საერთაშორისო დასახელება:

MELOXICAM

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS PLC, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: მელოქსიკამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 10 და 20 ც.

1 ტაბ.

მელოქსიკამი ............ 7.5 მგ

1 ტაბ.

მელოქსიკამი.........   15 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მაგნიუმის სტეარატი, ტალის გაუწყლოებული კოლოიდური დიოქსიდი, პოვიდონი K-25, ნატრიუმის ციტრატი, კროსპოვიდონი, ლაქტოზის მონოჰიდრატი (15 მგ ყოველ 7,5 მგ-იან და 30 მგ ყოველ 15 მგ-იან ტაბლეტში), მიკროკრისტალური ცელულოზა.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

მელოფლამის აქტიური ნივთიერება წარმოადგენს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს, ოქსიკამების ჯგუფიდან. მას გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი მოქმედება. მედიკამენტ მელოფლამის ყველა ეს ეფექტი განპირობებულია მოქმედების ერთიანი მექანიზმით - სავარაუდოდ პროსტალგანდინების ბიოსინთეზის დათრგუნის გზით, რომელიც ანთების მედიატორია.

ჩვენებები:

• სახსრების ტკივილი ან მტკივნეული დესტრუქციული დაავადებები, რომელიც ზოგჯერ თანხლებულია ანთებით (ართროზი);
• ქრონიკული ანთებითი პოლიართრიტი (რევმატოიდული ართრიტი);
• ხერხემლის ანთებითი დაავადებების სიმპტომური მკურნალობა (მაანკილოზირებელი სპონდილიტი).

მიღების წესი და დოზირება:

აუცილებელია მელოფლამის ტაბლეტების მიღება ექიმის დანიშნულების მიხედვით. თუ საჭირო გახდა დამატებითი ინფორმაცია დოზირების შესახებ, საჭიროა ექიმის კონსულტაცია.

თუკი ექიმი არ ნიშნავს განსხვავებულ დოზირებას, მაშინ მელოფლამი ჩვეულებრივ, ინიშნება შემდეგი დოზით - 1 ტაბლეტი 7.5 მგ ერთხელ დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის გაზრდა 1 ტაბლეტამდე (15 მგ) დღეში. დოზირება უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად მდგომარეობის სიმძიმის ან ადრე არსებული პათოლოგიების შესაბამისად. როგორც წესი, საჭიროა იმ მინიმალური დოზის მიღება, რომელიც იძლევა დამაკმაყოფილებელ თერაპიულ ეფექტს.

მელოფლამის დანიშვნა შეიძლება მხოლოდ 15 წლის ასაკის ზემოთ.

მელოფლამის ტაბლეტების მიღება რეკომენდებულია წყალთან ან სხვა სითხესთან ერთად ჭამის დროს.

გვერდითი მოვლენები:

ისევე, როგორც სხვა სამკურნალო საშუალებებს, მელოფლამსაც ახასიათებს გვერდითი ეფექტები, თუმცა ისინი ვლინდება არა ყველა პაციენტში. ჩამოთვლილი გვერდითი ეფექტები გამოვლენილ იქნა კლინიკური გამოცდისას.

ყველაზე ხშირია:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: მონელების გაძნელება, გულისრევა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, ყაბზობა, შებერილობა, დიარეა, ღვიძლის ფუნქციის გარდამავალი მოშლა, გულძმარვა, საყლაპავის ლორწოვანის ანთება, კუჭის ან/და 12-გოჯა ნაწლავის წყლული, ფარული ან მაკროსკოპული სისხლდენები კუჭ-ნაწლავიდან.

სისხლის სისტემის მხრივ: სისხლდენებისადმი მიდრეკილება, სისხლის უჯრედოვანი ფორმულის ცვლილება (მათ შორის ლეიკოციტარული ფორმულის), ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია.

კანი: ქავილი, გამონაყარი, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ანთება, ჭინჭრის ციება.

ცენტრალური ნერვული სისტემა: სუსტი ან ძლიერი თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ყურებში ხმაური, ძილიანობა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა: შეშუპებები, არტერიული წნევის მომატება, გულისცემის გაძლიერება, სისხლსავსეობა.

შარდ-სასქესო სისტემა: თირკმლის ფუნქციის პათოლოგიური ცვლილებები.

ძალიან იშვიათად გვხვდება: ანგიონევროზული შეშუპება და დაუყოვნებელი ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია (მაგალითად, ანაფილაქსიური ან ანაფილაქტოიდური შოკი), კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის პერფორაცია, მსხვილი ნაწლავის პერფორაცია, ჰეპატიტი, მონელების დარღვევა, ფოტოსენსიბილიზაცია, კანის ბულოზური ცვლილებები (მაგალითად, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზისი), ცნობიერების დათრგუნვა, დეზორიენტაცია, ხასიათის ცვლილება, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ასთმის შეტევები, კონიუქტივიტი, მხედველობის მოშლა (მათ შორის მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება).

მძიმე გვერდითი ეფექტების არსებობისას ან ისეთი მოვლენების გამოჩენა, რომლებიც არ არის მითითებული ინსტრუქციაში აუცილებელია ექიმის ან ფარმაცევტის ჩარევა.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის მიღება უკუნაჩვენებია შემდეგ შემთხვევებში:

* პრეპარატის ან მისი შემადგენელი ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა - შესაძლებელი ალერგიული რეაქციები აცეტილსალიცილის მჟავის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ მგრძნობიარე პირებში;

* კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება აქტიურ ფაზაში;

* ღვიძლის მძიმე უკმარისობა;

* თირკმლის უკმარისობისას ჰემოდიალიზის გარეშე მყოფ პაციენტებში;

* 15 წლამდე ასაკის პაციენტებში;

* ორსულობისა და ლაქტაციის დროს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* მელოფლამი არ შეიძლება დაინიშნოს ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით ინიშნება ექიმის კონტროლის ქვეშ:

* ანტიკოაგულანტური თერაპიის ფონზე;

* თუკი პაციენტს ჰქონდა კუჭ-ნაწლავის დაავადება ანამნეზში;

* თირკმლის დაავადებებისას;

* გულის შეგუბებითი უკმარისობისას;

* ღვიძლის დაავადებებისას;

* თანმდევი შარდმდენი თერაპიისას.

ზეგავლენა ავტომანქანის მართვაზე და სხვა ტექნიკურ მოწყობილობათა მართვაზე: მელოქსიკამის ეფექტების შემსწავლელი კვლევები ავტომანქანის და ტექნიკური მოწყობილობების მართვაზე არ ჩატარებულა. თუმცა თუ გვერდითი ეფექტების სახით განვითარდა მხედველობის მოშლა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა ან ცენტრალური ნერვული სისტემის ფუნქციის დარღვევის სხვა ნიშნები, მაშინ ტრანსპორტის და სხვადასხვა მექანიზმების მართვისგან თავი უნდა შეიკავოს პაციენტმა.

ჭარბი დოზირება:

მნიშვნელოვანია იმ დოზის მიღება, რომელიც დანიშნულია ექიმის მიერ; თუკი მოხდა ჭარბი დოზის მიღება, აუცილებელია პაციენტმა დაუყოვნებლივ მიმართოს ექიმს ან საავადმყოფოს. დოზის მიღების დავიწყების შემთხვევაში ჩვეულ დროს, პაციენტმა უნდა მიიღოს ჩვეულებრივი და არა გაორმაგებული დოზა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

მნიშვნელოვანია პაციენტმა შეატყობინოს ექიმს ან ფარმაცევტს იმის შესახებ, იღებს თუ არა მოცემულ მომენტში რაიმე პრეპარატს, თუნდაც რეცეპტის გარეშე გასაცემს. ზოგიერთი პრეპარატი შეიძლება ურთიერთქმედებდეს პრეპარატ მელოფლამთან. სხვა არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან მისმა კომბინირებამ (მათ შორის აცეტილსალიცილის მჟავასთან ერთად) შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის წყლულოვანი პათოლოგიის და სისხლდენის წარმოქმნის რისკის გაზრდა.

- პერორალური ანტიკოაგულანტების, ტიკლოპიდინის, ჰეპარინის და თრომბოლიზური საშუალებების ერთდროული გამოყენება მელოქსიკამთან იწვევს სისხლდენის რისკის გაზრდას. თუკი გარდაუვალია ამ საშუალებების კომბინაცია მელოფლამთან, აუცილებელია დაკვირვება ანტიკოაგულაციურ ეფექტზე.

- არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ ლითიუმის და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების კომბინირებამ შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის გაზრდა.

- ისევე, როგორც სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებმა, მელოქსიკამმა შეიძლება გამოიწვიოს მეტოტრექსატის არასასურველი ეფექტი სისხლმბად ორგანოებზე.

- კონტრაცეპტული საშუალებები: არსებობს მონაცემები, რომლებიც მიუთითებს საშვილოსნოსშიდა ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებების ეფექტის შემცირებაზე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღების დროს.

- შარდმდენ საშუალებებთან ერთად მელოფლამის გამოყენების დროს აუცილებელია სითხის საკმაო რაოდენობით მიღება და თირკმლის ფუნქციის გასინჯვა პრეპარატის მიღებამდე.

- არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ასევე თრგუნავენ პროსტაგლანდინების სინთეზს. პროსტაგლანდინები კი ხასიათდებიან სისხლძარღვის გამაფართოებელი მოქმედებით. ამიტომ ისინი შეიძლება გახდნენ ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების (აგფ ინჰიბიტორები, სისხლძარღვთა გამაფართოებელი და შარდმდენი) ეფექტურობის დამთრგუნველი.

- ქოლესტერინამინი ბოჭავს მელოქსიკამს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში და ამიტომ აჩქარებს მელოქსიკამის გამოყოფას.

- ციკლოსპორინის და პრეპარატ მელფოლამის ერთდროული დანიშვნისას აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის კონტროლი. შესაძლებელია მელფოლამის ურთიერთქმედება პერორალურ ანტიდიაბეტურ საშუალებებთან.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

AMBROXOL; SALBUTAMOL; GUAIFENESIN

მწარმოებელი: ავერსი-რაციონალი, საქართველო

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ბრონქოლიზური, მუკოლიზური და ამოსახველებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 3 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ...............         15 მგ

სალბუტამოლის სულფატი ...........................      2 მგ

(სალბუტამოლის ეკვივალენტური)

გვაიფენეზინი ..........................................     100 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

კალციუმის ჰიდროფოსფატი, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, მეთილპარაბენი, პროპილპარაბენი, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, გასუფთავებული ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, საღებავი Ponceau 4R (E124).

სიროფი პერორალური მიღებისათვის: ფლაკონში 100 მლ

5 მლ

ამბროქსოლის ჰიდროქლორიდი ....................15 მგ

სალბუტამოლის სულფატი  ............................1 მგ

(სალბუტამოლის ეკვივალენტური)

გვაიფენეზინი .............................................50 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მენთოლი, საქაროზა, ლიმონმჟავას მონოჰიდრატი, მეთილპარაბენი, პროპილპარაბენი, თხევადი გლუკოზა, გლიცერინი, თხევადი სორბიტოლი, ნატრიუმის საქარინი, პროპილენგლიკოლი, მარწყვის ესენცია, ანანასის არომატიზატორი, საღებავი Sunset Yillow FCF (E110),  გასუფთავებული წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

მელონი წარმოადგენს ბრონქოლიზურ, მუკოლიზურ და ამოსახველებელ საშუალებას.

პრეპარატის ეფექტურობას განაპირობებს მასში შემავალი კომპონენტების ფარმაკოლოგიური თვისებები.

ამბროქსოლი არის ბრომჰექსინის აქტიური მეტაბოლიტი, იგი ხელს უწყობს ბრონქების ლორწოვანი გარსის ეპითელური ჯირკვლების მიერ სეკრეტის გამოყოფას, ზრდის სურფაქტანტის შემცველობას ფილტვებში, ააქტივებს ჰიდროლიზურ ფერმენტებს, რის გამოც ხელს უწყობს ნახველის გათხიერებას. მუკოცილიარული ტრანსპორტის გაძლიერების გამო ხელს უწყობს ტრაქეობრონქული ხის განთავისუფლებას ნახველისაგან.

პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი სალბუტამოლი წარმოადგენს პირდაპირი მოქმედების სიმპათომიმეტურ საშუალებას. იგი სელექტიურად მოქმედებს ბრონქების ბეტა-2 რეცეპტორებზე იწვევს გლუვი კუნთების მოდუნებას და ამ გზით ამცირებს წინაღობას ზედა სასუნთქ გზებში, ახდენს ბრონქოსპაზმის კუპირებას, ზრდის ფილტვების სასიცოცხლო მოცულობას.

გვაიფენეზინს გააჩნია ამოსახველებელი მოქმედება. იგი ათხიერებს ნახველს და ხელს უწყობს სასუნთქი გზების განთავისუფლებას ნახველისაგან.

ფარმაკოკინეტიკა:

ამბროქსოლი პერორალურად მიღების შემდეგ სწრაფად და სრულად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 80%-ს. ყველაზე მაღალ კონცენტრაციას ამბროქსოლი აღწევს ფილტვებში, მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში. პრეპარატის 90% გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით. ამბროქსოლის მოქმედება იწყება 30 წთ-ში და გრძელდება 6-12 საათს. მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი ვლინდება მესამე დღეს.

სალბუტამოლი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, მისი პლაზმის ცილებთან დაკავშირება შეადგენს 10%-ს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 4-6 სთ-ს. ღვიძლში განიცდის პირველად დაშლას. მისი ძირითადი მეტაბოლიტია არააქტიური სულფატური კონიუგატი, რომელიც გამოიყოფა ორგანიზმიდან შარდთან ერთად.

გვაიფენეზინი ადვილად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1 სთ-ს, ორგანიზმიდან გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდთან ერთად.

ჩვენებები:

• პროდუქციული ხველით მიმდინარე სასუნთქი გზების მწვავე და ქრონიკული ანთებითი დაავადებები;
• ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადება;
• ბრონქული ასთმა;
• ბრონქოექტაზია;
• ბრონქიოლიტი;
• მუკოვისციდოზი.

მიღების წესი და დოზირება:

ტაბლეტები:

2-დან 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 1,2 ტაბლეტი 3-4-ჯერ დღეში;

6-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 1 ტაბლეტი 2-3-ჯერ დღეში;

მოზრდილებსა და 12 წლის ასაკის ზემოთ ბავშვებში - 1-2 ტაბლეტი 3-4-ჯერ დღეში.

სიროფი:

2-დან 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 2.5 მლ 3-ჯერ დღეში;

6-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 5 მლ 3-ჯერ დღეში;

მოზრდილებსა და 12 წლის ასაკის ზემოთ ბავშვებში - 5-10 მლ 3-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: პალპიტაცია, ტაქიკარდია;

სასუნთქი სისტემის მხრივ: რინორეა, ზემო სასუნთქი გზების სიმშრალე;

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში, გულისრევა, ღებინება, პირის სიმშრალე;

ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, ტრემორი;

ალერგიული რეაქციები: შეშუპება, გამონაყარი კანზე, შეწითლება, სახის შეშუპება.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ;

*  გულის პათოლოგიები;

* ჰიპერთირეოიდიზმი;

* ორსულობა და ლაქტაცია;

* მწვავე პორფირია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის 28 კვირის შემდგომ პერიოდში ჩატარებულმა კლინიკამდელმა და კლინიკურმა კვლევებმა ამბროქსოლის უარყოფითი ზემოქმედება ორსულებზე არ გამოავლინა.

* სალბუტამოლის გამოყენება აკრძალულია ორსულობის I და II ტრიმესტრში სპონტანური აბორტის შესაძლო განვითარების გამო, III ტრიმესტრში პლაცენტის ნაადრევი აშრევებისა და სისხლდენის საშიშროების არსებობისას, ასევე III ტრიმესტრის ტოქსიკოზის დროს.

* სალბუტამოლი გადადის დედის რძეში, ამის გამო ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება დასაშვებია იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისთვის მოსალოდნელი სარგებელი მკვეთრად სჭარბობს ბავშვზე მოსალოდნელი უარყოფითი მოქმედების რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები:

* პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით გამოიყენება ჰიპერთირეოზის, გულის უკმარისობის, არითმიების, QT-ინტერვალის გახანგრძლივებისადმი მიდრეკილების და ჰიპერტენზიის დროს.

* გვაიფენეზინი არ გამოიყენება პერსისტიული ხველის დროს, რომელიც განპირობებულია თამბაქოს მოხმარებით, ბრონქული ასთმით, ემფიზემით, ჭარბი ბრონქული სეკრეციით, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც პრეპარატის დანიშვნა და გამოყენება ხდება მკაცრი სამედიცინო კონტროლის ქვეშ.

* ხანგრძლივად მიმდინარე ხველა შესაძლებელია იყოს რომელიმე სერიოზული დაავადების სიმპტომი. თუ ხველა გრძელდება ერთ კვირაზე მეტხანს, აღინიშნება მისი გაძლიერება ან ხველას დაერთო ცხელება, გამონაყარი, თავის ტკივილი, საჭიროა ექიმის კონსულტაცია.

* ექიმის კონსულტაციის გარეშე გვაიფენეზინი არ გამოიყენება 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება თირკმლის ან/და ღვიძლის უკმარისობის დროს. იგი არ გამოიყენება ხველის საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთად, რომლებიც აფერხებენ ნახველის გამოყოფას.

ჭარბი დოზირება:

ჰიპერდოზირებისას მოსალოდნელია გვერდითი მოვლენების გაძლიერება, მკურნალობა სიმპტომურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ამბროქსოლი აუმჯობესებს ანტიბიოტიკების (ამოქსიცილინი, ცეფუროქსიმი, დოქსიციკლინი, ერითრომიცინი) შეღწევადობას სასუნთქ სისტემაში.

-  ამბროქსოლი ეფექტურად გამოიყენება დოქსიციკლინთან კომბინაციაში.

- მელონის გამოყენებამ ხველის საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთად შესაძლოა გამოიწვიოს ფილტვებში ნახველის დაგროვება.

- სალბუტამოლის გამოყენებისას სხვა ბეტა-2 აგონისტებთან, კორტიკოსტეროიდებთან, შარდმდენებსა და ქსანთინებთან ერთად იზრდება ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკი.

- თეოფილინთან კომბინაციაში მატულობს ტაქიკარდიისა და სუპრავენტრიკულური არითმიების  განვითარების რისკი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

ავერსი-რაციონალი

სიროფის 100 გრ შეიცავს :

აქტიური ნივთიერება :

თხიერი კომპლექსის ექსტრაქტი (1:1): მელისას ფოთლები (Melissae folio), კუნელის ყვავილი (Crataegi inflorescentia ) და ანგელოზას ფესვები (Archangelicae radice) – 10.0 გრ .

სიროფი შეიცავს 0.4%- მდე ეთანოლს .

რა არის მელისალი ფორტე

მელისალ ფორტეს სიროფი სამკურნალო პრეპარატია , რომელიც შეიცავს : მელისას ფოთლებს , კუნელის ყვავილს და ანგელოზას ფესვებს . მისი ეფექტურობა და უსაფრთხოება დაფუძნებულია ხანგრძლივ გამოყენებასა და გამოცდილებაზე .

ჩვენებები:

• მელისალ ფორტე გამოიყენება ნერვული დაძაბულობის დროს .

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ .

განსაკუთრებული მითითებანი:

სიროფის 1 სუფრის კოვზი შეიცავს დაახლოებით 12.0 გ საქაროზას, რაც გასათვალისწინებელია შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში გამოყენების დროს. პაციენტებმა, ზოგიერთი შაქრის აუტანლობის დიაგნოზით, წამლის მიღებამდე უნდა მიმართოთ ექიმს კონსულტაციისათვის.

პრეპარატი ასევე შეიცავს ალკოჰოლის მცირე რაოდენობას ( ეთანოლს ), 100 მგ - ზე ნაკლები დოზაში.

პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი სტრეპტოფურანოზა კანს მგრძნობიარეს ხდის სინათლის მიმართ. წამლის მიღებისას აუცილებელია მოვერიდოთ ულტრაიისფერ დასხივებას .

გამოყენება ბავშვებში:

ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების კარგად კონტროლირებული კლინიკური კვლევების სიმცირის გამო, სიროფის გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ მოზრდილებში და 6 წელს ზემოთ ასაკის ბავშვებში. პატარა ბავშვებში წამალი მხოლოდ ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ გამოიყენება.

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში გამოყენება:

ორსულებსა და მეძუძურ დედებში კონტროლირებული კლინიკური კვლევები არ ჩატარებულა . პრეპარატის გამოყენებამდე აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია .

ავტომობილის მართვა და მექანიზმებთან მუშაობა:

სიროფის ერთჯერადი დოზა (1 სუფრის კოვზი , რაც დაახლოებით არის 19.5 გ ) შეიცავს არა უმეტეს 78 გ ეთანოლს. დღემდე, არ არის დადასტურებული , რომ რეკომენდებული დოზირებით მიღებულმა წამალმა შეიძლება დაარღვიოს ფსიქოფიზიკური   შესაძლებლობები , ავტომობილის მართვისა და მექანიკურ მექანიზმებთან მუშაობის უნარი .

დამახასიათებელი სედაციური ეფექტის გამო, წამლის მიღების შემდეგ არ არის რეკომენდებული ავტომობილის მართვა და მექანიზმებთან მუშაობა.

სხვა წამლების მიღება:

აუცილებელია ექიმს ვაცნობოთ ყველა წამლის შესახებ , რომლებსაც ღებულობდით , ურეცეპტოდ გაცემული წამლების ჩათვლით .

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

დღემდე , მელისალ ფორტეს ურთიერთქმედება სხვა წამლებთან არ აღინიშნებოდა .

გამოყენების მეთოდები და დოზირება:

სიროფი მიიღება პერორალურად .

6 - დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვები – 1 სუფრის კოვზი (15 მლ ) დღეში ორჯერ .

მოზრდილები და 12 წელს ზემოთ ასაკის ბავშვები – 2-3- ჯერ დღეში 1 სუფრის კოვზი (15 მლ ).

6 წლამდე ასაკის ბავშვებში სიროფის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ .

თუ ფიქრობთ , რომ მელისალ ფორტეს მოქმედება ძალიან ძლიერი ან ძალიან სუსტია, მიმართეთ ექიმს .

ჭარბი დოზირება :

დღემდე, სიროფ მელისალ ფორტეს გამოყენების დროს, ჭარბი დოზირების სიმპტომები არ აღინიშნებოდა.

დოზის გამოტოვება :

ნუ მიიღებთ ორმაგ დოზას გამოტოვებული დოზის ასანაზღაურებლად .

გვერდითი მოვლენები:

არ აღინიშნება. აცნობეთ ექიმს გვერდითი მოვლენის განვითარების შესახებ .

შენახვის პირობები:

ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურის პირობებში, ბავშვებისათვის მიუწვდემელ ადგილას

შეფუთვის ფორმა : 125 გ სიროფს შეიცავს .

შენახვის ვადა: 3 წელი

გაცემის წესი: რეცეპტის გარეშე

მწარმოებელი:

Wrocławskie Zakłady Zielarskie “Herbapol” SA

საერთაშორისო დასახელება:

IMIPRAMINE

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICAL PLC, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: იმიპრამინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიდეპრესანტი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

დრაჟე: შეფუთვაში 50 ც.

1 დრაჟე

იმიპრამინის ჰიდროქლორიდი ............. 25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ტიტანის ორჟანგი, გლიცერინი, მაკროგოლი 3500, კოსმეტიკური მოწითალო-ყავისფერი პიგმენტი CI 77491, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი, ტალკი, საქაროზა, ლაქტოზის მონოჰიდრატი.

საინექციო ხსნარი მხოლოდ ი/მ ინექციისთვის:

ამპულაში 2 მლ, შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ 1 ამპ.

იმიპრამინის ჰიდროქლორიდი ................12.5 მგ 25 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ასკორბინის მჟავა, ნატრიუმის სპიროსულფიტი, ნატრიუმის უწყლო სულფიტი, ნატრიუმ ქლორიდი და საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტრიციკლური ანტიდეპრესანტი იმიპრამინი წარმოადგენს ბენზოაზეპინის წარმოებულს. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი საბოლოოდ არ არის დადგენილი. სავარაუდოდ, იმიპრამინი იწვევს ნორადრენალინის და სეროტონინის ნეირონული უკუმიტაცების ბლოკირებას, რის გამოც ეს უკანასკნელი გროვდება დიდი რაოდენობით სინაფსურ ნაპრალში, ხელს უწყობს რეცეპტორების სტიმულირებას და მონოამინერგული პროცესების აქტივაციას ცნს-ში.

ანტიდეპრესანტული მოქმედების მიუხედავად პრეპარატი ეფექტურია ბავშვებში ნიქტურიის დროს. მას გააჩნია ფსიქომასტიმულირებელი, სუსტი ანტიქოლინერგული ზომიერი ანტიჰისტამიური და ანალგეზიური მოქმედება.

ჩვენებები:

• დეპრესიის ყველა ფორმა (შფოთვით და მის გარეშე), ენდოგენური და რეაქტიული დეპრესია, ბიპოლარული აშლილობის დეპრესიული ფაზა, ატიპიური დეპრესია, პოსტფსიქოზური დეპრესია, დეპრესიული მდგომარეობა ცნს-ის ორგანული დაზიანების დროს და ა.შ.;
• პანიკური აშლილობა.

მიღების წესი და დოზირება:

დოზას შეარჩევს ექიმი პაციენტის მდგომარეობის სიმძიმის გათვალისწინებით. ამ პრეპარატის მიღება აუცილებლად უნდა მოხდეს ზუსტად ექიმის მითითებების მიხედვით.

დრაჟე

დრაჟეს რაოდენობას, რომელსაც პაციენტი იღებს ერთი მიღების დროს, ეწოდება დოზა.

ექიმები ძირითადად მკურნალობას იწყებენ დაბალი დოზიდან და შემდეგ თანდათანობით ზრდიან პაციენტის მდგომარეობის შესაბამისად. გაუმჯობესება შესამჩნევი ხდება მკურნალობის დაწყებიდან რამდენიმე კვირის შემდეგ. საჭიროა მოთმინება და პრეპარატის მიღება მხოლოდ ექიმის დანიშნულებით.

თუ ექიმი მელიპრამინის დრაჟეს არ დანიშნავს სხვა რეჟიმით, პრეპარატის მიღება უნდა მოხდეს შემდეგნაირად:

მოზრდილები:

დეპრესია: ამბულატორულ ავადმყოფებს შეუძლიათ მკურნალობის დაწყება დოზით - 1 დრაჟე 1-3-ჯერ დღეღამის განმავლობაში. ექიმს შეუძლია დოზის თანდათანობით გაზრდა 150-200 მგ-მდე დღე-ღამეში დაახლოებით კვირის განმავლობაში. შემანარჩუნებელი დოზა: 50-100 მგ/დღე-ღამეში.

მძიმე შემთხვევებში სტაციონარულ ავადმყოფებში მკურნალობა შეიძლება დაიწყოს 75 მგ დოზიდან დღე-ღამეში. ამ დოზის გაზრდა შეიძლება 200 მგ-მდე დღე-ღამეში 25 მგ-იანი საფეხურებით. განსაკუთრებულ შემთხვევებში შეიძლება იყოს დანიშნული უფრო მაღალი დოზები -300 მგ-მდე დღე-ღამეში.

ხანდაზმული პაციენტები (60 წელზე მეტი) და მოზარდები (18 წლამდე): ეს პაციენტები შეიძლება უფრო მგრძნობიარენი აღმოჩნდნენ და მათ შეიძლება განუვითარდეთ მძიმე რეაქციები მოზრდილთა დოზის მიღების შემთხვევაში. ამიტომაც მკურნალობა უნდა დაიწყოს ყველაზე მცირე დოზიდან, რაც შეამცირებს დაავადების სიმპტომატიკას. შემდეგ შესაძლებელია დოზის თანდათანობითი ზრდა 50-75 მგ-მდე დღე-ღამეში. ექიმს შეუძლია დოზის მატება ოპტიმალურამდე 10 დღის განმავლობაში, რის შემდეგაც მკურნალობა გაგრძელდება ამ დოზით.

პანიკური აშლილობა:

პაციენტებში ასეთი დარღვევებით უფრო ხშირია გვერდითი მოვლენები. ამიტომაც მათი მკურნალობა უნდა დაიწყოს უფრო დაბალი დოზით. თუ პრეპარატ მელიპრამინით მკურნალობის პირველი კურსის დასაწყისში შეიმჩნევა შფოთვის მატება, ამის შესახებ საჭიროა ექიმის ინფორმირება. ამ სიმპტომის მოხსნა შეიძლება ბენზოდიაზეპინების მიღებით. ეს დამატებითი მკურნალობა შეიძლება თანდათან მოიხსნას შფოთვის სიმპტომების შემცირებასთან ერთად. ექიმმა შეიძლება ჩათვალოს აუცილებლად დოზის თანდათანობითი გაზრდა 75-100 მგ-მდე დღე-ღამეში (განსაკუთრებულ შემთხვევებში - 200-მგ-მდე დღე-ღამეში). პრეპარატის მიღება უნდა გაგრძელდეს არანაკლებ 6 თვისა. სამკურნალო კურსის ბოლოს პრეპარატის მიღების შეწყვეტა უნდა მოხდეს დოზის თანდათანობითი შემცირებით.

ბავშვები (ღამის ენურეზი)

მკურნალობის რეკომენდებული სქემები:

6-8 წლის ასაკში (სხეულის წონა 20-25 მგ): 25 მგ/დღეში;

9-12 წლის ასაკში (სხეულის წონა 25-35 კგ): 25-50 მგ/დღეში;

12 წლის ასაკის ზევით (სხეულის წონა 35 კგ-ზე მეტი): 50-75 მგ/დღეში.

თუ მცირე საწყისი დოზების მიღებას არ მოაქვთ სასურველი თერაპიული ეფექტი, შეიძლება უფრო მაღალი დოზების მიღება.

ბავშვებში დაუშვებელია დოზის გადამეტება 2.5 მგ/კგ სხეულის წონაზე დღე-ღამეში.

- უნდა გამოიყენებოდეს ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა ზემოთ ჩამოთვლილი დოზების დიაპაზონიდან. დღეღამის დოზა შეიძლება დაინიშნოს ერთ მიღებაზე ძილის წინ. თუ საღამოს ვლინდება შარდის შეუკავებლობა, რეკომენდებულია დღეღამის დოზის გაყოფა (პირველი ნაწილი მიეცეს ბავშვს შუადღის შემდეგ, მეორე კი -ძილის წინ).

სამკურნალო კურსის ხანგრძლივობა უნდა იყოს არა უმეტეს 3 თვისა. დამხმარე დოზა უნდა შეირჩეს დაავადების სიმპტომების ცვლილების შესაბამისად. პრეპარატის შეწყვეტის წინ რეკომენდებულია დღეღამის დოზის თანდათანობითი შემცირება.

მელიპრამინის მიღება რეკომენდებულია ყოველდღე დაახლოებით ერთსა და იმავე დროს, პრეპარატის მაქსიმალური ეფექტის უზრუნველსაყოფად. ამასთან ერთად, ეს დაეხმარება პაციენტს ტაბლეტების მიღების დროის დამახსოვრებაში.

საინექციო ხსნარი

საინექციო პრეპარატი გამოიყენება მოკლევადიანი და დროებითი თერაპიისათვის, მხოლოდ ძლიერი აგზნებით მიმდინარე დეპრესიის შემთხვევაში ან როდესაც პრეპარატის პერორალური მიღება შეუძლებელია.

თერაპია უნდა შეირჩეს თითოეული პაციენტისთვის ინდივიდუალურად, რეკომენდებულია მკურნალობის მინიმალური ეფექტური დოზით დაწყება. სადღეღამისო მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 100 მგ-ს. ინექცია უნდა გაკეთდეს ღრმად, კუნთში.

გვერდითი მოვლენები:

ავადმყოფებში, ვინც იღებს ამ პრეპარატს, შეიძლება არ გამოვლინდეს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი გვერდითი ეფექტი. მათგან ზოგიერთი დამოკიდებულია დოზაზე და უკუვითარდება მისი შემცირებისას, ან მკურნალობის გაგრძელებისას მათი გამოხატულება მცირდება დამატებითი ზომების გარეშე. ზოგიერთი გვერდითი მოვლენის განსხვავება რთულია საწყისი დეპრესიული მდგომარეობისა და მისი  სიმპტომებისაგან (მაგალითად, დაღლილობა, ძილის დარღვევა, აგზნება, შფოთვა, პირის სიმშრალე).

- იმიპრამინის შეყვანა უნდა შეწყდეს მძიმე ფსიქიკური ან ნევროლოგიური გვერდითი მოვლენების ჩივილებისა ან სიმპტომების გამოვლენისას.

- ხანდაზმული პაციენტები უფრო მგრძნობიარენი არიან ანტიქოლინერგული, ნევროლოგიური, ფსიქიკური ან გულ-სისხლძარღვთა სისტემის გვერდითი მოვლენების მიმართ. მეტაბოლიზმი და პრეპარატის გამოყოფა შეიძლება დაქვეითებული იყოს, რის შედეგადაც პრეპარატის დონე სისხლის პლაზმაში იმატებს.

- ფსიქიატრიული გვერდითი მოვლენები: დაღლილობა, ძილიანობა, შფოთვის მომატება, აგზნება, ძილის დარღვევა, ჰიპომანიაკალურ-მანიაკალური მდგომარეობა, ცნობიერების დარღვევა (განსაკუთრებით ხანდაზმულ ავადმყოფებში და პარკინსონით დაავადებულ პაციენტებში), დეზორიენტაცია, ზოგჯერ ჰალუცინაციები, იშვიათ შემთხვევებში აქტივირდება ფსიქოზის სიმპტომები. ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია აგრესიული ქცევა.

- ნევროლოგიური გვერდითი მოვლენები: ხშირად აღინიშნება ტრემორი. ზოგიერთ შემთხვევაში ვითარდება პარესთეზია, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა. იშვიათ შემთხვევებში ადგილი აქვს ეპილეფსიურ შეტევებს. ზოგჯერ აღინიშნებოდა ელექტროენცეფალოგრამის ცვლილებები, კუნთების კლონური შეკუმშვები, სისუსტე, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები, ატაქსია, არამკაფიო მეტყველება, მაღალი ცხელება.

- გვერდითი მოვლენები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ხშირად აღინიშნება სინუსური ტაქიკარდია, ელექტროკარდიოგრამის კლინიკურად უმნიშვნელო ცვლილებები (T კბილის და ST სეგმენტის) გულის ნორმალური მდგომარეობის მქონე პაციენტებში და ორთოსტატული ჰიპოტენზია. არსებობს არითმიის, QRS კომპლექსის გაფართოების, PR ინტერვალის გაზრდის და აგრეთვე წინაგულოვანი ჰისის კონის ბლოკადის შემთხვევები. ზოგჯერ აღინიშნებოდა არტერიული წნევის ზრდა, გულის მუშაობის დეკომპენსაცია, პერიფერიული სისხლძარღვების სპაზმი.

- ანტიქოლინერგული გვერდითი მოვლენები: პაციენტები ხშირად უჩივიან პირის სიმშრალეს, ოფლიანობას, ყაბზობას, აკომოდაციის დარღვევას, მხედველობის სიმახვილის დარღვევას, მხურვალების შეგრძნებას ან ალებს. ზოგჯერ აღინიშნება შარდვის გაძნელება. ცალკეულ შემთხვევებში აღინიშნებოდა თვალის გუგის გაფართოება, გლაუკომა და ნაწლავების პარალიზური გაუვალობა.

- გვერდითი მოვლენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ზოგჯერ აღინიშნება გულისრევა, ღებინება, უმადობა. რამდენიმე შემთხვევაში აღწერილია სტომატიტი, ენის დაზიანება და არასასიამოვნო შეგრძნება მუცლის არეში.

- ღვიძლისმიერი გვერდითი ეფექტები: ზოგიერთ შემთხვევაში -ტრანსამინაზების აქტივობის გაზრდა. ცალკეულ შემთხვევებში - ჰეპატიტი სიყვითლის გარეშე.

- დერმატოლოგიური გვერდითი მოვლენები: ზოგჯერ აღინიშნება კანის ალერგიული რეაქციები (გამონაყარი, ჭინჭრის ციება), აღწერილია ცალკეული შემთხვევები ლოკალური ან გენერალიზებული შეშუპებით, შუქმგრძნობელობით, ქავილით, პეტექიებით, ალოპეციით.

- გვერდითი მოვლენები, რომლებიც უკავშირდება ენდოკრინულ სისტემას და ნივთიერებათა ცვლას: ხშირად მატულობს სხეულის წონა. ზოგიერთ შემთხვევაში აღინიშნება სქესობრივი ლტოლვის დაქვეითება და პოტენციის დარღვევა. ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია გინეკომასტია, გალაქტორეა, ანტიდიურეზული ჰორმონების სეკრეციის დარღვევის სინდრომი, ჰიპო- ან ჰიპერგლიკემია, სხეულის წონის შემცირება.

- ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები: ცალკეულ შემთხვევებში რეგისტრირებულია ალერგიული პნევმონიტი ეოზინოფილიით ან მის გარეშე. სისტემური ანაფილაქსიური რეაქციები ჰიპოტენზიით.

- გვერდითი მოვლენები, რომლებიც უკავშირდება სისხლის სისტემას: ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია და პურპურა.

- გვერდითი მოვლენები გრძნობათა ორგანოების მხრივ: შუილი ყურებში.

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა იმიპრამინის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა კომპონენტისა, და ასევე სტრუქტურულად ახლოს მდგომი სხვა ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების მიმართ;

* ორსულობა და ძუძუთი კვების პერიოდი;

* მაო-ს ინჰიბიტორებით თანხმლები მკურნალობა;

* მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი, გულის გამტარებლობის დარღვევა, არითმია;

* მანიაკალური მდგომარეობა;

* ღვიძლის და/ან თირკმელების მწვავე უკმარისობა;

*დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

*შარდის შეკავება;

* 6 წლამდე ბავშვთა ასაკი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* მელიპრამინი არ შეიძლება მიიღონ ორსულმა ან მეძუძურმა ქალებმა.

განსაკუთრებული მითითებები:

* იმიპრამინმა შეიძლება გამოიწვიოს მანიაკალური მდგომარეობა ბიპოლარული აშლილობის მქონე ავადმყოფებში. ეს პრეპარატი არ შეიძლება გამოიყენებოდეს მანიაკალური ფაზის დროს.

* ანტიდეპრესანტები, მათ შორის იმიპრამინი, ამცირებს კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლს. ამიტომ, ავადმყოფები, რომლებსაც მიდრეკილება აქვთ კრუნჩხვითი მდგომარეობისადმი ან რომლებსაც აღენიშნებათ (ან ადრე ჰქონდათ) ეპილეფსია, საჭიროებენ განსაკუთრებულ ყურადღებას მელიპრამინით მკურნალობისას. რეკომენდებულია ასეთი ავადმყოფების მეთვალყურეობა, ხოლო მათი ანტიეპილეფსიური მკურნალობის სათანადო კორექცია.

* სასურველია ავადმყოფებს, რომლებიც იღებენ მელიპრამინს, არ ჩაუტარდეთ ელექტროკრუნჩხვითი თერაპია.

პრეპარატ მელიპრამინით მკურნალობის დაწყებამდე ან მკურნალობის მთელი პერიოდის განმავლობაში, რეკომენდებულია შემდეგი გამოკვლევები და ლაბორატორიული ანალიზები:

- არტერიული წნევის კონტროლი (განსაკუთრებით ლაბილური სისხლის მიმოქცევისა და ჰიპოტენზიის მქონე პაციენტებში),

- ღვიძლის ფუნქციური სინჯები (განსაკუთრებით ღვიძლის დაავადებისას).

- ლეიკოციტური ფორმულა (ხელების და/ან ყელის ტკივილის დროს, რაც შეიძლება იყოს ლეიკოპენიის ან აგრანულოციტოზის გამოვლენა, აუცილებელია სისხლის ანალიზი; სხვა შემთხვევებში საკმარისია, გამოკვლევა იმიპრამინის მიღებამდე და რეგულარული საკონტროლო გამოკვლევები ხანგრძლივი თერაპიის დროს),

- ელექტროკარდიოგრამა (გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებისას და ხანდაზმულ პაციენტებში).

* სასურველი თერაპიული ეფექტის მიღწევა შეიძლება მხოლოდ პრეპარატის მიღებიდან 2-4 კვირის შემდეგ. ამიტომ, როგორც სხვა ანტიდეპრესანტების შემთხვევაში, სუიციდური მცდელობების რისკი მაშინვე არ მცირდება. აქედან გამომდინარე, რეკომენდებულია ასეთი მცდელობებისადმი მიდრეკილი ავადმყოფების სამედიცინო ზედამხედველობის ქვეშ ყოფნა მდგომარეობის  მნიშვნელოვან გაუმჯობესებამდე.

* შეიძლება საჭირო გახდეს დამხმარე თერაპია 6 ან უფრო მეტი თვის განმავლობაში. მისი დასრულება უნდა მოხდეს დღეღამური დოზის თანდათანობითი შემცირებით. პრეპარატის მოულოდნელმა შეწყვეტამ ან შეჩერებამ შეიძლება გამოიწვიოს მოხსნის სიმპტომები (გულისრევა, თავის ტკივილი, ზოგადი სისუსტე, მოუსვენრობა, შფოთვა, ძილის დარღვევა, გულის რითმის დარღვევა, ექსტრაპირამიდული სიმპტომები).

* პანიკური მდგომარეობების მქონე ავადმყოფებში ტრიციკლურმა ანტიდეპრესანტებმა შეიძლება გამოიწვიოს შფოთვის პარადოქსული ზრდა. ჩვეულებრივ, ეს გრძელდება არა უმეტეს ორი კვირისა და მისი მკურნალობა შეიძლება ბენზოდიაზეპინების წარმოებულებით.

* ანტიდეპრესანტული თერაპიის საწყის პერიოდში ფსიქოზით დაავადებულ ავადმყოფებში შეიძლება გაძლიერდეს შფოთვა და აგზნება.

* ანტიქოლინერგული ეფექტის არსებობის გამო საჭიროა სიფრთხილე პრეპარატ მელიპრამინის დანიშვნისას შემდეგი მდგომარეობების დროს: გლაუკომა, წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერტროფია ან მძიმე ყაბზობა, ვინაიდან მათი სიმპტომები შეიძლება გაძლიერდეს.

* ცრემლისა და ლორწოს გამოყოფის შემცირებამ შეიძლება შეუქმნას უხერხულობა კონტაქტური ლინზების მქონე პაციენტებს, მათ შეიძლება დაუზიანდეთ რქოვანას ეპითელი.

* პრეპარატის მიღებისას აუცილებელია სიფრთხილე გულის იშემური დაავადების, ღვიძლის და/ან თირკმელების ფუნქციების დარღვევის, შაქრიანი დიაბეტის (გლუკოზის დონის შეცვლა სისხლის პლაზმაში) მქონე ავადმყოფებში.

* ფეოქრომოციტომითა და ნეირობლასტომით დაავადებული ავადმყოფები განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა იღებდნენ პრეპარატ მელიპრამინს, რადგან შეიძლება განვითარდეს ჰიპერტონული კრიზი.

* ჰიპერთირეოზით დაავადებული ავადმყოფები ან ისინი, ვინც იღებენ ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებს, საჭიროებენ განსაკუთრებულ მეთვალყურეობას პრეპარატ მელიპრამინის მიღების დროს. ამ ავადმყოფებში შეიძლება გაძლიერდეს გვერდითი მოვლენები გულის მხრივ.

ავადმყოფებში, რომლებსაც დანიშნული აქვთ პრეპარატ მელიპრამინის ინექციები, მომატებულია არითმიისა და არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი ანესთეზიის დროს. ეს უნდა იქნას გათვალისწინებული.

* იმიპრამინით მკურნალობისას აღწერილია ეოზინოფილიის, ლეიკოპენიის, აგრანულოციტოზის, თრომბოციტოპენიისა და პურპურის ცალკეული შემთხვევები. ამიტომ რეკომენდებულია სისხლის ფორმიანი ელემენტების რაოდენობის რეგულარული შემოწმება.

* ანტიდეპრესანტებით ხანგრძლივი მკურნალობისას აღინიშნება კბილის კარიესის მაღალი სიხშირე. ამიტომ, რეკომენდებულია სტომატოლოგთან რეგულარული ვიზიტები.

* ხანდაზმულ პაციენტებში და მოზარდებში უფრო მეტად არის გამოხატული გვერდით მოვლენები, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველი კურსის დასაწყისში. ამიტომ ამ კატეგორიის ავადმყოფბში პრეპარატის საწყისი დოზები უნდა იყოს უფრო მცირე, ვიდრე მოზრდილებში.

* იმიპრამინმა შეიძლება გამოიწვიოს შუქმგრძნობელობა. მკურნალობის კურსის დროს თავი აარიდეთ მზის შუქის ინტენსიურ ზემოქმედებას (მაგალითად, მზის აბაზანების დროს).

* ხანდაზმულ მგრძნობიარე პაციენტებში მკურნალობის დროს შეიძლება განვითარდეს ანტიქოლინერგული ფსიქოსინდრომი. ის გაივლის პრეპარატის შეწყვეტიდან რამდენიმე დღის განმავლობაში.

* საჭიროა ავადმყოფების გაფრთხილება, რომ თავი აარიდონ ალკოჰოლის მიღებას პრეპარატ მელიპრამინით მკურნალობის კურსის დროს.

სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვა: პრეპარატ მელიპრამინით მკურნალობის პირველი კურსის საწყის პერიოდში აკრძალულია სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და იმ სამუშაოების შესრულება, სადაც მაღალია უბედური შემთხვევების რისკი. შემდგომში, ამ შეზღუდვის ხანგრძლივობისა და დონის განსაზღვრა ინდივიდუალურია.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები:

ცნს (ცენტრალური ნერვული სისტემა): სისტემური თავბრუსხვევა, ძილიანობა, სტუპორი, ატაქსია შფოთვა, აგზნება, ჰიპერრეფლექსია, კუნთების რიგიდობა, ქორეოათეტოზი, კრუნჩხვები, კომა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა: ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, არითმია, გამტარებლობის დარღვევა, შოკი, გულის უკმარისობა, იშვიათად - გულის გაჩერება.

სხვა სიმპტომები: სუნთქვის დათრგუნვა, ციანოზი, გულისრევა, ცხელება, ოფლიანობა, მიდრიაზი, ოლიგურია ან ანურია.

მკურნალობა: იმიპრამინის გადაჭარბებულ დოზირებაზე ეჭვის შემთხვევაში განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია პაციენტის სწრაფად მიყვანა საავადმყოფოში. აუცილებელია განსაკუთრებული მეთვალყურეობა არანაკლები 72 საათის განმავლობაში. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს, ამიტომ ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ნაჩვენებია შემანარჩუნებელი, სიმპტომური მკურნალობა. პრეპარატის ანტიქოლინერგულ ეფექტთან დაკავშირებით კუჭის დაცლა შეფერხებულია 12 ან მეტი საათით. ამიტომ, პირველ რიგში უნდა მოხდეს პრეპარატის კუჭიდან გამოდევნა. ამისათვის შეიძლება ამოირეცხოს კუჭი ან, თუ პაციენტი გონზეა - გამოიწვიოს ღებინება. აგრეთვე შეიძლება აქტივირებული ნახშირის შეყვანა. უნდა მოხდეს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის პარამეტრების, გაზების და სისხლის ელექტროლიტების მონიტორინგი. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება კრუნჩხვების საწინააღმდეგო პრეპარატების გამოყენება (მაგალითად, დიაზეპამი, ფენიტოინი, ფენობარბიტალი, საინჰალაციო ანესთეთიკები და მიორელაქსანტები). შეიძლება, ასევე, ხელოვნური სუნთქვის განხორციელება, გულის რითმის პეისმეკერის, სისხლის პლაზმის მოცულობის გაზრდა, დოფამინისა ან დობუტამინის წვეთოვანი ინფუზია.

რეანიმაციული ღონისძიებები საჭიროა მხოლოდ იშვიათ შემთხვევებში. სისხლის პლაზმაში იმიპრამინის დაბალი კონცენტრაციის გამო ჰემოდიალიზი და პერიტონული დიალიზი არ არის შედეგიანი. ამ პრეპარატის დიდი მოცულობით გავრცელების გამო ფორსირებული დიურეზი არ არის ეფექტური. ფიზოსტიგმინის შეყვანა იწვევს მძიმე ბრადიკარდიას, ასისტოლიასა და ეპილეფსიურ შეტევებს. ამიტომ არ არის რეკომენდებული მისი გამოყენება იმიპრამინის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- არ შეიძლება მელიპრამინის დანიშვნა მაო- ს ინჰიბიტორებთან ერთად. ცენტრალური და პერიფერიული ნორადრენერგული ეფექტები სუმაციას განიცდის და ძლიერდება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ტოქსიკური ეფექტები (მაგალითად ჰიპერტონული კრიზი, მაღალი ცხელება, მიოკლონუსი, აგზნება, დელირიუმი და კომა).

- მაო-ს ინჰიბიტორების მიღების დასრულების შემდეგ პრეპარატ მელიპრამინით მკურნალობის კურსის დაწყებამდე უნდა გავიდეს არანაკლებ 3 კვირისა. თუმცა მოკლობემიდის (მაო-ს შექცეევადი ინჰიბიტორი) მიღების შემდეგ საკმარისია 24-საათიანი შესვენება.

- ანალოგიურად უნდა მოხდეს პაციენტების გადაყვანა ტრიციკლური ანტიდეპრესანტებიდან მაო-ს ინჰიბიტორებზე - პრეპარატებს შორის სამკვირიანი შესვენებით. ამ პრეპარატებიდან თითოეულის მიღება უნდა დაიწყოს უმცირესი შესაძლო დოზით. შეიძლება დოზის თანდათან ზრდა, მხოლოდ პაციენტის მდგომარეობის მუდმივი მეთვალყურეობის პირობებში.

- ღვიძლის ფერმენტების ინჰიბიტორები: პრეპარატ მელიპრამინისა და ციტოქრომის P4502D6 იზოფერმენტების ინჰიბიტორების ერთობლივმა შეყვანამ შეიძლება დააქვეითოს იმიპრამინის მეტაბოლიზმი და შესაბამისად გაზარდოს მისი დონე სისხლის პლაზმაში. ღვიძლის ფერმენტების ინჰიბიტორებს მიეკუთვნება, აგრეთვე, ნივთიერებები, რომლებიც არ მეტაბოლიზირდება ამ ფერმენტებით (მაგალითად, ციმეტიდინი ან მეთილფენიდატი), ასევე პრეპარატები, რომლებიც ფერმენტების სუბსტრატებს წარმოადგენს (მაგალითად, სხვა ანტიდეპრესანტები, ფენოთიაზინები, ანტიარითმიული პრეპარატები 1 C ტიპის - პროპაფენონი, ფლეკაინიდი).

- ყველა ანტიდეპრესანტი სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ბლოკატორების ჯგუფიდან სხვადასხვა ხარისხით თრგუნავს იზოფერმენტებს P450 2DD6. სიფრთხილით უნდა მოხდეს ამ პრეპარატთაგან ნებისმიერის მიღება იმიპრამინთან ერთად, აგრეთვე, პაციენტის გადაყვანა სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ბლოკატორებიდან იმიპრამინზე (ან პირიქით). ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ფლუოქსეტინის მიღების შემთხვევაში მისი ნახევრად გამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდის გამო. ტრიციკლურმა ანტიდეპრესანტებმა შეიძლება გაზარდოს ანტიფსიქოზური პრეპარატების დონე სისხლის პლაზმაში ღვიძლის ფერმენტებისთვის კონკურენციის გამო.

- პერორალური კონტრაცეპტივები და ესტროგენები: ცალკეულ შემთხვევებში ქალებში, რომლებიც იყენებდნენ პერორალურ კონტრაცეპტივებსა ან ესტროგენებს, ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან ერთად, მცირდებოდა ანტიდეპრესანტული ეფექტი და ძლიერდებოდა ინტოქსიკაციის სიმპტომები. ამიტომ ასეთი პრეპარატების ერთროული გამოყენება განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა განხორციელდეს. ინტოქსიკაციის სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში რეკომენდებულია პრეპარატთაგან ერთ-ერთის დოზის შემცირება.

- ღვიძლის ფერმენტების ინდუქტორები: (ალკოჰოლი, ნიკოტინი, ბარბიტურატები, ეპილეფსიის საწინააღმდეგო საშუალებები): ეს პრეპარატები ზრდიან იმიპრამინის მეტაბოლიზმს, რაც ამცირებს მის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში და ასუსტებს ანტიდეპრესანტულ ეფექტს.

- პრეპარატები ანტიქოლინერგული ეფექტით (ფენოთიაზინები, პარკინსონიზმის საწინააღმდეგო და ანტიჰისტამინური საშუალებები, ატროპინი, ბიპერიდენი): ამ პრეპარატთაგან ნებისმიერის იმიპრამინთან ერთობლივმა შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები (მაგალითად, ნაწლავების პარალიზური გაუვალობა). ამ პრეპარატების ერთობლივი მიღებისას პაციენტები მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ უნდა იმყოფებოდნენ და დოზებიც სათანადოდ უნდა შეირჩეს.

- ცენტრალური ნერვული სისტემის დამთრგუნველი საშუალებები (ოპიატები, ბენზოდიაზეპინები, ბარბიტურატები, ზოგადი ანესთეზიის საშუალებები, ალკოჰოლი): მელიპრამინთან მათი ერთობლივი შეყვანა აძლიერებს თითოეული პრეპარატის როგორც ძირითად, ასევე გვერდით მოვლენებს.

- ანტიფსიქოზური საშუალებები: ეს პრეპარატები ზრდის ანტიდეპრესანტების დონეს სისხლის პლაზმაში და ამით აძლიერებს მათ ძირითად და გვერდით ეფექტებს. ამასთანავე, შეიძლება დადგეს დოზის შემცირების საჭიროება. თიორიდაზინთან  ერთობლივმა შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე არითმია.

- ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების პრეპარატები: შეიძლება გაიზარდოს ანტიდეპრესანტული მოქმედება და გვერდითი მოვლენები გულ-სისხლძარღვოვანი სისტემის მხრივ. ამ პრეპარატების ერთობლივი შეყვანისას აუცილებელია პაციენტზე მუდმივი მეთვალყურეობა.

- ადრენერგული ანტაგონისტები (გუანეტიდინი, ბეტანიდინი, რეზერპინი, კლონიდინი, მეთილდოფა): იმიპრამინთან ერთობლივი მიღებისას ამ პრეპარატების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები შეიძლება შესუსტდეს. ამიტომ იმიპრამინით მკურნალობაზე მყოფ ჰიპერტენზიით დაავადებულებს არტერიული წნევის ნორმალიზაციისათვის უნდა დაენიშნოთ დამატებით სხვა საშუალებები (მაგალითად, შარდმდენი, სისხლძარღვების გამაფართოვებლები, ბეტა-ბლოკატორები).

- სიმპტომიმეტური საშუალებები (ძირითადად ადრენალინი, ნორადრენალინი, იზოპროპილნორადრენალინი, ეფედრინი, ფენილეფრინი): მათი მოქმედება გულ-სისხლძარღვოვან სისტემაზ

მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.

მკურნალობა დამოკიდებულია პაციენტის კლინიკურ მდგომარეობაზე; რეკომენდებულია ჰოსპიტალიზაცია, პლაზმაში მელეფსინის კონცენტრაციის დადგენა (ამ პრეპარატით მოწამვლის დასადასტურებლად და ჭარბი დოზირების ხარისხის შესაფასებლად), კუჭის ამორეცხვა, გააქტივებული ნახშირის დანიშვნა (კუჭის შიგთავსის დაგვიანებულმა ევაკუაციამ შეიძლება გამოიწვიოს მოგვიანებით შეწოვა მე-2-3 დღეს და გამოჯანმრთელების პერიოდში ინტოქსიკაციის სიმპტომების განმეორებითი განვითარება).

უშედეგოა ფორსირებული დიურეზი, ჰემოდიალიზი და პერიტონეალური დიალიზი (დიალიზი ნაჩვენებია მძიმე მოწამვლისა და თირკმლის უკმარისობის თანხვედრის დროს).

ჩვილ ბავშვებში შეიძლება საჭირო გახდეს სისხლის გადასხმა, აგრეთვე სიმპტომური შემანარჩუნებელი მკურნალობა, ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში; გულის ფუნქციების სხეულის ტემპერატურის, კორონალური რეფლექსების თირკმლის და შარდის ბუშტის ფუნქციის მონიტორინგი, ელექტროლიტური დისბალანსის კორექცია. დაქვეითებული არტერიული წნევის დროს: თავდახრილი მდგომარეობა, პლაზმის შემცველების  გადასხმა, უშედეგობის დროს - ვენაში დოპამინის ან დობუტამინის შეყვანა. გულის რითმის დარღვევისას მკურნალობა ინდივიდუალურად შეირჩევა. კრუნჩხვების დროს - ბენზოდიაზეპინების შეყვანა (მაგალითად დიაზეპამის), კრუნჩხვის საწინააღმდეგო სხვა სამკურნალო საშუალებების (მაგალითად, ფენობარბიტალის) შეყვანა საჭიროა სიფრთხილით (სუნთქვის დათრგუნვის შესაძლო საშიშროების გამო); ჰიპონატრიემიის განვითარებისას (წყლით ინტოქსიკაცია) - სითხის შეყვანის შეზღუდვა და 0.9%-იანი NaCl-ის ხსნარის ნელი ინტრავენური ინფუზია (შეიძლება ხელი შეუშალოს თავის ტვინის შეშუპების განვითარებას). რეკომენდებულია ჰემოსორბციის ჩატარება ნახშირის ადსორბენტებზე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ციტოქრომ CYP3A4 წარმოადგენს ძირითად ფერმენტს, რომელიც უზრუნველყოფს მელეფსინის მეტაბოლიზმს. მელეფსინის დანიშვნამ CYP3A4-ის ინჰიბიტორებთან ერთად შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში მის კონცენტრაციის მომატება და გვერდითი მოვლენების გახშირება.

CYP3A4 ინდუქტორების თანმხლებმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს  მელეფსინის მეტაბოლიზმის დაჩქარება. პლაზმაში მელეფსინის კონცენტრაციის დაქვეითება და მისი თერაპიული ეფექტის შემცირება და პირიქით მათი მიღების შეწყვეტა იწვევს მელეფსინის მეტაბოლიზმის სიჩქარის შემცირებას და მისი კონცენტრაციის მატებას.

პლაზმაში მელეფსინის კონცენტრაციას ზრდის:

- ვერაპამილი, დილთიაზემი, ფელოდიპინი, დექსტროპროპოქსიფენი, ვილოქსაზინი, ფლუოქსეტინი, ფლუვოქსამინი, ციმეტიდინი, აცეტაზოლამიდი, დანაზოლი, დეზიპრამინი, ნიკოტინამიდი (მოზრდილებში მხოლოდ მაღალ დოზებში);

- მაკროლიდები (ერითრომიცინი, ჯოზამიცინი, კლარიტრომიცინი, ტროლეანდომიცინი); აზოლები (იტრაკონაზოლი, კეტოკონაზოლი, ფლუკონაზოლი), ტერფენადინი, ლორატადინი, იზონიაზიდი, პროპოქსიფენი, გრეიპფრუტის წვენი, ვირუსული პროტეაზას ინჰიბიტორები, რომლებიც გამოიყენებიან აივ-ინფექციის სამკურნალოდ (მაგალითად რიტონავირი) -მოითხოვენ დოზირების კორექციას ან პლაზმაში მელეფსინის კონცენტრაციის მონიტორინგს.

- ფელბამატი ამცირებს პლაზმაში მელეფსინის კონცენტრაციას და ზრდის 10,11-ეპოქსიდის კონცენტრაციას, ამ დროს შესაძლებელია ფელბამატის კონცენტრაციის შემცირება.

მელეფსინის კონცენტრაციას ამცირებს: ფენობარბიტალი, ფენითოინი, პრიმიდონი, მეტსუქსიმიდი, ფენსუქსიმიდი, თეოფილინი, რიფამპიცინი, ცისპლატინი, დოქსორუბიცინი, შესაძლოა - კლონაზეპამი, ვალპრომიდი, ვალპროის მჟავა, ოქსკარბაზეპინი, აგრეთვე მცენარეული სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც შეიცავენ კრაზანას (Hypericum perforatum).

არსებობს მონაცემები ვალპროის მჟავასა და პირიმიდონის მიერ პლაზმის ცილებიდან მელეფსინის განდევნის ადამიანის ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტის (კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდი) კონცენტრაციის ზრდის შესაძლებლობის შესახებ.

- იზოტრეტინოინი ცვლის მელეფსინის და კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდის ბიოშეღწევადობას და/ან კლირენსს (აუცილებელია პლაზმაში მელეფსინის კონცენტრაციის კონტროლი).

- მელეფსინს შეუძლია შეამციროს შემდეგი სამკურნალო საშუალებების კონცენტრაცია პლაზმაში (შეამციროს ან სრულიად შეწყვიტოს მისი ეფექტი), რის გამოც შესაძლოა საჭირო გახდეს მათი დოზის კორექცია. ეს პრეპარატებია: კლონაზეპამი, ეთოსუქციმიდი, პრიმიდონი, ვალპროის მჟავა, გლუკოკორტიკოსტეროიდები (პრედნიზოლონი, დექსამეტაზონი), თიკლოსპორინი, დოქსიციკლინი, ჰალოპერიდოლი, მეთადინი, აგრეთვე, ის პერორარული სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც შეიცავენ ესტროგენებსა და/ან პროგესტერონს (საჭიროა ალტერნატიული კონტრაცეფციის შერჩევა), თეოფილინი, პერორალური ანტიკოაგულანტები (ვარფარინი, ფენპროკუმონი, დიკუმაროლი), ლამოტრიჯინი, ტოპირამატი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები (იმიპრამინი, ამიტრიპტილინი, ნორტრიპტილინი, კლომიპრამინი), კლოზაპინი, ფელბამატი, თიაგაბინი, ოქსკარბაზეპინი, პროტეაზას ინჰიბიტორები, რომლებიც გამოიყენებიან აივ-ინფექციის დროს (რიტონავირი, საკვინოვირი);

- დიჰიდროპირიდონების ჯგუფი, მაგალითად ფელოდიპინი; იტრაკონაზოლი, ლევოთიროქსინი, მიდაზოლამი, ოლაზაპინი, პრაზიკვანტელი, რისპერიდონი, ტრამადოლი, ციპრაზიდონი.

- არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ მელეფსინის მიღების ფონზე ფენითიონის დონე სისხლის პლაზმაში შეიძლება შემცირდეს ან გაიზარდოს, ხოლო მეფენითოინის დონე გაიზარდოს (იშვიათ შემთხვევებში).

- მელეფსინის ერთობილივი გამოყენება პარაცეტამოლთან ერთად ზრდის მის ტოქსიურ ზემოქმედებას ღვიძლზე და ამცირებს მის თერაპიულ ეფექტურობას (პარაცეტამოლის მეტაბოლიზმის დაჩქარება).

- მელეფსინის ერთობლივი დანიშვნა ფენოთიაზინთან, პიმოზიდომთან, თიოქსანტენთან, მოლინდონომთან, ჰალოპერიდოლთან, მაპროთილინთან, კლოზაპინთან და ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან იწვევს ცნს-ზე დამთრგუნველი მოქმედების გაძლიერებას და კრუნჩხვების საწინააღმდეგო ეფექტის შემცირებას.

- მაო-ს ინჰიბიტორები ზრდიან ჰიპერპირეტული, ჰიპერტონული კრიზების, კრუნჩხვების, სასიკვდილო გამოსავლის განვითარების შესაძლებლობას (მელეფსინის დანიშვნამდე მაო-ს ინჰიბიტორების მიღება უნდა შეწყდეს სულ მცირე 2 კვირით ადრე, თუ ამის საშუალებას იძლევა კლინიკური სიტუაცია).

- ერთობლივი დანიშვნა შარდმდენებთან (ჰიდროქლორთიაზიდი, ფუროსემიდი) იწვევს ჰიპონატრიემიის განვითარებას კლინიკური გამოვლინებებით.

- პრეპარატი ასუსტებს არამადეპოლარიზირებელი მიორელაქსანტების ეფექტებს (პანკურონია). ასეთი კომბინაციის დროს შეიძლება საჭირო გახდეს მიორელაქსანტების დოზის მომატება და პაციენტზე დაკვირვება, რამდენადაც შესაძლებელია მათი მოქმედების უფრო სწრაფი შეწყვეტა.

- იგი ამცირებს ეთანოლის ამტანობას.

- პრეპარატი აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების, ჰორმონალური კონტრაცეპტული საშუალებების, ფოლიუმის მჟავას, პრაზიკვანტელის მეტაბოლიზმს, შეუძლია გააძლიეროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ელიმინაცია.

- იგი აძლიერებს ზოგადსაანესთეზიო სამკურნალო საშუალებების (ფთოროთანი) მეტაბოლიზმს და ზრდის ჰეპატოტოქსიური ეფექტების განვითარებას. აძლიერებს მეტოქსიფლურანის ნეფროტოქსიური მეტაბოლიტების წარმოქმნას.

- მიელოტოქსიური სამკურნალო საშუალებების და მელეფსინის კომბინაცია აძლიერებს ჰემატოტოქსიურობას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

CARBAMAZEPINE

მწარმოებელი: WORLD MEDICINE, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: კარბამაზეპინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიეპილეფსიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 ტაბ., შეფუთვაში 5 და 10 ბლისტერი.

1 ტაბ.

კარბამაზეპინი ...............  200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

სიმინდის სახამებელი, ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი, პოვიდონი K25, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ანტიეპილეფსიური საშუალება (დიბენზაზეპინის წარმოებული), გააჩნია აგრეთვე ნორმოთიმული, ანტიმანიაკალური, ანტიდიურეზული (უშაქრო დიაბეტის მქონე პაციენტებში) და ტკივილგამაყუჩებელი (ავადმყოფებში ნევრალგიის დროს) მოქმედება.

მელეფსინი ზრდის დაქვეითებულ კრუნჩხვით ზღურბლს, რითაც მცირდება ეპილეფსიური გულყრების განვითარების რისკი. აწესრიგებს პიროვნების ეპილეფსიურ ცვლილებებს და საბოლოო ჯამში, ზრდის ავადმყოფების კომუნიკაბელობას, ხელს უწყობს მათ სოციალურ რეაბილიტაციას.

შეიძლება დაინიშნოს ძირითადი სამკურნალო საშუალების სახით და კომბინაციაში კრუნჩხვის საწინააღმდეგო სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.

ეფექტურია ფოკალური (პარციალური) ეპილეფსიური გულყრების (მარტივი და კომპლექსური) დროს, რომლებსაც თან ახლავს ან არ ახლავს მეორადი გენერალიზაცია, გენერალიზებული ტონურ-კლონური ეპილეფსიური გულყრების დროს, ასევე აღნიშნული ტიპების კომბინაციისას. ეპილეფსიით დაავადებულებში (განსაკუთრებით ბავშვებსა და მოზარდებში) ამცირებს დეპრესიის და შფოთვის გამოვლინებებს, გაღიზიანებადობასა და აგრესიულობას.

ეფექტურია ნეიროგენული ტკივილის კუპირებისთვის პროგრესირებადი მამოძრავებელი ატაქსიის დროს, პოსტტრავმული პარესთეზიების და პოსტჰერპესული ნევრალგიებისას. სამწვერა ნერვის ნევრალგიის დროს ტკივილის შემსუბუქება აღინიშნება 8-72 საათის შემდეგ. ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომის დრო ზრდის კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლს (რომელიც აღნიშნულ მდგომარებაში, ჩვეულებრივ დაქვეითებულია) და ამცირებს სინდრომის კლინიკური გამოვლინებების გამოხატულებას (მომატებული აგზნებადობა ტრემორი, სიარულის დარღვევა).

უშაქრო დიაბეტით დაავადებულებში იწვევს წყლის ბალანსის სწრაფ კომპენსაციას, ამცირებს დიურეზს და წყურვილის შეგრძნებას. ანტიფსიქოზური (ანტიმანიაკალური) მოქმედება ვლინდება 7-10 დღის შემდეგ, რაც შეიძლება განპირობებული იყოს დოპამინისა და ნორადრენალინის მეტაბოლიზმის დათრგუნვით.

ჩვენებები:

• ეპილეფსია (აბსანსების, მიოკლონური ან დუნე შეტევების გარდა) - პარციალური გულყრები რთული ან მარტივი სიმპტომატიკით. პირველადად ან მეორადი გენერალიზებული გულყრები ტონურ-კლონური კრუნჩხვებით, გულყრების შერეული ფორმები (მონოთერაპიაში ან კრუნჩხვის საწინააღმდეგო სხვა სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში).
• სამწვერა ნერვის იდიოპათური ნევრალგია, სამწვერა ნერვის ნევრალგია გაფანტული სკლეროზის დროს (ტიპიური ან არატიპიური), ენახახის ნერვის იდიოპათური ნევრალგია.
• მწვავე მანიაკალური მდგომარეობები (მონოთერაპიაში ან კომბინაციაში ლითიუმის პრეპარატებთან და სხვა ანტიფსიქოზურ სამკურნალო საშუალებებთან).
• ფაზურად მიმდინარე აფექტური აშლილობანი (მათ შორის ბიპოლარული), გამწვავებების პროფილაქტიკა, გამწვავებების დროს კლინიკური გამოვლინებების შესუსტება.
• ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომი (შფოთვა, კრუნჩხვები, ჰიპერაგზნებადობა, ძილის დარღვევა);
• დიაბეტური ნეიროპათია ტკივილის სინდრომით.
• ცენტრალური გენეზის უშაქრო დიაბეტი.
• ნეიროჰორმონალური ბუნების პოლიურია და პოლიდიფსია.

ასევე, შესაძლებელია მისი გამოყენება შემდეგი დარღვევების დროს (ჩვენებები დაფუძნებულია კლინიკურ გამოცდილებაზე, კონტროლირებადი კვლევები არ ჩატარებულა):

• ფსიქოზური აშლილობები (აფექტური და შიზოაფექტური აშლილობები, ფსიქოზები პანიკური აშლილობები, მკურნალობის მიმართ რეზისტენტული შიზოფრენია, ლიმბური სისტემის ფუნქციის დარღვევა);
• თავის ტვინის ორგანული დაზიანების მქონე პაციენტების აგრესიული ქცევა, დეპრესიები, ქორეა;
• შფოთვა, დისფორია, სომატიზაცია, ხმაური ყურებში, სენილური დემენცია, კლუვერ-ბიუსის სინდრომი (ნუშისებრი კომპლექსის ბილატერალური დესტრუქცია), ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობანი, ბენზოდიაზეპინის, კოკაინის მოხსნა;
• ნეიროგენული გენეზის ტკივილის სინდრომი: პროგრესირებადი მამოძრავებელი ატაქსია, გაფანტული სკლეროზი, გიენ-ბარეს სინდრომი, დიაბეტური პოლინეიროპათია, ფანტომური ტკივილები, „დაღლილი ფეხების“ სინდრომი (ექბომის სინდრომი), ჰემიფაციალური სპაზმი, პოსტტრავმული ნეიროპათიები და  ნევრალგიები, პოსტჰერპესული ნევრალგიები;

მიღების წესი და დოზირება:

მიიღება პერორალურად, საკვებისაგან დამოუკიდებლად, მცირე რაოდენობის სითხესთან ერთად.

ეპილეფსია. თუ შესაძლებელია, სასურველია მელეფსინი დაინიშნოს მონოთერაპიის  სახით. მკურნალობას იწყებენ მცირე დღიური დოზით, რომელსაც შემდგომში ნელა ზრდიან ოპტიმალური ეფექტის მიღწევამდე. მელეფსინის დოზის მომატება უკვე მიმდინარე ანტიეპილეფსიურ თერაპიაში უნდა განხორციელდეს თანდათანობით, ამ დროს გამოყენებული სამკურნალო საშუალებების დოზები არ იცვლება ან, საჭიროების შემთხვევაში, კორეგირდება.

მოზრდილებში საწყისი დოზა შეადგენს 100-200 მგ-ს 1-2-ჯერ დღე-ღამეში, შემდეგში დოზას ნელა ზრდიან ოპტიმალური სამკურნალო ეფექტის მიღწევამდე (ჩვეულებრივ 400 მგ-მდე 2-3-ჯერ დღე-ღამეში), მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 1.6-2 გ).

4 წლამდე და 4 წლის ასაკის ბავშვებში - საწყისი დოზა 20-60 მგ დღე-ღამეში, დოზას თანდათანობით, დღეგამოშვებით ზრდიან 20-60 მგ-ით.

ბავშვებში 4 წლის ასაკიდან -საწყისი სადღეღამისო დოზაა 100 მგ. დოზას თანდათანობით, ყოველკვირეულად ზრდიან 100 მგ-ით.

შემანარჩუნებელი სადღეღამისო დოზაა - 10-20 მგ/კგ (გაყოფილი რამდენიმე მიღებაზე):

- 4-5 წლის ასაკის ბავშვები - 200-400 მგ (1-2 მიღებაზე),

- 6-10 წლის ასაკის ბავშვები - 400-600 მგ (2-3 მიღებაზე),

-11-15 წლის ასაკის ბავშვები - 600-1000 მგ (2-3 მიღებაზე).

სამწვერა ნერვის ნევრალგიის დროს: პირველ დღეს ინიშნება 200-400 მგ დღე-ღამეში, რომელსაც თანდათანობით ზრდიან არა უმეტეს 200 მგ-ით დღე-ღამეში ტკივილების შეწყვეტამდე (საშუალოდ 400-800 მგ-მდე დღე-ღამეში), ხოლო, შემდგომ ამცირებენ მინიმალურ ეფექტურ დოზამდე.

ნეიროგენური გენეზის ტკივილის სინდრომის დროს: საწყისი დოზა I დღეს - 100 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში, შემდეგ დოზას ზრდიან არა უმეტეს 200 მგ-ით ყოველ 24 სთ-ში, ხოლო, საჭიროების შემთხვევაში 10 მგ-ით  ყოველ 12 საათში ტკივილების შემცირებამდე. შემანარჩუნებელი სადღეღამისო დოზაა 200-1200 მგ რამდენიმე მიღებაზე.

ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომი: საშუალო დოზა - 200 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში, მძიმე შემთხვევებში პირველი დღეების განმავლობაში შეიძლება დოზა გავზარდოთ 400 მგ-მდე 3-ჯერ დღე-ღამეში. მკურნალობის დასაწყისში, ალკოჰოლური აბსტინენციის დროს რეკომენდებულია მისი გამოყენება სედაციურ-საძილე სამკურნალო საშუალებებთან ერთად (კლომეთიაზოლი, ქლორდიაზეპოქსიდი).

უშაქრო დიაბეტი: საშუალო დოზა მოზრდილებში - 200 მგ 2-3-ჯერ დღე-ღამეში.

ბავშვებში დოზა უნდა შემცირდეს ასაკისა და ბავშვის წონის შესაბამისად.

დიაბეტური ნეიროპათია ტკივილის თანხლებით: საშუალო დოზა - 200 მგ 2-4-ჯერ დღე-ღამეში.

აფექტური და შიზოაფექტური ფსიქოზების რეციდივების პროფილაქტიკა: - 600 მგ დღე-ღამეში 3-4 მიღებაზე.

მწვავე მანიაკალური მდგომარეობების  და აფექტური (ბიპოლარული) აშლილობების დროს:

დღიური დოზა - 400-1600 მგ. საშუალო სადღესამისო დოზა - 400-600 მგ (2-3 მიღებაზე).

მწვავე მანიაკალური მდგომარეობის დროს დოზას ზრდიან სწრაფად, აფექტური აშლილობების შემანარჩუნებელი თერაპიის დროს - თანდათანობით (ამტანობის გასაუმჯობესებლად.

ხანდაზმული ასაკის და ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებში საწყისი დოზაა - 100 მგ 2-ჯერ დღე-ღამეში.

გვერდითი მოვლენები:

ცნს-ის მხრივ: ძალიან ხშირად - თავბრუსხვევა, ატაქსია, ძილიანობა, ასთენია; ხშირად - თავის ტკივილი, აკომოდაციის პარეზი;

ზოგჯერ - ანომალური უნებლიე მოძრაობები (მაგალითად ტრემორი, „მოფარფატე“ ტრემორი - asterixix, დისტონია, ტიკები), ნისტაგმი;

იშვიათად - ოროფაციალური დისკინეზია, თვალის მოძრაობის დარღვევები, მეტყველების დარღვევა (მაგალითად დიზართრია), ქორეოათეტოზური დარღვევები, პერიფერიული ნევრიტი, პარესთეზიები, მიასთენია და პარეზის სიმპტომები.

ფსიქიური სფეროს მხრივ: იშვიათად - ჰალუცინაციები (მხედველობითი ან აუდიტორული), მადის დაქვეითება, შფოთვა, აგრესიული ქცევა, აგზნებადობა, დეზორიენტაცია;

ძალიან იშვიათად - ფსიქოზის გამწვავება.

ალერგიული რეაქციები: ხშირად - ჭინჭრის ციება;

ზოგჯერ -ერითროდერმია;

იშვიათად - წითელი მგლურას მსგავსი სინდრომი. კანის ქავილი;

ძალიან იშვიათად - მულტიფორმული ექსუდაციური ერითემა (მათ შორის, სტივენს-ჯონსის სინდრომი), ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროზი (ლაიელის სინდრომი), ფოტომგრძნობელობა;

იშვიათად - შენელებული ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის მულტიორგანული გამოვლინებები ცხელებით, გამონაყარით, ვასკულიტით (მათ შორის, კვანძოვანი ერითემა, როგორც კანის ვასკულიტის გამოვლინება), ლიმფადენოპათიით, ლიმფომის მსგავსი ნიშნებით, ართრალგიებით, ეოზინოფილიით, ჰეპატოსპლენომეგალიით და ღვიძლის ფუნქციების შეცვლილი მაჩვენებლებით. შესაძლოა ჩათრეული იყოს სხვა ორგანოებიც (მაგალითად, ფილტვები, თირკმელები, კუჭქვეშა ჯირკვალი, მიოკარდიუმი, მსხვილი ნაწლავი);

ძალიან იშვიათად, შესაძლებელია, განვითარდეს ასეპტიური მენინგიტი მიოკლონუსით და პერიფერული ეოზინოფილიით. ანაფილაქსიური რეაქცია, ანგიონევროზული შეშუპება, ალერგიული პნევმონიტი ან ეოზინოფილური პნევმონია. აღნიშნული ალერგიული რეაქციების განვითარებისას, პრეპარატის გამოყენება უნდა შეწყდეს.

სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: ძალიან ხშირად -ლეიკოპენია;

ხშირად - თრომბოციტოპენია, ეოზინოფილია;

იშვიათად - ლეიკოციტოზი, ლიმფადენოპათია, ფოლიუმის მჟავას დეფიციტი; ძალიან იშვიათად -აგრანულოციტოზი, აპლასტიური ანემია, ჭეშმარიტი ერითროციტული აპლაზია, მეგალობლასტური ანემია, მწვავე „ხანგამოშვებითი“ პორფირია, რეტიკულოციტოზი, ჰემოლიზური ანემია.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ძალიან ხშირად - გულისრევა, ღებინება;

ხშირად - პირის სიმშრალე;

ზოგჯერ - ფაღარათი ან ყაბზობა, მუცლის ტკივილი;

ძალიან იშვიათად - გლოსიტი, სტომატიტი, პანკრეატიტი. აქტივობის მომატება (ღვიძლში ამ ფერმენტის ინდუქციის გამო), რაც ხშირ შემთხვევებში უმნიშვნელოა;

ხშირად - ტუტე ფოსფატაზის აქტივობის მომატება;

ზოგჯერ - „ღვიძლის“ ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება;

იშვიათად - ქოლესტაზური, პარენქიმატოზული (ჰეპატოცელულური) ან შერეული ტიპის ჰეპატიტი, სიყვითლე;

ძალიან იშვიათად -გრანულომატოზური ჰეპატიტი, ღვიძლის უკმარისობა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: იშვიათად - პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა, არტერიული წნევის დაქვეითება ან მომატება. ძალიან იშვიათად - ბრადიკარდია, არითმია, AV ბლოკადა გულყრით, კოლაფსი, გულის ქრონიკული უკმარისობის განვითარება ან გამწავება, გულის იშემიური დაავადების გამწვავება (სტენოკარდიის შეტევების განვითარება ან გახშირება), თრომბოფლებიტი, თრომბოემბოლური სინდრომი.

ენდოკრინული სისტემის და ნივთიერებათა ცვლის მხრივ: ხშირად -შეშუპება, სითხის შეკავება, სხეულის მასის მატება, ჰიპონატრიემია (პლაზმის ოსმოლარობის დაქვეითება ადჰ-ის მსგავსი მოქმედების შედეგად, რაც იშვიათ შემთხვევებში იწვევს ჰიპონატრიემიას, რასაც თან ახლავს ლეთარგია, ღებინება, თავის ტკივილი, დეზორიენტაცია და ნევროლოგიური დარღვევები);

ძალიან იშვიათად - ჰიპერპროლაქტინემია (შეიძლება თან ახლდეს გალაქტორეა და გინეკომასტია); L-თიროქსინის (თავისუფალი T₄ - T₃) კონცენტრაციის დაქვეითება და თირეომასტიმულირებელი ჰორმონის კონცენტრაციის მატება (ხშირად თან არ ახლავს კლინიკური გამოვლინებები); ძვლოვან ქსოვილში კალციუმ-ფოსფორის ცვლის დარღვევა (პლაზმაში Ca²⁺ და 25-OH-ქოლეკალციფეროლის კონცენტრაციის დაქვეითება);

ოსტეომალაცია: ჰიპერქოლესტერინემია (მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების ჩათვლით) და ჰიპერტრიგლიცერიდემია.

შარდ-სასქესო ორგანოთა სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად -ინტერსტიციული ნეფრიტი, თირკმლის უკმარისობა, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა (მაგალითად, ალბუმინურია, ჰემატურია, ოლიგურია, შარდოვანას მომატება, აზოტემია), გახშირებული შარდვა, შარდის შეკავება, პოტენციის დაქვეითება.

საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის მხრივ: ძალიან იშვიათად - ართრალგია, მიალგია ან კრუნჩხვები.

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: ძალიან იშვიათად - გემოვნების გაუკუღმართება, თვალის ბროლის შემღვრევა, კონიუნქტივიტი; სმენის დარღვევა, მათ შორის - ხმაური ყურებში, ჰიპერაკუზია, ჰიპოაკუზია, ბგერის სიმაღლის აღქმის შეცვლა.

სხვა: კანის პიგმენტაციის დარღვევა, პურპურა, აკნე, მომატებული ოფლიანობა, ალოპეცია.

უკუჩვენებები:

მელეფსინი უკუნაჩვენებია შემდეგი მდგომარეობების დროს:

* კარბამაზეპინის ან ქიმიური ბუნებით მსგავსი სამკურნალო საშუალების (ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები), ასევე პრეპარატის სხვა კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* ძვლის ტვინის მიერ სისხლწარმოქმნის დარღვევა (ანემია, ლეიკოპენია); მწვავე „ხანგამოშვებითი“ პორფირია (მათ შორის, ანამნეზში);

* AV ბლოკადა;

* მაოს- ინჰიბიტორების თანმხლები მიღება (სტრუქტურული მსგავსება ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან), მელეფსინის მიღებამდე მაო-ს ინჰიბიტორების მიღება უნდა შეწყდეს მინიმუმ ორი კვირის ან მეტი ხნით ადრე;

* ჰიპონატრიემია (ანტიდიურეზული ჰორმონის ჰიპერსეკრეციის სინდრომი, ჰიპორპიტუიტარიზმი, ჰიპოთირეოზი, თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უკმარისობა);

* ასევე უკუნაჩვენებია ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობით, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობით, წინამდებარე ჯირკვლის ჰიპერპლაზიით, მომატებული თვალშიგა წნევით და პაციენტებში ალკოჰოლიზმის აქტიური ფორმით (იზრდება ცნს-ის დათრგუნვა, ძლიერდება კარბამაზეპინის მეტაბოლიზმი).

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს მელეფსინით მკურნალობისას განსაკუთრებული სიფრხილეა საჭირო. რეპროდუქციული ასაკის ქალებში მელეფსინი შეძლებისდაგვარად მონოთერაპიის სახით გამოიყენება (მინიმალური ეფექტური დოზებით) - თანდაყოლილი დეფექტების სიხშირე ახალშობილებში, რომელთა დედებიც იმყოფებოდნენ კომბინირებულ ანტიეპილეფსიურ თერაპიაზე, უფრო მაღალი იყო, ვიდრე იმ ახალშობილებში, რომელთა დედებიც იმყოფებოდნენ მონოთერაპიულ მკურნალობაზე.

ორსულობის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის შესახებ საკითხის გადაწყვეტისას, საჭიროა სათანადოდ შეფასდეს პრეპარატის სარგებელი და მოსალოდნელი გართულებები, განსაკუთრებით, ორსულობის პირველ ტრიმესტრში.

ცნობილია, რომ ბავშვები, რომელთა დედებს აქვთ ეპილეფსია, მიდრეკილნი არიან განვითარების მანკებისადმი. არსებობს თანდაყოლილი პათოლოგიები და განვითარების მანკების (მათ შორის, spina bifida) ერთეული შემთხვევები. პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყოს განვითარების მანკების საშიშროების შესახებ, ამიტომ აუცილებელია ანტენატალური დიაგნოსტიკური კვლევა.

ანტიეპილეფსიური სამკურნალო საშუალებები აძლიერებენ ფოლიუმის მჟავას დეფიციტს, რომლის დეფიციტიც ისედაც ხშირად აღინიშნება ორსულობის დროს. ეს კი თავის მხრივ, ხელს უწყობს ბავშვებში თანდაყოლილი მანკების განვითარების სიხშირის მატებას (მკურნალობის დაწყებამდე და მკურნალობის დროს რეკომენდებულია ფოლიუმის მჟავას დამატებითი მიღება).

ახალშობილებში ჰემორაგიების თავიდან ასაცილებლად ორსულობის ბოლო ტრიმესტრში ფეხმძიმე ქალებისათვის და ახალშობილებისათვის რეკომენდებულია K₁ ვიტამინის დანიშვნა. მელეფსინი გადადის დედის რძეში, ამიტომ ძუძუთი კვება შესაძლებელია იმ შემთხვევაში, თუ სარგებელი აღემატება მოსალოდნელ საშიშროებას. დედები, რომლებიც მელეფსინს ღებულობენ, ძუძუთი კვებას აგრძელებენ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ, გვერდითი მოვლენების (მაგალითად, ძილიანობა, კანის ალერგიული რეაქციები) განვითარების საშიშროების გამო.

განსაკუთრებული მითითებები:

* ეპილეფსიის მონოთერაპია იწყება მცირე დოზებით, რომელთაც ინდივიდუალურად ზრდიან სასურველი თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. ოპტიმალური დოზის შერჩევის მიზნით, განსაკუთრებით კი კომბინირებული თერაპიის დროს მიზანშეწონილია პლაზმაში კონცენტრაციის დადგენა.

* მელეფსინის დანიშვნამდე საჭიროა ადრე დანიშნული ანტიეპილეფსიური სამკურნალო საშუალების დოზის თანდათანობითი შემცირება. პრეპარატის მიღების უეცარმა შეწყვეტამ შეიძლება გამოიწვიოს ეპილეფსიური გულყრების პროვოცირება. მკურნალობის უეცარი შეწყვეტის აუცილებლობისას, საჭიროა ჩვენებების მიხედვით ავადმყოფის სხვა ანტიეპილეფსურ საშუალებაზე გადაყვანა (მაგალითად, ინტრავენურად ან რექტალურად - დიაზეპამი, ინტრავენურად ფენითიონი).

ახალშობილებში, რომელთა დედები მელეფსინს კრუნჩხვის საწინააღმდეგო სხვა პრეპარატებთან ერთად იღებდნენ, აღწერილია ღებინების ფაღარათის და/ან მადის დაქვეითების, კრუნჩხვების და სუნთქვის დათრგუნვის (შემთხვევები შესაძლებელია, ეს რეაქციები ახალშობილებში “მოხსნის” სინდრომის გამოვლინება იყოს).

* განსაკუთრებით, იმ პაციენტებში, რომელთა ანამნეზში არის ღვიძლის დაავადებები, ასევე ხანდაზმულებში, მელეფსინის დანიშვნამდე და მკურნალობის პროცესში საჭიროა ღვიძლის ფუნქციების გამოკვლევა. ღვიძლის ფუნქციის უკვე არსებული დარღვევების გაძლიერების ან ღვიძლის დაავადების გამოვლენის შემთხვევაში პრეპარატი დაუყოვნებლივ უნდა მოიხსნას.

* მკურნალობის დაწყებამდე, ასევე აუცილებელია სისხლის სურათის (მათ შორის, თრომბოციტების, რეტიკულოციტების), სისხლის შრატში რკინის რაოდენობის განსაზღვრა, შარდის საერთო ანალიზის გაკეთება, შარდოვანას კონცენტრაციის განსაზღვრა, ეეგ კვლევა, სისხლის შრატში ელექტროლიტების კონცენტრაციის განსაზღვრა (პერიოდულად, მკურნალობის დროს, ვინაიდან შესაძლებელია ჰიპონატრიემიის განვითარება). ეს მაჩვენებლები უნდა გაკონტროლდეს ყოველკვირეულად პირველი თვის განმავლობაში, ხოლო შემდგომ ყოველთვიურად.

* მელეფსინი დაუყოვნებლივ უნდა მოიხსნას ალერგიული რეაქციების ან იმ სიმპტომების გამოვლინებისას, რომლებიც დამახასიათებელია სტივენ-ჯონსის ან ლაიელის სინდრომისათვის. სუსტად გამოხატული კანის რაეაქციები (იზოლირებული მაკულარული ან მაკულო-პაპულოზური ეგზანთემა), ჩვეულებრივ, ლაგდება რამდენიმე დღის ან კვირის განმავლობაში (მკურნალობის ან დოზის შემცირების ფონზე). ამ დროს პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.

* მელეფსინს გააჩნია სუსტი ანტიქოლინერგული აქტივობა. მომატებული თვალშიგა წნევის მქონე პაციენტებში საჭიროა თვალშიგა წნევის მუდმივი კონტროლი.

* მხედველობაშია მისაღები ლატენტურად მიმდინარე ფსიქოზის აქტივაციის, ხანდაზმულ პაციენტებში - დეზორიენტაციის ან აგზნებადობის შესაძლებლობა.

* დღეისათვის დარეგისტრირებულია მამაკაცთა ფერტილობის და/ან სპერმატოგენეზის დარღვევის ცალკეული შემთხვევები (კარბამაზეპინთან კავშირი დადგენილი არ არის).

* ქალებში, პერორალური კონტრაცეპტივების თანმხლები გამოყენებისას, აღნიშნულია მენსტრუაციებს შორის სისხლდენის შემთხვევებიც. მელეფსინმა შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს პერორალური კონტრაცეპტივების ეფექტურობაზე, ამიტომ რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა, მკურნალობის პერიოდში კონტრაცეპციის ალტერნატიული მეთოდები უნდა გამოიყენონ.

* მელეფსინი გამოიყენება მხოლოდ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ;

პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყოს ტოქსიურობის ადრეული გამოვლინებების, შესაძლო ჰემატოლოგიური დარღვევების, კანისა და მოსალოდნელი ღვიძლისმხრივი ცვლილებების შესახებ.

* პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიმართს ექიმს ისეთი არასასურველი რეაქციების განვითარების შემთხვევაში, როგორებიცაა: ცხელება, ყელის ტკივილი, გამონაყარი კანსა და პირის ღრუს ლორწოვანზე, სისხლჩაქცევების უმიზეზო განვითარება ჰემორაგიების, პეტექიების ან პურპურის სახით. უმეტეს შემთხვევაში, თრომბოციტების და/ან ლეიკოციტების შექცევადი ან მდგრადი შემცირება არ წარმოადგენს აპლასტიური აგრანულოციტოზის განვითარების ნიშანს. მიუხედავად ამისა, მკურნალობის დაწყებამდე და პერიოდულად მკურნალობის პროცესში, საჭიროა ჩატარდეს სისხლის კლინიკური ანალიზი, თრომბოციტებისა და რეტიკულოციტების რაოდენობის განსაზღვრა, აგრეთვე სისხლის შრატში რკინის შემცველობის განსაზღვრა.

ასიმპტომური ლეიკოპენია არ საჭიროებს პრეპარატის მოხსნას, მკურნალობა უნდა შეწყდეს პროგრესირებადი ლეიკოპენიის ან ისეთი ლეიკოპენიის განვითარებისას, რომელსაც თან ახლავს ინფექციური დაავადების სიმპტომები.

* მკურნალობის დაწყებამდე რეკომენდებულია ოფთალმოლოგიური გამოკვლევა, თვალის ფსკერის გამოკვლევა და, საჭიროების შემთხვევაში, თვალშიგა წნევის გაზომვა. პრეპარატის დანიშვნისას პაციენტი, რომელსაც აღენიშნება მომატებული თვალშიგა წნევა, საჭიროებს ამ მაჩვენებლის მუდმივ კონტროლს.

* არ არის რეკომენდებული ეთანოლის მოხმარება.

მელეფსინის დოზას, მის კონცენტრაციასა და კლინიკურ ეფექტურობას ან ამტანობას შორის კავშირი უმნიშვნელოა, თუმცა, მელეფსინის რეგულარული განსაზღვრა სასარგებლოა შემდეგი ვითარებების დროს:

- კრუნჩხვითი შეტევების სიხშირის მკვეთრი მომატებისას;

- იმის შესამოწმებლად, პაციენტი იღებს თუ არა პრეპარატს;

- ორსულობის დროს;

-ბავშვების ან მოზარდების მკურნალობისას;

- პრეპარატის შეწოვის დარღვევაზე ეჭვის შემთხვევაში;

- ტოქსიური რეაქციების განვითარებაზე ეჭვის დროს, როცა პაციენტი ერთდროულად რამოდენიმე სამკურნალო საშუალებას იღებს.

- მკურნალობის პერიოდში ავტომობილის მართვის და იმ საქმიანობის შესასრულებლად, რომლებიც ყურადღების მომატებულ კონცენტრაციასა და ფსიქომოტრული რეაქციების სისწრაფეს მოითხოვენ, სიფრთხილეა საჭირო.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: დარღვევები ცნს-ის, გულ-სისხლძარღვთა და სასუნთქი სისტემის მხრივ.

ცნს-ის და გრნობათა ორგანოების მხრივ - ცნს-ის ფუნქციის დათრგუნვა, დეზორიენტაცია, ძილიანობა, აგზნება, ჰალუცინაციები, კომატოზური მდგომარეობა, კომა; მხედველობის დარღვევები („ბინდი“ თვალებში), დიზართრია, ნისტაგმი, ატაქსია, დისკინეზია, ჰიპერრეფლექსია (დასაწყისში), ჰიპორეფლექსია (მოგვიანებით), კრუნჩხვები, ფსიქომოტორული აშლილობანი, მიოკლონუსი, ჰიპოთერმია, მიდრიაზი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ტაქიკარდია, არტერიული წნევის დაქვეითება, ზოგჯერ მომატება, პარკუჭშიდა გამტარებლობის დარღვევა QRS კომპლექსის გაფართოებით; გულის გაჩერება.

სუნთქვის ორგანოთა სისტემის მხრივ: სუნთქვის დათრგუნვა, ფილტვების შეშუპება.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა და ღებინება, კუჭიდან საკვების ევაკუაციის შეფერხება, მსხვილი ნაწლავის მოტორიკის დაქვეითება.

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: შარდის შეკავება, ოლიგურია ან ანურია, სითხის შეკავება, ჰიპონატრიემია.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ლეიკოციტოზი ან ლეიკოპენია, ჰიპონატრიემია, მეტაბოლური აციდოზი, ჰიპერგლიკემია და გლუკოზურია, კრეატინფოსფოკინაზას კუნთის ფრაქციის (CK-MB) მომატება.

გაგრძელება

საერთაშორისო დასახელება:

MELOXICAM

მწარმოებელი: NOBEL ILAC SANAYII

მოქმედი ნივთიერება: მელოქსიკამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება-ოქსიკამები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 და 30 ც.

1 ტაბ.

მელოქსიკამი........... 7.5 მგ

ვრცლად მელოფლამი

საერთაშორისო დასახელება:

MELATONIN

მწარმოებელი: UNIPHARM

მოქმედი ნივთიერება: მელატონინი 

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადაპტოგენური საშუალება, გამოყენებული დროითი (ცირკადული) ადაპტაციის დარღვევისას

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 12, 24, 30 და 60 ც.

1 ტაბ.

მელატონინი ............  3 მგ

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ჯალღუზისებრი სხეულის (ეპიფიზი), ჰორმონის მელატონინის ანალოგია; ახდენს ადაპტოგენურ, სედატიურ, საძილე მოქმედებას. არეგულირებს ცირკადულ რიტმს.ზრდის გამა–ამინი–ერბო მჟავას და სეროტონინის კონცენტრაციას შუა ტვინში და ჰიპოთალამუსში, ცვლის პირიდოქსალკინაზის აქტიობას, რომელიც მონაწილეობს გაემ–ის, დოფამინის და სეროტონინის სინთეზში, არეგულირებს ძილისა და სიფხიზლის ციკლს, ლოკომოტორული აქტიობის დღეღამურ ციკლს და სხეულის ტემპერატურას, დადებით გავლენას ახდენს ტვინის ინტელექტუალურ–აზროვნებით ფუნქციაზე. ემოციურ–პიროვნულ სფეროზე. ამცირებს თავის ტკივილის სიხშირეს, თავბრუსხვევას, განწყობის ამაღლებას. აჩქარებს დაძინებას, ამცირებს ღამის გაღვიძებების რიცხვს, დილით გაღვიძებისას აუმჯობესებს თვითშეგრძნებას, არ იწვევს მოთენთილობას, დამტვრეულობისა და დაღლილობის შეგრძნებას. უზრუნველყოფს ორგანიზმის სწრაფ ადაპტაციას საათობრივი სარტყელის სწრაფი ცვლილებისას, ამცირებს სტრესულ რეაქციებს, არეგულირებს ნეიროენდოკრინულ ფუნქციებს. ავლენს იმუნომასტიმულირებელ და ანტიოქსიდანტურ თვისებებს. აფერხებს გონადოტროპინის სეკრეციას, ნაკლები ხარისხით ადენოჰიპოფიზის სხვა ჰორმონების – კორტიკოტროპინის, თირეოტროპული ჰორმონის, სომატოტროპული ჰორმონისას.

მელატონინის სეკრეცია დაქვემდებარებულია ცირკადულ რიტმს, რომელიც განსაზღვრავს გონადოტროპული ეფექტების რიტმულობას და სასქესო ფუნქციას. მელატონინის სეკრეცია და სინთეზი დამოკიდებულია განათებაზე – სინათლის სიჭარბე ამუხრუჭებს მის წარმოქმნას, განათების დაქვეითება ამაღლებს ჰორმონის სინთეზსა და სეკრეციას. მელატონინის 70% პროდუცირდება ღამის საათებში. მელატონინის გავლენით მატულობს დამამუხრუჭებელი მედიატორის – გამა ამინოერბომჟავის შემცველობა ცნს–ში და სეროტონინისა შუა ტვინში და ჰიპოთალამუსში.

ჩვენებები:

• ნორმალური ცირკადული რიტმის დარღვევა (დესინქრონოზი), რაც აღინიშნება სხვადასხვა საათობრივ სარტყელში სწრაფი გადაადგილებისას;
• დაღლილობა, ძილის დარღვევა (მათ შორის ასაკოვნებშიც);
• დეპრესიული სინდრომი.

მიღების წესი და დოზირება:

შიგნით, 1.5–3 მგ 1–ჯერ დღეში, დაძინებამდე  30–40 წთ–ით ადრე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა 6 მგ.

უკუჩვენებები:

ჰიპერმგძრნობელობა, ალერგიული დაავადებები, აუტოიმუნური დაავადებები, ლიმფოგრანულემატოზი, ლეიკოზი, ლიმფომა, მიელომა, ეპილეფსია, შაქრიანი დიაბეტი, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა, ორსულობა, ლაქტაცია.

გვერდითი მოქმედება:

ალერგიული რეაქციები, თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, დილის ძილიანობა, შეშუპებები.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატს აქვს სუსტი კონტრაცეპტული მოქმედება, ამის შესახებ ინფორმირებული უნდა იყვნენ ქალები.

მოერიდეთ მკვეთრ განათებას;

მკურნალობის პერიოდში სიფრთხილეა საჭირო ავტომანქანის მართვისა და პოტენციურად საშიში სამუშაოების შესრულებისას.

ურთიერთქმედება:

შეუთავსებელია მაო–ს ინჰიბიტორებთან, გლუკოკორტიკოსტეროიდებთან, ციკლოსპორინთან. აძლიერებს (ურთიერთ) ცნს–ზე დამთრგუნველად მოქმედი საშუალებების, ბეტა – ადრენობლოკატორების ეფექტს.

არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

მეკლოზინი წარმოადგენს H_{1 -}ჰისტამინური რეცეპტორების ბლოკატორს. ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებას. იგი გაივლის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს და ხასიათდება სედატიური მოქმედებით. პრეპარატს გააჩნია აგრეთვე მ-ქოლინომაბლოკირებელი აქტივობა.

მეკლოზინის ღებინების საწინააღმდეგო ეფექტი კარგად არის გამოხატული მგზავრობით გამოწვეული დაავადებების დროს. პრეპარატის მოქმედება გრძელდება 2 სთ-მდე.

ჩვენებები

• მგზავრობით გამოწვეული დაავადების პროფილაქტიკა და მკურნალობა (ზღვის და მთის დაავადებები).
• მენიერის დაავადების და სხვა ვესტიბულური და ლაბირინთული დარღვევებით გამოწვეული თავბრუსხვევა;
• ქავილით მიმდინარე კანის დაავადებები.

დოზირების რეჟიმი

ინდივიდუალურია. პრეპარატის დღეღამური დოზა მისი პერორალურად მიღებისას შეადგენს 25-100 მგ-ს, მიღების ინტენსივობა დამოკიდებულია ჩვენებებზე.

გვერდითი მოვლენები

გადაღლილობა, ძილიანობა, პირის სიმშრალე, მხედველობის დარღვევა, ღებინება.

უკუჩვენებები

* მეკლოზინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება გლაუკომით, წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზიით (მ-ქოლინომაბლოკირებელი თვისებების გამო) შეპყრობილ პაციენტებში.

♦ სედატიური ეფექტის და ზოგჯერ პრეპარატით გამოწვეული ძილიანობის გამო მეკლოზინი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა დანადგარებთან მოითხოვს ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

♦ ორსულობის დროს, გულისრევისა და ღებინების კუპირების მიზნით, პრეპარატის დანიშვნა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების პოტენციურ რისკს. თუმცა კლინიკურ პირობებში მეკლოზინის ტერატოგენული მოქმედების ნიშნები გამოვლენილი არ არის.

♦ მეკლოზინი ბავშვებში, სხვა ანტიჰისტამინური პრეპარატების მსგავსად იწვევს აგზნებას.

♦ მეკლოზინის კომბინაციით ცნს-ის დამთრგუნველ სხვა პრეპარატებთან ერთად, ალკოჰოლის ჩათვლით, პრეპარატის მადეპრიმირებელი ცენტრალური ეფექტი ძლიერდება.

საერთაშორისო დასახელება:

METFORMIN

მწარმოებელი: WOERWAG PHARMA GmbH & Co. KG

მოქმედი ნივთიერება: მეთფორმინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ბიგუანიდების ჯგუფის პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალება,

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 30, 60, 90 და 120 ც.

1 ტაბ.

მეთფორმინი  ..............  500 მგ

1 ტაბ.

მეთფორმინი   ............   850 მგ

ვრცლად გლუკოფაგი