საერთაშორისო დასახელება:

NANDROLONE

მწარმოებელი: GEDEON RICHTER,უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ნანდროლონი დეკანოატი

კლინიკურ - ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანაბოლური სტეროიდი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ზეთოვანი საინექციო ხსნარი: ამპულაში 1 მლ შეფუთვაში 1 ც.

1 მლ

ნანდროლონი დეკანოატი .........      50 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

რეტაბოლილი წარმოადგენს პროლონგირებული მოქმედების სინთეზურ ანაბოლურ სტეროიდს (დეპო პრეპარატი). იგი ხელს უწყობს ცილების სინთეზის პროცესს და აფერხებს ორგანიზმიდან აზოტის, კალციუმის, ნატრიუმის, კალიუმის, ქლორიდების და ფოსფატების გამოყოფას, რაც იწვევს სხეულის და კუნთოვანი მასის მომატებას, კალციუმის ძვლებში ფიქსაციას და ძვლების ზრდის პროცესების გაძლიერებას, აგრეთვე ამცირებს ორგანიზმიდან წყლის გამოყოფის პროცესს.

ჩვენებები:

• დაავადებები, რომელთა დროსაც აუცილებელია ანაბოლური პრეპარატების ხანგრძლივი გამოყენება: კახექსია სხვადასხვა ეტიოლოგიის, ასთენია, ოსტეოპოროზი, რეგენერაციის პროცესების დასაჩქარებლად (მოტეხილობები, ტრავმები), ცილოვანი ცვლის მოშლა, ტრავმების, დამწვრობის, ოპერაციის, სხივური თერაპიის დროს, რეკონვალესცენციის პერიოდში ცილების დაკარგვით მიმდინარე მძიმე ინფექციური დაავადებების შემთხვევაში;
• დიაბეტური რეტინოპათია, ნეიროპათია;

• კუნთების პროგრესირებადი დისტროფია: ინფანტილური პროგრესირებადი სპინალური ატროფია (ვერდინგ-ჰოფმანის სინდრომი), აგრეთვე სარძევე ჯირკვლის კიბო (დისემინირებული).

მიღების წესები და დოზირება:

რეტაბოლილი ინიშნება კუნთებში ინექციის სახით. მოზრდილებში - 25-50 მგ ყოველ 3 ან 4 კვირაში ერთხელ. თირკმელების ფუნქციის მძიმე უკმარისობის შემთხვევაში 50 მგ კვირაში ერთხელ.

ბავშვებში, როგორც წესი, ინიშნება 0.4 მგ/კგ წონაზე კუნთებში ყოველ 3-4 კვირაში ერთხელ.

გვერდითი მოვლენები:

• გვერდითი მოვლენები გამოწვეულია პრეპარატის ანდროგენული ან ანაბოლური აქტივობით. პუბერტულ პერიოდში რეტაბოლილის მაღალი და განმეორებითი დოზების გამოყენება იწვევს ნაადრევ გაძვალებას და ზრდის პროცესის შეფერხებას.
• ქალებში შესაძლებელია ვირილიზაციის სიმპტომები, საკვერცხეების ფუნქციის დათრგუნვა, მენსტრუალური ციკლის დარღვევები, ლიბიდოს გაძლიერება.
• ღვიძლის დადებითი ფუნქციური სინჯები.

უკუჩვენებები:

* წინამდებარე ჯირკვლის კიბო;

* მწვავე და ქრონიკული პროსტატიტი;

* ჰეპატიტი;

* ღვიძლის მწვავე დისტროფია;

* სარძევე ჯირკვლის კიბო მამაკაცებში;

საერთაშორისო დასახელება:

DEXTRAN

მწარმოებელი: ”იურია-ფარმი”,უკრაინა

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინფუზიო ხსნარი

ძირითადი ფიზიკო-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე, უფერო, ოდნავ მოყვითალო აპიროგენული სითხე, უსუნო, მარილის, ან მოტკბო გემოთი.

100მლ ხსნარი შეიცავს:

დექსტრანი .................................     10გ;

ნატრიუმის ქლორიდი .................      0,9გ;

დამხმარე საშუალება: საინექციო წყალი.

კლინიკო-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სისხლისშემცვლელი და საპერფუზიო ხსნარები;

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

რეოპოლიგლუკინი წარმოადგენს სისხლისშემცვლელ ხსნარს. მისი სპეციფიური მოქმედება გამოიხატება სისხლის სუსპენზიური თვისებების და კაპილარებში სისხლმიმოქცევის გაუმჯობესებაში, მისი სიბლანტის შემცირებაში, ასევე იგი ხელს უშლის თრომბოციტების აგრეგაციას. პრეპარატის სწრაფი გადასხმის დროს პლაზმის მოცულობა მატულობს 2– ჯერ შეყვანილი რეოპოლიგლუკინის მოცულობასთან შედარებით.

ფარმაკოკინეტიკა:

პრეპარატი ელიმინირდება ორგანიზმიდან თირკმელებით (პირველი დღეღამის განმავლობაში 70%). დანარჩენი რაოდენობა გადადის რეტიკულოენდოთელიურ სისტემაში, სადაც იგი იშლება გლუკოზამდე.

ჩვენება:

• რეოპოლიგლუკინი ინიშნება მიკროცირკულაციის გასაუმჯობესებლად ტრავმული, საოპერაციო, ტოქსიური და დამწვრობით გამოწვეული შოკის პროფილაქტიკისათვის და სამკურნალოდ;
• არტერიული და ვენოზური სისხლმიმოქცევის გასაუმჯობესებლად თრომბოზების, თრომბოფლებიტების, ენდარტერიტების, რეინოს დაავადების მკურნალობის და პროფილაქტიკისათვის;
• გულზე ოპერაციის დროს პრეპარატი გამოიყენება საპერფუზიო ხსნარებში დასამატებლად ხელოვნური სისხლმიმოქცევის აპარატებში;
• სისხლძარღვოვანო და პლასტიკური ოპერაციების დროს მიკროცირკულაციის გასაუმჯობესებლად და თრომბის წარმოქმნის შესამცირებლად.

დოზირების რეჟიმი:

რეოპოლიგლუკინი ინიშნება წინასწარი კანქვეშა სინჯის ჩატარების შემდეგ, გამონაკლისია გადაუდებელი დახმარების შემთხვევები შოკური მდგომარების დროს. ამ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატები ალერგიული რეაქციების საწინააღმდეგოდ. კანქვეშა სინჯი ტარდება პრეპარატის ინფუზიამდე 24 საათით ადრე.

კანქვეშა სინჯის ჩატარების მეთოდიკა რეოპოლიგლუკინის მიმართ ინდივიდუალური მგძნობელობის დასადგენად:

შუშის ბოთლიდან, ანტისეპტიკის წესების დაცვით, შპრიცით იღებენ პრეპარატის 0,2-0,3მლ-ს და ნემსის შეცვლის შემდგომ, კანქვეშ, წინამხარის შიდა 1/3 –ში,  შეჰყავთ პრეპარატის 0,05მლ „ლიმონის ქერქის“ მიღებამდე. რეაქციაზე დაკვირვება წარმოებს 24 საათის შემდგომ.

ადგილობრივი რეაქცია: ჰიპერემია 1,5სმ-ზე მეტი პაპულის წარმოქმნით;

ზოგადი სიმპტომები: გულისრევა, თავბრუსხვევა და სხვა, მოწმობს პრეპარატის მიმართ მომატებულ მგრძნობელობაზე და ამ შემთხვევაში მისი გამოყენების შეუძლებლობაზე.

თუ რეაქცია არ აღინიშნება, ავადმყოფს უტარდება პერფუზია იმ სერიის პრეპარატით, რომლითაც გაკეთდა კანქვეშა სინჯი. სინჯის გაკეთების შედეგი რეგისტრირდება დაავადების ისტორიაში.

უნდა გახსოვდეთ, რომ კანის სინჯი არ იძლევა საშუალებას განოვლინდეს რეოპოლიგლუკინის მიმართ 100%-ნი სენსიბილიზაცია, ამიტომ პერფუზიის პირველი 5-10 წუთის განმავლობაში საჭიროა მეთვალყურეობა პაციენტის მდგომარეობაზე.

დაუშვებელია პრეპარატის შერევა სხვა საშუალებებთან. პრეპარატის შეყვანის დოზა და სიჩქარე დამოკიდებულია ჩვენებაზე და ავადმყოფის მდგომარეობაზე.

მიკროცირკულაციის დარღვევის დროს (შოკის სხვადასხვა ფორმები) რეოპოლიგლუკინი შეჰყვათ ინტრავენურად, წვეთოვანი, ერთჯერადად დოზით 10მლ/კგ წონაზე. დღეღამური დოზა მოზრდილებისათვის და ბავშვებისათვის  შეადგენს 15მლ-მდე/კგ წონაზე. მიზანშეწონილია რეოპოლიგლუკინთან ერთად შეყვანილი იქნას კრისტალოიდური ხსნრები იმ რაოდენობით, რომელიც საჭიროა ელექტროლიტური და სითხის ბალანსის აღსადგენად, ან შესანარჩუნებლად. ეს მნიშვნელოვანია დეჰიდრატაციის მდგომარეობაში მყოფი ავადმყოფების მკურნალობის დროს და ქირურგიული ჩარევისას.

გულ-სისხლძარღვთა და პლასტიკური ოპერაციების დროს რეოპოლიგლუკინი შეჰყავთ ინტრავენურად, წვეთოვანი, უშუალოდ ოპერაციის წინ დოზით –

5-10მლ/კგ-ზე, ბავშვებში – 10მლ-მდე/კგ-ზე; ოპერაციის დროს – 5მლ/კგ-ზე, ბავშვებში – 10მლ-მდე/კგ-ზე; ოპერაციის შემდგომ, 5-6 დღის განმავლობაში – წვეთოვანი, 10მლ/კგ-ზე ერთხელ დღეში, ბავშვებში 2-3 წლმადე ასაკის – 10მლ-მდე/კგ-ზე. ოპერაციის დროს ხელოვნური სისხლმიმოქცევით რეოპოლიგლუკინი ემატება სისხლში – 10-20მლ/კგ-ზე ოქსიგენატორის შესავსებლად (კონცენტრაცია არ უნდა აღემატებოდეს 3%-ს). პოსტოპერაციულ პერიოდში დოზები იგივეა, როგორც მიკროცირკულაციის დარღვევისას.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატი იწვევს დიურეზის მომატებას. რეოპოლიგლუკინის შეყვანის დროს შესაძლებელია ალერგიული რეაქციების განვითარება.

წინააღმდეგჩვენება:

პრეპარატი წინააღმდეგნაჩვენებია თრომბოციტოპენიის, თირკმელების დაავადების დროს, როდესაც აღინიშნება ანურია, გულის უკმარისობა და იმ შემთხვევაში, როდესაც შეუძლებელია დიდი მოცულობის სითხის შეყვანა.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირების დროს რეოპოლიგლუკინის შეყვანა წყდება დაუყოვნებლივ. ავადმყოფს ენიშნება კრისტალოიდური ხსნარები, საგულე პრეპარატები.

გამოყენების თავისებურება:

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში თირკმელების დაავადების დროს, ან ნატრიუმის ქლორიდის შეყვანის შეზღუდვის შემთხვევაში. რეოპოლიგლუკინის შეყვანის დროს აღინიშნება დიურეზის შემცირება ბლანტი შარდის გამოყოფით, რაც მოწმობს ორგანიზმის დეჰიდრატაციაზე. ამ შემთხვევაში შეჰყავთ კრისტალოიდური ხსნარები ელექტროლიტური და სითხის ბალანსის შესანარჩუნელბლად. პრეპარატი შეჰყავთ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

რეოპოლიგლუკინის და არასპეციფიური ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების, პირდაპირი და არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენების დროს საჭიროა სისხლის სიბლანტის კონტროლი, ვინაიდან პრეპარატი იწვევს მათი დეზაგრეგაციული მოქმედების გაძლიერებას.

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ დიურეზულ საშუალებებს, სისხლმიმოქცევზე მოქმედ პრეპარატებს და ასევე იწვევენ არტერიული წნევის მომატებას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება მშრალ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას, 10⁰°C-25⁰°C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობა: 4 წელი.

გაცემის წესი: რეცეპტით.

შეფუთვა: 200 და 400 მლ შუშის ბოთლები.

საერთაშორისო დასახელება:

ENALAPRIL

მწარმოებელი: MERCK SHARP & DOHME, ნიდერლანდები

მოქმედი ნივთიერება: ენალაპრილი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორი, ჰიპოტენზიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 14 და 100 ც.

1 ტაბ.

ენალაპრილის მალეატი ......      5 მგ

1 ტაბ.

ენალაპრილის მალეატი ....      10 მგ

1 ტაბ.

ენალაპრილის მალეატი ......     20 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ენალაპრილის მალეატი წარმოადგენს მალეინის მჟავის და ენალაპრილის (L ალანინის და L პროლინის წარმოებული) მარილს. ფარმაკოლოგიურად აქტიურია ენალაპრილის მეტაბოლიტი ენალაპრილატი, რომელიც თრგუნავს ანგიოტენზინგარდამქნელ ფერმენტს (აგფ). ამის შედეგად ითრგუნება ანგიოტენზინ I-ის გარდაქმნა ანგიოტენზინ-II-ში, რომელიც წარმოადგენს ძლიერ პრესორულ აგენტს, ხელს უწყობს ალდოსტერონის სეკრეციას, ორგანიზმში ნატრიუმისა და წყლის შეკავებას, სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის გაზრდას და არტერიული წნევის მომატებას. რენიტეკი ამცირებს სისხლძარღვთა საერთო პერიფერიულ წინააღმდეგობას, გულზე პრე- და პოსტ დატვირთვას და აქვეითებს სისტემურ წნევას.

რენიტეკის ეფექტურობის დასადგენად მულტიცენტრული, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში მონაწილეობდა 6797 პაციენტი, აქედან 2569 II-III ხარისხის გულის უკმარისობით და 4228 მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციით. რენიტეკი ამცირებდა მიოკარდიუმის ინფარქტის სიხშირეს და ჰოსპიტალიზაციას არასტაბილური სტენოკარდიის გამო.

პრეპარატი ასევე აფერხებდა გულის უკმარისობის პროგრესირებას და ამცირებდა მასთან დაკავშირებულ ჰოსპიტალიზაციის შემთხვევებს. რენიტეკის გამოყენება გულის უკმარისობის სამკურნალო ტრადიციულ საშუალებებთან ერთად აქვეითებდა საერთო სიკვდილიანობას, ჰოსპიტალიზაციის სიხშირეს და აუმჯობესებდა პაციენტთა მდგომარეობას.

გულის მძიმე უკმარისობით დაავადებული 253 პაციენტის მდგომარეობა აღნიშნულ კვლევებში საგრძნობლად გაუმჯობესდა და შემცირდა სიკვდილიანობა.

ფარმაკოკინეტიკა:

ენალაპრილი სწრაფად შეიწოვება და ჰიდროლიზდება ენალაპრილატად. საკვების მიღება არ მოქმედებს მის აბსორბციაზე.

ჩვენებები:

• ესენციური არტერიული ჰიპერტენზია (მსუბუქი, ზომიერი, მძიმე ფორმები);
• რენოვასკულური ჰიპერტენზია;
• გულის უკმარისობის ყველა ფუნქციური ჯგუფი. გულის უკმარისობის დროს პრეპარატი ინიშნება მისი პროგრესირების შესაჩერებლად, ჰოსპიტალიზაციის შესამცირებლად და მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად.

მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის დროს, როდესაც კლინიკურად არ არის გამოხატული გულის უკმარისობის სიმპტომები, რენიტეკი გამოიყენება გულის უკმარისობის განვითარების პრევენციის მიზნით, ჰოსპიტალიზაცის შესამცირებლად, ასევე კორონარული იშემიის პროფილაქტიკისთვის, მიოკარდიუმის ინფარქტის სიხშირის და არასტაბილური სტენოკრადიის გამო ჰოსპიტალიზაციის შესამცირებლად.

მიღების წესი და დოზირება:

რენიტეკი გამოიყენება როგორც მონოთერაპიის სახით, ასევე სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში.

მისი მიღება საკვების მიღებასთან არ არის დაკავშირებული. არტერიული ჰიპერტონიის დროს საწყისი დოზა 10-20 მგ დღეში ერთხელ. მსუბუქი ხარისხის ჰიპერტონიის დროს 10 მგ, ხოლო მძიმე ფორმის ჰიპერტონიისას კი 20 მგ. პრეპარატის დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად. მაქსიმალური დღიური დოზაა 40 მგ.

რენოვასკულური ჰიპერტონიით დაავადებულებში საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ-ს, რომელსაც ზრდიან საჭიროების მიხედვით. ჩვეულებრივ ეფექტურ დოზას წარმოადგენს 20 მგ, ხოლო მაქსიმალური დღიური დოზა უტოლდება 40 მგ-ს.

ჰიპოტენზიის შესაძლო განვითარების გამო საჭიროა პაციენტს მოეხსნას შარდმდენები რენიტეკის დანიშვნამდე 2-3 დღით ადრე, ან მკურნალობა დაწყებული იქნას 5 მგ დოზით მისი შემდგომი გაზრდით.

გულის ქრონიკული უკმარისობის და მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციის დროს რეკომენდებულია მკურნალობის დაწყება დოზით 2.5 მგ, რომელიც თანდათან შეიძლება გაიზარდოს 20 მგ-მდე. დოზის შერჩევა შეიძლება გაგრძელდეს 2-4 კვირის განმავლობაში.

თირკმლების უკმარისობის შემთხვევაში დოზა უნდა შემცირდეს ან გაიზარდოს ინტერვალი მიღებებს შორის. როდესაც კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 80-30 მლ/წთ 2.5-5 მგ, კრეატინინის კლირენსისას 30-10 მლ/წთ 2.5-5 მგ დღეში, ხოლო 10 მლ/წთ ნაკლები კრეატინინის კლირენსის დროს იგი უტოლდება 2.5 მგ დიალიზის დღეს.

გვერდითი მოვლენები:

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: პაციენტთა 2%-ზე ნაკლებს აღენიშნება ჰიპოტენზია, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, იშვიათად ტკივილი გულის არეში, არითმია, გულისცემის გახშირება, სტენოკარდია; შესაძლებელია მიოკარდიუმის ინფარქტის და ინსულტის განვითარება.

ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ასთენია, იშვიათად დეპრესია, ცნობიერების დაბინდვა, უძილობა, მხედველობის დაბინდვა.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, დიარეა, იშვიათად პანკრეატიტი, ჰეპატიტი, დისპეფსია, სტომატიტი, ტრანსამინაზების აქტივობის და ბილირუბინის დონის მომატება სისხლში. ყველა აღნიშნული სიმპტომები პრეპარატის მოხსნისას ქრება.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ხველა, იშვიათად ინფილტრატი ფილტვებში, ბრონქოსპაზმი, რინორეა, დისფონია.

საშარდე სისტემის მხრივ: იშვიათად თირკმლების უკმარისობა, ოლიგურია, კრეატინინის და შარდოვანას მაჩვენებლების მომატება სისხლში.

ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე, სახის, ენის, ტუჩების ანგიონევროზული შეშუპება, იშვიათად სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, დერმატიტი, ერითემა, პემფიგუსი. აღწერილია რთული სიმპტომოკომპლექსის განვითარება ცხელებით, ედს-ის მომატებით, სეროზიტით, ართრიტით, მიალგიით, ვასკულიტით.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, აგრანულოციტოზი.

კანის მხრივ: ქავილი, ალოპეცია, სახის სიწითლე.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: შესაძლოა ჰიპერკალიემიის, ჰიპონატრიემიის განვითარება, ჰემატოკრიტის მაჩვენებლის შემცირება.

სხვა: გაძლიერებული ოფლდენა, იმპოტენცია, კრუნჩხვები, გლოსიტი.

პაციენტები კარგად იტანენ რენიტეკს. გვერდითი მოვლენები დროებითი და უმნიშვნელოა.

უკუჩვენებები:

• ანამნეზში აგფ ინჰიბიტორების მიმართ ალერგიული რეაქცია;
• მომატებული მგრძნობელობა ენალაპრილის მიმართ.
• პროგრესირებადი აზოტემია თირკმლის არტერიის ორმხრივი, ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზის დროს; აგრეთვე ბავშვთა ასაკი, ორსულობა და ლაქტაცია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულებში რენიტეკი არ არის რეკომენდებული, ორსულობისას პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ორსულობის II და III ტრიმესტრში პრეპარატის მიღება ნაყოფის დაავადებას ან სიკვდილს იწვევს. კერძოდ, ვითარდება ჰიპოტენზია, თირკმლების უკმარისობა, ჰიპერკალიემია, თავის ქალას ჰიპოპლაზია; აგრეთვე ოლიგოჰიდრამნიონი, რომელიც თავის ქალას დეფორმაციას, ფილტვების ჰიპოპლაზიას და კიდურების კონტრაქტურას იწვევს.

აღნიშნული მოვლენები არ ვითარდება რენიტეკის ორსულობის I ტრიმესტრში დანიშვნისას. ორსულობის დოს პრეპარატის გამოყენების აუცილებობის შემთხვევაში საჭიროა პერიოდული ულტრაბგერითი გამოკვლევა ოლიგოჰიდრამნიონის გამოსავლენად.

ახალშობილები, რომელთა დედებიც ღებულობდნენ რენიტეკს, საჭიროებენ მეთვალყურეობას ოლიგურიის, ჰიპერკალიემიის და ჰიპოტენზიის გამო. ენალაპრილი აღწევს პლაცენტაში. მისი გამოდევნა ორგანიზმიდან შეიძლება პერიტონიული დიალიზით.

რენიტეკი გადადის დედის რძეში, რის გამოც ლაქტაციის პერიოდში არ არის მიზანშეწონილი მისი  გამოყენება.

განსაკუთრებული მითითებები:

კლინიკური კვლევით დადასტურებულ იქნა სიცოცხლის ხანგრძლივობის ზრდა რენიტეკით მკურნალობისას. მკურნალობის პერიოდში საჭიროა სისტემატურად არტერიული წნევის და თირკმლების ფუნქციის კონტროლი. მკურნალობის დასაწყისში ჰიპოტენზია არ წარმოადგენს მკურნალობის წინააღმდეგჩვენებას. სიმპტომური ჰიპოტენზია ხშირად ვითარდება შარდმდენების მიღებით გამოწვეული ჰიპოვოლემიის, დიარეის ან ღებინების ფონზე.

სიმპტომური ჰიპოტენზია უვითარდებათ გულის მძიმე უკმარისობით დაავადებულებს შარდმდენების მიღების, ჰიპონატრიემიის და თირკმლების უკმასისობის გამო. ასეთი პაციენტები განსაკუთრებულ ყურადღებას საჭიროებენ პრეპარატის დოზის შეცვლისას. ასევე სიფრთხილეა საჭირო გულის იშემიური დაავადების და თავის ტვინის სისხლძარღვების პათოლოგიის დროს, ვინაიდან ჰიპოტენზიამ შეიძლება გამოიწვიოს ინფარქტი და ინსულტი. ჰიპოტენზიის დროს პაციენტი უნდა მოთავსდეს ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში და საჭიროების შემთხვევაში გადაესხას ფიზიოლოგიური ხსნარი.

ნორმალური და დაბალი არტერიული წნევით მიმდინარე გულის უკმარისობისას პრეპარატის დოზა უნდა შემცირდეს.

ზოგ შემთხვევაში ჰიპოტენზია აუარესებს თირკმლების ფუნქციას, იშვიათად ვითარდება თირკმლების შექცევადი მწვავე უკმარისობა. ზოგიერთ პაციენტში თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზით, აღინიშნება კრეატინინის და შარდოვანას მომატება სისხლში. მკურნალობის შეწყვეტისას აღნიშნული მაჩვენებლები უბრუნდება ნორმას.

ცალკეულ შემთხვევაში პაციენტებში, მკურნალობამდე თირკმლების ნორმალური ფუნქციით, რენიტეკის და დიურეზული საშუალებების ერთად გამოყენებისას შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს სისხლის შრატში კრეატინინის და შარდოვანას უმნიშვნელო მომატებას, რის გამოც ამ დროს რეკომენდეულია დოზის შემცირება ან პრეპარატის მოხსნა.

აგფ ინჰიბიტორების გამოყენება იშვიათად იწვევს სახის, ტუჩების, ენის კიდურების ანგიონევროზულ შეშუპებას. მათი განვითარების შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ამ დროს ინიშნება ანტიჰისტამინური საშუალებები, ხოლო სასუნთქი გზების ობტურაციის შემთხვევაში გამოიყენება ინტრავენურად ადრენალინი.

ანამნეზში ანგიონევროზული შეშუპება ზრდის მისი კვლავ განვითარების რისკს რენიტეკით მკურნალობის დროს.

იშვიათად რენიტეკით მკურნალობის პერიოდში ჰიპოსენსიბილიზაცია იწვევს ანაფილაქსიურ რეაქციას, რის გამოც სასურველია ჰიპოსენსიბილიზაციამდე რამდენიმე დღით ადრე რენიტეკის დროებით მოხსნა.

დიალიზზე (პოლიაკრილონიტროლის მემბრანების გამოყენებით) მყოფ პაციენტებს, რომლებიც რენიტეკს ღებულობენ, შესაძლოა განუვითარდეთ ანაფილაქსია, რის გამოც ამ ტიპის მემბრანების გამოყენება დიალიზის დროს არ არის რეკომენდებული.

ქირურგიული ოპერაციების დროს განვითარებული ჰიპოტენზია კორეგირდება ცირკულაციაში მყოფი სისხლის მოცულობის გაზრდით.

რენიტეკით მკურნალობის დროს საჭიროა სისხლში კალიუმის დონის კონტროლი, ჰიპერკალიემიის თავიდან ასაცილებლად.

ბავშვებში პრეპარატის ეფექტურობა არ არის შესწავლილი.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: არტერიული ჰიპოტენზია წამლის მიღებიდან დაახლოებით 6 საათში, სტუპოროზული მდგომარეობა.

მკურნალობა: ინტრავენურად იზოტონური ხსნარის ინფუზია, კუჭის ამორეცხვა. თუ პრეპარატი ახალი მიღებულია ორგანიზმიდან ენალაპრილის გამოდევნა ხდება ჰემოდიალიზის საშუალებით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

რენიტეკისა და სხვა ჰიპოტენზიური საუშალებებთან კომბინაციის დროს მისი ჰიპოტენზიური ეფექტი ძლიერდება; რენიტეკით მონოთერაპიის დროს კალიუმის დონე სისხლში საშუალოდ 0.2 მეკვ/ლ აღწევს. დიურეზული საშუალებების მიღება ამცირებს რენიტეკით გამოწვეული ჰიპერკალიემიას.

რენიტეკის და კალიუმის პრეპარატების ერთდროული მიღება მნიშვნელოვნად ზრდის კალიუმის დონეს სისხლში, რის გამოც ამგვარი მკურნალობის დროს საჭიროა კალიუმის დონის კონტროლი.

რენიტეკით მკურნალობისას, შესაძლოა ლითიუმის კლირენსის დაქვეითება, რაც მოითხოვს მის რეგულარულ განსაზღვრას სისხლში.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 20-25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:  3 წელი.

მწარმოებელი: „ბაიერ კონსიუმერ კერ აგ“ (შვეიცარია),

წარმოებულია „ბაიერ სანტე ფამილიალ“, საფრანგეთი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საღეჭი ტაბლეტები. თეთრი კრემისფერი ელფერის, კვადრატული ტაბლეტები ჩაზნექილი ზედაპირებით, ორივე მხარეს გრავირებით “Rennie”, მენთოლის სუნით.

1 ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერებები:

კალციუმის კარბონატი ..............................  680 მგ,

მაგნიუმის ფუძე კარბონატი .......................  80 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: სახაროზა (475 მგ), პრეჟელატინიზებული სიმინდის სახამებელი, კარტოფილის სახამებელი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, მსუბუქი თხევადი პარაფინი, მენთოლის არომატიზატორი, ლიმონის არომატიზატორი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

ანტაციდური საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი შეიცავს ანტაციდურ ნივთიერებებს - კალციუმის კარბონატს და მაგნიუმის კარბონატს, რომლებიც უზრუნველყოფს კუჭის წვენის ჭარბი მარილმჟავას სწრაფ და გახანგრძლივებულ ნეიტრალიზაციას, რითაც ავლენს კუჭის ლორწოვანი გარსის დაცვით მოქმედებას. 3-5 წუთის განმავლობაში დადებითი ეფექტის მიღწევა განპირობებულია ტაბლეტების კარგი ხსნადობით და კალციუმის მაღალი შემცველობით.

ფარმაკოკინეტიკა:

კუჭის წვენთან რენის ურთიერთქმედების შედეგად კუჭში წარმოიქმნება კალციუმისა და მაგნიუმის ხსნადი მარილები. ამ შენაერთიდან კალციუმისა და მაგნიუმის აბსორბციის დონე დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე. აბსორბციის მაქსიმალური დონეა - 10 % კალციუმი და 15-20% მაგნიუმი. შეწოვილი კალციუმისა და მაგნიუმის მცირე რაოდენობა გამოიყოფა თირკმელებით. თირკმელების ფუნქციის დარღვევის შემთხვევაში, შეიძლება გაიზარდოს პლაზმაში კალციუმისა და მაგნიუმის დონე. ამ  ხსნადი მარილებიდან ნაწლავებში წარმოიქმნება უხსნადი ნაერთები, რომლებიც გამოიყოფა განავალთან ერთად.

ჩვენება:

კუჭის წვენის მომატებულ მჟავიანობასთან და რეფლუქს-ეზოფაგიტთან დაკავშირებული სიმპტომები:

• გულძმარვა, ბოყინი, კუჭის არეში პერიოდული ტკივილები, გადავსების ან სიმძიმის შეგრძნება ეპიგასტრულ მიდამოში, მეტეორიზმი, დისპეფსია, (მათ შორის დიეტაში და წამლების მიღებაში დაშვებული შეცდომები განპირობებული, ალკოჰოლის, ყავის, ნიკოტინის მავნე მოხმარებით), ორსულთა დისპეფსია.

უკუჩვენება:

* თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ჰიპერკალციემია, ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტებზე.

გამოიყენება ორსულობისას და ლაქტაციის პერიოდში:

პრეპარატის მიღება რეკომენდებული დოზებით ნაყოფისთვის და ახალშობილისთვის საფრთხეს არ წარმოქმნის.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილები და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები: თუ ექიმის მიერ არ არის რეკომენდებული სხვა დოზირება, სიმპტომების გამოვლენისას უნდა დაიღეჭოს 1-2 ტაბლეტი (ან უნდა გედოთ პირის ღრუში, სანამ არ გაიწოვება ბოლომდე). აუცილებლობის შემთხვევაში, შეიძლება პრეპარატის მიღების განმეორება 2 საათის შემდეგ.

მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 16 ტაბლეტს.

გვერდითი მოვლენები:

რეკომენდებული დოზის დაცვისას პრეპარატი კარგად გადაიტანება, თუმცა, ძალიან იშვიათ შემთხვევაში, შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქსიური რეაქციები.

ჭარბი დოზირება:

პრეპარატის ხანგრძლივმა გამოყენებამ დიდი დოზებით იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ თირკმელების დარღვეული ფუნქცია, შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერმაგნემია, ჰიპერკალცემია, ალკალოზი, რომელიც ვლინდება გულისრევით, ღებინებით, კუნთების სისუსტით. ასეთ შემთხვევაში, საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და ექიმის დაუყონებლივი კონსულტაცია.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

სამკურნალო პრეპარატების მიღება უნდა მოხდეს ანტაციდური პრეპარატების მიღებიდან 1-2 საათით ადრე ან მათი მიღების შემდეგ. ტეტრაციკლინის რიგის ანტიბიოტიკები, ფტორქინოლონები, ფოსფატები - ერთდროული გამოყენებისას რენი ამცირებს ამ პრეპარატების  შეწოვას.

განსაკუთრებული მითითებები:

თირკმელების დარღვეული ფუნქციის პაციენტთათვის პრეპარატის დიდი დოზებით ხანგრძლივად მიღება რეკომენდებული არ არის.

თირკმელების დარღვეული ფუნქციის პაციენტებში, პრეპარატის დანიშვნისას, საჭიროა მაგნიუმისა და კალციუმის კონცენტრაციის რეგულარული კონტროლი სისხლის პლაზმაში.

რენის დიდი დოზებით მიღებამ შეიძლება გაზარდოს თირკმელებში კონკრემენტების წარმოშობის რისკი.

მითითება შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულთათვის: 1 ტაბლეტი რენი შეიცავს 475 მგ საქაროზას.

თუ პრეპარატის მიღება ეფექტური არ არის, საჭიროა ექიმის კონსულტაცია.

პრეპარატის გავლენა ავტომობილის და მექანიზმების მართვაზე: გავლენას არ ახდენს.

შენახვის პირობები:

ინახება არაუმეტეს 25ºC-ზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი. არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

საშარდე გზების დაავადების სამკურნალო საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სუბლინგვალური ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 და 250 ც.

1 ტაბ.

Berberies D2 ................        15 მგ

Acidum nitricum ............        30 მგ

Cantharis D5 .................        30 მგ

Plunbum aceticum D6 ....        30 მგ

Pariera brava D3 ..............      30 მგ

Sabal serrulatum D2 ..........     30 მგ

Causticum Hahnemanni D4 ....  60 მგ

Alumina D12 ...................       75 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ჰომეოპათიური წესით მომზადებულ კომპლექსურ ანტიჰომოტოქსიკოლოგიურ სამკურნალო საშუალებას, რომლის შემადგენლობაში შედის მცენარეული, მინერალური და ცხოველური წარმოშობის ნივთიერებები. ჰომოტოქსინების (ადამიანის ტოქსინები) შესახებ დოქტორ რეკევეგის მოძღვრების მიხედვით მათი მოქმედება დაფუძნებულია ორგანიზმის იმუნური სისტემის გააქტივებაზე და მისი ფუნქციის ნორმალიზაციაზე.

ჩვენებები:

• საშარდე გზების ანთებითი დაავადებები კონკრემენტების წარმოქმნით ან მის გარეშე, ცისტიტი, ცისტოპიელიტი, აგრეთვე ჰიდრონეფროზი, შარდის შეუკავებლობა.
• პრეპარატი ნაჩვენებია როგორც დამხმარე საშუალება პროსტატის ადენომის დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

ჩვეულებრივ ინიშნება 1 ტაბლეტი დღეში 3-ჯერ.

გამოყენების წესი: ჭამამდე ნახევარი საათით ადრე სუბლინგვალურად სრულ გაწოვამდე, წყლის მიყოლების გარეშე.

გვერდითი მოვლენები:

არ არის გამოვლენილი.

უკუჩვენებები:

არ არის დადგენილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

აღსანიშნავ თავისებურებათა გარეშე.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, მშრალ, მზის სხივების პირდაპირი ზემოქმედებისა და გადახურებისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:  5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

INFLIXIMAB

მწარმოებელი: SCHERING-PLOUGH, ბელგია

მოქმედი ნივთიერება: ინფლიქსიმაბი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

იმუნომოდულატორი, ანთების საწინააღმდეგო საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ლიოფილიზირებული ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში

1 ფლ.

ინფლიქსიმაბი ......     100 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

საქაროზა, პოლისორბატ 80, ნატრიუმის მონოფოსფატი, ნატრიუმის დიფოსფატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

რემიკეიდი ხასიათდება მაღალი აფინიტეტით სიმსივნის მანეკროზირებელი ფაქტორის ალფა-ს მიმართ, რომელიც წარმოადგენს ფართო ბიოლოგიური მოქმედების მქონე ციტოკინს, მათ შორის ანთების საპასუხო რეაქციაში მონაწილე შუამავალს და იმუნური სისტემის მოდულატორს.

სიმსივნის მანეკროზირებელი ალფა ფაქტორი  მნიშვნელოვან როლს თამაშობს აუტოიმუნური და ანთებითი დაავადებების განვითარების პროცესში.

რემიკეიდი სწრაფად უკავშირდება და წარმოქმნის მდგრად ნაერთს ადამიანის სიმსივნის მანეკროზირებელი ფაქტორის ალფა-ს ორივე ფორმასთან (ხსნადი და ტრანსმემბრანული), რის შედეგადაც ადგილი აქვს სიმსივნის მანეკროზირებელი ფაქტორის ალფა-ს ფუნქციონალური აქტივობის დაქვეითებას.

რემიკეიდის სპეციფიკურობის დამადასტურებელს სიმსივნის მანეკროზირებელი ფაქტორი ალფა-ს მიმართ წარმოადგენს მისი უუნარობა მოახდინოს ციტოკინის ალფა-ლიმფოტოქსიკური ეფექტის ნეიტრალიზება, რომელიც სიმსივნის მანეკროზირებელი ალფა ფაქტორის მსგავსად ამჟღავნებს აფინურობას იგივე რეცეპტორების მიმართ.

ჩვენებები:

• რევმატოიდული ართრიტი

რემიკეიდის კომბინაცია მეტოტრექსატთან ნაჩვენებია 18 წლის ასაკის ზემოთ რევმატოიდული ართრიტის აქტიური ფორმის მქონე იმ ავადმყოფებში, რომლებშიც ადრე ჩატარებული მკურნალობა მეტოტრექსატის ჩათვლით, იყო არაეფექტური.

• კრონის დაავადება

რემიკეიდი ნაჩვენებია 18 წლის ასაკის ზემოთ კრონის დაავადების მძიმე ხარისხის აქტიური ფორმით შეპყრობილ ავადმყოფებში, მათ შორის ფისტულების წარმოქმნის შემთხვევაში, რომლებიც არ ექვემდებარებიან სტანდარტულ მკურნალობას კორტიკოსტეროიდებისა და/ან იმუნოდეპრესანტების ჩათვლით.

მიღების წესი და დოზირება:

რევმატიდული ართრიტის მკურნალობა:

რემიკეიდის საწყისი დოზა შეადგენს 3 მგ/კგ. პრეპარატი განმეორებით იგივე დოზებში შეჰყავთ პირველი შეყვანიდან 2 კვირის შემდეგ და 6 კვირის შემდეგ, შემდგომ ყოველ 8 კვირაში. რემიკეიდით მკურნალობა ტარდება მეტოტრექსატთან კომბინაციაში.

კრონის მძიმე აქტიური დაავადების მკურნალობა: რემიკეიდი შეყავთ ერთჯერადად 5 მგ/კგ დოზით.

კრონის დაავადების მკურნალობა ფისტულების წარმოქმნის დროს:

რემიკეიდი ერთჯერადი დოზით 5 მგ/კგ პრეპარატი განმეორებით იგივე დოზებში შეყავთ პირველი შეყვანიდან 2 კვირის შემდეგ და 6 კვირის შემდეგ.

რემიკეიდის განმეორებითი გამოყენება: დაავადების რეციდივის შემთხვევაში შესაძლებელია რემიკეიდის ხელახალი დანიშვნა ბოლო დოზის შეყვანიდან 14 კვირის განმავლობაში. პრეპარატის ბოლო დოზის შეყვანიდან 2-4 წლის შემდეგ განმეორებითი შეყვანის დროს პაციენტების მნიშვნელოვან პროცენტს აღენიშნებათ შენელებული ტიპის ალერგიული რეაქციების განვითარება. აღნიშნული რეაქციების განვითარების რისკი 15 კვირიდან 2 წლამდე ინტერვალში უცნობია. ამიტომ განმეორებითი მკურნალობის ჩატარება 15 კვირაზე მეტი ინტერვალით რეკომენდებული არ არის.

პრეპარატის გამოყენების წესი:

პრეპარატი შეყავთ ვენაში არანაკლებ 2 სთ-ის განმავლობაში არა უმეტეს 2 მლ/წთ-ში სიჩქარით სტერილური აპიროგენული ფილტრის მქონე საინფუზიო სისტემის გამოყენებით, რომელიც ხასიათდება ცილებთან დაბალი შეკავშირების აქტივობით.

საინფუზიო ხსნარის მომზადება:

1. საჭიროა დოზის, რემიკეიდის ფლაკონების აუცილებელი რაოდენობის (ყოველი ფლაკონი შეიცავს 100 მგ ინფლიქსიმაბს) და პრეპარატის მომზადებული ხსნარის საჭირო მოცულობის გამოთვლა.

2. ყოველი ფლაკონის შიგთავსს ხსნიან 10 მლ საინექციო წყალში, 21 კალიბრის (0.8 მმ) ან უფრო მცირე ნემსიანი შპრიცის გამოყენებით. გამხსნელის შეყვანის წინ ფლაკონს ხსნიან პლასტმასის სახურავს და საცობს წმენდენ 70% ეთილის სპირტიანი ხსნარით. შპრიცის ნემსი შეჰყავთ ფლაკონის რეზინის საცობის ცენტრში, წყლის ჭავლს უშვებენ ფლაკონის კედელზე.

ვაკუუმის არ არსებობის შემთხვევაში ფლაკონის გამოყენება ნებადართული არ არის.

ლიოფილიზირებული ფხვნილის სრულ გახსნამდე საჭიროა ფლაკონის როტაციით მასთან ხსნარის ფრთხილად შერევა.

არ შეიძლება შენჯღრევა. გახსნის დროს შესაძლებელია ქაფის წარმოქმნა. ამ შემთხვევაში  საჭიროა ხსნარის დაყოვნება 5 წთ-ის განმავლობაში.

მიღებული ხსნარი უნდა იყოს უფერო ან მოყვითალო ფერის ოპალესცირებული.

პრეპარატის ცილოვანი უბნების გამო, იგი შესაძლებელია შეიცავდეს უმნიშვნელო რაოდენობის წვრილ ნახევრად გამჭვირვალე შეწონილ ნაწილაკებს.

მუქი ფერის ნაწილაკებით შეფერილი ხსნარი გამოყენებისათვის უვარგისია.

3. რემიკეიდის მიღებული ხსნარის საერთო მოცულობა უნდა შევავსოთ ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% საინექციო ხსნარით 250 მლ-მდე. ამისათვის 250 მლ 0.9% ნატრიუმის ქლორიდის შემცველი მინის ფლაკონიდან ამ საინფუზიო პაკეტიდან იღებენ საინექციო წყალზე მომზადებულ რემიკეიდის ხსნარის ტოლ მოცულობას. შემდგომ ნელა უმატებენ ბოთლში ან საინფუზიო პაკეტში ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% ხსნარით ადრე მომზადებული რემიკეიდის ხსნარს და ფრთხილად ურევენ.

4. პრეპარატში კონსერვანტის არ არსებობის გამო საინფუზიო ხსნარის შეყვანა უნდა მოხდეს მისი მომზადებიდან რაც შეიძლება სწრაფად და არა უგვიანეს 3 სთ-ის.

5. ერთი საინფუზიო სისტემით რემიკეიდის შეყვანა რომელიმე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად დაუშვებელია.

6. საინფუზიო ხსნარის შეყვანის წინ საჭიროა მისი ვიზუალური შემოწმება. გაუმჭვირვალე ნაწილაკების, უცხო შეწონილების არსებობის და ფერის ცვლილებების შემთხვევაში მისი გამოყენება დაუშვებელია.

7. საინფუზიო ხსნარის დარჩენილი ნაწილი შემდგომი გამოყენებისათვის უვარგისია.

გვერდითი მოვლენები:

აღენიშნებათ ავადმყოფთა 57%, რომლებიც იღებდნენ პრეპარატს, ხოლო 36% - რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს.

ინფექციების მიმართ ორგანიზმის საწინააღმდეგო რეაქცია, იშვიათად ვირუსული ინფექცია (გრიპი, ჰერპესი), ცხელება, აბსცესი, ცელულიტი, სეფსისი, ბაქტერიული ინფექცია, ტუბერკულოზი, სოკოვანი ინფექცია.

ნერვული სისტემის მხრივ: იშვიათად: დეპრესია, ფსიქოზი, ამნეზია, აპათია.

იმუნური სისტემა იშვიათად აუტოანტისხეულების წარმოქმნა, მგლურას სინდრომი.

სისხლის წარმოქმნის პროცესის მხრივ: იშვიათად ანემია, ლეიკოპენია, ლიმფადენოპათია, ლიმფოციტოზი, ლიმფოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.

ზემოთ მოცემულია როგორც შედარებით ხშირი (სიხშირე >1:100, 1:1000,

მკურნალობის შეწყვეტის ყველაზე ხშირ მიზეზს წარმოადგენდა ქოშინი, გამონაყარი, თავის ტკივილი.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა ინფლიქსიმაბის, თაგვების სხვა ცილების, აგრეთვე პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ნებისმიერი არააქტიური კომპონენტის მიმართ.

* მძიმე ინფექციური პროცესები, მაგ. სეფსისი, აბსცესი, ტუბერკულოზი ან სხვა ოპორტუნისტული ინფექციები.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* ორსულობის დროს რემიკეიდის გამოყენება რეკომენდებული არ არის, რადგან იგი გავლენას ახდენს ნაყოფის იმუნური სისტემის განვითარების პროცესზე.

* ქალებმა რეპროდუქციის ასაკში რემიკეიდით მკურნალობის დროს და 6 თვის განმავლობაში მკურნალობის დამთავრების შემდეგ საჭიროა მიმართონ კონტრაცეპციის საიმედო მეთოდებს. მონაცემები დედის რძეში რემიკეიდის ექსკრეციის შესახებ არ არსებობს, ამიტომ  საჭიროა ლაქტაციის პერიოდში ძუძუთი კვება შეწყდეს.

* ძუძუთი კვება შესაძლებელია მკურნალობის დამთავრებიდან მხოლოდ 6 თვის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები:

რემიკეიდის ინფუზიის დროს შესაძლებელია მწვავე და შენელებული ტიპის ალერგიული რეაქციების განვითარება. მათი განვითარების დრო სხვადასხვაა.

მწვავე რექაციები ძირითადად ვლინდება პრეპარატის პირველი ან მეორე ინფუზიის შემდეგ 2 სთ-ის განმავლობაში. აღნიშნული რეაქციების განვითარება დამოკიდეუბლია რემიკეიდის შეყვანის სისწრაფეზე. ამ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატის შეყვანის სისწრაფის შემცირება მის სრულ შეჩერებამდე. ინფუზიის პროცესის განახლება ხდება უფრო ნაკლები სისწრაფით და მხოლოდ რეაქციის ნიშნების სრული გაქრობის შემდეგ. სუსტი და ტრანზიტორული რეაქციები არ საჭიროებენ მედიკამენტოზურ მკურნალობას, მაშინ როდესაც საშუალო სიძიმის და მძიმე რეაქციების დროს საჭირო ხდება სიმპტომატური მკურნალობის ჩატარება და ინფუზიის შეწყვეტა. შესაძლებელია ანაფილაქსიური რეაქციების განვითარება.

გადაუდებელი მკურნალობისათვის საჭირო აღჭურვილობა და მედიკამენტები (პარაცეტამოლი, ანტიჰისტამინური პრეპარატები, კორტიკოსტეროიდები, ადრენალინი) მომზადებული უნდა იყოს მათი სასწრაფოდ გამოყენებისათვის. გვერდითი მოვლენების თავიდან აცილების მიზნით ავადმყოფს ინფუზიის დაწყებამდე უკეთდება რომელიმე ანტიჰისტამინური პრეპარატი და პარაცეტამოლი.

ზოგიერთ ავადმყოფში ადგილი აქვს რემიკეიდის მიმართ ანტისხეულების წარმოქმნას, რომლებიც იშვიათად იწვევენ მძიმე ალერგიულ რეაქციებს. პოტენციურად აღნიშნული ანტისხეულების წარმოქმნის რისკს ადგილი აქვს ტოლერანტობის არმქონე ავადმყოფებში მეტოტრექსატის ან სხვა არასტეროიდული იმუნოდეპრესანტების (მაგ. აზატიოპრინის, 6-მერკაპტოპურინის) მიმართ ან მათი მიღების შეწყვეტით რემიკეიდით მკურნალობამდე ან მკურნალობის პროცესში. მძიმე რეაქციების განვითარების შემთხვევაში, საჭიროა რემიკეიდის მიღების შეწყვეტა და სიმპტომატური მკურნალობის ჩატარება.

კრონის დაავადების დროს პირველი მკურნალობიდან 2-4 წლის შემდეგ განმეორებითი მკურნალობის ჩატარებისას ადგილი აქვს მაღალი სიხშირის (25%) შენელებული ტიპის მომატებული მგრძნობელობის რეაქციებს. მათთვის დამახასიათებელია მიალგიის და/ან ართრალგიის განვითარება ცხელებით და/ან/ გამონაყარით. ზოგიერთ ავადმყოფებში ვითარდება აგრეთვე ქავილი, სახის, ტუჩების, მტევნების შეშუპება, დისფაგია, ურტიკარია, სახის ანთება, თავის ტკივილი. ამ შემთხვევაში საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

სიმსივნის მანეკროზირებელი ფაქტორი α წარმოადგენს ანთების მედიატორს და უჯრედული იმუნიტეტის მოდულატორს. ავადმყოფებს რემიკეიდით მკურნალობის დროს აღენიშნებათ ოპორტუნისტული ინფექციები, რომელთა განვითარება სავარაუდოდ დაკავშირებულია ინფექციისაგან ორგანიზმის დამცველი მექანიზმის დარღვევის შედეგად. მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ შესაძლებელია სიმსივნის მანეკროზირებელი ფაქტორი ალფა-ს სუპრესია, აგრეთვე ინფექციის ისეთი სიმპტომების მასკირება, როგორიცაა მაგალითად ცხელება.

მკურნალობის პროცესში და მისი დამთავრების შემდგომ, შესაძლოა ინფექციის ნიშნების გამოვლინებისათვის საჭირო ავადმყოფთა სისტემატური კონტროლი. რადგან, რემიკეიდის ელიმინაციის პროცესი მიმდინარეობს 6 თვის მანძილზე, ავადმყოფი ამ ხნის განმავლობაში იმყოფება ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. ავადმყოფებში რემიკეიდით მკურნალობის შეწყვეტა საჭიროა იმძიმე ინფექციის ან სეფსისის განვითარების შემთხვევაში.

რიგ შემთხვევაში ავადმყოფებს რემიკეიდით მკურნალობის დროს აღენიშნებათ მილიარული და ატიპიური ფილტვგარეშე ლოკალიზაციის აქტიური ტუბერკულოზი. ტუბერკულოზის აქტიურ ფორმაზე ეჭვის დროს დიაგნოზის დადგენამდე, საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა და აუცილებლობის შემთხვევაში სათანადო მკურნალობის ჩატარება.

რემიკეიდით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ავადმყოფების გულდასმით გამოკვლევა, ტუბერკულოზის, როგორც აქტიური, ასევე ლატენტურად მიმდინარე პროცესის გამოსავლენად. კვლევის პროცესი მოიცავს ანამნეზის გულდასმით შეკრებას: მათ შორის აუცილებელია იმის დადგენა, იყო თუ არა ავადმყოფი ტუბერკულოზით ავად წარსულში, ან ჰქონდა თუ არა მას კონტაქტი ტუბერკულოზით დაავადებულ ავადმყოფებთან. გარდა ამისა, აუცილებელია სკრინინგ ტესტების (გულმკერდის რენტგენოლოგიური გამოკვლევა, ტუბერკულინური სინჯი) ჩატარების მიზანშეწონილობის განსაზღვრა. ამ დროს საჭიროა გავითვალისწინოთ, რომ მძიმე და იმუნოსუპრესიის მქონე ავადმყოფებში შესაძლებელია ცრუ-უარყოფითი ტუბერკულინური სინჯის მიღება.

ლატენტური ფორმის ტუბერკულოზის გამოვლენის შემთხვევაში პროცესის აქტივაციის თავიდან აცილების მიზნით, საჭიროა ყველა ზომის მიღება და ასეთ ავადმყოფებში რემიკეიდის დანიშვნის შესახებ გადაწყვეტილების  მიღებამდე, შედეგი/რისკის შეფასება.

რემიკეიდით  მკურნალობის პროცესში ავადმყოფი ინფორმირებული უნდა იყოს შესაძლებელი ტუბერკულოზური პროცესის სიმპტომების წარმოქმნის სიფრთხილის შესახებ, როგორიცაა, მუდმივი ხველა, სხეულის წონის დაკარგვა, სხეულის ტემპერატურის უმნიშვნელო მომატება. შედარებითი დეფიციტი გამოწვეული სიმსივნის მანეკროზირებული ფაქტორი ალფას-ს საწინააღმდეგო მკურნალობით გენეტიკურად მისდამი მიდრეკილების მქონე ავადმყოფებში, მგლურას სინდრომის (მყარი გამონაყარი, ცხელება, ტკივილები კიდურებში, გადაღლილობა) მსგავსი სიმპტომების განვითარების და ამ ფონზე დნმ-ის მიმართ ანტისხეულების წარმოქმნის შემთხვევაში, საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა. შესაბამისი მკურნალობის ჩატარების შემდეგ აღნიშნული მოვლენები, როგორც წესი, ქრება.

რევმატოიდული ართრიტით და კრონის დაავადებით შეპყრობილი ბავშვების და 17 წლის ასაკამდე ახალგაზრდების რემიკეიდით მკურნალობის შესახებ მონაცემები შესწავლილი არ არის. ამიტომ ამ ასაკის ჯგუფებში რემიკეიდის უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ შესაბამისი მონაცემების მიღებამდე, საჭიროა პრეპარატის მიღებისაგან თავის შეკავება.

ხანდაზმულებში, აგრეთვე ღვიძლისა და თირკმელების დაავადების მქონე პაციენტებში სპეციალური კვლევების შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

არსებობს შეზღუდული გამოცდილება  რემიკეიდით მკურნალობის უსაფრთხოების შესახებ ართროპლასტიკის მქონე ავადმყოფებში.

ჭარბი დოზირება:

აღწერილი არ არის.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- რევმატოიდული ართრიტით დაავადებულ ავადმყოფებში რემიკეიდთან მეტოტრექსატის კომბინაცია ამცირებს რემიკეიდის მიმართ ანტისხეულების წარმოქმნის პროცესს და იწვევს პლაზმაში ამ უკანასკნელის კონცენტრაციის გაზრდას.

- კორტიკოსტეროიდები გავლენას არ ახდენენ რემიკეიდის ფარმაკოკინეტიკაზე. მონაცემები ინფლიქსიმაბთან სხვა პრეპარატების ურთიერთქმედების შესახებ აღწერილი არ არის.

- ინფუზიის ჩატარების პროცესში რემიკეიდის ხსნარის შერევა სხვა სამკურნალო საშუალებებთან რეკომენდებული არ არის.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 2-18⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა:  2 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

MIRTAZAPINE

მწარმოებელი: ORGANON,ნიდერლანდები

მოქმედი ნივთიერება: მირტაზაპინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიდეპრესანტი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30ც.

1 ტაბ.

მირტაზაპინი ............   15 მგ

1 ტაბ.

მირტაზაპინი .............  30 მგ

1 ტაბ.

მირტაზაპინი ............   45 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ანტიდეპრესანტი. აძლიერებს ცენტრალურ ადრენერგულ და სეროტონინიულ გადაცემას. აბლოკირებს 5–HT2 და 5–HT3–სეროტონინულ რეცეპტორებს, რის გამოც სეროტონინრგული გადაცემის გაძლიერება რეალიზდება მხოლიდ 5– HT1 რეცეპტორებით. ანტიდეპრესიული აქტიობის გამოვლენაში მონაწილეობენ ორივე სივრცული ენანთიომერი: S(+) – ენანთიომერი აბლოკირებს ალფა 2 – ადრენო– და 5–HT2–სეროტონინულ რეცეპტორებს, R(-) – ენანთიომერი –5–HT3–სეროტონინულ რეცეპტორებს.

აბლოკირებს რა H1 – ჰისტამინურ რეცაპტორებს ახდენს სედატიურ მოქმედებას. თერაპიულ დოზებში პრაქტიკულად არ ახდენს ანტიქოლინერგულ აქტიობას და არ ახდენს გავლენას გულ–სისხლძარღვთა სისტემაზე. კლინიკურ პირობებში ვლინდება ასევე ანქსიოლიტური და საძილე მოქმედება, ამიტომ მიტრაზაპინი ეფექტურია სხვადასხვა გენეზის შფოთვის დროს. ზომიერი სედატიური მოქმედების გამო, მკურნალობის პროცესში არ ვლინდება სუიციდზე ფიქრი.

ანტიდეპრესიული ეფექტი ვლინდება მკურნალობიდან 1–2 დღის შემდეგ.

ჩვენებები:

დეპრესიული მდგომარეობა (მათ შორის, ანგედონია, ფსიქომოტორული დამუხრჭება, უძილობა, ადრეული გაღვიძება, წონაში დაკლება, ცხოვრების მიმართ ინტერესის დაკარგვა, სუიციდალური აზრები და განწყობის ლაბილობა .

მიღების წესი და დოზირება:

შიგნით. დაუღჭავად , ძილის წინ. საწყისი დოზა – 15მგ/დღ., დოზის თანდათან გაზრდით 45 მგ/დღ.

მკურნალობის კურსი – 4–6 თვე (კლინიკური სიმპტომების სრულ გაქრობამდე). თუ მკურნალობიდა 6–8 კვირის განმავლობაში არ აღინიშნა ჩატარებული მკურნალობის ეფექტი მაშინ მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

უკუჩვენებები:

ჰიპერმგრძნობელობა; თირკმლის და/ან ღვიძლის უკმარისობა, ორსულობა, ლაქტაცია, ბავშვთა ასაკი.

სიფრთხილით: წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერტროფია, დახურულკუთხოვანი გალაუკომა, შაქრიანი დიაბეტი, თირკმლის და/ან ღვიძლის უკმარისობა, ეპილეფსია, თავის ტვინის ორგანული დაზიანება, მოციმციმე ტაქიარითმია, სტენოკარდია, არტერიალური ჰიპოტენზია, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი, წამლისმიერი დამოკიდებულება და ფსიქოაქტიური სამკურნალო საშუალებების ბოროტად გამოყენებისკენ მიდრეკილება (ანამნეზში), მანია, ჰიპომანოა, ორსულობა.

გვერდითი მოქმედება:

ნერვული სისტემის მხრივ: ძილიანობა, დამუხრუჭება, კრუნჩხვა, კანკალი, მიოკლონუსი, ჰიპერკინეზები, ჰიპოკინეზია, განწყობის და მენტალობის  ცვლილება, აჟიტაცია, შფოთი, აპათია, ჰალუცინაციები, დეპერსონალიზაცია, ემოციონალური ლაბილობა, მანია, ეპილეპტიური გულყრები, თავბრუსხვევა, ვერტიგო, ჰიპერესთეზია.

სისხლწარმოქმნის მხრივ: სისხლწარმოქმნის დათრგუნვა – გრანულოციტოპენია, აგრანულოციტოზი, ნეიტროპენია, ეოზინოფილია, აპლასტიური ანემია, თრომბოციტოპენია.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, მადის მომატება, წონაში მომატება, პირის სიმშრალე, წყურვილი, ტკივილი მუცელში, ღვძლის „ტრანსამინაზების“ მომატება.

შარდ–სასქესო სისტემის მხრივ: პოტენციის დაქვეითება, დისმენორეა.

გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტერიული წნევის დაქვეითება, ორთოსტატული ჰიპოტენზია.

ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება.

სხვა: გრიპისმაგვარი სინდრომი, მოხრჩობა, შეშუპების სინდრომი, მიალგია, ტკივილი ზურგში, დიზურია, წამალზე დამოკიდებულება, „მოხსნის“  სინდრომი.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ძილიანობა, დეზორიენტაცია, ტაქიკარდია.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირი, ფილტვების ოქსიგენაცია და ვენტილაცია, სიმპტომატური თერაპია.

განსაკუთრებული მითითებები:

შიზოფრენიით დაავადებულ პაციენტებში შეიძლება გაძლიერდეს ფსიქოტონური სიმპტომატიკა.

ბიპოლარული აფაექტური ფსიქოზის დეპრესიული ფაზის მკურნალობისას შეიძლება აღინიშნოს ეფექტის ინვერსია მანიის განვითარებით.

შესაძლო სუიციდალური ტენდენციის გათვალისწინებით ავადმყოფს უნდა მიეცეს ტაბლეტის მხოლოდ მცირე რაოდენობა.

რეპროდუქციული ასაკის ქალებს მკურნალობა უნდა დაენიშნოს მხოლოდ საიმედო კონტრაცეფციის პირობებში.

პრაპარატის ხანგრძლივი მოხმარების შემდეგ უეცარი შეწყვეტა იწვევს გულისრევას, თავის ტკივილს და თვითშეგრძნების გაუარესებას.

სიყვითლისას, ინფექციური დაავადებების სიმპტომებისას ან სისხლის სურათის შეცვლისას მირტაზაპინის მიღება უნდა შეწყდეს. მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა ავტოტრანსპორტის მართვისა და პოტენციურად საშიში სამუშოს შესრულებისას, რომლიც მოითხოვს მომატებული ყურადღების კონცენტრაციასა და ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს.

ურთიერთქმედება:

აძლიერებს ეთანოლის დამთრგუნველ მოქმედებას ცნს–ზე და სედატურ მოქმედებას ბენზიდიაზეპინური სტრუქტურის ანქსიოლიტიკურ მოქმედებას. სასურველი არ არის მაო–ს ინჰიბიტორებთან ერთად მიღება, ასევე მათი შეწყვეტიდან 2 კვირის განმავლობაში. მეტაბოლიზმის ინდუქტორებს და ინჰიბიტორებს შეუძლიათ სისხლში შეცვალონ მირტაზაპინის კონცენტრაცია. მიელოტოქსიკური სამკურნალო საშუალებები აძლიერებენ პრეპარატის ჰეპატოტოქსიურობის გამოვლენას.

შემადგენლობა:

ტაბლეტები

Cimicifuga D1  .............  17,9 მგ

Jaborandi D6  ............... 37,2 მგ

Lachesis D12 ................ 37,2 მგ

Sepia D12  ..................  37,2 მგ

Sanguinaria D6  ............  37,2 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, კარტოფილის სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი.

წვეთები (შემცველობა 100მლ–ზე)

Cimicifuga D1  ................  5 მლ

Jaborandi D6  ................ 10 მლ

Lachesis D12  ................ 10 მლ

Sanguinaria D6  .............. 10 მლ

Sepia D12  .................... 10 მლ

დამხმარე ნივთიერებები:

ეთილის სპირტი 43%

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

რემენსი უზრუნველყოფს ჰიპოთალამო–ჰიპოფიზალურ–საკვერცხეების ნორმალურ ფუნქციონირებას, და ამ გზით აღადგენს ჰორმონალურ ბალანსს. ჰორმონალური დისბალანსის მოწესრიგების შემდეგ ციკლი ხდება რეგულარული, ქრება წინა მენსტრუალური სინდრომი, ალგოდისმენორეა.

რემენსი ამცირებს კლიმაქსის სიმპტომებს, ისეთს როგორიცაა სიცხის შეგრძნება, „ალები“, გულისცემის შეგრძნება, ოფლიანობა, თავის ტკივილი, უძილობა. ახდენს პროტექტორულ მოქმედებას გულ–სისხლძარღვთა სისტემაზე არტერიული წნევის დაწევის და ნახშირწყლოვანი ცვლის ნორმალიზების ხარჯზე.

პრეპარატი ხასიათდება ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებით, აუმჯობესებს მიკროცირკულაციას, ამიტომ შეიძლება გამოყენებული იქნას მცირე მენჯის ორგანოების ანთებითი დაავადებების კომპლექსურ თერაპიაში.

მიღების ჩვენებები:

• წინამენსტრუალური სინდრომი;
• ალგოდისმენორეა;
• ამენორეა და ოლიგომენორეა;
• დისმენორეა;
• პათოლოგიური კლიმაქსი;
• ენდომეტრიტის, ადნექსიტის კომპლექსური თერაპია.

მიღების წესი:

პრეპარატი მიიღება შემდეგი სქემით: 1–2 დღე 10–10 წვეთი (ან 1 ტაბლეტი) 8–ჯერ დღეში, მესამე დღიდან 10 წვეთი (1 ტაბლეტი) 3–ჯერ დღეში.

მიღების ხანგრძლიობა დამოკიდებულია პათოლოგიაზე:

წინა მენსტრუალური სინდრომი, ციკლის დარღვევა – მკურნალობის კურსი 3 თვე, აუცილებლობისას, კურსის განმეორება შეიძლება 1 თვის შემდეგ.

კლიმაქტერული დარღვევა – მკურნალობის კურსი არა ნაკლებ 6 თვე, მდგომარეობის გაუმჯობესებისას შესაძლებელია მიღების ხანგრძლობის შემცირება 2 მიღებამდე დღეში.

მცირე მენჯის ორგანოების ანთებითი დაავადებებისას – მკურნალობის კურსი 3 თვეა, რომელიც აუცილებლობისას შეიძლება განმეორდეს ერთი თვის შემდეგ.

პრეპარატი მიიღება სუფთა სახით (შესაძლებელია მცირე რაოდენობით წყალში განზავება) ჭამამდე ნახევარი საათით ადრე ან ჭამიდან ერთი საათის შემდეგ. გადაყლაპვამდე პრეპარატი გააჩერეთ პირში.

გვერდითი მოქმედება:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები პრეპარატის შემადგენელ კომპონენტებზე;

ძალიან იშვიათად ჰიპერსალივაცია.

უკუჩვენებები:

პრეპარატი რომელიმე კომპონენტის აუტანლობა.

ორსულობა:

კლინიკური მონაცემები პრეპარატის ტერატოგენობაზე და ემბრიოტოქსიურობაზე არ არის, შესაძლებელია პრეპარატის მიღება იმ შემთხვევაში თუ დედისათვის სარგებელი აჭარბებს ნაყოფზე პოტენციური მოქმედების რისკს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არასასურველი ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში არ არის დაფიქსირებული.

დოზის გადაჭარბება:

პრეპარატის ჭარბი დოზირება შეუძლებელია.

შენახვის პირობები:

ინახება მზის სინათლისაგან დაცულ ადგილზე, არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე.

დამატებით:

შენახვისას შესაძლებელია პრეპარატის გემოს, გამჭვირვალობის ან ფერის შეცვლა, რაც გავლენას არ ახდენს მის ეფექტურობაზე.

პრეპარატის მიღება გავლენას არ ახდენს რთული მექანიზმების და სატრანსპორტო საშუალებების მართვაზე.

თერაპიის დასაწყისში შესაძლებელია მცირედ მდგომარეობის გაუარესება, რაც არ მოითხოვს პრეპარატის მიღების შეწყვეტას.

მწარმოებელი:"ოლაინფარმა"  (ლატვია)

საერთაშორის დასახელება:

Rimantadini  Hydrochloridum

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტი

აქტიური ნივთიერება:

1 ტაბლეტი შეიცავს 50 მგ რიმანტადინის ჰიდროქლორიდს.

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზა, კარტოფილის სახამებელი, სტეარინის მჟავა.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

ანტივირუსული საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

რემანტადინი წარმოადგენს ამანტადინის წარმოებულს, რომელსაც გააჩნია გამოხატული ანტივირუსული აქტივობა. იგი ეფექტურია A ტიპის გრიპის სხვადასხვა  ვირუსის მიმართ, აგრეთვე ავლენს ანტიტოქსიკურ მოქმედებას B ტიპის ვირუსით გამოწვეული გრიპის მიმართ. რემანტადინი აინჰიბირებს ვირუსის რეპლიკაციას ციკლის ადრეულ სტადიაზე. რემანტადინი აგრეთვე აინჰიბირებს არბოვირუსებს, რომლებიც წარმოადგენენ ენცეფალიტის გამომწვევებს. ყველაზე ხშირად აღნიშნულ ვირუსს ავრცელებენ ტკიპები.

რემანტადინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ღვიძლში, მიღებული დოზის  25%-ზე მეტი გამოიყოფა შარდით უცვლელი სახით 72 სთ-ის განმავლობაში.

ღვიძლის ქრონიკული დაავადებების, გამოხატული ციროზის დროს პრეპარატის ერთჯერადი პერორალური დოზის 200 მგ ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება ჯანმრთელი პირების ფარმაკოკინეტიკისაგან

ჩვენება:

რემანტადინი ინიშნება მოზრდილებსა და სკოლის ასაკის ბავშვებში გრიპის ადრეულ ეტაპზე მკურნალობისათვის და მოზრდილებში ეპიდემიის პერიოდში გრიპის პროფილაქტიკისათვის.

რეკომენდებულია რემანტადინის გამოყენება ვირუსული ეტიოლოგიის ტკიპებით გამოწვეული ენცეფალიტის პროფილაქტიკისათვის.

წინააღმდეგჩვენება:

პრეპარატისა და მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, ღვიძლის მწვავე დაავადებები; თირკმელების მწვავე და ქრონიკული დაავადებები, თირეოტოქსიკოზი, ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდი.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატი ჩვეულებრივ კარგი ამტანობით ხასიათდება. რეკომენდებული დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში აღინიშნება გვერდითი მოვლენები კუჭ-ნაწლავისა და ნერვული სისტემის მხრივ.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ფაღარათი, საჭმლისმონელების დარღვევა;

ნერვული სისტემის მხრივ: ცნობიერების დაბინდვა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, ძილიანობა, აჟიტაცია, დეპრესია, ეიფორია, უნებლიე მოძრაობების სიჭარბე (ჰიპერკინეზი), მოძრაობის კოორდინაციის დარღვევა (ატაქსია).

კანის მხრივ: გამონაყარი;

სმენისა და ვესტიბულური აპარატი: ყურებში შუილი (ტინიტუს);

სუნთქვის ორგანოების მხრივ: ქოშინი, ბრონქოსპაზმი.

გვერდითი მოვლენების განვითარებისას საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

ყურადღება!

პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაზიანებისას, ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების, გულის რითმის დარღვევის, აგრეთვე ხანდაზმულებში. ასეთ შემთხვევებში რეკომენდებულია პრეპარატის დოზის შემცირება. ეპილეფსიისა და კრუნჩხვების საწინააღმდეგო თერაპიის ჩატარებისას ანამნეზში რემანტადინის გამოყენების ფონზე, ეპილეფსიური შეტევის განვითარების რისკი ძლიერდება. აღნიშნული შემთხვევის დროს რემანტადინი გამოიყენება დოზით 100 მგ დღეში კრუნჩხვების საწინააღმდეგო თერაპიასთან კომბინაციაში. კრუნჩხვების განვითარების შემთხვევაში რემანტადინის მიღებას წყვეტენ.

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდი:

წინააღმდეგნაჩვენებია.

სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე ზემოქმედება:

პრეპარატის გამოყენებისას სატრანსპორტო საშუალებების მართვისას სიფრთხილეა საჭირო, ვინაიდან რემანტადინმა შესაძლებელია გამოიწვიოს ცნს-ის მხრივ გვერდითი ეფექტები.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

პარაცეტამოლი და აცეტილსალიცილის მჟავა, აქვეითებენ რემანტადინის ეფექტს.

მკურნალობის პერიოდში თავი უნდა შევიკავოთ ალკოჰოლის მიღებისაგან, ვინაიდან შეიძლება განვითარდეს გაუთვალისწინებელი რეაქციები ცნს-ის მხრივ.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი გამოიყენება პერორალურად საკვებისაგან დამოუკიდებლად, წყლის მიყოლებით.

A ტიპის გრიპის სამკურნალოდ პრეპარატი გამოიყენება პირველივე სიმპტომების განვითარებისთანავე 48 სთ-ის განმავლობაში. მოზრდილებში – მკურნალობის პირველ დღეს პრეპარატი ინიშნება დოზით 100 მგ (2 ტაბლეტი) 3-ჯერ დღეში, მეორე და მესამე დღეს – 100 მგ 2-ჯერ დღეში, მეოთხე და მეხუთე დღეს – 100 მგ ერთხელ დღეში. დაავადების პირველ დღეს პრეპარატი შეიძლება გამოვიყენოთ 3 ტაბლეტი 2-ჯერ დღეში ან 6 ტაბლეტი ერთ მიღებაზე.

7-დან 10 წლამდე ასაკის ბავშვებში რემანტადინი ინიშნება 50 მგ-ის ოდენობით (1 ტაბლეტი) 2-ჯერ დღეში, 11-დან 14 წლამდე ასაკის ბავშვებში – 50 მგ 3-ჯერ დღეში. მკურნალობის კურსი შეადგენს 5 დღეს.

ბავშვებში პრეპარატის გამოყენებამდე საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

გრიპის პროფილაქტიკის მიზნით მოზრდილებში პრეპარატი გამოიყენება დოზით  - 50 მგ ერთხელ დღეში. მკურნალობის კურსი შეადგენს 30 დღეს.

ტკიპებით გამოწვეული ვირუსული ეტიოლოგიის ენცეფალიტის პროფილაქტიკისათვის მოზრდილებში პრეპარატი გამოიყენება დოზით 100 მგ (2 ტაბლეტი) 2-ჯერ დღეში 3 დღის განმავლობაში. ცალკეულ შემთხვევებში (ექიმის დანიშნულებისამებრ) – 5 დღის განმავლობაში.

პრეპარატი უნდა გამოვიყენოთ ტკიპის კბენიდან 48 სთ-ის განმავლობაში.

რემანტიდინით პროფილაქტიკა უნდა დავიწყოთ ტკიპის კბენიდან დაუყოვნებლივ, არა უგვიანეს 48 სთ-ისა.

ცალკეულ შემთხვევებში, (რისკ ჯგუფებში – ტყიან ადგილებში ლაშქრობის მონაწილენი, კარვებში მცხოვრებლები და ა.შ.) მხოლოდ მოზრდილებისთვის არის დასაშვები ტკიპით გამოწვეული ენცეფალიტის პროფილაქტიკა (ნაკბენის გარეშე) პრეპარატის დოზით 50 მგ 2-ჯერ დღეში მიღებით  15 დღის განმავლობაში.

ჭარბი დოზირება:

არ არსებობს მონაცემები. მასზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია. ჭარბდოზირებისას საჭიროა სასიცოცხლო ფუნქციების შემანარჩუნებელი ღონისძიებები. რემანტადინი ნაწილობრივ გამოიყოფა ჰემოდიალიზის მეშვეობით.

აღწერილია მისი მონათესავე პრეპარატით ამანტადინით მოწამვლის შემთხვევა: აღინიშნებოდა აგზნება, ჰალუცინაციები, არითმია, ლეტალური გამოსავალი. ჭარბი დოზირების დროს, სიმპტომებით ცნს-ის მხრივ, ეფექტურია ვენაში ფიზოსტიგმინის შეყვანა 1-2 მგ-ის ოდენობით და ბავშვებში 0,5 მგ განმეორებით, თუკი ეს აუცილებელია, მაგრამ არა უმეტეს 2 მგ/სთ-ში.

ვარგისიანობის ვადა:

აღნიშნულია შეფუთვაზე. მასზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება აკრძალულია.

შენახვის პირობები:

ინახება სინათლისაგან და ბავშვებისაგან  დაცულ ადგილას ოთახის ტემპერატურაზე.

საერთაშორისო დასახელება:

ELETRIPTAN

მწარმოებელი: PFIZER, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: ელეტრიპტანი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სეროტონინური 5HT1D -რეცეპტორების აგონისტი, შაკიკის საწინააღმდეგო საშუალება.

გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 2 და 6 ც.

1 ტაბ.

ელეტრიპტანი ...........   20 მგ

1 ტაბ.

ელეტრიპტანი ............. 40 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

იგი წარმოადგენს სეროტონინური 5- HT1D -რეცეპტორების აგონისტს. მისი თერაპიული ეფექტი განპირობებულია ორი მექანიზმით: პრეპარატი აღაგზნებს 5- HT1B რეცეპტორებს საძილე არტერიების სისტემის სისხლძარღვების გლუვ კუნთებში და იწვევს მათ შევიწროვებას (საძილე არტერიები ამარაგებენ სისხლით თავის ტვინის ქსოვილს, ტვინის გარსების ჩათვლით; თავის ტვინის გარსების სისხლძარღვების გაფართოვებასთან არის დაკავშირებული შაკიკის შეტევების განვითარება). ამასთან ერთად, პრეპარატი ააქტივებს თავის ტვინის მაგარ გარსში სამწვერა ნერვის აფერენტული ბოჭკოების დაბოლოებებში რეცეპტორებს, რომლის შედეგადაც მცირდება სენსორული ნეიროპეპტიდების გამოყოფა.

რელპაქსი ცუდად აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში და არ გააჩნია საკუთრივ ტკივილგამაყუჩებელი თვისება.

ფარმაკოკინეტიკა:

პრეპარატის პერორალურად მიღების შემდეგ სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პრესისტემური მეტაბოლიზმის მეშვეობით მისი აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს მხოლოდ 15%-ს. იგი ბიოტრანსფორმაციას განიცდის მაო-ს ინჰიბიტორების, ძირითადად A იზოფერმენტის მონაწილეობით და წარმოქმნის ინდოლილაცეტატსა და მის გლუკურონიდს. 100 მგ პრეპარატის პერორალურად მიღებისას მისი Cmax შეადგენს 51 ნგ/მლ და აღინიშნება 2-2.5 სთ-ის განმავლობაში. იგი მცირედ უკავშირდება პლაზმის ცილებს (14-21%). პრეპარატის ორგანიზმში განაწილების საშუალო მოცულობა შეადგენს 2.4 ლ/კგ-ში, ხოლო T_1/2 - 2.5 სთ-ს. პრეპარატის 60% გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით, ხოლო დანარჩენი ნაწილი კი ფეკალიებით. მისი 97% ელიმინირდება ძირითადად არააქტიური მეტაბოლიტების სახით.

ჩვენებები:

• რელპაქსი გამოიყენება შაკიკის შეტევის კუპირებისათვის და ხორტონის ჰისტამიური ცეფალოგიის სინდრომის სამკურნალოდ.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება პერორალურად მოზრდილებში (18-65 წწ). საწყისი დოზა შეადგენს 20 მგ-ს, ხოლო რეკომენდებული კი - 40 მგ-ს; მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 80 მგ-ს, ხოლო სადღეღამისო - 300 მგ-ს.

გვერდითი მოვლენები:

პრეპარატის მიღებისას ვლინდება ისეთი გვერდითი მოვლენები და გართულებები, როგორიცაა: ჩხვლეტის შეგრძნება, თავბრუსხვევა, წნევის მომატება ან სხეულის სხვადასხვა ნაწილში სიმძიმის შეგრძნება, სისუსტე, არტერიული წნევის მომატება, სტენოკარდიული ხასიათის ტკივილი გულმკერდის არეში, მიოკარდიუმის ინფარქტი, მძიმე პარკუჭოვანის ტაქიკარდია, პარკუჭების ფიბრილაცია, კისრის არეში ტკივილი, მიალგია, გულისრევა, ღებინება, მუცლის არეში დისკომფორტი, წვის შეგრძნება ყელისა და ცხვირის არეში, სისხლდენა ცხვირიდან, დისფაგია, თვალის გაღიზიანება, მხედველობის დაქვეითება, ზოგჯერ ერითემატოზური გამონაყარი.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის მიღება წინააღმდეგნაჩვენებია მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას, აგრეთვე ბაზილარული ან ჰემიპლეგიური შაკიკის, ჰიპერტონული კრიზის, არტერიული ჰიპერტენზიის, სტენოკრადიული შეტევის, გულის იშემიური დაავადების, ვაზოსპასტიური ვარიანტული სტენოკარდიის, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის, ეპილეფსიის დროს.

* პრეპარატის მიღება არ არის რეკომენდებული ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში, აგრეთვე ბავშვებსა და ხანდაზმულებში.

* რელპაქსის გამოყენება, აგრეთვე, წინააღმდეგნაჩვენებია ლითიუმის პრეპარატებთან, მაო-ს ინჰიბიტორებთან, სხვა 5-HT1 სეროტონინის რეცეპტორების აგონისტებთან,  ჭვავის რქის ალკალოიდებთან ერთად. მაოს ინჰიბიტორების გამოყენებისას მისი დანიშვნა შესაძლებელია მისი მოხსნიდან არანაკლებ 14 დღის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები:

* მკურნალობამდე და მის პროცესში საჭიროა დიეტის დაცვა. პაციენტი უნდა იკვებებოდეს რეგულარულად. კვების რაციონში აუცილებელია გამოვრიცხოთ თიამინის შემცველი პროდუქტები (კაკაო, შოკოლადი, ნიგოზი,  ციტრუსები, პომიდორი და ყველი), აგრეთვე ალკოჰოლური სასმელები.

* ვინაიდან პრეპარატის მიღებისას, განსაკუთრებით გულის იშემიური დაავადებით შეპყრობილ პაციენტებსა და ხანდაზმულებში, მოსალოდნელია კორონარული არტერიული სპაზმის განვითარება, პრეპარატის პირველი 2-3 მიღება საჭიროა ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.

* რელპაქსის ერგოტამინთან კომბინაცია არ არის რეკომენდებული. პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ანამნეზში სულფანილამიდური ერითემა, შესაძლოა განვითარდეს ალერგიული რეაქციები.

* ვინაიდან პრეპარატი მოქმედებს ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე, ამიტომ საჭიროა მისი მიღების დროს თავი შევიკავოთ ტრანსპორტის მართვისგან და ისეთი სამუშაოების შესრულებისაგან, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა:  3 წელი.