ფოსოებში, საზარდულისა და კისრის მიდამოში ლოკალიზდება. ეტიოლოგია, სავარაუდოდ, ენდოკრინულია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კურტუსის სინდრომი
(იხ. კურციუსის სინდრომი II)

კურციუსის სინდრომი I
კურციუსის სინდრომი I წარმოადგენს განვითარების ანომალიას, რომლისთვისაც დამახასიათებელია სახის ნახევრის (უპირატესად – ზედა ყბის) ჰიპერტროფია, დისპლაზია და კბილების ცვენა, სახეზე ნევუსების არსებობა, ფეხებზე ვენების გაფართოება, სინდაქტილია, კანის დისტროფია, ჰიპოგენიტალიზმი, ინტელექტის დარღვევა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კურციუსის სინდრომი II
კურციუსის სინდრომი II გულ-სისხლძარღვთა ნევროზია, აღმოცენებული სასქესო ჯირკვლების ჰიპოფუნქციის ნაიდაგზე. მისთვის დამახასიათებელია სისხლძარღვოვანი სიმპტომები, კიდურის გაცივება და დაბუჟება, აკროციანოზი, მარმარილოსებრი კანი, გულყრები, თავის ტკივილი, სტენოკარდია, საკვერცხეების ჰიპოფუნქცია – ამენორეა, დისმენორეა, ჰიპერმენორეა, ნაადრევი ან ნაგვიანევი სქესობრივი მომწიფება, ჰიპოგენიტალიზმი, ყაბზობა და ფსიქიკური ლაბილობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კუსკოკვიმის სინდრომი
კუსკოკვიმის დაავადება ანუ სინდრომი წარმოადგენს სახსრების მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია სახსრების მრავლობითი კონტრაქტურა უპირატესად იდაყვებისა და მუხლების კუნთების შესაბამისი ჯგუფების ატროფიითა და ჰიპერტროფიით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კუსმაულის სინდრომი

კუსმაულის დაავადება ანუ სინდრომი (სინონიმები: ჰოლცკნეხტ-იაკობსონის სინდრომი, ფერანდ-ტალბოლტის დაავადება, კუსმაულ-მეიერის დაავადება, კვანძოვანი პოლიარტერიიტი, ნოდოზური არტერიიტი) წარმოადგენს კვანძოვან პერიარტერიიტს. იგი მწვავე პათოლოგიაა, რომელიც გამოიხატება არტერიის, იშვიათად – ვენის, უპირატესად გარეთა და შუა გარსის კეროვანი ანთებით. კუსმაულის სინდრომის კლინიკური სურათი მრავალფეროვანია და პროცესის ლოკალიზაციასა და გავრცელებაზეა დამოკიდებული. ახასიათებს: პოლინევრიტი, მიოზიტი, ნევრიტი, კუჭ-ნაწლავისა და თირკმელებისმხრივი დარღვევები, ოფლიანობა, სიფითრე, სისუსტე, სუბფებრილიტეტი, პატარა კვანძები სისხლძარღვთა გასწვრივ, ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი, ეოზინოფილია. განეკუთვნება კოლაგენოზების ჯგუფს. ხშირია 30-40 წლის ასაკის მამაკაცებში. პროგნოზი მძიმეა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კუფს-სეიტელბერგერის
სინდრომი
კუფს-სეიტელბერგერის სინდრომი წარმოადგენს ტეი-საქსის სინდრომის მოზრდილთა ფორმას. გენის გადაცემა შეიძლება იყოს როგორც აუტოსომურ-რეცესიული, ასევე დომინანტური ტიპისა. დამახასიათებელია ნევროლოგიური სიმპტომატიკა. ლიპიდები უპირატესად გროვდება სისხლის უჯრედებსა და ქერქქვეშა ბირთვებში. პათოლოგიური პროცესი უფრო ხანგრძლივია, ვიდრე ტეი-საქსის სინდრომისა და მისი პირველი ფორმის დროს (ბატენ-მეიო-ვოგტ-შპილმაიერის, იუვენილურ-ახალგაზრდული ფორმა).
მკურნალობის ეფექტური საშუალება არ არსებობს.

კუშინგის სინდრომი
კუშინგის სინდრომს (რუსულენოვან ლიტერატურაში – იცენკო-კუშინგის სინდრომს, ჰიპერკორტიზოლიზმს) ახასიათებს თირკმელზედა ჯირკვლის მიერ გლუკოკორტიკოსტეროიდების ჭარბი გამოყოფა, რაც იწვევს დამახასიათებელ სიმსუქნეს, არტერიული წნევის მატებას, კუნთების განლევას, ოსტეოპოროზს, ჰიპერგლიკემიას და სხვ. ეს დაავადება გასული საუკუნის 30-იან წლებში აღწერა ამერიკელმა ნეიროქირურგმა ჰარვეი კუშინგმა, ამიტომ მისი სახელი ეწოდა.
სინდრომის მიზეზი თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მიერ ჰორმონ კორტიზოლის ჭარბი გამომუშავებაა, თავად კორტიზოლის ჭარბ წარმოქმნას კი მრავალი მიზეზი შეიძლება ჰქონდეს. მათ შორის მნიშვნელოვანია ჰიპოთალამუს-ჰიპოფიზური სისტემის ფუნქციის დარღვევა ანუ ტვინის იმ სტრუქტურების არაკოორდინირებული მუშაობა, რომლებიც ნერვული და ენდოკრინული სისტემების ურთიერთქმედებასა და ენდოკრინული სისტემის ფუნქციობას უზრუნველყოფს. ამის კვალობაზე, კუშინგის სინდრომი შეიძლება გამოიწვიოს: ჰიპოფიზის ადენომამ, სხვადასხვა ლოკალიზაციის (ბრონქის, პანკრეასის, თიმუსის) სიმსივნემ, თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერპლაზიამ ან სიმსივნემ, გლუკოკორტიკოიდების ხანგრძლივმა მიღებამ.
სიმპტომები და მიმდინარეობა. თირკმელზედა ჯირკვლის ჰორმონები ნივთიერებათა ცვლის ყველა პროცესზე ახდენს გავლენას. აქედან გამომდინარე, ადვილი წარმოსადგენია, რა ქაოსს გამოიწვევს მათი სიჭარბე.
კუშინგის სინდრომის კლინიკური სურათი თვალსაჩინოა: ავადმყოფი უჩივის საერთო სისუსტეს, ადვილად დაღლას, თავის, ზურგის ტკივილს, ეცვლება გარეგნობა, კერძოდ, უვითარდება დამახასიათებელი სიმსუქნე – მთვარისებური სახე და ტანზე ცხიმის დაგროვება. ცხიმი უპირატესად გროვდება კისრის უკანა ქვედა მიდამოში (მას ბიზონის კუზსაც კი ადარებენ), მუცელზე, თეძოებზე, მხრის სარტყელზე. კიდურები გამხდარია არა მარტო ცხიმის თავისებური გადანაწილების, არამედ კუნთების ატროფიის გამოც. ვითარდება კანის ატროფია, მუცლის, მკერდისა და თეძოების კანზე (ანუ ცხიმის დაგროვების არეში) ჩნდება მოწითალო-მოვარდისფრო ზოლები (სტრიები), რომლებიც კანის დაჭიმვის შედეგია და არასოდეს თეთრდება. კანი გამომშრალია, გათხელებული, მარმარილოსებრი, აქვს უხვი ჩირქოვანი გამონაყარი (აკნე). აღინიშნება თმის ცვენაც. ამასთანავე, ქალებს სახესა და ტანზე მამაკაცივით ეზრდებათ თმა, მამაკაცებს კი აღენიშნებათ სარძევე ჯირკვლების გადიდება, წვერის შეთხელება და ცვენა, სათესლე ჯირკვლების ატროფია. ხშირია კანქვეშა წერტილოვანი სისხლჩაქცევები და სისხლნაჟღენთები. ზოგჯერ აღინიშნება კანის ჰიპერპიგმენტაციაც. გარდა ამისა, კუშინგის სინდრომის დროს იწყება ოსტეოპოროზის განვითარება, რაც სახსრებისა და ძვლების ტკივილით გამოიხატება. ზოგჯერ ვითარდება ძვლის სპონტანური მოტეხილობაც. არ არის გამორიცხული ბარძაყის ძვლის თავის ასეპტიკური ნეკროზი.
სინდრომისთვის დამახასიათებელია წყურვილის შეგრძნება, ძილის დარღვევა, თავის ტკივილი, სქესობრივი ლტოლვის დაქვეითება, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა.
ზიანდება შინაგანი ორგანოებიც:

  • გულ-სისხლძარღვთა სისტემა – არტერიული წნევის მატება კუშინგის სინდრომის ერთ-ერთი ნიშანია, რომლის მიზეზსაც წარმოადგენს გლუკოკორტიკოიდების სიჭარბე და ორგანიზმში ნატრიუმის შეკავება. მასაც, ისევე როგორც სხვა მიზეზებით გამოწვეულ ჰიპერტენზიას, წნევის მაღალი ციფრები ახასიათებს, რის გამოც ზიანდება გული, თირკმელი, ნერვული სისტემა. გულის დაზიანებას უშუალოდ კუშინგის სინდრომიც იწვევს გლუკოკორტიკოიდების სიჭარბისა და კალიუმის დეფიციტის გამო.
  • სასუნთქი სისტემა – პაციენტები მიდრეკილნი არიან ინფექციებისა და ტუბერკულოზისადმი;
  • საჭმლის მომნელებელი სისტემა – გლუკოკორტიკოიდების სიჭარბე წყლულს იწვევს;
  • საშარდე სისტემა – ყალიბდება თირკმლის კენჭები, რაც პიელონეფრიტის მიზეზად იქცევა;
  • ძვალ-სახსართა სისტემა – მთავარი ნიშანია სტეროიდული ოსტეოპოროზი. უპირველეს ყოვლისა, ზიანდება ხერხემალი, რაც ტკივილს, პათოლოგიურ მოტეხილობებს, ზრდის შეფერხებას იწვევს. ტკივილი აღინიშნება სხვა ძვლებსა და სახსრებშიც.

დიაგნოსტიკა.
დიაგნოზის დასადგენად ტარდება:

  • სისხლის ჰორმონული კვლევა;
  • ჰორმონული სინჯები – განსაზღვრული პრეპარატების მიღებამდე და მიღების შემდეგ სისხლსა და შარდში ჰორმონებისა და მათი მეტაბოლიტების (გარდაქმნის პროდუქტების) შემცველობის განსაზღვრა;
  • თავის ქალასა და თურქული კეხის არის რენტგენოგრაფია;
  • ჰიპოფიზისა და მის ირგვლივ მდებარე სტრუქტურების დეტალური შესწავლა (კომპიუტერული ტომოგრაფიისა და ბირთვულ-მაგნიტური რეზონანსის მეშვეობით);
  • ჩონჩხის ძვლების რენტგენოგრაფია (ავლენს ოსტეოპოროზს).

მკურნალობა.
არსებობს კუშინგის სინდრომის მკურნალობის 3 მეთოდი:

  • მედიკამენტური მკურნალობა, რაც გულისხმობს იმ პრეპარატების დანიშვნას, რომლებიც კორტიკოსტეროიდების ჭარბ გამომუშავებას თრგუნავს;
  • სხივური თერაპია, რომელიც ჰიპოფიზის ჭარბ აქტივობას ახშობს;
  • ქირურგიული მკურნალობა ანუ სიმსივნის ამოკვეთა.
  • ხშირად ორ მეთოდს, მაგალითად, მედიკამენტურსა და ქირურგიულს, მედიკამენტურსა და სხივურს, ერთდროულად იყენებენ.

ჰორმონების შემცველობის დაქვეითებასთან ერთად ექიმები დაავადების გამოვლინებებსაც მკურნალობენ. მაგალითად, მაღალი წნევის სამკურნალოდ წნევის დამწევ საშუალებებს ნიშნავენ, არეგულირებენ სისხლში შაქრის შემცველობას, მკურნალობენ წყლულს.

სინდრომი კენის – კლიფორდის

კენის სინდრომი

კენის სინდრომი (სინონიმი: კენი-ლინარელის სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობითი ანომალიების კომპლექსს გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. მისთვის დამახასიათებელია: ჯუჯობა, ყიფლიბანდის გაძვალების დაგვიანება, ლულისებრი ძვლების კორტიკული სუბსტანციის გასქელება, ახლომხედველობა, გარდამავალი ჰიპოკალციემია და ჰიპერფოსფატემია, კრუნჩხვითი შეტევები.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კერშნერ-ადამსის სინდრომი

კერშნერ-ადამსის სინდრომი ქრონიკული არასპეციფიკური ჩირქოვანი პნევმონიტია, ქრონიკული ინტერსტიციული პნევმონიის ნაირსახეობა. პათოლოგია ვითარდება ნელა, წლების განმავლობაში. მისთვის დამახასიათებელია: ხველა მცირეოდენი ნახველით, ჰემოპტიზი (ნახველში სისხლის შერევა), ტკივილი გულმკერდის არეში, პერკუსიის მოყრუების მცირე ზონა, უპირატესად ცალმხრივი მშრალი ხიხინი. საერთო მდგომარეობა შედარებით უკეთესია, ტემპერატურა – ნორმალური. შეინიშნება რენტგენოლოგიურად შემოფარგლული, სეგმენტური დაჩრდილვა, რომელიც მოგვაგონებს ატელექტაზს. ეს სინდრომი ერევათ ბრონქოკარცინომაში. ჩვეულებრივ, ვლინდება 30-50 წლის ასაკში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კერერის სინდრომი

კერერის სინდრომი წარმოადგენს სიმპტომოკომპლექსს, რომელიც უვითარდებათ ქალებს დისპარეუნიის (სქესობრივი აქტის დროს ტკივილის) შედეგად. მისთვის დამახასიათებელია გენიტალიის მყარი ჰიპერემია და ჰიპერლიმფია (გამოწვეული სქესობრივი აქტით); თანდათანობით ვითარდება მენჯის ვენების გაფართოება, მცირე მენჯის შიგნითა კედლების ჰიპერესთეზია, თეთრად შლა, საშვილოსნო გადიდებული, გასქელებული და მკვრივია.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კვაშიორკორის სინდრომი

კვაშიორკორის სინდრომი ნიშნავს “ოქროსფერ ბიჭს” ან “წითელ ბიჭს”. ის პირველად აფრიკის კონტინენტზე, ოქროს ნაპირზეა (ამჟამად განა) აღწერილი. კვაშიორკორის სინდრომი გამოწვეულია აბსოლუტურად უცილო დიეტით, რასაც მივყავართ ეგზოგენური ხასიათის მკვეთრ ჰიპოპროტეინემიამდე (ჰიპოალბუმინემია, ჰიპოგლობულინემია). ამ სინდრომისთვის დამახასიათებელია კანისა და თმის პიგმენტაციის შეცვლა, ზრდასა და წონაში ჩამორჩენა, ანორექსია, ფაღარათი, მეტეორიზმი, შეშუპება, ფებრილიტეტი, დამტვრეულობა, თავის ტკივილი, მიკროციტული ჰიპოქრომული ანემია. სისხლში დაქვეითებულია შრატის რკინა, სპილენძი. აღინიშნება ჰეპატოსპლენომეგალია (ღვიძლისა და ელენთის გადიდება). პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა სიმპტომურია. ინიშნება სრულფასოვანი კვება (ცილოვანი პროდუქტები).

იარის სინდრომი

იარის სინდრომი (სინონიმები: ბად-კიარის სინდრომი, კიარი-აბრიკოსოვის დაავადება) წარმოადგენს ღვიძლის ვენის მაობლიტერირებელ ანთებას. მისთვის დამახასიათებელია პორტული ჰიპერტენზიისა და ღვიძლის ციროზის ნიშნები (დისპეფსიური მოვლენები, ღვიძლის გადიდება, ასციტი). დარღვეულია ღვიძლის ვენებიდან სისხლის უკუდენა (ფლებიტის, თრომბოფლებიტის გამო). განასხვავებენ მწვავე, ქვემწვავე და ქრონიკულ ფორმებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კიარი-ფრომელის სინდრომი

კიარი-ფრომელის სინდრომი (სინონიმები: ჩიარი-ფრომელის, ხიარი-ფრომელის სინდრომი) წარმოადგენს პერსისტირებადი ლაქტაციის სინდრომს, საშვილოსნოს ლაქტაციურ ატროფიას. გვხვდება უმეტესად ახალგაზრდა ქალებში ორსულობისა და მშობიარობის შემდეგ, კერძოდ, ძუძუს წოვების დასასრულს ლაქტორეისა და ამენორეის სახით, თუმცა შესაძლოა განვითარდეს ფეხმძიმობისგან დამოუკიდებლადაც. ხშირად თავს იჩენს დიენცეფალონის დაზიანების ნიშნები – სიმსუქნე ან წონის კლება, თავის ტკივილი, თავბრუ, სისუსტე, ძილიანობა ან უძილობა, აღგზნებადობა, ოფლიანობა, ლიბიდოს დაქვეითება. შეინიშნება გარეთა და შიგნითა სასქესო ორგანოების ზომიერად გამოხატული ატროფიული ცვლილებები. პაციენტთა უმრავლესობას ადრე თუ გვიან უდგენენ ჰიპოფიზურ ჰორმონულად არააქტიურ სიმსივნეს, რომლისთვისაც ნელი ზრდაა დამახასიათებელი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კიბისებრი კუნთის სინდრომი

კიბისებრი კუნთის სინდრომი (სინონიმი: იტონის სიმპტომი) გამოიხატება არტერიული წნევის დაქვეითებითა და სხივის არტერიაზე მაჯისცემის შესუსტებით დაავადებული კიდურისკენ თავის მიბრუნებისა და ღრმა ჩასუნთქვისას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კიბნერის სინდრომი

კიბნერის სინდრომი წარმოადგენს თანდაყოლილ ბულოზურ ეპიდერმოლიზს გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ის ქრონიკული და მორეციდივე პათოლოგიაა. განასხვავებენ მის უბრალო და დისტროფიულ ფორმებს. დამახასიათებელია ბუშტუკების წარმოშობა მექანიკური ტრავმის შემდეგ. ბუშტუკები ზედაპირულია და გამჭვირვალე ან ჰემორაგიული შემადგენლობა აქვს. ლოკალიზებულია წვივების, მუხლისა და იდაყვის სახსრების ირგვლივ. დისტროფიული ფორმის დროს უპირატესად განლაგებულია ეპიდერმისსა და დერმას შორის, უბრალო ფორმის დროს – ეპიდერმისში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კილაიდიტის სინდრომი

კილაიდიტის სინდრომისთვის დამახასიათებელია განივი კოლინჯის ღვიძლის ნაკეცის მდებარეობა ღვიძლსა და დიაფრაგმას შორის. ავადმყოფს აწუხებს მუცელში სიმძიმის შეგრძნება. პერკუსიით შეიძლება მხოლოდ ეჭვის მიტანა ამ სინდრომზე, ვერიფიცირება მხოლოდ რენტგენოლოგიური გამოკვლევით არის შესაძლებელი. ამასთან, აუცილებელია კუჭ-ნაწლავის პერფორაციის შედეგად მუცლის ღრუში მოხვედრილი თავისუფალი ჰაერისგან დიფერენცირება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კილინის დაავადება ანუ სინდრომი

კილინის დაავადება ანუ სინდრომი გულისხმობს დაუძლურებას გვიანპუბერტატულ პერიოდში. ეს არის გაურკვეველი ეტიოლოგიის პათოლოგია, ემართებათ 15-16 წლის გოგონებს და ვლინდება გახდომით, კანის ატროფიით, შეშუპებით, თმის ცვენით, მეორეული სასქესო ნიშნების განუვითარებლობით, ამენორეით.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კილჰ-ნევენის სინდრომი

კილჰ-ნევენის სინდრომი წარმოადგენს კუნთთა პროგრესული ატროფიის ნაირსახეობას (ე.წ. თვალის ფორმა), ხასიათდება თვალის გარეთა კუნთების ადრეული დაზიანებით.

კიმელშტილ-უილსონის სინდრომი

კიმელშტილ-უილსონის სინდრომი დიაბეტური გლომერულოსკლეროზია. იგი წარმოადგენს შაქრიანი დიაბეტის გართულებას, ვითარდება დიფუზური ან კეროვანი სკლეროზული ცვლილებები თირკმლის გორგლებში, რაც ვლინდება არტერიული ჰიპერტენზიით, შეშუპებით და თირკმელების მზარდი უკმარისობით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კინდბერგ-ლერის სინდრომი

კინდბერგ-ლერის სინდრომი გამოიხატება ფილტვში ინფილტრატის განვითარებით, მკვეთრი ლეიკოციტოზითა და ეოზინოფილიით. ახასიათებს მწვავე დასაწყისი, მაღალი სეპტიკური ციებ-ცხელება, ოფლდენა, ზომიერი გამონაჟონი პლევრის ღრუში. პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კინკ-კინკ სინდრომი
კინკ-კინკ სინდრომი (ინგლ. “კინკ” – მარყუჟი) წარმოადგენს ჰიპერტენზიის პროგრესირებად ფორმას, რომლის მიზეზია აორტის ბრაქიოცეფალური ტოტების თანდაყოლილი ცვლილებები, კერძოდ, მათი დაგრძელება და დაკლაკვნა. არტერიული წნევა იწევს სიმწიფის პერიოდის დასრულების შემდეგ. პათოგენეზი უცნობია.
მკურნალობა სიმპტომურია.


კირნს-სეირის სინდრომი

კირნს-სეირის სინდრომი გამოიხატება თვალისა და გულის სიმპტომების შეუღლებით. იგი მიტოქონდრიული ენცეფალომიოპათიის ვარიანტია და ვლინდება 20 წლის შემდეგ. დამახასიათებელია ოფთალმოპლეგია, ბადურას პიგმენტური დეგენერაცია, ჰემერალოპია, ატაქსია, კუნთების პარეზი, დებილობა, დაბალი ან ჯუჯისებრი ტანი, ჰიპოგონადიზმი, პარკუჭშიდა გამტარობის დარღვევა, ჰისის კონის მარჯვენა ფეხის ბლოკადა, სრული ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კისელის სინდრომი

კისელის სინდრომი წარმოადგენს ეპილეფსიის ფორმას, რომლისთვისაც დამახასიათებელია გულყრის განვითარება სტენოკარდიული შეტევის შემდეგ.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კიტაჰარას სინდრომი

კიტაჰარას სინდრომი (სინონიმი: მასუდ-კიტაჰარას სინდრომი) – პრერეტინული შეშუპება, ბადურას იდიოპათიური ბრტყელი ატკეცა, ცენტრალური ექსუდაციური რეტინიტი, ანგიოსპასტიკური ცენტრალური რეტინოპათია, ანგიონევრიტული ცენტრალური ქორეორეტინოპათია, ცენტრალური სეროზული ქორეორეტინიტი – თვალების ტოქსიკურ-ინფექციური ბუნების დაავადებაა. ახასიათებს ქორიოკაპილარული ფირფიტის სისხლძარღვოვანი გარსის სისხლძარღვთა სპაზმი. გამოვლინდება მხედველობის უცაბედი გაუარესებით, ცენტრალური სკოტომის (მხედველობის ველის კუნძულოვანი დეფექტი) განვითარებით, ოფთალმოსკოპიურად – ბადურას შემღვრევითა და შეშუპებით ყვითელი ლაქის მიდამოში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კიუსტერის სინდრომი

კიუსტერის სინდრომი (სინონიმი: მაიერ-როკიტანსკი-კიუსტერის სინდრომი), იგივე ანუ ორწილიანი საშვილოსნო, საშვილოსნოს განვითარების თანდაყოლილი ანომალიაა გადაცემის სავარაუდოდ აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. დამახასიათებელია პირველადი ამენორეა, სტერილურობა. მეორეული სასქესო ნიშნები და მენსტრუალური ციკლი ნორმალურია. აღინიშნება ვიკალური სისხლდენა შარდის ბუშტიდან, სწორი ნაწლავიდან, პირის ღრუდან ან ცხვირიდან. საშო თითქმის არ არის, გაყოფილია ორად, არ არსებობს მისი ღრუ და ენდომეტრიოზი, ფალოპის ლულა ჰიპოპლაზიურია. სარძევე ჯირკვლები ნორმალურად არის განვითარებული, სქესობრივი სურვილიც ნორმალურია. არცთუ იშვიათია თირკმელებისა და შარდგამომყვანი გზების ანომალიები, აორტის თანდაყოლილი ანევრიზმა, მეზენტერიუმის ანომალიები, წელის მეხუთე მალის საკრალიზაცია, მეთორმეტე ნეკნის ჰიპოპლაზია.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კლაინფელტერის სინდრომი

კლაინფელტერის სინდრომი წარმოადგენს ცვლილებათა კომპლექსს (თირკმელების ატროფია, ამენორეა, სარძევე ჯირკვლებისა და გარეთა სასქესო ორგანოების ატროფია), რომელიც ვითარდება გენომში ზედმეტი სასქესო ქრომოსომების (XXY ან XXX) არსებობის გამო. იგი თანდაყოლილი პათოლოგიაა და ვლინდება მამაკაცებში პირველადი ჰიპოგონადიზმით. დამახსიათებელია ჰიპოგენიტალიზმი, მაღალი ტანი არაპროპორციული კიდურებით, ზოგჯერ – ქალური ტიპის თმიანობა, გინეკომასტია. ხშირად შეინიშნება ალკოჰოლიზმისკენ მიდრეკილება, გონებრივი ჩამორჩენის მსუბუქი ფორმა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლარკ-ჰანდფილდის სინდრომი

კლარკ-ჰანდფილდის სინდრომი (სინონიმი: ანდერსენის სინდრომი) იგივეა, რაც მეოთხე ტიპის გლიკოგენოზი, დიფუზური გლიკოგენოზი ღვიძლის ციროზით, ამილოპექტინოზი, გლიკოგენოზი, განპირობებული 1,4 გლუკან 6-ალფა გლუკოზილტრანსფერაზის არარსებობით. დამახასიათებელია ჰეპატოსპლენომეგალია, სიყვითლე, ჰიპოგლიკემია, ღვიძლის ციროზი. მემკვიდრეობითი გადაცემა ხდება აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლდის სინდრომი

კლდის სინდრომი გვხვდება უმეტესად ვერტებრობაზილარული არტერიების სისტემაში იშემიის ტიპით სისხლის მიმოქცევის მოშლის დროს. მისთვის დამახასიათებელია თვალის მამოძრავებელი ნერვის დამბლა პროცესის მხარეს, მოპირდაპირე მხარეს კი ნათხემის დაზიანების მოვლენები, რომლებსაც ზოგჯერ ერთვის დიზართრია და ყლაპვის გაძნელება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლეინე-ლევეის სინდრომი

კლეინე-ლევეის სინდრომი იშვიათი ავადმყოფური მდგომარეობაა. გამოიხატება ძილისკენ მომატებული მიდრეკილების შერწყმით შიმშილისა და მოძრაობითი მოუსვენრობის პაროქსიზმებთან. მიმდინარეობს სხვადასხვა ნერვულ-ფსიქიკური და სომატური გადახრით. შეტევები რამდენიმე დღიდან რამდენიმე კვირამდე გრძელდება. დაავადებას უკავშირებენ ჰიპოთალამუსისა და ლიმბური სისტემის დაზიანებას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლეინშმიდტის სინდრომი

კლეინშმიდტის სინდრომი წარმოადგენს ბაცილურ ინფლუენცსინდრომს – ინფლუენცის თავისებურ ფორმას. ახასიათებს დაავადების მწვავე დასაწყისი, ცხელება, ყელის ტკივილი, კისრის რიგიდულობა, სასულის სტენოზი ინსპირაციული სტრიდორით, პერიკარდიუმის ხახუნი, გულის საზღვრების გადიდება, ექსუდაციური (სეროზულ-ჩირქოვანი ან ჩირქოვანი) პერიკარდიტი, პლევროპნევმონია, ჩირქოვანი პლევრიტი, მოგვიანებით – ჩირქოვანი მენინგიტი.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლეოპატრას სინდრომი

კლეოპატრას სინდრომი ვითარდება სხვადასხვა კოლაგენის კანქვეშა იმპლანტაციის შედეგად (ზოგ შემთხვევაში – კოსმეტიკური ხასიათის ჩარევის შემდეგ). გამოიხატება კოლაგენოზის ტიპის ანთებადი სინდრომით. ახასიათებს შემდეგი ნიშნები: ტემპერატურის მომატება, პოლიართრიტი, წონის სწრაფი დაკლება და ანორექსია. მსგავსი ანთებადი სინდრომი ვითარდება სილიკონისა და პარაფინის იმპლანტაციის შემთხვევაში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლერკ-ლევი-კრისტესკოს სინდრომი

კლერკ-ლევი-კრისტესკოს სინდრომი (სინონიმი: ლოუნ-ჯენონ-ლევენის სინდრომი) წარმოადგენს პარკუჭების ნაადრევი აღგზნების სინდრომს. ამ დროს პარკუჭშიდა გამტარობის დაურღვევლად ვითარდება პარკუჭზედა პაროქსიზმული ტაქიკარდიების განვითარებისკენ მიდრეკილება. ელექტროკარდიოგრამაზე აღინიშნება PR ინტერვალის ხანგრძლივობის შემცირება (მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიბლერ-ნაიარის სინდრომი

კლიბლერ-ნაიარის სინდრომი არის არაჰემოლიზური თანდაყოლილი პირველი ტიპის სიყვითლე, არაჰემოლიზური ჰიპერბილირუბინემია ბირთვული სიყვითლით. ის მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით, განპირობებული ფერმენტ გლუკოკორნილტრანსფერაზის უკმარისობით. გამოვლინდება სიცოცხლის პირველსავე დღეებში და ახასიათებს: სისხლში არაპირდაპირი ჰემოგლობინის მკვეთრი მომატება, ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანების სიმპტომები, კბილის მინანქრის განუვითარებლობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიკ-სინდრომი

კლიკ-სინდრომი (სინონიმები: ბარლოუს სინდრომი, რიდ-ბარლოუს სინდრომი) წარმოადგენს მიტრალური სარქვლის პროლაფსს. შესაძლოა იყოს თანდაყოლილიც და შეძენილიც და განვითარდეს რევმატიზმის, გულის იშემიური დაავადების, კარდიომიოპათიის, გულმკერდის ტრავმული დაზიანების ფონზე, ანდა იყოს იდიოპათიური ბუნებისა. დამახასიათებელია ტკივილი ან დისკომფორტი გულის მიდამოში, გულის ფრიალი, თავბრუ, გულის წასვლა, ქოშინი და სწრაფად დაღლა, თუმცა არც უსიმპტომო მიმდინარეობაა გამორიცხული. ასაკთან ერთად სიმპტომების გამოვლენა ხშირდება. ობიექტურად აღინიშნება მეზოსისტოლური ექსტრატონის ფენომენი (“სისტოლური წკიპურტი”) და ტელესისტოლური შუილი. გადამწყვეტი დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა ენიჭება ექოკარდიოგრაფიულ გამოკვლევებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიმაქტერიული სინდრომი

კლიმაქტერიული სინდრომი პათოლოგიური მდგომარეობაა, რომელიც ქალებში კლიმაქტერიულ პერიოდში იჩენს თავს. დამახასიათებელია ნერვულ-ფსიქიკური, ვეგეტატიურ-სისხლძარღვოვანი, ნივთიერებათა ცვლისა და ტროფიკული დარღვევები. ხშირად აღენიშნებათ ემოციურად გაუწონასწორებელ ქალებს, რომელთაც გადატანილი აქვთ სტრესი, ანდა აქვთ ქრონიკული დაავადებები, რომლებიც ორგანიზმის განლევას იწვევს. დამახასიათებელია თავსა და გულმკერდში უეცარი წამოხურება, რასაც უხვი ოფლიანობა ახლავს თან. ზოგჯერ აღინიშნება თავის ტკივილი, თავბრუხვევა, არტერიული წნევის მომატება, გაღიზიანებადობა, ტირილისადმი მიდრეკილება, უძილობა, სწრაფი დაღლილობა. სიმპტომების გამოხატულება და თანაფარდობა სხვადასხვანაირია.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კლიპელის სინდრომი

კლიპელის სინდრომი წარმოადგენს პოლინევრიტის შერწყმას ღვიძლის დაზიანებასა და კორსაკოვის სინდრომთან (პოლინევრიტთა კომბინირებული ფსიქოზი, მეხსიერების მკვეთრი მოშლა, განსაკუთრებით – ახლო წარსულში მომხდარი მოვლენების დავიწყება; მეხსიერების დეფექტის კომპენსაცია კონფაბულაციებით; გვხვდება თავის ტვინის ტოქსიკური დაზიანებისას (ალკოჰოლიზმი, დარიშხანით მოწამვლა), აგრეთვე – თავის ქალას ტრავმის, ენცეფალიტის, თავის ტვინის სიმსივნის, პროგრესირებადი დამბლის დროს). აღინიშნება ქრონიკული ალკოჰოლიზმის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიპელ-თეილის სინდრომი

კლიპელ-თეილის სინდრომი განვითარების თანდაყოლილი ანომალიაა. გამოიხატება ხერხემლის კისრის ქვედა და გულმკერდის პირველი მალების შეხორცებით, რაც იწვევს კისრის დამოკლებას და მოძრაობის შეფერხებას (“უკისრო ადამიანი”). ხშირად თან ახლავს განვითარების სხვა მანკები – სპინა ბიფიდა, ფილტვის დამატებითი წილები, გონებრივი განუვითარებლობა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიპელ-ტრენონეს სინდრომი

კლიპელ-ტრენონეს სინდრომი არის ოსტეოჰიპერტროფიული ვარიკოზული ნევუსი. ქვედა კიდურების ღრმა მაგისტრალური ვენების განვითარების ანომალია მათი გამოვლინების დარღვევით, რაც ვლინდება კიდურების ჰიპერტროფიით, კანქვეშა ვენების ვარიკოზული გაფართოებით და კანზე პიგმენტური ლაქებისა და ჰემანგიომების გაჩენით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიპელ-ტრენონე-ვებერის სინდრომი

კლიპელ-ტრენონე-ვებერის სინდრომი წარმოადგენს სისხლძარღვებისა და ძვლების დიზემბრიოპლაზიას. ეს არის ოსტეოჰიპერტროფიული ვარიკოზული ნერვუსი, ჰიპერტროფიული ჰემანგიოექტაზია. ამ პათოლოგიის დროს დაზიანებული კიდურის მაგისტრალურ ვენაში სისხლდენა ირღვევა. ახასიათებს: კანის ბრტყელი ცალმხრივი ანგიომები, იქვე რბილი ქსოვილისა და ძვლების ჰიპერპლაზია, ტროფიკული წყლულები, კანქვეშა ქსოვილის შეშუპება, გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა, კანზედა და კანქვეშა კალციფიკატები, ძვლების ქერქოვანი შრის გათხელება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიპელ-ტრენონე-პარკ-ვებერის სინდრომი

კლიპელ-ტრენონე-პარკ-ვებერის სინდრომი წრმოადგენს თავის ქალას მიდამოში არტერიულ-ვენური სისტემის ცალმხრივი თანდაყოლილი მანკის შერწყმას კიდურთა განვითარების მანკებთან. სისხლძარღვთა მხრივ უპირატესად აღინიშნება არტერიული, ვენური ან არტერიულ-ვენური ანევრიზმები თავის ქალას მიდამოში. ხშირად ერწყმის კანისა და შინაგან ორგანოთა სისხლძარღვების ანომალიებს და თანდაყოლილ სიმახინჯეებს. არტერიული ანევრიზმები, როგორც წესი, მრავლობითია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიპელ-ფელდსტეინის სინდრომი
კლიპელ-ფელდსტეინის სინდრომი წარმოადგენს თავის ქალას მემკვიდრეობით თანდაყოლილ დისპლაზიას. ახასიათებს: ძვლების ძლიერი გასქელება (განსაკუთრებით – ლავიწზე და თავის ქალაში), თავის ქალას იქსისებრი ფორმა ან აკროცეფალია. შენელებულია ხელისა და ფეხის თითების სიგრძეში ზრდა, ხელის თითების მოძრაობები შეზღუდულია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიუვერ-ბიუსის სინდრომი

კლიუვერ-ბიუსის სინდრომი წარმოადგენს სიმპტომოკომპლექსს, რომლისთვისაც დამახასიათებელია ემოციური გულგრილობა, პასიურობა და ყოველივე ამის შერწყმა ჰიპერსექსუალობასთან, აკვიატებულ მისწრაფებასთან, შეეხონ ნებისმიერ საგანს, გაუმაძღრობასთან, გარშემო მყოფი საგნების შეცნობის უნარის დარღვევასთან. ვითარდება საფეთქლის წილების მედიალური სტრუქტურების ორმხრივი დაზიანების დროს, მაგალითად, ჰერპესული ენცეფალიტის ან თავის ტვინის დეგენერაციული დაავადებების ფონზე.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კლიფორდის სინდრომი
კლიფორდის სინდრომი ახალშობილთა დაავადებაა, რომელიც განპირობებულია პლაცენტის დისფუნქციით, სანაყოფე წყლების მკვეთრი შემცირებით ორსულობის გახანგრძლივების დროს. გამოიხატება კანის სიმშრალითა და აქერცვლით, წონაში ჩამორჩენით, ხშირად ფილტვებში ატელექტაზითა და ჰიალინური მემბრანების განვითარებით სანაყოფე წყლების ასპირაციის გამო.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი იულინგერის – კენიგის

იულინგერის სინდრომი
იულინგერის სინდრომი (სინონიმი: ფრიდრიხ-ერბ-არნოლდის სინდრომი) წარმოადგენს ჰიპერტროფიულ ოსტეოდერმოპათიას,  გენერალიზებულ ჰიპეროსტოზს (ძვლოვანი ქსოვილის ჰიპერტროფია) პაქიდერმიით (კანის პათოლოგიური გასქელება). მისთვის დამახასიათებელია: კიდურთა დაგრძელება, ლულისებრი ძვლებისა და მენჯის ძვლების ჰიპეროსტოზი, პაქიდერმია განსაკუთრებით წინამხრისა და კოჭის მიდამოში, თავის ქალასა და შუბლზე, დოლის ჩხირისებრი თითები, გასქელებული ყურის ნიჟარები, საათის მინისებრი ფრჩხილები. დაავადება იწყება სქესობრივი მომწიფების პერიოდში, უმეტესად ემართებათ ვაჟებს. პროგრესირებს ნელა და სამ-შვიდ წელიწადში მისი განვითარება წყდება. სავარაუდოდ, გადაეცემა მემკვიდრეობის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით.

იცენკო-კუშინგის სინდრომი

იცენკო-კუშინგის სინდრომს უწოდებენ სიმპტომთა კომპლექსს, რომელსაც ჰიპოთალამუს-ჰიპოფიზ-თირკმელზედა ჯირკვლის სისტემის ფუნქციის მოშლის შედეგად ორგანიზმში ჭარბად წარმოქმნილი გლუკოკორტიკოიდული ჰორმონების ზემოქმედება განაპირობებს. ის ნებისმიერ ასაკში შეიძლება განვითარდეს, მაგრამ უმთავრესად 20-დან 40 წლამდე ასაკის პირებს შორის გვხვდება, თანაც ქალებში მამაკაცებთან შედარებით 10-ჯერ ხშირია. ახასიათებს თავისებური სიმსუქნე (მთვარისებრი სახე, ცხიმის ჭარბი დაგროვება, უპირატესად მუცელზე), წითელი ფერის ატროფიული ზოლები მუცელსა და ბარძაყებზე, არტერიული წნევის მატება, კუნთების განლევა,  ოსტეოპოროზი,  ჰიპერგლიკემია, სასქესო ჯირკვლების ფუნქციის მოშლა და სხვა. მისი განვითარების მიზეზად შეიძლება იქცეს ჰიპოფიზის ადენომა, თავის ტვინში მიმდინარე ანთებითი პროცესები, თირკმელზედა ჯირკვლის სიმსივნე, ფილტვების, ბრონქების, შუასაყრის სიმსივნე, სხვადასხვა დაავადების გამო გლუკოკორტიკოიდების დიდი დოზით ხანგრძლივი გამოყენება და სხვა.
თანამედროვე სამედიცინო ლიტერატურაში იცენკო-კუშინგის სინდრომს კუშინგის სინდრომს უწოდებენ (იხ. კუშინგის სინდრომი).

კაზაბახ-მერიტის სინდრომი
კაზაბახ-მერიტის სინდრომისთვის (სინონიმი – გიგანტური ჰემანგიომა თრომბოციტოპენიით) დამახასიათებელია გიგანტური ჰემანგიომა, თრომბოციტოპენიური პურპურა, სისხლდენები და ანემია. ხშირია გოგონებში. პირველი სიმპტომები თავს იჩენს ბავშვის დაბადებისთანავე ან ადრეულ ბავშვობაში ფართო კაპილარული ან კაპილარულ-კავერნოზული ჰემანგიომების სახით; გარდა ერთეული ჰემანგიომებისა, გვხვდება მრავლობითიც ბადურაში, პარენქიმულ ორგანოებსა და კიდურის ძვლებში. კანსა და ლორწოვანზე აღინიშნება პეტექიები და ექსტრავაზატები. მოსალოდნელია სისხლდენა ჭიპიდან,  ლორწოვანი გარსებიდან და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან; აღინიშება თრომბოციტოპენია და ანემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კაზამ-ბეკის სინდრომი
კაზამ-ბეკის სინდრომი ვლინდება სუსტი ავსების პულსით, რომელიც შერწყმულია გულის არეში პულსაციის გაძლიერებასთან მარცხენა პარკუჭის ანევრიზმის დროს. ზოგჯერ აღენიშნებათ გულის მძიმე უკმარისობით დაავადებულებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კაკი-რიჩის სინდრომი
კაკი-რიჩის სინდრომი ანუ ღრუბლისებური თირკმელი მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ამ დროს აღინიშნება თირკმლის დისტალური მილაკების კისტისმაგვარი გაგანიერება (ღრუბლოვანი თირკმელი). მიმდინარეობს ლეიკოციტურიით, ნეფროლითიაზით, ნეფროკალცინოზით, თირკმლის ჭვლით, ცალმხრივი ნეფრომეგალიით, სხვა ორგანოების მანკებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კალმანის სინდრომი

კალმანის სინდრომი (სინონიმები: დე მორსეს სინდრომი, დე მორსე-გოტიეს სინდრომი) წარმოადგენს ჰიპოგონადიზმისა და ანოსმიის შერწყმას. დამახასიათებელია სასქესო ორგანოთა განუვითარებლობა, კრიპტორქიზმი (ცალმხრივი ან ორმხრივი), დაქვეითებული თმიანობა, ქოსა სახე; ავადმყოფს დაკარგული აქვს ყნოსვის შეგრძნება, ვერ არჩევს სუნს, არა აქვს პოლუცია, ერექცია იშვიათია, სათესლე ჯირკვალი ჰიპოპლაზიურია,  ძვლის ასაკი ჩამორჩება პასპორტულს, გულმკერდი დერმულია, რასაც თან ახლავს ჰიპერტელორიზმი, ზედა ტუჩი და მაგარი სასა გაპობილია, აღინიშნება სიყრუე; სასქესო ქრომატინი არ არის, კარიოტიპი 46YX.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კობალა-მოსტოს სინდრომი
კობალა-მოსტოს სინდრომს (სინონიმები: დუკა-კაპენატაკისის სინდრომი, ლევენთალის პურპურა) ახასიათებს კანზე პურპურისა და ეგზემისმაგვარ ცვლილებათა ერთდროული გაჩენა, რასაც შემდეგ ლიქენიზაცია და კანის დეპიგმენტაცია ან ჰიპერპიგმენტაცია ერთვის. აღინიშნება უმნიშვნელო ქავილი. ლოკალიზაციის ადგილი უმეტესად კიდურებია, მაგრამ არცთუ იშვიათად ვრცელდება მთელ სხეულზეც. ახასიათებს გამწვავების სეზონურობა გაზაფხულზე და ზაფხულში. უმეტესად ავადდებიან მამაკაცები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კავასაკის სინდრომი

კავასაკის სინდრომი ემართებათ ბავშვებს 4 წლამდე, უფრო ხშირად – იაპონელ ბიჭებს. ახასიათებს 3 სტადია:
1. მწვავე – ტემპერატურის მომატება, გამონაყარი, ლიმფადენოპათია, ლორწოვანი გარსების დაზიანება, კონიუნქტივიტი, პირის ღრუსა და ტუჩების დაზიანება, ართრალგია, გრძელდება 1-10 დღე;
2. ქვემწვავე სტადია – ართრიტი, მიოკარდიტი, თრომბოციტოზი, კანის დესკვამაცია, კორონარული არტერიების ანევრიზმა, გრძელდება 10-25 დღე;
3. გამოჯანმრთელების ხანა – იწყება 25-45-ე დღეს, ხშირია განკურნება, ზოგჯერ აღინიშნება საშუალო კალიბრის სისხლძარღვთა დაზიანება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კანალეს სინდრომი

კანალეს სინდრომი წარმოადგენს ერითრემიისა და რეტიკულურ-ენდოთელიური სისტემის ჰიპერპლაზიის თანაარსებობას. ბარილის დაავადებისგან განსხვავებით, ჭარბობს ერითრემია.

კანისა და ლორწოვანის
ლიმფურ-კვანძოვანი
სინდრომი

კანისა და ლორწოვანის ლიმფურ- კვანძოვანი სინდრომი დაკავშირებულია სტაფილოკოკების ტოქსინის ზემოქმედებასთან. გვხვდება უპირატესად ბავშვებში, ზოგჯერ – ზრდასრულებშიც. დამახასიათებელია ციებ-ცხელება ხუთი და მეტი დღის მანძილზე, თან ახლავს კონიუნქტივიტი, პირის ღრუს ლორწოვაის ანთება, ხელის და ფეხისგულების კანის ინდურაცია და დესკვამაცია დაავადების დაწყებიდან 2 კვირის შემდეგ, ერითემული გამონაყარი, ლიმფური ჯირკვლების გადიდება 1,5სმ-მდე და მეტად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კაპგრას სინდრომი

კაპგრას სინდრომი წარმოადგენს ფსიქოპათოლოგიურ დარღვევას, რომელიც მდგომარეობს შემდეგში: ფსიქიკურად დაავადებული უცნობ პირებს აღიქვამს როგორც ნაცნობებს, ან პირიქით, ნაცნობებს აღიქვამს უცნობ ადამიანებად, რომელთაც მიიღეს მათი სახე (ნაცნობების).

კაპდეპონ-ჰოჯის
სინდრომი

კაპდეპონ-ჰოჯის სინდრომი (სინონიმები: სტაინტონის სინდრომი, სტაინტონ-კაპდეპონის სინდრომი, ფარგინ-ფარიოლეს სინდრომი, კაპდეპონის სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობით ოდონტოპლაზიას გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ამ სინდრომის დროს აღინიშნება მოყავისფრო ან რუხი სარძევე კბილები, მტვრევადი მინანქარი, დენტინური შრის არამგრძნობელობა. ყოველივე ამის შედეგად კბილის გვირგვინი სწრაფად ცვდება, ვითარდება ყბების არასწორი დგომა. ხშირად თან სდევს ძვლების მტვრევადობა, პოლიდაქტილია.

კაპლანის სინდრომი

კაპლანის სინდრომი პათოლოგიაა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია პნევმო¬კონიოზისა და რევმატოიდული ართრიტის შერწყმა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია

კაპოშის სინდრომი

კაპოშის სინდრომი (სინონიმი – კაპოში-იულიუსბერგის ვარიოლიფორმული პუსტულოზი) არის დერმატოზი, რომელიც ვლინდება მრავლობითი ჯგუფური ბუშტუკების წარმოქმნით; მიმდინარეობს საერთი ინტოქსიკაციით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია

კაპოში-ლიბმან-საქსის
სინდრომი

კაპოში-ლიბმან-საქსის სინდრომი (სინონიმები: ლიბმან-საქსის ენდოკარდიტი, ლიბმანის დაავადება) არის ენდოკარდიტის ატიპური მეჭეჭოვანი აბაქტერიული ანთება, რაც წითელი მგლურას თითქმის მუდმივი თანმხლებია. სიმპტომები: მაღალი ტემპერატურა, ტკივილი კუნთებსა და სახსრებში, ერითემა და სისხლჩაქცევები კანში, ღვიძლის, ელენთისა და ლიმფური კვანძების გადიდება, ალბუმინურია, ერითროციტურია,  ჰიპოქრომული ანემია, ლეიკოპენია,  ედს-ის აჩქარება,  ჰიპერგამაგლობულინემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კარდიოვაზორენული
სინდრომი

კარდიოვაზორენული სინდრომი (სინონიმი: რაიტერ-პომპენის სინდრომი) ხასიათდება კანისა და შინაგან ორგანოთა სისხლძარღვთა კედლებში 2-ამინოფოსფატიდების ჩალაგებით. კანში წარმოიქმნება კერატოანგიომები. ზიანდება გული (კორონარული სისხლმიმოქცევის უპირატესი მოშლით, თირკმელები (ჰემატურია, პროტეინურია, ცილინდრურია)), ღვიძლი, ელენთა, ვლინდება ცვლილებები თვალის ფსკერზე. ეტიოლოგიურ მომენტად მიიჩნევა ცხიმოვანი ცვლის მოშლა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია,

კარდიოსტიმულატორის
სინდრომი

ელექტროკარდიოსტიმულატორის იმპლანტაციის შემთხვევათა გახშირებამ გამოავლინა ახალი გართულების შესაძლებლობა, რომელიც კარდიოსტიმულატორის სინდრომის სახელწოდებითაა ცნობილი. წარმოადგენს ელექტროსტიმულაციის სიხშირესთან ფიზიკური დატვირთვის შეუფარდებლობას, რაც გამოიწვევა პარკუჭთა იზოლირებული სტიმულაციის შემთხვევებში.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კარდიოცერებრული
სინდრომი

კარდიოცერებრული სინდრომი თავის ტვინის ფუნქციათა რამდენიმე სახის დარღვევის საერთო დასახელებაა, აღინიშნება გულის დაავადების დროს და გამოწვეულია ტვინის სისხლით მომარაგების გაუარესებით, ტვინის სისხლძარღვთა ემბოლიით ან გულიდან მათზე რეფლექტორული ზემოქმედებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია

კარვერის სინდრომი
კარვერის სინდრომი გასტროდუოდენური წყლულებისა და დიაფრაგმის საყლაპავის ხვრელის თიაქრის ერთდროული არსებობაა.

კაროდიტული სინდრომი

კაროდიტული სინდრომი (სინონიმი: დენი-ბრაუნის სინდრომი III) – ეს არის ნევროლოგიური სიპტომოკომპლექსი საძილე არტერიის სტენოზის ან დახშობის დროს. აღინიშნება უეცარი ცალმხრივი ამავროზი,  კონტრლატერალური ჰემიპარეზი და ჰომონიმური ჰემიანოფსია. ხშირია აფაზია, აგრაფია, აკალკულია, ალექსია, აუტოტოპაგნოზია.

კაროტიდული სინუსის
სინდრომი

კაროტიდული სინუსის სინდრომი გამოიხატება ბრადიკარდიითა და არტერიული ჰიპოტონიით, ახასიათებს გულის წასვლისადმი მიდრეკილება, გამოწვეულია საძილე არტერიაში განლაგენული ბარორეცეპტორების გაღიზიანებით. ვითარდება, მაგალითად, საერთო საძილე არტერიის ან შიგნითა საძილე არტერიის ათეროსკლეროზის დროს. გულის წასვლას აპროვოცირებს თავის მობრუნება, მჭიდრო საყელოს ტარება (კაროტიდული სინუსის გაღიზიანების შედეგად; უკავშირდება ცდომილი ნერვის აქტივაციას).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კარპენტერის სინდრომი

კარპენტერის სინდრომი – აკროცეფალოპოლისინდაქტილიის II ტიპი. მემკვიდრეობითი დაავადება გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. დარღვევები პირველი ტიპის აკროცეფალოპოლისინდაქტილიის მსგავსია (ნოაკის სინდრომი). შერწყმულია გონებრივ ჩამორჩენილობასთან, სიმსუქნესა და ჰიპოგონადიზმთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია კარტაგენერის სინდრომი I
კარტაგენერის სინდრომი I (სინონიმები: ლეფლერის I სინდრომი, ლეფლერის ეოზიოფილია, ფილტვების ეოზინოფილური ინფილტრატი) ფილტვის სწრაფად უკუქცევადი ინფილტრატია ეოზინოფილით. წარმოადგენს ალერგიულ ანთებით რეაქციას ანტიგენზე (ბაქტერიული, ინვაზიური და სხვა წარმოშობისა). კლინიკურად ვლინდება დაღლილობით, სახსრებში მტვრევის შეგრძნებით, ხველით. ეოზინოფილია სისხლში 10-დან 70%-მდე იწევს. რენტგენოლოგიურად ფილტვებში შეინიშნება სხვადასხვა ფორმის, ლოკალიზაციისა და სტრუქტურის ინფილტრატი, რომელიც სწრაფად ქრება. ამგვარ ინფილტრაციას შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს სხვა ორგანოებშიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კარტაგენერ-ზივერტის
სინდრომი

კარტაგენერ-ზივერტის სინდრომი (სინონიმი: კარტაგენერის სინდრომი II, ანუ კარტაგენერის ტრიადა) წარმოადგენს თანდაყოლილ მემკვიდრეობით პათოლოგიას, ოჯახური განვითარების კომბინირებულ მანკს. ახასიათებს სამი მუდმივი ნიშნის: ბრონქოექტაზიების, შინაგან ორგანოთა სრული ან ნაწილობრივი გადაადგილების (ინვერსია) და ცხვირის ლორწოვანის პოლიპოზით მიმდინარე ქრონიკული სინუსიტის – შეუღლებით. ამას შესაძლოა თან ახლდეს განვითარების სხვა ანომალიები: კურდღლის ტუჩი, კბილების ანომალიები და სხვა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კასიდი-შოლტის სინდრომი
კასიდი-შოლტის სინდრომი წარმოადგენს წვრილი ნაწლავის მეტასტაზებად კარცინოიდს, კარცინოიდულ სიმსივნეს, ენტეროქრომაფინომას (კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეების საერთო სახელია). მისი მორფოლოგიური სუბსტრატია ნაწლავის არგენტოფინოციტები ან სტრუქტურულად მათი მსგავსი უჯრედები. კარცინოიდები უმეტესად ნაწლავებში გვხვდება. შეიძლება იყოს ჭიაყელა დანამატში, კუჭში, ბრონქებშიც. მისი ნიშნებია ფარაღათი, ხანმოკლე – 2-3-წუთიანი წამოხურება, ტელეანგიექტაზიები სახესა და ტანზე, ჰედინგერის ნიშანი და სხვა. მეტასტაზირებს ძირითადად ღვიძლში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კასირერის სინდრომი

კასირერის სინდრომი – ანესთეზიური ქრონიკული აკროციანოზი, ქრონიკული,  ჰიპერტროფიული აკროასფიქსიის სინდრომი – უცნობი ეტიოლოგიის აკროტროფონევროზია. გამოვლინდება კიდურთა კანის სიმეტრიული შეშუპებით, სილურჯით და თითების ჰიპოსთეზიით წელიწადის ცივ პერიოდში. ემართებათ უმესად ახალგაზრდა ქალებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კასირსკის სინდრომი

კასირსკის სინდრომი – ქვედა კიდურების ჰემორაგიული შეშუპება. დამახასიათებელია ფეხების სისუსტე, კუჭ-წვივის სახსრის (უმეტესად – ცალისა, იშვიათად – ორივესი) შესივება (შეშუპება) და შეწითლება. პუნქციით მიიღება სისხლიან-სეროზული ტრანსუდატი. ტიპურ შემთხვევაში აღინიშნება სისხლჩაქცევა ტერფის თითების საერთო მომხრელ მყესთან და დიდი წვივის უკანა კუნთოვან ბუდეებში. სუბპერიოსტული სისხლჩაქცევა იშვიათია. შეშუპებას თან სდევს ტკივილი და ტემპერატურის ეფემერული ხასიათის მომატება. აღსანიშნავია წონის კლება, ზომიერი ჰიპოქრომული ანემია, ზოგჯერ ლეიკოციტოზი, აჩქრებული ედსი. თრომბოციტების რაოდენობა და კოაგულოგრამა ნორმის ფარგლებშია, სისხლში შეინიშნება ჰიპოპროტეინემია და ჩ ვიტამინის შემცველობის დაქვეითება. მიმდინარეობს, ჩვეულებრივ, მწვავედ, იშვიათად – ქრონიკულად. პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კასპარ-ჰაუზერის სინდრომი
კასპარ-ჰაუზერის სინდრომი – დამახასიათებელია ადამიანებისგან სრული იზოლაციის პირობებში ჩამოყალიბებულ პირთა შეცვლილი და ჩამორჩენილი ფსიქიკისათვის. ეს ეპონიმი დაკავშირებულია მე-18 ს-ში გერმანიაში მცხოვრები ავადმყოფის სახელთან.

კასტარანის სინდრომი

კასტარანის სინდრომი (სინონიმი: პიშონის სინდრომი) იგივეა, რაც სფენოიდური ორბიტის ზედა ნაპრალის სინდრომი. ახასიათებს თავის ტვინის მე-2, მე-3, მე-4, მე-6 წყვილი ნერვებისა და მე-5 წყვილი ნერვის ზედა ტოტის ცალმხრივი დაზიანება. კლინიკურად აღინიშნება ცალმხრივი ტოტალური ოფთალმოპლეგია, სიბრმავე და ანესთეზია სამწვერა ნერვის თვალის ტოტის საინერვაციო არეში. გვხვდება აღნიშნული მიდამოს პერიოსტიტის, სიმსივნის, არაქნოიდიტის, აგრეთვე მენინგიტის და შიგნითა საძილე არტერიის წინა ნაწილის ანევრიზმის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კასტელანის სინდრომი

კასტელანის სინდრომი იგივეა, რაც ენტერომუსკულური ცხელება, ნაწლავკენჭოვანი ცხელება. დამახასიათებელია კუნთებისა და სახსრების ძლიერი ტკივილი, ტემპერატურის 5-10-დღიანი მომატება, ძლიერი ფაღარათი განავლის ტუტე რეაქციით. მიზეზი უცნობია.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კასტის სინდრომი
კასტის სინდრომი წარმოადგენს ნების ან წინა ტერფის ძვლებისა და თითების ფალანგების ქონდრომატოზს, შერწყმულს ვენოზურ ჰემანგიომებსა და ფლებოლიტებთან.

კატატონიური სინდრომები
კატატონიური სინდრომი ფსიქიკური მდგომარეობაა მოძრაობითი დარღვევების აღგზნების ფორმით ან სტუპორით, ანდა მათი ურთიერთშენაცვლებით. უფრო მეტად თავს იჩენს შიზოფრენიის დროს, მაგრამ გამორიცხული არ არის, განვითარდეს სიმპტომური და ორგანული ფსიქოზების დროსაც. კატატონური სტუპორი ვლინდება უძრაობით, კუნთთა ტონუსის მომატებით, სრული გაჩუმებით (მუტიზმი). ერთ შემთხვევაში ავადმყოფი დიდხანს ინარჩუნებს მიღებულ პოზას (ცვილისებრი დრეკადობა), სხვა შემთხვევებში ყოველგვარი მცდელობა იმისა, რომ ავადყოფმა პოზა შეიცვალოს, მის მკვეთრ წინააღმდეგობას (ნეგატივიზმი) იწვევს. ზოგჯერ ავადმყოფი ეწინააღმდეგება მისი გამოკვების მცდელობასაც.
კატატონური აგზნება, უგერგილო, მოსულელო ქცევა, გამოიხატება გრიმასულობით, არამოტივირებული სიცილით, უაზრო სტერეოტიპული მოძრაობებით, გარშემო მყოფთა სიტყვებისა და მოძრაობების გამეორებით. ავადმყოფები არიან იმპულსურები, აგრესიულები, ადვილად კარგავენ წონასწორობას, ახასიათებთ უეცარი წამოდგომა.
კატატონური სინდრომები ორი ტიპისაა – ონეიროიდული და ლუციდური.
ონეიროიდული კატატონია მიმდინარეობს ან აღგზნების მოვლენებით, ან ცვილისებრი დრეკადობით მიმდინარე სტუპორით და გონების ონეიროიდული დაბინდვა ახასიათებს.
ლუციდური კატატონია ხშირად მიმდინარეობს იმპულსური აგზნებით ან სტუპორით, რომელსაც თან ახლავს ნეგატივიზმი და შებოჭვა, მკვეთრი კუნთოვანი დაჭიმულობითა და ერთი და იმავე, ხშირად ჩანასახოვანი პოზის ხანგრძლივი შენარჩუნებით.

კატის კნავილის დაავადება
კატის კნავილის დაავადება ანუ სინდრომი (სინონიმი – ლეკენის სინდრომი) წარმოადგენს B ჯგუფის ქრომსომების ანომალიით განპირობებულ პათოლოგიას. მისთვის დამახასიათებელია ხორხის ანომალია, რის გამოც ბავშვის ტირილი კატის კნავილს მოგვაგონებს. მისთვის დამახასიათებელია მიკროცეფალია (პატარა ზომის თავის ქალა), გონებრივი ჩამორჩენილობა, ზრდაში შეფერხება, ჰიპერტელორიზმი (რომელიმე წყვილ ორგანოს ან ანატომიურ წარმონაქმნს შორის მანძილის გაზრდა), მთვარისებრი სახე და დაბლა მდებარე დისპლაზიური ყურები.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კაუზალგიური სინდრომი

კაუზალგიური სინდრომი (სინონიმი – პიროგოვ-მიტჩელის დაავადება-კაუზალგია) წარმოადგენს პერიფერიული ნერვის დაზიანების გამო და სიმპათიკური ბოჭკოების გაღიზიანებით განპირობებულ პათოლოგიას. ახასიათებს ინტენსიური მწვავე ტკივილი და სისხლძარღვმამოძრავებელი და ტროფიკული დარღვევები დაზიანებული ნერვის ინერვაციის ზონაში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კაფ-სილვერმანის სინდრომი
კაფ-სილვერმანის სინდრომი (სინონიმი: კაფის დაავადება) წარმოადგენს ბავშვთა კორტიკალურ ჰიპეროსტოზს (ძვლის დიფუზური დაავადება, ძვლოვანი ქსოვილის ჰიპერტროფია ანთებითი პროცესით ან ახალწარმონაქმნის ჩაზრდის გამო). მისი ეტიოლოგია უცნობია. ახასიათებს ძვლების დიფუზური კორტიკალური ჰიპეროსტოზები (უფრო ხშირად ლავიწის და იდაყვის ძვლების) 6 თვემდე ასაკის ბავშვებში. ვლინდება ძვლის საზრდელის მნიშვნელოვანი გასქელებით, დაზიანებული ნაწილის მტკივნეული შეშუპებით. თან სდევს ცხელება.
მკურნალობა სიმპტომურია.

კაცნელსონის სინდრომი
კაცნელსონის სინდრომი (სინონიმები: ფაბერ-ჰაემის დაავადება, ვიტსის დაავადება, ჰაემ-ფაბრის დაავადება) წარმოადგენს ჰიპოქრომულ ესენციურ ანემიას, მარტივ აქლორჰიდრულ ანემიას. იგი მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა. მისი კლინიკური ნიშნებია სისუსტე, გულის ფრიალი, ფრჩხილების ტროფიკული ცვლილებები, სიფითრე. შესაძლოა, თან ახლდეს ფუნიკულური მიელოზის ნიშნები (ზურგის ტვინის ქვემწვავე კომბინირებული დეგენერაცია უკანა და გვერდითი ლარების დაზიანებით), პლამერ-ვინსონის სინდრომი (განპირობებულია რიბოფლავინისა და ფოლიუმის მჟავას უკმარისობით, ახასიათებს დისფაგია, საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ლორწოვანის ატროფია, ფრჩხილების დისტროფია,  ჰიპოქრომული ანემია, სისხლში რკინის შემცველობის დაქვეითება), აქლორჰიდრია (თავისუფალი მარილმჟავას არარსებობა კუჭის წვენში), ელენთის ზომიერი გადიდება. ჰიპოქრომული ანემია (მიკროციტოზი პოიკილოციტოზით, ანიზიციტოზით), ლეიკოპენია ლიმფოციტოზით. პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კელის სინდრომი
კელის სინდრომი (სინონიმები: კელ-პატერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის სინდრომი, პატერსონის სინდრომი, პატერსონ-კელის სინდრომი, პატერსონ-კელ-პლუმერ-ვინსონ-სიოგრენის სინდრომი, პლუმერ-ვინსონის სინდრომი) წარმოადგენს პირის ღრუს, სასისა და საყლაპავის ლორწოვანი გარსის ატროფიას. მისთვის დამახასიათებელია: ჰიპოქრომული ანემია (ქვეითდება სისხლის ფერადობის მაჩვენებელი), ენის გასადავება (ჰუნტერის ენა), კუჭ-ნაწლავის დისფუნქცია, ჰიპოაციდური მდგომარეობა (დაბალი მჟავიანობა), ფრჩხილების ცვლილებები (კოილონიქია). უკავშირებენ B ჯგუფის ავიტამინოზს, თუმცა არ არის გამორიცხული მისი მეორეული გენეზი. კუჭ-ნაწლავის დისფუნქციის შედეგად ხშირია პირის ღრუსა და ზედა სასუნთქი გზების ავთვისებიანი სიმსივნეების, ადისონ-ბირმერის და ჰაემ-ფაბრის დაავადებების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კელმეიერ-დეგოსის
სინდრომი

კელმეიერ-დეგოსის სინდრომი (სინონიმები: დეგოსის დაავადება, დეგოს-დელორი-ტრიკოს სინდრომი) ანუ კელმეიერ-დეგოსის დაავადება წარმოადგენს ატროფიულ პაპულოზურ-ქერცლოვან დერმატიტს. ეს არის ატროფიული ავთვისებიანი პაპულოზი, კან-ლორწოვან-ნაწლავის სინდრომი, კან-ნაწლავის დისემინირებული თრომბანგიიტი, ფაიფურის მსგავსი წვეთოვანი ნაწიბუროვანი ერითემა. იგი უცნობი ეტიოლოგიის პათოლოგიაა. ახასიათებს კანისა და ნაწლავთა სისხლძარღვების სისტემური დაზიანება. გამოვლინდება ვარდისფერი მორეციდივე პაპულოზური გამონაყარით (ატროფიული თეთრი ნაწიბურებით), მუცლის ტკივილის შეტევებით, ღებინებით, ფაღარათითა და ცხელებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კელ-პატერსონის სინდრომი
კელ-პატერსონის სინდრომი (სინონიმები: პამერ-ვინსონის სინდრომი, ვალდენსტერმ-კიეგელბერგის სინდრომი, კელის სინდრომი, პატერსონის სინდრომი, პატერსონ-კელ-პლუმერ-ვინსონ-სიოგრენის სინდრომი, კელ-პეტერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის სინდრომი).

კელ-პატერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის
სინდრომი

კელ-პატერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის სინდრომი (სინონიმები: კელის სინდრომი, პატერსონ-კელის სინდრომი, პატერსონ-კელ-პლუმერ-ინსონ-სიოგრენის სინდრომი, პლამერ-ვინსონის სინდრომი).

კენედის სინდრომი
კენედის სინდრომი, იგივე შუბლ-ბაზალური სინდრომი (სინონიმები: ჰოვეს-პატონ-კენედის სინდრომი, ფოსტერ-კენედის სინდრომი) წარმოადგენს ცალ თვალზე მხედველობის ნერვის პირველადი ატროფიისა და მეორე თვალზე დვრილთან შეგუბების შერწყმას. ვითარდება თავის¬ქალასშიდა პათოლოგიური პროცესების (სიმსივნე, არაქნოიდიტი, ანევრიზმა) დროს, რომლებსაც თან ახლავს მხედველობის ნერვის ცალმხრივი კომპრესია თავისქალ¬ასშიდა წნევის მატების შედეგად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

კენედი-უორტიტის
სინდრომი

კენედი-უორტიტის სინდრომი წარმოადგენს თვალის გუგის გაფართოებას სუბდურალური ჰემატომის მხარეს.

კენიგის სინდრომი
კენიგის სინდრომი გამოიხატება მუცლის ჭვლისმაგვარი ტკივილის, მეტეორიზმის, ყაბზობისა და ფაღარათის მონაცვლეობით. დამახასიათებელია ყურყური მარჯვენა ჰიპოგასტრიუმის პალპაციისას. ვითარდება ნაწლავთა ქრონიკული გაუვალობისას თეძოს ნაწლავის ბრმა ნაწლავში გადასვლის ადგილას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

სინდრომი თორნვალდტის – თრომბოემბოლიური

თორნვალდტის
სინდრომი

თორნვალდტის სინდრომი საყლაპავი ჩანთის ქრონიკული ანთების სიმპტომოკომპლექსია. მისთვის დამახასიათებელია: გამონაყოფი ცხვირ-ხორხიდან, რომელსაც გამოავლენენ ხორხის უკანა ნაწილის გასინჯვის დროს, თავის ტკივილი, უპირატესად – კეფის არეში, არასასიამოვნო სუნი პირიდან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.

თორნის სინდრომი
თორნის სინდრომი იგივეა, რაც ფსევდოადისტონიზმი, მარილდამკარგველი ნეფრიტი. ეს არის სხვადასხვა წარმოშობის (მაგალითად, პიელონეფრიტით განპირობებული) ნატრიუმის რეაბსორბციის დარღვევა თირკმლის მილაკებში თირკმელზედა ჯირკვლების მეორეული უკმარისობით. დამახასიათებელია: დაღლილობა, სისუსტე, თავბრუ, ღებინება, კუნთების კრუნჩხვა, ჰიპოტონია, ფსიქიკური დარღვევები, კოლაფსი, კომური მდგომარეობა. სისხლში მნიშვნელოვნადაა შემცირებული ნატრიუმის დონე.
მკურნალობა: ნატრიუმის ქლორიდის ვენაში შეყვანის შემდეგ ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომები ქრება.

თრომბოემბოლიური
სინდრომი

თრომბოემბოლიური სინდრომი ანუ დაავადება სხვადასხვა არტერიაში ემბოლიების განმეორებით წარმოშობას გულისხმობს. გამოწვეულია თრომბების წარმომშობი კერის არსებობით.
თრომბით არტერიის სრულ დახშობას მედიცინაში თრომბოემბოლია ეწოდება. ამ დროს სხეულის იმ უბანს, რომელსაც ეს სისხლძარღვი კვებავს, სისხლის მიწოდება უწყდება. შედეგად ჯერ ქსოვილების მწვავე იშემია ვითარდება, მერე კი ინფარქტი – სისხლის მიწოდების შეწყვეტის გამო ორგანოს ან მისი ნაწილის კვდომა (ნეკროზი), რასაც განსაზღვრული ნიშნები ახასიათებს.

კიდურის არტერიის
თრომბოემბოლია

კიდურის არტერიის თრომბოემბოლიის დროს ავადმყოფი შეიგრძნობს კიდურის უეცარ, ძლიერ ტკივილს, რომელიც მათრახის დარტყმას მოგვაგონებს და ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებებითაც კი ძნელად იხსნება. კიდური ფითრდება, ცივდება, მასზე არტერიის პულსაცია ქრება, ვენები ჩაიჩუტება. კუნთები პალპაციისას ძლიერ მტკივნეულია. კიდურის მოძრაობისას ტკივილი ძლიერდება. მალე მტკივან არეზე შეხების შეგრძნება ქრება. ტკივილი შეიძლება შემცირდეს, რაც უკეთესობის ცრუ შეგრძნებას ბადებს. თანდათან კანი მარმარილოსებრ შეფერილობას იღებს, ცივდება. კუნთები აღარ იკუმშება. მოგვიანებით ვითარდება ქსოვილების ნეკროზი.
ამგვარი სურათის განვითარებისას ადამიანმა დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოს ანგიოლოგს (სისხლძარღვთა სპეციალისტს).
კიდურის არტერიის თრომბოემბოლიისას საჭიროა სასწრაფო ოპერაცია, რომლის დროსაც სპეციალური, გასაბერბალონიანი კათეტერით არტერიიდან ემბოლს იღებენ და სისხლძარღვის განვლადობას აღადგენენ.
კიდურის არტერიის თრომბოემბოლიის ეფექტური მკურნალობისთვის დროის ფაქტორი გადამწყვეტია. შედეგები საუკეთესოა, როცა სისხლის მიმოქცევა დაავადების დაწყებიდან 6 საათში აღდგება. 12 საათის შემდეგ კიდურის გადარჩენა – ასიდან 60 შემთხვევაში, ხოლო 24 საათის შემდეგ მხოლოდ 20 შემთხვევაშია შესაძლებელი. თუ ნეკროზი უკვე განვითარდა, კიდურის ამპუტაცია (მოკვეთა) გარდაუვალია.
ექიმის მოსვლამდე პაციენტი ასე უნდა მოიქცეს:

  • მიიღოს ტკივილგამაყუჩებელი და სპაზმის მომხსნელი პრეპარატები (ნო-შპა, პაპავერინი);
  • არ დაიდოს მტკივან კიდურზე თბილი.

ფილტვის არტერიის
თრომბოემბოლია

თუ თრომბმა ფილტვის არტერია დაახშო, განვითარდება ფილტვის ინფარქტი. დათრომბილი სისხლძარღვის დიამეტრის, რაოდენობისა და მდებარეობის, ფილტვისა და გულის საწყისი მდგომარეობის კვალობაზე, ის სხვადასხვაგვარად გამოვლინდება.
ფილტვის ინფარქტის ნიშნები უმეტესად ასეთია:

  • ქოშინის უეცარი აღმოცენება ან უეცარი გაძლიერება;
  • გულმკერდის ტკივილი;
  • კანის მოლურჯო (ციანოზური) სიფერმკრთალე;
  • გულის რიტმის დარღვევა (გულისცემის გახშირება – ტაქიკარდია, მოციმციმე არითმია, ექსტრასისტოლები, რასაც ხალხში ხშირად გამოვარდნებს უწოდებენ);
  • არტერიული წნევის დაქვეითება;
  • სხეულის ტემპერატურის მომატება, ხველა ლორწოვანი ან სისხლიანი ნახველით, რაც ბაქტერიული ინფექციის თანდართვის გამო ინფარქტ-პნევმონიის განვითარების მაჩვენებელია.

ფილტვის ინფარქტის უმთავრესი მიზეზია ქირურგიული ჩარევა, მშობიარობის შემდგომი პერიოდი, გულის უკმარისობა, მოტეხილობა, ავთვისებიანი სიმსივნე, ხანგრძლივი წოლითი რეჟიმი. ასეთი მდგომარეობისას ექიმები ყოველთვის ამახვილებენ ყურადღებას ფილტვის ინფარქტის პროფილაქტიკაზე.
გახსოვდეთ, ფილტვის ინფარქტის მკურნალობა დაავადების პირველი ნიშნების გამოვლენისთანავე იწყება, ამიტომ დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ ექიმს.

თირკმლის არტერიის
თრომბოემბოლია

თირკმლის ინფარქტი თრომბით თირკმლის არტერიის დახშობისას ვითარდება და ხშირია ენდოკარდიტის, გულის მანკის, ზოგჯერ – მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს.
თირკმლის ინფარქტის დროს თავს იჩენს მკვეთრი, უეცარი, ძლიერი ტკივილი წელისა და მუცლის არეში, სხეულის ტემპერატურის მომატება, ხორცის ნარეცხისფერი შარდი (მასში სისხლის არსებობის გამო). ამ სიმპტომების გამო ბევრს ჰგონია, რომ კენჭის გავლა აქვს.
თუ ამგვარ ჩივილებს ადრე არასოდეს შეუწუხებიხართ, ნუ დაიწყებთ თვითმკურნალობას. უმჯობესია, დიაგნოსტიკისთვის სამედიცინო დაწესებულებას მიმართოთ.

ჯორჯლის არტერიის
თრომბოზი

ჯორჯლის არტერია ნაწლავის მკვებავი სისხლძარღვია. მისი თრომბოზი უმეტესად გვხვდება მამაკაცებს შორის, მოციმციმე არითმიის დროს. მუცლის არეში უეცრად აღმოცენდება ძლიერი ტკივილი. ნაწლავის ინფარქტის პროგრესირებისას იმატებს სხეულის ტემპერატურა, ხშირდება პულსი, იკლებს არტერიული წნევა. ადრე თუ გვიან ვითარდება დანეკროზებული ნაწლავის პერფორაცია, რასაც პერიტონიტი მოსდევს.
ქირურგიული მკურნალობა განგრენისა და პერფორაციის აღმოცენებამდე უნდა დავიწყოთ, ამიტომ ექიმის დროულ კონსულტაციას დიდი მნიშვნელობა ენიჭება.

ინსულტი
თუ თრომბმა ტვინის მკვებავი სისხლძარღვი დაახშო, განვითარდება იშემიური ინსულტი – თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის მწვავე მოშლა, რომლის სიმპტომებიც 24 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში შენარჩუნდება. იშემიურ ინსულტს სხვაგვარად (მიოკარდიუმის ინფარქტის ანალოგიით) ტვინის ინფარქტს უწოდებენ.
თუ არტერიის განვლადობა აღდგა, თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის დარღვევის სიმპტომები შესაძლოა 24 საათში უკუგანვითარდეს. ამგვარ შემთხვევებს თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის გარდამავალ მოშლას უწოდებენ. სამწუხაროდ, ასეთი რამ იშვიათია. უმეტესად ვითარდება ინსულტი, რომელიც თავის ტვინის ფუნქციების საკმაოდ მდგრად მოშლას იწვევს. ის სხვადასხვა შემთხვევაში სხვადასხვაგვარად გამოიხატება და დროთა განმავლობაში, ჩვეულებრივ, უკეთესობისკენ იცვლება, მაგრამ არის საპირისპირო შემთხვევებიც.
ინსულტის პირველი სიმპტომებია უეცრად განვითარებული:

  • ზედა და/ან ქვედა კიდურის სისუსტე;
  • ზედა და/ან ქვედა კიდურის დაბუჟება;
  • მეტყველების და/ან მისი აღქმის დარღვევა;
  • თავბრუხვევა, კოორდინაციის, წონასწორობის დარღვევა;
  • გონების დაკარგვა;
  • ძლიერი თავის ტკივილი, რომელიც სტრესის ან მძიმე ფიზიკური დატვირთვის შედეგად ან უმიზეზოდ აღმოცენდება;
  • ტუჩის ან ნახევარი სახის დაბუჟება, სახის მოღრეცა.

ძალიან იშვიათად ინსულტი უსიმპტომოდ მიმდინარეობს.
თუ რომელიმე აღწერილი ნიშანი  შეამჩნიეთ, დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს. არ დაგავიწყდეთ – ეს ტვინის დაზიანების სიმპტომებია. ინსულტის შედეგი მნიშვნელოვანწილად არის დამოკიდებული დროულ მკურნალობაზე.

ინსულტის შედეგები

თავის ტვინი მთელ ორგანიზმს მართავს. მისი გარკვეული უბანი პასუხისმგებელია ხელის, ფეხის მოძრაობაზე, მეტყველებაზე და ასე შემდეგ. ამის გამო ინსულტის შედეგი დიდწილად არის დამოკიდებული იმ გარემოებაზე, რომელ უბანს კვებავს დახშული სისხლძარღვი. ამა თუ იმ ფუნქციის დარღვევის ხარისხს ტვინის დაზიანებული უბნის ანუ დაზიანების კერის მოცულობა განსაზღვრავს.
ინსულტის შედეგად შეიძლება აღმოცენდეს კიდურის დამბლა (მოძრაობის სრული არარსებობა) ან პარეზი (მოძრაობის შეზღუდვა), მეტყველების მოშლა, სხვისი მეტყველების აღქმის დარღვევა, პაციენტმა შესაძლოა დაკარგოს კითხვისა და წერის უნარი, შეხებისას ვერ ცნობდეს საგნებს, ვერ გრძნობდეს სიცივეს, სითბოს, ტკივილს, არ ჰქონდეს სივრცეში ორიენტაციის უნარი, დაერღვეს მეხსიერება, მხედველობა, ყლაპვა, სუნთქვა, მოძრაობის კოორდინაცია.
დროული მკურნალობა ზიანის შემცირების ერთადერთი გზაა.

მიოკარდიუმის ინფარქტი

გულის კუნთს სისხლით გვირგვინოვანი ანუ კორონარული არტერიები ამარაგებს. თუ კორონარული არტერიის სანათური თრომბით დაიხშო, გულის კუნთის ნეკროზი ანუ მიოკარდიუმის ინფარქტი განვითარდება.
როგორ ვლინდება მიოკარდიუმის ინფარქტი?
ტიპურ შემთხვევებში ინფარქტის დროს თავს იჩენს ძლიერი ტკივილი გულის საპროექციო არეში – მკერდის ძვლის უკან, ოდნავ მარცხნივ. შეგრძნება 30 წუთზე მეტხანს, ზოგჯერ საათობითაც კი გასტანს. ნიტროგლიცერინის განმეორებითი მიღება ტკივილს არ ხსნის.
არსებობს მიოკარდიუმის ინფარქტის ატიპური ვარიანტებიც:

  • ზოგჯერ ინფარქტი მუცლის ტკივილით ვლინდება. მას ერთვის გულისრევა, ღებინება. კლინიკური სურათი შესაძლოა მწვავე ქირურგიული დაავადებისას ჰგავდეს.
  • ინფარქტი შესაძლოა კარდიული ასთმის შეტევით დაიწყოს. ამ დროს პაციენტს შეტევითი ქოშინი აღენიშნება.
  • გულის რიტმის სხვადასხვა სახის დარღვევა ინფარქტის არითმიული ფორმის დროს გვხვდება.
  • ინფარქტის ცერებროვასკულური ფორმისას წინა პლანზე თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის მოშლისთვის დამახასიათებელი ნიშნები წამოიწევს.
  • ზოგჯერ, განსაკუთრებით – შაქრიანი დიაბეტის დროს, შესაძლოა აღმოცენდეს ინფარქტის უმტკივნეულო ფორმა. ამ დროს ყურადღებას იპყრობს პაციენტის ზოგადი მდგომარეობის გაუარესება. ამგვარ შემთხვევებში პაციენტს დიაგნოსტიკისთვის საჭირო გამოკვლევები რამდენიმეჯერ უნდა ჩაუტარდეს.

რჩევა:

  • თუ გულის არეში ტკივილი აღმოცენდა, ენის ქვეშ დაიდეთ ნიტროგლიცერინის აბი.
  • თუ ნიტროგლიცერინის ტაბლეტი არასოდეს მიგიღიათ, უმჯობესია, ის მწოლიარემ დაიდოთ ენის ქვეშ.
  • თუ 5 წუთის შემდეგ ტკივილი არ დაცხრა, შეგიძლიათ, ხუთწუთიანი ინტერვალით ნიტროგლიცერინი კიდევ ორჯერ მიიღოთ.
  • თუ ტკივილი გულის არეში 15 წუთი მაინც გაგრძელდა, დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს.


Don`t copy text!