(გაგრძელება)

მოზრდილთათვის პრეპარატ ნაროპინის დოზირების რეკომენდაციები:

*-თუ ნაროპინი დამატებით გამოიყენება ანესთეზიის სხვა სახეობებისათვის, მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 225 მგ.

ცალკეული ბლოკადების შესრულების მეთოდზე გავლენის მქონე ფაქტორების და პაციენტების კონკრეტული ჯგუფისათვის წარდგენილი მოთხოვნების შესწავლის მიზნით საჭიროა სტანდარტული სახელმძღვანელოს გამოყენება.

საანესთეზიო საშუალების სისხლძარღვში მოხვედრის თავიდან ასაცილებლად აუცილებელია პრეპარატის შეყვანამდე და შეყვანის პროცესში ასპირაციული სინჯის ჩატარება. თუ ნავარაუდებია პრეპარატის მაღალი დოზებით გამოყენება, რეკომენდებულია ტესტ-დოზის შეყვანა – 3-5 მლ ლიდოკაინი ადრენალინით.

შემთხვევითი სისხლძარღვის შიგნით შეყვანა ხასიათდება გულის შეკუმშვების სიხშირის დროებითი მომატებით, ხოლო შემთხვევითი ინტრათეკალური შეყვანა – სპინალური ბლოკის ნიშნებით. ნაროპინის შეყვანამდე და შეყვანის დროს (შეყვანა საჭიროა ნელა ან პრეპარატისშეყვანილი დოზების თანმიმდევრულად გაზრდის გზით 25-50 მგ/წთ სიჩქარით) საჭიროა პაციენტების სასიცოცხლო მნიშვნელოვანი ფუნქციების საგულდაგულო კონტროლი და მათთან ვერბალური კონტაქტის შენარჩუნება. ტოქსიკური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ შეწყდეს პრეპარატის შეყვანა. ეპიდურული ბლოკადის დროს როპივაკაინის 250 მგ დოზის ერთჯერადი შეყვანა ქირურგიული ჩარევის ჩატარებისთვის პაციენტების მიერ ჩვეულებრივ კარგი ამტანობით ხასიათდება.

გახანგრძლივებული ინფუზიის ან განმეორებითი ბოლუსური შეყვანის გზით ბლოკადის ხანგრძლივად ჩატარების დროს საჭიროა სისხლში მისი ტოქსიკური კონცენტრაციის შექმნის და ნერვის ადგილობრივი დაზიანების შესაძლებლობის გათვალისწინება. ჯამში 800 მგ-მდე 24 საათის განმავლობაში როპივაკაინის შეყვანას ქირურგიული ჩარევის დროს და ოპერაციის შემდგომი გაუტკივარებისთვის, და, აგრეთვე, 72 სთ განმავლობაში 28 მგ/სთ სიჩქარით  ოპერაციის შემდეგ გახანგრძლივებული ეპიდურულ ინფუზიას კარგად იტანენ მოზრდილი პაციენტები.

ოპერაციის შემდგომი ტკივილის კუპირებისათვის რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენების შემდეგი სქემა:

თუ ოპერაციული ჩარევის დროს ეპიდურული კათეტერი არ იყო დაყენებული, მისი დაყენების შემდეგ ჩატარდება ეპიდურული ბლოკადა ნაროპინით (7,5 მგ/მლ). ანალგეზია შენარჩუნებულია ნაროპინის ინფუზიით (2 მგ/მლ). უმეტეს შემთხვევაში ოპერაციის შემდგომ ტკივილის კუპირებისათვის ზომიერიდან გამოხატულამდე, 6-14 მლ/სთ (12-28 მგ/სთ) სიჩქარის ინფუზია უზრუნველყოფს ადექვატურ ანალგეზიას მინიმალურ არაპროგრესირებად ბლოკადასთან ერთად (მოცემული მეთოდიკის გამოყენების დროს აღინიშნებოდა ოპიოდური ანალგეტიკების საჭიროების მნიშვნელოვანი დაქვეითება). ოპერაციის შემდგომი გაუტკივარებისთვის ნაროპინის (2 მგ/მლ) შეყვანა შესაძლებელია განუწყვეტლივ ეპიდურული ინფუზიის სახით 72 სთ განმავლობაში ფენტანილის გარეშე ან მასთან კომბინაციაში (1-4 მკგ/მლ).2 მგ/მლ (6-14 მლ/სთ) ნაროპინის გამოყენების დროს პაციენტების უმრავლესობისთვის უზრუნველყოფილი იყო ადექვატური გაუტკივარება. ნაროპინის და ფენტანილის კომბინაცია ახდენდა გაუტკივარების გაუმჯობესებას, და ამასთან იწვევდა ოპიოიდებისათვის დამახასიათებელ გვერდით ეფექტებს. ნაროპინის 7,5 მგ/მლ-ზე მაღალი კონცენტრაციის გამოყენება საკეისრო კვეთის დროს შესწავლილი არ არის.

1 წლიდან 12 წლამდე ბავშვებში პრეპარატი ნაროპინის დოზირების რეკომენდაციები:

ცხრილში მოყვანილი დოზები საკმარისია საიმედო ბლოკადის მისაღწევად და საორიენტაციოდ ითვლება პრეპარატის ბავშვებში გამოყენების დროს, რადგან  არსებობს ბლოკის განვითარების სიჩქარის და მისი ხანგრძლივობის ინდივიდუალური ვარეაბელობა.

ჭარბწონიან ბავშვებს ხშირად ესაჭიროებათ პრეპარატის დოზის თანმიმდევრული დაქვეითება; ამასთან ერთად საჭიროა პაციენტის “იდეალური” წონით ხელმძღვანელობა. ცალკეული ბლოკადების შესრულების მეთოდებზე მოქმედი ფაქტორების და პაციენტების კონკრეტული ჯგუფების მიმართ წაყენებული მოთხოვნების შესახებ ცნობებისათვის საჭიროა სტანდარტული სახელმძღვანელოს გამოყენება.

საანესთეზიოს სისხლძარღვში შემთხვევით მოხვედრის თავიდან ასაცილებლად აუცილებელია პრეპარატის შეყვანამდე და შეყვანის პროცესში  ასპირაციული სინჯის ჩატარება. პრეპარატის შეყვანის დროს საჭიროა პაციენტის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ფუნქციების საგულდაგულო კონტროლი. ტოქსიკური სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ შეწყდეს პრეპარატის შეყვანა. ოპერაციის შემდგომი კაუდალური ანალგეზიისათვის 2 მგ/მლ დოზით როპივაკაინის ერთჯერადი შეყვანა (2 მგ/კგ გათვლით, ხსნარის მოცულობა 1 მლ/კგ) უმეტეს პაციენტებში T12 დონის ქვემოთ უზრუნველყოფს ადექვატურ გაუტკივარებას.

ანესთეზიის ტიპის მიუხედავად, რეკომენდებულია პრეპარატის გათვლილი დოზის დოზირებული შეყვანა.

საკმაო რაოდენობის კლინიკური მონაცემების არ არსებობის გამო 1 წლამდე ბავშვებში ნაროპინის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ხსნარის გამოყენების ინსტრუქცია ხსნარი არ შეიცავს კონსერვანტებს და დანიშნულია მხოლოდ ერთჯერადი გამოყენებისათვის.

კონტეინერში დარჩენილი ხსნარის ნებისმიერი რაოდენობა უნდა იყოს განადგურებული. ხსნარის გაუხსნელი კონტეინერი არ უნდა იყოს ავტოკლავირებული. გაუხსნელი ბლისტერის შეფუთვა უზრუნველყოფს კონტეინერის გარე ზედაპირის სტერილურობას და უპირატესობას ანიჭებენ სტერილურობის მოთხოვნის პირობებში.

გვერდითი ეფექტები:

ნაროპინზე არასასურველი რეაქციები სხვა ამიდური ტიპის ადგილობრივი საანესთეზიოებზე რეაქციების ანალოგიურია და სწორად გამოყენების შემთხვევაში (დოზის სწორად შეყვანის და სისხლძარღვში შეყვანის დროს) გვხვდება ძალიან იშვიათად. საჭიროა მათი გარჩევა ეპიდურულ ფონზე ნერვების ბლოკადის გამო გამოვლენილი ეფექტებისგან, მაგალითად არტერიალური წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია. დოზის სისტემური გადაჭარბების და სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანის დროს შესაძლებელია სერიოზული გართულებები (იხ. „ჭარბი დოზა“)

ალერგიული რეაქციები:

ალერგიული რეაქციები (ანაფილაქსიური შოკი – ყველაზე მძიმე შემთხვევაში) აღინიშნება იშვიათად.

ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ:

შესაძლებელია ნეიროპათია და ზურგის ტვინის ფუნქციის დარღვევა (წინა სპინალური არტერიის სინდრომი, არაქნოიდიტი,  „ცხენის კუდის“ სინდრომი)  ჩვეულებრივ დაკავშირებულია რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების ტექნიკაზე, და არა პრეპარატის მოქმედებაზე.

მწვავე სისტემური ტოქსიკურობა:

პრეპარატის სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანის ან ჭარბი დოზით შეყვანის დროს მაღალი დოზების გამოყენების ან სისხლში კონცენტრაციის სწრაფად მომატების შემთხვევაში ნაროპინმა შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე სისტემური ტოქსიკური რეაქციები (იხ. “ფარმაკოლოგიური თვისებები” და “ჭარბი დოზა”).

ხშირად გამოვლენილი გვერდითი ეფექტები;

ცნობილია პრეპარატით გამოწვეული სხვადასხვა გვერდითი ეფექტები, რომელთა უმრავლესობა დაკავშირებულია არა გამოყენებული საანესთეზიოს მოქმედებაზე,  არამედ რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების ტექნიკასთან. უფრო ხშირად (> 1%) აღინიშნება შემდეგი გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შეფასებულია როგორც კლინიკური მნიშვნელობის მქონე, მიუხედავად იმისა იყო თუ არა დადგენილი საანესთეზიოს გამოყენების მიზეზობრივ-შედეგობრივი კავშირი: არტერიალური წნევის შემცირება, გულისრევა, ბრადიკარდია, ღებინება, პარესთეზია, სხეულის ტემპერატურის მომატება, თავის ტკივილი, შარდის შეკავება, თავბრუსხვევა, შეციება, არტერიალური წნევის აწევა, ტაქიკარდია, ჰიპოესთეზია, მოუსვენრობა.

ჭარბი დოზა:

მწვავე სისტემური ტოქსიკურობა საანესთეზიოს სისხლძარღვში შემთხვევით შეყვანამ შეიძლება დაუყოვნებლივ გამოიწვიოს ტოქსიკური რეაქცია.

რეგიონული ანესთეზიის ჩატარების დროს დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია შეიძლება იყოს მიღწეული შეყვანიდან 1-2 საათის შემდეგ, რაც დამოკიდებულია შეყვანის ადგილზე, რის შედეგადაც ტოქსიკურობის ნიშნების გამოვლენა შეიძლება შეფერხდეს. სისტემური ტოქსიკურობა შეიძლება გამოვლინდეს სიმპტომებით ცენტრალური ნერვული სისტემის და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ.

ცენტრალური ნერვული სისტემა

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ სისტემური ტოქსიკურობის გამოვლენა ატარებს დისკრეტულ ხასიათს: დასაწყისში ვლინდება მხედველობის და სმენითი დარღვევები, პირის გარშემო დაბუჟება, თავბრუსხვევა, ჩხვლეტის შეგრძნება, პარესთეზიები. დიზართრია, კუნთების ტონუსის მომატება, კუნთოვანი ფასციკულაცია არის სისტემური ტოქსიკურობის უფრო სერიოზული გამოვლენა და შეიძლება წინ უსწრებდეს გენერალიზირებული კრუნჩხვების გამოვლენას (ეს ნიშნები არ უნდა იყოს განხილული როგორც პაციენტის ნევროტული ქცევის მიზეზი). ინტოქსიკაციის პროგრესირების დროს შეიძლება აღინიშნოს გონების დაკარგვა, კრუნჩხვითი შეტევები რამოდენიმე წამიდან რამოდენიმე წუთის ხანგრძლივობით, სუნთქვის დარღვევით, კუნთების მომატებული აქტივობის გამო ჰიპოქსიის და ჰიპერკაპნიის სწრაფი განვითარებით. მძიმე შემთხვევებში შეიძლება მოხდეს სუნთქვის გაჩერება. საანესთეზიოს ტოქსიკურ ეფექტს აძლიერებს რესპირატორული და მეტაბოლური აციდოზი. შემდგომში, ცენტრალური ნერვული სისტემიდან საანესთეზიოს პრეპარატის გადანაწილების და მისი შემდგომი მეტაბოლიზმის და ექსკრეციის გამო, წარმოებს ფუნქციების საკმაოდ სწრაფი აღდგენა, თუ არ იყო შეყვანილი პრეპარატის დიდი დოზა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა :

დარღვევები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტერიალური წნევის დაქვეითება, ბრადიკარდია, არითმია და, რიგ შემთხვევებში გულის გაჩერება შეიძლება გამოვლინდეს ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მაღალ კონცენტრაციებში გამოყენების შედეგად. მოხალისეებზე ჩატარებული კვლევების დროს როპივაკაინის ინტრავენური ინფუზია იწვევდა გულის გამტარობას. გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ სიმპტომებს ჩვეულებრივ წინ უსწრებს ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ტოქსიკურობის ნიშნები, რაც ვლინდება იმ შემთხვევაში, თუ ავადმყოფი ღებულობს სედატიურ საშუალებებს (ბენზოდიაზეპინები ან ბარბიტურატები) ან ზოგად საანესთეზიო პრეპარატებს.

მწვავე ტოქსიკურობის მკურნალობა

მწვავე სისტემური ტოქსიკურობის გამოვლენის პირველივე ნიშნების დროს საჭიროა დაუყოვნებლივ შეწყდეს პრეპარატის შეყვანა. კრუნჩხვების გამოვლენის დროს ავადმყოფს ესაჭიროება მკურნალობა, რომლის მიზანია ოქსიგენაციის შენარჩუნება, კრუნჩხვების კუპირება, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების შენარჩუნება. აუცილებელია ჟანგბადით ოქსიგენაციის უზრუნველყოფა, ხოლო საჭიროების შემთხვევაში ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის ჩატარება (ტომრის ან ნიღბის დახმარებით). იმ შემთხვევაში, თუ 15- 20 წამის შემდეგ კრუნჩხვა არ შეწყდება, საჭიროა კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება: თიოპენტალ ნატრიუმით 100-150 მგ ინტრავენური შეყვანა (უზრუნველყოფს კრუნჩხვების სწრაფ კუპირებას) ან 5 დიაზეპამის 5-10 მგ ინტრავენური შეყვანა (თიოპენტალის მოქმედებასთან შედარებით ეფექტი ვითარდება უფრო ნელა). სუქსამეთონიუმი სწრაფად სპობს კრუნჩხვებს, მაგრამ მისი გამოყენების დროს პაციენტი უნდა იქნეს ინტუბირებული და უნდა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების (ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია) დათრგუნვის დროს საჭიროა 5-10 მგ ეფედრინის ვენაში შეყვანა, რომელიც საჭიროების შემთხვევაში უნდა  განმეორდეს 2-3 წთ-ში. გულის გაჩერების შემთხვევაში საჭიროა სტანდარტული რეანიმაციული ღონისძიებების დაუყოვნებლივ დაწყება. სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია სისხლის ოპტიმალური ოქსიგენაციის, ვენტილაციის და ცირკულაციის შენარჩუნება, და აგრეთვე აციდოზის კორექტირება. მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო ხანგრძლივი რეანიმაციური ღონისძიებების ჩატარება.

ავტომობილის და სხვა მექანიზმების მართვის შესაძლებლობაზე ზემოქმედება

დოზაზე დამოკიდებულებით ადგილობრივმა საანესთეზიოებმა შეიძლება მოახდინონ უმნიშვნელო ზეგავლენა მენტალურ ფუნქციებზე და კოორდინაციაზე ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ტოქსიკური გამოვლენების არ არსებობის დროს და დროებით შეიძლება დაარღვიონ მოძრაობითი ფუნქცია და დააქვეითონ ყურადღების კონცენტრაცია.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

სხვა ადგილობრივ საანესთეზიოებთან და ამიდური ტიპის ადგილობრივი საანესთეზიოების სტრუქტურულად მსგავს პრეპარატებთან ერთდროული დანიშვნის შემთხვევაში შესაძლებელია ტოქსიკური ეფექტების სუმირება. ციტოქრომ P4501A2 ძლიერ კონკურენტულ ინჰიბიტორთან ფლუვოქსამინთან ერთდროული დანიშვნის შემთხვევაში ბუპივაკაინის კლირენსი მცირდება 30%-ით.

ფლუვოქსამინის მოქმედების ფონზე მსგავსი ურთიერთქმედების შესაძლებლობის გამო საჭიროა ნაროპინის ხანგრძლივი გამოყენების თავიდან აცილება. ხსნარის pH 6,0-ზე უფრო მეტად გაზრდამ შეიძლება გამოიწვიოს პრეციპიტატის წარმოშობა ამგვარ პირობებში როპივაკაინის ცუდი ხსნადობის გამო.

მითითებები

რეგიონული ანესთეზია უნდა ჩატარდეს გამოცდილი სპეციალისტის მიერ. რეანიმაციული ღონისძიებების ჩასატარებლად აუცილებელია შესაბამისი ხელსაწყოების და სამკურნალო საშუალებების არსებობა. დიდ ფართობზე ბლოკადების შესრულების დაწყებამდე ინტრავენურად უნდა იქნას ჩადგმული კათეტერი. პერსონალი, რომელიც ატარებს ანესთეზიას, უნდა იყოს შესაბამისად მომზადებული და გაცნობილი შესაძლო გვერდითი ეფექტების, სისტემური ტოქსიკური რეაქციების და სხვა შესაძლებელი გართულებების დიაგნოსტიკას დამკურნალობას (იხ. “ჭარბი დოზა”). ადგილობრივ საანესთეზიოებთან დაკავშირებულია ზოგიერთი პროცედურები, როგორიცაა ინექციები თავის და კისრის არეში, რომელთაც შეიძლება თან ახლდეს სერიოზული გვერდითი ეფექტების განვითარება, გამოყენებული ადგილობრივი საანესთეზიო ტიპის მიუხედავად. ეპიდურულმა ანესთეზიამ შეიძლება გამოიწვიოს არტერიალური წნევის შემცირება და ბრადიკარდია.

სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი პრეპარატების შეყვანამ ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის გაზრდამ შეიძლება შეამციროს ამგვარი გვერდითი ეფექტების განვითარების საშიშროება. არსებობს ცნობები ხანდაზმულ და თანმხლები გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების მქონე პაციენტებში მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების ერთეული შემთხვევების შესახებ ეპიდურული ანესთეზიისათვის ან პერიფერიული ნერვების ბლოკადისათვის ნაროპინის გამოყენებისას, განსაკუთრებით პრეპარატის სისხლძარღვში შემთხვევით მოხვედრის დროს. რიგ შემთხვევაში რეანიმაციური ღონისძიებების ჩატარება გაძნელებულია. როგორც წესი, მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა უფრო ხანგრძლივი რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარება. რადგან ნაროპინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში, საჭიროა სიფრთხილე ღვიძლის მძიმე

დაავადებების მქონე ავადმყოფებში პრეპარატის გამოყენების დროს; ზოგ შემთხვევებში შენელებული ელიმინაციის გამო შეიძლება საჭირო გახდეს საანესთეზიო საშუალებების განმეორებით შეყვანილი დოზის შემცირების აუცილებლობა. ჩვეულებრივ ღვიძლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფები პრეპარატის ერთხელ შეყვანის დროს ან დროის მცირე პერიოდში პრეპარატის გამოყენების შემთხვევაში დოზის კორექტირებას არ საჭიროებენ. მაგრამ, აციდოზი და სისხლის პლაზმაში ცილების კონცენტრაციის შემცირება, რაც ხშირად ვითარდება ღვიძლის ქრონიკული უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში, ზრდის პრეპარატის სისტემური ტოქსიკური მოქმედების რისკს (იხ. “გამოყენება და დოზები”).

საჭიროა ჰიპოტენზიის დროულად კორექტირება 5-10 მგ ეფედრინის ვენაში შეყვანით, საჭიროების შემთხვევაში განმეორებითი.

გამოშვების ფორმა:

2 მგ/მლ, 7,5 მგ/მლ, 10 მგ/მლ საინექციო ხსნარი. 10 მლ ან 20 მლ პილიპროპილენის დარჩილული ამპულები. თითოეული ამპულა მოთავსებულია კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში. 5 კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა და გამოყენების ინსტრუქცია მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები:

30ºC ტემპერატურაზე დაბლა. გაყინვა არ შეიძლება. ავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.შენახვის ვადა: 3 წელი. არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:

რეცეპტით.

საერთაშორისო დაუპატენტებელი დასახელება:

როპივაკაინი

მწარმოებელი: ასტრაზენეკა, შვედეთი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი.

1 მლ ხსნარი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: როპივაკაინის ჰიდროქლორიდი – 2; 7,5; 10 მგ.

დამხმარე ნივთიერება: ნატრიუმის ქლორიდი (8,6; 7,5 და 7,1 მგ, შესაბამისად), ქლორწყალბად მჟავა ან ნატრიუმის ჰიდროქსიდი (PH 4-6-მდე), საინექციო წყალი.

აღწერა. გამჭვირვალე უფერული ხსნარი.

დახასიათება. ნაროპინის ხსნარი არის სტერილური იზოტონური წყლის ხსნარი, რომელიც არ შეიცავს კონსერვანტებს და დანიშნულია მხოლოდ ერთჯერადი გამოყენებისათვის. როპივოკაინის pKa 8,1; განაწილების კოეფიციენტი – 141 (ნოქტანოლი/ფოსფატის ბუფერი pH 7,4 25ºC-ზე).

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება

ფარმაკოდინამიკა:

როპივაკაინი არის ამიდური ტიპის ხანგრძლივი მოქმედების პირველი ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება, რომელიც სუფთა ენანტიომერია. გააჩნია როგორც საანესთეზიო, ასევე ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება. პრეპარატის მაღალი დოზები გამოიყენება ქირურგიული ჩარევების დროს ადგილობრივი ანესთეზიისათვის, ხოლო პრეპარატის დაბალი დოზები უზრუნველყოფენ  ანალგეზიას (სენსორულ ბლოკს) მინიმალური და არაპროგნოზირებადი მოტორული ბლოკით.

როპივაკაინით გამოწვეული ბლოკადის ხანგრძლივობაზე და ინტენსიურობაზე ადრენალინის დამატება არ ახდენს ზეგავლენას. ვოლტაჟ-დამოკიდებული ნატრიუმის არხების შექცევადი ბლოკირებით იგი აფერხებს მგრძნობიარე ნერვულ დაბოლოებებში იმპულსების გენერაციას და ნერვულ ბოჭკოებში მათ გატარებას. როგორც სხვა ადგილობრივ საანესთეზიოებს, მას შეუძლია მოქმედების გამოვლენა სხვა აგზნებად უჯრედულ მემბრანებზე (მაგალითად, თავის ტვინში დამიოკარდში). იმ შემთხვევაში, თუ ადგილობრივი საანესთეზიოს ჭარბი რაოდენობა

დროის ხანმოკლე პერიოდში აღწევს სისტემურ სისხლმიმოქცევას, შესაძლებელია სისტემური ტოქსიკური ნიშნების გამოვლენა. ტოქსიკურობის გამოვლენა ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ წინ უსწრებს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ ტოქსიკურობის ნიშნების გამოვლენას, ვინაიდან აღინიშნება პლაზმაში პრეპარატის უფრო დაბალი კონცენტრაციის დროს. (იხ. “ჭარბი დოზა”). ადგილობრივი საანესთეზიოს პირდაპირი მოქმედება გულზე იწვევს მასში გამტარობის შენელებას, უარყოფით ინოტროპულ ეფექტს, ხოლო დოზის გადაჭარბების დროს არითმიების განვითარებას და გულის გაჩერებას. როპივაკაინის მაღალი დოზების ინტრავენური შეყვანა იწვევს იგივე ეფექტებს გულზე.

როპივაკაინის ჯანმრთელ მოხალისეებში ინტრავენურმა ინფუზიებმა გამოავლინა მის მიმართ კარგი ამტანობა.

არაპირდაპირი გულ-სისხლძარღვოვანი ეფექტები (არტერიული წნევის შემცირება,ბრადიკარდია), რომლებიც შეიძლება გამოვლინდეს როპივაკაინის ეპიდურული შეყვანის შემდეგ, განპირობებულია სიმპათიკური ბლოკადით.

ფარმაკოკინეტიკა:

როპივაკაინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში დამოკიდებულია დოზაზე, შეყვანის გზაზე და ინექციის ადგილის ვასკულარიზაციის ხარისხზე. როპივაკაინის ფარმაკოკინეტიკა ხაზოვანია, მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) შეყვანილი დოზის პროპორციულია.

ეპიდურული შეყვანის შემდეგ როპივაკაინი სრულად აბსორბირდება. აბსორბცია ატარებს ორფაზიან ხასიათს. ნახევრად გამოყოფის პერიოდი (T½) ორი ფაზისთვის შეადგენს შესაბამისად 14 წუთს და 4 საათს. როპივაკაინის ელიმინაციის შენელება ანპირობებულია მისი ნელი აბსორბციით, რაც ახსნება მისი უფრო ხანგრძლივი T½  ეპიდურული შეყვანისას ინტრავენურ შეყვანასთან შედარებით.

როპივაკაინის საერთო პლაზმური კლირენსი 440 მლ/წთ-ია, ხოლო მისიავისუფალი ფრაქციის - 8 ლ/წთ. თირკმელების კლირენსი - 1 მლ/წთ, განაწილების მოცულობა წონასწორულ მდგომარეობაში - 47 ლ,  როპივაკაინი ინტენსიურად უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს (ძირითადად α1-მჟავე გლიკოპროტეინებს). მისი თავისუფალი ფრაქცია შეადგენს დაახლოებით 6%-ს.

როპივაკაინის ხანგრძლივი ეპიდურული ინფუზია იწვევს სისხლის პლაზმაში პრეპარატის საერთო კონცენტრაციის გაზრდას, რაც განპირობებულია სისხლში მჟავე გლიკოპროტეინების დონის მომატებით ქირურგიული ოპერაციების შემდეგ. ამასთან, პრეპარატის თავისუფალი ფრაქციის ფარმაკოლოგიურად აქტიური ფორმის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში იცვლება უფრო ნაკლებად, ვიდრე პრეპარატის საერთო კონცენტრაცია. როპივაკაინი აღწევს პლაცენტურ ბარიერს, თავისუფალი ფრაქციის წონასწორული კონცენტრაციის სწრაფი მიღწევით. სისხლის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი ნაყოფისათვის უფრო დაბალია, ვიდრე დედისათვის, რაც იწვევს ნაყოფის პლაზმაში პრეპარატის უფრო დაბალ კონცენტრაციას დედის სისხლის პლაზმაში პრეპარატის საერთო კონცენტრაციასთან შედარებით. როპივაკაინი აქტიურად მეტაბოლიზდება ორგანიზმში, ძირითადად არომატული ჰიდროქსილირების გზით. 3-ჰიდროქსი-როპივაკაინი (კონიუგირებული + არაკონიუგირებული) აღმოჩენილია სისხლის პლაზმაში. 3-ჰიდროქსი და 4- ჰიდროქსი-როპივაკაინს როპივაკაინთან შედარებით გააჩნიათ უფრო მსუბუქია დგილობრივი საანესთეზიო მოქმედება.

ინტრავენური შეყვანის შემდეგ როპივაკაინის 86% გამოიყოფა შარდთან ერთად. პრეპარატის მხოლოდ 1% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით. როპივაკაინის ძირითადი მეტაბოლიტის, 3-ჰიდროქსი-როპივაკაინის დაახლოებით 37%  გამოიყოფა შარდით ძირითადად კონიუგირებული ფორმით.

როპივაკაინის 1-3% გამოიყოფა შარდით შემდეგი მეტაბოლიტების სახით: 4- ჰიდროქსი-როპივაკაინი, N-დეალკილირებადი მეტაბოლიტები და 4-ჰიდროქსიდეალკილირებადი როპივაკაინი. როპივაკაინის in vivio რაცემიზაციის შესახებ ცნობები არ მოიპოვება.

ჩვენება:

ანესთეზია ქირურგიული ჩარევების დროს:

უკუჩვენება:

* ცნობილი მომატებული მგრძნობელობა ამიდური ტიპის ადგილობრივი საანესთეზიოების მიმართ. საბავშვო ასაკი (1 წლამდე) კლინიკური მონაცემების არ არსებობის გამო.

სიფრთხილით: პრეპარატის შეყვანა სიფრთხილით ესაჭიროებათ დაუძლურებულ ხანდაზმულ პაციენტებს ან იმ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ მძიმე თანმხლები დაავადებები, როგორიცაა გულის ბლოკადა (სინოატრიაული, ატრიოვენტრიკულური, პარკუჭშიდა), ღვიძლის პროგრესირებადი ციროზი, თირკმელების მძიმე ქრონიკური უკმარისობა. პაციენტების ამ ჯგუფისთვისუპირატესობას წარმოადგენს რეგიონული ანესთეზია. მძიმე არახელსაყრელი მოვლენების განვითარების რისკის დაწევის მიზნით დიდ ფართობზე ბლოკადების ჩატარების დროს რეკომენდებულია პაციენტის მდგომარეობის წინასწარი ოპტიმიზირება, და აგრეთვე საანესთეზიო საშუალებების დოზის კორექტირება.

ფეხმძიმობა და ლაქტაცია:

ფეხმძიმობა

როპივაკაინის გავლენა რეპროდუქციულ ფუნქციაზე და აგრეთვე მისი ტერატოგენული ეფექტი არ არის გამოვლენილი. ქალებში ნაყოფის განვითარებაზე როპივაკაინის შესაძლებელი მოქმედების შეფასების მიზნით კვლევები ჩატარებული არ არის.

ფეხმძიმობის დროს ნაროპინის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ეს გამართლებულია კლინიკური სიტუაციით (მეანობაში ანესთეზიისათვის ან ანალგეზიისათვის პრეპარატის გამოყენება კარგად არის დასაბუთებული). კვლევები პრეპარატის მოქმედების შესახებ რეპროდუქციულ ფუნქციაზე ჩატარდა ცხოველებზე. ვირთაგვებზე კვლევის დროს როპივაკაინმა არ გამოავლინა გავლენა რეპროდუქციაზე ორ თაობაში. ფეხმძიმე ვირთაგვებში პრეპარატის მაქსიმალური დოზის შეყვანის დროს აღინიშნებოდა შთამომავლობის სიკვდილიანობის გაზრდა მშობიარობის შემდეგ პირველ სამ დღეში, რაც შესაძლოა აიხსნას დედაზე როპივაკაინის ტოქსიკური ეფექტით, რაც იწვევს დედობრივი ინსტინქტის დარღვევას. ბოცვრებზე და ვირთაგვებზე ტერატოგენურობის კვლევამ არ გამოავლინა ორგანოგენეზსა ან ნაყოფის განვითარების ადრეულ სტადიებზე როპივაკაინის გვერდითი ეფექტები. აგრეთვე, პრეპარატის მაქსიმალურად ამტანი დოზის მიღების დროს ვირთაგვებზე პერინატალური და პოსტნატალური კვლევების მსვლელობაში გვერდითი ეფექტები ნაყოფის განვითარების ბოლო სტადიაზე, სამშობიარო ქმედებაზე, ლაქტაციაზე, სიცოცხლისუნარიანობაზე ან შთამომავლობის ზრდაზე არ აღინიშნა. როპივაკაინის ბუპივაკაინთან პერინატალური და პოსტნატალური შედარებითი კვლევების მსვლელობაში ნაჩვენებია, რომ როპივაკაინისგან განსხვავებით ბუპივაკაინის ტოქსიკური გავლენა აღინიშნა პრეპარატის მნიშვნელოვნად დაბალი დოზების დროს და სისხლში შეუკავშირებელი ბუპივაკაინის უფრო დაბალი კონცენტრაციის დროს.

ლაქტაცია

დედის რძეში როპივაკაინის და მისი მეტაბოლიტების გამოყოფა შესწავლილი არ არის. ექსპერიმენტული მონაცემებიდან გამომდინარე პრეპარატის დოზა, რომელსაც იღებენ ახალშობილები შეადგენს დედისთვის შესაყვანი დოზის დაახლოებით 4% (რძეში პრეპარატის კონცენტრაცია/პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაცია). როპივაკაინის საერთო დოზა, რომელიც მოქმედებს ბავშვზე ლაქტაციის პერიოდში, მნიშვნელოვნად დაბალია დოზაზე, რომელიც შეიძლება მოხვდეს ნაყოფში მშობიარობის დროს დედისთვის მისი შეყვანის შემთხვევაში. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა დედისათვის პოტენციური სარგებლობის და ჩვილისათვის შესაძლო რისკის შეფარდების განსაზღვრა.

გამოყენების წესი და დოზირება:

ნაროპინი გამოიყენება მხოლოდ რეგიონული ანესთეზიის დროს საკმარისი გამოცდილების მქონე სპეციალისტების მიერ, ან მათი მეთვალყურეობით. მოზრდილები და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები საერთოდ ქირურგიული ჩარევების დროს ანესთეზიისათვის (მაგალითად, ეპიდურული შეყვანის დროს) საჭიროა უფრო მაღალი დოზები და პრეპარატის უფრო მეტად კონცენტრირებული ხსნარები. გაუტკივარების დროს (მაგალითად, ეპიდურული შეყვანა ტკივილის სინდრომის კუპირებისათვის) რეკომენდებულია პრეპარატის უფრო დაბალი დოზები და კონცენტრაციები.

ცხრილში მოცემული დოზები საკმარისია საიმედო ბლოკადის მისაღწევად და გამოიყენება მოზრდილებში პრეპარატის გამოყენების საორიენტაციოდ, რადგან არსებობს ბლოკის განვითარების და მისი ხანგრძლივობის სიჩქარის ინდივიდუალური ვარეაბელობა.მოცემული ცხრილი წარმოადგენს პრეპარატის დოზირების საორიენტაციო სახელმძღვანელოს ხშირად გამოყენებული ბლოკადების ჩასატარებლად. პრეპარატის დოზის შერჩევის დროს საჭიროა კლინიკურ გამოცდილებაზე

დაყრდნობა პაციენტის ფიზიკური სტატუსის გათვალისწინებით.

გაგრძელება

საერთაშორისო დასახელება:

NAPROXEN

მწარმოებელი: CP Pharmaceuticals ltd Wrexham UK  

მოქმედი ნივთიერება: ნაპროქსენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 28 ც.

1 ტაბ.

ნაპროქსენი .........     250 მგ

1 ტაბ.

ნაპროქსენი ..........    500 მგ

ვრცლად ნალგეზინი (დოზირება ინდივიდუალური)

საერთაშორისო დასახელება: SIDIUM NITROPRUSSIDE

მწარმოებელი: SOPHARMA, ბულგარეთი

მოქმედი ნივთიერება: ნატრიუმის ნიტროპრუსიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პერიფერიული ვაზოდილატატორი არტერიოლებზე უპირატესი მოქმედებით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში 30 მგ, გამსხნელთან (ამპულაში 5 მლ) ერთად კომპლექტში.

1 ფლ.

ნატრიუმის ნიტროპრუსიდი ..........30 მგ

დამხმარე ნივთიერება: ნატრიუმის ციტრატი 61.7 მგ.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ნანიპრუსი წარმოადგენს ძლიერ ვაზოდილატატორს. იგი ააქტიურებს გუანილატციკლაზას და ზრდის ციკლური გუანოზინმონოფოსფატის უჯრედშიდა კონცენტრაციას, რომელიც თრგუნავს კალციუმის და ქლორის უჯრედში მოხვედრას, ადუნებს სისხლძარღვის კედლის გლუვ კუნთებს, აქვეითებს არტერიულ წნევას, აუმჯობესებს პრე- და პოსტდატვირთვას, აქვეითებს თრომბოციტების აგრეგაციას. ნანიპრუსი უშუალოდ მოქმედებს არტერიოლების გლუვ მუსკულატურაზე ნერვული სისტემისაგან დამოუკიდებლად.

ჩვენებები:

ჰიპერტონული კრიზი შემდეგი მდგომარეობის დროს:

• ქირურგიული ჩარევის პროცესში ჰიპერტენზიის კონტროლირება;
• ფეოქრომოციტომის ქირურგიული გზით მოცილების დროს პაროქსიზმული ჰიპერტონია;
• ერგოალკალოიდების ჭარბი დოზირება;
• მიოკარდიუმის ინფარქტის კარდიომიოპათიის, მიტრალური და აორტის პათოლოგიის დროს განვითარებული გულის შეგუბებითი უკმარისობა;
• მწვავე მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს პაციენტის პოსტდატვირთვის შემცირება.

მიღების წესი და დოზირება:

ლიოფილიზირებული ფხვნილი ერევა გამხსნელს, შემდეგ იხსნება 500 მლ 5-10% მანიტოლის ან ფიზიოლოგიურ ხსნარში, ან 5% გლუკოზაში. უფრო ზუსტი დოზირებისთვის გამოიყენება საინფუზიო ტუმბო, არტერიული წნევის მუდმივი კონტროლით.

დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურდ, საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დოზის თანდათანობითი მატება სასურველი ეფექტის მიღებამდე.

რეკომენდებული საწყისი დოზა არის 0.3-1 მკგ/კგ/წთ; საშუალო დოზა შეადგენს 3 მკგ/კგ/წთ;

მაქსიმალური დოზა მოზრდილებისთვის - 8 მკგ/კგ/წთ;

ბავშვებისთვის -10 მკგ/კგ/წთ.

თუ ჰიპოტენზიური ეფექტი არ ვლინდება 10-15 წუთში დოზით 8 მკგ/კგ/წთ (არა უმეტეს 500 მკგ/წთ), ინფუზიას წყვეტენ.

- მკურნალობის ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ შეადგენს 10-30 საათს.

- თუ ინფუზია გამოიყენებოდა 3 დღეზე მეტი ხნით, აუცილებელია თიოციანიდის კონცენტრაციის კონტროლი შრატში (არ უნდა აღემატებოდეს 6 მგ/100 მლ). თიოციანიდის ექსტრემალურად მაღალი კონცენტრაციის შემთხვევაში, მისი დაქვეითება შესაძლებელია ჰემოდიალიზის საშუალებით.

გვერდითი მოვლენები:

დასაშვებია უფრო მკვეთრად გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია, რომელიც კორექტირდება 5 წუთში ინფუზიის დასრულებიდან; გულისრევა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, კუნთების სპაზმი, დიზართრია, ტაქიკარდია, ფსიქოზური რეაქციები.

უკუჩვენება:

* ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის სამკურნალო ან დამხმარე ნივთიერებების მიმართ;

* აორტის კოარქტაცია;

* არტერიო-ვენოზური ანევრიზმა;

* ქალასშიდა წნევის მომატება;

* ჰიპოტენზია;

* ჰიპოვოლემია;

* მეთჰემოგლობინური რედუქტაზას აქტივობის დაქვეითება.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ნანიპრუსის მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს შეიძლება დედისათვის თერაპიული სარგებლობის და ნაყოფზე მოქმედების შესაძლო რისკის განსაზღვრის შემდეგ.

განსაკუთრებული მითითებები:

* ღვიძლის და თირკმლის მძიმე დაზიანების, თავის ტვინში სისხლის მიმოქცევის დარღვევის დროს, ნანიპრუსი ინიშნება უფრო მცირე დოზებით.

* ნანიპრუსით მკურნალობა იწყება დაბალი დოზით და ხდება მისი თანდათანობითი მომატება.

* თირკმლის უკმარისობის და ჰიპოთირეოზის მქონე პაციენტებში, ნანიპრუსით ხანგრძლივმა თერაპიამ შეიძლება გამოიწვიოს თიოციანიდის (თრგუნავს ფარისებურ ჯირკვალში იოდის შეღწევას) კონცენტრაციის მომატება.

* ნანიპრუსს ახასიათებს მაღალი ფოტომგრძნობელობა, ამიტომ მზა ხსნარი დაცული უნდა იყოს სინათლის ზემოქმედებისგან. გამოიყენება მხოლოდ ახლადდამზადებული ხსნარი. თუ მისი შეფერილობა შეიცვალა წითლად ან ცისფრად, იგი აღარ გამოიყენება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- არ არის რეკომენდებული ნანიპრუსის გამოყენება ერთდროულად განგლიომაბლოკირებელ საშუალებებთან ან კლონიდინთან.

- ჰიპოტენზიური ეფექტი იზრდება ნანიპრუსის სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან კომბინაციის დროს.

- ავადმყოფებში გულის უკმარისობით და ფილტვებში შეგუბებით დასაშვებია ნანიპრუსის კომბინაცია დოპამინთან, რის შედეგადაც ხდება ფილტვის კაპილარებში წნევის დაქვეითება და მიოკარდიუმის მიერ ჟანგბადის მოხმარების დაქვეითება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ნალოქსონი მორფინის სინთეზური წარმოებულია, რომელსაც ნალორფინთან შედარებით გააჩნია უფრო ძლიერი ანტაგონისტური მოქმედება, ნარკოტიკული საშუალებების მიმართ.

პრეპარატი ხელს უშლის ნარკოტიკული ნივთიერებების ცენტრალური და პერიფერიული მოქმედების გამოვლინებას, მათ შორის ფსიქომიმეტიურ ეფექტებს, გუგების შევიწროებას და ა.შ. იგი სწრაფად და ეფექტურად ხსნის ბუნებრივი და სინთეზური ანალგეზიური საშუალებების მოქმედებას. ნალოქსონი ხსნის ცენტრზე დამთრგუნველად მოქმედი ნარკოტიკული საშუალებების ეფექტს.

პრეპარატი გამოიყენება ინტრავენურად და მოქმედებს შეყვანიდან 30-120 მგ წამში. მისი ნახევრადდაშლის პერიოდი შეადგენს 90 წუთს.

ჩვენებები

პრეპარატი ნაჩვენებია:

• ნარკოტიკული საშუალებებით მოწამვლის დროს;
• ნარკოტიკული საშუალებების აგონისტური სიმპტომების მოსახსნელად ზოგადი ანესთეზიის შემდეგ;
• ახალშობილებში სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვის მოსახსნელად, რომელიც გამოწვეულია ნარკოტიკების შეყვანით მშობიარობის დროს;
• სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვის მიზეზების დიაგნოსტირებისათვის.

დოზირების რეჟიმი

პრეპარატი გამოიყენება კუნთებში, კანქვეშ, საჭიროების შემთხვევაში კი ინტრავენურად.

ნარკოტიკული ნივთიერებების ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ნალოქსონი გამოიყენება დაყოფილ დოზებად, ავადმყოფების მდგომარეობის, გამოყენებული დოზის, ოპიოიდის სახის და ექიმის გამოცდილების მიხედვით.

მოზარდებში:

პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს ჩვეულებრივ 0.4 მგ (ერთი ამპულა), კუნთებში, კანქვეშ ან ინტრავენურად. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლებელია ინექციის გამეორება ყოველ 2-3 წუთში, აგონისტური სიმპტომების გაქრობამდე.

ბავშვებში:

პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს 0.005-0.01 მგ/კგ/წონაზე. როგორც მოზარდებში, ასევე ბავშვებში, შესაძლებელია დოზის განმეორება.

პოსტოპერაციული მდგომარეობა:

ჩვეულებრივ მოზარდებში საწყისი დოზა შეადგენს 0.1-0.2 მგ ინტრავენურად, ბავშვებში - 0.001-0.002 მგ/კგ/წონაზე ინტრავენურად. დოზა შეიძელება განმეორდეს ყოველ 2-3 წუთში, სანამ პაციენტი არ გაიღვიძებს და არ აღდგება სუნთქვა, ტკივილის გარეშე. შემდგომში 1-2 საათის განმავლობაში და უფრო ხანგრძლივი დროით შესაძლებელია ნალოქსონის გამოყენება ინტრავენურად.

ახალშობილებში:

პრეპარატის შეყვანამდე დარწმუნებული უნდა იყოთ, რომ სუნთქვის უქონლობის შემთხვევაში სასუნთქი გზები გამავალია. ახალშობილებში სუნთქვის დათრგუნვის მოსახსნელად, რომელიც გამოწვეულია ნარკოტიკების შეყვანით მშობიარობის დროს ნალოქსონი გამოიყენება კუნთებში, ინტრავენურად ან კანქვეშ 0.01 მგ/კგ/წონაზე. როგორც მოზარდებში, ასევე ბავშვებში, შესაძლებელია დოზის განმეორება.

შენიშვნები:

ნალოქსონი არ მოქმედებს სუნთქვის დათრგუნვაზე, რომელიც გამოწვეულია არა ნარკოტიკული ნივთიერებებით.

გვერდითი მოვლენები

ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება ფსიქომოტორული აგზნება (კანკალი, ტაქიკარდია, გაძლიერებული ოფლიანობა), აგრეთვე გულისრევა და პირღებინება. ეს სიმპტომები მორფინის წარმოებულის სწრაფი ანტაგონიზმის ზეგავლენის შედეგია.

უკუჩვენებები

* პრეპარატი უკუნაჩვენებია მის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს. * ქრონიკული ნარკომანიით დაავადებულებში, პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე აბსტინენცის სინდრომის განვითარება.

* ტკივილის დროს არ არის რეკომენდირებული ნალოქსონის გამოყენება ნარკოტიკულ ნივთიერებებთან კომბინირებისას.

საერთაშორისო დასახელება:

NALOXONE

მწარმოებელი: Warsaw pharmaceutical work

POLFA, პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ნალოქსონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ოპიოიდური რეცეპტორების ანტაგონისტი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი: ამპულაში, შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ

ნალოქსონი ..............400 მკგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ნალოქსონი მორფინის სინთეზური წარმოებულია, რომელსაც ნალორფინთან შედარებით გააჩნია უფრო ძლიერი ანტაგონისტური მოქმედება, ნარკოტიკული საშუალების მიმართ.

პრეპარატი ხელს უშლის ნარკოტიკული ნივთიერებების ცენტრალური და პერიფერიული მოქმედების გამოვლინების, მათ შორის ფსიქომიმეტიურ ეფექტებს, გუგების შევიწროებას და ა.შ. იგი სწრაფად და ეფექტურად ხსნის ბუნებრივი და სინთეზური ანალგეზიური საშუალებების მოქმედებას. ნალოქსონი ხსნის ცენტრზე დამთრგუნველად მოქმედი ნარკოტიკული საშუალებების ეფექტს. პრეპარატი გამოიყენება ინტრავენურად და მოქმედებს შეყვანიდან 30-120 მგ წამში. მისი ნახევრადდაშლის პერიოდი შეადგენს 90 წუთს.

ჩვენებები:

პრეპარატი ნაჩვენებია:

• ნარკოტიკული საშუალებებით მოწამვლის დროს;
• ნარკოტიკული საშუალებების აგონისტური სიმპტომების მოსახსნელად ზოგადი ანესთეზიის შემდეგ;
• ახალშობილებში სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვის მოსახსნელად, რომელიც გამოწვეულია ნარკოტიკების შეყვანით მშობიარობის დროს;
• სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვის მიზეზების დიაგნოსტირებისათვის.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატი გამოიყენება კუნთებში, კანქვეშ, საჭიროების შემთხვევაში კი ინტრავენურად.

ნარკოტიკული ნივთიერებების ჭარბი დოზირების შემთხვევაში, ნალოქსონი გამოიყენება დაყოფილ დოზებად, ავადმყოფების მდგომარეობის, გამოყენებული დოზის, ოპიოიდის სახის და ექიმის გამოცდილების მიხედვით.

მოზარდებში: პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს ჩვეულებრივ 0.4 მგ (ერთი ამპულა) კუნთებში, კანქვეშ ან ინტრავენურად. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლებელია ინექციის გამეორება ყოველ 2-3 წუთში, აგონისტური სიმპტომების გაქრობამდე.

ბავშვებში: პრეპარატის საწყისი დოზა შეადგენს 0.005-0.01 მგ/კგ/წონაზე. როგორც მოზარდებში ასევე ბავშვებში, შესაძლებელია დოზის განმეორება.

პოსტოპერაციული მდგომარეობა: ჩვეულებრივ მოზარდებში საწყისი დოზა შეადგენს 0.1-0.2 მგ ინტრავენურად, ბავშვებში- 0.001-0.002 მგ/კგ/წონაზე ინტრავენურად. დოზა შეიძლება განმეორდეს ყოველ 2-3 წუთში, სანამ პაციენტი არ გაიღვიძებს და არ აღდგება სუნთქვა, ტკივილის გარეშე. შემდგომში 1-2 საათის განმავლობაში და უფრო ხანგრძლივი დროით შესაძლებელია ნალოქსონის გამოყენება ინტრავენურად.

ახალშობილებში: პრეპარატის შეყვანამდე დარწმუნებული უნდა იყოთ, რომ სუნთქვის უქონლობის შემთხვევაში სასუნთქი გზები გამავალია. ახალშობილებში სუნთქვის დათრგუნვის მოსახსნელად, რომელიც გამოწვეულია ნარკოტიკების შეყვანით მშობიარობის დროს ნალოქსონი გამოიყენება კუნთებში, ინტრავენურად ან კანქვეშ 0.01 მგ/კგ/წონაზე. როგორც მოზარდებში, ასევე ბავშვებში, შესაძლებელია დოზის განმეორება.

! შენიშვნა: ნალოქსონი არ მოქმედებს სუნთქვის დათრგუნვაზე, რომელიც გამოწვეულია არა ნარკოტიკული ნივთიერებებით.

გვერდითი მოვლენები:

ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება ფსიქომოტორული აგზნება (კანკალი, ტაქიკარდია, გაძლიერებული ოფლიანობა), აგრეთვე გულისრევა და პირღებინება. ეს სიმპტომები მორფინის წარმოებულის სწრაფი ანტაგონიზმის ზეგავლენის შედეგია.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატი უკუნაჩვენებია მის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.

* ქრონიკული ნარკომანიით დაავადებულებში, პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე აბსტინენციის სინდრომის განვითარება.

* ტკივილის დროს არ არის რეკომენდირებული ნალოქსონის გამოყენება ნარკოტიკულ ნივთიერებებთან კომბინირებისათვის.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისაგან დაცულ, და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 4 წელი.

საერთაშორისო დასახელება: NAPROXEN

მწარმოებელი: KRKA, სლოვენია

მოქმედი ნივთიერება: ნაპროქსენი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ

ნაპროქსენი ..........    275 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

პოვიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიდროქსიპროპილეთილცელულოზა, ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგელი, ინდიგოტინი(E132).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ტკივილგამაყუჩებელ, სიცხის დამწევ და ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას. აღნიშნული თვისებები განპირობებულია მის მიერ ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას ბლოკირების შედეგად პროსტალგანდინების სინთეზის დათრგუნვით.

ტაბლეტები სწრაფად იხსნება, რაც უზრუნველყოფს სწრაფ ანალგეზიურ ეფექტს. იგი აგრეთვე თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას.

ჩვენებები:

ნალგეზინი გამოიყენება თავის და კბილის ტკივილის, კუნთების, სახსრებისა და ხერხემლის, აგრეთვე მენსტრუალური ციკლის დროს არსებული ტკივილის დასათრგუნად, აგრეთვე შაკიკის დროს არსებული ტკივილის კუპირებისათვის.

ნალგეზინი უზრუნველყოფს სხეულის მომატებული ტემპერატურის დაქვეითებას და ამცირებს ანთებითი პროცესისათვის დამახასიათებელ სიმპტომებს.

მიღების წესი და დოზირება:

ნალგეზინი ინიშნება 1 ტაბლეტის ოდენობით ყოველ 8-12 საათში (დღეში მაქს. 3 ტაბლეტი), სანამ არ იქნება მიღწეული სასურველი შედეგი.

მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია პაციენტმა მიიღოს ორმაგი დოზა 1 საათის ინტერვალით.

ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წლის ასაკის ზევით) ინიშნება 1 ტაბლეტი ყოველ 12 საათში მანამ, სანამ ექიმის მიერ არ იქნება დადგენილი სხვა დოზა.

12 წლამდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატი ექიმის კონსულტაციის გარეშე არ ინიშნება. პრეპარატი გამოიყენება ერთ ჭიქა წყალთან ერთად.

გვერდითი მოვლენები:

ტკივილი მუცლის არეში, გულისრევა, ღებინება, თავბრუსხვევა, დაღლილობის შეგრძნება, ძილის დარღვევა, ყურებში შუილი, ქვედა კიდურების შეშუპება. აღნიშნული მოვლენები ატარებენ მსუბუქ ხასიათს.

იშვიათ გვერდით მოვლენას წარმოადგენს:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, სახის შეშუპება, ურტიკარია, ასთმური შეტევა ან გულყრა, თრომბოციტოპენია, გრანულოციტოპენია, აპლასტური ანემია, ჰემოლიზური ანემია, სმენის დაქვეითება, ღვიძლის და თირკმელების ფუნქციის დარღვევა. ეს მოვლენები ატარებენ ეპიზოდურ ხასიათს.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის ან მასში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. აგრეთვე,

* კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი;

* „ასპირინული ტრიადა“;

* თირკმელების ფუნქციის დარღვევა (კრეატინინის კლირენსი

* პრეპარატის გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია, თუ კი პაციენტს ადრე აწუხებდა გასტროდუოდენალური სისხლდენა;

პრეპარატი ტკივილის კუპირებისათვის გამოიყენება არა უმეტეს 10 დღისა, ხოლო სხეულის ტემპერატურის შესამცირებლად კი არა უმეტეს 3 დღე.

! პრეპარატის გამოყენების წინ სიფრთხილეა საჭირო შემდეგ შემთხვევაში: თუკი აღინიშნება კანზე გამონაყარი ან პაციენტი იმყოფება ექიმის დაკვირვების ქვეშ ქრონიკული დაავადების გამო, ან ტკივილის კუპირებისათვის გამოიყენებოდა სხვა რომელიმე ანალგეზიური საშუალება.

იმ შემთხვევაში, როდესაც აღინიშნება ახალი ან მოულოდნელი სიმპტომები, ან მათი გაუარესება, ნერწყვის გადაყლაპვის გაძნელება, კუჭის არეში წვის ან ტკივილის შეგრძნება, საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* ნალგეზინის გამოყენება ორსულობის დროს (I და III ტრიმესტრი) არ არის რეკომენდებული.

* პრეპარატის გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში დაუშვებელია.

განსაკუთრებული მითითებები:

* სიფრთხილეა საჭირო თირკმელების, ღვიძლის, გულის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების, ჰემოპოეზის დარღვევის დროს, პრეპარატისა და ალკოჰოლური სასმელის ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს კუჭიდან სისხლდენა.

* სიფრთხილეა საჭიროა, როდესაც პაციენტი, ადრე იყენებდა სხვა ანალგეზიურ, სიცხის დამწევ და ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს და აღენიშნებოდა ურტიკარია, სახის შეშუპება, ასთმის შეტევა და შოკი.

* თუ პრეპარატის მიღებიდან 10 დღის განმავლობაში არ აღინიშნება სასურველი ეფექტი და/ან 3 დღის განმავლობაში არ შემცირდება სხეულის ტემპერატურა, საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და მკურნალობის ტაქტიკის შეცვლა.

სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე ზემოქმედება: არ არსებობს მონაცემები.

ჭარბი დოზირება:

შესაძლებელია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის, თირკმელების, ღვიძლის და ცნს-ის მხრივ სიმპტომების განვითარება, მკურნალობა სიმპტომურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ნალგეზინი ამცირებს ფუროსემიდის დიურეზულ ეფექტს, აძლიერებს არაპირდაპირ ანტიკუაგულანტების მოქმედებას.

- ანტაციდური პრეპარატები, რომლებიც შეიცავენ მაგნიუმს და ალუმინს, ამცირებენ ნალგეზინის შეწოვას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

საერთაშორისო დასახელება: LEVODOPA; CARBIDOPA

მწარმოებელი: LEK,  სლოვენია

მოქმედი ნივთიერება: ლევოდოპა+კარბიდოპა

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიპარკინსონული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

1 ტაბ.

ლევოდოპა ............   250 მგ

კარბიდოპა .........      25 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი შეიცავს ორ აქტიურ ნივთიერებას: ლევოდოპას (დოფამინის მეტაბოლურ პრეკურსორს, რომელიც დოფამინისაგან განსხვავებით აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში) და კარბიდოპას (არომატული ამინომჟავების დეკარბოქსილაზას ინჰიბიტორს).

ლევოდოპა ამცირებს პარკინსონიზმის სიმპტომებს და ავსებს დოფამინის დეფიციტს თავის ტვინში, ამავე დროს ლევოდოპას მნიშვნელოვანი ნაწილი მიღებული პერორალურად, გარდაიქმნება დოფამინად თავის ტვინის გარეთ და არ გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. კარბიდოპა აბლოკირებს ლევოდოპას ექსტრაცერებრულ დეკარბოქსილირებას და ამ გზით ზრდის თავის ტვინში შეღწეული ლევოდოპას რაოდენობას. შესაბამისად თერაპიული ეფექტის მისაღწევად საჭიროა პერორალურად მიღებული ლევოდოპას ნაკლები დოზა, რაც ამცირებს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკს (ღებინება, გულისრევა, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, გულის რითმის დარღვევა), რაც განპირობებულია ექსტრაცერებრული დეკარბოქსილირებული ლევოდოპასაგან დოფამინის წარმოქმნით.

ნაკომის ეფექტურობა მეტია ლევოდოპასთან შედარებით. ნაკომის გამოყენებისას ლევოდოპას დოზაზე 80%-ით ნაკლები რაოდენობით მისი ეფექტური კონცენტრაცია სისხლში შენარჩუნებულია უფრო დიდი ხნის განმავლობაში.

ჩვენებები:

• პარკინსონის დაავადების და სინდრომის მკურნალობა (სამკურნალო საშუალებებით გამოწვეული ექსტრაპირამიდული დარღვევების დროს ნაკომი არ გამოიყენება).

პრეპარატი ამცირებს პარკინსონიზმის სიმპტომებს- რიგიდობას, ბრადიკინეზიას, ტრემორს, დისფაგიას და წონასწორობის დარღვევას. ლევოდოპათი მონოთერაპიის შემთხვევაში არამყარი თერაპიული ეფექტის შემთხვევაში დღის განმავლობაში, ნაკომით მკურნალობა იძლევა გაცილებით უფრო მეტ სტაბილურ ეფექტს.

ლევოდოპასთან შედარებით ნაკომი ხასიათდება გვერდითი მოვლენების ნაკლები სიხშირით.

დასაშვებია პრეპარატის კომბინირება პირიდოქსინთან (ვიტამინი B₆).

მიღების წესი და დოზირება:

ნაკომის ერთი ტაბლეტი შეიცავს 25 მგ კარბიდოპას და 250 მგ ლევოდოპას.

ნაკომის საწყისი რეკომენდებული დოზა პაციენტებისათვის, რომლებიც არ მკურნალობენ ლევოდოპათი  შეადგენს 1/2 ტაბლეტს 1-2-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში დოზა იზრდება. ყოველი 2-3 დღის შემდეგ შესაძლებელია დოზის გაზრდა 1/2 ტაბლეტით ოპტიმალური ეფექტის მიღწევამდე.

ნაკომის მოქმედება აღინიშნება პირველივე დღეს. ოპტიმალური დოზის შერჩევა შესაძლებელია პირველი კვირის განმავლობაში, ხოლო ლევოდოპათი მკურნალობის შემთხვევაში, მხოლოდ რამდენიმე კვირის ან თვის შემდეგ.

- პაციენტებმა, რომლებიც მკურნალობენ ლევოდოპათი ნაკომის დანიშვნის წინ უნდა შეწყვიტონ ლევოდოპას მიღება მინიმუმ 12 საათით ადრე მკურნალობის დაწყებამდე.

- იმ შემთხვევაში, როდესაც პაციენტი იღებდა ლევოდოპას დოფადეკარბოქსილაზას ინჰიბიტორებთან ერთად, პრეპარატების მიღება შეწყვეტილი უნდა იქნას 24 საათით ადრე მკურნალობის დაწყებამდე.

-  ნაკომის საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს გამოყენებული ლევოდოპას დოზის დაახლოებით 20%-ს. მაგალითად თუ პაციენტი იღებდა 4 გ ლევოდოპას დღეში, ნაკომის საწყისი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 2.5-3 ტაბლეტს დღეში (ლევოდოპას 625-750 მგ).

საერთო მითითებები დოზირებასთან დაკავშირებით:

ნაკომის ოპტიმალური დღეღამის დოზა ინდივიდუალურია ყოველი პაციენტისათვის. უმრავლეს შემთხვევაში თერაპიული ეფექტის მისაღწევად ინიშნება 3-4 ტაბლეტი დღეში, მაგრამ ყველა შემთხვევაში დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 6 ტაბლეტს დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

- გვერდითი მოვლენები ნაკომის გამოყენების დროს განპირობებულია დოფამინის მოქმედებით ცნს-ზე, ქორეოფორმული, დისტონიური ან სხვა უნებლიე მოძრაობების, კუნთების მხრივ კონვულსიური მოვლენების, ბლეფაროსპაზმის და ტრიზმის დროს საჭიროა დოზის შემცირება.

- იშვიათად აღინიშნება ცვლილებები ფსიქიური სფეროს მხრივ: პარანოიდული აზრები, დეპრესია, დემენცია. ძალიან იშვიათად აღინიშნება კრუნჩხვები, თუმცა მათი კავშირი ნაკომის გამოყენებასთან არ არის დადგენილი.

- იშვიათად აღინიშნება გულის რითმის დარღვევა, ხანდახან წინაგულების თრთოლვა, ორთოსტატიკული ჰიპოტენზია, ანორექსია, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, ნაწლავში წყლულოვანი პროცესის განვითარება, ფლებიტი, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი.

- აღწერილია შემთხვევები კუმბსის სინჯის დადებითი შედეგებით ნაკომით ან ლევოდოპათი მკურნალობის დროს, ჰემოლიზური ანემია აღინიშნება ძალიან იშვიათად.

სხვა გვერდითი მოვლენები: ფსიქიური - ეიფორია, ლეთარგია, აგზნებადობა, დაღლილობა, ცნობიერების დაბინდვა, უსიამოვნო სიზმრები, უძილობა, ჰალუცინაციები, განგაშის შეგრძნება და დეპრესია.

ნევროლოგიური: ატაქსია, ასთენია, თავის ტკივილი, ხელების ტრემორის გაძლიერება, ტრიზმი, ნისტაგმი.

კუჭ-ნაწლავის მხრივ: ყაბზობა, ფაღარათი, სლოკინი, ყლაპვის გაძნელება, პირში მწარე გემოს შეგრძნება, ენის წვის შეგრძნება, არასასიამოვნო სუნი პირიდან.

დერმატოლოგიური: ოფლიანობა, შეშუპება, თმის ცვენა.

უროგენიტალური: შარდის შეკავება ან შარდის შეუკავებლობა, ჰემატურია, შარდის შავი ფერი.

მხედველობის დარღვევები: დიპლოპია, გუგების გაფართოვება გორნერის სინდრომი.

გარდა ამისა შესაძლებელია სითხის შეგრძნება, წონის მომატება ან შემცირება, ლაბორატორიული მონაცემების მხრივ ცვლილებები.

უკუჩვენებები:

პრეპარატი უკუნაჩვენებია შემდეგ შემთხვევებში:

* დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

*მაო-ს ინჰიბიტორებთან კომბინაციაში;

* მონოამინოქსიდაზას (მაო-ს) ინჰიბიტორების გამოყენება უნდა შეწყდეს ნაკომის დანიშვნამდე 2 კვირით ადრე;

* ორსულობა და ლაქტაცია.

განსაკუთრებული მითითებები:

* ნაკომით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ლევოდოპას მოხსნა. ნაკომის საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს ლევოდოპას დოზის დაახლოებით 20%-ს.

* ნაკომი არ გამოიყენება ექსტრაპირამიდული სინდრომის წინააღმდეგ, რომელიც გამოწვეულია სამკურნალო საშუალებებით.

* ნაკომის გამოყენება ბავშვებში არ არის ჯერ კიდევ ბოლომდე შესწავლილი.

* პაციენტები ნაკომის მიღებისას უნდა იმყოფებოდნენ მონიტორინგის ქვეშ დეპრესიის ან ფსიქიური დარღვევების დროულად გამოვლენის მიზნით.

* განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭირო პაციენტებში, რომელთაც ლევოდოპას მიღების შემდეგ აღენიშნებათ ქორეოატეტოიდური ტიპის ჰიპერკინეზები.

* ნაკომმა ზოგიერთ შემთხვევაში, შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკინეზის რეციდივი. ფიქრობენ, რომ იგი დაკავშირებულია დოფამინის შემცველობის გაზრდასთან თავის ტვინში ლევოდოპას გამოყენების შედეგად. იმ შემთხვევაში, როდესაც აუცილებელია ფსიქოტროპული პრეპარატების დანიშვნა, გათვალისწინებული უნდა იყოს ნაკომის ანტიპარკინსონული ეფექტის შემცირების შესაძლებლობა. ნაკომი სიფრთხილით ინიშნება კრუნჩხვითი სინდრომის დროს.

* ქრონიკული ღია კუთხოვანი გლაუკომის დროს ნაკომი ინიშნება მხოლოდ სისტემატური ოფთალმოლოგიური კონტროლის შემთხვევაში.

* ნარკოზის ქვეშ წარმოებულ ოპერაციამდე ნაკომის გამოყენება უნდა შეწყდეს. პრეპარატის მიღების აღდგენა ოპერაციის შემდეგ შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც პაციენტს შეეძლება წამლის გადაყლაპვა.

ნაკომის გამოყენების დროს შეიძლება აღინიშნებოდეს:

* აზოტის და შარდოვანას მომატება სისხლში;

* ბილირუბინის, ტუტე ფოსფატაზას ან იოდის რაოდენობის მომატება, რომელიც შეკავშირებულია პროტეინებთან;

*იშვიათ შემთხვევაში ხანგრძლივი მკურნალობის დროს, შესაძლებელია აღინიშნებოდეს კუმბსის დადებითი სინჯი და ჰემოლიზური ანემია.

სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე ზემოქმედება: პაციენტები უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი, რომ ნაკომის მიღებიდან 4 საათის განმავლობაში მათ არ უნდა მართონ ავტოსატრანსპორტო საშუალებები და არ უნდა იმუშაონ ისეთ მექანიზმებთან, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციას.

ჭარბი დოზირება:

ნაკომის ჭარბი დოზირების მკურნალობა ისეთივეა როგორც ლევოდოპას ჭარბი დოზირების შემთხვევაში.

აუცილებელია ამ დროს კუჭის დაუყოვნებელი ამორეცხვა. ინფუზიები ინიშნება სიფრთხილით, ყურადღება უნდა მიექცეს სასუნთქი გზების გამტარობას. არითმიის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა მკურნალობის ჩატარება ეკგ-ს კონტროლის ქვეშ.

დიალიზის როლი ნაკომის ჭარბი მიღების დროს უცნობია. პირიდოქსინი არ ავლენს სამკურნალო ეფექტს ნაკომის ჭარბი მიღების დროს.

! შენიშვნები: პრეპარატის დანიშვნა, დოზის შერჩევა და მისი სხვა ანტიპარკინსონული საშუალებებით ჩანაცვლება რეკომენდებულია ჩატარებულ იქნას მკურნალი ექიმის კონტროლის ქვეშ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25^oC ტემპერატურაზე, გრილ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

საერთაშორისო დასახელება: DICLOFENAC

მწარმოებელი: KRKA, სლოვენია

მოქმედი ნივთიერება: დიკლოფენაკი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ნატრიუმის დიკლოფენაკი................        50 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზის მონოჰიდრატი, პროპილენგლიკოლი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, სილიციუმის კოლოიდრი დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი რკინის წითელი ოქსიდი(E172), ტიტანის დიოქსიდი(E171), ტალკი, მეტაკრილის მჟავის კოპოლიმერი.

პროლონგირებული მოქმედების შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე   10 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ნატრიუმის დიკლოფენაკი .........  100 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

საქაროზა, პროპილენგლიკოლი, ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, ცეტილის სპირტი, სილიციუმის კოლოიდური დიოქსიდი, პოვიდონი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), რკინის ოქსიდი (E172).

რექტალური სანთლები: სტრიპში 5 სანთელი, შეფუთვაში 2 სტრიპი.

1 სანთელი

ნატრიუმის დიკლოფენაკი ..........    50 მგ

დამხმარე ნივთიერება: მყარი ცხიმი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ნაკლოფენი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას, ავლენს ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზიურ და ანტიპირეტიულ ეფექტს. მისი მოქმედების ძირითადი მექანიზმი დაფუძნებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვაზე პრეპარატი განკუთვნილია ყველა სახის რევმატიული დაავადების სამკურნალოდ, ასევე სხვადასხვა გენეზის ტკივილის სინდრომის შესამცირებლად.

გარსით დაფარული ტაბლეტები მდგრადია კუჭის მჟავე არის მიმართ და იხსნება ნაწლავში. გახანგრძლივებული მოქმედების ტაბლეტები განკუთვნილია ხანგრძლივი თერაპიისათვის.

ჩვენებები:

დაავადებები, რომლებსაც ესაჭიროება ანთების საწინააღმდეგო და ანალგეზიური აქტივობა:

• ანთებითი რევმატიული დაავადებები: რევმატოიდული ართრიტი, სერონეგატიური სპონდილოართრიტი, ქრონიკული იუვენილური ართრიტი, სხვა ართრიტები;
• დეგენერაციული რევმატიზმი, ართროზი, სპონდილიტი;
• კრისტალინდუცირებული ართრიტები, პოდაგრული და ფსევდოპოდაგრული;
• სახსარგარე რევმატიზმი: პერიართრიტი, ბურსიტი, მიოზიტი, ტენდენიტი, სინოვიტი;
• ძვალ-კუნთოვანი სისტემის სხვა ანთებითი და მტკივნეული მდგომარეობები.

როგორც ანალგეტიკი ნაკლოფენი გამოიყენება რბილი ქსოვილების ტრავმებისას, სტომატოლოგიური ქირურგიული ჩარევის შემდეგ, შაკიკის ძლიერი შეტევების დროს, პირველადი ალგოდისმენორეის დროს, ანდექსიტის, პროქტიტის, ასევე თირკმლის და ნაღვლის ბუშტის კოლიკის დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

ტაბლეტები გამოიყენება ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ დაუყოვნებლივ, დაუღეჭავად, სითხის დაყოლებით.

საწყისი დოზა შეადგენს დღეში 100 ან 150 მგ-ს დაავადების სიმძიმიდან გამომდინარე. შემანარჩუნებელი დოზა ძირითადად შეადგენს დღეში 10 მგ-ს.

ნაკლოფენის ტაბლეტების კომბინაციისას მის სხვა ფორმებთან გასათვალისწინებელია პრეპარატის სადღეღამისო დოზა.

1 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში იუვენილური ართრიტით სადღეღამისო დოზა შეადგენს 1-3 მგ/კგ-ს, გაყოფილს 2-3 მიღებაზე.

ავადმყოფებს, რომლებიც ცუდად იტანენ ნაკლოფენის პერორალურ ფორმებს ენიშნებათ სანთლები შესაბამისი დოზებით.

საწყისი დოზა შეადგენს დღეში 100 ან 150 მგ-ს (1 სანთელი დღეში 2-3-ჯერ) დაავადების სიმძიმიდან გამომდინარე.

შემანარჩუნებელი დოზა ძირითადად შეადგენს დღეში 100 მგ-ს (1 სანთელი დღეში 2-ჯერ).

სანთლები არ არის განკუთვნილი ბავშვებისათვის.

გვერდითი მოვლენები:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:

ღებინება, კუჭის კოლიკა, პანკრეატიტი, აფტოზური სტომატიტი, გლოსიტი, ეროზიული ეზოფაგიტი, ცალკეულ შემთხვევებში აღინიშნება საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ქვედა განყოფილების დაზიანება, მათ შორის არასპეციფიური ჰემორაგიული კოლიტი, წყლულოვანი კოლიტის ან კრონის დაავადების რედიცივი ან გამწვავება.

ცნს-ის მხრივ:

სწრაფი დაღლილობა, აღქმის დარღვევა, პარესთეზიები, მეხსიერების დაქვეითება, ორიენტაციის გრძნობის დაკარგვა, მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება, დიპლოპია, სმენის შემცირება, ხმაური ყურებში, კრუნჩხვები, განგაში, კოშმარული სიზმრები, ტრემორი, ფსიქოზური რეაქციები, გემოვნების შეცვლა.

ცვლილებები თირკმლების მხრივ:

იშვიათად თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ჰემატურია.

ცალკეულ შემთხვევებში:

ინტერსტიციური ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, თირკმლის დვრილების ნეკროზი ან პროტეინურია.

ცვლილებები ღვიძლის მხრივ:

იშვიათად: ქოლესტაზი, სიყვითლე, უსიმპტომო ჰეპატიტი (მწვავე და ქრონიკული აქტიური ჰეპატიტი), ჰეპატოცელულური ნეკროზი.

ცალკეულ შემთხვევებში:

ფულმინანტური (მყისიერი) ჰეპატიტი.

ცვლილებები კანის მხრივ და ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები:

ალოპეცია, ერითროდერმია, მულტიფორმული ექსუდაციური ერითემა, ავთვისებიანი ექსუდაციური ერითემა (სტივენს-ჯონსის სინდრომი), ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ალერგიული პურპურა. ცალკეულ შემთხვევებში: ფოტომგრძნობელობა, ანაფილაქსიური რეაქციები (ბრონქოსპაზმი, ანგიონევროზული შეშუპება, ანაფილაქსიური შოკი).

ცვლილებები სისხლმბადი სისტემის მხრივ:

ცალკეულ შემთხვევებში ჰემოლიზური და აპლასტური ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი.

სხვა:

პოტენციის დაქვეითება, გულისცემის შეგრძნება, ტკივილი გულმკერდის არეში, არტერიული წნევის მომატება.

უკუჩვენებები:

* წყლულოვანი დაავადება გამწვავების სტადიაში ან სისხლდენა საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან (მათ შორის ანამნეზში);

* ჰიპერმგრძნობელობა დიკლოფენაკზე ან პრეპარატის რომელიმე კომპონენტზე.

* აწეული მგრძნობელობა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ სხვა საშუალებებზე, სალიცილატებზე;

* ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;

* საბავშვო ასაკი 6 წლამდე;

! ნაკლოფენის სანთლები არ გამოიყენება სწორი ნაწლავის ანთებითი დაავადებების დროს ანუსის მიდამოში ან ანამნზეში ამ მიდამოებიდან სისხლდენის დროს (ბუასილი პროქტიტი).

! სიფრთხილით: ღვიძლის მწვავე ინდუცირებული პორფირია, ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციის მწვავე დარღვევა, გულის უკმარისობა, ხანდაზმული ასაკი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

დიკლოფენაკის გამოყენება ორსულობის დროს შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც მოსალოდნელი სარგებელი აჭარბებს ნაყოფის პოტენციურ რისკს.

* დიკლოფენაკის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის ბოლო ტრიმესტრში.

* მიუხედავად იმისა, რომ დიკლოფენაკი ლაქტატში აღწევს უმნიშვნელო რაოდენობით, მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები:

სწრაფი სასურველი თერაპიული ეფექტის მისაღებად პრეპარტს ღებულობენ ჭამამდე 30 წთ-ით ადრე, სხვა შემთხვევებში, ღებულობენ ჭამის წინ, დროს ან შემდეგ, დაუღეჭავად, საკმარისი რაოდენობა წყლის დაყოლებით.

* დიკლოფენაკის ხანგრძლივად გამოყენებისას, იშვიათ შემთხვევებში ადგილი აქვს სერიოზული ჰეპატოტოქსიკური რეაქციების განვითარებას; ამასთან დაკავშირებით, რეკომენდებულია ღვიძლის ფუნქციის რეგულარული გამოკვლევა.

ღვიძლის უკმარისობის (ქრონიკული ჰეპატიტი, ღვიძლის კომპენსირებული ციროზი), მქონე და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში, კინეტიკა და მეტაბოლიზმი არ განსხვავდება.

* პაციენტმა უნდა აცნობოს ექიმს ანამნეზში ნებისმიერი ქრონიკული დაავადების, მეტაბოლური დარღვევის, მომატებული მგრძნობელობის რეაქციების არსებობის შესახებ.

* ნაკლოფენით მკურნალობისას საჭიროა იმ ავადმყოფებზე დაკვირვება, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ სმტ-ის ზედა განყოფილების დაავადებები. ავადმყოფებში, წყლულოვანი კოლიტით ან კრონის დაავადებით, ნაკლოფენის დანიშვნისას შესაძლებელია რეციდივის განვითარება ან ძირითადი პროცესის გამწვავება.

* გულის და თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში პრეპარატის დანიშვნისას, თირკმლის სისხლის მიმოქცევაში პროსტაგლანდინების მნიშვნელოვანი როლის გამო, საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილის დაცვა, ასევე ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ დიურეტიკებს და ავადმყოფებში, რომლებსაც გარკვეული მიზეზის გამო შემცირებული აქვთ მოცირკულირე სისხლის მოცულობა (მაგალითად, ქირურგიული ოპერაციის შემდეგ) თუ ასეთ შემთხვევაში ინიშნება დიკლოფენაკი, უსაფრთხოების მიზნით საჭიროა თირკმლის ფუნქციის კონტროლი.

* დიკლოფენაკი სიფრთხილით ინიშნება ღვიძლის და თირკმლის ფუნქცის მოშლის, გულის უკმარისობის სისხლის შედედების დარღვევის, პორფირიის, ეპილეფსიის დროს, ასევე ავადყმოფებში, რომლებიც ღებულობენ ანტიკოაგულანტებს და ფიბრინოლიზიურ საშუალებებს.

* ხანგრძლივი თერაპიისას აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის კონტროლი და განავლის ანალიზის ჩატარება ფარულ სისხლდენაზე.

* ინფექციური დაავადებისას, დიკლოფენაკის ანთების საწინაააღმდეგო და ანტიპირეტიულმა ეფექტებმა შეიძლება შენიღბოს ამ დაავადების სიმპტომები.

გავლენა ავტომობილის და პოტენციურად საშიში სხვა მექანიზმების მართვაზე: მკურნალობის პერიოდში შესაძლებელია ფსიქიური და მამოძრავებელი რეაქციების სიჩქარის შემცირება, ამიტომ საჭიროა ისეთი პოტენციურად საშიში ქმედებისაგან თავის შეკავება, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების კონცენტრაციას და სწრაფ ფსიქო-მოტორულ რეაქციებს.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირებისას შესაძლებელია: გულისრევა, ღებინება, ტკივილი ეპიგასტრიუმში, თავბრუსხვევა, ხმაური ყურებში, გაღიზიანებულობა, შეიძლება განვითარდეს სისხლიანი ღებინება, მელენა, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ცნობიერების დარღვევა, სუნთქვის დათრგუნვა, კრუნჩხვები და თირკმლის უკმარისობა.

სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. მკურნალობა სიმპტომურია. ფორსირებული დიურეზი და ჰემოდიალიზი ნაკლებ ეფექტურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

პაციენტმა უნდა აცნობოს ექიმს ნებისმიერი იმ სამკურნალო საშუალების შესახებ, რომელსაც იგი ღებულობს (მათ შორის ურეცეპტოდ გასაცემი საშუალებები).

დიკლოფენაკის და სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთობლივი მიღების ეფექტები:

-ლითიუმი და დიგოქსინი - პლაზმაში მათი კონცენტრაციის გაზრდა;

-ზოგიერთი დიურეტიკი, ისევე როგორც ანთების საწინაღმდეგო სხვა არასტეროიდულ საშუალებებთან - დიურეზული ეფექტის შემცირება;

-კალიუმის შემნახველი დიურეტიკები - სისხლში კალიუმის შემცველობის გაზრდა;

- აცეტილსალიცილის მჟავა და ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული საშუალებები- არასასურველი ეფექტების განვითარების რისკის გაზრდა;

- ციკლოსპორინი და ოქროს პრეპარატები -დიკლოფენაკის თირკმელებში პროსტაგლანდინების სინთეზზე გავლენის გაძლიერება, რაც ვლინდება ნეფროტოქსიკურობის გაძლიერებით;

- მეტოტრექსატი - მეტოტრექსატის ტოქსიკურობის გაზრდა;

-ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები- მათი ეფექტურობის შემცირება;

- ანტიკოაგულანტები, თრომბოლიზური საშუალებები (ალტეპლაზა, სტრეპტოკინაზა, უროკინაზა)- სისხლდენის რისკის გაზრდა (უფრო ხშირად სმტ-დან).

- საძილე საშუალებები - ეფექტის შემცირება;

-ანტიდიაბეტური საშუალებები - ჰიპოგლიკემიური ეფექტის შემცირება;

- ცეფამანდოლი, ცეფაპერაზონი, ცეფოტენენი, ვალპროის მჟავა -ჰიპოპროთრომბინემიის სიხშირის გაზრდა;

- ეთანოლი, კოლხიცინი, კორტიკოტროპინი, კრაზანას პრეპარატები - სმტ-დან სისხლდენის განვითარების რისკის გაზრდა;

- პარაცეტამოლი- დიკლოფენაკის ნეფროტოქსიკური ეფექტების გაზრდა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰Cტემპერატურაზე, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანგობის ვადა: ტაბლეტები - 5 წელი;

სანთლები - 4 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი: Dr.Reddy,s Laboratories LTD.,ინდოეთი.

შემადგენლობა:

ნაისი ტაბლეტები:

ყოველი უგარსო ტაბლეტი შეიცავს:

ნიმესულიდი ............. 100 მგ

მიკროკრისტალური ცელულოზა, პრეჟელატინიზირებული სახამებელი, ორფუძიანი კალციუმის ფოსფატი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, პოლივინილპიროლიდონი, გაწმენდილი წყალი, ფხვნილისებური ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი.

ფარმაკოლოგიური ინფორმაცია:

ნიმესულიდი წარმოადგენს სულფონანილიდების კლასის არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს (NSAID). ნიმესულიდს ახასიათებს ანთების საწინააღმდეგო, სიცხის დამწევი და ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება.

მოქმედების მექანიზმი:

ნიმესულიდი წარმოადგენს პროსტაგლანდინების სინთეზის სელექტიურ ინჰიბიტორს.

ფარმაკოკინეტიკა:

50 ან 200 მგ ნიმესულიდის ორალური მიღებისას ჯანმრთელ მოხალისეებში, ის სრულიად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.

ჩვენებები:

მოზრდილები:

ნიმესულიდი ნაჩვენებია სხავადასხვა ინტენსივობის ტკივილის სამკურნალოდ, აგრეთვე ისეთი ანთებითი მდგომარეობების დროს, როგორიცაა ოსტეოართრიტები, პოსტოპერაციული და სპორტული ტრავმები, ყურის, ცხვირისა და ყელის ანთებითი პროცესები, ქირურგიული სტომატოლოგია, ბურსიტები/ტენდინიტები, თრომბოფლებიტები, ფარინგიტები და გინეკოლოგიური დაავადებები.

ბავშვები:

ნიმესულიდი გამოიყენება ცხელების და ისეთი ანთებითი პროცესების დროს, რომლებიც ასოცირებულია ზედა რესპირატორული ტრაქტის ინფექციებთან (ვირუსული და ბაქტერიული წარმოშობის), აგრეთვე ის გამოიყენება სხვადასხვა წარმოშობის ტკივილის შესამცირებლად, როგორიცაა პოსტოპერაციული ტკივილი, რბილი ქსოვილების დაზიანებით გამოწვეული სუსტი ტკივილის და ჩონჩხ-კუნთოვანი დაზიანებით გამოწვეული ტკივილის შეამცირებლად.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ან მის შემადგენლობაში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ;

* კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებები;

* სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან;

* თირკმლის (კრეატინინის კლირენსი ნაკლებია 30მლ/წთ) და ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა;

* გულის უკმარისობა;

* არტერიული ჰიპერტენზია;

* ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი.

სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედება:

ნიმესულიდი უკავშირდება პლაზმის ცილებს, რაც გათვალისწინებულ უნდა იქნას სხვა პრეპარატებთან კომბინირებისას (განსაკუთრებით ჰიდანტოინთან და სულფანილამიდებთან). ნიმესულიდი აძლიერებს ანტიკოაგულანტების მოქმედებას. ლითიუმის პრეპარატებთან ნიმესულიდის ერთდროული გამოყენებისას იზრდება ლითიუმის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში; ნიმესულიდი სიფრთხილით ინიშნება დიგოქსინთან, ფენიტოინთან, დიურეტიკებთან, ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან, სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან, ანტიკოაგულანტებთან, ციკლოსპორინთან, მეთოტრექსატთან, პერორალურ დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთად.

მიღების წესები და დოზირება:

მოზრდილები:

100 მგ 2-ჯერ დღეში, ორალურად ჭამის შემდეგ.

ბავშვები:

1.5 მგ/კგ სხეულის წონა 2-3-ჯერ დღეში.

შენახვის პირობები:

ინახება 25ºC-ს ქვემოთ. სინათლისა და ტენისაგან დაცულ ადგილას.

შენახვის ვადა:

ტაბლეტები: 36 თვე.

გაცემის რეჟიმი:

ურეცეპტოდ.