შემადგენლობა:

თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:

ამილორიდის ჰიდროქლორიდი …………   5 მგ

ჰიდროქლოროთიაზიდი ……………….     50 მგ

მოქმედების მექანიზმი

ჰიდიკალი შეიცავს ამილორიდის ჰიდროქლორიდს   და ჰიდროქლოროთიაზიდს , ორ ნატრიურეზულ საშუალებებს , რომლებიც მაღალეფექტურნი არიან შეშუპებისა და ჰიპერტენზიის მართვის დროს .

ჰიდროქლოროთიაზიდი აბლოკირებს ნატრიუმისა და ქლორის რეაბსორბციას დისტალური მილაკების ადრეულ სეგმენტში და ამის შედეგად ხელს უწყობს ნატრიუმის , ქლორისა და წყლის თირკმლისმიერ ექსკრეციას . ეს ეფექტურად აქვეითებს სისხლის მომატებულ წნევას ექსტრაცელულური სითხის მოცულობისა და გულის კუმშვადობის სიმძლავრის დაქვეითებით . ჰიდროქლორთიაზიდით ხანგრძლივი თერაპიის დროს , პერიფერიულ სისხლძარღვთა რეზისტენტობა მცირდება , ხოლო გულის კუნთის შეკუმშვის ძალა ნორმალიზდება .

ამილორიდის HCI – კალიუმის შემნახველი დიურეზულია , რომელიც ხელს უშლის ნატრიუმის რეაბსორბციას და კალიუმის სეკრეციას დისტალური მილაკებში ურთიერთგაცვლის ადგილზე . ამიტომ, ის ზრდის ნატრიუმის თირკმლისმიერ ექსკრეციას და ამცირებს კალიუმის დანაკარგს.

ამგვარად , ამილორიდის HCI და ჰიდროქლოროთიაზიდი , რომლებიც მოქმედებენ კომპლემენტური მექანიზმით, უზრუნველყოფენ დიურეზულ და ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტებს კალიუმის ნორმალური დონის შენარჩუნებით. ამ თვისებების გამო , ჰიდიკალი ფართოდ გამოიყენება ჰიპერტენზიისა და შეშუპებით მიმდინარე მდგომარეობების დროს .

ჩვენებები:

სუსტი და ზომიერი ჰიპერტენზია

შეშუპება გულის შეგუბებითი უკმარისობით , ნეფროზული სინდრომი , ღვიძლის ციროზი და შეშუპებითი სხვა მდგომარეობები .

დოზირება:

ერთი – ორი ტაბლეტი დღეში ან ექიმის დანიშნულებით .

გვერდითი ეფექტები:

ჰიდიკალი უსაფრთხოა ხანგრძლივი გამოყენების დროსაც . იშვიათად , შეიძლება აღინიშნოს ჰიპერურიკემია , ჰიპერგლიკემია ან თავბრუსხვევა . თუ აღინიშნა გულისცემის სიხშირის მხრივ დარღვევები,   სუნთქვის გაძნელება ან სისუსტე , საჭიროა ექიმის კონსულტაცია .

უკუჩვენებები:

* თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევა , ჰიპერკალიემია ან ჰიპერმგრძნობელობა ჰიდიკალის რომელიმე კომპონენტის მიმართ .

სიფრთხილე:

ჰიდიკალთან ერთად არ შეიძლება კალიუმის მარილების მიღება ,   თუ არ არის ჰიპოკალიემიური მდგომარეობა .

შეფუთვა:

კოლოფი შეიცავს 20 ტაბლეტს .

შენახვის წესები :

ინახება სითბოსგან , სინათლის სხივების პირდაპირი მოქმედებისგან დაცულ და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას ოთახის ტემპერატურაზე .

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი

აფთიაქიდან გაცემა:

გაიცემა რეცეპტით

მწარმოებელი:

ფარკო ფარმაცევტიკალსისი

Kilo 31 Alexandria-Cairo Desert Road, ალექსანდრია , ეგვიპტე.

კლინიკო–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ბეტა–ადრენომიმეტური საშუალება

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ჰექსოპრენალი წარმოადგენს საშვილოსნოს კუნთების მომადუნებელ, β_{2 –} ადრენომიმეტურ საშუალებას. ჰექსოპრენალის მოქმედებით მცირდება საშვილოსნოს შეკუმშვის სიხშრე და ინტენსიობა. პრეპარატი თრგუნავს სპონტანურ და ასევე ოქსიტოცინით გამოწვეულ სამშობიარო შეტევებს. ჰექსოპრენალის მოქმედებით უმრავლეს შემთხვევაში შესაძლებელი ხდება ნაადრევი სამშობიარო აქტივის შეჩერება და ორსულობის გახანგრძლივება ნორმალურ ვადამდე. ჰექსოპრენალი თავისი  β_{2 –} სელექტიური ეფექტით უმნიშვნელო მოქმედებას ხდენს, როგორც ორსულთა გულის მუშაობაზე, ასევე ნაყოფის სისხლის მიმოქცევაზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

ჰექსოპრენალი შედგება ორი კატექოლამინური ჯგუფისგან, რომლებიც კატექოლამან –O- მეთილტრანსფერაზას საშუალებით ორგანიზმში განიცდიან მეთილირებას. ჰექსოპრენალინი ბიოლოგიურ აქტიობას კარგავს მხოლოდ ორივე კატექოლამინური ჯგუფის მეთილირების შემთხვევაში. ჰექსოპრენალის აღნიშნული თვისება და ზედაპირზე ადჰეზიის მაღალი უნარი განაპირობებს მის ხანგრძლივ მოქმედებას.

ჩვენებები:

ტოკოლიზური მოქმედებისათვის: მშობიარობის დროს სამშობიარო შეტევების შეკავება, საშვილოსნოსშიდა ასფიქსია, საკეისრო კვეთის წინ საშვილოსნოს იმობილიზაცია, ნაყოფის გარდიგარდმო მდგომარეობიდან შემობრუნების წინ, ჭიპლარის პროლაფსის შემთხვევაში, სამშობიარო შეტევების გართულებისას; აგრეთვე ნაადრევი მშობიარობის შემთხვევაში, ორსულის საავადმყოფოში გადაყვანის წინ ექსტრემალური საშულების სახით.

ტოკოლიზი: ნაადრევი სამშობიარო შტევების შეკავება საშვილოსნოს გახსნილი ყელის დროს.

ხანგრძლივი ტოკოლიზის მიზნით: საშვილოსნოს გაუხსნელი ყელის მდგომარეობაში დაწყებული გაძლიერებული და გახშირებული სამშობიარო შეტევების დროს ნაადრევი მშობიარობის პროფილაქტიკისათვის. საშვილოსნოს იმობილიზეციისათვის ოპერაციამდე, მისი მსვლელობის დროს და მის შემდეგ.

დოზირების რეჟიმი:

დოზირება:

მწვავე ტოკოლიზის მიზნით:

ინტრავენურად ნელა შეჰყავთ 10მლ ნატრიუმის ქლორიდში ან 5% გლუკოზაში გახსნილი 10მკგ ჰექსოპრენალინი 10–15წთ–ის განმავლობაში. აუცლებლობის შემთხვევაში პრეპარატის შეყვანა გრძელდება 0,3მკგ/წთ ინტრავენური ინფუზიით.

ინტენსიური ტოკოლიზის მიზნით:

თავდაპირველად ნელა შეჰყავთ ინტრავენურად 10მკგ ჰექსოპრენალინი, ხოლო შემდგომში აგრძელებენ მის შეყვანას ინტრავენური ინფუზიით 0,3 მკგ/წთ სიჩქარით. შეიძლება პრეპარატის 0,3 მკგ/წთ სიჩქარით შეყვანა წინასწარი ინტრავენური ინექციის გარეშე.

ინტრავენურად წვეთოვანი სახით შეყვანა (2–წვ=1მლ): საინფუზიო კონცენტრატი იხსნება 500მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში ან 5% გლუკოზის ხსნარში.

დოზირების გამოთვლა:

ამპულების რაოდენობა              ინტრავენური შყვანის სიჩქარე

1 (25მკგ)                                              120 წვ/წთ–ში

2 (50მკგ)                                                 60 წვ/წთ–ში

3 (75მკგ)                                                 40 წვ/წთ–ში

4 (100მკგ)                                               30 წვ/წთ–ში

სადღეღამისო დოზის 430მკგ–ს გადაჭარბება ხდება მხოლოდ განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

ხანგრძლივი ტოკოლიზი:

რეკომენდებული დოზა – 0,075 მკგ/წთ საინფუზიო კონცენტრატი იხსნება 500მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში ან 5% გლუკოზის ხსნარში.

თუ 48 სთ–ში არ აქვს ადგილი სამშობიარო შტევების განახლებას, მკურნალობის გაგრძლება შეიძლება 500მკგ–იანი ტაბლეტებით. მითითებული დოზირების გამოყენება შეიძლება ორიენტირის სახით, ტოკოლიზის დროს მისი რეგულირება წარმოებს ინდივიდუალურად.

ჰექსოპრენალის მიღებისას საჭიროა დედის პულსის, არტერიული წნევის და ნაყოფის გულისცემის კონტროლი. რეკომენდებულია ეკგ–ს რეგისტრირება მკურნალობამდე და მის პროცესში. პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა სიმპათომიმეტური საშუალებებისადმი ჰექსოპრენალი ენიშნებათ მცირე დოზებით, ექიმის მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ. დედის გულისცემის სიხშირი მნიშვნელოვანი მომატების შემთხვევაში (წთ–ში 130 დარტყმაზე მეტი) და/ან არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითებისას საჭიროა დოზის შემცირება; სუნთქვის განელების, გულის არეში ტკივილის შგრძნებისას და გულის უკმარისობის ნიშნების მანიფესტირების დროს ჰექსოპრენალის მიღება უნდა შეწყდეს.

შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ორსულებში საჭიროა ნახშირწყლოვანი ცვლის მონიტორინგი, ვინაიდან ჰექსოპრენალის მიღების საწყის სტადიაში მოსალოდნელია სისხლში შაქრის დონის გაზრდა. თუ მშობიარობა უშუალოდ ჰექსოპრენალის გამოყენებას მოყვება, გასათვალისწინებელია ახალშობილში ჰიპერგლიკემიისა და აციდოზის განვითარების შესაძლებლობა, ვინაიდან ამ დროს ადგილი აქვს ნივთიერებათა ცვლის მჟავე პროდუქტების ტრანსპლანტაციურ შეღწევას. ცალკეულ შემთხვევაში ჰექსოპრენალის ინფუზიის დროს კორტიკოსტეროიდების ერთდროულმა მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ფილტვების შეშუება, რის გამოც ინფუზიური თერაპიის ჩატარებისას აუცილებელია პაციენტი იმყოფებოდეს მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია თანმხლები დაავადების მქონე პაციენტების კომბინირებული მკურნალობისას კორტიკოსტეროიდებით, რაც სითხის შეკავებას უწყობს ხელს (თირკმლის დაავადებები). ფილტვების შეშუპების განვითარების საშიშროება შესაძლებლობის მიხედვით მოითხოვს ინფუზიის მოცულობის შეზღუდვას. ამ დროს გამხსნელად უნდა გამოვიყენოთ ხსნარები, რომლებიც არ შეიცავენ ელექტროლიტებს.

უნდა შეიზღუდოს საკვებთან ერთად მარილის მიღება.

ტოკოლიზიური თერაპიის წინ აუცილებელია კალიუმის პრეპარატების მიღება, ვინაიდან ჰიპოკალიემიის დროს ძლიერდება სიმპატომიმეტური საშუალებების მოქმედება მიოკარდზე. ზოგიერთი სანარკოზე (ჰალპტანი) და სიმპათომიმეტური საშუალებების ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს გულის რითმის დარღვევა. ნარკოზისათვის ჰალოტანის გამოყენების შემთხვევაში უნდა შეწყდეს ჰექსოპრენალინის მიღება. ტოკოლიზური საშუალებებით ხანგრძლივი მკურნალობისას აუცილებელია დავრწმუნდეთ, რომ პლაცენტა არ არის მოცილებული. ტოკოლიზური თერაპიის ფონზე შეიძლება შეინიღბოს პლაცენტის ნაადრევი მოცილების ნიშნები.

სანაყოფე ბუშტის დაზიანებისა და საშვილოსნოს ყელის 2–3 სმ–მდე გახსნის შემთხვევაში ტოკოლიზური თერაპია ნაკლებ ეფექტურია.

გვერდითი მოვლენები:

ჰექსოპრენალის მიღება კარგი ტოლერანტობით ხასიათდება. მისი გამოყენებისას გვერდითი ეფექტებიდან შესაძლებელია განვითარდეს: თავის ტკივილი, ტრემორი, ოფლიანობა, ტაქიკარდია, თავბრუსხვევა, უფრო იშვიათდ – გულისრევა და პირღებინება.

ბრონქული ასთმითა და სულფატებისადმი მგრძნობიარე პაციენტებში პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ალერგიული რეაქციები, რომელთა შესაძლოა სიმპტომებია: დიარეა, გაძნელებული სუნთქვა, ცნობიერბის დაბინდვა ან დაკარგვა, ბრონქოსპაზმი ან ანაფილაქსიური შოკი. შესაძლებელია დედის გულისცემის უმნიშვნელო გახშირება. ამ დროს ნაყოფის გულისცემის სიხშირე უცვლელი რჩება ან სუსტად იცვლება, ამასთანავე, შესაძლებელია არტერიული წნევის, განსაკუთრებით დიასტოლურის დაქვეითება, იშვიათად აღინიშნება პარკუჭოვანის ექსტრასისტოლიები და გულის არეში ტკივილი. პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ყველა ეს სიმტომები სწრაფად ქრება.

პრეპარატის გლიკოგენოლიზური მოქმედება ვლინდება შაქრის შემცველობის ზრდით სისხლში, რომელიც უფრო გამოხატულია შაქრიანი დიაბეტის შემთხვევაში.

დიურეზი მცირდება, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში. მკურნალობის პირველ დღეებში სისხლის შრატში მცირდება კალიუმის რაოდენობა, ხოლო მკურნალობის შემდგომ პროცესში ხდება მისი ნორმალიზება. სისხლის შრატში შესაძლებელია ტრანსამინაზების აქტიობის დროებითი მომატება, ნაწლავების პერისტალტიკის შესუსტება, იშვიათ შემთხვევებში ადგილი აქვს ნაწლავების ატონიას, რის გამოც ტოკოლიზური თერაპიის დროს აუცილებელია ყურადღება მიექცეს კუჭის მოქმედების რეგულაციას.

პრეპარატის დოზის გადაჭარბება:

ჰექსოპრენალის დოზის გადაჭარბება განისაზღვრება: დედის გულისცემის სიხშირის განსაკუთრებული ზრდით, ტრემორით, თავის ტკივილით და ოფლიანობის განვითარებით. როგორც წესი პრეპარატის დოზის შემცირებისას ყველა ეს მოვლენა ქრება. პრეპარატი დოზის გადაჭარბების მძიმე სიმპტომების მოხსნა წარმოებს ჰექსოპრენალინის ანტაგონისტებით – არასელექტიური ბეტა–ადრენომაბლოკირებელი პრეპარატებით, რომლების იწვევენ ჰექსოპრენალინის მოქმედების სრულ ნიველირებას.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა (განსაკუთრებით ბრონქული ასთმით დაავადებული და სულფატებისადმი მგრძნობიარე პაციენტები);

ჰიპერთირეოზი:

გულ–სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებებისას, განსაკუთრებით ტაქიკადიით მიმდინარე გულის რითმის დარღვევა, მიოკარდიტი, მიტრალური სარქვლის მანკი დ აორტის სტენოზი;

ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადებები;

დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

საშვილოსნოშიდა ინფექციები;

ლაქტაციის პერიოდი:

გართულებების თავიდან აცილების მიზნით პრეპარატის მიღება შეიძლება მხოლოდ ექიმის დანიშნულებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არასელექტიური β_– ადრენობლოკატორები ასუსტებენ ან ხსნიან ჰექსოპრენალინის ეფექტს.

მეთილქსანტინები (მაგ;თეოფილინი) აძლიერებენ ჰექსოპრენალინის მოქმედებას.

ჰექსოპრენალინის მოქმედებით მცირდება ღვიძლში გლუკოკორტიკოიდების მიღებით განპირობებული გლიკოგენის დაგროვების ინტენსიობა. ჰექსოპრენალინი ამცირებს ანტიდიაბეტური საშუალებების ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს. საჭიროა თავის შეკავება ჰექსოპრენალინისა და სხვა სიმპათომიმეტური საშუალებები (სისხლმომქცევის მარეგულირებელი და ასთმის საწინააღმდეგო საშუალებები) ერთდროული მიღებისაგან, ვინაიდან შესაძლებელია გულზე მასტიმულირებელი ზემოქმედების გაძლიერება და დოზის გადაჭარბების სიმპტომების განვითარება. ჰექსოპრენალინის მიღება ჭვავის რქის ალაკალოიდებთან, ვიტამის D–თან, კალციუმის შემცველ პრეპარატებთან, დიჰიდროტაქსისტერინთან ან მინერალოკორტიკოიდებთან რეკომენდებული არ არის. სულფატი მაღალაქტიური კომპონენტია, რის გამოც საჭიროა თავის შეკავება ჰექსოპრენალინის სხვა ხსნარებთან შერევისაგან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარისა და 5% გლუკოზის ხსნარის გარდა.

შემადგენლობა: Hexobendine + Etamivan + Etofylline

კლინიკო–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

თავის ტვინის სისხლმიმოქცევის გამაუმჯობესებელი საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ჰექსობენდინი წარმოადგენს კომბინირებულ პრეპარატს, რომელიც აუმჯობესებს თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევასა და ნივთიერებათა ცვლას. იგი შეიცავს სამ სამკურნალო ნივთიერებას, რომელიც ერთმანეთის ურთიერთქმედებას უწყობენ ხელს. ჰექსობენდინი ხელს უწყობს თავის ტვინსა და გულში სისხლმიმოქცევის გაუმჯობესებას და ასტიმულირებს ნივთიერებათა ცვლას, სუნთქვასა და სისხლმიმოქცევას, აძლიერებს გულის მუშაობას და აფართოებს სასუნთქ გზებს.

ჩვენებები:

თავის ტვინის სისხლძარღვოვანი და ასაკობრივი ხასიათის დაავადებები, მისი სისხლით მომარაგების უკმარისობის ნარჩენი მოვლენები, ინსულტის შემდგომი მდგომარეობა, თავის ტვინის ფუნქციონალური დარღვევით გამოწვეული თავბრუსხვევა.

დოზირება:

თუ არ არსებობს სხვა დანიშნულება საჭიროა დოზირების მკაცრი დაცვა.

როგორც წესი იღებენ 1–2 ტაბლეტს დღეში 2–3 –ჯერ,დაუღეჭავად, ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ, წყლის მცირე რაოდენობით მიყოლებით.

მკურნალობის ხანგრძლიობა უნდა შეადგენდეს არანაკლებ 6 კვირას, კოფეინის დიდმა დოზებმა შეიძლება შეასუსტონ ჰექსობენდინის მოქმედება და ამიტომ თავი უნდა ავარიდოთ  ყავის და ჩაის მიღებას.

მდგომარეობის გაუარესების ან დაავადების რეციდივის თავიდან აცილების მიზნით ჰექსობენდინით მკურნალობის შეცვლა ან შეწყვეტა არ შეიძლება ექიმის მითითების გარეშე იმ შემთხვევაშიც კი, როდსაც დაავადების სიმპტომები სუსტდება ან ავადმყოფს აღარ აღენიშნება ჩივილები.

წინააღმდეგჩვენების არსებობისას ან გვერდითი მოვლენების განვითარებისას საჭიროა ექიმის ინფორმირება.

გვერდითი მოვლენები:

ცალკეულ შემთხვევაში პრეპარატის დიდი დოზებით მიღებისას შეიძლება აღინიშნოს თავის ტკივილი, სახის ჰიპერემია.

უკუჩვენებები:

ჰექსობენდინის გამოყენება არ შეიძლება შემდეგ შემთხვევებში:

ძლიერი აგზნებადობისა და კრუნჩხვითი მდგომარეობა, ქალასშიდა წნევის მომატება (ნიშნები: ხანგრძლივი თავის ტკივილი, ღებინება, მხედველობის დარღვევა).

ათეროსკლეროზით გამოწვეული საძილე არტერიის სტენოზის დროს საჭიროა სიფრთხილე.

ორსულობა და ლაქტაცია:

უსაფრთხოების მიზნით ფეხმძიმობისა და ლაქტაციის პერიოდში მისი მიღება ხდება ექიმის ინდივიდუალური დანიშნულების მიხევით.

ჭარბი დოზირება:

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში შეიძლება ადგილი ჰქონდეს თვის ტკივილს, ტაქიკარდიას და სახის ჰიპერემიას. ამ შემთხვევებში რეკომენდებულია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა დოზის შემდგომი შემცირებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

შესაძლებელია ჰექსობენდინის ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან. მათ მიეკუთვნება : სუბსტანციები, რომლებიც აქვეითებენ თრომბოციტების აქტიურობას (მაგ; სალიცილის მჟავა და სხვა). ამ სუბსტანციის მოქმედება ძლიერდება ჰექსობენდინით.

საერთაშორისო დუაპატენტებელი სახელწოდება :

ქლორჰექსიდინი

მწარმოებელი: ღია სააქციო საზოგადოება “ნიჟფარმი”, რუსეთი

ქიმიური სახელწოდება:

(4-ქლორფენილ)-3,12-დიამინო-2,4,11,13-ტეტრააზატეტრადეკანდიიმიდამიდი (-D-გლუკონატას სახით)

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ვაგინალური სუპოზიტორები; თეთრი ან თეთრი მოყვითალო შეფერილობის სუპოზიტორები.

ერთი სუპოზიტორია შეიცავს: 0,016 გ ქლორჰექსიდინის ბიგლუკონატს, პოლიეთილენოქსიდის ფუძეები (პოლიეთილენოქსიდი 1500, პოლიეთილენოქსიდი 400) საკმარისი რაოდენობა სუპოზიტორის მისაღებად მასით 2,94-დან 3,25გ-მდე.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

ანტიმიკრობული და ანტიპროტოზოული საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ჰექსიკონი – ანტისეპტიკური პრეპარატი ადგილობრივი გამოყენებისათვის, აქტიურია გრამ-დადებით და გრამ-უარყოფითი ბაქტერიების მიმართ: Treponema pallidum, Chlamidia spp., Ureaplasma spp., Neisseria gonorrhoea, Trichomonas vaginalis. პრეპარატის მიმართ მსუბუქად მგრძნობიარეა ზოგიერთი შტამი Pseudomonas spp., Proteus spp., ასევე მდგრადია მჟავა ბაქტერიების მდგრადი ფორმები, ბაქტერიების სპორები, სოკოები, ვირუსები.

ფარმაკოკინეტიკა: პრაქტიკულად არ შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. შემთხვევითი გადაყლაპვის დროს 300 მგ Cmax მიიღწევა 30 წუთის შემდეგ და შეადგენს 0,206მკგ/ლ. ძირითადად გამოიყოფა ფეკალურ მასებთან (90%), 1%-ზე ნაკლები გამოიყოფა თირკმელებით.

ჩვენებები:

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

* სიფრთხილით გამოიყენება ბავშვებში.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი:

პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება ორსულობისას და ლაქტაციის პერიოდში არ არის დადგენილი.

მიღების წესი და დოზები:

მიიღება ინტრავაგინალურად. მიღებამდე სუპოზიტორიას იღებენ კონტურული შეფუთვიდან.

სამკურნალოდ: 1 სუპოზიტორია დღე-ღამეში 3-4-ჯერ 7-20 დღის განმავლობაში დაავადების ხასიათის მიხედვით.

ვენერიული დაავადებების პროფილაქტიკისათვის: 1 სუპოზიტორია არაუგვიანეს 2 საათისა სქესობრივი აქტის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები, ქავილი.

განსაკუთრებული მითითებანი:

პრეპარატი ჰექსიკონი არ არის შეთავსებადი დეტერგენტებთან, რომლებიც შეიცავენ ანიონის ჯგუფს (საპონინები, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა), ასევე შეუთავსებელია საპონთან.

გამოშვების ფორმა:

ჰექსიკონი – ვაგინალური სუპოზიტორიები. 1 ან 5 სუპოზიტორია კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში, ერთი ან ორი კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა 5 სუპოზიტორით ან ერთი კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა 1 სუპოზიტორით კოლოფში სამედიცინო გამოყენების შესახებ ინსტრუქციით.

შენახვის პირობები:

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არაუმეტეს 25⁰C ტემპერატურის პირობებში.

ვარგისიანობის ვადა:

2 წელი. პრეპარატი არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის წესი:

გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

კლინიკო–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიბაქტერიული, ანტიმიკოზური, ანტიპროტოზოული საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ანტიმიკრობულ საშუალებას. იგი მიეკუთვნება სარეზერვო ანტიბაქტერიულ პრეპარატთა ჯგუფს. მის მიმართ რეზისტენტულია: Proteus mirabilis, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Pseudomonas aeroginosa. დღეისათვის არ არის ცნობილი მის მიმართ ჯვარედინი რეზისტენტობის განვითრების შემთხვევები.

ფარმაკოკინეტიკა:

არ მოიპოვება მონაცემები ვაგინალური ანთებითი ლორწოვანის გარსიდან პრეპარატის აბსორბციის ხარისხის შესახებ, ისევე როგორც მისი ორგანიზმში განაწილების, მეტაბოლიზმის ან ელიმინაციის შესახებ.

ჩვენებები:

პრეპარატი გამოიყენება ტრადიციული თერაპიის არაეფექტურობის შემთხვევაში, როდესაც დაავადება გამოწვეულია მის მიმრთ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით. მაგალითად, ვაგინიტები გამოწვეული: შერეული, არასპეციფიკური ინფექციებით (Candida albicans), ტრიქომონადული ინფექციებით; ანტიბიოტიკებით და სტეროიდებით მკურნალობის შემდეგ.

დოზირება:

ინიშნება 1 ტაბლეტი 2–ჯერ დღეში დილას და საღამოს. ტაბლეტი შეჰყავთ მწოლიარე მდგომარეობაში ღრმად ვაგინალურ არხში.

მკურნალობა გრძელდება სრული 6 დღე, გვერდითი მოვლენის (ქავილი) განვითარების მიუხედავად. ხანმოკლე თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების რეციდივი.

გვერდითი მოვლენები:

იშვიათად – ალერგიული კონტაქტური დერმატიტი.

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ;

ორსულობის პირველი ტრიმესტრი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ მოიპოვება მონაცენები პრეპარატის ზემოქმედების შესახებ ნაყოფზე ორსულობის დროს, რის გამოც მისი გამოყენება შესაძებელია მხოლოდ აუცილებელი ჩვენების არსებობისას პირველი ტრიმესტრის შემდეგ. ლაქტაციის პერიოდში იგი გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუ მოსალოდნელი დადებითი შედეგი დედისათვის აღემატება პოტენციურ რისკს ახალშობილისათვის.

განსაკუთრებული მითითებები:

ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ლოკალურ რეაქციებს კანის მხრივ, განსაკუთრებით სენსიბილიზირებულ პირებში, მიდრეკილებით ალერგიული რეაქციებისადმი. მათი მანიფესტაციის შემთხვევაში საჭიროა შეწყდეს პრეპარატით მკურნალობა.

მკურნალობისას ყურადღება ექცევა ექსტრავაგინალურ არეს და პარტნიორს. სწრაფი სამკურნალო ეფექტის მისაღებად საჭიროა კოიტუსისაგან თავის შეკავება.  აღსანიშნავია, რომ ვაგინალურმა სუპოზიტორიებმა შესაძლოა შეამცირონ ლატექსის განსაზღვრული ნაწარმის დამცავი ეფექტი (ე.წ. ვაგინალური დიაფრაგმების ან კონდომების). მკურნალობის პროცესში აუცილებელია სპეციფიკური ჰიგიენური ღონისძიებების ჩატარება წარმატებული მკურნალობის მიზნით (პირადი ჰიგიენა, საცვლების ყოველდღიური ცვლა და ა.შ.).

მკურნალობა არ წყდება მენსტრუაციის დროს და პრეპარატით მკურნალობის 6 დღის მანძილზე. თუ მკურნალობა შეწყდება, შესაძლებელია რეციდივის განვითარება. რეკომენდებულია, რომ პარტნიორიც დაექვემდებაროს მკურნალობას შესაბამისი საშუალებით. პრეპარატმა შესაძებელია გამოიწვიიოს საცვლების დასვრა, რის გამოც საჭიროა ჰიგიენური საფენების (არა ტამპონების) გამოყენება.

ჭარბი დოზირება:

ადგილობრივი ვაგინალური გამოყენებისას ჭარბი დოზირება ნაკლებად სავარაუდოა. მშრალ ვაგინაში რამდენიმე ტაბლეტის მოხვედრისას ისინი კარგად არ იხსნებიან, ხოლო ვაგინაში დიდ რაოდენობით სითხის არსებობისას ჭარბი აქტიური ინგრედიენტები გამოირეცხება გარეთ.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ვაგინალურ სანთლებს ახასიათებს შეუთავსებლობა გარკვეული სახის ლატექსთან (ვაგინალური დიაფრაგმა, კონდომები) და შეუძლია გამოიწვიოს მათი სტაბილურობის შემცირება.

საერთაშორისო დასახელება:

BICLOTYMOL

მწარმოებელი: LABORATOIRES DOMS ADRIAN, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: ბიკლოტიმოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული, ტკივილგამაყუჩებელი და ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

აეროზოლი ადგილობრივი გამოყენებისათვის:

ფლაკონში 30 გ.

1 ფლ.

ბიკლოტიმოლი ………………………..   750 მგ

მეთილპარაჰიდროქსიბენზოატი ……..   0.025 გ

სპირტი …………………………………….  1.06 გ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ბიკლოტიმოლი წარმოადგენს ანტიმიკრობულ პრეპარატს. იგი ხასიათდება ბაქტერიციდული მოქმედებით სტაფილოკოკების, სტრეპტოკოკებისა და კორინებაქტერიების მიმართ, ავლენს ტკივილგამაყუჩებელ და ანთების საწინააღმდეგო თვისებებს.

ფარმაკოკინეტიკა:

პრეპარატის აბსორბციის სიჩქარე პირის ღრუს ლორწოვანი გარსიდან მაღალი არ არის, რაც განაპირობებს მის ხანგრძლივ ადგილობრივ მოქმედებას.

ჩვენებები:

• პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული პირის ღრუსა და ცხვირ-ხახის ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების ადგილობრივი მკურნალობა.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებს და ბავშვებს ენიშნებათ აეროზოლის 2-ჯერ შესხურება 3-ჯერ დღეში.

ყოველი მოხმარების წინ საჭიროა ფლაკონის შენჯღრევა.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* ბავშვებში 2.5 წლის ასაკამდე (ლარინგოსპაზმის განვითარების რისკი).

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ ბიკლოტიმოლის გამოყენება 10 დღეზე მეტ ხანს რეკომენდებული არ არის. შედარებით უფრო ხანგრძლივი მკურნალობის ჩატარების აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა გავითვალისწინოთ ავადმყოფის ინდივიდუალური რეაქცია.

◄ პრეპარატით ხანგრძლივი გამოყენება, ბაქტერიული ან სოკოვანი მიკროფლორის შესაძლო განვითარების გამო რეკომენდებული არ არის.

◄ მკურნალობის პერიოდში ბაქტერიული ინფექციების სისტემური გამოვლენის შემთხვევაში, საჭიროა ანტიბიოტიკების დანიშვნა.

ჭარბი დოზირება:

ნაკლებად შესაძლებელია, პრეპარატის მცირე აბსორბციის გამო სისხლმიმოქცევის სისტემაში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

აღწერილი არ არის.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება გრილ, სინათლის და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

BICLOTYMOL; PHENYLEPHRINE; CHLORPHENAMINE

მწარმოებელი: LABORATOIRES DOMS ADRIAN, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: ბიკლოტიმოლი+ფენილეფრინი+ქლორფენამინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული, ანტიალერგიული კომბინირებული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

ბიკლოტიმოლი ………………………….     30 მგ

ფენილეფრინის ჰიდროქლორიდი …….  10 მგ

ქლორფენამინის მალეატი …………….      2 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ჰექსაპნევმინი წარმოადგენს კომბინირებულ პრეპარატს.

ბიკლოტიმოლი-ფენოლის წარმოებულია, რომელსაც ახასიათებს ანტიმიკრობული მოქმედება.

ფენილეფრინი-ალფა-ადრენომიმეტური საშუალებაა, რომელსაც ახასიათებს სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი მოქმედება. იგი ამცირებს ცხვირის ლორწოვანის შეშუპებას და ცხვირიდან გამონადენს.

ქლოფენამინის მალეატი H₁-ჰისტამინო-რეცეპტორების ბლოკატორია, ახასიათებს ანტიალერგიული, ატროპინის მსგავსი და სედატიური მოქმედება.

ჩვენებები:

• მწვავე რინოფარინგიტი (სიმპტომური მკურნალობა).

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილები: 1-2 ტაბ. 3-ჯერ დღეში;

მოზარდები 15 წლის ასაკის ზევით: 1 ტაბ. 2-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

ქლორფენამინთან დაკავშირებული: დღისით ძილიანობა, პირის სიმშრალე, ბრონქული სეკრეტის გასქელება, აკომოდაციის დარღვევა, ყაბზობა, შარდის შეკავება, ცნობიერების დაბინდვა, ან აღგზნება ხანდაზმულ ავადმყოფებში.

უკუჩვენებები:

* დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

* შარდის შეკავების მომატებული რისკით მიმდინარე წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზია და სხვა დაავადებები;

* 15 წლამდე ასაკის ბავშვები.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ჰექსაპნევმინის ტაბლეტები ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებლიანობა მკვეთრად აღემატება მის ნაყოფზე ან ჩვილზე მოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

◄ საგულისხმოა ის ფაქტი, რომ სპორტსმენებში ჰექსაპნევმინით ჩატარებული დოპინგის საწინააღმდეგო კონტროლი იძლევა დადებით შედეგებს.

◄ ჰექსაპნევმინი იწვევს ძილიანობას, ამიტომ იგი სიფრთხილით ენიშნებათ ავტოტრანსპორტის მძღოლებსა და იმ პირებს, რომელთა საქმიანობა მოითხოვს ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

◄ მკურნალობის პროცესში საჭიროა ალკოჰოლური სასმელებისაგან თავის შეკავება.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: არტერიული ჰიპერტენზია, ბრადიკარდია, დელირიუმი, ჰალუცინაციები (ფენილეფრინით განპირობებული), დეპრესია, კომა, აღგზნება, კრუნჩხვები, იშვიათად – ცხელება, კანის ჰიპერემია (გამოწვეული ქლორფენამინით).

მკურნალობა: სიმპტომურია. საჭიროებისას იყენებენ კრუნჩხვისსაწინააღმდეგო საშუალებებს, ხელოვნურ სუნთქვას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

– ჰექსაპნევმინის კომბინაციით საძილე და სანარკოზო საშუალებებთან ძლიერდება ცნს-ზე დამთრგუნველი მოქმედება.

– ჰექსაპნევმინის დანიშვნით ანტიჰისტამინურ პრეპარატებთან, ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან, ფენოთიაზინის რიგის ნეიროლეფსიურ საშუალებებთან, პარკინსონის დაავადების საწინააღმდეგო ანტიქოლინერგულ პრეპარატებთან, დიზოპირამიდულ წარმოებულებთან ერთად ადგილი აქვს ატროპინის მსგავსი მოქმედების პოტენცირებას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება გრილ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

TRASTUZUMAB

მწარმოებელი: F.HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: ტრასტუზუმაბი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალება, სარძევე ჯირკვლის HER2-დადებითი სიმსივნის სამკურნალოდ.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ლიოფილიზირებული ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში 1 ც.

გამხსნელთან კომპლექტში.

1 ფლ.

ტრასტუზუმაბი …….. 440 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ტრასტუზუმაბი არის დნმ წარმოებული ჰუმანიზირებული ანტისხეული, რომელიც სლექტიურად ურთიერთქმედებს ეპიდერმული ზრდის ფაქტორი 2-ის (HER2) უჯრედგარე დომენთან. ანტისხეული მიეკუთვნება  IგG 1 კლასს, რომელიც შეიცავს ადამიანის ჩარჩო რეგიონებს და  ანტი-P185 HER2 ანტისხეულების კომპლემნტარულ-განმსაზღვრელ უბნებს, რომლებიც უკავშირდებიან HER2-ს.პროტოონკოგენი  HER2 (ან  c-erB2) კოდირებას უკეთებს ერთეულ ტრანსმემბრანულ გადამტანს, რეცეპტორისმაგვარ ცილას მასით 185 kDa,რომელიც სტრუქტურულად ახლოსაა ეპიდერმული ზრდის ფაქტორის რეცეპტორთან. HER2 ჰიპერექსპრესია აღინიშნება ძუძუს პირველადი კიბოს შემთხვევათა 25-30%-ში, რასაც თან ახლავს  HER2 ცილის ექსპრესიის მომატება სიმსივნის უჯრედების ზედაპირზე, რის შედეგად ადგილი აქვს HER2 რეცეპტორის კონსტიტუციონალურ აქტივაციას.

ძუძუს HER2  ჰიპერექსპრესირებადი მეტასტაზირებადი კიბოს მქონე პაციენტებში ჰერცეპტინით მონოთერაპიას მეორე და მესამე რიგის თერაპიის სახით  თან ახლავს რემისიის ჯამური სიხშირე 15% და სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა 13 თვე.

ჰერცეპტინის გამოყენება ანტრაციკლინთან და ციკლოფოსფამიდთან ან პაკლიტაქსელთან კომბინაციაში პირველი რიგის თერაპიის სახით ძუძუს HER2  ჰიპერექსპრესირებადი მეტასტაზირებადი კიბოს მქონე ქალებში სარწმუნოდ აუმჯობესებს დროს დაავადების პროგრესირებამდე მხოლოდ ქიმიოთერაპიასთან შედარებით. ავადმყოფებში, რომლებიც ანტრაციკლინ შემცველ რეჟიმებს ღებულობდნენ დრო დაავადების პროგრესირებამდე იზრდება 1.7 თვით (6.1-დან 7.8 თვემდე), ხოლო პაკლიტაქსელით ნამკურნალებ პაციენტებში – 3.9 თვით (3.0-დან 3.9 თვემდე). ჰერცეპტინის დანიშვნა აგრეთვე აუმჯობესებს პასუხს სიმსივნის მხრიდან და სიცოცხლის 1-წლიან ხანგრძლივობას მხოლოდ ქიმიოთერაპიასთან შედარებით. ანტისხეულები ტრასტუზუმაბის მიმართ გამოვლინდა 1 პაციენტში, ამასთან ალერგიის მოვლენები ამ პაციენტში არ აღნიშნულა.

ფარმაკოკინეტიკა:

ტრასტუზუმაბის ფარმაკოკინეტიკა შესწავლილი იქნა ძუძუს მეასტაზირებადი კიბოთი ავადმყოფებში. პრეპარატის შეყვანისას ხანმოკლე ინფუზიების სახით დოზებში 10, 50, 100, 250 და 500 მგ კვირაში ერთხელ მისი ფარმაკოკინეტიკა დოზაზე დამოკიდებული იყო.

დოზის გაზრდისას იზრდებოდა ნახევრადგამოყოფის პერიოდი, ხოლო პრეპარატის კლირენსი კლებულობდა. კლინიკურ კვლევებში ტრასტუზუმაბის დატვირთვითი დოზის (4 მგ/კგ) და ყოველკვირეული შემანარჩუნებელი დოზის (2 მგ/კგ) შეყვანის შემდეგ ნახევრადგამოყოფის პერიოდი საშუალოდ 5.8 დღის ტოლი იყო (დიაპაზონი 1-32 დღე).

ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ შემთხვევებში: ასაკი არ ახდენს ზეგავლენას ტრასტუზუმაბის განაწილებაზე.

თერაპიული ჩვენებები

ძუძუს მეტასტაზური კიბო:

ნაჩვენებია ძუძუს მეტასტაზური კიბოს მქონე პაციენტების მკურნალობისთვის, რომლებსაც აღენიშნებათ სიმსივნის HER2 ჰიპერექსპრესია:

ა) მონოთერაპიის სახით, თუ პაციენტს დაავადების  მეტასტაზური  სტადიის გამო უკვე მიღებული ჰქონდა ქიმიოთერაპიის ერთი ან მეტი სქემა.

ბ) პაკლიტაქსელთან კომბინაციაში, თუ პაციენტს ჯერ არ მიუღია მკურნალობა დაავადების მეტასტაზური სტადიის გამო

გ) დოსეტაქსელთან კომბინაციაში, თუ პაციენტს ჯერ არ მიუღია ქიმიოთერაპია დაავადების მეტასტაზური სტადიის გამო

დ) არომატაზას ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში ჰორმონ-რეცეპტორ-პოზიტიურ პოსტმენოპაუზურ ქალებში, რომლების მანამდე არ იყვნენ ნამკურნალები ძუძუს მეტასტაზური კიბოს გამო.

ადრეული ძუძუს კიბო:

ჰერცეპტინი ნაჩვენებია HER2-პოზიტიური ძუძუს კიბოს ადრეულ სტადიებზე ქირურგიული ჩარევის, ქიმიოთერაპიის (ადიუვანტური თუ ნეო-ადიუვანტური) ან რადიოთერაპიის შემდეგ.

გამოყენების მეთოდები

ძუძუს მეტასტაზური კიბო:

დოზირების ყოველკვირეული რეჟიმი:

საწყისი  დოზა: 4 მგ/კგ 90-წუთიანი ინფუზიის სახით. პაციენტებს უნდა დააკვირდნენ ცხელების, შემცივნების ან სხვა ინფუზიური რეაქციების გამოვლენის თაობაზე მინიმუმ 6 საათის განმავლობაში. ამ სიმპტომების კუპირება შესაძლებელია ინფუზიის შეჩერებით.

სიმპტომების კუპირების შემდეგ შესაძლოა ინფუზიის განახლება.

შემანარჩუნებელი დოზა: 2 მგ/კგ კვირაში ერთხელ. თუ წინამორბედი დოზა კარგად ასატანი იყო, მაშინ მომდევნო დოზების შეყვანა შესაძლებელია 30-წუთიანი ინფუზიების სახით.

პაკლიტაქსელთან ან დოსეტაქსელთან კომბინაცია: პილოტურ კვლევებში პაკლიტაქსელი ან დოსეტაქსელი ინიშნებოდა ჰერსეპტინის საწყისი დოზის გადასხმის შემდეგ დღეს. თუ ჰერსეპტინის წინა გადასხმა იყო კარგად ასატანი, ტაქსანების გადასხმა შესაძლებელია ჰერსეპტინის გადასხმის შემდეგ დაუყოვნებლივ.

კომბინაცია არომატაზას ინჰიბიტორებთან: არ არსებობს რაიმე შეზღუდვა ჰერსეპტინისა და არომატას ინჰიბიტორების ერთდროულ გამოყენებასთან დაკავშირებით.

დოზირების 3-კვირიანი რეჟიმი:გადასხმის 3-კვირიანი რეჟიმი არის ყოველკვირეული რეჟიმის ალტერნატივა და გამოიყენება როგორც მონოთერაპიის, ასევე ქიმიოთერაპიასა და ჰორმონულ თერაპიასთან კომბინაციის დროს.

საწყისი დოზა არის 8 მგ/კგ-ზე, ხოლო შემანარჩუნებელი  – 6 მგ/კგ-ზე სამ კვირაში ერთხელ.

ჰერცეპტინი ძუძუს მეტასტაზური კიბოს დროს ინიშნება დაავადების პროგრესირებამდე.

ადრეული ძუძუს კიბო:

ადრეული ძუძუს კიბოს დროს გამოიყენება დოზირების იგივე რეჟიმები (3-კვირიანი ან ყოველკვირეული) და ჰერცეპტინით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 52 კვირა (1 წელი).

პრეპარატის ინტრავენურად ნაკადურად შეყვანა არ შეიძლება.

კლინიკური კვლევების მიმდინარეობისას ჰერცეპტინის დოზა არ შემცირებულა.

ქიმიოთერაპიით გამოწვეული შექცევადი მიელოსუპრესიის დროს პაციენტებს შეუძლიათ გააგრძელონ ჰერცეპტინის მიღება, ამასთან დაცული უნდა იყო ქიმიოთერაპიის დოზის შემცირების ან გადავადების წესები.

დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში

კლინიკურ კვლევებში ხანშიშესულ პაციენტებში ჰერცეპტინის დოზა არ შემცირებულა.

ჰერცეპტინის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ბავშვებში არ დადგენილა.

უკუჩვენებები:

ჰიპერმგრძნობელობა ტრასტუზუმაბის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა კომპონენტის მიმართ.

პაცეინტები, რომლებსაც აღენიშნებათ ქოშინი მოსვენებულ მდგომარეობაში ან საჭიროებენ დამატებით ოქსიგენოთერაპიას.

გვერდითი მოვლენები:

მონაცემები გვერდითი მოვლენების შესახებ მოპოვებული იყო ჰერცეპტინის კლინიკურ კვლევებში, როდესაც პრეპრატი რეკომენდებული დოზირების რეჟიმში გამოიყენებოდა მონოთერაპიის სახით, ან კომბინაციაში ანტრაციკლინების რიგის პრეპარატებთან (დოქსორუბიცინი ან ეპირუბიცინი) ან პაკლიტაქსელთან.

მონოთერაპია ჰერცეპტინით

ჰერცეპტინით მონეთერაპიისას 213 პაციენტიდან 5%-ზე მეტს აღენიშნა შემდეგი გვერდითი მოვლენები:

ორგანიზმი მთლიანად: ტკივილი მუცლის არეში, ასთენია, ტკივილი წელის არეში, ტკივილი გულმკერდის არეში, ცხელება, შემცივნება, გრიპისმაგვარი სინდრომი, თავის ტკივილი, ინფექციები, ტკივილი კისრის არეში.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა: ვაზოდილატაცია.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ანორექსია, შეკრულობა, დიარეა, დისპეფსია, მეტეორიზმი, გულისრევა, ღებინება.

ნივთიერებათა ცვლის დარღვევა: შეშუპება.

ძვალ-კუნთოვანი სისტემა: სახსრების ტკივილი, კუნთების ტკივილი.  ნერვული სისტემა: შეშფოთება, დეპრესია, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, უძილობა, პარესთეზია.

სუნთქვის ორგანოები: ფარინგიტი, რინიტი, სინუსიტი, სისხლდენა ცხვირიდან, ასთმა, ხველის გაძლიერება, ქოშინი, ფილტვების დაზიანება, პლევრალური გამონადენი.

კანი და მისი დანამატები: ქავილი, გამონაყარი.

ინფუზიური რეაქციები: ჰერცეპტინის პირველი ინფუზიის მიმდინარეობისას პაციენტების 40%-ს უვითარდება სიმპტომკომპლექსი, რომელიც უფრო ხშირად ვლინდება შემცივნებით და ცხლებით. როგორც წესი, ეს სიმპტომები სუსტად ან ზომიერადაა გამოხატული.

სიმპტომკომპლექსი იშვიათად იწვევს ინფუზიის შეჩერების აუცილებლობას და იოლად კუპირებადია ანალგეტიკების ან სიცხის დამწევი საშუალებების გამოყენებით  –პარაცეტამოლი ან ანტიჰისტამინური პრეპარატები, მაგალითად დიფენჰიდრამინი.

სხვა სიმტომები შეიძლება იყოს გულისრევა, ღებინება, ტკივილი, ტრემორი, თავის ტკივილი, თავბრსხვევა, ქოშინი, ჰიპოტონია, გამონაყარი და ასთენია. ჰერცეპტნის განმეორებითი ინფუზიებისას ეს სიმპტომები იშვიათად ვლინდება.

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები: ცლკეულ (ერთეულ) შემთხვევებში აღინიშნა ანაფილაქტოიდური რეაქციები.

კარდიოტოქსიურობა: პრეპარატით მონოთერაპიისას გულის ზომიერი და მძიმე უკმარისობის (NYHA III/IV კლასი) სიხშირემ შეადგინა 5%. ჰემატოლოგიური ტოქსიურობა:

ჰერცეპტინით მონოთერაპიისას ჰემატოტოქსიურობა იშვიათად ვითარდება. მე-3 ხარისხის ლეიკოპენია  (ჯანმოს კლასიფიკაციით), თრომბოციტოპენია და ანემია აღინიშნება პაციენტების 1%-ზე ნაკლებში. მე-4 ხარისხის ტოქსიურობის ნიშნები არ აღნიშნულა.

ჰეპატო- და ნეფროტოქსიურობა: ჰერცეპტინით მონოთერაპიისას მე-3 და მე-4 ხარისხის ჰეპატოტოქსიურობა  (ჯანმოს კლასიფიკაციით) აღინიშნა ავადმყოფების 12%-ში. მათგან 60%-ში ჰეპატოტოქსიურობის მოვლენები განვითარდა ღვიძლის მეტასტაზური დაზიანების პროგრესირების ფონზე. მე-3 და მე-4 ხარისხი ნეფროტოქსიურობა არ აღნიშნულა.

დიარეა: ჰერცეპტინით მონოთერაპიისას დიარეა აღინიშნა პაციენტების 27%-ში.ჰერცეპტინი ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციაში ქვემოთ მოყვანილია გვერდითი მოვლენები, რომლებიც განვითარდა ჰერცეპტინისა და ქიმიოთერაპიის კომბინაციის გამოყენებისას პაციენტების 10%-ში და გაცილებით მაღალისიხშირით, ვიდრე მხოლოდ ქიმიოთერაპიის გამიყენებისას.

კარდიოტოქსიურობა: რანდომიზებულ, კონტროლირებად კლინიკურ კვლევაში გულის ზომიერი ან მძიმე უკმარისობის (NYHA III/IV კლასი) სიხშირემ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ჰერცეპტინს და ანტრაციკლინების რიგის პრეპარატს (დოქსორუბიცინი ან ეპირუბიცინი) პლუს ციკლოფოსფამიდი, შეადგინა 16%, ხოლო პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ანტრაციკლინისა და ციკლოფოსფამიდი კომბინაციას ჰერცეპტინის გარეშე– 3%. გულის ზომიერი და მძიმე უკმარისობის (NYHA III/IV კლასი) სიხშირემ ჰერცეპტინისა და პაკლიტაქსელის გამოყენებისას შეადგინა 2%, ხოლო პაკლიტაქსელით მონოთერაპიისას  – 1%.  ჰემატოლოგიური ტოქსიურობა: მე-3 და მე-4 ხარისხის ჰემატოლოგიური ტოქსიურობა ჯანმოს კლასიფიკაციის მიხედვით, ჰერცეპტინის და ანტრაციკლინის რიგის პრეპარატის (დოქსორუბიცინი ან ეპირუბიცინი) პლუს ციკლოფოსფამიდის გამოყენებისას აღინიშნა პაციენტების 63%-ში, ხოლო ანტრაციკლინისადა ციკლოფოსფამიდის გამოყენებისას ჰერცეპტინის გარეშე  – 62%. ჰერცეპტინის გამოყენებამ პაკლიტაქსელთან კომბინაციაში გაზარდა მე-3 და მე-4 ხარისხის ჰემატოტოქსიურობის სიხშირე, პაკლიტაქსელის მონოთერაპიასთან შედარებით (34% და 21% შესაბამისად).

სავარაუდოდ, ეს ახისნება პაკლიტაქსელის ექსპოზიციის გაზრდით ჰერცეპტინის გამოყენებისას, ვინაიდან ამ ჯგუფში დრო დაავადების პროგრესირებამდე მნიშვნელოვნად მეტი იყო, ვიდრე პაკლიტაქსელით მონოთერაპიის ჯგუფში.

ჰეპატო- და ნეფროტოქსიურობა: ჰერცეპტინის და ანტრაციკლინს პლუს ციკლოფოსფამიდის კომბინაციის გამოყენებისას მე-3 და მე-4 ხარისხის ჰეპატოტოქსიურობა  (ჯანმოს კლასიფიკაციით) აღინიშნა პაციენტების 6%-ში, ხოლო მხოლოდ ანტრაციკლინისა და ციკლოფოსფამიდის გამოყენებისას ამ მაჩვენებელმა შედაგინა 8%. მე-3 და მე-4 ხარისხის ნეფროტოქსიურობა არ დაფიქსირებულა.

ჰერცეპტინისა და პაკლიტაქსელის რეციპიენტებში მე-3 და მე-4 ხარისხის ჰეპატოტოქსიურობის სიხშირე უფრო ნაკლები იყო, ვიდრე მხოლოდ პაკლიტაქსელის გამოყენებისას (7% და 15% შესაბამისად). მე-4 ხარისხის ნეფროტოქსიურობა არ აღნიშნულა.

დიარეა: ჰერცეპტინის და ქიმიოთერაპიის (ანტრაცილკინის რიგის პრეპარატი პლუს ციკლოფოსფამიდი, ან პაკლიტაქსელი) კომბინაციის გამოყენებისას დიარეის სიხშირე, ძირითადად მსუბუქი ან ზომიერი ხარისხის, იზრდებოდა.

ინფექციები: ჰერცეპტინის და ქიმიოთერაპიის (ანტრაცილკინის რიგის პრეპარატი პლუს ციკლოფოსფამიდი, ან პაკლიტაქსელი) კომბინაციის გამოყენებისას ინფექციების სიხშირე, რომლებიც ძირითადად კლინიკურად უმნიშვნელო იყო და გამოიხატებოდა ზედა სასუნთქი გზების მსუბუქი ინფექციებით, უფრო მეტი იყო, ვიდრე მხოლოდ ქიმიოთერაპიის გამოყენებისას.

სიფრთხილის ზომები

ჰერცეპტინით მკურნალობა უნდა ჩატარდეს მხოლოდ ონკოლოგის მეთვალყურეობის ქვეშ.

ინფუზიის მიმდინარეობისას აუცილებელია პაციენტების დაკვირვება შემცივნების, ცხელების ან ინფუზიური რეაქციების სხვა სიმპტომების გამოვლენის თაობაზე.

ჰერცეპტინის რეციპიენტებში აღწერილია გულის ფუნქციის დარღვევის სიმპტომები (ქოშინი, ხველა, ღამის ქოშინის შეტევები, პერიფერიული შეშუპება, გალოპის სამნიშნა რიტმი, განდევნის ფრაქციის შემცირება). გულის შეგუბებითი უკმარისობა ჰერცეპტინით მკურნალობისას შეიძლება მძიმე ხასიათის იყოს და ლეტალური გამოსავლის მიზეზი გახდეს, და აგრეთვე, შეიძლება განაპირობოს კედლისამყოლი თრომბოზის განვითარება ტვინის სისხლმომარაგების შემდგომი დარღვევით. ამიტომ გულის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტების მკურნალობა განსაკუთრებული სიფრთხილითაა საჭირო.

ავადმყოფებმა, სანამ მათ დაენიშნებათ ჰერცეპტინი, უნდა გაიარონ საგულდაგულო კარდიოლოგიური გამოკვლევა, რომელიც უნდა მოიცავდეს ანამნეზის შეგროვებას, ფიზიკალურ გასინჯვას და ქვემომოყვანილიდან ერთ ან მეტ ინსტრუმენტულ გამოკლვევას – ელექტროკარდიოგრაფია, ექოკარდიოგრაფია, ან  MUGA სკანირება.

ჯერჯერობით უცნობია თუ რომელი მეთოდია უფრო ადექვატური კარდიოტოქსიურობის განვითარების რისკის ჯგუფის პაციენტების გამოსავლენად. ჰერცეპტინით მკურნალობისას აუცილებელია მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციის შემოწმება. მაგრამ მონიტორინგით ყოველთვის არ არის შესაძლებელი იმ პაციენტების გამოვლენა, რომელთაც გულის ფუნქციის დარღვევა განუვითარდება. განდევნის ფრაქციის კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირებისას რეკომენდებულია ჰერცეპტინის მკურნალობის შეჩერება.

გულის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტების დაახლოებით ორ მესამედს უტარდებოდა შესაბამისი მედიკამენტური მკურნალობა, რომელმაც გააუმჯობესა პაციენტების უმრავლესობის მდგომარეობა.

ბენზილის სპირტი, რომელიც კონსერვანტის სახით შედის ბაქტერიოსტატიკური წყლის შემადგენლობაში, ტოქსიურ ზემოქმედებას ახდენს ახალშობილებსა და 3 წლამდე ბავშვებში.

ბენზილის სპირტის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებისთვის გამხსნელად გამოყენებული უნდა იქნეს საინექციო  წყალი, ამასთან თითეული ფლაკონიდან უნდა  გამოყენებული იყოს მხოლოდ ერთი დოზა. დარჩენილი პრეპარატი უნდა იქნეს გადაგდებული.

ორსულობა და ლაქტაცია:

Cynomolgus-ის ჯიშის მაიმუნებზე ჩატარებულმა რეპროდუქტიულმა კვლევებმა, როდესაც გამოყენებული დოზა ადამიანის ყოველკვირეულ შემანარჩუნებელ დოზას (2 მგ/კგ) 25-ჯერ აღემატებოდა, არ გამოავლინეს რეპროდუქტიულობის დარღვევის ან ნაყოფზე დამაზიანებელი მოქმედების ნიშნები. თუმცა, ადამიანებში რეპროდუქტიული ტოქსიურობის შეფასებისას აუცილებელია მღრღნელებისთვის დამახასიათებელი  HER2 რეცეპტორის ტიპის მნიშვნელობის  გათვალისწინება ემბრიონის ნორმალური განვითარებისას, აგრეთვე გასათვალისწინებელია ემბრიონის დაღუპვის შემთხვევები მუტანტურ თაგვებში, რომელთაც ასეთი რეცეპტორი არ ჰქონდათ.

ნაყოფის განვითარების ადრეულ (ორსულობის 20-50 დღე) და გვიან (120-150 დღე) სტადიებზე აღინიშნებოდა ტრასტუზუმაბის მიერ პლაცენტარული ბარიერის გადალახვა. უცნობია შეუძლია თუ არა ჰერცეპტინს დამაზიანებელი ზეგავლენა იქონიოს ნაყოფზე ან რეპროდუქტიულობაზე. ვინაიდან ცხოველებზე ჩატარებული რეპროდუქტიულობის კვლევები ყოველთვის არ იძლევიან ადამიანზე ზეგავლენის პროგნოზირების საშუალებას, უმჯობესია მოვერიდოთ ჰერცეპტინის გამოყენებას ორსულობის დროს, თუ, რა თქმა უნდა, თერაპიის პოტენციური სარგებელი  დედისათვის  არ გადაწონის შესაძლო რისკს ბავშვისთვის.

გადადის თუ არა ტრასტუზუმაბი დედის რძეში უცნობია. ვინაიდან ადამიანის  IgG სეკრეტირებს დედის რძეში, ხოლო შესაძლო დამაზიანებელი მოქმედება ბავშვზე უცნობია, უმჯობესია პაციენტები მოერიდონ ძუძუთი კვებას ჰერცეპტინით მკურნალობის დროს.

ურთიერთქმედება ადამიანებში ჰერცეპტინის სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედების შემსწავლელი კვლევები არ ჩატარებულა. კლინიკურ კვლევებში ჰერცეპტინსა და ერთდროულად გამოყენებულ სხვაპრეპარატებს შორის კლინიკურად მნიშვნელოვანი რაიმე ურთიერთქმედება არ აღნიშნულა.

დოზის გადაჭარბება:

კლინიკურ კვლევებში პრეპატის დოზის გადაჭარბების შემთხვევები არ ყოფილა.

შენახვის პირობები:

შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.შეინახეთ 2-8⁰C ტემპერატურაზე.

მზა ხსნარი არ გაყინოთ.

აფთიაქში გაცემის პირობები:

გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორის დასახელება: Acetylsaligylic acid

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანტიანგინალური საშუალება, ანტიაგრეგანტები.

მწარმოებელი: Salutass Pharma GmbH, გერმანია.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

10მგ-იანი ტაბლეტი

ერთი ტაბლეტი შეიცავს 100მგ აცეტილსალიცილის მჟავას.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ჰერც ასს-ის მოქმედება დამყარებულია ფერმენტ ციკლოოქიგენაზას შეუქცევად ინაქტივაციასთან, რაც იწვევს პროსტაგლანდინების, პროსტაციკლინებისა და თრომბოქსანის სინთეზის დათრგუნვას. თრომბოქსან A2-ის სინთეზის დათრგუნვის გზით ჰერც ასს აქვეითებს თრომბოციტების აგრეგაციას, რაც ამცირებს სისხლის შედედების უნარს. ითვლება, რომ აცეტილსალიცილის მჟავას გააჩნია თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვის სხვა მექანიზმებიც, რაც აფართოებს მისი მოხმარების სფეროს სხვადასხვა სისხლძარღვოვანი დაავადებისასას.

ფარმაკოდინემიკა:

ჰერც ასს Cmax მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან საშუალოდ 3 სთ-ის შემდეგ, პლაზმის ცილებს უკავშირდება 80-85%. ელიმინაცია ხდება მეტაბილიტებისა და შეუცვლელი სახით თირკმელების საშუალებით. ექსკრეციის სიჩქარე და ხარისხი დამოკიდებულია შარდის pH-ზე.

ჩვენებები:

* არასტაბილური სტენოკარდია – როგორც სტანდარტული თერაპიის ნაწილი;

* მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი, როგორც სტანდარტული თერაპიის ნაწილი და პროფილაქტიკა რისკ-ფაქტორების მქონე პაციენტებში (გულის იშემიური დაავადება, შაქრიანი დიაბეტი, ჰიპერლიპიდემია, არტერიული ჰიპეტენზია, მოწევა, ასაკოვანი პაციენტები), მიოკარდიუმის განმეორებითი ინფარქტის პროფილაქტიკა;

* სისხლძარღვებზე ოპერაციის შემდგომი პერიოდი (მაგ; აორტო-კორონალური შუნტირება, ტრანსლუმინალური კორონარული ანგიოპლასტიკა);

* ტვინის სისხლის მიმოქცევის გარადამავლი დარღვევების და ინსულტების პრფოფილაქტიკა;

* კორონალური არტერიების თრომბოზისა და ემბოლიის პროფილაქტიკა.

მიღების წესი და დოზირება:

– არასტაბილური სტენოკარდიის, სისხლძარღვებზე ოპერაციის შემდგომ (ოპერაციიდან 24 სთ) პერიოდში, ტვინის სისხლის მიმოქცევის გარდამავალი დარღვევების და ინსულტების პროფილაქტიკის მიზნით ინიშნება 100-300მგ ჰერც ასს. გვერდითი მოვლენების განვითარების თავიდან აცილების მიზნით რეკომენდებულია დღეში 100მგ ჰერც ასს-ის დანიშვნა;

– მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის დროს ინიშნება 100მგ/დღეში (ტაბლეტი უნდა ჩაიკვნიტოს);

– მიოკადიუმის განმეორებით ინფარქტის პროფილაქტიკის მიზნით ინიშნება 300მგ/დღეში;

– მრავლობით რისკ-ფაქტორების მქონე პაციენტებში კორონალური არტერიების თრომბოზისა და ემბოლიის პროფილაქტიკის მიზნით რეკომენდებული დოზა შეადგენს 100-200მგ/ჰერც ასს დღეში ან 300მგ დღეგამოშვებით.

ჰერც ასს ინიშნება ჭამის შემდეგ, დაუღეჭავად, მცირე რაოდენობის სითხესთან ერთად.

ჰერც ასს, როგორც ანტიაგრეგანტული პრეპარატი, განსაზღვრულია ხანგრძლივი დროით მკურნალობისთვის. მკურნალობის ხანგრძლიობას ადგენს ექიმი.

გვერდით მოვლენები:

ალერგიული რეაქციები: ბრონქოსპაზმი, კანზე გამონაყარი, წინასწარგანწყობილ პაციენტებში – ბრონქული ასთმის შეტევების პროვოცირება.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ტკივილის შეგრძნება ეპიგასტარალურ არეში, გულისრევა, ღებინება, მიკროჰემორაგიები კუჭ-ნაწლავის სისტემაში.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: გაძლიერებული სისხლდენა, იშვიათად – ანემია (კუჭ-ნაწლავის სიტემაში ფარული სისხლდენით გამპირობებული);

ცნს-ის მხრივ: თავბრუსხვევა, ყურებში შუილი;

ერთეულ შემთხვევებში: თირკმრლრბისა და ღვიძლის ფუნქციის მოშლა, ჰიპოგლიკემია.

უკუჩვენება:

. აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა სალიცილატებისადმი მომატებული მგრძნობელობა;

. ჰემორაგიული დიათეზი;

. მიდრეკილება სისხლდენებისადმი, სისხლის შედედების დარღვევები, ჰემოფილია;

. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებანი გამწვავების ფაზაში;

. სალიცილატების ან ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით მიღებით ინდუცირებული ბრონქული ასთმა;

. „ასპირინული ტრიადა“.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით ენიშნებათ ორსულებს, ბავშვებსა და მოზარდებს.

პრეპარატის მიღება ორსულობის პირველი 6 თვის განმავლობაში დასაშვებია ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. ლაქტაციისპერიოდში ჰერც ასს -ის მიღება ჩვეულებრივ არ მოითხოვს ძუძუთი კვების შეწყვეტას.

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ღვიძლისა და თირკმელების დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებში, ანამნეზში – ანთების  საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებზე მომატებული მგრძნობელობის, ბრონქული ასთმის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი და ანთებითი დაავადებების არსებობისას.

აცეტილსალიცილის მჟავამ წინასწარგანწყობილ პაციენტებში (ორგანიზმიდან შარდმჟავას გამოყოფის დარღვევით)შესაძლოა პოდაგრის გამწვავება გამოიწვიოს.

პრეპარატის დიდი დოზით გამოყენების შემთხვევაში გასათვალისწინებელია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის განვითარების რისკი.

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომელთაც უტარდებათ მკურნალობა ანტიკოაგულანტებით, ჰიპოგლიკემიური საშუალებებით.

ჰერც-ასს აძლიერებს ჰეპარინის, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, თრომბოლიზური და ანტითრომბოციტული პრეპარატების (მათ შორის ტიკლოპიდინის), ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების, პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების, მეტოტრექსატის მოქმედებას, ხოლო გლუკოკორტიკოიდებთან და ეთანოლთან ერთად ზრდის ულცეროგენული მოქმედების და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანების რისკს.

ჰერც-ასს აქვეითებს დიურეზული საშუალებების (სპირონოლაქტონი, ფუროსემიდი), ჰიპოტენზიური საშუალებების და შარდმჟავას სეკრეციის ხელშემწყობი პრეპარატების (პრობენეციდი, სულფინპირაზონი) მოქმედებას. აღნიშნული პრეპარატების და ჰერც-ასს-ის კომპლექსური დანიშვნისას, საჭიროა მიღებებს შორის 1-3 საათიანი ინტერვალის დაცვა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ჰერც-ასს აძლიერებს ანტიკოაგულანტების, მეტოტრექსატის, სულფანილამიდების, ტრიიოდთირონინის მოქმედებას, ზრდის დიგოქსინის, ბარბიტურატების, ანტირევმატიული საშულებების კონცენტრაციას სისხლში.

შენახვის პიროებები: პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, მშრალ, ბავშებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.

სახელი, გვარი ^*

მიმართულება ^*
აირჩიე

კლინიკა ^*
აირჩიე