მწარმოებელი: GlaxoSmithKline Consumer Healthcare

ჩვენება:

• კრემი კბილის მოსახსნელი პროტეზების ფიქსაციისათვის; პროტეზების ფიქსაციის და ჰიგიენის საშუალებები

აღწერა:

კრემი კბილის მოსახსნელი პროტეზების ფიქსაციისათვის. სპეციალური ფორმულის ხარჯზე, კრემი კორეგა თანაბრად ნაწილდება პროტეზის ზედაპირზე და ავსებს პროტეზსა და ღრძილებს შორის არსებულ თავისუფალ სივრცეებს კორეგა ნეიტრალური გემო არ შეიცავს არომატიზატორებს, არ ცვის საკვების გემოს.

ჩვენება:

მჭიდროდ აფიქსირებს პროტეზს პირის ღრუში, მთელი დღის მანძილზე;

მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს პროტეზის მოჭიდებას ღრძილთან;

იცავს ლორწოვან გარსს გაღიზიანებისგან;

ეწინააღმდეგება საკვები ნარჩენების მოხვედრას პროტეზის ქვეშ.

გამოყენების წესი:

კრემი რამოდენიმე წერტილის სახით თავსდება პროტეზის ზედაპირზე, პროტეზის დამაგრებამდე, სასურველია პირის ღრუში წყლის გამოვლება.

კორეგა (ტაბლეტები)

დანიშნულება: ტაბლეტები პროტეზის სრულყოფილი ჰიგიენისათვის

პროტეზების ფიქსაციის და ჰიგიენის საშუალებები

მწარმოებელი: GlaxoSmithKline Consumer Healthcare

აღწერა:

ტაბლეტები პროტეზის სრულყოფილი ჰიგიენისათვის

ჩვენება:

• ასუფთავებს პროტეზს რთულად მისადგომ უბნებში, ისე რომ, არ აზიანებს მის ზედაპირს;
• ანადგურებს ბაქტერიების 99.9%-ს, რომლებიც იწვევენ არასასიამოვნო სუნს პირის ღრუდან, ლორწოვანი გარსისა და ღრძილების ანთებით დაავადებებს;
• ახდენს კბილის ქვების და ანთებითი დაავადებების განვითარებას.

გამოყენების წესი:

ტაბლეტი უნდა გაიხსნას წყლიან ჭურჭელში, ხსნარში პროთეზის მოთავსება საკმარისია 10-15 წუთის მანძილზე. პირის ღრუში მოთავსებამდე, სასურველია პროტეზი გაივლოს გამდინარე წყალში

მოცულობა:

6 ტაბლეტი

საერთაშორისო დასახელება:

NIKETHAMIDE

მწარმოებელი: TBILCHIMPHARM  Jsc

მოქმედი ნივთიერება: ნიკეტამიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანალეპტიკური საშუალება; სუნთქვის სტიმულატორი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი 25%: ფლაკონში 15 მლ და 25 მლ

1 მლ

ნიკეტამიდი .............   250 მგ

ვრცლად კორდიამინი (დოზირება ინდივიდუალური)

სახელი, გვარი ^*

მიმართულება ^*
აირჩიე

კლინიკა ^*
აირჩიე

ფარმაკოლოგიური თვისებები

კორდიამინი წარმოადგენს ანალეფსიურ საშუალებას. იგი ასტიმულირებს ცენტრალურ ნერვულ სისტემას, ააგზნებს ვაზომოტორულ და სუნთქვით ცენტრებს. სუნთქვის ცენტრის რეფლექსური აგზნება ნაწილობრივ დაკავშირებულია კაროტიდული სინუსის ქემორეცეპტორების რეფლექსურ სტიმულირებასთან, კორდიამინის არ ახასიათებს გულზე უშუალო ზეგავლენა და სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი მოქმედება.

ჩვენებები

• კოლაფსი და ასფიქსია შოკური მდგომარეობაა ქირურგიული ოპერაციების დროს და პოსტოპერაციულ პერიოდში;
• სისხლმიმოქცევის მწვავე და ქრონიკული მოშლა;
• სისხლძარღვთა ტონუსის დაქვეითება;
• სუნთქვის შესუსტება სხვადასხვა ინფექციური დაავადებით შეპყრობილ პირებსა და რეკონვალესცენტებში;
• ახალშობილთა ასფიქსია;
• ნარკოტიკებით, საძილე საშუალებებით და ალკოჰოლით მოწამვლა.

დოზირების რეჟიმი

კორდიამინს იყენებენ შიგნით მისაღებად, ასევე შეჰყავთ კანქვეშ, კუნთებში და ვენაში.

- მოზრდილებში შიგნით მისაღები დოზაა - 15-40 წვეთი დღეში ჭამის წინ.

- ბავშვებში იყენებენ იმდენ წვეთს, რამდენი წლისაც არის იგი.

- მოზრდილებს კანქვეშ, კუნთებში და ვენაში შესაყვანად ენიშნებათ 1-2 მლ 1-3-ჯერ დღეში;

- ბავშვების კანქვეშ შესაყვანად ასაკის მიხედვით ენიშნებათ 0.1-0.75 მლ.

- კორდიამინის ვენაში ინექცია მიმდინარეობს ნელა.

- ნარკოტიკებით, ანალგეტიკებით და საძილე საშუალებებით ინტოქსიკაციის დროს, მოზრდილებში ვენაში ნელა შეჰყავთ 3-5 მლ პრეპარატი (შესაძლებელია აგრეთვე კორდიამინის შეყვანა კანქვეშ და კუნთებში). რადგან კორდიამინის კანქვეშა და კუნთებში ინექციები მტკივნეულია. ტკივილების შემცირების მიზნით მდგომარეობის მიხედვით ინექციის ადგილას წინასწარ შეჰყავთ ნოვოკაინი (მოზრდილებში - 1 მლ 0.5 % ხსნარი, ბავშვებში - ასაკის შესაბამისად).

მოზრდილებში კორდიამინის უმაღლესი დოზა: შიგნით მისაღებად 2 მლ (60 წვეთი), სადღეღამისო 6 მლ (180 წვეთი); კანქვეშა ინექციის უმაღლესი დოზა: ერთჯერადი - 2 მლ, სადღეღამისო - 6 მლ. ნარკოტიკებით მოწამვლისას კორდიამინის უმაღლესი ერთჯერადი დოზა კანქვეშ და ვენაში ინექციისათვის შეადგენს 5 მლ-ს.

გვერდითი მოვლენები

ჭარბი დოზით მიღების შემთხვევაში პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს კრუნჩხვები.

უკუჩვენებები

კრუნჩხვებისადმი მიდრეკილება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

- კორდიამინის და რეზერპინის კომბინაცია იწვევს კრუნჩხვების გაძლიერებას. სუნთქვის ცენტრის აგზნების კუპირება შესაძლებელია ზოგადი სანარკოზო საშუალებების გამოყენებით.

- პასკი და სალუზიდი ამცირებენ კორდიამინის მოქმედების ეფქეტს.

- ამინაზინი და ფენოთიაზინის სხვა წარმოებულები იწვევენ კორდიამინის ანალეფსიური ეფექტის და მისი კრუნჩხვითი მოქმედების შესუსტებას.

საერთაშორისო დასახელება:

NIFEDIPINE

მწარმოებელი: POLPHARMA, პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ნიფედიპინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კალციუმის არხების ბლოკატორი, 1.4 დიჰიდროპირიდინის წარმოებული.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: ბლისტერზე 25 ტაბ., შეფუთვაში 2 ბლისტერი.

1 ტაბ.

ნიფედიპინი .........................           10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ტაბლეტი: კარტოფილის სახამებელი, ლაქტოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ჟელატინი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსი: ჰიდროქსიპროპილმეთილცულელოზა, პოლიეთილენგლიკოლი 6000, ქინოლინის ყვითელი ლაქი ე//-104, ტიტანის ორჟანგი, ტალკი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი დაფუძნებულია კალციუმის იონების უჯრედებში ტრანსმემბრანული შეღწევის დათრგუნვაზე, ძირითადად არტერიული სისხლძარღვების გლუვ მუსკულატურაში. ნიფედიპინი სისხლის შრატში კალციუმის იონების კონცენტრაციაზე მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს. ნიფედიპინი კორონარული და პერიფერიული სისხლძარღვების გაფართოებით დაბლა სწევს სისხლძარღვების საერთო პერიფერიულ წინაღობას, ამცირებს გულზე პოსტდატვირთვას, აუმჯობესებს კორონარულ მიმოქცევას, ამცირებს მიოკარდის მოთხოვნილებას  ჟანგბადზე, უმნიშვნელოდ ამცირებს მოკარდიუმის კუმშვადობას.

ფარმაკოკინეტიკა:

ნიფედიპინი საჭმლის მომნელებელი ტრაქტიდან სწრაფად შეიწოვება (დაახლოებით 90%) შიგნით მიღებული პრეპარატის დოზის 45-75%-მდე აღწევს სისხლში შეუცვლელი სახით.

სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 1.5 საათის შემდეგ. საკვების მიღება ნიფედიპინის შეწოვის სიჩქარეს ამცირებს, მაგრამ აბსორბირებული პრეპარატის რაოდენობაზე გავლენას არ ახდენს.

ნიფედიპინის ბიოშეღწევადობა უფრო მაღალია ღვიძლის ციროზის მქონე ავადმყოფებში. ნიფედიპინი უერთდება სისხლის პლაზმის ცილებს (92-98%). სისხლის პლაზმის ცილებთან დაკავშირება შემცირებულია ღვიძლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე ავადმყოფებში.

მეტაბოლიზმი: პრეპარატი სწრაფად და მთლიანად მეტაბოლიზდება ღვიძლში. არააქტიური მეტაბოლიზმი ძირითადად ხორციელდება დაჟანგვის და ჰიდროლიზის გზით.

გამოყოფა: ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2-5 საათს. დაახლოებით 70-80% მეტაბოლიტების სახით გამოიყოფა შარდით და განავლით.

ღვიძლის დაქვეითებული ფუნქციის მქონე ავადმყოფებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეიძლება ცვალებადობდეს (ღვიძლის ციროზიან ავადმყოფებში 7 დღემდე).

ჩვენებები:

• გულის იშემიური დაავადება;

• არტერიული ჰეპერტენზია;

მიღების წესი და დოზირება:

კორდაფენის ტაბლეტები განკუთვნილია შიგნით მისაღებად.

მოზრდილები: საწყისი დოზა შეადგენს 10 მგ 3-ჯერ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში დოზა შეიძლება გაიზარდოს 20 მგ 3-ჯერ დღეში, არტერიული წნევის კონტროლით. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 60 მგ -ს.

ავადმყოფებმა, რომლებიც საჭიროებენ ნიფედიპინის უმაღლეს დოზებს, სასურველია მიიღონ პროლონგირებული მოქმედების პრეპარატი. ნიფედიპინს ღებულობენ საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად, ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, მცირე რაოდენობის სითხის დაყოლებით.

გვერდითი მოვლენები:

აღინიშნება თავბრუსხვევა, სახის ჰიპერემია, თავის ტკივილი, მომატებული სისუსტე, გულისრევა, კრუნჩხვები, ტრემორი, პერიფერიული შეშუპება, მომატებული ნერვული აგზნებულობა, გულისცემის შეგრძნება, ბრონქოსპაზმი, ხველება, ცხვირის ლორწოვანის ჰიპერემია, ფარინგიტი. გვერდითი მოქმედების გამოვლინება დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე.

უკუჩვენებები:

* ნიფედიპინზე და დიჰიდროპირიდინის სხვა წარმოებულებზე მომატებული მგრძნობელობა:

* არასტაბილური სტენოკარდია;

* არ გამიოყენება მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მომდევნო 4 კვირის განმავლობაში.

* 18 წლამდე ასაკის ბავშვები;

*რიფამპიცინთან ერთდროული მკურნალობა;

* არ გამოიყენება კარდიოგენული შოკის დროს;

* სინუსური კვანძის სისუსტის მინდრომი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობა C კატეგორია.

ორსულ ქალებში ნიფედიპინის გამოყენების კვლევები არ არსებობს. კორდაფენის ორსულებში გამოყენება შეიძლება მხოლოდ მაშინ, როდესაც დედისათვის პოტენციური სარგებელი აჭარბებს ნაყოფის შესაძლებელ რისკს.

* ლაქტაცია: ნიფედიპინი აღწევს დედის რძეში, ამიტომ პრეპარატის გამოყენების პერიოდში ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

განსაკუთებული მითითებები:

* პრეპარატმა შეიძლება გააძლიეროს გულის იშემიური დაავადების სიმპტომები, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის გამოვლინებები, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში ან დოზის მომატებისას.

* ნიფედიპინით მკურნალობის დაწყებამდე მიოკარდიუმის იშემიის სიმპტომების გაძლიერების შესაძლებლობის გამო, ბეტა ადრენობლოკატორების მომხმარებელმა ავადმყოფებმა ამ საშუალებებით მკურნალობა უეცრად არ უნდა შეწყვიტონ.

* ავადმყოფებში გულის უკმარისობით, აორტალური სტენოზით, განსაკუთრებით ბეტა ბლოკატორებით მკურნალობისას კორდაფენის გამოყენება საჭიროა სიფრთხილით, რადგან ნიფედიპინის შეუძლია დააჩქაროს ან გააუარესოს გულის უკმარისობის უკვე არსებული სიმპტომატიკა.

* საჭიროა ყურადღება მიექცეს პერიფერიულ შეშუპებებს.

სისხლძარღვთა საერთო წინაღობის შემცირების გამო ნიფედიპინს შეუძლია გამოიწვიოს გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია, ამიტომ საჭიროა არტერიული წნევის კონტროლი, განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის პერიოდში და პრეპარატის დოზის მომატებისას.

* ნიფედიპინმა ხანგრძლივი დროის განმავლობაში გამოყენებისას შეიძლება გააძლიეროს გულის იშემიური დაავადების სიმპტომები. გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტი, ასევე გაზარდოს არტერიული ჰიპერტენზიის ან გულის იშემიური დაავადების მქონე ავადმყოფების სიკვდილიანობა.

* ნიფედიპინის გამოყენება შესაძლებელია ავადმყოფებში ორგანული ნიტრატების აუტანლობის ან მათ მიმართ მდგრადობის დროს.

პრეპარატის გავლენა ავტოტრანსპორტის და სხვა მექანიზმების მართვაზე: კორდაფენის მიღებისას, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, შესაძლებელია არტერიული წნევის შემცირებასთან დაკავშირებული რეაქციის სიჩქარის დაქვეითება. ეს უნდა გაითვალისწინონ პოტენციურად სახიფათო, მომატებული ყურადღების და სწრაფი ფსიქომოტორული რეაქციების საჭიროების მქონე მოსამსახურე პირებმა.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: არტერიული ჰიპოტენზია, სინუსური კვანძის მოქმედების დათრგუნვა, ბრადიკარდია, არითმია.

მკურნალობა: სასუნთქი სისტემის მხარდასაჭერად მიმართული თერაპია. მოზრდილები - კალციუმის მარილები ინტრავენურად.

ნიფედიპინი მნიშვნელოვანწილად უკავშირდება პლაზმის ცილებს, რაც გავლენას ახდენს მისი გამოყოფის დროზე, განსაკუთრებით ავადმყოფებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით.

ჰემოდიალიზი და ჰემოტრანსფუზია ნიფედიპინის ორგანიზმიდან გამოსაყვანად არ გამოიყენება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ავადმყოფები ძირითადად კარგად იტანენ ნიფედიპინის და ბეტა ადრენობლოკატორების ერთდროულ მიღებას, მაგრამ ცალკეულ შემთხვევებში შეიძლება გამოვლინდეს გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია, ასევე შეიძლება გამწვავდეს გულის იშემიური დაავადების და გულის უკმარისობის სიმპტომები.

- პრეპარატის გამოყენება შეიძლება ორგანულ ნიტრატებთან კომპლექსურ თერაპიაში.

- ნიფედიპინი ზრდის შრატში საგულე გლიკოზიდების დონეს. ამიტომ ამ პრეპარატებით მკურნალობის დასაწყისში დოზის გადაჭარბების თავიდან ასაცილებლად, საჭიროა საგულე გლიკოზიდების კონცენტრაციის კონტროლი.

- ავადმყოფებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ნიფედიპინს და არაპირდაპირ ანტიკოაგულანტებს, ადგილი აქვს პროთრომბინის დროის გაზრდას.

- ნიფედიპინის და ვარფარინის ერთდროული მიღება ზრდის პროთრომბინის დონეს.

- ნიფედიპინთან ერთად მიღებული ციმეტიდინი ზრდის სისხლის შრატში ნიფედიპინის კონცენტრაციას. ამ ურთიერთქმედების მექანიზმი სავარაუდოდ დაკავშირებულია ციტოქრომ P450-ის აქტივობის ინჰიბირებასთან.

ასეთი ურთიერთქმედება არ შეიმჩნევა ნიფედიპინის და რანიტიდინის ერთობლივი გამოყენებისას.

- ალკოჰოლი ზრდის ნიფედიპინის ბიოშეღწევადობას (სავარაუდოდ ციტოქრომ P450-ის დამუხრუჭების გზით).

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

AMIODARONE

მწარმოებელი: SANOFI AVENTIS

მოქმედი ნივთიერება: ამიოდარონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიარითმიული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

ამიოდარონის ჰიდროქლორდი .............      200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზის მონოჰიდრატი, სიმინდის სახამებელი, პოლივიდონი K90F, სილიციუმის უწყლო კოლოიდური ორჟანგი, მაგნიუმის სტეარატი.

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 3 მლ., შეფუთვაში 6 ც.

1 მლ 1 ამპ.

ამიოდარონის ჰიდროქლორიდი ..............50 მგ 150 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ბენზილის სპირტი, პოლისორბატი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ანტიარითმიული თვისებები:

- კორდარონი აბლოკირებს კალიუმის არხებს, ახანგრძლივებს რეპოლარიზაციის ფაზას და აქედან გამომდინარე ხელს უწყობს გულის კუნთის მოქმედების პოტენციალის მე-3 ფაზის პროლონგირებას (ანტიარითმიული საშუალებების III ჯგუფი vaughsn Williams-ის კლასიფიკაციის მიხედვით); მოქმედების პოტენციური პროლონგირება გავლენას არ ახდენს გულის მუშაობის რითმზე;

- იგი ამცირებს სინუსურ ავტომატიზმს ბრადიკარდიამდე, რომელიც შედარებით რეზისტენტულია ატროპინის მიმართ;

- ხასიათდება პარციული ალფა- და ბეტამაბლოკირებელი თვისებებით;

- ანელებს სინოატრიულ, წინაგულოვან და ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას, რომელიც უფრო მკვეთრადაა გამოხატული გულის ხშირი რითმის დროს. არ ცვლის პარკუჭთაშიდა გამტარებლობას;

- ზრდის რეფრაქტერულ პერიოდს და ამცირებს მიოკარდის აგზნებას წინაგულოვან, ატრიოვენტრიკულურ და პარკუჭოვან დონეზე;

- აფერხებს გამტარებლობას და ახანგრძლივებს რეფრაქტერულ პერიოდს წინაგულოვან-პარკუჭოვან გზებში.

ანტიიშემიური თვისებები:

- იწვევს სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდგეობის და გულის რითმის ზომიერად დაქვეითებას, რაც ამცირებს მის მოთხოვნილებას ჟანგბადის მიმართ;

- ხასიათდება პარციული ალფა- და ბეტა-მაბლოკირებელი მოქმედებით;

- კორონარულ არტერიებზე პირდაპირი ზემოქმედებით აძლიერებს კორონარული სისხლმიმოქცევის პროცესს;

- აორტაში წნევის შემცირების და სისხლძარღვთა პერიფერიული წინააღმდეგობის დაქვეითების გზით ხელს უწყობს გულის სისტოლური მოცულობის სტაბილიზაციას.

სხვა ეფექტები

- არსებითი უარყოფითი ინოტროპული ეფექტი არ ახასიათებს.

ფარმაკოკინეტიკა:

კორდარონი პერორალურად მიღებისას ნელა და სხვადასხვა ხარისხით შეიწოვება.

იგი ხასიათდება სხვადასხვა ადგილებში დაგროვების დიდი უნარით (ცხიმოვანი ქსოვილი, მაღალ პერფუზირებული ორგანოები, ისეთები, როგორიცაა: ღვიძლი, ფილტვები და ელენთა). სხვადასხვა ავადმყოფებში პერორალური ამიოდარონის ბიოშეღწევადობა მერყეობს 30-დან 80%-ის  ფარგლებში (საშუალო მაჩვენებელი შეადგენს დაახლოებით 50%-ს).

სისხლის პლაზმაში ამიოდარონის მაქსიმალური კონცენტრაციები აღინიშნება 3-7 სთ-ის შემდეგ მისი ერთჯერადი დოზით მიღებისას.

სამკურნალო ეფექტი ძირთადად ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის შემდეგ (რამდენიმე დღიდან ორ კვირამდე).

პრეპარატი ხასიათდება ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდით (20-100 დღე).

მკურნალობის პირველ დღეებში პრეპარატი გროვდება თითქმის ყველა ქსოვილებში, განსაკუთრებით - ცხიმოვან ქსოვილში.

ელიმინაცია იწყება რამოდენიმე დღის შემდეგ და ავადმყოფთა ინდივიდუალური თავისებურებების გათვალისწინებით სისხლის პლაზმაში პრეპარატის სტაბილური კონცენტრაციები აღინიშნება ერთიდან - რამოდენიმე თვის განმავლობაში.

აღნიშნულიდან გამომდინარე, სამკურნალო ეფექტის მისაღწევად, კორდარონის ქსოვილებში დაგროვების მიზნით საჭიროა მიღებულ იქნას პრეპარატის საწყისი (დარტყმითი) დოზები.

ჩვენებები:

• ვენტრიკულური ტაქიკარდიის მკურნალობა:

წინაგულოვანი არითმია პარკუჭოვანი ტაქიკარდიით, WPW-სინდრომით გამოწვეული ტაქიკარდია, სინუსური ტაქიკარდია და ექსტრასისტოლიები.

მიღების წესი და დოზირება:

• მოზრდილებს პრეპარატი ენიშნებათ დარტყმით დოზებში 600-დან 100 მგ-მდე 8-10 დღის განმავლობაში.

მინიმალურ ეფექტურ თერაპიულ დოზას შეადგენს 100 მგ-დან 400 მგ-მდე დღეში.

• რადგან კორდარონი ხასიათდება ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდით, მისი მიღება შეიძლება ყოველ მეორე დღეს 200 მგ-იანი დოზით (ხოლო ყოველდღე 100 მგ-იანი დოზით). აგრეთვე შესაძლებელია კვირაში 2 დღიანი შესვენება.

ვენაში ინფუზია

საწყისი დოზა: პრეპარატი შეჰყავთ ძირითადად 5 მგ/კგ-იანი დოზით გლუკოზის 250 მლ 5% ხსნართან ერთად, 20 წთ-იდან 2 სთ-ის განმავლობაში, შესაძლებელია ინფუზიის განმეორება 2-3-ჯერ 24 სთ-ის განმავლობაში. ინფუზიის სისწრაფის კორექცია ხდება მიღებული შედეგიდან გამომდინარე.

მკურნალობის ეფექტი აღინიშნება ინფუზიიდან რამდენიმე წუთში და ქრება თანდათან.

შემანარჩუნებელი მკურნალობა: 10-20 მგ/კგ დღეში (საშუალოდ 600-800 მგ/დღეში და 1200 მგ/მდე დღეში) გლუკოზის 250 მლ 5%-იან ხსნართან ერთად რამდენიმე დღის განმავლობაში).

ინფუზიის პირველი დღიდანვე საჭიროა პრეპარატის პერორალურ მიღებაზე თანდათან გადასვლა.

ვენაში ინექციის დროს პრეპარატი 5 მგ/კგ შეჰყავთ 3 წუთის განმავლობაში. ერთ შპრიცში კორდარონისა და სხვა პრეპარატების შერევა ნებადართული არ არის.

გვერდითი მოვლენები:

- მკურნალობის პროცესში ადგილი აქვს სხვადასხვა სახის არასასურველ რეაქციებს, რომლებიც დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე, ამ მოვლენების თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შედარებით დაბალ დოზებში;

- ზოგიერთ ავადმყოფებში ადგილი აქვს ბრადიკარდიის განვითარებას (55 დარტყმა წთ-ში);

- კანის მგრძნობელობის მომატება და პიგმენტაცია;

- იშვიათად - გულისრევა, ღებინება, დიარეა, გემოვნების შესუსტება ან დაკარგვა;

- ნევროლოგიური დაავადებებით შეპყრობილ ავადმყოფებში - ძილის დარღვევა, თავის ტკივილი, კუნთებში სისუსტის შეგრძნება.

უკუჩვენებები:

* სინუსური ბრადიკარდია და სინოატრიული ბლოკი;

* სინუსური უკმარისობის სინდრომი, რითმის მატარებლით კორექციის შემთხვევების გარდა (სინუსური კვანძის გაჩერების საშიშროება);

* ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, II და III ხარისხის ბლოკადა, რომელიც არ ექვემდებარება კორექტირებას რითმის მატარებლით;

*გულ-სისხლძარღვოვანი კოლაფსი; მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია;

* იმ პრეპარატებთან კომბინაცია, რომელთაც ძალუძთ გამოიწვიონ პაროქსიზმული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია;

* ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია;

* იოდის ან კორდარონის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* რადგან იგი გადადის ნაყოფის ფარისებრ ჯირკვალში, ორსულობის დროს მისი გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია.

* პრეპარატი მნიშვნელოვანი რაოდენობით ექსკრეტირდება დედის რძეში, ამიტომ მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები:

კორდარონით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა:

• ელექტროკარდიოგრაფიული გამოკვლევის ჩატარება;
• შრატში კალიუმის რაოდენობის განსაზღვრა.

არ არსებობს მისი უარყოფითი მოქმედების შესახებ მონაცემები ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა ტექნიკასთან მოითხოვს მომატუბულ ყურადღებას.

ჭარბი დოზირება:

სინუსური ბრადიკარდია, გულის გაჩერება, პარკუჭოვანი ტაქიკარდიები, პაროქსიზმული ტაქიკარდია, “torsade de pointes”, სისხლმიმოქცევის მოშლა და ღვიძლის დაზიანება.

მკურნალობა სიმპტომურია. კორდარონი და მისი მეტაბოლიტები დიალიზის გზით არ გამოიდევნება ორგანიზმიდან.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

კორდარონი სიფრთხილით ენიშნებათ კალციუმის ანტაგონისტებთან (ვერაპამილი და დილტიაზემი), ბეტა-ბლოკატორებთან (პროპრანოლოლი) და დიურეზულ საშუალებებთან კომბინაციაში. იგი აძლიერებს დიგოქსინის მოქმედებას, აგრეთვე ვარფარინის და აცენოკუმაროლის შედედების საწინააღმდეგო ეფექტს.

კორდარონის და I ჯგუფის ანტიარითმიული (ქინიდინი, პროკაინამიდი, ფლეკაინიდი) საშუალებების ერთდროული გამოყენებით, მნიშვნელოვნად ძლიერდება მათი მოქმედების ეფექტი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

TALINOLOL

მწარმოებელი: ARZNEIMITTELWERK, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: ტალინოლოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სელექტიური ბეტა₁-ადრენობლოკატორი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 5 მლ.

1 ამპ.

ტალინოლოლი ...........   10 მგ

დამხმარე საშუალებები:

18.6% ეთანოლი, 750 მგ პროპილენგლიკოლი, 1.25 მგ ნატრიუმის სულფიტი, 1H ძმარმჟავას ხსნარი, 2H₂O ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავას დინატრიუმის მარილი, საინექციო წყალი.

კორდანუმი 50

დრაჟე: შეფუთვაში 30, 50 და 100 ც.

1 დრაჟე.

ტალინოლოლი ................  50 მგ

დამხმარე საშუალებები:

ლაქტოზა, კარტოფილის სახამებელი, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი, დალექილი სილიციუმის ორჟანგი, ტალკი, პილიეთილენგლიკოლი 35000, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილამილოპექტინი, საქაროზა, კალციუმის კარბონატი, გლუკოზის სიროფი, კარნაუბის ცვილი, საღებავები E104 და E110.

კორდანუმი 100

დრაჟე: შეფუთვაში 30, 50 და 100 ც.

1 დრაჟე

ტალინოლოლი ............   100 მგ

დამხმარე საშუალებები:

ლაქტოზა, კარტოფილის სახამებელი, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი, დალექილი სილიციუმის ორჟანგი, ტალკი, პილიეთილენგლიკოლი 35000, ნატრიუმის-კარბოქსიმეთილამილოპექტინი, საქაროზა, კალციუმის კარბონატი, გლუკოზის სიროფი, კარნაუბის ცვილი, საღებავი E171, პოლივიდონი K25.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტალინოლოლი წარმოადგენს კარდიოსელექტიურ ბეტა₁-ადრენობლოკატორს, რომელსაც არ გააჩნია შინაგანი სიმპათომიმეტური აქტივობა. პრეპარატის დოზის და საწყისი სიმპატიკური ტონუსის მიხედვით იგი ამცირებს გულისცემის სიხშირეს და გულის შეკუმშვის ძალას, ამასთან ერთად თრგუნავს ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას და პლაზმის რენინის აქტივობას.

ზემოაღნიშნული ეფექტების საფუძველზე ადგილი აქვს არტერიული წნევის ხანგრძლივ დაქვეითებას.

ფარმაკოკინეტიკა:

ინტრავენური შეყვანისას პრეპარატი სწრაფად ნაწილდება ქსოვილებში. მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ატარებს ბიექსპონენციურ ხასიათს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10.6 (7.3-18.2) საათს. მისი პლაზმური კლირენსი შეადგენს 352 (284-415) მლ/წუთში, ხოლო განაწილების მოცულობა წონასწორული კონცენტრაციის პირობებში - 3.3 (2.5-4.3) ლ.კგ-ზე.

პერორალური გამოყენების შემდეგ ტალინოლოლი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 3.2 (1.7-4) საათის შემდეგ. კუმულაციის ინდექსი შეადგენს 1.8.

ტალინოლოლის პერორალური გამოყენებისას ჭამის შემდეგ, უზმოზე მის გამოყენებასთან შედარებით, მნიშვნელოვნად მცირდება პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, რომელიც აღინიშნება მოგვიანებით. ამ დროს მისი ბიოშეღწევადობა მცირდება 45%-ით. პრეპარატის 60.9 (50-70)% უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს.

პრეპარატის ნაწილი უცვლელი სახით ელიმინირდება ორგანიზმიდან თირკმელებით. მისი ინტრავენური გამოყენებისას დაახლოებით 57 (37-78)%, ხოლო პერორალური გამოყენებისას - 30 (12-36)% ელიმინირდება შარდით. ინტრავენურად შეყვანილი ტალინოლოლის 7.5% ელიმინირდება ნაღველით.

სისხლის პლაზმიდან, პრეპარატის ნახევარგამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს 11.9 (8.7-17.8) საათს.

ტალინოლოლის დრაჟეს აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 55%-ს.

ჩვენებები:

• სტაბილური სტენოკარდია;
• მძიმედ გამოხატული არასტაბილური სტენოკარდია;
• ტაქიარითმია;
• გულის ქრონიკული იშემიური დაავადება;
• არტერიული ჰიპერტენზია;
• გულის ჰიპერკინეტიკური სინდრომი;
• მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი (აუცილებელია ჩვენების მკაცრი დადგენა).

მიღების წესი და დოზირება:

პრეპარატის დოზირება ხორციელდება ექიმის მიერ ინდივიდუალურად, დაავადების სიმძიმის და პრეპარატის მიმართ მგრძნობელობის რეაქციის მიხედვით.

პერორალური მკურნალობა იწყება მცირე დოზებით, 50 მგ 1-2-ჯერ დღეში ან 100 მგ ერთხელ დღეში.

ჰიპერტონული დაავადების მკურნალობა

დასაწყისში ინიშნება პრეპარატის 100-150 მგ დღეში, დილას 100 მგ-იანი ერთი დრაჟე ან 50 მგ-იანი 1-2 დრაჟე დილას და 50 მგ ერთი დრაჟე საღამოს.

არასაკმარისი თერაპიული ეფექტის დროს დოზა იზრდება 300 მგ-მდე დღეში. კორდანუმით არტერიული წნევის არასაკმარისი შემცირებისას იყენებენ კალციუმის იონების ანტაგონისტების - დიჰიდროპირიდინის წარმოებულების და სალურეზული ან ვაზოდილატაციური საშუალებების კომბინაციას.

იშემიური დაავადების მკურნალობა

ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდია: მსუბუქ შემთხვევაში კორდანუმი ინიშნება დოზით 100 მგ დღეში, დილას და საღამოს 1 დრაჟე (50 მგ) ან 100 მგ დრაჟე დილას და საღამოს, ორგანიზმის დატვირთვის ხარისხის მიხედვით. პრეპარატის საშუალო დოზა შეადგენს 50-100 მგ 2-ჯერ დღეში. შესაძლებელია დოზის გაზრდა 300 მგ-მდე. რეკომენდებულია რაც შეიძლება ადრე კომბინირებული მკურნალობის დაწყება ნიტრატებთან.

არასტაბილური სტენოკარდია: მძიმე შემთხვევაში კორდანუმი ინიშნება ინტრავენურად წვეთოვანი სახით 10-20 მგ (1-2 ამპულა) ერთი საათის განმავლობაში, ან დოზით 30-60 მგ 24 საათის განმავლობაში, რის შემდეგაც ტარდება პერორალური მკურნალობა.

პრინცმეტალის ვაზოსპასტიური სტენოკარდიის დროს: კორდანუმის გამოყენება სახიფათოა (ძლიერდება გულის გვირგვინოვანი არტერიების სპაზმი).

გულის რითმის დარღვევის მკურნალობა

მწვავე შეტევის მკურნალობა იწყება კორდანუმის ნელი ინტრავენური შეყვანით დოზით 10 მგ (ერთი ამპულა) 3-5  წუთის განმავლობაში. 10 წუთის შემდეგ შეიძლება ინექციის გამეორება. პრეპარატის შეყვანა მაღალი დოზებით, 10-20 მგ 3-ჯერ დღეში 24 საათის განმავლობაში ტარდება ეკგ-მონიტორინგის, პულსის სიხშირის და არტერიული წნევის კონტროლის ქვეშ და ამავე დროს გულის დეფიბრილაციის შესაძლებლობის ჩატარების პირობებში. კორდანუმით ინტრავენური მკურნალობის ალტერნატივას, ან გაგრძელებას წარმოადგენს მისი ინტრავენური წვეთოვანი შეყვანა დოზით 30-60 მგ 24 საათის განმავლობაში, ხოლო გადაუდებელ სიტუაციაში ინტრავენურად წვეთოვანი სახით 30 მგ 6 საათის განმავლობაში.

პრეპარატის მკურნალობა იწყება დოზით 150 მგ დღეში, შემდგომში აუცილებლობისას დოზა იზრდება 300 მგ-მდე დღეში. არგუმენტირებულ შემხვევაში შესაძლებელია დოზის მომატება ზემოთაღნიშნული მონიტორინგის ქვეშ.

გულის ჰიპერკინეტიკური სინდრომის მკურნალობა

ადრენერგული სისტემის საწყისი მდგომარეობის გათვალისწინებით საკმარისია კორდანუმის შემდეგი დოზები: 50 მგ 1-2-ჯერ დღეში პერორალურად. იშვიათად აუცილებელია დოზა - 300 მგ დღეში.

მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მკურნალობა

მწვავე პერიოდი: კორდანუმი ინიშნება მხოლოდ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში ეკგ-ს, პულსის სიხშირის და არტერიული წნევის კონტროლის ქვეშ. მკურნალობა იწყება ინფარქტის განვითარებიდან 12 საათის განმავლობაში. პრეპარატის საწყისი დოზაა 10-20 მგ, რომელიც ინიშნება ინტრავენურად წვეთოვანი გზით ერთი საათის განმავლობაში. 24 საათის განმავლობაში შეყავთ 50 მგ-მდე. უფრო მაღალი დოზები არ ინიშნება. მეორე დღეს - დოზა მცირდება 2-ჯერ, შემდგომში გადადიან პერორალურ მკურნალობაზე დოზით 50-100 მგ 2-ჯერ დღეში (300 მგ დღეში).

მეორადი პროფილაქტიკა: მოგვიანებით პოსტინფარქტულ პერიოდში კორდანუმი ინიშნება ისეთივე დოზებით, როგორც სტაბილური სტენოკარდიის დროს, საშუალოდ 100-200 მგ დღეში პერორალურად. პერორალური მკურნალობისას ინტერვალი პრეპარატის მიღებებს შორის შეადგენს 12-24 საათს. კორდანუმის დრაჟე ინიშნება ჭამამდე 0.5-1 საათით ადრე, დაუღეჭავად, სითხის დაყოლებით.

კორდანუმის საინექციო ხსნარი განზავდება და შეჰყავთ ინტრავენური წვეთოვანი ინფუზიის სახით.

ინტრავენური შეყვანისათვის საინექციო ხსნარი იხსნება გამოხდილ წყალში ან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში შეფარდებით 1:1, რომელიც შეჰყავთ 3-5 წუთის განმავლობაში.

ინტრავენური წვეთოვანი შეყვანისათვის შესაძლებელია ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარის ან ელექტროლიტური ხსნარის E153-ს გამოყენება.

რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შემდეგი განზავებით:

დაუშვებელია ინტრაარტერიული ან პარავენოზური გადასხმების ჩატარება სისხლძარღვების და მიმდებარე ქსოვილების დაზიანების საშიშროების გამო.

გამოყენების ხანგრძლივობა:

კორდანუმის დრაჟეს გამოყენება დამოკიდებულია დაავადების კლინიკურ სურათზე და პრეპარატის მიმართ ტოლერანტობაზე.

პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა, ისევე, როგორც სხვა ბეტა-ადრენობლოკატორების მსგავსად წარმოებს თანდათანობით.

კორდანუმით მკურნალობის დაგეგმილი ან აუცილებელი შეწყვეტა ტარდება 1-2 კვირის  განმავლობაში, დოზის თანდათანობითი შემცირებით.

საინექციო ხსნარი: კორდანუმის ინტრავენური შეყვანა ტარდება ხანმოკლე დროის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:

ხანდახან პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში აღინიშნება: დაღლილობა, თავბრუსხვევა, დეპრესია, ჰალუცინაციები, თავის ტკივილი, ოფლიანობა, ძილის დარღვევა, კოშმარული სიზმრები. ასევე ვითარდება გართულებები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ. აღნიშნული გვერდითი მოვლენები, ძირითადად სუბიექტური ჩივილები, თავისთავად მცირდება მკურნალობის გაგრძელებისას,  ან ქრება პრეპარატის დოზის შემცირებისას. მხოლოდ იშვიათად საჭირო ხდება პრეპარატის მოხსნა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია, არტერიული ჰიპოტონია, ატროიოვენტრიკულური ბლოკადა, გულის უკმარისობის პროგრესირება. ამგვარი სიმპტომები ხშირად აღინიშნება ავადმყოფებში გულის ფუნქციის დარღვევით.

- ბრონქოსპაზმი აღინიშნება ავადმყოფებში მიდრეკილებით მის მიმართ.

- შესაძლებელია სისუსტე და სიცივის შეგრძნება კიდურებში, კანის ეგზანთემების გაჩენა, იმპოტენცია ახალგაზრდა პირებში, ასევე ცრემლდენის შემცირება, რაც გასათვალისწინებელია იმ პირთათვის, რომლებიც ატარებენ კონტაქტურ ლინზებს.

- ცალკეულ შემთხვევაში აღინიშნება ნაწლავების გაუვალობა. აღწერილია ქოლესტაზური ჰეპატიტის ერთი შემთხვევა.

- ცალკეულ ავადმყოფებში შესაძლებელია ფსორიაზის სიმპტომების გაძლიერება, ან ფსორიაზული გამონაყარის გაჩენა.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის და მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ;

* გულის III-IV ხარისხის უკმარისობა NYHA-ს კლასიფიკაციით;

* კარდიოგენული შოკი;

* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;

*სინოატრიული ბლოკადა და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა II და III ხარისხის;

* გამოხატული ბრადიკარდია (

* მიოკარდიუმის ახლადგადატანილი ინფარქტი გართულებებით (ბრადიკარდია, ჰიპოტონია, გულის მარცხენა პარკუჭოვანი უკმარისობა);

* არტერიული ჰიპოტონია;

* ბრონქული ასთმა;

* ფეოქრომოციტომა ალფა-ადრენობლოკატორებით მკურნალობამდე;

სიფრთხილეა საჭირო:

* ბრონქოპულმონური სისტემის ობსტრუქციული დაავადებების დროს;

*პერიფერიული არტერიული სისხლმიმოქცევის დარღვეის გვიანი სტადია;

*შაქრიანი დიაბეტი, რომელიც საჭიროებს ჰიპოგლიკემიურ თერაპიას, მიდრეკილებით ჰიპოგლიკემიის მიმართ;

*მეტაბოლური აციდოზი (ხანგრძლივი შიმშილი);

* ავადმყოფებს, რომლებსაც პირად ან ოჯახურ ანამნეზში აღენიშნებათ ფსორიაზი, ბეტა-ადრენობლოკატორები ენიშნებათ მოსალოდნელი სარგებლიანობის და შესაძლებელია რისკის განსაზღვრის შემდეგ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების მიხედვით.

განსაკუთრებული მითითებები:

* საინექციო ხსნარის შემადგენლობაში შემავალი ნატრიუმის სულფიტი ზოგიერთ ავადმყოფებში, განსაკუთრებით ბრონქული ასთმით დაავადებულებში, იწვევს პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის რეაქციის განვითარებას, რაც გამოიხატება გულისრევით, დიარეით, ქოშინით, ასთმის შეტევით, ცნობიერების დარღვევით ან შოკით. ყველა აღნიშნულ შემთხვევაში აღწერილი სიმპტომები მიმდინარეობს განსხვავებულად, ხანდახან ისინი სიცოცხლისათვის სახიფათოა.

* ავადმყოფებში ბრონქოპულმონური გზების ობსტრუქციული დაავადებებით პრეპარატი მაღალი დოზებით მოქმედებს ფილტვების სისხლმიმოქცევაზე და ვენტილაციაზე. ასეთ შემთხვევაში იგი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენების მიხედვით სარგებლიანობის და შესაძლებელი რისკის განსაზღვრის და ჩატარებული კონტროლის შემდეგ (მათ შორის ფილტვების ვენტილაციის მაჩვენებლები). ასეთ ავადმყოფებში იგი გამოიყენება პერორალურად მაქსიმალური დოზით 50 მგ 2-ჯერ დღეში. ამ ჯგუფს მიეკუთვნება ავადმყოფები ფილტვების პროფესიული დაავადებებით.

* ავადმყოფებში შაქრიანი დიაბეტით, რომლებსაც ესაჭიროებათ ჰიპოგლიკემიური თერაპიის ჩატარება ბეტა-ადრენობლოკატორები აძლიერებენ ჰიპოგლიკემიურ რეაქციებს. მრავალწლიანმა კლინიკურმა დაკვირვებამ არ გამოავლინა კორდანუმის მოქმედება სისხლში შაქრის კონცენტრაციაზე. ამიტომ გლუკოზის ხშირი შემოწმება წარმოებს ავადმყოფებში ლაბილური შაქრიანი დიაბეტით ან მიდრეკილებით ჰიპოგლიკემიისადმი.

* ტალინოლოლის მოხსნა ოპერაციის წინ დაუშვებელია (მოხსნის ფენომენის საშიშროება),

* ვინაიდან ნარკოზული საშუალებები აძლიერებენ მის უარყოფით ინოტროპულ მოქმედებას, აუცილებელია ანესთეზიოლოგის ინფორმირება პრეპარატით მკურნალობის შესახებ.

* როგორც ყველა ბეტა-ადრენობლოკატორი, კორდანუმის მოხსნა ხორციელდება თანდათანობით, განსაკუთრებით ავადმყოფებში იშემიური დაავადებით მისი თანდათანობითი მოხსნა წარმოებს 1-2 კვირის განმავლობაში, დოზის ნელი შემცირებით, კლინიკური სურათის მწვავე გაუარესების თავიდან ასაცილებლად.

* ვინაიდან კორდანუმმა შეიძლება გააძლიეროს კატეთერიზაციით გამოწვეული კორონარული არტერიების სპაზმი, მისი მოხსნა ხორციელდება 1-2 დღით ადრე გულის კატეთერიზაციამდე სელექტიური კორონაროგრაფიის ჩატარებისას.

* ორსულობამდე პრეპარატით დაწყებული ჰიპერტონიის მკურნალობა გრძელდება. ვინაიდან მას გააჩნია სუსტი მასტიმულირებელი მოქმედება საშვილოსნოს მუსკულატურაზე. ამავე დროს, პრეპარატი ინიშნება რაც შეიძლება დაბალი ეფექტური დოზებით. კორდანუმით არტერიული ჰიპერტონიის პირველადი მკურნალობისას ორსულებში არ არის აღნიშნული უარყოფითი ეფექტები, თუმცა ამ დროს პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების მიხედვით.

* ვინაიდან კორდანუმი გადადის დედის რძეში, მისი გამოყენებისას ლაქტაციის პერიოდში საჭიროა მეთვალყურეობა ახალშობილზე.

* კორდანუმი ინიშნება სიფრთხილით ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებით. ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითების დროს მისი ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება, რის გამოც პრეპარატის დოზის შემცირება საჭირო არ არის;

პრეპარატის ზემოქმედება ყურადღების კონცენტრაციაზე: პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ გვერდითი მოვლენები ცნს-ის მხრივ. ამ ავადმყოფებში სხვადასხვა ხარისხით ირღვევა მათი დამოუკიდებლად გადაადგილების, ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარი. აღნიშნული მოვლენა განსაკუთრებით ძლიერად ვლინდება პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში, ერთი პრეპარატის შეცვლისას მეორეთი და ალკოჰოლის გამოყენებისას. კლონიდინით დამატებითი მკურნალობა წყდება მისი დოზის თანდათანობითი შემცირებით, თუ მანამდე რამდენიმე დღით ადრე დოზების თანდათანობითი შემცირებით მოხსნილი იქნა ბეტა-ბლოკატორი (სიმპათიკური ნერვული სისტემის ჰიპერაქტივობის თავიდან ასაცილებლად).

კორდანუმის საინექციო ხსნარი:

ვინაიდან ნატრიუმის სულფიტი წარმოადგენს ძლიერი რეაქციის მქონე შენაერთს, ამიტომ კორდანუმის ზემოქმედებით თიამინი (ვიტამინი B₁) სწრაფად იშლება ორგანიზმში.

კორდანუმის საინექციო ხსნარი შეიცავს 18.6% ალკოჰოლს. მისი შეყვანა დაუშვებელია ავადმყოფებში მომატებული მგრძნობელობით სულფიტის მიმართ.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: კორდანუმით მოწამვლის ადრეული სიმპტომები, რომლებიც ვლინდება ლატენტური პერიოდის შემდეგ (30-240 წუთი): გულისრევა, ღებინება, არტერიული ჰიპოტონია უმეტეს შემთხვევაში ვლინდება ბრადიკარდიის, ან ნორმალური გულისცემის ფონზე. ერთდროულად ან გარკვეული დროის შემდეგ ვითარდება ცნობიერების დაბინდვა, როგორიცაა აპათია, ძილიანობა კომის განვითარებამდე. ტონურ-კლონური კრუნჩხვები ვითარდება იშვიათად.

მოწამვლის შემდგომი სურათი გამოიხატება გულის უკმარისობით დაბალი სისტოლური მოცულობის და სუნთქვის დათრგუნვის ფონზე. გულის რითმის დარღვევა აღინიშნება პრეპარატის მაღალი დოზების (2 გ) მიღების შემდეგ და იწვევს სიცოცხლისათვის სახიფათო არითმიების განვითარებას, რაც ვლინდება სინუსური და ატრიოვენტრიკულური კვანძების ფუნქციის დარღვევით. მოგვიანებით ვითარდება პარკუჭთაშიდა ბლოკადები.

ჰიპოგლიკემია და აციდოზი აღინიშნება ბავშვებში შემთხვევითი მოწამვლის დროს.

მოწამვლის მკურნალობა: არასპეციფიკურ ზომებთან ერთად, რომლებიც მიმართულია პრეპარატის გამოსაყვანად ორგანიზმიდან, როგორიცაა მისი შეწოვის შეწყვეტა (კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის და ნატრიუმის სულფატის მიცემა), მიმართვენ ორგანიზმიდან მის დაჩქარებულ ელიმინაციას (ფორსირებული დიურეზი, ჰემოპერფუზია, კუჭ-ნაწლავის დაცლა), მჟავა-ტუტოვანი და ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია, ჟანგბადის მიწოდება და სასიცოცხლო ფუნქციების შენარჩუნება ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.

ანტიდოტის სახით გამოიყენება: ინტრავენურად ატროპინი ერთჯერადად დოზით 0.5-2.0 მგ.

გლუკაგონი: ინტრავენურად ბოლუსით სახით 5-10 მგ, შემდგომში წვეთოვანი ინფუზიის სახით დოზით 1-5 მგ საათში გლუკოზის 5% ხსნარში. სხეულის წონის და მიღწეული თერაპიული ეფექტის მიხედვით ინიშნება ბეტა-სიმპათომიმეტური საშუალებები. ცალკეულ შემთხვევაში საწყისი ეფექტის არ არსებობისას შესაძლებელია დოზის მომატება.

რეკომენდებულია შემდეგი სამკურნალო საშუალებების მიღება: იზოპრენალინი, ორციპრენალინი, ადრენალინი, დოპამინი, დობუტამინი.

ბრადიკარდიის დროს, რომელიც არ ექვემდებარება მკურნალობას, ტარდება ელექტრული დეფიბრილაცია. ბრონქოსპაზმის დროს ინტრავენურად შეჰყავთ ამინოფილინი. კრუნჩხვების დროს ინტრავენურად ნელა - დიაზეპამი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- კორდანუმის ჰიპოტენზიური მოქმედება ძლიერდება მისი ერთდრული გამოყენებისას დიურეზულ და სხვა ანტიჰიპერტენზულ საშუალებებთან (მაგალითად, ვაზოდილატატორებთან და ფსიქოტროპულ საშუალებებთან).

- ცენტრალური მოქმედების პრეპარატები (რეზერპინი, მეტილდოფა, კლონიდინი) აძლიერებენ ბრადიკარდიას.

- კორდანუმის ერთდროული გამოყენებისას ვერაპამილთან, დილთიაზემთან გასათვალისწინებელია ძლიერი კარდიოდეპრესიული ეფექტები (საჭიროა სიფრთხილე კალციუმის ანტაგონისტების ინტრავენური გამოყენებისას, ისიც მხოლოდ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში).

- კორდანუმის და საგულე გლიკოზიდების ერთდროული გამოყენებისას მატულობს ბრადიარითმიის, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის, ასისტოლიის განვითარების რისკი.

- კორდანუმის და I ჯგუფის ანტიარითმიული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას (ქინიდინი, დიზოპირამიდი, პროკაინამიდი) შესაძლებელია გაძლიერდეს უარყოფითი  ინოტროპული მოქმედება, განსაკუთრებით გულის არსებული უკმარისობის დროს.

- კორდანუმის ერთდროული გამოყენებისას ჭვავის რქის არაჰიდრირებულ ალკალოიდებთან, ერთეულ შემთხვევაში აღინიშნება პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევა.

- შაქრიანი დიაბეტის დროს, რომელიც საჭიროებს მკურნალობას ინსულინით ან სულფანილშარდოვანას წარმოებულებით, შეიძლება გაძლიერდეს ან გახანგრძლივდეს ჰიპოგლიკემია, რომელიც გამოწვეულია უკურეგულაციის დათრგუნვით.

- ალკოჰოლთან კომბინირებისას ძლიერდება მისი დამთრგუნველი მოქმედება.

- სულფასალაზანის გამოყენება იწვევს კორდანუმის კონცენტრაციის მომატებას სისხლში.

- საჭმლის მიღება ხელს უშლის კორდანუმის შეწოვას, რის გამოც იგი ინიშნება ჭამის წინ.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: კორდანუმი - 3 წელი; კორდანუმი 50/100 - 5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

IVABRADIN

მწარმოებელი: SERVIER, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: კორაქსანი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიანგინალური პრეპარატი, გულისცემის სიხშირის შემამცირებელი საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 28 და 56 ც.

1 ტაბ.

კორაქსანი .............   5 მგ

1 ტაბ.

კორაქსანი ..............  7.5 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი (E470B), სიმინდის სახამებელი, მალტოდექსტრინი, კრემნიუმის დიოქსიდი - კოლოიდური უწყლო(E551), ჰიპრომელოზი(E464), ტიტანიუმის ზეჟანგი (E171). მაკროგოლი 6000, გლიცეროლი(E422), მაგნიუმის სტეარატი(E470B). რკინის ოქსიდი ყვითელი(E172), რკინის ოქსიდი წითელი(E172).

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ბრადიკარდიული აგენტი, რომელიც სელექტიურად (შერჩევითად) და სპეციფიკურად აინჰიბირებს სინუსის კვანძში I¦ -ნაკადს. I¦ -ნაკადი ასრულებს ძირითად როლს სინო-ატრიალური კვანძის სპონტანურ დიასტოლურ დეპოლარიზაციის ფაზაში და არეგულირებს გულისცემის სიხშირეს. ივაბრადინი ურთიერთმოქმედებას ახდენს ბადურას Ih-ნაკადთან, რომელიც გულის I¦ -ნაკადის მსგავსია. განსაზღვრულ გარემოებაში (მაგალითად, განათების სწრაფი ცვლილება), ივაბრადინი ახდენს ბადურაში Ih -ნაკადის ნაწილობრივ ინჰიბირებას, რაც ხანდახან ზოგ პაციენტში იწვევს ნათების შეგრძნების წარმოქმნას.

ივაბრადინის ძირითად ფარმაკოდინამიურ თვისებას წარმოადგენს სპეციფიკური, დოზადამოკიდებული გულისცემის სიხშირის შემცირება. გულისცემის სიხშირის შემცირების ანალიზი, იმ დოზების შემთხვევაში, რომელიც აღემატება 20 მგ 2-ჯერ დღეში, მიუთითებს პლატოს ეფექტის დადგომის ტენედნციაზე, რაც ამცირებს მძიმე ბრადიკარდიის (არ მოქმედებს გულშიდა გამტარებლობასა, კუმშვადობასა და პარკუჭების რეპოლარიზაციაზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალურად მიღებისას, ივაბრადინი სწრაფად და თითქმის სრულად აბსორბირდება. მისი პიკური აქტივობა პლაზმაში მიიღწევა უზმოზე მიღებიდან 1 საათის შემდეგ. პრეპარატის ბიოშეღწევადობა კუჭ-ნაწლავსა და ღვიძლში “პირველი გავლის” ეფექტის შედეგად შეადგენს დაახლოებით 40%-ს. საკვების მიღება ანელებს აბსორბციას დაახლოებით 1 საათით და ზრდის პლაზმაში ექსპოზიციას 20-30%-ით. ტაბლეტების მიღება რეკომენდებული ჭამის დროს, რათა შემცირდეს ექსპოზიცის ინტრაინდივიდუალური რხევები.

ივაბრადინი დაახლოებით 70%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ივაბრადინი უმეტესწილად მეტაბოლიზდება ღვიძლსა და ნაწლავებში უშუალოდ ციტოქრომ P450 3A4 (CYP3A4) დაჟანგვის გზით. ივაბრადინი არ ახდენს CYP3A4-ის კლინიკურად რელევანტურ ინდუქციას ან ინჰიბირებას. პირიქით, მძლავრ ინჰიბიტორებსა და ინდუქტორებს შეუძლიათ მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინონ ივაბრადინის კონცენტრაციაზე პლაზმაში.

პლაზმიდან ივაბრადინის ნახევარგამოყოფის ძირითად პერიოდს შეადგენს 2 საათი (AUC ფართობის 70-75%), ხოლო ნახევარგამოყოფის საბოლოო პერიოდია 11 საათი. მეტაბოლიტების ექსკრეცია შარდით და განავალით ხდება თანაბარი პროცენტით. პერორალური დოზის დაახლოებით 4% გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით.

ჩვენებები:

• ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდიის სიმპტომატური მკურნალობა ნორმალური სინუსური რითმის მქონე პაციენტებში, ბეტა-ბლოკატორების მიმართ უკუჩვენებისა და აუტანლობის შემთხვევაში.

მიღების წესი და დოზირება:

• ივაბრადინის საწყისი რეკომენდებული დოზა შეადგენს 5 მგ 2-ჯერ დღეში. 3-4 კვირიანი მკურნალობის შემდეგ, თერაპიული რეაქციის გათვალისწინებით დოზა შეიძლება გაიზარდოს 7.5 მგ-მდე 2-ჯერ დღეში.  თუ მკურნალობის დროს პაციენტის მოსვენების მდგომარეობაში ყოფნისას გულისცემის სიხშირე არ აღემატება 50 დ/წთ-ში ან თუ პაციენტს აღენიშნება ბრადიკარდიასთან დაკავშირებული სიმპტომები, ისეთი როგორიც არის - თავბრუსხვევა, დაღლილობა ან ჰიპოტენზია, მაშინ უნდა მოხდეს დოზის ტიტრირება შემცირებისკენ - 2.5 მგ-მდე დღეში 2-ჯერ (5 მგ ტაბლეტის ნახევარი დღეში 2-ჯერ).
• მკურნალობა უნდა შეწყდეს, თუ გულისცემის სიხშირე რჩება 50 დ/წთ-ზე ნაკლები ან პაციენტს ისევ აღენიშნება ბრადიკარდიის სიმპტომები. ტაბლეტის მიღება საჭიროა პერორალურად დღეში 2-ჯერ - თითო ტაბლეტი დილას და საღამოს.
• 75 წლის და მეტი ასაკის პაციენტებს უნდა დაენიშნოს უფრო ნაკლები დოზა (2.5 მგ 2-ჯერ დღეში, ე.ი. 5 მგ ტაბლეტის ნახევარი 2-ჯერ დღეში). საჭიროების შემთხვევაში დოზა შესაძლებელია გაიზარდოს.
• პაციენტებში თირკმლის უკმარისობით და კრეატინინის კლირენსით 15 მლ/წთ-ზე მეტი, დოზის კორექცია საჭირო არ არის. არ არსებობს მონაცემები პაციენტების შესახებ, რომლებსაც გააჩნიათ 15 მლ/წთ-ზე დაბალი კრეატინინის კლირენსი, ამიტომ ივაბრადინის დანიშვნისას ამ ჯგუფის პაციენტებისათვის საჭიროა სიფრთხილის დაცვა.
• ღვიძლის მსუბუქი უკმარისობის დროს დოზის კორექცია არ არის საჭირო. ივაბრადინის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული პაციენტებისათვის, რომლებსაც გააჩნიათ ღვიძლის მძიმე უკმარისობა.
• კორაქსანის დანიშვნა ბავშვებისა და მოზარდებისათვის არ არის რეკომენდებული, რადგან ამ ასაკობრივ ჯგუფში უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის გამოკვლევა არ ჩატარებულა.

გვერდითი მოვლენები:

ოფთალმოლოგიის მხრივ: ფოსფენები - აღენიშნება პაციენტების 14.5%-ს, აღწერილია როგორც თვალისმომჭრელი განათების მოკლევადიანი შეგრძნება. ძირითადად ვლინდება განათების მკვეთრი ცვლილებისას. ჩვეულებრივ, ფოსფენები აღწერილია როგორც მსუბუქი ან ზომიერი ხარისხის მოვლენა. ფოსფენები ხშირ შემთხვევაში ქრება მკურნალობისას (77.5%) ან მისი შეწყვეტისთანავე. ცხოვრების სტილის შეცვლა ან მკურნალობის შეწყვეტა ფოსფენების მიზეზით გამოწვეული იყო პაციენტთა 1%-ზე ნაკლებ შემთხვევაში.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია აღენიშნება პაციენტთა 3.3%-ს, ძირითადად მკურნალობის დაწყებიდან პირველი 2-3 თვის განმავლობაში. პაციენტთა 0.5%-ს აღენიშნება მძიმე ფორმის ბრადიკარდია - გულისცემის სიხშირე d~40 დ/წთ-ში.

საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, შეკრულობა, დიარეა.

ზოგადი ხასიათის დარღვევები: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, შესაძლოა ბრადიკარდიასთან დაკავშირებული.

უკუჩვენებები:

* ივაბრადინის, ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* მკურნალობის დაწყებამდე მოსვენების მდგომარეობაში გულისცემის სიხშირე

* კარდიოგენული შოკი;

* მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი;

* მძიმე ჰიპოტენზია (

* ღვიძლის მწვავე უკმარისობა;

* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;

* სინოატრიალური ბლოკადა;

* ელექტროკარდიოსტიმულატორის არსებობა;

* არასტაბილური სტენოკარდია;

* III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა.;

* კომბინირებული თერაპია P450 3A4 ციტოქრომის ძლიერ ინჰიბიტორებთან: აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო პრაპარატები (კეტოკონაზოლი, ინტრაკონაზოლი), მაკროლიდური ანტიბიოტიკები (კლარიტრომიცინი, ერითრომიცინი პერორალურად, ჯოზამიცინი, ტელიტრომიცინი), აივ-პროტეაზის ინჰიბიტორები (ნელფინავირი, რიტონავირი) და ნეფაზოდონომი;

*ორსულობა და ლაქტაცია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

* მონაცემები ორსული ქალების მიერ ივაბრადინის მიღების შესახებ არ არსებობს. ცდები ცხოველებზე ადასტურებს, რომ ივაბრადინი გადადის რძეში, ამიტომ ივაბრადინის გამოყენება უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

*ივაბრადინის ეფექტურობა არ არის დადასტურებული არითმიების მკურნალობასა და პროფილაქტიკისათვის. მაღალია იმის ალბათობა, რომ იგი კარგავს თავის ეფექტურობას ტაქიარითმიის შემთხვევაში.

*ივაბრადინის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული წინაგულთა ფიბრილაციის ან სხვა სახის გულის არითმიის დროს,

*II ხარისხის ანტრიოვენტრიკულური ბლოკადის ინსულტის შემდეგ,

*კომბინაციაში კალციუმის არხების ბლოკატორებთან, რომლებიც ანელებენ გულის ცემის სიხშირეს, (ვერაპამილი, დილთიაზემი).

*არ არის რეკომენდებული ივაბრადინით თერაპია იმ პაციენტებისთვის, რომელთაც მკურნალობის დაწყებამდე მოსვენების მდგომარეობაში გულისცემის სიხშირე შეადგენს - 60დ/წთ-ში.

*მხედველობითი ფუნქციის მოულოდნელი დარღვევების აღმოჩენის შემთხვევაში საჭიროა საკითხის განხილვა მკურნალობის შეწყვეტის შესახებ.

*ივაბრადინი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს პიგმენტური რეტინიტით (retinitus pigmentosa).

*ტაბლეტი შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ ამ პრეპარატის მიღებისაგან თავი უნდა შეიკავონ პაციენტებმა, რომელთაც აღენიშნებათ იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემა - ლაქტაზის ცუდი ამტანობა, ლაპას ლაქტაზის დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის ცუდი აბსორბცია.

*აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა პაციენტებში ჰიპოტენზიით, წინაგულთა ფიბრილაციით, თანდაყოლილი QT სინდრომით, ღვიძლის ზომიერი და თირკმლის მძიმე უკმარისობით.

გავლენა ავტოტრანსპორტის მართვის უნარზე: ივაბრადინი არ მოქმედებს ავტოტრანსპორტის მართვის უნარზე. თუმცა, ივაბრადინმა შეიძლება გამოიწვიოს თვალისმომჭრელი განათების მოკლევადიანი შეგრძნება, ძირითადად ფოსფენების სახით. სინათლის ასეთი შეგრძნების დადგომის შესაძლებლობა გათვალისწინებული უნდა იყოს ავტოტრანსპორტის მართვის დროს, როდესაც შეიძლება მოხდეს განათების უეცარი ცვლილებები, განსაკუთრებით ღამის პერიოდში მართვის დროს.

ჭარბი დოზირება:

დოზის გადაჭარბებამ შეიძლება გამოიწვიოს ბრადიკარდია. ბრადიკარდიის მძიმე ფორმის შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს სიმპტომური მკურნალობა სტაციონარში. სუსტი ჰემოდინამიკური ამტანობის ბრადიკარდიის შემთხვევაში საჭიროა სიმპტომური მკურნალობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- არ არის რეკომენდებული ივაბრადინის კომბინირებული მიღება პრეპარატებთან, რომლებიც იწვევს QT ინტერვალის გახანგრძლივებას: გულ-სისხლძარღვთა პრეპარატები   (ქინიდინი, ბეპრიდილი, სოტალოლი, იბუტილიდი) და პრეპარატები, რომლებიც არ არის განკუთვნილი გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების სამკურნალოდ (პიმოზიდი, ზიპრაზიდონი, სერტინდოლი, მეფლოკინი, გალოფანტრინი, პენტამინი, სიზაპრიდი, ერიტრომიცინი ი/ვ).

თუ აუცილებელია ასეთი კომბინაცია, მაშინ საჭიროა გულის მუშაობის მონიტორინგის ჩატარება.

- უკუნაჩვენებია კომბინირებული მიღება CYP3A4 ძლიერ ინჰიბიტორებთან: აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატები (კეტოკონაზოლი, ინტრაკონაზოლი), მაკროლიდური ანტიბიოტიკები (კლარიტრომიცინი, ერიტრომიცინი პერორალურად, ჯოზამიცინი, ტელიტრომიცინი). აივ-პროტეაზის ინჰიბიტორები (ნელფინავირი, რიტონავირი) და ნეფაზოდონი.

- სიფრთხილეა საჭირო კომბინირებული მიღების დროს ზომიერ CYP3A4 ინჰიბიტორებთან (ფლუკონაზოლი), გრეიპფრუტის წვენთან, CYP3A4 ინდუქტორებთან (რიფამპიცინი, ბარბიტურატები, ფენიტოინი).

- ფარმაკოლოგიური ურთიერთქმედების სპეციალური გამოკვლევების შედეგად დადგინდა, ივაბრადინის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე გავლენას არ ახდენს: პროტონური ტუმბოს ინჰიბიტორები (ომეპრაზოლი, ლანზოპრაზოლი), სილდენაფილი (ვიაგრა), ჰიდროქსიმეთილგლუტარილ-კოფერმენტ A-რედუქტაზას ინჰიბიტორები (სიმვასტატინი), ჰიდროპირიდინების ჯგუფის კალციუმის არხების ბლოკატორები (ამლოდიპინი, ლაციდიპინი), დიგოქსინი, ვარფარინი და ასპირინი.

- არ აღინიშნება შეზღუდვები ქვემოთჩამოთვლილი პრეპარატების მიღებაზე: აგფ ინჰიბიტორები, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები, დიურეტიკები, ნიტრატები, პერორალურილ ანტიდიაბეტური საშუალებები.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

მწარმოებელი:

HEEL, გერმანია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების სამკურნალო ჰომეოპათიური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 2.2 მლ შეფუთვაში 5, 10, 50 და 100 ც.

100 მლ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ჰომეოპათიური წესით მომზადებულ კომპლექსურ ანტიჰომოტოქსიკოლოგიურ სამკურნალო საშუალებას, რომლის შემადგენლობაში შედის მცენარეული, მინერალური და ცხოველური წარმოშობის ნივთიერებები.

ჰომოტოქსინების (ადამიანის ტოქსინები) შესახებ დოქტორ რეკევეგის მოძღვრების მიხედვით მათი მოქმედება დაფუძნებულია ორგანიზმის იმუნური სისტემის გააქტივებაზე და მისი ფუნქციის ნორმალიზაციაზე.

ჩვენებები:

• გულის კორონარული სისხლ-მიმოქცევის, გადატანილი ინფარქტის შემდგომი დარღვევები;
• გულის ქრონიკული იშემიური დაავადება;
• გულის სხვა ფუნქციური დარღვევები;
• გულის უკმარისობა;
• ემბოლიის შემდგომი მკურნალობა;
• სპორტსმენის გული (გულის გადამეტებული დატვირთვებისას); მაობლიტირებელი ენდარტერიიტი;
• არტერიული ჰიპერტონია;
• გასტროკარდიული სინდრომი;
• სუპრავენტრიკულური არითმია (ტაქიკარდი).

მიღების წესი და დოზირება:

მწვავე შემთხვევებისას ყოველდღიურად, სხვა შემთხვევებში ინიშნება 1-3-ჯერ კვირაში თითო ამპულა კანქვეშ, კუნთებში, ხოლო აუცილებლობისას ვენაში.

გვერდითი მოვლენები:

არ გააჩნია.

უკუჩვენებები:

არ გააჩნია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

აღსანიშნავ თავისებურებათა გარეშე.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, მშრალ მზის სხივების პირდაპირი ზემოქმედების და გადახურებისაგან დაცულ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.

მწარმოებელი: P.P.E. “GEMI”, პოლონეთი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

პრეპარატი კერატოლიზური მოქმედებით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

მალამო: პლასტიკურ კოლოფში 10 გ

10 გ

სალცილის მჟავა .......................     5 გ

ძიძოს თვითწებადი სალბუნი.......... 5 გ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

გარეგანი მოხმარების პრეპარატს გააჩნია კერატოლიზური და კერატოპლასტიური მოქმედება.

მცენარე ძიძოს შემცველი დასაკრავი ლენტის წყალობით, რომელიც შეიცავს კუმარინს, გააჩნია დამარბილებელი და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება, ხოლო სალიცილის მჟავას - კანის გარქოვანებული ფენის მოცილების უნარი.

ჩვენებები:

• კოჟრები და დაკოჟრვა.

მიღების წესი და დოზირება:

უნდა დაიორთქლოს ტერფები და საგულდაგულოდ გამშრალდეს. კოჟრზე იდება მალამოს თხელი ფენა, რომელზეც დაეკვრება ლენტი. უნდა განმეორდეს რამდენიმე დღის განმავლობაში, შემდეგ კი მოცილებულ იქნას კოჟრი.

გვერდითი მოვლენები:

არ აღინიშნება.

უკუჩვენებები:

* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატში, შემავალი კომპონენტების მიმართ.

* კანის მწვავე ანთებითი დაავადებები.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატის გამოყენებამ ხანგრძლივი დროის განმავლობაში შეიძლება გამოიწვიოს კანის გაღიზიანება.

ჭარბი დოზირება:

არ არის აღწერილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არის გამოვლენილი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება გრილ, მშრალ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.