ფარმაკოლოგიური თვისებები

იოჰიმბინის ჰიდროქლორიდი წარმოადგენს პრესინაფსური ალფა_2- ადრენორეცეპტორების სელექტიურ ანტაგონისტს. დიდ დოზებში იგი აბლოკირებს პოსტსინაფსურ ალფა-ადრენორეცეპტორებს. იწვევს რენული, ინტესტინალური და გენიტალიუმის არტერიების ვაზოდილატაციას.

ცნს-ზე მოქმედებით იოჰიმბინის ჰიდროქლორიდი ასტიმულირებს სექსუალურ აქტივობას. სათესლე ბაგირაკების სითბური ტრავმის დროს იცავს სასქესო უჯრედებს მათი განვითარების ადრეულ ეტაპზე. პრეპარატი ნაკლებად ტოქსიურია, არ ახასიათებს კუმულაციური თვისებები, გავლენას არ ახდენს სპერმის გენეტიკურ აპარატზე.

ჩვენებები

• იოჰიმბინს იყენებენ, როგორც პოტენციის გასაძლიერებელ სამკურნალო საშუალებას (აფროდიზიაკი), იმპოტენციის ფსიქიური და ფუნქციური ფორმის სამკურნალოდ.

დოზირების რეჟიმი

მოზრდილებს პერორალურად ენიშნებათ 1 ტაბ. 3-ჯერ დღეში საკვების მიღებას შორის ინტერვალში 1 თვის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები

პაციენტების მიერ იოჰიმბინის ინტენსიური გამოყენების დროს შესაძლებელია ნერვული აგზნებადობა, თავბრუსხვევა, შაკიკი, ტკივილი მუცლის არეში, ღებინება, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, პრიაპიზმი, დიარეა.

უკუჩვენებები

* ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის მოშლით გამოწვეული მძიმე დაავადებები;

* ადრენომიმეტური საშუალებით მკურნალობა.

საერთაშორისო დასახელება:

ALLANTOIN, POVIDONE-IODINE

მწარმოებელი: IVAX, ჩეხეთი

მოქმედი ნივთიერება: პოლივიდონ-იოდი+ალანტოინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტისეპტიკური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი ადგილობრივი გამოყენებისათვის:

ფლაკონში 50 მლ

1 მლ 1 ფლ.

პოლივიდონ-იოდი ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,85 მგ 4.3 გ

ალანტოინი   ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,1 მგ 0.005 გ

სპრეი ადგილობრივი გამოყენებისათვის:

ფლაკონში 30 მლ

1 მლ 1 ფლ.

პოლივიდონ-იოდი ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,         85 მგ 2.55 გ

ალანტოინი   ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,1 მგ 0.03 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

Levomentolum; Acidum citricum; Natriicitras dihydricus; Ethanolum 96%; Propylenglycolum; Aqua purificata.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ძირითად მოქმედ ნივთიერებად გვევლინება პოლივიდონ იოდი. ეს არის ნივთიერება, რომელიც კანთან და ლორწოვანთან კონტაქტისას ანთავისუფლებს იოდს, რომელსაც გააჩნია მიკრობთა საწინააღმდეგო მოქმედების ფართო სპექტრი ბაქტერიების, სოკოების და ზოგიერთი ვირუსების მიმართ; ამიტომ იოქსი გვევლინება პირის ღრუსა და ყელის კარგ სადეზინფექციო საშუალებად. პრეპარატი ასევე შეიცავს ალანტოინს, რომელსაც გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება.

ჩვენებები:

• პირის ღრუსა და ყელის დეზინფექცია ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების დროს - ანგინა, ფარინგიტი, ტონზილოფარინგიტი, ტონზილიტი, გლოსიტი, აფტოზიტი.
• პირის ღრუსა და სასუნთქ გზებზე ქირურგიული ჩარევისას - ავადმყოფის ქირურგიული ჩარევისათვის მომზადებისას და ოპერაციის შემდგომ პერიოდში.
• ქიმიოთერაპიის დროს წარმოშობილი ორალური ინფექციების მკურნალობისას.
• სტრეპტოკოკული ინფექციებისას ანტიბიოტიკებთან ერთად გამოიყენება როგორც დამხმარე საშუალება.
• გრიპოზული მდგომარეობისას გამოიყენება პროდრომულ პერიოდში.

პრეპარატის გამოყენება ასაკით შემოსაზღვრულია.

პრეპარატი უკუნაჩვენებია ბავშვთა ასაკში 6 წლამდე, ხოლო სპრეი - 8 წლამდე.

ბავშვებშმა 6-დან 8 წლამდე პრეპარატი შეიძლება მიიღონ მხოლოდ უფროსის კონტროლით.

დოზირების რეჟიმი:

ხსნარის დამზადება გამოსავლებად:

მოზრდილები და ბავშვები 6 წლის ასაკის ზევით: ხსნარის გაზავების შემდეგ წყალთან შეფარდებით 1:20 - 1:40 (ე.ი. 2.5-5 მლ. დანაყოფებიანი თავსახურით მიღებისას ან 1/2-1 ჩაის კოვზი 100 მლ წყალში) გამოვივლოთ პირის ღრუსა და ყელის არეში. სავლები ჩვეულებრივ გამოიყენება დღეში 2-4-ჯერ, მაქსიმუმ 6-ჯერ დღეში. გამოვლებას შორის მინიმალური ინტერვალი არის 4 საათი. პრეპარატის დოზას განსაზღვრავს მკურნალი ექიმი.

ხსნარი არ უნდა გადაყლაპოთ!

სპრეი:

მოზრდილები და ბავშვები 8 წლის ასაკის ზევით: ჩვეულებრივ მიიღება 2-4-ჯერ დღეში, აუცილებლობის შემთხვევებში უფრო ხშირად (4 საათის შემდეგ) 1-3 შესხურება მარჯვნივ და მარცხნივ ან უშუალოდ დაზიანებულ ადგილას. აპლიკაციებს შორის ინტერვალი უნდა იყოს არა უმეტეს 4 საათისა, დღის განმავლობაში პრეპარატი შეიძლება მივიღოთ მაქსიმუმ 6-ჯერ. პრეპარატის დოზას განსაზღვრავს მკურნალი ექიმი. გამოფრქვეული ხსნარი არ შეისუნთქოთ და არ გადაყლაპოთ.

მოხსენით დამცავი თავსახური და გაუკეთეთ აპლიკატორი. აპლიკატორს დააჭირეთ 2-3-ჯერ, რომ ხსნარი მოხვდეს გამანაწილებელში და დაჭერის  მომენტში იფრქვეოდეს. ამის შემდეგ აპლიკატორის მილი მოათავსეთ პირის ღრუში 2-3-სმ-ით, შეიკავეთ სუნთქვა და დააჭირეთ 2-ჯერ ისე, რომ ერთი შეფრქვევა მოხდეს მარჯვნივ, მეორე მარცხნივ.

აპლიკატორი გამოყენებამდე და გამოყენების შემდეგ ირეცხება ცხელი წყლით.

გვერდითი მოვლენები:

- პრეპარატი იოქსი საერთოდ კარგად გადაიტანება. ზოგიერთ შემთხვევებში პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას შეიძლება გამოვლინდეს ადგილობრივი ალერგიული რეაქცია იოდზე (ქავილი, ჰიპერემია, ჭინჭრის ციება), რაც მოითხოვს პრეპარატის მოხსნას.

- იშვიათად, უმეტესწილად ბავშვებში, აპლიკაციის ადგილას შეიგრძნობა ხანმოკლე წვის შეგრძნება ან  პირის არეში სიმშრალის შეგრძნება. ხანგრძლივმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს იოდიზმის გამოვლინება (მეტალის გემო, ნერწყვ- დენის მომატება, თვალის ან ყელის შეშუპება), რომლის გამოვლინებისას უნდა შევწყვიტოთ პრეპარატის მიღება.

- ძალიან იშვიათ შემთხვევაში მომატებული მგრძნობელობისას შეიძლება გამოვლინდეს ანაფილაქსიური რეაქცია (ქოშინი, ტუჩების, თვალების, ხელისგულების ან სასქესო ორგანოების შეშუპება), ამ შემთხვევაში მომენტალურად უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება და უნდა მიმართოთ მკურნალ ექიმს.

უკუჩვენებები:

*პრეპარატი უკუნაჩვენებია ჰიპემგრძნობელობისას იოდის ან პრეპარატის სხვა კომპონენტის მიმართ.

*ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციისას;

*დეკომპენსირებული გულის უკმარისობისას;

*თირკმლის უკმარისობისას;

*უკუნაჩვენებია პრეპარატის მიღება 2 კვირით ადრე და შემდეგ რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისას;

*მოქმედი ნივთიერება გადის პლაცენტარულ ბარიერს და აღწევს დედის რძეში, ამიტომ პრეპარატი უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში;

*იოქსი სპრეი უკუნაჩვენებია ბავშვებისათვის 8 წლამდე. იოქსი ხსნარი უკუნაჩვენებია ბავშვებისათვის 6 წლამდე.

განსაკუთრებული მითითებანი:

- პრეპარატი არ გამოიყენება პერორალურად!

- იოქსისა და სხვა სამკურნალო საშუალებების ერთდროული მიღებისას რჩევა ჰკითხეთ მკურნალ ექიმს. თუ ექიმი გინიშნავთ რაიმე პრეპარატს, შეატყობინეთ, რომ იღებთ იოქს.

- მკურნალობის დაწყებიდან 3 დღის შემდეგ თუ დაავადების სიმპტომები არ შეიცვალა ან პირიქით გართულდა, აუცილებელია ექიმთან კონსულტირება პრეპარატის მიღების გაგრძელებასთან დაკავშირებით.

- არ არის სასურველი პრეპარატის შესუნთქვა! ამასთან დაკავშირებით ბავშვებს პრეპარატს უნიშნავენ მხოლოდ 8 წლის ასაკის ზევით, ესეც იმ შემთხვევაში თუ ბავშვი არ ეწინააღმდეგება უცხო სხეულს (აპლიკატორს) პირის ღრუში. ასევე თუ შეუძლია სუნთქვის შეკავება შეფრქვევის მომენტში.

- პერედოზირებისას ან თუ ბავშვმა პერორალურად მიიღო პრეპარატი აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

- პრეპარატი არ უნდა მოხვდეს თვალში.

- პრეპარატი შეიცავს 18,6% ალკოჰოლს და არ შეიცავს შაქარს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

იოქსისა და პირის ღრუსა და ყელის სხვა ადგილობრივი საშუალებების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ურთიერთქმედება.

არ შეიძლება ერთდროული გამოყენება იოქსისა და სხვა ადგილობრივი ანტისეპტიკური საშუალებებისა, განსაკუთრებით ჟანგბადის ქვეჟანგის შემცველისა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: სპრეი - 3 წელი; ხსნარი- 4 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

saccharomyces boulardii

მწარმოებელი: ARDEYPHARM GmbH, გერმანია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ნაწლავის მიკროფლორის წონასწორობის მარეგულირებელი საშუალებები

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

250 მგ 10ც კაფსულა

1 კაფსულა შეიცავს:

Saccharomyces boulardii-დან (სინონიმი: Saccharomyces cerevisae HANSEN CBS 5926) გამოყოფილი 250 მგ მშრალი საფუარი, რომელიც შეესაბამება 2.5X109 სიცოცხლისუნარიან უჯრედებს.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

იომოგი ბიოლოგიური წარმოშობის პრეპარატია, რომელსაც ახასიათებს ეტიოპათოგენეზური ანტიმიკრობული და ანტიდიარეული მოქმედება. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გავლისას Saccharomyces ბოულარდიი ავლენს ბიოლოგიურ დამცველობით მოქმედებას ნაწლავის ნორმალურ მიკროფლორაზე. Saccharomyces boulardii წარმოქმნის რძემჟავას, რომელიც ქმნის არახელსაყრელ გარემოს პათოგენური ფლორის ცხოველქმედებისთვის. აინჰიბირებს შემდეგი მიკროორგანიზმების ზრდას: Clostridium difficile, Klebsiella pneumoniae, Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Candida kruesei, Candida albicans, Candida pseudotropicalis (in vitro Salmonella typhi, Escherichia coli, Shigella dysenteriae, Yersinia enterocolitica). აგრეთვე Enthamoeba hystolitica, Lambliae. ავლენს ანტიტოქსიურ მოქმედებას განსაკუთრებით Clostridium difficile-ს ტოქსინების მიმართ, პროტეაზების გამომუშავების გზით, რომლებიც შლიან ტოქსინებს და ენტეროციტების რეცეპტორებს, რომლებსაც უკავშირდებიან ტოქსინები. ანტისეკრეტორული მოქმედება დაკავშირებულია ენტეროციტებში ცამფ წარმოქმნის დათრგუნვასთან.

ზრდის ადგილობრივ იმუნიტეტს, IgA და სხვა იმუნოგლობულინების სეკრეტორული კომპონენტების სინთეზის მომატების გზით. ზრდის წვრილი ნაწლავის დისაქარიდაზების აქტივობას (ლაქტაზა, საქარაზა, მალტაზა). აღადგენს შეწოვის პროცესს წვრილ ნაწლავებში კედლისმიერი საჭმლის მონელების აღდგენის გზით.

აუმჯობესებს ნაწლავის ლორწოვანი გარსის ტროფიკას სპერმინის და სპერმიდინის გამოთავისუფლების გზით. Saccharomyces boulardii რეზისტენტულია ანტიბიოტიკების მოქმედების მიმართ და ეფექტურად გამოიყენება მათთან ერთად კომბინაციაში. ისინი ასინთეზებენ B ჯგუფის ვიტამინებს.

Saccharomyces boulardii მდგრადია კუჭის მჟავე გარემოს მიმართ, ნაწლავებში მოხვედრისას სწრაფად მრავლდება და აღწევს მაღალ კონცენტრაციას, რაც ნარჩუნდება 24 საათის განმავლობაში. არ აღწევენ სისტემურ სისხლის მიმოქცევაში და მეზენტერიულ ლიმფურ კვანძებში. მნიშვნელოვანია, რომ Saccharomyces boulardii არ ახდენენ კოლონიზირებას და პრეპარატის მიღების შეწყვეტიდან 3-5 დღეში ბუნებრივი გზით ტოვებენ ადამიანის ორგანიზმს.

ჩვენებები:

• მწვავე ინფექციური დიარეა (ბაქტერიული ან ვირუსული);
• ანტიბიოტიკების მიღებით განპირობებული დიარეის პროფილაქტიკა და მკურნალობა;
• Clostridium difficile- თი გამოწვეული ფსევდომემბრანული კოლიტის და რეციდივული დაავადებების პროფილაქტიკა და მკურნალობა;
• გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომი;
• აკნე.

მიღების წესები და დოზები:

1 კაფსულა 1-2-ჯერ დღეში.

საპროფილაქტიკოდ მოგზაურობის დაწყებამდე 5 დღით ადრე 1 კაფსულა 1-2-ჯერ დღეში. აკნეს სამკურნალოდ 3 კაფსულა დღეში.

კაფსულები მიიღება საკმაო რაოდენობის სითხესთან (1 ჭიქა წყალთან) ერთად. მკურნალობა გრძელდება დიარეის შეწყვეტიდან რამდენიმე დღის განმავლობაში. ქრონიკული აკნეს შემთხვავაში, რეკომენდებულია იომოგის მიღება რამდენიმე კვირის განმავლობაში.

გვერდითი მოვლენები:

ერთეულ შემთხვევაში აღწერილია: ქავილი, ურტიკარია, კანის ანთებითი რეაქცია, კვინკეს შეშუპება.

უკუჩვენება:

* საფუარის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატის მიღების პერიოდში განავლის მიკრობიოლოგიური ანალიზის გაკეთებისას, აუცილებელია ლაბორატორიის გაფრთხილება იმის შესახებ, რომ პაციენტი იღებს Saccharomyces bourlardii- ს პრეპარატს, ცრუ-პოზიტიური შედეგების თავიდან ასაცილებლად.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

ანტიმიკოზური საშუალებების და იომოგის ერთდროული მიღება იწვევს მისი მოქმედების შემცირებას.

იომოგთან ერთად მონოამინოოქსიდაზის ინჰიბიტორების გამოყენებისას, შესაძლებელია არტერიული წნევის მომატება.

აფთიაქში გაცემის წესი:

გაიცემა ურეცეპტოდ.

საერთაშორისო დასახელება:

kalium iodidi, Potassium iodide,

Folic acid

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები.

150 ტაბლეტი პოლიპროპილენის დოზატორში. 1 დოზატორი ფურცელ-ჩანართთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

აღწერილობა: მრგვალი ორმხრივამოზნექილი ყვითელი ფერის ტაბლეტები.

თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერებები:

კალიუმის იოდიდი .......................... 200 მკგ, რაც შეესაბამება 150 მკგ იოდს,
ფოლის მჟავა  .................................. 400 მკგ.

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კაჟბადის მჟავა, გლუკოზა, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

იოდის პრეპარატები ფოლის მჟავასთან კომბინაციაში.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

იოდი ხელს უწყობს ფარისებრი ჯირკვლის ნორმალურ ფუნქციონირებას, შედის მისი ჰორმონების (თიროქსინი, ტრიიოდთირონინი) შემადგენლობაში, რომლებიც მონაწილეობენ ნივთიერებათა ცვლის რეგულაციაში, ორგანიზმის ყველა ორგანოსა და სისტემის განვითარებაში. ხელს უშლის ენდემური ჩიყვის, კრეტინიზმის განვითარებას. იოდის დეფიციტის შევსება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ბავშვებისათვის, მოზარდებისათვის, ორსული და მეძუძური ქალებისათვის.

ფოლის მჟავას უკმარისობა იწვევს დნმ-ის სინთეზის დარღვევას უჯრედში, რომელიც ქრომოსომების რეპლიკაციისა და დაყოფისათვის ემზადება. მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია ტეტრაჰიდროფოლატის ფორმით ფოლის მჟავას ნუკლეინის მჟავების სინთეზში და უჯრედების დაყოფაში მონაწილეობით, ასევე კოენზიმის სახით პურინებისა და პირიმიდინების სინთეზში მონაწილეობით, რაც მას გადამწყვეტ ფაქტორად ხდის ცენტრალური ნერვული სისტემის ფორმირებაში, რომელიც უვითარდება ადამიანს განაყოფიერებიდან მე-15-28-ე დღეს.

ფოლის მჟავა აუცილებელია მეგალობლასტების ნორმალური მომწიბებისათვის და ნორმობლასტების წარმოქმნისათვის. მისი უკმარისობა იწვევს სისხლის პლაზმაში ჰომოცისტეინის დაგროვებას, რომელიც არის ათეროსკლეროზული ცვლილებების მარკერი.

ჩვენებები:

- იოდის და ფოლის მჟავას დეფიციტის პროფილაქტიკა და შევსება ქალებში ორსულობის დაგეგმარების პერიოდში, ასევე ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში;

- ნაყოფის ნერვული სისტემის, კიდურების, გულის ანომალიების განვითარების პროფილაქტიკა;

- ზრდის და სქესობრივი მომწიფების დარღვევების პროფილაქტიკა მოზარდებში;

- ქრონიკული დაღლილობის მდგომარეობა, მეხსიერების დარღვევა;

- პერიფერიული ნევროპათიები;

- რეციდივების პროფილაქტიკა იოდდეფიციტური ჩიყვის თერაპიული მკურნალობის შემდეგ.

უკუჩვენებები:

- მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ;

- ჰიპერთირეოზი.

გვერდითი მოქმედება:

შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები პრეპარატის კომპონენტების მიმართ.

მიღების წესი და დოზირება:

იოდოფოლი მიიღება შიგნით ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ, საკმარისი რაოდენობით წყლის მიყოლებით. მოზარდებს და მოზრდილებს – თითო ტაბლეტი ერთჯერ დღეში.

პრეპარატის მიღების ხანგრძლივობა განისაზღვრება ექიმის მიერ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

პრეპარატი იოდოფოლი არ უნდა იქნას მიღებული ანალგეტიკებთან, კრუნჩხვის საწინააღმდეგო პრეპარატებთან, ანტაციდებთან, კოლესტირამინთან, სულფანილამიდებთან, ანტიბიოტიკებთან, ციტოსტატიკებთან ერთად, რადგანაც ისინი ამცირებენ ფოლის მჟავას შეთვისებას. კალიუმის შემნახველ დიურეტიკებთან იოდოფოლის ერთდროული მიღებისას შესაძლებელია ჰიპერკალიემიის განვითარება.

იოდოფოლის და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული მიღება ხელს უწყობს ჩიყვის და ჰიპოთირეოზის განვითარებას.

განსაკუთრებული მითითებები:

ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებებისას ან იოდის სხვა პრეპარატების გამოყენებისას პრეპარატის მიღებამდე აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე

პრეპარატი არ მოქმედებს ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე.

შენახვის პირობები:

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი წარმოების თარიღიდან.

ნუ გამოიყენებთ ვარგისიანობის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი III (გაიცემა ურეცეპტოდ).

საერთაშორისო დასახელება:

POTASSIUM IODIDE

მწარმოებელი: POLPHARMA

მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის იოდიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არაორგანული იოდის პრეპარატი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

1 ტაბ.

კალიუმის იოდიდი ...........            130.8 მკგ

ვრცლად იოდბალანსი

საერთაშორისო დასახელება:

POTASSIUM IODIDE

მწარმოებელი: BERLIN-CHEMIE/MENARIN GROUP

მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის იოდიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არაორგანული იოდის პრეპარატი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

1 ტაბ.

კალიუმის იოდიდი ................       131 მკგ,

მათ შორის იოდი ......................... 100 მკგ

1 ტაბ.

კალიუმის იოდიდი        ............... 262 მკგ,

მათ შორის იოდი .... .....................200 მკგ

ვრცლად იოდბალანსი

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

ანტიმიკრობული საშუალება

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

გარეგანი ხმარებისას იოდს ახასიათებს ანტიმიკრობული მოქმედება. შიგნით მიღებისას ის აქტიურად მოქმედებს ნივთიერებათა ცვლაზე, განსაკუთრებით გამოხატულია მისი ზემოქმედება ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციაზე. იოდი მოქმედებს აგრეთვე ლიპიდურ და ცილოვან ცვლაზე. იოდის პრეპარატების ზემოქმედებით შეიმჩნევა სისხლში ქოლესტერინის შემცირების ტენდენცია.

ჩვენება:

გარეგანი ხმარებისას გამოიყენება, როგორც ანტიმიკრობული, ანტისეპტიკური საშუალება, ჭრილობების, საოპერაციო არის დასამუშავებლად და სხვა. აგრეთვე, როგორც ადგილობრივ გამაღიზიანებელი საშუალება მიოზიტების და ნევრალგიების დროს. შიგნით მისაღებად გამოიყენება ათეროსკლეროზის და ენდემური ჩიყვის შემთხვევაში.

უკუჩვენება:

მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატში შემავალი კომპონენტების მიმართ, სისხლმდენი ჭრილობები.

გამოშვების ფორმა: 10 მლ., 50 მლ., 200 მლ. ხსნარი ფლაკონში მუყაოს შეფუთვით.

საერთაშორისო დასახელება:

Iodine+Potassium iodine

მწარმოებელი: BORISOV PLANT, ბელორუსია

მოქმედი ნივთიერება: იოდი+კალიუმის იოდიდი

კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტისეპტიური საშუალება;

გამოშვების ფორმა:

ხსნარი ადგილობრივი და გარეგანი გამოყენებისათვის.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

იოდინოლი წარმოადგენს სადეზინფექციო ხსნარს, რომელსაც გააჩნია ფართო სპექტრის ანტიმიკრობული, ანტიფუნგინური, ანტიპროტოზოული აქტივობა.

ჩვენებები:

• კანის ზედაპირის სადეზინფექციოდ ინექციის და ქირურგიული ჩარევის წინა პერიოდში;
• ჭრილობის ასეპტიკური დამუშავებისათვის;
• კანის ბაქტერიული და სოკოვანი დაავადებების სამკურნალოდ;

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა იოდის მიმართ;

* ჰიპერთირეოზი; ფარისებრი ჯირკვლის ადენომა; დერმატიტი;

* თირკმელების უკმარისობა;

* რადიაქტიური იოდის შეყვანის წინ;

* ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების ქიმიოთერაპიული საშუალებებით მკურნალობა.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული რეაქციები.

გამოყენების წესი და დოზირება:

ადგილობრივად (გამორეცხვა, მარლის სალფეთქების დაფენა, ნუშურებზე წასმა).

ქრონიკული ტონზილიტის დროს რეცხავენ ნუშურების ლაკუნებს და სუპრატონზილარულ სივრცეს. აწარმოებენ 4–5 გამორეცხვას 2–3 დღიანი ინტერვალით. ერთჯერადი დოზა – 50მლ.

ქრონიკული ჩირქოვანი ოტიტის დროს: ყოველდღიური ჩაწვეთება 5–8 წვეთი მეზოტიმპანიტისა და გამორეცხვა ეპიტიმპანიტის დროს. მკურნალობის კურსი – 2–4 კვირა.

ქრონიკული ატროფიული რინიტის დროს (ოზენა) ფუფხის წინასწარი დარბილებისა და მოშორების შემდეგ აწარმოებენ ცხვირის ღრუსა და ხახის პულვერიზაციას 2–3–ჯერ კვირაში 2–3 თვის მანძილზე.

ტროფიკული და ვარიკოზული წყლულის დროს წყლულის ზედაპირზე ადებენ პრეპარატით დასველებულ მარლის სალფეთქს (3 ფენა),  (კანს წინასწარ ასუფთავებენ საპნიანი თბილი წყლით, ხოლო კანს წყლულის ირგვლივ უსვამენ თუთიის მალამოს).

გადახვევას აწარმოებენ დღში 1–2–ჯერ, ამ დროს წყლულის ზედაპირზე დაფენილ მარლას არ ხსნიან, ისევ ჟღინთავენ ხსნარით. 4–7 დღის შემდეგ ნიშნავენ საერთო ან ადგილობრივ აბაზანას, შემდეგ ისევ აგრძელებენ მითითებულ მკურნალობას.

ჩირქოვანი ჭრილობებისა და ინფექციური დამწვრობის დროს იყენებენ პრეპარატით გაჟღენთილი ფაშარი მარლის სახვევს. ახლად მიღებული I-II ხარისხის თერმული და ქიმიური დამწვრობის დროს ასევე იყენებენ პრეპარატით გაჟღენთილი მარლის სახვევს.

გარედან, საოპერაციო ველს წინასწარი დაბანის გარეშე, ამუშავებენ ორჯერადად 5–7 მლ 1% ხსნარით (კანის დამატებითი დამუშავება ეთანოლით საჭირო არ არის).

1% ხსნარს (აქტიური იოდის მიხედვით) ამზადებენ სტერილური ან ანადუღარი გასუფთავებული წყლით განზავებით 1:4.5. ოპერაციის ბოლოს კანს, ჭრილობის გარდა განმეორებით ამუშავებენ 5–7 მლ 1% ხსნარით.

განსაკუთრებული მითითება:

მოერიდეთ თვალში მოხვედრას. სინათლეს და 40⁰C მაღალ ტემპერატურას, რათა არ მოხდეს აქტიური იოდის დაშლა. გამოიყენება მხოლოდ სტაციონარის პირობებში. განზავებული ხსნარი ხანგრძლივ შენახვას არ ექვემდებარება. ხსნარს უნდა ჰქონდეს მუქი–ყავისფერი შეფერილობა. 

საერთაშორისო დასახელება:

POTASSIUM IODIDE

მწარმოებელი: MERCK KGaA for NYCOMED, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის იოდიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არაორგანული იოდის პრეპარატი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 100 ც.

იოდიდი 100

1 ტაბ.

კალიუმის იოდიდი ................       130.9 მკგ,

მათ შორის იოდი......................      100 მკგ

იოდიდი 200

1 ტაბ.

კალიუმის იოდიდი .............          261.6 მკგ,

მათ შორის იოდი......................      200 მკგ

დამხმარე ნივთიერებები:

მაგნიუმის სტეარატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, სილიციუმის ოქსიდი, სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზა.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

იოდი მიეკუთვნება შეუცვლელი მიკროელემენტების რიცხვს, რომელიც საჭირო ფარისებრი ჯირკვლის ნორმალური ფუნქციონირებისათვის. იოდი შედის ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების - თიროქსინის (T₄) და ტრიიოდთირონინის (T₃) შემადგენლობაში. საკვებში იოდის დეფიციტის არსებობისას ირღვევა ამ ჰორმონების სინთეზი, ფარისებრ ჯირკვალში ვითარდება შემაერთებელი ქსოვილი და წარმოიქმნება ჩიყვი.

ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულების ეპითელიუმის უჯრედებში მოხვედრილი იოდიდი ფერმენტ იოდიდ-პეროქსიდაზას მოქმედებით განიცდის დაჟანგვას ელემენტარული იოდის წარმოქმნით, რომელიც რეაქციაში შედის თიროზინთან თირონინების წარმოქმნით: 3,5-იოდწარმოებული (ჰორმონი თიროქსინი - T₄) და 3-იოდწარმოებული (ჰორმონი ტრიიოდთირონინი - T₃). თირონინები ცილა თირეოგლობულინთან ერთად წარმოქმნის კომპლექსს, რომელიც დეპონირდება ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულის კოლოიდში და ასეთ მდგომარეობას ინარჩუნებს რამდენიმე დღის ან კვირის მანძილზე. იოდის დეფიციტის დროს კი ეს პროცესი ირღვევა.

ორგანიზმში ფიზიოლოგიური რაოდენობით მოხვედრილი იოდი  ხელს უშლის ენდემური  ჩიყვის განვითარებას; ხელს უწყობს ფარისებრი ჯირკვლის ზომების ნორმალიზებას ახალშობილებში, ბავშვებში, მოზარდებსა და ახალგაზრდებში. გავლენას ახდენს შეფარდებაზე T₃/T₄ თირეოტროპული ჰორმონის დონეზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა და განაწილება:

პრეპარატის პერორალური მიღებისას კალიუმის იოდიდი თითქმის მთლიანად შეიწოვება წვრილი ნაწლავიდან. ბიოშეღწევადობა 100%-ს შეადგენს. შეწოვიდან 2 საათის შემდეგ იგი გადანაწილდება უჯრედშორის სივრცეში; გროვდება ფარისებრ ჯირკვალში, თირკმელებში, კუჭში, სარძევე და სანერწყვე ჯირკვლებში.

სტანდარტული დოზის მიღების შემდეგ პლაზმაში კონცენტრაცია შეადგენს 10-50 ნგ/მლ. ამასთავე იოდის კონცენტრაცია დედის რძეში, ნერწყვსა და კუჭის წვენში 30-ჯერ აღემატება მის კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში. მთელი იოდის 3/4 (10-20 მგ) იმყოფება ფარისებრ ჯირკვალში.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა:

იოდი გამოიყოფა ძირითადად თირკმელების საშუალებით, გაცილებით მცირე რაოდენობით ფილტვების საშუალებით და განავალთან ერთად.

ჩვენებები:

• ენდემური ჩიყვის (საკვებში იოდის დეფიციტისას) განვითარების პროფილაქტიკა, მათ შორის ორსულობის პერიოდში;
• ჩიყვის რეციდივის პროფილაქტიკა (განმეორებითი ზრდა) იოდდეფიციტით გამოწვეული ჩიყვის მედიკამენტური მკურნალობის კურსის დასრულების ან ოპერაციის შემდგომ პერიოდში;
• დიფუზური ეუთირეოიდული (ნორმალური ფუნქციით) ენდემური ჩიყვის მკურნალობა ახალშობილებში, ბავშვებში, მოზარდებსა და ახალგაზრდებში.

მიღების წესი და დოზირება:

ენდემური ჩიყვის განვითარების პროფილაქტიკა:

ახალშობილები და ბავშვები - 50-100 მკგ იოდი/დღეში,

მოზარდები და მოზრდილები - 100-200 მკგ იოდი/დღეში.

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში - 150-200 მკგ იოდი/დღეში.

ჩიყვის რეციდივის პროფილაქტიკა იოდდეფიციტით გამოწვეული ჩიყვის მედიკამენტური მკურნალობის კურსის დასრულების ან ოპერაციის შემდგომ პერიოდში - 100-200 მკგ იოდი/დღეში.

ეუთირეოდული ენდემური ჩიყვის მკურნალობა ბავშვებში (მათ შორის ახალშობილებში), მოზარდებსა და ახალგაზრდებში - 100-200 მკგ იოდი/დღეში.

სადღეღამისო დოზა მიიღება ერთჯერადად, ჭამის შემდეგ, დიდი რაოდენობით სითხესთან ერთად. იოდიდის მიღების ხანგრძლივობას განსაზღვრავს მკურნალი ექიმი ინდივიდუალურად.

იოდიდის პროფილაქტიკური გამოყენება უნდა ხდებოდეს თვეების, წლებისა და ზოგჯერ მთელი ცხოვრების განმავლობაში.

ბავშვებსა და მოზარდებში მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა 6-12 თვეს შეადგენს.

თუ ახალშობილებში ენდემური ჩიყვის მკურნალობის 2-4 კვირიანი კურსის ჩატარების შემდეგ არ აღინიშნება ფარისებრი ჯირკვლის ზომების შემცირება, მაშინ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ დაავადების მიზეზს არ წარმოადგენს იოდის დეფიციტი.

გვერდითი მოვლენები:

იოდიდის ჩვენებების მიხედვით რეკომენდებული დოზით გამოყენებისას გვერდითი მოვლენების განვითარება ნაკლებსავარაუდოა.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: პრეპარატის დიდი დოზით ხანგრძლივად მიღებისას (მეტი, ვიდრე 300 მკგ/დღეში) - იოდინდუცირებული ჰიპერთირეოზი (განსაკუთრებით ასაკოვან პაციენტებში კვანძოვანი ჩიყვის ან ტოქსიკური ადენომის არსებობისას); ცალკეული შემთხვევებში ძალიან დიდი დოზით (მეტი, ვიდრე 1 მგ/დღეში) მკურნალობისას - ჩიყვი და ჰიპოთირეოზი.

ალერგიული რეაქციები: იშვიათად - რინიტი, დერმატიტი, კვინკეს შეშუპება; ცალკეულ შემთხვევებში - ცხელება, ფერიმჭამელები, სანერწყვე ჯირკვლების შეშუპება.

უკუჩვენებები:

*მანიფესტირებული ჰიპერთირეოზი;

*ფარული ჰიპერთირეოზი (ისეთი დოზით მიღებისას, რომელიც აღემატება 150 მკგ/დღეში);

*დიურინგის ჰერპეტიფორმული დერმატიტი;

*მომატებული მგრძნობელობა იოდის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში იოდზე მოთხოვნილება იზრდება. იოდიდი ინიშნება ჩვენებების მიხედვით იმ შემთხვევაში, თუ საკვებთან ერთად მიღებული იოდის რაოდენობა 150 მკგ/დღეში ნაკლებია. თუმცა უნდა გავითვალისწინოთ, რომ პრეპარატი კარგად აღწევს პლაცენტაში და ნაყოფში შესაძლოა ჩიყვისა და ჰიპოთირეოზის განვითარება გამოიწვიოს. იოდი გამოიყოფა ასევე დედის რძესთან ერთად. ამიტომ ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში იოდიდის მიღება მხოლოდ რეკომენდებული დოზით უნდა ხდებოდეს.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ არის რეკომენდებული იოდიდის მიღება ჰიპოთირეოზის დროს, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ეს უკანასკნელი იოდის დეფიციტითაა გამოწვეული.

უნდა ვერიდოთ პრეპარატის გამოყენებას რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისას, ფარისებრი ჯირკვლის სიმსივნის არსებობაზე ეჭვის მიტანის ან მისი რეალურად არსებობის დროს. გასათვალისწინებელია ის ფაქტი, რომ თირკმელების უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში შესაძლოა ჰიპერკალიემიის (სისხლში კალიუმის მაღალი შემცველობა) განვითარება.

ჭარბი დოზირება:

იოდით მწვავე ინტოქსიკაციის დროს აღინიშნება რეფლექსური ღებინება, მუცლის ტკივილი, დიარეა (ზოგჯერ სისხლით), ლორწოვანი გარსების მოყავისფრო შეფერვა. შესაძლებელია განვითარდეს დეჰიდრატაცია და შოკი. იშვიათ შემთხვევებში აღინიშნება საყლაპავი მილის სტენოზი. ლეტალური გამოსავალი აღინიშნება მხოლოდ ძალიან დიდი რაოდენობით (30-250 მლ იოდის ნაყენი) იოდის მიღებისას.

ქრონიკული ჰიპერდოზირება იწვევს ფენომენს, რომელსაც ეწოდება “იოდიზმი”: პირის ღრუში ლითონის გემო, ლორწოვანი გარსების ანთება და შეშუპება (რინიტი, კონიუნქტივიტი, გასტროენტერიტი, ბრონქიტი), ფერიმჭამელების განვითარება, დერმატიტი, სანერწყვე ჯირკვლების შეშუპება, ჰემორაგიები, ტემპერატურის მომატება, გაღიზიანებადობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- იოდიდის თირეოსტატიკებთან ერთად გამოყენებისას ანტითირეოიდული ეფექტი ქვეითდება.

- პერქლორატისა და კალიუმის თიოციანატის ერთდროული  გამოყენებისას ქვეითდება ფარისებრი ჯირკვლის მიერ იოდის შთანთქმის უნარი.

- თირეოტროპული ჰორმონის გამოყენება აუმჯობესებს ფარისებრი ჯირკვლის მიერ იოდის შეთვისების უნარს და ასტიმულირებს მისი ჰორმონების გამომუშავებას.

- იოდიდის დიდი დოზით მიღებამ კალიუმშემნახველ დიურეზულ საშუალებებთან ერთად შეიძლება ჰიპერკალიემიის განვითარება გამოიწვიოს.

- იოდიდის დიდი დოზით გამოყენება ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად ხელს უწყობს ჩიყვისა და ჰიპოთირეოზის განვითარებას.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C  ტემპერატურაზე მშრალ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

CILAZAPRIL

მწარმოებელი: F. HOFFMANN-LA ROCHE

მოქმედი ნივთიერება: ცილაზაპრილი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

H₂- ჰისტამინური რეცეპტორების ბლოკატორი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 28 ც.

1 ტაბ.

ცილაზაპრილი ..............  2.5 მგ

1 ტაბ.

ცილაზაპრილი ............... 5.0 მგ

ჩვენებები:

არტერიული ჰიპერტენზია (მათ შორის რენოვასკულარული);

გულის ქრონიკული უკმარისობის დროს დამხმარე საშუალებად (კომბინაციაში საგულე გლიკოზიდებთან და/ან დიურეტიკებთან).

მიღების წესი:

ინჰიბეისი მიიღება 1–ჯერ დღეში, რამდენადაც საკვების მიღება კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს შეწოვაზე, პრეპარატის მიღება შეიძლება ჭამამდე და ჭამის შემდეგც, მხოლოდ დღის ერთსა და იმავე დროს.

არტერიული ჰიპერტენზიისას:

რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 1–1.25მგ 1–ჯერ დღეში. დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად არტერული წნევის დინამიკის მიხედვით. ინჰიბეისის დოზის სტანდარტული დიაპაზონი შეადგენს – 2.5–დან 5 მგ–მდე 1–ჯერ დღეში.

თუ 5მგ 1–ჯერ დღეში დოზაზე არტერიული წნევა არასაკმარისად ქვეითდება, ჰიპოტენზიური ეფექტის გასაძლიერებლად საჭიროა ერთდროულად კალიუმის გამომყვანი დიურეტიკის მცირე დოზით დანიშვნა.

რენოვასკულარული ჰიპერტენზიის დროს ინჰიბეისი ინიშნება დოზით 500მკგ ან ნაკლები 1–ჯერ დღეში, რადგანაც ასეთ ავადმყოფებში ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორმა შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, ვიდრე სხვა გენეზის ჰიპერტენზიისას. შემანარჩუნებელ დოზას არჩევენ ინდივიდუალურად.

ავადმყოფები არტერიული ჰიპერტენზიით , რომლებიც ღებულობენ დიურეტიკს: იმისათვის რომ დაქვეითდეს სიმპტომატური ჰიპოტენზიის განვითარების ალბათობა, დიურეტიკი უნდა მოიხსნას ინჰიბეისით მკურნალობის დანიშვნამდე 2–3 დღით ადრე. აუცილებლობისას მისი მიღება შეიძლება განახლდეს. რეკომენდებული საწყისი დოზა ასეთი ავადმყოფებისათვის ინიშნება 500მკგ 1–ჯერ დღეში.

გულის ქრონიკული უკმარისობა: ინჰიბეისით მკურნალობა იწყება 500მკგ 1–ჯერ დღეში. მკაცრი სამედიცინო კონტროლის ქვეშ. პრეპარატის ამტანობისა და კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით დოზა შეიძლება გაიზარდოს უმცირეს შემანარჩუნებელ დოზამდე 1მგ დღეში. დოზის შემდგომი შერჩევა ჩვეულებრივ შემანარჩუნებელ საზღვრებშია 1–2.5 მგ/დღეში, რაც წარმოებს მკურნალობაზე ავადმყოფის რეაქციის საფუძველზე. მაქსიმალური დოზაა 5მგ 1–ჯერ დღეში.

კლინიკურმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ცილაზაპრილატის კლირენსი ავადმყოფებში გულის ქრონიკული უკმარისობით კოლერილებს კრეატინინის კლირენსთან. ამიტომ გულის ქრონიკული უკმარისობით და თირკმელების უკმარისობით  დაავადებულებში საჭიროა დოზის კორექტირება, შესაძლოა დოზის დაკლება კრეატინინის კლირენსის მიხედვით.

დოზირების რეკომენდებული რეჟიმი:

თუ გამონაკლის შემთხვევაში ღვიძლის ციროზით დაავადებულ პაციენტებს ესაჭიროებათ ცილაზაპრილით მკურნალობა, მაშინ პრეპარატი უნდა დაინიშნოს დიდი სიფრთხილით 250–500მკგ 1–ჯერ/დღეში საწყისი დოზით, რადგანაც შეიძლება განვითარდეს გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია.

ხანდაზმულებში არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობისას ინჰიბეისის საწყისი დოზა შეადგენს 0.5–1.25 მგ/დღეში. შემანარჩუნებელი დოზა შეირჩევა ინდივიდუალურად, რაც დამოკიდებულია პრეპარატის ინდივიდუალურ ამტანობასა და ავადმყოფის რეაქციაზე, მის კლინიკურ მდგომარეობაზე.

ხანდაზმულებში გულის უკმარისობით და ერთდროულად მაღალ დოზებში დიურეტიკების მიღებისას სიფრთხილეა საჭირო, მკაცრად დაცული უნდა იყოს საწყისი დოზა 500მკგ.

გვერდითი მოქმედება:

ცნს–ის მხრივ: შედარებით ხშირად – თავის ტკივილი და თავბრუსხვევა.

გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: 2%–ზე ნაკლები: – სისუსტე, არტერიული ჰიპოტენზია, განსაკუთრებით პაციენტებში ჰიპონატრიემიით და ჰიპოვოლემიით, გამოწვეული დიეტით, დიარეით, მიღებული დიურეტიკებით, უმარილო დიეტით ან დიალიზით.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: 2%–ზე ნაკლები – დისპეფსია, როგორც სხვა აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობისას, აღწერილია ანგიონევროტული შეშუპების  შემთხვევები, თუმცა იშვიათად; თუ შეშუპება ვრცელდება სახეზე, ტუჩებზე, ენაზე, ხმის აპარატზე და/ან ხორხზე ინჰიბეისის მიღება უნდა შეწყდეს და დაუყოვნებლივ დაინიშნოს შესაბამისი მკურნალობა.

სხვა: 2%–ზე ნაკლები – გამონაყარი და ხველა.

ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: იშვიათად – მცირე, ხშირად შექცევადი გაზრდა სისხლის შრატში კრეატინინის და შარდოვანის (ასე ძირითად ხდება ავადმყოფებში თირკმლის არტერიის სტენოზით ან თირკმლის უკმარისობით, მაგრამ ზოგჯერ თირკმლის ნორმალური ფუნქციის დროსაც, განსაკუთრებით მათში ვინც ერთდროულად  დიურეტიკებს ღებულობს).

ავადმყოფებში, რომელთა თირკმლის ფუნქცია დაკავშირებული რენინ–ანგიოტენზინ–ალდოსტერონულ სისტემაზე, მაგალითად, სისხლის მიმოქცევის მძიმე უკმარისობის დროს, თირკმლის არტერიის სტენოზის დროს და თირკმელების სხვა დაავადებებისას, ინჰიბეისით მკურნალობამ ისევე როგორც სხვა აგფ–ინჰიბიტორებით, შეიძლება გამოიწვიოს შარდოვანას აზოტის მომატება სისხლში და შრატში კრეატინინისა. თუმცა ინჰიბეისის და/ან დიურეტიკების შეწყვეტის შემდეგ ეს ცვლილებები შექცევადია, აღწერილია თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევა და ზოგჯერ თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

ზოგჯერ აღინიშნა ჰემოგლობინის, ჰემატოკრიტის და/ან ლეიკოციტების  დონის შემცირება, თუმცა ამ ცვლილებების კავშირი ინჰიბეისის მიღებასთან არ იქნა დადგენილი.

უმრავლეს შემთხვევაში გვერდითი რეაქციები მსუბუქი ან ზომიერია, აქვს გარდამავალი ხასიათი და არ საჭიროებს მკურნალობის შეწყვეტას.

უკუჩვენებები:

* ანამნეზში ანგიონევროზული შეშუპება(მათ შორის მემკვიდრეობითი, იდიოპათიური, ან სხვა აგფ–ინჰიბიტორის გამოყენებით გამოწვეული ანგიონევროზული შეშუპება).

* თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზი ან ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზი;

* ჰიპერკალიემია;

* პორფირია;

* ორსულობა;

* ლაქტაციის პერიოდი;

* ჰემოდიალიზი ან ჰემოფილტრაცია;

* მომატებული მგრძნობელობა ცილაზაპრილის ან სხვა აგფ–ინჰიბიტრების მიმართ.

სიფრთხილით მიიღება თირკმლის ქრონიკული უკმარისობისას (1გ/დღეღამეში), სისხლმიმოქცევის მწვავე უკმარისობისას, მძიმე აუტოიმუნური დაავადებებისას (მათ შორის სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია), არტერიული ჰიპოტენზია, მიტრალური სტენოზი, აორტის რკალის სტენოზი, გულის იშემიური დაავადებისას, თირკმელების ტრანსპლანტაციის შემდეგ, ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში, შაქრიანი დიაბეტისას, ძვლის ტვინის სისხლწარმოქმნის დათრგუნვისას, პოდაგრისას, ჰიპერურიკემიისას, საკვებში მარილის შეზღუდული გამოყენების დროს, ღვიძლის ციროზის დროს, ცირკულაციური სისხლის მოცულობის დაქვეითებისას (მათ შორის დიარეა, ღებინება), ფილტვების ობსტრუქციული დაავადების დროს;

ბავშვებში და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში  (უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შესწავლილი).

ორსულობა და ლაქტაცია:

ადექვატური და მკაცრად კონტროლირებული კლინიკური კვლევები ორსულობის  დროს პრეპარატის უსაფრთხოებაზე  არ ჩატარებულა. სხვა აგფ– ინჰიბიტორების გამოყენებისას აღინიშნა მცირეწყლიანობა, ჰიპოტენზია და/ან ანურია ახალშობილებში.

ცხოველებზე ჩატარებულ ექსპერიმენტულ კვლევებში აგფ–ინჰიბიტორებმა ტოქსიური გავლენა მოახდინა ნაყოფზე. შესაბამისი მონაცემების უქონლობის გამო ორსული  გაფრთხილებული უნდა იყოს შესაძლო რისკზე.

ინჰიბეისი არ უნდა დაინიშნოს ლაქტაციის დროსაც.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი უნდა ინახებოდეს ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე 25⁰C ტემპერატურაზე.

ვადა – 3 წელი.