კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სენოზიდები , ტაბლეტები

საფაღარათო საშუალება

შემადგენლობა:

თითოეული უგარსო ტაბლეტი შეიცავს :

სენას ექსტრაქტს , რომელიც ექვივალენტურია 13,5 მგ სენოზიდების A და B კალციუმის მარილის სახით .

აღწერილობა:

სენოზიდები მიიღება მცენარიდან Cassia angustifolia. პრეპარატს აქვს მსუბუქი საფაღარათო მოქმედება , რომელიც ვლინდება მიღებიდან 8-10 საათის შემდეგ. იგი მოქმედებს მსხვილი ნაწლავის რეცეპტორების გაღიზიანების გზით , რაც იწვევს ნაწლავების პერისტალტიკის გაძლიერებას . სენადე საფაღარათო მოქმედებას ახდენს ნაწლავების გაღიზიანების გარეშე . იგი ექსკრეტირდება განავლით და შარდით და შარდს სპეციფიკურ ყვითელ ფერს აძლევს .

ჩვენებები:

• სენადე ნაჩვენებია მოზრდილებსა და ბავშვებში ყაბზობის დროს .

უკუჩვენებები:

* სენადეს ტაბლეტების მიღება არ შეიძლება აპენდიციტის ან ნაწლავური ობსტრუქციების დროს.

გვერდითი ეფექტები:

სენადემ შეიძლება გამოიწვიოს მსუბუქი აბდომინალური დისკომფორტი , როგორიცაა კოლიკა ან სპაზმი . ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს დიარეა .

სიფრთხილის ზომები:

სენადეს გამოყენება არ შეიძლება პაციენტებში , რომელთაც აღენიშნებათ ნაწლავური ობსტრუქცია ან არადიაგნოსტირებული აბდომინალური სიმპტომატიკა . სიფრთხილეა საჭირო ნაწლავის ანთებითი დაავადების დროსაც .

ხანგრძლივი გამოყენება არაა რეკომენდებული .

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში გამოიყენება მხოლოდ სარგებელი რისკის თანაფარდობის შეფასების შემდეგ .

მიღების გზები და დოზირება:

ბავშვები : (1- დან 12 წლამდე ) : 1 ტაბლეტი ძილის წინ;

მოზრდილები : 1-3 ტაბლეტი ძილის წინ ან ექიმის რეკომენდაციის მიხედვით .

შეფუთვის ფორმა:

თითოეული ყუთი შეიცავს 25 ბლისტერს , ბლისტერში 20 ტაბლეტი .

შენახვის პირობები:

ინახება მშრალ, გრილ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას .

აფთიქიდან გაცემის წესი:

ურეცეპტოდ

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი

მწარმოებელი:

Cipla Ltd, India

საერთაშორის დასახელება:

სპირინოლაქტონი+ფუროსემიდი

Spirinolactone+Furosemide

მწარმოებელი: სავაჭრო მარკის და რეისტრაციის სერტიფიკატის მფლობელი ROTAPHARM”, Great Britain

წარმოებულია: “ სედიკო ფარმასიუტიკალს კო .” მიერ , ეგვიპტე

სამკურნალო ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები:

აღწერილობა: მრგვალი, ორმხრივად ამოზნექილი ტაბლეტები, თეთრი ან მოთეთრო ფერის.

შემადგენლობა:

ერთი შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს: აქტიური ნივთიერებები:

სპირინოლაქტონი ....................  50მგ ან 100მგ

ფუროსემიდი ........................... 20მგ.

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოვიდონი K25, ნატრიუმის სახამებელის გლიკოლატი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსი: ჰიდროქსიმეთილპროპილცელულოზა E6, პოლიეთილენგლიკოლი 6000, ტიტანის დიოქსიდი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

კომბინირებული დიურეზული საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სემილაქტი – კომბინირებული პრეპარატი, რომლის დიურეზული და ჰიპოტენზიური მოქმედება განპირობებულია სპირინოლაქტონისა და ფუროსემიდის თვისებების შერწყმით.

სპირინოლაქტონი წარმოადგენს კალიუმშემნახველ დიურეზულს, პროლონგირებული მოქმედების ალდოსტერონის (თრკმელზედა ჯირკვლის მინერალოკორტიკოსტეროიდული ჰორმონი) სპეციფიკურ ანტაგონისტს. უკავშირდება რა ალდოსტერონის რეცეპტორებს, ზრდის წყლის, ნატრიუმის იონებისა და ქლორის ექსკრეციას შარდთან ერთად, ამცირებს კალიუმისა და შარდოვანას გამოყოფას, აქვეითებს შარდის მაჟავიანობას.

ფუროსემიდი მიეკუთვნება ძლიერმოქმედ „მარყუჟოვან“ შარდმდენებს, აბლოკირებს ნატრიუმის, კალიუმის, ქლორიდებისა და მაგნიუმის აქტიურ რეაბსორბციას ჰენლეს აღმავალ მარყუჟში, ასევე თირკმელების პროქსიმალური და დისტალურ ხვეულ მილაკებში: ზრდის წყლის ექსკრეციას,

ჩვენებები:

• შეშუპებითი სინდრომი გულის უკმარისობისას, ნეფროზული სინდრომის დროს (განსაკუთრებით მაშინ, თუ სხვა სამკურნალო საშუალებები არაეფექტურია ან აღინიშნება შარდმდენებით გამოწვეული ჰიპოკალიემია):
• შეშუპებები და ასციტი ელექტროლიტების ცვლის დარღვევისას ჰიპერალდოსტერონიზმის შედეგად;
• ასციტი ღვიძლის ციროზის დროს;
• არტერიული ჰიპერტანზია.

უკუჩვენებები:

* ჰიპრმგრძნობელობა სპირინოლაქტონის ფუროსემიდის ან სულფანილამიდების მიმართ;

* თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ანურია;

* ღვიძლის ფუნქცის გამოხატული დარღვევები (ღვიძლის პრეკომა ან კომა);

* ელექტროლიტების ცვლის დარღვევები, რომლებიც არ ექვემდებარება კორექციას: ჰიპო– ან ჰიპერკალიემია, ჰოპონატრიემია.

გვერდითი მოვლენები:

წყალ–ელექტროლიტური ცვლის მხრივ: ხანგრძლივი გამოყებნებისას შესაძლებელია ჰიპონატრიემია, ჰიპერგლიკემია, გლუკოზურია.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუ, ძილიანობა, თავის ტკივილი, ატაქსია, ცნობიერების დაბინდვა, ხმაური ყურებში, პარესთეზიები, სმენის დაქვეითება, მხედველობის დაქვეითება.

კუჭ–ნაწლავის სიტემის მხრივ: მუცლის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ფაღარათი, შეკრულობა, პანკრეატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე, ანორექსია, პირის ღრუსა და კუჭის ლორწოვანის გარსის გაღიზიანება.

შარდ–სასქესო სისტემის მხრივ: ერექციის დარღვევა, გინეკომასტია (მამაკაცებში); ტკივილი სარძევე ჯირკვლებში, დისმენორეა, ამენორეა, ჰირსუტიზმი, ხმის შეცვლა (ქალებში).

ალერგიული რექციები: სისტემური ვასკულიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი, მანეკროზირებელი ანგიიტი, ექსფოლიატიური დერმატიტი, მულტიფორმული ერითემა, ცხელება, კანზე გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ:

იშვიათად – აპლაზიური ანემია, ჰემოლიზური ანემია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია.

გამოყენების წესი და დოზები:

პრეპარატი სემილაქტი მიიღება მთლიანად, დაუღეჭავად, ჭამის დროს, საკმარის რაოდენობის სითხის მიყოლებით.

დოზირების რეჟიმი დგინდება ინდივიდუალურად, დაავადების ნოზოლოგიური ფორმის და წყალ–ელექტროლიტური ცვლის დარღვევის გამოხატულების გათვალისწინებით.

მკურნალობის პირველი 3–6 დღის განმავლობაში პრეპარატი ინიშნება ყოველდღიურად საშუალო დღიური დოზით 4 ტაბლეტამდე. შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტს 3–ჯერ დღეში. კლინიკური ეფექტის გამოხატულების მიხედვით ეს დოზა ინიშნება ყოველდღიურად  და /ან დღეგამოშვებით, ან ორ დღეში ერთხელ, მკურნალობის ხანგრძლიობა დგინდება ინდივიდუალურად.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: რეჰიდრატაცია, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება, არტერიული ჰიპოტენზია, ელექტროლიტური დისბალანსი, მათ შორის ჰიპოკალიემია; ჰიპოქლორემიული ალაკალოზი.

მკურნალობა: სიმპტომატური – გულისხმობს სითხის სისხლძარღვებშუა მოცულობისა და ელექტროლიტების დეფიციტის აღდგენას. ჰემოდიალიზი არ აჩქარებს ფუროსემიდის გამოყოფას.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:

– კალიუმის ან კალიშემნახველ შარდმდენ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას (ტრიამტერენი, ამილორიდი), ასევე ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპერკალიემიის განვითარება;

– გლუკოკორტიკოიდებთან, ასევე საფაღარათე საშუალებებთან ერთად სპირინოლაქტონის გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპოკალიემიის განვითარება;

– სპირინოლაქტონმა შეიძლება შეასუსტოს პრეპარატ კარბენოქსოლონის წყლულის საწინააღმდეგო ეფექტი; ამცირებს ნორადერენალინის ვაზოპრესორულ ეფექტს, ზრდის დიგოქსინის ნახევრად დაშლის პერიოდს;

– სალიცილატებმა შეიძლება შეამცირონ სპირინოლაქტონის მოქმედება;

– ფუროსემიდმა შეიძლება შეასუსტოს ჰიპოგლიკემიური საშუალებების და პრესორული ამინების მოქმედება და გააძლიეროს სალიცილატების, თეოფილინის, ლითიუმის პრეპარატებისა და არამადეპოლარიზებელი მიორელაქსანტების მოქმედება;

– არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა (მაგალითად, ინდომეტაცინი) შეიძლება შეასუსტონ ფუროსემიდის მოქმედება;

– ფუროსემიდისა და ამინოგლიკოზიდური ანტიბიოტიკების გამოყენებამ შესაძლებელია ამინოგლიკოზიდების ნეფრო– და ოტოტოქსიური გვერდითი მოვლენების გაძლიერება გამოიწვიოს.

განსაკუთრებული მითითებები:

სემილაქტი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში პოდაგრით, შაქრიანი დიაბეტით, ღვიძლისა და/ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, პაციენტებში სუნთქვითი და მეტაბოლური აციდოზის მომატებული რისკით. ხანგრძლივი გამოყენებისას აუცილებელია შრატში ელექტროლიტების, ასევე შარდოვანს, კრატინინის, გლუკოზისა და  შარდმჟავას კონტროლი.

სემილაქტის გამოყენების დროს ალკოჰოლის მოხმარება აკრძალულია.

ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს გამოყენება:

ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენება შესაძლებელია მკაცრად ექიმის დანიშნულების მიხედვით, იმ შემთხვევაში, თუ მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება პოტენციურ რისკს.

სემილაქტის დანიშვნის აუცილებლობის შემთხვევაში, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

ავტომობილის მარტვისა და მექანიზმებთან მუშობის უნარზე ზეგავლენა: პრეპარატის მიღების დროს– განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, აკრძალულია ავტოტრანსპორტის მართვა  და სხვა სამუშაოების შესრულება, რომლებიც მოითხოვენ სწრაფ ფიზიკურ და ფსიქიკურ რეაქციებს. მომავალში მათი განხორციელების შესაძლებლობა დგინდება ინდივიდუალურად.

შენახვის პირობები:

ინახება მშრალ ადგილას არა უმეტეს 30⁰C  ტემპერატურის პირობებში. შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობა:

3 წელი წარმოების თარიღიდან.

ნუ გამოიყენებთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემა:

გაიცემა რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

MYCOPHENOLATE MOFETIL

მწარმოებელი: F. HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: მიკოფენოლატ მოფეტილი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

იმუნოდეპრესიული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 100 ც.

1 კაფს.

მიკოფენოლატ მოფეტილი ...............   250 მგ

ვრცლად მიფორტიკი (დოზირება ინდივიდუალური)

საერთაშორისო დასახელება:

SELENIUM

მწარმოებელი: GEORGIAN PHARMACEUTICALS GROUP

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

საკვების ბიოლოგიურად აქტიური დანამატი; სელენის ბუნებრივი წყარო

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

სელენი ..........     0.35 გ

ჩვენებები:

• ონკოლოგიური დაავადებების პროფილაქტიკა;
• ქიმიო და რადიოთერაპიის გვერდითი ეფექტების დაქვეითება;
• შარდ–სასქესო ფუნქციების დარღვევა მამაკაცებში;
• ეკოლოგიურად არახელსაყრელ რაიონებში ცხოვრება;
• გულ–სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებები;
• კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის დაავადებები;
• სახსრების დაავადებები;
• მწეველებში ნიკოტინის ტოქსიური მოქმედების დასათრგუნად;
• ხშირი ავადობისა და ქრონიკული დაღლილობისას – იმუნიტეტის გასაუმჯობესებლად.

ბად–ი სელენტინი რეკომენდებულია ბიოლოგიურად აქტიური დანამატის სახით როგორც მთრიმლავი ნივთიერებისა და ორგანული სელენის დამატებითი წყარო.  აუმჯობესებს გულ–სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციურ მდგომარეობას.

დოზირება:

მოზრდილები 1 ტაბლეტი/კაფსულა 2–ჯერ დღეში, დღის პირველ ნახევარში საკვებთან ერთად (რაც შეადგენს 12, 8 მგ კოფეინს). მკურნალობის ხანგრძლიობა 4 კვირა.

წელიწადში შეიძლება 3–4–ჯერ მიღება.

უკუჩვენებები:

ინდივიდუალური აუტანლობა ბად–ის კომპონენტების.

ორსულობისა და ლაქტაციის დროს მიღება არ არის რეკომენდებული.

შენახვის ვადა: 3 წელი

საერთაშორისო დასახელება:

SELEGILINE HYDROCHLORIDE

მწარმოებელი: Niche Generics Limited

მოქმედი ნივთიერება: სელეგილინის ჰიდროქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

დოფამინომიმეტიკი; ანტიპარკინსონული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 60 ც.

1 ტაბ.

სელეგილინის ჰიდროქლორიდი  ..........      5 მგ

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

სელეგილინის ჰიდროქლორიდი ............    10 მგ

ვრცლად იუმექსი

საერთაშორისო დასახელება:

AMBROXOL HCL

მწარმოებელი: BILIM PHARMACEUTICALS, თურქეთი

მოქმედი ნივთიერება: ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

მუკოლიზური, ამოსახველებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

პედიატრიული სიროფი: ფლაკონში 150 მლ, საზომი კოვზით.

5 მლ

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ............   15 მგ

დამხმარე ნივთიერება:

ეთანოლი, ბენზოის მჟავა, როგორც დამცავი საშუალება, ალუბლის არომატიზატორი, სორბიტოლი.

სიროფი: ფლაკონში 150 მლ, საზომი კოვზით.

5 მლ

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ..........     30 მგ

დამხმარე ნივთიერება:

მეთილპარაბენი, პროპილპარაბენი, ალუბლის არომატიზატორი, სორბიტოლი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ამბროქსოლი წარმოადგენს ბრომჰექსინის დისმეთილის მეტაბოლიტს. იგი აქვეითებს რესპირატორულ ტრაქტში წარმოქმნილი სეკრეტის ადჰეზიურობას და წებოვნებას. ამასთანავე ხელს უწყობს სეკრეტის მოცილებას და სუნთქვის გაუმჯობესებას.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალური მიღების შემდეგ ამბროქსოლი სრულად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მიერ. მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 70-80%. მაქსიმალურ კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში აღწევს 2 სთ-ის შემდეგ. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10 საათს. ამბროქსოლი პლაზმის ცილებს უკავშირდება 90%.

მისი 80% შეუცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით.

ჩვენებები:

• პათოლოგიური სქელი ლორწოს გამოყოფით მიმდინარე სასუნთქი სისტემის მწვავე და ქრონიკული დაავადებები;
• გამოიყენება, როგორც მუკოლიზური საშუალება ცხვირის ღრუს და ცხვირხახის ანთებითი დაავადებების დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

სეკროლის პედიატრიული სიროფი

2 წლამდე :  2.5 მლ (1/2 დოზირებული კოვზი) 2-ჯერ დღეში;

2-5 წელი: 2.5 მლ (1/2 დოზირებული კოვზი) 3-ჯერ დღეში;

5-12 წელი: 5-10 მლ (1-2 დოზირებული კოვზი) 2-ჯერ დღეში.

სეკროლის სიროფი

მოზრდილები და 12 წლის ასაკის ზემოთ ბავშვები: 5-10 (1-2 დოზირებული კოვზი) 3-ჯერ დღეში 2-3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 5 მლ (1 დოზირებული კოვზი) 3-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: დიარეა, ღებინება გამონაყარი კანზე, ქავილი, სისუსტე, თავის ტკივილი.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა ამბროქსოლისა და ბრომჰექსინის მიმართ;

* კუჭ-ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება;

* ორსულობა და ლაქტაცია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- სეკროლის სიროფის დანიშვნა კოდეინთან და ხველის საწინააღმდეგო სხვა საშუალებებთან კომბინაციაში არ არის რეკომენდებული.

- სეკროლის სიროფის ანტიბიოტიკთან კომბინაციაში დანიშვნისას იზრდება ანტიბიოტიკის შეღწევადობა ბრონქულ სეკრეტში.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

SECNIDAZOLE

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: სეკნიდაზოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიპროტოზოული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 6 ც.

1 ტაბ.

სეკნიდაზოლი ......... 500 მგ

1 ტაბ.

სეკნიდაზოლი ......... 1000 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, სიმინდის სახამებელი (სეკნილი 1000 მგ), კოლოიდური სილიციუმის ორჟანგი, კროსპოვიდონი, გასუფთავებული ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, შემომგარსავი ნივთიერებების ნარევი Tabcoat TC White

(ჰიპრომელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი, ტიტანის დიოქსიდი (E171)).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სეკნილი წარმოადგენს ნიტროიმიდაზოლის სინთეზურ წარმოებულს, რომელსაც გააჩნია ანტიპროტოზოული და ანტიბაქტერიული მოქმედება. სეკნილი ხასიათდება ბაქტერიციდული ეფექტით გრამდადებით და გრამუარყოფითი ანაერობული ბაქტერიების მიმართ.

სეკნილი განსაკუთრებით აქტიურია Entamoeba histolytica, Trichomonas vaginalis, Giardria lamblia და უმეტესობა ობლიგატური ანაერობული ბაქტერიების მიმართ. არ მოქმედებს აერობულ გამომწვევებზე, მაგ. ვაგინალურ ლაქტობაცილებზე.

სეკნილი იწვევს დნმ-ის სპირალური კონფიგურაციის დარღვევას, ნუკლეინის მჟავების სინთეზის შეფერხებას და უჯრედის სიკვდილს.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალურად მიღების შემდეგ სეკნილი სწრაფად და სრულად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, მისი ბიოშეღწევადობა ქსოვილებში შეადგენს 80%-ს.

მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში 2 გ სეკნილის ერთჯერადი მიღების შემდეგ. სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 4 სთ-ში,

ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 17-29 სთ-ს.

მიღებული დოზის 16% გამოიყოფა ორგანიზმიდან 72 სთ-ის განმავლობაში თირკმელების საშუალებით.

ჩვენებები:

• ნაწლავის და ღვიძლის ამებიაზი;
• ლამბლიოზი;
• ტრიქომონული ურეთრიტი და ვაგინიტი;
• ბაქტერიული ვაგინოზი.

მიღების წესი და დოზირება:

სეკნილი მიიღება პერორალურად უშუალოდ ჭამის წინ, მცირე რაოდენობის სითხესთან ან ნახევრად თხევად საკვებთან ერთად.

ნაწლავის მწვავე, კლინიკურად გამოხატული ამებიაზის სამკურნალოდ მოზრდილებში ინიშნება 2 გ, ხოლო ბავშვებში - 30მგ/კგ ერთჯერადად.

ნაწლავის უსიმპტომო ამებიაზის დროს მოზრდილებში ინიშნება 2 გ, ბავშვებში - 30 მგ/კგ დღე-ღამეში ერთხელ, 3 დღის განმავლობაში.

ღვიძლის ამებიაზის სამკურნალოდ ინიშნება მოზრდილებში 1.5 გ დღე-ღამეში, ბავშვებში - 30 მგ/კგ ერთ მიღებაზე, 5 დღის განმავლობაში.

ლამბლიოზის, ტრიქომონული ურეთრიტისა და ვაგინიტის, ბაქტერიული ვაგინოზის დროს ინიშნება 2 გ ერთჯერადად.

გვერდითი მოვლენები:

სეკნილი ხასიათდება კარგი ამტანობით, თუმცა იშვიათად შეიძლება აღინიშნოს მეტალის გემო პირში, გულისრევა, ღებინება, ტკივილი ეპიგასტრიუმის მიდამოში, გლოსიტი, სტომატიტი, შექცევადი ლეიკოპენია;

ძალზე იშვიათად სეკნილმა შესაძლოა გამოიწვიოს თავბრუსხვევა, დაღლილობა, თავის ტკივილი, ალერგიული რეაქციები (ჭინჭრის ციება).

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა იმიდაზოლის წარმოებულების მიმართ;

* ცენტრალური ნერვული სისტემის ორგანული დაავადებები.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* დაუშვებელია სეკნილის გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში, ვინაიდან პრეპარატი გადის პლაცენტურ ბარიერს და გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ არ შეიძლება სეკნილის გამოყენება სისხლის დაავადებების დროს. პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში შეიძლება განვითარდეს ზომიერი შექცევადი ნეიტროპენია. ლეიკოციტების რაოდენობის აღდგენა ხდებდა მკურნალობის დასრულებისთანავე.

◄ სეკნილი სიფრთხილით გამოიყენება ღვიძლისა და ცნს-ის პათოლოგიების დროს.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე: პრეპარატი არ მოქმედებებს ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

არ არსებობს სპეციფიკური ანტიდოტი სეკნილის მიმართ. ტარდება სიმპტომური მკურნალობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ერთდროული გამოყენებისას სეკნილი აძლიერებს არაპირდაპირ ანტიკოაგულანტების მოქმედებას, ამიტომ მკურნალობის დროს საჭიროა პროთრომბინის დროის კონტროლი და აუცილებლობის შემთხვევაში - ანტიკოაგულანტების დოზის შემცირება.

- სეკნილით მკურნალობის დროს დისულფირამის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პარანოიდული რეაქციები და ფსიქოზი.

- მკურნალობის პერიოდში ალკოჰოლის მიღება აკრძალულია, რადგან ამ დროს შესაძლებელია განვითარდეს გულისრევა, ღებინება და თავის ტკივილი.

- ციმეტიდინი ახანგრძლივებს სეკნილის ნახევარგამოყოფის პერიოდს.

- არ არის რეკომენდებული სეკნილის გამოყენება მიორელაქსანტებთან ერთად.

- სეკნილი ზრდის ლითიუმის პრეპარატების კონცენტრაციას სისხლში.

- ამოქსიცილინთან კომბინაციაში ძლიერდება პრეპარატის ეფექტურობა Helicobacter pylori -ს მიმართ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ავერსი-რაციონალი

საერთაშორისო დასახელება:

SECNIDAZOLE

მწარმოებელი: WORLD MEDICINE, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: სეკნიდაზოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული და ანტიპროტოზოული საშუალება. ნიტროიმიდაზოლების წარმოებული.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 2 ც.

1 ტაბ.

სეკნიდაზოლი .............         1.0 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

სიმინდის სახამებელი, კალციუმის ჰიდროფოსფატი, მიკროსკრისტალური ცელუოლზა, ნატირუმის სახამებლ-გლუკოლატი, პოვიდონი (K30), მაგნიუმის სტეარატი, გასუფთავებული ტალკი.

ფარმაკოდინამიკა:

სეკენიდოქსი - ნიტროიმიდაზოლების ჯგუფის ანტიპროტოზოული პრეპარატია, გააჩნია ანტიბაქტერიული და ანტიპროტოზოული მოქმედება; პრეპარატს გაჩნია ბაქტერიციდული (გრამდადებით და გრამუარყოფითი ანაერობული ბაქტერიების წინააღმდეგ) და ამებიციდური (ნაწლავშიდა და ნაწლავგარე) მოქმედება.

სეკნიდოქსი განსაკუთრებით აქტიურია Entamoeba histolytica, Trichomonas vaginalis, Giardria lamblia-ს მიმართ. მიკროორგანიზმის უჯრედში შეღწევით სეკნიდაზოლი აქტიურდება 5-ნიტროჯგუფის აღდგენის შედეგად, მოქმედებს უჯრედის დნმ-ზე, იწვევს მისი სპირალისებური სტრუქტურის რღვევას და ძაფების დაშლას, ადგილი აქვს ნუკლეოტიდური სინთეზის პროცესის ინჰიბირებას და უჯრედის სიკვდილს.

ფარმაკოკინეტიკა:

შიგნით მიღების შემდეგ, სეკნიდოქსი სწრაფად და მთლიანად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ბიოშეღწევადობა თითქმის 80%-ს შეადგენს. C_max-ს 4 საათში აღწევს. სეკნიდოქსი კარგად გადის ჰემატო-ენცეფალურ ბარიერს, გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად. ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 25 საათია, რაც შესაძლებელს ხდის პრეპარატის მიღების სქემის გამარტივებას.

ჩვენებები :

• ტრიქომონადური ურეთრიტები და ვაგინიტები (გამოწვეული Trichomonas vaginalis);
• ბაქტერიული ვაგინოზი;
• ნაწლავური ამებიაზი (გამოწვეული  Entamoeba histolytica -თი);
• ღვიძლის ამებიაზი (გამოწვეული  Entamoeba histolytica -თი);
• ლამბლიოზი (გამოწვეული  Giardria lamblia -თი).

მიღების წესი და დოზირება:

სეკნიდოქსი მიიღება შიგნით უშუალოდ ჭამის წინ, მცირე რაოდენობით წყალთან ერთად.

დოზები მოზრდილებისათვის:

ტრიქომონადური ურეთრიტი და ვაგინიტი, ბაქტერიული ვაგინოზი: 2 ტაბლეტი ერთჯერადად.

ნაწლავური ამებიაზი:

- მწვავე სიმპტომური ამებიაზი: 2 ტაბლეტი ერთჯერადად.

- უსიმპტომო ამებიაზი, კეროვანი და ცისტური ფორმის ჩათვლით: ყოველდღე 2 ტაბლეტი ერთ მიღებაზე 3 დღის განმავლობაში.

- ღვიძლის ამებიაზი: ყოველდღე 1.5 ტაბლეტი (1.5 გ) ერთჯერადად ან გაყოფილი რამდენიმე მიღებაზე 5 დღის განმავლობაში.

დოზები ბავშვებისათვის :

ნაწლავური ამებიაზი:

- მწვავე სიმპტომური ამებიაზი: 30 მგ/კგ სხეულის მასაზე ერთჯერადად.

- უსიმპტომო ამებიაზი, კეროვანი და ცისტური ფორმის ჩათვლით: 30 მგ/კგ-ზე ყოველდღე ერთჯერადად ან გაყოფილი რამდენიმე მიღებაზე 3 დღის განმავლობაში.

- ღვიძლის ამებიაზი: 30 მგ/კგ-ზე ყოველდღე ერთჯერადად ან გაყოფილი რამდენიმე მიღებაზე 5 დღის განმავლობაში.

- ლამბლიოზი: 30 მგ/კგ-ზე ერთჯერადად.

გვერდითი მოვლენები:

სეკნიდოქსი ადვილად აიტანება, მაგრამ, იშვიათად შეიძლება გამოვლინდეს გვერდითი ეფექტები:

საჭლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: საჭმლის მონელების დარღვევები, გულისრევა, ტკივილი კუჭის არეში, “ლითონის” გემო პირში, გლოსიტი, სტომატიტი.

შედარებით იშვიათად ვლინდება სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ზომიერი გარდამავალი ლეიკოპენია.

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა სეკნიდაზოლის და იმიდაზოლის სხვა წარმოებულების მიმართ;

* ცნს-ის ორგანული დაავადებები.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება.

* ლაქტაციის დროს მკურნალობის პროცესში აუცილებელია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები:

სეკნიდოქსის დანიშვნა არ შეიძლება ავადმყოფებში სისხლის დისკრაზიით ანამნეზში. პრეპარატით მკურნალობისას შეიძლება გამოვლინდეს გარდამავალი ნეიტროპენია. ლეიკოციტების რაოდენობა აღდგება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

მკურნალობის დროს რეკომენდებულია თავის შეკავება ალკოჰოლის მიღებაზე.

ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის მართვისა და ტექნიკასთან მუშაობის შესაძლებლობაზე: სეკნიდოქსი არ მოქმედებს ავტოტრანსპორტის მართვასა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: შესაძლებელია გვერდითი ეფექტების გაძლიერება.

მკურნალობა: სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. საჭიროების შემთხვევაში ტარდება სიმპტომური თერაპია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ერთდროულად გამოყენებისას სეკნიდოქსი აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების (კუმარინის ან ინდანდიონის წარმოებულების) მოქმედებას.

- სეკნიდოქსისა და დისულფირამის ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პარანოიდული რეაქციები და ფსიქოზები.

- ალკოჰოლთან კომბინირება იწვევს დისულფირასმაგვარ რეაქციებს (სპაზმები მუცელში, ღებინება, გულისრევა, თავის ტკივილი, სახის არეში სისხლის მიწოლის შეგრძნება).

- ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად სეკნიდოქსის მიღება ზრდის მის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში.

- პრეპარატის კომბინირება არამადეპოლარიზებელ მიორელაქსანტებთან (ვუკურონიუმის ბრომიდი) რეკომენდებული არ არის.

- ამოქსიცილინთან კომბინირებისას იზრდება აქტივობა Helicobacter pylori-სთან მიმართებაში (ამოქსიცილინი თრგუნავს რეზისტენტობის განვითარებას).

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი : აესიკა კვინბორო ლტდ , დიდი ბრიტანეთი / Aesica Queenborough Ltd, United Kingdom.
შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერება: 1 ფლაკონი შიცავს არა ნაკლებ 99,9875% და არა უმეტეს 100% სევოფლურანს;

წამლის ფორმა: ხსნარი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

საშუალება ზოგადი ანესთეზიისათვის.

ჩვენებები:

მოზრდილ პაციენტებში და ბავშვებში სტაციონარული და ამბულატორიული ოპერაციების დროს ზოგადი ანესთეზიის ინდუქცია და შენარჩუნება.

უკუჩვენებები:

სევორანი არ შეიძლება დაენიშნოს პაციენტებს, რომლებსაც სევოფლურანის ან სხვა ჰალოგენის შემცველობის საანესთეზიოს მიმართ მომატებული მგრძნობელობა გააჩნიათ, სევორანი ასევე უკუნაჩვენებია პაციენტებში დამტკიცებული ან საეჭვო გენეტიკური მიდრეკილებით ავთვისებიანი ჰიპერთერმიის მიმართ.

გამოყენების წესი და დოზები:

სევორანის შეყვანა აუცილებლად უნდა მოხდეს სპეციალურად კალიბრირებული ამაორთქლებლის საშუალებით, რათა ზუსტად გაკონტროლდეს კონცენტრაცია, რომელიც მიეწოდება პაციენტს, დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად და გაიზარდოს სასურველ ეფექტამდე, პაციენტის ასაკისა და კლინიკური მდგომარეობის შესაბამისად, ნარკოზის ინდუქციისათვის შეიძლება შეყვანილი იქნას ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატი ან სხვა ინტრავენური საშუალება, რის შედეგადაც სევოფლურანი შეყავთ ინჰალაციის გზით, სევოფლურანი შეიძლება შეყვანილი იქნას ჟანგბადთნ ერთდ ან ჟანგბათან და აზოტის

ქვეჟანგთნ კომბინაცში, მოზრდილებში სევოფლურანის საინჰალაციო კონცენტრაცია 5%–მდე ჩვეულებრივ იწვევს ქირურგიულ ანესთეზია, 2 წთ–ზე ნაკლებ დროში, ბავშვებში სევოფლურანის 7%–მდე საინჰალაციო კონცენტრაცია ჩვეულებრივ იწვევს ქირურგიულ ანესთეზიას, 2 წუთზე ნაკლებ დროში, ალტერნატიულად, პაციენტებში ოპერაციისათვის მედიკამენტოზური მომზადების გარეშე, ნარკოზში შყვანისათვის შეიძლება გამოყენეული იქნას სევოფლურანის კონცენტრაცია 8%–მდე.

შენარჩუნება:

ანესთეზიის ქირურგიული დონე შეიძლება შენარჩუნდეს სევოფლურანის კონცენტრაციის დახმარებით 0,5–დან 3%–მდე თანმდევი აზოტის ქვეჟნგით ან მის გარეშე, ხანდაზმულ პაციენტებში სხვა საინჰალაციო საშუალებით ქირურგიული ანესთეზიის შენარჩუნებისათვის ჩვეულებრივ გამოიყენება სევოფლურანის ნაკლები კონცენტრაცია, სევოფლურანის მინიმალური ალვეოლური კონცენტრაცია (მაკ) დაბლა იწევს ასაკთან ერთად და აზოტის ქვეჟანგის  დამატებისას. ცხრილში მოცემულია მაკ–ის საშუალო მაჩვენებლები სხვადასხვა ასაკობრივი ჯგუფისათვის:

პედიატრიული პაციენტებისათვის ასაკით 1–2O/40%O_2,

დროული ახალშობილები. დღენაკლულ ახალშობილებში მაკ–ი არ არის განსაზღვრული.

ანესთეზიიდან გამოსვლა:

პაციენტები, ჩვეულებრივ სწრაგფად გამოდიან სევოფლურანით გამოწვეული ზოგადი ანესთეზიიდან, სევოფლურანით ნარკოზი შემდეგ კრიტიკული პერიოდი ჩვეულებრივ ხანმოკლეა, ამგვარად, პაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ ადრეული ოპერაციის შემდგომი გაუტკივარება.

გვერდითი ეფექტები:

ისევე როგორც ყველა ძლიერმოქმედი საინჰალაციო საანესთეზიო საშუალება სევოფლურანმა შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი სისტემის და გულის მუშაობის დოზადამოკიდებული დათრგუნვა. გვერდითი ეფექტების უმეტესობა მსუბუქი და ზომიერია, ასევე გარდამავალია. ოპერაციის შემდგომ პერიოდში ხშირად აღინიშნება გულის რევა და ღებინება, რომელთა პროცენტი, სხვა საინჰალაციო საანესთზიო საშუალების გამოყენებისას, რეგისტრირებული მოვლენების პროცენტის მსგავსია.

პრეპარატის გამოყენების პოსტმარკეტინგული გამოცდილება . გვერდით ეფექტების

შესახებ ცნობები დაფიქსირდა სპონტანური შეტყობინებიდან, თუმცა სიხშირის და

მიზეზობრივ შედეგობრივი კავშირის დადგენა შეუძლებელია.

დარღვევა იმუნური სისტემის მხრიდან : ანაფილაქტოიდური რეაქციები ,

ანაფილაქსიური რეაქციები და ჰიპერმგრძნობელობა ( შეიძლება ასოცირდებოდეს

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებთან , განსაკუთრებით საინჰალაციო

საანესთეზიოს ხანგრძლივი გამოყენებისას).

დარღვევები სასუნთქი სისტემის , გულ –მკერდისა და შუასაყარის ორგანოების

მხრიდან : ბრონქოსპაზმი , სუნთქვის მოშლა , სტრიდორი ( შეიძლება ასოცირდებოდეს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებთან განსაკუთრებით საინჰალაციო საანესთეზიოს

ხანგრძლივი გამოყებისას ).

ჰეპატობილიარული სისტემის ფუნქციის მოშლა : ჰეპატიტი , ღვიძლის უკმარისობა და

ღვიძლის ნეკროზი , თუმცა სევოფლურანთან მათი კავშირი საბოლოოდ არ არის

დამტკიცებული .

ცვლილება კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრიდან : გამონაყარი , ჭინჭრის გამონაყარი , ქავილი , კონტაქტური დერმატიტი , შეშუპება სახის არეში .

საერთო მოშლილობები : ავთვისებიანი ჰიპერთერმია , დისკომფორტი გულ - მკერდის არეში . 

გვერდითი ეფექტები , რომლებიც აღინიშნება ავადმყოფების კლინიკური კვლევების

დროს:

გვერდითი ეფექტები განაწილებულია ორგანოების სისტემებისა და მათი წარმოქმნის

სიხშირის მიხედვით (10% მეტი -ძალიან ხშირად .1-10%- ხშირად , 0,1-1%- არც ისე ხშირად , 0,1-0,01 %- ერთეული , ნაკლებად 0,01%- იშვიათად ).

სევოფლურანთან დაკავშირებული უფრო ხშირი გვერდითი მოვლენა , გულისრევა და

ღებინებაა , ასევე შესაძლოა გაძლიერებული ხველა და არტერიული ჰიპოტენზია. 

მოზრდილ პაციენტებში ძალიან ხშირად აღინიშნებოდა გულისრევა , ღებინება ,

არტერიული ჰიპოტენზია, ხანდაზმულ პაციენტებში – არტერიული ჰიპოტენზია ,

გულისრევა , ბრადიკარდია , ბავშვებში ხშირი იყო ღებინება, აგზნებადობა , გაძლიერებული ხველა . გვერდითი ეფექტების სახე , სიმძიმე და სიხშირე იმ პაციენტებში ,

რომლებშიც გამოიყენეს სევოფლურანი , ასევე იმ პაცინეტებში ,

რომლებშიც გამოიყენეს სხვა საანესთეზო პრეპარატები მოცემულია ქვემოთ: 

კუჭ - ნაწლავის მხრივ მოშლილობები : 10% მეტი - გულისრევა და ღებინება , ხშირად - ჰიპერსალივაცია .

კარდიალური მოშლილობები : ბრადიკადია , არტერიული ჰიპოტენზია - 10%- ზე მეტი , იშვიათად - ტაქიკარდია, არტერიული ჰიპერტენზია.

ნევროლოგიური მოშლილობები : 10% მეტი – აგზნებადობა , ხშირად - თავბრუსხვევა , ძილიანობა .

დარღვევები სასუნთქი გზების სისტემის მხრიდან : 10 % მეტი - ხველა , ხშირად - სუნთქვის , მოშლა ლარინგოსპაზმის .

საერთო მოშლილობები : ხშირად - ციებ - ცხელება .

ლაბორატორიული კვლევები :

ხშირად – სისხლის შრატში გლუკოზის დონის შეცვლა ; იშვიათ შემთხვევებში

აღინიშნებოდა ღვიძლის ფერმენტების დონის ტრანზიტორული ცვლილებები ,

ლეიკოციტების რაოდენობის ცვლილება, სისხლის შრატში არაორგანული

ფტორიდების დონის გარდამავალი ზრდა ( ჩვეულებრივ არაორგანული ფტორიდების უმაღლესი კონცენტრაცია მიიღწევა 2 საათის შემდეგ სევოფლურანით

ანესთეზიის დამთავრებისას და 48 საათის შემდეგ უბრუნდება ოპერაციის

წინა დონე).

ჭარბი დოზა:

ჭარბი დოზის შემთხვევაში (სუნთქვისა და გულის მუშაობის დათრგუნვა)

აუცილებელია შემდეგი ზომების მიღება: უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება, ჩაიდგას სტერილური სასუნთქი მილი და დაიწყოს ხელოვნური დამხმარე ან საკონტროლო ვენტილაცია სუფთა ჟანგბადით , რომლითაც

შენარჩუნდება ადეკვატური გულ - სისხლძარღვთა ფუნქცია.

გამოყენება ორსულობის ან ძუძუთი კვების პერიოდში .

ორსულებში სევოფლურანის გამოყენების კარგად კონტროლირებადი ადეკვატური

კვლევები არ მოიპოვება , ამიტომაც იგი ორსულებში გამოიყენება მხოლოდ

აუცილებლობის შემთხვევაში . დედებისა და ახალშობილებისთვის სევოფლურანის უსაფრთხოება დამტკიცებული იყო კლინიკურ კვლევებში საკეისრო

კვეთის დროს . მშობიარობისას მისი უსაფრთხო   გამოყენება   არ არის შესწავლილი .

არ არის ცნობილი პერპარატი გამოდის თუ არა დედის რძიდან , ამიტომაც მეძუძურმა

ქალებმა , იგი სიფრთხილითუნდა გამოიყენონ .

ბავშვები . სევორანის გამოყენება შესაძლოა დღესრულ ახალშობილ ბავშვებში .

გამოყენების განსაკუთრებულობები .

სევორანი , შეიძლება შეიყვანონ იმ პირებმა , რომლებიც მომზადებულები არიან ზოგადი ანესთეზის ჩასატარებლად. აუცილებელია სასუნთქი გზების გამავლობის შემანარჩუნებელი , ფილტვების

ხელოვნური ვენტილაციის , ჟანგბადის მისაწოდებელი და სისხლის ცირკულაციის

აპარატურა . სევორანის შეყვანა უნდა მოხდეს სპეციალურად კალიბრირებული

ამაორთქლებლის საშუალებით , რათა კონცენტრაცია , რომელიც მიეწოდება პაციენტებს , ზუსტად გაკონტროლდეს . ანესთეზიის გაძლიერებასთან ერთად იზრდება

ჰიპოტენზიის და სუნთქვის დათრგუნვის საშიშროება .

არსებობს შეტყობინება იმის შესახებ , რომ საანესთეზიოების გამოყენებისას რომლებიც

შეიცავენ   ჰალოგენიზირებულ ნახშირწყალბადებს , განსაკუთრებით თუ

ინტერვალი გამოყენებას შორის 3 თვეზე ნაკლებია , შეიძლება გაიზარდოს ღვიძლის

დაზიანების პოტენციური რისკი .

ანესთეზიის შენარჩუნებისას სევოფლურანის კონცენტრაციის გაზრდა იწვევს

არტერიული წნევის დოზა დამოკიდებულ დაქვეითებს . არტერიული წნევის

მკვეთრი შემცირება შეიძლება დაკავშირებული იყოს ანესთეზიის სიღრმესთან .

ასეთ შემთხვევაში მისი კორექტირება შეიძლება შესუნთქული   სევოფლურანის

კონცენტრაციის შემცირებით. ავადმყოფებში გულის იშემიური დაავადების მქონე

პაციენტებში ანესთეზიის ჩატარებისას , პრეპარატის გამოყენებისას

მნიშვნელვანია ჰემოდინამიკის პარამეტრების ნორმალური მნიშვნელობის შენარჩუნება

მიოკარდის იშემიის თავიდან ასაცილებლად .

აუცილებელია საგულდაგულოდ შეფასდეს გამოღვიძება ანესთეზიის შემდეგ , სანამ

პაციენტის გამოყვანა მოხდება ოპერაციის შემდგომი პალატიდან .

სევორანის , ისევე როგორც სხვა ზოგადი საანესთეზიო საშუალებების გამოყენების

შემდეგ , შესაძლოა ინტელექტუალური ფუნქციის   2-3 დღით დაქვეითება , ასევე შეიძლება აღინიშნოს ხასიათის უმნიშვნელო ცვლილებები .

ავთვისებიანი ჰიპერთერმია .

მის მიმარ მიდრეკილ სუბიექტებში , ძლიერმოქმედმა საანესთეზიო საინჰალაციო საშუალებებმა შეიძლება გამოიწვიონ ძვალ– კუნთოვანი სისტემის ჰიპერმეტაბოლური

მდგომარეობის ინიცირება, რის შედეგადაც იზრდება ჟანგბადის მიმართ მოთხოვნილება

და ვითარდება კლინიკური სინდრომი , ცნობილი , როგორც ავთვისებიანი ჰიპერთერმია . ამ სინდრომს თან ერთვის ისეთ არასპეციფიკური სიმპტომები და ნიშნები ,

როგორიცაა : კუნთების რიგიდობა,ტაქიკარდია , ტაქიპნოე , ციანოზი , არითმია და

არასტაბილური არტერიული წნევა ( უნდა აღინიშნოს , რომ ამ არასპეციფიკური ნიშნის უმეტესობა შეიძლება წარმოიშვას ზედაპირული ნარკოზის

დროს , მწვავე ჰიპოქსიისა და სხვამდგომარეობაში ). ამ სინდრომს მკურნალობენ

დანტროლენ ნატრიუმის ინტრავენური შეყვანით . მოგვიანებით შეიძლება განვითარდეს

თირკმელის უკმარისობა , რის გამოც   აუცილებელია   მონიტორინგ და თუ შესაძლებელიაშარდის გამოყოფის სტიმულირება .

პაციენტები თირკმელის უკმარიოსობით .

თირკმელის უკმარისობით გამოკვლეული პაციენტების რაოდენობის სიმცირესთან   დაკავშირებით ( შრატში კრეატინინის საწყისი დონე 133 მკმოლ / ლ (1,5 მგ / ს ))

სევორანის უსაფრთხო გამოყენება ამ ჯგუფში ბოლომდე არ არის დადგენილი .

ამგვარად , პაციენტებს თირკმელის უკმარისობით სევორანი უნდა დაენიშნოთ

სიფრთხილით .

სევორანი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს ქალას შიდა წნევის მომატების

რისკით და ამ დროს გამოყენებულუნდა იქნას , მაგალითად ჰიპერვენტილაცია .

სევოფლურანის CO_{2 –} აბსორბენტებთან პირდაპირი კონტაქტის შემთხვევაში წარმოიქმნება ნაერთი A- ს უმნიშვნელო რაოდენობა ( პენტა ფლუოროიზოპროპენილფლუორომეთილ ეთერი

( PIFE ) და ნაერთი B  უმნიშვნელ ორაოდენობა

( პენტა ფლუორომეთოქსიიზოპროპილფლუორომეთილ ეთერი  PMFE ).

ნაერთი A–ს დონე მატულობსკონტეინერის ტემპერატურის მომატებისას ;

ანესთეზირებული კონცენტრაციის გაზრდა . CO₂ აბსორბენტების შეცვლა,

რომლებიც გაშრა , აუცილებლად უნდა ჩატარდეს სევორანის მიღებამდე , რათა

თავიდან ავიცილოთ ,სევოფლურანის დეგრადაციის გასაძლიერებელი , ეგზოთერმული

რეაქციები .

ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექნიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზე ზემოქმედებისუნარი

სევოფლურანით ანესთეზიის შემდეგ პაციენტებმა არ შეიძლება მართონ ავტომობილი ან იმუშაონ მექანიზმებთან იმდროის განმავლობაში , რომელსაც   მათთვის ინდივიდუალურად ექიმი განსაზღვრავს .

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება და სხვა სახის ურთიერთქმედება;

სევოფლურანი ხელს უწყობს არამადეპოლარიზებადი მის რელაქსანტების მოქმედების

გაძლიერებას , ამასთან დაკავშირებით სევოფლურანთან ერთად გამოყენებისას

აუცილებელია ამ საშუალებების დოზის კორექტირება .

სევოფლურანი იზოფლურანის მსგავსად ამაღლებს მიოკარდის მგრძნობელობას

ადრენალინის არითმოგენური ეფექტის მიმართ .

ისევე , როგორც სხვა საშუალებების გამოყენებისას , საანესთეზიო საშუალების ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ , მაგ .პროპოფოლი , შეიძლება საჭირო გახდეს სევოფლურანის

ნაკლები კონცენტრაცია .

სევოფლურანი უსაფრთხო და ეფექტურია ქირურგიულ პრაქტიკაში მისი დანიშვნისას

ხშირად გამოყენებად პრეპარატებთან ერთად , როგორიცაა :

ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე მოქმედი საშუალება , მიორელაქსანტები ,ანტიმიკრობული პრეპარატები , ამინოგლიკოზიდები , ჰორმონები , მათი   სინთეზური შემცვლელები , სისხლის დერივატები და გულ – სისხლძარღვთა სისტემაზე მოქმედი პრეპარატები ,

ეპინეფრინის ჩათვლით .

ბარბიტურატები . სევორანი ბარბიტურატებთან ერთობლივ კომბინაციაში ფართოდ

გამოიყენება ქირურგიულპრაქტიკაში .

ბენზოდიაზეპინები და ოპიოდები .   მოსალოდნელია სევორანის მაკ – ის დაწევა , როგორც სხვა საინჰალაციო საანესთეზიოებთან ;

სევორანი შეთავსებადია ბენზოდიაზეპინებთან და ოპიოდებთან კომბინაციაში და ხშირადგამოიყენება ქირურგიულ პრაქტიკაში .

აზოტის ქვეჟანგი . ისევე , როგორც სხვა საინჰალაციო საანესთეზიოების გამოყენებისას ,

სევოფლურანის მაკ - ი ქვემოთ იწევს ( მოზრდილ 50% პაციენტებში და 25% - ით ბავშვებში ).

ნერვკუნთოვანი ბლოკატორები . ისევე , როგორც სხვა საინჰალაციო საანესთეზიოები ,

სევოფლურანი მოქმედებს ,ნეიროკუნთოვანი ბლოკადების ინტენსოვობაზე ,

ასევე მის ხანგძლივობაზე , რომელიც გამოწვეულია ნერვ–კუნთოვანი გამტარობის

არამადეპოლარიზებადი ბლოკატორებით, მიორელაქსანტებით . საინჰალაციო

საანესთეზიო საშუალებები ასოცირდება სისხლის პლაზმაში კალიუმის მომატებასთან ,

რაც შეიძლება გამოვლინდეს არითმიებში და   ბავშვებში სიკვდილიანობის

შემთხვევებით პოსტოპერაციულ პერიოდში . მათ მიმართ განსაკუთრებით მგძნობიარე არიან პაციენტები ლატენტური ან გამოვლენილი ნერვ–კუნთოვანი დაავადებებით ,

განსაკუთრებით დიუშევის ნეიროკუნთოვანი დისტროფიით .

ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი შემთხვევა ასოცირდება სუქცინილქოლინის

გამოყენებასთან . ასევე ამ პაციენტებს აღენიშნებათ სისხლის პლაზმაში კრეატინფოსფაკინაზას დონის მნიშვნელოავნი მომატება , ზოგიერთ შემთხვევაში – მიოგლობინურია .     რეკომენდებულია ჰიპერკალიემიის ადრეული კორექცია და

არითმიის მკურნალობა .

ალფენტანილი - N₂O   დამატებითი ანესთეზიის გამოყენების შემთხვევაში სევოფლურანი აძლიერებს გამოწვეულ ნერვ–კუნთოვან ბლოკადას , პანკურონიუმით , ასევე ვეკურონიუმით ,

ატრაკურიუმით . სევოფლურანის ზემოქმედება  სუქცინილქოლინის ეფექტზე და ნერვ–კუნთოვანი ბლოკატორების ზემოქმედების ხანგრძლივობაზე არ არის შესწავლილი.

ნერვკუნთოვანი გამტარობის ბლოკატორების დოზის შემცირება ანესთეზიის ინდუქციის დროს იწვევს , ინტუბაციისთვის ან არაადეკვატური კუნთოვანი რელაქსაცისთვის ,

საჭირო მდგომარეობის დადგომის გახანგრძლივებას .

შესწავლილი იყო ურთიერთქმდება მადეპოლარიზებული ბლოკატორების

პანკურონიუმის , ვეკურონიუმის, ატრაკურიუმის ნეიროკუნთოვანი გამტარობისა .

სპეციალური მითითებების არ ქონისას ენდოტრაქეალური ინტუბაციისთვის

არ შეამციროთ არადეპოლიზირებული კუნთოვანი რელაქსანტების დოზა , ანესთეზიის

შენარჩუნებისას არადეპოლიზირებული კუნთოვანი რელაქსანტების დოზა აუცილებელია შემცირდეს , როგორც N₂O /ოპიოიდური ანესთეზისას . კუნთოვანი რელაქსანტების

დამატებითი დოზა გამოიყენება მხოლოდ ნეიროსტიმულაციაზე პასუხის შეფასების

შემდეგ .

ფარმაკოლოგიური თვისებები .

ფარმაკოდინამიკა . პრეპარატის საინჰალაციო გამოყენება ნარკოზის ინდუქციისთვის

იწვევს ცნობიერების სწრაფ გათიშვას , რომელიც მალევე აღდგება ანესთეზიის

დასრულებისთანავე . ინდუქციურ ნარკოზს თან ახლავს მინიმალური აგზნებადობა და ზედა სასუნთქი გზების გაღიზიანების ნიშნები , რაც არ იწვევს

ტრაქეობრონქული გზების მომატებულ სეკრეციას და ცენტრალური ნერვული

სისტემის სტიმულაციას . პედიატრიულ კვლევებში ( ნარკოზის შეყვანა

ნიღბის საშუალებით ) სევოფლურანის გამოყენებისას ხველა შედარებით ნაკლები იყო ,

ვიდრე ჰალოტანის გამოყენებისას . ისევე , როგორც სხვა საინჰალაციო ნარკოზი ,

სევოფლურანი იწვევს სასუნთქი ფუნქციის დოზაზე დამოკიდებულ დათრგუნვასა

და არტერიული წნევის დაწევას . პაციენტებში სევოფლურანის ზღურბლოვან დონე ,

რომელიც განაპირობებს არითმიის განვითარებას ადრენალინის მოქმედების , შეესაბამება იზოფლურანის იმავე დონეს და აღემატება ჰალოტანის ღრუბლოვან დონეს .

სევოფლურანი მინიმალურად   მოქმედებს ქალა შიდა წნევაზე და არ ამცირებს CO₂ ზე

რეაქციას . სევოფლურანი არ ავლენს კლინიკურად მნიშვნელოვან მოქმედებას

ღვიძლის ან თირკმელის ფუნქციაზე და არ იწვევს ღვიძლისა და თირკმელის

უკმარისობის გაძლიერებას . სევოფლურანი არ მოქმედებს თირკმლის კონცენტრაციის

უნარზე ხანგრძლივი ნარკოზის დროსაც კი ( დაახლოებთ 9 საათამდე ).

ფარმაკოკინეტიკა: სისხლში სევოფლურანის სუსტი ხსნადობის შედეგად , ალვეოლებში

მისი კონცენტრაცია სწრაფად იზრდება შეყვანის შემდეგ და სწრაფად მცირდება

საანესთეზიო საშუალების შეყვანის შეწყვეტის შემდეგ .

ადამიანებში მეტაბოლიზდება სევოფლურანის 

სევოფლურანის ფილტვებით სწრაფი და ექსტენსიური გამოყოფა ხელს უწყობს

საანესთეზიო საშუალების რაოდენობის მინიმიზაციას , რომელსაც შეუძლია მეტაბოლიზება . სევოფლურანის დეფტორირდება ციტოქრომ P₄₅₀ (CYP) 2E1 საშუალებით , რომლის შედეგადაც წარმოიქმნება ჰექსაფლუროიზოპროპანოლი ( HFIP ) არაორგანული ფტორიდის და

ნახშიროჟანგის აირის გამონთავისუფლებით ( ან ერთი ნახშიროჟანგის ნაწილით ).

შემდგ  HFIP სწრაფად უერთდება გლუკორონის მჟავას  და გამოდის შარდთან ერთად .

სხვა გზით სევოფლურანის მეტაბოლიზმი არ იყო აღნიშნული . ეს ერთადერთი

ფტორირებული მფრინავი საანესთეზიო , რომელიც არ მეტაბოლიზდება ტრიფტორ

ძმარ მჟავემდე .

ფტორიდ– იონის კონცენტრაცია დამოკიდებულია ანესთეზიის ხანგრძლივობაზე ,

სევოფლურანის კონცენტრაციაზე დაანესთეზიის ნარევის შემადგენლობაზე .

დეფტორირებული სევოფლურანი არ ინდუცირდება ბარბიტურატებით .დაახლოებით 7% მოზრდილ პაციენტებში კლინიკური პროგრამის დროს განსაზღვრული იყო

არაორგანული ფტორიდის შემადგენლობა კონცენტრაციით 50 mM, თუმცა კლინიკური

ზეგავლენა თირკმელის ფუნქციაზე არ იყო გამოვლენილი .

ვარგისიანობის ვადა . 3 წელი;

შენახვის პირობები

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას ოთახის ტემპერატურაზე არა უმეტეს 25 ⁰ C. გაყინვა არ შეიძლება .ინახება მჭიდროდ დახურული .

შეფუთვა . 100 მლ ან 250 მლ პლასტიკურ ფლაკონებში #1   მუყაოს ყუთში .

გაცემის კატეგორია . რეცეპტით (II ჯგუფი ).

საერთაშორისო დასახელება:

RISPERIDONE

მწარმოებელი: GMP, საქართველო

მოქმედი ნივთიერება: რისპერიდონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ნეიროლეფსიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 30 ც.

1 ტაბ.

რისპერიდონი ......    1 მგ

1 ტაბ.

რისპერიდონი ......... 2 მგ

1 ტაბ.

რისპერიდონი ......... 4 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

რისპერიდონი ბენზიზოქსაზოლის წარმოებული ნეიროლეფსიური საშუალებაა. ახასიათებს ანტიფსიქოზური, ასევე სედატიური, ღებინების საწინააღმდეგო და ჰიპოთერმული თვისებები. რისპერიდონს, როგორც სელექციურ მონოამინერგულ ანტაგონისტს ახასიათებს მაღალი ტროპიზმი სეროტონინო 5HT₂ და დოფამინო D₂-რეცეპტორების მიმართ. ასევე უერთდება α₁-ადრენორეცეპტორებს და ნაკლებად ჰისტამინურ H₂ და α₂-ადრენორეცეპტორებს. არ არის აქტიური ქოლინორეცეპტორების მიმართ.

პრეპარატის ანტიფსიქოზური მოქმედება განპირობებულია მეზოლიმბალური და მეზოკორტიკალური სისტემის დოფამინო D₂-რეცეპტორების ბლოკადით; სედატიური მოქმედება - თავის ტვინის რეტიკულური ფორმაციის ადრენორეცეპტორების ბლოკადით. ღებინების საწინააღმდეგო მოქმედება - ღებინების ცენტრის დოფამინო D₂-რეცეპტორების ბლოკადით; ჰიპოთერმული მოქმედება - ჰიპოთალამუსის დოფამინორეცეპტორების ბლოკადით.

მიუხედავად იმისა, რომ რისპერიდონი ძლიერი დოფამინომაბლოკირებელი საშუალებაა (ამცირებს შიშს, აგრესიულობას და შიზოფრენიის პროდუქტიულ სიმპტომატიკას - ბოდვას, ჰალუცინაციებს), კლასიკური ნეიროლეფსიური საშუალებებისაგან განსხვავებით ნაკლებად თრგუნავს მოტორულ აქტივობას და ნაკლებად იწვევს კატალეფსიის მოვლენებს.

სეროტონინის და დოფამინის მიმართ დაბალანსებული ცენტრალური ანტაგონიზმის გამო, რისპერიდონს ნაკლებად ახასიათებს ექსტრაპირამიდული მოშლილობების გამოვლინება და ამავდროულად ძლიერდება მისი ეფექტი შიზოფრენიის ნეგატიური და აფექტური სიმპტომატიკის სამკურნალოდ.

რისპერიდონმა შესაძლოა გამოიწვიოს პლაზმაში პროლაქტინის კონცენტრაციის დოზადამოკიდებული ზრდა.

ფარმაკოკინეტიკა:

რისპერიდონი პერორალური მიღების შემდეგ მთლიანად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, სისხლის პლაზმაში C_max მიიღწევა 1-2 საათში. საკვების მიღება გავლენას არ ახდენს პრეპარატის აბსორბციაზე. რისპერიდონის T_1/2 შეადგენს 3 საათს, ხოლო მისი აქტიური მეტაბოლიტების T₁/₂ - 24 საათს.

ჩვენებები:

სედარექსი ინიშნება მწვავე შეტევების კუპირებისა და ხანგრძლივი შემანარჩუნებელი მკურნალობის მიზნით:

• შიზოფრენიის მწვავე და ქრონიკული ფორმის ან პროდუქტიული და ნეგატიური სიმპტომატიკის გამოვლინებით მიმდინარე სხვა ფსიქოზური მოშლილობების დროს;
• სხვადასხვა ფსიქიკური დაავადებებით გამოწვეული აფექტური მოშლილობების დროს;
• დემენციით დაავადებულ პაციენტებში ქცევითი მოშლილობების დროს აგრესიული სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში (გაცხარება, ფიზიკური ძალადობა), ქცევითი დარღვეების (აგზნება, ბოდვა) ან ფსიქოზური სიმპტომების დროს;
• დაქვეითებული ინტელექტით ან გონებრივი განვითარების შეფერხებით 15 წელზე მეტი ასაკის მოზარდებსა და მოზრდილ პაციენტებში ქცევითი მოშლილობების დროს, როცა დესტრუქციული ქცევები (აგრესიულობა იმპულსურობა, აუტოაგრესია) დაავადების კლინიკური სურათის წამყვანი სიმპტომებია;
• დამხმარე სამკურნალო საშუალებების სახით - როგორც ხასიათის სტაბილიზატორი, მანიის სამკურნალოდ ბიპოლარული მოშლილობების დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

შიზოფრენია:

მოზრდილებსა და 15 წელზე მეტი ასაკის მოზარდებში სედარექსი ინიშნება ერთხელ ან 2-ჯერ დღეში.

საწყისი დოზა შეადგენს 2 მგ-ს დღეში. მეორე დღეს საჭიროა დოზის გაზრდა 4 მგ-მდე. შემდგომ შესაძლებელია აღნიშნული დოზის შენარჩუნება ან აუცილებლობის შემთხვევაში დოზის ინდივიდუალური კორექცია. ოპტიმალური დოზა შეადგენს 4-6 მგ-ს დღეში.

ზოგიერთ შემთხვევაში გამართლებულია დოზის საფეხურებრივი ზრდა და შედარებით მცირე საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზები.

- პრეპარატის დღეში 10 მგ-ზე მეტი დოზით მიღება არ უზრუნველყოფს თერაპიული ეფექტის ზრდას და ამავე დროს იწვევს ექსტრაპირამიდული სიმპტომების განვითარებას.

- პრეპარატის 16 მგ-ზე მეტი დოზით მკურნალობის უსაფრთხოება შესწავლილი არ არის. დამატებითი სედატიური ეფექტის მისაღებად სედარექსთან ერთად შესაძლებელია ბენზოდიაზეპინების გამოყენება.

- მონაცემები პრეპარატის გამოყენების შესახებ 15 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ მოიპოვება.

ხანდაზმულ პაციენტებსა და პაციენტებში თირკმლის ან ღვიძლის დაავადებებით პრეპარატის რეკომენდებული საწყისი დოზა 0.5 მგ დღეში 2-ჯერ. საჭიროებისას შესაძლებელია დოზის გაზრდა 1-2 მგ-მდე დღეში 2-ჯერ.

ქცევის მოშლა დემენციით დაავადებულ პაციენტებში:

რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 0.25 მგ 2-ჯერ დღეში. აუცილებლობისას შესაძლებელია დოზის გაზრდა - 0.25 მგ-ით 2-ჯერ დღეში, მაგრამ არანაკლებ ერთი დღის შემდეგ. პაციენტების უმრავლესობისათვის ოპტიმალური დოზა შეადგენს 0.5 მგ 2-ჯერ დღეში. თუმცა ზოგჯერ ნაჩვენებია 1 მგ-ის მიღება 2-ჯერ დღეში. ოპტიმალური დოზის მიღწევის შემდგომ რეკომენდებულია პრეპარატის მიღება დღეში ერთხელ.

ბიპოლარული მოშლილობები:

რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 21 მგ-ს ერთ მიღებაზე დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია აღნიშნული დოზის გაზრდა 2 მგ-ით დღეში. უმრავლესი პაციენტებისათვის ოპტიმალური დოზა შეადგენს 2-6 მგ-ს დღეში.

ქცევის მოშლა პაციენტებში გონებრივი განვითარების შეფერხებით ან დაავადების კლინიკურ სურათში დესტრუქციული ქცევების დომინირებით:

50 კგ-ზე მეტი წონის პაციენტებში რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 0.5 მგ დღეში ერთხელ. საჭიროებისას დასაშვებია დოზის გაზრდა 0.5 მგ-ით, მაგრამ არანაკლებ 1 დღის შემდეგ. პაციენტთა უმრავლესობისთვის ოპტიმალური დოზაა 1 მგ დღეში, თუმცა ზოგ შემთხვევაში მისაღებია 0.5 მგ ან ზოგჯერ საჭიროა დოზის გაზრდა 1.5 მგ-მდე დღეში.

50 კგ-ზე ნაკლები წონის პაციენტებში რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 0.25 მგ დღეში ერთხელ. საჭიროებისას დასაშვებია დოზის გაზრდა 0.25 მგ-ით, მაგრამ არანაკლებ 1 დღის შემდეგ. პაციენტთა უმრავლესობისთვის ოპტიმალური დოზა 0.5 მგ დღეში, თუმცა ზოგ შემთხვევაში მისაღებია 0.25 მგ ან ზოგჯერ საჭიროა დოზის გაზრდა 0.75 მგ-მდე დღეში.

მოზარდების მიერ სედარექსის ხანგრძლივი მიღება ექიმის მუდმივი კონტროლით უნდა ხდებოდეს.

! 15 წელზე ნაკლები ასაკის ბავშვებისათვის სედარექსი არ რის რეკომენდებული.

გვერდითი მოვლენები:

ნერვული სისტემის მხრივ: უძილობა, აჟიტირება, განგაშის შეგრძნება, თავის ტკივილი. ზოგჯერ: ძილიანობა, დაღლილობა, თავბრუსხვევა, კონცენტრირების დარღვევა, მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება. იშვიათად: ექსტრაპირამიდული სიმპტომები (ტრემორი, რიგიდობა, ჰიპერსალივაცია, ბრადიკინეზია, აკატიზია, მწვავე დისტონია).

შიზოფრენიით დაავადებულებში - ჰიპერვოლემია, გვიანი დისკინეზია (უნებლიე რიტმული მოძრაობები, განსაკუთრებით ენის და/ან სახის), ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომი (ჰიპერთერმია, კუნთების რიგიდობა, ავტონომიური ფუნქციების არასტაბილურობა, გონების დაბინდვა, კრეატინოფოსფოკინაზას დონის მატება), თერმორეგულაციის დარღვევა და ეპილეფსიური გულყრა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ყაბზობა, დისპეფსია, გულისრევა და ღებინება, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მატება, პირის სიმშრალე ჰიპო- ან ჰიპერსალივაცია, ანორექსია, მადის გაძლიერება, წონის მატება ან კლება.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ორთოსტატული ჰიპოტენზია, რეფლექტორული ტაქიკარდია, არტერიული წნევის მატება. წინასწარგანწყობილ ხანდაზმულ პაციენტებში აღწერილია ინსულტის შემთხვევაც.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: გალაქტორეა, გინეკომასტია, მენსტრუალური ციკლის დარღვევა და ამენორეა. ძალიან იშვიათად - ჰიპერგლიკემია.

შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: პრიაპიზმი, ერექციისა და ეაკულაციის დარღვევა, ანოგაზმია, შარდის შეუკავებლობა.

ალერგიული რეაქციები: რინიტი, გამონაყარი, ანგიონევროზული შეშუპება, ფოტოსენსიბილიზაცია.

კანის მხრივ: სიმშრალე, ჰიპერპიგმენტაცია, ქავილი, სებორეა.

სხვადასხვა: ართრალგია.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატისადმი მაღალი მგრძნობელობა;

* ლაქტაციის პერიოდი.

განსაკუთრებული მითითებები:

რისპერიდონის უსაფრთხოება ორსულებში შესწავლილი არ არის. ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობა დედისთვის უნდა აჭარბებდეს ნაყოფზე მისი გავლენის პოტენციურ რისკს.

სხვა ანტიფსიქოზური საშუალებების ჩანაცვლება:

შიზოფრენიის სამკურნალოდ სედარექსით მკურნალობის დასაწყისში, თუ კლინიკურად გამართლებულია, საჭიროა არსებული თერაპიის თანდათანობით შეწყვეტა. იმ შემთხვევაში, როდესაც პაციენტები იტარებდნენ მკურნალობას ანტიფსიქოზური პრეპარატების დეპო ფორმებით, სედარექსით მკურნალობის დაწყება რეკომენდებულია მათი შემდგომი დაგეგმილი ინექციის ნაცვლად. მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია პერიოდულად ანტიპარკინსონული პრეპარატების გამოყენება.

♦ სედარექსის α-მაბლოკირებელი მოქმედების გამო, განსაკუთრებით დოზის შერჩევის საწყის პერიოდში, არსებობს ორთოსტატული ჰიპოტენზიის განვითარების შესაძლებლობა.

♦ სედარექსი სიფრთხილით ენიშნებათ პაციენტებს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებით (მაგ: გულის უკმარისობა, მიოკარდიუმის ინფარქტი, გულის გამტარობის დარღვევა), აგრეთვე დეჰიდრატაციის, ჰიპოვოლემიის ან ცერებროვასკულური მოშლილობების დროს. ამ დროს საჭიროა დოზის თანდათანობითი გაზრდა, ხოლო ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში - დოზის შემცირება.

♦ არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ ექსტრაპირამიდული სიმპტომების განვითარება წარმოადგენს გვიანი დისკინეზიის განვითარების რისკ-ფაქტორს. რისპერიდონს, კლასიკურ ნეიროლეფსიურ საშუალებებთან შედარებით, ნაკლებად ახასიათებს ექსტრაპირამიდული სიმპტომების გამოვლინება. გვიანი დისკინეზიის ნიშნებისა და სიმპტომების განვითარების შემთხვევაში, საჭიროა ყველა ანტიფსიქოზური საშუალებით მკურნალობის შეწყვეტა.

♦ კლასიკური ნეიროლეფსიური საშუალებების გამოყენების შემთხვევაში, აღწერილია ჰიპერთერმიით, კუნთოვანი რიგიდობით, ვეგეტატიური ფუნქციების ლაბილობით ცნობიერების დარღვევით და კერატინოფოსფოკინაზას მაჩვენებლების მომატებით მიმდინარე ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომის განვითარების შემთხვევები. ამ დროს საჭიროა ყველა ანტიფსიქოზური საშუალების და მათ შორის სედარექსის მიღების შეწყვეტა.

♦ რისპერიდონით მკურნალობის ფონზე, სხეულის წონის მატების თავიდან ასაცილებლად, პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ ზედმეტი საკვების მიღებისგან.

♦ სედარექსი იწვევს გონებრივი და ფიზიკური აქტივობის დაქვეითებას, ამიტომ პრეპარატის მიღება არ არის ნებადართული ავტოტრანსპორტის მართვის დროს და იმ პირთათვის, რომელთა სამუშაოც მოითხოვს ყურადღების მაქიიმალურ კონცენტრაციას.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

• სედარექსის ცნს-ზე უშუალო ზემოქმედების გამო იგი სიფრთხილით ინიშნება ცენტრალური მოქმედების სხვა პრეპარატებთან ერთად. სედარექსი ამცირებს ლევოდოპას და დოფამინის სხვა აგონისტების ეფექტურობას. კლოზაპინი ამცირებს რისპერიდონის შემცირებას.

• ფენოთიაზინები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები და ზოგიერთი ბეტა-ადრენობლოკატორები იწვევენ პლაზმაში რისპერიდონის კონცენტრაციის მომატებას, თუმცა იგი გავლენას არ ახდენს აქტიური ანტიფსიქოზური ფრაქციის კონცენტრაციაზე.

• ფლუოქსეტინი იწვევს პლაზმაში რისპერიდონის კონცენტრაციის ზრდას, შედარებით მცირე ხარისხით - მისი აქტიური ანტიფსიქოზური ფრაქციის კონცენტრაციის მატებას.

• პლაზმის ცილებთან მაღალი შეკავშირების უნარის მქონე პრეპარატებთან რისპერიდონის კომბინაციით, პლაზმის ფრაქციიდან რომელიმე მათგანის კლინიკურად გამოხატული გამოდევნის სიმპტომები არ აღინიშნება.

• რისპერიდონის ფონზე იზრდება ჰიპოტენზიური საშუალებების მოქმედების ეფექტურობა.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ძილიანობა, სედაცია, ტაქიკარდია და ჰიპოტენზია. ექსტრაპირამიდული სიმპტომები. იშვიათ შემთხვევაში - PQ ინტერვალის გახანგრძლივება. აღწერილია შემთხვევა პრეპარატის 360 მგ-მდე დოზით მიღების შესახებ.

მკურნალობა: საჭიროა სასუნთქი გზების ადექვატური მომარაგება ჟანგბადით და მათი ნორმალური ვენტილაცია, კუჭის ამორეცხვა (იმ შემთხვევაში, როდესაც ავადმყოფი უგონო მდგომარეობაშია, ინტუბაციის შემდეგ) და საფაღარათო საშუალებებთან ერთად გააქტივებული ნახშირის დანიშვნა. შესაძლო არითმიის გამოვლენის მიზნით საჭიროა დაუყოვნებლივ ეკგ მონიტორინგი.

რისპერიდონის სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. საჭიროა შესაბამისი სიმპტომური თერაპია: ჰიპოტენზიისა და სისხლძარღვოვანი კოლაფსის სამკურნალოდ - ვენაში სითხის ინფუზია და/ან სიმპატომიმეტური პრეპარატების გამოყენება. მწვავე ექსტრაპირამიდული სიმპტომების განვითარების შემთხვევაში ინიშნება ანტიქოლინერგული პრეპარატები. ყოველდღიური სამედიცინო დაკვირვება და მონიტორინგი წარმოებს ინტოქსიკაციის სიმპტომების სრულ გაქრობამდე.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 10-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.