შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ცინარის მშრალი ექსტრაქტი ..........  200მგ

ქოლინის ბიტარტრატი ................    100მგ

ბაყაყურა (Silibum marianum)...........   80მგ

ინოზიტოლი ...............................   40მგ

L-მეთიონინი ..............................   40მგ

ბაბუაწვერას ექსტრაქტი ................  30მგ

ვიტამინი B6 ................................   1მგ

დამხმარე ნივთიერებები: დიკალციუმის ფოსფატი 190მგ. მიკროკრისტალური ცელულოზა 57,924მგ. ჰიდროქსიპროპილ ცელულოზა 40მგ; პოლივინილ–პოლიპიროლიდონი 18მგ; მეთილჰიდროქსიპროპილ ცელულოზა 26,428 მგ; მიკროკრისტალური ცელულოზა 4მგ. სტეარინის მჟავა 3, 572 მგ, ნატრიუმის კროქსკარამელოზა 20მგ; გლიცერილბინატი 20მგ; სილიციუმის დიოქსიდი 10მგ; საღებავი E171 5,358მგ, E 101  0,642მგ.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

კომბინირებული ჰეპატოპროტექტორული პრეპარატი.

ლივერინის შემადგენელი კომპონენტები დადებითად მოქმედებენ ორგანიზმის საჭმლის მომნელებელ, გულ–სისხლძარღვთა და იმუნურ სისტემაზე. პრეპარატი მონაწილეობს ღვიძლში მიმდინარე მეტაბოლურ პროცესებში და ახდენს ათეროსკლეროზის, ჰიპერქოლესტერინემიის და ღვიძლის უკმარისობის განვითარების პრევენციას.

ცინარის ექსტრაქტი ხასიათდება ნაღველმდენი, ჰეპატოპროტექტორული თვისებებით, ასტიმულირებს ღვიძლის ფუნქციებს. ცინარის ექსტრაქტში არსებული აქტიური ნივთიერებები იცავენ ჰეპატოციტებს ტოქსინების მავნე ზემოქმედებისაგან, ხელს უწყობენ ორგანიზმიდან შლაკების, მძიმე მეტალების მარილების და სხვა მავნე ნივთიერებების გამოყოფას. ბიოლოგიურად აქტიური კომპონენტები ახდენენ ნაღვლის შემადგენლობის ნორმალიზაციას, ცილებისა და ცხიმების მონელების, ქოლეცისტიტის განვითარების პრევენციას და ამცირებენ ნაწლავებში აირების გამოყოფას.

ბაბუაწვერა აუმჯობესებს მადას, ააქტივებს გასტროინტესტინალური ტრაქტის ფუნქციებს და ახასიათებს სუსტი საფაღარათო თვისებები. გამოიყენება დიაბეტის, უროლითიაზის, ათეროსკლეროზის კომპლექსურ თერაპიაში. ხასიათდება ანტიტოქსიური, ანტიჰელმინთური და ანთების საწინააღმდეგო თვისებებით. ამავე დროს ასტიმულირებს გულ–სისხლძარღვთა სისტემას. გააჩნია მატონიზირებელი ეფექტი, ამცირებს დაღლილობის შეგრძნებას.

ქოლინი – ბიოლოგიურად მნიშვნელოვანი ნივთიერება, მონაწილეობს მთელ რიგ მეტაბოლურ პროცესებში და ხელს უწყობს ღვიძლის ნორმალურ ფუნქციონირებას. D,L–მეთიონინი – შეუცვლელი ამინომჟავა, წარმოადგენს L–ცისტეინის წინამორბედს, რომელიც თავის მხრივ არის გლუტათიონის წინამორბედი.

ჰეპატოციტებში გლუტათიონი უკავშირდება სამკურნალწამლო საშუალებების კატაბოლიზმის პროდუქტებსა და თრგუნავს მათ ტოქსიურ ზემოქმედებას.

ინოზიტოლი – ხელს უწყობს ღვიძლში დეტოქსიკაციის პროცესებში მონაწილე მედიატორების დაგროვებას.

პირიდოქსინი (ვიტამინი B6) წყალში ხსნადი ვიტამინი, ამინომჟავებისა და ცილების მეტაბოლიზმის კოფერმენტია.

ჩვენებები:

ლივერინი გამოიყენება სხვადასხვა დაავადების კომპლექსურ თერაპიაში:

• ღვიძლისა და სანღვლე გზების დაავადებები, ქრონიკული ჰეპატიტი, ქოლეცისტიტი,ღვიძლის ცხიმოვანი დისტროფია,
• თირკმლის ფუნქციის დარღვევა;
• გასტრიტი;
• შაქრიანი დიაბეტი;
• დისბაქტერიოზი;
• ალერგიული დაავადებები;
• პრე– და პოსტოპერაციული პერიოდი ღვიძლსა და თირკმელებზე ქირურგიული ჩარევის დროს;
• ათეროსკლეროზი;
• ჰიპერქოლესტერინემია;
• ქრონიკული ინტოქსიკაცია (ჰეპატოტოქსიური ნივთიერებებით, მძიმე მეტალების მარილებით ინტოქსიკაცია).

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არსებობს კლინიკური მონაცემები აქტიური ინგრედიენტების ტერატოგენული ეფექტისა და სხვა წამლებთან ურთიერთქმედების შესახებ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება ორსულობის დროს; ლაქტაციის პერიოდში ლივერინი გამოიყენება მხოლოდ ექიმის დანიშნულებით.

დოზირების რეჟიმი:

1 ტაბ 2–3–ჯერ დღეში.

გამოშვების ფორმა: ტაბლეტები №45

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება მშრალ ადგილას, არაუმეტეს 25⁰Cტამპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა – 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტის გარეშე,

მწარმოებელი:

Monteffarmaco OTC S.p.A.  Bollate (Milan), იტალია.

საერთაშორისო სახელწოდება:

კეტოკონაზოლი

მწარმოებელი: ღია სააქციო საზოგადოება “ნიჟფარმი”, რუსეთი

ქიმიური სახელწოდება:

ცის-1-აცეტილ-4(4-((2-(2,4)-დიქლოფენილ)-2(1H-იმიდაზოლ-1-ილმეთილ-1,3-დიოქსოლან-4-ილ)-მეტოქსი)ფენილ)პიპერაზინი

აღწერილობა:

თეთრი, თეთრი მოყვითალო ან მონაცრისფრო, ან მოკრემისფრო ელფერის მქონე სუპოზიტორები.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ლივაროლი, ვაგინალური სუპოზიტორიები 5 ცალი კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში; ერთი კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა ინსტრუქციასთან ერთად კოლოფში.

ვაგინალური სუპოზიტორები კეტოკონაზოლით შეიცავს:

კეტოკონაზოლი .......................... 0,4გ,

ბუტილოქსიანიზოლი  ................ 0,0005გ,

ფუძეები (პოლიეთილენოქსიდი 1500, პოლიეთილენოქსიდი 400) – საკმარისი რაოდენობა სუპოზიტორის მისაღებად მასით

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

სოკოს საწინააღმდეგო საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

აქტიური ნივთიერება – კეტოკონაზოლი, იმიდაზოლდიოქსოლანის წარმოებულები. გააჩნია ფუნგიციდური და ფუნგოსტატური მოქმედება დერმატოფიტებთან და საფუარებთან მიმართებაში. მოქმედების მექანიზმი მდგომარეობს ერგოსტეროლის ბიოსინთეზის დათრგუნვასა და სოკოს მემბრანების შემადგენლობის ლიპიდურ ცვლილებებაში.

პრეპარატი აქტიურია სტაფილოკოკებთან და სტრეპტოკოკებთან მიმართებაში.

ჩვენებები:

საშოს მწვავე და ქრონიკული რეციდივული მიკოზის მკურნალობა.

საშოს სოკოვანი ინფექციების პროფილაქტიკა ორგანიზმის დაქვეითებული რეზისტენტობისას და ანტიბაქტერიული საშუალებებითა და სხვა პრეპარატებით მკურნალობის ფონზე, რომლებიც არღვევენ საშოს ნორმალურ მიკროფლორას.

მიღების წესი და დოზები:

კონტურული შეფუთვიდან სუპოზიტორიის ამოღების შემდეგ სუპოზიტორია შეჰყავთ ღრმად საშოში ზურგით მწოლიარე მდგომარეობაში დღეღამეში 1 სუპოზიტორი 3-5 დღის განმავლობაში დაავადების მიმდინარეობის მიხედვით, აუცილებლობის შემთხვევაში მკურნალობის კურსს იმეორებენ გამოჯანმრთელებამდე.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები (ქავილი, წვა) სუპოზიტორიის შეყვანის ადგილას, იშვიათ შემთხვევებში - გულისრევა, თავბრუსხვევა.

განსაკუთრებული მითითებანი:

მოერიდეთ ლატექსურ პრეპარატებთან კონტაქტს (კონტრაცეპტული დიაფრაგმები, კონდომები).

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

რიფამპიცინთან და იზონიაზიდთან პრეპარატის ერთდროული გამოყენება ამცირებს პლაზმაში კეტოკონაზოლის კონცენტრაციას.

ციკლოსპორინების, არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების და მეთილპრედნიზოლონის ერთდროული გამოყენებისას კეტოკონაზოლმა შეიძლება გამოიწვიოს ამ უკანასკნელთა  კონცენტრაციის მომატება პლაზმაში.

ვარგისიანობის ვადა:

2 წელი. პრეპარატი არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

შენახვის პირობები:

შეინახეთ მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას, არაუმეტეს 25°C ტემპერატურის პირობებში.

აფთიაქიდან გაცემის წესი:

გაიცემა რეცეპტის გარეშე.

მწარმოებელი: HIMALAYA DRUG

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ჰეპატოპროტექტული საშუალება

გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

მცენარეული კომბინირებული პრეპარატი

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

მცენარეული წარმოშობის კომბინირებული პრეპარატი. ახასიათებს ანტიოქსიდანტური და მემბრანომასტაბილიზებელი მოქმედება. აქვეითებს უჯრედული მემბრანის დეგრადაციას, განპირობებულს ნიკოტინამიდ დინუკლეოტიდ ფოსფატ (ნადფ)–დამოკიდებული ლიპიდების ზეჟანგური დაჟანგვით, ჰეპატოციტებში ზრდის ტოკოფეროლის (ანტიოქსიდანტი) კონცენტრაციას, აღკვეთავს რადიკალური დერივატების წარმოქმნას. აწესრიგებს ღვიძლის ცილოვანსინთეზურ ფუნქციას, ასტიმულირებს ღვიძლის უჯრედების აღდგენას; ახდენს ნაღვლის გამომყოფ მოქმედებას, აძლიერებს აცეტალდეჰიდის გამოყოფის სიჩქარეს, აქვეითებს ეთანოლის და სხვა ჰეპატოტოქსიური ნივთიერებების ტოქსიურ ზემოქმედებას; უზრუნველყოფს საჭმლის მონელების გაუმჯობესებას, ახდენს ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას.

ჩვენებები:

• ჰეპატიტი (მწვავე და ქრონიკული ინფექციური, ტოქსიური, წამლისმიერი);
• ღვიძლის ციროზი, ცხიმოვანი ჰეპატოზი.
• მადის დაქვეითება და ანორექსია (ჰიპოტროფია და ბავშვებში ზრდის შეჩერება; ქირურგიული ოპერაციის, სხივური და ქიმიოთერაპიის შემდეგ გამოფიტვა). ჰეპატოტოქსიურობის პროფილაქტიკა (მათ შორის, ანტიბიოტიკების, ანტიტუბერკულოზური და სიცხის დამწევი სამკურნალო საშუალებების მიღების ფონზე).

მიღების წესი და დოზირება:

შიგნით. ტაბლეტები მოზრდილთათვის – 2–3 ტაბლეტი 2–3–ჯერ დღში, 6 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები – 1–2 ტაბლეტი 2–3 –ჯერ დღეში; პროფილაქტიკური მიზნებისათვის – 2 ტაბლეტი 2–ჯერ დღეში.

წვეთები: მოზრდილები – 80–160 წვეთი (1–2 ჩაის კოვზი) 2–ჯერ დღეში, 2 წელზე უფროსი ასაკის – 10–20 წვეთი 2–ჯერ დღეში.

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა;

* ორსულობა, ლაქტაცია.

* ბავშვთა ასაკი (6 წლამდე – ტაბლეტისთვის, 2 წლამდე – წვეთებისთვის).

სიფრთხილით:

კუჭ–ნაწლავის ანთებითი დაავადებებისას.

გვერდითი მოქმედება:

ალერგიული რეაქციები, დისპეფსია.

საერთაშორისო დასახელება:

LIDOCAINE

მწარმოებელი: BIOPHARM

მოქმედი ნივთიერება: ლიდოკაინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 2%: ამპულაში 2 მლ, შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი .............    20 მგ 40 მგ

ვრცლად ლიდოკაინი 1% და 2%

საინექციო ხსნარი 10%: ამპულაში 2 მლ შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ...............100 მგ 200 მგ

ვრცლად ლიდოკაინი

საერთაშორისო დასახელება:

LIDOCAINE

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICAL PLC, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ლიდოკაინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

აეროზოლი 10% ადგილობრივი გამოყენებისათვის: ფლაკონში 50 მლ, 790 დოზა.

1 დოზა

ლიდოკაინი ............ 38 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

96%-იანი ეთანოლი პროპილენგლიკოლი, ბაღის პიტნის ზეთი. არ შეიცავს ფრეონს.

ფარმაკოლოგიუირ თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ადგილობრივ ტკივილგამაყუჩებელ საშუალებას.

მას გააჩნია მემბრანომასტაბილიზირებელი მოქმედება, აფერხებს ნატრიუმის შეღწევას ნერვული უჯრედების მემბრანაში, რის გამოც მცირდება დეპოლარიზაციის სიჩქარე და მოქმედების პოტენციალის ამპლიტუდა, რითაც ფერხდება აგზნების გატარება.

ლორწოვან გარსზე ადგილობრივი გამოყენებისას ლიდოკაინის შეწოვის ხარისხი დამოკიდებულია დოზაზე. გამოყენების ადგილზე და ლორწოვანი გარსების მომარაგებაზე სისხლით. აეროზოლის მოქმედება ვლინდება 1 წუთის შემდეგ და გრძელდება 5-6 წუთის განმავლობაში. დაბუჟების შეგრძნება წყდება ნელა, დაახლოებით 15 წუთის მანძილზე.

ჩვენებები:

• ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენება შეიძლება ყველა შემთხვევაში, როდესაც საჭიროა კანისა ან ლორწოვანი გარსის ანესთეზია.
• სტომატოლოგიური პროცედურები და ოპერაციები.
• ინექციის ადგილის ანესთეზია ადგილობრივი საინექციო საანესთეზიური საშუალების შეყვანამდე:

- ზედაპირული აბსცესების გაკვეთა, მოძრავი სარძევე კბილის ან ძვლოვანი ფრაგმენტის ამოღება, ლორწოვანი გარსის ჭრილობიდან ძაფების ამოღება. ფრჩხილის ანესთეზია, გვირგვინის ან ხიდისებრი პროთეზის დაფიქსირებამდე. პრეპარატის გამოყენება. ასევე, შეიძლება კბილის ქვის ხელით ან ინსტრუმენტული მეთოდით ამოსაღებად ან გადიდებული კბილთაშორისი დვრილის გასაკვეთად.

- ლიდოკაინის აეროზოლი აქვეითებს ან თრგუნავს ხახის გაძლიერებულ რეფლექსს ანაბეჭდის მომზადებისა ან რენტგენული ფირის მოთავსების წინ. პრეპარატი უნდა გამოიყენებოდეს მხოლოდ ანაბეჭდის ელასტიურ მასალებთან ერთად. ასპირაციის რისკის გამო ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენება უკუნაჩვენებია, როდესაც ანაბეჭდის მოსამზადებლად იხმარება თაბაშირი.

- ბავშვებისათვის ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენება შეიძლება ფრენულტომიისათვის და სანერწყვე ჯირკველის კისტების გასაკვეთად. ლორწოვანი გარსის კეთილთვისებიან ზედაპირულ სიმსივნეთა ამოკვეთა.

ოტოლარინოლოგია:

- ელექტროკაუტერიზაციამდე ცხვირიდან სისხლდენის მკურნალობის დროს, ცხვირის პოლიპის სეპტექტომიისა და რეზექციის წინ. პრეპარატის გამოყენება ასევე შეიძლება ხახის რეფლექსის დათრგუნვისთვისა და ინექციის ადგილების ანესთეზიისათვის.

- დამატებითი ანესთეზიის სახით პერიტონზილური აბსცესის გაკვეთამდე ან ჰაიმორის წიაღის პუნქციამდე.

- ანესთეზია სინუსის ამორეცხვამდე.

- ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენება ხახასა და ცხვირ-ხახაში ქირურგიული ოპერაციების დროს, უნდა იქნას გათვალისწინებული, რომ ლიდოკაინი ხახის რეფლექსის დათრგუნვის დროს ხვდება ხორხსა და ტრაქეაში და თრგუნავს ხველის რეფლექსს, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ბრონქოპნევმონია. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ბავშვებისათვის, რადგან მათში ხშირად გამოიწვევა ხახის რეფლექსი.

- ამის გამო, ლიდოკაინის აეროზოლი არაა რეკომენდებული ადგილობრივი ანესთეზიისათვის ტონზილენქტომიისა და ადენოტომიის წინ 8 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

ენდოსკოპია და გამოკვლევის ინსტრუმენტული მეთოდები:

- ხახის ანესთეზია ცხვირიდან ან პირიდან სხვადასხვა მილების შეყვანამდე (გასტროდუოდენალური ზონდი ან სენგსტაკენის ზონდი).

- ტრაქეოტომიული მილის შეცვლა.

გინეკოლოგია და მეანობა.

შორისის ანესთეზიისათვის ეპიზიოტომიამდე ან ამ ოპერაციის შესაძლებლობის შემთხვევაში. ძაფების ამოღება. მიმდებარე ქსოვილების ანესთეზია საშვილოსნოს ყელზე ან საშოზე ოპერაციის დროს.

ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენება შეიძლება საქალწულე აპკის ნაფლეთების ან ჭრილობების აბსცესის გაკვეთისა და დამუშავებისათვის.

დერმატოლოგია:

კანის ან ლოწოვანი გარსების ანესთეზია მცირე ჩარევების წინ.

მიღების წესები და დოზირება:

დოზირება შეიძლება ფართოდ ვარირებდეს საანესთეზიო ზონის მონაცემების და ზომის მიხედვით.

აეროზოლის ერთი დოზა, რომელიც გამოდის აეროზოლის დოზირების სარქველზე დაჭერით, შეიცავს 4,8 მგ ლიდოკაინს.

სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაღალი კონცენტრაციის მიღწევის თავიდან ასაცილებლად, საჭიროა ყველაზე მცირე ეფექტური დოზის გამოყენება.

ჩვეულებრივ, საკმარისია სარქველზე 1-3 დაჭერა, მაგრამ სამეანო პრაქტიკაში იყენებენ 15-20 დოზას (მაქსიმალური რაოდენობა - 40 დოზა 70 კგ სხეულის წონაზე).

რეკომენდებული დოზები სხვადასხვა ჩვენების დროს:

პრეპარატის გამოყენება ასევე შეიძლება მასში დასველებული ბამბის ტამპონის წასმით.

ბავშვებში: ლიტერატურული მონაცემების თანახმად სტომატოლოგიური პროცედურების დროს ლიდოკაინის გამოყენება შეიძლება ბავშვებშიც, უმჯობესია ბამბის ტამპონით, რაც პრეპარატის დოზის გამოსხურების დროს შიშისა და ჩხვლეტის შეგრძნების (ჩვეული გვერდითი მოვლენა) თავიდან აცილების საშუალებას იძლევა. ასეთივე მეთოდით პრეპარატის გამოყენება შესაძლებელია 2 წლამდე ასაკის ბავშვებშიც.

გვერდითი მოვლენები:

ადგილობრივი მოვლენები: მსუბუქი ჩხვლეტის შეგრძნება პრეპარატის შესხურების დროს. ეს შეგრძნება გაივლის მოვლენის განვითარების შემდეგ (1 წუთის შემდეგ) გარდამავალი ერითემა, შეშუპება და მგრძნობელობის დარღვევა შეიძლება აღინიშნებოდეს პრეპარატის შესხურების ადგილას.

ალერგიული რეაქციები: ძალიან იშვიათად შეიძლება აღინიშნოს ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება, ბრონქოსპაზმი, განსაკუთრებით მძიმე შემთხვევებში - შოკი. პრეპარატის გამოყენება საჭიროა დაუყოვნებლივ შეჩერდეს ჰიპერმგრძნობელობის ნებისმიერი რეაქციის აღმოჩენისთანავე.

სისტემური მოქმედება: სისტემური მოვლენების სიხშირე ლიდოკაინის აეროზოლის მიღების შემდეგ ძალიან მცირეა, რადგან გამოიყენება აქტიური პრეპარატის ძალიან მცირე რაოდენობა, რომელიც შეიძლება მოხვდეს სისხლში.

დიდი დოზის შესხურების შემთხვევაში, ასევე, სწრაფი შეწოვის, ჰიპერმგრძნობელობის, იდიოსკნრაზიის, პრეპარატის ცუდი ატანის დროს, შეიძლება აღინიშნოს შემდეგი გვერდითი მოვლენები: ძალიან იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება გამოვლინდეს აგზნების ან ცენტრალური ნერვული სისტემის (ცნს) დათრგუნვის სიმპტომები: ნერვული აგზნება, სისტემური თავბრუსხვევა, ძილიანობა, სპაზმები, გონების დაკარგვა და სუნთქვის დამბლა.

გულ-სისხლძარღვოვანი გვერდითი მოვლენები: ჰიპოტენზია, მიოკარდიუმის ფუნქციის დათრგუნვა, ბრადიკარდია, გულის გაჩერება.

უკუჩვენებები:

* მაღალი მგრძნობელობა ლიდოკაინის ან აეროზოლის ნებისმიერი სხვა კომპონენტის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ლიდოკაინი გამოიყენება დიდი ხნის მანძილზე და არ არის რეგისტრირებული ჯანმრთელობაზე მისი ცუდი გავლენა.

უფრო უსაფრთხო პრეპარატის უქონლობის შემთხვევაში ლიდოკაინის გამოყენება შეიძლება ორსულობის დროს.

ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძით, მაგრამ ჩვეულებრივი თერაპიული დოზის გამოყენების შემდეგ მისი რძით გამოყოფილი რაოდენობა ძალიან მცირეა, იმისათვის, რომ ჩვილს ზიანი მიაყენოს.

განსაკუთრებული მითითებები:

* არ უნდა დაიშვას ლიდოკაინის მოხვედრა სასუნთქ გზებში (ასპირაციის რისკი);

* შესხურება ხახაზე საჭიროებს განსაკუთრებულ ყურადღებას;

* ლოყების ლორწოვან გარსზე შესხურებას თან ახლავს დისფაგიისა და შემდგომი ასპირაციის რისკი, განსაკუთრებით ბავშვებისათვის. ენისა და ლოყების ლორწოვნი გარსის მგრძნობელობის დარღვევის დროს იზრდება მათზე კბენის რისკი;

* ლიდოკაინი კარგად იწოვება ლორწოვანი გარსით (განსაკუთრებით ტრაქეაში) და დაზიანებული კანით. ეს უნდა იყოს გათვალისწინებული, განსაკუთრებით, ბავშვებში ქსოვილების დიდი მონაკვეთების დამუშავების დროს;

* საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა ლიდოკაინის დაზიანებულ ლორწოვან გარსზე და/ან ინფიცირებულ ზონებზე შესხურების დროს;

* პრეპარატის მიღება სიფრთხილით უნდა მოხდეს ეპილეფსიით დაავადებულებში, ასევე, ბრადიკარდიის, გულის გამტარებლობის დარღვევის, ღვიძლის ფუნქციის მოშლისა და მძიმე შოკის დროს. განსაკუთრებით როდესაც მოსალოდნელია პრეპარატის მნიშვნელოვანი რაოდენობის შეწოვა მაღალი დოზებით ქსოვილთა  დიდი მონაკვეთების დამუშავების დროს;

* უფრო მცირე დოზების გამოყენებაა საჭირო ხანდაზმულ ან სუსტ პაციენტებში, მწვავე დაავადებების დროს, ასევე, ბავშვებში ასაკისა და საერთო მდგომარეობის შესაბამისად;

* 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენება რეკომენდებულია პრეპარატით დასველებული ბამბის ტამპონით.

* ლიდოკაინის აეროზოლის გამოყენების დროს ფლაკონის დაჭერა საჭიროა, შეძლებისამებრ ვერტიკალურად, აეროზოლი არ უნდა მოხვდეს თვალებზე.

ტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვა: არ არის მონაცემები, რომლებიც მიუთითებს ლიდოკაინის გავლენაზე ტრანსპორტის საშუალებებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

ჭარბი დოზირების დროს შეიძლება აღინიშნოს ცენტრალური ნერვული სისტემისა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დარღვევა.

ყურადღება მიაქციეთ სასუნთქი გზების გამავლობას, საჭიროებისამებრ გამოიყენეთ ჟანგბადი ან ხელოვნური სუნთქვა. ერთეული სპაზმების მოხსნა რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოხდეს 50-100 მგ სუკცინილქოლინის და/ან 5-15მგ.  დიაზეპამის შეყვანით. რადგან სუკცინილქოლინმა შეიძლება გამოიწვიოს სუნთქვს გაჩერება, ის უნდა გამოიყენებოდეს მხოლოდ სპეციალისტების მიერ, რომელთაც აქვთ ტრაქეის ინტუბაციისა და სუნთქვის დამბლის მქონე ავადმყოფების კურირების გამოცდილება. შეიძლება ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატების გამოყენება - თიოპენტალი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ სიმპტომების აღსაკვეთად (ბრადიკარდია და გამტარებლობის დარღვევა) ნაჩვენებია ატროპინის (0.5-1 მგ ვენაში) და სიმპატომიმეტიკების შეყვანა. პარკუჭების ფიბრილაციისა და გულის გაჩერების დროს საჭიროა რეანიმაციული ღონისძიებები.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ლიდოკაინის გამოყენება სიფრთხილითაა საჭიროა პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიარითმულ პრეპარატებს IB ტიპის (მაგალითად: ტოკაინიდი), ტოქსიკური ეფექტების სუმაციის რისკის გამო.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარტი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

LIDOCAINE

მწარმოებელი: EGIS PHARMACEUTICALS LC., უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ლიდოკაინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადგილობრივი საანესთეზიო, ანტიარითმიული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 10%: ამპულაში 2 მლ, შეფუთვაში 5 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ............. 100 მგ 200 მგ

დამხმარე ნივთიერება: საინექციო წყალი.

ჩვენებები:

• ავთვისებიანი პარკუჭოვანი არითმიის პირველადი პროფილაქტიკა, პარკუჭოვანი ფიბრილაცია  და ტაქიკარდია მიოკარდიუმის ინფარქტის ადრეულ (ჰოსპიტალიზაციამედ) ფაზაში.
• მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე ფაზაში ან მიოკარდიუმის ინფარქტის მქონე ავადმყოფის ჰოსპიტალიზაციამდე პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის მკურნალობა, ასევე პარკუჭოვანი ტაქიკარდია გულის სხვა ორგანული დაზიანებების დროს.
• პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის მეორადი პროფილაქტიკა და/ან ფიბრილაცია არითმიის შეჩერების შემდეგ 6-24 საათში.

მიღების წესი და დოზირება:

განზავებული ხსნარი უნდა იქნას შეყვანილი ინტრავენური ნაკადით ან ინფუზიის სახით.

ინტრავენური ნაკადური შეყვანა: აუცილებელია ნელი შეყვანა ფიზიოლოგიურ ხსნარში 5-ჯერადი განზავების შემდეგ (განზავებული ხსნარის 1 მლ შეიცავს ლიდოკაინის 20 მგ-ს).

მოზრდილებისათვის ამ ხსნარის შეყვანა საჭიროა 1-2 მგ/1 კგ სხეულის წონაზე გაანგარიშებით, მაქსიმალური დოზა უდრის 100 მგ-ს. ინექცია შეიძლება განმეორდეს 5-10 წუთში დოზით 0.5-0.75 მგ/1 კგ სხეულის წონაზე სუმარულ დოზამდე - 300 მგ.

ინფუზია: გამოიყენება ნაკადურად ი/ვ ინექციის შემდეგ

10%-იანი ლიდოკაინის ხსნარის ერთი ამპულა უნდა განზავდეს პრეპარატ Isodex-ის 500 მლ-ში ან რინგერის საინფუზიო ხსნარში. შეჰყავთ სიჩქარით 20-55 მკგ/1 კგ სხეულის წონაზე წუთში (მაქსიმალურად 1-4 მგ/წთ). შემანარჩუნებელი თერაპიისათვის შეიძლება ინფუზიის წარმოება სიჩქარით 1 მგ/წთ-ში. სანამ ამას ითხოვს პაციენტის მდგომარეობა.

მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4.5 მგ-ს სხეულის წონის 1 კგ-ზე, ე.ი. სულ 300 მგ 1 სთ-ში.

გულის უკმარისობის ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს საჭიროა დოზის შემცირება 40%-ით. რადგან პრეპარატის კლირენსი გულის უკმარისობის მქონე ხანდაზმული პაციენტების პლაზმიდან შემცირებულია, ამ შემთხვევაში იქმნება დოზის შემცირების საჭიროება. ლიდოკაინის შეყვანა საჭიროა მუდმივი სამედიცინო კონტროლით ეკგ-ს მონიტორინგით.

გვერდითი მოვლენები:

გვერდითი ეფექტები აღენიშნება პაციენტების 5-10%-ს და დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა, პირის ლორწოვანი გარსის და ენის დაბუჟება,  ძილიანობა, ყურებში შუილი, უფრო დიდი დოზების დროს - აგზნება, ეიფორია, დეზორიენტაცია. კრუნჩხვები, ტრემორი, გონების დაკარგვა, სუნთქვის დათრგუნვა. მსუბუქი გვერდითი ეფექტები განიცდის უკუგანვითარებას პრეპარატის მოხსნის შემდეგ. ტრემორის და კლონურ-ტონური კრუნჩხვების გამოვლენის დროს საჭიროა დიაზეპამის პარენტერული შეყვანა ან ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატები.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება (ხშირად).

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: იშვიათად - ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, გამტარებლობის დარღვევა, შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები (ჰიპერმგრძნობელობა) ლიდოკაინის მიმართ, მაგალითად: გამონაყარი კანზე და შეშუპება. ანაფილაქტოიდური რეაქციები აღინიშნება ძალიან იშვიათად.

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა ლიდოკაინის მიმართ ან ანამნეზში კრუნჩხვითი შეტევების არსებობა ამ პრეპარატის შეყვანის შემდეგ;

* II-III ხარისხის წინაგულ-პარკუჭოვანი ბლოკადა;

* გამოხატული ბრადიკარდია;

* ადამს-სტოქსის სინდრომი;

* მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის მნიშვნელოვანი დაქვეითება;

* ანამნეზში დიდი კრუნჩხვითი შეტევების არსებობა ლიდოკაინის შეყვანის შემდეგ;

* ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

მიუხედავად იმისა, რომ, ვირთაგვებზე ჩატარებული რეპროდუქციული გამოკვლევებით ადამიანის დოზებზე 6.6-ჯერ მაღალი დოზის შეყვანით, არ იყო გამოვლენილი მავნე ზემოქმედება ნაყოფზე, ამ შედეგების განზოგადება ადამიანზე დაუშვებელია. ორსულ ქალებში სათანადო კონტროლირებული გამოკვლევები არ არის ჩატარებული.

ლიდოკაინი გადის პლაცენტურ ბარიერს, რის გამოც ორსულობის დროს (განსაკუთრებით პირველ ტრიმესტრში მისი დანიშვნა საჭიროა მხოლოდ ყველა რისკისა და სასარგებლო ეფექტის გულდასმით შედარების შემდეგ.

ლიდოკაინი გამოიყოფა დედის რძით მცირე ოდენობით, რაც შეიძლება სარისკო იყოს ახალშობილისთვის. ამასთან დაკავშირებით საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა მეძუძური დედებისთვის პრეპარატის შეყვანის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

* საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილის გამოჩენა ისეთი მდგომარეობის დროს, როგორიცაა სისხლის მიმოქცევის უკმარისობა, ჰიპოტონია, ჰიპოვოლემია, ჰიპოკალიემია, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, თირკმლის ფუნქციის დარღვევა. ამ შემთხვევებში საჭიროა პრეპარატის დოზის შემცირება. ლიდოკაინის გამოყენებამდე აუცილებელია სისხლის პლაზმაში კალიუმის დონის ნორმალიზაცია.

* რეკომენდებულია განსაკუთრებული სიფრთხილის გამოჩენა პრეპარატის შეყვანის დროს ხანდაზმულ პაციენტებში.

* პაციენტები, რომელთაც აქვთ მიდრეკილება ავთვისებიანი ჰიპერტენზიის მიმართ, საჭიროებენ განსაკუთრებულ ყურადღებას, რადგან ისინი შეიძლება რეზისტენტულნი იყვნენ ამიდური ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების მიმართ.

* განსაკუთრებულად დიდი მნიშვნელობა აქვს სწრაფ დიაგნოსტიკასა და თერაპიის დაუყოვნებლივ დაწყებას. პრეპარატის შეყვანის დროს საჭიროა ეკგ-ს მონიტორინგი. გამოხატული ბრადიკარდიის შემთხვევაში, PQ ინტერვალის გახანგრძლივება ან QRS კომპლექსის გაფართოვება, აგრეთვე, ახალი არითმიის გამოვლენისას, საჭიროა ლიდოკაინის დოზის შემცირება და საჭიროებისამებრ პრეპარატის მოხსნა. გამოხატული ბრადიკარდიის დროს საჭიროა ატროპინის 0.5-1 მგ-ის შეყვანა ი/ვ-ად. ჰიპოტენზიის დროს შეიძლება სიმპათომიმეტიკების ან ბეტა-მიმეტურების შეყვანა ვენაში.

* ლიდოკაინის შეყვანის დროს ხელმისაწვდომი უნდა იყოს სარეანიმაციო მოწყობილობა სასიცოცხლო ჩვენებების შენარჩუნებისათვის.

სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვა: იმ შემთხვევების გარდა, როდესაც გვერდითი ეფექტების განვითარებაა სავარაუდო, არ არის შეზღუდული სატრანსპორტო  საშუალებების და მექანიზმების მართვა. რადგან ლიდოკაინის 10%-იანი ხსნარი ინექციებისათვის ინიშნება გულის დაავადების მქონე პაციენტებში, საჭიროა მათი მდგომარეობის სტაბილურობის და, შესაბამისად, სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის შესაძლებლობის შეფასება.

ჭარბი დოზირება:

ლიდოკაინით ჭარბი დოზირების დროს ვლინდება ზემოქმედება ცენტრალურ ნერვულ (ცნს) და გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე. ცნს-ის მხრიდან სიმპტომების განვითარებისას შეიძლება ბენზოდიაზეპინების (მაგალითად: დიაზეპამი) ან ხანმოკლე მოქმედების ბარბიტურატების შეყვანა (მაგალითად: ფენტობარბიტალი). შეიძლება ჟანგბადის მიცემა და საჭიროებისამებრ დამხმარე ან ხელოვნური ვენტილაციის დაწყება. გულ-სისხლძარღვთა გართულებების დროს საჭიროა სიმპტომური მკურნალობა: ატროპინი ი/ვ 0.5-1 მგ ბრადიკარდიის მოსახსნელად და/ან გამტარებლობის დარღვევის დროს: სიმპათომიმეტური საშუალებები ან ბეტა-აგონისტები ჰიპოტენზიის საწინააღმდეგოდ.

გულის მოქმედების შეწყვეტის დროს, საჭიროა დაუყოვნებლივ რეანიმაციული ღონისძიებების დაწყება.

ლიდოკაინის ჭარბი დოზირების მწვავე პერიოდში ჰემოდიალიზი არ არის ეფექტური.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ქვემოთ ჩამოთვლილი პრეპარატები, ღვიძლში მეტაბოლიზმის სიჩქარის დაქვეითებით, ზრდიან ლიდოკაინის დონეს სისხლის შრატში:

- ციმეტიდინი, პროპრანოლოლი, პეტიდინი, ბუპივაკაინი, ქინიდინი, დიზოპირამიდი, ამიტრიპტილინი, იმიპრამინი, ნორტრიპტილინი.

- დიდი რაოდენოით ალკოჰოლის გამოყენება აძლიერებს ლიდოკაინის სუნთქვის დამთრგუნველ ეფექტს.

- პრეპარატის შეყვანა საჭიროა სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სედატიურ საშუალებებს (რომელთა ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს).

- I/ა ჯგუფის ანტიარითმულ პრეპარატებთან კომბინაცია (მაგალითად: ქინიდინი, პროკაინამიდი ან დიზოპირამიდი) იწვევს Q-T სეგმენტის გახანგრძლივებას და (იშვიათად) წინაგულპარკუჭოვან ბლოკადას ან პარკუჭები ფიბრილაციას.

- ფენიტოინი აძლიერებს ლიდოკაინის კარდიოდეპრესიულ ეფექტს.

- შეიძლება გაძლიერდეს მიორელაქსანტების ეფექტი (ლიდოკაინს შეუძლია დააქვეითოს აგზნების გატარება ნერვ-კუნთოვან სინაფსებში).

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა მითითებულია კოლოფზე.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

LIDOCAINE

მწარმოებელი: B. BRAUN MELSUNGEN

მოქმედი ნივთიერება: ლიდოკაინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 1%: ფლაკონში 20, 50 და 100 მლ

100 მლ

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ..........    1.0 გ

საინექციო ხსნარი 2%: ფლაკონში 20, 50 და 100 მლ

100 მლ

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ..........   2.0 გ

არააქტიური ინგედიენტები:

მეცთილ-4-ჰიდროქსიბენზოატი, ნატრიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ლიდოკაინი წარმოადგენს ადგილობრივ საანესთეზიო საშუალებას და ამავე დროს მიეკუთვნება I-ბ ჯგუფის ანტიარითმულ პრეპარატებს.

იგი იწვევს ადგილობრივი ანესთეზიის ყველა სახეს: ტერმინალურს, ინფილტრაციულს და გამტარებლობითს. იგი აბლოკირებს ნატრიუმის არხებს და ხელს უწყობს უჯრედის მემბრანის სტაბილიზაციას. მიოკარდში თრგუნავს ექტოპიური კერების ავტომატიზმს, უპირველეს ყოვლისა პარკუჭებში: პრაქტიკულად არ მოქმედებს გულის გამტარებლობაზე და შეკუმშვადობაზე. პრეპარატი ხელს უწყობს კალიუმის იონების გამოსვლას მიოკარდის უჯრედებიდან და აჩქარებს უჯრედის მემბრანის რეპოლარიზაციის პროცესს, ამცირებს მოქმედების პოტენციალის ხანგრძლივობას და ეფექტურ რეფრაქტერულ პერიოდს.

ჩვენებები:

• 1%-იანი ლიდოკაინი - ინფილტრაციული და გამტარებლობითი ანესთეზიისათვის.
• 2%-იანი ლიდოკაინი - გამტარებლობითი მაბლოკირებელი ანესთეზიისათვის.

მიღების წესი და დოზირება:

გამოიყენება მაქსიმალურად დაბალი ეფექტური დოზები.

მოზრდილებში მაქსიმალურად 200 მგ (20 მლ 1% ან 10 მლ 2% ხსნარი) დღეში.

ბავშვებში დოზა დგინდება სხეულის წონის მიხედვით - მაქსიმალურად 4 მგ/კგ.

ორსულ პაციენტებში გამოიყენება 1/3-ით ნაკლები დოზა, ვიდრე არაორსულებში.

დოზას ამცირებენ გულის უკმარისობის, ღვიძლის დაავადების დროს, ბავშვებში და ხანდაზმულ (ასაკი >60) პაციენტებში.

პრეპარატი შეჰყავთ კანში, კანქვეშ, კუნთებში ინფილტრაციული ანესთეზიისათვის და პერინევრალური ინექციის სახით ნერვის ბლოკადისათვის. ინტრავასკულური ინექცია თავად უნდა იქნას აცილებული. ზურგის ტვინის არეში ინექციის დროს 5 წუთით ადრე შეყავთ დოზის მეხუთედი სუბარაქნოიდული ინექციის თავიდან ასაცილებლად. უნდა იყოს დაცული სრული სტერილობა. პრეპარატი შეჰყავთ ინტრავენურად მაქსიმალური დოზის 25%.

გვერდითი მოვლენები:

ცნს-ის მხრივ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, შუილი ყურებში, ენის და პირის ღრუს ლორწოვანის დაბუჟება, იშვიათად - აღგზნებადობა, ეიფორია, დეზორიენტაცია, ტრემორი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, გამტარებლობის დარღვევა.

უკუჩვენებები:

* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი ხანდაზმულ პაციენტებში;

* გამოხატული ბრადიკარდი 50-ზე ნაკლები მაჯის სიხშირით;

* I და II ხარისხის AV-ბლოკადა (გამონაკლისს წარმოადგენს ზონდის შეყვანა პარკუჭების სტიმულაციის დროს);

* ადამს-სტოქსის სინდრომი;

* ვოლფ-პარკინსონ-უაიტის სინდრომი;

* გულის უკმარისობა;

* ავთვისებიანი ჰიპერთერმია;

* კოაგულაციის დარღვევა;

* ინფექცია ინექციის ადგილას;

* კარდიოგენული შოკი;

* ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა;

* მომატებული მგრძნობელობა ლიდოკაინისადმი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის და ლაქტაციის დროს პრეპარატი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენების შემთხვევაში.

განსაკუთრებული მითითებები:

* სიფრხილით უნიშნავენ პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ გულის ქრონიკული უკმარისობა, არტერიული ჰიპოტონია, ღვიძლის ან თირკმელების ფუნქციის გამოხატული დარღვევა. ლიდოკაინის ფონზე არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარებისას ინტრავენურად შეჰყავთ სიმპათომიმეტური საშუალებები; ბრადიკარდიის დროს უნიშნავენ 0.5-1 მგ ატროპინს ინტრავენურად.

ჭარბი დოზირება:

ცნს-ის დაზიანება (კონვულსია, გონების დაკარგვა, რესპირატორული დეპრესია, კომა, შოკი, გულის გამტარებლობის დარღვევა, სრული ბლოკადა).

მკურნალობა:

ლიდოკაინის შეყვანის შეწყვეტა, ხელოვნური სუნთქვა, ჟანგბადი.

კონვულსიების საწინააღმდეგოდ - დიაზეპამი, ბარბიტურატები.

ჰიპოტონიის დროს - ჰორიზონტალური მდგომარეობა, თავის დაწევა, ვაზოპრესორები, სითხეების გადასხმა, დაუშვებელია ადრენილინისა და ანალეფსიურების გამოყენება.

ბრადიკარდიის დროს გამოიყენება ატროპინი ინტრავენურად, გულის ბლოკადის დროს - ორციპრენალინი ან პეისმეიკერი.

სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. ლიდოკაინი არ გამოიყოფა დიალიზის მეშვეობით.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ერთდროულად ლიდოკაინის და ბეტა-ადრენობლოკატორების დანიშვნისას შესაძლოა ლიდოკაინის ეფექტის გაძლიერება (მათ შორის ტოქსიკურობის). ამიტომ ასეთ შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.

- არარაციონალურია ლიდოკაინის დანიშვნა ერთდროულად აიმალინთან, ამიოდარონთან, ვერაპამილთან, ქინიდინთან, დიფენინთან ერთად, კარდიოდეპრესული მოქმედების გაძლიერებასთან დაკავშირებით.

- ლიდოკაინის ნოვოკაინამიდთან კომბინირებამ შეიძლება გამოიწვიოს ცნს-ის აგზნება, ჰალუცინაციები.

- ინტრავენურად ჰექსენალის და თიოპენტალ ნატრიუმის შეყვანამ ლიდოკაინის მოქმედების ფონზე შეიძლება გამოიწვიოს სუნთქვის ცენტრის დათრგუნვა.

- ლიდოკაინის ინტრავენურად შეყვანისას ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ციმეტიდინს, შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ძილიანობას, ბრადიკარდიას, პარესთეზიას და სხვა. ამ შემთხვევაში ლიდოკაინის დოზა უნდა შემცირდეს.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 20-25⁰C  ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

PRENOXDIAZINE

მწარმოებელი: SANOFI AVENTIS

მოქმედი ნივთიერება: პრენოქსდიაზინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ხველების საწინააღმდეგო  საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

პრენოქსდიაზინის ქლორიდი ........... 100 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატის მოქმედება ხორციელდება მისი უშუალო ზეგავლენით ბრონქებზე. ადგილობრივი მაანესთეზირებელი თვისებების გამო იგი ამცირებს როგორც პერიფერიულ სენსორულ, ასევე ფილტვების რეცეპტორების აგზნებას. უშუალო სპაზმოლიზური მოქმედებით ლიბექსინი აქვეითებს ბრონქოკონსტრიქციას, ხოლო ცენტრალური ზემოქმედებით მცირე ხარისხით  თრგუნავს ხველების ცენტრის ფუნქციას სუნთქვის დათრგუნვის გარეშე.

კლინიკური კვლევის შედეგად დადგენილ იქნა, რომ პრეპარატი არ აქვეითებს სისხლის არტერიულ წნევას.

პრეპარატის სპაზმოლიზური მოქმედების მიუხედავად იგი არ იწვევს ყაბზობას.

მცირედ გამოხატული ანქსიოლიზური ეფექტის მიუხედავად, პრეპარატი არ ახდენს რაიმე მნიშვნელოვან გავლენას ცნს-ის ფუნქციაზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

ლიბექსინი სწრაფად და კარგად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. სისხლში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება მიღებიდან 30 წუთის შემდეგ, ხოლო თერაპიული - აღინიშნება 6-8 საათის განმავლობაში.

მისი უცვლელი სახის პროდუქტებთან ერთად, დამატებით გამოყოფილია და რაოდენობრივად განსაზღვრულია კიდევ 4 მეტაბოლიტი.

პირველი საათის განმავლობაში ლიბექსინის 55-59% მიღებისთანავე უკავშირდება პლაზმის ცილებს. იგი მეტაბოლიზდება ღვიძლში და მხოლოდ 30% გამოიყოფა უცვლელი სახით. ნაღვლის სეკრეცია დიდ როლს თამაშობს პრეპარატის მეტაბოლურ პროცესებში მინიმუმ 12 საათის პერიოდის განმავლობაში მისი მიღებიდან. სისხლიდან პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2.6 საათს. 24 საათის განმავლობაში შეყვანილი ლიბექსინის 93% ელიმინირდება ორგანიზმიდან, დაახლოებით 50% - შარდით და 50% - ფეკალიებით.

ჩვენებები:

• ძირითადად მწვავე ან ქრონიკული მშრალი ხველების სამკურნალოდ.
• ლიბექსინი გამოიყენება ხველების დროს იმ დაავადებების სამკურნალოდ, რომელთაც თან ახლავს სუნთქვისა და გაზთა ცვლის დარღვევა,
• ვინაიდან იგი არ თრგუნავს სუნთქვის ცენტრს. პრეპარატი გამოიყენება მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტის, გრიპის, პნევმონიის, ემფიზემის და ღამის ხველის დროს გულის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში. აგრეთვე,
• იმ პაციენტების მოსამზადებელ პერიოდში, რომლებსაც ესაჭიროებათ ბრონქოსკოპული ან ბრონქოგრაფიული კვლევა.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებში საშუალო დოზა შეადგენს 100 მგ-ს 3-4-ჯერ დღეში (1 ტაბლეტი დღეში 3-4-ჯერ),  უფრო მძიმე შემთხვევებში დოზა შეიძლება გაზრდილი იქნას 200 მგ-მდე 3-4-ჯერ  ან 300 მგ-მდე 3-ჯერ დღეში (2 ტაბლეტი 3-4-ჯერ დღეში ან 3 ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში).

ბავშვებში საშუალო დოზა დამოკიდებულია ასაკსა და სხეულის წონაზე: 25-50 მგ 3 ან 4-ჯერ დღეში (1/4-1/2 ტაბლეტი 3-4-ჯერ დღეში).

მაქსიმალური ერთჯერადი დოზა ბავშვებში შეადგენს 1 ტაბლეტს, მოზრდილებში 3 ტაბლეტს. მაქსიმალური დღიური დოზა ბავშვებში შეადგენს 2 ტაბლეტს, მოზრდილებში 9 ტაბლეტს.

ბრონქოსკოპული გამოკვლევის პროცედურის ჩატარებამდე 1 საათით ადრე 0.9-3.8 მგ/კგ პრეპარატი ინიშნება 0.5-1 მგ ატროპინთან კომბინაციაში.

გვერდითი მოვლენები:

ობიექტური გვერდითი მოვლენები პრეპარატის მიღებისას (ღვიძლისა და თირკმელების, ასევე სისხლმბადი ორგანოების მხრივ) არ აღინიშნება. პრეპარატის მიღების შემდეგ გასტროინტესტინური სახის ჩივილები (კუჭის არეში ტკივილი, ყაბზობისადმი მიდრეკილება) აღენიშნება პაციენტების დაახლოებით 10%-ს, თუმცა ყველა ჩივილი დიეტის შემდეგ ქრება. იშვიათად საჭიროა სუსტი მოქმედების საფაღარათო საშუალების მიღება.

პრეპარატის მაღალ დოზებში გამოყენებისას შესაძლებელია განვითარდეს სუსტად გამოხატული სედატიური ეფექტი და/ან გადაღლილობა. ზემოთ აღნიშნული სიმპტომები ვითარდება პრეპარატის მაღალ დოზებში მიღების შემთხვევაში, რომლებიც მისი შეწყვეტიდან რამდენიმე საათის შემდეგ ქრება.

იშვიათად აღინიშნება პირის ღრუს ან ყელის სიშრალე. ალეგიული რეაქციები.

ამ და სხვა გვერდითი მოვლენების შესახებ საჭიროა მკურნალი ექიმს ინფორმირება.

უკუჩვენებები:

* პრეპარატის მიღება წინააღმდეგჩვენებია იმ დაავადებების დროს, რომლებიც ხასიათდებიან გაძლიერებული ბრონქიალური სეკრეციით, აგრეთვე,

* ოპერაციის შემდგომი მდგომარეობის დროს.

* ლიბექსინის გამოყენება ინჰალაციური ნარკოზის შემდეგ არ შეიძლება.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* იმის გამო, რომ არ არსებობს მონაცემები მისი ემბრიოტოქსიკურობის შესახებ, აღნიშნულ პერიოდში პრეპარატი მიიღება სიფრთხილით.

განსაკუთრებული მითითებები:

* იმ შემთხვევაში, როდესაც გაძნელებულია ნახველის ბლანტი მასის ევაკუაცია, შესაძლებელია დამატებით საჭირო გახდეს ამოსახველებელი ან მუკოლიზური საშუალებების მიღება. ტაბლეტები აუცილებელია მივიღოთ მთლიანად, დაუღეჭავად, წინააღმდეგ შემთხვევაში პრეპარატმა შესაძლებელია გამოიწვიოს დროებითი ანესთეზია, რაც გამოიხატება პირის ღრუს ლორწოვანის მგრძნობელობის დაქვეითებაში.

* ვინაიდან პრეპარატის შემადგენლობაში შედის ლაქტოზა, ამიტომ მან შესაძლოა გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ გართულება იმ პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ მომატებული მგრძნობელობა ლაქტოზის მიმართ.

* პრეპარატის მიღება სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე არ ახდენს ზემოქმედებას.

* კლინიკური კვლევების შედეგად დადგინდა, რომ თერაპიულ დოზებში მისი გამოყენებისას არ აღინიშნება მწვავე გვერდითი მოვლენები როგორც კარდიო-რესპირატორული, ასევე ცნს-ის მხრივ.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არსებობს როგორც კლინიკური, ასევე წინაკლინიკური მონაცემები აღნიშნული პრეპარატის სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედების შესახებ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

BROMAZEPAM

მწარმოებელი: F.HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: ბრომაზეპამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ტრანკვილიზატორი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

ბრომაზეპამი ..............3 მგ.

ფარმაკოდინამიკა:

მცირე დოზებში ლექსოტანი ამორჩევით ამცირებს დაძაბულობას და განგაშის შეგრძნებას. დიდ დოზებში ხასიათდება სედატიური და ცენტრალური მიორელაქსაციური მოქმედებით.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა:

პერორალური მიღებისას ბრომაზეპამი მაქსიმალურ კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში აღწევს 2.0სთ-ის შემდეგ.

აბსოლუტური (ვენაში ინექციის დროს) და შეფარდებითი (ხსნარის პერორალურად მიღებასთან შედარებით) პრეპარატის ტაბლეტირებული ფორმის ბიოშეღწევადობა შეადგენს შესაბამისად 60% და 100%-ს.

განაწილება:

პრეპარატის მნიშვნელოვანი ნაწილი შეიწოვება სისხლის პლაზმის ცილების მიერ საშუალოდ 70%-ით. ლექსოტანის მოცულობითი განაწილება შეადგენს 50ლ-ს.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა:

ბრომაზეპამი მეტაბოლიზდება ღვიძლში ძირითადად ორი მეტაბოლიტის 3-ჰიდროქსიბრომაზეპამის და 2-(2-ამინო-5-ბრომო-3-ჰიდროქსიბენზო-ილ)-პირიდინის წარმოქმნით.

შეუცვლელი ბრომაზეპამის და გლუკურონიდების 3-ჰიდროქსიბრომაზეპამის და 2-(2-ამინო-5-ბრომო-3-ჰიდროქსიბენზოილ)პირიდინის შემცველობა შარდშიშესაბამისად შეადგენს მიღებული დოზის 2%, 27%, და 40%-ს.

ბრომაზეპამის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი საშუალოდ შეადგენს 20სთ-ს. პრეპარატის კლირენსი შეადგენს 40მლწთ-ში.

ხანშიშესულ ავადმყოფებში პრეპარატის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შედარებით უფრო ხანგრძლივია.

ჩვენებები:

პრეპარატს იყენებენ განგაშის, მოუსვენრად ყოფნის, ემოციური დაძაბვის და სხვა ფსიქო-სომატური დაავადებების დროს. როგორც დამატებითი სამკურნალო საშუალება ფსიქიური დაავადებების დროს და აგზნების სამკურნალოდ, მაგ. ხასიათის ცვლილებები და შიზოფრენია.

ბენზოდიაზეპინების ჩვენებას წარმოადგენს მხოლოდ მძიმედ მიმდინარე დაავადებები, რადგან ისინი აქვეითებენ ავადმყოფის შრომისუნარიანობას ან იწვევენ მის მკვეთრად გამოხატულ დისტრესს.

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატის საშუალო დოზა ამბულატორიული მკურნალობის დროს: 1.5-3მგ 3-ჯერ დღეღამეში.

მძიმე შემთხვევები, განსაკუთრებით სტაციონარულ პირობებში: 6-12მგ 2-3-ჯერ დღეღამეში.

აღნიშნული დოზები წარმოადგენს საერთო რეკომენდაციებს და თვითოეულ განსაკუთრებულ შემთხვევებში საჭიროა მათი ინდივიდუალური შერჩევა.

ამბულატორული ავადმყოფების მკურნალობას იწყებენ მცირე დოზებით, რომელსაც თანდათანობით ზრდიან ოპტიმალურ დოზამდე. მკურნალობის ხანგრძლივობა ხანმოკლეა. საჭიროა სისტემატური კონტროლი ავადმყოფის მდგომარეობაზე, რათა დადგინდეს მკურნალობის განმეორების აუცილებლობა, განსაკუთრებით სიმპტომატიკის გაქრობის შემთხვევაში.

მკურნალობის კურსი არ უნდა აღემატებოდეს 8-12 კვირას, დოზის თანდათან შემცირების პერიოდის ჩათვლით. ზოგიერთ შემთხვევებში, მხოლოდ ავადმყოფის მდგომარეობის სისტემატური კონტროლის შემდეგ, საჭიროა მკურნალობის კურსის გაგრძელება.

ლექსოტანი ბავშვებს ჩვეულებრივად  არ ენიშნებათ. მიუხედავად ამისა, იმ შემთხვევაში, როდესაც ექიმი საჭიროდ ჩათვლის პრეპარატის დანიშვნას, დოზის დადგენა ხდება ინდივიდუალურად ექიმის მიერ სხეულის წონასთან და ასაკთან დამოკიდებულებით.

ლექსოტანი ენიშნებათ ბავშვებს  1 წლის ასაკის ზემოთ (დაახლოებით 0.1-0.3მგკგ სხეულის წონაზე).

პრეპარატის და მისი ფარმაკოკინეტიკის მიმართ მგრძნობელობის ინდივიდუალური ცვლილებების მიხედვით, ხანდაზმულ და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ ავადმყოფებს ლექსოტანი ენიშნებათ მცირე დოზებში.

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა ბენზოდიაზეპინების მიმართ ანამნეზში, სუნთქვის უკმარისობა, ღვიძლის მძიმე უკმარისობა (ბენზოდიაზეპინები იწვევენ ენცეფალოპათიის განვითარებას)  და აპნოეს სინდრომს ძილის დროს.

გვერდითი მოვლენები:

მოთენთილობა, ძილიანობა, კუნთების სისუსტე, ყურადღების დაქვეითება, მეტყველების შეფერხება, გონების დაბინდვა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ატაქსია და დიპლოპია. აღნიშნული მოვლენები ძირითადად ვითარდება მკურნალობის დასაწყისში, რომლებიც პრეპარატის მიღების შემთხვევეაში მალევე ქრება.

ზოგიერთ შემთხვევებში ადგილი აქვს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ცვლილებებს, ლიბიდოს დაქვეითებას და კანის რეაქციებს.

მკურნალობის პროცესში შესაძლებელია ანტეროგრადული ამნეზიის განვითარება, რომლის რისკი ძლიერდება პრეპარატის მაღალი დოზებით მიღების დროს და რომელსაც თან ერთვის არაადექვატური ქცევა. ბენზოდიაზეპინების მიღების დროს შესაძლებელია ადრე არსებული ფარული დეპრესიის გამოვლინება.

ბენზოდიაზეპინების და მისი მსგავსი სამკურნალო საშუალებების მიღებას თან ახლავს პარადოქსური რეაქციები შფოთვის, აგზნების, გაღიზიანების, აგრესიის, ბოდვის, გააფრთების, კოშმარული სიზმრების, ჰალუცინაციების, ფსიქოზების, არაადექვატური ქცევის და სხვა ანომალური ქცევითი რეაქციების სახით, რომლის დოსაც საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. აღნიშნულ რეაქციებს  უფრო მეტად ადგილი აქვს ბავშვებში და ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფებში.

ლექსოტანის ხანგრძლივი გამოყენებით შესაძლებელია წამლისმიერი დამოკიდებულების განვითარება, ხოლო პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა იწვევს აბსტინენციის სინდრომს და რებოუნდ-სინდრომს. შესაძლებელია აგრეთვე ფსიქოლოგიური დამოკიდებულების განვითარება. აღწერილია ბენზოდიაზეპინური ნარკომანიის შემთხვევები.

სიფრთხილე:

დამოკიდებულება:

ბენზოდიაზეპინების და მისი მსგავსი პრეპარატების გამოყენებით ვითარდება მათ მიმართ  ფიზიკური და ფსიქიური დამოკიდებულება, აღნიშნული დამოკიდებულების რისკი იზრდება პრეპარატის მაღალი დოზებით მიღების და მკურნალობის გახანგრძლივების შემთხვევაში. იგი აგრეთვე იზრდება იმ ავადმყოფებში, რომლებიც ბოროტად იყენებენ ალკოჰოლურ სასმელებს და სამკურნალო პრეპარატებს.

მოხსნა:

პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის დროს, საჭიროა  დოზის თანდათანობით შემცირება და არ შეიძლება მისი მიღების სწრაფად შეწყვეტა, რადგან ამ დროს ადგილი აქვს მოხსნის ფენომენის განვითარებას, რომლისთვისაც დამახასიათებელია თავისა და კუნთების ტკივილი, მკვეთრად გამოხატული განგაშის შეგრძნება, დაძაბულობა, გონების დაბინდვა და გაღიზიანება.

მძიმე შემთხვევებში ვითარდება შემდეგი სიმპტომები: დერეალიზაცია,  დეპერსონალიზაცია, ჰიპერაკუზია, დაბუჟების და ჩხვლეტის შეგრძნება კიდურებში, შუქის და ხმის მიმართ, აგრეთვე ტაქტილური მომატებული მგრძნობელობა, ჰალუცინაციები და ეპილეფსიური გულყრები.“ღებოუნდ-განგაში”-ტრანზიტორული სინდრომია, რომელიც ვითარდება პრეპარატის მოხსნის შემდეგ და რომლის სიმპტომები ლექსოტანის დანიშვნის აუცილებლობის შესახებ შედარებით უფრო მკვეთრი ფორმით ვლინდება. აღნიშნულ რეაქციებს მიეკუთვნება ქცევის ცვლილება, ძილის დარღვევა, მოუსვენრად ყოფნა. რადგან “ღებოუნდ-სინდრომის განვითარების რისკი მაღალია პრეპარატის მკვეთრად მოხსნის დროს, რეკომენდებულია ლექსოტანის დოზის შემცირება თანდათან.

მოხსნის ფენომენი შეიძლება განვითარდეს ბენზოდიაზეპინების ჯგუფის ერთი პრეპარატიდან ამავე ჯგუფის სხვა პრეპარატზე გადასვლის დროს, რომელიც ხასიათდება შედარებით ხანმოკლე ნახევრად გამოყოფის პერიოდით.

ამნეზია:

ბენზოდიაზეპინები იწვევენ ანტეროგრადულ ამნეზიას. რომელიც ვითარდება პრეპარატის თერაპიული დიაპაზონის ზედა ზღვართან ახლოს მყოფი დოზებით გამოყენებისას, (დოკუმენტირებულია 6მგ ბრომაზეპამის დოზისათვის); პრეპარატის შედარებით უფრო მაღალ დოზებში გამოყენებისას ამნეზიის განვითარების რისკი იზრდება.

მკურნალობის ხანგრძლივობა:

მკურნალობის დასაწყისში მიზანშეწონილია ავადმყოფის ინფორმაცია მკურნალობის ხანმოკლე პერიოდის, დოზის შემცირების და პრეპარატის მოხსნით გამოწვეული სიმპტომების შესახებ.

მკურნალობის დასაწყისში აუცილებელია ავადმყოფის მდგომარეობის რეგულარული კონტროლი, მკურნალობის მინიმალური დოზის შერჩევის და კუმულაციით გამოწვეული ჭარბი დოზირების თავიდან აცილების მიზნით.

დეპრესიის და განგაშით მიმდინარე დეპრესიის დროს ბენზოდიაზეპინების დანიშვნა მონოთერაპიის სახით ნებადართული არ არის.

ბენზოდიაზეპინების დანიშვნა ფსიქოზების პირველადი მკურნალობის მიზნით რეკომენდებული არ არის.

ალკოჰოლური, წამლისმიერი ან ნარკოტიკული საშუალებების მიმართ დამოკიდებულების მქონე ავადმყოფებში ბენზოდიაზეპინების დანიშვნა ნებადართული არ არის.

ავადმყოფთა გარკვეული ჯგუფები:

იმ შემთხვევაში, როდესაც ლექსოტანი ენიშნებათ ავადმყოფებს  myasthenia gravis, ე.ი მათ აღენიშნებათ კუნთების სისუსტე.

ლექსოტანი განსაკუთრებული  სიფრთხილით ენიშნებათ სუნთქვის ქრონიკული უკმარისობით შეპყრობილ ავადმყოფებს, რადგან პრეპარატი იწვევს სუნთქვის ცენტრის დამბლას.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატის უსაფრთხოება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში არ არის დადგენილი, რის გამოც ბრომაზეპამის მიღება ამ დროს ნებადართული არ არის.

გამოკვლევებით დადგენილია, რომ მცირე ტრანკვილიზატორები (დიაზეპამი, მეპრობამატი და ქლორდიაზეპოქსიდი) ზრდიან ახალშობილთა არასწორად განვითარების რისკს. ორსულობის დროს საჭიროა ბრომაზეპამის მიღებისაგან თავის შეკავება, სანამ არსებობს შედარებით უფრო უსაფრთხო პრეპარატის გამოყენების საშუალება.

რეპროდუქციის ასაკში მყოფ ქალებში პრეპარატის დანიშვნისას აუცილებელია მათი ექიმთან კონსულტაცია პრეპარატის მოხსნის შესახებ ორსულობის დაგეგმვის შემთხვევაში ან მასზე ეჭვის დროს.

ბრომაზეპამის დანიშვნა ორსულობის ბოლო ტრიმესტრში ან მშობიარობის დროს ნებადართულია მხოლოდ აბსოლუტური ჩვენებების მიხედვით, რადგან პრეპარატის ფარმაკოლოგიური თვისებებიდან გამომდინარე იგი იწვევს ახალშობილთა ჰიპოთერმიას, არტერიულ ჰიპოტენზიას და სუნთქვის ზომიერ დათრგუნვას.

ახალშობილებში, რომელთა მშობლებიც ორსულობის ბოლო თვეებში სისტემატურად იღებდნენ ბენზოდიაზეპინებს, ადგილი აქვს ფიზიკური წამლისმიერი დამოკიდებულების განვითარებას, ხოლო მოხსნის ფენომენის სიმპტომების განვითარების რისკი პოსტნატალურ პერიოდში იზრდება.

რადგან ბენზოდიაზეპინები გადადიან დედის რძეში, ამიტომ ლესოტანის გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში ნებადართული არ არის.

სედაცია, ამნეზია და კუნთოვანი ქსოვილის ფუნქციის დარღვევა უარყოფითად მოქმედებს ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა ტექნიკასთან მოითხოვს გაძლიერებულ ყურადღებას. აღნიშნული ეფექტი ძლიერდება ალკოჰოლის მიღებით.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

ლექსოტანის, ისევე როგორც სხვა ფსიქოტროპული საშუალებების მოქმედებას აძლიერებს ალკოჰოლი. ამიტომ მკურნალობის პროცესში საჭიროა ალკოჰოლური სასმელებისაგან თავის შეკავება.

ლექსოტანის კომბინაციით ც.ნ.ს-ზე დამთრგუნველი მოქმედების მქონე პრეპარატებთან ერთად (ანტიდეპრესანტები, საძილე საშუალებები, ნარკოტიკული ანალგეტიკები, ანტიფსიქოზური საშუალებები, ანქსიოლიზური და სედატიური, კრუნჩხვების საწინააღმდეგო, სედატიური თვისებების მქონე ანტიჰისტამინური პრეპარატები და ზოგადი საანესთეზიო საშუალებები) ძლიერდება ლექსოტანის ცენტრალური სედატიური მოქმედების ეფექტი.

ლექსოტანის და ნარკოტიკული ანალგეტიკების ერთდროული მიღება აძლიერებს ეიფორიას, რაც იწვევს წამლისადმი დამოკიდებულების განვითარებას.

დადგენილია, რომ ღვიძლის გარკვეული ფერმენტების დამთრგუნველი პრეპარატები აძლიერებენ ბენზოდიაზეპინების აქტივობას, რომლებიც აღნიშნული ფერმენტების მიერ მეტაბოლიზდებიან.

ციმეტიდინთან კომბინაცია აძლიერებს ბრომაზეპამის ნახევრად გამოყოფის პერიოდს.

ჭარბი დოზირება:

ლექსოტანით, ისევე როგორც სხვა ბენზოდიაზეპინებით დოზის შემთხვევით ან განზრახ გადაჭარბება იშვიათად წარმოადგენს სიცოცხლისათვის საშიშროებას, იმ შემთხვევაში, როდესაც ავადმყოფი ერთდროულად არ იღებს ც.ნ.ს-ზე დამთრგუნველად მომქმედ სხვა პრეპარატებს (ალკოჰოლის ჩათვლით).

ბენზოდიაზეპინებით დოზის გადაჭარბება ძირითადად ვლინდება ც.ნ.ს-ის სხვადასხვა ხარისხის დათრგუნვით, რომელიც ვლინდება ძილიანობიდან კომამდე.

მსუბუქ შემთხვევებში ვითარდება ძილიანობა, გონების დაბინდვა და ლეთარგია.

მკვეთრად გამოხატული დოზის გადაჭარბებით, განსაკუთრებით ცენტრალური მოქმედების სხვა პრეპარატებთან კომბინაციის დროს, ვითარდება ატაქსია, ჰიპოტონია, კუნთოვანი ტონუსის სისუსტე, სუნთქვის დათრგუნვა, იშვიათად ადგილი აქვს ლეტალურ გამოსავალს.

მკურნალობა:

იმ შემთხვევაში, როდესაც ავადმყოფი იმყოფება გონებაზე, საჭიროა ღებინების გამოწვევა (პრეპარატის მიღებიდან დაახლოებით 1 სთ-ის განმავლობაში). ხოლო ავადმყოფის უგონო მდგომარეობაში ყოფნის დროს საჭიროა კუჭის ამორეცხვა, ფრთხილად რათა სითხე არ მოხვდეს სასუნთქ გზებში. შემდგომში შეწოვის პროცესის შეფერხების მიზნით მიზანშეწონილია გააქტივებული ნახშირის გამოყენება.

ინტენსიური თერაპიის დროს განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა სუნთქვისა და გულსისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციებს.

სპეციფიკური ანტაგონისტის სახით შესაძლებელია ფლუმაზენილის (ანექსატი) გამოყენება. მისი დანიშვნა ეპილეფსიით შეპყრობილ ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ბენზოდიაზეპინებს,,ნებადართული არ არის, რადგან ფლუმაზენილის ანტაგონისტური მოქმედება აღნიშნულ ავადმყოფებში იწვევს კრუნჩხვების პროვოცირებას.

შენახვის ვადა:

5 წელი.

შენახვის პირობები:

35⁰C ტემპერატურამდე. ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

მწარმოებელი: DARCI PHARMA

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

შარდმდენი და ანტიაზოტემიური მცენარეული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი პერორალური მიღებისათვის: ფლაკონში 120 მლ

კომბინირებული მცენარეული შემადგენლობის ნაყენი