საერთაშორისო დასახელება:

PLANTAGINIS LANCEOLATAE HERPA; THYME;

THYMUS SERPYLLIUM

მწარმოებელი: IVAX, ჩეხეთი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ამოსახველებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სიროფი: ფლაკონში 100 მლ

1 ფლ.

ძირას თხევადი ექსტრაქტი ...................     4.166 გ

ქონდარას თხევადი ექსტრაქტი  ...............   4.166 გ

მრავალძარღვას თხევადი ექსტრაქტი ......... 4.166 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

საქაროზა, პროპილპარაბენი, ნატრიუმის ბენზოატი, თაფლი, გასუფთავებული წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სიროფი შეიცავს ძირას, ქონდრის, მრავალძარღვას ექსტრაქტებსა და თაფლს. ხელს უწყობს ამოხველებას, გამოიყენება ძირითადად ბავშვებში.

ჩვენებები:

• პრეპარატი მიიღება როგორც დამხმარე სამკურნალო საშუალება ზედა სასუნთქი გზების მწვავე და ქრონიკული ანთებითი დაავადებების დროს. უპირველეს ყოვლისა ერთ წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში.

მიღების წესი და დოზირება:

1 წლიდან 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში 1/2 ჩაის კოვზი, 3-ჯერ დღეში ჭამის შემდეგ (უმადობის გამო);

ბავშვებში 5-დან 10 წლამდე 1-2 ჩაის კოვზი 3-ჯერ დღეში ჭამის შემდეგ (უმადობის გამო);

ბავშვებში 10-დან 15 წლამდე 2-3 ჩაის კოვზი 3-ჯერ დღეში ჭამის შემდეგ (უმადობის გამო).

15 წლიდან და უფროს ბავშვებში ერთი სუფრის კოვზი 3-6-ჯერ დღეში.

მკურნალობის რეკომენდებული ვადაა 7 დღე.

შაქრის შემცველობის გამო პრეპარატი არ მიიღება ხანგრძლივად და ხშირად. განსაკუთრებით ბავშვებში და უფროსი ასაკის პაციენტებში, მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

გვერდითი მოვლენები:

რეკომენდებული დოზირებისას პრეპარატი კარგი ამტანობით ხასიათდება. გვერდითი მოვლენების ან რაიმე უჩვეულო რეაქციების წარმოქმნისას, პრეპარატის შემდგომი მიღების შესახებ საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატი უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციისი პერიოდში;

* გულის დეკომპენსაციის, თირკმლისა და ღვიძლის დაავადების დროს;

* აგრეთვე მოქმედ ნივთიერებაზე ან დამხმარე ნივთიერებებიდან ერთ-ერთზე მაღალი მგრძნობელობისას.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ სხვა წამლების მიღების შესაძლებლობის შესახებ საჭიროა მივმართოთ ექიმს. თუ მკურნალი ექიმი დანიშნავს სხვა პრეპარატებს, საჭიროა ეცნობოს მას, რომ პაციენტი იღებს სტოპტუსინ ფიტოს.

◄ თუ არ მოხდა მდგომარეობის გაუმჯობესება 3 დღემდე ან დაავადების ნიშნები გაძლიერდა, ან გამომჟღავნდა უცნაური რეაქციები - საჭიროა ექიმის ინფორმირება.

◄ ჭარბი დოზის მიღების ან ბავშვის მიერ პრეპარატის შემთხვევითი მიღებისას მიმართეთ ექიმს.

◄ პრეპარატი შეიცავს 62 გ საქაროზას. რეკომენდებული დოზის მიღების შესაბამისად - (ერთი ჩაის კოვზი 5 მლ 3.5 გ-მდე საქაროზა, 1 სუფრის კოვზი 15 მლ 9.3 გ-მდე საქაროზა).

პრეპარატი არ არის რეკომენდებული პაციენტთათვის ფრუქტოზას მიმართ გამოხატული აუტანლობით, გლუკოზის და გალაქტოზის ათვისების დარღვევით ან საქაროზას ან იზომალტოზის დამშლელის ენზიმის უკმარისობით.

◄ პრეპარატი შეიცავს 3.4% ეთანოლის მოცულობით ერთეულს. რეკომენდებული დოზირების შესაბამისად მიღებისას - (ერთი ჩაის კოვზი 5 მლ 0.14 გ-მდე ეთანოლი, 1 სუფრის კოვზი 15 მლ 0.41 გ-მდე ეთანოლი). ამასთან დაკავშირებით პრეპარატს შეუძლია გამოიწვიოს უარყოფითი რეაქცია  ალკოჰოლიზმით დაავადებულ პაციენტებში.

◄ ასევე გასათვალისწინებელია რისკის  ჯგუფი, როგორიცაა პაციენტები ღვიძლის დაავადებით, ეპილეფსიით, თავის ტვინის დაავადებითა და ტრავმებით, ორსულები, მეძუძური ქალები და ბავშვები.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

პრეპარატის ურთიერთქმედება სხვა წამლებთან არ არის ცნობილი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 4 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

BUTAMIRATE; GUAIFENESIN

მწარმოებელი: IVAX, ჩეხეთი

მოქმედი ნივთიერება: გვაიფენეზინი+ბუტამირატი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ხველის საწინააღმდეგო ამოსახველებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

ბუტამირატის დიჰიდროგენციტრატი ..............      4 მგ

გვაიფენეზინი .............................................      100 მგ

წვეთები პერორალური მიღებისათვის: საწვეთურიან ფლაკონში 10 მლ

1 მლ 1 ფლ.

ბუტამირატის დიჰიდროგენციტრატი .........  4 მგ 40 მგ

გვაიფენეზინი ......................................   100 მგ 1 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

კაჟბადის დიოქსიდი უწყლო, მანიტოლი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, გლიცეროლის ტრიბეგენატი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი ამცირებს ხველას, რომელიც გამოწვეულია გაღიზიანებით, ცვლის ნახველის შემადგენლობას, რაც ხელს უწყობს მის მოშორებას.

ჩვენებები:

• პრეპარატი ნაჩვენებია მშრალ, გამაღაზიანებელ, შეტევითი ხველის სამკურნალოდ ზედა და ქვედა სასუნთქი გზების ვირუსული ინფექციების დროს;
• ზედა სასუნთქი გზების კატარალური ინფექციების, ლარინგიტების, ფარინგიტების, ბრონქიტების, ტრაქეიტებისა და პნევმონიების დროს;
• სტოპტუსინის ტაბლეტების გამოყენება შესაძლებელია ზედა სასუნთქი გზების ვირუსული ინფექციების დროს;
• ხველის აღმოსაფხვრელად ოპერაციის წინა და შემდგომ პერიოდში;
• მკურნალი ექიმის რეკომენდაციით პრეპარატის გამოყენება შეიძლება ასთმის, ტუბერკულოზის, პნევმაკონიზის დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

ტაბლეტები: სტოპტუსინის ტაბლეტების დოზირება უნდა შეესაბამებოდეს პაციენტის წონას, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც მკურნალი ექიმის მიერ ინიშნება განსხვავებული დოზირების რეჟიმი:

50 კგ-მდე სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 1/2 ტაბლეტი 4-ჯერ დღეში;

50-70 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 1 ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში;

90 კგ-ზე ზევით სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 1 1/2 ტაბლეტი 4-ჯერ დღეში.

პრეპარატი მიიღება 4-6 საათის ინტერვალებით. სასურველია პრეპარატის მიღება ჭამის შემდეგ. დაუშვებელია ტაბლეტების დაღეჭვა. ტაბლეტები მიიღება სითხესთან ერთად (წყალი, ჩაი, ხილის წვენი და ა.შ.).

დოზის დანიშნულ დროზე მიღების დავიწყების შემთხვევაში, პრეპარატი მიიღება დაუყოვნებლივ გახსნებისთანავე, ხოლო შემდეგი დოზა მიიღება დადგენილი ინტერვალის 4-6 საათის შემდეგ. დაუშვებელია ერთ მიღებაზე ორი დოზის გამოყენება.

წვეთები:

- 7 კგ-მდე სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 8 წვეთის ოდენობით 3-4ჯერ დღე-ღამეში;

- 7-12 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 9 წვეთის ოდენობით 3-4-ჯერ დღე-ღამეში;

- 13-20 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 14 წვეთის ოდენობით 3-4-ჯერ დღე-ღამეში;

- 31-40 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 16 წვეთის ოდენობით 3-4-ჯერ დღე-ღამეში;

- 41-50 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 25 წვეთის ოდენობით 3-ჯერ დღე-ღამეში;

- 51-70 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 30 წვეთის ოდენობით 3-ჯერ დღე-ღამეში;

- 71-90 კგ სხეულის წონის პაციენტებში პრეპარატი მიიღება 40 წვეთის ოდენობით 3-ჯერ დღე-ღამეში.

წვეთების შესაბამისი რაოდენობა უნდა გაიხსნას 100 მლ სითხეში (წყალი, ჩაი, ხილის წვენი).

უმჯობესია ჭამის შემდეგ მიღება.

გვერდითი მოვლენები:

რეკომენდებული დოზირების რეჟიმის დაცვის შემთხვევაში პრეპარატი ჩვეულებრივ ხასიათდება კარგი ამტანობით. იშვიათად აღინიშნება გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ტკივილი მუცლის არეში, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილიანობა, ჭინჭრის გამონაყარი და გამონაყარი კანზე.

ზემოთ აღწერილი სიმპტომების ან სხვა უჩვეულო რეაქციების გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია მკურნალი ექიმის კონსულტაციის მიღება.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტისადმი;

* მიასთენია;

* სტოპტუსინის ტაბლეტები: 12 წლამდე ბავშვთა ასაკი.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ თუ ამ პრეპარტის გამოყენებით მკურნალობის დაწყებიდან 3 დღის განმავლობაში დაავადების ნიშნები არ შეიცვალა ან პირიქით, გაუარესდა აუცილებელია ექიმის კონსულტაციის მიღება პრეპარატის შემდგომი გამოყენების შესახებ.

◄ ექიმის კონსულტაციის გარეშე პრეპარატის მიღება შეიძლება მხოლოდ 7 დღე.

◄ აუცილებელია ექიმის რჩევის მიღება ამ პრეპარატის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად გამოყენების შესახებ.

◄ ექიმის მიერ სხვა პრეპარატის დანიშვნისას მას უნდა ეცნობოს სტოპტუსინის ტაბლეტების გამოყენების შესახებ.

◄ პრეპარატის მაღალმა დოზებმა შეიძლება გამოიწვიოს არასასურველი გავლენა ისეთ საქმიანობაზე, რაც მოითხოვს ყურადღების კონცენტრაციას, მოძრაობის კოორდინაციას და გადაწყვეტილებების სწრაფად მიღებას (მაგ. ავტომობილის მართვა, მანქანათა მომსახურეობა და სიმაღლესთან დაკავშირებული სამუშაოები).

◄ პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში არ არის რეკომენდებული ალკოჰოლური სასმელების გამოყენება.

◄ პრეპარატის ჭარბი დოზის ან ბავშვის მიერ ტაბლეტის შემთხვევით მიღებისას, მიმართეთ ექიმს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- გვაიფენეზინის მოქმედება ძლიერდება ლითიუმისა და მაგნიუმის პრეპარატების გამოყენებისას.

- გვაიფენეზინი აძლიერებს პარაცეტამოლისა და აცეტილსალიცილის მჟავის ანალგეზიურ მოქმედებას.

- ალკოჰოლის, დამამშვიდებელი საძილე საშუალებების, ზოგად ანესთეტიკების მოქმედებას ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე, ასევე მიორელაქსანტების მოქმედებას. ამიტომ ასეთი სახის პრეპარატების გამოყენების შემთხვევაში, აუცილებელია ექიმისაგან რეკომენდაციის მიღება ამ პრეპარატების ერთობლივი გამოყენების შესახებ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 10-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: წვეთები - 5 წელი;

ტაბლეტები - 4 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

LOPERAMIDE

ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

დიარეის საწინააღმდეგო

შემადგენლობა:

პრეპარატის ერთი კაფსულა შეიცავს აქტიური ნივთიერების - ლოპერამიდის ჰიდროქლორიდის 2 მგ-ს.

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი, ტალკი.

მოქმედების მექანიზმი:

დიარეის საწინააღმდეგო საშუალება.

ლოპერამიდი უკავშირდება ნაწლავის კედელში არსებულ ოპიოიდურ რეცეპტორებს, თრგუნავს აცეტილქოლინისა და პროსტაგლანდინების გამოთავისუფლებას, რის შედეგადაც მცირდება ნაწლავის გლუვი კუნთების ტონუსი და მოტორიკა, მცირდება პერისტალტიკა და იზრდება ნაწლავის შიგთავსის გადაადგილების დრო. ანალური სფინქტერის გაზრდილი ტონუსის შესაბამისად იზრდება ფეკალური მასების შეკავება და მცირდება დეფეკაციის მოთხოვნა.

ლოპერამიდის მოქმედება იწყება სწრაფად და გრძელდება დაახლოებით 4-6 საათი.

პერორალურად მიღებული პრეპარატის 40% აბსორბირდება. პლაზმის ცილებს, ძირითადად ალბუმინებს, უკავშირდება 95%. ღვიძლში ინტენსიურად მეტაბოლიზდება "პირველადი გავლის" ეფექტით. T1/2 შეადგენს 10.8 სთ-ს. ძირითადად გამოიყოფა ფეკალურ მასებთან ერთად, ხოლო უმნიშვნელო ნაწილი კონიუგირებული მეტაბოლიტების სახით - შარდთან ერთად.

ჩვენება:

• სხვადასხვა გენეზის მწვავე და ქრონიკული დიარეა;
• ფეკალური მასების გამოყოფის რეგულირება პაციენტებში ილეოსტომით.

უკუჩვენება:

* მწვავე დიზენტერია და საჭმლის მომნელებელი სისტემის სხვა ინფექციები (გამოწვეული Salmonella spp., Shigella spp., Campylobacter spp.);

* ნაწლავის გაუვალობა (მათ შორის პერისტალტიკის დაქვეითების თავიდან აცილების აუცილებლობისას);

* დივერტიკულოზი;

* მწვავე წყლულოვანი კოლიტი;

* ფსევდომემბრანული ენტეროკოლიტი (ანტიბიოტიკების მიღებით გამოწვეული დიარეა);

* ორსულობის I ტრიმესტრი და ლაქტაციის პერიოდი;

* 6 წლამდე ასაკის ბავშვები;

* პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

უსაფრთხოების ზომები:

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობით.

მკურნალობის ფონზე ყაბზობის (შეკრულობის) ან მუცლის შებერილობის განვითარებისას უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება.

სტოპექსი გამოიყენება დიარეის სიმპტომური მკურნალობისთვის, ამიტომ მასთან ერთად მიზანშეწონილია ეტიოლოგიური თერაპიის ჩატარება.

დიარეის ფონზე, განსაკუთრებით ბავშვებში, შესაძლებელია ჰიპოვოლემიის განვითარება და ელექროლიტების შემცველობის დაქვეითება. ასეთ შემთხვევებში, მნიშვნელოვანია დაკარგული სითხისა და ელექტროლიტების აღდგენა ჩანაცვლებითი თერაპიის სახით.

მწვავე დიარეის დროს, როდესაც მკურნალობის ფონზე 48 საათის განმავლობაში არ აღინიშნება კლინიკური გაუმჯობესება, უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება და გამოირიცხოს დიარეის ინფექციური გენეზი.

პრეპარატი არ ინიშნება დიარეის სამკურნალოდ, როცა განავალში აღინიშნება სისხლი და პაციენტს აქვს მაღალი ტემპერატურა.

შიდსი-თ დაავადებულ პაციენტებში მუცლის შებერილობის პირველივე ნიშნებისას უნდა შეწყდეს სტოპექსით მკურნალობა, ვინაიდან ერთეულ შემთხვევებში, როგორც ვირუსული ასევე ბაქტერიული გენეზის კოლიტის დროს შესაძლოა მსხვილი ნაწლავის ტოქსიკური გაფართოება გამოიწვიოს.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ უნდა იმყოფებოდნენ, რათა დროულად დაფიქსირდეს ცნს-ის ტოქსიკური დაზიანების ნიშნები.

მკურნალობის პროცესში რეკომენდებულია დიეტის დაცვა და საკმარისი რაოდენობის სითხის მიღება.

მკურნალობის პროცესში საჭიროა ავტომობილის მართვისა და სხვა აქტიური ქმედებებისგან თავის შეკავება, რომლებიც ყურადღების კონცენტრირებასა და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ.

დოზის გადაჭარბება:

სიმპტომები: ცნს-ის დათრგუნვა - სტუპორი, კოორდინაციის დარღვევა, ძილიანობა, მიოზი, კუნთების მომატებული ტონუსი, სუნთქვის დათრგუნვა, ნაწლავის გაუვალობა. ბავშვები უმეტესად მგრძნობიარენი არიან პრეპარატის ცნს-ზე გავლენისადმი.

მკურნალობა: სიმპტომური მკურნალობა - კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის მიღება (სტოპექსის მიღებიდან არა უგვიანეს 3 საათის განმავლობაში), ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. ანტიდოტი - ნალოქსონი. ვინაიდან ლოპერამიდს ნალოქსონთან შედარებით აქვს უფრო გახანგრძლივებული მოქმედება (1-3 სთ), შესაძლებელია საჭირო გახდეს ამ უკანასკნელის განმეორებითი მიღება. ცნს-ზე დამთრგუნველი ზეგავლენის გამოვლენისათვის პაციენტი 48 საათის განმავლობაში უნდა იმყოფებოდეს განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ.

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი:

ორსულობის I ტრიმესტრსა და ლაქტაციის პერიოდში სტოპექსი უკუნაჩვენებია. ორსულობის II და III ტრიმესტრში პრეპარატი ინიშნება იმ შემთხვევაში, როდესაც მისი გამოყენების საჭიროება დედისთვის აჭარბებს ნაყოფზე პრეპარატის გავლენის პოტენციურ რისკს.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:

სტოპექსის სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედება გამოვლენილი არ არის.

დოზირება და მიღების წესი:

კაფსულები მიიღება დაუღეჭავად, საკმარისი რაოდენობის წყალთან ერთად.

მწვავე დიარეის დროს:

მოზრდილებში, მათ შორის ასაკოვან პაციენტებში: საწყისი დოზაა 4 მგ (2 კაფსულა), შემდეგში - თხიერი განავლის შემთხვევაში ყოველი დეფეკაციის შემდეგ 2 მგ (1 კაფსულა).

6 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში: საწყისი დოზაა 2 მგ (1 კაფსულა), შემდეგში - თხიერი განავლის შემთხვევაში ყოველი დეფეკაციის შემდეგ 2 მგ (1 კაფსულა).

ქრონიკული დიარეის დროს:

მოზრდილებში, მათ შორის ასაკოვან პაციენტებში: საწყისი დღიური დოზაა 4 მგ (2 კაფსულა). დოზის შემდგომი კორექცია ხდება ინდივიდუალურად, შემანარჩუნებელი თერაპიით - დღეში 2-12 მგ (1-6 კაფსულა), დეფეკაციის სიხშირის დღეში 1-2-ჯერ მიღწევამდე.

6 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში: საწყისი დოზაა 2 მგ (1 კაფსულა). დოზის შემდგომი კორექცია ხდება ინდივიდუალურად, შემანარჩუნებელი თერაპიით - დღეში 2-12 მგ (1-6 კაფსულა), დეფეკაციის სიხშირის დღეში 1-2-ჯერ მიღწევამდე.

მაქსიმალური დღიური დოზა მწვავე და ქრონიკული დიარეის შემთხვევაში მოზრდილებში შეადგენს 16 მგ-ს (8 კაფსულა), ხოლო ბავშვებში მაქსიმალური დღიური დოზაა 6 მგ/20 კგ სხეულის წონაზე.

პრეპარატის მიღება წყდება ნორმალური განავლის ფორმირების ან 12 საათის განმავლობაში განავლის არარსებობის შემთხვევაში.

გვერდითი მოვლენები:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: შეკრულობა და/ან მუცლის შებერილობა, ნაწლავური კოლიკა, ტკივილი ან დისკომფორტი მუცლის არეში, გულისრევა, ღებინება, პირის სიმშრალე. ერთეულ შემთხვევაში - ნაწლავის გაუვალობა;

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: დაღლილობა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა;

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე;

სხვა: იშვიათად - შარდის შეკავება.

ვარგისიანობა და შენახვის პირობები:

პრეპარატის ვარგისიანობის ვადაა 3 წელი.

ინახება 15-25^oC ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის ხელმიუწვდომელ ადგილზე!

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

ექიმის რეცეპტის გარეშე!

საერთაშორისო დასახელება:

GLUCOSAMINE

მწარმოებელი: SLAVIA PHARMA

მოქმედი ნივთიერება: გლუკოზამინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ბიოლოგიურად აქტიური დანამატი; აღადგენს გლუკოზამინოსულფატის ნაკლებობას ორგანიზმში

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი პერორალურად მისაღები ხსნარის მოსამზადებლად: პაკეტში.

1 პაკ.

გლუკოზამინის სულფატი ......... 1.5 გ

ვრცლად დონა

საერთაშორისო დასახელება:

HEXETIDINE

მწარმოებელი: IVAX, ჩეხეთი

მოქმედი ნივთიერება: ჰექსეტიდინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული პრეპარატი ადგილობრივი გამოყენებისათვის პირის ღრუს დაავადებების დროს.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სპრეი ადგილობრივი გამოყენებისათვის: ფლაკონში 30 მლ, მექანიკური შემასხურებლით და პირის ღრუს აპლიკატორით.

1 მლ

ჰექსეტიდინი ..........      1.92 მგლ

დამხმარე ნივთიერებები:

ანისის ეთერზეთი, ევკალიპტის ეთერზეთი, სასაფრასის ეთერზეთი, ფორთოხლის ხის ყვავილების ეთერზეთი, მწარე პიტნის ეთერზეთი, მენთოლი, მეთილსალიცილი, საქარინის ნატრიუმის მონოჰიდრიტი, გლიცერინი 85%, ეთანოლი 96%.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სტოპანგინი არის ანტისეპტიკური საშუალება ზომიერად მაანესთეზირებელი მოქმედებით.

პრეპარატის ძირითად აქტიურ ნივთიერებას - ჰექსეტიდინი - გააჩნია ბაქტერიოციდული და ფუნგიციდური მოქმედება. ანტიმიკრობული მოქმედება მიმდინარეობს მიკრობების უჯრედების ჟანგვითი რეაქციის ჩახშობის გზით. ჰექსეტიდინი ეთერზეთებთან კომპლექსში ახდენს ანტისეპტიკურ ზომიერ ლოკალურ მაანესთეზირებელ მოქმედებას.

ჩვენებები:

• პირის ღრუსა და საყლაპავის ანთებითი დაავადებები (ანგინა, ტონზილიტი, ფარინგიტი, სტომატიტი, აფტი, გლოსიტი, პარადონტოზი, პაროდონტოპათია, ალვეოლის ინფიცირება);
• პირის ღრუსა და საყლაპავის სოკოვანი დაავადება (რძიანა);
• ოპერატიული ჩარევების წინ და შემდეგ;
• პირის ღრუსა და საყლაპავის ტრამვების დროს;
• ანგინების კომპლექსური მკურნალობის დროს, როგორც დამხმარე საშუალებები.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებში და 8 წელზე მეტი ასაკის ბავშვებში სპრეი შეისხურება პირის ღრუში სუნთქვის შეკავებით 1-2 წამის განმავლობაში ინფიცირებულ ზედაპირზე, პროცედურა ტარდება 2-3-ჯერ დღეში ჭამის შემდეგ.

გვერდითი მოვლენები:

- პირის ღრუს ლორწოვონას დროებითი წვის შეგრძნება;

- გამონაკლის შემთხვევებში ძლიერი მგრძნობელობის მქონე ადამიანებს შესაძლოა განუვითარდეს ალერგიული რეაქცია მათ შორის ლარინგისპაზმი;

- ღებინება (პრეპარატის  შემთხვევით ჩაყლაპვისას).

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის კომპონენტების მიმართ მაღალმგრძნობელობა;

* ატროფიული ტიპის მშრალი ფარინგიტი;

* 8 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის საკმარისი ინფორმაცია პრეპარატის მიღების შესახებ ფეხმძიმობისა და ძუძუთი კვების დროს, ამიტომ მისი მიღება ხდება სიფრთხილით და მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სავარაუდო სარგებელი მისი მოხმარების შედეგად აღემატება პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

♦ ექიმის კონსულტაციის გარეშე პრეპარატის მიღება შესაძლებელია არა უმეტეს 7 დღის განმავლობაში.

♦ პრეპარატის თვალებში შესხურება აკრძალულია.

♦ არ შეიძლება პრეპარატის შესუნთქვა.

♦ შეიცავს 64% ეთანოლს.

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების ან პოტენციურად სახიფათო მექანიზმების მართვის უნარზე: სტოპანგინი არ ახდენს გავლენას სატრანსპორტო საშუალებების მართვის დროს და მოქმედებებისას, რომელიც საჭიროებს ყურადღების მომატებული კონცენტრაციას.

ჭარბი დოზირება:

არ არის აღწერილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

უცნობია.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

ფორმა : ხსნარი 200 მლ , ფლაკონი №1

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი :

პირის ღრუს დაავადებების სამკურნალო საშუალება

პრეპარატი სტომგინი წარმოადგენს მცენარეულ ექსტრაქტს პირის ღრუს დაავადებების სამკურნალოდ . იგი ეკოლოგიურად სუფთა პროდუქტია .

შემადგენლობა :

ევკალიპტის ფოთოლი (1,0 გ );   ფარსმანდუკის ბალახი (4,0 გ ); თავშავას ბალახი (2,0 გ ); სალბის ფოთოლი (4,0 გ );   გვირილას ყვავილი (3,0 გ ); გულყვითელას ყვავილი (3 გ ); მუხის ქერქი (4,0 გ ); სპირტი (20,0 გ ); გამოხდილი წყალი (160 გ ).

ფარმაკოლოგიური მოქმედება :

პრეპარატი „სტომგინი „  მოქმედებს ანტისეპტიკურად, აჩერებს სისხლდენას , კურნავს დაავადებულ ღრძილებს .

ჩვენებები :

• პრეპარატი „სტომგინი „  გამოიყენება გინგივიტის , სტომატიტის და პარადონტოზის სამკურნალოდ .

მიღების წესი :

პირის ღრუში , მტკივნეული ადგილის მხარეს ჩაიგუბეთ პრეპარატის ერთი სუფრის კოვზი და დააყოვნეთ 5-10 წთ ; პროცედურა გაიმეორეთ დღეში 4-5- ჯერ .

უკუჩვენებები : არ არის დადგენილი .

გვერდითი მოვლენები : არ არის დადგენილი .

შენახვის პირობები: მჭიდროდ დაახურეთ თავი და შეინახეთ ოთახის ტემპერატურაზე .

გამოშვების ფორმა: 200 მლ . ფლაკონებში №1

შენახვის ვადა: 2 წელი

გაცემის წესი: გაიცემა ურეცეპტოდ

მწარმოებელი: შ . პ . ს . " დავათი "

საერთაშორისო დასახელება:

SERTRALINE

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS PLC., უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: სერტრალინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიდეპრესანტი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 10, 20 და 30 ც.

1 ტაბ.

სერტრალინის ჰიდროქლორიდი ..........   50 მგ

1 ტაბ.

სერტრალინის ჰიდროქლორიდი...........      100 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მაგნიუმის სტეარატი ევრ. ფარმ., ჰიდროქსიპროპილცელულოზა ევრ. ფარმ., ნატრიუმის სახამებელის გლუკოლატი (ტიპიA) ბრიტ. ფარმ., კალციუმის ჰიდროფოსფატის დიჰიდრატი ევრ. ფარმ., მიკროკრისტალური ცელულოზა ევრ. ფარმ. ტაბლეტის მასაში.

გარსი: ჰიპრომელოზა 2910 ევრ. ფარმ., მაკროგოლი 6000 ევრ. ფარმ., ტიტანის დიოქსიდი C.1. 77891, E.E.C. 171 ევრ. ფარმ.

ჩვენებები:

• დეპრესია (უნიპოლარული ან ბიპოლარული, თანხლებული შფოთვით);
• მწვავე დეპრესია;
• მორეციდივიე დეპრესიის პროფილაქტიკა;
• უნიპოლარული დეპრესიის პროფილაქტიკური თერაპია;
• მწვავე და ქრონიკული ობსესურ-კომპულსური აშლილობები (ოკა).
• პანიკური აშლილობები (აგორაფობიით და მის გარეშე).

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილები:

დეპრესიისა და ოკა-ს სამკურნალოდ: ჩვეულებრივი დღიური დოზა შეადგენს 50 მგ-ს დღეში ერთხელ ნებისმიერ დროს, საჭმლის მიღებისგან დამოუკიდებლად.

პაციენტები პანიკური აშლილობებით: მკურნალობის დაწყება რეკომენდებულია 25 მგ-იანი დღიური დოზით (ეს ავადმყოფები უფრო მგრძნობიარენი არიან პრეპარატის მიმართ და მათ შეიძლება განუვითარდეთ გვერდითი ეფექტები). ერთ კვირაში დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 50 მგ-მდე.

არასაკმარისი თერაპიული ეფექტის შემთხვევაში დღიური დოზა შეიძლება გაიზარდოს 50 მგ-ით კვირაში ერთხელ მაქსიმუმ 200 მგ-მდე, თუ პაციენტი კარგად იტანს პრეპარატს.

დამაკმაყოფილებელი თერაპიული შედეგები შეიძლება მიღწეული იქნას მკურნალობიდან 7 დღის განმავლობაში.

თუმცა სრული თერაპიული ეფექტურობის მისაღწევად საჭიროა 2-4 კვირა.

ოკა-თი დაავადებულებში დამაკმაყოფილებელი თერაპიული შედეგები შეიძლება მიღწეულ იქნას მკურნალობის დაწყებიდან 8-12 კვირის შემდეგ. უმცირესი თერაპიული დოზა უნდა გამოიყენებოდეს შემანარჩუნებელი თერაპიისათვის.

ხანდაზმული ავადმყოფები: ამ კატეგორიის პაციენტებში დოზის სპეციალური შერჩევა არ მოითხოვება.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით საჭიროებენ განსაკუთრებულ ყურადღებას პრეპარატ სტიმულოტონის გარსიანი ტაბლეტებით მკურნალობისას.

ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის შემცირება ან დროის ინტერვალის გაზრდა პრეპარატის მიღებებს შორის (იხ. ნაწილი `განსაკუთრებული მითითებები~).

პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით დოზის დაზუსტება არ არის საჭირო (იხ. `განსაკუთრებული მითითებები~).

გვერდითი მოვლენები:

ვეგეტატიური ნერვული სისტემის მხრივ: ეაკულაციის დარღვევა (14%), პირის სიმშრალე (15%), ოფლიანობა (7%).

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: ძილიანობა (14%), თავბრუსხვევა (13%), ტრემორი (9%), უძილობა (22%), ლიბიდოს დაქვეითება (5%), გაღიზიანებადობა (6%).

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ანორექსია (6%), დიარეა (20%), დისპეფსია (8%), მეტეორიზმი (3%), გულისრევა (28%), ღებინება (4%).

სხვა შესაძლო ეფექტები: სისუსტე (12%), კანის სიწითლე (2%) და მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება (4%).

სერტრალინის მიღებისას აღწერილია ექსტრაპირამიდული სიმპტომები, დისკინეზია, კრუნჩხვები, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა, ჰიპერპროლაქტინემია, გალაქტორეა და გამონაყარი კანზე (იშვიათად - მულტიფორმული ერითემა), თუმცა პრეპარატთან მიზეზობრივი კავშირი არ არის დამტკიცებული. მოტორული დარღვევები ძირითადად შეიმჩნეოდა პაციენტებში, რომელთაც ადრე ჰქონდათ ამგვარი მოვლენები ან იღებდნენ ნეიროლეპსიურ საშუალებებს.

მოხსნის სიმპტომები მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ იშვითად ჩნდება.

შეიძლება განვითარდეს პარესთეზია, ჰიპესთეზია, დეპრესიის სიმპტომები, ჰალუცინაციები, აგრესიული რეაქციები, აგზნება, შფოთვითი მდგომარეობა ან ფსიქოზი. ამ სიმპტომების დიფერენცირება ძირითადი დაავადების სიმპტომებისგან ძნელია და შეიძლება აღინიშნებოდეს სხვა ანტიდეპრესანტებით მკურნალობისას.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ტრანსამინაზების (ატს, ალტ) უსიმპტომო ზრდა იშვიათად გვხვდება (0.8%). ეს მოვლენები აღინიშნება სერტრალინის მიღების დაწყებიდან 9 კვირის შემდეგ. პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ფერმენტების დონე ნორმალიზდება.

სერტრალინით მკურნალობისას, ასევე, აღწერილია გარდამავალი ჰიპონატრიემია. ეს ფენომენი, ჩვეულებრივ, გამოვლინდება ხანში შესულ პაციენტებში და დიურეზულებისა ან სხვა პრეპარატების მიღებისას. აქედან გამომდინარე, ის შესაძლოა უკავშირდება ანტიდიურეზული ჰორმონის არასაკმარის სეკრეციის სინდრომს.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ნივთიერების ან ნებისმიერი სხვა კომპონენტის მიმართ;

* პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მაო-ს ინჰიბიტორებს, ამ პრეპარატების ერთობლივი მიღება უკუნაჩვენებია. ერთი პრეპარატიდან მეორეზე გადასვლის დროს საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა 14 დღის განმავლობაში.

* პაციენტები, რომლებიც იღებენ ტრიპტოფანს ან ფენფლურამინს, უკუნაჩვენებია სტიმულოტონის ტაბლეტების ნებისმიერ მათგანთან ერთად გამოყენება;

* პაციენტები, რომელთაც აქვთ არასტაბილური ეპილეფსია;

* ბავშვები (უსაფრთხოება და ეფექტურობა ამ ასაკობრივ ჯგუფში არ არის დამტკიცებული);

* ორსული და მეძუძური ქალები: ორსულობისა ან ლაქტაციის პერიოდში სტიმულოტონის დანიშვნა შეიძლება მხოლოდ რისკისა და შესაძლო სარგებლობის ზედმიწევნითი შედარების შემდეგ.

* სპირტიანი სასმელების მიღება სტიმულოტონით მკურნალობის დროს უკუნაჩვენებია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულად ყოფნის ან მისი დაგეგმვის, ან ბავშვის ძუძუთი კვებისას მკურნალობის დაწყებამდე რჩევისათვის მიმართეთ ექიმს.

რეპროდუქციულ ასაკში მყოფმა ქალებმა, რომლებიც იღებენ სერტრალინს, უნდა გამოიყენონ ეფექტური ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებები.

* სერტრალინი გამოიყოფა დედის რძეში. არ არსებობს საკმარისი მონაცემები ადამიანზე ჩატარებული კონტროლირებადი კვლევებით. ამიტომაც სერტრალინის მიღება ლაქტაციის დროს რეკომენდებული არ არის. ასეთი მკურნალობის აუცილებლობის შემთხვევაში უნდა გადაწყდეს საკითხი ძუძუთი კვების დროებით შეწყვეტის შესახებ.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ არ არსებობს საკმარისი მონაცემები სტიმულოტონის გარსიანი ტაბლეტების გამოყენების შესახებ პაციენტებში, ელექტრო-კრუნჩხვითი თერაპიის დროს (ეკთ). სერტრალინისა და ეკთ-ს ერთდროული გამოყენების შესაძლო სარგებელი ან საფრთხე შესწავლილი არ არის.

◄ ისევე, როგორც სხვა ანტიდეპრესანტების მიღების დროს, ზოგიერთ ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ სერტრალინს, აღინიშნება მანიაკალური და ჰიპომანიაკალური მდგომარეობები.

◄ ავადმყოფებს დეპრესიით ხშირად აქვთ სუიციდის მცდელობა, ეს საფრთხე არსებობს რემისიის დაწყებამდე. სამკურნალო კურსის დასაწყისში ავადმყოფები საჭიროებენ განსაკუთრებულ სამედიცინო მეთვალყურეობას ოპტიმალური კლინიკური ეფექტის მიღებამდე.

◄ სერტრალინით მკურნალობის შემდეგ ეპილეფსიური შეტევები აღინიშნებოდა ავადმყოფებში დეპრესიით (0.08%) და ობსესურ-კომპულსიური აშლილობებით (0.2%),  თუმცა ამ მოვლენების მიზეზობრივი კავშირი სერტრალინთან დამტკიცებული არ არის. არ არსებობს სერტრალინის გამოყენების საკმარისი გამოცდილება ეპილეფსიის მქონე ავადმყოფებში. პაციენტებში არასტაბილური ეპილეფსიით ამ პრეპარატის დანიშვნა არ არის მიზანშეწონილი. რეკომენდებულია ხშირი გამოკვლევა. კრუნჩხვითი შეტევების განვითარების შემთხვევაში პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს.

◄ სერტრალინის ძირითადი და ინტენსიური მეტაბოლიზმის ადგილია ღვიძლი. ფარმაკოკინეტიკურმა გამოკვლევებმა ერთჯერადი დოზის შეყვანით პაციენტებში საშუალო სიმძიმის ღვიძლის ციროზით გამოავლინა სერტრალინის ნახევარგამოყოფის დროის გახანგრძლივება და დროის კონცენტრაციის მრუდის ფართობის ზრდა. ამიტომ საჭიროა სიფრთხილე სერტრალინით მკურნალობისას ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით. ამ შემთხვევაში საჭიროა დოზის შემცირება ან სერტრალინის მიღებებს შორის ინტერვალების გაზრდა. არ არსებობს სერტრალინის მიღების საკმარისი კლინიკური გამოცდილება ავადმყოფებში ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევებით. უმჯობესია, სერტრალინი ასეთ ავადმყოფებს არ დაუნიშნოთ.

◄ ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის მსუბუქი ან ზომიერი დარღვევებით (კრეატინინის კლირენსი 20-50 მლ/წთ) და თირკმელების მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი 20 მლ/წთ-ზე ნაკლები) სერტრალინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების მნიშვნელოვანი ცვლილება არ აღინიშნება. ეს აისახა გამოკვლევებში ერთჯერადი და მრავალჯერადი დოზების მიღებით. ამიტომ ასეთი ავადმყოფები არ საჭიროებენ დოზის ინდივიდუალურ შერჩევას.

ტრანსპორტის მართვის შესაძლებლობა: თუ პაციენტი არ იღებს სხვა მედიკამენტს სტიმულოტონთან ერთად, სავარაუდოა, რომ სტიმულოტონი არ მოახდენს ზეგავლენას მის აქტივობაზე.

თუ სტიმულოტონთან ერთად გამოიყენება რომელიმე სხვა პრეპარატი (მაგალითად, ბენზოდიაზეპინი ან სხვა ტრანკვილიზატორი), ამან შეიძლება იქონიოს გავლენა ტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის შესაძლებლობაზე ან უბედური შემთხვევების მომატებული რისკის მქონე სამუშაოს შესრულებაზე. ნებისმიერი საკითხის გასარკვევად რჩევისათვის საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

ჭარბი დოზირება:

სერტრალინით მონოთერაპიის დროს არ არის აღწერილი ჭარბი დოზირების მძიმე სიმპტომების განვითარება. მაღალი დოზების მიღების შემდეგაც კი.

სხვა პრეპარატებთან ან ალკოჰოლთან ერთობლივი შეყვანა იწვევს ჭარბი დოზირების მძიმე მოვლენებს, ზოგჯერ სასიკვდილო შედეგით.

სიმპტომები: ძილიანობა, გულისრევა, ღებინება, ტაქიკარდია, შფოთვა და თვალის გუგების გაფართოვება.

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. პაციენტი საჭიროებს ინტენსიურ და შემანარჩუნებელ თერაპიას. არ არის რეკომენდებული ღებინების გამოწვევა. აქტივირებული ნახშირის შეყვანა შეიძლება უფრო ეფექტური იყოს, ვიდრე კუჭის ამორეცხვა. აუცილებელი სასუნთქი გზების გამავლობის შენარჩუნება. საჭიროა სასიცოცხლო მნიშვნელოვანი ფუნქციების მონიტორინგი. სერტრალინს ახასიათებს განაწილების დიდი მოცულობა. ამიტომ ფორსირებული დიურეზი, დიალიზი, ჩანაცვლებითი ინფუზია ან სისხლის ტრანსფუზია შეიძლება არაეფექტური ან ნაკლებად ეფექტური იყოს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

მონოამინოქსიდაზის (მაო) ინჰიბიტორები: სერტრალინისა და მაო-ს ინჰიბიტორის (უფრო ზუსტად, მაო-ს შერჩევითი ინჰიბიტორის სელეგილინისა და მაო-ს შექცევადი ინჰიბიტორის A მოკლობემიდის) ერთობლივი შეყვანის დროს ვითარდება მძიმე გართულებები. ზოგიერთი შემთხვევა აღწერით ემსგავსება სეროტონინის სინდრომს. ანალოგიური შემთხვევები, ზოგჯერ სასიკვდილო შედეგით, აღინიშნებოდა მაო-ს ინჰიბიტორების ჯგუფის ანტიდეპრესანტთან (სერტრალინის გარდა) კომბინირებული თერაპიის დროს და აგრეთვე ანტიდეპრესანტის მოხსნისთანავე მაო-ს ინჰიბიტორით მკურნალობის დაწყების შემდეგ.

სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევითი ინჰიბიტორების (სუში)-ის ჯგუფის პრეპარატების და მაო-ს ინჰიბიტორების კომბინაციის დროს შეიძლება განვითარდეს შემდეგი სიმპტომები: ჰიპერთერმია, რიგიდობა, მიოკლონუსი, ვეგეტატიური ნერვული სისტემის ლაბილობა (მაგალითად, სუნთქვის პარამეტრების და/ან სისხლის მიმოქცევის პარამეტრების სწრაფი ცვლილებები), ფსიქიკური მდგომარეობის შეცვლა (უფრო ზუსტად დაბინდული ცნობიერება), გაღიზიანებადობა, გამოხატული შფოთვა, რომელიც შეიძლება გადაიზარდოს დელირიუმსა ან კომაში. ამიტომ, სერტრალინის დანიშვნა არ შეიძლება მაო-ს ინჰიბიტორებთან ერთად ან 14 დღის განმავლობაში მათი შეწყვეტის შემდეგ. ანალოგიურად, სერტრალინით მკურნალობის დასრულების შემდეგ მაო-ს ინჰიბიტორებით მკურნალობის დაწყებამდე უნდა გავიდეს არანაკლებ 14 დღე.

საშუალებები ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე (ცნს) შემაკავებელი გავლენით და ალკოჰოლი: ალკოჰოლი, კარმაზეპინი და ჰალოპერიდოლი ჯანმრთელი მოხალისეების კოგნიტიურ და ფსიქომოტორულ აქტივობაზე არ ახდენდნენ გავლენას სერტრალინის შეყვანის შემდეგ 200 მგ დღიური დოზით. თუმცა სერტრალინის მიღების დროს, განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა მოხდეს იმ პრეპარატების გამოყენება, რომლებიც ზეგავლენას ახდენს ცნს-ზე, ხოლო ალკოჰოლის მიღებისგან თავი უნდა იქნას შეკავებული.

კუმარინის წარმოებულები: სერტრალინთან ერთად მათ შეუძლიათ პროთრომბინის დონის მნიშვნელოვანი შემცირება, სერტრალინის სამკურნალო კურსის დასაწყისში და ბოლოს რეკომენდებულია პროთრომბინის დროის კონტროლი.

სერტრალინი უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს. მისი ერთდროული შეყვანისას სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებსაც აქვთ ასეთივე თვისებები, შეიძლება ურთიერთქმედების განვითარება.

ციმეტიდინი: სერტრალინის კლირენსი მნიშვნელოვნად მცირდება ციმეტიდინის ერთდროული შეყვანისას. ამ ფენომენის კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია.

ციტოქტომ P450 იზოფერმენტით 2D6 მეტაბოლიზებული სამკურნალო საშუალებები: სერტრალინის ხანგრძლივი მიღება დღიური დოზით 50 მგ იწვევს დეზიპრამინის (ნივთიერება, რომელიც გამოიყენება ციტოქრომ P450-ის იზოფერმენტ 2D6 მარკერის სახით) თანაბარი კონცენტრაციის მატებას სისხლის პლაზმაში.

სამკურნალო საშუალებები, მეტაბოლიზირებული ციტოქრომ P450 სხვა იზოფერმენტული სისტემებით: ურთიერთქმედების შესწავლამ in vitroDგამოავლინა, რომ ენდოგენური კორტიზოლის ჰიდროქსილირება იზოფერმენტის CYP3A3/4 საშუალებით და, ასევე კარბამაზეპინისა და ტერფენადინის მეტაბოლიზმი, არ იცვლება სერტრალინის ხანგრძლივი მიღების დროს დღიური დოზით 200 მგ. ტოლბუტამიდის, ფენიტოინისა და ვარფარინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში არ იცვლება სერტრალინის ხანგრძლივი მიღების დროს დღიური დოზით 200 მგ. აქედან გამომდინარე სერტრალინი არ თრგუნავს CYP2C9 აქტივობას. იგივე დოზა არ ცვლის დიაზეპამის დონეს სისხლის შრატში, რაც ადასტურებს CYP2C9 აქტივობის დათრგუნვის არარსებობას; in vitro ჩატარებულმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ სერტრალინს არ გააჩნია ან აქვს მინიმალური დამთრგუნველი ეფექტი CYP1A2-ზე.

ლითიუმი: ჯანმრთელ მოხალისეებზე პლაცებო-კონტროლირებადი გამოკვლევებით ფარმაკოკინეტიკის არსებითი ცვლილებები აღწერილი არ არის სერტრალინთან ერთდროულად ლითიუმის მიღების შემდეგ. თუმცა ტრემორი აღინიშნებოდა უფრო ხშირად, ვიდრე პლაცებოს ჯგუფში, რაც შეიძლება მოწმობდეს ფარმაკოდინამიურ ურთიერთქმედებაზე. როგორც სეროტონინის უკუმიტაცების სხვა ინჰიბიტორების გამოყენების შემთხვევაში, სერტრალინის ერთდროული შეყვანა სეროტონინერგულ საშუალებებთან (მაგალითად, ლითიუმთან) მოითხოვს განსაკუთრებულ სიფრთხილეს,

სეროტონინერგული პრეპარატები: "გამორეცხვის პერიოდის" აუცილებლობა სეროტონინის უკუმიტაცების ერთი ინჰიბიტორიდან მეორეზე გადასვლისას დამტკიცებული არ არის. ამიტომ სამკურნალო საშუალებების ასეთი შეცვლის აუცილებლობის დროს განსაკუთრებული სიფრთხილე გვმართებს. თავი უნდა ავარიდოთ ტრიფტოფანისა ან ფენფლურამინის სერტრალინთან ერთდროულ შეყვანას.

მიკროსომული ფერმენტების ინდუქცია: კლინიკურ გამოკვლევებში სერტრალინი იწვევდა ღვიძლის ფერმენტების მინიმალურ ინდუქციას. ანტიპირინთან (200 მგ დღეში) ერთდროული გამოყენება მნიშვნელოვნად ამცირებდა ანტიპირინის ნახევარგამოყოფის პერიოდს, თუმცა ეს ეფექტი აღინიშნებოდა იშვიათად (5%).

ატენოლოლი: ატენოლოლთან ერთდროული შეყვანისას სერტრალინი არ ცვლის მის ბეტამაბლოკირებელ ეფექტს.

გლიბენკლამიდი და დიგოქსინი: ამ პრეპარატებთან ურთიერთქმედება არ აღინიშნება სერტრალინის 200 მგ-მდე დღიური დოზების გამოყენებისას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

CITRULLINE MALATE

მწრმოებელი: LABORATOIRES BIOCODEX, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: ციტრულინის მალატი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ასთენიის სამკურნალო პრეპარატი, მეტაბოლიზმის კორექტორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

დასალევი ხსნარი: პაკეტში 10 მლ, შეფუთვაში 18 ც.

1 მლ

ციტრულინის მალატი ........     100 მგ

დამხმარე ნივთიერები:

ნატურალურ ფორთოხლის არომატიზატორი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდის კონცეტრირებული ხსნარი, გამოხდილი წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ამინომჟავებს. სტიმოლი ახდენს ლაქტატისა და ამიაკის უტილიზაციას, უზრუნველყოფს ორგანიზმს ენერგიით, გადაჰყავს რა უჯრედი მეტაბოლიზმის უფრო მაღალ ენერგეტიკულ დონეზე.

ჩვენებები:

• ასთენიის სიმპტომური მკურნალობა;
• ფიზიკური ასთენია;
• ფსიქიკური ასთენია;
• პოსტინფექციური ასთენია;
• ასთენია ორსულობისას;
• ასთენია ხანდაზმულ ასაკში;
• ასთენია ენდოკრინული დაავადებებისას;
• ასთენია სპორტსმენებში (ხსნის ინტენსიური ვარჯიშით გამოწვეული კუნთების დაღლილობას);
• ასთენოვეგეტატური სინდრომი ვეგეტოსისხლძარღვოვანი დისტონიის ჰიპოტონური ფორმის დროს;
• ალკოჰოლურ-აბსტინენციური სინდრომი;
• სექსუალური ასთენია;
• არ წარმოადგენს დოპინგს. ნებადართულია სპორტსმენებისათვის.

მიღების წესი და დოზირება:

ბავშვებში 2-5 წლამდე: 1 პაკეტი დღეში.

ბავშვები 5-15 წლამდე: 1 პაკეტი 2-ჯერ დღეში.

მოზრდილები: 1-2 პაკეტი 3-ჯერ დღეში.

რეკომენდებულია მიღება 12-14 დღის განმავლობაში.

მიიღება საკვებთან ერთად. პაკეტის შიგთავსი იხსნება 100 მლ წყალში ან წვენში.

გვერდითი მოვლენები:

იშვიათად დისკომფორტი ეპიგასტრიუმში.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება.

განსაკუთრებული მითითებები:

ერთი პაკეტი შეიცავს დაახლოებით 30 გ (1.3 მმოლ) ნატრიუმის ხსნარს pH-ის 3.3-მდე შესანარჩუნებლად, რაც გათვალისწინებული უნდა იქნას უმარილო დიეტაზე მყოფი პაციენტებისათვის.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ მოიპოვება მონაცემები.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

PIPERACILIN

მწრმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: პიპერაცილინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პენიცილინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში.

1 ფლ.

ნატრიუმის პიპერაცილინი .........      1 გ

1 ფლ.

ნატრიუმის პიპერაცილინი ..............   2 გ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პიპერაცილინი წრამოადგენს ნახევრადსინთეზური პენიცილინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს პარენტერული გამოყენებისათვის. გააჩნია ბაქტერიციდული მოქმედება. ეფექტურია გრამდადებითი და გრამუარყოფითი, აერობული და ანაერობული მიკროორგანიზმების მიმართ. აბლოკირებს ტრანსპეპტიდაზას, იწვევს უჯრედული კედლის პეპტიდოგლიკანის სინთეზის დარღვევას, მიკროორგანიზმების ლიზისს.

სტეპტენი in vitro აქტიურია:

გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიმართ - Escherichia coli, Proteus mirabilis და Proteus spp., (ინდოლდადებითი), Salmonella spp., Pseudomonas aeruginosa, Pseudomonas spp., Serratia spp. Acinetobacter spp. Klebsiella pneumoniae, Haemophilus influenzae (ბეტა-ლაქტამაზას არამაპროდუცირებელი შტამები), Enterobacter spp., Citrobacter spp., Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae  გრამდადებითი ბაქტერიების მიმართ - Enterococcus spp. (Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium), Streptococcus viridans, Staphylococcus aureus  (ბეტა-ლაქტამაზას არამაპროდუცირებლი შტამები), Streptococcus pyogenes A ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი), Streptococcus agalactiae, (B ჯგუფის ბეტა-ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი), Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus epidermidis (ბეტა-ლაქტამაზას არამაპროდუცირებელი შტამები); ანაერობების მიმართ - ბაქტერიები: Bacteroides spp. (Bacteroides fragilis, Bacteroides ovatus და სხვ.), Fusobacterium nucleatum; Clostridum spp. (Clostridum perfringens-სა და Clostridium difficile-ს ჩათვლით), Peptostreptococcus spp., Eubacter spp., Veillonella spp., Actinomyces spp.

პიპერაცილინი იშლება სტაფილოკოკების და ზოგიერთი გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიერ პროდუცირებული ბეტა-ლაქტამაზებით, მაგრამ აქტიურია ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი გონოკოკების მიმართ.

გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების შტამები, Pseudomonas-ს სახეობების ჩათვლით, რომლებიც რეზისტენტული არიან ამპიცილინის, კარბენიცილინის, ცეფალოტინის ან ამინოგლიკოზიდების მოქმედების მიმართ. მგრძნობიარე არიან პიპერაცინილინისადმი.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალური მიღების შემდეგ პიპერაცილინი არ აბსორბირდება.

2 გ სტეპტენის კუნთში შეყვანის შემდეგ მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია (36.4 მკგ/მლ) აღინიშნება 30 წთ-ის შემდეგ. 4 და 6 გ პიპერაცილინის ინტრავენური 30-წუთიანი ინფუზიისას მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია შეადგენს 244.5 და 353 მკგ/მლ შესაბამისად. პლაზმის ცილებს უკავშირდება დაახლოებით 16%. ადვილად გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერებს, ჰემატოენცეფალური ბარიერის ჩათვლით (ტვინის გარსების ანთების დროს), აღწევს ორგანიზის სითხეებსა და ქსოვილებში (ძვლების, წინამდებარე ჯირკვლის, გულის, ნაღვლის ჩათვლით). ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 36-72 წთ-ს; თირკმლის ზომიერი უკმარისობის დროს, ნახევარგამოყოფის პერიდი იზრდება 2-ჯერ, ხოლო მძიმე უკმარისობისას - 5-6-ჯერ. პრეპარატი გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით (გლომერულული ფილტრაციისა და ტუბულარული სეკრეციის მეშვეობით) უცვლელი სახით, ნაწილობრივ - ნაღველთან ერთად. დაახლოებით 60-80% განიცდის ექსკრეციას 24 სთ-ის განმავლობაში. და ქმნის მაღალ კონცენტრაციას შარდში. მცირე ნაწილი გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად.

ჩვენებები:

სტეპტენი გამოიყენება ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ, რომლებიც გამოწვეულია პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროოორგანიზმებით;

• ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები: მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, პლევრის ემპიემა;
• ოტორინოლარინგოლოგიური ინფექციები, პირის ღრუს ინფექციები;
• ინტრააბდომინალური ინფექციები: ჰეპატობილიარული ინფექციები, პერიტონიტი, ინტრააბდომინალური აბსცესები;
• შარდ-სასქესო გზების ინფექციები: მწვავე და ქრონიკული პიელიტი, ცისტიტი, პიელონეფრიტი, პროსტატიტი, ეპიდიდიმიტი, ურეთრიტი (გონოკოკური ურეთრიტის ჩათვლით);
• მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ინფექციები: აბსცესები, ენდომეტრიტი, სალპინგიტი, ადნექსიტი, მშობიარობის შემდგომი ინფექციები;
• კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები (ინფიცირებული ჭრილობებისა და დამწვრობების ჩათვლით);
• ძვლებისა და სახსრების ინფექციები;
• სეპტიცემია;
• ენდოკარდიტი;
• პოსტოპერაციული ინფექციური გართულებების პროფილაქტიკა.

მიღების წესი და დოზირება:

სტეპტენი შეჰყავთ ინტრამუსკულარულად (14 წლის ზევით პაციენტებში) ან ინტრავენურად (ნაკადურად 3-5 წთ-ის განმავლობაში ან წვეთოვნად 20-30 წთ-ის განმავლობაში.

პიპერაცილინის ერთჯერადი დოზა მძიმე ინფექციების დროს შეადგენს 3-4 გ-ს ყოველ 4-6 სთ-ში ერთხელ 20-30 წუთიანი ინფუზიის სახით. მოზრდილებსა და 14 წლის ზევით პაციენტებში სადღეღამისო დოზა შეადგენს:

- სეპტიცემია, ნოზოკომიალური პნევმონია, შარდსასქესო სისტემის, კანისა და რბილი ქსოვილების ინტრააბდომინალური მძიმე ინფექციები - 12-16 გ ინტრავენურად (200-300 მგ/კგ/დღეში) თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 სთ-ში ერთხელ (მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა - 24 გ);

- საშარდე გზების გართულებული ინფექციები - 8-16 გ ინტრავენურად (125-200 მგ/კგ-დღეში) თანაბრად დაყოფილი დოზერით ყოველ 6-8 სთ-ში ერთხელ;

- სასუნთქი გზების და საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები _ 6-8 გ კუნთშით ან ვენაში (100-125 მგ/კგ-დღეში) თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6-12 სთ-ში ერთხელ;

- გაურთულებელი გონორეა - 2 გ კუნთში ერთჯერადად (1 გ პრობენეციდი ინიშნება ინექციამდე 1/2 სთ-ით ადრე).

- თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში საჭიროა სტეპტენის დოზის კორექცია. თუ კრეატინინის კლირენსია 40-80 მლ/წთ, პრეპარატის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 16 გ-ს (4 გ 6 სთ-ში ერთხელ), თუ 20-40 მლ/წთ -12 გ-ს (4 გ 8 სთ-ში ერთხელ), ხოლო თუ კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 20 მლ/წთ - 8 გ-ს (4 გ 12 სთ-ში ერთხელ).

- ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 6 გ-ს (2გ 8 სთ-ში ერთხელ), რადგან, ჰემოდიალიზის დროს გამოიყოფა პიპერაცილინის 30-50%, ყოველი დიალიზის სეანსის შემდეგ დამატებით შეყავთ პიპერაცილინის 1 გ.

14 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და მოზარდებში სადღეღამისო დოზა შეადგენს 100-20 მგ/კგ თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6-8 სთ-ში ერთხელ ინტრავენურად;

მძიმე და გართულებული ინფექციების დროს (სეპტიცემია, სასუნთქი გზების, შარდ-სასქესო სისტემის ინტრააბდომინალური, კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები) - 200-300 მგ/კგ, თანაბრად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6-8 სთ-ში ერთხელ, ინტრავენურად.

თირკმლის უკმარისობის დროს რეკომენდებულია შემდეგი დოზირების რეჟიმი:

კრეატინინის კლირენსი 40 მლ/წთ

საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები:

არ საჭიროებს კორექციას.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციები:

არ საჭიროებს კორექციას.

მძიმე ინფექციები: არ საჭიროებს კორექციას.

კრეატინინის კლირენსი 20-40 მლ/წთ

საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები: არ საჭიროებს კორექციას.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციები:

150 მგ/კგ-დღეში.

მძიმე ინფექციები: 200 მგ/კგ-დღეში.

კრეატინინის კლირენსი 20 მლ/წთ

საშარდე გზების გართულებელი ინფექციები: 75 მგ/კგ/დღეში.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციები:

100 მგ/კგ/დღეში.

მძიმე ინფექციები: 133 მგ/კგ/დღეში.

ახალშობილებში დოზირება დადგენილი არ არის.

მკურნალობის ხანგრძლივობა საშუალოდ შეადგენს 7-10 დღეს და დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმის ხარისხზე. კლინიკური სიმპტომატიკის გაქრობის შემდეგ მკურნალობა გრძელდება მინიმუმ 48-72 სთ.

პოსტოპერაციული ინფექციების პროფილაქტიკის მიზნით სტეპტენი ინიშნება ანესთეზიამდე 20-30 წუთიანი ინტრავენური ინფუზიის სახით. ინტრააბდომინალური ქირურგიული ჩარევის დროს: ოპერაციის წინ შეყავთ 2 გ, ოპერაციის დროს -2 გ და ოპერაციიდან ყოველი 6 სთ-ის შემდეგ -2 გ (არაუმეტეს 4 შეყვანისა) ინტრავენურად;

საკეისრო კვეთის დროს: ჭიპლარის გადაკვანძვის შემდეგ შეჰყავთ 2 გ და 2-3 გ პირველი შეყვანიდან 4 და 8 სთ-ის შემდეგ ინტრავენურად;

ვაგინალური ჰისტერექტომიის დროს: ოპერაციის წინ - 2 გ, 2-2 გ პირველი შეყვანიდან 6 და 12 სთ-ის შემდეგ ინტრავენურად.

აბდომინალური ჰისტერექტომიის დროს: 2 გ შეჰყავთ ოპერაციის წინ, 2 გ ოპერაციის შემდეგ და 2 გ 6 სთ-ის შემდეგ ინტრავენურად. პიპერაცილინის პროფილაქტიკური გამოყენება უნდა შეწყდეს 24 სთ-ის შემდეგ.

ინტრავენური შეყვანა

ინტრავენური ინექციისათვის პიპერაცილინის ყოველი 1 გ იხსნება 5 მლ სტერილურ საინექციო წყალში. მომზადებული ხსნარი შეჰყავთ ნელა, 3-5 წთ-ის განმავლობაში.

ინტრავენური ინფუზიისათვის პიპერაცილინის ყოველი 1 იხსნება 5 მლ სტერილურ საინექციო წყალში, ხოლო შემდეგ მიღებული ხსნარი განზავდება სასურველ მოცულობამდე (არანაკლებ 50 მლ). გამხსნელის სახით შეიძლება გამოყენებული იქნას საინექციო წყალი, დექსტროზის 5%-იანი ხსნარი, ნატრიუმის ქლორიდის 0.9%-იანი ხსნარი, რინგერის ხსნარი. მიღებული ხსნარი შეყავთ 20-30 წთ-ის განმავლობაში ან წყვეტილი ინფუზიის სახით 30 წთ-იდან 2 სთ-მდე.

ინტრამუსკულარული შეყვანა.

პიპერცილინის ყოველი 1 გ იხსნება 2 მლ ლიდოკაინის (ადრენალინის გარეშე) 0.5-1.0%-იან ხსნარში ან სტერილურ საინექციო წყალში. ერთ დუნდულოში შეყვანილი პრეპარატის რაოდენობა არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ჰიპერემია, ქავილი, გამონაყარი კანზე, ცხელება, ბრონქოსპაზმი, კვინკეს შეშუპება, რინიტი, კონიუნქტივიტი, ეოზინოფილია, იშვიათად _ ანაფილაქსიური შოკი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი;

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: იშვიათად - გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, დიარეა, სისხლიანი განავალი, ფსევდომემბრანული კოლიტი, დისბაქტერიოზი, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მატება ჰიპერბილირუბინემია, ქოლესტაზური სიყვითლე;

სისხლის სურათის მხრივ: პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას - შექცევადი ნეიტროპენია, ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია, კუმბსის დადებითი რეაქცია;

ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, გადაღლილობა, ძილიანობა, პარესთეზიები, ნერვ-კუნთოვანი აგზნებადობის მომატება, კრუნჩხვები (ინტრავენურად მაღალი დოზების შეყვანისას);

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, შარდოვანას აზოტის და კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება, იშვიათად - ინტერსტიციული ნეფრიტი;

ადგილობრივი რეაქციები: შესაძლებელია ტკივილი ინექციის ადგილას, ერითემა, ინფილტრატი, ჰემატომა, ფლებიტი;

სხვა: სუპერინფექცია (კანდიდოზის ჩათვლით), ჰიპოკალემია, ჰემორაგიული გამოვლინებები.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პენიცილინების, ცეფალოსპორინების და სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ;

* ინფექციური მონონუკლეოზი.

* ლიდოკაინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის  დროს მისი გამხსნელის სახით გამოყენება ინტრამუსკულარული ინექციისას დაუშვებელია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

მონაცემები პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოებაზე ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში არ არსებოს; პრეპარატის გამოყენება ორსულობის პერიოდში შესაძლებლია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოსალოდნელი უარყოფითი მოქმედების რისკს.

* პიპერაცილინი მცირე რაოდენობით გადადის დედის რძეში, ამიტომ ძუძუთი კვების პერიოდში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ სიფრთხილით ინიშნება ანამნეზში ალერგიული რეაქციების მქონე პაციენტებში, პენიცილინებისადმი მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია აღინიშნებოდეს ჯვარედინი ალერგიული რეაქციები ცეფალოსპორინების მიმართ. ალერგიული რეაქციის განვითარებისას სტეპტენის მიღება უნდა შეწყდეს და დაინიშნოს ანტიალერგიული საშუალებები.

◄ სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის (სისხლდენების რისკის ზრდა) და ღვიძლის (მცირდება კალიუმის დონე სისხლის შრატში), ფუნქციის დარღვევა. თირკმლის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში საჭიროა დოზირების რეჟიმის კორექცია. პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობისას აუცილებელია კალიუმის  რაოდენობის სისტემატური კონტროლი, განსაკუთრებით იმ პირებში, რომლებიც იღებენ ციტოტოქსიკურ ან დიურეზულ საშუალებებს.

◄ სეფსისით შეპყრობილ პაციენტებში სტეპტენის გამოყენებისას შესაძლებელია ბაქტერიოლიზის რეაქციის განვითარება (იარიშ-ჰერკსჰეიმერის რეაქცია).

◄ ანტიმიკრობული პრეპარატების მაღალი დოზების გამოყენებამ დროის მოკლე მონაკვეთში გონორეის მკურნალობისთვის შეიძლება ხელი შეუწყოს სიფილისის ფარულ მიმდინარეობას. ამის გამო გონორეის მკურნალობის დაწყებისას რეკომენდებულია რომ პაციენტმა გაიაროს შემოწმება სიფილისის არსებობაზე.

◄ ისევე, როგორც სხვა ანტიბიოტიკების შემთხვევაში, პიპერაცილინის ხანგრძლივმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ნაწლავის ნორმალური მიკროფლორის დათრგუნვა და Clostridium difficile-ს ჭარბი ზრდა, რაც ხშირად ხდება დიარეისა და ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების მიზეზი. შესაბამისად, სტეპტენი სიფრთხილით გამოიყენება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების, განსაკუთრებით კოლიტის მქონე პაციენტებში.

◄ პრეპარატის უსაფრთხოება 12 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და მოზარდებში დადგენილი არ არის.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში ტარდება სიმპტომური მკურნალობა;

სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. შრატში პიპერაცილინის მაღალი კონცენტრაციის შემცირება ხდება დიალიზის საშუალებით.

ნერვ-კუნთოვანი აგზნებადობის მომატების, კრუნჩხვების შემთხვევაში (ინტრავენურად პრეპარატის მაღალი დოზის შეყვანისას) ინიშნება ანტიკონვულსიური თერაპია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- პიპერაცილინი ახანგრძლივებს არამადეპოლარიზებელი მიორელაქსანტების მიერ გამოწვეულ მიორელაქსაციას.

- ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ მდგრადი ამინოგლიკოზიდები, პენიცილინები, ცეფალოსპორინები აძლიერებს პრეპარატის ანტიბაქტერიულ ეფექტს.

- ციტოტოქსიკურ ან დიურეზულ საშუალებებთან სტეპტენის ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპოკალემიის განვითარება.

- პიპერაცილინის ერთდროული გამოყენებისას ანტიკოაგულანტებთან და სხვა პრეპარატებთან, რომლებიც აქვეითებს თრომბოციტების აგრეგაციას, მატულობს სისხლდენის განვითარების რისკი.

- პიპერაცილინის შერევა ამინოგლიკოზიდებთან ერთ შპრიცში ან საინფუზიო ხსნარში დაუშვებელია (იწვევს ამინოგლიკოზიდების ინაქტივაციას).

- ხსნარები, რომლებიც შეიცავს მხოლოდ ნატრიუმის ბიკარბონატს, ინტრავენური შეყვანისას არ გამოიყენება პიპერაცილინთან ერთად.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ლათინური სახელი: Anatoxinum staphylococcus
აქტიური ნივთიერება: სტაფილოკოკური ანატოქსინი
(Anatoxinum staphylococcus)
მწარმოებელი: Medgamal, (რუსეთი)
შემადგენლობა: პრეპარატის შემადგენლობაში შედის სტაფილოკოკური ანატოქსინი. წამალი არ შეიცავს კონსერვანტებს ან ანტიბიოტიკებს.
გამოშვების ფორმა:
პრეპარატი გამოდის ამპულებში. თეთრი ფერის ხსნარი.
ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
მოცემული სამკურნალო საშუალება ემსახურება გამომწვევსა და მის ტოქსინების მიმართ ორგანიზმის იმუნური პასუხის ინდუცირებას.
ფარმაკოდინამიკა და ფარმაკოკინეტიკა:
ანატოქსინი -ეს იმუნობიოლოგიურია საშუალებაა, რომელიც გამოიყენება აქტიური იმუნიტეტის გამოსამუშავებლად აცრილებში. მას იყენებენ სხვადასხვა დაავადებების პროფილაქტიკისთვის.
ანატოქსინი მიიღება ბაქტერიების ეგზოტოქსინების სპეციალური დამუშავებით, იგი არ ხასიათდება გამოხატული ტოქსიკური მოქმედებით, მაგრამ შეუძლია მოახდინოს ტოქსინის მიმართ ანტისხეულების გამომუშავების ინდუცირება.
ჩვეულებრივ, ანატოქსინები ეს პრეპარატებია, რომელსაც ამზადებენ გაწმენდილი კონცენტირებული ხსნარების სახით. სტაფილოკოკური ანატოქსინი სწორედ ასეთია.
მისი გამოყენება რეკომენდებულია არა მხოლოდ ინფექციის პროფილაქტიკის მიზნით, არამედ იმუნოდეფიციტური მდგომარეობისასაც.
როდესაც ანატოქსინი შეყავთ სისხლში, გამომუშავდება სპეციფიკური ანტისხეულები, ამის შედეგად განმეორებითი ავადობა თითქმის არ ხდება. როგორც მინიმუმი, მოცემული პათოლოგიის განვითარების ალბათობა მნიშვნელოვნად კლებულობს.
აღინიშნება ასევე, პრეპარატის აქტიობა არამონათესავე ანტიგენების მიმართ. ამ მიზეზით, მისი გამოყენება შეიძლება რიგი დაავადებების დროს, რომელიც პროვოცირებულია სხვადასხვა გამომწვევით.
გამოყენების ჩვენება:
მოცემული სამკურნალო საშუალება ნაჩვენებია სპეციფიური იმუნოთერაპიისთვის მწვავე და ქრონიკული სტაფილოკოკური ინფექციების დროს ზრდასრულ პაციენტებში.
უკუჩვენებები:
პრეპარატი უკუნაჩვენებია შემდეგი მდგომარეობებისას:

• არაინფექციური წარმოშობის ქრონიკული დაავადებების გამწვავება;

• მძიმე ალერგიული მდგომარეობა;

• თავის ტვინის ინსულტი;

• ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადები;

• ღვიძლის უკმარისობის გართულებული მდგოამრეობა;

• კუჭქვეშა ჯირკვლისა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის პათოლოგიები;

• ბრონქული ასთმა;

• სტენოკარდია;

• ჰიპერტონული დაავადება (III სტადია);

• ორსულობა;

• ინფარქტის ადრეული სტადია.

გვერდითი მოქმედება:
სტაფილოკოკური ანატოქსინის გამოყენების დროს შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები და შეყვანის ადგილის მტკივნეული შეშუპება.
გარდა ამისა, შესალოა გამოვლინდეს ისეთი გვერდითი რეაქციები, როგორიცაა უღონობა, ტემპერატურის მომატება, საერთო სისუტე, ძირითადი ინფექციის გამწვავება. ამ სიმპტომების გაჩენის შემთხვევაში არ არის მკურნალობის შეწყვეტის აუცილებლობა, თუმცა ზოგ შემთხვევაში სასურველია ინექციებს შორის შუალედების გაზრდა დროებით.
გამოყენების წესი და დოზირება:
პრეპარატი შეიყვანება კანქვეშ, ბეჭის ქვედა კუთხეში; ყოველი ინექცია მონაცვლეობით მარჯვენა და მარცხენა მხარეს. არ შეიძლება წამლის გამოყენება თუ ამპულის მთლიანობა დარღვეულია ან დარღვეული იყო შენახვის პირობები. ამპულის გახსნა და ინექციის გაკეთება უნდა მოხდეს ასეპტიკის წესების ზუსტი დაცვით.
კურსი გათვლილია შვიდ (7) ინქციაზე, 2დღის შუალედით, დოზის თანდათან მატებით. თავდაპირველად შეყავთ 0,1მლ პრეპარტი. ყოველ ჯერზე დოზა იზრდება 0,2მლ-ით; მას შემდეგ რაც მიიღწევა 0,9მლ დოზა, შემდეგი დოზა იქნება 1,2მლ, შემდეგი -1,5მლ.
სწრაფი კლინიკური ეფექტის შემთხვევაში კურსი შეიძლება შემცირდეს 5 ინექციამდე.
ჭარბი დოზირება:
დოზის გადაჭრბებაზე მონაცემები არ არის წარმოდგენილი.
ურთიერთქმედება:
პრეპარტის გამოყენება შესაძლებელია სხვა ზოგად და ადგილობრივ თარაპიასთან ერთად. მაგრამ არ შეიძლება მასთან ერთად იმუნოგლობულინებისა და ანტისტაფილოკოკური პლაზმის გამოყენება.

გაცემის პირობები:

პრეპარატი აფთიაქიდან არ გაიცემა. ის ვრცელდება ამბულატორიული და სტაციონარული ტიპის სამკურნალო დაწესებულებაში.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი უნდა ინახებოდეს მშრალ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ, ბნელ ადგილზე. შენახვის ტემპერატურა -2-8 °С, დაუშვებელია ამპილის გაინვა.
შენახვის ვადა:
2 წელი. ვადის გასვლის შემდეგ დაუშვებელია ამპულის გამოყენება.